We hebben jullie dus gisteren in onze beschouwing : "Zin & onzin over "eenzijdige verzoekingen" een praktijkvoorbeeld gegeven, eentje gegrepen & gerukt uit het rijke sociale leven in La Flandre Profonde 2008. Zelfs een kind kan hierbij de conclusie trekken dat de door de 'verzoekers" gebruikte argumenten op zijn zachtst uitgedrukt als twijfelachtig kunnen bestempeld worden. Wij hebben jullie trouwens hiervoor een onbekende tegensprekelijke getuige gevonden om wat tegenargumenten te geven. Het blijkt immers maar al te vaak dat de door de verzoekers gebruikte argumenten voor het grote publiek totaal onbekend blijven... of in elk geval door niet-bekenden onmogelijk kunnen weerlegd worden bij gebrek aan kennis van de beschreven toestand. Dit leidt natuurlijk onvermijdelijk tot een debat tussen onverbiddelijke voor- en tegenstanders van het stakingsrecht & heeft op geen enkel moment nog iets te maken met de hoogdringendheid van een specifieke situatie waarvoor de procedure van het éénzijdig verzoekschrift in feite voor werd ontworpen en inderdaad soms haar nut bewijst. Deze laatste vaststelling bewijst dat het gebruik van deze procedure in sociale conflicten dus maar al te zeer is afgegleden naar een ideologische stellingname en niet meer als middel wordt gebruikt waarvoor het werd ontworpen. Hieronder geven we een paar stellingsnames weer in het algemene debat rond het stakingsrecht, al vinden we het spijtig dat telkens de nuance van hoogdringendheid, geval per geval, niet duidelijk kan worden gemaakt aan het publiek. Een publiek dat talrijk deelneemt aan een debat dat er in feite geen is, want over het stakingsrecht valt doodgewoon geen debat te voeren. Het is een grondwettelijk recht BASTA ...punt uit !! Anders gezegd : het gebruik van éénzijdige verzoekschriften tracht doodgewoon dat grondwettelijk recht af te bouwen BASTA ...punt uit !!

Wat de publieke aandacht betreft die het onderwerp krijgt... Krantenboeren zijn volgens ons niet "beter" of "slechter" te noemen dan andere boerejongens ~lees : "handige zakenlui"~ ... 't slag van handige jongens die weten "hoe" & vooral weten "wanneer" ze hun zaakjes moeten doen... lees in deze : hun slag moeten thuis halen...

Het heeft soms veel weg van ~wat plat~ oportunisme... Journalistiek is niet langer bezig met het algemeen belang... journalistiek is gewoon bezig met het eigenste belang, "Bussiness as usual" zoals men zegt... wat brengt 't op ...& wanneer is het zo bijvoorbeeld "oportuun" om een artikel uit te brengen ?!... Wanneer de feiten zich voordoen of wanneer het gekoppeld kan worden aan één of ander politiek faits-divers dat het weer eens méér aandachtswaarde geeft... De geheime agenda die daarbij gehanteerd wordt is volgens ons ook niet zo onbelangrijk... Duidelijk gesteld : wij denken daar intussen zo het onze over...

...

DE GEDACHTE

15.11.2008

Tussenstand :
Een dwangbevel voor het sociaal overleg

Alle politieke partijen zweren vandaag bij 'het primaat van de politiek', maar soms moeten ze toch even aan de kant en toezien hoe andere spelers het ervan afbrengen. Om de twee jaar is het voor een regering steeds spannend uitkijken naar het Interprofessioneel akkoord (IPA). Dat is een raamakkoord over alle loon- en arbeidsvoorwaarden voor alle werknemers uit de privésector, dus exclusief ambtenaren, en wordt rechtstreeks onderhandeld door de Groep van Tien, de kopstukken van de vakbonden en de werkgeversfederaties. Begin deze week nog was premier Leterme in deze krant poeslief voor die partners. Hij prees hun verantwoordelijkheidszin en voegde er in één adem aan toe dat hij hoopte dat er ook inderdaad een eendrachtig IPA op tafel zal liggen, want dat zulks voor het hele land een goed signaal zou zijn.

Afgezien van het feit dat Leterme als regeringsleider elk steuntje kan gebruiken, zal het voor elke Belg inderdaad meegenomen zijn indien het sociaaleconomische klimaat verbetert. Een geslaagd IPA draagt bij tot een algemeen gevoel van vertrouwen, een faliekant IPA zorgt én voor rechtstreekse sociale spanning, én de weken en maanden nadien voor hardere en vaak brutalere onderhandelingen in bedrijven en sectoren. Want ook dat is een gevolg van het getrapte Belgische systeem: het IPA geldt voor het hele land, voor arbeiders en bedienden (én in zekere zin zelfs voor werklozen), in alle sectoren. Pas als dat nationale kader er is, mogen de sectoren verder onderhandelen - maar binnen de afspraken - en nadien de bedrijven. Geen akkoord is geen kader, geen rem ook. Dan moet op elk niveau meer dan het maximale geëist worden, om vermoedelijk in de buurt van het minimale te belanden. Dat betekent onnodig overleg, en de dreiging van te vermijden stakingen.

Mini-Dedecker

Maar je kunt je een betere start inbeelden van een groot sociaal overleg op maandag dan de persconferentie die Jos Digneffe vrijdag gaf. Digneffe is de voorman van de socialistische spoorbond, ambtenaren dus en als zodanig niet rechtstreeks betrokken bij het IPA. Hij is dus de geschikte man om te vertolken wat er in de buik van het ABVV leeft. En dat is: stop de aanvallen op de vakbond.

De achtergrond: Open Vld'er Guido De Padt maakte stennis over de subsidiëring van de spoorbonden door de NMBS. Die geldstroom is bekend en niet eens onwettig, maar De Padt ontpopt zich als een mini-Dedecker en kopieert, naar het voorbeeld van het origineel, ook het schandaalsfeertje dat bij zo'n 'onthulling' hoort. Niet de NMBS-leiding moet zich verantwoorden dat men geld geeft, wel de spoorbonden dat ze geld krijgen. Alsof ze sjoemelaars zijn.

Bij de vakbonden is men ervan overtuigd: er is deze dagen een 'rechts offensief' tegen hen. De analyse luidt: Open Vld zit in de hoek waar klappen vallen. Dewael gekortwiekt, De Gucht en Slangen in opspraak gebracht. De partij spartelt hevig en doet alles om zich bij het klassieke liberale publiek te profileren. Een geut antisyndicalisme doet het altijd goed.

Het is weer zo'n interne tegenstrijdigheid bij deze coalitie. Terwijl de christendemocraat Leterme hoog inzet op het welslagen van het IPA, is dat niet de eerste zorg van de liberalen. Dat is: zich dringend profileren als de meest liberale partij. De partij die dus zeker geen vakbondsvriend wil zijn (net zoals de hardcore van haar kiezerspubliek, trouwens). Dat vrezen de vakbonden: antisyndicaal opbod, waarbij werkgevers zich bedienen van het klimaat dat geschapen wordt door de toeter van nu al drie antisyndicale partijen (Open Vld, VB en Lijst Dedecker).

Dat de toon bits wordt, bleek ook toen ACV-voorzitter Luc Cortebeeck zich op het congres van ACV-verbond Oostende-Westhoek bitter uitliet over de gerechtelijke actie van VB-parlementslid Marie-Rose Morel tegen de uitsluiting van een VB-lid door de bediendebond LBC. De rechter had geoordeeld dat een vakbond mag uitsluiten, maar niet in dit geval (wegens vormfouten). Nadien had Morel van de VRT redelijk wat ruimte gekregen om haar 'overwinning' toe te lichten. "Niet het Vlaams Belang, niet een verward vonnis, niet de VRT zullen ons van strategie doen veranderen."

De vakbonden zien met lede ogen een verrechtsing en verruwing. Niet alleen van het discours, maar ook van de praktijk. Nog nooit waren er zoveel eenzijdige verzoekschriften om stakingen te breken en het is bovendien al lang geleden dat er nog rijkswachters effectief werden ingezet tegen stakersposten. Ook dat zegt veel over de omslag van de publieke mentaliteit. Het land stond op zijn kop toen Humo uit de rekken werd genomen met een eenzijdig verzoekschrift, maar de publieke verontwaardiging bleef uit toen stakers zich moesten terugtrekken na een even eenzijdig verzoekschrift.

Blauwhelmen van het ministerie

In het gesprek dat de vakbondsleiding deze week met premier Leterme had, was ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw duidelijk: "We hebben bij bedrijven die staken geen blauw van rijkswachters nodig, maar blauwhelmen van het ministerie van Arbeid: onpartijdige arbeidsbemiddelaars die helpen het conflict op te lossen."

En zo start dit cruciale IPA onder een bar slecht gesternte. Deze week werden de klassieke schoten gelost in de richting van de klassieke 'bad guy' (het roerige ABVV, dat het vaakst en het snelst dwarslag). Dat gebeurde trouwens de voorbije tien jaar in de aanloop naar ongeveer elk IPA, en hoort stilaan bij het ritueel.

Maar dit jaar is de spanning meer dan de show van wat patsers voor de galerij. Het ziet er écht slecht uit. De economische recessie vernauwde immers alle marges, en zonder marges is er minder sprake van geven en toegeven. Contacten die een paar maanden geleden nog goed en hoopvol waren, sprongen af. In de Nationale Arbeidsraad waren vakbonden en werkgevers dicht bij elkaar over een akkoord over hogere - een eis van de vakbonden - én (tenminste voor die verhoging) in de tijd beperkte - een must voor werkgevers - werkloosheidspremies. Dat overleg sprong af. In de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven was er uiteindelijk géén akkoord over de extra marge. Iedereen zegt redelijk te willen blijven, maar werkgevers plakken daar een ander - lager - cijfer op dan de bonden.

En wat de onderhandelingen extra pit geeft, is de beurscrisis. Of beter: het Dexiadebacle. De financiële aderlating van de aandeelhouders zou een ernstige klap hebben toegebracht aan de ACV-stakingskas. Luc Cortebeeck heeft ditmaal dus meer dan één reden om liefst niet tot staken te moeten overgaan. Wat de werkgevers zou kunnen aanzetten om driester dan ooit uit de hoek te komen - de kans op een splitsing van het vakbondsfront is dan erg groot.

Maar in geval van een eventuele patronale provocatie zal zeker de ABVV-achterban niet te houden zijn. Dat is slecht voor Leterme, maar misschien goed voor partijen die in theorie tegen stakingen zijn maar er flink garen bij spinnen als het land in brand staat en de tv weer eens beelden kan tonen van een stakingspost die een werkwillige tegen de grond duwt. Maar dat gebeurt pas als eerst ook het overleg tegen de vlakte ligt. Aan 'de tien' om tot een akkoord te komen.

Walter Pauli

BRON :
http://www.demorgen.be/

...

We zegden het gisteren in onze beschouwing ook al... er wordt de laatste tijd nogal wat eenzijdige informatie gegeven over het fenomeen "staking & de daar aan verbonden rechten".

...& Omdat wij vinden dat het ook beter kan, proberen we dat ook. We doen bij deze een poging om wat duidelijkheid te verschaffen over het "Recht op staken"...

We vonden zo een zeer interessant standpunt bij het advocatencollectief van Progress Lawyers Network ....

...

e c o n o m i e :

Uit ons nieuwsarchief van 27/10/2008 voor BRUGGE

"Tussenkomst gerecht tegen stakingspiketten betwistbaar"

BRUGGE, 27/10/2008 - De advocatenvereniging Progress Lawyers Network betwist de praktijk waarbij de rechtbank in het dossier rond de Brugse Carrefour een bevelschrift aflevert tegen stakingspiketten en dat de politie ingrijpt. Volgens de vereniging rond advocaat Raf Jespers "druist de werkwijze op meerdere punten tegen het recht in".

Rechtbanken niet bevoegd

"Bij stakingen gaat het om collectieve belangen, niet om een geschil over burgerlijke rechten. Rechtbanken zijn in ons juridisch systeem niet bevoegd om zich over belangenconflicten uit te spreken. Ook het stakingsrecht is een internationaal erkend recht. Ook het opzetten van stakingspiketten wordt door ons Hof van Cassatie als een legitiem middel van verzet beschouwd," stelt advocaat Enrico De Simone.

"Werkgevers die toch van de voorzitter van de burgerlijke rechtbank een bevelschrift afgeleverd willen krijgen beroepen zich meestal op daden van geweld die hun eigendomsrecht en zijn recht van ondernemen zouden aantasten. Maar in de meeste gevallen is er van enige feitelijkheid geen sprake, maar krijgt de werkgever toch waarom hij vraagt bij wijze van een algemene beschikking, tegenover “een ieder”, waardoor de rechter zijn boekje opnieuw te buiten gaat. Zo wordt het stakingsrecht volledig ondermijnd," stelt Enrico De Simone.

Geen recht van verdediging

"Dat is mede mogelijk omdat de gevoerde procedure er een is op eenzijdig verzoekschrift. Enkel de werkgever wordt daarbij gehoord. De werknemers of de vakbond worden niet gehoord omdat niet geweten zou zijn wie er aan zich aan het stakingspiket bevindt, wat een uiteraard een drogreden is" stelt de advocaat vast.

Draconische dwangsommen

"Om een bevelschrift ook te kunnen afdwingen aan het piket worden zware dwangsommen gevraagd en toegekend. Ze vormen het ultieme middel om stakingspiketten te doen opdoeken. Het gebruik van dwangsommen om de uitvoering van arbeidsovereenkomsten te bekomen of om een einde te stellen aan collectieve acties is nochtans in ons recht verboden. Ook de identificatie van stakers door de politie is eigenlijk illegaal. Hoogstens kan een politieambtenaar een proces-verbaal opstellen wegens het niet tonen van zijn of haar identiteitskaart aan de deurwaarder, maar hij mag de identiteitsgegevens niet aan die laatste meedelen. Doet hij dit wel dan maakt hij zich schuldig aan schending van zijn beroepsgeheim en schending van het geheim karakter van het strafonderzoek," besluit Enrico De Simone.

(FN-Meegedeeld-PLN/Foto-Archief)

BRON :
http://www.stadsomroep.com/

...

...& Zoals er niets bestaat zonder zijn tegendeel, vonden we eveneens de argumenten van de tegenpartij... Het zijn volgens onze bescheiden mening trouwens argumenten die zeer dubieus te noemen zijn, maar dan wel het voordeel hebben niets aan de verbeelding over te laten vooral als er sprake is van "preventieve maatregel". In de gevallen waarbij sprake zou kunnen zijn van hoogdringendheid is het voor ons duidelijk dat dit enkel geval per geval kan worden bekeken en dat dit geen aanleiding kan zijn tot een algemeen debat omdat de veralgemening van het gebruik van deze procedures alleen maar kan wijzen op een regelrechte aanval op het stakingsrecht op zich en niet op een specifiek geval van hoogdringendheid !!

...

Persbericht

De rechterlijke tussenkomst bij stakingen. Een analyse van de rechtspraak inzake de oktoberstakingen tegen het Generatiepact.

Brussel, 1 februari 2006. Bart Adriaens en Dieter Dejonghe, advocaten bij Claeys & Engels maakten een analyse van de beschikkingen van 26 van de 27 Voorzitters van de Rechtbanken van Eerste Aanleg ter gelegenheid van de stakingen tegen het Generatiepact op 7 en 28 oktober.

Deze analyse is zeer representatief, enkel Neufchâteau ontbreekt. In totaal werden 59 beschikkingen geanalyseerd (21 in Vlaanderen, 32 in Wallonië en 6 in Brussel) die betrekking hebben op 75 verschillende ondernemingen. Bijna 95 % van de verzoekschriften werden neergelegd naar aanleiding van de tweede staking op 28 oktober 2005.

