~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
19-09-2009
tes wei bal op de boeikes in Meulebeik diel ien
Het zit er weer bovenarms op in sommige Brusselse wijken. vreselijke
beelden op TV, cameraploegen die aangevallen worden, verschrikkelijke
commentaren en het Vlaams belang dat zelfs een "buitenlandse missie"
voor het leger voorstelt.
Rellen in Molenbeek: dringend nood aan harde aanpak inzet leger als tijdelijke maatregel overwegen
18.09.2009 16.11u - Gisterenavond was Brussel andermaal het toneel van
zware rellen met allochtonen. Na de arrestatie van een jonge Marokkaan
ging een zestigtal herrieschoppers - nota bene nadat ze van een
verzoeningsvergadering i.v.m. de vorige rellen kwamen - de agenten te
lijf.
Het is duidelijk dat het ook in de Brusselse gemeenten vijf voor twaalf
is. De hoofdstad lijkt steeds meer op een Far West, waarbij jonge
allochtonen zich doelbewust tegen de ordediensten keren en systematisch
de openbare orde ondermijnen. Dat politie, brandweer en zelfs
ambulances daarbij zelf het doelwit van gewelddaden zijn geworden, is
ronduit onaanvaardbaar.
Het Vlaams Belang eist dat de politiek nu eindelijk haar
verantwoordelijkheid neemt en komaf maakt met het lakse beleid van
politici à la Moureaux. Een harde aanpak van de criminelen dient nu de
eerste prioriteit te zijn. Daartoe zijn een consequent beleid van
nultolerantie, een sterk verhoogde politieaanwezigheid en meer middelen
voor de ordediensten absoluut noodzakelijk. Indien niet onmiddellijk
meer mensen en middelen voor de veiligheidsdiensten kunnen worden
vrijgemaakt, moet de overheid desnoods de inzet van het leger als
tijdelijke maatregel overwegen. Naast een visie op lange termijn, is er
vandaag immers ook hoge nood aan concrete maatregelen en een écht
lik-op-stukbeleid.
Onze partij kiest resoluut de kant van de man in de straat en de
ordediensten. De beleidspartijen moeten al het mogelijke doen opdat de
angst in onze steden van kamp zou veranderen.
Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang
Niek Lootens Brussels parlementslid
Wij kiezen voor een sfeerbeeld op de verschillende
Bruuselse blogs waar de jongeren zelf discussiëren onder mekaar.
Misschien dat sommigen hierdoor beter zullen inzien waarover het gaat
en dat sommige argumenten die jongeren tegen elkaar gebruiken niet zo
dwaas zijn als bepaalde standpunten of commentaren op de "beschaafde
media". De voertaal van de jongeren is een schabouwelijk
straatfrans-arabisch maar de argumenten en de ondertoon zijn heel
herkenbaar en begrijpbaar...en misschien dat de vlaamse
Gemeenschapscommissie niet meteen de positieve invloed van haar in
Brussel geïnvesteerde budgetten zal herkennen. Dat lijkt ons logisch
want het geld komt zeker niet terecht daar waar er iets positiefs mee
kan worden gedaan....Dit is een kleine hint... en je kan het allemaal integraal en zonder censuur vinden op http://www.bladi.net/forum/203639-emeutes-molenbeek-jeunes-jettent-pierres-pompiers/index3.html
Let
eveneens op de titel en wanneer je de site bezoekt zal je merken dat
omwille van de intelligente software op zulke sites reclames terug te
vinden zijn als :
In onze lijst grote madammen eindelijk Caroline Gennez!
Eindelijk weer eens positief nieuws over onze Vlaamse sossen. Neen, we hebben het niet over het contract tot aan zijn pensioen voor de bietekwiet-specialist verkeersveiligheid. Daar moeten ze elders niet over mekkeren want elke partij heeft wel zo een paar exemplaren rondlopen. Daar gaat het dus niet over maar we hebben het wel over de kersverse uitspraak van Caroline, we vinden ze plots veel leuker in haar rooie kleedje al krijgt ze zulke triestige hondenblik, over de toekomst van de Sp-a... op bloggen snelnieuws en in De Morgen: http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/998531/2009/09/19/Gennez-vindt-dat-sp-a-meer-smoel-moet-krijgen.dhtml
za 19/09/2009 - 11:43SP.A-voorzitter
Caroline Gennez wil dat haar partij duidelijker stelling neemt in
controversiële thema's. Dat zegt ze in een interview met De Morgen. Zo
spreekt ze zich uit tegen een algemeen hoofddoekenverbod.
"Ik
vind dat de SP.A meer een smoel moet hebben. Wij moeten duidelijk maken
wie we zijn", zegt Gennez in De Morgen. "Om dat duidelijk te maken
moeten we niet bang zijn voor thema's waar we in het verleden met een
bocht omheen zijn gelopen."
Ze
zegt bijvoorbeeld tegen een algemeen hoofddoekenverbod te zijn. "Dat
betekent niet dat je niets meer mag verbieden. Maar volgens het
beproefde principe: jouw vrijheid stopt waar de mijne aangetast wordt",
aldus Gennez.
"Dat betekent dat meisjes die geen hoofddoek willen, daartoe ook niet
verplicht kunnen worden. Dat zou een zinvolle tussenkomst van
schooldirecties kunnen zijn. In zulke specifieke gevallen kan een
verbod ook op zijn plaats zijn. En dan nog alleen als het breed
gedragen is en tot stand gekomen in een sfeer van overleg. Maar wat het
gemeenschapsonderwijs nu gedaan heeft, keur ik niet goed".
Kritiek op Kind & Gezin en de N-VA
Ze
vindt ook dat Kind & Gezin "in paniek of uit overcompensatie" de
vrouw van Nordine Taouil een beroepsverbod heeft opgelegd (de
vrouw verloor haar vergunning als onthaalmoeder nadat de
Staatsveiligheid Taouil als een moslimextremist had bestempeld, red.).
"Ik vind het erg dat zelfs de instellingen van de Vlaamse overheid in
zo'n hysterische atmosfeer terechtgekomen zijn", luidt het. Gennez wil
dat aankaarten in het Vlaams Parlement, maar dan wel in een breder
debat over Kind & Gezin.
Wat de Oosterweelverbinding betreft, vindt de SP.A-voorzitter dat de
N-VA "weinig recht van spreken heeft over de "bocht van Janssens" in
het dossier. "Wie heeft in het Vlaams Parlement de BAM vier jaar lang
bevochten en aangevallen? Dat was toch N-VA'er Jan Peumans? Die kwekte
over niets anders", stelt Gennez.
Ze zegt ook dat CD&V en de N-VA al lang niet meer om de toekomst
van de Antwerpenaar gaat. "Ik begrijp dat wel: samen zijn zij in
Antwerpen amper 10 procent waard, natuurlijk spelen ze de kaart van de
omliggende landelijke gemeenten, willen ze alle overlast zo dicht als
kan naar Antwerpen-Stad duwen. Daar zitten hun kiezers niet".
EINDELIJK kom hier Caroline, je krijgt een knuffel van de hangmatsossen en we beloven 2 weken lang niks kwaad meer te zeggen over de SP-a, maak het ons dus niet te moeilijk! En doe iets aan die triestige blik meiske. Het is niet omdat je ruzie hebt met een aantal dino's en strebertjes dat je plots Brigitte Bardot op haar retour moet imiteren. Fier in de lens kiijken, rechte rug en spuw het uit: hier staat een rooie sos en wij hebben een eigen mening over vele zaken en die wijkt soms wel eens af van wat er aan den toog van brasserie huperlepup en café onder den toren wordt verteld...Het zal niet makkelijk worden maar respect moet je verdienen. Kritiek heb je sowieso! Allez hop, het is een begin!
lâhomme qui portait le soleil dans sa poche et en donnait un morceau à chacun
De crisis, de budgettaire krapte en het begrotingsdeficit hebben ook
hun eigenaardige kantjes die sommigen goed lijken uit te komen. We hebben het over het onderzoek naar de moord op «lhomme qui portait le soleil dans sa poche et en donnait
un morceau à chacun» anders bekend onder zijn eigen naam Julien Lahaut.
Nooit werden de daders van deze moord officieel gevonden tot een aantal
geleden men er zelfs een paar te veel had...
effe het geheugen
opfrissen van de jongere generaties lezertjes en een verslag van de
Kamer van volksvertegenwoordigers leest niet altijd zoals een roman van
Simenon. Dit verslag echter wel en het leek ons dan ook mooi meegenomen
om onze lezertjes af en toe wat ontspannende lectuur te brengen tijdens
hun weekends:
0063/001 0063/001 CHAMBRE DES REPRÉSENTANTS DE BELGIQUE BELGISCHE KAMER VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGERS DOC 52 DOC 52 K
A M E R 1 e Z I T T I N G V A N D E 5 2 e Z I T T I N G S P E R I O D E
2007 C H A M B R E 1 e S E S S I O N D E L A 5 2 e L É G I S L A T U R E VOORSTEL PROPOSITION tot oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie die ermee belast is de verantwoordelijkheden vast te stellen en duidelijkheid te scheppen omtrent de moord op volksvertegenwoordiger en voorzitter van de Kommunistische Partij van België Julien Lahaut, door onbekenden gepleegd op 18 augustus 1950 te Seraing (ingediend door mevrouw Muriel Gerkens c.s.)
DOC 52 0063/001 3 K
A M E R 1 e Z I T T I N G V A N D E 5 2 e Z I T T I N G S P E R I O D E
2007 C H A M B R E 1 e S E S S I O N D E L A 5 2 e L É G I S L A T U R E
Volksvertegenwoordiger Julien Lahaut werd op 18 augustus 1950 voor zijn woning neergeschoten. Die sinds lang verjaarde politieke misdaad zorgt vandaag nog altijd voor verwarring en roept nog steeds vragen op. Dat blijkt uit een petitie die in het zuiden van het land heeft gecirculeerd en waarvan de ondertekenaars, in het licht van de ervaring die werd opgedaan in het kader van de parlementaire onderzoekscommissie belast met het vaststellen van de precieze omstandigheden waarin Patrice Lumumba werd vermoord en van de eventuele betrokkenheid daarbij van Belgische politici, menen dat het mogelijk is om die politieke moord aan de vergetelheid te onttrekken. De indienster streeft er met haar voorstel dan ook naar op de wens van de ondertekenaars van die petitie in te gaan. SAMENVATTING RÉSUMÉ 4 DOC 52 0063/001 K
A M E R 1 e Z I T T I N G V A N D E 5 2 e Z I T T I N G S P E R I O D E
2007 C H A M B R E 1 e S E S S I O N D E L A 5 2 e L É G I S L A T U R E TOELICHTING DAMES EN HEREN, Dit voorstel neemt de tekst over van voorstel DOC 51 2104/001. Om even over negen die zomeravond van 18 augustus 1950 liep mevrouw O. rustig op huis aan langs de Rue de la Vecquée, een doorgaans zeer vredige straat in een arbeiderswijk van Seraing. In een Frans met een tongval die niet van de streek was, vroeg een man haar naar de woning van Lahaut. Diezelfde avond was Julien Lahaut laat uit Brussel teruggekeerd. Hij had pas gegeten en toefde nog wat aan tafel toen er werd aangebeld. Zijn vrouw Géraldine ging, zoals ze dat bijna altijd deed, openmaken. Twee mannen, een grote en een kleine, bleven buiten staan en vroegen kameraad Lahaut te spreken. «Met wie heb ik de eer?», vroeg Géraldine. «Met Hendrickx», antwoordde de grote. Julien Lahaut stond op en liep naar de voordeur. Nog vóór hij die had bereikt, richtte waarschijnlijk de grootste van het tweetal een zwaar Amerikaans legerwapen, een colt .45, op hem en vuurde van dichtbij. Eerst werd Lahaut tot tweemaal toe aan het rechteroor geraakt, het derde schot in de onderbuik was echter fataal. Terwijl Lahaut ineenzakte, ging het vierde schot af. Daarop haastten de moordenaars zich terug naar hun auto en vuurden nog een vijfde keer. Vervolgens stoof de auto in volle vaart weg in de richting van Plainevaux. Rond 21.30 uur lag Julien Lahaut vóór zijn deur. Het onoverkomelijke was gebeurd: de schoten waren fataal geweest. Daags na de moord stond eerste minister Joseph Pholien de pers te woord. In een regeringsmededeling verklaarde hij het volgende: «Mijnheer Julien Lahaut verdedigde met energie en veel moed een ideologie die de meerderheid van de Belgen afkeurt. Vandaag zijn wij onwetend over de beweegredenen van de moordenaars. Welke deze ook mogen zijn, ze zijn op geen enkele manier goed te keuren, en mochten ze ingegeven zijn door politieke of ideologische motieven dat zou dat nog des te minder het geval zijn.»1. De eerste minister besloot zijn mededeling met de belofte dat niets onverlet zou worden gelaten om de schuldigen op te sporen. Julien Lahaut ziet het levenslicht te Seraing op 6 september 1884 in een arbeidersgezin. Vanaf de leeftijd van 14 jaar gaat hij werken als koperslager. Tijdens de algemene staking voor het algemeen stemrecht werkt hij bij Cockerill, waar hij wordt ontslagen. Lahaut wordt nogmaals ontslagen in 1908 na een staking bij Val- Saint-Lambert en wordt nadien verkozen tot vrijgesteld secretaris van de vakbond «Relève-toi», die hij opnieuw had opgericht samen met Joseph Bondas, die lid zou worden van de metaalvakbond. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog is hij vrijwilliger en hij wordt ingedeeld bij de gemotoriseerde artillerie en naar het Russische front gestuurd. Hij is er getuige van de Russische Revolutie. Kort na zijn terugkeer, vervuld van communistische idealen en met de overtuiging dat zijn partij, de POB/BWP, moet aansluiten bij de Derde Internationale van Lenin, neemt hij de leiding van de sociale bewegingen die loonsverhogingen en betere werkomstandigheden eisen. Lahaut wordt uitgesloten van de vakbondscentrale van de BWP (1921), richt de Chevaliers du Travail op en wordt lid van de PCB/KPB (1923). Reeds in 1933 kant hij zich tegen de opkomst van het fascisme en het nazisme en is hij pleitbezorger van de Spaanse republiek. Hij is volksvertegenwoordiger (1932-1950) en secretarisgeneraal van de KPB en houdt zich ook bezig met het dagblad «La voix du peuple». Tijdens de Tweede Wereldoorlog legt hij als verzetsstrijder de basis van het Belgisch partizanenleger. Hij gaat zowel clandestien als openlijk in het verweer, dwarsboomt de plannen van Degrelle (januari 1941) en leidt de staking van de 100.000 (mei 1941) die het hele Luikse bekken lam legt. Lahaut wordt gearresteerd op het ogenblik dat Hitler het offensief inzet tegen de USSR en dus tegen het communisme (1941). Hij wordt gedeporteerd naar het kamp van Mauthausen (1944-1945). Na 48 maanden gevangenschap komt hij zeer verzwakt terug, maar zijn populariteit is niet verminderd en hij is zijn ideaal trouw gebleven. Hij wordt voorzitter van de Kommunistische Partij van België (11 augustus 1945). In de koningskwestie speelt hij een voortrekkersrol in de Waalse actie tegen de terugkeer van Leopold III. Het gerechtelijk onderzoek schoot maar niet op. Het zou twintig jaar duren en geen resultaat opleveren, ondanks enkele latere onvoorziene wendingen, ter gelegenheid van processen tegen extreem-rechtse fi guren. De zaak is in 1970 verjaard en het dossier is in 1972 defi nitief geseponeerd. Bij het onderzoek werden sporen gevolgd die in de richting gingen van de rechts-nationalistische milieus, het verzet, de ultraleopoldistische en anticommunistische kringen. Door de koningskwestie en de Koude Oorlog was een politieke sfeer ontstaan die ertoe leidde dat voor die moord een verklaring werd gezocht tegen de achtergrond van de strijd tegen het communisme of waardoor ze zelfs als een royalistische daad kon worden aangezien: had Julien Lahaut niet geroepen «Vive la république» tijdens de eedafl egging van Boudewijn I op 11 augustus 19502? Wij weten vandaag nog altijd niet offi cieel wie Julien Lahaut heeft vermoord. Dit tragisch einde dat uitzonderlijk is in de veeleer onbewogen Belgische politieke geschiedenis verleent een aura van heldhaftigheid aan een opmerkelijke persoonlijkheid. Julien Lahaut was een ongewoon man, een kleurrijke en trotse fi guur met allure, die veel kracht en energie uitstraalde, iemand met een warme en boeiende stem, die zijn toehoorders voor zich wist te winnen. Een Poolse graaf, die samen met hem gedeporteerd was en niet bepaald kon verdacht worden van politieke sympathie, typeerde hem als «lhomme qui portait le soleil dans sa poche et en donnait un morceau à chacun»3. In 1982 heeft de BRT een reeks uitgezonden van Maurice De Wilde over De Nieuwe Orde. Ter gelegenheid van een heruitzending van die reeks in 1983 kondigde Maurice De Wilde een bijkomende reportage aan over het Eldrie-Verbond waarin onthullingen zouden worden gedaan over de dood van Julien Lahaut. Er zijn een aantal gesprekken geweest met een anonieme getuige met wie de historici Rudi Van Doorslaer en Etienne Verhoeyen contact hebben opgenomen. Geleidelijk volgen ze het spoor en achterhalen ze de levensloop van een zekere «Adolphe» die ondertussen overleden is , lid van het Eldrie-Verbond en vermoedelijke moordenaar van Julien Lahaut. De twee auteurs beloven de volstrekte anonimiteit te bewaren uit respect voor de naaste familieleden. Ondanks het offi cieel onderzoek en het speurwerk van historici die gespecialiseerd zijn in de vraagstukken van extreem-rechts in België en in de periode van de Tweede Wereldoorlog, blijven veel vragen thans onbeantwoord. Ze betreffen zowel het onderzoek en de manier waarop het werd uitgevoerd als de opeenstapeling van aanwijzingen die de aandacht hadden kunnen vestigen op de identiteit van de moordenaars maar waarover nooit grondig onderzoek werd verricht. Zo hebben de twee historici voor het voetlicht gebracht dat de genaamde «Adolphe» en een andere partner, Verbruggen, in september 1950 door de Veiligheid van de Staat als mogelijke verdachten in de zaak-Lahaut werden gesignaleerd. De onderzoeksrechter van Luik kende die twee namen begin oktober 1950. Van Doorslaer en Verhoeyen schrijven: «is het toeval dat uitgerekend deze keer werden ondervraagd? ( ) Waarom ( ) werd met betrekking tot «Adolphe», afgezien van een summier «discreet onderzoek», niet even indringend ingegaan op nota bene een mededeling van de Staatsveiligheid, ook wanneer dit «discreet onderzoek» op het eerste gezicht niets had opgeleverd? Niets is overigens te veel gezegd, want «Adolphe» bezat een wagen van het merk, dat al in de nacht van de moord op Lahaut door de Rijkswacht was gesignaleerd. Waarom werden aan Verbruggen [, aan «Adolphe»] niet de vragen gesteld die zich opdrongen? ( ) [Zou] een grondig onderzoek naar «Adolphe» allerlei activiteiten en contacten blootgelegd ( ) hebben, die in het klimaat van de koude oorlog om politieke redenen beter bedekt konden blijven [?]» De twijfel blijft. De onzekerheid maakt alle interpretaties mogelijk. De twee auteurs stippen ook aan dat tijdens hun eigen onderzoek verschillende personen hun de raad hebben gegeven «dit potje beter gedekt [te laten] omdat het hier een «staatszaak» betrof.». En de conclusie van de twee auteurs luidt: «Wij weten beter dan wie ook, dat ons onderzoek onvolledig is en dat lang niet alle vragen beantwoord zijn. Maar zolang dergelijke vragen in alle sereniteit kunnen worden gesteld blijft er hoop op leven in een democratie.». In Wallonië heeft gecirculeerd een petitie waarin aan de vertegenwoordigers van de democratische partijen plechtig werd gevraagd een parlementaire onderzoekscommissie op te richten. Verscheidene volksvertegenwoordigers, senatoren en gewezen parlementsleden hebben die petitie ondertekend. De tekortkomingen van het gerechtelijk onderzoek, de vertragingen en de afremmingen, de straffeloosheid van de schuldigen die nochtans werden gevonden, de uitvluchten en ten slotte de verjaring hebben voor verwarring gezorgd. De complete duisternis waarin men die gebeurtenis blijft hullen, schaadt de democratie. België zal zich niet moeten schamen omdat het die andere realiteit onder ogen heeft willen zien. De petitionarissen besluiten als volgt: «Cette vérité est dautant plus nécessaire quelle répond à un besoin réel de réhabiliter le et la politique avec les citoyens sur une base plus saine, et, au bout du compte, plus démocratique.». De parlementaire onderzoekscommissie belast met het vaststellen van de precieze omstandigheden waarin Patrice Lumumba werd vermoord en van de eventuele betrokkenheid daarbij van Belgische politici heeft aangetoond dat het mogelijk is om, 40 jaar na de feiten, een nieuw licht te werpen op die moord. Het gezag waarmee een parlementaire onderzoekscommissie is bekleed en haar onderzoeksbevoegdheid maken het mogelijk toegang te hebben tot bronnen die moeilijk toegankelijk zijn voor een gewone onderzoeker. Sinds het gerechtelijk dossier betreffende de moord op Julien Lahaut geseponeerd werd, zijn nieuwe sporen aan het licht gekomen waarover «privé»-onderzoek is gevoerd en een boek is uitgegeven waarin de auteurs aangeven dat ze kennelijk de «vermeende moordenaars» van Julien Lahaut op het spoor zijn gekomen. De zaak-Lahaut is niet alleen de moord op een politicus en een parlementslid, het is tevens een politieke misdaad. Het is dus gerechtvaardigd alle middelen waarover wij beschikken aan te wenden om de waarheid te achterhalen. Het gaat er niet om te straffen want de zaak is verjaard. Het zal erom te doen zijn de waarheid aan het licht te brengen en ervoor te zorgen dat die zaak niet in vergetelheid geraakt. Onze democratie kunnen we alleen maar versterken en legitimeren ten opzichte van de uiterst-rechtse verleidingen die haar thans bedreigen indien we de kracht hebben om ze aan een analyse te onderwerpen. Als democraten stellen wij aan de Kamer van volksvertegenwoordigers de oprichting voor van een parlementaire onderzoekscommissie die ermee belast is klaarheid te brengen in de moord op Julien Lahaut, communistisch volksvertegenwoordiger, die op 18 augustus 1950 voor zijn woning werd neergeschoten door twee onbekenden. Die onderzoekscommissie zou gebruik kunnen maken van de nieuwe methodologische aanpak die is gevolgd door de parlementaire onderzoekscommissie belast met het vaststellen van de precieze omstandigheden waarin Patrice Lumumba werd vermoord en van de eventuele betrokkenheid daarbij van Belgische politici. Ze zou twee deskundigen van verschillende taalrol belasten met een onderzoeksopdracht van één jaar teneinde het dossier te onderzoeken en een verslag in te dienen. Aanvankelijk zou het optreden van de onderzoekscommissie zich ertoe beperken aan de deskundigen de middelen en machtigingen te geven die ze nodig hebben om hun onderzoek uit te voeren. Nadat de deskundigen hun verslag hebben ingediend, zal de onderzoekscommissie haar werkzaamheden zo kunnen organiseren dat ze haar eigen conclusies zowel over de verantwoordelijken voor de moord op Julien Lahaut als over de beoordeling van het gerechtelijk onderzoek, indien dat nodig blijkt, offi cieel kan neerleggen.
VOORSTEL Artikel 1 § 1. Er wordt een parlementaire onderzoekscommissie opgericht die ermee wordt belast volledige duidelijkheid te scheppen over de moord op Julien Lahaut, volksvertegenwoordiger en voorzitter van de Kommunistische Partij van België, op 18 augustus 1950 te Seraing. Daartoe wordt de parlementaire onderzoekscommissie met de volgende opdrachten belast: a. een inventaris opmaken van alle feiten, van alle pistes die in de loop van het gerechtelijk onderzoek zijn geopperd, van alle na de sepositie van de zaak aan het licht gekomen aanwijzingen die het mogelijk maken opheldering te brengen in dat dossier, en ze analyseren; b. een omstandig verslag opstellen over de feiten, het gerechtelijk onderzoek en de keuzes die werden gemaakt, en ze analyseren; c. voor zover dat mogelijk is, bepalen wie rechtstreeks verantwoordelijk is voor de moord en wie de opdrachtgevers zijn, alsmede alle personen aanwijzen die op de ene of de andere manier bij die moord betrokken zijn; d. in het licht van dat onderzoek de werking van de democratische structuren van de Staat onderzoeken; e. de verantwoordelijkheden vaststellen. § 2. De parlementaire onderzoekscommissie mag elke persoon horen die zij meent te moeten doen verschijnen en ze mag beschikken over alle stukken die ze nuttig acht voor de uitoefening van haar taak. De commissie is ertoe gemachtigd vaststellingen te doen ter plaatse en in voorkomend geval de contacten te leggen die nodig zijn om haar taak te vervullen. Art. 2 De parlementaire onderzoekscommissie wordt bekleed met alle bevoegdheden waarin de wet van 3 mei 1880 op het parlementair onderzoek voorziet. Art. 3 De commissie wordt samengesteld uit zeven leden die de Kamer van volksvertegenwoordigers uit haar leden aanwijst volgens de regel van de proportionele vertegenwoordiging van de politieke fracties. Art. 4 De commissie kan, binnen de door het Bureau van de Kamer vastgestelde budgettaire krijtlijnen, alle nodige maatregelen nemen teneinde haar onderzoek met de vereiste deskundigheid uit te voeren. Daartoe kan zij eventueel in het raam van een arbeids- of een aannemingsovereenkomst een beroep doen op twee historici. De looptijd van die overeenkomsten mag die van de commissiewerkzaamheden niet overschrijden. Art. 5 De commissie brengt vóór 30 juni 2007 bij de Kamer verslag uit over haar werkzaamheden, tenzij de Kamer een verlenging van de commissiewerkzaamheden toestaat. 28 juni 2007
MAAR dan komt de crisis, de bankwereld stort in mekaar, overheidsgeld gaat massaal naar de redding van de sukkelbanken en...
Geen geld voor onderzoek naar moord op Julien Lahaut
Er
is voorlopig geen geld om een wetenschappelijk onderzoek naar de moord
op Julien Lahaut te voeren, zoals de Senaat unaniem in een resolutie
had gevraagd. Dat liet minister van Wetenschapsbeleid Sabine Laruelle
weten aan CD&V-senator Pol Van Den Driessche, de initiatiefnemer
van de resolutie. Van Den Driessche heeft als politicus begrip voor de
beslissing, maar is "triest" als historicus.
(belga)
- Op 18 augustus 1950 werd de voorzitter van de toenmalige
communistische partij, Julien Lahaut, vermoord. Zijn dood werd in
verband gebracht met het feit dat hij bij de eedaflegging van koning
Boudewijn in het parlement "Vive la république" had geroepen. Het
gerechtelijk onderzoek naar de moord leverde niets op, maar de jongste
jaren kwamen nieuwe feiten en getuigenissen aan het licht en volgde er
ook een bekentenis.
In de resolutie wordt het onderzoek
toegewezen aan het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse
Maatschappij (Soma), dat eerder al het onderzoek uitvoerde naar de
Jodenvervolging in België. Soma-directeur Rudi Van Doorslaer meende dat
drie postdoctorandi gedurende twee jaar dienden te worden aangeworven.
Hij schatte de kosten van het onderzoek op 800.000 euro. "Tijdens de
bilatere begrotingsbesprekingen voor het budget Wetenschapsbeleid 2010
heb ik hiervoor een specifiek budget gevraagd, maar dit werd in dit
stadium ongunstig beoordeeld", laat Laruelle in een brief aan de
CD&V'er weten.
Van Den Driessche begrijpt "als politicus" dat
dit veel geld is in de huidige budgettaire toestand, maar "als
historicus" bloedt zijn hart omdat het hier gaat om een deel onverwerkt
verleden. Het is voor hem belangrijk om de echte grond van de zaak te
kunnen doorgronden. Was er een Europees netwerk? Speelde het
koningshuis een rol? Er zijn niet veel politieke moorden gepleegd in
België, maar bijvoorbeeld in de moord op André Cools blijven ook nog
altijd heel wat vragen.
De senator wijst erop dat er nog slechts
een paar levende getuigen zijn en de tijd dus dringt. Daarom wil hij
kijken of hij geen ultiem potje kan ontdekken, bijvoorbeeld in de
Senaat, om het onderzoek te bekostigen. Eventueel wil hij over enkele
jaren, als er meer budgettaire bewegingsruimte is, een nieuwe poging
wagen.
Over enkele jaren inderdaad...als de laatste levenden zelf in hun ultiem potje steken...of hoe de crisis van het kapitalisme het onderzoek naar de moord op Julien Lahaut stokken in de wielen steekt. Ironischer kan moeilijk.... en voor de "petite histoire" nog: blijkt uit de analyse van het beeldmateriaal van de eedaflegging van boudewijn dat het niet Julien Lahaut zou geweest zijn die "Vive la république" heeft geroepen maar de man achter hem...
Hier vinden jullie het ganse dossier in het Frans ....
Une résolution du Sénat demande au CEGES une étude scientifique sur l'assassinat de Julien Lahaut
En sa séance plénière du 18 décembre 2008, le Sénat a adopté à l'unanimité une résolution
demandant au gouvernement de confier au Centre d'études et de
documentation Guerre et Sociétés contemporaines la réalisation d'une
étude scientifique sur l'assassinat du dirigeant communiste Julien
Lahaut, abattu le 18 août 1950.
Enterrement de Julien Lahaut.
La
résolution précise la mission à confier par le gouvernement au CEGES et
demande au même gouvernement de prévoir, en supplément des crédits
inscrits pour les programmes et les actions de recherche des
institutions scientifiques fédérales, les moyens financiers nécessaires
pour la réalisation de cette mission et de mettre ceux-ci à la
disposition du CEGES.
La résolution a été communiquée au
Premier ministre et au ministre de la Justice et des Réformes
institutionnelles. Le CEGES attend donc une initiative du gouvernement
à ce propos.
Cliquez icipour avoir accès à l'ensemble du dossier développé au Sénat.
Beste lezertjes, dit om jullie d'r op te wijzen dat onze ergernissen nu reeds 600 dagen duren. Gedurende die 600 dagen hebben we een teller bijeengespaard van bijna 50.000 gelezen pagina's. We zijn daar natuurlijk niet rouwig om. We staan bijna onafgebroken op de eerste plaats van de politieke blogs bij bloggen. Dat stemt ons tot vreugde. Momenteel zitten we rond de vijftigste plaats op de top 200 van alle blogs. Daar zijn we niet ongelukkig om. Ons blogje wordt dag in dag uit gelezen door 50% inlanders en 40% Ollanders. We zijn daarmee waarschijnlijk het enige Groot-Nederlandse politieke blog in de praktijk. We zijn daar trots op. De rest van de lezertjes komt uit 75 andere landen waaronder een trouwe schare Amerikanen, Fransen en Duitsers. Als dat niet leuk is. Hartelijk dank aan iedereen die ons doen glimmen van trots en tot spijt van wie ons benijdt! Maar de opvallendste vaststelling is dat we tijdens die 600 dagen geen of bijna geen reacties kregen. Dat betekent waarschijnlijk dat iedereen het met onze ergernissen eens is...ofwel dat we bange lezertjes hebben. Dat maakt ons eveneens totfiere Belgen. Bedankt en als speciaal cadeauke voor onze 600ste bestaansdag hebben we alle linkjes in de rechterkolom wat geactualiseerd. hiermee krijgen jullie misschien een beter beeld over de bestaansreden van dit blogje. Klik die linkjes maar eens aan en een wondere wereld zal jullie worden openbaard! De echte Kitokojungle...
Over kopvoddentax, staatsveiligheid en privacy en staatsgevaarlijke imams
Het is net of de huidige crisis zich beperkt tot het dragen van
hoofddoekjes. Een zeer opmerkelijke bijdrage in dit ganse debat komt er
nu ook van, wie anders dan, Geert Wilders. Dat de man een echte
ollander is (met onze excuses aan de ollandse vrienden) zal blijken uit
zijn zeer interessante en vooral lucratieve inbreng in dit debat. Je
gelloft nauwelijks je ogen als je dit leest:"de kopvoddentax"
PVV-leider Geert Wilders heeft woensdag tijdens de Algemene
Beschouwingen de invoering van een 'hoofddoekjesbelasting' bepleit.
In
het debat over de rijksbegroting voor 2010 stelde hij voor om zo'n
belasting à 1000 euro per jaar in te voeren. Wie een hoofddoekje wil
dragen, moet eerst een vergunning vragen, aldus Wilders.
De
PVV-leider noemde zijn belasting een 'kopvoddentax'. Als die wordt
ingevoerd, gaan we eindelijk wat terugverdienen aan de islam, zei
Wilders. Volgens hem vervuilen de moskeeën, de hoofddoekjes, de mannen
met baarden en lange jurken het beeld in de Nederlandse straten.
