Tot 90 miljoen meer ‘extreme armen’ door recessie

• maandag 06 juli 2009
• Bron: Reuters
• Auteur: wdp

Tot 90 miljoen meer ‘extreme armen’ door recessie

belga/afp

GENEVE -

De economische recessie zal het aantal mensen dat in extreme armoede en hongersnood leeft dit jaar doen aangroeien met 55 à 90 miljoen. Dat staat in een nieuw rapport van de Verenigde Naties.

"Electrabel betaalde geen belastingen"

01/07/2009 09:25

Electrabel ontkent berichten over prijsmanipulatie

12/06/2009 07:00

Belgische elektriciteit te duur

23/06/2009 15:00

06-07-2009 om 22:54 geschreven door Vorser-Raadgever  

Op dinsdag 16 juni start de juridische procedure in de racismezaak van Kif Kif, ABVV en SOS Racisme tegen het interimbedrijf Adecco. De ‘Adecco-affiare’ barstte in 2001 los na een klacht van een medewerker van het bedrijf. Adecco hanteerde apartheidslijsten voor autochtonen en allochtonen via het interne informaticasysteem. Autochtonen werden gecodeerd met de afkorting BBB (Blanc Bleu Belge), in de vee-industrie de naam van een ‘zuiver’ Belgisch koeienras. Op die manier kon Adecco registreren welke bedrijven geen allochtone uitzendkrachten wensten. In Frankrijk kwam met de zaak L’Oréal een gelijkaardig georganiseerd systeem aan het licht. Daar hanteerde Adecco de code BBR. Die stond voor Bleu Blanc Rouge, de kleuren van de Franse vlag.

ABVV, Kif Kif, en SOS Racisme hopen en gaan ervan uit dat de raadkamer de zaak ook effectief naar de correctionele rechtbank zal doorverwijzen. Er staat immers veel op het spel. Patrick N’Siala Kiese, Kif Kif: ‘Er zijn duidelijke aanwijzingen van manifeste schendingen van de wet tegen het racisme en het principe van non-discriminatie bij aanwervingen zoals voorzien in CAO 38 van de Nationale Arbeidsraad. Dit kan niet ontkend worden door leidinggevende figuren binnen Adecco. Er mag van worden uitgegaan dat duizenden werkzoekenden het slachtoffer zijn geworden van het georganiseerd systeem. Ook worden meer dan 100 bedrijven, waaronder heel wat gerenommeerde multinationals, in het gerechtelijk dossier vermeld. We vrezen bovendien dat dit slechts het topje van de ijsberg is. Over het algemeen worden dergelijke vragen enkel telefonisch of mondeling gesteld. Het unieke aan de ‘Adecco-affaire’ is dat er duidelijke fysieke bewijzen zijn overgebleven”.

Kif Kif, ABVV en SOS Racisme maken zich ook grote zorgen over de dreigende verjaring in september. Eddy Van Lacker, ABVV: ‘Voor ons is het niet aanvaardbaar dat dit dossier al jaren aansleept binnen de gerechtelijke macht. Eens te meer bestaat minstens de indruk dat het gerecht wel het snelrecht hanteert voor kruimeldiefstallen, maar de witteboordcriminaliteit grotendeels ongemoeid laat’.

Kif Kif, ABVV en SOS Racisme hopen dat het gerecht deze unieke kans niet mist om via de ‘Adecco-affaire’ aan te tonen dat ze het ernstig meent met de strijd tegen racisme.

Kif Kif en ABVV organiseren op dinsdag 16 juni om 10u een symbolische actie aan de ingang van het Brusselse jusititiepaleis.

ha, dus een rechtszaak...maar dat was buiten ons gerecht gerekend dat natuurlijk neutraal, boven de partijen staat en geblinddoekt wordt afgebeeld ...

Adecco niet naar correctionele rechtbank verwezen voor discriminatie

• dinsdag 30 juni 2009
• Bron: BELGA
• Auteur: dgs

Adecco niet naar correctionele rechtbank verwezen voor discriminatie

De Brusselse raadkamer heeft dinsdag beslist interimbedrijf Adecco niet naar de correctionele rechtbank te verwijzen. De raadkamer oordeelde dat het Adecco niet kon doorverwijzen omdat het gerechtelijk onderzoek in het Frans was gevoerd en niet in het Nederlands.

ABVV viseert 'racistische' bedrijven

03/07/2009 08:04

De socialistische vakbond ABVV verzamelt zelf bewijzen tegen bedrijven die allochtone werknemers weren en zal de namen van die bedrijven 'te gepasten tijde' bekendmaken.

Het ABVV reageert daarmee op de beslissing van de Brusselse raadkamer eerder deze week om het uitzendbedrijf Adecco niet te vervolgen voor discriminatie van allochtone werknemers.

"Door die uitspraak kunnen uitzendkantoren het racisme in hun sector blijven ontkennen", zegt federaal secretaris Eddy Van Lancker vrijdag in De Standaard en Het Nieuwsblad. Hij vindt dat er een mentaliteitsverandering moet komen, want racisme op de werkvloer blijft hardnekkig.

"Wij hebben jarenlang alle diversiteitscampagnes gesteund. Als de zachte aanpak niet loont, dan worden we verplicht om voor de harde aanpak te kiezen."

"We krijgen immers geregeld klachten over bedrijven die discrimineren, en vaak komen dezelfde bedrijven terug. We zijn nu bewijzen aan het verzamelen. Zodra we een goed dossier hebben, maken we namen bekend."

Adecco schuldig aan discriminatie

• donderdag 25 juni 2009
• 
  
• Auteur: (jir)

PARIJS/BRUSSEL (AFP, DS) - De uitzendgroep Adecco en de Franse cosmeticafabrikant Garnier hebben zich bij de aanwerving van animatrices schuldig gemaakt aan rassendiscriminatie. Dat zegt het Franse Hof van Cassatie.

