|
Ik heb reeds een heel avontuurlijke week (voor mijn doen toch) achter de rug.
Er is de nieuwe job.
Een hele toestand om er met de lijnbus te geraken, maar het gaat vlot moet ik zeggen.
Vandaag moest ik echter training volgen in een andere locatie en dat werd treinen, dus heel wat minder vlot.
Mijn hoofdje werd goed volgestoken.
Gelukkig valt de crew mee.
's Nachts droom ik over "rare" dingen.
Stel je voor : een park met een lange laan bestaande uit een kathedraal van bomen die zich boven in de hemel in elkaar vlechten en temidden van dat alles,
een rivier. Aan de boorden wordt er gepicknickt.
Af en toe is er ook een meevaller : er wordt een bonus op mijn loon gestort ingevolge een vroegere telesalesactie.
Ik zal er niet om rouwen.
Iemand stort haar hart bij mij uit in verband met een scheiding.
Ik luister.
Ben blij voor haar dat ze zo gelukkig is met haar vriend.
Het zal een echt nieuw samengesteld gezin worden.
En ik, temidden van dat alles.
Ik luister en slik en probeer trouw te blijven aan mijn nieuwe motto.
Me niet laten beïnvloeden door de chaos van anderen.
Om me af te schermen.
Om me te beschermen.
Af en toe vat ik de nieuwe leerstof samen als ik een hoek of een moment vind om wat te studeren.
Ik bezoek soms het dagbladwinkeltje in het UZ-VUB.
Als ik er "deftig" bijloop, krijg ik de indruk dat patiënten mij zien als...
Ja, als wat eigenlijk...
In de wc-ruimte kijkt een dame me met grote (gedrogeerde?) kijkers aan. Ze heeft blondgrijs sluikhaar tot aan haar schouders.
Ik lach vriendelijk en draai mijn hoofd de andere kant op.
Het spreekuur is voorbij.
Ik keer te voet terug langs het Boudewijnpark en het Jetse groen.
Spaanse gepensioneerden bewonderen de wilde bloemen.
Ik bewonder de zwanenpopulatie.
En de eksters...
Uit een auto wordt "hee" geroepen.
Om me aan het schrikken te brengen (en het is nog gelukt ook...)
Heel veel gezichten uit een ver verleden teruggezien, deze week...
Dat moet ik morgen allemaal ff verwerken.
"Volgende week (28 mei) is het jouw verjaardag," zegt de jongste.
"Mama, wat wil je krijgen..."
Mama is heel vlug tevreden.
Een boek, een knuffel, wat groen, wat chillen, lekker tafelen.
Mijn dierbaren zijn mijn allermooiste geschenk.
Toch aan Moke zeggen dat hij me mag verrassen met een grote bos rozen.
20-05-2009 om 22:31
geschreven door tosca 
|
