~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
19-08-2008
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- g1
(LDD-programma) Bij het belasten van vermogen gaat het altijd om opbrengsten: de vruchten worden belast, nooit de boom.
Wij stellen ons anders wel eens de vraag of die boom er enkel gekomen is door "noeste arbeid" of door iets anders...
...
Naar een taks op financiële transacties
Oproep voor een Europese campagne
door Attac Vlaanderen
Attac Vlaanderen stelt voor om samen met de andere afdelingen van Attac in Europa een campagne op te zetten voor de invoering van een taks op financiële transacties. De Belgische wet kan immers slechts van kracht worden als alle landen van de Eurozone een dergelijke wetgeving hebben aangenomen.
Het internationale debat over ontwikkelingssamenwerking en armoedebestrijding wordt momenteel volledig beheerst door de millenniumdoelstellingen. Dit VN-programma zou het aandeel van de extreem arme mensen in de wereld met de helft willen verminderen tussen 1990 en 2015. Iedereen weet inmiddels dat deze doelstellingen niet zullen gehaald worden, maar de Blairs, de Bonos, de Angelinas en de Gates van deze wereld maken zich sterk als mondiale armoedebestrijders. Heel wat ngos en sociale bewegingen volgen hun spoor, de een al wat kritischer dan de ander. Geld voor deze armoedebestrijding is er echter niet, ondanks alle plechtige beloften om de ontwikkelingshulp op te voeren. Vandaar dat men nu haastig op zoek gaat naar innovatieve mechanismen om de armoedebestrijding te financieren.
De Tobintaks, een minimale belasting op speculatieve transacties, is één van de oudste voorstellen voor een mondiale belasting. Het idee komt van James Tobin, nobelprijswinnaar voor economie in 1981. Na de verbreking van de Bretton Woods akkoorden in de jaren 70, stelde hij een belasting op valutatransacties voor om de onberekenbaarheid en de instabiliteit van de financiële markten te voorkomen. Hij wou de overmatige liquiditeit verminderen en de kapitaalstromen op korte termijn afremmen.
Dit idee is actueler dan ooit. Met het vrije kapitaalverkeer flitst er elke dag tussen de 1500 en 2000 miljard Euro elektronisch de wereld rond. Meer dan 80 % van dat flitskapitaal heeft niets te maken met de reële economie, dit is de aankoop en verkoop van goederen en diensten of met produktieve investeringen. Het is zuiver speculatief met als doel zo hoog mogelijke winsten te bereiken. Door grote geldhoeveelheden in te zetten, kan men op minieme wisselkoersverschillen ook snel miljoenen Euro rijker worden. De financiële crises van de afgelopen jaren hebben laten zien wat voor sociale dramas daarvan het gevolg kunnen zijn. In Mexico, Rusland en Zuidoostazië is de economie zogenaamd wel hersteld, maar de sociale gevolgen van werkloosheid en verdwenen sociale voorzieningen blijven duren.
De kern van Tobins idee is dat met een kleine belasting van 0,1 % op deze financiële transacties, deze korte-termijnkapitaaltransacties worden ontmoedigd en worden afteraden. UNCTAD, de VN-Conferentie voor Handel en Ontwikkeling, nam het idee in 1990 over en stelde dat een dergelijke belasting veel meer kon doen voor de werkgelegenheid in de wereld dan de toen - en nu - beleden inflatiebestrijding.
Het is ook dit idee dat aan de basis ligt van ATTAC - Associatief netwerk voor een taks op financiële transacties -. Ignacio Ramonet, hoofredacteur van Le Monde Diplomatique, schreef in 1997 een artikel over de noodzakelijke ontwapening van de markten. Het netwerk van ATTAC werd in het leven geroepen, als antwoord op de vele reacties op dit artikel. Het speerpunt is de invoering van de Tobintaks.
Het verzet tegen die Tobintaks kwam even snel op gang. Financiële kringen proberen te bewijzen dat de belasting technisch niet uitvoerbaar is, een veel te zware bureaucratische inspanning zou vergen en de financiële markten hun soepelheid zou doen verliezen. Al deze bezwaren kunnen makkelijk worden weerlegd. Het verzet moet dan ook gezien worden als een klassieke angst voor belastingen, zoals dat ook honderd jaar geleden met de gewone inkomensbelastingen het geval was.
In Frankrijk werd het principe van de Tobintaks door het parlement goedgekeurd. In België werd in 2004 een aangepaste en betere versie van de Tobintaks in het parlement goedgekeurd. Deze Spahn-variant betekent dat er een kleine belasting - 0,02 % - per transactie kan worden geïnd. Van zodra de wisselkoersen zich buiten een (dynamische) bandbreedte gaan bewegen, wordt het percentage opgetrokken (tot 80 %) om speculatieve aanvallen te vermijden en de instabiliteit te beperken. Als instrument tegen speculatieve transacties is dit dan ook bijzonder efficiënt en het geeft de politieke instanties een mogelijkheid om te interveniëren op de financiële markt. Dit kan bijdragen tot een stabilisering van de wisselkoersen.
De Belgische wet bepaalt echter ook dat het systeem pas in werking treedt wanneer alle landen van de Eurozone zijn toegetreden. Vandaar dat het belangrijk is nu andere landen ervan te overtuigen om ook een dergelijke wetgeving goed te keuren.
Met de discussie over de millenniumdoelstellingen is het debat in een hogere versnelling gekomen. Iedereen is koortsachtig op zoek naar geld en er zijn verschillende ideeën in bespreking. Zo dacht men er aan een deel van de goudvoorraad van het IMF te verkopen, een internationale lening uit te schrijven als voorschot op de ontwikkelingshulp, een internationale loterij te organiseren, een taks te heffen op CO2-emissies of op vliegtuigbrandstof, enz.
Het idee dat het als eerste heeft gehaald is echter een taks op vliegtuigtickets. Frankrijk en Brazilië zijn de eerste landen die de belasting zullen invoeren. Iedereen die een vliegtuigticket koopt zal worden gevraagd daar een klein bedrag bovenop te betalen. De opbrengst zal worden gestort in een fonds waarmee aidsmedicijnen kunnen gekocht worden. Dit is de eerste echte mondiale belasting.
Helaas is het ook een consumentenbelasting. Het is een onrechtstreekse taks die iedereen even erg treft, ongeacht het inkomen. Er gaat geen enkele structurele herverdeling van uit. Daarenboven worden die aidsmedicijnen bij grote westerse multinationals aangekocht, en zijn het dus de consumenten die zorgen voor de winst van die multinationals. Terwijl de rijke landen er nog steeds niet in slagen hun ontwikkelingshulp daadwerkelijk op te trekken.
De Tobintaks was in eerste instantie bedoeld als structurele maatregel voor de stabilisering van de financiële markten en voor het beperken van de volatiliteit als gevolg van speculatie. Die stabiliteit kan worden gezien als een mondiaal publiek goed. Het is duidelijk dat ook voor andere mondiale publieke goederen aan mondiale taksen kan worden gedacht. Economische en sociale ontwikkeling, water en stroomvoorziening, een schoon milieu, sociale rechtvaardigheid, openbare diensten... De Tobintaks en milieutaksen zijn uitstekende instrumenten om te werken aan een structurele solidariteit van herverdeling tussen Noord en Zuid, van rijk naar arm.
Het is vandaag het neoliberale beleid dat de armoede in de wereld, zoals in Afrika, doet toenemen. Vandaar dat de andersmondialiseringsbeweging zich in eerste instantie tegen dat neoliberalisme verzet. En vandaar dat er maatregelen nodig zijn om de financiële dictatuur te doorbreken. De armen in de wereld hebben geen liefdadigheid maar wel een structurele herverdeling nodig.
Wij doen daarom een oproep om in alle Europese landen een campagne te voeren voor de invoering van de Tobintaks. Meer dan wat zand in de machine kan de Tobintaks zorgen voor meer stabiliteit. Het is een Robin Hood taks, want het zijn de rijken die deze belasting voor de armen zullen moeten betalen. Het is een taks die zorgt voor meer mondiale fiscale rechtvaardigheid en mogelijkheden biedt voor een daadwerkelijk mondiaal democratisch beleid. In de strijd voor een andere wereld is de Tobin taks een onmisbaar instrument om de democratische politiek te doen zegevieren op de dictatuur van de financiële markt.
Een Tobin-taks is een - kleine - belasting op international wisseltransacties. Bij elke omwisseling van Dollars in Yens, Ponden in Reals, of - om een ander voorbeeld te noemen - Kronen in Euros zal door de invoering van een Tobin-taks over het gewisselde bedrag belasting worden geheven. Daarbij wordt gedacht aan een zeer laag tarief, van bijvoorbeeld 0,1 of 0,25 procent. Toch kan zon belasting, als zij wereldwijd ingevoerd zou worden, een enorm bedrag opleveren. Want volgens de Bank voor Internationale Betalingen (BIB) gaat op de international valutamarkten gemiddeld per dag wel 1500 miljard dollar om. ATTAC kiest expliciet voor een belasting op alle internationale wisseltransacties. Sommige voorstanders van een Tobin-taks bepleiten uitsluitend een heffing op speculatieve valutatransacties. Bedoeld worden dan vooral die gevallen waar geprobeerd wordt om koersen uit balans te brengen, om vervolgens op de koersschommelingen die daarvan het gevolg zijn winst te maken. In het verlengde daarvan zijn ook voorstellen gedaan om speculatieve transacties met een hoger tarief te belasten dan gewone wisseltransacties. Het probleem is echter dat het technisch niet mogelijk is onderscheid te maken tussen speculatieve en gewone transacties: bij iedere transactie wordt immers gestreefd winst te maken. Door te kiezen voor een kleine belasting op alle internationale wisseltransacties wordt veel onnodig gesteggel voorkomen.
2. Waar komt die naam Tobin-taks vandaan ?
Het idee voor zon belasting is afkomstig van de Noord-Amerikaanse econoom James Tobin, dus naar hem is deze heffing vernoemd. Tobin, die in 1981 de Nobelprijs voor economie won, presenteerde zijn idee voor het eerst tijdens een lezing in Princeton in 1972. Op dat moment werd nauwelijks op het voorstel gereageerd, maar sindsdien duikt het tijdens elke financiële crisis weer op. En inmiddels wordt onder andere in het Europees Parlement en in de Verenigde Naties gestudeerd op de mogelijke invoering van een belasting op internationale wisseltransacties. In de financiële wereld zijn ze daar helemaal niet blij mee. Otmar Issing, economisch brein van de Duitse Bundesbank liet dat goed merken toen hij tijdens een valutacrisis door journalisten gevraagd werd naar de Tobin-taks: O, dat. Het monster van Loch Ness steekt zijn kop weer op!
3. Waarom een Tobin-taks ?
Niemand is dol op het betalen van belasting, maar verschillende zwaarwegende argumenten pleiten voor invoering van deze nieuwe taks. Allereerst zal door invoering van een Tobin-belasting de enorme speculatie op de wisselmarkten enigszins worden geremd. Het overgrote deel van de valutatransacties betreft het wisselen van bedragen naar een andere munt en weer terug (round trips) in één week, of zelfs één dag. Het merendeel van deze transacties is speculatief en dient geen enkel productief doel. Maar de volatiliteit (vluchtigheid) en instabiliteit van de wisselkoersen neemt er sterk door toe, waardoor ook de onzekerheid in de economie als geheel groter wordt. Hit and run speculatie kan binnen enkele dagen grote bedragen opleveren, maar daarvoor betalen anderen een hoge prijs. Het zijn de armsten in de samenleving die het meeste last hebben van de prijsstijgingen, faillissementen en werkloosheid die daar onder andere het gevolg van kunnen zijn. Door elke keer als geld gewisseld wordt daarop een kleine belasting te heffen, wordt veelvuldig geld wisselen om speculatiewinsten te behalen minder aantrekkelijk. Daarmee samenhangend kan invoering van een Tobin-taks ook de sterke greep waarin de geglobaliseerde financiële markten de nationale staten houden wat losser maken. Tijdens de pesocrisis eind 1994 in Mexico en de recente crisis in Azië is opnieuw gebleken welke vernietigende invloed het geglobaliseerde financiële stelsel kan hebben op economieën door speculatie tegen munten en het van de ene op de andere dag verplaatsen van kapitaal naar financieel lucratievere oorden. Tot slot, en dat is niet de minst belangrijke reden, kan een Tobin-taks veel geld opleveren, dat gebruikt kan worden voor sociale doelen. Het precieze bedrag is natuurlijk sterk afhankelijk van de mate waarin zon taks speculatief handelen ontmoedigt - hoe beter dat lukt, des te geringer de opbrengst. Maar om de gedachten te bepalen: voor het United Nations Development Programme (UNDP) berekenden economen dat een heffing van 0,1 procent jaarlijks 148 tot 166 miljard dollar in het laatje kan brengen, en een tarief van 0,25 procent zelfs 290 miljard dollar.
4. Zet zon belasting geen rem op economische handelingen ?
Niet alle internationale wisseltransacties zijn natuurlijk schadelijke speculatie. Een bedrijf dat in het buitenland producten in- of verkoopt zal valuta moeten wisselen. En wie buiten de eigen landsgrenzen op vakantie gaat heeft ook buitenlands geld nodig. Omdat bijna niemand zulke activiteiten af wil remmen wordt vaak de vraag gesteld of een Tobin-taks daar geen schadelijke gevolgen voor heeft. Het antwoord is nee, en wel om een simpele reden. Voor wie speculerend op koersstijging of -daling verschillende malen per week of dag hetzelfde bedrag wisselt kan zelfs een heel kleine belasting op elke transactie uiteindelijk enorm oplopen: bij een maand lang elke dag tien keer wisselen betekent een tarief van 0,1 procent bijvoorbeeld al een heffing van 30 procent per maand. Maar een éénmalige heffing van 0,1 procent op de betaling van in- of uitgevoerde goederen of een som geld om een buitenlandse investering mee te financieren is eigenlijk verwaarloosbaar. Daarom zal een Tobin-taks wel ontmoedigend werken op speculanten, maar zullen niet-speculatieve transacties er niet door worden gehinderd.
5. Is dit dé manier om de macht van financiële markten in te tomen ?
Oh nee, zeker niet. De belangrijkste beperking van een Tobin-taks is dat valuta slechts een deel van de portefeuilles van grote beleggers en speculanten uitmaken: de handel in obligaties en aandelen wordt door een Tobin-taks niets in de weg gelegd. Een andere beperking is dat een Tobin-taks alleen onder normale omstandigheden zinvol is, om de bij vraag 3 genoemde redenen. Maar in crisistijden is een dergelijke belasting niet effectief. En ook een Tobin-taks zal niet kunnen verhinderen dat nieuwe crises zoals in Mexico of Azië uitbreken. Want als de koers van een munt echt flink onder vuur komt te liggen laat geen valutahandelaar zich van mogelijke miljardenwinsten afhouden door een kleine heffing, die in geen verhouding staat tot zijn potentiële winst. Het idee voor een Tobin-taks is het meest tot de verbeelding sprekende instrument om iets tegen de negatieve gevolgen van de financiële globalisering te doen. Daarom zet ATTAC zich internationaal in voor de invoering van een Tobin-taks als eerste stap. Maar een Tobin-taks is geen doel op zich en zal geen eind maken aan de schadelijke gevolgen van de financiële globalisering. Er zijn daarom ook andere ideeën en voorstellen internationaal in discussie, waar vaak ook door ATTAC en anderen actie voor wordt gevoerd. We noemen er twee:
# Tot het begin van de jaren zeventig was het normaal dat landen controle uitoefenden op en beperkingen stelden aan grensoverschrijdende financiële stromen, om ruimte te scheppen voor eigen economische keuzes die niet direct afgestraft kunnen worden door kapitaalvlucht van beleggers en speculanten. Sindsdien is daar door de wereldwijde deregulering en financiële globalisering een eind aan gekomen, met als gevolg dat geldkapitaal nu in een fractie van een seconde van het ene naar het andere land verplaatst kan worden. Tegen die tijdgeest in hebben Chili en Maleisië de afgelopen jaren een klein voorbeeld gesteld door kapitaalcontroles in te stellen om de in- en uitvoer van speculatief kapitaal (tijdelijk) af te remmen, of geheel aan banden te leggen. Financiële experts en internationale organisaties voorzagen economische catastrofes als gevolg van deze inbreuk op de vrijheid van kapitaal om zich ongehinderd over de wereld te verplaatsen. Maar de voorspelde rampspoed en ellende bleven uit. En nu geven ze soms zelfs schoorvoetend toe dat de gevolgen van deze maatregelen positief waren, omdat deze landen minder kwetsbaar waren geworden voor de gevolgen van speculatie.
# Een ander belangrijk voorstel is een wat verdergaande variant van de Tobin-taks en is genoemd naar Paul Bernd Spahn, de bedenker van het plan. Omdat een kleine heffing op wisseltransacties zoals we zagen in tijden van crisis geen enkele indruk zal maken op valutahandelaren die dikke winst ruiken heeft de Duitse hoogleraar Spahn voorgesteld af te spreken dat het tarief van een in te voeren Tobin-belasting onmiddellijk sterk verhoogd wordt wanneer dat nodig is om een munt tegen speculanten met dollartekens in de ogen te beschermen. Alleen al de geloofwaardige aankondiging dat in zon geval een hoge belasting - van indien nodig 50 of zelfs 100 procent - op valutatransacties geheven zal worden kan preventief werken.
6. Is het voorstel praktisch wel uitvoerbaar ?
Tegenstanders van een Tobin-taks vinden dat een belasting op wisseltransacties helemaal niet nodig is. Volgens de economische standaardtheorie zorgen financiële markten immers voor - zoals dat zo mooi genoemd wordt - een efficiënte allocatie van schaarse middelen. Maar sinds de financiële crises in het laatste decennium van de vorige eeuw wordt dat argument niet meer gebruikt. Niemand durft daarna nog vol te houden dat er géén grote risicos zitten aan het functioneren van de geglobaliseerde financiële markten. Niemand weet waar en wanneer, maar iedereen gaat er vanuit dat nieuwe financiële crises zullen ontstaan. Niet voor niets hebben internationale organisaties als het IMF en regeringsleiders het ene na het andere plan gelanceerd voor - zoals dat zo mooi genoemd wordt - de herstructurering van de internationale financiële architectuur, overigens tot nu toe met weinig resultaat. In deze voorstellen speelt een Tobin-taks geen rol. Tegenstanders beroepen zich nu vooral op de onuitvoerbaarheid van zon taks. Er is de afgelopen jaren daarom veel onderzoek gedaan naar de praktische uitvoerbaarheid. Op zichzelf is er technisch gezien geen probleem, concluderen bijvoorbeeld de internationale topeconomen Barry Eichengreen en Charles Wyplosz. Integendeel, implementatie is zelfs eenvoudiger geworden door de informatietechnologie, die het mogelijk maakt de handel in valuta continu te monitoren. En de Britse econoom John Grieve Smith schreef in de Cambridge Journal of Economics dat invoering van de Tobin-taks zeker niet complexer, en misschien zelfs wel eenvoudiger, is dan het heffen van BTW of inkomstenbelasting. Want een Tobin-belasting kan geheven worden door de banken, die de berekening en heffing van de belasting in hun gecomputeriseerde systemen kunnen inbouwen.
7. Maar verplaatst de valutahandel zich niet naar landen die niet meedoen ?
Als gevolg van de internationale verwevenheid en liberalisering van financiële markten zal invoering van een Tobin-taks in één land er wellicht toe leiden dat een deel van de valutahandelaren met zijn transacties uitwijkt naar een ander land. Het is daarom op zich natuurlijk het beste als alle landen in de wereld tegelijkertijd beginnen met het in dezelfde mate belasten van de valutamarkten. Maar afwachten tot dat zeer onwaarschijnlijke moment aanbreekt is niet nodig. Er zijn verschillende landen die op eigen houtje jarenlang bepaalde financiële transacties hebben weten te belasten: zo inde de Engelse fiscus nog begin jaren negentig 13 miljard dollar per jaar met een belasting op aandelentransacties in Londen. En met name de Europese Unie (EU) zou een voorbeeld kunnen stellen, aangezien de helft van de dagelijkse valutaomzet plaatsvindt in lidstaten. Die handel kan nooit en te nimmer volledig verplaatst worden naar de rest van wereld. Bovendien kan zulk uitwijken ook nog eens minder aantrekkelijk gemaakt worden door bijvoorbeeld een ontmoedigingsheffing op transacties tussen partijen binnen en buiten het heffingsgebied.
8. Zal er niet geprobeerd worden de Tobin-taks te ontduiken ?
Ja natuurlijk. Maar er is toch ook niemand die voorstelt uit de wet te halen dat iemand vermoorden strafbaar is omdat die wet toch niet alle moorden weet te voorkomen? Zoals bij elke belasting zal uiterst creatief geprobeerd worden een Tobin-taks te ontduiken. Daarom zullen niet alleen onmiddellijke (spot) en termijn- (forward) transacties belast moeten worden, maar ook valutaopties, -swaps en -futures om de ontsnappingsmogelijkheden zo klein mogelijk te maken. Het dichten van gaten in belastingstelsels behoort echter tot de dagelijks routine van regeringen en parlementen. Net als bij elke andere belasting is voor de invoering van een Tobin-taks de politieke wil belangrijker dan de administratieve uitvoerbaarheid.
9. Wat gebeurt er met de opbrengst ?
Een belangrijke vraag, want het gaat zoals we hebben gezien om nogal wat geld. Het is het meest efficiënt een Tobin-taks direct te innen op de plaats waar geld gewisseld wordt. Maar het probleem daarmee is dat ruim 90 procent van de wisseltransacties in de wereld in dertien landen plaatsvindt: 30 procent in Engeland, 16 procent in de Verenigde Staten, 10 procent in Japan, en bijvoorbeeld bijna 2 procent in ons land. Omdat het niet rechtvaardig is het overgrote deel van de opbrengst van een Tobin-taks in deze rijke landen terecht te laten komen, wordt er in verschillende uitwerkingen van het voorstel meestal van uitgegaan dat een aanzienlijk deel of het geheel van de opbrengst voor internationale doelen wordt bestemd, en derhalve moet worden beheerd door een nieuw op te richten internationale organisatie waarin nu eens een keer niet de rijkste landen de dienst uit moeten maken. Bij een heffing van 0,05 procent kan een Tobin-taks per jaar bijna 100 miljard dollar opleveren, en bij een heffing van 0,1 procent bijna 150 miljard dollar. Met zulke bedragen kan een eind gemaakt worden aan veel ellende in de wereld. Voorbeelden? Elementaire medische zorg voor alle wereldburgers zou de kindersterfte halveren en kost volgens de Verenigde Naties 5 tot 7 miljard dollar per jaar. Het garanderen van universele vrije toegang tot veilig drinkwater kost 10 tot 15 miljard dollar per jaar. Voor 5 tot 6 miljard dollar per jaar krijgt iedereen in de wereld een elementaire schoolopleiding en kan het analfabetisme onder volwassenen worden gehalveerd. En de totale schuldenlast die landen in de Derde Wereld als een molensteen om hun nek hangt is zon 170 miljard dollar per jaar. Er zijn, kortom, zoveel goede doelen, dat het eigenlijk onbegrijpelijk is dat een Tobin-taks niet allang is ingevoerd. De verklaring hiervoor is volgens internationaal erkend deskundige Barry Eichengreen eenvoudig: machtige gevestigde belangen willen zon belasting niet.
10. Wat kan gedaan worden om de Tobin-taks toch ingevoerd te helpen krijgen ?
Allereerst moet natuurlijk het voorstel voor een Tobin-taks landelijk, regionaal en plaatselijk bekend worden gemaakt. Daar kan iedereen haar of zijn steentje aan bijdragen. Bijvoorbeeld door het schrijven van brieven en artikelen. Door het organiseren van kleine en grotere discussie- en actiebijeenkomsten. Door het verspreiden van materiaal, zoals deze kleine introductie. Of - zoals een groep wil gaan doen - door het uitwerken van een kampanje voor invoering van een lokale Tobin-taks, als symbolisch begin. Daarnaast kan de discussie over een Tobin-taks verbreed worden door van alles en iedereen - niet op de laatste plaats partijen en politici, vakbonden en NGOs - te verlangen dat zij een standpunt innemen over de invoering van een Tobin-taks, en dat actief uit gaan dragen. Dan zal ook heel duidelijk worden waar en bij wie de weerstanden zitten en wat het draagvlak is voor invoering van een Tobin-taks. In andere landen wordt hier al langer aan gewerkt. Zo hebben de gemeenteraden van onder anderen ruim vijftig steden in Frankrijk en Sao Paulo in Brazilië zich uitgesproken voor invoering van een Tobin-taks. Ook verschillende vakbonden in de wereld hebben zich voor een Tobin-taks uitgesproken, waaronder de AFL-CIO, de belangrijkste vakcentrale in de Verenigde Staten. En bij het Franse parlement, het Europees Parlement en het Congres in de Verenigde Staten zijn voorstellen voor invoering van een Tobin-taks ingediend. In Canada werd zon voorstel in 1998 al door het parlement aangenomen. In Finland heeft de regering zich zelfs voor een Tobin-taks uitgesproken. In ons land wil ATTAC hier samen met anderen mee aan de gang.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- g2
Begin deel 2 ...Het vervolg...!!
(LDD-programma) De klassieke vormen van vermogensbelasting kunnen (tijdelijk) blijven bestaan: de schenkingsrechten en de successierechten. Ze moeten wel algemeen, ongeacht de begunstigde, worden begrensd op 3%. Van zodra om budgettaire redenen blijkt dat deze vormen van vermogensbelasting afgeschaft kunnen worden, moet hiertoe overgegaan worden.
Nice try !! Dit zal dan wel meteen een unicum betekenen op wereldvlak !! Schenkingsrechten begrensd op 3% ONGEACHT DE BEGUNSTIGDE ?!... Dit betekent dat gelijk ″wie″ gelijk ″wàt″ kan schenken aan iemand ~de eerste de beste~ ZONDER dat er hier ook maar enige herverdelingsfactor optreedt ?!...
Het hoeft geen betoog dat iedereen er wel kan inkomen dat er verminderde rechten zijn naargelang de begunstigde de partner of de kinderen zijn, maar zomaar gelijk wie ??!!... Dit is COMPLETE WAANZIN !!!
Bovendien geeft deze passage nog maar eens duidelijk aan dat gans dit programma enkel & alleen op maat van de rijken werd gesneden. PUNT aan de lijn !!! Wie rijk geboren wordt zal nog rijker sterven !!
& ondertussen maar zeveren, zeiken & afgeven over profitariaat ??!!... Laat ons eventjes ernstig blijven !! Het echte profitariaat bevindt zich volgens ons niet zozeer in de hoek van de werklozen waar je slechts van de miserie kan profiteren. Het bedrijfsleven zit echter vol van profiteurs die hun vetbetaalde jobkes via netwerken en familiebanden hebben gekregen .we kunnen dit misschien ook eens onder ogen zien en elke werknemer in Belgistan (en elders) kent zo wel een aantal gevallen in zijn/haar onmiddellijke omgeving of niet soms ?!...
Echte sociale uitkeringen (niet de vervangingsinkomens zoals de werkloosheidsuitkeringen) moeten belastingsvrij blijven. Het is onzinnig om uit de algemene middelen, het belastingsgeld, een sociale uitkering toe te kennen en hier dan opnieuw een belasting op te heffen. Wij beschouwen pensioenen niet als een vervangingsinkomen, maar als een op zich staand recht.
...& met hoeveel belasting dacht men een minimumuitkering van de werkloosheid, die lager ligt dan de Europese armoedegrens te belasten ?!...
Zo moeten gezinsuitkeringen zoals kinderbijslag, de pensioenen, maar ook dividenden uit pensioenfondsen belastingsvrij blijven.
Men blijft zeer vaag over de financiering van de pensioenen om niet te zeggen overweldigend stil Maar de laatste zin, waarbij men spreekt over dividenden uit pensioen-FONDSEN geeft ~hoogstwaarschijnlijk~ zéér duidelijk dat men het dan NIET heeft over het klassieke wettelijke pensioenstelsel !!
Als het pensioen dus geprivatiseerd wordt onder de vorm van een pensioenfonds dan is het inderdaad geen vervangingsinkomen maar een op zich staand recht dat contractueel vastligt je moet hier dus waarschijnlijk tussen de regeltjes lezen...
...
Indirecte belastingen
Belasting op arbeid en op inkomen is belasting op productie. De belasting moet op de consumptie gelegd worden.
Hogere BTW tarieven ?!... Om te beginnen, welke BTW voor welke producten denkt men te verhogen ?! ...& Hoe gaat de LDD dat ~bijvoorbeeld Europees~ voor elkaar krijgen ?!... Vraag : ...& met een BTW verhoogd tot bijvoorbeeld 30 % wie zal er dan nog geld ~komen~ uitgeven in België ?
De rijken kunnen dan misschien hun boodschappen in één van onze omringende buurlanden gaan doen... want dat halen zij er dan wel uit met een rit naar Nederland, Frankrijk of Duitsland... Maar de autoloze Belg &/of die arme sukkelaar met z'n vervangingsinkomen... die betaalt zich dan wel blauw intussen...
Al lijkt ons een "super"-BTW voor pure luxe-produkten zoals "super-villa's", super-privé-domeinen, extra-vagante tweede verblijven, 3de & 4de woningen, privé-zwembaden, sportvliegtuigjes, yachten, sportwagens, luxe-wagens met een "véél-te-hoog-PK" om onder de gewone klasse van milieuvriendelijke wagens te resorteren, e.d.m. op zich niet verkeerd... Voor ons mag àl dat energie-verslindende & verspil-zuchtige-speelgoed extra belast worden !...
Indirecte fiscaliteit is veel ruimer dan BTW alleen. Het gaat ook om accijnzen,invoerheffingen en dergelijke meer.
De zelfde vraag hier : hoe denkt de LDD de geroemde buitenlandse investeringen naar hier halen als de belastingen op consumptie de hoogte ingaan ?!...
Waarom verbruiksbelastingen boven productiebelastingen verkiezen? Allereerst draagt iedereen bij in functie van zijn eigen draagkracht. Belasten via het verbruik doet een meer duurzame economie ontstaan. De belastingsbasis is breder en transparanter. Men kan slecht éénmaal belast worden op een handeling en door verbruik moedigt men investeringen aan.
Waar men deze uiterst bedenkelijke theorie haalt, weten we niet, maar het staat zeker NIET vast dat belastingen op consumptie leiden tot een duurzame economie. Het "kàn" een instrument zijn om bepaalde correcties aan te brengen... màààrr voorbeelden van dergelijke belastingsytemen wijzen zeker niet uit dat hiermee deze theorie opgaat !! Alleen al omdat de verleiding zeer groot is om hierdoor protectionistisch te worden t.o.v. sommige concurrerende producten. Wij vragen ons trouwens af hoe men dit zal klaar spelen in "een sterk ontvette staat", het staatsmodel waar de LDD naar toe wil. Elk product moet dan immers zijn specifieke belasting krijgen. Wij geven hieronder zulk een sprekend voorbeeld uit Frans Polynesië waar men zulk een systeem toepast... & het gaat hier dan nog maar over wat USB-sleutels, harde schijven & geheugenkaartjes Van ″transparantie″ & "eenvoud" gesproken of hoe een mooi klinkende theorie in de praktijk volledig haaks kan staan op sommige basisprincipes van het zelfde politieke programma
...
...
Décrets, arrêtés, circulaires
TEXTES GÉNÉRAUX
MINISTÈRE DE LA CULTURE ET DE LA COMMUNICATION
Décision du 9 juillet 2007 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle relative à la rémunération pour copie privée NOR : MCCB0764606S La commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle, Vu le code de la propriété intellectuelle, notamment ses articles L. 311-1 et suivants et R. 311-1 et suivants ;
Vu larrêté du 20 avril 2006 relatif à la composition de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 30 juin 1986 de la commission prévue à larticle 34 de la loi no 85-660 du 3 juillet 1985 (art. L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle) ;
Vu la décision du 4 janvier 2001 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 6 décembre 2001 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle portant conversion en euros de la décision no 1 du 4 janvier 2001 ;
Vu la décision du 4 juillet 2002 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 10 juin 2003 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 6 juin 2005 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 22 novembre 2005 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 20 juillet 2006 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu les délibérations de la commission en date du 16 janvier 2007, du 18 juin 2007 et du 9 juillet 2007 ; Considérant lexamen entrepris de lévolution des caractéristiques techniques, des pratiques de copie privée et du marché de certains supports numériques denregistrement ; Considérant que la commission a réuni les éléments dinformation et dappréciation nécessaires et suffisants pour lui permettre, au vu de ses délibérations et décisions précédentes, de fixer les montants de rémunération pour copie privée due aux ayants droit des oeuvres fixées sur des phonogrammes ou des vidéogrammes ou sur tout autre support au titre de lutilisation de nouveaux supports denregistrement hybrides amovibles constitués par les cartes mémoires, les clefs USB et les supports de stockage externes à disque ;
Considérant que la commission a réuni les éléments dinformation et dappréciation nécessaires et suffisants pour lui permettre, au vu de sa décision no 1 du 4 janvier 2001 modifiée, de réviser le montant de la rémunération pour copie privée due aux ayants droit au titre des DVD enregistrables ; Considérant quelle entend par ailleurs poursuivre dans la suite de ses travaux les études et analyses complémentaires lui permettant, en tenant compte de lévolution des technologies, des matériels, des usages de consommation, des pratiques denregistrement et de copie privée, de procéder, le cas échéant, à la révision de ses décisions antérieures, à lintégration de nouveaux bénéficiaires de la rémunération ou à lélection de nouveaux types de supports denregistrement,
Décide :
Art. 1er. − Sont éligibles à la rémunération due au titre des articles L. 311-1 et suivants du code de la propriété intellectuelle les supports denregistrement hybrides amovibles tels que définis ci-après :
les cartes mémoires ;
les clefs USB ;
9 septembre 2007 JOURNAL OFFICIEL DE LA RÉPUBLIQUE FRANÇAISE Texte 15 sur 49
les supports de stockage externes à disque utilisables directement avec un micro-ordinateur personnel, cest-à-dire sans quil soit nécessaire de leur adjoindre un équipement complémentaire hormis les câbles de connexion et dalimentation.
Art. 2. − Selon les supports susvisés, le montant de la rémunération est assis sur une capacité denregistrement nominale faisant lobjet :
dune pondération selon le taux de copiage retenu par la commission à partir des informations portées à sa connaissance sur les pratiques de copie privée doeuvres protégées relevant de chacun des domaines sonore, audiovisuel, écrit et image fixe ;
dun coefficient de conversion horaire des capacités nominales correspondant aux pratiques de compression reconnues ;
dun abattement correspondant à la proportion du support non utilisée par le copiste, telle que définie à partir des informations portées à la connaissance de la commission sur les caractéristiques techniques des
supports et les usages en copie privée ;
dun abattement correspondant à la possibilité que lesdits supports soient utilisés conjointement avec dautres supports sur lesquels une rémunération aurait été perçue au profit des ayants droit ;
dun abattement prenant en compte la grande capacité de certains supports. Par application des règles susvisées, le montant de la rémunération unitaire est fixé par type de support et par palier de capacité conformément aux tableaux annexés à la présente décision.
Art. 3. − Les déclarations faites par les redevables aux sociétés chargées de percevoir la rémunération devront mentionner de façon distincte, pour chaque catégorie de support, le nombre de supports assujettis à la rémunération ainsi que, pour chacun deux, leur capacité denregistrement. La capacité denregistrement desdits supports est présumée être celle déclarée par le redevable concerné. Les modalités de versement des rémunérations arrêtées par la présente décision sont celles prévues par les dispositions de larticle 6 de la décision du 30 juin 1986 susvisée.
Art. 4. − Pour les supports denregistrement du type de ceux mentionnés aux tableaux figurant en annexe, dont les caractéristiques techniques et les pratiques dutilisation ne diffèrent de celles des supports entionnés auxdits tableaux que par une capacité nominale supérieure denregistrement, la rémunération prévue pour la capacité nominale maximale des supports mentionnés auxdits tableaux sera appliquée à titre conservatoire, dans lattente de la fixation dune rémunération spécifique pour cette capacité nominale denregistrement.
Art. 5. − Le taux de rémunération pour copie privée au titre des DVD Ram, DVD R data et DVD RW data est fixé à 21,27 pour 100 Go, soit 1 pour 4,7 Go.
Art. 6. − Le taux de rémunération due par type de supports annexé à la décision du 6 décembre 2001, modifiée par les décisions du 6 juin 2005 et du 20 juillet 2006 susvisées, est ainsi modifié :
La ligne :
DVD Ram, DVD R et DVD RW data... 23,40 100 Go est remplacée par la ligne :
DVD Ram, DVD R et DVD RW data... 21,27 100 Go
Art. 7. − La présente décision sera publiée au Journal officiel de la République française et entrera en vigueur à compter du premier jour du mois suivant sa publication.
Fait à Paris, le 9 juillet 2007.
Pour la commission :
Le président,
T. DALBIS
9 septembre 2007 JOURNAL OFFICIEL DE LA RÉPUBLIQUE FRANÇAISE Texte 15 sur 49
A N N E X E
TABLEAUX DE RÉMUNÉRATION DUE EN APPLICATION DE LARTICLE 2
Tableau de la rémunération due sur les cartes mémoires non dédiées
RÉMUNÉRATION
en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
(1 Go = 1 024 Mo)
0,144 Inférieure ou égale à 512 Mo.
0,090 Supérieure à 512 Mo et inférieure ou égale à 2 Go.
0,072 Supérieure à 2 Go et inférieure ou égale à 5 Go.
0,062 Supérieure à 5 Go et inférieure ou égale à 10 Go.
0,059 Supérieure à 10 Go et inférieure ou égale à 16 Go
.
Tableau de la rémunération due sur les clefs USB non dédiées
RÉMUNÉRATION en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
(1 Go = 1 024 Mo)
0,300 Inférieure ou égale à 512 Mo.
0,225 Supérieure à 512 Mo et inférieure ou égale à 1 Go.
0,180 Supérieure à 1 Go et inférieure ou égale à 2 Go.
0,144 Supérieure à 2 Go et inférieure ou égale à 5 Go.
0,130 Supérieure à 5 Go et inférieure ou égale à 10 Go.
0,125 Supérieure à 10 Go et inférieure ou égale à 16 Go.
Tableau de la rémunération due sur les supports de stockage externes à disque utilisables directement avec un micro-ordinateur personnel, cest-à-dire sans quil soit nécessaire de leur adjoindre un équipement complémentaire hormis les câbles de connexion et dalimentation
RÉMUNÉRATION en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
0,0597 Inférieure ou égale à 80 Go.
0,0507 Supérieure à 80 Go et inférieure ou égale à 120 Go.
0,0403 Supérieure à 120 Go et inférieure ou égale à 160 Go.
0,0333 Supérieure à 160 Go et inférieure ou égale à 200 Go.
0,0272 Supérieure à 200 Go et inférieure ou égale à 320 Go.
0,0237 Supérieure à 320 Go et inférieure ou égale à 400 Go.
0,0200 Supérieure à 400 Go et inférieure ou égale à 1 000 Go
Indien de consumptie en dus de BTW en accijnsontvangsten voldoende toenemen, zit er zelfs een verlaging van het BTW-tarief naar een gemiddeld Europese niveau van 19% in. Een laag BTW-tarief is belangrijk voor onze kleinhandel.
...
De accijnzen op brandstoffen moeten naar omlaag.
We hadden dus ook niet anders verwacht... Dus lekker met zn allen nog méér CO² uitstoten... Hélaas-hélaas voor de LDD, integendeel de accijnzen op brandstof moeten naar omhóóg !! Mààr, door eventueel de autobelasting af te schaffen ~voor energiezuinige & milieu-vriendelijke kleine wagens~ verplaats je de belasting wél van het bezit van een auto naar het verbruik van een auto : dus iemand die een auto bezit kan zélf beslissen hoeveel belasting hij of zij betaalt, naarmate men vaker al eens de fiets neemt om naar de bakker te gaan !
Nieuwe vormen van indirecte fiscaliteit moeten in de plaats komen: een kilometerheffing die rekening houdt met de mate aan uitstoot van schadelijke gassen en vervuilende deeltjes. Vaste heffingen in de sector van het vervoer moeten verdwijnen. In de sector van de woningen, moet de huidige vastgoedfiscaliteit wijken voor heffingen op het gebruik van energie.
Kijk hier hebben we weer zo een tegenstrijdigheid die ~typisch eigen aan~ in het ganse LDD-programma te pas & te onpas opduiken... Het zijn al bij al ook tegenstrijdigheden die er ons op wijzen dat dit een programma is, volkomen gesneden & op maat gemaakt van de ″rijken″ & de ″super-rijken″ van onze samenleving. Enerzijds moeten de accijnzen op brandstoffen naar beneden of anders uitgedrukt : men vermindert de heffing op de energie een lijntje verder moet dan de huidige vastgoedfiscaliteit wijken voor energieheffing Bovendien weet elke kleuter dat dit soort maatregelen in het vastgoed neerkomt op een aderlating van de zwakste groep huiseigenaars... namelijk de eigenaars die onvoldoende middelen hebben om hun eigendom energiezuinig te maken, terwijl de ″rijken″ & de ″super-rijken″ dat weer probleemloos kunnen doen maar aan dat trukje van de foor hadden we ons reeds verwacht !!... Nog maar eens, wéér àlles voor de ″rijken″ & niets voor de middenklasse, laat staan voor de zwaksten van onze samenleving... Het zijn immers dezelfde ″rijken″ & ″super-rijken″ die gemakkelijk een Porsche Cayenne met extra propere roetfilter zullen kunnen kopen die dan wel wat meer verbruikt... maar vermits de accijnzen dan toch naar beneden gaan terwijl de bestuurder van de Kia & de Dacia Ach-ach, het wordt ééntonig
...& Tussen twee regels door vinden we natuurlijk ook iets voor de vervoersector... ook dààr moeten àlle heffingen verdwijnen... alternatieven zoals vervoer over water & per trein komen hier ~uiteraard~ niet aan bod...
Afbouw van de belasting op arbeid
Vandaag financiert de sociale bijdrage (van werknemers enerzijds, maar vooral van werkgevers anderzijds) voor ongeveer 75% de ganse sociale zekerheid. Dit is onhoudbaar.
Het zal u binnenkort hélemààl duidelijk worden wat de SZ voor de LDD nog wèl inhoudt... & dat zal van een tó-tààl àndere orde zijn, dan de huidige bestaande... als we nog tenminste van "enige" Sociale Zekerheid zullen kunnen spreken... & wie dat àllemààl betaalt zal u dan ook duidelijk zijn... u mag nu alvast beginnen met gokken !!...
Arbeid belasten is in alle geval in wezen pervers. Arbeid is de voornaamste bron van economische groei. Het consultancybureau McKinsey heeft berekend dat een daling van de werkgeversbijdragen aan de SZ met 44% tot 400.000 nieuwe jobs zou opleveren.
Het is al bij al in wezen nog perverser, mensen te laten werken voor een zéér laag loon & onder slechte werkomstandigheden & dat alleen maar omdat een werkgever telkens opnieuw ~nog~ méér winst wil maken ! ...& Hoe "pervers" de LDD is, zal hier binnen aanzienlijke tijd wel ~snel~ duidelijk worden, als het intussen al niet ~voor de meesten~ duidelijk is geworden !! Als arbeid dan toch de belangrijkste vorm is & wezenlijk onontbeerlijk is voor enige economische groei, is het niet verkeerd van uw "werkmensen" ~zij dat het arbeiders of bedienden zijn~ tenminste te respecteren door ze goed te verlonen.
Wat de prognoses & de zaligmakende voorspellingen van consultancy-bureaus betreft... wij stelle daar zo onze vragen bij... Net als bij de zogezegde 400.000 nieuwe jobs die nu eens plots pardoes uit de lucht komen vallen. Wat de LDD hier eigenlijk niet verteld, is...
# dat ze de huidige bestaande SZ liever compleet afgeschaft zag...
# dat ze iedere hardwerkende Belg het liefst vanal zelf zag opdraaien voor zijn eigen SZ (maar dat wordt u later nog duidelijker !)
# dat men liefst vanal zomaar mensen kan aannemen ZONDER enige patronale bijdrage (dat wordt u eveneens later ook duidelijker !)
# ...
Kortom, terug naar het einde van de 19de Eeuw... Sja, zo krijgen wij er ook wel 400.000 aan 't werk !! ...& desnoods zullen we dat werk of wat voor werk moet doorgaan, dan ook wel ter plekke uitvinden !!
Laat het duidelijk zijn dat de afgelopen 2 - 3 decennia, er steeds opnieuw rond het half miljoen ~500.000~ werklozen waren & altijd zijn geweest... dàt àlle voorgaande regeringen daar van de eerste tot de laatste allemaal dure beloftes rond gezworen hebben om daar nu eens voor eens & voor altijd verandering in te brengen... met als enigste resultaat... Dàt er van tijd tot tijd eens ~op papier~ langs "hier" 100.000 banen werden geschapen, terwijl er langs "dààr" dan weer ~jammer genoeg~ 200.000 banen verloren gingen... Dat de "werkloosheidscijfers" weliswaar daalden... maar dat dat dit meer te wijten was aan rekenkundige trukjes die werden toegepast, dan door de gecreëerde banen... & dat in het overgrote deel van de gevallen die "werkloosheidscijfers" enkel & alleen KUNSTMATIG daalden, omdat er mensen gewoon werden geschorst, die daarmee ook verdwenen uit de statistieken !! Laat ons elkaar daar vooral géén blaasjes in wijsmaken !! ...& Voor de zoveelste maal willen wij beklemtonen : & dàt ondanks àlle dikke vette cadeaus die er onder allerlei vormen door de verschillende regeringen telkenmale opnieuw werden uitgedeeld aan het patronaat & de industrie !!
...
In het LDD-programma gaan we veel verder dan 44%. In BBP-termen voorzien we een daling met 60%.
Deze hoge bijdragen financieren wel wat belangrijke zaken zoals pensioenen, ziekteverzekering & men verkeert telkens in geldnood dus een daling met 60% betekent overduidelijk het mes zetten in deze materie, tenzij het manna toch vanuit de hemel neer zou dalen ?!... Dus de 400.000 jobkes die hierdoor zullen gecreëerd worden interesseren ons dus persoonlijk bitter weinig !! Mogen we er trouwens op wijzen dat die 400.000 jobkes ~wathever tey are~ zéér moeilijk zullen ingevuld geraken... tenzij men natuurlijk de goedkope werkkrachten van elders wenst te importeren
...
"De papieren versie"
Om het u wat makkelijker te maken & vooral om het wat overzichtelijk te houden ~want het is tenslotte een hele turf geworden~ zullen we hier voortaan onze bijgewerkte papieren versie van "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV" erbij zetten, kwestie mocht u de voorgaande afleveringen gemist hebben, dat u deze hier onmiddellijk in terug vindt.
...
Je kunt dus dit document in pdf-vorm ~uiteraard probleemloos af te printen~ downloaden via onderstaande link...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-f1
Pestbelastingen
Wij willen af van de pestbelastingen, dit zijn belastingen die gemeenten heffen louter omdat ze extra ontvangsten willen genereren, maar hierdoor het bedrijfsleven in moeilijkheden brengen.
...& niet alleen het bedrijfsleven, dit gaat net zo goed op voor de gewone burger...
...Màààrr hoe langer hoe meer krijgen we de indruk dat de ″doodgewone″ brave "hardwerkende burger" bij de LDD uitgesloten wordt van alle geneugten... In simpele bewoordingen gezegd, in die brave hardwerkende burger is men enkel geïnteresseerd als die geld opbrengt... voor jullie wel te verstaan !
LDD wil dat de gemeenten (stads- en streekgewesten), lokale opcentiemen kunnen heffen op de vennootschapsbelasting. Dit is verantwoord omdat de fiscale druk uit opcentiemen altijd redelijk is. Het is een extra percentage geheven boven op de verschuldigde belasting berekend op basis van het resultaat van de vennootschap. Doet de onderneming het bepaalde jaren minder goed, dan riskeert ze niet door blinde lokale belastingen nog meer kopje onder geduwd te worden.
Elke andere vorm van lokale fiscaliteit die ondernemingen treft de zogenaamde pestbelastingen wordt ontmoedigd. Zulke belastingen zouden niet meer kunnen, louter en alleen om ontvangsten van de gemeentekas te genereren.
Hier kunnen inderdaad wel een paar zinnige & terechte vragen gesteld worden over het aantal belastingen die er in Belgistan worden geheven, maar dat geldt dan niet alleen voor de bedrijven &/of zelfstandigen, maar net zo goed voor de gewone burger. ...& Omdat we geenszins van slechte wil zijn, citeren we zelfs eventjes het VBO in deze :
″Enkele algemene resultaten van het onderzoek : bedrijven in België betalen in totaal liefst 63 heffingen zelf, en innen nog eens 32 belastingen of bijdragen voor rekening van de verschillende overheden
Hoe kunnen we dit garanderen? De opbrengsten van ondernemingsbelastingen worden in mindering gebracht van de overdrachten die lokale overheden ontvangen van de overheid (gemeentefonds, provinciefonds, enz.).
Anderzijds wil LDD dat gemeenten (in ons programma gaat het om Stads- of Streekgewesten) die als bedrijfsvriendelijk worden beschouwd, extra geld ontvangen uit het gemeentefonds.
...dit zou ook wel mogen opgaan voor andere zaken dan enkel & alleen maar het "bedrijfsvriendelijke" ...
Overige fiscale maatregelen
Wij zijn radicaal gekant tegen elke vorm van vermogensbelasting of
meerwaardebelasting in de personenbelasting omdat op het vormen van vermogen al belastingen werden geheven. De bestaande moeten opnieuw afgeschaft worden.
...
...& ook hier luiden er andere klokken & dan nog wel vanuit de rechtse hoek :
...
Personenbelasting verlagen, was kapitale fout"
15/02/2007 - 09:00
Premier Guy Verhofstadt verschuift de lasten op arbeid naar milieuheffingen om het broeikaseffect te lijf te gaan. Intussen laat hij zijn begroting ontsporen. Hij had beter de vennootschapsbelasting verlaagd en de sociale zekerheid hervormd, zegt internationaal belastingspecialist Frans Vanistendael.
Op 9 februari buigt de Nationale Klimaatcommissie zich over nieuwe maatregelen om bijna 5 miljoen ton minder CO2 uit te stoten. Intussen breekt Guy Verhofstadt (VLD) een lans voor Kyoto Plus, dat de strijd tegen het broeikaseffect moet versterken. Aansluitend op het nieuwe rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) wil de premier de belastingen op arbeid verschuiven naar milieuheffingen. Maar Frans Vanistendael, hoogleraar Belastingrecht aan de KU Leuven en internationaal belastingexpert van het advocatenkantoor Loyens, pleit voor bescheidenheid: "Als amateur-meteoroloog weet ik dat je de natuur niet kunt dwingen. Een wijziging van ons gedrag zal geen verschil maken. Als er echt een opwarming aan de gang is, kunnen wij die evolutie niet tegenhouden. Anderzijds kunnen we het ons niet veroorloven niets te doen. In de meteorologie is een verschil van een graad Celsius soms van levensbelang."
Toch maakt Vanistendael (de broer van schrijver Geert van Istendael) zich meer zorgen om de openbare financiën van ons land. In de laatste editoriaal van het Algemeen Fiscaal Tijdschrift vorig jaar - "après nous le déluge" - beschuldigt Vanistendael de regering van slechte loodgieterij. "De jongste begrotingen zijn van een ondraaglijke lichtheid. Ondanks de stijgende belastingopbrengsten en de lage rentevoeten slaagt paars er enkel in een budgettair evenwicht te realiseren dankzij eenmalige maatregelen, die de lasten naar de toekomst verschuiven. En het belangrijkste verlies is nog niet in de begroting 2007 ingecalculeerd: de hervorming van de personenbelasting in 2004."
TRENDS : Zijn debudgetteringstechnieken niet van alle tijden?
VANISTENDAEL (KU LEUVEN, LOYENS) :"Ja, maar de manier waarop het nu gebeurt en het volume kent geen voorgaande. De oorzaak ligt in de vermindering van inkomsten uit de personenbelasting als gevolg van de tariefverlaging die deze regering heeft doorgevoerd. Dat is een kapitale fout geweest, die de schatkist jaarlijks bijna 3 miljard euro kost. Zo'n groot gat heeft nog geen enkele regering in de begroting gekapt. Daar betaalt ze de prijs voor. Zonder deze maatregel zaten we met een budgettair overschot om de problemen van de toekomst aan te pakken."
TRENDS : De vergrijzing hangt als een zwaard van Damocles boven ons hoofd?
VANISTENDAEL : "Inderdaad. De babyboomgeneratie gaat met pensioen. Dit betekent dat de hoge lonen op het einde van de loopbaan worden vervangen door lage pensioenen, eventueel aangevuld met extralegale vergoedingen. Maar ze compenseren nooit volledig het bedrag van de lonen. Daardoor dalen de fiscale ontvangsten van de personenbelasting, ook al omdat de pensioenen van een gunstiger belastingregime genieten. In het begin zal dit effect enigszins worden gecamoufleerd door de (relatief lage) heffing op de uitkering van pensioenkapitalen. Na enkele jaren zullen de gevolgen zich opstapelen. De lonen van de jongeren die tot de arbeidsmarkt toetreden, leveren niet dezelfde belastingopbrengsten als de lonen van de ouderen die met pensioen gaan. Samen met de btw is de personenbelasting de voornaamste bron van overheids-inkomsten in ons land. De vraag is: hoe zal de regering dit verlies opvangen?"