Het preventief verzoekschrift

17 Voorzitters op 26 dienden tussen te komen naar aanleiding van de oktoberstakingen. De Voorzitters te Brussel, Luik en Turnhout hebben samen 24 beschikkingen geveld, zijnde 40,68 % van het totaal aantal beschikkingen.

Een andere vaststelling is dat de ondernemingen in grote mate een beroep hebben gedaan op zogenaamde “preventieve” verzoekschriften, die werden neergelegd voorafgaandelijk aan de staking van 28 oktober 2005. Het feit dat heel wat ondernemingen zich “gepakt” voelden tijdens de stakingsacties van 7 oktober en zich wilden wapenen tegen nieuwe feitelijkheden op 28 oktober, zal daar allicht niet vreemd aan geweest zijn. Op een totaal van 59 beschikkingen, waren er 54 preventieve (= 91,53 %).

De diverse Voorzitters aanvaarden bijna unaniem dat er in geval van (aangekondigde) stakingsacties sprake is van volstrekte noodzakelijkheid die een inleiding bij eenzijdig verzoekschrift toelaat. Meestal wordt de volstrekte noodzakelijkheid gemotiveerd op grond van de onmogelijkheid de tegenpartijen te identificeren. Een aantal Voorzitters aanvaardt ook de “absolute hoogdringendheid”.

Tijdens de staking van 7 oktober 2005 werden heel wat industrieterreinen afgesloten door stakingspiketten. Aangezien de vrees voor gelijkaardige acties tijdens de aangekondigde staking van 28 oktober 2005 groot was, opteerden een aantal werkgevers ervoor om preventief naar de Voorzitter te stappen. Twee grote categorieën preventieve verzoekschriften werden neergelegd: verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen dat er feitelijkheden zouden gepleegd worden, en verzoekschriften waarbij enkel verwezen werd naar de voorbije acties en naar de algemene persberichten rond de aangekondigde staking van 28 oktober 2005.

Alle verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen van feitelijkheden, werden gegrond verklaard.

Inzake de preventieve verzoekschriften waarin geen sprake was van concrete aanwijzingen, werden er 22 gegrond en 21 ongegrond verklaard.

Stakingspiketten

Bij stakingen worden meestal stakingspiketten gevormd aan de ingang van of de toegangswegen tot de onderneming waarbij gepoogd wordt de werknemers te overtuigen om mee te staken. Het stakingspiket blijft binnen de grenzen van de normale uitoefening van het stakingsrecht wanneer het zich er toe beperkt om de werknemers verbaal ervan te overtuigen mee te staken. Van zodra evenwel de toegang fysiek wordt verhinderd, bemoeilijkt of onmogelijk wordt gemaakt, worden de rechten van de werkgever, werkwilligen en derden geschonden. Dergelijke feitelijkheden kunnen in kort geding op eenzijdig verzoekschrift verboden worden door de Voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg.

Uit de geanalyseerde beschikkingen blijkt dat de Voorzitters bijna unaniem van oordeel zijn dat de toegang tot de onderneming niet mag verhinderd worden. Dit is belangrijk, omdat volgens bepaalde auteurs de toegang tot de onderneming mag geblokkeerd worden voor zover daarbij geen geweld wordt gebruikt. Enkel wanneer er sprake is van geweld zou dit kunnen verboden worden. Deze stelling wordt door de Voorzitters duidelijk niet gevolgd: de toegang tot de onderneming mag niet verhinderd worden, ongeacht of dit met of zonder geweld gebeurt.

In hun oktoberbeschikkingen spreken vele Voorzitters zich impliciet uit over de vraag of zij eveneens bevoegd zijn om een uitspraak te doen over het afzetten van toegangswegen naar bedrijven op de openbare weg. Uit de verzoekschriften blijkt immers dat vaak de vraag gesteld wordt om een verbod te horen opleggen aan eenieder om de vreedzame toegang tot of het vreedzaam verlaten van de terreinen te verhinderen of te bemoeilijken. Daarbij werd vaak gepreciseerd dat dit zowel gold voor de openbare weg als voor het privé-terrein. Wanneer de meeste Voorzitters op die vraag ingaan, erkennen zij dan ook impliciet dat zij de bevoegdheid hebben om uitspraak te doen over de openbare weg. Sommige Voorzitters motiveren dit ook expliciet. Uitzonderlijk werd geoordeeld dat de Voorzitter zetelend in kortgeding niet bevoegd is om een uitspraak te doen over de openbare weg.

Dwangsom

De Voorzitters zijn unaniem van oordeel dat de beschikkingen best kunnen afgedwongen worden door het toekennen van een dwangsom. De hoogte van de toegekende dwangsommen varieert van 100 EUR tot 5.000 EUR per inbreuk. Wanneer in een verzoekschrift evenwel exorbitante dwangsommen gevraagd worden, zal de rechter dit in de meeste gevallen herleiden. Ook vakbonden doen een beroep op éénzijdige verzoekschriften om bepaalde handelingen te verbieden op straffe van een dwangsom. In oktober gebeurde dit om aan een vennootschap een verbod te horen opleggen om stakende werknemers te vervangen door interimkrachten. Ook hier werd de gevraagde dwangsom (100.000 EUR) per interim-arbeider door de rechter herleid naar 2.500 EUR.

Besluit

De mogelijkheid voor de Voorzitters van de Rechtbanken van Eerste Aanleg om op eenzijdig verzoekschrift feitelijkheden te verbieden die zich voordoen naar aanleiding van collectieve conflicten, wordt bijna unaniem aanvaard.

Het gebruik van het preventief verzoekschrift kende duidelijk een doorbraak. De verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen dat er feitelijkheden zouden plaatsgrijpen, werden allemaal gegrond verklaard. Minder eensgezindheid is er omtrent preventieve verzoekschriften waarin geen concrete aanwijzingen van nakende feitelijkheden worden gegeven.

De grenzen van het stakingspiket werden verduidelijkt. Algemeen kan gesteld worden dat de Voorzitters van oordeel zijn dat het verhinderen van de toegang tot de onderneming aan werkwilligen of derden kan verboden worden, ongeacht of hierbij geweld wordt gebruikt of niet.

Tot slot tonen de oktoberbeschikkingen duidelijk aan dat de Voorzitters bij het toekennen van dwangsommen een evenwichtige oefening maken tussen de middelen en het beoogde doel en hierbij exorbitant gevraagde dwangsommen beperken.

*****
Contact:
Bart Adriaens: tel 056 260 860
Dieter Dejonghe: tel 056 260 860

BRON :
http://www.sagardoy.com/

...

...& Wat lezen we hier ?!... Een stuk uit de archieven van onze senaat uit het jaar 2001 dat als wetsvoorstel werd ingediend en dus nooit werd goedgekeurd maar dat alle argumenten netjes op een rijtje zet... Wij kunnen alleen maar hopen dat er opnieuw enkele "dapperen" zullen opstaan om onderstaande argumenten integraal te willen herhalen. In het Vlaanderen van vandaag wordt het echter moeilijker en moeilijker om dergelijke linkse opinies zelfs nog maar te uiten. Wij roepen ze echter uit volle borst en we hopen dat we niet alleen zullen staan omringd door VLD'ers, LDD'ers en Vlaams behangers + N-VA'ers...

...

Belgische Senaat

ZITTING 2000-2001

3 OKTOBER 2001

Wetsvoorstel tot wijziging van artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek teneinde de toepassing van dwangsommen te verbieden bij geschillen die zijn gerezen naar aanleiding van collectieve arbeidsconflicten

(Ingediend door mevrouw Marie Nagy c.s.)

TOELICHTING

Sinds enkele jaren stuit de uitoefening van het stakingsrecht steeds vaker op rechterlijke beslissingen die een of ander aspect daarvan verbieden. Ter illustratie zij verwezen naar de sociale conflicten die bij Cora, Cuivre & Zinc, Glaverbel, Sabena, onlangs nog bij Volkswagen-Vorst en nadien bij Electrabel zijn gerezen : allemaal voorbeelden van rechterlijke inmenging in sociale conflicten. Zelfs naar aanleiding van een lerarenstaking in het Franstalig middelbaar onderwijs en van een NMBS-staking kwamen soortgelijke interventies voor. Tegen stakingspiketten en bedrijfsbezettingen worden aldus geregeld uitermate strenge rechterlijke beslissingen genomen. Die ­ in kort geding, op grond van eenzijdig ingediende verzoekschriften genomen ­ beschikkingen koppelen het opgelegde verbod namelijk vaak aan dwangsommen die zo hoog zijn, dat ze het stakingsrecht in feite uithollen. Dat was onder meer het geval voor de stakers bij de vennootschap Avia Partner, die door de rechtbank dwangsommen opgelegd kregen die tot 150 000 frank per persoon konden oplopen.

Een staking is evenwel per definitie verstorend : pas dan is ze immers efficiënt. Stakingen kunnen dan ook nooit binnen het strikte wettelijke raam blijven, al was het maar omdat ze tot doel hebben de op een bepaald tijdstip vigerende wetten, via onderhandelingen bij te stellen en aldus tot nieuwe wetten te komen. In dat verband verwijzen wij naar de analyse die professor François Ost over dat thema maakt : « soms lijkt het wel alsof een staking maar aanvaardbaar is voor zover ze tot een louter idee wordt herleid en niet gepaard gaat met stakingspiketten, bedrijfsbezettingen, een blokkering van de verzendingen, noch enige inperking van de vrijheid van ondernemen van de werkgever impliceert en ze voor de klanten, de leveranciers en toeleveranciers van het bedrijf evenmin enige schade kan impliceren. » (vertaling)⁽¹⁾ Nog even en het stakingsrecht kan zich alleen beperken tot het recht om thuis te blijven of om op de werkvloer een zwarte armband te dragen.

Op die manier keert men ­ voor men het goed beseft ­ terug naar de toestand zoals die in 1867 bestond. Toentertijd werd het Strafwetboek van 1810, dat stakingen verbood, opgeheven : voortaan was een staking niet langer een misdrijf, maar artikel 310 van het nieuwe Strafwetboek bestrafte nog wel schendingen van de vrijheid van arbeid.

Einde deel (1) ...wordt vervolgd...!!

16-11-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin deel (2) ...Het vervolg...!!

Een aantal parlementsleden had die toestand destijds aan de kaak gesteld. Zo verklaarde Jules Destrée : « si vous la [la grève] leur permettez entre eux à condition de ne pas léser des non-syndiqués, c'est comme si vous ne leur permettiez rien du tout ». (Parlementaire Handelingen, Kamer, plenaire vergadering van 13 oktober 1897, blz. 2275).

Het was wachten tot in 1921 vooraleer ook die bepaling ­ blijkbaar tevergeefs ­ werd opgeheven. Dat geldt des te meer daar in kort geding gewezen vonnissen het stakingsrecht niet uitsluitend tegenover het, door de niet-stakers opgeëiste recht op arbeid stellen. Om stakingen te beletten, schermen klanten en leveranciers, aandeelhouders of gebruikers ook met het vrij verkeer van goederen, de eerbied voor de privé-eigendom, en zelfs met de continuïteit van de openbare dienstverlening.

In 1921 is de evolutie van het sociaal recht inzake collectieve arbeidsconflicten echter niet gestopt. Sindsdien heeft het stakingsrecht dank zij nieuwe stappen een grotere legitimiteit verworven. Zo kregen de paritaire comités na de Tweede Wereldoorlog bij collectieve arbeidsconflicten een verzoenende rol toegewezen. In 1967 stelde een belangrijk arrest van het Hof van Cassatie principieel dat een staking in se geen verbreking van de arbeidsovereenkomst impliceert. In 1981 verankerde een ander belangrijk arrest van het hoogste rechtscollege het stakingsrecht definitief. Maar het zou nog duren tot 1990 vooraleer België eindelijk het Europees Sociaal Handvest bekrachtigde, dat ­ reeds sinds de ondertekening ervan in 1961 ­ het stakingsrecht waarborgde.

Terzelfder tijd werd geleidelijk een onderscheid gemaakt in de wijze waarop collectieve dan wel individuele arbeidsconflicten kunnen worden beslecht. Aan de ene kant werden de arbeidsrechtbanken bevoegd om een oordeel te vellen over individuele conflicten tussen de werknemer en zijn werkgever. Aan de andere kant werden de paritaire comités en de sociale bemiddelaars ermee belast collectieve geschillen tussen werkgevers en vakbonden uit te klaren. Er kwam een consensus tot stand om stakingen buiten de gerechtelijke sfeer te houden.

De aanhoudende economische crisis, de mondialisering van de economie met alle gevolgen van dien inzake scherpere concurrentie, werkgevers die almaar meer methodes naar Amerikaans model toepassen, de deregulering en de toenemende flexibiliteit die op de werkvloer wordt geëist, en die een gevolg zijn van het feit dat de Staat als regulerende instantie verstek laat gaan : al die elementen maken dat voormelde consensus op de helling komt te staan. Gevolg : de sociale actoren staan sterker op hun strepen, de sociale dialoog kwijnt weg en collectieve conflicten worden in toenemende mate voor de rechtbank uitgevochten.

Nog afgezien van de overwegingen die omtrent het (trouwens in het Europees Sociaal Handvest verankerde) stakingsrecht kunnen worden gemaakt, kan men niet om de vaststelling heen dat een toenemend aantal conflicten voor de rechtbank worden beslecht. De wet heeft voor de arbeidsrechtbank niet in enige bevoegdheid voorzien op het vlak van collectieve arbeidsconflicten : dat standpunt was correct zolang een consensus bestond om de problemen te regelen overeenkomstig de ­ in de na-oorlogse akkoorden vastgelegde ­ procedures van het Belgische sociaal-overlegmodel.

Twee belangrijke elementen verstoren het proces tot regeling van sociale arbeidsconflicten :

1. ten eerste : het feit dat men teruggrijpt naar door het Gerechtelijk Wetboek omschreven eenzijdige procedures die worden ingesteld op verzoek van de werkgever die zich door een staking benadeeld voelt. In tal van gevallen monden die procedures uit in beschikkingen die op straffe van het betalen van dwangsommen worden uitgesproken.

Een dwangsom is een geldbedrag dat als bijkomende veroordeling wordt opgelegd en tot doel heeft druk uit te oefenen om ervoor te zorgen dat de veroordeelde zo spoedig mogelijk uitvoering geeft aan de rechterlijke beslissing.

2. ten tweede : vroeger placht men dwangsommen ­ zelfs bij niet-nakoming van de veroordeling ­ niet te betalen; sinds juni 2001 echter moeten dwangsommen, op verzoek van de werkgever, ook daadwerkelijk worden betaald. Die techniek holt het stakingsrecht echter volledig uit, draait op wetgevend vlak de klok terug naar 1810, en treedt tevens het in 1990 door België goedgekeurde Europees Sociaal Handvest ­ dat het stakingsrecht waarborgt ­ met voeten.

Gelet op die ontwikkeling, strekt dit wetsvoorstel er dan ook toe het Gerechtelijk Wetboek op een essentieel punt te wijzigen; het wil het opleggen van dwangsommen verbieden aan iedere persoon die, in het raam van collectieve arbeidsconflicten, geen gevolg zou geven aan maatregelen die worden genomen door een burgerlijke rechter die daartoe op eenzijdig verzoekschrift wordt aangezocht. Die dwangsommen lijken immers strijdig met de vigerende rechtsregels en met de in België gangbare sociaal-overlegprocedure.

Op 10 augustus 1979 had de minister van Justitie, in eigen naam en namens zijn ambtgenoot van Arbeid en Tewerkstelling, de Nationale Arbeidsraad om advies gevraagd in verband met het wetsontwerp houdende goedkeuring van de Benelux-Overeenkomst van 26 november 1973 houdende eenvormige wet betreffende de dwangsom (stuk Kamer, 1977-1978, 353, nr. 1).

