~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
01-10-2008
15 oktober 2008 - "Blog Action Day 2008 Poverty" !!
Wij doen dus mee !!... Aan "Blog Action Day 2008 Poverty" op 15 oktober 2008 !!
In tegenstelling tot sommige anderen zijn wij er NIET stekeblind voor & zijn wij er ook NIET potdoof voor !! Wij blijven er steeds opnieuw melding van maken & zullen dat ook steeds opnieuw blijven doen... & be sure !! Hoe méér stilte *GRIJNS*... hoe harder wij er tegenaan gaan & hoe harder wij er tegenaan schoppen !!
Let's kick some ass !! ...Laten we die "Vlaemsche zelfgenoegzaamheid" dus maar eens gelijk een geweten schoppen !!
...& Of je dàt nu wilt zien & weten of niet... het is er !! Armoede bestaat wel degelijk & erg genoeg ook in een land van melk & honing zoals België ! Het kan dus ook niet genoeg gezegd & geschreven, dat het méér dan beschamend is dat er in deze zogezegde welvaartstaat België 1 op 7 Belgen officieel & 1 op 5 Belgen officieus zijn die rond of onder de armoedegrens leven !! Dat is ten andere ons hoogste culturele peil, zo beschaafd zijn we !! ...& Kom nu niet af met kutredeneringen alsof die 2.000.000 Belgen er om hebben gevraagd & het er ook nog eens om doen om in zulke situatie te zitten of terecht te komen !!... & Sommige zijn zelfs hardwerkende mensen die er zelfs 2 jobkes op nahouden met een ondermaats loon dat 20 à 30% minder bedraagt dan 4-5 jaar geleden !! Men hoeft dus met dàt soort klinkklare onzin "eigen schuld, dikke bult... je moet maar harder werken" bij ons NIET aan te komen draven, want 't is een dooddoener van jewelste om z'n ~politieke, dan wel z'n persoonlijke~ verantwoordelijkheid dan NIET te moeten opnemen !! De kloof tussen ARM & RIJK is er de laatste jaren alleen maar groter & dieper op geworden !!
Mensen vragen er echt NIET om... noch om in de armoede terecht te komen, noch om werkloos te zijn, noch omwille van deze ganse situatie maatschappelijk uitgesloten & verstoten te worden !... Mensen vragen er ook niet om hier ten lande ontslagen te worden door een bedrijf... "dàt-dàn-mààr" ~ocharme ocharme zullen we ze beklagen *GRIJNS* ?!...~ naar China of de Oost-Europese landen trekt omdat ze daar wel méér winst kunnen maken ten koste van wat méér menselijke ellende ginder ter plekke... ~waar ze overigens ginder toch niet op gecontroleerd of aangepakt worden~... We zullen jullie daar trouwens in de komende weken een stichtende documentaire over laten zien... & Al 't geouwehoer dat mensen daar ter plekke er zoveel beter van worden... bespaar ons a.u.b. dàt zogezegde "sociaal" gezeik... *KOTS* ...Integendeel : wake up & vooral : grow up !! Alleen de bedrijven worden daar beter & vooral rijker van !! Zij maken dààr méér winst & of dit nu gaat ten koste van een sociaal kerkhof hier of daar ten lande, they really don't care !! ...& that's it !! ...& al de rest zijn mooie praatjes om het collectieve geweten te sussen & om ons stil & braaf te houden !! ...& Voor de duidelijkheid ze zijn dus niet aan ons besteed !!
Enkel & alleen om die reden alleen al ~evenals voor een hoop andere goede redenen~ zijn politieke partijen zoals die van "onze goede 'vrind' Jean-Marie Dedecker & z'n LDD" dus NIET echt onze politieke vriendjes te noemen, aangezien zij er alleen maar er op uit zijn om hier een nog groter sociaal kerkhof te creëren dan dat het nu al is !!... Deze nulmeridiaanfanaten, van wie de nulmerdiaan van Greenwich door hun eigenste reet loopt zijn maar in één ding geïnteresseerd... "ikke-ikke-ikke-&-de-rest-kan-stikke"... & als u twijfelt, leest u anders maar eens hun eigenste "mooie & stichtende" politieke programma er op na... dan zult u er snel achter komen wat u hier te wachten staat met deze frisse jongens & meiden aan het bewind... Een sociaal kerkhof... een sociale woestenij !! ...waarbij er nauwelijks of géén plaats is voor de arme &/of de minder begoede medemens !! ...Als het van hun afhangt wordt èlke werkende 'n nieuwe arme die z'n leven ~z'n lijf & leden~ dankbaar ten dienste mag stellen van de willekeur van de rijken !!
Zullen we die 2.000.000 ARME Belgen intussen dus al maar "abfuhren" &/of exporteren ?!...
Wat het hier in België op dit ogenblik zo allemaal nog eens zoveel erger & des te schrijnender maakt, is de waarlijke politieke desinteresse voor het probleem van de armoede... Het misprijzen om hier iets daadwerkelijk & concreet aan te doen !! ...& Och ja... er zijn dan wel een hoop mooie politieke beloftes gemaakt & er is intussen ook reeds een staatssecretariaat ter Bestrijding van de Armoede aangesteld, maar héél véél beweging hebben we langs die kanten nog niet gezien... Het blijft daar behoorlijk stil... DOODSTIL !! Dus héél hoogdringend wordt de armoede hier zo niet ingeschat !! Het zegt weer maar eens hoeveel onze regering & onze vetbetaalde politici begaan zijn met het Belgische Volk ...& dat in schrille tegenstelling tot "bankproblemen" à la Fortis & Dexia, waar dan dan plots à la minute wèl centen voor te vinden zijn !! Tsk-tsk-tsk... niet met ons !!
Laat ons een kat een kat noemen & stoppen met rond de pot te draaien !!
Wat wij willen is simpel... Wij eisen niet minder dan èchte politieke & menselijke aandacht voor 't probleem van ARMOEDE in 2008 !! ...& in 2009...& in 2010... & in 2011... enzovoort-enzovoort... tot dit probleem is opgelost !! Want hier MOET dus een einde aan komen !! ...& wel héél snel !! ...Want eigenlijk is er genoeg voor IE-DER-EEN !!
...
ARMOEDE + HONGER = ONRECHT !! ...& dat is ons bescheiden inziens GÉÉN besmettelijke ziekte !!
Blog Actie Dag is een jaarlijks non-profit evenement met het doel om bloggers, podcasters en videocasters wereldwijd te verenigen, zodat ze op één dag allemaal hetzelfde onderwerp aankaarten. Blog Actie Dag wil hiermee een mondiale discussie starten, waarbij duizenden verschillende meningen en ideeën van allerlei verschillende mensen zich concentreren op één onderwerp.
Als je deel wilt nemen aan Blog Actie Dag, dan kan dat op de volgende manieren:
Publiceer op 15 oktober
Als je een blog, podcast of videocast hebt, dan kan je deze aanmelden om deel te nemen aan Blog Actie Dag. In de periode 15 augustus tot 15 oktober kan je je aanmelden. Als je mee wilt doen vragen we je om jouw website te registreren, zodat we bij kunnen houden hoeveel blogs er meedoen en hoeveel mensen we ongeveer bereiken.
Op 15 oktober zullen de deelnemende blogs een artikel, video of podcast publiceren over armoede. Daarnaast kan je ook kiezen om de eventuele (advertentie) opbrengsten van jouw website van die dag te doneren aan een instelling die zich inzet tegen armoede.
We moedigen je aan om jouw publicatie op 15 oktober in jouw eigen stijl op jouw weblog te brengen. Hierdoor wijkt de bijdrage niet erg af van wat je lezers gewend zijn en doordat alle deelnemers dit doen wordt het onderwerp armoede vanuit veel gezichtspunten bekeken.
Als je geld verdient met je blog (bijvoorbeeld via advertenties, donaties of het verkopen van producten) dan zouden we het erg mooi vinden als je de opbrengsten die je verdient op Blog Actie Dag, doneert aan een instantie die zich bezighoudt met armoede.
Blog Actie Dag steunt de volgende liefdadigheidsinstellingen :
The Global Fund
Er zijn vele redenen voor armoede. The Global Fund gaat AIDS, tuberculose en malaria tegen. Deze ziekten hebben een verlammend effect op de strijd tegen armoede. In 2008 is The Global Fund één van de officiële Blog Actie Dag liefdadigheidsinstellingen. We roepen bloggers op om hun dagopbrensten te doneren aan deze organisatie.
Procedure :
Donaties in het kader van Blog Actie Dag kan je via Change.org overmaken. Doneer Nu
Kiva.org
Kiva is wereldwijd één van de eerste websites die zich richt op micro-leningen van persoon tot persoon. Zo ontstaat de mogelijkheid om direct leningen te verstrekken aan unieke ondernemers in ontwikkelingslanden. Deze ondernemers gebruiken de lening om hun bedrijf te starten dat henzelf en de gemeenschap waarin zij leven van armoede bevrijdt. Ze hebben niet veel nodig en de meeste leningen worden volledig terugbetaald!
Procedure :
Om de donaties in het kader van Blog Actie Dag te kunnen volgen, vragen we je om bij aanmelding te vermelden dat Blog Actie Dag je door heeft verwezen. Dit doe je door ons e-mail adres central@blogactionday.org op te geven als "referrer". Ga naar Kiva en begin met leningen te verstrekken..
Andere liefdadigheidsinstellingen
Als je liever doneert aan een andere liefdadigheidsinstelling, dan is dat uiteraard prima. We zouden het leuk vinden om een kopie van het ontvangstbewijs van de donatie te ontvangen, zodat we een idee krijgen van de invloed van Blog Actie Dag. Stuur een e-mail naar central@blogactionday.org
Vertel het verder!
Blog Actie Dag moet het hebben van mond op mond reclame om mensen enthusiast te maken voor dit initiatief. Als je een blog of website hebt, dan kan je helpen door: Een artikel te schrijven op je blog, om andere bloggers aan te moedigen om mee te doen met Blog Actie Dag. De Blog Actie Dag video op je website te plaatsen. Eén of meerdere van de Blog Actie Dag banners op je website te plaatsen. Een email uit te sturen of mond-op-mond reclame te maken voor Blog Actie Dag!
Het zou ons niet al te veel verwonderen mochten er een hoop lezers onder jullie na het lezen van onze beschouwing "ACTIE Delhaize !! ...van 16 tot & met 22 OKTOBER 2008 !!" zich ondertussen afvragen waarom we nu juist "Den Delhaize" er uitpikken... of mochten er nu plots vragen opduiken in de trend van... ″Euh... Wat is nu het nut van zulke ACTIE ?!... ″ &... ″Euh... Schoppen jullie nu niet tegen de verkeerde schenen ?!...″ De vragen zijn dan misschien wel gesteld, maar wij hebben ze in elk geval niet toe gekregen... Wat we hier neerzetten is dus enkel een veronderstelling...
...
Wij hadden het erin tal van onze vorige bijdragen reeds over dat het wel eens hoog tijd wordt dat er in dit kleine Bananenrepubliekje aan de Noordzee ook eens over iets anders wordt gesproken dan alleen maar over dat communautair gezwets... Want dan nog mag dat ganse communautaire gekrakeel héél belangrijk zijn in het grote Belgische debacle, net zoals de huidige politieke impasse waar ons Belgistan in verkeert, maar volgens ons zijn er wel belangrijker zaken aan de dagelijkse orde dan dat...
Wij durven zelfs te stellen dat dit ganse communautaire gedoe ondertussen toch maar tot een heel mooi & perfect rookgordijn verworden is om niet bezig te zijn met èchte concrete & grote problemen waar menige Belg mee geconfronteerd wordt, in de meeste gevallen zelfs behoorlijk van wakker ligt... zoals het verlies van zijn koopkracht & de alom stijgende prijzen bijvoorbeeld... of de gestaag toenemende armoede ondanks dat men er in sommige gevallen zelfs 2 jobkes op nahoudt... of de energieproblemen waar elke doodgewone modale Belg mee af te rekenen krijgt & die dus méér & méér voelbaar zijn binnen elk gezin...
Maar blijkbaar heeft het gros der Belgen het nog véél te goed om solidair te zijn... dàt gros is nog steeds zo naïef te denken dat dat dit crisis-probleem eenvoudig op te lossen is door simpelweg de Zwarte Piet door te schuiven naar de minder begoede Belg & die van alles de schuld te geven... Het hangt ook reeds in de lucht... als we dààr nu eens een grote kuis in zouden houden & die eens de rekening zouden laten betalen, dàn is er terug geld & wordt het dus waarschijnlijk beter !! Maar hélaas-helaas, deze kronkelredeneringen gaan niet op !! Dit zal de zaken alleen maar erger maken... De tegenstellingen tussen arm & rijk zullen nog groter worden dan ze nu al zijn & dat met alle gevolgen vandien !! Wie trouwens iet of wat van zijn wereldgeschiedenis kent, die weet ondertussen dat het politiek makkelijker is een deel van de bevolking de schuld te geven van ″àlle plagen van Egypte″, dan z'n hand in eigen boezem te steken & daar de eigen politieke verantwoordelijkheid, het eigen aandeel te gaan zoeken... Het is dus makkelijker dàt zogezegde "sociale profitariaat" dat leeft op de kap van dat andere deel Belgen aan te klagen, dan eerlijk & openlijk te zeggen dat we als "rijke stinkerds" gewoonweg NIET SOLIDAIR WILLEN ZIJN met mensen die het minder goed hebben dan onszelf !! Want dit is toch waar het concreet in de realiteit op neer komt... Bedrijven & ondernemingen zijn nu eenmaal gulzig & hebben gewoon géén zin om minder winst te maken of het met minder te doen !! ...& of dit nu ten koste gaat van een deel, of zelfs van ganse bevolkingsgroepen... They don't care !! Kijk maar om u heen !!
Màààrrr... dit alles is ons reeds langer bekend & we vallen daar eigenlijk al lang niet meer steil van achterover... het is natuurlijk makkelijker & vooral lekkerder kraaien van op je plaatselijke welbekende & goedruikende warme mesthoop met de plaatselijke kippen er omheen ~die je dan toe kakelen hoe fantastisch je wel bent~ dan zeg maar de concrete problemen zoals armoede & honger onder je eigenste bevolking onder ogen te zien & méér nog, hier iets daadwerkelijk aan te doen... Want zeg nu zelf, de hoogdravende plaatselijke kerktorenpolitiek & -retoriek waarbij het Oh-zo-belangrijk is van "wie" te kennen die ons ten gepaste tijde zou kunnen helpen, is hier ten lande nog steeds belangrijker dan politiek waar te maken wat men beloofd... zoals onder andere de dagdagelijkse werkelijkheid onder ogen te zien waar het gros der Belgen mee af te rekenen heeft, zoveel is ons reeds duidelijk...
Toen we hier zowat een klein half jaar geleden begonnen met op ons kleine onbekende blog konde te doen van wat heet de directe "Verslaggeving uit de onderbuik van La Flandre Profonde", mochten we al vrij snel merken hoezeer datzelfde ″La Flandre Profonde″ begaan is met z'n armen & z'n minstbegoeden... weinig of NIET dus !! Op onze beschouwingen volgde meestal ~zoals naar goede gewoonte~ een oorverdovende & alles verpletterende stilte, die dan toch wel veelzeggend was... we werden weliswaar druk gelezen, maar enige commentaar &/of wat ~kritische~ bevraging &/of zinnige repliek bleef steeds opnieuw achterwege... Ach, Belgen & Vlamingen & lef... 't is triestig !! Hoe dan ook werd het helaas hoe langer hoe duidelijker dat het al bij al voor de Vlaemingen niet meer of minder is dan een grote "ver-van-m'n-bed-show", waar slechts een enkeling van wakker ligt &/of bij betrokken is... In wezen kan het weinig Vlamingen iets of wàt schelen dat zowat 1 op de 7 Belgen officieel ~lees : 1 op de 5 Belgen officieus~ onder of rond de armoedegrens ligt te sukkelen, laat staan van miserie crepeert. ...& Voor zij die het nog niet beseffen, het zegt weer eens Oh-zoveel over ons Belgische, in dit geval over onze Vlaemsche Mentaliteit tegenover de medemens... Hoe solidair die wel is & hoe maatschappelijk betrokken we wel zijn... Nihil - nada - zilch !! ...Of simpelweg gesteld hoe het ons in feite géén mallemoer, géén ene reet kan schelen ! ...Tot we er natuurlijk zelf tot over onze oren in zitten nietwaar... Maar geen nood, die tijd komt nog wel & waarschijnlijk komt die er met rassere schreden aan dan u wel mag & durft te denken, want als we een beetje om ons heen kijken van wat er ons maatschappelijk & politiek te wachten staat als het rechtse bewind het hier nog méér voor 't zeggen krijgt, dan wachten er ons nog duistere & donkere tijden... Een enkeling ziet de bui reeds aan komen waaien, maar het overgrote deel van de gezapig levende Belg is er stekeblind & potdoof voor... die is zelfs te lui & te lamlendig om de politieke programma's uit te spitten... Die wacht nog steeds ~zoals het overigens A L T I J D geweest is~ even gelaten op de wonderen als voordien...
Dus voor we hier weer eens een politiek discours gaan geven waar de helft weer eens losjes overheen leest & zich schouderophalend nog eens van een vers koekje bediend uit de openstaande koekjestrommel... Let's kick some ass !!
...
Zoals het reeds waarschijnlijk voor een deel van onze schare vaste lezers bekend is, houden wij het graag concreet. Ideologisch geouwehoer dat meer op een verholen zelfverheerlijking lijkt & dat geen zoden aan de dijk zet is ons vreemd. Het is immers zo veel makkelijker om zich te verschuilen achter dure woorden & gratuit uit de nek te lullen, dan concreet de handen uit de mouwen te steken & er iets aan te doen &/of tenminste dàt te proberen...
Laten we daarom eens terug keren naar de dagelijkse realiteit, iets waar iedereen ~zowel u als ik~ mee af te rekenen heeft...
Wie wel eens boodschappen doet, die weet er ondertussen waarschijnlijk zo al alles van... Als wij zien wat een volle winkelkar aan boodschappen kost, dan zijn sommige mensen nog steeds ″gelukkige″ mensen te noemen, want voor sommige anderen van dit rijke welvaartstaatje is een volle boodschappenkar an sich jammer genoeg reeds een utopie te noemen. Méér & meer mensen moeten het immers stellen met de inhoud van een half mandje boodschappen... & in sommige gevallen moet men zich zelfs behelpen met nog minder...
Het mag & moet eens gezegd... Zowat op elk gebied swingen de prijzen inmiddels de pan uit... & vooral de huidige voedselprijzen zijn nauwelijks nog "democratisch" te noemen. ...& Wie de actualiteit zo'n beetje volgt die weet dat voedselproducenten & grootwarenhuisketens daar reeds een oplossing voor hebben bedacht...
Wij slaan er u hier alvast eventjes beleefd mee rond de oren & dat allemaal in de hoop dat u ontwaakt uit uw lethargische slaap van zelfgenoegzaamheid !!
...
...
Geld & Zaken
Tijdschrift onthult trucs die prijsstijgingen camoufleren
Verandering van de verpakking, aangepaste recepten, minder inhoud: fabrikanten van voedingswaren, die hun winstmarges willen behouden, gebruiken verschillende trucs om de prijsstijgingen te camoufleren. Dat brengt een Frans consumentenblad aan het licht. Je moet "als consument verdomd verstandig zijn" om deze praktijken en deze "verborgen inflatie" op te merken, benadrukt het tijdschrift '60 millions de consommateurs' dat overmorgen verschijnt.
Gewicht
Het tijdschrift, dat ook merken noemt, legt de procedures uit die het vaakst worden gebruikt om de prijs te stimuleren, "zonder dat dat de klanten in het oog springt". Een van de meest gebruikte trucs is de vermindering van de hoeveelheid van het product. Het tijdschrift vermeld de Prince-koeken van LU die nu 300 gram wegen tegenover 330 voor de zomer. Ook Jockey van Danone heeft de hoeveelheden geminderd: 850 gram platte kaas tegenover een kilo of in de kleine potjes 90 gram tegenover 100 gram voordien. Ook de chocoladerepen van Mars wegen nu minder, aldus het maandblad, maar dat was al bekend.
Nieuwe verpakking
Een andere strategie bestaat erin de verpakking te veranderen, een procedure die "de weg vrijmaakt voor prijsstijgingen", benadrukt het maandblad. De kauwgum die bij Aldi verkocht wordt onder het merk Feel Free, zijn zo gestegen van 13,75 euro naar 20,73 euro in de nieuwe verpakking.
Nieuw recept
De derde methode, "waarschijnlijk de meest verderfelijke", is de verandering van het recept. Hierbij worden de dure ingrediënten vervangen door minder dure of wordt de samenstelling veranderd om de kosten te verlagen.
"Gereserveerd"
"Over het algemeen is er enkel prijsstijging wanneer het recept veranderd wordt, dus wanneer er een toegevoegde waarde is aan het product", verklaarde Jean-René Buisson, voorzitter van de Franse associatie van de voedselindustrie Ania, die zegt "gereserveerd te zijn over de kwaliteit van de enquêtes" van het blad. (belga/bf)
Om zo maar eventjes te duiden hoe men u belazert waar u bij staat...
...& Voor zij die ons niet geloven... slaapt u vooral gerust verder & trek u vooral niets aan van wat we u hier allemaal komen te schrijven, grote consortia hebben niet liever dan dat u hen klakkeloos gelooft & overneemt van wat men u probeert wijs te maken... Tenslotte hebben zij daar hele teams gespecialiseerde gedrags-psychologen voor klaar staan, mensen die enkel & alleen aangeworven zijn om u & uw koopgedrag te bespelen & te manipuleren...
...
Laten wij dus om te beginnen stellen dat u daar als klant & koper door uw koopgedrag toe bijdraagt... Hoe dommer & meegaander u bent... Hoe gelatener u zich opstelt... Hoe méér u zich laat wijsmaken... Hoe liever men het heeft !!
...Maar als de voedselprijzen de pan uit swingen, waaraan ligt dàt ?!...
Je kunt daar uren over piekeren, over filosoferen & over debatteren... & er zal naar alle waarschijnlijkheid ook wel meer dan één goede reden voor zijn. Wij beperken ons hier tot één van die redenen & dat is dat er een gigantische hoeveelheid ~voor sommige producten tot 30% & meer !!~ gewoon wordt weggegooid !! Dat weggooien kost om te beginnen reeds handenvol geld aan de grootwarenhuizen die dat natuurlijk onmiddellijk doorgerekend hebben in de prijs van het verkochte gedeelte, dat wat u betaalt &/of reeds hebt betaald, want Consortia als Delhaize, Carrefour & de zovelen anderen zijn tenslotte GEEN sociale instellingen & denken dus alleen maar aan hun winst !! Dus, hoe méér er wordt weggegooid, hoe duurder het product in de winkelrekken dat u & ik betalen. ...& Wie zijn daar de grootste slachtoffers van ?!... Om te beginnen u & ik, maar vooral diegenen met de minste urocenten natuurlijk...
Op een moment dat iedereen hier de mond vol heeft over besparingen langs hier & besparingen langs daar... energiebesparingen, spaarlampacties, zonnepanelen & weet ik veel wat... lees je hier in Vlaanderen dus niks, maar dan ook niks over de gigantische voedselverspilling die eigen is aan de grootdistributie van voedsel & ons eigenste verspillende consumptiegedrag. Het is immers ondenkbaar dat een grootwarenhuis niet het 46ste soort dieetyoghurtje van in het reclameblok van 20uur op VTM zou in de rekken hebben liggen... ″dè klanten″ ~u & ik~ zouden dat immers niet begrijpen. ...& O.K., dat zullen we ook wel niet kunnen vermijden, maar het wordt zo stilaan toch wel tijd dat we ons er met z'n allen stilaan van bewust moeten worden dat ons koopgedrag stilaan onbetaalbaar wordt & vooral onleefbaar !! Al dat mooie & lekkere voedsel heeft immers niet alleen al massa's energie gekost om geproduceerd te worden... maar kost ook nog eens opnieuw massa's geld & energie om het bij onverkoopbaarheid weg te gooien !! ...& Dat terwijl er wereldwijd miljoenen anderen ergens liggen te creperen van de honger ~hetgeen ons collectief natuurlijk geen éne moer kan schelen~, maar tegenwoordig zijn er ook steeds meer die creperen in ons eigen land, in onze eigen stad, in onze eigen straat... waarvan sommigen ervan trouwens net bij u om de hoek !! Wij hebben daar zo onze bedenkingen bij.
...& Dat nu net een warenhuis zoals Delhaize uitpakt met een voedselbankactie gaat ons denkvermogen een ietsje te ver te boven. Het gaat ons niet enkel over het feit dat we graag zouden willen dat het nog perfect consumeerbare gedeelte dat misschien net op de vervaldatum zit bij de behoeftigen terechtkomt... maar wij willen eveneens dat er maatregelen komen zodat het chronische "tè-veel" wordt verminderd, zodat de voedselprijzen kunnen dalen voor iedereen.
Is dit nu een gekke denkpiste ?!... Voor de meeste mensen waarschijnlijk wel, omdat er amper iemand tijd heeft &/of tijd wilt maken om hierover even na te willen denken &/of stil te willen staan bij deze schandalige & criminele voedselverspilling die elke dag opnieuw vlak zich onder jullie neus afspeelt.
Laat het geweten zijn dat er over dit probleem in andere landen zelfs op regeringsniveau wordt nagedacht, hoewel wij ootmoedig durven toe te geven dat men niet overal ter wereld zulke levensnoodzakelijke, alom bedreigende & hoogdringende problemen moeten oplossen zoals de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde... maar kom... We zullen jullie dus laten kennis maken met o.a. het Engelse voorbeeld waar de Labour regering hier een strijdpunt van heeft gemaakt & waar onze eigen sossen nog een puntje zouden kunnen aan zuigen, maar blijkbaar hebben die zich de laatste jaren klaarblijkelijk mee in slaap laten wiegen door de heersende vrijemarkt- & privatiseringseuforie, waar ze dan nog eens zelf mee verantwoordelijk voor zijn. Volgens onze bescheiden mening zou dus een écht beleid naar Engels model met échte uitvoerende beleidsmaatregelen voor het vermijden van voedseldumping in elk geval al veel verstandiger zijn dan zoals het nu gebeurt, de met losse flodders wild in het rond schietende LDD wat achterna te lopen om collectief stookolie aan te kopen & zo de kleine handelaars uit de markt te prijzen...
Dus hebben we in feite niks specifiek tegen Delhaize, want indien Carrefour of Colruyt zulke actie zouden doen, zouden we net hetzelfde zeggen. Dit is dus pure hypocrisie & wij hopen dat wij jullie hiervan een beetje kunnen overtuigen...
Dus meedoen !! Want wat hier in Vlaanderen vandaag nog klinkt als volslagen waanzinnig & van de pot gerukt ... staat elders dus wél al in het regeringsprogramma...
...
Laat ons dus misschien even kijken, in dit geval wat verder dan ons eigen neusje lang is...
...
Laten we alvast beginnen met een instructief filmpje...
# 5 percent of American's leftovers could feed 4 million people for 1 day
# Disposing of food waste costs the U.S. $1 billion a year
# Rotting food releases methane, a more potent greenhouse gas than CO2
# Methane can be harnessed to create clean energy for heat, light and fuel
By Rachel Oliver
For CNN
(CNN) -- When the average person contemplates the issues surrounding landfills, it's doubtful they give much consideration to the tons of food that fill them.
Food biodegrades so where is the problem?
The problem, environmentalists say, is just that. When food rots, it releases methane, a greenhouse gas which the U.S. Environmental Protection Agency (EPA) says is 20 times more damaging to the environment than carbon dioxide (CO2).
The developed world chucks out a lot of food. Such is the volume that according to the U.S. Department of Agriculture (USDA), if just 5 percent of Americans' food scraps were recovered it would represent one day's worth of food for 4 million people.
The U.N. World Food Programme offers another way of looking at it: It says the total surplus of the U.S. alone could satisfy "every empty stomach" in Africa (France's leftovers could feed the Democratic Republic of Congo; and Italy's could feed Ethiopia's undernourished).
Proportionately, the UK and Japan have traditionally been among the worst offenders worldwide in recent years when it comes to food waste, discarding between 30 and 40 percent of their food produce annually. The figures for how much the U.S. throws out, however, vary considerably depending on whom you ask.
According to the USDA, just over a quarter of the country's food -- about 25.9 million tons -- gets thrown in the garbage can every year.
But according to a study conducted by the University of Arizona, that figure could be as high as 50 percent, as the University claims that the country's supermarkets, restaurants and convenience stores alone throw out 27 million tons between them every year (representing $30 billion of wasted food).
Either way, it still costs the U.S. around $1 billion every year just to dispose of all its food waste, according to the EPA.
But moral and economic issues aside, it is the environmental concerns around food waste that is driving the push for reform on how to treat the problem of leftovers. Methane, the gas food waste produces, traps 23 times as much heat in the atmosphere as the same amount of CO2, the EPA says. And landfills are the place you will find most of it -- they account for 34 percent of all methane emissions in the U.S.
The University of Arizona believes that if Americans cut their food waste in half, it would reduce the country's environmental impact by 25 percent. The UK's Waste & Resources Action Program (WRAP) -- which says the entire food supply chain in the UK contributes 20 percent of its greenhouse gas emissions -- believes that if we stopped throwing out edible food, the impact it would have on CO2 emissions would be the equivalent of taking 1 in 5 cars off the road.
But ironically, one of the solutions to dealing with food waste actually results in a product that could keep cars on the road: Biogas.
Biogas is a by-product of a process called anaerobic digestion (AD). AD is a process where organic matter -- such as food waste -- breaks down in an environment with little or no oxygen, generating a natural gas made up of 60 percent methane and 40 percent CO2. It is the exact process, in fact, which goes on in landfills. But there is a difference.
Whereas methane can be harmful to the environment in an open setting, such as a landfill, in controlled and closed settings such as a combined heat and power plant, it can be harnessed and converted into biogas, a renewable energy. And that energy can be used to provide heat, light and fuel.
According to a study by the National Society for Clean Air, biogas-fueled cars can reduce CO2 emissions by anything from 75 percent to 200 percent compared to cars powered by fossil fuels.
Most organic matter can be processed with AD. In the UK it is already being used to treat sewage, which Friends of the Earth (FOE) says, reduces CO2 emissions by 16 percent compared to traditional sewage treatments. According to the Chartered Institute for Environmental Health, gas from sewage waste and landfills is already being used to provide 650 MW of electricity to the UK's national grid, representing between 60 and 75 percent of the country's green energy (the UK is Europe's biggest producer of biogas).
However, while the potential for food waste-as-energy seems big, the practical applications for it are currently very small (only 0.4 percent of the UK's food waste is processed by AD, for example), with critics of AD pointing out that the amount food waste can contribute to the energy supply are negligible to say the least.
FOE itself admits that just 0.36 percent of the UK's electricity needs could be met by AD. And, if 5.5 million tons of food waste was treated by AD (the majority of the UK's annual 6.7 million tons of food waste) it could only generate enough electricity to power 164,000 houses.
That being said, environmentalists will say, that's much better than getting that electricity from fossil fuels. And there has been a big push, in Europe in particular, to cut back on the amount of biodegradable waste that is being sent to landfills. According to the European Landfill Directive, the amount of biodegradable waste sent to landfills in member countries by 2020 must reach 35 percent of the levels reached in 1995.
advertisement
The country that is leading the way in putting its biodegradable waste mountains to good use -- particularly in the world of biogas-powered cars -- is Sweden.
That country -- which plans to eliminate petrol and diesel vehicles from their streets by 2020 -- already has 7,000 biogas cars on the road. It also has 779 biogas buses and the world's first biogas train, which, according to The Ecologist, cost just 1 million euros ($1.4 million) to develop. E-mail to a friend E-mail to a friend
(Sources: Chartered Institute of Environmental Health; U.S. Environmental Protection Agency; Planet Ark; U.S. Department of Agriculture; University of Arizona; World Food Program; Waste & Resources Action Program (WRAP); Friends of the Earth (UK); National Society for Clean Air; The Ecologist; Just-food.com; Food Production Daily; Endhunger.org)
FOOD WASTE INCLUDES uneaten portions of meals and trimmings from food preparation activities in kitchens, restaurants and cafeterias. Food waste is the third-largest component of generated waste by weight. However, because of its low composting rate, food waste is the largest component of discarded waste by weight.
According to a study by the University of Arizona Garbage Project, Americans throw away 1.3 pounds of food every day, or 474.5 pounds per year. This is more than twice the U.S. Environmental Protection Agency's (EPA) estimates. In response to this and a previous U.S. Department of Agriculture (USDA) study, the EPA has revised its data methodology from the late '90s to present. Increased consumption of packaged foods was a key factor causing food waste's share of the solid waste stream to decrease by one-sixth in the period from 1960 to 2000.
The USDA estimates that higher percentages of fresh fruits and vegetables, dairy and grain products are thrown away, while lower percentages of meat, dried beans, nuts and processed foods are disposed of.
Food waste composting is in its infancy, held back by cost and vector control concerns.
Chaz Miller is state programs director for the Environmental Industry Associations, Washington, D.C. E-mail the author at: cmiller@envasns.org.
Food Waste Municipal Solid Waste (MSW)
Facts :
Generated :
# 26.2 million tons or 11.4% by weight.(*)
# 183.9 pounds per person.*
Composted :
# 730,000 tons, a 2.8% recovery rate.(*)
# Organic and highly compostable.
# Grocery store food processing trimmings are a prime resource for composting facilities.
# 350 food waste composting sites in 2000, mostly at institutions such as prisoners or colleges. A small number were offsite composting facilities, usually with yearly throughputs from 5 tons to 100 tons.
# New Jersey and Minnesota lead in food composting.
# Composting is the controlled decomposition of organic matter by microorganisms into a humus-like product by generating heat and energy to destroy weeds, plants and human pathogens.
# Backyard compost piles with food wastes must be tightly controlled to eliminate pests.
Composting Cost :
# Tipping fees are usually charged for incoming food waste.
Incinerated or Landfilled :
# 25.4 million tons or 15.8% of discarded MSW by weight.(*)
# Usually the wettest component of MSW with moisture content of 70% and Btu value one-third of MSW
Landfill Volume :
# 21.4 million cubic yards or 5.3% of landfilled MSW.(*)
# Food waste can decompose into methane in a landfill
Density :
# Landfilled food waste weighs 2,000 pounds per cubic yard.
# Food scraps, solid and liquid fats weigh 412 pounds in a 55-gallon drum.
Source Reduction :
# Packaged foods create less waste.
# In-sink kitchen disposal units transfer disposal of food waste to the wastewater system.
End-Market Specifications :
# Each facility has its own specifications. Nonorganic materials such as metals and plastic must be kept out.
Vervolgens gaan we even naar onze overzeese overburen... Het Verenigd Koninkrijk G.B....
...
FINANCE
Gordon Brown puts the spotlight on supermarket food waste
Last Updated: 12:27AM BST 11 Jul 2008
Supermarkets are under pressure to help cut the mountain of food thrown out, reports James Hall
Plastic bags, landbanks, treatment of suppliers and allegations of price-fixing are just a few of the issues that supermarket bosses have been forced to grapple with by the Government, competition watchdogs and consumer groups over recent years.
Yesterday a new hot topic emerged. Food waste. But this time it was not a faceless quango or competition authority shining the spotlight on the food industry. It was arguably the biggest pressure group of all - Gordon Brown.
Speaking on board his flight to the G8 summit in Japan, the Prime Minister delivered a subtle broadside against UK supermarkets. "If we are to get food prices down, we must also do more to deal with unnecessary demand, such as by all of us doing more to cut our food waste, which is costing the average household in Britain around £8 per week," he said.
The clear implication was that "unnecessary demand" is being created in the food chain by supermarkets offering money-off promotions and "buy-one-get-one-free" (or BOGOF) offers.
* More on retail
Mr Brown's comments came as the Government launched the results of a 10-month Strategy Unit project looking at challenges facing the food industry. The statistics were impressive.
We were told that UK consumers pay for, but do not eat, £10bn of food every year, equivalent to £420 for every household (or £610 for families with children). Included in this bin-bag picnic are 7m slices of bread, 1m slices of ham, 4.4m apples and 1.3m yoghurts every day.
The Government report said that a third of all food bought for home consumption is wasted every year. This equates to 6.7m tonnes a year, much of which is binned simply due to over-zealous portions being handed out over Britain's kitchen tables.
But what does the food industry think? Is this yet another example of the Government trying to create a populist consumer-friendly agenda? Or is food wastage a serious issue that needs addressing?
Some supermarket executives were exasperated at the latest curve-ball thrown at them. Justin King, the chief executive of J Sainsbury, said that supermarkets should not be made scapegoats.
"To lay the entire cause of the world's food problems at a promotional mechanic [used by supermarkets] would be risible if it actually wasn't such a very serious subject," said Mr King. However, he also applauded Mr Brown's decision to raise the topic of food waste.
Sainsbury's, and other supermarkets, believes that the most effective way of reducing waste is to educate shoppers about storage, portion sizes and nutrition.
It is also about the stores themselves finding new ways to reduce wastage. WRAP, the body that helps businesses reduce waste, is working with supermarkets through its recently launched Love Food Hate Waste campaign.
Tesco, the UK's biggest retailer, said: "We agree completely with Gordon Brown that everybody should be doing their bit to reduce food waste - at Tesco we've been working hard for years to do just that.
" The retailer said that it would "never encourage customers to buy more fresh food than they can consume or freeze before its best-before date."
Other industry insiders argued that food wastage is just one issue of a far wider debate into the UK food chain. Andrew Opie, food director at the British Retail Consortium, said: "Although waste is an important issue for retailers it's only one part of the Cabinet Office's comprehensive food policy report."
Supermarkets argue that they throw out a very small amount of food. One supermarket executive said that no more than 6pc of the company's meat products are thrown out in bins at the back of the store.
Supermarkets have developed numerous ways of getting rid of the food. Firstly they cut prices sharply on the day before a product's sell-by date. This way, they hope to entice shoppers to buy it.
If this fails, food will generally be offered to store staff at rock-bottom prices. Failing this, many retailers, including Marks & Spencer, give food to charities. Store groups also send unwanted food to be converted into animal feed, for composting, or for conversion to bio-fuels. There are green alternatives aplenty.
According to Julian Walker-Palin, head of corporate policy for sustainability and ethics at Asda, the Wal-Mart owned supermarket, the chain is reviewing its use of promotions and packaging and also educating shoppers about portion sizes. Asda has a plan to send no waste to landfill by 2010.
Mr Walker-Palin says that Asda uses subtle methods to encourage shoppers to use up excess food. For example, its in-house magazine has recipes that would be useful for people with left-overs. Sainsbury's has a similar partnership with Good Housekeeping magazine called "Love Your Leftovers" to help shoppers use up scraps.
However, supermarkets' efforts to reduce wastage are arguably at odds with their raison d'etre. Supermarkets exist to help people feed their families at the cheapest price possible.
According to a major new piece of research by McCann Erickson, the ad agency, economic uncertainty is the topic on consumers' minds in 2008. Supermarkets will be more minded to pander to this than cave in to the concerns of the Government.
But retailers should beware. Yesterday environment minister Joan Ruddock said that she expects action from supermarkets.
"Government doesn't dictate to supermarkets how they should promote their products. However, we do suggest it's something to which they give careful thought. Consumers can exercise choice when making supermarket purchases and we hope this message will get through to them as well," she said.
The Government is to launch a campaign to stamp out Britain's waste food mountains as part of a global effort to curb spiralling food prices.
Supermarkets will be urged to drop "three for two" deals on food that encourage shoppers into bulk-buying more than they need, often leading to the surpluses being thrown away. The scandal of the vast mountains of food that are thrown away in Britain while other parts of the world starve is revealed in a Cabinet Office report today. It calls for a reduction in food waste: up to 40 per cent of groceries can be lost before they are consumed due to poor processing, storage and transport.
The report says UK households could save an average of £420 per year by not throwing away 4.1 million tonnes of food that could have been eaten.
Gordon Brown said he would make action to tackle the soaring cost of food a priority at the G8 summit starting today in Japan. "If we are to get food prices down, we must do more to deal with unnecessary demand, such as by all of us doing more to cut our food waste which is costing the average household in Britain around £8 per week," he told journalists on board the plane to the summit.
Mr Brown's determination to act follows The Independent's campaign to reduce waste through excessive packaging of food in supermarkets. The Government is to launch a major offensive to encourage supermarkets, restaurants, schools and all public sector bodies as well as householders to try to cut down dramatically on the amount of food they throw away.
The key findings of the 10-month review are that:
* Global food prices have risen significantly in recent years due to a combination of poor harvests in some exporting countries; higher costs for energy, fertiliser and transport; the diversion of some commodities to biofuel; and a long-term rise in demand for grain to feed a growing global population;
* The average UK household now devotes about 9 per cent of its expenditure to food, down from 16 per cent in 1984. But the poorest 10 per cent of households in the UK saw 15 per cent of their expenditure go on food in 2005-06; the richest 10 per cent just 7 per cent. And low-income households also spend proportionately more on staples such as milk, eggs and bread products that have seen some of the biggest price rises in recent months;
* The increase in global food prices has hit developing countries the hardest, with food accounting for 50 to 80 per cent of household expenditure of the poorest. Price rises have contributed to social unrest in a number of countries.
At his first G8 summit as Prime Minister, Mr Brown will argue that the world's richest nations must do more to tackle the food price crisis. He will urge them to halt the decline in funding for agricultural projects in Africa, so the continent can boost farm production by 6 per cent a year.
He will call for a rethink over the use of biofuels so they are used more selectively. A separate study to be published by the Department for Transport today will admit they have contributed to the rise in food prices because land has been switched from food production to plant-derived alternatives to petrol and diesel.
Mr Brown hopes the G8 leaders can unblock the stalled world trade talks, which could collapse in the next few weeks.
The Cabinet Office study concludes that urgent action is needed on the supply of and demand for food. "The solution lies in raising the potential of food production in the developing world," it says. "If yields in Africa and elsewhere reached their potential, global food output would be much higher, far fewer people would go hungry and social instability around the world would decrease."
Oxfam accused G8 leaders of an "inadequate and hypocritical" response to the food crisis. Phil Bloomer, its spokesman, said: "World leaders ... must reiterate their promises to increase aid ... and make the necessary reforms including increasing investment in agriculture in poor countries."
If I could find some statistics on supermarket waste in the UK, you would be absolutely gob-smacked. But these elusive figures are either being hidden, or simply dont exist. The latter option is the worst, because it would imply that no-one cares about the millions of tons of food which are rejected, often for cosmetic reasons, every single day, by every single British supermarket.
I know that this rejection takes place, from my short time working on logistics for a lovely company who import (in the winter) and grow (in the summer) sweet peppers for British supermarkets. There was an astonishing volume of peppers being sent to the supermarket distribution centres, every day, but the amount of peppers which were either dumped before they left the pack house, or rejected by the supermarket buyers was equally surprising. And the most common reason for rejection? Rot? Damage? No: The colour! Orange peppers starting to turn red, or two-tone yellow and green peppers were not good enough for discerning British customers, EVEN IF THEY WERE GOING INTO PROCESSED FOODS!!
The pepper company, who took care to grow their high quality fruit using natural farming methods, such as bees for pollination, composted their wasted peppers, to give to local farmers, but what do the depots do, who are dealing with all manner of rejected foodstuffs?
A few of tonnes of peppers are thrown away each day, but thats one single kind of fruit. Now multiply that by the number of other fruit and vegetables that you see in the supermarket. Then think of aaallll the other food products that the shop sells. That adds up to millions of tonnes of food going to waste, every day, often for no good reason.
Some people like to have multi-coloured peppers! Most people dont want to be paying extra for their food, because the supermarkets buyers reject so much decent stock, on the customers behalf, that prices have to rise to cover suppliers costs. And I think most people would rather that colour-defficient food was given to hungry people, rather than thrown in a colossal bin.
From the suppliers point of view, this wastage makes business very precarious. Profit margins are tiny enough as they are, and the daily stock rejections have a devastating impact. Suppliers rely on their valued but poorly-paid warehouse staff to stick to tight time schedules, and churn out stock by the crate-fulls with zero loss, wastage or mishaps.
Image-centred, consumerist Britain, could start accepting variable veg...? If it paid the same prices for this new, quirky style of food, the factory staff could earn better wages. Or, alternatively, the saving could be passed on to the customer, so that the poorly-paid factory staff could buy cheaper food for their families.
Another cause for stock rejections is obviously that of food which is past its best (or will be by the time it hits the shelves), or damaged. But with a system where food is sent on a 200 mile round-trip, just to get back to 20 miles from where it started, its hardly surprising that the things go off or get damaged! Supermarket logistics managers insist on central distribution centres, wherever their stock is destined for, and make no allowances for local distribution networks. Some transport companies - and fuel companies - will be making a fortune from this merry-go-round, but Im not sure that fuel bosses need to be making many more piles of cash, whilst hauliers could start local divisions, if the market changed.
The hidden but phenomenal waste of supermarket food not only impacts the all-too distant environment, but also hurts the supermarkets customers. Its time to knock these retail giants down a shelf or two, and let them know what we want, rather than what they think we want. Its time they stopped having such negative impacts on the whole structure of the UK economy. Hard work and carefully produced food have little value, but prices are kept high, anyway, to cover for the amount of stock that is considered rubbish. Not a single pepper, that has been planted as a seed, grown into a plant, born fruit, looked after, picked, sorted, packaged and delivered should be allowed to rot through inefficient transport systems, or garbaged due to colour fade.
The most frustrating thing is that I know lots of people, me included, who choose to support local produce in supermarkets. But does that really count as voting with our feet, if the local produce travelled as far as the non-local? How about, every time you go to the supermarket, your find their feedback box, and fill out a slip, complaining about the distribution network, lack of local produce, or the horrible uniformity of all the fruit and veg? And we could get all our friends to do the same? The managers will notice this trend, and pass the message on to their head office.
Or we could really try to stick to small, local retailers and producers, and our own vegetable patches or allotments.
1.6m tonnes of food goes to landfill each year, sustainability watchdog reports
By Susie Mesure
Sunday, 10 February 2008
The Government must get tougher with supermarkets if it is to tackle Britain's growing mountain of food waste, a report on Labour's sustainable food policies will warn this week.
The warning comes amid growing concern at the amount of food that ends up as landfill rather than on people's plates. Retailers generate 1.6 million tonnes of food waste each year.
An influential watchdog, the Sustainable Development Commission (SDC), will condemn targets set by the Government's waste-reduction programme as "unambitious and lacking urgency". It will also say multi-buy promotions are helping to fuel waste and obesity in Britain. Speaking to The Independent on Sunday ahead of the report's publication on Saturday, Tim Lang, SDC commissioner, said it was "ludicrous" that the Government had not pressured retailers into setting tougher targets to cut waste.
Three years ago, the government-funded Waste and Resources Action Programme (Wrap) left it up to supermarkets to find voluntary "solutions to food waste" in an agreement dubbed the Courtauld Commitment. "The Government is frankly not using its leverage adequately. It really should toughen up on Courtauld, which must be enforced because this is ludicrous," said Mr Lang, who is also professor of food policy at City University, London.
The 18-month study, which found that "too many supermarket practices are still unhealthy, unjust and unsustainable", said Wrap should adopt a "more aspirational approach to reducing waste in food retail by setting longer-term targets and [supporting] a culture of zero waste".
Richard Swannell, Wrap's director of retail and organic programmes, defended the Courtauld goals, set in 2005. "We couldn't set a target for reducing food waste because we didn't know what the scale of the problem was," he said. Instead, Wrap focused on reducing packaging waste though even here the SDC report called its progress too slow. Mr Swannell said Wrap intended to unveil targets on cutting food waste by the summer.
The report comes at a critical time for Wrap, which is facing budget cuts of 25 per cent. Last week the body, which is campaigning to get consumers to throw less food away, issued 31 redundancy notices. Steve Webb, Liberal Democrat environment spokesman, attacked the cuts. "It blows a hole in any credibility the Government has on the environment," he said.
A separate study by Imperial College for the Department for Environment, Food and Rural Affairs, found that supermarkets preferred to throw away food that was approaching its sell-by date rather than mark it down in price. "The cost of staff time is greater than the money made on the reduced items," the research found, citing a supermarket executive who said it cost the chain £11m a year in labour and lost margins to slash prices.
Andrew Simms, author of Tescopoly: How One Shop Came Out on Top and Why it Matters, said: "Supermarkets need to persuade people to be more frugal."
The £20bn food mountain: Britons throw away half of the food produced each year
20m tons of food is chucked out from homes and supermarkets, enough to meet half of Africa's food import needs. By Susie Mesure
Sunday, 2 March 2008
Britain is throwing away half of all the food produced on farms, according to the starkest estimate yet of the amount of edible produce we waste.
About 20m tons of food is thrown out each year: equivalent to half of the food import needs for the whole of Africa. Some 16m tons of this is wasted in homes, shops, restaurants, hotels and food manufacturing. Much of the rest is thought to be destroyed between the farm field and the shop shelf.
The total bill to the nation is estimated to be more than £20bn. The issue has come to the fore as supermarkets fight off criticism over billions of plastic carrier bags handed out free each year.
Lord Haskins of Skidby, a former government adviser on rural affairs and chairman of Northern Foods, said yesterday that tackling the mountain of food wasted in this country every year would help to preserve the environment and go some way towards feeding an expanding global population in the face of unprecedented food shortages.
In a move that illustrated the problem last week, Japan pledged more than 300m yen in food aid for Burundi, in Africa, where malnutrition runs at 44 per cent. The food thrown away in the UK last year would meet the equivalent of Burundi's shortages more than 40 times over.
Lord Haskins' estimate of the scale of food waste suggests the problem in the UK is far greater than previously imagined and came as global food prices hit new records. The United Nation's World Food Programme has admitted it might have to ration food aid in response to rocketing global food prices that have soared by more than 75 per cent since their lows of 2000, jumping by more than a fifth last year alone, prompting riots in some countries.
Consumers, in thrall to use-by dates and lured by supermarket multi-buy offers, are the biggest culprits, throwing away one-third of everything they buy, according to the Waste & Resources Action Programme, the Government's waste watchdog. The National Consumer Council will highlight the issue of buy-one-get-one-free promotions, which exacerbate the problem of food waste, in a campaign this spring.
Lord Haskins, whose former employer is one of Britain's largest food suppliers, urged governments to press their citizens to help "avoid disaster by dramatically reducing the ... unacceptable levels of food waste, which are a shameful feature of most modern consumer societies". He called recent controversy over supermarkets' free distribution of plastic bags "a red herring".
Tony Lowe, the chief executive of FareShare, the national food charity, said: "Unfortunately, we live in a world where many people do not have access to food in general, and good-quality food specifically, while at the same time millions of tons of perfectly fine food are being disposed of. In the UK alone, the extent of food poverty is staggering, as millions of people with low or no income find it harder to access affordable, nutritious food."
Estimates that the world's population will rise by 30 per cent over the next 50 years to around 8.5 billion have raised the spectre of a global food shortage too big for farmers to meet, Lord Haskins said. "If consumers ate a bit less and wasted a bit less you'd help to solve the problem. If the world was vegetarian then you'd solve the problem completely." One-third of wheat grown globally is fed to livestock reared to end up on the dinner table.
Experts believe that Lord Haskins might struggle to get people to listen. Tim Lang, food policy professor at City University, said: "Waste is a fundamental part of the food economy and it will be hard to get rid of. I do not see how simply appealing to morals will do it."
However, chefs, whom Lord Haskins berates for serving vast portions, claimed they do work hard to waste less. Michelin-starred Tom Aikens said: "It's morally wrong to throw away any food. To reduce waste you have to separate the food from the recycled objects so you can see the waste and then do something about it. If I could I would recycle the food waste, but unless regulations change or I can stick a wormery on my restaurant roof, then not a lot will change."
Supermarkets are very defensive on the subject of food waste. A Tesco spokesman said the retailer, which has not published figures showing how much it sends to landfill since 2004, wasted less than 1 per cent of its food each year. Waitrose, which alone of the big chains sells off "ugly" fruit and vegetables cheaply, said: "It is not in our business interests to produce any waste at all, so our branch managers work very hard to minimise it."
A spokesman for the British Retail Consortium said: "Retailers are working closely with suppliers to minimise waste through analysing the supply chain."
But Lord Haskins said supermarkets compound the issue of food wasted in the supply chain by giving suppliers far too little notice of their orders or cancelling orders at the last minute.
Help the planet...
The Independent on Sunday's top 10 tips to help you cut that food-waste mountain rotting in your bin:
1. Buy less if you don't think you can eat it: smaller joints, loose vegetables rather than pre-packed bags that are too big and try not to fall for quite so many buy-one-get-one-free offers.
2. Use your imagination with leftovers: that half a roast-chicken would make a perfect pie, sandwich filling or form the basis for a salad.
3. Don't let vegetables rot in the bottom of the fridge: even older vegetables make decent soups, casseroles or curries.
4. Remember to cancel that vegetable box if you're going to be dining out a lot that week.
5. Don't over-order in restaurants; if you do, make like an American and ask for a doggy bag.
6. Use common sense rather than use-by dates when deciding what to throw away.
7. Become friends with your freezer: make your own frozen ready-meals with last night's leftovers or any food that you have overbought.
8. Whiz up older fruit into a smoothie or bake it in a pudding.
9. Look out for the new plastic bags that will give your vegetables a longer lease of life in your fridge.
10. Try and shop more frequently so that you buy what you need, rather than rely on one major shopping trip.
Gordon Brown urged to tackle supermarkets on food waste
Food campaigners today urged supermarkets to stop promoting unneccesary food purchases, following Prime Minister Gordon Browns statement [1] that consumers should waste less food [2], to keep the cost of living down.
Gordon Brown is right to say that wasting good food also wastes money, said Kath Dalmeny, Policy Director of Sustain: The alliance for better food and farming. But he appears to point the finger of blame only at individuals, rather than telling supermarkets that they need to sharpen up their practices. There is huge waste throughout the food supply chain, caused by buy one get one free promotions, and cosmetic standards for fresh produce.
Supermarkets bombard shoppers with messages to buy more and eat more, with highly persuasive price promotions, continued Kath Dalmeny. The promotions are carefully designed to prompt impulse purchases. Shoppers end up buying products that they did not plan to, and a lot of that food goes to waste.
We also know of farmers who have had to throw away up to a fifth of their crop just because supermarkets say the fruit or veg is the wrong colour, size or shape,[3] she continued. There is huge waste even before the food gets to the supermarket shelf. Gordon should use his influence with the supermarkets to prevent this.
Between one fifth and one third of all greenhouse gas emissions are caused by the food we eat. Throwing away perfectly edible food effectively wastes all the energy, fuel and farm inputs that have been used to create that food in the first place.
Sustain, an alliance of organisations working to promote better food and farming, welcomed the Cabinet Office report, saying that government leadership is needed to make the food chain more fair and less environmentally damaging. Sustain agrees with the reports analysis that Despite the progress made, we are still a long way from having an environmentally sustainable food chain.[4]
[1] Gordon Browns statement marked the launch of the Cabinet Offices review of food policy, see : http://www.cabinetoffice.gov.uk/ He said: If we are to get food prices down, we must also do more to deal with unnecessary demand such as all of us doing more to cut food waste which is costing the average household in Britain around £8 per week.
[2] The governments Waste Resources Action Programme (WRAP) calculates that one third of the food we buy ends up being thrown away, see : http://www.lovefoodhatewaste.com/
Supermarkets Tell Us About Price Cuts - but Can They Cut Waste?
Posted on: Thursday, 24 July 2008, 00:00 CDT
According to statisticians, one third of the food we buy ends up in landfill.
And that waste is costing each of our households around pounds420 per year - and causing serious damage to the environment.
Being fiscally prudent, taking individual responsibility to decrease food waste, and caring for the environment are noble causes, but what about the mountains of wasted grub churned out by the supermarket industry?
While households throw out an estimated 6.7 million tonnes of food per annum, a report this year by the Sustainable Development Commission revealed that retailers themselves dump 1.6 million tonnes of the stuff into landfill each year.
The 18-month study found that many supermarket practices are still unhealthy, unjust and unsustainable.
A separate study by Imperial College for the Department for Environment, Food and Rural Affairs, found that supermarkets preferred to throw away food that was approaching its sell-by date, rather than mark it down in price, because the cost of staff time was greater than the money made on the reduced items.
Given these findings, some of the responsibility for the UK's food waste lies with supermarkets, as well as with consumers.
But what are the multi-national retailers doing to reduce waste? The Echo put this question to three supermarket chains in Exeter, the Co-op, Sainsbury's and Marks & Spencer.
With increased media pressure and public awareness, the supermarkets say they are now doing more to tackle the problem.
While some offer reductions on food nearing its sell-by date, others monitor consumer demand, and two supermarkets said they give some surplus food to local charities.
Marks and Spencer said they have various measures in place to reduce food waste, such as moving the sell-by date and use-by dates closer together on perishable goods to increase the amount of time customers have to buy products.
"We also sell food products that are on their last display date at a reduced price - a move that could help us cut food waste from stores by 10 per cent," said Marks & Spencer spokesman Jo Pinate.
"We offer close to sell-by date food products to staff at a discounted rate and donate any remaining products to charities, both on a national level via Fareshare and on a local level to hostels, charities and farms.
"Over the last year, nearly half the waste generated has been recycled or reused and we are also trialling the collection of food waste for electricity generation, composting and anaerobic digestion."
Meanwhile, The Co-op, which sends around 35,000 tonnes of food to landfill each year, said it was minimising waste levels by using special sales prediction technology.
A spokesman for the Co-operative Group said: "The technology brings stock into store to meet anticipated demand on a daily basis.
"This process is carefully managed and also leads to a reduction in the actual number of products reaching their sell-by dates.
"Any products nearing their sell-by date are reduced in price to encourage a quick sale, in order to minimise wastage levels.
"Products which reach their sell-by date cannot be sold and these are sent to landfill, other than oil and fat and raw meats, which are sent to bio-fuel manufacturers and rendering companies."
At Sainsbury's, food near, or on, its sell-by date is either reduced and put on sale, or used in the staff canteen for staff meals.
"We prefer to offer our customers a price reduction rather than throw away food," said Sainsbury's spokesman Cheryl Kuczynski.
"Food that isn't sold to customers and colleagues, used in the colleague canteen, or sent to charity, is sent for composting and anaerobic digestion. We have reduced food waste considerably and constantly strive to avoid it."
Like the Co-op, Sainsbury's uses sales figures and economic data to predict consumer demand and decrease the amount of food that eventually gets scrapped.
Seasonal influences can also affect sales.
"Hot pies and soups sell well in winter, whereas salads and barbecue products sell well in summer, and this affects product lines," said Cheryl.
"Celebrities such as Jamie Oliver hugely affect consumer demand and sales too.
"Following the current Jamie Oliver salmon fish cake TV ad, sales of our Basics salmon fillets have increased by more than 200 per cent."
Sainsbury's also works with a number of charities, such as Fareshare, Food For All and the Salvation Army, which benefit from surplus food that might otherwise have gone to landfill.
In Exeter, Sainsbury's in the Guildhall gives food that is beyond its sell-by date, but within its use-by date, to St Petrock's, a shelter for the homeless in the city centre, and to a local swan and bird sanctuary.
"In the last year, Sainsbury's has donated pounds3.3m or 6,300 tonnes worth of food to these organisations," said Cheryl.
While the store says it is trying to decrease food waste, Cheryl says this has to be balanced with Sainsbury's other priority - to always provide customers with the food they want.
Supermarkets do share some of the burden for the UK's food waste problem, but it is largely consumers who steer the market.
Spoilt for choice, we expect the products we want to always line the aisle shelves - and for supermarkets to meet these demands.
If the UK is serious about reducing food waste, supermarkets and consumers will need to work together.
(c) 2008 Express & Echo (Exeter UK). Provided by ProQuest Information and Learning. All rights Reserved.
Een ander stichtend filmpje dat we vonden over "foodwaste & recuperatie" uit de U.K. dat we gezien de inhoud u natuurlijk ook niet willen onthouden...
...
september 2008
Food waste in the UK - consider the Food Mileage
A handful of people in the UK, are living off of discarded food and such, without being poor or homeless. To prevent waste and to encourage others to do the same. In order to keep prices high, the food is disposed, and in extreme cases the disposed food is locked and protected. Yes -the waste is prevented from being used practically. The food is often still fresh and even hermetically sealed. Wanna help the poor and the starving? Then don't you dare discard any food that is still edible. Any food. Not even a grain of rice or a strip of french fries. It doesn't stop with you. Every food scrap has to be disposed, the vessels cleanied, the sanitation kept up, the municipal compost turned by machines or the landfill added by machines. Every drop of water matters. Every piece of food that adds to your life is to be eaten. We shall benefit from it all.
Food waste in the UK - consider the Food Mileage duur : 7:19 minuten
...
...
Sja... & hoogstwaarschijnlijk hebt u nù wéér eens het excuus dat u géén gebenedijt woord Engels verstaat, laat staan dat u Engels zou kunnen lezen zeker... Jaja, wààr hebben wij dit nog gehoord ?!... *GRIJNS*
...
Tot slot van deze beschouwing... Wij stellen ons als kleine & zeer bescheiden blogredactie toch wel een paar vragen...
# Hoe komt het dat er voor dit probleem in België weinig of GEEN politieke belangstelling bestaat ?!...
# Hoe lang gaat deze schrijnende & crimininele voedselverspilling nog van overheidswege gedoogd worden ?!...
# Waarom zwijgen hulpverlening & armoede-organisaties terwijl zij toch dagelijks geconfronteerd worden met een nijpend voedseltekort (*) ?!...
(*) LEES : Schrik om iets verliezen of schrik om op de vingers getikt te worden ?!...
# ...& Last but not the least : Waarom is het overgrote deel van onze Belgische bevolking zo onverschillig tegenover het leed van z'n medeburger ?!...
ARMOEDE + HONGER = ONRECHT !! ...& dat is ons bescheiden inziens GEEN besmettelijke ziekte !!
Doe iets !! Blijf niet gelaten op de wonderen wachten !!
Wat de actualiteit van vandaag betreft vertrouwen we er op, dat zelfs de minst gealfabetiseerde & de meest debiele Vlaemsche kip ~& in dit geval zelfs eentje zonder kop~ intussen weet heeft van het feit dat "onze vrienden" van de N-VA besloten hebben de federale regering niet meer te steunen. Verder werden ze eveneens met hun klikken & klakken uit de Vlaamse regering gegooid.
De kunst is natuurlijk om zich nu in de geest van de allerbeste Vlaemsche Traditie, zichzelf in de slachtofferrol te wurmen & zich daar onder luid geweeklaag & gejammer ~ondertussen grote wolken stof opsmijtend~ in te wentelen. ...& 't Is geweten dat Ras-èchte Vlamingen zoals "onze vendelzwaaiende vrienden" van de N-VA daar zéér goed in zijn & daar al decennia lang de nodige erecties & squirts aan over houden. Trouwens, dàt gejammer & geweeklaag om miskend te zijn, horen we ten andere nu al mààààn-den... Hoe miskend ze wel zijn & hoe niemand mààr niemand hun nu eens begrijpt !! Dat de tsjeven van de ceedee en vee hun coalitiegenoten het niet gunnen dat zij het kartel opzeggen begreep intussen elk pasgeboren kalf & zodus hield Vlaams minister Bourgeois de eer maar aan zichzelf & verklaarde het kartel formeel dood...
Ein-de-lijk !! ...zouden we zo zeggen !! ...want het begon zo stilaan deftig & serieus de spuigaten uit te lopen !!
Maar we gaan jullie hier eventjes een schoolvoorbeeld geven waar ons teergevoelig maagje zowaar spontaan zwaar begint van op te rispen & op te spelen, zeg maar zowat het intstant-zuur van krijgt. Het gaat in dit bijzondere geval over Theo Francken de N-VA-voorzitter Vlaams-Brabant & auteur van het "top"-blog Theotuurt hier op bloggen. ...& Voor de duidelijkheid verwittigen we jullie nù al, dat we dit vehikel persoonlijk nogal vrij categoriek & vooral radicaal linea recta verticaal klasseren onder de categorie "PURE HAATBLOGS" & het soort van TRASH dat alleen maar pure stemmingmakerij & volksopruiing beoogt...
Jullie zijn dus bij deze gewaarschuwd... & jullie mogen dus gerust hier & nù stoppen met lezen indien jullie hier al niet meer akkoord gaan met onze conclusie. Anders wordt er van jullie, vanaf dit punt veronderstelt & verwacht dat jullie eventjes jullie kritisch denkvermogen & die zogezegde "open geest" inschakelen... & dat is héél wat moeilijker dan de bekende eigen navelstaarderij onder de plaatselijke kerktoren over eigenste bloemkoolscheten.
Fasten your seatbelts !! Here we go !!
Eerst & vooral het bewuste artikel dat een typisch voorbeeld is van op welke manier deze "rechtlijnige" Vlamingen de geesten trachten te vergiftigen. We vinden het op http://www.bloggen.be/theotuurt/... & zoals naar goede gewoonte, citeren we de hele zwik.
...
BLOGGEN.BE
17 september 2008
ANALYSENOTA WERKLOOSHEID IN LEUVEN
# in 2007 was meer dan één vijfde van de werkzoekenden in het arrondissement Leuven niet-Nederlandstalig, daarvan beheerste twee derde niet of nauwelijks het Nederlands. Slechts 29% van de Nederlandsonkundige werklozen volgde in 2007 een cursus Nederlands.
# Het aandeel anderstalige werkzoekenden in Leuven steeg met 20% op vier jaar tijd. De gemeenten tussen Leuven en Brussel én Leuven-stad tellen veruit het hoogste aantal anderstalige werkzoekenden.
# Een gebrekkige Nederlandse taalkennis is al te vaak de oorzaak van (structurele) werkloosheid, toch volgt een minderheid Nederlandse taalles.
# N-VA dringt aan op extra inspanningen, EEN STRENGERE BESTRAFFING en een splitsing van het arbeidsmarktbeleid.
Uit cijfers van Vlaams Minister van Werk Frank Vandenbroucke, opgevraagd door Vlaams volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker (N-VA) en geanalyseerd door Theo Francken en Piet De Bruyn blijkt dat in december 2007, 19,7% van de 10.418 niet-werkende werkzoekenden (NWWZ) in het arrondissement Leuven anderstalig was.
Bijna 7% van de werklozen was Franstalig en 13% had een andere moedertaal dan het Nederlands of het Frans. Op vier jaar tijd, van 2003 tot 2007, steeg het aandeel anderstalige werklozen in het arro Leuven van 16,5% naar 19,7% (+19%). In totaal telde onze regio in december 2007 exact 2051 anderstalige werkzoekenden.
Demesmaeker vroeg ook de cijfers per gemeente op. Deze cijfers bevestigen het vermoeden dat het aandeel anderstalige werkzoekenden stijgt naargelang men dichter bij Brussel komt. Vooral Tervuren (50,4% anderstalige NWWZ), Huldenberg (36,9%) en Kortenberg (35%) springen in het oog. Maar ook Leuven-stad kent een erg hoog aandeel anderstalige werklozen (31,6%). Maar liefst één op drie werkzoekenden in de stad Leuven spreekt thuis geen Nederlands. Een stijging met 29% op vier jaar tijd. Opvallend is wel dat het in Leuven-stad vooral echte anderstaligen betreft, dwz thuistaal Nederlands noch Frans (26,6% anderstaligen vs 5% Franstaligen) terwijl het in die andere gemeenten vooral Franstalige werklozen betreft.
Daarnaast kennen de taalgrensgemeenten Hoegaarden (21,4%) en Landen (29,5%) erg veel, vooral Franstalige, werklozen.
Begijnendijk en Zoutleeuw kennen op hun beurt, met amper 4%, nauwelijks anderstalige werklozen.
Waarom blijven er zoveel niet-Nederlandstaligen werkloos?
Vooral omdat deze werklozen geen of te weinig Nederlands kennen en nog onvoldoende aangemoedigd worden om het te leren.
Uit de meest recente cijfers (2007) van minister Vandenbroucke blijkt dat maar liefst 66,4% geen of nauwelijks Nederlands beheerst. In totaal zijn er dus 1.362 werkzoekenden in ons arrondissement niet in staat Nederlands te spreken. Kortom, in 2007 was meer dan de één vijfde van de werkzoekenden in Leuven niet-Nederlandstalig en daarvan beheerste twee derde niet of nauwelijks het Nederlands!
De VDAB biedt gratis taalcursussen Nederlands Tweede Taal (NT2) aan, maar terwijl het aandeel niet-Nederlandstalige werklozen jaar na jaar stijgt, blijft vreemd genoeg het aantal deelnemers aan deze taalcursussen quasi stabiel rond de 400 cursisten. Voor 2007 betekent dit dat er 400 cursussen NT2 werden aangeboden (op 1.362 Nederlandsonkundige werkzoekenden = 29%). Zo kunnen we uit de cijfers onder meer opmaken dat er vorig jaar maar 7 (!) van de 178 anderstalige werkzoekenden uit Tervuren een Nederlandse taalcursus volgden
Deze cijfers zijn ondermaats, zeker als we weten dat het overgrote deel van de vacatures in het arrondissement Leuven de kennis van het Nederlands vereist is. Zo is in slechts 2 à 3% van de aangeboden vacatures de kennis van het Nederlands uitdrukkelijk géén vereiste. Opvallend is ook dat er vorig jaar géén enkel transmissiedossiers door de VDAB werd overgemaakt aan de federale RVA omwille van het weigeren van een cursus Nederlands.
Volgens de N-VA is de situatie in Leuven onrustwekkend. De partij eist dat werklozen die geen Nederlands kennen, fors aangemoedigd worden om het te leren. Het leren van onze taal is immers een absolute emancipatie- én integratievoorwaarde in de Vlaamse samenleving! Daarnaast blijven we ijveren voor de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Enkel indien Vlaanderen volledig bevoegd wordt inzake werkgelegenheid, kunnen de RVA en de VDAB geïntegreerd worden in één instelling die zorgt voor zowel arbeidsbemiddeling als werkloosheidsuitkering en controle op werkwilligheid. En dan kunnen Nederlandsonkundigen onmiddellijk worden geschorst als ze een gratis taalcursus weigeren. De middelen die hierdoor vrijkomen kunnen worden besteed aan de ondersteuning van werkzoekenden die wél Nederlands willen leren en natuurlijk ook voor de Nederlandstalige werkzoekenden zelf.
Theo Francken, provinciaal voorzitter N-VA
Mark Demesmaeker, Vlaams Parlementslid N-VA
Piet De Bruyn, Vlaams Parlementslid N-VA, Leuven
VANDAAG IN HET LAATSTE NIEUWS, AUTEUR: KIRSTEN BOSMANS
(Er is wel een foutje in de tekst geslopen, want het aantal stijgt niet, het is het aandeel dat stijgt.)
Aantal anderstalige werklozen stijgt
leuven
Het aantal anderstalige werklozen is de jongste jaren fors gestegen in het arrondissement Leuven. Vooral de gemeenten tussen Leuven en Brussel en Leuven-stad scoren slecht. Dat blijkt uit cijfers van Vlaams minister van Werk Frank Vandenbroucke (SP.A).
kirsten bosmans
Die cijfers werden opgevraagd door Vlaams volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker en geanalyseerd door Theo Francken en Piet De Bruyn, alledrie N-VA. Eind 2007 bleek één vijfde van de niet-werkende werkzoekenden in het arrondissement Leuven anderstalig te zijn. In totaal waren er 10.418 werkzoekenden, 19,7 procent daarvan was anderstalig. Van die anderstaligen beheerste twee derde niet of nauwelijks het Nederlands. Bijna zeven procent van de werklozen was Franstalig, dertien procent had een andere moedertaal dan het Nederlands of het Frans. Ook de evolutie was niet echt rooskleurig. In vier jaar tijd, van 2003 tot 2007, steeg het aantal anderstalige werkzoekenden in het arrondissement Leuven van 16,5 naar 19,7 procent.
Stijging
De cijfers per gemeente zijn dan weer niet echt verrassend. Het aandeel anderstalige werkzoekenden stijgt namelijk naargelang je dichter bij Brussel komt. Vooral Tervuren (met 50,4 procent anderstalige werkzoekenden), Huldenberg (36,9 procent) en Kortenberg (35 procent) springen in het oog. Maar ook Leuven-stad heeft met 31,6 procent een erg hoog aandeel anderstalige werkzoekenden. Dat betekent dat maar liefst één op de drie werkzoekenden in Leuven thuis geen Nederlands spreekt. Een stijging met 29 procent in vier jaar. Opvallend is wel dat het in Leuven vooral om anderstaligen gaat die als moedertaal noch het Nederlands, noch het Frans hebben. Terwijl het in de gemeenten richting Brussel vooral Franstaligen betreft. Daarnaast tellen de taalgrensgemeenten Hoegaarden (21,4 procent) en Landen (29,5 procent) erg veel, vooral Franstalige, anderstalige werkzoekenden. Begijnendijk en Zoutleeuw hebben de minste anderstalige werkzoekenden, met amper vier procent.
Werkloos
«Het is niet onlogisch dat zoveel niet-Nederlandstaligen werkloos blijven», zeggen Demesmaeker en Francken. «Het overgrote deel van de vacatures in het arrondissement Leuven vraagt namelijk expliciet naar kennis van het Nederlands. Slechts in twee of drie procent van de vacatures is dat niet het geval. Maar hoewel het aantal anderstalige werkzoekenden jaar na jaar stijgt en de VDAB nochtans gratis taalcursussen Nederlands Tweede Taal aanbiedt, blijft het aantal cursisten stabiel rond de vierhonderd. In 2007 volgde slechts 29 procent van de anderstalige werklozen een cursus Nederlands. In Tervuren waren het maar zeven personen op de 178.»
«Wij dringen dan ook aan op extra inspanningen. De werklozen die geen Nederlands kennen, moeten fors aangemoedigd worden om het te leren. Desnoods met een bestraffing tot gevolg. Het leren van een taal is immers een absolute integratievoorwaarde in een samenleving», besluiten de twee.
Kijk... van zùlke teksten ...& excuseert u ons nu voor de platte uitdrukking... krijgen wij nu eens het vliegend schijt sie !! Men legt hier dus overduidelijk de link tussen "anderstalig zijn" & "werkloosheid" & men eist dan maar meteen "strengere straffen" & een "eigen Vlaams arbeidsmarktbeleid"... Het zal voor iedereen al wel duidelijk zijn wat voor soort "arbeidsmarktbeleid" Theo Tureluur en zijn trawanten hier wenst in te voeren !!
Maar wat met de cijfers ?!... Want men goochelt hier wel ten overvloede met procenten als was het niets & men orakelt er maar op los zonder dat we ook maar énig concreet cijfermateriaal onder ogen krijgen... wat voor ons altijd zéér verdacht is. Een kneus in wiskunde weet immers dat 2... 50% vertegenwoordigt van 4... Percentages zeggen in zulke gevallen dus niks & bewijzen dus evenveel - NIKS dus !!
Zo te horen moeten gemeenten zoals Tervuren, Huldenberg, Kortenberg en Leuven kampen met giiii-gànnnn-tische werkloosheidscijfers om zulke dramatische analyses te maken... Steengoed als we in dit soort zaken zijn, zochten wij het natuurlijk eventjes voor jullie op & beter nog... we gebruikten de meest recente cijfers namelijk "augustus 2008"... want onze Koene Vlaamse Kerels beweren dat de toestand steeds dramatischer wordt... We zullen dus waarschijnlijk een ware katastrofe ontdekken. Eerst baseren we ons als referentiepunt natuurlijk op de algemene werkloosheidscijfers van Vlaanderen & waar vinden we die ?!... Wel waar kunnen we beter zijn dan bij de basisstatistieken van de RVA & die vinden we op : http://arvastat.vdab.be/nwwz/index2.htm
...& Tà-tàààà !! Wat blijkt ?!... Vlaanderen heeft op basis van de meest recente kengetallen van de werkloosheid in augustus 2008 een werkloosheidsgraad van 6,54% op het totaal van de werklozen dat 187.O69 eenheden bedraagt. Waarvan 91.052 laaggeschoolden (48,7%), 61.022 middengeschoolden (32,6%) en 34.995 hooggeschoolden (18,7%)...
...
Nu even kijken wat in de door massale werkloosheid geteisterde gemeenten die oh-zo-grote dramatische cijfers zijn :
Huldenberg : totaal werkloosheidspercentage 3,85% of 164 werklozen waarbij de hooggeschoolden 34,1% uitmaken en laaggeschoolden 26,2%...
...
Kortenberg : totaal werkloosheidspercentage 4,42% of 380 werklozen waarbij hooggeschoolden 30% uitmaken en de laaggeschoolden 34,5%...
...
Tervuren : totaal werkloosheidspercentage 4,55% of 360 werklozen waarbij hooggeschoolden 41,4% en de laaggeschoolden 26,4%...
...
We moeten dus vaststellen dat de drie geciteerde "ramp"-gemeentes allemaal een lager werkloosheidspercentage hebben dan het Vlaamse gemiddelde & dat de onwaarschijnlijk hoge werkloosheidscijfers van de "anderstaligen" zich waarschijnlijk moeten situeren binnen de categorie "hooggeschoolden" die in deze gemeenten een zeer hoog percentage vertegenwoordigen binnen de totale populatie werklozen & dit in vergelijking met het Vlaamse gemiddelde...
In de Vlaams-Brabantse "borinage"-stad Leuven zitten we met een totaal werkloosheidspercentage van 6,85% iets boven het Vlaamse gemiddelde, maar met weer zeer hoge cijfers voor de hooggeschoolden...
...
We zullen het hier best niet hebben over de enorme getallen die de niet-EU-burgers of van niet-EU-origine zijnde werklozen hier uitmaken, want buiten Leuven zelf zijn ze bijna verwaarloosbaar.
Wat zit "onzen" Theo Tureluur dus te lullen ?!... We zullen zijn hoog-wetenschappelijke analysemethode nu eventjes toepassen op een stad als Izegem waar Geert Bourgeois mee de plak zwaait & waar we dus in een ongeveer paradijselijke omgeving moeten zitten op vlak van werkloosheid... & wat zien we ?!... Oooh... inderdaad onder het Vlaamse gemiddelde met 5,02% MAAR waarvan 52,8% laaggeschoolden en wat veel erger is & wat wijst op een zwaar racistisch werloosheidsbeleid... een enorme toename in vergelijking tot 2007 met 15,9% van werkloosheid onder de "niet-EU'ers... Wij zouden hier ook wel een stukje over kunnen plegen in de beste traditie van "onzen" Theo Tuureluur... moesten we niet meteen er bij zeggen dat die spectaculaire toename in realiteit gaat over zegge & schrijven 7 ...jawel Z E V E N personen !!
...& Mogen we nu dàt teiltje om effe te kotsen ?!...
...
...& Nù, nog even een zeg maar uiterst persoonlijke bemerking & uitleg over die "fameuze" taalcursussen van de RVA. Ik ken persoonlijk het probleem zéér goed & wel omdat mijn echtgenote behoort tot de verderfelijke categorie "anderstaligen" die evenwel deze cursus heeft gevolgd, als werkloze tot haar & mijn grote spijt... Want mijn beste Theo Tureluur, deze cursus start als een deeltijdse cursus & NIET als een voltijdse cursus... zodat gehuwde &/of samenwonende werklozen die voor deze cursus een arbeidsovereenkomst van bepaalde duur moeten afsluiten, na één jaar op de minimumuitkering terugvallen omdat hun partner een inkomen heeft. Van een toeslag is er géén sprake, omdat het om een deeltijdse cursus gaat. Je moet dus ofwel een regelrechte masochist zijn, ofwel goed gek om deze meerjarige cursus te volgen & je zelf een financiële strop om de nek te leggen !! Bovendien kan je een contract van bepaalde duur zo maar niet eventjes zelf onderbreken !! ...& Nù jij Theo Tureluur !! Misschien moest je ook maar eens eventjes proberen om eens terug te vallen op 280 uro per maand als "onwillige" anderstalige die absoluut moet bestraft worden door een bureaucraat van wie de keiharde werkelijkheid zich ver van z'n proper buroke bevindt...
...& Dàt "soort" volk zou ons hier de les willen komen spellen ?!...
Laten we het dààrom nog eens héél duidelijk stellen, dat dit soort giftig geraaskal van dat slag idioten als onze Theo Tureluur al véél te lang duurt & er alleen maar toe bijdraagt dat het ganse maatschappelijke debat rond "anderstaligen", "zogezegde onwillige werklozen" & andere "maatschappelijk profitariaat" gewoon verziekt & verzuurt !! ...& Eerlijk gezegd, we zijn dat spuugzat, om niet meteen te zeggen dat het ons méér dan behoorlijk pissig maakt !! Er wordt maar al te vaak door mensen die er de ballen van af weten uit de nek gekletst & geluld dat het niet meer mooi is !!
...
...& Verder hadden wij zo vandaag een klein gesprekje met een kleuteronderwijzeres uit een Gentse volksbuurt... & ze vertelde ons dat géén enkele van de haar toevertrouwde peuters Nederlandstalig is & dat ze dus allemaal anderstalig zijn, waarvan sommigen... men niet eens weet welke taal ze thuis spreken, omdat de ouders evenmin Nederlands kennen... Vinden wij dit normaal ?!... Neen !! Natuurlijk niet !! Maar wàt vinden wij héél erg ?!... Dat de meeste van deze kleuters, die nog nooit een keuze in hun korte leventje hebben kunnen maken, daar wel alle dagen worden afgezet ZONDER te hebben gegeten... & NIET omdat de ouders dat niet willen, maar vooral omdat de ouders NIET de nodige middelen hebben om voedsel te kopen voor hun kindjes !! Het onderwijzend personeel steekt dus het grootste deel van hun tijd in het voeden van deze kleuters & natuurlijk halen ze dus niet de vooropgestelde bureaucratische normen... Dit betekent gans het jaar door heibel & heisa met de bureaucraten... maar vooral gans het jaar door een helse zoektocht organiseren om aan eten te geraken voor deze kindjes... & zeg 't ons nu eens beste Theo Tureluur : "Wat is er op dàt moment belangrijk ?!... Deze kinderen voeden & hen trachten een minimale kennis bij te brengen zonder hiervoor ooit te zijn opgeleid of te zagen & te klagen over de anderstaligheid van hen ?!"... We horen het toch zo graag vertellen door mensen voor wie honger & armoede zo'n "ver-van-hun-bed-show-is"... & voor wie "regeltjes" natùùrlijk véééél belangrijker zijn dan de rauwe werkelijkheid waar die mensen elke dag opnieuw mee geconfronteerd worden !!
Màààrrr... we kunnen natuurlijk ook kiezen om ze gewoon allemaal ergens te dumpen omdat ze onze taal niet spreken...
...& Juist dààrom vinden wij het zo belangrijk gans dat hypocriete gedoe rond voedselcampagnes bij Delhaize te bekritiseren & aan de kaak te stellen !! Iedereen heeft de mond vol over "energie- & andere besparingen", maar niemand rept over voedselbesparingen ! Laat staan over criminele voedselverspillingen !! Elke dag worden er immense hoeveelheden perfect consumeerbaar voedsel weggegooid &/of vernietigd... Maar ondertussen lijden de kleuters in sommige scholen wel honger !! Dàt soort criminele onzin kan er bij ons nu eens ècht niet in !! Wanneer we dus zulke blogs lezen, met telkens opnieuw gekanker over "anderstaligen" worden we pas echt nijdig & hopen we dat uw soort volk ooit zal uitgespuwd worden door zijn eigenste bevolking, zowel door Vlamingen als "anderstaligen" samen !!
...& Laten we daar meteen aan beginnen !! Niet morgen... niet straks... maar NU !!
ACTIE Delhaize !! ...van 16 tot & met 22 OKTOBER 2008 !!
Men leze 't & vooral... men zegge 't voort !!...
″Oënger″
...&
andere vrolijke onderwerpen aangaande armlastigheid
~
Ver-HAHA-halen uit De Onderbuik van La Flandre Profonde~
″Een zakje Delhaize voor de voedselbank ?!...″ ...van 16 tot & met 22 OKTOBER 2008
...& Het is dus bijna zover !! ...It's Showtime !!
...
Iedereen die zowat een ″vaste″ &/of regelmatige klant is bij Delhaize, die kent het wel... De jaarlijkse wederkerende ″Week van de Minderbedeelden″ ...& gut, het klinkt toch zo lief & vooral toch "Oh-zo-sociaal"...
We hadden het hier vroeger al eens over & we herhalen dat bij deze nog eens graag héél uitdrukkelijk ! ...Kwestie dat u fit & voorbereidt in uw startblokken kunt gaan staan & kwestie dat u toch het één & ander weet... wat er zich zo bijvoorbeeld aan de achterkant van hun mooie grote magazijnen afspeelt....
...
Maar eerst... een streepje reclame !!...
...
16 22 OKTOBER 2008
18de VOEDSELINZAMELING BIJ DELHAIZE
OPGELET : De traditionele formule wordt grondig gewijzigd !
De 18de voedselinzameling bij Delhaize ten voordele van de minderbedeelden zal dit jaar plaatsvinden van 16 tot en met 22 oktober.
De klanten worden aangespoord om voortaan de Voedselbanken te steunen door het afgeven aan de kassa van één of meer "waardebons", in plaats van zelf aangekochte voedingswaren in de container te deponeren.
Voordelen van de nieuwe formule voor de klant :
# Gemakkelijker en sneller.
# Milieuvriendelijk.
# Hoeft zelf geen productenkeuze te doen.
Voor de Voedselbanken :
# Krijgen uitsluitend producten die zij het meest nodig hebben.
# Triëren wordt overbodig ... en dus minder verlies door breuk.
# Minder vrijwilligers-inzamelaars nodig.
# Spreiding in de tijd van de leveringen mogelijk.
Vertel dit nu reeds aan familie, vrienden en kennissen !
...
...& Zeg nu zelf... klinkt dit niet mooi & vooral héél sociaal ?!... We zouden er begot zelf nog de tranen van in onze ogen krijgen... als we intussen zelf niet beter wisten !!
U & ik zullen dus maar goedgelovig denken dat Delhaize het hart op de juiste plaats heeft... We zullen maar naïef denken dat Delhaize ècht "sociaal bewogen" is... & dus meevoelend is met de minderbedeelden !
Màààrr hélaas-hélaas... het is allemaal NIET zo mooi als wat het op het eerste zicht lijkt !!
...
Some shitty facts & NO fiction !!
Laten we alvast beginnen om jou uit te nodigen om hier eerst wat stichtende & vooral zéér ontluisterende literatuur over door te nemen... Wat eerstelijns "Oorlogscorrespondentie uit de Onderbuik van La Flandre Profonde"... Noem 't verzuchtingen & bedenkingen van een anoniem iemand die elke dag aan het oorlogsfront van de honger & de armoede met de erbij horende miserie wordt geconfronteerd & die er af en toe over fulimineert... Kwestie van toch enigszins te weten wààr het in deze om gaat & dus te weten wààróm we deze actie juist ondernemen...
...& Eerlijk gezegd, we staan er toch ook wel een beetje op dat je de volgende stukjes "Oorlogscorrespondentie" daadwerkelijk & vooral zéér aandachtig leest, voor u denkt dat we hier iets uit onze nek zitten te lullen !
Zit u nog ?!... & bent u er ook niet goed van wat u hier net allemaal kwam te lezen ?!...
Wèl, eerlijk gezegd waren wij er ook niet goed van toen we het allemaal meemaakten... & wij waren hier zelfs zó verontwaardigd & geschokt over, dat we dan maar meteen enkele ontboezemende schrijfseltjes hierover hebben gepleegd, diegenen die u dus net kwam te lezen ! ...
...
Màààrr wàt nù ?!...
Laat ons om te beginnen duidelijk stellen dat we onze beperktheden om dit groots aan te pakken maar al te goed kennen... Wij zijn dus géén grote organisatie met een hele hoop leden achter ons die we kunnen optrommelen &/of vragen om zich in te zetten hiervoor... Wij zijn in wezen niet meer dan een stelletje eigenzinnige & warse einzelgângers die er een eigen gefundeerde mening op na houden, niks méér & niks minder...
...& Ons inziens zijn het soort toestanden dat we hier net komen te vertellen, gezien de méér dan 110.000 voedselbankklanten die ons mooie Belgenlandje kent, niet meer dan misselijkmakend & puur
C R I M I N E E L
te noemen !!... Een ander woord hebben wij er hélaas niet voor !!
Màààrrr... wij geloven er echter dus nog wèl in, dat er nog méér mensen zijn, die ook NIET met deze hele toestand akkoord zullen gaan & juist die proberen we met deze actie te bereiken !! We geloven ten andere dat er nog een héél pak mensen méér zijn, die niet weten, laat staan "beseffen" dat dit soort toestanden zich elke dag opnieuw aan de achterkant van de 744 Delhaize-magazijnen afspelen, want dit soort toestanden zal de Delhaize-groep alles behalve aan z'n clientele ~u dus~ vertellen... & het zijn juist dié mensen die wij er willen wel op wijzen & er bewust willen van maken dat dit soort misselijkmakende criminele toestanden in 2008 bestaan !!
...& àl bij al... Het gaat tenslotte om uw mooie geld dat Delhaize onder het mom van een "sociaal project" uit uw zakken probeert te ronselen ...& het is op uw sentiment dat Delhaize met deze actie speelt !!
...& Ondertussen worden daar dagelijks, wekelijks HON-DER-DEN, zoniet DUI-ZEN-DEN KILO'S perfect consumeerbaar voedsel in hun afvalcontainers gegooid ?!!... BAH !! ...Dàt ze dus maar eens beginnen met dit "overschotje" door te geven aan voedselbanken die zelf méér dan behoorlijk moeten krabben om er te komen !! Dàt zou pas ethisch & sociaal zijn !!
Wij noemen dit gedoe puur volksbedrog !! ...& allemaal met maar één doel... een sociaal-ogend imago dat hèn nog méér winst oplevert !! Bah !!
...
Onze actie beoogt dus niet méér dan een bewustwordingsproces & het onder de publieke aandacht brengen van dit soort malversaties die zich ~erg genoeg~ nog elke dag her & der in dit landje afspelen !! ...& Voor àlle duidelijkheid, dit gebeurt niet bij Delhaize alleen !! Ook andere grootwarenhuis-ketens doen net het zelfde !! Alléén plaatsen zij zichzelf niet zó ostentatief in de schijnwerpers met een ogenschijnlijk "sociaal project" dat eigenlijk niet méér dan één grote leugen is !! ...& dan moet u weten & dient u te beseffen, dat sommigen zelfs zó drastisch zijn, dat ze eerst de verpakking van dit soort "over-datum"-producten kapot snijden, om vervolgens het ganse boeltje nadat het in de container is beland, nog eens met javel & detergent te overgieten opdat het toch maar niet zou gerecupereerd worden !! Waar zijn we mee bezig als we weten dat er zelfs in België hongerende mensen zijn ?!...
...
Màààrr wàt is onze ACTIE ?!...
Om te beginnen hebben wij niet alleen een zéér duidelijke voor zich sprekende affiche gemaakt, maar eveneens een zeer beleefde brief opgesteld, waarbij wij onomwonden protesteren tegen de huidige gang van zaken & waarbij we Delhaize oproepen om de zaken totaal anders aan te pakken... & we stellen u trouwens beiden, zowel de affiche, als de brief graag ter beschikking !!
De affiche werd overigens uitgevoerd in zowel 'n A3 als 'n A4-formaat, down te loaden onderaan dit artikel !
...
Als eerste, een voorbeeld van de affiche...
...
Als tweede, een voorbeeld van de desbetreffende protestbrief aan de Delhaize-verantwoordelijken, het Delhaize-Concern dus...
...
"Euh... maar wat kan ik met deze brief doen ?!..." horen we jou reeds vragen. We zetten de verschillende mogelijkheden hierbij eventjes op een rij.
Om te beginnen kan je deze brief hier in pdf-formaat downloaden... Maar denk eraan, we hebben reeds voorzien dat ie dubbelzijdig afprint. Op de achterkant komt dan het bewuste STOP-logo te staan in A4-formaat... Kwestie van de zaken toch wel héél duidelijk te stellen, want we zouden toch niet graag hebben dat men er overheen leest nietwaar...
1. Je kunt vervolgens jouw afgeprinte brief gewoon bij uw volgende bezoek voor boodschappen aldaar aan de kassa afgeven, met de vraag deze aan de zaakvoerder van de winkel te overhandingen... & geloof het of niet, ...*GRIJNS*... die komt dan heus wel op de juiste plaats terecht !! ...& Maak je er géén punt van om jouw naam bekend te maken, onderteken dan deze brief... Het maakt hem des te persoonlijker !
2. Je stuurt het PDF-briefje al dan niet in combinatie met een persoonlijk briefje van jou, in mail-vorm aan één of aan àlle volgende adressen...
Communications Manager Barbera Hoppenbrouwers
mail : media@delhaizegroup.com
In dit geval kan je ook faxen... +32 (0)2 412 29 76
De Gedelegeerde Bestuurder Pierre-Olivier Beckers
mail : pbeckers@delhaizegroup.com
PS : ...& laat het ons AUB beschaafd houden, wat wil zeggen : hou het dus op één beleefde mail te sturen & niks meer !!
3. Je wilt hier wel enkele postzegels aan spenderen ?!... Je stuurt het geprinte PDF-briefje al dan niet in combinatie met een persoonlijk briefje van jou, in brief-vorm aan één of aan àlle volgende adressen...
Delhaize Group Support Office Square Marie Curie 40
1070 Brussels - Belgium
In dit geval kan je ook faxen... +32 (0)2 412 22 22
Delhaize Group Registered Office Delhaize Group SA
Rue Osseghemstraat 53
1080 Brussels - Belgium
In dit geval kan je ook faxen... +32 (0)2 412 21 94
PS : ...& Ook hier, laat het ons AUB beschaafd houden, wat wil zeggen : hou het dus op één beleefd briefje te sturen & niks meer !! Méér nog, frankeer je brief ook zoals het hoort, want anders kan die & zal die ook geweigerd worden !! Hoe zou je immers zelf zijn !!
4. Je maakt hier zelf &/of in samenwerking met een organisatie flyers van...
# ...&/of je kunt deze bussen bij jou in de buurt...
# ...&/of je deelt deze uit aan vrienden & bekenden...
# ...&/of je deelt deze uit aan de plaatselijke Delhaize...
PS : ...& Ook hier !! Hou dit AUB beschaafd !!
5. Je stuurt deze hele zwik, van wat je hier nu allemaal komt te lezen door aan àl je vrienden & bekenden, evenals aan àlle mogelijke organisaties waarvan jij denkt dat het relevant is dat zij hiervan op de hoogte zijn...
Wil je ten andere dit ganse artikel in mailvorm ontvangen zodat je dit kunt doorsturen ?!... Géén enkel probleem !! Stuur ons een mailtje : kitokojungle@gmail.com & wij sturen jou een "kant-&-klare" mail met àlles erop & eraan, die je enkel maar hoeft door te sturen !!
...& Als iedereen hier een beetje "ZIJN" of "HAAR" verantwoordelijkheid in neemt & zich eens NIET onverschillig afwentelt... Dàn... ja DAN... !!
...
De moraal van dit verhaal...
Zoals het nu loopt, is het Delhaize-Concern in niks anders geïnteresseerd dan in uw centen !! ...& verder, in niets minder & niets meer dan zijn eigenste ″proper″ & vooral zijn mooi ″sociaal-ogend″ IMAGO !! Want zeg nu zelf !! Door één keer op een jaar één week ″zogezegde″ aandacht hieraan te besteden... trekt het én klanten aan én vult het HAAR zakken !! Tenslotte bent u de klant die hun goederen ~in dit geval de "waardebonnen"~ koopt !! Misschien biedt Delhaize dan wel de faciliteiten om deze actie in haar winkels te laten gebeuren, maar al bij al bent u diegene die dàt feest betaalt, want Delhaize zelf geeft in deze actie NIKS !! Delhaize strijkt op !! Die minderbedeelden zijn ~geloof ons vrij & verwijzend naar ons artikel~ niets minder of meer dan bijzaak, een vervelend detail dat ze er bij moeten nemen ! Die ″week voor de minderbedeelden″ is ″het snoepje″ waarmee ze ù lijmen !! Alle alternativo's die denken dat Delhaize toch maar het hart op de juiste plaats heeft & daarbij enige menselijke ethiek hanteert... wake up !! Men belazert u waar u bijstaat !! Het hart & de ethiek van de Delhaize-groep is cash - HAAR WINST !! ...& haar winst is het resultaat van uw koopgedrag !!
Het moet maar eens duidelijk zijn... Concerns zoals Delhaize dienen maar eens te beseffen dat zij groot geworden zijn dank zij ons ~hun klanten~ & ook dat wij het NIET pikken om zaken voorgelogen te worden om hun "sociaal"-ogend imago op te krikken !! ...Eveneens, dat wij ~hun klanten~ hen dus méér dan behoorlijk kunnen afstraffen voor onethische zaken zoals dit... door bijvoorbeeld voor een bepaalde tijd ~1, 2 of 3 maand~ in hun winkels géén boodschappen meer te doen !! ...Alsof ze dàt niet zouden voelen !!
...& Als Delhaize er mee dreigt om wegens ons protest zijn "sociaal project" te staken, dan maakt Delhaize ons hier alleen maar mee duidelijk dat dit project voor hen louter & alléén draaide om klantenwerving & om méér winst !! ...dus alles behalve om sociaal medeleven !!
Laten we dus met z'n allen een kei in deze kikkerpoel gooien & HALT toeroepen aan deze schrijnende & criminele voedselverspilling !!...
...
Last but not the least !!
Wilt u daadwerkelijk iets geven &/of doen ?!... Geef dan iets aan uw regionale of plaatselijke voedselbank !! Organiseer iets... & doneer ! Maar hou u vooral ver weg van schij(t)(n)vertoningen à la Delhaize & Co, die enkel als doelstelling hebben om er zélf beter van te worden, hetzij publicitair, hetzij commercieel, hetzij financieel !!...
...
Men zegge 't dus voort !!... Niet aarzelen !! ...gewoon DOEN !!
...
Welcome to my world ...″A Real World″
...
De Schijtoptant uw versLACHgever ″Uit de Onderbuik van La Flandre Profonde″
Armlastige Nr. 99.999 - de.schijtoptant@gmail.com
# Dè protest-brief : http://www.4shared.com/file/63883695/cdcec459/Protestbrief-Delhaize.html Màààrr... LET OP ! Deze brief wordt normalerwijze recto-verso afgeprint & bevat dus zowel "dè brief" als de A4-affiche. Als u dus meerdere bladen in de papierlade van uw printer hebt steken, komt er dus respectievelijk eerst de affiche & vervolgens de brief uit !
Mocht je trouwens problemen hebben met de bijlagen &/of nog andere wensen koesteren hieromtrent ?!... Laat ons gewoonweg iets weten via kitokojungle@gmail.com & wij helpen u graag verder !!
Als een bank ongebreideld krediet verstrekt aan een bende
gokverslaafden, mag het dan verwondering wekken als die failliet gaat?
En is het dan de taak van de overheid om die onbetaalde gokschulden
over te nemen en zo de bank van de ondergang te redden? Het gezond
verstand zegt: ik dacht het niet. Toch is dat wat op grote schaal
gebeurt in het Amerikaanse en bij uitbreiding het wereldwijde
bankwezen. Na weken waarin de centrale banken en de financiële
overheden steeds grover geschut buiten rolden om de vertrouwenscrisis
een halt toe te roepen, moesten ze ten slotte het ultieme redmiddel
hanteren: de gelddrukpers.
Vanaf heden zijn niet
alleen de drankjes in het casino gratis, maar worden ook de chips met
gulle hand uitgedeeld. En als ook die op zijn, dan kom je nog maar eens
terug, is de boodschap. Dat de Amerikaanse financiële autoriteiten
uiteindelijk die waanzinnige remedie moesten kiezen, toont aan hoe
dicht we bij de totale implosie van het systeem moeten hebben gestaan.
Er was, ondanks de morele aspecten van deze capitulatie eenvoudig geen
alternatief meer. Zo hoog stond het water.
Wat moet
er groter zijn: de ontzetting over de omvang van de amper vermeden
catastrofe, de woede over de superwinsten die de sluwsten ook in deze
turbulente tijden moeten hebben gemaakt op kosten van de
belastingbetaler of de vrees voor de toekomst nu de remedie voor de ene
kwaal de aanstoker van de volgende dreigt te worden?
Want
laten we ons geen illusies maken. Dit verhaal is nog lang niet
afgelopen. De spectaculaire koerswinsten die gisteren op de
aandelenbeurzen werden geboekt, zeggen niets over de gezondheid van het
financiële weefsel. Er bestaat, ook na gisteren, nog steeds niet zoiets
als een gratis lunch. Dezelfde wilde gokkers van de voorbije jaren
speculeren er nu op dat de bodem van de crisis is bereikt en zetten in
op herstel. De kans dat er nog meer financiële instellingen over de kop
gaan, is immers voorlopig geweken.
Maar wat volgt is
nieuwe instabiliteit, nu op een nog hoger niveau. Het aanzien van het
Amerikaanse kapitalisme ligt aan diggelen. Het geld waarmee de overheid
schulden opkoopt en de markten smeert, is er niet en moet dus worden
geleend bij dezelfde buitenlandse partijen die al jaren de Amerikaanse
spilzucht financieren. Dat land leeft al te lang boven zijn stand en
kan de straf daarvoor niet blijven ontlopen.
Wat
deze week gebeurde, is zonder overdrijven het grootste schandaal uit de
financiële geschiedenis. En het ergste van al is dat er geen andere
uitkomst meer was. De prijs voor de gekozen uitweg is: hogere inflatie,
hogere rente en recessie. De prijs voor een mislukte redding was/is:
waardevernietiging, kredietkramp en depressie. Waarom komt er geen
tribunaal waar de schuldigen voor deze financiële ontsporing ter
verantwoording worden geroepen?
BART STURTEWAGEN
De tekst die jullie pas hebben gelezen was het editoriaal van de Standaard van vandaag. Dus ere wie ere toekomt. Wij hebben daar niks mee te maken. MAAR 40 jaar geleden had dit het editoriaal van De Volksgazet of zelfs de Van de Rode Vaan kunnen geweest zijn. Nu staat dit in De Standaard. In Vlaanderen zullen sommigen beweren dat deze krant al een tijdje de linkse toer opgaat en dat dit editoriaal daarvan het gevolg is. Zij ontkennen de economische realiteit van vandaag en bekijken alles door een erg beslagen bril. In Belgistan en meer bepaald in Vlaanderen wordt het hoog tijd dat men even op de eigen kerktoren klimt en naar de horizon tuurt in plaats van naar de plaveien. Er gebeuren momenteel zaken die gevolgen zullen hebben voor alle inwoners van dit land en van de ganse wereld. Gevolgen die heel wat meer impact hebben op mij als bewoner van de Vlaamse rand dan een eventuele splitsing van B-H-V. We zijn er niet helemaal van overtuigd dat het NVA-congres van morgenvroeg hierover zelfs maar één woord zal reppen en juist dat zal ons dan mateloos storen. Het is dit soort kortzichtige navelstaarderij die wij en samen met ons blijkbaar een heleboel anderen kotsbeu zijn. Bij die anderen zijn er dan wel die denken dat een lijst als LDD de problemen veel beter zal kunnen oplossen. Aan deze mensen raden we aan om nog eens het editoriaal hierboven te willen herlezen. Ze moeten eens goed nadenken dat minder staat, hun alleszaligmakende slogan, hun lievelingsland, de VS, nu volledig op de knieën had gekregen. Hun remedie is dus nep. Net zoals de leiders die ons dit trachten te verkopen. Minder staat op een grondgebied van amper een snotvod groot...tja... zij zullen dan eventjes de baas zijn over Plopsaland aan de Noordzee vooraleer we mekaar de kop inslaan voor een ei.
We zegden het hier al een aantal malen & we blijven het tot vervelends toe herhalen !! Als het van de frisse jongens & meisjes van onze LDD afhangt, dan worden we zowat terug geflikkerd naar pure 19de eeuwse toestanden waar armoede & sociale uitbuiting de boventoon zullen voeren...
Het volgende artikel dateert misschien dan wel van 2000, maar is zeker relevant te noemen wat betreft de conclusies. De afgelopen jaren ~waarbij de ganse situatie er niet op verbeterd is wél integendeel er eerder op verslechterd is~... hebben dan ook duidelijk het falen van dat systeem bewezen. Je hebt dus hierbij onmiddellijk het overduidelijke antwoord van wat er gebeurt indien men, zoals onze populistische LDDers maar al te graag zouden willen, het uitgavenpeil van de sociale uitgaven drastisch naar beneden haalt...
...Good Old Brittain, Engeland is een schoolvoorbeeld van een LDD gericht beleid ondanks het feit dat het uitgevoerd wordt door een labourregering. ...& Eens in de spiraal van armoede raak je dr ook NIET makkelijk meer uit... Zelfs niet met héél véél goeie wil & héél véél werklust !!
Volgend artikel gaat dus over harde cijfers i.p.v. een holle ideologie à la onze "vrind" & "Nieuwe Grote Gouden Gids" Jean-Marie Dedecker...
...
...
Archief nieuwsberichten
"Poverty and social exclusion in Britain"(YI)
(Bron: De Standaard 12 september 2000)
Een kwart van alle Britten is arm. Dat blijkt uit een nieuwe studie waaraan wetenschappers van vier universiteiten werkten, in opdracht van de gezaghebbende Joseph Rowntree Foundation. Het is de meest omvangrijke peiling naar armoede die ooit in het Verenigd Koninkrijk werd ondernomen. Het is tevens de eerste die sociale uitsluiting poogt te meten. De studie van de Joseph Rowntree Foundation meet armoede niet alleen aan de hoogte van het inkomen. Tevens wordt gekeken of de materiële en sociale voorwaarden voor een menswaardig bestaan aanwezig zijn en hoe armoede wordt ervaren.
De wetenschappers stelden een lijst op van goederen en activiteiten waarvan een meerderheid van de Britten vindt dat ze voor iedereen betaalbaar moeten zijn.
Daarna werd nagegaan hoeveel Britten zich deze "noodzakelijkheden" niet kunnen veroorloven.
De studie stelde vast dat van de bijna 60 miljoen Britten een kwart arm is, dit wil zeggen dat ze een laag inkomen hebben én twee of meer "noodzakelijkheden" missen. 10% kampt enkel met onvoldoende inkomen en wordt als bestaansonzeker beschouwd.
Verder bleek dat :
# 9,5 miljoen mensen hun huizen niet voldoende kunnen verwarmen en vochtvrij houden.
# 8 miljoen zich één of meer noodzakelijke huishoudgoederen als een ijskast of een telefoon, niet kunnen veroorloven.
# 4 miljoen slecht gevoed zijn. Ze hebben, bijvoorbeeld, niet genoeg geld voor vers fruit en groenten of voor twee maaltijden per dag.
# 6,5 miljoen volwassenen geen geld hebben om bijvoorbeeld een waterdichte winterjas te kopen.
# 7,5 miljoen mensen te arm zijn om deel te nemen aan noodzakelijk sociale activiteiten. Ze hebben bijvoorbeeld het geld niet om naar huwelijken en begrafenissen te gaan of speciale gelegenheden te vieren.
Bij kinderen vonden de onderzoekers dat :
# Twee miljoen kinderen (18%) twee of meer noodzakelijkheden moesten missen, zoals degelijke kleding, gezonde voeding of schoolgerief.
# Eén op vijftig kinderen miste goed passende schoenen, een waterdichte jas en dagelijks vers fruit en groenten.
Armoede is het grootst bij werklozen (77%), chronisch zieken en gehandicapten in gezinnen zonder inkomen uit arbeid (61%) en alleenstaande ouders met één kind (62%).
Het voorbije decennium kwamen er jaarlijks 60.000 armen bij. En dat in een tijd waarin de meerderheid van de Britten rijker en rijker werd, stelt het rapport.
Het Verenigd Koninkrijk heeft van alle lidstaten van de Europese Unie de meeste arme kinderen; inzake arme gezinnen scoren alleen Portugal en Griekenland slechter.
Het aantal armen steeg van 14% in 1983 tot 21% in 1990 en 24% in 1999. Volgens de jongste cijfers (1998-'99) leven 4,5 miljoen kinderen in armoede.
De best betaalde managers van de grootste Britse ondernemingen verdienen vandaag twintig keer meer dan de gemiddelde werknemer in hun bedrijf. Zes jaar geleden was dat nog maar 16 keer meer.
Een vergelijking met België :
Een kwart van de Britten is arm, tegenover 6 tot 7% van de Belgen.
In het Verenigd Koninkrijk steeg het aantal armen de voorbije tien jaar aanzienlijk, van 21 naar 24%. In België bleef het aantal armen ongeveer gelijk.
De voornaamste reden voor dat markante verschil ligt volgens Bea Cantillon van het Centrum voor Sociaal Beleid aan de Antwerpse universiteit Ufsia in de minder ontwikkelde welvaartsstaat. Alle internationale vergelijkingen tonen aan dat er een hoog niveau van sociale uitgaven vereist is om de armoede laag te houden. België geeft 30 procent van zijn bruto binnenlands product uit aan de sociale zekerheid; de Britten een kwart.
N.V.D.R. ...enige correctie van de cijfers !!
De 6 à 7% waarvan sprake in dit artikel, zijn cijfers van 2000 !! Intussen zijn deze cijfers méér dan verdubbeld & is de armoede in België gestegen tot meer dan 15% !! ...& dit laatste is officieel cijferwerk !! Officieus stevenen we af op 20%, d.w.z. dat 1 op 5 Belgen onder of rond de armoede zit !!
Er zijn op dit moment met het huidige Belgische sociale vangnet zowat méér dan 110.000 voedselbankklanten ! Hebt u er enig idee van, wat dit zal zijn nà de sociale afbraakpolitiek die de LDD-club wil doorvoeren ?!... Wij wèl !!
...
Meer informatie over de studie "Poverty and social exclusion in Britain" vindt u op de website van Joseph Rowntree Foundation.
Voor meer informatie :
Joseph Rowntree Foundation
The Homestead
40 Water End
York
North Yorkshire
YO30 6WP
UK
tel: +44 (0)1904.629241
fax: +44 (0)1904.620072
e-mail: info@jrf.org.uk
Laat het ten andere maar eens overduidelijk zijn, dat de armoede in België nu reeds erger is dan men officieel wilt & durft toe te geven... & dat 't LDD-programma dat wij overigens al voor een deel hebben besproken, nu niet bepaald een politiek programma te noemen is dat zich enigszins iets aantrekt van de zwaksten in onze samenleving, wel integendeel... dit programma bulkt van het egocentrisme & van 't puurste indivualisme... "ikke-ikke-ikke-&-de-rest-kan-stikke" & wie dit niet tussen de lijnen door leest, die is stekeblind !! Als 't van "onze vrienden" afhangt, dumpt men de probleemgevallen gewoon zonder enige scrupule & laat men ze simpelweg aan hun lot over... De theorietjes die men in die Libertaire kringen daarrond heeft opgebouwd, liegen er ook niet om... Maakt u zich vooral daar géén enkele illusie over... Wij blijven erbij & zullen het hier waarschijnlijk nog ettelijke keren blijven herhalen, maar dit politieke programma is wel 't meest asociale te noemen ~& dat zowat op elk front~ dat we ooit te lezen hebben gekregen !!
...& Dat de armoede niet alleen in België heeft toegeslagen, maar ook méér & méér in de de rest van Europa bewijst volgende artikel dat vandaag in de krant verscheen...
...
...
Nieuws
Europa trekt voedselhulp voor armen aanzienlijk op
De Europese Commissie heeft voorgesteld om de voedselhulp voor de armen in Europa aanzienlijk op te trekken. Tegen de achtergrond van de hoge voedselprijzen wil de Commissie het beschikbare budget met tweederde optrekken tot 500 miljoen euro per jaar.
Landbouwoverschotten verdelen
De Europese Unie beschikt al ruim twintig jaar over een voedselverstrekkingsprogramma dat de lidstaten de mogelijkheid verleent om landbouwoverschotten te verdelen onder sociale diensten en liefdadigheidsorganisaties. Zo vloeide een deel van de overproductie als voedselhulp naar de armen. In 2006 profiteerden 13 miljoen mensen in 19 lidstaten van dit programma.
Makkelijker voedsel aankopen
De legendarische melkplassen en boterbergen van Europa zijn echter verleden tijd, en daarom wil de Commissie het voor de lidstaten voortaan makkelijker maken om voedsel aan te kopen op de markt. De lidstaten kunnen dan ook een uitgebreider assortiment samenstellen, zodat er naast basisproducten als melk en rijst voortaan ook groenten en fruit verdeeld kunnen worden.
Financiering
De Europese Commissie wil een inspanning leveren om de nieuwe regeling te financieren. In de periode tot 2012 zou 75 procent van de kostprijs van de nationale programma's door het Europese budget gefinancierd worden. Dat aandeel zou vanaf 2013 slinken tot 50 procent. "Drieënveertig miljoen burgers in de Europese Unie kunnen niet elke twee dagen een maaltijd met vlees, kip of vis betalen. We kunnen de armoede in Europa niet oplossen, maar dit kan wel een aanzienlijke bijdrage leveren", verklaarde eurocommissaris voor Landbouw Mariann Fischer Boel.
Hulp derde wereld
Eerder dit jaar stelde de Commissie voor om één miljard euro uit het landbouwbudget aan boeren in de derde wereld te schenken. Dat voorstel stuit echter op verzet onder de lidstaten en is nog niet goedgekeurd. Met name nettobetalers (lidstaten die meer geld aan het Europese budget geven dan ze terugkrijgen, nvdr) vinden dat de Commissie geld uit de begroting niet zomaar een andere bestemming kan geven. Normaliter worden Europese begrotingsoverschotten teruggestort naar de lidstaten.
"Voorbeeld van concrete hulp"
Fischer Boel hoopt alvast dat dit voorstel op genade kan rekenen. "Dit is een concreet voorbeeld hoe de Europese Unie tastbare hulp kan geven aan de minst fortuinlijke mensen in onze samenleving", zei de Deense eurocommissaris. Nederland, dat niet deelneemt aan het voedselprogramma, tekende woensdag echter meteen bezwaar aan. Armoedebestrijding is een nationale bevoegdheid, zo verluidde op het ministerie van Sociale Zaken. (belga/vsv)
...& Wees dus vooral niet onverschillig hiervoor, door schouderophalend te zeggen "dit zal mij niet overkomen"... want we hoorden & zagen dit reeds meermaals... Bedenk misschien dat het sneller is gebeurd dan u denkt... 3x dikke pech op een rij & voor u 't weet staat u erbij...
COMMUNICATION DE SERVICE - DIENSTMEDEDELING NR. 20080916...
Gelieve te noteren dat naar aanleiding van de recente gebeurtenissen aan de top van onze Belgische politie ...& als onmiskenbare steun- & sympathiebetuiging aan de vrouwelijke medewerksters die op een vuige manier bezwadderd worden, zal de kitokojungle-redactie vanaf nu haar bijdragen niet meer ondertekenen met HET... maar wel met de... *KUCH-HOEST* ...ronkende titel "Vorser-Raadgever"... *GRIJNS* ...
Met dank aan onzen Jean-Marie Dedecker...
Voor verdere info verwijzen we naar :
...
Binnenland
maandag 15 september 2008
'Promotie na vervalst examen'
OOSTENDE - De promotie die Christa Debeck als kabinetsmedewerkster maakte, is gebaseerd op vervalste examenresultaten. Dat zegt Jean-Marie Dedecker, de klokkenluider van de hele politierel.
Van onze redacteur
De meest rechtstreekse link tussen de malversaties aan de top van de federale politie en de minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael (Open VLD), is de 43-jarige Christa Debeck. Zij schopte het vorig jaar van medewerker op het kabinet-Dewael tot 'adviseur algemeen beleid en vorser-raadgever' bij de Algemene Inspectie (AIG).
Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat zij die benoeming kreeg op basis van vervalste examenresultaten. Dat stelt Jean-Marie Dedecker, kopman van de partij Lijst Dedecker, die zich al enkele maanden vastbijt in de verdachte benoemingen bij de politie.
Debeck, tevens politica voor Open VLD in Oudergem, heeft op 30 november 2006 deelgenomen aan een examen voor adviseur-auditeur bij de Algemene Inspectie. Volgens Jean-Marie Dedecker werd ze, op basis van haar examenresultaten, niet geschikt bevonden voor de job. De examencommissie oordeelde dat ze 'niet weerhouden is om deel uit te maken van het auditteam. Mevrouw Debeck zal evenwel een meerwaarde betekenen voor de AIG als vorser-raadgever,, functie waarvoor ze het geschikte profiel heeft'.
Desondanks krijgt ze toch de benoeming als adviseur-auditeur. En dat gebeurde volgens Dedecker op basis van een document dat Christa Debeck wel geschikt verklaarde. Dat document was ondertekend door Luc Closset en Guido Van Wymersch, de toenmalige nummers één en twee van de Algemene Inspectie.
Die benoeming wordt enkele maanden later bevestigd door een koninklijk besluit, op 9 april 2007, getekend door Dewael. De benoeming treedt met terugwerkende kracht in, vanaf 1 december 2006 - de dag na het examen.
Daartegen komt protest, en in de zomer van 2007 dient ACV-Openbare Diensten daarover een klacht in. Vakbondssecretaris Jan Adam wordt gehoord, en minister Dewael zou op de hoogte zijn gebracht. Als gevolg van de heisa over de benoeming komt er een nieuw koninklijk besluit, op 20december 2007. Daarin wordt Christa Debeck benoemd als 'adviseur algemeen beleid en vorser-raadgever', met terugwerkende kracht vanaf 5 maart - de functie 'vorser-raadgever' bestond voordien niet.
Volgens Dedecker is het duidelijk dat minister Dewael van de hele zaak op de hoogte was. Hij zou ook geholpen hebben om de hele zaak in de doofpot te steken. De conclusie is voor hem dan ook duidelijk: 'Dewael moet ontslag nemen als minister.' Gisteren hebben ook de twee andere federale oppositiepartijen, Vlaams Belang en SP.A, de liberale minister onder vuur genomen. Als de rapporten van het Comité P de fraude bevestigen, dan moet de minister zijn conclusies trekken, was hun boodschap.
Ten slotte is er nog één angel in het hele verhaal. Voor ze op het kabinet werkte, was Debeck in dienst als adjunct-griffier van de Brusselse procureur Bruno Bulthé. Zij en de hoge magistraat zouden minnaars zijn of geweest zijn, en Bulthé zou haar naderhand nog in bescherming hebben genomen.
Kijk... er zijn zo van die jolige & vrolijke gebeurtenissen waarvan zelfs wij goedgemutst worden op een druilerige dag als vandaag. U moet zo maar anders eens de snufferd bekijken van onze grijnzende hoofdredacteur hiernaast... *MOEHAHA*...
Ons humeur kreeg zowaar een regelrechte "Redbull-laat-je-vliegen"-boost bij het lezen van de olijke bijdrage op het blog "In Flanders Fields". Die zeker al géén leuke &/of linkse rakkersclub te noemen is & die aldus een zéér interessant onderzoeks- & ontginningsgebied is voor onze flapperende rode oortjes & onze vuurschietende dito oogjes...
...& Iedereen van onze ijvere & nyverhe lezers zal ondertussen ook wel door hebben dat wij ècht géén vriendjes willen worden met onze nieuwe "Grote Vlaemsche Gouden Gids" Jean-Marie Dedecker & zijn niet al te frisse LDD ...& daar zit trouwens een onbetwistbare logica achter, namelijk een onoverbrugbare links-rechts-tegenstelling. Er zijn immers nog zekerheden in het leven & ook duidelijke grenzen aan de welvoeglijkheid
!!
Een andere zekerheid is het niet te miskennen onnavolgbare haantjesgedrag bij rechtse lieden, rechtse partijen & het dito rechtse gespuis. Het gaat dan meestal over kiekens zonder kop die persé hun mannelijkheid willen bewijzen... Haantjes met in dit geval wolventanden & berenklauwen... Een waarachtig fabeldier dat zelfs de Middeleeuwse ontwerpers van waterspuwers op onze Vlaemsche kathedralen niet konden bedenken...
We geven jullie bij deze eventjes de kans om zelf kennis te maken met de rechtse naijver die er heden ten dage heerst in het rechtse kamp & dat, in een niet onaardig geschreven bijdrage in het al eerder geciteerde "In Flanders Fields". ...& Zijn wij nu blij omdat we plots medestanders hebben die onze teerbeminde LDD eveneens bekritiseren & niet eens met verkeerde argumenten ?!... Neen !! Zeer zeker niet !! Maar we zijn wel verrukt te mogen vaststellen dat dit soort rechtse clubjes weer eens hun ware aard te kennen geven & mekaar naar de strot vliegen terwijl ze eigenlijk ~mochten ze dat willen & er wat moeite voor doen~ in Vlaanderen met twee vingers in de neus makkelijk een kiespotentieel kunnen halen van meer dan 30%...
...& Het is dus des te ontroerender hoe ze dit in al hun onefficiëntie doen... omdat ze tenslotte toch de "Oh-zo-grote-verdedigers" & vooral de "Oh-zo-grote-verkondigers" zijn van "goed & gezond beleid" gebaseerd op "Groothe Vlaemsche Deugdhen" zoals efficiënt & doelmatig privé-initiatief. ...& ondertussen dus maar allerhande blablabla-commentaren geven op van alles & nog wat & vooral op iedereen !! ...& acht, terwijl er in de decors, toch zelf maar één grote puinzooi van maken... *WAAAAHAHAHA* ...Yeah right, zo kennen we ze wel !! Vlaendren op z'n best !! !!
Van ons, als poco(1)-links gespuis, dat dweept met de kostenvretende staat die slechts het profitariaat dient kan men natuurlijk nóóit verwachten dat we een efficiënte linkse strategie uitbouwen... Het is dan ook volledig conform aan dit verwachtingspatroon dat het linkse gepeupel al vechtend over de tapijten rolt & 't huisgerief door de kamer jaagt... Màààrr daarentegen bij rechts ?!... tsk-tsk-tsk !
---------- (1)poco = politiek correct
----------
Ach... "Het kan verkeren !" zei Bredero !
In dit geval zijn we het eens met de Grote Chinese Roerganger & massamoordenaar Mao die ons ooit leerde : "de vijanden van onze vijanden zijn onze vLienden !!" ...Wij knuffelen derhalve "In Flanders fields" dan ook tot zij & wij er zelf(s) mottig van worden !! Wij wensen jullie in elk geval een zéér leerrijke & een uiterst prettige lectuur !
... *GRIJNS* ...
...
13 september 2008
Hoe betrouwbaar is Lijst Dedecker ? (Hoegin)
Lijst Dedecker stelt zich graag als een salonfähig alternatief voor het Vlaams Belang voor dat nog altijd in een cordon sanitaire gevangen zit. De vraag is echter of Lijst Dedecker niet eerder een rechtse variant van SPIRIT nu VlaamsProgressieven is, een vehikel om het grote boegbeeld aan een ministerspost te helpen, geholpen door enkele mindere goden die in zijn slipstream hopen enkele mandaten te kunnen meepikken.
De partij SPIRIT werd, net zoals de N-VA, opgericht na de explosie van de Volksunie in twee grote brokken, en had als boegbeeld Bert Anciaux. Ideologisch had de partij niet bepaald veel kleren om het lijf, wat onder meer al tot uitdrukking kwam in de naamkeuze voor de partij, een backroniem, en hoewel de partij zichzelf een links-liberaal jasje wou aanmeten, is het waarschijnlijk correcter de ideologie te omschrijven als anciauxisme: het was vooral de persoonlijke mening van Bert Anciaux die het partijstandpunt bepaalde. Die laatste had trouwens met de partij vooral één doel klaar voor ogen: ervoor zorgen dat hij zijn ministerportefeuille kon bewaren, wat nog lukte ook, onder meer door een kartel aan te gaan met de sp.a. In 2007 kwam echter de ontnuchtering door de zware verkiezingsnederlaag van het kartel sp.a-SPIRIT, en vandaag heeft de partij zelfs geen vertegenwoordiger meer in de federale Kamer. In april van dit jaar wou de partij door een naamsverandering zichzelf een nieuw elan geven, maar voorlopig ziet het er niet naar uit dat de partij electoraal nog enige rol van betekenis zal kunnen spelen, en is het zeer de vraag of Bert Anciaux na de verkiezingen van 7 juni 2009 wel aan zal kunnen blijven als minister als hij vasthoudt aan de scheidingslijn tussen sp.a en de VlaamsProgressieven.
De ontstaansgeschiedenis van Lijst Dedecker is niet helemaal dezelfde, maar heeft toch enkele punten van overeenkomst. Jean-Marie Dedecker werd na een jarenlange aanslepende ruzie net zoals Hugo Coveliers uit de Open Vld gezet, probeerde zich aan uit te sluiten bij de N-VA maar botste er op het njet van het ACW via kartelpartner CD&V, en zag zich uiteindelijk genoodzaakt een eigen lijst op te richten voor de verkiezingen van 2007. Vlaams Belang had hem graag in zijn rangen opgenomen, desnoods via het achterpoortje van kartelpartner VLOTT of met LDD als derde kartelpartner in een Forza Flandria-constructie, maar daar wou Jean-Marie Dedecker niet van weten. Meer zelfs, na de oprichting van zijn eigen partij ging Jean-Marie Dedecker in de mandatarissenvijver van het Vlaams Belang vissen, en wist onder meer Jurgen Verstrepen aan de haak te slaan, al werden er ook drenkelingen uit andere partijen, zelfs uit de sp.a met Mimount Bousakla, aan boord gehaald. Ideologisch stelt de partij zich rechts-liberaal of libertair op, en gebruikt de slogan «Gezond verstand» om dat te onderstrepen. Wat dat rechts-liberalisme precies inhoudt is niet altijd even duidelijk, maar opvallende elementen zijn de vrijheid van meningsuiting, de afbouw van de staat en reductie en vereenvoudiging van het belastingstelsel. Ethisch stelt de partij zich bijzonder «progressief» op, is ze tegen de strenge rook- en verkeerswetgeving en sommigen van haar mandatarissen, Jean-Marie Dedecker incluis, nemen zich zelfs regelmatig de vrijheid de bestaande wetgeving aan hun voeten te lappen, maar in andere dossiers eist de partij dan weer een strengere wetgeving en rechtspraak, en wat corruptiezaken betreft probeert de partij duidelijk haantje-de-voorste te zijn.
Idelogisch staat de partij er dus nog niet, en vaak heeft men de indruk dat, net zoals de ideologie van SPIRIT best omschreven kon worden als anciauxisme, de ideologie van Lijst Dedecker niet veel meer is dan een dedeckerisme, de denktank Cassandra en het lidmaatschap van Boudewijn Bouckaert ten spijt. Die laatste moest dat trouwens al eens op een pijnlijke manier ondervinden toen hij in een interview met Knack pleitte voor het doorbreken van het cordon sanitaire bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012: hij werd prompt teruggefloten door Jean-Marie Dedecker met de dodelijke one-liner dat «politiek nog wat anders is dan professorale hersenspinsels».
En Boudewijn Bouckaert is de enige niet die al moest ondervinden dat het soms toch beter is eerst eens met de voorzitter te telefoneren vóór men uitlatingen doet in een kranteninterview (een beetje zoals die andere voorzitter in een andere partij ooit ook eens eiste). Zo dacht Isabelle van Laethem, voorzitster van Jong Gezond Verstand, de jongerenafdeling van LDD, in een interview met de krant De Zondag zomaar haar beklag te kunnen doen over de slagzin «Met België als het kan, zonder als het moet», en wou dat de partij duidelijk en onomwonden voor Vlaamse onafhankelijkheid zou kiezen. Zij werd prompt op het matje geroepen, en kreeg van Jean-Marie Dedecker te horen dat het partijstandpunt toch wel meer dan duidelijk genoeg is. Iedereen weet natuurlijk dat dat standpunt helemaal niet duidelijk is, en meer zelfs, bewust onduidelijk is en gehouden wordt omdat Jean-Marie Dedecker de mogelijkheid achter de hand wil houden om vroeg of laat een Franstalige vleugel te kunnen oprichten. Kiest de partij onvoorwaardelijk voor Vlaamse onafhankelijkheid, kan Jean-Marie Dedecker het in Franstalig Brussel en Wallonië wel schudden met een Liste Dedecker en de mogelijkheden die zo'n Franstalige vleugel zou kunnen bieden.
Het is het enige institutionele thema niet waar de partij bewust een zekere onduidelijkheid over wil blijven bewaren. Zo hangt de partij ook het republicanisme aan, maar is de partijvoorzitter ten zeerste verontwaardigd wanneer het Paleis hem «vergeet» uit te nodigen om eens op de koffie te komen in verband met de regeringsonderhandelingen. En toont hij zich enkele weken later blij als een kind wanneer het de koning dan toch eens beliefd heeft hem te ontvangen om hem naar zijn mening te vragen. Niet dat het allemaal veel verschil maakte, maar de erkenning tot de groten te behoren, de media-aandacht, en de kans om voor de rollende camera's nog eens te onderstrepen hoeveel nuttiger een stem voor LDD wel is vergeleken met een stem voor Vlaams Belang, dat wil de republikein zich niet laten ontzeggen. En dat hij in één moeite door het Paleis duidelijk heeft kunnen maken dat hij ondanks zijn ideologisch republicanisme opportunistisch er niet vies van is om eens een gezellige babbel te doen met een gekroond hoofd versta, en later zich ook de eed te laten afnemen is ook al mooi meegenomen.
Het laatste brengt ons trouwens meteen ook bij de cruciale vraag over Jean-Marie Dedeckers houding tegenover het Vlaams Belang en het cordon sanitaire: is zijn dubbele houding tegenover het cordon sanitaire, door er enerzijds in woorden tegenstander van te zijn, maar anderzijds in daden een bestendiger van te willen zijn, ingegeven door een ideologische afkeer, of een opportunistische afkeer om zijn kansen op een toekomstige ministerportefeuille gaaf te houden? Laten we niet vergeten dat Jean-Marie Dedecker uiteindelijk niet zelf uit de Open Vld is opgestapt, maar buitengezet moest worden, en er daarbij zijn beklag over deed dat hij verraden werd door zijn ex-partijgenoten die hem toch wel een ministerpost hadden beloofd. Laten we ook niet vergeten dat op het moment van zijn toetreding tot de N-VA het uitzicht op een N-VA-ministerpost voor Jean-Marie Dedecker bijzonder tastbaar was, indien niet concreet beloofd, en hij ook daar uiteindelijk buitengezet moest worden. Lijst Dedecker maakt er een sport van om met de regelmaat van de klok het ontslag te eisen van zowel Vlaamse als federale ministers, maar zelf heeft Jean-Marie Dedecker nog nooit verzaakt aan een mandaat of de mogelijkheid op een mandaat omwille van principiële of ideologische redenen. Ik heb problemen om me voor te stellen dat Jean-Marie Dedecker nog liever in de oppositie zou blijven zitten dan zijn programma te verkopen om samen met de PS, sp.a of Groen! in een regering te stappen. Maar ik kan me natuurlijk vergissen.
Ik twijfel niet aan de oprechtheid van de vele militanten van Lijst Dedecker: er bestaat wel degelijk een gat in de Vlaamse politieke markt tussen Vlaams Belang en de traditionele partijen, een gat dat trouwens zowel door het Vlaams Belang als die traditionele partijen vaker onbewust dan bewust in stand gehouden wordt. Hetzelfde geldt voor een pak van de mandatarissen die zijn komen overgelopen zowel uit de ene als de andere hoek. Maar de klacht van Guy Geens, gewezen voorzitter van Lijst Dedecker Limburg, dat er een aanhoudende sfeer van postjespakkerij zou bestaan in de lokale afdeling kan niet bepaald ophefmakend nieuws genoemd worden. Dat die toestand uniek voor Limburg zou zijn en dat nationaal voorzitter Jean-Marie Dedecker daar niet op de hoogte van zou zijn is al een stuk minder geloofwaardig. Maar indien Lijst Dedecker na de verkiezingen van 2009 op de wip belandt, zullen we volgend jaar rond deze tijd misschien al het antwoord kennen op de vraag in de titel en veel beter weten wat voor vlees er precies schuilt in de LDD-kuip.
Onze Franstalige vrienden worden wel héél opmerkzaam & we kunnen dit alleen maar toejuichen... We merken inderdaad de wonderlijke transformatie op van de Vlaamse mosselen in Belgische mosselen vanaf het ogenblik dat de triomf overgaat in katastrofe
Nieuwe competitieve vergadertechnieken voor LDD's prestatiegerichte studiekring Cassandra !! - DEEL (1)
...We vroegen het ons zo al onderhand af waar het allemaal bleef... De mening van de LDD over onderwerpen als "onderwijs", "cultuur" & dergelijke meer... ″Onzen″ Dédé ″Dè Nieuwe Grote Gouden Gids″ die ons af & toe verblijdt door over àlles ″Zijn Groot Licht″ te laten schijnen in deze Donckere & Duystere Tydhen... met zijn trouwe orakelende & kakelende gevolg, de ″Manneuh van 't Gezond Verstand″...
Toen we enige tijd geleden zo'n een beetje op zoek gegaan waren naar het inhoudelijke gedachtengoed, de gehanteerde ideologie & de menselijke waarden die gehanteerd worden binnen de LDD was het ons al vrij snel opgevallen...
't Is daar volgens ons op menselijk vlak gezien bitter koud & gevoelsmatig zéér leeg... & bijgevolg zien we daar dus ook weinig of ~zeggen we maar meteen heel uitdrukkelijk~géén enkel empathisch vermogen ~lees : empathie voor "de ander"~ : voor de medemens dus !! Er is daar weinig of meestal zelfs géén enkel begrip voor, noch is er sprake van enig noemenswaardig menselijk ~we durven zelfs gewagen van humaan~ inzicht & invoelen... noch in het denken van de ander, noch in zijn aanvoelen, laat staan in het "zijn" of het wezen van de ander... Alsof dat allemaal niet bestaat ?!... Een vooral uitermate enggeestig, dom & dogmatisch mensbeeld, de kortzichtige bijna achterlijk te noemen simplificatie dat mensen onderverdeeld zijn in ″Winners″ & ″losers″... In ″Meerderen″ & ″minderen″... In de ″haves″ & in de ″have not's″... Letterlijk, de Alpha-beestjes die kùnnen & mógen ″pakken″ ~lees gebruiken & misbruiken~ ...& het beta-, delta- & gamma-gepeupel dat dit maar allemaal gewillig & zonder enig nadenken, laat staan enige inspraak slaafs moet ondergaan. ...& Naar gelang wààr je op die ~maatschappelijke & menselijke~ ladder staat, mag je naar beneden stampen, schoppen, zelfs zeiken... van onder naar boven mag je enkel likken & knikken. ...& Laat ons voor de rest van de goede orde & vooral dan beleefdheidshalve maar zwijgen over wat er volgens deze "hele fijne mensen" onderaan die ladder ligt, dat is letterlijk ″Trash″ & ″Quantité Négligeable″... Kortom afval om te dumpen dus...
Mensen zijn binnen dat gedachtengoed ook niet meer dan maar ″van eigen wil″, ″eigen gedachten(goed)″ & ″eigen gevoelens″ ontdane ″producten″, een geabstraheerd levend wezen dat gereduceerd is tot ″superieur″ & ″inferieur″... Al bij al simpelweg alleen maar op te splitsen in ″renderend″ &/of ″verliesmakend″, dat laatste is alweer ballast & dient alleen maar om gedumpt te worden natuurlijk...
In dat alles missen we dus ook langs àlle kanten, enige ethiek... eigenlijk missen we véél ethiek... we missen in àlles ~enige~ ethiek dus... Maar hierover uitwijden zou deze tekst tot een andere beschouwing laten verworden...
Waarom die ongevooisde & onverbloemde inleiding zult u vragen... Wel, enige dagen geleden viel ons oog op de volgende artikels die u zult komen te lezen & met alles wat er uit volgde kunnen we weer niet anders dan tot dit soort behoorlijk pijnlijke vaststelling te komen...
Van kinderen, kind-zijn, puberen, ″laten op(en)groeien & open bloeien″, leerprocessen, opvoedingsmethodes, lange termijndenken in plaats van ″instant profit″ te denken... ze hebben er bij de LDD ook weinig of géén kaas van gegeten... & ook daar zouden we hun kinderen niet willen zijn... ze zien 't niet & ze voelen 't niet... Ze zijn Steke-Blind & Oost-Indisch Pot-Doof voor wat er nodig is... & ook daar missen ze elk greintje empathie... kinderen kunnen al géén kinderen meer zijn die spelen & leren, in het beste geval spelend leren & het genot van "leren" leren kennen... Neen !! Ook zij moeten dus meteen weer renderen & presteren... voldoen aan allerlei normpjes die hen meteen opsplitsen in ″Winners″ & ″losers″... Krak hetzelfde oer-vervelende fletse, kleurloze, smaak- & smakeloze plaatje als dat we daarnet voor u geschilderd hebben... Hoe triest als je als kleuter reeds het stempeltje van ″loser″ krijgt opgedrukt... & dat het op je 7de levensjaar meteen al duidelijk is hoe de rest van je ganse f#cking kloteleventje er gaat uitzien... "Meneer & Mevrouw Modaal, doet u vooral geen moeite, na 3 tests in ons prestatiegericht onderwijstype voor 7-jarigen zien we het nut er niet van in dat we aan uw Jantje enige verdere pedagogische aandacht schenken... 't is een losertje & het zal een losertje blijven..." - Nou-nou...
Bij de LDD spelen ze dus het spel met de knikkers, louter & alleen maar om de knikkers... & zelfs hoe je die knikkers verkrijgt doe er niet toe, zolang je ze maar krijgt... & de rest is alweer ondergeschikt & dus bijzaak... "het spel", de fun ervan... het spelen met elkaar & dat naderhand nog kunnen blijven doen... Allemaal onbelangrijk, want de knikkers tellen !! ...& ook hier zouden we dus weer eens een volledige uiteenzetting kunnen aan wijden...
In het prestatiegerichte competitieve onderwijstype van de LDD geldt het credo ″Fly like an eagle or scratch like the chickens″... het wordt er dus van meet af aan dus ook ingepompt, ingepeperd & desnoods waarschijnlijk ook nog eens op een welbepaalde manier ″ingestampt″ als dat nodig mocht zijn... Van dat laatste weten we al iets gezien zijn Stichtende Mening & z'n Groot Licht over de ″bootcamps″... Kortom, dus simpelweg opkweken tot ze voldoen voor de grote ratrace & dàt wordt hun reeds van kindsbeen af ingepeperd, ingezouten en ingevet... met de papfles opgegoten & liefst vanal met duidelijk zichtbaar & direct resultaat, economisch vertaald ″instant profit″, rendement, productie... & alweer, voldoe je niet aan ″dè norm″... gewoon dumpen !!
We zouden onze frisse LDD-jongens & meisjes alvast kunnen de raad geven om per misvormde peuter, kleuter, kind, tiener, puber & adolescant, maandelijks een vast édoch stevig bedrag opzij te zetten zodat onze dreumesen op hun dertigste tenminste hun psychiaters & therapeuten kunnen afbetalen, want met de door hun gehanteerde methodes zou dat wel eens nodig kunnen zijn... Het lijkt er zowaar op dat men grootse plannen heeft om binnen het tijdsbestek van 10-20-30 jaar 'n é-norm legertje ongeregeld van geflipten, neuroten, psychoten & tuig van de richel te kweken, om die vervolgens op de maatschappij los te laten...
Sja... met onze haast ongebreidelde verziekte artistieke fantasie kunnen we ons quasi "niets ànders" voorstellen... Pure horror wordt 't , want enig menselijk welbevinden, wat levenskwaliteit, levens- &/of werkvreugde, tenvolle "mens-zijn"... we vinden er niets van terug, emotionele randdebiliteit & menselijke drama's des te meer !!
...
Bij de LDD hebben ze bij monde van hun onderwijsspecialiste Katja Beckx ~zelf onderwijzeres niet-confessionele zedenleer~ hun grote licht laten schijnen over ons onderwijs...
...& Waarom verwondert het ons niet... in een artikel dat enkele dagen geleden in De Tijd verscheen, spreekt de mooie Katja haar banbliksems uit over het gelijkekansenbeleid van Vandenbroucke. We geven hieronder het integrale artikel weer dat meteen klare wijn schenkt over de ideeën van de LDD-lijst waaraan we al uitgebreide commentaren hebben gewijd. In tegenstelling tot het gelijkekansenonderwijs van Vandenbroucke dat in het typische LDD-jargon natùùùùrlijk "bepamperend" is pleit onze bevallige Katja geheel in Dedeckeriaanse stijl voor prestatiegericht onderwijs...
Wij vragen ons in dat zelfde typisch LDD-jargon af of het grootste deel van het politiek personeel van de LDD-lijst dat tot nog toe grotendeels bestaat uit platte opportunistische overlopers van allerlei pluimage in een zogenaamd prestatiegericht onderwijs ooit wel aan een diploma zou geraakt zijn...
In De Standaard van maandag 8 september kreeg ze in elk geval meteen lik op stuk van Erik Depreeuw, hoogleraar aan de KU Brussel onder de titel "geef ze goesting om te leren" We citeren uit het artikel dat enkel online ter beschikking is voor abonnees ~maar dat we ondertussen hebben weten te vinden & hier dus ook voor u neer plaveien~: "De stellingen (van Katja B.) zijn academisch gewoonweg incorrect en vormen een bedreiging voor het welzijn van iedereen die betrokken is bij het onderwijs"
...& verder : "Uit wetenschappelijk onderzoek en uit de praktijkervaring blijkt dat opgedreven prestatiegerichtheid een ernstige risicofactor is voor de psychische en fysieke gezondheid. Wie prestatiegericht is ingesteld, is vaker bezig met het overtroeven van anderen, is meer gefocust op mislukking en maakt veel meer kans op faalangst en depressie"
Duidelijker kan moeilijk...
...
Onze juf haar uiteenzetting...
...
ONDERWIJS
2 sep 2008 15:00
En nu de bestrijding van de kennisarmoede?
Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke legt (te lang) de klemtoon op het gelijkekansenbeleid. Dat stelt Katja Beckx in een opiniestuk in De Tijd. Beckx is lid van de werkgroep onderwijs van de denktank Cassandra, lid van de LDD en lerares niet-confessionele zedenleer.
Het nieuwe schooljaar is aangekondigd als een jubileum- en jubeljaar. Een halve eeuw na de ondertekening van het Schoolpact ligt de lat voor de werkingsmiddelen van alle onderwijsnetten overal gelijk. De minister van Onderwijs spreekt zelfs over het 'koninginnenstuk van zijn gelijkekansenonderwijsbeleid'.Nu de lat volgens Frank Vandenbroucke na een halve eeuw gelijk ligt inzake financiering, kan misschien dringend werk worden gemaakt van de kennisarmoedebestrijding in de scholen.
Minister Frank Vandenbroucke (sp.a) zwaait dit schooljaar met 125 miljoen euro aan extra werkingsmiddelen naar de basis- en secundaire scholen: een globale stijging met 20 procent. De meeste scholen zullen er financieel op vooruit gaan met meer werkingsmiddelen voor lesmateriaal, uitstappen, verwarming Dat de minister extra geld kan uittrekken is een gevolg van het Lambertmontakkoord van 2001. Het gaat om federaal geïnde en overgehevelde belastinggelden.
Vandenbroucke is daarbij op zoek gegaan naar een sleutel om die extra middelen billijk te verdelen en liet zich inspireren door zijn consequent volgehouden gelijkekansenbeleid. Die aanvullende financieringsenvelop suggereert dat meer financiële middelen worden uitgetrokken om sociale achterstelling weg te werken. Leerlingenkenmerken - althans die van hun sociale biotoop - zijn het uitgangspunt voor de verdeling van de bonus voor de scholen, zoals het inkomens- en opleidingsniveau van de ouders.
Kortweg, hoe zwakker de sociale toestand van de leerlingenpopulatie, hoe meer werkingsmiddelen de school daarvoor in de plaats krijgt. Zo spekt de sociale achterstelling straks de werkingsmiddelenkas van de scholen. Cynisch bekeken zou een school zowaar de kansarmoede en verpaupering nog gaan toejuichen. Ook de stigmatisering is daarbij niet geheel uit de lucht: ouders moeten hun sociaal profiel zelf aanvullen en een school die haar werkingsmiddelen drastisch ziet verhogen, weet dat ze een potentiële ravage herbergt inzake perspectieven en kansen die de maatschappij in petto heeft voor de jongeren die er schoollopen.
Vandenbroucke heeft het Vlaamse onderwijs jarenlang overwegend benaderd vanuit het sociaal perspectief van scholieren en hun gezin. Hij heeft daarbij veel tijd, geld en energie gestoken in middelen om allerhande gevolgen van de sociale ongelijkheid binnen de schoolmuren te milderen.
De school werd daardoor van een prestatie-, leer-, en kennisomgeving omgesmeed tot een beschermende, sociale omgeving waar het gelijkekansenadagium voor alles ging. Scholen moesten schoolvoorbeelden worden van sociale gelijkheid. En hoe nobel dat streven ogenschijnlijk ook klinkt, de core business van een school ligt elders. Ze ligt namelijk meer dan ooit in het afleveren van kwaliteitsvol onderwijs en hoogwaardige diploma's die toegevoegde, competitieve waarde aan de (internationale) arbeidsmarkt kunnen bieden. Het lijkt er stilaan op dat precies die prestatiegerichte cultuur en onderwijskwaliteit, flink zijn gaan tanen onder een allesoverheersend gelijkekansenbeleid. De lat mag nu dan wel gelijk liggen, ze ligt qua niveau en prestatievereisten ook een behoorlijk stuk lager. Precies door het nivellerend effect van het gelijkekansenbeleid op de onderwijskwaliteit, dreigt dit beleid af te glijden naar gelijkekennisarmoede.
Het wegwerken van maatschappelijke ongelijkheid via de school is bovendien geen efficiënte weg. Sociale achterstelling wordt het best structureel aangepakt via welzijnsbeleid en niet in de marge van of erger, in plaats van onderwijsbeleid. Het valt trouwens op hoezeer ons politieke bedrijf de afgelopen jaren heeft gefaald inzake (kans)armoedebestrijding en het terugdringen van de sociale achterstelling. Onderwijsbeleid moet in eerste instantie focussen op onderwijs.
Prestatiegericht
Een onderwijsbeleid in het teken van gelijke kansen levert een fraai klinkend discours op. Maar het beleid en het onderwijsdebat horen in eerste instantie in het te teken staan van de onderwijskwaliteit en de prestatie(be)vordering van de leerlingen. Waarmee is een kansarme en sociaal achtergestelde leerling - en bij uitbreiding elke leerling - meer gebaat, dan met kwalitatief hoogwaardig onderwijs en een dito diploma? En is kennisarmoedebestrijding uiteindelijk niet het meest effectieve wapen tegen kansarmoede?
Nu de lat volgens de minister na een halve eeuw gelijk ligt inzake financiering, kan misschien dringend werk worden gemaakt van de kennisarmoedebestrijding in de scholen? Een nieuwe, gezonde competitieve leercultuur gebaseerd op prestatie en responsabilisering moet daarbij een pamperend en bevoogdend beleid vervangen. Of we deze minister van Onderwijs daartoe bereid zullen vinden lijkt twijfelachtig.
Het pleidooi voor een prestatiegericht onderwijs van Katja Beckx is Erik Depreeuw in het verkeerde keelgat geschoten. 'Haar stellingen zijn academisch incorrect en ze vormen een bedreiging voor het welzijn van iedereen die betrokken is bij het onderwijs.'
Bij het begin van het nieuwe schooljaar willen alle betrokkenen hun zegje doen. Zo ook Katja Beckx, in een opiniebijdrage getiteld 'Pleidooi voor een prestatiegericht onderwijs' (DS 1 september). Beckx stelde zich voor als lerares zedenleer, lid van de werkgroep Onderwijs van de denktank Cassandra en verbonden met de partij LDD van Jean-Marie Dedecker.
De bijdrage van Beckx vreet aan mijn professionele ziel. Als psycholoog heb ik mij toegelegd op alles wat verband houdt met motivatie in het algemeen en met prestatiemotivatie in het bijzonder. Ik kan niet anders dan de onheilsfiguur Cassandra tot de orde roepen.
Beckx is verontwaardigd over de onderwijspolitiek die minister Frank Vandenbroucke en zijn medewerkers de voorbije jaren ontwikkelden. Er is volgens haar geen sprake meer van onderwijsbeleid. De minister wil van de school een beschermende sociale omgeving maken waardoor die meer begaan is met het wegwerken van maatschappelijke achterstelling dan met haar corebusiness: kwaliteitsvol onderwijs. Een en ander wordt in een Dedeckeriaanse saus gedompeld: scholen gaan kansarmoede en verpaupering toejuichen wegens de toelagen. Het zilverpapier voor 'de negerkes' wordt erbij gesleurd, de termen 'kafkaiaans' en 'verpampering' mochten niet ontbreken. Waar het in de school moet om draaien, aldus Beckx, is een 'nieuwe, gezonde competitieve leercultuur gebaseerd op prestatie en responsabilisering'. Kortom, de kennisarmoede bestrijden door een prestatiegericht onderwijs.
Die stellingen zijn academisch gewoonweg incorrect en vormen een bedreiging voor het welzijn van iedereen die betrokken is bij het onderwijs.
Onderzoek van het Centrum voor Motivatiepsychologie van de KU Leuven heeft aangetoond dat een leerling die van binnenuit gericht is op 'leren', zich intenser en langduriger inspant dan een leerling die gericht is op 'prestaties'. Buitenlands onderzoek is hiermee in overeenstemming. In de psychologie benoemt men dit belangrijke onderscheid met de termen 'taakgerichtheid versus prestatiegerichtheid'. In essentie zou het onderwijs erop moeten gericht zijn 'de goesting om te leren' bij te brengen. Net als het besef dat wanneer we iets willen bereiken, meerdere vormen van 'leren' noodzakelijk zijn. Niet dat dit in de huidige onderwijsconstellatie gerealiseerd is. De intrinsieke motivatie, 'de goesting om te leren' is overwegend aanwezig in het lager onderwijs. De kinderen gaan graag naar school. Dit verandert drastisch in het secundair en dit is voor een deel het gevolg van de overheersende prestatiegerichtheid. Het is een van de grootste uitdagingen voor het komende decennium om het secundair onderwijs beter te laten aansluiten bij het potentieel van de puberende jongeren. Taakgerichte motivatie moet daarbij voorrang krijgen, dus niet de prestatiegerichte attitude. De prestatiedruk die Beckx wil opvoeren, impliceert een machtspositie van waaruit bepaald wordt dat wie niet mee kan gezien is en in de waterval wegspoelt, met alle maatschappelijke gevolgen van dien De remedie wordt erger dan de beoogde kwaal.
Uit wetenschappelijk onderzoek én uit de praktijkervaring blijkt dat opgedreven prestatiegerichtheid een ernstige risicofactor is voor de psychische en fysieke gezondheid. Wie prestatiegericht is ingesteld, is vaker bezig met het overtroeven van anderen, is meer gefocust op mislukking en maakt veel meer kans op faalangst en depressie. Wie taakgericht studeert, werkt en functioneert, is meer gericht op het leren zelf, gebruikt fouten om in de toekomst beter te doen, werkt beter samen, met als gevolg een beter psychisch evenwicht. De Jean-Maries, de Toms, de Kims, de Justins en vele anderen halen de top. Maar velen halen die top niet - ze falen! Of ze halen die top wel, maar betalen er een (zeer) hoge welzijnsprijs voor.
Faalangst heeft een groot aandeel in de ontwikkeling van depressie, de ziekte van de 21ste eeuw. Beckx pleit voor een maatschappij waarin de succesvolle presteerder verdiensten binnenrijft en 'waarde' heeft. Wie niet 'presteert', telt niet mee en heeft een veel lagere functionele waarde, maar ook een lagere menselijke waarde. Dat is niet erg voor een liberaal ingestelde persoon of partij, want daar telt alleen het heilige individu. Maar men moet vanuit een maatschappelijk perspectief dat angst en ontgoocheling op termijn de positieve motivatie aanvreten om deel te nemen aan het maatschappelijke project. Zijn we op onze beurt de rol van Cassandra aan het spelen als we een verband leggen tussen de huidige, al overdreven Vlaamse prestatiegerichtheid en ons hoog percentage tragische zelfmoorden en zelfmoordpogingen? De bepleite strategie leidt tot het omgekeerde van wat Beckx beoogt.
We scoren in de Pisa-rankings goed voor de besten, maar matig tot slecht voor de zwakkeren. Finland scoort voor de besten even hoog als Vlaanderen, maar scoort ook het beste voor de zwakkeren. Analyses tonen aan dat een goed doordacht inclusief onderwijssysteem bij dit dubbele succes een grote rol speelt. Finland ontwikkelde een totaalconcept met veel groepswerk waarbij sterkeren zwakkeren 'op sleeptouw nemen', waarbij er ruimte is voor differentiatie en waarbij de leraar de rol op zich neemt van ondersteunende coach. Martin Covington van Berkeley Universiteit pleit in dat verband voor minder individualistisch onderwijs: samen leren stimuleert en komt niet alleen de zwakkere leerlingen ten goede, de sterkeren worden er ook sterker van. Dit kan niet gerealiseerd worden met behoud van de rigide onderwijsstructuur met daarin projectjes 'Help elkander'. De muren tussen algemeen, technisch en beroepsonderwijs slopen kan een begin zijn.
Eric Depreeuw is hoogleraar aan KU Brussel - HU Brussel
...& Hoe kan het anders, dan hebben we nàà-tùùrlijk buiten de mening van "Onzen dédé" gerekend, want die heeft ook altijd een woordeke & een mening over vanàlles & nog wàt te placeren, dus hierbij ook nog eens : ...tata-ta-tààà... JEAN-MARIE DEDECKER "Himself" die "vindt"... Waarbij we ons zo plots na het ganse discours te hebben gelezen, quasi onmiddellijk de vraag te stellen ~we kunnen het niet nalaten om af & toe eens voor ons eigenste zelf te denken~ of dit ganse discours nu aan het getatamiseerde Brein van "Vlaenders-Nieuwste-Grote-Gouden-Gids" ontsproten is, of... dat het eerder een huiswerkje te noemen is, van één of andere ghost-writer-van-het-huis die voortaan de opdracht heeft om alle vervoegingen van ver- be- & pamperen uit onzen dédé z'n teksten te halen & daar iets zinnigs over het onderwerp zelf in de plaats te voor te bedenken & te zetten...
Tot slot willen we hierbij toch graag even uw aandacht vestigen op het leuke & zéér merkwaardige detail dat Katja Beckx wèl het beginartikel màg schrijven als zijnde "dè specialiste onderwijs" bij de LDD, maar van zodra er een negatieve reactie komt moet ze netjes haar snavel dichthouden & zwijgen. Dàn orakelt de Grote Gouden Gids, Jean-Marie Dedecker Himself... of dàt wordt ons toch tenminste voor gehouden...
...
woensdag 10 september 2008
Leergierig en prestatiegericht gaan wel samen
JEAN-MARIE DEDECKER vindt dat onderwijs tegelijk prestatiegericht kan zijn én leergierigheid opwekken.
Psycholoog Erik Depreeuw (DS 8 september) laat weten dat het pleidooi van Katja Beckx (LDD/Cassandra) voor een prestatiegericht onderwijs (DS 1 september) hem in het verkeerde keelgat is geschoten. Volgens Depreeuw vormt haar pleidooi een 'bedreiging voor het welzijn van iedereen die betrokken is bij het onderwijs'. Aangezien noch LDD, noch Cassandra de verslikkingsdood van een hoogleraar op zijn geweten wil hebben, ontzenuwen we graag de kritiek van Depreeuw en pleiten daarbij tegelijkertijd voor enige zorgvuldigheid in de argumentatie en terminologie.
Depreeuw gaat in zijn reactie immers erg kort door de bocht en de bijklank van zijn verbale speldenprikken - 'Beckx stelde zich voor als lerares zedenleer', 'één en ander wordt in een Dedeckeriaanse saus gedompeld', 'de onheilsfiguur Cassandra' - laat uitschemeren dat in de keuken van Depreeuw de rationele, inhoudelijke argumentatie duidelijk gerantsoeneerd was.
In haar betoog stelt Katja Beckx zich namens LDD en Cassandra ernstige vragen bij de manier waarop Vandenbroucke de bijkomende enveloppe werkingsmiddelen onder de scholen verdeelt, onder het etiket van 'gelijke kansen', zonder evenwel een duidelijk beleidsvisie te kunnen presenteren over de aanwending van deze middelen.
Nergens in zijn betoog gaat Depreeuw in op deze kritiek. Wat hij daarentegen wel doet is het pleidooi voor een prestatiegericht onderwijs voorstellen als een demonische ontsporing van een liberale gedachte die het aantal depressies en zelfmoordstatistieken de hoogte in zal stuwen.
Het pleidooi van Katja Beckx heeft alles te maken met het optimaliseren van de onderwijskwaliteit. Vandenbroucke spreekt niet meer over 'gelijke kansen' maar over 'gelijke uitkomsten'. In de 'tienkamp voor gelijke kansen' van Vandenbroucke moet niet alleen iedereen mee kunnen doen aan de olympische marathon, maar moeten de deelnemers ook allemaal tezelfdertijd over de eindmeet met een gouden medaille op het podium kunnen prijken.
Het zogenaamde gelijkekansenbeleid van Vandenbroucke veroorzaakt een ontwaarding van diploma's, die op termijn meer ongelijkheid dan gelijkheid in de hand werkt. Hij propageert het universitair outputfinancieringssysteem, dat kwantiteit beloont in plaats van kwaliteit.
Zo wordt een diploma een intellectueel placebo, een sociaal certificaat en geen bekwaamheidsbewijs. Nivellering omlaag dus. 'Buizen' is uit den boze voor de financiële logica van de instelling (hoe meer diploma's, hoe meer subsidies) voor de logica van de prof (wie buist is een slechte docent) en voor de logica van de student (deelnemen is belangrijker dan winnen). Bij studentenconsumentisme is het streven naar excellentie bijzaak.
Niets is echter onrechtvaardiger dan de gelijke behandeling van ongelijken.
Het comprehensief onderwijs, dat streeft om de schotten tussen ASO,TSO en BSO neer te halen, is een onderwijs dat uitgaat van gelijke behandeling van ongelijke leerlingen. Wat dan met de erkenning van elke leerling als uniek individu met eigen interesses en talenten? Een gelijke behandeling voor ongelijke leerlingen bewijst alleen maar de pedagogische onkunde van de 'bedenkers'.
Het is een misvatting dat zwakke leerlingen zich optrekken aan sterke leerlingen. De meesten haken af. Wat is comprehensief onderwijs dan concreet? Een methode waarbij sterke leerlingen onder hun niveau en zwakkere leerlingen boven hun niveau worden aangesproken. De reactie hierop van de voorstanders van comprehensief onderwijs is dan binnenklasdifferentiatie: een eufemisme voor een verkapte vorm van samengevoegd ASO/TSO/BSO.
In Groot-Brittannië en de Verenigde Staten is er een onderwijsvlucht van de 'public schools' naar de 'private schools' wegens het opgelegde comprehensief onderwijs. Finland is, in tegenstelling tot wat Depreeuw beweert, het land van kleine klassen, apart onderwijs voor moeilijke leerlingen, pedagogische vrijheid en tradioneel lesgeven.
LDD en Cassandra gaan niet akkoord om onder het mom van gelijke kansen minderwaardige diploma's uit te reiken, waarbij het blijkbaar niet zo nauw steekt met de verwachte prestaties. Wij zijn inderdaad voor een onderwijs dat gericht is op kwaliteit, kennis en responsabilisering van de leerlingen, maar willen daarbij evenmin op een dwangmatige manier de samenleving onder druk zetten om zo veel mogelijk mensen een universitair diploma te laten behalen, vanwege een vreemdsoortige hersenkronkel dat het oneerlijk of ondemocratisch zou zijn dat niet iedereen een hoger of universitair diploma zou kunnen behalen.
Trouwens, Depreeuw stelt dat leergerichtheid efficiënter is dan prestatiegerichtheid en dekt zich daarbij in met enkele selectief gekozen wetenschappelijke gezagsargumenten en pedagogisch jargon, alsof leren geen prestatie zou zijn. De eigen invulling die Depreeuw aan prestatiegerichtheid geeft, laten we alvast voor rekening van de auteur, net zoals de term 'opgedreven prestatiegerichtheid'. Voor LDD en Cassandra heeft prestatiegerichtheid te maken met de bereikte resultaten en heeft de 'goesting om te leren' te maken met de manier waarop je dat resultaat bereikt. In die zin zijn 'taakgerichtheid' en 'prestatiegerichtheid' voor LDD en Cassandra dus geen tegengestelde, maar complementaire begrippen. LDD wil iedereen op z'n hoogste mogelijk niveau laten presteren, en zo het beste uit elke leerling halen, zonder de vereisten, het niveau of de kwaliteit neerwaarts te nivelleren. LDD is er zich daarbij van bewust dat niet iedereen de olympische norm zal en kan halen en dat moet van ons ook absoluut niet. Dat is een fundamenteel andere insteek dan de valse gelijkekansenretoriek, met z'n verdoken gelijke-uitkomstenagenda, die de lat op een niveau legt waar nagenoeg iedereen over kan stappen.
Het opkrikken van het onderwijsniveau kan voor LDD perfect door totaalconcepten en -projecten die Depreeuw voorstelt met de leraar als coach. Nergens in het betoog van Katja Beckx worden die methoden uitgesloten, zolang de school maar de stimulerende omgeving blijft die het maximum uit de leerling tracht te halen, zonder dat de prestaties onder druk komen te staan door toenemende juridisering van het onderwijs en een groeiende administratieve papierberg of een gebrek aan een duidelijk onderwijsbeleid terzake.
De metafoor van Vandenbroucke van de 'tienkamp voor gelijke kansen' is een uiterst zwakke metafoor die steunt op een rist evidenties ('stimuleer betrokkenheid van de ouders', 'wissel goed ervaringen en voorbeelden uit', 'ondersteun een gemotiveerde studiekeuze', ) en reikt niet de concrete, noodzakelijke handvaten aan om het kwaliteitsvol onderwijs te behartigen. Daarom is het beleidsmatig een werkstuk van een zwakke leerling. Maar blijkbaar doorzien weinigen, en evenmin Depreeuw, dat de gelijkekansenterminologie van Vandenbroucke een handige manier is om zijn beleid immuun te maken voor elke kritiek. 'Het gaat om kansen bieden aan alle kinderen', blijft Vandenbroucke eindeloos herhalen. Alsof er een alternatief zou zijn, misschien?
Gelijke kansen bieden aan iedereen is een evidentie, maar inzetten op onderwijskwaliteit is voor LDD één van de belangrijkste betrachtingen die het onderwijs moet nastreven, zeker in een sterk competitieve en internationale kenniseconomie. 'De hoogste denkbare graad van gelijkheid, het communisme, is daar het de onderdrukking van alle natuurlijke neigingen vooropstelt, de hoogst denkbare graad van slavernij', schreef de Duitse historicus Heinrich von Treitschke al in 1865.
Jean-Marie Dedecker is voorzitter LDD en maakt ook deel uit van Cassandra
Nieuwe competitieve vergadertechnieken voor LDD's prestatiegerichte studiekring Cassandra !! - DEEL (2)
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
...
We zullen u waarschijnlijk niet moeten uitleggen, dat we ook nog eens méér dan behoorlijk curieus zijn naar de "dingen"... hoe ze zo marcheren bijvoorbeeld... Wat er onder het ogenschijnlijk blinkende & vaak verblindende laagje is terug te vinden... Zo vroegen we ons al eens een paar maal af hoe die beruchte Denktank Cassandra nu bijvoorbeeld werkt... wat we ons daarbij zo moeten voorstellen... Is dat zoals een clubje dat wekelijks bij elkaar komt & z'n gezamelijk huiswerk bespreekt of wat...
..& Owee, wat is het lot ons & u weer eens slecht gezind...
Leest u vooral eventje mee... *GRIJNS* ...& verwonder u mee samen met ons...
...
Tribune libre
Vrije tribune
lundi 8 septembre 2008
Lijst Dedecker : Goed op Weg ?
Ik was indertijd de enige die een min of meer wetenschappelijke studie heeft gemaakt over het politieke fenomeen Van Rossem en zijn ROSSEM-partij die op 24 november 1991 met haar verkiezingssucces de politieke goegemeente deed huiveren (Eric Rosseel Het Negende Leven van Jean Pierre Van Rossem, Brussel, VUBPress, 1993). Een jaar lang heb ik, met instemming van de Président, Van Rossem zelf en zijn kompanen kunnen volgen waar ik maar wou. Ik zag hoe de partij ten onder ging aan de kuiperijen van de verzamelde tegenstand, maar vooral aan de ambivalente psyche van het Genie en aan de schurkenmentaliteit van zijn volgelingen. Door de vervroegde verkiezingen had Van Rossem maar drie maand tijd om zijn verkiezingslijsten te vullen met wat zich aanbood : pseudolibertijnen, anarchokapitalisten, megalomanen, revanchisten van allerlei slag, vermeende Nobelprijswinnaars, schelmen en roofdieren die allen hoopten op een stukje onder de zon en op een pensioen als volksvertegenwoordiger of senator. Ik sprak toen als eerste over populisme gebaseerd op macht bekomen via mediapresentatie en mediapositionering.
Uiteraard ben ik dan ook gefascineerd door het politiek schitteren van Jean-Marie Dedecker, die immers op veel vlakken kan vergeleken worden met Van Rossem. Dedecker weet dat als hij zich te pletter rijdt tegen een boom, het met zijn Lijst gedaan is ; Van Rossem wist dat ook. Alleen is Dedecker enkel in privé-situaties af en toe eens een klein kind. En heeft Dedecker een vol jaar tijd om zijn personeel samen te stellen.
Dedecker weet ook wat liberalisme is. Ik noem mezelf een liberale marxist, waarmee ik bedoel dat ik vind dat alle drie de waarden van de Franse Revolutie, Vrijheid, Gelijkheid en Broederlijkheid GEZAMENLIJK moeten worden gerealiseerd : wanneer één van deze drie waarden aan één of twee van de andere wordt opgeofferd, krijgen we historische catastrofes. Ik ben altijd te vinden voor een potje discussiëren over de fundamenten van liberalisme, socialisme en andere -ismen. Dus schreef ik me, al Skypend met een vriend die lid is van Cassandra (de denktank achter de Lijst Dedecker onder leiding van professor Anarchokapitalisme Boudewijn Boeckaert) in voor de werkgroep Basisfilosofie van die denktank Cassandra. Wat doet een mens allemaal niet als hij uit verveling zit te surfen ?
Verleden donderdag kwam, na een jaar bestaan, deze werkgroep voor de eerste keer samen in Zaventem, Brussel-Nationaal dus, want tussen het station en het hoofdkwartier van deze nobele werkgroep zag ik alleen Belgische toestanden en geen wilde boerendochters of mensen die naar de Vespers gingen. Het hoofdkwartier was de woning en werkplaats van een florerende KMO-eigenaar. We waren met zijn zessen. We werden niet aan elkaar voorgesteld : er werden handen gedrukt zonder dat de mensen hun naam noemden. De meesten leken elkaar redelijk goed te kennen (weet ge nog toen in Middelkerke ... ?). Wie ik was en wat ik kwam doen vroeg niemand. Een van de zes kende ik enigszins : een afgestudeerde moraalfilosofie van de VUB. Iets te drinken kregen we niet, hoewel ik mag vermoeden dat er ergens toch wel whisky moest klaar staan voor het bezegelen van een zakencontract. De gastheer had zich wel voorzien van anderhalve liter Spa-blauw. Een asbak om te roken was er ook niet, hoewel de Grote Leider toch beweert dat verslaafden de kans moeten krijgen om hun verslaafdheid openlijk te beleven.
Na wat heen en weer gepraat over benzine versus diesel en vermoedelijk 4x4-wagens (ik had mij van een krant voorzien voor dat soort situaties) plus de mededeling dat de secretaris van Cassandra uitgezuiverd is wegens het niet kunnen laten van de drank (daarom is hier geen drank, dacht ik, dat zijn hier allemaal ontwende alcoholisten), neemt één van de zes het heft in handen. Hij heeft het over de spanningen tussen Cassandra en de Lijst, dat Jurgen Verstrepen si en Jean-Marie Dedecker dat, enfin dat iedereen elkaar voor de voeten liep. Ik dacht uiteraard al meteen aan Van Rossem en de kruideniers die hem indertijd omringden. Het lag allemaal aan de slechte communicatie, vond de man die blijkbaar voorzitter was maar die zich niet eens had voorgesteld : iedereen kende toch iedereen van een of andere barbecue. Dat de bedrijven failliet gingen, het lag allemaal aan de slechte communicatie. Slecht beheer ? Kapitaalstekort ? opperde ik. Nee, nee : slechte communicatie. Dus zou de Werkgroep zich bezighouden met de communicatie tussen Cassandra en LDD. Wat is communicatie ? probeerde ik nog, want ik kan het na 40 jaar nog altijd niet laten mensen te onderbreken. Communicatie is communicatie hé.
Ik ben na 20 minuten opgestaan en heb gezegd dat ze mij nog eens mochten uitnodigen als het over Basisfilosofie ging en dat ik wat beters had te doen dan complotten te smeden met kruideniers die hoopten dat er ergens een kruimel van Dedeckers tafel zou vallen. En nog niet eens iets te drinken ! Toen ik via de gang de exit zocht (een bepaald moeilijke opdracht kan ik u verzekeren) hoorde ik één van de kruideniers vragen : Wie is dat ?
Je moet daar niet naar toe gaan, had mijn vriend die lid is van een andere Cassandra-werkgroep of zo me aangeraden. Je zult daar alleen maar idioten vinden.
Het zal u niet verwonderen dat mijn lijfspreuk luidt : Asperius nihil est humili, cum surgit in altum of : Niets is onhandelbaarder dan een omhoog gevallen man van lage afkomst. Van mijn jongemansambitie volkstribuun te worden zal ik wel nooit iets terecht brengen. Diplomaat worden daarentegen is gelukkig nooit één van mijn dromen geweest, integendeel. Ik heb het niet voor go-betweens en personnes interposées.
...& uiteraard kunnen & willen we u in al onze slechtheid natuurlijk niet de commentaren onthouden die de man kreeg over z'n stichtend & uiterst leerzaam schrijfseltje. ...& we citeren ze voor u hier eventjes op een rij...
COMMENTAAR 1 :
par/door suzaninka (IP:xxx.x45.242.164) le 8 septembre 2008 à 14H58
Dit is dan Rosseels recht voor de raap !
COMMENTAAR 2 :
par/door Filip Decroix (IP:xxx.x74.49.90) le 9 septembre 2008 à 10H01
Geachte heer Rosseel, Het spijt me te lezen dat uw aspiraties niet kunnen worden ingevuld door een groepje kruideniers. Toch vreemd hoe een afgestudeerde moraalfilosofie zijn weg naar het kruidenierschap heeft gevonden. Cassandra is een denktank die openstaat voor alle geledingen van de maatschappij. Een kruidenier, rechtsgeleerde of ja, zelfs een anarchist, kan er zijn mening kwijt. Over democratie gesproken ! De bedoeling van Cassandra is van heel dichtbij voeling te hebben met de maatschappij. U heeft ongetwijfeld gelijk dat er wellicht tussen zitten die hier in een kans zien om zich te profileren of denken enig politiek gewin er uit te halen. Ik kan u verzekeren dat het kaf wel degelijk van het koren wordt gescheiden, en zie, U bent er het levende bewijs van. In een eerste bijeenkomst wordt zelden naar de naam, laat staan achtergrond van de participanten gevraagd. Er wordt over een algemeenheid van zaken gesproken en op die manier wordt, na enkele malen op die manier te hebben gesproken, een hechte werkingsgroep samengesteld. U heeft blijkbaar in 20 minuten verwacht dat er een ganse resem resoluties gingen genomen worden. De Cassandra manier is wellicht niet de meest efficientste maar Cassandra heeft ook wel degelijk werkende groepen. Het bewijs hiervan vindt u terug in de honderden resoluties die door het congres werden gestemd.
Dat er inderdaad wellicht beter moet gescreend worden, zelfs in de kandidatenlijsten, kan ik enkel bevestigen. Maar ik verzeker u dat hiervan werkt wordt gemaakt.
Lijst Dedecker is als politieke formatie amper een jaar oud. Veronderstellen dat een partijstructuur, laat staan een denktank, er in minder dan een jaar in zou slagen een goed geoliede machine te worden is een utopie. Dag na dag wordt vooruitgang geboekt, en Lijst Dedecker wordt een kracht om mee rekening te houden. En dat ziet niet iedereen graag gebeuren uiteraard, nietwaar.
Filip Decroix,
ik ben ondernemer en boer in Boezinge ; dat maakt van me ook een onhandelbare omhooggevallen man van lage afkomst zeker ? Veralgemeningen zijn nooit een goede basis om een degelijk oordeel te vormen. Allé, santé, ik ga er nog eentje op drinken ! Ik heb hier wel drank !
Réponse de l'auteur de cet article
Antwoord van de auteur van dit artikel
par/door Eric Rosseel (IP:xxx.x35.213.13) le 9 septembre 2008 à 10H49
Geachte Heer Filip Decroix, Het lijkt mij een vorm van elementaire beleefdheid dat in een bijeenkomst van hooguit zes personen de mensen zich voorstellen of aan elkaar worden voorgesteld. En dat wanneer het over "basisfilosofie" gaat, het niet over hand- en spandiensten gaat in het kader van wrijvingen of organisatieproblemen binnen een partij. Dat de Lijst Dedecker een politieke kracht vormt, heel zeker en ik heb daar overigens geen problemen mee. Ik ken Jean-Marie Dedecker persoonlijk en ik waardeer hem meer dan u denkt. De "omhooggevallen man van lage komaf" ben ik zelf. U hoeft zich als landbouwer dus niet geviseerd te voelen. U zal ook wel weten wat in het Nederlands en zeker in het West-Vlaams bedoeld wordt met een "kruideniersmentaliteit". U hoeft daarvoor maar de Van Dale te raadplegen. Dank voor Uw reactie.
COMMENTAAR 3 :
par/door suzaninka (IP:xxx.x45.245.172) le 10 septembre 2008 à 00H33
Snipverkouden, koortsig en zenuwachtig wegens slaapgebrek, dit is niet het juiste moment om een reactie te plaatsen Eric. Je bent normaliter een beleefde gesprekspartner. Laat ons daarom bovenstaande post best vergeten, ik weet dat als je je beter voelt je van dezelfde mening zult zijn. Ter attentie van dhr Verhulst: die vraag naar whisky was ironisch bedoeld !
COMMENTAAR 4 :
par/door Henk Dierendonck (IP:xxx.x33.174.24) le 10 septembre 2008 à 08H51
Geachte Heer Rosseel, Op de bestuursvergaderingen van LDD Middelkerke wordt elk nieuw lid voorgesteld waarna ieder zetelend lid zichzelf voorstelt. Dat neemt een tijdje in beslag, zeker als je weet dat we met 20 zijn. Maar u hebt gelijk, het is een elementaire vorm van beleefdheid. De vergaderingen volgen een strikt vooropgesteld programma. Voor de organisatie van evenementen, zoals de barbecue, wordt telkens een werkgroep opgericht. Zij dienen enkel een financieel verslag uit te brengen. Op het einde wordt elk lid afzonderlijk gevraagd of zij opmerkingen hebben. Enkel de voorzitter leidt de vergadering en is er dusdanig ook voor verantwoordelijk. Als hij er dan een leuk onderonsje met een rondje modder gooien wil van maken dan dient u zich tot hem te richten. Er zijn wel degelijk mensen die zich ten volle inzetten. Mag ik u meegeven dat de gemeenteraad door meerdere personen opgevolgd wordt en ik hier zelf gemakkelijk enkele dagen voorbereidend werk aan besteed ? Wil daarom niet direkt veralgemenen aub. smiley Veel succes verder, met vriendelijke groet.
COMMENTAAR 5 :
par/door Apostel (IP:xxx.x40.163.48) le 10 septembre 2008 à 22H46
Kijk... & dan gebeurt er plots hier iets heel raar...
...& We willen dat volgende olijke-vrolijke feit ~een héél toevallige vondst trouwens~ u natuurlijk niet onthouden... iets wat we toevallig, natuurlijk in al onze curiositeit vonden bij één van z'n criticasters ~de laatste in het rijtje die we hebben vermeld overigens~ ...een op het eerste zicht vrij merkwaardige & vooral zéér wonderlijke link, die ons meteen verduidelijkte hoe er over Eric Rosseel wordt gedacht... méér nog, zelfs onverbloemd over wordt geschreven, alsof dit nog onder "schrijven" valt tenminste...
Verbijster u mee !! ...& Ervaar mee de plaatsvervangende schaamte van 'n Vlaeming te zijn... Ervaar nu eens mee een Type van Belg & Noeste Vlaeming die mee onze landsdelen bevolkt, of is het "bevuilt"...
Na nog geen twee regels te hebben gelezen rijst bij ons onmiddellijk het donkerbruine ...wat zeggen we... pardon, hèt str#ntbruine vermoeden dat we hier te maken hebben met een zéér merkwaardig & wonderbaarlijk fenomeen, een Wààrlijk & héél authentiek staaltje van een Typische Vlaemsche Kunscht &/of Typische Vlaemsche Volksch-Sport... Namelijk deze van ″Hèt ènige èchte″... "Hèt Typisch Vlaemsche & Onvervalste Vakkundig Str#nt Smijten" Als er één ding is waar wij Flandriens zowat in gespecialiseerd zijn, dan is het wèl dit !... Dàààr kennen we hier in La Flandre Profonde nu eens àlles van sie !! Dàààrr zijn we nu eens de Enige Onbetwiste Bovenste Beste in !! Het is hier "Ten Lande & Ten Velde" zowat een "Ware Olympische Discipline" waar we gouden medailles zouden voor te kort komen om al deze Helden ermee te bedekken & mee te Lauweren... Sjonge-sjonge...
Het is een soort van Vlaemsche Volks-Sport die hier naast het melkkruk-zitten in ons Lieflycke Vlaendren welig tiert, zowat het hoogtepunt van Typische Vlaemse Communicatie is : Onze Vlaemsche ″Julekes Crapulekes″ die het credo hanteren : ″...Als we 't niet kunnen halen met op de bal te spelen... Aàààch, maar dan spelen we toch wel zeker op de man !!″ ...die dus meteen met bakken str#nt gaan smijten !!
...We schreven het hier ooit al eens onverbloemd in onze liefelijke uiteenzetting over "Flamand(e)s"... ″Làf & achterbaks als we zijn″ ...
Enfin soit... Leest u eventjes dat stichtend stukje Typische Vlaemsche Scheldproza mee & overtuig u zelf...& neem er gerust een teiltje bij!!...
Eventjes zijdelings & niet zo onbelangrijk is wat er op de site van de schrijver van onze aanvulling over Cassandra : "Lijst Dedecker : Goed op Weg ?" staat...
Eric Rosseel is gepensioneerd arbeidspsycholoog en docent aan de VUB.
Coördinator Netwerk Psychiatrie & Samenleving
Ook dichter: erkend als één der 50 Meesterdichters van de Lage Landen.
N.V.D.R. : ...de foto laten wij echter beleefdheidshalve achterwege.
Ergens tussen zijn doctoraat psychische wetenschappen en een ronduit ongelukkige jeugd (met dramatische problemen in zijn eigen leven tot gevolg) opent zich doorheen grillige poëzie de gekwetste wereld van Eric Rosseel (1950). Docent aan de Vrije Universiteit Brussel is hij inmiddels op rust gesteld. Waar idioten en genieën elkaar voor de voeten lopen, zegt hij zelf over dat universitaire milieu. Eric Rosseel kende er zware aanpassingsmoeilijkheden en werd verschillende keren in psychiatrische instellingen opgenomen. Ook zijn liefdesleven volgde een turbulent en nogal wisselvallig pad. Hij publiceerde een aantal sociaal-wetenschappelijke werken, waaronder bij JH Kok bv, Monaden, nomaden en pelgrimsin 2000 en daarna nog Het onschatbare subject(2001). In De Brakke Hond verscheen een kortverhaal van hem. Op het internet is hij te vinden op zowat alle sites die iets met poëzie te maken hebben. Recent publiceerde hij o.a. poëzie in Gierik. De ongelijkmatige kwaliteit van zijn werk weerspiegelt de oneven- wichtigheid van zijn zwaar verstoorde leven maar belet ons niet om doorheen zijn werk het talent te herkennen van iemand die de manipulatieve kracht van taal onderkent. Woordgebruik en beelden- rijkdom doen soms eruditie vermoeden, om dan weer erg primitief en haast kinderlijk over te komen. Altijd is er ook de druk van die grote gedachtenstroom die op papier lijkt te willen ontsnappen aan zijn dwingende bewaker. Dit alles maakt dat deze gedichten op zeker twee manieren te lezen zijn: enerzijds als de chaotische uitingen van een patient in de psychiatrie en anderzijds als de gekwetste beelden- stromen van een man met een verhakkeld leven. In beide gevallen is het materiaal boeiend genoeg om het een plaatsje te gunnen in de analen van de NV POEZIE. Wie meer te weten wil komen over deze auteur moet zeker zijn webstek eens uitproberen: http://home.tiscali.be/ericrosseel/ NV POEZIE
...Tot hier het Opperste staaltje van onze Vlaemsche beschavingsgraad... Echt iets om fier op te zijn & óom wereldwijd uit te dragen !
Ons inziens zegt dit soort literatuur in kwestie iets méér over de schrijver dezes & niets over de persoon die hier als pispaal wordt gebruikt... Enige therapie kunnen we hem in elk geval al aanraden !
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Cyriel Verschaeve ofte Onsch Rozige Vlaemsch-Nationalistische Geweld met 't Zwartranzige randje... Deel 1
Het was weer eens lang geleden dat we van "Onsch Vlaemsch-Nationalistische" front nog eens goed nieuws hadden gekregen & dan plots... twee vrolijke berichten in één klap !!...
Het eerste bericht was de definitieve sluiting van het Cyriel Verschaevemuseum in Alveringem. Het tweede feit ging over het voornaamste onderwerp van het gesloten museum, namelijk de zwarte kapelaan himself... Onze zwart-gerokte vrolijkerd bleek niet alleen zwartranzig, maar ook nog eens echtig & tèchtig roze te zijn. Dus eindelijk hadden ze bij deze sinistere figuur toch nog een zekere kwaliteit ontdekt !
Vermoedelijk zijn er onder onze lezertjes nogal wat personen die niet meteen de figuur van onze "Goede Vrind" Kapelaan Cyriel Verschaeve weten te plaatsen... In dit geval kunnen wij ze het best doorverwijzen ~nog maar eens~ naar de door ons al vaak bewierookte site van Verzet. Alwaar je overigens meteen 'n zeer ontluisterende uiteenzetting vindt over 's mans voornaamste "heldendaden"... Onze Vlaemsche hop-hop-hopman...!!
Het pleit weer maar eens voor het surrealistische karakter van dit Belgenlandje, dat een ter dood veroordeelde landverrader als ″onzen″ Cyriel er toch maar mooi in slaagt om een èchtig & tèchtig officieel erkend museum te hebben... zeg nu zelf !! Wij kennen weinig of géén landen waar dit het geval is. Onze Ollandse vrienden kunnen ons misschien helpen & ons vertellen of er een authentiek "Mussert-museumpje" of een origineel "Rost-Van Tonningen-museumpjeuh" boven de Moerdijk te vinden is ?!... Neen ?!... Wel, hier in dit Belgenlandje kon dat !! Niet meteen een teken dat er op wijst hoe genadeloos de na-oorlogse repressie heeft gewoed & gewoekerd zoals we in de meeste Vlaams-Nationalistische literatuur mogen lezen
Dat het museum de deuren moet sluiten komt door de veel te lage bezoekersaantallen... Hèhè... Vlaanderen wordt dus eindelijk wijs ! Wie haalt het immers in zijn hoofd om een ~gezins~ -uitstap te maken naar een plek waar een pastoor geëerd wordt, die een massa jonge Vlamingen heeft overtuigd om zich aan te sluiten bij de SS & om daar hun leven te geven voor Vlaanderen ergens te midden van de Russische vlakte... Wie heeft er nood aan, zich de voorzitter van de Vlaamse kultuurkamer onder Nazibezetting te herinneren ?!... Of de ″kulturele″ adviseur van de Vlaamse nazi-regering in ballingschap die zich ergens achter het front in Duitsland tijdens het Ardennenoffensief nog bezig hield met het opstellen van lijstjes van ″nog-aan-te-houden-vijanden″. Want, "ze" zouden immers terug komen... Ach, onze naïeve paster heeft zich bij de neus laten nemen door ″Den Duits″ Dàt zàl wel Wir haben es nicht gewusst, jaja !!
Wij vinden zijn oproepen tot deportatie van de Walen om hen in Frankrijk te ″hervestigen″ nog steeds zéééér grappige stukjes ″naïeve″ humor... ~alhoewel !!~ ...Want tegenwoordig komen "sommigen" die identieke praatjes & ideologieën verkondigen ergens in Den Haag terecht... In Vlaanderen word je hiermee echter een ″icoon″, een vooraanstaand & na te volgen boegbeeld van "Dè Groote Vlaemsche Beweging"... *BURPS* ...Wij vinden het dus een héél goeie zaak dat dit rommeltje eindelijk eens definitief dicht gaat... Tenzij het zou worden vertoond in een historische context die duidt op wat er ooit is gebeurd & wat nooit of te nimmer vergeten màg worden dat ooit is gebeurd !! ...& dat is iets wat van een to-tààl andere orde is dan dit heimat-gezeik...
Màààrrr... het ergste moet nog komen... De Standaard, het vroegere lievelingsblad van deze bonte Vlaamse bende, AVV - VVK ~dat is dan nog het ergste verraad~ schrijft dat bij een nader onderzoek van het pronkstuk van het museum één & ander is gebleken... Wat is nu het pronkstuk van het Verschaeve-museum ?!... Een pijp ?!... ~ceçi n'est pas une pipe ?!..~ ... 's Mans gouden pen ?!... Een Tigertank of een Panzerfaust ?!.. Neen-néén !!! Niets van dit alles, maar wèl ...Een KAMERSCHERM... Ne ″paravent″ zoals ze zeggen in het "schoon Vlaams"... & Niet zomaar ne paravent, maar ne paravent volgeplakt met... ″homo-erotische″ prentjes !! ...& Niet dat dit iets is wat ons persoonlijk zo shockeert, maar onze normen zijn hélaas-hélaas wel niet de normen van die "Groote Vlaemsche Beweging" voor wie homoseksualiteit nog steeds verwerpelijk ende "wreed vies & perversch" is... Kortom, dit is dus niet minder dan een BOM... dè complete to-tàààle ontnuchtering... wàt zeggen we... dat is 9/11 in Vlaams-Nationale middens... Cyriel Verschaeve, een onverkapte stiekeme jeannet ??!!... Dat is zelfs 1000 maal erger dan tegen de IJzertoren zeiken !! Nu wordt het ons natuurlijk allemaal duidelijker waarom men die ″jeannettenpaster″ in den beton heeft gegoten na zijn ″herbegrafenis″... Het daagt ons nu ook dat de operatie brevier van de VMO niet alleen was opgezet om ons een leuk verhaal in de stijl van J.M.H. Berckmans te bezorgen. ~Lees er op de site van de VMO "Operatie Brevier" maar eens op na, ook zo'n mooi stichtend stukje Vlaemsche Geschiedenis...~
Eigenlijk beseffen we nu ook ineens dat gans de VMO in feite een bende ″leuke & lekkere jongens″ onder mekaar waren... Onze eigenste Vlaemsche Voorlopers van de "Village People" als het ware...
Het ″outen″ van Cyriel V. zo vele jaren na zijn schielijk overlijden in Tirol bracht meteen volgens onze bronnen een golf van enthousiasme teweeg aan de toog bij ″Chez Maman″ in Brussel. Volgens de zelfde informant overweegt de Brusselse gay-scene nu reeds om volgend jaar met een praalwagen deel te nemen aan de Gayparade met Verschaeve in een lederen kazuifel zonder achterstuk... & Deze praalwagen zou vervolgens eveneens deelnemen aan de volgende IJzerwake te Steenstrate aan het graf van de gebroeders van Raemdonck die volgens een anonieme tipgever géén èchte broers waren, maar wel *KUCH-HOEST* ...'n mens moet af & toe eens kunnen lachen... niet ?!...
Men stelt intussen reeds ijverig een volledig dossier samen, om subsidies aan te vragen bij Bertje A. voor deze nieuwe Cultuur-Uiting...
Vlaanderen ontdoet zich stilaan van zijn nostalgische erfenis & daar kunnen we alleen maar blij mee zijn, want dat blijkt ~er genoeg~ trouwens niet overal zo te zijn...
...
In een van onze volgende bijdrages zal 't trouwens gaan over een tijdgenoot van Verschaeve, die merkwaardig veel overeenkomsten vertoont met hem maar hier totaal onbekend is. Blijkbaar heeft de man echter opnieuw vele aanhangers in India. We vertellen jullie zeer binnenkort het merkwaardige verhaal van ″Netaji″ Subhas Chandra Bose en zijn Indian National Army en Legion Freies Indien van de waffen SS met een uitstapje naar de Tamil tigers
...
Wat dus "De Standaard" hierover schreef...
...
Cultuur
donderdag 04 september 2008
De plaatjes van Verschaeve
ALVERINGEM - De ontruiming van het Verschaevemuseum bracht een bekend, maar weinig bestudeerd object aan het licht: een kamerscherm. Het bevat opvallend veel plaatjes met een homo-erotisch karakter, die een nieuwe kijk bieden op de innerlijke wereld van de schrijver.
Een honderdtal per jaar. Meer bezoekers kreeg het Cyriel Verschaevemuseum in het West-Vlaamse Alveringem niet meer over de vloer. Daarom besloot het lokale Verschaevecomité om het museum in 's mans voormalige kapelanij te sluiten (DS 26/7). De collectie vertrok naar het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaamsnationalisme in Antwerpen, dat al een groot Verschaeve-archief bezit. De rest ging terug naar de privé-bruikleengevers.
Cyriel Verschaeve (1874-1949), die haast zijn hele leven lang onderpastoor in Alveringem bleef, was dan ook een omstreden figuur. Zijn rol achter het IJzerfront tijdens de Eerste Wereldoorlog maakte van hem een 'ziener' en een 'genie' van de Vlaamse Beweging, 'een der grootste zielen die sinds de Middeleeuwen in Vlaanderen zijn opgestaan'.
Die reputatie berustte op een breed, maar nu onleesbaar literair oeuvre vol overspannen woordenpraal en gezwollen beelden. In Verschaeves eigen tijd waarschuwden katholieke critici er al voor dat de betekenis van dat werk fors werd overschat. 'Men verwarre toch niet de schijn met het wezen, 't gebaar met de daad, de woedende oppervlakte met de zwangere diepte', aldus de jezuïet Jozef Van Mierlo.
Met zijn vaak wereldvreemde bevlogenheid neigde Verschaeve in alles naar het extreme, ook in zijn katholieke fundamentalisme en in zijn politieke ideeën. In de jaren 1930 koos hij voor extreemrechts, tegen de democratie en zelfs tegen de door hem mee opgerichte IJzerbedevaart, die hij een al te pacifistische 'oudewijvekensgang' vond.
Als aanhanger van het Groot-Germaanse nazisme vluchtte hij in 1944 naar Oostenrijk, waar hij vredig stierf, al was hij intussen wegens collaboratie ter dood veroordeeld. Ondanks dat deels vergoelijkte, deels weggemoffelde verleden bleef Verschaeve heel lang een radicaal Vlaams-nationalistisch icoon. Nog altijd dragen meerdere straten en pleinen in Vlaanderen zijn naam.
Vandaag behoort Verschaeve voorgoed tot het verleden. Een biografie, geschreven door een onbetwiste kenner, Romain Vanlandschoot, liet daarover in 1998 geen twijfel bestaan. 'Hoewel,' oppert Guido Steenkiste, lid van het Verschaevecomité, 'ik heb er toch mijn bedenkingen bij', zonder uit te leggen welke. 'Dat mag toch?'
Historische feiten laten zich soms moeilijk aanvaarden. Toch is het Verschaevecomité allerminst een nostalgische extremistenclub. Zo heeft de voorzitter Frank Godderis een N-VA-sticker op zijn auto kleven. En Steenkiste oppert dat de voorzitter misschien te weinig deed om de jeugd weer warm te maken voor het museum.
Zelf kwam hij door de sluiting van het museum weer in het bezit van het koninginnestuk ervan. Het staat nu in het huis waar Verschaeve vanaf 1939 woonde en dat Steenkiste nu aan het opkalefateren is. 'Misschien voor een nieuw museum', zegt hij lachend.
Dat koninginnestuk is een kamerscherm, waarop Verschaeve wel honderden plaatjes heeft gekleefd. Die verzameling biedt een ongecensureerde blik op zijn verbeeldingswereld. Meestal gaat het om reproducties van kunstwerken, naast portretjes van Van Gogh, Freud, Nietzsche, Lenin, Chaplin, Gandhi, Erasmus of Karel van de Woestijne.
Dit weinig onderzochte kamerscherm bevat iets erg opvallends: uitzonderlijk veel plaatjes met een duidelijk homo-erotisch karakter. Dat past bij het beeldhouwwerk van Verschaeve. Dat toont, anders dan in de erg masculiene fascistische beeldentaal, geen martiale heersers, maar kwetsbare naakten van underdogs: David (een symbool voor Vlaanderen), vaandrigs of - bij uitstek een homo-erotisch icoon - Sint-Sebastiaan. Even opvallend is dat ze soms zelfportretten van Verschaeve lijken te zijn.
Over de innerlijke wereld van de erg gesloten Verschaeve is weinig bekend. De vondst op het kamerscherm brengt daarin nieuwe informatie: een onderdrukte seksualiteit helpt zijn zowel politiek als artistiek overspannen verbeelding verklaren. Als deze theorie klopt, geeft ze diepte aan de kwetsbare mens Verschaeve, een historisch fenomeen dat te lang een politiek icoon bleef.
We vonden zo "een paar" reacties, maar bij nader inzien bleken die telkens ook niet meer te zijn, dan weer eens het klakkeloos over nemen van blogberichten van die andere, in dit geval "onze goeie vrind", Gerolf Annemans... Enfin soit... Het laat maar weer eens eens zien hoe "La Flandre Profonde" in staat is om voor zichzelf te denken & in staat is om voor zichzelf een eigen mening te vormen, NIET dus !! ...& weer eens blijkt een Vlaanderen dat aldus nood heeft aan "Een Grote Gids" bij gebrek aan "eigen denken" om dat gat te vullen... wat ons overigens allen reeds bekend is...
...
De homo-erotische fixatie van Marc Reynebeau
( ... )
En tot slot dan nog het geval Reynebeau Reynebeau heeft deze week geprobeerd ons in vervoering te brengen met de zaak Verschaeve. Dat deed hij door via allerlei media de aandacht van de wereld te focussen op het kamerscherm, zeg maar de paravant van de kapelaan van Alveringem, die kennelijk door hemzelf (niet door Reynebeau maar door Verschaeve) was versierd met fotos allerhande en waartussen wat een mijlpaal in de historische wetenschap! door Reynebeau en anderen homo-erotische prenten waren ontdekt. Wat precies de criteria zijn om te spreken van homo-erotische prenten is mij persoonlijk onduidelijk. Maar ik moet dan ook meteen bekennen dat ik geen specialist ben ter zake. Wat er overigens ten bewijze van dat alles werd vertoond maakte op mij geen grotere indruk, vermits de beeldhouwwerken mij nauwelijks homo-erotischer leken dan pakweg de David van Michelangelo, maar ik herhaal dat ik geen specialist ben. Mijn bescheiden bijdrage kan enkel zijn dat ik meen te weten dat Michelangelo eerder vrouwenzot was dan wat anders. Maar goed. Het heeft ook allemaal geen belang.
Ikzelf ben al van niet zo lang na mijn puberteit gereed gekomen met de zaak Verschaeve. Verschaeve werd toen ik amper 20 was als weinig meer dan een icoon van de Frontbeweging in het archief van mijn menswording geklasseerd. Geen van zijn werken leek mij de 21ste eeuw te zullen halen, laat staan de eeuwigheid en de pathetisch Duitsgezinde politieke evolutie van Verschaeve tijdens de Tweede Wereldoorlog zou zo meende ik mijzelf niet erg hebben geïnspireerd, maar wie was ik nietwaar want ik had gemakkelijk praten vermits ik bijna 20 jaar na datum was geboren
Verschaeve werd dus voor mij vooral een prominent slachtoffer van een repressie die ik verafschuwde en bestreed in woord en in daad. En Verschaeve was door de Operatie Brevier, zijn ontgraving, een symbool van een voor het Belgisch regime gevaarlijk geacht radicaal Vlaams nationalisme geworden dat ook het mijne was. Ik had dan ook heel wat plezier toen dat Belgisch regime de stoffelijke resten van het al verscheidene decennia overleden lichaam van Verschaeve toch nog belangrijk genoeg bleek te vinden om het in tien ton beton te gieten als besluit van de Operatie Brevier. Voor België bleek hij meer betekenis te hebben dan eerlijk gezegd voor mijzelf: dat vond ik dus grappig en interessant.
Ondertussen zijn we weer ettelijke jaren verder en straks nu al 50 jaar na zijn dood en dus leert al de aandacht die Reynebeau toch nog op Verschaeve heeft proberen te richten vorige week mij hoofdzakelijk één ding.
Vermoedelijk heeft Reynebeau gedacht met de geschiedenis van het kamerscherm in één klap het Vlaams nationalisme te kunnen provoceren, de katholieke pastoors te kunnen verdacht maken en het voortbestaan van België met tweehonderd jaar te kunnen verlengen.
Ik voel mij niet geprovoceerd, meneer Reynebeau. De grote zieligaard in heel deze zaak behoudens de krantenlezers en de televisiekijkers die ongevraagd alles moesten verteren bent uzelf in de voornaamste plaats. Achter het kamerscherm van uw media-bekendheid, rukt u, uw blik (voor zover dat gaat) gefixeerd op een beduimeld prentje van Verschaeve, aan het fluitje van uw Belgicisme. Terwijl het moderne Vlaams nationalisme al lang is klaargekomen met de historische figuur Verschaeve, moet u aan uw lezers en aan uw kijkers uitleggen wie in vredesnaam Verschaeve wel moge geweest zijn. En u getroost u al die moeite in een flauwe poging om het Vlaams nationalisme belachelijk te maken. Ruk rustig verder. Ik wens u de ejaculatio praecox van een plots gebarsten België toe. Ik ga voor het Onafhankelijk Vlaanderen. Zoals u weet.
...& Uiteraard geven wij hier géén enkele commentaar, hoe zouden we nog maar durven !! Het uitkotsen van zij die "verbrand-zijn" is ons bekend, Vlaenderen Lafhartig op z'n beste... wat ons oportunistisch à la minute het beste uitkomt verkiezen we, de rest leveren we uit... BLABLABLA...
...
...& Omdat beelden nogal eens voor zichzelf spreken, kunnen we het natuurlijk niet nalaten om u een stichtend reportagestukje van het "Vlaemsch-onvriendelijke Linkse Tuig" van Canvas te laten zien...
..& Steengoed & smerig als we zijn, konden wij het uiteraard niet nalaten om voor jullie ~onze ijverige lezertjes~ nog wat stichtende literatuur dienaangaande te gaan opdelven, leesvoer dat we u uiteraard niet willen onthouden...
...
ETNISCHE ZUIVERING ALS POLITIEK PROJECT IN BELGIË
door : LUC VANDEWEYER(*)
---------- (*)(°1956) studeerde geschiedenis aan de Katholieke Universiteit te Leuven. Hij promoveerde in 1991 met een dissertatie over Pax Christi Internationaal, 1944-1978. Zijn onderzoek spitste zich voornamelijk toe op de gevolgen van oorlogen op het politieke leven in België. Is werkzaam op het Koninklijk Legermuseum.
----------
"ETNISCHE ZUIVERING" IS HET GEWELDDADIG UITDRIJVEN VAN EEN OF MEER VOLKSGROEPEN UIT EEN ETNISCH GEMENGDE REGIO MET DE BEDOELING DE MACHT OVER DIT GRONDGEBIED IN HANDEN VAN EEN WELBEPAALDE VOLKSGROEP TE LEGGEN EN DIE MACHTSGREEP TE BEVEILIGEN VOOR DE LANGERE TERMIJN. DE TERM IS VAN RECENTE DATUM. HET VERSCHIJNSEL ZELF IS DAT NIET. OOK IN BELGIË WERD TROUWENS OOIT IN DIE RICHTING GEDACHT.
In de eerste helft van de jaren negentig werd het vroegere Joegoslavië verscheurd door een gewapend conflict tussen de diverse volksgroepen. Serviërs, Kroaten en Moslims verjoegen of vermoordden in gemengde gebieden tal van leden van de andere volksgroepen. Hun bedoeling was zoveel mogelijk grondgebied te veroveren en het blijvend te beheersen door het etnisch (en godsdienstig) zo zuiver mogelijk te maken. Vooral de acties van de militair machtigste groep, de Serviërs, sprongen daarbij in het oog. In een later stadium van de oorlog zouden Kroaten en Moslims deze uitdrijvingstactiek eveneens grootschalig toepassen. De term ethnic cleansing, in het Nederlands vertaald als etnische zuivering, werd een begrip.
I. Etnische zuivering
De term vond ook ingang in het politieke discours in België waar Franstalige politieke leiders om propagandistische redenen herhaaldelijk wezen op de verwantschap tussen de Vlaamse opstelling in het communautaire strijdpunt en het Groot-Servische streven, etnische zuiveringen inbegrepen. Deze stelling leidde tot hevige verontwaardiging aan Vlaamse kant.
De éminence grise van de Volksunie Hugo Schiltz antwoordde met een open brief in de toonaangevende Brusselse krant Le Soir. Hij nam de vergelijking tussen Vlaanderen en de Servische imperialisten en etnische zuiveraars niet. Laat ons ernstig blijven ? Hebben wij ooit getracht het minste gebied dat historisch Vlaams was en door de (zo betwistbare) vastlegging van de taalgrens door het Belgische parlement van regio is veranderd, weer in te nemen ? De Vlamingen die zich over deze taalgrens vestigen, passen zich aan, assimileren. Hij wees er op dat het integendeel de Franstaligen waren die de taalgrens wilden verschuiven in Vlaanderens nadeel. Hij vroeg dat de Franstaligen zouden stoppen met dergelijke beschuldigingen. De volgende dag kreeg Schiltz steun van Standaard- commentator Dirk Achten. Ook hij stelde de vraag : Waarom wordt Vlaanderen al even stelselmatig afgeschilderd als een onverdraagzaam en imperialistisch bolwerk, geënt op het Servische model ? De nestor van de flamingantische politieke commentatoren, Manu Ruys, eveneens geprikkeld door deze beschuldigingen, had er al eerder op gewezen dat het Vlaams-nationalisme niets te maken had met racisme of Walenhaat. Dergelijke ongerijmde aanvallen versterkten in zijn ogen zelfs "een beweging die zich
niets te verwijten heeft"(1).
---------- (1)De tekst van Schiltz werd in vertaling afgedrukt in De Standaard, 26.V.1997. Commentaar van Dirk Achten
op 27 mei. Voor Ruys, zie De Standaard, 9.VIII.1996, commentaarstuk : Triomf van het nationalisme.
----------
Een onbevangen terugblik in de geschiedenis zou deze gebelgde flaminganten heel andere dingen kunnen leren. Etnische zuivering is immers volstrekt geen nieuwe techniek, uitgevonden door fanatieke Zuid-Slavische oorlogsmisdadigers. In de geschiedenis van het Vlaams-nationalisme zijn er wel degelijk sporen te vinden van plannenmakerij in die richting, maar deze aspecten van de eigen geschiedenis werden en worden doelbewust uit het Vlaamse geheugen gewist. Elke verwijzing wordt in zeer emotionele termen afgewezen omdat dit het zelfbeeld van het flamingantisme als rechtvaardige ontvoogdingsbeweging ondergraaft. Dit zelfbeeld is in Vlaanderen vooralsnog volstrekt dominant. Vandaar ook het absolute onbegrip voor de beschuldigende retoriek aan Franstalige zijde.
Het verschijnsel is nochtans niet gebonden aan het vroegere Joegoslavië, zoals de recente tribulaties tussen Hutus en Tutsis in Midden-Afrika aantoonden. Het is ook niet nieuw. De Balkan heeft dienaangaande een zekere traditie. Vrijwel elke oorlog in deze regio ging gepaard met grootscheepse uitdrijvingen. Vaak werd de volksuitwisseling zelfs ingeschreven in de verdragen die de oorlogen bezegelden. Met enig cynisme kan men zeggen dat etnische zuiveringen op die manier een pacificatie-instrument werden. Het was in ieder geval een bijzonder efficiënt middel om de machtsuitoefening door een etnie over een bepaald gebied te beveiligen en daar was het hem om te doen. Dit kon leiden tot grootschalige bloedbaden. Dat werd ten overvloede aangetoond toen de Ottomaanse Turken tijdens de Eerste Wereldoorlog de christelijke Armeniërs op hun grondgebied deporteerden naar zuidelijke woestijnen, weg van de Russische opmars. Deze etnische zuivering leidde tot massale sterfte waardoor het een ware volkerenmoord werd. Het lot van de Armeniërs was in het interbellum overigens bekend.
In feite kunnen bij vrijwel elk expansionisme zuiveringen worden waargenomen. Veroverde gebieden worden niet alleen politiek en militair beheerst, maar moeten in vele gevallen ook dienen als een terrein waar eigen mensen een rooskleurige toekomst kunnen vinden. De autochtonen moeten dan plaats ruimen of zich assimileren met de overwinnaar. In de decennia vóór 1914 werden, in het oorlogsrecht van Den Haag, regels voor de modaliteiten van een bezetting ontwikkeld. De burgerbevolking had recht op een verregaande bescherming vanwege de veroveraar. Dat dit oorlogsrecht al tijdens de Eerste Wereldoorlog grootschalig met de voeten werd getreden, is bekend. Die Eerste Wereldoorlog stimuleerde ook het nationaliteitenconflict in België, waar vooral de taal het argument was voor de afbakening van de natie.
II. Het nationaliteitenconflict in België.
De Zuid-Nederlanders hadden al sinds eeuwen samengeleefd in politieke entiteiten waar meerdere talen gangbaar waren. Bij de oprichting van België in 1830 was dat niet anders. De nieuwe staat koos voor een centralistisch regime, maar ook voor uitgebreide en grondwettelijk gewaarborgde vrijheden; haar verdere geschiedenis kenmerkte zich door een stapsgewijze verbreding van de politieke democratie. Over het algemeen was België een open maatschappij met een relatief grote tolerantie tegenover migranten en politieke vluchtelingen. Er gebeurden ook interne migraties van het platteland naar de steden en naar de industriestreken van Wallonië.
Al was de bevolking linguïstisch niet één, toch koos de Belgische elite voor de promotie van het Frans als dominante taal van administratie, economie en wetenschap. Dat werkte door in het benoemingsbeleid waardoor tal van Franssprekende ambtenaren, officieren, leraren, handelaars en industriëlen zich in de Vlaamse streken vestigden. Dit zorgde voor ergernis. Het ongenoegen in Vlaanderen uitte zich openlijk vanaf 1840 en gaf voedsel aan de ontwikkeling van een Vlaams natiegevoel binnen de Belgische staat. Bovendien was de groeiende invloed van Germaans-Latijnse denkbeelden onmiskenbaar. De radicalen onder de Vlaamsgezinden gingen de taalwestie in België zien als een onderdeel van een eeuwenoude en onontkoombare machtsstrijd tussen deze twee rassen. Die hadden niet alleen eigen taalkenmerken maar ook een aan elkaar tegengesteld volkskarakter.
Het stoppen van het verfransingsproces in Vlaanderen vergde tijd. Tot ver in de twintigste eeuw was er een politieke meerderheid voorhanden die de mogelijkheid liet bestaan taalfaciliteiten toe te kennen aan Franstalige inwijkelingen. Vlaamse gemeenten aan de taalgrens en rond de hoofdstad werden op die manier verfranst en gingen uiteindelijk over naar de andere taalgroep, waardoor de taalwetgeving die het Nederlands beschermde er niet meer van toepassing was. Elke talentelling verkleinde zodoende het Nederlandse taalgebied en dat zette kwaad bloed.
Dit zwarte toekomstbeeld van verdergaande verfransing was algemeen verspreid in Vlaamsgezinde kringen. Het werd bovendien vaak ingekleurd met godsdienstige argumenten en de opvatting dat Latijnen per definitie verderfelijke opvattingen verspreidden die de reine en zedelijk hoogstaander Germanen naar de degeneratie voerden. De in het begin van de twintigste eeuw invloedrijke katholieke priester Cyriel Verschaeve was er van overtuigd dat het de bedoeling was van Brussel - en dat al sinds 1830 - het Vlaamse volk geleidelijk in het Waalse te doen opgaan. Gelukkig had de Vlaamse beweging die opslorping kunnen beletten, al was het gevaar niet geweken. Hij zag ook tekenen van een potentiële ommekeer. Zo vroeg hij zich af wat er zou gebeuren wanneer eenmaal beide volkeren gelijke kansen zouden krijgen. Welk der twee rassen in België zou dan het pleit winnen ? Op basis van het landelijker karakter van Vlaanderen, de sterkere positie van de godsdienst en het hogere kindertal, was hij er van overtuigd dat de Vlamingen, door hun levenskracht, mettertijd het hele Belgische grondgebied zouden bezetten en de minder kinderrijke Walen, met hun inferieure Latijnse cultuur, verdringen(2).
---------- (2)Cyriel Verschaeve, Oorlogsindrukken. Inleiding door Daniël Vanacker, Gent, 1996, p. 14.
----------
De gevoelens van stamverwantschap zorgden er voor dat een organisatie als het Algemeen Nederlandsch Verbond (ANV) in Vlaanderen levenskansen kreeg. Deze groep zag zich als de Nederlandstalige pendant van de Duitse pangermaanse stroming en van de Alliance française. Nederlandstaligen, waar ze ook woonden, moesten hun stambewustzijn versterken. Daarom toonde het Verbond zich erg bekommerd om de talrijke Vlaamse inwijkelingen in de Waalse industriegebieden. De secretaris van ANVBelgi ë, Hippoliet Meert, gaf tegenover zijn militant in Ath, Jozef Goossenaerts, toe dat de ANV-activiteit in Wallonië tot doel had Nederlands taalgebied te beveiligen en onze taal de weg te banen, waar ze doordringen kan Er was dus niet alleen een defensieve maar ook een offensieve beweegreden. In dat verband had hij contact met taalgrensmilitant Staf De Clercq die in het Pajottenland bedrijvig was, maar ook wel eens naar de aangrenzende Waalse gemeenten trok om de Vlaamssprekenden dier gewesten op de hoogte te stellen. Meert wilde zich niet beperken tot het oprichten van vestinge aan de taalgrens. De Nederlandstalige aanwezigheid in verder zuidelijker gelegen streken moest bevorderd worden(3).
---------- (3)H. Meert aan J. Goossenaerts, 16 juni 1912 (AMVC, dossier H. Meert, M 385 H). Betreffende Antwerpse
steun voor de activiteiten van Vermeersch in Charleroi : Verslag bestuur tak-Antwerpen 25 oktober 1905,
(AMVC, dossier Algemeen Nederlandsch Verbond V 34505). Staf De Clercq aan Goossenaerts, 6 mei 1911,
(AMVC, dossier Staf De Clercq C 2845).
----------
De taalkwestie voedde het geleidelijk ontstaan van een Vlaamse en nadien ook van een Waalse subnatie binnen de Belgische staat. Aan de vooravond van 1914 waren die gevoelens bij een minderheid al duidelijk en sterk ontwikkeld. Dit kon in principe het samenhorigheidsgevoel binnen de Belgische staat bedreigen. Dat werd opgemerkt door de Duitse bezetter die in augustus 1914 het land was binnengevallen maar geen volledige militaire overwinning kon boeken en dus belang had bij bondgenoten op Belgische bodem. Vier jaar lang zou de bezetter pogingen doen om, via een collaborerende beweging, (het zogenaamde activisme) zijn greep op het Belgische grondgebied zo sterk mogelijk te maken, ook en vooral in het vooruitzicht van een militaire terugtrekking.
Cyriel Verschaeve ofte Onsch Rozige Vlaemsch-Nationalistische Geweld met 't Zwartranzige randje... Deel 2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
III. Het activisme
Samenwerken met de bezetter bleek verleidelijk te zijn. Wie aan de Duitse strategie - het vernietigen of verzwakken van België - wilde meewerken, mocht immers hopen op een carrière en op machtsuitoefening in de op te richten Vlaamse staat, zij het ingeperkt door de Duitse hegemonie. Het activisme profileerde zich sterker vanaf het begin van 1917 toen een Raad van Vlaanderen de radicalen groepeerde en er een gestructureerde en zwaar gesubsidieerde propagandacampagne werd opgezet. Deze Raad pretendeerde een voorafspiegeling van het Vlaamse parlement te zijn en formuleerde eisen en adviezen aan het adres van de bezetter. De oprichting ervan vormde ook de aanzet tot een greep naar de macht in de administratie die afgedwongen werd via de door de bezetter verordende bestuurlijke scheiding. Vlaanderen en Wallonië werden aparte administratieve entiteiten als eerste stap naar een Vlaamse staat met een schimmige graad van autonomie.
Deze bestuurlijke scheiding bood om te beginnen perspectieven op uitzuivering van het overheidsapparaat. De in Vlaanderen benoemde Waalse ambtenaren hadden redenen om zich bedreigd te voelen. De activist Emiel Peeren hamerde fel op het liquideren van die Waalse aanwezigheid en was daarin de woordvoerder van heel het activisme. Op 25 februari 1917 schreef hij hierover een uitvoerige nota waarin hij pleitte voor een machtsgreep in de besturen : Niet alleen de belangrijkste ambten moeten worden toevertrouwd aan bewuste Vlamingen, doch uit de besturen der openbare diensten moeten allen, die tot nog toe meehielpen aan het verspreiden van de Franse geest, of verwijderd, of onschadelijk gemaakt worden. Vlaamse ambtenaren moesten teruggeroepen worden uit Wallonië; Waalse moesten uit Vlaanderen weggestuurd worden(4).
---------- (4)E. Peeren aan prof. (mogelijk J. De Decker of W. De Vreese die beiden een belangrijke rol speelden in de leiding van het activisme), 27 februari 1917 (ALGEMEEN RIJKSARCHIEF te Brussel, (voortaan ARA), archief Raad van Vlaanderen, D113). Peeren had, als ambtenaar, vóór de oorlog ernstige problemen gekend omwille van zijn flamingantisme.
----------
Heel het activisme was het met dat standpunt eens. Brussel moest Vlaanderens hoofdstad worden en al de overheidsdiensten met bevoegdheid over Wallonië moesten er weg. Geen enkele Waal mocht nog in een Vlaams ministerie of overheidsdienst werken. Daarnaast werd krachtdadig en onverbiddelijk ingrijpen gevraagd in het onderwijs. Dat deze radicale kringen wetens en willens aanstuurden op een breuk met de politieke tradities van België werd onderstreept door de opmerking dat de Belgische grondwet destijds was opgesteld tegen Vlaanderen (het Germaanse element in de Belgische staat). De bezetter werd gewezen op het feit dat deze grondwet geen hinderpaal mocht zijn voor de rechtstoekenning aan het Vlaamse volk(5).
---------- (5)Geciteerd uit een brief gericht aan Excellentie (waarschijnlijk de Duitse goeverneur-generaal in Brussel) in naam van de Groeningerwachten, het Nationaal Vlaamsch Verbond, Jong Vlaanderen-Brussel, 18 maart 1917, (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D113, dossier Groeningerwacht Brussel).
----------
Er waren niet alleen de Waalse ambtenaren die al sinds vele decennia een steen des aanstoots vormden. De oorlog had ook Waalse vluchtelingen noordwaarts en (francofone) stedelingen naar het platteland gedreven. Dat was verontrustend. De Brusselse activist Lodewijk Maesfranckx stelde op 25 juni 1917 een Verslag betreffende de Waalse inwijking in het Vlaamse land voor waarin hij wees op dat probleem. Die insijpeling moest gestopt worden daar zij een gevaar is voor een stevige vestiging van de nieuwe bestuurlijke inrichting in ons land. Hij pleitte ervoor de Walen de weg naar Vlaanderen te versperren, ondermeer om te voorkomen dat zij ooit rechten zouden opeisen. De gemeenten moesten verplicht worden lijsten aan te leggen van wie in Walloni ë was geboren, gerangschikt met het oog op de gebeurlijke verplaatsing van deze personen naar het Waals gebied. Uitwijzing dus. Ook in Brussel zou verwijdering van de recent ingeweken Walen moeten plaatsvinden. Die terugzending moest de bezetter op zich nemen. Maesfranckx beschuldigde de Belgische regering ervan dat zij opzettelijk deze Waalse minderheden in het Vlaamse land deed ontstaan ten einde de verfransing in de hand te werken en een reden te hebben om de rechtmatige eisen van de Vlaamse bevolking niet in te willigen. Hij wilde binnen een termijn van twee maanden een uitwijzingsbevel uitgevaardigd zien, dit gepaard aan een voorkomingsbeleid dat nieuwe inwijking moest ontraden. De Duitsers moesten dienaangaande een verordening uitvaardigen. De uitvoering kon gegarandeerd worden door het nieuwe activistische ministerie van Binnenlandse Zaken(6).
---------- (6)Verslag betreffende de Waalse inwijking in het Vlaamse land, 25 juni 1917 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D85).
----------
Eind 1917 schreef het radicale Antwerpse activistenblad Ons Land, de spreekbuis van August Borms : We eisen dat thans de macht die in onze handen berust, aangewend worde voor het verwijderen van elementen die op Vlaamsgezind gebied ongewenst zijn en op algemeen-geestelijk en zedelijk terrein daardoor juist niet anders dan ongezond kunnen wezen(7). Marcel Van de Velde, die als perscorrespondent in Nederland verbleef, lanceerde in het blad de volgende oproep : Ieder die ons nu nog weerstreeft : de grens over ! Wallonië zij zijn woonst. Weg met àlle franskiljons... Weg met allen die ons weerstaan. Wij moeten meten met de kerstene (lees christelijke, nvda.) Vlaamse maat : die niet met ons is, is tégen ons ! De grote zuiveringsdag breke aan in al zijn wrede rechtvaardigheid 8 . Niet alleen Walen op Vlaamse bodem, ook de Vlaamse tegenstanders van het activisme werden dus openlijk bedreigd met deportatie.
(6).
---------- (7)Ons Land, 27.X.1917, door Frits Mertens.
(8)Afgedrukt in M. VAN DE VELDE, Geschiedenis der Jong Vlaamsche Beweging, s-Gravenhage, 1941, p. 199.
----------
De leider van de activistische kern in Temse, Jef Hinderdael, liet over zijn wensen al evenmin twijfel bestaan. Na de lijst van de plaatselijke tegenstanders op papier te hebben gezet, noteerde hij als besluit : Het wordt tijd, meer dan tijd, dat tegen onze vijanden maatregelen getroffen worden. Doet men het niet, dan laat men de activisten een strop om de hals leggen. Onze vijanden moeten niet gestraft, doch ze dienen verwijderd te worden als ongewenst. Anders te doen is zwak en verkeerd. Het zal zich wreken !(9) Dergelijke uitlatingen werden vanuit tal van plaatselijke activistische kernen naar de Raad van Vlaanderen in Brussel gestuurd..
---------- (9)Verslag door Jef Hinderdael over een propagandaverblijf in Temse, 31 januari tot 3 februari 1918, waarin hij
een schets geeft van de tegenstanders in de gemeente (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D101 dossier
Temse).
----------
De bezetter wilde daar niet zomaar op ingaan, uit vrees voor de weerslag bij de publieke opinie. De activistische deportatiewensen werden dus meer niet dan wel toegepast. De door de activisten ongewenste ambtenaren werden voorzichtig aangepakt om een totale ineenstorting van de administratie te voorkomen. De teleurstelling in activistische kringen was algemeen want de Duitse onwil toonde aan dat de Raad van Vlaanderen haar radicale voorstellen niet kon doordrukken. Het waren de Duitsers - en zij alleen - die beslisten. Het leverde de plaatselijke propagandisten heel wat spot op omdat de grootsprakerigheid van de Raad van Vlaanderen omgekeerd evenredig was met haar werkelijke macht
(10).
---------- (10)In tal van brieven en rapporten in het archief van de Raad van Vlaanderen (ARA) wordt geklaagd over het feit dat de Waalse ambtenaren niet werden verplaatst, ondanks de bestuurlijke scheiding, en ook dat de notoire tegenstanders onder de Vlamingen door de Duitsers met rust werden gelaten, al waren hun namen gesignaleerd.
----------
IV. Op zoek naar gebiedsuitbreiding
De voorstellen van de activisten betroffen niet alleen het uitzuiveren van Vlaanderen. Zij wilden ook dat de Vlaamse staat van de toekomst een groter Vlaanderen zou zijn.
Achter het geallieerde front lag Frans-Vlaanderen, waarvoor de belangstelling in de jaren voordien sterk was toegenomen. Een verdere Duitse opmars bood perspectieven op een desannexatie, zoals dat werd genoemd; terugnemen wat Lodewijk XIV honderden jaren geleden had afgenomen. Op het platteland dichtbij de Belgische grens spraken een aantal mensen nog altijd een Vlaams dialect. Bij de start van het activisme, gaven de radicale Jong-Vlamingen in hun eerste manifesten al blijk van een veroveringsdrang in de richting van Frankrijk : Voor de overbevolking worde in het door de oorlog verwoeste aan Vlaanderen palend deel van Noord-Frankrijk een grensgewest onder militair gezag gesticht, waar op taal en staathuishoudkundig gebied talrijke voorrechten aan Vlaamse nederzetters zullen geschonken worden(11). Ze hoopten daar dus kolonisatiegrond te vinden dankzij de Duitse opmars, en hun begerige ogen keken duidelijk verder dan het kleine hoekje waar nog West-Vlaamse dialecten werden gesproken.
---------- (11)M. VAN DE VELDE, Geschiedenis der Jong Vlaamsche Beweging 1914-1918, s-Gravenhage, 1941, p. 20 punt 7. Het Congres van Jong Vlaanderen op 27 en 28 april 1918 formuleerde nogmaals de eis tot aanhechting van Frans-Vlaanderen. (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D113 dossier Jong Vlaanderen).
----------
In de loop van 1915 werd ook de Antwerpse kring rond August Borms openlijk activist. Borms was een drijvende kracht geweest achter de vooroorlogse flamingantische propaganda in Frans-Vlaanderen. De Frans-Vlaamse verlokking heeft er stellig toe bijgedragen dat hij en anderen, zoals Cyriel Rousseeu en Lode Sips, tot het activisme toetraden. Deze groep pleitte in 1916 eveneens voor de aanhechting van Frans- Vlaanderen bij een Vlaamse staat. Dat werd door Lode Sips voorgesteld als rechtsherstel.
De oorlog bood de kans, het kwam er op aan ze te grijpen, vond hij : wordt de huidige groot-historische kans verkeken, dan blijven er daar 250 /300.000 stamgenoten een zedelijk-kwijnend plantenleven leiden, om allicht door geestelijk-Vlaams uitsterven ten slotte stilaan voor de Groot-Nederlandse familie verloren te gaan. Het vraagstuk moest aangekaart worden op de komende vredesonderhandelingen. Zijn slotroep luidde : Flandria irredenta(12).
---------- (12)De Eendracht, 12.XI.1916. Met daarin een al eerder in Antwerpen Boven, Orgaan der Groeningerwachten van Antwerpen en Omstreken, nr. van 24 april 1916 (B) gepubliceerd artikel van de katholieke activist Lode Sips, ondertekend op 23 maart 1916. Op het bijgevoegde kaartje gaat Frans-Vlaanderen tot Grevelingen, Sint- Omaars en Armentières. In het nummer van 3 december verscheen een brief van een opgetogen Sips die de aanspraken nog eens extra onderstreepte. Zie ook het nr. van 26 november 1916. Sips wilde eventueel wel berusten in de uitslag van een te organiseren referendum in dit gebied.
----------
In het op 4 februari 1917 gedateerde stichtingsmanifest van de Raad van Vlaanderen (Borms speelde bij die stichting een belangrijke rol) werd nadrukkelijk op Frans- Vlaanderen gewezen. De Raad achtte zich verantwoordelijk voor de toekomst van die streek. Hij wilde daar verlossingswerk verrichten en actief optreden ten voordele van onze diep verdrukte broeders uit Frans-Vlaanderen(15). Zover kwam het niet omdat het westelijk front in dat gebied stabiel bleef. Vanaf einde maart 1918 startte het Duitse leger echter een reeks voorjaarsoffensieven op het westelijk front. De aanvallen waren ook gericht op de Kanaalhavens. Dat joeg de temperatuur de hoogte in. De kans zat er in dat de Duitsers de Fransen binnenkort konden dwingen om Frans-Vlaanderen los te laten. De activisten hoopten dat ze op korte termijn die streek konden binnentrekken. De Antwerpse activistische vereniging Het Vlaamsch Verbond, die de geestesgenoten van Borms groepeerde, stemde op 7 april 1918 een motie waarin er werd op aangedrongen dat de Raad van Vlaanderen de teruggave van Frans-Vlaanderen zou eisen. Op het bijgevoegde kaartje ging het gebied tot Grevelingen (Gravelines), het riviertje de Aa en zo tot Sint-Omaars. Met een stippellijn tot net onder Boulogne werd de oudste taalgrens uit de tijd van de Franken aangegeven(14). De Secretaris van de Raad, de Antwerpse advocaat Jozef Van den Broeck, schreef Borms met de boodschap dat er nu inderdaad hoop mocht gekoesterd worden op een snelle desannexatie van Frans-Vlaanderen. Als Raad van Vlaanderen wilden ze dat begeleiden met publicaties en ze vroegen hem daarom naar het archief van het vooroorlogse Pro Westlandia om daaruit de nodige stof te putten(15).
---------- (13)Zie hierover ook het katholiek-activistische weekblad De Eendracht, 5.V.1917.
(14)Vlaamsch Verbond aan Raad van Vlaanderen, 11 april 1918. Dit Verbond was gesticht op 2 april 1916 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D113 dossier Vlaamsch Verbond). Verslag van Rousseeus werking aan Faingnaert, 11 en 12 april 1918, (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D127).
(15)J. Van den Broeck aan Borms, 3 mei 1918 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, nr. D47/2 Dossiers Nationaal
Verweer nr. 97 Fransch-Vlaanderen) Zie ook nr. D147 met verslag Bestuursvergadering Raad van Vlaanderen, 21 mei 1918. De Commissie Buitenlandse Zaken van de Raad van Vlaanderen toonde zich op
6 mei 1918 eveneens voorstander van de desannexatie van Frans-Vlaanderen. Vergadering van 6 mei 1918 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, nr. D85. Map Commissie Buitenlandse Zaken, verslagboek).
----------
In Borms weekblad Ons land, werden deze bedoelingen helemaal niet geheim gehouden. Op 11 mei 1918 werd openlijk de hoop uitgesproken dat de Duitse opmars de gelegenheid zou bieden om Frans-Vlaanderen in te palmen. De verfransing had er in de loop der eeuwen het Germanendom teruggedrongen tot één vierde van het oorspronkelijke gebied. Dat proces moest gestopt worden. Het artikel besloot met de verzuchting : Mochte de Duitse opmars in Frans-Vlaanderen de onderdrukte Germaanse stam in Frankrijk de redding voor de ondergang brengen(16) ! Die aanhechting zou uiteraard het opschuiven van de staatsgrens en de annexatie van vele Franse staatsburgers die enkel maar Frans spraken, betekenen. Er werd niet nader ingegaan op de vraag wat met deze mensen moest gebeuren, maar de houding tegenover Waalse inwijkelingen in Vlaanderen laat aan duidelijkheid niets te wensen over : vernederlandsen of - liever nog - verhuizen.
---------- (16)Later zou het blad nog dergelijke standpunten ventileren. Ook het blad van de activistische krijgsgevangenen in het kamp van Göttingen Onze Taal, toonde zich op 1 juni 1918 een groot voorstander van de aanhechting van Frans-Vlaanderen. Deze eis werd door alle activistische publicaties gesteund.
----------
Als Frans-Vlaanderen in aanmerking kon komen voor desannexatie, dan lag het voor de hand dat er ook binnen België dergelijke gebieden te vinden waren. Ook daar was de taalgrens in de loop der tijden naar het noorden verschoven. Vanaf het ogenblik dat er geroepen werd om een onafhankelijke staat Vlaanderen, lag gebiedsuitbreiding eigenlijk voor de hand. Het werd ernst toen de Duitsers het proces van de bestuurlijke scheiding in gang staken. Dat vereiste een grensafbakening, zij het met een voorlopig karakter, die het debat over de definitieve Vlaamse staatsgrens aanwakkerde.
De Duitsers waren erg terughoudend geweest in hun verordening die begin 1917 de grenzen van het Vlaamse bestuursgebied vastlegde. Er viel meteen gemor te horen omdat de bezetter dienaangaande niet ver genoeg ging. Een van de eerste daden van de Commissie van Justitie van de Raad van Vlaanderen was haar leedwezen uitdrukken over het feit dat het platdietssprekende kanton rond Aubel - niet ver van de Duitse grens bij Aken - niet bij het Vlaamse land was gevoegd(17).
---------- (17)Jozef Van den Broeck (Secretaris Commissie voor Rechtswezen) aan Bureau Raad van Vlaanderen, 30 januari
1917 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D92, map afschriften van brieven).
----------
In de algemene vergadering van de Raad van Vlaanderen was die teleurstelling ook te horen maar ze troostte zich met de gedachte dat de afkondiging van de bestuurlijke scheiding geen eindpunt was. Men kon hardop beginnen dromen van een expansie die verder ging dan de Vlaams-dialect sprekende gemeenten. De vooraanstaande activist Pieter Tack pleitte op 9 april 1917 voor de aanhechting van Waalse gemeenten om strategische redenen. Er waren immers nog enige gemeenten, die Waals zijn, maar ons bedreigen aan de taalgrens. Die zouden, net als al de Vlaamse gemeenten die nog aan de Waalse provincies vastzaten, ingelijfd worden. Vlaanderen moest veilige grenzen hebben. De geneesheer Arthur Claus haalde tijdens dat debat aan dat Geheimrat prof. Walther von Dyck, een vooraanstaand agent van de Duitse Flamenpolitik, aan de alomgeachte flamingantische priester en literator Hugo Verriest had gevraagd of hij voorstander was van de bestuurlijke scheiding. Het antwoord van Verriest was positief, maar hij meent dat er nog veel Waalse gemeenten konden veroverd worden. Dergelijke uitlating van een éminence grise - of ze correct weergegeven was of niet - vormde een spoorslag. De Commissie Binnenlandse Zaken van de Raad zou de mogelijkheden onderzoeken(18).
---------- (18)Raad van Vlaanderen, 9 april 1917 (ARA archief Raad van Vlaanderen P37).
----------
Die commissie, versterkt met leden van de commissie Justitie, was een maand later klaar met een verslag dat geen twijfel liet bestaan over haar bedoelingen. De taalverordeningen die de bezettingsoverheid tot dusver had uitgevaardigd, verklaarden heel Vlaanderen tot eentalig gebied en Brussel tot Vlaamse stad en ze stelden in principe een einde aan het verfransingsproces. De bestuurlijke scheiding was een goed begin, maar het was fout vanwege de Duitsers om bij die gelegenheid de grens van Vlaanderen niet ten gronde te wijzigen. In plaats van zoveel terughoudendheid had de commissie liever een definitieve regeling gezien en bij deze een voor ons zo gunstig mogelijke beslissing. De historicus en Gentse rijksarchivaris Dr. Albert Vlamynck profileerde zich tot de belangrijkste adviseur in deze problematiek(19).
---------- (19)Verslag der Commissie van Justitie en Binnenlandse Zaken over de taalgrens, voorgelegd door Jan Eggen, 7
mei 1917. Ook voor volgende alineas (ARA, archief Raad van Vlaanderen, nr. D68/2 dossier varia. Er is ook een exemplaar van het verslag voorhanden in nr. D85).
----------
Het verslag maakte duidelijk dat de commissie niet alleen wat gemorrel aan de eigenlijke taalgrens wilde. De nieuwe grens moest ook de opoffering van alle onlangs in het Walenland ontstane Vlaamse kolonies voorkomen. Daarom kon de regel dat de taal van de meerderheid in de gemeenten de nieuwe grens zou bepalen niet toegepast worden. Die regel was, dixit het verslag : voor de Vlamingen een echte ramp, omdat het o.m. de opoffering zou betekenen van alle onlangs in het Walenland ontstane Vlaamse kolonies. Zo was de Waalse regio van Komen en Moeskroen aan een vervlaamsingsproces onderhevig en aan de overkant van de Franse grens was dat Vlaamse insijpelingsproces overigens ook waarneembaar. Die Vlaamse migratie mocht niet ten goede komen aan de Walen. Als deze gemeenten in Vlaanderen werden opgenomen, zou dat niet het geval zijn en werd de verdere vervlaamsing sterk bevorderd. Wordt aan onze wens niet voldaan, dan gaan die jonge Vlaamse kernen die reeds het vijfde der bevolking zijn, en die naar vrijheid vragen om zich verder te ontwikkelen en het Waalse element te verdringen, verloren, hetgeen in de lijn niet ligt van het Duitse bestuur dat, in tegenstelling met het Frans-Belgische, aan het Germaanse element alle levens- en ontwikkelingsmogelijkheden wil verzekeren(20). Dat argument was een handige manier om de bezetter te stimuleren via zijn eigen pangermaanse expansiezucht.
---------- (20)De verordening van 29 april 1916 gaf in vijf van die gemeenten de mogelijkheid een Vlaamse school te laten
functioneren, maar dat werd door deze annexionisten uiteraard onvoldoende geacht.
----------
Het was niet alleen de aanwezigheid van Vlaamse migranten die hun grondhonger stimuleerde. Ook economische argumenten werden in rekening gebracht. Zo wees de commissie erop dat de bewuste Vlamingen hoopten om het door Lodewijk XIV ontstolen Rijsel terug te krijgen samen met Frans-Vlaanderen. Rijsel was een grote Franse stad maar dat schrikte hen niet af. Ze vonden zelfs dat dit de enig wenselijke annexatie was omdat ze de enig verteerbare is. Ze zou van Vlaanderen een tweede keer in de geschiedenis het grootste textielland der wereld maken. Daarnaast stonden de Henegouwse gemeenten Steenput, Vrenies, St. Léger, Warkonje (Warcoing), Leers omwille van het kanaal en de spoorweg naar Rijsel op het verlanglijstje. Beneden de zuidgrens van Oost-Vlaanderen wilden ze de spoorweg Ronse-Zottegem en de steenweg Ronse- Ninove geheel beheersen en daarvoor eveneens het nodige Waalse gebied aanhechten. Ze wezen er nadrukkelijk op dat in die regio eveneens Vlaamse inwijking te noteren viel. Geen enkele gemengde gemeente mocht ontsnappen aan de annexatie. Ellerzele (Elzelle) bijvoorbeeld en Vloesbergen (Flobecq), waarbij dit laatste dorp des te interessanter was omdat veel Gentenaars het in de warme zomermaanden als dagjestoeristen bezochten. In Brabant was het nodig de spoorlijn Edingen-Halle (met Lettelingen) volledig in te palmen. Ten zuiden van Brussel zagen ze ook volkskundig en economisch interessante annexaties. De opname van te grote Waalse minderheden werd liefst vermeden, maar Waterloo moest wel op de lijst omwille van de symboolwaarde : Waterloo en zijn leeuw kunnen in ons nationaal leven en in onze pedagogie een grote rol spelen.
Vlamyncks rapport werd besproken op de bestuursvergadering van de Raad op 12 mei 1917. Er werd gevreesd dat de Duitsers zover niet zouden willen gaan. Al was er een gerucht dat Regierungsrat Max Gerstenhauer - een oude rot uit pangermaanse kringen die tijdens de oorlog in nauw contact met August Borms stond - eveneens voorstellen klaar had. Om een mouw te passen aan de Duitse terughoudendheid, wilde het bestuur dat er twee grenzen zouden bepaald worden : een openbare met onmiddellijke toepassing der taalwetten en een voorbehoudene met latere toepassing van bedoelde wetten(21).
---------- (21)Verslagen Bestuursvergadering Raad van Vlaanderen, 3, 9 en 12 mei, 13 en 21 juni 1917 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D147). Op 3 mei 1917 had Maesfrankcx de vergadering verteld dat hij had vernomen dat het verslag-Vlamynck het maximum is van wat we van de Duitsers zullen verkrijgen. Ver Hees vond het voldoende voor wat Zuid-Vlaanderen betrof maar onvoldoende voor Brabant. De verordening betreffende de taalgrens mocht slechts voorlopig zijn. Op 13 juni zou Ver Hees in deze bestuursvergadering een eigen verslag voorlezen over de gewenste grens tussen Vlaanderen en Wallonië. (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D147).
----------
Naast Vlamynck was de christen-democraat Emiel Ver Hees ook erg bezig met de expansie van Vlaanderen(22). Ook hij was vast van plan een aantal Waalse gemeenten aan te hechten, waarbij inwijking een belangrijke rol zou spelen in het vervlaamsingsproces. Ook hij bracht strategische overwegingen in rekening : een landverbinding met Duitsland moest veilig gesteld worden. Hij vond een medestander in Jacob Lambrichts, een katholieke Brusselaar en Jong-Vlaming, die onderstreepte dat de streek van Visé grotendeels ontvolkt was door de Duitse gewelddaden tegen de burgerbevolking bij de invasie in augustus 1914. Die hadden het stadje herschapen in een verzameling uitgebrande ruïnes. De streek was dus gemakkelijk te annexeren. Hij pleitte daarnaast voor een verdedigingslijn al sprak hij niet uit waar die dan wel moest komen te liggen(23).
---------- (22)Verslag zitting 17 juni 1917 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, P37). Volgens het verslag van de Bestuursvergadering, 21 juni 1917, zou de tekst van Ver Hees aan de Verwaltungschef bezorgd worden (ARA, Raad van Vlaanderen, D147).
(23)Vergadering 24 november 1917, (ARA archief Raad van Vlaanderen, P50).
----------
Deze opflakkering, eind 1917, van de discussie in activistische kringen was zonder twijfel aan de Duitsers zelf toe te schrijven. De Zivilverwaltung riep immers op 6 december 1917 een aantal activisten samen om hun mening te horen over de vastlegging van de taalgrens. Het passeerde allemaal de revue : de landbrug via Visé, noordelijk Henegouwen, weitere Wünschen voor Brabant, enz. De Duitsers toonden zich op deze vergadering weinig toeschietelijk, tot grote teleurstelling van de activisten. Zelfs de onbestreden Vlaamse gemeenten die als een enclave op de landbrug lagen (de Voergemeenten dus), wilden ze voorlopig niet echt naar Vlaanderen overhevelen. Ze waren er nochtans bezig een gloednieuwe spoorlijn aan te leggen die van strategisch belang was voor hun troepen. De activisten kregen de boodschap dat de zaak nog verder moest doorgestudeerd worden. Pieter Tack vroeg of Vlamynck uitleg mocht geven aan de hoogste Duitse instanties in het bezettingsbestuur. Het antwoord was duidelijk : ja, maar pas bij de voorbereiding van de volgende verordening betreffende de bestuurlijke scheiding. Voorlopig werd er alleen geschoven met zuiver Vlaamse gemeenten. De Duitsers verkozen een politiek van voorzichtige stappen. De oorlog was immers nog lang niet gewonnen(24).
---------- (24)Verslag zitting van de Zivilverwaltung (in aanwezigheid van activisten), 6 december 1917 (ARA, archief
Raad van Vlaanderen, D76/2).
----------
Ondertussen liet de Duitse censuur wel toe dat de activistische pers doorging op het thema. Op 8 december 1917 vroeg Hendrik Mommaerts in de invloedrijke De Eendracht openlijk waar de taalgrens moest getrokken worden. De stapsgewijze uitvoering van de bestuurlijke scheiding maakte het vraagstuk immers dwingend. Ook hij wees, naast de van oudsher Vlaamse gemeenten aan de noordzijde van Henegouwen en Luik, op het oprukken van Vlamingen in Noord-Henegouwen door inwijking. De rest van Luik of Henegouwen wilde hij niet opeisen, ook al woonden daar vele tienduizenden ingeweken Vlaamse arbeiders, maar wel kan gedacht worden aan de min of meer gemengde taalgrensgemeenten die sedert geruime tijd aantrekkingspunten van de Vlaamse uitwijking zijn. De taalgrensverschuiving naar het zuiden stelde hij voor als een rechtmatig verlangen om verloren gegaan gebied te herwinnen en ook om een zeer geringe teruggave of schadevergoeding te hebben voor de honderdduizenden Vlamingen die in de laatste eeuw voor de Nederlandse stam verloren gingen . Dezelfde dag werd in de Raad van Vlaanderen nog eens gehamerd op de noodzaak van een Vlaamse landverbinding naar Duitsland toe. Er kwamen geen tegenwerpingen(25).
---------- (25)De Eendracht, 8.XII.1917, door Wilfried (Hendrik Mommaerts). Vergadering van de Raad op 8 december 1917, (ARA archief Raad van Vlaanderen, P50).
----------
De activisten bleven druk uitoefenen op het bezettingsbestuur. Jozef Van den Broeck, nu als secretaris van de Raad van Vlaanderen, stuurde op 19 december 1917 een ontwerp- verordening betreffende Taalregeling in de gemeente- en provinciebesturen naar Verwaltungschef Alexander Schaible, de hoogste burgerlijke ambtenaar in het bezettingsbestuur, bevoegd voor Vlaanderen. Ook deze tekst was opgesteld door Vlamynck. Opnieuw werd erin gehamerd op dezelfde nagel : de gemeenten die overgingen naar Vlaanderen moesten stante pede vervlaamst worden. Van den Broeck vertelde de Duitser dat er nog onderzoek liep betreffende een verdere reeks van een vijftiental gemeenten die vervlaamst moesten worden. Daarnaast moest er nog onderzoek gebeuren over die gemeenten welke in staatkundig en economisch opzicht voor ons veel belang hebben. De Raad van Vlaanderen wilde geen Vlaamse minderheden van enig belang prijsgeven. En Brussel was Vlaamse grond ! Immers : Een Waals eiland temidden het Vlaamse gebied is niet denkbaar. Maar deze ontwerp-wettekst eiste ook een hele reeks Waalse gemeenten op waaronder Quenast, Tubize, Waterloo, enz. Dat ging de Duitsers te ver(26). De tekst werd van de hand gewezen. Daarna verdween het onderwerp wat uit de actualiteit, al bleven de activisten zich bewust van het belang van de geografische afbakening van Vlaanderen(27).
---------- (26)Jozef Van den Broeck (secr. van de Raad) aan Verwaltungschef Schaible, 19 december 1917 (ARA, archief Raad van Vlaanderen, D130). Zie ook in D85 : Taalregeling in de gemeente en provinciebesturen, ontwerp van decreet-wet. In D130, map taalpolitie, bevindt zich de tekst Endgültiger Vorschlag des Rates von Flandern zur Feststellung der Grenze zwischen dem flämischen und dem wallonischen Verwaltungsgebiet , die deze voorstellen in het Duits verwoordde in termen als strategischer Punkt, Einbruch ins Tal des Flusses Jeker en annexaties zur Sicherung des Durchgangs und Anschluss zwischen Flandern und Deutschland. Deze betrokken gebieden moesten eine starke Brustwehr für das flämische Land vormen. In dit dossier bevinden zich meerdere brieven van eind september 1917 die aantonen hoe intens de activisten bezig waren met de afbakening van de taalgrens en hoezeer ze aandrongen op spoed bij Schaible.
(27)Zelfs in de verhouding tot Nederland, in de activistische propaganda opgehemeld als een land van stamgenoten, had dat betekenis. In de Commissie Nijverheid en handel op 9 maart 1918 ging het gesprek over de ontwikkeling van economische betrekkingen met het buitenland. Daarbij wierp een van de leden op dat Nederland toch wel voor de hand lag. Ver Hees temperde het enthousiasme : Het is zeer moeilijk. Sommige Rotterdamse middens willen juist Rotterdam boven Antwerpen stellen en van de oorlog gebruik maken om hun doel te bereiken. Wij ontmoeten die tegenwerking overal. Ook voor de vaart Rijn- Schelde zijn wij verplicht onze weg te zoeken over Visé ten einde chicane te vermijden. De landbrug diende dus ook om niet te zeer afhankelijk te zijn van de Nederlandse concurrenten op vlak van havens en binnenvaart. Vergadering van 9 maart 1918. In de Commissie Buitenlandse Zaken, 24 november 1917, werd eerder al gesproken over een kanaal Visé-Aken-Keulen. (ARA, archief Raad van Vlaanderen D85, map Commissie Nijverheid en handel).
----------
De herhaalde opmerkingen over het beëindigen van de aanwezigheid van Walen op Vlaamse bodem laat weinig twijfel bestaan over wat er met de Walen in de geannexeerde gemeenten zou gebeuren, ten minste toch met hen die zich niet tot Vlamingen wilden laten assimileren. Misschien waren de nuchtere Duitsers nog het duidelijkst. In de top van het bezettingsbestuur nam men aan dat er geen andere weg was dan een grootscheepse uitdrijving. Dat werd voor de activistische leiding niet verborgen gehouden. Tijdens de vergadering van de Commissie van Gevolmachtigden op 6 april 1918 verklaarde Verwaltungschef Schaible dat de franskiljons, vooral te Brussel, zullen moeten uitwijken. Het was niets meer of minder dan een evidentie(28).
---------- (28)Commissie van Gevolmachtigden, 6 april 1918, (AMVC, dossier Raad van Vlaanderen R 1008 H,
nalatenschap J. De Decker 96871/10).
----------
De afloop van de oorlog sloeg alle Duitse en activistische plannen de bodem in. Toen de geallieerde opmars eenmaal een feit was, werden bepaalde Vlaamse regios zelfs geconfronteerd met vluchtelingen uit Frankrijk die door de bezetter daarheen werden gestuurd. Het Propagandabureel van de provincie Antwerpen raakte in paniek : De Franse vluchtelingen, die thans in onze Vlaamse gemeenten onderdak vinden, vormen een ware pest voor de activistische werking. Al wat wij tot hiertoe hebben opgebouwd wordt door hen vernield. In sommige gemeenten gaat het nu veel slechter dan bij het ontstaan der beweging(29). Daardoor kon men immers niet langer meer verhelen dat het Westfront in beweging was in de richting van Duitsland en dat het met het activisme nu snel afgelopen zou zijn. De geallieerden rukten op.
---------- (29)Verslag propagandabureel Antwerpen, 8 september-14 september 1918 (ARA, archief Raad van Vlaanderen,
D134/1).
----------
Wat zou het geworden zijn wanneer de Duitsers wel stand hadden gehouden of zelfs een overwinning hadden geboekt ? Al in mei 1917 konden de activisten kennis nemen van het politieke testament van de pas overleden Moritz von Bissing, gewezen gouverneur-generaal van België en voedstervader van het activisme. Daarin blikte de Duitser vooruit en toonde zich een onomwonden voorstander van een totale beheersing van het Belgische grondgebied door Duitsland. In de nog komende oorlogen had het Reich dit grondgebied nodig als Aufmarschraum. De Vlamingen, waarvan er velen volgens hem bereid waren zich in de Duitse machtspolitiek in te schakelen, moesten als Germanen het Duitse Volkstum versterken. Verduitsing moest hen opgedrongen worden op dezelfde manier als indertijd in België het verfransingsproces had plaatsgegrepen. De Vlamingen zouden zo weer Nederduitsers worden. Daarvan was de inpassing in de Duitse eenheidsstaat na 1870 een groot succes geweest. Enige vorm van onafhankelijkheid was niet gewenst. De latijnstalige Walen en verfranste Vlamingen moesten zelf uitmaken of ze zich eveneens wilden aanpassen aan de germanisering oder ob sie vorziehen, Belgien zu verlassen. Wer im Lande bleibt, muss sich zu Deutschland und nach absehbarer Zeit zum Deutschtum bekennen(30).
---------- (30)Das Grössere Deutschland. Wochenschrift für deutsche Welt- und Kolonialpolitik. Uitgegeven door W. Bacmeister, Pruisisch volksvertegenwoordiger. Op het wikkeltje stond : Politisches Testament der Generaloberst von Bissing, gedateerd op 19 mei 1917, nr. 20, vierde jaargang. Zie meer bepaald p. 615, 619, 623.
----------
Dat was klare taal, maar de activisten deden of ze het niet gelezen hadden en troostten zich met de gedachte dat niet elke Duitser zich zo expansionistisch uitsprak. Bovendien hoopten ze voldoende macht en posities te kunnen verwerven om een voldongen feitenpolitiek te kunnen voeren. De uitslag van de oorlog bleef bovendien lange tijd hoogst onzeker. Een totale Duitse overwinning lag niet voor de hand, maar een geallieerde was dat nog minder in activistische ogen. Toch begaven de Duitse legers het in de herfst van 1918. Dat was een schokkende ervaring voor de activisten want ze hadden heel hun toekomst op de Duitse macht gebouwd.
Cyriel Verschaeve ofte Onsch Rozige Vlaemsch-Nationalistische Geweld met 't Zwartranzige randje... Deel 3
Begin deel (3) ...Het vervolg...!!
V. Het interbellum
De activistische pogingen om Vlaanderen van alle Franstaligen te zuiveren en de taalgrens zuidwaarts op te schuiven, zorgde voor blijvende verbittering bij de Walen en bij de Franssprekenden in Vlaanderen. De Duitsers waren zich daarvan bewust. Na afloop van de oorlog riepen ze hun administratieve top van de bezettingstijd weer bijeen voor een evaluatieronde. Von Haniel, administratief de gelijke van Schaible en sinds de bestuurlijke scheiding bevoegd voor Wallonië, wees er op dat de geruchten over Vlaamse annexaties in het taalgrensgebied voor onrust hadden gezorgd in Wallonië. Vooral der Idee der flämischen Brücke. Man wollte ein gebiet schaffen, um zwischen Deutschland und Flandern eine Verbindung herzustellen werd als zeer bedreigend aanzien. Er was zelfs een Wallingantische reflex merkbaar die al tijdens de oorlog deze activistische aspiraties wilde tegengaan. Daarvoor werd zelfs Duitse hulp ingeroepen(31).
---------- (31)Verslag van een vergadering ter evaluatie van de Flamenpolitik, z.d., in aanwezigheid van Schaible, von
Haniel, Asmis, Oszwald, Hasse, Rogge, Jagow, Breuer (SOMA, Osoby nr. 12-55/2/38). Voor deze wallingantische reactie, zie ondermeer de oproep van het Comité de Défense de la Wallonie, met ondermeer
Paul Ruscart, afgedrukt in het activistische dagblad Gazet van Brussel, 22 maart 1918.
----------
De Waalse afkeer voor het flamingantisme werd door het activistische expansionisme torenhoog opgezweept. Toen na november 1918 bleek dat de Duitse nederlaag niet betekende dat de Vlaamse beweging van de aardbodem verdween, irriteerde dat de Walen zeer. Die animositeit verminderde de daarop volgende jaren niet. De vooraanstaande activisten waren naar Duitsland of Nederland gevlucht, voerden van daaruit verder agitatie en bleven hun tegen Wallonië en de Belgische staat gerichte politiek aanprijzen. Zij vonden daarvoor bereidwillige oren in het Vlaams-nationalisme dat zich na de oorlog politiek profileerde en een eigen partij oprichtte in de vorm van het Vlaamsche Front. Het activisme slaagde erin, door zich het imago aan te meten van een belangenloos idealisme, zich te laten aanvaarden als het richtinggevende principe van het Vlaams-nationalisme dat hoe langer hoe meer anti-Belgisch werd. Die radicalisering werd gestimuleerd door het opnieuw oprukken van het Frans na november 1918.
Tegen die achtergrond spraken de Vlaamsgezinden niet meer van gebiedsuitbreiding ten koste van de Franstaligen. Ze richtten zich nu eerder op de Kempense heide die vruchtbaar kon gemaakt worden en waar de opkomende mijnbouw met bijhorende industrie en handel snel veel volk zou nodig hebben. De kans dat er Walen en andere buitenlanders zouden inwijken was groot en dus moest het terrein zo vlug mogelijk bezet worden door Vlamingen. Het Vlaamsche Front zou dat in zijn verkiezingspropaganda als een heus programmapunt naar voor brengen : Vlaanderen en Brabant zijn te dicht bevolkt. De Kempen te weinig... De overbevolking van West-Vlaanderen doet beter te koloniseren in de Kempen dan in Noord-Frankrijk. De diepe afkeer voor bevolkingsverlies door de integratie van taalgenoten in een anderstalige omgeving was intens aanwezig(32).
---------- (32)Het Vlaamsche Front. Weekblad. Orgaan van het Vlaamsche Front. Antwerpsche tak. Geen datum, als pamflet gebruikt ter voorbereiding van verkiezingen, vermoedelijk in 1921. Zie dienaangaande ook L. VANDEWEYER, Steenkoolmijnen, politiek en migratie in limburg. Een historische bijdrage betreffende politieke macht... en de vrees ze te verliezen, te publiceren in het verslagboek (als nummer van Limburg, Driemaandelijks tijdschrift uitgegeven door de v.z.w. Federatie van Geschied- en Oudheidkundige Kringen van Limburg, te verschijnen in de loop van 1998) van het colloquium Migratie in Limburg op 25 oktober 1997 in LUC Diepenbeek.
----------
Die afkeer was ook merkbaar in flamingantische middens die tot de katholieke partij behoorden. In de jaren twintig deden vele priesters hun best om de uitgeweken Vlaamse arbeiders in Walloniës industriestreken Vlaams en katholiek te houden. Zij kregen daarbij de steun van flamingantische tenoren als Frans Van Cauwelaert en Aloys Van de Vyvere. De katholieke beweegredenen waren daarbij de krachtigste motor. Op het congres der Christelijke Sociale Werken in Luik van 3 juli 1921, werd nadrukkelijk gepleit voor ondersteuning vanuit Vlaanderen om het assimileringsproces waaraan de Vlaamse uitgeweken arbeiders blootstonden, te doorbreken(33).
---------- (33)Verslag in De Vlaamsch-Nationale gedachte, september-oktober 1921, p. 15 e.v. Dit blad verdedigde de activistische erfenis. Zie ook het Werk der Vlamingen, dat het bisdom Gent organiseerde in Frankrijk, om de uitwijkelingen katholiek te houden. Het Vlaams was daarvoor een geëigend instrument. Zie hierover het artikel van ir. Frans Van Horenbeeck vanuit Parijs in het flamingantische weekblad Nieuw Vlaanderen, 19.IX.1936.
----------
De integrale Waalse vrijzinnige pers was daar uiteraard heftig tegen gekant. Met Elie Baussart stond er echter ook een Franstalige katholieke wallingant op die zich tegen deze non-integratie-strategie verzette. Het activisme had hem, zoals zovele Walen, verontrust en geërgerd en hij wilde een Waals eenheidsfront tegenover de Vlaamse dreiging. De Franse cultuur moest verdedigd worden en de Germaanse invloed tegengewerkt. De organisaties die Vlaamse migranten in de Waalse industriegebieden probeerden te verenigen, irriteerden hem mateloos. Hij vreesde bovendien niet alleen de arbeiders, die aangesproken werden door het Werk der Vlamingen, maar ook boerenkolonisatie, gestimuleerd door de Boerenbond. Voor de Wallinganten was de Vlaamse dreiging nog altijd immanent aanwezig(34).
---------- (34)Belangrijke teksten van Baussart en een inleiding in Raciner les Wallons. Elie Baussart, préface de Micheline Libon, in de Collection écrits politiques wallons, uitgegeven door het Institut Jules Destrée, 1993.
----------
Baussarts uitroepen tegen het Vlaamse imperialisme in zijn blad, La Terre Wallonne, werden in Vlaanderen op enig meesmuilen ontvangen. De Vlaamsgezinden voelden zich immers helemaal niet zo sterk dat ze Wallonië via hun uitwijkelingen konden bedreigen. Typerend daarvoor zijn de reacties in Het Vlaamsche Land dat onder invloed stond van de ideeën van de gematigde katholieke activist Lodewijk Dosfel. Het blad vond het maar normaal dat de uitgeweken Vlamingen hun eigen aard niet wilden inruilen voor de latinisering die hen immers in decadentie en immoraliteit zou storten : Wallonië moet maar zedelijk zijn, dan moeten wij onze Vlamingen voor hen niet op hun hoede zetten. En Wallonië moet maar wat meer kinderen voortbrengen, dan zal er voor die gehate Vlamingen geen plaats zijn bij hen. Want nu sterft Wallonië. Zelfs Vlaanderen werd door een teruglopend geboortecijfer bedreigd. De beschuldiging dat de Vlamingen van plan waren om Wallonië te koloniseren was belachelijk, gelet op de neomalthusiaanse invloed in Vlaanderen. Daar werd de francofonie zelfs voor verantwoordelijk geacht : De Vlaamse haat voor het kind en de Vlaamse zedelijke huwelijkheidslafheid wortelen wel in de menselijke zwakheid, maar ook grotendeels in de overwaaiende Franse, zeg maar Latijnse, cultuur, die ons verpest(35).
---------- (35)Bijvoorbeeld in Het Vlaamsche Land, 23.I.1926 : Wallonië wordt al bang door Pieter Van de Rivieren, en op 18 september 1926 : redactiestandpunt Imperialisme-panflamingantische uitkijk.
----------
In Vlaams-nationalistische ogen was België slechts de voorpost van een agressief Frankrijk, een staat zonder eigen karakter of bestaansrecht. Solidariteitsgevoelens met de landgenoten die tot de Latijnse cultuurkring gerekend werden, lagen dan niet meer voor de hand. Bovendien was een wederom sterk geworden Duitsland een bondgenoot die de internationale kaarten grondig kon herschudden. De jaren dertig zagen er heel anders uit dan de tot moedeloosheid stemmende jaren twintig. Het voorbeeld van Hitler-Duitsland werkte inspirerend. Over de Rijn werd de Lebensraum-retoriek gehuldigd die zo nauw aansloot bij de idee van een autarkisch imperium, een gedachte die Groot-Nederlanders graag koesterden. Er werd in Hitler-Duitsland ook aangenomen dat die Lebensraum mocht en moest veroverd worden ten koste van minderwaardige of gedenereerde volkeren. Voor de Duitsers waren dat de Slaven, in Groot-Nederlandse ogen konden dat de gedegenereerde Latijnen bezuiden de taalgrens zijn. Het volk en de Germaanse stamverwantschap werden in Duitsland opgehemeld als richtinggevende principes en dit culmineerde in de ideologie van de etnische zuiverheid. De agressie tegenover de Duitse joden, die velen van hen de grens overdreef, illustreerde dat.
Dit Duitsland werd beschouwd als een politieke en militaire bondgenoot met het oog op een machtsgreep in België, al dan niet in het kader van een oorlog op het Europese continent. De Vlaams-nationalisten hadden zich sinds 1933 grotendeels gegroepeerd in het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) en dat bleek electoraal aantrekkelijk voor een vrij belangrijke minderheid in Vlaanderen. Staf De Clercq was de autoritaire leider van deze partij. Als gewezen militant van de Algemeen Nederlands Verbond-actie aan de taalgrens vóór 1914 was hij in de jaren twintig onder activistische en autoritaire invloed gekomen. Hij weigerde zich neer te leggen bij de taalsituatie zoals die in de loop der generaties was gegroeid. Op 16 oktober 1930 schreef hij nog aan de latere Vlaams-rexistische leider Pol De Mont : Wij zullen, als t God belieft, Brussel heroveren (36). De Clercq verbond zichzelf en zijn partij met Duitsland(37).
---------- (36)De Clercq aan de Mont, 16 oktober 1930 (AMVC dossier Staf de Clercq C 2845).
(37)Zie voor dit proces B. DE WEVER, Greep naar de macht. Vlaams-nationalisme en Nieuwe orde. Het VNV 1933-
1945, Tielt, Gent, 1994, p. 191-201 en p. 310-342
----------
Het nationaal-socialistische Duitsland liet zien dat er een ommekeer mogelijk was en dat dwong bewondering af. Het gaf door een bewuste bevolkingspolitiek ook een antwoord op de demografische zorgen die in radicale flamingantische kringen al leefden sinds de late 19de eeuw. Het VNV richtte er zelfs de organisatie, Vlaamsche Kinderzegen voor op. Die prees zich aan met een opmerkelijk agressieve retoriek : Waarom een Vlaamse Bond voor grote gezinnen ? Het Waalse volk pleegt zelfmoord. Wallonië sterft uit, en alle hoop op genezing is ijdel. Wallonië verliest aan bevolking een stad als Doornik. Vlaanderen leeft nog. Er zijn in Vlaanderen nog steeds meer wiegen dan doodskisten. En dat wilden ze zo houden door de gehuwde vrouw thuis te houden, een prima middel in de strijd tegen de kinderbeperking en de werkloosheid. Vlaanderen leeft door zijn christen grote gezinnen. Wallonië sterft door zijn neutraliteit in de opvoeding(38).
---------- (38)Omzendbrief van Vlaamsche Kinderzegen Gouw Limburg (z.d. eind 1938-begin 1939). Deze tekst was gericht tegen de Bond van Grote en Jonge Gezinnen. Die zou te liberalistisch geïnspireerd zijn en te militaristisch, met bovendien socialisten en liberalen in de leiding (KADOC, archief mgr. P.J. Broekx, nr. 9.5.8.).
----------
De logica van dergelijke redenering loopt uit op het besluit dat Vlaanderen dan overbevolkt zou raken en Wallonië onderbevolkt. Vooralsnog was er echter niet openlijk sprake van nieuwe kolonisatiegronden voor Vlamingen op de naburige Latijnse bodem. Om dat te kunnen doen zonder verlies van de uitgewekene was immers politieke macht nodig en die had het Vlaams-nationalisme vooralsnog niet. Staf De Clercq liet het VNV afzijdig blijven van het democratische politieke leven omdat alleen de absolute macht hem voldoende was. Die zou binnen bereik komen wanneer de Duitsers, via een militaire interventie, de macht van de Belgische staat zouden breken. Dat ogenblik kwam eraan in mei 1940.
VI. Nationaal-socialisme en Lebensraum in Vlaanderen
Het Vlaams-nationalisme stapte onmiddellijk in de collaboratie met de bezetter en dat lag in de lijn van de vooroorlogse politieke opstelling. Hoezeer het Lebensraumdenken, het bloed en de bodem, in Vlaams-nationalistische kringen was binnengedrongen, bleek toen Staf De Clercq in de loop van juni 1940 een uitvoerige nota, een memorandum, schreef waarin hij een grootschalige etnische zuivering bepleitte. Wallonië kon leeg gemaakt worden zodat huizen en boerderijen aan de koloniserende Vlamingen konden geschonken worden. De uitgedreven Walen konden verplaatst worden naar de dun bevolkte zuidelijke departementen in Frankrijk. Dit memorandum was bedoeld voor de bezettingsadministratie(39).
---------- (39)Het memorandum wordt besproken in : B. DE WEVER, Staf De Clercq, Brussel, 1989, p. 165 en B. DE WEVER, Greep naar de macht, Tielt, Gent 1994, p. 354-356.
----------
De Clercq was overigens lang niet de enige die dergelijke gedachten koesterde en bereid was ze bij de Duitsers te propageren. De gewezen activist Adelfons Henderickx schreef op 26 juni 1940 aan Karel Heynderickx, Reimond Speleers en Bob Van Genechten - eveneens mensen die in de vorige oorlog de Duitse kaart hadden getrokken - dat hij nu mogelijkheden zag voor boerenkolonisatie in Frans-Vlaanderen en in Wallonië. Dat zou vlot gaan : Na enige decennia ware Wallonië een Vlaamse streek. Daartoe ware het stelsel der volksverplantingen niet eens nodig. Gedwongen volksverhuizingen waren de radicaalste, maar - gaf hij toe - ook de moeilijkste en onbillijkste manier. De Duitsers moesten te overhalen zijn voor een dergelijke geografische expansie van de Nederlandssprekenden. Ze hadden zonder twijfel ingezien dat een uitgebreider, geheel Germaans Groot-Nederland een strategisch voordeel voor Berlijn was : Zij moeten toch ook weten dat, indien de lage landen aan de Noordzee (Van Duinkerke of nog hoger af) tot den Dollert, één land vormden, machtig ook door zijn koloniën (Oosten West-indië, Kongo en Zuid-Afrika ?) een met het Grote Duitse Rijk verbonden staat vormden, dit een onoverwinnelijke vesting zou zijn tegen het overmoedige Brittanje en tegen een mogelijk heropkomend Frankrijk tevens. Henderickx had Mein Kampf gelezen en dat deed hem geloven dat de Duitsers hun overdreven goedheid en vergevingsgezindheid hadden afgelegd en dus wel bereid zouden zijn tot het nemen van harde maatregelen. Herinnerde hij zich hierbij de Duitse terughoudendheid tijdens de Eerste Wereldoorlog telkens de activisten grensverschuivingen en uitwijzingen kwamen vragen(40)?
---------- (40)Documenten afkomstig van Robert-Paul Oszwald (SOMA, Osoby 1255/2/57).
----------
Een nog belangrijker verschil met 14-18 was dat de Duitsers nu wel degelijk de oorlog op het Westfront gewonnen hadden. Frankrijk had zich overgegeven en België was geheel bezet. Berlijn had een militair bezettingsbestuur in Brussel ingericht dat ook de twee noordelijkste Franse departementen onder zijn bevoegdheid had. Mét Frans- Vlaanderen dus en dat laatste werd als een vingerwijzing opgevat. De Frans-Vlamingen waren ditmaal dus wel binnen Duits bereik. De leider van het plaatselijke flamingantisme was priester-dichter Jean-Marie Gantois. Deze was al sinds de helft van de jaren dertig racistisch ingesteld en hield van geopolitieke beschouwingen(41).
---------- (41)E. DEFOORT, De Vlaamse Beweging in Frankrijk tussen mythografie en historiografie, in Wetenschappelijke Tijdingen, 1984/1, p. 27-34.
----------
Gantois bepleitte bij de Duitsers eveneens de noodzaak Noord-Frankrijk te beschouwen als zukünftige flämischen Kolonizationsboden. Dat deed hij bijvoorbeeld tegenover Wolfgang Reese en Franz Petri, vertegenwoordigers van het Duitse bezettingsbestuur in Brussel, die hem bezochten in het midden van juni 1940. Noord-Frankrijk moest onderdeel worden van de Dietse volksstaat zoals hij hem droomde. De nieuwe grens moest aan de Somme liggen, veel zuidelijker nog dan de bestaande taalgrens. Dat was nodig om strategische en geopolitieke redenen. Het gebied zou dan gegermaniseerd worden door kolonisatie. De verder weg in Frankrijk wonende Vlaamse boeren moesten, aldus Gantois, teruggehaald worden en ten noorden van de Somme een boerderij en gronden ontvangen. Zijn Vlaamsch Verbond was dan bereid om een nauwe en duurzame samenwerking - ook militaire - met de Duitsers aan te gaan(42).
---------- (42)Rapport van de Duitse Flamenfreund en informant Alfred Töpfer aan Standartenführer P. Minke van de Volksdeutsche Mittelstelle, 4 juni 1940 (Als noot 40).
----------
De bezettende overheid maakte evenwel na heel korte tijd al duidelijk dat dergelijke plannen tot annexaties, boerenkolonisatie en etnische zuiveringen niet aan de orde waren. Over de grenzen en de politieke toekomst van de Lage Landen zou later beslist worden. De oorlog tegen de Britten ging voor.
Het verbod vanwege de bezettingsautoriteiten was niet van aard om de aspiraties te matigen. Wel werd er door de betrokken Vlamingen naar andere, hoger geplaatste, Duitse instanties gezocht. Die waren te vinden in Berlijn, bij partij-instanties en de SS. Cyriel Verschaeve, ondertussen uitgegroeid tot een icoon van het Vlaamsnationalisme, zette in de tweede helft van augustus 1940, zijn ideeën op dat vlak op papier. In Vlaanderen woonde volgens hem geen zuiver volk meer omdat het besmet was door vreemd bloed : de ontelbare vreemde cellen der verfranste huisgezinnen. Verschaeve noemde dit bloedvergiftiging en dat was de schuld van België, een onnatuurlijk gevormde staatsmacht... die de Vlaamse bloedmacht onder de knie houdt. De Walen waren : onze uitzuigers, de beletters van onze ontwikkeling, onze verachters en bloedsvijanden. De Vlaamse bloedmacht moest terug ademruimte krijgen en dat kon door meer Lebensraum te scheppen. Hij wilde Frans-Vlaanderen terug hebben. Op die manier kon Vlaanderen uitgroeien tot een vooruitgeschoven bolwerk van t Germaans bloed. Dat bolwerk moest zo sterk mogelijk worden door heel het oude Frankenland - het rijk van Clovis - weer Germaans te maken. Dat hield de leegmaking van Wallonië in en de deportatie van deze bevolking naar het Franse kernland : Zij hebben met de ziel reeds lang Frankrijk als hun land gekozen. Dat zij er heen gaan; er is plaats te over en er zal voor hen daar heil zijn, en voor ons komt hun plaats open volgens de simpele wetten van leven en dood, de twee echte koningen der wereld(43).
---------- (43)De tekst werd destijds niet afgedrukt in de Verzamelde werken van Verschaeve, al kende uitgever Dirk Vansina hem wel. Hij werd uitgegeven door R. DE DEYGERE, Het uur van Vlaanderen : Vlaanderen in het Duits- Europese Rijk volgens Cyriel Verschaeve, in Wetenschappelijke Tijdingen, 1982/1, p. 1-14.
----------
Gantois zocht eveneens meer radicale partijfiguren op om hem te steunen in zijn plannen. Op 20 augustus 1940 pleitten hij en zijn medestander, de geneesheer Pieter Blanckaert, nogmaals voor het vestigen van een nieuwe taalgrens bij de Somme en de nodige etnische zuiveringen. Daarbij wees hij ook op zijn publicaties in die zin. Als Arnold Decleene publiceerde hij Le règne de la race dat zijn achterban van zijn inzichten moest overtuigen. Onder het pseudoniem Beileveld schreef hij het manuscript Wie weit reicht die Südostgrenze der Niederlande dat zijn ideeën moest propageren in bredere Duitse kringen. Dat de Militärverwaltung hem hinderde in het verspreiden van dergelijke standpunten, ontstemde hem zeer(44).
---------- (44)Brief van 7 september 1940 en nota van 20 augustus 1940 vanwege een Duitser (naam onleesbaar), Westreferent van de Volksbund für das Deutschtum im Ausland (Documenten afkomstig van Oszwald (SOMA, Osoby Dossier 1255/2/57).
----------
Staf De Clercq stelde zijn Lebensraum-imperialisme openlijk voor aan zijn achterban in de vroege lente van 1941. In een toespraak in Ieper kwam hij uitvoerig terug op de Vlaamse nood aan grond. De tekst werd integraal op de frontpagina van de partijkrant Volk en Staat afgedrukt met de bedoeling de partijleden en heel het Vlaamse publiek er van in kennis te stellen. De gedachtengang kennen we ondertussen al : net zoals de Duitsers had het levenskrachtige Vlaamse volk nood aan levensruimte en die was voorhanden in de directe Noord-Franse omgeving waar de gronden onderbenut werden omwille van de teruglopende bevolking. Het enige wat moest gebeuren was een volksopschuiving. Hij stelde retorisch de vraag : Waarom zou de toestand in Frankrijk niet gesaneerd worden door de verhuizing uit de Noorderdepartementen, aldus voor de Nederlanden de broodnodige grond vrijlaten. Hij gaf toe dat het weliswaar de Duitse Führer, Adolf Hitler, zou zijn, die aan ons Nederlandse volk de ruimte zal geven waarop het door zijn levenskracht recht heeft om in welvaart te leven. De eerste begunstigden van die doortastende kolonisatieplannen waren de Vlaamse boeren. Staf De Clercq was zeer lyrisch over de landbouwers die hij het gezondste deel van een volk achtte. Ze mochten in het veroverde land grote stukken grond en boerenwinningen verwachten. Hij was wel wat voorzichtiger wat Wallonië betrof. De bezetter had ondertussen immers ook Rex aangetrokken als collaborerende beweging. Wel vond de VNVleider dat Vlaamse boeren zich moesten kunnen vestigen in Wallonië met dien verstande dat hun Nederlandse aard totaal bewaard blijve. Met doorgedreven taalfaciliteiten dus(45).
---------- (45)Volk en Staat, 1.IV.1941 : Staf De Clercq belichtte te Ieper onzen nood aan levensruimte.
----------
Het militaire bezettingsbestuur bleef terughoudend omdat de generaals het bezette land rustig wilden houden zodat het maximaal kon bijdragen aan de Duitse oorlogsinspanning. De door de Vlaams-nationalistische leiders gevraagde etnische zuiveringen zouden tot grootscheepse onrust leiden, nog onafgezien van de omvangrijke inzet van troepen en transportmaterieel die daarbij nodig zou zijn. Het kwam er daardoor nooit van om in Wallonië of Noord-Frankrijk planmatig met de gevraagde etnische zuiveringen te beginnen, al bleven de geruchten circuleren(46). In september 1944 werden de Duitse troepen verdreven door de geallieerde legers. 1945 bracht de totale Duitse nederlaag.
---------- (46)Volgens H. VAN GOETHEM en J. VELAERS, Leopold III, de Koning, het Land, de Oorlog, p. 613, vreesde koning
Leopold III op 13 maart 1941 dat er grootscheepse volksverhuizingen voor de Walen op til waren.
----------
VII. De geschiedenis blijft leven
In België was de reactie tegenover de collaboratie heftig. Opnieuw zou een meerderheid in een aantal van oudsher Vlaamse of Plat-Dietse gemeenten aan de taalgrens of rond Brussel voor opname in het Franstalige of het taalgemengde gebied. Vlaanderen werd weer wat kleiner. De anti-Belgische geest die de collaboratie had gevoed, verdween evenwel niet. Daarvoor had ze veel te oude en te diepe wortels in de geschiedenis van de Vlaamse beweging en bovendien werd zij blijvend gevoed door het opdringen van de Franstaligen die bleven ijveren om de taalgrens naar het noorden te verschuiven. De gewezen collaboratie slaagde erin om de volgende jaren geleidelijk het algemene culturele klimaat in katholiek Vlaanderen te beïnvloeden waardoor haar oorlogsverleden in een gunstig daglicht kwam te staan(47).
---------- (47)Zie hierover L. VANDEWEYER, Amnestie voor oorlogsfeiten. Een probleem van verzoening voor de kerk in België ?, in R. BURGGRAEVE en J. DE TAVERNIER, Terugkeer van de wraak ? Een tijd verscheurd tussen revanche, vergelding en verzoening, Averbode 1996, p. 186-214.
----------
In een interview over etnische conflicten met Knack, op 20 december 1995, zou prof. Eugeen Roosens, antropoloog van de Leuvense universiteit, op de vraag of de structuur die in het vroegere Joegoslavië de etnische zuiveringen schraagde, ook in ons land te vinden is, antwoorden met : natuurlijk. Er konden zich best gebeurtenissen voordoen die de vrees voor agressie ten opzichte van de eigen etniciteit zou doen oplaaien en die angst vormde dan een sterke voedingsbodem voor een conflictuitlokking. Westerse zelfgenoegzaamheid was onterecht : We moeten niet te veel rekenen op de redelijkheid van de mensen. Als we zien dat degenen die zich strijdbare Vlamingen noemen, en die zich voorhouden dat hun groep verdrukt is geweest, geen enkele moeite hebben om anderen te verdrukken. Het feit dat de Vlamingen geen enkele les trokken uit het eigen verleden stemde hem heel pessimistisch. Op de vraag of het succes van het Vlaams Blok dan wortels had in de mechanismen die elders gebruikt werden om een volkerenmoord uit te lokken luidde zijn antwoord : Zeker.
De resultaten van dit historisch overzicht bevestigen zijn opmerkingen. Er zijn inderdaad dergelijke feiten in de geschiedenis van de Vlaamse beweging waar te nemen. Al van vóór 1914 werd er in het Vlaamsgezinde kamp gedacht in machtstermen waarbij demografische ontwikkelingen, migraties en grondgebied een belangrijke rol speelden. De taalstrijd werd gezien als een onderdeel van de eeuwenoude en onherroepelijke strijd tussen de Germaanse en Latijnse rassen. Het was tevens een onontkoombaar conflict tussen Vlaamse zedelijkheid en godsdienstzin en Waalse vrijzinnigheid en zedeloosheid. Dat uitte zich ondermeer in de kinderrijkdom - of het gebrek daaraan.
Het is geen toeval dat veel van de mensen die daarvoor gevoelig waren, bereid bleken tot Germaanse samenwerking met de Duitse bezetter tijdens de Eerste Wereldoorlog. In hun ogen moest deze samenwerking leiden tot een Vlaamse staat, versterkt en beveiligd door een reeks annexaties die verantwoord werden met historische, etnische, economische en militaire argumenten. Wie taalkundig en etnisch niet in dit imperialistische Vlaanderen paste en weigerde zich te laten assimileren, moest emigreren, goedschiks of kwaadschiks. Dat Vlaams expansionisme zou ten koste gaan van Wallonië en van Frankrijk. De macht om een dergelijk beleid uit te voeren ontbrak echter en de Duitse terughoudendheid was een doorslaggevende belemmering.
Tijdens het interbellum verdween het etnische criterium en de imperialistische gedachtengang niet en het Groot-Nederlandisme was daar de exponent van. Toen de nodige macht weer voorhanden leek na de invasie en bezetting door het nationaalsocialistische Duitsland in 1940, werden de pleidooien voor gebiedsuitbreiding en etnische zuivering weer met kracht hervat, grootscheepser en radicaler dan tijdens het activisme. Maar ook nu waren er voor de Duitsers militaire en economische redenen om van de uitvoering geen werk te (laten) maken binnen afzienbare termijn.
Wat er zou gebeurd zijn, ware de loop van de militaire gebeurtenissen anders geweest, kunnen we slechts gissen. De joden en de zigeuners in België zijn wel degelijk het slachtoffer geworden van etnische zuivering met de hulp en onder applaus van Vlaamsnationalistische collaborateurs. De bedreiging ten opzichte van Walen en Noord- Fransen was reëel en dit had kunnen leiden tot een bijzonder gevaarlijke situatie voor ettelijke miljoenen mensen.
Het zou een misvatting zijn deze voorstellen tot etnische zuivering te beschouwen als een toppunt van de dwaasheid van de macht. Er zat wel degelijk rationaliteit in. Etnische zuivering was (en is) een nuttig instrument in het veroveren en verzekeren van macht. Elke Vlaming die de baan kreeg van een weggezuiverde of ging wonen in huizen van uitgedrevenen of in gebieden die geännexeerd waren, moest, omwille van zijn toekomst, de collaboratie met hand en tand verdedigen. Dat was zo tijdens de eerste zowel als tijdens de tweede Duitse bezetting. Staf De Clercq had dat uitstekend begrepen toen hij zijn expansionisme in het openbaar ontvouwde in Ieper en het koppelde aan zijn plannen om de erfeniswetgeving zodanig te hervormen dat boerderijen alleen door de eerstgeboren zoon konden overgeërfd worden. Als de Vlaamse boerenzonen, die later in het rijtje van kinderen kwamen, in de landbouw bedrijvig wilden blijven, konden ze, door de goede zorgen van het VNV, elk een boerderij met gronden ter beschikking krijgen in veroverd en etnisch gezuiverd gebied. Hoeveel mensen zouden daarvan dan de vruchten plukken ? Ze zouden meteen ook hopeloos gecompromitteerd zijn en gedwongen de hardnekkigste verdedigers van De Clercqs partij en zijn expansionistische politiek te worden.
Dat deze ideeën werden gestimuleerd door het opdringen van de Franstaligen in van oudsher Vlaamse gemeenten benoorden de taalgrens en rond Brussel is een feit. Maar dat is onvoldoende om als enige verklaringsgrond te fungeren. De plannen voor etnische zuivering wortelden in een geschiedenis van germaanse - en deels ook katholiektraditionalistische - meerderwaardigheidsgevoelens die al sinds vele decennia leefden in radicale flamingantische kringen.
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Eindelijk, uiteindelijk, tenslotte, als puntje al lang stokdoof en stekeblind voorbij paaltje gedoold is, als alle geiten gemolken zijn, alle wijven drachtig, als aan alles al bijna een hopeloos einde is gekomen, een einde dat elk mogelijk post-factum uitgesloten heeft, elke mogelijke epiloog, een einde waarop niets meer volgt dan een roemloos, eerloos sterven in de eerste de beste goot, na zwalpen en zuipen, na Anna Vandervloedt en Rasta David waarvan ze denkelijk zwanger is, ze weet het zelf niet maar het wordt denkelijk een reggae-zwartje dat ze Saskia dan wel Bob wil noemen, er komen nog heel wat positieve vibraties aan te pas voor ze uiteindelijk in kommer en kwel en pijn en leed zal bevallen van het kind dat ze nu al jaren wil van om het even wie, al is het een kreupele bedelaar met een bochel of twee op z'n rug, en Bulderdrang en Alex Vanuxem en je vader en je moeder en die eeuwige rosse bietser en nog zo'n heel zootje ongeregeld, na slapeloze laveloze nachten bij Jean-Jaques, na twintig pitta-schotels in de Pitta-House, na Bleu van Kieslowski, na My Father is coming van die nieuwbakken Monika Treut, die een hele grote zal worden, nadat ik voor de zesde keer The unbelievable Truth van Hal Hartley heb gezien, na heel wat, wat zeg ik, na dagen en nachten kruipen op handen en voeten en pikkels en poten en werkloze kloten en haast uitgestorven pietzakken, ben je tot in de nacht van maandag dertien op dinsdag veertien september
[p. 124]
gesukkeld en gekropen, gestrompeld is het enige gangbare Nederlandse woord voor wat jij de afgelopen dagen allemaal hebt uitgespookt en uitgestoken, en wordt het tijd voor de rekonstruktie van datgene dat, zoals alles wat ooit gebeurd is en nog gebeuren zal, uiteindelijk onrekonstructueerbaar is en/of nooit meer te rekonstrueren valt, alles nog alleen een kwestie is van een haast hallucinant aantal details die niemand zich ooit nog te binnen kan brengen, kon te binnen brengen, zal kunnen te binnen brengen, ook niet voor het Hof van Kassatie, zelfs niet in beroep. En er zijn zo vreselijk veel hoven van dit en dat in dit land. Katrien Termonia weet er ook alles van. Katrien Termonia verdedigt mij altijd en overal en tegen alles en iedereen. Nu ook al tegen Gilbert, de klotepatron van café De Raaf. En die klootzak van een Louis Tobback, hier en nu in dit apeland te velde minister van Binnenlandse Zaken, die weet er ook alles van, zo blijkt uit wat hij zegt en verkondigt op TeleBarakstad. Dat je geen marihuana mag roken. En geen shit.
Er zijn geen andere tijden, er zijn geen andere wijzen, geen andere vervoegingen dan die waaruit de taal nu eenmaal bestaat, anders bracht ik die ook nog te berde. Te berde. Stokoude uitdrukking. Zo versleten als je bijna zelf bent. Bijna veertig ben je, bijna dood met wat jij rookt en zuipt. En nu heb je al een skinhead. Kleuren, geuren, geluiden, de juiste woorden. En in laatste instantie onbeschrijfbaar, zoals haast alles waar we ons bloed, ons zweet en onze tranen in investeren zonder dat het ooit wat oplevert dan een luizig honorarium waar je een jaar moet op wachten of een pietepeuterig voorschotje waar je maanden moet over zaniken.
Maar je beide uitgevers zeggen dat ze zakenmannen zijn en budgetten te beheren hebben, dat je laatste paar schoe-
[p. 125]
nen voorgoed naar de bom is zal hen worst wezen, jij schrijft de boeken, zij geven ze uit. Zo eenvoudig is het, en een bestseller ben je nu eenmaal nog steeds niet. Zoals die Lanoye met z'n vieze vuile vettige brillantinekuif of die Hemmerechts, die met haar veel te vette memmen die daar maar hangen te hangen, bijna tot aan haar navel. Hoe die voor twee jaar backstage een tong zat te draaien bij die dikke nek van een Joost Zwagerman. Je weet het nog maar al te best, je hebt het gezien, je ziet altijd alles. Nooit is er iets wat je niet ziet. Alles zie je met je astigmatische paar kijkers. Niets ontgaat je scheelkop.
Zelf draai je nu geen tongen meer, het tongen draaien is je lang geleden vergaan, je pornoblaadjes heb je laast in de vuilniszak gestopt, in één van de zeven volle vuilniszakken die nu je keukentje bevolken, gisteren nog schoot er eentje in brand doordat je er je asbak in uitkieperde, ineens je hele kot vol rook en stank, gelukkig had je genoeg lege flessen Merlot bij de hand om het zootje te blussen, anders had je 't hele kot nog afgestookt. En dat zou er nu nog net aan mankeren, dat je 't hele huis in brand steekt. Je hebt nu al maar twee maanden meer om te verhuizen. En je weet niet eens naar waar. Met je hele puinzooi. Soms denk je, houd er helemaal mee op en ga vegeteren zoals iedereen. Toine en Guy Daems en Jean-Paul en de rosse bietser en zo, die allemaal, en nog veel meer, haast iedereen. Soms wou je dat je van negen tot vijf in een pakje en met een dasje en een aktentasje en een lunchpakket op een kantoortje werkte of dat je ganse dagen met blikken soep of pakken pasta zeulde in een of ander magazijn. En dat je 's morgens je vier boterhammen smeerde met salami of kaas en ze in je bazas stopte. Je kazak. Of godbetert smeerkaas van La Vache qui rit. De lachende koe. Twaalf kaasjes in een doosje. Maar de verse koffie is te heet en nog steeds kan je 'r niet van zuipen.
[p. 126]
Hij staat daar maar te staan in die Dublinse kop waar Malone op staat. Malone dies. Het einde van de westerse literatuur. Zoniet het allereerste begin.
Hoe ik mezelf vorige week woensdag stomdronken en zo stoned als een mammoet te kakken zette en uiteindelijk de hele toiletten onderkoste op de voorstelling van De Kleuren van de Zee van Bart Plouvier zal ik maar in het midden laten, overlaten aan de verbeelding van wie dit leest, van wie mij al langer kent dan vandaag en weet dat zulke dingen nu eenmaal soms gebeuren in mijn bestaan, hoe ik na afloop in het oor van Jooris van Hulle zat te schreeuwen in café Sportpaleis in Elversele, omdat ik hem per se wou tonen wat ik versta onder een hallucinante lokatie. Er zaten nota bene vijf troosteloze kierewieten aan de tapkast. We wachtten een vol half uur op de bediening. Tot ze uit het achterzaaltje kwam. Waar de baas denkelijk rustig de hele tijd had zitten schijten op z'n gemak, z'n huisje, z'n kabinet.
Rudy van Schoonbeek en Vic Vandereijt waren er bij en zullen er wellicht ooit getuigenis over afleggen, als ze het al niet eerder welwillend zullen opslaan in de ondergrondse krochten van hun geheugen. Als het later niet in hun mémoires komt.
Chris Boudewijns en Ronald Grossey en Helle weet-ik-veel waren er ook bij, Helle weet-ik-veel bleek niet te versieren, hoe jong en mooi ze ook was en hoe ik ook m'n best deed om haar te charmeren, Bart Plouvier en de Stoutste Verwachtingen gaven een weergaloze versie van Amsterdam ten beste, ik brulde in het oor van iedereen, ik ben ernstig gehoorgestoord en vaak, zeker als er overal wordt geroezemoesd, hoor ik mezelf niet, ten langen leste, na afloop, liet ik me uit Rudy z'n fantastische Audi 80 droppen aan café De Raaf en zoop me verder Lazerus. Het kotsen in
[p. 127]
Elversele, in het zaaltje boven de bibliotheek, had goed geholpen en ik was klaar om er opnieuw in te vliegen. En dus vloog ik er opnieuw in. In de Stella Artois.
Om zes uur die donderdagmorgen kroop ik in bed met m'n Lysanxia en m'n Etumine, geraakte van opwinding niet in slaap, stond om negen uur weer op, kleedde me aan en ging de hele verdere dag bij m'n vader en m'n moeder, zonder een enkel oog dicht te doen, op de sofa liggen luisteren naar Radio 2, om zes uur schafte de pot puree van wortelen met spek. Meestal zijn het schorsenelen met gebraad. Ik at haast niets. Ik eet meestal haast niets en slaap haast nooit.
De rest doet er weinig toe, tegen acht uur nam ik een taxi naar café Tango op de Waalse Kaai omdat ik er had afgesproken met Anna Vandervloedt en Rasta David, we zouden samen naar Bulderdrang gaan kijken in de Pacific, Vandervloedt en haar pikzwarte Jamaïcaan kwamen niet opdagen, om negen uur, half tien, hing ik zo ziek als een hond op de vloer van de Pacific naar Bulderdrang te kijken, kroop tegen tien uur halverwege de show op handen en voeten de zaal uit, sukkelde ergens in de buurt een frietkot binnen, liet de baas in ruil voor een boulette en een berepoot een taxi bellen, geraakte weer thuis, viel tegen middernacht in slaap en stond pas vrijdag om drie uur in de middag weer op. Het week-end begon. Week-end in Barakstad, nooit weg, altijd prijs.
Alles wat je nu nog hebt is je zonnebril. En doorheen je zonnebril zie je alles nog zwarter dan het zo al is. Zwarter dan zwart. Zo zwart als pek. Bijna onzichtbaar. Zwarter dan asfalt, want tenslotte is asfalt alleen maar grijs.
Morgen met de overschot van je reservebril en met de paar honderd frank die je nog hebt naar Optikon. Naar meneer Van Roosendaal. Kan je weer poefen. Krijg je wel een
[p. 128]
[advertentie]
[p. 129]
nieuwe bril van. Op afbetaling. Hij kent je al twintig jaar en hij weet hoe verschrikkelijk het is om astigmatisch te zijn in de hoogst mogelijke graad. Dat je dan zonder bril geen lap ziet.
Hebt ge de venster al toegedaan, zegt mijn moeder tegen mijn vader.
's Morgens zet ze het raam van de slaapkamer aan de straatkant open en 's middags moet mijn vader het raam weer dichtdoen. Nu is het een uur of vier.
Mijn moeder zit op de beenharde sofa in het woonkamertje te lezen in Roerloos aan zee van Jan Walravens, dat ik haar cadeau heb gedaan nu ik al m'n boeken aan 't weggeven ben. Omdat ik ze niet allemaal kan meenemen naar welk nieuw kruipkot dan ook. Want voor iets anders dan een beschimmeld kruipkot heb ik geen geld.
Behalve de boeken die ik houd omdat ik ze vroeg of laat absoluut nog eens wil lezen, maar het zijn er bitter weinig, er zijn bitter weinig schitterende boeken die ik vroeg of laat, eerder laat, ooit nog eens wil lezen. Al de rest mag weg, buiten, de deur uit.
Alle dagen moet ge dat tegen die vent zeggen, zegt mijn moeder, dat hij die venster toe moet doen.
Mijn vader hangt met z'n wallen en z'n wangzakken en z'n snottebel, ongewassen en ongeschoren, over het blad van de tafel in het woonkamertje te lezen in de Geschiedenis van Amerika. Alles wil mijn vader weten over Amerika en het enige wat hij op een hele dag moet doen is de venster toedoen.
Hij heeft de venster niet toegedaan en doet het nu meteen. Omdat mijn moeder anders gaat blaffen. En ze blaft al zo goed als de hele tijd. Hij loopt door de middenplaats en de slaapkamer en wringt het ráam dicht tegen de vliegen en
[p. 130]
een enkele, late mug. De laatste mug van september, maar bijten doet ze nog, steken kan ze nog, en dan heb je een muggebeet. En dan kan je niets anders doen dan krabben waar het jeukt, al is het op het roserode uiteinde van je piemel of in het diepste holst van je troosteloze kut. Eberhard van Groenendaal ligt op z'n rug op de bikkelharde sofa, z'n achterpoten ver uiteen, z'n klootjes ten toon gespreid, en hoopt dat iemand, wie dan ook, z'n buik zal strelen. De behaarde buik strelen van een sneeuwwitte hond. De allerdiepste zin van het allervolste bestaan. Behalve aanschuiven aan de kasse en wachten op de bus naar nergens, nooit meer.
Dagen en nachten en weken en maanden en zelfs jaar en dag kan je aan de lijn hangen met die lui van Tele-onthaal. 106. En dat is allemaal, allemaal kul. Dat zijn allemaal amateurs met een hart van steen. Die nergens wat van begrijpen. En wat moet je dan doen. Moet je dan naar de zelfmoordpreventie in Brussel bellen. Als daar al iemand antwoordt antwoorden ze in van dat mismeesterd frans, zoals in Allo, Allo, met die gekke René en die gekke Edith en die del van een Mimi. Waar mijn vader altijd zo gebiologeerd naar zit te kijken na Derrick. Derrick lost altijd alles op. Maar het is ook nooit erg ingewikkeld. Je weet haast altijd vooraf wie het gedaan heeft. Alles is altijd heel, heel erg eenvoudig bij Derrick.
Je moet alles gewoon zelf doen, en je moet alles gewoon alleen doen. En alleen ben je nu eenmaal. Sinds de volmaakt dwangneurotische vrouw bij je weggegaan is, de vrouw aan wie de sexuele revolutie in haar totaliteit voorbij is gegaan, alsof de jaren zestig nooit hadden bestaan, de vrouw zonder orgasme, de vrouw zonder schaamlippen, zonder tieten, zonder kut, de vrouw zonder verlangen.
[p. 131]
De vrouw die spiernaakt naast je lag in het het kinderloze kraambed, versleten beeld, versleten thema, maar altijd goed genoeg om nog eens te worden opgevist. Hier en daar, zo nu en dan.
Soit. Uiteindelijk werd het vrijdag en tegen acht uur 's avonds zat je weer ondergedompeld in de magie van de bioscoop, de lichten die eerst gedempt branden, de vijf man en een paardekop die binnenkomen, de lichten die uitgaan, de trailers van dit en dat, de reklame van Van Dam, Vleurgatse Steenweg. De eeuwige Marlboroman op z'n paard.
Daarna The unbelievable Truth van Hal Hartley. Z'n debuut. De ongelooflijke waarheid over Audry en Josh. Een achttienjarige doemdenkster en een veertigjarige massamoordenaar.
Het laatste beeld. Het allerlaatste beeld. Dat is het mooiste van de hele film.
Luister, zegt Audry tegen Josh na een lange kus, Josh heft Audry op in z'n gespierde armen van mekanieker. Hij kust haar, zij kust hem, ze kussen elkaar. Een lange, mooie, intense tongzoen.
Wat, zegt Josh. Hij denkt dat Audry weer bommen hoort en dat ze weer denkt dat de hele mensheid nu meteen naar de haaien gaat. Maar Audry hoort niets. En dan is er dat allerlaatste beeld, een hemelsblauwe, wolkenloze hemel. De toekomst begint nu, zonder een dollarcent, met niets dan liefde. Met niets dan hoop en een stokoude bestelwagen.
Mooi is dat. Om van de on-ge-loof-lij-ke casting nog te zwijgen. Die Mike, die Pearl, die vader en die moeder. Die afschuwelijke yup van een Emmet.
Alle scènes. Alle dialogen.
Hoe vaak heb je 'm nu al gezien, vijf keer, zes keer, misschien wel tien keer, en nog altijd even mooi.
[p. 132]
Dringend, dringend moet ik Trust en Simple Men zien.
Daarna gaan hijsen bij Jean-Jacques. In De soete Naem Jesus op de Oude Koornmarkt. Nog geen kat. Nog veel te vroeg. Dat begint daar pas om vier uur 's nachts. Eenzaam en alleen aan de tapkast. Later naar Bleu.
Er is wat aan de hand met die Kieslowski. Bijna twee uur lang brengt hij haast ononderbroken Juliette Binoche in beeld. En Juliette Binoche is de mooiste en de liefste, na Mary-Ann Lindo van Het Parool. En misschien Adrienne Shelley.
Maar die kan je allemaal niet krijgen, niemand kan jij nog krijgen als je niet dringend in bad gaat en je vingernagels knipt, aan de vele, vele tapkasten gaat iedereen een eind bij je vandaan zitten. Niet eens Peggy met de katarakt kan jij nog krijgen, en zelfs de rosse bietser heeft ooit Peggy met de katarakt kunnen krijgen. Zegt hij, maar hij zegt zo veel en hij liegt haast altijd. Bleu vanwege die prachtige scènes in dat gigantische donkerblauwe zwembad, Bleu vanwege de blues, Bleu vanwege alles wat je ooit met blauw in verband hebt gebracht. Nacht en wanhoop. Twee films gezien uit de Dekaloog, de eerste over die computerfreak en z'n zoontje en A short Film about Love, La double Vie de Véronique niet gaan zien omdat het dwangneurotische schepsel je hem afraadde, in de tijd dat je nog dacht dat het dwangneurotische schepsel er ook maar iets van begreep en je nog heel af en toe naar haar luisterde. Nu luister je alleen nog naar de bittere, wrange stem die je de hele tijd door je eigen hoofd hoort spoken, dag en nacht, bij nevel en mist, bij nacht en ontij.
Een hymne aan wat is Bleu, ze zeggen liefde, ze zeggen hoop, ik denk een hymne aan verschrikkelijke eenzaamheid en radeloos verdriet en vooral, ja vooral muziek. Die drie maten koor. Die schragen de hele film. Een blauwe hymne aan hoe je uiteindelijk alles overleeft.
[p. 133]
Heel anders dan de Dekaloog. Bij de Dekaloog loop je nog het risico om halverweg in slaap te vallen, van Bleu schiet je in het hols van de nacht van nu op nooit meer weer plots klaar wakker. Zo schokkend is uiteindelijk die wanhoop, zo verbluffend is tenslotte dat geloof. Je wou dat je 't had. Maar je hebt het niet. Niets geloof je nu nog.
Kort moet je 't houden, vooral heel erg kort, je moet niet beginnen te zeiken zoals de meesten tegenwoordig doen, zeiken en zeveren en zeuren en zaniken en zwetsen en uit hun dikke nekken kletsen.
Tenslotte was het op een of andere manier zaterdag.
Met de verschrikkelijkste aller rosse bietsers pasta van Aldi gaan eten bij je vader en je moeder. De rosse bietser had een fles Merlot meegenomen en ik een houten kop. De saus was veel te pikant en iedereen liet haast alles staan. Zelfs m'n vader vrat niet alles op. Eberhard van Groenendaal vrat alle overschotjes likkebaardend op en spreidde daarna op z'n rug z'n klootjes. Met de bus opnieuw naar The unbelievable Truth. Intens genoten en daarna gaan hijsen in de kelder van de Cartoon's. Met een verschrikkelijk interessante kerel aan de klap geraakt over Wittgenstein en de oppermachtigheid dan wel de totale ontoereikendheid van de menselijke taal.
Daarna My Father is coming van Monika Treut, die het binnenkort helemaal gaat maken. Erbij bedacht hoe er in Barakstad geen noemenswaardige underground-scene bestaat, niet eens een scene, behalve Bulderdrang is er in Barakstad niets. Overal hondestront en broodjes shoarma en friet met mayonaise en dat is alles.
Gaan hijsen bij Jean-Jacques. Na twintig jaar Alex Vanuxem tegen het lijf gelopen. Hangen zaniken over De groene Kathedraal, die nooit in druk verscheen. Telefoonnummers uitgewisseld op natte bierviltjes, haast onleesbaar.
[p. 134]
Door een klootzak je bril laten jatten terwijl je ging zeiken. Daarna met de taxi naar De Raaf. Om half vijf 's morgens in elkaar geslagen, geschopt, gestampt, getimmerd en getrapt door Gilbert.
Naar huis gekropen. Niet kunnen slapen. Om tien uur 's morgens klacht gaan neerleggen wegens slagen en verwondingen maar je had geen doktersattest en dat heb je nodig in zulk een geval. Van de Paleisstraat te poot naar je ouders gepikkeld. Op de sofa gaan liggen en geslapen. Verder niets meer. De algehele maar dan ook totale black-out. Toen m'n moeder me aan m'n schouder porrend wakker maakte schafte de pot snijbonen en vogels zonder kop. Daarna op de dool, eeuwig en altijd op de dool, tot ik er dood bij neerval. Geen frank meer op zak, geen centiem meer op de bank, morgen naar Greta bellen of ze me vijfduizend frank kan lenen. Voor de bioscoop en voor Jean-Jacques.
En achteraf de taxi naar huis. Want te poot ga ik niet. Daar is het veel, veel te koud voor. Het is september en het is niet eens luw, het is niet eens mild, het is gewoon bitter koud.
Straks met al m'n deurwaardersexploten naar Katrien Termonia. Als ik niet eerder kapot ga.
[p. 135]
...
J.M.H. Berckmans
Uit : "Mismaakte kronologie van het afgelopen gebeuren
krono/14/9/93"
J.M.H. Berckmans is niet meer... Op 31 augustus 2008 werd de 54-jarige Jean-Marie Berckmans thuis dood aangetroffen, hij stierf een roemloze natuurlijke dood in alle eenzaamheid... De zowat enigste Vlaamsche "cultschrijver" die onverbloemd schreef over de zelfkant van het leven... Al denken wij eigenlijk dat hij zelf liever graag gehad zou hebben dat men hem een "jazzschrijver" zou noemen... "The jazz of life you know"... In tegenstelling tot veel anderen is er bij hem niks romantisch, mooi of vrolijk aan... in veel van z'n boeken stort de stront gewoon met bakken uit de hemel... & het enige dat nog erger is dan de honger, de pijn, de vertwijfeling, de woede en de uitzichtloosheid is de wanhoop en de eenzaamheid...
Vlaanderen kent inmiddels zijn pantheon van overleden "grote" & "minder grote" literaire genieën. Naargelang de politieke gezindheid van onze lezertjes kan ieder voor zich een aangepast lijstje opstellen. Van links naar rechts. Van Boon tot Verschaeve. De meest recente "pantheonisering" van Hugo Claus veroorzaakte één grote braakbal van getuigenissen & hommages. Iedereen met een voor- &/of achternaam in het culturele Vlaanderen had ooit wel eens aan "Dè Grootmeester zijn tafel" gezeten, ofwel in zijn Franse buitenverblijf, ofwel in zijn Gentse herenhuis... Met het recente overlijden van "cultschrijver" J.M. Berckmans gaat het ~gelukkig~ niet de zelfde kant uit. Zijn OCMW-appartementje werd iets minder druk gefrequenteerd als een moderne versie van het orakel van Delphi. ...& Wellicht wordt de Bourla-schouwburg ook NIET ter beschikking gesteld voor een laatste eerbetoon mèt speeches & 'n "va et vient" van BV's die hem nu plots zogezegd zullen "kennen"... Hij werd ook nooit als kandidaat voor de Nobelprijs naar voren geschoven in de literaire bladen van stand. Misschien terecht, misschien onterecht. Het zou hem worst geweest zijn. Denken we tenminste.
Dus trachten we een heel klein eerherstelletje op pootjes te zetten om hem toch een bescheiden plaatsje te bezorgen in dat fameuse Vlaamse pantheon waarin er toch al een bonte verzameling vreemde figuren werden opgenomen. Hij zal er niet al te erg opvallen. En als hij, tegen zijn aard in, wat discreter praat, kan hij misschien wel wat vrienden maken die hem een proper onderbroek bezorgen.
We vermoeden dat onze Ollandse lezers bij het zien van het hier verzamelde beeldmateriaal een lichte cultuurschok zullen ondergaan & eventueel de herziening van de culturele akkoorden tussen Vlaanderen & Nederland zullen overwegen. Toch vragen we hen & ook onze Vlaamse fans, een kleine inspanning te willen leveren. Lees dus een paar uittreksels. Oordeel nadien. Van sommige auteurs heeft men ooit gezegd dat ze "de volkse karakters zeer levendig weergeven"... tja
Berckmans beschreef de donkere zelfkant van het "rijke" Vlaanderen & maakte er zelf deel van uit & je kunt dat niet met krullekes doen.
Kak stinkt & armoede sucks... daar is ook niks "romantisch" &/of "vrolijks" aan... & daarmee uit - PUNT
Berckmans is niet meer... wààr blijft de nieuwe Berckmans ?!...
...
Een bescheiden portret... een kleine hommage...
...
zondag 31 augustus 2008
In memoriam JMH Berckmans (1953-2008)
IM Jean-Marie Henri Berckmans (Leopoldsburg, 28 oktober 1953 - 31 augustus 2008)
Net zoals in de muziekwereld heb je bij de schrijvers types die er alles aan doen om street credibility en een air van rebelsheid te verwerven. Bij JMH Berckmans was er echter niets gespeeld, hij leefde echt in de marge van onze samenleving en schreef er zijn autobiografische en authentieke verhalen uit Barakstad en zijn stamkroeg De Raaf. Hoop was er al lang niet meer, enkel desillusies, die met het ouder enkel toenamen: Ik ben nu een man van 50 en als ik in de spiegel kijk zie ik een man van bijna 75, het gaat weer niet goed, ik bol weer volle vitesse achteruit schreef hij in een wanhopige brief aan zijn moeder. Easy listening waren de verhalenbundels van deze einzelgänger niet, het leven in de marge, armoede, zwaarmoedigheid en gevoelens van eenzaamheid waren de rode draad in zijn oeuvre. Rauwe hartenkreten die getuigden van zijn gevecht om de waanzin af te houden en de absurditeit van het bestaan aan te kunnen. Enkel muziek en sloten bier hielpen om de dagelijkse hellegang te doorstaan. Berckmans leek te berusten in zijn lot als een met krankzinnigheid flirtende eenzaat. In zijn typische eigengereide idioom, doorspekt met woorden als afkiksjoekhuus, mizerabiliteit of hollepijphorlepiep verwoordde hij zijn eigen verval en aftakeling. Het is verknipte poëzie uit de goot, associatief en repetitief. Vrolijk word je niet van het intense en terminale proza van Berckmans maar het biedt wel een stevig antiserum tegen het al te brave en zelfgnoegzame 'rond de kerktoren'-syndroom, waarin ook literair Vlaanderen zich zo graag behaaglijk en comfortabel wentelt. Ondertussen is de herfst al begonnen in Barakstad.
Neil Young - Sugar Mountain (acoustic) duur : 5:45 minuten
...
Ook HUMO wist hem te smaken...
...
Boek | Humo 3454 | 19/11/2006
JMH Berckmans - 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel'
'Ik schrijf als een razende omdat het nog de enige manier is om overeind te blijven,' schreef JMH Berckmans in 'Het onderzoek begint', de bundel waarmee hij in 2002 definitief brak met zijn - we citeren voor het gemak even uit zijn eigen 'As op Jazzwoensdag' - 'doordraaierij en koeienvlaaierij en een syntaktische rijstebrij waar niemand nog een boodschap aan heeft.'
De chroniqueur van Barakstad is niet alleen overeind gebleven, met zijn nieuwe verhalenbundel 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel' (Manteau) zit hij zelfs opnieuw op koers.
Niet dat Berckmans' demonen zijn uitgedreven of dat er geen bad vibes door dit boek zouden gieren, wel integendeel: al van bij zijn debuut grossiert de schrijver in apocalyptische visioenen, en bovendien ligt zijn claustrofobische Biotoop Zero, een sobere studio in de schaduw van de woonst van Tom Lanoye, exact op de onheilsplek waar ooit de zevenjarige Cecilia Otte woonde. Cecilia - na de oorlog zou ze model staan voor Eva Blancken in Louis Paul Boonsfaction-gedicht 'De kleine eva uit de kromme bijlstraat' - verdween in de lente van 1937 en werd later vermoord teruggevonden.
'Je kunt geen twintig zijn' is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been: 'Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen.'
In 'Het onderzoek begint' gaf Berckmans her en der blijk van een milde berusting met zijn infame lot - al werd het toen wél omstandig geschopt, bespuwd en verwenst. In 'Je kunt geen twintig zijn' klinkt in de titel al het besef door dat het nooit beter zal worden: shit happens - en dat mag u gerust letterlijk nemen: fecaliën zijn alomtegenwoordig in het oeuvre van JMH - and will keep on happening. De eeuwige terugkeer van het niets wurgt de hoop op beterschap: 'De dagen beginnen pas en ik doe het al in mijn broek voor de dagen die nog zullen volgen, waarvan er één gelukkig de laatste zal zijn en de daaropvolgende de allerlaatste.' Rest 'm te mijmeren over betere tijden, te hopen op een spoedige verlossing ('Zelfmoord is een goede optie') en tussendoor God en klein Pierke te aanroepen om zijn etterende wonden te zalven: 'En troost mij toch, gij troosteloze Tom Waits, en wals met mij, Mathilda, en patroonheiligen van verloren illusies, verlos mij van m'n laatste en m'n allerlaatste.' Een mindere schrijver zou zich met deze Grote Woorden ongetwijfeld vreselijk aanstellen, maar in deze bundel is elk woord niets minder dan doorleefd.
'In de stilte van de nacht wandel ik met het beest en in de hitte van de nacht slaap ik met het beest': dat het hem nog lang warm mag houden.
Behalve als schoenenverkoper en medicijnman heeft J.M.H. Berckmans ook talent als doordouwer: 'Het onderzoek begint' (Nijgh & Van Ditmar) is alweer zijn tiende prozaboek in dertien jaar, de bloemlezing 'Berckmans' beste' en enkele afleveringen van zijn eenmanstijdschrift 'Berckmans' biotoop' niet meegerekend. Voor die volharding buig ik met respect het hoofd, want het schrijverspad van Berckmans ging niet bepaald over rozen: geen prijzen, geen herdrukken en dus allesbehalve gouden bergen. Hij bleef veroordeeld tot de goot, ondanks herhaaldelijke kritische bijval en publieke schouderklopjes van gezaghebbende vakbroeders als Tom Lanoye en Kees van Kooten.
Koot verklaarde in feilloos steno: 'Grote street poetry credibility, eerlijk, zuiver.' De straatwaarde van Berckmans valt inderdaad nauwelijks te overschatten. Zijn natuurlijke omgeving is de marge, waar OCMW-personeel, deurwaarders en psychiaters 'm behoeden voor erger. Schroot tussen het schroot, dobberend in een poel van verderf. Al bij al is 't een godswonder dat Berckmans zijn negenenveertigste verjaardag gehaald heeft, nota bene in het bezit van alle ledematen en organen.
Natuurlijk is zo'n leven aan de zelfkant een woekering van vele verhalen, anekdotes en geruchten. Zelf heeft de schrijver in zijn werk uitvoerig verslag uitgebracht van zijn handelingen in Barakstad (Antwerpen) en meer bepaald in de Grauwzone (het stukje Zuid dat Berckmans bestrijkt). Genadeloos leidt hij de lezer rond in zijn leven, gebiedt 'm niet te veel op de rommel te letten, en fluistert 'm toe dat zijn biotoop boek na boek verengt en stilaan hoogst claustrofobische dimensies aangenomen heeft. De dorpsgek gelijk, heeft Berckmans allang niet meer het alleenrecht op fratsen uit zijn dolle bestaan. Geregeld rolt een beklemmende mare door literair Antwerpen: nu eens heeft Jean-Marie zijn jaarlijkse schrijfsubsidies op een week tijd door zijn neus gejaagd, dan weer is hij 's nachts aangekleed in een volle badkuip beland en is hij de dag nadien met een haardroger zijn broek te lijf gegaan teneinde gekleed op een lezing te kunnen verschijnen. Fun, fun, fun.
Maar de ene Jean-Marie is de andere niet. De precieze peripetieën van het wonderlijke bestaan van J.M.H. Berckmans doen er gelukkig niet toe. 't Gaat om het bewonderenswaardige metier waarmee hij zijn ervaringen eerst uitzuivert en vervolgens grotesk opblaast, tot het verbijsterende beeld van een kapotte ziel in een kapotte tijd ontstaat.
Verhaal na verhaal verkent Berckmans de apocalyps, boek na boek probeert hij een passende soundtrack bij het einde der tijden te schrijven. Zijn debuut uit '77, 'Brief aan een meisje in Hoboken', kotste punkgewijs woede en walging uit. Zijn comeback in '89, 'Vergeet niet wat de zevenslaper zei', bood loepzuivere Joy Division. In 'Het zomert in Barakstad', misschien wel zijn beste boek, benaderden de voortwoekerende new-wave en noise bijwijlen de grootstadspoëzie van Einstürzende Neubauten. Na dat hoogtepunt koos Berckmans een andere strategie: hij liet steeds meer het verhaal los en zocht zijn heil in freejazz-achtige experimenten met stromende rijmen en bezwerende mantra's.
De jazzy Berckmans raakte mij een beetje kwijt, ik bleef doof voor zijn ritmische gefrazel. Met 'Het onderzoek begint', het kroontje op vijfentwintig jaar schrijverschap, ben ik weer mee. Het motto, de (lichtjes aangepaste) aanhef van 'All that jazz' van Echo & the Bunnymen, slaat perfect de brug tussen de new-wave van Berckmans' eerste periode en de freejazz van Berckmans' tweede periode. Ook het proza in 'Het onderzoek begint' laveert op het scherp van de snee tussen rijmende improvisaties en meedogenloze observaties.
Het ritme zit perfect in de paranoïde tirade 'Hun weten van geen kloten'. Berckmans is gevat en geestig in het dagboek 'Lente in Alaska' ('Zondag Luik-Bastenaken-Luik. Vandaag Kanapee-Stoel-Kanapee.') en in twaalf geweldige brieven ('Soms ben ik het zo beu als koude pap. Maar ik kan ook moeilijk zelfmoord plegen, dat heb ik al eens geprobeerd en de gevolgen waren goed fout.'). Tussendoor introduceert Berckmans een nieuw genre, de bagatel, een soort snelle kijkoperatie in een gekwetste ziel: 'Soms sterf ik en soms sta ik uit de doden weer op, al navenant, al naargelang mijn klak op mijn kop staat en de richting van de wind.' In 'Het onderzoek begint' is een Lazarus aan het woord.
Verschenen op Humo's Wild Site na z'n overlijden...
...
Humo-Files | Humo 3548 | 02/09/2008
J.M.H. Berckmans overleden
De Antwerpse schrijver J.M.H. Berckmans is op zondag 31 augustus overleden. De excentriekeling, bekend van onder andere 'Het zomert in Barakstad' en zijn laatste boek 'je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel', werd 54. Wij doken in ons archief en rakelden een aantal van zijn meest memorabele uitspraken op. Een bloemlezing!
# 'Sluimeren is voor mij het grootste lichamelijke genot. Men noemt het ook wel eens soezen en zelfs soezelen. [...] Er doen zich dan vreemde toestanden voor, die toch nog geen echte dromen zijn. Ik geniet daar ontzettend van. Met de slaappillen die ik vroeger nam, kon ik niet sluimeren: ik donderde gewoon van het ene op het andere moment in een diepe slaap.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)
# 'Als je een moeilijk vak hebt, zoek je naar de verlichting en de opluchting die drank kan bieden. Het is beslist geen toeval dat veel kunstenaars zuipen, ik ken nog meer schrijvers die het doen.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)
# 'In het tweede studiejaar in het Koninklijk Atheneum van Leopoldsburg zei meester Jacobs tegen mij: Berckmans, gij gaat later een grote schrijver worden. Hij heeft ongelijk gehad, maar goed, wie was ik en wie was meester Jacobs, elke avond na school stond hij met meester Flaba en meester Van Dijck aan de bushalte bij het Atheneum te wachten op de bus naar Halen. Eerst stierf Flaba, vervolgens stierf Van Dijck, in de gezondheidstoestand of de leeftijd van Meester Jacobs heb ik op dit ogenblik ook geen goed oog meer.' (Humo 3132, 12 september 2000)
# 'ik ben zo langzamerhand gaan vermoeden dat mijn meesterwerken, op hier en daar een een enkele bibliofiele uitzondering na, zo eentje die alles leest, alleen gelezen wordt door mensen die mij kennen van naam of faam of reputatie, vrienden en kennissen, mijn zusters en ons ma en onze pa, recensenten en critici, hier en daar wat bibliotheekpersoneel dat de covers zo leuk vindt maar de boeken toch maar halverwege dichtklapt wegens deprimerend, droevig, uitzichtloos.' (Humo 2828, 17 november 1994)
# 'De modale burger interesseert me niet. Ik voel alleen affiniteit met gekken, moordenaars en stumperds.' (Humo 2636, 14 maart 1991)
# 'Het is een familietrekje: bij ons komen verschillende zelfmoorden en vormen van krankzinnigheid voor. Mijn broer is ook vijf jaar lang manisch-depressief geweest.' (Humo 2636, 14 maart 1991)
# 'Mijn volgende boek is helemaal klaar, maar pas op: het is goed mogelijk dat ik het straks in de stoof steek. Onzekerheid hè. Ik word 's ochtends wakker en bàf: ik begin te twijfelen.' (Humo 2636, 14 maart 1991)
# 'Wat zou ik armeluizen niet verstaan. Ik ben er godverdomme zelf één!' (Humo 2983, 4 november 1997)
# 'Literatuur interesseert me ab-so-luut niet. Integendeel: ik heb een hekel aan literatuur. Ik lees geen boeken, ik lees zelfs geen gazet, terwijl we er thuis toch een hebben. Een slechte, hoor.' (Humo 2983, 4 november 1997)
# 'Ík ben de beste, en níet Monika Van Paemel. Heb je dat interview met haar in Humo gelezen? Djiezes kraaist, wat een wijf! Dikke nek, jong. Barones! Ik zou er zelfs niet eens mee willen praten. Ik zou haar wel eens willen neuken. stel je voor. Daar moet je een fotoreportage maken!' (langgerekte lachbui)
# (kt) in zijn bespreking van Berckmans laatste boek 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel': 'Je kunt geen twintig zijn is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been.' (Humo 3454, 14 november 2006)
Chris Van Camp debuteerde in 2003 als columniste in De Morgen en werd meteen een paard van Troje in de cultuurkolommen. Ook in Ramblas serveert ze geen geheimschrift voor de kliek. Haar pen sloopte heel wat heilige huisjes in haar veldtocht tegen hypocrisie. Nooit vrijblijvend, zelden zonder gevolgen.
...
01.09.2008
Rouw in Barakstad
Als mijn gedachten niet elders waren, dan dacht ik bij het koffiezetten vaak aan Jean-Marie Berckmans. We hadden hetzelfde koffiezetapparaat. Eentje met een thermoskan zonder warmhoudplaatje, zodat je niet met een glazen kan zit die barst wanneer je weer eens vergeet tijdig op het uitknopje te drukken. Dan kan je hele flat niet onder een stroom koffiegruis komen te zitten. Niet dat ik daar ooit last van had, Berckmans wel. Vandaar dat ik hem dat thermosmodel bezorgde. Lang verhaal. Sinds gisteren denk ik altijd aan JHM als ik naar het toestel kijk. Ik heb al liters koffie verzet, zwart. Ik ken niemand die al zo vaak doodverklaard werd.
Op gezette tijden gonsde het in de coulissen van letterland dat het er mee gedaan was, nu echt. Maar toch zag je hem zijn uitgeleefde karkasje weer verder zeulen en een grote mond opzetten. Plots had hij toch weer een boek uit dankzij zijn heldhaftig uitgever Harold Polis en werd hij weer nuchter in het openbaar gesignaleerd. De schrijver was door die te vaak aangekondigde dood quasi onsterfelijk geworden.Quasi, want gisteren was het echt zover. Buiten scheen de zon en 200.000 mensen waren afgezakt naar zijn stad voor de Cultuurmarkt. Collegas zaten in praatbarakken en promostandjes hun carrière nieuw leven in te blazen, terwijl Jean-Marie dood ging. Nu daar was hij al een tijdje mee bezig, toen ik hem ergens in 2004 voor het eerst ontmoette was zijn openingszin ik heb niet lang meer te leven, ik ga dood. Ik herinner me hoe onbeholpen ik daar stond in zijn ocmw-flat, op literaire missie, tussen zakken vol bierblikjes, overvolle asbakken, slijk en sloten koffiedik op de vloer. De toen nog levende schrijver lag mager en verfomfaaid op een bijpassende zetel. Op de muur stond in grote druipletters Broekschijters geschreven. Ik nam het nogal persoonlijk, totaal geïntimideerd door zijn lef om zo op de zelfkant te balanceren. Hij hoestte vanuit het rotste van zijn longen en begon bij wijze van remedie aan zijn tweede pakje Marlboro die dag. Het radionieuws stond oerend luid, Jean-Marie spoelde de onveranderlijk slechte tijdingen door met een soort pek uit een koffiemok en veel pils. In limbo verliezen berichten over formateurs en andere rampen hun betekenis. Hij was toen nog maar vijftig, verteerd door zijn eigen duivels. Het zinnetje Ik moet naar de kliniek doorspekte de conversatie. Het verwijsbriefje van zijn dokter lag samen met wat pennen in zijn vette petje. Objecten die we graag zien, zij het achter glas in literaire musea. Ik ruimde toen wat op samen met Andy Fierens, de man van Antwerpen Boekenstad,. Hij was daar om de Berckmans hommage te bespreken. Ik haalde een nieuwe koffiezet. Maar JM was niet te redden, dat wist het leger redders rond hem. Ze deden alles om hem op de sporen en schrijvend te houden. Een van zijn engelbewaarders was Kamiel Vanhole. Lieve man. Hij stierf eerder dit jaar. Ik maak mezelf graag wijs dat hij wegens hey hier is het beter zijn vriend uit Barakstad bevrijdde. JMH Berckmans dood in hetzelfde jaar dan Claus. Nauwelijks 54. Ik vernam het nieuws van Vitalski, een Circus Bulderdrang kompaan van Berckmans, ze hadden nog niet zo lang geleden een reunie gehad. Was hij alleen? bleek het eerste dat in me opkwam. Ja. Alleen in die sociale woning. Reportagemaker Dimitri Van Zeebroeck vond hem. Het is gewoon verwonderlijk dat het niet eerder gebeurde, hi j draait al zon twee jaar met engelengeduld een documentaire over de cultschrijver.Ik vraag me af hij of de apotheose van de man zijn bestaan gefilmd heeft. Gisteravond was er een spontane wake in Hof ter Beke niet ver van zijn woonst. Ik twijfelde. Ok, hij heeft er niks meer aan, mijn kind moest de volgende ochtend naar school en ja lafhartig als ik ben, zit ik met die vrees voor marginaliteit. Alsof het een alles opslokkend monster is waarin je meegesleurd kan worden. Ik denk ook dat die dreiging een rem was op zijn succes bij een groter publiek. Wij hebben angst voor grillig genie.Ik pakte thuis wat ik in de boekenkast van hem had. Eentje, As op Jazzwoensdag, met opdracht met liefde en spoed. Die haast is niet langer nodig, het einde is voorbij. Er rest nu alleen nog de cocon van zijn gekoesterde ellende. Nu kan zelfs de grootste broekschijter zonder schrik zijn boeken kopen.
J.M.H. Berckmans
Uit : "ogen die huilen van misprijzen"
[p. 8]
Zo komt het dat ze weer allemaal samen voor de zoveelste keer aan de kersttafel zitten in de living van de benedenverdieping van het huis aan het nummer 21 in de Valaarstraat in Wilrijk. Bij Greta en Jean. Zoals elk jaar op kerstavond. Elk jaar op kerstavond nodigen Greta en Jean de hele familie uit.
De vader en de moeder, Gust en Marie-Louise.
De gaskamerman en de gaskamervrouw. De gaskamerman z'n haar hangt in lange vuile vieze klitten tot in z'n nek te hangen en de gulp van zijn jeans staat wagewijd open. Hij heeft niet eens de moeite genomen om in bad te gaan. De gaskamervrouw heeft haar nieuwe bloemenjurk aangetrokken. Ze denkt: Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen.
En Inge. Voor de eerste keer zonder Peter. Peter heeft ze dit jaar eindelijk aan de deur gezet. 't Is te zeggen: Inge is alleen gaan wonen. Op een klein appartement in de Coebergerstraat. Niks bijzonders maar goed genoeg. Klein maar proper. In maart komt de zaak nog één keer voor en dan is ze uit de echt gescheiden, zoals haar advokaat dat noemt. Definitief van die zak verlost. Tom en Bartje heeft ze meegenomen. En de auto ook, de Carina II. Die heeft ze nodig om naar haar werk te rijden. Ze is pas van werk veranderd. Ze werkt nu bij de Russen op het Falconplein en ze verdient er tienduizend frank meer dan bij De Rijck. Tien zakken, zegt ze.
En Guido en Cathy zijn er dit jaar ook bij. Guido voor de eerste keer. Niet dat Cathy aan die Guido een zaak gedaan heeft. Dat vindt iedereen, behalve Cathy. Geen schop onder z'n kont is die Guido waard. Dat vindt alleman, behalve Guido. Die vindt zichzelf een hele Piet. Piet Snot, denkt de gaskamerman. In Den Blokker op het Rooseveltplein staat die Guido achter de tapkast. Dat drugkot. Z'n zevenentwintigste baantje of daaromtrent. In een jaar. En als hij niet
[p. 9]
uitkijkt en voortmaakt sodemieteren ze 'r 'em daar ook binnen de kortste keren weer uit.
En de kinderen zijn er natuurlijk ook weer bij, die zitten aan de keukentafel die Jean bij de uitgetrokken eetkamertafel geschoven heeft: Isabelle en Stefan en Frédéric en Tom en Bartje, het kleine grut.
En tenslotte de honden, Carmen en José van Greta en Jean, de bobtail en de Mechelaar, en de kleine Prins, die de moeder van thuis heeft meegebracht omdat ze hem niet alleen wil laten op Kerstavond en die op de schoot van de moeder zit en haar gezicht schoonlikt.
Ze zijn er allemaal. Allemaal in die living van vijf bij zes waarin verder nog een wandkast, een tweede wandkast, een hele salon, een theetafeltje en een uit z'n voegen gebarsten kerstboom vol glimmende bollen en flikkerende lampionnetjes. Want zonder kerstboom geen Kerstmis.
Jean heeft gekookt. Hij is tenslotte kok. Kok in het Cederhof in de Cederlaan. Bij François Simons, die oude zwemmer uit de jaren zestig, die heeft nog een hoop Belgische rekords op z'n naam gehad, dat was een grote meneer in de jaren zestig, en die heeft nu een taveerne in de Cederlaan en daar is Jean kok. Veel werk maar dik betaald. Zestigduizend netto. Zestig zakken, denkt Jean. Veertig witte en twintig zwarte.
Jean is in de keuken bezig en alle anderen zitten aan de tafel in de living te wachten op het voorgerecht.
Wat zou de pot zoal schaffen, zegt de vader, en snuift briesend een kwak snot z'n neusgaten weer in.
Dat zult ge wel zien als 't op tafel komt, zegt de moeder, en bekijkt de vader uit ogen die huilen van misprijzen.
't Was maar een vraag, zegt de vader.
Ge zoudt beter uw bakkes houden gij, zegt de moeder.
De vader slikt een bal bitter door z'n keel
Rotwijf, denkt de gaskamerman.
[p. 10]
Hoe is 't in godsnaam mogelijk, denkt de gaskamervrouw.
't Is nog niet begonnen of 't zit er al tegen, denkt Cathy.
Ze begint weer, denkt Guido, met haar kommentaar.
't Is zalmpastei, zegt Greta.
De gaskamerman denkt: Dat zal een noot gekost hebben. Maar 't zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar hij heeft ze niet. Hij heeft maar vijfentwintig zakken. Van de dop. Want de gaskamerman dopt nu alweer zes maanden. Sinds hij er in de Veritas uitgevlogen is, die boekenwinkel in de Huidevettersstraat. Dat was niks voor de gaskamerman, in een donker muf kantoortje, als 't al niet in 't magazijn was. En sindsdien dopt de gaskamerman weer. Niet dat hij het zich beklaagt, van vijfentwintig zakken komt hij rond en hij zit toch liever thuis in een of ander boekje te lezen of naar de radio te luisteren. Radio Tien Gold. Vierentwintig uur per dag de goudste ouwe.
Jean komt uit de keuken de living in met de schotel zalmpastei, versierd met halve hardgekookte eieren en een groentenslaatje.
Amai, zegt de vader.
Sjieke dingen, zegt Inge. Ze denkt: Het zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar ze heeft ze niet. Ze heeft er maar zesendertig. Maar daar komt ze ruim van rond, ze heeft het niet breed maar ze komt er van rond. Alleen die onthaalmoeder, die slaat zwaar door, acht zakken in de maand kost dat vervelende rotjoch van een Bartje. Toen ze nog bij De Rijck werkte en maar zesentwintig zakken had moest ze krabben. En veel harder werken. De Russen kijken zo nauw niet. Daar is het meer koffieklets dan eigenlijk werken.
Smakelijk iedereen, zegt Greta
Smakelijk, zegt iedereen, behalve de moeder. De moeder zegt niets en kijkt de tafel rond uit ogen die huilen van misprijzen. Ze prikt een stuk zalmpastei aan haar vork en voert het aan de hond. Die likkebaardt en kwispelstaart en likt de
[p. 11]
moeder de neusgaten schoon.
Iedereen eet. Behalve de vader. De vader vreet en zwelgt. Zwijn, denkt de moeder en kijkt de vader aan uit ogen die huilen van misprijzen.
Na de zalmpastei is er provençaalse soep en na de provençaalse soep worden de kadootjes uitgereikt en uitgepakt.
De vader heeft van Jean een CD van de Prehistorie gekregen. Godverdomme, zegt de vader, Apache van de Shadows. En Kili-Watch van de Cousins. Hij begint luid te zingen: Kili Kili Kili Watch Watch Watch Watch, Kayum Kenkayala, Ali Adjali, Adjali, Pollywatch.
Het is zover, denkt de gaskamerman.
Zwijn, denkt de moeder weer.
Ze heeft van Inge een foto-album gekregen. Om haar foto's van Düsseldorf en Essen en Amsterdam en Hasselt in te plakken. De foto's van haar uitstappen met Lisette. Lisette is haar vriendin. De moeder wou in Maart zelfs met Lisette naar Amerika, om Jan te gaan bezoeken, haar teerst beminde, en toen de vader dat te weten kwam heeft hij de moeder bont en blauw geslagen. Tenslotte draaide het er op uit dat ze samen naar Amerika gegaan zijn. En vorige week zijn ze samen naar Londen gegaan. De vader was weer drie dagen opgehouden met roken en werd daar weer zo zenuwachtig van dat de moeder hem weer drie dagen lang nog erger dan anders verwenst heeft.
Cathy heeft van Guido een haarkrulset gekregen en Guido van Cathy een LP met glitter-rock. Zot is Guido van glitter-rock. Dagen kan hij daar naar luisteren. Naar Mud en de Sweet en Slade en de Rubettes. In z'n zetel zitten en naar glitter-rock luisteren, dat is goed voor Guido. Beter dan werken. Werken is niet goed voor Guido. Van werken wordt Guido zo slap.
Slapjanus, denkt de gaskamerman.
Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.
[p. 12]
Ze heeft van Greta een pan gekregen, een inoxydabele pan met een pyrex deksel. Zo'n deksel dat in honderdduizend stukjes valt. En Greta heeft van de gaskamervrouw een theeservies gekregen. Een theepot met zes bordjes en zes kopjes, drie witte en drie zwarte. Klein maar fijn, en van Blokker.
Jean heeft van de gaskamerman een gereedschapskist gekregen. Voor z'n boren en z'n vijlen en z'n hamers en z'n spijkers.
Twaalfhonderd frank, schat Jean. Twaalfhonderd ballen, denkt de gaskamerman.
En de gaskamerman heeft van z'n vader een fles J &B gekregen. Justerini en Brooks. 47 graden. Van de ferry. Als die straks maar niet begint te zuipen.
En de kinderen hebben knuffeldieren en G.I.-Joe's en kleurpotloden en My little Pony's en plaatjes van Clouseau gekregen en alle honden een vette, vette kluif, en iedereen is dik tevreden. Behalve de moeder. Die kijkt de kamer rond uit
[p. 13]
ogen die nu janken van misprijzen.
Schoon, zegt de vader, Londen. Heel schoon, maar niet om elk jaar naartoe te gaan.
Och godverdomme, zegt de moeder, wat weet gij daarvan. Haar gezicht loopt rood aan en nu staan er tranen van afschuw in haar ogen. De vader slikt een verse brok bitter door en verslikt zich en barst uit in een bulderende hoestbui waarbij de fluimen en het snot in het rond vliegen.
Het moest er van komen, denkt Greta.
Het is weer zover, denkt Cathy.
Sukkelaar, denkt Guido.
Teringwijf, denkt de gaskamerman.
De televisie staat loeihard aan, de bobtail en de Mechelaar hebben de theetafel omver gerend en Frédéric heeft in z'n pamper gescheten dat het stinkt tot bij de buren.
Na de kadootjes zijn er lamsribbetjes met witlof, spruiten en worteltjes.
Allemaal met Côtes du Rhone.
Dat zal een noot gekost hebben, denkt de gaskamerman weer.
Vijfduizend ballen, denkt Guido. Hij wou dat hij ze had maar hij heeft ze niet.
En dan is er koffie.
We zullen de whisky maar openmaken, zegt de gaskamerman.
Als die maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.
Zet die televisie eens af en de radio op, zegt de vader, dat is toch veel stemmiger, het is toch niet voor niks kerstavond.
Orgelmuziek. White Christmas. Jingle Bells. Susa Nina.
Isabelle, zegt de gaskamerman, zoek eens een andere zender.
Popmuziek uit de oude doos.
[p. 14]
Godverdomme, zegt de vader, Callow-la-Vita, en begint luid mee te zingen. Doorheen het hersenmerg bijt de walging zich een weg naar de ogen van de moeder.
De gaskamerman zet het op een zuipen.
Als die de boel straks maar niet afbreekt, denkt de gaskamervrouw.
Als die twee maar geen ruzie krijgen zoals elk jaar, denkt Greta.
Wie nog koffie, zegt Jean.
Het is half twee.
De gaskamerman en z'n vader zijn strontzat en raaskallen om ter hardst tegen elkaar op.
Als die morgen maar niet kotsmisselijk is, denkt de gas-kamervrouw.
Jean en Greta zitten naar de radio te luisteren en Inge zit met Guido en Cathy te praten over hoe prettig werken het is voor de Russen van het Falconplein.
De bobtail en de Mechelaar slapen. De kleine Prins likt de moeder de hals schoon.
De moeder kijkt de kamer rond uit ogen die nu brullen van misprijzen.
Uit de binnenkort te verschijnen bundel Het zomert in Barakstad (uitg. Dedalus/Nijgh & Van Ditmar)
We verwijzen hier echter ook graag naar ander werk van J.M. Berckmans dat terug te vinden is op de site van de BNTL - Bibliografie van de Nederlandse Taal- en Literatuurwetenschap -...
'Nog liever sterf ik in mijn zetel dan op de afdeling palliatieve zorgen'. Zo tekende Knack -journalist Stijn Tormans twee jaar geleden de woorden op van Jean-Marie Berckmans. De literaire outlaw, de meest miskende auteur van Vlaanderen, half gek maar helemaal geniaal, voegde de daad bij het woord. Zaterdag werd hij - veel te vroeg - in zijn sofa in een Antwerpse OCMW-kamer teruggevonden.
Dimitri van Zeebroeck tekende eerder dit jaar een verbluffend knap en integer, maar tegelijk hard confronterend portret van 'JBM' voor zijn programma Weerwolven . Canvas zendt die magistrale aflevering - ongetwijfeld het meest indringende stukje televisie uit het voorbije jaar - naar aanleiding van Berckmans' dood nu donderdag om 23.15 uur opnieuw uit.
Dimitri van Zeebroeck : 'Het was een bijzonder intense, maar excentrieke ervaring. Ik heb zeven maanden aan die aflevering gewerkt. Dat vergde dus heel wat van mijzelf. Jean-Marie was bovendien een onnavolgbaar figuur. Hij had geen reserves. Als hij iets wou gedaan krijgen, dan ging hij er ook vollen bak voor. Ik werk al twaalf jaar als fotograaf en documentairemaker, heb al honderden mensen voor mijn lens gehad. Maar Jean-Marie was veruit de meest indrukwekkende figuur van hen allemaal.'
'Hij was ook zeer authentiek. Hij bleef schrijven, ondanks alle miserie die hij voortdurend op zijn hoofd kreeg. Zelfs in het ziekenhuis vroeg hij de verpleegster om een blaadje papier en een pen. Of desnoods schreef hij op bierviltjes. Zo sterk was hij ermee bezig.'
'Ik heb met mijn documentaire gepoogd om Jean-Marie in alle waardigheid neer te zetten. Niet als een alcoholicus, niet als een zot. Nee, ik wou hem tonen als een integere mens, iets wat voordien zelden of nooit was gebeurd.'
Van Zeebroeck : 'Ik was zo geïmponeerd door zijn figuur, ik stond zo verbijsterd van wat hij te vertellen had, dat er inderdaad een hechte vriendschap tussen ons is gebloeid. Jean-Marie was een uitzonderlijk erudiet man, had bijzonder veel gelezen en onthield ook alles. Sinds het maken van die documentaire, ben ik hem elke week meerdere keren gaan opzoeken. Ik moest dan vaak door het raam klimmen - Jean-Marie was zo iemand die altijd zijn sleutel kwijt raakte.' (lacht)
'We praatten toen meestal over doodgewone dingen. Over de prijs van perziken of patatten, bijvoorbeeld. Maar het viel zelfs bij zulke ordinaire conversaties op dat hij associaties legde tussen zaken die op het eerste gezicht niet met elkaar verbonden waren. Die associaties die hij in zijn hoofd maakte waren vaak uitdrukkingen van zijn genialiteit.'
Denkt u dat hij uit het diepe dal had kunnen klimmen als hij een goedverdienende auteur was geweest?
'Dat is een moeilijke vraag. Jean-Marie is ooit een succesvol schoenenverkoper geweest, verdiende bakken geld. Maar van de ene dag op de andere was dat allemaal verleden tijd. En ik denk dat hij sinds toen zelf heeft gekozen voor het leven dat hij daarna heeft geleden. Er waren heel wat mensen die hem wilden helpen, maar hij weigerde pertinent hun hulp. Hij kon ook niet met geld omgaan. Gaf hem tien euro, en een uur later was het opgedronken of -gerookt.'
'Jean-Marie zat vastgeroest in de marginaliteit, maar het was echt niet zo dat hij die ook koesterde. Zijn levensverhaal liet zich lezen als één langgerekte zelfmoord.'
'Het is echt een schande dat iemand die zo'n eigen taalidioom had ontwikkeld, zo'n eigen literair universum had geschapen, nooit echt grote prijzen heeft gewonnen.'
En nu? Jean-Marie is dood.
'Ik heb een grote vriend verloren, iemand die ik doodgraag zag. Toen ik hem vrijdag bezocht, leek hij helemaal niet goed te zijn. Maar typisch Jean-Marie dat hij er geen dokter wilde bijhalen. 't Zou wel overgaan.'
'Ik denk dat hij nu wel gelukkig is. Hij is een elegante dood gestorven, rustig in zijn zetel. Veel pijn heeft hij waaarschijnlijk niet geleden. Hopelijk is het daar lente in Alaska. Zoals hij dat eens zo mooi heeft neergeschreven.'
Ook de morgen besteedde aandacht aan z'n overlijden...
...
Cultuur+
Jean-Marie Berckmans (1953-2008): Chroniqueur van de zelfkant overleden
De Vlaamse schrijver Jean-Marie (J.M.H.) Berckmans is gisteren op 54-jarige leeftijd in Antwerpen dood aangetroffen in zijn appartement. Als onverbiddelijke chroniqueur van de zelfkant én de goorste ellende bereikte hij een cultstatus.
De Antwerpse zelfkantschrijver met de brillenglazen als bokalen stond de angst op het gezicht geschreven, alsof hij een levende incarnatie was van De schreeuw van Munch. Berckmans zag eruit als een uitgeteerde vogel met een schrikbaard, vaak bulderend en fulminerend tegen wie hem te nabij kwam in zijn Grauwzone in Barakstad, zoals hij zijn buurt in Antwerpen omschreef. Onder die kwaadheid school evenwel een sensibele ziel.
En precies uit die combinatie distilleerde de Vlaamse nazaat van Bukowski zijn verhalen over de afgrond en de teloorgang, genadeloos eerlijk en vol bittere humor en paranoia.
Berckmans oeuvre, dat toch zowat vijftien boeken omvat, waaronder gekoesterde titels als Café De Raaf nog steeds gesloten (1990) en Rock & roll met Frieda Vindevogel (1991), liet geen tussenweg toe: ofwel viel je ervoor als een blok ofwel werd je genadeloos afgestoten door de gore alcoholische treurnis. "Het enige waarmee ik mij in leven houd, is het schrijven", poneerde Berckmans meermaals. Dat deed hij in ieder geval tot het bittere eind. Dat einde kwam, gezien zijn reputatie van levende dode en zijn erbarmelijke gezondheidstoestand, voor sommigen niet onverwacht.
Hoewel. Uitgever Rudy Vanschoonbeek kende Berckmans al lang. Door de oprichting van de nieuwe uitgeverij Vrijdag waren er gesprekken geweest over de publicatie van Berckmans' jongste verhalenbundel. "De voorbije twee weken hadden we elkaar daarover enkele keren ontmoet", zegt Vanschoonbeek. "Dit weekend heb ik de kopij helemaal gelezen. Ik was enthousiast en wilde hem morgen (vandaag, ER) bellen om verdere afspraken te maken over de publicatie. Zijn dood komt onverwacht.
Tijdens onze laatste ontmoetingen zag hij er, voor zijn doen, redelijk goed uit. Hij was alert en haalde herinneringen aan vroeger op. Niets wees erop dat zijn dood nabij was."
Blijkbaar leed Berckmans aan een longaandoening waarvoor hij gehospitaliseerd had moeten worden. Maar hij bleef thuis en is vermoedelijk in de nacht van zaterdag op zondag overleden. Familieleden troffen hem op zijn sofa aan.
Jean-Marie Berckmans kwam op 28 oktober 1953 ter wereld in Leopoldsburg, in een eenvoudig arbeidersgezin. Hij studeerde een jaar Germaanse filologie in Antwerpen en vestigde er een bescheiden reputatie als punkdichter. Tussen zijn negentiende en drieëntwintigste raakte hij echter in de greep van psychoses en depressies en verbleef hij in talloze psychiatrische inrichtingen. Na een mislukte zelfmoordpoging en een periode als succesvolle schoenenverkoper in Italië, raakte hij bij zijn terugkeer in België aan lager wal. Hij wentelde zich ten slotte in zijn bestaan van schrijver-kluizenaar, lange tijd inwonend bij zijn moeder en zijn vader en zijn hond Charlowie, en was vaste klant van het OCMW én Café De Raaf.
In 1977 publiceerde hij Geschiedenis van de revolutie en Tranen voor Coltrane. Met Vergeet niet wat de zevenslaper zei in 1989 stak hij de neus weer aan het venster, en lange tijd volgde bijna jaar na jaar een nieuwe verhalenbundel, met onnavolgbare titels als Bericht uit Klein Konstantinopel (1996), Ontbijt in het vilbeluik (1997) en Slecht nieuws voor Doctor Paf de Pierennaaier, Pandemonium in de Grauwzone (1997). In de jaren negentig maakte Berckmans naam als performer met Circus Bulderdrang en zijn kompaan Vitalski. "Altijd met het mes op de pols, altijd wild om zich heen slaand, spuwend op alles wat bewoog", schreef Stijn Tormans daarover in Knack bij een Berckmansportret.
Met zijn laatste boek Je kunt geen twintig zijn op Suikerheuvel (2006) haalde hij de longlist van De Gouden Uil. Begin dit jaar was Berckmans ook nog te zien in het Canvasprogramma Weerwolven, waarin talloze nachtraven hun opwachting maakten.(Dirk Leyman en Eric Rinckhout)
Last but not the least om hierbij even te vermelden... In wezen "zum kotsen" omdat er slechts weinigen waren die aandacht schonken aan 's mans bestaan of zijn werk ten tijde dat ie leefde... De "recuperatie" is dus al begonnen ! ...Voor ons niet gelaten, maar het zegt zoveel over hoe men hier in dit Belgenland met z'n schrijvers & z'n kunstenaars omgaat...
Jean Marie Berckmans is dood !! Leve Jean-Marie Berckmans !!
...
vrijdag 5 september 2008
Bij de dood van J.M.H. Berckmans (3)
HBvL meldt vandaag dat de vraag naar Berckmans' boeken sinds zondag gevoelig is gestegen. Bij Manteau lopen de bijbestellingen van zijn laatste reeds gepubliceerde roman Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel volop binnen. Over de eventuele heruitgave van vroeger werk of van zijn volledig verzameld werk, wil uitgever Harold Polis echter nog geen uitspraken doen.
Ook bij De Slegte in Antwerpen zitten ze stilaan door hun voorraad van Berckmans' oeuvre heen. Het filiaal op de Wapper biedt wel nog een uniek boekobject aan met drie originele tekeningen en een handschrift van J.M.H. Berckmans, 'gouverneur van de Grauwzone en het omliggende Gebuurte van Barakstad'.
Op eBay wordt thans druk geboden op enkele interessante bibliofiele uitgaven .
Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven Confederalisme : laatste halte voor de Splitsing ?
"Nood breekt wet !!" ...& dus moeten soms de dingen eens wijken... dit is er zo eentje van...
...
Deze tekst werd door ons integraal overgenomen van 't oorspronkelijke pdf-document evenals van de site waar deze oproep geplaatst werd, namelijk het "Links Ecologisch Forum"... & wij hebben er maar één mening over ! Lezen !! Gaan tekenen !! ...& doorsturen !!
...& we citeren integraal !!
Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing? (15.8.08)
Red De Solidariteit werkte in de voorbije weken aan een tekst waarover overleg gepleegd werd met de Vooruitgroep en individuen uit de wetenschappelijke, syndicale en culturele wereld. Het resultaat en de eerste ondertekenaars zijn te vinden in de hierbij gevoegde tekst.
Waarom deze oproep?
Zowat een maand geleden haalde de regering Leterme nogmaals de door haar zelf gestelde deadline van 15 juli niet. Leterme bood zelfs zijn ontslag aan, dat Koning Albert echter niet aanvaardde. Op het eerste zicht leek het alsof de toekomst van de staatshervorming en van ons land duisterder was dan ooit. Opvallend was echter dat in deze duisternis één idee fel oplichtte. De communautaire onderhandelingen over een nieuwe staatshervorming zouden in de toekomst best plaats hebben tussen de Gemeenschappen en niet meer in de schoot van de federale regering. Deze confederale aanpak is een fundamentele breuk met het verleden.
Red de Solidariteit wil de Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven - Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing? zo ruim mogelijk verspreiden in heel België. De volledige tekst vind u in bijlage. U kan deze Oproep mee ondertekenen door uw naam en organisatie/instelling/beroep te mailen naar solidaritesolidariteit@gmail.com. Vervolgens vragen wij U deze Oproep zo ruim mogelijk te verspreiden en ter ondertekening voor te leggen.
In het najaar plant Red de Solidariteit ook een zo verscheiden mogelijk opgevatte Dag van de Solidariteit. Het idee hiervoor staat nog helemaal in zijn kinderschoenen, zodat iedere suggestie of aanbod, meer dan van harte welkom is. Hoe groter de medewerking en de samenwerking, hoe meer we van een echte Dag van de Solidariteit zullen kunnen spreken. Uw voorstellen kan u kwijt op het mailadres info@reddesolidariteit.be.
Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven
Confederalisme : laatste halte voor de Splitsing ?
1. Het voorstel de communautaire onderhandelingen te laten verlopen tussen de Vlaamse en Franse
gemeenschap en niet meer in de schoot van de federale regering, verandert België fundamenteel van
karakter. De federale staat beslist niet langer wat naar de gewesten en gemeenschappen mag
doorgeschoven worden, maar deze laatste beslissen wat ze nog samen willen doen en hoeveel
middelen ze daarvoor willen uittrekken. De separatistische partijen en de nationalistische krachten
in de grote traditionele partijen uit het noorden spreken vandaag openlijk over hun confederale
doelstellingen. Maar ook langs Franstalige kant berusten steeds meer politici in dat zogenaamde
confederale model, al onderschrijven ze de noodzaak van de interpersoonlijke solidariteit.
2. Men spreekt van een confederale staat wanneer soevereine staten vrijwillig kiezen om via
internationale verdragen een deel van hun soevereiniteit af te staan aan gemeenschappelijke
instellingen. De beslissingen die op confederaal vlak genomen worden, voeren de staten nadien
voor hun eigen burgers door. Een hedendaags voorbeeld van een confederatie is de Europese Unie.
Elke Europese richtlijn moet nadien nog worden omgezet in een nationale wet.
3. Bijna alle federale staten evolueerden van onafhankelijke, autonome gebieden naar meer eenheid.
In Zwitserland waren de kantons sinds 1291 eerst door verschillende confederale verdragen
verenigd. De eerste Zwitserse grondwet van 1848 vormde het land verder om tot een federatie. In
het federale Duitsland berust de organisatie van de samenleving voor een groot deel op federale
wetten. De federale wetten primeren boven het recht van de afzonderlijke deelstaten die samen de
Bondsrepubliek vormen. De Duitse wet eist dat de levensomstandigheden in heel Duitsland
ongeveer gelijk zijn of naar gelijkheid evolueren. Die levensomstandigheden hangen grotendeels af
van de economische en sociale politiek. Om die reden zijn het vooral federale wetten die het
sociaaleconomische beleid bepalen. België gaat net de andere kant op. Het gecentraliseerde België
werd, na een aantal staatshervormingen, een federale staat met taalgemeenschappen en gewesten.
Die federale staat wordt door het huidige voorstel de staatshervorming te laten verlopen tussen de
Vlaamse en Franse Gemeenschap verder afgezwakt tot een confederale staat. Dit confederalisme is
een nieuwe stap in de ontmanteling van België en de laatste halte vóór het eindstation Splitsing.
4. Het voorstel van de CD&V de gewesten 80 % van de inkomsten van de personenbelastingen te
geven, gaat in dezelfde richting. Dat fiscaal voorstel breekt de solidariteit tussen de gewesten af. In
alle federale staten bestaan er op federaal niveau mechanismen om middelen van de rijkere regios
naar de armere over te hevelen, in functie van de noden. Dat bewijst dat er op federaal vlak
solidariteit bestaat. In België int de federale regering de inkomsten van de personenbelasting en van
de BTW. Ze stort een deel door naar de gemeenschappen en de gewesten. Met dat geld kunnen die
de bevoegdheden uitoefenen die ze in de loop der jaren hebben gekregen. In dat systeem is de
federale solidariteit ingebouwd: zolang de inkomsten van de personenbelasting per inwoner in een
van de gewesten (vandaag Wallonië en Brussel) onder het nationale gemiddelde liggen, ontvangen
ze supplementaire middelen van de federale regering.
Het voorstel van de CD&V maakt daar een einde aan. Vlaanderen zal als rijkste gewest meer
belastingen innen dan Wallonië, en voor Wallonië en Brussel betekent het voorstel: een beperking
zonder voorgaande van hun middelen. De CD&V wil dan nog wel solidair zijn met de armere
gewesten, maar Vlaanderen zal dan eigenmachtig uitmaken hoe groot die solidariteit zal zijn en hoe
lang ze zal duren. We spreken dan niet meer van een federaal regime waar de federale staat garant
staat voor de solidariteit tussen personen en regios. Dan beslissen de gewesten welke vorm van
solidariteit er nog zal overblijven.
5. Hetzelfde zou kunnen gebeuren met de sociale zekerheid. Het breekijzer hiervoor is de
regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Deze eis is de absolute prioriteit van de Vlaamse
patroonsorganisaties Voka, Unizo en VKW. Die willen de beperking in tijd van de
werkloosheidsuitkeringen, de verhoging van de (brug)pensioenleeftijd, de veralgemening van de
overuren, meer flexibiliteit en de veralgemening van het interimwerk. Deze eisen werden overigens
door alle Belgische patroonsorganisaties onderschreven in hun solidariteitspact. Maar het Vlaamse
patronaat wil sneller vooruit. Het vindt dat de vakbonden een te grote rol spelen in de federale
paritaire organen waar de verzekering tegen werkloosheid en de tewerkstellingspolitiek besproken
worden. Het neemt aan dat er in Vlaanderen een partijpolitieke meerderheid bestaat die gewonnen
is voor zijn agenda.
6. Een overdracht van de werkloosheidsuitkeringen en van het arbeidsrecht naar de gewesten
bestaat in geen enkel federaal land in Europa. Als de gewesten straks zelf gaan bepalen wat
beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt, passend werk en actief zoeken naar werk precies
betekent, als het sanctiebeleid van gewest tot gewest mag verschillen, dan is er niet langer sprake
van eenzelfde sociale zekerheid in Vlaanderen en Wallonië. Als de tewerkstellingprogrammas en
de daarmee verbonden verminderingen van de patronale bijdragen een gewestmaterie worden, dan
krijgen we verschillende sociale lasten in de gewesten. Als interimarbeid in Vlaanderen anders
wordt behandeld als in Wallonië, dan krijgen we een verschillend arbeidsrecht per gewest, met
enkel nog een smalle en wankele federale sokkel. Als men straks de werkloosheidsuitkeringen
beperkt in tijd in Vlaanderen en niet in Wallonië, zullen de Vlaamse nationalisten dan een federale
financiering blijven accepteren? Wanneer de regels niet meer dezelfde zijn in de verschillende
gewesten, zullen de hetzecampagnes over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië nog heviger
worden.
7. Als Vlaming, Brusselaar, Waal of welke andere inwoner van België ook willen we niet weten
van deze glibberige helling die ons recht naar het uiteenrafelen van de sociale zekerheid leidt, de
fiscale en sociale wedijver tussen de gewesten ontketent en uiteindelijk tot een splitsing van het
land leidt. Wij ijveren voor een sociale en fiscale wetgeving op Europees vlak en voor een grotere
internationale samenwerking. Het gaat niet op om op Belgische vlak te splitsen wat we op Europees
vlak willen één maken.
Wij weigeren te redeneren in termen van communautaire blokken en wij willen niet dat er nieuwe
muren worden opgetrokken tussen mensen en tussen regios. Wij willen niet dat de solidariteit
wordt vervangen door wedijver en egoïsme.
8. Een nieuwe overdracht van bevoegdheden naar de gewesten zal de mensen geen beter leven
brengen. Wie gelooft dat de treinen tussen Antwerpen en Charleroi of tussen Oostende en Luik
beter rijden als de NMBS geregionaliseerd wordt? Wie gelooft dat de Waalse arbeiders
gemakkelijker werk zullen vinden in Vlaanderen als de VDAB, de FOREM en Actiris elk in hun
ivoren toren zich daarmee bezighouden? Wie gelooft dat de financiële crisis minder hard zal
toeslaan als Vlaanderen en Wallonië elk hun minister van Financiën hebben? Het tegendeel is waar,
samenwerking, solidariteit en verdraagzaamheid brengen een oplossing van de problemen meer
nabij dan verdeeldheid.
9. De sociale zekerheid, het arbeidsrecht en de collectieve arbeidsovereenkomsten moeten federaal
blijven. We willen voor iedereen een behoorlijk loon voor hetzelfde werk, ongeacht de taal die we
spreken.
We willen dat iedereen die zijn job verliest, recht heeft op dezelfde bijstand en hulp ongeacht de
streek waarin hij of zij woont. We willen dat alle ouderen hetzelfde recht op een fatsoenlijk
pensioen krijgen ongeacht of ze in Brussel, Vlaanderen of Wallonië wonen. We willen dat alle
zieken recht hebben op dezelfde gezondheidszorg. We willen de solidariteit tussen de rijkere en
armere inwoners en de solidariteit tussen de rijkere en armere regios behouden. De sociale
verworvenheden in dit land zijn niet uit de hemel gevallen. De arbeidersbeweging, Vlamingen,
Walen en Brusselaars samen heeft ze moeten afdwingen. We denken niet dat een verdeelde
arbeidersbeweging in staat zal zijn ze te verdedigen.
10. We willen niet dat het tot een confrontatie tussen de gemeenschappen komt. We herkennen ons
niet in de confederalistische resoluties van het Vlaams parlement in 1999. Maar we betreuren
evenzeer dat het Waals parlement de polarisatie verscherpt, al roept het op de solidariteit te
behouden. Men brengt de unitaire en solidaire geest geen stap vooruit door zich als één Franstalig
blok op te stellen. Men heeft gelijk wanneer men maatregelen verwerpt die de sociale en politieke
rechten ondergeschikt maken aan taalvereisten. Maar men zou de dialoog vooruithelpen door de
Franstaligen op te roepen de rechten van de Nederlandstaligen in Brussel nauwgezet te respecteren
en de Franstaligen in de rand aan te moedigen een inspanning te doen Nederlands te leren.
Taalhoffelijkheid is een fundamentele waarde en het is nodig meer inspanningen te doen om tot
twee- en meertaligheid te komen.
11. De splitsing van BHV zal noch de problemen van de Brusselaars noch die van de inwoners uit
de rand oplossen, of ze nu Nederlandstalig of Franstalig zijn. Het spreekt voor zich dat Brussel een
tweetalige Belgische stad is en dat ook moet blijven. Maar de Brusselse werklozen moeten
gemakkelijker aan de slag kunnen in de industriële zone rond de luchthaven van Zaventem. De
splitsing van de arbeidsbemiddeling in VDAB en Actiris, de opdeling van de openbare
vervoersmaatschappijen in de MIVB en De Lijn, en de afwezigheid van een tweetalig onderwijs
zijn daarbij handicaps. De sociaaleconomische planning voor Brussel (tewerkstelling, onderwijs,
vervoer, kindercrèches, betaalbaar wonen, armoede, ) moet evenzeer die van de brede periferie
rond de hoofdstad omvatten. Daarvoor is het nodig dat een stedelijke gemeenschap wordt opgericht
die én Brussel én de periferie omvat, zoals dat voor grote steden in andere landen het geval is.
12. Wij vragen maatregelen om de verschillende gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen.
# Het onderwijs dient efficiënt tweetalige burgers op te leiden.
# De organisatie van het culturele leven moet veel sterker vertrekken vanuit een interculturele
benadering. Er moeten veel meer middelen gaan naar een cultuurbeleid dat alle inwoners
van ons land, ongeacht de taal die ze spreken, samenbrengt.
# Het is aangewezen dat elke kiezer kan stemmen voor kandidaten uit het hele land, door het
inrichten van een federale kieskring. Zo gebeurt het ook in andere federale landen en
daarmee wordt meteen een aanzet tot oplossing van het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde
gegeven.
# Een andere maatregel zou de oprichting kunnen zijn van een Belgische tweetalige zender
genre Arte. Arte werd opgericht om de Duitsers en de Fransen dichter bij elkaar te brengen.
Zon Belgische Arte zou er kunnen toe bijdragen dat de inwoners van noord en zuid elkaar
opnieuw leren kennen en de kloof kunnen helpen dichten die decennialang gegroeid is, o.a.
door karikaturale mediacampagnes waarbij Vlamingen afgeschilderd worden als egoïsten
en Walen als profiteurs.
De grote politieke partijen, de leidende economische kringen en sommige media blijven vastzitten
in de logica van de communautaire blokken. Dat is de reden waarom de besprekingen over de
staatshervorming in de impasse geraakten. Wij roepen iedereen op die actief is op het terrein, in het
verenigingsleven, in de vakbonden en in de sociale organisaties om een nieuwe agenda uit te
werken die uitgaat van de sociale, economische, culturele en politieke noden van de bevolking. Zo
kunnen sociale accenten de boventoon voeren en kunnen we een nieuwe inhoud geven aan de
solidariteit.
Eerste ondertekenaars :
Red De Solidariteit samen met de Vooruitgroep,
Mateo Alaluf (ULB),
Patricia Albert (CG FGTB),
Dirk Ameel (Eurocadres),
Bruno Bachely (CG FGTB),
Patrick Baeckelandt (CMB - ABVV),
Eric Balieu (St Lucas),
Franck Baillieux (CG - FGTB),
Bruno Baudson (CNE),
Philippe Bervoets (LBC),
Jean Louis Berwart,
Jan Blommaert (Univ of Jyväskylä),
Didier Brissa (Jeunes FGTB),
Bambi Ceuppens (KMMA),
Eric Corijn (VUB),
Pascal Debruyne (UG),
Stefan De Corte (VUB),
John De Decker (LBC),
Pascal De Decker (St. Lucas Gent),
Herman De Ley (UG),
Luc Desmedt (HVV),
Aleidis Devillé (KUL),
Eric Devriese (CG FGTB),
Anne Dhooghe (LBC),
Erik Dirkx (AC ABVV),
Julien Dohet,
Koen Dries (LBC),
Jan Dumolyn (UG),
Mohamed Elomari (Divers en actief),
Guy Fays (FGTB),
Hugo Franssen (EPO),
Stephan Galon (AC - ABVV),
Marianne Gestels (BBTK),
Eric Goeman (ATTAC),
Dirk Jacobs (ULB),
Chris Kesteloot (KUL),
Maarten Loopmans (Erasmus Brl),
Paul Lootens (CG - FGTB),
Jozef Mampuys (ACV - KWB),
Jef Mariën (COC ACV),
Freddy Mathieu (FGTB),
Kristien Merckx (BBTK),
Francine Mestrum (ULB),
Omer Mommaerts (ACV),
Sven Naessens (Init BSZ),
Serge Seret (Init BSZ),
Stijn Oosterlynck (KUL),
Kris Peeraer (schrijver),
Jean Marie Piersotte (CNE),
Rik Pinxten (UG),
Hubert Quax (ACV),
Peter Reynaert (UA),
Henri Jean Ruttiens (Setca),
Piet Saey (UG),
François Schreuer (journaliste),
Koen Steel (voorz. KWB),
Maxime Stroobant (VUB),
Erik Swyngedouw (U Man),
Fernand Tanghe (UA),
Jan Teurlings (UAms),
Thierry Tonon (CG - FGTB),
Guy Tordeur (CSC - ACV),
Monica Triest,
Dirk Tuypens (acteur),
René Van Cauwenberge (AC ABVV),
Elke Vandeperre (vzw Motief),
Jan Vandeputte (ACOD),
Ludwig Vandermeiren (BBTK),
Leen Van der Vorst (Victoria De Luxe),
Marco Van Hees (auteur),
Michel Vanhoorne (LEF),
Felipe Van Keirsbilck (CNE),
Jan Van Meirvenne (ABVV Caterpillar),
Bruno Verlaeckt (AC - ABVV),
Hendrik Vermeersch (Setca - BBTK),
Lode Verschingel (LBC),
Maria Vindevoghel (ACV),
Dominique Willaert (Victoria de Luxe),
Martin Willems (Setca),
Karim Zahidi (UA, UG),
Sami Zemni (UG) ...
Ondertekenen kan via : solidaritesolidariteit@gmail.com
krypto-kommunist Warren Buffett maakt linkse propagandafilm
Een aantal uiterst linkse oproerkraaiers zorgt in de USA en ver daar buiten voor heel wat opschudding. Over wie praten we ?!... Over Warren Buffett, Pete Peterson... Deze gekende krypto-communisten van het eerste uur hebben hun zuurverdiende centjes gestoken in een film over de openbare schuld van de USA. Daar waar we inheemse bewonderaars van het "powered by capitalism" de grootste lofzangen horen brullen over de weldaden die er ginds over elk hoofdje worden uitgestrooid krijgen we nu eens wat inside-information. kijk maar eens en luister vooral naar dit clipje waar onze Buffett een kleine, maar zeer duidelijke uitleg geeft over het percentage van zijn belastingen & het verchil met de belastingen die z'n kuisvrouw betaalt...
I.O.U.S.A. Live Warren Buffett on Taxes duur : 0:35 minuten
Via het leuke linkje http://www.iousathemovie.com/ kom je overigens direct terecht op de website die een hoop relevante info over de inhoud van de film verschaft. ... & Een aanrader in deze om zo direct te bekijken & te beluisteren, zijn de 39 hoogst leerrijke clipjes~uittreksels uit de film overigens~ die u zo meteen wat inzicht verschaffen in de hedendaagse Amerikaanse situatie. (...& Het behoeft waarschijnlijk niet al te veel uitleg als we zeggen dat we u uiteraard ervan op de hoogte zullen houden, mochten we via-via deze ganse docu van 2 uur & 10 minuten te pakken krijgen...)
Voor de rest hebben wij daar natuurlijk géén verdere commentaren aan toe te voegen, omdat we anders toch maar weer eens de linkse hoek worden ingedrumd... Maar laat het toch maar geweten zijn dat het rechtse geraaskal, waarmee Vlaanderen denkt groot geworden te zijn, ons toch wel intussen stilaan heel erg het strotje uitkomt. Wij zijn dan misschien wel naïeve wereldverbeteraars in de ogen van deze rechtse Vlaemsche porseleinkastkapitalisten, maar hun grote voorbeelden zoals Buffett komen toch wel veel dichter in de buurt van wat wij hier al een tijdje trachten duidelijk te maken, dan de onzin die onze vrienden van de LDD-lijst ons trachten in de oren te blazen... Of ventileren we hier weer een indoctrinaire kommunistische roddel ?!...
Enfin soit, jullie moeten het maar zelf uitvissen... in elk geval véél plezier & hopelijk kweken jullie een hoop gezond verstand met de clipjes !!
Het Overzicht - ″Er Ligt Een Staat Te Sterven″ - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen
...'t Is in de eerste plaats uit menselijk oogpunt, met vooral oog voor de algemene Volksgezondheid... maar in het bijzonder & vooral een kwestie van "onze" geestelijke gezondheid ~want ook die begon zo stilaan in het gedrang te komen & op sommige momenten behoorlijk op te spelen~ dat we ons muziekje maar terug aangepast hebben naar het oorspronkelijke...*GRIJNS*...
″Tiensfaislafile″ door een Hooghuys-orgel uitgevoerd lijkt voor ons nog altijd het beste te passen bij de Hedendaegsche Charade van het huidige België & haar huidige politiek... ″cest la foire dans le cirque″...
Trouwens, het levenslied van ″Onzen Volksch-bard″ René De Clercq dat hier intussen zowat méér dan 40 dagen uit de boxen van ons blog schalde : "Vlaendren roept" bleef trouwens al die tijd voor ons meer lijken op de bronstige paarkreet van een verloren gelopen verweesde Vlaming op de uitgeregende Plage van Blankenberge dan iets anders...
...& De door ons verhoopte effecten ervan waren nu ook niet echt te noemen zoals we ...*GRIJNS*... verwacht hadden... Al een geluk dat de knop om dit ongein ″af″ te zetten zowat meteen gevonden kon worden... Het effect ervan dreigde intussen ook zo'n beetje de cijfers van de aanvragen voor vrijwillige euthanasie in war te sturen, al zijn we niet zeker dat dit kwam door het muziekje, dan wel door de inhoud van onze beschouwingen... Al bij al iets wat we in deze donkere politieke tijden uiteraard niet op ons geweten willen hebben, laat staan verantwoordelijk voor willen zijn... Voor 't zelfde geld ressorteren we dan eveneens onder net dezelfde categorie van politieke malversaties ~lees volksbedrog~ zoals de onlangs onhulde pure volksverlakkerij van de "Werkloosheidscijfers zijn beïnvloed" !! Wat toch maar weer eens wil zeggen dat u & ik toch maar ~weer eens~ mooi bij de neus zijn genomen & iets werden voorgelogen... Wat ons direct bij de vraag brengt : "...& wat met de rest van al die andere mooie statistiekjes, 'weetjes' & 'feitjes' over dit leuke Belgenland ?!... Worden die dan bij tijd & wijlen ook aangepast & opgeblonken om te voldoen aan de 'goed-nieuws-norm' ?!..."
Het zou u intussen moeten bekend zijn, dat dit soort falsificaties, of zeggen we ″verdraaiing van de feiten″ niet echt aan ons is besteed... Als je "leugentjes om bestwil" gaat verkopen om je gelijk te krijgen of om te imponeren, heb je immers een hele hoop leugens te onthouden... & er zijn volgens ons wel leukere & nuttiger zaken om je energie aan te spenderen dan dat...
Enfin soit...
...Zoals u intussen alweer enkele dagen geleden beloofd, gingen we u alsnog een overzicht geven van onze eigengereide beschouwingen geleverd in 't kader van ″Er Ligt Een Staat Te Sterven - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen″...
...et voilà, hier zijn ze dan :
Het overzicht :
...& Hoe het werkt is vrij simpel... Om te beginnen werd alles in dezelfde chronologische volgorde vermeld als waaronder het is verschenen. ...& Voor de rest... u klikt de link aan & de pagina opent zich in een nieuw venster. Wanneer echter de desbetreffende beschouwing uit verschillende delen bestaat ~& we bedoelen hiermee : gespreid over twee of meerdere blogberichten~ dan sluiten deze ~normalerwijs gesproken~ netjes aan elkaar aan. Mocht dat trouwens niet zo zijn &/of mochten er ~àndere~ problemen met de linken zijn, zoals niet juist of... "weet ik veel", dan horen wij dat graag, zodat wij dit euvel zo snel mogelijk kunnen verhelpen.
...& Zoals gezegd & beloofd, ging er door ons ook werk gemaakt worden van een vooral handige "papieren versie" van "Er Ligt Een Staat Te Sterven - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen"... & Ook die is intussen klaar ! Een poepsimpel down te loaden pdf-document dat uiteraard te printen &/of te copiëren is. We zijn daarbij zo vriendelijkgeweest om alle hierboven vermelde beschouwingen netjes achter elkaar te plakken & op de koop toe krijgt u per door ons besproken partij van ons er ook nog eens een tussenblad met alle linken bij. Zeg nu nog dat we geen moeite zouden doen om u aan het lezen te zetten & u vooral slimmer te maken dan dat u nu al bent !!
Rest er ons nog DEEL XXV van dit alles & dat is niet minder of meer dan het politieke partijprogramma van de LDD dat door ons werd & ~tot nader order nog steeds~ wordt besproken & uitvoerig voorzien wordt van onze waarschijnlijk hoogst ongewenste comments. ...& Hier gaan we nu eens géén omstandige lijst maken van de links die er op ons blog over terug te vinden zijn. Dit zijn er op dit ogenblik in de twintig & er moeten er dus nog een aanzienlijk deel bijkomen, aangezien het ganse programma nog niet helemaal besproken is. Blijft er dus over... of u zoekt het zelf op in de "Inhoud blog" als u in de volledige virtuele versie bent geïntresseerd, of u stelt zich tevreden met de "papieren versie", die de welluidende titel voert : "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV". Volgens ons trouwens net zo makkelijk te lezen in een pdf-reader als "Adobe Acrobat". ...& dan kunt u nog beslissen of u het al dan niet volledig dowload & opslaat om het af te printen...
Voor alle duidelijkheid & hierbij nog eens uitdrukkelijk herhaald, dit laatste document is nog niet af, aangezien we nog in de volle bespreking ervan zitten... Maar bij èlke nieuwe beschouwing & bespreking wordt het wel geactualiseerd.
...
Zo... dit was ons huiswerk... & hoever staat u met uw huiswerk ?!... Bijvoorbeeld met het hele zootje te lezen ?!... Kwestie dat u toch enigszins weet wat er hier gebeurt in dit kleine Kafkajaanse Bananenrepubliekje aan de Noordzee... dat vooralsnog & tot nader order nog altijd België noemt !!