TRENDS : Met een vermogensbelasting?
VANISTENDAEL : "De vermogensbelasting als een jaarlijkse belasting op het nettovermogen is de laatste jaren in veel landen afgeschaft. Er zijn andere vormen van onrechtstreekse belasting op kapitalen - zoals de onroerende, maar ook de roerende voorheffing. Zowel wat grondslag als tarief betreft, ligt deze fiscaliteit op hetzelfde niveau als dat van onze buurlanden. Probleem is dat vele belastingplichtigen eraan ontsnappen. Maar hier proberen de Europese spaarrichtlijn en de internationale antiwitwasregels een stokje voor te steken. Laten we eerst de gevolgen van deze maatregelen - een verschuiving van de fiscale druk van arbeid naar kapitaal - afwachten, vooraleer we de lasten op het vermogen verhogen. Jammer genoeg tonen de voorstellen die in bepaalde kringen circuleren, aan dat links nog altijd niets heeft geleerd van de fiscale excessen eind jaren zeventig, toen het maximumtarief nog 72 % op alle inkomsten (ook uit vermogen) bedroeg. Met de gemeentelijke opcentiemen en de tijdelijke solidariteitsbijdragen erbij kwam je zelfs aan 90 %. Niet verwonderlijk dat toen slechts 10 % van de belastingplichtigen het verschuldigde bedrag op de inkomsten uit vermogen betaalde."
TRENDS : Nochtans zijn de voorwaarden voor de invoering van een vermogensbelasting nog nooit zo gunstig geweest, schreef u drie jaar geleden.
VANISTENDAEL : "De technische voorwaarden worden een voor een gerealiseerd. Het bankgeheim is doorbroken, de effecten aan toonder worden afgeschaft en de financiële instellingen moeten informatie van hun klanten aan de overheid doorgeven. Maar dat wil niet zeggen dat er ooit een vermogensbelasting komt. Zeker in het vooruitzicht van de verkiezingen zal geen enkele politieke partij, behalve de Partij van de Arbeid, voor deze maatregel pleiten. Wel worden inkomsten uit beleggingen steeds meer belast - zoals de heffing op beveks of levensverzekeringen (Tak 21 en 23) - om de discrepantie tussen lasten op arbeid en kapitaal te verkleinen en de afbrokkeling van de belastbare basis in de personenbelasting te compenseren."
TRENDS : Zijn lagere tarieven voor kapitaalbelastingen niet onrechtvaardig, omdat inkomsten uit vermogen niet voortvloeien uit persoonlijke inspanningen?
VANISTENDAEL : "Dat argument stamt uit de negentiende eeuw. De belastingtarieven worden niet bepaald volgens de inspanningen die iemand moet leveren om zijn inkomen te verwerven. Zeelui, mijnwerkers en bouwvakkers krijgen geen lager tarief omdat ze harder moeten werken voor hun loon. Renteniers moeten niet werken, maar brengen wel permanent een economisch offer om hun kapitaal te laten renderen. Het geld dat ze beleggen, kunnen ze namelijk niet gebruiken voor leuke dingen zoals vakanties, etentjes of terreinwagens. Er staat dus wel een economische tegenprestatie tegenover de vergoeding voor het gebruik van het kapitaal: in plaats van onmiddellijke consumptie wordt het kapitaal gebruikt om te voldoen aan andere behoeften. Bovendien is voor de meeste mensen het vermogen opgebouwd uit inkomsten uit arbeid, die in het verleden al aan een zware belasting zijn onderworpen. Dat wil niet zeggen dat vermogen niet belast mag worden. Wel moet het tarief niet noodzakelijk even hoog liggen als de belasting op inkomen uit arbeid. Ten slotte bestaat de last op arbeidsinkomen in de eerste plaats uit sociale bijdragen, die recht geven op tegenprestaties (werkloosheid, pensioen, ziekteverzekering). Zij komen, met uitzondering van de kinderbijslagen, vooral de lagere inkomenscategorieën ten goede. Belastingen op inkomsten uit vermogen leveren geen enkele individuele tegenprestatie op in de sociale zekerheid."
TRENDS : Maar dit socialezekerheidsstelsel stevent toch recht op een failliet af?
VANISTENDAEL :"Ja, maar daar doet de regering helaas niets aan. Wel heeft ze de personenbelasting verlaagd. Het effect van deze maatregel op de economische groei blijft echter beperkt, omdat ons land grotendeels van de export leeft. Een verbetering van de internationale concurrentiepositie werpt veel meer vruchten af. Daarom kan je beter de arbeidskosten verminderen. Dat is geen probleem van de personenbelasting, maar van de sociale zekerheid. Aan dit stelsel wordt jammer genoeg niet geraakt. Probleem is dat deze private sociale verzekering taken op zich neemt die niets met arbeid te maken hebben, maar wel door heffingen op arbeid worden gefinancierd. Denk bijvoorbeeld aan de kinderbijslag en de gezondheidszorg. Daarom kampt het regime, als je de fiscale ontvangsten niet meerekent, met een jaarlijks tekort van 30 %. Belastingbetalers delgen deze put, maar krijgen geen inspraak. Waarom moeten gepensioneerden bijvoorbeeld geen sociale bijdragen betalen? De organisatie en controle van de sociale zekerheid blijft in handen van de sociale partners. Als voormalig lid van de Hoge Raad van Financiën pleit ik al meer dan twintig jaar vruchteloos voor een grondige hervorming van dit systeem. Maar de vakbonden en het patronaat voelen niet veel voor dit debat. Door de financiële stromen te wijzigen, zou je aan hun beslissingsbevoegdheid raken en zou een gedeelte van de beslissingen worden onderworpen aan politieke arbitrage vanuit alle sectoren van de overheid. Dat willen ze niet."
TRENDS : Intussen pleit Unizo voor een tarief van 20 %.
VANISTENDAEL : "Ik sta daar volledig achter. De aanslagvoet in Duitsland ligt sinds begin dit jaar op 25 % en ze plannen een verdere daling naar 18 of zelfs 15 % in 2008. België zal deze trend moeten volgen om economisch te kunnen overleven. Daarom pleit ik voor een degressief tarief in de vennootschapsbelasting en niet een progressief tarief, zoals Unizo voorstaat. Geen lagere aanslagvoeten voor kmo's - zoals nu - maar voor grote bedrijven, die aan internationale concurrentie onderworpen zijn. Kleine ondernemingen met enkele werknemers - zoals de bakker om de hoek - opereren vooral op lokaal vlak en hebben geen last van de globalisering. Zij kunnen gerust meer betalen. Nu ligt voor zelfstandigen de fiscale druk dubbel zo hoog in de personenbelasting als in de vennootschapsbelasting. Dit extreme onevenwicht verklaart ook de opmars van de zogenaamde managementvennootschappen, wat verkapte arbeidscontracten zijn. Bovendien betalen ze geen sociale bijdragen. Gewone werknemers en ambtenaren hebben die uitvalsweg niet."
TRENDS : Moeten de sterkste schouders niet de zwaarste lasten dragen?
VANISTENDAEL : "Grote ondernemingen maken relatief gezien niet de grootste winsten. Bovendien hebben zij te kampen met de felste wereldwijde competitie. Hun producten en diensten kunnen makkelijk worden verplaatst. Daarom moeten ze kunnen genieten van dezelfde lage tarieven als in het buitenland, zoals Ierland (12,5 %)."
TRENDS : Kan naar het voorbeeld van de Oost-Europese vlaktaks het mes worden gezet in de talrijke vrijstellingen?
VANISTENDAEL :"Internationaal vindt een algemene tariefdaling plaats. Ook zou de vermindering van het aantal vrijstellingen een goede zaak zijn. Maar je moet wel opletten dat je zo geen dubbele belastingen creëert. Wat de personenbelasting betreft, pleit ik voor een vlaktaks met een proportioneel tarief van 50 % en een drastische verhoging van het belastingvrije minimum tot ongeveer 11.000 euro. Zo kunnen alle bijzondere regimes voor vervangingsinkomens - inclusief pensioenen - en het huwelijksquotiënt worden afgeschaft. Dat is niet asociaal. Dankzij de aanzienlijke vrijstelling betalen de lage inkomens praktisch geen belastingen meer en de werkende gezinnen uit de lagere looncategorieën houden netto meer over dan de niet-actieven. Zo los je het probleem van de werkloosheidsval op. De afschaffing van alle vrijstellingen lijkt mij politiek niet haalbaar, maar je kan daar wel een maximumbedrag op plakken. Na verloop van tijd zullen een aantal vrijstellingen dan vanzelf verdwijnen, met een enorme vereenvoudiging van de aangifte tot gevolg."
TRENDS : Zit het ministerie van Financiën in een crisis, zoals de vakbonden beweren?
VANISTENDAEL :"De fiscus heeft geen tijdelijke crisismanager à la Karel Vinck nodig, zoals begrotingsminister Freya Van den Bossche (SP.A) stelt. Wel een vaste bewindsman of -vrouw, die aandacht heeft voor goed bestuur. Een staatssecretaris van Financiën zou die rol kunnen vervullen, op voorwaarde dat het geen voorwendsel wordt om de belastingwetgeving politiek te verkavelen onder drie personen (Financiën, Begroting en Belastingen), die behoren tot drie verschillende politieke partijen. De eerste opdracht is paal en perk stellen aan de voortschrijdende politisering en de beroepsbekwaamheid en -integriteit centraal stellen. De tweede opdracht is het personeel reorganiseren en efficiënter inzetten, en eventueel aanvullen met ontbrekende professionele krachten. De derde opdracht is het volledig doorvoeren en gebruiken van de informatisering in al haar aspecten. De laatste opdracht is het moderniseren van de wetgeving over controle en onderzoek. Dat is geen opdracht van een of twee jaar, maar een permanente opdracht op langere termijn, die het best wordt toevertrouwd aan een specialist."
TRENDS : Op 30 september gaat u met pensioen. Wat zijn uw plannen?
VANISTENDAEL :"Ik heb een opdracht aanvaard om twee dagen per week te werken als academic chairman van het International Bureau of Fiscal Documentation in Amsterdam. Voorts zal ik zo lang mogelijk - al dan niet als gastprofessor - het belastingrecht blijven volgen. Ten slotte hoop ik nog een paar dagen per week gewoon thuis te zijn voor familie, poëzie, muziek en het bestuderen van weerkaarten."
HIVA-studie over vermogensbelasting en fiscale amnestie
Het is in Europese regeringskringen blijkbaar hip, allerlei voorstellen en initiatieven inzake fiscale amnestie. De Belgische regering is er van overtuigd dat dankzij de regeling van de eenmalig bevrijdende aangifte fiscale zondaars hun zwarte centen opnieuw -gewit en wel- in de Belgische economie zullen pompen en meteen ook de hongerige schatkist zullen spijzen. Duitsland en Italië hadden al voorheen dergelijke maatregelen op de rails gezet. En ook in Frankrijk borrelt dit idee opnieuw op.
Het resultaat van de Belgische fiscale amnestie is op dit moment nog niet bekend. Zullen de vooropgestelde miljarden vooral spookmiljarden blijken te zijn? Wat zijn de nadelige gevolgen van de hele operatie? Of is het uiteindelijk allemaal veel geblaat en weinig wol? Heel wat vragen staan nog open. Toch vroeg het ACV aan het HIVA (Hoger instituut voor de arbeid, onderzoeksinstelling verbonden aan de KUL) om te onderzoeken hoe het nu gesteld is met de discussie over de kapitaalinkomstenbelasting en de vermogensbelasting in België en Europa. En wat de invloed de fiscale amnestie op deze discussie is. De resultaten van de studie "Zonder pardon. Spaarfiscaliteit, vermogensbelasting en fiscale amnestie" werden gepresenteerd tijdens een studiedag. Hieronder vind je de belangrijkste conclusies en kan je de volledige studie nalezen.
1. België heeft steeds een bescheiden rol weggelegd voor kapitaalinkomstenbelastingen en vermogensbelastingen. Het aandeel in de totale inkomsten van de overheid en als percentage van het nationaal inkomen is relatief laag.
2. Als men een ruimere definitie hanteert van belasting op niet arbeid blijft dat beeld behouden, verslechtert de relatieve last op de factor arbeid in de jaren 80, maar valt ook op dat de marge om de belastingen te verhogen beperkt is. Deze beperking valt zowel op omwille van de buitenlandse vergelijkspunten, als omwille van het optreden van ontwijkend zoniet ontduikend gedrag in eigen land. Op het einde van de jaren 90 is vooral onder invloed van de gestegen vennootschapsbelasting de impliciete belastingdruk op kapitaal gestegen.
3. Het verruimen van de belastbare basis door zoveel mogelijk inkomens of vermogenscomponenten te vatten is het enige alternatief.
4. Ook hier heeft België geen voortrekkersrol gespeeld. Ondermeer in het kader van het nationaal werkgelegenheidsbeleid valt op dat een strategie van belastingverlaging op inkomen uit arbeid en verlaging van de parafiscale druk, niet of onvoldoende gepaard ging met het zoeken naar alternatieve inkomsten, ondanks het feit dat de richtsnoeren van de EU daar aanleiding konden toe geven. Mogelijkheden om meer eco-fiscaliteit, kapitaalinkomstenbelasting, strijd tegen de fraude en betere inning te organiseren, komen maar langzaam op gang.
5. Op het vlak van de kapitaalinkomstenbelasting is de kost van het niet belasten nog altijd aanzienlijk en wordt geraamd op 11,5 miljard euro tegenover een belasting van 14,3 miljard euro.
6. Een aantal van deze vormen van niet belasten zijn verantwoord vanuit bepaalde sociaal economische doelstellingen als aanmoedigen van het spaarwezen in het algemeen, de woonpolitiek en het langetermijnsparen of voorzorgsparen, in casu het pensioensparen, in zijn meest ruime betekenis.
7. Zowel op het vlak van de tarieven als van de belastingbasis valt België op door zijn lage tarieven of het substantieel uitsluiten van diverse componenten van het vermogen en zijn inkomen voor belasting. Op andere domeinen als bepaalde tarieven van erfenisrechten kan men spreken van exuberante tarieven of quasi confiscatie. De correcties die men doorvoert getuigen nog niet van veel zin voor billijkheid of belasting naar draagkracht.
8. Tal van voorbeelden kunnen gevonden worden in het buitenland, binnen de EU of de OESO-landen, waarbij de tarieven van de belasting op kapitaalinkomsten hoger zijn.
9. Deze voorzichtigheid in België is, al dan niet terecht, ingegeven doordat wij als kleine open economie met een belastingparadijs over elke grens voor niet-ingezetenen voortdurend geconfronteerd waren met het gevaar van ontwijking en ontduiking.
10. De introductie van de Europese spaarfiscaliteit zal kortelings en ingrijpend hierin verandering brengen. België zal hieruit zijn voordeel halen.
11. Het federale beleid zal er nu dienen voor te zorgen dat de belastbare basis voor kapitaalinkomsten verder wordt verruimd. Niet alleen zal zij de Europees gedefinieerde/circulerende tarieven dienen te gebruiken, maar ook dient ondermeer de ontwijking via sicavs worden opgedoekt.
12. Om dit te maximaliseren heeft zij de fiscale amnestie niet nodig, afgezien van de onzekerheid of het enig substantieel reëel effect (in volume) zal hebben.
13. Op het vlak van fiscale moraliteit en burgerzin was het ook niet wenselijk aangezien het een vrijbrief was voor diegenen die in het verleden de belasting hebben ontdoken, wat een verkeerd signaal geeft naar de toekomst. Het schaadt in onze ogen het imago van de modelstaat België, waar vertrouwen in de overheid en strijd tegen fraude toch al laag scoren.
14. De geloofwaardigheid van het beleid - ook een belangrijke norm - (noem het Bundestreu) maakt dat op Vlaams niveau weinig ruimte bestond om de gevolgen voor haar belastingstelsel niet te accepteren, wat ook een feit werd: de nieuwe Vlaamse regering zal een gedoogbeleid voeren voor de fiscale amnestie die ook zal gelden voor de ontdoken erfenisrechten.
15. Het gewicht daarvan wordt echter geleidelijk gerelativeerd doordat een beweging op gang is gezet van verlaging van erfenisrechten, in eerste instantie van de schenkingsrechten. In het licht van een vergrijzende bevolking, waar de ouderen een nogal relevante belangengroep vormen voor deze vorm van fiscaliteit, alhoewel de volgende generaties de erfgenamen zijn, is dit onderscheid tussen schenkingsrechten en erfenisrechten niet houdbaar. Wanneer de ouderen zolang mogelijk de autonomie en controle (het spreekwoord niet uitkleden voor men naar bed gaat betekent volgens het woordenboek letterlijk niet bij zijn leven al zijn bezittingen verdelen) wensen te behouden is een beleid van verlaagde schenkingsrechten niet de gepaste weg, maar moet dit tot alle erfenisrechten veralgemeend worden.
16. Wanneer de erfenisrechten reeds in rechte lijn als zwaar worden aangevoeld, wat ook tot ontduiking bij kleine vermogens aanleiding geeft, geldt de onbillijkheid voor de zijlijn, en de exuberante tarieven die daar gelden. Het onderscheid in deze tarieven is op traditie maar zeker niet meer op moderne argumenten van draagkracht of billijkheid terug te brengen.
17. De op gang komende Europese harmonisering van de spaarfiscaliteit en de betere controle nationaal lijkt vooral het kleine spaarwezen en de middeninkomens te treffen. Fiscale constructies, vermogensplanning en ontwijking, in zowel vermogensbelasting, inkomensbelasting als erfenisrechten lijken verder aan belang te winnen.
18. Het Europees (en OESO) beleid inzake fiscale paradijzen, ongeoorloofde fiscale concurrentie en het niet belasten van spaarinkomsten lijkt op termijn succes te hebben. Het wordt hoog tijd dat men een gelijkaardige strategie in gang zet voor de fiscale ontwijkingsmechanismen die zelfs geen fiscale amnestie nodig hebben.
...& Laat het misschien bij deze ook duidelijk zijn, dat Jan & Mie Modaal daar ook een totaal andere mening over hebben...
...
Financieel Actie Netwerk op straat voor vermogensbelasting
By Marc-Antoon 06/06/2008 - 16:07
BRUSSEL Het Financieel Actie Netwerk (FAN) een samenwerkingsverband tussen ngo's, de beweging Attac en de twee grote vakbonden - betoogde vrijdag in Brussel voor een rechtvaardige fiscaliteit. Nu zijn het vooral de werkende mensen die belastingen betalen, niet de rijken. Wij vragen geen belastingsverlaging maar een belastingsverschuiving: van arbeid naar vermogens, zegt coördinator Eric Goeman. Het FAN stelt een 'drietrapsraket' aan maatregelen voor: de opheffing van het bankgeheim, het aanleggen van een vermogenskadaster, en het heffen van een vermogensbelasting.
Het idee dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen geldt vandaag niet voor ons belastingssysteem. De progressieve belasting is uitgehold, aldus Goeman. Het FAN stelde een lijst op van recente fiscale cadeaus aan de grote vermogens en ondernemingen. Van de notionele intrestaftrek over de fiscale amnestie tot het ontbreken van een vermogensbelasting: de overheid loopt vele miljarden mis. De betogers gaven die cadeaus symbolisch terug aan de ambtenaren van het ministerie van Financiën. Hun goede werk wordt volgens het FAN onmogelijk gemaakt door pesterijen, onderbemanning en slechte wetgeving.
Vermogensbelasting
Het resultaat van dit alles is een onevenwichtige financiering van de overheid. Bijna alle lasten worden op de schouders van de werknemers gelegd. Om daaraan te verhelpen pleit het FAN voor de heffing van een vermogensbelasting. Dat veronderstelt drie verschillende maatregelen. Eerst moet het bankgeheim worden afgeschaft. Pas dan kan de fiscus een vermogenskadaster aanleggen, zodanig dat ze niet alleen van onroerende maar ook van roerende goederen weet wie, wat, hoeveel en waar het zit. Alleen dan kan je beginnen nadenken over een vermogensbelasting, legt Goeman uit.
De kleine spaarder hoeft niet te vrezen, benadrukt hij: het FAN viseert slechts de fortuinen vanaf 1 miljoen euro. Als daarop een tax van 2 procent geheven wordt, levert dat 6,8 miljard euro per jaar op, rekent hij voor.
Koopkracht
Het FAN organiseerde deze manifestatie in aanloop naar de sociale actieweek rond koopkracht van de vakbonden, volgende week. Dalende koopkracht, dat zijn niet alleen stijgende prijzen in de supermarkt, legt Goeman uit. Het betekent ook dat steeds meer mensen steeds moeilijker toegang hebben tot sociale voorzieningen en openbare diensten. Dat het remgeld stijgt, dat de terugbetaling van medicijnen moeilijker wordt. Dat is ook 'koopkracht', en het kan bijgestuurd worden door fiscale herverdeling. Een goede dienstverlening, een goede gezondheidszorg, goed onderhouden scholen met goed betaald personeel,... al die zaken hebben te maken met fiscaliteit. Als men ons zegt: 'daar is geen geld voor', dan zeggen wij: 'er is wél geld, maar het wordt gewoon niet geïnd'.
We geven u bij deze ook nog eens de resultaten van de belastingsenquëte van attac Vlaanderen... Dan hebt u toch enig idee hoe de verschillende partijen tegen ~vermogens~ -belasting aankijken...
...
Resultaten belastingsenquête
5 partijen beantwoorden de rechtvaardige belastingsvraagjes
DE ANTWOORDEN
VRAAG 1. Zou uw partij, om te komen tot een doorzichtige en gelijke belastingbehandeling van alle inkomens (toepassing van artikels 10 en 11 van de Belgische grondwet) bereid zijn om vóór het einde van 2008 een einde te maken aan de aandelen aan toonder en het fiscale bankgeheim op te heffen ?(*)
(*)toelichting : We bedoelen hiermee het afschaffen van artikel 318 van het WIB en artikel 62bis van het BTW-wetboek, het oprichten van een register van de bankrekeningen, en het invoeren in het WIB van de verplichting voor financiële bemiddelaars om jaarlijks een nominatieve lijst van de begunstigden van financiële inkomsten op te stellen.
Antwoorden
SPa
Sp.a is er in de voorbij legislatuur in geslaagd om de effecten aan toonder af te schaffen. Vanaf 1 januari 2008 mogen in België geen effecten aan toonder (aandelen, obligaties, kasbons,...) meer worden afgeleverd. Voor effecten die reeds in omloop zijn, geldt een overgangsperiode. Na 31 december 2013 zijn de effecten aan toonder dan volledig afgeschaft.
Wij zijn ook voorstander om het bankgeheim af te schaffen.
Groen!
Uit ons programma : Groen! pleit voor een nauwere samenwerking tussen fiscus, politie en gerecht om fraude(urs) te achterhalen. Groen! wil meer preventieve maatregelen:
# de invoering van een vermogenskadaster;
# de afschaffing van de effecten aan toonder;
# het opheffen van het bankgeheim en
# het stoppen van financieel gunstbeleid van de federale regering dat grote bedrijven en multinationals bevoordeelt.
CD&V
CD&V kan zich vinden in de geleidelijke afschaffing van de effecten aan toonder. In de praktijk stellen wij vast dat steeds meer gebruik wordt gemaakt van een effectenrekening wat t.a.v. het bezit van effecten aan toonder aanzienlijke voordelen biedt. Zo beginnen banken steeds meer de werkelijke kosten door te rekenen voor de fysieke levering van de stukken. In die zin versnelt de afschaffing een maatschappelijk proces dat reeds aan de gang is.
CD&V kan dan ook instemmen met een wettelijke wijziging waardoor de dematerialisatie van effecten in ons land een feit wordt. Wij verwijzen trouwens naar Wet van 7 april 1995 tot wijziging van de wetten op de handelsvennootschappen, gecoördineerd op 30 november 1935 en tot wijziging van het koninklijk besluit nr. 62 van 10 november 1967 ter bevordering van de omloop van effecten, die CD&V destijds mee goedkeurde.
Alleen de wijze waarop de overgangsregeling in de wet van 2005 inzake de afschaffing van de effecten aan toonder wordt uitgewerkt, roept bij ons heel vragen op. De boetes die voorzien werden ingeval van vertraging (10% per jaar), zijn volgens CD&V niet verantwoordbaar door een fout van de eigenaar van het effect. Ook de Raad van State is die mening toegedaan. Vaak zal de vertraging immers het gevolg zijn van onwetendheid (bijv. erfgenamen die op verborgen effecten stoten). Bovendien moeten alle spaarders goed en tijdig geïnformeerd worden. Een publicatie in het Belgische Staatsblad alleen volstaat natuurlijk niet.
Daarnaast vindt CD&V dat in vergelijking met de wet van 24 juli 1921 op de ongewilde buitenbezitstelling van titels aan toonder, het ontwerp afbreuk doet aan het eigendomsrecht van de bezitters van dergelijke effecten. Dit niet alleen omwille van de boete, die in de feiten neerkomt op een confiscatie na 10 jaar, maar ook de gedwongen verkoop vanaf 1 januari 2015 van de niet omgezette effecten roept vragen op. Ten aanzien van effecten die niet op een gereglementeerde markt genoteerd worden, doet de verplichte verkoop van de eigendom op onevenredige wijze afbreuk aan het eigendomsrecht. De Koning kan dan wel de verkoop reglementeren, maar hij kan geen markt creëren. Wanneer er geen markt bestaat voor niet genoteerde effecten, is het zeer twijfelachtig of de rechthebbende ooit een juiste prijs voor zijn effecten zal ontvangen.
Tenslotte betreurt CD&V dat, in tegenstelling tot wat de Minister van Financiën naar aanleiding van een mondelinge vraag van CD&V-kamerlid Carl Devlies (15 maart 2005) had toegezegd, niets wordt ondernomen zodat de kleine spaarder een effectenrekening kan openen tegen de laagst mogelijke prijs.
Het fiscaal bankgeheim is voor CD&V overigens geen struikelsteen om de belastingcontrole en # inning op een meer efficiënte en gelijke wijze te organiseren. Zo bepleiten we onder andere de oprichting van een Comité F, om een gelijke behandeling van belastingplichtingen over heel het land te garanderen.
Pvda
De PVDA+ is volledig akkoord met het principe van een doorzichtige en gelijke belastingsbehandeling van alle inkomens en met een snelle invoering van beide essentiële maatregelen (alle waardepapieren op naam en afschaffing fiscaal bankgeheim).
In ons verkiezingsprogramma hebben we genoteerd:
België pronkt op de lijst van fiscale paradijzen die de Oeso opstelde. Maar dat paradijs is er niet voor iedereen. Volgens de Belgische afdeling van de Deutsche Bank is België zowel een fiscale hel als een fiscaal paradijs. Een hel voor wie leeft van een inkomen uit arbeid. (...) België is echter erg voordelig inzake belasting op roerende goederen. Dat fiscale paradijs is het resultaat van een reeks interessante maatregelen voor de grote fortuinen en voor de bedrijven:
1. Er is geen fortuinenbelasting;
2. Winsten bij de herverkoop van aandelen (meerwaarden) worden niet belast;
3. Inkomsten uit belegd geld worden niet bij het inkomen gevoegd voor de belastingsaangifte, maar worden apart belast aan een laag tarief (15%);
4. De vennootschapsbelasting wordt voortdurend verminderd zodat meer dividenden worden uitbetaald aan de aandeelhouders.
België is samen met Oostenrijk en Luxemburg het enige land in de Europese Unie dat weigert fiscale informatie uit te wisselen over financiële inkomens. Het bankgeheim staat nog ongeschonden overeind en grote fraudeurs hebben tot twee keer toe kunnen profiteren van een voordelige fiscale amnestie.
Met de huidige technologie is een fortuinenbelasting gemakkelijk in te voeren. Het is een kwestie van politieke wil. In Frankrijk, Spanje, Zweden, Finland, Griekenland, IJsland, Noorwegen en zelfs Zwitserland bestaat zon belasting.
Het komt eropaan een kadaster van de fortuinen op te stellen en het bankgeheim op te heffen. Deze twee maatregelen laten tegelijk toe de strijd tegen de fiscale fraude efficiënt te voeren. Door deze fraude verliest de Belgische schatkist naar schatting jaarlijks ongeveer 30 miljard euro. Oude studies van prof. Franck hebben aangetoond dat de 10% rijksten van de bevolking verantwoordelijk zijn voor 60% van het verlies door de fiscale fraude. Als men daar korte metten mee maakt, betaalt elk gezin ieder jaar 7.000 euro minder belastingen.
(zie 5. Fortuinenbelasting: een kwestie van sociale rechtvaardigheid)
CAP
ja
Spirit
De aandelen aan toonder worden vanaf 2008 afgeschaft. Het lijkt ons weinig zinvol om in de laatste maanden van 2007 nog vlug-vlug de regels te veranderen. Het zou ook geen teken van goed bestuur zijn.
Over het fiscale bankgeheim kan zeker worden gesproken. Het is trouwens nu al sterk uitgekleed. Van zodra er een vermoeden van fraude is, kan het bankgeheim niet meer worden ingeroepen. En in de laatste programmawet stond een bepaling die uitdrukkelijk zegt dat bankiers zich tegenover de invorderingsambtenaar - op het vlak van de inkomstenbelastingen - niet op het bankgeheim kunnen beroepen.
Open VLD
Open Vld is van mening dat de wet op de afschaffing van de effecten aan toonder onverkort moet uitgevoerd worden, binnen het voorziene tijdsschema. Al de betrokken actoren organiseren zich immers in functie van deze wet en uit respect voor de rechtszekerheid pleit Open Vld voor het behoud van de goedgekeurde regels terzake zonder nieuwe wetswijzigingen. Anderzijds is het zo dat ten gevolge van een hele reeks recente maatregelen het bankgeheim al aanzienlijk is uitgehold en de belastingadministratie bij het minste vermoeden van fraude toegang krijgt tot de financiële rekeningen van de belastingplichtige.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-f2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
VRAAG 2. Zou uw partij bereid zijn om een kadaster van alle soorten vermogens op te richten, d.w.z. naast het register van de lonen en onroerende goederen, ook een kadaster van de financiële eigendommen op te stellen?
Antwoorden
SPa
We hebben geen plannen om een algemeen vermogenskadaster op te richten.
Groen!
Uit ons programma : Groen! is voor een vermogensbelasting of belasting op groot kapitaal. De grote kapitalen (aandelen, kapitaal op rekeningen, geld, onroerend goed) en de inkomens uit vermogens willen we op een meer billijke wijze laten bijdragen aan de fiscaliteit en aan de sociale zekerheid. Er komt een belasting op vermogensinkomsten vanaf 500.000. De bestaande vermogensbelastingen worden hierbij herzien. Begeleidende maatregelen zijn onder meer: wetgeving die ervoor zorgt dat financiële instellingen roerende vermogens aan de belastingdiensten kenbaar maken (zoals ook de arbeidsinkomsten bij de staat bekend zijn); meer mensen en middelen voor de fiscale administratie; betere controle- en sanctiemechanismen. Op die manier kunnen we komen tot een vermogenskadaster, waardoor België op een geloofwaardige en efficiënte manier een grootkapitaalbelasting kan invoeren.
CD&V
Vooreerst merkt CD&V op dat er geen register is van de lonen. De loongegevens worden enkel uitgewisseld tussen de werkgever en de fiscus. Zij worden niet centraal bijgehouden waar zij raadpleegbaar zijn door derden. Dit zou strijdig zijn met het beroepsgeheim en de wet op de privacy.
Het register van de onroerende goederen heeft daarentegen een dubbele doeleinde. Ten eerste heeft het een belangrijke publiciteitsfunctie. Ons publiciteitsstelsel wordt in het buitenland benijd omwille van de goede registratie van de eigendomstitel en lasten op het onroerend goed. Daarnaast vormt het de basis voor de belastingheffing.
De oprichting van een kadaster van de financiële eigendommen of van roerende goederen zoals voorzien in de informatiseringprogramma, STIPAD, heeft enkel nut in de mate men deze gegevens ook zou aanwenden voor een vermogensbelasting. CD&V is van mening dat een gedifferentieerde heffing op vermogens, zoals de beurstaksen, verzekeringstaksen, registratierechten, successierechten, de jaarlijkse taks op de collectieve beleggingsinstellingen, de jaarlijkse taks op de spaarboekjes en op de verzekeringsinstellingen, enz., meer opbrengt voor de schatkist dan één globale vermogensbelasting en dit met een lagere administratieve kostprijs. Een gedifferentieerde heffing leidt ook tot minder belastingontwijking.
Pvda
Voor de PVDA+ is dat een essentiële maatregel. De partij steunt ondermeer het uitgewerkt wetsvoorstel voor een vermogenskadaster door het Comité van de 600 een aantal jaren geleden. De PVDA+ wijst er bovendien op dat technisch gezien een vermogenskadaster vandaag eenvoudiger te realiseren dan vroeger dank zij de informatisering.
CAP
ja
Spirit
Ja. Met de afschaffing van de aandelen aan toonder moet dat mogelijk worden.
Open VLD
Open Vld ziet het nut niet in van de opmaak van een kadaster van roerende waarden, waaraan een aanzienlijke kostprijs zou verbonden zijn. Dit zou door de belastingplichtigen ongetwijfeld ervaren worden als een belangrijke fase in de aanloop naar de invoering van een vermogensbelasting. Open Vld is absolute tegenstander van de invoering van dergelijke vermogensbelasting. Het hoeft dan ook geen betoog dat de opmaak van dergelijk kadaster een massale kapitaalvlucht voor gevolg zou hebben, met alle negatieve gevolgen vandien.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 3. Zou uw partij bereid zijn om alle financiële inkomsten, met inbegrip van de financiële meerwaarden * (opnieuw) in de jaarlijkse belastingaangifte te globaliseren, met een belastingvrijstelling voor volkssparen (bijvoorbeeld 2.000,00 per persoon)?(*)
(*)toelichting : De globalisatie (samenvoeging) van alle financiële inkomsten in de personenbelasting zou met diverse maatregelen moeten gepaard gaan, zoals een hogere heffing op kortetermijn-meerwaarden, het vermijden van dubbele belasting op dividenden, enz.
Antwoorden
SPa
Wij zijn voorstander van een verschuiving van lasten op arbeid naar lasten op kapitaal. In plaats van een globalisering in de belastingaangifte, verkiezen wij uit efficiëntieoverwegingen een bevrijdende roerende voorheffing.
Groen!
ja
CD&V
CD&V is niet bereid om de roerende inkomsten opnieuw te globaliseren zoals voor 1983 het geval was. Het verleden heeft ons geleerd dat dit tot een enorme kapitaalvlucht leidt en tot lagere inkomsten voor de overheid. Zelfs met de invoering van de spaarrichtlijn, zou de kapitaalvlucht niet vermeden kunnen worden omdat het marginaal tarief van 50% hoger is dan de woonstaatheffing zoals voorzien in de spaarrichtlijn (35% vanaf 2011).
Bovendien zou een vrijstelling voor het volkssparen van 2.000,00 euro per persoon nagenoeg overeenstemmen met de vrijstelling van de intresten op spaarboekjes (1790 euro) en die van coöperatieve aandelen (160 euro) vermeerderd met het financieel voordeel dat de spaarder geniet doordat hij bij aangifte pas 2 jaar later, bij de belastingafrekening, 15% belasting moet betalen. Het voorstel houdt bijgevolg weinig voordeel in voor de mensen die willen sparen.
De hogere belastingheffing op korte termijnmeerwaarden die verwezenlijkt worden met speculatief oogmerk zijn nu reeds belastbaar aan 33% tenzij de globalisatie van de belastingberekening voordeliger is. De verhoging van het tarief zou er bijgevolg in de praktijk toe leiden dat de globalisatie voordeliger wordt waardoor een hogere belasting relatief beperkt blijft.
Pvda
Zeker en vast. In de Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit, die de PVDA+ begin deze maand lanceerde, is de samenvoeging van alle inkomens in de personenbelasting is één van de fundamentele punten.
Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit vertrekt vanuit volgende twee vaststellingen:
1. Vandaag komt meer dan 40 procent van de belastingen uit verbruiksbelastingen (vooral BTW en accijnzen). Verbruiksbelastingen treffen in verhouding vooral de mensen met een klein inkomen. Ook de belastingen op de inkomens uit arbeid (en op de vervangingsinkomens) vertegenwoordigen 40 procent van alle belastingen.
2. Daarentegen vertegenwoordigen de belastingen op de bedrijfswinsten, én de belastingen die betrekking hebben op het vermogen (bezit, overdracht of inkomens uit vermogen) amper 20 procent van de totale belastingen. Het is tijd dat aan dit structureel onevenwicht een einde komt.
Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit bestaat uit volgende vijf maatregelen, vanuit het principe dat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten dragen:
1. een vermindering van de verbruiksbelastingen op levensnoodzakelijke goederen en diensten. Zo willen we bijvoorbeeld dat de BTW op gas en elektriciteit wordt verminderd van 21 procent (het tarief voor luxe-goederen) naar 6 procent (het tarief voor levensnoodzakelijke goederen). Of dat de BTW op medische hulpmaterialen wordt afgeschaft.
2. het samenvoegen (globalisatie) van de inkomens uit arbeid en uit vermogen en aan hetzelfde tarief belasten. Hierbij willen we opmerken dat er vandaag soms een grote kloof bestaat tussen het officieel aangegeven belastbaar inkomen en het reële inkomen. De officiële belastingsstatistieken spreken daarbij boekdelen. De PVDA+ is dus ook voor maatregelen op dat vlak. Zo denken we aan de afschaffing van het oneigenlijk gebruik van vennootschappen of van alternatieve verloningsformules (die enkel tot doel hebben de socialezekerheidsbijdragen en de belastingen te ontlopen). Of aan het voordeelregime waarvan (meer dan 15.000) buitenlandse kaders van multinationals in België genieten: zij betalen geen belasting op de helft van hun arbeidsinkomen, een aderlating van minstens 2 miljard euro voor de fiscus. Door de inkomens uit vermogen te globaliseren en aan de zelfde (hoger vermelde) aanslagvoeten te onderwerpen, zullen personen die een groot deel van hun inkomen uit vermogen betrekken, op dit deel van hun inkomen meestal méér belasting betalen dan vandaag.
3. een grondige hervorming van de personenbelasting in progressieve zin. Concreet stellen we voor om de belastingsvrije som te verhogen tot 10.000 euro (argumentatie: wie een globaal jaarinkomen heeft dat kleiner is dan dit bedrag, heeft het al niet breed om rond te komen) en om een groter aantal aanslagvoeten te hanteren: 10% voor de inkomensschijf tussen 10.000 en 12.500 euro, 15% voor de inkomensschijf tussen 12.500 euro en 15.000 euro, enz. (de aanslagvoeten verhogen met 5% per inkomensschijf van 2500 euro) ... tot 70% voor de inkomensschijf boven 40.000 euro. (tot in 1988 bedroeg de hoogste aanslagvoet in ons land 67%). Dit betekent een belastingsverlaging voor de grote meerderheid van de personen (huishoudens) waarvan het inkomen enkel (of in grote mate) uit arbeid wordt betrokken, dus zeker voor de meeste loontrekkenden. Enkel de 10 procent allerhoogste inkomens betalen wel méér
4. een vermogensbelasting van 1 procent op het deel van het vermogen boven 500.000 euro en van 2 procent op het deel boven 750.000 euro. Deze maatregel treft vooral de 10 procent rijkste inwoners van ons land (zij bezitten samen bijna de helft van s lands rijkdom)
5. een Europese vennootschapsbelasting van minimaal 35 procent
Samengevat : De PVDA+ is met haar Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit, voor een grondige hervorming van de personenbelasting. De globale opbrengst blijft gelijk (nuloperatie) want de inkomsten van de personenbelasting zijn noodzakelijk voor een sociaal beleid. Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit brengt twee grote verschuivingen met zich mee:
Hogere belastingen op de inkomens uit vermogen, lagere belastingen op de inkomens uit arbeid door de globalisering van de inkomens.
Lagere belastingen voor de kleine en middelmatige inkomens en hogere belastingen voor de hoogste inkomens door de progressiviteit te versterken.
CAP
ja
Spirit
Dat is zeker het overwegen waard. Als we de lasten op arbeid substantieel willen laten zakken, moeten andere zaken, zoals inkomens uit kapitaal en onroerend goed, beter belast worden.
Open VLD
Open Vld pleit duidelijk voor het behoud van de bevrijdende roerende voorheffing. Wij zijn zeker geen vragende partij voor de invoering van een belasting op meerwaarden. Indien deze er toch ooit zou komen, moeten alleszins ook de minderwaarden in aftrek kunnen worden gebracht. Het voorstel van Open Vld tot invoering van een fairtaks - als mogelijke aanloop tot de invoering van een vlaktaks - gaat bovendien ook gepaard met maximale afbouw van het aantal belastingaftrekken en -verminderingen, waarbij de resterende aftrekposten zouden gehergroepeerd worden in drie korven: wonen, pensioen en kinderen.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 4. Zou uw partij bereid zijn om af te zien van deze anonieme heffing en mee te werken aan het systeem van automatische informatie-uitwisseling van intrestgegevens? Zou uw partij de automatische gegevensuitwisseling willen verruimen tot de andere onderdelen van het sparen, namelijk dividenden en meerwaarden?
Antwoorden
SPa
Tweemaal ja..
Groen!
ja
CD&V
Neen. CD&V is ook van mening dat een bronheffing een veel efficiëntere belastingheffing is dan de uitwisseling van gegevens.
Pvda
De PVDA+ kan zich vinden in beide voorstellen. Het is een schande dat Belgische politici zich wegsteken achter Europa om belastingsontwijking in België te gedogen. Daarmee werken ze in de feiten een Europese maatregel, die een goede aanzet is, tegen.
CAP
ja
Spirit
ja
Open VLD
Ons land heeft bij wet van 17 mei 2004 de Europese Spaarrichtlijn zeer correct geïmplementeerd en gekozen voor de invoering van de woonstaatheffing in plaats van het systeem van informatie-uitwisseling. Het percentage van deze woonstaatheffing stijgt naarmate de overgangsfase vordert: 15% tot en met 30 juni 2008; 20% voor de periode 1 juli 2008 tot en met 30 juni 2001 en 35% vanaf 1 juli 2011. De Europese Commissie zal om de drie jaar een verslag opstellen over de werking van de Richtlijn. Desgevallend zal de Europese Raad aanpassingen aan de Richtlijn formuleren. Open Vld is voorstander van het behoud van het huidige systeem van de woonstaatheffing, maar is uiteraard van mening dat aanpassingen moeten worden doorgevoerd indien het verslag van de EC de noodzaak hiertoe zou aantonen.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 5. Zou uw partij bereid zijn om nationale en internationale maatregelen te nemen om de ondernemingen tegen een minimumtarief (b.v. 35%) op hun wereldwijde inkomsten te belasten?
Antwoorden
SPa
De nieuwe EU-lidstaten pakken uit met een lage vennootschapsbelasting. sp.a wil met de volgende regering bij Europa blijven aandringen op een Europese ondernemingsfiscaliteit. Binnen de EU wil sp.a een harmonisering van zowel tarieven als grondslag in de vennootschapsbelasting. Ook pleit sp.a voor een internationaal geconsolideerd winstbelastingsysteem.
Groen!
Andere groene voorstellen i.v.m. de vennootschapsbelasting :
# Vereenvoudigen : Groen! verkiest een doorzichtig systeem boven een systeem met een hoog nominaal tarief gecombineerd met een kluwen aan aftrekmogelijkheden. Bij een hervorming van de vennootschapsbelasting moet rekening gehouden worden met het KMO-vriendelijke karakter ervan.
# Vergroenen. De vennootschapsbelasting vergroenen, onder meer door de autokosten te variabiliseren (lagere vaste kosten, hogere variabele kosten) om een ecologisch gebruik te begunstigen en door de fiscale voordelen verbonden aan het privégebruik van een firmawagen eerlijker te belasten. Milieuvriendelijke investeringen sterker aanmoedigen.
# Fiscale achterpoortjes sluiten. Fiscale achterpoortjes sluiten door het gunstregime van de InfoCap af te schaffen en steekpenningen niet langer fiscaal aftrekbaar te laten. De fiscale aftrekbaarheid van steekpenningen aan buitenlandse functionarissen uit de wetgeving te schrappen, gezien deze praktijk gelijk staat aan concurrentievervalsing en berust op competitie en niet kwalitatieve voordelen.
CD&V
CD&V is bereid om in een Europese context te streven naar een harmonisatie van de belastbare grondslag zoals we die gekend hebben in de BTW. Daarbij zou er net zoals voor de BTW ruimte worden gelaten aan de EU-lidstaten om zelf het tarief te bepalen. Momenteel heft ieder land volgens de overeenkomsten tot vermijding van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belastingen, vennootschapsbelasting op de winst gerealiseerd in zijn land. Het lijkt ons ondenkbaar dat grote landen zouden afzien van hun vennootschapsbelasting op de winst gerealiseerd in hun land ten voordele van een Belgische vennootschapsbelasting op de wereldwijde winst. Het voorstel van om de Belgische vennootschappen te belasten op hun wereldwijd inkomen, zou enkel tot dubbele belastingen leiden wat nefast zou zijn voor de vestiging en expansie in België van Belgische vennootschappen met een internationale activiteit.
Pvda
Dat is één van de 25 centrale verkiezingseisen van de PVDA+. De PVDA+ stelt in haar verkiezingsprogramma (hoofdstuk 19): Fiscale harmonisering van de bedrijfsbelasting. Een aanslagvoet van 35% in heel Europa.(zie 19. De beste sociale verworvenheden veralgemenen naar alle landen van de Europese Unie)
Vandaag spannen de landen zich in om investeerders aan te trekken door systematisch de belasting op winsten en kapitaal te verlagen. In België bedraagt de aanslagvoet officieel 33%, al is dat in de realiteit dikwijls veel minder. Andere landen zijn al gezakt tot 17%. Dat verlies aan inkomsten compenseren de landen door... andere belastingen in te voeren. Zij verhogen de tarieven van de openbare diensten, ze vragen meer voor administratieve dienstverlening, ze verhogen de btw. Of ze verminderen hun uitgaven: dat komt dan neer op lagere sociale uitkeringen of minder tewerkstelling in de openbare diensten.
Om deze eindeloze spiraal te stoppen is een Europese harmonisering van de belastingen nodig. Wij stellen een gemeenschappelijke aanslagvoet voor van 35% op de winsten van de bedrijven; vooral van de grote ondernemingen. Die aanslagvoet was in de jaren 1990 ruim verspreid. We herinneren er aan dat in de jaren 70 binnen de Europese Gemeenschap gediscussieerd werd over een gezamenlijk minimumtarief van 45% à 48% voor de vennootschapsbelasting.
CAP
ja
Spirit
Principieel wel, maar dat valt erg moeilijk in de praktijk te brengen, vrezen we.
Open VLD
Eerst en vooral is het zo dat uit het jongste jaarverslag van de NBB blijkt dat de belastingen op de vennootschapswinsten niet dalen, maar wel voor het derde jaar op rij fors toenamen, namelijk van 3,4 pct. bbp in 2005 tot 3,7 pct. De hogere ontvangsten kunnen voor een groot deel worden toegeschreven aan de snelle stijging van de voorafbetalingen van de vennootschappen, namelijk met 7,4 pct., tegen de achtergrond van het hogere bruto bedrijfsresultaat en ondanks de invoering van de aftrek voor risicokapitaal en de aftrekbaarheid van de gewestelijke subsidies.
Aangezien de vermindering van de belastingdruk op de bedrijven aanleiding geeft tot hogere ontvangsten uit de belastingen op de bedrijfswinsten omwille van het positieve effect op de economische groei, is Open Vld van mening dat het tarief moet verlaagd worden tot een effectief tarief van 20% (inclusief de notionele interest) en dat de crisisbelasting voor de bedrijven stelselmatig moet worden afgeschaft.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 6. Zou uw partij bereid zijn om in 2007 binnen de FOD Financiën een gespecialiseerde dienst voor een efficiëntere bestrijding van de belastingontduiking* op te richten?(*)
(*)toelichting : Zie het « Voorstel van resolutie over de belastingparadijzen » dat op 1 februari 2007 in voltallige zitting door de Kamer van volksvertegenwoordigers werd goedgekeurd (DOC 51 2762/004).
Antwoorden
SPa
Ja, de door u aangehaalde resolutie over de belastingparadijzen gaat uit van sp.a
Groen!
Ja
CD&V
Wij treden het standpunt bij van Staatsecretaris Hervé Jamar, die erop wijst dat het ter bestrijding van de belastingontduiking en -ontwijking niet echt nodig is een nieuwe gespecialiseerde structuur op te richten. België beschikt immers reeds over een aantal gespecialiseerde instanties, zoals de BBI, de «Eenheid Fraudebestrijding» en de cel «Verrekenprijzen», die ressorteren onder de FOD Financiën of de FOD Binnenlandse Zaken. Die bestaande instanties moeten derhalve worden ingezet, en hun prestaties moeten worden aangescherpt door hun specialisatiegraad te verhogen. Het komt er niet op aan almaar nieuwe diensten te creëren, het komt er op aan om de bestaande efficiënt te laten werken!
Pvda
De PVDA+ is vragende partij voor een gespecialiseerde dienst voor belastingsontduiking. Tegelijkertijd vindt de PVDA+ dat ook de gewone belastingsdiensten en belastingsambtenaren moeten meer armslag krijgen om belastingsontduiking aan te klagen en aan te pakken.
A. De strijd tegen de belastingsparadijzen
Fiscale paradijzen, inbegrepen de paradijzen op het grondgebied van de Europese Unie, zijn vluchthavens voor het witwassen van geld afkomstig uit misdaad, corruptie en fiscale fraude. Zij zijn bovendien vrijplaatsen waar hoge winsten buiten schot blijven van belastingscontrole. Fiscale paradijzen moeten volgens de PVDA+ ontmanteld worden. Wij stellen voor dat België daarbij een positieve rol speelt, in plaats van een negatieve.
Ons land is zelf een belastingsparadijs voor multinationals (via de coördinatiecentra en andere fiscale gunstregimes) en voor rijke buitenlanders. In ons land bestaat immers geen vermogensbelasting en geen belasting op meerwaarden.
België is één van de weinige landen (samen met Luxemburg en Oostenrijk) die de spaarrichtlijn van de Europese Unie niet uitvoeren wat betreft het onderling uitwisselen van informatie.
Om de fiscale fraude en het uitwijken naar belastingsparadijzen aan te pakken is fiscale transparantie (doorzichtigheid) een noodzaak. De banken spelen hierin een sleutelrol. Daarom is de opheffing van het bankgeheim voor de fiscus een essentiële maatregel.
Een paar gespecialiseerde privé-bedrijven, zogenaamde clearinginstellingen (met zetel in Luxemburg en in België) traceren vandaag alle geldtransferten tussen de banken van de hele wereld. De informatie om de fiscale fraude en de uitwijking naar belastingsparadijzen in kaart te brengen, bestaat dus. We stellen voor dat deze privé-instellingen onder democratische controle van de nationale regeringen (België, Luxemburg) of van de Europese Unie gebracht worden.
B. Meer armslag voor alle belastingsdiensten en belastingsambtenaren
Om de kleine man te belasten werkt de fiscus snel. Zo wordt de personenbelasting van de loontrekkenden maandelijks van het loon afgehouden (via de bedrijfsvoorheffing). BTW, accijnzen en andere verbruiksbelastingen snijden zelfs uit het meest bescheiden huishoudbudget minstens een vijfde weg.
Daarentegen is laksheid troef zodra de hoge inkomens, de grote vermogens, de grote bedrijfswinsten of de grote fraudeurs aan de beurt zijn. Vijftien procent van de bedrijven dient zelfs geen belastingsaangifte in. De belastingsachterstand, die zich vooral bij de vennootschappen situeert, bedraagt meer dan 25 miljard euro. Fiscale fraudeurs kunnen rekenen op amnestie.
De PVDA+ stelt volgende pistes voor om tot een betere belastingsadministratie te komen.
1. De vakbonden bij de belastingsadministratie stellen terecht dat heel wat vitale diensten onderbemand zijn om hun taken naar behoren uit te voeren. En dat daardoor miljarden euros aan belastingen van bedrijven en fraudeurs niet worden geïnd. Wij vragen dat het wettelijk voorziene personeelskader dringend ingevuld wordt.
2. Voor een correcte belastingsethiek, lijkt het ons aangewezen dat het aan leidende belastingsambtenaren verboden wordt om mee te werken aan cursussen van de financiële wereld. Die cursussen hebben vooral de belastingsontduiking of -ontwijking tot doel.
3. Het is ook nodig dat de ambtenaren de wettelijke middelen krijgen om fraude aan te pakken. Daarom is het aangewezen dat het bankgeheim voor de fiscus wordt afgeschaft. Ook de grote cash-transacties moeten worden afgeschaft. Het oneigenlijk gebruik (louter als fiscale constructie voor belastingsontwijking) van vennootschappen moet verboden worden. BTW-carroussels moeten ons inziens, net zoals in Duitsland, als samenzwering tegen de staat worden getakseerd zodat ze veel harder kunnen worden aangepakt.
4. Belastingsambtenaren die grote fraudeurs op het spoor zijn worden nu vaak afgeschrikt door deze witteboord-criminelen die met dure advocatenbureaus eindeloze nepprocedures opstarten en hoge schadeclaims vorderen. Het lijkt ons dan ook het beste dat fiscale ambtenaren een statuut krijgen dat hen beschermt tegen de chantage vanwege maffiose figuren.