Reacties

Op 30 juni 2009 omstreeks 11u31, zei willy smets:

Het lijkt nu wel een beetje op een heksenjacht he, het bedrijf heeft zich in regel gesteld, er was een interne audit die bewees dat er geen regel bestond vanuit de directie, wat wil men dan nog bewijzen hier ? Dat mijn vakbond, waar ik al 20 jaar voor betaal hier zich mee bezighoudt begrijp ik helemaal niet, zeker niet samen met een extreme organisatie zoals Kif Kif die zelf op het randje van het racistische werkt en zich regelmatig zondigt aan intellectuele eerlijkheid. Een organisatie die ooit islamfobie gelijkstelde aan xenofobie en daarom iedereeen wil vervolgen die nog maar bang is van de islam....

Wij houden vooral van de reactie van Willy Smets die Kif-Kif intellectuele eerlijkheid verwijt...tja...maar weer eens het bewijs dat we toch een erg tolerant koeienras zijn nietwaar? En mogen we toch opmerken dat het echte koeienras internationaal gekend is onder de naam blanc-bleu-belge ...

04-07-2009 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Hallo beste lezertjes, in deze tijden waarin onderwerpen als bikinilijn, zonnecrème, reisverzekering en uitgedroogde bejaarden de actualiteit bepalen, zullen wij het hier vandaag even hebben over onze medeburgers die deze hot items niet meteen prioritair vinden in hun leven.

Niet dat wij beweren dat deze bevolkingsgroep systematisch behoort tot de onderkant van onze rijke Vlaamse samenleving maar omdat een groot deel der raszuivere Vlamingen, vanaf hier “beikes” genaamd, niks met deze bruine mensen met ingewikkelde namen wil te maken hebben. Wat dit laatste punt betreft gaan deze beikes nogal vlug voorbij aan het feit dat de Vanginderachters, Wittewrongels, Vandersmissens en andere Van Den Eyndes eens voorbij Quiévrain ook erg exotisch klinken. Je moet dat maar eens nachecken aan de ontvangstbalie van één of ander Hotel Golden Bay aan een Middelandse Zeeboord.

Maar goed, daar hebben we het niet over maar wel over DISCRIMINATIE. Bestaat hier natuurlijk niet hoor ik al zeggen. Is allemaal hun eigen schuld want die bruine mannen willen hier niet integreren kijk maar naar hun baboesjen en hun vrouwen dragen allemaal een slaapkleed met sjaaltje.

We beginnen deze bijdrage met een uitstekend gedocumenteerde studie van de VDAB, een instelling die, zoals we hier meestal zeggen “het kan weten” en we geven jullie dus cijfers en geen toogpraat over werkzaamheidsgraden en werkloosheid. Aangezien het een volumineus document betreft drukken we het niet af en moeten jullie het maar even zelf aanklikken

http://vdab.be/trends/kik/doc/KiK_Allochtonen200903.pdf

Zelfs een blinde ziet dat er problemen zijn qua tewerkstelling bij deze groep. Merkwaardig is ook de vaststelling dat de vergelijking tussen de nationaliteitskloof in de werkzaamheid onder verschillende EU-landen en ons eigen Vlaanderen, Brussel en Wallonië duidelijk aangeeft dat we hier met kop en schouders boven de anderen en zeker boven het EU-gemiddelde uitsteken. Neen, niet in de goeie zin maar in de slechte zin dus voor diegenen die nog enige twijfel koesterden.

Wij hebben natuurlijk niet de middelen om hieraan grote studies te wijden en moeten ons beperken tot een aantal persartikels die ons misschien een aantal tips van de sluiers (jaja, inderdaad…) kunnen oplichten :

Maar lees eerst eens grondig het VDAB-document!

Dan geven we even de visie van een aantal rechtstreeks betrokkenen want die kunnen, in tegenstelling tot wat de modale Vlaming van café de Witte Duif meestal denkt en zelf kan, in het Nederlands een begrijpbare zin schrijven.

http://www.turksestudent.be/forum/index.php?showtopic=8055

Hooggeschoolde allochtonen eerste slachtoffers van crisis

Terwijl de werkloosheid onder hooggeschoolde Vlaamse jongeren het voorbije jaar met 10 procent is gedaald, is het aantal werkloze allochtonen dat een diploma hoger onderwijs heeft met 4,3 procent gestegen.

Als de motor van de economie sputtert, vallen de allochtonen als eersten uit de boot. Vooral hooggeschoolde allochtonen hebben het moeilijk om werk te vinden of om hun werk te houden. Dat blijkt uit de werkloosheidscijfers van de VDAB, die de interculturele organisatie Kif Kif heeft opgevraagd.
In vergelijking met september vorig jaar is het aantal hooggeschoolde jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst dat in september dit jaar geen werk vond, met 4,3 procent gestegen: van 1.031 naar 1.075. In diezelfde periode daalde de werkloosheid onder hooggeschoolde Vlaamse jongeren (en werkzoekenden uit de Europese Unie) met 9,9 procent: van 27.193 naar 24.502.

'De jongste jaren heeft de Vlaamse overheid een streng en repressief activeringsbeleid gevoerd door de verantwoordelijkheid zo goed als volledig op de schouders van de allochtone werkzoekende te leggen, terwijl de werkgevers mochten rekenen op een stimuleringsbeleid met fiscale voordelen', zegt Dany Neudt van Kif Kif. 'Nu die in een negatieve conjunctuur zitten en geen voordeel meer hebben bij de fiscale stimuli, zijn de allochtonen de eersten die aan de deur worden gezet.'
Nog ontstellender volgens Kif Kif is dat de situatie de voorbije tien jaar geen haar is veranderd. Integendeel, in vergelijking met tien jaar geleden is de werkloosheid onder hooggeschoolde allochtonen met bijna 250 procent gestegen: van 373 in juni 1999 naar 884 in juni dit jaar.
'Het gaat hierbij in hoge mate om jongeren die in Vlaanderen zijn opgegroeid en hebben gestudeerd. Het is ronduit schandalig dat zoveel talent onbenut wordt gelaten', aldus Neudt. 'Nochtans hebben de allochtone jongeren alle troeven in handen om de aankomende vergrijzingsgolf mee te helpen opvangen.'
Kif Kif reageert daarmee op de Vlaamse minister van Werk, Frank Vandenbroucke (SP.A), die twee weken geleden bekendmaakte dat het aantal werkloze jongeren van Maghrebijnse of Turkse afkomst tussen juni 2005 en juni 2008 met 40 procent is gedaald. 'Wij betwisten die cijfers niet', zegt Neudt. 'Maar ze geven een vertekend beeld omdat juni 2005 het begin van een hoogconjunctuur was die dit jaar tot stilstand is gekomen. Bovendien is de werkloosheid onder Vlaamse jongeren toen ook fel gedaald.'
'Dat de werkloosheid onder allochtonen nu weer stijgt, bewijst dat het beleid weinig met die daling te maken had.'
'Wij waarderen dat Vandenbroucke de arbeidssituatie van allochtonen in zijn beleid prioritair stelt, en stellen zijn inspanningen niet ter discussie. Maar op de resultaten is het nog wachten', aldus Neudt. 'Ook de werkgevers mogen eens goed nadenken over een zinnige uitleg voor deze dramatische cijfers. Meer dwingende maatregelen zijn noodzakelijk.'

