kitokojungle

..welkom ! ..welkom ! ..welkom !

~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~

~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~
Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit

10-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-a

*GRIJNS*...

Zoals wij u reeds gisteren & eergisteren hebben gezegd... hier zijn we dan met onze beloofde & waarschijnlijk hoogst ongewenste commentaren op het partij-programma van Jean-Marie Dedecker & zijn LDD...

Maar géén nood, we hebben nu reeds door dat die commentaren ons naar alle waarschijnlijkheid ook niet in dank of met enige erkentelijkheid zullen worden afgenomen & eerlijk gezegd we hebben daar in feite ook géén enkel probleem mee, omdat we ook NOOIT voor deze partij of welke partij dan ook zullen stemmen die ons zulke schabouwelijke & democratie-onwaardige programmapunten in de maag probeert te splitsen...

Laat ons alvast zeggen dat het ons bij onze eerste lezing direct opviel dat er in het programma niets, maar dan ook niets terug te vinden was wat ook maar iets van ver of dichtbij heeft met een buitenlandse politiek. We vonden ook niks terug met standpunten over Europa. Nog minder vonden we hier iets terug over onderwijs & al bij al lijkt de sector ″kunst & cultuur″ hen ook volkomen vreemd & onbekend.

...& Ook niet zo onbelangrijk, voor iemand die vanop het kansel steeds maar staat te kwaken over het ″gezond maken″ van de Belgische Staat & daarbij het ook nog eens over ″koopkracht″ heeft... Buiten het sociaal-economische deel waarin ~in 't kort gezegd~ u van de ″Kleine Man″ in de straat verwacht dat die harder, langer & flexibeler zal moeten werken, maar vooral voor véél minder, vinden wij ook nergens iets terug over dat fameuze ″koopkracht-herstel″ & evenmin iets over de 20% Belgen die rond of onder de armoedegrens hangen te bengelen... Wel integendeel, bij onze eerste lezing stonden wij nogal versteld, perplex & verbauwereerd over de kaalslag die er voor ″De Kleine Man″ & voor de zwaksten van deze maatschappij op komst is... maar we lopen vooruit...

We hebben niet alleen onze grootste loep gepakt, maar vooral hebben we ons in een overalleke & groen caoutchoue botten gehesen om geen spetters te krijgen door het partij-programma van deze frisse jongens & meisjes eens van dichterbij te bekijken. Dit alles natuurlijk om eens te zien wat we hier kunnen uit leren & vooralsnog kunnen uit opmaken van wat er ons ~u & mij dus~ in de toekomst te wachten staat mochten deze jongens & meisjes aan de macht komen...



Hoe gaan we te werk & wat kunt u verwachten ?!...

Om te beginnen hebben we het ganse LijstDedecker-programma, integraal ~volledig dus~ omgezet van een PDF-document naar een WORD-document, zodat we in staat waren het programma ~desnoods~ punt per punt te becommentariëren, wat we in sommige gevallen trouwens gedaan hebben...

We zullen dit progromma hier dus ook volledig neerzetten, zodat u alvast geen 2de document erbij hoeft te nemen om te kunnen volgen & wees gerust, we hebben nergens iets tussenuit gelaten, noch stiekem ergens iets bij gezet...

Onze commentaren & opmerkingen zetten we alvast in het rood, desnoods vetjes, of onderlijnd, of in een combinatie van beiden

Teksten van derden zullen we dan weer op deze manier te kennen geven... 't Is maar dat u weet wat er u te wachten staat...

In tegenstelling tot onze vorige beschouwingen, zult u bij de afzonderlijke delen van onze becommentariëring ~het is dus technisch & praktisch onmogelijk om het ganse programma er in één keer op te zetten~ geen papieren beschouwing terug vinden per deel, maar u krijgt er wel één op het einde van onze bespreking. ...& wel om de goede reden, dat wij het toch wel belangrijk vinden dat u het nog eens kunt nalezen als één geheel, hetzij vanuit uw luie zetel, hetzij vanop uw ziekbed omdat u er een klein hartinfarct hebt aan overgehouden met het online op ons blog te lezen... (cynical !!)

...

Ladies & gentlemen, fasten you seatbelts & neem er alvast een teiltje & propere onderbroek bij voor mocht u te hard gaan verschieten &/of wat ziekjes worden van wat we u hier allemaal komen te vertellen...

...

Sociaal-economisch

Vlaanderen, en zelfs Wallonië, zijn in staat groeicijfers te realiseren die het wereldgemiddelde overstijgen. We hebben het potentieel om te concurreren met steden als Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid. We zijn in staat tezelfdertijd een typisch West-Europees sociaal model te behouden.

Kijk-kijk-kijk... we zijn nog maar amper begonnen met lezen, géén 5 zinnen ver & we vinden reeds de vergelijking met andere vrijhandelssteden in de wereld (sic) ″...Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid...″ ...waar het zogezegd zoveel beter zou gaan, màààrrr waar ook totaal andere wetten heersen op sociaal-economisch vlak !! (zie het gedachtengoed van de Libertariërs)

Waarom steeds verwijzen naar “exotica” als Hong Kong, Singapore etc… Niemand is hier bereid te werken op de manier zoals dat dit gebeurt in deze “voorbeelden”. Wij vermoeden ten andere dat de Heer De Decker himself niet zo best zou kunnen aarden in ″paradijzen″ zoals Hong Kong en Singapore.

Trouwens & dat mag eens gezegd & beklemtoond... België is, ondanks alle kritiek op de luie Walen en de taalperikelen ten spijt, nog steeds één van de 10 grootste uitvoerlanden ter wereld… waaraan zou dat toch liggen ?!... & wat kunnen we hieraan verbeteren door ~zoals hier altijd gesuggereerd wordt~ de boel te splitsen ?!... Er zijn méér argumenten te vinden om dit kleine Belgenland bijeen te houden om onze groeicijfers te verbeteren dan om het te splitsen…

...

Belgische economie

Open en performant

België is met zijn oppervlakte van 30.500 vierkante kilometer en zijn 10.446.000 inwoners een van de kleinere lidstaten van de Europese Unie. Het heeft nochtans een BBP van 288,09 miljard euro (in 2004) en is een van de tien grootste handelsnaties van de wereld. Het dankt zijn in verhouding grote economische gewicht vooral aan zijn centrale ligging en de hoge productiviteit van zijn werkkrachten.



Een centrale ligging en goede infrastructuur

België beschikt over een grote troef: zijn centrale ligging. Ze is in de loop van de geschiedenis vaak een handicap geweest, want de grote Europese mogendheden kwamen er vaak hun conflicten uitvechten, maar in tijden van vrede en open grenzen was het slagveld van Europa ook de plaats waar handel en industrie tot grote bloei konden komen.

Er was dus niet alleen het wapengekletter en de menselijke ellende van Waterloo, Passendale en Bastogne, maar er was ook de commerciële glorie van Brugge en Antwerpen en de merkwaardige wereldwijde expansie van de ondernemingen van de Waalse industriebekkens.

De natuur zorgde ervoor dat de loop van de Schelde tegen eind van de veertiende eeuw zo geëvolueerd was dat een bescheiden haventje in de zestiende eeuw kon uitgroeien tot het belangrijkste handelscentrum ten noorden van de Alpen. Antwerpen is de meest landinwaarts gelegen haven van Noord-West Europa, en heeft de meest actieve economische zone van Europa als hinterland. Ze is bij het begin van de eenentwintigste eeuw de vierde belangrijkste haven ter wereld, en wat containervervoer betreft de snelst groeiende van de hele Hamburg-Le Havre-range.

Aansluitend op de zeehavens van Antwerpen, Zeebrugge en Gent en de grote Europese auto-, spoor- en waterwegen, heeft België op zijn grondgebied een efficiënt verkeersnetwerk uitgebouwd zodat het zijn centrale ligging ten volle kan benutten. Het is daardoor kunnen uitgroeien tot een distributiecentrum en Europees bruggenhoofd voor ondernemingen van over de hele wereld.

Vernuftige infrastructuur

België heeft altijd al veel geïnvesteerd in zijn verkeersinfrastructuur. Het was het eerste land op het Europese continent waar treinen reden en had al snel het dichtste spoorwegnet ter wereld. Het verkeer over het waterwegennet werd geoptimaliseerd door de bouw van ingenieuze scheepsliften, zoals die van het Canal du Centre, die intussen door Unesco erkend zijn als werelderfgoed. De Antwerpse haven werd over de jaren heen voorzien van grote dokken en sluizen, en beschikt op dit moment met de Berendrechtsluis over de grootste ter wereld. België zet zijn inspanningen om het vervoer op zijn territorium vlot te laten verlopen continu verder. Het heeft moderne luchthavens en snelle verbindingen met de hogesnelheidstrein. Wat betreft het goederenverkeer, wil het optimaal de voordelen van het gecombineerde transport benutten. Er werden recent een aantal containerhavens voor de binnenvaart bij aangelegd en de Antwerpse haven werd nog eens uitgebreid met een getijdendok, het Deurganckdok, waardoor schepen nog sneller kunnen worden behandeld. De spoorweginfrastructuur in het havengebied en de verbindingen naar de haven toe worden verder uitgebreid.



Economische verschuivingen

Oorspronkelijk was de industrialisering en de snelle economische groei van België in grote mate te danken aan de aanwezige delfstoffen in de ondergrond van het zuiden van het land. De aanzet tot de sterke industriële ontwikkeling van het land werd reeds gegeven voor de onafhankelijkheid. Zo werd reeds ten tijde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830), toen het huidige België en Nederland een eenheid vormden, de 'Generale Maatschappij' opgericht, die geleidelijk zou uitgroeien tot een machtige holding die lang een groot stuk van de Belgische economie controleerde.

Zwaartepunt van Wallonië naar Vlaanderen

De steenkoolwinning en de zware industrie die het mogelijk maakten dat België na Engeland het eerste geïndustrialiseerde land van Europa werd, verloren in de tweede helft van de twintigste eeuw hun dominantie. De steenkoollagen bevonden zich op grote diepte en de winning werd in vergelijking met de buitenlandse concurrentie te duur. Halfweg de twintigste eeuw telde België nog 100.000 mijnwerkers, in 1983 ging de laatste Waalse mijn dicht, in 1992 sloot de laatste Limburgse mijn haar deuren. Intussen was ook de staalindustrie sterk ingekrompen als gevolg van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en de ermee gepaard gaande sanering van de Europese staalsector. In Wallonië, waar de basis lag van de Belgische industriële ontwikkeling, worstelen grote gebieden tot op vandaag met hun economische reconversie. De Waalse regering lanceerde onlangs een grootscheeps 'Marshall'-plan om de economie van de regio te stimuleren.

Intussen was Vlaanderen meer op de voorgrond gekomen. Dat dankte het in grote mate aan zijn gunstiger ligging en de aanwezigheid van de haven van Antwerpen. De aanvoer van petroleum en de investeringen van grote buitenlandse bedrijven leidden er tot de uitbouw van de grootste concentratie van petrochemische bedrijvigheid ter wereld, na Houston.

Een belangrijke rol speelden ook de Amerikaanse bedrijven die na de oorlog op zoek gingen naar goedkopere productiemogelijkheden en na de start van de Europese Economische Gemeenschap van de verwachte extra groei wilden profiteren. Ze vonden in Vlaanderen degelijke werkkrachten die flink goedkoper waren dan de Waalse.
Op deze manier maakte Vlaanderen zijn industriële achterstand op Wallonië goed. Het BBP van Vlaanderen, dat in 1955 nog maar 44 procent van het Belgische BBP vertegenwoordigde, was na de Golden Sixties al goed voor 55 procent.

Van industrie naar diensten

Tegelijk maakte België, zoals andere landen in de geïndustrialiseerde wereld, de verschuiving mee naar een groter aandeel van de tertiaire sector. Op dit moment werkt bijna 75 procent van de arbeidskrachten in de dienstensector en iets minder dan 25 procent in de industrie. De landbouw is goed voor ongeveer één procent.

Dat het aandeel van de industrie in de economie is geslonken (tot ongeveer 20 procent van de toegevoegde waarde) betekent niet dat er sprake is van een voortschrijdende desindustrialisatie. Het jongste decennium is de industriële productie in volume ongeveer even snel gegroeid als de Belgische economie in het algemeen. De daling van het aandeel van de industrie in het BBP is toe te schrijven aan de gestegen productiviteit, die op haar beurt leidde tot een daling van de prijzen. De industrie is nog steeds goed voor 80 procent van de Belgische uitvoer.

De Belgische landbouw is geëvolueerd naar een zeer performante sector, met een productiviteit die tot de hoogste van Europa behoort. In Vlaanderen zijn de bedrijven gemiddeld 16,2 ha groot en ligt de nadruk op varkenshouderij en tuinbouw. In Wallonie zijn de bedrijven gemiddeld 38,2 ha groot en is de landbouw extensiever. Hier zijn de teelt van vlees- en melkvee en de akkerbouw dominant.De perfecte 'open economie'

Een dichtbevolkt maar klein land dat centraal gelegen is in een van de economisch meest actieve regio's van de wereld moest wel een open economie hebben. Reeds in de vroege middeleeuwen werden producten van wat nu 'Belgische bodem' mag worden genoemd, over de hele toen bekende wereld verkocht. Brugge en daarna Antwerpen waren plaatsen waar handelaars en producten van over de hele wereld elkaar ontmoetten. Het is Brugge dat de wereld de 'beurs' gaf, en in het zestiende-eeuwse Antwerpen ontstonden nieuwe financiële technieken en leenden de groten der aarde hun kapitaal. Op het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw speelden Belgische industriëlen met hun machines, spoorwegen en grote infrastructuurwerken een belangrijke rol in de ontwikkeling en ontsluiting van grote en kleine landen overal ter wereld.

De eeuwenoude openheid van de Belgische economie is de jongste decennia alleen maar toegenomen. Als gevolg van het grote gewicht van de internationale handel in het BBP en de grote inbreng van buitenlandse investeringen wordt het land wel eens 'het perfecte voorbeeld van een open economie' genoemd.

De gemiddelde waarde van uitvoer en invoer van goederen als percentage van het BBP bedraagt er bijna 83 procent. Dat is van de 25 landen van de Europese Unie veruit het hoogste percentage. België staat ook op de eerste plaats in de rangschikking voor de intensiteit van de directe buitenlandse investeringen als percentage van het BBP.

Belg grootste exporteur

Met minder dan 0,2 procent van de wereldbevolking en een marktaandeel van 3, 4 procent van de uitvoer en 3 procent van de invoer, staat België voor wat betreft de internationale goederenhandel op de tiende plaats. Wat de internationale handel in diensten betreft haalt het zelfs een marktaandeel van 3,6 procent en een achtste plaats in de rangschikking.

De Belgische uitvoer bestaat voor ongeveer 20 procent uit consumptiegoederen, terwijl intermediaire goederen goed zijn voor ongeveer 60 procent. Concreet gaat het vooral om machines en materieel met ruim 28 procent van de uitvoer, chemische en verwante producten met bijna 22 procent.

Dat België een auto-assemblageland is, blijkt ook uit de uitvoercijfers. Ongeveer 95 procent van de 900.000 wagens die Volvo, Opel, Volkswagen en Ford in België produceren gaat naar het buitenland. Ze zijn goed voor bijna 15 procent van de Belgische export. Voor de kunststoffen is dit ruim 3 procent, de farmaceutische producten en de organische chemische producten vertegenwoordigen elk ongeveer 5 procent. Metaalproducten (ijzer en staal, non-ferrometalen en verwerkte producten in metaal) tekenen voor ruim 4 procent, voedingsproducten voor bijna 9 procent.

België is de grootste uitvoerder ter wereld van diamanten en tapijten, en staat op nummer twee voor plantaardige vezels, chocolade en margarine. Voor wat betreft de export van glas staat het op de derde plaats. Als exporteur van eieren, niet-alcoholische dranken en auto's bekleedt het de vierde plaats, enz. Wat betreft de export per capita staat België aan de top: de Belg mag zich met recht en rede 'de grootste exporteur ter wereld' noemen.



De Europese dimensie

De positie die België in de internationale economie inneemt en het feit dat het land zo optimaal zijn economische troeven kan exploiteren is in grote mate te danken aan zijn plaats in de eengemaakte Europese markt.

De uitvoer naar zijn 'natuurlijke partners', de andere landen van de EU (met 15 lidstaten) vertegenwoordigt ongeveer drie kwart van de totale Belgische uitvoer. Daarvan gaat 65 procentpunt naar de Eurozone, ongeveer 11 procent naar de andere EU-landen. De Europese landen buiten de EU-15 waren goed voor 7 procent. (De tien nieuwste lidstaten van de EU waren in 2003, dus voor hun toetreding, goed voor bijna 3 procent van de uitvoer). Azië vertegenwoordigt ruim 9 procent, de VS ongeveer 5 procent. Het belang van de Europese dimensie blijkt ook uit het feit dat de helft van de goederen die in de Antwerpse haven worden behandeld komen van of bestemd zijn voor andere Europese landen.

Daarbij komt ook het economische effect van de aanwezigheid van de Europese en andere internationale instellingen. Zo zijn de Europese instellingen rechtstreeks en onrechtstreeks goed voor bijna één op de tien banen in het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. De internationale instellingen en hun werknemers injecteren via hun uitgaven heel wat geld in de Belgische economie.

België hoeft dus van het nut van de Europese integratie niet te worden overtuigd en timmert met graagte mee aan de weg. Belgische politici hebben in het verleden vaak een determinerende rol gespeeld bij het uitstippelen van de weg die de Europese constructie moest inslaan en bij het uitwerken van nieuwe lijnen voor het gemeenschappelijke beleid. België was als exportland ook groot voorstander van de invoering van de Europese eenheidsmunt, de euro. De Belgische Nationale Bank maakt deel uit van het Europese Stelsel van Centrale Banken en is als zodanig betrokken bij de bepaling en uitvoering van het monetair beleid in de Eurozone.

Natuurlijk zorgde de vrijmaking van de Europese markt niet alleen voor een grotere potentiële markt voor Belgische producten, maar vergrootte ze ook de kansen op scherpe concurrentie.

België houdt echter goed stand en is erin geslaagd competitief te blijven. Dat heeft het vooral gedaan door de productiviteit van zijn bedrijven en werknemers op te drijven. In de Belgische industrie produceert elke arbeider vandaag de dag gemiddeld twee keer zoveel als in 1980.



De Belgische werknemer: een belangrijke troef

Bij de goede prestaties van de Belgische economie speelt de hoge productiviteit van de Belgische werknemers een essentiële rol.

De arbeidsproductiviteit in België is één van de hoogste ter wereld. Het land moet in de meest relevante rangschikking (BBP per werknemer) enkel de VS (en het a-typische Luxemburg) laten voorgaan. Wat betreft de productiviteit per gewerkt uur staat België op de derde plaats. Op welke manier de kwaliteit van de werknemers ook wordt gemeten, de Belgische staan steeds bij de besten gerangschikt. De arbeidsproductiviteit is vooral zeer hoog in de industrie, de bouw en financiën. De Belgische werknemers hebben ook de laagste graad van absenteïsme van de EU.

Een van de belangrijkste factoren achter de hoge productiviteit is de goede kwaliteit van het Belgische onderwijs, die ook blijkt uit internationale vergelijkingen zoals het PISA-onderzoek van de OESO. Ongeveer een op drie jongeren in de leeftijdsgroep van 18 tot 24 jaar volgt hoger onderwijs, het hoogste percentage van de EU. Twee Belgische universiteiten staan in de top tien van beste universiteiten in de wereld (buiten de VS), in de rangschikking die door Amerikaanse wetenschaplui is opgesteld.



Een speciaal soort KMO-land

Structureel gezien bestaat de Belgische bedrijfswereld uit een reeks grote bedrijven met daarnaast een zeer groot aantal KMO's. Er zijn enkele grote Belgische bedrijven die wereldwijd duizenden mensen tewerkstellen en de Leuvense brouwerij Stella Artois kon uitgroeien tot Inbev, de grootste brouwerijgoep ter wereld, maar de meeste grote bedrijven zijn eigendom van buitenlandse groepen. Nog recentelijk kwamen belangrijke Belgische ondernemingen onder de controle van buitenlandse aandeelhouders. Op dit moment liggen de beslissingscentra van twee op drie bedrijven uit de Belgische top 100 in het buitenland.

Daarnaast steunt de Belgische economie op middelgrote en kleine bedrijven. Zowat 83 procent van de Belgische bedrijven telt minder dan 10 werknemers, 97 procent van de bedrijven stellen minder dan 50 mensen tewerk. De KMO's zijn verantwoordelijk voor meer dan 70 procent van het BBP. De Belgische KMO's zijn bovendien voor het overgrote deel familiebedrijven. Dat belet hen echter niet belangrijke spelers op de internationale markt te zijn. De Belgische KMO's hebben zich ontpopt tot bijzonder goede nichebedrijven, die in hun sector zelfs vaak marktleider zijn.

Uit Europese vergelijkingen blijkt hoe speciaal deze kleine bedrijven zijn: de Belgische KMO's zijn de meest winstgevende van de EU. België is bovendien het enige Europese land waar de winstgevendheid van KMO's aanzienlijk hoger ligt dan in grote bedrijven.



Een echte overlegeconomie

De Belgen houden niet van harde confrontaties. Dat blijkt ook uit de manier waarop de verhoudingen binnen hun economie georganiseerd zijn. België is een echte overlegeconomie, waarin veel wordt geregeld door overeenkomsten tussen de organen die werknemers en werkgevers vertegenwoordigen. De overheid speelt een bemiddelende rol. Het 'sociaal overleg' heeft plaats op het niveau van de bedrijven, de sectoren en op nationaal niveau. Bij de onderhandelingen over collectieve arbeidsovereenkomsten worden loonstijgingen beperkt door de 'Wet op het concurrentievermogen'. Die moet voorkomen dat de concurrentiepositie van de Belgische bedrijven ten opzichte van bedrijven in de omringende landen niet in het gedrang komt.

De Belgische bedrijven zijn verenigd in een aantal organisaties, die de regionale en sectorale indelingen weerspiegelen. Zo is er op nationaal vlak het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), en op het niveau van de regio's de belangenvereniging van Vlaamse ondernemingen,VOKA-Vlaams Economisch Verbond, de Waalse Union Wallonne des Entreprises (UWE), en het Verbond van Ondernemingen van Brussel (VOB).

De syndicalisatiegraad ligt in België op 60 procent, wat na de Scandinavische landen het hoogste percentage is. De vakbonden spelen niet alleen een essentiële rol in het sociaal overleg, maar vervullen ook nog andere functies, bijvoorbeeld in de uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen. Er zijn drie grote vakbonden: het Algemeen Belgisch Vakverbond, dat van socialistische signatuur is, het Algemeen Christelijk Vakverbond en de Algemene Centrale der Liberale Vakbonden.



Rol van de overheid

Zoals in vele Europese landen speelt de overheid in de Belgische economie een relatief grote rol. Ze zorgt voor de herverdeling van de inkomsten onder andere door het beheren en medefinancieren van een sociale-zekerheidsstelsel waaraan de Belgische burger zeer gehecht is. Het wordt aanzien als een van de meest efficiënte stelsels ter wereld: België heeft een van de allerlaagste armoedepercentages.

NVDR : ...intussen glijden we achteruit

De rol die de overheid speelt in het sociaal overleg is eveneens zeer belangrijk. Als organisaties van werknemers en werkgevers het niet eens geraken, speelt ze de rol van bemiddelaar. Indien nodig hakt zij de knopen door. Daarbij is ze zich goed bewust van het belang van de internationale context waarin de Belgische bedrijven actief zijn en het belang van het vrijwaren van de competitiviteit.

Economische bevoegdheden van Gewesten

België is de voorbije 25 jaar geëvolueerd naar een federale staat, met grote autonomie voor de drie gewesten (Vlaanderen, Brussel, Wallonië). Dat had ook gevolgen voor de bevoegdheden op economisch vlak. De gewesten zijn bevoegd voor het landbouwbeleid, energiebeleid, tewerkstellingsbeleid, economisch beleid (economische expansie, innovatiebeleid, herstructureringsbeleid), de buitenlandse handel, openbare werken en vervoer. De federale overheid is bevoegd voor de sociale zekerheid (werkloosheid, ziekte en invaliditeit, pensioenen, kinderbijslag) en heeft ook de nodige bevoegheden om ervoor te zorgen dat de economische en monetaire eenheid van het land behouden blijft.



Overheidsfinanciën

Wat betreft de overheidsfinanciën draagt België tot op vandaag de gevolgen van het anti-cyclische beleid dat de overheid in de jaren zeventig voerde. De rentelasten op de door deficit-spending opgebouwde schuld zadelde het land op met een zeer hoge schuldgraad. Dat het desondanks het vertrouwen van de kapitaalmarkten genoot was vooral toe te schrijven aan het feit dat de Belgische schuld bijna uitsluitend door de Belgen zelf werd gefinanceerd. Zij hebben traditioneel een van de hoogste spaarquota ter wereld.

Door een sober beleid en goed schuldbeheer heeft de Belgische overheid intussen haar financiën kunnen saneren. De Maastrichtnormen voor deelname aan de Europese muntunie vormden daarbij een extra stimulans. De schuldgraad, die in 1993 nog 137,1 procent van het BBP bedroeg, is intussen gezakt tot 95,8 procent. De begroting is sinds 2000 in evenwicht, waardoor België binnen de EU op dit moment een van de best presterende landen is.

De overschotten op de begroting die vanaf 2007 gepland worden, zullen worden gereserveerd in het 'Zilverfonds', dat de financiële gevolgen van de vergrijzing van de bevolking zal helpen opvangen. De schuldgraad zal tegen 2009 gedaald zijn tot ongeveer 79 procent.



Toekomstgericht

België is zich bewust van de sterke en zwakke kanten van zijn economie. Het wil zijn gunstige positie ook in de toekomst behouden. Onderzoek en ontwikkeling zijn daarvoor natuurlijk van levensbelang. En ook hier slaat het een goed figuur.

Wat betreft de investeringen in innovatie en onderzoek als procent van het BBP scoort België beter dan het EU-gemiddelde. Het komt er op de zesde plaats na Zweden, Finland, Duitsland, Denemarken en Frankrijk. Een belangrijk aspect is dat de inbreng van de ondernemingen hierin zo groot is. Ze tekenen voor 64 procent van de investeringen in onderzoek en ontwikkeling, wat na Zweden, Finland en Duitsland het hoogste percentage is.

België heeft meer inwoners die actief zijn in onderzoek en ontwikkeling dan het Europese gemiddelde. Die zijn productiever dan hun collega's in de andere landen: per miljoen inwoners telt België jaarlijks gemiddeld 929 wetenschappelijke publicaties, tegen 550 in Japan en 775 in de VS.

Belangrijk is ook de verdere groei van de ICT-sector. Het aandeel van de ICT-sector in de Belgische economie steeg tussen 1995 en 2004 van 3,35 procent naar 4,27 procent. De sector tekende in die periode voor 19,5 procent van de groei van het BBP en is goed voor 20 procent van de totale O&O-inspanningen.



Belgische economie (deze link), België in de Europese Unie, België in het hart van Europa, België op het eerste gezicht: een promotiefilm over België, Blikvangers, Brussel, zetel van internationale organisaties, De Belgen, De drie grote morfologische agglomeraties, De havengemeenschap, De industrie, De monarchie, De multiculturele samenleving, De tertiaire sector, De voltooiing van de Europese integratie, Een beetje geschiedenis, Federale staat, Het vervoer, Invest in Belgium, Inzet voor een verhoogde internationale samenwerking, Landbouw, Regionale diversiteit en topografie, Ruimtelijke ordening en leefmilieu, Sociale zekerheid, Studeren in België.



BRON :
http://www.diplomatie.be/nl/belgium/belgiumdetail.asp?textID=49043

...

Op basis van de cijfers van het Bruto Binnenlands Product van 2004 staat België 18e op de wereldranglijst van de economieën en dit ondanks al het gezaag van al deze nationalisten die het willen beter doen door te splitsen…. Door een splitsing zouden we een heel pak plaatsen zakken omdat het BBP van Vlaanderen en Wallonië zeker gehalveerd wordt… & zoals je reeds kunt lezen, zullen we sowieso zakken door de enorme opkomst van landen, zoals China, India, enz… (merk misschien ook eventjes op dat Singapore of Hong Kong hier niet eens aan de bak komen !!)

...

Archief nieuwsberichten

België blijft op 18de plaats in lijst grootste economieën

(Bron: De Tijd 13 juli 2005)

België blijft de 18de economie ter wereld. De VS zijn nog steeds de grootste economie en India haalt voor het eerst de toptien. Dat blijkt uit de lijst die de Wereldbank publiceerde. Deze lijst is opgesteld op basis van het Bruto Nationaal Product van 2004.

De rangschikking verschilt weinig met de lijst van 2003. Spanje steeg van de negende naar de achtste plaats, terwijl Canada de omgekeerde beweging maakte. India steeg van de twaalfde naar de tiende plaats. Mexico daarentegen zakte van de tiende naar de twaalfde stek. Ook Nederland verloor twee plaatsen.

Het overzicht suggereert dat de samenstelling van de Groep van Zeven (G7) niet meer correct is. De G7 omvatte bij zijn oprichting de zeven grootste industrielanden. Maar Canada, de kleinste lidstaat van de G7, is sindsdien ingehaald door China en Spanje, die geen lid zijn van de G7.

De eurozone had vorig jaar een bruto binnenlands product (BBP) van omgerekend 9.450 miljard dollar en zou daarmee op de tweede plaats staan. De Europese Unie (EU) had een BBP van 12.750 miljard dollar en is daarmee de grootste economie ter wereld. De EU haalde de Verenigde Staten in dankzij de stijging van de euro tegenover de dollar. Ook de uitbreiding van de EU naar Oost-Europa speelde een rol.

Economen verwachten dat de rangschikking van de grootste economieën in de komende jaren sterk verandert. Groeilanden als China, India en Brazilië worden belangrijker ten nadele van de Verenigde Staten, Japan en de Europese landen.

De zakenbank Goldman Sachs publiceerde vooruitzichten tot 2050. Zij verwacht dat China nog voor 2010 Italië, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland inhaalt. China passeert Japan wellicht kort na 2015. Tussen 2040 en 2045 zou China de Verenigde Staten inhalen en 's werelds grootste economie worden.

U kunt de volledige rangschikking op 2004 op basis van het BBP opvragen op de website van de wereldbank. U vindt er trouwens ook algemene informatie over het BBP.

Ook het rapport van Goldman Sachs is on line beschikbaar.

Neem tevens een kijkje in het dossier: Bruto Binnenlands Product van het Vlaams Gewest.

Zie ook het vroegere nieuwsbericht:

# België staat op twaalfde plaats in OESO-index koopkracht (januari 2005)

BRON :
http://aps.vlaanderen.be/statistiek/nieuws/economie/2005-07_bnp.htm

...

...



Einde deel (a) ...wordt vervolgd...!!

10-08-2008 om 03:41 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-b

Begin deel (b) ...Het vervolg...!!



Hiervoor zijn dan wel een aantal ingrepen nodig:

# beperking van het “overheidsbeslag” (de totale fiscale en parafiscale druk);

# verlaging van de belasting op de arbeid (de parafiscale druk);

# de economie laten herademen en het ondernemerschap promoten: België is een klein land met een groot buitenland. Wij zijn “gedoemd” om een open economie te zijn, d.w.z. aantrekkelijk voor buitenlandse consumenten en investeerders.

Wij willen vooruit. Het huidige Belgische model maakt vooruitgang zeer moeilijk. LDD is echter een partij van mensen met verantwoordelijkheids- en solidariteitszin.

Er wordt steeds gezegd dat het Belgisch model vooruitgang moeilijk maakt maar het wordt nooit met feiten onderbouwd.

De kwestie "B-H-V" en de ganse communautaire heisa hebben weinig te maken met economie op het tewerkstellingsbeleid na. Het is echter niet onmogelijk om via federale onderhandelingen tot afspraken te komen die een aantal verbeteringen kunnen aanbrengen daar waar het hoeft. Splitsen is daarvoor echt niet nodig. ...& Dat er onder mekaar niet meer kan gepraat worden is eveneens een hardnekkige mythe & ook alleen maar een realiteit zolang de zelfde politiek elites het voor het zeggen hebben.

Solidariteitszin ?!... Het is inderdaad gemakkelijk om dat woordje te pas & te onpas te gebruiken, maar 't klinkt nogal hol als dat bij woorden blijft !! We lopen hiermee misschien wat vooruit op wat u als lezer hier nog gaat tegen komen. Maar u moet er alvast eens op letten ″wie″ van ″wie″ hier àlle solidariteit verwacht, vraagt... zelfs quasi eist !! ...& u moet er vervolgens ook eens op letten hoeveel solidariteit dat u terug krijgt...

...& wat het woordje verantwoordelijkheidszin betreft... gelieve de vorige aline gewoon over te nemen & het woordje solidariteitszin te veranderen door verantwoordelijkheidszin...

...

Onze visie op de staatsstructuur is dan ook samen te vatten als:

“Met Wallonië als het kan,
zonder België als het moet”.

De bal ligt dan ook in het Franstalige kamp. Kiest men voor een conservatief, nietondernemend Wallonië met haar traditionele socialistische politiek, dan moeten de wegen van Vlaanderen en Wallonië scheiden.

Is een achterhaald standpunt en is dus al enkele jaren totaal verkeerd…

...

Beleid

Waalse groei haalt Vlaamse in

11/12/2007 - 09:00

De Waalse economie groeit sinds 2000 ongeveer even snel als de Vlaamse, nadat ze een halve eeuw veel trager was toegenomen. Dat blijkt uit een studie van KBC, zo schrijven L'Echo en De Tijd.

Wallonië kende tussen 2000 en 2005 een groei van 1,8 procent, tegen 1,7 procent in Vlaanderen.

Berekeningen van KBC suggereren dat de Waalse economie ook in 2006-2007 even snel groeide als de Vlaamse economie.

Niettemin blijft de Waalse economie met grote structurele problemen kampen: de werkloosheid ligt er twee maal hoger dan in Vlaanderen, de activiteitsgraad 10 procent lager.

Voor 2008 verlaagt KBC zijn groeiprognose van 1,9 procent tot 1,7 procent.

BRON :
http://www.trends.be/nl/economie/beleid/4-1408-45999/waalse-groei-haalt-vlaamse-in-.html

...

Maar voor sommige mensen is het natuurlijk gewoon voldoende dat de ene wit zegt opdat de andere zwart zou krijsen zoals hieronder :

...

