|
Zaterdag 27 augustus 2022: Dwars door Grijsloke is uit zijn coronaslaap herrezen. Niet meer het kolossaal aantal deelnemers en niet meer de ronkende namen van dertig jaar geleden, maar een vlekkeloze
organisatie en nog steeds Vlaanderens mooiste.
Mijn geluk kan vandaag niet op: een kind van eigen bloed, dat twee jaar in coma heeft gelegen, is terug. Springlevend. Ik loop Jan Deseyn tegen het lijf, een dorpsgenoot. Op één of twee
uitzonderingen na heeft hij deelgenomen aan alle edities van Dwars door Grijsloke. Hij heeft honderd marathons gelopen. Of zouden het er honderd-en-één kunnen zijn? Die honderdste marathon bleek achteraf drie
kilometer te kort te zijn en ten einde met zichzelf in ´t reine te komen heeft Jan er dan nóg meer één bij gedaan. Jan Deseyn is... tweeëntachtig geworden in juli! Dit is één maand
jonger dan ik, en ik loop al minstens tien jaar niet meer. Vandaag neemt hij deel aan de wedstrijd over 6,7 km. Hij eindigt op de 169e plaats, er zijn er nog dertig achter hem. We drinken samen een pint na de wedstrijd. Zijn
dochter is in de 12,8 km als eerste dame geëindigd. Goede genen liegen niet...
Er waren in totaal, de kinderreeksen meegerekend, zes loopwedstrijden. Van elke wedstrijd kwamen de eerste drie van beide geslachten op het ereschavot. Dat maakt zesendertig gelauwerden in totaal.
De jongste kleuters stonden al even fier en gelukkig als de oudere atleten te pronken met hun zwaar bevochten trofee
r
Wie durft nu nog beweren dat de toekomst van Grijsloke niet verzekerd is?
Ik herinner mij niet dat in Grijsloke ooit groter meesterschap aan de dag werd gelegd dan door de winnaar van de 6,7km. Zijn voorsprong bedroeg ei zo na twee minuten, 1'58 om precies te
zijn. En óf de jongeman gelukkig was met zijn prestatie! Na de aankomst viel hij neer op de knieën en kustte het asfalt, minutenlang: een ontroerende en hartverwarmende scène. Zou hij beseffen hoe blij
hij ons allemaal gemaakt heeft?
Voor dié zou ik mijn eten laten staan zei mijn beste vriend, toen een jonge dame het podium beklom om gehuldigd te worden als de nummer drie in de 18,9 km. Een weergaloze schoonheid
van Afrikaanse origine. Hij bracht onder woorden hetgeen ik net aan het denken was: wij zijn vijftig jaar te vroeg op deze wereld beland...
En wie er ook is komen opdagen: Lucien Van Lancker! In de glorierijke beginjaren van de loopkoers waren wij beiden het boegbeeld van Dwars door Grijsloke. Hij is nog enkele jaren ouder dan ik. Waar
is de tijd, zeg ik, dat wij het voor het zeggen hadden in Grijsloke. Blij dat het niet meer hoeft, zegt hij. Tja, we zijn beiden een beetje uitgeblust, maar dat ons werk voortgezet wordt stemt ons blij te moede. De koers heeft
ons in ´t verleden een hoop stress bezorgd, maar ook intens genot, dat nog steeds nazindert. De nacht die volgde op de 4e Dwars door Grijsloke beletten de doorgestane emoties mij de slaap te vatten. Die nacht heb ik een
verhaaltje geschreven: Wondjes likken na Dwars door Grijsloke. Het is te lezen op www.bloggen.be/kris/archief.php?ID=321 .
|
