Vandaag staan de getrouwen naar jaarlijkse gewoonte weer op een weide in Steenstrate. Ik zit 11.000 km. verderop de laatste hand te leggen aan een boek over de Belgische militaire strafinstellingen in Frankrijk tijdens de Grote Oorlog. In dit boek komt de tekst voor van het lied De weezang van Auvours dat werd geschreven door ene L. Lambrechts. Een lyrische aanklacht tegen de mishandelingen die Vlaamse militairen moesten ondergaan in de compagnie disciplinaire, de tuchtcompagnie in het opleidingskamp van Auvours. Het lied werd in de zomer van 1919 op muziek gezet door Emiel Hullebroeck. Het werd opgenomen in de bundel ‘Liederen der Vlaamsche Marteling’ die werd uitgegeven door G. Alsbach en Co., in Amsterdam.

Wij komen van Auvours, de hel ! / Gekromd als vuige moordenaars, / bedekt, eilaas, met schram en wond. / De sporen van matrak en laars./ Och moeder, zoen mij als weleer !/ Herkent gij dan uw zoon niet meer ?

Wij komen van Auvours, de hel ! / Met killen pols, geen druppel bloed, / Met lomen tred en grijzen kop : / Een doodvermoeie schimmenstoet… / Geliefden, smaadt den stumper niet, / wiens wang geen frissche bloemen biedt…

Wij komen van Auvours, de hel ! / Gemarteld om ons moedertaal. / Het hart verzuurd door zilte roest, / eens laaiend vuur en klinkend staal. / Omhelzen wij geen dartel kind, / Vergeef… ons oogen zijn schier blind !

Wij komen van Auvours, de hel ! / Vertrapt, ’t lot van den Vlaamschen hond, / verlangen naar een eenzaam graf, / hier in ons milden moedergrond… / Dat Vlaanderen mee den noodkreet slaak: / Ons marteldood eischt wraak !Wraak ! Wraak ! 

25-08-2019 om 05:48 geschreven door janhuijbrechts  

Paul Nash (1889-1946), een Britse War-artist, die één van de grondleggers van de Engelse Modernistische School zou worden, had in de Ieperse Salient gevochten. Hier volgt een beschrijving van de gemartelde Vlaamse Velden door de ogen van één van de grootste Britse landschapsschilders van zijn generatie:

‘Zonsopgang en zonsondergang doen aan als heiligschennis (…) alleen de zwarte regen uit de gehavende, gezwollen wolken (…) past bij de atmosfeer van dit landschap. De regen jaagt maar voort, de stinkende modder krijgt een nog gemenere gele kleur, de bomkraters vullen zich met groenwit water , de wegen en paden zijn bedekt met een centimeters dikke laag slijmerig drab, de zwarte stervende bomen zweten en druipen en de beschietingen houden niet op (…) De bommen begraven zich in dit land, dat zelf een graf is… Het is onbeschrijflijk, goddeloos, hopeloos…’

23-08-2019 om 05:41 geschreven door janhuijbrechts  

Vorige week bracht ik in Zondag Frontpoëziedag al een scherp cynisch gedicht van de Nederlandse dichter Charivarius, pseudoniem van dr. Gerard Nolst Trenité. Hier volgt uit zijn in 1922 uitgegeven bundel Ruize-Rijmen het gedicht Roffel-Rijm:

18-08-2019 om 16:03 geschreven door janhuijbrechts  

Op deze blog besteed ik geregeld aandacht voor bijzonder, aan de grote oorlog gerelateerd funerair erfgoed. Vandaag sta ik graag even stil bij de grafzerk van de dertigjarige dominee Thomas George Trueman, die in plaats van een in de Portlandsteen uitgehakt regiments-insigne het logo van de Young Men’s Christian Association (Y.M.C.A.) de oecumenisch – christelijke jongerenorganisatie die in 1844 in Londen door  George Williams was opgericht. Trueman werkte al voor de oorlog bij deze organisatie en toen de oorlog uitbrak was ze op het front aanwezig om er onder meer kantines in te richten. Er zijn bij mijn weten slechts drie van deze stenen langs het gewezen westelijke front aan te treffen, wat deze zerk eerder uitzonderlijk maakt. Trueman die uit Canterbury, Victoria afkomstig was, was als chaplain, een rang die gelijkgesteld was aan kapitein toegevoegd aan het 5^e bataljon Australian Infantry. Hij werd op 22 maart 1918 gedood in zijn slaap door een granaat die op zijn barak terechtkwam. Dominee Trueman kreeg een laatste rustplaats op Dranoutre Military Cemetery in Dranouter (Heuvelland), blok I, rijk K, graf nr.16. Zijn kist werd gedragen door vier secretarissen van de Y.M.C.A. en drie van zijn collega’s dominees, de chaplains Forrest, Finnigan en Bremer assisteerden in de rouwdienst.

Trueman staat op deze groepsfoto van de officieren van het bataljon als tweede van links op de middelste rij. (Australian War Memorial)

16-08-2019 om 17:26 geschreven door janhuijbrechts  

De Noord-Nederlandse dichter Charivarius, Nom de Plume van dr. Gerard Nolst Trenité (1870-1946) was een uitgesproken tegenstander van het blind oorlogsgeweld. Deze doctor in de staatswetenschappen, taalcriticus, wereldreiziger en docent in Batavia leefde tijdens de Grote Oorlog in Haarlem en publiceerde onderstaand cynisch-sarcastische gedicht in zijn bundel Ruize-rijmen die in 1922 verscheen.

ONZE OUDE

 ‘Und alle diese Siege verdanken wir nur Einem. Das ist unser alte Gott.’
Wilhelm, I.R.

Wie met zeekre stijl vertrouwd is,
Heeft gemerkt dat keer op keer
Wordt gezegd dat God zo oud is:
‘Onze oude God, de Heer.’

Altijd weer die Oude, Oude,
Die ons zo'n goed hart toedraagt,
Wat dat toch beduiden zoude?
Heb 'k me dikwijls afgevraagd.

Waarom toch dat veelverspreide
‘Onze Oude’ steeds? Waarom?
Waarom is men toch zo blijde
Over 's Heeren ouderdom?

Is 't de hoop waarin wij leven,
Dat ‘Onze oude God’... misschien...
Wat in België is bedreven
Niet meer goed heeft kunnen zien?...

11-08-2019 om 06:50 geschreven door janhuijbrechts  

Een kleine honderd meter voorbij het gedenkteken voor de 37^e Division in Monchy-le-Preux staat aan Rue de la Chaussy het Newfoundland Memorial (GPS: 50.16840 – 2.532159). Op 14 april 1917 lanceerden her Newfoundland Regiment en het 1^e bataljon van het Essex Regiment vanuit Monchy-le-Preux een aanval op een Duitse stelling die bekend stond als Infantry Hill en het nabijgelegen Bois du Vert. De onzorgvuldig geplande en uitgevoerde aanval die om 5.30 u. van start was gegaan, leidde tot een drama. Tegen 9.00 u. waren de aanvallers die, vastgepind door het goedgerichte Duitse machinegeweervuur geen kant meer op konden, omsingeld. Luitenant kolonel James Forbes-Robertson in zijn hoofkwartier in Monchy besefte dat alleen hij nog met zijn kleine staftroep tussen de Duitsers en Arras stond. Hij verzamelde de twintig man zijn staf en met wapens en munitie die ze her en der in het dorp vonden liepen ze op een drafje het dorp uit in de richting van Infantry Hill en verschansten zich in een brede en diepe gracht, die was  afgeschermd door een haag. Nog voor ze deze gracht hadden bereikt was het groepje al gehalveerd door vijandelijk vuur. Desondanks slaagde Forbes-Robertson er met zijn negen man in om de Duitsees niet minder dan elf uur lang op afstand te houden. Private Rosen, één van de Newfoundlanders, wist het hoofdkwartier van de brigade te bereiken en kwam ’s avonds met de eerste versterkingen terug om het groepje van Roberts te ontzetten. Het Newfounland Regiment verloor die dag 460 man: 166 gesneuvelden, 131 gewonden en 153 krijgsgevangen. Het was een wrede speling van het lot dat Britse granaten die ’s avonds werden afgevuurd om Forbes-Robertson’s groepje te ondersteunen, in de velden ten oosten van Monchy terechtkwamen, waardoor nog heel wat van de daar in de ochtend aan hun lot overgelaten Britse gewonden alsnog omkwamen.

