~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
14-10-2011
Arvelor Mitaal of een mooi voorbeeld van roofkapitalisme
Alle gazetten spreken slechts over twee dingen vandaag als ze het hebben over ons eigen Belgistan: De groenen gewipt uit de nieuwe regering zonder enig voorafgaandelijk debat natuurlijk door de liberale partijen... en Arcelor-Mittal sluit hoogovens in Luik, meestal met een versie van "arm Wallonië" in bijlage waarin clichés de boventoon voeren. Wij geven jullie een stukje literatuur over de groene emissierechten die de Waalse regering zelf betaalde om Arcelor-Mittal in Luik te houden...het gaat toch over gigantische bedragen waarvoor de belastingbetaler eens te meer mag opdraaien en het gaat over emissierechten voor de periode 2008-2012...we zijn oktober 2011 en de boel gaat dicht, de buit is binnen...ze mogen daar hun groene en rooie hesjes aantrekken, wat paletten opstoken en slogans roepen... en daarna de werkloosheid in... Wat hieronder staat in een artikel daterend van 2010 is een mooi voorbeeld van het huidige roofkapitalisme....
Le Gouvernement de la Région wallonne vient dannoncer sa généreuse contribution au financement des quotas de CO2 dArcelor Mittal pour relancer le haut-fourneau dOugrée (HFB). Bonne nouvelle pour lemploi dans le bassin liégeois diront certains, mise en uvre logique dun accord politique entériné avant la crise économique sempresse-t-on de justifier au Gouvernement wallon Mais avec 12 millions de tonnes de CO2 offertes à Arcelor Mittal, cest lensemble du système des ETS (Système déchange de quotas démissions) qui est sérieusement remis en question.
Cest entre 40 et 60 millions deuros que la Région wallonne mettra sur la table pour financer 12 millions de tonnes de CO2 sous forme de quotas pour redémarrer le haut-fourneau dOugrée. Une contribution du Fédéral doit être encore négociée mais il semble acquis que dici 2012, Arcelor Mittal pourra profiter dun système dont le but premier de maîtrise des émissions de GES et defficacité environnementale est détourné au profit dun inquiétant principe « pollueur-payé » mais aussi "pollué-payeur"...
Pour rappel, le système déchange de quotas démissions (ETS) est un dispositif destiné à amener certains secteurs industriels à réduire leurs émissions et à investir dans des technologies efficientes sur le plan énergétique et environnemental. Des quotas CO2 leur étant alloués au départ, les industries récupèreront les sommes et efforts investis pour réduire leurs émissions par la cession de leurs quotas excédentaires sur un marché européen. Si par contre, leurs émissions dépassent le seuil fixé, elles devront acheter des quotas supplémentaires, au risque de devoir payer une amende aux autorités. Chaque état membre reste libre dallouer les quotas aux installations soumises à ce système selon un Plan national dallocations des quotas (PNAQ) qui est évalué par la Commission européenne. La première phase dallocation (2005-2007) avait montré ses faiblesses puisque la largesse des états membres vis-à-vis de certains secteurs navait pas eu leffet incitatif espéré. Les quotas ont été attribués de façon plus que généreuse à certaines industries, entrainant ainsi une chute du prix de la tonne de CO2.
Pour la seconde période (2008-2012), la Commission sest montrée plus scrupuleuse afin de datteindre de réelles réductions démissions. La Belgique, après avoir été contrainte de revoir son PNAQ à la baisse, peut ainsi allouer 58.5 millions de tonnes de CO2.
Dans le cadre du « partage des charges » entre les Régions, le Plan Wallon dallocation na pas été bouclé sans mal. En cause le « cas Arcelor Mittal » ou comment soutenir le plan de relance de phase à chaud hauts fourneaux HFB dOugrée et HF6 de Seraing - qui implique à lui seul lémission de 4 millions de tonnes de CO2 par an. La Région wallonne et le Fédéral fournissant 2.6 millions, lentreprise devait acquérir le solde. Cependant, la règle dallocation entre secteurs nautorisait pas cette affectation à Arcelor. Malgré un transfert de quotas entre les Régions et le recours à la réserve destinées aux nouveaux entrants (1.8 millions de tonnes), le Gouvernement wallon se voit forcé dacheter des droits sur le marché du carbone, tout en justifiant que les efforts de réduction opérés par dautres secteurs pourront dégager des quotas qui seraient revendus par la suite.
Mais cette démonstration mathématique présente des failles qui laissent perplexe. Premièrement, parce que pour alimenter la réserve pour les nouveaux entrants (1.8 millions) et allouer à Arcelor les quotas nécessaires à la relance de la phase à chaud, cest finalement un total de 2.9 millions de tonnes par an qui « gonflent » ainsi le plan dallocation de la Région wallonne. Un tour de passe-passe qui affaiblit lefficacité environnementale du système, qui crée une distorsion de concurrence entre secteurs soumis aux ETS et ceux qui ne le sont pas. Ensuite, on est en droit dêtre sceptique quant aux réductions espérées des secteurs non ETS (1.7 millions de tonnes estimées). Car si globalement, le ralentissement de certaines activités industrielles de secteurs déjà soumis aux ETS et la substitution du charbon par le gaz naturel permettront à la Région datteindre ses objectifs de réduction de 7.5% (période 2008-2012), les secteurs des transports, tertiaire et résidentiel continuent démettre de plus en plus [1].
En outre, la Région et le Fédéral sont réellement « pris en otage » par leur engagement vis-à-vis dArcelor à fournir les quotas nécessaires à la reprise des activités sidérurgiques dans le bassin liégeois. Dans le contexte actuel, ce ne sont plus les 20 millions de tonnes initialement calculées pour les 5 années (2008- 2012) mais 12 millions de tonnes supplémentaires que les gouvernements devront financer,. Cest donc la collectivité qui prend en charge les coûts dune activité économique dentreprises qui profitent dun système qui est loin datteindre son objectif incitatif de départ. En effet, dans un récent rapport dénonçant les entreprises qui profitent du système européen ETS (Rapport Sandbag : The Carbon Rich list- Feb. 2010), on constate quArcelor-Mittal vient en tête du top 10 des compagnies qui ont bénéficié du plus grand nombre de quotas excédentaires, leur permettant ainsi de dégager dénormes profits (« windfall profits ») générés par leur vente ou de disposer dune réserve « stratégique » qui les dispenseraient defforts contraignants pour la prochaine période dallocation. Ce rapport démontre à nouveau que la logique de marché appliquée aux mesures environnementales renforce le poids et linfluence de certains secteurs sur le politique.
Pour la période post-2012, il faut plaider pour un système plus ambitieux et surtout plus transparent tant il apparait que les transactions opérées sur le marché du carbone sont relativement opaques. LUE doit soutenir des efforts de réduction élevés (30 à 40 % dici 2020). Elle devra également tenir compte de ces surplus de quotas en augmentant la part de quotas mis aux enchères et en sassurant que les profits dégagés des quotas alloués précédemment soient réellement investis dans des technologies et efforts contribuant à la dé-carbonisation. Il faudra enfin un contrôle plus strict du mécanisme de la part de la Commission par un droit de regard et un accès aux informations relatives aux activités et transactions des entreprises.
Le cas "Arcelor-Mittal" dévoile une Région wallonne otage de certaines firmes, très polluantes, qui brandissent le spectre du chômage et de labandon de bassins industriels pour sassurer leur plantureux bénéfices. Il sagit ni plus ni moins dun chantage au détriment dune politique volontariste et cohérente qui permettrait de réaliser de réels effets en termes de réduction de GES. La transition vers une économie pauvre en carbone, allègrement supplantée par le mirage de « lEldorado sidérurgique wallon », est ainsi encore bien loin !
Als het zo verder gaat kan Belgistan beter meteen alles nationaliseren. Telkens het misgaat krijgen we weer die oproep tot nationalisering. Bij Opel was dat al zo, Dexia werd in werkelijkheid omgezet en nu Arcelor -Mittal in Luik...Je kan je echter wel degelijk afvragen waarom het bij een bank wel kan en bij een staalfabriek dus waarschijnlijk niet? We zijn er van overtuigd dat indien de Gemeentelijke Holding en ARCO samen meer dan 50% van de aandelen van het Luikse Arcelor zouden bezitten het op één of twee nachtelijke vergaderingen beklonken was geweest. Eventueel even een ouwe politicus optrommelen die het moet komen uitleggen en hop met de nationalisering...
De sluiting van de warme lijn van staalgigant ArcelorMittal in Luik is een mokerslag voor de werknemers, maar ook voor Wallonië. Dat heeft de Waalse regering donderdag gezegd na afloop van de wekelijkse vergadering.
De Waalse regering reageert niet met fatalisme op het slechte nieuws, zo benadrukte minister-president Rudy Demotte. Hij wil dat de staalgroep alle sociale, milieugerelateerde en industriële verplichtingen nakomt. 'We zullen onverwurmbaar zijn inzake het nakomen' van deze verplichtingen, zo voegde Demotte toe.
De regering sluit ook de piste van een overname door een ander bedrijf niet uit. 'Vandaag de dag, in deze wereld, kunnen dergelijke installaties gelegen in het hart van Europa interesse wekken bij overnemers', bevestigt minister van Economie Jean-Claude Marcourt.
Indien een geïnteresseerde partij opduikt, zal de regering alles in het werk stellen om een overdracht van de installaties door ArcelorMittal te verzekeren. Een eventuele overname kwam woensdag al ter sprake toen Demotte en Marcourt de verantwoordelijken van ArcelorMittal ontmoetten. Die verantwoordelijken hebben hierop nog geen antwoord geformuleerd.
Ondernemingsraad
De bijzondere ondernemingsraad van de staalreus ArcelorMittal in Flémalle vlakbij Luik is vanmorgen uitgesteld om veiligheidsredenen. De ondernemingsraad had om 9 uur op de zetel van het bedrijf in Flémalle moeten beginnen. Maar de directie annuleerde de vergadering vanmorgen omdat ze vreesde voor haar veiligheid. Bij het gebouw hadden tientallen werknemers zich verzameld.
Waar en wanneer de ondernemingsraad nu moet plaatsvinden is niet duidelijk. De directie van het bedrijf zou liefst uitwijken naar Brussel, maar de vakbonden willen de vergadering in de regio Luik.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ArcelorMittal heeft donderdagvoormiddag aan formateur Elio Di Rupo gevraagd om de Luikse staalindustrie te nationaliseren, in navolging van Dexia Bank.
De vakbonden vragen de staat een miljard euro te investeren om de infrastructuur weer in orde te brengen en om competente bestuurders te benoemen. Dat zegt de secretaris-generaal van BBTK Luik, Egidio Di Panfilo.
"Het gewest greep een paar jaar geleden op eenzelfde manier in bij FN Herstal", zegt Panfilo. "We hadden dit nooit durven vragen tot een paar weken geleden. De staat maakte 4 miljard euro vrij voor Dexia in één weekend. Waarom geen miljard voor de Luikse staalindustrie? Elio Di Rupo weet nu van onze vraag."
De algemeen secretaris van het ABVV, Anne Demelenne, en haar Waalse ambtgenoot Thierry Bodson, deden donderdagvoormiddag het officiële verzoek aan de formateur.
In these days of dire economic and environmental crisis, with political elites under attack from Athens to Washington, the establishment is desperate for legitimacy. Even International Monetary Fund (IMF) staff now publicly endorse social justice at the same time they tighten austerity screws.
