Laten we het eerst hebben over”dietjes”, in ’t bijzonder over het misbruik van het woordje “die”. Aan het te-pas-en-te-onpas  gebruik van dat onschuldig aanwijzend voornaamwoord herkent men de echte Gentenaar. Enkele voorbeelden:

- toen ik gisteren te laat thuiskwam, die kreeg ik ruzie met mijn vrouw;

- gisteren wandelde ik in het park: die kwam ik daar toch wel burgemeester Termont tegen, zeker;

- als er een hogedrukgebied over centraal Europa hangt, die stijgt de temperatuur (Armand Pien).

Voor de overtollige “datjes” begeven we ons naar de Kempen: de Antwerpse Kempen, de Limburgse Kempen en de Brabantse Kempen, en bij uitbreiding misschien wel de drie Oostelijke provincies van ons Vlaanderland in hun totaliteit. De Kempenaar zegt (in plaats van “de renner die valt”) “de renner die dat valt”. “De renner die iets gezegd heeft” wordt dan “de renner die dat iets gezegd heeft” en “de renner die dat gezegd heeft” wordt “de renner die dat dat gezegd heeft”. Als we in die laatste zin “de renner” door “het kind” vervangen dan wordt dat “het kind dat dat dat gezegd heeft”. En als eraan getwijfeld wordt welk kind precies bedoeld wordt, dan wordt dat kind aangewezen met als commentaar: “dát, dat dat dat gezegd heeft”. Vier “datjes” dus, in een perfect Kempische zin. Was Armand Pien zaliger een die-man, Paul Herijgers is een typische dat-man. Als TV-verslaggever bij cyclo-cross-wedstrijden is hij dik zijn geld waard: een warme sympathieke man, met kennis van zaken en die zelden de bal “misslaagt”. Die overtollige datjes zijn hem ruimschoots vergeven.

En ook nog de Westvlaming te kakken zetten? Gier pas ik voor. Onbehonnen  werk.

De zin met de vier datjes is overigens allerminst een wereldrecord. Zie maar wat ik op ’t internet gevonden heb. Ik neem het letterlijk over…

"Buffalo buffalo Buffalo buffalo buffalo buffalo Buffalo buffalo" is een grammaticaal correcte zin in het Engels. Deze zin wordt gebruikt als voorbeeld van hoe homoniemen en homofonen kunnen worden gebruikt om ingewikkelde taalkundige constructies te creëren. Hij is in de literatuur bekend sinds 1972, toen de zin werd gebruikt door William J. Rapaport, een universitair hoofddocent aan de Universiteit van Buffalo. In 1992 werd de zin door Rapaport gepubliceerd op de Linguist List  en hij wordt ook gebruikt in het boek The Language Instinct van Steven Pinker uit 1994. De zin lijkt op het eerste gezicht onduidelijk, maar wordt helderder als het volgende in acht wordt genomen: de zin maakt gebruik van de betekenis van het dier de bison ("buffalo" is niet alleen enkelvoud, maar ook een meervoudsvorm), maar ook van de plaatsnaam Buffalo en het weinig gebruikte synoniem voor pesten "to buffalo". De zin wordt dan vertaald ongeveer als volgt: Uit Buffalo afkomstige bisons, die door andere bisons uit Buffalo gepest worden, pesten bisons uit Buffalo. De zinsconstructie kan ook verduidelijkt worden door de dieren, de stad en het werkwoord te vervangen door respectievelijk "cow", "Detroit" en "to bully": Detroit cows (that) Detroit cows bully, bully Detroit cows.

En zodoende kom ik nogmaals ongewild uit bij mijn geliefde Gent en meer in ’t bijzonder bij mijn geliefde voetbalploeg: de buffalo’s van AAGent. Een geliefde voetbalploeg? Voor een voetbalhater als ik kan dat nogal tellen... Mijn liefde voor Gent moet dan wel bijzonder groot zijn, nietwaar, beste lezer. En waar de naam “Buffalo’s” dan wel vandaan komt? Van William Cody, beter bekend als Buffalo Bill. De ouderen onder mijn lezers en dan vooral diegenen die nóg ouder zijn dan ik (ik bedoel: geboren vóór de tweede wereldoorlog) zullen hem ongetwijfeld kennen. Hij was één van de belangrijkste Amerikanen die de geschiedenis van het Wilde Westen kleur hebben gegeven. Vechten tegen de indianen en jagen op groot wild (voornamelijk bizons = buffalo’s): dat waren de bedrevenheden waaraan hij zijn roem en zijn naam, Buffalo (= bizon) Bill, te danken had. Na zijn veertigste trok hij de wereld rond met een reizend circus, waarmee hij met zijn “Wild West Show” een evocatie bracht van de verovering van het Wilde Westen op de indianen. Twee keer sloeg Buffalo Bill zijn tenten op in Gent: in 1895 en in 1906. Tijdens de show werd het publiek aangespoord tot het roepen van “buffalo! buffalo!”. Die “vreugdekreet” bleef nazinderen in Gent, vooral onder de studentenbevolking (1*) en vanaf 1920 werd het “buffalo, buffalo” vooral gehoord als aanmoedigingskreet op het voetbalveld van KAA Gent . In 1928 kreeg de voetbalploeg van Gent zijn logo: het hoofd van dé indiaan, die zo vaak een hoofdrol had  gespeeld in Buffalo Bill’s Wild West Shows. Dat is waarom de spelers van de ploeg “buffalo’s” zijn en waarom alle supporters van KAA Gent zich ook een beetje “buffalo” voelen.