Op vijf sites aan het gewezen westelijke front werd de inzet van het Newfoundland Regiment herdacht met een bronzen kariboe. De kariboe in Monchy staat niet, zoals de andere exemplaren op een stapel granietblokken maar op een Duitse bunker. Hij kijkt in de richting van  Infantry Hill.

10-08-2019 om 02:17 geschreven door janhuijbrechts  

In november 2018 herdachten we 100 jaar einde van de Eerste Wereldoorlog. Maar in feite begon op 11 november 1918 al het nieuwe conflict te smeulen dat nauwelijks een generatie verder als de Tweede Wereldoorlog ontbrandde. Beide oorlogen hebben een enorme impact gehad op Antwerpen, zoals uitvoerig wordt aangetoond in mijn twee nieuwe Antwerpse oorlogsboeken ‘Antwerpen 14-18’ en ‘Antwerpen 40-45’  die op 29 augustus van de pers rollen bij uitgeverij Vrijdag.

Vertrekkend vanuit nieuwe inzichten en een vaak onverwachte invalshoek heb ik geprobeerd om de bij tijd en wijle erg complexe oorlogsgeschiedenis van de Scheldestad op een zo boeiend mogelijke manier gestalte te geven. Aan de hand van zorgvuldig geselecteerde anekdotes, persoonlijke verhalen, gebouwen & monumenten heb ik het verhaal van stad & bevolking tijdens de twee wereldoorlogen gereconstrueerd. Lang vergeten feiten en gebeurtenissen werden vanonder het stof gehaald en met de inzichten van vandaag verhaald. Een aanpak die, naar mijn aanvoelen, resulteerde in een verfrissende kijk op een paar van de meest beladen bladzijden uit de intrigerende geschiedenis van de metropool.

In ‘Antwerpen 14-18’ vindt u onder meer verhalen over :

• Waarom de Antwerpse fortengordel een duurbetaalde illusie bleek te zijn.

• Hoe de eerste pantserwagens en gepantserde treinen in de geschiedenis in Antwerpen werden geconstrueerd.

• Hoe de eerste luchtaanval in de geschiedenis op Duitsland vanuit Antwerpen werd uitgevoerd.

• Het zinken én het bergen van het Duitse passagiersschip Gneisenau in de Schelde.

• Hoe de Duitse Hanzesteden hun greep op Antwerpen probeerden te verstevigen.

• De geheimzinnige Frau Doktor en haar spionnenschool in Antwerpen.  

• Een tot nu toe onbekend gebleven Belgische officier die actief was in de radicaal Vlaamsgezinde Frontbeweging.

• Hoe communistische soldatenraden de macht in de metropool overnamen.

• Hoe uit een geallieerd repatriëringskamp een nieuwe stadswijk is ontstaan.

‘Antwerpen 14-18’ bevat tientallen, nooit eerder gepubliceerde foto’s én een originele WO I-wandeling op het Schoonselhof.