De
PVV gaat zelf onderzoek doen naar de kosten van immigratie. De partij
roept burgers op via de website watkostdemassaimmigratie.nl ideeën aan
te reiken over welke kosten allemaal meegeteld moeten worden. De partij
vroeg eerder het kabinet om de cijfers, maar minister Eberhard van der
Laan (Integratie) gaf aan dat er geen boekhouding is van verschillende
groepen in de samenleving.
Groen!
is verbolgen over de heksenkjacht op de Antwerpse imam Nordin Taouil.
Het is nooit vertoond dat het hoofd van de staatsveiligheid in TerZake
iemand met naam en toenaam in opspraak brengt, aldus Johan Malcorps
van Groen! Ook het feit dat de vrouw van Taouil hierdoor haar erkenning
door Kind en Gezin als onthaalmoeder kwijtspeelde, kan niet door de
beugel.
Mag de staatsveiligheid zomaar uitspraken doen over iemand in de pers?
Johan Malcorps: Nee, de inlichtingendiensten hebben de taak om een
aantal dingen uit te pluizen en die informatie over te maken aan de
minister van Justitie. Die moet daar dan de gepaste politieke
conclusies uit trekken. Maar het is nooit vertoond dat het hoofd van de
staatsveiligheid in TerZake iemand met naam en toenaam in opspraak
brengt! Dit is toch wel een serieuze flater. Stel je voor dat ze straks
over Jan en alleman een boekje open doen... Hierover moet tekst en
uitleg gevraagd worden.
Waarom gebeurt dit?
Dit past natuurlijk in een stramien van sfeerschepping tegen Nordin
Taouil. Om hem in de extremistische hoek te duwen. Ze proberen Taouil
in een slecht daglicht te stellen om de discussie over de hoofddoeken
niet te moeten voeren. Als bepaalde politici dit goedkeuren en dekken,
dan zijn ze echt totaal verkeerd bezig. Ze creeëren een ongezond opbod,
dat de zaak nodeloos polariseert, terwijl in feite in alle sereniteit
over hoofdoeken moet kunnen gepraat worden en een oplossing gezocht
moet worden."
"Voor alle duidelijkheid: als Groen! distantieëren we ons van een
aantal van zijn uitspraken in het hoofddoekendebat. Maar dat is niet
het punt: je kan het oneens zijn met wat iemand verkondigt, maar je
moet wel opkomen voor zijn burgerlijke rechten. Die zijn nu twee keer
geschonden. Enerzijds doordat die man in TerZake publiekelijk te kijk
is gezet, en anderzijds doordat Kind en Gezin aan de vrouw van die man
het recht ontzegt om nog onthaalmoeder te zijn. Ik viel van mijn stoel
toen ik dit vanmorgen las. Dit kan toch niet? Die vrouw heeft hier niks
mee te maken.
Hoe komt Kind en Gezin hierbij?
Kind en Gezin moet misschien de flater van vorige week met de
nazi-onthaalmoeder rechtzetten, maar dat ze dat op deze manier doen is
onbegrijpelijk. Het is eigenlijk een nog veel grotere flater. We zullen
daarover vragen stellen aan de bevoegde minister in de Vlaamse
regering. Hoe kan dit? Als je op dit pad verder gaat moet je alle
onthaalmoeders beginnen screenen...
Dit zijn de naweeën van 9/11 die met enige vertraging nu ook bij
ons tot allerlei verregaande toestanden beginnen leiden. Zogezegd in
naam van de strijd tegen extremistische ideeën zijn we eigenlijk bezig
om onze eigen liberale en burgelijke vrijheden op de helling te zetten.
Dus toch enige kritiek op de TV-show...Voor ons gaat het niet
enkel om een sfeerschepping tegen Taouil maar tegen iedereen die
protesteert tegen het hoofddoekverbod. Maar wat zegt onze minister van
justitie want die moet daar toch een mening over hebben. Inderdaad dus
en wat lezen we?
"Het gaat om informatie die sinds 2005 algemeen bekend is en waarover
de betrokkene zelf verklaringen in de media heeft afgelegd", zegt De
Clerck. Volgens hem is de informatie van de Staatsveiligheid dat Taouil
er extremistische ideeën op nahoudt, "nog altijd actueel" en was het
"nuttig" voor het algemeen debat over de hoofddoeken dat de baas van de
inlichtingendienst deze informatie in herinnering bracht. De minister
erkent dat het hoogst ongewoon is dat de administrateur-generaal van de
Staatsveiligheid zo openhartig is in een concreet dossier, maar de wet
geeft Winants de mogelijkheid om niet geclassificeerde informatie vrij
te geven. Winants zei dinsdag in Terzake dat Taouil "dient beschouwd te
worden als iemand die eigenlijk een extremistische moslim is van
salafistisch-wahabitische strekking en die actief militeert in
salafistische kringen". (TIP)
Voilà,
de informatie is niet geclassificeerd, is algemeen bekend en nog steeds
actueel en dan laat de wet toe deze informatie vrij te geven. Wij zijn geen juristen maar volgens onze bescheiden mening klopt hier iets niet.
wij
vonden een hoogst interessant document over de fameuse wet op de
staatsveiligheid die werd ingevoerd op 30 november 1998 na 167 jaar
vaagheid en onzekerheid rond de werking van deze dienst. Het document
leest op bepaalde momenten als een spionageroman à la Carré maar we
hebben in vetjes een aantal passages verduidelijkt:
jura falconis, jg 36, 1999-2000, nr 3, p. 325-370
De wet van 30 november 1998. houdende de regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst
Filip Vanneste
Onder wetenschappelijke begeleiding van Prof. Dr. C. Fijnaut
" Men heeft zoveel verteld over de geheime diensten.
Men heeft ze bewonderd, men vreest ze;
zij worden ook soms het voorwerp van kluchten."
(L. Caeymaex, voormalig administrateur-directeur- generaal van de Openbare Veiligheid)
Inleiding
"Wij hebben daarop 167 jaar gewacht", zo sprak de
verslaggever voor de verenigde kamercommissies voor justitie en landsverdediging, de heer
Delathouwer.(1)
Hiermee is meteen het belang en de verdienste van de nieuwe wet van 30 november 1998
houdende regeling van de inlichtingen-en veiligheidsdienst (hierna de Wet genoemd)(2) kernachtig verwoord. Eindelijk heeft
de wetgever een wettelijke basis gegeven aan het optreden van de Veiligheid van de Staat
en de Algemene Dienst inlichting en veiligheid van de Krijgsmacht, onze twee
veiligheids-en inlichtingendiensten .(3)
Zoals we zullen zien, verliep de weg naar de uiteindelijke wettekst niet zonder
hindernissen. Het waren vooral de zoektocht naar een juiste omschrijving van de opdrachten
van de diensten en de regeling betreffende de verzameling en de mededeling van gegevens
die voor lange discussies zorgden.
In het parlement waren de meningen over de nieuwe wet verdeeld. Hoewel iedere politieke
partij de noodzaak van een wettelijke regeling erkende, kwamen de meer euforische klanken
bij uitstek vanuit de zitjes van de regeringspartijen. De minister van Landsverdediging
sprak zelfs over "de sluitsteen of beter nog, de hoeksteen van ons
inlichtingenbeleid".(4)
Vanuit de oppositie klonk - enigszins in de lijn van de verwachtingen - een heel ander
geluid: "Dit ontwerp kan, mijns inziens, het best worden vergeleken met een
dodenhuisje. Het is goed dat het bestaat, veel vreugde beleef je er echter niet
aan.". (5) Een ander lid van de
oppositie meende zelfs dat zijn partij rechtstreeks geviseerd wordt door de wet: "
Wanneer ik de opdracht van de Veiligheid van de Staat lees, dan worden al degenen die
ernaar streven deze Staat op te heffen of te doen verdwijnen, een eigen Vlaamse
onafhankelijke staat of een republiek nastreven of vragen hebben bij de bijzonder
ondemocratische instelling als het koningshuis, de belangrijkste doelgroep van die geheime
dienst ( ) Het regime schopt wild om zich heen. Alle middelen zijn goed om het
Vlaams-nationalisme te bestrijden.".(6)
Een objectieve analyse van de nieuwe wet is dan ook geen overbodige luxe teneinde de
verschillende standpunten met kennis van zaken te beoordelen op hun juistheid, alsook om
een correct beeld te krijgen van de opdrachten van onze inlichtingen- en
veiligheidsdiensten en de wijze van uitvoering ervan. Dit werkje wil hiertoe een bijdrage
leveren.
Vooreerst gaan we na wat het toepassingsgebied is van de nieuwe wet en wordt kort
ingegaan op de geschiedenis en de structuur van de twee veiligheids- en
inlichtingendiensten. Ook andere voor de besproken materie relevante diensten, komen aan
bod.
Vervolgens wordt onderzocht hoe het gezag over en het toezicht op de veiligheids- en
inlichtingendiensten is geregeld.
Wat de taakuitoefening betreft, bekijken we welke de opdrachten zijn van de
veiligheids- en inlichtingendiensten en op welke wijze ze worden uitgeoefend.
Tot slot wordt de geheimhoudingsplicht toegelicht.
1. Toepassingsgebied van de wet
1.1 Algemeen
De nieuwe wet bepaalt dat er in België twee inlichtingen-en
veiligheidsdiensten zijn (7). Enerzijds is er de
Veiligheid van de Staat of Staatsveiligheid, die de burgerlijke inlichtingen-en
veiligheidsdienst is en anderzijds is er de militaire tegenhanger, de Algemene Dienst
inlichting en veiligheid van de Krijgsmacht, afgekort ADIV.(8)
Het is op deze twee diensten dat de nieuwe wet van toepassing is.
Nochtans zijn de Veiligheid van de Staat en de ADIV niet de enige diensten die
inlichtingenwerk verrichten.
1) Ook de politiediensten, en meer in het bijzonder de rijkswacht,
zijn op dit terrein actief. De vraag rees dan ook of het toepassingsgebied van de wet niet
diende te worden uitgebreid tot de politiediensten in hun activiteiten die erin bestaan
inlichtingen inzake veiligheid te verzamelen, te analyseren en te benutten. In die zin
werden tevens amendementen ingediend.(9)
Twee argumenten dienden daarbij ter ondersteuning van het pleidooi om ook de
politiediensten binnen het toepassingsgebied van de Wet te brengen.
Vooreerst laat de Wet op het politieambt(10)
toe dat politiediensten, binnen bepaalde grenzen, inlichtingen inzamelen. Art. 39 van deze
wet luidt immers:
"Bij het vervullen van de opdrachten die hun toevertrouwd zijn, kunnen de
politiediensten inlichtingen inwinnen, gegevens van persoonlijke aard verwerken en een
documentatie bijhouden, meer bepaald met betrekking tot de gebeurtenissen, de groeperingen
en de personen die een concreet belang vertonen voor de uitoefening van hun opdrachten van
bestuurlijke en gerechtelijke politie."
Ter illustratie kan daarbij verwezen worden naar een aantal vrij spectaculaire
gebeurtenissen(11) zoals de
fichering van zigeunerkinderen op basis van een circulaire van de hoofddirectie van de
operaties van de Generale Staf van de rijkswacht en de operatie Rebel, die erin bestond
duizenden Belgen van Turkse origine en Turken te ficheren. Ook kunnen we denken aan de
fichering van vakbondsmensen in Vilvoorde, waar evenwel deze bestanden na een berisping
vanwege de Generale Staf van de rijkswacht, werden vernietigd.
Bovendien maakt de commandant van de rijkswacht deel uit van het College voor
Inlichting en Veiligheid (12).
Waarom de rijkswacht zitting laten hebben in een orgaan van het inlichtingenbeleid als
deze dienst niet valt onder de wet op de inlichtingendiensten?
Het Comité I stelde dan ook reeds in 1995 dat de nieuwe wet niet alleen betrekking
mocht hebben op de Staatsveiligheid en de ADIV, maar ook op alle andere diensten (politie,
rijkswacht, ) die door de wet belast zijn met de verzameling, analyse en exploitatie
van veiligheidsinlichtingen.(13)
Het Comité I stelde voor volgende lid toe te voegen, teneinde het toepassingsgebied van
de wet uit te breiden: "Geen andere dienst mag inlichtings- en veiligheidsopdrachten
uitoeren dan krachtens een wet".(14)
Hieraan werd echter geen gevolg gegeven.
De minister van Binnenlandse Zaken verzette er zich echter tegen dat de rijkswacht in
de wet zou worden opgenomen.(15)
Volgens hem zouden juist hierdoor de bevoegdheden van de rijkswacht op het vlak van het
inwinnen van inlichtingen aanzienlijk worden uitgebreid.
Er kunnen inderdaad een aantal verschillen worden vastgesteld tussen het verzamelen van
inlichtingen door de rijkswacht en door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten.
Zo zijn de taken van gegevensverzameling van de rijkswacht beperkt tot wat strikt
noodzakelijk is voor de handhaving van de openbare orde en hebben zij betrekking op de
concrete werkelijkheid. De taken van de veiligheids- en inlichtingendiensten daarentegen
betreffen wat mogelijk en waarschijnlijk is. In de omzendbrief over de Wet van 5 augustus
1992 op het Politieambt(16) wordt
gesteld dat " het verzamelen en het verwerken van die gegevens zich beperken tot
hetgeen noodzakelijk is voor het voorkomen van concrete bedreigingen en het beteugelen van
de misdrijven." Dit contrasteert met het inlichtingenwerk waarvoor de factor tijd
niet van onmiddellijk belang is en waar wordt gewerkt met een lange-termijnvisie.
Tevens is er een onderscheid qua finaliteit: de doelstelling voor de politiediensten is
de bescherming van burgers en goederen, terwijl dit voor de inlichtingendiensten de
bescherming van de natie is.(17)
2) Ook andere diensten die specifiek tot taak hebben inlichtingen te
verzamelen, vallen buiten het toepassingsgebied van de wet.
Zo is de Antiterroristische Gemengde Groep (AGG) belast met het verzamelen,
het analyseren en het evalueren van de inlichtingen die noodzakelijk zijn voor het
nemen van maatregelen van bestuurlijke politie en van gerechtelijke politie ten aanzien
van daden van terrorisme tegen België of tegen de Belgische burgers of belangen in het
buitenland.(18) Tevens dient de AGG
de ADIV bij te staan in haar inlichtingsopdracht betreffende daden van terrorisme.(19) Nochtans wordt van de AGG geen
melding gemaakt in de Wet.
3) Ook binnen het leger zijn naast de ADIV diensten actief op het
terrein van de inlichtingen. Ook deze diensten ontsnappen volledig aan het
toepassingsgebied van de Wet. Zo wordt elke militaire eenheid vanaf het niveau
"bataljon" in vier afdelingen onderverdeeld: administratie (I), inlichtingen
(II), operaties (III) en logistiek (IV). De meeste eenheden zijn evenwel te klein waardoor
ze niet beschikken over een afdeling II. Die rol wordt dan overgenomen door de ADIV in
zijn hoedanigheid van intermachtendienst. Nochtans hebben bepaalde eenheden, zoals de 15°
Wing en de brigade paracommando, wel een eigen afdeling II ontwikkeld. Die diensten zijn
weliswaar voornamelijk gericht op tactische inlichtingen en informatie die de eigen
eenheid aanbelangt, maar een verzwakking van de ADIV zou kunnen leiden tot een versterking
van deze diensten. Deze diensten blijven echter buiten toepassing van de Wet. Evenmin is
hun terbeschikkingstelling van de ADIV voorzien.
Maar de twee "grote" diensten, de Veiligheid van de Staat en de ADIV, hebben
nu een wettelijk kader gekregen. Over de wenselijkheid van een wettelijke regeling
bestond, zoals gezegd, geen discussie. De heer Canon drukte het als volgt uit:
"Ce projet de loi répond à une nécessité absolue, dans le sens que les
services de renseignement et de sécurité se voient, pour la première fois de leur
histoire, dotés d'un cadre légal". (20)
Het is inderdaad zo dat de inlichtingen- en veiligheidsdiensten sinds de Belgische
onafhankelijkheid verstoken zijn gebleven van een wettelijke houvast. De hiernavolgende
beknopte historiek toont aan dat dit geenszins bevorderlijk was voor de goede werking van
de diensten en evenmin voor hun imago naar de buitenwereld toe.
Bij decreet van 15 oktober 1830 van het Voorlopig Bewind(22) werden vijf functies van administrateur-generaal
in het leven geroepen, waaronder deze van administrateur-generaal van de Openbare
Veiligheid. De volgende dag werd Plaisant als eerste benoemd in deze functie(23), waarbij aan zijn departement
hetvolgende werd toebedeeld: "La sûreté intérieure, maisons de dépôt et de
bienfaisance, les passe-ports, les messageries et autres moyens de transports, sauf les
postes aux lettres. Les théâtres et autres établissements publics, consacrés à des
représentations dramatiques et musicales; la surveillance des usines en ce qui concerne
les dangers qu'elles peuvent offrir."
De voornaamste taak van de Openbare Veiligheid in het jonge België was evenwel de
controle op de vreemdelingen(24),
waarbij de administrateur-generaal verregaande bevoegdheden had. Zo kon hij illegale
vreemdelingen zonder enige procedure laten aanhouden en uit het land verwijderen.(25)
Vanaf circa 1840 spitste de aandacht van de Openbare Veiligheid zich toe op het
opkomend socialisme en anarchisme. In dit verband plaatste de affaire Pourbaix (1888) de
Openbare Veiligheid in een bijzonder slecht daglicht. Zij had namelijk een provocatie
georganiseerd om zo de revolutionaire socialistische beweging van Alfred Dufuisseaux, de
Republikeinse Socialistische Partij, in diskrediet te brengen. Verscheidene provocateurs,
die handelden voor rekening van de Openbare Veiligheid, infiltreerden in de partij en
deden arbeidersbetogingen ontaarden. De provocatie kwam echter aan het licht en het brein
achter het opzet, L. Pourbaix, werd veroordeeld.(26)
Tot aan de Eerste Wereldoorlog bleven ook de vreemdelingen prominent aanwezig op het
actieterrein van de Openbare Veiligheid, waarbij de dienst nog steeds discretionair en
zelfs willekeurig optrad (27).
Tijdens het interbellum toonde de Veiligheid bijzondere belangstelling voor
communistische bewegingen, separatisten en Vlaamsnationalisten. Wat betreft acties tegen
communisten ontstond er een internationaal samenwerkingsverband waarbij de kruistocht
tegen extreem links ertoe leidde dat de Openbare Veiligheid zelfs samenwerkte met de
Gestapo van Nazi-Duitsland.(28)
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd de Openbare Veiligheid van het
ministerie van Justitie overgebracht naar het ministerie van Landsverdediging.(29) De administrateur-generaal kreeg
verregaande bevoegdheden inzake coördinatie van de polititediensten en het speuren naar
bewijzen van bedreigingen van burgerlijke en militaire veiligheid. Nog datzelfde jaar werd
de Veiligheid van de Staat opnieuw overgebracht naar het ministerie van Justitie.
Gedurende de oorlogsjaren was de dienst gevestigd te Londen en was zij belast met het
verrichten van geheime acties en het leggen van contacten tussen de Belgische regering en
allerlei actie-en inlichtingengroepen in bezet België.(30)
Na de grote wereldbrand bleef de aandacht uitgaan naar communistische groeperingen,
zeker na het uitbreken van de koude oorlog. Maar ook de andere kant van het politieke
spectrum, uiterst rechts, werd in de gaten gehouden. Uit de collaboratie gegroeide
(Vlaamse) extreem-rechtse groeperingen vormden immers een mogelijke bedreiging voor de
eenheid van België.(31)
We merken op dat de Openbare Veiligheid in die periode nog steeds geen wettelijke basis
had en evenmin een volwaardig en specifiek statuut. Hierdoor was het allerminst evident
een goed beeld te krijgen van de activiteiten van de Veiligheid. Veel werd geregeld via
K.B.'s, al dan niet gepubliceerde M.B's en dienstnota's.
Pas in 1964 trad de toenmalige administrateur-directeur-generaal van de Openbare
Veiligheid, L. Caeymaex, uit de coulissen met een tekst over de "Machten, zendingen
en methoden van de Veiligheid van de Staat".(32)
Hij zag voor de Veiligheid een algemene en bijzondere zending weggelegd.
Wat betreft de algemene zending bleef de auteur wel bijzonder vaag: "De algemene
zending aan de Veiligheid van de Staat toegedeeld ligt in deze zin zwaar van woorden en
van betekenis; het is haast onmogelijk deze zending op klaardere wijze te definiëren
omdat in feite de concrete zendingen van de Veiligheid van de Staat veeltallig zijn, kies
en dikwijls door omstandigheden bepaald".(33)
Bedoeld wordt dat de Veiligheid van de Staat een instrument is van de staat om zo te waken
over het behoud van haar soevereiniteit, d.w.z. haar onafhankelijkheid, "hare
integriteit en de goede gang van haar instellingen, door het behoud van de orde en de
openbare vrede te verzekeren".(34)
Concreter is de opsomming van de bijzondere zendingen van Staatsveiligheid:
1) De strijd tegen de binnenlandse subversie: de taak van de Veiligheid van de Staat
bestaat in het inlichten van de openbare machten over al wat van belang kan zijn op het
gebied van de subversiviteit, groepsgewijze of individueel, actueel of potentieel,
Belgisch of vreemd, op politiek, sociaal, economisch, cultureel, administratief en
strafrechtelijk vlak.
2) De buitenlandse tegensubversie, d.w.z. contraspionage, tegensabotage en
tegeninmenging.
3) De bescherming van hoge personaliteiten bv. leden van de koninklijke familie(35), leden van de regering en hoge
diplomaten.
4) De vreemdelingenpolitie op politiek vlak.
Maar de nevel waarin de Veiligheid van de Staat gehuld was, trok niet weg. In de jaren
tachtig werd ons land geconfronteerd met enkele zware misdaadzaken, zoals de Bende van
Nijvel, de C.C.C., die ware schokgolven veroorzaakten bij de publieke opinie. Ook
deden geruchten de ronde over de dubieuze rol van de Staatsveiligheid in allerlei andere
affaires ( zoals de zaak Graindorge, baron de Bonvoisin, Westland New Post, Gladio ).(36)
De regering reageerde in 1990 op deze malaise met het Pinksterplan, waarin o.m. werd
voorzien in de indiening van een ontwerp van wet tot omschrijving van de opdrachten van de
Staatsveiligheid. De nieuwe wet is hiervan de concretisering.
De Staatsveiligheid bestaat uit operationele eenheden, de zogenaamde buitendiensten, en
studiediensten. Gemengde diensten "van algemeen belang" verzekeren de logistieke
ondersteuning van zowel de buitendiensten als de studiediensten.(38)
De studiediensten zijn hoofdzakelijk belast met de analyse van de inlichtingen vergaard
door de buitendiensten.
De buitendienst omvat zeven brigades, die zelf nog eens worden opgesplitst in secties.
De A1-brigade houdt extreem-links en extreem-rechts alsook subversieve groeperingen in
Vlaanderen in het oog. De Wet geeft voortaan aan wat onder extremisme dient te worden
verstaan: racistische, xenofobe, anarchistische, nationalistische, autoritaire of
totalitaire opvattingen of bedoelingen, ongeacht of ze van politieke, ideologische,
confessionele of filosofische aard zijn, die theoretisch of in de praktijk strijdig zijn
met de beginselen van de democratie of de mensenrechten, met de goede werking van de
democratische instellingen of andere grondslagen van de rechtsstaat.(39)
Deze brigade heeft afdelingen in Brugge, Gent, Antwerpen, Hasselt en Brussel.
Volledig in de logica van de federale staatsstructuur heeft de A1-brigade een Brussels
en een Waalse evenknie, de A2 en de A3-brigade. De A3-brigade (Wallonië) heeft afdelingen
in Bergen, Brussel, Charleroi en Luik.
De B1-brigade doet aan contraspionage inzake Europese landen die geen lid zijn van de
Europese Unie. Deze brigade werd opgesplitst in drie afdelingen waarvan de eerste instaat
voor de landen van de voormalige Sovjetunie, de tweede voor de zogenaamde bufferlanden
(Polen, ex-Joegoslavië, Roemenië, ) en de derde voor de overige Europese landen.
Het actieterrein van de B2-brigade is de rest van de wereld. Ook hier is een
opsplitsing in drie afdelingen gemaakt: de Arabische landen, Libië, het Verre Oosten en
Latijns-Amerika.
De brigade B6 werd opgesplitst in twee afdelingen, DI3 (schaduwing en bespieding) en DI
(bijstand aan de andere brigades op logistiek en technisch vlak).
De C1-brigade tenslotte waakt over de veiligheid van de eerste minister, de minister
van Justitie en buitenlandse prominenten.
Er weze wel opgemerkt dat ingevolge recente interne reorganisaties inmiddels
wijzigingen aan deze structuur kunnen zijn aangebracht.
1.3. De militaire inlichtingendiensten
1.3.1 Korte historiek
In 1915 werd een "Veiligheidsdienst van het leger" opgericht
en dit voor de ganse duur van de oorlog (40). In
1916 trad een militaire veiligheidsdienst in de plaats, die op haar beurt reeds in 1919
werd ontbonden. Het daaropvolgende jaar werd bij het ministerie van Landsverdediging een
dienst in het leven geroepen die belast werd met de taken van contraspionage in al haar
vormen en van toezicht op subversieve groepen binnen het leger.(41) In 1937 verwierf de Generale Staf van de
Krijgsmacht de bevoegdheid over deze dienst.(42)
Naar aanleiding van de Tweede Wereldoorlog werd de Staatsveiligheid overgeheveld naar
een "Directie Veiligheid van de Staat" opgericht in de schoot van het ministerie
van Landsverdediging. Vrijwel onmiddellijk werd deze dienst voor de ganse duur van de
oorlog ondergebracht bij het ministerie van Justitie, om in januari 1945 opnieuw te worden
ondergebracht bij het ministerie van Landsverdediging.(43)
In 1947 verwierf de Generale Staf de bevoegdheid over de militaire inlichtingen, de
militaire contraspionage en de verwerking van de rapporten van de militaire attachés en
de Belgische officieren in het buitenland.(44)
In 1963 verwierf de stafchef van het leger bij K.B.(45)
de verantwoordelijkheid voor de opsporing, de verwerking en de verspreiding van de
inlichtingen. Tevens stond hij in voor de toepassing van de maatregelen van militaire
veiligheid en contraspionage.(46)
In 1974 werden aan de chef van de ADIV bepaalde inlichtingen-en veiligheidstaken
toegewezen.(47)
Tot voor de nieuwe wet waren de opdrachten van de ADIV omschreven in het K.B. van 19
december 1989 houdende organisatie van de Generale Staf.(48)
Deze opdrachten waren: (49)
- het opzoeken, uitbaten en verspreiden van de inlichting;
- het nemen van alle maatregelen die noodzakelijk zijn voor de bescherming van het
geheim en het behoud van de militaire veiligheid, de cijfering inbegrepen, met het
opstellen, verspreiden en controleren van de richtlijnen terzake;
- het verzekeren van de betrekkingen met nationale, buitenlandse en intergeallieerde
inlichtings-en veiligheidsdiensten;
- waken over de naleving van internationale overeenkomsten door België afgesloten
inzake veiligheid;
- het opstellen, verspreiden en controleren van de voorschriften met betrekking tot het
archief en de geschiedkundige documentatie van de krijgsmacht en de rijkswacht.
De ADIV omvat 3 hoofddiensten (Inlichtingen, Veiligheid, Centrum voor historische
documentatie), elk op hun beurt onderverdeeld in secties.
De eerste hoofddienst is de dienst Inlichtingen en bestaat uit drie secties:
* Sectie "exploitatie van de inlichting".
In het raam van het inlichtingenbeleid, de belangenzones voor België en de door de
chef van de Generale Staf bepaalde prioriteiten, stelt deze sectie de "doelstellingen
van de inlichting" op, die de gebieden en prioriteiten bij het opsporen van
informatie beschrijven. De sectie "exploitatie" moet deze informatie bestuderen
en analyseren; vervolgens moet ze over de behandelde onderwerpen syntheses maken, die
worden overgemaakt aan de nationale overheden die bij het Belgisch defensiebeleid
betrokken zijn, alsook aan de grote militaire commando's, aan de NAVO, aan SHAPE en
eventueel aan sommige inlichtingendiensten van bevriende mogendheden, in zoverre de
nationale belangen dit niet beletten.
* Sectie "opsporen van de inlichting met menselijke middelen" (HUMINT).
Deze sectie spoort informatie op binnen de door de chef van de ADIV bepaalde limieten,
op basis van de elementen die voortvloeien uit de analyses van de sectie
"exploitatie". Deze opsporingen zijn gericht op het buitenland en exploiteren
zowel open als gesloten bronnen.
* Sectie "opsporen van de inlichting" (COMINT).
Deze sectie is belast met het opsporen en analyseren van communicatie-inlichtingen en
is gericht op het militaire domein. Deze sectie werkte tot voor de nieuwe wet eigenlijk in
een juridisch vacuüm, vermits er geen wettelijke regeling bestond voor het onderscheppen
van elektromagnetische golven. Thans is hieraan een mouw gepast. We komen hierop nog
terug.(51)
Een tweede dienst is de dienst "Veiligheid", die tot taak heeft alle
vertrouwelijke materies (installaties, documenten, uitrusting, personeel) te beschermen
tegen elke bedreiging die in België kan opduiken of die tegen Belgische eenheden in het
buitenland kan worden gericht.
Deze dienst is samengesteld uit volgende secties: militaire veiligheid en industrie
(SGR/SMI), habilitatie en documentatie (SGR/HD), het detachement rijkswacht,
contra-inmenging, technische sectie.
De dienst "Centrum voor historische documentatie" beheert het historisch
archief van de krijgsmacht. Onder bepaalde voorwaarden kan dit ook door particulieren
worden geraadpleegd.
Tenslotte staat de afdeling "Beheer" in voor het personeelsbeleid, begroting,
logistiek en verbindingen.
2. Organen van het inlichtingenbeleid
Van meet af aan werd duidelijk gesteld dat het niet aan de
inlichtingen-en veiligheidsdiensten zelf toekomt om de prioriteiten inzake het te volgen
beleid op het vlak van inlichtingen en veiligheid te bepalen en de behoeften terzake vast
te stellen. Dit werd een taak van de Regering.(52) Hierop werden twee
organen in het leven geroepen die zouden instaan voor de uitstippeling van het
inlichtingen- en veiligheidsbeleid en voor de concretisering ervan. De eerste taak werd
toegewezen aan het "Ministerieel Comité voor inlichting en veiligheid", terwijl
het "College voor inlichting en veiligheid" belast werd met de tweede opdracht.
2.1. Het Ministerieel Comité voor inlichting en veiligheid
In het voorontwerp van de Wet werd voorzien in de oprichting van dit
ministerieel comité,(53) doch dit stuitte op een
afwijzing van de Raad van State, vermits de organisatie van de diensten een prerogatief is
van de uitvoerende macht.(54) Het
wetsontwerp werd dan ook in die zin aangepast en de oprichting van het Ministerieel
comité gebeurde bij K.B.,(55)
waarin zijn taak als volgt wordt omschreven:(56)
" Het Comité stelt de algemene politiek inzake inlichting vast, bepaalt de
prioriteiten van de Veiligheid van de Staat en van de Algemene Dienst inlichting en
veiligheid van de Krijgsmacht, en coördineert hun activiteiten.
Het Comité bepaalt bovendien de politiek inzake de bescherming van gevoelige
informatie."
Het Ministerieel Comité is dus belast met het vastleggen van het inlichtingenbeleid,
hierbij rekening houdend enerzijds met de behoefte aan inlichtingen en anderzijds met de
middelen die beschikbaar zijn om inlichtingen te verschaffen.(57)
Het is een politiek orgaan, voorgezeten door de eerste minister en voor het overige
samengesteld uit tenminste de ministers van Justitie, Landsverdediging, Binnenlandse Zaken
en Buitenlandse Zaken. Eventueel kunnen ook andere regeringsleden worden uitgenodigd. (58)
2.2. Het College voor Inlichting en Veiligheid
Ook hier voorzag het oorspronkelijk voorontwerp in de oprichting van
het College,(59) maar de Raad van State wees dit af
om dezelfde reden als aangehaald bij het Ministerieel Comité,(60) m.n. het feit dat het een bevoegdheid van de
Koning betrof: "Het staat bijgevolg aan de Koning, aan wie artikel 37 van de Grondwet
de federale uitvoerende macht opdraagt, om de administratieve diensten die daaronder
ressorteren op te richten, te behouden of af te schaffen en de uitoefening van het gezag
over die diensten te organiseren, wat betekent dat Hij tevens de ministeriële
bevoegdheden ten aanzien van die diensten kan verdelen, de nadere regels voor de eventuele
gezamenlijke uitoefening ervan kan bepalen en daartoe ministeriële comités of
administratieve coördinatie-organen kan oprichten".(61)
Er volgde dan ook een K.B.(62)
waarin het College belast werd met het toezicht op de gecoördineerde uitvoering van de
beslissingen van het Ministerieel comité voor inlichting en veiligheid (63).
