...

[p. 123]

1

Eindelijk, uiteindelijk, tenslotte, als puntje al lang stokdoof en stekeblind voorbij paaltje gedoold is, als alle geiten gemolken zijn, alle wijven drachtig, als aan alles al bijna een hopeloos einde is gekomen, een einde dat elk mogelijk post-factum uitgesloten heeft, elke mogelijke epiloog, een einde waarop niets meer volgt dan een roemloos, eerloos sterven in de eerste de beste goot, na zwalpen en zuipen, na Anna Vandervloedt en Rasta David waarvan ze denkelijk zwanger is, ze weet het zelf niet maar het wordt denkelijk een reggae-zwartje dat ze Saskia dan wel Bob wil noemen, er komen nog heel wat positieve vibraties aan te pas voor ze uiteindelijk in kommer en kwel en pijn en leed zal bevallen van het kind dat ze nu al jaren wil van om het even wie, al is het een kreupele bedelaar met een bochel of twee op z'n rug, en Bulderdrang en Alex Vanuxem en je vader en je moeder en die eeuwige rosse bietser en nog zo'n heel zootje ongeregeld, na slapeloze laveloze nachten bij Jean-Jaques, na twintig pitta-schotels in de Pitta-House, na Bleu van Kieslowski, na My Father is coming van die nieuwbakken Monika Treut, die een hele grote zal worden, nadat ik voor de zesde keer The unbelievable Truth van Hal Hartley heb gezien, na heel wat, wat zeg ik, na dagen en nachten kruipen op handen en voeten en pikkels en poten en werkloze kloten en haast uitgestorven pietzakken, ben je tot in de nacht van maandag dertien op dinsdag veertien september

[p. 124]

gesukkeld en gekropen, gestrompeld is het enige gangbare Nederlandse woord voor wat jij de afgelopen dagen allemaal hebt uitgespookt en uitgestoken, en wordt het tijd voor de rekonstruktie van datgene dat, zoals alles wat ooit gebeurd is en nog gebeuren zal, uiteindelijk onrekonstructueerbaar is en/of nooit meer te rekonstrueren valt, alles nog alleen een kwestie is van een haast hallucinant aantal details die niemand zich ooit nog te binnen kan brengen, kon te binnen brengen, zal kunnen te binnen brengen, ook niet voor het Hof van Kassatie, zelfs niet in beroep. En er zijn zo vreselijk veel hoven van dit en dat in dit land. Katrien Termonia weet er ook alles van. Katrien Termonia verdedigt mij altijd en overal en tegen alles en iedereen. Nu ook al tegen Gilbert, de klotepatron van café De Raaf. En die klootzak van een Louis Tobback, hier en nu in dit apeland te velde minister van Binnenlandse Zaken, die weet er ook alles van, zo blijkt uit wat hij zegt en verkondigt op TeleBarakstad. Dat je geen marihuana mag roken. En geen shit.
   Er zijn geen andere tijden, er zijn geen andere wijzen, geen andere vervoegingen dan die waaruit de taal nu eenmaal bestaat, anders bracht ik die ook nog te berde. Te berde. Stokoude uitdrukking. Zo versleten als je bijna zelf bent. Bijna veertig ben je, bijna dood met wat jij rookt en zuipt. En nu heb je al een skinhead. Kleuren, geuren, geluiden, de juiste woorden. En in laatste instantie onbeschrijfbaar, zoals haast alles waar we ons bloed, ons zweet en onze tranen in investeren zonder dat het ooit wat oplevert dan een luizig honorarium waar je een jaar moet op wachten of een pietepeuterig voorschotje waar je maanden moet over zaniken.
   Maar je beide uitgevers zeggen dat ze zakenmannen zijn en budgetten te beheren hebben, dat je laatste paar schoe-

[p. 125]

nen voorgoed naar de bom is zal hen worst wezen, jij schrijft de boeken, zij geven ze uit. Zo eenvoudig is het, en een bestseller ben je nu eenmaal nog steeds niet. Zoals die Lanoye met z'n vieze vuile vettige brillantinekuif of die Hemmerechts, die met haar veel te vette memmen die daar maar hangen te hangen, bijna tot aan haar navel. Hoe die voor twee jaar backstage een tong zat te draaien bij die dikke nek van een Joost Zwagerman. Je weet het nog maar al te best, je hebt het gezien, je ziet altijd alles. Nooit is er iets wat je niet ziet. Alles zie je met je astigmatische paar kijkers. Niets ontgaat je scheelkop.
   Zelf draai je nu geen tongen meer, het tongen draaien is je lang geleden vergaan, je pornoblaadjes heb je laast in de vuilniszak gestopt, in één van de zeven volle vuilniszakken die nu je keukentje bevolken, gisteren nog schoot er eentje in brand doordat je er je asbak in uitkieperde, ineens je hele kot vol rook en stank, gelukkig had je genoeg lege flessen Merlot bij de hand om het zootje te blussen, anders had je 't hele kot nog afgestookt. En dat zou er nu nog net aan mankeren, dat je 't hele huis in brand steekt. Je hebt nu al maar twee maanden meer om te verhuizen. En je weet niet eens naar waar. Met je hele puinzooi. Soms denk je, houd er helemaal mee op en ga vegeteren zoals iedereen. Toine en Guy Daems en Jean-Paul en de rosse bietser en zo, die allemaal, en nog veel meer, haast iedereen. Soms wou je dat je van negen tot vijf in een pakje en met een dasje en een aktentasje en een lunchpakket op een kantoortje werkte of dat je ganse dagen met blikken soep of pakken pasta zeulde in een of ander magazijn. En dat je 's morgens je vier boterhammen smeerde met salami of kaas en ze in je bazas stopte. Je kazak. Of godbetert smeerkaas van La Vache qui rit. De lachende koe. Twaalf kaasjes in een doosje. Maar de verse koffie is te heet en nog steeds kan je 'r niet van zuipen.

[p. 126]

Hij staat daar maar te staan in die Dublinse kop waar Malone op staat. Malone dies. Het einde van de westerse literatuur. Zoniet het allereerste begin.

Hoe ik mezelf vorige week woensdag stomdronken en zo stoned als een mammoet te kakken zette en uiteindelijk de hele toiletten onderkoste op de voorstelling van De Kleuren van de Zee van Bart Plouvier zal ik maar in het midden laten, overlaten aan de verbeelding van wie dit leest, van wie mij al langer kent dan vandaag en weet dat zulke dingen nu eenmaal soms gebeuren in mijn bestaan, hoe ik na afloop in het oor van Jooris van Hulle zat te schreeuwen in café Sportpaleis in Elversele, omdat ik hem per se wou tonen wat ik versta onder een hallucinante lokatie. Er zaten nota bene vijf troosteloze kierewieten aan de tapkast. We wachtten een vol half uur op de bediening. Tot ze uit het achterzaaltje kwam. Waar de baas denkelijk rustig de hele tijd had zitten schijten op z'n gemak, z'n huisje, z'n kabinet.
   Rudy van Schoonbeek en Vic Vandereijt waren er bij en zullen er wellicht ooit getuigenis over afleggen, als ze het al niet eerder welwillend zullen opslaan in de ondergrondse krochten van hun geheugen. Als het later niet in hun mémoires komt.
   Chris Boudewijns en Ronald Grossey en Helle weet-ik-veel waren er ook bij, Helle weet-ik-veel bleek niet te versieren, hoe jong en mooi ze ook was en hoe ik ook m'n best deed om haar te charmeren, Bart Plouvier en de Stoutste Verwachtingen gaven een weergaloze versie van Amsterdam ten beste, ik brulde in het oor van iedereen, ik ben ernstig gehoorgestoord en vaak, zeker als er overal wordt geroezemoesd, hoor ik mezelf niet, ten langen leste, na afloop, liet ik me uit Rudy z'n fantastische Audi 80 droppen aan café De Raaf en zoop me verder Lazerus. Het kotsen in

[p. 127]

Elversele, in het zaaltje boven de bibliotheek, had goed geholpen en ik was klaar om er opnieuw in te vliegen. En dus vloog ik er opnieuw in. In de Stella Artois.
Om zes uur die donderdagmorgen kroop ik in bed met m'n Lysanxia en m'n Etumine, geraakte van opwinding niet in slaap, stond om negen uur weer op, kleedde me aan en ging de hele verdere dag bij m'n vader en m'n moeder, zonder een enkel oog dicht te doen, op de sofa liggen luisteren naar Radio 2, om zes uur schafte de pot puree van wortelen met spek. Meestal zijn het schorsenelen met gebraad. Ik at haast niets. Ik eet meestal haast niets en slaap haast nooit.
   De rest doet er weinig toe, tegen acht uur nam ik een taxi naar café Tango op de Waalse Kaai omdat ik er had afgesproken met Anna Vandervloedt en Rasta David, we zouden samen naar Bulderdrang gaan kijken in de Pacific, Vandervloedt en haar pikzwarte Jamaïcaan kwamen niet opdagen, om negen uur, half tien, hing ik zo ziek als een hond op de vloer van de Pacific naar Bulderdrang te kijken, kroop tegen tien uur halverwege de show op handen en voeten de zaal uit, sukkelde ergens in de buurt een frietkot binnen, liet de baas in ruil voor een boulette en een berepoot een taxi bellen, geraakte weer thuis, viel tegen middernacht in slaap en stond pas vrijdag om drie uur in de middag weer op. Het week-end begon. Week-end in Barakstad, nooit weg, altijd prijs.

Alles wat je nu nog hebt is je zonnebril. En doorheen je zonnebril zie je alles nog zwarter dan het zo al is. Zwarter dan zwart. Zo zwart als pek. Bijna onzichtbaar. Zwarter dan asfalt, want tenslotte is asfalt alleen maar grijs.
   Morgen met de overschot van je reservebril en met de paar honderd frank die je nog hebt naar Optikon. Naar meneer Van Roosendaal. Kan je weer poefen. Krijg je wel een

[p. 128]

[advertentie]

[p. 129]

nieuwe bril van. Op afbetaling. Hij kent je al twintig jaar en hij weet hoe verschrikkelijk het is om astigmatisch te zijn in de hoogst mogelijke graad. Dat je dan zonder bril geen lap ziet.

Hebt ge de venster al toegedaan, zegt mijn moeder tegen mijn vader.
   's Morgens zet ze het raam van de slaapkamer aan de straatkant open en 's middags moet mijn vader het raam weer dichtdoen. Nu is het een uur of vier.
   Mijn moeder zit op de beenharde sofa in het woonkamertje te lezen in Roerloos aan zee van Jan Walravens, dat ik haar cadeau heb gedaan nu ik al m'n boeken aan 't weggeven ben. Omdat ik ze niet allemaal kan meenemen naar welk nieuw kruipkot dan ook. Want voor iets anders dan een beschimmeld kruipkot heb ik geen geld.
   Behalve de boeken die ik houd omdat ik ze vroeg of laat absoluut nog eens wil lezen, maar het zijn er bitter weinig, er zijn bitter weinig schitterende boeken die ik vroeg of laat, eerder laat, ooit nog eens wil lezen. Al de rest mag weg, buiten, de deur uit.
   Alle dagen moet ge dat tegen die vent zeggen, zegt mijn moeder, dat hij die venster toe moet doen.
   Mijn vader hangt met z'n wallen en z'n wangzakken en z'n snottebel, ongewassen en ongeschoren, over het blad van de tafel in het woonkamertje te lezen in de Geschiedenis van Amerika. Alles wil mijn vader weten over Amerika en het enige wat hij op een hele dag moet doen is de venster toedoen.
   Hij heeft de venster niet toegedaan en doet het nu meteen. Omdat mijn moeder anders gaat blaffen. En ze blaft al zo goed als de hele tijd. Hij loopt door de middenplaats en de slaapkamer en wringt het ráam dicht tegen de vliegen en

[p. 130]

een enkele, late mug. De laatste mug van september, maar bijten doet ze nog, steken kan ze nog, en dan heb je een muggebeet. En dan kan je niets anders doen dan krabben waar het jeukt, al is het op het roserode uiteinde van je piemel of in het diepste holst van je troosteloze kut. Eberhard van Groenendaal ligt op z'n rug op de bikkelharde sofa, z'n achterpoten ver uiteen, z'n klootjes ten toon gespreid, en hoopt dat iemand, wie dan ook, z'n buik zal strelen. De behaarde buik strelen van een sneeuwwitte hond. De allerdiepste zin van het allervolste bestaan. Behalve aanschuiven aan de kasse en wachten op de bus naar nergens, nooit meer.

Dagen en nachten en weken en maanden en zelfs jaar en dag kan je aan de lijn hangen met die lui van Tele-onthaal. 106. En dat is allemaal, allemaal kul. Dat zijn allemaal amateurs met een hart van steen. Die nergens wat van begrijpen. En wat moet je dan doen. Moet je dan naar de zelfmoordpreventie in Brussel bellen. Als daar al iemand antwoordt antwoorden ze in van dat mismeesterd frans, zoals in Allo, Allo, met die gekke René en die gekke Edith en die del van een Mimi. Waar mijn vader altijd zo gebiologeerd naar zit te kijken na Derrick. Derrick lost altijd alles op. Maar het is ook nooit erg ingewikkeld. Je weet haast altijd vooraf wie het gedaan heeft. Alles is altijd heel, heel erg eenvoudig bij Derrick.
   Je moet alles gewoon zelf doen, en je moet alles gewoon alleen doen. En alleen ben je nu eenmaal. Sinds de volmaakt dwangneurotische vrouw bij je weggegaan is, de vrouw aan wie de sexuele revolutie in haar totaliteit voorbij is gegaan, alsof de jaren zestig nooit hadden bestaan, de vrouw zonder orgasme, de vrouw zonder schaamlippen, zonder tieten, zonder kut, de vrouw zonder verlangen.

[p. 131]

De vrouw die spiernaakt naast je lag in het het kinderloze kraambed, versleten beeld, versleten thema, maar altijd goed genoeg om nog eens te worden opgevist. Hier en daar, zo nu en dan.

Soit. Uiteindelijk werd het vrijdag en tegen acht uur 's avonds zat je weer ondergedompeld in de magie van de bioscoop, de lichten die eerst gedempt branden, de vijf man en een paardekop die binnenkomen, de lichten die uitgaan, de trailers van dit en dat, de reklame van Van Dam, Vleurgatse Steenweg. De eeuwige Marlboroman op z'n paard.
   Daarna The unbelievable Truth van Hal Hartley. Z'n debuut. De ongelooflijke waarheid over Audry en Josh. Een achttienjarige doemdenkster en een veertigjarige massamoordenaar.
   Het laatste beeld. Het allerlaatste beeld. Dat is het mooiste van de hele film.
   Luister, zegt Audry tegen Josh na een lange kus, Josh heft Audry op in z'n gespierde armen van mekanieker. Hij kust haar, zij kust hem, ze kussen elkaar. Een lange, mooie, intense tongzoen.
   Wat, zegt Josh. Hij denkt dat Audry weer bommen hoort en dat ze weer denkt dat de hele mensheid nu meteen naar de haaien gaat. Maar Audry hoort niets. En dan is er dat allerlaatste beeld, een hemelsblauwe, wolkenloze hemel. De toekomst begint nu, zonder een dollarcent, met niets dan liefde. Met niets dan hoop en een stokoude bestelwagen.
   Mooi is dat. Om van de on-ge-loof-lij-ke casting nog te zwijgen. Die Mike, die Pearl, die vader en die moeder. Die afschuwelijke yup van een Emmet.
   Alle scènes. Alle dialogen.
   Hoe vaak heb je 'm nu al gezien, vijf keer, zes keer, misschien wel tien keer, en nog altijd even mooi.

[p. 132]

Dringend, dringend moet ik Trust en Simple Men zien.
   Daarna gaan hijsen bij Jean-Jacques. In De soete Naem Jesus op de Oude Koornmarkt. Nog geen kat. Nog veel te vroeg. Dat begint daar pas om vier uur 's nachts. Eenzaam en alleen aan de tapkast. Later naar Bleu.
   Er is wat aan de hand met die Kieslowski. Bijna twee uur lang brengt hij haast ononderbroken Juliette Binoche in beeld. En Juliette Binoche is de mooiste en de liefste, na Mary-Ann Lindo van Het Parool. En misschien Adrienne Shelley.
   Maar die kan je allemaal niet krijgen, niemand kan jij nog krijgen als je niet dringend in bad gaat en je vingernagels knipt, aan de vele, vele tapkasten gaat iedereen een eind bij je vandaan zitten. Niet eens Peggy met de katarakt kan jij nog krijgen, en zelfs de rosse bietser heeft ooit Peggy met de katarakt kunnen krijgen. Zegt hij, maar hij zegt zo veel en hij liegt haast altijd.
   Bleu vanwege die prachtige scènes in dat gigantische donkerblauwe zwembad, Bleu vanwege de blues, Bleu vanwege alles wat je ooit met blauw in verband hebt gebracht. Nacht en wanhoop. Twee films gezien uit de Dekaloog, de eerste over die computerfreak en z'n zoontje en A short Film about Love, La double Vie de Véronique niet gaan zien omdat het dwangneurotische schepsel je hem afraadde, in de tijd dat je nog dacht dat het dwangneurotische schepsel er ook maar iets van begreep en je nog heel af en toe naar haar luisterde. Nu luister je alleen nog naar de bittere, wrange stem die je de hele tijd door je eigen hoofd hoort spoken, dag en nacht, bij nevel en mist, bij nacht en ontij.
   Een hymne aan wat is Bleu, ze zeggen liefde, ze zeggen hoop, ik denk een hymne aan verschrikkelijke eenzaamheid en radeloos verdriet en vooral, ja vooral muziek. Die drie maten koor. Die schragen de hele film. Een blauwe hymne aan hoe je uiteindelijk alles overleeft.

[p. 133]

Heel anders dan de Dekaloog. Bij de Dekaloog loop je nog het risico om halverweg in slaap te vallen, van Bleu schiet je in het hols van de nacht van nu op nooit meer weer plots klaar wakker. Zo schokkend is uiteindelijk die wanhoop, zo verbluffend is tenslotte dat geloof. Je wou dat je 't had. Maar je hebt het niet. Niets geloof je nu nog.

Kort moet je 't houden, vooral heel erg kort, je moet niet beginnen te zeiken zoals de meesten tegenwoordig doen, zeiken en zeveren en zeuren en zaniken en zwetsen en uit hun dikke nekken kletsen.
   Tenslotte was het op een of andere manier zaterdag.
   Met de verschrikkelijkste aller rosse bietsers pasta van Aldi gaan eten bij je vader en je moeder. De rosse bietser had een fles Merlot meegenomen en ik een houten kop. De saus was veel te pikant en iedereen liet haast alles staan. Zelfs m'n vader vrat niet alles op. Eberhard van Groenendaal vrat alle overschotjes likkebaardend op en spreidde daarna op z'n rug z'n klootjes. Met de bus opnieuw naar The unbelievable Truth. Intens genoten en daarna gaan hijsen in de kelder van de Cartoon's. Met een verschrikkelijk interessante kerel aan de klap geraakt over Wittgenstein en de oppermachtigheid dan wel de totale ontoereikendheid van de menselijke taal.
   Daarna My Father is coming van Monika Treut, die het binnenkort helemaal gaat maken. Erbij bedacht hoe er in Barakstad geen noemenswaardige underground-scene bestaat, niet eens een scene, behalve Bulderdrang is er in Barakstad niets. Overal hondestront en broodjes shoarma en friet met mayonaise en dat is alles.
   Gaan hijsen bij Jean-Jacques. Na twintig jaar Alex Vanuxem tegen het lijf gelopen. Hangen zaniken over De groene Kathedraal, die nooit in druk verscheen. Telefoonnummers uitgewisseld op natte bierviltjes, haast onleesbaar.

[p. 134]

Door een klootzak je bril laten jatten terwijl je ging zeiken. Daarna met de taxi naar De Raaf. Om half vijf 's morgens in elkaar geslagen, geschopt, gestampt, getimmerd en getrapt door Gilbert.
   Naar huis gekropen. Niet kunnen slapen. Om tien uur 's morgens klacht gaan neerleggen wegens slagen en verwondingen maar je had geen doktersattest en dat heb je nodig in zulk een geval. Van de Paleisstraat te poot naar je ouders gepikkeld. Op de sofa gaan liggen en geslapen. Verder niets meer. De algehele maar dan ook totale black-out. Toen m'n moeder me aan m'n schouder porrend wakker maakte schafte de pot snijbonen en vogels zonder kop. Daarna op de dool, eeuwig en altijd op de dool, tot ik er dood bij neerval. Geen frank meer op zak, geen centiem meer op de bank, morgen naar Greta bellen of ze me vijfduizend frank kan lenen. Voor de bioscoop en voor Jean-Jacques.
   En achteraf de taxi naar huis. Want te poot ga ik niet. Daar is het veel, veel te koud voor. Het is september en het is niet eens luw, het is niet eens mild, het is gewoon bitter koud.
   Straks met al m'n deurwaardersexploten naar Katrien Termonia. Als ik niet eerder kapot ga.

[p. 135]

...

J.M.H. Berckmans
Uit : "Mismaakte kronologie van het afgelopen gebeuren krono/14/9/93"

BRON :
http://www.digitalebibliotheek.be/tekst/_bra004199401_01/_bra004199401_01_0074.htm

...

Jean-Marie Berckmans himself...

J.M.H. Berckmans
duur : 2:26 minuten

...

J.M.H. Berckmans is niet meer... Op 31 augustus 2008 werd de 54-jarige Jean-Marie Berckmans thuis dood aangetroffen, hij stierf een roemloze natuurlijke dood in alle eenzaamheid... De zowat enigste Vlaamsche "cultschrijver" die onverbloemd schreef over de zelfkant van het leven... Al denken wij eigenlijk dat hij zelf liever graag gehad zou hebben dat men hem een "jazzschrijver" zou noemen... "The jazz of life you know"... In tegenstelling tot veel anderen is er bij hem niks romantisch, mooi of vrolijk aan... in veel van z'n boeken stort de stront gewoon met bakken uit de hemel... & het enige dat nog erger is dan de honger, de pijn, de vertwijfeling, de woede en de uitzichtloosheid is de wanhoop en de eenzaamheid...

We vermoeden dat onze Ollandse lezers bij het zien van het hier verzamelde beeldmateriaal een lichte cultuurschok zullen ondergaan & eventueel de herziening van de culturele akkoorden tussen Vlaanderen & Nederland zullen overwegen. Toch vragen we hen & ook onze Vlaamse fans, een kleine inspanning te willen leveren. Lees dus een paar uittreksels. Oordeel nadien. Van sommige auteurs heeft men ooit gezegd dat ze "de volkse karakters zeer levendig weergeven"... tja…

Berckmans beschreef de donkere zelfkant van het "rijke" Vlaanderen & maakte er zelf deel van uit & je kunt dat niet met krullekes doen.

Kak stinkt & armoede sucks... daar is ook niks "romantisch" &/of "vrolijks" aan... & daarmee uit - PUNT

Berckmans is niet meer... wààr blijft de nieuwe Berckmans ?!...

...

Een bescheiden portret... een kleine hommage...

...

zondag 31 augustus 2008

In memoriam JMH Berckmans (1953-2008)

IM Jean-Marie Henri Berckmans (Leopoldsburg, 28 oktober 1953 - 31 augustus 2008)

Net zoals in de muziekwereld heb je bij de schrijvers types die er alles aan doen om street credibility en een air van rebelsheid te verwerven. Bij JMH Berckmans was er echter niets gespeeld, hij leefde echt in de marge van onze samenleving en schreef er zijn autobiografische en authentieke verhalen uit Barakstad en zijn stamkroeg De Raaf. Hoop was er al lang niet meer, enkel desillusies, die met het ouder enkel toenamen: “Ik ben nu een man van 50 en als ik in de spiegel kijk zie ik een man van bijna 75, het gaat weer niet goed, ik bol weer volle vitesse achteruit” schreef hij in een wanhopige brief aan zijn moeder. Easy listening waren de verhalenbundels van deze einzelgänger niet, het leven in de marge, armoede, zwaarmoedigheid en gevoelens van eenzaamheid waren de rode draad in zijn oeuvre. Rauwe hartenkreten die getuigden van zijn gevecht om de waanzin af te houden en de absurditeit van het bestaan aan te kunnen. Enkel muziek en sloten bier hielpen om de dagelijkse hellegang te doorstaan. Berckmans leek te berusten in zijn lot als een met krankzinnigheid flirtende eenzaat. In zijn typische eigengereide idioom, doorspekt met woorden als afkiksjoekhuus, mizerabiliteit of hollepijphorlepiep verwoordde hij zijn eigen verval en aftakeling. Het is verknipte poëzie uit de goot, associatief en repetitief. Vrolijk word je niet van het intense en terminale proza van Berckmans maar het biedt wel een stevig antiserum tegen het al te brave en zelfgnoegzame 'rond de kerktoren'-syndroom, waarin ook literair Vlaanderen zich zo graag behaaglijk en comfortabel wentelt. Ondertussen is de herfst al begonnen in Barakstad.

Neil Young: Sugar Mountain [acoustic] (zie video)

BRON : http://bibman.blogspot.com/2008/08/in-memoriam-jmh-berckmans-1953-2008.html

...