Rapport CEDER illustreert (nog maar eens) "de kloof"

Cijfers liegen: "Belgische" economie bestaat niet

Jan Van de Casteele 07-03-2007

Het jaarverslag 2006 van de Nationale Bank kan de indruk wekken dat de Belgische economie ‘in topvorm’ verkeert. De werkelijkheid is enigszins anders. België plukt mee de vruchten van een internationale economische heropleving. De structurele problemen (arbeidsmarkt, werkgelegenheidsgraad, openbare financiën, schuldgraad, kunstmatig evenwichtige begrotingen) blijven erg groot. Maar nog belangrijker: alle Belgische cijfers verbergen de enorme kloof tussen Vlaanderen en Wallonië. Die kloof is in de regeerperiode van paars-groen en paars nog gegroeid. Het Belgische kader brengt Wallonië geen oplossing, integendeel, het vertraagt de eigen Waalse dynamiek. Het Belgische kader is ook voor Vlaanderen geen werkzaam perspectief meer. Onderstaande informatie is gebaseerd op een rapport van de studiedienst van Ceder (1)

Belgische economische groei is vooral internationale groei

België heeft dus, net als andere Europese landen, de jongste jaren kunnen profiteren van een gunstige internationale economische conjunctuur, maar realiseert een lager BBP per inwoner (118,1%) dan veel andere kleine Europese landen (Nederland 126,1, Oostenrijk 123,2, Denemarken 122,4 en Ierland 139,2) Bron: Eurostat (100 is het gemiddelde voor de EU-25)



De kloof: economische groei

De economische groei (het BBP per inwoner) is in Vlaanderen 40% hoger dan in Wallonië. Tussen 1995 en 2005 nam het aandeel van Vlaanderen in Belgische BBP verder toe van 56,7% naar 57,3%. Die trend zet zich door in 2006. Bron: NBB en voor 2006: cijfers studiedienst Vlaamse Regering

Het Belgische succes teert dus voor een groot deel op Vlaamse inspanningen. En blijkbaar laat het bestaande federaal bestel niet toe dat Wallonië een broodnodige sprong vooruit maakt.



De kloof: werkgelegenheid

De Belgische werkgelegenheidsgraad (van 59,3% in 1999 over 61,1% in 2005 naar 60,9% in 2006) blijft ver onder het Europees gemiddelde (van 62,6% in 1999 naar 65,2% in 2005). Ook hier weer zijn er extreem grote regionale verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlaanderen (2005): 64,9%

Wallonië: 56,1%.

Brussel: 54,8%

Ook die kloof is onder paars-groen en paars groter geworden (1999: 4,6%, 2005: 8,8%).

De kloof: de overheidstewerkstelling

Opvallend is het grote aandeel van de overheidstewerkstelling in de totale werkgelegenheid: Vlaanderen: 15,3%.

Wallonië: 22%

Brussel: 25,7%

Voor de financiering van de sociale zekerheid is het belangrijk dat dit aandeel overheidstewerkstelling binnen de perken blijft.

De kloof: de werkloosheid

De Belgische cijfers zeggen niets (8,3% van de beroepsbevolking in 2006, kleine daling t.o.v. 2005 (8,5%), behalve dat België één van de hoogste werkloosheidspercentages van de EU-15 laat optekenen. Vlaanderen: van 5,5% naar 5,2% Wallonië: ongeveer status quo: 11,8% Brussel: verslechtering tot 17,7%.

Vlaanderen: 40% van alle Belgische werklozen (57,8% van de de Belgische bevolking) Wallonië (2005): 45% van de werklozen (32,5% van de bevolking) Brussel: 16% van de werklozen (9,7% van de bevolking) Bron: verslag HRW 200

Ook het Belgische werkloosheidscijfer verbergt de grote regionale verschillen. De problemen van Wallonië worden niet opgelost binnen het bestaande federaal bestel.

Conclusie

Het jaarverslag van de Nationale Bank bevestigt dat het conjunctureel goed gaat met de Belgische economie dank zij de internationale heropleving, maar vooral ook dankzij Vlaanderen.

‘Het Belgische gemiddelde verbergt een zeer verschillende situatie in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Veelal is het Belgische succes eigenlijk synoniem aan het Vlaamse succes. Dit roept meteen ook twijfels op bij de geschiktheid van het huidige federale bestel om Wallonië een inhaalbeweging te laten realiseren. De jongste jaren is er alleen immobilisme inzake meer verantwoordelijkheden voor de deelstaten’, schrijft Niko Gobin.

Paars-groen en paars zijn er niet in geslaagd de sociaal-economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië te dichten. Dat zou vooral Wallonië ertoe moeten aanzetten op zoek te gaan naar specifieke oplossingen voor de eigen regio. Vlaanderen doet het goed, maar euforie is uit den boze. De sociaal-economische uitdagingen (vergrijzing, financiën, schuldenlast, fiscaliteit) zijn ook in Vlaanderen erg groot. Daarom is het ook voor Vlaanderen aangewezen een eigen beleid te kunnen voeren. Het Belgische kader werkt ook voor Vlaanderen verstikkend. Aan de ongebreidelde transfers moet snel een einde komen.

(1) “Als Wallonië beter doet, zal ook het land er beter bij varen”, Niko Gobbin, Sociaal-Economisch adviseur CEDER.

BRON :
http://www.vvb.org/actueel/141/19059

...

Sta ons toe dat we zo onze zéér gegronde twijfels hebben over "bepaalde bronnen" & bepaalde "groepen"...

...

Op het vlak van de staatshervorming zijn ingrepen noodzakelijk. Te veel bevoegdheidsdomeinen zijn versnipperd over meerdere beleidsniveaus. Een ondernemingsgericht beleid voeren is op die manier onmogelijk omdat voor de meeste hervormingen het fiat van de ultraconservatieve PS nodig is. Bevoegdheden moeten altijd als homogene pakketten toegewezen worden.

Het klopt inderdaad dat op het vlak van de bevoegdheidsdomeinen er nog heel wat werk te verzetten valt. Wij haalden reeds eerder het voorbeeld aan in ons ″dossier energiearmoede″. Hier blijkt overduidelijk dat een aantal bevoegdheden totaal tegenstrijdig zijn, maar laat het dus meteen ook duidelijk zijn dat dit niet alleen voor de zogenaamde “ondernemingsgerichte” domeinen geldt.

...& Misschien moeten we ook maar eens ~desnoods internationale~ “specialisten” uitnodigen & inschakelen, die ons op dat vlak kunnen raad geven i.p.v. ze hun hoofd te laten breken over de B-H-V-kwestie & de zogenaamde minderheden…

Het huidige systeem van onvoorwaardelijke Noord-Zuid-transfers is geen solidariteit, maar onrecht. De transfers beletten dat Wallonië verantwoordelijkheid opneemt voor het eigen beleid. Hulpverslaving verlamt de creativiteit.

Laten we ons misschien ook eens focussen op een aantal andere transferts : zoals van arm naar rijk (allerhande belastingsvoordelen, de subsidies voor groene energie bijvoorbeeld, enzovoort-enz…)

...Of de transferts van jonge generaties naar de oudere generaties (het pensioenstelsel zonder de nodige stortingen in het zilverfonds bijvoorbeeld !) Dit is pas echt onrecht !! Bovendien is het misschien toch ook wel eens de moeite om na te gaan of er geen grotere transferts gebeuren van Brussel naar Wallonië, dan van Vlaanderen naar Wallonië.

Wij willen een doorzichtige en eerlijke solidariteit op basis van klare afspraken. Beperkt in de tijd en gemeten aan resultaten op vlak van groei, ondernemerschap & tewerkstelling. Door een voorwaardelijke, resultaatsgebonden interregionale solidariteit kan Wallonië behoedt (behoed !!) worden voor een abrupte verarming en krijgt het zuurstof voor een nieuwe onafhankelijke koers.



Een overheidsbeslag van maximaal 40%

Met het overheidsbeslag bedoelen we het geheel aan belastingen: de belastingen op het beroepsinkomen, de BTW, de accijnzen, de invoerheffingen, de sociale bijdragen van werkgevers. We spreken van “beslag” omdat het precies dat is wat de overheid met het geld van de samenleving doet, er beslag op leggen.

Dit overheidsbeslag is te hoog. Het bedraagt ongeveer 47%. Dit brengt de welvaartscreatie in gevaar.

Wij voeren hierbij geen ongenuanceerde hetze tegen belastingen. Belastingen zorgen voor ontvangsten, nodig om maatschappelijke noden te lenigen. Maar fiscale zekerheid is voor werkenden, wat sociale zekerheid voor niet-werkenden is.

*KUCH-HOEST* ...mogen we achteraf u nog eens aan dit puntje herinneren ?!...

Noch een te laag, noch een te hoog overheidsbeslag laat ruimte voor welvaartscreatie. Inderdaad, als er geen overheid zou zijn, zou er ook geen economische groei zijn. Wie zal anders de wegen aanleggen, de veiligheid waarborgen, het eigendomsrecht beschermen?

Maar bij een te hoog overheidsbeslag gaat geld verloren dat ‘productiever’ door de privé (particulieren en ondernemingen) aangewend kan worden. Er zou dan méér welvaart zijn als het geld niet naar de overheid vloeide.

Hoe zit dat elders in Europa? Het Europese gemiddelde overheidsbeslag lag in 2004 op 40,7%. Zelfs Duitsland, met zijn achtergestelde Ostländer, doet het met 40%, het niveau dat wij – in eerste instantie – voor ons land willen bereiken: vier tienden van het BBP (het bruto binnenlands product).

4 tienden is trouwens ongeveer wat de meeste werkmensen nu ook reeds betalen – het is vooral de BTW + de ~dure~ huisvesting die het meeste geld kost – trouwens, als de werknemers netto meer overhouden, zal dit zich vertalen in een stijging van de grond- & vastgoedprijzen, want als raséchte Vlamingen spenderen wij toch al snel quasi de ½ van al onze centen aan een poepdure villa met bijhorende koterij in Pastorij-stijl

Wij willen dit in de grondwet laten opnemen anders lukt het nooit om de belastingsdrift van de overheid onder controle te houden. Dit bleek recent nog: verlaagt de federale overheid de fiscaliteit, dan zijn de gemeenten er als de kippen bij om de lokale belastingen te verhogen.

...& precies volgens ditzelfde mechanisme zullen alle andere prijzen ook stijgen ingeval van een daling van de belastingen



Hoe komen we tot 40%?

We moeten komen naar het niveau van 40% via een geleidelijk proces over vier à vijf jaar.

Zo moet het ontvangstenniveau van 2007 vanaf 2008 worden bevroren tot dat niveau overeenkomt met 40% van het BBP. Dat zou in 2010 zijn.

Het BBP gaat in principe jaar na jaar omhoog, dat is de economische groei: stel dat het BBP vandaag 300 miljard euro bedraagt, dan is 150 miljard euro belastingen gelijk aan een overheidsbeslag van 50%. Bedraagt het BBP binnen enkele jaren 375 miljard euro, dan staat die 150 miljard euro nog voor 40%.

...& precies volgens ditzelfde mechanisme zullen alle andere prijzen ook stijgen ingeval van een daling van de belastingen

Door de bevriezing van het niveau aan ontvangsten is de overheid verplicht beleidsruimte te zoeken in een verhoging van haar “efficiëntie” (haar doelstellingen bereiken met het minimum aan noodzakelijke middelen).

...& Dat uiteraard met een in verhoudingsgewijze VERLAGING van haar Diensten, hoe kan het anders

Daarnaast zijn belangrijke ingrepen noodzakelijk, zoals het drastisch verminderen van de belasting op arbeid.

Waarom wordt er nooit gesproken over een compensatie via een verhoging van belastingen op eigendommen of op bijvoorbeeld de fameuse “uiterlijke tekenen” zoals o.a. zwembaden, tweede verblijven (geen huurwoningen!), yachten & pleziervaartuigen, sportvliegtuigen, aantal wagens per gezin...

En steeds weer wordt vergeten dat belastingen een herverdelend effect kunnen hebben. Hiermee zeggen we niet dat ze dit inderdaad in ons Belgenland zouden hebben maar het zou mmoeten…in de praktijk vloeit nogal wat belastingsgeld netjes terug naar de rijken via de systemen van belastingsaftrek, fiscaleamnestie, subsidiëringen van allerlei zaken.

Eén van de gevolgen van het verlagen van deze parafiscaliteit is dat ook de personeelskosten van de overheid in grote mate verminderen. Als die met 60% dalen, besparen we al meer dan 2 miljard euro op het overheidsbudget. Zo zijn we al een eind op weg naar ons eerste doel, de 40%.

...& Gaan we ambtenaren, politie, brandweer & hulpdiensten dan misschien HOGER belasten om die doelstelling te bereiken? Massaal buitensmijten? Dubbele Shiften doen draaien voor dezelfde pree ?!...

Een aantal uitgavenposten moeten naar een “normaal Europees” niveau, zoals de uitgaven in de werkloosheid. De uitgaven in ons land liggen veel hoger dan in de andere EU-landen. We slaan twee vliegen in één klap: de werkloosheidsuitkeringen die onbeperkt zijn in de tijd scheppen mee een werkloosheidsval waardoor het voor vele werklozen financieel niet interessant is om te gaan werken. Het geld dat wordt gerecupereerd kan dienen voor een, vanuit een sociaal standpunt, moreel meer hoogstaand doel, nl. het waarborgen van ons sociaal systeem op lange termijn. Het terugbrengen van de uitgaven naar een Europees niveau houdt de hervorming van het stelsel in. Wij opteren om het Nederlandse stelsel in te voeren waarin de uitkeringen beperkt zijn tot 38 maanden.

...& Wat gebeurt er na de 38 maanden recht op werkloosheidsuitkering ?!... Hop... naar op OCMW ?! ...& "wie" of "wat" financiert deze kost ?!... Tenzij dat men de van werkloosheidsuitkering verstoten werklozen wil laten verhongeren...

We willen u er bij deze ook eens aan herinneren dat er zo de afgelopen 25 à 30 jaar altijd zo'n kleine slordige half miljoen ~500.000~ mensen werkloos waren & dat ondanks àlle ~& dat waren er in de loop van die tijdspanne toch wel enkele honderden~ maatregelen die er door elk van de regeringen die hier even aan macht waren, verordend zijn geweest !! ...& dan zwijgen we nog op àlle nepstatuten die in het leven zijn geroepen : BBTK, DAC, TWW, Gesco's... Verder wensen we toch eens te benadrukken : zelfs ondanks àlle maatregelen ten voordele van de werkgevers kwamen er toch maar mooi geen jobs bij !!

We hebben het nog niet eens over àlle mensen die netjes uit de statistieken van de werkloosheid zijn verdwenen omdat ze om weet ik veel welke ~zinnige of onzinnige~ reden geschorst werden !! We zwijgen dan ook van al diegenen die met depressies wegens langdurige werkloosheid & de bijhorende uitzichtloosheid op de ziekenkas zijn gesukkeld... of diegenen die afgevloeid zijn naar de OCMW's... We zullen ook zwijgen van alle bruggepensioneerden, of mensen met tijdskrediet... Of zullen we het hebben over alle nep-vacatures die verschijnen in kranten & weekbladen als verkapte reclame, omdat het goedkoper is van een vacature te plaatsen dan een reclame !! Het is zelfs geweten dat sommige bedrijven géén jobs hebben, maar dat ze wel vacatures plaatsen als wervingsreserve voor als het bedrijf in kwestie weer eens een personeelswissel heeft onder het mom van reorganisatie !!

...& Verder zit het ons ook vrij hoog dat de verantwoordelijkheid van werkloos te zijn, in deze compleet bij de werkloze wordt gelegd. Indien een werkloze verantwoordelijk is voor z'n eigen werkloosheid, hetzij door eigen ontslag, hetzij door aanwijsbare beroepsfouten... wel, dan kan hij van GEEN werkloosheid genieten !! PUNT !

We gaan dus het sociaal systeem redden door het af te schaffen – De "My Lai–ïsering" ~Destroy the Village in order to save it~ in dit geval dan de sociale zekerheid...

10-08-2008 om 03:37 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
09-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De "overlopers" van Dedecker & Co - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXIV

Het lijkt ons dus ook zo stilaan eens tijd om te kijken wie er zo allemaal van her & der ~van andere partijen dus~ naar de LDD van Jean-Marie Dedecker is over gelopen. Dit geeft dan misschien een beeld weer ~wat niet zo onbelangrijk is~ uit welk allegaartje deze partij bestaat.

...& Met overlopers bedoelen we dan weer partijleden die bij de ene partij vertrekken, of omdat ze ontevreden zijn over de gevoerde partijpolitiek, of omdat ze hun kansen mooi zien om zich ~uit oportunistisch oogpunt gezien~ natuurlijk te verbeteren...

Wat kan hier over gezegd worden ?!... We zouden om te beginnen bijvoorbeeld voorzichtig kunnen concluderen dat er bij een aantal partijen nogal wat intern gekrakeel & strubbelingen ~moeten~ zijn, gezien dat er bij sommigen de noodzaak bestaat om van partij te veranderen...

Persoonlijk zouden we ons niet erg gelukkig voelen met ″overlopers″, althans we zouden er op z'n minst heel ″voorzichtig & behoedzaam″ mee omgaan, want wat vandaag van dààr naar hier komt over gelopen, kan morgen net zo goed van hier naar ergens anders vertrekken... In sommige gevallen zouden we ons zelfs de vraag stellen of het hier gaat om redenen van ideologisch onverzoenlijke standpunten, dan wel uit oportunisme...

...& Bij de overstap van Mimount Bousakla vroegen wij ons quasi onmiddellijk af... ″Euh ?!...was u dan wel een èchte socialiste ?!... & zo ja, hebt u eigenlijk wel énig idee in welk politiek kamp u nù bent terecht gekomen ?!...″ ...want wij zien eerlijk gezegd, nergens ook maar één enkel standpunt dat nog maar een ietsje, laat staan enige ″socialistische″ betekenis &/of inhoud heeft... Wat ons meteen aan haar politieke geloofwaardigheid laat twijfelen...

Wat ons ook bij de vraag brengt, hoe standvastig is de LDD van Jean-Marie Dedecker te noemen met zo'n allegaartje van ″overlopers″ ? Ook daar wordt er veel over gezegd & geschreven... & lopen meningen wel eens uiteen... Maar eerlijk gezegd, daar liggen wij niet van wakker !!

...

Wij gaan zo eens op zoek naar dat ″overloper″-gedoe, teneinde u daar toch een beeld te kunnen van weergeven...

Een overzicht met uiteraard de bijhorende bloemlezing...

Jurgen Verstrepen...

...

Jurgen Verstrepen stapt over naar Lijst Dedecker

De kogel is door de kerk. Jurgen Verstrepen (40) verlaat het Vlaams Belang en wordt lijsttrekker voor de Lijst Dedecker bij de komende verkiezingen op 10 juni. Verstrepen krijgt de eerste plaats op de Kamerlijst voor Antwerpen aangeboden. Een bod dat hij niet kon laten liggen, sinds zijn aanvaringen met de VB-partijtop.

Dissident

Het was al langer duidelijk dat Verstrepen een dissidente stem in het VB-verhaal was geworden en dat de partijtop niet echt dol op hem was. Na een aanvaring met VB-voorzitter Frank Vanhecke in januari, durfde Verstrepen het dan ook aan luidop te twijfelen aan zijn toekomst bij de partij. Jean-Marie Dedecker, bezieler van Lijst Dedecker, trekt zich daar niets van aan en ontvangt Verstrepen met open armen en noemt hem 'een belangrijke aanwinst' voor de partij.

Zetel

Met Verstrepen erbij zou Lijst Dedecker uitzicht krijgen op een Antwerpse Kamerzetel, mogelijk ten koste van het Belang. Verstrepen blijft naar eigen zeggen trouw aan zijn principes. Als zogenaamde verruimer kreeg de voormalige radiomaker Verstrepen in 2004 een Vlaams Blok-zitje in het Vlaams parlement cadeau als onafhankelijke. Een succesverhaal werd dat niet. Verstrepen werd door de VB-top hooguit gedoogd, maar de partijkoers bijsturen kon hij niet.

Bundelen

Begin dit jaar stelde hij voor de rechtse Vlaamse krachten te bundelen op een lijst naast het VB. Verstrepen werd teruggefloten door Vanhecke, die het idee afschoot als "het dwaze en absurde experiment van een leerling-tovenaar". Die vernedering zat Verstrepen niet lekker.

"Marie-Rose Morel is na haar misser milder behandeld dan ik. Zij en Vanhecke vormen één geheel", zei hij toen. Sindsdien woedt tussen beiden een koude oorlog. Toch stemde Verstrepen onlangs in met de plaats van lijstduwer op de Antwerpse Kamerlijst van Gerolf Annemans.

http://www.jurgenverstrepen.be

http://www.lijstdedecker.com

BRON :
http://www.garagetv.be/video-galerij/lijstdedecker/Jurgen_Verstrepen_stapt_over_naar_Lijst_Dedecker.aspx

...

Het filmpje van de persconferentie...



"Jurgen Verstrepen stapt over naar Lijst Dedecker"
duur : 1:47 minuten
VTM-nieuws


...



...

De persconferentie van Mimount Bousakla naar aanleiding van haar overstap naar de LDD... & we citeren uiteraard...

...

Bousakla: Tekst en uitleg bij overstap naar LDD

Eerst iets over de laatste weken...

Ongeveer 3 weken geleden stelde Johan Vande Lanotte mij een 23ste plaats voor. Hij beweerde dat die plaats voor mij absoluut haalbaar is. Voor mij was het een teleurstelling.

Ik heb Johan Vande Lanotte om bedenktijd gevraagd. In het verleden heb ik namelijk eender welke plaats aanvaard met het vooruitzicht dat de sp.a-top mij bij deze verkiezingen strategisch zou opstellen.

Ik besefte dat de sp.a-top mij niet meer wil steunen en enkel rekent op de stemmen die ik hen kan opleveren. Voor mij een nieuwe en deze keer stevige teleurstelling in de partijtop.

Twee weken geleden heb ik besloten om de nationale politiek te verlaten en me enkel bezig te houden met de lokale politiek. Ik bedankte voor de 23ste plaats. Ik heb intussen verder gewerkt binnen de Raad van Europa – waar ik ons land vertegenwoordig. Tussendoor solliciteerde ik voor een nieuwe betrekking in de banksector.

En dan het partijcongres en de verbazing van de journalisten. In de dagen erop – vorige week - zag ik in de media datgene wat ik nooit eerder zag. Opeens vonden enkele mensen van de sp.a-top het nodig om hun gal te spuwen. Ik zag mijn rapport in de Standaard waarin de fractieleidster – mijn grootste tegenstander binnen die sp.a-top – de kans kreeg om mij te beoordelen. Er werd met grote hoeveelheden modder gegooid. Jammer dat sommigen een dergelijke houding nodig hebben om zich te profileren. Veel tijd om onmiddellijk te reageren was er spijtig genoeg niet omdat ik het land vertegenwoordigde te Oslo en Athene.

Vorige week werd ik gecontacteerd door Jürgen Verstrepen. Hij vroeg me om op te komen voor Lijst Dedecker. Voor het postje moest ik het niet doen, want de kansen om verkozen te worden zijn klein. Maar ik besefte wel dat ik hier niet aan de kant moet blijven staan. Bovendien ontdekte ik een beweging die mij kan garanderen dat ik mijn standpunten kan uitwerken en verdedigen. En niet – zoals de sp.a-top doet – voortdurend iedereen op het matje roept en initiatieven tegenhoudt.

Afgelopen zaterdagavond heb ik beslist om de stap te zetten.

Over de laatste jaren...

Louis Tobback was degene die me overhaalde om in de politiek te stappen. Ik heb indertijd mijn geboortestad verlaten om mijn familie te ontvluchten en ben zo in Antwerpen terecht gekomen. Door de voormalige sp.a-top – de generatie van Tobback – werd aanvaard dat ik opkwam voor mijn eigen meningen, ook al kwamen die niet overeen met de partijlijn.In die tijd was er een goede bewegingsvrijheid.

Bij de aanstelling van Janssens werden de rangen gesloten. Momenteel bepalen een handvol mensen binnen de sp.a-top welke lijn moet worden gevolgd en wie daarbij aan bod komt. Een eigen standpunt dat lichtjes afwijkt werd gevaarlijk. Interne kritiek wordt niet meer aanvaard. En de basis van de partij – de leden en de kiezers - heeft de minste inspraak. Een spijtige verandering.

Ik kan met voldoening terugkijken op de tijd met Louis Tobback en zijn entourage. Het was hij die me nog waarschuwde voor de verandering. Het was hij die me vroeg om terug te komen naar mijn geboortestad Leuven.

De achterban stond achter me, maar de sp.a-top liet laatste weken opnieuw blijken dat ze niet achter me staat. En het zijn die enkele mensen binnen die top die beslissen of je nog aan bod komt. De basis hadden vroeger nog de macht om iets te wijzigen aan de beslissing van de top via het systeem van polling. Door het verlies van dat systeem zijn ook de militanten hun inspraak kwijt. Een correctie uit die richting was niet meer mogelijk.

Ik heb jullie beloofd dat een reactie zou volgen en ik sta uiteraard ook open voor jullie vragen

Mimount : http://www.bousakla.be/...

BRON :
http://www.garagetv.be/video-galerij/superdemocraat/Lijst_Dedecker.aspx

...

Het filmpje van de persconferentie...



"Mimount Bousakla:
perconferentie overstap Lijst Dedecker"

duur : 5:35 minuten
Freedom of Speech - LDD


...



...

Op de site van Nicolas Raemdonck met de welluidende titel "Alles sal reg kom" vinden we volgend bericht... & naar goede gewoonte citeren we uiteraard...

...

Stef Goris stapt over naar LDD

6.10.2007

Oud Open VLD kamerlid Stef Goris stapt over naar Lijst Dedecker. Hij is niet tevreden met de koers die Open VLD momenteel vaart. Zijn kantelmomenten waren de frontale tirade van Karel De Gucht op het partijbureau tegen Jean-Marie Dedecker en de centrum-progressieve nieuwe partijlijn.

Stef Goris was een slachtoffer van de huidige koers van de Open-VLD partijtop. Ervaring wordt opgeofferd voor mooie gezichtjes en bekende namen. Net zoals eerst aanvankelijk ervaren rotten als Martine Taelman (toch opgevist via coöptatie) en Claude Marinower werden gedegradeerd op de lijst ten gunste van de zoon van wijlen Hugo Schiltz, werd Stef Goris (die jarenlang zich loyaal inzette voor zijn partij, nochtans een deugd geprezen door Fientje Moerman) naar een onverkiesbare plaats op de senaatslijst gebannen ten gunste van het mooie gezichtje met de lange naam Katia della Faille - de Limburg Stirum. Liberaal Stef Goris kwam tot inzicht dat bij Open VLD geen plaats meer is voor liberalen, enkel voor marketingstalk. Of hoe ironisch het pleidooi van Noël Slangen klonk voor een authentiekere radio 1 dan marketingpulp.

Maar om echt stapelgek te worden, was de reactie van Bart Somers op de overstap van Stef Goris. Je verwacht dat een echte sterke voorzitter zou stellen dat hij het vertrek van Goris betreurt, bevestigen dat zijn eigen partij wel liberaal is en beweren dat Goris een verkeerde overstap maakt naar een niet-liberale partij (wat een flagrante leugen zou uitmaken, maar kom in de politiek mag alles) . Ten slotte zou een nobel man Goris nog veel geluk toewensen in zijn nieuwe politieke loopbaan.

Wie helaas dacht dat Bart Somers een nobel man is, is er aan voor de moeite. “Hij zit tot over zijn oren in de regeringsonderhandelingen en dit nieuwtje verzinkt in het niets daarbij’, was de schamele reactie van reiziger zonder valies Bart Somers. Het verdict is aldus gevallen. Jarenlange inzet wordt door de partijleiding afgedaan als verwaarloosbaar, een nieuwtje…

Dat de partij van Bart Somers maar oplet dat zij geen nieuwtje worden in de komende regering, verwaarloosbaar en nauwelijks op te merken.

BRON :
http://nicolasraemdonck.wordpress.com/2007/10/06/stef-goris-stapt-over-naar-ldd/

...

...

Zo gaan we terug eens ons oor te luisteren leggen bij het Anti-Fascistisch Front...

...

13-11-2007

Kerst verpest de sfeer bij de Lijst Dedecker

Vorige week woensdag schreven wij hier over de moeilijke tijden waarin het VB het laatste half jaar is verzeild: “De leidende positie in het land der politiek verongelijkten wordt al enkele maanden sterk door de Lijst Dedecker (LDD) belaagd, met alle dissidenties vandien.” Die woorden waren nog niet goed koud als de resultaten bekend geraakten van de jongste opiniepeiling van De Standaard/VRT. Volgens die opinepeiling zou de Lijst Dedecker van 6,6 procent naar 10,1 procent stijgen, een winst van 3,5 %. Het VB strandt op 15,6 procent, een verlies van 3,7 %. En om onze analyse helemaal te bevestigingen werd aangekondigd dat een volledige gemeentelijke afdeling van het VB zou overstappen naar de LDD. Bij het VB mogen ze de LDD dan wel tot de politieke vrienden ter rechterzijde rekenen, blij zullen ze er niet om zijn.

Maar de lijst mandatarissen en medewerkers van de LDD is teveel als een “ratjetoe”. Bart Brinckman gebruikte het woord het voorbije weekend in De Standaard om de LDD te omschrijven als “een partij van één man, wat overlopers en wat aangespoelden.” Individuen kunnen er het programma naar hun hand zetten als in geen andere partij. Tot Open VLD’er Stef Goris overstapte naar de LDD wilde de LDD het beroepsleger afschaffen. Met Stef Goris erbij is de partijlijn 180 graden gedraaid, en moet er meer geld gaan richting defensie. Consistent lijkt dat niet. Vandaar dat de communicatiecel van de partij dringend versterkt moest worden, wat gebeurde met de aanwerving van Piet Deslé (ex-VTM) en van Terry Verbiest (ex-veel).

Terry Verbiest werkte achtereenvolgens als journalist bij de BRTN-televisie en de VTM; was dan even zelfstandig televisieproducent; keerde terug naar de Reyerslaan, nu om bij de VRT-radio te werken; werd dan hoofdredacteur van TV Brussel, programmadirecteur en directeur informatie bij VT4 en hoofdredacteur van het vlug ter ziele gegaan Woenstijnvis-weekblad Bonanza. Na opnieuw een korte periode bij de VRT-televisie werd hij zelfstandig communicatie-adviseur. Zijn laatste twee functies voor hij bij de LDD werd binnengehaald waren communicatieverantwoordelijke van Spirit-staatssecretaris Els Van Weert (Els Van Wie?) en woordvoerder van voetbalclub Lierse SK die toen onderaan de klassering in de Eerste Afdeling bengelde en intussen al helemaal niet meer in de hoogste voetbalafdeling speelt.

Terry Verbiest, een man van twaalf beroepen en dertien ongelukken. Een man die een dikke maand na zijn aanwerving bij LDD al gewetensbezwaren heeft bij het werken voor die partij. Wij zouden dat al veel vroeger gehad hebben, maar kom. Terry Verbiest (op de blog van Jurgen Verstrepen): “De actie ‘Laat in godsnaam de kerstman thuis voor 15 december’ (van het Radio 1-programma Peeters en Pichal, nvdr. Klik op afbeelding 3 voor meer info.) zorgt voor bijna zoveel heisa als de al dan niet splitsing van B-H-V. Lijst Dedecker vindt dat de VRT de mensen niet mag opjutten tegen de kerst- en klaascommercie. De kleine middenstanders moeten in die periode vaak een erbarmelijk seizoen goedmaken. Dus: geen wijsvingertje en laat sint en santa elkaar maar van de weg rijden. Ik heb het daar moeilijk mee. Als het van mij afhing kwam de kerstman uit zijn kot op 24 december, zo rond zes uur ‘s avonds. Om dan weer te verdwijnen rond middernacht. Idem dito voor de sint. Getolereerd vanaf 12 uur ‘s middags op 5 december en ook rond middernacht: hup, mijn schouw uit, met uw staf, mijter en Afro-Europese knechten/slaven.”

Na een flauwe grap vervolgt Terry Verbiest: “Ik hoef die hele handel niet. Ik heb er een bloedhekel aan. Ik krijg jeuk van het muzakgejengel dat mij binnenkort weer lastig valt als ik een voet in een Mortselse winkelstraat zet. Soepversies van Stille nacht, White Christmas en Jingle bells, afgewisseld met Adeste Fidelis: afvoeren! Sterren en ballen die mijn straatbeeld naar de filistijnen helpen: weg ermee! Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil: grow up of wake up! Ik wil met rust gelaten worden. Ik wil dat altijd, maar zeker in deze donkere dagen.Ik wil mij niet wentelen in een opgefokte/gefuckte kunstmatige gezelligheid.” Na nog wat verder, en even toch wat onnozel, gejammer, besluit Verbiest: “Ik voel het al aankomen. Met deze ideeën zit ik niet meer op de lijn van Lijst Dedecker. Later zal ik terugdenken aan deze periode als dat kortstondig verblijf bij LDD waaraan een abrupt einde kwam door de schuld van de kerstman. Of van de sint. Ik weet niet waar Jean-Marie in gelooft. Ik moet hem dat toch eens vragen, nu het nog kan.”

We volgen Terry Verbiest in zijn aversie van het commerciële kerstgedoe, en als Verbiest het moeilijk krijgt met de ‘de commerce voor alles’-partijlijn van de LDD, dan hebben wij daar álle begrip voor. De Lijst Dedecker? Het is leuk dat ze stemmen afsnoepen van het VB, maar voorts hoeven we ze ook niet.

BRON :
http://aff.skynetblogs.be/tag/1/Dedecker

...

...& Hop... nog eentje...

...

Leuvense regiocoördinator Vlaams Belang naar LDD

Steven Godefridi, de regiocoördinator van het Vlaams Belang in het arrondissement Leuven, stapt over naar Lijst Dedecker. Dat heeft hij in Haacht aangekondigd. Godefridi, die ook gemeenteraadslid is in Haacht en als stafmedewerker op de loonlijst stond van het Vlaams Belang, kan zich naar eigen zeggen niet meer verzoenen met het feit "dat deze partij intern steeds extremer en extremer wordt".

"Dit is een zware klap voor het Vlaams Belang in het Leuvense omdat Godefridi verantwoordelijk was voor de lokale en regionale werking van het Vlaams Belang in het arrondissement. Hij heeft vrijdag ook ontslag genomen uit zijn job bij het Vlaams Belang. Godefridi is opnieuw een jongere die om duidelijk ideologische redenen vertrekt bij het Vlaams Belang", aldus Peter Reekmans van LDD.

De afgelopen maand maakten in Vlaams-Brabant ook David Van Hecke, raadslid voor het Vlaams Belang in Kapelle-op-den-Bos en vijf VB-bestuursleden uit Begijnendijk de overstap naar LDD. Vanuit Open VLD stapten in deze regio recent ex-kamerlid Stef Goris, Nathalie Theys (raadslid en ex-schepen in Diest), Peter Reekmans (gewezen voorzitter van VLD-Jongeren) en enkele Aarschotse Open VLD-ers over. Dat deed ook de lokale Aarschotse Partij voor de Vrijheid. (belga/dm)

15/10/07 13u36

BRON :
http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/46438/2007/10/15/Leuvense-regioco-rdinator-Vlaams-Belang-naar-LDD.dhtml

...

..& Bij ~weer eens~ het Anti-Fascistisch Front vinden we daarover het volgende, welke we natuurlijk voor u integraal citeren...

...

