|
Zestig jaar geleden, op 16 november 1949 om precies te zijn, hebben de Gentse studenten het Gravensteen bezet, die oninneembaar gewaande burcht. Geen mens, waar ook ter wereld, die het zal betwisten: de grootste studentengrap aller tijden. De bezetting was wereldnieuws. Zo wijdden op 17 november 1949 in Amerika waarheen weinig doorsijpelt van wat in ons klein landje gebeurt verscheidene kranten een artikel aan deze historische gebeurtenis. The New-York Herald Tribune had er geen moeite mee om te blokletteren: The students of Ghent are the biggest of the world. En ziehier wat Associated Press schreef, onder de titel BELGIAN STUDENTS SEIZE CASTLE, BEAT BACK POLICE WITH FRUIT:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
GHENT, Belgium, Nov. 17. The feudal Chateau des Comtes had its first siege in 300 years yesterday when 200 students held the place for three hours against masses of police, gendarmes and firemen.
The students, armed with overripe fruit, capitulated before superior forces.
Early in the afternoon students from the University of Ghent started to infiltrate over the drawbridge of the castle. An hour later, 200 strong, they were in complete possession.
They barricaded the only way in and were protected on the flanks by the moat. Ammunition was smuggled in on a wheel-barrow.
Pennants floating from the battlements proclaimed that the present police helmet should be substituted for a certain kind of pot. This seemed to be the only reason for the rebellion.
Police called in the fire brigade, which ran up ladders against the walls and played hoses on the rebels. The students held out until the gendarmes were called and the combined forces of the law broke the defenses.
The police detained 133 prisoners who were cautioned this morning and released. Four students were injured.
Niet alleen de wereldpers besteedde aandacht aan dit gebeuren. Onze ongeëvenaarde Vlaamse striptekenaar Leo Debudt (alias Buth) wijdde er een van zijn beste grafische werken aan: een reuzegrote pentekening van de bezetting, dewelke de kaft siert van een in 1999 door de Gentse Universiteit uitgegeven boek: 50 jaar Gravensteenfeesten. De grote Vlaamse schrijver Hugo Claus schreef er een boek over, onder het pseudoniem Anatole Ghekiere: Die waere ende Suevere Chronycke van Sgraevensteene.
Velen hebben zich vragen gesteld betreffende het waarom van de Gravensteenbezetting. Was het de verhoogde bierprijs? Was er een politieke reden? Was het een zuiver studentikoos motief? Tot op de dag van heden bestond daarover geen eensgezindheid, of liever, tot op de dag van gisteren
Alles is begonnen in de schoot van Moeder Laetitia, de Oudenaardse studentenclub die gesticht werd in t jaar 1929. Begin november 1949 werd de twintigste verjaardag van de club op luisterlijke wijze gevierd. Er waren een aantal oudgedienden afgezakt naar Gent. Eén onder hen was dokter Carlos Dierickx. Hij was preses van de club geweest in de jaren 1939-40 en 1940-41. In 1949 was hij drieëndertig jaar en al een jaar of drie burgemeester van Asper, functie die hij zesenveertig jaar lang heeft uitgeoefend. Wat was er gebeurd tijdens die lustrumviering van 1949? Ruzie? Overdreven nachtlawaai? Had men gestapo geroepen naar de politie? Feit is dat de pandoeren Carlos meenamen naar t rolleke, tesamen met zijn broer Wilson, die ook een oudgediende was, evenals de toenmalige preses Pierre Devos. Het was Carlos die de politiecommissaris te woord stond. Hij diende zijn identiteitskaart af te geven en daaruit bleek dat hij én dokter én burgemeester was. De commissaris bleek evenwel niet onder de indruk van die kwalificaties en het gesprek verliep als volgt:
Zijde gij Carlos Dierickx?
Joak menier de commesoaris, en wie zijde gij?
Zijde gij dokteur?
Joak, menier de commesoaris, zijde ziek misschien?
En zijde gij beurgemiestre?
Joakk, menier de commesoaris, kannek misschien iet doen veur ui?
Er werden korte metten gemaakt. Ze vlogen alle drie in den bak. We brachten een nachtje door op kosten van de staat, zegt dokter Pierre Devos. Hij is de enige overlevende van het trio. Carlos heeft ondertussen een levensgroot standbeeld op het naar hem genoemd plein van de gemeente waar hij zo lang burgemeester was. Hij is een van de populairste figuren geweest uit de streek tussen Oudenaarde en Gent.
Maar wat heeft dat alles te zien met de Gravensteenbezetting? zult u zich afvragen, beste lezer. Ziehier wat Pierre Devos ons, zeer recentelijk, geopenbaard heeft:
De Laetitianen voelden zich onrechtvaardig behandeld door de Gentse flikken. Ze zonnen op wraak. Die kwam er, geen twee weken later
En dat zijn wij dus gisteren gaan verkondigen, in de troonzaal van het Gravensteen, Pierre en ik. Voor een massaal opgekomen dol-enthousiast publiek. Applaus was er, naast een geweldige zucht van opluchting, zoals nog nooit een zucht geloosd werd door een studentenpubliek. Sommigen omhelsden elkander van blijdschap omdat het laatste stukje van de puzzel eindelijk gelegd was, omdat de geschiedenis van het Gravensteen nu definitief en in alle talen kon herschreven worden. Pierre kreeg ter plaatse een decoratie opgespeld. Wie deze grote Laetitiaan wil bewonderen, zal daartoe ongetwijfeld in de mogelijkheid zijn tijdens de lustrumdagen in maart: in Oudenaarde en Ronse. En misschien kan er wel een handdruk af, of zelfs een handtekening en, wie weet, een kusje (cave mystacem!) voor t mooiste meisje van de stad
Een heuglijke dag! En t had nog beter kunnen zijn, als Marcel Cambier niet geveld was geweest door de Mexikaanse griep: dan had Laetitia kunnen pronken met twéé oudstrijders. Bij mijn thuiskomst vernam ik dat Tuur Van Wallendael die dag uit het leven was gestapt. Tuur was een clubman. Hij zou er ongetwijfeld gaarne bij geweest zijn, bij de Gravensteenfeesten. Heeft hij precies deze dag uitgekozen?
Euforie en verdriet. Er ligt maar een flinterdunne marge tussen. Soms zelfs géén marge
De tekening is van Leo Debudt (Buth).
Hieronder: twee details uit de tekening
|