Voormeld wetsontwerp strekte ertoe de dwangsom in ons land te regelen door middel van specifieke bepalingen ter aanvulling van het Burgerlijk Wetboek, teneinde de wet in overeenstemming te brengen met voormelde Benelux-Overeenkomst en met de daarbij gevoegde Bijlage (eenvormige wet betreffende de dwangsom).

Het verzoek om advies had meer bepaald betrekking op de wenselijkheid om, conform artikel 3 van de Benelux-Overeenkomst, gebruik te maken van de mogelijkheid om rechtsvorderingen die uitvoering geven aan arbeidsovereenkomsten, geheel of gedeeltelijk van de toepassingssfeer van die eenvormige wet uit te sluiten. De overeenkomst laat iedere overeenkomstsluitende partij die mogelijkheid, aangezien het om een bijzonder delicaat domein gaat dat nauw verbonden is met de sociale verhoudingen (zie de memorie van toelichting bij het wetsontwerp).

In zijn advies nr. 632 van 26 december 1979, is de Nationale Arbeidsraad van mening dat het opleggen van dwangsommen uit den boze is voor alle rechtsvorderingen die uitvoering geven aan arbeidsovereenkomsten en dat terzake voor zowel werkgevers als werknemers identieke bepalingen toepasselijk zijn.

Dat advies preciseert dat onder de rechtsvorderingen die uitvoering geven aan « arbeidsovereenkomsten » in hoofdzaak die rechtsvorderingen vallen die op de individuele verplichtingen betrekking hebben.

Dit wetsvoorstel steunt op het specifieke karakter van het arbeidsrecht en van de inzonderheid in ons land geldende arbeidsovereenkomsten. Het houdt rekening met de Belgische context op het vlak van de paritaire verhoudingen : in dat raam ontstaan die normen en wordt de toepassing ervan geregeld.

Men kan evenwel de mening toegedaan zijn dat het in België gangbare sociaal-overlegmodel, waarbinnen alle collectieve conflicten inzake arbeidsovereenkomsten konden worden geregeld, thans op de helling wordt gezet :

# doordat men almaar vaker naar de burgerlijke rechtbank stapt;

# door eenzijdig ingediende verzoekschriften, waarvoor de urgentie wordt aangevoerd en waarbij geen debat op tegenspraak, noch enig getuigenverhoor plaatsvindt;

# en vooral door de toepassing van dwangsommen die het mogelijk maken enorme druk uit te oefenen op individuele personen die namens een collectief belang optreden.

Om het essentiële recht op vrijheid van meningsuiting en het formuleren van eisen op de werkvloer te vrijwaren, is het noodzakelijk de uitzonderingen op de dwangsommen waarin artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek voorziet, uit te breiden tot de collectieve acties.

Het eenzijdig ingediend verzoekschrift streeft ernaar met nog meer spoed tot een veroordeling te komen dan bij een kort geding het geval is. Het vormt een uitzondering op het tegensprekelijke karakter dat de procedure normaliter moet kenmerken.

Het is dan ook aberrant en blijkbaar nutteloos de rechter de mogelijkheid te bieden daaraan een dwangsom te koppelen, terwijl de eisende partij ook zonder die uitzonderingsprocedure schadevergoeding kan verkrijgen. De dwangsom wordt hier voor een oneigenlijk doel aangewend om de facto de uitoefening van het stakingsrecht aan te tasten.

Marie Nagy
Meryem KAÇAR
Marc HORDIES.
Jacinta DE ROECK
Paul GALAND

WETSVOORSTEL

Artikel 1 : Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld in artikel 78 van de Grondwet.

Art. 2 : Het bij de wet van 31 januari 1980 ingevoegde artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek, eerste lid, wordt aangevuld als volgt : « De dwangsom mag evenmin worden uitgesproken als gevolg van een verzoek gedaan bij een eenzijdig, in het raam van een collectief arbeidsconflict ingediend verzoekschrift. »

Marie Nagy
Meryem KAÇAR
Marc HORDIES.
Jacinta DE ROECK
Paul GALAND

----------
⁽¹⁾« Rapport général de synthèse » in « Les conflits collectifs en droit du travail ­ Solutions négociées ou interventions judiciaires ? », Brussel, FUSL, 1989, « Travaux et recherche », nr. 14, blz. 125.
----------

BRON :
http://www.senate.be/

...

...

Het stakingsrecht in de Europese grondwet

H. Michiel, 15/7/05

Voor de duidelijkheid zal ik eerst de conclusies samenvatten, om daarna in detail de grondwetartikels die betrekking hebben op het stakingsrecht te citeren en te bespreken.

1. Het stakingsrecht voor de werknemers wordt erkend (artikel II-88, in Deel 2, Handvest van de grondrechten), maar zoals de meeste van deze grondrechten “overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en praktijken”. Met andere woorden, de goedkeuring van de grondwet leidt er niet toe dat het stakingsrecht in de verschillende lidstaten geharmoniseerd zou worden, dat gebrekkige nationale wetgeving verplicht aangepast zou moeten worden. Artikel III-210 punt 6 stelt uitdrukkelijk dat er geen Europese ondersteunende of aanvullende initiatieven (zoals wetten, kaderwetten, minimumvoorschriften) kunnen komen op het vlak van het stakingsrecht (noch op gebied van het recht van vereniging of wat betreft beloning). 2. Hetzelfde artikel II-88 erkent echter in dezelfde adem het recht van de werkgevers “collectieve actie te ondernemen ter verdediging van hun belangen”. Dit wordt meestal lock-out genoemd: de werkgever verbiedt de werknemers het bedrijf te betreden en te werken. 3. Er wordt geen recht op grensoverschrijdende staking (“Europese staking”) toegekend: het zijn de nationale wetgevingen die bepalen of een staking gelijktijdig in verschillende lidstaten mag worden georganiseerd. 4. In de algemene toelichting bij het Handvest staat ook dat de uitoefening van de grondrechten aan beperkingen kan worden onderworpen. Dit geldt dus ook voor het stakingsrecht.

OPMERKING VOOR DE MILITANTEN :

Wanneer men in debat treedt met voorstanders van de grondwet, moet men er zich natuurlijk voor hoeden onwaarheden te verkondigen. Men mag bv. niet beweren dat het stakingsrecht in de lidstaten zal beknot worden door de Europese grondwet. Onze kritiek is integendeel dat de lidstaten helemaal vrij blijven bij de wetgeving rond het stakingsrecht. Er worden geen algemeen geldende regels of minimumvereisten opgelegd aan alle lidstaten, wat bv. wél het geval is voor de concurrentie in de ‘diensten van algemeen economisch belang’ (openbare diensten). Het gevolg is dat lidstaten kunnen concurreren door zich aantrekkelijk te maken voor investeerders door middel van een restrictief stakingsrecht, net zoals ze zich attractief kunnen maken door een lage vennootschapsbelasting.

GEDETAILLEERDE BESPREKING VAN DE GRONDWETARTIKELS DIE BETREKKING HEBBEN OP HET STAKINGSRECHT :

NB: De grondwettekst, met alle protocollen en verklaringen, kan in het Nederlands gevonden worden op http://europa.eu.int/. Als ik naar een bladzijde verwijs, is het van deze tekst.

Het basisartikel is II-88:

II-88 Het recht op collectieve onderhandelingen en op collectieve actie Werkgevers en werknemers of hun respectieve organisaties hebben overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en praktijken het recht, op passende niveaus collectief te onderhandelen en collectieve arbeidsovereenkomsten te sluiten, alsmede, in geval van belangenconflicten, collectieve actie te ondernemen ter verdediging van hun belangen, met inbegrip van staking

Bespreking van II-88 :

1. Werknemers en werkgevers worden op gelijke voet behandeld: de enen mogen staken, de anderen hebben het recht op “lock-out”.

2. “werknemers of hun respectieve organisaties”: het is niet duidelijk wat de implicaties zijn voor bv. wilde stakingen, die niet door een vakbond worden georganiseerd of erkend.

1. “overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en praktijken”: deze zinsnede komt zéér vaak voor in het Handvest van de grondrechten (= Deel 2 van de grondwet), en betekent dus dat er geen Europese verplichtingen gecreëerd worden op dat vlak. Het is dus niets meer dan oogverblinding: het woordje “staking” komt erin voor, de voorstanders kunnen daar gebruik van maken, maar het is een lege doos.

Zeer belangrijk voor de discussie van het Handvest van de grondrechten, en dus ook voor het stakingsrecht, zijn de slotartikels ervan :

ALGEMENE BEPALINGEN BETREFFENDE DE UITLEGGING EN DE TOEPASSING VAN HET HANDVEST

Artikel II-111

Toepassingsgebied

1. De bepalingen van dit Handvest zijn gericht tot de instellingen, organen en instanties van de Unie met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel, alsmede, uitsluitend wanneer zij het recht van de Unie ten uitvoer brengen, tot de lidstaten. Derhalve eerbiedigen zij de rechten, leven zij de beginselen na en bevorderen zij de toepassing ervan overeenkomstig hun respectieve bevoegdheden en met inachtneming van de grenzen van de bevoegdheden zoals deze in de andere delen van de Grondwet aan de Unie zijn toegedeeld.

2. Dit Handvest breidt het toepassingsgebied van het recht van de Unie niet verder uit dan de bevoegdheden van de Unie reiken, schept geen nieuwe bevoegdheden of taken voor de Unie, noch wijzigt het de in de andere delen van de Grondwet omschreven bevoegdheden en taken.

Dit betekent dat deze “grondwet” zich niet richt tot de individuele burgers, maar tot de instellingen van de EU, en de lidstaten voor zover zij het Europees recht ten uitvoer brengen. Als er een Europese richtlijn zou komen die in strijd is met een van de artikels in het Handvest, kan dit aanhangig gemaakt worden bij het Europees Hof van Justitie [door wie, is mij niet duidelijk]. Maar als een Britse vakbondssecreatris vindt dat het stakingsrecht er al te beperkt is (omdat stakingen enkel mogen in de locatie waar het geschil zich voordoet, en na een lange aankondigingsprocedure), is het Handvest zonder waarde.

Naast de eigenlijke grondwettekst, zijn er ook verklaringen toegevoegd. Zo is er Verklaring 12 (vanaf bladzijde 424 tot blz. 459 van de Nederlandse tekst, dus 36 bladzijden, terwijl het handvest zelf er maar 14 beslaat !) met als titel “Verklaring betreffende de toelichtingen bij het handvest van de grondrechten”. Deze “hebben op zich geen juridische waarde, maar vormen een nuttig hulpmiddel bij de interpretatie”.

Over artikel II-88 lezen we in deze Verklaring hetvolgende:

In de Toelichtingen bij het Handvest van de grondrechten staat hierover (blz. 442):

Dit artikel [II-88] is gebaseerd op artikel 6 van het Europees Sociaal Handvest en op het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werknemers (punten 12 tot 14). Het recht op collectieve actie is door het Europees Hof voor de rechten van de mens erkend als een onderdeel van het in artikel 11 van het EVRM erkende vakverenigingsrecht. Voor de passende niveaus waarop collectief kan worden onderhandeld, wordt verwezen naar de toelichting bij het vorige artikel⁽¹⁾. De nadere voorschriften en de grenzen voor de uitoefening van collectieve acties, waaronder staking, vallen onder de nationale wetgevingen en praktijken, met inbegrip van de vraag of zij in verschillende lidstaten gelijktijdig kunnen worden ondernomen.

----------
⁽¹⁾In deze “toelichting bij het vorige artikel” staat: ”De verwijzing naar de passende niveaus heeft betrekking op de niveaus waarin wordt voorzien door het recht van de Unie of door de nationale wetgevingen en praktijken. Het Europees niveau kan daaronder begrepen zijn wanneer het recht van de Unie daarin voorziet. Het „acquis van de Unie op dit gebied i s b e langrij k : de artike len I II -211 en II I-212 van de Grondwet en de Rich t l ijnen 2002/14/EG (algemeen kader betreffende de informatie en de raadpleging van de werknemers in de Europese Gemeenschap), 98/59/EG (collectief ontslag), 2001/23/EG (overgang van ondernemingen) en 94/45/EG (Europese ondernemingsraden).”
----------

Hiermee is de essentie vermeld over het stakingsrecht. Het komt nog zijdelings ter sprake op andere plaatsen, en bevestigt dat er geen minimumvereisten, laat staan harmonisatie, komt op hert vlak van stakingsrecht:

Zo is er artikel III-210 (dus in Deel 3, Beleid en werking van de Unie), dat enigszins hoopgevend begint met te stellen dat de Unie ondersteunend en aanvullend kan optreden op een aantal vlakken:

III-210:

1.Ter verwezenlijking van de doelstellingen van artikel III-209⁽²⁾ wordt het optreden van de lidstaten op de volgende gebieden door de Unie ondersteund en aangevuld:

----------
⁽²⁾Dit artikel luidt:

“III-209 De Unie en de lidstaten stellen zich, indachtig de sociale grondrechten zoals vastgelegd in het op 18 oktober 1961 te Turijn ondertekend Europees Sociaal Handvest en in het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden van 1989, ten doel de bevordering van de werkgelegenheid, de verbetering van de levensomstandigheden en van de arbeidsvoorwaarden, zodat de onderlinge aanpassing daarvan op de weg van de vooruitgang wordt mogelijk gemaakt, alsmede een adequate sociale bescherming, de sociale dialoog, de ontwikkeling van de menselijke hulpbronnen om een duurzaam hoog werkgelegenheidsniveau mogelijk te maken, en de bestrijding van uitsluiting.

Te dien einde houden de Unie en de lidstaten in hun handelen rekening met de verscheidenheid van de nationale gebruiken, met name op het gebied van contractuele betrekkingen, alsmede met de noodzaak het concurrentievermogen van de economie van de Unie te handhaven.

De Unie en de lidstaten zijn van oordeel dat de bovengeschetste ontwikkeling zowel uit de werking van de interne markt - waardoor de harmonisatie der sociale stelsels zal worden bevorderd - als uit de in de Grondwet bepaalde procedures en de onderlinge aanpassing van wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van de lidstaten zal voortvloeien.”
----------

2. Tot en met 5: [hier staan modaliteiten: dat er wetten en kaderwetten kunnen worden gemaakt, hoe de stemming daarover moet verlopen in de Raad enz…]...

a) de verbetering van met name het arbeidsmilieu om de veiligheid en de gezondheid van de werknemers te beschermen;

b) de arbeidsvoorwaarden;

c) de sociale zekerheid en de sociale bescherming van werknemers;

d) de bescherming van werknemers bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst;

e) de informatieverstrekking aan en de raadpleging van werknemers;

f) de vertegenwoordiging en collectieve verdediging van de belangen van werknemers en werkgevers, met inbegrip van de medezeggenschap, onder voorbehoud van lid 6;

g) de werkgelegenheidsvoorwaarden voor onderdanen van derde landen die op wettige wijze op het grondgebied van de Unie verblijven;

h) de integratie van personen die van de arbeidsmarkt zijn uitgesloten, onverminderd artikel III-283;

i) de gelijkheid van vrouwen en mannen wat hun kansen op de arbeidsmarkt en de behandeling op het werk betreft;

j)de bestrijding van sociale uitsluiting;

k)de modernisering van de stelsels voor sociale bescherming, onverminderd het bepaalde onder c).

6. Dit artikel is niet van toepassing op de beloning, het recht van vereniging, het stakingsrecht of het recht tot uitsluiting.