26-03-2008

TIENDE VB-MANDATARIS MAAKT OVERSTAP NAAR LIJST DEDECKER

Het was een klein berichtje in De Morgen gisteren: “Bob De Wispelaere, provincieraadslid in Limburg voor het VB, stapt over naar de LDD. Hij vervoegt daarmee zijn voormalige partijgenote An Bonné. Zo telt LDD al twee provincieraadsleden in Limburg. Naar eigen zeggen kiest De Wispelaere voor het realisme en de vrije meningsuiting van LDD en laat hij het extremisme en de nep-freedom of speech van Vlaams Belang achter zich.” Bob De Wispelaere (foto) vervoegt echter niet enkel An Bonné. Hij is volgens onze telling de tiende VB-mandataris die overstapt naar de Lijst Dedecker (LDD).

Jurgen Verstrepen maakte in april vorig jaar als eerste de overstap van het VB naar de LDD. Als je zoals Jurgen Verstrepen al voor veertien verschillende radiostations en vier verschillende televisiezenders hebt gewerkt, is een overstap van een politieke partij naar een andere politieke partij niet zo verbazingwekkend, maar het was het begin van een exodus richting LDD. In dezelfde maand als Verstrepen overstapte, maakte ook Vlaams parlementslid Monique Moens uit Neder-over-Heembeek bij Brussel dezelfde move. Ook Fabrice Morreau, voorzitter van het VB-Zottegem maar vooral ontwerper van nogal wat VB-websites, volgde Jurgen Verstrepen naar de LDD. Begin september stapte David Van Hecke, VB-gemeenteraadslid in Kapelle-op-den-Bos, over naar de LDD. In diezelfde week gevolgd door vijf bestuursleden van de VB-afdeling van Begijnendijk. In oktober ging Aisha Van Zele, VB-gemeenteraadslid in Lokeren, over naar de LDD. Het VB had eerder een paar keer met Aisha Van Zele gepronkt omdat ze als kleurlinge bij het VB een opvallende verschijning is. Ze kan echter niet als een allochtone in de traditionele zin beschouwd worden: ze is een als kind geadopteerde Sri-Lankese. Vervolgens stapte Dorine Demeulemeester in november over naar de LDD, gemeenteraadslid en oprichtster van de VB-afdeling in Ichtegem. Met haar stapten nog een tiental andere VB’ers over naar de LDD. Diezelfde maand stapte ook VB-gemeenteraadslid in Boechout Jan Verelst over naar de LDD. En om het jaar af te sluiten ruilde het Hasseltse gemeenteraads- en provincieraadslid An Bonné het VB voor de LDD. In januari dit jaar stapten VB-gemeenteraadsleden in Ranst Astrid Verbert en Tania Van Rompaey over naar de LDD. Verbert was al twintig jaar actief bij het VB. (Zie http://yelloman1.blogspot.com/search/label/leegloop & http://aff.skynetblogs.be/archive-day/20071125.)

Bob De Wispelaere die nu overstapt naar de Lijst Dedecker stapt overigens al voor de tweede keer op bij het VB. Hij werd op de eerste Zwarte Zondag, 24 november 1991, als jongste provincieraadslid in Limburg verkozen op de lijst van het VB. Dik een half jaar later pakte Philip Dewinter echter uit met zijn berucht zeventigpuntenplan, en dat vond De Wispelaere erover. Het duurde nog wel een paar jaar, maar uiteindelijk stapte De Wispelaere op bij het VB. Ruim tien jaar later kwam het VB terug bij hem aankloppen om zich bij hen kandidaat te stellen voor de provincieraadsverkiezingen in 2006. De Wispelaere aanvaardde het op voorwaarde dat het VB meer aandacht zou hebben voor gehandicaptenbeleid en ontwikkelingssamenwerking. De Wispelaere heeft een dochtertje dat vier jaar lang omwille van een heupziekte gekluisterd was in een rolstoel, en zet zich met het wijkcomité in zijn woonplaats Houthalen-Oost in voor weeshuizen overal ter wereld. De Wispelaeres naïeve hoop dat er intussen bij het VB een andere wind zou waaien, werd vlug de grond ingeboord. Vrije meningsuiting bleek bij het VB nogmaals niet voor iedereen te gelden. Het voorstel van een N-VA-provincieraadlid om de website van de provincie aan te passen voor personen met een motorische, auditieve en visuele beperking werd haast spottend onthaald door de VB-collega’s van De Wispelaere. Diezelfde collega’s vonden ook dat een voorstel om een ‘Steunpunt voor Oost-Midden Europaprojecten’ te ondersteunen moest afgekeurd worden, terwijl De Wispelaere vanuit zijn ervaring met het ondersteunen van weeshuizen in Moldavië maar al te goed het nut van zo’n steunpunt inziet. Nu is het voor De Wispelaere voor eens en voor goed gedaan met het VB. Tegen 2012 wil hij in de Limburgse mijngemeenten “de politieke rechterzijde opnieuw op de kaart plaatsen door de bevolking een volwaardig alternatief te bieden” voor het VB. Weg bij het VB, maar het blijft natuurlijk een rechtse rakker.

BRON :
http://aff.skynetblogs.be/post/5697884/tiende-vbmandataris-maakt-overstap-naar-lijst

...

...Voor de laatste nieuwsjes gaan we uiteraard nogmaals ons oor te luisteren leggen bij de "vijand" van onze uiterst rechtse rakkers...



Gerolf Annemans: 'geen sprake van overstap' - duur : 1:39 minuten
nieuws 2 juli 2008


...



Wij blijven zo zitten met een hele hoop vragen & vooral met een héle grote hoop bedenkingen... Dat zal u overigens morgen meteen duidelijk worden als we het partijprogramma eventjes gaan becommentariëren... Hoe dan ook blijven we ons natuurlijk de vraag stellen over het niveau van deze partij... Gaat het er met deze ″overlopers″ op vooruit ?!... Of wat ?!...

...

Maar een ijverig lezer van onze beschouwingen aangaande de politieke partijen die we hier zo de voorbije weken besproken hebben, die zal daar natuurlijk voor zichzelf een antwoord kunnen op geven... Wij houden hierbij ons antwoord voor onszelf, maar laat het duidelijk zijn dat wij daar in elk geval een mening & een antwoord op hebben !

...

Tot morgen !! *GRIJNS*

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "De overlopers van Dedecker & Co - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXIV"

09-08-2008 om 01:41 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
08-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zeitgeist II - Het Libertaire Gedachtengoed - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXIII

Zoals gisteren beloofd gingen we u vandaag wat vermeien met wat bedenkingen & beschouwingen over de docu ″Zeitgeist″ die we u gisteren te verteren hebben gegeven in onze bijdrage ″Zeitgeist - Het Libertaire Gedachtengoed - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXII

Voor alle duidelijkheid... Het Libertaire Gedachtengoed ″duiden″ of ″verduidelijken″, zij het ″ontrafelen″, ″demystifiëren″ &/of ″ontmaskeren″ in zo'n een paar summiere beschouwingen als dat wij doen, dat is gewoonweg een onbegonnen werk & meer nog is dat ook niet onze echte ambitie. Al bij al willen hebben wij deze docu u laten zien in het kader van onze beschouwingen over het Libertaire Gedachtengoed & dat weer gelinkt aan Jean Marie Dedecker & zijn LDD. Onze betrachting met onze beschouwingen gaat niet verder dan een tipje van de sluier te lichten die er rond onze vriend hangt & zijn partij, zodat u als doorsnee Belg tenminste enigszins beseft welke lading dat er schuilgaat achter de vlag, die onze allerbeste vriend Jean-Marie Dedecker & zijn LDD voert... De rest ~uw conclusies & uw beslissingen~ laten we trouwens aan uw eigenste gezonde verstand over, want wij gaan er van uit dat u er wel in slaagt om te denken voor uzelf...

Voor zover wij hebben kunnen ontrafelen uit de teksten die wij hebben gevonden ~waaronder het partijprogramma van de LDD~ voert onze Jean-Marie Dedecker & zijn LDD duidelijk een koers die ontegensprekelijk wijst in de richting van het Libertaire Gedachtengoed & ja, de docu ″Zeitgeist″ is een staaltje van dat soort denken. Op zichzelf staat hem dat natuurlijk vrij van voor deze strekking & filosofie te kiezen, maar wat ons echter daarin nogal erg stoort is de verholenheid waarmee dit eigenlijk allemaal gebeurt.

Onze Jean Marie werpt zich nogal wel eens op als iemand die het beleid terug "gezond" wilt maken ~wat op zichzelf natuurlijk een héél mooi & vooral een héél pakkend credo is waarmee je een hele hoop mensen kunt ronselen & voor je karretje kunt spannen~ ...màààrr wie wat verder kijkt dan het mooi ogende plaatje, merkt al snel dat er ook wel ècht een onderliggende totaal andere agenda aanwezig is, die nog bitter weinig of niks met ècht "gezond maken" van doen heeft... Voor zover wij kunnen zien, gaat het hem hier niet over "De Staat ontvetten", maar wel degelijk over "De Staat afstropen tot op het bot″ &/of je dan nog over "Een Staat″ & ″Een Gemeenschap" kunt spreken, dat is wel een andere discussie. Al bij al gaat het volgens ons om mensen die het liefst van al, nog àlle belastingen & vooral àlle maatschappelijke verplichtingen & dàt in iedere betekenis van het woord, zouden willen afschaffen... & NIET tot het "algemeen belang" &/of dat van iedereen... maar vooral dan in hun eigenste belang !!

...Maar wat is het verband met de docu "Zeitgeist" die we u hebben laten zien, zult u ons vragen...

Het belangrijkste verband tussen onze vriend Jean Marie Dedecker, zijn "Denktank" Boudewijn Bouckaert & deze docu is vooral de boodschap waarvan de hele documentaire doordrongen is & die er te pas & te onpas in verkondigd wordt... "De Staat is een Monster !" ...& dat monster dient kost wat kost & vooral tot elke prijs bestreden te worden... Een theorie die we enigszins tot op een bepaalde hoogte kunnen begrijpen & zelfs enigszins kunnen onderschrijven, maar dan stopt het voor ons ook... We stellen ook duidelijk "tot op een bepaalde hoogte"... & die hoogte is alles behalve de hoogte van onze "Vrind"... Net zomin als dat de wijze waarop Jean Marie Dedecker & zijn LDD dat wilt doen, onze manier is. Er zijn volgens ons àndere & méér democratische methodes waarbij er minder slachtoffers & vooral minder mensen uit de boot vallen.

We horen dat credo "De Staat is een Monster !" zo ook bij onze Jean Marie & zijn consoorten als we ze horen afgeven op die Staat, dan horen we ook steeds dat zelfde gedram... "De Staat belazert ons !", "De staat bepampert mensen !",″De Staat fnuikt onze Vrije Ondernemerszin & onze ideeën !″, ″De Staat beperkt ons in ons denken, in ons doen & laten !″, "De Staat besteelt ons !", "De Staat melkt ons uit !" "De Staat denkt alleen maar aan zichzelf !", ...″De Staat dit & De Staat dàt″... & ga zo maar door... Iedereen is zo ook een dikke vette profiteur in hun ogen... Maar al bij al, is men daar aan hun kant, in wezen zelf géén haar beter... Wat u trouwens zal duidelijk gemaakt worden & overigens u zeer snel zal (over)duidelijk zijn, als we het programma van deze frisse partij even onder onze loep nemen, maar dat is ″àndere kost″ voor eerstdaags...

...& Wat de documentaire betreft, tot op zekere hoogte hoeft het ook geen betoog & nog minder een grote uiteenzetting dat we ook voor een stuk de theorie kunnen volgen dat ″Godsdienst opium is voor het volk″ waarbij men mensen & groepen naar de hand zet & men dus mensen klein & dom houdt, zoals beperken in hun vrijheid van denken & doen, maar dat fenomeen is niet nieuw... integendeel, dat is inmiddels al zo oud als de straat ...& Daar gaan we trouwens niet op in gaan... We stellen alleen vast dat er in ″Zeitgeist″ wel 't een & 't ander geschiedkundig met de haren is bij gesleurd wat langs geen kanten klopt. ... & Voor alle duidelijkheid, ook hier gaan we geen wetenschappelijk exposée over houden, want dan zijn we nog enkele jaren zoet...

Wat de grote complottheorieën betreft... Om te beginnen, we zagen al beter onderbouwd materiaal... & minder onzin verteld... & Tot op zekere hoogte kunnen we ook dit nog enigszins volgen, want achter alle grote wereldgebeurtenissen steken er inderdaad allerlei belangen & allerlei politieke manipulaties... Maar is dit nieuw te noemen ?!... Niet echt !! Maar wat ons echter vooral opvalt in dit alles om dat te bewijzen, is het "leugentje om bestwil" dat er te pas & te onpas in opduikt ...ook dat geforceerde & dat is zo ons al een paar keer opgevallen... & we hebben u dit ook met het voorbeeld van "De libertarische kniereflex" van James W. Lark III proberen aan te tonen in het tweede deel van onze bijdrage ″Het Libertaire Gedachtengoed - PART B : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX″... Het soort theorieën dat men ons hier tracht te verkopen, die rammelen & kwakkelen zo erg dat men er zelfs voor moet gaan oefenen om ze zich eigen te maken... Het doet ons bij momenten denken aan het LSP-people-gedoe van 20j geleden die zoveel keer tegen zich zichzelf moesten zeggen voor de spiegel : ″ik ben fantastisch – ik ben fantastisch – ik ben fantastisch – enzovoort-enzovoort-enzovoort″ ...tot men er dan uiteindelijk zelf in geloofde... terwijl het ondertussen toch maar daar aan enige gezonde zelfreflectie & enig grondig zelfonderzoek ontbrak... Zo kennen we er nog...

De docu ″Zeitgeist″ is dan misschien wel een zeer mooi & zeer geslaagd staaltje van montage-techniek & ook van effecten quai beeldmateriaal, ondersteunende muziek & allerlei blablabla... maar daar blijft het ook bij... Het rammelen & het kwakkelen haalt & heeft bij ons de bovenhand...

...Een kleine & zeer beperkte bloemlezing...

We haalden onze eerste mosterd op het blog van de Volkskrant...

...

'Zeitgeist'; het complot van de libertariërs

Geplaatst op 07-02-2008 16:34 door alib_bondon in categorie politiek

Gisteren plaatste Luna een link naar de documentaire Zeitgeist (voor wie ‘m nog niet gezien heeft), een pamflet dat wil verklaren wat de problemen van onze tijd zijn:

1. Religie; onze religies zijn geënt op de zonnecultus van de oude Egyptenaren, all of them! En later misbruikt om ons onder de plak te houden.

2. Dat onder de plak houden gaat zo ver dat alle grote oorlogen van de laatste eeuw zijn uitgelokt door geënsceneerde aanslagen: Pearl Harbor, 9/11 etc.

3. De grote jongens achter dit complot zijn de internationale bankiers die regeringen in hun zak hebben en kunnen doen wat ze willen. Wat ze willen is: een wereldregering die door hen wordt geleid, slavernij voor de burgers. Nog even en ‘De Regering' plant bij ieder van ons een microchip in die maakt dat we ons leven lang kunnen worden gevolgd.

Okay, okay! De documentaire is fascinerend, het onderzoek niet slecht maar wel erg afhankelijk van de rangschikking van feiten (al dan niet kloppend) en -niet in het minst- van het weglaten van overige gegevens. Alleen wat strookt met de complottheorie kon worden opgenomen natuurlijk, al het andere moet worden beschouwd als niet bestaand of geënsceneerde leugen.

Maar goed, iemand die dat allemaal op een rijtje wil zetten en daar een paar jaar aan wil besteden: be my guest.

Na een dergelijke documentaire die een groot complot wil aantonen, blijf ik als toeschouwer met een onvoldaan gevoel zitten. Ik vind het verhaal fascinerend maar erg onwaarschijnlijk. Ik zie grote gaten, mitsen en maren. Mijn eerste vraag is dan? Waar komt deze documentaire vandaan? Wat is eigenlijk het doel van het etaleren van deze complottheorie?

Zoeken op de website van Zeitgeist levert een beeld op: deze documentaire is het werk van libertariërs of de makers worden misbruikt door libertariërs. Libertariërs zijn geen libertairen (anarchisten) maar anarcho-kapitalisten. In Amerika al gauw een paar procent van de bevolking: ze verzamelen zich in groepen, bewapenen zich en schieten iedereen overhoop die in de buurt komt. Ze zijn voor ongebreideld wapenbezit, tegen de federale regering, tegen de VN (een mogelijke wereldregering), meestal ook tegen abortus, het homohuwelijk en nog wat van die ‘onnatuurlijke' zaken. Een mens moet de vrijheid hebben een ander zijn wil op te leggen, zo simpel is het. De macht van de sterkste telt. De macht van de man. Meestal is dat ook de macht van de witste overigens. White Power en het libertarische gedachtegoed gaan hand in hand. Ook jodenhaat is heel normaal.

Op de website van Zeitgeist wordt een stemadvies gegeven voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen: Ron Paul, Republikein, voormalig leider van de Libertarian Party, congresslid. Zijn stemgedrag sluit redelijk aan bij het libertarische partijprogramma: hij stemt tegen inperking van de vrijheid van de burger: terroristenwet, inperking op wapenbezit, maar (vreemd genoeg?) voor uitbreiding van het leger na 9/11. Hij stemde tegen abortus en adoptierecht voor homoparen. Hij stemde ook tegen de oorlog in Irak (als enige Republikein) en... tegen elke vorm van sociale ondersteuning en ziektekostenvergoeding voor het Amerikaanse volk. En Paul is tegen elke vorm van immigratie natuurlijk.

Dat is het libertarisme: eigenbelang first. Het belangrijkste artikel uit het programma van libertariërs is altijd: afschaffen van de belasting. Wie zou daar toch baat bij kunnen hebben?

In Nederland laten de libertariërs zich horen via de website De Vrijspreker en ze zijn ook binnengedrongen in de kolommen van HP-De Tijd en Elsevier.

De documentaire Zeitgeist is er niet minder fascinerend door. Wel wordt het document nog ongeloofwaardiger dan het al was. Net als religieuze leiders, regeringsleiders en bankiers vertegenwoordigen de makers niet ‘het volk' -zoals ze claimen- maar slechts een rijk en blank smaldeel. Dat kleine deel van de bevolking is gebaat bij afschaffen van de belastingen, eigenrecht, wapenbezit, etcetera. De Nieuwe Vrijstaat is er een met slechts die ene wet: het recht van de sterkste.

Wie met die wetenschap Zeitgeist nog eens bekijkt, zal begrijpen dat het vooral jaloezie is die de makers heeft bewogen: zij zijn namelijk (nog niet) niet de sterksten, zij moeten belasting betalen, zij kunnen niet doen wat ze willen. Hun oproep tot ‘revolutie' aan het eind van de documentaire -compleet met teksten van Jimi hendrix en foto's van John Lennon en Mahatma Ghandi- doet ineens onheus aan. Wie met Ghandi zwaait en ondertussen Ron Paul uit zijn binnenzak trekt, is niet echt te vertrouwen.

Hoedt u voor libertariërs! Ik zeg u: het is een complot van de complottheoristen. Ze willen de macht. En ze willen ons gebruiken om die macht te krijgen. Ze gebruiken Zeitgeist als medium.

Wat niet wegneemt dat het inleveren van persoonlijke vrijheid (bewegingsvrijheid, vrijheid van meningsuiting) een gevaarlijke tendens is waartegen we ons met alle kracht moeten verzetten. Maar meezeilen op het dodenschip van het libertarisme? De genezing is erger dan de kwaal.

Voor wat grappig commentaar op deel 1 van Zeitgeist zie hier. Het lijkt erop dat de regisseur wat al te graag zijn feiten kloppend wou hebben: hij paste ze aan bij het gewenste beeld.

BRON :
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/183089

...

Wat kunnen we hier nog meer op zeggen dan eens goedkeurend mompelen & gniffelen omdat er nog eentje is die het ganse zaakje doorheeft ?!...

We vonden er zelfs eentje bij hun eigenste clubje, ″Het Vrije Volk″...

...

Over Zeitgeist en Zapruders

Mark Bogaers
7 oktober 2007

Ik schijn met mijn meest recente artikelen meer mensen op de tenen te hebben getrapt dan alleen Micha Kat. Op mijn weblog verschijnen reacties van mensen die de manier waarop ik Zapruders belachelijk maak neerbuigend en goedkoop vinden.

Een op HVV welbekend libertariër die mij verwijst naar de beruchte internethype Zeitgeist Movie; kritiek komt soms uit de meest vreemde hoeken. "Je kunt er niet onderuit dat veel vragen op het moment onbeantwoordbaar zijn, omdat de informatie domweg niet wordt vrijgegeven," zo vertelt deze persoon mij. En: "Verder is de ad hominem aanval d.m.v. de 'zaprudertjes' toch wel erg onder niveau," meent een ander.

Welnu, laat mij de cheap shots eens achterwege laten en vooralsnog niet aannemen dat Zapruderaanhangers zichzelf buiten een normaal debat plaatsen. Wie op internet zoekt naar informatie over 9/11-samenzweringen, komt tevens een enorm aantal "debunkers" tegen, mensen die de complottheorieën op redelijk eenvoudige en overtuigende wijze onderuithalen.

Aanhangers van deze theorieën laten u bijvoorbeeld enkel de voorkant van WTC-toren 7 zien, niet de achterkant, die aanzienlijk beschadigd werd als gevolg van het instorten van één van de twee Twin Towers. (Deze toren viel niet op zijn eigen footprint, nog zo'n misverstand.) Bovendien tonen zij met foto's aan dat de gevelconstructie op beide torens wel degelijk tekenen vertoonde dat zij het spoedig zou gaan begeven, hetgeen de bewering dat alleen eerder geplaatste bommen de gebouwen hadden kunnen doen instorten ontkracht. Ook de claims dat sommige kapers nog leven, en dat niet Osama bin Laden maar iemand anders op de beruchte video schuld erkent, worden weerlegd. Een heel aardige Nederlandstalige weblog over dit onderwerp is 9/11 Complotdenkers.

De Zeitgeist-film past de dramatische gebeurtenissen van 11 september 2001 naadloos in in een enorm historisch patroon dat het ontstaan van het jodendom en christendom koppelt aan de zucht van moderne Amerikaanse leiders om een "New World Order" te stichten. (Daaraan refereerde ook Micha Kat in zijn geagiteerde schrijven aan mijn adres.) Die leiders worden daarin meer dan aangemoedigd door grote Amerikaanse bankiers, die aan elke oorlog miljarden verdienen en hun uitbuiting van het gewone volk in stand houden.

Het ontstaan van de Federal Reserve, het torpederen van de RMS Lusitania in 1915 en de aanval op Pearl Harbor van 1941 waren alle manifestaties van een welbewuste campagne door deze bankiers om het volk dom te houden en de eigen portemonnee verder te spekken. Voor het Tonkinincident, directe aanleiding voor de oorlog in Vietnam, en uiteraard 9/11 geldt hetzelfde.

Nu ben ik geen econoom, maar ik heb toch ernstige bedenkingen bij sommige van de economische theorieën die uit de doeken worden gedaan in de film. Verder is het gedeelte over bovengenoemde historische gebeurtenissen ronduit speculatief en ook niet in alle gevallen historisch correct weergegeven.

Tezamen met de samenzweringspropaganda over 9/11 en wat op internet al de "bullshit" over het gedeelte inzake de religieuze symboliek in de film wordt genoemd (filmpje), voeden deze bedenkingen mijn algehele skepsis ten aanzien van Zeitgeist. Bovendien is de gedachte alleen al dat toeval niet bestaat en dat de hele geschiedenis zijn vorm krijgt als gevolg van een vooropgezet plan -- uitgedokterd door een paar rijke mannen in de Old Boys Club -- compleet absurd.

Buiten de inhoudelijke kritiek op de film deugt vooral de werkwijze van de makers van geen kanten. Een lange lijst met bronnenmateriaal poneren zij op de website, waaronder een boek van zelfbenoemd UFO-expert Jim Marrs en een film van regisseur Aaron Russo, die vermoedelijk libertariër werd omdat hij nog twee miljoen dollar aan schuld had openstaan bij de IRS. Verder wordt uitvoerig gerefereerd aan Louis McFadden, lid van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden van 1915 tot 1935, die naast kritisch ten aanzien van de "Fed" ook fel antisemitisch was.

De hele bronnenlijst staat vol met obscure titels als 9/11: the Myth and the Reality, The Greatest Lie Ever Sold, Rule by Secrecy en The Bankers: Conspirational Origins of the Federal Reserve. Dit soort werken is waarschijnlijk het enige dat de makers ooit hebben gelezen, en tevens het enige dat zij middels hun film doorgeven aan de kijker. Minder radicale geschiedschrijvingen worden ons onthouden en het begrip "hoor en wederhoor" is ook ver te zoeken. Dat is geen wetenschap, maar regelrechte propaganda.

Zeitgeist is een reeks aan manipulatieve speculatie van twee uur lang. De film biedt -- los van het gedeelte over 9/11 -- geen enkel bewijs, maar enkel een "historische" vertelling, die de radicale denkbeelden van zijn makers reflecteert maar geen recht doet aan de geschiedenis. De beweringen die worden gedaan zijn volstrekt onfalsifieerbaar en derhalve verre van wetenschappelijk verantwoord.

Desondanks weten de producenten wel raad met de verwarring onder hun publiek. Op de website kunnen we lezen: "Now, it's important to point out that there is a tendency to simply disbelieve things that are counter to our understanding, without the necessary research performed. For example, some information contained in Part 1 and Part 3, specifically, is not obtained by simple keyword searches on the Internet. You have to dig deeper. For instance, very often people who look up "Horus" or "The Federal Reserve" on the Internet draw their conclusions from very general or biased sources."

Zo wordt het argument tautologisch en is de cirkelredenering weer rond. Alles dat de Zapruderwaarheid tegenspreekt, moet worden gewantrouwd want komt vermoedelijk van "officiële" huize. Het is dezelfde reflex die linkse tegenstanders van Geert Wilders hanteren wanneer zij hem een "fascist" noemen. En smoort elke vorm van gezond debat.

Libertariërs mogen denken wat ze willen over de geleidelijke inperking van persoonlijke vrijheid in de loop van de negentiende en twintigste eeuw. In feite ben ik het voor een groot deel niet eens met ze oneens.

Ze mogen tevens ageren tegen het naïeve idealisme van een Amerikaanse president die zich winnaar van de Koude Oorlog mocht noemen en vervolgens visioenen kreeg over één wereld onder het bewind van de gebroederlijke Verenigde Naties. Ook daarover ben ik het niet met ze oneens.

Ze mogen -- zoals ook de makers van Zeitgeist doen -- klagen over het staatsgestuurde onderwijs, dat uitsluitend middelmaat produceert en talent afstompt. Mijn zegen hebben ze.

Wat mij betreft mogen ze tot in het oneindige fulminerenfulmineren over de uitverkoop van Amerikaanse soevereiniteit aan een Noord-Amerikaanse Unie of welke andere supranationale entiteit dan ook, zelfs al leidt deze multilateralistische reflex de huidige regering ertoe in NAVO-verband neerbuigend te spreken van "the mission defines the coalition," en weigert zij zich zelfs uit te leveren aan de VN-Veiligheidsraad waarin ze hoogstpersoonlijk een veto heeft.

Maar als libertariërs samenspannen met marxisten teneinde aan te tonen dat de Amerikaanse overheid één groot kwaad is, dat zijn eigen burgers vermoordt en vervolgens miljoenen Amerikaanse zonen de dood in stuurt, dan wil ik harde bewijzen zien. Ik wil weten waarom zij hun denkbeelden massaal kunnen verspreiden zonder een strobreed in de weg gelegd te worden. Ik wil begrijpen waarom niet één insider in dit complot van immense proporties tussentijds wroeging heeft gekregen en uit de school is geklapt. En ik wil getuigenverslagen zien van conciërges of beveiligers die in de Twin Towers explosievenexperts aan het werk hebben gezien.

Totdat ik antwoorden heb op deze vragen respectievelijk verzoeken maak ik geen woord meer vuil aan dit onderwerp, en luidt mijn voorlopige conclusie: het libertarische wantrouwen in de overheid is niet langer een product van gezonde skepsis, maar van een doorgeslagen ideologie. Met alle respect voor het gigantische belang van Friedrich Hayeks en Ayn Rands werken voor deze socialistische wereld.

Mark Bogaers

BRON :
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=4619

...

...& hebben wij hier iets aan toe te voegen of aan te verbeteren ?!... Nope !!... Het lijkt ons allemaal heel klaar & duidelijk...

...& wat die "hier" betrof in dat eerste geciteerde artikel... We zijn zo uiteraard zelf eens wezen kijken daarnaar... & volgens ons zou u dat ook eens moeten doen, vandaar dat we het hier ook nog zelf eens plaatsen...

"Zeitgeist on religion FALSE & Debunked"
duur : 8:21 minuten
reactie


...



Hebben wij iets toe te voegen aan wat deze jonge knaap in al z'n verbolgenheid komt uit te "kramen" ?!.. nope... géén woord...

...& we hebben er nog een gelijkaardige...

"Zeitgeist | The Response (Part 1)"
duur : 9:25 minuten
reactie


...



...& nog eentje...

"Anti-Zeitgeist"
duur : 10:00 minuten
reactie


...



...& We vinden er zo nog een hoop gelijkaardige als we youtube afzoeken...

Toegegeven ...& Oké, u hoeft er ons echt niet van te overtuigen, want we weten het zelf maar al te goed, erg wetenschappelijk is onze bewijsvoering niet te noemen, want het zijn 3 gelovigen, die overduidelijk ook nog eens overtuigd zijn van hun eigenste ″godsdienstig gelijk″... maar 't minste dat je kunt zeggen is dat ze hun godsdienst & hun data kennen...

...& Verder zijn we er ons ten zeerste van bewust dat youtube evenmin de referentie van de referenties is te noemen, want ″Het is niet omdat het op TV is geweest dat 't zo wie zo waar is″. Zo slim zijn we nu ook wel...

Maar willen we u überhaupt iets ″bewijzen″ ?!... Nope !! Totaal niet... We zijn al blij als we u aan het denken hebben kunnen zetten...

So Shoot us !! ...omdat we niet in de rij van de bewonderaars stonden die kwijlend van blinde adorering ″Ooooh″ & ″Aaaaah, zie je wel !!″ riepen...

...

...& Morgen : ...dàt zien we dan wel weer !!

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Zeitgeist II - Het Libertaire Gedachtengoed - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXIII"

08-08-2008 om 18:30 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
07-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.COMMUNICATION DE SERVICE - DIENSTMEDEDELING

Voor u zich de vraag stelt &/of zorgen maakt omdat onze bijdrage van vandaag zo kort & zo bescheiden is... Het antwoord is heel simpel : Wij hebben een paar computer-crashes te verwerken gekregen, waarbij we àlles wat onze bijdrages van vandaag betreft op een zeer mysterieuze wijze zijn kwijt geraakt. ...& Voor u aan... *GRIJNS* ...complottheorieën denkt bij het woord mysterieus... Hier moet niet meer achter gezocht worden, dan dat het normale back-upsysteem waar we normaal gebruik van maken, het heeft laten afweten & aldus z'n werk niet heeft gedaan zoals het hoort...

We zijn dus NIET gehackt noch gekraakt... We zijn gewoon "Temporary out of order" geweest... niks méér & niks minder !

Het spijt ons dus dat we het jolijt van zij die ons verdoemen moeten vergallen met de boodschap : "... *GRIJNS* ...& we gaan onverwijld verder !"

...

07-08-2008 om 14:48 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zeitgeist - Het Libertaire Gedachtengoed - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXII

Na u weer eens een paar dagen lectuur te hebben gegeven over het Libertaire Gedachtengoed, zijnde onze beschouwingen van eergisteren : ″Het Libertaire Gedachtengoed - PART A : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX″ & deze van gisteren ″PART B - DEEL XXI~zo hebt u de laatste twee dagen zo weer eens om bij de 57 blz op papier uitgeschreven tekst te verwerken gekregen~ krijgt u vandaag van ons eens weer eens iets anders te verteren, met name een grote hap kijkvoer. We splitsen u vandaag onder andere de door onze Libertaire vrienden gepromote docu ″Zeitgeist″ in de maag & niet zomaar eender welke editie, maar wel de "Remastered & Final Edition"...

"...& Euh... waarom ?" ...horen wij u reeds vragen... "...& Euh.. wat hebben onze vrienden Jean Marie Dedecker & zijn 'Denktank' Boudewijn Bouckaert hier dan wel mee te maken ?!..." ...&..."Euh...is er dan enig verband ?!..."

*GRIJNS*...

"Zeitgeist"
duur : 122:15 minuten
documentaire




...

...& Voor u denkt dat wij hier aan enige onverhoolde reclame doen voor het Libertaire Gedachtengoed ?!... *GRIJNS*

...

Laat het bij deze nu reeds duidelijk zijn, "wàt" & "hoe" wij hierover denken ?!... & hoe wij hier mee omgaan ?!... Dàt hoort u Morgen !! ...

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Zeitgeist - Het Libertaire Gedachtengoed - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXII"

07-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
06-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Libertaire Gedachtengoed - PART B : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXI-a

Na onze eerste serieuze hap "Het Libertaire Gedachtengoed - PART A : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX" hebben we natuurlijk voor u ook een PART B klaar... met ~met zoals gisteren gezegd & beloofd~ ...de "B" van... inderdaad : Boudewijn Bouckaert...

We hadden zo al een diep donkerbruin vermoeden... & kijk, het kón & mócht er precies niet aan ontbreken, na wat ijverig speuren & graven vonden we bij onze zoektocht alweer een stichtend stukje literatuur van onze grote Denker achter Jean-Marie Dedecker & zijn LDD & ook hierin laat ie zich niet onberoerd...

...& Zoals steeds, citeren we graag...

...

BL Commentaar 29 april 2006 * Zelfverdediging

EEN VAST RECHT

door Erik van Goor

Volgens Marc Rutte hoeven mensen die uit zelfverdediging de aanvaller verwonden niet gestraft te worden. Is dit een zoveelste slag in de lucht? Of ontluikt hier een hernieuwd zicht op een oude bron van onze rechtsstaat?

Het is volgens staatssecretaris Rutte "te absurd voor woorden dat iemand die bij wijze van zelfverdediging zijn aanvaller verwondt, kans loopt daarvoor de cel in te draaien". Rutte pleit ervoor dat iemand in het geval van "gerechtvaardigde zelfverdediging" altijd vrijspraak van de rechter moet krijgen(1) .

Volgens PvdA-kamerlid Aleid Wolfsen is het voorstel van Rutte onzinnig, omdat iemand volgens hem niet kan worden gestraft als hij uit noodweer heeft gehandeld. Dat staat namelijk al in de wet. De vraag is natuurlijk: wat is "gerechtvaardigde zelfverdediging"? Als iemand benauwd is en naar een knuppel of een fles grijpt en daar de dader mee op het hoofd slaat - morsdood slaat - is zo'n daad van "zelfverdediging" dan gerechtvaardigd. Dient hier dan altijd vrijspraak op te volgen? En wanneer er geen lijfsbehoud speelt, maar wel onze eigendommen dreigen te worden ontvreemd? Of wanneer we niet zelf enig risico lopen, maar dat we er wle getuige van zijn dat iemand anders fysiek bedreigd wordt - of dat diens eigendommen op het spel staan?



