Had ik het niet gevreesd! Mijn vast voornemen, bij de aanvang van het nieuwe jaar, om definitief te stoppen met al die schrijvelarij, zeverarij, kortom met al die literaire onzin, ligt aan diggelen. Welgeteld achtenzestig dagen heb ik het volgehouden. Achtenzestig dagen in totale onthouding geleefd. Weerstaan aan alle verleidingen die op mijn pad zijn gekomen: van de niet te stuiten stroom van sexuele misbruiken tot de evenmin te stuiten stroom van mensen op de vlucht voor de honger en het oorlogsgeweld. Misschien is het wel beter zó. Uiteindelijk zou ik wel weer een te grote oorzakelijke rol toebedeeld hebben aan de angstwekkende toename van de wereldbevolking. Malthusianist als ik ben…

Maar aan de meldonium-affaire van Maria Sharapova, daar kan ik écht niet aan voorbij. Dat de wondermooie Aphrodite van de tenniscourts – engelen kunnen niet mooier zijn – haar salaris van enkele tientallen miljoenen euro’s drastisch dreigt te zien verminderen, tot daar nog aan toe. Maar het idee dat we deze sierlijke nimf misschien nooit meer zullen zien zweven op het TV-scherm, verlamt mijn lijf en leden en ontneemt mij de eetlust. Een levenslange schorsing hangt Maria immers boven het hoofd wegens doping, zijnde het gebruik van meldonium. Meldonium? Nooit van gehoord. Niet te verwonderen: in Europa is het medicijn onbekend. En het is alleszins niet terug te vinden in het “Gecommentarieerd geneesmiddelenrepertorium”, zijnde het groene boekje dat bestemd is voor de artsen en apothekers van ons land. Uit krantenartikels en uit wat ik kan vernemen via ’t internet meen ik te mogen concluderen dat het een medicijn is dat de doorbloeding in de organen – en in ’t bijzonder het hart en de hersenen? – verbetert en zodoende prestatiebevorderend zou zijn, voornamelijk bij sportlui. En dat het schadelijk zou zijn voor de gezondheid – of misschien wel integendeel? -, daarover bestaat blijkbaar geen eensgezindheid. Tot vóór een paar maanden was er met meldonium overigens geen vuiltje aan de lucht en de laatste tien jaar zouden atleten uit het oostblok er gebruik van gemaakt hebben dat het een lieve lust is. Maar… schadelijk of niet, en in de veronderstelling dat het de sportprestatie positief beïnvloedt, het gebruik ervan in de sport is oneerlijk in zoverre de een er wél en de andere er géén gebruik kan van maken. Men heeft meldonium dan maar op de dopinglijst van verboden dopingproducten geplaatst en die lijst werd in ’t begin van ’t jaar doorgestuurd naar alle sporters, inclusief Maria Sharapova. Maria heeft eerlijk bekend dat ze in fout is en wel omdat ze verwaarloosd heeft de lijst door te nemen en zodoende niet op de hoogte was. Dat stelt haar natuurlijk niet straffeloos, net zomin als iemand die tegen 120 per uur voorbij een schoolpoort raast, daarbij het bord “max.30” negerend. Dat hij eerlijk bekent te snel gereden te hebben en dat het komt doordat hij niet op de hoogte was omdat hij het verkeersbord niet opgemerkt heeft, zal hem daarbij nauwelijks helpen… denk ik. Laten we ons dus maar stilaan op het ergste voorbereiden: dat we het voortaan zullen moeten stellen zonder Maria Sharapova, de knapste sportvrouw aller tijden.

En tenslotte: wie zonder schuld is werpe de eerste steen. Ik zal er alvast geen werpen. Maar over mijn persoonlijke dopingperikelen zal ik het nog wel eens hebben, later. Want… ik vrees dat het hek nu echt weer van de dam is en dat u van nu af weer kunt “genieten” (1) van mijn pennevruchten.  

(1) Het woord is van Hendrik, mijn geliefde zwager.