Dit laatste punt 6 stelt dus duidelijk dat er geen ondersteuning komt vanuit de EU wat betreft stakingsrecht. Er is geen gevaar dat het zeer strenge Britse stakingsrecht naar boven toe zal moeten opgekrikt worden…

Er is ook nog een toelichting bij Artikel II-112 (“Reikwijdte en uitlegging van de gewaarborgde rechten en beginselen”). Deze toelichting (blz. 456) heeft het over mogelijke beperkingen bij de uitoefening van de grondrechten. Dit geldt dus ook voor het stakingsrecht, en het lijkt me op dit vlak veelbetekenend dat deze beperkingen onder andere gezien worden “in het kader van een gemeenschappelijke marktordening”:

Toelichting

Artikel 52 [van Verklaring 12, die gaat over Artikel III-112 van de grondwet] stelt de reikwijdte van de rechten en beginselen van het Handvest vast, alsmede de regels voor de uitlegging daarvan. Lid 1 gaat over de beperkingsregeling. De gebruikte formulering is geïnspireerd op de jurisprudentie van het Hof van Justitie: „Volgens vaste rechtspraak kan de uitoefening van deze fundamentele rechten, met name in het kader van een gemeenschappelijke marktordening, evenwel aan beperkingen worden onderworpen, voorzover die beperkingen werkelijk beantwoorden aan de doeleinden van algemeen belang die de Gemeenschap nastreeft en, het nagestreefde doel in aanmerking genomen, niet zijn te beschouwen als een onevenredige en onduldbare ingreep, waardoor de gewaarborgde rechten in hun kern worden aangetast.”(Arrest van 13 april 2000, zaak C-292/97, r.o. 45). Met de door de Unie erkende doelstellingen van algemeen belang worden zowel de in artikel I-2 van de Grondwet genoemde doelen bedoeld als de andere belangen die beschermd worden door specifieke bepalingen van de Grondwet, zoals artikel I.-5, lid 1, artikel III-133, lid 3, artikel III-154 en artikel III-436.

Het is weliswaar niet ongewoon dat in grondwetten beperkingen worden voorzien op de uitoefening van de grondrechten, bv. in geval van oproer, maar dat men hier de “gemeenschappelijke marktordening” als voorbeeld aanhaalt, lijkt niet onbelangrijk voor mogelijke beperkingen op het stakingsrecht.

...

Wie zich een beeld wil vormen van de grote afstand die nog af te leggen is door de Europese vakbeweging, moet eens het brochuurtje van het EVV (Europees Vakverbond) lezen: http://www.etuc.org/a/1263, “ETUC Brochure (NL)”.

BRON :
http://www.nonalaconstitutioneuropeenne.be/

...

...

16-11-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

We stellen vast ~& we zullen daarin waarschijnlijk ook de enige niet zijn~ dat er de laatste tijd in pers & media nogal veel te doen is rond stakingsrecht & alles wat er met verweven hangt... In het geval van deze beschouwing, hebben wij het over stakingspiketten die werkwilligen het recht op werken zouden beletten.

Maar meestal zijn de hierrond gevoerde uiteenzettingen ~degenen die je dan ziet, leest of hoort~ ook meteen van bij aanvang vrij zwaar beladen. We durven zelfs heel nadrukkelijk te stellen, dat in de meeste gevallen, het onderwerp jammer genoeg ook nogal zeer eenzijdig bekeken wordt, om niet te zeggen dat het ook nog niet eens deftig in de diepte wordt uitgelicht... Wat ons brengt bij de bemerking dat we een echt waarlijk zinnig debat ~eentje liefst van 'n ietske langer tijdsmoment dan enkele minuten~ hierover ook nog niet te zien of te horen hebben gekregen.

Enige tijd geleden vonden we volgende berichtgeving bij Canvas...

...

10-11-2008 - 498 reacties

Pollvraag : ‘Mag de rechter stakersposten verbieden om werkwilligen tegen te houden?’

Bij supermarktketen Carrefour heeft de directie de afgelopen weken een beroep gedaan op de rechtbank om te verhinderen dat de vakbonden de toegang tot de supermarkten zouden afsluiten. De politie is de blokkades toen een paar keer komen weghalen. Ook de directie van Ikea probeert te voorkomen dat stakers werkwilligen en klanten zouden buiten houden.

Mogen rechtbanken verbieden dat vakbonden privé-bedrijven blokkeren? Wij zijn nieuwsgierig naar uw antwoord, alsook naar uw motivatie. Reageer hier.

De poll loopt tot vrijdag 14 november. Dan wordt in de uitzending van Terzake het resultaat bekend gemaakt en worden de meest frappante reacties geciteerd.

BRON :
http://terzake.canvas.be/

...

...& Zoals u kon lezen waren er 498 reacties, maar om die te kennen moet u zelf eventjes moeite doen, die moet u maar ter plekke gaan lezen...

...& Dan nu de Terzake-uitzending in kwestie, waar de desbetreffende Pollvraag, 2 minuten & 23 seconden aandacht krijgt...

...

"Terzake" - duur : 2:20 minuten
tv-uitzending

...

Nu zouden u & ik denken... mooi-mooi-mooi... zo'n poll is een heel mooie aanleiding voor een zinnig avondvullend debat hierover & dat tussen alle mogelijk te bedenken verschillende partijen die bij zoiets betrokken zouden kunnen zijn... Maar hélaas-helaas, ceçi c'est la Belgique... zoiets te bedenken is natuurlijk weer eens teveel gevraagd van onze Openbare Omroep...

...& Voor de rest denken wij ~& zoals reeds ettelijke keren gezegd "wie zijn wij"~ ...dat dit toch wel niet de juiste manier is om zulk een debat op een ernstige manier te voeren... & vanuit de toch wel vele reacties die wij daaromtrent mochten lezen, sterken wij ons nogal in dit idee. Wat sommigen schrijven, bewijst doodgewoon dat deze mensen niet eens weten wat "een éénzijdig verzoekschrift" is, hoe het werkt noch wie het opstelt, enzovoort-enzovoort...

Goed als we zijn en efficiënt als onze speurneus is publiceren we hier een prachtig recent voorbeeld van zulk een verzoekschrift "tot lering ende Vermaeck" van onze steeds talrijker wordende lezersscharen. Wij hopen dan ook dat dit soort info sommigen wat zal laten nadenken over het gebruik en het eventuele misbruik van dergelijke methoden...

Wij hopen dat jullie een aangename lectuur hadden met de stukken die u net kwam te lezen. ...& Zoals te verwachten & zoals jullie van ons reeds gewend zijn, geven wij uiteraard ook wat kritische commentaren...

We hebben ons oor te luisteren gelegd bij een "bevoorrecht getuige van de feiten" & we citeren graag zijn of haar "tegensprekelijke" versie...

Waaruit bestaan nu al deze documenten ?!... Jullie hebben ten eerste de betekenis van het vonnis dat door de deurwaarder wordt overhandigd aan individuele deelnemers van de stakingspiketten. Dus NIET aan de vakbonden als dusdanig, maar telkens aan een individu. Dit betekent dat het vonnis aan elke deelnemer van een stakingspiket moet worden voorgelezen & zoiets kan dus wel een tijdje in beslag nemen. Gewoonlijk trachten de deurwaarders deze omslachtige procedure te omzeilen door te vragen naar een verantwoordelijke van een stakingspiket en zich vervolgens te beperken tot voorlezing van de betekening aan deze persoon. Maar verantwoordelijke van een stakingspiket is in feite een onbestaand begrip omdat het juist de taak van de deurwaarder moet zijn om vast te stellen "wie" de uitvoering van het vonnis belemmert...

Vervolgens hebben we het "eenzijdig verzoekschrift" van de klagende partijen. In dit concrete geval gaat het over 4 individuele werknemers en 2 bedrijven die zich benadeeld voelen en dit trachten te motiveren in een verzoekschrift aan de rechtbank. Het is in deze zeer belangrijk te noteren dat dit geen tegensprakelijke procedure is en dat de tegenpartij op geen enkel ogenblik enige vorm van verdediging kan aanbrengen noch de ten laste gelegde feiten ontkennen.

In dit concrete voorbeeld zien we dat wat betreft de feiten bijvoorbeeld zaken aangehaald worden die niks te maken hebben met de klagende partijen noch met de beschuldigde individuen die, we herhalen nog even, tot op dat moment : "onbekend" zijn, vermits de deurwaarder op dit moment nog niet eens bij die personen is geweest... !! Wanneer het verzoek vervolgens overgaat tot de "acties van vandaag" dan wordt hier zo maar eventjes op basis van zéér wazig fotomateriaal "beweerd" dat "een aantal actievoerders brand heeft gesticht in de ingang van een gebouw". Laten we nu eventjes héél ernstig zijn en vooral logisch nadenken : kent er iemand een voorbeeld van moedwillige brandstichting en dan nog in een groot kantoorgebouw zonder dat er zou gevraagd worden dat het parket een aantal onderzoeksdaden stelt ?!... Waarschijnlijk kan niemand onmiddelijk een voorbeeld vinden... wij in elk geval toch niet Toch worden dergelijke nonsens gebruikt om een rechter er te trachten van te overtuigen dat er gevaar dreigt voor een gebouw (en blijkbaar niet eens voor mensen !!)... & Hier wordt dan maar meteen de zeer logische gevolgtrekking bij gemaakt dat bovendien de elektriciteitsvoorziening van gans België hierdoor in het gedrang zou komen... Hilarischer kan nauwelijks... want in tegenstelling tot andere sectoren, kent de Belgische elektriciteitssector wèl een minimale dienstverlening en kunnen actievoerders NOOIT de elektriciteitsvoorziening in het gedrang brengen !! Even concreet uitleggen : Je kunt in deze sector ~en dat lijkt ons toch niet meer dan logisch~ NOOIT de veiligheid van het net noch de normale werking van de bevoorrading gaan in gevaar brengen en/of als dusdanig het ganse land, of een gedeelte ervan zonder stroom zetten !! Dit betekent dat kaderleden steeds moeten toegelaten worden om bijvoorbeeld de dispatchings te bemannen en aldus de normale werking van de netten te garanderen. Dit betekent eveneens dat de stakingspiketten van technische diensten steeds het nodige personeel ter beschikking moeten hebben om in geval dat de netveiligheid in het gedrang komt of er gevaar zou zijn voor de bevolking de nodige dringende interventies moeten gedaan worden door zowel stakers als eventuele werkwilligen. Indien dit niet zou gebeuren kunnen de provinciegouverneurs onmiddellijk overgaan tot opeisingen van personeel. Is dit nu gebeurd ?!... NEEN !! ...wat wel degelijk bewijst dat de elektriciteitsvoorziening op géén enkel ogenblik in gevaar is geweest !! Wat de stakingspiketten in deze sector wèl zullen trachten te verhinderen, is het niet dringende onderhoud en de werken uitgevoerd door derden en die geen impact hebben op de veiligheidssituatie van de netten (bijvoorbeeld nieuwe investeringen)

...

We gaan verder naar het punt : "middelen van verzoekende partijen" Op welk punt het eigendomsrecht hier in gedrang wordt gebracht, mogen onze lezertjes ons hier even komen uitleggen, want dit is ons niet meteen heel duidelijk, vooral niet dat het zogezegd in de fik gestoken gebouw niet eens eigendom noch van de individuele verzoekers is noch van één van beide verzoekende firma's vermpits het een huurgebouw betreft... en dat stakers de vrijheid van handel en nijverheid van de geviseerde firma's trachten te verstoren lijkt ons niet meer dan logisch... anders is het ook geen staking !!

Vervolgens willen we toch wel wat vragen stellen over het zogenaamde recht op arbeid... en we merken daarbij op : we lezen daar ontzettend veel zever over !! Wij zouden eerder willen stellen, dat zeker wat bedienden betreft en de elektriciteitssektor kent geen ander statuut... er toch het principe bestaat van gewaarborgd loon. Wat betekent dit concreet voor een werkwillige bediende ?!... Wel, dat betekent dat elke werkwillige die heeft aangetoond in de onmogelijkheid te zijn om zijn of haar werk uit te voeren omwille van bijvoorbeeld een stakingspiket, recht heeft op zijn of haar loon. De werkgever moet dus het nodige doen om noàta te nemen van alle werkwilligen. Doet hij dat ?!... Wel vroeger gebeurde dit systematisch, nu niet meer of slechts heel sporadisch. Wat doen de meeste werknemers nu ?!... Men verzamelt de werkwilligen en stuurt die in groep naar een ander gebouw dat bijvoorbeeld ook geblokkeerd wordt door een stakingspiket. Op deze plaats zijn er geen of slechts zeer weinig werkwilligen... maar plots duiken daar dan groepen werkwilligen op, afkomstig van andere zetels of vestigingen die aldus gebruikt worden als plaatselijke stakingsbrekers. Een andere methode is "à la tête du client" sommige werkwilligen naar huis te sturen om daar zogenaamd aan telé-work te doen. Dit brengt een nieuw soort discriminatie teweeg onder werkwilligen, waarvan sommigen worden "uitverkoren" om thuis te werken en dus betaald te worden terwijl anderen verplicht worden om ofwel tegen hun zin te staken of verlof te nemen. Dit druist dus volledig in tegen het principe van gewaarborgd loon voor alle werkwilligen die belet worden om normaal te werken !! Dit aspect mag ook wel eens belicht worden dat het vaak de werkgevers zelf zijn die werkwilligen weigeren te erkennen als dusdanig... Het punt 4 over de plicht als werkgever de werknemers te doen arbeiden volgens de arbeidsovereenkomstenwet klinkt dan ook zeer ongeloofwaardig...!!

Kijken we vervolgens naar de vorderingen van de verzoekende partijen, dan merken we dat de individuele verzoekers plots géén enkele vordering meer blijken te hebben en dat het plots niet meer gaat over één bedrijfsgebouw dat zogezegd in groot gevaar verkeerde... mààr wel over de vraag om in GANS het arrondissement (inderdaad B-H-V) elk stakingspiket te verbieden... !!! - rarara !!! We gaan dan wat verder naar het belang van de verzoekende partijen en hier blijkt weer eens dat de individuele partijen slechts als schaamlapje dienen, om de belangen van het bedrijf te dienen !! Want zoals we reeds hebben vermeld, ligt hun belang enkel bij het uitbetalen van het gewaarborgd loon, dat enkel in het gedrang komt omwille van het feit dat de werkgever géén poging doet om eventuele werkwilligen te identificeren !! ...& Bovendien is hier dan wel plots enkel sprake van de hoofdzetel, terwijl men toch maar mooi eist dat de piketten worden belet werkwilligen de toegang te ontzeggen over het ganse grondgebied van B-H-V... begrijpe wie begrijpen kan...

Gaan we dan naar de "volstrekte noodzakelijkheid" dan lezen we daar het handigheidje : dat het omwille van feit dat het steeds wisselende personen gaat die de akties voeren en leiden, zelfs werknemers van andere bedrijven maar waarvan de identiteit niet bekend is enzovoort-enzovoort... en dat dit alles tot gevolg heeft dat er een normaal tegensprekelijke kortgedingprocedure kan worden ingeleid... Hallo ??... maar wel een leuke vondst natuurlijk...

De rest van de literatuur komt steeds neer op de zelfde klachten... "eigendomsrecht", "recht op arbeid", "recht op nijverheid"... maar ze zeggen wel dat het niet gaat om het stakingsrecht te verbieden.... moet je ons eens uitleggen hoe je stakingsrecht in een firma kan laten "samengaan" met het recht op nijverheid op het moment van een staking... Wie wil hier als eerste een enige zinnige & logische uitleg komen geven ?!...

