|
Dat de
doorsnee-man om de zeven seconden aan seks denkt en om de vier seconden aan
voetbal, kan er bij mij niet in. Zeker wat voetbal betreft. Ikzelf denk hooguit
een paar keer per dag aan voetbal en dan is het meestal nog enkel om mij eraan
te ergeren dat zowat één derde van mijn krant iedere dag aan voetbal gewijd is.
Met seks zit dat wel enigszins anders. Maar om de zeven seconden!... En hoelang
wordt dan telkens aan seks gedacht? Drie seconden? Dat zou dan betekenen dat de
gedachten van een normale man zon vijfduizend keer per dag afdwalen in de
richting van
seks. In mijn geval is dat op zijn minst honderd keer minder. Ben
ik niet normaal, niet gemiddeld, niet doorsnee? t Is mogelijk dat het met mijn
leeftijd te maken heeft, dat het verminderd is met de jaren, maar toch,
vijfduizend keer per dag heb ik nooit gehaald. Ja, vroeger welde de gedachte
aan seks nogal eens spontaan op. Nu gebeurt dat nog zelden zonder de
aanwezigheid van een externe uitlokkende factor. Al hoeft het nu niet direct Tanja
Dexters te zijn die in Evas kostuum mijn slaapkamer komt binnengewandeld. Enkele dagen geleden
was het de sensuele stem van ene Brenda die een en ander bij mij opriep. Aan de
telefoon
Ze belde mij op met de vraag of Test Aankoop mij bekend was. Ja zeker,
ik ben er zelfs nog op geabonneerd geweest, lang geleden weliswaar. Of ik iets
voelde voor een hernieuwde kennismaking: voor de prijs van amper twee euro voor
twee maanden Test Aankoop. Ik zei dat ik voor twee maanden Test Aankoop wel twee euro overhad, maar dat
de kans klein was dat ik daarna een abonnement zou nemen. Ze zei dat het in
feite niet om een abonnement ging maar om een lidmaatschap dat recht geeft op
regelmatige toezending van een paar tijdschriften, adviezen, rechtsbijstand en
nog meer. Een proefperiode van twee maanden verplichtte overigens tot niets. Ik
hoefde enkel nú het nummer van mijn bankrekening te geven en de twee euro
zouden dan wel van mijn rekening afgeschreven worden. Via domiciliëring.
Poepgemakkelijk toch?... Ik sputterde een beetje tegen: was het niet Test
Aankoop die mensen afraadt hun rekeningnummer door te geven aan wildvreemden?
Brenda bezwoer mij met haar lieve doodeerlijke stem dat ze geen bedriegster was
en ik voelde mij een beetje beschaamd. Weet je wat, zei ik, geef mij jóuw
rekeningnummer en ik stort daarop vandaag nog de twee euro voor het
kennismakingspakket. Zo werkt het helaas niet, zei ze. Ik heb dan maar
voorgesteld een cursiefje over haar te schrijven, op mijn blog. En ik heb haar
mijn blog-adres gegeven. Het staat haar vrij hierop te reageren. Misschien kunnen
we dan toch nog zaken doen. Als ze mij haar e-mailadres en haar
bankrekeningnummer geeft
En waarom die
seks-gedachte nu zo sterk naar boven kwam? Ik heb in mijn leven ooit één Brenda
gekend. Ze was Engelse. Met haar achternaam heette ze Boyle. Ze woonde in
Hastings en ze werkte bij de politie (zie foto). Ik ontmoette haar één keer in t jaar,
telkens op de laatste zaterdag van augustus, ter gelegenheid van de stratenloop
Dwars door Grijsloke. Twintig jaar lang. Nooit een vrouw gekend die zo warm,
zo hartelijk was als Brenda Boyle. De vurigheid waarmee ze mij bij dat
jaarlijks weerzien telkens omhelsde!... het bleef dagen lang nazinderen. Ze was
een doorbijter, ze liep ieder jaar de langste afstand, de twintig kilometer.
Vorig jaar was ze er nog. Dit jaar niet meer. Rond de jaarwisseling overleden.
Aan een kwaadaardige ziekte
 Brenda Boyle, augustus 2012.
|