De stem van Bouckaert

Van Marc Rutte worden we niet veel wijzer. Iemand waar we wel wijzer van worden is prof. Boudewijn Bouckaert. Deze schreef in het Belgische blad De Tijd een interessant exposé over dit thema. Volgens prof. Bouckaert dient het recht op zelfverdediging breed te worden geïnterpreteerd. Daarbij denkt hij behalve aan de bescherming van de eigen fysieke veiligheid ook aan het beschermen van de eigen goederen, zoals dat overigens al bestaat in Nederland en Duitsland.

Bouckaert richt zijn betoog op het belang van de kwetsbare zelfstandige die niet kan leven met een overheid die niet altijd de hoogste prioriteit kan en wil geven aan het beschermen van iemand eigendommen. Bouckaert: "De "kruidenier" die zijn have en goed verdedigt tegen een dief, is zo goed als op voorhand veroordeeld door deze intellectuelen, over het algemeen niet geconfronteerd met enig probleem van economische onzekerheid." En, zo vervolgt hij: "Het eigendomsrecht is een mensenrecht en wordt aldus beschermd door het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Wie dat ernstig neemt, kan de afdwingbaarheid van het respect ervoor niet afhankelijk maken van de toevallige beschikbaarheid of bereidwilligheid van de overheidspolitie."

Mensenrechten gaan dus aan de vastlegging ervan vooraf, gezien deze uitspraak: "Het eigendomsrecht is een mensenrecht en wordt aldus (sic! - EvG) beschermd...". Prof. Bouckaert gaat verder in het doortrekken van de consequenties. Deze vaststaande mensenrecht kan, net als dus andere rechten, niet afhankelijk zijn van de "toevallige beschikbaarheid of bereidwilligheid van de overheidspolitie". Bouckaert redeneert met een argumentatie waarin het noodzakelijke logische consequentie reeds besloten ligt in de op voorhand gedane constatering van een fundamentele zaak: Het "mensenrecht" eigendom is niet alleen onafhankelijk van enig ingrijpen, of vraag om ingrijpen van een instantie, maar heeft uit zichzelf reeds de evidentie van zowel het recht van eigendomsverdediging in zich besloten, als het handhaven, afdwingen ervan door de bezitter van dit eigendom.

Het is deze primordialiteit die verrassend genoeg uit de mond van een "liberale" hoogleraar rechten komt. Het recht is daarmee de vastlegging van het reeds bestaande recht dat inzake het eigendom dit eigendom vastlegt bij de eigenaar, evenals de rechten tot verdediging cq. het afdwingen van het handhaven van dit eigendom. Dus ook de ordehandhaving en het ingrijpen dat hierbij hoort, liggen besloten in het recht dat voor de formele vastlegging uitgaat en dat qua handhaving en uitvoering ook uitgaan voor en boven de aan de overheid gedelegeerde handhaving en uitvoering.



De kruidenier & het wapenbezit

De onlosmakelijkheid van eigendom en eigenaar wordt, door prof. Bouckaert, versterkt door het voorbeeld van de kruidenier. De economische onzekerheid die een rol kan spelen bij een kruidenier die ingrijpt wanneer zijn goederen ontvreemd worden, duidt, fundamenteel gezien, op een bestaanszekerheid die in het gedrang komt. Het bestaan is meer dan het vege, biologische lijf. Het omvat ook datgene dat het bestaan zekerheid verschaft, of daar althans noodzakelijk mee is verbonden: het eigendom.

Prof. Bouckaert pleit dan ook voor een meer complementaire opstelling tussen overheid en burgers, met name de burgers in zogenaamde risicovolle beroepen. Bouckaert:

"De burgers hebben de verdediging van lijf en leden, have en goed aan de overheid en haar politie gedelegeerd omdat zuivere private bescherming tot chaos en spiralen van geweld kan leiden. Deze delegatie kan redelijkerwijs niet betekenen dat men de bescherming van zijn eigendommen volledig afhankelijk maakt van de goodwill van de overheidspolitie. Institutionele verdediging en zelfverdediging moeten, in een rechtstaat, die de rechten van zijn burgers ernstig neemt, in een complementaire verhouding blijven staan."

In de concretisering van deze complementariteit gaat de schrijver ver. Zo zouden burgers het recht moeten krijgen tot wapenbezit. Organisaties uit het middenveld kunnen hun leden uit risicovolle beroepen "aanleren hoe zij op een verstandige wijze met de zelfverdediging, inclusief het gebruik van wapens kunnen omgaan." Bang voor escalatie van geweld en een "cowboy-maatschappij" is Bouckaert niet. Er is volgens hem namelijk geen noodzakelijk causaal verband tussen wapenbezit en geweld. Landen met veel wapenbezit kennen soms een lage criminaliteit, zoals Israël en Zwitserland, terwijl landen met strenge wapenwetten soms een hoge criminaliteit kennen, zoals Mexico en Zuid-Afrika.



Een fundamentele insteek

Het pleidooi van prof. Bouckaert is opmerkelijk. Niet vanwege het feit van het recht van verdediging van eigendom - dat kennen we in Nederland al. De kracht van Bouckaert is zijn sterke fundamentele insteek waarbij fundamenteel recht, bezit en handhaving ervan en burgerschap ineen vloeien. De redelijkheid van deze burger doet bij prof. Bouckaert niet principieel onder voor die van overheidsdienaren en juristen, zoals hijzelf. Deze leraar kent zijn gelijken. Deze redelijkheid begint bij een concrete situatie waarin een concreet goed dreigt te worden ontvreemd, en is dus niet afgeleid van een hoger ideaal.

Maar de grootste winst is dat prof. Bouckaert, niettegenstaande zijn erkenning van de delegatie van taken door de burgers aan een overheid, nooit betekent: een overdragen van bevoegdheden door deze burgers. De burger blijft niet alleen de eerst verantwoordelijke persoon, maar is ook potentieel de eerst handelende persoon. Zonder het tweede zou het eerste - de verantwoordelijkheid - een abstractie zijn en de werkelijkheid verbloemen van de burger die machteloos moet toezien. Maar met de toevoeging van de mogelijkheid van handelen tot handhaving doet de concrete werkelijkheid van de burger er weer toe. De burger die dan nog machteloos toeziet kan met recht schuldig voelen en laf worden genoemd (al doet Bouckaert dat niet).

Er zijn echter ook enige vragen te stellen bij het betoog van prof. Bouckaert. De hoogleraar zet zijn betoog dan wel onder meer in bij de passiviteit van de toeschouwers tijdens de moord op Joe Vanholsbeeck, de uitwerking ligt niet in het verlengde van deze concrete aanleiding tot het schrijven van zijn artikel. Bouckaert werkt het recht namelijk uit tot de sfeer van het eigendom, terwijl hij ook had kunnen denken aan de verantwoordelijkheid van de toeschouwer die had kunnen ingrijpen. De vraag zou des te pregnanter zijn geworden: kan en moet iemand ingrijpen wanneer deze persoon niet zelf fysiek (of wat betreft het eigendom) wordt bedreigd?



De plicht om in te grijpen

En kunnen we, zoals het geval "Vanholsbeeck" ons laat zien, nog wel spreken van een recht om in te grijpen? Was hier niet veeleer sprake van een plicht tot ingrijpen, zelfs als dit zou leiden tot het gebruik van geweld en tot het riskeren van eigen lijf en goed? Kan iemand die wèl het recht heeft om in te grijpen, maar dit niet doet, laakbaar gedrag worden verweten? Om het fundamenteel te benaderen: wanneer we de taak om in te grijpen en te handelen aan een instelling als de politie, dan verwachten we ook daadwerkelijk dat deze politie zàl ingrijpen, desnoods met geweld, en desnoods met gevaar voor eigen lijf en goed.

Wie dan nog, zoals prof. Bouckaert, de verhouding tussen burger en overheid als complementair wil zien, zal er dan niet onderuit komen het primaat bij de burger neer te leggen: iedere burger heeft de plicht om in te grijpen. Datgene wat men delegeert moet immers zowel voor het moment van delegatie als na dit moment identiek zijn. Als de uitvoering van het recht besloten ligt in dit recht zelf, dan is de plicht van een instantie als de politie niet anders dan die van de burger die delegeert.

Het is duidelijk dat bij een dergelijke interpretatie van de complementariteit de idee van de delegatie onder druk kan komen te staan. Is er nog een politie of een justitie nodig als iedere burger in feite eenzelfde bevoegdheid bezit als deze genoemde instanties? Want een justitie kan dan wel een afweging maken of het gebruikte geweld" proportioneel was i.c. gerechtvaardigd - de burger zelf doet dat ook al voor en tijdens zijn ingrijpen in een situatie die hiertoe verplicht. En alleen als men ervan uitgaat dat de afweging van "de" burger eenzelfde is als die van een rechter èn als we ervan uitgaan dat deze burger in staat is deze afweging te maken en toe te passen in zijn directe handelen - sterker nog: zijn directe handelen daarmee kan laten samenvallen - kunnen we spreken van een recht dat in haar afdwingbaarheid niet afhankelijk is van externe instanties. Delegatie veronderstelt een burger die kan overzien wat hij delegeert.

En de burger die delegeert, kent zijn eigen grenzen in de uitvoerbaarheid van zijn eigen verantwoordelijkheden. Een individuele burger is onverstandig bezig zijn eigen lijf en goed nodeloos op het spel te zetten wanneer deze een criminele organisatie tart die erom bekend staat dat ze weinig scrupules kent. De maat van de bedreiging kan de maat van de mogelijkheden van de persoon overstijgen. Deze "maat" kan zowel de grootte van de bedreiging, als de ernst ervan (terrorisme) als de complexiteit ervan (noodzaak tot het verzamelen van sporen en van bewijsvoering) betreffen.



Geen vrijbrief

Prof. Bouckaert ziet dat ook in: "Zelfverdediging vormt geen vrijbrief voor om het even welke actie. De daad van zelfverweer moet in verhouding staan met de dreigende inbreuk. Wordt die proportie doorbroken dan slaat zelfverdediging om in agressie." Wij nemen aan dat Bouckaert deze stelregel ook betrekt op de gemeenschap c.q. "de toeschouwers" die ingrijpen of dienen in te grijpen, zoals in het geval van "Joe Vanholsbeeck".

Het laatstgenoemde citaat van prof. Bouckaert brengt ons bij een andere vraag: is er dan geen gerechtvaardigde agressie mogelijk? Is het reëel om gerechtvaardigd geweld als “redelijk” te bestempelen, maar ongerechtvaardigd geweld, want bijv. buitenproportioneel, als “agressie”? Verbloemt prof. Bouckaert hier niet misschien een depreciatie van de diepste ongedeelde drijfveren die eveneens onlosmakelijk verbonden zijn met de onlosmakelijke uiting ervan? En sluit hij zich zo niet hiervan af: namelijk dat het recht niet zozeer een redelijke basis is, maar dat het recht een redelijke uitwerking is van een basis die dieper aanwezig is: het ongedeelde leven van de concrete mens levend in een concrete context van bestaan en gemeenschap?

Met andere woorden: heeft iemand het “recht” om agressief te zijn wanneer hij wordt bedreigd of wordt gemolesteerd? Sterker nog: is de agressie wel los te koppelen van de reactie en van de motieven – en het al dan niet overwegen daarvan – achter deze daad? Het is begrijpelijk dat prof. Bouckaert inzet bij de redelijkheid en niet bij het instinctmatige en driftmatige van de mens. Want is het gevaar niet groot dat als men bij het driftmatige inzet, dat dan de weg wordt opengelegd naar de burger die vergelding of zelfs wraak zoekt voor het hem aangedane leed en/of onrecht? Toch ontkomt onzes inziens prof. Bouckaert niet eraan de agressie te zien als onderdeel van het – mogelijk – rechtvaardige motief tot handelen in ingrijpen inzake dreiging van geweld of vervreemding. Als de emotie de gerechtvaardigde daad voorafgaat, voedt en zelf “begeleidt”, dan is deze emotie toch nooit te diskwalificeren als laakbare “agressie”?



Zwerver Cor

Een voorbeeld waarin het duidelijk is dat het pleidooi van prof. Bouckaert nog een andere open c.q. “onuitgewerkte zijde” heeft, wordt geïllustreerd met het verhaal van de zwerver “Cor”. Enkele weken geleden kocht ik van een zwerver een straatkrant met een opmerkelijk interview (3) . Het interview was met Cor, een gewezen zwerver die sinds enige tijd, samen met zijn vrouw, een normale woning heeft betrokken. Het verhaal van Cor noem ik hier niet voor niets. Vroeger hadden Cor en zijn vrouw het goed. Samen runden ze een eetcafé in Nijmegen en hadden een glazenwasser- en schoonmaakbedrijf. De zaken draaiden goed, ze hadden vier kinderen, een mooi huis en reden beiden in een Mercedes 500.

Toen kwam de kentering in het leven van Cor en zijn vrouw. Hun negenjarige dochtertje werd misbruikt. En hoewel ze er aangifte van hadden gedaan, bleef de verdachte vrij rondlopen. Omdat justitie verder niets eraan deed heeft Cor toen het recht in eigen hand genomen. Uit wraak. De manier waarop hij het deed, vermeldde het interview niet, maar het was zodanig dat Cor voor jaren de gevangenis in verdween terwijl zijn vrouw ook werd veroordeeld. Tijden hun detentie verwaterde het contact met hun kinderen, en toen ze beide vrij kwamen, raakten Cor en zijn vrouw op straat. Na vijf jaar in opvangtehuizen te hebben doorgebracht hebben ze nu normale huisvesting.

Het "geval" Cor is duidelijk geen geval van zelfverdediging, maar een geval van het recht in eigen hand nemen. En de communis opinio is dat waar mensen het recht in eigen hand nemen dit gedrag moet worden afgestraft. Niet de gedupeerde - het slachtoffer - spreekt namelijk recht of handhaaft de orde en voltrekt vonnissen, maar de daartoe aangestelde overheden i.c. rechters dienen dit te doen.

Voor de moderne staat is het ondenkbaar dat een burger het recht zou hebben zelf het recht te grijpen en te "straffen". Wanneer iemand lijfelijk wordt aangevallen en hij slaat terug, dan is er begrip. En hetzelfde geldt voor het geval dat iemand een indringer betrapt in zijn eigen huis, of wanneer een winkelier een grote diefstal opmerkt die hem ernstig zal duperen. Slechts op zulke momenten is er nog iets dat aan de oude rechtssituatie herinnert, namelijk dat het de "heer des huizes" of de "pater familias" zelf is die ingrijpt, verhindert en afdwingt.



Eigen rechter spelen

Het uiteindelijke oordeel, en daarmee het uiteindelijke (eventuele) vonnis, ligt buiten het bereik van de individuele burger. Cor ging dus, volgens de gebruikelijke maatschappelijke opvattingen, over de schreef bij zijn "voltrekken van zijn eigen uitspraak en vonnis" aangaande de dader die zijn dochter had misbruikt. Maar is dit oordeel over "Cor" nog wel zo hard te maken, mede in het licht van de opmerkingen van prof. Bouckaert en de vragen die men daar weer bij kan plaatsen?

Eén zo'n vraag zou kunnen zijn: mag men het recht in eigen hand nemen als men dit recht reeds in eigen hand bezit? Namelijk het recht tot afdwinging van dit recht? De mens is toch immers niet alleen een optelsom van "biologisch wezen" (minus "agressie") en "eigendom"? Een mens is toch ook zijn "reputatie", zijn "eer", en vooral "zijn" gezin als zijnde zijn eigen "vlees en bloed"?

Wie geen eigendom heeft, maar wel een dochter, voor deze persoon is schending van deze dochter een onherstelbare aantasting van het eigen bestaan - nog uitgaande voor enige notie van bestaans(on)zekerheid. Dat iemand - de dader - het leven van een ander mens, bijvoorbeeld dat van een meisje, voor de rest van haar leven kan vernielen en dat deze "misdaad" slechts wordt "bestraft" met enkele jaren cel is in het licht van het onherstelbaar beschadigde bestaan van zowel kind als ouder, toch een monstrueuze abstractie?

De onverbiddelijke eisen van genoegdoening, wraak en intens verdriet gaan samen. Ineens wordt duidelijk dat geschonden Recht en geschonden leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Want waar de mens vanuit zijn diepste wezen zichzelf verdedigt, openen er zich andere werkelijkheidscategorieën dan die van "behoud" en "handhaving". Zoals de schending van het huis voor iemand meer kan betekenen dat iemand zonder "toestemming" en met "ongerechtvaardigde middelen" zich toegang heeft verschaft tot een woning. Namelijk dat deze schending van het "huis" de schending impliceert van de meest basale bestaansvoorwaarde van het man- en vader-zijn, namelijk om de "zijnen" i.c. vrouw en kinderen te beschermen, te koesteren en lief te hebben als zijnde het eigen lichaam.



Lijfsbehoud

Lijfsbehoud is meer is dan een louter biologisch voortbestaan met de verworven middelen (eigendom) om dit bestaan zeker en zelfs gerieflijk te maken en te houden. Er komt meer naar boven dan dat men denkt in de ene oerdaad van verdediging. Want wat wordt er verdedigt? Alleen het vege lijf? Daar kan onze maatschappij mee leven. Maar wordt er meer verdedigt: het recht, het geschonden leven dat roept om wraak, de geschonden eer van de man, echtgenoot en huisvader - in deze gevallen flakkert het vuur van de abstracte wraak van een maatschappij die huivert voor de bronnen van recht en rechtspraak: wraak en genoegdoening.

De oerchristelijke basisregel inzake het recht "Mij komt de wrake toe", namelijk dat het recht en het vonnis spreken is voorbehouden aan de machten die boven de mens uitgaan: God inzake het bestaan na het huidige, en de overheden aangaande dit tijdelijke bestaan, is in het licht van het pleidooi van Bouckaert en door ons aangebrachte "radicaliseringen" niet te interpreteren als een rechtsregel die berusting en passiviteit gebiedt, maar als een "regel" die de weg van het recht wijst.

Waar een "overheid" weigert recht te handhaven, laat staan hierin "recht te spreken, ligt dan de weg niet open naar een gerechtvaardigde afdwinging van dit recht door de burger die dit "recht" bezit ongeacht elke vastlegging van dit recht en ongeacht welke delegatie van dit recht? Het is een vraag die we niet te snel moeten beantwoorden. Deze vraag impliceert namelijk geen individuele toepassing van rechtsregels door al dan niet direct betrokkenen. In de oude situatie was ook de gemeenschap direct betrokken i.c. geschonden in de misdaad. Bewogenheid voor het recht ging samen met bewogenheid met het slachtoffer of de overlevenden. Bij het primordiale van onder meer de emotie en de ervaring van het geschonden recht c.q. bestaan, behoort ook de primordiale notie van het verantwoording afleggen aan de gemeenschap als onderdeel zijnde van deze gemeenschap.

Maar het is juist in onze tijd dat de menselijke, concrete en gemeenschappelijke zijde van de misdaad wordt erkend. In het kader van onbevangen en objectieve rechtsspraak laat diezelfde "gemeenschap" de slachtoffers van een misdaad dikwijls juist in de kou staan en heeft deze "gemeenschap" dit "in de kou laten staan" zelfs verheven tot verheven principe van de rechtsstaat. In zo'n systeem is een mens die werkelijk onrecht ondergaat en er haast aan ten onder gaat zelf een potentiële misdadiger geworden.

Het is tekenend dat een kandidaat-lijsttrekker, als Marc Rutte, stemmen denkt te trekken door iets te poneren dat duizenden jaren een volstrekte evidentie was. Doorziet Rutte de consequenties van zijn woorden en durft hij de lijnen erin verscholen ook door te trekken? Wij betwijfelen dat. Het erkennen van de implicaties zou namelijk ook kunnen betekenen dat de vanzelfsprekendheid van de huidige vorm van de rechtsstaat ter discussie wordt gesteld.



Een oude bron

Maar het verder doordenken van het pleidooi van prof. Bouckaert zou ook kunnen betekenen dat de handelingsbekwame burger opnieuw wordt ontdekt. En het zou een winst zijn als bij "zelfverdediging", in welke situatie dan ook, niet meer zozeer de vraag naar de al dan niet aanwezige toerekeningsvatbaarheid centraal zou staan, maar dat er meer wordt ingestoken bij de handelingsbekwaamheid van de mens. Misschien dat men dan ook tot het inzicht komt dat de bevoegdheid van de burger niet primair van buitenaf komt, d.i. wordt bepaald door de instanties die rusten op de gedelegeerde macht, maar dat de bevoegdheid van de burger van binnenuit komt en wordt gedragen door een vast recht. Namelijk een recht dat niet bestaat bij de vastlegging door een instantie, maar dat uitgaat voor de vastlegging ervan. Een recht dat zoveel zaken omhelst dat dit recht als het ware samen komt te vallen met het bestaan zelf.

Dan hebben we het niet meer over een "verleend" recht van zelfverdediging van lijf en/of goed, maar dan spreken we over de basis van onze rechtsstaat. Dan zijn we een bron op het spoor die we allang vergeten waren: de burger voor wie gemeenschap, recht, gevoel, handhaving en liefde onlosmakelijke onderdelen zijn van een burgerschap dat op zijn beurt weer onlosmakelijk is verbonden met een gemeenschap en een werkelijkheid die soms lijkt te zijn verdwenen, maar die werkelijkheid lijkt te zijn wanneer een kruidenier een overvaller "stopt" en een wanhopige vader zich niet neer blijkt te kunnen leggen bij een rechtssysteem dat geen genoegdoening verschaft. Pas dan kunnen we de burgers aanspreken die werkeloos toekeken toen de Brusselse scholier Joe Vanholsbeeck werd vermoord.



Noten

(1) Rutte: Geen straf bij zelfverdediging op Elsevier.nl d.d. 21/04/2006.

(2) Boudewijn Bouckaert, "Zelfverdediging is een mensenrecht" in De Tijd d.d. 27/04/2006.

(3) "Cor, een straatkrantverkoper", in Goeiedag, straatkrant nummer 1, Jaargang 5, 2006.

BRON :
http://openorthodoxie.literatesolutions.org/archief/politiek/document.2006-04-26.2252506941

...

...& last but not least eindigen we onze stichtende schoolreis met een stukje Vlaams leesvoer op de site van In Flanders Fields ~De Vlaamse vrijheidslievende politieke metablog. The Flemish freedom-loving political metablog~...

...& we citeren :

...

zaterdag, april 19, 2008

In Memoriam Charlton Heston, 1923-2008

(Vincent De Roeck)

Eén van Amerika’s grootste sterren van alle tijden is niet meer. De Amerikaanse Hollywoodvedette Charlton Heston overleed op 5 april 2008 in zijn woonst in Beverly Hills als gevolg van zijn aanslepende gezondheidsproblemen. Zijn vrouw Lydia was bij hem toen hij zijn laatste ademtocht uitblies. Hij laat de wereld twee dochters, 113 films en zeven boeken na. Charlton Heston heeft in zijn leven vele waters doorzwommen en vele mensen weten te bereiken. Na een decennialange carrière als fotomodel, theatermaker, filmacteur, vakbondsman en politiek activist ruilde hij twee weken geleden het tijdelijke voor het eeuwige in. De persoon Charlton Heston mag dan al wel gestorven zijn, de waarden waarvoor hij stond en de projecten die hij doorheen de jaren wist bol te werken zullen de tand des tijds wel doorstaan, als postuum eerbetoon aan Ben Hur. Charlton Heston is 84 jaar oud geworden.



Terugblik op Charlton Heston

Mij zullen echter niet zozeer zijn films of boeken, of zijn zieke jaren in de herfst van zijn leven bijblijven, dan wel zijn politieke realisaties. Longontsteking of niet, Alzheimer of niet, prostaatkanker of niet, heupcomplicaties of niet, Charlton Heston gaf zich niet gemakkelijk gewonnen in het leven, en dat manifesteerde zich ook in de manier waarop hij aan politiek deed. Als succesvol acteur in het linkse bastion van Hollywood brandde hij ook op niet-filmisch vlak van ambitie. Een partijkaart van de Democraten paste bij de politieke ambities van Heston in die tijd.

En dat legde hem alvast geen windeieren, want na actief geweest te zijn binnen de campagneteams van Adlai Stevenson (1956) en John Fitzgerald Kennedy (1960), en na deelgenomen te hebben aan quasi elke burgerrechtenmars van betekenis in de eerste helft van de jaren 1960, werd Heston in 1965 moeiteloos verkozen tot voorzitter van de acteursvakbond in Hollywood, een functie die hij zes jaar lang zou bekleden en het pad zou effenen voor zijn latere stappen in de politiek, net zoals Ronald Reagan het hem vijf jaar vroeger trouwens voorgedaan had.

De dode lichamen van Martin Luther King Jr. en Robert Kennedy waren nog niet koud, of Charlton Heston wisselde zijn Democratische partijkaart in voor een Republikeinse. In 1972 verdedigde hij de presidentsaspiraties van Richard Nixon en in 1980 streed hij aan de zijde van Ronald Reagan en George H. W. Bush tegen de herverkiezing van Jimmy Carter, opnieuw met succes. Ondertussen bleef Heston evenwel acteren en leverde hij nog menig filmpareltje af. Voor hem was en bleef de politiek in de eerste plaats een hobby. Dat zou ook nog in de rest van zijn leven zo blijven.

Na Hestons ruk naar rechts werd hij de spreekbuis van conservatief Amerika met zijn onverbloemde standpunten tegen positieve discriminatie, tegen abortus en euthanasie, tegen de beperkingen van het vrije wapenbezit, tegen de oorlogen in Vietnam en Irak, tegen obsceniteit in de media en tegen de politieke correctheid. “De politieke correctheid is gewoon een tirannie met manieren”, aldus Heston.



Op de barricaden van de vrijheid

Maar uiteindelijk was het zijn zichtbaar voorzitterschap van de “National Rifle Association”, de grootste wapenrechtenlobby in de wereld, tussen 1998 en 2003 dat de politicus in Charlton Heston naar het voorplan bracht, een taak die hij op meesterlijke wijze wist te vervullen, alle pogingen om hem onderuit te halen van Michael Moore en consorten ten spijt.

Charlton Hestons communicatievaardigheden en rotsvaste overtuiging in zijn gelijk brachten Al Gore in 2000 ten val. Voor de eerste keer in de naoorlogse geschiedenis van de VS wist één enkele lobbygroep de presidentsverkiezing te beslissen. De angst van de NRA-leden voor Al Gores posities ten overstaande vrij wapenbezit werd door Heston aangewakkerd, en opnieuw met succes. In 2004 deed de NRA dat nog eens dunnetjes over met haar “Vote Freedom First” rallies die uiteindelijk (mee) de campagne van John Kerry wisten te kelderen.

Door zijn staat van dienst voor de Republikeinse Partij in de laatste kwarteeuw wist George W. Bush ook echt niemand meer te verbazen toen hij Heston in 2003 de “Presidential Medal of Freedom” toekende, de allerhoogste Amerikaanse onderscheiding voor burgers. In hetzelfde jaar nam Charlton Heston wegens gezondheidsredenen ook ontslag als NRA-voorzitter met exact dezelfde staccato-woorden als in 2000: “From my cold dead hands!” En net zoals in 2000 zette hij deze woorden kracht bij door een antiek musket van de “Minutemen” boven zijn hoofd in de lucht te houden. Die beelden gingen de wereld rond en zullen ongetwijfeld langer op mijn netvlies gebrand blijven dan de imposante strijdwagenrace uit Ben Hur. Kortom, Charlton Heston was een polyvalent en een groot man. Laten we hem dan ook zo gedenken.



Het recht op vrij wapenbezit

Ook de zaak waarvoor Charlton Heston zijn leven gegeven heeft, is het zeker en vast waard om vermeld én verdedigd te worden, ook vandaag nog en zeker in Europa. Het recht om vrij wapens te dragen en te bezitten, is immers niet enkel een Amerikaans grondwettelijk verankerd recht, maar in wezen zelfs een algemeen democratisch beginsel dat zijn oorsprong vindt in de teksten van de grote liberale denkers: van een Charles Montesquieu en een Jean-Jacques Rousseau, over een John Locke en een Thomas Hobbes, tot natuurlijk een Thomas Paine en een Thomas Jefferson. Het verband tussen échte democratie en deze fundamentele vrijheid is immers véél nauwer dan het lakse decadente West-Europese volk vandaag de dag wil inzien.

In iedere democratische staat berusten de wapens bij het soevereine gezag. Geen enkel weldenkende verlichte geest zal dit ontkennen, en ook de idee dat het volk het enige soevereine gezag in een democratisch bestel is, kan door geen enkele liberaal die naam waardig gerefuteerd worden. Bijgevolg zouden de wapens niet zozeer bij de staat dan wel bij de burgers - dat soevereine gezag - moeten berusten. Dat dit in onze onvrije slavensamenleving niet het geval is, is niet enkel een regelrechte aanfluiting van onze intrinsieke vrijheid, maar ook van onze menselijke waardigheid. Het miskennen van het recht op vrij wapenbezit, behelst tevens de miskenning van de volkssoevereiniteit en het primaat van de vrijheid van de burgers op de almacht van de staat.

Wat is immers de eerste daad die een dictator stelt zodra hij aan de macht komt? Hij laat beslag leggen op alle wapens in privaat bezit en garandeert zo de vereiste dictatoriale stabiliteit. Hoe kan men dictaturen dus voorkomen? Niet door ons heil te gaan zoeken in socialistische antihaatwetten, in marxistisch geïnspireerde internationale verdragen of in neocommunistische solidariteitsmechanismen, maar door onze eigenste burgers - de enige bouwstenen van een vrije samenleving - het recht te geven henzelf, hun eigendom en hun rechten te beschermen tegen derden met een wapen. Enkel potentaten en despoten geloven niet in de vrijheid van het individu, of in het a priori dat elke vrije burger intrinsiek tot moreel en rationeel handelen in staat is. Want enkel op basis van bovenstaande argumenten kan men een verbod op vrij wapenbezit rechtvaardigen.



Socialisme en anti-Amerikanisme

In de Verenigde Staten is het recht op vrij wapenbezit nagenoeg absoluut. De Amerikaanse samenleving is dan ook zonder twijfel één van de meest vrije in de wereld en ligt ironisch genoeg, net daarvoor voortdurend onder vuur vanuit het “oude” Europa dat als een geitenwollensokkenidioot de arrogantie aan de dag legt om het “land of the free and the home of the brave” af te schilderen als een wetteloos asociaal piratennest van schietgrage gekken. Dat net dat stel onopgevoede barbaarse cowboys gans Europa in 1945 bevrijd heeft, wordt dan ook weer angstvallig verzwegen om het Grote Gelijk van het corporatistische Europese establishment niet al te veel te discrediteren.

Het Amerikaanse leger was indertijd nochtans ook volledig opgebouwd rond de “Minutemen”, de regionaal georganiseerde burgermilities die in oorlogssituaties door de staat opgeroepen konden worden. De logge geïnstitutionaliseerde landlegers van Europa verzinken in de aanblik van deze vrijheidsmilities in het niets, maar ook dat willen onze zelfgenoegzame leidende elites niet geweten hebben. Zij investeren liever in massatewerkstelling binnen defensie dan in de échte verdediging van de nationale soevereiniteit en de vrijheden van de burgers. Zij verwaarlozen de noodzakelijke militaire installaties om hun overvette socialistische welvaartsstaten te financieren en verwijten de grootmachten dat ze niet hetzelfde doen. Zij pleiten voor wapenbeperkingen, niet omdat zij dat rationeel kunnen verdedigen, maar gewoon omdat zij de trein gemist hebben en de trein dan liever ook voor iedereen gestopt zien. Zij schuilen wel onder de paraplu van de Verenigde Staten, maar blijven zich desondanks als ondankbare monsters gedragen, met alle gevolgen van dien.

En leerde Europa uit WO2 dan zijn lesje niet? Neen, na tientallen hervormingsplannen bleef het Europese leger uitblinken in inertie en onbeweeglijkheid, met als kers op de taart de Balkanoorlogen uit de jaren 1990 toen de EU tot zijn eeuwige schaamte beroep moest doen op net die Amerikaanse revolverhelden om de Balkan, nochtans onze allereigenste achtertuin, te komen uitmesten. Ondertussen blijven de Europese leiders zonder dralen het Amerikaanse maatschappijmodel aanvallen en halen ze zelfs de afschaffing van de basisvrijheden van hun eigen burgers aan als stichtend voorbeeld voor hoe de andere landen op onze aardkloot zich zouden moeten gedragen. De schaamte voorbij dus, en begrijpen wie nog begrijpen. kan

Is het trouwens wel een toeval dat een relatief pro-Amerikaans land als Engeland pas in het begin van de jaren 1990 échte wapenwetten doorvoerde? Is het een toeval dat dit net gebeurde op het moment dat linkse krachten meer macht kregen in het Verenigd Koninkrijk na het debacle van John Major en het verraad van Maastricht? Of heeft deze harmonisering van de wapenbeperkingen misschien te maken met de totalitaire tijdsgeest waarin de Europese continentale staten de Europese Vrijhandelszone plots wilden omvormen tot het Euromonster dat we vandaag de dag kennen? De vraag stellen is ze beantwoorden.



Meer wapens, minder misdaad

Nochtans is niet gans continentaal Europa het slachtoffer geworden van dit dictatoriaal geïnspireerd wanbeleid. Zwitserland is één van de veiligste landen in Europa. Tussen 1995 en 2005 kwamen er in Zwitserland welgeteld 812 mensen om ten gevolge van vuurwapens. In diezelfde periode kende België - een vergelijkbaar land qua bevolking en oppervlakte - een slachtoffertol door vuurwapens van maar liefst 2,357 of bijna drie keer zoveel. Nochtans kent Zwitserland een nagenoeg absolute vrijheid van wapendracht en wapenbezit, en België niet, tenzij dan voor terreurgroepen die het pact met de Belgische overheid honoreren, waarbij ze ongestoord op het Belgisch grondgebied hun gang mogen gaan voor zolang ze in België zelf geen aanslagen plegen. Deze cijfers bewijzen de absurditeit van het koppelen van het vrij wapenbezit aan het aantal doden door vuurwapens.

Het privaat bezit van "militaire wapens" in Zwitserland omvat de Volksmilitie (400,000 leden, elk met een wapen in huis), de Gezinswacht (365,000 gezinnen, elk met een wapen in huis) en de Gedemobiliseerde Soldaten (300,000 man, elk met een wapen in huis). Het aantal "oorlogswapens" (het leger, de politie en andere ordediensten) en "sportwapens" (voor pure recreatiedoeleinden) zit hier nog niet eens in vervat. Kortom, Zwitserland is een tot op de tanden gewapende burgerdemocratie waar de staat op wapenvlak minder sterk staat dan de burgers. Een "balance of power" zoals het in een verlichte democratie altijd zou horen te zijn. Zelfs Machiavelli oordeelde in zijn magnum opus “Il Principe” dat “e Svizzeri sono armatissimi e liberissimi”, oftewel dat alle Zwitsers uitermate bewapend zijn en daardoor ook uitermate vrij.