Na zoveel ongerijmdheden zou je dan toch verwachten, dat een rechter wel wat nuancering zou willen aanbrengen aan sommige zaken en zouden we mogen veronderstellen dat een rechter bijvoorbeeld zou moeten weten dat het argument van de elektriciteitsbevoorrading die in gevaar zou komen gewoonweg als pure nonsens moet worden beschouwd... Maar neen... onze rechter neemt hierbij gewoonweg klakkeloos alle argumenten van de verzoekende partijen over... punt uit... en de rechter gaat dan maar wat grenzen bepalen aan het stakingsrecht op basis van : "een hoop roddel", "wat wazige fotootjes" en "persberichten"... Et voilà !! ...we leven in een rechtsstaat... of dat dachten we tenminste...

...

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

AAN :
De Hr. Dany Vandenbossche
Vlaams Volksvertegenwoordiger

Betreft : Onze Openbare Omproep de VRT ...Ofte "krijgen ze daar nog geen rooie kop ~van schaamte~ van die rooie knop ?!..."

Geachte Heer Vandenbossche,
Beste Dany,

11 November 2008 was weer eens een bijzondere dag, of zou dat toch moeten zijn nietwaar... Nu ja, elke 11 November is voor ons eigenlijk wel een bijzondere dag... ~vinden wij !!~ ...aangezien er op die dag bij tijd en wijlen al eens "sereen"^(*) wordt teruggeblikt op de gruwelen van "Den-Groothen-Oorlog-van-1914-1918", die waar ons Over-over-grootvader tot aan z'n knoesels in het slijk & het bloed stond... & onze Mede-Belgen aan dat soort zaken herinneren kan volgens onze bescheiden mening ook niet genoeg gebeuren, toch nu er nog een België als Vaderland te noemen is !!

...& Zoals u weet werd na de beëindiging van de collectieve waanzin van "Den-Groothen-Oorlog" en onderweg naar de volgende, de nog grotere collectieve waanzin van “Den Tweeden Groothen Oorlog” ondertussen ~efkens tussen de soep en de toenmalige patatjes~ "wàt democratie" geïnstalleerd...

Het algemeen enkelvoudig stemrecht voor mannen werd ingevoerd en de syndicaten werden toen ~net zoals vandaag overigens~ een gebrek aan realiteitszin verweten wanneer zij pleitten om dat stemrecht óók aan vrouwen toe te kennen. Maar ook de leerplicht werd ingevoerd, de Wet Destrée van 1921 voorzag zo bijvoorbeeld in de behoeften aan bibliotheken voor de mensen & aan de toenmalige Universiteit van Gent werd eindelijk het Nederlands ~na vele jaren Frans~ de voertaal. ...& Als toemaatje kregen we de invoering van de 8-uren dag en de wettelijke erkenning van het ouderdomspensioen...

Kortom, er werd een flinke trits maatregelen genomen die het de burger zouden toelaten om zich te ontplooien, zich te vormen, of om "zich op een nuttige manier te vermaken", en "om op een vermakelijke manier iets bij te leren". In dien tijd waren het in tegenstelling tot nu nog socialisten, dié Socialisten !!

Laten we dit ook meteen aanvullen met de wetenschap dat het niet zozeer door de WOI alleen is, dat er verbeteringen in sociale rechten en democratie zijn gekomen, maar ook wel uit schrik voor de Bolsjewistische opstand die natuurlijk ook wel voortsproot uit de dégout tegen alles wat naar het Oude Systeem rook, net zoals dat goeie Oude Systeem ook mensen heeft laten afslachten.... Er heerste na de Oktoberrevolutie in Rusland en de November-opstanden in Duitsland wel degelijk paniek in de rest van Europa.

Trouwens het is door die paniek voor de Bolsjevieken dat vanaf dat ogenblik overal de Sociaal-Democratische partijen de onrust op de linkerkant moesten opvangen om alzo de bestaande burgerij te redden ....ze doen dit ten andere nog steeds met veel overtuiging lijkt ons.... Maar vanaf dan wordt er wel massaal geld gepompt in de Sociaal-Democratische partijen...

Het stuitte ons dan ook als een 4X4 zonder bullbar tegen de borst, dat de VRT vandaag de dag blijkbaar meent dat het tijd is om daarin een andere weg op te gaan...

Daar waar bijna àlle "serieuze" zenders naar aanleiding van de 90^ste verjaardag van het beëindigen van de gruwel van de Eerste Wereldoorlog, uitvoerig aandacht besteedden aan de herdenkingsplechtigheden (met live uitzendingen op RTB, BBC, BBC World, FR3, CNN, ...& zelfs op de NOS bij onze vrienden de Ollanders, die trouwens tijdens WOI zelfs niet eens meededen !)... Kregen wij op de VRT enkel het webcammeke van "Radio Bomma... euh... Donna" te zien, dat was 't... weliswaar gevolgd door de onmiskenbaar belangrijkere & levensnoodzakelijke herhaling van de populaire roddelrubriek "De Rode Loper" welke voor ons het onontbeerlijke wel & wee van onze alom Bekende Vlaming vastlegt... met vervolgens natuurlijk "Ben–zit-mijn-vleesklak-goed-Crabbé" & zijn "Blokken" met daarna "Het Journaal", ...met verder nog wat meer brol... met vervolgens : "De Veldrit te Niel", waar de Belgen op hun historisch geliefkoosd terrein ~de bagger & het slijk~ ook nog eens de loef werden afgestoken door "Nen Ollander", godbetert... maar dit laatste ter zijde...

Nu ja... wij geven grif toe dat we misschien ietwat voortvarend tewerk zijn gegaan, want de desbetreffende uitzending kon toch immers "gewoon" gevolgd worden achter de Rode Knop nietwaar ?!...

Of... hmmzz... misschien was er dan toch wel wat str#nt aan de knikker, want de VRT heeft intussen blijkbaar gemeend zich te moeten "excuseren" voor het wegsteken van de live-verslaggeving achter die fameuze Rode Knop, nadat ze daar aan de Reyerslaan bedolven werden onder een stortvloed van protestreacties... Zie het artikel hieronder uit De Standaard dat wij er voor 't gemak onmiddellijk bijleveren...

...

Media

dinsdag 11 november 2008

VRT onder vuur over wapenstilstand

Alleen digitale kijkers kunnen herdenking volgen

De VRT heeft gisteren nagelaten de 90ste herdenking van de Wapenstilstand in Ieper live op het open net uit te zenden. Dat leidde tot zoveel protest dat de zender zich gisteravond verontschuldigde. ‘We hadden dit niet mogen doen’, zegt woordvoerder Björn Verdoodt.

Zelfs Nederland, dat niet eens deelnam aan de Eerste Wereldoorlog, besteedde gisteren een live uitzending aan de 90ste verjaardag van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Ook de RTBF zond de plechtigheden in Ieper uit, net als televisiezenders over de hele wereld.

De VRT zond de herdenkingen achter de rode knop uit: enkel wie digitale televisie heeft, kon er dus naar kijken. Nochtans had de VRT op dat ogenblik niet meteen belangrijke programma’s uit te zenden: op het uur van de herdenking was gewoon de uitzending van radio Donna op Eén te zien, gevolgd door herhalingen van De rode loper en Blokken.

De voorbije dagen werd ook een aantal documentaires over de Eerste Wereldoorlog achter de rode knop verborgen op Canvas+. Maandagavond was daar bijvoorbeeld zelfs een thema-avond over. De gewone Canvaskijkers kregen een herhaling van het komische programma In de gloria te zien.

Verschillende lezers van Het Nieuwsblad/De Gentenaar reageerden gisteren tegen de rode knop. Zij vinden dat de VRT wat meer respect mag betuigen voor het vele bloed dat in de Westhoek is vergoten voor onze vrijheid van vandaag.

Woordvoerder Björn Verdoodt van Eén geeft de fout toe. ‘Ook wij kregen dergelijke reacties’, zegt hij. De voorbije maanden heeft de VRT de beleidslijn ingevoerd om achter de rode knop live uitzendingen van evenementen te geven die anders niet uitgezonden zouden worden. Een voorbeeld daarvan zijn de debatten tussen Barack Obama en John McCain in de aanloop van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ook bij bepaalde sportwedstrijden – Europees volleybal – gebeurt dit.

In lijn daarmee is dezelfde beslissing genomen voor de herdenking van Wapenstilstand: in het nieuws werd hieraan ruim aandacht besteed, maar de live uitzending was voorbehouden aan de digitale kijkers. ‘Voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog hadden we dit niet mogen doen. We excuseren ons hiervoor’, zei Verdoodt gisteren.

Het is niet de eerste keer dat de rode knop onder vuur ligt. De VRT lanceerde Een+ in de aanloop van het Eurosongfestival, toen een van de halve finales alleen te bekijken was voor wie digitale televisie heeft. Ook op Canvas, het tweede net van de VRT, worden verschillende programma’s – zoals bepaalde documentaires – achter zo’n rode knop verborgen. Soms zelfs op een moment dat op het open net alleen maar herhalingen van herhalingen te zien zijn.

Onlangs nog bepleitte Vlaams volksvertegenwoordiger Dany Vandenbossche (SP.A) als voorzitter van de commissie Media dat de VRT meer inspanningen zou doen om al haar programma’s gratis ter beschikking te stellen van alle televisiekijkers. Minister van Media Kris Peeters (CD&V) drong hier eveneens op aan.

Bart Moerman

BRON :
http://destandaard.be/

...

...

Dat de ouderwetse analoge TV-uitzendingen zonder boe of ba werden afgeschaft... Ach-ach-ach, een achter-de-tijde-hollende-kniesoor die daar nu nog over zou durven te vallen sie, want tot slot van rekening gaat het toch ook maar om pakweg een goeie klein ± 10.000 gezinnen die nog tv keken via dat ouderwetse gedoe... 'n antenne gedomme... Blijkbaar een tó-táál te verwaarlozen bevolkingscijfer... een weg te lachen luttele 1%...

...Zeg nu zelf, als we dààr al allemaal rekening moeten mee houden nietwaar ?!... Bovendien kunnen die mensen toch nog altijd de programma’s van de VRT blijven ontvangen, mits weliswaar de installatie van nog eens een extra kaske, zoals bijvoorbeeld een "DVB-T17 König" à rato van 47,99€... & zeg zelf, wat is nu 50€ vandaag de dag... juist ! peanuts !! Allé... & dat allemaal om de gekende zenders te kunnen ontvangen, behalve dan... juist... één+, ketnet+ en canvas+...

Laat het echter duidelijk zijn, dat het ons intussen flink op de zenuwen begint te werken dat de zogenaamde betere cultuurprogramma’s voor de actieve meerwaardezoeker tegenwoordig steeds meer & meer & vooral beter worden verstopt achter een hoop technologische vooruitgang, met uiteraard daaraan verbonden financiële hinderpalen die enkel tot doel hebben om deze meerwaardezoeker nog ‘ns flink in z’n portemonnee te zitten...

Immers, wie tegenwoordig van het inderdaad interessante aanbod wil kunnen genieten en nog "mee" wil zijn, is immers verplicht om zich een zogenaamde "digibox" aan te schaffen, een soort kaske dat ons dan aan "een democratische all-in-prijs" wordt aangeboden ~lees in de strot geramd~, waarmee je dus die ~interessantere~ uitzendingen achter de rode knop kunt ontvangen... Daardoor kunnen enkel Vlamingen die een digitaal en vooral een "interactief" betaalabonnement hebben bij Telenet, Belgacom of Interkabel ervan genieten. ...& "de rest", die kan zoals gewoonlijk "den boom in", zoals ze hier in La Flandre Profonde wel eens zeggen...

Ter illustratie laten we u in deze volgende brief van een of andere blogger lezen, van ergens in april dit jaar 2008...

...

woensdag, april 23, 2008

"Rode Knop" - Digitale kanaal van de Openbare Omroep

Deze mail heb ik gestuurd naar de Vlaamse ombudsdienst en Minister Bourgeois. Ik vond dit toch wel iets om aan te kaarten. Laat eens weten of jullie dit ook vinden?

Steve

--------------------

Geachte heer/mevrouw,

Het moet me van de hand om even te reageren op iets wat we steeds vaker zien op de openbare zender. Het gebruik van de “digitale rode knop”.

Ik was altijd van veronderstelling dat de openbare omroep voor iedereen in België werkelijk openbaar moest zijn. Hij wordt ook betaald met ons belastingsgelden. Sinds enige tijd bemerk ik dat nevenprogramma’s beschikbaar zijn op nevenkanalen die te bekijken zijn via de “rode knop”.

Dit is ergens discriminatie voor de mensen die nog niet zijn aangesloten op het digitale netwerk maar toch evenveel belastingen betalen voor de ‘Openbare omroep’.
Vooral een grote evenement als de herinnering van Expo58 wordt aangeboden via de rode knop. En ook de tweede halve finale van Eurosong wordt niet live uitgezonden maar is wel live te volgen via “de Rode knop”. Wel krijgen de kijkers dan (nadat ze alle resultaten al weten) de mogelijkheid om twee dagen later de 2e halve finale te bekijken op zaterdagvoormiddag.

Ik ben van mening dat de staatsradio en televisie voor iedereen in het basispakket moet zitten. Daar we ook allemaal belasting ervoor betalen. Ik stuur deze mail ook naar enkel kranten en tijdschriften omdat ik dit wel een debat waardig vind.

Graag hierop uw mening.

Vriendelijke Groeten,
Steve Van de Voorde

--------------------.

BRON :
http://voordewinter.blogspot.com/

...

...& Het hoeft waarschijnlijk géén betoog dat de man hierover géén enkel antwoord heeft mogen ontvangen, althans dat kunnen wij toch opmaken uit 's mans z'n blog... Maar ook dit aangehaald faits-divers is hoogstwaarschijnlijk een onbenullig detail terzijde...

Kijk beste Dany... helaas-helaas... driewerf pindakaas helaas, zoals onze aandachtige lezers reeds langer weten, dan reeds vermoeden & u waarschijnlijk nog niet, beschikken wij hier bij KITOKOJUNGLE niet over de nodige cash-flow in harde €uri om ons zo’n digitaal kaske te permiteren, laat staan om ons dit kleinnood aan te schaffen, ...laat staan om ons ook nog eens zo'n duur betaald bijhorend TV-abonnement te veroorloven... Dàt soort spielerei zit er helaas-helaas niet in !! ...& Voor alle duidelijkheid ziet het er voorlopig naar uit dat daar in de nabije of de flink verderop gelegen toekomst ook NIET echt enige verandering in zal komen, integendeel... Niettegenstaande dat ~& hoe durven we nietwaar~ zouden wij toch ook wel heel graag kunnen genieten van al dat lekkers dat de VRT aanbiedt aan ~sommige~ van haar klanten... Why not, wij zijn tenslotte ook Belg, ook al hebben we geen geld !!

Zo bleven wij in het verleden door deze beperking reeds van een hele hoop interessante programma’s verstoken... zoals bijvoorbeeld "de Koningin Elizabethwedstrijd", ...& ook nog van de wonderbaarlijke terugblik op de Expo 58, ...en zo ook al "De tweede halve finale van het Neurosongfestival", ~nu niet bepaald onze smaak, maar we willen het de gemiddelde Belg vooral niet onthouden om naar deze verkochte charade te kunnen kijken~ ...en zoals eerder reeds vermeld & waar dit schrijven tenslotte nu om gaat, nu ook nog eens de rechtstreekse verslaggeving van de plechtigheden ter nagedachtenis aan de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog... ook dat was & wordt ons blijkbaar op geen enkele manier gegund.

...&, zo weten we nu reeds, zo zullen wij ook in de loop van deze week al een aantal interessante documentaires, ingeleid door Michiel Hendrickx, over deze Eerste Wereldoorlog aan onze neus zien voorbijgaan... waarvoor wij de VRT natuurlijk nogmaals uitvoerig bedanken, het kan niet op bij deze !!

