|
Een week of
zes geleden ben ik klant geworden bij Telenet. Met een whoppa-abonnement:
overal simultaan surfplezier, voordelig bellen op al je toestellen, TV op ál je
schermen. Voor een maandelijks bedrag van 72,95 euro in de maand, huur van de
digicorder inbegrepen. Plus 1,95 euro voor een oproepdoorschakelfunctie naar om
t even welke andere vaste of mobiele telefoonlijn. Plus 7 euro voor de optie
Any Time. Alles bij elkaar 81,90 euro. Niet onoverkomelijk dus. Met de laatste
optie was het mogelijk op ieder moment van de dag te bellen naar het buitenland,
zonder te moeten bijbetalen. En das nu net de reden waarom ik die Any Time
erbij genomen heb: mijn schoonzus woont
sinds korte tijd in Frankrijk. En óf ik gebeld heb naar Frankrijk: onbeperkt
voor zeven euro! Voor mij kostte dat weliswaar niets bovenop die zeven euro.
Háár telefoonkosten daarentegen zijn de laatste weken gestegen tot duizelingwekkende
hoogte. Voor mij reden genoeg dus om naar de Telenetwinkel te trekken om een
verklaring.
Het was een
beminnelijke jongedame die mij te woord stond. Er was inderdaad een duidelijke
verklaring. Mijn schoonzus heeft namelijk een Belgische GSM. Ware het een
Franse GSM geweest dan waren alle gesprekken verlopen op kosten van die Any
Time optie. Maar wanneer er in België gebeld wordt naar een Belgische GSM die
zich in het buitenland bevindt, moeten er kosten betaald worden. Dat heet
roaming: afromen van het budget
Ik had er nooit van gehoord.
- Belachelijk
zeker, zei ik.
- Tja, het is
nu eenmaal zo, zei de beminnelijke jongedame.
- Neen, u
begrijpt mij verkeerd. Ik bedoel: belachelijk, dat ik dáár nog nooit van
gehoord heb.
- O, maar dat
is normaal. Er zijn veel mensen die daar nog nooit over gehoord hebben.
Ze had normaal
gezegd en veel mensen en niet: normaal voor uw leeftijd en veel mensen van
uw leeftijd. Ik heb er een gloeiende hekel aan als iemand tegen mij zegt dat
ik er goed uitzie of dat ik een goed geheugen heb en het niet kan laten om
er aan toe te voegen voor uw leeftijd.
- Dan heb ik
die optie Any Time niet meer nodig, zei ik.
- Natuurlijk.
Ik ga die meteen schrappen. Dan hoeft u met ingang van morgen niet meer te
betalen voor die optie.
Ze was zo
lief. Ik was weg van haar. Ik vroeg haar naam. Tineke. Met blij gemoed verliet
ik de winkel. Ik was bijna de deur uit toen Tineke mij terugriep:
- Mijnheer,
is die sjaal van u?
Ze hield mijn
sjaal in haar hand. Ik had hem laten liggen op de toonbank
Aan t eind
van de Lange Steenstraat sloeg ik linksaf, de Doornikstraat in. Even verder in
de straat hield een kennis mij staande. We praatten wat. Waarover weet ik niet
meer. We stonden op het punt ons kort gesprek af te ronden, toen iemand naar
ons toe kwam, een beetje buiten adem. Tineke. Ze was mij achternagerend met
mijn handschoenen. Ook dié had ik laten liggen. Ik wilde Tineke uitgebreid
danken voor zon uitzonderlijke service, maar ze was alweer weg. De kennis
stond er geamuseerd bij. Ik grijnsde:
- Dat
overkomt mij anders nooit, zei ik.
Telenet heeft
aan mij alvast een klant voor het leven. Dank zij Tineke
|