...

Neil Young - Sugar Mountain (acoustic)
duur : 5:45 minuten

...

Ook HUMO wist hem te smaken...

...

Boek | Humo 3454 | 19/11/2006

JMH Berckmans - 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel'

'Ik schrijf als een razende omdat het nog de enige manier is om overeind te blijven,' schreef JMH Berckmans in 'Het onderzoek begint', de bundel waarmee hij in 2002 definitief brak met zijn - we citeren voor het gemak even uit zijn eigen 'As op Jazzwoensdag' - 'doordraaierij en koeienvlaaierij en een syntaktische rijstebrij waar niemand nog een boodschap aan heeft.'

De chroniqueur van Barakstad is niet alleen overeind gebleven, met zijn nieuwe verhalenbundel 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel' (Manteau) zit hij zelfs opnieuw op koers.

Niet dat Berckmans' demonen zijn uitgedreven of dat er geen bad vibes door dit boek zouden gieren, wel integendeel: al van bij zijn debuut grossiert de schrijver in apocalyptische visioenen, en bovendien ligt zijn claustrofobische Biotoop Zero, een sobere studio in de schaduw van de woonst van Tom Lanoye, exact op de onheilsplek waar ooit de zevenjarige Cecilia Otte woonde. Cecilia - na de oorlog zou ze model staan voor Eva Blancken in Louis Paul Boons faction-gedicht 'De kleine eva uit de kromme bijlstraat' - verdween in de lente van 1937 en werd later vermoord teruggevonden.

'Je kunt geen twintig zijn' is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been: 'Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen.'

In 'Het onderzoek begint' gaf Berckmans her en der blijk van een milde berusting met zijn infame lot - al werd het toen wél omstandig geschopt, bespuwd en verwenst. In 'Je kunt geen twintig zijn' klinkt in de titel al het besef door dat het nooit beter zal worden: shit happens - en dat mag u gerust letterlijk nemen: fecaliën zijn alomtegenwoordig in het oeuvre van JMH - and will keep on happening. De eeuwige terugkeer van het niets wurgt de hoop op beterschap: 'De dagen beginnen pas en ik doe het al in mijn broek voor de dagen die nog zullen volgen, waarvan er één gelukkig de laatste zal zijn en de daaropvolgende de allerlaatste.' Rest 'm te mijmeren over betere tijden, te hopen op een spoedige verlossing ('Zelfmoord is een goede optie') en tussendoor God en klein Pierke te aanroepen om zijn etterende wonden te zalven: 'En troost mij toch, gij troosteloze Tom Waits, en wals met mij, Mathilda, en patroonheiligen van verloren illusies, verlos mij van m'n laatste en m'n allerlaatste.' Een mindere schrijver zou zich met deze Grote Woorden ongetwijfeld vreselijk aanstellen, maar in deze bundel is elk woord niets minder dan doorleefd.

'In de stilte van de nacht wandel ik met het beest en in de hitte van de nacht slaap ik met het beest': dat het hem nog lang warm mag houden.

(kt)

BRON :
http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/Boeken_Index.html?review_id=3438

...

Een andere boekenrecensie in HUMO...

...

Boek | Humo 3237 | 22/09/2002

J.M.H. Berckmans - 'Het onderzoek begint'

Behalve als schoenenverkoper en medicijnman heeft J.M.H. Berckmans ook talent als doordouwer: 'Het onderzoek begint' (Nijgh & Van Ditmar) is alweer zijn tiende prozaboek in dertien jaar, de bloemlezing 'Berckmans' beste' en enkele afleveringen van zijn eenmanstijdschrift 'Berckmans' biotoop' niet meegerekend. Voor die volharding buig ik met respect het hoofd, want het schrijverspad van Berckmans ging niet bepaald over rozen: geen prijzen, geen herdrukken en dus allesbehalve gouden bergen. Hij bleef veroordeeld tot de goot, ondanks herhaaldelijke kritische bijval en publieke schouderklopjes van gezaghebbende vakbroeders als Tom Lanoye en Kees van Kooten.

Koot verklaarde in feilloos steno: 'Grote street poetry credibility, eerlijk, zuiver.' De straatwaarde van Berckmans valt inderdaad nauwelijks te overschatten. Zijn natuurlijke omgeving is de marge, waar OCMW-personeel, deurwaarders en psychiaters 'm behoeden voor erger. Schroot tussen het schroot, dobberend in een poel van verderf. Al bij al is 't een godswonder dat Berckmans zijn negenenveertigste verjaardag gehaald heeft, nota bene in het bezit van alle ledematen en organen.

Natuurlijk is zo'n leven aan de zelfkant een woekering van vele verhalen, anekdotes en geruchten. Zelf heeft de schrijver in zijn werk uitvoerig verslag uitgebracht van zijn handelingen in Barakstad (Antwerpen) en meer bepaald in de Grauwzone (het stukje Zuid dat Berckmans bestrijkt). Genadeloos leidt hij de lezer rond in zijn leven, gebiedt 'm niet te veel op de rommel te letten, en fluistert 'm toe dat zijn biotoop boek na boek verengt en stilaan hoogst claustrofobische dimensies aangenomen heeft. De dorpsgek gelijk, heeft Berckmans allang niet meer het alleenrecht op fratsen uit zijn dolle bestaan. Geregeld rolt een beklemmende mare door literair Antwerpen: nu eens heeft Jean-Marie zijn jaarlijkse schrijfsubsidies op een week tijd door zijn neus gejaagd, dan weer is hij 's nachts aangekleed in een volle badkuip beland en is hij de dag nadien met een haardroger zijn broek te lijf gegaan teneinde gekleed op een lezing te kunnen verschijnen. Fun, fun, fun.

Maar de ene Jean-Marie is de andere niet. De precieze peripetieën van het wonderlijke bestaan van J.M.H. Berckmans doen er gelukkig niet toe. 't Gaat om het bewonderenswaardige metier waarmee hij zijn ervaringen eerst uitzuivert en vervolgens grotesk opblaast, tot het verbijsterende beeld van een kapotte ziel in een kapotte tijd ontstaat.

Verhaal na verhaal verkent Berckmans de apocalyps, boek na boek probeert hij een passende soundtrack bij het einde der tijden te schrijven. Zijn debuut uit '77, 'Brief aan een meisje in Hoboken', kotste punkgewijs woede en walging uit. Zijn comeback in '89, 'Vergeet niet wat de zevenslaper zei', bood loepzuivere Joy Division. In 'Het zomert in Barakstad', misschien wel zijn beste boek, benaderden de voortwoekerende new-wave en noise bijwijlen de grootstadspoëzie van Einstürzende Neubauten. Na dat hoogtepunt koos Berckmans een andere strategie: hij liet steeds meer het verhaal los en zocht zijn heil in freejazz-achtige experimenten met stromende rijmen en bezwerende mantra's.

De jazzy Berckmans raakte mij een beetje kwijt, ik bleef doof voor zijn ritmische gefrazel. Met 'Het onderzoek begint', het kroontje op vijfentwintig jaar schrijverschap, ben ik weer mee. Het motto, de (lichtjes aangepaste) aanhef van 'All that jazz' van Echo & the Bunnymen, slaat perfect de brug tussen de new-wave van Berckmans' eerste periode en de freejazz van Berckmans' tweede periode. Ook het proza in 'Het onderzoek begint' laveert op het scherp van de snee tussen rijmende improvisaties en meedogenloze observaties.

Het ritme zit perfect in de paranoïde tirade 'Hun weten van geen kloten'. Berckmans is gevat en geestig in het dagboek 'Lente in Alaska' ('Zondag Luik-Bastenaken-Luik. Vandaag Kanapee-Stoel-Kanapee.') en in twaalf geweldige brieven ('Soms ben ik het zo beu als koude pap. Maar ik kan ook moeilijk zelfmoord plegen, dat heb ik al eens geprobeerd en de gevolgen waren goed fout.'). Tussendoor introduceert Berckmans een nieuw genre, de bagatel, een soort snelle kijkoperatie in een gekwetste ziel: 'Soms sterf ik en soms sta ik uit de doden weer op, al navenant, al naargelang mijn klak op mijn kop staat en de richting van de wind.' In 'Het onderzoek begint' is een Lazarus aan het woord.

(bv)

BRON : http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/Film_Index.html?review_id=2469

...

Verschenen op Humo's Wild Site na z'n overlijden...

...

Humo-Files | Humo 3548 | 02/09/2008

J.M.H. Berckmans overleden

De Antwerpse schrijver J.M.H. Berckmans is op zondag 31 augustus overleden. De excentriekeling, bekend van onder andere 'Het zomert in Barakstad' en zijn laatste boek 'je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel', werd 54. Wij doken in ons archief en rakelden een aantal van zijn meest memorabele uitspraken op. Een bloemlezing!

# 'Sluimeren is voor mij het grootste lichamelijke genot. Men noemt het ook wel eens soezen en zelfs soezelen. [...] Er doen zich dan vreemde toestanden voor, die toch nog geen echte dromen zijn. Ik geniet daar ontzettend van. Met de slaappillen die ik vroeger nam, kon ik niet sluimeren: ik donderde gewoon van het ene op het andere moment in een diepe slaap.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)

# 'Als je een moeilijk vak hebt, zoek je naar de verlichting en de opluchting die drank kan bieden. Het is beslist geen toeval dat veel kunstenaars zuipen, ik ken nog meer schrijvers die het doen.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)

# 'In het tweede studiejaar in het Koninklijk Atheneum van Leopoldsburg zei meester Jacobs tegen mij: Berckmans, gij gaat later een grote schrijver worden. Hij heeft ongelijk gehad, maar goed, wie was ik en wie was meester Jacobs, elke avond na school stond hij met meester Flaba en meester Van Dijck aan de bushalte bij het Atheneum te wachten op de bus naar Halen. Eerst stierf Flaba, vervolgens stierf Van Dijck, in de gezondheidstoestand of de leeftijd van Meester Jacobs heb ik op dit ogenblik ook geen goed oog meer.' (Humo 3132, 12 september 2000)

# 'ik ben zo langzamerhand gaan vermoeden dat mijn meesterwerken, op hier en daar een een enkele bibliofiele uitzondering na, zo eentje die alles leest, alleen gelezen wordt door mensen die mij kennen van naam of faam of reputatie, vrienden en kennissen, mijn zusters en ons ma en onze pa, recensenten en critici, hier en daar wat bibliotheekpersoneel dat de covers zo leuk vindt maar de boeken toch maar halverwege dichtklapt wegens deprimerend, droevig, uitzichtloos.' (Humo 2828, 17 november 1994)

# 'De modale burger interesseert me niet. Ik voel alleen affiniteit met gekken, moordenaars en stumperds.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Het is een familietrekje: bij ons komen verschillende zelfmoorden en vormen van krankzinnigheid voor. Mijn broer is ook vijf jaar lang manisch-depressief geweest.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Mijn volgende boek is helemaal klaar, maar pas op: het is goed mogelijk dat ik het straks in de stoof steek. Onzekerheid hè. Ik word 's ochtends wakker en bàf: ik begin te twijfelen.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Wat zou ik armeluizen niet verstaan. Ik ben er godverdomme zelf één!' (Humo 2983, 4 november 1997)

# 'Literatuur interesseert me ab-so-luut niet. Integendeel: ik heb een hekel aan literatuur. Ik lees geen boeken, ik lees zelfs geen gazet, terwijl we er thuis toch een hebben. Een slechte, hoor.' (Humo 2983, 4 november 1997)

# 'Ík ben de beste, en níet Monika Van Paemel. Heb je dat interview met haar in Humo gelezen? Djiezes kraaist, wat een wijf! Dikke nek, jong. Barones! Ik zou er zelfs niet eens mee willen praten. Ik zou haar wel eens willen neuken. stel je voor. Daar moet je een fotoreportage maken!' (langgerekte lachbui)

# (kt) in zijn bespreking van Berckmans laatste boek 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel': 'Je kunt geen twintig zijn is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been.' (Humo 3454, 14 november 2006)

BRON : http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/DezeWeek_Humofiles_Humo3548-J-M-H-Berckmans-overleden.html?pageid=12078

...

Een bijdrage van Chris Van Camp...

Chris Van Camp debuteerde in 2003 als columniste in De Morgen en werd meteen een paard van Troje in de cultuurkolommen. Ook in Ramblas serveert ze geen geheimschrift voor de kliek. Haar pen sloopte heel wat heilige huisjes in haar veldtocht tegen hypocrisie. Nooit vrijblijvend, zelden zonder gevolgen.

...

01.09.2008

Rouw in Barakstad

Als mijn gedachten niet elders waren, dan dacht ik bij het koffiezetten vaak aan Jean-Marie Berckmans. We hadden hetzelfde koffiezetapparaat. Eentje met een thermoskan zonder warmhoudplaatje, zodat je niet met een glazen kan zit die barst wanneer je weer eens vergeet tijdig op het uitknopje te drukken. Dan kan je hele flat niet onder een stroom koffiegruis komen te zitten. Niet dat ik daar ooit last van had, Berckmans wel. Vandaar dat ik hem dat thermosmodel bezorgde. Lang verhaal. Sinds gisteren denk ik altijd aan JHM als ik naar het toestel kijk. Ik heb al liters koffie verzet, zwart. Ik ken niemand die al zo vaak doodverklaard werd.

Op gezette tijden gonsde het in de coulissen van letterland ‘dat het er mee gedaan was, nu echt’. Maar toch zag je hem zijn uitgeleefde karkasje weer verder zeulen en een grote mond opzetten. Plots had hij toch weer een boek uit dankzij zijn heldhaftig uitgever Harold Polis en werd hij weer nuchter in het openbaar gesignaleerd. De schrijver was door die te vaak aangekondigde dood quasi onsterfelijk geworden.Quasi, want gisteren was het echt zover. Buiten scheen de zon en 200.000 mensen waren afgezakt naar zijn stad voor de Cultuurmarkt. Collega’s zaten in praatbarakken en promostandjes hun carrière nieuw leven in te blazen, terwijl Jean-Marie dood ging. Nu daar was hij al een tijdje mee bezig, toen ik hem ergens in 2004 voor het eerst ontmoette was zijn openingszin “ik heb niet lang meer te leven, ik ga dood”. Ik herinner me hoe onbeholpen ik daar stond in zijn ocmw-flat, op literaire missie, tussen zakken vol bierblikjes, overvolle asbakken, slijk en sloten koffiedik op de vloer. De toen nog levende schrijver lag mager en verfomfaaid op een bijpassende zetel. Op de muur stond in grote druipletters “Broekschijters” geschreven. Ik nam het nogal persoonlijk, totaal geïntimideerd door zijn lef om zo op de zelfkant te balanceren. Hij hoestte vanuit het rotste van zijn longen en begon bij wijze van remedie aan zijn tweede pakje Marlboro die dag. Het radionieuws stond oerend luid, Jean-Marie spoelde de onveranderlijk slechte tijdingen door met een soort pek uit een koffiemok en veel pils. In limbo verliezen berichten over formateurs en andere rampen hun betekenis. Hij was toen nog maar vijftig, verteerd door zijn eigen duivels. Het zinnetje “Ik moet naar de kliniek” doorspekte de conversatie. Het verwijsbriefje van zijn dokter lag samen met wat pennen in zijn vette petje. Objecten die we graag zien, zij het achter glas in literaire musea. Ik ruimde toen wat op samen met Andy Fierens, de man van Antwerpen Boekenstad,. Hij was daar om de Berckmans’ hommage te bespreken. Ik haalde een nieuwe koffiezet. Maar JM was niet te redden, dat wist het leger redders rond hem. Ze deden alles om hem op de sporen en schrijvend te houden. Een van zijn engelbewaarders was Kamiel Vanhole. Lieve man. Hij stierf eerder dit jaar. Ik maak mezelf graag wijs dat hij wegens ‘hey hier is het beter’ zijn vriend uit Barakstad bevrijdde. JMH Berckmans dood in hetzelfde jaar dan Claus. Nauwelijks 54. Ik vernam het nieuws van Vitalski, een Circus Bulderdrang kompaan van Berckmans, ze hadden nog niet zo lang geleden een reunie gehad. “Was hij alleen?” bleek het eerste dat in me opkwam. “Ja”. Alleen in die sociale woning. Reportagemaker Dimitri Van Zeebroeck vond hem. Het is gewoon verwonderlijk dat het niet eerder gebeurde, hi j draait al zo’n twee jaar met engelengeduld een documentaire over de cultschrijver.Ik vraag me af hij of de apotheose van de man zijn bestaan gefilmd heeft. Gisteravond was er een spontane wake in Hof ter Beke niet ver van zijn woonst. Ik twijfelde. Ok, hij heeft er niks meer aan, mijn kind moest de volgende ochtend naar school… en ja lafhartig als ik ben, zit ik met die vrees voor marginaliteit. Alsof het een alles opslokkend monster is waarin je meegesleurd kan worden. Ik denk ook dat die dreiging een rem was op zijn succes bij een groter publiek. Wij hebben angst voor grillig genie.Ik pakte thuis wat ik in de boekenkast van hem had. Eentje, “As op Jazzwoensdag”, met opdracht “met liefde en spoed”. Die haast is niet langer nodig, het einde is voorbij. Er rest nu alleen nog de cocon van zijn gekoesterde ellende. Nu kan zelfs de grootste broekschijter zonder schrik zijn boeken kopen.

BRON : http://camp.klara.be/rouw-in-barakstad/

...

Einde deel (1) ...wordt vervolgd...!!

05-09-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin deel (2) ...Het vervolg...!!

© Kris Verdonck

...

J.M.H. Berckmans
Uit : "ogen die huilen van misprijzen"

[p. 8]

Zo komt het dat ze weer allemaal samen voor de zoveelste keer aan de kersttafel zitten in de living van de benedenverdieping van het huis aan het nummer 21 in de Valaarstraat in Wilrijk. Bij Greta en Jean. Zoals elk jaar op kerstavond. Elk jaar op kerstavond nodigen Greta en Jean de hele familie uit.
   De vader en de moeder, Gust en Marie-Louise.
   De gaskamerman en de gaskamervrouw. De gaskamerman z'n haar hangt in lange vuile vieze klitten tot in z'n nek te hangen en de gulp van zijn jeans staat wagewijd open. Hij heeft niet eens de moeite genomen om in bad te gaan. De gaskamervrouw heeft haar nieuwe bloemenjurk aangetrokken. Ze denkt: Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen.
   En Inge. Voor de eerste keer zonder Peter. Peter heeft ze dit jaar eindelijk aan de deur gezet. 't Is te zeggen: Inge is alleen gaan wonen. Op een klein appartement in de Coebergerstraat. Niks bijzonders maar goed genoeg. Klein maar proper. In maart komt de zaak nog één keer voor en dan is ze uit de echt gescheiden, zoals haar advokaat dat noemt. Definitief van die zak verlost. Tom en Bartje heeft ze meegenomen. En de auto ook, de Carina II. Die heeft ze nodig om naar haar werk te rijden. Ze is pas van werk veranderd. Ze werkt nu bij de Russen op het Falconplein en ze verdient er tienduizend frank meer dan bij De Rijck. Tien zakken, zegt ze.
   En Guido en Cathy zijn er dit jaar ook bij. Guido voor de eerste keer. Niet dat Cathy aan die Guido een zaak gedaan heeft. Dat vindt iedereen, behalve Cathy. Geen schop onder z'n kont is die Guido waard. Dat vindt alleman, behalve Guido. Die vindt zichzelf een hele Piet. Piet Snot, denkt de gaskamerman. In Den Blokker op het Rooseveltplein staat die Guido achter de tapkast. Dat drugkot. Z'n zevenentwintigste baantje of daaromtrent. In een jaar. En als hij niet

[p. 9]

uitkijkt en voortmaakt sodemieteren ze 'r 'em daar ook binnen de kortste keren weer uit.
   En de kinderen zijn er natuurlijk ook weer bij, die zitten aan de keukentafel die Jean bij de uitgetrokken eetkamertafel geschoven heeft: Isabelle en Stefan en Frédéric en Tom en Bartje, het kleine grut.
   En tenslotte de honden, Carmen en José van Greta en Jean, de bobtail en de Mechelaar, en de kleine Prins, die de moeder van thuis heeft meegebracht omdat ze hem niet alleen wil laten op Kerstavond en die op de schoot van de moeder zit en haar gezicht schoonlikt.
   Ze zijn er allemaal. Allemaal in die living van vijf bij zes waarin verder nog een wandkast, een tweede wandkast, een hele salon, een theetafeltje en een uit z'n voegen gebarsten kerstboom vol glimmende bollen en flikkerende lampionnetjes. Want zonder kerstboom geen Kerstmis.

Jean heeft gekookt. Hij is tenslotte kok. Kok in het Cederhof in de Cederlaan. Bij François Simons, die oude zwemmer uit de jaren zestig, die heeft nog een hoop Belgische rekords op z'n naam gehad, dat was een grote meneer in de jaren zestig, en die heeft nu een taveerne in de Cederlaan en daar is Jean kok. Veel werk maar dik betaald. Zestigduizend netto. Zestig zakken, denkt Jean. Veertig witte en twintig zwarte.
   Jean is in de keuken bezig en alle anderen zitten aan de tafel in de living te wachten op het voorgerecht.
   Wat zou de pot zoal schaffen, zegt de vader, en snuift briesend een kwak snot z'n neusgaten weer in.
   Dat zult ge wel zien als 't op tafel komt, zegt de moeder, en bekijkt de vader uit ogen die huilen van misprijzen.
   't Was maar een vraag, zegt de vader.
   Ge zoudt beter uw bakkes houden gij, zegt de moeder.
   De vader slikt een bal bitter door z'n keel
     Rotwijf, denkt de gaskamerman.

[p. 10]

Hoe is 't in godsnaam mogelijk, denkt de gaskamervrouw.
   't Is nog niet begonnen of 't zit er al tegen, denkt Cathy.
   Ze begint weer, denkt Guido, met haar kommentaar.
   't Is zalmpastei, zegt Greta.
   De gaskamerman denkt: Dat zal een noot gekost hebben. Maar 't zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar hij heeft ze niet. Hij heeft maar vijfentwintig zakken. Van de dop. Want de gaskamerman dopt nu alweer zes maanden. Sinds hij er in de Veritas uitgevlogen is, die boekenwinkel in de Huidevettersstraat. Dat was niks voor de gaskamerman, in een donker muf kantoortje, als 't al niet in 't magazijn was. En sindsdien dopt de gaskamerman weer. Niet dat hij het zich beklaagt, van vijfentwintig zakken komt hij rond en hij zit toch liever thuis in een of ander boekje te lezen of naar de radio te luisteren. Radio Tien Gold. Vierentwintig uur per dag de goudste ouwe.
   Jean komt uit de keuken de living in met de schotel zalmpastei, versierd met halve hardgekookte eieren en een groentenslaatje.
   Amai, zegt de vader.
   Sjieke dingen, zegt Inge. Ze denkt: Het zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar ze heeft ze niet. Ze heeft er maar zesendertig. Maar daar komt ze ruim van rond, ze heeft het niet breed maar ze komt er van rond. Alleen die onthaalmoeder, die slaat zwaar door, acht zakken in de maand kost dat vervelende rotjoch van een Bartje. Toen ze nog bij De Rijck werkte en maar zesentwintig zakken had moest ze krabben. En veel harder werken. De Russen kijken zo nauw niet. Daar is het meer koffieklets dan eigenlijk werken.
   Smakelijk iedereen, zegt Greta
   Smakelijk, zegt iedereen, behalve de moeder. De moeder zegt niets en kijkt de tafel rond uit ogen die huilen van misprijzen. Ze prikt een stuk zalmpastei aan haar vork en voert het aan de hond. Die likkebaardt en kwispelstaart en likt de

[p. 11]

moeder de neusgaten schoon.
   Iedereen eet. Behalve de vader. De vader vreet en zwelgt. Zwijn, denkt de moeder en kijkt de vader aan uit ogen die huilen van misprijzen.
   Na de zalmpastei is er provençaalse soep en na de provençaalse soep worden de kadootjes uitgereikt en uitgepakt.
   De vader heeft van Jean een CD van de Prehistorie gekregen. Godverdomme, zegt de vader, Apache van de Shadows. En Kili-Watch van de Cousins. Hij begint luid te zingen: Kili Kili Kili Watch Watch Watch Watch, Kayum Kenkayala, Ali Adjali, Adjali, Pollywatch.
   Het is zover, denkt de gaskamerman.
   Zwijn, denkt de moeder weer.
   Ze heeft van Inge een foto-album gekregen. Om haar foto's van Düsseldorf en Essen en Amsterdam en Hasselt in te plakken. De foto's van haar uitstappen met Lisette. Lisette is haar vriendin. De moeder wou in Maart zelfs met Lisette naar Amerika, om Jan te gaan bezoeken, haar teerst beminde, en toen de vader dat te weten kwam heeft hij de moeder bont en blauw geslagen. Tenslotte draaide het er op uit dat ze samen naar Amerika gegaan zijn. En vorige week zijn ze samen naar Londen gegaan. De vader was weer drie dagen opgehouden met roken en werd daar weer zo zenuwachtig van dat de moeder hem weer drie dagen lang nog erger dan anders verwenst heeft.
   Cathy heeft van Guido een haarkrulset gekregen en Guido van Cathy een LP met glitter-rock. Zot is Guido van glitter-rock. Dagen kan hij daar naar luisteren. Naar Mud en de Sweet en Slade en de Rubettes. In z'n zetel zitten en naar glitter-rock luisteren, dat is goed voor Guido. Beter dan werken. Werken is niet goed voor Guido. Van werken wordt Guido zo slap.
   Slapjanus, denkt de gaskamerman.
   Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.