De fortuinlijken ~zij met een redelijk tot een zeer deftig inkomen~ kunnen zich natuurlijk ongetwijfeld wel zo’n kaske permitteren, evenals het bijhorende abonnement op deze &/of andere diensten van Belgacom of Telenet... De onfortuinlijken, zoals wij & zoals daarnet reeds gezegd... ach ja, die kunnen blijkbaar gewoon de pot op... niettegenstaande het feit dat ook van hun karige loon of hun schamele uitkering afhoudingen zijn gebeurd in de vorm van belastingen die daarna als dotatie aan de VRT werden overgemaakt om vervolgens geïnvesteerd te worden in dingen zoals "digitale technologie", "een voetbalcontract" in samenwerking met één of alletwee de spelers op de telecommarkt of die onder het mom van "onkosten" gewoon werden opgesoupeerd voor andere noodzakelijke "vergaderingen-buiten-het-huis"...

Wim Coessens, de manager digitale media van de VRT zegt over deze kritiek het volgende:

"Dat is de wereld op zijn kop zetten’, zegt Wim Coessens, de manager digitale media van de VRT. ‘Want de activiteiten die we achter de rode knop ontplooien, doen op geen enkele manier afbreuk aan wat we op de “moedernetten, uitzenden. Het enige wat we doen, is de digitale mogelijkheden benutten om onze kijkers extra comfort en een bijkomend aanbod te bieden, zoals de beheersovereenkomst ons trouwens oplegt."

En verder:

"Je mag toch ook alleen op de autosnelweg als je een auto hebt die minstens 70 kilometer per uur kan rijden”, reageert Wim Coessens. ‘Je kunt zo tientallen analogieën aanhalen. Of je het nu wil of niet, de digitale ontwikkeling is niet te stoppen. En de VRT moet daar een innoverende rol in spelen."

Mijnheer Coessens !! Eerst en vooral : wij zijn zijn dus blij als we al een fiets hebben !! Wij hébben dus zeker geen auto !! zelfs géne die trager rijdt dan 70... & precies omdát wij er géne hebben betalen wij dus óók géén verkeersbelasting, geen indienstnemingsbelasting, geen inschrijvingsbelasting, géén extra automilieubelastingstaks en ook géén godbetert welke taks nog meer... Maar wat u & de VRT potverteert is ook door ons meebetaald !!

Uw argument is dus nog het best vergelijkbaar met dat van een Dedecker die zou pleiten voor een autosnelweg waar 78 van de 80 rijstroken voorbehouden zijn voor iederéén die minstens met een 4X4 en 250 PK’s rondscheurt, terwijl den overschot toch nog 2 rijstroken ter beschikking krijgt. (Behalve dan aan in- en uitritten)

En à la limite, zelfs met een klassieker als het u hopelijk nog bekende 2CV’ke ~deux cheveauke ofte het 2-pékaatje in de volksmond genoemd~ mag men voor zover wij weten voorlopig nog steeds op onze Vlaamsche snelwegen rondbollen !!

Op de website van de ~tiens tiens, hoe zou dat toch komen~ Vlaamsche Primi- pardon... Progressieven is een gelijkaardig geluid te horen & wij citeren...

...

2/10/2008

Volksverheffing met de rode knop

Dit opiniestuk verscheen vandaag in De Morgen
Bart Caron is tevreden met de komst van Canvas+

Wij wilden een leidinggevende omroep die zijn culturele opdracht beter ter harte neemt. En waar veel Vlamingen naar kijken. De VRT heeft de uitdaging ter harte genomen.

Bart Caron (VlaamsProgressieven) is Vlaams Parlementslid en lid van de mediacommissie. Hij is sinds jaren pleitbezorger van meer cultuur op de VRT.

Met Canvas+ heeft de digitale tv-kijker er een extra aanbod van de openbare omroep bijgekregen. Volgens Carl Decaluwé (CD&V) en Dany Vandenbossche (sp.a) is dat extra aanbod dat te bekijken valt met een druk op de rode knop een eufemisme voor een vrijwel volwaardig nieuw tv-kanaal en volgens beide politici zou dat tegen de beheersovereenkomst met de VRT ingaan (DM 29 en 30/9). Bart Caron reageert.

De politiek is ongerust over de rode knop. Het stond in de krant. Canvas heeft sinds deze week zowat elke dag een programma achter de rode knop. Meerwaardezoekers komen er aan hun trekken, of het nu liefhebbers van klassieke muziek, van documentaires of van sport zijn. Ik wil een warm pleidooi houden pro rode knop. Daar zijn goede redenen voor.

Al jaren wordt gepleit voor meer cultuur op de VRT. Ook ik beschouw de openbare omroep als de belangrijkste cultuurspreider van Vlaanderen, precies omdat de tv zoveel meer mensen bereikt dan een toneelgezelschap of een orkest. De tv is een belangrijke hefboom voor cultuurparticipatie en -creatie. Hij ‘maakt’ van een gewone zanger een topvedette. Die kracht moet de openbare omroep inzetten om onze kunstenaars te ondersteunen, om het publiek over cultuur te informeren en goesting te doen krijgen om ernaar te gaan kijken. Of om er op zijn minst thuis naar te kijken.

Dat er veel meer cultuur, informatie en sport wordt uitgezonden, is een meerwaarde. Zonder digitale tv zouden heel wat zaken niet te zien en te horen zijn, niet alleen de Elisabethwedstrijd maar ook de kleinere sporten, of educatieve documentaires en aandacht voor thema’s en onderwerpen die vandaag verdrongen worden.

Wat met de kritiek dat die programma’s alleen voor de digitaal kijkende Vlaming bereikbaar zijn? Zou het niet beter in open net gebeuren zodat iedereen die kan zien? Natuurlijk, maar dan moet dat signaal én analoog via de kabel én via DVB-T (digitale televisie via de ether, nvdr) en via de satelliet verspreid worden. Dan moeten de Belgacoms/Telenets van deze wereld ruimte maken op hun al volle kabel. En vooral, dan moet ook de Vlaamse regering daarmee akkoord gaan. Staat er niet in de beheersovereenkomst dat er geen zenders bij mogen komen, behalve één uit te rollen digitaal televisiekanaal met een specialistisch thematisch aanbod in het ‘Openbare Omroepdomein Cultuur’?

De redenering dat mensen die geen digitale tv hebben, daar niet van kunnen genieten, gaat alleen op als mensen per se naar analoge tv willen blijven kijken. Maar is dat de toekomst? In principe is digitale tv voor iedereen toegankelijk, dus allemaal omschakelen, zou ik zeggen. Hebben de mediaspecialisten en politici niet altijd gezegd dat er meer argumenten moeten zijn om mensen aan te zetten om over te schakelen van analoog naar digitaal? Wel, dit is zo’n argument. Je krijgt een meerwaarde die analoge kijkers niet krijgen.

De openbare omroep, en dat staat wel in de beheersovereenkomst, moet de motor zijn van technologische innovatie in de mediawereld. De VRT pakt dat goed aan. Eerst is geëxperimenteerd met enkele programma’s, nu wordt het verbreed. Voor sommigen is het blijkbaar nooit goed. Overigens is het zo dat steeds meer zenders, VTM op kop, maar ook Discovery Channel bijvoorbeeld, de rode knop in gebruik hebben genomen en er extra content aanbieden. Laat ons toch geen discussie uit de oude doos voeren, een discussie over angst voor technologische vernieuwing.

Of is er bij sommigen een verborgen agenda? Willen ze de creativiteit en het bereik van onze eigen openbare omroep afremmen of beknotten? Ik mag niet cynisch worden, maar dat sommige politici plots fulmineren dat er in de beheersovereenkomst niet staat dat de rode knop dagelijks een aanbod mag brengen, en dat Canvas+ eigenlijk een extra zender is van de VRT, toont eens te meer hun échte houding tegenover de VRT.

Je kunt toch alleen maar toejuichen dat er mensen zijn met zoveel zin voor initiatief. Zeker omdat deze digitale en plus helemaal niet concurrentieel is ten opzichte van de commerciële zenders. Zij zullen cultuur en kleine sporten niet gauw brengen, toch?

Opvallend is ook dat niemand het heeft over het aanbod op het internet. De VRT biedt steeds meer sport online aan via sporza.be. Uitstekend. Waarom ook niet meer cultuur tonen, vraag ik mij af. Vier jaar geleden schreef ik samen met Stefaan De Clerck dat de komst van de digitale tv zal toelaten dat de VRT ook een volwaardige cultuurzender opricht. Een tv-versie van Klara zouden we verwelkomen, maar mocht geen alibi zijn om geen kunst meer te brengen op de andere zenders. De VRT hinkte achterop bij de schrijvende pers. Degelijke cultuurbijdragen vinden we in De Standaard, De Tijd, De Morgen, Knack, zelfs Humo. Ook de regionale tv brengt meer en meer cultuur. Wij wilden een leidinggevende omroep die zijn culturele opdracht beter ter harte neemt. En waar veel Vlamingen naar kijken. De VRT heeft de uitdaging ter harte genomen, met dit resultaat. Voortdoen zo.

BRON :
http://www.vlaamsprogressieven.be/

...

...& We herhalen bij deze nog eens heel uitdrukkelijk :

"Wat met de kritiek dat die programma’s alleen voor de digitaal kijkende Vlaming bereikbaar zijn? Zou het niet beter in open net gebeuren zodat iedereen die kan zien? Natuurlijk, maar dan moet dat signaal én analoog via de kabel én via DVB-T (digitale televisie via de ether, nvdr) en via de satelliet verspreid worden."

"De redenering dat mensen die geen digitale tv hebben, daar niet van kunnen genieten, gaat alleen op als mensen per se naar analoge tv willen blijven kijken. Maar is dat de toekomst? In principe is digitale tv voor iedereen toegankelijk, dus allemaal omschakelen, zou ik zeggen. Hebben de mediaspecialisten en politici niet altijd gezegd dat er meer argumenten moeten zijn om mensen aan te zetten om over te schakelen van analoog naar digitaal? Wel, dit is zo’n argument. Je krijgt een meerwaarde die analoge kijkers niet krijgen."

Kijk, dat vinden wij nu ook, dat de VRT een innoverende rol mag & zelfs moet spelen... en de digitale ontwikkeling stoppen is zeker niet onze bedoeling, maar dat al die "innovatie" dan per sé op de kap ~lees : met nog eens extra centen~ dient te gebeuren van die zogenaamde "actieve meerwaardezoeker", daar zijn wij minder van overtuigd... & zeker niet als die meerwaardezoeker een arme luis is die wél mee mag afdokken om mee de VRT ~zijn VRT~ te helpen bekostigen, maar die niet kan meekijken omdat ie zich geen extra abonnement of digidinges kan permitteren, wegens "te duur" !!

...Of zoals een lezer terecht opmerkte op het forum van radio1 :

Frederik:

“De discussie is foutief. Het moet niet gaan over de rode knop maar wel over het feit dat de VRT nu uitzendingen heeft die NIET te ontvangen zijn zonder een abonnement af te sluiten (telenet of belgacom).

Volgende maand worden de analoge VRT uitzendingen via antenne gestaakt. Het digitale alternatief (dvb-t) biedt nog steeds geen canvas+ aan !

Dat zou niet mogen aangezien het hier gaat om een omroep welke gefinancierd wordt met belastingsgeld. De VRT dient canvas+ in (digitaal) open net uit te zenden zonder dat men een abonnement moet gaan afsluiten.”

Wel, dat vinden wij nu ook sie. Wij kunnen inderdaad de nieuwste ontwikkelingen alleen maar toejuichen, maar in tegenstelling tot wat de voorstanders van de commerciële deal met Belgacom én Telenet beweren wordt er àllerminst een meerwaarde aangeboden aan de mensen mét een abo’tje, maar is er in tegenstelling tot wat de VRT-smart-talk laat vermoeden hélemaal geen sprake van een Canvas+ of van een Ketnet+ of een één+... Eerder spreken wij hier op onze redactie al van een VRT met twéé gangen... één voor de VIPS mét centen die er niet moet naar kijken om iets ~opnieuw~ e zien ...& één “VRT-light” voor ’t te verwaarlozen plebs...

Voor dát soort klootjesvolk zijn er in de toekomst blijkaar alleen nog maar de herhalingen van de herhalingen weggelegd van de 4856^ste aflevering van "De Kampioenen",... of de 8238^ste herhaling van "De Collega’s"... om nog niet te vergeten de herhalingen van "De Drie Wijzen"... waarin we een piepjonge Gerty Christoffels nog ‘ns kunnen bewonderen in een tenue’ke dat liet vermoeden dat ze zich rechtstreeks van haar catechismuslessen naar de VRT had gespoed voor de opnames... of programma’s van het slag waarin een stel BV’s, vooral dan Bekakte Vlamingen komen opdraven om liedjes na te broebbelen van iemand anders... hierbij uiteraard geassisteerd door een stel schaarsgeklede trezebezekes met pluimen in hun gat... Als Opium "für das Volk" kan dat toch alweer tellen, dachten wij zo...

Wij vragen ons dus echt af waarom dit extra kanaal, want dát is het uiteindelijk & géén extra "dienst" niet gewoon GRATIS kan zijn ?!... & als het dan toch betalend "moet", al zouden we niet weten waarom... is het dan misschien niet mogelijk om al die troep eindeloze herhalingen, net zoals alle klere kut-sportwedstrijden die óók al op véél of álle andere zenders te zien zijn, zoals wielrennen, voetbal of tennis naar dit actieve extra-meerwaardekanaal te verschuiven ?!...

Bovendien, nu wij eraan denken, stellen wij ons ook de volgende vragen :

# Is het eigenlijk wel de taak van de VRT om godbetert élke tenniswedstrijd ter wereld uit te zenden ?!...

# ...& Is het nog wel ethisch te noemen dat de VRT in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Duitse televisie, wielerwedstrijden wereldwijd blijft uitzenden ~lees : propageren~ ?!... Terwijl ze daar aan de Reyerslaan toch ook donders goed weten dat de hele kluit belazerd wordt & dat de toch "ietwat naïeve" Michel Wuyts en zijn niet zo naïeve companero De Cauwer in al hun devote adoratie voor de Museeuwen ...& de Boonen ...& de Vinokoeroffen ...& de Vandenbrouckes & Co ...& al die andere supersterren mee onrechtstreeks massaal reclame blijven maken om onze Belgische jeugd in navolging van hun idolen zo spoedig mogelijk aan de spuit en ’t infuus te helpen ?!...

Mijn beste Dany, Geachte Heer Vandenbossche,...

In het artikel in De Morgen laat U weten dat U van mening bent dat ook de digitale VRT gratis dient te zijn & wij citeren hierbij het artikel...

...

"Digitale VRT moet gratis zijn"

Vlaams parlementslid Dany Vandenbossche (sp.a), voorzitter van de commissie media in het Vlaams parlement, eist dat de uitzendingen van één+, Canvas+ en Ketnet+ gratis uitgezonden worden voor iedereen die met een antenne televisie kijkt. "De VRT wordt ten slotte betaald met belastingsgeld van ons allemaal", meent Vandenbossche.

Volgens Vandenbossche geeft minister-president Kris Peeters, bevoegd voor media, hem over de hele lijn gelijk. "Het aanbod van Canvas+ zal dankzij Vandenbossche binnenkort dus niet alleen meer 'achter de rode knop' te zien zijn", zegt Vandenbossche.

Digibox

Het sp.a-parlementslid toont zich bezorgd over de nieuwe trend bij de VRT om veel interessante programma's weg te steken achter de zogenaamde "rode knop". Daardoor kunnen enkel Vlamingen die een digitaal en "interactief" betaalabonnement hebben bij Telenet, Belgacom of Interkabel ervan genieten. Volgens Vandenbossche moet de VRT veel meer inspanningen doen om zijn aanbod aan alle Vlamingen aan te bieden.