Het College dient dus de door het Ministerieel Comité uitgestippelde koers te
operationaliseren, de door het Comité bepaalde opdrachten te verdelen en te coördineren
conform de respectievelijke bevoegdheden van de twee diensten. Op het niveau van het
College wordt de synthese gemaakt van de inlichtingen die werden ingewonnen door de
inlichtingen-en veiligheidsdiensten. Tevens dienst zij als schakel met de leden van het
Comité doordat de voorzitter op geregelde tijdstippen moet rapporteren betreffende de
activiteiten van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten of met betrekking tot huidige of
toekomstige bedreigingen.(64)
Dit College is een administratief college, samengesteld uit een afgevaardigde van de
eerste minister, de administrateur-generaal van de Veiligheid van de Staat, de chef van de
ADIV, de leidende ambtenaar van de Algemene Rijkspolitie, de leidende ambtenaar van de
Algemene Directie van de politiek van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de
commandant van de rijkswacht.(65)
De aanwezigheid van deze laatste leverde voor sommige parlementsleden enigszins een
probleem op. We zagen immers dat de rijkswacht niet onder toepassing van de wet valt.
Waarom deze organisatie dan wel opnemen in een administratief orgaan dat instaat voor de
operationalisering van het inlichtingen- en veiligheidsbeleid, zo vroeg men zich af.(66)
3. Het gezag over de inlichtingen- en veiligheidsdiensten
1) Het principe dat wordt gehuldigd is dat de
Veiligheid van de Staat voor de uitoefening van haar opdrachten onder het gezag staat van
de minister van Justitie.(67) Ook staat de minister
in voor de organisatie en het algemeen bestuur van de Staatsveiligheid, inzonderheid op
het vlak van de uitgaven, het beheer en de opleiding van het personeel, de inwendige orde,
de tucht, de wedden en vergoedingen, alsook de uitrusting.(68)
* Evenwel wordt aan de minister van Binnenlandse Zaken een
vorderingsrecht toegekend ten aanzien van de Veiligheid van de Staat. Hij kan de
Veiligheid vorderen "in verband met de uitvoering van de opdrachten bepaald bij
artikel 7 wanneer ze betrekking hebben op de handhaving van de openbare orde en op de
bescherming van personen".(69)
Men oordeelde dat de minister geconfronteerd kan worden met situaties waarbij het dringend
karakter meestal een zowel sneller als vlotter beroep op de inlichtingen- en
veiligheidsdiensten vergt.(70)
De vordering van de minister beoogt inlichtingen in te winnen en te preciseren
aangaande welbepaalde toekomstige gebeurtenissen, personen of groeperingen die de openbare
orde ernstig zouden kunnen verstoren of, desgevallend, de bescherming van welbepaalde
personen te verzekeren.
Bij de uitoefening van zijn vorderingsrecht, zal de minister van Binnenlandse Zaken het
voorwerp van de vordering moeten preciseren en kan hij aanbevelingen doen en precieze
aanwijzingen geven omtrent de in het werk te stellen middelen en aan te wenden
geldmiddelen.
Hoewel de Staatsveiligheid in principe de verplichting heeft de vordering uit te
voeren, kan het gebeuren dat het niet mogelijk is gevolg te geven aan die aanbevelingen en
aanwijzingen omdat hierdoor de uitvoering van opdrachten in het gedrang komt. In dat geval
dient de minister van Binnenlandse Zaken hierover te worden ingelicht.
Tegen de toekenning van dit vorderingsrecht werden ook bezwaren geuit. Sommigen zagen
immers het spookbeeld van een almachtig superministerie van Binnenlandse Zaken opdoemen: "Les
droits de réquisition du ministre de l'Intérieur (article 5) sont sans doute à replacer
dans le contexte actuel de manoeuvres menées dans une logique gouvernementale visant à
accroître les pouvoirs de ce ministre. Encore une fois, ce ne sont ni les raisons
historiques, ni les comparaisons, qui nous semblent suffisantes et permettent de ne
craindre la création d'un tout-puissant Ministère de l'Intérieur".(71)
Het Comité I uitte eveneens bedenkingen bij de toekenning van het vorderingsrecht aan
de minister van Binnenlandse Zaken.(72)
Dit toezichtsorgaan voorzag dat er een aantal problemen kunnen rijzen wanneer de minister
van Binnenlandse Zaken over de mogelijkheid beschikt om een dienst te vorderen die van het
ministerie van Justitie afhangt. Indien een soortgelijk prerogatief wordt toegekend aan
een minister die erom verzoekt, zal dit volgens het Comité I leiden tot conflicten en
wrijvingen met de inlichtingendiensten. Daarom zouden de aanbevelingen en vorderingen
moeten worden voorbehouden aan een coördinator en geheim moeten blijven voor het grote
publiek.
Bovendien wordt er een ongerechtvaardigd onderscheid geschapen tussen de minister van
Binnenlandse Zaken en collega van Buitenlandse Zaken, of een andere minister. De wet
voorziet immers dat de Veiligheid van de Staat ook moet toezien op de uitwendige
veiligheid van de staat en de internationale betrekkingen, alsmede op het wetenschappelijk
of economisch potentieel van het land.(73)
Aan de minister bevoegd voor deze aangelegenheden werd dit vorderingsrecht niet toegekend.
Het Comité I stelde voor om de volledige verantwoordelijkheid voor de organisatie van
de Veiligheid van de Staat bij de minister van Binnenlandse Zaken te leggen. Een aantal
argumenten ondersteunen deze visie.
Zo toont de geschiedenis van de inlichtingendiensten aan dat de Veiligheid van de Staat
regelmatig onder bevoegdheid van de minister van Binnenlandse Zaken werd gebracht.(74) Voorts krijgt men bij de lezing van
de wetsartikelen niet de indruk dat de activiteiten van de Staatsveiligheid hoofdzakelijk
de minister van Justitie aanbelangen. Tenslotte wordt in geen enkel ander land dat door
het Comité I is onderzocht, de verantwoordelijkheid bij de minister van Justitie gelegd.
* Naast het toegekende vorderingsrecht, heeft de minister van
Binnenlandse Zaken nog een voet in huis bij de Veiligheid van de Staat. Hij zal namelijk
betrokken worden bij de organisatie en het bestuur van de dienst wanneer die organisatie
en dat bestuur een rechtstreekse invloed hebben op de uitvoering van de opdrachten inzake
handhaving van de openbare orde en de bescherming van personen.(75) De minister zal dus kunnen tussenkomen in
administratieve akten betreffende de algemene werking van de dienst teneinde zich te
verzekeren van de doeltreffende uitvoering van zijn vorderingsrecht.
Tegen het advies van de Raad van State in, die ervan uitgaat dat artikel 37 van de
Grondwet aan de federale uitvoerende macht opdraagt om de administratieve diensten die
daaronder ressorteren, op te richten, te behouden of af te schaffen, en de uitoefening van
het gezag over die diensten te organiseren, wat inhoudt dat de federale uitvoerende macht
tevens de ministeriële bevoegdheden ten aanzien van die diensten kan verdelen, heeft de
regering besloten in de wet de verdeling van bevoegdheden tussen de minister van
Binnenlandse Zaken en de minister van Justitie te behouden.
* Voorts is een vorm van medebeheer in het leven geroepen waarbij al
naargelang het geval de medeondertekening (76)
dan wel het eensluidend advies(77)
van de minister van Binnenlandse Zaken vereist is.(78)
De minister van Binnenlandse Zaken wordt aldus betrokken bij de onderwerpen die hem
aanbelangen.
Bovendien kan hij ook nog verzoeken richten aan de minister van Justitie die hem moet
inlichten indien hij geen gevolg kan geven aan het verzoek.
Volgens de minister van Justitie is dit gezamenlijk beleid te verantwoorden op basis
van de opdrachten van de Veiligheid van de Staat.(79)
Zo valt de opdracht inzake de bescherming van personen onder de bevoegdheid van de
minister van Binnenlandse Zaken, vermits dit wordt gezien als een opdracht van
bestuurlijke politie. Daarom bepaalt de wet dat het eensluidend advies van de minister van
Binnenlandse Zaken vereist is voor elk ontwerp van besluit betreffende de
personeelsformatie van de veiligheid van de Staat belast met de opdrachten inzake
persoonsbescherming, elk ontwerp van besluit tot bepaling van de opleiding van het
personeel van de buitendiensten dat met de opdrachten inzake bescherming van personen
wordt belast en elk ontwerp van besluit tot bepaling van het aantal agenten van die
buitendiensten.
Tevens wint de Staatsveiligheid inlichtingen in die betrekking hebben op de veiligheid,
gezondheid en de openbare rust en waarvoor de minister van Binnenlandse Zaken rechtstreeks
bevoegd is. Terzake wordt hij dan ook bij het beleid betrokken door ofwel de
medeondertekening ofwel door diens eensluidend advies.
Dit alles mag echter niet uit het oog doen verliezen dat de minister van Justitie de
voornaamste actor is op regeringsniveau en de referentieoverheid is voor de Veiligheid van
de Staat. Het optreden van de minister van Binnenlandse Zaken kan alleen verantwoord
worden via de uitvoering van specifieke opdrachten die tot zijn bevoegdheid behoren.
Sommige parlementsleden meenden dat het venijn in de staart zat en wilden tevergeefs de
laatste paragraaf van artikel 6 laten wegvallen.(80)
Deze bepaling voorziet in de mogelijkheid om andere aangelegenheden waarvoor de
tussenkomst van de minister van Binnenlandse Zaken vereist is, toe te voegen. Zo zou de
Koning de bevoegdheid van de minister van Binnenlandse Zaken kunnen uitbreiden, hetgeen
tot misbruiken zou kunnen leiden.(81)
We kunnen dus vaststellen dat de minister van Binnenlandse Zaken via verscheidene
kanalen betrokken wordt bij de organisatie en ook de opdrachten van de Staatsveiligheid.
Of dit de vlotte werking van deze dienst niet zal bemoeilijken wanneer de verstandhouding
tussen de minister van Justitie en zijn collega van Binnenlandse Zaken niet optimaal is,
zal de toekomst moeten uitwijzen.
2) De regeling van het gezag over de ADIV is veel eenvoudiger
gehouden. De militaire inlichtingendienst staat onder het exclusief gezag van de minister
van Landsverdediging (82). Tevens
wordt hij belast met de organisatie en het algemeen bestuur van de ADIV (83). In tegenstelling tot de regeling van het gezag
over de Veiligheid van de Staat, is niet voorzien in enige vorm van tussenkomst door de
minister van Binnenlandse Zaken.
4. Toezicht op de veiligheidsdiensten- en inlichtingendiensten:
Het Comité I(84)
4.1. Algemeen
Het toezicht op de veiligheids-en inlichtingendiensten door een extern
orgaan, wordt niet in de nieuwe wet zelf geregeld, maar in de Wet 18 juli 1991 tot
regeling van het toezicht op politie-en inlichtingendiensten.(85)
De controle op de Veiligheid van de Staat en de ADIV gebeurt door het Vast Comité van
Toezicht op de inlichtingendiensten, afgekort het Comité I. Dit Comité I is echter niet
alleen bevoegd ten opzichte van de twee voormelde diensten, maar ook ten aanzien van elke
openbare dienst die speciaal wordt belast met de inzameling en verwerking, uitgevoerd met
het oog op de veiligheid, van gegevens over personen, groepen en gebeurtenissen.(86)
De taak van het Comité bestaat erin de activiteiten en werkwijzen van de
inlichtingendiensten, hun interne reglementen, richtlijnen(87)
en alle documenten die de handelwijze van de leden van de inlichtingendiensten regelen, te
onderzoeken.(88) Teneinde deze
opdrachten te kunnen uitvoeren, beschikt het Comité I over een Dienst Enquêtes.(89)
Het hoofd en de leden van de Dienst Enquêtes hebben de hoedanigheid van officier van
gerechtelijke politie, hulpofficier van de Procureur des Konings en van de krijgsauditeur.(90) Zij kunnen zich laten bijstaan door
de openbare macht(91), beschikken
over een zoekingsrecht(92) en
kunnen voorwerpen in beslag nemen.(93)
Zowel het Comité I als de Dienst Enquêtes zijn ertoe gerechtigd alle teksten die zij
noodzakelijk achten voor het vervullen van hun opdracht, te laten overleggen. De
inlichtingendiensten zijn er trouwens toe gehouden op eigen initiatief de interne
reglementen en richtlijnen, alsook alle documenten die de handelwijze van de leden van de
diensten regelen, over te zenden.
Het Comité I brengt verslag uit aan de Kamer en de Senaat door middel van een
jaarlijks activiteitenverslag.(94)
4.2. Het Comité I en de wet
Het Comité I was één van de vragende partijen voor een wet
betreffende de veiligheids- en inlichtingendiensten en dit omwille van de rechtszekerheid
voor de burgers, de efficiëntie van de inlichtingendiensten zelf en de mogelijkheid voor
het Comité I om ten volle haar controlerecht uit te oefenen.(95)
Ook de minister van Landsverdediging drukte de wens uit dat dank zij de nieuwe wet de
controle-opdracht van het Comité wordt vergemakkelijkt.(96)
Naar aanleiding van het wetsontwerp deed het Comité I een reeks aanbevelingen. Tevens
werd de voorzitster, mevrouw Paulus de Chatelet, gehoord.(97)
De bemerkingen en aanbevelingen van het Comité I zullen telkens ter sprake komen bij
de behandeling van het onderdeel waarop deze bemerkingen en aanbevelingen betrekking
hadden.
5. De opdrachten van de inlichtingen- en veiligheids-diensten
5.1. Opdrachten van de Veiligheid van de Staat
Aan de Staatsveiligheid zijn een viertal opdrachten toevertrouwd.(98) De wet hanteert daarbij een ruime formulering,
zodat aan de huidige en toekomstige behoeften van de staat terzake kan worden beantwoord.(99)
5.1.1 Het inwinnen van inlichtingen
De Veiligheid van de Staat staat in voor het inwinnen, analyseren en verwerken van
inlichtingen die betrekking hebben op elke activiteit die de inwendige veiligheid van de
staat en het voortbestaan van de democratische en grondwettelijke orde, de uitwendige
veiligheid van de staat en de internationale betrekkingen, het wetenschappelijk of
economisch potentieel, zoals gedefinieerd door het Ministerieel Comité, of elk ander
fundamenteel belang van het land, zoals gedefinieerd door de Koning op voorstel van het
Ministerieel Comité, bedreigt of zou kunnen bedreigen.
Om tegemoet te komen aan de kritiek van de Raad van State,(100) werd het voorontwerp aangepast en bevat de wet
thans een omschrijving van de gebruikte termen.(101)
De totstandkoming van de begrippenomschrijving liep niet van een leien dakje. Het
wetsontwerp van de regering bevatte een eerste aanzet(102)
en werd in de kamercommissies gevolgd door een reeks amendementen waarvan sommige vooral
nauwkeurigere bewoordingen of omschrijvingen beoogden,(103)
terwijl andere meer inhoudelijke wijzigingen tot stand wilden brengen, zoals een
uitbreiding van de opdracht van de Veiligheid van de Staat,(104) of de onmogelijkheid om bepaalde politieke
partijen als subversief te beschouwen.(105)
Ook in de Senaat volgde een stortvloed aan amendementen.(106)
Het Comité I was van oordeel dat het woord "inlichtingen" beter vervangen
werd door "informatie".(107)
Het gaat hier om meer dan woordenvitterij: het onderscheid tussen beide termen is van
praktisch belang. Een inlichting is informatie die verwerkt en geanalyseerd is. De
Staatsveiligheid wint dus veeleer informatie in die zij vervolgens natrekt en analyseert.(108) Ook een aantal parlementsleden
volgden deze redenering en dienden in die zin amendementen in.(109) Er volgde echter geen aanpassing.
Ook de administrateur-generaal van de Veiligheid van de Staat, de heer Van Lijsebeth,
had aanvankelijk bedenkingen bij de onduidelijke omschrijvingen, zoals die nog aanwezig
waren na de overzending aan de Senaat van de in de Kamer aangenomen tekst.(110)
Volgens de administrateur-generaal waren de te beschermen belangen wel duidelijk genoeg
bepaald, rekening houdend met de artikelen 22 van de Grondwet en 8 E.V.R.M. en met de
jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. De activiteiten die een
bedreiging vormen of kunnen vormen, bleven daarentegen veel te vaag.(111) Het hoofd van de Staatsveiligheid deed ook zelf
een voorstel tot betere formulering(112)
en kon zich eveneens in grote lijnen akkoord verklaren met de amendementen die waren
ingediend om de lacunes in de definities op te vullen.(113)
Uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en kreeg de Veiligheid van de Staat drie grote
domeinen voor inlichtingengaring toegewezen: activiteiten die (potentieel) bedreigend zijn
voor de inwendige veiligheid van de staat en de democratische en grondwettelijke orde,
voor de uitwendige veiligheid van de staat en de internationale betrekkingen en tenslotte
voor het wetenschappelijk of economisch potentieel van het land.
Wat onder (potentieel) bedreigende activiteiten dient te worden verstaan, wordt in de
wet zelf aangegeven.(114) Het gaat
om elke individuele of collectieve activiteit ontplooid in het land of vanuit het
buitenland die verband kan houden met spionage, inmenging, terrorisme, extremisme,
proliferatie, schadelijke sektarische organisaties, criminele organisaties, daarbij
inbegrepen de verspreiding van propaganda, de aanmoediging of de rechtstreekse of
onrechtstreekse steun, onder meer door het verstrekken van financiële, technische of
logistieke middelen, het verstrekken van inlichtingen over mogelijke doelwitten, de
ontwikkeling van structuren en van actiecapaciteit en de verwezenlijking van de
nagestreefde doeleinden. Voorts omschrijft de Wet voortaan wat onder de verschillende
begrippen uit deze definitie dient te worden verstaan.(115)
Hieruit kan worden opgemaakt dat de Staatsveiligheid zich interesseert voor spionage,
terrorisme, samenspanning, aanslagen, inmenging in beslissingsprocessen door
ongeoorloofde, bedrieglijke of clandestiene middelen alsook voor de activiteiten van
buitenlandse politieke bewegingen in België, voor de misdaden en wanbedrijven tegen de
veiligheid van de staat zoals omschreven in het strafwetboek(116) en de wet op de privémilities.(117)
* Het eerste grote actieterrein is dus de inwendige veiligheid van de
staat en het voortbestaan van de democratische en grondwettelijke orde. Hieronder dient te
worden verstaan de veiligheid van de instellingen van de staat en de vrijwaring van de
continuïteit van de regelmatige werking van de rechtsstaat, de democratische
instellingen, de elementaire beginselen die eigen zijn aan iedere rechtsstaat, alsook de
mensenrechten en de fundamentele vrijheden. Tevens omvat het de veiligheid en de fysieke
en morele vrijwaring van personen en de veiligheid en de vrijwaring van goederen.
* De uitwendige veiligheid van de staat en de internationale
betrekkingen omhelst de vrijwaring van de onschendbaarheid van het nationaal grondgebied,
van de soevereiniteit en de onafhankelijkheid van de staat, van de belangen van de landen
waarmee België gemeenschappelijke doeleinden nastreeft, alsook van de internationale en
andere betrekkingen die België met vreemde staten en internationale of supranationale
instellingen onderhoudt.
* Wat onder wetenschappelijk of economisch potentieel dient te worden
verstaan, wordt in de Wet niet duidelijk gemaakt.(118)
Het is m.i. dan ook niet ndenkbaar dat dit een soort van restcategorie wordt waarin al
hetgeen wordt ondergebracht dat niet thuishoort in één van voormelde domeinen, hoewel
ook die zeer ruim omschreven zijn. De heer Borginon maakte terzake volgende pertinente
opmerking: "Mijnheer de minister, de bevoegdheid van de Veiligheid van de Staat met
betrekking tot heel het economisch dossier bezorgt mij eveneens kopzorgen. Deze
bevoegdheid is immers de sleutel om àlles te bestuderen".(119)
5.1.2 De Veiligheidsonderzoeken
De tweede taak van de Staatsveiligheid is het uitvoeren van
Dossier smartmetering of de sluwe energiemeters deel 5
Ok beste lezertjes, alsof de ellende nog niet voldoende is, wat zijn de
andere gevaren die de argeloze verbruiker bedreigen? Om dit zo
duidelijk mogelijk te argumenteren gaan wij graag op uitstap naar het
verre Canada. Want daar in Ontario loopt er reeds een tijdje een
project met slimme meters en kunnen we al eens een kijkje nemen wat de
voor- en nadelen van die dingen zijn. zet jullie wollen mutsjes op en
volg ons dus even naar Ontario. We vonden namelijk een rapport van de
Canadese consumentenraad over het project : http://www.consumerscouncil.com/site/Consumers_Council_of_Canada_69/pdf/SM%20Report.pdf
Voor de liefhebbers van het genre is dit verplichte lectuur natuurlijk. Wat onthouden wij uit dit rapport?
Smartmetering heeft geen enkele zin zonder prijsdifferentiatie
De lage inkomens met laag verbruik hebben geen enkel voordeel bij smartmetering en de prijsdifferentiatie
als
de slimme meters gebruikt worden om energiebesparingen op te leveren
moet dit samen gaan met een informatiecampagne voor de gebruikers
Goed
we gaan even dieper in op al deze punten. We beginnen met de
prijsdifferentiatie en meer bepaald bij de factuur. Zoals iedereen wel
weet is onze gas-en elektriciteitsfactuur momenteel gebaseerd op een
voorschotregeling. Je betaalt op basis van een verbruiksprofiel een
maandelijks voorschot en jaarlijks ontvang je dan, na het inbrengen van
de reêle verbruiksgegevens, de eindafrekening. Naargelang je meer of
minder verbruikt krijg je dan terug of moet je bijbetalen. Wanneer de
prijs plots piekt, kan je soms voor onprettige verrassingen staan
zoals de meesten onder ons intussen wel weten. Het voordeel is echter
dat het totaal energiegebruik uitgesmeerd wordt over de volledige
periode. Zo betaal je meestal het zelfde bedrag gedurende één jaar.
Goed, bij smartmetering is er echter geen sprake meer van voorschotten
die elke maand een vast bedrag garanderen. Elke maand krijg je netjes
je reëel verbruik verrekend op je factuur. Raad maar eens hoe prettig
het zal zijn elke wintermaand te wachten op de zachte plof van je
Electrabel- of andere factuur in je brievenbusje....Gelukkig zal het in
de zomermaanden leuker zijn. Al eens gedacht hoe iemand met een karig
pensioentje of een vervangingsinkomen van rond de 700 zijn
energiefactuur in een strenge winter zal moeten betalen? Ha natuurlijk,
hij moet reserves aanleggen tijdens de zomer? Hallo, zijn wij naiëf? Wat
betreft nu de prijsdifferentiatie die gehanteerd wordt in de Canadese
projecten is het ons niet meteen duidelijk hoe de leveranciers dat bij
ons zullen toepassen. Wij kennen hier wel al een nacht- en dagtarief of
een piek- en daltarief zoals sommigen het noemen. Tijdens de weekends
zitten we met z'n allen in het daltarief tenminste als je een dubbele
teller hebt maar daarmee is hier de kous zo goed als af. Bovendien
stelden we vast dat de uitbreiding van het daltarief naar de weekend
enkel heeft geleid naar een duurder piektarief...We zijn dus benieuwd
wat dat zal worden met die slimme meters. Wij vrezen vooral dat de
verbruiker erg slim zal moeten zijn om dat allemaal netjes op te
volgen. Vandaar waarschijnlijk de noodzaak om de verbruikers op te
leiden en uitgebreid te informeren. We kunnen dit enkel volledig beamen. Wat
eveneens een reden tot enige ongerustheid is, voor ons als
socialisten, hé Bart, is de vaststelling dat de mensen die de ganse dag
thuiszitten, zoals ouderen, werklozen, zieken enz... in feite geen
voordeel hebben bij al deze verschillende prijzen. Zij verbruiken
meestal weinig en zij kunnen niet flexibel inspelen op de verschillende
tariefperiodes. Zij worden dus de dupe van deze zaak...Welwelwel. In feite hebben we d'r met z'n allen
belang bij om ingenieursstudies aan te vatten om onze energiefactuur te
drukken en verbruiken we best vrij veel zodat we flinke besparingen
kunnen doen. daar komt het grosso-modo op neer. Voor een stad als
Brussel met een werkloosheidsgraad van rond de 30% en veel oudere
mensen is dit niet bepaald een ideaal scenario...tenzij onze rooie
energiespecialisten dit anders zouden zien.
Wat betreft het
informeren van de verbruikers merken we overal de zelfde trend. Men
plaatst die dingen en daarmee uit. Geen uitleg, geen voorafgaand debat,
nada, nougabollen. We zagen dit fenomeen reeds bij onze noorderburen
en we zien dat in Canada en we zien dat in Frankrijk. er werd daar
echter wel een vraag gesteld in de senaat en het antwoord en de reactie
van de vraagsteller spreken boekdelen....
M. Michel Sergent.
- Le remplacement des 34 millions de compteurs électriques domestiques
à l'initiative d'ERDF, filiale du groupe EDF, est essentiel pour la
maîtrise de l'énergie. Les dernières directives européennes et lois
françaises relatives à l'énergie encouragent les gestionnaires des
réseaux de distribution de l'électricité, au premier chef ERDF, à
déployer une nouvelle génération de compteurs électriques, qui permette
la télé-relève et favorise aussi l'économie d'énergie. La directive du
5 avril 2006, relative à l'efficacité énergétique dispose : « ...Les
États membres veillent à ce que (...) les clients finaux dans (le
domaine) de l'électricité (...) reçoivent à un prix concurrentiel des
compteurs individuels qui mesurent avec précision leur consommation
effective ». La loi du 13 juillet 2005 dispose quant à elle que :
« ...Les gestionnaires des réseaux publics de transport et de
distribution d'électricité mettent en oeuvre des dispositifs (...)
incitant les utilisateurs des réseaux à limiter leur consommation... ».
Le renouvellement de 34 millions de compteurs en France représente un
investissement considérable, de l'ordre de 4 à 5 milliards d'euros et
la durée de vie de ces matériels se comptera en dizaines d'années. Il
est donc important de définir ce système avec lequel les consommateurs
français vont vivre de longues années. La commission de régulation de
l'énergie (CRE) anime sur ce thème depuis plusieurs mois des groupes de
travail avec toutes les parties concernées -sauf malheureusement le
concédant- en vue de préparer un tel projet, dit « projet AMM », mais
limite le projet à la mesure des consommations d'électricité et des
éléments de gestion de réseau. En réponse, ERDF a proposé un système de
grande qualité dont les performances sont volontairement contraintes
pour rentrer dans ce cadre. Au vu des projets menés ailleurs dans le
monde, le risque existe que la France passe à côté d'une occasion
historique de déployer un système de grande ampleur qui permette non
seulement de mesurer finement la consommation d'électricité mais qui
puisse être également le support du comptage d'autres fluides et
d'autres services énergétiques afin de maîtriser toutes les
consommations d'énergie et limiter les émissions de CO2. Ce déploiement
est l'occasion idéale de mettre en oeuvre les recommandations du
Grenelle de l'environnement sur les économies d'énergie.
Quelles mesures le ministre de l'écologie compte-t-il
prendre pour que nos concitoyens puissent tirer tout le bénéfice d'un
tel investissement en matière d'économie d'énergie et de développement
durable ?
M. Hubert Falco, secrétaire d'État chargé de l'aménagement du territoire.
- M. Borloo, en déplacement à la Réunion, m'a chargé de vous répondre.
La loi du 9 août 2004 relative au service public de
l'électricité et du gaz et aux entreprises électriques et gazières,
modifiée par la loi du 7 décembre 2006, répertorie les missions des
gestionnaires de réseaux publics de distributions, dont les coûts sont
couverts par les tarifs d'utilisation des réseaux. Parmi ces missions,
figurent les activités de comptage. C'est donc dans ce cadre législatif
très précis, que la commission de régulation de l'énergie a listé, dans
sa communication du 6 juin 2007, les fonctions que devront offrir les
systèmes de comptage évolué, afin que leurs coûts soient pris en charge
par les tarifs d'utilisation des réseaux. Ces compteurs évolués devront
permettre aux consommateurs de disposer d'une connaissance plus fine de
leurs habitudes de consommation, et aux fournisseurs de traiter les
comptages et de proposer des services complémentaires associés,
favorisant notamment la maîtrise de la demande en énergie. Cette
solution, impliquant à la fois les gestionnaires de réseaux de
distribution, les consommateurs et les fournisseurs, favorisera la
maîtrise de la demande, sans outrepasser les compétences des
gestionnaires de réseaux, et sans faire supporter à l'ensemble de la
collectivité les coûts afférents à des services optionnels et
concurrentiels.
Les fonctionnalités du pilote AutomatedMeter Management
pour les compteurs des particuliers, ont été discutées de façon
transparente dans le cadre du groupe de travail mis en place pour
l'occasion par la commission de régulation. Une concertation similaire
pour les professionnels sera lancée au deuxième semestre 2008, afin que
le compteur réponde également à leurs besoins.
Le projet AutomatedMeter Management
d'ERDF, encore au stade expérimental, vise à remplacer
300 000 compteurs d'ici 2011 sur les régions de Tours et Lyon. Le
retour d'expérience qui en sera fait permettra à la commission de
régulation de valider le système et d'autoriser son éventuelle
généralisation en 2011. D'ici là, bien sûr, la consultation se
poursuivra et les contributions de tous les acteurs du système
électrique seront étudiées avec attention.
M. Michel Sergent.
- Merci de cette réponse montrant que tout est mis en oeuvre pour que
cela se passe au mieux. Vous dites que toutes les parties prenantes
seront consultées. J'aimerais que les concédants et la fédération
nationale des collectivités concédantes et régies le soient aussi.
En outre, il faudrait clarifier le régime de propriété
ainsi que l'accès de l'autorité concédante aux données, les redevances
liées à l'utilisation de nos réseaux ou les données en accès direct
pour les clients finaux. Enfin, quels partenariats sont envisagés avec
Gaz de France et les compagnies d'eau ?
Le chantier a démarré à Tours et Lyon. Nous resterons
vigilants. Mieux vaut prévenir que guérir et je me félicite que le
Gouvernement prenne en compte les tenants et aboutissants.
Geslijm
en gelul dus. De goed-nieuwsshow in zijn ergste gedaante. enfin daar
stelt toch één volksvertegenwoordiger een vraag om zich daarna gelukkig
te prijzen met het antwoord. Hier in Vlaanderen want dit is een Vlaamse
bevoegdheid voor de parlementairen die dit nog niet zouden
weten...horen we zelfs geen vraag, horten we geen debat, wordt er zelfs
niet over nagedacht. Behalve dan in Wallonië maar dan is het in
communautaire termen, trouwens niet helemaal onterecht. In Wallonië
verdenkt men Eandis er namelijk van om cavalier-seul te willen spelen
en met hun project hun eigen standaard te willen opdringen aan gans
Vlaanderen maar ook aan Brussel en Wallonië. Daar zit wel wat in en zo
lezen we in het archief van Le Soir een interview met Luc Hujoul,
directeur van de Brusselse distrubutienetbeheerder Sibelga:
P.3
Les distributeurs dénergie planchent sur le remplacement des compteurs
actuels par des appareils permettant la facturation en temps réel.
La facture de gaz et
délectricité se présente aujourdhui sous forme de provisions,
acquittées mensuellement et calculées sur base de la consommation de
lannée précédente. Un mode de facturation lié à une contrainte
technique : afin de connaître les chiffres affichés sur les compteurs,
un employé doit se déplacer. Un relevé qui est annuel.
En 2012
débutera une révolution : les compteurs vont devenir « intelligents ».
Leur remplacement par des appareils électroniques permettra un échange
de données constant entre ledit compteur et le centre de contrôle.
Corollaire : les fournisseurs pourront établir une facture en temps
réel. Soit basée sur la consommation du mois écoulé. Les clients auront
une vision plus claire de lénergie quils utilisent, et pourront
éventuellement ajuster leur mode de consommation.
Le coût de ce
changement dont limplémentation nécessitera plusieurs années la
Belgique recense sept millions de compteurs est évalué à près de
trois milliards deuros. Un montant qui sera à charge des clients.
Aussi, le passage aux compteurs intelligents devrait-il générer un
surcoût annuel pour les ménages de 25 à 50 euros, selon des estimations
du distributeur bruxellois, Sibelga.
