Via hard werken - in de immobiliënsector - en optimalisatie waar nodig, heeft Romain een aardig spaarpotje vergaard en nu, op zijn zeventigste, heeft hij met dat spaarpotje, of tenminste een deel ervan, een huis gekocht in Frankrijk, op de grens tussen Bretagne en Basse-Normandie. „Huis“ is te weinig gezegd, want het huis heeft een torentje en we kunnen zonder al te veel overdrijving spreken van een „kasteeltje“. Er zijn een achtal kamers en Romain zou Romain niet zijn als hij er geen brood in zou zien. Vier van de kamers zullen omgebouwd worden tot logeerkamers: „Bed and Breakbast“, kortweg „B&B“. Het enige wat nog ontbrak is een aantrekkelijke naam voor het etablissement...

Toen ik het voorstel deed, vloog Romain mij net niet om de hals. Hij schudde enthousiast mijn beide handen. De B&B zal heten: „TOUR“. Kort en krachtig. Niet „Le Tour“, wat „De Ronde“ zou betekenen en ook niet „La Tour“ wat op het torentje zou slaan. Met „Tour“ zonder meer kan men beide kanten uit: „Toren“ is vanzelfsprekend en „Ronde“ staat natuurlijk voor „Tour de France“. Hier immers, in Bretagne en Basse-Normandie, moet de harteklop van de Tour luider klinken dan overal elders. De twee regio’s samen hebben een bevolking die amper vijf procent uitmaakt van de hele Republiek, maar van de vijfenzeventig na-oorlogse Ronden hebben zij er veertien gewonnen, zijnde twee keer zoveel als de rest van Frankrijk. Jean Robic, Louison Bobet, Jacques Anquetil, Bernard Hinault. Elk krijgt in huize „Tour“ zijn kamer: de Robic-kamer, de Bobet-kamer, de Anquetil-kamer, de Hinault-kamer. Aan de muren komen foto’s van die volkshelden en affiches van de Ronden waarin zij een rol gespeeld hebben. En in elke kamer een kast met relikwieën: trofeeën, koerstruitjes, spullen allerlei...

Romain vindt geen woorden om mij te danken voor dit grandioos idee. Hopelijk wordt de B&B een groot succes. En misschien valt er dan voor mij ook nog wat te rapen. Een procentje?...

(wordt vervolgd, wees daar maar zeker van, beste lezer)