Recall the context. The 2008-09 financial meltdown was supposedly solved by throwing money at bankers in Wall Street, the City of London, Frankfurt, Paris and Tokyo. But it didnt work, and on BBCs Newsnight last Friday, Robert Shapiro of the Georgetown University Business School blew the whistle on the European debt crisis.
If they cannot address it in a credible way I believe within perhaps two to three weeks we will have a meltdown in sovereign debt which will produce a meltdown across the European banking system, warned Shapiro. We are talking about the largest banks in the world, the largest banks in Germany, the largest banks in France, that will spread to the United Kingdom, it will spread everywhere.
Shapiro also happens to be a consultant to the IMF. Facing a new meltdown of reputational confidence, the institutions panicked press office quickly tweeted, IMF notes Shapiro is not IMF Adviser on European activities. Instead, said the IMF with typical blind arrogance, Europes growth potential is remarkable. With steady implementation of the right policies, it can be achieved.
Here in South Africa, we should be paying closer attention because Finance Minister Pravin Gordhan last week offered our tax monies as an emergency $250 million bailout loan from Pretoria to Brussels via the IMF. This comes on the heels of his $300 million bailout offer to Swazi dictator King Mswati, in spite of widespread opposition by civil society in Swaziland and South Africa.
What Gordhan explained to national SAfm radio audiences about the European emergency credits last week was chilling, especially because I will never forget the Natal Indian Congress classes on revolutionary politics he gave at the Gandhi settlement in Durbans Phoenix community a quarter century ago.
SAfms Alec Hogg asked, Even if it is only a small amount, relatively speaking, that we are putting in, many African countries went through hell in the seventies and eighties because of conditionality according to these loans. Are you going to try and insist that there is similar conditionality now that the boot is on the other foot, as it were?
Absolutely, replied Gordhan, The IMF must be as proactive in developed countries as it is in developing countries. The days of this unequal treatment and the nasty treatment, if you like, for developing countries and politeness for developed countries must pass.
Gordhans call for more proactive nastiness by the IMF and its Brussels allies against the Greek, Spanish, Portuguese and Irish poor and working people, throws African National Congress traditions of international solidarity into disrepute. (It is not likely that the neoliberal nationalists running the ANC will do anything about it, unlike their anger at ANC Youth League president Julius Malema who called the Botswanan government a puppet of Washington and called for regime change, thus landing him in a potentially game-changing disciplinary hearing whose outcome we will know in coming days.)
The same attacks are underway in Egypt, where tens of billions of dollars were funneled to the ultra-corrupt Hosni Mubarak regime from the State Department, Pentagon and IMF/World Bank. In June, the IMF offered a $3 billion loan to Egypt so that it could repay the IMF and other lenders the interest coming due on Cairos $33 billion foreign debt. A genuinely free democracy would have grounds to default on that debt, because of its Odious nature in legal and technical terms.
But as if to whitewash over decades of illegitimacy, acting IMF Managing Director John Lipsky proclaimed on June 5, We are optimistic that the programmes objectives of promoting social justice, fostering recovery, and maintaining macroeconomic stability and generating jobs will bring positive results for the Egyptian people. Added the IMFs Egypt mission head, Ratna Sahay, Following a revolution and during a challenging period of political transition, the Egyptian authorities have put in place a home-grown economic program with the overarching objective of promoting social justice.
The following week, Cairos military government began implementing a controversial law banning strikes and the finance minister not only promised a continuation of neoliberal policies but canceled a proposed capital gains tax.
In addition to IMF staff, another man who spent nearly three decades causing immense suffering at the World Bank, Ismail Serageldin, was recently invited to deliver the Nelson Mandela Annual Lecture, which he titled, The Making of Social Justice.
At Durban High Schools Seabrooke Theatre on Tuesday, at a videoed repeat of his speech, we heard Serageldin calling social justice the foundation of the modern Republic of South Africa The light shining from South Africa has finally reached the northern part of the continent, where I live.
Shining light? Does Serageldin a long-time Mubarrak supporter not know that inequality, unemployment and environmental devastation have soared since 1994, thanks mainly to Pretorias adoption of World Bank and IMF policies?
He may simply not care. In an interview with the NGO Share International a few years ago, Serageldin was asked, The World Bank has received a fair amount of criticism in recent years for its policies toward the poor and the environment. How have those policies changed during your tenure at the bank?
The answer was as chilling as Gordhans: I totally reject the criticism thats being brought forward against the Bank.
The follow-up question: One of the most controversial areas of involvement for the Bank has been its structural adjustment programs. Some people argue they hurt the poor by forcing governments to reduce or eliminate subsidies for basic goods in exchange for getting World Bank loans. Is that still something that the bank is involved with? Replied Serageldin, Sure.
Serageldin is best known for his prophetic 1995 statement, Many of the wars this century were about oil, but those of the next century will be over water. As if to ensure this would be true, Serageldin became a leader of the water privatization lobbys World Water Council. Under his tutelage its main commission aimed to help formulate global water policies.
The World Bank push to end operating subsidies and privatise water was relentless, with Serageldins commission arguing that governments should treat water like any other commodity and open its management to free market competition. As he explained in 2003, We pay for food. Why should we not pay for water?
In Johannesburg as well as Argentina, Bolivia and many other sites, this philosophy ensured the early 2000s witnessed water wars of World Bank projects run by French, British and US multinational corporations against poor people.
If, as it seems, the Mandela Foundation and a Johannesburg audience were fooled by Serageldin, this only makes it more important for us here in Durban, in Egypt and everywhere else to ask tough questions to bankers who talk social justice but who walk with a stick that always applies nasty economic pain to societys most vulnerable.
Patrick Bond directs the University of KwaZulu-Natal Centre for Civil Society: http://ccs.ukzn.ac.za
Who Do the White Shirt Police Report to at Occupy Wall Street Protests?
Financial Giants Put New York City Cops On Their Payroll
by PAM MARTENS
Videos are springing up across the internet showing uniformed members of the New York Police Department in white shirts (as opposed to the typical NYPD blue uniforms) pepper spraying and brutalizing peaceful, nonthreatening protestors attempting to take part in the Occupy Wall Street marches. Corporate media are reporting that these white shirts are police supervisors as opposed to rank and file. Recently discovered documents suggest something else may be at work.
If youre a Wall Street behemoth, there are endless opportunities to privatize profits and socialize losses beyond collecting trillions of dollars in bailouts from taxpayers. One of the ingenious methods that has remained below the publics radar was started by the Rudy Giuliani administration in New York City in 1998. Its called the Paid Detail Unit and it allows the New York Stock Exchange and Wall Street corporations, including those repeatedly charged with crimes, to order up a flank of New Yorks finest with the ease of dialing the deli for a pastrami on rye.
The corporations pay an average of $37 an hour (no medical, no pension benefit, no overtime pay) for a member of the NYPD, with gun, handcuffs and the ability to arrest. The officer is indemnified by the taxpayer, not the corporation.
New York City gets a 10 percent administrative fee on top of the $37 per hour paid to the police. The Citys 2011 budget called for $1,184,000 in Paid Detail fees, meaning private corporations were paying wages of $11.8 million to police participating in the Paid Detail Unit. The program has more than doubled in revenue to the city since 2002.
The taxpayer has paid for the training of the rent-a-cop, his uniform and gun, and will pick up the legal tab for lawsuits stemming from the police personnel following illegal instructions from its corporate master. Lawsuits have already sprung up from the program.
When the program was first rolled out, one insightful member of the NYPD posted the following on a forum: regarding the officer working for, and being paid by, some of the richest people and organizations in the City, if not the world, enforcing the mandates of the private employer, and in effect, allowing the officer to become the Praetorian Guard of the elite of the City. And now corruption is no longer a problem. Who are they kidding?
Just this year, the Department of Justice revealed serious problems with the Paid Detail unit of the New Orleans Police Department. Now corruption probes are snowballing at NOPD, revealing cash payments to police in the Paid Detail and members of the department setting up limited liability corporations to run upwards of $250,000 in Paid Detail work billed to the city.
When the infamously mismanaged Wall Street firm, Lehman Brothers, collapsed on September 15, 2008, its bankruptcy filings in 2009 showed it owed money to 21 members of the NYPDs Paid Detail Unit. (A phone call and email request to the NYPD for information on which Wall Street firms participate in the program were not responded to. The police unions appear to have only scant information about the program.)
Other Wall Street firms that are known to have used the Paid Detail include Goldman Sachs, the World Financial Center complex which houses financial firms, and the New York Stock Exchange.
The New York Stock Exchange is the building in front of which the Occupy Wall Street protesters have unsuccessfully tried to protest, being herded behind metal barricades, clubbed with night sticks, kicked in the face and carted off to jail rather than permit the last plantation in America to be defiled with citizen chants and posters. (A sample of those politically inconvenient posters and chants: The corrupt are afraid of us; the honest support us; the heroic join us; Tell me what democracy looks like, this is what democracy looks like; Ill believe a corporation is a person when Texas executes one. The last sign refers to the 2010 U.S. Supreme Court decision, Citizens United v. Federal Election Commission, giving corporations First Amendment personhood, which allows them to spend unlimited amounts of money in elections.)
On September 8, 2004, Robert Britz, then President and Co-Chief Operating Officer of the New York Stock Exchange, testified as follows to the U.S. House Committee on Financial Services:
we have implemented new hiring standards requiring former law enforcement or military backgrounds for the security staff We have established a 24-hour NYPD Paid Detail monitoring the perimeter of the data centers We have implemented traffic control and vehicle screening at the checkpoints. We have installed fixed protective planters and movable vehicle barriers.
Military backgrounds; paid NYPD 24-7; checkpoints; vehicle barriers? It might be insightful to recall that the New York Stock Exchange originally traded stocks with a handshake under a Buttonwood tree in the open air on Wall Street.
In his testimony, the NYSE executive Britz states that we did this or that while describing functions that clearly belong to the City of New York. The New York Stock Exchange at that time had not yet gone public and was owned by those who had purchased seats on the exchange primarily, the largest firms on Wall Street. Did the NYSE simply give itself police powers to barricade streets and set up checkpoints with rented cops? How about clubbing protesters on the sidewalk?
Just six months before NYSE executive Britz testimony to a congressional committee, his organization was being sued in the Supreme Court of New York County for illegally taking over public streets with no authority to do so. This action had crippled the business of a parking garage, Wall Street Garage Parking Corp., the plaintiff in the case. Judge Walter Tolub said in his opinion that
a private entity, the New York Stock Exchange, has assumed responsibility for the patrol and maintenance of truck blockades located at seven intersections surrounding the NYSE no formal authority appears to have been given to the NYSE to maintain these blockades and/or conduct security searches at these checkpoints the closure of these intersections by the NYSE is tantamount to a public nuisance The NYSE has yet to provide this court with any evidence of an agreement giving them the authority to maintain the security perimeter and/or conduct the searches that their private security force conducts daily. As such, the NYSEs actions are unlawful and may be enjoined as they violate plaintiffs civil rights as a private citizen.
The case was appealed, the ruling overturned, and sent back to the same Judge who had no choice but to dismiss the case on the appellate ruling that the plaintiff had suffered no greater harm than the community at large. Does everyone in lower Manhattan own a parking garage that is losing its customer base because the roads are blocked to the garage?