Zij hebben ook hun mening over andere onderwerpen en dus lezen we eventjes in een blad dat we iedereen kunnen aanbevelen :

http://www.mo.be/index.php?id=348&tx_uwnews_pi2%5Bart_id%5D=25142&cHash=3832a6cbec

Allochtone jongeren over politiek

'Zonder welvaart geen democratie'

Allochtone jongeren verwachten veel van de democratie.
Copyright: Brecht Goris

27 mei 2009 (MO) - Allochtone jongeren verwachten veel van de democratie, maar twijfelen aan de betekenis van de Vlaamse verkiezingen en aan de impact die allochtone politici kunnen hebben. Ze zijn voorstanders van een seculiere politiek en vragen meer aandacht voor het milieu. Dat zijn enkele vaststellingen uit een onderzoek dat MO* deed bij jongeren van Marokkaanse, Turkse, Congolese en Italiaanse afkomst.

Hoe staan allochtone jongeren tegenover de politieke instellingen in dit land? Geloven zij in de democratie? Wat zijn hun verzuchtingen in verband met het politieke bedrijf en wat verwachten ze van de volgende Vlaamse regering? Geloven ze in de daadkracht van allochtone politici en wat verwachten ze precies van hen?

Die vragen legden we voor aan vijf focusgroepen, gespreid over verschillende regio’s in Vlaanderen. De deelnemers zijn tussen 18 en 27 jaar en van Marokkaanse, Turkse, Congolese en Italiaanse afkomst. Ze zijn student, arbeider, werkloos, bediende, hooggeschoold en laaggeschoold. Een mix die tot boeiende discussies leidde en opmerkelijke resultaten opleverde. De afspraak was dat niemand bij name geciteerd zou worden.

Nadelig voor minderheden

Democratie staat hoog aangeschreven bij onze allochtone jongeren. Ze vinden het zelfs het beste bestuurssysteem ooit bedacht. Democratie is volgens hen synoniem met gelijkheid en rechtvaardigheid, vrije meningsuiting en eerlijkheid, samenwerking en samenhang, met het recht van iedereen, ongeacht afkomst of kleur, om zijn stem te laten horen.

Dat is wat democratie zou moeten zijn, maar, zeggen de meeste deelnemers, dat ideaal is nergens gerealiseerd. Democratie geldt binnen een samenleving slechts voor een deel van de bevolking. ‘Democratie is er voor de rijken’, zeggen de jongeren van Italiaanse afkomst. ‘En als in de democratie de meerderheid het woord heeft, dan is de democratie per definitie nadelig voor de minderheden’, werpt een jongeman in de Marokkaanse focusgroep op.

Een meisje geeft een concreet voorbeeld. ‘Ik ben lerares in opleiding. Eén van mijn vakken is wiskunde. Het is mijn lievelingsvak en ik krijg er altijd heel goede cijfers voor. Ik zou dolgraag wiskunde geven, maar dat kan niet, want ik draag een hoofddoek. Men zegt dat ik islam kan onderwijzen, maar dat wil ik niet. In dit geval is er voor mij geen democratie’.

Een Congolese student wijst op het feit dat democratie op verschillende manieren geuit kan worden naar gelang van de samenleving. ‘In Afrika zijn er misschien bepaalde noden en prioriteiten die hier niet zijn’, zegt hij. En democratie is niet altijd een garantie voor stabiliteit. ‘Kijk naar de geschiedenis van Europa. Denk maar aan de Tweede Wereldoorlog’, zegt iemand anders in de Congolese groep.

Democratie is voor een van de deelnemers, een jonge werkloze van Turkse afkomst, slechts toneel, een grote leugen. Voor hem staat democratie symbool voor de nieuwe wereldorde, voor de overheersing van de VS, want als er in naam van de democratie oorlog wordt gevoerd, dan is democratie verwerpelijk. Hij staat in zijn vriendenkring bekend als ‘de pessimist’.

Alle andere jongeren in de focusgroepen scharen zich achter het ideaal van de democratie. Democratie is relatief, geven ze toe. Het is geen absolute garantie voor gelijkheid en rechtvaardigheid, maar het blijft het ideaal dat iedereen moet nastreven. Om dat ideaal te realiseren moet de democratie gebruik maken van een aantal instrumenten. De Verklaring van de Rechten van de Mens is volgens een deelneemster van Marokkaanse afkomst een van die instrumenten.

Maar er zijn ook basisvoorwaarden waarzonder democratie niet tot stand kan komen. Een belangrijke basisvoorwaarde is volgens een student politieke wetenschappen welvaart. ‘Als er geen welvaart is, kan democratie vergeten worden’, zegt hij en hij krijgt de zwijgende instemming van de rest van de groep.

Waarover geen consensus kan worden bereikt is of secularisme een voorwaarde is voor democratie. Een meisje met hoofddoek komt met de stelling op de proppen. En ze krijgt onmiddellijk de steun van haar buurman. ‘Er mag geen staatsgodsdienst zijn. Er moet een strikte scheiding tussen kerk en staat zijn’, zegt hij. Waarop polemiek volgt. ‘Een staat kan toch verschillende officiële godsdiensten hebben. Zij kunnen perfect naast elkaar leven’, zegt een verontwaardigde stem. ‘En een staatsgodsdienst betekent niet dat hij opgelegd wordt aan andersgelovigen’, werpt iemand anders op.