‘Antwerpen 14-18’ ISBN  978 94 6001 798 8  * paperback * 17 X 24 cm * 224 blz. * 29, 95 euro

‘Antwerpen 40-45’  ISBN    978 94 6001 799 5  * paperback * 17  X 24 cm * 256 blz. * 29,95 euro

Beide boeken samen aanschaffen ? Dat kan voor 49,95 euro…

06-08-2019 om 04:47 geschreven door janhuijbrechts  

De Noord-Nederlandse letterkundige  en dichter Albert Verwey (1865-1937) was voor zijn tijdgenoten een naam als een klok. Samen met Willem Kloos was hij wellicht de bekendste dichter van zijn generatie. Zijn behoorlijk barok aandoende gedicht ‘Wie in de loopgraaf ligt…’ verscheen voor het eerst in zijn bundel ‘Het Zwaardjaar’ die in 1916 van de pers rolde bij W. Versluys in Amsterdam.

04-08-2019 om 07:01 geschreven door janhuijbrechts  

Ivan Bawtree – zie mijn vorig bericht – fotografeerde tussen 1915 en 1919 ruim 28.000 graven van gesneuvelde Britse militairen. Vandaag op deze blog gewoon een van zijn foto’s uit de erg rijke schenking die hij en z’n familie deden aan het Imperial War Museum. Het is het graf van A.J.D. Torry MC,  een lieutenant in het 9^e Squadron Royal Flying Corps op Mendinghem Military Cemetery in Proven. Hij kwam op 9 oktober 1917 om toen zijn toestel na een luchtgevecht crashte. Voor hij als vrijwilliger bij het RFC had dienst genomen had hij bij de 132^e Heavy Battery van de Royal Garnison Artillery gediend. A.J. Torry was 30 jaar oud toen hij sneuvelde. Hij was een ongehuwde zoon van dominee A.F. Torry uit Marston Morteyne en Leila Goldie. Passend voor een pilotengraf draagt het in plaats van een zerk of kruis, een propeller. Hij is één van de 2.300 Britten die op Mendinghem Military Cemetery een laatste rustplaats kregen. U kan zijn graf terugvinden met referentie VII C 37. Op deze site liggen overigens niet minder dan 76 piloten en technici van het  Royal Flying Corps begraven.

02-08-2019 om 14:36 geschreven door janhuijbrechts  

Iedereen die deze blog bezoekt heeft wel door dat ik een zwak heb voor militaire begraafplaatsen. Niet uit een of andere vorm van bizar fetisjisme maar omdat ze vaak de meest tastbare herinnering vormen aan de Eerste Wereldoorlog. Ik kijk dan ook steevast uit naar boeken die met dit thema te maken hebben. De herdenking van 100 Jaar Grote Oorlog heeft zoals te verwachten was, mij op mijn wenken bediend, door een stroom aan nieuwe publicaties... In oktober 2017 rolde, wat mij betreft, één van de meest intrigerende WO I-boeken in jaren van de pers. Photographing the Fallen – A War Graves photographer on the Western Front 1915-1919..

Jeremy Gordon-Smith reconstrueerde in dit boek nauwgezet het frontleven van zijn bed-overgrootoom Ivan Bawtree die van bij de oprichting van de Graves Registration Units in 1915 tot zijn afzwaaien in 1919 als fotograaf werkzaam was in Noord-Frankrijk en Vlaanderen.  In die periode fotografeerde hij in opdracht ruim 28.000 graven voor rouwende nabestaanden en documenteerde hij de creatie van een aantal begraafplaatsen. Jeremy Gordon-Smith kreeg als jonge kerel een aantal van zijn foto’s in handen en ging op zoek naar het archief dat Ivan Bawtree aan het Imperial War Museum had geschonken. Hij maakte een selectie uit de meer dan 800 foto’s die bewaard zijn gebleven maar maakte ook dankbaar gebruik van de dagboekfragmenten van Ivan Bawtree en diens zuster Viola..

