De bladen staan er dezer dagen vol van: Carmen (*cf. foto HLN), die gebuisd was in t vijfde jaar van t middelbaar onderwijs, is naar de rechter gestapt en t gevolg daarvan is dat de school de buis ongedaan moet maken en haar toch moet laten overgaan naar t zesde jaar. Voor iedere dag dat de school daarmee talmt dient ze daarenboven 1250 euro schadevergoeding te betalen aan het meisje. Laat de school maar talmen, zal ze ongetwijfeld denken: 1250 euro per dag! Das ongeveer het inkomen waar mijn vrouw en ik een hele maand mee moeten toekomen! Vier buizen had ze: minder dan de helft van de punten. En dat het nu net de vier hoofdvakken moesten zijn! Goed dat we in een tijd leven waar de leerling in beroep kan gaan bij de gerechtelijke instanties. Vroeger was dat wel even anders
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik vergeet nooit wat één van mijn vrienden overkomen is, een halve eeuw geleden. Ik noem hem bij deze gelegenheid Marc. Hij studeerde voor burgerlijk ingenieur aan de Gentse universiteit. De eerste drie jaar telkens geslaagd met grote onderscheiding. En toen kwam de kat op de koord. Marc moet zich iets hebben laten ontvallen dat bij één van de proffen in een verkeerd keelgat was geschoten. De prof reageerde woedend: Bij mij hoef je nooit meer examen af te leggen, ik laat je dr toch nooit meer door! Marc kreeg dat jaar een zware onvoldoende voor die prof, in de eerste zittijd en ook in de tweede zittijd. Hij moest zijn jaar, zijn vierde dus, overdoen, maar t was weer van t zelfde. Ten einde raad trok Marc naar Leuven om er zijn vierde jaar te doen. Maar onder zijn lesgevers was er daar één die bevriend was en onder één hoedje speelde met de rancuneuze Gentse prof en
t werd wéér niks. Het jaar daarop was Marcs zwart beest met pensioen. Marc keerde terug naar Gent en slaagde daar op een schitterende manier in zijn vierde en zijn vijfde jaar. Hij is een gerenommeerd ingenieur geworden, ofschoon hij drie jaar te laat aan zijn carrière is kunnen beginnen. Hoeveel schadevergoeding had deze affaire hem niet opgeleverd indien het gerecht zich daarmee had bemoeid! Maar in die tijd bemoeide het gerecht zich niet met dat soort zaken
Dat men, zestig jaar geleden, ook wel eens zonder slag of stoot, kon overgaan naar het volgend studiejaar, kan ik illustreren met het verhaal van een jongen die in de lagere school een jaar hoger zat dan ikzelf. Ik noem hem Jean-Luc. Hij was erg groot voor zijn leeftijd. Hij zat in t zesde leerjaar en kende nog maar zeven of acht letters van t alfabet. Met die zeven of acht letters maakte hij zijn opstellen en zijn dictees. Niemand raakte wijs uit zijn schrijfsels, hijzelf evenmin. Jean-Luc was geen echte debiel en in een gesprek kon hij soms redelijk intelligent uit de hoek komen. Hij moet een zware leerstoornis gehad hebben, of misschien had hij wel meerdere leerstoornissen tegelijk: dyslexie, dyscalculie, ADHD, NLD, ASS, allemaal aandoeningen waarvoor toen nog geen naam was uitgevonden. Hij hoorde thuis in het buitengewoon onderwijs natuurlijk, maar dat bestond alleen in de grote stad en hoe kon Jean-Luc in s hemelsnaam iedere dag naar de grote stad? En de meester kon die grote jongen toch niet eeuwig in t eerste studiejaar laten zitten. Zo is Jean-Luc dus met zijn beperkte kennis van zeven of acht letters in t zesde leerjaar geraakt. Zonder dat er een rechtbank aan te pas is gekomen
|