Facture de gaz sans provisions
Energie Les distributeurs étudient le placement de compteurs dits « intelligents »
Les
compteurs électriques et gaziers qui peuplent les sept millions de
foyers belges, sont muets et aveugles. Et leur ouïe nest guère
développée. LUnion européenne entend remédier à ces handicaps et
rendre ces compteurs capables de communiquer efficacement avec les
distributeurs dénergie. Objectif : équiper 80 % des ménages européens
de compteurs dits « intelligent » avant 2020. Une perspective à
laquelle se prépare la Belgique. En rangs dispersés : Bruxelles, la
Flandre et la Wallonie développent leurs propres programmes. Avec leurs
propres ambitions et leurs propres normes (lire ci-dessous).
Ces
compteurs « intelligents » permettront notamment une facturation
mensuelle en fonction de la consommation réelle. Soit la fin des
provisions déterminées en fonction de la consommation de lannée
précédente. Les ouvertures et fermetures se feront en temps réel lors
des déménagements. Reste le coût : près de 3 milliards. A charge des
clients. Les premiers placements de ces compteurs sont prévus en 2012.
« Le client paiera un surcoût de 25 à 50 euros par an »
ENTRETIEN
Luc
Hujoel napparaît que rarement. Dans quelques cénacles choisis,
modérément en public. Le directeur général de Sibelga, lintercommunale
de distribution de gaz et délectricité bruxelloise, préfère lombre.
Et les coulisses du pouvoir. Où il excelle. Le quinquagénaire, étiqueté
socialiste, est lun des « maîtres » de lénergie belge, partant, lun
des hommes clefs dans la plupart des négociations touchant le gaz ou
lélectricité en Belgique.
Quels sont les avantages du compteur dit « intelligent » ?
Cest un appareil électronique qui est programmable, qui peut être télérelevé, et téléopérable.
Cest-à-dire
Pour linstant, le compteur ne peut que recevoir des impulsions
électriques qui lui permettent par exemple de changer de tarifs. Cest
lexemple du bihoraire. Le compteur intelligent nous permettra douvrir
ou de fermer des compteurs à distance lors dun déménagement. Il
offrira aux fournisseurs la latitude de facturer mensuellement sur base
de la consommation réelle des clients. Mais les fonctions peuvent aller
beaucoup plus loin.
Exemple ?
On peut
imaginer de réduire, en accord avec le client, la puissance à une
période donnée. Par exemple en juin lorsque le conditionnement dair
est plus sollicité. Le client pourrait être rémunéré pour avoir accepté
cette réduction. Cest un peu comme le bihoraire mais cest beaucoup
plus sophistiqué et cela correspond davantage à la structure du marché
européen qui répond plus aux saisons quaux différences jour/nuit. La
tarification pourrait donc être plus complexe.
Quel est le coût de ces compteurs ?
Selon une étude néerlandaise, le placement de nouveaux compteurs gaz et
électricité coûterait 400 euros par ménage. En tenant compte du gain
pour le distributeur (plus de relevé à effectuer, etc.) que nous
évaluons à 10 euros par an, le client paiera un surcoût de 25 à 50
euros par an sur sa facture énergétique. Pour Bruxelles (plus dun
million de compteurs), le coût équivaut aux travaux de la nouvelle
ligne de métro nord-sud.
Quand ces premiers compteurs feront-ils leur apparition ?
Nous
avons constitué une équipe pour étudier le projet. Normalement, vers
2013, nous devrions procéder aux premiers remplacements. En Flandre,
Eandis (le principal distributeur, NDLR) prévoit de lancer des projets
pilotes dès 2012.
Des échéances lointaines
Il reste plusieurs problèmes à régler, principalement liés à la
transmission des données entre le compteur et le centre de contrôle. De
plus, la Commission européenne planche actuellement sur létablissement
de normes communes. Elles devraient être disponibles vers mi-2011. Une
fois que nous disposerons de ces normes, il faudra trouver les
producteurs de compteurs et les électriciens pour les placer. La
demande sera forte et cela va fortement ralentir les choses.
Aujourdhui, à Bruxelles, on remplace 30.000 compteurs par an. Or, là,
on parle de plus dun million de compteurs.
Des pays sont plus avancés que la Belgique
Oui,
lItalie est déjà totalement équipée mais le processus a commencé il y
a dix ans et ce sont des compteurs de première génération qui offrent
moins de fonctionnalités.
La Flandre parle de 2012, Sibelga de 2013. Pourquoi ?
Eandis
a reçu des subventions du gouvernement flamand pour développer une
technologie propre et avoir leurs propres normes. Nous pourrons
éventuellement les acheter mais reste à voir si Eandis veut les
partager.
Que ferez-vous ?
De grands
opérateurs électriques européens développent aussi leurs propres
programmes et leurs propres normes. Pour que leurs normes simposent,
ils les proposeront gratuitement aux plus petits distributeurs. Comme
nous
We
stellen hier dus vast dat de Vlaamse regering een budget heeft
vrijgemaakt om die dingen te installeren. Leuk, maar wij hadden als
Vlaamse burgers hierover graag wat meer informatie gekregen. Want rond
dit dossier hangt een zeer merkwaardige stilte. Die stilte doorbreken
zal niet makkelijk worden. Bovendien stellen we vast dat er weinig, om
niet te zeggen geen enkele volksvertegenwoordiger ook maar iets gesnapt
heeft van gans deze problematiek. Links en groen laat zich meeslepen in
een zogezegd vooruitgangsscenario dat ontzagelijke energiebesparingen
zal meebrengen zodat we onze kerncentrales kunnen dichtgooien zoals ze
in een onbewaakt moment hebben beloofd aan hun achterban. Dus alle
middelen zijn goed om daar maar in te blijven geloven. En of het nu gaat over Vlaamse rooie energiespecialisten of Waalse, ze zijn allemaal even
"specialist". Als afsluiter voor vandaag een tussenkomst van een Waalse
rooie energiespecialist die in zijn vraag duidelijk aangeeft dat hij
niet weet waar de mosterd moet gehaald worden en zelfs aandringt om die
dingen wat sneller in te voeren...waarvoor onze eeuwige dank...
Question orale du Député Edmund Stoffels à Monsieur André Antoine, Ministre du Logement,
des Transports et du Développement territorial sur « les compteurs intelligents »
Monsieur le Président, Monsieur le Ministre, chers Collègues, on parle de plus en plus d'économies d'énergie, mais souvent, les consommateurs n'ont aucune idée de ce que peut consommer un frigo, une machine à laver, etc. Quand va-t-on pouvoir leur permettre de comparer et de contrôler leur consommation électrique et chiffrer de manière exacte le coût d'une consommation, par exemple, d'un programme de machine à laver ou d'une heure de congélateur? C'est un défi, car la réponse à cette question déterminera si le consommateur pourra obtenir un vrai contrôle sur la consommation électrique et, de ce fait, réduire plus facilement sa facture énergétique. Selon certains, cela peut aller d'une diminution de 2 à 10% par année. Est-ce une utopie? Non car actuellement, deux sociétés fournisseurs d'énergie testent des appareils raccordés à leur centrale via le réseau Proximus. Et les résultats peuvent être consultés via Internet sur un site web sécurisé. Evidemment, une partie des coûts vont être transférés de la facture énergie vers la facture communication. Mais le principe est intelligent et ne manque pas d'intérêt, à condition qu'il soit suffisamment généralisé de façon à en faire profiter un maximum de consommateurs d'énergie. Le Ministre Magnette souhaiterait lancer cette opération à une échelle plus vaste, mais les compteurs sont dit-il de la compétence des Régions. En plus, les compteurs intelligents ont un coût de quelques dizaines d'euros. Il me semble donc utile de promouvoir la maîtrise de la consommation énergétique par le biais de ce système en aidant dans le cadre des aides à l'énergie la mise en place du compteur, voire à le rendre complètement gratuit pour les ménages à faible revenu. Monsieur le Ministre, serait-il envisageable de mettre en place ce système? Tout comme le souhaite votre collègue fédéral, aiderez-vous les consommateurs à s'équiper du compteur intelligent?
Kameraden, camarades c'est la lutte finale...en morgen zijn we d'r weer met nog meer leuks...
Het gebeurt dus dat een bepaald artikel of geschreven standpunt, zelfs
volgens onze uiterst strenge normen, perfect is geschreven. Niks aan
toe te voegen, niks aan af te dingen, ijzersterke logica, puike
argumentatie...perfect zoals een tja, wat eigenlijk? Perfect als een
regendruppel. Voilà. Nu nog hopen dat ze niet op een hete plaat terecht
komt... Bedankt Mevrouw Charkaoui.
Bij de zoveelste veenbrand in het
hoofddoekendebat blijkt weer eens hoe moeilijk het is om
representatieve woordvoerders te vinden van de moslimgemeenschap.
'De' allochtone gemeenschap heeft dringend 'een' woordvoerder nodig, stelde De Standaard
gisteren. Dit naar aanleiding van de oorverdovende stilte van de kant
van onder meer de Moslimexecutieve in het hoofddoekendebat.
Deze leemte werd de afgelopen maanden door diverse andere spelers
opgevuld. De meest prominente hiervan was ongetwijfeld de
gecontesteerde imam Nordine Taouil. De onduidelijkheid rond zijn rol is
symptomatisch voor de onoordeelkundigheid waarmee journalisten het
soortelijk gewicht van 'allochtone' woordvoerders inschatten.
Hoewel
we ons niet kunnen uitspreken over personen, kan je minstens zeggen dat
Vlaamse moslims op dit moment niet de vertegenwoordiging hebben die hen
toekomt. De Standaard vernoemt zelf het vermeende gebrek aan
achterban bij imam Taouil. Maar betekent dit niet net dat de pers zélf
boter op het hoofd heeft? Als er twijfels zijn over de
representativiteit van een woordvoerder, voer hem dan niet op, telkens
opnieuw.
Een gebrek aan andere relevante
woordvoerders is in deze zaak overigens geen geldig excuus. Naast de
lokale actiegroepen, bestaat bijvoorbeeld al geruime tijd BOEH!, Baas
Over Eigen Hoofd. Het platform vertegenwoordigt middenveldspelers in
het hoofddoekkendebat (voor en tegen), en staat zo voor een brede
representativiteit. Vrouwen met en zonder hoofddoek spelen er een
actieve rol. Ook het Minderhedenforum
heeft zich in het debat gemengd. Wij zijn inderdaad níet de
vertegenwoordiger van moslims in Vlaanderen. We staan voor een waaier
aan verenigingen van diverse religieuze en filosofische achtergronden,
waaronder islamitische. Dat belet niet dat we in dit debat iets te
vertellen hebben, vanuit een representatieve basis. Het oprukkend
hoofddoekenverbod is immers kentekenend voor de manier waarop
Vlaanderen (niet) met diversiteit en minderheden in het algemeen kan
omgaan.
De pers gaf BOEH!, het Minderhedenforum
en andere middenveldorganisaties weliswaar spreekgelegenheid, maar
meestal mocht imam Taouil breed en uitvoerig het hoge woord voeren.
Waarom? Passen organisaties met een brede en diverse basis misschien te
weinig in het beeld dat de pers heeft van 'dé moslimwoordvoerder'? En
past de imam, ondanks het feit dat hij geen erkende middenvelder is,
daar beter in? Feit is dat de focus die de media leggen op deze éne
stem - niet eens de meest representatieve - het beeld dat de (witte)
goegemeente heeft over 'de' moslim nog maar eens versterkt. Misschien
zou de pers dus beter moeten wikken en wegen wie aan bod komt.
Als
het over moslims in Vlaanderen gaat, raken journalisten helaas vaak in
de war. Een diversiteit aan stemmen en invalshoeken, wordt meteen als
probleem gezien. En dus zeggen ze dat de moslims niet weten wat ze
willen. Maar dat is niet eerlijk tegenover de moslimgemeenschap in
Vlaanderen, die net zo min homogeen is als eender welke andere groep.
Journalisten gaan dan voorbij aan het feit dat er over nagenoeg geen
enkel heikel thema een maatschappelijke consensus is. Ook de melkboeren
en hun organisaties zijn het niet allemaal eens over de legitimiteit
van de lopende acties. Ook de vakbonden zitten niet altijd op eenzelfde
lijn. Is dat niet eigen aan een rijk middenveld en een rijpe
democratie? Moslims tonen zich in de hoofddoekenkwestie dus net als
goede democraten door het debat ook intern te voeren. Als er geen enkel
meningsverschil zou bestaan binnen een zo brede en diverse groep, zou
men zich pas zorgen moeten gaan maken.
Belangrijk
daarbij is natuurlijk dat er kanalen bestaan om dit debat te voeren.
Die bestaan wel nog te weinig. In het verleden heeft men geprobeerd
tijdschriften voor en door etnische minderheden op te zetten, zelfs een
'allochtonenzender'. Zo hadden moslims intern het debat kunnen voeren
én delen met de hele samenleving. Niks segregatie, niks geheimdoenerij.
Geen islamistische agenda's of wat dan ook. Wie weet hoe anders en
rijker het debat nu zou geweest zijn, mochten deze ideeën ooit voorbij
het planningstadium zijn geraakt.
De belangrijkste
vaststelling is echter dat de pers haar huiswerk beter moet maken.
Inzetten op meer expertise en netwerken met en over etnisch-culturele
minderheden is cruciaal in dit zeer complexe thema. Maar de meeste
redacties behandelen diversiteit stiefmoederlijk. Verdieping in de
dossiers blijft oppervlakkig, de actoren leert men niet op voorhand
kennen. En als er dan crisis is, weten ze niet goed wie nu wie is en
waarvoor hij staat. Wil men weten wat leeft bij Mohamed-met-de-pet,
moet men dus meer met etnisch-culturele minderheden rond de dis zitten,
of het nu om georganiseerde woordvoerders gaat of pakweg
studentenverenigingen. Nu tijdens deze economische crisis
mediabedrijven de broeksriem (nog maar eens) aanhalen, ziet het er
helaas niet naar uit dat er binnenkort een renaissance aanbreekt van de
journalistieke kwaliteit. Een bezinning (in alle transparantie) over de
taak en rol van de journalistiek in de samenleving is echter
broodnodig. Want in het heetst van de strijd, met de deadline in zicht,
is het te laat om een slechte voorbereiding nog recht te trekken.
ANTWERPEN - 'Kind en Gezin' heeft de erkenning van de vrouw van de
Antwerpse imam Nordine Taouil (35) als onthaalmoeder ingetrokken.
Van onze redacteur
De
echtgenote van Nordine Taouil werkt al zes jaar in Hoboken als
onthaalmoeder bij een door Kind en Gezin erkende organisatie. Ze vangt
op dit moment vier kindjes op, allochtonen en autochtone Belgen.
Klachten over haar werk zijn er nooit geweest. Gisteren liet Kind en
Gezin weten dat de erkenning werd ingetrokken. 'We hebben inderdaad
besloten de samenwerking stop te zetten', zegt Leen Du Bois van Kind en
Gezin. 'We vonden dat er bij de onthaalmoeder in kwestie nog
onvoldoende garantie bestond voor de integriteit van de kinderen. Haar
echtgenoot wordt door de Staatsveiligheid in de pers een extremist
genoemd.'
De beslissing van Kind en Gezin komt er
na uitspraken van Alain Winants, de administrateur-generaal van de
Staatsveiligheid, maandagavond in het Canvas-programma Terzake. Daarin noemde hij Taouil een extremist.
Taouil
zelf reageerde gisteren verslagen. 'Ik word gecriminaliseerd en
gediaboliseerd zoals men dat indertijd met Dyab Abou Jahjah heeft
gedaan. Wat heeft mijn vrouw hiermee te maken? Zij heeft al haar liefde
aan die kinderen gegeven. Alle wapens zijn blijkbaar goed tegen mij.
Straks verlies ik mijn werk bij De Lijn. Ik krijg nu zelfs
dreigbrieven. En dat alleen omdat ik opkom voor die meisjes die een
hoofddoek willen dragen.'
Taouil ontkent dat hij een extremist is: 'Ik ben een gematigde moslim die altijd de dialoog zoekt.'
Volgens
Kind en Gezin bestaat er geen verband tussen de intrekking van de
erkenning van de vrouw van Taouil en de zaak van de nazi-onthaalmoeder
uit Hoboken. In die laatste zaak kreeg Kind en Gezin vorige week het
verwijt dat de organisatie te laat had gereageerd. 'Die twee dossiers
staan los van mekaar', zegt Du Bois.
Blz. 4 portret Nordine Taouil.
Wat
ons hier vooral stoort is niet de intrekking van de erkenning maar de
manier waarop dit gebeurt of niet gebeurt en niet alleen deze keer maar eveneens rond
de affaire met de zogenaamde "nazicreche".en nog een andere zaak waarover later meer...
Deze keer komt de
administrateur-generaal van de staatsveiligheid in eigen persoon
tijdens een TV-debat doodleuk verklaren dat Nordine een extremist is.
Sinds wanneer is het de taak van de administrateur-generaal om tijdens
een TV-programma zulke uitspraken te doen over een persoon? Zonder
hiervoor ook maar één concreet bewijs op de tafel te leggen trouwens
buiten een paar vage beschuldigingen. Wij hebben absoluut geen enkele
sympathie voor die imam of hij daarvoor een nar moet genoemd worden
zoals De Standaard in zijn portret meent te moeten doen, laten we even
buiten beschouwing. Wij houden niet van pastoors en imams die menen te
moeten praten in naam van god en gebod. Basta. Maar wij houden nog veel
minder van administrateur-generaals van de staatsveiligheid die op TV
privépersonen komen beschuldigen. Dat is er ver, erg ver, over en
begint fel te rieken naar totalitaire praktijken. Voor de meeste mensen
zal dan sowieso snel de link gelegd worden van de extremistische imam
naar de protesterende meisjes en naar iedereen die het hoofddoekverbod
zelfs maar durft te becritiseren. Dit kan in een democratie dus niet
maar in Belgistan dus wel! Welk verschil is er tussen een
administrateur-generaal van de staatsveiligheid die wat burgers met
naam en toenaam komt beschuldigen op TV en een warrige imam die meent
te moeten praten in naam van zijn god en zich daarvoor dan maar telkens
voor een camera meent te moeten zetten? Wij hadden ook al onze
bedenkingen over de praktijken rond het zogenaamde nazikoppel. Dat kind
en Gezin een erkenning kan intrekken na klacht en een grondige
inspectie, daar zal niemand over struikelen. Dat Kind en Gezin een
erkenning intrekt nadat een cameraploeg zonder toestemming beelden
maakt van een privéinterieur dat lijkt ons niet meteen te stroken met
de wet op de privacy. Vooral als nadien blijkt dat er wel degelijk een
brief was opgestuurd en er niks mee was gebeurd. http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF14092009_059&word=hitlerfoto
Kind en Gezin wist van Hitlerfoto
maandag 14 september 2009
Bron: belga
Auteur:
mcu
In de woonkamer hangt een portret van Hitler en een VMO-vlag.
VRT
HOBOKEN - Kind & Gezin heeft vorig jaar een
brief gekregen waarin melding werd gemaakt van een onthaalouder met een
foto van Hitler aan de muur. Dat heeft minister van Welzijn Jo
Vandeurzen (CD&V) in het Vlaams parlement gezegd. Omdat de brief
geen klacht was tegen de bewuste onthaalmoeder uit Hoboken, is Kind
& Gezin niet op de melding ingegaan.
Vorige
week, na de ophefmakende Ter Zake-reportage, zei Kind & Gezin dat
het eerdere klachten over de onthaalmoeder met nazisympathieën wel
degelijk heeft onderzocht en telkens inspecties heeft laten uitvoeren.
Die leverden echter onvoldoende elementen op om de erkenning in te
trekken, luidde het toen. Minister Vandeurzen zei dat Kind & Gezin
toen telkens volgens de procedure heeft gehandeld.
Maar vorig jaar kreeg Kind & Gezin een brief van een ouder die
klaagde over de intrekking van de erkenning van een minicrèche. De
ouder zei in de brief verbaasd te zijn over die intrekking, terwijl een
onthaalouder met een foto van Hitler aan de muur wel nog een attest had.
Kind & Gezin merkte op dat het niet kan ingaan op alle verwijzingen
die ouders maken naar andere opvangvoorzieningen en vraagt dat ouders
klacht indienen als ze iets willen melden en behandeld willen zien. Dat
kan zelfs anoniem.
Minister Vandeurzen heeft Kind & Gezin gevraagd in de toekomst meer
aandacht te geven aan burgers die zaken vermelden zonder klacht in te
dienen. De minister herhaalde ook dat Kind & Gezin aanvullende
regels zal uitvaardigen waardoor gedragingen, symbolen of uitingen die
blijk geven van discriminatie of racisme in de kinderopvang niet kunnen.
Vandeurzen benadrukte ook dat de inspectie in de kinderopvang heel
actief is. Vorig jaar vonden er 2.300 inspectiebezoeken plaats, waarvan
2.000 in de zelfstandige opvang. Een minderheid van het aantal
controles gebeurt na een klacht, al is dat aantal sinds 2005 wel
stijgende.
Kind
en gezin hanteert dus twee maten en gewichten. Blijkbaar is het
ophangen van een Hitlerfoto of -tekening geen bewijs van extremisme
maar is de uitspraak van een administrateur-generaal van de
staatsveiligheid op TV wel voldoende om in te grijpen... en wat
betreft de criteria waarop men een een erkenning kan
intrekken...hierover valt nog wel wat te praten als we dan moeten lezen: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/995915/2009/09/16/Kind-Gezin-opnieuw-in-opspraak.dhtml
Kind & Gezin opnieuw in opspraak
Amper een week na de rel rond de nazi-onthaalmoeder komt Kind &
Gezin opnieuw in opspraak. Aanleiding is de dood van baby Milan Fieer,
die in een Mechelse crèche stikte in zijn eigen braaksel. "Kind &
Gezin heeft die kribbe nog steeds niet gesloten", zeggen de ouders in
de kranten Het Laatste Nieuws, Gazet van Antwerpen en Het Belang van
Limburg.
Bekentenissen Milan
Fieer overleed op 23 oktober 2006 in crèche De Zeven Dwergen in
Mechelen. De wetsdokter oordeelde dat het om een verdacht overlijden
ging. In 2008 legde zowel de kinderverzorgster als de bazin van de
kribbe bekentenissen af, zeggen de ouders. De verzorgster zou
toegegeven hebben dat ze Milan vond in z'n eigen braaksel. Toch zou ze
niet ingegrepen hebben, uit angst voor haar job. De uitbaatster zou op
haar beurt dan weer toegegeven hebben dat ze - voor ze die dag de MUG
verwittigde - eerst vier kinderen naar haar moeder bracht, omdat er
toen vier kindjes te veel aanwezig waren.
De boze ouders kunnen
er niet bij dat de crèche nog steeds open is. "We wisten niets van die
bekentenissen, het parket heeft ons niet op de hoogte gebracht",
reageert Leen Du Bois van Kind & Gezin. "Bovendien kunnen we een
erkenning niet afnemen als het proces nog niet is gevoerd." Volgende
week vrijdag komt de zaak voor de rechtbank. (belga/tw)
Wij zullen nog even in vetjes zetten wat ons zo bijzonder ergert in de houding van Kind en Gezin :
Bovendien kunnen we een
erkenning niet afnemen als het proces nog niet is gevoerd.
Of wat men noemt met dubbele tong spreken. Waarom zou kind en Gezin
moeten wachten op de uitspraak van een rechtbank? Gewoon eens vragen
aan de administrateur-generaal van de staatsveiligheid om effe op TV
een beschuldigske te komen doen of stiekem een cameraploeg op te sturen
en een Hitlerfoto filmen?
Belgistan is dus wel heel duidelijk een apenland geworden, nietwaar waarde Ollanders? hebben jullie ook een administrateur-generaal van de staatsveiligheid die op TV wat namen van burgers komt citeren die als extremist bekend staan? Graag een reactie van boven de grote waters... Hier komt die brave man alleszins in aanmerking voor een televisiester
Dossier smartmetering of de sluwe energiemeters deel 4
Beste lezertjes, jullie hebben aandachtig de studie van de
universiteit van Tilburg gelezen. Tenminste dat hopen we toch. We
moeten vaststellen dat er een aantal argumenten die door de
enthousiaste aanhangers van die dingen worden aangehaald gewoon niet
opgaan en dus verkeerd worden voorgesteld. Zo bijvoorbeeld voor
diegenen die reeds zonnepanelen hebben geïnstalleerd en die verwachten
dat die meters dus zouden rekening houden met de aan het net geleverde
energie...niet dus... Ook voor België blijven er een aantal weinig
duidelijke argumenten overeind. Ook hier horen we aanhalen dat aldus
het piekverbruik kan worden afgetopt wat een gunstige invloed zou
kunnen hebben op de prijs (we spreken over elektriciteit natuurlijk) en
dat er belangrijke energiebesparingen kunnen worden gerealiseerd. Het
tweede argument over de besparingen wordt al door de studie in twijfel
getrokken en terecht. Maar ook het eerste argument van de afgetopte
piek. Even uitleggen waarover dat dit gaat voor de leken die we
allemaal zijn. Wel de vraag naar elektriciteit verloopt volgen een
bepaalde curve. Die curve vertoont jaar in jaar uit twee grote pieken.
De morgen en namiddagpiek. De ene begint te stijgen vanaf 4 uur in de
morgen wanneer de treinen en de industrie beginnen op te starten en
wordt iets later versterkt door het huishoudelijk verbruik van de
mensen die wakker worden en bijvoorbeeld hun koffiemachines
aanzetten... In de namiddag idem maar voornamelijk veroorzaakt door het
huishoudelijk verbruik en eveneens door de hogere frequentie van
openbaar vervoer (trein, tram). Het kan licht variëren naargelang de
seizoenen (licht aansteken en elektrische verwarming en/of airco) De
netregelaar (niet de producenten) moet er natuurlijk voor zorgen dat er
genoeg stroom voorhanden is en maakt dus afspraken met de producenten
om genoeg voorraad te hebben maar ook om voorzien te zijn op de
eventuele uitval van 1 of meerdere productieëenheden. De centrales die
aldus in reserve worden gehouden (en niet produceren) moeten worden
betaald door de netregelaar die dit natuurlijk moet doorrekenen in zijn
aandeel in de elektriciteitsprijs. Hier wil het nogal eens mis lopen in
Belgistan. Er zijn impmers niet gek veel producenten en wie levert er
dus de reserve? Iedereen zal wel begrijpen dat er een neiging zal
bestaan om de duren eenheden aan te bieden voor de reserve....e'n de
netbeheerder heeft niet zo gek veel keuze...resultaat: torenhoge
winsten voor de producent maar doorverrekend via de netbeheerder.
Iedereen gesnapt? Goed stel dat we die piek dus wat kunnen aftoppen wat
gebeurt er dan? Wij weten nog niet zo zeker wie hiermee voordeel zal
doen en we hadden hierover toch graag enig cijferwerk gezien alvorens
te beweren dat de kleine consument hier voordeel zal aan hebben.... Nu
we het toch hebben over het net. Wat met de netveiligheid? Blijkbaar
zijn die slimme meters die natuurlijk via een radio- of telefoonsignaal
of internet hun gegevens doorsturen niet helemaal veilig. We snuisteren
verder: http://webwereld.nl/nieuws/56541/elektriciteitsnet-te-hacken-via--slimme--meters.html
Elektriciteitsnet te hacken via 'slimme' meters
Gepubliceerd: Maandag 23 maart 2009 Auteur: Tonie van Ringelestijn
Elektriciteitsnetwerken
zijn plat te leggen via de draadloze, 'slimme' stroommeters die nu
massaal worden ingevoerd, ook in Nederland.
Met
vijfhonderd euro aan materiaal en voldoende kennis over de werking van
de slimme stroommeters kunnen hackers delen van elektriciteitsnetwerken
overnemen. Energiebedrijven installeren dergelijke stroommeters nu ook
in Nederland.
Smart grids
De netwerken zijn ook plat te leggen door een stroomstoring te veroorzaken, meldt beveiligingsbedrijf
IOACtive na een onderzoek. Het is mogelijk op afstand de
energievoorziening lam te leggen. Bovendien kunnen die opgewekte
stroomstoringen zich uitbreiden naar andere elektriciteitsnetwerken,
aldus IOActive.
Slimme elektriciteitsnetwerken, die in Amerika 'smart grids'
worden genoemd, hebben digitale energiemeters die hun meterstanden
doorgeven via mobiel internet. Door kwetsbaarheden in hard- en software
zijn de meters op afstand over te nemen. Sommige digitale
elektriciteitsmeters hebben ook een mogelijkheid ingebouwd om de
stroomlevering uit te schakelen.
Pwned
IOActive heeft verschillende stroommeters getest
die in de Verenigde Statem al in de praktijk worden gebruikt. De
onderzoekers hebben onder meer malware geschreven die zich snel kan
verspreiden onder de apparaten bij mensen thuis. De onderzoekers is het
ook gelukt de boodschap op de lcd-schermpjes van de meters te
veranderen in 'pwned', hackersjargon voor 'overgenomen'.
IOActive heeft het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse
Veiligheid (Homeland Security) op de hoogte gebracht van zijn
bevindingen. Het bedrijf maakt niet zijn hele onderzoek openbaar, omdat
dat een te groot gevaar zou opleveren. Energiebedrijven moeten de
meters beter testen voordat ze ze installeren, vindt het bedrijf. In de
VS zijn al zo'n 2 miljoen 'slimme' stroommeters in gebruik en er zijn
plannen om nog eens 17 miljoen apparaten in te voeren.
New electricity meters being rolled out to millions of homes and
businesses are riddled with security bugs that could bring down the
power grid, according to a security researcher who plans to demonstrate
several attacks at a security conference next month.
The so-called smart meters for the first time provide two-way
communications between electricity users and the power plants that
serve them. Prodded by billions of dollars from President Obama's
economic stimulus package, utilities in Seattle, Houston, Miami, and
elsewhere are racing to install them as part of a plan to make the
power grid more efficient. Their counterparts throughout Europe are
also spending heavily on the new technology.
There's just one problem: The newfangled meters needed to make the
smart grid work are built on buggy software that's easily hacked, said
Mike Davis, a senior security consultant for IOActive. The vast
majority of them use no encryption and ask for no authentication before
carrying out sensitive functions such as running software updates and
severing customers from the power grid. The vulnerabilities, he said,
are ripe for abuse.
"We can switch off hundreds of thousands of homes potentially at the
same time," Davis, who has spent the past few months analyzing a
half-dozen smart meters, told The Reg. "That starts providing problems that the power company may not be able to gracefully deal with."
To prove his point, Davis and his IOActive colleagues designed a
worm that self-propagates across a large number of one manufacturer's
smart meter. Once infected, the device is under the control of the
malware developers in much the way infected PCs are under the spell of
bot herders. Attackers can then send instructions that cause its
software to turn power on or off and reveal power usage or sensitive
system configuration settings.
The worm, which Davis will demonstrate next month
at the Black Hat security conference in Las Vegas, is able to spread
quickly. It exploits an automatic update feature in the meter that runs
on peer-to-peer technology that doesn't use code signing or other
measures to make sure the update is authorized. It uses a routine known
as interrupt hooking, which adds additional code to the device's
operating system.
'Kind of scary'
Davis declined to identify the model of the smart meter or its
manufacturer, but he said most of the models he's examined suffer from
the same poor design.
"For an embedded platform, they're kind of scary," he said. "It's
really not designed from the ground up for security. Just imagine if
somebody is outside your house and has the unique identifier that's
printed on your meter."
One deficiency common among many of the meters is the use of
insecure programming functions, such as memcpy() and strcpy(), which
are two of the most common sources of exploitable software bugs.
In many cases, the devices use general purpose hardware and software
that aren't designed for highly targeted or mission critical systems.
By 2015, utilities in more than two-dozen US states expect to have
almost 52 million customers outfitted with the bidirectional smart
meters, according to this break-down (PDF)
from the Edison Electric Institute, which represents power companies.
Some of those deployments are already completed and many more will be
completed in the next few years.
The new generation of meters will enable what utility companies call
smart grids. They turn the power grid into a real-time computerized
network, which has the ability to make automated decisions in real time
based on data collected from millions of sensors. That would eliminate
the need for meter readers to visit each customer to know how much
electricity has been consumed, for instance.
But the potential of the smart grid goes well beyond that.
Technicians envision a system that raises or lowers rates hour by hour
depending on the supply of power available, which would be measured
based on the reports of millions of individual meters. In some
scenarios, smart meters would respond to power shortages by telling
smart appliances such as clothes driers and dish washers to shut off
until power is more plentiful.
"This is something that's been on everyone's radar," said Ed Legge,
a spokesman for Edison Electric. "I think we've reached that point of
opportunity plus ability to do it."
He said the rush to upgrade has only increased in the months
following passage of Barack Obama's stimulus package, which reserved
$4.5bn for smart-grid spending. To qualify, however, utilities must
meet aggressive deadlines that have only accelerated companies' upgrade
plans.
As a result, concerns about security have taken a back seat, said
IOActive's Davis. Before the incentives were announced, several
utilities approached him and asked if he would perform penetration
tests on meters they planned to roll out.
"As soon as the stimulus bill came out, everybody just clammed up,"
he said. "It's almost impossible for us to get new devices to look at
now."