Andere cijfers geven volgens het Canadese “Fraser Institute” aan dat het beperken van vrij wapenbezit meer geweld tot gevolg heeft. Klinkende voorbeelden zijn Engeland, Australië en Canada. Sinds Engeland het wapenbezit aan banden legde, is het aantal moorden met een kleine 60% gestegen en het aantal gevallen van geweldpleging met een vuurwapen met iets meer dan 40%. Sinds Australië vijf jaar geleden een strengere wapenwet doorvoerde, is het aantal gewapende overvallen met meer dan 166% gestegen. Tussen 2000 en 2006 kende Canada, ondanks de mooie propagandafilm van vrijheidhater Michael Moore, een gemiddelde jaarlijkse misdaadratio van 963 aangiftes per 100,000 inwoners. In de VS bedraagt dat 475 aangiftes per 100,000 inwoners, dus ongeveer de helft.

Vrij wapenbezit vermindert de onveiligheid. Tot deze conclusie komt ook de Nederlandse veiligheidsexpert Michiel Smit in zijn boek “Meer wapens, minder misdaad” dat in wezen een Nederlandse implementering is van het alom geprezen boek “More guns, less crime: understanding crime and gun laws” van de Amerikaanse activist John Lott. De Amerikaanse holebivereniging “Pink Pistols” publiceerde in 2007 een rapport waaruit bleek dat sinds hun oproepen aan de holebigemeenschap om wapens te dragen, het aantal aanvallen op holebi’s in de VS met meer dan de helft afgenomen is. Ook de dagelijkse radioshow “What They Didn’t Tell You Today” en de wekelijkse televisieshow “Crime Strike” zijn gewijd aan de talrijke gevallen waarbij gewapende burgers misdadigers van divers pluimage te snel af zijn.



Zwitserland achterna

Volgens de wereldvermaarde historicus Stephen Halbrook is het recht op vrij wapenbezit ook de beste verdediging tegen een externe vijand. Opnieuw geldt Zwitserland als het stichtende voorbeeld. Het was immers het enige Europese land met een geringe omvang dat de Nazi's nooit hebben kunnen of willen innemen. Dat het te onherbergzaam was, is fout daar de Nazi's wel de ontoegankelijke Kaukasische republieken veroverd hebben. Dat het neutraal was, is eveneens onjuist daar de Nazi's wel de neutrale Lage Landen geannexeerd hebben.

Volgens Halbrook beschikte Zwitserland over “een uitzonderlijke defensie van een geweer in elk huis die elke externe dreiging onmiddellijk kon pareren”. Ook de decentralisatie speelde in het voordeel van Zwitserland. Elk kanton afzonderlijk kon de strijd immers voortzetten omdat oorlogs- en vredesverdragen geen centrale bevoegdheden waren en geen enkel kanton door andermans beslissing de strijd dus moest staken. Volgens Halbrook is het dus het Zwitserse systeem van waarachtige volkssoevereiniteit, gedecentraliseerde democratie en vrij burgerlijk wapenbezit, dat de Alpenstaat buiten de Tweede Wereldoorlog heeft gehouden.



De lege doos van onze democratie

Kortom, ikzelf zie geen enkele reden, laat staan ook maar enige justificatiegrond, om geen "tweede amendement" naar Amerikaans voorbeeld in de Europese grondwetten op te nemen. Of zijn onze leiders misschien bang voor de beslissingscapaciteit van hun burgers? Hebben zij misschien dan toch de vaak gesuggereerde ambitie om onze rechten en vrijheden verder in te perken en vrezen zij het volk dan ook in hun queeste naar oneindige dictatoriale macht? En hoe kunnen onze leiders rijmen dat ze enerzijds niet geloven in de rationele keuzevrijheid van de burgers op wapenvlak, maar anderzijds wel in hun rationeel stemgedrag in verkiezingen?

John Locke - nochtans voor menig hedendaags politicus ergens wel een inspiratiebron - beschreef zelfs de plicht van elk volk om in opstand te komen tegen een in onmin gevallen overheid. Maar hoe kan het volk die kerntaak ooit vervullen als het niet over de middelen daarvoor, met name de wapens, beschikt? Democratie zonder een grondwettelijk gebetonneerd recht op vrij wapenbezit blijkt steeds meer een lege doos en wij, de naar vrijheid snakkende burgers, zijn eens te meer overgeleverd aan de willekeur van onze leiders.

Meer over Charlton Hestons kijk op de dingen op National Rifle Association

Meer teksten van Vincent De Roeck op http://www.libertarian.be/

BRON :
http://inflandersfields.eu/2008/04/in-memoriam-charlton-heston-1923-2008.html

...



Einde deel (a) ...wordt vervolgd...!!

06-08-2008 om 00:45 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Libertaire Gedachtengoed - PART B : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXI-b

Begin deel (b) ...Het vervolg...!!



Als laatste onderdeel behandelen we het verspreiden van stichtende volksopvoedkundige "Libertarische Theorieën", want ook dàt dient te gebeuren. Wij benoemen het quasi sarcastisch als "kwakkeltheorieën" die men zich eerst eigen moet maken door ze eerst 3x daags voor de spiegel op te zeggen met de nodige overtuigingskracht tot men er zelf in gelooft... Want anders hapert er blijkbaar toch iets hier & daar aan, getuige de volgende uiteenzetting... We vonden zo'n leerrijk stukje op Libertarian.nl, De Startpagina voor Individuele Vrijheid", hetwelke we natuurlijk graag voor u integraal citeren...

We vermelden het ook expliciet in een kader om het theorie-model te benadrukken dat men daarbij hanteert. het zou hier ~volgens onze bescheiden mening & wie zijn wij nietwaar~ net zo goed kunnen gaan over "Hoe-verkoop-ik-iemand-een-product-dat-hij-niet-nodig heeft", of "Hoe-overtuig-ik-iemand-van-dit-of-dat-geloof"...




...

De libertarische kniereflex

Door James W. Lark III
Publicatiedatum : 09-03-2005

Als libertariërs komen we vaak opmerkingen van étatisten tegen die ons ongefundeerd, slecht doordacht, slecht beargumenteerd, en (in sommige gevallen) ontzaggelijk dom in de oren klinken. Soms beschrijven we deze opmerkingen als een 'kniereflex', wat betekent dat de opmerkingen reflexief gemaakt worden, net als de reflexieve reactie van een knie op de tik van een hamer. De meeste libertariërs vinden zulke opmerkingen irritant; sommige libertariërs hebben weinig geduld met zulke opmerkingen.

Echter, libertariërs zijn niet immuun voor het probleem van het geven van reflexieve antwoorden. Ik stel dat de 'libertarische kniereflex' net zomin aantrekkelijk is als de 'linkse kniereflex' of de 'rechtse kniereflex'.

Daarnaast kan de libertarische kniereflex ons dom, intellectueel onnauwkeurig, of onbezorgd om het welzijn van onze medemens doen lijken. Omdat er helaas nog betrekkelijk weinig libertariërs zijn, hebben we niet de luxe om op een regelmatige basis slecht doordachte opmerkingen te maken. In dit artikel zal ik een aantal belangrijke soorten libertarische kniereflexen identificeren en correctieve maatregelen voorstellen.

Voor de doeleinden van dit artikel defineer ik de libertarische kniereflex als een reflexieve, slecht doordachte opmerking over een bepaald aspect van het libertarisme. Merk op dat de opmerking feitelijk correct kan zijn, maar op één of andere manier niet passend is. Houd alsjeblieft in gedachten dat het heel gemakkelijk is om de libertarische kniereflex te gebruiken. Iedere libertariër die ik ken (inclusief mijzelf) heeft dan ook op een bepaald moment symptomen van de ziekte vertoond; in sommige gevallen zijn de symptomen mild, in andere gevallen kan de patient echter niet meer te redden zijn.



Soorten libertarische kniereflexen

Ten behoeve van beknoptheid zal ik mij beperken tot de meest voorkomende en belangrijkste soorten, elk waarvan ik geïdentificeerd heb door een korte uitspraak. Zoals de lezer zal opmerken, overlappen vele van de soorten.

1. "De vrije markt zal hel wel oplossen!"

Ik vermoed dat de meeste lezers bekend zijn met de mop: "Hoeveel libertariërs zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Antwoord: "Geen één. De vrije markt zal het wel oplossen." Helaas is de punchline van deze mop vaak het antwoord dat men hoort van libertariërs in antwoord op moeilijke vragen over het milieu, medische zorg, uitkeringen, en Sociale Zekerheid, en veel andere belangrijke gebieden. De vrije markt heeft vele deugden, maar perfectie is er niet één van. Er zijn veel gevallen waar het mechanisme van de vrije markt niet iemands 'optimale' uitkomst zou kunnen produceren. In een marktmaatschappij is het mogelijk dat sommige mensen niet in staat zullen zijn om levensreddende medische procedures te verkrijgen, dat oude bossen gekapt zullen worden, dat gebouwen van een uniek architecturaal of historisch belang met de grond gelijk moeten worden gemaakt om een parkeerplaats te bouwen, dat sommige soorten flora en fauna door menselijk activiteiten uit zullen sterven, enzovoort. Natuurlijk is er in de meeste gevallen weinig (tot geen) reden om de geloven dat mogelijke non-markt systemen superieure uitkomsten zullen produceren. In elk geval moeten libertariërs de beperkingen van markten begrijpen.



2. "In een libertarische maatschappij, zullen we allen mooi, gezond, slim en rijk zijn!"

Een sterk gerelateerde soort kniereflex heeft betrekking op het bovenmatig aanprijzen van het product. Ik was aanwezig op een evenement waarbij een Libertarische kandidaat voor een nationale positie beweerde dat in een libertarische maatschappij reële economische groeipercentages 10-20% per jaar zouden zijn. Deze bewering zou waar kunnen zijn, maar er werd geen bewijs voor geleverd; ik vond de uitspraak enorm optimistisch, net als anderen in de zaal.

Hoewel ik geloof dat een libertarische maatschappij beter zal zijn dan voorstelbare alternatieve institutionele systemen om zowel morele als praktische redenen, zal het geen Utopie zijn. Libertarische maatschappijen zullen allerlei serieuze problemen hebben, vele waarvan hardnekkig kunnen zijn. Bovendien zouden de kosten van het veranderen van waar we nu zijn naar waar we naartoe willen zeer hoog kunnen zijn. Als we bijvoorbeeld morgen Sociale Zekerheid zouden elimineren, zouden sommige mensen misschien sterk benadeeld worden.



3. "Vaak onjuist maar nooit twijfelend"

Eén van de meest voorkomende (en irritante) soorten kniereflexen heeft betrekking op libertariërs die apodictische uitspraken doen over beleidskwesties waarover zij onwetend zijn. Een libertarische kennis van mij gaf een speech, waarin hij de Food & Drug Administration [Ministerie van Voedsel en Medicijnen] de schuld gaf van het veroorzaken van pijn, lijden en dood als resultaat van het goedkeuringsproces voor nieuwe medicijnen en medische apparatuur. Helaas had hij bijna geen kennis over de daadwerkelijke FDA-goedkeuringsprocedures, en gaf hij uiterst weinig rigoureuze analyses of peer-reviewed gegevens ter ondersteuning van zijn argument tegen FDA-goedkeuring en vóór consumentenkeuzevrijheid. Ook al was zijn basispunt (FDA-reguleringen kunnen mensen schaden, en doen dat ook) correct, toch waren voorstanders van regulering daardoor in staat om dat punt te verduisteren, door zijn fouten en slecht ondersteunde beweringen te gebruiken om twijfel te veroorzaken over zijn conclusies.



4. "Ambtenaren zijn lui, incompetent, corrupt, étatistisch tuig"

Eén van de meest schadelijke vormen van reflexief gedrag betreft het maken van ongerechtvaardigde veronderstellingen over overheidswerknemers. Ten eerste ontvangen veel van de beste activisten van de Libertarische Partij een loonstrookje van de overheid. Ten tweede zijn ambtenaren vaak de beste bronnen over de dagelijkse problemen en het falen van overheidsinterventie. Ten derde kunnen oneerbiedige vernederende opmerkingen over ambtenaren libertariërs-in-spe beledigen.

Een voorbeeld hiervan werd door vrienden aan me verteld: gedurende een openbare speech door een L.P.-kandidaat voor een nationale positie, suggereerde de kandidaat dat "militairen net postbodes in khaki zijn." Hoewel deze opmerking blijkbaar bedoeld was als een poging tot humor, was een Kapitein van het Amerikaanse leger, die had aangegeven dat hij meer over de L.P. wilde leren, niet geamuseerd. Hij verliet het evenement zonder extra informatie over de partij te vragen.

Ten vierde kunnen opmerkingen die ongerechtvaardige laster over ambtenaren bevatten, geen snaar raken bij het algemene publiek. Een voorbeeld: tijdens mijn jeugd in mijn geboortestad Pulaski, Virginia, waren de medewerkers bij het postkantoor een aantal van de vriendelijkste mensen in de stad. Ze waren beleefde, toegewijde mensen die hard werkten om goed werk te verrichten. Ik ging naar de overheidsscholen van Pulaski; de overgrote meerderheid van mijn leraren waren wonderlijke, intelligente mensen die echt om de kinderen gaven wier onderwijs zij begeleiden. Sommige van de sarcastische opmerkingen die ik gehoord heb van libertariërs over ambtenaren zullen gewoon geen effect hebben in Peoria (of Pulaski.).



5. "Wat heeft de overheid ooit voor ons gedaan?"

Een mededinger naar de prijs van "vaakst vertoonde soort libertarische kniereflex" betreft het falen om te begrijpen hoe de meeste mensen de voordelen van de overheid waarnemen. Terwijl libertariërs sommige overheidsprogramma's zouden zien als dure activiteiten van twijfelachtig nut, zouden onze medemensen aanzienlijke voordelen zien, voor een redelijk prijs, afkomstig van een vrijgevige overheid die de taak verricht waarvoor ze was opgericht. Dit zou niet verrassend moeten zijn, aangezien de voordelen meestal gemakkelijk te zien zijn, terwijl de kosten van de overheid vaak moeilijk te berekenen zijn.



6. "Wat je zegt is niet wat ze horen"

Eén soort reflexief gedrag dat moeilijk te vermijden is betreft de aanname dat je opmerkingen begrepen zullen worden door je publiek zoals je ze bedoelt hebt. Wanneer ik de macht van de FDA om de keuzes van consumenten te reguleren bespreek, stel ik mij de typische voordelen van keuzevrijheid voor: lagere prijzen, meer diversiteit, meer informatie, minder lijden. Sommigen die mijn commentaar horen zouden echter een andere visie kunnen hebben: door thalomide misvormde kinderen, slecht geteste medische apparatuur, botulisme, salmonella, etc. Tezamen met punt nr. 5 hierboven, zien veel mensen de FDA als de beschermer van de mensen tegen gevaarlijke medicijnen, slechte medische apparatuur, en besmet voedsel, zonder te realiseren dat FDA-bescherming ook slachtoffers produceert.



7. "Welk deel van het 'Libertarisme is geweldig' syllogisme begrijp je niet?"

Dit soort libertarische kniereflex manifesteert zich in een gebrek aan geduld met degenen die niet meteen overuigd zijn van de rechtvaardigheid en/of praktische voordelen van een libertarische maatschappij. Ik moet constant mijn best doen om te voorkomen dat mijn knieën hevig schokken op deze manier, want veel van mijn promotieinspanningen bestaan uit het uitleggen van het libertarisme aan universiteitsstudenten. Sommige van de studenten antwoorden met walgelijk onlogische of onnauwkeurige opmerkingen waarom libertarische maatschappijen niet zullen werken, of waarom het libertarisme niet geprobeerd moet worden. Het is een strijd om mijzelf ervan te weerhouden om deze studenten als hopeloos af te doen; gelukkig heb ik geleerd om mijn mond stil te houden totdat mijn knieën ophouden te schokken en mijn hersenen beginnen te werken.

Mijn eigen verhaal zou instructief kunnen zijn. Wanneer ik het libertarische perspectief voor het eerst tegenkwam als universiteitsstudent, vond ik enige morele aantrekkingskracht in het libetarisme, maar ik accepteerde de filosofie niet onmiddelijk. Het nam ongeveer drie jaar in beslag voordat ik een libertariër werd. Wanneer ik een student tegenkom die vijandig tegen het libertarisme lijkt, vraag ik mijzelf of de Dr. Lark van vandaag de meneer Lark van 1976 zou hebben afgedaan als onwaardig van extra aandacht.



Correctieve maatregelen

Gelukkig zijn de meeste correctieve procedures gemakkelijk te beschrijven. Helaas zijn ze soms moelijk te implementeren, in het typische geval vanwege de tijd en de moeite die vereist zijn.

1. Handhaaf de hoogste mate van intellectuele integriteit

Zij die een libertarische maatschappij voorstaan, moeten scrupuleus rigoureus en eerlijk in hun analyse zijn. Zoals eerder al is gesteld, zullen eerlijkheid en nauwkeurigheid geloofwaardigheid opbouwen; een gebrek aan intellectuele integriteit zou ons als idioten of charlatans kunnen doen lijken. (Hoe reageer jij wanneer één of andere étatist een onnauwkeurige, onlogische, of oneerlijke verdediging van zijn positie geeft?)



2. Doe je huiswerk

Tezamen met het voorgaande punt, is het je plicht, als je overheidsprogramma's gaat bekritiseren met praktische argumenten, dat je de feiten goed hebt. Maak geen fouten die de tegenstanders van het libertarische perspectief zouden kunnen afkraken en daarmee de aandacht van je hoofdpunten zouden kunnen afleiden.

Wannneer je je huiswerk doet, ontwikkel dan een verzameling van gemakkelijk verteerbare / gemakkelijk te onthouden voorbeelden die je punten illustreren.



3. Leer het belang van retoriek

De term "retoriek" heeft een beetje negatieve betekenis gekregen. De term betekende oorspronkelijk echter het proces van het structureren van een argument opdat het zijn meest effectieve vorm aanneemt. In het bijzonder is het argument zo gestructureerd om op een natuurlijke, gemakkelijk te begrijpen manier te lopen. Voorstanders van vrijheid zouden tijd moeten investeren om een basisargument voor een libertarische maatschappij voor te bereiden; een nuttige methode is om het argument uit te schrijven alsof je een lezing over het onderwerp zou geven. Een gerelateerd punt: analyseer je woordenschat om te bepalen hoe je argumentatie kan worden verbeterd. Probeer te bepalen hoe jouw uitspraken worden geïnterpreteerd door niet-libertariërs.



4. Wees geduldig met je publiek

Veel van de argumenten voor het libertarisme (of tegen het étatisme) zijn niet gemakkelijk te begrijpen; in sommige gevallen zijn de argumenten zelfs contraïntuitief. Het zou daarom geen verrassing moeten zijn dat mensen tijd nodig hebben om onze argumeten volledig te begrijpen. Er zijn een aantal zeer slimme mensen in de L.P. die er vele jaren over deden om het libertarische perspectief te evalueren voordat zij het accepteerden. Een klein beetje geduld met een potentiële libertariër betaalt zich meestal ruimschoots terug; zelfs al kan je niet iemand overtuigen om een libertariër te worden, dan zou je kunnen voorkomen dat iemand vijandig wordt.

Wanneer je een étatist uitdaagt om het libertarische perspectief te accepteren, dan zou het kunnen dat je die persoon vraagt om veronderstellingen en standpunten te verwerpen die hij vele jaren heeft gekoesterd. Die persoon zou zelfs geconfronteerd kunnen zijn met het vooruitzicht dat hij overheidsprogramma's heeft bepleit die eigenlijk de mensen hebben geschaad die ze moesten helpen. Dit kan een extreem pijnlijk proces zijn, en we zouden medeleven (of in ieder geval begrip) moeten hebben voor hen die dit proces ondergaan.



5. Oefen, oefen, oefen!

Er is simpelweg geen substituut hiervoor: om je promotieinspanningen te verbeteren moet je oefenen. Dit is waar, of je inspanningen nu betrekking hebben op het bespreken van het libertarisme met vrienden tijdens een koffiepauze, of het toespreken van een zaal gevuld met onsympathieke mensen.




James W. Lark III is een assistentprofessor in de Afdeling van Systems Engineering aan de Universiteit van Virginia. Hij dient momenteel als adviseur aan de Liberty Coalition van studenten van die universiteit. Hij geeft advies aan libertariërs op universiteiten en middelbare scholen door het hele land over het promoten van libertarische ideeën op de campus. Hij heeft lezingen en workshops gehouden op het gebied van het organiseren op campussen, op verschillende bijeenkomsten van de staats-Libertarische Partij en op de nationale bijeekomsten van de Libertarische Partij in 1987, 1991, en 1996. Hij is ook de vice-voorzitter van de Libertarische Partij van Virginia, en dient als secretaris van de Jefferson Area Libertarians (Charlottesville, Virginia).



Vertaling door MeerVrijheid van Knee-Jerk Libertarianism.

BRON :
http://www.libertarian.nl/NL/archives/000546.php

...




...

Als u het ons vraagt ~maar dat doet u hoogstwaarschijnlijk niet~ uitkijken & vooral afblijven van die hele hap... Wij gaan er ook gewoon van uit dat u met wat gezond verstand, wat levendige inbeelding & met wat inlevingsvermogen & met wat verder denken dan uw neus lang is, u zich maar al te goed het ganse plaatje hé-le-mààààl kunt voorstellen... & geloof het of niet, het ergste dat u zich voor ogen haalt zal met deze ultra-rechtse rakkers ook gebeuren. Denk er maar eens goed over na of dat het dit is wat u wilt van wat er met ons België & ons aller welbekende sociale vangnet gebeurt, als deze rechtse rakkers aan de macht komen & het hier ook voor 't zeggen krijgen !! ...als het van ons afhangt ... dus NIET !!

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Het Libertaire Gedachtengoed - PART B : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXI"

06-08-2008 om 00:45 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
05-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Libertaire Gedachtengoed - PART A : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX-a

...& In onze zoektocht naar wat verhelderend tekstmateriaal over het libertaire gedachtengoed, kwamen we zo her & der uiterst leerrijke & ontluisterende tekst(en) tegen, die dan een hoop inhoudelijke achtergrondinformatie geven over het gedachtengoed dat onze goede vrienden de Libertariërs aanhangen. Een gedachtengoed dat ze hier natuurlijk graag verspreid zagen worden middels de partij van Jean Marie Dedecker & zijn LDD. Laat het u duidelijk worden dat hier gaat om een gedachtengoed waarvan de doorsnee Belg meteen steil van achterover valt, mocht hij de pittige details hierover kennen...

We zullen proberen u een beeld te schetsen... & we zeggen daarbij heel duidelijk "proberen", omdat het niet makkelijk is om een theorie waarover heelder bibliotheken bestaan & honderden sites zijn over volgeschreven, om deze bevattelijk over te brengen in één of meer beschouwingen van een zeer bescheiden blog met een zeer bescheiden redactie... Maar zoals gezegd, we zullen een poging doen...

Laten we misschien beginnen met te stellen dat we in ons Vlaanderen, weinig beslagen specialisten & ook tegenwind vinden die zich bezig houden met het ontluisteren van dit gedachtengoed. Onze vondsten tot hiertoe waren zeer beperkt & echt niet altijd om er over naar huis te schrijven. Waarmee we stellen dat dit vaak beter kon... We zijn dus daarom maar naar het buitenland getrokken naar onze Noorder-Buren, onze goede vrienden de Ollanders die dan wel wat meer kijk hebben op dit groepje geregeld ongeregeld...

We trekken om te beginnen naar het Katholiek Nieuwsblad met een artikel dat er op 18 april 2008 laatstleden verscheen. ...& Zoals steeds, geven wij het hier voor u integraal weer...

...

18 april 2008

De middenklasse verdwijnt. Zoals voorspeld.

De dubieuze zegeningen van economische globalisering en flexibilisering laten zich steeds duidelijker voelen. Volgens Thijs Wöltgens leiden zij zelfs tot de ondergang van de middenklasse. Maar we hadden het kunnen weten.

Henk Rijkers

De kreet dat “het midden verdwijnt” is de laatste tijd veel te horen. Gewoonlijk slaat dit op de politiek, waar de kiezers wegvluchten van de gevestigde middenpartijen CDA, VVD en PvdA om hun heil te zoeken bij enerzijds SP en anderzijds de PVV van Wilders en de nieuwkomer TON van Rita Verdonk. Maar volgens de Limburgse PvdA-mastodont Thijs Wöltgens is het verdwijnen van het politieke midden vooral een gevolg van de uitdunning van de maatschappelijke middengroepen. Een gerenommeerd Duits onderzoeksinstituut, het Deutsches Institut für Wirtschaftsforschung (DIW), zou die ontwikkeling over een aantal jaren vastgesteld hebben.



Afkalvende middenklasse

In een interessante opiniebijdrage in NRC Handelsblad zet Wöltgens uiteen dat volgens de Duitsers de klassieke driedeling van de maatschappij in onderklasse, middenklasse en bovenklasse steeds minder opgaat. Dit komt doordat een groep van hoogbetaalde zelfverrijkers zich steeds verder losmaakt van het maatschappelijke peloton, terwijl anderzijds de grens tussen midden- en onderklasse steeds dunner wordt, en dus ook het onderscheid vager. Mensen vallen vanuit de middenklasse steeds gemakkelijker in de laagbetaalde onderklasse, mede door de geminimaliseerde sociale zekerheid. Wie zich wel in de middenklasse weet te handhaven, wordt steeds onzekerder.


Thijs Wöltgens: “De middengroepen ervaren hun welstand als bedreigd: als precair.”
Foto: Roger Dohmen / Hollandse Hoogte


Een afkalvende, onzekere middenklasse is echter onheilspellend. Sociologisch is het maatschappelijke belang van een zelfverzekerde en optimistische middenklasse onomstreden. Hier ligt het zwaartepunt, dat de gehele samenleving stabiel maakt. Of niet...



Opzij-model

Het gaat dus om meer dan een louter politiek probleem. Wöltgens: “De stemming van de middenklasse is namelijk ook de barometer voor het humeur van de hele samenleving. Een optimistische middenklasse kijkt vooral naar boven.” Maar dat houdt op, als de middenklasse erachter komt dat haar optimisme op schijnzekerheden blijkt te zijn gebouwd: “Bijvoorbeeld als zij vaste hypothecaire verplichtingen aangaat op basis van een achteraf toch niet zo vaste arbeidsrelatie of vaste huizenprijs. Dan wel als de combinatie van carrière en kinderen niet de glamour heeft van het full-colour Opzij-model. Of als pensioentoezeggingen naar willekeur aangepast worden aan tijdelijke beleggingstegenvallers. Kortom, als elk levensplan voor de langere termijn – een onmisbaar element, wanneer ook kinderen in het geding zijn – in duigen valt door de flexibilisering van arbeidsrelaties en van zogenaamd verzekerde risico’s.”



‘Precariaat’

Globalisering en flexibilisering treffen de samenleving dus in haar hart, de middengroepen. Wöltgens: “Zij ervaren hun welstand als bedreigd: als precair. Dat woord kwamen we ook al bij de Franse verkiezingen tegen. Daar sprak men over een zogeheten ‘precariaat’, een nieuwe klasse die niet meer kan rekenen op een vast loon. Ook in de Verenigde Staten is de achterblijvende welvaart van de middenklasse nu een thema.”


‘De middenklasse is de barometer voor de hele samenleving’

Nu een thema? In 2000 hadden we in KN een interview met de beroemde Amerikaanse socioloog Richard Sennett, die dit thema al sinds de jaren negentig aan de orde stelt. Hij graaft daarbij dieper dan Wöltgens, die zich als socialist beperkt tot een sociaal-economische analyse. Volgens Sennett volgt de onzekerheid van het ‘precariaat’ niet alleen uit de afbouw van de sociale voorzieningen, de genadeloze ‘flexibilisering’ van arbeid en de arbeidsmarkt (waar je boven de veertig al oud bent), maar vooral ook uit de daarmee samenhangende onmogelijkheid uit je eigen leven een samenhangend verhaal te maken en een carrière op te bouwen, waarmee je het respect van de samenleving verwerft. Overigens geldt dit net zo goed voor de onderklasse. Ook mensen onderaan de maatschappelijke ladder hebben immers behoefte aan een vaste baan, en niet alleen vanwege de inkomsten, maar ook vanwege de erkenning die het behelst van hun waardigheid en het belang van hun maatschappelijk functioneren.



Turbokapitalisme

Dat in Amerika het probleem niet alleen door linkse academici als Sennett werd gezien, blijkt uit het interview dat we in hetzelfde jaar hadden met Edward Luttwak, een eerder conservatief ingesteld militair adviseur van het Witte Huis. In zijn boek Turbokapitalisme benadrukt Luttwak dat het ongebreidelde turbokapitalisme dat is ingezet door president Carter (“niet Reagan zoals iedereen denkt”) een verwoestende uitwerking heeft, met name op gezinnen met kinderen. Volgens Luttwak zijn gezinnen beter bestand tegen armoede dan tegen onzekerheid. Bovendien “zuigt turbokapitalisme iedere menselijke waarde en authenticiteit weg”.

Hoe welkom ook, helemaal nieuw is Wöltgens’ analyse dus niet. “Ik voel me sterk op Europa gericht”, zei Richard Sennett in 2000, toen we hem interviewden over zijn boek De flexibele mens. “Mijn boek wil Amerikaanse toestanden schilderen als waarschuwing voor de Europeanen. Want ik weet dat het ‘succes’ van de Amerikaanse economie hier vaak als argument voor verdergaande liberalisatie wordt voorgesteld. Of beter gezegd: flexibilisering, want met die aanduiding probeert men ons een economie van risico en onzekerheid aantrekkelijker voor te stellen.”

BRON :
http://www.katholieknieuwsblad.nl/show.php?art=kn2516c

...

We zijn dat werkje natuurlijk voor u gaan opzoeken ...& in deze zeer intelligente ~maar helaas soms wat moeilijke~ analyse zal je merken dat Sennett een belangrijk werkje schreef waarover gans Nederland wel zijn zegje heeft gedaan, waar je in tegenstelling bij ons in Vlaanderen niets daarover terug vindt. Hier laat men, zeg maar Boudewijn Bouckaert vrij om zijn zijn "demagogische praatjes", zonder enig weerwerk te verspreiden.

We laten u graag meegenieten van deze boekbespreking. ...& Zoals reeds gezegd, dit is werkelijk heavy stuff voor de die hards, vanwege het hermetische taalgebruik, maar dit houdt ons niet tegen om wat we vonden op Solidariteit ~Webzine voor een strijdbare vakbeweging~ hier voor u integraal weer te geven...

"De flexibele mens"
boekbespreking - 27 november 2005

Het gevaarlijke woord

Sjarrel Massop

Het neoliberalisme houdt in samenwerking met het neoconservatisme een sterk pleidooi voor de individuele verantwoordelijkheid van de burgers in de kapitalistische maatschappijvorm. Deze moet er in de logica van de 'vernieuwers' anders uitzien als de samenleving ten tijde van de verzorgingsstaat. Dat roept de vraag op of er sprake is van een ander kapitalisme.

"Ja", zegt de Amerikaanse socioloog Richard Sennett.(1) Hij spreekt van het flexibele kapitalisme, waarin de flexibele mens centraal staat.
De bedreiging voor de 'neo-ideologieën' is en blijft de "vereniging van de arbeid", oftewel de solidariteit. Het gevaarlijke woord in dit verband is door zijn verschillende betekenissen het woordje 'wij'. 'Wij' als bundeling van krachten, als vorm van solidariteit is als tegenwicht van het neoliberale individualisme nodig. Maar bundeling van krachten is gevaarlijk als het onderliggende programma niet goed is (populisme).
In deze bespreking volg ik de redenering van Sennett door het laatste hoofdstuk van "De flexibele mens" samen te vatten. Zijn tekstfragmenten staan tussen aanhalingstekens, mijn commentaar in cursief.

(NVDR : wij zullen deze teksten in tegenstelling tot in de originele tekst, nog eens extra voor u laten inspringen, zodat het duidelijker is dat dit de comment is van de boekbespreker. Onze accenten zijn de tekst in VETJES ROOD & al dan niet onderlijnd)



Het nieuwe kapitalisme

"Kan men de confrontatie met het nieuwe kapitalisme het beste van buitenaf aangaan op de plaatsen waar het zich voordoet, of beter de werking ervan van binnenuit proberen te hervormen? Bekijken we de drie aspecten van de moderne flexibiliteit - herstructurering zonder continuïteit, flexibele productie en concentratie van macht zonder centralisatie - dan lijkt het inderdaad mogelijk een aantal vernietigende gevolgen van de breuk met het verleden te beteugelen. Ontslaggronden zouden bijvoorbeeld beperkt kunnen worden. De andere aspecten zouden moeilijker van buitenaf te beïnvloeden zijn. Het gaat echter niet om beteugeling alleen."

De centrale gedachte in het boek is dat de wereldsamenleving in een nieuwe fase van het kapitalisme is terechtgekomen: het flexibele kapitalisme. Sennett gaat in op de gevolgen voor de arbeid in arbeidsorganisaties en dan met name in de Verenigde Staten.

De drie genoemde aspecten zijn op te vatten als coördinatiemechanismen van het nieuwe kapitalisme. Ik ga vooral in op hoe Sennett de 'concentratie zonder centralisatie' beschrijft, een mechanisme dat ook in de praktijk van de sociotechniek zijn uitwerking heeft gehad. Onder het mom gedelegeerde verantwoordelijkheid en bevoegdheden lager in de organisatie te brengen, versterkte de top van arbeidsorganisaties de greep op de bedrijfsvoering en kon tegelijkertijd het middenkader wegsaneren.

Is het flexibele kapitalisme de juiste benaming voor het ontwikkelingsstadium waarin het systeem zich bevindt? Dat er sprake is van ontwikkelingen en wellicht van een trendbreuk, is duidelijk. Een belangrijke indicator is de snelle opeenvolging van telkens weer nieuwe productieconcepten - moderne sociotechniek, lean production, business proces reengineering, de lerende organisatie, enzovoort - als antwoord op het 'verouderde' Taylorisme en Fordisme. Een andere indicator is de enorme technologische ontwikkeling, met name op het gebied van de informatie- en communicatietechnologie.

Het kapitalisme heeft altijd al een grote dynamiek en sterk aanpassingsvermogen getoond. Zo was het bepalende kenmerk van het monopoliekapitalisme de beheersing van de onderlinge concurrentie, waardoor het systeem van massaproductie mogelijk werd. Met de liberalisering van de economie en de ongebreidelde drang naar privatisering ontstaat een situatie, waarin steeds meer bedrijven elkaar naar het leven staan en gedwongen worden de onderlinge concurrentie aan te gaan. Bij gebrek aan alternatieven wordt de ware aard van het kapitalisme alsmaar meer zichtbaar: de ongelimiteerde en nietsontziende drang naar accumulatie van het kapitaal. Flexibel kapitalisme is een te vriendelijke benaming, beter is wellicht: concurrentiekapitalisme.

Maar goed, het thema dat Sennett aansnijdt, gaat meer over de consequenties van dit nieuwe kapitalisme voor de arbeidsprocessen en dat is interessant en belangrijk.

Het flexibele kapitalisme vindt zijn ideologische grondslag in het neoliberale denken dat uitgaat van de eigen, individuele verantwoordelijkheid in de samenleving van elke burger. Bedreiging voor dat gedachtegoed is het ontstaan van collectiviteiten en de bundeling van krachten van de mensen in de samenleving. Het gevaarlijke woord is daarom 'wij'.