CAP
ja
Spirit
Zeker
Open VLD
Lagere belastingen impliceren ook een correcte aangifte van inkomsten en inning van belastingen. Lagere belastingen zullen voor meer inkomsten zorgen, maar tegelijk moet er dan een nultolerantie zijn voor fraudeurs. Er is dan immers geen enkele reden meer om inkomsten niet aan te geven. Die nultolerantie geldt ook voor sociale fraude. Open VLD kiest resoluut voor een effectieve, efficiënte en strenge, maar rechtvaardige belastingcontrole. Open Vld wenst zich echter nog niet uit te spreken over concrete initiatieven die in dit verband zouden kunnen of moeten genomen worden. Dit vereist toch enig studiewerk vooraf door de volgende regering.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 7. Zou uw partij, in aansluiting op de "initiatieven Lula-Chirac" m.b.t. de financiering van de ontwikkelingssamenwerking (*), bereid zijn voorstellen te doen voor:
het herstel en ondersteunen van de belastingadministraties in de ontwikkelingslanden;
de bestrijding van corruptie en belastingontduiking, te beginnen bij degene die de administratie omkopen (grondstoffenindustrie, bank- en financieel systeem).
(*)toelichting : Zie in dit verband het verslag "Closing the floodgates" van het Tax Justice Network, dat op 6 en 7 februari 2007 werd voorgesteld aan de conferentie van de groep landen die voorstellen betreffende de ontwikkelingsfinanciering ondersteunen. Dit verslag werd opgemaakt in opdracht van het Noorse Ministerie van Buitenlandse Zaken.(klik om het te lezen)
Antwoorden
SPa
Ja
Groen!
Ja
CD&V
VRAAG 1 : Het doorbreken van armoede en de economische marginalisatie in de ontwikkelingslanden kan maar in de mate dat de regeringen in de betrokken landen zelf het kader willen en kunnen creëren. Zij zijn verantwoordelijk voor een goed bestuur, de strijd tegen corruptie en investeringen in armoedebestrijding.
Maar deze landen kunnen dit niet alleen en daarom wil CD&V in de het verlengde van de wet van 1999 inzake de internationale samenwerking de capaciteit betreffende goed bestuur via begeleiding en vorming versterken. Dit houdt in concreto in: de strijd tegen corruptie, de uitbouw van een duidelijk fiscaal stelsel, de uitbouw van degelijke infrastructuur, de uitbouw van goed werkend overheidsapparaat inclusief het herstel en het ondersteunen van de belastingsadministratie, .....
VRAAG 2 : CD&V heeft in het verleden meermaals gepleit voor een ethische codevoor internationale bedrijveninhetbuitenland, voor meer transparantie van het Nationaal Contactpunt van de OESO en voor een voorbeeldfunctie voor de Nationale Delcrederedienst. Corruptieen misbruik van de zwakke positie van de ontwikkelingslanden moeten effectief gesanctioneerd worden. Kortom, CD&V wil een echt maatschappelijk verantwoord ondernemen in het Zuiden.
Pvda
De PVDA+ gaat akkoord met voorstellenom de belastingadministraties in de ontiwkkelingslanden effectief te ondersteunen en te herstellen. Alsook de corruptie en belastingsontduiking harder aan te pakken. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we zelf nog geen voorstellen hebben uitgewerkt rond deze assen. Maar de oriëntatie enerzijds naar een zero-tolerantie voor corruptie, fraude en witte-boord-criminaliteit, en anderzijds naar een versterking van de belastingsadministratie en een grote transparantie - ook in de internationale samenwerking en internationale handel, spreekt wel uit ons programma.
CAP
Ja
Spirit
deel 1 : Ja. Het opbouwen van een bureaucratie is de eerste vereiste om een performante overheid op te bouwen.
deel 2 : Ja. Voor spirit is dat een erg belangrijk punt. We willen de ontwikkelingssamenwerking boven de 0,7 procent van het BNP tillen, maar dan moeten we er wel voor zorgen dat het geld niet in de zakken van de leiders en de hoge ambtenaren blijft kleven.
Open VLD
Voor Open Vld is de opbouw van institutionele capaciteit (de zogenaamde capacity building) een absolute prioriteit in de ontwikkelingssamenwerking. Enkel op die basis is echte ontwikkeling - want door het land in kwestie in handen genomen - mogelijk. De uitbouw van goed functionerende belastingadministraties is daar een belangrijk onderdeel van. Open Vld wil dat de volgende regering het werk van minister De Gucht op dit vlak verder zet.
Dat geldt ook voor de strijd tegen de corruptie. Zowel de lokale autoriteiten als de betrokken ondernemingen en andere actoren (niet-gouvernementele organisaties bijvoorbeeld) die steekpenningen (moeten) betalen om ter plaatse actief te blijven dragen hier een verantwoordelijkheid. Ons land moet dus ten eerste blijven hameren op de noodzaak van goed bestuur in de ontwikkelingslanden. Ten tweede wil Open Vld dat België een voortrekker blijft in het uitwerken van het normatief kader, zoals de OESO-guidelines terzake. Tenslotte wijzen we er nog op dat voor Vlaams minister Moerman het maatschappelijk verantwoord (internationaal) ondernemen een belangrijk punt is in haar beleid. Open Vld is tevreden dat de bedrijfswereld zich meer en meer bewust wordt van de problematiek. De overheid moet dit stimuleren.
= = = = = = = = = = = = =
Noot
Eén van de aangeschreven kandidaten, Filip De Bodt (onafhandelijk kandidaat lijst Groen !), motiveerde zijn onthouding om de vragenlijst in extenso te beantwoorden als volgt (het spreekt vanzelf dat wij zijn keuze respecteren en nemen ondertussen nota van zijn algemene houding tav het belastingsthema) :
Ik heb jullie vragenlijst aandachtig gelezen (bedankt voor toesturen overigens) en kan voor de volle 100 % achter alle voorstellen staan. Ze zouden er eindelijk kunnen toe leiden dat er een echte strijd tegen de sociale fraude komt. Toen ik onlangs in discussie was met iemand over vergrijzing zocht ik wat cijfers op en kwam tot de vaststelling dat de kosten voor de vergrijzing ongeveer 12 miljard bedragen, de fiscale fraude 15 miljard . We hebben de centen van die fraude dus méér dan nodig om in Zuid en Noord armoede te bestrijden, klimaatsacties te ondernemen, privatiseringen tegen te gaan, de sociale zekerheid verder uit te bouwen...
Als onafhankelijke kandidaten voor Rood op Groen, op de kamerlijst van GROEN! in Oost-Vlaanderen kunnen we geen standpunten innemen namens de partij GROEN! Wel engageren wij ons als Rood Op Groen om tenvolle mee te werken aan de verwezenlijking van jullie eisenpakket.
Als niemand van ons verkozen raakt, dan hebben we de belofte van GROEN! in onze pocket zitten om ook onze standpunten in het parlement te verdedigen. We zullen daar dan ook op staan en deze optie, uiteraard samen met jullie, verdedigen door GROEN! in dat geval te vragen ze te vertalen in wetsvoorstellen.
″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART II
Begin deel (b) ...Het vervolg...!!
Tot slot laten we Filip Rogiers - redacteur bij De "Kwaliteitskrant" De Morgen aan het woord... Maar hierbij kunnen we het toch niet laten om volgende opmerking te plaatsen...
We verwachten van een Krant als De Morgen wel wat meer... Enige diepgang bijvoorbeeld, of zich tenminste ter plekke gaan vergewissen van de situatie... met dan enige journalistiek zoals het hoort, in dit geval gesprekken met de werknemers in kwestie... zodat er bij een duiding of een opinieweergave ook terdege ten gronde wordt geduid, de kern van de zaak wordt weer gegeven & dat een "gedachte" niet verwordt tot redactionele prietpraat !
...
De Gedachte
Modern times
Telkens als er in een vitale sector zoals het spoor of de luchtvaart stakingen uitbreken, hoor je hetzelfde lied: we willen de reizigers niet gijzelen, maar we hebben geen keuze. Al kun je de afweging om 'de band stil te leggen' op een moment dat extra veel reizigers rekenen op een trein of vliegtuig, niet echt willoos noemen. We willen best aannemen dat de mensen die in Zaventem de bagage afhandelen, geen leven hebben. "Ze zijn nummers geworden", zegt vakbondsman Hendrik Vermeersch (BBTK). "Ze moeten steeds harder werken en steeds flexibeler zijn."
Ongetwijfeld herkennen heel veel werknemers zich in die omschrijving. Het vliegwiel van de geglobaliseerde economie gaat niet alleen hard in Zaventem. Wereldwijd zet de beweging van hogere productie en dito winsten tegen lagere kosten sociale basisnormen onder druk.
Alleen, in het gros van de bedrijven hebben velen die evenveel of zelfs meer druk ervaren niet eens de ultieme keuze waar werknemers bij spoor en luchtvaart wel af en toe naar grijpen. Ze hebben niet zo'n machtige tool die hun protest direct voelbaar maakt in de samenleving.
Wie in wat overbleef van VW Vorst of Ford Genk nog iets harder en langer moet werken dan voor de herstructureringen, is minder zichtbaar voor de buitenwereld. Die werknemers 'mogen' ook niet klagen, laat staan staken, want dat zou ondankbaar zijn tegenover afgevloeide collega's. Dat krijgen ze ook constant ingepeperd door managers en politici: liever een kleine boîte dan geen.
Er is daarbuiten, of liever, daarbinnen, achter fabrieksmuren van geherstructureerde multinationals iets vies aan de gang. "Modern times revisited", zei onlangs een socialistische excellentie die na enige bedrijfsbezoeken schrok van de realiteit achter het nochtans door de socialisten mee goedgekeurde Generatiepact.
Er is dus veel onrecht en veel nieuw onrecht om aan te klagen. Juist daarom kan er maar beter heel wijs met stakingsrecht en andere strijdmiddelen worden omgesprongen. Een recht verliest zijn waarde als het buitenproportioneel gebruikt wordt.
Als de publieke opinie staking als stalking ervaart, ondergraaft dat het draagvlak voor een veel bredere tegenmacht. En die macht zal nog nodig blijken voor die vele overgestreste werknemers die geen andere keuze meer hebben dan voort te werken en te zwijgen. Gelukkig storen die tot nader order geen reizigers.
...& Dat dit verhaal dus al langer aan de gang is, bewijst het volgende artikel...
...
Geld & Zaken
Bedienden Flightcare stappen naar rechter voor correcte uitbetaling
Bij bagageafhandelaar Flightcare stappen 220 bedienden naar de rechtbank omdat ze niet correct uitbetaald zijn. De premies voor flexibel werken (onder meer avond-, nacht- en ploegenarbeid) zijn niet mee verrekend geweest bij het loon voor onder andere feestdagen, vakantiegeld, ziekte, arbeidsongeval en eindejaarspremie. Dat melden de vakbonden BBTK en LBC-NVK maandag in een persbericht.
"Na het ontslag van Maria Vindevoghel tijdens de zomer van 2005 is de problematiek nog maar eens ter sprake gekomen", zo luidt het. De vakbonden maakten toen het dossier over aan de sociaal bemiddelaar van de overheid, waarna Flightcare aangemaand werd om zich in regel te stellen met de wetgeving in België.
"Dat gebeurde niet en daarom hebben de vakbonden bij Flightcare naar het ultieme middel gegrepen: de rechtbank. We hebben dit soort processen al gevoerd bij Aviapartner en Renault en telkens gewonnen", klinkt het nog. De vakbonden hebben op vrijdag 19 oktober het bedrijf officieel gedagvaard via deurwaardersexploot.
"We vinden het jammer dat we het zo moeten aanpakken, maar bij Flightcare kan het blijkbaar niet op een andere manier. Dit probleem van het variabel loon is niet het enige dat we met het bedrijf hebben, maar wel het eerste dat we aanpakken. Daarna zullen we de andere problemen aanpakken, door te onderhandelen met de directie als het kan en op andere manieren - zoals nu - als het moet", besluiten de vakbonden. (belga/dm)
...& We keren terug nog wat verder in de tijd, naar 2005...
...
archief 2005
Vakbonden noemen toestand bij luchthavenbedrijf Flightcare middeleeuws
by christophe callewaert - Tuesday, Jul. 19, 2005 at 6:29 PM
BRUSSEL -- Het ontslag van Maria Vindevoghel is volgens de vakbonden maar het topje van de ijsberg. Luchthavenbedrijf Flightcare lapt de veiligheids- en sociale regels aan de laars, luidde het tijdens een nieuwe persconferentie. Vandaag nog trekken de bonden met hun klachtenbundel naar het kabinet van minister Freya Vanden Bossche.
Het sociaal conflict bij Flightcare, het afhandelingsbedrijf op de luchthaven van Zaventem is nog lang niet van de baan. De directie van Flightcare ontsloeg vorige week vakbondsafgevaardigde Maria Vindevoghel en weigert sindsdien op die beslissing terug te komen. De bonden reageerden vrijdag met een eerste stakingsactie, maar ook dat kon de directie niet vermurwen.
Het ontslag van Vindevoghel is slechts de druppel die de emmer deed overlopen, zeiden de vakbonden dinsdagmorgen tijdens een persconferentie. Flightcare ontsloeg Vindevoghel omdat ze de veiligheidsregels overtreden zou hebben door na haar werktijd op de luchthaven te verschijnen, maar volgens de bonden neemt Flighcare zelf een loopje met de sociale en veiligheidsregels. Zij bundelden de klachten over Flightcare en hopen daarmee bij minister van Werk Freya Vanden Bossche een reactie los te weken. De toestand is schrijnend, zegt Bert Verhoogen van de socialistische bond BBTK. Inde catacomben van de luchthaven hebben wij dingen vastgesteld die je anno 2005 niet meer voor mogelijkheid houdt. Echt middeleeuwse toestanden.
Veiligheid in het gedrang
Jean-Marc Urbain van het ACV somde de overtredingen van de veiligheidsregels op. De technische inspectie stelde begin april vast dat Flightcare een loopje neemt met de veiligheidsregels. Radioactief materiaal wordt verkeerd gestockeerd en soms ook verkeerd geladen wegens gebrek aan gekwalificeerd personeel. Er zijn problemen met de hygiëne. Er is geen performante alarminstallatie. De brandblusapparaten zijn over datum en veel rollend materiaal is amper nog rijwaardig. De luchthaven is ook zo lek als een zeef. Op veel plaatsen staat geen bewaking. Het ging hier om een inspectie van de cargo, maar volgens Urbain zijn de problemen op de passagiersluchthaven gelijkaardig.
De veiligheidsinspecteur overhandigde het rapport aan de directie van Flightcare. Naast alle overtredingen stond een datum vermeld waarop er een oplossing moest zijn. Het rapport moest ook worden overgemaakt aan de leden van het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Maar een oplossing is er nog altijd niet en de bonden kregen enkel een sterk afgezwakte versie te zien, aldus Urbain.
'Werknemers zijn jojo's'
Bij Flightcare komen niet alleen de veiligheidsregels in het gedrag. Lode Verschingel van het ACV schetste een onthutsend beeld van de schrijnende arbeidsomstandigheden bij het luchthavenbedrijf. Toen het Spaanse FCC (de huidige eigenaar van Flightcare, nvdr) Sabena Handling overnam, had het een nieuw arbeidsreglement moeten opstellen. Het bedrijf riep overmacht in omdat het allemaal snel moest gaan, maar drie jaar later is er nog altijd geen arbeidsreglement. Vorig jaar kreeg Flightcare van het Paritair Comité een paar maanden de tijd om dat in orde te brengen, maar ook dat leverde niets op.
Vaste uurroosters zijn er ook al niet. Verschingel: In een normaal bedrijf zijn er slechts een paar verschillende uurroosters. Bij Flighcare kan er elk half uur een shift beginnen. Die shifts kunnen drie tot negen uur duren. We hebben uitgerekend dat er daardoor 5 à 600 verschillende uurroosters bestaan. Om de twee piekmomenten op te vangen 's morgens en 's avonds moeten sommige werknemers bovendien in een zogenaamde splitshift werken. Volgens Verschingel liggen de uurroosters ook nooit vast. Het bedrijf houdt zich het recht voor om de uurroosters tot 24 uur voor de aanvang van de shift te veranderen.
Een werknemer van Flightcare heeft pas na twee jaar uitzicht op een vaste job. Gewoonlijk krijgt hij eerst vier tijdelijke contracten van zes maanden voorgeschoteld. Hoewel het bedrijf voltijdse werknemers nodig heeft, krijgt iedereen eerst een halftijds contract. Verschingel: Gedurende een bepaalde periode komen daar dan zogenaamde annexen bij die daarna ook weer kunnen wegvallen. De werknemers worden zo jojo's in de handen van het management. Volgens Verschingel bestaat er geen enkel evaluatiesysteem voor de mensen die einde conctract zijn. De verlening gebeurt daardoor volledig onwillekeurig. Verschingel ziet daarin een verklaring voor het feit dat niet alle werknemers het werk durfden neerleggen. De check-in agents vertelden ons dat ze de actie steunden, maar dat ze bang waren voor hun toekomst in het bedrijf. Staken betekent geen annex of zelfs geen verlening van het tijdelijk contract, zeiden ze. Blijkt dat ze nog gelijk hadden ook. De mensen die vrijdag staakten kwamen in een aparte ploeg terecht die niet zoals gewoonlijk tien minuten eerder mocht stoppen om de afstand naar de prikklok te overbruggen. Sommigen werden ook vlakaf bedreigd.
Het bedrijf zou de werknemers jaarlijks ook 1 miljoen euro ontfutselen door tijdens vakantieperiodes enkel het basisloon uit te betalen. Wie zo flexibel werkt, heeft recht op premies voor nacht-, weekend- en ploegenwerk. Dat flexibel loon moet ook tijdens de wettelijke vakantie worden doorbetaald. Het bedrijf erkent dat, maar weigert de premies uit te betalen.
Het bedrijf erkent tenslotte ook de delegatie van de christelijke bond niet. Verschingel: Kort geleden verliet onze hoofddelegee, Francis Kelfkens het bedrijf. Na maanden geviseerd te zijn en psychologisch gekraakt. Toen al zei de directie dat we niet moesten afkomen met die en die personen. De nieuwe samenstelling van de delegatie werd geweigerd. En nu wordt onze afgevaardigde op basis van gebakken lucht buiten gegooid.
Bemiddelen en actievoeren
Volgens Lode Verschingel worden deze aanklachten door luchthavenuitbater Biac niet betwist. Maar Biac kan moeilijk de licentie van Flightcare intrekken want dan ligt de luchthaven plat. Ook wij pleiten niet voor draconische maatregelen. Wij willen enkel dat de overheid en Biac voldoende druk uitoefenen om dit soort praktijken te bannen. Ofwel moet het management er uit ofwel moeten ze andere instructies krijgen van hun aandeelhouders.
De komende dagen willen de bonden vier sporen bewandelen. Minister Freya Vandenbossche stelde een sociaal bemiddelaar. Die brengt woensdagmorgen de twee partijen rond de tafel. De bonden willen ook juridische stappen ondernemen tegen de dwangsommen die een rechter oplegde voor iedere reiziger die verhinderd wordt zijn vlucht te nemen. Verschingel: Het stakingsrecht wordt hier beperkt tot de individuele beslissing van de werknemer om het werk neer te leggen. Elke vorm van organisatie wordt onmogelijk gemaakt. De bonden willen ook zo snel mogelijk een gesprek met de minister Van Werk Freya Vanden Bossche. Acties worden tenslotte niet uitgesloten. Joris Welters van ACV-Transcom herhaalde dat het de bedoeling blijft om het bedrijf pijn te doen zonder de reizigers te raken. We gaan door met de acties zolang er geen oplossing is.
Wat zijn we toch gedweeë & brave Belgen dat we dit allemaal blijven pikken... Méér nog, wat zijn we toch kl**tz*kken als we mensen kwalijk nemen dat ze staken voor betere werkomstandigheden !! Want dàt is er toch maar mooi de laatste dagen weeral eens gebeurd !!
Om het onder de publieke aandacht te brengen is er gestaakt & aan de lezersreacties te lezen die we zo her & der vonden... was de solidariteit ver zoek !! Shame on you, want het zou je maar eens zelf moeten overkomen !!
Wij vragen ons af, hoe lang er hier in België nog gelaten op de wonderen gaat gewacht worden ?!... Hopelijk niet tot het tè laat is hiervoor !!
...
Wij graven intussen nog wat dieper naar nog meer uitleg over het zogezegde fenomeen van "flexicurity", het economische werkmodel dat de europese economie zogezegd uit het slop zal halen... Wij stellen ons echter de vraag : is dat ook zo ?!... Of gaat het hier gewoon om een platte sociale afbraak van verworvenheden, onder het mom van...
Eerlijk gezegd, wij vermoeden het laatste... & dàt allemaal voor de mooie winst van de baas... & die laatste is echt niet geïnteresseerd in het wel & wee van de Kleine Man... Gelooft u ons maar, die ligt daar niet van wakker !
...
Nog flexibeler werken
voor minder loon
Het plus minus conto in de auto-industrie
Onder de naam plus minus conto wil de regering een nieuwe vorm van flexibiliteit invoeren in de arbeidswet. Hiermee worden de grenzen van de arbeidsduur fors verruimd: tot 10 uur per dag en 48 uur per week. De referteperiode waarbinnen een werknemer de gemiddelde arbeidsduur moet presteren, wordt van één op zes jaar gebracht. Uurroosters moeten slechts drie dagen vooraf worden meegedeeld.
Deze superflexibiliteit kan ingevoerd worden in ondernemingen die onderhevig zijn aan een sterke internationale concurrentie, die werken met dalende of stijgende productiecycli die over meerdere jaren lopen. Door de tussenkomst van het ACV werd het oorspronkelijk wetsontwerp gelukkig nog bijgestuurd. Zo moet de minister van Tewerkstelling en Arbeid na een advies van de Nationale Arbeidsraad vooraf zijn toestemming geven en moet nagegaan worden of de nieuwe flexibiliteitregeling wel noodzakelijk is voor het behoud of de toename van de tewerkstelling. De invoering vereist bovendien een collectieve arbeidsovereenkomst in de sector én in de betrokken onderneming.
Met deze wet geeft de regering uitvoering aan het princiepsakkoord dat in het kader van de Vlaamse Task Force voertuigenindustrie in mei 2006 tot stand kwam. De nieuwe maatregelen zullen van toepassing zijn op de arbeiders in de autoassemblage, de truck- en busbouw en hun toeleveranciers, samen goed voor 100.000 werknemers. De bediendebonden werden niet betrokken bij die Vlaamse Task Force en het princiepsakkoord. Volgens de ondertekenaars van het princiepsakkord zouden die maatregelen immers niet van toepassing zijn op bedienden en kaderleden.
Ongerust
Toch is de LBC-NVK er niet gerust in. Nu deze flexibiliteit in een wet wordt gegoten, is het gevaar groot dat de werkgevers deze regeling willen uitbreiden naar de bedienden en de kaderleden in de voertuigenindustrie, maar ook naar andere sectoren. Volgens de LBC-NVK gaat deze flexibiliteit te ver. Het werkritme is nu vaak al zeer hoog. Werkdagen van tien uur of werkweken van zes dagen, wie kan dat volhouden? Zeker oudere werknemers dreigen andermaal het kind van de rekening te worden. Langer of minder lang werken als de productie het vereist, legt een zware hypotheek op iemands sociaal leven. Een goed evenwicht tussen arbeid en gezin of privé-leven wordt zo goed als onmogelijk. Tegenover de zeer grote flexibiliteit die de ondernemingen krijgen, staat geen echte garantie inzake werkzekerheid of behoud van de tewerkstelling. De financiele vergoedingen zoals we die kennen voor overuren of andere vormen van flexibele arbeid worden met één pennetrek weggeveegd. Van overloon of vergoedingen voor zaterdagwerk is geen sprake meer. Een forse looninlevering dus voor de betrokken werknemers. Ook andere werkgeversorganisaties zullen zich snel geroepen voelen om het voorbeeld van de voertuigenindustrie te volgen. Heel wat sectoren werken immers in context van internationale concurrentie.
spiraal
De LBC-NVK onderkent de zeer grote druk die multinationale ondernemingen op de werknemers uitoefenen. Maar zich laten meeslepen in een sociaal neerwaartse spiraal is niet de oplossing. We mogen niet meegaan met het eenzijdig verhaal dat de loonkosten de grote oorzaak zijn van herstructureringen en sluitingen. Investeringsbeslissingen zijn steeds gebaseerd op een complex geheel van factoren, waarbij de loonkost niet de enige, noch de belangrijkste factor is. Volgens automobielspecialist Vic Heylen zijn de zo gevreesde Belgische loonkosten eigenlijk te verwaarlozen, omdat deze nog maar vijf of zes procent van de totale productiekosten uitmaken. Zo zijn er ook voorbeelden van automobielproductie die van lage naar hoge loonlanden wordt getransfereerd. Of meer flexibiliteit goed is voor de tewerkstelling, is zeer de vraag. Stijgende productie verplicht de werkgevers normaal gezien tot bijkomende aanwervingen. Meer flexibiliteit laat hen precies toe de arbeidstijd van hun werknemers naadloos te laten aansluiten op productiepieken en -dalen en dus nieuwe aanwervingen te vermijden.Bij Volkswagen Vorst weten ze intussen beter. Precies de op één na meest efficiënte en flexibele fabriek van de 50 VWvestigingen wordt met verlies van 3.000 à 3.500 van de 5.200 jobs geconfronteerd. Het gevolg van de machtsstrijd aan de top van het concern en de winsthonger van de nieuwe en tevens grootste aandeelhouder, de familie Porche. De grote herstructureringsgolf in de automobielsector is eerder het gevolg van de overcapaciteit die de grote concerns zelf gecreeerd hebben in hun onderlinge concurrentiestrijd en niet aan het gebrek aan inzet van de werknemers. De LBC-NVK pleit ervoor om zich niet te laten meeslepen in de neerwaartse sociale spiraal die momenteel door de multinationals wordt georganiseerd, hierin vaak geholpen door het neoliberale beleid van Europese en nationale overheden. Integendeel, wij blijven kiezen voor sociale vooruitgang, voor meer en kwaliteitsvolle tewerkstelling.
De Europese Commissie heeft onlangs een werkdocument (Groenboek) uitgegeven met als titel Het arbeidsrecht moderniseren om de uitdagingen van de XXIste eeuw aan te gaan. Dit Groenboek beroept zich op de strategie van Lissabon, meer bepaald het streven naar een duurzame groei met meer en betere banen.
Doel van de Commissie is een openbaar debat op gang te brengen over de modernisering van het arbeidsrecht zoals die bepaald zijn in de doelstellingen van Lissabon. De Commissie wil daarbij de flexicurity bevorderen, d.w.z. meer flexibiliteit verzoenen met zoveel mogelijk zekerheid (flexibility and security).
Moderniseren of afbreken?
Wat betekent dat het arbeidsrecht moderniseren? Simpel: voor de Europese Commissie is het arbeidsrecht te beschermend, te strak. Het zou niet voldoende aangepast zijn aan een veranderende wereld. Het zou de werkgevers ontmoedigen om aan te werven in periodes van economisch herstel. Het zou zelfs verantwoordelijk zijn voor de arbeidssegmentatie; er zouden namelijk verschillende beschermingsniveaus zijn voor zij die werk hebben (de ins) en zij die moeite doen om werk te vinden (de outs).
De vaststelling van de Europese Commissie is juist: er is een kloof ontstaan tussen zij die een vaste job hebben en zij die geen enkele zekerheid hebben, een onzeker inkomen en een onzekere toekomst.
Flexibiliteit hebben we al
Dat hadden wij al eerder vastgesteld dan de Europese Commissie. Kijk maar eens om je heen. Jongeren hebben het vandaag erg moeilijk om een job te vinden en vooral te houden. De werklozen zijn er nog steeds, alleen zie je ze niet meer, omdat de stempelcontrole - gelukkig maar - verdwenen is. Flexibele arbeidsvormen vermenigvuldigen zich in sneltempo: contracten van bepaalde duur, uitzendarbeid, deeltijds werk, variabele uren, overuren
Die flexibiliteit noemen wij stress. Voor zij die van de ene interim in het andere contract van beperkte duur verzeilen, betekent dit: angst voor de dag van morgen en zeer lage lonen. Wij noemen dat bestaansonzekerheid en we blijven dit aanklagen.
Het lijkt dus logisch dat je die bestaansonzekerheid alleen maar kunt bestrijden door: meer en betere banen te creëren, de werkonzekerheid de kop in te drukken, een einde te maken aan de overvloed aan atypische contracten, op doeltreffende manier de strijd aan te gaan met sociale fraude en zwartwerk en door op Europees niveau de ongebreidelde concurrentie van de sociaal laagst biedende - zoals Bolkestein het graag had gewild - te verhinderen.
en nu willen ze ook nog onzekerheid
Maar tegen de verwachtingen in stelt de Commissie het tegenovergestelde voor, nl. meer flexibiliteit. De Commissie is tot de eigenaardige vaststelling gekomen dat om de hoger vernoemde kloof te dichten, het beschermingsniveau van de werknemers naar omlaag moet. Iedereen gelijk, iedereen uitgesloten?
Waar de Europese Commissie op doelt, is de contractuele flexibiliteit, aangezien alle andere vormen al bestaan. Ze wil komaf maken met de nu al beperkte bescherming tegen ontslag. Nochtans is het blijkbaar niet zo moeilijk om te ontslaan; onze automobielindustrie schrikt bij herstructureringen niet terug voor massale ontslagen.
Om de pil te vergulden stelt de Commissie ons de flexicurity naar Deens model voor: je kunt snel je baan verliezen, maar in ruil heb je - gedurende maximum 4 jaar - een hoge werkloosheidsuitkering. In die periode vind je bijna zeker opnieuw werk. Dat ziet er goed uit. Dat lijkt een rechtvaardige overeenkomst te zijn. Het probleem is echter dat de flexicurity, zoals ze in het Groenboek wordt aangeprezen, niet meer dan een schandalige imitatie is.
Wij kunnen niet dezelfde werkgelegenheidcijfers voorleggen als Denemarken. De werkzaamheidsbgraad is bij ons niet zo hoog. Werk vinden nadat je je C4 hebt gekregen, is geen sinecure.
Bovendien zijn de Europese werkgevers die meer flexibiliteit willen, niet bereid een prijs voor de zekerheid te betalen. Denemarken heeft de hoogste belastingsdruk ter wereld, maar de werkgevers willen minder belastingen. Denemarken heeft erg hoge sociale bijdragen maar de werkgevers willen ze verlichten. Denemarken betaalt hoge werkloosheidsuitkeringen (90 % van het loon); de liberalen vinden ze bij ons nog altijd te hoog vergeleken met de lonen. En op de koop toe willen ze loonmatiging.
Nep
Het Deense model dat ze ons proberen te verkopen, is zoals een superblinkend juweel waarmee ze zwaaien, om ons dan de nepversie, de namaakversie te verkopen. Op die manier wordt flexicurity pure oplichterij. De flexibiliteit hebben we al. Wat ons nog rest aan zekerheid, willen ze ons nu afnemen. Ze willen ons én de flexibiliteit én de precariteit verkopen, of beter gezegd: de flexiprecariteit.
Terloops wijzen we erop dat Denemarken - dat als voorbeeld voor flexicurity gebruikt wordt - bewijst dat het voor een Europees land perfect mogelijk is een sterke, op vernieuwing en opleiding gebaseerde economie te hebben, een beperkte werkloosheid, een doeltreffende sociale bescherming, een uitstekend onderwijssysteem én tegelijk een hoge belastingsdruk en zware sociale lasten; en daarover een consensus te hebben.
Wij zullen hierover in debat gaan op het Congres van het Europees Verbond van Vakverenigingen in Sevilla van 21 tot 24 mei. De voorbereidende discussies wijzen erop dat de Europese vakbonden op dezelfde golflengte zitten en het erover eens zijn dat precaire jobs zekerder moeten worden en omgevormd moeten worden tot contracten van onbepaalde duur, zodat iedereen zijn plaats vindt in onze maatschappij en opnieuw hoop kan koesteren en toekomstplannen kan maken.
Werk betekent voor ons stabiele betrekkingen voor iedereen, geen stoelendans tussen werknemers en werkzoekenden. Geen spel waarbij je een ander te snel af moet zijn, of moet wachten tot hij het opgeeft, om niet eindeloos in het rond te blijven draaien.
″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART III
Begin deel (c) ...Het vervolg...!!
...& wat vinden ze daar in Nederland van...
...
Het waanbeeld van de hyperflexibele arbeidsmarkt
In Vrij Nederland van 27 mei 2006, pp. 38-39.
Paul de Beer*
Tien jaar geleden bereikte het poldermodel het toppunt van zijn roem. Wereldwijd werden de sociaal-economische prestaties van het Nederlandse overlegmodel geprezen. Wekelijks stonden buitenlandse delegaties bij de Sociaal-Economische Raad voor de deur om te vernemen hoe vakbonden en werkgevers in Nederland gezamenlijk sociaal-economische vraagstukken aanpakten. Kroonjuweel van het poldermodel was het zogenaamde flex-akkoord waarover de sociale partners het in 1996 in de Stichting van de Arbeid eens werden. Dit akkoord vormde de basis voor de Wet Flexibiliteit en Zekerheid die per 1 januari 1999 in werking trad en in veler ogen de perfecte combinatie belichaamde van flexibilisering van de arbeidsmarkt en (werk)zekerheid. Werkgevers werd meer ruimte geboden voor een flexibele inzet van personeel, doordat belemmeringen voor uitzendwerk en flexibel werk werden weggenomen. Tegelijkertijd bood de wet flexibele arbeidskrachten meer zekerheid, doordat zij na drie jaar of drie baantjes bij dezelfde werkgever recht kregen op een vaste aanstelling. Met de Flexwet leek Nederland te bewijzen dat bescherming van werknemers een flexibeler arbeidsmarkt niet in de weg hoeft te staan.
Anno 2006 is er van het enthousiasme over het Nederlandse arbeidsmarktmirakel niets meer over. De consensus over de regulering van de arbeidsmarkt is nu ver te zoeken. Onlangs werden de besprekingen in de SER over een middellange termijn advies tot het najaar verdaagd, omdat vakbeweging en werkgevers het niet eens kunnen worden over het ontslagrecht. Anders dan tien jaar geleden zien de werkgevers in de bestaande ontslagbescherming nu een ernstige belemmering voor de broodnodige flexibilisering van de arbeidsmarkt. De vakbonden daarentegen vinden dat de Nederlandse arbeidsmarkt al genoeg geflexibiliseerd is.
Waar gaat het nu precies om?
Nederland kent een uniek duaal stelsel van ontslagbescherming. De standaardprocedure is dat de werkgever een ontslagvergunning aanvraagt bij het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI). Als het CWI dit verzoek honoreert, volgt eerst de wettelijke opzegtermijn afhankelijk van het aantal jaren dat een werknemer in dienst is, één tot vier maanden , waarna het ontslag wordt geëffectueerd. Werkgevers klagen dat dit systeem tijdrovend is en met veel administratieve rompslomp gepaard gaat. Bij de helft van de individuele ontslagaanvragen duurt de behandeling langer dan zes weken en daarna volgt nog de opzegtermijn. Zo kan er soms wel een half jaar overheen gaan voor een medewerker vertrekt.
Om sneller van overtollig of niet-functionerend personeel af te zijn, kan een werkgever zich tot de kantonrechter wenden. Een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst wordt door de kantonrechter bijna altijd gehonoreerd, zoals ook blijkt uit het relaas van Anne Branbergen in dit nummer. Wel moet de werkgever in het algemeen een ontslagvergoeding betalen die volgens de zogenaamde kantonrechtersformule gelijk is aan een aantal maanden loon dat overeenkomt met het aantal jaren dat de werknemer in dienst is geweest. Dit bedrag wordt verhoogd als de werknemer ouder is dan veertig jaar en als de kantonrechter van mening is dat het ontslag het gevolg is van verwijtbaar gedrag van de werkgever.
Dit duale ontslagstelsel biedt alleen bescherming aan werknemers met een vast contract (een dienstverband voor onbepaalde duur). Heeft men een tijdelijke aanstelling of werkt men als uitzendkracht, dan eindigt het dienstverband eenvoudig op het moment dat eerder is overeengekomen.
Wat zijn nu de redenen om deze ontslagbescherming voor vaste medewerkers te versoepelen? De voorstanders verwachten allereerst dat de scheidslijn tussen insiders en outsiders vervaagt. Minder ontslagbescherming maakt het niet alleen gemakkelijker om zittende werknemers te ontslaan, maar zou het voor werkgevers ook aantrekkelijker maken om nieuw personeel aan te nemen, omdat zij er weer snel van af kunnen. Hoewel het effect hiervan op het totale aantal werklozen onzeker is, zullen er waarschijnlijk meer kortdurig en minder langdurig werklozen komen. De roulatie tussen werk en werkloosheid neemt toe. Minder rechten voor de insiders leidt dan tot een betere positie van de outsiders.
Naast deze evenwichtiger verdeling van de werkloosheid, zien de pleitbezorgers ook positieve economische effecten. Als hun personeelsomvang flexibeler wordt, kunnen bedrijven sneller reageren op veranderingen in de economie, hetgeen hun concurrentiepositie ten goede komt. Grotere stromen op de arbeidsmarkt dragen bovendien bij aan een betere aansluiting tussen vraag en aanbod van arbeid. Als een werknemer niet langer voldoet, is het beter dat hij elders een nieuwe baan zoekt dan dat hij zich aan zijn huidige plek vastklampt. Een groter ontslagrisico zal vakbonden bovendien dwingen de looneisen te matigen, wat goed is voor de werkgelegenheid.
Maar hoe reëel zijn deze verwachtingen? Wat het aannemen van personeel betreft, is het niet waarschijnlijk dat de huidige ontslagbescherming een serieuze belemmering vormt. Immers, werkgevers hebben al voldoende mogelijkheden om nieuwe medewerkers op proef te nemen door hen een tijdelijk contract te bieden of eerst als uitzendkracht in te huren. Waarom zou de ontslagbescherming voor vast personeel de kans op werk van nieuwkomers dan in de weg staan?
Hoe zit het, aan de andere kant, met de mogelijkheid om vaste medewerkers te ontslaan? Bij collectief ontslag om bedrijfseconomische redenen, zoals een teruglopende vraag, blijkt het huidige ontslagrecht geen noemenswaardige belemmering te vormen. Wie hieraan twijfelt moet maar eens aan de werknemers van Nedcar vragen waarom zij zo bang zijn hun baan kwijt te raken! Bij collectief ontslag verleent het CWI in driekwart van de gevallen binnen zes weken toestemming. Bovendien geldt sinds kort dat als de vakbonden hebben ingestemd met collectief ontslag, het CWI de ontslaggrond niet meer hoeft te toetsen. Dat in Nederland bij een omslag in de conjunctuur de werkloosheid sneller oploopt dan in veel andere landen, duidt er eerder op dat het voor het Nederlandse bedrijfsleven wel heel gemakkelijk is om zich bij economische tegenwind van overtollige ballast te ontdoen!
De situatie ligt wat anders bij andere ontslaggronden, bijvoorbeeld als een medewerker naar de mening van de werkgever zijn functie niet langer naar behoren vervult. De procedure via het CWI kan dan vrij lang duren, terwijl de route via de kantonrechter de werkgever meer geld kost. Wel trekt de werknemer, zoals ook het voorbeeld van Anne Branbergen laat zien, bijna altijd aan het kortste eind, zelfs als de werkgever niet overtuigend kan aantonen dat de werknemer niet goed functioneert. Stel nu dat het (nog) gemakkelijker wordt om medewerkers te ontslaan. De voorstanders hiervan lijken als vanzelfsprekend aan te nemen dat de ontslagen medewerker weer snel elders aan de slag kan in een functie die beter aansluit bij zijn capaciteiten. Maar welke werkgever zit te wachten op een nieuwe medewerker die wegens (vermeend) slecht functioneren is ontslagen? Dat geldt al helemaal voor een oudere werknemer met een lang dienstverband. Het zal je maar gebeuren dat je na twintig of dertig jaar trouwe dienst te horen krijgt dat je kunt vertrekken. Op de huidige arbeidsmarkt ben je dan vrijwel kansloos. Het aantal langdurig werklozen zou dan ook, anders dan de voorstanders ons willen doen geloiven, wel eens flink kunnen oplopen.
Maar waarom zou alleen de werknemer ervoor moeten opdraaien dat hij volgens zijn baas niet meer naar behoren functioneert? Waarom is de werkgever daarvoor niet net zo goed verantwoordelijk? Stringente ontslagbescherming stimuleert een werkgever juist om te (blijven) investeren in zijn personeel, zodat ook wat oudere werknemers hun productiviteit op peil kunnen houden.
Nu zou men kunnen tegenwerpen dat minder ontslagbescherming de werknemer juist prikkelt om in zijn eigen employability te investeren. Dat is op zichzelf juist. Maar een werknemer die een hoog risico op ontslag loopt, zal zich eerder richten op algemene vaardigheden die hij ook in een andere baan te gelde kan maken, dan op de specifieke vaardigheden die hij in zijn huidige functie nodig heeft. Een van de grote voordelen van een vaste baan is nu juist, dat het voor zowel werkgever als werknemer aantrekkelijk is om in de arbeidsrelatie te investeren en daarmee de opbrengst voor beiden te vergroten. Een rijke ervaring, gedegen vakkennis en een grondige kennis van het bedrijf lijken tegenwoordig echter eerder als ballast dan als een belangrijk onderdeel van het bedrijfskapitaal te worden gezien. In plaats daarvan worden modieuze algemene competenties die nieuwkomers tegenwoordig in het beroepsonderwijs opdoen, overgewaardeerd. Dat past in het zotte denkbeeld dat alle vernieuwing goed is en dat continuïteit vooruitgang in de weg staat.
Veel pleitbezorgers van een flexibeler arbeidsmarkt en minder ontslagbescherming staat een ideaalbeeld van de arbeidsmarkt voor ogen dat veel weg heeft van de spot-market voor olie of aandelen. Heb je vandaag een wat mindere dag, dan vervangt de werkgever je morgen net zo gemakkelijk door een ander, als een belegger zijn aandelen Philips inruilt voor Koninklijke Olie. Het resultaat zal een arbeidsmarkt zijn, waarop alle partijen nog uitsluitend oog hebben voor hun korte termijn eigenbelang. Een arbeidsmarkt waarop concurrentie en wantrouwen het winnen van samenwerking en vertrouwen. Waarop duurzame relaties, waarin beide partijen bereid zijn te investeren, plaats maken voor eenmalige transacties en kortstondige contracten. Anders dan de voorstanders geloven zal een dergelijke hyperflexibele arbeidsmarkt niet onze redding zijn, maar juist een hindernis opwerpen voor de ontwikkeling van Nederland naar een hoogwaardige kenniseconomie. Zo slecht hadden vakbeweging en werkgeversorganisaties het nog niet gezien, toen zij tien jaar geleden het flex-akkoord afsloten.
* Henri Polak hoogleraar voor arbeidsverhoudingen aan de Universiteit van Amsterdam, tevens verbonden aan het Amsterdams Instituut voor ArbeidsStudies (AIAS) en De Burcht (Centrum voor Arbeidsverhoudingen), medeoprichter van de progressieve denktank Waterland (www.waterlandstichting.nl)
Gezaghebbend socioloog, Richard Sennett, heeft in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië onderzocht hoe het karakter van de nieuwe economie ingrijpt in het dagelijks leven van werknemers en hun gezinnen. Aan de hand van talrijke diepte-interviews gaat hij na hoe werknemers uit de middenklasse hun arbeidssituatie beleven. Zijn gesprekspartners werken hoofdzakelijk in grotere ondernemingen in de diensteneconomie, de financiële sector, de hihgtech industrie en de media. Dat noemt hij de geavanceerde economie of de nieuwe economie. Het is maar een klein segment van de economie, zegt Sennett, maar met een brede culturele invloed.
Zijn analyse gaat als volgt. Het zijn machtige aandeelhouders die in die sectoren de dans leiden. Ze hebben ongeduldig kapitaal en zijn uit op snel geldgewin. Soliditeit en stabiliteit worden niet langer als iets positiefs gezien. Technologische vernieuwingen, fusies, overnames, onderaanneming, delokalisatie, herstructureringen, nieuwe projecten en een nieuw management, dat doet de beurskoersen stijgen. En de werknemers die moeten maar zien dat ze vlot in de bocht meegaan met al die wijzigingen, of beter nog, dat ze proactief zijn en de veranderingen voor zijn.
Het belonen van vakmanschap, ervaring en anciënniteit is er niet meer bij. De ideale nieuwe werknemers zijn onafhankelijk, ze hebben geen verleden en geen vaste sociale relaties die hen binden. Ze hebben enkel potentialiteit en toekomst.
In zijn boek De cultuur van het nieuwe kapitalisme toont Sennett op overtuigende wijze aan hoe een onstabiele werkomgeving grote invloed heeft op de identiteit en het welbevinden van werknemers. De interviews leren hem dat zelfs de winners, technisch hoog geschoolde jongeren die er aanvankelijk zelf voor kiezen om interimarbeid te doen, of softwareprogrammeurs in Silicon Valley, na enkele jaren vaak zwaar gefrustreerd geraken. Ze voelen zich stuurloos, in de steek gelaten en weinig gewaardeerd. Ze weten niet wie ze kunnen vertrouwen en hebben het gevoel nergens bij te horen. Immers, vluchtige jobs genereren vluchtige relaties.
Opstoot van solidariteit
Sennetts conclusie luidt dat slechts een bepaald soort persoonlijkheid floreert in de flexibele arbeidsmarkt. Het nieuwe kapitalisme beloont mensen met een vechtersmentaliteit, die op zichzelf zijn gericht en vooral denken aan de korte termijn. Maar, daar blijft het volgens hem niet bij. De cultuur van de nieuwe economie is in groeiende mate toonaangevend en oefent een intense druk uit op het geheel van de samenleving. Scholen, overheidsdiensten, gezondheidsinstellingen, bejaardenopvang, dreigen allemaal geïnfecteerd te raken door de waarden van de nieuwe economie.
Alles wat ruikt naar verzorgingsstaat of afhankelijkheid hoort niet meer thuis in een moderne, dynamische samenleving. Tant pis voor wie problemen heeft of minder kansen heeft gehad. Responsabilisering en zelfredzaamheid is de boodschap. Als je werkloos bent, is het omdat je de verkeerde studierichting hebt gekozen of omdat je onvoldoende inzetbaar bent. Vrijheid betekent zelf je lot in handen nemen, onder meer door je privé te verzekeren tegen ziekte en voor je oude dag. Zo geven de waarden van de nieuwe economie en commercialisering van de non-profit en privatisering van de sociale zekerheid elkaar de hand.
Andere samenleving
De analyse van Sennett slaat op de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. De vraag is, of wat hij beschrijft stopt aan de grenzen van de Angelsaksische wereld. Als wij een ander soort samenleving voor ogen hebben, waar menselijke ontplooiing en solidariteit voorop staan, dan mogen we ons niet in de hoek laten drummen door de cultuur van ieder-voor-zich. Dan moeten we andere verhalen vertellen, zoals de jonge militanten in het vraaggesprek in dit nummer, die in hun vakbondsengagement kunnen genieten van een plotse opstoot van solidariteit, de talloze nieuwe contacten die je maakt, die knotsgekke sfeer in de straten van Brussel, waarbij iedereen voelde: hier staat iets te gebeuren! Als we met de sociale verkiezingen veel zon enthousiaste jongeren voor het vakbondswerk warm kunnen maken, dan breken er slechte tijden aan voor de cultuur van het nieuwe kapitalisme.
Het frequent veranderen van baan heeft echter nog heel wat andere nadelen. De gezaghebbende socioloog Richard Sennett heeft in De cultuur van het nieuwe kapitalisme helder uiteengezet dat een hoge arbeidsmobiliteit tot gevolg heeft dat de loyaliteit van de werknemers tegenover het bedrijf afneemt. Dat maakt het bedrijf kwetsbaar, zeker in moeilijke tijden. Anderzijds is een geringe betrokkenheid van de werknemers een factor die de stress verhoogt. Tweemaal mis dus. Het vertrouwen tussen de werkgever en werknemers en tussen de werknemers onderling is aanzienlijk lager bij een hoge arbeidsmobiliteit. De werknemers zijn immers veel meer op zich zelf aangewezen. Van een werknemersgemeenschap is er nog nauwelijks sprake.
Bedrijven worden dan verzamelingen van geatomiseerde werknemers. Voor een korte tijd kan een wisselende tewerkstelling wel bevredigend zijn, maar als dat langer gaat duren dan twee jaar werkt het frustrerend voor de werknemers. Deel uitmaken van een sociale structuur wordt dan belangrijker dan de individuele mobiliteit. Als de groep van werknemers regelmatig of voortdurend verandert, gaat er veel kennis over de onderneming verloren en ook het klassieke vakmanschap gaat er sterk op achteruit.
Vooraleer er maatregelen genomen worden om de werknemers sneller van baan te doen veranderen, wordt er best nog eens grondig nagedacht over het nut en de wenselijkheid ervan. Voor een verhoging van de werkzaamheidsgraad moet niet gemikt worden op een verlaging van de anciënniteit. Veel beter is het de werkbaarheid van de jobs onder ogen te nemen. De arbeidsproductiviteit in België behoort tot de hoogste van de wereld. Iets oudere werknemers betalen daarvan de tol. SD Worx, toch niet meteen een belangenvereniging van werknemers, stelde vast dat het ziekteverzuim de hoogte ingaat en legde de link met een stijgende werkdruk, met de werkstress. Ligt het dan niet voor de hand dat niet de anciënniteit omlaag moet, maar de kwaliteit van de jobs omhoog?
Tijdelijke werknemers worden nog altijd achtergesteld. Vooral krachten die zicht hebben op een vaste baan zijn geneigd dit ook te pikken, zo blijkt uit onderzoek van promovendus Jeroen de Jong. Met hen komt het echter wel goed zodra ze dat vaste contract eenmaal hebben. Zorgelijker is de positie van mensen die structureel aangewezen zijn op tijdelijk werk.
Waaruit blijkt dat tijdelijke krachten worden uitgebuit?
"Hun loon is vaak lager, ook als er is gecorrigeerd naar senioriteit. Ze hebben minder mogelijkheden om opleidingen te volgen of zich op een andere manier te ontwikkelen en ook worden ze minder bij dingen betrokken."
Moeten ze ook harder werken?
"Dat komt voor. Dit blijkt niet uit mijn studie, maar uit ander onderzoek is wel gebleken dat dit bijvoorbeeld in de land- en tuinbouw voor komt."
En mensen met uitzicht op een vaste baan, durven daar niet goed iets van te zeggen?
"Nee, zij pikken meer. Toch komt het voor hen vaak wel goed zodra ze een vast contract krijgen. Voor werknemers die structureel zijn aangewezen op tijdelijke contracten zijn de gevolgen nadeliger. Zij gaan weliswaar sneller weg als zij worden achtergesteld, maar maken in hun volgende baan vervolgens hetzelfde mee. Zij komen zo in een positie te zitten waar ze niet meer uit komen."
Wat moet er dus gebeuren volgens u?
"Vakbonden zouden nog meer voor tijdelijke krachten moeten opkomen. Dat gebeurt nu al, maar toch te weinig omdat vakbonden vooral voor hun leden opkomen en tijdelijke werknemers vaak geen lid zijn. Ook zou beter gemonitord moeten worden of tijdelijke en vaste krachten wel gelijk behandeld worden. Dit zou kunnen leiden tot een bewustwordingsproces. Er gaat momenteel heel veel aandacht uit naar Oost-Europese werknemers. Daardoor is er maar weinig aandacht voor mensen die structureel op tijdelijke contracten werken.
Is er voor werkgevers nog iets te winnen?
Jazeker. Het blijkt dat oneerlijke behandeling van tijdelijke krachten niet tot slechtere resultaten leidt, maar dat eerlijke behandeling wel tot betere resultaten leidt.
Jeroen de Jong promoveert op 27 juni aan de Universiteit van Tilburg op het proefschrift A matter of time. Mechanisms behind fair treatment perceptions in temporary employment.
Barbara Nieuwenhuijsen : barbara.nieuwenhuijsen@z24.nl
We willen in deze toch wel eens héél nadrukkelijk duidelijk maken dat er voor de doorsnee Brave Belg donkere & zware tijden voor de deur staan... Hoe wij dàt "flexicurity"-gevalleke ook draaien & keren... wij vinden er weinig of géén voordelen aan... tenzij een hoop voordelen voor de werkgever !!
Laten we eens een aantal zaken op een rijtje zetten :
# Er wordt verwacht dat we harder, langer & méér werken voor minder loon !!
# De werk- & veiligheidsomstandigheden laten vaak te wensen over !! Géén verbetering van de werkkwaliteit, maar een grote stap achteruit !!
# De nieuwe werkvoorwaarden stevenen duidelijk af op "pure willekeur" !!
# De werkzekerheid waarvan men spreekt is géén werkzekerheid, want men kan je ~binnenkort~ quasi om het minste ontslaan & dat zonder enige vergoeding !!
# Kortom : een complete afbraak van àlle sociale verworvenheden !!
# ...
...Wake up Belgium !! ...before it's too late !!