‘Niet mee eens’, repliceert het meisje met de hoofddoek. ‘Een staatsgodsdienst kan nadelig zijn, niet alleen voor de minderheden, maar zelfs voor de meerderheid’. En ze geeft het voorbeeld van landen waar de islam staatsgodsdienst is. ‘In die landen’, zegt ze, ‘is de staatsgodsdienst de godsdienst zoals hij geïnterpreteerd wordt door de mensen die aan de macht zijn. Het is hun interpretatie die aan de rest van de bevolking wordt opgelegd’.

Het grote probleem is voor een andere deelneemster dat secularisme niet voor iedereen hetzelfde betekent. ‘Als secularisme het bannen van religieuze tekens uit openbare functies is, dan vind ik dat dat weinig met democratie te maken heeft’, zegt ze. ‘Nee’, argumenteert het meisje met de hoofddoek, ‘secularisme betekent juist dat de staat zich niet bemoeit met de religieuze voorkeur of belevenis van de burgers.’ ‘En in een ideaal systeem, en wanneer er vraag naar is’, voegt haar buurman eraan toe, ‘zouden de burgers in sommige situaties kunnen kiezen voor een religieus rechtssysteem of een burgerlijk rechtssysteem.’

Vechten tegen een leeuw

Verkiezingen zijn uiteraard het beste middel om de democratie te realiseren. Daar is iedereen het over eens. Het is de manier voor het volk om zijn vertegenwoordigers te kiezen, om ze te belonen of te bestraffen. Ook hier spreken de meeste jongeren theoretisch. Eén zaak is zeker: het wantrouwen tegenover politici en overheid is groot. Vooral bij de jongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst. En dat blijkt vanaf het begin. Als ik hen vraag om beelden uit te kiezen die verwijzen naar wat ze zich bij verkiezingen voorstellen, drijft veel pessimisme naar boven. Een van de het vaakst terugkeerde beelden is dat van een man die tegen een leeuw vecht. De man is de bevolking die zich tegen een machtige overheid moet verdedigen.

Een lege stoel op het strand is ook een vaak terugkerend plaatje. De lege stoel staat symbool voor een afwezige overheid. Op een andere afbeelding staan zes Afrikanen afgebeeld. Een symbool voor de discriminatie, zegt een deelnemer. Ook beelden met groen en bomen komen terug. Milieu is belangrijk.

Maar milieu is ook een dilemma. Voor milieu of voor economie kiezen is moeilijk, zeker in tijden van crisis. ‘Kiezen is ook gokken’, zegt een student van Italiaanse afkomst. ‘Je kiest voor een partij, je krijgt veel statistieken maar geen waarheid. Beloften worden niet nagekomen.’

De discussies die thema’s als verkiezingen en democratie uitlokken staan in schril contrast met de stilte die volgt als we vragen om op een leeg blad de verwachtingen ten opzichte van de volgende Vlaamse regering te noteren.

Velen staren heel lang naar hun blad, omdat ze daar nooit over nagedacht hebben, en dat zijn vooral de jongeren van 18 en 19 jaar, of omdat hun vertrouwen in de overheid zoek is. ‘Moet ik noteren wat ik zelf graag zou willen dat de regering doet, of wat ik werkelijk van de regering verwacht?’ vraagt een Marokkaanse deelneemster. ‘Want als u dat laatste bedoelt: ik verwacht eerlijk gezegd niets. Maar als ik mijn eigen wensen moet noteren, dan is dit blad te klein.’

‘Het gaat om jullie prioriteiten’, maak ik de deelnemers telkens duidelijk. Waarop een hele rist voorstellen en verwachtingen opgesomd wordt. Om te beginnen moet de regering aan haar geloofwaardigheid werken, vindt een Marokkaans meisje uit Mechelen. ‘De politici moeten ophouden elkaar over en weer verwijten te maken. Ze moeten als team werken’, zegt ze. Maar de topprioriteit van de meeste jongeren is de economische crisis. De regering moet de crisis op een serieuze manier aanpakken.

Opvallend is dat de financiële crisis in één adem wordt genoemd met de zorg voor het milieu. Men moet de economische crisis aanpakken zonder daarbij het ecologische aspect uit het oog te verliezen. Er moet meer groen in de steden komen en de overheid moet meer in duurzame energie investeren. Men is zelfs bereid om daartoe financieel bij te dragen, op voorwaarde dat het om nodige en effectieve maatregelen gaat.

En wie crisis zegt, zegt werkloosheid. De jongeren leggen heel erg de nadruk op de noodzaak om de discriminatie op de arbeidsmarkt weg te werken. Het invoeren van quota’s mag geen taboe zijn. ‘De regering legt de openbare radio quota op voor wat het draaien van Vlaamse muziek betreft. Waarom kunnen er geen quota opgelegd worden om allochtonen in dienst te nemen?’ vraagt een jongeman zich af.

Ook onderwijs is volgens allochtone jongeren een belangrijk knelpunt. De Vlaamse regering heeft hier een belangrijke taak. Vooral de achterstelling van sociaal zwakkeren moet aangepakt worden. Iedereen moet dezelfde kansen krijgen. Een arbeiderskind heeft evenveel recht om arts te worden als een welgesteld kind. Een student journalistiek stelt voor om onderwijs gratis te maken, vooral hoger onderwijs. Het inschrijvingsgeld dient afgeschaft te worden, want studeren aan de universiteit is vandaag veel te duur, vindt hij.

Ook huisvesting is problematisch, vooral bij sociaal zwakke groepen en jongeren. De overheid dient een maximumhuurprijs op te leggen, stelt een Antwerpse Congolees voor. Ook zou de overheid meer moeten doen voor jongeren in achtergestelde wijken. ‘Het scheelde niet veel of ons jeugdhuis, dat al twintig jaar bestaat, werd gesloten’, zegt een Gentenaar van Turkse afkomst.