[p. 12]

Ze heeft van Greta een pan gekregen, een inoxydabele pan met een pyrex deksel. Zo'n deksel dat in honderdduizend stukjes valt. En Greta heeft van de gaskamervrouw een theeservies gekregen. Een theepot met zes bordjes en zes kopjes, drie witte en drie zwarte. Klein maar fijn, en van Blokker.
   Jean heeft van de gaskamerman een gereedschapskist gekregen. Voor z'n boren en z'n vijlen en z'n hamers en z'n spijkers.
   Twaalfhonderd frank, schat Jean. Twaalfhonderd ballen, denkt de gaskamerman.
   En de gaskamerman heeft van z'n vader een fles J &B gekregen. Justerini en Brooks. 47 graden. Van de ferry. Als die straks maar niet begint te zuipen.
   En de kinderen hebben knuffeldieren en G.I.-Joe's en kleurpotloden en My little Pony's en plaatjes van Clouseau gekregen en alle honden een vette, vette kluif, en iedereen is dik tevreden. Behalve de moeder. Die kijkt de kamer rond uit

[p. 13]

ogen die nu janken van misprijzen.
   Schoon, zegt de vader, Londen. Heel schoon, maar niet om elk jaar naartoe te gaan.
   Och godverdomme, zegt de moeder, wat weet gij daarvan. Haar gezicht loopt rood aan en nu staan er tranen van afschuw in haar ogen. De vader slikt een verse brok bitter door en verslikt zich en barst uit in een bulderende hoestbui waarbij de fluimen en het snot in het rond vliegen.
   Het moest er van komen, denkt Greta.
   Het is weer zover, denkt Cathy.
   Sukkelaar, denkt Guido.
   Teringwijf, denkt de gaskamerman.
   De televisie staat loeihard aan, de bobtail en de Mechelaar hebben de theetafel omver gerend en Frédéric heeft in z'n pamper gescheten dat het stinkt tot bij de buren.
   Na de kadootjes zijn er lamsribbetjes met witlof, spruiten en worteltjes.
   Allemaal met Côtes du Rhone.
   Dat zal een noot gekost hebben, denkt de gaskamerman weer.
   Vijfduizend ballen, denkt Guido. Hij wou dat hij ze had maar hij heeft ze niet.
   En dan is er koffie.
   We zullen de whisky maar openmaken, zegt de gaskamerman.
   Als die maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.
   Zet die televisie eens af en de radio op, zegt de vader, dat is toch veel stemmiger, het is toch niet voor niks kerstavond.
   Orgelmuziek. White Christmas. Jingle Bells. Susa Nina.
   Isabelle, zegt de gaskamerman, zoek eens een andere zender.
   Popmuziek uit de oude doos.

[p. 14]

Godverdomme, zegt de vader, Callow-la-Vita, en begint luid mee te zingen. Doorheen het hersenmerg bijt de walging zich een weg naar de ogen van de moeder.
   De gaskamerman zet het op een zuipen.
Als die de boel straks maar niet afbreekt, denkt de gaskamervrouw.
   Als die twee maar geen ruzie krijgen zoals elk jaar, denkt Greta.
   Wie nog koffie, zegt Jean.
   Het is half twee.
   De gaskamerman en z'n vader zijn strontzat en raaskallen om ter hardst tegen elkaar op.
   Als die morgen maar niet kotsmisselijk is, denkt de gas-kamervrouw.
   Jean en Greta zitten naar de radio te luisteren en Inge zit met Guido en Cathy te praten over hoe prettig werken het is voor de Russen van het Falconplein.
   De bobtail en de Mechelaar slapen. De kleine Prins likt de moeder de hals schoon.
   De moeder kijkt de kamer rond uit ogen die nu brullen van misprijzen.

Uit de binnenkort te verschijnen bundel Het zomert in Barakstad (uitg. Dedalus/Nijgh & Van Ditmar)

BRON :
http://www.digitalebibliotheek.be/tekst/_bra004199301_01/_bra004199301_01_0002.htm

...

We verwijzen hier echter ook graag naar ander werk van J.M. Berckmans dat terug te vinden is op de site van de BNTL - Bibliografie van de Nederlandse Taal- en Literatuurwetenschap -...

"Nood breekt wet !!" ...& dus moeten soms de dingen eens wijken... dit is er zo eentje van...

...

Deze tekst werd door ons integraal overgenomen van 't oorspronkelijke pdf-document evenals van de site waar deze oproep geplaatst werd, namelijk het "Links Ecologisch Forum"... & wij hebben er maar één mening over ! Lezen !! Gaan tekenen !! ...& doorsturen !!

...& we citeren integraal !!

Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing? (15.8.08)

Red De Solidariteit werkte in de voorbije weken aan een tekst waarover overleg gepleegd werd met de Vooruitgroep en individuen uit de wetenschappelijke, syndicale en culturele wereld. Het resultaat en de eerste ondertekenaars zijn te vinden in de hierbij gevoegde tekst.

Waarom deze oproep?

Zowat een maand geleden haalde de regering Leterme nogmaals de door haar zelf gestelde deadline van 15 juli niet. Leterme bood zelfs zijn ontslag aan, dat Koning Albert echter niet aanvaardde. Op het eerste zicht leek het alsof de toekomst van de staatshervorming en van ons land duisterder was dan ooit. Opvallend was echter dat in deze duisternis één idee fel oplichtte. De communautaire onderhandelingen over een nieuwe staatshervorming zouden in de toekomst best plaats hebben tussen de Gemeenschappen en niet meer in de schoot van de federale regering. Deze confederale aanpak is een fundamentele breuk met het verleden.

“Red de Solidariteit” wil de “Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven - Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing?” zo ruim mogelijk verspreiden in heel België. De volledige tekst vind u in bijlage. U kan deze Oproep mee ondertekenen door uw naam en organisatie/instelling/beroep te mailen naar solidaritesolidariteit@gmail.com. Vervolgens vragen wij U deze Oproep zo ruim mogelijk te verspreiden en ter ondertekening voor te leggen.

In het najaar plant “Red de Solidariteit” ook een zo verscheiden mogelijk opgevatte Dag van de Solidariteit. Het idee hiervoor staat nog helemaal in zijn kinderschoenen, zodat iedere suggestie of aanbod, meer dan van harte welkom is. Hoe groter de medewerking en de samenwerking, hoe meer we van een echte Dag van de Solidariteit zullen kunnen spreken. Uw voorstellen kan u kwijt op het mailadres info@reddesolidariteit.be.

Links

# Red De Solidariteit

# Oproep Progressieven tegen Confederalisme = het PDF-document, waar u de integrale tekst van hieronder terug vindt.

Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven

Confederalisme : laatste halte voor de Splitsing ?

1. Het voorstel de communautaire onderhandelingen te laten verlopen tussen de Vlaamse en Franse gemeenschap en niet meer in de schoot van de federale regering, verandert België fundamenteel van karakter. De federale staat beslist niet langer wat naar de gewesten en gemeenschappen mag doorgeschoven worden, maar deze laatste beslissen wat ze nog samen willen doen en hoeveel middelen ze daarvoor willen uittrekken. De separatistische partijen en de nationalistische krachten in de grote traditionele partijen uit het noorden spreken vandaag openlijk over hun confederale doelstellingen. Maar ook langs Franstalige kant berusten steeds meer politici in dat zogenaamde confederale model, al onderschrijven ze de noodzaak van de interpersoonlijke solidariteit.

2. Men spreekt van een confederale staat wanneer soevereine staten vrijwillig kiezen om via internationale verdragen een deel van hun soevereiniteit af te staan aan gemeenschappelijke instellingen. De beslissingen die op confederaal vlak genomen worden, voeren de staten nadien voor hun eigen burgers door. Een hedendaags voorbeeld van een confederatie is de Europese Unie. Elke Europese richtlijn moet nadien nog worden omgezet in een nationale wet.

3. Bijna alle federale staten evolueerden van onafhankelijke, autonome gebieden naar meer eenheid. In Zwitserland waren de kantons sinds 1291 eerst door verschillende confederale verdragen verenigd. De eerste Zwitserse grondwet van 1848 vormde het land verder om tot een federatie. In het federale Duitsland berust de organisatie van de samenleving voor een groot deel op federale wetten. De federale wetten primeren boven het recht van de afzonderlijke deelstaten die samen de Bondsrepubliek vormen. De Duitse wet eist dat de levensomstandigheden in heel Duitsland ongeveer gelijk zijn of naar gelijkheid evolueren. Die levensomstandigheden hangen grotendeels af van de economische en sociale politiek. Om die reden zijn het vooral federale wetten die het sociaaleconomische beleid bepalen. België gaat net de andere kant op. Het gecentraliseerde België werd, na een aantal staatshervormingen, een federale staat met taalgemeenschappen en gewesten. Die federale staat wordt door het huidige voorstel de staatshervorming te laten verlopen tussen de Vlaamse en Franse Gemeenschap verder afgezwakt tot een confederale staat. Dit confederalisme is een nieuwe stap in de ontmanteling van België en de laatste halte vóór het eindstation Splitsing.

4. Het voorstel van de CD&V de gewesten 80 % van de inkomsten van de personenbelastingen te geven, gaat in dezelfde richting. Dat fiscaal voorstel breekt de solidariteit tussen de gewesten af. In alle federale staten bestaan er op federaal niveau mechanismen om middelen van de rijkere regio’s naar de armere over te hevelen, in functie van de noden. Dat bewijst dat er op federaal vlak solidariteit bestaat. In België int de federale regering de inkomsten van de personenbelasting en van de BTW. Ze stort een deel door naar de gemeenschappen en de gewesten. Met dat geld kunnen die de bevoegdheden uitoefenen die ze in de loop der jaren hebben gekregen. In dat systeem is de federale solidariteit ingebouwd: zolang de inkomsten van de personenbelasting per inwoner in een van de gewesten (vandaag Wallonië en Brussel) onder het nationale gemiddelde liggen, ontvangen ze supplementaire middelen van de federale regering. Het voorstel van de CD&V maakt daar een einde aan. Vlaanderen zal als rijkste gewest meer belastingen innen dan Wallonië, en voor Wallonië en Brussel betekent het voorstel: een beperking zonder voorgaande van hun middelen. De CD&V wil dan nog wel solidair zijn met de armere gewesten, maar Vlaanderen zal dan eigenmachtig uitmaken hoe groot die solidariteit zal zijn en hoe lang ze zal duren. We spreken dan niet meer van een federaal regime waar de federale staat garant staat voor de solidariteit tussen personen en regio’s. Dan beslissen de gewesten welke vorm van solidariteit er nog zal overblijven.

5. Hetzelfde zou kunnen gebeuren met de sociale zekerheid. Het breekijzer hiervoor is de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Deze eis is de absolute prioriteit van de Vlaamse patroonsorganisaties Voka, Unizo en VKW. Die willen de beperking in tijd van de werkloosheidsuitkeringen, de verhoging van de (brug)pensioenleeftijd, de veralgemening van de overuren, meer flexibiliteit en de veralgemening van het interimwerk. Deze eisen werden overigens door alle Belgische patroonsorganisaties onderschreven in hun ‘solidariteitspact’. Maar het Vlaamse patronaat wil sneller vooruit. Het vindt dat de vakbonden een te grote rol spelen in de federale paritaire organen waar de verzekering tegen werkloosheid en de tewerkstellingspolitiek besproken worden. Het neemt aan dat er in Vlaanderen een partijpolitieke meerderheid bestaat die gewonnen is voor zijn agenda.

6. Een overdracht van de werkloosheidsuitkeringen en van het arbeidsrecht naar de gewesten bestaat in geen enkel federaal land in Europa. Als de gewesten straks zelf gaan bepalen wat “beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt”, “passend werk” en “actief zoeken naar werk” precies betekent, als het sanctiebeleid van gewest tot gewest mag verschillen, dan is er niet langer sprake van eenzelfde sociale zekerheid in Vlaanderen en Wallonië. Als de tewerkstellingprogramma’s en de daarmee verbonden verminderingen van de patronale bijdragen een gewestmaterie worden, dan krijgen we verschillende sociale lasten in de gewesten. Als interimarbeid in Vlaanderen anders wordt behandeld als in Wallonië, dan krijgen we een verschillend arbeidsrecht per gewest, met enkel nog een smalle en wankele federale sokkel. Als men straks de werkloosheidsuitkeringen beperkt in tijd in Vlaanderen en niet in Wallonië, zullen de Vlaamse nationalisten dan een federale financiering blijven accepteren? Wanneer de regels niet meer dezelfde zijn in de verschillende gewesten, zullen de hetzecampagnes over de “transfers van Vlaanderen naar Wallonië” nog heviger worden.

7. Als Vlaming, Brusselaar, Waal of welke andere inwoner van België ook willen we niet weten van deze glibberige helling die ons recht naar het uiteenrafelen van de sociale zekerheid leidt, de fiscale en sociale wedijver tussen de gewesten ontketent en uiteindelijk tot een splitsing van het land leidt. Wij ijveren voor een sociale en fiscale wetgeving op Europees vlak en voor een grotere internationale samenwerking. Het gaat niet op om op Belgische vlak te splitsen wat we op Europees vlak willen één maken. Wij weigeren te redeneren in termen van communautaire blokken en wij willen niet dat er nieuwe muren worden opgetrokken tussen mensen en tussen regio’s. Wij willen niet dat de solidariteit wordt vervangen door wedijver en egoïsme.

8. Een nieuwe overdracht van bevoegdheden naar de gewesten zal “de mensen” geen beter leven brengen. Wie gelooft dat de treinen tussen Antwerpen en Charleroi of tussen Oostende en Luik beter rijden als de NMBS geregionaliseerd wordt? Wie gelooft dat de Waalse arbeiders gemakkelijker werk zullen vinden in Vlaanderen als de VDAB, de FOREM en Actiris elk in hun ivoren toren zich daarmee bezighouden? Wie gelooft dat de financiële crisis minder hard zal toeslaan als Vlaanderen en Wallonië elk hun minister van Financiën hebben? Het tegendeel is waar, samenwerking, solidariteit en verdraagzaamheid brengen een oplossing van de problemen meer nabij dan verdeeldheid.

9. De sociale zekerheid, het arbeidsrecht en de collectieve arbeidsovereenkomsten moeten federaal blijven. We willen voor iedereen een behoorlijk loon voor hetzelfde werk, ongeacht de taal die we spreken. We willen dat iedereen die zijn job verliest, recht heeft op dezelfde bijstand en hulp ongeacht de streek waarin hij of zij woont. We willen dat alle ouderen hetzelfde recht op een fatsoenlijk pensioen krijgen ongeacht of ze in Brussel, Vlaanderen of Wallonië wonen. We willen dat alle zieken recht hebben op dezelfde gezondheidszorg. We willen de solidariteit tussen de rijkere en armere inwoners en de solidariteit tussen de rijkere en armere regio’s behouden. De sociale verworvenheden in dit land zijn niet uit de hemel gevallen. De arbeidersbeweging, Vlamingen, Walen en Brusselaars samen heeft ze moeten afdwingen. We denken niet dat een verdeelde arbeidersbeweging in staat zal zijn ze te verdedigen.

10. We willen niet dat het tot een confrontatie tussen de gemeenschappen komt. We herkennen ons niet in de confederalistische resoluties van het Vlaams parlement in 1999. Maar we betreuren evenzeer dat het Waals parlement de polarisatie verscherpt, al roept het op de solidariteit te behouden. Men brengt de unitaire en solidaire geest geen stap vooruit door zich als één Franstalig blok op te stellen. Men heeft gelijk wanneer men maatregelen verwerpt die de sociale en politieke rechten ondergeschikt maken aan taalvereisten. Maar men zou de dialoog vooruithelpen door de Franstaligen op te roepen de rechten van de Nederlandstaligen in Brussel nauwgezet te respecteren en de Franstaligen in de rand aan te moedigen een inspanning te doen Nederlands te leren. Taalhoffelijkheid is een fundamentele waarde en het is nodig meer inspanningen te doen om tot twee- en meertaligheid te komen.

11. De splitsing van BHV zal noch de problemen van de Brusselaars noch die van de inwoners uit de rand oplossen, of ze nu Nederlandstalig of Franstalig zijn. Het spreekt voor zich dat Brussel een tweetalige Belgische stad is en dat ook moet blijven. Maar de Brusselse werklozen moeten gemakkelijker aan de slag kunnen in de industriële zone rond de luchthaven van Zaventem. De splitsing van de arbeidsbemiddeling in VDAB en Actiris, de opdeling van de openbare vervoersmaatschappijen in de MIVB en De Lijn, en de afwezigheid van een tweetalig onderwijs zijn daarbij handicaps. De sociaaleconomische planning voor Brussel (tewerkstelling, onderwijs, vervoer, kindercrèches, betaalbaar wonen, armoede, …) moet evenzeer die van de brede periferie rond de hoofdstad omvatten. Daarvoor is het nodig dat een stedelijke gemeenschap wordt opgericht die én Brussel én de periferie omvat, zoals dat voor grote steden in andere landen het geval is.

12. Wij vragen maatregelen om de verschillende gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen.

# Het onderwijs dient efficiënt tweetalige burgers op te leiden.

# De organisatie van het culturele leven moet veel sterker vertrekken vanuit een interculturele benadering. Er moeten veel meer middelen gaan naar een cultuurbeleid dat alle inwoners van ons land, ongeacht de taal die ze spreken, samenbrengt.

# Het is aangewezen dat elke kiezer kan stemmen voor kandidaten uit het hele land, door het inrichten van een federale kieskring. Zo gebeurt het ook in andere federale landen en daarmee wordt meteen een aanzet tot oplossing van het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde gegeven.

# Een andere maatregel zou de oprichting kunnen zijn van een Belgische tweetalige zender genre Arte. Arte werd opgericht om de Duitsers en de Fransen dichter bij elkaar te brengen. Zo’n Belgische Arte zou er kunnen toe bijdragen dat de inwoners van noord en zuid elkaar opnieuw leren kennen en de kloof kunnen helpen dichten die decennialang gegroeid is, o.a. door karikaturale mediacampagnes waarbij Vlamingen afgeschilderd worden als egoïsten en Walen als profiteurs.

De grote politieke partijen, de leidende economische kringen en sommige media blijven vastzitten in de logica van de communautaire blokken. Dat is de reden waarom de besprekingen over de staatshervorming in de impasse geraakten. Wij roepen iedereen op die actief is op het terrein, in het verenigingsleven, in de vakbonden en in de sociale organisaties om een nieuwe agenda uit te werken die uitgaat van de sociale, economische, culturele en politieke noden van de bevolking. Zo kunnen sociale accenten de boventoon voeren en kunnen we een nieuwe inhoud geven aan de solidariteit.

Eerste ondertekenaars :

Red De Solidariteit samen met de Vooruitgroep,
Mateo Alaluf (ULB),
Patricia Albert (CG – FGTB),
Dirk Ameel (Eurocadres),
Bruno Bachely (CG – FGTB),
Patrick Baeckelandt (CMB - ABVV),
Eric Balieu (St Lucas),
Franck Baillieux (CG - FGTB),
Bruno Baudson (CNE),
Philippe Bervoets (LBC),
Jean Louis Berwart, Jan Blommaert (Univ of Jyväskylä),
Didier Brissa (Jeunes FGTB), Bambi Ceuppens (KMMA),
Eric Corijn (VUB),
Pascal Debruyne (UG),
Stefan De Corte (VUB),
John De Decker (LBC),
Pascal De Decker (St. Lucas Gent),
Herman De Ley (UG),
Luc Desmedt (HVV),
Aleidis Devillé (KUL),
Eric Devriese (CG – FGTB),
Anne Dhooghe (LBC),
Erik Dirkx (AC ABVV),
Julien Dohet,
Koen Dries (LBC),
Jan Dumolyn (UG),
Mohamed Elomari (Divers en actief),
Guy Fays (FGTB),
Hugo Franssen (EPO),
Stephan Galon (AC - ABVV),
Marianne Gestels (BBTK),
Eric Goeman (ATTAC),
Dirk Jacobs (ULB),
Chris Kesteloot (KUL),
Maarten Loopmans (Erasmus Brl),
Paul Lootens (CG - FGTB),
Jozef Mampuys (ACV - KWB),
Jef Mariën (COC – ACV),
Freddy Mathieu (FGTB),
Kristien Merckx (BBTK),
Francine Mestrum (ULB),
Omer Mommaerts (ACV),
Sven Naessens (Init BSZ),
Serge Seret (Init BSZ),
Stijn Oosterlynck (KUL),
Kris Peeraer (schrijver),
Jean Marie Piersotte (CNE),
Rik Pinxten (UG),
Hubert Quax (ACV),
Peter Reynaert (UA),
Henri Jean Ruttiens (Setca),
Piet Saey (UG),
François Schreuer (journaliste),
Koen Steel (voorz. KWB),
Maxime Stroobant (VUB),
Erik Swyngedouw (U Man),
Fernand Tanghe (UA),
Jan Teurlings (UAms),
Thierry Tonon (CG - FGTB),
Guy Tordeur (CSC - ACV),
Monica Triest,
Dirk Tuypens (acteur),
René Van Cauwenberge (AC – ABVV),
Elke Vandeperre (vzw Motief),
Jan Vandeputte (ACOD),
Ludwig Vandermeiren (BBTK),
Leen Van der Vorst (Victoria De Luxe),
Marco Van Hees (auteur),
Michel Vanhoorne (LEF),
Felipe Van Keirsbilck (CNE),
Jan Van Meirvenne (ABVV Caterpillar),
Bruno Verlaeckt (AC - ABVV),
Hendrik Vermeersch (Setca - BBTK),
Lode Verschingel (LBC),
Maria Vindevoghel (ACV),
Dominique Willaert (Victoria de Luxe),
Martin Willems (Setca),
Karim Zahidi (UA, UG),
Sami Zemni (UG)
...

Ondertekenen kan via : solidaritesolidariteit@gmail.com

Website : http://www.reddesolidariteit.be

Niet aarzelen... mààr DOEN Gedverr !!
Tekenen !! ...voor dit land naar de verdommenis gaat !!

...

BRON :
http://www.lef-online.be/pdf/Oproep%20progressieven%20confederalisme.pdf

04-09-2008 om 22:35 geschreven door Vorser-Raadgever  

Een aantal uiterst linkse oproerkraaiers zorgt in de USA en ver daar buiten voor heel wat opschudding. Over wie praten we ?!... Over Warren Buffett, Pete Peterson... Deze gekende krypto-communisten van het eerste uur hebben hun zuurverdiende centjes gestoken in een film over de openbare schuld van de USA. Daar waar we inheemse bewonderaars van het "powered by capitalism" de grootste lofzangen horen brullen over de weldaden die er ginds over elk hoofdje worden uitgestrooid krijgen we nu eens wat inside-information. kijk maar eens en luister vooral naar dit clipje waar onze Buffett een kleine, maar zeer duidelijke uitleg geeft over het percentage van zijn belastingen & het verchil met de belastingen die z'n kuisvrouw betaalt...

I.O.U.S.A. Live
Warren Buffett on Taxes
duur : 0:35 minuten

Via het leuke linkje http://www.iousathemovie.com/ kom je overigens direct terecht op de website die een hoop relevante info over de inhoud van de film verschaft. ... & Een aanrader in deze om zo direct te bekijken & te beluisteren, zijn de 39 hoogst leerrijke clipjes ~uittreksels uit de film overigens~ die u zo meteen wat inzicht verschaffen in de hedendaagse Amerikaanse situatie. (...& Het behoeft waarschijnlijk niet al te veel uitleg als we zeggen dat we u uiteraard ervan op de hoogte zullen houden, mochten we via-via deze ganse docu van 2 uur & 10 minuten te pakken krijgen...)

Voor de rest hebben wij daar natuurlijk géén verdere commentaren aan toe te voegen, omdat we anders toch maar weer eens de linkse hoek worden ingedrumd... Maar laat het toch maar geweten zijn dat het rechtse geraaskal, waarmee Vlaanderen denkt groot geworden te zijn, ons toch wel intussen stilaan heel erg het strotje uitkomt. Wij zijn dan misschien wel naïeve wereldverbeteraars in de ogen van deze rechtse Vlaemsche porseleinkastkapitalisten, maar hun grote voorbeelden zoals Buffett komen toch wel veel dichter in de buurt van wat wij hier al een tijdje trachten duidelijk te maken, dan de onzin die onze vrienden van de LDD-lijst ons trachten in de oren te blazen... Of ventileren we hier weer een indoctrinaire kommunistische roddel ?!...

Enfin soit, jullie moeten het maar zelf uitvissen... in elk geval véél plezier & hopelijk kweken jullie een hoop gezond verstand met de clipjes !!

...