Some believe that Wall Street is given special privileges and protection because New York Citys Mayor Michael Bloomberg owes his $18.1 billion in wealth (yes, hes that 1 percent the 99 percent are protesting) to Wall Street. The Mayor was previously a trader for Salomon Brothers, the investment bank made famous for attempting to rig the U.S. Treasury market in two-year notes.
The Mayors business empire which bears his name, includes the awesome Bloomberg terminal, a computer that houses enormous pricing data for stocks and bonds, research, news, charting functions and much more. There are currently an estimated 290,000 of these terminals on Wall Street trading floors around the globe, generating approximately $1500 in rental fees per terminal per month. Thats a cool $435 million a month or $5.2 billion a year, the cash cow of the Bloomberg businesses.
The Bloomberg businesses are run independently from the Mayor but he certainly knows that his terminal is a core component of his wealth. Nonetheless, the Mayor is not Wall Streets patsy. Bloomberg Publishing is frequently in the forefront of exposing fraud on Wall Street such as the 2001 tome The Pied Pipers of Wall Street by Benjamin Mark Cole, which exposed the practice of releasing fraudulent stock research to the public. Bloomberg News was responsible for court action that forced the Federal Reserve to release the details of what it did with trillions of dollars in taxpayer bailouts to Wall Street firms, hedge funds and foreign banks.
Police Commissioner Ray Kelly may also have a soft spot for Wall Street. He was formerly Senior Managing Director of Global Corporate Security at Bear, Stearns & Co. Inc., the Wall Street firm that collapsed into the arms of JPMorgan in March of 2008.
There has also been a bizarre revolving door between the Wall Street millionaires and the NYPD at times. One of the most puzzling career moves was made by Stephen L. Hammerman. He left a hefty compensation package as Vice Chairman of Merrill Lynch & Co. in 2002 to work as Deputy Commissioner of Legal Matters for the NYPD from 2002 to 2004. That move had everyone on Wall Street scratching their head at the time. Merrill collapsed into the arms of Bank of America on September 15, 2008, the same date that Lehman went under.
Wall Street is not the only sector renting cops in Manhattan. Department stores, parks, commercial banks and landmarks like Rockefeller Center, Jacob Javits Center and St. Patricks Cathedral have also participated in the Paid Detail Unit, according to insiders. But Wall Street is the only sector that runs a private justice system where its crimes are herded off to secret arbitration tribunals, has sucked on the public teat to the tune of trillions of dollars, escaped prosecution for the financial collapse, and can put an armed municipal force on the sidewalk to intimidate public protestors seeking a realignment of their democracy.
We may be learning a lot more in the future about the tactics Wall Street and the NYPD have deployed against the Occupy Wall Street protestors. The highly regarded Partnership for Civil Justice Fund has filed a class action lawsuit over the approximately 700 arrests made on the Brooklyn Bridge on October 1. The formal complaint and related information is available at the organizations web site, www.JusticeOnLine.org.
The organization was founded by Carl Messineo and Mara Verheyden-Hilliard. The Washington Post has called them the constitutional sheriffs for a new protest generation.
The suit names Mayor Bloomberg, Police Commissioner Kelly, the City of New York, 30 unnamed members of the NYPD, and, provocatively, 10 unnamed law enforcement officers not employed by the NYPD.
The lawsuit lays out dwhat has been curtailing the constitutional rights of protestors for a very long time in New York City.
As seen in the movements for social change in the Middle East and Europe, all movements for social justice, jobs, and democracy need room to breathe and grow and it is imperative that there be a halt to law enforcement actions used to shut down mass assembly and free expression of the people seeking to redress grievances
After escorting and leading a group of demonstrators and others well out onto the Brooklyn Bridge roadway, the NYPD suddenly and without warning curtailed further forward movement, blocked the ability of persons to leave the Bridge from the rear, and arrested hundreds of protestors in the absence of probable cause. This was a form of entrapment, both illegal and physical.
That the trap and detain mass arrest was a command-level-driven intentional and calculated police operation is evidenced by the fact that the law enforcement officials who led the demonstration across the bridge were command officials, known as white shirts.
In April 2001, I was arrested and incarcerated by the NYPD while peacefully handing out flyers on a public sidewalk outside of the Citigroup shareholders meeting flyers that warned of growing corruption inside the company. (The unlawful merger of Travelers Group and Citibank created Citigroup and resulted in the repeal of the Glass-Steagall Act, the depression era investor protection legislation that barred depositor banks from merging with high-risk Wall Street firms. Many of us from social justice groups in New York City had protested against the repeal but were out maneuvered by Wall Streets political pawns in Washington.)
Out of a group of about two dozen protestors from the National Organization for Women in New York City, Rain Forest Action Network, and Inner City Press, I was the only person arrested. There was no civil disobedience occurring. Rain Forest Action Network was handing out fortune cookies with prescient warnings about Citigroup and urging pedestrians to cut up their Citibank credit cards. The rest of us were peacefully handing out flyers.
Chained to a metal bar inside the police precinct, I was grilled on any crimes I might know about. I responded that the only crimes I knew about were listed on the flyer and apparently, in New York City, one gets arrested for disclosing crimes by Wall Street firms.
A mysterious, mature, white shirted inspector who ordered my arrest on the sidewalk, and refused to give his first name, disappeared from the police report when it was filed, blaming the arrest instead on a young police officer. Citigroup is only alive today because the Federal government inserted a feeding tube into Citigroup and infused over $2 trillion in loans, direct investment and guarantees as the company veered toward collapse.
The NYPD at the time of my arrest was run by Bernard Kerik the man President George W. Bush later sent to Iraq to be the interim Interior Minister and train Iraqi police. The President subsequently nominated Kerik to head the Department of Homeland Security for the entire nation. The nation was spared of that eventuality only because of an illegal nanny popping up. Today, Kerik is serving a four year sentence in Federal prison for a variety of criminal acts.
The New York Civil Liberties Union filed a Federal lawsuit on my behalf (Martens v. Giuliani) and we learned that the NYPD had arbitrarily established a policy to arrest and hold for 72 hours any person protesting in a group of 20 or more. The case was settled for a modest monetary award and the repeal by the NYPD of this unconstitutional and despicable practice.
Pam Martens worked on Wall Street for 21 years. She spent the last decade of her career advocating against Wall Streets private justice system, which keeps its crimes shielded from public courtrooms. She has been writing on public interest issues for CounterPunch since retiring in 2006. She has no security position, long or short, in any company mentioned in this article. She can be reached at pamk741@aol.com
CAMILA VALLEJO «NOTRE MÉCONTENTEMENT EST DÛ À LINSOUTENABLE INÉGALITÉ»
Chaque année, les étudiants chiliens se mobilisent. Le mouvement de 2011 semble plus fort et plus entendu...
Camila Vallejo.Tant que le Chili sera un pays injuste et inégalitaire, les gens descendront dans la rue pour le dénoncer. Cela a toujours été la note dominante, même depuis la fin de la dictature. Depuis larrivée de Piñera au pouvoir, toutefois, lévidente défense du privé dans les services basiques du pays et lassaut de privatisations que le gouvernement a tenté de lancer dans le dos des acteurs sociaux, ont provoqué un mécontentement tel parmi les citoyens quil a débouché sur la mobilisation sociale la plus grande depuis les années 1980. Les contradictions entre ce que propose le gouvernement de droite et ce que les citoyens veulent défendre sont de plus en plus aiguës. Doù, la popularité très basse de lexécutif ces derniers mois.
Quattendez-vous du dialogue avec le gouvernement ?
Camila Vallejo. Durant ces mois de mobilisation, nous avons été marqués par lintransigeance avec laquelle le gouvernement a défendu le modèle néolibéral qui prédomine dans léducation. En particulier, lorsquil sest montré prêt à exprimer son côté le plus violent et répressif. Après tant de manifestations de centaines de milliers de personnes, quil commence juste à vouloir faire respecter la loi (qui interdit le profit dans léducation NDLR) sonne comme un manque de respect. Ce mouvement mérite dêtre écouté. Et si le président nest pas disposé à céder par le dialogue, nous exigerons un référendum pour démontrer et faire respecter lopinion de la majorité.
Est-ce un avantage ou un inconvénient dêtre face à un gouvernement de droite ?
Camila Vallejo. Avec le gouvernement Piñera, le Chili a compris quil ny a rien de pire pour le peuple quun programme de droite. Difficile donc dy voir un avantage. Cependant, lassaut de privatisations et les graves erreurs du gouvernement comme la répression excessive et lintransigeance idéologique ont généré une plus grande émotion dans la population, fatiguée des privilèges de quelques-uns. Ceci nous a permis datteindre une participation historique aux manifestations et un soutien jamais vu auparavant. À linverse, les ferventes convictions néolibérales du gouvernement rendent les avancées et les possibilités daccord plus difficiles. De plus, cette droite est liée aux « propriétaires du Chili », cest-à-dire au secteur entrepreneurial et aux familles les plus riches. Elle dispose donc de la grande majorité des médias de masse, de linfluence des riches entrepreneurs, en plus des forces policières et militaires. Déjà en vigueur sous la Concertación (coalition de centre gauche, au pouvoir pendant vingt ans NDLR), cette situation est encore plus forte aujourdhui, car le mouvement effraie les plus privilégiés.
En 2006, la mobilisation étudiante avait obtenu une grande table de travail sur léducation. Mais, arrivés au Parlement, les projets de loi ont été vidés de leur substance. Comment éviter un échec similaire ?
Camila Vallejo. Même si les deux mouvements se ressemblent, de nouveaux éléments font aujourdhui envisager une issue positive. Dune part, malgré les efforts de la presse pour nous diviser ou détourner lattention de la population, nous bénéficions toujours dun très fort soutien et nos opinions comme dirigeants étudiants sont bien évaluées. Dautre part, même si cest en partie par opportunisme, la Concertación et ses parlementaires ont une posture plus proche de la nôtre que de celle de lexécutif. Enfin, nous nous préparons pour cette étape de dialogue. Nous avons exigé des garanties (débats télévisés, gel des projets de loi sur léducation lancés au Parlement notamment), pour que le dialogue ne se transforme pas en un accord de coalitions politiques en catimini. Surtout, nous continuerons à manifester.
Vous faites partie des Jeunesses communistes. Quelle influence a cet engagement sur votre travail de leader et sur le mouvement ?
Camila Vallejo. Une grande partie de la dirigeante que je suis aujourdhui vient de la militante dhier. Ma formation politique, la discipline et le soutien de nombreux camarades engagés me permettent de réaliser mon travail avec clarté et tranquillité. Sans eux, ce serait impossible. Par ailleurs, la lutte de ce mouvement est aussi la lutte de ma jeunesse. Jendosse cette cause en tant que représentante des étudiants de lUniversité du Chili, mais cest aussi par conviction personnelle que je me bats pour rétablir léducation publique dans mon pays.
En plus décrire sur votre rôle à la tête du mouvement, des médias ont évoqué votre physique, vous qualifiant de « belle rebelle », voire de « leader sexy ». Quelle est votre réaction ?
Camila Vallejo. Cela répond au machisme qui, malheureusement, caractérise encore notre société. Mais je crois aussi quà cette occasion, nous apprenons quelque chose des capacités des femmes, et jespère que nous pourrons avancer en matière de discrimination sexiste. Pour que cette situation ne devienne pas juste une anecdote de mauvais goût derrière lhistorique mobilisation de cette année.
Zweepslagen en cel voor Iraanse actrice na filmrol
(Novum/AP) - SYDNEY - De Iraanse actrice Marzieh Vafamehr is veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en negentig zweepslagen. Dat was te lezen op de Iraanse oppositiewebsite kalameh.com. Ze werd volgens de site in juni gearresteerd, twee jaar nadat ze in een film was te zien die kritisch is over de islamitische republiek.
De producenten van de Australische film zeiden dinsdag geschokt te zijn over de veroordeling. De advocaat van Vafamehr zou inmiddels beroep hebben aangetekend.
De actrice speelde in My Tehran for Sale uit 2009, die werd opgenomen in de Iraanse hoofdstad. De film van de Iraans-Australische regisseur Granaz Moussavi kraakt harde noten over het harde bewind van Mahmoud Ahmadinejad.
De producenten zeiden niets te weten over de inhoud van de aanklacht tegen Vafamehr. Ze vermoeden echter dat het te maken heeft met hoofddoekloos optreden. De actrice scheert in de film haar hoofd kaal.
My Tehran for Sale is nooit in Iran te zien geweest en is door de autoriteiten verboden. De film werd vorig wel vertoond op het International Film Festival in Rotterdam.
09.10.2011
TUNISIE. Le précédent "Persepolis" au Liban
Le Hezbollah fait interdire « Persepolis »
Ca se passe comme ça au Liban. Coincé entre la Syrie et leur bras armé, le Hezbollah, voici que le gouvernement vient de censurer la diffusion de « Persepolis » au pays des Cèdres. Le film traite de l'Iran, de la persécution ayant eu lieu sous Khomeiny, ce qui normalement ne devrait pas gêner le Liban. Mais le chef de la sûreté, proche du Hezbollah, a jugé le dessin animé de Marjane Satrapi hostile aux valeurs d'un « certain islam. » Pas d'inquiétudes à avoir: les DVD pirates vont éclore dans beaucoup de foyers libanais. Quand le piratage vient au secours de la liberté de penser...
Tunisie - Persepolis: le ministre du Culte appelle au respect du sacré
Le ministre tunisien des Affaires religieuses a condamné lundi les "troubles et actes de vandalisme" survenus dimanche à Tunis après la diffusion du film "Persepolis", tout en appelant les médias et la presse "à respecter les croyances et la chose sacrée".
"Le ministère des Affaires religieuses a suivi avec une immense tristesse les actes de vandalisme et de troubles survenus suite à la diffusion par la chaîne Nessma d'un film contenant quelques images incarnant l'être divin suprême", écrit le ministre Laroussi Mizouri dans un communiqué.
"Dans ce cadre le ministère invite tous les Tunisiens, tous les medias et toute la presse publique et privée à respecter les croyances et la chose sacrée religieuse et s'engager à respecter les principes de la paix sociale pour faciliter la transition démocratique", souligne-t-il.
Des salafistes indignés par la diffusion vendredi du film franco-iranien de Marjane Satrapi "Persepolis" ont tenté d'attaquer dimanche la télévision privée Nessma, située dans le centre de Tunis.
en hoe zit het in de verre "exotische" uithoeken van het "Franse Rijk"? We hebben jullie in het verleden steeds op de hoogte gehouden van de strijd van een organisatie als de LKP (Liannaj Kont Pwofitasyon) in Guadeloupe...Vandaag is de strijd tegen de uitbuiting van d eplaatselijke bevolking door de stijgende prijzen veroorzaakt o.a. door de monopoliepositie van een blanke elite op de invoer van de meeste producten en die tevens ook eigenaar zijn van de meeste grootwarenhuizen, overgeslagen naar Mayotte. Een ander zogenaamde idylisch eiland. Enkel idylisch als je een welstellend toerist bent...
liannaj kont pwofitasyon
Communiqué de presse
En soutien aux Travailleurs et au Peuple de MAYOTTE
LKP condamne fermement et sans réserve la féroce répression qui frappe les femmes, les hommes, les jeunes qui osent lever la tête pour dire NON à la pwofitasyon ; pwofitasyon organisée avec lentière approbation de lEtat Français.
Ce schéma, nous le connaissons bien car cest le même en Guadeloupe : la mainmise sur léconomie par deux ou trois familles ou groupes qui pillent et spolient en toute impunité.
LKP tient le MEDEF et lEtat Français, singulièrement Marie-Luce PENCHARD comme responsables de la dégradation de la situation à MAYOTTE. Tout comme en Guadeloupe, au lieu de négocier et de faire de réelles propositions, lEtat colonial a fait le choix du mépris, de larrogance et préfère lancer les forces de répression pour « mater » les travailleurs et le peuple de MAYOTTE qui demandent respect, dignité et justice sociale.
Tout comme en Guadeloupe, le refus de la négociation, le désengagement, le non respect des accords ne peuvent que renforcer le mécontentement.
LKP adresse son soutien militant aux travailleurs et au Peuple de MAYOTTE en lutte contre la pwofitasyon.
NON AU MEPRIS MAYOTTE GWADLOUP MENM KONBA,
ANSANM NOU KA LITÉ, ANSAMN NOU KÉ GANNYÉ,
Pou LIYANNAJ KONT PWOFITASYON
Elie DOMOTA
Lapwent,09 Òktob 2011
A Mayotte, les manifestations contre la vie chère font capoter la primaire socialiste
Emeutiers dans les rues de Mamoudzou, préfecture de Mayotte, le 28 septembre 2011.
A Mayotte, le mouvement contre la vie chère se poursuit. Les négociations n'ont pas permis d'avancer, samedi 8 octobre. Aucune nouvelle rencontre n'est prévue ce dimanche. Hier, l'association des maires de Mayotte avait appelé à une manifestation pacifique en soutien au mouvement. Manifestation qui a failli dégénérer à Kawéni, près de Mamoudzou. Les forces de lordre ont tenté de passer au sein de la foule pour aller protéger une grande surface. Les quelques coups de matraques distribués nont pas été du goût des maires. Les élus demandent le départ du préfet. Du coup, la primaire du PS a été annulée ce 9 octobre.
Avec le correspondant de RFO pour RFI
La tension est vive sur les deux îles qui composent Mayotte, le 101e département français. Depuis une dizaine de jours un fort mouvement social s'élève contre la vie chère. Au point d'avoir obligé le PS à annuler l'organisation de la primaire socialiste, ce dimanche 9 octobre 2011.
Au cours de la dernière manifestation du 8 octobre -après une deuxième modification ditinéraire- les protestataires ont décidé de se rendre à la grande surface située à la sortie de la ville pour la faire fermer. Par précaution, les gendarmes mobiles ont essayé de se frayer un passage à travers la foule pour empêcher tout dérapage.
Mais, quelques coups de matraque après, les maires et les protestataires bloquent les gendarmes par un sit-in et manifestent leur mécontentement à l'encontre de Thomas Degos, préfet de Mayotte. Ibrahim Aboubacar, vice-président du Conseil général : « Le préfet doit partir. On va demander son départ ».
Les maires de Ouangani et Sada font la même demande. Ali Ahmed-Combo, maire de Ouangani : « On avait prévu une marche pacifique. On avait prévu de partir jusquà Cora et de retourner. Là, aujourdhui, jai compris que le préfet doit partir ». Même propos d'Ahmada Ben Ali, maire de Sada : « La population est dans la rue. Nous, on est venus pour soutenir la population pour justement faire en sorte que les choses se passent bien. Et on nous envoie des CRS, on nous envoie des camions de CRS pour nous bousculer, pour nous écraser. Nous trouvons cela inadmissible ! Ce que nous demandons tout simplement, cest le départ du préfet. Que le préfet parte parce quon a constaté par nous-même que la population avait raison depuis des jours. Elle se fait massacrer par les CRS et nous, on est venus constater et on demande le départ du préfet purement et simplement ».
Au final, les manifestants arrivent sous bonne escorte à la grande surface où lon fait évacuer les clients apeurés : « Je ne suis pas bien là ». Un autre Mahorais : « On flippe mais on na pas le choix ». Les syndicalistes ont promis de revenir.
2008 financial crash more hard earned private property was destroyed than if all of us here were to be destroying it night and day for weeks. They tell you we are dreamers. The true dreamers are those who think things can go on indefinitely the way they are. We are not dreamers. We are awakening from a dream which is tuning into a nightmare. We are not destroying anything. We are only witnessing how the system is destroying itself. We all know the classic scenes from cartoons. The cart reaches a precipice. But it goes on walking. Ignoring the fact that there is nothing beneath. Only when it looks down and notices it, it falls down. This is what we are doing here. We are telling the guys there on Wall Street Hey, look down! (cheering).
In April 2011, the Chinese government prohibited on TV and films and in novels all stories that contain alternate reality or time travel. This is a good sign for China. It means that people still dream about alternatives, so you have to prohibit this dream. Here we dont think of prohibition. Because the ruling system has even suppressed our capacity to dream. Look at the movies that we see all the time. Its easy to imagine the end of the world. An asteroid destroying all life and so on. But you cannot imagine the end of capitalism. So what are we doing here? Let me tell you a wonderful old joke from communist times.
A guy was sent from East Germany to work in Siberia. He knew his mail would be read by censors. So he told his friends: Lets establish a code. If the letter you get from me is written in blue ink ,it is true what I said. If it is written in red ink, it is false. After a month his friends get a first letter. Everything is in blue. It says, this letter: everything is wonderful here. Stores are full of good food. Movie theaters show good films from the West. Apartments are large and luxurious. The only thing you cannot buy is red ink.
This is how we live. We have all the freedoms we want. But what we are missing is red ink. The language to articulate our non-freedom. The way we are taught to speak about freedom war and terrorism and so on falsifies freedom. And this is what you are doing here: You are giving all of us red ink.
There is a danger. Dont fall in love with yourselves. We have a nice time here. But remember: carnivals come cheap. What matters is the day after. When we will have to return to normal life. Will there be any changes then. I dont want you to remember these days, you know, like - oh, we were young, it was beautiful. Remember that our basic message is: We are allowed to think about alternatives. The rule is broken. We do not live in the best possible world. But there is a long road ahead. There are truly difficult questions that confront us. We know what we do not want. But what do we want? What social organization can replace capitalism? What type of new leaders do we want?
Remember: the problem is not corruption or greed. The problem is the system that pushes you to give up. Beware not only of the enemies. But also of false friends who are already working to dilute this process. In the same way you get coffee without caffeine, beer without alcohol, ice cream without fat. They will try to make this into a harmless moral protest. They think (??? unintelligible). But the reason we are here is that we have enough of the world where to recycle coke cans
Part Two
.Starbucks cappuccino. Where 1% goes to the worlds starving children. It is enough to make us feel good. After outsourcing work and torture. After the marriage agencies are now outsourcing even our love life, daily.
Mic check
We can see that for a long time we allowed our political engagement also to be outsourced. We want it back. We are not communists. If communism means the system which collapsed in 1990, remember that today those communists are the most efficient ruthless capitalists. In China today we have capitalism which is even more dynamic than your American capitalism but doesnt need democracy. Which means when you criticize capitalism, dont allow yourselves to be blackmailed that you are against democracy. The marriage between democracy and capitalism is over.
The change is possible. So, what do we consider today possible? Just follow the media. On the one hand in technology and sexuality everything seems to be possible. You can travel to the moon. You can become immortal by biogenetics. You can have sex with animals or whatever. But look at the fields of society and economy. There almost everything is considered impossible. You want to raise taxes a little bit for the rich, they tell you its impossible, we lose competitivitiy. You want more money for healthcare: they tell you impossible, this means a totalitarian state. There is something wrong in the world where you are promised to be immortal but cannot spend a little bit more for health care. Maybe that ??? set our priorities straight here. We dont want higher standards of living. We want better standards of living. The only sense in which we are communists is that we care for the commons. The commons of nature. The commons of what is privatized by intellectual property. The commons of biogenetics. For this and only for this we should fight.
Communism failed absolutely. But the problems of the commons are here. They are telling you we are not Americans here. But the conservative fundamentalists who claim they are really American have to be reminded of something. What is Christianity? Its the Holy Spirit. Whats the Holy Spirit? Its an egalitarian community of believers who are linked by love for each other. And who only have their own freedom and responsibility to do it. In this sense the Holy Spirit is here now. And down there on Wall Street there are pagans who are worshipping blasphemous idols. So all we need is patience. The only thing Im afraid of is that we will someday just go home and then we will meet once a year, drinking beer, and nostalgically remembering what a nice time we had here. Promise ourselves that this will not be the case.
We know that people often desire something but do not really want it. Dont be afraid to really want what you desire. Thank you very much!
Last Note
This is only a part of the entire speech he gave today, and if it was recorded in its entirety we'd be very glad to have a copy for transcription purposes.
(Thank you to everyone who offered transcripts, we had multiple offers)
We staan dus blijkbaar niet alleen met onze opmerking over staatswaarborg en voor risicokapitaal...we zijn benieuwd! Meestal hebben we weinig gemeen met beleggingsclubs maar in deze zaak volgen we volledig hun redenering. Risicokapitaal moet risicokapitaal blijven. Het feit dat je bereid bent risico te dragen maakt juist dat er een grotere vergoeding kan tegenover staan dan wanneer je het zou beleggen in risicoloze producten zoals spaarboekjes enz... Het is in feite de kern van het ganse economische systeem. Wanneer je de volledige gemeenschap (de staat) laat opdraaien voor het risico van een minderheid (zelfs al zijn ze met 800.000!) dan is er fundamenteel iets heel erg fout aan het lopen. En we blijven er bij...het gaat over het belasten van de toekomstige generaties om de privilegies van de ouderen af te schermen. Dit is crimineel gedrag. PUNT!
VFB overweegt juridische stappen tegen Arco-garantieregeling
Paul Huybrechts, voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en Beleggers, is niet te spreken over de staatsgarantie die Arco krijgt om de inleg van haar coöperanten te beschermen.
Huybrechts, die met de VFB de belangen van de kleine aandeelhouders behartigt, vermoedt dat daarmee het gelijkheidsbeginsel wordt geschonden en overweegt juridische stappen. Dat heeft hij maandag in het VRT-radioprogramma De Ochtend gezegd.
De ACW-Holding Arco bestaat uit drie coöperatieve verenigingen en is met 13,8 procent een van de grootste aandeelhouders van Dexia. Nu de aandelen beduidend minder waard zullen zijn, vraagt Arco een waarborg voor coöperatieve verenigingen. Arco heeft die garantie, die de inleg van de coöperanten moet beschermen, ook toegezegd gekregen.
"Een absurde regeling", zegt VFB-voorzitter Huybrechts. "Blijkbaar is het mogelijk om een verzekering voor kapitaalbescherming te kopen bij de staat. Dit is strijdig met de elementaire beginselen van beleggen in risicokapitaal. Die beginselen houden in dat je bereid bent om op de blaren te gaan zitten als het slecht gaat", aldus Huybrechts.
Huybrechts wil juristen laten onderzoeken of de Arco-regeling geen aantasting is van het gelijkheidsbeginsel. Als dat zo is, sluit hij juridische stappen niet uit.
We zijn vanmorgen elk met 5.400 meer schulden opgestaan, beste Belgische lezertjes. Geweldig gevoel nietwaar? Maa Dexia is zogezegd gered...al voor de tweede maal trouwens...misschien moet er nog een derde en vierde maal komen? Wie weet? Het is in elk geval vrij hallucinant te mogen vaststellen dat al die bollebozen in riante kantoren gedurende jàààààààààren zijn blijven orakelen dat enkel schaalvergroting hun banken zouden kunnen redden binnen de steeds uitbreidende mondialisering...En plots zitten ze dan tot over hun oren in de schulden. Als een huisvader of -moeder zoiets overkomt dan komt nog enkel het OCMW tussen dat eerst alles netjes laat verkopen en geen enkele garantie biedt buiten wat karig leefloon en een bonneke voor een voedselpakket als er dat nog is. Maar niet alleen wordt Dexia een staatsbank, een constructie waarvan we lang hebben moeten denken dat dit totaal niet meer van deze tijd was. Denk maar aan de ASLK-zaliger...en waar is de tijd dat Theo Lefèvre de katholieken opriep om hun spaarcenten weg te halen bij de ASLK om de socialisten van Collard op de knieên te dwingen. Maar dat was 1955 en midden in de schoolstrijd... Nu staat zelfs iedereen te springen om de katholieke zuil een cadeau te doen door staatswaarborg te geven aan de spaarders van hun coöperatieve poot ARCO. Op ieders kosten natuurlijk maar mits het betalen van een premie anders zou het hier over een flagrante schending van het gelijkheidsprincipe onder aandeelhouders gaan. Maar we stellen vast dat in Belgistan mensen met aandelen, in sommige gevallen net zo goed beschermd worden als diegenen die hun centjes op een traditionaal spaarboekje plaatsen. Wij hebben altijd gedacht dat aandelen risicobeleggingen waren, het één al wat risicovoller dan het andere maar aandelen met staatswaarborg...dat hadden we nog niet veel gezien...Nu dus wel. Al diegenen en dat zouden er dus 800.000 zijn die aandelen hebben in de kalotencoöperatie ARCO die zijn net zo goed beschermd als de noeste spaarders. We zouden er niks op tegen hebben moest het hier niet gaan om een zeer betwistbare transfert, niet tussen Noord en Zuid maar waarschijnlijk tussen oud en jong. De volgende generaties worden nu opgezadeld met garanties die ooit dreigen gelicht te worden voor miljarden Euro's om de oudere generatie noeste spaarders te ontzien en hun een gelukkige ouwe dag te bezorgen in Benidorm. Dit is een karikatuur natuurlijk maar ver van de waarheid zitten we niet...
De Belgische staat verzacht de Dexia-pijn voor de vennoten van Arco, de investeringspoot van de christelijke arbeidersbeweging en de derde aandeelhouder van Dexia. De vennoten zien hun investering beschermd met een staatswaarborg. In ruil moet Arco wel een premie betalen.
Francine Swiggers, de topvrouw van Arco
Hoeveel die premie moet gaan bedragen, is nog niet bekend. Er zijn zo'n 800.000 Arco-vennoten in ons land.
Eerste minister Yves Leterme en minister van Financiën Didier Reynders deden de regeling vannacht uit de doeken, bij de aankondiging van de redding van Dexia. Zij meldden dat de koning gisteravond een koninklijk besluit ondertekende dat een staatswaarborg voor coöperatieven zoals Arco mogelijk maakt.
Er was in aanloop naar de redding heel wat heisa ontstaan over het statuut van de Arco-vennoot. Volgens Arco was er een wettelijke regeling die de investeerders in een Arco-aandeel beschermde middels een staatswaarborg. Op het kabinet van Reynders wilde men dat vorige week niet bevestigen.
Arco heeft flink wat Dexia aandelen in de boeken aan een koers van net geen 10 euro per aandeel. Het aandeel Dexia donderde vorige week omlaag naar 85 eurocent. Nu die koersval van blijvende aard lijkt, dreigt Arco opgezadeld te worden met forse minwaarden. Dat kon de dividendenstroom naar de vennoten in gevaar brengen.
Arco hield zelf altijd vol dat de staat haar belofte zou nakomen om zijn vennoten te beschermen. De coöperatieve holding lijkt gelijk te krijgen. Wellicht heeft de regering ervoor geopteerd om een premie te eisen van Arco om de kritiek te pareren, als zou zij de Dexia-aandeelhouders niet op gelijke voet(1) behandelen.
De Belgische staat verzacht de Dexia-pijn voor de vennoten van Arco, de investeringspoot van de christelijke arbeidersbeweging en de derde aandeelhouder van Dexia. De vennoten zien hun investering beschermd met een staatswaarborg. In ruil moet Arco wel een premie betalen.
Francine Swiggers, de topvrouw van Arco
Hoeveel die premie moet gaan bedragen, is nog niet bekend. Er zijn zo'n 800.000 Arco-vennoten in ons land.
Eerste minister Yves Leterme en minister van Financiën Didier Reynders deden de regeling vannacht uit de doeken, bij de aankondiging van de redding van Dexia. Zij meldden dat de koning gisteravond een koninklijk besluit ondertekende dat een staatswaarborg voor coöperatieven zoals Arco mogelijk maakt.
Er was in aanloop naar de redding heel wat heisa ontstaan over het statuut van de Arco-vennoot. Volgens Arco was er een wettelijke regeling die de investeerders in een Arco-aandeel beschermde middels een staatswaarborg. Op het kabinet van Reynders wilde men dat vorige week niet bevestigen.
Arco heeft flink wat Dexia aandelen in de boeken aan een koers van net geen 10 euro per aandeel. Het aandeel Dexia donderde vorige week omlaag naar 85 eurocent. Nu die koersval van blijvende aard lijkt, dreigt Arco opgezadeld te worden met forse minwaarden. Dat kon de dividendenstroom naar de vennoten in gevaar brengen.
Arco hield zelf altijd vol dat de staat haar belofte zou nakomen om zijn vennoten te beschermen. De coöperatieve holding lijkt gelijk te krijgen. Wellicht heeft de regering ervoor geopteerd om een premie te eisen van Arco om de kritiek te pareren, als zou zij de Dexia-aandeelhouders niet op gelijke voet(1) behandelen.
De Belgische staat verzacht de Dexia-pijn voor de vennoten van Arco, de investeringspoot van de christelijke arbeidersbeweging en de derde aandeelhouder van Dexia. De vennoten zien hun investering beschermd met een staatswaarborg. In ruil moet Arco wel een premie betalen.
Francine Swiggers, de topvrouw van Arco
Hoeveel die premie moet gaan bedragen, is nog niet bekend. Er zijn zo'n 800.000 Arco-vennoten in ons land.
Eerste minister Yves Leterme en minister van Financiën Didier Reynders deden de regeling vannacht uit de doeken, bij de aankondiging van de redding van Dexia. Zij meldden dat de koning gisteravond een koninklijk besluit ondertekende dat een staatswaarborg voor coöperatieven zoals Arco mogelijk maakt.
Er was in aanloop naar de redding heel wat heisa ontstaan over het statuut van de Arco-vennoot. Volgens Arco was er een wettelijke regeling die de investeerders in een Arco-aandeel beschermde middels een staatswaarborg. Op het kabinet van Reynders wilde men dat vorige week niet bevestigen.
Arco heeft flink wat Dexia aandelen in de boeken aan een koers van net geen 10 euro per aandeel. Het aandeel Dexia donderde vorige week omlaag naar 85 eurocent. Nu die koersval van blijvende aard lijkt, dreigt Arco opgezadeld te worden met forse minwaarden. Dat kon de dividendenstroom naar de vennoten in gevaar brengen.
Arco hield zelf altijd vol dat de staat haar belofte zou nakomen om zijn vennoten te beschermen. De coöperatieve holding lijkt gelijk te krijgen. Wellicht heeft de regering ervoor geopteerd om een premie te eisen van Arco om de kritiek te pareren, als zou zij de Dexia-aandeelhouders niet op gelijke voet(1) behandelen.
Staat redt Arco-vennoten
De Belgische staat verzacht de Dexia-pijn voor de vennoten van Arco, de investeringspoot van de christelijke arbeidersbeweging en de derde aandeelhouder van Dexia. De vennoten zien hun investering beschermd met een staatswaarborg. In ruil moet Arco wel een premie betalen.
Francine Swiggers, de topvrouw van Arco
Hoeveel die premie moet gaan bedragen, is nog niet bekend. Er zijn zo'n 800.000 Arco-vennoten in ons land.
Eerste minister Yves Leterme en minister van Financiën Didier Reynders deden de regeling vannacht uit de doeken, bij de aankondiging van de redding van Dexia. Zij meldden dat de koning gisteravond een koninklijk besluit ondertekende dat een staatswaarborg voor coöperatieven zoals Arco mogelijk maakt.
Er was in aanloop naar de redding heel wat heisa ontstaan over het statuut van de Arco-vennoot. Volgens Arco was er een wettelijke regeling die de investeerders in een Arco-aandeel beschermde middels een staatswaarborg. Op het kabinet van Reynders wilde men dat vorige week niet bevestigen.
Arco heeft flink wat Dexia aandelen in de boeken aan een koers van net geen 10 euro per aandeel. Het aandeel Dexia donderde vorige week omlaag naar 85 eurocent. Nu die koersval van blijvende aard lijkt, dreigt Arco opgezadeld te worden met forse minwaarden. Dat kon de dividendenstroom naar de vennoten in gevaar brengen.
Arco hield zelf altijd vol dat de staat haar belofte zou nakomen om zijn vennoten te beschermen. De coöperatieve holding lijkt gelijk te krijgen. Wellicht heeft de regering ervoor geopteerd om een premie te eisen van Arco om de kritiek te pareren, als zou zij de Dexia-aandeelhouders niet op gelijke voet(1) behandelen.
Ondertussen woedt in Olland het debat over piszakken op de treinen...we zien het al helemaal voor ons hoor. Je stapt naar de conducteur met je volle blaas, vraagt beleefd een piszakje. Nadruk op beleefd...want je zal maar eens onsympathiek overkomen bij een slechtgeluimde conducteur...kan je meteen door het raam zeiken...maar we vinden Olland steeds leuker want het lijkt steeds meer op onze eigenste zuidelijke apenland...proficiat Olland! Hup hup...de éénwording komt nabij!
In Brussel draagt nu elk schoolkind een kuisheidsgordel!
Gisteren rechterbovenhoek voorpagina in De Morgen : VERKRACHTING OP KLAARLICHTE DAG IN BRUSSELSE METRO Eeen 15 jarig meisje meisje werd door 4 jongens achtervolgd en vervolgens verkracht en patati en patata...vakbondsmannen die ronkende verklaringen afleggen over personeelstekorten bij de metrobrigade, vragen aan de MIVB-voorzitster of ze haar eigen kindjes nog de metro durft te laten nemen...Dantes hel lijkt wel een pretpark naast de Brusselse metro... Elke gazet en elk blog neemt dit verschrikkelijke nieuws over...We durven zelfs niet vermoeden welk effect dergelijke berichten op de brave Vlaamse en progressieve geesten heeft op lezertjes die van het platteland ooit een uitstap meenden te organiseren naar de atomiumbollen of het Magrittemuseum. Minstens een kogelvrije vest voor de mannen en een onverwoestbare kuishuidsgordel voor de dames behoren tot de standaarduitrusting. Anders overleef je Brussel doodgewoon niet. Liever Mogadishu of Islamabad in bikini dan één stap in Brussel! En vandaag, wonder bij wonder pagina 10 (linkerpagina) ook rechtsbovenaan maar in veel minder vette titel : "Nodeloze paniek omdat 15-jarige verkrachting verzint" In de tussentitel een uitspraak van een "persmagistraat" : Het meisje had een reden nodig om haar late aankomst op school te verantwoorden en had nood aan aandacht"
Welwelwel. We zullen hier geen debat organiseren zeker over deontologie of over de redenen van de nodeloze paniek? We weten nu al dat de voorpagina bij iedereen in het geheugen staat gegrift en zijn er bijna absoluut zeker van dat pagina 10 zeker en vast geen deletetoets heeft laten functioneren ...Brussel is en zal dus maar steeds een andietenstad blijven die haar gelijke nauwelijks heeft gekend in de geschiedenis...clichés zijn er om bevestigd te worden...
In Anderlecht is een 15-jarig meisje dinsdagmiddag verkracht in een metrostation. Ze werd eerder door vier jongens lastig gevallen op de metro. De daders zijn spoorloos.
Toen het meisje tijdens haar middagpauze op school de metro nam, werd ze door vier jongens lastiggevallen. Omdat ze zich bedreigd voelde, stapte ze aan de eerstvolgende halte af. Haar belagers volgden hun slachtoffer en wisten haar in een hoekje van het metrostation te verkrachten.
Het slachtoffer nam daarna de metro terug naar school en stapte naar haar directrice. Die verwittigde meteen de politie. Er is een onderzoek ingesteld. Over de daders is nog niets bekend. Ook de plaats van de verkrachting is niet helemaal duidelijk.
Het meisje dat beweerd had dat ze in een Brussels metrostation door vier jonge mannen achtervolgd en verkracht was, heeft toegegeven dat het hele verhaal verzonnen was omdat ze te laat op school was aangekomen en nood had aan aandacht. Ze is voorlopig niet ter beschikking gesteld van de jeugdrechter, meldt het Brusselse parket.
Het tienermeisje had het verhaal over de verkrachting dinsdagmiddag opgehangen tegenover de opvoedster van haar school. Daarbij had ze verklaard dat ze tijdens haar middagpauze aan de halte COOVI in Anderlecht op de metro was gestapt en in het rijtuig was aangesproken door vier jongens.
Het meisje voelde zich niet veilig en stapte af, maar kon zich niet meer herinneren in welk station. De vier jongeren volgden haar en sleurden haar in een hoekje aan de uitgang van de metrohalte, waar één van hen haar verkrachtte terwijl de rest toekeek.
Bewakingsbeelden
De schooldirectie verwittigde de politie, die onmiddellijk een doorgedreven onderzoek startte. Daarbij werd het meisje medisch onderzocht en werden de bewakingsbeelden van de metro onderzocht.
Omdat er van het incident niets terug te vinden was op de beelden, werden de speurders achterdochtig. Woensdag bekende het meisje eerst aan de schoolopvoedster en vervolgens aan de politie dat het hele verhaal verzonnen was. Ze had een reden nodig om haar late aankomst op school te verantwoorden en had nood aan aandacht.
Procès en appel : les autorités égyptiennes doivent libérer MaikelNabil Sanad
Reporters sans frontières appelle à nouveau à la libération de MaikelNabil Sanad, arrêté le 28 mars 2011, et condamné le 10 avril dernier à trois ans de prison ferme. Son procès en appel se tiendra le 4 octobre prochain, à nouveau devant une cour militaire.
Le Conseil suprême des forces armés libérer MaikelNabil Sanad. Létat de santé du net-citoyen, premier prisonnier de conscience depuis la chute de Hosni Moubarak, saggrave. Cet appel est la dernière chance, pour les autorités, de montrer leur engagement envers les droits de lhomme, la justice, et la démocratie. Le tribunal doit reconnaître que le blogueur a été injustement condamné par la cour martiale en raison de ses opinions et de ses articles, a déclaré Reporters sans frontières.
Létat de santé du blogueur, en grève de la faim depuis plus de 40 jours, se détériore chaque jour un peu plus. Il souffre désormais de graves problèmes rénaux, de la gale et danémie. MaikelNabil Sanad a demandé, en vain, un examen médical.
Le 26 septembre 2011, Reporters sans frontières avait adressé une lettre au Procureur général, au Caire, demandant un droit de visite en prison à MaikelNabil Sanad. Le courrier demeure, jusquà présent, sans réponse.
Le frère de MaikelNabil Sanad sous pression pour avoir soutenu le blogueur, prochainement rejugé en appel 22 septembre 2011
Reporters sans frontières dénonce les tentatives dintimidation à légard de Mark Sanad, qui déclare avoir reçu des menaces demprisonnement pour son soutien public à son frère, le blogueur égyptien MaikelNabil Sanad. Lorganisation réitère sa demande de libération du net-citoyen dans les plus brefs délais, et appelle les autorités à renoncer aux méthodes dintimidation, dignes de lère Moubarak.
On a menacé de memprisonner si je ne me taisais pas et si je narrêtais pas de défendre mon frère. Quils memprisonnent ! Cela ne me fait pas peur, a-t-il déclaré. Les autorités auraient également caché de la drogue dans le sac de Mark Sanad, dans lespoir de linculper pour traffic de drogue.
Le 20 septembre 2011, Mark Sanad a pu rendre visite à son frère. Selon lui, son état de santé se dégrade rapidement. Il aurait déjà perdu plus de 12 kilos et refuserait de se rendre à lhôpital de la prison. Il craint que MaikelNabil Sanad ne tienne pas jusquà son nouveau procès en appel, prévu le 4 octobre prochain.
Le 19 septembre dernier, une marche pacifique a eu lieu, au départ de la place Tahrir, pour demander la libération de MaikelNabil Sanad et la fin des procès de civils en cour martiale.
Nabil Sanad, le père de MaikelNabil Sanad, a déjà adressé sept lettres au Conseil suprême des forces armées afin de demander la libération de son fils. Il na, jusquà présent, reçu aucune réponse. Nabil Sanad a affirmé que si le blogueur venait à mourir en détention, il poursuivrait les autorités égyptiennes devant la Cour internationale de justice. Reporters sans frontières encourage la famille dans cette démarche.
MaikelNabil Sanad dans un état critique 17 septembre 2011
Alors que le Conseil suprême des forces armées vient de faire des déclarations particulièrement inquiétantes, prévoyant de recourir à la loi détat durgence à lencontre de tous les journalistes "menaçant la paix sociale" (v. article), le blogueur MaikelNabil Sanad, premier prisonnier de conscience depuis la révolution, est toujours en prison dans un état de santé critique.
Reporters sans frontières exhorte le Conseil suprême des forces armées à libérer au plus vite MaikelNabil Sanad ainsi que tous les prisonniers de conscience actuellement détenus en Egypte. La mise en place dune politique sécuritaire, avec lemprisonnement de journalistes et de blogueurs, condamnés par des tribunaux militaires, ternit jour après jour lespoir dune transition démocratique dans le pays, a déclaré Reporters sans frontières.
Daprès les informations recueillies par lorganisation, MaikelNabil Sanad a repris sa grève de la faim, et refuse toujours de shydrater. Dans deux messages envoyés à son frère, datés des 13 et 14 septembre 2011, le blogueur aurait déclaré être incapable de quitter son lit, et sest dit victime de vertiges dès quil essaie de se lever.
MaikelNabil Sanad a également démenti refuser les visites. Ne croyez pas les militaires, ou les juges militaires : ils mentent, a-t-il déclaré. Je ne refuse aucune visite, et jen ai même vraiment besoin, a ajouté le blogueur. Son frère et la candidate à la présidentielle Bothaina Kamel, ont, entre autres, tenté en vain de lui rendre visite à plusieurs reprises. Je voulais vraiment les voir, mais ladministration pénitentiaire a refusé, a affirmé le net-citoyen.