Obama en Elio

Moeten allochtone politici de eigen gemeenschap vertegenwoordigen of moeten ze alle Vlamingen vertegenwoordigen? Ook hier is de verdeeldheid groot, al blijft een grote groep achter het idee staan dat een allochtone politicus toch een bijzondere taak heeft. Want wie kan de problemen van de allochtone gemeenschap beter begrijpen dan een politicus die uit die gemeenschap komt?

‘Een Belg vertegenwoordigt toch niet de belangen van de allochtonen!’ stelt een deelnemer vast. ‘Iemand moet dat doen.’ Maar dat vinden niet alle deelnemers. ‘Een politicus moet vooral zijn eigen ideeën vertegenwoordigen. Als dat lukt, dan is dat al veel’, zegt een Marokkaans meisje. Zij stemt in ieder geval niet noodzakelijk allochtoon, ze stemt voor wie haar belangen behartigt en dat zijn niet altijd de allochtone politici.

Maar heeft het wel zin om op een allochtoon te stemmen? Hoe zwaar is de invloed van de allochtone politici op de besluitvorming? Ook hier is het vertrouwen niet zo groot. De allochtone politici zijn een minderheid, hoe kunnen ze dan van invloed zijn op de politieke besluitvorming? vraagt een van de jongeren. ‘Ze zijn bovendien niet allemaal met allochtone thema’s bezig’, zegt een Marokkaanse uit Mechelen. ‘Iemand als Mimount Bousakla bijvoorbeeld is voor mij een ultra-Vlaamse politica. Dat is haar goed recht, maar ze vertegenwoordigt mij niet.’

Ook velen binnen de Turkse groep geloven niet in de invloed van allochtone politici. ‘Niemand luistert naar Meyrem Almaci toch!’ zegt een van hen. Allochtone politici hebben volgens een van de deelnemers wel invloed, maar dan juist niet op allochtone thema’s. Als het om migratie en asiel gaat bijvoorbeeld moeten ze de lijn van de partij volgen. En hij geeft hierbij het voorbeeld van CD&V-politica Nahima Lanjri.

Binnen de Congolese en de Italiaanse groep klinkt een heel ander geluid. Zij hebben twee toppolitici waar ze naar opkijken. Wat Obama voor de Congolezen is, is Elio Di Rupo voor de Italiaanse jongeren. De eerste is het grote voorbeeld van hoe een allochtoon aan politiek moet doen. De tweede is een bewijs dat wie bekwaam is het tot de hoogste politieke ambten kan brengen, ongeacht zijn afkomst.

‘Obama is een wereldburger en hij gedraagt zich ook als wereldburger. Daarom is hij een voorbeeld voor veel Afrikanen’, zegt een Congolese student. ‘En Elio Di Rupo is toch de invloedrijkste politicus binnen de PS’, werpt men in de Italiaanse groep op. Maar ondanks hun optimisme relativeren de Congolese jongeren toch de invloed van allochtone politici als het om de situatie in Vlaanderen gaat.

Ze verwijzen naar de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. De ervaring leert dat allochtone politici vooral goed zijn om stemmen te trekken, maar als het gaat om deelname aan de besluitvorming, dan worden ze vriendelijk bedankt, vinden ze.

Categoriën: Interculturaliseren - Europa - België

Auteur: Samira Bendadi.

En morgen gaan we verder …

03-07-2009 om 23:29 geschreven door Vorser-Raadgever  

Beste lezertjes, we zijn van plan vandaag een soort “best of” van de ergernissen van de laatste dagen te plaatsen. Wij vermoeden dat het vrolijke zonnetje bij sommigen vreemde hallucinaties veroorzaakt en bij anderen dan weer tot grote inzichten leidt. We beginnen met een bericht van vandaag dat de oorzaak was van het koud laten worden van ons kopje cellulitisafdrijvende kruidenthee.

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090702_003

VBO pleit voor pensioenhervorming

• donderdag 02 juli 2009
• Bron: belga
• Auteur: dsl

BRUSSEL - Het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) pleit ervoor om de pensioenen aan te passen aan de stijgende levensverwachting. 'Op die manier blijven de pensioenen in de toekomst betaalbaar', zegt directeur-generaal Pieter Timmermans. Dat schrijft De Morgen donderdag.

De werkgeversorganisatie vraagt dat bij de berekening van de pensioenen het gemiddeld aantal jaren dat mensen na hun 65ste levensjaar nog leven, in rekening wordt gebracht.

Nu wordt alleen gekeken naar het aantal gewerkte jaren.'Dat systeem moet je aanvullen met een leeftijdscoëfficiënt', zegt Pieter Timmermans.

De maatregel, die in Zweden en Italië al werd ingevoerd,zou op termijn een temperend effect hebben op de pensioenuitgaven.

Omdat mensen almaar langer leven, zal het pensioen bij elke aanpassing aan de levensverwachting over een steeds langere periode worden uitgesmeerd, waardoor het maandelijks pensioengeld daalt. 'Het bedrag dat je maandelijks krijgt, zal daardoor wat lager liggen dan vandaag. Als je dat wilt voorkomen, zul je langer moeten werken', zegt Timmermans. Het VBO vindt ook dat gebruikers van tijdskrediet aan het einde van de loopbaan langer moeten werken.

De christelijke vakbond ACV liet al weten niets te voelen voor het voorstel.

Tja,in een landje dat nu al bijna de laagste pensioenuitkeringen heeft van Europa lijkt ons dit meteen een schot in de roos. Wij geven grif toe dat er met de vergrijzing een levensgroot probleem aan het rijzen is rond de pensioenen. Het is dan ook geen slecht idee om daar wat nieuwe ideeën rond te spuien. Alleszins wat meer denkwerk te leveren dan de huidige palliatieve federale regering, maar dit lijkt ons dus niet de oplossing. Niet het invoeren van de leeftijdscoëfficiënt stoort ons, wel het nog maar eens verlagen van het maandelijks wettelijke pensioen. Iemand intussen nog iets vernomen van “het zilverfonds”?