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
″FLEXICURITY″ ...ofte... ″werken zoals eind 19de eeuw″ - De staking in Zaventem - PART I
In één van onze volgende besprekingen ~met onze ongewenste comments~ van het LDD-programma komt het volgende onderwerp, of zeggen we maar meteen de "Hot Topic" van "FLEXICURITY" ook aan bod, samen met de andere "surprises" die men voor ons nog in petto heeft.
Maar gezien de actuele situatie, de staking van het bagageverwerkend grondpersoneel in Zaventem, zien we de noodzaak, maar ook meteen onze kans heel mooi om u beste lezer wat wijzer te maken met de topic "flexicurity".
...& In dit geval mag u stellen.. met een schoolvoorbeeld "uit het leven gegrepen" !!
Voor alle duidelijkheid, we zijn zo vrij in deze het hele plaatje maar meteen te koppelen aan onze bespreking van het LDD-programma... & wel om volgende goede redenen :
1. Om te beginnen houden we er zo niet van 2 keer hetzelfde werk te doen, er zijn wèl een pak nuttiger zaken als dàt... & wat er hier ten lande gebeurd is de laatste dagen & wat er in dat "mooie" LDD-programma vermeld wordt als zijnde "Dè wondermooie Toekomst" voor België... We bezien het als een schoolvoorbeeld "uit het leven gegrepen" van wat het NIET moet zijn !! ...& We zien het ook maar als het zoveelste bewijs, dat men in feite slechts bezig is met ons een prachtig oor aan te naaien... Een vergiftigde toekomst voor ons & onze kinderen !!
2. Onze tweede reden ~de meest valabele eigenlijk~ is vrij simpel. Aangezien in het LDD-programma flexicurity zowat een must is, willen we de Belgische economie uit het slop halen ~maar dat is uiteraard hùn mening & niet de onze !~ ...& 't daar toch uitgebreid aan bod komt, zien we in de context van het gebeurde, de kans mooi om het erbij te nemen in onze bespreking... dan kunnen we straks bij onze bespreking van dat wondermiddel, hier ook gewoon naar verwijzen.
Wij zien achter flexicurity héél wat méér schuilgaan dan "het redden van onze economie", ten andere dat is het voor ons àlles behalve... Voor ons ~& wie zijn wij~ is "flexicurity" niet meer dan de complete afbraak & teloorgang van onze sociale verworvenheden : vaste job, vast loon, vaste arbeidsvoorwaarden, een bescherming zoals het hoort, zoals naleven van de veiligheidsvoorschriften, goede werkvoorwaarden & diens meer... Hoe ze het daar aan de ander kant ook draaien of keren, wij vinden die zaken nog altijd de doodnormaalste zaken van de wereld & geloof het of niet, met het flexicurity-concept komt dit àlle-mààl op de helling te staan & keren we terug naar de arbeidsomstandigheden van eind 19de eeuw...
Toegegeven, dat laatste klinkt misschien vrij ongenuanceerd... Maar als je leest & hoort, àlles zowat van naderbij bekijkt van wat ze van ons "Kleine Man" verwachten... 't is godverrr ook niet min !! We hebben als Jan & Mie Modaal toch nog wel énig recht op een eigen leven ?!.. ...& Liefst vanal nog een kwaliteitsvol leven met quality-time voor onszelf & ons gezin... of is dat alleen maar aan de rijken voorbehouden ?!...
...
We komen met "FLEXICURITY" in het LDD-programma terecht op blz 12 : het Legomodel & we beperken ons hier tot slechts het bespreken van flexicurity...
Het Legomodel
De moderne arbeidsmarkt stelt hoge eisen aan de beschikbaarheid, kennis en flexibiliteit van de werknemer van de 21e eeuw. Een job voor het leven bestaat binnenkort niet meer. Jobzekerheid wordt vervangen door werkzekerheid.
Màààrrr... niet iedereen denkt daar het zelfde over & gelukkig maar ! Er zijn nog wel enkele andere klokjes die luiden & die iets totaal anders te vertellen hebben daaromtrent... We zetten er voor u een aantal op een rij :
...
Laat ons even in snelvaarttrein een ritje maken... We kunnen de brochure Flexicurity, een dolle rit door je carrière helaas niet op de kop tikken, maar we kunnen je toch een kijkje laten nemen met de volgende presentatie...
...
Flexicurity
We hebben het thema hier al eerder aangeraakt. Daarbij verwezen we ook naar de puike LBC-brochure Flexicurity: een dolle rit door je carrière. Naar aanleiding van een vormingsdag voor militanten bieden we hier een kijk in de wijze waarop je dit thema op allerhande vormingsactiviteiten ter sprake kunt brengen.
Presentatie: bewerking van de presentatie van Marijke Persoone.
...& we gaan verder met een interview met dezelfde Marijke Persoone...
...
Flexibele werknemers
zorgen voor meer winst
Een spook waart door Europa - het spook van het communisme.
Met deze woorden begint het Communistisch Manifest van Karl Marx en
Friedrich Engels uit 1848. Met enige zin voor overdrijving zou men kunnen
zeggen dat er 150 jaar later een nieuw spook door Europa waart, het
spook van de flexicurity. Maar terwijl het spook van het communisme
gericht was tegen de toenmalige dictatoriale politiek in Europa en tegen
de industriebaronnen en grootgrondbezitters, is het spook van de flexicurity
gericht tegen de werknemers. Wat ze echter wel gemeen hebben is
dat slechts weinig mensen wisten waarvoor dat communisme toen en
flexicurity nu stond en staat.
We laten het communisme voor wat het is en trekken met onze vragen over flexicurity naar de christelijke bediendecentrale LBC-NVK, dat onlangs hierover een brochure publiceerde onder de titel Flexicurity, een dolle rit door je carrière. Marijke Persoone, adjunct-algemeen secretaris verzorgde de eindredactie.
RAAK : Waarvoor staat flexicurity eigenlijk?
Marijke : Het is een nieuw samengesteld woord dat de voorbije jaren is opgedoken. De Nederlandse vertaling zou flexi-zekerheid kunnen zijn. Men wil met dit woord het idee oproepen dat verregaande flexibiliteit bij arbeidscontracten, arbeidstijd, verloning enzovoort, kan samengaan met zekerheid voor de werknemers. Door aan het begrip flexibiliteit het woordje security, veiligheid, zekerheid toe te voegen, wil men de ongerustheid en negatieve gevoelens die opkomen bij werknemers wanneer zij het begrip flexibiliteit horen, wegnemen.
RAAK : Wat is er dan zo mis met flexibiliteit? Ik
wou dat ik terug wat meer flexibele of soepele
spieren had, maar ik neem aan dat het hier over
een ander soort flexibiliteit gaat?
Marijke :Spijtig genoeg wel. Het begrip flexibiliteit staat hier voor de wens van de werkgevers om werknemers te kunnen inzetten waar, wanneer en hoe zij dat willen. De werknemer als een soort marionet die het ritme van de productie moet volgen. Als er klanten in de winkel zijn moet je daar zijn, als het wat rustiger is kan je beter naar huis gaan of in het magazijn gaan helpen. En hetzelfde in de industriële productie. Flexibiliteit is eigenlijk een zeer ruim begrip waarbij alles wat voor werknemers belangrijk is, nl. zekerheid over hun contract, over hun werkuren, over hun loon, over boord wordt gegooid. Al die zekerheden moeten kunnen variëren in functie van wat goed is voor het bedrijf.
RAAK : Is die idee van flexicurity, werknemers
geruststellen dat meer flexibiliteit best samen
kan met zekerheid over loon en arbeidsomstan-
digheden, dan zo nieuw?
Marijke :Het is iets dat al langer bezig is maar nu in een nieuw kleedje wordt gestoken. In het huidig systeem van de vrije markteconomie hebben ondernemingen altijd al gezocht naar methodes om meer winst te maken. De belangrijkste methode is de loonkost verminderen en dat kan op verschillende manieren. In ons land is de vermindering van de werkgeversbijdrage voor de sociale zekerheid bijzonder populair en de opeenvolgende regeringen sinds het begin van de jaren negentig zijn hier een heel stuk gevolgd. Vanaf dit jaar betalen de werkgevers jaarlijks minstens 6 miljard euro minder aan de sociale zekerheid dan zij normaal zouden moeten betalen. Maar een andere manier om de loonkost te drukken is er voor te zorgen dat er in de productie of dienstverlening geen enkel stil moment meer is waarin werknemers eens een koffie kunnen drinken of met elkaar een klapke doen, wachten op een volgende klant of op de levering van productieonderdeel. Als je de stillere momenten in de productie of dienstverlening totaal kan elimineren dan maak je ook
meer winst. Dus werknemers inzetten met flexibele contracten is ook een manier om meer winst te maken. En in die zin is dat reeds lang bezig.Maar de bestaande flexibiliteit werd allemaal onderhandeld
met de vakbonden, waardoor zij binnen de perken is gehouden en waar iets tegenover stond zoals arbeidsduurvermindering in ruil voor soepelere
arbeidstijden of betere combinaties arbeid en gezin zoals bij tijdkrediet. Nieuw aan de flexicurity die men nu wil promoten is dat de nieuwe
flexibiliteit niet meer zou moeten onderhandeld worden en dat de bescherming die er nu is vanuit de arbeidswet, stap voor stap wordt afgebroken.
RAAK : Als het allemaal niet nieuw is, waarom is
er dan nu zoveel aandacht voor?
Marijke :Eind 2006 heeft de Europese Commissie
(EC) een Groenboek gepubliceerd. Dat gebeurt wel meer maar het thema van dit Groenboek over flexicurity was voor ons toch alarmerend.
RAAK : Groenboek? Wat is dat nu weer?
Marijke :Dat heeft dus niets te maken met het
milieu of met de groene partijen. Het is gewoon de term die de EC gebruikt als ze een document uitgeeft waar ze een debat wil over organiseren. Ze
publiceren dat document, dat Groenboek, ze zetten
het op internet en iedereen mag daar gedurende een paar maanden zijn gedacht over zeggen. Dat klinkt allemaal heel democratisch maar wij hebben
daar toch wel wat vragen bij. Want als dat gaat
over themas die rechtstreeks ingrijpen op het leven van werknemers, zoals bij dit Groenboek het geval is, dan vinden wij dat we daar als vakbond
moeten kunnen over onderhandelen en dat we voorrang hebben op jan of klein pierke die daar ook een keer zijn gedacht over wil zeggen. We begrepen al vrij vlug dat het met dit Groenboek niet de bedoeling was om een vrijblijvende
gedachtewisseling te organiseren maar wel om de voorstellen in dit Groenboek in een beleid om te zetten en sterke aanbevelingen aan de lidstaten
te geven, gepland voor eind oktober 2007. We waren vooral verontrust omdat het programma dat in het Groenboek naar voor wordt gebracht niet meer of minder is dan de afbraak van wat de arbeidswetgeving heeft opgebouwd aan sociale bescherming van werknemers.
RAAK : Dat is toch een serieuze beschuldiging?
Marijke :Voor de EC is sociale bescherming iets van de vorige eeuw toen werknemers nog moesten
beschermd worden tegen uitbuiting enzovoort. Maar volgens het Groenboek is een moderne werknemer mondig genoeg om zijn eigen loopbaan te ontwikkelen en wil die moderne werknemer niet meer levenslang werken voor eenzelfde baas. De jongere generatie die wil kunnen jobhoppen, regelmatig van werk veranderen, periodes van werk afwisselen met niet werken om te studeren of met vakantie te gaan enzovoort. En als je de arbeidsmarkt zo wil organiseren dat veel meer
variatie mogelijk is, dan is het een grote handicap dat je daar zit met een enorm beschermende wetgeving en daarom wordt die best afgebouwd.
RAAK : Volgens het Groenboek is de beschermende wetgeving nu geen bescherming meer maar betutteling van de werknemer die eigenlijk
liever voor zichzelf wil opkomen.
Marijke :Zo ongeveer, ja. Je merkt zo ook dat het
hier niet om een puur juridisch programma gaat maar ook om een cultureel programma. De voorstellen in het Groenboek zeggen iets over welk soort mens, welke soort maatschappij zij willen. De doorvoering van de voorstellen in het
Groenboek passen perfect in een liberale en individualistische kijk op de samenleving. Ook daarom is dat Groenboek voor ons onaanvaardbaar omdat
wij niet akkoord kunnen gaan met het maatschappijmodel dat hierin onderhuids wordt meegegeven. Bovendien geloven wij ook niet dat mensen sterk genoeg zijn om alleen voor zichzelf op te komen. En of je nu bescherming ouderwets vind of niet, volgens ons hebben werknemers nog altijd nood aan bescherming. Zelf spreken we liever en eerder over solidariteit. Wij geloven namelijk niet in de voorstelling dat werkgever en werknemer in een
gelijkwaardige relatie tegenover elkaar staan waarbinnen men rustig kan overleggen wanneer het voor wie best uitkomt om in die week te komen werken enzovoort. Vanuit 150 jaar arbeidersgeschiedenis weten wij namelijk heel goed dat werknemers maar echt iets kunnen bereiken als ze zich organiseren, zich solidair opstellen en collectief onderhandelen en voor hun rechten opkomen. En het is juist dit proces van collectief onderhandelen of actie voeren, dat wordt onderuit gehaald in dat flexicurityverhaal.
RAAK : Wat zou zon doorgedreven flexicurity-
beleid concreet kunnen betekenen in België?
Marijke :Als je het in zijn extreme vorm wil voorstellen dan moet je naar Amerika kijken. Daar is een enorm grote mobiliteit op de arbeidsmarkt. En dat heeft dan niets te maken met het woon-werkverkeer, maar wel de houding van de werknemers
om bereid te zijn om snel van job te wisselen, ofwel binnen het bedrijf, ofwel na ontslag zonder de hindernis voor de werkgevers van hoge ontslagvergoeding of lange opzegperiodes. Of dat je als werknemer bereid moet zijn om soms zelfs honderden kilometer van thuis te gaan werken. Of dat het normaal is dat je 2 of 3 kleinere jobs hebt om rond te komen en je maar zelf moet zien hoe je je gezin daarnaar organiseert. In Europa en België wordt dan in alle toonaarden ontkend dat men naar dat model wil. Er zal bij ons nog altijd een sociale zekerheid zijn om
die overgangen draagbaar te maken, dus nog altijd
werkloosheidsvergoedingen zelfs met een hogere uitkering maar niet meer onbeperkt in de tijd. Zo wil men ook het doorvoeren van één werknemersstatuut voor arbeiders en bedienden koppelen aan een afbouw van de ontslagbescherming voor bedienden. En wij zijn zeker niet tegen zon werknemersstatuut waarvoor wij trouwens heel concrete voorstellen aan het uitwerken zijn maar zonder dat we daarvoor de verworvenheden en rechten uit het verleden moeten afstaan. Wij vinden gewoon dat de arbeiders een betere ontslagbescherming moeten krijgen. Er is ook een echte aanval bezig op een vast en zeker inkomen, o.a. via het in vraag stellen van de loonbaremas. Van Europa mogen leeftijdbaremas nu al niet meer worden toegepast. Vanuit werkgeverskant wil men liefst zo weinig mogelijk objectieve criteria voor lonen en zou men die graag willen bepalen op basis van de gemaakte winsten of de individuele prestaties van werknemers. Al die evoluties die nu al bezig zijn zullen zeker niet minder worden wanneer het flexicurityprogramma van de EC wordt doorgevoerd. Integendeel.
...& we maken dit dan maar meteen duidelijk met "een voorbeeld uit het leven gegrepen"
Neemt u misschien even de tijd & de moeite om dit bevattelijk & aandachtig te lezen, het gaat hier om getuigenissen van mensen die er werken... & probeert u het zich eens vervolgens voor te stellen...
...
Staking op Zaventem. Wie is verantwoordelijk voor het conflict? (15.8.08)
In de media is er heel wat te doen geweest over de staking van de bagagebehandelaars. Wat we niet gehoord hebben is de stem van de werknemers. Hieronder het verhaal van syndicalisten bij Flight Care. De klachten van de werknemers bij AVIA zijn gelijklopend.
De mensen die in de loading werken moeten bij het lossen van een vliegtuig 110 kg per minuut verplaatsen, zo berekende Het Laatste Nieuws, en dat met twee man per vliegtuig, waarbij ze zelfs meer dan 1 vliegtuig tegelijk moeten doen, zodat de ploegbaas onmogelijk nog kan werken volgens de veiligheidsregels. Er worden hier tonnen versleurd, in de hitte, de regen of de kou en dan nog in een heel moeilijke houding want in de call kan je niet rechtstaan terwijl ze vaak 30 kg moeten opheffen en soms zelfs meer. Heel veel mensen klagen dan ook over rugproblemen. Daarbij komt nog eens dat ze hun uurrooster per maand krijgen, pas een week op voorhand, en dat kan zelfs nog veranderen tot de dag voor het uurrooster van kracht is. Dit geldt trouwens voor alle diensten bij Flightcare.
Bij de bagagecontrol is het nog erger: die mannen moeten elk stuk bagage apart in handen nemen om het op de kar te stouwen. Tussen 4 uur en 6 uur s morgens vertrekken er zo'n vijf charters, dit betekent vijf bagagekarren, elk zo'n 500 kg. Dus 2.500 kg verplaatsen, voor 1 man, en dan is het nog maar 6 uur in de morgen! Je mag echt rekenen op een gemiddelde van 30 ton per man per dag! Bovendien moeten ze verschillende shut tegelijk doen, dat is dus lopen van het een naar het ander. Plus een flexibel uurrooster, en geen vaste shifts zoals in veel andere bedrijven: op elk uur van de dag beginnen er mensen te werken, van 4 uur s morgens tot middernacht.
Dan is er nog de onzekerheid over hun contract: mensen blijven jaren werken in jojo contracten, (50% basis contract en de rest naargelang ze je nodig hebben, 75%,of 100%) er heerst een ongelooflijke willekeur. Als je een paar keer ziek geweest bent, kunnen ze je contract naar beneden halen zodat je terugvalt op het basiscontract. Pure willekeur !! Dit stoppen was trouwens een van de eisen van de staking, die de directie niet ingewilligd heeft.
In de cleaning zijn er veel te kleine ploegen om een vliegtuig te kuisen; ook is de rotatietijd (de tijd dat een vliegtuig aan de grond staat) heel kort: soms zijn er maar zeven minuten om een vliegtuig te kuisen, voor grote vliegtuigen is dat een half uur om negen toiletten schoon te maken, om je tussen elke stoel te buigen om alles op te rapen, om alle vuilbakken leeg te maken. Dat is heel zwaar voor je rug en alles samen is het bijzonder stresserend. Vroeger had je ploegen van minimum vier man en voor de grote vliegtuigen tien man; nu is dit dikwijls drie of zes man.
Ook hier zelfde probleem van contracten en uurroosters. Ik ken iemand die er al werkt van tijdens de Sabena-periode, dus al meer dan 5 jaar, en die nog altijd niet voltijds vast is. Er werken hier veel vrouwen, het is heel moeilijk om je uurooster te verwisselen als dat nodig is voor de opvang van de kinderen of als je naar de dokter moet... En als je ziek bent, word je op het bureau geroepen en krijg je een verwittiging. Delegees zijn hier al vaak rond tussenbeide gekomen maar toch blijft men het doen. Wie drie keer ziek geweest is, loopt veel kans dat hij of zij geen contractverhoging krijgt: gebroodroofd omdat je ziek bent!!!
Op passage(check in balie) vormen de uurroosters het grote probleem: in eenzelfde week kan het zijn dat je je wekker elke dag op een ander uur moet zetten, variërend van 3 uur s morgens tot middernacht. Overdag vind je geen tijd om te eten, de stress is zo groot dat veel mensen er onderdoor gaan. Ook hier geen vaste contracten.
In de cargo is de flexibliteit ook verschrikkelijk. Een week voor de maand begint krijg je een "rol" maar daar meer dan de helft verandert nog in de loop van de maand. Of een telefoontje s avonds dat je de 's anderendaags op een ander uur moet beginnen. Je weet ook nooit wanneer je gedaan hebt met werken en de mensen moeten heel veel overuren kloppen. Ze zijn met veel te weinig om een vliegtuig te laden, wat tot gevaarlijke situaties leidt: het laatste jaar zijn er verschillende zware accidenten gebeurd, niet respecteren van veiligheidsregels, paletten die op tarmac staan... Er is een verloop van meer dan 30 % in deze dienst, op elke tien man die er begint zijn er maar een paar die de moed hebben om te blijven.
De loadheet, deze zijn mensen zijn eindverantwoordelijk om het vliegtuig te laten opstijgen permanent onderbemand en er heerst een zware flexibliteit, met alle gevolgen vandien voor de veiligheid.
...een mooi schoolvoorbeeld van "FLEXICURITY" dus... !! Wen er dus maar aan, want dit is wat men van ons verwacht !! Als we dit blijven pikken tenminste !! Dit is het dus hoe men ons "Kleine Man" aan het werk wilt zien !! Draai het of keer het, maar dan hebben wij daar toch wel ernstige vragen bij ! Dan mag het voor ons part zelfs een behoorlijk hete herfst worden op vakbondgebied !!
...
Berichtgeving vanuit het vakbondsfront...
...
14 augustus 2008 - 11:48
Staking Flightcare en AviaPartner : Directie potdoof en blind voor personeelstekort
Zaterdag 9 augustus. Op de luchthaven van Zaventem leggen de arbeiders van het afhandelingsbedrijf AviaPartner het werk neer. Zondag volgen de arbeiders van concurrent Flightcare. Beide hebben dezelfde eisen: meer personeel, minder flexibiliteit, betere verloning. Het zijn problemen die reeds lang aanslepen, maar een hoogtepunt kennen tijdens de vakantiepiek.
Nicole Materne en Stan Vanhulle
De gevolgen zijn gekend: reizigers die niet aan hun bagage kunnen, geannuleerde vluchten, passagiers die per bus naar andere luchthavens moeten uitwijken..., de complete chaos.
Na drie dagen van moeizaam onderhandelen werd een akkoord afgesloten.
Bij AviaPartner worden een reeks deeltijdse contracten omgezet in vaste fulltimes. Er komt een kleine anciënniteitpremie voor wie minstens 3 jaar in dienst is. Verder komen er nieuwe aanwervingen via deeltijdse contracten en dit in functie van het aantal vluchten en indien de economische toestand stabiel blijft. Veel arbeiders geloven niet dat dit de problemen gaat oplossen. Nieuwe deeltijdsen zijn moeilijk te vinden en bovendien lopen ze vlug weer weg omdat de werkomstandigheden zo slecht zijn en je niet kunt leven van een halftime loon. Er werd wel bekomen dat er een scherpe registratie zal gebeuren van het aantal man per soort vlucht. Een evaluatie is voorzien op 19 september. Is dit negatief, dan wordt een stakingsaanzegging ingediend.
Bij Flightcare had men in juli, na dreiging met stiptheidsacties, bekomen dat 32 deeltijdse arbeiders een aantal uren bij zouden krijgen tot eind augustus. Die maatregel wordt nu met één maand verlengd. Er komen ook 4 ploegbazen bij. En indien de economische toestand stabiel blijft, zullen 30 arbeiders met een deeltijds vast contract tot 100 % worden opgetrokken. Arbeiders met 6 jaar dienst krijgen een eenmalige premie van 150 euro bruto. Dit akkoord werd met 58 % verworpen omdat het geen echte oplossing inhoudt. Al in juli hadden arbeiders gezegd: Indien om 5 u s morgens 20 chartervliegtuigen moeten vertrekken, vol met bagage, dan helpt het niet dat 3 arbeiders enkele uren langer werken. Dan moeten er gewoon meer handen zijn.
Gezien er geen tweederdemeerderheid was om de actie voort te zetten, werd de staking stopgezet.
Niet arbeiders, maar directies gijzelen passagiers
De arbeiders van Avia en Flightcare beseffen maar al te goed dat de reizigers ook werknemers zijn, die hun vakantie broodnodig hebben. Staking is voor hen het laatste middel. Trouwens bij Avia was het van 1999 geleden dat er nog een grote staking was. De directies zijn doof gebleven voor de sinds lang herhaalde klachten. Zij zijn ervoor verantwoordelijk dat het personeel uiteindelijk alleen nog maar in staking kon gaan. Bij Avia werd de directie schriftelijk verwittigd van mogelijke acties. Bij Flightcare waren er al stiptheidsacties in juli, maar de directie nam geen enkele structurele maatregel. De directie van Flightcare kiest duidelijk niet voor sociaal overleg, maar voor harde sociale confrontatie. Reeds vijf delegees werden afgedankt, weggepest of voor de rechtbank gedaagd. In haar arrest over de afdanking van Maria Vindevoghel, toenmalig hoofddelegee bij Flightcare, oordeelde zelfs het arbeidshof dat de directie het wettelijk vastgelegde sociaal overleg niet had gerespecteerd. Welk middel blijft er dan over voor het personeel om zijn rechten te laten gelden?
Onmenselijke werkomstandigheden en lage lonen
Per shift heft een bagagist 30 ton bagage. Dat zijn 1000 valiezen van 30 kg, elke dag opnieuw. Waar bij Sabena 6 man voorzien was om vliegtuigen te lossen en te laden, zijn het er nu 3. Alles moet steeds vlugger gaan, want de vliegtuigen moeten maximaal renderen. Het gevolg is letsels aan rug en knieën, en ook steeds meer ongelukken. En ook de veiligheid van de passagiers komt hierdoor in gevaar. Indien een vliegtuig niet volgens plan geladen wordt, kan dit ernstige gevolgen hebben voor de stabiliteit.
Bij Flightcare en AviaPartner werkt men voor een mager loon van 1100 euro. Met de ploegen -en weekendpremies erbij kan men tot 1400 geraken. Maar de meeste werknemers hebben geen voltijds contract, zelfs na jaren. Daarom is het verloop zo groot, want men kan er niet van leven. Er wordt ook een enorme flexibiliteit gevraagd. Op sommige posten veranderen de uurroosters dagelijks. Dat geeft een enorme stress en maakt elk familiaal leven onmogelijk.
Geen geld voor aanwervingen en vaste contracten?
Avia en Flightcare hebben van de staat geld gekregen om werkplaatsen te scheppen. Elk bedrijf heeft hiervoor op 5 jaar tijd 9 miljoen euro gekregen door de vermindering van de patronale lasten. Met dit geld konden ze elk meer dan 200 fulltimes in dienst nemen. Ondanks de gestegen omzet, is het aantal fulltime equivalenten nauwelijks verhoogd.
FCC en 3i, de moedermaatschappijen van Flightcare en AviaPartner, maken enorme winsten. In 2006 realiseerde 3i (AviaPartner) 1,2 miljard euro netto winst. Bij FCC (Flightcare) verdeelden in 2007 de aandeelhouders 737 miljoen euro onder elkaar. Deze bedrijven kiezen duidelijk voor stijgende productiviteit en maximale winst, ten koste van het welzijn van hun werknemers.
Zal een verdere liberalisering soelaas brengen?
Volgens Schouppe, de minister van mobiliteit, is het doorzetten van de liberalisering van de afhandeling de oplossing. Nu vormen de 2 afhandelingsbedrijven een monopolie, vindt hij. Die markt moet opengegooid worden. Dan kunnen de vakbonden ook niet meer samenspannen. Dat kan volgens een Europese richtlijn in 2011. Inderdaad, mijnheer Schouppe, de vliegmaatschappijen, die zullen er zeker beter van worden. Door de grotere concurrentie, zullen ze goedkopere contracten kunnen afdwingen bij de afhandelingsmaatschappijen. Maar die zullen op hun beurt hun winsten veilig stellen door nog meer te besparen op de loonkosten en het materiaal. Er wachten de werknemers nog harde tijden.
Interprofessioneel akkoord: meer loon en minder flexibiliteit aan de orde
Deze stakingsacties bij de Flightcare en AviaPartner snijden op scherpe wijze twee problemen aan. Alle werkende mensen worstelen er mee: meer loon om de levensduurte bij te houden en minder flexibel en stresserend werk zodat er nog een leven is na het werk. Nu al is duidelijk dat deze punten een gepast antwoord dienen te krijgen in het interprofessioneel akkoord van dit najaar.
Maar wat vinden we hierover in de reguliere pers ?!... Om te beginnen vonden we bij De Standaard Online hierover bitter weinig... Tenzij dan in het betalende gedeelte, maar daar hebben wij geen toegang tot...
Dus dan maar bij De Morgen gaan rondneuzen & ook daar is onze oogst bitter weinig... Het lijkt wel of men vermijdt om het over de èchte pijnpunten te hebben waarom deze stakingsaktie er is gekomen, niet echt verwonderlijk dus dat er zoveel onbegrip is voor een stakingsactie !
Het moet ook maar eens gezegd, wij persoonlijk vinden onze zogezegde Belgische Kwaliteitskranten ook niet echt van zo'n hoogstaande kwaliteit. Integendeel, we vinden ze van bedroevend lage kwaliteit. ...& Dat geldt zowel qua nieuwsduiding, als qua het uitdiepen van het onderwerp... De taak van een krant is ons te informeren zoals het hoort & dat is gedegen !! Maar dit terzijde.
Intussen roeien we dus maar met de riemen die we hebben...
...
Geld & Zaken
Situatie rond Aviapartner en Flightcare zit muurvast
DM update - Het overleg tussen vakbonden en directie bij bagageafhandelaars Aviapartner en Flightcare zit muurvast. Een eerste vergadering bij Aviapartner leverde niets op, terwijl de directie bij Flightcare weigert te praten met de vakbonden. Dat zegt Rik Vermeersch van het BBTK.
Het personeel van beide bedrijven blijft staken, waardoor heel wat passagiers op Brussels Airport gestrand zijn. De problemen bij Aviapartner en Flightcare slepen al jaren aan. "Bij Aviapartner klaagt het personeel al weken over de werkdruk. Er kwam geen antwoord van de directie, dus werd beslist te staken", aldus Vermeersch. "Het eerste overleg vanmorgen leverde niets op. De directie deed zelfs geen voorstel".
Onduidelijke situatie
Dat Flightcare uit solidariteit meestaakt, hoeft niet te verbazen, aldus Vermeersch. "Daar hebben ze naast de werkdruk ook nog te kampen met abominabele werkomstandigheden".
Hoe het nu verder moet, is niet duidelijk. "Er is voorlopig geen verder overleg gepland. De personeelsdirecteur van Flightcare heeft zich zelfs opgesloten en weigert zelfs voor september met de bonden te praten". Ook bij Aviapartner staat momenteel geen verder overleg gepland.
Gezamenlijke eisen
Wegens de gelijklopende problemen bij beide afhandelingsbedrijven is het noodzakelijk dat de vakbonden de onderhandelingen over hun eisen gezamenlijk kunnen voeren met Aviapartner en Flightcare. Dat stelt vakbondssecretaris Jan Deraeymaker (LBC) vandaag in een reactie op de acties van de afhandelingsbedrijven op de luchthaven van Zaventem.
Volgens Deraeymaker zijn bij beide afhandelingsbedrijven niet alleen de arbeiders in staking, maar hebben telkens ook een aantal bedienden het werk neergelegd. "De werkdruk uit zich bij arbeiders in rugproblemen en bij de bedienden in stress. Er moet ook meer personeel bijkomen, geen interims of jobstudenten, maar effectieven. Daarnaast moet de verloning beter. Momenteel worden hier de minimumlonen betaald en gaat het vaak om deeltijdse contracten. Ook de vergoeding voor overuren moet fors hoger", besluit Deraeymaker. (belga/ka)
De afgelopen 24 uur werden bij twee afhandelingsbedrijven op Zaventem, Aviapartner en Flightcare, sociale akkoorden gesloten over de vermindering van de werkdruk voor de arbeiders. Problemen met betrekking tot de werkdruk bestaan volgens vakbondssecretaris Jan Deraeymaeker (LBC) echter even goed bij de bedienden. In september starten hierover de onderhandelingen bij Flightcare. De vakbonden hebben een hele waslijst eisen klaar.
Waslijst eisen
"De werkdruk bij arbeiders uit zich vooral in fysieke problemen. Rugproblemen bijvoorbeeld komen heel vaak voor. Bij bedienden is er sprake van psychische problemen. Vaak hoor je de klacht bij bedienden dat ze na vijf jaar opgebrand zijn. Gisteren had ik nog iemand aan de lijn die zich erover beklaagde dat hij na drie dagen verlof nog steeds oververmoeid was", aldus Deraeymaeker.
Uurroosters
"Er stelt zich bij Flightcare vooreerst een probleem van uurroosters. Die zijn door de nachtelijke periodes dat er gewerkt moet worden heel zwaar en worden bovendien om de haverklap gewijzigd. Wij eisen dat de voorziene uurroosters gerespecteerd worden. Daarnaast moeten de voorziene middagpauzes gerespecteerd worden en moeten er recuperatiedagen voorzien worden voor werk op feestdagen. Voorts dient de wetgeving op overuren gerespecteerd te worden. De sociale wetgeving heeft over deze punten reeds proces-verbaal opgemaakt", vertelde Deraeymaker.
Verloning
Daarnaast moet er volgens de vakbonden dringend wat gebeuren op vlak van verloning. "De lonen op de luchthaven zijn in het algemeen te laag en er stelt zich ook een probleem op vlak van classificatie. Bepaalde jobs zijn met name te laag ingeschaald. Er moet ook een kilometervergoeding voorzien worden. Bedienden moeten geregeld voor slechts 4 uur komen werken. Een ander probleem is dat er geen vergoeding voorzien is voor zaterdagwerk", zei Deraeymaker. (belga/dea)
Aanvulling op een reeds besproken LDD-programmapunt - AANVULLING 2
*GRIJNS*...
Zoals reeds vorige maal bij onze eerste aanvulling gezegd, het hoeft geen betoog dat we ons het recht toemeten, om als we nieuwe "vondsten" hebben in onze argumentering, om u deze ook onomwonden te kennen te geven...
...& hier is zo onze tweede aanvulling... & goed als we zijn, zullen we dat netjes in de papieren versie er tussen verwerken, op de plaats waar dit hoort te staan...
We gaan hiervoor naar onze comments op het partij-programma van de LDD "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-e1" waar het onderwerp "De Vlaktaks" aan bod komt.
...
...& Voor de gemakkelijkheid & duidelijkheid hernemen we even wat we hierover schreven & we voegen daar ook ineens onze aanvulling aan toe.
Een sociale vlaktaks van 30%
Het eerste doel van de sociale vlaktaks is de belastinginning te vereenvoudigen. België staat op de 117ste plaats van 119 landen, voor wat betreft de efficiëntie van haar belastingsdiensten!!! De reden: de zeven tarieven in de personenbelasting en een systeem van scheefgegroeide aftrekmogelijkheden in de inkomstenbelastingen in het algemeen.
De belastinginning, die is onder het beleid van de ultraliberaal Reynders inderdaad moedwillig & vooral grondig naar de bliksem geholpen !! In zover zijn we het met u eens... Maar nogmaals, voor een partij die ervoor streeft géén belasting te betalen, moet u ons maar eens terdege van naaldje tot draadje uitleggen hoe u het één met het ander rijmt !!
Verder willen we u er op wijzen dat het inderdaad reeds verworden is tot een systeem van scheefgegroeide aftrekmogelijkheden ~lees: typisch Vlaamsche legislatieve achterpoortjesarchitectuur~ zoals bijvoorbeeld de inschrijving van 4X4s als lichte vracht die dan gebruikt wordt om met het ganse gezin op vakantie te gaan...
Een vlaktaks van 30% vereenvoudigt de inning waardoor efficiëntiewinsten geboekt kunnen worden.
Dit lijkt ons wiskunde van een hogere orde waarbij we alleen heel stil kunnen worden. Maar als we het principe goed begrijpen, zal onze directeur-generaal in de zelfde belastingschaal belanden dan wij Makkelijk is dat natuurlijk, maar enige grondige bedenkingen zijn hier toch wel op hun plaats, dachten we & vrezen we... We laten ze u maar zelf maken
Eventjes terzijde, we vonden al een LDD-bureau dat reeds ijverde voor een vlaktaks van 25%...
We wijzigen deze & vullen deze ook als volgt aan...
Dit lijkt ons wiskunde van een hogere orde waarbij we alleen heel stil kunnen worden. Maar als we het principe goed begrijpen, zal onze directeur-generaal in de zelfde belastingschaal belanden dan wij Makkelijk is dat natuurlijk, maar enige grondige bedenkingen zijn hier toch wel op hun plaats, dachten we & vrezen we...
Wat beeldmateriaal uit de oude doos...
"Dedecker en Gennez Debat Vlaktaks - Deel 1" - duur : 9:49 minuten canvas-uitzending 2007
...
"Dedecker en Gennez Debat Vlaktaks - Deel 2" - duur : 9:49 minuten canvas-uitzending 2007
...
"Dedecker en Gennez Debat Vlaktaks - Deel 3" - duur : 8:31 minuten canvas-uitzending 2007
...
...& Aangezien wij het toch niet zo onzinnig vonden wat Professor Frans Vanistendael, professor fiscaal recht aan de K.U.Leuven hierover te zeggen had, laten we hem ook eventjes aan het woord...
...
Binnenland
maandag 14 mei 2007
'België kan een vlaktaks gebruiken'
Een belastingstarief van 50 procent in combinatie een hoge belastingsvrije drempel. Dat is volgens professor Frans Vanistendael wat onze fiscaliteit nodig heeft. Voordelen: het is veel eenvoudiger en tegelijk verdwijnt de werkloosheidsval.
Vanistendael is al bijna dertig jaar professor fiscaal recht (KU Leuven) en fiscaal advocaat. Hij was Koninklijk Commissaris voor Fiscale Hervorming (1986-'87) en twintig jaar lang lid van de Hoge Raad voor Financiën. Ook is Vanistendael actief als adviseur van het IMF, de Oeso en de Europese Commissie. De toestand waarin de Belgische belastingsadministratie zich vandaag bevindt, stemt hem niet gelukkig. Volgens Vanistendael moet er dringend ingegrepen worden.
Wat is het probleem bij de fiscus?
Het ergste is dat sinds de Coperfin-hervorming (de Copernicus-hervorming voor de fiscus, red.) de politisering heeft toegeslagen op het departement. Vroeger bestond er een strikt hiërarchisch systeem waarbij ambtenaren werden benoemd op basis van anciënniteit en examens. Dat is opgegeven. Het resultaat is dat het departement veel minder efficiënt draait dan vroeger.
Wat ook meespeelt, is dat men tien jaar geleden beslist heeft verschillende onderdelen van de fiscus samen te voegen met de bedoeling geïntegreerde controles te kunnen uitvoeren. Die operatie is echter nog altijd niet verteerd, laat staan de hervormingen die daarop gevolgd zijn.
Hoe groot is de verantwoordelijkheid van de politiek?
De laatste jaren wordt het departement zeker verwaarloosd. Maar eigenlijk wordt Financiën al tientallen jaren wat verwaarloosd door de politici. Omdat het departement zo'n grote onafhankelijkheid had, werd dat niet echt opgemerkt. Die onafhankelijkheid wordt bijvoorbeeld geïllustreerd door het feit dat er op Financiën zelfs een eigen vakbond is.Maar de verwaarlozing in combinatie met de politisering is dodelijk.
Heeft Financiën een crisismanager nodig om de boel recht te trekken?
Ik denk niet dat Financiën nood heeft aan een shocktherapie met een externe manager. Financiën heeft vooral nood aan iemand op regeringsniveau die het departement volgt: een staatssecretaris of minister voor Belastingen. Die moet niet alleen de administratie opvolgen, maar ook de wetgeving. Want wat we op dat vlak de laatste jaren gezien hebben, grenst aan het onwaarschijnlijke. In elke programmawet staan tientallen fiscale bepalingen versnipperd. Over vijftien of twintig jaar is er niemand meer die nog weet wat waar staat en die de zaken nog zal verstaan.
Moet onze hele fiscaliteit niet radicaal hervormd worden?
Het systeem moet gewoon drastisch vereenvoudigd worden. Ik ben voorstander van één tarief van 50 procent met een hoge belastingsvrije drempel van 10.000 of 11.000 euro. Aangezien het bedrag vanaf wanneer je belastingen moet betalen, sterk wordt opgetrokken, zullen de lage inkomens er een stuk beter uitkomen. Het zal dus financieel opbrengen om tegen een laag of het minimumloon te gaan werken waardoor in een klap ook de werkloosheidsval verdwijnt.
Zo'n systeem kan perfect worden ingevoerd. Het tarief kan eventueel wat zakken als de indirecte belastingen verhoogd worden.
En wat met de tientallen aftrekken?
Die kunnen in zo'n systeem natuurlijk niet behouden worden. Er zullen altijd een paar grote aftrekposten blijven bestaan, zoals voor de eigen woning of de gezinssamenstelling. Maar daarnaast moet er dringend gesnoeid worden in de tientallen aftrekken die als cadeautjes worden uitgedeeld.
Kan de fiscus de strijd tegen de fiscale fraude winnen?
De administratie is vandaag slecht georganiseerd. De manier waarop wordt gewerkt, is ook verouderd. In plaats van via individuele controles te werken, zou men beter via sectoriële analyses werken. Als in een bepaalde beroepsgroep vreemde zaken worden vastgesteld, kan men gerichte controles doen.
Heeft Financiën een antwoord op de steeds complexere fiscale optimalisatiestructuren?
Het antwoord is ook hier een doorgedreven vereenvoudiging. Hoe minder uitzonderingen er bestaan, hoe minder ze gebruikt kunnen worden.
Treedt justitie efficiënt genoeg op tegen de grote fraudedossiers?
Ik vraag mij echt af hoe het kan dat bepaalde financiële dossiers verjaren, terwijl er bewijzen zijn van schriftvervalsing. Langs de andere kant moet men ook oppassen met kritiek. Een groep ambtenaren haalde onlangs uit naar de gang van zaken in het dossier KB Lux. Maar de rechtbank heeft daar nog niet eens een uitspraak over geveld.
Effe in 't kort & héél nadrukkelijk herhaald voor de Oost-Indische doven onder ons...
...
Citaat
Een vlaktaks... van 50 procent!
Het systeem moet gewoon drastisch vereenvoudigd worden. Ik ben voorstander van één tarief van 50 procent met een hoge belastingsvrije drempel van 10.000 of 11.000 euro. Aangezien het bedrag vanaf wanneer je belastingen moet betalen, sterk wordt opgetrokken, zullen de lage inkomens er een stuk beter uitkomen. Het zal dus financieel opbrengen om tegen een laag of het minimumloon te gaan werken waardoor in een klap ook de werkloosheidsval verdwijnt. Zo'n systeem kan perfect worden ingevoerd. Het tarief kan eventueel wat zakken als de indirecte belastingen verhoogd worden.
Economen concluderen: voordelen vlaktaks worden overdreven
Net als in de meeste industrielanden heft de overheid in Nederland inkomstenbelasting tegen een progressief tarief. Naarmate iemand meer verdient, moet hij een groter deel van zijn inkomen aan de fiscus afstaan. Het alternatief is de vlaktaks: een belasting op het inkomen met één vast tariefpercentage.
In Oost-Europa is de vlakke belasting al meer dan tien jaar aan een gestage opmars bezig. Inmiddels heffen negen landen daar hun inkomstenbelasting tegen één vast tarief, waaronder vier van de 25 lidstaten van de Europese Unie. Is dit een voorbeeld dat westerse industrielanden, Nederland voorop, zouden moeten volgen?
Dit boek probeert die vraag te beantwoorden. In deze bundel komen verschillende varianten van de vlaktaks en hun gevolgen voor de koopkracht van gezinnen aan bod.
Een tarief van 37,5% blijkt nodig, wil de schatkist bij invoering van de vlaktaks geen schade lijden. Tenzij veel of alle aftrekposten sneuvelen en mensen met een eigen huis een stuk zwaarder worden belast. Dan komt een vlak tarief van 30% (bij een extreme variant zelfs van 25,5%) binnen bereik. Zulke varianten zo blijkt uit berekeningen hebben echter soms forse negatieve gevolgen voor de koopkracht van grote groepen belastingbetalers.
De vlaktaks kan worden gekoppeld aan de invoering van een negatieve inkomstenbelasting van 400 euro per maand. Gezien de hiermee verband houdende meerkosten is dan een vlaktaks met een tarief van 54% nodig om te voorkomen dat bij deze variant een gat in het overheidsbudget valt.
De meeste auteurs die aan de bundel hebben bijgedragen concluderen dat de voordelen van de vlaktaks worden overdreven. Anders dan voorstanders vaak beweren, zal het arbeidsaanbod bijvoorbeeld niet toenemen, maar krimpen. Tenzij de keuze valt op een variant waarbij de inkomensongelijkheid sterk toeneemt. Tegenstanders maken om deze reden juist bezwaar tegen de vlaktaks. Zij noemen hem een cadeau voor de rijken.
In het slothoofdstuk zetten de eindredacteuren voor- en nadelen van de vlaktaks op een rij. Zij schetsen als mogelijk compromis een inkomensheffing met twee schijven, die worden belast tegen 32% en 42%. Het verlaagde toptarief van 42% zou verschuldigd zijn over wat iemand meer verdient dan 52.000 euro. Deze variant kost in eerste aanleg 15 miljard euro. De auteurs laten zien hoe voor dit bedrag dekking kan worden gevonden, wanneer ruim de helft van de bestaande aftrekposten in stand zou blijven.
Enkele politieke partijen in ons land, met name CDA en VVD, hebben zich achter het idee van een vlaktaks geschaard. De meeste van de huidige oppositiepartijen zien er weinig of niets in. Bij de komende kabinetsformatie zal eventuele herziening van de inkomstenbelasting ongetwijfeld op de agenda staan. Hopelijk zal de maatschappelijke discussie over de vlaktaks dankzij dit boek aan diepgang winnen.
C.A. de Kam, A.P. Ros (redactie), De Vlaktaks. Naar een inkomstenbelasting met een uniform tarief? Den Haag: Wim Drees Stichting voor Openbare Financiën. Prijs: 25.
ISBN-10: 90-809723-2-0
De Vlaktaks. Naar een uniform tarief voor de inkomstenbelasting
Inhoud
Voorwoord
Een vlak tarief voor de polder? C.A. de Kam en A.P. Ros
Inkomstenbelasting en vlaktaks M.P.A. Spanjers
Vergezichten op en vlakke belasting C.L.J. Caminada, K.P. Goudswaard en H. Vording
Vlaktaks: voor- en nadelen A.L. Bovenberg en C.N. Teulings
Vlaktaks en arbeidsparticipatie B. Jacobs, R.A. de Mooij en C. Folmer
Fiscale vervlakking is goed voor de rijken C.A. de Kam en J. Pen
Vlaktaks: lessen voor politici C.A. de Kam en A.P. Ros
Ten aanzien van de vlaktaks bestaan er vier veel voorkomende fabeltjes
door Richard Murphy
Het eerste verzinsel is dat Robert E. Hall en Alvin Rabushka, in hun boek "The Flat Tax", een leefbaar belastingstelsel zouden hebben uitgewerkt(1). Dat deden ze niet.
Ze stelden een vlaktaks voor die een vervangende belasting zou zijn voor alle andere bestaande belastingen: inkomstenbelasting, bedrijfsbelasting, belasting op kapitaalwinsten en belasting op erfenissen. Die vlaktaks zou enkel op twee dingen worden geheven: inkomsten van binnenlandse werkgelegenheid zonder aftrekposten, behalve een persoonlijke vrijstelling; en het binnenlandse cashflow overschot van de bedrijven, zonder aftrek van de betaalde intresten. Het resultaat is een heel smalle belastingbasis, vooral wanneer er een laag belastingtarief wordt toegepast (Hall en Rabushka stelden 19% voor). Die belastingbasis wordt nog smaller, als je in aanmerking neemt dat er geen belasting zou worden geheven op inkomsten van beleggingen, privé-pensioenen of inkomsten uit het buitenland.
Dit laatste punt is heel betekenisvol. Belastingplanners proberen twee dingen te doen. In de eerste plaats proberen ze een reeks inkomsten belastingvrij te houden. Als dat niet lukt, zullen ze zoveel mogelijk kosten boeken tegenover de inkomsten. De bewering van Hall en Rabushka dat de vlaktaks een einde zal maken aan belastingvrijstelling en belastingplanning is onwaar. Hun vlaktaks stimuleert openlijk het eerste type van belastingplanning, door aan individuele personen de mogelijkheid te bieden om zichzelf als een offshore vennootschap op te richten, die hun diensten levert, zodat ze voor zichzelf een volledig belastingvrije omgeving creëren. Bestaande bedrijven kunnen hun inkomstenregistratie naar het buitenland verschuiven, en zo hetzelfde doel bereiken.
Met talrijke belastingparadijzen zoals Monaco en Andorra, die momenteel nultarieven hanteren, lijkt het erop dat het vlaktaksprogramma van Hall en Rabushka werd uitgedokterd door mensen die weinig weet hebben van het fenomeen van de belastingplanning en dus van de maatregelen die nodig zijn om belastingontduiking te bestrijden, ofwel was het hun bedoeling die praktijken te vergemakkelijken en de daaruit voortvloeiende verliezen van staatsinkomsten aan te moedigen.
Dit brengt ons tot de tweede fabel, namelijk dat negen Europese landen een vlak belastingstelsel succesvol zouden hebben ingevoerd, met als pionier Estland in 1994, gevolgd door Letland, Litouwen, Rusland, Servië, Oekraïne, Slovakije, Georgië en Roemenië. Het is simpelweg zo dat geen enkel van die negen landen een belastingstelsel heeft dat in de buurt komt van het vlaktaksmodel van Hall en Rabushka. In een recent overzicht van de vlaktaksstelsels in Oost-Europa vond ik dat geen van die landen belastingen heft op basis van de cashflow, en dat ook geen enkel van hun 100% belastingvermindering voor kapitaaluitgaven in het jaar van de investering aanbiedt.
Verschillende van die landen, ook Rusland, hebben zelfs geen enkelvoudig inkomstenbelastingtarief. Slechts twee landen, Slovakije en Roemenië, hebben hetzelfde tarief voor de personenbelasting en de belasting op bedrijven. Al die landen hebben uitgebreide systemen voor belastingaftrek of belastingverlaging voor personen, en ondoorzichtige regels voor belastingboekhouding. Vanwege de complexiteit van het Estlandse belastingstelsel dienen 84% van de Estlandse belastingplichtigen een belastingaangifte in. In het Verenigd Koninkrijk dienen slechts 16% van de belastingplichtigen een aangifte in.
De derde mythe is dat die landen sinds de invoering van een enkelvoudig belastingtariefstelsel massale meeropbrengsten binnenkregen. Ook hier zijn geen bewijzen voor aan te voeren.
Het is waar dat sommige landen hun belastingontvangsten zagen stijgen sinds de invoering van een vlakke belasting. Maar in het geval van Rusland was die stijging van de ontvangsten bijna uitsluitend te danken aan de economische groei, een betere inning van de belastingen en een betere belastingbereidwilligheid van de belastingplichtigen die het minst werden bevoordeligd door de invoering van het 13%-personenbelastingtarief. En de meerontvangsten waren niet het gevolg van stijgende betalingen door diegenen die van de belastingverlagingen profiteerden.
Wat Georgië betreft, kun je in het CIA Factbook lezen dat het land, vóór de invoering van de vlaktaks te lijden had van een chronisch onvermogen om belastingen te innen. Maar de nieuwe regering boekt vooruitgang bij het hervormen van het belastingwetboek, het afdwingen van belastingdiscipline en het bestrijden van de corruptie. Dit was de toestand in de meeste zogenaamde vlaktakslanden. Vermits een dergelijke grootschalige belastingontduiking in West-Europa minder voorkomt, is het hoogst onwaarschijnlijk dat zich daar hetzelfde scenario zal voordoen.
Zo komen we tot het laatste fabeltje, namelijk dat een vlaktaks voordelig zou zijn voor de meerderheid van de West-Europese belastingbetalers, en nauwelijks voordeel voor de rijken zou opleveren. Dit is gewoon niet waar. In het Verenigd Koninkrijk, bijvoorbeeld, zou een vlaktaks nadelig zijn voor de middelgrote inkomens (jaarinkomen £25.000-70.000). Zij die minder verdienen, zullen er een beetje bij winnen. Voor personen die boven het middelgrote inkomen zitten, zou een vlaktaks in het VK jaarlijks meer dan £8.000 voordeel opleveren.
Onderzoeken in Nederland, Denemarken en Duitsland gaven soortgelijke resultaten. Een vlaktaks verschuift het inkomen van de middelgrote verdieners naar de rijksten in de maatschappij.
Nu we de mythes rond de vlakke belasting hebben afgebroken, wat blijft er dan als waarheid over? Om het eenvoudig te stellen, het vlaktaksmodel is niet bedoeld om een geloofwaardig belastingstelsel te zijn. Het is bedoeld voor twee dingen. De eerste bedoeling is het ondermijnen van de rol van de overheid in de samenleving, door die overheid haar inkomsten te ontnemen. Zoals Alvin Rabushka me vertelde, toen ik hem voor mijn onderzoek interviewde: We moeten komaf maken met welzijnsprogrammas; we hebben zuiver privé-pensioenen nodig en komaf maken met staatspensioenen. We hebben privé scholen, privé ziekenhuizen, privé wegen, privé postbedeling, privé transport en privé alle andere dingen nodig. Regeringen moeten geen van die dingen doen.
De tweede bedoeling van de vlaktaks is het verschuiven van de belastingdruk, weg van het kapitaal, dat in het bezit is van de rijken in de samenleving, naar de de lager betaalde werknemers, aan wie tegelijk de voordelen worden ontzegd, die ze tot nu toe van de overheid kregen.