02-09-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

...'t Is in de eerste plaats uit menselijk oogpunt, met vooral oog voor de algemene Volksgezondheid... maar in het bijzonder & vooral een kwestie van "onze" geestelijke gezondheid ~want ook die begon zo stilaan in het gedrang te komen & op sommige momenten behoorlijk op te spelen~ dat we ons muziekje maar terug aangepast hebben naar het oorspronkelijke...*GRIJNS*...

″Tiensfaislafile″ door een Hooghuys-orgel uitgevoerd lijkt voor ons nog altijd het beste te passen bij de Hedendaegsche Charade van het huidige België & haar huidige politiek... ″c’est la foire dans le cirque″...

Trouwens, het levenslied van ″Onzen Volksch-bard″ René De Clercq dat hier intussen zowat méér dan 40 dagen uit de boxen van ons blog schalde : "Vlaendren roept" bleef trouwens al die tijd voor ons meer lijken op de bronstige paarkreet van een verloren gelopen verweesde Vlaming op de uitgeregende Plage van Blankenberge dan iets anders...

...& De door ons verhoopte effecten ervan waren nu ook niet echt te noemen zoals we ...*GRIJNS*... verwacht hadden... Al een geluk dat de knop om dit ongein ″af″ te zetten zowat meteen gevonden kon worden... Het effect ervan dreigde intussen ook zo'n beetje de cijfers van de aanvragen voor vrijwillige euthanasie in war te sturen, al zijn we niet zeker dat dit kwam door het muziekje, dan wel door de inhoud van onze beschouwingen... Al bij al iets wat we in deze donkere politieke tijden uiteraard niet op ons geweten willen hebben, laat staan verantwoordelijk voor willen zijn... Voor 't zelfde geld ressorteren we dan eveneens onder net dezelfde categorie van politieke malversaties ~lees volksbedrog~ zoals de onlangs onhulde pure volksverlakkerij van de "Werkloosheidscijfers zijn beïnvloed" !! Wat toch maar weer eens wil zeggen dat u & ik toch maar ~weer eens~ mooi bij de neus zijn genomen & iets werden voorgelogen... Wat ons direct bij de vraag brengt : "...& wat met de rest van al die andere mooie statistiekjes, 'weetjes' & 'feitjes' over dit leuke Belgenland ?!... Worden die dan bij tijd & wijlen ook aangepast & opgeblonken om te voldoen aan de 'goed-nieuws-norm' ?!..."

Het zou u intussen moeten bekend zijn, dat dit soort falsificaties, of zeggen we ″verdraaiing van de feiten″ niet echt aan ons is besteed... Als je "leugentjes om bestwil" gaat verkopen om je gelijk te krijgen of om te imponeren, heb je immers een hele hoop leugens te onthouden... & er zijn volgens ons wel leukere & nuttiger zaken om je energie aan te spenderen dan dat...

Enfin soit...

...Zoals u intussen alweer enkele dagen geleden beloofd, gingen we u alsnog een overzicht geven van onze eigengereide beschouwingen geleverd in 't kader van ″Er Ligt Een Staat Te Sterven - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen″...

...et voilà, hier zijn ze dan :

Het overzicht :

...& Hoe het werkt is vrij simpel... Om te beginnen werd alles in dezelfde chronologische volgorde vermeld als waaronder het is verschenen. ...& Voor de rest... u klikt de link aan & de pagina opent zich in een nieuw venster. Wanneer echter de desbetreffende beschouwing uit verschillende delen bestaat ~& we bedoelen hiermee : gespreid over twee of meerdere blogberichten~ dan sluiten deze ~normalerwijs gesproken~ netjes aan elkaar aan. Mocht dat trouwens niet zo zijn &/of mochten er ~àndere~ problemen met de linken zijn, zoals niet juist of... "weet ik veel", dan horen wij dat graag, zodat wij dit euvel zo snel mogelijk kunnen verhelpen.

Er Ligt Een Staat Te Sterven

16/07 # Er Ligt Een Staat Te Sterven - ... - PROLOOG

Wallonie-Bruxelle

17/07 # Een Nieuwe staat - ... - DEEL I

17/07 # "Bye bye Belgium" – docu-fiction - ... - EXTRA

18/07 # il pue du cul - ... - DEEL II

19/07 # Cou-Cou Les Flamand(e)s !! - ... - DEEL III

20/07 # Le Front Rouge & Syndicaliste - ... - DEEL IV

We geven het toe... Sinds 16 juli is er hier niks anders meer verschenen dan politieke beschouwingen & het zijn ook geen kleine hapjes die we u aanbieden... maar eerder hele brokken die we u meestal gewoon droogweg & ongezouten door de strot rammen... ècht lief zijn we dus al niet te noemen...

Misschien wat cijfers van de hoeveelheden die u reeds te verteren kreeg...

Over het LDD-programma & onze ongewenste comments daarop, zijn alleen al zo'n kleine 26 volgepropte blogberichten verschenen & we zeggen duidelijk volgepropt omdat er meestal zo goed als géén woord, laat staan een letter nog kan bijgezet worden. Onze uiteenzettingen zijn nogal lang waardoor we zowat verplicht zijn om onze beschouwingen dus op te splitsen in meestal 2 of 3 blogberichten. Onze laatste beschouwing ~die van gisteren~ waren zelfs 4 blogberichten... Het soort van afleveringen die dan ook nog eens netjes achter elkaar moeten verschijnen, of de lezer ~u dus~ geraakt er niet meer aan uit. ...& in het technische gedeelte van bloggen.be is dat geen sinecure om dat gedaan te krijgen... Dat is vaak niet alleen een behoorlijk pak peentjes zweten, maar ook vaak vloeken & sakkeren omdat ″het ding″ dan niet oplaadt zoals het hoort & blijkbaar ook nog eens een eigen willetje heeft, d.w.z. wat de eerste keer wel gaat, gaat dan de tweede keer niet & meer van degelijke technische zooi... Kortom technisch gepriegel...

De "papieren versie" van de tot hiertoe 26 blogberichten met onze ongewenste comments op het LDD-programma is intussen reeds opgelopen tot zegge & schrijve zo'n 297 blz A4-formaat & dan moet u weten dat we nu op blz 13 van het 42 blz lange LDD-programma zitten... dus... Toegegeven, dat is véél – om niet te zeggen zéér véél !! Zeg zelf, 297 blz papier is ook geen sinecure om zo maar eventjes tussen uw soep & uw patatten te lezen. U kunt zeggen wat u wilt, maar wij kunnen het intussen wel elke hard zwoegende & stugge Vlaamse werkmens, zijnde ambtenaar, bediende, arbeider, werkloze of leefloner aanraden om het vooral héél grondig te lezen, al was 't maar voor z'n eigenste financiële & geestelijke gezondheid !!

...& Eerlijk gezegd, we hadden het ook niet verwacht dat onze beschouwingen zo uitgebreid gingen worden, laat staan dat het zoveel bladzijden in de papieren versie ging zijn... & vooral, dat het nog meer gaat worden... want zoals reeds gezegd, we zijn nog làààng niet rond... U moet weten, we zijn intussen ook al zo 'n dikke 3 weken alleen al bezig met over ″Onze Oostendse brulboei″ Jean-Marie Dedecker, z'n kornuiten & z'n LDD te schrijven... & wel vanaf 1 augustus om juist te zijn... Dat is dus véél te lang, want straks verdenkt men ons nog van verdoken sympathieën... &/of van favoritisme... *GRIJNS*

...& De 15 dagen dààrvoor hebben we ons onledig gehouden met politieke beschouwingen te geven over de andere politieke actoren die bezig zijn met de splitsing van België... zowel langs Franse als langs Vlaamse zijde... & Ook dàt waren al bij al 21 volgepropte blogberichten met allerhande relevante info... & ook dàt beslaat een pak blz in de papieren versie... 300 eind in de twintig ergens... ook dàt is dus intussen een meer dan een behoorlijke turf geworden... Die komt er trouwens eerstdaags aan !

Waarom deze mededeling horen we u al vragen...

Vrij simpel... De wereld is niet gestopt met draaien terwijl wij hier onze politieke beschouwingen over de politieke partijen van ons kleine Belgenland aan 't neerpennen waren... & we zijn er ons ook van bewust dat een heleboel lezers het niet echt voor politiek hebben, toch niet in de strakke klassieke betekenis & zin van het woord. Misschien wel eens een kortstondige interesse, maar dan is dat iets totaal anders dan bijna 6 weken leuteren over niks anders dan politiek & dan nog eens over politiek op z'n smalst beschouwd... heel ernstig bevonden & keurig weerleggen & argumenteren !! Echt leuk is wel iets totaal anders voor ons...

...& Ja tuurlijk weten we dat dit het politieke bloggedeelte is van Bloggen.be... maar politiek is ons inziens wel wat meer dan wat politiek gekoddebeier van rond de plaatselijke kerktoren over inheemse keuterboerkespolitiek van "welke-kleur-van-klinkers-leggen-we-in-welke-straat" &/of hoe hoog mogen onze inheemse struiken aan de rijweg gLoeien & bRoeien... Politiek is volgens ons ook wat meer dan eigen navelstaarderij of naar je eigen scheten onder de dekens ruiken & vervolgens euforisch uitroepen... ″hoe lekker !!″ ... ″hoe uniek !!″ ...& het wordt pas helemaal hilarisch als je het over jezelf in derde persoon enkelvoud hebt, vervolgens jezelf begint te citeren met ″hij zei... blablabla″... & dat bij het verschijnen van een artikeltje van 10... allé kom, 15-regels lang in een plaatselijk reclameblad waar je eigenlijk niet meer kan mee doen dan je patatten op schillen... Sorry, maar dat soort onzin kan er bij ons ~hélaas hélaas~ niet in. ...& Waarschijnlijk juist dààrom zijn we als eigenwijze Belg in de ″Republiek Vlaendren″ niet echt geïntegreerd noch geassimileerd, laat staan geintresseerd... & wees gerust dat we daarmee blij zijn, hèhè !! Enfin soit... wij kunnen er intussen een complete streekroman over kwijt met vooral véél dramatische elementen & totaal onverwachte plots, maar ons inziens zijn er nuttiger zaken dan dit om wereldkundig te maken...

Voor àlle duidelijkheid, we gaan dus onze politieke queeste van onomwonden commentaren te geven op het LDD-programma niet stoppen... tot spijt voor al diegenen die dàt nu net niet jammer zouden gevonden hebben... We gaan dat alleen afwisselen met andere brokken actualiteit... kwestie van ons geestelijk evenwicht te bewaren & te zorgen dat de linkerkolom van ons blog niet vol komt te staan met alleen maar ″Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV″, maar dan van a1 tot z7... het lijkt ons nu al allemaal een beetje van 't ″goeie″ (cynical) teveel te worden... Trouwens, intussen zijn àl onze teiltjes, baddekes, kommekes, kuipkes & emmers bij ons thuis al volgekotst door deze hele teringzooi & dat nog eens in combinatie met de chronische spasmes die we overhouden vanwege de sporadische spetterdiaree die afgewisseld wordt met constipatie van de onzin & de andere crap die we lezen... Eerlijk gezegd & dat behoeft waarschijnlijk geen uitgebreid tekeningske... er zijn leukere & vooral zinniger zomeractiviteiten te bedenken dan wat we nu doen...

Eerstdaags zullen we ons trouwens ook eens bezig houden met een lijstje te maken van wat er nu al allemaal in die politieke reeks van onze hand verschenen is... maar dan in de juiste volgorde ...van DEEL I tot & met DEEL XXIV... & dan apart nog eens dat van onze LDD-commentaren... al zijn we er nog niet goed uit, ″hoe″ of ″wàt″ dàt laatste wordt... Misschien beperken we dat wel enkel tot de "papieren versie", een pdf-document dat trouwens in adobe-acrobat perfect & makkelijk te lezen valt... omdat het ook niet meer is dan juist hetzelfde als wat er op het blog is verschenen... Ten andere daar heb je ook de 26 verschillende blogberichten ~waar we in het begin van dit blogbericht over spraken~ maar dan wel allemaal te samen & vooral netjes in de juiste volgorde... kwestie van u lezer het wat overzichtelijker & aangenamer te maken...

Wat die ″andere″ blogberichten betreft waar we onze huidige politieke reeks mee willen afwisselen, daar kunnen we nog géén exacte titels op plakken... er komt er alleszins eentje over de Roma & de Sinti... dat staat al vast... Verder hebben we hier & daar in onze reserve-stock nog wat ander film- & documateriaal steken dat we u ook al zeker niet willen onthouden... kwestie dat u weer eens niet de hele tijd moet scrollen om daar vervolgens na de muisarm ook een scrolvingersyndroom aan over te houden... Met de verplichte privé-verzekering & de afgekalfde Sociale Zekerheid van onze vrienden van de LDD zou u dat trouwens wel eens heel duur te staan kunnen komen... Onmiddellijk ontslag wegens plantrekkerij zonder recht op dop bijvoorbeeld... er waren hier in Vlaanderen al voor minder zaken, grotere sociale & familiale drama's...

Als voorlaatste... onze intussen beruchte energiereeks was ook nog niet op z'n eind gekomen... *GRIJNS* ...ook daar mag u nog 't één & ander over verwachten... vooral berichten waar uw maag spontaan zal van opspelen & uw hartslag drastisch zal van verhogen ! 't Is maar dat u 't al weet ! ...& eveneens natuurlijk, van gans die serie ook een overzichtelijke papieren versie, die u dan weer vanop uw ziekbed kunt herlezen...

Last but not the least lopen we nog rond met enkele artistieke & andere non-conventionele culturele plannen, maar die liggen nog voorlopig op onze redactionele schapraaien te rijpen & te gisten... op het gepaste moment zult u daar uiteraard iets over te horen krijgen...

Tot hier ons piepklein berichtje...

COMMUNICATION DE SERVICE - DIENSTMEDEDELING NR. 20080825...

Uw kitokojungle-redactie

25-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Het Legomodel

De moderne arbeidsmarkt stelt hoge eisen aan de beschikbaarheid, kennis en flexibiliteit van de werknemer van de 21e eeuw. Een job voor het leven bestaat binnenkort niet meer. Jobzekerheid wordt vervangen door werkzekerheid.

...Daar we de behoorlijk hete hap "Flexicurity" enkele dagen geleden behandeld hebben naar aanleiding van het stakende bagageverwerkende grondpersoneel in de luchthaven van Zaventem, verwijzen we dus voor de grondige uitleg daar naar toe. Het zou immers te gek zijn deze hele beschouwing hier nog eens opnieuw te citeren !

Maar als u wilt weten hoe jobzekerheid vervangen wordt door werkzekerheid, dan moet u zéér zeker eens gaan lezen naar het relaas over wat dat "werk" nu eigenlijk allemaal omvat, hoeveel "zekerheid" er daarbij nog te vinden is & vooral naar de erbarmelijke werkomstandigheden waarin er moet gewerkt worden om die zekerheid van werk te hebben !! Als zulke werkomstandigheden & we spreken hier van het totaalpakket, zijnde, het werk, de verloning, veiligheid & gezondheidsaspecten... voor de LDD allemaal de doodnormaalste zaak van de wereld zijn, dan stellen wij ons daar wel een hoop ernstige vragen bij !! Net zoals bij wat "werkzekerheid" onder die gegeven omstandigheden is... Dit is toch de 21ste eeuw ?!... ...& we leven toch in een beschaafd land ?!... & Willen we dat ook niet blijven ?!...

Nog niet gelezen ? Volg dus de linken...

″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART I

″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART II

″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART III

...& Voor alle duidelijkheid, in onze papieren versie vindt u dit natuurlijk allemaal er netjes tussen verwerkt...

Een moderne arbeidsmarktorganisatie en sterke sociale zekerheid, met zorg voor arbeidsonbekwame zieken en gehandicapten, moeten communicerende vaten worden, zodat de werkgelegenheidsgraad toeneemt en de budgettaire druk op de sociale zekerheid afneemt.

..."met zorg voor arbeidsonbekwame zieken en gehandicapten" ?!... Euh... zijn zieken dan niet altijd arbeidsonbekwaam ?!... Of ziet de LDD dat weer compleet anders ?!... Desalniettemin verontrust het ons bijzonder dat er in het LDD-programma totaal niks terug te vinden is over de "zorgsector", die toch wel een niet onaanzienlijk deel uitmaakt van onze maatschappij, ook qua tewerkstelling. ...& Verder zijn er volgens ons buiten zieken & gehandicapten ook nog wel anderen die zorg behoeven... Dus het weglaten van die andere minderheden die eveneens zorg behoeven, verontrust ons nog des te meer !

Daarom opteren wij voor de invoering van een systeem dat de Deense flexicurity als voorbeeld neemt (vandaar, het “Legomodel”).

Na de hele zwik die we over flexicurity hebben gegeven, kan dit er nog wel bij... een OUDE oproep over deze term... Het gaat hier om een oproep die gelanceerd werd in 2007...

...

...

Oproep betreffende het concept «flexicurity» van de Europese Commissie voor een arbeidsrecht dat (werkelijk) de werknemers beschermt

Op 13 en 14 november aanstaande (NVDR 2007 !!) behandelt het Europese Parlement het concept Flexicurity. Een maand later, op 13 en 14 december (NVDR 2007 !!), zal deze discussie gevoerd worden op de Europese top en wil men principes vastleggen voor de komende drie jaar. De ondertekenaars van deze oproep zijn ernstig verontrust over het concept “flexicurity” en de gevolgen die dit concept zal hebben voor het arbeidsrecht. De officiële stelling luidt dat flexicurity de flexibiliteit voor de werkgevers wil verzoenen met de zekerheid voor de werknemers.

In werkelijkheid kon men de afgelopen decennia reeds vaststellen hoe de bescherming van de werknemers in het arbeidsrecht afnam en dit ten gunste van de werkgevers. Deze evolutie creëerde een situatie waarin enkel 60 % van de werknemers (dit percentage wordt zelfs niet gehaald in alle lidstaten van de EU) werken in omstandigheden die overeenstemmen met de klassieke arbeidsovereenkomst. De anderen worden tewerkgesteld met tijdelijke contracten, deeltijdse arbeidsovereenkomsten, in mini-jobs, onderaanneming, interimjobs of als schijnzelfstandige.

Voor de werkgevers is deze bestaande flexibiliteit echter niet voldoende. Onder het mom van de toenemende concurrentie vragen ze nog meer voordelen.

In het Groenboek van 2006 en nu in de gemeenschappelijke principes betreffende flexicurity (juni 2007) neemt de Europese Commissie het neoliberale standpunt van de werkgevers over en stimuleert ze het opnemen van het concept flexicurity in het arbeidsrecht.

Dit debat wordt niet enkel op theoretisch niveau gevoerd maar heeft praktische gevolgen. De Europese Commissie wil de voorwaarden voor het beëindigen van een arbeidsovereenkomst versoepelen, de maatregelen bevorderen die werknemers onderling in concurrentie brengen en wil precaire arbeidsovereenkomsten ontwikkelen. Het zullen de werknemers zijn die de lasten van dergelijke versoepeling moeten dragen. Het arbeidsrecht dreigt zijn beschermend kader te verliezen met als gevolg de toename van de kwetsbaarheid en dit zonder positieve invloed op de werkgelegenheid.

De ondertekenaars vragen aan de Europese instellingen:

Alle economische en financiële maatregelen te nemen teneinde de massale werkloosheid te doen afnemen

De beschermende bepalingen in het arbeidsrecht te versterken met respect voor de fundamentele rechten en hun toepassingsgebied uit te breiden voor alle arbeidsvormen, met inbegrip van de zelfstandigen die, in werkelijkheid zowel op economisch, juridisch als persoonlijk vlak afhangen van hun contractant.

Collectieve onderhandelingen te versterken zodat de werknemersafgevaardigden op Europees niveau de werknemers op een efficiënte wijze kunnen beschermen tegen aantastingen van hun rechten.

Prioriteit te geven aan de flexibiliteitmaatregelen gecreëerd in het belang van de werknemers

Het beleid opgeven dat tot doel heeft de sociale bescherming te beperken en de winstmarges van de bedrijven te verhogen, een politiek die gedoemd is te mislukken.

Deze tekst is een gemeenschappelijke oproep van:

L’Association européenne des Juristes pour la démocratie et les Droits de l’Homme dans le monde (ondertekend door Thomas Schmidt)
De organisatie Progress Lawyers Network (ondertekend door Jan Buelens)
De organisatie Avocats Européens Démocrates (ondertekend door Mireille Jourdan)

Eenieder kan deze oproep ondertekenen door een email te sturen naar info@terralaboris.be met als mededeling “ondertekening oproep”

De tekst met handtekeningen zal verstuurd worden naar het Europees Parlement voor de vergadering van aanstaande 13 en 14 november. Ondertekeningen kunnen tot 11 november (NVDR 2007 !!), middernacht, verstuurd worden.

X

XX

BRON :
http://www.anderepolitiek.be/nieuwecap/modules/news/article.php?storyid=747

...

...& we onderlijnen dat nog eens extra met :

...

a c t u a l i t e i t

FLEXICURITY-MANIE

Enerzijds bestaat de laatste jaren een sterke vraag naar verdere flexibiliteit van de arbeidsmarkt, de werkgelegenheid en de organisatie van werk in het algemeen. Anderzijds bestaat een minstens even sterke vraag naar zekerheid voor kwetsbare groepen werknemers en andere buitenbeentjes van de arbeidsmarkt, en het behoud van de sociale cohesie in onze maatschappijen.

Deze nieuwe uitdagingen moeten resulteren in een aangepast beleid. Flexicurity lijkt nu de meest populaire strategie. Toch is deze strategie niet echt revolutionair. Het is eerder een evolutie van verschillende beleidsmaatregelen; een combinatie van een flexibele arbeidsmarkt, een uitgebreid sociaal vangnet en een sterk activerend arbeidsmarktbeleid. Het is dan ook niet de bedoeling al het bestaande te vervangen, maar eerder de best-practices op elkaar af te stemmen om zo te voldoen aan zowel de flexibiliteit als de zekerheid. Beide eisen worden dan als het ware elkaars katalysator in plaats van elkaars tegenpool.

Flexicurity moet zowel in het voordeel van de werknemer als werkgever spelen. Zo hebben werknemers nood aan actieve flexibiliteit om privé-leven en werk te combineren. Bedrijven vragen flexibiliteit om adequaat te reageren op wijzigende marktvraag. Zekerheid voor werknemers is ook niet enkel het beschermen van die werknemers tegen jobverlies, maar vooral de capaciteiten ontwikkelen die de werknemers in staat stellen om gedurende hun ganse leven werk te blijven vinden, dit werk op zijn minst te behouden of vooruit te gaan in hun carrière (de fameuze ‘werkzekerheid’ in plaats van ‘jobzekerheid’ garanderen).

Voor ondernemingen vertaalt zekerheid zich in het behoud en verbeteren van hun marktpositie, loyaliteit en productiviteit van de werknemers en mogelijke jobcreatie.

Een aantal concrete invullingen van dit beleid zijn bijvoorbeeld flexibele en zekere contractuele overeenkomsten (tijdsparen is de meest gekende), effectief actief arbeidsmarktbeleid (herintegratie van werklozen), levenslang leren, moderne sociale zekerheid voor herverdeling en mobiliteit, ondersteunende en productieve sociale dialoog, wederzijds vertrouwen en sterk ontwikkelde industriële relaties die cruciaal zijn voor de goede werking van dergelijk beleid. Het meest controversiële is natuurlijk de uitkeringen beperken in tijd.

Een (utopisch) theoretisch voorbeeld

Tot zover de theorie. Als we dit even in een praktisch voorbeeldje gieten ... Een schoolverlatende vrouw betreedt de arbeidsmarkt. Ze zal in de eerste plaats actief begeleid worden om een job te vinden. Dat betekent actief solliciteren en/of desnoods (jobspecifieke) vorming volgen. Dit moet haar op korte termijn aan een job helpen bij een onderneming die een openstaande vacature aanbiedt. Zowel de vrouw als de onderneming hebben een flexibele houding nodig. Dit betekent dat de onderneming bv. kan aanspraak maken op tijdsparen, maar evenzeer omgekeerd dat de vrouw bv. (in het kader van loopbaanplanning) de kans moet krijgen deeltijds te werken of haar uurrooster aan te passen.

Duikt er op een bepaald moment een marktprobleem op voor de onderneming, dan zal ze genoodzaakt zijn de vrouw te ontslaan. Omgekeerd kan dezelfde vrouw beslissen een betere functie aan te nemen. Maar in hoofde van de flexicurity is dit geen enkel probleem, want dan begint alles weer van vooraf aan. Te beginnen met een hoge uitkering (die bijna gelijk is aan het laatst verdiende loon) of andere job, actief solliciteren, desnoods vorming,... en op naar de volgende, boeiendere job.

Want flexicurity betekent ook dat niet enkel het bedrijf zich verbetert, maar ook de werknemer. Aangezien deze steeds meer kwalificaties opbouwt, zichzelf ontplooit en dus meer waarde opbouwt. Op die manier krijgt hij ook steeds betere jobs. Flexicurity focust namelijk vooral op werkzekerheid in plaats van jobzekerheid. En dus is op het einde van de rit iedereen tevree ... Maar aan dit utopisch verhaaltje moeten toch een aantal kanttekeningen gemaakt worden.