We doken even in onze archieven om wat argumenten aan te slepen in het pensioendebat dat tot nog toe niet plaatsvond en dat onze lethargische federale regering niet van plan is aan te vatten:

Eerst iemand die het zou moeten weten:

http://www.knack.be/nieuws/belgie/pensioenen--belgie-is-het-noorden-kwijt/site72-section24-article9076.html

Pensioenen: België is het noorden kwijt

19/10/2007 15:00

Gabriel Perl, de administrateur-generaal van de Rijksdienst voor Pensioenen, slaakt een noodkreet in de krant De Morgen. Als het wettelijke pensioenstelsel blijft zoals het nu is, is de situatie niet rooskleurig, zegt hij. De houdbaarheid van het systeem staat op het spel, en een strategisch langetermijnplan is dringend gewenst.

Onze pensioenen worden door twee grote problemen bedreigd, meent Perl. De oprukkende vergrijzing zet het pensioenstelsel serieus onder druk. En tegelijkertijd neemt de bereidheid bij de bevolking af om bij te dragen aan het systeem, dat op onderlinge solidariteit gebaseerd is. Bij de hogere inkomensklasse gaapt een enorme kloof tussen het laatst ontvangen loon en het eerste pensioenbedrag, tot grote ergernis van de betrokkenen.

'Dat systeem is inderdaad niet coherent, en het valt moeilijk vol te houden', vindt ook professor Jos Berghman van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek aan de K.U.Leuven. Om de spaarpot van de pensioenen te vullen, draagt elke werknemer bij. Die bijdrage wordt echter berekend op het volledige loon, terwijl het pensioen zélf berekend wordt op een geplafonneerd loon.

De eerste pensioenpijler - het wettelijk pensioen - moet opnieuw een volwaardige bescherming bieden, die betaalbaar blijft, en bereikbaar is voor iedereen. Een legitieme bescherming bovendien. Zo vat professor Berghman samen. 'Het is een moeilijke kwestie natuurlijk. Enerzijds moeten alle werknemers gemotiveerd blijven om hun bijdrage aan het systeem te leveren, en anderzijds dringt zich de vraag op wat er moet gebeuren met mensen die bijvoorbeeld langdurig ziek zijn geweest.'

Lage inkomens vallen uit de boot

Verder wijst Jos Berghman erop dat de tweede pensioenpijler (een aanvullend pensioen, georganiseerd door uw werkgever, nvdr) nog steeds niet voldoende gedemocratiseerd werd. Vooral lagere inkomensklassen, en zwakkere sectoren, vallen vaak uit de boot. De wet op de aanvullende pensioenen uit 2003 was een verbetering, maar is onvoldoende. En, zegt Berghman, zolang de eerste pensioenpijler niet stabiel is, biedt die niet het nodige fundament voor de tweede pensioenpijler.

'Mensen vergeten ook dikwijls dat die tweede pensioenpijler een verzekering is. Vergelijk het met een brandverzekering. Als je huis afbrandt, krijg je geld van je verzekeraar - als je natuurlijk altijd trouw je bijdrage hebt betaald. Als je huis níét afbrandt, is het geld dat je hebt bijgedragen verloren.' Klachten over de tweede pensioenpijler - we betalen zoveel en we krijgen niks - zijn volgens professor Berghman dan ook ongegrond. Het gaat om een verzekeringsfilosofie, en niet om het principe van een individueel spaarboekje.

Fiscale voordelen overhevelen

Dat laatste hoort thuis in de derde pensioenpijler: het individueel pensioensparen. De derde pijler wordt almaar populairder, en wordt ook fiscaal sterk aangemoedigd, nu de eerste pensioenpijler niet langer de nodige financiële garanties biedt. Jos Berghman heeft niets tegen de derde pensioenpijler op zich, maar vraagt zich af of de collectieve aanmoediging ervan wel opportuun is.

'Die fiscale impuls is eerder bedoeld om de economische activiteit in ons land weer aan te zwengelen dan dat het om een weloverwogen pensioenbeleid gaat. De fiscale voordelen die met het individueeel pensioensparen samengaan, zouden beter overgeheveld worden naar de tweede pensioenpijler, zodat de totale bevolking er een beroep op kan doen als aanvullende pensioenverzekering.'

Een hele reeks suggesties dus over de te volgen weg in het pensioenlandschap. Nu is het inderdaad een ideaal moment om daar eens grondig over na te denken, vindt professor Berghman - net als Gabriel Perl. 'Hoe langer je dit probleem uitstelt, hoe moeilijker het wordt om het op te lossen. Hoe? Een moeilijke vraag, maar ze is in België nog niet eens aan de orde. Eerst maar eens duidelijke afspraken maken over wát we precies willen.'

Celine De Coster

Maar in Belgistan houdt men liever grote speeches over het optrekken van de pensioenleeftijd en de impact van de vergrijzing en dan neemt men “draconische maatregelen” tegen diegenen die dat allemaal geloven en dus bijklussen. Wij hebben zo een sterk vermoeden dat bijklussen voor sommigen een harde economische noodzaak wordt want met een wettelijk pensioen van om en rond de 1000€ spring je niet ver…

http://www.knack.be/nieuws/belgie/ijverige-bejaarden-gestraft/site72-section24-article35834.html

IJverige bejaarden gestraft

01/07/2009 11:00

In 2007 is van 2.422 Belgen het pensioengeld van een jaar afgenomen omdat ze te veel bijverdiend hadden. Dat antwoordde minister van Pensioenen Marie Arena (PS) op een vraag van Kamerlid Els Schelfhout (CD&V).

De Rijksdienst voor Pensioenen (RVP) schorste 892 werknemers- en zelfstandigenpensioenen, en de Pensioendienst voor de Overheidssector (PDOS) 1530 ambtenarenpensioenen. Daarnaast werd het pensioen van nog eens 2552 mensen met een bepaald percentage verminderd.

In tegenstelling tot de meest andere Europese landen worden gepensioneerden in België dus bestraft als ze bijklussen. Wie met pensioen is, mag maar een heel beperkt bedrag bijverdienen.