Photographing the Fallen – A War Graves photographer on the Western Front. 1915-1919is in meerdere opzichten een indrukwekkend boek en bijgevolg een absolute aanrader..!

29-07-2019 om 16:03 geschreven door janhuijbrechts  

Abraham Eliazer van Collem (1858-1933) is een intussen al lang vergeten Noord-Nederlandse dichter met joods-Rotterdamse wortels. Overtuigd communist ventileerde hij bij voorkeur zijn ongezouten maar dichterlijke opinie in  het sociaal –democratische maandblad ‘De Nieuwe Tijd’ waar grote tijdsgenoten als Herman Gorter en Henriette Rolands Holst kind aan huis waren. Zijn gedicht ‘Diepe verachting’ verscheen in de bundel ‘Opstandige Liederen’ die in 1919 van de persen was gerold bij C.A.J. Van Dishoeckin Bussum.

27-07-2019 om 17:04 geschreven door janhuijbrechts  

Af en toe sta ik op deze blog stil bij de ‘kind-soldaten’, Britse militairen die, ondanks het feit dat ze jonger waren dan de wettelijk verplichte leeftijd van 18 jaar, toch overzees werden ingezet en sneuvelden. Enkele honderden van hen krepeerden in Vlaanderens Velden….

Vandaag graag even uw aandacht voor de nauwelijks 17 jaar oude Rifleman Thomas Alexander Maynard. Deze soldaat uit het 3^e Bataljon van the Rifle Brigade raakte dodelijk gewond op 2 oktober 1915. Een bloederige dag voor het bataljon want er sneuvelden die dag  bij Ieper 7 soldaten uit deze eenheid terwijl er meer dan twintig gewond werden. Maynard kreeg een laatste rustplaats in graf I H 16. op de CWGC-begraafplaats La Brique Military Cemetery nr. 2 aan de Pilkemseweg in Ieper. Op het ogenblik dat hij in dienst ging woonde hij nog bij zijn ouders in Waterworks Cottages in Friston, Eastbourne. Op hun verzoek werd na de oorlog op zijn zerk het epitaaf For Ever with the Lord aangebracht.

 Op deze site liggen minstens zes militairen begraven die jonger waren dan 18 jaar toen ze werden gedood. Minstens drie van hen hadden in the Rifle Brigade gediend: Naast Maynard liggen hier ook nog de 17-jarige Corpora J. Heath en de 17-jarige Rifleman C.R. Enfield begraven.

04-07-2019 om 13:21 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in Zondag Frontpoëziedag geen gedicht an sich maar een intrigerende BBC-documentaire uit 2015 The War Poets, verteld door Brian Blessed en gewijd aan de Britse dichters-soldaten uit the Great War.

Klik op onderstaande link:

https://youtu.be/GWKjZJS6WMA

30-06-2019 om 06:23 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in Zondag Frontpoëziedag  het korte gedicht Loretto van de hand van Edlef Köppen (1893-1939). Hij had deelgenomen aan de bestorming en later verdediging van de hoogte van Notre Dame de Lorette in Frans-Vlaanderen. De strijd om deze hoogte ten noorden van Arras kostte in het voorjaar van 1915 het leven aan duizenden militairen. Na de oorlog werd op deze plaats een van de grootste Franse militaire necropolen aangelegd.

Einen Tag lang in Stille untergehen!
Einen Tag lang den Kopf in Blumen kühlen
und die Hände fallen lassen
und träumen: diesen schwarzsamtnen, singenden Traum:
Einen Tag lang nicht töten.