Concentratie zonder centralisatie

Het kenmerkende van organisatie is de afstemming tussen de afzonderlijke delen. Het betreft vaak de structuur, de gehanteerde systemen en natuurlijk ook de communicatie. Het mechanisme dat het management gebruikt om de organisatie aan te sturen, wordt vaak het coördinatiemechanisme genoemd, een term geïntroduceerd door managementgoeroe Henri Mintzberg.(2) Deze verwijst eigenlijk naar een typologie van de managementvisie op de organisatie. Een belangrijk coördinatiemechanisme dat Sennett introduceert, is: concentratie zonder centralisatie.

"Dit netwerk van ongelijke en losse relaties (Harrison(3)) vormt een aanvulling op het vermogen een organisatie van boven naar beneden zo te herstructureren dat alleen delen of knopen in een netwerk overblijven. Toezicht kan uitgeoefend worden door voor allerlei groepen in de organisatie productie- of winstdoelen vast te stellen, terwijl elke eenheid de vrijheid heeft op een geschikte manier daaraan te voldoen. Deze vrijheid is echter schijn. Flexibele organisaties stellen slechts zelden een doel vast dat gemakkelijk te bereiken is. Gewoonlijk worden de eenheden geprest veel meer te produceren of te verdienen dan binnen hun directe mogelijkheden ligt. De realiteit van vraag en aanbod komt zelden overeen met zo'n doel. De top van het bedrijf drijft eenheden ertoe zich steeds meer in te spannen, ondanks die realiteit.

Het door Harrison beschreven machtssysteem kan ook duidelijk worden gemaakt door te stellen dat de verwerping van de oude bureaucratische orde niet betekent dat de instellingen minder structuur hebben gekregen. De structuur blijft behouden in de krachten die eenheden of individuen tot prestaties dwingen. Hoe zij die moeten bereiken, zegt de top van de flexibele organisatie er echter zelden bij. De top houdt meer zijn eigen eisen bij dan een systeem te ontwerpen dat het mogelijk maakt aan die eisen te voldoen.

Concentratie zonder centralisatie is een manier om de macht uit te oefenen in een organisatie die niet langer de duidelijkheid van een piramide bezit. Zo wordt de structuur van de instelling ondoorzichtiger, niet eenvoudiger. Daarom is de term 'ontbureaucratisering' zowel misleidend als lelijk. In moderne organisaties die het mechanisme concentratie zonder centralisatie toepassen, is de macht van de top niet alleen sterk maar ook vormloos."

Het mechanisme concentratie zonder centralisatie heeft een selectieve uitwerking op de leden van de arbeidsorganisatie in de arbeidsprocessen. Niet de 'ontbureaucratisering' staat centraal, maar het aanpassingsvermogen van de organisatie om de concurrentie te kunnen aangaan. Dat principe doet een sterk beroep op het arbeidsvermogen van de individuele arbeid(st)er, zowel kwantitatief als kwalitatief. De selectieve uitwerking betekent dat slechts een klein gedeelte van de werkende mensen aan dergelijke criteria kan voldoen, waarmee de scheidslijn tussen kern en perifere of precaire arbeid is vastgelegd.



Besturing en bedreiging

"De poging het nieuwe kapitalisme van buitenaf te beheersen, moet een andere grondslag hebben. De vraag moet worden gesteld welke waarde het bedrijf voor de gemeenschap heeft, hoe het in dienst staat van het algemeen belang en niet alleen van de eigen winst- en verliesrekening. Het opleggen van externe gedragsregels leidt vaak tot interne hervormingen. Juist omdat de netwerkwereld zo vormloos en veranderlijk is, kunnen externe normen voor verantwoordelijk gedrag een beeld geven van 'wat u zou moeten zijn, hier, op dit moment'."

Het aanpassingsvermogen van het kapitalisme is dusdanig groot dat juist druk van buitenaf kan leiden, hoe paradoxaal ook, tot een versterking van zijn positie. Het Rijnlandse en Scandinavische model waar de nieuwe Linkse Lente zo voor pleit, heeft zich in West Europa niet kunnen bestendigen. Integendeel, onder neoliberale en neoconservatieve druk met een stagnerende economische ontwikkeling wordt geredeneerd dat de verzorgingsstaat, kenmerk van het Rijnlandse model, onhoudbaar wordt.

Lang is reeds duidelijk dat het kapitalisme zich niet laat hervormen tot een menselijke samenlevingsvorm. Dat neemt niet weg dat het kapitalisme zowel van binnenuit als van buitenaf moet worden bestreden. Belangrijk is de illusie te doorbreken dat een geleidelijke hervorming tot het bereiken van de doelen kan leiden en dat er één beste weg zou zijn. Het kapitalisme bestrijden is een langdurig totaalprogramma met veel vallen en opstaan, solidariteit ('wij') is daarbij het sleutelwoord op voorwaarde van een permanente en kritische discussie.

"In het nieuwe bestel is de hantering van dat 'wij' een daad van zelfbescherming geworden. Het verlangen naar saamhorigheid, dat vaak wordt uitgedrukt als afwijzing van immigranten of andere buitenstaanders, is defensief en het belangrijkste gemeenschapsbouwwerk zijn de muren tegen een vijandelijke economische orde. Natuurlijk is het bijna een universele wet dat de term 'wij' gebruikt kan worden als verdedigingsmiddel tegen verwarring en ontwrichting.

De huidige, op dit verlangen naar bescherming gebaseerde, politiek mikt eerder op de zwakken, degenen die zich aan de periferie van de wereldeconomie ophouden, dan op de sterken, de bedrijven die arme werknemers in beweging brengen of gebruik maken van hun betrekkelijke achterstand. 'Wij' is een vals woord, wanneer het wordt gebruikt als een middel om zich tegen de buitenwereld af te zetten. Toch kan het gevaarlijke woordje ook worden gebruikt om grondiger en opbouwender op onderzoek te gaan. Neem de twee elementen van de term 'een gedeeld lot'. Welke manier van delen is nodig om weerstand te kunnen bieden - in plaats van weg te lopen - aan de nieuwe economie? Wat voor soort duurzame persoonlijke relaties kunnen besloten liggen in het gebruik van 'wij'?"

Wat Sennett bedoelt, is dat de huidige politiek van de kapitalistische machthebbers inspeelt op onderbuikgevoelens van mensen in de periferie van de samenleving. De sociale verbindingen die daar gepropageerd worden, hebben echter niet de bedoeling de economische orde ter discussie te stellen. Ze zijn juist gericht op bestendiging van die orde. Zijn idee dat er bedrijven zijn die arme werknemers in beweging brengen, is nogal optimistisch.

Het antwoord op de kapitalistische politiek van verdeel en heers kan alleen de zelforganisatie van de arbeidersklasse zijn. De enige remedie tegen valse solidariteit is de verbinding van alle elementen die door het kapitalisme onderdrukt worden: sterken en zwakken, mannen en vrouwen, autochtonen en allochtonen, jongeren en ouderen.

Solidariteit is een lastig begrip. Het verlangen naar saamhorigheid kan een groot gevaar in zich bergen. Het woord 'wij' vertegenwoordigt 'macht', waarbij de vraag gesteld moet worden welke ideologische principes daaraan ten grondslag liggen. Het populisme van Fortuyn vertegenwoordigde een sterke onderlinge solidariteit en binding van mensen die zich ophouden aan de periferie van de wereldeconomie. Het is echter nooit een macht die bereid en in staat zal zijn het kapitalisme aan de kaak te stellen.

'Wij' is niet alleen gevaarlijk, omdat vreemde bindingen en uitsluitingen ontstaan, maar ook door het gebrek aan een goed politiek programma. 'Wij' kan namelijk macht vertegenwoordigen die in verkeerde handen verkeerd uitwerkt. Alle delen die het gedeelde lot van Sennett vormen, zijn nodig om in samenhang met het politiek programma en de discussie daarover, het verzet te organiseren tegen het 'nieuwe' kapitalisme of de 'nieuwe' economie.

"Sociale verbondenheid komt in eerste instantie voort uit een gevoel van wederzijdse afhankelijkheid. De sjibbolets (= uiting of handeling om een overtuiging te doen uitkomen; bijvoorbeeld een kruisteken slaan aan het begin van een wedstrijd) van de nieuwe orde behandelen afhankelijkheid als iets om je voor te schamen. De aanval op de starre bureaucratische hiërarchie is bedoeld om mensen van die afhankelijkheid te bevrijden. Het nemen van risico's moet mensen leren voor zichzelf op te komen, in plaats van zich aan de gegeven toestand te onderwerpen. In moderne bedrijven is dienstbaarheid ongewenst, omdat dit begrip te veel herinnert aan de oude passieve houding van werknemers. De afwijzing van de 'beschamende' afhankelijkheid brengt echter geen sterke onderlinge banden tot stand.

De aanval op de verzorgingsstaat - begonnen in het neoliberale, Angelsaksische bestel en zich nu uitbreidend naar andere, meer Rijnlandse economieën - heeft de neiging degenen die afhankelijk zijn van de staat eerder als sociale parasieten te zien dan als mensen die zich echt niet zelf kunnen redden. De afbraak van sociale voorzieningen wordt dan verdedigd met de bewering dat de economie daardoor flexibeler kan worden. Alsof de parasieten de energiekere leden van de samenleving mee omlaag zouden trekken. Sociale parasieten zijn blijkbaar ook onder het werkende deel van de bevolking te vinden. Dat wordt in elk geval gesuggereerd door de minachting voor werknemers die niet tot een eigen initiatief in staat zijn en van anderen te horen krijgen wat zij moeten doen. De ideologie van het sociaal parasitisme heeft veel invloed in de werkomgeving, want elke werknemer wil laten zien dat hij of zij niet op het werk van anderen teert."

Sociaal parasitisme is een stempel dat door de neoliberale ideologie op mensen gedrukt wordt. Mensen reageren daar, volgens mij, verschillend op. Een deel zal zich er tegen verzetten. Het grootste deel echter zal er naar handelen, daarmee is dit stempel sfeerbepalend in de organisatie. Duidelijk is wel dat dit stempel niet manifest, maar latent aanwezig is. Het ondermijnt het gevoel van sociale verbondenheid niet, maar drukt het sterk naar de achtergrond. Daardoor gaan mensen zich in organisaties niet meer solidair gedragen, hoewel ze zich wel solidair voelen met hun collega's.

"Een positievere kijk op afhankelijkheid zou allereerst de algemene tegenstelling tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid op losse schroeven zetten. Bijna zonder erover na te denken, stellen we een zwak en afhankelijk zelf tegenover een sterk en onafhankelijk zelf. Deze tegenstelling vervlakt echter de werkelijkheid, zoals ook die van slagen en falen doet. Iemand die echt zelfstandig is, blijkt bepaald niet zo onafhankelijk als over het algemeen wordt aangenomen, want een volwassene die zich 'op een gezonde manier zelfstandig opstelt', is in staat afhankelijk te zijn van anderen als de gelegenheid daarom vraagt.

In veel samenlevingen hoeft men zich ook nauwelijks of niet te schamen voor publieke vormen van afhankelijkheid, waarbij de zwakken de sterken nodig hebben. In het vroege kapitalisme kwam vertrouwen in zakelijke relaties voort uit openlijk erkende wederzijdse afhankelijkheid. Dat is natuurlijk niet geheel hetzelfde als een eervolle relatie tussen sterk en zwak, maar toch een erkenning dat men alleen niet is staat is zich staande te houden. Het feit elkaar nodig te hebben, beheerst ook moderne zakelijke transacties. Want als dat niet het geval is, komt een transactie niet tot stand. En meestal heeft de één de ander harder nodig dan andersom, want op de moderne arbeidsmarkt werken de meeste mensen voor iemand anders. De nieuwe orde heeft dat harde feit niet doen verdwijnen. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld maken mensen die geheel voor eigen rekening werken, nog altijd ongeveer 8,5 procent van de bevolking uit, zoals steeds gedurende de laatste veertig jaar."

Zelfstandigheid en onafhankelijkheid worden geproclameerd en gaan een eigen leven leiden, mensen gaan hun handelen afstemmen op deze ideologische prietpraat. Alle jongeren lijken tegenwoordig een eigen bedrijf te willen beginnen. De dagelijkse praktijk is geheel anders. Mensen in tegenwoordige samenlevingen zijn steeds meer afhankelijk van elkaar. Zelfs de 8,5 procent die pretendeert zelfstandig te zijn, is minder onafhankelijk dan ze zelf vermoedt en veronderstelt.

"Dat er een keer iets ernstig misgaat, is de persoonlijke ervaring die veel mensen tot het inzicht brengt dat zij op de lange termijn niet genoeg hebben aan zichzelf. Een positieve kijk op eigen beperkingen en wederzijdse afhankelijkheid lijken misschien meer op het terrein van de godsdienstige ethiek dan van de economie te liggen. Schaamte over afhankelijkheid heeft echter een praktisch gevolg. Wederzijds vertrouwen en onderlinge verbondenheid worden erdoor uitgehold en het ontbreken van die sociale banden bedreigt elke gezamenlijke activiteit.

Banden van vertrouwen ontwikkelen zich als vanzelf in de scheuren en spleten van bureaucratieën, wanneer mensen ontdekken op wie zij zich kunnen verlaten. Banden van vertrouwen worden op de proef gesteld als iets misgaat en hulp nodig is."

Deze redenering is te kort door de bocht. Als het waar mocht zijn, dan zag de wereld er geheel anders uit. Immers de bureaucratieën scheuren en splijten permanent. Het probleem is veel meer dat instellingen en instanties die inspelen op het onvermogen van de bureaucratieën - vaak zelf ook gebureaucratiseerd - populistisch van aard zijn. Op de korte termijn kunnen ze vertrouwen winnen, maar dat niet blijvend waarmaken. Of ze verschuiven door hun religieuze aard problemen naar een illusoire toekomst, in plaats van deze op te lossen. De remedie blijft de zelforganisatie en daar ligt het grote probleem.

"Als mensen het beschamend vinden afhankelijk te zijn, kunnen zij wantrouwender tegenover anderen komen te staan. De wrange toon van hedendaagse discussies over noodzakelijke sociale voorzieningen en vangnetten is vergeven van insinuerende opmerkingen over parasitisme aan de ene kant en woede van mensen die zich vernederd voelen aan de andere kant. Hoe beschamender men zijn afhankelijkheid en beperkingen vindt, des te woedender wordt gereageerd op beschuldigingen van parasitisme. Om weer op anderen te leren vertrouwen, moet men minder bang worden voor de eigen kwetsbaarheid. Bedrijven die onafhankelijkheid en autonomie verheerlijken, kunnen echter, in plaats van hun werknemers te inspireren, die kwetsbaarheid versterken. En sociale structuren die geen moeite doen in een crisis het vertrouwen op anderen te stimuleren, zorgen voor de neutrale, legere afwezigheid van vertrouwen."

Belangrijk in deze discussie is ook het splijtzwameffect dat uitgaat van het gedachtegoed van het 'flexibele' kapitalisme dat de zogenaamde onafhankelijkheid en autonomie verheerlijkt. Aan die vorm van kapitalisme zit namelijk verbetering van de status en bonussen gekoppeld. Onafhankelijkheid en autonomie worden synoniemen voor arbeidsproductiviteit en meerwaardevorming, het uiteindelijke doel van de kapitalist. Daarvoor kunnen de individuele werknemers gevoelig zijn, zich niet realiserend dat deze verbeteringen slechts weggelegd zijn voor een selectieve groep en onvoorwaardelijke loyaliteit vragen.



Het kleine sociale conflict

"Vertrouwen, wederzijdse verantwoordelijkheid en betrokkenheid zijn allemaal woorden die door het zogenoemde communitarisme zijn geannexeerd. Deze beweging wil zedelijke normen versterken, van individuen verlangen dat zij zich voor anderen opofferen. Met daarbij de belofte dat mensen die aan gemeenschappelijke normen gehoorzamen, meer wederzijdse kracht en emotionele vervulling zullen vinden dan zij als geïsoleerde individuen kunnen ervaren. De aanspraken van deze beweging op vertrouwen en verbondenheid zijn volgens mij niet erg sterk. Ten onrechte wordt de nadruk gelegd op eenheid als de bron van kracht in een gemeenschap. Bovendien is het een vergissing te vrezen dat conflicten in een gemeenschap de sociale banden bedreigen.

Een reëlere kijk op de manier waarop gemeenschappen bij elkaar blijven, is te vinden in Lewis Cosers klassieke verhandeling over sociale conflicten.(4) Volgens Coser worden mensen meer bij elkaar gehouden door verbale conflicten dan door verbale overeenstemming, althans directe overeenstemming. Bij een conflict moeten zij meer moeite doen elkaar te begrijpen en, zoals vaak bij onderhandelingen op het werk of in de diplomatie gebeurt, dan raken de strijdende partijen langzamerhand meer met elkaar verbonden. Coser merkte op dat verschillen van inzicht vaak scherper en duidelijker worden, ook al komen de partijen uiteindelijk tot overeenstemming. Het strijdtoneel wordt een gemeenschap in die zin dat mensen leren hoe zij hun verschillen meer ervaren.

Deze kijk op het 'wij' van een gemeenschap dringt veel dieper door dan het vaak oppervlakkige delen van gemeenschappelijke waarden zoals bij het moderne communitarisme. De door interne conflicten geschapen banden hebben weinig te maken met de defensieve verklaringen over solidariteit van de gemeenschap die de reactie op economische ontwrichting tegenwoordig markeren. Volgens Coser is er geen gemeenschap tot de tegenstellingen erin erkend zijn. De sociologen die het in onenigheid en confrontatie zoeken, geloven niet dat langdurige verbale conflicten onbeschaafd zijn, maar dat een reëlere basis vormen voor verbindingen tussen mensen die niet over evenveel macht beschikken of niet dezelfde belangen hebben."

De nuancering die Coser aanbrengt, en die Sennett onterecht achterwege laat, is dat niet elke groep of structuur geschikt is en leidt tot meer samenhang op basis van interne conflicten. Factoren als de machtsstructuur, interne bedrijfscultuur, missie en doelstellingen van de organisatie spelen daarin een belangrijke rol.

Belangrijk is ook deze geformuleerde tegenstrijdigheid als een proces te zien dat zich op basis van de tegengestelde krachten ontwikkelt. Sennett memoreert dit wel, maar werkt het niet uit.

"Natuurlijk beschikken degenen die de macht hebben verantwoordelijkheid te vermijden, ook over de middelen om onenigheid te onderdrukken."



Toch solidariteit!

"Wie heeft mij nodig, is een vraag die in het moderne kapitalisme buiten de orde lijkt. Het systeem straalt onverschilligheid uit. Het resultaat van menselijke inspanningen wordt benaderd als bij een 'alles of niets markt', waar het verband tussen risico en beloning ver te zoeken lijkt. Het straalt onverschilligheid uit door geen vertrouwen op te roepen, omdat de reden ontbreekt waarom iemand nodig zou zijn. Het systeem doet dat door herstructureringen waarin mensen als wegwerpartikelen worden behandeld. Zulke praktijken verzwakken in hoge mate het gevoel dat mensen als persoon ertoe doen en nodig kunnen zijn voor anderen."

Het kapitalisme is een dynamisch systeem. De mogelijke veranderingen die het gevolg van het kapitalisme zijn, zitten niet in de doelstellingen van het systeem. Die blijven bepaald door de honger naar winst en de groei van het kapitaal. Het kapitaal is flexibel in het gebruik en de invoering van nieuwe methoden om die doelstellingen te realiseren. De vorming van een vruchtbare tegenmacht vereist ook de doorgronding van die methoden. Wezenlijk daarbij is de juiste solidariteit voor de toekomst te organiseren en zeker te stellen. Om het even door welke vorm van kapitalisme 'wij' bedreigd worden, nodig is de verbinding van de gehele arbeidersklasse en een stevige, onderlinge kritische discussie die antikapitalistisch is.
Het laatste woord is voor Sennett.

"Ik kreeg een soort openbaring, toen ik naar de heersers van het flexibele rijk luisterde. 'Wij' is ook een gevaarlijk woord voor hen. Zij voelen zich op hun gemak in bedrijven in wanorde, maar vrezen geordende confrontaties. Zij zijn natuurlijk bang dat de vakbonden weer opleven en voelen zich op slag weinig op hun gemak. Zij kunnen niet stil blijven zitten of een andere kant op kijken, als zij gedwongen worden over de mensen te spreken die in hun jargon 'achtergebleven' zijn. Zij weten dat dit de overgrote meerderheid van de zwoegers betreft in het flexibele bestel, hetgeen zij betreuren.

Bij mij kwam de gedachte op dat dit bestel zijn huidige greep op de voorstellingen en gevoelens van de mensen aan de basis zou kunnen verliezen. Als er iets verandert, gebeurt dat eerder bij mensen die uit innerlijke noodzaak spreken dan door massale opstanden. Welke politieke programma's uit die innerlijke noden voortkomen, weet ik eenvoudig niet. Ik weet wel dat een bestel dat mensen geen goede reden verschaft om elkaar te geven, niet lang zijn legitimiteit kan bewaren."



VOETNOTEN

(1) R. Sennet, De flexibele mens, psychogram van de moderne samenleving, Amsterdam 2000. Sennet (1943) studeerde na een opleiding tot cellist sociologie in Harvard. Sinds 1973 doceert hij aan het New York Institute for Humanities. Hij adviseerde onder meer de Unesco bij de wederopbouw van Beiroet. Sennett heeft een groot aantal publicaties op zijn naam staan, waarvan het werk Flesh and Stone: the body and the city in western civilisation (1994) het beroemdst is. Recent zijn:

* The corrosions of character (1998), vertaald als "De flexibele mens"; een groot succes in Duitsland en de Verenigde Staten

* Respect, The formation of character in an age on inequality (2003). Sennet heeft samengewerkt met de econome Saskia Sassen, bekend van publicaties over globalisering.

(2) H. Mintzberg, Organisatiestructuren, Schoonhoven 1983.

(3) B. Harrison, Lean and Mean, New York 1994.

(4) L. Coser, The functions of social conflict, New York 1956. "Conflict within a group, we have seen, may help to establish unity or to re-establish unity and cohesion where it has been threatened by hostile and antagonistic feelings among the members. Yet, we noted that not every type of conflict is likely to benefit group structure, nor that conflict can subserve such functions for all groups. Whether social conflict is beneficial to internal adaptation or not depends on the type of issues over which it is fought as well as on the type of social structure within which it occurs. However, types of conflict and types of social structure are not independent variables."

BRON :
http://www.solidariteit.nl/ingezonden/2005/Het_gevaarlijke_woord.html

...

Na deze zware turf, stappen we terug over naar het lichtere werk...



Einde deel (a) ...wordt vervolgd...!!

05-08-2008 om 02:40 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Libertaire Gedachtengoed - PART A : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX-b

Begin deel (b) ...Het vervolg...!!



...& In onze zoektocht naar wat verhelderend tekstmateriaal over het libertaire gedachtengoed, kwamen we op geblanderte.nl een iets bevattelijkere uitleg tegen & we laten u volgende leerrijke & ontluisterende tekst(en) dus ook graag lezen. ...& wij citeren integraal...

...

De Fabel van de illegaal 64, mei/juni 2004



Auteur: Gerrit de Wit

Libertariërs aller landen verenigen zich

Op 2, 3 en 4 april togen libertariërs(1) uit binnen- en buitenland naar de Leidse universiteit voor de Libertarian International Spring Convention 2004. Ze bespraken onder meer de voor- en nadelen van de EU. Libertariërs zijn vurige pleitbezorgers van een onbegrensd kapitalisme en een flink deel van hen billijkt racisme.

Het libertarisme is een ultra-liberale beweging die zich vooral baseert op klassieke liberale economen als Adam Smith (1723-1790), die wel gezien wordt als de grondlegger van het kapitalisme. Voor libertariërs vormt de staat met zijn belastingstelsel een roofzuchtige instelling die afgeschaft dient te worden. Ze willen dat alles privé-bezit wordt en pleiten voor een totaal vrije markteconomie. Ook bijvoorbeeld scholen, ziekenhuizen en gevangenissen zouden geprivatiseerd moeten worden. "Vrijhandelszones" zoals in China en Mexico zijn het ideaal van de libertariër. Daar zijn geen beschermende regels voor werknemers, en werkgevers kunnen er naar hartelust hun winst maximaliseren. Er heerst het recht van de sterkste, de lonen dalen, vakbonden zijn vogelvrij en de arbeidsomstandigheden zijn miserabel.



Racisme

Libertariërs zijn veelal voor open grenzen voor alle mensen. Dat lijkt een anti-racistisch standpunt, maar dat is het niet. Ze pleiten namelijk alleen voor open grenzen opdat werknemers vrij kunnen reizen om overal volledig benut en uitgebuit te worden. Werkgevers mogen van libertariërs discrimineren omdat iedereen volkomen vrij zou moeten zijn om zelf te bepalen wie men wil aannemen. Datzelfde principe zou ook opgaan voor bijvoorbeeld huisbazen en kroegbazen. Van libertariërs mogen mensen met een kleurtje geweigerd worden en daarom worden ze dan ook wel eens gekscherend libert-Ariërs genoemd. Maar, zo zeggen de libertariërs, die individuele vrijheid geldt voor iedereen, ook voor werknemers. Die kunnen ook vrij kiezen bij wie ze willen werken. Dat lijkt op het eerste gezicht een eerlijk principe, maar dat is het natuurlijk niet. Want in werkelijkheid is keuzevrijheid in het kapitalisme gekoppeld aan bezit: hoe armer, hoe minder vrijheid. Veel illegalen hebben bijvoorbeeld niet veel te kiezen en moeten vaak genoegen nemen met heel weinig loon. En overal ter wereld zijn vrouwen uit armoede gedwongen prostituee te worden. Voor libertariërs is die 'keuze' voor prostitutie echter een typisch voorbeeld van individuele vrijheid. Veel libertariërs noemen zichzelf ook anarcho-kapitalist. En inderdaad, hun ideologie legt net als het anarchisme veel nadruk op vrijheid en afschaffing van de staat. Maar dat is de enige overeenkomst. Want de vrijheidsliefde van de libertariërs is volstrekt individueel, terwijl anarchisten vrijheid over het algemeen zien als iets collectiefs. Niemand is vrij zolang niet iedereen vrij is.



"Verboden voor vrouwen"

De Leidse conferentie werd druk bezocht. Op 2 april waren er ongeveer 100 bezoekers, waaronder ook voormalig LPF-Kamerlid Winny de Jong. De bijeenkomst werd georganiseerd door onder andere het Libertarisch Centrum, de stichting Meervrijheid.nl en de Frédéric Bastiat Stichting. Het Libertarisch Centrum is opgericht in 1975 en was jarenlang de libertarische spreekbuis van Nederland. Vroeger publiceerde men het blad Vrijbrief, en tegenwoordig organiseert men vooral bijeenkomsten en biedt men op internet een forum voor libertarisch Nederland. Het naar eigen zeggen "politiek incorrecte" Meervrijheid.nl bestaat sinds 2002 en de bekendste medewerkers zijn de uiterst rechtse publicisten Marcel Roele en Bart Chroughs. In december 2003 kwam Meervrijheid.nl nog in opspraak vanwege het organiseren van een bijeenkomst over blanke boeren in Zuid-Afrika. Daar sprak Adriana Stuijt, die ten tijde van het apartheidsbewind actief was bij tal van pro-apartheidsorganisaties. Ze was getrouwd met de leider van de extreem-rechtse Boerestaatpartij en onderhield in de jaren 90 contacten met de Nederlandse fascistische partij CP'86. Leden van de Anti Fascistische Aktie (AFA) Amsterdam protesteerden tegen de bijeenkomst en deelden voor de deur folders uit.

De Bastiat Stichting is een libertarische denktank, in augustus 2003 opgericht door René van Wissen. Hij was eerder bestuurslid van de conservatieve Edmund Burke Stichting,(2) maar vond die niet libertarisch genoeg. Ook Van Wissen meent dat iedereen de vrijheid moet hebben om te discrimineren. "Waarom zou je geen bordje op je restaurant mogen hangen met daarop "verboden voor vrouwen"?", vraagt een verongelijkte Van Wissen zich af. In de Raad van Aanbeveling zit de rechtse filosoof en bekende islambasher Paul Cliteur. Nadat zijn "liberale jihad tegen de islam" in maart 2004 door een aantal progressievere columnisten bekritiseerd was, jammerde Cliteur dat hij "gedemoniseerd" werd en begon hij de martelaar van het vrije woord uit te hangen. Zonder dat er een dreigement aan te pas hoefde te komen, kondigde hij aan omstreden onderwerpen voortaan uit de weg te gaan.



Migrantenstemrecht

De meeste sprekers op de bijeenkomst waren mannen met beroepen als professor, zakenman en publicist. Vrijwel allemaal waren het klassieke libertariërs die de vrije markt en een ongebreidelde individuele vrijheid hoog in het vaandel hebben staan. Over enkelen van hen is echter meer te vertellen. De Gentse professor Boudewijn Bouckaert, bijvoorbeeld, is lid van de Raad van Aanbeveling van de Bastiat Stichting. Hij is ook voorzitter van de denktank Nova Civitas, die op de rechtervleugel van de Vlaamse liberale partij VLD operereert. Bouckaert is omstreden omdat hij voor de opheffing is van het cordon sanitaire rond het extreem-rechtse Vlaams Blok. Ook verzette hij zich tegen de processen die in 2003 tegen het Blok gevoerd werden. Hij ageerde verder tegen het homohuwelijk en het onlangs in Vlaanderen ingevoerde migrantenstemrecht. Volgens Bouckaert is dat "een van de meest grove inbreuken op de burgerlijke filosofie van de liberale natiestaat zoals deze zich sinds de Franse revolutie heeft ontwikkeld"

In 1997 sprak Bouckaert op een congres van de nieuw-rechtse denktank Stichting Deltapers die banden onderhoudt met het Vlaams Blok. In 1998 was hij mede-auteur van een door die stichting uitgegeven boek. Daarin verschenen ook bijdragen van extreem-rechtse kopstukken als Alain de Benoist uit Frankrijk en Luc Pauwels uit België. Ook de nieuw-rechtse Nederlander Wim Couwenberg verzorgde een bijdrage. In 2003 schreef Bouckaert ook nog eens een artikel voor het blad Secessie van Vlaams Blok-Kamerlid Alexandra Colen. Ooit beklaagde hij zich erover "dat je vandaag niet meer rechts mag zijn" en dat "rechtse standpunten zelfs worden beschouwd als een soort ziekte waarvan je best zo snel mogelijk geneest".



Moslimbashen

Een andere spreker op de Leidse conferentie was professor Butler Schaffer van de universiteit van Los Angeles. Volgens hem zijn overheidsscholen verantwoordelijk voor "de productie van kudde-georiënteerde mannen en vrouwen" die geen vraagtekens zetten bij de rol van de staat. Hij hekelt overheidsambtenaren "die door hun systematische aanvallen op ons eigendom, een grotere bedreiging vormen voor ons welzijn dan de kleine gelegenheidsdief!". Over uitbuiting door werkgevers rept hij met geen woord. Schaffer acht het eigendomsrecht heilig: "Als ik de eigenaar van iets ben, dan beslis ik wat ermee gebeurt!" Discriminatie op basis van sekse en huidskleur moet mogen, meent de professor, want anders is er "geen respect voor de onaantastbaarheid van levens en eigendommen".

Ook bestuurslid van de Bastiat Stichting Albert Spits zou een bijdrage hebben geleverd. Spits is niet perse tegen immigratie in een toekomstige libertarische maatschappij, maar "de inwoners van de betreffende regio moeten er wel mee instemmen". Hij pleit zelf "sterk voor het niet toelaten van bijvoorbeeld moslimimmigranten" en meent dat scholen en bedrijven "de vrijheid hebben om hoofddoekjes te verbieden". Speciale gast op de bijeenkomst was de uiterst rechtse opiniemaakster Pamela Hemelrijk,(3) die al vanaf 1993 met doldrieste columns in het Algemeen Dagblad tekeer ging tegen de islam, anti-racisme en anti-fascisme. Omdat de LPF het gedachtegoed van Fortuyn zou hebben verkwanseld, stemde ze in 2003 op Winny de Jong van de extreem-rechtse partij Conservatieven.nl. Onlangs schreef Hemelrijk een "anti-socialistisch manifest" waarin ze tekeer gaat tegen alles dat links van extreem-rechts staat.



Apartheid

Vroeger was er regelmatig contact tussen libertariërs en meer traditioneel extreem-rechts.(4) In het blad Vrijbrief verschenen soms bijvoorbeeld bijdragen van vooraanstaande rechts-extremisten als Guy De Maertelaere, redacteur van het blad TeKoS van de Stichting Deltapers. Libertariërs werkten ook samen met pro-apartheidsorganisaties ten tijde van het Zuid-Afrikaanse apartheidsbewind.(5) Tegenwoordig zijn dit soort contacten in Nederland schaars. De enige prominente vertegenwoordiger van extreem-rechts van wie artikelen op de websites van Meervrijheid.nl en het Libertarisch Centrum geplaatst worden, is NieuwRechts-secretaris Marc Bajema. Dat neemt niet weg dat libertariërs tegenwoordig nog steeds onmiskenbaar rechts en extreem zijn, getuige de sprekers op de recente conferentie.



NOTEN :

NVDR : ...& ook hier menen wij dat u wat stichtende & zeer ontluisterende lectuur kunt terug vinden...

(1) = "Extreem-rechts in een anarchistisch jasje", Eric Krebbers en Harry Westerink. In: Fabel Archief.

(2) = "Conservatieven willen verworvenheden vrouwenbeweging terugdraaien", Eric Krebbers en Inge van de Velde. In: Fabel Archief.

(3) = "Fortuynistische Hemelrijk noemt anti-racisme censuur", Harry Westerink. In: Fabel Archief.

(4) = "Extreem-rechts", FOK. Op: Kafka-website.

(5) = "Zuid-Afrika", FOK. Op: Kafka-website.

BRON :
http://www.gebladerte.nl/11025f64.htm#1

...

...& ook hier achten wij het onnodig om enige commentaar van onze hand te geven... Wij gaan er van uit dat àl deze teksten ruimschoots voor zich spreken & weinig aan misvattingen daarover toelaten !!

...& we vervolgen onze stichtende reis...

Als je dus de staat gaat "ontvetten" & afstropen tot het strikte minimum, zeg maar op lange termijn die gewoonweg wilt afschaffen... dan kom je uiteindelijk zoals steeds altijd weer terecht bij het afschaffen van het geweldmonopolie dat men in handen van deze staat heeft gegeven om het recht van de sterkste te minimaliseren. ...& Wat komt daar dan bij de libertariërs plots uit de mouw ?!... Onze aap... het wapenbezit ...& hier moet je dan meteen maar de vraag stellen : wat indien iemand met een wapen een zogenaamd lid van "het gespuis" (on)terecht afknalt & er geen staat meer is om enige vorm van gerechtigheid te laten geschieden ?!... Ra-ra-ra waar we dan in terecht komen ?!... Juist ja, het Wilde Westen... ofte "Meer Veiligheid door wapenbezit"...

...& we citeren :

...