De vlaktaks moet daarom gezien worden voor wat ze in werkelijkheid is: een mechanisme om de welvaartsongelijkheid in de maatschappij te vergroten.
...Wij gaan er trouwens van uit dat elke ″gezonde″ zelfdenkende mens daar voor zichzelf de nodige conclusies aan kan verbinden & dat die wel een ietsje ~véél~ zullen verschillen van wat de LDD ons hierin probeert wijs te maken...
...
Eventjes terzijde, we vonden al een LDD-bureau dat reeds ijverde voor een vlaktaks van 25%...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-e1
De kerntaken van de overheid
Kerntaken van de overheid zijn taken die, mocht de overheid ze niet uitvoeren, belangrijke maatschappelijke behoeften onbevredigd zou(den !!) laten.
Algemeen daverend applaus !! ...maar dan vooral met véél hoongelach, want het is in deze dan wel héél cynisch bedoelt !! Sjonge-sjonge... deze definitie kan best als muurgrote poster worden uitgebracht & in een vuurrode kader worden ingekaderd opdat ze tenminste zou worden onthouden !!
Een handig hulpmiddel om te bepalen welke overheidstaken nu echt noodzakelijk zijn, vormt de Gouden Gids methode. Indien uit de Gouden Gids blijkt dat er bedrijven bestaan die dezelfde taken vervullen of diensten of producten leveren die ook door bestaande overheidsbedrijven gebeuren, dan kunnen deze overheidsbedrijven eigenlijk geprivatiseerd worden.
Als wetenschappelijke methode kan dit natuurlijk tellen ...de "gouden gids methode" !! We vragen ons niet alleen af welk "groot licht" dat dit uitgevonden heeft, maar nog méér vragen we ons af wat er in de gouden gids NIET terug te vinden is ?!... "genie" misschien ?!... Zelfs "huurlingen" vind je erin terug om eventueel het leger te privatiseren... "Veiligheidsdiensten" om de politie te vervangen... & Verzekeringen om de sociale zekerheid, de wettelijke pensioenen, de ziekenkas, te laten verdwijnen...
...& Wat krijgen we in de plaats ?!... Euro-Amerikaanse afgietsels van private contractors à la Blackwater ?!... Betaalde privé-beveiliging die onze politiediensten moeten vervangen, maar die er tenslotte alleen zal zijn voor diegenen die er voor betalen ?!... Een volledig geprivatiseerde Gezondheidszorg bestaande uit geprivatiseerde ziekenhuizen waar enkel zij die over poen beschikken kunnen van gebruik van maken & de rest crepeert maar in de goot want die beschikt niet over de juiste gezondheidsverzekering ?!... Of misschien geprivatiseerde Gevangenissen ?!... Bij dat laatste kunnen we u alvast onze beschouwing " ″The Belgian Prison Factory - Inc.″ ofte... ″Privatiseer de gevangenissen″ - PART I" & " ″The Belgian Prison Factory - Inc.″ ofte... ″Privatiseer de gevangenissen″ - PART II aanraden... Waarmee we ook duiden, dat we best ook wel door hebben welke verborgen agenda dààr nog eens verborgen ligt... Wat dacht u van gelegaliseerde slavernij aan 18 urocent per uur zonder enige sociale &/of fiscale lasten of wat dan ook... Voeg hier nog een geprivatiseerde klassejustitie aan toe & alle armlastigen worden als kwalijk uitschot in een "landloperskolonie" opgesloten voor heropvoeding & resocialisatie... allemaal voor hun eigen goed natuurlijk !!...
...
Geprivatiseerde ″overheid″ kàn & zàl NOOIT het noodzakelijke neutrale gelijkheidsprincipe hanteren, aangezien het om ″bedrijven″ gaat die in hoofdzaak met ″winst″ bezig zijn !! Dienstverlening zal dus ook niet meer gebeuren in hoofde van het gelijkheidsprincipe waarbij ″Elke Belg gelijk voor de wet″ is, maar nog enkel vanuit het standpunt ″financieel rendement″ ~lees winstgevend~ of niet... Verder kunnen we ons daarbij ook afvragen, in hoeverre de officiële overheid nog enige controle kan uitoefenen op geprivatiseerde bedrijven als volgens het LDD-principe ~lees het Libertaire Gedachtengoed~ de overheid moet & zàl gereduceerd worden tot een minimum, noem het quasi onbestaand dus ?...
Verder stellen we ons ook de vraag in hoeverre er nog kan sprake zijn van neutraal wetenschappelijk onderzoek als we zien dat nu reeds de farmaceutische industrie mede bepalend is voor uitslagen van wetenschappelijk onderzoek ?!... We verwijzen hiervoor naar onze beschouwing "99% korting & andere smerige truken van de foor... PART I" & "99% korting & andere smerige truken van de foor... PART II"... waar toch maar duidelijk blijkt, hoe driftig er gemanipuleerd wordt !! Als voorbeeld kan de farmaceutische industrie wel tellen, wat zij is er nu reeds in geslaagd om het winstprincipe boven het gezondheidsprincipe te zetten...
Als laatste punt dat we hier willen aanhalen... er van uitgaande dat we geprivatiseerde overheidsdiensten hebben... méér nog er van uitgaande dat bepaalde geprivatiseerde overheidsdiensten dus zo wie zo, dan ook wel eens deel zouden kunnen uitmaken van een wereldomvattende multinational... U begrijpt toch hopelijk dat wij daar als een gezonde Belg die voor zichzelf kan over nadenken, dat wij ons daar ernstige vragen bij stellen ?!... Wij gaan er van uit dat onze lezers genoeg fantasie & inbeeldingsvermogen hebben om zich daar zelf een plaatje voor ogen mee te halen & daar hun eigen gezonde conclusies aan te verbinden !
...
Private bedrijven moeten trouwens altijd de mogelijkheid hebben om overheidsdiensten aan te bieden, ook al is de dienst voor hen nieuw en staan ze hiervoor nog niet in de Gouden Gids.
En zelfs al staan ze dr niet in mogen ze toch de overheidstaken overnemen ?!... zoals gevangenissen bijvoorbeeld ?!... Of welzijnszorg ?!... We kunnen ons zo stilaan een beeld vormen van die welzijnszorg & wat ze inhoudelijk moet voorstellen !!
We hadden hier dus nu wel graag een wat nauwkeuriger beeld van de overblijvende kerntaken gekregen, wat hélaas ontbreekt... Maar aan ons water te voelen, zal er waarschijnlijk dus overblijven... NIKS !! Want in de LDD haar ogen is alles wel lucratief om te zetten in privé-bedrijven...
...& wat bijvoorbeeld met het ontwerpen van Gewestplannen of het afleveren van bouwvergunningen? Het organiseren van verkiezingen ?!... We nemen ook aan dat dit volgens de LDD-genieën ook wel vakkundig geprepareerd... euh geprivatiseerd kan worden !! Want er is inderdaad nog een hoop groen dat plaats kan ruimen voor de industrie, nietwaar ?!...
Taken die niet tot de kerntaken van de overheid behoren, moeten worden afgestoten of tot een minimum worden herleid: het openbaar vervoer moet in deze zin gedemonopoliseerd worden.
Om te beginnen verwijzen we in deze naar het vorige wat we hierover schreven in onze uiteenzetting "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - Deel XXV-c".
Verder willen we er op wijzen dat we met demonopolisering terug gaan naar het systeem van het openbaar vervoer zoals het in de vooroorlogse jaren was, met alleen al in Brussel : ″Les trams bleus″, ″les trams jaunes″, ″les vicinaux″, enz . Met de treinen idem-dito Alleen herinneren de meesten zich dit soort toestanden niet meer...
Nu men tot een één-gemaakt aanbod is gekomen, wil men terug achteruit ?!...
Het is een kerntaak van de overheid om ervoor te zorgen dat iederéén zoveel mogelijk kan genieten van een gelijkaardig aanbod, zonder dat dit aanbod zal afhangen van de vraag of een gebruiker toevallig naast een winstgevend traject loopt of niet !!
Een aantal taken behoren altijd tot deze van de overheid, zoals de bescherming van de openbare orde en de veiligheid. De overheid moet dan wel in staat blijken om haar taken correct uit te oefenen.
De kerntaken zijn in onze visie: de bescherming van de openbare orde, van de veiligheid, de openbare gezondheid, een doelgerichte sociale bescherming, de bescherming van het leefmilieu of het voorzien van noodzakelijke remmen op het overmatig verbruik van schaarse middelen.
welk leefmilieu?? Als t van LDD afhangt loopt de Oosterweelverbinding van Antwerpen tot Charleroi en van Gent tot Lommel, wat natuurlijk als voordeel heeft dat iederéén in de toekomst even véél last zal hebben idem voor de nachtvluchten
welke sociale bescherming ?
Ha, hier zijn ze dus de kerntaken. Opgepast we vrezen dat er wezenlijk onderscheid moet gemaakt worden tussen OPENBARE gezondheid en PRIVE-gezondheid maar we zullen hier maar niks zelf suggereren
Een sociale vlaktaks van 30%
Het eerste doel van de sociale vlaktaks is de belastinginning te vereenvoudigen. België staat op de 117ste plaats van 119 landen, voor wat betreft de efficiëntie van haar belastingsdiensten!!! De reden: de zeven tarieven in de personenbelasting en een systeem van scheefgegroeide aftrekmogelijkheden in de inkomstenbelastingen in het algemeen.
De belastinginning, die is onder het beleid van de ultraliberaal Reynders inderdaad moedwillig & vooral grondig naar de bliksem geholpen !! In zover zijn we het met u eens... Maar nogmaals, voor een partij die ervoor streeft géén belasting te betalen, moet u ons maar eens terdege van naaldje tot draadje uitleggen hoe u het één met het ander rijmt !!
Verder willen we u er op wijzen dat het inderdaad reeds verworden is tot een systeem van scheefgegroeide aftrekmogelijkheden ~lees: typisch Vlaamsche legislatieve achterpoortjesarchitectuur~ zoals bijvoorbeeld de inschrijving van 4X4s als lichte vracht die dan gebruikt wordt om met het ganse gezin op vakantie te gaan...
Een vlaktaks van 30% vereenvoudigt de inning waardoor efficiëntiewinsten geboekt kunnen worden.
Dit lijkt ons wiskunde van een hogere orde waarbij we alleen heel stil kunnen worden. Maar als we het principe goed begrijpen, zal onze directeur-generaal in de zelfde belastingschaal belanden dan wij Makkelijk is dat natuurlijk, maar enige grondige bedenkingen zijn hier toch wel op hun plaats, dachten we & vrezen we... We laten ze u maar zelf maken
Eventjes terzijde, we vonden al een LDD-bureau dat reeds ijverde voor een vlaktaks van 25%...
In principe zijn er in dergelijk systeem geen aftrekposten meer. Onder andere werkelijke beroepskosten van niet-loontrekkenden (zelfstandigen) moeten wel nog in mindering kunnen worden gebracht.
Dus hier ook nog eens een vlaktaks van 30% voor de zelfstandigen ?!... ...& dat na de aftrek van de ″werkelijke″ beroepskosten... en de zelfstandigen kennende zullen dat er natuurlijk wel héél wat zijn... & uiteindelijk dan, liefst niet al te efficiënt of te strikt gecontroleerd nog zeker.... We kennen weinig zelfstandigen die nu reeds 30% taks betalen... Wat zal Vadertje Staat hier blij mee zijn !
We kunnen misschien ineens voorstellen dat de Staat taksen uitbetaalt aan niet-loontrekkenden ?
Wij zijn van mening dat de overheid niet moet zorgen voor zo klein mogelijke inkomensverschillen, maar wel de armoede moet bestrijden en tezelfdertijd mensen respecteren die in staat zijn een hoog inkomen te genereren. Daarom willen wij een sociale vlaktaks invoeren.
Kortom, een sociale maatregel voor mensen die in staat zijn een hoog inkomen te genereren ?!... Hoe verzinnen jullie het ?!...
Maar toegegeven... we staan niet alleen perplex, we zijn werkelijk tot de toppen van onze tenen ontroerd... zéér diep ontroerd door zoveel solidariteit !! (cynical !!)
...
Wij doen dit door het voorzien in een degressief belastingvrij gedeelte: hoe hoger het inkomen, des te lager het gedeelte van het inkomen waarop geen belastingen wordt betaald. Op die manier betalen de lagere inkomens zelfs helemaal geen belastingen, maar betalen de hogere inkomens nooit meer dan 30%.
...we zijn sprakeloos voor zoveel inventiviteit !!
Een vennootschapsbelasting van 19%
Er is een verlaging van de vennootschapsbelasting nodig naar 19%.
Ook hier vraagt de LDD opnieuw een kadoke van quasi 14%... aangezien de huidige vennootschapsbelasting gesteld is op 33,99%, waarbij we ons direct de vraag stellen hoeveel vennootschappen deze 33,99% ook werkelijk betalen ?!...
Het tarief moet gelden voor alle ondernemingen. Beperken we dit tot de KMOs, dan zal de verlaging geen impact hebben op de broodnodige buitenlandse investeringen.
...Me dunkt dat de buitenlandse investeerders weten waarom ze naar België komen... & gezien de cijfers die we wat verderop zullen laten zien zullen ze ook wel weten dat het hier alles behalve slecht is !!
Deze verlaging moet in één klap gebeuren. Een geleidelijke afbouw heeft niet het beoogde effect op de economie. De onmiddellijke verlaging kan perfect opgevangen worden in de begroting.
...Na het rekenkundig wonder dat tot hiertoe mochten lezen, zouden we die begroting dan wel eens willen zien...
We willen er toch eventjes aan herinneren dat dit kleine Belgistan nogal wat buitenlandse schulden heeft af te betalen & dat een splitsing van België deze schulden niet zal doen verdwijnen, maar eerder zal doen toenemen... & niet onwaarschijnlijk zullen de ratings voor de leningen ook lichtjes worden aangepast...
Daartegenover staat de onmogelijkheid tot allerhande aftrekken en de afschaffing van allerlei bijzondere fiscale stelsels (holding, tax shelter, ). Uiteraard moeten wij rekening houden met alle Europese richtlijnen op het vlak van vennootschapsfiscaliteit.
Het afschaffen van het systeem van ″tax shelter″ zal dan maar de dood betekenen van de Belgische film & dat of het nu Vlaamse of Waalse filmpjes zijn...
Er zal ook eens duidelijkheid moeten geschapen worden rond de vraag welke belastingsverminderingen men nog allemaal denkt te moeten toekennen na wat we tot hiertoe hier allemaal te lezen hebben gekregen... & de kado van de notionele intrestaftrek & de coördinatiecentra...
...Over de coördinatiecentra hebben we 't volgende gevonden... & Voor alle duidelijkheid... dit zijn natuurlijk niet het soort berichtgevingen die men terug vindt in de reguliere pers... Want, wie wil daar z'n handen aan vuil maken & z'n nek voor uitsteken ?!...
...
Crisis? Niet voor iedereen! [deel 4] 'Wettige' fraude van de multinationals: 2 miljard euro
Zo'n 200 multinationals frauderen in België voor het astronomische bedrag van 2 miljard euro. Op een manier die zij alleen kunnen: via coördinatiecentra en toegelaten, zelfs aangemoedigd door de regering. Maar hou dat stil, de burger mag dat niet weten.
Marco Louvier
04-02-2004
"Hallo, kunt u mij de lijst geven van de coördinatiecentra die door de overheid zijn erkend?"
"Zeker, mijnheer. Maar je moet er een beetje mee opletten: de lijst is al een paar jaar oud. De geactualiseerde lijst maken we niet meer bekend." "Ach zo? Waarom niet?" "Euh... Beslissing van de chef..."
Dat antwoord kregen we van een ambtenaar van de centrale administratie van het ministerie van Financiën. Hij bevestigt daarmee dat de coördinatiecentra een taboe vormen in dit land. Begrijpelijk. Via deze centra kunnen de multinationals een immense fiscale fraude organiseren. De centra moeten een erkenning krijgen via een koninklijk besluit maar, in tegenstelling tot alle andere, verschijnen deze kb's niet in het Belgisch Staatsblad. Vroeger publiceerde de administratie geregeld de lijst van erkenningen. Maar we vernemen zopas dat ze ook die praktijk achterwege laat.
En toch willen we die fameuze lijst in handen krijgen. Dat kan via de balansen die elke firma bij de Nationale Bank moet indienen. Elk jaar brengt Trends de gegevens daarvan in zijn Top 100.000. We zochten daarin de coördinatiecentra en berekenden het totaal van hun winsten en de door hen betaalde belastingen. Het resultaat is verbijsterend
Maar eerst: wat is een coördinatiecentrum? Het is een bedrijf dat onderdeel is van een multinational, waarvoor het administratieve en vooral financiële taken uitvoert. Het is zowat de bankier van de groep. En 1982 vaardigde de Belgische regering een koninklijk volmachtsbesluit uit een besluit dat kracht van wet heeft zonder dat het ooit door een parlement is aangenomen dat een bijna volledige vrijstelling van belastingen verleende aan deze centra. Het officiële motief: hoofdkwartieren van multinationals naar België lokken in de hoop dat die banen zouden scheppen.
Gemiddelde aanslagvoet van... 1,36 procent
Het moet wel degelijk gaan om multinationale groepen. Daarom moeten ze in minstens vier landen een filiaal hebben, moet hun omzet in het buitenland minstens 125 miljoen euro bedragen of 20 procent van de totale geconsolideerde omzet. Over de tewerkstelling die ze moeten creëren is de eis minder strikt: elke centrum moet minstens... 10 voltijdse equivalenten tewerkstellen.
Een coördinatiecentrum speelt voor bankier en leent dus aan de verschillende filialen van de groep het geld dat die nodig hebben en dat ze met intrest terugbetalen. Op die manier kan een multinational ook een groot deel van zijn winsten naar het centrum versassen. Dat deel ontsnapt dan aan de belastingen, dankzij het aparte fiscaal regime van het centrum.
De multinational maakt van de situatie natuurlijk gebruik om van zijn filialen een financieel beeld te presenteren dat hem goed uitkomt. Begin van de jaren 90 bracht de Amerikaanse groep Caterpillar zijn fabriek in Gosselies tot op de rand van het faillissement: ze moest de financiële lasten dragen van een vierde van alle investeringen van de groep en de intresten daarop aan het coördinatiecentrum terugbetalen. Die maakte daardoor fabelachtige winsten, terwijl de catastrofale toestand van de fabriek in Charleroi een zware afslanking in jobs "noodzakelijke maakte". De fabriek had bovendien overheidssteun gekregen met als voorwaarde dat de tewerkstelling op peil zou blijven, zoniet moest ze de steun terugbetalen. Maar omdat de fabriek zogezegd failliet dreigde te gaan, kon de directie die terugbetaling ontlopen. Het enorme cadeau aan het coördinatiecentrum was nog niet genoeg
Hoe groot is de impact van deze verbluffende vindingrijkheid van de Belgische regering? In 2002, het meest recente jaar waarover gegevens beschikbaar zijn, schat men het aantal centra op 207. Ze boekten samen de kolossale winst van 5,36 miljard euro (216 miljard frank). Op die winsten betaalden ze een belachelijke 73 miljoen euro winst. Ja, allemaal samen! Hun gemiddelde aanslagvoet was dus... 1,36 procent. Sommige coördinatiecentra betaalden zelfs maar 0,01 of 0,03 procent (zie tableau). Terwijl een groot deel van de werkende mensen toch 30 à 40 van hun inkomen aan de fiscus afdragen.
Wat verlies de staat (zeg maar de belastingbetaler) hierdoor? Als de 207 coördinatiecentra aan de normale vennootschapsbelasting zouden hebben betaald, dan zouden ze in 2002 meer dan 2,15 miljard euro aan de fiscus hebben moeten geven, want toen bedroeg die belasting 40,17 procent. Vergelijk dat met de 73 miljoen effectief betaalde belasting en je komt op een verschil van 2,08 miljard euro of 84 miljard frank: dat is de door de wet toegelaten fraude.
Daarmee betaal je bijna de helft van alle werkloosheidsvergoedingen
Ter vergelijking: dat bedrag stemt overeen met bijna de helft van alle uitkeringen die in 2002 aan het geheel van de voltijdse werklozen werd uitgekeerd. Je hebt het intussen al gehoord, dat zijn de mensen die de regering nu profiteurs noemt en van wie ze, blijkens de begroting voor 2004 een deel wil uitsluiten: ze wil daarmee een besparing realiseren van 46 miljoen euro. 45 keer minder dan de wettige fraude van de multinationals.
De socialistische partijen zeggen geregeld dat ze willen overwegen om een einde te maken aan het regime van de coördinatiecentra, dat uiteindelijk toch een uitvindsel is van een liberaal-christelijke regering. Maar heel gehaast zijn ze niet om de daad bij het woord te voegen, want van 1988 af al zitten ze zonder onderbreking zelf in de regering.
Voor de werkende mensen is de afschaffing van de coördinatiecentra in ieder geval een eis van dezelfde orde als de vermogensbelasting: een die het geld moet halen waar het opeengehoopt zit, om de sociale noden te financieren.
De 20 coördinatiecentra die het meest winst maken (in euro)
A.
Coördinatie
- centrum
B.
Groep
C.
Winsten
D.
Betaalde belastingen
E. Belasting
- voet
F.
Belastingen bij een voet van 40,17%
G.
Wettelijke fraude (F D)
1.
Du Pont Coordinat.Center
Dupont
de Nemours (VS, chemie)
319.092.000
40.000
0,01%
128.179.256
128.139.256
2. BASF
Coordination Center
BASF
(Duitsland, chemie)
300.325.000
100.000
0,03%
120.640.553
120.540.553
3. Hewlett-Packard
C.C.
Hewlett-Packard
(VS, elektronica)
276.189.000
5.166.000
1,87%
110.945.121
105.779.121
4. COCETREL
Suez
(Frankrijk, elektriciteit)
257.791.000
152.000
0,06%
103.554.645
103.402.645
5. Petrofina
Intern.
Group
Total (Frankrijk, petroleum)
244.443.000
240.000
0,10%
98.192.753
97.952.753
6. SCA
Coordination
Center
SCA (Zweden, papier)
231.748.000
943.000
0,41%
93.093.172
92.150.172
7. C.C.N.
Nestlé
(Zwitserland, voeding)
219.190.000
195.000
0,09%
88.048.623
87.853.623
8. Cobrew
Interbrew
(België, brouwerij)
204.831.000
1.243.000
0,61%
82.280.613
81.037.613
9. Janssen
Internationaal
Janssen
Pharmaceutica (België, medicamenten)
159.243.000
3.217.000
2,02%
63.967.913
60.750.913
10. Solvay
C.I.C.C.
Solvay
(België, chemie)
155.028.000
1.659.000
1,07%
62.274.748
60.615.748
11. Belgacom
Services
Belgacom
(België/VS, telecommunicatie)
130.103.000
61.000
0,05%
52.262.375
52.201.375
12.
Ikea Service Centre
Ikea
(Zweden, meubelen)
124.188.000
189.000
0,15%
49.886.320
49.697.320
13. ENI
Coordination Center
ENI
(Italië, petroleum)
114.382.000
1.105.000
0,97%
45.947.249
44.842.249
14. BP
Capital
BP
(UK, petroleum)
112.343.000
323.000
0,29%
45.128.183
44.805.183
15. Bayer
International
Bayer
(Duitsland, chemie)
96.405.000
589.000
0,61%
38.725.889
38.136.889
16. Tiense
Suikerraff. Serv.
Sudzüker
(Duitsland, suiker)
83.712.000
197.000
0,24%
33.627.110
33.430.110
17. Statoil
Coordinat. Center
Statoil
(Noorwegen, petroleum)
82.593.000
100.000
0,12%
33.177.608
33.077.608
18.Sappi
International
Sappi
(Zuid-Afrika, papier)
80.939.000
443.000
0,55%
32.513.196
32.070.196
19.
Lhoist Coordination Cent.
Lhoist
(België, extractie)
78.758.000
747.000
0,95%
31.637.089
30.890.089
20. Volkswagen
Coord.Center
Volkswagen
(Duitsland, automobiel)
73.115.000
162.000
0,22%
29.370.296
29.208.296
Totaal van de 207 coördinatiecentra
5.362.447.607
73.073.497
1.36%
2.154.095.204
2.081.021.707
Bron : Trends, «Top 100.000» 2004 (cijfers van 2002).
We willen in deze toch wel twee reactie meegeven die we op de zelfde pagina bij de lezersbrieven vonden... Om maar effe de tegenstelling te duiden... De vrees & de schrik die er "kunstmatig-ingebakken-wordt" bij de "werkmensch"...
xxx (15 mei 2004)
a) zonder deze multinationals zou het er nog veeeeeeeel slechter uitzien
b) De verloren inkomsten aan belastingen worden gecompenseerd
c) als je zulke bedrijven het leven moeilijk gaat maken zullen ze vlug in een derdewereldland zitten, en dat is toch ook niet wa je wilt, al die ontslagen?
xxx (18 mei 2004)
Beste naamgenoot, ik denk dat je verkeerd zit.
Ten eerste, herhaal je een lied dat ons al jaren wordt voorgezongen: 'als we niet voor alles de winsten veilig stellen, dan gaat het hier nog erger zijn'. Wat zijn de feiten? De laatste twintig jaar hebben de patroons de ene lastenverlaging na de andere gekregen, een fiscaal regime dat hen alsmaar meer voordelen biedt, enz. En wat heeft ons, gewone mensen, dat opgeleverd? Het officieel aantal werklozen bedroeg tien jaar geleden 500.000, vandaag zijn dat er iets meer! Ondanks alle overheidssteun aan Ford zijn er opnieuw 3.000 arbeidsplaatsen weg! Dagelijks verdwijnen er 100 arbeidsplaatsen! De werkomstandigheden, zijn er alleen maar zwaarder op geworden! Alsmaar flexibeler! Alsmaar meer productie met evenveel of minder volk! De sociale zekerheid is 'onbetaalbaar' geworden! Kortom, de genomen maatregelen hebben de gewone mensen niets bijgebracht, integendeel. En de patroons? Die zijn er alleen maar beter van geworden. En op die weg willen zij verder. Marx zei het al: de winstzucht van de patroons kent geen grenzen. Alle traditionele partijen zingen dat lied mee en voeren uit.
Ten tweede, de maatregelen die wij willen nemen, zijn maatregelen die de mensen op de eerste plaats stelt, niet de winsten. Betekent dat, dat de patroons allemaal gaan lopen. Ik denk het niet. België betekent ook een markt voor de patroons, die ze niet zomaar willen laten schieten. Hier leven mensen met een redelijke koopkracht en waar verkocht kan worden zijn er kapitalisten, wees gerust. Bovendien zijn de fabrieken, de machines, de arbeidskrachten in België van de meest productieve van de wereld, ook dat laat je als patroon niet zomaar schieten. De maatregelen die wij voorstellen zijn bovendien eigenlijk maar 'peanuts' voor de superrijken. Bijvoorbeeld een vermogensbelasting van 1% op de vermogens boven de 20.000 euro. Of het recht op brugpensioen op 55 met verplichte aanwerving van een jongere. Maar zelfs dat, Marx indachtig, willen zij niet zomaar afstaan of toestaan. Daarvoor zullen we moeten strijden, net zoals er in Italië vandaag gestreden wordt vooor het behoud van een goede pensioenregeling.
...Me dunkt dat dit cijferwerk weinig of géén comment behoeft... We zouden bijna durven te stellen dat ons kleine Belgenland een fiscaal Paradijs is ! ...& ondertussen toch maar zagen & klagen dat men bedrijven & ondernemers fiscaal uitmelkt & de nek omwringt, kortom hem weinig of geen mogelijkheden biedt...
...
...Laten we ook even ons licht opsteken bij "attac vlaanderen" ~Associatief netwerk voor een Taks op financiële Transacties
en voor het Aansterken van de Civiele maatschappij~ over de notionele intrest...
...
Notionele intrest: de fiscale concurrentie moet stoppen !
Opnieuw een opiniestuk van FAN dat de kwaliteitskranten niet haalt
Er woedt een debat over de notionele intrest. En dat is maar goed ook ! Het is een maatregel die wordt verondersteld werkgelegenheid te scheppen maar de staat wel fortuinen kost. Van in het begin echter was het aangekondigde doel uitsluitend de belasting voor de ondernemingen te verlagen, dit in het licht van de Europese en mondiale fiscale concurrentie. Maar nu blijkt uit een interne nota van het ministerie van financiën dat notionele intrest geen verhoging van de investeringen in ons land heeft teweeg gebracht. We kunnen ons dus terecht vragen stellen over het echte doel ervan en over zijn kostprijs, die hoger ligt dan voorzien. Over dat laatste punt trouwens moeten we het op het einde van deze tekst nog eens hebben.
Het eerste doel van de notionele intrest was dat hij de zogenaamde discriminatie tussen eigen en geleend kapitaal zou opheffen. Wat voor een discriminatie bedoelt men eigenlijk? Geleend kapitaal betekent het betalen van intrest. Die kun je fiscaal aftrekken. Daarentegen, eigen kapitaal (aandelen) kunnen een risico meebrengen voor de belegger, want die kan er al zijn geld bij inschieten. Maar anderzijds, als het bedrijf goed boert, ontvangt die belegger dividenden, en vaak niet weinig. Waarom moest dan het begrip intrest op eigen kapitaal (= notionele intrest) bedacht worden?
Het scheppen van werkgelegenheid
In werkelijkheid is die maatregel - uniek binnen de Europese Unie - gecreëerd ter vervanging van het voordelige fiscale regime waar de coördinatiecentra van profiteerden. De Europese Unie heeft die centra verboden omdat ze de concurrentie in de weg stonden. Inderdaad, dat fiscaal gunstige regime bevoordeelde een bepaald soort onderneming ten nadele van andere. De notionele intrest blijft dus gewoon de ondernemingen fiscaal bevoordelen en schept helemaal geen banen. Meer nog, de ondernemingen die door die maatregel begunstigd worden, zijn diegene die het meest eigen kapitaal bezitten. Die hebben dus geen enkele behoefte aan een bijkomend cadeau als aanmoediging om te investeren. De maatregel bevoorrecht wel degelijk de kapitaalbezitters, en bevordert helemaal niet de investeringen of de werkgelegenheid. Wil men nu eens eindelijk stoppen met dat bedrog?
Overigens, als het echt om meer banen zou gaan, dan bestaan daar andere middelen voor. Bijvoorbeeld maatregelen ten voordele van onderzoek en ontwikkeling, meer scholing en opleiding, steun aan de consumptie, evaluatie van de vermindering van sociale bijdragen (die al jaren bezig is en tegenwoordig jaarlijks 6 miljard euro kost). Met uitzondering van de sociale Maribel en de doelgerichte vermindering van sociale laste op de lage lonen, is het effect van die sociale lastenvermindering op de werkgelegenheid nog nooit bewezen geweest(1).
Het valt ook op dat, op termijn, de investeringen in ons land sinds al bijna 30 jaar procentueel stagneren of zelfs dalen. In diezelfde periode echter bleven de winsten maar stijgen(2). Waar zijn die naar toe gegaan? Enerzijds in de zakken van de aandeelhouders, anderzijds naar de financiële markten. Een goede maatregel om de investeringen opnieuw aan te zwengelen zou dus zijn opnieuw de kapitaalstroom te reguleren.
Fiscale harmonisatie
Een ander idee zou een fiscale harmonisatie op Europees niveau kunnen zijn. Zo vermijd je concurrentie, die niet alleen de lidstaten schade toebrengt maar uiteindelijk ook delokalisatie meebrengt en sociale dramas veroorzaakt. Een serieus te overwegen piste om groepen van ondernemingen te belasten kan het instellen van een gemeenschappelijke belastingsbasis voor de hele Europese Unie, met een verplicht minimum. Al sinds vele jaren roept het Europees Vakverbond (EVV) de Europese Unie op zon maatregel te nemen. In verband hiermee wachten wij vol ongeduld op het voorstel CCCTB (Common Consolidated Corporate Tax Base - Gemeenschappelijke Geconsolideerde Basisbelasting van Ondernemingen) dat de Commissie in september 2008 moet voordragen. België moet een dergelijk perspectief steunen... een voorstel dat waarschijnlijk het einde van de notionele intrest zal betekenen.
Die fiscale harmonisatie lijkt ons des te belangrijker omdat we niet inzien waarom we onze buurstaten een bron van openbare inkomsten zouden ontnemen en werkgelegenheid zouden ontzeggen. Wij weigeren te volharden in dergelijke concurrentielogica. De beste manier om aan Europa te bouwen is door zijn burgers nader tot elkaar te brengen, niet door hen, en hun staten, steeds meer met elkaar te doen concurreren.
Een onvoorziene kost?
Ten slotte nog dit in verband met de kostprijs van de notionele intrest. Het verbaast dat iedereen zich daar nu pas bewust van wordt. Nochtans hadden de vakbonden en de oppositiepartijen de bruto kostprijs van die hervorming al in 2005 op 2 miljard euro becijferd. Het was niet moeilijk om dat te berekenen. Didier Reynders zelf zei destijds dat de belasting op de bedrijven gemiddeld van 34% naar 26% zou dalen. Waarom heeft onze grote fiscalist, kampioen van het goed bestuur dan een budgettaire kost voorzien van 560 miljoen Euro? Wat er ook van zij, de bevolking heeft recht op een antwoord.
We mogen ons ook nog vragen stellen over de recente reclamecampagne die de regering ter intentie van de buitenlandse investeerders heeft gelanceerd. Terwijl men zich van alle kanten vragen stelt over de notionele intrest, heeft de regering zich vooral gehaast om het systeem te betonneren. Als dat geen ontkenning van de democratie is. Ons lijkt het in tegendeel van het hoogste belang dat men heel gedetailleerd het nut van de notionele intrest evalueert, en dat men op zn minst de kostprijs ervan terugbrengt tot wat oorspronkelijk was gebudgetteerd, namelijk een half miljard euro. Er zijn op dit moment inderdaad wel dringender budgettaire prioriteiten dan aan het bedrijfsleven ongerechtvaardigde cadeaus uit te delen.
Ondertekend door FAN (Financieel Actie Netwerk): ABVV (Rudy De Leeuw, voorzitter), ACV (Ann Van Laer, nationaal secretaris), Attac Vlaanderen (Eric Goeman, woordvoerder), HVV (Hendrik Pinxten, voorzitter en Frank Stappaerts, HVW-radio), KWB (Koen Steel, algemeen voorzitter), Netwerk Vlaanderen (Luc Weyn), VODO (Leida Rijnhout), 11.11.11. (Rudy De Meyer, hoofd studiedienst)
(1) In verband met de doeltreffendheid van de werkgeversbijdragen (die in feite gewoon een deel van het loon zijn), schatte een rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven in 2007 het aantal geredde banen op 90.000 in tien jaar. Dat betekent heel weinig vergeleken met het financiële offer dat van de werkende mensen is gevraagd: 38 miljard euro. (LEcho, 19 april 2007
(2) Ongeschreven geschiedenis - Belgische economie van 1945 tot 2005. Een gemeenschappelijke uitgave van ABVV Brussel, ACV Brussel-Halle-Vilvoorde en Attac Brussel 2. In het Nederlands vertaald en uitgegeven door Attac Vlaanderen.
Kortom... jullie opbod van de vermindering van de bedrijfsbelastingen & belastingen allerhande blijft maar doorgaan.
Earth provides enough to satisfy every man's need, but not every man's greed
...
...& hop naar 't volgende programmapunt van de LDD...
Door het systeem eenvoudiger te maken, verhogen we er de maatschappelijke winst van. Ons doel is de effectieve belastingdruk op ondernemingen nooit te laten uitkomen boven het Europese gemiddelde.
Dat er enige eenvormigheid noodzakelijk is binnen Europa, daar kunnen we ons nog in vinden... Eveneens in een vereenvoudiging van het systeem... Maar we zien géén enkel verband met een drastische bedrijfsbelastingsvermindering allerhande, daar bovenop nog eens eens een persoonlijke belastingsvermindering & een zogezegde maatschappelijke winst die er vervolgens voor iedereen zou zijn. We zien enkel dat een smaldeel van de bevolking er hier beter van wordt & we zien vooral dat ditzelfde smaldeel in feite ook weigert om z'n bijdrage te leveren voor een betere samenleving voor iedereen, zonder uitsluiting van enig individu ! Met ander woorderen... eigenlijk willen jullie gewoon winst maken ten koste van àlles ~lees : maatschappelijk~ & iedereen... Dit laatste zal overigens voor de lezer nog duidelijker worden naargelang we verder vorderen in het LDD-programma...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-d
De overheid efficiënter laten werken
Wat begrijpen we onder efficiëntie: een vooropgesteld doel bereiken met het minimum aan middelen die daarvoor noodzakelijk zijn.
De Europese Centrale Bank toonde aan dat de Belgische overheid met 66% van de middelen (van het belastingsgeld, het overheidsbeslag) dezelfde prestaties kan leveren. De lopende uitgaven bedragen zowat 145 miljard euro. De overheid zou dus eigenlijk hetzelfde kunnen doen met 100 miljard euro. Het verschil is bijna drie maal groter dan de besparing die LDD op vijf jaar tijd wil realiseren.
De overheid moet dus meer doen met minder. Kijk naar Ierland die de grootste groei van de Europese Unie realiseert met een overheidsbeslag van slechts 30%.
Vooral inzake de efficiëntie van onze belastingadministratie is het huilen met de pet op. België staat op de 117ste plaats van 119 landen, voor wat betreft de efficiëntie van haar belastingsdiensten!!!
Daar zijn we het volmondig mee eens. Al willen we daar onmiddellijk de bedenking bij plaatsen, dat de grootste roeper wanneer de efficiëntie van de belastingsadministratie zou toenemen, waarschijnlijk de LDD zal zijn
Trouwens dankzij de ontmanteling van deze Diensten door Reynders die men nu toch niet van socialistische sympathieën kan beschuldigen !! Men heeft méér kans om euromillions te winnen dan een bedrijf kans heeft om een grondige belastingscontrole te krijgen. Ten ander de belastingen neemt op dit moment méér privé-personen onder de loep dan bedrijven, omdat hun personeel het daarmee makkelijker heeft dan met de complexe & sluipwegen bewandelende bedrijven.
Het zou moeten geweten zijn dat een goed presterende overheid màg & méér nog geld moét kosten, want elke cent die er écht in geïnvesteerd wordt verdient zichzelf dubbel en dik terug !
Waarom is het in Duitsland mogelijk om minder dan 8% van het BBP te besteden aan de verloning van het overheidspersoneel, terwijl dit in ons land 12% van het BBP in beslag neemt? Eén van de redenen: 40 % van de Waalse beroepsbevolking werkt voor de overheid, het hoogste cijfer van heel Europa. Door een verstandige aanwervingstop (& de invoering van een Copernicus-bisplan) willen wij evolueren naar een Duits niveau. Via natuurlijke afvloeiingen en afspraken met ondernemingen die met de lagere parafiscaliteit gemakkelijker mensen kunnen aanwerven, moet het overheidsapparaat tot de juiste dimensie afslanken. Dit zal niet leiden tot het op straat zetten van mensen, want de ganse hervorming is er op gericht veel meer mensen aan het werk te krijgen.
Heu nogal wiedes omdat Duitsland 50 miljoen mensen telt en Vlaanderen slechts 6 miljoen? Hoeveel procent van het BBP zou Duitsland investeren in sociale zekerheid?
Maar misschien kunnen we al trachten te bekomen dat de ministeriële kabinetten volledig worden afgeschaft vermits totaal nutteloos behalve om de carrière van de vrienden van de vrienden en leuke boost te bezorgen. Maar zou een mooi begin zijn. Helaas lezen we hierover niks !!
Drogreden nummer 1 : lagere fiscaliteit (lees loonlasten) creëert jobs = FOUT !! Een bakker zal niet produceren wat hij kan produceren... een bakker zal produceren wat hij kan verkopen.
Als een bakker zondags 5000 pistolets kan verkopen (de helft in t zwart, uiteraard), en hij hiervoor één gast en één verkoopster nodig heeft, zal hij dan 7000 pistolets bakken met twéé gasten en twee verkoopsters omdat de belastingen lager zijn ?!... Neen, want dan blijft hij met 2000 pistolets zitten. Hij zal dus verder 5000 pistolets blijven bakken en de winst in zijn eigen zak steken.
Drogreden nummer 2 : Als het makkelijker wordt om mensen buiten te smijten zal een werkgever makkelijker mensen aannemen
De groeiende uitgaven zitten nu voornamelijk in de gemeenten, de provincies, de en gewesten. Vandaar dat het belangrijk is om het maximale overheidsbeslag in de grondwet in te schrijven want ook al worden inspanningen geleverd op federaal niveau, ze zullen ongedaan worden gemaakt op de andere niveaus. alle geval moet worden ingegrepen in bepaalde structuren, met name in het
binnenlands bestuur als in de sociale zekerheid.
Te oordelen aan het aantal keren dat het begrip sociale zekerheid sluiks in dit LDD programma sluipt ziet het er niet naar uit dat er aan t eind nog veel van zal overblijven...
De overheid moet zich daarenboven louter toeleggen op haar kerntaken: de bescherming van de openbare orde, van de veiligheid, de openbare gezondheid, een doelgerichte sociale bescherming, bescherming van het leefmilieu of noodzakelijke remmen invoeren
op het overmatig verbruik van schaarse middelen..
Leuk te vernemen dat de overheid nog steeds een aantal kerntaken mag uitoefenen maar rijmt nauwelijks met wat later volgt
Stads- en streekgewesten
In het binnenlands bestuur wil LDD de provincies afschaffen en vervangen door Stads- & Streekgewesten.
...& Door het één te vervangen door t ander wordt t niet goedkoper ?!...
Provincies zijn constructies van de 18de eeuw waarvan het nut volkomen achterhaald is sinds het ontstaan van de federale staat en de gewesten. Het bestaan van provincies leidt tot beleidsoverlappingen en mede hierdoor tot extra overbodige belastingen.
...& Door deze beleidsdomeinen niet langer "provincies" te noemen, maar "Stads- en Streekgewesten" is dit opgelost ?!..
Ondanks het bestaan van de provincies kan men de geldverslindende en ondemocratisch samengestelde intercommunales niet afschaffen. Samenwerking tussen de Stads- & Streekgewesten zou via het Vlaamse Gewest verlopen.
Een stads- of streekgewest is een gebied van de juiste dimensie. Het kan meer maatwerk leveren en leidt tot minder bureaucratie en lagere kosten. Het Streekgewest is dan nog specifiek opgebouwd rond regios die ook als dusdanig als een sociologische realiteit worden ervaren door de burgers.
Er wordt nogal snel vanuit gegaan dat de provincies vervangen door stads- en streekgewesten zo wie zo een besparing zou opleveren... & dat deze nieuwe omschrijvingen als een sociologische realiteit zullen ervaren worden door de burger Wij betwijfelen of de sociologische realiteit van de provincies niet zou gesmaakt worden door de zelfde burgers.
In een land als Denemarken zijn er kleinere entiteiten waar dit wél goed functioneert, maar dit heeft natuurlijk ook veel te maken met de geografische realiteit. In Vlaanderen is dit veel moeilijker toepasbaar, tenzij bijv. OostVlaanderen of Antwerpen worden uitgebreid met de Noordoostelijke delen van het District Halle Vilvoorde.
Hervorming van de SZ-structuren
In de sociale zekerheid moeten de historisch gegroeide instellingen worden hervormd. Het spreekt voor zich dat bepaalde fusieoperaties of andere ingrepen doorgevoerd door mensen met grote kennis van werking van organisaties, heel wat besparingen zou opleveren die de sociaal gerechtigde ten goede komen. Heel ons SZ-stelsel draagt de sporen van verzuiling en een overmatige bureaucratie. Geld, dat de belastingbetaler meent te besteden aan sociale bescherming van zijn medeburgers, komt dus niet terecht
waar het hoort, namelijk bij het SZ-apparaat zelf.
...Als er één soort zinnen is die ons in 't bijzonder verontrust, dan zijn het dit soort zinnen wel : (sic) ... ″Het spreekt voor zich dat bepaalde fusieoperaties of andere ingrepen doorgevoerd door mensen met grote kennis van werking van organisaties, heel wat besparingen zou opleveren die de sociaal gerechtigde ten goede komen″ ... ″mensen-met-grote-kennis-van-werking-van-organisaties″ ruiken naar crisismanagers die meestal héél grote sociale kerkhoven maken onder het mom van... reorganisaties.
In het programma dat we tot hiertoe gezien, bekeken & gelezen hebben, mede met de achtergrondinformatie die we vonden & hier reeds aan bod lieten komen in onze beschouwingen over het "Libertaire Gedachtengoed", is het ondertussen voor ons overduidelijk, dat men niet wilt "reorganiseren", maar dat men aan sociale afbraak wilt doen !! Voor de jongens & meisjes van de LDD moet dit alles liefst van al met de grond gelijk gemaakt worden, kortom afgeschaft worden !!
Verder willen we in deze wel even het volgende argument aanhalen. We vonden dit bij onze Noorder-Buren...
Bea Cantillon over de achteruitgang van de sociale zekerheid in België
In de aanloop naar de verkiezingen gonzen de media van goed nieuws en hoopvolle beloftes. De studie Postremus inter pares sloeg dan ook in als een bom: het Centrum voor Sociaal Beleid (CSB) van onze universiteit trok aan de alarmbel met de boodschap dat de Belgische welvaartsstaat niet meer is wat ze vroeger was. We gingen te rade bij vice-rector en CSB-directeur Bea Cantillon.
De resultaten van uw studie veroorzaakten behoorlijk wat ophef. Kan u kort uw conclusies schetsen?
BEA CANTILLON Het Belgische sociale zekerheidsmodel is aan het afkalven. In de jaren zeventig en tachtig was het wereldwijd de absolute top. Nu behoren we nog steeds tot de Europese kopgroep met daarin ook Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk en Zweden; de negen landen waarmee we onszelf graag vergelijken maar binnen die groep presteren we matig.
Hoe zijn we onze koppositie dan kwijtgespeeld?
CANTILLON Twee loodzware gewichten wegen op de Belgische sociale zekerheid: de overheidsschuld en de werkloosheid. Een deel van onze belastingen dient om de overheidsschuld af te betalen. Dit betekent dat de fiscale druk hoger is dan elders, maar de return relatief klein. Ten tweede hebben we weinig mensen aan het werk. Er zijn dus in verhouding weinig mensen die bijdragen voor de sociale zekerheid betalen, en omgekeerd een erg groot aantal mensen dat net nood heeft aan een uitkering. Door deze twee factoren is ons sociaal model er de laatste vijftien jaar sterk op achteruitgegaan, waardoor er grotere kloven ontstaan in de samenleving. Tussen werkenden enerzijds en werklozen, gepensioneerden en zieken anderzijds, maar ook bijvoorbeeld tussen mensen met kinderen en mensen zonder kinderen.
Men heeft het vaak over een sluipend gevaar dat zich onopgemerkt voltrokken heeft. In 97 waarschuwde u er echter al voor dat een aantal economische en sociale trends zou leiden tot een grote druk op de sociale zekerheid.
CANTILLON Dit verhaal hebben wij al veel vaker geschreven: de sociale zekerheid weegt te zwaar, ze is verzadigd, het kan zo niet voort. Deze studie is geen primeur. In de jaren tachtig had men reeds hetzelfde probleem: een hoge overheidsschuld, veel hoger nog dan nu, en weinig mensen aan het werk.
Hoe reageerde de overheid er toen op?
CANTILLON In die periode dat was de periode-Dehaene, die eerst minister van Sociale Zaken was en daarna premier heeft men het systeem selectiever gemaakt. Men voerde belangrijke besparingen door in de sociale zekerheid maar men sneed enkel bij diegenen die het aankonden: samenwonenden zonder kinderen, om maar één voorbeeld te geven. Zij die het financieel minder breed hadden, zoals alleenstaanden, ondervonden geen last van deze besparingen.
Dat kon men niet blijven doen.
CANTILLON Neen. Eind jaren tachtig was deze piste opgebruikt: selectiever kon niet meer.
In de jaren negentig koos de regering er dan voor om geen welvaartsaanpassingen meer door te voeren.
CANTILLON Men heeft de uitkeringen niet langer samen met de lonen, het nationale inkomen of de algemene welvaart in het land laten stijgen. Dat verklaart de groeiende ongelijkheden in de maatschappij.
Keuzes durven maken
Welke maatregelen zou de overheid nu moeten nemen om de sociale zekerheid te beschermen?
CANTILLON Ten eerste moet men meer mensen aan het werk krijgen. Het huidige activeringsbeleid is een stap in de goede richting, maar verzinkt in het niets vergeleken met dat van Nederland of de Scandinavische landen. Ten tweede zou men de sociale zekerheid lichter moeten maken. Nu wordt er te veel gedekt: risicos waarvan men zich de vraag moet stellen of het wel degelijk sociale risicos zijn.
U bedoelt het tijdskrediet, waarmee werknemers tijdelijk loopbaanonderbreking kunnen opnemen.
CANTILLON Bijvoorbeeld, ja.
Gilbert De Swert, voormalige hoofd van de ACV-studiedienst, antwoordde hierop dat het tijdskrediet minder dan 1 procent van de kosten voor sociale zekerheid uitmaakt.
CANTILLON Dat klopt, maar het is een tekenend voorbeeld voor de mentaliteit van een maatschappij die geen keuzes durft te maken. Men durft niet meer te definiëren wat maatschappelijke verantwoordelijkheid is en wat niet. Een loopbaanonderbreking om voor je kinderen of voor je zieke ouders te zorgen, dat moeten we uiteraard ondersteunen. Maar welk risico dekt onze sociale zekerheid als een werknemer tijdskrediet opneemt om naar de Balearen te gaan? We durven het maatschappelijk debat niet aan te gaan.
Hetzelfde geldt voor brugpensioenen. De meeste 58-plussers zijn nog voldoende fit, zowel fysisch als mentaal, om zeer productief te zijn. We laten hen desalniettemin vervroegd met pensioen gaan. Men moet durven kiezen en enkel de 58-plussers die het daadwerkelijk nodig hebben ondersteunen. Ook werkloosheidsuitkeringen zijn een goed voorbeeld: de sociale zekerheid moet enkel onvrijwillig werklozen bijstaan, dat spreekt toch voor zich? De controle hierop was echter lange tijd verwaarloosbaar, men gaf zonder veel nadenken álle werklozen een uitkering, onbeperkt in de tijd.
Wanneer we over brugpensioenen en werkloosheidsuitkeringen spreken, hebben we het duidelijk niet meer over 1 procent. Het is tijd om keuzes te maken.
Mensen geven niet graag af wat ze als verworven rechten zien.
CANTILLON Toch is er geen andere optie: langzamerhand begint dat besef bij iedereen door te dringen. Het is de enige manier om de sociale bescherming voor zij die het nodig hebben op een behoorlijk niveau te krijgen.
Waarom hebben we het zo moeilijk om keuzes te maken?
CANTILLON Verschillende factoren spelen mee. De communautaire tegenstellingen in België zijn zeker van belang: het is moeilijk een degelijk sociaal beleid te voeren in een land waar de bevoegdheidsverdeling niet gestabiliseerd is. Van een sociaal federalisme is er eigenlijk geen sprake. Naast grote sociaaleconomische tegenstellingen zijn er ook belangrijke politieke verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Over de taalgrens bekijkt men deze problematiek heel anders: men reageert er sussend, hoewel daar veel meer werkloosheid en armoede is. Een tweede factor zijn de behoudsgezinde reflexen in het middenveld.
Bedoelt u met dat laatste de reactie van Gilbert De Swert, die de conclusie uit uw studie in twijfel trekt?
CANTILLON Inderdaad. Hij zegt dat de minstbedeelden niet armer geworden zijn, integendeel, dat dit enkel zo lijkt omdat de welvaart van de anderen steeg en de rijken dus rijker werden. Het gaat met andere woorden slechts om relatieve verschillen, zegt De Swert. Maar daar gáát het potverdekke juist over, die relatieve verschillen! De verdeling van de welvaart, dat is net wat van belang is. Het is toch merkwaardig dat een syndicalist zon standpunt inneemt over de groeiende ongelijkheden in de samenleving? Vanuit een verkeerd begrepen groepsbelang weert men noodzakelijke hervormingen van de politieke agenda: men heeft schrik dat wanneer men te hard roept dat het niet goed gaat, er ook daadwerkelijk besparingen zullen volgen. Zon behoudsgezinde instelling is uiteraard nefast op langere termijn, in de eerste plaats voor zij die op de sociale bescherming aangewezen zijn voor hun bestaanszekerheid.
Een gebrek aan verantwoordelijkheidszin.
CANTILLON Niet toevallig zijn de huidige koplopers op het vlak van sociale zekerheid de Scandinavische landen. Kenmerkend is de grote maatschappelijke verantwoordelijkheidszin die daar leeft. Een samenleving met een grote solidariteit, waar de burgers hun rechten maar ook hun plichten kennen.
Ontbreekt dit besef in België?
CANTILLON In België is er niet echt sprake van verantwoordelijk gedrag op de arbeidsmarkt, noch bij de werkgevers, noch bij de werknemers: kijk maar naar het tijdskrediet, de brugpensioenen, Dat is niet de schuld van de individuen die hiervan gebruik maken, maar van het hele systeem en de maatschappij die het in stand houdt.