Another problem with smart grids is that utilities are essentially
responsible for policing themselves, said security consultant Tony
Flick, who plans to offer a separate turbo talk at Black Hat. He likens the regulatory arrangement to that in the frequently criticized credit card industry, in which merchants are required only to comply with rules set by other companies in the industry.
"It's kind of like history repeating itself," he said. "They're
being relied upon to actually implement the standards without any true
oversight." ®
Dus beste lezertjes, het zal een kinderkunstje worden om
ons elektriciteitsnet plat te leggen voor gelijk welke weirde nerd. Wij
zien dat al zo voor ons..die meters lijken ons plots al een stuk
minder slim hé Bart? Je kan er nog meer over lezen op:http://www.msnbc.msn.com/id/32238717/ Uit
al deze artikels blijkt eveneens over welke enorme afzetmarkten het
hier gaat. Maar volgens ons is netveiligheid wel een maatschappelijk
gegeven. Men kan best hierover een debat openen alvorens die dingen te
plaatsen om dan vast te moeten stellen dat de netwerken in gevaar komen
omwille van efficiêntieargumenten of het ideologische discours van de
aanhangers van de "smartgrids" En kom ons niet wijs maken dat we hier nog geen betrokken partij zijn want we lazen op http://www.datanews.be/nl/90-6-22604/article.html?cid=rss
volgende nieuws. Volgens ons is hierover nooit een ernstig debat
gevoerd en werden de verbruikers niet ingelicht over de gevaren van die
dingen:
De komende vier jaar worden elektronische - of 'slimme' -
elektriciteits- en gasmeters door Eandis uitvoerig getest. Tegen 2019
zou iedereen er een moeten hebben.
De slimme meters, die bij iedereen thuis zullen worden
geïnstalleerd, moeten van op afstand, in real time kunnen worden
uitgelezen. Het uiteindelijke doel van de invoering 'slimme meters' is
om tot een 'smart grid' te komen, een elektronisch en dus efficiënter
te beheren energienetwerk. En dat is des te nuttiger nu veel mensen
zelf ook (groene) stroom opwekken, waardoor Eandis spreekt van een
'bidirectioneel' en meer 'decentraal' netwerk.
Eandis houdt de projecten in het buitenland in het oog maar voert
ook gesprekken met die andere netbeheerder Infrax om een testproject in
Vlaanderen te lanceren. Van 2009 tot 2012 is daarvoor 135 miljoen euro
begroot. De eerste twee jaren worden technische veldtests uitgevoerd
met 4000 meters. Nadien wordt een pilootproject opgestart met 40.000
meters. "Als alle fasen van het project goed worden beoordeeld, kan de
uitrol bij klanten van start gaan in 2014", zegt directeur-generaal van
Eandis Luc De Bruycker. Tegen 2019 zou iedereen moeten voorzien zijn
van een slimme meter.
De volledige invoering van slimme meters - 2,5 miljoen
elektriciteitsmeters en 1,5 miljoen gasmeters - wordt begroot op 1,3
miljard euro. Voor het uitlezen van de meters heeft Eandis een volledig
eigen mobiel netwerk nodig. "We kunnen ons dan immers niet permitteren
om, zoals Proximus vorige week, enkele uren plat te liggen", aldus nog
De Bruycker.
Belangrijke vraag in dit project is ook wie de verantwoordelijkheid
krijgt over het beheer van de data uit de slimme meters - en dus
inzicht heeft in de profielen van de netgebruikers. Eandis argumenteert
dat de netbeheerders, waaronder zijzelf dus, daarvoor het meest
geschikt zijn. "Het databeheer is essentieel voor de sturing van de
netten", klinkt het. "We zijn bovendien onafhankelijk van de
marktspelers en we kunnen het gebruik van de gegevens ten goede laten
komen van de gebruikers."
Update
Eandis wenst een en ander te verduidelijken rond het
uitlezen van slimme meters: "Eandis is geenszins van plan om hiervoor
een eigen radionetwerk uit te bouwen. Voor de uitlezing van de gegevens
zal gebruik worden gemaakt van powerline (PLC, DLC, ...) breedband
internet of gprs", aldus woordvoerder Jean-Pierre Blomme.
Het zal duidelijk zijn dat we hierover wel graag wat duidelijkheid
willen...waar zitten onze "energiespecialisten" bij de politieke
partijen? Hallo Bart?
Maar hiermee is de ellende nog niet ten einde zoals je in onze volgende
bijdrage zal kunnen lezen...er dreigt nog meer gevaar voor de
verbruiker...
Dossier smartmetering of de sluwe energiemeters deel 3
Hallo beste lezertjes, na een paar intermezzo's over het grote
hoofddoekendebat, zijn we weer terug met onze slimme metertjes. Iedereen
is er blijkbaar erg enthousiast over. Ook in ons eigen Belgistan. We
hebben reeds eerder het standpunt van de "energiespecialist" van onze
"linkse" SP-a, ene Bart Martens, hierover gepubliceerd. Het stond dan
wel op een liberale site maar alla. Tussen SP-a en de liberalen zien
wij ook niet echt veel verschil. Misschien dat het ooit betert als de
rooie voorzitter De Bruyn in het partijbureau zou geraken zoals hij
zelf zo graag zou hebben. Maar dat zal wellicht op Sint-Juttemis zijn.
Ze maken nu al ruzie genoeg zeker dat ze d'r "de Vlaamse Chavez" niet
moeten voor binnen halen... Maar jullie kunnen Bart Martens
enthousiaste en ontroerende pleidooi voor de slimme metertjes nog eens
nalezen op. We krijgen er zelf nooit genoeg van en daarom nog een
uittreksel als toetje d'r bovenop: http://www.liberales.be/essays/martens
...In Vlaanderen moet het elektriciteitsnet een internetstructuur
krijgen zodat gebruikers niet alleen energie kunnen afnemen, maar ze er
ook kunnen opzetten. In een slim netwerk zullen gezinnen en bedrijven
grotendeels zelf hun stroom en warmte produceren en via het net
overschotten en tekorten uitwisselen. Slimme meters moeten straks
slimme toestellen kunnen sturen zodat ze bij piekvraag energie opwekken
(warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen
(wasmachines, diepvriezen, inplugwagens). Dat garandeert een
netevenwicht met veel minder reservecapaciteit. In zon model wordt
onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele spelers. Onze
gedemocratiseerde energiemarkten zullen vele investeringen uitlokken
in duurzame energieopwekking en -besparing (Negawatts). Of hoe een
groen investeringsbeleid niet alleen leidt tot de door Keynes gewilde
actieve overheid op korte termijn, maar ook zorgt voor duurzaamheid op
lange term...
Nu
worden we ernstiger want we zien ons, slechte karakters, verplicht om
enen reuzedomper te zetten op zoveel feestgedruis. In Nederland
speelden ze immers een voortrekkersrol bij de installatie, pardon de
VERPLICHTE installatie van die dingen. We moeten dus even over de grote
rivieren kijken wat daar gebeurde en tot welke resultaten dit, tot nog
toe, heeft geleid. Dus Beste Bart even meekijken vooraleer je weer een
essay schrijft voor de liberalen... De energiebedrijven hebben daar
immers getracht op een vrij geruisloze manier deze meters bij hun
klanten te installeren en er dook plots een wetsvoorstel op dat dit
verplicht maakte voor de consument...op straffe van boete en
gevangenisstraf en toen kwam het verzet op gang. Vanuit het niets dook
er een site op "wijvertrouwendeslimmemetersniet" met een petitie en
gesteund door Loesje (een begrip in Olland): http://www.wijvertrouwenslimmemetersniet.nl/volledige_petitie.php
en wat lezen we daar?
Petitie 'Slim' Meten is Slinks Weten
Het
verplicht invoeren van 'slimme' meters voor energieverbruik, zoals
voorgesteld in de wetsvoorstellen no. 31320 en 31374 acht ik in strijd
met het doelbindingsprincipe. Het registreren van mijn energieverbruik
dient om de kosten van de hoeveelheid afgenomen energie te kunnen
berekenen en ik acht het onwenselijk dat deze registratie voor andere
doeleinden wordt ingezet.
Het invoeren van een meetsysteem waarmee draadloos, op afstand,
minutieus gegevens kunnen worden vastgelegd over mijn gedrag, over
wanneer ik thuis ben, slaap of wakker ben, hoe vaak de douche gebruikt
wordt, hoeveel personen er zich volgens statistische gemiddelden in
mijn woning bevinden, hoe warm ik mijn woonruimte stook enz, is een
onnodige en onacceptabele inbreuk op mijn privé-leven. Inbreuk door het
meetbedrijf, de netwerkbeheerder, de energieleverancier en indirect ook
de overheid, die op grond van de Wet Vorderen Gegevens onbeperkt
toegang heeft tot alle vastgelegde gegevens over de burger.
Dat het systeem ten doel heeft om mijn gedrag te kunnen monitoren,
de gegevens te kunnen doorspelen aan geïnteresseerde derden en mijn
energielevering op afstand te kunnen afsluiten, zijn technische
mogelijkheden waaraan ik mijn gedrag 'achter de voordeur' niet
gekoppeld wil zien. Ook niet als de wet een barrière inbouwt waardoor
niet alle toepassingen geoorloofd zijn zonder mijn specifieke
toestemming.
Het draadloze systeem is technisch niet te beveiligen tegen de
mogelijkheid dat onbevoegden zich gegevens van gebruikers en/of van de
energievoorziening toe-eigenen. Dat kan iedereen die aangesloten is op
het systeem, maar ook allen die in eenzelfde gemeente of wijk of straat
wonen in gevaar brengen. Gevaren die variëren van mogelijkheden tot
chantage t/m het simpelweg afsluiten van elementaire
levens-voorzieningen door kwaadwillenden.
Daarom accepteer ik niet dat ik een dergelijk systeem zou moeten
tolereren. Niet in mijn eigen huis, maar ook niet in mijn naaste
leefomgeving.
Ik acht het uitermate ongepast dat de regering zonder mij om
toestemming te vragen - en zelfs zonder mij van deze plannen in kennis
te hebben gesteld - over wetsvoorstellen beslist die zo verregaand
ingrijpen op mijn privé -leven en mijn veiligheid.
Dat de suggestie wordt gewekt dat het efficiënter energie gebruik
zou bevorderen is misleidend. Nieuwe meters gebruiken nota bene zelf
energie, en zijn niet zo 'slim' dat ze overcapaciteit van eigen
opgewekte zonne-energie kunnen meten en doen het consumptiegedrag niet
veranderen.
De voorstelling van zaken dat de invoering op voorschrift van
hogerhand (de EU) gebeurt is niet correct. Een alternatief meetsysteem
waarbij enkel de klant zelf precies kan aflezen hoeveel men op enig
moment gebruikt voldoet en verdraagt zich wel met de bepalingen van het
Europese Verdrag van de Rechten van de Mens.
Samenvattend: de wetsvoorstellen voor het invoeren
van 'slimme' meters voor energieverbruik druisen in tegen mijn
fundamentele burgerrechten op vrijheid, en een ongestoord gezinsleven
en introduceren een totaal onnodig risico voor mijn veiligheid.
Derhalve ben ik van mening dat de overheid mij nimmer zou mogen
verplichten tot het accepteren van registratie van mijn energiegebruik
door 'slimme' energiemeters.
Bij deze steun ik het dringende verzoek aan de Eerste Kamer
om de wetsvoorstellen voor het verplicht invoeren van 'slimme'
energiemeters te verwerpen..
Nou,
dat is een hele eierkoek natuurlijk, beste lezertjes. Het voornaamste
argument is natuurlijk ontegensprekelijk dat de metertjes zouden
indruisen tegen de fundamentele burgerrechten op vrijheid.
Klopt
dat allemaal? Wat zijn de argumenten als ze die al zouden hebben? Wel
beste Bart en andere aandachtige lezertjes, ze hebben zelfs
doorslaggevende argumenten om deze stelling te staven. Blijkbaar gaan
deze jongens en meisjes niet over één-nacht-ijs, zoals sommige
"energiespecialisten" bij ons wel doen.
De Nederlandse
consumentenbond bestelde namelijk een studie bij de Universiteit van
Tilburg over de heikele vraag of er een inbreuk was tegen de privacy
zoals dat beschreven staat in artikel 8 van het Europees Verdrag Van de
rechten van de mens. We proudly present deze studie, beste Bart....
Een
goeie 30 pagina's "big-brother-literatuur" maar niet alleen de
paranoïde aanhangers van de "big conspiracy theory" zullen zich hier
aangesproken voelen. Een erg lezenswaardig document dus waarvan we ons hier
beperken tot de samenvatting en conclusies; Wij raden echter iedereen
aan die geïnteresseerd is in deze materie om de volledige studie te
lezen:
5. Samenvatting en conclusie De doelstelling van het voorgestelde onderzoek is een privacytoets uit te voeren van de invoering van slimme energiemeters, zoals voorgesteld in wetsvoorstellen 31 320 en 31374. We hebben de onderzoeksvraag behandeld of de slimme meters voldoen aan de eisen van artikel 8 EVRM, dat het recht op privacy vastlegt. De onderzoeksaanpak ten behoeve van deze studie bestond uit een beknopt literatuuronderzoek, waarbij met name is gekeken naar literatuur en jurisprudentie over art. 8 EVRM, en onderzoeksrapporten betreffende de invoering van slimme meters. De Europese Richtlijn energie-efficiënte verplicht lidstaten om minimaal de daarin opgenomen bepalingen in de nationale rechtsorde te implementeren. De richtlijn laat de lidstaten hierbij de mogelijkheid om striktere regels te implementeren ter bescherming van het milieu. De richtlijn schrijft een verplichting voor om individuele meters ter beschikking te stellen aan eindgebruikers, maar niet expliciet een verplichting voor eindafnemers om deze ook in gebruik te nemen. In de Nederlandse implementatiewetgeving wordt wel uitdrukkelijk uitgegaan van een dergelijke afnameverplichting. Ook schrijft de richtlijn geen specifieke intervalperiodes voor. In Nederland is er gekozen voor gedetailleerde intervalperiodes, namelijk van een uur bij gas en een kwartier bij elektriciteit. Privacy is een koepelbegrip waaronder verschillende dimensies van het recht op privacy vallen. Deze omvatten de bescherming van de woning, het lichaam, de vertrouwelijke communicatie, het intieme leven en het gezinsleven, alsmede de bescherming van persoonsgegevens. Dit laatste aspect wordt beschermd door de Wet bescherming persoonsgegevens, die in de Nederlandse discussies over privacy en de slimme meter centraal lijkt te staan. De minister heeft mede naar aanleiding van kritiek van de Consumentenbond en het College Bescherming Persoonsgegevens het wetsvoorstel aangepast om ondubbelzinnige toestemming van consumenten te eisen voor doorgifte van kwartier/uurwaarden aan leveranciers en derden, en benadrukt dat alle voorwaarden van hoofdstuk 2 Wbp van toepassing zijn, waaronder eisen van doelbinding, inzagerecht, vernietiging na gebruik en passende beveiligingsmaatregelen. Niet alle privacybezwaren zijn daarmee echter opgelost. Het genereren van kwartier/uurwaarden en dagwaarden, waaruit informatie kan worden afgeleid over leefpatroon, aan- en afwezigheid en aantallen personen, alsmede de verplichte afname van de slimme meters die de kwartier/uurwaarden genereren en doorgeven aan netbeheerders, en het opleggen van een zware beveiligingsplicht aan netbeheerders zijn aspecten van het wetsvoorstel die een inbreuk op de privacy vormen. Bovendien omvat privacy meer dan gegevensbescherming: ook het huisrecht en het recht op respect voor gezins- en familieleven staan onder druk door de slimme meter. Duidelijk is dan ook dat de slimme meter zoals voorgesteld in het huidige wetsvoorstel in meerdere opzichten een inbreuk maakt op de privacy zoals vastgelegd in artikel 8 lid 1 EVRM. Daarom moet vervolgens worden getoetst of deze inbreuken voldoen aan de eisen die artikel 8 lid 2 EVRM stelt: zijn ze bij wet voorzien, dienen ze een van de genoemde doelcriteria, en zijn ze noodzakelijk in een democratische samenleving? Aan de eerste twee punten is voldaan: ze zijn bij wet voorzien, en het wetsvoorstel slimme meter dient het doelcriterium genoemd in artikel 8 lid 2 EVRM van het economisch welzijn. De kern van de privacytoets betreft het derde punt: is de maatregel noodzakelijk in een democratische samenleving? Wij hanteren hierbij een strikte toets aan artikel 8 EVRM: de overheid dient inbreuken op de rechten van burgers zoveel mogelijk te minimaliseren door alternatieve oplossingen te overwegen en vervolgens te trachten haar doelen te bereiken 'in the least onerous way as regards human rights'. Een maatregel die inbreuk maakt op de privacy is aanvaardbaar als er een dringende maatschappelijke behoefte is, waarin de maatregel daadwerkelijk voorziet, en die subsidiair en proportioneel is. Op basis van een analyse en afweging van diverse overwegingen, concluderen wij dat drie aspecten van de slimme meter de privacytoets van artikel 8 EVRM niet kunnen doorstaan. Het genereren en doorgeven van kwartier/uurwaarden aan netbeheerders, en van dagwaarden aan netbeheerder en leverancier, en de verplichte afname van de slimme meter zijn niet noodzakelijk in een democratische samenleving. Op deze punten vormt de invoering van de slimme meter een schending van artikel 8 EVRM. Van het inbouwen van een schakelfunctie die het mogelijk maakt op afstand de capaciteit aan- of af te schakelen, en van een signaleringsfunctie voor fraudebestrijding, kan niet worden bepaald of dit noodzakelijk is, daarvoor is te weinig onderbouwing voorhanden. Het leveren van meetgegevens aan derden met (expliciete en geïnformeerde) toestemming van de consument maakt op zich geen inbreuk op de privacy, maar dit zou losgekoppeld moeten worden van verplichte doorgifte van meetgegevens aan de netbeheerder. De belangrijkste reden voor deze conclusie is dat de wetsvoorstellen met name op het punt van gedetailleerde meetgegevens en verplichte afname onvoldoende onderbouwing geven waarom deze noodzakelijk zouden zijn in een democratische samenleving. Het is niet duidelijk of energiebesparing daadwerkelijk zal worden bevorderd; voorzover de slimme meter efficiëntieverhoging beoogt kan deze wel worden bereikt, maar dit is geen dringende maatschappelijke behoefte. Er zijn alternatieven die veel minder inbreuk op de privacy maken, zoals een individuele meter met afleesvenster in de woning zelf (zonder directe doorgifte van meetgegevens aan de netbeheerder), alsmede het gebruik van statistische en geanonimiseerde data, die mogelijk ook voldoende de doelstellingen tegemoet zouden kunnen komen. Deze alternatieven zijn onvoldoende onderzocht, zodat verplichte invoering van de slimme meter niet voldoet aan de eisen van subsidiariteit en proportionaliteit. Bij het wetsvoorstel is uiteindelijk onvoldoende meegewogen dat de slimme meter een maatregel betreft die significant inbreuk maakt op het huisrecht en het recht op respect voor familie- en gezinsleven. Om een dergelijke inbreuk te kunnen rechtvaardigen, is veel meer onderbouwing met steekhoudende argumenten en empirische gegevens nodig. Bij gebrek daaraan, zou het voorstel in de huidige vorm daarom moeten worden afgewezen. Er zijn mogelijk geschikte alternatieven voorhanden die veel minder inbreuk op de privacy maken en ook aan de beoogde doelstellingen bijdragen. In plaats van verplichte afname zou de slimme meter op vrijwillige basis aangeboden kunnen worden aan consumenten. Daarnaast zou aan consumenten de mogelijkheid geboden kunnen worden een individuele, losse meter met afleesvenster aan te brengen, die niet gedetailleerde meetgegevens doorgeeft aan de netbeheerder maar die direct inzicht geeft in het actuele energieverbruik. Voor het aanbrengen van schakel- en signaleringsfuncties kan dan ondertussen meer onderzoek worden gedaan om te bepalen of deze grootschalig moeten worden ingevoerd.
wel wel wel en morgen gaan we verder met ons vierde deel...
Maandag gaan we voort met ons dossiertje over de "slimme meters".
Ondertussen werden we wat afgeleid door de zoveelste hoofddoeksaga die
dit weekend trouwens een hot item is in de meeste Vlaamse kranten. Goed
zo. Sommigen, zoals Tom Naegels, laten zelfs de meisjes zelf aan het
woord. Uitstekend! Bovendien brengt dit eindelijk de nodige nuances aan
ipv het onnozele debat over zogenaamde waarden, cultuurclashes en
godsdienstoorlogen door geflipte filosofen, imams enz. Dit is een debat
dat op straat gevoerd wordt rond dagelijkse thema's als respect,
aanvaard worden, gelijke kansen, opleiding, racisme... Vanaf het moment
dat het grote gelijk om de hoek komt kijken met filosofen, bijbels en
korans is het om zeep. Blijkbaar zal er nu een apart islamonderwijs
komen zoals onze grondwet ook toelaat. Maar of dat de oplossing zal
zijn daar twijfelen we toch aan. Stel dat iemand later solliciteert bij
een bedrijf en dus verklaart dat hij zijn middelbare opleiding heeft
gevolgd in zulke islamschool...Hallo. Je hebt dan niet alleen je
familienaam en uiterlijk tegen.... Dit is dus een zeer kortzichtige
oplossing en de weg naar de volledige segregatie. Men zal niks van
elkaars cultuur meer begrijpen op een paar keukenrecepten na zoals nu
al het geval is. Dus geen vooruitgang in het vooruitzicht! En het moet
ons toch ook van het hart dat het katholieke net blijkbaar helemaal
niet op de zelfde lijn zit. Je hoort die nauwelijks en wij horen in elk
geval geen vraag naar een hoofddoekverbod. Zij zullen natuurlijk
evenmin Islamlessen invoeren. Dat is trouwens hun taak niet. Dus is het
gemeenschapsonderwijs, volgens ons, bezig om te mislukken in haar "raison
d'être", namelijk een alternatief bieden voor de katholieke
eenheidsgedachte die, we geven het toe, niet zo dwingend meer is als 50
jaar geleden. Maar geen alternatief lijkt ons niet meteen een vrolijke
gedachte.
Genoeg hierover. Opel gaat dicht. Yep. Iedereen weer achter zijn eigen
ideologische zandzakken. De één is voor de vrije markt en dus sluiten
die ouwe boel de andere voor ongebreidelde steun en openhouden voor het
belang van de werknemers. Elk kamp heeft zo haar eigen goeie en minder
goeie argumenten. Wat ons vooral opvalt is de meesterlijke
communicatiestrategie die er blijkbaar rond gans dit dossier wordt
gehanteerd. Officieel is er dus niks bekend over een eventuele sluiting
want dan zou de zo bekende maar wel nutteloze "wet Renault" moeten
ingaan. Dat wil zeggen de ondernemingsraad bijeenroepen en informeren
wat er te wachten staat waarop de vakbonden dan wat mogen leuteren over
alternatieven. Nog nooit geweten dat de soms zinnige alternatieven van
de vakbonden worden gerealiseerd. Kan ook niet. Vermits alle
belangrijke beslissingen eerst door de voornaamste, we gebruiken een
modieus woord, "stakeholders" worden genomen. En wie zijn dat? De grote
aandeelhouders. Al eens gedacht wat er zou gebeuren indien zo een
directeureke van het zevenendertigste knoopsgat, voorzitter van de
ondernemingsraad van Opel-Antwerpen, ergens in Bochum of in één of
andere Duitse bierstube zou komen verklaren aan de grote
aandeelhouders dat hij akkoord gaat met de standpunten van het ACV en
ABVV. Jawohl meine herren (und damen?) ....Ik wil even niet in de
schoenen staan van die brave man...zeker nu het management meer en
meer op militaristische leest geschoeid wordt. Al eens een modern
handboek management gelezen? Je waant je midden de Amerikaanse aanval
op Irak. Zelfde terminologie, zelfde onderbouw..."men" beslist, de rest
voert uit...basta. Alle neuzen in de zelfde richting en ten aanval....
Terug naar onze communicatiestrategie: als spindoctor adviseer je dan dat één of ander orgaan, overheid,
weet ik veel, begint te suggereren dat de boel dicht gaat. Niks
officieel maar toch luid genoeg om ernstig genomen te worden...een
stoet van officiële gezagsdragers zal zich in beweging zetten en met
zakken vol geld en voordelen komen smeken om toch open te blijven.
Zelfs in een flink afgeslankte versie...Ondertussen worden de betrokken
werknemers volledig gedemoraliseerd en bereid je ze mentaal voor op het
aanvaarden van een afscheidscheque waarvan de totaalbudgetten reeds
werden afgesproken met de aandeelhouders. Hoe langer je ze
demoraliseert, hoe minder je moet uitgeven want hoe vlugger ze tevreden
zijn.... Ondertussen is zelfs de ganse bevolking overtuigd van het
onafwendbare noodlot dat boven het bedrijf hangt en verwerf je steeds
meer begrip bij de politiekers die al met de afbraak (op hun kosten)
van gans de boel tevreden zijn. Zij zullen dat dan wel verkopen aan hun
kiezers als een nieuw bedrijventerrein voor dynamische
startersbedrijven...Voilà, klaar is kees nu gewoon afwachten en
kijken...
Over stinkende baarddragers en hysterische muzelwijven
Beste lezertjes, nadat we met gisteren, met veel plezier, Benno en
consoorten en de ganse bende van Visionair België hebben uitgeroepen
tot rechtse dwazekloten hopen we dat deze Groot-Nederlandse
intellectuelen zo vlug mogelijk als helden worden binnen gehaald op de
talloze rechtse blogs en facebooks die Vlaanderen zulk een tolerant
imago bezorgen. Tenslotte deden we niks anders dan de zelfde
genuanceerde manier van denken te hanteren dan diegene die zij hebben
gebruikt om een vernietigend oordeel te vellen over de Islam in het
algemeen en over de moslima's in het bijzonder. We zullen hier dus
schrijven dat : "elke uitspraak van deze bende is een zwaard geplant in
het hart van weldenkend links". Voilà. Al beschouwen we ons zelf niet
meteen als eminente leden van "weldenkend" links en zal "weldenkend"
links ons niet meteen in de armen sluiten vrezen en hopen we. Maar dat
zal ons (hallal) worst wezen. We denken ook niet dat ons blogje met nog
niet eens honderd dagelijkse lezers veel zal kunnen bijdragen aan de
ganse discussie rond de hoofddoekjes. Wat ons wel stoort is de
arrogantie en de pretentie waarmee blogs met nog veel minder lezers
doen uitschijnen dat zij de mening van de Vlaamse meerderheid
rondbazuinen. Vermits Benno en C° ons aanraden om haatzaaiende
Islamitische websites op te zoeken om ons een mening te vormen over het
gevaar dat op ons af komt doen we net het tegenovergestelde. We
bezoeken collega's op bloggen, politieke blogs om ons een mening te
vormen over de tolerantie waarmee Vlaanderen zo kwistig omspringt. Effe
onze collega politieke blogger "Tafelspringer" citeren. Je vindt die op
http://www.bloggen.be/tafelspringer/.
Deze brave springer staat in de rangschikking van de politieke blogs
van bloggen op een eervolle 6de plaats. dat betekent concreet dat hij
ongeveer een paar tiental dagelijkse lezertjes heeft. Vermits wij op één
zelden de 100 halen op dagbasis. Geeft meteen een duidelijk en zelfrelativerend beeld van
ieders belang als "democratisch vrij medium" op dit ogenblik. Wij geven een kleine bloemlezing van de laatste bijdragen:
9/9/2009
...Kijk en luister naar
de Imams, die verkondigen dat, daar waar ooit een Muzelman gebeden
heeft, dit gebied voor altijd toebehoort aan de Islam. Vergeet
ondertussen niet dat zij komen bidden op plaatsen waarvoor onze
voorvaderen hun leven gegeven hebben .Dan nog mogen Muzezlwijven met
veel omslag en scherpe tong beweren, dat zij bijvoorbeeld Antwerpenaar
zijn, omdat zij in Antwerpen geboren zijn, en Antwerps praten als
Brugman : zij zijn en blijven vreemdelingen, niet alleen omdat dit niet
hùn land is, en nooit geweest is of zal zijn, maar omdat zij qua
godsdienst en achtergrond, zeden en gewoonten, en niet in het minst
wegens hun uitzicht en klederdracht, altijd ersatz zullen zijn,
plaatsvervangend, onwelkome gasten die het huis niet meer uitwillen.
Het getuigt van een hemelhoge pretentie zich een andere identiteit
naast de hunne, die ze ten allen prijze willen behouden, aan te meten.
Wat denken die gasten wel, zich te mogen bemoeien met ònze
verkiezingen. Zij zijn niet in staat begrip op te brengen hoe ons land
moet bestuurd worden. Als zij, of hun vriendjes, zich daarmee bemoeien,
is het alleen om hun positie te versterken op de kap en in het nadeel
van de oorspronkelijke bevolking!
8/9/2009
...
We
weten het allemaal. Een vakbondsman is per definitie een afbreker en
een zakkenvuller op kap van de kleine man. Althans in onze dagen. Ooit
is het wel anders geweest in de jaren 1800 en 1900, toen de werkman dom
en arm gehouden werd, respectievelijk door de pastoor en de baron,
waarbij wij voor het gemak maar even voorbijgaan aan de culturele
erfenis der abdijen doorheen de eeuwen zonder dewelke wij zekerlijk
geen Renaissance noch Verlichting zouden gekend hebben. Een evolutie
waarvoor de haatbaarden van de godsdienst van vrede nog zekerlijk een
paar duizend jaar te gaan hebben ..
Afbreken is goedkoop en gemakkelijk! Opbouwen vraagt doorzicht en standvastigheid. Dat zijn twee begrippen die in kalligrafisch schoonschrift boven
elke onderneming zouden moeten zweven, vastgehouden door een soort van
tweeling Vrouwe Justitia. Een met een carton voor de buik met daarop
Kapitaal en bij de andere Arbeid, om te verzinnebeelden dat de een
niet kan zonder de ander. En de syndicalist-profiteur? Die mag men
gebruiken als keikoppen-kasseistenen bevloering, waartussen het gras
weggehouden wordt met een aardappelmesje, lijk ooit in den Armee Belge
door de piot, door de syndicalist-nurttige idioot. Terwijl de leiders
als Rudy De Leeuw en Luc Cortebeeck binnen de omheining als roofdieren
in een kooi voor het publiek tentoon gesteld worden .Verboden te
voederen .Betreten Verboten Ansteckende Krankheit
Nog 8/9/2009
...De
hoofddoeken-affaire in het Atheneum van Antwerpen Hoboken, de
moskee-bouw al over ons land, overal zijn de tekenen van de zo goed als
verloren strijd in het straatbeeld aanwezig. De carnavalskledij van de
haatbaarden, in vrouwenklederen als slaapjurken, de vormloze gestalten
van schichtig wegsluipende Muzelwijven, oud en jong, de rochelende en
spuwende straatcriminelen die, nauwelijks de wieg ontgroeid, benden
vormen die dreigend in de straten rondhangen : ze zijn de voorboden van
een heus bezettingsleger, altijd in beweging maar altijd tegen ons.
en de kers op de taart 8/9/2009
...in
de beperkte ruimte onder het schedeldak der Muzelmannen (en hun
vriendjes), bevinden zich twee soorten hersenen: de kleinste helft voor
het begrijpen van de hen vreemde wereld (de onze) en de grootste helft
voor het bevatten van hun eigen grote gelijk, beperkt door liegen en
bedriegen.
Het
verschil tussen die twee soorten vergroot naarmate de tijd verstrijkt.
Naarmate zij ongestoord hun veroveringstocht van de Westerse wereld
mogen voortzetten, groeit hun eigenwaan, en daalt hun begrip voor
anderen. Hoog tijd dus om hen duidelijk te maken dat dit ons land is,
en niet het hunne! Dat zij hier gekomen zijn, en mogen blijven, tegen
de wil van het volk, dat nooit om zijn mening werd gevraagd. Eén Turk
kan mijn vriend zijn, 10 Turken liggen al iets
moeilijker. 100 Turken jagen mij schrik aan, en 1.000 Turken zijn 1.000
vijanden .Want dit is MIJN land, en niet Turkije ..
Hoofddoekproblemen
in Antwerpen? Stop het pamperen en het plat op de buik gaan. Toon U
baas in eigen land! Gewoon de wet toepassen, zoals voor iedereen. Samenscholingen
en verstoren van de openbare orde? Tegen de oproerkraaiers zwaar
ingrijpen en dezen zwaar straffen. Desnoods met Administratieve
Boeten zoals men in Mechelen de brave burgers aanpakt, want dat brengt
ogenblikkelijk zaad in het bakje Volwassenen (stinkende haatbaarden en
hysterische Muzelwijven) dreigen met uitzetting en voor resistente
gevallen : de daad bij het woord voegen. Verkleedpartijen en maskerade
met carnavalskledij is verboden voor iedereen. Zwaar beboeten,
eeuwigdurend bijhouden op hun strafblad, zodat hun later CV (voor de
weerspannige leerlingen) ten allen tijde met deze criminele straffen
gelardeerd (!) blijven!
