~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
09-09-2011
Over de doden wel kwaaie woorden : einde van de zaak zuster Gabrielle?
Terwijl we hier aan onze schaamdelen zitten pulken en krabben wegens deelname aan de anti-slipdag van Gaia tegen het castreren van biggen valt ons oog op een bericht in De Standaard. Het kondigt de dood aan van een zekere Gaston M., hoofdverdachte in de zaak rond de verdwijning van zuster Gabrielle. Op 29 en 30/8 2010 hebben we dit dossier behandeld op dit blogje. Het was een dossier dat in feite kan model staan over hoe kerk en gerecht als twee machtige apparaten zaken als pedofilie, moord en andere smeuïge rommel onder de mat kunnen vegen. Gelukkig waren er binnen het gerecht steeds individuen die er steeds zijn in geslaagd om sommige zaken zoals deze uit de frigo te houden en te blijven speuren. Helaas, zonder veel resultaat dank zij een absolute omerta in sommige kringen, zeker binnen de kerkelijke instanties. Maar de huidige stand van zaken is dus dat de voornaamste verdachte gestorven is. We vermoeden dat sommigen hierdoor opgelucht zijn. Maar de aandachtige lezer zal uit onderstaand artikeltje ook wel kunnen afleiden dat de verdachte toch nog minstens één onnodig slachtoffertje heeft kunnen maken vooraleer hij definitief werd geînterneerd. Nochtans was hij vanaf het begin van zijn "schoolse activiteiten" zowel in een katholiek college waar hij al vlug werd overgeplaatst naar een technische school, allebei in Vilvoorde, zeker en vast geen onbesproken figuur. Dus alle onheil en slachtoffers na die Vilvoordse periode hadden gemakkelijk kunnen vermeden worden. Toch heeft men hem in bescherming genomen en zelfs directeur van een meisjesschool benoemt....over de doden geen kwaad woord, maar er zijn uitzonderingen...
Laatste spoor naar zuster Gabriëlle is dood
Kanunnik decennialang verdacht, maar nu gestorven voor ultieme verhoor
Het laatste spoor naar zuster Gabriëlle, de Dendermondse non die in 1982 spoorloos verdween, is dood. Kanunnik Gaston M., decennialang de enige verdachte, is overleden in het psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptiste in Zelzate. Zijn dood is een ontgoocheling voor het Dendermondse parket. 'We hadden net beslist dat we hem nog één keer zouden verhoren.'
77 jaar is Gaston M. geworden. De laatste tien jaar van zijn leven heeft hij in eenzaamheid doorgebracht in het psychiatrisch centrum in Zelzate, waar hij was geïnterneerd na de aanranding van een jongetje in Gent. Daar hebben ze hem enkele dagen geleden dood gevonden in zijn kamer, bezweken aan een slepende ziekte. Met zijn dood verdwijnt meteen ook de laatste hoop om het lichaam van de verdwenen zuster Gabriëlle uit Dendermonde ooit nog terug te vinden. De voormalige superior van het Sint-Vincentiusinstituut in Dendermonde is immers al decennia de enige verdachte.
Ultieme poging
'De verdwijning van zuster Gabriëlle is in Dendermonde nog altijd een heet hangijzer, hoewel het dossier al dateert uit 1982', zegt de nieuwe Dendermondse procureur Erwin Dernicourt. Eerder dit jaar besliste hij dat het hele verdwijningdossier opnieuw geanalyseerd zou worden, in de hoop het raadsel toch nog op te lossen. Hoewel het al sinds 2002 officieel verjaard is.
Dernicourt reageerde gisteren verrast op de dood van Gaston M. 'Niemand heeft ons op de hoogte gebracht', zei hij. Het overlijden van de man doorkruist de plannen van het gerecht. 'We hadden eerder deze week op een vergadering beslist dat we nog een ultieme poging zouden ondernemen om de man te verhoren, in de hoop dat hij ons misschien toch nog zou kunnen helpen. Het was het enige wat we nog konden doen, zo bleek uit een grondige analyse van het oude onderzoeksdossier.'