Toch even bewijzen dat wij niks uit ons duimpje zuigen over onze pensioenen:

Goed, dat was dus het voorstel van ons aller VBO en pas op, elke rechtgeaarde Vlaming zal Jullie komen vertellen, beste ollandse vrienden, dat het allemaal niet de schuld is van onze noordelijke stam die genetisch erg aanleunt bij de vlijtige bijtjes maar dat het allemaal de schuld is van…rarara…

Op 02 juli 2009 omstreeks 08u51, zei Patrick Proot:

Samen met de volkomen stalinistische arbeidswetgeving is dit een staaltje van kunnen van de PS-staat waar wij als Vlamingen moeten in leven. Niet alleen de sociale zekerheid , maar ook de ganse sfeer van arbeid moet worden toebedeeld aan de deelstaten. Hoeveel kennis gaat er niet verloren door het abrubte einde van een loopbaan ? Hoeveel coaching zou er niet kunnen worden opgebouwd middels een rustbrengend en stilaan uitdovend arbeidsbestaan voor de vitale zestigers en zeventigers ? De proffen en rechters kunnen wel al sinds mensenheugnis op emeritaatspensioen op 70 jaar , waarom de andere expertises niet ? Hoeveel hulp in het kader van de gezondheidszorg en welzijnszorg zou er niet kunnen gegenereerd worden in passende deeltijdse functies , toebedeeld aan mensen 'met levenservaring. Driewerf schande over deze collectivistische Belgische staat , waar de Vlamingen worden gegijzeld door de meest corrupte linkerzijde van het Westelijk halfrond : de Waalse PS. Breek de ketens , be free !

Dus de zon op Vlaamse koppekes…niet goed hoor! Het zal allemaal beter zijn in het onafhankelijk Vlaanderen. Tja, waar we eigen bevoegdheden hebben lijkt ons dat niet zo meteen duidelijk maar allà, we zijn vitters natuurlijk. Een klein voorbeeldje?

De discussie over de Vlaamse hospitalisatieverzekering waarover we eindelijk eens een zinnige, zeer zinnige zelfs, bijdrage hebben gelezen die keihard ingaat tegen de mythe van het Vlaamse “wij doen alles beter”:

http://www.standaard.be/Archief/Zoek/Index.aspx?trefwoord=hospitalisatieverzekering

Vlaamse hospitalisatieverzekering is on-Vlaams

• woensdag 01 juli 2009
• 
  
• Auteur:

JAN DE MAESENEER waarschuwt de Vlaamse onderhandelaars. Inzetten op een Vlaamse hospitalisatieverzekering heeft geen zin. 'Ze mikt op het bestendigen en vereeuwigen van systeemfouten die geïnspireerd zijn vanuit de praktijk in Wallonië en Brussel.'

In de onderhandelingen voor een toekomstige Vlaamse regering, staat een Vlaamse hospitalisatieverzekering op de agenda. Allerlei actoren zoals ziekenfondsen en privéverzekeringsmaatschappijen hebben er zich al positief over uitgelaten. Maar is dit zinvol? Is dit de zo vaak gevraagde realisatie van de Vlaamse visie op zorg en gezondheid? Neen. Dit zorgt er alleen voor dat Vlaams geld gebruikt wordt om de nadelen van het Belgisch systeem af te zwakken en dus te bestendigen.

Laat ons eerst duidelijk stellen: ik verdedig de personele solidariteit inzake gezondheidszorg. Wie objectieve noden heeft door ziekten, aandoeningen, ongunstige omgevingsfactoren,… moet toegang hebben tot kwaliteitsvolle zorg. Als er in Wallonië meer objectieve gezondheidsnoden zijn, dan kunnen er per Waal meer middelen worden besteed. Deze personele solidariteit inzake gezondheid zou nog verder kunnen gaan: waarom niet een bredere solidariteit opbouwen binnen Europa, of zelfs in de wereld. Maar interpersonele solidariteit moet niet slaan op het slecht functioneren van het medisch aanbod: we moeten niet solidair zijn met inadequate besteding van middelen, met zorg die niet kosteneffectief is.

De hospitalisatieverzekering is hét voorbeeld. Deze verzekeringen zijn gaan groeien door de toename van de supplementen op de honoraria voor wie in een eenpersoonskamer verblijft en doordat almaar meer medisch materiaal niet meer terugbetaald wordt door de ziekteverzekering. In België hebben 7,5 miljoen mensen een hospitalisatieverzekering. Dus 2,5 miljoen Belgen hebben er geen: vooral erg kwetsbare mensen, bejaarden, zieken. Het Mattheus-effect slaat dus weer toe: wie het meest risico loopt heeft, is vaak niet verzekerd.

In de hospitalisatieverzekering geldt de risicoselectie: wie ooit was opgenomen in de psychiatrie, wie behandeld is voor alcoholisme, wie kanker heeft gehad… raakt nog moeilijk aan zo'n verzekering of betaalt zeer hoge premies. Dagelijks zien huisartsen patiënten die hun hospitalisatieverzekering opgezegd hebben omdat ze voor hen onbetaalbaar is.

Welk effect hebben de hospitalisatieverzekeringen gehad op de zorgverstrekking in de ziekenhuizen? Is die verbeterd? Neen. Het enige gevolg is dat de eerste vraag bij een ziekenhuisopname niet is: 'Wat scheelt er?', maar 'Heeft u een hospitalisatieverzekering?' Als het antwoord bevestigend is, leidt dit steevast tot de aanrekening van hogere tarieven. Sommige ziekenhuizen rekenen tot 300 procent extra aan. Vooral in Brussel en Wallonië zijn de supplementen hoog.

Het is volstrekt onduidelijk waarom men meer aanrekent. Als men dezelfde medische prestatie levert, is extra aanrekenen onrechtvaardig. Het wekt de indruk dat er wel een verschil is in behandeling, maar als dat zo zou zijn, zou dat ethisch niet aanvaardbaar zijn: een behandeling moet altijd de meest adequate zijn.

De voorgestelde Vlaamse hospitalisatieverzekering verandert structureel niets. De Vlaamse hospitalisatieverzekering zal alleen maar Vlaams geld inzetten om de gevolgen van de afwezigheid van een fundamentele beleidswijziging in België te verzachten. Meteen wordt ook de weerstand tegen die systeemfouten verzwakt.