En
aangezien de aanval nog altijd de beste verdediging bij is: datzelfde
CGKR/SOS RACISME/ABVV klacht indienen wegens discriminatie omdat wij
ons in hun (openbare) restaurants gediscrimineerd voelen omdat wij daar
geen malse cotelet kunnen verkrijgen en bij hun buurman wel. Wij moeten
deze semi-criminele Overheids-organisaties werkelijk bombarderen met
klachten, en deze, waar het kan, voor de rechtbanken brengen. Dat zelfs
moeten kunnen wegens onvaderlands gedrag, verraad aan en medeheulen met
de vijand en wegens het ondermijnen van de Nationale Instellingen,
allemaal begrippen die tijdens de repressiejaren zorgvuldig werden
uitgebeend in het nadeel van de besten onzer broeders en zusters, de
Vlamingen.
Of
nog mooier: klacht indienen omdat wij ons door hun verkleedpartijen op
straat, bedreigd en gediscrimineerd voelen in onze eigenheid : wij
voelen ons als ontheemden in ons eigen land, door al die
vreemd-aandoende woestijn-klederdracht Per vaststelling eisen wij een
astronomisch hoog bedrag als schadevergoeding. (van hen geleerd) ..
Of
we kunnen de Moslim-broederschap rekenschap liefst per deurwaarder,
vragen voor de brandstichtingen en de verwoestingen aangericht door het
racaille, hun anonieme jeugdbendes: één voor allen, allen voor één!
Een soort van collectieve verantwoordelijkheid, die ingaat vanaf een
bepaalde datum. Zodat ze geen onwetendheid kunnen veinzen.
Idem
schadevergoeding (Art 1382 Strafwetboek) voor de gemaakte kosten bij
wie de inburgering wegens moedwil mislukt is. De rekening is te maken
vanaf de vergoeding van elke begeleider, taalleraar, straathoekwerker,
moslim-vader of jeugdbegeleider, en die rekening beloopt in de
miljarden. De uitkomst van deze optelsom delen door het jaarlijks
gemiddelde van voorheen straffeloos gebleven vandalisme, en je hebt de
vergoeding voor elk nieuw feit. Op slag zullen de politie-statistieken
oplopen (de waarheid benaderen) doordat het berekend bedrag daardoor
lager zou worden .Binnen het jaar is de kleine straat criminaliteit
opgelost .
In één woord: een ontradinspolitiek, te starten gelijktijdig met de 2de regularistiefgolf die aanvangt op 15 september Wie niet aangepast is. gaat er uit! En
liefst, per uitwijzing, een van die beschermingscomité-leden telkens
erbij! Als die vreemdelingen bij hen zo geliefd zijn, dat ze dan gaan
leven in het land van die vreemdelingen!
Aangaande Adeco:
begin Juni deed ik de voorspelling dat, hoe dan ook, Barbertje zou
hangen, en ik heb dan ook, bij het afketsen van de procedure einde
juni, consequent mij verwondering uitgedrukt. Maar kijk, de hyenas
geven niet op! Ze nemen in hun vervolgingswaanzin zelfs de argumenten
van de Vlaamse Volksbeweging over: mislukt in het Frans? Dan maar
herbegost in het Vlaams! maar Barbertje moet en zal -hangen
Voor
het ABVV is dit het schoonste bewijs van de moslim-liefde voor hun
immigratie-vriendjes, die, naar ze verhopen, allemaal trouwe
SP-PS-kiezers zijn of zullen worden .
Voor
Adeco wens ik hen veel sterkte en raad hen aan in de toekomst een
intelligentere code te gebruiken voor cliënten die, wellicht uit
ervaring, geen vreemde ratten in huis willen halen. Geef ze
bijvoorbeeld de codificatie CS (Cordon
Sanitaire) wat grosso modo overeenkomt met de toestand van de leden van
het Vlaams Belang, die dus door de linkiewinkie al uitgesloten zijn, en
dus op hun beurt ook mogen uitsluiten. Zo vangt men die slimmekes met
hun eigen vet!
Raadgeving
voor de geviseerde kandidaten die bij een werkgever CS belanden: bewijs
door Uw bekwaamheid en Uw inzet dat U gelijk hebt en U zult als
laatste man de werkvloer moeten verlaten, misschien later dan uw
landeigen collegas Als gewezen werkgever loofde ik de uitdrukking dat
er vooraal aandacht moest gaan naar de goede kanten van elke werknemer.
Aan U om te bewijzen dat U die heeft! Ik zou bijna zeggen, (door Uw
herkomst) QUID NON. Want als vrouw zult U onder de sloef liggen van Uw
muzelmanse echtgenoot, en als man zult U vroeg of laat in opstand komen
omdat U moet gehoorzamen aan een ongelovige hond.
En wat meer is : ik heb als gewezen ondernemer de quasi-zekerheid dat U als lid van de 5de
Colonnne, vroeg of laat Uw ervaring tegen mij zult gebruiken, of mijn
zaak zult saboteren ..Neen, dank U. U voldoet niet aan de gestelde
criteria en de Overheid, die U hier gebracht heeft, moet maar zijn plan
trekken met U .Als signaal toch duidelijk, niet?
en tot dit gilde van haatzaaiende imbecielen hoort vanaf nu dus
eveneens Benno Barnard, Johan Sanctorum en Wim van Rooy. Want hun
stellingname over de Islam versterkt alleen het koor van zulke
wildtoeterende "tafelspringers". En ze worden steeds talrijker rondom ons hier in
Vlaanderen...Zulke politieke blogs staan nu op 6 en misschien komen ze zo ooit wel op de eerste plaats te staan ...wie weet? Het zal dan allemaal veel beter zijn natuurlijk! Bedankt Benno en C°
Allez hop, gans de reutemeteut van de linkse verlichtingsdenkers die
zichzelf wel eens de "linkse conservatieven" noemen, staat weer op de
barricaden voor de verdediging der grote Westerse Waarden. Met
hoofdletter. Niet alleen "linkse woordvoerders" van rooie syndicaten
mengen zich in het debat maar ook wat wij hier "de bende van visionair
België" zullen noemen. We zijn verheugd jullie de integrale versie van
hun artikel te geven over "de hoofddoekjes". Hou jullie dus maar stevig
vast want het gaat over cultuur en beschaving!
In
de hectische discussie rond het hoofddoekenverbod in de Antwerpse
athenea is het misschien interessant om ons te bezinnen waar dit echt
allemaal om gaat. Laten we nu eens even achteruit gaan staan en de
totaliteit onder ogen zien.
De houding van directrice Karin Heremans is moedig, temeer omdat ze
tot een links-progressieve gezindheid behoort die het probleem steeds
maar weer onder de multiculturele mat poogde te vegen. Zij verbindt het
hoofddoekendebat namelijk opnieuw met het principe van democratisch
pluralisme, de lekenstaat, gelijkheid van man en vrouw, en het intact
houden van de publieke sfeer. Dat is een zeer belangrijke verwijzing
naar een Europees cultureel erfgoed dat ons overgeleverd werd vanuit
het oude Athene, de renaissance, het humanisme, en de 18de-eeuwse
verlichtingsfilosofie. Goed dat iemand ons daaraan herinnert: dit gaat
over cultuur en beschaving, niet over textiel of alternatieve
tienermode.
Want om die vaststelling kan niemand heen: we hebben, op zijn
Belgisch, decennia lang getreuzeld en onszelf wijsgemaakt dat het
allemaal wel in orde komt als we de bloedneuzen stilletjes stelpen. Een
eerlijke analyse leidt echter tot de onontkoombare vaststelling dat de
hoofddoek, behalve een bescherming tegen de eerste herfstkou en een
fetisj van pubers op zoek naar hun identiteit, vooral een tactisch
wapen is in een poging om onze publieke sfeer te infiltreren met
symbolen die pas achteraf hun volle inhoud zullen prijsgeven. Het beste
bewijs is, dat de moslims er niét voor kiezen om zelf onderwijs in te
richten (een grondwettelijk recht), maar de symbolen liever exporteren
naar andere ruimtes die in hun vizier liggen. Zoals een
gemeenschapsschool. Iedere hoofddoek is een vlag, geplant in het hart van het westen, zo luidt het in die middens. Elke believer van de Europese verlichtingstraditie moet dit met argusogen volgen
Hetzelfde doet zich voor met het bouwen van moskeeën: vrijheid van
religie is een recht, en godsdienstbeleving heeft een architectuur
nodig, zo dicteert ons het pluralistisch geweten. Voor de rest soll jeder nach seiner Fasson selig werden.
Maar de agenda van de Europese islam ziet er helemaal anders uit. Wie
daaraan twijfelt, moet maar eens wat websites uit die kringen gaan
bezoeken. De bouw van een moskee is een door Allah bevolen acte met een
onomkeerbaar karakter. Het is een plek die aan onze Westerse
invloedssfeer definitief wordt ontrukt we zeggen niét dat alle
moskeeën oproepen tot terrorisme- en dus een bruggenhoofd vormt in een
mondiaal veroveringsproject. Dat is gewoon de aard van het beestje: de
islam is expansief, totalitair, onverdraagzaam, monothetisch en
anti-modern. Hoe integreer je zon levensvisie in ons westers
pluralisme?
Tijd dus om terug te keren naar het cultureel perspectief. Waarom
gunt men overigens in dit levensbelangrijke debat het Vlaams Belang
zijn rol niet van klokkenluider? Eerlijk is eerlijk, zij hebben ooit in tempore non suspecto
het probleem op de politieke agenda gezet, en het is tot op vandaag een
kernthema van hun programma, of men dat nu graag hoort of niet. Waarom
mocht Bart Dewever op Canvas de studiostoel innemen van Bruno
Valkeniers, die in zijn achtertuin werd geïnterpelleerd over een
kindercrèche met nazi-symbolen? Dit geheel terzijde.
De argumentatie van het NVA-boegbeeld in Terzake (8/9) was overigens
zwak en halfslachtig: de zoveelste politicus die zich verschuilt achter
de vrijheid van onderwijs om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen.
Dewever beweert dat dit een zaak is van de inrichtende macht, zijnde
het Gemeenschapsonderwijs (optredend onder de hippe naam GO!), die de
hete aardappel weer doorschuift naar de school in kwestie. Waarvan de
directie wanhopig de politici om duidelijkheid vraagt. Zo kunnen we nog
lang doorgaan.
Wat hier op het spel staat, is nochtans niet de vrijheid van
onderwijs of het recht om met een lapje stof op het hoofd rond te
lopen, zoals professor Vermeersch het ooit eens omschreef.
Het gaat hier om een zwaar intercultureel conflict (om niet te
zeggen: een kortsluiting) tussen een totalitaire theocratie die
absolute onderdanigheid eist (waar het woord islam trouwens naar
verwijst), die tegelijk zijn impact op de publieke sfeer voortdurend
probeert te vergroten, en een gelaïciseerde samenleving die zich
formeel op de principes van de verlichting beroept, maar daarbij elk
externe bedreiging miskent.
De politiek kijkt als verlamd toe, gegijzeld als ze is door haar
eigen principeloosheid,- en misschien ook wel door de cordonlogica die
haar nu parten speelt, volgens dewelke je de themas van een
geëxcommuniceerde partij zo min mogelijk aanraakt. Dat kan
partijtactisch wel kloppen, maar voor het open publiek debat is het
zonder meer nefast: hier moet duidelijk de vraag gesteld worden of de
islam wel verenigbaar is met onze democratische grondprincipes.
Nochtans zijn er precedenten: het negationisme om even bij onze
fascistische onthaalmoeder terug te keren- is wél uit het pakket van de
vrijemenigsuiting gelicht, omdat de achterliggende ideologie als
bedreigend wordt beschouwt voor onze democratische rechtstaat. Wel, dat
men dan ook maar eens de islam onder loep neemt en de koran tegen het
licht houdt. Doorstaan die teksten de lakmoesproef van de democratische
grondrechten, de mensenrechten, de verlichtingsfilosofie waarop onze
pluralistische samenleving gegrondvest is? Kunnen de imams ons dat eens
komen uitleggen? De paradox van de multiculturaliteit, door weldenkend
links gecultiveerd, bestaat erin dat zij geen grenzen en geen
scheidingslijnen meer kan trekken. Ze is normenloos en formalistisch.
Tolerantie tegenover de islam is even onzinnig als tolerantie tegenover
het fascisme. De hoofddoek of godbetert, de boerka- toelaten in het
straatbeeld, is even naïef als de swastika gedogen. Maar het Centrum
voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding ziet dat helemaal anders, en
is nog eerder geneigd om mevrouw Heremans aan te klagen, die even ons
collectief geheugen opfrist, dan de intimidatiepraktijken binnen de
moslimgemeenschap zelf.
Het is dat soort mensenrechtenformalisme dat ook mevrouw Eva Brems
parten schijnt te spelen: door geen symbolen te willen lezen, een
inhoudelijke discussie te vermijden en alle levenbeschouwingen gewoon
op één lange rij te plaatsen, holt ze het wezen van de diversiteit zelf
uit.
De opzettelijk geënsceneerde verwarring tussen de bezorgdheid van
Karin Heremans, en de stigmas islamofobie en racisme, verschuift
het debat semantisch, en maakt van de agressors slachtoffers. Dat is al
decennia lang aan de gang, en daar trappen wij niet meer in. Op de
erfenis van Rousseau, Voltaire en Montesquieu valt niets, maar dan ook
niets af te dingen. Het intact houden van de publieke sfeer en daar
hoort ook een gemeenschapsschool bij- is de conditio sine qua non
om een pluralistische ontmoetingsruimte te vrijwaren. De lekenstaat is
de enige waarborg voor onze vrijheid, voor ons mag het gerust naar
Frans model. Als we in dit dominospel één stukje prijsgeven, valt al de
rest. Dat de fanatieke laiciteit het moslimfundamentalisme zou
aanwakkeren, zoals die brave cultuurwetenschapper Jakob De Roover
beweert, is zelfs misschien niet onjuist. Maar het is niet dom om
essentiële tegenstellingen onder ogen te zien en keuzes te maken. Het
is vooral dom om ze niet te willen zien en te denken dat we het
allemaal wel weer met wat pragmatistisch lapwerk zullen kunnen
repareren.
We staan voor een enorme uitdaging, trek het debat open, ga naar de
grond van de zaak, het is tijd om nagels met koppen te slaan. Dat is de
inconvenient truth waar onze politici vandaag mee te maken
krijgen. Graag een antwoord, en liefst een duidelijk. En liefst ook een
duidelijk signaal vanuit de academische en culturele wereld, om Karin
Heremans enige ruggensteun te geven.
Johan Sanctorum
In verkorte vorm gepubliceerd in De Standaard van 10/9/09
Mede ondertekend door Benno Barnard en Wim Van Rooy
Dit bericht is geplaatst op om woensdag 9 september 2009 door 16:38 en is geplaatst onder - Politiek incorrect. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Je kunt een reactie achterlaten; of een trackback van je eigen site.
Straffe
klap nietwaar, beste lezertjes? Wat ons hier echt ergert is dat men
onder het mom van de verdediging van de ideeën van de verlichting ons
hier zever in pakskes aan het verkopen is. Weliswaar met ronkende
volzinnen. Wij verklaren ons nader:
Het
is een uitleg die niks te maken heeft met de realiteit op het terrein.
Niks realisme, men doet geen moeite om zelfs met iemand van het andere
kamp te praten. Ex-cathedra orakelt men er dan maar op los op basis
van wat men op bepaalde sites heeft gelezen. Nu goed, dat bepaalde
sites het niet nauw nemen met de westerse waarden, zal je ons niet
horen ontkennen. Maar daaruit afleiden dat elke moslima met een
hoofddoekje (en niet zoals de begeleidende foto zou kunnen suggereren
"een boerka") een aanhangster is van de slogan: "Iedere hoofddoek is een vlag, geplant in het hart van het westen" lijkt
ons een stapje te ver. Je kan even goed beweren dat elke Christen met
een kruisje rond de hals Jeruzalem wil bevrijden en moslims afslachten
zoals in Srebenica.
Net zo voor de
grote theorie over de bouw van moskeeën die lijkt ons niet zo erg
verschillend als deze over de bouw van een kerk of een ander heiligdom.
Wij hebben niet echt de indruk dat in onze kerken veel over Rousseau en
Voltaire wordt gepredikt en je kan dat dus net zo goed beschouwen als
plekken die onttrokken zijn aan een bepaalde westerse invloedssfeer.
Idem voor de synagogen, idem voor de Hindoe- en of Jaintempels, die
hier eveneens bestaan, beste verlichtingsfilosofen....of moeten die ook
allemaal dicht wegens "niet westers"?
Eigenaardig
genoeg liet De Standaard in de door haar overgenomen versie de
gortigste passages weg. Je kan een mooie tekstvergelijking maken als
je dit linkje aanklikt:
Zelf
vinden we het erg spijtig dat het artikel werd ingekort want het zal
het dreigt het debat op een verkeerd been te zetten. De duidelijkste
passages werden immers geknipt...bijvoorbeeld : we zeggen niét dat alle
moskeeën oproepen tot terrorisme- en dus een bruggenhoofd vormt in een
mondiaal veroveringsproject. Dat is gewoon de aard van het beestje: de
islam is expansief, totalitair, onverdraagzaam, monothetisch en
anti-modern. Hoe integreer je zon levensvisie in ons westers
pluralisme?
Hoe
noem je dergelijke stelling? Wij noemen dit een duidelijk voorbeeld van
islamofobie. Op deze manier zal je het probleem dus niet oplossen.Gans de Islam op een hoopje gooien is intellectueel totaal oneerlijk. Niet alle christenen ontvoeren jonge meisjes zoals sommige maffe imams ook wel zullen beweren.
Dan oproepen om te luisteren naar de
inbreng van het Vlaams Belang in dit debat ....daar komt dan de ware
aard van hun beestje te voorschijn! Wij zien niet in wat bijvoorbeeld
hun "oh nee alweer een moskee" aan positieve inbreng kan hebben rond de
hoofddoek maar waarschijnlijk hebben we niks begrepen van de gedegen
intellectuele onderbouw van hun stellingen over "vreemdelingen" bij
onze Vlaams Belangers. We zijn benieuwd om Benno Barnard en de twee
anderen hierover een ernstige uitleg te horen geven.
Maar het allergrofste is toch maar dat die
jongens het negationisme en de koran op de zelfde lijn zetten. Nooit
gedacht dat de jodenvervolging ook wel kan teruggevoerd worden tot de
bijbel mijne Heren? Dit is gewoon absurd
En helemaal "zum kotsen" is de uitspraak (ook weggeknipt door De Standaard)
"Tolerantie tegenover de islam is even onzinnig als tolerantie tegenover
het fascisme. De hoofddoek of godbetert, de boerka- toelaten in het
straatbeeld, is even naïef als de swastika gedogen"
Mijne heren, beste Benno,Wim en Johan, vanaf hier en op basis van dit
artikel beschouwt dit bescheiden blogje jullie niet meer als "links
conservatief" maar als "dwaze rechtse dommekloten" waarmee we niet gans
het rechtse vereenzelvigen! Met intelligent rechts hebben wij geen
probleem wel met jullie gevaarlijk gezever!
En by the way, wie is nu de echte auteur Benno of Johan want dat is ons
niet meteen duidelijk uit de tekstvergelijking tussen De
Standaardversie en Visionair-België-versie? En wees blij dat De Standaard niet de integrale versie heeft afgedrukt ....
Kijk eens hier beste lezertjes. Zonder ons verder over de inhoud van
dit artikeltje uit De Standaard uit te spreken, rangschikken wij dit,
ter kwade trouw natuurlijk, onder de voorbeelden van "Hoe wordt ik een
onvermogend maar hardwerkend Belgische zelfstandige". Een voorbeeld dat
tot navolging strekt en verplichte lectuur voor alle schrijvers van
giftige lezersbrieven en blogs gericht tegen de profiterende vakbonden
die niks dan leugens over de zelfstandigen verkopen. Wij hopen hun
talloze commentaren te lezen op dit stukje... Wij zien zo de fiscale aangifte van deze noeste werker voor de ogen...jullie toch ook?
BRUSSEL - Luc Vergaelen,
de man die beslag legde op het huis van rechter Francine De Tandt,
heeft officieel geen euro. Het parket onderzoekt sinds 2007 of hij zich
bedrieglijk onvermogend liet verklaren.
Van onze redacteur
Luc Vergaelen
is in de echte wereld een schatrijke zakenman. Hij zit als bestuurder,
zaakvoerder of vennoot in 70 bedrijven waarvan de meeste een riante
omzet draaien. Eind jaren '90 leende Vergaelen
nog 526.000 euro aan Francine De Tandt, de geschorste voorzitter van de
Brusselse rechtbank van koophandel. De Tandt en haar broer zouden een
investering doen in Afrika, maar de zaken draaiden verkeerd uit. Omdat
ze de lening niet kon terugbetalen, liet Vergaelen beslag leggen op het huis van De Tandt.
Naar eigen zeggen heeft hij geen haast om het geld te incasseren. Hij wacht tot Francine De Tandt een erfenis doet.
Ondanks de grote omzet van zijn bedrijven is Vergaelen
zelf sinds 2004 nochtans onvermogend. Hij heeft geen euro meer op zijn
eigen naam op zijn rekeningen staan. Alles staat op naam van zijn
vennootschappen.
Vergaelen werd onvermogend na een lang aanslepend juridisch conflict met de bvba Accession Europe. In 1996 zocht Luc Vergaelen
een koper voor zijn boekhoudkantoor Fiduver en deed hij een beroep op
de diensten van het consultancybedrijf Accession Europe uit
Waals-Brabant om een koper te vinden.
Vier jaar later verkocht Vergaelen
zijn zaak aan twee medewerkers, volgens hem zonder tussenkomt van
Accesion Europe. Accession zag dat anders en vroeg een commissie van
128.904,63 euro waar de firma contractueel recht op zou hebben voor de
bemiddeling die ze had gedaan.
Op 16 maart 2000 besliste de arbitragecommissie dat Accession het bij het rechte eind had en Vergaelen
moest 155.974,60 euro betalen. Ondertussen is dat bedrag nog
vermeerderd met interesten. Sinds 2004 is de beslissing van de
arbitragecommissie uitvoerbaar geworden, maar Accession raakt niet aan
het geld.
Vergaelen weigerde te
betalen, ook nadat de rechtbank van eerste aanleg in Brussel op 19 mei
2004 beslist dat hij dat wel degelijk moest.
Het probleem is dat Vergaelen geen enkele van zijn bezittingen nog op eigen naam heeft staan. Volgens Accession heeft Vergaelen de bui zien hangen en heeft hij er op frauduleuze manier voor gezorgd dat hij onvermogend is om zo niet te moeten betalen.
Het Brusselse parket besloot in 2007 een
informatie-onderzoek naar de zaak te openen. Tot nader order werd er
geen onderzoeksrechter aangesteld. De firma Accession wacht ondertussen
al negen jaar op haar geld.
De krant De Morgen schreef gisteren dat Vergaelen
in mei van dit jaar veroordeeld is tot zeven maanden cel wegens
oplichting. Hij zou als boekhouder de balansen hebben vervalst voor een
van zijn grote klanten, garagist F.S. uit Vilvoorde. Tegen die zaak
loopt nog een beroepsprocedure.
Uit al het voorgaande is duidelijk dat Luc Vergaelen
allesbehalve een onbesproken figuur is. Desondanks was hij in Brussel
jarenlang actief als consulair rechter. In 2000 dwong de toenmalige
voorzitter Spiritus-Dassesse hem een stap opzij te zetten.
In 2007 probeerde de toen pas benoemde voorzitter Francine De Tandt Vergaelen
terug te doen benoemen als consulair rechter, maar de andere rechters
weigerden dat. Toch werd hij de voorbije maanden door Francine De Tandt
en door andere rechters van de Brusselse rechtbank van koophandel nog
altijd als expert aangesteld in geschillen voor de rechtbank van
koophandel. Op zijn minst vreemd voor iemand die zelf zoveel
gerechtelijke problemen heeft.
Volgens André De Becker, de advocaat van De Tandt, was zij niet op de hoogte van de gerechtelijke problemen van Vergaelen.
Het is niet de gewoonte dat voorzitters van de rechtbank op voorhand
bij het parket informeren naar gerechtelijke problemen van de experts
die ze willen aanstellen. 'Mevrouw De Tandt stelde zich daar nooit
vragen over', klinkt het bij de rechtbank.
Wij hebben echt bewondering voor de deontologie van deze brave onbaatzuchtige zelfstandige die zelfs wil wachten op een erfenis terwijl hij zelf geen boterhammeke met confituur van den Aldi kan eten...
De godsdienstoorlog van Meneer Deckers, woordvoerder van het ACOD
Als we de kranten van de laatste dagen lezen dan zou een gemiddeld
Vlaamse lezer kunnen besluiten dat er een begin van godsdienstoorlog
woedt aan sompmige Antwerpse schoolpoorten. Wij zijn natuurlijk geen
predikers van haat en geweld. Wij keuren geweld in de meeste gevallen
af. Niet in alle gevallen want we zijn niet naïef maar wel als het gaat
over het al of niet dragen van een hoofddeksel. Maar een gebroken ruit
en een gespoten slogan horen, volgens ons, niet meteen thuis bij de
grote gewelddelicten zoals de kranten ze afschilderen. Laat ons zeggen:
we zijn er niet blij mee maar daar stopt het. Andere conclusies trekken
we niet want we zijn ook jong geweest...gnagnagna en wie vrij is van
schuld werpe de eerste steen en dus zullen wij geen steen gooien... We
hadden het hier al eerder over het grote hoofddoekendebat dat nu al
ettelijke jaren aansleept en waarover nu stilaan elk levend wezen in
Vlaanderen zijn eigen mening heeft uitgesproken. En dat blijft maar
duren en men blijft maar zagen. Zowel de voor- als de tegenstanders van
een algemeen verbod. Wij rekenen ons bij de rabiate, intolerante
tegenstanders. Laat daar nu geen twijfel over bestaan. Wees gerust, we
zijn atheïst en we zullen niemand dwingen met een sjaal, keppel of
mijter rond te lopen. De meesten spuwen hun gal uit op die kleine
groep mensen die voor de schoolpoorten van bepaalde Antwerpse scholen
demonstreren en schilderen ze af als een bonte bende
oproerkraaiers. Ok, tot daar toe, alhoewel ze met de burgemeester willen praten en ondertussen hun acties hebben stop gezet.... We liggen er niet echt wakker van. Een
leerlinge van het zesde jaar kantoor pakte het anders aan en
besloot haar democratische rechten op een heel andere manier te
verdedigen. Op zich al een bewijs dat deze leerlinge perfect
geïntegreerd is en beter haar rechten kent dan de modale autochtoon.
Ze heeft in kortgeding (het moet niet altijd om het opheffen van
stakingspiketten gaan...) klacht ingediend bij de Raad van State tegen
het hoofddoekenverbod van haar school, het Antwerpse Athenaeum...en ze
kreeg gelijk bij de auditeur. Vrijdag doet de Raad van State een
uitspraak.
Ah,
beste lezertjes, we moeten dus lezen dat het het al of niet verbieden
van een hoofddoek volledig overgelaten wordt aan de school, tenminste
wat betreft het gemeenschapsonderwijs. Een derde verbiedt het, een
ander derde laat het expliciet toe en een ander derde zegt niks.
Volgens onze bescheiden mening, en blijkbaar ook deze van de auditeur,
wijst dat niet meteen op een grote principiële aanpak van een
fundamenteel maatschappelijk probleem. Wat dachten je misschien als je dit
vaststelt? Het zou gaan over "een pragmatische oplossing die nu in alle
onderwijsnetten geldt". Tja, een pragmatische oplossing waarvan? Dat
is de vraag. Als het om een principiële zaak zou gaan, tja dan zijn er
principiële oplossingen nodig. Het is toegelaten of het is verboden.
Punt, zo werkt een reglement rond principiële zaken zoals diefstal,
wederzijds respect, netheid enz enz....In het geval van het al of niet
dragen van een hoofddoek is dit dus niet het geval. In de ene school
mag het , in de andere is het verboden en bij nog andere zwijgt men
er dus over. Wij vragen ons dan alleen af op welke "pragmatische gronden"
een schooldirectie beslist om te verbieden. Kan iemand ons dat hier
even komen uitleggen...nog even herhalen, kom dus niet met principële
argumenten af van Westerse waarden tot godsdienstvrijheid en
onderdrukking van de vrouw...dat zijn fundamentele zaken en dat zou
volgens ons moeten leiden tot een algemeen standpunt, toegelaten of
verboden. De pragmatische redenen graag....?????? Als we afgaan op
de uitspraken van Mevrouw Heremans, de directrice van het Antwerpse
Athenaeum die we verder een hele sympathieke madam vinden, laat dan ook
meteen duidelijk zijn, want zij is hier het eerste slachtoffer van de
ganse hetze die volgens ons totaal overbodig had moeten zijn, dan vinden we onderstaande "pragmatische" reden : eerst en vooral dat in Antwerpen de andere
scholen, zonder veel herrie, het verbod hebben ingevoerd. het gevolg is
dan natuurlijk dat steeds meer moslimmeisjes met hun hoofddoekje
uitwijken naar scholen die het tolereren tot er nog maar een paar
overblijven waar deze meisjes dus stilaan een meerderheid uitmaken met
als gevolg dat steeds minder "andere" meisjes naar die school komen.
Voilà, we zijn er...want de stelling dat radicale moslimjongens hun
zussen en nichtjes zouden verplichten onder dwang hun sjaaltje te
dragen....kom kom. Het zal al wel eens gebeuren, net zoals radicale
christenen blijkbaar ook meisjes ontvoeren om er kinderen mee te
verwekken, maar een algemene regel is dit niet. Integendeel, onze toch
vrij ruime ervaring in deze zaken, zegt ons het tegendeel. Het zijn
voornamelijk de meisjes die aan hun broers en neefjes en aan iedereen
een duidelijk signaal willen geven dat ze respect willen voor hun
vrouwzijn en als moslim, daarmee uit. Het is geen onderdrukkingssymbool
maar een emancipatiesymbool en dat schreven we hier al eerder.
Opgepast, we hebben het hier dus wel duidelijk over de betrokken groep
van studerende meisjes. In de andere groepen van huismoeders en gehuwde
moslimvrouwen zijn we iets genuanceerder alhoewel het hier ook het
voornaamste motief is. Bon, het gaat dus in Antwerpen, we zullen het
kind maar een naam geven, over gettovorming of het geniepig
bijeendrijven van de moslimmeisjes met hoofddoek. Heeft de directrice
dan geen gelijk om hiertegen te protesteren? Natuurlijk heeft zij groot
gelijk, gettovorming kan niet getolereerd worden. Maar ze moet dan ook
duidelijke taal spreken en geen redenen inroepen die haar
collega-directeurs sparen en de schuld in de schoenen schuiven van
zogenaamde terreurjongens. Wij merken dat de meeste protesterende
meisjes, niet van dat soort zijn, dat zich makkelijk laat intimideren.
Welbespraakt en niet bang om in een micro te spreken lijken ons geen
kenmerken van slaafse onderdanigheid of niet soms? We verwachten dan
ook van bepaalde organisaties duidelijke taal hiertover. Een
onderwijsvakbond bijvoorbeeld...laten we eens kijken...
BRUSSEL - Interview HUGO DECKERS, ALGEMEEN SECRETARIS ACOD-ONDERWIJS Dat het hoofddoekenverbod op zoveel verzet stuit, verbaast Hugo Deckers
niet. 'Heel wat scholen hebben in stilte een verbod kunnen invoeren, er
was altijd nog een ander adres voor gesluierde leerlingen. Nu zijn er
bijna geen scholen meer over waar de hoofddoek nog mag.'
Van onze redacteur
Aan
het atheneum van Hoboken is de rust weergekeerd. Toch minstens voor
enkele dagen. De actiegroepen die er tegen het hoofddoekenverbod
protesteren, hebben beloofd hun onderhoud met de Antwerpse burgemeester
Patrick Janssens (SP.A) af te wachten. Dat zou normaal gezien nog deze
week plaatsvinden. Dan zullen de voorwaarden voor mogelijk nieuw
protest worden afgesproken.
Toch maakt de topman van de socialistische onderwijsvakbond Hugo Deckers zich nog zorgen over het personeel in de twee scholen waar het hoofddoekenverbod is ingevoerd.
'Iedereen
gaat voorbij aan de druk op de leraars', zegt hij. 'Mensen die zich
jarenlang met hart en ziel voor hun leerlingen hebben ingezet, worden
nu verbaal en fysiek bedreigd.'
'De Antwerpse imam
Nordine Taouil zegt dat hij begrip heeft voor de frustratie van de
betogers, wanneer niemand naar de stem van de actievoerders luistert,.