MaikelNabil Sanad a été arrêté le 28 mars 2011 pour ses articles publiés sur son blog (http://www.maikelnabil.com), critiquant les violations des droits de lhomme dans le pays et dénonçant les liens étroits entre larmée et le pouvoir. Condamné le 10 avril dernier à trois ans de prison par un tribunal militaire, il a entamé une grève de la faim le 23 août dernier et a cessé de shydrater une semaine plus tard. Le 3 septembre dernier, MaikelNabil Sanad a eu un malaise et a été transféré à lhôpital de la prison.
Après son hospitalisation, MaikelNabil Sanad a néanmoins décidé de reprendre sa grève de la faim et darrêter à nouveau de shydrater, quoiquil lui en coûte.
Reporters sans frontières appelle le Conseil suprême des forces armées à libérer au plus vite MaikelNabil Sanad, avant quil ne soit tenu pour responsable de la mort du blogueur en prison.
We are the 99 percent. We are getting kicked out of our homes. We are forced to choose between groceries and rent. We are denied quality medical care. We are suffering from environmental pollution. We are working long hours for little pay and no rights, if we're working at all. We are getting nothing while the other 1 percent is getting everything. We are the 99 percent.
Brought to you by the people who occupy wall street. Why will YOU occupy?
Hier hebben we zo een aanslag op onze portemonnee...en weer wordt er misbruik gemaakt van het zogenaamde groene argument...maar ondertussen steken absoluut niet-groene snodigaards onze centen in hun wijde zakken... Vooruit Freya, deel maar wat tikken uit...we zijn hier allemaal voor groene stroom maar dan wel tegen een correcte prijs!
De meeste energieleveranciers rekenen te veel aan voor groene stroom: gemiddeld 22 euro. Dat heeft de Vlaamse energieregulator Vreg becijferd.
Elke leverancier is verplicht zes procent groene stroom te leveren. Hiervoor dienen ze groenestroomcertificaten voor te leggen. Volgens de Vreg kost dat de leveranciers gemiddeld 103 euro.
Op de meeste facturen staat echter meestal een eenheidsprijs van 125 euro vermeld: het boetebedrag dat leveranciers moeten betalen als ze er niet in slagen zelf voldoende certificaten neer te leggen. Nagenoeg alle leveranciers slagen daar wel in en betalen dus per certificaat gemiddeld 22 euro minder dan vermeld op de factuur, schrijven de Coreliokranten.
Vlaams minister van Energie Freya Van den Bossche (sp.a) eist dat de groene stroom correct wordt doorgerekend. (belga/sps)
Sinds het begin van dit blog hebben we geschreven over armoede in ons rijke Belgistan. We zijn blijven roepen dat door de stijging van een aantal basisproducten zoals energie er steeds meer mensen in de armoede zouden terechtkomen. Ook onze bloedhekel aan zonnepanelen en slimme meters kadert in deze bekommernis. Een grote groep Belgen leeft op de rand van armoede weliswaar in een bepaald comfort. Er is echter maar weinig meer nodig om hen erover te duwen zodat ze in een spiraal terchtkomen van onbetaalbare schulden, verkoop van hun eigendommen enz enz...Je tuimelt hier zeer snel van welvarend naar behoeftig...er is daar echt niet veel voor nodig want steeds grotere groepen mensen steken zich in schulden om de ratrace te kunnen volgen en we zien in de USA waar je dan terechtkomt... Het fenomeen armoede slaat nu ook volop toe bij de Belgen. Net alsof het vroeger minder erg was wanneer het enkel "de anderen" trof...de hypocrisie van onze samenleving is soms grof.. maar dus nu ook de Belgen....waaw Als er één ding kan gezegd worden van armoede is het wel dat ze iedereen gelijk maakt in de miserie...niks is niks...en je kan dan ook niks meer doen... Politici die dus nu blijven geloven in zinloze investeringen die zogezegd nuttig kunnen zijn voor het milieu of die schimmige bespartingen voorspiegelen zijn dus verantwoordelijk voor de verarming van een hele hoop burgers...laat dat duidelijk zijn en laat ons hen daarop afrekenen!
Het aantal mensen dat een beroep doet op hulporganisaties blijft stijgen en onder hen zijn steeds meer Belgen. 'Hun situatie is vaak nog het schrijnendste van al', zegt Rita Somers van Onthaal Sint-Antonius.
Mensen die hun baan verloren hebben, alleenstaanden die na een echtscheiding in de problemen zijn geraakt, asielzoekers, uitgeprocedeerden en geregulariseerden, bij Onthaal Sint-Antonius in Antwerpen komen ze allemaal over de vloer. De hulporganisatie bedeelt tweewekelijks voedselpakketten en bereikt daarmee maandelijks tussen vijf- en zevenhonderd mensen.
"We zien de laatste jaren niet alleen een significante toename, maar ook een enorme verschuiving", vertelt Rita Somers. De verhouding tussen Belgen en buitenlanders is nu zowat fifty-fifty. En dat wil wel wat zeggen, want voor een Belg zijn hand uitsteekt naar hulp is de toestand ernstig, heeft Somers geleerd. Zeer ernstig, soms. "De gevallen worden steeds schrijnender. We krijgen gezinnen met kinderen binnen die echt honger lijden. We organiseren af en toe een tweedehandsmarktje, waar wie bij ons is ingeschreven kleding kan kopen tegen extreem lage prijzen. Een truitje of een broek voor een halve euro. Er zijn gezinnen die dat niet eens op tafel kunnen leggen."
Exacte cijfers kan Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (sp.a) niet geven. Maar dat het aantal hulpbehoevenden het afgelopen jaar fors de hoogte in ging, staat ook voor haar als een paal boven water. Volgens The Guardian steeg het aantal personen die in Groot-Brittannië een beroep deden op voedselpakketten de afgelopen twaalf maanden met maar liefst 20 procent. "Dat zal hier ongeveer hetzelfde zijn", bevestigt De Coninck.
De armoedemigratie zit daar voor een hele brok tussen. In Gent zijn het vooral ingeweken Bulgaren en Roma die aankloppen, Antwerpen kent hetzelfde probleem "maar dan met de hele wereld". De Coninck wijst eveneens naar de sociaaleconomische crisis. "Sinds 2008 is die tendens duidelijk. Mensen die gewoon niet meer rondkomen. De leef- en minimumlonen zijn in de voorbije tien jaar amper gestegen, maar kijk eens naar uw eigen basiskosten?
Elektriciteit, water en gas zijn behoorlijk in prijs toegenomen." Een derde, steeds groter wordende probleemgroep: oudere mensen met een laag pensioen. Het gevolg is bekend. "Wie niet volop meedraait in het systeem loopt een groot risico om in armoede te verglijden."
Het eveneens Antwerpse Moeders voor Moeders kan ervan meespreken. De organisatie is er in de eerste plaats voor Belgische gezinnen. "Zij zijn dan ook vaak de armsten van al", beaamt Monique Verdickt. Tweeduizend voedselpakketten verdeelt Moeders voor Moeders iedere week. "En dan is er een wachtlijst van vijfduizend gezinnen die ik niet kan helpen", zegt Verdickt.
Monica De Coninck weet hoe dat komt. "We geraken moeilijker dan vroeger aan gerief voor zowel voedsel- als materiële hulp. Bedrijven springen steeds efficiënter om met hun stocks. Hoe minder overschotten, hoe minder wij krijgen. Daarbij komt dat Europa steeds strengere normen oplegt voor onder meer voedselveiligheid, wat te veel investeringen vereist van vrijwilligers
Posted Oct. 1, 2011, 9:09 a.m. EST by OccupyWallSt
We the 99% will not be silent and we will not be intimidated. This Saturday thousands more of us will march together as one to show that it is time that the 99% are heard. Join us on the 2nd week anniversary of your new movement.
This is a call for individuals, families and community and advocacy groups to march in solidarity with the #occupywallstreet movement on Saturday, October 1st at 3 p.m.
We are unions, students, teachers, veterans, first responders, families, the unemployed and underemployed. We are all races, sexes and creeds. We are the majority. We are the 99 percent. And we will no longer be silent.
As members of the 99 percent, we occupy Wall Street as a symbolic gesture of our discontent with the current economic and political climate and as an example of a better world to come. Therefore we invite the public, our fellow 99 percent, to join us in a march on SATURDAY AT THREE, starting from LIBERTY PLAZA (ZUCCOTTI PARK) at LIBERTY & BROADWAY.
March will end with a gathering and some eating at Brooklyn Bridge Park 5:30 pm.
Special Guests include Amiri Baraka and others! Food provided.
Posted Sept. 30, 2011, 4:30 p.m. EST by OccupyWallSt
#occupywallstreet would like to apologize to the members of the press and public who came out today to see Radiohead and left disappointed. We would also like to apologize to the band directly, and appreciate their kind words of support in the face of this confusion. They had nothing to do with what happened today.
Over the last twenty-four hours #occupywallstreet received several emails purportedly from Radiohead's manager detailing a show for Friday, September 30th at four in the afternoon. Due to miscommunication within our rapidly expanding and adjusting group, we were unable to determine that this was a hoax in time; it can be difficult to seperate rumor from fact in an open source movement.
Posted Sept. 30, 2011, 5:06 a.m. EST by OccupyWallSt
Occupy Wall Street has recently come into the media spotlight, not because of our political message, but because certain high-ranking members of the NYPD punched, threw, and stepped on peaceful marchers. Arrestees were handcuffed so tight their hands turned blue. Many of these people have yet to regain feeling in their extremities. A senior police officer infamously forced women into pens and maced them at point-blank range. While we vehemently condemn these abuses of power, we urge all who read this to remain focused on our intended message. Abuse of power is abuse of power. Whether perpetrated by Wall Street bankers or members of the NYPD, it is the duty of all citizens to oppose injustice. We condemn the actions of unprofessional police who used excessive force in subduing a peaceful march. But we are foremost here to oppose the growing power of the ruling class.
Let us also be clear that, when approached as individuals, members of the NYPD have expressed solidarity with our cause. It has been inspiring to receive this support. Over these thirteen days, we have learned that no one supports corporations disproportionate influence in the political sphere. We have learned that no one is in favor of evicting struggling families to the street while banks continue to profit. No one, that is, except the corporations and banks. We urge members of the NYPD to remain in solidarity with our cause. These men and women could lose their pensions and benefits during the next round of budget cuts. We ask that members of the NYPD treat all peaceful human beings with respect and care. This will be a great step towards reclaiming power for the working class. Those who profit off the suffering of others will held accountable. We are the 99%, and we are too big to fail.
Ons hartje sprong op van vreugde deze morgen! Is er eindelijk een regering? Is B-H-V helemaal gesplitst? Zijn we uit de crisis? Is Dexia gered? Neen....maar Freya, die lieve mooie Freya wil ook niet meer weten van de volledige uitrol van de slimme elektriciteitsmeters... Staat In De Morgen, moet maar kopen pagina 2....we gaan geen copy-paste toepassen deze keer. In feite zouden er reuzeaffiches moeten aangeplakt worden met dit heugelijke nieuws. Wij zijn bereid om bij een volgend huwelijk van Freya in één of ander tropisch oerwoud, haar daar persoonlijk een mandje witloof aan te bieden. Zo graag zien we onze Vlaamse minister van Energie. Leve Freya! Ze is slimmer dan 100.000 meters!