Meer Veiligheid door wapenbezit

Omdat het fundamentele uitgangspunt van het libertarisme is dat niemand geweld mag initiëren, zal het duidelijk zijn dat hier sprake is van wapens voor zelfverdediging.

Zelfverdediging tegen aanvallers, en in het uiterste geval zelfs tegen een onderdrukkende, dictatoriale staat.

De overheid en andere tegenstanders van wapenbezit suggereren dat het verbod op wapens zorgt voor meer veiligheid in de maatschappij. Dit is echter niet zo.

Op de allereerste plaats is het uitgangspunt dat men die wet zal gehoorzamen, niet juist. Dat gaat namelijk alleen maar op voor mensen die de wet respecteren. Maar niet voor misdadigers en dergelijk gespuis. Het gevolg van het verbod is dus dat eerzame burgers worden ontwapend en het moordenaars, dieven en verkrachters gemakkelijker vrij spel hebben.

Personen die geen respect hebben voor wetten tegen moord, diefstal, verkrachting, enz. hebben zeker geen respect voor wetten tegen wapenbezit.

De wapenverboden maken het voor de eerzame burgers onmogelijk om zich te verdedigen. Bart Croughs opperde de mogelijkheid dat Theo van Gogh, als hij een wapen gehad had, misschien nu nog leefde.

http://www.meervrijheid.nl/...

NVDR : ...& daar deze link midden in het artikel stond, citeren we het ganse artikel uiteraard !!

...

26-nov-2004

Bewapenen

Na de moord op Theo van Gogh werd de vraag gesteld of de overheid Van Gogh niet van lijfwachten had moeten voorzien. De overheid liet meteen weten dat er niet voldoende aanleiding was om Van Gogh te beveiligen. Van Gogh zelf had bovendien geen zin om overal waar hij ging twee lijfwachten in zijn kielzog mee te moeten slepen, en dus ging hij onbeschermd over straat.

irsi Ali, liberaal als altijd, meende dat de overheid Van Gogh tegen diens wil had moeten stalken met beveiligers. In NRC Handelsblad viel Rob de Wijk haar bij. Iedereen was het in ieder geval over één ding eens: de keuze was tussen beveiliging door de overheid of geen beveiliging. Dat Van Gogh zichzelf kon bewapenen, zodat hij niet steeds lijfwachten met zich mee hoefde te zeulen maar hij toch een kans bleef houden zich te verdedigen – deze mogelijkheid kwam bij niemand op. Hoezeer de staat ook faalt in zijn taken, de staatsaanbidding lijdt er niet onder.

Zoals bekend laten mensen die het verbod op moord aan hun laars lappen, zich in het algemeen ook niet afschrikken door het verbod op wapenbezit. Fortuyn had dit al eerder ondervonden; Van Gogh kwam er twee jaar later ook achter. Wie zich wel door een wapenverbod laten afschrikken, zijn de slachtoffers. Na de eerste schoten lukte het Van Gogh nog de overkant van de straat te bereiken, alvorens hij definitief werd afgeslacht. Wie genoeg kracht heeft om naar de overkant van de straat te lopen, heeft ook genoeg kracht om een pistool te trekken en terug te schieten. Was Van Gogh bewapend geweest, dan had hij misschien nog geleefd. En met een beetje geluk was zijn moordenaar, die nu met de zegen van onze overheid na een jaar of twaalf op zoek kan naar een nieuw slachtoffer, dan dood geweest.

In Nederland is het verboden jezelf te verdedigen tegen een aanslag op je leven. Word je op straat beschoten, dan dien je netjes de politie te bellen. Jezelf wapenen, zodat je terug kunt schieten, is illegaal. Het is je burgerplicht je als een varken te laten afslachten. Leve de overheid, die ons beschermt!

Bart Croughs

Deze column verscheen eerder in HP/De Tijd.

NVDR : ...de 122 reacties die er op dit artikel verschenen, zult u echter ter plekke moeten gaan lezen !!

BRON :
http://www.meervrijheid.nl/index.html?bc-bewapenen.htm

...

Jacob Hornberger schrijft regelmatig over de voordelen van wapenbezit en stelde onlangs dat daardoor ook diegenen die geen wapens willen bezitten, veiliger worden. Immers dieven en andere misdadigers weten nooit zeker of hun slachtoffer wel of niet gewapend is en zullen daardoor minder snel geneigd zijn om hun snode plannen uit te voeren.

Een ander onderliggende gedachte van de controleurs is dat door de wet te maken er geen wapens meer beschikbaar zullen zijn. Hoe fout, dom, deze gedachte is, zien we in het meest strenge land ter wereld met eigen ogen! Het is net zo dom als denken dat door het verbod op drugs er geen drugs meer beschikbaar zullen zijn!

Als het hebben van een wapen misdadig is, hebben alleen maar misdadigers wapens.

Als er iets verkeerds gebeurt door een wapenbezitter wordt dat altijd ontzettend breed gepubliceerd. Over het aantal misdaden dat door wapenbezit wordt voorkomen, hoor je praktisch nooit wat!

En dan nog de hele grote vraag hoe moreel is het, om het mensen, door dat verbod, onmogelijk te maken om zichzelf te verdedigen? Want nu mogen ze alleen maar de politie bellen (als ze nog een telefoon kunnen bereiken) die dan, als je geluk hebt, na een half uur komt opdraven! Alle kwaad is dan al lang geschied.

Het logisch de de eerste verdediging altijd onmiddellijk en ter plekke moet geschieden.

Het zou goed zijn voor meer veiligheid om ook in Nederland wapenbezit toe te staan. Uiteraard via een goede procedure, waarbij mensen bij voorbeeld een vergunning kunnen krijgen net als bij een rijbewijs gebruikelijk is.

Wapens doden geen mensen, mensen doen dat!

Op de site van L I: http://www.libertarian.to/ vindt u voldoende artikelen om uw kennis op dit gebied uit te breiden.

Recent nog: “Reply to a Gun Control Critic” van Scott Mcpherson

http://www.libertarian.to/N...

“Right to Keep and Bear Arms” van Jacob G. Hornberger

http://www.libertarian.to/N...

Ook interessant is:

“Wapens: feiten versus dogma’s” Door Thomas Sowell

http://www.libertarian.nl/N...

En een zeer belangrijk boek:

More Guns, Less Crime: Understanding Crime and Gun-Control Laws by John R. Lott Jr. te bestellen bij AMAZON

Geplaatst op zondag, 19 december 2004 om 1:49 pm door Hub Jongen

BRON :
http://www.vrijspreker.nl/wp/2004/12/meer-veiligheid-door-wapenbezit/

...

...& Laat het ons nog wat gekker maken... *GRIJNS* ...deze is zowat "vers van de pers"...

...een kleine bloemlezing op de site van "Stichting MEERVRIJHEID " amper 3 weken geleden geschreven, op datum van 14 juli 2008...

...

Waarom vrij wapenbezit?

Larry Elder - 14 juli 2008

Om jezelf tegen de overheid (??!.. = NVDR) en criminelen te beschermen natuurlijk.

In het kielzog van de recente Supreme Court uitspraak die het individuele recht op wapenbezit bevestigde, lijkt dit een goed moment om te bekijken waarom, historisch gezien, het recht op vrij wapenbezit zo belangrijk is voor vrijheid.

Een prominente 20e-eeuwse Democraat deed de volgende uitspraak over het doel van het Tweede Amendement:

“Eén van de beste vormen van bescherming tegen een willekeurige overheid, hoe populair en gerespecteerd ook, is het recht op vrij wapenbezit. Het recht op vrij wapenbezit is een waarborg tegen een willekeurige overheid. Een extra voorzorgsmaatregel tegen de tirannie die nu ver weg lijkt in Amerika, maar die historisch gezien altijd mogelijk is.”

Onlangs heeft het Supreme Court, in een 5-4 beslissing, het verbod uit 1976 op handwapens in Washington D.C. verworpen. Het Supreme Court oordeelde dat de Founding Fathers wilden dat het Tweede Amendement individuen het recht geeft op vrij wapenbezit. De minderheid was het oneens en bepleit dat het recht alleen geldt voor degenen die behoren tot een militie onder leiding van de staat, zoals de National Guard.

Het Tweede Amendement luidt als volgt: “Een goed georganiseerde militie is nodig voor de veiligheid van een vrije staat, het recht op vrij wapenbezit zal niet geschonden worden.” Wat bedoelden de ontwerpers?

Bedoelden zij een militie als een tak van de overheid? Of wilden zij militie definiëren als iets totaal anders: een groep van gewapende burgers met het recht op vrij wapenbezit ter bescherming tegen onrechtvaardige of tirannieke overheidsmacht?



De Founding Fathers veronderstelden dat elke overheid, inclusief de overheid die zij vestigden, kan uitgroeien tot een monster.


De Founding Fathers veronderstelden dat elke overheid, inclusief de overheid die zij vestigden, kan uitgroeien tot een monster. Zij stelden dat alleen "het volk" met een "recht op vrij wapenbezit" een dergelijke tirannie kan voorkomen.

James Madison, de ‘vader van de Grondwet’, verklaarde dat “tirannen bang zijn om het volk te vertrouwen met wapens”. en prees “het voordeel van gewapend zijn, dat de Amerikanen hebben over de volkeren van vrijwel elke andere natie”

Thomas Jefferson schreef: “Welk land kan zijn vrijheden behouden als de regenten niet van tijd tot tijd gewaarschuwd worden dat hun volk de geest van verzet in leven houdt? Laat hen de wapens opnemen.”

George Mason zei: George Mason zei: “Het volk te ontwapenen, dat was de beste en effectiefste manier om ze tot slaaf te maken.”

Elbridge Gerry zei: “Wat, mijnheer, is het nut van een militie? Het is om het vestigen van een permanent leger, de vloek van de vrijheid, te voorkomen… Steeds als overheden de rechten en vrijheden van het volk willen schenden, proberen zij om de militie te vernietigen en een leger op te richten op hun ruines.”



Noah Webster, de prominente politieke schrijver die vocht in de Revolutionary War, schreef: “Voordat een permanent leger kan regeren, moet het volk ontwapend worden, zoals in bijna elk koninkrijk in Europa. Het hoogste gezag van Amerika kan geen onrechtvaardige wetten bekrachtigen met het zwaard; omdat heel het lichaam van het volk gewapend is en een kracht kan uitoefenen die superieur is aan welke groep reguliere troepen die, om welke reden dan ook, kan worden opgericht in de Verenigde Staten.”

“Een militaire macht, onder het commando van het Congres, kan geen wetten uitvoeren anders dan het volk rechtvaardig en grondwettig acht; want zij zullen de macht bezitten, en jaloezie inspireert onmiddellijk de neiging zich tegen de uitvoering van een wet te verzetten die hen onrechtvaardig en onderdrukkend lijkt.”

“Een militaire macht, onder het commando van het Congres, kan geen wetten uitvoeren anders dan het volk rechtvaardig en grondwettig acht; want zij zullen de macht bezitten, en jaloezie inspireert onmiddellijk de neiging zich tegen de uitvoering van een wet te verzetten die hen onrechtvaardig en onderdrukkend lijkt.”

Samuel Adams vergelijkt het Tweede Amendement met het Eerste: “Dat de genoemde grondwet nooit geïnterpreteerd mag worden om het Congres de autoriteit te geven om inbreuk te maken op de rechtvaardige vrijheid van pers of het recht op een geweten; of om het volk van de Verenigde Staten, die allen vreedzame inwoners zijn, ervan te weerhouden wapens te bezitten.”

Dictators in de loop van de geschiedenis probeerden hun bevolking te ontwapenen teneinde de macht af te dwingen:

Vladimir Lenin zei: “Eén gewapende man kan honderd ongewapende mannen onder controle houden.”

Mao Zedong zei: “Uit de loop van het geweer komt politieke macht.”

Josef Stalin zei: “We laten ze geen ideeën hebben. Waarom zouden we wapens wel toestaan?”

Adolf Hitler zei: ”De stomste fout die we ooit kunnen maken is om de ondergeschikte rassen toe te staan wapens te bezitten. De geschiedenis laat zien dat alle veroveraars die toestonden dat hun ondergeschikte rassen wapens droegen, op die manier voor hun eigen ondergang tekenden.”



Thomas Paine, in 1775, sprak van een ander soort tirannie. Verboden en restricties op vuurwapens treffen burgers die zich aan de wet houden, waardoor de macht verschuift naar degenen die zich niet aan de wet houden. Criminelen negeren wetten. Daarom noemen we ze criminelen.

Paine zei :

“Het vredelievende deel van de mensheid zal continu overrompeld worden door de slechten en afvalligen terwijl ze het middel van zelfverdediging verwaarlozen. Zwakheid lokt de schurken, maar wapens – net als wetten – ontmoedigen, boezemen de indringer en de plunderaar ontzag in en houden de orde in de wereld in stand… Er zou vreselijk onheil volgen als de goeden ze niet mochten gebruiken… Dan worden de zwakken een prooi voor de sterken.”

En het citaat van de prominente Democraat in de eerste alinea? Uitgesproken op 22 oktober 1959 door toekomstig senator en vicepresident Hubert H. Humphrey. Hoe tijden – en vooral de Democratische partij - zijn veranderd.

Larry Elder

Larry Elder is een radio talkshow host en de auteur van "Showdown: Confronting Bias, Lies and the Special Interests That Divide America". Ook host hij ‘The Larry Elder Show’ op de dagelijkse televisie en beveelt hij ‘Atlas Shrugged’ enthousiast aan op zijn website. Dit artikel verscheen eerder op Creators.com en werd vertaald door Maarten van Dijk.

Gerelateerde links:

# Wapens en democratie

# Slachting in wapenvrije zone

# De voor- en nadelen van vrij wapenbezit

# Ook libertair Amerika voor vrij wapenbezit

# Wapens redden mensen

BRON :
http://www.meervrijheid.nl/index.php?pagina=1916

...

euh ?!... Hallo Olland ?!... Roert daar 't wàt ?!...

...

Morgen : ... PART B... Met de B van alweer Boudewijn Bouckaert...

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Het Libertaire Gedachtengoed - PART A : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX"

05-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
04-08-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boudewijn Bouckaert als Ideologische Denktank : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XIX

Na ons eerste deel over "De Ideologische Denktank van Dedecker & Co... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XVIII" gaan we verder met de grote denker achter Jean-Marie Dedecker & zijn LDD, Boudewijn Bouckaert...

Laten we dat portret van Professor Boudewijn Bouckaert eens wat meer toelichten & verhelderen, op een zeg maar onmiskenbare & hoogst persoonlijke wijze...

...& Niets is zo mooi als een paar overduidelijke & veelzeggende teksten van de eigen hand van Professor Boudewijn Bouckaert die we ergens in de archieven van z'n Nova Civitas Weblog opdoken... & we citeren deze natuurlijk graag voor u integraal...

...

Nova Civitas Weblog

27 januari 2005

Waarom ik het partijstandpunt over het cordon sanitaire niet deel (B. Bouckaert)

We publiceren vandaag een reactie van N.C.-voorzitter Boudewijn Bouckaert (foto) n.a.v. de besluitvorming op het VLD-partijbestuur van vorige woensdag.

Woensdag 26 januari heeft het partijbestuur van de VLD met een grote meerderheid beslist elke politieke samenwerking met het Vlaams Belang voor de toekomst uit te sluiten. Het standpunt over de politieke samenwerking met het Vlaams Belang was maar een onderdeel van een BPA ( Bart’s Plan van Aanpak) waarin voor het overige veel goede punten zaten, onder andere een ‘rechtser’ profiel op economisch vlak. Ik heb me bij de stemming onthouden. Ik heb niet neen gestemd omdat ik het BPA in zijn globaliteit wel goed vond. Ik heb niet ja gestemd omdat ik het standpunt over samenwerking met het Vlaams Belang absoluut niet deel en niet alleen nefast vind voor de VLD maar ook voor de werking van de democratie in Vlaanderen als dus danig.


In het partijbureau werd door de voorzitter ook gezegd dat wie zich regelrecht opstelt tegen het BPA zich buiten de partij stelt. Hoe strikt men dit moet interpreteren weet ik niet. In elk geval : ik zal nooit mijn eigen afwijkende mening over dit punt als partijstandpunt voorstellen noch die indruk wekken. Bovendien zal ik de partij noch iemand persoonlijk aanvallen omwille van het ingenomen standpunt. Wat men me echter niet kan ontzeggen is mijn eigen mening daaromtrent te blijven handhaven en deze ook te uiten wanneer het te pas komt. Ik zal dit niet te pas en te onpas doen, maar wanneer ik in een kontekst betrokken wordt waarin ik dit niet kan vermijden ten koste van mijn eigen intellectuele geloofwaardigheid (bv. in een politiek of academisch debat) zal ik dit doen. Wanneer de partij mij daarvoor wil buitenzetten, dan doet zij maar, maar dan denk ik zij dat zij zeer goed gaat gelijken op de partij met wie zij geen samenwerking wil. Ik zal hierover in de komende maanden het stilzwijgen bewaren, al was het maar omdat ik tot in mei in de Verenigde Staten verblijf.

In deze tekst wil ik uiteenzetten waarom ik het standpunt van het VLD-partijbestuur niet deel. Dit doe ik voor een deel uit morele zelfbescherming. Mala fide tegenstrevers (binnen of buiten de partij) doen niets liever dan een pleidooi voor samenwerking met ‘verdachte’ groeperingen’ of voor tolerantie van ‘verdachte’ opinies’ uit te leggen als een vorm van verkapte sympathie ervoor.

Ik denk dat ik beter dan velen in de VLD weet wat het Vlaams Belang is en wat het niet is. Ik ben grootgebracht in een gematigd Vlaamsgezind gezin en heb als OVV-voorzitter regelmatig te maken met personen die militeren in satteliet-organisaties van het Vlaams Belang. Het Vlaams Belang is gegroeid uit een hechte militantenkern van groeperingen zoals Voorpost, Were Di, VMO en VNJ. Deze groeperingen stonden tot eind jaren zeventig in de VU maar hebben na het Egmontpakt deze partij verlaten om een eigen partij ( eerst de VNP, dan het Vlaams Blok) op te richten. Uit het curriculum van de meeste VB-prominenten blijkt dat zij uit deze militantenkernen voorkomen, alhoewel deze spoeling met de jaren dunner wordt door het aantrekken van nieuwe figuren die geen affiniteit met deze groupuscules hebben. Vele militanten uit deze groupuscules komen uit families die door de repressie ( terecht of onterecht) werden getroffen en daaromtrent revanchegevoelens zijn blijven koesteren. Vele militanten hebben geen repressie-achtergrond en veel mensen met een repressie-achtergrond hebben zich afgekeerd van het rechts-nationalistische gedachtegoed. Er is hier geen sprake van een causaal-noodzakelijke band. De stelling van vele politieke correcten terzake ( ‘het zit erin en het zal er altijd blijven inzitten’) grenst aan racisme.

Zijn deze groupuscules waarrond het VB is gebouwd ‘fascistisch’ zoals door de zogenaamde ‘antifascisten’( AFF, Blok-watch, enz.) en door de hele Franstalige pers wordt beweerd ? Het antwoord vergt enige nuance en nuances zijn moeilijk te maken in verhitte en malafide gevoerde discussies. Een correct antwoord op deze vraag vraagt een inzicht in het gehele ‘rechts-radicale’ gedachtengoed zoals zich dit sinds het begin van de 20° eeuw heeft ontwikkeld. Wie hier meer over weten verwijs ik ondermeer naar het boek van Liberales-militant Olivier Boehme Revolutie van Rechts en intellectuelen in Vlaanderen tijdens het interbellum.

We wijzen erop dat het ‘organische anti-liberaal en antimarxistisch’ denken in Europa een zeer breed panorama van stromingen omvatte en gevoed werd door vele bronnen en factoren ( bv. het katholiek-corporatistische gedachtegoed, de vrees voor het bolsjevisme, het socialistisch groepsdenken, de pseudo-wetenschap van het racisme). Het drama in Duitsland was dat een zeer brutale partij van obsessionele anti-semieten, die het organische denken verbond met een leninistisch organisatiemodel en een sociaal-scientistische visie, aan de macht kon komen. De nazis hebben na de machtsovername heel wat van hun rechtsradicale rivalen geliquideerd. Alleen in het leger bleven zij veilig tot de mislukte staatsgreep van 1944. Het gros van de Vlaams-nationalistische beweging( het VNV) heeft dit ‘organische’ gedachtegoed omarmd in de dertiger jaren, maar niet de specifieke combinatie van het nationaal-socialisme (organisch denken, partijleninisme, sociaal scientisme). Dit organisch gedachtegoed, dat zeker een aantal affiniteiten heeft met het nationaal-socialisme en fascisme, maar dat er zeker niet kan mee gelijkgesteld worden, is blijven voortleven als een politieke subcultuur in de vermelde groeperingen, die de militantenkern van het VB zijn gaan uitmaken. Dat gedachtegoed is niet democratisch (in de zin van een klassieke meerpartijendemocratie) maar nationaal-socialistisch kan men het ook weer niet noemen. Als men deze nuance niet maakt, wat weerhoudt ons er dan van het socialisme van Hendrik Deman ook nazisme te noemen ?

De groupuscules waarond het VB is gebouwd zijn dit organisch gedachtengoed blijven koesteren tot begin van de tachtiger jaren. Sindsdien sterft het, door natuurlijke afvloeiing, een zachte dood. Begin jaren tachtig hebben de ‘politieke entrepreneurs’ van nationalistisch rechts een nieuw thema ontwikkeld, nl. de problematiek van de allochtonen. Een legitieme problematiek, die echter door nationalistisch-rechts zeer confrontationeel werd aangepakt ( wij tegen zij) en waarbij onaanvaardbare oplossingen (terugkeerbeleid) werden voorgesteld. Deze nieuwe politieke lijn werd door de politiek-correcte goedgemeente bedacht met de term racisme.

Begrippen zijn rekbaar, maar door ze te ver uit te rekken verliezen ze hun functie om de verschillen die in de realiteit bestaan ook mentaal te benoemen en intellectueel te organiseren. Nationalistisch rechts in zijn nieuwe verschijningsvorm heeft dan ook qua ideeën en qua personen, minder en minder te maken met het vooroorlogse ‘organische denken’. Nieuw radicaal -rechts aanvaardt ten volle de klassiek partijen-democratie, want het kan erin goed gedijen. Het zijn integendeel de politiek-correcten die de klassieke partijendemocratie willen afzwakken en vervangen door een ‘geleide’ democratie. Nieuw radicaal-rechts is populistisch omdat het zich over de structuren van het middenveld heen richt op de kiezers en met zeer eenvoudige slogans en oplossingen een electorale macht wil opbouwen. Nieuw rechts is mono-cultureel omdat het sterk gelooft in de culturele bepaaldheid van de individuen en daarom de mogelijkheid van culturele integratie in twijfel trekt. Dit alles zijn themata en gedaantevormen die eigen zijn aan het ‘fin de siècle’ van de twintigste naar de eenentwintigste eeuw en hebben niets meer te maken met de politieke discours van de jaren dertig. Wie deze beide voortdurend vermengt, hetzij uit intellectuele kortzichtigheid, hetzij malafide om gemakkelijk applaus te krijgen in het auditorium, mispakt zich ten zeerste en bewijst de partij, noch de democratie een goede dienst.Ik vind het bovendien onaanvaardbaar dat sommigen het onnoemelijke leed, dat de Joodse bevolking door de nazis werd aangedaan, emotioneel uitspelen om hier in deze kwestie, die hier weinig of niets mee te maken heeft, een gemakkelijk applaus te halen.

Om het ‘fascisten’-argument omtrent het VB te besluiten. Het organisch rechts gedachtegoed dat in het VB werd gekoesterd was verwant aan het fascisme maar niet echt fascistisch. Bovendien sterft het langzaam uit binnen deze partij. Het VB stelt ons integendeel voor hedendaagse uitdagingen zoals de werking van onze democratie ( populisme of niet ?) en de vraag naar de haalbaarheid van een multi-culturele samenleving.

De perverse effecten van het cordon sanitaire, ook in de minimale versie van het partijbestuur ( geen coalities), zijn zeer talrijk. Ze zijn reeds in den treure vermeld (bv. in het standpunt van Jong-VLD)

Ik vermeld ze nog even:

1. het cordon schakelt de politieke alternantie in onze democratie gedeeltelijk uit. Wanneer het VB naar de 30 % stijgt is meestal nog één alternatieve coalitie mogelijk. Daardoor ontstaat een ‘democratie van vast-benoemden’ zoals nu reeds in Antwerpen. Dit kan op lange termijn zeer ernstige gevolgen hebben (bv. quasi-revolutionaire situaties)

2. het cordon plaatst het VB in een slachtofferrol van één tegen allen waardoor het een ongehoorde electorale bonus krijgt.Voor alle bezwaren die men tegen rood, blauw, oranje of geel-zwart heeft, zelfs de meest contradictorische, is er één adres : het VB.

3. de partijen in de vastbenoemdendemocratie verliezen elk ideologisch en politiek profiel, waardoor de essentie van de democratie, als georganiseerd meningsvershil wordt ondermijnd.

4. het VB moet nooit de nuances en de compromissen van beleidsdeelname ondergaan en blijft daardoor abnormaal maagdelijk.

Degenen die in het partijbestuur voor de handhaving van het cordon hebben gestemd moeten goed weten dat zij ook verantwoordelijk zijn voor deze perverse effecten.

Ik wil nog even blijven stilstaan bij het zogenaamde ‘ethische’ argument voor het cordon, dat door sommigen naar voor werd gebracht.De voorstanders van de opheffing van het cordon werden ervan beschuldigd louter politiek strategisch ( ‘ze mee in bad nemen’) of zelfs opportunistisch ( ‘postjes in een coalitie met het VB’) te redeneren. Daartegenover werd de ‘ethische’ noodzaak van het cordon gesteld. Dit is onjuist. Er bestaat een onderscheid tussen persoonlijke ethiek en politieke ethiek. Persoonlijke ethiek draait om wat je in je persoonlijk leven en in de omgang met anderen waardevol vindt en dus als persoonlijk gedragslijn zal gelden. Mijn persoonlijke ethiek is er een van vriendschappelijke omgang met zoveel mogelijk mensen dus ook met andersculturele en andersgeaarden. Om die reden moet ik van de persoonlijke ethiek, die onder meer in het VB, maar ook in andere sectaire verenigingen ( ik zal maar geen namen noemen) wordt gecultiveerd, niet weten. Politieke ethiek is de houding die je als burger inneemt om de instellingen, waarvan verondersteld wordt dat ze in ieders’ belang zijn ( de ‘res publica’) optimaal te laten functioneren. De politieke ethiek verplicht ons dikwijls samen te werken en compromissen te maken met mensen waarvan we op het vlak van de persoonlijke ethiek misschien niet willen weten. Dit is het geval met het VB. Ook al staan ons persoonlijk ethisch gezien vele gedragshoudingen van VB-ers niet aan, wanneer zij door een groot gedeelte van de bevolking gesteund worden, en zij geen gevaar betekenen voor het voortbestaan van de democratie, dan is het de verdomde ethisch-politieke plicht van een democraat zijn nek uit te steken en te zien hoe deze politieke factor in het democratische spel kan geïntegreerd worden. Zich in een gemakkelijke houding van de persoonlijke ethische superioriteit opsluiten en daarbij een kwart van de bevolking uitsluiten van het democratisch spel, dat noem ik pas onethisch.



De teerling in het partijbestuur is geworpen. Dat de partij tot een duidelijk standpunt moest komen, was evident. Daarbij werd echter steeds opgeworpen dat een versoepeling van het cordon tot tweedracht in de partij zou leiden. Dit argument kan ook omgekeerd worden. Het onverkort handhaven van het ‘cordon’ kan en zal -vrees ik- de eenheid in de partij in gevaar brengen.Waarom moeten voor de eendracht in de partij de Dedeckers steeds wijken voor de Annemie Neytsen en niet omgekeerd ?

Mocht ik daartoe de gelegenheid hebben gehad dan had ik het volgende voorstel gedaan :

1. De lokale partijbesturen mogen een coalitie met de lokale afdeling van het Vlaams Belang of aanverwante lijsten afsluiten onder de volgende voorwaarden :

a. Dat de VLD niet de enige coalitiepartner is van het VB

b. Dat de VB-coalitiepartner een verklaring ondertekent waarin zij zich verbindt:

i. De mensenrechtenverdragen en de wetten van België en Decreten van Vlaanderen te eerbiedigen

ii. De onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te eerbiedigen

iii. Geen hatelijke en kwetsende meningen te uiten of hatelijke daden te stellen naar om het even welke bevolkingsgroep in de gemeente

iv. Het coalitieakkoord en de erin gesloten compromissen onverkort te verdedigen bij haar basis en bij de bevolking.

2. De VLD-afdeling die het coalitieakkoord heeft goedgekeurd brengt elk jaar verslag uit over de naleving van de verbintenis en het akkoord bij het partijbestuur.

Op die wijze hadden we de bal in het kamp van de VB-afdelingen gelegd. Aanpassen of aan de kant te blijven staan. Die verantwoordelijkheid moeten ze met het huidige partijstandpunt niet nemen. Dit is een gemiste kans.

Boudewijn Bouckaert

26 januari 2005

Posted by NovaCivitas

BRON :
http://60gp.ovh.net/~novacivi/blog/archives/000171print.html

...

Nou-nou-nou professor...

Wij zijn natuurlijk zéér benieuwd naar hoe die vermelde organisaties daar zelf over denken...

...& Onze commentaar beperkt zich slechts tot een aanmaning voor onze lezers tot een zorgvuldig & aandachtig lezen van deze tekst ! ...Evenals tot het weergeven van bepaalde tekstdelen in het welbekende vetjes rood met hier & daar een onderlijning... Voor de rest achten we onze lezers capabel om hun gezond verstand te gebruiken...

...

Maar we hebben nog meer "lekkers" van de professor zijn hand gevonden... Niet minder of meer dan de tekst "Gebeten om te bijten!" Dewelke we gevonden hebben op de site van Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen & ook dit willen we graag met u delen... & Zoals steeds integraal...

Maar eerst de volgende mededeling van Boudewijn Bouckaert op lvb.net & we citeren integraal...

...

Belgische actualiteit

Gebeten om te bijten: Boudewijn Bouckaert reageert

Naar aanleiding van de heisa die ontstaan is over zijn satirisch artikel, verspreidde Boudewijn Bouckaert zonet de volgende mededeling:

Vandaag, 7 juli 2005 verscheen in De Standaard een artikel van de hand van Bart Brinckman, getiteld ‘Boudewijn Bouckaert rekent af met de partij’. In dit artikel worden een aantal krasse citaten vermeld uit een tekst, getiteld ‘Gebeten om te bijten’, die op donderdag 6 juli op de website van Nova Civitas werd geplaatst.

Deze tekst is een satirisch stuk over Yves Desmet, die bestendig beweert dat Vlaanderen een progressieve meerderheid heeft en daarvoor, volgens mij, een aantal nogal belachelijke elementen aanhaalt. Na de heisa over mijn interview in Tertio, en de zeer tendentieuze en beledigende artikelen over mij in De Morgen, vond ik het tijd met gelijke munt terug te betalen en een spottend stukje over Yves Desmet terug te schrijven. Ik heb dit stuk aan een aantal vrienden laten lezen en iedereen vond het geestig en het publiceren waard. Ik vond dat er ook eens mocht gelachen worden als een alternatieve toon in het polemische klimaat van de laatste dagen.

Omdat ik in de loop van donderdag realiseerde dat bepaalde zinsneden van dit satirisch stukje uit hun kontekst konden gehaald worden en daardoor mijn politieke positie kon verzwakt worden heb ik de tekst donderdagavond van de webstek laten afhalen.
Donderdagavond werd ik door de heer Bart Brinckman opgebeld. Deze had de tekst gelezen en vroeg of hij van mijn hand was. Dat heb ik bevestigd eraan toevoegend dat de tekst van de webestek werd weggehaald omdat ik het in dit tijdsklimaat niet zo verstandig vond de tekst publiek te maken. De heer Brinckman zei hier niet veel op maar repte met geen woord over zijn artikel dat de volgende morgen zou gepubliceerd worden.

Het artikel dat in De Standaard verscheen citeert correct een aantal zinnen uit de tekst maar selecteert de citaten op die wijze dat er een totaal verkeerde indruk wordt gewekt over de aard en de inhoud van de tekst.

Het artikel van Bart Brinckman geeft, door de hoofdtitel en door de selectie van citaten de indruk dat dit een schotschrift is tegen de VLD. Ook Brinckman weet dat dit niet het geval is. De tekst is een satire op Yves Desmet in zijn zoektocht naar progressieven. Om aan zijn 50 % progressieven te komen moet hij er ook de VLD bijnemen. Daarom grijpt hij, volgens mij anekdotische details zoals Karel Deguchts aanwezigheid op de ‘gay parade’ en sommige linkse uitlatingen van Liberales aan om de VLD tot het progressieve kamp te rekenen. Ik stak met deze gedachtengang van Yves Desmet de draak, niet met Karel Degucht, noch met Liberales, noch met de progressieve partijkoers. De teneur van mijn tekst is immers dat de VLD geen progressieve partij ( à la Yves Desmet) is en dat Yves Desmet hier zijn wensen voor werkelijkheid neemt. Het gehele artikel geeft de fictieve gedachtegang weer van Yves Desmet, niet mijn eigen mening. Zo spreek ik ook over Jean-Marie Dedecker als ‘garnalenliberaal’ en over mezelf als ‘kutprofessorke’ ( naar analogie van het door Yves Desmet gelanceerde woord ‘kutmarokkaantjes’). Indien het artikel ernstig bedoeld zijn zou ik dus ook mijn ‘rechtse vriend’ (zo wordt alom toch verteld) en mezelf aanvallen!

Het is spijtig dat satirische stukjes niet op hun waarde en hun aard worden beoordeeld. Van mijn part mocht Bart Brinckman gerust de humor-waarde van dit proza in twijfel trekken, mocht hij wijzen op de inopportuniteit van een aantal uitlatingen. Wat hij niet mocht doen is dit artikel voorstellen als een serieuze tekst en, zeker niet als een schotschrift op de partij.

Ik wil mij excuseren naar een aantal personen en groepen toe indien, de uit hun verband gerukte, citaten kwetsend overkwamen.

Ik excuseer me in de eerste plaats naar Karel Degucht. Ik ben het met hem over een aantal zaken oneens. Maar ik verwijt hem absoluut niet naar de ‘gay parade’ te zijn geweest. Gelet op het doordrukken van het homo-huwelijk o.m. door de VLD, was dit een logische stap.

Ik excuseer me ook tegenover Dirk Verhofstadt en Liberales. Opnieuw, het was niet mijn bedoeling hen aan te vallen of te kleineren, maar hen te situeren in de progressieventellerij van Yves Desmet. Ik wil hier herhalen dat ik het werk van Liberales ten zeerste apprecieer en dat hun boekbesprekingen en artikels waardevolle bijdragen zijn voor het politieke debat en het liberalisme. Tussen Liberales en Nova Civitas heerst geen vijandschap, wel een gezonde rivaliteit omtrent liberale meningen. Ik wens dat dit zo blijft en dit incident geen misverstanden schept.

