xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het zal u ongetwijfeld niet onbekend zijn dat ik in het weekend een trouwe lezer ben van de krant. Er staan vaak zéér interessante artikelen in. Zo heb ik dit weekend, in een krant waarvan ik, om redenen die ik reeds eerder heb aangehaald, de naam niet meer wens te vermelden, een artikel gelezen over Doutzen Kroes. Het artikel is van de voortreffelijke Dietert Bernaers. En voor die rari nantes die het niet zouden weten: Doutzen Kroes is een Nederlands topmodel uit Oostermeer, die voor mijn part best de titel van “mooiste vrouw ter wereld” mag krijgen. Ze is 24 jaar oud, bloedmooi en ze verdient 4,3 miljoen euro per jaar. Dat laatste staat ongeveer gelijk met de ontslagpremie van een topbankier. Niets bijzonders dus. Wel bijzonder is: dat geld voor Doutzen – zo beweert zij in het artikel van Bernaers – helemaal niets betekent. Ze leeft nog precies op dezelfde manier als zes jaar geleden toen ze nog naar de middelbare school ging: ze koopt pas een nieuwe broek als de oude versleten is en ze gaat op reis met een rugzak. Ze geeft dus bijna niets uit. Barslecht voor de economie in deze tijden van crisis, hoor ik u al zeggen. Geld mag immers niet opgepot worden. Maar dat is nu precies wat Doutzen niet doet, haar geld oppotten. Ze geeft het uit aan een internationale organisatie die strijdt tegen aids, en ze gaat in de toekomst nog veel meer van die dingen doen. Ze heeft geld zat om links en rechts wat te helpen en – zo zegt ze – “dat vind ik dan ook het enige interessante aan geld”.

Het kan Doutzen Kroes verder geen bal schelen dat ze aan de top staat in de lijst van de rijkste modellen ter wereld, of in de lijst van de “meest begeerde vrouwen” ter wereld. Verder vindt ze het spijtig dat er geen lijst bestaat van de meest intelligente vrouwen, want slechts in dié rangschikking zou ze op nummer één willen staan. En toch zou ik die bloedmooie dame de raad willen geven zich maar te houden bij de titel van “de mooiste”, want de kans dat ze ook nog eens “de intelligentste” is, moet – rekening houdend met de grootte van de totale wereldbevolking – geschat worden op één op een paar miljard.

In het interview beweert ze ook dat de roem haar hoofd niet op hol brengt, dat ze alles kan relativeren – heb ik het ooit anders gehoord? – Het zouden vooral haar ouders zijn die haar snel met beide voetjes op de grond zetten, als er al enig gevaar zou zijn dat ze zou beginnen te zweven. Zo zat ze in New York eens aan tafel met Bono van U2. Apetrots belde ze haar pa om dat te zeggen. Waarop deze antwoordde: “En dan? Pas als Bono naar zijn vader belt en zegt dat hij met Doutzen Kroes aan tafel zit, heb je wat bereikt.” Nu wil het toeval dat ikzelf die hele Bonobo van haar noch pluimen ken. Mocht ik dus ooit met die kerel van U2 én met Doutzen aan tafel zitten, ik zou wel weten over wie ik naar huis zou bellen. En ik meen te mogen veronderstellen dat Dietert er ook zo over denkt, te oordelen naar de foto, waarop hij, fier als een pauw, poseert naast het mooie kippetje met de gouden eitjes….