23-06-2019 om 03:01 geschreven door janhuijbrechts  

De Britse auteur en presentator Dan Cruickshank (°1949) vertelt vanuit een hoogst persoonlijke insteek en op zijn typische en onnavolgbare wijze voor de vuist weg  het intrigerende  verhaal achter de Commonwealth War Graves Commission van af de stichting als Imperial War Graves Commission tot de huidige CWGC.  De CWGC heeft met haar tientallen begraafplaatsen een nooit meer weg te wissen stempel gedrukt op Vlaanderens Velden. Klik op onderstaande link:

https://youtu.be/DcxpTZ1wJYY

22-06-2019 om 07:11 geschreven door janhuijbrechts  

Dit jaar zal het alweer 15 jaar geleden zijn dat Bram Vermeulen ons  - veel te vroeg - verliet. Wat gaat de tijd toch verdomd snel….

Vandaag in de rubriek Zondag Frontpoëziedag zijn tot lied geworden dichtkunst. Het verstilde en vooral indrukwekkende  anti-oorlogslied Johnny…  Gewoon ogen sluiten en genieten…:

https://youtu.be/ZPlauSdyUH4

09-06-2019 om 11:33 geschreven door janhuijbrechts  

De symbolistische dichter en auteur Emile Verhaeren (1855-1916) was samen met Antwerpenaar Georges Eekhoudt de grootse van de in het Frans schrijvende Vlamingen. Zijn bundel Les Villes tentaculaires waaruit onderstaand gedicht afkomstig  is verscheen dan wel in 1895 maar is volgens mij op zijn plaats in de rubriek ‘Zondag Frontpoëziedag’….

Une statue (soldat)

Au carrefour des abattoirs et des casernes,
Il apparaît, foudroyant et vermeil,
Le sabre en bel éclair sous le soleil.

Masque d’airain, casque et panache d’or ;
Et l’horizon, là-bas, où le combat se tord,
Devant ses yeux hallucinés de gloire !

Un élan fou, un bond brutal
Jette en avant son geste et son cheval
Vers la victoire.
Il est volant comme une flamme,
Ici, plus loin, au bout du monde,
Qui le redoute et qui l’acclame.

Il entraîne, pour qu’en son rêve ils se confondent,
Dieu, son peuple, ses soldats ivres ;
Les astres mêmes semblent suivre,
Si bien que ceux
Qui se liguent pour le maudire
Restent béants : et son vertige emplit leurs yeux.

Il est de calcul froid, mais de force soudaine :
Des fers de volonté barricadent le seuil
Infrangible de son orgueil.

Il croit en lui — et qu’importe le reste !
Pleurs, cris, affres et noire et formidable fête,
Avec lesquels l’histoire est faite.

Il est la mort fastueuse et lyrique,
Montrée, ainsi qu’une conquête,
Au bout d’une existence en or et en tempête.
Il ne regrette rien de ce qu’il accomplit,
Sinon que les ans brefs aillent trop vite
Et que la terre immense soit petite.

Il est l’idole et le fléau :
Le vent qui souffle autour de son front clair
Toucha celui des Dieux armés d’éclairs.

Il sent qu’il passe en rouge orage et que sa destinée
Est de tomber en brusque écroulement,
Le jour où son étoile étrange et effrénée,
Cristal rouge, se cassera au firmament.

02-06-2019 om 11:08 geschreven door janhuijbrechts  

Er zijn op het grondgebied van de Frans-Vlaamse gemeente Festubert twee CWGC-begraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog te vinden. De eerste Britse gesneuvelden op  Browns Road Military Cemetery aan de Rue des Cuveliers werden in oktober 1914 ter aarde besteld. Deze dodenakker bleef onafgebroken in gebruik tot november 1917.  Op dat ogenblik telde deze plek 299 graven maar na de oorlog groeide dit aantal fors aan door het herbegravingen van ontruimde sites zoals Cheyne Walk Cemetery en Le Platin South in Givenchy en Le Platin (Welsh Cemetery) in Festubert. De plannen voor de naoorlogse heraanleg, inclusief het stemmige toegangsgebouwtje werden getekend door Charles Holden en  W.C. Von Berg. Momenteel liggen op deze site 1.071 gesneuvelden uit het Britse Gemenebest begraven. 407 Van hen bleven ongeïdentificeerd.