Vergrijzing
Even terug naar de twee basisfactoren: werkloosheid en overheidsschuld. De laatste weken werden de kranten gevuld met goednieuwsshows over de economie: in sommige regios was de werkloosheid zo goed als onbestaande, Verhofstadt II zou dan toch bijna aan de 200.000 banen geraken,
CANTILLON Dat klopt, maar je moet die zaken kunnen plaatsen. Om te beginnen zijn de ons omringende landen performanter geweest dan wij in het creëren van werkgelegenheid. Verder is het juist dat er 180.000 jobs zijn bijgekomen, maar tegelijkertijd zijn er veel meer mensen op de arbeidsmarkt ingestroomd: om demografische redenen en ook omdat er nog steeds een toevloed is van vrouwen die voordien niet of minder werkten. Dat verklaart waarom zowel de tewerkstelling als de werkloosheid tegelijkertijd toegenomen zijn.
Het verhoogde aantal mensen op de arbeidsmarkt is slechts tijdelijk: het actieve, werkende deel van de bevolking zal dalen door de vergrijzing.
CANTILLON Inderdaad, tegen 2015 zullen we reeds een duidelijk verminderde instroom op de arbeidsmarkt zien, louter om demografische redenen.
Dat betekent een besparing voor de sociale zekerheid op de werkloosheidsuitkeringen, maar
CANTILLON Daardoor is het probleem van de afkalvende sociale zekerheid niet opgelost, integendeel. Naast een kleinere instroom op de arbeidsmarkt krijg je een sterke toename van het aantal pensioengerechtigden.
De Studiecommissie voor Vergrijzing voorspelt een meerkost voor de sociale zekerheid van 3,4 procent van het bruto binnenlands product tegen 2030 door de vergrijzing.
CANTILLON Dat is erg veel. We moeten daarbovenop ook nog iets doen aan de nieuwe behoeften, zoals onderwijs en ouderenzorg, of de inspanningen voor het milieu: zaken waarvoor we in elk geval iets extras zullen moeten doen. En dan hebben we de afkalvende sociale zekerheid nog niet eens aangepakt!
Heeft paars op dit vlak gefaald?
CANTILLON Paars heeft de gunstige economische conjunctuur te weinig gebruikt om de overheidsschuld versneld af te bouwen. Dat is erg, want zo hebben we de kans laten liggen om in goede omstandigheden alvast een voorsprong te nemen op de problemen van de volgende decennia. Nu is het te laat: in 2010 komen we reeds in een turbulente fase. De samenleving zal grondig wijzigen als gevolg van de vergrijzing. Dan zal men dubbele inspanningen moeten doen.
Privatisering en liberalisering
Hoe zit het met de privatisering van de sociale zekerheid?
CANTILLON Die is nu volop bezig, als reactie op de achteruitgang van ons sociaal systeem. Neem nu de gezondheidszorg: de bijdrage van de patiënt ligt er inmiddels rond de 25 procent, dat is zeer hoog in vergelijking met andere landen. Als reactie laten mensen zich privaat verzekeren. Hetzelfde geldt voor de pensioenen: het pensioensparen en de aanvullende pensioenen nemen snel toe.
Men vergeet vaak dat deze privatisering een bedreiging voor het basissysteem is. Pensioensparen en aanvullende pensioenen worden in mindering gebracht van de belastingen, wat dan weer minder inkomsten voor de sociale zekerheid betekent. Zo kom je in een vicieuze cirkel
Waardoor we automatisch naar een minimale sociale zekerheid naar Angelsaksisch model gaan?
CANTILLON Daar gaan we momenteel naartoe, ja. We hebben ons vooraf niet de vraag gesteld of we er tevreden mee zijn of niet. Nu is het aan een hoog tempo aan het gebeuren zonder dat er een democratisch debat over geweest is. Zelfs in linkse kringen neemt men op dit moment de basisvraag, de kwestie van ongelijkheid en verdeling, niet meer op. Het probleem wordt er weggewuifd en de groeiende kloof tussen werkenden en uitkeringstrekkers wordt er niet ernstig genomen. Men heeft er de mond vol over gelijkheid van kansen, maar over de verdeling van de welvaartskoek wordt amper een woord gerept.
Welvaartscreatie en gelijke kansen worden belangrijker geacht dan welvaartsverdeling.
CANTILLON Ja, men probeert nu iedereen gelijk aan de start te krijgen, niet meer aan de meet.
Een liberalisering van links.
CANTILLON Dat klopt. Dat gebeurt in bijna alle Europese landen.
Vroeger was u zelf CVP-senator. Reacties op uw studie durven wel eens ad hominem zijn: men verwijt u partijgebondenheid. Hoe voelt u zich daarbij?
CANTILLON Ik trek me daar eerlijk gezegd weinig van aan. Ik heb loyaliteiten, maar dat belet me niet mijn werk als onafhankelijk onderzoeker te doen. In 97 heb ik in volle verkiezingsperiode een studie gepubliceerd over de toename van de armoede in de jaren negentig - toen SP én CVP aan de macht waren - terwijl ik zelf op de senaatslijst stond. Men kan mij dus niet verdenken van partijpolitieke manoeuvres. Neen, daar sta ik boven en ik denk dat ik voldoende maatschappelijke geloofwaardigheid heb. Verstandige politici geven me trouwens gelijk.
Kriebelt het niet om terug actief in de politiek te gaan?
CANTILLON Absoluut niet. Ik werk nu hard om van de UA een sterke, grote universiteit te maken, de beste van Vlaanderen! (lacht) Hier heb ik het gevoel dat ik mijn steentje kan bijdragen en het verschil maken. Neen, kriebelen doet het niet!
...een brief van André De Smet, welliswaar een oude brief, maar wat de tekst niet minder actueel maakt
...
Da geht ein mensch, da geht ein monument
door Eric Goeman
In februari 2003 werd André De Smet getroffen door een beroerte. De beroerte maakte een plots einde aan zijn strijdbare leven. Hij werd uiteindelijk opgenomen in een rusthuis in Oostende waar hij overleed op woensdag 16 januari 2008.
André De Smet was een monument, een monument van de vredesbeweging (met een parcours vanuit het verzet in de Tweede Wereldoorlog naar het Onafhankelijkheidsfront, de Communistische Partij, de Belgische Unie voor de verdediging van de Vrede tot Vrede Vzw) en een spilfiguur in de eerste jaren van Attac Vlaanderen waarvan hij mede-oprichter was.
( ... )
André had de doelstellingen van Attac heel goed begrepen: niet alleen actie voeren maar de mensen zo goed mogelijk informeren of zoals het in de statuten van de moederorganisatie Attac France stond: education populaire. Vroeger noemde men dit volksverheffing.
Zaken die helemaal niet meer populair zijn in het postmoderne vervlakkende tijdperk, maar die noodzakelijk blijven om de strijd zo goed mogelijk te kunnen voeren. Van in het begin verschilden André en ik van mening over de samenstelling van een lokale kern.
Ik was altijd overtuigd dat een kern zoveel mogelijk moest bestaan uit individuen die hun persoonlijke verantwoordelijkheid en engagement moesten opnemen in de strijd tegen het neoliberalisme.
André was van mening dat vooral sociale, syndicale en politieke organisaties deel moesten uitmaken van een kern.
Hij zocht bondgenootschappen. Dat heeft hij heel zijn actieve leven gedaan. De politieke en ideologische zuilen proberen doorbreken door bondgenootschappen te organiseren.
Misschien heeft André achteraf gelijk gekregen.
Want individuen, hoe sterk geëngageerd ook, komen en gaan en scheppen een gebrek aan continuïteit en onzekerheid. Terwijl het engagement van organisaties meestal een langer politiek leven beschoren is: ofwel gaat het slecht en valt ook alles uit elkaar, ofwel gaat het goed en dan kan het alleen maar beter worden.
Daarom is het spijtig dat André nooit de vorming van het Belgisch Sociaal Forum heeft mogen smaken.(zoals hij ook onze weinige overwinningen, zoals het afremmen van de Bolkestein-richtlijn en de parlementaire stemming van de Belgische Tobintakswet, niet meer bewust heeft kunnen meemaken). Hij zou zich daar als een vis in het water hebben gevoeld: de unieke samenwerking tussen zoveel verschillende politieke biotopen zoals vakbonden, NGOs, sociale actiegroepen en bewegingen.
Die bondgenootschappen verlopen niet altijd van een leien dakje maar met vallen en opstaan blijft het Belgisch Sociaal Forum een uniek samenwerkingsverband.
Het feit dat André mede aan de basis ligt van de Attac-beweging in Vlaanderen en het feit dat Attac Vlaanderen en Attac Wallonie-Bruxelles mede aan de kar trekken om het Belgisch Sociaal Forum levend te houden zou hem met politieke trots vervullen.
Daarom was hij een monument of zoals iemand mij zei zo maken ze er geen meer. Maar André De Smet heeft vooral zichzelf gemaakt en gevormd. Hij las alle dagen Le Monde en elke maand Le Monde Diplomatique en hij begon elke stuurgroep over nieuwe analyses over de mondialisering. Hij maakte zich zeer sterk tegen de dreiging van de GATS, de liberalisering en privatisering van publieke diensten.
Op 29 maart 2002 ontving ik een mail vanwege Alfons Vandenbussche van Attac Oostende met de vraag om een tekst van André te willen plaatsen op de website van Attac Vlaanderen.
Met de toekomstige strijd van SPOOR en POST in het vooruitzicht wist André toen al dat de strijd voor de publieke diensten (naast de Tobintaks) een cruciaal speerpunt was voor het andersglobalisme. Hieronder volgt de tekst van André De Smet:
"MET HET SPOOR ZIJN DE PRIVATISERINGEN VAN ALLE OPENBARE DIENSTEN GESTART."
Dinsdag 26 maart viel het bericht dat begin april een private firma, Dillen & Le Jeune Cargo, waarin de Zwitserse Multinational Hulsa-groep belangen heeft, op de lijnen van de NMBS per week vijf goederentreinen gaat inleggen van Aken naar Antwerpen en terug.
Meteen is de privatisering ingezet zoals in Groot-Brittannië en gedeeltelijk in Duitsland en Nederland , van het geheel van het Belgisch spoorwegnet. Sinds 1991 werd door de Europese Unie een richtlijn bekend gemaakt waarin de privatisering van het vrachtvervoer voorzien werd. Op alle toppen van de EU werd dit bevestigd en twee jaar geleden werd de datum van 2003 te Lissabon vooropgezet.
Naast het spoor werden toen de post, de energie, luchtvaart en communicatie als eerst te verwezenlijken privatiseringen vooropgezet.
Er wordt spoed achter gezet. Einddatum voor de volledige liberalisering van het vrachtvervoer was eerst 2008, daarna 2006 en nu is het reeds 2003.
Deze eerste stappen in de privatisering maken deel uit - in het kader van de globalisering - van het ALGEMEEN AKKOORD VOOR DE LIBERALISERING VAN ALLE DIENSTEN die door de Wereldhandelsorganisatie (WTO),na de mislukte top van Seattle, werd bekend gemaakt. De Europese Unie en de lidstaten verleenden hieraan hun volle medewerking.
Liberalisering betekent de privatisering van alle openbare diensten: spoor, luchtvaart, gezondheidszorg, zieken- en bejaardentehuizen, sociale zekerheid, onderwijs, communicatie, cultuur, sport, enz, enz.
Sinds het begin van het jaar 2000 zijn te Genève onderhandelingen aan de gang waaraan functionarissen van de regeringen, en van internationale organisaties maar ook experten van de multinationale ondernemingen rechtstreeks of onrechtstreeks deelnemen. Tijdens de Wereldconferentie van de WTO in Doha (Quatar) werden deze onderhandelingen nogmaals bekrachtigd en besloten ze dringend verder te zetten.
De multinationale ondernemingen die, door de opeenvolgende fusies, steeds groter worden en invloed krijgen in de regeringen zien in de privatiseringen nieuwe vormen om hun werking uit te breiden winsten te maken en hun invloed uit te breiden.
Het is genoeg bekend, (het spreekt vanzelf) dat ondernemingen die privatiseren dat niet doen voor de tewerkstelling maar om steeds meer winsten te maken. De gemeenschap laten ze voor de kosten opdraaien. Hun bekende gevolgde principe bestaat er in te herstructureren door:
1) het personeel te verminderen, dus afdankingen om op de loonkosten te sparen
2) lagere lonen voor de overblijvers en een hoger arbeidstempo
3) besparingen uitvoeren op de dienstverlening
En bovendien het innemen van sleutelposities in de samenleving om grotere druk te kunnen uitoefenen op de regeringen. Zo eisten de private ziekenhuizen in Frankrijk van de regering dat zij zou tussenkomen in de lonen van verpleegsters terwijl hun bestuurders en specialisten drie maal meer verdienen dan die van de openbare ziekenhuizen. Het is onrustwekkend dat de politieke wereld aan deze operaties meewerkt net zoals de media die eveneens afhankelijk zijn van de financiële en economische machten, niets doen om de openbare opinie te informeren, laat staat er zich tegen verzetten.
Het is dringend noodzakelijk dat alle democraten zich verenigen om een dam op te werpen tegen deze nefaste privatiseringen die op ons afkomen.
Het is verheugend vast te stellen dat de spoormannen, die de lessen trekken uit de nefaste en catastrofale privatiseringen zich samen inzetten om dat te verhinderen.
ATTAC Oostende roept alle democraten op om waakzaam te zijn. Door zich te informeren, de andere burgers van het belang van de inzet te overtuigen en deel te nemen aan de acties zullen we er in slagen een grote volksbeweging tegen de privatiseringen op gang te brengen.
HET GAAT ONS ALLEN AAN
André De Smet -
ATTAC- OOSTENDE
...Tot hier onze comments & wat we hierover vonden op het world wide web. ...& Wees gerust, we zijn er ons van bewust dat die hoogst waarschijnlijk niet zullen opwegen tegen wat de experten van de LDD verklaren & uit hun nek lullen !
...Hop...op naar 't volgende LDD-programmapunt !
...
De vakbonden ontvingen in 2005 tegemoetkomingen in hun administratiekosten ten belope van 138 miljoen euro, de mutualiteiten in 2004 864 miljoen euro.
So ?!... Vakbonden zorgen er tenminste voor dat de sociale verworvenheden waar onze grootvaders, overgrootvaders & over-overgrootvaders voor bloedige strijd gestreden hebben & in sommige gevallen zelfs voor gestorven zijn, dat die gevrijwaard blijven van MISBRUIK !! Meer nog nemen vakbonden de belangen waar voor hun leden (Althans dit zou zo moeten zijn !) Dat dit voor de LDD & de Libertariërs een probleem is, dat is overduidelijk, want het liefst vanalles zouden zij in àlles de vrije hand hebben & kunnen doen & laten wat zij willen zonder ook maar enig controle, zonder ook maar één organisatie die opkomt voor de "werkman & bediende", m.a.w. zonder op enige manier rekening te houden met de rechten van anderen... maar dat zal u later nog wel duidelijker worden !!
Derhalve wensen wij er toch wel op te wijzen, dat er nog steeds iets bestaat als het recht op "zich te vereningen". In dit geval is dit een vakbond. ...& als die vakbond vervolgens optreed als "vertegenwoordiger van" & daarmee de belangen behartigt van zijn leden, dan moet dit ook kunnen. Wij zien dus ook geen enkele reden om vakbonden van die functie te ontheffen.
So ?!... Vakbonden zorgen er tenminste voor dat de sociale verworvenheden waar onze grootvaders, overgrootvaders & over-overgrootvaders voor bloedige strijd gestreden hebben & in sommige gevallen zelfs voor gestorven zijn, dat die gevrijwaard blijven van MISBRUIK !! Meer nog nemen vakbonden de belangen waar voor hun leden (Althans dit zou zo moeten zijn !) Dat dit voor de LDD & de Libertariërs een probleem is, dat is overduidelijk, want het liefst vanalles zouden zij in àlles de vrije hand hebben & kunnen doen & laten wat zij willen zonder ook maar enig controle, zonder ook maar één organisatie die opkomt voor de "werkman & bediende", m.a.w. zonder op enige manier rekening te houden met de rechten van anderen... maar dat zal u later nog wel duidelijker worden !!
Derhalve wensen wij er toch wel op te wijzen, dat er nog steeds iets bestaat als het recht op "zich te vereningen". In dit geval is dit een vakbond. ...& als die vakbond vervolgens optreed als "vertegenwoordiger van" & daarmee de belangen behartigt van zijn leden, dan moet dit ook kunnen. Wij zien dus ook geen enkele reden om vakbonden van die functie te ontheffen.
In een tijd waar iedereen een bankrekening heeft of kan hebben, kan de terugbetaling van ziektekosten en uitbetaling van stempelgeld perfect via de bestaande kruispuntbank van de sociale zekerheid geautomatiseerd worden en door de overheid zelf betaald net zoals in Denemarken.
Waar er inderdaad ook maar één overkoepelende (Landsorganisation) vakbond is (horizontale nivellering), terwijl hier de syndicale organisaties inderdaad verticaal genivelleerd zijn ingevolge de historische ontwikkeling en verzuiling Vergeten we echter niet dat de belastingen in Denemarken torenhoog zijn, een pintje kost er makkelijk 4 of meer sigaretten kosten 10 euro per pakje, mààààààr sociale zekerheid is er VOLLEDIG gratis !!
Hier vinden we al een eerste ongerijmdheid met hierboven beschreven afslankingen van het overheidsapparaat. Men laat hier doorschemeren dat de vakbonden de administratiekosten ontvangen zonder enige tegenprestatie te leveren. Dit is natuurlijk volledig fout want zij moeten hiervoor personeel ter beschikking stellen dat toch maar mooi geen ambtenarenstatuut heeft dus bij de overheveling van dit takenpakket zal dat een mooie duit kosten. Maar misschien mogen we reeds vermoeden dat LDD met z'n privatiseringen er alleen maar op uit is om gewoon de geldstroom in een andere richting te leiden. Want tenslotte draait privatisering steeds rond rendement & rendement heeft maar één doel & dat is WINST genereren !!
Verder willen we er ook op wijzen dat er naast de vakbonden ook zo nog iets bestaat als de HVW ~"Hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen"~ Het is dus iedere uitkeringsgerechtigde vrij om zich, zonder vakbond zich te wenden tot de HVW, of zich door een vakbond te laten vertegenwoordigen voor zijn administratief in orde zijn met de werkloosheid.
Het is voor ons quasi overduidelijk dat de LDD er alléén maar op uit is om sociale verworvenheden af te breken & dat het dus duidelijk nodig is dat de Belgische Bevolking weet waar aan & waar af als deze partij aan de macht komt !!
Aanvulling op een reeds besproken LDD-programmapunt - AANVULLING 1
*GRIJNS*...
Het hoeft geen betoog dat we ons het recht toemeten, om als we nieuwe "vondsten hebben in onze argumentering om NIET voor het programma van de LDD te stemmen in de nabije toekomst, dat we van dit recht zullen gebruik maken...
...& Zoals u ondertussen waarschijnlijk al zult doorhebben, wij linken intussen Jean-Marie Dedecker & zijn LDD aan het "Libertaire Gedachtengoed", de jongens & meisjes die het liefst vanal onze staat zouden afschaffen. En als we zeggen "De Staat" afschaffen, dan bedoelen we niet alleen het concept van Staat, maar méér nog & in het bijzonder de welvaart-staat, het model waar België voor staat.
...& hier is zo onze eerste aanvulling... & goed als we zijn, zullen we dat netjes in de papieren versie er tussen verwerken, op de plaats waar dit hoort te staan...
In het eerste deel van onze comments op het partij-programma van de LDD "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-a" wordt er in het begin van het "sociaal-economische luik" aangevat met... & we citeren even om geen misverstanden te hebben...
Sociaal-economisch
Vlaanderen, en zelfs Wallonië, zijn in staat groeicijfers te realiseren die het wereldgemiddelde overstijgen. We hebben het potentieel om te concurreren met steden als Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid. We zijn in staat tezelfdertijd een typisch West-Europees sociaal model te behouden.
We stelden :
Kijk-kijk-kijk... we zijn nog maar amper begonnen met lezen, géén 5 zinnen ver & we vinden reeds de vergelijking met andere vrijhandelssteden in de wereld (sic) ″...Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid...″ ...waar het zogezegd zoveel beter zou gaan, màààrrr waar ook totaal andere wetten heersen op sociaal-economisch vlak !! (zie het gedachtengoed van de Libertariërs)
We wijzigen dit & vullen tevens aan...
Kijk-kijk-kijk... we zijn nog maar amper begonnen met lezen, géén 5 zinnen ver & we vinden reeds de vergelijking met andere vrijhandelssteden in de wereld (sic) ″...Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid...″ ...waar het zogezegd zoveel beter zou gaan, màààrrr waar halen onze LDD'rzz toch hun mosterd...
*GRIJNS*...
...
Kwart van Hongkongers is miljonair
Het blijkt weer dat economische vrijheid en welvaart samengaan. De Heritage Foundation publiceert elk jaar de Index of Economic Freedom. En Hong Kong staat al jaren bovenaan.
SINGAPORE - Nergens ter wereld is de miljonairsdichtheid zo groot als in Hongkong, waar 26,4 procent van de bevolking miljonair is, althans in dollars gerekend. Dat heeft de Britse vermogensbeheerder Barclays Wealth woensdag bekendgemaakt.
Op nummer twee staan de Singaporezen. In het Aziatische ministaatje is 23,3 procent van de bevolking miljonair, gevolgd door Zwitserland (22,3) en Denemarken (17,9).
De vermogensbeheerder verwacht dat Singapore over tien jaar op de eerste plaats staat met 40,7 procent. Opleiding, technologie en globalisering hebben Azië macht en geld opgeleverd, aldus Barclays Wealth.
De Verenigde Staten beschikken vooralsnog nog steeds over het grootste nettovermogen, gevolgd door Japan en de Britten, maar China zal over tien jaar naar verwachting de derde plaats innemen.
Niet alleen voor de rijkste laag is vrijheid goed, ook voor de onderkant van de samenleving.
Zoals u terecht zult opmerken is dit weer eens een libertarische site die ons weer eens "gouden bergen" belooft, maar of dit waar is & zomaar klakkeloos aan te nemen ?!... & wie is "De Heritage Foundation" ?!..
...
Heritage Foundation
De Heritage Foundation is een conservatieve Amerikaanse denktank opgericht in 1973.
Deze denktank (think tank) heeft als missie om conservatieve waarden te promoten, gebaseerd op de vrije markt, een gelimiteerde overheid, individuele vrijheid, traditionele Amerikaanse waarden en een sterke defensie. Het bedoelde erfgoed (heritage) is het Joods-Christelijke gedachtegoed en het gedachtegoed van de opstellers van de Amerikaanse grondwet (de Founding Fathers). Het is voor de financiering afhankelijk van giften van bedrijven, stichtingen en particulieren.
Deze denktank wordt gezien als een belangrijke kracht achter de opkomst van het conservatisme in Amerika. Het legt meer dan het American Enterprise Institute de nadruk op het belang van gezinswaarden (family values).
Elk jaar publiceert dit instituut in samenwerking met The Wall Street Journal de Index of Economic Freedom, een ranglijst van alle landen. Aan de hand van criteria als regulering van de arbeidsmarkt, belastingdruk, slechte bescherming van eigendomsrechten, aanwezigheid van corruptie en handelsbarrières wordt voor elk land een score berekend. De score wordt sinds 2007 in percentages berekend en wijkt daarom af van voorgaande jaren. Nederland staat in 2007 op de 14e plaats, België op de 17e plaats. Hongkong is het land met de meeste economische vrijheid.
De 20 best scorende landen van de Index of Freedom 2007:
België hoort bij de meest vrije economieën ter wereld. Dat zegt de prestigieuze Amerikaanse denktank de Heritage Foundation. In 2007 staat België zeventiende op 164 landen. Hongkong, Singapore en Australië staan helemaal bovenaan. De best scorende Europese landen zijn het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Luxemburg. Landen als Japan, Duitsland en Zweden staan achter ons.
België gaat er trouwens nog op vooruit, zo blijkt uit de indexen. In 2006 was België twintigste; tien jaar geleden, in 1997, prijkte ons land slechts op een 30ste plaats. De Index van Economische Vrijheid van de Heritage Foundation bestaat uit een aantal deelindexen zoals monetaire vrijheid, financiële vrijheid, fiscale vrijheid, eigendomsrechten en afwezigheid van corruptie...
De meeste vooruitgang door België werd geboekt inzake reglementering, investeringsvrijheid en vrijheid overheidsinterventie. Voor reglementering (90,8) en investeringsvrijheid (90) behaalt ons land zijn beste cijfers.
Mogen we stellen dat er eigenlijk niet zoveel te klagen is ?!
Trouwens, wat ons méér interesseert is de "Human development index" ofte "Monitoring human development: enlarging peoples choices"... Wat zeg maar van een andere orde & grootte is. Want er is GODVERrr !! ook nog wel iets anders dan GELD & economie !!
...& Rààr mààr wààr... dààr staat België ook op de 17de plaats... Hong-Kong echter op de 21ste & Singapore op de 25ste plaats... 't Is natuurlijk ook maar vanuit welk perspectief dat je naar het totale plaatje kijkt nietwaar...
Het betreft hier, "Human Development Report 2007/2008" - "Fighting climate change : Human solidarity in a divided world" Published for the United Nations Development Programme (UNDP)
Laat ons misschien hier duidelijk stellen dat onze LDD-jongens & meisjes zich vooral blind staren & waarschijnlijk ook lopen te geilen op het geldelijk gewin...
Al zullen we waarschijnlijk meteen uw illusies met één klap in scherven slaan, met de volgende pittige Hong-Kong-Feitjes...
...
Hong Kong feitjes
( ... )
Geschiedenis
Veel mensen denken dat Hong Kong 1 stad is maar dat is niet zo. Hong Kong bestaat uit grofweg 4 regio's. Het vaste land bestrijkt zo'n 1090 vierkante kilometer en de 234 eilanden tezamen zo'n 248 vierkante kilometer.
De regio's zijn: Kowloon, de New Territories (waar wij wonen), Hong Kong Island en dan zoals vermeld, de 234 eilanden.
( ... )
Vandaag de dag
Op dit moment wonen er 7,6 miljoen mensen waarvan de meesten (98%) Hong Kong Chinees zijn. Daarna volgen de Filipino's (werken veel in de huishouding) met 300.000 mensen, de Amerikanen met 27.000 en dan de Engelsen met 22.000. Er zijn echter ook veel illegalen.
( ... )
Wonen
Je kunt hier prachtig wonen maar dat is slechts voor een selecte groep weggelegd omdat de huren hier vreselijk hoog zijn. Dat is in iedere grote stad wel zo maar hier is geen controle op de huisbazen (landlords). Het kan dus zo zijn, dat je huur van de ene op de andere dag wordt verhoogd. Als het je niet bevalt, kun je vertrekken. Ook de betrouwbaarheid van landlords wordt nogal eens besproken op het werk. Iedereen heeft wel iets waar hij of zij ontevreden over is.
Zo vertelde iemand van de Nederlandse Vereniging dat ze zich niet meer druk maakte over dingen die kapot gaan tenzij het echt ernstig is. Het bespaart een hoop frustratie, tijd en energie. Wij kunnen daar inmiddels over meepraten. Het huis is weliswaar nieuw maar er is al van alles kapot gegaan van een lekkende kraan en kapotte airconditioning (zeer vervelend met dit klimaat) tot een complete kortsluiting toen een lamp ontplofte.
Maar wat is dan duur wonen? Een voorbeeld:
Een secretaresse met 20 jaar ervaring verdient ongeveer 1700 euro bruto.
Een productiemedewerker verdient ongeveer 200 (ja, echt tweehonderd) euro bruto.
De inkomstenbelasting ligt rond de 20%
De huur voor een appartement van 55 vierkante meter in de buitengebieden ligt rond de 780 euro per maand. Wil je op Hong Kong Island wonen, dan kan de prijs oplopen tot het dubbele.
Als je dit weet, worden een paar dingen ineens duidelijk:
1. Hier delen veel mensen een appartement met elkaar;
2. Ex pats wonen in naar Hong Kong begrippen, grote huizen en worden standaard als rijk beschouwd;
*GRIJNS... u begrijpt waarschijnlijk dat wij daar géén enkele zinnige comment kunnen aan toevoegen !.. Volgens ons is dit plaatje overduidelijk ! Tenzij u natuurlijk 200 bruto wilt verdienen & op zo'n kamer van 55m² meter wilt gaan wonen met z'n 10'n... Misschien moeten we ons maar eens afvragen ten koste van wie dat dit kwart Hongkongers rijk is ?!... & hoeveel jobs de armste er moet op nahouden om een "dak" boven z'n hoofd te hebben & te leven in een kast ?!...
Post Scriptum : ...SOS gezond verstand begint zo stilaan meer & meer te lijken op een noodkreet ! Waar zit uw gezond verstand ?!...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-c
Het openbaar vervoer moet gedemonopoliseerd worden, d.w.z. dat de markt ook voor private aanbieders moet open staan. Dit kan belangrijke besparingen opleveren in de overdrachten naar NMBS, De Lijn, enz.
Of het besparingen oplevert weten we nog niet zo onmiddellijk, maar dat het veel minder overzichtelijk zal zijn ~en we spreken hier bewust niet over veiligheid & de kwaliteit van de jobs~ daar zijn we wel héél erg zeker van dat dit er allemaal zal onder lijden ! Je hoeft maar het voorbeeld te nemen van de privatisering van de energiesector of de telefoon. Wie begrijpt al de verschillende tarieven nog ?!... In het openbaar vervoer dreigt met de privatisering niet alleen de tarieftransparantie in het gedrang te komen, maar eveneens al de rest zoals in onze link meteen duidelijk wordt.
En wat indien de privé slechts de meest rendabele lijnen wil uitbaten? Zal dat dan, zo veel besparingen opleveren voor de Lijn of de NMBS ?!... Of sluiten we de minder rendabele lijnen gewoonweg, de bussen zullen dus voor de winstgevende trajecten Meir, Wetstraat in dichte drommen in de file staan terwijl minder lucratieve trajecten bijv. Munkzwalm, Diksmuide of Lommel niet bediend worden? - fini ermee ?!...
...
Trein tegen de privatisering van het openbaar vervoer dwars door België
"Het is tijd om de trein te verdedigen!"
door Attac belgië
( ... )
Moet het openbaar vervoer in de uitverkoop ?
Sinds 15 jaar worden steeds meer overheidsdiensten geprivatiseerd. Begonnen onder het mom van efficiëntie en klantvriendelijkheid hevelt men stukken van de maatschappelijke rijkdom over naar het privaat kapitaal. Niets bewijst dat de private firma¹s klantvriendelijker zijn: vooral de koopkrachtige klant wordt in de watten gelegd. Zeer snel ontstaan er monopolies in de geprivatiseerde sector: fusies en concentraties, marktafspraken en klantbinding maken de burger-consument afhankelijk. De prijzen mogen dan soms wel dalen op korte termijn maar deze beweging maakt rechtsomkeer vanaf het ogenblik dat de monopolies gevestigd zijn.
De regering zegt dat privatisering voor haar geen doel is, maar bereidt intussen de NMBS voor op de internationale concurrentie. Het spoor moet zijn eigen broek ophouden. En daarmee moeten we dan allemaal blij zijn, omdat de dienstverlening er beter van zal worden. Concurrentie op het spoor, is alleen maar vreselijk onhandig, met aparte loketten, aparte kaartjes enz. Concurrentie om het spoor, waarbij complete baanvakken verkocht worden, betekent dat het lijnennet opgeknipt wordt. Dat levert problemen op met de aansluitingen en zal ertoe leiden dat vooral geïnvesteerd wordt in de drukke lijnen. Het gaat immers om het maken van winst en niet om het ontsluiten van regios. De ervaringen met Engeland en Nederland bewijzen dat concurrentie alleen maar slechtere service oplevert.
Engelse en Nederlandse toestanden op het Belgische spoor?
In de genoemde buurlanden dacht men met Privatiseringen de oplossing gevonden te hebben voor het veel geld kostende maar noodzakelijk openbaar vervoer. Na enige tijd reed in Nederland géén enkele trein nog op tijd, als hij al reed. In Engeland was het nog erger. Daar gebeurden om de haverklap ernstige ongevallen, meestal met dodelijke afloop, omdat de privé-exploitanten alléén maar winst najoegen en het vertikten om ook in veiligheid te investeren. In beide landen onderzoekt men nu hoe men de klok kan terugdraaien. Jaren "spoorleed" om niets. Veel meer tijdverlies, zware ongevallen, prijsstijgingen, verslechterde dienstverlening, afschaffen van stations en lijnen. Is het dat wat wij willen?
Universele dienstverlening ?
Dit is een valse oplossing want al te dikwijls betekent de "universele dienstverlening" een minimale service: bvb. nog twee "stoptreinen per dag", kortom de kwaliteit én de kwantiteit van de service gaat erop achteruit. Het aantal bestemmingen daalt; de moordende concurrentie gaat ten koste van veiligheid (voor personeel en reizigers), werkomstandigheden (voor personeel) én kwaliteit (ten nadele van personeel en reizigers).
De techniek van privatiseringen
Eerst concurrentie in een sector, zodat de "prijzenoorlog" binnendringt (prijzenoorlog) in diensten die voordien geen winstlogica moesten volgen en ook niet noodzakelijk " rendabel " hoefden te zijn. Daarna filialiseren, opsplitsen en drastisch saneren. Gevolgd door afstoten van de rendabele activiteiten aan de privé, soms met een schaamlapje van "werknemers-aandeelhouderschap ". De niet rendabele activiteiten blijven over en de overheid verzorgt een "universele (minimale) service". De rendabele activiteiten (lees: winstgevende) activiteiten worden volledig overgenomen door de privé.
In de Europese Gemeenschap is ooit afgesproken dat de exploitatie van het openbaar vervoer losgekoppeld moet worden van de infrastructuur. Nederland ging voortvarend aan de slag, met Engeland als grote voorbeeld. Er kwam een warboel aan reorganisaties als voorbereiding op volledige privatisering. Ook besloot de regering dat de prijs omhoog moest. Want geprivatiseerde bedrijven moeten natuurlijk wel winst maken.
Openbare diensten zijn overheidsdiensten
Lange tijd hebben we het vanzelfsprekend gevonden dat openbaar vervoer een kerntaak van de overheid is, in België dus van de gemeenten, de gewesten en de federale staat. Terecht, want het is een onmisbare voorziening voor de gebruikers. En meer dan dat, want tegenwoordig is een goed milieubeleid en een beperking van het ruimtebeslag zonder dat vervoer niet meer mogelijk. Zeker in een dichtbevolkt land als België zouden onze steden ontoegankelijk en onbereikbaar worden. Ze zouden worden kaalgeslagen en uiteenspatten als we ruimte moesten vinden voor het rijden en parkeren van nog veel meer autos dan er nu al zijn. Mensen met een laag inkomen, jongeren, gehandicapten en bejaarden zouden meer en meer van vervoer worden afgesneden.
De Europese Commissie verdedigt het recht van de sterkste
Maar de voorstellen die de Europese Commissie heeft gedaan wekken sterk de indruk dat ze niet alleen een aantal nadelen van de nieuwkomers binnen de perken willen houden, maar dat ze de opkomst van die reuzen (dienstenmultinationals) ook wil aanmoedigen. Want zij wil van de aanbesteding niet alleen een wettelijk geregelde mogelijkheid maken, maar middels een Europese Verordening ook een verplichting. Dat is rechtstreekse wetgeving via de Europese Commissie, waarover de nationale parlementen helemaal niets meer te zeggen hebben. Die bedrijven zien het liefst dat de verantwoordelijkheid voor het openbaar vervoer geheel aan hen wordt overgelaten. Zij stellen de dienstregelingen en de tarieven vast en leggen vanuit hun machtspositie slechtere arbeidsvoorwaarden op. Van de overheid willen ze zo weinig mogelijk bemoeienis, maar wel subsidies als ze verliesgevende lijnen in stand moeten houden.
Te verwachten valt dat de grote drie, Arriva, Connex-Vivendi en Deutsche Bahn alles zullen proberen om binnen 10 tot 20 jaar vrijwel het hele openbaar vervoer in Europa in handen krijgen. Ze willen alle overheden verplicht als klant en zijn desnoods bereid die buit delen met enkele anderen zoals Keolis en Stagecoach. Dan zullen de oude kleinschalige overheidsmonopolies, die slechts dienstverlening tot doel hadden en democratisch konden worden gecontroleerd, vervangen zijn door een oppermachtig internationaal kartel waarop geen enkele democratische controle mogelijk is. Zij rekenen daarvoor op steun van de Europese Commissie.
Wij verdedigen vandaag een totaal ander model
Bij ons gaat het om publieke dienstverlening, iets wat in het Frans gewicht heeft als Service Public . Dit betekent dat het gaat om iets veel belangrijker dan winst maken of kosten dekken, namelijk om solidariteit, zorg, welzijn, milieu en stimulering van de regionale werkgelegenheid. Een goede en betaalbare openbare dienst moet zoveel mogelijk mensen winnen als gebruiker van het openbaar vervoer in plaats van de auto. De concurrentieslag van een milieuvriendelijke en ruimtebesparende oplossing tegen de dure en milieuonvriendelijke ruimtevreter moet gewonnen worden.
Daarvoor mag een uitgebreid en aantrekkelijk aanbod voor de passagiers best gemeenschapsgeld kosten. Het niet rechtstreeks door de kaartverkoop aan de passagiers gedekte deel van de kosten van het bedrijf wordt aanvaard als een noodzakelijke gemeenschapstaak. In dit model moet het openbaar vervoer voorwaarden scheppen om andere zaken beter mogelijk te maken. Ook minder druk bezette diensten, op het platteland, in de buitenwijken van de steden, op avonden en op zon- en feestdagen zijn belangrijk als aanvoerlijnen naar de wel druk gebruikte hoofdassen. Bedrijfseconomische overwegingen behoren daarom ondergeschikt te zijn aan andere doelstellingen. In veel gevallen kan dat leiden tot de conclusie dat het beter zou zijn om dit vervoer helemaal te betalen uit overheidsgeld, zodat het voor de gebruikers gratis beschikbaar komt. Dat is geen subsidie van de overheid aan een bedrijf, maar een verplichting van de overheid aan passagiers.
Europa als de promotor van winst en concurrentie
In de andere opvatting gaat het domweg om economie, winst en concurrentie. In die opvatting legt de collectieve sector een veel te groot beslag op ons nationale inkomen. Die sector moet sterk worden teruggedrongen, zodat er meer ruimte beschikbaar komt voor groei van de winsten, het aflossen van staatsschulden en het verlagen van belastingen. Het openbaar vervoer is een van de grote opvreters. Openbaar vervoer moet er zijn als er geld aan te verdienen is, maar anders niet. Daarom moet het nu met harde hand kostendekkend worden gemaakt. Dat kan worden bereikt door tariefsverhogingen, door inkrimping van de diensten en door de bedrijven te dwingen tot lagere arbeidskosten. En ook door hetzelfde werk met veel minder mensen te doen. Men roept ook dat overheidsbedrijven leiden tot te hoge lonen, te goede werkomstandigheden, en te hoge kosten voor de belastingbetalers.
Daarom moeten ze verdwijnen. Maar zelfs als de overheid voorlopig nog eigenaar blijft moeten die bedrijven voortdurend worden gedwongen om te bewijzen dat zij bedrijfseconomisch gezond zijn. Als maatstaf voor die gezondheid wordt dan gekeken naar hoe ze een voortdurende keiharde concurrentiestrijd met andere gelijksoortige bedrijven kunnen overleven. Van particuliere bedrijven wordt verwacht dat zij goedkoper werken, onder meer omdat ze minder zorgvuldig zijn en hun personeel minder veeleisend is. Wie niet voldoende bezuinigt weet dat hij binnenkort kan worden verdrongen door een andere onderneming die minder kosten maakt.
Frits Bolkestein en de nieuwe Dienstenrichtlijn De richtlijn moet leiden tot het ontstaan van één interne Europese markt voor een groot aantal diensten, zoals telefonie, kabel, bouw, distributie, gegevensverwerking, toerisme, vrije tijd en inderdaad "vervoer". In breder verband wil de Europese Unie zo de weg vrijmaken voor verdergaande liberalisering van de dienstenmarkt in het kader van de zogenaamde GATS-onderhandelingen, die tot het ontstaan van een wereldwijde vrije dienstenmarkt moet leiden. Bovendien beschouwt de Europese Commissie het als een vorm van concurrentievervalsing dat er veel overheidsgeld wordt gestoken in het overeind houden van het openbaar vervoer.
Zij ziet het openbaar vervoer niet zozeer als een kerntaak van de overheid, die net als onderwijs en welzijn geld mag kosten, maar meer als een bedrijfstak die nèt zo moet functioneren als industrie of bankwezen.
Geen privatisering dus. Maar wat dan wel?
Laten we Engelse en Nederlandse toestanden in België zien te vermijden. Als we willen dat het openbaar vervoer écht een belangrijke rol speelt in de 21ste eeuw, dan moet er nú geïnvesteerd worden. Daarnaast moet de service verbeterd worden door bijvoorbeeld meer treinen op de drukke trajecten en op spitsuren, het openhouden van loketten en stopplaatsen en het inzetten van voldoende conducteurs op álle lijnen. De NMBS moet een overheidsbedrijf blijven onder democratische controle. Er moet een Europese richtlijn komen die het recht van lokale, regionale en nationale overheden erkent om publieke diensten te organiseren en die niet onderhevig te maken aan de wetten van de concurrentie. Publieke diensten moeten uitgesloten worden van de werkingssfeer van de richtlijn Bolkestein.
Personeel én reizigers dupe van privatisering
Reizigers en personeel hebben allebei belang bij de strijd tegen de privatisering. Als winst het doel wordt, komen alle andere zaken op de tweede plaats. We moeten samen een vuist maken voor kwalitatief goed openbaar vervoer en kwalitatief goed werk. Door de dreigende privatisering van het openbaar vervoer zal de NMBS door de politiek worden losgemaakt van zijn nutsfunctie: het snel, veilig en comfortabel vervoeren van mensen en goederen. Niet het algemeen nut maar bedrijfswinst zal het belangrijkste worden.
Het is tijd om de trein te verdedigen!
Het personeel en de reizigers mogen geen sluitpost worden maar moeten centraal staan in het beleid.
De NMBS is geen winstbedrijf maar een bedrijf van openbaar nut.
...Een interview met Erik Meijer, specialist privatisering openbaar vervoer, werkzaam in het Europees Parlement & rapporteur...
...
Erik Meijer, specialist privatisering openbaar vervoer:
Europa wil terug naar 19de eeuw
Door Thomas Blommaert
Solidair sprak met Erik Meijer, specialist privatisering openbaar vervoer
Eigenlijk wil Europa de klok terugdraaien naar de 19de eeuw. De luis in de pels van de privatiseringslobby. Zo zou je Eric Meijer kunnen omschrijven. Hij zit in het Europees Parlement voor de Nederlandse Socialistische Partij (SP) en is rapporteur voor de privatiseringen van het openbaar vervoer. Manifest neemt het verhaal integraal over, gezien het belang voor de discussie over de privatiseringen.
Erik Meijer moet de voor- en nadelen van de privatisering op dit terrein, zoals ze door de Europese Commissie wordt voorgesteld, in kaart brengen. Veel voordelen zag Erik Meijer vooralsnog niet. Natuurlijk maken de openbare diensten fouten, zegt hij, maar dat is niet omdat ze openbaar zijn, maar omdat er geen democratische controle bestaat. Als je ze privatiseert, maak je de zaken nog erger.
Hoe komt het dat uitgerekend u, die toch in een kleine partij zit, rapporteur werd?
Erik Meijer. Er bestaat een roulatiesysteem dat er in principe voor zorgt dat elke fractie van het Europees parlement aan de beurt komt volgens evenredigheid. Gewoonlijk mogen de fracties van Verenigd Links echter alleen een rapporteur leveren voor onbelangrijke thema's zoals de wijziging van de zomertijd. Maar omdat wij vanaf een bepaald moment zulke onderwerpen weigerden, konden ze uiteindelijk niet tegenhouden dat we dit belangrijke dossier van de privatisering van het openbaar vervoer in handen kregen.
Wat doet een rapporteur precies?
Erik Meijer. Elk wetsvoorstel van de Europese Commissie begint met de aanstelling van een rapporteur. Die man of vrouw moet de voor- en nadelen van dat voorstel in kaart brengen en mag als eerste amendementen indienen. De bedoeling van een rapporteur is niet zijn of haar partijpolitieke standpunt te verdedigen. Ik ben dus niet begonnen aan de opdracht door van de daken te gaan schreeuwen dat ik tegen privatiseringen ben, dat ik de productiemiddelen in gemeenschapshanden wil en dat ik graag de kapitalisten buitenspel zou zetten. Want eigenlijk is het de bedoeling dat ik voorstellen zou doen aan de Commissie om sneller en efficiënter te privatiseren. En dat doe ik uiteraard niet.
Eigenlijk bent u een vervelend ventje.
Erik Meijer. (stralend) Een zeer vervelend ventje. Toen ik rapporteur werd, zei zowel de Europese Commissie als rechts in het Europees Parlement, dat ik geen moeite moest doen om de privatiseringen tegen te houden. Want we hadden daar nu toch al tientallen jaren over gediscussieerd en die privatisering moest er gewoon komen, punt uit. Liefst morgen al. Onze Nederlandse minister van Verkeer en Waterstaat, Tineke Netelenbos, een sociaal-democrate nota bene, zei me letterlijk dat liberalisering een zegen is. Liberalisering, ging ze verder, is de beste manier om de communistische mentaliteit onder het overheidspersoneel te breken. (grijnst) Straffe uitspraak, hè!
Ik heb echter al hun argumenten onder tafel geveegd en geëist dat ik kon gaan praten met vakbonden en milieu- en consumentenorganisaties. Wat medaarbij trouwens opviel, was de houding van vooral de Noord-Europese vakbonden, die blijkbaar geen heil zagen in de privatisering van het openbaar vervoer. Ik heb ze ten slotte kunnen overtuigen door te hameren op het feit dat Europa geen vrije keuze meer laat. Nu dwingt Europa haar lidstaten te privatiseren.
Waarom? Werken onze openbare diensten dan zo slecht?
Erik Meijer. Nee, al zijn er natuurlijk tekortkomingen. Maar die worden in hoofdzaak veroorzaakt doordat er geen echte democratische controle bestaat. Bovendien gedragen veel overheidsmaatschappijen zich nu als particuliere ondernemingen omdat ze de opdracht krijgen winst te maken. Maken ze winst, dan hebben ze het goed gedaan, in het andere geval slecht. Onzin natuurlijk. In Nederland bijvoorbeeld kregen de Nationale Spoorwegen een hele tijd geleden al de opdracht zich voor te bereiden op een beursgang, de aandelen van de staat zouden op de beurs verkocht worden aan particulieren. De directie kreeg als opdracht winstcijfers voor te leggen. Nu, hoe kan dat in de praktijk? Vacatures niet meer invullen, geen nieuwe treinen meer aanschaffen, het onderhoud verminderen, met minder mensen hetzelfde werk doen, slechtere arbeidsomstandigheden creëren. Dat is de kapitalistische manier, maar er is natuurlijk wel onvermijdelijk een keerzijde: meer ongelukken, meer treinen met vertraging, morrend personeel.
Ik doe dus niet mee met diegenen die roepen dat overheidsbedrijven niet goed functioneren. Dat het beter kan, daar ben ik het mee eens. Maar dat ligt aan andere factoren.
Binnen niet zo lange tijd is het overheidsmonopolie vervangen door een drietal privé-monopolies. Is dat dan een vooruitgang? Tegenstanders van het openbaar vervoer zeggen dat het te verlieslatend is en dat het moet proberen zelfbedruipend te zijn.
Erik Meijer. Maar het openbaar vervoer kan gewoon geen winst maken, tenzij je de prijs van een kaartje voor tram, bus of metro verdrievoudigt. In het andere geval is er altijd overheidssteun nodig. Dat is bij de openbare aanbestedingen waar Europa zo in gelooft niet anders. Bij openbare aanbestedingen kunnen private bedrijven meedingen naar de exploitatie van het openbaar vervoer in een streek. De onderneming die tegen de laagste prijs, lees: met de minste overheidssubsidies, openbaar vervoer kan verzekeren, wint... Dat is ook geen vrije markt, hè. (zucht) Ach, eigenlijk draait Europa gewoon de klok terug naar de negentiende eeuw, toen particulieren begonnen met treinen. Dat waren allemaal avonturiers die veel geld wilden verdienen. Maar uiteindelijk gingen ze een voor een failliet. Toen vonden de kapitalisten dat de overheid het verlieslatende openbaar vervoer maar in handen moest nemen, want openbaar vervoer hadden ze nodig om hun fabrieken te doen draaien.
Als die lessen uit het verleden er zijn, waarom wil Europa dan zonodig privatiseren?
Erik Meijer. De voorstanders gebruiken drie argumenten. Het officiële verhaal luidt dat er op elk terrein concurrentie moet zijn, want dat is goed voor de consument. Een Duitse christen-democraat heeft me ooit toegesnauwd dat ik de belastingbetaler besteel als ik me kant tegen privatiseringen. Geprivatiseerde bedrijven zouden namelijk goedkoper zijn. Volgens die redenering wint de consument alleen maar bij privatisering. Dat is natuurlijk erg kortzichtig, want er spelen nog een heleboel andere factoren mee.
Een tweede argument, dat de voorstanders vaak minder openlijk uitspreken, is dat publieke monopolies zorgen voor een te grote macht van werknemers en vakbonden. Als we die macht kunnen breken, kunnen de lonen met zeker dertig tot veertig procent omlaag, redeneren die lui. Nu bestaat zeventig procent van de kosten van het openbaar vervoer uit salarissen voor het personeel.
Over het derde argument ten slotte zwijgt iedereen zedig: machtige kapitaalgroepen zien in de overheidssectoren expansiemogelijkheden. Al tientallen jaren lobbyen multinationals bij Europa om overheden te dwingen winstgevende taken af te stoten. Die kunnen zij dan overnemen, natuurlijk.
Dat is in Nederland tot nu toe al behoorlijk gelukt, heel wat overheidsbedrijven zijn inmiddels geprivatiseerd. Hoe reageerden de vakbonden?
Erik Meijer. Ontzettend mak. Oorspronkelijk waren ze er wel tegen natuurlijk. Maar de particuliere ondernemingen die de overheidsbedrijven overnamen, speelden het erg slim. De nieuwe private energiebedrijven bijvoorbeeld gaven hun personeel, vroeger dus in dienst van de overheid, een klein beetje opslag. Zo susten ze de onvrede.
De onderneming die het goedkoopst is, wint de openbare aanbesteding. Je kunt je wel indenken wat dat betekent voor de lonen en de dienstverlening.
Eigenlijk hebben de vakbonden zich laten meeslepen in de logica van het kapitalisme. Ze geloofden dat privatiseringen onvermijdelijk waren en dachten dat als het toch moest gebeuren, ze maar beter bij de eersten konden zijn. Dat zeiden ook de topmanagers van die bedrijven. Zij moesten de wereldmarkt veroveren, de concurrentie verslaan. De andere bedrijven werden tot vijand uitgeroepen. Iedereen in de onderneming moest aan hetzelfde touw trekken met de bedoeling te overleven in een strijd waarin anderen ten onder zouden gaan. Daar trapten de vakbonden in. Ze hielden zich niet langer bezig met na te denken over hoe ze controle konden uitoefenen over de productiemiddelen of hoe ze mee konden bouwen aan een betere maatschappij.
Wat waren de gevolgen voor de werknemers van het openbaar vervoer?
Erik Meijer. De werkdruk is gestegen, er zijn geen faciliteiten meer voor vakbondswerk, de ontslagbescherming werd drastisch ingeperkt, de rusttijden van chauffeurs zijn verkort, het onderhoudswerk moeten ze zelf uitvoeren en de dienstroosters werden 'efficiënter'. Dat betekent bijvoorbeeld dat de managers van onze spoorwegen de chauffeurs wilden verplichten om steeds dezelfde route te rijden, hoe eentonig ook. De treinbestuurders noemden dat 'het rondje rond de kerk' en protesteerden zo hevig dat de directie uiteindelijk het plan gedeeltelijk moest afvoeren.
Het verschil zit soms ook in kleine dingen. Om even een zijsprongetje naar de post te maken, onze Nederlandse postbodes mogen in de zomer niet langer een korte broek aandoen. Dat past namelijk niet bij de status van het particuliere bedrijf. Je kan zeggen dat dat maar details zijn maar ik vind het wel illustratief.
Kunnen Belgische werknemers hetzelfde verwachten als ook hier het openbaar vervoer geprivatiseerd wordt?
Erik Meijer. Ja, absoluut. Zeker in het kader van het systeem van openbare aanbestedingen waar Europa een voorstander van is, waarvan bekend is dat de onderneming die tegen de laagste prijs openbaar vervoer kan verzekeren, wint.Je hoeft geen genie te zijn om te begrijpen dat zoiets onvermijdelijk tot lagere lonen leidt. Die particuliere bedrijven zullen hun personeel zeggen dat het in ieders belang is om de salarissen zo laag mogelijk te houden.Want ze moeten het goedkoopste bedrijf blijven om over vijf of acht jaar opnieuw dat contract in de wacht te slepen. Grijpen ze daar naast, dan staat iedereen op straat. Dus stellen de arbeiders maar beter geen al te hoge eisen.
Hoe ziet u de toekomst voor overheidsbedrijven die openbaar vervoer aanbieden?
Erik Meijer. Zeer somber. Ik vrees dat er over tien à vijftien jaar nog drie grote concerns bestaan die de kleintjes verpletterd zullen hebben. Want wat zal er gebeuren als er een concessie gedaan wordt om het openbaar vervoer te organiseren? De eerste keer, in Vlaanderen bijvoorbeeld, gaat De Lijn het nog wel halen op basis van haar ervaring. Maar de tweede keer delft De Lijn wellicht het onderspit tegen een multinational die een oude kapitalistische truc zal bovenhalen: de eerste termijn met verlies werken, wat kan omdat ze hun winst elders maken. Bij de eerstvolgende aanbesteding zal er helaas geen sprake meer zijn van De Lijn. De concurrentie is dan kapot en de prijs kan weer omhoog.
Het openbaar vervoer is het recente verleden geprivatiseerd. Een van de doelen van die liberalisering was juist om te kunnen bezuinigen op het personeel. Bedrijven kopen tegenwoordig een concessie van de overheid, waardoor ze met handen en voeten zijn gebonden aan de beleidskaders van de overheid. Eigenlijk alleen op het gebied van de arbeidsvoorwaarden heeft de overheid haar handen afgetrokken van het openbaar vervoer.
Personeelsleden zijn door arrogante en op eigen belang gerichte directies beroofd van hun perspectief op een vaste baan en een goede pensioenvoorziening. Het beroep is onaantrekkelijk gemaakt en de scholing is verwaarloosd. Het daardoor ontstane personeelstekort vormt een ernstige bedreiging voor de toekomst van het openbaar vervoer. Het beroep van chauffeur moet in ere worden hersteld en de directies moeten een stap terug doen.
Nu beweren de aanhangers van de vrije markt dat daar de wet van vraag en aanbod regeert. Dat zou dus betekenen dat bij een tekort aan chauffeurs de lonen vrijwel automatisch omhoog gaan. Misschien gaat die theorie op bij de handel in groente en aardappelen, maar op de arbeidsmarkt gelden blijkbaar andere regels. Als de chauffeurs hogere lonen willen dan moeten ze daar om vragen, ze vervolgens eisen en ten slotte in actie komen. Dat is wat er nu gebeurt.
De huidige actie is in meerdere opzichten een bijzondere. Het lijkt een simpele actie van werknemers tegen hun baas, maar die baas haalt een groot deel van zijn inkomsten indirect weer bij de overheid weg als gevolg van de uitgebreide subsidieregelingen voor het openbaar vervoer. Daar komt nog bij dat het beroep buschauffeur een dienstverlenend beroep is. Chauffeurs hebben te maken met mensen en niet alleen met dood materiaal zoals werknemers in een autofabriek. In die zin zijn buschauffeurs in het streekvervoer ondanks de marktwerking nog steeds een beetje vergelijkbaar met verplegenden, politieagenten en brandweerlieden. Er zijn grote groepen mensen van hun afhankelijk.
Daarom voeren de chauffeurs geen simpele staking, maar onderbreken ze deze voortdurend om mensen die naar school of hun werk moeten niet te veel te duperen. In het verleden werd stakers in het openbaar vervoer strijk en zet verweten dat ze geen rekening hielden met de belangen van andere gewone mensen, maar dat doen ze nu zeker wel.
Van stakingen in het verleden is bekend dat ze sneller werden verloren naarmate ze langer duurden. Het ging dan trouwens wel om stakingen in de 'klassieke' variant, waarbij het werk volledig werd neergelegd. De busstaking zoals die nu wordt gevoerd is van een ander kaliber omdat de lange duur heel anders wordt ingevuld. Het is geen klassieke staking, maar een aaneenschakeling van werkonderbrekingen. Of de stakers winnen hangt trouwens sowieso niet af van een staking over gebeurtenissen uit het verleden. Veel belangrijker is de strijdwil van de stakers en de sympathie van het publiek. Met die sympathie voor de stakers zit het wel goed nu er geen sprake is van een volledige staking. Of de directie ook zo veel sympathie heeft mogen we ons afvragen gezien de 812.000 euro die voormalig topman Rob Holten meekreeg bij zijn vertrek bij Connexxion.
...& hoe kan het anders, dan dat we dit er nog eens bijhalen
...
Gratis openbaar vervoer is geen luchtkasteel
15-02-2006
Telkens als er in Nederland gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn, is Daniel Lambrechts een van de weinige Vlamingen die dat snel merkt. Politici bellen de mobiliteitsambtenaar uit Hasselt om te weten te komen hoe het nu precies zit met het gratis openbaar vervoer in de hoofdstad van Belgisch Limburg. ´Zeker honderd Nederlandse gemeentes en provinciebestuurders zijn hier de laatste jaren geweest´, vertelt Lambrechts op zijn werkkamer. ´Ook uit Zweden, Noorwegen en Groot-Brittannie komen ze aankloppen. Toch heeft ons initiatief over de grens geen navolging gekregen´. En dat is jammer.
Aandacht trekken met gratis openbaar vervoer in je verkiezingsprogramma is alleen leuk als je het daarna ook echt invoert. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. In Hasselt, waar de bussen sinds 1997 gratis zijn, blijken de inwoners er erg op gesteld. Wel is het even schrikken als ik een willekeurige bus uitprobeer. Bij het instappen trekt een gele stempelautomaat meteen de aandacht. Maar vrolijk gebaart de chauffeur dat ik kan doorlopen: ´Zoek een plaatsje, ik trakteer´. Voor elke passagier haalt hij een kaartje door de overbodig geraakte automaat. ´Zo tellen we het aantal reizigers´.
Bevalt het? Natuurlijk. De dame die vooraan met haar pekineesje in de bus zit, is enthousiast. En de scholieren op de achterbank kennen het begrip ´zwartrijden´ enkel nog van hun veel oudere broers. Ik stap uit bij een bushalte aan een parkeerplaats, waar immers mensen komen die toch liever de auto nemen. Toch levert ook daar een steekproefje onder tien mensen slechts één negatieve reactie op. De parkeerders zijn met de auto omdat ze van elders komen, of vinden het toch gemakkelijker voor de boodschappen. Hoe meer mensen de bus nemen, zegt een van hen, des te eenvoudiger is het om een parkeerplaats te vinden.
De gratis bussen hebben tot neveneffecten geleid die niemand had voorzien. Zo merkt het Virga-Jesseziekenhuis dat patienten meer bezoek krijgen. En minder vermogende Hasselaren die (te) lang met gezondheidsklachten rond liepen, blijken dankzij de gratis bus en betere verbindingen sneller naar een specialist te gaan. Maar indrukwekkender dan de anekdotische bewijsvoering zijn de kale cijfers: in 1997 namen in Hasselt per maand amper 30 duizend mensen de bus, nu liefst 400 duizend. Het aantal ritten per dag en het aantal lijnen is dan ook fors uitgebreid.
De bezieler van de gratis bus is de oud-burgemeester van Hasselt, Steve Stevaert. Deze en andere opmerkelijke ideeën (zoals barbecue-cheques voor buurten) bezorgden de oud-cafébaas die minister werd en voorzitter van de socialistische partij SP.A, de bijnaam Steve Stunt. ´Gratis´ is voor hem echter bittere ernst. ´De mooie dingen van het leven moeten gratis zijn: de liefde, het strand, mensenrechten en het openbaar vervoer´, zegt hij in het provinciehuis te Hasselt - hij is inmiddels gouverneur van Limburg. ´Het leidt tot minder verkeersslachtoffers, tot sociale cohesie omdat we oude mensen uit hun isolement halen, en we dragen een steentje bij aan de Kyoto-normen om broeikasgassen terug te dringen.´
Natuurlijk is de rekening van de gratis bussen voor het gemeentebestuur, en dus voor de inwoners van Hasselt die gemeentebelasting betalen. ´ledereen betaalt naar draagkracht en vermogen bij via de belasting. Daarvan kunnen we het openbaar vervoer gratis maken´, legt Stevaert uit. Stevaerts gratis-filosofie heeft niets te maken met het ´neoliberale, valse gratis´, zoals gratis belminuten bij een nieuwe gsm. ´In een socialistische visie is gratis een sturend gegeven, dat herinnert aan de natuurlijke staat der dingen, aan het aardse paradijs waar alles gratis is, aan Kokanje of Luilekkerland, waar de gratis kippen je zomaar in de mond vliegen´, schreef hij in 2004 in het boekje Socialisme is gratis (euro 14,95 !).
Niet alles moet gratis worden, waarschuwt hij. Gratis gezondheidszorg zou leiden tot overconsumptie. En niet alles moet door de overheid worden geregeld. ´De parkeergarages en het slachthuis van Hasselt heb ik als burgemeester geprivatiseerd. Sommige dingen moet je aan de markt overlaten, andere zeker niet.´
De zon mag voor niks opgaan, voor de buschauffeurs is hun werk geen filantropie. Al met al kosten de gratis bussen Hasselt ruim 1,4 miljoen euro. Het nieuwe vijfjarencontract, waarover binnenkort wordt onderhandeld, zal weer een stuk duurder uitvallen. Toch is Hasselt amper 1 procent van het gemeentebudget kwijt aan de gratis bussen. En de gemeentebelastingen zijn lager dan voor de invoering. Al heeft dat niet zozeer met de bussen te maken, maar met het saneren van hoge schulden.
´Het is een politieke keuze om meer geld aan openbaar vervoer uit te geven´, zegt gemeenteambtenaar Lambrechts. ´In de jaren zestig werden er overal miljoenen uitgetrokken voor culturele centra, in de jaren zeventig voor sportfaciliteiten en jeugdlokalen. In deze tijd is mobiliteit het knelpunt.´
Gratis openbaar vervoer is niet tot Hasselt beperkt gebleven. 65-Plussers mogen overal in Vlaanderen gratis met de bussen van De Lijn. Wie zijn kentekenplaat inlevert (die zijn in België persoonsgebonden) krijgt een gratis abonnement. Een op de drie Vlaamse gemeentes heeft elementen van Hasselts voorbeeld overgenomen. Daardoor vervoerde De Lijn in 2005 bijna 450 miljoen reizigers, twee keer zoveel als in 1999. Ook pendelen in Belgie 120 duizend werknemers in de private sector dagelijks gratis van en naar hun werk: ruim 1100 bedrijven hebben een contract met treinmaatschappij NMBS: de werkgever betaalt 80 procent van het abonnement, de overheid past de rest bij. Ook tienduizenden ambtenaren reizen gratis.
Hasselt als gidsstad voor Nederlandse steden? Waarom niet. Amsterdam heeft 51,3 miljoen euro verkwist aan elektronische toegangspoortjes voor de metro. Niemand weet wanneer ze ooit zullen werken. Een kwart van de reizigers is zwartrijder: het is dweilen met de kraan open. Zelfs als het Hasseltse model niet voor 100 procent valt over te nemen, - gratis is immers niet voor niks - zijn er varianten denkbaar zoals elders in Vlaanderen is gebeurd. De eerstvolgende lichting Nederlandse beleidsmakers en politici die een dagje Hasselt doet, moet vooraf plechtig beloven om eenmaal thuis werk te maken van het goede voorbeeld.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-a
*GRIJNS*...
Zoals wij u reeds gisteren & eergisteren hebben gezegd... hier zijn we dan met onze beloofde & waarschijnlijk hoogst ongewenste commentaren op het partij-programma van Jean-Marie Dedecker & zijn LDD...
Maar géén nood, we hebben nu reeds door dat die commentaren ons naar alle waarschijnlijkheid ook niet in dank of met enige erkentelijkheid zullen worden afgenomen & eerlijk gezegd we hebben daar in feite ook géén enkel probleem mee, omdat we ook NOOIT voor deze partij of welke partij dan ook zullen stemmen die ons zulke schabouwelijke & democratie-onwaardige programmapunten in de maag probeert te splitsen...
Laat ons alvast zeggen dat het ons bij onze eerste lezing direct opviel dat er in het programma niets, maar dan ook niets terug te vinden was wat ook maar iets van ver of dichtbij heeft met een buitenlandse politiek. We vonden ook niks terug met standpunten over Europa. Nog minder vonden we hier iets terug over onderwijs & al bij al lijkt de sector ″kunst & cultuur″ hen ook volkomen vreemd & onbekend.
...& Ook niet zo onbelangrijk, voor iemand die vanop het kansel steeds maar staat te kwaken over het ″gezond maken″ van de Belgische Staat & daarbij het ook nog eens over ″koopkracht″ heeft... Buiten het sociaal-economische deel waarin ~in 't kort gezegd~ u van de ″Kleine Man″ in de straat verwacht dat die harder, langer & flexibeler zal moeten werken, maar vooral voor véél minder, vinden wij ook nergens iets terug over dat fameuze ″koopkracht-herstel″ & evenmin iets over de 20% Belgen die rond of onder de armoedegrens hangen te bengelen... Wel integendeel, bij onze eerste lezing stonden wij nogal versteld, perplex & verbauwereerd over de kaalslag die er voor ″De Kleine Man″ & voor de zwaksten van deze maatschappij op komst is... maar we lopen vooruit...
We hebben niet alleen onze grootste loep gepakt, maar vooral hebben we ons in een overalleke & groen caoutchoue botten gehesen om geen spetters te krijgen door het partij-programma van deze frisse jongens & meisjes eens van dichterbij te bekijken. Dit alles natuurlijk om eens te zien wat we hier kunnen uit leren & vooralsnog kunnen uit opmaken van wat er ons ~u & mij dus~ in de toekomst te wachten staat mochten deze jongens & meisjes aan de macht komen...
Hoe gaan we te werk & wat kunt u verwachten ?!...
Om te beginnen hebben we het ganse LijstDedecker-programma, integraal ~volledig dus~ omgezet van een PDF-document naar een WORD-document, zodat we in staat waren het programma ~desnoods~ punt per punt te becommentariëren, wat we in sommige gevallen trouwens gedaan hebben...
We zullen dit progromma hier dus ook volledig neerzetten, zodat u alvast geen 2de document erbij hoeft te nemen om te kunnen volgen & wees gerust, we hebben nergens iets tussenuit gelaten, noch stiekem ergens iets bij gezet...
Onze commentaren & opmerkingen zetten we alvast in het rood, desnoods vetjes, of onderlijnd, of in een combinatie van beiden
Teksten van derden zullen we dan weer op deze manier te kennen geven... 't Is maar dat u weet wat er u te wachten staat...
In tegenstelling tot onze vorige beschouwingen, zult u bij de afzonderlijke delen van onze becommentariëring ~het is dus technisch & praktisch onmogelijk om het ganse programma er in één keer op te zetten~ geen papieren beschouwing terug vinden per deel, maar u krijgt er wel één op het einde van onze bespreking. ...& wel om de goede reden, dat wij het toch wel belangrijk vinden dat u het nog eens kunt nalezen als één geheel, hetzij vanuit uw luie zetel, hetzij vanop uw ziekbed omdat u er een klein hartinfarct hebt aan overgehouden met het online op ons blog te lezen... (cynical !!)
...
Ladies & gentlemen, fasten you seatbelts & neem er alvast een teiltje & propere onderbroek bij voor mocht u te hard gaan verschieten &/of wat ziekjes worden van wat we u hier allemaal komen te vertellen...
...
Sociaal-economisch
Vlaanderen, en zelfs Wallonië, zijn in staat groeicijfers te realiseren die het wereldgemiddelde overstijgen. We hebben het potentieel om te concurreren met steden als Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid. We zijn in staat tezelfdertijd een typisch West-Europees sociaal model te behouden.
Kijk-kijk-kijk... we zijn nog maar amper begonnen met lezen, géén 5 zinnen ver & we vinden reeds de vergelijking met andere vrijhandelssteden in de wereld (sic) ″...Hong Kong, Singapore en andere paradijzen van de economische vrijheid...″ ...waar het zogezegd zoveel beter zou gaan, màààrrr waar ook totaal andere wetten heersen op sociaal-economisch vlak !! (zie het gedachtengoed van de Libertariërs)
Waarom steeds verwijzen naar exotica als Hong Kong, Singapore etc Niemand is hier bereid te werken op de manier zoals dat dit gebeurt in deze voorbeelden. Wij vermoeden ten andere dat de Heer De Decker himself niet zo best zou kunnen aarden in ″paradijzen″ zoals Hong Kong en Singapore.
Trouwens & dat mag eens gezegd & beklemtoond... België is, ondanks alle kritiek op de luie Walen en de taalperikelen ten spijt, nog steeds één van de 10 grootste uitvoerlanden ter wereld waaraan zou dat toch liggen ?!... & wat kunnen we hieraan verbeteren door ~zoals hier altijd gesuggereerd wordt~ de boel te splitsen ?!... Er zijn méér argumenten te vinden om dit kleine Belgenland bijeen te houden om onze groeicijfers te verbeteren dan om het te splitsen
...
Belgische economie
Open en performant
België is met zijn oppervlakte van 30.500 vierkante kilometer en zijn 10.446.000 inwoners een van de kleinere lidstaten van de Europese Unie. Het heeft nochtans een BBP van 288,09 miljard euro (in 2004) en is een van de tien grootste handelsnaties van de wereld. Het dankt zijn in verhouding grote economische gewicht vooral aan zijn centrale ligging en de hoge productiviteit van zijn werkkrachten.
Een centrale ligging en goede infrastructuur
België beschikt over een grote troef: zijn centrale ligging. Ze is in de loop van de geschiedenis vaak een handicap geweest, want de grote Europese mogendheden kwamen er vaak hun conflicten uitvechten, maar in tijden van vrede en open grenzen was het slagveld van Europa ook de plaats waar handel en industrie tot grote bloei konden komen.
Er was dus niet alleen het wapengekletter en de menselijke ellende van Waterloo, Passendale en Bastogne, maar er was ook de commerciële glorie van Brugge en Antwerpen en de merkwaardige wereldwijde expansie van de ondernemingen van de Waalse industriebekkens.
De natuur zorgde ervoor dat de loop van de Schelde tegen eind van de veertiende eeuw zo geëvolueerd was dat een bescheiden haventje in de zestiende eeuw kon uitgroeien tot het belangrijkste handelscentrum ten noorden van de Alpen. Antwerpen is de meest landinwaarts gelegen haven van Noord-West Europa, en heeft de meest actieve economische zone van Europa als hinterland. Ze is bij het begin van de eenentwintigste eeuw de vierde belangrijkste haven ter wereld, en wat containervervoer betreft de snelst groeiende van de hele Hamburg-Le Havre-range.
Aansluitend op de zeehavens van Antwerpen, Zeebrugge en Gent en de grote Europese auto-, spoor- en waterwegen, heeft België op zijn grondgebied een efficiënt verkeersnetwerk uitgebouwd zodat het zijn centrale ligging ten volle kan benutten. Het is daardoor kunnen uitgroeien tot een distributiecentrum en Europees bruggenhoofd voor ondernemingen van over de hele wereld.
Vernuftige infrastructuur
België heeft altijd al veel geïnvesteerd in zijn verkeersinfrastructuur. Het was het eerste land op het Europese continent waar treinen reden en had al snel het dichtste spoorwegnet ter wereld. Het verkeer over het waterwegennet werd geoptimaliseerd door de bouw van ingenieuze scheepsliften, zoals die van het Canal du Centre, die intussen door Unesco erkend zijn als werelderfgoed. De Antwerpse haven werd over de jaren heen voorzien van grote dokken en sluizen, en beschikt op dit moment met de Berendrechtsluis over de grootste ter wereld.
België zet zijn inspanningen om het vervoer op zijn territorium vlot te laten verlopen continu verder. Het heeft moderne luchthavens en snelle verbindingen met de hogesnelheidstrein. Wat betreft het goederenverkeer, wil het optimaal de voordelen van het gecombineerde transport benutten. Er werden recent een aantal containerhavens voor de binnenvaart bij aangelegd en de Antwerpse haven werd nog eens uitgebreid met een getijdendok, het Deurganckdok, waardoor schepen nog sneller kunnen worden behandeld. De spoorweginfrastructuur in het havengebied en de verbindingen naar de haven toe worden verder uitgebreid.
Economische verschuivingen
Oorspronkelijk was de industrialisering en de snelle economische groei van België in grote mate te danken aan de aanwezige delfstoffen in de ondergrond van het zuiden van het land. De aanzet tot de sterke industriële ontwikkeling van het land werd reeds gegeven voor de onafhankelijkheid. Zo werd reeds ten tijde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830), toen het huidige België en Nederland een eenheid vormden, de 'Generale Maatschappij' opgericht, die geleidelijk zou uitgroeien tot een machtige holding die lang een groot stuk van de Belgische economie controleerde.
Zwaartepunt van Wallonië naar Vlaanderen
De steenkoolwinning en de zware industrie die het mogelijk maakten dat België na Engeland het eerste geïndustrialiseerde land van Europa werd, verloren in de tweede helft van de twintigste eeuw hun dominantie. De steenkoollagen bevonden zich op grote diepte en de winning werd in vergelijking met de buitenlandse concurrentie te duur. Halfweg de twintigste eeuw telde België nog 100.000 mijnwerkers, in 1983 ging de laatste Waalse mijn dicht, in 1992 sloot de laatste Limburgse mijn haar deuren. Intussen was ook de staalindustrie sterk ingekrompen als gevolg van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en de ermee gepaard gaande sanering van de Europese staalsector. In Wallonië, waar de basis lag van de Belgische industriële ontwikkeling, worstelen grote gebieden tot op vandaag met hun economische reconversie. De Waalse regering lanceerde onlangs een grootscheeps 'Marshall'-plan om de economie van de regio te stimuleren.
Intussen was Vlaanderen meer op de voorgrond gekomen. Dat dankte het in grote mate aan zijn gunstiger ligging en de aanwezigheid van de haven van Antwerpen. De aanvoer van petroleum en de investeringen van grote buitenlandse bedrijven leidden er tot de uitbouw van de grootste concentratie van petrochemische bedrijvigheid ter wereld, na Houston.
Een belangrijke rol speelden ook de Amerikaanse bedrijven die na de oorlog op zoek gingen naar goedkopere productiemogelijkheden en na de start van de Europese Economische Gemeenschap van de verwachte extra groei wilden profiteren. Ze vonden in Vlaanderen degelijke werkkrachten die flink goedkoper waren dan de Waalse.
Op deze manier maakte Vlaanderen zijn industriële achterstand op Wallonië goed. Het BBP van Vlaanderen, dat in 1955 nog maar 44 procent van het Belgische BBP vertegenwoordigde, was na de Golden Sixties al goed voor 55 procent.
Van industrie naar diensten
Tegelijk maakte België, zoals andere landen in de geïndustrialiseerde wereld, de verschuiving mee naar een groter aandeel van de tertiaire sector. Op dit moment werkt bijna 75 procent van de arbeidskrachten in de dienstensector en iets minder dan 25 procent in de industrie. De landbouw is goed voor ongeveer één procent.
Dat het aandeel van de industrie in de economie is geslonken (tot ongeveer 20 procent van de toegevoegde waarde) betekent niet dat er sprake is van een voortschrijdende desindustrialisatie. Het jongste decennium is de industriële productie in volume ongeveer even snel gegroeid als de Belgische economie in het algemeen. De daling van het aandeel van de industrie in het BBP is toe te schrijven aan de gestegen productiviteit, die op haar beurt leidde tot een daling van de prijzen. De industrie is nog steeds goed voor 80 procent van de Belgische uitvoer.
De Belgische landbouw is geëvolueerd naar een zeer performante sector, met een productiviteit die tot de hoogste van Europa behoort. In Vlaanderen zijn de bedrijven gemiddeld 16,2 ha groot en ligt de nadruk op varkenshouderij en tuinbouw. In Wallonie zijn de bedrijven gemiddeld 38,2 ha groot en is de landbouw extensiever. Hier zijn de teelt van vlees- en melkvee en de akkerbouw dominant.De perfecte 'open economie'
Een dichtbevolkt maar klein land dat centraal gelegen is in een van de economisch meest actieve regio's van de wereld moest wel een open economie hebben. Reeds in de vroege middeleeuwen werden producten van wat nu 'Belgische bodem' mag worden genoemd, over de hele toen bekende wereld verkocht. Brugge en daarna Antwerpen waren plaatsen waar handelaars en producten van over de hele wereld elkaar ontmoetten. Het is Brugge dat de wereld de 'beurs' gaf, en in het zestiende-eeuwse Antwerpen ontstonden nieuwe financiële technieken en leenden de groten der aarde hun kapitaal. Op het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw speelden Belgische industriëlen met hun machines, spoorwegen en grote infrastructuurwerken een belangrijke rol in de ontwikkeling en ontsluiting van grote en kleine landen overal ter wereld.
De eeuwenoude openheid van de Belgische economie is de jongste decennia alleen maar toegenomen. Als gevolg van het grote gewicht van de internationale handel in het BBP en de grote inbreng van buitenlandse investeringen wordt het land wel eens 'het perfecte voorbeeld van een open economie' genoemd.
De gemiddelde waarde van uitvoer en invoer van goederen als percentage van het BBP bedraagt er bijna 83 procent. Dat is van de 25 landen van de Europese Unie veruit het hoogste percentage. België staat ook op de eerste plaats in de rangschikking voor de intensiteit van de directe buitenlandse investeringen als percentage van het BBP.
Belg grootste exporteur
Met minder dan 0,2 procent van de wereldbevolking en een marktaandeel van 3, 4 procent van de uitvoer en 3 procent van de invoer, staat België voor wat betreft de internationale goederenhandel op de tiende plaats. Wat de internationale handel in diensten betreft haalt het zelfs een marktaandeel van 3,6 procent en een achtste plaats in de rangschikking.
De Belgische uitvoer bestaat voor ongeveer 20 procent uit consumptiegoederen, terwijl intermediaire goederen goed zijn voor ongeveer 60 procent. Concreet gaat het vooral om machines en materieel met ruim 28 procent van de uitvoer, chemische en verwante producten met bijna 22 procent.
Dat België een auto-assemblageland is, blijkt ook uit de uitvoercijfers. Ongeveer 95 procent van de 900.000 wagens die Volvo, Opel, Volkswagen en Ford in België produceren gaat naar het buitenland. Ze zijn goed voor bijna 15 procent van de Belgische export. Voor de kunststoffen is dit ruim 3 procent, de farmaceutische producten en de organische chemische producten vertegenwoordigen elk ongeveer 5 procent. Metaalproducten (ijzer en staal, non-ferrometalen en verwerkte producten in metaal) tekenen voor ruim 4 procent, voedingsproducten voor bijna 9 procent.
België is de grootste uitvoerder ter wereld van diamanten en tapijten, en staat op nummer twee voor plantaardige vezels, chocolade en margarine. Voor wat betreft de export van glas staat het op de derde plaats. Als exporteur van eieren, niet-alcoholische dranken en auto's bekleedt het de vierde plaats, enz.
Wat betreft de export per capita staat België aan de top: de Belg mag zich met recht en rede 'de grootste exporteur ter wereld' noemen.
De Europese dimensie
De positie die België in de internationale economie inneemt en het feit dat het land zo optimaal zijn economische troeven kan exploiteren is in grote mate te danken aan zijn plaats in de eengemaakte Europese markt.
De uitvoer naar zijn 'natuurlijke partners', de andere landen van de EU (met 15 lidstaten) vertegenwoordigt ongeveer drie kwart van de totale Belgische uitvoer. Daarvan gaat 65 procentpunt naar de Eurozone, ongeveer 11 procent naar de andere EU-landen. De Europese landen buiten de EU-15 waren goed voor 7 procent. (De tien nieuwste lidstaten van de EU waren in 2003, dus voor hun toetreding, goed voor bijna 3 procent van de uitvoer). Azië vertegenwoordigt ruim 9 procent, de VS ongeveer 5 procent. Het belang van de Europese dimensie blijkt ook uit het feit dat de helft van de goederen die in de Antwerpse haven worden behandeld komen van of bestemd zijn voor andere Europese landen.
Daarbij komt ook het economische effect van de aanwezigheid van de Europese en andere internationale instellingen. Zo zijn de Europese instellingen rechtstreeks en onrechtstreeks goed voor bijna één op de tien banen in het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. De internationale instellingen en hun werknemers injecteren via hun uitgaven heel wat geld in de Belgische economie.
België hoeft dus van het nut van de Europese integratie niet te worden overtuigd en timmert met graagte mee aan de weg. Belgische politici hebben in het verleden vaak een determinerende rol gespeeld bij het uitstippelen van de weg die de Europese constructie moest inslaan en bij het uitwerken van nieuwe lijnen voor het gemeenschappelijke beleid. België was als exportland ook groot voorstander van de invoering van de Europese eenheidsmunt, de euro. De Belgische Nationale Bank maakt deel uit van het Europese Stelsel van Centrale Banken en is als zodanig betrokken bij de bepaling en uitvoering van het monetair beleid in de Eurozone.
Natuurlijk zorgde de vrijmaking van de Europese markt niet alleen voor een grotere potentiële markt voor Belgische producten, maar vergrootte ze ook de kansen op scherpe concurrentie.
België houdt echter goed stand en is erin geslaagd competitief te blijven. Dat heeft het vooral gedaan door de productiviteit van zijn bedrijven en werknemers op te drijven. In de Belgische industrie produceert elke arbeider vandaag de dag gemiddeld twee keer zoveel als in 1980.
De Belgische werknemer: een belangrijke troef
Bij de goede prestaties van de Belgische economie speelt de hoge productiviteit van de Belgische werknemers een essentiële rol.
De arbeidsproductiviteit in België is één van de hoogste ter wereld. Het land moet in de meest relevante rangschikking (BBP per werknemer) enkel de VS (en het a-typische Luxemburg) laten voorgaan. Wat betreft de productiviteit per gewerkt uur staat België op de derde plaats. Op welke manier de kwaliteit van de werknemers ook wordt gemeten, de Belgische staan steeds bij de besten gerangschikt. De arbeidsproductiviteit is vooral zeer hoog in de industrie, de bouw en financiën. De Belgische werknemers hebben ook de laagste graad van absenteïsme van de EU.
Een van de belangrijkste factoren achter de hoge productiviteit is de goede kwaliteit van het Belgische onderwijs, die ook blijkt uit internationale vergelijkingen zoals het PISA-onderzoek van de OESO. Ongeveer een op drie jongeren in de leeftijdsgroep van 18 tot 24 jaar volgt hoger onderwijs, het hoogste percentage van de EU. Twee Belgische universiteiten staan in de top tien van beste universiteiten in de wereld (buiten de VS), in de rangschikking die door Amerikaanse wetenschaplui is opgesteld.
Een speciaal soort KMO-land
Structureel gezien bestaat de Belgische bedrijfswereld uit een reeks grote bedrijven met daarnaast een zeer groot aantal KMO's. Er zijn enkele grote Belgische bedrijven die wereldwijd duizenden mensen tewerkstellen en de Leuvense brouwerij Stella Artois kon uitgroeien tot Inbev, de grootste brouwerijgoep ter wereld, maar de meeste grote bedrijven zijn eigendom van buitenlandse groepen. Nog recentelijk kwamen belangrijke Belgische ondernemingen onder de controle van buitenlandse aandeelhouders. Op dit moment liggen de beslissingscentra van twee op drie bedrijven uit de Belgische top 100 in het buitenland.
Daarnaast steunt de Belgische economie op middelgrote en kleine bedrijven. Zowat 83 procent van de Belgische bedrijven telt minder dan 10 werknemers, 97 procent van de bedrijven stellen minder dan 50 mensen tewerk. De KMO's zijn verantwoordelijk voor meer dan 70 procent van het BBP. De Belgische KMO's zijn bovendien voor het overgrote deel familiebedrijven. Dat belet hen echter niet belangrijke spelers op de internationale markt te zijn. De Belgische KMO's hebben zich ontpopt tot bijzonder goede nichebedrijven, die in hun sector zelfs vaak marktleider zijn.
Uit Europese vergelijkingen blijkt hoe speciaal deze kleine bedrijven zijn: de Belgische KMO's zijn de meest winstgevende van de EU. België is bovendien het enige Europese land waar de winstgevendheid van KMO's aanzienlijk hoger ligt dan in grote bedrijven.
Een echte overlegeconomie
De Belgen houden niet van harde confrontaties. Dat blijkt ook uit de manier waarop de verhoudingen binnen hun economie georganiseerd zijn. België is een echte overlegeconomie, waarin veel wordt geregeld door overeenkomsten tussen de organen die werknemers en werkgevers vertegenwoordigen. De overheid speelt een bemiddelende rol. Het 'sociaal overleg' heeft plaats op het niveau van de bedrijven, de sectoren en op nationaal niveau. Bij de onderhandelingen over collectieve arbeidsovereenkomsten worden loonstijgingen beperkt door de 'Wet op het concurrentievermogen'. Die moet voorkomen dat de concurrentiepositie van de Belgische bedrijven ten opzichte van bedrijven in de omringende landen niet in het gedrang komt.
De Belgische bedrijven zijn verenigd in een aantal organisaties, die de regionale en sectorale indelingen weerspiegelen. Zo is er op nationaal vlak het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), en op het niveau van de regio's de belangenvereniging van Vlaamse ondernemingen,VOKA-Vlaams Economisch Verbond, de Waalse Union Wallonne des Entreprises (UWE), en het Verbond van Ondernemingen van Brussel (VOB).
De syndicalisatiegraad ligt in België op 60 procent, wat na de Scandinavische landen het hoogste percentage is. De vakbonden spelen niet alleen een essentiële rol in het sociaal overleg, maar vervullen ook nog andere functies, bijvoorbeeld in de uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen. Er zijn drie grote vakbonden: het Algemeen Belgisch Vakverbond, dat van socialistische signatuur is, het Algemeen Christelijk Vakverbond en de Algemene Centrale der Liberale Vakbonden.
Rol van de overheid
Zoals in vele Europese landen speelt de overheid in de Belgische economie een relatief grote rol. Ze zorgt voor de herverdeling van de inkomsten onder andere door het beheren en medefinancieren van een sociale-zekerheidsstelsel waaraan de Belgische burger zeer gehecht is. Het wordt aanzien als een van de meest efficiënte stelsels ter wereld: België heeft een van de allerlaagste armoedepercentages.
NVDR : ...intussen glijden we achteruit
De rol die de overheid speelt in het sociaal overleg is eveneens zeer belangrijk. Als organisaties van werknemers en werkgevers het niet eens geraken, speelt ze de rol van bemiddelaar. Indien nodig hakt zij de knopen door. Daarbij is ze zich goed bewust van het belang van de internationale context waarin de Belgische bedrijven actief zijn en het belang van het vrijwaren van de competitiviteit.
Economische bevoegdheden van Gewesten
België is de voorbije 25 jaar geëvolueerd naar een federale staat, met grote autonomie voor de drie gewesten (Vlaanderen, Brussel, Wallonië). Dat had ook gevolgen voor de bevoegdheden op economisch vlak. De gewesten zijn bevoegd voor het landbouwbeleid, energiebeleid, tewerkstellingsbeleid, economisch beleid (economische expansie, innovatiebeleid, herstructureringsbeleid), de buitenlandse handel, openbare werken en vervoer. De federale overheid is bevoegd voor de sociale zekerheid (werkloosheid, ziekte en invaliditeit, pensioenen, kinderbijslag) en heeft ook de nodige bevoegheden om ervoor te zorgen dat de economische en monetaire eenheid van het land behouden blijft.
Overheidsfinanciën
Wat betreft de overheidsfinanciën draagt België tot op vandaag de gevolgen van het anti-cyclische beleid dat de overheid in de jaren zeventig voerde. De rentelasten op de door deficit-spending opgebouwde schuld zadelde het land op met een zeer hoge schuldgraad. Dat het desondanks het vertrouwen van de kapitaalmarkten genoot was vooral toe te schrijven aan het feit dat de Belgische schuld bijna uitsluitend door de Belgen zelf werd gefinanceerd. Zij hebben traditioneel een van de hoogste spaarquota ter wereld.
Door een sober beleid en goed schuldbeheer heeft de Belgische overheid intussen haar financiën kunnen saneren. De Maastrichtnormen voor deelname aan de Europese muntunie vormden daarbij een extra stimulans. De schuldgraad, die in 1993 nog 137,1 procent van het BBP bedroeg, is intussen gezakt tot 95,8 procent. De begroting is sinds 2000 in evenwicht, waardoor België binnen de EU op dit moment een van de best presterende landen is.
De overschotten op de begroting die vanaf 2007 gepland worden, zullen worden gereserveerd in het 'Zilverfonds', dat de financiële gevolgen van de vergrijzing van de bevolking zal helpen opvangen. De schuldgraad zal tegen 2009 gedaald zijn tot ongeveer 79 procent.
Toekomstgericht
België is zich bewust van de sterke en zwakke kanten van zijn economie. Het wil zijn gunstige positie ook in de toekomst behouden. Onderzoek en ontwikkeling zijn daarvoor natuurlijk van levensbelang. En ook hier slaat het een goed figuur.
Wat betreft de investeringen in innovatie en onderzoek als procent van het BBP scoort België beter dan het EU-gemiddelde. Het komt er op de zesde plaats na Zweden, Finland, Duitsland, Denemarken en Frankrijk. Een belangrijk aspect is dat de inbreng van de ondernemingen hierin zo groot is. Ze tekenen voor 64 procent van de investeringen in onderzoek en ontwikkeling, wat na Zweden, Finland en Duitsland het hoogste percentage is.
België heeft meer inwoners die actief zijn in onderzoek en ontwikkeling dan het Europese gemiddelde. Die zijn productiever dan hun collega's in de andere landen: per miljoen inwoners telt België jaarlijks gemiddeld 929 wetenschappelijke publicaties, tegen 550 in Japan en 775 in de VS.
Belangrijk is ook de verdere groei van de ICT-sector. Het aandeel van de ICT-sector in de Belgische economie steeg tussen 1995 en 2004 van 3,35 procent naar 4,27 procent. De sector tekende in die periode voor 19,5 procent van de groei van het BBP en is goed voor 20 procent van de totale O&O-inspanningen.
Op basis van de cijfers van het Bruto Binnenlands Product van 2004 staat België 18e op de wereldranglijst van de economieën en dit ondanks al het gezaag van al deze nationalisten die het willen beter doen door te splitsen . Door een splitsing zouden we een heel pak plaatsen zakken omdat het BBP van Vlaanderen en Wallonië zeker gehalveerd wordt & zoals je reeds kunt lezen, zullen we sowieso zakken door de enorme opkomst van landen, zoals China, India, enz (merk misschien ook eventjes op dat Singapore of Hong Kong hier niet eens aan de bak komen !!)
...
Archief nieuwsberichten
België blijft op 18de plaats in lijst grootste economieën
(Bron: De Tijd 13 juli 2005)
België blijft de 18de economie ter wereld. De VS zijn nog steeds de grootste economie en India haalt voor het eerst de toptien. Dat blijkt uit de lijst die de Wereldbank publiceerde. Deze lijst is opgesteld op basis van het Bruto Nationaal Product van 2004.
De rangschikking verschilt weinig met de lijst van 2003.
Spanje steeg van de negende naar de achtste plaats, terwijl Canada de omgekeerde beweging maakte. India steeg van de twaalfde naar de tiende plaats. Mexico daarentegen zakte van de tiende naar de twaalfde stek. Ook Nederland verloor twee plaatsen.
Het overzicht suggereert dat de samenstelling van de Groep van Zeven (G7) niet meer correct is. De G7 omvatte bij zijn oprichting de zeven grootste industrielanden. Maar Canada, de kleinste lidstaat van de G7, is sindsdien ingehaald door China en Spanje, die geen lid zijn van de G7.
De eurozone had vorig jaar een bruto binnenlands product (BBP) van omgerekend 9.450 miljard dollar en zou daarmee op de tweede plaats staan. De Europese Unie (EU) had een BBP van 12.750 miljard dollar en is daarmee de grootste economie ter wereld. De EU haalde de Verenigde Staten in dankzij de stijging van de euro tegenover de dollar. Ook de uitbreiding van de EU naar Oost-Europa speelde een rol.
Economen verwachten dat de rangschikking van de grootste economieën in de komende jaren sterk verandert. Groeilanden als China, India en Brazilië worden belangrijker ten nadele van de Verenigde Staten, Japan en de Europese landen.
De zakenbank Goldman Sachs publiceerde vooruitzichten tot 2050. Zij verwacht dat China nog voor 2010 Italië, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland inhaalt. China passeert Japan wellicht kort na 2015. Tussen 2040 en 2045 zou China de Verenigde Staten inhalen en 's werelds grootste economie worden.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-b
Begin deel (b) ...Het vervolg...!!
Hiervoor zijn dan wel een aantal ingrepen nodig:
# beperking van het overheidsbeslag (de totale fiscale en parafiscale druk);
# verlaging van de belasting op de arbeid (de parafiscale druk);
# de economie laten herademen en het ondernemerschap promoten: België is een klein land met een groot buitenland. Wij zijn gedoemd om een open economie te zijn, d.w.z. aantrekkelijk voor buitenlandse consumenten en investeerders.
Wij willen vooruit. Het huidige Belgische model maakt vooruitgang zeer moeilijk. LDD is echter een partij van mensen met verantwoordelijkheids- en solidariteitszin.
Er wordt steeds gezegd dat het Belgisch model vooruitgang moeilijk maakt maar het wordt nooit met feiten onderbouwd.
De kwestie "B-H-V" en de ganse communautaire heisa hebben weinig te maken met economie op het tewerkstellingsbeleid na. Het is echter niet onmogelijk om via federale onderhandelingen tot afspraken te komen die een aantal verbeteringen kunnen aanbrengen daar waar het hoeft. Splitsen is daarvoor echt niet nodig. ...& Dat er onder mekaar niet meer kan gepraat worden is eveneens een hardnekkige mythe & ook alleen maar een realiteit zolang de zelfde politiek elites het voor het zeggen hebben.
Solidariteitszin ?!... Het is inderdaad gemakkelijk om dat woordje te pas & te onpas te gebruiken, maar 't klinkt nogal hol als dat bij woorden blijft !! We lopen hiermee misschien wat vooruit op wat u als lezer hier nog gaat tegen komen. Maar u moet er alvast eens op letten ″wie″ van ″wie″ hier àlle solidariteit verwacht, vraagt... zelfs quasi eist !! ...& u moet er vervolgens ook eens op letten hoeveel solidariteit dat u terug krijgt...
...& wat het woordje verantwoordelijkheidszin betreft... gelieve de vorige aline gewoon over te nemen & het woordje solidariteitszin te veranderen door verantwoordelijkheidszin...
...
Onze visie op de staatsstructuur is dan ook samen te vatten als:
Met Wallonië als het kan, zonder België als het moet.
De bal ligt dan ook in het Franstalige kamp. Kiest men voor een conservatief, nietondernemend Wallonië met haar traditionele socialistische politiek, dan moeten de wegen van Vlaanderen en Wallonië scheiden.
Is een achterhaald standpunt en is dus al enkele jaren totaal verkeerd
...
Beleid
Waalse groei haalt Vlaamse in
11/12/2007 - 09:00
De Waalse economie groeit sinds 2000 ongeveer even snel als de Vlaamse, nadat ze een halve eeuw veel trager was toegenomen. Dat blijkt uit een studie van KBC, zo schrijven L'Echo en De Tijd.
Wallonië kende tussen 2000 en 2005 een groei van 1,8 procent, tegen 1,7 procent in Vlaanderen.
Berekeningen van KBC suggereren dat de Waalse economie ook in 2006-2007 even snel groeide als de Vlaamse economie.
Niettemin blijft de Waalse economie met grote structurele problemen kampen: de werkloosheid ligt er twee maal hoger dan in Vlaanderen, de activiteitsgraad 10 procent lager.
Voor 2008 verlaagt KBC zijn groeiprognose van 1,9 procent tot 1,7 procent.
Maar voor sommige mensen is het natuurlijk gewoon voldoende dat de ene wit zegt opdat de andere zwart zou krijsen zoals hieronder :
...
Rapport CEDER illustreert (nog maar eens) "de kloof"
Cijfers liegen: "Belgische" economie bestaat niet
Jan Van de Casteele 07-03-2007
Het jaarverslag 2006 van de Nationale Bank kan de indruk wekken dat de Belgische economie in topvorm verkeert. De werkelijkheid is enigszins anders. België plukt mee de vruchten van een internationale economische heropleving. De structurele problemen (arbeidsmarkt, werkgelegenheidsgraad, openbare financiën, schuldgraad, kunstmatig evenwichtige begrotingen) blijven erg groot. Maar nog belangrijker: alle Belgische cijfers verbergen de enorme kloof tussen Vlaanderen en Wallonië. Die kloof is in de regeerperiode van paars-groen en paars nog gegroeid. Het Belgische kader brengt Wallonië geen oplossing, integendeel, het vertraagt de eigen Waalse dynamiek. Het Belgische kader is ook voor Vlaanderen geen werkzaam perspectief meer. Onderstaande informatie is gebaseerd op een rapport van de studiedienst van Ceder (1)
Belgische economische groei is vooral internationale groei
België heeft dus, net als andere Europese landen, de jongste jaren kunnen profiteren van een gunstige internationale economische conjunctuur, maar realiseert een lager BBP per inwoner (118,1%) dan veel andere kleine Europese landen (Nederland 126,1, Oostenrijk 123,2, Denemarken 122,4 en Ierland 139,2) Bron: Eurostat (100 is het gemiddelde voor de EU-25)
De kloof: economische groei
De economische groei (het BBP per inwoner) is in Vlaanderen 40% hoger dan in Wallonië. Tussen 1995 en 2005 nam het aandeel van Vlaanderen in Belgische BBP verder toe van 56,7% naar 57,3%. Die trend zet zich door in 2006. Bron: NBB en voor 2006: cijfers studiedienst Vlaamse Regering
Het Belgische succes teert dus voor een groot deel op Vlaamse inspanningen. En blijkbaar laat het bestaande federaal bestel niet toe dat Wallonië een broodnodige sprong vooruit maakt.
De kloof: werkgelegenheid
De Belgische werkgelegenheidsgraad (van 59,3% in 1999 over 61,1% in 2005 naar 60,9% in 2006) blijft ver onder het Europees gemiddelde (van 62,6% in 1999 naar 65,2% in 2005). Ook hier weer zijn er extreem grote regionale verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlaanderen (2005): 64,9%
Wallonië: 56,1%.
Brussel: 54,8%
Ook die kloof is onder paars-groen en paars groter geworden (1999: 4,6%, 2005: 8,8%).
De kloof: de overheidstewerkstelling
Opvallend is het grote aandeel van de overheidstewerkstelling in de totale werkgelegenheid: Vlaanderen: 15,3%.
Wallonië: 22%
Brussel: 25,7%
Voor de financiering van de sociale zekerheid is het belangrijk dat dit aandeel overheidstewerkstelling binnen de perken blijft.
De kloof: de werkloosheid
De Belgische cijfers zeggen niets (8,3% van de beroepsbevolking in 2006, kleine daling t.o.v. 2005 (8,5%), behalve dat België één van de hoogste werkloosheidspercentages van de EU-15 laat optekenen. Vlaanderen: van 5,5% naar 5,2% Wallonië: ongeveer status quo: 11,8% Brussel: verslechtering tot 17,7%.
Vlaanderen: 40% van alle Belgische werklozen (57,8% van de de Belgische bevolking) Wallonië (2005): 45% van de werklozen (32,5% van de bevolking) Brussel: 16% van de werklozen (9,7% van de bevolking) Bron: verslag HRW 200
Ook het Belgische werkloosheidscijfer verbergt de grote regionale verschillen. De problemen van Wallonië worden niet opgelost binnen het bestaande federaal bestel.
Conclusie
Het jaarverslag van de Nationale Bank bevestigt dat het conjunctureel goed gaat met de Belgische economie dank zij de internationale heropleving, maar vooral ook dankzij Vlaanderen.
Het Belgische gemiddelde verbergt een zeer verschillende situatie in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Veelal is het Belgische succes eigenlijk synoniem aan het Vlaamse succes. Dit roept meteen ook twijfels op bij de geschiktheid van het huidige federale bestel om Wallonië een inhaalbeweging te laten realiseren. De jongste jaren is er alleen immobilisme inzake meer verantwoordelijkheden voor de deelstaten, schrijft Niko Gobin.
Paars-groen en paars zijn er niet in geslaagd de sociaal-economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië te dichten. Dat zou vooral Wallonië ertoe moeten aanzetten op zoek te gaan naar specifieke oplossingen voor de eigen regio. Vlaanderen doet het goed, maar euforie is uit den boze. De sociaal-economische uitdagingen (vergrijzing, financiën, schuldenlast, fiscaliteit) zijn ook in Vlaanderen erg groot. Daarom is het ook voor Vlaanderen aangewezen een eigen beleid te kunnen voeren. Het Belgische kader werkt ook voor Vlaanderen verstikkend. Aan de ongebreidelde transfers moet snel een einde komen.
(1) Als Wallonië beter doet, zal ook het land er beter bij varen, Niko Gobbin, Sociaal-Economisch adviseur CEDER.
Sta ons toe dat we zo onze zéér gegronde twijfels hebben over "bepaalde bronnen" & bepaalde "groepen"...
...
Op het vlak van de staatshervorming zijn ingrepen noodzakelijk. Te veel bevoegdheidsdomeinen zijn versnipperd over meerdere beleidsniveaus. Een ondernemingsgericht beleid voeren is op die manier onmogelijk omdat voor de meeste hervormingen het fiat van de ultraconservatieve PS nodig is. Bevoegdheden moeten altijd als homogene pakketten toegewezen worden.
Het klopt inderdaad dat op het vlak van de bevoegdheidsdomeinen er nog heel wat werk te verzetten valt. Wij haalden reeds eerder het voorbeeld aan in ons ″dossier energiearmoede″. Hier blijkt overduidelijk dat een aantal bevoegdheden totaal tegenstrijdig zijn, maar laat het dus meteen ook duidelijk zijn dat dit niet alleen voor de zogenaamde ondernemingsgerichte domeinen geldt.
...& Misschien moeten we ook maar eens ~desnoods internationale~ specialisten uitnodigen & inschakelen, die ons op dat vlak kunnen raad geven i.p.v. ze hun hoofd te laten breken over de B-H-V-kwestie & de zogenaamde minderheden
Het huidige systeem van onvoorwaardelijke Noord-Zuid-transfers is geen solidariteit, maar onrecht. De transfers beletten dat Wallonië verantwoordelijkheid opneemt voor het eigen beleid. Hulpverslaving verlamt de creativiteit.
Laten we ons misschien ook eens focussen op een aantal andere transferts : zoals van arm naar rijk (allerhande belastingsvoordelen, de subsidies voor groene energie bijvoorbeeld, enzovoort-enz )
...Of de transferts van jonge generaties naar de oudere generaties (het pensioenstelsel zonder de nodige stortingen in het zilverfonds bijvoorbeeld !) Dit is pas echt onrecht !! Bovendien is het misschien toch ook wel eens de moeite om na te gaan of er geen grotere transferts gebeuren van Brussel naar Wallonië, dan van Vlaanderen naar Wallonië.
Wij willen een doorzichtige en eerlijke solidariteit op basis van klare afspraken. Beperkt in de tijd en gemeten aan resultaten op vlak van groei, ondernemerschap & tewerkstelling. Door een voorwaardelijke, resultaatsgebonden interregionale solidariteit kan Wallonië behoedt (behoed !!) worden voor een abrupte verarming en krijgt het zuurstof voor een nieuwe onafhankelijke koers.
Een overheidsbeslag van maximaal 40%
Met het overheidsbeslag bedoelen we het geheel aan belastingen: de belastingen op het beroepsinkomen, de BTW, de accijnzen, de invoerheffingen, de sociale bijdragen van werkgevers. We spreken van beslag omdat het precies dat is wat de overheid met het geld van de samenleving doet, er beslag op leggen.
Dit overheidsbeslag is te hoog. Het bedraagt ongeveer 47%. Dit brengt de welvaartscreatie in gevaar.
Wij voeren hierbij geen ongenuanceerde hetze tegen belastingen. Belastingen zorgen voor ontvangsten, nodig om maatschappelijke noden te lenigen. Maar fiscale zekerheid is voor werkenden, wat sociale zekerheid voor niet-werkenden is.
*KUCH-HOEST* ...mogen we achteraf u nog eens aan dit puntje herinneren ?!...
Noch een te laag, noch een te hoog overheidsbeslag laat ruimte voor welvaartscreatie. Inderdaad, als er geen overheid zou zijn, zou er ook geen economische groei zijn. Wie zal anders de wegen aanleggen, de veiligheid waarborgen, het eigendomsrecht beschermen?
Maar bij een te hoog overheidsbeslag gaat geld verloren dat productiever door de privé (particulieren en ondernemingen) aangewend kan worden. Er zou dan méér welvaart zijn als het geld niet naar de overheid vloeide.
Hoe zit dat elders in Europa? Het Europese gemiddelde overheidsbeslag lag in 2004 op 40,7%. Zelfs Duitsland, met zijn achtergestelde Ostländer, doet het met 40%, het niveau dat wij in eerste instantie voor ons land willen bereiken: vier tienden van het BBP (het bruto binnenlands product).
4 tienden is trouwens ongeveer wat de meeste werkmensen nu ook reeds betalen het is vooral de BTW + de ~dure~ huisvesting die het meeste geld kost trouwens, als de werknemers netto meer overhouden, zal dit zich vertalen in een stijging van de grond- & vastgoedprijzen, want als raséchte Vlamingen spenderen wij toch al snel quasi de ½ van al onze centen aan een poepdure villa met bijhorende koterij in Pastorij-stijl
Wij willen dit in de grondwet laten opnemen anders lukt het nooit om de belastingsdrift van de overheid onder controle te houden. Dit bleek recent nog: verlaagt de federale overheid de fiscaliteit, dan zijn de gemeenten er als de kippen bij om de lokale belastingen te verhogen.
