Zijn we stilaan op onze plooi gekomen na de feesten? De wensen zijn geformuleerd en de wederwensen geïncasseerd? En de goede voornemens gemaakt? Ik heb er alvast één gemaakt in verband met deze blog: dat ik mijn best zal doen om niemand meer te kwetsen. ’t Zal niet gemakkelijk zijn, natuurlijk, met een blog dat niet echt serieus bedoeld is en waar het vleugje ironie – soms is het een grote vleug – al eens de boventoon dreigt te halen. Maar mijn goed voornemen is oprecht, wees daar maar zeker van, beste lezers – talrijk zijt gij niet: anderhalve man en een paardenkop! Als bewijs van mijn goede wil krijgt u hierbij een vorm van garantie: mocht u zich bovenmate ergeren aan één van mijn zeverarijen, of voelt u zich erdoor gekwetst, en wenst u dat die onzin verdwijnt, laat het mij weten en aan uw wens zal voldaan worden. Ten bewijze daarvan het verhaaltje “Over Herman Van Rompuy en de dichtkunst” van 24 november laatstleden. U zal het tevergeefs zoeken op mijn blog: iemand had, via mail, de wens uitgedrukt dat ik het zou weghalen, omdat het beledigend was voor onze grote staatsman. Die trouwe (?) lezer van mijn blog was zwaar ontgoocheld in mij. Hij had zich nooit kunnen voorstellen dat een “eerbaar” man als ik, tot zulk lasterlijk geschrijf in staat kon zijn. Maar door dat “intellectueel (?) gebral” weg te halen kon veel goedgemaakt worden: het zou mij “sieren als mens”. En wat denkt u dat ik gedaan heb? Precies! Wie houdt er niet van “gesierd te worden als mens”?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Denk nu maar niet, beste lezer, dat de verontwaardigde mailer Herman Van Rompuy zelf is, of zijn kabinetschef, of hoe heet dat? – Ik  zou mij wát vereerd voelen! – Het zal Herman immers worst wezen dat ik voor een half dozijn mensen iets publiceer wat één miljoen vierhonderdduizend mensen reeds konden lezen in The Daily Telegraph en Het Laatste Nieuws. De verontwaardigde mailer vindt het onbetamelijk dat ik onze nieuwe Europese president afschilder al een onbekwame en als een profiteur, al heb ik dat eerste niet gezegd en allerminst bedoeld, terwijl ik het tweede, voor wie mijn stijl niet kent, hooguit zou kunnen gesuggereerd hebben. Dat vraagt enige verduidelijking, zeker?   

Ten eerste vind ik Herman Van Rompuy een uiterst bekwaam politicus. Ik was niet weinig verheugd toen hij premier werd van de federale staat België en toen ik Jean-Pierre Van Rossum hoorde verklaren dat er in Vlaanderen – of was het België – amper drie bekwame politici zijn, zijnde Frank Vandenbroucke en de twee Van Rompuy’s, kon ik het daar gemakkelijk mee eens zijn. En een profiteur? Geenszins! Tenzij we 99,9% van onze bevolking als profiteur beschouwen. Want niemand, althans minder dan één op de duizend, mag in staat geacht worden om een job als deze te weigeren, als die hem aangeboden wordt. Althans volgens het Peter-princiep van de grote hiërarcholoog zaliger, Laurence J. Peter, waarover ik reeds eerder in een van mijn vorige cursiefjes heb uitgeweid.

Wat dus niet wegneemt dat ik het cursiefje van 24.11.2009 verwijderd heb, al was het maar om die ene rechtvaardige niet te kwetsen. Voel ik mij nu een beetje Onze-Lieve-Heer, die de steden Sodom en Gomorrha zou gespaard hebben, als daar ook maar één rechtvaardige te vinden was geweest? Laat het dus alstublieft weten, beste lezer, als ik u in 2010 zou ergeren met mijn gezeik. Al zou het wel eens kunnen dat deze blog “wat minder productief” wordt en ik wat meer aandacht ga besteden aan de Griekse mythologie. Een voorsmaakje krijgt u alvast op de scheurkalender “De Druivelaar”: in 2010 twee keer in de maand een kort verhaaltje, om te beginnen. Twee miljoen lezers! Nogal wat anders dan die anderhalve man en een paardenkop!...