Net omdat het een publiek gefinancierde openbare omroep is, is de VRT verplicht al zijn uitzendingen gratis aan te bieden. Wie met een antenne televisie ontvangt, kan daarom gratis de VRT-signalen uit de ether plukken. De VRT zendt ook al jaren digitaal uit via de ether, en wie een digibox heeft, kan alle VRT-programma's dus ook gratis digitaal ontvangen.

VRT oorverdovend stil

"Met het uitzenden van programma's die alléén maar digitaal doorgegeven worden, en vooral met Ketnet+ en de lancering van Canvas+, dat elke dag een echt avondvullend programma brengt, rees de vraag of ook die programma's gratis via de ether verspreid moesten worden. Ik heb op basis van de beheersovereenkomst altijd beweerd van wel, anderen ontkenden dat, en bij de VRT bleef het oorverdovend stil", zegt Vandenbossche.

Nu minister-president Peeters de stelling van Vandenbossche volgt, ziet het ernaar uit dat één+, Ketnet+ en Canvas+ straks dus niet alleen voorbehouden zullen blijven voor abonnees van kabel- en telefoonlijnen.

Opgewarmde kost

Voor Vandenbossche is de kous daarmee niet af. "Nog steeds kijkt twee derde van de Vlamingen alleen maar analoog. In deze overgangstijd kan het niet dat de VRT op zijn exclusief digitale media soms zeer boeiende nieuwe programma's uitzendt, terwijl mensen die alleen maar naar één en Canvas kunnen kijken, het moeten stellen met herhalingen van opgewarmde kost. De VRT moet nog veel meer inspanningen doen om zoveel mogelijk Vlamingen van al zijn programma's te laten genieten", besluit Vandenbossche.
(belga/odbs)

23/10/08 18u46

BRON :
http://www.demorgen.be/

...

In een tijdperk waarin kennis en informatie centraal staan en waarin van burgers steeds meer geëist wordt dat zij "mee" zijn op technologisch vlak is de toegang tot informatie essentieel !! ...& wel voor I E D E R E E N !!

Met haar belemmeringen tot de toegang naar informatie onder de vorm van de Rode Knop helpt de VRT eigenlijk mee aan het verder uitdiepen van de kenniskloof tussen de mensen die wél & de mensen die géén toegang hebben tot informatie !! De Rode Knop staat dan ook lijnrecht tegenover álles waar iemand voor staat die zichzelf "Socialist", "Democraat" of zelfs "Vlaams Nationalist" zou noemen !!

Enkel de ultraliberalen die vinden dat "álles te koop is" ~...als er maar voor gedokt wordt natuurlijk en dan nog liefst privé...~ alleen zij kunnen tevreden zijn met de Rode Knop...

Wij hopen dan ook van harte dat u nogmaals uw tanden in dit dossier zet en blijft verder ijveren voor een VRT die haar ongetwijfeld interessante en leerrijke programma’s wil aanbieden aan élke Vlaming, of tenminste voor iederéén die er naar wil kijken natuurlijk !

Met vriendelijke groeten,

De KITOKOJUNGLE-Redactie
kitokojungle@gmail.com

...& Ook dicht bij ons waart de dood rond... & grijpt hij "plots" ~altijd te vroeg~ om zich heen...

...Wie "de Wannes" ~iet of wat~ kende zei gewoon Wim & sprak over Wim of mèt Wim, want Wannes was z'n artiestennaam & Wim was de man waarmee je te doen had... Ik heb hem steeds een zeer innemend man gevonden, maar ook een zeer intrigerend kunstenaar & dat vanwege waar ie als creatieve duizendpoot altijd mee bezig was... Het leek er soms op alsof zijn dagen ook 36u kenden... nu kijk, in 't kader van 's mans overlijden beweer ik bij deze ook niet om Wim goed te kennen, ik zou ook niet durven... maar ik heb wel de man enkele malen persoonlijk ontmoet & zelfs die enkele keren heb ik het genoegen gehad om enkele woorden ~wat gedachten~ met 'm te kunnen wisselen over de stiel van schilderen & van een waardig kunstenaar te zijn... & dat was ie. Wim was & is een zéér Grote Meneer !

Met Wim praten als "buitenstaander" van een entourage & dan nog eens dikwijls in een milieu van mensen waar ze kunst & kunstenmakers "gerecupereerd" willen zien worden, was ook gewoon een ware zeldzaamheid, maar een gesprek met Wim was eveneens vaak een verademing tegenover het vaak pseudo-intellectueel gewauwel van de anderen, die er maar al te dikwijls stonden omdat ze erbij wilden horen... Wim was niet alleen een gewone jongen zonder kapsones, maar ook een wijze & belezen man die duidelijk wist waar ie 't over had & waar hij met iets ~een project~ naartoe wilde... Op de andere ontelbare gelegenheden waar we elkaar tegen het lijf liepen & we mekaar steeds onmiskenbaar groetten met 'n blik, 'n glimlach & een hoofdknik, waren er altijd wel anderen die 'm beter kenden &/of die iets van 'm moesten hebben, al was het maar aandacht... Wim was ook niet de man die te koop liep met z'n "Wannes Van de Velde"-zijn, integendeel hij was daarin zeer bescheiden. ...& Wie Wim niet kende liep hem zelfs achteloos op straat of in de Gallerij voorbij. De steeds onafscheidelijke pet diep over z'n toch wel "stugge kop" getrokken, de hoog opgezette kraag van z'n lange mantel & z'n sjaal... z'n vaste tred... a loner wanneer hij weer eens z'n ronde deed...

Z'n maatschappelijk engagement & z'n gedrevenheid was bekend, berucht & te duchten... Wie met Wim werkte moest z'n stiel kennen & weten waar ie mee bezig was... Wim heeft niet alleen velen geïnspireerd, maar hij zal nog velen blijven inspireren...

Maar Wim is niet meer... Wim heeft het grote gevecht ~dat hij niet voerde, maar waarin hij zich in alle vertrouwen liet meedrijven als een kurk op een oceaan~ tegen de dodelijke ziekte K uiteindelijk dan toch verloren... Een paar jaar geleden scheen er eventjes hoop, want de ziekte leek schijnbaar overwonnen, maar ze kwam terug & ditmaal won K...

België is weer eens een groot Kunstenaar & een Goede Mens kwijt...

De ketting die niet binden wil,
gewicht van de schakels
op een schilferend heelal,
ontwaakt in poedersneeuw,
tijd-dronken onder de lichtval
van het havendok.
Zij spiegelt zich
in glans van regens
die met hun troosteloze tong
verdoolde reizigers doorweekten.
Haar stilte daagt me uit tot spreken,
in woorden die ik nog niet vormen kan,
en toch reeds ben vergeten.

Wannes Van de Velde over z'n kanker in Humo...

...

Archief | Humo 3474 | 03/04/2007

'Leven met kanker': Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley getuigen

'Met de rug tegen de muur zie je helder voor je uit'

'Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde, of naar een nieuw begin.' Leven met kanker: Wannes Van de Velde en vijf andere bekende Vlamingen getuigen.

In 'Leven met kanker' (Standaard Uitgeverij) verzamelde radiojournalist Marc Peirs indringende getuigenissen over kanker. Zonder taboes komen de pijn, de angst en de eenzaamheid ter sprake: van de diagnose als onvatbare bliksemschicht, via het emotionele en fysieke onweer tijdens de jaren nadien, tot de verlossende stilte na de storm. Humo publiceert de getuigenissen van Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley. De opbrengst van 'Leven met kanker' gaat naar de Vlaamse Liga tegen kanker.

Wannes Van de Velde: 'Geen angst, geen rebellie, geen boosheid'

'Een vechter ben ik niet, nooit geweest. Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde? Of naar een nieuw begin?' Zanger, schrijver en volbloed Antwerpenaar Wannes Van de Velde kreeg leukemie, liet zich vollopen met 'aanvaarding en vertrouwen' en danste een flamenco met de dood.

WANNES VAN DE VELDE « Podiummensen zijn altijd structureel vermoeid; we leven vaak 's avonds. Optreden gaat als een veelvraat tekeer in je reserves. Maar behalve moe voelde ik me ongemakkelijk. Ik kampte met een gejaagde en onregelmatige hartslag, met slaapstoornissen ook. Dan weet je: er zit iets fout. Chronische lymfatische leukemie, luidde de diagnose. Dat was december 2000. Meteen zeiden de dokters: 'We gaan je genezen.'

» Als jongeman was ik me al scherp bewust van de eindigheid en de kwetsbaarheid van de mens. Een eenvoudige ziekte kan ons verminken, onderuithalen, doden. De dood ligt altijd op de loer, dat besef draag ik al heel lang mee. Toen die kans op sterven in één klap bijzonder reëel werd, heb ik dat vrij makkelijk kunnen aanvaarden en verwerken. Ik voelde geen angst, geen rebellie, geen boosheid. Ik zag de ziekte niet als een kwaadaardige invasie van buitenaf. Wel als een wezenlijk onderdeel uit mijn diepste kern - ze komt letterlijk uit mijn merg, hé. Ik heb me meteen overgegeven. Me laten meedrijven.

» Ik ben religieus maar niet gelovig. Ik bedoel: een god hoeft voor mij niet. Voor mij is de mens de kern van alle kansen en mogelijkheden van tederheid, creativiteit, affectie, ontroering. Het religieuze aspect in dat humanisme ligt volgens mij verankerd in de binding met anderen, de ontdekkingstocht in de geest en het onderzoek naar het mysterie dat dit leven is. In die zin heb ik dankzij de ziekte die religieuze gevoeligheid uitgediept. Als de dood zo nabij is, wordt het mysterie bevattelijker. Niet dat ik het mysterie ontrafelde of de zin van het leven plots begreep hoor, dat niet. Ik denk trouwens dat het leven op zich geen zin hééft. Die geef je er zélf aan. Als een soort wraak op dat zinloze bestaan... (lacht) Dat heb ik in elk geval gedaan met die ziekte: er een zin aan gegeven, er iets mee aangevangen.

» Tijdens de ziekte heb ik een constante aanwezigheid gevoeld van de creatieve impuls, van de stoutmoedigheid die de creatieve mens uitdaagt om een tip van de sluier van het mysterie op te lichten. Voor mij verliep die tocht langs het schrijven. Al jarenlang ben ik met schrijven bezig, maar al die tijd gebeurde dat in de rand van mijn andere activiteiten: als ik eens enkele dagen vrij had tussen lesgeven en optreden door. Door de ziekte kreeg ik plots een zee van tijd in de schoot geworpen. In dagboeknotities heb ik de hele tijd afgetast hoe ik over mijn ziekte nadacht, maar ook hoe ik als rasechte stadsmens op een mogelijk andere manier naar mijn vertrouwde omgeving ging kijken.

» Al mijn hele leven lang heb ik dat in me, dat beschouwende. Ik herinner me dat ik als kleuter al een kijkertje was. Dus nieuw is het niet... Maar ik vind wel dat de ziekte me geholpen heeft om nieuwe bewustzijnslagen aan te boren en nieuwe meanders in mijn denken te bevaren. Ik voel dat ik me nog meer dan vroeger kan vastpinnen op momenten, op de beschrijving van kleine dingen. Een hernieuwing van mijn belangstelling, gecombineerd met een verscherping van de focus. Zo kan ik urenlang op een plein zitten om te kijken hoe de lichten van cafés en restaurants aan gloed winnen naarmate de dag in de avond verglijdt. Dát moment, dat wil ik vatten.

» Zeven chemobehandelingen heb ik gekregen. Na de laatste is mijn haar uitgevallen. Nadien kreeg ik deze mooie donkere krulletjes (graait in zijn kroezelkopje en lacht). Ik heb met verbazing en vol bewondering gekeken hoe de medische wetenschap mijn ziekte heeft aangepakt, hoe professioneel de artsen en het verplegend personeel te werk gaan. Vertrouwen is waarschijnlijk een sleutelwoord.

» Ik heb van meet af aan in vertrouwen gedacht dat de ziekte tot een nieuw begin kan leiden, en meteen heb ik de aanpak van de dokters in vertrouwen aanvaard. Heel even was ik droevig, toen ik dacht aan de mensen die ik bij mijn sterven zou achterlaten. Maar al snel bleek dat ik de ziekte zou overleven. Rondom mij waren van bij het begin mensen met een ongelooflijke inzet: mijn vrouw, mijn arts, het verplegend personeel. Hun bekwaamheid en positieve uitstraling waren enorm. De ziekte heeft me eigenlijk meer positieve dan beangstigende ervaringen bijgebracht.

» Je bent en blijft natuurlijk een kwetsbare mens. Ik zeg niet: angst, verdriet, pijn, daar sta ik allemaal boven. Ik ben geen boeddhist, hé (lacht). Dus als je dan beter wordt, is dat een fantastisch gevoel. Een herademing, noem ik het. Als mens, als Wannes, ben ik dezelfde gebleven - denk ik. Misschien ben ik wat kieskeuriger in hoe ik mijn tijd doorbreng. Ik weet beter dan ooit tevoren dat mijn tijd eindig is en dat elke dag een geschenk is.»

Marc Peirs

(Uit: 'Leven met kanker', Standaard Uitgeverij)

BRON :
http://www.humo.be/

...

Zijn overlijden op het VRT-Nieuws...

VRT-nieuws 10 november 2008"
duur : 2:30 minuten
naar aanleiding van z'n overlijden

...

Willem Vermandere met : "Wannes was mijn broer"...

Willem Vermandere : "Een verre groet uit de Polders"
duur : 5:36 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

Karel Vingerhoets, acteur en vriend van Wannes Van de Velde, zal nog lang nagenieten van het werk van de overleden zanger. (VRT)

Karel Vingerhoets : "Luister naar zijn stem, luister naar z'n werk"
duur : 0:40 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

Regisseur Robbe De Hert, een vriend van Wannes Van de Velde, noemt hem een man met een groot engagement. (VRT)

Regisseur Robbe De Hert : "Geen meeloper, maar een voorloper"
duur : 0:46 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

Paul Rans, producer KLARA...

Paul Rans : "Hij geloofde in de traditie"
duur : 0:35 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

Wim zelf aan 't woord...

Wannes Van de Velde : "Ik heb niet gevochten"
duur : 0:43 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

Roland Van Campenhout...

Roland Van Campenhout : "Hij doet zeer koppig zijn eigen zin"
duur : 5:40 minuten
Interview naar aanleiding van z'n overlijden

...

...Een van z'n laatste optredens...

"Genies van 't Kanon"
duur : 1:10 minuten
...

...

...Wim trouwt...

Feest in Antwerpen in de sixties
duur : 1:04 minuten
...

...

Wannes & Groep...

Wannes & Groep : "Het lied van de droge haring" (1967)
duur : 1:06 minuten
Optreden 1967

...

Zoals reeds gezegd, was Wannes Van de Velde 'n geëngageerd kunstenaar, die er niet voor terug deinsde om zijn afschuw voor oorlog kenbaar te maken in zijn liedjesteksten. Dulle Griet is er zo ééntje van...

...

De Dulle Griet

Wannes Van de Velde

'De Dulle Griet' is een tekst van Wannes van de Velde, gebaseerd op een traditionele melodie. De dame in kwestie wordt ook wel eens het vrouwelijk symbool van de oorlog genoemd, en is in die hoedanigheid al een schitterend vereeuwigd op een schilderij van Pieter Brueghel. Ook in later eeuwen blijkt ze een onuitputtelikjke bron van inspiratie te zijn voor uiteenlopende zaken. Zoals bij voorbeeld: een strip (Suske & Wiske en de Dulle Griet), een bier (Dulle Griet van de Scheldebrouwerij in Westmaas), een folkband, verschillende kaffees in Nederland & België en een kanon in Gent.