Maar ...

In de eerste plaats is dit een ‘happy few’ verhaal. In de praktijk weten we allen dat de meeste vacatures ervaring vereisen, dat de onderneming haar eigen uurroosters oplegt en dat bij jobverlies veel dringendere zorgen de kop opsteken; lening afbetalen, vaste kosten, ...

Ook is dit verhaal helemaal verschillend bij KMO’s, waar de flexibiliteitmogelijkheden meestal nog beperkter zijn. Daarnaast rijst de vraag over de financiële implicaties van vormingen. In theorie is het de bedoeling dat de ondernemingen de nodige kwalificaties aanleren. Maar als we weten dat momenteel slechts 20 % van de werknemers opleiding krijgen ... We krijgen als het ware een verschuiving van verantwoordelijkheid tussen de overheid naar de bedrijven.

Dit recept kan ook enkel lukken als het het nationaal niveau overstijgt. Maar als we binnen de EER (Europese Economische Ruimte) al over veel minder twisten ...

Wat doe je bovendien met een heel pak laaggeschoolde werknemers die nooit opleiding zullen genieten ?

Hoe mooi dit Deens nirwana ook moge klinken, onze geschiedenis en sociale zekerheid zijn niet te vergelijken met de situatie in Denemarken. Denemarken heeft al een flexibel ontslagrecht sedert het eind van de 19e eeuw en het blijft eraan sleutelen. Internationaal gezien heeft Denemarken het hoogste niveau uitkeringstrekkers (kwart van de bevolking), maar dit komt niet tot uiting in hun werkloosheidscijfers, aangezien scholingsprogramma’s en gesubsidieerde banen niet meegeteld worden. De kosten van dit arbeidsmarktbeleid zijn dan ook hoog in vergelijking met het rendement. Onze sociale zekerheid zou deze extra last zeker niet aankunnen.

Bovenstaande argumenten kunnen nog verder aangevuld worden. In theorie lijkt dit allemaal veelbelovend. Maar als het te mooi is om waar te zijn, dan is het ook meestal niet waar. Laten we realistisch blijven en passende oplossingen zoeken in functie van onze eigen karakteristieken. Want wat te allen tijde moet vermeden worden, is een verdere uitholling van het evenwicht arbeid-kapitaal.

Caroline JONCKHEERE

BRON :
http://www.aclvb.be/uploads/media/september_03.pdf

...

Begin deel (2) ...Het vervolg...!!

...& Om jullie te laven aan de verkwikkende bron van de Europese commissie waar alles rozeschijn en manegeur is...

...

Rapid - Press Releases - EUROPA

Flexizekerheid: betere banen voor meer mensen

Brussel, 27 juni 2007

De Commissie komt vandaag met een voorstel voor de vaststelling van gemeenschappelijke beginselen inzake flexizekerheid, om het concurrentievermogen, de werkgelegenheid en de arbeidssatisfactie te bevorderen door het combineren van flexibiliteit en zekerheid voor werknemers en bedrijven. Flexizekerheidsstrategieën kunnen helpen de Europese arbeidsmarkten te moderniseren en beter te reageren op de uitdagingen en mogelijkheden van de globalisering. Dergelijke strategieën omvatten regelingen inzake arbeidsovereenkomsten die tegelijkertijd flexibel zijn en zekerheid bieden, actief arbeidsmarktbeleid, integrale strategieën voor een leven lang leren, en moderne stelsels van sociale bescherming die adequate inkomenssteun bieden gedurende perioden van werkloosheid. De Commissie geeft ook een aantal typische flexizekerheidstrajecten aan om lidstaten te helpen hun eigen nationale flexizekerheidsstrategieën te ontwikkelen en van elkaars ervaringen en beste praktijken te leren. In aansluiting op de Lissabonstrategie van de EU voor groei en werkgelegenheid kunnen de gemeenschappelijke beginselen inzake flexizekerheid ertoe bijdragen dat meer Europeanen ten volle kunnen profiteren van de snel veranderende wereldeconomie.

Vladimír Špidla, EU-commissaris voor werkgelegenheid, sociale zaken en gelijke kansen, verklaarde: "Flexizekerheid is de beste manier om te verzekeren dat Europese burgers een hoog niveau van werkzekerheid genieten, zodat zij in iedere fase van hun arbeidsleven een goede baan kunnen vinden, en kunnen hopen op een goede loopbaanontwikkeling in een snel veranderende economische omgeving". Hij zei verder: "Flexizekerheid biedt een evenwicht tussen de rechten en verantwoordelijkheden, voor werknemers en bedrijven en ook voor overheden: alle hebben de plicht bij te dragen tot meer werkgelegenheid, een betere samenleving en duurzame groei. Bij de flexizekerheidsbenadering gaat het er niet om een bepaalde groep meer zekerheid te bieden ten koste van een andere groep; het idee is optimaal gebruik te maken van de positieve wisselwerking tussen flexibiliteit en zekerheid. We moeten er nu voor zorgen dat alle betrokkenen samenwerken zodat dit een succesfactor wordt voor de Europese economieën, werknemers en bedrijven."

Europa moet nieuwe wegen vinden om zijn arbeidsmarkten flexibeler te maken en tegelijkertijd werkzekerheid te bieden. Flexizekerheid is een brede aanpak van het arbeidsmarktbeleid die een voldoende mate van flexibiliteit in arbeidsovereenkomsten – om bedrijven en werknemers in staat te stellen op veranderingen te reageren – combineert met een voldoende mate van zekerheid om werknemers in staat te stellen om hun baan te houden, dan wel snel een nieuwe te vinden, met de garantie van een adequaat inkomen tussen twee banen in. De mededeling benadrukt dat dit voordelen kan bieden voor zowel werknemers als bedrijven. Flexibiliteit betekent dat werknemers gemakkelijk moeten kunnen instappen en van baan moeten kunnen veranderen: het bestrijkt externe en interne (binnen een bedrijf) flexizekerheid. Het aspect zekerheid geldt niet alleen voor werknemers, maar ook voor bedrijven: verbetering van de kennis en vaardigheden van werknemers biedt een werkgever extra zekerheid en voordelen. Er kan een positieve wisselwerking zijn tussen flexibiliteit en zekerheid.

De mededeling, die gebaseerd is op uitgebreide raadpleging en overleg met de belangrijkste betrokken partijen, geeft de belangrijkste beleidsterreinen aan met betrekking tot flexizekerheid (componenten van flexizekerheid) en formuleert voorstellen voor acht gemeenschappelijke beginselen inzake flexizekerheid. Deze beginselen zijn referentiepunten waarover de lidstaten overeenstemming zouden moeten bereiken. Dit zijn onder andere:

1. Versterken van de tenuitvoerlegging van de EU-strategie voor groei en werkgelegenheid en van het Europese sociale model;

2. Een evenwicht vinden tussen rechten en verantwoordelijkheden;

3. Flexizekerheid aanpassen aan de uiteenlopende omstandigheden, behoeften en uitdagingen van de lidstaten;

4. Reduceren van de kloof tussen degenen met soms precaire arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd of deeltijd (de zogenaamde "outsiders") enerzijds, en werknemers met vaste voltijdbanen (de "insiders") anderzijds;

5. Ontwikkelen van interne en externe flexizekerheid door werknemers te helpen de carrièreladder op te klimmen (intern) en zich op de banenmarkt te begeven (extern);

6. Ondersteunen van de gelijkheid van vrouwen en mannen en gelijke kansen voor iedereen bevorderen;

7. Evenwichtige pakketten van beleidsmaatregelen produceren om een klimaat van vertrouwen tussen sociale partners, overheden en andere betrokken partijen bevorderen;

8. Zorgen voor een rechtvaardige verdeling van de kosten en baten van flexizekerheid, en bijdragen tot een gezond en op langere termijn houdbaar begrotingsbeleid.

De mededeling presenteert ook vier typische "trajecten" met behulp waarvan de lidstaten hun eigen flexizekerheidsstrategieën kunnen ontwikkelen, aangepast aan hun nationale uitdagingen. Er is natuurlijk geen standaardoplossing – de situaties op de arbeidsmarkten in de EU zijn zeer uiteenlopend. In sommige landen zullen de inspanningen misschien vooral gericht zijn op het vinden van oplossingen binnen bedrijven, in andere misschien meer op de overstap naar een andere baan. De trajecten zijn gebaseerd op praktijkervaringen en toepaste beleidsmaatregelen in de lidstaten, die geanalyseerd zijn door een groep van deskundigen inzake flexizekerheid (rapporteur: prof. T. Wilthagen).

De verschillende beleidsaspecten waarop flexizekerheid en de componenten daarvan betrekking hebben, zijn niet nieuw, maar flexizekerheidsstrategieën vertegenwoordigen een nieuwe, geïntegreerde benadering waarvan de verschillende elementen elkaar kunnen ondersteunen.

De financiële cohesie-instrumenten van de EU – en met name het Europees Sociaal Fonds voor de programmeringsperiode 2007-2013 – kunnen een substantiële bijdrage leveren aan de begrotingsaspecten van flexizekerheid, bijvoorbeeld door het financieren van opleidingen op bedrijfsniveau en van programma's voor een leven lang leren, of door het bevorderen van ondernemerschap.

Uit een recente Eurobarometerenquête (najaar 2006) is gebleken dat de Europese burgers de noodzaak van aanpassing en verandering, waarop de flexizekerheidsbenadering gebaseerd is, begrijpen en aanvaarden: 72% vindt dat arbeidsovereenkomsten flexibeler dienen te zijn, om ruimte voor nieuwe banen te creëren; 76% meent dat het idee van "een baan voor het leven" niet meer van deze tijd is; and 88% stemt in met de stelling dat een leven lang leren de kansen op het snel vinden van een baan verhoogt.

Flexizekerheid neemt een belangrijke plaats in in de geïntegreerde richtsnoeren waarmee de lidstaten unaniem hebben ingestemd, en die de tenuitvoerlegging op Europees en nationaal niveau van de Lissabonstrategie voor groei en werkgelegenheid ondersteunen. Flexizekerheid kan alleen een succes worden als alle betrokkenen volledig meewerken. De Commissie moedigt de lidstaten aan om met de sociale partners samen te werken en hun aanpak inzake flexizekerheid te verwerken in hun nationale hervormingsprogramma's in het kader van de Lissabonstrategie.

Zie voor meer informatie :

Link naar mededeling http://ec.europa.eu/employment_social/news/2007/jun/flexicurity_en.pdf

Link naar verslag van deskundigen met voorbeelden van flexizekerheid in 27 lidstaten http://ec.europa.eu/employment_social/employment_strategy/flex_meaning_en.htm

Achtergrond :

http://ec.europa.eu/employment_social/employment_strategy/flex_meaning_en.htmStakeholderconferentie over flexizekerheid, 20 april 2007:

http://ec.europa.eu/employment_social/employment_strategy/flex_stakeholderconference_en.htm

BRON :
http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/07/919&format=HTML&aged=1&language=NL&guiLanguage=en

...

We vragen ons alleen af waarom men binnen de Europese instellingen toch maar het meeste werk laat doen door niet statutair personeel …ooit willen we hier wel eens een boompje over opzetten want de Europese elite kan het allemaal mooi uitleggen maar owee de praktijk…

...Dat het ″legomodel″ van de LDD géén kopie is van het Deense Model, klopt als een zwerende vinger... Het is eerder een ″bric à brac″ te noemen... Een allegaartje ~vooral dan in het voordeel van de ″rijkere″ & de werkgevers~ van regeltjes die hèn goed uitkomen...

Wij zoeken ten andere nog steeds ~tevergeefs~in dit programma hardnekkig naar iets wat ons duidelijk maakt, dat ook de kleine man, Jan & Mieke Modaal hier beter van wordt ! ...màààrr hélaas-hélaas...

...

Eenheidsstatuut arbeiders-bedienden

We zijn het laatste Europese land waar er nog onderscheid gemaakt wordt tussen arbeiders en bedienden. Het onderscheid arbeider-bediende straalt nog altijd af op ons onderwijsniveau met een tekort aan geschoolde arbeidskrachten voor gevolg. De negatieve bijklank ‘vakschool’ wordt op die wijze in stand gehouden, aangezien het technisch onderwijs zogezegd hoofdzakelijk arbeiders aflevert. Herwaardeer hun statuut en de negatieve connotatie zal verdwijnen. Elk onderwijsniveau is evenwaardig en de arbeidsmarkt zal er wel bij varen.

...& We laten Jean-Marie Dedecker zelf aan 't woord...

...

De Gedachte

Sterft, gij oude vormen en gedachten

Jean-Marie Dedecker eist een eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden

Jean-Marie Dedecker is voorzitter van Lijst Dedecker

Alhoewel het me verheugt dat sp.a. nu ook het eenheidsstatuut bepleit (DM 18/8), moet ik ontdekken dat politieke recuperatie ook een olympische discipline is. Op 30 september 2002 heb ik daarvoor al een wetsvoorstel ingediend, analoog aan dat van professor Blainpain in 1988. Paars deed niets en verschool zich achter "het herenakkoord". De oppositie kan wonderen doen voor sp.a.

België is het enige land in de Europese Unie waar nog een onderscheid gemaakt wordt tussen arbeiders en bedienden. Dat onderscheid is een achterhaalde discussie over het geslacht der engelen. De eersten kregen een arbeidsovereenkomst in 1900, de tweeden in 1922. De inhoud van de arbeid is compleet veranderd. Waarom zou iemand die een computergestuurde draaibank bedient een ander statuut moeten krijgen dan een muisklikker op een bureau? Dat is gefossiliseerde discriminatie die de arbeider herleidt tot een tweederangsburger. Wat is nog het verschil tussen intellectuele en manuele arbeid? De Berlijnse muur rond het arbeidersstatuut moet gesloopt en hervormd worden in een eenheidsstatuut.

Even rondneuzen in de historische archieven van de Senaat is zo verhelderend dat een klacht bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding het patronaat en het syndicaat zou doen blozen. We citeren letterlijk: "De wet van 1922 heeft aan de bediende zulk een voordelig statuut toegekend, in hoofdzaak met het doel om hen los te rukken van de arbeidersklasse, om het onderscheid te bestendigen tussen de werknemer met de hoed en de werknemer met de pet, en om te voorkomen dat de eerste zou aansluiten bij de vakbeweging."

Zelfs Theo Lefèvre riep het al op de kansel van de Rerum novarumviering in 1960. Zijn ACV heeft het een halve eeuw later nog altijd niet begrepen. Het zijn verwonderlijk genoeg de sociale partners die dwarsliggen. De werkgevers vrezen dat dit zou leiden tot een nivellering naar boven en dat in een eenheidsstatuut alle verworvenheden van de bedienden en de arbeiders de kar zullen overladen, waarbij enkel de beste stukken van beide statuten zouden worden bewaard. De formule-Claeys, die de opslagvergoedingen regelt, wordt door de gesyndicaliseerde arbeidsrechtbanken telkens geïnterpreteerd als de Sinterclaeyswet.

Opzegvergoedingen van bijvoorbeeld twee jaar doden de flexibiliteit voor de werknemer en de werkgever. Het gezond verstand ligt in het midden. Ze vrezen ook dat er getornd zal worden aan het systeem van tijdelijke economische werkloosheid. De kosten van de arbeider kunnen zo doorgeschoven worden naar de overheid door hem tijdelijk te laten stempelen bij een economische terugval, voor bedienden gaat dat niet. Dat is uniek in Europa en bijzonder gunstig voor de ondernemer.

De vakbonden reageren zoals altijd behoudsgezind en hebben koudwatervrees om hun machtsposities te moeten herzien. De scheiding tussen syndicale arbeiders- en bediendencentrales levert immers meer lucratieve postjes en extra beschermde vakbondsafgevaardigden op, evenals extra paritaire comités met elk hun kassa's en geplogenheden, en zitjes in de arbeidsrechtbanken. Dat verlamt de economie. De vakbonden profileren zich als de collectieve beschermers van die zwakke groep. Zij vrezen dat die macht afbrokkelt als ook die groep individueel gaat denken. Het is gemakkelijker voor de bonden als de arbeiders 'niemand' blijven. Als ze zwak beschermd blijven, kunnen de bonden zich opwerpen als de grote beschermers en blijven de arbeiders trouwe klanten. De dubbele benadering van de werknemers heeft tot gevolg gehad dat we de meest beschermde bedienden en de minst beschermde arbeiders in Europa hebben.

Een eenheidsstatuut creëren is echter een prachtige uitdaging voor de sociale partners om arbeid een nieuw elan te geven. In plaats van vast te klitten aan oude concepten zou men bijvoorbeeld een ontslagvergoeding als een morele schadevergoeding kunnen beschouwen voor het verlies van de dienstbetrekking.

Op die vergoeding dient dan geen sociale zekerheid, noch inkomstenbelasting te worden betaald. Door nettovergoedingen wordt de kost voor de werkgever verlaagd en de opbrengst voor de werknemer verhoogd. Zo kan men ook de ontslagtermijnen voor werknemers op een valabele termijn en dito niveau brengen, en winnen alle partijen. Op de ontslagvergoedingen bij Volkswagen en Opel pakte de overheid tot 63 procent belastingen en bijdragen. Het is toch immoreel dat de overheid nog poen moet pakken op de ellende van een ontslag! Met een concept uit de twintigste eeuw win je niet in de eenentwintigste. Je kunt niet concurreren in een internationale context en gebonden zijn door een puristische dorpsethiek.

Het gaat echter nog verder. De doorgroeimogelijkheden voor de 1.140.000 arbeiders zijn miniem. Amper 0,4 procent slaagt erin een bediendestatuut te krijgen. Dat heeft een nefaste invloed op de studiekeuze van jonge mensen. In Vlaanderen lijkt er een ingebakken minachting voor het technische en beroepsonderwijs te bestaan: de vakschool, zoals dat heet. Alsof het zo hoort dat de knapste koppen sowieso de klassieke humaniora volgen en dat de rest dan volgens het watervalprincipe druppelsgewijs in de beroepsscholen terechtkomt. Het resultaat is dat de Vlaamse arbeidsmarkt een tekort heeft aan geschoolde vaklui. Wie een loodgieter nodig heeft, kan net zo goed wachten op Godot.

Herwaardeer hun statuut. Binnen één generatie is dan de negatieve connotatie verdwenen en krijgt arbeid een nieuw elan. Sterft, gij oude vormen en gedachten! De arbeider verdient meer waardering dan met gebalde vuist de Internationale te zingen. Al wat zich progressief noemt in dit land is in wezen zo conservatief dat ze economische uitdagingen onder de werkvloer vegen.

21/08/08 - 11u27

BRON :
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/389562/2008/08/21/Sterft-gij-oude-vormen-en-gedachten.dhtml

...

Onzen dédé is wel heel venijnig in dit stukje. Hij gebruikt typisch populistische methodes van zeer terechte argumenten vermengd met totale leugens. Voorbeeld is de volgende passage :

..."Op de ontslagvergoedingen bij Volkswagen en Opel pakte de overheid tot 63 procent belastingen en bijdragen. Het is toch immoreel dat de overheid nog poen moet pakken op de ellende van een ontslag! Met een concept uit de twintigste eeuw win je niet in de eenentwintigste. Je kunt niet concurreren in een internationale context en gebonden zijn door een puristische dorpsethiek."...

Iedereen die iets of wat een belastingsbrief kan invullen zal je kunnen vertellen dat het tarief van 63% volledig uit de lucht gegrepen is. Ontslagpremies worden in een aparte rubriek ingeschreven dan de lonen en worden steeds belast aan de gemiddelde aanslagvoet van het voorgaande fiscale jaar. Ze worden met andere woorden niet gecumuleerd met het reeds getrokken loon tijdens het zelfde fiscale aanslagjaar van de ontslagpremie. Het zou dus een zeer rijkbetaalde arbeider moeten geweest zijn die aan 63% geraakt…Dus de immoraliteit ligt niet in de fiscale afhandeling van de ontslagpremies maar in het gebruik van leugenachtige argumenten…

We voegen hier zelfs enige reacties aan toe, die er kwamen naar aanleiding van dit artikel in De Morgen...

"Samuel heeft gelijk... In heel die gelijksschakelingshype van de laatste tijd zal het een gelijkschakeling *naar beneden* toe zijn. Men geeft iets bij voor de arbeiders en neemt een pak weg van de bedienden. Wat zit er eigenlijk in voor de bedienden JMDD, ik lees het *nergens* in je gedachte? Ik zie vooral de roep van ultra-liberale ondernemers om mensen gemakkelijker te kunnen ontslaan, in casu bedienden. Dat is nu iets duurder en een tikkeltje vervelend zeker...

Hmmmm... doorgroeimogelijkheden voor arbeiders mijn beste JMDD? Ik zal echt waar de allerlaatste persoon zijn om denigrerend te doen over mensen die vakschool of beroepsonderwijs hebben gevolgd, maar sommige dingen kunnen nu eenmaal onmogelijk. Naar waar zouden ze moeten doorgroeien? Het verschil in kennisvereisten is immens groot. Ik kan ook niet doorgroeien naar loodgieter of ik mag een paar jaar op de schoolbanken gaan zitten. Althans dit stuk van je gedachte klinkt als zeer populistisch..."

...&...

"Tot 63% afhouding op een ontslagvergoeding JMD? je bewijst nogmaals dat je een demagoog bent. Je verward de voorafbetaling met de definitieve aanslagvoet. Bij de belasting berekening word de aanslagvoet van de ontslagvergoeding(Canada Dry) verrekent aan de gemiddelde aanslagvoet van het jaar. In mijn geval bekwam ik een teruggave van 8000 EURO. De RSZ bijdrage bedraagt maar 8% ipv van de normale 16,07%. . Volledig akkoord met de gelijkschakeling maar dan wel upgraden naar bediendenstatuut."

Die laatste was overigens niet van onze hand ...& we hebben onze opmerking hierover er ook niet van afgekeken !!

...& de volgende :

"Mij dunkt dat JMDD niet droomt van een eenheidsstatuut, maar voor minder sociale zekerheid."

...& Wat zijn wij blij dat er nog mensen zijn die dat zien !!

...& de volgende is van het zelfde laken een broek :

"Jean-Marie 'vergeet' weer er bij te vermelden, als werknemers en werkgevers geen belastingen of bijdragen dienen te betalen op ontslagvergoedingen, hoe deze minder inkomsten voor overheid en sociale zekerheid moeten gecompenseerd worden!"

...& wat vindt u van deze ?!... Hebt u daar ook al eens aan gedacht !?...

'"Opzegvergoedingen van bijvoorbeeld twee jaar doden de flexibiliteit voor de werknemer en de werkgever"??? . Als een werkgever een werknemer met - pakweg - 15 jaar trouwe dienst zomaar dumpt om hem/haar te vervangen door een jonge minimumloner, dan vormen die paar jaar Claeys-centen geen kwestie van minder flexibiliteit, maar van elementaire compensatie.'

...

Caroline Gennez...

...

De Gedachte

De man met de schroevendraaier

Caroline Gennez wil het onderscheid tussen arbeiders en bedienden opheffen

Caroline Gennez is voorzitster van de sp.a

Onlangs werd de voorzitter van de Europese socialisten Poul Nyrup Rasmussen gevraagd voor een interview in een Vlaams tijdschrift. Over de werking van de arbeidsmarkt en van de financiële markten. Hij belde me vooraf om beter zicht te krijgen op een aantal bijzonderheden van de Belgische arbeidsmarkt. Hij was met verstomming geslagen toen ik hem uitlegde dat we in België nog een onderscheid maken tussen het statuut van arbeiders en bedienden. Zijn verbazing was terecht. Het Antwerpse Arbeidshof kwam vorige week overigens tot eenzelfde inzicht in zijn arrest over de zaak Meert.

De discussie over het eenheidsstatuut is minstens vijfentwintig jaar oud. Ondertussen beseft zowat iedereen dat het onderscheid tussen arbeiders en bedienden voorbijgestreefd is. Toch slaagden de sociale partners er tot nu toe niet in om een oplossing te vinden. Vier jaar geleden werden in de context van het Interprofessioneel Akkoord (IPA) opnieuw dure eden gezworen. De werkgroepen onder leiding van professor Vanachter leidden helaas tot niets. Het eindrapport werd zelfs nooit gepubliceerd. Twee jaar geleden zijn er opnieuw afspraken gemaakt. Tot op vandaag zonder enig resultaat. Straks beginnen de sociale partners aan de bespreking van een nieuw IPA. Het is hun laatste kans. Het arrest van het Antwerpse Arbeidshof zegt in wezen dat er onmiddellijk een oplossing nodig is. De rechtsonzekerheid wordt gewoon te groot.

We zijn het enige land in Europa dat het onderscheid tussen arbeiders en bedienden nog maakt. Gemeten naar de wettelijke opzegtermijnen moet de Belgische arbeider zo ongeveer de slechtst beschermde van Europa zijn. Daarenboven is het uitgangspunt om in een kennismaatschappij te doen alsof sommige werknemers niet zouden nadenken ronduit beledigend. Het argument van de werkgever in het bovengenoemde arrest dat de betrokkene een arbeider was omdat hij een schroevendraaier op zak had, is hallucinant. Arbeiders, met of zonder schroevendraaier, zijn ook kenniswerkers, en kennis evolueert vandaag zeer snel.

Waarom is de wens om het statuut van arbeiders en bedienden gelijk te schakelen tot nu toe dode letter gebleven? Zeggen dat het enkel en alleen te doen is om het feit dat de vakbondscentrales leden zouden verliezen, is te gemakkelijk. Helaas speelt dit wel mee. De structuur van het Belgische sociaal overleg is door het onderscheid tussen arbeiders en bedienden fundamenteel bepaald. Dit is het resultaat van een lange geschiedenis. Wie dit onderscheid wil opheffen, moet ook de structuur van het sociaal overleg en de vakbonden veranderen. Dat dit niet met een vingerknip kan, wil iedereen begrijpen. Maar dit is geen argument om deze discussie een kwarteeuw te laten aanslepen. Op zijn minst kan je verwachten dat de bonzen hun machtsposities niet laten primeren op het belang van de werknemers. Maar het gaat om meer.

Er bestaan ook inhoudelijk sterke verschillen in de statuten: opzegtermijnen, carensdag, verloning, gewaarborgd loon bij ziekte, vakantiegeld enzovoort. Sterke sectoren hebben de kloof al kleiner kunnen maken via hun sectoraal overleg. In minder sterke sectoren is de kloof nog heel groot. Een duidelijk stappenplan kan die verschillen binnen een afzienbare termijn wegwerken. Het mag echter geen voorwendsel zijn om het arbeidsrecht te versoepelen en de bescherming die werknemers genieten te verminderen. Van liberale kant wordt er te gemakkelijk gesteld dat alleen de vakbonden een oplossing bemoeilijken. Het is echter duidelijk dat de agenda van de werkgevers allerminst nobel is.

De hamvraag in de hele discussie is natuurlijk waar we willen uitkomen. Onze doelstelling is een nieuw statuut te creëren dat maximale bescherming garandeert aan alle werknemers. Daarbij vertrekken we uiteraard van de feitelijke situatie. Wie statisch redeneert vraagt dat het nieuwe werknemersstatuut volledig samenvalt met het huidige bediendestatuut. Maar dat is wellicht niet in het belang van iedereen. Sommigen proberen het arrest Meert aan te grijpen om meer flexibiliteit van de werknemers te vragen. Dat zal zonder ons zijn.

Het arrest van het hof van beroep in Antwerpen komt in elk geval op een goed moment. Het moet een aansporing zijn om in het kader van het komende IPA eindelijk tot een goede oplossing te komen. Want op zich zijn de feiten eenvoudig: arbeiders zijn bedienden, en omgekeerd. Voorbeelden op de werkvloer tonen dit aan. Sinds de herstructurering bij Ford Genk doen een 300-tal arbeiders het werk dat vroeger door bedienden uitgevoerd werd. Hun inspanningen worden door het bedrijf in dank aanvaard, naar het bediendestatuut kunnen ze fluiten.

Iedereen moet nu zijn verantwoordelijkheid nemen. Dat geldt in de eerste plaats voor de sociale partners. Het zou onverantwoord zijn om opnieuw twee jaar tijd te verliezen. In de volgende maanden zullen de partners tot duidelijke afspraken moeten komen. Geen voornemens, maar concrete invullingen van de belangrijkste elementen. Ik zal mijn vrienden bij het ABVV en het ACV wijzen op hun verantwoordelijkheid. Voor sp.a heeft deze discussie lang genoeg geduurd. En ik raad hen aan om even stil te staan bij het interview met een van de auteurs van het boek Farewell to the Leftist Working Class. "Het belang van handenarbeid wordt enorm miskend. Daardoor worden arbeiders minder gewaardeerd", stelt de Vlaamse socioloog Anton Derks. En even verderop zegt hij dat "vroeger de arbeider een held was. Vandaag spreekt men vooral over laaggeschoolden".

Als Vlaamse socialisten willen we deze grove maatschappelijke oneerlijkheid de wereld uit helpen en zo snel mogelijk tot een eenheidsstatuut komen. En als de sociale partners opnieuw mislukken, moet de politiek zijn verantwoordelijkheid nemen. Ik geef alvast mijn woord aan alle arbeiders in België.

18/08/08 - 11u57

BRON :
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/385457/2008/08/18/De-man-met-de-schroevendraaier.dhtml

...

...

...& Aangezien het hier toch wel gaat om een vrij belangrijke materie die men drastisch ~de ene nog drastischer dan de andere~ wil hervormen, zijn we maar eens op zoek gegaan naar wat verhelderende & keiharde info om u die vervolgens rond de oren te slaan ...& dàt allemaal in de hoop dat u wakker schiet !!

Om te beginnen willen we toch wel stellen dat ons kleine bananenrepubliekje aan de Noordzee ~tot nader order nog steeds België genoemd~ één van de betere, zoniet niet de beste sociale wetten ter bescherming van de arbeider & de bediende heeft die Europa rijk is... & dàt wringt... Hier ontslaat men niet ″zomaar″ een arbeider of bediende van de één op de andere minuut, want tot op heden hebben die ~gelukkig maar~ nog énige ″Rechten″... Nu, hoe men 't draait of keert, dàt ″steekt″ behoorlijk aan de kant van de werkgever... Menige ″Grote Patron″ heeft hier al menigmaal over gevloekt & geketterd dat het niet meer mooi was... maar intussen zijn we ~tot spijt van wie 't benijdt~ toch maar mooi & goed beschermd...

Màààrrrr... men wil daar komaf mee maken... ″wat aan sleutelen & wat aan bijvijlen″ zegt de ene... sommigen ~zoals onze goede vrienden van de LDD~ zouden daar het liefst vanal eens met de botte bijl doorgaan... Lees maar meteen : gewoonweg volledig komaf mee maken !! ...& Wie onze beschouwing over ″flexicurity een beetje grondig heeft gelezen, die weet dat er al her & der veranderingen zijn ingevoerd, die ~zeg maar~ onze sociale verworvenheden alles behalve ten goede komen, maar die ons eerder gaan terug gooien naar de 19^de eeuwse toestanden van weleer...

...& Om u enig inzicht te geven in wat onze verworvenheden ~lees : RECHTEN !!~ wel zijn, hebben we voor u 't één & ander opgezocht... meer bepaald over ″de ontslagprocedure″, zowel die van de arbeider, als die van de bediende... We hebben er nog enkele andere ″rechten″ aangaande die zelfde ontslagprocedure er bij gezet die we ~tot hiertoe~ nog hebben... Toegegeven, 't is allemaal een behoorlijke brok leesvoer dat we u door de strot rammen, maar al bij al méér dan de moeite waard om te weten & zeker om daarna te kijken naar wat er zo vaagjes omschreven in het LDD-programma staat... In dit àlles wil men dus hakken ~lees : een complete kaalslag houden~ dat 't niet meer mooi is !! Wees u dus daarvan géén 100% mààr wel degelijk 200% van bewust !!

We zijn ten andere ook wel héél nieuwsgierig of u die ″Rechten″ wel àllemààl kent... ″jaja horen we u al roepen...″ ...maar omdat we daar nogal behoorlijk aan twijfelen kunt u ze hier nog eens voor een stukje herlezen... Kent u ze, zoveel te beter, kent u ze niet... dan horen we u straks misschien tot in Keulen donderen, omdat u er dan achter bent gekomen dat men u al eens een oor heeft aangenaaid... anders hopen we, dat we u tenminste tot enig nadenken hierover hebben kunnen aanzetten...

...& In deze... ook al heeft u ~net als wij overigens~ een trits bedenkingen bij de werking & het correct functioneren van de huidige vakbonden, we moeten toegeven we zullen ze GODVERrrr wèl nodig hebben bij de komende onderhandelingen & wèl omdat zij nu eenmaal véél beter een stuk van die materie beheersen & kennen dan u & ik !! ...& zij komen tenminste nog op voor onze rechten & onze belangen !! ...wat van de rest niet kan gezegd worden !! Doen we dit niet, hebben we daar geen vertrouwen ~meer~ in &/of hechten we daar geen belang aan, dan moeten we beseffen dat we straks meteen met "Den Duvel in Persoon" gaan onderhandelen !! Besef... we zullen het dus NIET cadeau krijgen van onze ultra-rechtse boy's & girls, zoveel is zeker... & als u onze beschouwingen wat gevolgd hebt, dan moet dat €urocentje nu toch wel gevallen zijn...

Uit eigen praktijkervaring durven we ook te stellen dat vooral in KMO’s er nogal wat mensen zijn die absoluut géén enkel benul hebben van welke rechten ze in werkelijkheid hebben. Zo kennen we wel persoonlijk een aantal bedienden die plots van de één op de andere dag bij hun baas werden geroepen met uitgebreide felicitaties ~...& met sigaren & whisky~ voor de jàà-renlange trouwe dienst... Waarbij hen als kers op de taart een functieverandering, uiteraard mèt bijgaande loonsverhoging werd toegekend !! Er werd mompelend bij verteld dat zij nu wel op uurbasis zouden betaald worden, màààrr ach dat had nu ook niet zoveel belang, ze zouden tenslotte wèl méér verdienen !! ...'t Was niet meer dan gewoon een kwestie van een paar papieren eventjes te ondertekenen & klaar was Kees... Inderdaad bleek dat er meer overbleef op het einde van de maand... Màààrr... men had alléén niet door dat men plots van het bediendestatuut was terechtgekomen in een arbeidersstatuut… Kortom... 3 maand later stonden ze op straat met een belachelijke pruts van een ontslagvergoeding in handen... die langs géén kanten, zelfs NIET eens in de buurt kwam van wat ze als ″ontslagen bediende″ zouden hebben gekregen !!! ...& Erger was nog, hier was dus géén enkel verhaal tegen in te brengen, want ze hadden allemaal blindweg een nieuwe arbeidsovereenkomst ondertekend in het volste vertrouwen.... Wat betekent dat voor de arbeidsrechtbank, èlke rechter zal oordelen dat een volwassen iemand die kan lezen & kan schrijven, wel éérst terdege zo'n arbeidsovereenkomst leest & begrijpt alvorens hij dat voor acceptatie ondertekent… PUNT !!

...& We zetten het hierbij dus nog even voor u klaar & duidelijk op een rij... een kleine toelichting over het berekenen van de verschillende ontslagvergoedingen die horen bij de respectievelijke verschillende statuten, eveneens enkele andere aanverwachte ″Rechten″. ...& als u dit leest, besef aub nu eindelijk eens dat als men tot een nieuw eenheidsstatuut wil komen, dat er een hele hoop verworvenheden daarvan zullen sneuvelen als daar geen algemeen verzet tegen komt, allemaal tot eer & glorie van dat zogenaamde "Gouden-Bergen-belovende-flexicurity-model"... Het mag dan voor sommigen demagogisch in de oren klinken, maar als u morgen wilt dat u van de ene op de andere dag ontslagen kunt worden om eender welke goedkope & nietszeggende reden... dan moet u vooral niets doen & vooral op uw luie krent blijven zitten... & anders mag u NU wel direct – stande pede – onmiddellijk héél snel wakker worden !!

...

BEDIENDE

...

opzegwijzer

De opzeggingstermijn voor bedienden (onbepaalde duur)

De opzeggingstermijn voor bedienden hangt samen met het bruto jaarloon. Men houdt rekening met het lopend loon, het dubbel vakantiegeld, de eindejaarspremie en andere voordelen (bv. maaltijdcheques, groepsverzekering, privégebruik firmawagen/gsm,... ).

Men maakt volgende onderverdeling op basis van dat bruto jaarloon:

Bruto jaarloon is 28.093 euro of minder

Indien het bruto jaarloon 28.093 euro of lager is, dan bedraagt de opzeggingstermijn die de werkgever moet respecteren 3 maanden per begonnen schijf van 5 jaar.

De opzeggingstermijn die de bediende moet respecteren bedraagt in principe de helft van wat de werkgever zou moeten naleven. Het absolute maximum is echter 3 maanden.

Voorbeeld:

Een bediende met een bruto jaarloon van 24.000 euro en een anciënniteit van 11 jaar die door zijn werkgever wordt ontslagen, moet een opzeggingstermijn van 9 maanden krijgen.

Geeft hij zelf zijn ontslag, dan zal hij een opzeggingstermijn van 3 maanden moeten geven.

Bruto jaarloon ligt tussen 28.093 en 56.187 euro

Indien het bruto jaarloon tussen de 28.093 euro en 56.187 euro ligt, moeten werkgever en werknemer de opzeggingstermijn in een overeenkomst vastleggen, ten vroegste op het moment dat de opzegging gegeven wordt. Komen ze niet tot een akkoord, dan zal de rechter de termijn moeten bepalen.

Als de werkgever opzegt, is de opzeggingstermijn minimum de termijn voor de bediende met een loon van 28.093 euro of lager (3 maanden per begonnen schijf van 5 jaar).

Als de werknemer opzegt, is de opzeggingstermijn maximum 4,5 maanden.

In de praktijk wordt voor deze categorie van werknemers meestal gebruik gemaakt van de formule Claeys om de opzeggingstermijn te bepalen. Deze formule is een richtlijn bij het bepalen van de opzeggingstermijn, ze houdt rekening met het loon van de werknemer, zijn anciënniteit en zijn leeftijd.

Voor de berekening, helpt de Opzegwijzer je verder.

Bruto jaarloon is hoger dan 56.187 euro

Indien het bruto jaarloon hoger is dan 56.187 euro, dan kunnen de partijen ook een opzeggingstermijn afspreken. Zij mogen dit ten laatste op het ogenblik van de indiensttreding doen.

Als de werkgever opzegt, is de opzeggingstermijn minimum de termijn voor de bediende met een loon van 28.093 euro of lager (3 maanden per begonnen schijf van 5 jaar).

Als de werknemer opzegt, is de opzeggingstermijn maximum 6 maanden.

De opzeggingstermijn begint de eerste dag van de maand volgend op de maand waarin de opzegging gegeven werd.

BRON :
http://www.vacature.com/art1172

...

Einde deel (2) ...wordt vervolgd...!!

24-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Begin deel (3) ...Het vervolg...!!

..."De formule Claeys" :

...

opzegwijzer

Wat is de formule Claeys?

Opzegtermijn

De duur van de opzeggingstermijn voor een bediende is afhankelijk van zijn anciënniteit, zijn leeftijd en de hoogte van zijn loon:

# jaarloon < 28.580 euro (bedrag 2008):
Bij een jaarloon tot 28.580 euro (geïndexeerd grensbedrag, van toepassing op ontslagen waarvan kennis wordt gegeven vanaf 1 januari 2008) gelden vaste termijnen.

# jaarloon > 28.580 euro (bedrag 2008):
Bij een jaarloon hoger dan de voormelde grens moet de door de werkgever te respecteren opzeggingstermijn worden vastgesteld in akkoord tussen de werkgever en de werknemer. Als er geen akkoord bereikt wordt, bepaalt de rechter de opzeggingstermijn.

Formule Claeys

Er bestaan een aantal berekeningsformules die kunnen worden gebruikt als richtlijn bij het bepalen van deze opzeggingstermijn. Een veel gebruikte formule is de formule Thierry Claeys, die rekening houdt met anciënniteit, jaarloon en leeftijd van de bediende.

De ontslagvergoedingen voor bedienden dalen langzaam maar zeker, stelt advocaat Thierry Claeys vast. Op basis van uitspraken uit de arbeidsrechtbank berekende hij al voor de zevende keer hoeveel rechters gemiddeld als opzegtermijn toestaan, en maakte op basis daarvan zijn nieuwe formule Claeys. Of moeten we zeggen 'formules Claeys', want er wordt een onderscheid gemaakt tussen bedienden met een jaarloon tot 120.000 euro en bedienden met een jaarloon hoger dan 120.000 euro.

Formule Claeys voor bedienden met een jaarloon tot 120.000 euro:

Opzegtermijn =
(anciënniteit x 0,87) + (leeftijd x 0,06) + (loon/1000 x 106,53* / index maand ontslag** x 0,037) – 1,45

Formule Claeys voor bedienden met een jaarloon hoger dan 120.000 euro:

Opzegtermijn =
(anciënniteit x 0,87) + (leeftijd x 0,06) + (loon/1000 x 106,53* / index maand ontslag ** x 0,029) – 1,45

*[gemiddelde index consumptieprijzen 2007, basis 2004]

**[basis 2004]

De nieuwe formule geeft grosso modo een lager resultaat dan de vroegere formule Claeys. Ze is onmiddellijk bruikbaar aangezien ze een correctere weerspiegeling is van de recentste stand van zaken in de rechtspraak.

Formule Claeys

# Bereken zelf je opzegvergoeding.

# In onze rubriek Salaris & Beloning vind je alles over je loon.

# Is het niet meteen duidelijk wat je brutoloon precies omvat ? Spiek dan even in onze LoonFiche.

i.s.m. SD Worx

BRON :
http://www.vacature.com/art3227

...

...

ARBEIDER

...

opzegwijzer

De opzeggingstermijn voor arbeiders (onbepaalde duur)

De opzeggingstermijn voor arbeiders wordt berekend op basis van de anciënniteit van de arbeider. Wanneer de werknemer ontslag geeft, gelden andere opzeggingstermijnen dan wanneer de werkgever het ontslag geeft.

Ontslag door de arbeider

anciënniteit arbeider	opzeggingstermijn die arbeider moet respecteren
< 6 maanden (1)	14 kalenderdagen
6 maanden < 20 jaar	14 kalenderdagen
vanaf 20 jaar	28 kalenderdagen

(1) let wel

# verkorte opzeggingstermijnen voor arbeiders < 6 maanden anciënniteit. De arbeidsovereenkomst, het arbeidsreglement of een cao kan een verkorte opzeggingstermijn voorzien voor arbeiders. voor de werkgever: min. 7 kalenderdagen voor de arbeider: max. de helft van de termijn die de werkgever dient te respecteren

# specifieke regeling voor arbeiders wiens arbeidsovereenkomst tijdens de proef beëindigd wordt

Opmerking : Op sectoraal vlak zijn zeer vaak afwijkende opzeggingstermijnen bepaald.

Ontslag door de werkgever

Op 20 december 1999 werd cao nr.75 gesloten binnen de Nationale Arbeidsraad. Deze cao verlengt de opzeggingstermijnen die de werkgever moet naleven indien hij een arbeider ontslaat. Op 1 oktober 2000 trad de cao volledig in werking.

De cao nr.75 is niet van toepassing wanneer een sector beschikt over een eigen regeling omtrent opzeggingstermijnen of maatregelen die een bijpassing naar aanleiding van het ontslag voorzien voor de arbeiders. Om cao nr.75 uit te sluiten is het niet noodzakelijk dat de sectorale regeling gunstiger is voor de werknemer dan cao nr.75.

Vele sectoren voorzien in eigen regelingen die de toepassing van cao nr.75 uitsluiten. Vaak zijn deze regelingen al gelijkwaardig aan cao nr.75.

Er zijn dus 3 situaties mogelijk:

a. toepassing van cao nr.75

Door de werkgever in acht te nemen opzeggingstermijnen indien cao nr.75 van toepassing is:

anciënniteit	opzeggingstermijn
minder dan 6 maanden	minstens 7 kalenderdagen (2) of 28 kalenderdagen
6 maanden tot minder dan 5 jaar	35 kalenderdagen
5 jaar tot minder dan 10 jaar	42 kalenderdagen
10 jaar tot minder dan 15 jaar	56 kalenderdagen
15 jaar tot minder dan 20 jaar	84 kalenderdagen
20 jaar en meer	112 kalenderdagen

(2) op voorwaarde dat deze termijn is opgenomen in de arbeidsovereenkomst, het arbeidsreglement of in een cao.

b. sectoren met een stelsel dat een maatregel bevat als bijpassing naar aanleiding van het ontslag

Door de werkgever in acht te nemen wettelijke opzeggingstermijnen:

anciënniteit	opzeggingstermijn
minder dan 6 maanden	minstens 7 kalenderdagen (3) of 28 kalenderdagen
6 maanden tot minder dan 20 jaar	28 kalenderdagen
20 jaar en meer	56 kalenderdagen

(3) op voorwaarde dat deze termijn is opgenomen in de arbeidsovereenkomst, het arbeidsreglement of in een cao.

b. sectoren met een stelsel dat een maatregel bevat als bijpassing naar aanleiding van het ontslag

Hier raden we aan de eigen sectorale regelingen op te vragen, daar die van sector tot sector kan verschillen. De afwijkende sectorale opzeggingstermijn mag korter zijn dan de opzeggingstermijn van cao nr.75. Een afwijkende sectorale opzeggingstermijn korter dan de wettelijke, kan enkel indien dit in een Koninklijk Besluit staat.

BRON :
http://www.vacature.com/art1171

...

...Wie zijn huiswerk gemaakt heeft zoals het hoort & zich de moeite heeft getroost om zich door deze hele zwerk van cijfertjes & regels te worstelen, die zal onmiddellijk snappen waarom de frisse knapen van de LDD die statuten graag veranderd zagen worden tot één makkelijk & uiteraard één uniform minimaal statuutje met een minimum aan bepalingen, regels, regelgevingen & beperkingen, waardoor het voor hen makkelijker wordt om in de toekomst mensen te ″dumpen″ zoals je een kleenex gebruikt & daarna weggooit...

...

...& ook dit gaat dus allemaal mee door de breekmolen... Ook hier zal men trachten aan te sleutelen & op te beknibbelen...

...

Ontslag

Algemene beëindigingsvormen van een arbeidsovereenkomst

Het einde van een arbeidsovereenkomst is niet altijd het gevolg van een eenzijdige beëindiging door één van de partijen. Er bestaan een aantal algemene beëindigingsvormen.

Elk van die vormen maakt een einde aan de arbeidsovereenkomst. Ze gelden voor alle soorten overeenkomsten en staan los van de bescherming tegen ontslag waarvan een werknemer op een bepaald moment kan genieten.

1. Akkoord van de partijen

Werkgever en werknemer kunnen in onderling akkoord vrij en op elk moment een einde maken aan de arbeidsovereenkomst. De partijen zetten dit akkoord op papier.

2. Afloop van de termijn

Een contract van bepaalde duur wordt gesloten voor een bepaalde periode. De vervaldatum van het contract is op voorhand gekend door beide partijen.

3. De voltooiing van het werk waarvoor de overeenkomst werd gesloten

Dit doet zich voor in geval van een overeenkomst voor een duidelijk omschreven werk. Deze overeenkomst eindigt automatisch bij het voltooien van de opdracht waarvoor de werknemer in dienst genomen werd. De opdracht moet in dit geval duidelijk omschreven zijn.

4. De dood van de werknemer

Het overlijden van de werknemer betekent het einde van de arbeidsovereenkomst.

Wanneer de werkgever overlijdt, stopt het arbeidscontract alleen als het overlijden het einde van de activiteit betekent waarvoor het contract werd opgesteld of als het ging om persoonlijke medewerking. In zulke gevallen is het aan de rechter om te oordelen.

5. Overmacht

We spreken van overmacht wanneer de gebeurtenis niet te wijten is aan de werkgever noch aan de werknemer, wanneer de gebeurtenis buiten de normale verwachtingen valt en wanneer de gebeurtenis een onoverkomelijke hindernis vormt voor werkgever en werknemer. (bv. Definitieve en blijvende arbeidsongeschiktheid van de werknemer)

6. Ontbindende voorwaarde

De ontbindende voorwaarde is een toekomstige maar onzekere gebeurtenis. Het voorvallen van deze gebeurtenis leidt tot het eindigen van de arbeidsovereenkomst. Om welke voorwaarde het precies gaat moet worden vastgelegd in de arbeidsovereenkomst. (bepaalde gebeurtenissen mogen niet als ontbindende voorwaarde vermeld worden, bijvoorbeeld zwangerschap of huwelijk)

7. Gerechtelijke ontbinding

Wanneer de ene partij de andere tekort doet in het uitvoeren van de overeenkomst, kan de benadeelde partij een vordering tot gerechtelijke ontbinding instellen bij de rechtbank. Indien de rechter een ernstige tekortkoming vaststelt, kan hij de overeenkomst ontbinden.

BRON :
http://www.vacature.com/art1166

...

...

Maar er zijn ook striktere spelregels...

...

Ontslag

Specifieke beëindigingsvormen van een arbeidsovereenkomst

Naast de algemene manieren om een arbeidsovereenkomst te beëindigen, zijn er ook een aantal specifieke manieren om dit te doen. We sommen ze hier voor je op.

Alle soorten arbeidsovereenkomsten kunnen op deze manier eindigen.

Onmiddelijke beëindiging om een dringende reden

Zowel werkgever als werknemer kunnen een overeenkomst onmiddellijk beëindigen om een dringende reden.

Onder dringende reden verstaan we de ernstige fout die elke verdere professionele samenwerking tussen beide partijen onmiddellijk en definitief onmogelijk maakt. De partij die de dringende reden inroept moet ze eveneens kunnen bewijzen.

Wie een arbeidsovereenkomst onmiddellijk en om dringende reden wil stopzetten, moet een aantal formaliteiten vervullen:

1. De arbeidsovereenkomst moet beëindigd worden binnen de 3 werkdagen na de dag van de gepleegde feiten.

2. Een tweede termijn van 3 werkdagen is bedoeld om de andere partij in kennis te stellen van de gepleegde feiten. (deze termijn begint de dag na het beëindigen van de overeenkomst).

3. De dringende reden moet schriftelijk (aangetekend schrijven, deurwaardersexploot of door afgifte van een geschrift dat ondertekend wordt voor ontvangst), binnen deze termijn bekend gemaakt worden. Alleen deze schriftelijk neergelegde reden(en) kunnen worden gehanteerd in het rechtvaardigen van het onmiddellijke ontslag.

4. Je kunt niet zomaar een dringende reden inroepen, je moet je reden kunnen bewijzen en je moet de wettelijke procedures/termijnen respecteren.

Voorbeelden van een dringende reden:

# diefstal

# agressief gedrag

# daden van oneerlijke concurrentie

# herhaalde ongerechtvaardigde afwezigheid na verwittiging door de werkgever

Handeling beschouwd als contractbreuk

Bepaalde handelingen kunnen als verbreking van de arbeidsovereenkomst beschouwd worden, ook al is er geen sprake van een expliciet ontslag.

Voorbeelden :

# Een niet gerechtvaardigde afwezigheid van de werknemer van meerdere dagen en na aanmaning tot werkhervatting door de werkgever.

# Een belangrijke eenzijdige wijziging van een essentiële voorwaarde van de arbeidsovereenkomst door de werkgever.

BRON :
http://www.vacature.com/art1168

...

...& Onder sommige omstandigheden kan je al helemaal niet ontslagen worden, hoe graag een ″Patron″ dat ook wel zou willen doen !! ...& ook hier hebben wij het donkerbruine vermoeden dat men dat wilt "aanpassen" naar een tot wat zij noemen, "méér werkbaar & soepeler model"... We kunnen ons met de beste wil van de wereld niet inbeelden dat deze regelgeving heelhuids blijft bestaan...

...

Ontslag

Wanneer ben je beschermd tegen ontslag?

Werknemers hebben op bepaalde momenten extra bescherming nodig. Ook die gevallen zijn voorzien in de wet. Het gaat ondermeer om:

1. Zwangere werkneemster

Een zwangere werkneemster mag niet worden ontslagen omwille van een reden die verband houdt met haar lichamelijke toestand en dit, vanaf het moment dat de werkgever op de hoogte is van de zwangerschap tot één maand na het postnatale bevallingsverlof

2. Militaire verplichtingen

Werknemers die onder de wapens geroepen worden mogen slechts ontslagen worden om een voldoende reden die niets te maken heeft met de militaire verplichting.

3. Ondernemingsraad en comité preventie en bescherming op het werk

Leden van de ondernemingsraad en van het comité voor preventie en bescherming op het werk kunnen slechts ontslagen worden om economische, technische of dringende redenen. Ontsla nooit op eigen houtje een beschermde werknemer. De te volgen procedure is zeer complex.

4. Provincie-, federatie-, gemeente- of OCMW-raad

Werknemers die lid zijn van een provincieraad, federatieraad, gemeenteraad, OCMW-raad kunnen enkel ontslagen worden wanneer de reden van hun ontslag niet ligt in de uitvoering van hun mandaat.

5. Tijdskrediet

Loopbaanonderbreking, tijdskrediet en betaald educatief verlof zijn evenmin redenen om mensen te ontslaan

6. Vakbond

Vakbondsafgevaardigden zijn beschermd tegen ontslag en mogen dus niet worden afgedankt om redenen die verband houden met hun functie binnen de vakbond.

7. Regeling van willekeurig ontslag (arbeiders)

Alle arbeiders via de regeling van willekeurig ontslag: arbeiders mogen maar ontslagen worden om redenen die te maken hebben met hun geschiktheid of gedrag of om economische redenen

bv. een ontslag als vergelding voor een klacht bij de vakbond is een willekeurig ontslag

8. Misbruik van recht (bedienden)

Bedienden zijn eveneens beschermd via het begrip ' misbruik van recht': een recht (in dit geval het recht om te ontslaan) mag maar toegepast worden in functie van het vooropgestelde doel, hier: het belang van de onderneming.

bijv. een ontslag dat volgt op een vraag tot loonsverhoging is niet wettelijk

9. Zijn verder ook wettelijk beschermd tegen ontslag:

# de preventieadviseur

# werknemer in vaderschapsverlof of in adoptieverlof

# werknemer bedreigd door het invoeren van nieuwe technologieën

# werknemer die de regel van gelijke behandeling van mannen en vrouwen inzake de tewerkstellingsvoorwaarden heeft doen gelden

# werknemer die opmerkingen heeft genoteerd in het register op het ogenblik dat het ontwerp van arbeidsreglement publiek werd gemaakt.

In elk van deze gevallen bestaat er een precieze wetgeving over de te volgen procedure in geval van ontslag. Het niet respecteren van deze wetgeving kan leiden tot het uitbetalen van hoge vergoedingen.

BRON :
http://www.vacature.com/art1168

...

...

...& Dan hebben we ook nog deze vorm van ontslag, met z'n bijhorende regelgeving... & gelooft u ons maar ~tenzij u natuurlijk goedgelovig, hardhoofdig, str#nteigenwijs & Oost-Indisch Doof bent~ als we zeggen dat ook deze ontslagvorm wel eens onder de sloophamer van de LDD-boy's zou kunnen terecht komen om daar tot compleet schroot te worden herleid... Om vervolgens in de vergetelheid van de eeuwigheid te verdwijnen !!

...

Ontslag

Collectief ontslag

Een werkgever die wil overgaan tot collectief ontslag, moet drie bijzondere voorwaarden naleven. Hij moet :

# de werknemersvertegenwoordigers vooraf inlichten en raadplegen;

# de directeur van de subregionale tewerkstellingsdienst op de hoogte brengen van het voornemen tot collectief ontslag;

# een bijzondere vergoeding uitbetalen aan de werknemers.

In dit dossier leggen we je uit wat 'collectief ontslag' juist inhoudt, waar de werkgever aan moet voldoen om tot deze vorm van ontslag over te gaan en welke vergoeding je mag verwachten.

Als de zaken slecht draaien, kan je je, in sommige gevallen, naast collectief ontslag ook verwachten aan de sluiting van de onderneming. We gaan hier uitgebreider op in.

Het begrip Collectief ontslag

Een collectief ontslag is een ontslag om één of meer redenen die geen betrekking hebben op de persoon van de werknemer, dat in de loop van een periode van 60 dagen ten minste het volgende aantal werknemers treft:

Aantal ontslagen werknemers	Tewerkgestelde werknemers (in het kalenderjaar voorafgaand aan het ontslag)
Ten minste 10	20 tot 99
Ten minste 10%	100 tot 299
Ten minste 30	Ten minste 300

De ontslagen waarvan de redenen betrekking hebben op de persoon van de werknemer (bv. onvoldoende beroepsgeschiktheid, fouten en gebreken) komen niet in aanmerking. Het moet dus gaan om redenen die inherent zijn aan de onderneming, het gaat m.a.w. over ontslagen om economische en technische redenen.

De bedoelde onderneming

De onderneming

Het begrip onderneming is te begrijpen als technische bedrijfseenheid (TBE), zoals bedoeld in de wetgeving m.b.t. de oprichting van de ondernemingsraden.

De reglementering is dus niet van toepassing op het niveau van de juridische entiteit, maar wel op het niveau van de TBE. Ook op het niveau van een afdeling van een onderneming kan er sprake zijn van een collectief ontslag. Een afdeling is een onderdeel van een onderneming dat een zekere samenhang vertoont en zich onderscheidt van de rest van de onderneming door een eigen technische onafhankelijkheid en door een onderscheiden duurzame activiteit of bedrijvigheid en personeelsgroep.

Het minimumaantal werknemers

Van een collectief ontslag kan enkel sprake zijn in ondernemingen waar het jaar voorafgaand aan het collectief ontslag gemiddeld meer dan 20 werknemers tewerkgesteld waren. Dit gemiddeld aantal werknemers wordt berekend op basis van de kwartaalaangiften bij de RSZ.

De informatie- en raadplegingsprocedure

Wanneer een werkgever een collectief ontslag overweegt, is hij verplicht om de werknemersvertegenwoordiger hierover in te lichten en te raadplegen.

Het doel van deze raadpleging is tweeërlei:

# onderzoeken van de mogelijkheid of het collectief ontslag voorkomen kan worden;

# onderzoeken van de mogelijkheid om de gevolgen te verzachten, door het nemen van begeleidingsmaatregelen (het zogenaamde Sociaal Plan).

De werkgever dient hierbij een zeer strikte formele procedure na te leven.

Verloop procedure

1. De werkgever die het voornemen heeft om tot collectief ontslag over te gaan, deelt dit mee aan de werknemersvertegenwoordigers (de ondernemingsraad of bij ontstentenis daarvan de vakbondsafvaardiging of, bij ontstentenis daarvan, de werknemers).

2. Samen met de mededeling van dit voornemen overhandigt de werkgever een geschreven document aan de werknemersvertegenwoordigers (document economische verantwoording).

3. De werkgever bezorgt een afschrift van deze schriftelijke mededeling aan de directeur van de subregionale tewerkstellingsdienst van de plaats waar de onderneming gevestigd is.

4. Tijdens een vergadering met de werknemersvertegenwoordigers geeft de werkgever een mondelinge toelichting bij het geschreven document ‘economische verantwoording’. Deze mondelinge en schriftelijke inlichtingen moeten de werknemersafvaardiging in staat stellen opmerkingen en suggesties te formuleren.

5. Naast het overmaken van deze inlichtingen moet de werkgever de werknemersafvaardiging raadplegen over de mogelijkheden om het collectief ontslag te voorkomen of te verminderen en over de mogelijkheden om de gevolgen van de ontslagen te verzachten. Tijdens deze fase van de procedure kunnen de werknemersvertegenwoordigers dan ook hun voorstellen, bedenkingen, suggesties, bezwaren, vragen,… aan de werkgever overmaken.

6. De werkgever onderzoekt deze voorstellen, bedenkingen, suggesties, bezwaren, vragen en beantwoordt ze. Van deze vergaderingen moeten notulen worden opgesteld die door alle partijen ondertekend moeten worden.

7. De werkgever brengt bij een ter post aangetekend schrijven zijn voornemen ter kennis van de directeur van de subregionale tewerkstellingsdienst.

8. Tegelijkertijd moet de werkgever een afschrift van de kennisgeving aan de directeur van de VDAB

# bezorgen aan de ondernemingsraad;

# aanplakken in de onderneming;

# bij een ter post aangetekende brief bezorgen aan de werknemers die al in het kader van het collectief ontslag ontslagen zijn, en wier arbeidsovereenkomst een einde heeft genomen op de dag van de aanplakking.

9. Binnen 30 dagen na de kennisgeving van het voornemen aan de directeur van de subregionale tewerkstellingsdienst

# kunnen de werknemersvertegenwoordigers bezwaren formuleren over de naleving van de procedure;

# kan de werkgever niet tot ontslag overgaan.

Einde deel (3) ...wordt vervolgd...!!

24-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Begin deel (4) ...Het vervolg...!!

De termijn voor ontslag

De werkgever mag gedurende de eerste 30 dagen na het einde van de informatie- en raadplegingsprocedure geen werknemers ontslaan.

De termijn van 30 dagen kan verkort of verlengd worden (bv. wanneer de procedure niet werd nageleefd of wanneer de directeur van de VDAB vindt dat de ondernemingsraad te weinig werd geraadpleegd).

Tijdens de 30 dagen dat de werkgever niet tot ontslag mag overgaan, kan hij met de werknemersvertegenwoordigers onderhandelen over de sociale begeleidingsmaatregelen van het collectief ontslag, het zogenaamde Sociaal Plan.

De betwisting

Collectief

Vanaf het einde van de informatie- en raadplegingsprocedure hebben de werknemersvertegenwoordigers 30 dagen de tijd om bezwaren betreffende de naleving van de informatie- en raadplegingsprocedure in te dienen.

Wanneer er collectief bezwaar wordt ingediend, ligt de procedure stil. De werkgever zal moeten bewijzen dat hij de procedure correct heeft gevolgd.

Individueel

De individuele werknemer kan gedurende 30 dagen na zijn ontslag of vanaf de dag waarop de ontslagen het karakter krijgen van een collectief ontslag de naleving van de raadplegingsprocedure betwisten. Hij kan dit enkel voor zover de werknemersvertegenwoordigers collectief bezwaar aangetekend hebben.

Ook wanneer de werknemer reeds uit dienst is, kan hij de informatie- en raadplegingsprocedure nog betwisten.

Wat de gevolgen van dit ingediende individuele bezwaar betreft, moet er een onderscheid gemaakt worden naargelang de arbeidsovereenkomst al dan niet reeds beëindigd werd.

Ontslag van de werknemer met toekenning van een opzeggingstermijn

De opzeggingstermijn van de werknemer die bezwaar aantekent wordt geschorst. De schorsingstermijn neemt een einde 60 dagen na de hernieuwde kennisgeving van de werkgever van zijn voornemen om tot collectief ontslag over te gaan aan de directeur van de VDAB.

Ontslag van de werknemer met toekenning van een opzeggingsvergoeding

De werknemer waarvan de arbeidsovereenkomst reeds beëindigd werd en die de naleving van de raadplegingsprocedure betwist, moet tevens de reïntegratie in zijn betrekking vragen.

De werkgever zal de werknemer wiens bezwaar gegrond is, moeten reïntegreren in de onderneming binnen 30 dagen na het indienen van het bezwaar. Daarnaast moet de werkgever in dit geval aan de werknemer het gederfde loon uitbetalen vanaf de dag van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De werknemer op zijn beurt zal de aan hem uitbetaalde opzeggingsvergoedingen moeten terugbetalen aangezien hij niet langer ontslagen is.

De werkgever die de werknemer niet binnen 30 dagen reïntegreert, zal een bijkomende vergoeding moeten betalen. Deze bijkomende vergoeding stemt overeen met het lopend loon voor de periode die aanvangt op de dag van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en eindigt 60 dagen na de dag van de kennisgeving aan de directeur van de VDAB.

De sancties

De werkgever die de raadplegings- en informatieprocedure en/of de inlichtingsplicht ten aanzien van de subregionale tewerkstellingsdienst niet naleeft, kan strafrechtelijke sancties en/of administratieve sancties oplopen.

Verder kan de werkgever in die gevallen niet genieten van een aantal voordelen, o.m. de versoepelde brugpensioenvoorwaarden voor ondernemingen in herstructurering, de mogelijkheid om de opzeggingsvergoeding in maandtermijnen te betalen,…

De vergoeding

In het kader van de vergoeding collectief ontslag, wordt als collectief ontslag gezien elk ontslag om economische of technische redenen dat in de loop van een ononderbroken periode van 60 dagen ten minste het volgende aantal werknemers treft:

# Ten minste 6 ontslagen werknemers wanneer het totale aantal werknemers in het kalenderjaar voorafgaand aan het ontslag 20 tot 59 bedraagt.

# Ten minste 10 % ontslagen wanneer het totale aantal werknemers in het kalenderjaar voorafgaand aan het ontslag 60 of meer bedraagt.

De werkgever is verplicht om de werknemers die getroffen worden door het collectief ontslag, een bijzondere vergoeding uit te betalen.

Voor welke werknemers?

In principe hebben alle werknemers die door een collectief ontslag getroffen worden, recht op een vergoeding.

Het gaat om:

# de werkloze werknemers die werkloosheidsuitkeringen genieten;

# de werkloze werknemers die om een reden onafhankelijk van hun wil geen werkloosheidsuitkeringen genieten;

# de werknemers die een nieuwe betrekking hebben waarin zij minder verdienen dan hun vorig loon;

# de werknemers die een beroepsopleiding voor volwassenen doorlopen en die een vergoeding ontvangen die lager ligt dan het loon dat zij vroeger verdienden.

Uitsluitingen

Een aantal categorieën van werknemers wordt uitgesloten van de toepassing van de bepalingen ‘vergoeding wegens collectief ontslag’. Het gaat o.m. om:

# werknemers aangeworven met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd of voor een duidelijk omschreven werk;

# arbeiders uit het bouwbedrijf;

# seizoenpersoneel tewerkgesteld in ondernemingen voor groenten- en fruitconserven evenals in de jamfabrieken;

# arbeiders die ressorteren onder het PC van het havenbedrijf, scheepsherstellingsbedrijf;

# uitzendkrachten.

Werknemers die één of meer van volgende uitkeringen ontvangen, hebben evenmin recht op de vergoeding collectief ontslag:

# de vergoeding bij sluiting van onderneming;

# diverse beschermingsvergoedingen.

Het bedrag van de vergoeding

Het bedrag van deze vergoeding is gelijk aan de helft van het verschil tussen het netto-referteloon en de werkloosheidsuitkeringen.

Het netto-referteloon is gelijk aan het brutomaandloon begrensd tot 2.791,67 euro (bedrag op 01.10.2006) en verminderd met de persoonlijke sociale zekerheidsbijdrage en de fiscale inhoudingen. Dit begrensd brutomaandloon wordt geïndexeerd.

De duur van de vergoeding

De vergoeding is verschuldigd gedurende een periode van vier maanden, die aanvangt na het beëindigen van de arbeidsovereenkomst of na het verstrijken van de opzeggingstermijn.

Wanneer de opzeggingstermijn de drie maanden overtreft of de opzeggingsvergoeding stemt overeen met een opzeggingstermijn van meer dan drie maanden, wordt de periode van vier maanden verminderd met de duur waarmee de opzeggingstermijn de derde maand overtreft.

De sluiting van de onderneming

Soms vindt een collectief ontslag plaats in het kader van een sluiting van onderneming. In dat geval moet de werkgever zowel de verplichtingen die hem door de wetgeving collectief ontslag zijn opgelegd als diegene die gelden in het kader van de sluitingswetgeving naleven.

Onder onderneming wordt de technische bedrijfseenheid in de zin van de wetgeving m.b.t. de oprichting van de ondernemingsraden verstaan. Elke afdeling - een afdeling is een onderdeel van een onderneming dat een zekere samenhang vertoont en zich onderscheidt van de rest van de onderneming door een eigen technische onafhankelijkheid en door een onderscheiden duurzame activiteit of bedrijvigheid en personeelsgroep - wordt in het kader van de sluitingswet gelijkgesteld met een onderneming.

De sluiting van een onderneming of een afdeling ervan brengt voor de werkgever een dubbele verplichting met zich mee, nl :

# de naleving van een informatieverplichting;

# het betalen van een sluitingsvergoeding aan de werknemers die het slachtoffer zijn van de sluiting.

Wanneer is er sprake van een sluiting?

Er is sprake van een sluiting van een onderneming of een afdeling ervan wanneer volgende twee voorwaarden gelijktijdig vervuld zijn:

# de hoofdactiviteit van de onderneming of een afdeling van de onderneming wordt definitief stopgezet;

# het aantal werknemers daalt met 3/4 t.a.v. het aantal werknemers dat gemiddeld tewerkgesteld was tijdens het voorgaande kalenderjaar.

Het beheerscomité van het Sluitingsfonds kan met sluiting gelijkstellen:

# verplaatsing van de exploitatiezetel;

# fusie;

# verkoop;

# herstructurering.

Informatieverplichting voorafgaand aan de sluiting

Bepaalde sectoren hebben de wijze bepaald waarop de voorafgaande informatie moet worden meegedeeld. Het gaat o.a. over de sector van het garagebedrijf (PC 112), de sector van het tabaksbedrijf (PC 133), de sector voor de levensmiddelenbedrijven met talrijke bijhuizen (PC 202), de sector van de diamanthandel en -nijverheid (PC 324).

Enkel binnen ondernemingen waar het jaar voorafgaand aan het collectief ontslag gemiddeld meer dan 20 werknemers tewerkgesteld waren, en die sluiten, dient de informatieverplichting nageleefd te worden. Dit gemiddelde aantal werknemers wordt berekend op basis van de kwartaalaangiften bij de RSZ. De informatieverplichting geldt niet voor ondernemingen zonder handels- of industriële finaliteit, noch voor de beoefenaars van vrije beroepen.

Voor zover er geen afzonderlijke sectorale procedure bepaald werd, moet de algemene, hierna uiteengezette, procedure gevolgd worden.

De werkgever die beslist om over te gaan tot een sluiting van onderneming, moet drie instanties van zijn beslissing op de hoogte brengen, nl;

# de werknemer; deze mededeling gebeurt door aanplakking van een gedagtekend en ondertekend bericht op een goed zichtbare plaats in de onderneming;

# de ondernemingsraad of bij ontstentenis daarvan de vakbondsafvaardiging;

# een aantal overheidsinstellingen.

De inlichtingen die de werkgever verstrekt, moeten volgende elementen bevatten:

# naam en adres van de onderneming;

# aard van de activiteit, vermoedelijke datum van stopzetting;

# volledige lijst van het personeel dat op datum van de kennisgeving in dienst is, met vermelding van een aantal vaste gegevens per personeelslid.

De informatie moet onmiddellijk na de genomen beslissing verstrekt worden.

Informatieverplichting volgend aan de sluiting

Binnen vijftien dagen na de sluiting van de onderneming moet de werkgever bij aangetekend schrijven nog bijkomende inlichtingen (met link naar de bijkomende inlichtingen) verschaffen aan het Sluitingsfonds.

De werkgever moet volgende bijkomende inlichtingen aan het sluitingsfonds bezorgen:

1. naam en adres van de onderneming;

2. aard van de activiteit van de onderneming of afdeling van de onderneming;

3. het paritair comité waaronder de onderneming of de afdeling ressorteert;

4. het aantal in de onderneming of in de afdeling in dienst zijnde werknemers gedurende elke maand van de 12 maanden die de sluiting voorafgaan;

5. de lijst van werknemers

# die ten minste 5 jaar anciënniteit in de onderneming hebben;

# die verbonden zijn, of geweest zijn, door een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde duur;

# van wie de arbeidsovereenkomst werd beëindigd, hetzij tijdens de 12 maanden die de sluiting voorafgaan, hetzij op het ogenblik van de sluiting.

De sluitingsvergoeding

De werknemers die het slachtoffer zijn geworden van een sluiting van de onderneming of een afdeling ervan, hebben ten laste van hun werkgever recht op een sluitingsvergoeding.

Wanneer de werkgever nalaat om een sluitingsvergoeding te betalen binnen de voorziene termijn, zal het Sluitingsfonds de vergoeding uitkeren.

Wie heeft er recht op een sluitingsvergoeding?

De werknemers die ontslagen worden ten gevolge van een sluiting van onderneming, hebben recht op een sluitingsvergoeding, voor zover zij voldoen aan volgende voorwaarden:

# verbonden zijn door een arbeidsovereenkomst gesloten voor onbepaalde duur;

# één jaar anciënniteit in de onderneming hebben;

# niet ontslagen zijn om dringende reden;

# door de werkgever ontslagen zijn, binnen een periode van 12 maanden voorafgaand of volgend op de sluiting of ontslag genomen hebben om een dringende reden in hoofde van de werkgever. Voor bedienden wordt de periode van 12 maanden voorafgaand aan de sluiting verlengd tot 18 maanden. De periode van 12 maanden wordt op 3 jaar gebracht voor de werknemers die deelnemen aan de vereffeningswerkzaamheden van de onderneming

Bepaalde categorieën van werknemers, hebben geen recht op een sluitingsvergoeding. Het gaat o.a. om

# werknemers aangeworven met een arbeidsovereenkomst van bepaalde duur of voor een duidelijk omschreven werk;

# uitzendkrachten;

# arbeiders en leerlingen die ressorteren onder het PC voor de diamantnijverheid.

Verder zijn er ook nog individuele werknemers die geen recht hebben op een sluitingsvergoeding. Het gaat o.a. om:

# werknemers die de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt;

# werknemers die de aanvullende vergoeding in geval van brugpensioen genieten;

# werknemers die door toedoen van de werkgever onmiddellijk worden herplaatst in een andere onderneming met behoud van loon en anciënniteit en voorzover zij binnen een periode van 6 maanden niet ontslagen worden;

# werknemers die een schriftelijk aanbod tot tewerkstelling vergezeld van een schriftelijke verbintenis van de werkgever die hem in dienst wenst te nemen, heeft geweigerd.

Hoeveel bedraagt de sluitingsvergoeding?

De sluitingsvergoeding is samengesteld uit een basisbedrag en, in sommige gevallen, uit een bijkomend bedrag. Beide bedragen worden geïndexeerd.

Het basisbedrag van de sluitingsvergoeding bedraagt 133,89 euro per jaar anciënniteit in de onderneming met een maximum van 2.677,80 euro (bedragen op 01.10.2006). De werknemer heeft recht op een bijkomende vergoeding van 133,89 euro voor elk jaar dienst in de onderneming vanaf de leeftijd van 45 jaar, met een maximum van 2.677,80 euro (bedragen op 01.10.2006).

De vergoeding moet door de werkgever betaald worden

# binnen 15 dagen na de beëindiging van de arbeidsovereenkomst;

# binnen 15 dagen die volgen op de datum van de sluiting indien de arbeidsovereenkomst werd stopgezet voor de sluiting;

# binnen 15 dagen na de door het beheerscomité van het Sluitingsfonds vastgestelde datum, wanneer die beslist heeft om de vergoeding toe te kennen aan werknemers wier arbeidsovereenkomst geschorst is.

Met welke vergoedingen kan de sluitingsvergoeding gecumuleerd worden?

De sluitingsvergoeding kan gecumuleerd worden met:

# een opzeggingsvergoeding;

# uitkeringen voor sociale zekerheid (bv. werkloosheidsuitkeringen);

# beschermingsvergoedingen.

Het Sluitingsfonds

Binnen de R.V.A. werd er een 'Fonds tot vergoeding van in geval van sluiting van ondernemingen ontslagen werknemers' (het Sluitingsfonds) opgericht. Het Sluitingsfonds vervult twee bijzondere taken:

# het betaalt sluitingsvergoedingen uit aan de werknemers waarvan de arbeidsovereenkomst werd beëindigd in het kader van een sluiting van onderneming, indien de werkgever de sluitingsvergoeding niet heeft betaald;

# het waarborgt binnen bepaalde grenzen en beperkingen de uitbetaling van de lonen en vergoedingen die verschuldigd zijn aan de werknemers indien de werkgever bij de sluiting van zijn onderneming zijn verplichtingen niet naleeft.

BRON :
http://www.vacature.com/art26053

...

...

...& nog een recht !!

...

Ontslag

Wanneer heb je recht op sollicitatieverlof?

Zowel arbeiders als bedienden hebben tijdens hun opzegperiode het recht om met behoud van loon afwezig te zijn om ander werk te zoeken (sollicitatieverlof). Het maakt daarbij niet uit of je je ontslag gegeven, dan wel gekregen hebt.

Aantal dagen waar je recht op hebt

Het bruto jaarloon wordt gebruikt om de grenzen te bepalen:

# De algemene regel is: Tijdens de hele opzeggingstermijn heb je recht op 1 dag sollicitatieverlof per week. Deze mag je in 2 keer opnemen (dus 2 halve dagen).

# Ben je een bediende en verdien je meer dan 27.597 euro, dan heb je aanvankelijk recht op slechts een halve dag per week. De laatste 6 maanden van je opzegperiode wordt dat uitgebreid tot een hele dag per week. Die dag kan je dan ook weer in 2 keren opnemen.

# Heb je als arbeider een opzeggingstermijn korter dan 7 dagen, dan is je sollicitatieverlof beperkt tot een halve dag

Wat als je al een andere job hebt?

Het doel van het sollicitatieverlof is de werknemer de mogelijkheid te geven om ander werk te zoeken. Dat verlof moet dan ook voor dat doel aangewend worden.

Heb je al een andere job, dan ligt het wat moeilijker om nog verlof te krijgen tijdens de opzeggingsperiode. De wetgever geeft in dat geval namelijk geen antwoord.

# Als je werkgever van je verlof geen probleem maakt, is er natuurlijk niets aan de hand.

# Staat je werkgever weigerachtig tegenover je verlof, dan leg je je daar best bij neer. Mocht zo'n geschil namelijk voor de rechter gebracht worden, dan beschikt die over een souvereine beoordelingsbevoegdheid. Waarschijnlijk zal hij zich laten leiden door de uitspraak van het Hof van Cassatie, waarin gesteld wordt dat sollicitatieverlof dient om een nieuwe betrekking te zoeken. Eens die betrekking er is, vervalt de aanspraak op het verlof. Deze uitspraak zal dus waarschijnlijk primeren boven een ministerieel standpunt dat stelt dat het recht op afwezigheid blijft omdat je altijd een nóg betere betrekking kunt vinden.

BRON :
http://www.vacature.com/art1174

...

...

...& als uitsmijter, mocht je zelf je ontslag aanbieden &...

...

Ontslag

Je huidige baas doet een tegenaanbod

Soms gebeurt het dat een bedrijf een werknemer niet zomaar wil laten vertrekken.

Het kan dan een tegenaanbod doen door bijvoorbeeld meteen een promotie te geven, gelijk op te gaan met het nieuw onderhandelde loon of door allerhande beloftes te maken voor de toekomst.

Een tegenaanbod is meestal verleidelijk genoeg om je te doen twijfelen. Logisch, want het streelt niet alleen je ego ("Je bent één van onze meest capabele medewerkers") maar het speelt ook in op je emotionaliteit ("De workload van je collega's zal er ook niet op verminderen wanneer je vertrekt.") waardoor alle objectieve redenen voor je vertrek in het niet verdwijnen.

Toch zijn er verschillende redenen om sceptisch te zijn tegenover een tegenaanbod:

# De factoren die je in de eerste plaats deden zoeken naar een andere job zullen na verloop van tijd opnieuw opduiken.

# Vraag je af voor wat een bedrijf je werkt wanneer je al moet dreigen met ontslag alvorens je bijvoorbeeld een loonsverhoging krijgt.

# Door je ontslagvoornemen heb je duidelijk gemaakt dat je niet tevreden bent. Wanneer je ingaat op het tegenaanbod, zal je loyaliteit constant in twijfel gesteld worden.

# Vraag je af van waar het geld voor je loonsverhoging plots komt. Misschien is het gewoon de geplande opslag die je nu vervroegd al krijgt.

# Wanneer er in de toekomst iemand gepromoveerd zal worden, zal je waarschijnlijk naast die promotie grijpen omdat je in het verleden al toonde dat je niet loyaal was.

# Neem je een tegenaanbod aan, dan moet je kunnen leven met de wetenschap dat je 'gekocht' werd om te blijven.

# Als bekend raakt dat je dankzij een tegenaanbod blijft, zal dat zijn invloed hebben op de relatie met je collega's.

BRON :
http://www.vacature.com/art1174

...

...

...

Zo, dit was dan een zéér beperkt overzicht van een deeltje van bestaande rechten... in dit geval ″Rechten″ die je hebt bij ontslag... hopelijk heb je bij deze weer eens genoeg stof tot nadenken gekregen...

...& bij deze herhalen we nogmaals onze vraag van daarnet : ... Kende je al je "Rechten″ ?!... Of waren er enkele bij waarbij je grondig gevloekt hebt ?!... We kunnen het ons levendig voorstellen, als je reeds een paar maal de ervaring hebt gehad van ontslagen te zijn geweest & men je daarbij ″domweg″ niet geïnformeerd & gewezen heeft op de ″Rechten″ die je eigenlijk had. In dat geval zal het je dan waarschijnlijk ook nog eens een hoop centen gekost hebben op de koop toe...

Wees er u van bewust dat er in dit bos dus deftig zal gehakt worden, waarbij er zo wie zo spaanders zullen vallen... & als 't van onze LDD'rs afhangt, dan wordt dit ganse bos gerooid... & blijft er slechts een minimale wetgeving over, die dan NIET in het voordeel van de kleine man zal zijn &/of worden opgesteld... een wetgeving die zooo soepel zal zijn, dàt àlles goed uitdraait voor ″De Patron″...

Leest u het nog maar eens na bij het volgende LDD-programmapunt...

...

(Het LDD-programma) Aangezien in het Legomodel nog slechts minimale wetgeving bestaat is het de uitgelezen kans om het onderscheid, niet alleen uit de wet, maar ook uit de hoofden van de mensen te halen.

Daar jullie het bestaande Lego-model nog eens willen aanpassen naar jullie normen ~die we ondertussen zo reeds beginnen te kennen~ zullen we het maar meteen een ″bric à brac″-modelleke noemen... platweg opportunistisch knip- & plakwerk dat dan vooral voor jullie voordeel oplevert, waarbij jullie naar eigen willekeurig inzicht vooral kunnen doen & laten waar jullie goesting voor hebben... Met andere woorden... Jan & Mieke Modaal hebben voor jullie liefst van al wéér eens GEEN rechten !

Het zou dus inderdaad voor jullie een uitgelezen kans zijn, mocht de gewone kleine man in de straat vergeten welke rechten hij tot hiertoe nog heeft & mocht hij deze willen ruilen voor het vergiftigde geschenk van ″Flexicurity″ met het bijhorende sociaal slagveld... Bijvoorbeeld voor eens & altijd gedaan met de hoge opzegvergoedingen bij het ontslag van bedienden... yeah right !!

We beseffen maar al te goed dat eenmaal het bestaande statuut afgeschaft ~natuurlijk samen met àl de bijhorende rechten~ dat een hele hoop oude knarren meteen de deur zal worden gewezen onder het mom van reorganisatie ~dat met jullie systeem uiteraard véél minder, zoniet géén verplichtingen voor jullie oplevert~ om deze vervolgens schaamteloos te vervangen door een contingent jonge flexibele krachten aan een minimumloon die voortaan zullen onderhevig zijn aan de willekeur van ″Dè Patron″...

Maar hélaas-hélaas... ook de kleine man, de Jan & Mie modaal heeft wel eens ″gezond verstand″ tussen de oren zitten & kan dus soms best nadenken voor zichzelf...

...

"De papieren versie"

Om het u wat makkelijker te maken & vooral om het wat overzichtelijk te houden ~want het is tenslotte een hele turf geworden~ zullen we hier voortaan onze bijgewerkte papieren versie van "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV" erbij zetten, kwestie mocht u de voorgaande afleveringen gemist hebben, dat u deze hier onmiddellijk in terug vindt.

...

Je kunt dus dit document in pdf-vorm ~uiteraard probleemloos af te printen~ downloaden via onderstaande link...

Download-URL : "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV"

...

24-08-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

De financiering van de vergrijzing

Wij willen het recht op welvaart en welzijn ook aan onze kinderen spijkerhard garanderen. Daarvoor is het onder meer nodig om geld opzij te leggen en dat geld te kapitaliseren. De vergrijzing zal immers extra uitgaven in de sociale zekerheid, voor pensioenen en gezondheidszorgen, noodzakelijk maken.

Onder ″welvaart″ & ″welzijn″ verstaan wij klaarblijkelijk wel iets totaal anders dan een complete sociale afbraak van de ″welvaartsstaat″... Tot hiertoe hebben wij vooral welvaart & welzijn zien toekennen aan de rijken van ons kleine Belgenland... NIET aan de kleine man, noch aan Jan & Mieke Modaal !!

Met een sociaal kerkhof zien wij ook nergens toekomst ~lees welvaart & welzijn~ voor onze kinderen... tenzij de LDD natuurlijk dit letterlijk bedoelt voor "HUN" kinderen !!

...& Verder, als wij aan het kapitaliseren van gelden denken onder een LDD-bewind zien wij & lezen wij vooral ~& zeker tussen de regels~ het ″privatiseren″ & het “Enron-iseren” van de pensioenen !!

Wat is Enron & wat bedoelen we met het "Enron-iseren" van het pensioen zult u vragen ?!...

...een bloemlezing :

...

BBC NEWS - world edition

Enron probe won't restore pension funds

David Schepp - BBC News Online's North America Business Reporter

In ordering the US government to review pension regulations and corporate-disclosure laws, President George W Bush has sought to further distance himself from Enron's woes.

But neither soothing words from the president nor an investigation by the Department of Justice (DOJ) will result in former employees of the energy firm getting their retirement money back.

Enron employees, whose pension scheme - or 401(k) plan, as they are sometimes called - consisted mainly of Enron stock, have lost as much as $1bn (£700m) in funds.

Under the scheme employees' retirement plans, 62% of the contributions consisted of Enron stock, which traded as high as $83 a year ago but have since fallen to below 70 cents a share.

Freezing shares

Enron employees lost billions of dollars when the company barred them from selling its shares contained in retirement accounts as they plummeted in value.

When Enron shares started to tumble during the autumn months, the company's management moved to restrict employees from moving the assets of their retirement plan.

Enron effectively froze the shares by imposing technical rules, prohibiting employees from trading their shares.

In doing so, Enron prevented a probable massive sell-off of its shares. It is akin to what an economically stricken country might do to prevent a run on its banks.

It underscores the need for pension reform in the US, says Eli Gottesdienes, attorney for the Enron employees.

Criminal probe

While some may welcome the government's involvement in sorting out the case against the energy-trading giant, Enron employees may become marginalized in the process.

"It makes it more difficult in the immediate sense for us to pursue our civil litigation because when a criminal probe starts, typically judges will defer to prosecutors and defendants in this case," Mr Gottesdienes.

Those defendants include Enron's top officials, including its chief executive Kenneth Lay and former chief financial officer Andrew Fastow.

Despite the possible downsides, Mr Gottesdienes told BBC News a criminal investigation is likely to move more quickly and carry more weight.

Political costs

What has become obvious to Americans is more Bush administration officials have some involvement with Enron than with any other US corporation.

"Their political interest is in not having Enron hung around their heads," says Michael Wolff, media columnist for New York magazine.

Bush officials will seek to manage the administration's relationship to Enron's collapse, he says.

It is a move made somewhat necessary by election-year politics and Mr Bush's desire to be perceived as a friend of the working class.

But Mr Bush has a long way to go to repair the trust Americans now have in 401(k) retirement schemes.

His efforts are doubly difficult given recent congressional testimony by Enron employees who tearfully described how their life savings have been reduced to near nothing after Enron shares in recent months.

While Enron employees' experience may be extreme, many Americans can empathise with the losses, having watched the value of their retirement portfolios dwindle in the wake of the tech-stock shakeout.

BRON :
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/1754211.stm

...

...

...

Enron connection

Ataulfo Riera - 01-02-2002

Het schandaal van het failliet van de energiemastodont Enron doet meer dan één ziel nadenken over de ware natuur van de neoliberale politiek. Wat de grond van de zaak betreft, het gaat hier om een kapitalistische logica die maar één bestaansreden heeft: de verrijking van een minderheid ten nadele van de sociale meerderheid.

Alles ging zo goed in de wereld volgens Bush: een goede oorlog op wereldschaal tegen het “terrorisme” en een populariteits-niveau die de huurders van het Witte Huis sinds Roosevelt niet meer gekend hebben. Kortom, ingrediënten genoeg om de pil van de economische crisis in de strot van de Noord-Amerikanen te duwen zonder tegensparteling, om een aantal reactionaire maatregelen door te voeren en alle naties in het gelid te doen lopen onder de vleugels van het yankee-imperialisme.

En plots, pataat! Op het moment dat het Argentijnse volk een “democratisch” verkozen regering omverwerpt - wat een durf - in een massarevolte tegen de neoliberale politiek dat een nochtans rijk land ruineerde, wordt de energiemaatschappij Enron failliet verklaard, tot algemene consternatie. Enron staat zevende genoteerd op de jaarlijst van grote ondernemingen, opgemaakt door “Fortune”, het prestigieuse tijdschrift van de heersende elite. De liquidatie van Enron komt neer op het grootste failliet van een onderneming in de geschiedenis van de VS. De mastodont woog 80 miljard dollar...

De zakken vol

Vandaag blijkt dat de verantwoordelijken van Enron tot het einde toe de werkelijke situatie van het bedrijf hebben verdoezeld door de winsten kunstmatig op te blazen (bijna 400 miljoen dollar) en door de schulden te verdoezelen (meer dan 30 miljard dollar - de lijst van schuldeisers bedraagt 54 pagina’s!). Deze verdoezeling liet toe dat tussen 1999 en 2001, voor het failliet, de 29 verantwoordelijken van Enron voor 17 miljoen dollar aandelen van hun bedrijf terug verkochten voor de waarde van meer dan een miljard dollar.

Daar bleef het niet bij: terwijl ze op de hoogte waren van de belabberde financiële situatie, hebben ze druk gezet op duizenden werknemers om hun pensioen, in de vorm van aandelen, toe te vertrouwen aan een pensioenfonds, opgericht door het bedrijf zelf. Maar in het contract stond dat die aandelen niet konden verkocht worden. Zo komt het dat op het moment van het failliet duizenden werknemers van Enron hun werk verloren en ook hun spaarcentjes van heel een leven werken omdat ze aandelen in handen hebben die ineens niets meer waard zijn.

Love story

De verantwoordelijken van Enron hebben niet alleen gehandeld. Bij de medeplichtigen vindt men het prestigieus zakenkabinet “Arthur Andersen”, die voor Enron borg moest staan voor de waarde van de aandelen op de beurs van Wall Street. Die kabinetsmensen hebben gewetenloos gelogen en hebben bewust een massa belastende documenten vernietigd.

Met een patronaat stijl negentiende eeuw moet dit failliet een impact hebben op de regering Bush. Tussen Bush en de leiders van Enron heerst er een oude liefde. De economische raadsman van de president, Larry Linday en de handelsvertegenwoordiger Robert Zoellick zijn bijvoorbeeld direct overgegaan van de leiding van Enron naar de regering Bush. De voornaamste ondernemingsleider, Kenneth Ley, is een lid van de familie Bush sinds twintig jaar.

Enron heeft veel te danken aan deze “dynastie”. En omgekeerd ook. Het hoofd van de onderneming bevindt zich in Houston, de hoofdstad van de staat Texas waar Bush lang gouverneur was. Onder zijn toezicht zijn de deregulerings- en privatiseringsmaatregelen genomen en is de onderneming heel de energiesector gaan veroveren. Eerst in Texas, gaandeweg in veel andere staten. De “energiecrisis” in Californië kwam Enron goed gelegen. Door de stijgende energieprijzen is de waarde van de aandelen verviervoudigd tussen 1997 en 2001. Als geschenkje heeft Enron altijd de kiescampagnes van Bush Junior gesteund, ook al doet ze hetzelfde met de democratische kandidaten.

Het staat buiten kijf dat Bush en co op de hoogte waren van deze kwalijke Enron-zaak. Gedurende de laatste maanden waren er veelvuldige contacten tussen hoge verantwoordelijken van de Bush-regering en van het bedrijf. Bush en zijn omgeving wisten waarschijnlijk over het reilen en zeilen van Enron en hebben meegeholpen dit te verdoezelen. Maar de zaak gaat waarschijnlijk nog verder want verschillende medewerkers van Bush (de defensiesecretaris Donald rumsfeld, en adjunct-secretaris van Financiën Mark Weinberger, de ondersecretarissen van economie Kathleen Cooper en van onderwijs Eugène Hickok o.a.) waren in het bezit van een grote hoeveelheid aandelen van Enron. Het gerecht wil nu weten of die aandelen terug verkocht werden voor het failliet wat uiteraard een grove misdaad zou zijn.

Wat men de “Enrongate” noemt blijkt de regering Bush niet in moeilijkheden te brengen, toch niet op korte termijn. De schok van 11 september en de oorlogspropaganda hebben nog steeds effect. Op dit moment zijn het enkel de werknemers van Enron die de prijs betalen. En zij zitten er voor niets tussen natuurlijk. Deze kwalijke historie betekent een les voor de uitgebuitenen: zonder compromis moeten we de neoliberale politiek en haar handlangers aan de kaak stellen. Want deze politiek heeft maar één doel: het laat de gieren van de heersende klasse, van Enron, van Argentinië en andere landen, toe de rijkdom uit de handen te rukken van zij die het produceren.

BRON :
http://www.grenzeloos.org/artikel/viewartikel.php/id/331.html

...

BELEGGER.NL - "Steun en toeverlaat voor beleggers" zoals ze zichzelf omschrijven, herinnerde er ons in 2006 nog eens aan...

...

Het Enron-schandaal

BOB EMANUELS - 25 OKTOBER 2006

Deze week werden we weer even herinnerd aan een van de grootste financiële schandalen van de vorige eeuw. Jeffrey Skilling, ex-CEO van Enron, werd afgelopen maandag veroordeeld tot een gevangenschap van iets meer dan 24 jaar.

In januari 2002 werd een strafrechtelijk onderzoek ingesteld naar de praktijken van Enron, nam de directie ontslag en pleegde een ex-topman zelfmoord. Dit schandaal was een van de aanleidingen tot wereldwijd verhoogde aandacht voor corporate governance, en indirect de oorzaak van een verscherpte wetgeving op dit vlak, onder meer door invoering van de wet Sarbanes-Oxley.

Wereldwijde schandalen

Maar het Enron-schandaal stond niet op zichzelf. Schandalen bij verschillende gerenomeerde bedrijven, waaronder Worldcom, QWest en Tyco International, Livedoor en Ahold, lieten vele overeenkomsten zien. En het waren niet alleen de bestuurders die de fout ingingen. Accountants en zelfs financieel analisten probeerden de financiële feiten te verdraaien en te verbergen. Zo omschreef analist Henry Blodget van Merrill Lynch in een interne mail het aandeel Infospace als 'a piece of shit', maar adviseerde hij tegelijkertijd op tv de beleggers het aandeel te kopen. Infospace was naar de beurs begeleid door - inderdaad - Merrill Lynch. Maar ook de beleggers zelf gaan wat mij betreft niet vrijuit. Hun continue drang naar excessieve winsten gaf een voedingsbodem voor het gedrag van bestuurders van deze bedrijven. Nieuwe wetgeving heeft de positie van de beleggers verbeterd en de kans op dergelijke misstanden verkleind. Maar het is goed om de historie van Enron vers te houden. Daarom deze bloemlezing. Opdat u gewaarschuwd bent: uw hebzucht wordt lang niet altijd beloond!

In de jaren tachtig van de vorige eeuw was Enron een Amerikaans energiebedrijf, dat vooral gas leverde. Begin jaren negentig ging het bedrijf zich toeleggen op handel: de kernactiviteiten verschoven van gaslevering naar kopen en verkopen van leveringscontracten op de termijnmarkt. In korte tijd investeerde Enron ook miljarden in water, telecommunicatie, metaal, chemie, internet, verzekeringen en andere producten en diensten. Het bedrijf werd hét grote voorbeeld voor iedereen die meende dat in de nieuwe economie snel veel geld te verdienen viel.

Gebakken lucht

Maar Enron gaf meer uit dan er binnenkwam en hield verliezen uit de boeken, door schimmige constructies met honderden dochterondernemingen, die in sommige gevallen zelfs toebehoorden aan managers van Enron. Zo wist Jeffrey Skilling de winsten op te blazen. Het leverde hem in 2001 de post op van topman. In dat jaar werd het bedrijf nog uitgeroepen tot de meest innovatieve onderneming van de VS. Skilling waande zich onaantastbaar. Hij had van Enron een ongekend succes gemaakt op Wall Street. De voormalige consultant was het brein achter de strategie om van de elektriciteitsmaatschappij een handelshuis te maken dat geen enkele bezitting meer op de balans had staan. Toen het bedrijf uiteindelijk over de kop ging, bleek dat managers miljoenen in hun zak stopten, accountants bewijsmateriaal vernietigd hadden, het bedrijf de verkiezingscampagnes van vrijwel alle presidentskandidaten, zowel Democraten als Republikeinen had gefinancierd en dat er bijna duizend dochterondernemingen waren opgezet om belasting te ontduiken en de boekhouding op te fleuren.

Na onderzoek door de Amerikaanse financiële controlecommissie (SEC) werd niet alleen duidelijk dat het bedrijf haar winsten lange tijd fors had overdreven, maar zou ook blijken dat Enron 20 miljard dollar in het rood stond. December 2001 was de energiereus failliet en stonden 21.000 werknemers op straat. Het bankroet van Enron kostte niet alleen duizenden mensen hun baan en pensioen, talloze particuliere beleggers gingen voor miljarden de boot in, omdat Skilling samen met zijn collega Kenneth Lay de winsten als een zeepbel had opgeblazen.

Geen medelijden

Skillings geschiedenis als meedogenloos manager zal weinig compassie oproepen bij de rechter. Jaarlijks gooide hij 20 procent van zijn ondergeschikten op straat, omdat ze slechter presteerden dan de rest. Zelf eigende hij zich een inkomen van 132 miljoen dollar per jaar toe. Nog schokkender vonden Amerikanen de grap die Skilling maakte toen heel California plat lag vanwege een energiecrisis die mede was uitgelokt door Enron. De topman vergeleek California met de Titanic. ‘Alleen had de Titanic nog het licht aan toen hij ten onder ging.’

Lessen uit het verleden

Ik hoop dat beleggers lering trekken uit Enron. De les dat excessieve winsten nu eenmaal gepaard gaan met navenante risico’s en dat ook ‘Blue Chips’ het risico in zich dragen om failliet te gaan. Dat uw gezond verstand noodzakelijk is om zicht te houden op de werkelijkheid en dat u niet moet springen, wanneer u niet weet hoe diep de afgrond is. Enron is daarvan het mooiste voorbeeld. Ik wens u succes bij uw beleggingen.

Bob Emanuels is Hoofd ABN AMRO Trading voor de divisie Consumer Banking, The Netherlands. De informatie in deze column is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als een individuele aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Iedere belegging, die u overweegt, dient u te toetsen aan uw persoonlijk beleggersprofiel of te bespreken met uw beleggingsadviseur. De standpunten en vooruitzichten van Emanuels geven zijn mening weer over het genoemde aandeel en van de uitgever in dezen in zijn hoedanigheid als Hoofd ABN AMRO Trading voor de divisie Consumer Banking, The Netherlands. Zijn beloning is gerelateerd aan het totaal resultaat van ABN AMRO Bank N.V. Trading. Emanuels belegt niet in aandelen waarin hij adviseert.

BRON :
http://www.grenzeloos.org/artikel/viewartikel.php/id/331.html

...

...& De docu-film die er over gemaakt werd :