De 43-jarige William Lewis Campbell Allan, majoor in het 2^e bataljon King’s Own Scottish Borderers was op 14 oktober 1914 in Guinchy gesneuveld. Hij was de oudste zoon van generaal-majoor William Allan sr., een veteraan van de Krim-Oorlog. Majoor William Allan was zelf een veteraan van de Zuid-Afrikaanse campagne. Hij ligt begraven in  V E 1. Een andere officier met militiare ‘roots’ die hier een laatste rustplaats kreeg was de 45-jarige Ernest De Lannoy Hayes, een majoor in het 2^e bataljon Cameronians (Scottish Rifles). Zijn grootvader was vice-admiraal John Montagu Hayes die ook tijdens de Krim-oorlog had gediend. Majoor Hayes had zich onderscheiden tijdens de Boerenoorlog  in Zuid-Afrika en was tweemaal vermeld op de legerdagorders. Hij sneuvelde op 10 maart 1915 toen hij zijn mannen aanvoerde tijdens de aanval op Neuve-Chapelle. Majoor Hayes werd begraven in graf VIII J 9. Ook de 18-jarige tweede luitenant Charles Woollcombe (V R 2) kwam uit een militaire familie. De vader van deze officier in het 2^e Bataljon King’s Own Scottish Borderers was luitenant-generaal Charles Woollcombe. Deze jonge officier was op 16 september 1914 bij zijn eenheid aangekomen en sneuvelde nog geen maand later, op 12 oktober bij Guinchy. 

The Honourable John De Blaquiere was een zoon van William, de zesde baron van Blaquiere. Hij had na het afronden van zijn studies in 1909 een aanstelling tot tweede luitenant gekregen in het 2^e bataljon Cameronians (Scottish Rifles). Op het ogenblik dat de oorlog uitbrak was hij in Malta gestationeerd. John De Blaquiere werd op 10 maart 1915 gedood bij de aanval op Neuve-Chapelle. Hij ligt begraven in graf VIII J 5. Zijn jongere broer Alan Boyle De Blaquiere, een luitenant in de Royal Navy overleed op 25 januari 1917 in bevolen dienst.

Ook de commandant van het 2^e bataljon Cameronians, luitenant-kolonel Wilfred Marryad Bliss ligt op deze site begraven. Hij sneuvelde eveneens op 10 maart 1915. Hij was één van niet minder dan zeven bataljonsbevelhebbers die op die dag bij Festubert sneuvelden. Het 2^e Cameronians verloor bij de aanval op Festubert dertien officieren waarvan er acht op deze site werden begraven. Mogelijk had dit hoge verliescijfer te maklen met het feit dat Bliss aan zijn officieren te toestemming had gegeven om met getrokken zwaarden de aanval te leiden, wat van hen makkelijk herkenbare doelwitten maakte. Luitenant-kolonel Bliss ligt tussen zijn officieren begraven in graf VIII J 10.

De 24-jarige kapitein David McLaren Bain uit Edinburgh kwam op 3 juni 1915 om het leven in Festubert. Deze officier in het 2^e bataljon Gordon Highlanders was een Schotse rugby-international. Tijdens zijn studies aan Trinity College in Oxford had hij voor de Oxford University Rugby Football Club gespeeld en in 1911/12 dit team geleid. Tussen 1911 en 1914 speelde hij elfmaal voor het Schotse nationale team. In 1914 was McLaren Bain de Schotse aanvoerder geweest in het laatste vooroorlogse treffen met Wales. Naast rugby speelde hij ook voetbal, cricket en golf. Hij werd begraven in graf VIII F 14.