(Uit aantekeningen van Wè-nun Henks cd "Bar", 2002)

Die onder alle vrouwen, het minst is te vertrouwen
Dat is de Dulle Griet, met haar bloedig lied
Zij is altijd in de weer, met kanonnen en met zweerd
Heeft ze er veel om zeep gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan

Ze is ouder dan de mensen, en het ware te wensen
Dat ze nooit had bestaan, 't zou ons veel beter gaan
Want die vrouw is onze dood, met heur haar van bloed zo rood
Ik webs die schoonheid naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan

Ze heeft vrijers gehad met hopen, om haar lusten te verkopen
Ze is altijd wel bereid, als de kerel die haar vrijt
Over macht en glorie droomt
En een vrije mens betoomt
Ik wens die liefde naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan

De veldslagspecialisten, beroepsinfanteristen
Die vallen op hun knie, voor die krollemarie
En ze pakken naar hun zwaard, en ze kruipen op hun paard
Ik wen die ijver naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan

Een men zou ervan schromen, 't is om ervan te dromen
Ze brengt niks dan verdriet, die dolgeworden griet
Staat ons land nog eens in brand, knoop het goed in het verstand
Dulle Griet heeft het gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan

De mensen vroeger jaren, in oorlog en gevaren
Die gaven van verdriet, de schuld aan Dulle Griet
Maar in onze nieuwe tijd, die het bijgeloof vermijdt
gaat de wereld naar de maan
Door militairen zo lang als ze bestaan
Zij doen ons den duvel aan

(inviata da jacopo (laverdure))

BRON :
http://www.prato.linux.it/

...

Een iets actuelere tekst van zijn hand die z'n afschuw voor oorlog uitdrukt...

...

NEERLANDESE (OLANDESE-FIAMMINGO) / DUTCH (FLEMISH) [1] - Wannes van de Velde

Versione neerlandese (olandese/fiamminga) di Wannes van de Velde. Dutch (Flemish) version by Wannes van de Velde

OORLOGSGELEERDEN

Oorlogsgeleerden
genies van 't kanon
ge bouwde torpedos
en waterstofbom

Ge schuilt achter muren
en achter papier
maar ik ken ulle kuren
en stalen manier

Ge hebt nooit nie gewerkt
dan in het bedrijf
dat mensen vernietigt
en aarde verstijft

Ge geeft mij een wapen
maar ge mijdt mijne blik
en fluiten er kogels
dan schijt ge van schrik

Ge bouwt aan't verderf
van leven en land
ge steekt met uw streken
de wereld in brand

Al kan't u nie schillen
da k'ulle verwens
toch zijt ge ne vloek
in de buurt van ne mens

Ge zaait uw waanzin
die koud is en wreed
ge foltert mijn kinderen
ge lacht met hun leed

En ik weet dat de schepper
het denkbeeld verfoeit
dat er menselijk bloed
door uw aderen vloeit

Kreveert voor mijn part
en liefst nog vandaag
en ik volg uw kist
liever rap als te traag

En ik u zal u zien zakken
in de vredige grond
en ik schrijf op uw graven
GEVAARLIJKE HOND

(inviata da Riccardo Venturi)

BRON :
http://www.prato.linux.it/

...

...

...& Wie Wim ~Wannes~ Van de Velde nog beter wilt leren kennen, kunnen we alvast aanraden om even tijd uit te trekken om volgende interviews te bekijken & te beluisteren...

12.01.1997 - Paul Jacobs praat met Wannes van de Velde over de mensen van invloed in zijn leven: zijn ruimdenkende ouders, de Fordfabriek waar zijn vader werkte, de muziek in de familie, Frans Van Haver, die hem in de kunst initieerde en hem zijn gitaar gaf, Ilse Laforce die hem gitaarlessen gaf, zijn leraar flamenco, een zigeuner die met hem speelde, het Andalusische flamenco-milieu.

" Vriend en vijand: Wannes Van de Velde "
duur : 48:43 minuten
Radio-interview met Paul Jacobs...

...

...

21.09.1997 - Wannes Van de Velde is altijd een vurig bewonderaar én beoefenaar van de flamenco geweest. Van de muziek dan, niet de dans. Flamencozangeres Amparo Cortés is een telg van de muzikale gitanofamilie Jiménez uit Sevilla. Ze ontmoeten elkaar al in 1978 en worden vrienden, "compañeros", voor de muziek en voor het leven.

Martine Tanghe, geboeid door de passie voor de muziek, ging een kijkje nemen tijdens een repetitie.

"Amparo Cortés & Wannes Vd Velde"
duur : 1:54 minuten
Radio-interview met Paul Jacobs...

...

...

10.11.2008 - Wannes Van de Velde is zowat de peetvader van de Vlaamse folk. Maar hij sprong vernieuwend om met de traditie.

Hier ziet u een portret dat werd gemaakt in 1999 voor Histories. Het accent ligt op Wannes de dwarsligger, een artiest tegen de keer.

"Wannes tegen de keer"
duur : 48:24 minuten
documentaire...

...

Lang leve Wannes Van de Velde !!...

10-11-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!

Een grote dame is niet meer... Miriam Makeba, Mama Africa aka Madame Pata Pata is vannacht na haar optreden op een anti-maffiaconcert in het Italiaanse Caserta overleden aan een hartinfact... Gestorven bij wat ze deed... zingen !

Voor zij die de naam Miriam Makeba niets zegt, zal volgende filmpje van 'n live-optreden misschien wat meer verduidelijking brengen...

Enfin... wij doen het graag... zo eventjes stilstaan & mijmeren bij iemand die wat zinnigs met z'n leven deed. Iemand ~zij in dit geval~ die trachtte bij te dragen tot een betere wereld...

...

"Miriam Makeba - Pata Pata" - duur : 3:03 minuten
Live optreden

...

Live at Bern's Salonger...

...

"Miriam Makeba - Amampondo" - duur : 5:40 minuten
Live optreden

...

Uit datzelfde Live at Bern's Salonger-concert...

...

"Miriam Makeba - Ask The Rising Sun" - duur : 3:20 minuten
Live optreden

...

...& Nog uit dat zelfde Concert...

...

"Miriam Makeba - Mayibuye" - duur : 3:46 minuten
Live optreden

...

Wat schreef onze pers naar aanleiding van haar overlijden ?!...

...

...

MUZIEK

Zangeres 'Pata, Pata' overleden tijdens concert

Miriam Makeba tijdens haar laatste concert in Napels. Toen ze een half uur aan het zingen was, kreeg de zangeres een beroerte.

De Zuid-Afrikaanse zangeres Miriam Makeba is vannacht overleden aan een hartinfarct. Makeba was in Caserta, in het zuiden van Italië, voor een anti-maffiaconcert voor Roberto Saviano, de schrijver die door de maffia met de dood wordt bedreigd wegens zijn boek 'Gomorra'. Makeba was een half uur aan haar optreden bezig, toen ze neerviel.

De zangeres, die de bijnaam 'Mama Africa' kreeg, werd op 4 maart 1932 geboren in Johannesburg en werd in de jaren '50 bekend als jazz-zangeres. In 1966 kreeg ze een Grammy voor 'An Evening With Belafonte/Makeba', een samenwerking met Harry Belafonte. Een jaar later had ze een wereldhit te pakken met 'Pata, Pata'.

Makeba was ook een fervent anti-apartheidactiviste. Begin jaren '60 ging ze in de Verenigde Staten wonen omdat het voor haar onmogelijk was geworden in eigen land te zingen. Maar toen ze in 1969 trouwde met de Black Power-activist Stokely Carmichael, was ze ook in de VS niet meer gewenst. Ze vertrok naar Guinee. In 1990 keerde ze op vraag van Nelson Mandela terug naar Zuid-Afrika.
(belga/tdb)

10/11/08 06u32

BRON :
http://www.demorgen.be/

...

...& Wat schrijven onze Noorderburen, onze goede vrienden de Ollanders ~overigens een 35,2% van ons welgeacht & eerbiedwaardig lezerspubliek~ van Miriam Makeba ?!...

Wat zegt NRC Handelsblad ?!...

...

Kunst & Film

Miriam Makeba, zangeres (1932-2008)

Gepubliceerd: 10 november 2008 11:13 | Gewijzigd: 10 november 2008 13:58

Miriam Makeba bij een optreden in 2005 Foto AP

Vrolijke muziek was het wapen van Miriam Makeba in de Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijd. Ze gaf de anti-apartheidsbeweging een gezicht en een stem.

Door Henk van Gelder

Amsterdam, 10 nov. Miriam Makeba wist van geen ophouden. Hoewel ze al een paar jaar geleden haar eerste afscheidstournee maakte, bleef ze actief. Vorige week trad ze nog twee keer op in Nederland (woensdag in Tilburg en vrijdag in Paradiso in Amsterdam). Gisteravond zong ze in Castel Volturno, iets ten noorden van Napels, tijdens een manifestatie tegen de georganiseerde misdaad in Italië. Onmiddellijk na haar optreden kreeg ze een hartaanval, waarna ze vannacht is gestorven. Ze was 76 jaar.

Twee nummers maakten Miriam Makeba wereldberoemd: het opzwepende Pata Pata en het intrigerende Qongqothwane, beter bekend als The Click Song, naar de klikkende geluidjes die ze ritmisch door haar zang strooide.

Zelf protesteerde ze trouwens altijd als er van ‘geluidjes’ werd gesproken. De klikjes die ze produceerde, vormden een essentieel onderdeel van het Xhosa, de Bantoetaal van haar jeugd.

Miriam Makeba was in Zuid-Afrika al een bekende zangeres, toen ze in 1959 een hoofdrol kreeg in de folkloristisch getinte theatershow King Kong en daarmee in Engeland ging optreden, samen met trompettist Hugh Masekela, haar toenmalige echtgenoot. Een jaar later kregen ze te horen dat hun terugkeer naar huis niet langer gewenst was, waarna Makeba tegenover een VN-commissie een boycot tegen Zuid-Afrika bepleitte.

Tijdens haar ballingschap, die ruim dertig jaar duurde, groeide Miriam Makeba uit tot heldin van de anti-apartheidsbeweging. Haar vitale verzet tegen het apartheidsregime en haar aanstekelijke mengeling van Afrikaanse volksmuziek en soepele swing maakten haar tot „een internationaal icoon”, zoals het Zuid-Afrikaanse ministerie voor cultuur vanochtend verklaarde.

Eind 1990 kwam ze triomfantelijk terug, mede op aandringen van de nieuwe leider Nelson Mandela. Dat ze bij sommige bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika toch nog omstreden bleef, werd in 1997 duidelijk toen ze voor het eerst verscheen op een festival voor Afrikaanstaligen. Ze werd daar bekogeld met bierblikjes en koffiebekers en uitgemaakt voor „fokking kaffer”.

Maar voor de meeste andere Zuid-Afrikanen was ze een moeder des vaderlands geworden, die met haar trotse houding en haar uitdagende muziek veel voor haar land had betekend.

BRON :
http://www.nrc.nl/

...

...& Wat zegt de Wikipedia over Miriam Makeba ?!...

...

Miriam Makeba

Miriam Makeba (Prospect Township, bij Johannesburg, 4 maart 1932 - Caserta (Italië), 10 november 2008) was een Zuid-Afrikaanse zangeres. Ze was een actief tegenstandster van de Zuid-Afrikaanse apartheidspolitiek en leefde daardoor vanaf 1959 dertig jaar in ballingschap.⁽¹⁾

Leven

Makeba brak in de jaren 50 door als jazz-zangeres. Haar politiek activisme bracht haar in 1963 bij de Verenigde Naties, waar zij pleitte tegen de apartheid. Makeba ging in de Verenigde Staten wonen. In 1966 won zij een Grammy voor An Evening With Belafonte/Makeba, een samenwerking met Harry Belafonte. Een jaar later scoorde zij een wereldwijde hit met het nummer Pata Pata.

In 1969 trouwde Makeba met de Black Power-activist Stokely Carmichael. Het huwelijk leidde tot controverse in de Verenigde Staten. Het paar verhuisde naar Guinee.

Miriam Makeba deed in 1987 mee aan de Graceland-tour van Paul Simon. In 1990 keerde zij op uitnodiging van Nelson Mandela terug in Zuid-Afrika.

In 2005 maakte Makeba een tournee om haar carrière af te sluiten. Op 24 mei 2008 heeft Makeba tijdens een emotioneel optreden op een Haags Jazz-festival expliciet afscheid genomen van haar Nederlandse fans.

Miriam Makeba overleed op 10 november 2008 in Napels, Italië, aan een hartaanval na een antimaffiaconcert. Miriam Makeba trad op 7 november 2008 nog op in Paradiso in Amsterdam.

Haar bijnaam was Mama Africa.

Discografie

Albums

* Miriam Makeba: 1960 * The Many Voices Of Miriam Makeba: 1960 * The World Of Miriam Makeba: 1962 * Makeba: 1963 * Makeba Sings: 1965 * An Evening With Belafonte/Makeba (with Harry Belafonte): 1965 * The Click Song: 1965 * All About Makeba: 1966 * Malaisha: 1966 * Miriam Makeba In Concert!: 1967 * Pata Pata: 1967 * Makeba!: 1968 * The Promise: 1974 * Country Girl: 1975 * Pata Pata: 1977 * Sangoma: 1988 * Welela: 1989 * Eyes On Tomorrow: 1991 * Sing Me A Song: 1993 * A Promise: 1994 * Live From Paris & Conakry: 1998 * Homeland, 2000 * Keep Me In Mind, 2002 * Live at Berns Salonger, Stockholm, Sweden, 1966: 2003 * Reflections, 2004 * Makeba Forever, 2006 (last recording)

Compilatie-uitgaven

* The Queen Of African Music - 17 Great Songs, 1987 * Africa 1960-65 recordings, 1991 * Eyes On Tomorrow, 1991 * The Best Of Miriam Makeba & The Skylarks: 1956 - 1959 recordings, 1998 * Mama Africa: The Very Best Of Miriam Makeba, 2000 * The Guinea Years, 2001 * The Definitive Collection, 2002 * The Best Of The Early Years, 2003

...

...

BRON :
http://nl.wikipedia.org/

...

...& We neuzen nog wat verder, waarbij we op "The African Music Encyclopedia" stuiten...

...

Miriam Makeba

South African diva Miriam Makeba is well known throughout the world known as the Mama Africa and the Empress of African Song. Born in 1932 in South Afica, she first came to the public's attention as a featured vocalist with the Manhattan Brothers in 1954. She soon left to record with her all-woman group the Skylarks while touring Southern Africa with Alf Herberts' African Jazz and Variety, an 18 month tour that launched the careers of many African artists.

In 1959, Makeba's incredible voice help win her the role of the female lead in the show, King Kong, a Broadway-inspired South African musical. She then went to conquer America where she sang at President Kennedy's birthday and worked in New York with Harry Belafonte creating such classics as "The Click Song" and "Pata Pata".

In 1963 she testified about apartheid before the United Nations, as a result the South African government revoked her citizship and right of return. She stayed in the U.S. and married Stokely Carmichael, a Black Panther leader. That began her exile from her South African homeland. After harassment by U.S. authorities she fled to exile in Guinea.

Makeba returned to world prominence when she performed with Paul Simon on the Graceland tour. Finally in the late 1980's she returned to her homeland as a free South African.

BRON :
http://africanmusic.org/artists/makeba.html

...

...Een nummer uit het welbekende optreden van Miriam Makeba & Paul Simon...

"Paul Simon & Miriam Makeba" - duur : 4:03 minuten
Live optreden

...

Tot slot dezelfde Miriam Makeba vorig jaar...

"Miriam Makeba 2007" - duur : 3:16 minuten
Live optreden

...

Lang Leve Miriam Makeba !!

...

10-11-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever