DAFO-bib en Leuven.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De mail van ’t Davidsfonds, een week of drie geleden, kwam heel onverwachts. Op vrijdag 19 oktober was ik uitgenodigd, mét partner, op een receptie in de Blijde Inkomststraat 79 te Leuven. Plus voor elk van ons beiden een gratis boek uit de boekhandel van het Davidsfonds en daarbovenop nog – wéér voor elk – een geschenkenpakket. Dat alles had ik te danken aan het feit dat ik in het voorjaar had deelgenomen aan een wedstrijd voor wie de mooiste naam kon bedenken voor de boekhandel. Het heeft een minuut of tien geduurd voor ik mij kon herinneren dat ik aan een dergelijke wedstrijd had deelgenomen en het heeft tot ’s anderendaags geduurd voor ik weer wist wát mijn inzending was geweest. Ongetwijfeld heeft dat te maken met het feit dat ik de tweede wereldoorlog nog bewust heb meegemaakt. Maar toen alles weer teruggekeerd was, begon ik mij plots illusies te maken: ik vond mijn inzending namelijk nog niet zo slecht. Er was namelijk een mooie prijs voor de beste inzending: een jaar lang gratis boeken! En niet te vergeten: de eeuwige roem! Wat zou dát mij goed uitkomen, nu mijn jongste boek “Odysseus op Aiaia” zo goed als af is. Het moet alleszins in 2013 verschijnen en er is nog geen uitgever voor gevonden. De Davidsfonds-uitgeverij zou nooit meer om mij heen kunnen…

Er waren meer dan tweehonderd inzendingen, stond er in de mail, en de winnende inzending zou pas bekend gemaakt worden tijdens de receptie. Spanning dus tot op het ultieme moment. En hoop was er voor alle deelnemers. Ook voor mij dus… En ziehier dan de naam die ik bedacht had voor de boekhandel van het Davidsfonds:

“DA” van Davids-, “FO” van -fonds, gevolgd door een horizontale streep en het voor zichzelf sprekende “bib”. Maar er is meer… Klinkt Dafobib niet als daffodil (dat ook wel als “dafodil” wordt gespeld) en is een daffodil geen mooie gele bloem, die het symbool is van liefde, trouw en geluk. De “liefde” voor het boek, de “trouw” aan de Davidsfonds-boekhandel en als gevolg van dat alles: het “geluk”? Een béétje illustrator maakt daarvan toch een mooi logo met een gele narcis, in de zin van:

En geel, op een zwarte achtergrond: dat zijn toch de Vlaamse kleuren en… is het Davidsfonds niet óp en tóp Vlaams? En er is nóg meer, voor het geval die eerste prijs zou te beurt vallen aan een Vlaamse auteur van mythologische werken zoals “Grijslokes Olympiade”, “Uit het schuim van de zee” en… “Odysseus op Aiaia”. Er is namelijk het ontroerend verhaal uit de Griekse mythologie, over Narkissos, die door de goden veranderd werd in een bloem, een narcis. Een gele wellicht…

Het verhaal gaat als volgt:

Er was eens een mooie jongeling: Narkissos. Talloos waren de jonge meisjes en de nimfen wier hart voor hem in liefde ontbrandde. Maar al hun toenaderingspogingen  bleven onbeantwoord. De goden zelf vonden het gedrag van de jongeman ongepast en ze besloten hem te straffen: “dat hij dan maar verliefd worde op zichzelf”. Die vervloeking voltrok zich toen Narkissos op een dag zichzelf weerspiegeld zag in het water van een beek. Op staande voet werd hij verliefd op zijn eigen spiegelbeeld en wel in die mate dat hij niet in staat was zijn ogen ook maar één ogenblik ervan af te wenden. Hij bleef als vastgenageld zitten aan de oever van de vliet, betoverd door zijn eigen beeld. Hij vergat te eten en te drinken en starend in het water, kwijnde hij weg en groeide vast in de grond. De goden kregen uiteindelijk medelijden met de jongen en ze veranderden hem in een mooie bloem, de narcis. 

[Hoe alles verder verlopen is leest u morgen 25.10.2012 op deze blog]