Er liggen op Brown’s Road military Cemetery minstens zeven militairen begraven die jonger waren dan 18 toen ze sneuvelden. G.E. Colle (II A 4) uit West Hampstead, Edward Victor Wells Haddy (IV B 6) uit Ilford en Arthur Charles Paveley (I A 15) uit Wanstead waren soldaten in het London Regiment (City of London Rifles).  N.S. Bevan (I H 9) was kind-soldaat in het 1^e bataljon Queen’s Own (Royal West Kent Regiment). R.A. Fletcher (VII H 8) diende in het 1^e bataljon van het Gloucestershire Regiment toen hij op 12 maart 1915 sneuvelde. R.C.A. Kitching (II C 14), een 17-jarige soldaat in het 14^e bataljon van het Hampshire Regiment kreeg het Hebreeuwse epitaaf ‘Mispah – God waak over mij’ op zijn zerk. De eveneens 17-jarige Gilbert Smith (I D 1), een soldaat in het 1^e bataljon South Wales Borderers was op 21 december 1914 gesneuveld.

Op deze site zijn er ook drie graven te vinden van militairen die standrechtelijk werden terechtgesteld. De 34-jarige W. Belllamy, een rifleman in het 1^e bataljon King’s Royal Rifle Corps behoorde tot de reserve toen hij in november 1914 voor de militaire dienst werd opgeroepen. Hij had de aanval op Festubert overleefd maar weigerde op 24 juni 1915 bij La Bassée uit zijn ondergrondse schuilplats te komen nadat de Duitserrs met een mijnlading een deel van de loopgracht die door Bellamy’s eenheid werd bezet, hadden opgeblazen. Hij werd wegens lafheid in het gezicht van de vijand in de vroege ochtend van 16 juli 1915 in Le Quesnoy gefusileerd. George Henry Lawton, een 36-jarige soldaat in het 17^e bataljon Sherwood Foresters (V G 13) en soldaat Bertie Mc Cubbin (V B 16) uit hetzelfde bataljon werden samen op 30 juli 1916 bij een Avanced Dressing Station dat bekend stond als Lone Farm geëxecuteerd wegens lafheid en bevelsweigering. Beiden hadden geweigerd om in een maanverlichte nacht  een gevaarlijke klus in het niemandsland, vlakbij de Duitse lijnen te klaren. Lawton was gehuwd en vader van vijf kinderen…

31-05-2019 om 05:40 geschreven door janhuijbrechts  

Als alles goed gaat (hout vasthouden) verschijnen eind augustus mijn twee boeken ‘Antwerpen ’14-‘18’en ‘Antwerpen ’40-‘45’. In deze boeken kan u een pak nooit eerder gepubliceerde foto’s terugvinden. Tijdens mijn research stootte ik op  een paar prachtige opnamen van de Royal Naval Division in Antwerpen in oktober 1914. Mijn bron was de onwaarschijnlijke fotocollectie van het Britse Imperial War Museum. Dit is één van de meest uitgebreide ter wereld als het over de Grote Oorlog gaat.

26-05-2019 om 05:55 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in Zondag Frontpoëziedag het gedragen gedicht ‘Observartiepost’ van Filip De Pillecyn.  Het verscheen in 1919 in de bundel ‘Onder den hiel’  die hij samen met Jozef Simons had uitgegeven bij Lannoo.  De Pillecyn schreef dit mooie voorbeeld van loopgrachtenpoëzie in februari 1918 in de Ferme La Paille.  

Observatiepost

Een eenzaam man, een zware nacht

Dieper verzinkend na fuseeënglans.

Een hoofd geneigd zonder wil of gedacht

En oogen doelloos naar d'omsluîerden trans.

Een enkel schot, een vlugge vlam

Slaande in haar wilde schoonheid d'hemel tegen.

Dan weer de stilte, tot het voorhoofd klam

Ter koele ijzeren leuning komt gezegen.

En met het rijzen van den jongen dag

Een vroege vogel en een lied heel ver.

In frisschen morgen, zonder groet of lach

26-05-2019 om 05:11 geschreven door janhuijbrechts