Maar hij zou de dreigementen moeten veroordelen, niet vergoelijken. We
bekijken of we juridische stappen kunnen ondernemen tegen de
dreigementen. Leraars die zelf klacht indienen, kunnen in ieder geval
op onze steun rekenen.'
De directies van de athenea
in Hoboken en Antwerpen, waar het hoofddoekenverbod is ingevoerd,
klagen over een gebrek aan politieke interesse en steun. Moet de
overheid meer doen?
'Strikt gezien mag de overheid
niks meer doen, want een hoofddoekenverbod behoort tot de vrijheid van
onderwijs. Ik vind wel dat een school daarbij enige steun verdient.
Maar belangrijker is dat de onderwijsnetten daarover eens zouden moeten
overleggen.'
'Er is jarenlang geen probleem geweest.
Veel scholen hebben in stilte een hoofddoekenverbod kunnen invoeren,
omdat er telkens een adres was waar de leerlingen naartoe konden. De
meisjes konden in de athenea van Hoboken en Antwerpen terecht. Maar nu
ook die een hoofddoekenverbod invoeren, is er geen alternatief meer.
Het is zoals het laatste café dat nog open is, maar geen bier meer
heeft. Dan is het ook hommeles.'
Wat vindt u van een hoofddoekenverbod op school?
'Het
standpunt van ACOD is duidelijk: religieuze symbolen mogen geen
beletsel zijn voor de leerlingen om de eindtermen te behalen. In die
zin zit ik op dezelfde lijn als de directies van de twee scholen. Het
probleem is dat een dialoog heel moeilijk is. De tegenstanders van het
verbod baseren zich op hun religie, terwijl het hoofddoekenverbod een
wettelijke bepaling is.'
'In onze rechtsstaat heeft
geen enkele levensbeschouwing het monopolie van de waarheid, precies om
het samenleven mogelijk te maken.'
'Dit probleem is
een beetje zoals de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. De
internationale gemeenschap heeft wettelijke bezwaren, maar Israël
baseert zich op haar religieuze standpunt. Met dergelijke dogma's is
het moeilijk om tot een dialoog te komen.'
tja, wat zegt die Meneer Deckers nu juist? Hij stelt inderdaad
vast dat er in veel scholen in stilte een hoofddoek verbod is gekomen
en vergelijkt dat met cafés die dicht gaan. Klaagt hij dat aan????? Uit
dit interview blijkt dit alleszins niet. Is hij tegen of voor een
verbod? We herhalen zijn antwoord dat meteen het antwoord zou zijn van
het ACOD en waarover wij wel enige twijfel koesteren:
'Het
standpunt van ACOD is duidelijk: religieuze symbolen mogen geen
beletsel zijn voor de leerlingen om de eindtermen te behalen. In die
zin zit ik op dezelfde lijn als de directies van de twee scholen. Het
probleem is dat een dialoog heel moeilijk is. De tegenstanders van het
verbod baseren zich op hun religie, terwijl het hoofddoekenverbod een
wettelijke bepaling is.'
Hoezo, Meneer Deckers, "terwijl het hoofdoekenverbod een wettelijke
bepaling is"? Wil u ons dan maar meteen de wetsbepaling geven die dat
verbod oplegt en die blijkbaar aan de aandacht van de auditeur van de
Raad Van State is ontsnapt! Meneer Deckers, wij vrezen dat u dus zo
maar wat uit uw rooie nek kletst! Bovendien is dit geen onschuldige
uitschuiver want Meneer Deckers blaast hier meteen het ganse debat op
tot proporties die het dus duidelijk niet heeft. Het is geen weigering
van een godsdienst om zich te onderwerpen aan democratisch opgelegde
wetten, Meneer Deckers! Als uitschuiver voor iemand in uw functie kan
dat tellen, Meneer Deckers. Er is dus tot nog toe geen wettelijk verbod
dus kan geen enkele godsdienst worden verweten om een wet van de huidige rechtsstaat
aan te vechten.
En in plaats van leraars die werden bedreigd op te roepen klacht in te
dienen en uw steun te beloven is het uw taak, Meneer Deckers, om op te
roepen tot dialoog, hoe moeilijk die inderaad soms is. Het is uw taak
als vakbond aan te klagen dat sommige scholen stilzwijgend meewerken
aan gettovorming. Het is uw taak om te eisen dat hiertegen wettelijke
bepalingen komen die er nu niet zijn. Het is misschien beter, Meneer
Deckers dat u zou inzien dat u een verkeerde analyse heeft gemaakt en
dat uw standpunt waarschijnlijk niet zal overeenkomen met dat van uw
organisatie, Meneer Deckers. Het zal dus best zijn, Meneer Deckers, dat
u uw conclusies hieruit trekt en uw stoeltje van syndicaal vrijgestelde
verlaat om terug naar "het veld" te gaan. Uw vergelijking met Israël en
de Palestijnse nederzettingen vinden we ook niet meteen de meest
geslaagde trouwens...Hou de eer aan uzelf Meneer Deckers...
De Nederlandse uitzendingen van de commerciële omroep
RTL maakten van al deze leuke dingen een prettig nieuwsitempje met
wizzkids die de handige "energiedisplay" bijna een onontbeerlijk
huishoudtoestelletje vonden bij de theebereiding en een zuinige oma die
hiermee haar koffiezet had buitengekeild of omgeruild voor zulke
handige thermoskan...en een kritisch eindnootje maar oh zo braaf. Al
bij al een positief berichtje tussen de dagelijkse boel ellende en de
handige bezuinigingstips zijn mooi meegenomen. De besparingen kunnen
dus 200 per jaar bedragen. Formidabel!
Het
eigen Belgistan kan natuurlijk niet achter blijven in deze
goednieuwsshow. Vermits Obama niet alleen president is van Amerika maar
in de eerste plaats ook een ijzersterk merk is het altijd cool om uit
te pakken met iemand die uit zijn entourage komt en dus
automatisch een begaafd expert in elke materie is. Dat is zo klaar als
een klontje... Obama's eigen energieadviseur verdient dus een aardig
stuivertje bij en er worden Amperikaanse energiebesparingen geciteerd
van miljarden dollars. Let ook op de datum van 11 september. Nergens
zien we ook maar een zweempje van een kritisch nootje...
en
voor de luitjes die nog niet helemaal verliefd zijn geworden op deze
dingetjes, nog een site van de Nederlandse overheid met bijkomende
argumenten met een zeer aanprijsbaar filmpje helemaal aan het einde. In
de hoofdrolletjes een slimme en vooral handige vaderfiguur en een leuke
spitse meid die we hier allebei onmiddellijk de oscar toekennen voor de
beste hoofdrol en bijrol in een buitenlandse film. Bekijken jullie
zeker het filmpje. Hieronder drukken we de tekst af:
De slimme meter is een gas of electriciteitsmeter die meterstanden
kan communiceren met het energiebedrijf via een telefoonlijn. Daardoor
kan je op elk moment gebruik maken van de meterstanden en ook
terugkoppelen aan klanten.
Waarom hebben we slimme meters? 'We krijgen slimme meters, niet
iedereen heeft ze op dit moment. Omdat ze het mogelijk maken op elk
moment de meterstanden op te nemen en te verwerken. Je kan daardoor de
klant meer bewust maken van zijn energieverbruik. En we verwachten
daardoor ook veel meer energiebesparing tot stand gaat komen. Het is
wel heel grappig, want je ziet het terug, op je internet. Op zo'n
pagina kan je dan inloggen en dan kun je gewoon zien als je op een
bepaald moment je wasmachine hebt gebruikt, dan zie je echt een hoger
verbruik. En dat kun je terug zien.'
Wat je hier ziet is een slimme gasmeter. Onderin en bovenin een slimme
elektriciteitsmeter. Het systeem is dat de gasmeter communiceert met de
elektriciteitsmeter en de elektriciteitsmeter weer contact heeft met
het energiebedrijf. Op het moment dat het energiebedrijf meterstanden
nodig heeft kunnen ze die hiervandaan via de lucht binnenhalen en dat
kan op elk moment van de dag. Dit is het verbruik tijdens de piekuren.
Als ik bijvoorbeeld bepaalde apparaten gebruik dan heeft dat effect op
mijn energiegebruik. Dat kan ik wel zien. Het is ook heel raar als je '
s nachts een hoog energieverbruik hebt. Terwijl je eigenlijk helemaal
geen apparaten aan hebt staan. Dan kun je zien dat sommige apparaten
ook 's nachts energie verbruiken. Een soort van sluipverbruik.'
Bij industriële afnemers is dit al langer gemeengoed, maar de
technologie wordt nu ook voor de kleinverbruikersmarkt aantrekkelijk.
Dankzij de technologie van de slimme meter kunnen enerzijds de
leveranciers naast simpele energielevering op verzoek ook gerelateerde
diensten aan hun klanten aanbieden (energiebesparingtips bijvoorbeeld),
en anderzijds kan de netbeheerders het operationele beheer van het
netwerk optimaliseren.
De meter, zoals de overheid deze voorschrijft, heeft een aantal
'outputmogelijkheden'. Dit zijn basisfunctionaliteiten die iedere meter
moet hebben. Bij het switchen van leverancier, bijvoorbeeld, moet de
nieuwe leverancier ook moeiteloos de voor hem relevante gegevens op
afstand kunnen uitlezen. Essentieel is ook dat de op afstand
uitleesbare meter als onderdeel van de aansluiting kan blijven hangen
op het moment dat de bewoner verhuist of van leverancier wisselt. Om
interoperabiliteit en eenvoudige uitwisseling tussen partijen van
meetdata te waarborgen, heeft het ministerie van Economische Zaken het
Nederlands Normalisatie Instituut (NEN) gevraagd om deze
functionaliteiten te ontwerpen en daar in samenwerking met de
energiesector en andere betrokken partijen normen voor af te spreken.
Op 30 april 2007 is een Nederlandse Technische Afspraak (NTA 8130) tot
stand gekomen waarin de basisfuncties voor de meetinrichting zijn
vastgelegd. Deze NTA is openbaar toegankelijk via de website van de NEN.
Technische voorschriften
In de huidige Meetcode van de NMa zijn specifieke eisen vastgelegd
die aan de meetinrichting en aan de uitlezing van meters worden
gesteld. Middels een wijziging van de Meetcode zal een juridische basis
worden gelegd voor de eisen die in NTA 8130 worden gesteld aan de op
afstand uitleesbare meter voor kleinverbruikers. Dit biedt de nodige
flexibiliteit om de normen naar nieuwe, innoverende, wenselijke
mogelijkheden aan te passen zonder de wet te hoeven veranderen. Voor de
wijziging van de Meetcode dient ook de Europese notificatieprocedure te
worden doorlopen omdat het hier technische voorschriften betreft. De
verwachting is dat een gewijzigde Meetcode eind 2008 kan worden
vastgesteld.
De overheid stelt de volgende eisen aan slimme meters:
op afstand kunnen uitlezen van afgenomen en aan het net teruggeleverde energie (meten)
verbetering van de operationele bedrijfsvoering van de leverancier (switchen, verhuizen, facturering)
verbetering inzicht afnemer in actuele energieverbruik en kosten
het op afstand kunnen aan- en afschakelen van capaciteit (schakelen)
detectie van leveringsfluctuaties, onderbrekingen, schakeleffecten
online interactie tussen afnemers en leveranciers (communicatie)
online aanbieden van innovatieve producten en diensten (energiebesparingsadviezen, bijzondere tarieven voor bepaalde uren
afnemer kan realtime reageren op markt/product/prijsontwikkelingen van leveranciers
ondersteuning van bepaalde betalingsmethoden zoals prepaid
snelle reactie van regelaars in energie-installaties (regelen)
koppeling met domotica-toepassingen (huisautomatisering)
koppeling met decentrale (duurzame) opwekking
faciliteert decentrale vraag- en aanbodsturing (afstemmen van eigen productie en afname op gunstige tarieven)
Het
leukste en meest overtuigende onderdeeltje van deze wervende tekst is
volgens ons het deel : technische voorschriften. Het stelt ons volledig
gerust en overtuigt ons zonder enige plaats te laten voor twijfel.
Doodgewoon omdat we er geen reet van snappen en dat vinden we normaal
want wij zijn op technisch vlak neanderthalers. Hoera, wanneer komen
ze met deze spulletjes want we kunnen nauwelijks wachten? Lees vooral
de opsomming van alle voordelen die er aan die dingetjes vastzitten.
Het ganse lijstje "bullits". In onze volgende bijdrage zullen we jullie
laten zien dat het hier inderdaad wel degelijk "bullits" zijn van het
soort dat John Wayne afvuurt in zijn Westerns. Wij zijn de arme
indianen...
Dossier smartmetering of de sluwe energiemeters deel 1
Beste lezertjes, vandaag brengen we jullie een nieuw dossier rond
energie. We kunnen tenslotte niet de alle dagen lachen met onze sossen
of met Vlaanderens onafhankelijkheidstreven. bovendien laat dit dossier
ons toe om een probleem aan te kaarten dat we gemeenschappelijk hebben
met onze ollandse buren. Het gaat namelijk over de smartmeters of de
slimme energiemeters om het in een duidelijk verstaanbare term te
zeggen. In onze eerdere energiedossiers hebben we reeds gesproken over
dit fenomeen maar zonder er dieper op in te gaan. Nu gaan we d'r dus
wel dieper op in. We zullen het hebben over de slimme energiemeters
zowel voor gas als voor elektriciteit.
Eerste vraag wat zijn dat
dus voor dingen? Hiervoor verwijzen we dus maar meteen door naar slimme
mensen die jullie zullen uitleggen wat slimme meters zijn en welke de
voordelen zijn. Zeker naar de toekomst en met de zogenaamde
"smartgrids" in het vooruitzicht. Lees aandachtig en wordt dus even slim als de bewuste meters...niks dan voordelen beste lezertjes!
We
willen wel benadrukken dat het hier wel degelijk over "big business"
gaat vermits niet alleen het Europese net volledig zal voorzien worden
van deze slimme metertjes maar eveneens het volledige Amerikaanse net.
Dat geeft over verloop van een 10-tal jaren toch gauw miljoenen
huishoudens die een nieuwe meter zullen ontvangen en dus een hele grote
nieuwe markt ....
en zoals steeds gaat dit natuurlijk gepaard met seminaries, colloquia e.a leuke bijeenkomsten kortom: hier valt poen te scheppen!
net
zo trouwens met de technologie van de smartgrids waarover we reeds
eerder eenj banvloek hebben uitgesproken omwille van de gigantische
kostprijs voor de consument. Maar daar hebben we het hier dus NIET
over. We blijven bij onze meters.
Alle
distributienetbeheerders en "decisionmakers" verwijzen naar één en de zelfde bron die alle
Europese landen oplegt om deze handige dingetjes te installeren
namelijk naar de Europese Richtlijn van 5 april 2006 betreffende
energie-efficiëntie (2006/32/EG) en die zegt (lees vooral elk woord
zeer aandachtig want we komen hier later nog op terug!)
1. De lidstaten zorgen ervoor dat de eindafnemers voor elektriciteit [ ], voor zover dit technisch mogelijk en financieel redelijk is en voor zover dit in verhouding staat tot de potentiële energiebesparingen, tegen concurrentiële prijzen de beschikking krijgen over individuele meters die het werkelijke verbruik van de eindafnemers nauwkeurig meten en informatie verstrekken over het tijdstip waarop de energie werd gebruikt.
ah,
maar dit is niet alles, beste lezertjes want er is de derde
energierichtlijn of in het Engels "the third package memo" van 24 maart
2009 en die gooit er een laagje bovenop :
The implementation of intelligent metering systems is provided for with a target of 80% of consumers to be covered by 2020. Smart meters allow for consumers to be precisely informed of their consumption and promote energy efficiency
Dus
op 11 jaar zou men 80% van de Europese huishoudens moeten gelukkig
maken met een slimme meter. Dus een gigantische markt opent zich voor
allerlei producenten.... Maar dit is natuurlijk geen geldig argument
om die dingen te verketteren want iedereen wint erbij zoals we lezen
bij het Nederlandse ministerie van Economische Zaken en we citeren het
artikel volledig zodat jullie over de correcte informatie beschikken!
Het mag trouwens gezegd worden, de Ollanders zeggen het in een zeer
duidelijk taaltje waar we alleen jaloers kunnen op zijn!
Een meter voor elektriciteit en gas is een voorwaarde om energie geleverd
te krijgen, en is daarmee een intrinsiek onderdeel van het proces van
energievoorziening en afrekening. Door de toevoeging van intelligente
eigenschappen aan de meetapparatuur wordt de meter als het ware een platform
voor allerlei diensten met een toegevoegde waarde.
Bij industriële afnemers is dit al veel langer gemeengoed, maar de
technologie wordt nu ook voor de kleinverbruikersmarkt aantrekkelijk. Een
'slimme meter' biedt enerzijds leveranciers de mogelijkheid naast simpele
energielevering ook gerelateerde diensten aan hun klanten te bieden
(energiebesparingadviezen bijvoorbeeld), en stelt anderzijds de netbeheerders
in staat het operationele beheer van het netwerk te optimaliseren. De slimme
meter is dus zowel privaat als publiek van belang, wat ook de complexiteit
van dit onderwerp duidelijk maakt.
Binnen de metermarkt wil EZ op termijn de volgende hoofdzaken
bereiken:
structurele verbetering van de klantgerelateerde administratieve
processen door de leverancier rechtstreeks invloed te geven op het verloop
van die processen;
verbetering van de marktwerking door het wegnemen van
switchbelemmeringen
een zo optimaal mogelijke benutting voor een zo groot mogelijk aantal
partijen van de voordelen van op afstand uitleesbare meters, waarbij met
name het potentieel voor energiebesparing zoveel mogelijk bevorderd dient te
worden;
mogelijkheden voor gecontroleerde toegang tot de meter ter bevordering
van verbeterde commerciële kansen voor het aanbieden van innovatieve
meetdatadiensten;
kostenbesparing door efficiënter netbeheer en efficiëntere
data-uitwisseling
Verduidelijking en regulering van de metermarkt en bijbehorende processen
is van belang voor de consument, leverancier en netbeheerder met betrekking
tot verhuizingen, switchen, verbetering van datacollectie, administratieve
processen, netbeheer, fraudebestrijding, energiebesparing en de verbetering
van de kwaliteit van de energievoorziening en dienstverlening.
Het Nederlandse metermarktbeleid baseert zich op de Europese richtlijn
Energie-efficiency en -diensten (2006/32), deze stelt dat alle eindafnemers
op termijn de beschikking moeten hebben over een individuele meter, zodat ze
beter inzicht krijgen in hun verbruik. In het wetsvoorstel wordt bepaald dat
de invoering van de slimme meter gefaseerd gebeurd en dat in de proefperiode,
die in principe twee jaar duurt, de meter al wel verplicht worden ingevoerd
bij renovatie en nieuwbouw conform Europese regelgeving en dat de meter
verder op verzoek kan worden geplaatst bij individuele consumenten.
Slimme meter
De term 'slimme meter' is eigenlijk onjuist . De term is afkomstig van het
Engelse 'smart metering' en dat laatste duidt er al
op dat de slimheid niet zozeer in de meter zelf zit als wel in het
achterliggende proces. Het toevoegen van tweeweg communicatie en andere
intelligente eigenschappen aan de meetsystemen en het op afstand beschikbaar
stellen van de meetdata maakt verschillende toepassingen mogelijk waarbij de
meter als het ware een platform wordt voor allerlei innovatieve diensten.
Als meetdata op afstand worden uitgelezen, biedt dat enorme potentie voor
energiebesparing en de operationele efficiëntie van energiebedrijven. Vandaar
dat bij de structurele verbetering en verbeterde transparantie van de
retailmarkt ook een krachtige stimulans tot inzicht in het energieverbruik
hoort. Individuele voordelen van de slimme meter lijken onvoldoende op te
leveren voor een verantwoorde investering, maar alle voordelen opgeteld
bieden deze rechtvaardiging wel. Om alle voordelen optimaal te kunnen
benutten, zal de slimme meter op termijn ook overal geïnstalleerd worden. Het
wetsvoorstel gaat uit van een proefperiode om ervaring op te doen met
bijvoorbeeld de verschillende systemen, de installatie en de beveiliging van
de slimme meter. Vervolgens zal na een gunstige evaluatie een 100 procent
uitrol worden voorgeschreven. Dit is tegelijk een signaal dat het kabinet
serieuze en vooruitstrevende stappen wil zetten in het tegengaan van verdere
opwarming van de aarde.
Piekbelasting
Een groot probleem waar energiebedrijven wereldwijd mee kampen is het
managen van piekbelasting. Met de slimme meter kunnen op termijn
tariferingprikkels ingezet worden die het verbruikspatroon van de consument
kunnen beïnvloeden. Daardoor kan het piekverbruik worden verminderd waardoor
er minder piekvermogen en daarmee productiecapaciteit nodig is om in de
behoefte aan energie te voorzien. De slimme meter is dus zowel privaat als
publiek van belang, wat ook de complexiteit van dit onderwerp duidelijk
maakt.
Marktordening
De fysieke meter moet de optimale werking van de leveringsmarkt
faciliteren. Het tot stand komen van een metermarkt op zich is daarbij geen
beleidsdoel. Dat past ook niet in de wens van de Tweede Kamer om de tarieven
voor de meter nu juist te reguleren. De meter(huur) moet daarom terechtkomen
in het gereguleerde domein van de netbeheerder als onderdeel van de fysieke
infrastructuur. Op die manier kan de meter ook geen fysieke of
administratieve barrière vormen om over te stappen naar een andere
leverancier.
Met de netbeheerder als beheerder van de meter kan in de visie van het
kabinet de 'platformgedachte' van de overheid het beste worden gewaarborgd:
de standaard basisfunctionaliteiten van de meter moeten voor eenieder
verzekerd zijn.
Met de gereguleerde invoering van de slimme meter, onder toezicht van de
netbeheerder, zal de marktwerking verbeteren. Overstappen van leverancier zal
veel eenvoudiger worden en op basis van accurate en actuele verbruiksdata
door te voeren zijn. Leveranciers en derde dienstenaanbieders zullen toegang
kunnen krijgen tot voor hen essentiële data in de meter en zich kunnen
onderscheiden door extra diensten op basis van deze data aan te bieden.
Om te waarborgen dat de leverancier de communicatie met zijn klanten beter
kan managen moet hij zelf de regie kunnen voeren over de verbruiksdata van
zijn klanten. Deze data is immers essentieel voor de facturering en is de
basis voor een reeks klantprocessen bij de leverancier. Het is daarom van
belang dat de meetgegevens direct naar de leverancier worden gestuurd.
Als je de moeite genomen hebt om dit allemaal vlijtig te lezen, nou dan kan je onmogelijk tegen zijn. Zeg nu zelf, één grote blijheid en vrijheid met dank aan Europa!
Genoeg voor vandaag, morgen meer anders hebben jullie een punthoofd.
Onze trouwe lezers zal het niet verwonderen maar we vinden het onze
plicht jullie kond te doen van de droeve mare dat de laatste Vlaamse
sossen in opstand zijn gekomen tegen de knoet van hun voorzitster en
haar beulsknechten. De aanleiding is natuurlijk de onbetamelijke
defenestratie van ons aller Frankse VDB uit Scherpenheuvel. Zelfs
olijkerds als we zijn werd het ook ons inderdaad wat wazig voor de ogen
toen we na de al niet erg overtuigende verkiezingsuitslagen voor het
Vlaams Parlement waar alleen betrokken Frankske een behoorlijke score
haalden met zijn Vlaams-brabantse sossewieten, moesten zien gebeuren
dat hij door Madame Gennez doodleuk werd gedumpt als minister. Hij werd
zelfs vervangen door enerzijds een Brussels Duracellkonijn dat met
iedereen pleegt ruzie te zoeken en een paar honderd Vlaams-Brusselse
stemmen haalt en anderzijds doàor een forse Madam zonder Lijn die niet
eens op een verkiezingslijst stond. Allemaal erg basic-democratisch,
laten we zeggen. En wat moest gebeuren gebeurde dus: vliegt het
Frankske, storm op de rode zee! Het gemor der gemotiveerde uitvoerende
en bovenlokale opstandelingen mondde uit in een stoute brief over een
tekort aan democratische besluitvorming en tanende mobilisatiekracht
bij hun achterban...kuch kuch kuch, u luistert toch ook?
De uitvoerende en bovenlokale mandatarissen van Halle-Vilvoorde kwamen op 27 augustus 2009 bijeen in de Rode Leeuw te Machelen. Zij bogen er zich over de politieke situatie in hun arrondissement en vragen unaniem dat volgend standpunt zou worden ingenomen door het provinciaal bestuur van de sp.a-federatie Vlaams- Brabant. De mandatarissen oordelen het noodzakelijk dat het navolgend standpunt meegedeeld wordt aan de Vlaams-Brabantse afdelingen en aan de nationale partijinstanties. De uitvoerende en bovenlokale mandatarissen van Halle-Vilvoorde zijn van oordeel dat de lijstvorming en de regeringsvorming tot catastrofale gevolgen heeft geleid op het vlak van de geloofwaardigheid van de sp.a in Vlaams- Brabant en meer in het bijzonder in Halle-Vilvoorde. De recente beslissingen getuigen van een gebrek aan respect voor de inzet van de militanten, leden en kiezers in Vlaams-Brabant (en Vlaanderen) en zijn een miskenning van de verkiezingsresultaten. Dit alles wijst op een fundamenteel tekort aan democratische besluitvorming binnen de sp.a, nochtans een engagement van de partijvoorzitter bij haar aantreden. De uitvoerende en bovenlokale mandatarissen zijn gemotiveerd om verder werk te maken van de opgang van de sp.a in Vlaams-Brabant maar maken zich vandaag zorgen over de mobilistatiekracht bij hun achterban. De mandatarissen vragen de steun van de sp.a-federatie en de nationale partijleiding teneinde de ontgoocheling bij de achterban weg te werken. Gelijktijdig pleit de sp.a Halle-Vilvoorde voor een snelle aanpassing van de statuten en de bestuursstijl waardoor een groter respect en inspraak van de afdelingen en de leden bij belangrijke partijbeslissingen wordt gegarandeerd. Namens de mandatarissen: Michel Ruykens (Beersel), Tom Troch (Londerzeel), Dirk De Wulf (Machelen), Freddy De Ruysscher (Kapelle-o-d-B), Hugo De Haes (Kapelle-o-d-B), Marc Snoeck (Halle), Koen Geers (Hoeilaart), Dirk Lodewijk (Liedekerke), Tim Romeyns (Grimbergen), Yvette Luypaert (Steenokkerzeel), Kurt Annendijck (Sint-Pieters- Leeuw), Edy Van Damme (Steenokkerzeel), Guy Ceuppens (Vilvoorde), Fatima Lamarti (Vilvoorde), Jean- Pierre De Groef (Machelen), Else De Wachter (Kapelle-o-d-B), Leo Peeters (Kapelleo- d-B), Mia De Vits (Gooik), Hans Bonte (Vilvoorde)
Bon,
buiten een paar zonen van en een koppel jonge idealisten toch wel een
drietal weltergewichten van de rooie boksring: eerst en vooral ons Mia
die al niet erg enthousiast terug op de lijst werd gesleept, Leo
Peeters een zwaargewicht in alle betekenissen van het woord en
schrijver van leuke omzendbrieven over taalgebruik en Hans Bonte een
vanuit Vlivoorde (terechte) bestrijder van Citibank.
Nu goed,
onze fractie der hangmatsocialisten zal wel geen al te beste reputatie
hebben bij ons Caroline en wij vinden haar beslissing niet erg
diplomatisch naar de laatste militanten toe en zeker naar wat er van
rest in de streken rond Zichem-Zussen-Bolder. Maar het moet ons toch van
het hart dat ons Frankse de laatse tijd inderdaad meer en meer begon te
klinken als een kloon van De Wever B. onze bekende mei68-hater en dat zit
ons toch ook niet echt lekker. Het gaat ons niet om
kerktorenvertegenwoordiging of parochieheiligen. Het gaat in eerste
plaats over een toekomstvisie en bij ons Frankske begon die, volgens
onze bescheiden mening, op bepaalde punten lichtjes te stinken.... Wij wijzen
hiervoor naar onderstaand linkje en naar onze vorige bijdrage over
rijke vissers en studietoelagen (en we stellen ons ook vragen over de tarieven voor de kinderopvang bijvoorbeeld waar ook de fiscale aangifte prijsbepalend werkt...)die volgens onze stoute mening net niet
daar belanden waar ze zouden moeten belanden en dat wist ons Frankske
toen ook al net zoals de helft der brave Belgen (vergelijk de 27.300 met twee personen ten laste als
bescheiden inkomen effe met de belastingsaangifte van de
zelfstandigen)...en wij worden het wel stilaan beu te moeten horen dat
er solidariteit moet zijn wat betreft de voordelen maar niet wat
betreft de kosten. Als zelfstandigen de zelfde voordelen willen eisen
als loontrekkenden, arbeiders en bedienden dus, wat wij hen best gunnen, dan moeten zij de zelfde
bijdragen betalen. Punt. Simpeler kan niet zeker? Maar altijd de lusten
willen en nooit de lasten dat ligt moeilijk in crisistijden en dat ruikt naar profiteren. De laatste
sossen zouden dus maar beter hun energie steken in dergelijke punten
ipv van mekaar de keel af te bijten en hun parochieheiligen als minister te willen laten zetelen. EN last but not least; voor
ons blijft de kinderbijslag die inderdaad te laag ligt, een federale
materie maar een totaal overbodig vehikel. Er zijn via
belastingsverminderingen aan gezinnen of alleenstaanden met
schoolgaande kinderen wel eenvoudiger manieren dan kinderbijslagen en
schooltoelagen uit te keren of niet? Maar dat debat is wat onder het
stof geraakt vrezen we of is iedereen vergeten wie de kinderbijslag heeft uitgevonden? De eerste eis van elke sos moet zijn : iedereen betaalt belastingen volgens zijn/haar reële inkomsten. Mogen risico's niet beloond worden en hard werk? Natuurlijk maar zoals het nu er aan toe gaat ontsnapt een bepaalde soort zelfstandigen (niet veralgemenen dus) en bedrijven en vennootschappen aan een redelijke belasting. Dit kan niet langer en er moet toch één politieke partij zijn die dit durft te zeggen. Net zoals er minstens een paar partijen zijn die moord en brand schreeuwen als men maar durft spreken om bepaalde belastingsaftrekken voor zelfstandigen wat minder soepel te maken of een belastingscontroleur Facebook gebruikt om de vraag te stellen hoe men met een jaarinkomen van 16.000 exotische reizen, dure wagens, zwembaden en luxehobby's kan betalen. Zulke vraagstellers worden hier afgestraft en de fraudeurs worden voorgesteld als volkshelden. Of de wereld op zijn kop. Hier hadden we graag wat meer ruzie horen over maken ipv over ondemocratische partijstatuten en dictatoriale voorzitsters. Inhoud, beste kameraden, dat missen we in jullie debat. Het gaat nog enkel over postjes en machtsdeelname. . Dus geef ons eindelijk terug een linkse partij waarop we fier kunnen zijn maar dat zal wel te veel gevraagd zijn. Vooruit Gennez laat zien dat je ballen hebt en geef ons een echt links programma zonder liberaal gelul van ons Frankske die te veel bij de blauwen heeft gezeten. ROOD moet dat zijn want langs die kant gaapt momenteel een leeg gat en het centrum is al ruim gevuld met allerlei kleurtjes maar die blijkbaar alle burgerzin kwijt zijn. Een linkse is voor een sterke staat die de zwaksten beschermt en voor eerlijke belastingen. Hop hop hop d'r is werk aan de winkel!!!!
Gezinsbond vraagt 200 euro 'opslag' voor Vlaamse gezinnen
De
Gezinsbond wil een verhoging van de kinderbijslag: 200 euro extra is
volgens de bond perfect praktisch haalbaar. 'Maar wij zijn daar via de
schooltoelagen al mee bezig', antwoordt minister van Onderwijs Frank
Vandenbroucke.
'De gezinnen staan niet
centraal in het beleid. De kinderbijslag is sinds de jaren tachtig met
veertig procent gedaald in waarde.' Dat zei Roger Pauly, voorzitter van
de Gezinsbond in de slottoespraak van het congres waarop zijn
organisatie zijn eisen formuleert voor de komende vijf jaar. 'Dit kan
niet in één klap goedgemaakt worden. Maar 200 euro per gezin zou al
veel helpen, en zou de federale overheid maar 0,06 procent van de
welvaart (het bbp) kosten', zei hij. 'Een peulschil.'
Hij
wil de gezinsbijslag ook uit de beroepsgebonden sociale zekerheid
halen, zodat het onderscheid tussen zelfstandigen en werknemers
wegvalt. Het is een recht van het kind, zei hij. De Gezinsbond vindt
overigens al lang dat de kinderbijslag ook een Vlaamse materie moet
worden. In afwachting zou de Vlaamse overheid 'er goed aan doen te
beginnen met de uitbouw van een aanvullende Vlaamse kinderbijslag', zei
voorzitter Pauly.
Minister van Onderwijs, Frank
Vandenbroucke (SP.A) die heel het congres meemaakte, zei nadien dat hij
al begonnen is daarmee. De schooltoelagen die Vlaanderen sinds kort
geeft aan gezinnen met een bescheiden inkomen met kinderen in basis- en
secundair onderwijs, zijn een eerste stap in de uitbouw van een
aanvullende Vlaamse kinderbijslag, vertelde hij.
De
basiskinderbijslag moet voor iedereen gelijk zijn, maar de aanvullingen
kunnen groter zijn of voorbehouden worden voor gezinnen met een
bescheiden inkomen, stelde hij.
Hij heeft een
stappenplan klaar om die aanvullende Vlaamse kinderbijslag - die nu nog
schooltoelage heet - stapsgewijs op te trekken, automatisch toe te
kennen (zodat geen gezin hem verliest omdat er met de aanvraag iets mis
loopt) en geleidelijk uit te breiden naar meer doelgroepen.
De
N-VA reageerde meteen op de vraag van de Gezinsbond om hoger
kinderbijslag: Bart Dewever wil er een Vlaamse bevoegdheid van maken,
zei de voorzitter op het nieuwjaarsfeest van zijn partij in Antwerpen.
Naast
meer kinderbijslag eist de Gezinsbond ook maatregelen om arbeid en
gezin beter combineerbaar te maken. In het woonbeleid is meer 'flexibel
wonen' nodig, onder meer kangoeroewonen (ouders die komen inwonen bij
de kinderen in een apart deel van het huis).
De
Gezinsbond maakt zich ook klaar om 'nultolerantie' te eisen inzake
alcohol in het verkeer. Het congres applaudisseerde, zij het niet
voltallig, voor die eis. En op de receptie nadien werden er toch niet
alleen fruitsapjes uitgeschonken...
We zijn al begonnen met de uitbouw van een Vlaamse kinderbijslag
en ik heb een stappenplan om die verder uit te breiden, zegt Vlaams
minister Frank Vandenbroucke (SP.A).
De Gezinsbond pleitte zaterdag op zijn congres in Antwerpen voor een
aanvullende Vlaamse kinderbijslag. Van die eis die aan de andere kant
van de taalgrens doorgaans als onverteerbaar wordt beschouwd, keek
Vlaams minister van Onderwijs en Werk, Frank Vandenbroucke (SP.A), die
heel het congres bijwoonde, niet op.
"Integendeel, we zijn daar al mee begonnen en ik heb een stappenplan klaar om die aanvullende kinderbijslag uit te breiden".
De schooltoelage die Vlaamse gezinnen met een bescheiden inkomen
(27.300 euro per jaar bij 2 personen ten laste) sinds kort krijgen,
"heet nog anders maar is een aanvullende Vlaamse kinderbijslag voor
gezinnen waarvan de kinderen school lopen in het basis- of secundair
onderwijs'".
De modaliteiten ervan stroken ook met wat de Gezinsbond eiste: de
bijslag moet los staan van de beroepssituatie van de ouders. Het is een
soort volksverzekering: de bijslag wordt betaald met belastingen en
wordt toegekend aan wie inwoner is van Vlaanderen, omdat hij inwoner
is, en niet omdat hij werkt.
Frank Vandenbroucke zegt dat hij een stappenplan klaar heeft voor de
uitbreiding van die toelage. 'We zijn bescheiden begonnen. Eerst
bedroeg de toelage gemiddeld 45 euro voor het kleuteronderwijs,
gemiddeld 77 voor het lager, 240 voor het middelbaar en 150 voor het
deeltijds middelbaar onderwijs. We trekken die bedragen op naar
gemiddeld respectievelijk 80, 116, 377 en 234 euro. We gaan die
bovendien automatisch toekennen, zodat niemand de aanvullende Vlaamse
kinderbijslag nog misloopt als er iets fout gaat met de aanvraag. Later
komt een uitbreiding van de doelgroep.
De Gezinsbond pleit traditioneel van gelijke kinderbijslag voor
iedereen, maar Vandenbroucke ziet er geen graten in dat de
basiskinderbijslag gelijk blijft zoals nu, en dat de aanvullende
varieert naargelang het inkomen.
Volgens Vandenbroucke toont de schooltoelage ook hoe in Brussel kan
gewerkt worden als de deelstaten meer sociale bevoegdheden krijgen:
"Wie naar een Nederlandstalige school gaat, krijgt de Vlaamse toelage."
Voor ons gaat er dus niet om of Vlaams-Brabant al of geen minister
in de Vlaamse regering heeft. Het gaat er evenmin om of Frankske nu al
of niet wat betere resultaten heeft behaald tijdens de verkiezingen.
Wij moeien ons evenmin met de statuten van de sossenpartij maar wij
vinden het niet kunnen dat een zogenaamde sos de kinderbijslag
regionaliseert en dan nog komt wauwelen over bescheiden inkomens van
27.300 terwijl iedereen in Vlaanderen wel wist, toen ook al, dat de
zelfstandigen bijna allemaal onder die bescheiden inkomensgrens vallen.
Als Vlaanderen geen inspraak heeft in de fiscale fraudebestrijding wil
dat nog niet zeggen dat ze fraudeurs moet belonen! Dat, beste Frankske,
is wat wij op je bordje gooien en misschien moet er in de toekomst wat meer over die dingen bij de sossen worden nagedacht...
Het wordt echter wel een levensgroot probleem dat door de regionalisering de opgesplitste partijen opteren voor regionale oplossingen terwijl er in feite een federale stok voor steekt. De impact van het gebrek aan een accurate fiscale fraudebestrijding op de Vlaamse kinderbijslag is hiervan een erg ontluisterend voorbeeld. De uitbreiding van de fameuse Vlaamse zorgverzekering is er een ander voorbeeld van maar daar komen we later ook nog op terug. En raar maar waar daar vededigde ons Frankske blijkbaar het tegenovergestelde standpunt namelijk een categorieke weigering tegen zijn partijtop in en tegen de NV-a wegens te duur. Maar later meer hierover...
België werd tot voor kort bestempeld als een fiscaal paradijs. In
Franse immobiliënmiddens spreekt men met brede glimlach over "le
dentiste Belge". Elke niet geheel blinde Belg, Vlaming, Waal of
Brusselaar ziet rond hem glimmende luxewagens met glunderende
zelfstandigen. Maar wat blijkt? In feite gaat het bij deze
beroepscategorie over dompelaars, armoezaaiers die waarschijnlijk te
fier zijn om naar "den openbare onderstand" te stappen. Sinds midden de
jaren 90 van vorige eeuw de middenstandorganisaties erin geslaagd zijn
om de statistieken over de inkomens van hun leden tot absoluut
staatsgeheim te laten uitroepen wist geen kat nog wat deze sukkelaars
jaarlijks op hun belastingspapieren invullen. Tot nu. Een criminele
binnenlandse organisatie namelijk het ABVV is erin geslaagd, na wat
zoekwerk, de cijfers van hun aangiftes op te snorren. Wat niemand
verwacht had is dat vissers het hoogste inkomen hebben van deze sociale
paria's. Beste lezertjes, jullie moeten niet dringend naar jullie
armlastige oogarts, jullie zicht is prima. De vissers! Beste
vrienden, al ooit een loodgieter of electricien in huis gehad? Wel, als
je die stumperdjes de volgende keer nodig hebt voorzie dan maar een
boterhammeke meer want die hardwerkende wroeterkes zien scheel van
honger als je hun belastingsaangifte mag geloven. Gemiddels 11.000 per
jaar! Als we even een ons telraam gebruiken en stellen dat deze
mensen per dag 8u legaal werken à rato van ongeveer 250 dagen per jaar
want tijdens de week-ends zitten ze in hun appartement aan de zee, en
geld om op vakantie te gaan hebben ze niet... dan komen we aan 8x250=
2000u. Nu even 11.000 delen door 2000 en dat stel je vast dat ze 5,5
per uur verdienen. Opgepast beste lezertjes elke parameter die jullie
zullen aanpassen om wat dichter bij een realistische weergave te komen
van het harde labeur dat deze groep mensen levert zal het gemiddeld
uurloon nog meer naar beneden trekken. Of hebben jullie al ooit een
loodgieter weten een maand verlof nemen of vrijaf op zaterdag?
Loontrekkende verdient het dubbele van een zelfstandige
De cijfers wijzen op massale fraude
Jef Maes (ABVV)
Zelfstandigen verdienden vorig jaar volgens officiële cijfers gemiddeld
18.146,97 euro. Loontrekkenden gaven in 2008 gemiddeld 35.258 euro
belastbaar inkomen bij de fiscus aan. Dat is zogoed als het dubbele.
"De cijfers wijzen op massale fraude", zegt de socialistische vakbond
ABVV.
Het
is voor het eerst sinds jaren dat er op basis van officiële cijfers een
vergelijking kan worden gemaakt tussen het jaarinkomen van
zelfstandigen en loontrekkenden. Tot midden jaren negentig publiceerde
het ministerie van Financiën daar statistieken over, maar onder druk
van zelfstandigenorganisaties werd de publicatie van de cijfers
afgevoerd.
Daarmee kwam een einde aan de jaarlijks weerkerende
vragenronde in het parlement over de betrouwbaarheid van de cijfers en
de fraudegevoeligheid van de belastingaangiftes van zelfstandigen.
Centen rapen Maar
volgens de socialistische vakbond ABVV publiceert het Rijksinstituut
voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ) sinds kort
nieuwe gegevens op zijn eigen website. "Na enig speurwerk vind je daar
alle cijfers terug", zegt Jef Maes, hoofd van de sociale dienst van het
ABVV. De socialistische vakbond bracht de cijfers over de inkomens van
de zelfstandigen in de openbaarheid. Op een ogenblik dat de Belgische
staat geconfronteerd wordt met een begrotingstekort van 25 miljard euro
en de sociale zekerheid in het rood zit, vallen er volgens het ABVV
meer centen te rapen bij de bestrijding van de fiscale fraude.
"Als
de zelfstandigen niet meer verdienen dan het gemiddelde van wat het
RSVZ aangeeft, dan moet een pak zelfstandigen langs bij het OCMW", zegt
Maes. Dat er heel wat armoede is bij de zelfstandigen, ontkent de
vakbond niet, maar volgens het ABVV geven heel wat zelfstandigen te
lage inkomens aan. Belastingen worden ontweken of ontdoken. En er wordt
creatief omgesprongen met de aangifte van beroepsonkosten. "Een
voorbeeld: met een gemiddeld inkomen van 16.000 euro hebben de meeste
handelaars geen geld om een fatsoenlijke wagen te kopen. Er klopt iets
niet als je de glimmende voertuigen dan ziet staan", zegt Maes. "De
cijfers wijzen op massale fraude."
Achter het gemiddelde
jaarinkomen van zelfstandigen gaan grote verschillen schuil.
Loodgieters, elektriciens en andere dienstverleners verdienen amper
11.000 euro. Kruideniers en andere handelaars komen jaarlijks aan een
inkomen van 16.000 euro. Bedrijfsleiders van kleine en middelgrote
ondernemingen moeten volgens de officiële cijfers rondkomen met
gemiddeld 17.000 euro. Notarissen, advocaten, dokters, apothekers en
zelfstandigen in andere vrije beroepen kregen gemiddeld meer dan 27.000
euro op hun rekening. De echte toppers bij de zelfstandigen zijn vreemd
genoeg de vissers. Volgens de statistieken van de RSVZ verdienden ze
vorig jaar 29.000 euro. (Johan Corthouts)
Als we deze inkomens zien dat moet het voor elke
zelfstandige, dokter, loodgieter, advocaat of dakwerker om maar een
paar zelfstandige beroepen op te noemen, een koud kunstje zijn om hun
kroost te laten studeren met behulp van een studietoelage ...
Je moet maar even zoeken naar de voorwaarden om van deze toelage te genieten...
Nu effe het zelfde doen met het inkomen van een lagere bediende of arbeider....welwelwel...
En
we raden elke rationele lezer van goede wil aan om effe te klikken op
het zelfde artikel dat door "De Tijd" werd gepubliceerd en daar de
talrijke reacties eens door te nemen. Het zal elk gezond denkend levend
organisme tot wanhoop brengen. Hoe zelfstandigen verward worden met
vennootschappen. Hoe het ABVV uitgemaakt wordt voor een bende fraudeurs
enz enz ...een debat ten gronde op zijn Belgisch! Het wordt ons als
bescheiden loontrekkenden en steuntrekkers koud aan het hart vooral
als ik mijn loodgieter in zijn Porsche Cayenne zie voorbijrijden... en
ik gun hem die wagen maar al te zeer want hiermee betaalt hij dan toch
een behoorlijk pak inschrijvingstaks en accijnzen... Gelukkig hebben we onze sossen die krachtdadig als steeds, hun eigen kiespubliek, de loontrekkenden en arbeiders met hand en tand zullen verdedigen! Langs Vlaamse kant eerst nog wat geduld tot hun interne eenheid rond het dossierke Frank VDB weer hersteld is. Wij schatten dat dit gebeurt rond 2015! Maar daar hebben we het nog wel eens over in een aparte bijdrage..."grijns en grinnik"
Vermits onze jongens en meisjes nu ook onze grenzen verdedigen in het
verre Afghanistan, kunnen we moeilijk anders dan ook wat aandacht te
besteden aan deze verre buitengrens. En omdat we toch bezig zijn met fabels vertellen we jullie vandaag het
"sprookje" van Malalai Joya want we vrezen dat hier het beeld
zal blijven hangen dat ginds aan onze buitengrens dus,alle madammen slechts wandelende blauwe
tenten zijn. Wat natuurlijk weer een cliché is, zo hoog als de Baraque Fraiture. Als er ooit slachtoffers vallen onder "onze jongens", wat we
natuurlijk niet wensen mee te maken, dan weten we tenminste voor welk
"hoog ideaal" ze zijn gesneuveld op het veld van eer en de Belgische driekleur op hun buik. http://www.independent.co.uk/news/world/malalai-joya-the-woman-who-will-not-be-silenced-1763127.html
Malalai Joya: The woman who will not be silenced
Enraged by Taliban oppression Malalai Joya became a
womens rights activist, and after the US-led invasion, took on the new
regime as an MP. But speaking out has come at a cost. She tells Johann
Hari why death threats wont stop her exposing ugly truths about
Afghanistan.
The story of Joya is the story of another Afghanistan - the one behind the burka, and behind the propaganda
I am not sure how many more days I will be alive," Malalai Joya says
quietly.
The warlords who make up the new "democratic" government in
Afghanistan have been sending bullets and bombs to kill this tiny
30-year-old from the refugee camps for years and they seem to be getting
closer with every attempt. Her enemies call her a "dead woman walking".
"But I don't fear death, I fear remaining silent in the face of
injustice," she says plainly. "I am young and I want to live. But
I say to those who would eliminate my voice: 'I am ready, wherever and
whenever you might strike. You can cut down the flower, but nothing can stop
the coming of the spring.'"
The story of Malalai Joya turns everything we have been told about Afghanistan
inside out. In the official rhetoric, she is what we have been fighting for.
Here is a young Afghan woman who set up a secret underground school for
girls under the Taliban and when they were toppled cast off the burka,
ran for parliament, and took on the religious fundamentalists.
But she says: "Dust has been thrown into the eyes of the world by your
governments. You have not been told the truth. The situation now is as
catastrophic as it was under the Taliban for women. Your governments have
replaced the fundamentalist rule of the Taliban with another fundamentalist
regime of warlords. [That is] what your soldiers are dying for."
Instead of being liberated, she is on the brink of being killed.
The story of Joya is the story of another Afghanistan the one behind the
burka, and behind the propaganda.
I "We are our sisters' keepers"
I meet Joya in a London apartment where she is staying with a supporter for a
week, to talk about her memoir but even here, her movements have to be
kept secret, as she flits from one safe house to another. I am told not to
mention her location to anyone. She is standing in the corridor, small and
slim, with her hair flowing freely, and she greets me with a solid
handshake. But, when our photographer snaps her, she begins to giggle
girlishly: the grief etched on to her sallow face melts away, and she laughs
in joyous little squeaks. "I can never get used to this!" she
says.
Then, as I sit her down to talk through her life-story, the pain soaks into
her face once more. Her body tightens into a tense coil, and her fists
close.
Joya was four days old when the Soviet Union invaded Afghanistan. On that day,
her father dropped out of his studies to fight the invading Communist army,
and vanished into the mountains. She says: "Since then, all we have
known is war."
Her earliest memory is of clinging to her mother's legs while policemen
ransacked their house looking for evidence of where her father was hiding.
Her illiterate mother tried to keep her family of 10 children alive as best
she could. When the police became too aggressive, she took her kids to
refugee camps across the border in Iran. In these filthy tent-cities lying
on the old Silk Road, Afghans huddled together and were treated as
second-class citizens by the Iranian regime. At night, wild animals could
wander into the tents and attack children. There, word reached the family
that Joya's father had been blown up by a landmine but he was alive, after
losing a leg.
There were no schools in the Iranian camps, and Joya's mother was determined
her daughters would receive the education she never had. So they fled again,
to camps in western Pakistan. There, Joya began to read and was
transformed. "Tell me what you read and I shall tell you what you are,"
she says. Starting in her early teens, she inhaled all the literature she
could from Persian poetry to the plays of Bertolt Brecht to the speeches
of Martin Luther King. She began to teach her new-found literacy to the
older women in the camps, including her own mother.
She soon discovered that she loved to teach and, when she turned 16, a
charity called the Organisation for Promoting Afghan Women's Capabilities
(OPAWC) made a bold suggestion: go to Afghanistan, and set up a secret
school for girls, under the noses of the Taliban tyranny.
So she gathered her few clothes and books and was smuggled across the border
and "the best days of my life" began. She loathed being forced to
wear a burka, being harassed on the streets by the omnipresent "vice
and virtue" police, and being under constant threat of being discovered
and executed. But she says it was worth it for the little girls. "Every
time a new girl joined the class, it was a triumph," she says, beaming. "There
is no better feeling."
She only just avoided being caught, again and again. One time she was teaching
a class of girls in a family's basement when the mother of the house yelled
down suddenly: "Taliban! Taliban!" Joya says: "I told my
students to lie down on the floor and stay totally silent. We heard
footsteps above us and waited a long time." On many occasions, ordinary
men and women anonymous strangers helped her out by sending the police
charging off in the wrong direction. She adds: "Every day in
Afghanistan, even now, hundreds if not thousands of ordinary women act out
these small gestures of solidarity with each other. We are our sisters'
keepers."
The charity was so impressed with her they appointed her their director. Joya
decided to set up a clinic for poor women just before the 9/11 attacks. When
the American invasion began, the Taliban fled her province, but the bombs
kept falling. "Many lives were needlessly lost, just like during the
September 11 tragedy," she says. "The noise was terrifying, and
children covered their ears and screamed and cried. Smoke and dust rose and
lingered in the air with every bomb dropped."
As soon as the Taliban retreated, they were replaced by the warlords who had
ruled Afghanistan immediately before. Joya says that, at this point, "I
realised women's rights had been sold out completely... Most people in the
West have been led to believe that the intolerance and brutality towards
women in Afghanistan began with the Taliban regime. But this is a lie. Many
of the worst atrocities were committed by the fundamentalist mujahedin
during the civil war between 1992 and 1996. They introduced the laws
oppressing women followed by the Taliban and now they were marching back
to power, backed by the United States. They immediately went back to their
old habit of using rape to punish their enemies and reward their fighters."
The warlords "have ruled Afghanistan ever since," she adds. While a "showcase
parliament has been created for the benefit of the US in Kabul", the
real power "is with these fundamentalists who rule everywhere outside
Kabul". As an example, she names the former governor of Herat, Ismail
Khan. He set up his own "vice and virtue" squads which terrorised
women and smashed up video and music cassettes. He had his own "private
militias, private jails". The constitution of Afghanistan is irrelevant
in these private fiefdoms.
Joya discovered just what this meant when she started to set up the clinic
and a local warlord announced that it would not be allowed, since she was a
woman, and a critic of fundamentalism. She did it anyway, and decided to
fight this fundamentalist by running in the election for the Loya jirga ("meeting
of the elders") to draw up the new Afghan constitution. There was a
great swelling of support for this girl who wanted to build a clinic and
she was elected. "It turned out my mission," she says, "would
be to expose the true nature of the jirga from within."
II "I would never again be safe"
As she stepped past the world's television cameras into the Loya jirga, the
first thing Joya saw was "a long row with some of the worst abusers of
human rights that our country had ever known warlords and war criminals
and fascists".
She could see the men who invited Osama bin Laden into the country, the men
who introduced the misogynist laws later followed by the Taliban, the men
who had massacred Afghan civilians. Some had got there by intimidating the
electorate, others by vote-rigging, and yet more were simply appointed by
Hamid Karzai, the former oilman installed by the US army to run the country.
She thought of an old Afghan saying: "It's the same donkey, with a new
saddle."
For a moment, as these old killers started to give long speeches
congratulating themselves on the transition to democracy, Joya felt nervous.
But then, she says, "I remembered the oppression we face as women in my
country, and my nervousness evaporated, replaced by anger."
When her turn came, she stood, looked around at the blood-soaked warlords on
every side, and began to speak. "Why are we allowing criminals to be
present here? They are responsible for our situation now... It is they who
turned our country into the centre of national and international wars. They
are the most anti-women elements in our society who have brought our country
to this state and they intend to do the same again... They should instead be
prosecuted in the national and international courts."
These warlords who brag about being hard men could not cope with a slender
young woman speaking the truth. They began to shriek and howl, calling her a "prostitute"
and "infidel", and throwing bottles at her. One man tried to punch
her in the face. Her microphone was cut off and the jirga descended into a
riot.
"From that moment on," Joya says, "I would never again be
safe... For fundamentalists, a women is half a human, meant only to fulfil a
man's every wish and lust, and to produce children and toil in the home.
They could not believe that a young woman was tearing off their masks in
front of the eyes of the Afghan people."
A fundamentalist mob turned up a few hours later at her accommodation,
announcing they had come to rape and lynch her. She had to be placed under
immediate armed guard but she refused to be protected by American troops,
insisting on Afghan officers.
Her speech was broadcast all over the world and cheered in Afghanistan. She
was flooded with support from the people of her country, delighted that
somebody had finally spoken out. One dirt-poor village pooled its cash to
send a delegate hundreds of miles across the country to explain how pleased
they were.
An extremely old woman was brought to her in a rickety wheelbarrow, and she
explained she had lost two sons one to the Soviets, one to the
fundamentalists. She told Joya: "I am almost 100 years old, and I am
dying. When I heard about you and what you said, I knew that I had to meet
you. God must protect you, my dear."
She handed over her gold ring, her only valuable possession, and said: "You
must take it! I have suffered so much in my life, and my last wish is that
you accept this gift from me."
But the US and Nato occupiers instructed Joya that she must show "politeness
and respect" for the other delegates. When Zalmay Khalilzad, the US
Ambassador, said this, she replied: "If these criminals raped your
mother or your daughter or your grandmother, or killed seven of your sons,
let alone destroyed all the moral and material treasure of your country,
what words would you use against such criminals that will be inside the
framework of politeness and respect?"
She leans forward and quotes Brecht: "He says, 'He who does not know the
truth is only a fool. He who knows the truth and calls it a lie is a
criminal.'"
The attempts to murder her began then with a sniper and have not stopped
since. But she says plainly, with her fist clenched: "I wanted the
warlords to know I was not afraid of them."
So she ran for parliament and won in a landslide. "I would return
again to face those who had ruined my country," she explains, "and
I was determined that I would stand straight and never bow again to their
threats."
III "In every corner is a killer"
Joya looked out across the new Afghan parliament on her first day and thought: "In
every corner is a killer, a puppet, a criminal, a drug lord, a fascist. This
is not democracy. I am one of the very few people here who has been
genuinely elected." She started her maiden speech by saying: "My
condolences to the people of Afghanistan..."
Before she could continue, the warlords began to shout that they would rape
and kill her. One warlord, Abdul Sayyaf, yelled a threat at her. Joya looked
him straight in the eye and said: "We are not in [the area he rules by
force] here, so control yourself."
I ask if she was frightened, and she shakes her head. "I am never
frightened when I tell the truth." She is speaking fast now: "I am
truly honoured to have been vilified and threatened by the savage men who
condemned our country to such misery. I feel proud that even though I have
no private army, no money, and no world powers behind me, these brutal
despots are afraid of me and scheme to eliminate me."
She says there is no difference for ordinary Afghans between the Taliban and
the equally fundamentalist warlords. "Which groups are labelled
'terrorist' or 'fundamentalist' depends on how useful they are to the goals
of the US," she says. "You have two sides who terrorise women, but
the anti-American side are 'terrorists' and the pro-American side are
'heroes'."
Karzai rules only with the permission of the warlords. He is "a shameless
puppet" who will win next month's presidential elections because "he
hasn't yet stopped working for his masters, the US and the warlords... At
this point in our history, the only people who get to serve as president are
those selected by the US government and the mafia that holds power in our
country."
Whenever she would despair in parliament, she would meet yet more ordinary
Afghan women and get back in the fight. She tells me about a 16-year-old
constituent of hers, Rahella, who ran away to an orphanage Joya had helped
to set up in her constituency. "Her uncle had decided to marry her off
to his son, who was a drug addict. She was terrified. So of course we took
her in, educated her, helped her." One day, her uncle turned up and
apologised, saying he had learnt the error of his ways. He asked if she
could come home for a weekend to visit her family. Joya agreed and when
she got back to her village, Rahella was forced into marriage and spirited
away to another part of Afghanistan. They heard six months later that she
had doused herself in petrol and burned herself alive.
There has been an epidemic of self-immolation by women across the "new"
Afghanistan in the past five years. "The hundreds of Afghan women who
set themselves ablaze are not only committing suicide to escape their misery,"
she says, "they are crying out for justice."
But she was not allowed to raise these issues in the supposedly democratic
parliament. The fundamentalist warlords who couldn't beat Joya at the ballot
box or kill her chanced upon a new way to silence her. The more she spoke,
the angrier they got. She called for secularism in Afghanistan, saying: "Religion
is a private issue, unrelated to political issues and the government... Real
Muslims do not require political leaders to guide them to Islam." She
condemned the new law that declared an amnesty for all war crimes committed
in Afghanistan over the past 30 years, saying "You criminals are simply
giving yourselves a get-out-of-jail free card." So the MPs simply voted
to kick her out of parliament.
It was illegal and undemocratic but the President, Hamid Karzai, supported
the ban. "Now the warlord criminals are unchallenged in parliament,"
she says. "Is that democracy?"
We in the West have been fed "a pack of lies" about what Afghanistan
looks like today. "The media are 'free' only if they do not try to
criticise warlords and officials," she says in her book, Raising My
Voice. As an example, she names a specific warlord: "If you write
anything about him, the next day you will be tortured or killed by the
Northern Alliance warlords." It is "a myth" to say girls can
now go to school outside Kabul. "Only five per cent of girls, according
to the UN, can follow their education to the 12th grade."
And it is "false" to say Afghan culture is inherently misogynistic. "By
the 1950s, there was a growing women's movement in Afghanistan,
demonstrating and fighting for their rights," she says. "I have a
story here" she rifles through her notes "from The
New York Times in 1959. Here! The headline is 'Afghanistan's women lift the
veil'. We were developing an open culture for women and then the foreign
wars and invasions crushed it all. If we can regain our independence, we can
start this struggle again."
Many of her friends urge her to leave the country, before one of her
wannabe-assassins gets lucky. But, she says, "I can never leave when
all the poor people that I love are living in danger and poverty. I am not
going to search for a better and safer place, and leave them in a burning
hell." Apologising for her English which is, in fact, excellent she
quotes Brecht again: "Those who do struggle often fail, but those who
do not struggle have already failed."
Today, she fights for democracy outside parliament. But, she says, any Afghan
democrat today is "trapped between two enemies. There are the
occupation forces from the sky, dropping cluster bombs and depleted uranium,
and on the ground there are the fundamentalist warlords and the Taliban,
with their own guns." She wants to help the swelling movement of
ordinary Afghans in between, who are opposed to both. "With the
withdrawal of one enemy, the occupation forces, it [will be] easier to fight
against these internal fundamentalist enemies."
If she were president of Afghanistan, she would begin by referring all the
country's war criminals to the International Court of Justice at the Hague. "Anybody
who has murdered my sisters and brothers should be punished," she says, "from
the Taliban, to the warlords, to George W Bush." Then she would ask all
foreign troops to leave immediately. She says that it is wrong to say
Afghanistan will simply collapse into civil war if that happens. "What
about the civil war now? Today, people are being killed many, many war
crimes. The longer the foreign troops stay in Afghanistan doing what they
are doing, the worse the eventual civil war will be for the Afghan people."
The Afghan public, she adds, are on her side, pointing to a recent opinion
poll showing 60 per cent of Afghans want an immediate Nato withdrawal. Many
people in Afghanistan were hopeful, she says, about Barack Obama "but
he is actually intensifying the policy of George Bush... I know his election
has great symbolic value in terms of the struggle of African-Americans for
equal rights, and this struggle is one I admire and respect. But what is
important for the world is not whether the President is black or white, but
his actions. You can't eat symbolism."
US policy is driven by geopolitics, she says, not personalities. "Afghanistan
is in the heart of Asia, so it's a very important place to have military
bases so they can control trade very easily with other Asian powers such
as China, Russia, Iran and so on.
"But it can be changed by Americans," she adds. She is passionate
now, her voice rising. "I say to Obama in my area, 150 people were
blown up by US troops in one incident this year. If your family had been
there, would you send even more troops and even more bombs? Your government
is spending $18m (£11m) to make another Guantanamo jail in Bagram. If your
daughter might be detained there, would you be building it? I say to Obama
change course, or otherwise tomorrow people will call you another Bush."
IV "It's hard to be strong all the time"
"It's not good to show my enemies any weakness, [but] it's hard to be
strong all the time," Joya says with a sigh, as she runs her hands
through her hair. She has been speaking so insistently with such
preternatural courage that it's easy to forget she was just a girl when she
was thrust into fighting fundamentalism. She was never allowed an
adolescence. The fierce concentration on her face melts away, and she looks
a little lost. "Yes, my mother is proud of me," she says, "but
you know how mothers are they worry. Whenever I speak to her on the phone,
the first sentence and the last sentence are always 'Take care'."
Two years ago, she got married in secret. She can't name her husband publicly,
because he would be killed. Her wedding flowers had to be checked for bombs.
She will only say that they met at a press conference, "and he supports
everything I do". She has not seen him "for two months", she
says. "We meet in the safe houses of supporters. I cannot sleep in the
same house two nights running. It is a different home every evening."
Where does this courage come from? She acts as if the answer is obvious
anyone would do it, she claims. But they don't. Perhaps it comes from her
belief that the struggle is long and our individual lives are short, so we
can only advance our chosen cause by inches, knowing others will pick up our
baton. "When I die, others will come. I am sure of that," she
says.
She certainly has a strong sense of belonging to a long history of Afghans who
fought for freedom. "My parents chose my first name after Malalai of
Maiwand. She was a young woman who, in 1880, went to the front line of the
second Anglo-Afghan war to tend the wounded. When the fighters were close to
collapse, she picked up the Afghan flag and led the men into battle herself.
She was struck down but the British suffered a landmark defeat, and, in
the end, they were driven out."
When she ran for office, she had to choose a surname for herself, to protect
her family's identity. "I named myself after Sarwar Joya, the Afghan
poet and constitutionalist. He spent 24 years in jails, and was finally
killed because he wouldn't compromise his democratic principles... In
Afghanistan we have a saying: the truth is like the sun. When it comes up,
nobody can block it out or hide it."
Malalai Joya knows she could be killed any day now, in our newly liberated
Warlord-istan. She hugs me goodbye and says, "We must keep in touch."
But I find myself bleakly wondering if we will ever meet again. Perhaps she
senses this, because she suddenly urges me to look again at the last
paragraph of her memoir, Raising My Voice. "It really is how I feel,"
she says. It reads: "If I should die, and you should choose to carry on
my work, you are welcome to visit my grave. Pour some water on it and shout
three times. I want to hear your voice." I look up into her face, and
she is giving me the bravest smile I have ever seen.
'Raising My Voice' by Malalai Joya is published by Rider at £11.99. All
profits will go to supporting the cause of women's rights in Afghanistan.
You can donate to her campaigns at malalaijoya.com/index1024.htm
Het is maar dat we gewaarschuwd zijn want als er ooit slachtoffers vallen zullen de officiële toespraken lichtjes afwijken van deze versie van de feiten. Dat weten we nu reeds...
In
de hectische discussie rond het hoofddoekenverbod in de Antwerpse
athenea is het misschien interessant om ons te bezinnen waar dit echt
allemaal om gaat. Laten we nu eens even achteruit gaan staan en de
totaliteit onder ogen zien.