En toch wil het Dendermondse parket het nog niet helemaal opgeven. Gistermiddag werden meteen enkele speurders van de federale politie naar het psychiatrisch centrum in Zelzate gestuurd. Om de persoonlijke spullen van Gaston M. nog eens in te kijken, in de hoop dat ze er misschien aanwijzingen zouden vinden.
De zuster/detective
Zuster Gabriëlle -of de Gabbe, zoals de leerlingen van het Sint-Vincentiusinstituut hun populaire leerkracht noemden- verdween op 4maart 1982. Haar stoel bleef die ochtend leeg tijdens de ochtendmis in het Sint-Vincentiusklooster. En toen de andere zusters haar in haar kamer gingen zoeken, bleek ook die leeg. Haar spullen lagen er nog, maar het bed van de 56-jarige zuster was onbeslapen.
De familie van Gabriëlle -haar echte naam was Germaine Robberechts- was niet te spreken over de manier waarop de kloosteroversten en het gerecht reageerden. Ze hadden het gevoel dat er niet echt gezocht werd. Binnen het klooster was beslist dat er geen sprake kon zijn van een misdrijf. Gabriëlle had haar kap over de haag gegooid. Zo stond het ook in een brief die het klooster aan de familie liet bezorgen. 'Ze heeft het klooster zonder toelating en vrijwillig verlaten.'
Het onderzoek zou pas na acht jaar echt losbarsten, toen enkele speurders van de gerechtelijke politie in Aalst zich vastbeten in de verdwijning. En al snel viel de verdenking op kanunnik Gaston M., de toenmalige superior. Er waren sterke aanwijzingen dat Gabriëlle, die geregeld chauffeur moest spelen voor de man, had ontdekt dat hij er een decadente levensstijl op na hield en gesjoemeld had met geld van het klooster. Ze had haar verdenkingen zorgvuldig neergeschreven in haar dagboek.
Volgens getuigen hadden de twee de avond voor de verdwijning nog zwaar geruzied. En Gaston M. zei tegen haar familie dat Gabriëlle zich te veel een detective waande.
Geen bekentenis
Ondanks de aanwijzingen kwam het nooit tot een formele inverdenkingstelling. Gaston M. bleef hardnekkig ontkennen, zelfs nadat een leugendetectortest in zijn nadeel was uitgevallen. Hij maakte het de onderzoekers ook zo moeilijk mogelijk, door op het gepaste moment ziek te worden en in de psychiatrie te verdwijnen. En ook van de kerkelijke overheden kwam niet veel hulp. 'We moesten werken in een erg gesloten milieu', zegt het gerecht. Maar de grootste hindernis was dat het lichaam van Gabriëlle nooit werd gevonden.
Het imago van Gaston M. raakte wel onherroepelijk beschadigd. Zeker toen er in een Nederlands weekblad foto's van hem verschenen in vrouwenondergoed. Hij moest vertrekken uit Dendermonde, naar het anoniemere Gent. Tot hij daar in 2001 een jongen van zes aanrandde en geïnterneerd werd.