Tenslotte, en niet in het minst, excuseer ik me tegenover de Holebi-gemeenshap. De uit hun verband gerukte citaten laten misschien de indruk dat ik de ‘gay parade’ als een verwerpelijk decadent verschijnsel beschouw. Dit is absoluut niet het geval. De ‘gay parade’ is een feest, dat zoals vele feesten stijlvolle en minder stijlvolle kanten heeft. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan dergelijke optochten een strobreed in de weg te leggen. De opsomming van de talrijke minderheden was humoristisch bedoeld, gewoon om de draak te steken met de tendens om het aantal minderheden te multipliceren. Een linkse satire over de ‘rechtsen’ kan dit evenzeer doen met alle rechtse minderheden. Het was zeker niet bedoeld om de ‘holebi’-gemeenschap te kwetsen of te beledigen. Mocht dit zo overkomen dan wens ik me daar uitdrukkelijk voor te excuseren. De holebi’s beschouw ik als een volwaardig lid van onze politieke gemeenschap, met gelijke individuele rechten en verantwoordelijkheden als anderen.

Ik betreur het dat satire blijkbaar niet op zijn eigen merites kan beoordeeld worden maar dat het onmiddellijk als een ernstige politiek feit wordt geïnterpreteerd en misbruikt. Waar gaan we naartoe als dit niet meer kan? Moet alleen nog het proza van Hugo Camps, in vergelijking met het welke het mijne uiterst geciviliseerd is, nog toegelaten worden. Mag ‘rechts’ niet spotten met ‘links’, maar ‘links’ wel met ‘rechts’? Spot, satire, ironie, zijn genres die geen exclusiviteit zijn van één strekking maar iedereen toebehoren. Wie lacht met anderen moet verdragen dat er ook met haar gelachen wordt. De lach relativeert de politieke tegenstellingen en heeft zo een verzachtend effect op de mogelijke conflicten. De graad van humorbeoefening is recht evenredig met het democratisch gehalte van de maatschappij. Daarom zullen we niet aflaten. We proberen het later nog eens, maar dan wel op een geschikter moment.

Boudewijn Bouckaert

gepubliceerd op vrijdag 08 juli 2005 @ 22:06 CET

BRON : http://lvb.net/item/1466

...

...Het hoeft waarschjnlijk geen uitleg, maar voor de reacties die hierop zijn gekomen, moet u ter plekke gaan lezen.

...vervolgens, zoals gezegd de tekst "Gebeten om te bijten!" op de site van Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen integraal overgenomen...

Boudewijn Bouckaert "zet De Morgen op zijn plaats"

Gebeten om te bijten!

Publicatie: 7 juli 2005

Ik ben geen lezer van De Morgen, wel van een krant, namelijk De Standaard. Het bestaan van dit "progressief" product en het "journaille" dat het brouwt, beroert bijgevolg amper mijn leven.
Totdat je voor dit beertonnetje van zelfverklaarde maatschappijverlichters een "target" wordt, een te elimineren obstakel voor de realisatie van hun groot gelijk. Totdat ze hun scheldproza en leugenmachines met niets ontziende gemeenheid op u richten.
De eerste dagen ben je er niet goed van. Je voelt je gekwetst, je voelt je belaagd, je voelt je gehaat door een machtige bende. Een bende die dagelijks tienduizenden Vlamingen bereikt.
Dit laatste is goed nieuws voor Yves Desmet en zijn equipje vuilspuiters. Dat is net wat ze willen: "Gebeten om te bijten".
Of om Alice Nahon te parafrazeren: "Heb ik voor het slapengaan een mens (die niet denkt zoals ons) wel kwaad gedaan?" Hun ethiek is die van het kwetsen, van het onderuit halen, van het verdraaien, dit alles in naam van het grote gelijk: een "progressief" Vlaanderen.

Lees daarom aandachtig wat volgt: een objectief portret van de intellectuele leider van progressief Vlaanderen, geborsteld met eigen verf.



DE SAGA VAN SMETTIE: DE SIEGFRIED VAN PROGRESSIEF VLAANDEREN

Voor Yves Desmet, de tengere korporaal van het DM- gezelschap, leek de wereld mooi in mei 2003. Paars, zijn bewonderde wonderformule om het walhalla in het hiernumaals te realiseren, had zijn "moment suprême"gekend. Yves Desmet was de man die voordien het onmogelijke had waargemaakt, namelijk een links product zonder staatssteun op de markt te houden. Daarmee is hij een unicum dat - en hier verlaten we even ons ironiserend niveau - terecht onze lof verdient. Hiermee slaat en verslaat hij de rest van het links-cultureel subsidiantendom, dat zonder staatsgeld, afgeperst van grotendeels Vlaams belangstemmende arbeiders en zelfstandigen, er nooit zou in slagen zijn "experimentele" realisaties zoals urenlang schreeuwende masturberende vrouwen, met fecaliën beladen canvassen of tsiep-tsap-tie-tie-tie-decibels voor de schaars bevolkte zalen te brengen. Yves is a left market-hero! Dat was nog nooit gezien. Yves' product was weliswaar gegangmaakt door het weekblad dat handig televisieprogramma's combineerde met kut-, penis-, pies- en kakproza en zo de aandacht van de Vlaamse collegejeugd trok. Maar toch, Yves had het onmogelijke gerealiseerd, hij had links in de "commerce" gebracht.

Dit succes bracht Smetje op grootse gedachten. Vijftigduizend Vlamingen willen dagelijks een euro neertellen voor deze linkse pak papier. Vergeten we dan maar niet de talrijke lezers die daar niets voor neertellen maar rond halftien s'ochtends de progressieve jeugdhuizen binnensleffen om hun koffie op te slurpen en in hun ijver om zich een geweten te laten schoppen de snel tot vod verworden Vlaamse pravda aan elkaar doorgeven. Als je deze "avant garde" van de bevrijding van Vlaanderen erbij telt kom je snel tot een dikke honderdduizend lezers.
Wauw, moet Yves in een helder en verlicht moment gedacht hebben, hierin schuilt de "backbone" van een nieuwe politieke macht: een macht die Vlaanderen weg zal tillen uit het conservatief-grootkapitalistisch-nationalistische Standaard-tijdperk naar het tijdperk van het eeuwige centrum-linkse Morgen-feest: het land waar kerken verplicht worden naast de heilige hostie ook een condoom aan hun gelovigen uit te reiken, het land waar een vrouw slechts respectabel is na tenminste één abortus, het land waar hippe "gay"-ondernemers de les spellen aan verzuurde syndicale hetero's, het land waar een kind zijn ouders kan "fahnden" bij de progressieve kindertelefoon wanneer het papa of mama betrapt op een goedkeurende blik bij het aanhoren van Filip Dewinter, het land waar het Europees sociale model, waarin twintig procent privaat-sector-werkers zich afjakkeren om het overige tachtig procent te onderhouden, onverveerd wordt verdedigd tegen die reactionaire geldwolverige Anglo-Saksers, het land in de spits van de diplomatieke oorlog tegen de Amerikanen die het hadden aangedurfd onze "progressieve" vriend uit Irak aan te vallen.

Om dit centrumlinkse utopia te bereiken moest het lezersgild van het dagelijks verschijnende rood Pallieterke (nvdr-met hierbij excuses aan het echte Pallieterke, een kwaliteitskrant in vergelijking met Yves'paperpack) tot een politieke macht worden omgetoverd. Tussen allerlei groepen en tendensen verspreid in democratische partijen ( nvdr-Ge hebt dit voorlaatste woord toch goed gelezen, he! niet die partij die één miljoen stemmen heeft behaald; daarvoor werd immers het algemene stemrecht niet ingevoerd) zou Yves een magische centrumlinkse band zoeken, een politiek-ideologische cocktail, die door een publiek van divers ogend pluimage met evenveel smaak kon gedronken worden.
En Yves toog op zoek. De diepere eenheid vinden onder de schijnbare tegenstellingen. Yves Desmet, de Vlaamse Gramsci!

Een eerste obstakel voor Yves' natte droom waren de Marx Brothers. Dit soort was in 1989 bij "la chute finale" uitgestorven verklaard, maar zie, anders dan de dodo en de neushoorn, kon deze species aan de omgekeerde Darwin-wetten ontsnappen. Verschanst in hun universitaire departementen en hun bloedrode praat- en klopclubjes, gingen zij op zoek naar een nieuwe vijand.
Enkele leden van het revolutionaire militantendom hadden per abuis een niet-links economisch weekblad ontcijferd en daarin de beschrijving van een nieuw monster gelezen: de globalisering. De kapitalisten zouden nu de gehele wereld, tot het kleinste dorp in binnen-Kongo, in hun systeem verwerken. Door de globalisering zou de wereld herleid worden tot een mega-circustent van Ham- en Cheeseburgers-vreters.
Makkers ten laatste male, het linkse gild trok weer op pad.

Yves die, door beroepsomstandigheden gedwongen, al meer dan één niet-links economisch geschrift had doorworsteld, was tot de vaststelling gekomen dat het met die rode staatseconomie toch maar niks was. Ludwig von Mises was reeds honderd jaar voordien tot die conclusie gekomen, maar de ene is wat rapper dan de andere. Yves begon derhalve de Marx Brothers de les te spellen. De rode broeders waren niet goed bezig. Ze moesten niet kloppen en schelden op ondernemers maar op de "fascisten".
Vele ondernemers, aldus de Smet-mantra, zijn hardwerkende wroeters die zich door verdienste naar boven hebben gewurmd. Het beste voorbeeld was toch hemzelf! Natuurlijk heb je nog van die verborgen krachten van het grootkapitaal, die tot de conservatieve schurkendom moeten gerekend worden. Maar het merendeel van de ondernemers, daar kon je best mee leven.
Trouwens, had een economische nieuwlichter zoals Florida, niet verklaard dat in streken waar veel homosexuelen leefden, het ondernemerdom het best floreerde. Zeg nu nog eens dat ondernemers reactionaire uitbuiters zijn. De Marx Brothers moesten dus stoppen met roepen:
Weg met het kapitalisme! maar al hun krachten bundelen tegen de echte vijand, het fascisme en conservatisme, verscholen in het pandemonium van het Blok, de Rooms-Katholieke kerk, de rechts-liberalen van Nova Civitas, de flaminganten, enz.
En Yves' papierwikkel zou elke dag smeuïge verhalen opdissen over fascisten die hun vrouw afranselen, Dewinter met een Ku Klux Klan pinnemuts, Anke Vandermeersch met een Stahlhelm, Dedecker die, toen hij de straat overstak, goedendag zei tegen Frank Vanhecke, Sandra Colen, opgemerkt op het nudistenstrand waar ook Jörg Haider zijn meubelen tentoonspreidde.
Beloofd: elke dag zouden de Marx Brothers zo een verhaal krijgen, op voorwaarde natuurlijk dat ze hun DM-eurootje neertelden. Voilà, zo bleven de Marx-Brothers in het Smet-gelid zonder hun onnozele praat erbij te moeten nemen.

De absolute keurtroepen van Smettie's centrum-linkse heir zijn natuurlijk de klassieke SPAers. Die zijn ten eerste met veel. Minder talrijk dan de "fascisten", maar allez, er toch dichtbij. Bovendien worden ze geleid door het allersubliemste wat er op de aarde te vinden valt. Een eenvoudige volksjongen, die door het tappen van bier en frenetiek herhaalde glimlachjes naar de Hasselaren, het Horeca-dom was ontgroeid en het, een beetje gesteund door peetvader Agusta Claes ( een anekdotisch detail, nvdr), tot rode leider, eerst van Hasselt, dan van Limburg, tenslotte van Vlaanderen had gebracht. Steve en Yves, bijna elkaars evenbeeld.
Mocht de wetenschap al celfusie kennen zouden we kunnen overgaan tot de creatie van de perfecte "homo centro-sinistro".We stoppen Steve en Yves in een cyclotronachtig apparaat en wat komt daaruit te voorschijn: STYVES, de roze Übermensch die kranten volschrijft en ze ook verkoopt, die pinten tapt in drie volkscafés tegelijkertijd, die de "fascisten" aan zijn voeten doet kronkelen, zoals de aartsengel Michael met de duivelen, die verkiezingsoverwinning na verkiezingsoverwinning binnenrijft en zelfs de Hasselaarse pastoors weet te bewegen uitnodigingen te bussen voor de plaatselijke Spaholebi-afdeling.

Vroeger, in het pre-smet-tijdperk, werden de dagelijkse progressieve druksels op het partijbureau van de rode kameraden geschreven. Een scheve letter in de Vooruit over Jos Van Eynde, en de C4 lag klaar. Bijna zo erg als in de VLD vandaag. Maar nu is alles veranderd.
De rode partijgenoten laten Smetje en zijn "crew" lustig schrijven, zonder enige tussenkomst. Dat hoeft ook niet. Steve en Yves voelen elkaar perfect aan. Er is hier sprake van centrumlinkse telepathie. Yves maakt met zijn schrijfsels de opening en Steve duikt erin. Met Steve zijn Spa-ers en Spiritisten was dus alles koek en ei. Geen problemen aan dit front.

Maar ja, met de optelsom van de Marx Brothers en de menigte, zwemmend in Steve's zog, kom je niet aan een "centrumlinkse", "progressieve" meerderheid. Hoe dat oplossen? We zouden het stemrecht kunnen ontnemen aan de "fascisten". Met hoe meer die dan zijn, hoe gemakkelijker je aan een "progressieve meerderheid" komt.
Kameraad Adolf deed dit in de "Reichstag" in 1933. Door de stemmen van de communisten als niet bestaande te beschouwen kwam hij aan zijn twee derde - meerderheid voor zijn volmachten (nog een VLD-term). Nee, deleten dit ideetje, de parallel zou een beetje te opzichtig zijn.

Yves liet niet af en vond, na talloze recepties van de Vlaamse "beau monde" nog andere, nooit waargenomen of in kaart gebrachte progressieven. Hij vond ze - en nu moesten niet alleen de Marx Brothers zwaar slikken, maar ook de rode vuistenballers van Steve's club - bij de VLD!
De VLD progressief, en dat van chef-pennelikker van de rooie gazet van Vlaanderen! Volgens de Marx Brothers waren de liberalen bijna even erg als de "fascisten", want, zo leerden hun heilige boeken, "fascisme = kapitalisme in staat van beleg". Hitler en Mussolini zijn dus eigenlijk liberalen die zich bedreigd weten en daarom de grote middelen bovenhalen.
En nu gaat Smettie Wonder die even progressief gaan noemen! Allez, moest het daar beter weer zijn, we vragen onmiddellijk onze transfer aan naar Noord-Korea.

"En toch is het juist" zei progressieven-uitvinder Smettie. De VLD is progressief en waarom?
Omdat Karel Degucht op de "gay"-parade liep! Tussen al dat schoon gebronzeerd mannenvolk, hun wapens geladen en gericht, tussen de hermafrodieten, transseksuelen, bestiofielen, necrofielen, wurgseksfanaten, Liebfraumilchdrinkers, lavementverslaafden en Evangelische onanisten, liep daar schoon, met zijn dasje en kostumeke.......Karel Degucht!
Hiermee trotseert Kareltje de banvloeken van brave huismoeders, die zo vergeten dat de VLD voor een belastingsaftrek voor onthaalmoeders heeft gezorgd, een nieuwe Encycliek van het Paapse monster, de schimpscheuten van de Oostendse garnalenliberaal, een negatief hoofdartikel in het alombekende weekblad 't Scheldt, en wat nog meer. Per foto van Karel, gekiekt tussen de stoottroepen van het opperste progressievendom, verliest de VLD minstens duizend stemmen bij dat reactionair Vlaams klootjesvolk. Maar Karel's progressieve doodsverachting verslapt niet en met stijve blik gericht op het oosten, volgt hij onberispelijk het volledige "gay" parcours. Dat alleen bewijst al dat de VLD bij de progressieven moet gerekend worden.
Maar Smettie had argumenten ten overvloede om zijn rode DM-snuffelaars te overtuigen. Zie daar bijvoorbeeld het broertje van de blauwe leider, Dirkske, die met zijn clubje "cabinettards", een libero-progressistische tankdenk heeft opgezet. Dirkske viel daarin wel twee keer per week de katholieken aan, de rechtse libertarische zakken, de NOVA CIVITAS-verzuurde middenstanders, de markt-fundamentalisten. In samenspraak met broer Guyke werd de loftrompet gezongen van die schone anti-globalistische madamekes zoals Norena Herz en Noami Klein.
Moet er nog progressief zand zijn! Weet je, fluisterde Smettie zijn linkse wenkbrouwenfronsers toe, er bestaat in de VLD een geheim progressief netwerk dat op een dag de rechtse zakken zoals de garnalenliberaal en dat halffascistisch kutprofessorke zal buitenzetten.
Dat netwerk heet Vlaanderen Links Duwen. Als dat progressief netwerk de VLD volledig heeft overgenomen moeten ze niet eens kosten doen om nieuwe affiches te drukken. Dus, aldus Smettie,van de blauwen moeten we niet bang zijn.
Ook daar kunnen we op ons twee oren slapen.

En tenslotte, aldus onze progressieve Achilles, is er - moet het nog herhaald worden - het ACV-ACW. Toegegeven, daar lopen veel pastoors rond maar - en zeg dit niet al te hardop, zei Smettietje tot zijn verbouwereerd links wondervolkje - het zijn bijna allemaal aanhangers van het Cardino-marxisme. Het Cardino-marxisme is een combinatie tussen de katholiekpaternalistische gedachten van braaf ACW-proostje Cardijn en de Trierse gaucho-aartsvader.
Een unieke combinatie in de wereld! Zoals je het austro-marxisme hebt, heb je ook het Westvlamo- of Cardino-marxisme. Volgens deze stroming in het marxisme moet je de kapitalistenklasse vooral aanvallen met wijwater en het lezen van rozenhoedjes. Er bestaat zelfs een typisch cardino-marxistisch weesgegroetje. Dat gaat zo:

Wees Gegroet Marxia (heb je hem?)
Vol van granaten,
Fideel zij met u,
Gezegend zijt gij boven alle Vlaams Belangers,
Gezegend zij de vrucht van ons CM-lidgeld,
Heilige Freya, moeder van Billie,
Subsidieer ons,
Arme Delegees (en leden van het comitee voor veiligheid, gezondheid
en de verfraaiing van de werkplaatsen)
Nu en in het uur van Poupehan
Amen

Welnu, - en je kon een speld horen vallen in de linkse vergaderingen waar Smettie achter het MEWAF-tafeltje zat - als je goed oplet bij de ACV-ACW-jaarmissen waar Luc Cortebeeckx wordt gehuldigd, en de lippen van de ACV-delegees nauwlettend volgt, dan zie je dat ze niet de klassieke weesgegroet van die achterlijke Pool (die zoveel goeds in Oost-Europa heeft kapotgemaakt trouwens) prevelen, maar het cardino-marxistische gebed. Lap, weer twintig procent progressieven bij.

En zo kwam Smettie-boy tot 50 % of meer progressieven in Vlaanderen. En dat was nog maar een begin. Had men hem toegelaten om een geheime missie te beginnen in het hol van de Vlaamse leeuw, bij de "fascisten", dan had hij daar zeker nog meer progressieven ontdekt.
Och jong, laat Smettie doen en hij vindt wel voor 99,99 % progressieven in Vlaanderen. Een verkiezingsuitslag zoals bij de kameraden in Duitsland in de goede tijd van "Auf, auf zum Kampf". Alleen "Sturmbahnführer" Flieppie, Gerolf den Annekesnest, de garnalenliberaal en dat kutprofessorke, benoemd om rode praat te verkopen, maar die dan toch wel zijn verstand kreeg zeker, zijn zowat de enige Vlamingen die Smettie nooit tot het progressieve kamp zal kunnen rekenen. Maar dat is geen probleem, de linkerzijde heeft zowat haar eigen technieken om met lastigaards om te gaan.



EPILOOG

In 2005, amper na 650 Morgens, ligt Yves'droom aan scherven. Het netwerk Vlaanderen Links Duwen sputtert. Het markt-fundamentalisme is er in opmars. Supreem-progressief Kareltje wordt er op één lijn gesteld met garnalenliberaal Dedecker en Bouckaert ligt nog altijd niet buiten.

En het tsjevendom herrijst en houdt zelfs een rechtvaardige kinderherverdeling tegen. En Stevetje -lief manneke toch- is achter een vastbenoemd bureautje gedoken!

Smettie, progressief Vlaanderen bidt U, doe toch iets om het tij te keren!

Boudewijn Bouckaert

Nvdr: Als de auteur goesting heeft komt er een nieuwe aflevering om uit te leggen hoe Smettie de progressieve tegenaanval zal leiden. Maar dat is niet gegarandeerd. Hoewel ik veel plezier beleef aan de Smet-saga, zijn er voor mij nog interessantere wijzen om mijn laatavonden door te brengen.(*)

...

BRON :
http://www.ovv.be/page.php?ID=678

...

(*) ...Voor àlle duidelijkheid, deze NVDR is NIET onze redactie !! ...maar dat had u natuurlijk al begrepen...

...& *GRIJNS ...u begrijpt naar àlle waarschijnlijkheid dat wij ons hier van elke "(on)zinnige (?)" commentaar onthouden...

Tot hier het ~voor ons toch~ onmiskenbaar verhelderend portret van Professor Boudewijn Bouckaert & zijn gedachtengangen... ten bewijze de toch wel zéér stichtende literatuur van zijn hand...

Maar zoals alom bekend, inmiddels is het politieke landschap grondig veranderd & zit Professor Boudewijn Bouckaert bij lijst Dedecker, waar hij fungeert als ideologische ~rechtse~ "Denktank" voor Jean Marie Dedecker & zijn LDD ...& wordt de ideologie van een Forza Flandria dus anders ingevuld. Inhoudelijk verandert er natuurlijk niks aan zijn discours…

...& verder... onthouden wij ons natuurlijk van elke commentaar...

Morgen : ...wat verhelderend tekstmateriaal over het ″libertaire gedachtengoed″...

...



DOWLOAD :
...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Boudewijn Bouckaert als Ideologische Denktank : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XIX"

04-08-2008 om 01:43 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)



Inhoud blog
  • The brave new world is werkelijkheid...
  • ook interessant
  • Yaz...Yasmine...
  • en contraceptie in Belgistan...
  • Problemen in Frankrijk en USA met bepaalde contraceptiva...
  • ergerlijk 2013!
  • Femmes de Rue iedereen geeft commentaar, wij dus ook
  • De valsche Fransman nog maar eens verslagen...
  • Armoedebestrijding...Geen enkele minister heeft er naar gevraagd...
  • anderhalf miljard euro subsidies weggegooid in zonnepanelen...
  • Deltastichting niet blij....
  • Dag Allemaal vaandeldrager in de Vlaemsche ontvoogdingsstrijd!
  • Leve de tsjeven met hun kerncentrales en Bart Van Rompuy
  • Artistieke vrijheid in Vlaenderen en op de VRT!
  • EUREKA en DRIEWERF HOERA HIPHIP geen slimme meter in huis!
  • Hier zijn we weer !
  • >Dewinter getuigt over de zwanworstaanval op kinderen...
  • De voedselberg van Steven De Geynst
  • Luc Barbé...een heel kleine rehabilitatie...
  • een hoofddekselvergelijking
  • verlof voor de geërgerden
  • de duizendzevenentwintigste generatie Vlamingen kent grote leerachterstand
  • l'oiseau bleu
  • De blijde (weder)intrede van Maeterlinck in Gent en over perzikken met 2 k's
  • Belgie in het nieuws
  • Bernard de pilchard en het idyllisch kustlandschap
  • de levensverwachting van de Duitse armen biedt een oplossing voor de vergrijzing!
  • Hoera, de gestapo is terug...de Grimbergse kliklijn
  • leve de revolutie
  • ARCO, Tsjevenstreken in het kwadraat!
  • een visie op de Russische verkiezingen...
  • Wij hangen graag de propere uit...
  • Filip De Winter verhuist naar Namibië, hoera!
  • den ellentrik als grondstof
  • Black woman : Tu sens la fleur le matin et le poireau le soir. Non merci !
  • energie veroorzaakt vergeetachtigheid
  • bijna weer oorlog in Mesen...een belgenmop..
  • RIP SVETLANA ALILUYEVA...wie haar niet kent zoekt het maar eens op en leest haar boeken...
  • zonnepanelen zien klaar maar ook nazidassen op de VRT
  • Vlaanderen op zijn smalst en de lul van de dag
  • een monument
  • young media summit
  • met het schaamrood op de wangen
  • Spanje in actie tegen privatisering van het onderwijs
  • Er zijn dus toch nog verstandige mensen in Vlaanderen....de SERV
  • occupy Wall Street
  • Alaa Abdel -Fattah
  • ARCO het einde...
  • Tolerante Vlamingen?
  • madam van de dag: Ann Branbergen
  • De Brusselse metroerger dan Afghanistan?
  • Naast Plopsaland bestond er ook Shitland
  • Indaver Beveren ligt in Afrika
  • sluikreclame voor La source des femmes en Jacques Bloch
  • IN MEMORIAM
  • Amerika het donkerste voorbeeld
  • extreem rechts weer springlevend!
  • Le Pen en Israel één front??????
  • een andere stem in het debat...
  • Charlie a beaucoup d'ami(e)s en een nieuwe blog !
  • Oakland general strike
  • La belle plume française concernat Charlie: Le Monde
  • solidariteit met Charlie Hebdo
  • op naar de barricades!
  • een grote madam in de rechtbank !
  • Met zijn allen naar een Europees referendum, wij zijn allemaal Grieken!
  • Freya we love you!
  • gooi onze kerncentrales maar dicht, we steken de kaarsen wel aan...
  • Dexia we zijn één en al oor!
  • Zullen de Fransen wel slagen waar de Belgistanen falen?
  • Colloceer Vermeiren!
  • energie eindelijk een debat?
  • We are all Americans!
  • occupy....Chicago is nog steeds Chicago van Al Capone al heet hij nu Emanuel Rahm
  • de dubbeldemocratie Belgistan en de groene stroomcertificaten, twee verhaaltjes
  • de casino van ARCO en de rest...
  • vroem vroem
  • sjot ze uit hun pluche zetels!
  • Indignados in Brussel een succes!
  • nog een beetje chili...
  • Camila Vallejo komt naar Brussel!
  • Arvelor Mitaal of een mooi voorbeeld van roofkapitalisme
  • Het zijn weer harde tijden...
  • Privépolitie ...hallucinant...hier kan zelfs Hasselt nog een punt aan zuigen!
  • CAMILA VALLEJO een rolmodelleke
  • de duisternis regeert over grote delen van de wereld...
  • Revoilà le LKP deze keer in Mayotte...
  • niet alleen Obama schrijft mooie toespraken in de USA...
  • Lap, het is prijs!
  • de uitspraak van de dag
  • de éénwording tussen Zuid en Noord-apenland komt nabij! En Dexia is er nog!
  • In Brussel draagt nu elk schoolkind een kuisheidsgordel!
  • Maikel Nabil
  • no comment
  • We love Freya!
  • Arm België ...
  • We are seeing change in our world, block by block – city by city.
  • Freya is de slimste!
  • WE WON'T PAY
  • Griekenland en de vrije pers een voorbode voor Europa
  • Tot Maandag
  • mensen komen tot inzicht maar véééééééééééél te laat De dure energie...en onze luciede politici
  • China komt in opstand...tegen de zonnepanelen...tja
  • We gaan naar Amerika...
  • slimme meters en de sprookjes van onze vriend Bart Martens
  • INFRAX en slimme meters een duidelijk standpunt hoera!
  • slimme meters en slimme netten deel 2
  • slimme meters en slimme netten deel 1
  • slimme netten weer zo een indianenverhaal...
  • slimme meters ...de ondertekenaars...
  • de slimme meters...iedereen wordt stilaan slim...
  • Over de doden wel kwaaie woorden : einde van de zaak zuster Gabrielle?
  • koorknaap Javaux wordt schandknaap
  • Humberto Prato en De Wever, alles bij elkaar geklutst geeft een mooie omelet
  • De held wordt uitgewezen....petitie voor Ly Khaly
  • Maanpizza's?
  • voor vandaag volstaat één enkele zin...
  • Ere wie ere toekomt SVEN GATZ
  • Misschien willen de rijken wel ooit wat betalen maar intussen creperen de armen
  • de Duitse bron is gevonden...pure nazipraktijken dus vanwege de Ollandse bloggers en fora..
  • Hollandse nazitaal over Islamitische Duitse Turken en incest
  • Ce lion était beaucoup trop flamand ... Cela ne pouvait plus durer
  • een kleine nostalgische bevlieging over Franse lessen en 14-18
  • AI WEI WEI legt uit
  • IJzerbedevaart????? de wadde?????
  • ALI FARZAT: niet iedereen heeft blijkbaar de zelfde humor...
  • en hier zijn de invalide Walen met hun reactie...
  • N-VA is radio Mille Collines en een bende debielen...
  • Inge en de god van mededogen is Miss Universe
  • Dupont en Dupond in het Nieuwsblad
  • We kunnen hier niet tot 5 tellen...
  • neen tegen onverdraagzaamheid: oproep van de progressieve Islamieten
  • PUKKELPOP 2011
  • Daar is de orde weer...oneerlijke concurrentie in Marcinelle
  • Ollands partnership voor Stalinmuseum?
  • Jean Bricmont schrijft een artikel in Counterpunch
  • Nette mensen berokkenen even veel schade als britse plunderaars
  • meer belastingen graag en chique rellen in Lloret
  • verstandige taal...
  • over raddraaiers, imbecielen, stormrammen, linkse idioten en wijze zotten
  • Niemand heeft het monopolie van de waarheid maar praten helpt!
  • nog meer krapuul nu ook in Chili...
  • de verloren jeugd en andere bevlogen romantiek
  • Lessen uit het verleden? Vergeet het!
  • Plunderaars lusten geen boeken...
  • Daar komt Baudrillard : England's burning en B-H-V-jeugd brandt shoppingcentrum Anderlecht plat...
  • London's burning het lijkt stilaan wel op een kleine genocide...
  • London's burning maar er zijn zo wel een paar oorzaken...
  • London 's burning
  • Justice, not charity! en de ouwe Voltaire is weer springlevend!
  • Egypte en Israël zelfde strijd...
  • Kaka als onderpand
  • 8 augustus 1956 Tutti Cadaveri
  • toiletperen en zonnepanelen, de index zal weer stijgen....onze concurrentiepositie gaat er aan...
  • de slimme kleuter van de buren...
  • de Carapilsproleague steigert, u toch ook?
  • het tolerante olland lijkt wel een nazikamp...
  • Rothschild Boulevard ....
  • Israel en de indignados van Rothschild Boulevard
  • Betaalde sex om je studie te betalen...???
  • Terug naar Blankenberge...
  • Oproep aan Jean-Pierre, Siegfried en Benno
  • Frans Crols een groot-Russisch Vlaemsch-nationalist
  • Gevaarlijke onzin in Vlaanderen...
  • de geest van Jef Cognac is terug!
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 3
  • Veel schoon volk...
  • Tanguy Veys krijgt een mail
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 2
  • aaargh, this is really insane
  • in memoriam de socialistische jongeren van UTOYA
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 1
  • De deltastichting en de bolsjewieken....
  • Stiglitz over Euro en Europa
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 5
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 4
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 3
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 2
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 1
  • De grote denkers rond TEKOS Van Windekens en Luc Pauwels
  • Tanguy Veys de man die reageert!
  • Wat weten we over Nieuw rechts in Vlaanderen en Tekos? Deel 1
  • Nieuw Rechts Scriptie van Sofie Delporte deel 2
  • VSV wie zijn de leiders? Grinnik grinnik
  • TEKOS of het nieuwe conservatisme in Vlaanderen...een kleine inleiding
  • Tekos of de nieuwe conservatieven van de deltastichting of het vervolg op het Vlaams Syndikaat
  • Daar is de vlaamsche vakbond VSV een zusje van het VNS?
  • Kroll in Le Soir ter gelegenheid van 11 juli...schitterend
  • dens sos geklopt door Groen op links...
  • De rooie toekomst wenkt!
  • Bart non en het olijke duo
  • verboden te denken in Belgistan
  • Moderne slavernij in Flamanville eindelijk aangeklaagd door politici
  • Talibanfeministe Naomi Wolf over porno en mannen
  • Het diruponotaatje en wat commentaar bij artikel 60 en asiel
  • Daar zijn de eerste ronkende verklaringen op de diruponota
  • Natie en volk laat Gilbert de Tour winnen astamblief...
  • wat cijfertjes over jeugdwerkloosheid...
  • Jeugdwerkloosheid...we moeten er toch maar eens over praten
    Zoeken in blog

    Laatste commentaren
  • What is complicated? (Jill Hopkins)
        op Deltastichting niet blij....
  • Re: (Gigi)
        op soms zijn ook je medestanders een bende idioten
  • Re: (Riz)
        op de intellectuele superioriteit der franstaligen en een vakantietrip naar Sarkoland
  • Foto

    Le seul site qui n'a pas une culture très ancienne des vraies valeurs Flamandes
    Archief per week
  • 31/12-06/01 2013
  • 30/07-05/08 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008

    Andere URL'zz van ons...
  • Gastenboek
  • Beginselverklaring
  • Mission Statement
  • Onze AO-POSTERS
  • De Schijtoptant

  • Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Het is altijd leuk om eens iets van een ander te lezen.


    Blog als favoriet !

    onze ideologische onderbouw
  • WOII Fascisme
  • Spinoza door Etienne Vermeersch
  • Susse van den Ende
  • subversiviteit en situationisme
  • scepticisme en Jean Bricmont en Sokal
  • de grote roerganger en marxbrother 1

  • Buitenlandse voorbeelden om binnenlands na te volgen
  • ressacs Frankrijk
  • Amerika's beste gazet
  • een jonge vriend uit Latijns-Amerika met stamboom
  • bellaciao Frankrijk
  • Teacher dude Griekenland
  • LKP en UGTG Guadeloupe
  • The Huffington Post USA
  • Haaretz Israel
  • Human rights watch
  • IJsland in crisis

    Onze Esthetishe Bovenbouw
  • Bob De Groof
  • Baudouin Breïker
  • Le dernier cri Frankrijk
  • Art brut en aanverwanten
  • De mededeler en Quelle Horreur Olland
  • Schone Vlaemsche Poëzie
  • Muziek en kleinkunst comme on aime
  • @-C-ART-dzz-Offizz

  • Symphatieke blogs van over de taalgrens en Brussel en wijde omgeving
  • Richard III Duc de Gloucester
  • Brussel voor serieuse mensen
  • Taalhistorisch Brussel
  • afrikaanse madammen

  • LINK-swap
  • http://weblog.startpagina.be
  • http://weblog.startpagina.nl/
  • http://weblog.startkabel.nl/
  • http://weblogger.startbewijs.nl/
  • http://besteblogs.eigenstart.nl/

  • Een interessant adres?





    www.desesperado.be

    View blog top tags


    View blog authority




    Pagerankkeyword ranking search engine

    TECHNORATI
    PROFILE




    DOSSIER ENERGIE-DEBAT
  • BLOGBERICHT
    van PART I t.e.m XIII
  • PDF-DOCUMENT
    van PART I t.e.m XIII


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!