...& precies volgens ditzelfde mechanisme zullen alle andere prijzen ook stijgen ingeval van een daling van de belastingen
Hoe komen we tot 40%?
We moeten komen naar het niveau van 40% via een geleidelijk proces over vier à vijf jaar.
Zo moet het ontvangstenniveau van 2007 vanaf 2008 worden bevroren tot dat niveau overeenkomt met 40% van het BBP. Dat zou in 2010 zijn.
Het BBP gaat in principe jaar na jaar omhoog, dat is de economische groei: stel dat het BBP vandaag 300 miljard euro bedraagt, dan is 150 miljard euro belastingen gelijk aan een overheidsbeslag van 50%. Bedraagt het BBP binnen enkele jaren 375 miljard euro, dan staat die 150 miljard euro nog voor 40%.
...& precies volgens ditzelfde mechanisme zullen alle andere prijzen ook stijgen ingeval van een daling van de belastingen
Door de bevriezing van het niveau aan ontvangsten is de overheid verplicht beleidsruimte te zoeken in een verhoging van haar efficiëntie (haar doelstellingen bereiken met het
minimum aan noodzakelijke middelen).
...& Dat uiteraard met een in verhoudingsgewijze VERLAGING van haar Diensten, hoe kan het anders
Daarnaast zijn belangrijke ingrepen noodzakelijk, zoals het drastisch verminderen van de belasting op arbeid.
Waarom wordt er nooit gesproken over een compensatie via een verhoging van belastingen op eigendommen of op bijvoorbeeld de fameuse uiterlijke tekenen zoals o.a. zwembaden, tweede verblijven (geen huurwoningen!), yachten & pleziervaartuigen, sportvliegtuigen, aantal wagens per gezin...
En steeds weer wordt vergeten dat belastingen een herverdelend effect kunnen hebben. Hiermee zeggen we niet dat ze dit inderdaad in ons Belgenland zouden hebben maar het zou mmoeten in de praktijk vloeit nogal wat belastingsgeld netjes terug naar de rijken via de systemen van belastingsaftrek, fiscaleamnestie, subsidiëringen van allerlei zaken.
Eén van de gevolgen van het verlagen van deze parafiscaliteit is dat ook de personeelskosten van de overheid in grote mate verminderen. Als die met 60% dalen, besparen we al meer dan 2 miljard euro op het overheidsbudget. Zo zijn we al een eind op weg naar ons eerste doel, de 40%.
...& Gaan we ambtenaren, politie, brandweer & hulpdiensten dan misschien HOGER belasten om die doelstelling te bereiken? Massaal buitensmijten? Dubbele Shiften doen draaien voor dezelfde pree ?!...
Een aantal uitgavenposten moeten naar een normaal Europees niveau, zoals de uitgaven in de werkloosheid. De uitgaven in ons land liggen veel hoger dan in de andere EU-landen. We slaan twee vliegen in één klap: de werkloosheidsuitkeringen die onbeperkt zijn in de tijd scheppen mee een werkloosheidsval waardoor het voor vele werklozen financieel niet interessant is om te gaan werken. Het geld dat wordt gerecupereerd kan dienen voor een, vanuit een sociaal standpunt, moreel meer hoogstaand doel, nl. het waarborgen van ons sociaal systeem op lange termijn. Het terugbrengen van de uitgaven naar een Europees niveau houdt de hervorming van het stelsel in. Wij opteren om het Nederlandse stelsel in te voeren waarin de uitkeringen beperkt zijn tot 38 maanden.
...& Wat gebeurt er na de 38 maanden recht op werkloosheidsuitkering ?!... Hop... naar op OCMW ?! ...& "wie" of "wat" financiert deze kost ?!... Tenzij dat men de van werkloosheidsuitkering verstoten werklozen wil laten verhongeren...
We willen u er bij deze ook eens aan herinneren dat er zo de afgelopen 25 à 30 jaar altijd zo'n kleine slordige half miljoen ~500.000~ mensen werkloos waren & dat ondanks àlle ~& dat waren er in de loop van die tijdspanne toch wel enkele honderden~ maatregelen die er door elk van de regeringen die hier even aan macht waren, verordend zijn geweest !! ...& dan zwijgen we nog op àlle nepstatuten die in het leven zijn geroepen : BBTK, DAC, TWW, Gesco's... Verder wensen we toch eens te benadrukken : zelfs ondanks àlle maatregelen ten voordele van de werkgevers kwamen er toch maar mooi geen jobs bij !!
We hebben het nog niet eens over àlle mensen die netjes uit de statistieken van de werkloosheid zijn verdwenen omdat ze om weet ik veel welke ~zinnige of onzinnige~ reden geschorst werden !! We zwijgen dan ook van al diegenen die met depressies wegens langdurige werkloosheid & de bijhorende uitzichtloosheid op de ziekenkas zijn gesukkeld... of diegenen die afgevloeid zijn naar de OCMW's... We zullen ook zwijgen van alle bruggepensioneerden, of mensen met tijdskrediet... Of zullen we het hebben over alle nep-vacatures die verschijnen in kranten & weekbladen als verkapte reclame, omdat het goedkoper is van een vacature te plaatsen dan een reclame !! Het is zelfs geweten dat sommige bedrijven géén jobs hebben, maar dat ze wel vacatures plaatsen als wervingsreserve voor als het bedrijf in kwestie weer eens een personeelswissel heeft onder het mom van reorganisatie !!
...& Verder zit het ons ook vrij hoog dat de verantwoordelijkheid van werkloos te zijn, in deze compleet bij de werkloze wordt gelegd. Indien een werkloze verantwoordelijk is voor z'n eigen werkloosheid, hetzij door eigen ontslag, hetzij door aanwijsbare beroepsfouten... wel, dan kan hij van GEEN werkloosheid genieten !! PUNT !
We gaan dus het sociaal systeem redden door het af te schaffen
De "My Laiïsering" ~Destroy the Village in order to save it~ in dit geval dan de sociale zekerheid...
De "overlopers" van Dedecker & Co - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXIV
Het lijkt ons dus ook zo stilaan eens tijd om te kijken wie er zo allemaal van her & der ~van andere partijen dus~ naar de LDD van Jean-Marie Dedecker is over gelopen. Dit geeft dan misschien een beeld weer ~wat niet zo onbelangrijk is~ uit welk allegaartje deze partij bestaat.
...& Met overlopers bedoelen we dan weer partijleden die bij de ene partij vertrekken, of omdat ze ontevreden zijn over de gevoerde partijpolitiek, of omdat ze hun kansen mooi zien om zich ~uit oportunistisch oogpunt gezien~ natuurlijk te verbeteren...
Wat kan hier over gezegd worden ?!... We zouden om te beginnen bijvoorbeeld voorzichtig kunnen concluderen dat er bij een aantal partijen nogal wat intern gekrakeel & strubbelingen ~moeten~ zijn, gezien dat er bij sommigen de noodzaak bestaat om van partij te veranderen...
Persoonlijk zouden we ons niet erg gelukkig voelen met ″overlopers″, althans we zouden er op z'n minst heel ″voorzichtig & behoedzaam″ mee omgaan, want wat vandaag van dààr naar hier komt over gelopen, kan morgen net zo goed van hier naar ergens anders vertrekken... In sommige gevallen zouden we ons zelfs de vraag stellen of het hier gaat om redenen van ideologisch onverzoenlijke standpunten, dan wel uit oportunisme...
...& Bij de overstap van Mimount Bousakla vroegen wij ons quasi onmiddellijk af... ″Euh ?!...was u dan wel een èchte socialiste ?!... & zo ja, hebt u eigenlijk wel énig idee in welk politiek kamp u nù bent terecht gekomen ?!...″ ...want wij zien eerlijk gezegd, nergens ook maar één enkel standpunt dat nog maar een ietsje, laat staan enige ″socialistische″ betekenis &/of inhoud heeft... Wat ons meteen aan haar politieke geloofwaardigheid laat twijfelen...
Wat ons ook bij de vraag brengt, hoe standvastig is de LDD van Jean-Marie Dedecker te noemen met zo'n allegaartje van ″overlopers″ ? Ook daar wordt er veel over gezegd & geschreven... & lopen meningen wel eens uiteen... Maar eerlijk gezegd, daar liggen wij niet van wakker !!
...
Wij gaan zo eens op zoek naar dat ″overloper″-gedoe, teneinde u daar toch een beeld te kunnen van weergeven...
Een overzicht met uiteraard de bijhorende bloemlezing...
Jurgen Verstrepen...
...
Jurgen Verstrepen stapt over naar Lijst Dedecker
De kogel is door de kerk. Jurgen Verstrepen (40) verlaat het Vlaams Belang en wordt lijsttrekker voor de Lijst Dedecker bij de komende verkiezingen op 10 juni. Verstrepen krijgt de eerste plaats op de Kamerlijst voor Antwerpen aangeboden. Een bod dat hij niet kon laten liggen, sinds zijn aanvaringen met de VB-partijtop.
Dissident
Het was al langer duidelijk dat Verstrepen een dissidente stem in het VB-verhaal was geworden en dat de partijtop niet echt dol op hem was. Na een aanvaring met VB-voorzitter Frank Vanhecke in januari, durfde Verstrepen het dan ook aan luidop te twijfelen aan zijn toekomst bij de partij. Jean-Marie Dedecker, bezieler van Lijst Dedecker, trekt zich daar niets van aan en ontvangt Verstrepen met open armen en noemt hem 'een belangrijke aanwinst' voor de partij.
Zetel
Met Verstrepen erbij zou Lijst Dedecker uitzicht krijgen op een Antwerpse Kamerzetel, mogelijk ten koste van het Belang. Verstrepen blijft naar eigen zeggen trouw aan zijn principes. Als zogenaamde verruimer kreeg de voormalige radiomaker Verstrepen in 2004 een Vlaams Blok-zitje in het Vlaams parlement cadeau als onafhankelijke. Een succesverhaal werd dat niet. Verstrepen werd door de VB-top hooguit gedoogd, maar de partijkoers bijsturen kon hij niet.
Bundelen
Begin dit jaar stelde hij voor de rechtse Vlaamse krachten te bundelen op een lijst naast het VB. Verstrepen werd teruggefloten door Vanhecke, die het idee afschoot als "het dwaze en absurde experiment van een leerling-tovenaar". Die vernedering zat Verstrepen niet lekker.
"Marie-Rose Morel is na haar misser milder behandeld dan ik. Zij en Vanhecke vormen één geheel", zei hij toen. Sindsdien woedt tussen beiden een koude oorlog. Toch stemde Verstrepen onlangs in met de plaats van lijstduwer op de Antwerpse Kamerlijst van Gerolf Annemans.
"Jurgen Verstrepen stapt over naar Lijst Dedecker" duur :
1:47 minuten VTM-nieuws
...
...
De persconferentie van Mimount Bousakla naar aanleiding van haar overstap naar de LDD... & we citeren uiteraard...
...
Bousakla: Tekst en uitleg bij overstap naar LDD
Eerst iets over de laatste weken...
Ongeveer 3 weken geleden stelde Johan Vande Lanotte mij een 23ste plaats voor. Hij beweerde dat die plaats voor mij absoluut haalbaar is. Voor mij was het een teleurstelling.
Ik heb Johan Vande Lanotte om bedenktijd gevraagd. In het verleden heb ik namelijk eender welke plaats aanvaard met het vooruitzicht dat de sp.a-top mij bij deze verkiezingen strategisch zou opstellen.
Ik besefte dat de sp.a-top mij niet meer wil steunen en enkel rekent op de stemmen die ik hen kan opleveren. Voor mij een nieuwe en deze keer stevige teleurstelling in de partijtop.
Twee weken geleden heb ik besloten om de nationale politiek te verlaten en me enkel bezig te houden met de lokale politiek. Ik bedankte voor de 23ste plaats. Ik heb intussen verder gewerkt binnen de Raad van Europa waar ik ons land vertegenwoordig. Tussendoor solliciteerde ik voor een nieuwe betrekking in de banksector.
En dan het partijcongres en de verbazing van de journalisten. In de dagen erop vorige week - zag ik in de media datgene wat ik nooit eerder zag. Opeens vonden enkele mensen van de sp.a-top het nodig om hun gal te spuwen. Ik zag mijn rapport in de Standaard waarin de fractieleidster mijn grootste tegenstander binnen die sp.a-top de kans kreeg om mij te beoordelen. Er werd met grote hoeveelheden modder gegooid. Jammer dat sommigen een dergelijke houding nodig hebben om zich te profileren. Veel tijd om onmiddellijk te reageren was er spijtig genoeg niet omdat ik het land vertegenwoordigde te Oslo en Athene.
Vorige week werd ik gecontacteerd door Jürgen Verstrepen. Hij vroeg me om op te komen voor Lijst Dedecker. Voor het postje moest ik het niet doen, want de kansen om verkozen te worden zijn klein. Maar ik besefte wel dat ik hier niet aan de kant moet blijven staan. Bovendien ontdekte ik een beweging die mij kan garanderen dat ik mijn standpunten kan uitwerken en verdedigen. En niet zoals de sp.a-top doet voortdurend iedereen op het matje roept en initiatieven tegenhoudt.
Afgelopen zaterdagavond heb ik beslist om de stap te zetten.
Over de laatste jaren...
Louis Tobback was degene die me overhaalde om in de politiek te stappen. Ik heb indertijd mijn geboortestad verlaten om mijn familie te ontvluchten en ben zo in Antwerpen terecht gekomen. Door de voormalige sp.a-top de generatie van Tobback werd aanvaard dat ik opkwam voor mijn eigen meningen, ook al kwamen die niet overeen met de partijlijn.In die tijd was er een goede bewegingsvrijheid.
Bij de aanstelling van Janssens werden de rangen gesloten. Momenteel bepalen een handvol mensen binnen de sp.a-top welke lijn moet worden gevolgd en wie daarbij aan bod komt. Een eigen standpunt dat lichtjes afwijkt werd gevaarlijk. Interne kritiek wordt niet meer aanvaard. En de basis van de partij de leden en de kiezers - heeft de minste inspraak. Een spijtige verandering.
Ik kan met voldoening terugkijken op de tijd met Louis Tobback en zijn entourage. Het was hij die me nog waarschuwde voor de verandering. Het was hij die me vroeg om terug te komen naar mijn geboortestad Leuven.
De achterban stond achter me, maar de sp.a-top liet laatste weken opnieuw blijken dat ze niet achter me staat. En het zijn die enkele mensen binnen die top die beslissen of je nog aan bod komt. De basis hadden vroeger nog de macht om iets te wijzigen aan de beslissing van de top via het systeem van polling. Door het verlies van dat systeem zijn ook de militanten hun inspraak kwijt. Een correctie uit die richting was niet meer mogelijk.
Ik heb jullie beloofd dat een reactie zou volgen en ik sta uiteraard ook open voor jullie vragen
Op de site van Nicolas Raemdonck met de welluidende titel "Alles sal reg kom" vinden we volgend bericht... & naar goede gewoonte citeren we uiteraard...
...
Stef Goris stapt over naar LDD
6.10.2007
Oud Open VLD kamerlid Stef Goris stapt over naar Lijst Dedecker. Hij is niet tevreden met de koers die Open VLD momenteel vaart. Zijn kantelmomenten waren de frontale tirade van Karel De Gucht op het partijbureau tegen Jean-Marie Dedecker en de centrum-progressieve nieuwe partijlijn.
Stef Goris was een slachtoffer van de huidige koers van de Open-VLD partijtop. Ervaring wordt opgeofferd voor mooie gezichtjes en bekende namen. Net zoals eerst aanvankelijk ervaren rotten als Martine Taelman (toch opgevist via coöptatie) en Claude Marinower werden gedegradeerd op de lijst ten gunste van de zoon van wijlen Hugo Schiltz, werd Stef Goris (die jarenlang zich loyaal inzette voor zijn partij, nochtans een deugd geprezen door Fientje Moerman) naar een onverkiesbare plaats op de senaatslijst gebannen ten gunste van het mooie gezichtje met de lange naam Katia della Faille - de Limburg Stirum. Liberaal Stef Goris kwam tot inzicht dat bij Open VLD geen plaats meer is voor liberalen, enkel voor marketingstalk. Of hoe ironisch het pleidooi van Noël Slangen klonk voor een authentiekere radio 1 dan marketingpulp.
Maar om echt stapelgek te worden, was de reactie van Bart Somers op de overstap van Stef Goris. Je verwacht dat een echte sterke voorzitter zou stellen dat hij het vertrek van Goris betreurt, bevestigen dat zijn eigen partij wel liberaal is en beweren dat Goris een verkeerde overstap maakt naar een niet-liberale partij (wat een flagrante leugen zou uitmaken, maar kom in de politiek mag alles) . Ten slotte zou een nobel man Goris nog veel geluk toewensen in zijn nieuwe politieke loopbaan.
Wie helaas dacht dat Bart Somers een nobel man is, is er aan voor de moeite. Hij zit tot over zijn oren in de regeringsonderhandelingen en dit nieuwtje verzinkt in het niets daarbij, was de schamele reactie van reiziger zonder valies Bart Somers. Het verdict is aldus gevallen. Jarenlange inzet wordt door de partijleiding afgedaan als verwaarloosbaar, een nieuwtje
Dat de partij van Bart Somers maar oplet dat zij geen nieuwtje worden in de komende regering, verwaarloosbaar en nauwelijks op te merken.
Vorige week woensdag schreven wij hier over de moeilijke tijden waarin het VB het laatste half jaar is verzeild: De leidende positie in het land der politiek verongelijkten wordt al enkele maanden sterk door de Lijst Dedecker (LDD) belaagd, met alle dissidenties vandien. Die woorden waren nog niet goed koud als de resultaten bekend geraakten van de jongste opiniepeiling van De Standaard/VRT. Volgens die opinepeiling zou de Lijst Dedecker van 6,6 procent naar 10,1 procent stijgen, een winst van 3,5 %. Het VB strandt op 15,6 procent, een verlies van 3,7 %. En om onze analyse helemaal te bevestigingen werd aangekondigd dat een volledige gemeentelijke afdeling van het VB zou overstappen naar de LDD. Bij het VB mogen ze de LDD dan wel tot de politieke vrienden ter rechterzijde rekenen, blij zullen ze er niet om zijn.
Maar de lijst mandatarissen en medewerkers van de LDD is teveel als een ratjetoe. Bart Brinckman gebruikte het woord het voorbije weekend in De Standaard om de LDD te omschrijven als een partij van één man, wat overlopers en wat aangespoelden. Individuen kunnen er het programma naar hun hand zetten als in geen andere partij. Tot Open VLDer Stef Goris overstapte naar de LDD wilde de LDD het beroepsleger afschaffen. Met Stef Goris erbij is de partijlijn 180 graden gedraaid, en moet er meer geld gaan richting defensie. Consistent lijkt dat niet. Vandaar dat de communicatiecel van de partij dringend versterkt moest worden, wat gebeurde met de aanwerving van Piet Deslé (ex-VTM) en van Terry Verbiest (ex-veel).
Terry Verbiest werkte achtereenvolgens als journalist bij de BRTN-televisie en de VTM; was dan even zelfstandig televisieproducent; keerde terug naar de Reyerslaan, nu om bij de VRT-radio te werken; werd dan hoofdredacteur van TV Brussel, programmadirecteur en directeur informatie bij VT4 en hoofdredacteur van het vlug ter ziele gegaan Woenstijnvis-weekblad Bonanza. Na opnieuw een korte periode bij de VRT-televisie werd hij zelfstandig communicatie-adviseur. Zijn laatste twee functies voor hij bij de LDD werd binnengehaald waren communicatieverantwoordelijke van Spirit-staatssecretaris Els Van Weert (Els Van Wie?) en woordvoerder van voetbalclub Lierse SK die toen onderaan de klassering in de Eerste Afdeling bengelde en intussen al helemaal niet meer in de hoogste voetbalafdeling speelt.
Terry Verbiest, een man van twaalf beroepen en dertien ongelukken. Een man die een dikke maand na zijn aanwerving bij LDD al gewetensbezwaren heeft bij het werken voor die partij. Wij zouden dat al veel vroeger gehad hebben, maar kom. Terry Verbiest (op de blog van Jurgen Verstrepen): De actie Laat in godsnaam de kerstman thuis voor 15 december (van het Radio 1-programma Peeters en Pichal, nvdr. Klik op afbeelding 3 voor meer info.) zorgt voor bijna zoveel heisa als de al dan niet splitsing van B-H-V. Lijst Dedecker vindt dat de VRT de mensen niet mag opjutten tegen de kerst- en klaascommercie. De kleine middenstanders moeten in die periode vaak een erbarmelijk seizoen goedmaken. Dus: geen wijsvingertje en laat sint en santa elkaar maar van de weg rijden. Ik heb het daar moeilijk mee. Als het van mij afhing kwam de kerstman uit zijn kot op 24 december, zo rond zes uur s avonds. Om dan weer te verdwijnen rond middernacht. Idem dito voor de sint. Getolereerd vanaf 12 uur s middags op 5 december en ook rond middernacht: hup, mijn schouw uit, met uw staf, mijter en Afro-Europese knechten/slaven.
Na een flauwe grap vervolgt Terry Verbiest: Ik hoef die hele handel niet. Ik heb er een bloedhekel aan. Ik krijg jeuk van het muzakgejengel dat mij binnenkort weer lastig valt als ik een voet in een Mortselse winkelstraat zet. Soepversies van Stille nacht, White Christmas en Jingle bells, afgewisseld met Adeste Fidelis: afvoeren! Sterren en ballen die mijn straatbeeld naar de filistijnen helpen: weg ermee! Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil: grow up of wake up! Ik wil met rust gelaten worden. Ik wil dat altijd, maar zeker in deze donkere dagen.Ik wil mij niet wentelen in een opgefokte/gefuckte kunstmatige gezelligheid. Na nog wat verder, en even toch wat onnozel, gejammer, besluit Verbiest: Ik voel het al aankomen. Met deze ideeën zit ik niet meer op de lijn van Lijst Dedecker. Later zal ik terugdenken aan deze periode als dat kortstondig verblijf bij LDD waaraan een abrupt einde kwam door de schuld van de kerstman. Of van de sint. Ik weet niet waar Jean-Marie in gelooft. Ik moet hem dat toch eens vragen, nu het nog kan.
We volgen Terry Verbiest in zijn aversie van het commerciële kerstgedoe, en als Verbiest het moeilijk krijgt met de de commerce voor alles-partijlijn van de LDD, dan hebben wij daar álle begrip voor. De Lijst Dedecker? Het is leuk dat ze stemmen afsnoepen van het VB, maar voorts hoeven we ze ook niet.
Steven Godefridi, de regiocoördinator van het Vlaams Belang in het arrondissement Leuven, stapt over naar Lijst Dedecker. Dat heeft hij in Haacht aangekondigd. Godefridi, die ook gemeenteraadslid is in Haacht en als stafmedewerker op de loonlijst stond van het Vlaams Belang, kan zich naar eigen zeggen niet meer verzoenen met het feit "dat deze partij intern steeds extremer en extremer wordt".
"Dit is een zware klap voor het Vlaams Belang in het Leuvense omdat Godefridi verantwoordelijk was voor de lokale en regionale werking van het Vlaams Belang in het arrondissement. Hij heeft vrijdag ook ontslag genomen uit zijn job bij het Vlaams Belang. Godefridi is opnieuw een jongere die om duidelijk ideologische redenen vertrekt bij het Vlaams Belang", aldus Peter Reekmans van LDD.
De afgelopen maand maakten in Vlaams-Brabant ook David Van Hecke, raadslid voor het Vlaams Belang in Kapelle-op-den-Bos en vijf VB-bestuursleden uit Begijnendijk de overstap naar LDD. Vanuit Open VLD stapten in deze regio recent ex-kamerlid Stef Goris, Nathalie Theys (raadslid en ex-schepen in Diest), Peter Reekmans (gewezen voorzitter van VLD-Jongeren) en enkele Aarschotse Open VLD-ers over. Dat deed ook de lokale Aarschotse Partij voor de Vrijheid. (belga/dm)
..& Bij ~weer eens~ het Anti-Fascistisch Front vinden we daarover het volgende, welke we natuurlijk voor u integraal citeren...
...
26-03-2008
TIENDE VB-MANDATARIS MAAKT OVERSTAP NAAR LIJST DEDECKER
Het was een klein berichtje in De Morgen gisteren: Bob De Wispelaere, provincieraadslid in Limburg voor het VB, stapt over naar de LDD. Hij vervoegt daarmee zijn voormalige partijgenote An Bonné. Zo telt LDD al twee provincieraadsleden in Limburg. Naar eigen zeggen kiest De Wispelaere voor het realisme en de vrije meningsuiting van LDD en laat hij het extremisme en de nep-freedom of speech van Vlaams Belang achter zich. Bob De Wispelaere (foto) vervoegt echter niet enkel An Bonné. Hij is volgens onze telling de tiende VB-mandataris die overstapt naar de Lijst Dedecker (LDD).
Jurgen Verstrepen maakte in april vorig jaar als eerste de overstap van het VB naar de LDD. Als je zoals Jurgen Verstrepen al voor veertien verschillende radiostations en vier verschillende televisiezenders hebt gewerkt, is een overstap van een politieke partij naar een andere politieke partij niet zo verbazingwekkend, maar het was het begin van een exodus richting LDD. In dezelfde maand als Verstrepen overstapte, maakte ook Vlaams parlementslid Monique Moens uit Neder-over-Heembeek bij Brussel dezelfde move. Ook Fabrice Morreau, voorzitter van het VB-Zottegem maar vooral ontwerper van nogal wat VB-websites, volgde Jurgen Verstrepen naar de LDD. Begin september stapte David Van Hecke, VB-gemeenteraadslid in Kapelle-op-den-Bos, over naar de LDD. In diezelfde week gevolgd door vijf bestuursleden van de VB-afdeling van Begijnendijk. In oktober ging Aisha Van Zele, VB-gemeenteraadslid in Lokeren, over naar de LDD. Het VB had eerder een paar keer met Aisha Van Zele gepronkt omdat ze als kleurlinge bij het VB een opvallende verschijning is. Ze kan echter niet als een allochtone in de traditionele zin beschouwd worden: ze is een als kind geadopteerde Sri-Lankese. Vervolgens stapte Dorine Demeulemeester in november over naar de LDD, gemeenteraadslid en oprichtster van de VB-afdeling in Ichtegem. Met haar stapten nog een tiental andere VBers over naar de LDD. Diezelfde maand stapte ook VB-gemeenteraadslid in Boechout Jan Verelst over naar de LDD. En om het jaar af te sluiten ruilde het Hasseltse gemeenteraads- en provincieraadslid An Bonné het VB voor de LDD. In januari dit jaar stapten VB-gemeenteraadsleden in Ranst Astrid Verbert en Tania Van Rompaey over naar de LDD. Verbert was al twintig jaar actief bij het VB. (Zie http://yelloman1.blogspot.com/search/label/leegloop & http://aff.skynetblogs.be/archive-day/20071125.)
Bob De Wispelaere die nu overstapt naar de Lijst Dedecker stapt overigens al voor de tweede keer op bij het VB. Hij werd op de eerste Zwarte Zondag, 24 november 1991, als jongste provincieraadslid in Limburg verkozen op de lijst van het VB. Dik een half jaar later pakte Philip Dewinter echter uit met zijn berucht zeventigpuntenplan, en dat vond De Wispelaere erover. Het duurde nog wel een paar jaar, maar uiteindelijk stapte De Wispelaere op bij het VB. Ruim tien jaar later kwam het VB terug bij hem aankloppen om zich bij hen kandidaat te stellen voor de provincieraadsverkiezingen in 2006. De Wispelaere aanvaardde het op voorwaarde dat het VB meer aandacht zou hebben voor gehandicaptenbeleid en ontwikkelingssamenwerking. De Wispelaere heeft een dochtertje dat vier jaar lang omwille van een heupziekte gekluisterd was in een rolstoel, en zet zich met het wijkcomité in zijn woonplaats Houthalen-Oost in voor weeshuizen overal ter wereld. De Wispelaeres naïeve hoop dat er intussen bij het VB een andere wind zou waaien, werd vlug de grond ingeboord. Vrije meningsuiting bleek bij het VB nogmaals niet voor iedereen te gelden. Het voorstel van een N-VA-provincieraadlid om de website van de provincie aan te passen voor personen met een motorische, auditieve en visuele beperking werd haast spottend onthaald door de VB-collegas van De Wispelaere. Diezelfde collegas vonden ook dat een voorstel om een Steunpunt voor Oost-Midden Europaprojecten te ondersteunen moest afgekeurd worden, terwijl De Wispelaere vanuit zijn ervaring met het ondersteunen van weeshuizen in Moldavië maar al te goed het nut van zon steunpunt inziet. Nu is het voor De Wispelaere voor eens en voor goed gedaan met het VB. Tegen 2012 wil hij in de Limburgse mijngemeenten de politieke rechterzijde opnieuw op de kaart plaatsen door de bevolking een volwaardig alternatief te bieden voor het VB. Weg bij het VB, maar het blijft natuurlijk een rechtse rakker.
...Voor de laatste nieuwsjes gaan we uiteraard nogmaals ons oor te luisteren leggen bij de "vijand" van onze uiterst rechtse rakkers...
Gerolf Annemans: 'geen sprake van overstap' - duur : 1:39 minuten nieuws 2 juli 2008
...
Wij blijven zo zitten met een hele hoop vragen & vooral met een héle grote hoop bedenkingen... Dat zal u overigens morgen meteen duidelijk worden als we het partijprogramma eventjes gaan becommentariëren... Hoe dan ook blijven we ons natuurlijk de vraag stellen over het niveau van deze partij... Gaat het er met deze ″overlopers″ op vooruit ?!... Of wat ?!...
...
Maar een ijverig lezer van onze beschouwingen aangaande de politieke partijen die we hier zo de voorbije weken besproken hebben, die zal daar natuurlijk voor zichzelf een antwoord kunnen op geven... Wij houden hierbij ons antwoord voor onszelf, maar laat het duidelijk zijn dat wij daar in elk geval een mening & een antwoord op hebben !
...
Tot morgen !! *GRIJNS*
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Voor alle duidelijkheid... Het Libertaire Gedachtengoed ″duiden″ of ″verduidelijken″, zij het ″ontrafelen″, ″demystifiëren″ &/of ″ontmaskeren″ in zo'n een paar summiere beschouwingen als dat wij doen, dat is gewoonweg een onbegonnen werk & meer nog is dat ook niet onze echte ambitie. Al bij al willen hebben wij deze docu u laten zien in het kader van onze beschouwingen over het Libertaire Gedachtengoed & dat weer gelinkt aan Jean Marie Dedecker & zijn LDD. Onze betrachting met onze beschouwingen gaat niet verder dan een tipje van de sluier te lichten die er rond onze vriend hangt & zijn partij, zodat u als doorsnee Belg tenminste enigszins beseft welke lading dat er schuilgaat achter de vlag, die onze allerbeste vriend Jean-Marie Dedecker & zijn LDD voert... De rest ~uw conclusies & uw beslissingen~ laten we trouwens aan uw eigenste gezonde verstand over, want wij gaan er van uit dat u er wel in slaagt om te denken voor uzelf...
Voor zover wij hebben kunnen ontrafelen uit de teksten die wij hebben gevonden ~waaronder het partijprogramma van de LDD~ voert onze Jean-Marie Dedecker & zijn LDD duidelijk een koers die ontegensprekelijk wijst in de richting van het Libertaire Gedachtengoed & ja, de docu ″Zeitgeist″ is een staaltje van dat soort denken. Op zichzelf staat hem dat natuurlijk vrij van voor deze strekking & filosofie te kiezen, maar wat ons echter daarin nogal erg stoort is de verholenheid waarmee dit eigenlijk allemaal gebeurt.
Onze Jean Marie werpt zich nogal wel eens op als iemand die het beleid terug "gezond" wilt maken ~wat op zichzelf natuurlijk een héél mooi & vooral een héél pakkend credo is waarmee je een hele hoop mensen kunt ronselen & voor je karretje kunt spannen~ ...màààrr wie wat verder kijkt dan het mooi ogende plaatje, merkt al snel dat er ook wel ècht een onderliggende totaal andere agenda aanwezig is, die nog bitter weinig of niks met ècht "gezond maken" van doen heeft... Voor zover wij kunnen zien, gaat het hem hier niet over "De Staat ontvetten", maar wel degelijk over "De Staat afstropen tot op het bot″ &/of je dan nog over "Een Staat″ & ″Een Gemeenschap" kunt spreken, dat is wel een andere discussie. Al bij al gaat het volgens ons om mensen die het liefst van al, nog àlle belastingen & vooral àlle maatschappelijke verplichtingen & dàt in iedere betekenis van het woord, zouden willen afschaffen... & NIET tot het "algemeen belang" &/of dat van iedereen... maar vooral dan in hun eigenste belang !!
...Maar wat is het verband met de docu "Zeitgeist" die we u hebben laten zien, zult u ons vragen...
Het belangrijkste verband tussen onze vriend Jean Marie Dedecker, zijn "Denktank" Boudewijn Bouckaert & deze docu is vooral de boodschap waarvan de hele documentaire doordrongen is & die er te pas & te onpas in verkondigd wordt... "De Staat is een Monster !" ...& dat monster dient kost wat kost & vooral tot elke prijs bestreden te worden... Een theorie die we enigszins tot op een bepaalde hoogte kunnen begrijpen & zelfs enigszins kunnen onderschrijven, maar dan stopt het voor ons ook... We stellen ook duidelijk "tot op een bepaalde hoogte"... & die hoogte is alles behalve de hoogte van onze "Vrind"... Net zomin als dat de wijze waarop Jean Marie Dedecker & zijn LDD dat wilt doen, onze manier is. Er zijn volgens ons àndere & méér democratische methodes waarbij er minder slachtoffers & vooral minder mensen uit de boot vallen.
We horen dat credo "De Staat is een Monster !" zo ook bij onze Jean Marie & zijn consoorten als we ze horen afgeven op die Staat, dan horen we ook steeds dat zelfde gedram... "De Staat belazert ons !", "De staat bepampert mensen !",″De Staat fnuikt onze Vrije Ondernemerszin & onze ideeën !″, ″De Staat beperkt ons in ons denken, in ons doen & laten !″, "De Staat besteelt ons !", "De Staat melkt ons uit !" "De Staat denkt alleen maar aan zichzelf !", ...″De Staat dit & De Staat dàt″... & ga zo maar door... Iedereen is zo ook een dikke vette profiteur in hun ogen... Maar al bij al, is men daar aan hun kant, in wezen zelf géén haar beter... Wat u trouwens zal duidelijk gemaakt worden & overigens u zeer snel zal (over)duidelijk zijn, als we het programma van deze frisse partij even onder onze loep nemen, maar dat is ″àndere kost″ voor eerstdaags...
...& Wat de documentaire betreft, tot op zekere hoogte hoeft het ook geen betoog & nog minder een grote uiteenzetting dat we ook voor een stuk de theorie kunnen volgen dat ″Godsdienst opium is voor het volk″ waarbij men mensen & groepen naar de hand zet & men dus mensen klein & dom houdt, zoals beperken in hun vrijheid van denken & doen, maar dat fenomeen is niet nieuw... integendeel, dat is inmiddels al zo oud als de straat ...& Daar gaan we trouwens niet op in gaan... We stellen alleen vast dat er in ″Zeitgeist″ wel 't een & 't ander geschiedkundig met de haren is bij gesleurd wat langs geen kanten klopt. ... & Voor alle duidelijkheid, ook hier gaan we geen wetenschappelijk exposée over houden, want dan zijn we nog enkele jaren zoet...
Wat de grote complottheorieën betreft... Om te beginnen, we zagen al beter onderbouwd materiaal... & minder onzin verteld... & Tot op zekere hoogte kunnen we ook dit nog enigszins volgen, want achter alle grote wereldgebeurtenissen steken er inderdaad allerlei belangen & allerlei politieke manipulaties... Maar is dit nieuw te noemen ?!... Niet echt !! Maar wat ons echter vooral opvalt in dit alles om dat te bewijzen, is het "leugentje om bestwil" dat er te pas & te onpas in opduikt ...ook dat geforceerde & dat is zo ons al een paar keer opgevallen... & we hebben u dit ook met het voorbeeld van "De libertarische kniereflex" van James W. Lark III proberen aan te tonen in het tweede deel van onze bijdrage ″Het Libertaire Gedachtengoed - PART B : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XX″... Het soort theorieën dat men ons hier tracht te verkopen, die rammelen & kwakkelen zo erg dat men er zelfs voor moet gaan oefenen om ze zich eigen te maken... Het doet ons bij momenten denken aan het LSP-people-gedoe van 20j geleden die zoveel keer tegen zich zichzelf moesten zeggen voor de spiegel : ″ik ben fantastisch ik ben fantastisch ik ben fantastisch enzovoort-enzovoort-enzovoort″ ...tot men er dan uiteindelijk zelf in geloofde... terwijl het ondertussen toch maar daar aan enige gezonde zelfreflectie & enig grondig zelfonderzoek ontbrak... Zo kennen we er nog...
De docu ″Zeitgeist″ is dan misschien wel een zeer mooi & zeer geslaagd staaltje van montage-techniek & ook van effecten quai beeldmateriaal, ondersteunende muziek & allerlei blablabla... maar daar blijft het ook bij... Het rammelen & het kwakkelen haalt & heeft bij ons de bovenhand...
...Een kleine & zeer beperkte bloemlezing...
We haalden onze eerste mosterd op
het blog van de Volkskrant...
...
'Zeitgeist'; het complot van de libertariërs
Geplaatst op 07-02-2008 16:34 door alib_bondon in categorie politiek
Gisteren plaatste Luna een link naar de documentaire Zeitgeist (voor wie m nog niet gezien heeft), een pamflet dat wil verklaren wat de problemen van onze tijd zijn:
1. Religie; onze religies zijn geënt op de zonnecultus van de oude Egyptenaren, all of them! En later misbruikt om ons onder de plak te houden.
2. Dat onder de plak houden gaat zo ver dat alle grote oorlogen van de laatste eeuw zijn uitgelokt door geënsceneerde aanslagen: Pearl Harbor, 9/11 etc.
3. De grote jongens achter dit complot zijn de internationale bankiers die regeringen in hun zak hebben en kunnen doen wat ze willen. Wat ze willen is: een wereldregering die door hen wordt geleid, slavernij voor de burgers. Nog even en De Regering' plant bij ieder van ons een microchip in die maakt dat we ons leven lang kunnen worden gevolgd.
Okay, okay! De documentaire is fascinerend, het onderzoek niet slecht maar wel erg afhankelijk van de rangschikking van feiten (al dan niet kloppend) en -niet in het minst- van het weglaten van overige gegevens. Alleen wat strookt met de complottheorie kon worden opgenomen natuurlijk, al het andere moet worden beschouwd als niet bestaand of geënsceneerde leugen.
Maar goed, iemand die dat allemaal op een rijtje wil zetten en daar een paar jaar aan wil besteden: be my guest.
Na een dergelijke documentaire die een groot complot wil aantonen, blijf ik als toeschouwer met een onvoldaan gevoel zitten. Ik vind het verhaal fascinerend maar erg onwaarschijnlijk. Ik zie grote gaten, mitsen en maren. Mijn eerste vraag is dan? Waar komt deze documentaire vandaan? Wat is eigenlijk het doel van het etaleren van deze complottheorie?
Zoeken op de website van Zeitgeist levert een beeld op: deze documentaire is het werk van libertariërs of de makers worden misbruikt door libertariërs. Libertariërs zijn geen libertairen (anarchisten) maar anarcho-kapitalisten. In Amerika al gauw een paar procent van de bevolking: ze verzamelen zich in groepen, bewapenen zich en schieten iedereen overhoop die in de buurt komt. Ze zijn voor ongebreideld wapenbezit, tegen de federale regering, tegen de VN (een mogelijke wereldregering), meestal ook tegen abortus, het homohuwelijk en nog wat van die onnatuurlijke' zaken. Een mens moet de vrijheid hebben een ander zijn wil op te leggen, zo simpel is het. De macht van de sterkste telt. De macht van de man. Meestal is dat ook de macht van de witste overigens. White Power en het libertarische gedachtegoed gaan hand in hand. Ook jodenhaat is heel normaal.
Op de website van Zeitgeist wordt een stemadvies gegeven voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen: Ron Paul, Republikein, voormalig leider van de Libertarian Party, congresslid. Zijn stemgedrag sluit redelijk aan bij het libertarische partijprogramma: hij stemt tegen inperking van de vrijheid van de burger: terroristenwet, inperking op wapenbezit, maar (vreemd genoeg?) voor uitbreiding van het leger na 9/11. Hij stemde tegen abortus en adoptierecht voor homoparen. Hij stemde ook tegen de oorlog in Irak (als enige Republikein) en... tegen elke vorm van sociale ondersteuning en ziektekostenvergoeding voor het Amerikaanse volk. En Paul is tegen elke vorm van immigratie natuurlijk.
Dat is het libertarisme: eigenbelang first. Het belangrijkste artikel uit het programma van libertariërs is altijd: afschaffen van de belasting. Wie zou daar toch baat bij kunnen hebben?
In Nederland laten de libertariërs zich horen via de website De Vrijspreker en ze zijn ook binnengedrongen in de kolommen van HP-De Tijd en Elsevier.
De documentaire Zeitgeist is er niet minder fascinerend door. Wel wordt het document nog ongeloofwaardiger dan het al was. Net als religieuze leiders, regeringsleiders en bankiers vertegenwoordigen de makers niet het volk' -zoals ze claimen- maar slechts een rijk en blank smaldeel. Dat kleine deel van de bevolking is gebaat bij afschaffen van de belastingen, eigenrecht, wapenbezit, etcetera. De Nieuwe Vrijstaat is er een met slechts die ene wet: het recht van de sterkste.
Wie met die wetenschap Zeitgeist nog eens bekijkt, zal begrijpen dat het vooral jaloezie is die de makers heeft bewogen: zij zijn namelijk (nog niet) niet de sterksten, zij moeten belasting betalen, zij kunnen niet doen wat ze willen. Hun oproep tot revolutie' aan het eind van de documentaire -compleet met teksten van Jimi hendrix en foto's van John Lennon en Mahatma Ghandi- doet ineens onheus aan. Wie met Ghandi zwaait en ondertussen Ron Paul uit zijn binnenzak trekt, is niet echt te vertrouwen.
Hoedt u voor libertariërs! Ik zeg u: het is een complot van de complottheoristen. Ze willen de macht. En ze willen ons gebruiken om die macht te krijgen. Ze gebruiken Zeitgeist als medium.
Wat niet wegneemt dat het inleveren van persoonlijke vrijheid (bewegingsvrijheid, vrijheid van meningsuiting) een gevaarlijke tendens is waartegen we ons met alle kracht moeten verzetten. Maar meezeilen op het dodenschip van het libertarisme? De genezing is erger dan de kwaal.
Voor wat grappig commentaar op deel 1 van Zeitgeist zie hier. Het lijkt erop dat de regisseur wat al te graag zijn feiten kloppend wou hebben: hij paste ze aan bij het gewenste beeld.
Wat kunnen we hier nog meer op zeggen dan eens goedkeurend mompelen & gniffelen omdat er nog eentje is die het ganse zaakje doorheeft ?!...
We vonden er zelfs eentje bij hun eigenste clubje, ″Het Vrije Volk″...
...
Over Zeitgeist en Zapruders
Mark Bogaers 7 oktober 2007
Ik schijn met mijn meest recente artikelen meer mensen op de tenen te hebben getrapt dan alleen Micha Kat. Op mijn weblog verschijnen reacties van mensen die de manier waarop ik Zapruders belachelijk maak neerbuigend en goedkoop vinden.
Een op HVV welbekend libertariër die mij verwijst naar de beruchte internethype Zeitgeist Movie; kritiek komt soms uit de meest vreemde hoeken. "Je kunt er niet onderuit dat veel vragen op het moment onbeantwoordbaar zijn, omdat de informatie domweg niet wordt vrijgegeven," zo vertelt deze persoon mij. En: "Verder is de ad hominem aanval d.m.v. de 'zaprudertjes' toch wel erg onder niveau," meent een ander.
Welnu, laat mij de cheap shots eens achterwege laten en vooralsnog niet aannemen dat Zapruderaanhangers zichzelf buiten een normaal debat plaatsen. Wie op internet zoekt naar informatie over 9/11-samenzweringen, komt tevens een enorm aantal "debunkers" tegen, mensen die de complottheorieën op redelijk eenvoudige en overtuigende wijze onderuithalen.
Aanhangers van deze theorieën laten u bijvoorbeeld enkel de voorkant van WTC-toren 7 zien, niet de achterkant, die aanzienlijk beschadigd werd als gevolg van het instorten van één van de twee Twin Towers. (Deze toren viel niet op zijn eigen footprint, nog zo'n misverstand.) Bovendien tonen zij met foto's aan dat de gevelconstructie op beide torens wel degelijk tekenen vertoonde dat zij het spoedig zou gaan begeven, hetgeen de bewering dat alleen eerder geplaatste bommen de gebouwen hadden kunnen doen instorten ontkracht. Ook de claims dat sommige kapers nog leven, en dat niet Osama bin Laden maar iemand anders op de beruchte video schuld erkent, worden weerlegd. Een heel aardige Nederlandstalige weblog over dit onderwerp is 9/11 Complotdenkers.
De Zeitgeist-film past de dramatische gebeurtenissen van 11 september 2001 naadloos in in een enorm historisch patroon dat het ontstaan van het jodendom en christendom koppelt aan de zucht van moderne Amerikaanse leiders om een "New World Order" te stichten. (Daaraan refereerde ook Micha Kat in zijn geagiteerde schrijven aan mijn adres.) Die leiders worden daarin meer dan aangemoedigd door grote Amerikaanse bankiers, die aan elke oorlog miljarden verdienen en hun uitbuiting van het gewone volk in stand houden.
Het ontstaan van de Federal Reserve, het torpederen van de RMS Lusitania in 1915 en de aanval op Pearl Harbor van 1941 waren alle manifestaties van een welbewuste campagne door deze bankiers om het volk dom te houden en de eigen portemonnee verder te spekken. Voor het Tonkinincident, directe aanleiding voor de oorlog in Vietnam, en uiteraard 9/11 geldt hetzelfde.
Nu ben ik geen econoom, maar ik heb toch ernstige bedenkingen bij sommige van de economische theorieën die uit de doeken worden gedaan in de film. Verder is het gedeelte over bovengenoemde historische gebeurtenissen ronduit speculatief en ook niet in alle gevallen historisch correct weergegeven.
Tezamen met de samenzweringspropaganda over 9/11 en wat op internet al de "bullshit" over het gedeelte inzake de religieuze symboliek in de film wordt genoemd (filmpje), voeden deze bedenkingen mijn algehele skepsis ten aanzien van Zeitgeist. Bovendien is de gedachte alleen al dat toeval niet bestaat en dat de hele geschiedenis zijn vorm krijgt als gevolg van een vooropgezet plan -- uitgedokterd door een paar rijke mannen in de Old Boys Club -- compleet absurd.
Buiten de inhoudelijke kritiek op de film deugt vooral de werkwijze van de makers van geen kanten. Een lange lijst met bronnenmateriaal poneren zij op de website, waaronder een boek van zelfbenoemd UFO-expert Jim Marrs en een film van regisseur Aaron Russo, die vermoedelijk libertariër werd omdat hij nog twee miljoen dollar aan schuld had openstaan bij de IRS. Verder wordt uitvoerig gerefereerd aan Louis McFadden, lid van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden van 1915 tot 1935, die naast kritisch ten aanzien van de "Fed" ook fel antisemitisch was.
De hele bronnenlijst staat vol met obscure titels als 9/11: the Myth and the Reality, The Greatest Lie Ever Sold, Rule by Secrecy en The Bankers: Conspirational Origins of the Federal Reserve. Dit soort werken is waarschijnlijk het enige dat de makers ooit hebben gelezen, en tevens het enige dat zij middels hun film doorgeven aan de kijker. Minder radicale geschiedschrijvingen worden ons onthouden en het begrip "hoor en wederhoor" is ook ver te zoeken. Dat is geen wetenschap, maar regelrechte propaganda.
Zeitgeist is een reeks aan manipulatieve speculatie van twee uur lang. De film biedt -- los van het gedeelte over 9/11 -- geen enkel bewijs, maar enkel een "historische" vertelling, die de radicale denkbeelden van zijn makers reflecteert maar geen recht doet aan de geschiedenis. De beweringen die worden gedaan zijn volstrekt onfalsifieerbaar en derhalve verre van wetenschappelijk verantwoord.
Desondanks weten de producenten wel raad met de verwarring onder hun publiek. Op de website kunnen we lezen: "Now, it's important to point out that there is a tendency to simply disbelieve things that are counter to our understanding, without the necessary research performed. For example, some information contained in Part 1 and Part 3, specifically, is not obtained by simple keyword searches on the Internet. You have to dig deeper. For instance, very often people who look up "Horus" or "The Federal Reserve" on the Internet draw their conclusions from very general or biased sources."
Zo wordt het argument tautologisch en is de cirkelredenering weer rond. Alles dat de Zapruderwaarheid tegenspreekt, moet worden gewantrouwd want komt vermoedelijk van "officiële" huize. Het is dezelfde reflex die linkse tegenstanders van Geert Wilders hanteren wanneer zij hem een "fascist" noemen. En smoort elke vorm van gezond debat.
Libertariërs mogen denken wat ze willen over de geleidelijke inperking van persoonlijke vrijheid in de loop van de negentiende en twintigste eeuw. In feite ben ik het voor een groot deel niet eens met ze oneens.
Ze mogen tevens ageren tegen het naïeve idealisme van een Amerikaanse president die zich winnaar van de Koude Oorlog mocht noemen en vervolgens visioenen kreeg over één wereld onder het bewind van de gebroederlijke Verenigde Naties. Ook daarover ben ik het niet met ze oneens.
Ze mogen -- zoals ook de makers van Zeitgeist doen -- klagen over het staatsgestuurde onderwijs, dat uitsluitend middelmaat produceert en talent afstompt. Mijn zegen hebben ze.
Wat mij betreft mogen ze tot in het oneindige fulminerenfulmineren over de uitverkoop van Amerikaanse soevereiniteit aan een Noord-Amerikaanse Unie of welke andere supranationale entiteit dan ook, zelfs al leidt deze multilateralistische reflex de huidige regering ertoe in NAVO-verband neerbuigend te spreken van "the mission defines the coalition," en weigert zij zich zelfs uit te leveren aan de VN-Veiligheidsraad waarin ze hoogstpersoonlijk een veto heeft.
Maar als libertariërs samenspannen met marxisten teneinde aan te tonen dat de Amerikaanse overheid één groot kwaad is, dat zijn eigen burgers vermoordt en vervolgens miljoenen Amerikaanse zonen de dood in stuurt, dan wil ik harde bewijzen zien. Ik wil weten waarom zij hun denkbeelden massaal kunnen verspreiden zonder een strobreed in de weg gelegd te worden. Ik wil begrijpen waarom niet één insider in dit complot van immense proporties tussentijds wroeging heeft gekregen en uit de school is geklapt. En ik wil getuigenverslagen zien van conciërges of beveiligers die in de Twin Towers explosievenexperts aan het werk hebben gezien.
Totdat ik antwoorden heb op deze vragen respectievelijk verzoeken maak ik geen woord meer vuil aan dit onderwerp, en luidt mijn voorlopige conclusie: het libertarische wantrouwen in de overheid is niet langer een product van gezonde skepsis, maar van een doorgeslagen ideologie. Met alle respect voor het gigantische belang van Friedrich Hayeks en Ayn Rands werken voor deze socialistische wereld.
...& hebben wij hier iets aan toe te voegen of aan te verbeteren ?!... Nope !!... Het lijkt ons allemaal heel klaar & duidelijk...
...& wat die "hier" betrof in dat eerste geciteerde artikel... We zijn zo uiteraard zelf eens wezen kijken daarnaar... & volgens ons zou u dat ook eens moeten doen, vandaar dat we het hier ook nog zelf eens plaatsen...
...& We vinden er zo nog een hoop gelijkaardige als we youtube afzoeken...
Toegegeven ...& Oké, u hoeft er ons echt niet van te overtuigen, want we weten het zelf maar al te goed, erg wetenschappelijk is onze bewijsvoering niet te noemen, want het zijn 3 gelovigen, die overduidelijk ook nog eens overtuigd zijn van hun eigenste ″godsdienstig gelijk″... maar 't minste dat je kunt zeggen is dat ze hun godsdienst & hun data kennen...
...& Verder zijn we er ons ten zeerste van bewust dat youtube evenmin de referentie van de referenties is te noemen, want ″Het is niet omdat het op TV is geweest dat 't zo wie zo waar is″. Zo slim zijn we nu ook wel...
Maar willen we u überhaupt iets ″bewijzen″ ?!... Nope !! Totaal niet... We zijn al blij als we u aan het denken hebben kunnen zetten...
So Shoot us !! ...omdat we niet in de rij van de bewonderaars stonden die kwijlend van blinde adorering ″Ooooh″ & ″Aaaaah, zie je wel !!″ riepen...
...
...& Morgen : ...dàt zien we dan wel weer !!
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