Waarover zullen het vandaag NIET hebben? De steriele discussie of Vlaanderen nu al dan niet verarmt bij de nieuwe akkoorden? niemand heeft een akkoord op papier gezien en de NVA roept al dat we zullen verarmen....kan zijn maar kan ook niet zijn...als we dat Vlaams-Nationaal jarenlang gejammer echt geloven dan zouden er in Vlaanderen Zimbabwaanse toestanden moeten heersen en zou Wallonië een soort emiraat aan de Maas moeten zijn waar iedere Waal gratis benzine krijgt en een gegarandeerd inkomen zonder werken...Dat lijkt ons dus niet de realiteit die wij kennen evenmin dat we een verschrikkelijk onderdrukte en geterroriseerde Vlaamse minderheid in Brussel kunnen localiseren. Dus over onbestaande problemen zullen we geen tijd verspillen. We hebben het vandaag nog eens over het mooie Griekenland dat steeds als baken heeft gediend voor vele zaken. Vandaag dient het dus als baken voor al wat kan mislopen in een slecht bestuurd land...Graag een artikel dat we zouden aanraden aan elke lezer zodat hij duidelijk een onderscheid kan maken tussen echte problemen en opgeklopte zever...hier hebben we het over echte verarming en de mensen die een land echt kunnen veranderen zowel in de goeie als in de slechte richting...
Small business owners in Greece have long been the backbone of the economy and reliable taxpayers in a country where tax evasion is rampant. That, though, is now changing. Self-employed workers like Angelos Belitsakos have had enough of rising taxes and have begun to revolt.
The people who could ultimately give Greece the coup de grace are not the kind to throw stones or Molotov cocktails, and they have yet to torch any cars. Instead, they are people like 60-year-old beverage distributor Angelos Belitsakos, people who might soon turn into a real problem for the economically unstable country. Feeling cornered, he and other private business owners want to go on the offensive. But instead fighting with weapons, they are using something much more dangerous. They are fighting with money.
Belitsakos is a short, slim and alert man who lives in the middle-class Athenian suburb of Holargos. He is also the physical and spiritual leader of a movement of businesspeople in Greece that is recruiting new members with growing speed. While Greece's government is desperately trying to combat its ballooning budget deficit by raising taxes and imposing new fees, people like Belitsakos are putting their faith in passive resistance.
The group's slogan is as simple as it is stoic: "We Won't Pay."
Working 12-Hour Days, Seven Days a Week
This business owners' absolute refusal to pay any taxes resembles an uprising of the ownership class, rather than the working class, a rebellion of the self-employed business owners who have long been the backbone of Greek society. These are not the people who weaseled their way into Greece's oversized civil service; these are people who put their money in the private sector, working 12-hour days, seven days a week. Or so Belitsakos says.
Standing in his small store, Belitsakos makes a sweeping gesture and says that the people in his movement no longer have a choice. "The state will kill us," he says. "We're acting in self-defense." Then he starts to do the math. Over the last two years, his sales have massively shrunk as 60 of the tavernas and restaurants he used to make deliveries to have terminated their contracts with him. At the same time, the government has raised the value-added tax (VAT) twice while imposing a never-ending series of new fees. He mentions the 300 ($406) one-time fee for the self-employed, a two-percentage-point boost in the VAT, a 180 solidarity levy for the unemployed and a property tax that is "easily a few hundred euros every year."
The taxes are part of Athens' last ditch effort to avoid drifting into insolvency and to live up to the promises of austerity it delivered to the European Union. The country's vast debt means it is already reliant on the steady drip of aid it receives from a 110 billion rescue package passed last year, with a second such package likely to be passed this fall. But each payment from the fund is dependent on progress being made on the effort to clean up the country's finances.
That progress has been halting at best. In an effort to move the process forward, the government of Prime Minister Giorgios Papandreou has recently announced it intends to cut thousands of more civil servant jobs. And it introduced a controversial one-off property tax which has angered many. Several other taxes and fees have also been introduced.
Belitsakos calls them "charatzi," a word from Ottoman times that can perhaps best be translated as "loot" or "compulsory levy." The term is meant to indicate taxes levied arbitrarily and without justification, such as the tithe once paid to feudal lords. "But I can't and won't pony up. It's wrong," Belitsakos says. "Don't you understand?"
A Common Type of Revolt
The situation finally drove Belitsakos to write a letter to the head of the local tax authority in the name of his group. "We see ourselves facing a whole series of new taxes," he wrote. "We are protesting and enraged." He went on to charge that the only purpose behind the new fees was the "dispossession and impoverishment" of the Greeks and that he was now forced to resist. Briefly put, he wrote: "We won't pay."
Belitsakos says the tax official he handed the letter to was understanding and friendly. The fact that the civil servant put on a brave face might have something to do with all the TV cameras that were present. But, in a place like Greece, it is also entirely possible that the official was simply not all that surprised that someone would announce they were evading their taxes.
As well-known analyst Babis Papadimitriou puts it, the average Greek may well love his country, but he views the state apparatus as a power that one can and should plunder. Papadimitriou says that while the European average for VAT taxes that are evaded is 10 percent, the rate in Greece is roughly 30 percent. About a third of the entire economy happens off tax-authority radars.
You Can't Lose If You Don't Play
These days, even communists, unionists and leftists are raising a public outcry against the new taxes. This week, Aleka Papariga, the general secretary of the Communist Party of Greece, said that the only way to stop the complete bankrupting of the people was for them to not pay the "charatzi." In fact, financial resistance had now become the supreme civic duty, she said.
In an interview with SPIEGEL ONLINE, Greek Economy Minister Michalis Chrysochoidis said: "The question is how we can create a feeling of solidarity. One for all and all for one, that's what it's about now." Still, Chrysochoidis would not answer his own question. For the moment, he said, it doesn't look like the government can count on many of their fellow Greeks being willing to sacrifice themselves for the interest of the state. In fact, people are abandoning the government in droves.
Belitsakos, the beverage distributor, can't and won't play a role in rescuing his country no matter what. The reason has nothing to do with patriotism. Instead, it has to do with his mistrust of the government in Athens and "international financial capitalism" and the fact that, despite having once studied mathematics, he still can't fathom the amount of money at stake here.
Belitsakos stresses that his plan is to refuse to pay any and all taxes and fees. If he has to, he says he will either go broke, to jail or both. He is convinced that there are thousands upon thousands who think just like he does and that, in the end, the Greeks will win this battle that they never chose.
The only question is what they really have to win.
Griekenland en de vrije pers een voorbode voor Europa
Hier zijn we weer, beste lezertjes. Ons hoofd suist nog van de vele akkoorden die onze federale politici plots kunnen afsluite. Akkoorden waarbij dan de enen beweren dat we als Vlamingen natuurlijk voor de zoveelste maal worden gerold en bedrogen terwijl een ander gedeelte binnen de zelfde Vlaamse meerderheid in de gewestregering( hallo ollanderkes, volgen jullie nog?) spreekt van historische akkoorden en copernicaanse revoluties volledig in overeenstemming met het Vlaamse regeerakkoord. De modale Vlaming lijkt in elk geval niet van plan zijn kiesintenties aan te passen en zou, volgens peilingen, nog steeds stemmen voor Bart Frit en zijn leuke bende. Maar daarover zullen we het dus NIET hebben vandaag.
Vandaag maken we een uitstapje naar Griekenland. Het is daar niet meteen leuk Griek te zijn. Voorlopig is het veel interessanter om er enkel als toerist naar toe te trekken. We vermoeden zelfs dat je best als argeloze en vooral onopvallende dus zeer duidelijk herkenbare toerist naar ginder afzakt. Wat wil zeggen bermuda en strandslippers in combinatie met shirts die een bierbuik tonen wat betreft het mannelijk gedeelte en de madammen in topjes en shorts. Al zal het soms wat lastig ademen zijn in de Atheense binnenstad, niet alleen omwille van de traditionele smog maar vooral omwille van het vele traangas dat de laatste maanden wordt afgeschoten op allerlei betogingen. Griekenland is er erg aan toe. Dat weet intussen zelfs een elke goudvis met zicht op een televisietoestel. De bevolking levert zwaar in en dus zijn er nogal wat sociale spanningen. De geloofwaardigheid van de traditionele partijen is bijna tot het absolute nulpunt gezakt. Je zou al voor minder nadat zowel conservatieve als socialistische partijen enkel en alleen belijken te bestaan uit sjoemelaars en bedriegers. Zo onstaat een spiraal van opgekropte razernij en uitzichtloosheid bij grote groepen van de bevolking en de aantrekkingskracht van de extremisten groeit als rattenvangers van dienst. Eén van de grote slachtoffers zijn de journalisten en de vrije nieuwsgaring. Reporters zonder grenzen heeft hierover een interessant document gepubliceerd dat we jullie niet willen onthouden:
Reporters Without Borders visited Athens from 27 July to 3 August to investigate in a report the recent decline in media freedom in Greece, a country that continues to worry its European partners. Greece has fallen three years in a row in the Reporters Without Borders press freedom index, from 31st in 2008 to 70th in 2010, level with its neighbour Bulgaria. The fall has been due to practices that are both surprising and unacceptable in a European Union member.
The economic and financial crisis has contributed to this decline and has above all highlighted the weaknesses of Greeces media and its almost mafia-like practices. Owned by a few big businessmen and shipping-line owners, most of the media companies are nowadays threatened with collapse, which would set of a wave of dismissals in a profession already suffering from poor pay and conditions.
The blogosphere offers a freer space for expression and a temporary antidote to the self-censorship that is becoming more and more widespread in the traditional media. But the Internet does not offer an economically viable alternative that could help reverse the disastrous practices that have taken hold in the past two decades. Against the backdrop of street violence, a very deep crisis of confidence has developed between the media and public. Seen either as louts or well-off brats, journalists are often identified with the now despised political class. Many now fear physical violence and some use protection.
The targets of smear campaigns that mix sarcastic slogans with death threats, journalists now think twice about going out on to the streets to report. Stelios Kouloglou, long the symbol of investigative journalism, is now the victim of a defamatory poster campaign. His crime? Laying off staff at his Web TV station because it ran into financial problems.
Although less exposed than their Greek colleagues, foreign reporters based in Greece recognize that they face problems that are unusual in a European Union member. But they prefer to be discreet on the subject because, like their Greek colleagues, they fear the possibility of reprisals or violence.
The impact of the crisis has radicalized a sector of the population, which expresses its anger and frustration in increasingly violent demonstrations. Photographers and cameramen are more and more at risk as they encounter situations akin to civil war in the course of trying to cover the activities of these grass-roots movements. Caught between the violence of the extremist movements and the violence of anti-riot police who show little respect for their professional status, photographers are paying a high price for the coverage they give us.
No journalists were upbeat about the consequences of the austerity plans and cuts, but Reporters Without Borders found that most of the ones it interviewed regarded the economic crisis as a chance for the media to break with the patronage system that has prevailed since the 1980s. Could the crisis help advance the cause of media freedom in Greece?
Hallo beste lezertjes, we informeren jullie nu reeds dat we een pauze zullen inlassen tot maandag. We beseffen dus maar al te goed dat we met deze aankondiging jullie hartjes breken maar het kan helaas niet anders doodgewoon omdat we een tripje maken met allemaal leuke mensen onder elkaar.
In elk geval al bedankt om ons hier terug te komen opzoeken volgende maandag!