kijk kijk de maskers vallen ook bij de Waalse Groenen beter bekend onder de naam "Ecolo". Tot nog toe kon die partij zich opwerpen als de maagd van de Waalse bossen en vijvers. Helaas blijkt het onbevlekte imago ineens wat vlekkerig te worden. Wikileaks dat momenteel als organisatie de soep in draait wegens persoonlijke afrekeningen en hiermee dreigt tientallen slachtoffers te maken door namen vrij te geven van opposanten van weinig democratische regimes, publiceerde een veelzeggend document over koorknaap Javaux. We laten jullie kennismaken met de verhelderende commentaren deze morgen in De Morgen. Het zal zeker en vast de onderhandelingspositie van deze meneer proper in de onderhandelingen rond onze lang verwachte federale regering niet versterken. Voor de kiezers die zich nog illusies maakten over zijn ideologische zuiverheidsgraad kunnen we enkel psychische nazorg aanraden. In alle geval is de ontdekking over het nog 10 jaar langer openhouden van de kerncentrales niet eens zo spectaculair. Er is op dit moment ondanks alle zogenaamde studies uit Greenspeacehoek, geen alternatief. En de zo luid rondgetoeterde stresstests zullen daar evenmin iets aan veranderen. We vemoeden trouwens dat de Duitse regeringsbeslissing rond de sluiting van de Duitse kerncentrales na de nakende Duitse verkiezingen ook wel zal teruggedraaid worden. Het zal dan waarschijnlijk wel moeten gebeuren door de linkse partijen die veel kans maken als overwinnaars uit het stemhokje te komen. Maar de realiteit is wat ze is: Duitsland kan geen strenge winter aan zonder hun kerncentrales. Ze kunnen het proberen maar gans het Europees elektriciteitsnet dreigt hierdoort in problemen te komen. We hebben nog steeds niet begrepen hoe één land kan beslissen bijna 1/3 van zijn baseloadproductie af te koppelen zonder maar één minuut overleg te plegen met de buurlanden. Want het zijn wel de buurtlanden die zullen moeten inspringen in geval van stroomtekorten op het Duitse net. Dat zijn de internationale afspraken. Duitsland kan dan wel de Grieken allerlei verwijten sturen over eigengereide politiek maar zelf zijn ze dus geen haar beter.
Ecolo-voorzitter Jean-Michel Javaux wordt in verlegenheid gebracht door enkele gênante uitspraken die hij tegen de Amerikaanse ambassadeur zou hebben gedaan. Hij omschrijft ze zelf echter als 'partijdig, onvolledig en vol onjuistheden'.
Eind mei 2009, enkele dagen voor de regionale verkiezingen, had Javaux een ontmoeting met Wayne Bush. De huidige Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO was op dat moment waarnemend ambassadeur van de VS in ons land. Het verslag dat Bush van die ontmoeting maakte, lekte uit via de klokkenluiderssite WikiLeaks.
Volgens de ambassadeur sprak Javaux zeer hartelijk over de VS. "Hij vertelde over zijn periode dat hij dankzij een uitwisselingsprogramma school kon lopen in een Amerikaanse middelbare school", schreef Bush. "Daar was zijn zelfvertrouwen gegroeid en zijn interesse in de politiek. Hij voegde toe dat hij de Amerikaanse multiculturele maatschappij en de strijd tegen vooroordelen apprecieerde, maar dat veel Ecolo-leden de Verenigde Staten als de vijand beschouwen."
"Taboes doorbreken" Opmerkelijk is dat de Ecolo-voorzitter tegenover de ambassadeur met veel sympathie sprak over de Belgische militaire operaties in Afghanistan. Javaux benadrukte dat hij, sinds hij aan het hoofd van de Franstalige groenen kwam te staan, geprobeerd had om taboes te doorbreken. "Onder meer door relaties aan te knopen met grote ondernemingen als Electrabel. Iets wat vroeger niet gebeurde."
Op een schaal van nul tot tien, links tot rechts, situeert hij de Ecolo-stemmers van drie tot acht, meldt de ambassadeur. Volgens Javaux komen enkele van de belangrijste militanten uit rijke families die grote Belgische bedrijven controleren zoals mediagroep RTL en Umicore. Bush vermeldt tussen haakjes dat de groene voorzitter hem expliciet vroeg dat niet bekend te maken.
"Interpretatiefout" Javaux vindt het verslag van de ambassadeur partijdig, onvolledig en vol onjuistheden. "Alles wordt bekeken vanuit een Amerikaanse invalshoek", reageerde hij in La Libre Belgique. "Als ik uitleg dat we contacten hebben met de industriële milieus, iets wat ik nooit onder stoelen of banken heb gestoken, wordt geschreven als zouden sommige vertegenwoordigers van Umicore of RTL Ecolo financieren. Dat is natuurlijk niet het geval."
De Ecolo-voorzitter ontkent ten stelligste dat de sluiting van de bestaande kerncentrales met vijf à tien jaar moet worden uitgesteld. "Het gaat hier om een interpretatiefout. Ik verdedig al jaren dezelfde lijn, ik ga niet van mening veranderen wanneer ik voor een Amerikaanse ambassadeur zit." Javaux herinnert zich nog dat de ambassadeur hem liet weten dat ze op dit punt van mening verschillen. "Ik heb later zelfs onze plannen aan de Amerikaanse ambassade laten bezorgen."
Ambassadeur Bush wil geen toelichting geven op de uitgelekte tekst. Op de ambassade luidt het: "We kunnen geen commentaar geven op stukken die zouden kunnen gelekt zijn en ons niet uitlaten over de authenticiteit van eender welke documenten bekomen door de pers".
Humberto Prato en De Wever, alles bij elkaar geklutst geeft een mooie omelet
Peilingen wijzen uit dat in Vlaanderen onze vrioenden van de N-VA een recordscore zouden halen van 39% indien er nu nieuwe verkiezingen zouden komen. Toevallig horen we het nieuwe Vlaamse orakel, Siegfried Bracke, bijna onmiddelijk daarna verklaren dat De Wever geen nieuwe verkiezingen wenst...Inderdaad eigenaardig maar volgens ons niet zo erg onverklaarbaar. Decennia lang hebben Belgische politiekers een systeem in mekaar geflanst waarbij elke taalgemeenschap de nodige garanties kreeg dat de andere niet éénzijdig haar wil kon opdringen. Dat was trouwens initieel een Vlaamse eis, later overgenomen door de Franstaligen die doorkregen dat een Vlaamse meerderheid ook wel bepaalde gevaren inhield. Dus Vlamingen en Franstaligen op de zelfde golflengte. Lijkt ons logisch maar wat als dan een partij met een zuiver separatistisch partijprogramma in één van de landsdelen 39% haalt en er een tweede separatistische partij (Vlaams Belang) de absolute meerderheid kan bezorgen? Daar ligt zelfs Dewever even van te woelen...En voor een buitenstaander lijkt het er dan op dat de democratische meerderheid dan maar moet zegevieren. Dat is nu net de patstelling. In het verleden werd er rekening gehouden met dergelijke scenario's en beginnen dan alle mogelijke grendels te werken die de andere gemeenschap moeten afschermen. Hierdoor zal blijken dat er dan onzinnige onderhandelingen moeten beginnen over een splitsing met akkoord onder de partijen. Dit scenario lijkt dan wel zeer realistich in toespraken en in partijblaadjes, annex bevriende blogjes maar in de praktijk lijkt ons dat toch iets moeilijker. B-H-V raakt al niet of toch zeer moeilijk gesplitst, laat staan de ganse Belgistaanse zwik met Brussel op kop...Dit alles betekent dat het enorme succes van de N-VA pijnlijk duidelijk zou maken dat hun partijprogramma enkel berust op droombeelden op de muziek van rattenvangers. Ondertussen beleven we het ballet der dooie mussen rond de regeringsonderhandelingen waarbij we nu moeten geloven dat de franstalige liberalen met FDF-dolle-schutter Maingain in haar rangen zo veel moeite heeft met de ontelbare toegevingen aan de Vlamingen. Tja, dit is mooi bedacht want dat moet het mogelijk maken om de CD|&V bij een eventueel akkoord in Vlaanderen te kunnen presenteren als de grote overwinnaars van Maingain en C° om vervolgens Maingain zelf als grote slachtoffer te presenteren zodat hij de bange franstalige Brusselaars rond zich kan verzamelen als levend schild bij de volgende verkiezingen. Dit laatste komt dan weer de totale franstalige liberalen goed uit want zij winnen én in Brussel via het FDF en bij de Walen door zich toch op te werpen als de partij die het gezond verstand heeft doen zegevieren door zogezegd het economische belang te laten voorgaan op het communautaire...Voilà het huidige Belgistaanse macchiavelisme...wedden dat we tussen dit en een paar dagen een federale regering hebben met enkel winnaars, zelfs in het kamp van de zogenaamde verliezers? En de kiezer zal het allemaal wel geloven en meelopen in dit circus... Ondertussen kijken we eens naar een ander land met een nog erger apenregime. Namelijk het Venezuela met aan zijn hoofd de president die meent het socialisme te hebben heruitgevonden door iedereen een goedkope auto te beloven waarvan de goedkoopste versie toch nog twee keer zo duur zal zijn dan een goedkope auto op de Europese markt...Waar hebben we dat eerder gehoord dat verhaal van de wagen voor het volk? Bovendien neemt men het daar niet zo nauw met de mensenrechten tijdens de opbouw van het zogenaamde Boliveraanse socialisme. Kwestie van prioriteiten natuurlijk...Hieronder dus wat uitleg over de situatie van mensenrechtenactivist (staat ginder synoniem natuurlijk voor tegenstander van het Chavez-socialisme) Humberto Prato die o.a het observatorium voor de Venezolaanse gevangenissen leidt...
Open hostility by high-level officials against human rights defenders is completely unacceptable. Instead of questioning the work of civil society organizations, the government should ensure that defenders can do their job without fear of reprisals.
José Miguel Vivanco, Americas director at Human Rights Watch
(Washington, DC) The Venezuelan government should promptly adopt concrete measures to comply with an Inter-American Court order to protect Humberto Prado, a human rights defender who has been the target of multiple threats, Human Rights Watch said today.
On August 27, 2011, Prado, director of the nongovernmental organization Venezuelan Observatory of Prisons, returned to Venezuela after several weeks in Europe, where he traveled in June after a series of threatening calls. Amnesty International had invited Prado to participate in a series ofpublic speaking events on human rights, and he was also planning to participate in an exchange with other nongovernmental organizations. The threats followed accusations by high-level officials and in several official media outlets that he was destabilizing the prison system after a riot and clashes between inmates and members of the National Guard in two prisons led to the deaths and injuries of several inmates and officers. The day he returned to Venezuela he received an anonymous email with a photographic image of what appears to be an official document from the Attorney General's Office stating that Prado is under criminal investigation for his alleged involvement in unspecified acts that could constitute treason and incitement to commit crimes.
Open hostility by high-level officials against human rights defenders is completely unacceptable, said José Miguel Vivanco, Americas director at Human Rights Watch. Instead of questioning the work of civil society organizations, the government should ensure that defenders can do their job without fear of reprisals.
The Inter-American Court of Human Rights instructed Venezuela in November 2009 to protect Prado, who, the court said, was facing a grave risk for his life and integrity. The government has not taken any steps to protect him.
On May 27, 2010, Prado participated in a peaceful demonstration in front of the Supreme Court with families of people in detention, protesting long delays in judicial procedures and prison violence. A week later, seven unknown people dressed in black, wearing sunglasses and riding motorcycles without license plates, appeared at his apartment building when Prado was not home and asked a building employee for the director of prisons.
On June 18, 2011, after Prado called for the government to deal with a prison riot in the El Rodeo prisons peacefully, Justice Minister Tarek El Aissami accused Prado on La Hojilla an opinion show aired on an official TV channel of destabilizing the prison system and having been an accomplice in the massacre of inmates in the past. Press accounts said that on June 22, Vice President Elías Jaua claimed that opposition leaders, private television stations, and representatives of nongovernmental organizations were executing a strategy to politically destabilize the country.
Several official media outlets also sought to discredit Prado. The host of La Hojilla accused the National Observatory of Prisons, under Prados leadership, of preparing an internal war between inmates. The Venezuelan News Agency said that an unnamed inmate told them that human rights groups had guided the leaders of prison mafias in the country. The newspaper VEA printed an article accusing the US government of funding leaders in Venezuelan prisons who are involved in these incidents, as well as nongovernmental organizations, including Prados, to appear at the scene.
After these statements, Prado was repeatedly threatened. In a public letter, local nongovernmental organizations said that a blog had published Prados contact information, including his phone number and home address, with a note stating, Family information to come soon so that the people try him. Capital punishment. Prado received several phone calls telling him he should shut up if he cared about his children. Prados wife received an anonymous call stating Prado would be the next one to fall.
On June 27, Prado fled Venezuela. During the following week, a group of unknown people riding motorcycles went to his house and asked the doorman if he still lived there, and a group of uniformed women, allegedly from the National Guard, asked the doorman on a separate occasion if Prados apartment was available for rent. Prado told Human Rights Watch he interpreted these visits as threats, which led him to have his family leave Venezuela.
Prado returned to Venezuela on August 27 to continue his work to promote basic rights of prisoners in the country, he told Human Rights Watch.
Governments have a special obligation to protect human rights defenders against risks that they may face as a direct result of their work. The Inter-American Court of Human Rights emphasized the importance of the work of human rights defenders when it said, for example, that respect for human rights in a democratic state depends largely on human rights defenders enjoying effective and adequate guarantees so as to freely go about their activities, and it is advisable to pay special attention to those actions that limit or hinder the work of human rights defenders.
The Chávez administration has shown an aggressively adversarial posture toward local human rights defenders and civil society organizations. In its 2008 report A Decade Under Chávez, Human Rights Watch documented how the government has investigated rights advocates on groundless or grossly exaggerated criminal charges, sought to discredit and undermine rights organizations through unfounded allegations of complicity in subversion, sought to exclude organizations receiving foreign funding from participating in international forums, and promoted legislation to allow arbitrary state interference in rights organizations fundraising and operations.
In December 2010, the National Assembly adopted two laws the Law for the Defense of Political Sovereignty and National Self Determination and the Organic Law on Social Control that, if applied to human rights organizations, would further undermine their ability to work independently.
Human Rights Watch pide protección para Humberto Prado
La organización explicó en un comunicado que Chávez debería acatar una orden interpuesta por la Corte Interamericana de Derechos Humanos, con sede en Costa Rica. Prado recientemente criticó el manejo de los motines organizados por presos armados en las prisiones de El Rodeo I y II, en Guatire, estado Miranda.
Prado denuncia la situación de muchas cárceles venezolanas (F.Sánchez)
EL UNIVERSAL
lunes 29 de agosto de 2011 09:39 PM
Caracas.- Human Rights Watch (HRW) solicitó al presidente de la República, Hugo Chávez, que ofrezca protección a Humberto Prado, director del Observatorio Venezolano de Prisiones.
La organización explicó en un comunicado que Chávez debería acatar una orden interpuesta por la Corte Interamericana de Derechos Humanos, con sede en Costa Rica, que exige a las autoridades venezolanas que protejan a Prado de posibles ataques.
Prado, quien ha denunciado la situación precaria de muchas de las cárceles venezolanas ha recibido numerosas amenazas en los últimos meses.
Recientemente criticó el manejo de los motines organizados por presos armados en las prisiones de El Rodeo I y II, en Guatire, estado Miranda, por lo cual recibió las amenazas. "El gobierno venezolano debería adoptar pronto medidas concretas para acatar la orden de la Corte Interamericana de Derechos Humanos", reiteró el comunicado de HRW.
"La Corte Interamericana de Derechos Humanos ya le había dicho a Venezuela en 2009 que protegiera a Prado" destacó la agencia AP.
"José Miguel Vivanco, director para las Américas de Human Rights Watch, criticó enérgicamente a las autoridades por condenar a Prado por hacer una evaluación negativa a los esfuerzos del gobierno para tranquilizar los penales mediante el despliegue de cientos de efectivos de la Guardia Nacional para retomar el control de las prisiones, un movimiento que desató tiroteos mortales contra los presos amotinados", apuntó la información de AP.
"La hostilidad directa por parte de funcionarios de alto nivel contra defensores de derechos humanos es absolutamente inaceptable", dijo Vivanco en un comunicado. Se agrega que "en lugar de cuestionar el trabajo de las organizaciones de la sociedad civil, el gobierno debería asegurar que los defensores puedan trabajar sin temor a sufrir represalias".
Verleden jaar werd een man van een gewisse dood gered in de Brusselse metro door een man zonder papieren maar met een zeer vlugge reflex . Deze man was een Senegalees Ly Khaly en hij ontving vandaag een medaille voor betoonde moed vanwege een privé-organisatie Carnegie-Hero. http://en.wikipedia.org/wiki/Carnegie_Hero_Fund Spijtig genoeg zal onze moedige held weldra het land worden uitgewezen...
Une médaille pour un sans-papier qui a sauvé un homme
L'an dernier, Ly Khali avait sauvé la vie d'un passager de la STIB, tombé sur les voies du métro
Ly Khali va être récompensé pour son courage. Son nom ne vous dit peut-être rien, mais lhistoire ne vous est certainement pas inconnue. L'an dernier, ce jeune Sénégalais en séjour illégal avait sauvé la vie d'un passager de la STIB, tombé sur les voies du métro. Pour ce geste, Il recevra une médaille de la fondation privée "Carnegie Hero", qui récompense les actes héroïques.
Il y a juste un an, en soirée, dans la station de métro de Brouckère, un homme tente dentrer dans le métro. Trop tard: la porte se referme sur sa main et le métro démarre. L'homme court sur le quai, le bras coincé dans la porte. Il tombera ensuite sur les rails, inconscient.
Ce soir-là, le groupe U2 fait un grand concert au Heysel. La STIB a rajouté des métros. La rame suivante est donc annoncée une minute plus tard. Sur le quai, il y a du monde. Un jeune homme ose saisir cette minute pour descendre sur les voies, hisser le blessé sur le quai et remonter. Il a échappé lui-même à la rame et à la décharge électrique.
Par la suite, on saura que ce jeune homme à remercier n'a pas de séjour légal, qu'il est resté des mois sans recevoir de nouvelles de la victime, des mois sans même savoir qu'il avait réussi son sauvetage et que l'homme avait survécu.
Aujourd'hui, la fondation "Carnegie Hero", fondation internationale qui récompense les actes de bravoure, veut le primer. Une médaille pour son courage. Une médaille certes, mais quel avenir? Le jeune homme a été débouté de sa demande d'asile. Il risque à tout moment d'être expulsé de Belgique, la médaille dans sa valise.
Myriam Baele Delphine Wilputte
en er is eveneens een petitie die je momenteel kan ondertekenen op:
Wij dachten dat we met de plannen rond de duizendmeterhoge berg in Nederland ongeveer alles hadden gehoord wat betreft de recentste grootheidswaanzin door commerciële firma's. Neen dus! het kan steeds erger. Onze Ollandse bovenburen worden dus murw geslagen door een nog idioter voorstel namelijk de eerste pizzatent op de maan? Je gelooft ons niet? De negentiende eeuw heeft zo zijn fantasten voortgebracht maar dat waren meestal individuele creatievelingen en uitvinders...goed we laten jullie dus kennismaken met dit onzinnige idee, waar volgens onze bescheiden mening, echt niemand zit op te wachten tenzij deurwaarders om de failliete boel aan te slaan. Maar dan wel op deze aardkluit want ze zullen niet zo gek zijn om hiervoor naar de maan te lopen! Dus straffer dan de Ollanders met hun berg en de Belgen met hun regeringsonderhandelingen die ze lichtjaren trachten te rekken...
By IBTimes Staff Reporter | Sep 06, 2011 04:31 AM EDT
Dominos Pizza is planning to expand its fast food chain in a huge way by building a pizza restaurant on the moon.
Dominos the world leader in fastest pizza delivery announced that it has been planning a pizza moon base for a year.
The Japanese arm of Dominos estimates the entire project to open a lunar branch will cost around 1.67 trillion yen ($21 billion), a price which covers construction as well as transportation of materials to the moon's surface.
The company will also require 15 rockets to transport 70 tons of construction materials and pizza-making equipment to the moon, The Daily Telegraph reported.
"We started thinking about this project last year, although we have not yet determined when the restaurant might open," spokesman Tomohide Matsunaga told The Telegraph.
"In the future, we anticipate there will be many people living on the moon, astronauts who are working there and, in the future, citizens of the moon."
Hoping to maximize on local resources, and minimize expenditures, Domino's said it will keep costs down by using mineral deposits on the moon to make the concrete, which is likely to cost 194 billion yen, or roughly $2.52 billion.
A firm date for deployment of the "Moon Branch" of Domino's is still undetermined.
An artist's initial sketches of the restaurant shows a two-story dome with a diameter of around 26 meters, a basement level constructed of steel plating and an area to prepare pizzas. Staff would be required to live on the premises.
The images show delivery people on special moon-scooter, as well as a green house for growing ingredients and special pizza-forklifts for bulk deliveries. The company has already set-up a Web site for the project.
However, the company offered no words on whether its "30 minutes or it's free" promise would apply on moon or not.
Dominos is not the first company that will deliver pizzas in space. In 2001, rival Pizza Hut delivered a pizza to astronauts in the International Space Station.
Eers en vooral starten we met een huldebetoon aan een liberale politicus. Toegegeven we zijn eerder karig op dit blogje met eresaluten aan liberalen. Het zit waarschijnlijk niet in onze genen. Dit keer dus wel een uitzondering Sven Gatz. Die brave mens ziet af van zijn royale uittredingsvergoeding van om en bij de 300.000 waarop hij recht had zelfs toen hij zelf zijn ontslag indiende als parlementslid. Geef toe, wie onder ons zou dit doen? Wij hebben dus alleen maar bewondering voor deze geste als voorbeeld voor de anderen...benieuwd wie zijn lichtend voorbeeld zal volgen??? Ja heren en dames aan de linkerkant, we kijken vooral naar jullie in de toekomst...kwestie van wat consequent te blijven met een aantal principes, kuch kuch kuch
Hieronder de integrale tekst van Sven Gatz tot lering en vermaak en met een zeer pertinente vraag aan iedereen:
LETTERLIJK. Persmededeling Sven Gatz
zondag 04 september 2011, 16u44
Auteur: hrt
.
De voorbije 16 jaar heb ik mij, volgens vriend en vijand, verdienstelijk gemaakt met hard en degelijk parlementair werk. Mijn jaren als volksvertegenwoordiger dreigen nu overschaduwd te worden door de publieke discussie rond mijn uittredingsvergoeding, iets wat ik als trouwe dienaar van de democratie met lede ogen aanschouw.
Het is ironisch, cynisch en zelfs bitter dat ik, die als een van de weinige parlementairen herhaaldelijk concrete voorstellen gedaan heb om de hoogte van de deze vergoeding ter discussie te stellen en af te toppen (waarvoor overigens bedroevend weinig media-aandacht was en alleszins veel minder dan voor de huidige controverse), nu in het oog van de storm ben terecht gekomen. Is het mijn fout dat een meerderheid van de andere parlementsleden deze voorstellen nooit een grondig debat waard achtten, laat staan ze wilden goedkeuren?
Aan allen die de voorbije dagen op een gratuite, betweterige of soms zelfs aggressieve manier hebben gemeend mij de les te moeten spellen vraag ik: was uw boodschap ingegeven door een superieur moreel besef of door afgunst? En zou u de uittredingsvergoeding op basis van een parlementair reglement zonder meer aan u laten voorbijgaan hebben? 99,9% van de parlementsleden deden het in elk geval niet, ongeacht of hun politiek vertrek gedwongen dan wel vrijwillig was.
Ik ben geen heilige (al had ik de eer een staande ovatie bij mijn parlementair afscheid te krijgen, wat mij zeer veel plezier deed) en ook geen duivel (al word ik nu stevig aan de schandpaal genageld, wat mij raakt aangezien ik niet van ijzer gemaakt ben). Ik ben een mens met kwaliteiten en gebreken. Ik zoek naar de reden waarom kiezers die in veel gevallen hun eigen menselijke onvolkomenheden onder de mat vegen van hun volksvertegenwoordigers een leven eisen dat van een hogere morele orde dient te zijn. Ik heb altijd een gelukkige en een vrije mens willen zijn en worden. Ik geef toe dat ik, zelfs als ervaren politicus, deze situatie niet correct ingeschat heb en het heeft me wat tijd gekost om tot het besef te komen dat ik met minder geld een vrijere mens zal zijn.
Hopelijk kan mijn beslissing ook bijdragen tot een politieke oplossing voor het statuut van parlementslid in de toekomst.
Verder zal ik geen commentaar geven over mijn besluit en heb ik geen nood aan welke appreciatie dan ook hierover, behalve van hen die dicht bij mij staan. Ik beschouw deze zaak als afgesloten.'