Een zwaar geval van
gordelcriminaliteit (*) haalt dezer dagen de media. Iljo Keisse, de gentleman
van het wielerpeloton, heeft zich afschuwelijk misdragen in Argentinië: op het
podium heeft hij een suggestieve houding aangenomen. Een vrouw die zich vóór
hem bevond boog zich even voorover en Iljo, in plaats van zijn buik in te
trekken, stak hem eerder wat naar voor. Evenwel zonder de vrouw aan te raken,
maar toch
Iljo moge nu nog zo hard beweren dat het maar om te lachen was, een suggestieve
daad als deze is onduldbaar. Misdadig! Een zware sanctie dringt zich op.
Ziehier hoe ik de zaak zou aanpakken als ik het voor t zeggen had, kwestie van
recidieven te voorkomen:
- levenslange schorsing als
wielrenner;
- een gevangenisstraf van één
tot twee jaar;
- levenslang psychiatrische
begeleiding + enkelband;
- vergoeding van het
slachtoffer voor de geleden schade, ten belope van honderd à tweehonderdduizend
euro.
Het is, hoe dan ook slecht
nieuws. Ik ben er het hart van in (**). Iljo, Iljo toch!...
(*) gordelcriminaliteit wordt wellicht het woord van t jaar 2019; in dat
geval zal de exacte definitie ongetwijfeld te vinden zijn in de dikke Van Dale
anno 2020; een minuuscuul tipje van de sluier werd reeds opgelicht op mijn
weblog (www.bloggen.be/pierpont/archief.php?ID=3134812)
(**) maar er is ook goed nieuws voor mij: naar alle waarschijnlijkheid krijg
ik dit jaar een job toegewezen op de redactie van een regionale krant, onbezoldigd
weliswaar, maar wel mét een dienstwagen.
|