|
Vlamingen zijn Bourgondiërs, gezellig in de omgang, maar niet al te snugger. Dat is tenminste wat de gemiddelde Nederlander zich voorstelt van de gemiddelde Vlaming. En daar heb ik dus mijn bedenkingen bij. Vooral de laatste dagen, nu de Nederlandse regering dreigt te vallen over het probleem Zwarte Piet - ik heb het vernomen via mijn doorgaans tamelijk goed ingelichte bron. Meer dan anderhalve eeuw vieren die Hollanders het feest van Sinterklaas en Zwarte Piet, met een gedrevenheid en uitbundigheid, waaraan wij Vlamingen een punt kunnen zuigen. En ik kan het weten, want ik heb vier jaar lang onder de Hollanders gewoond. En acht maanden geleden zijn ze er plots achter gekomen dat het hele Sinterklaasgedoe puur racisme is, een misdaad tegen de menselijkheid (of moet het nu wéér "mensheid" zijn?). Het Sinterklaasfeest kan daarom maar beter afgeschaft worden, zeggen de enen. Maar "de enen" impliceert ook altijd "de anderen". En die anderen willen het grote kinderfeest behouden, desnoods zónder Zwarte Piet. En dáárover dreigt de regering dus te vallen.
So what, zult u misschien geneigd zijn te zeggen, laat die Noorderburen hun eigen potje stoven. Maar misschien ook bent u, beste lezer, bereid de zaken anders te bekijken, als ik u vertel dat een maand of acht geleden die nicodemofobie dreigde over te slaan naar ons eigen land. U moet ook weten dat ikzelf vrij goed bevriend ben met de heilige Sint. Toen eind vorig jaar de hetze tegen Zwarte Piet ofte Nicodemus begon, heb ik het er met Nicolaas over gehad. Dat resulteerde in een mail door de Grote Kindervriend aan mij gericht op 3 november l.l. en waarin Hij vrijuit praat over de situatie van Zwarte Piet. Met Zijn goedvinden heb ik de mail gepubliceerd op mijn blog (zie www.bloggen.be/pierpont/archief.php?ID=2363005) en voorgelegd aan het parlement, zowel in Nederland als in Vlaanderen. Resultaat: de ónzen hebben de boodschap begrepen en in Vlaanderen mag Zwarte Piet blijven bestaan. De kaaskoppen daarentegen volharden in hun boosheid: Zwarte Piet moet weg, ze hebben hem lang genoeg getolereerd. Ze doen maar wat ze niet laten kunnen, hoor ik u denken, en... bemoei u daar verder niet meer mee. Maar zo zit ik niet in elkaar, beste lezer. De reden waarom ik mij daar wél verder mee wens te bemoeien is drieërlei. Teneerste, ik ben begaan met het lot onzer Noorderburen. Ten tweede: de Sint redt het niet zonder Piet. Ten derde: een witte Piet zou potsierlijk zijn. Mijn ultiem voorstel - daarna geef ik het écht op - is: een groene Piet! Een Piet zo groen als een komkommer. Aangezien het aantal groenhuidige mensen op de wereld zo goed als nihil is zal een groene Piet nog bezwaarlijk met racisme in verband kunnen gebracht worden, nietwaar. En groen is toch de kleur van de ijveraars voor het milieu, waarover de laatste tijd steeds meer en meer te doen is. Kinderen milieubewust maken via een groene en voor-het-milieu-ijverende Piet: zou daar geen edele taak weggelegd zijn voor de knecht van de goede Sint? Ik weet het wel, 't zal even wennen zijn en in de beginne zal het wat vreemd in de mond liggen en al even vreemd in de oren klinken. Niettemin: in mijn dromen zie ik een grote toekomst weggelegd voor Sinterklaas en Groene Piet. Bij onze Noorderburen.
 Uit "Het Laatste Nieuws"
|