Vlaanderen zegt dat het vooral oog heeft voor de eerstelijnszorg en de thuiszorg. De hospitalisatieverzekering plant de 'hospitalocentristische' cultuur van Brussel en Wallonië gewoon over naar hier. Een Vlaamse hospitalisatieverzekering is dus erg on-Vlaams. Ze mikt op het bestendigen en vereeuwigen van systeemfouten die geïnspireerd zijn vanuit de praktijk in Wallonië en Brussel. Ze brengt de realisatie van de Vlaamse visie geen stap dichterbij, integendeel.

Als men vanuit Vlaanderen wil investeren met eigen middelen in gezondheidszorg, zou dit bijvoorbeeld kunnen door het versterken van eerstelijnsgezondheidszorg en huisartsgeneeskunde. Een concrete suggestie: Vlaanderen zou de toegang tot eerstelijnsgezondheidszorg voor elke patiënt die zich inschrijft bij een huisartspraktijk via een Globaal Medisch Dossier, gratis kunnen maken, door wat momenteel door deze patiënt nog betaald moet worden aan 'remgeld', terug te betalen. Op deze wijze wordt de eerstelijnsgezondheidszorg zeer toegankelijk, wat aansluit bij actuele internationale ontwikkelingen en leidt tot meer 'rechtvaardigheid' en 'kosteneffectiviteit'.

Jan De Maeseneer is verbonden aan de vakgroep Huisartsgeneeskunde en Eerstelijnsgezondheidszorg (UGent).

Dit lijkt ons een vrij correcte analyse van het probleem want ontkennen dat er inderdaad in Brussel en Wallonië een andere aanpak, een andere mentaliteit bestaat rond hospitalisatie is ontkennen dat vandaag de zon schijnt…maar dat men het dan maar meteen beter doet is niet meteen duidelijk en hierin volgen we de auteur dus ook. Een ander voorbeeld?

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=5C2C2LS5&word=energie

'Vlaanderen laat arme energieklant in de kou'

• maandag 29 juni 2009
• 
  
• Auteur: (pse)

BRUSSEL - De Vlaamse beschermingsmaatregelen voor huishoudens die hun elektriciteits- en gasrekeningen niet meer kunnen betalen, veranderen vanaf 1 juli. Een gemiste kans in de strijd tegen energiearmoede, vindt Mieke Clymans van de vzw Samenlevingsopbouw.

De nieuwe Vlaamse sociale openbare dienstverplichtingen, zoals de verzameling beschermingsmaatregelen voor energieverbruikers officieel wordt genoemd, houden in dat vanaf 1 juli het Vlaamse statuut van beschermde klant afgestemd wordt op de Belgische reglementering over het sociaal tarief of de sociale maximumprijs.

Wie elektriciteit verbruikt tegen een sociaal tarief is er zeker van dat hij of zij kan genieten van de laagste kilowattuurprijs. De financiering van dit tarief, dat een stuk lager ligt dan de normale elektriciteits- en gasprijs, gebeurt via de zogenaamde federale bijdrage, die verrekend wordt in de kilowattuurprijs van elke verbruiker.

De vzw Samenlevingsopbouw, die sinds een tiental jaar een speciale werking heeft rond energiearmoede, vindt dat Vlaanderen een verkeerd signaal uitzendt door zijn beleid af te stemmen op dat van de federale overheid, die veeleer het accent legt op verbruikers met een laag inkomen of die in een kwetsbare situatie zitten.

Volgens Mieke Clymans komt dat neer op een afbouw van de Vlaamse regeling rond de beschermde energieklant, omdat sommige groepen van verbruikers niet langer in aanmerking komen voor het statuut van beschermde klant en dus het sociaal tarief dreigen mis te lopen. Tegelijk grijpen ze ook naast bijkomende Vlaamse beschermingsmaatregelen, zoals de vrijstelling voor de kosten voor ingebrekestellingen en herinneringsbrieven en de beperking van de nalatigheidsinteresten op niet betaalde energierekeningen tot de wettelijk vastgelegde maximuminterest. Het gaat onder meer om verbruikers die budgetbegeleiding krijgen of die een minnelijke of gerechtelijke aanzuiveringsregeling hebben gekregen naar aanleiding van een persoonlijk faillissement.

De vzw Samenlevingsopbouw is van mening dat Vlaanderen in tijden van crisis toch wel een verkeerd signaal uitzendt door het statuut van beschermde klant in te krimpen. Het lijkt veel meer aangewezen om ervoor te zorgen dat ook werklozen, mensen met een invaliditeitsuitkering of die een collectieve schuldenregeling hebben gekregen na een persoonlijk faillissement, kunnen genieten van het sociaal tarief.

Bij de distributienetbeheerder Eandis, die zo'n 80 procent van de laagspanningsnetten in Vlaanderen beheert, voegen ze er nog aan toe dat het niet zo vanzelfsprekend is dat een verbruiker die zijn rekeningen niet langer kan betalen en gedropt wordt zijn commerciële leverancier, in aanmerking komt voor het sociaal tarief.

Hun ervaring is zelfs dat het grootste deel van de gedropte klanten niet in aanmerking komt voor het statuut van beschermde klant en het bijbehorende sociaal tarief. Slechts 20 procent van de gedropte klanten die moeten terugvallen op stroomleveringen door Eandis, is beschermd en komt dus in aanmerking voor het sociaal tarief, blijkt uit hun lijsten. De overige 80 procent kan niet profiteren van de beschermingsmaatregelen. Alhoewel ze vaak problemen hebben om hun facturen te betalen, blijven ze energie verbruiken tegen een veel hogere kilowattuur.

De vzw Samenlevingsopbouw wijst er voorts op dat de wetswijziging geen enkele verbetering inhoudt voor gezinnen die energie verbruiken via een collectieve meter. Zelfs wanneer het gaat om gezinnen die het moeten doen met een laag inkomen. Zulke collectieve meters vind je onder meer in sociale woonblokken. (pse)

Wel Vlaanderen? We doen het beter omdat we Vlaming zijn? Maatschappijkeuzes worden volgens onze bescheiden mening niet of niet meer gemaakt op basis van nationaliteit of ras maar we ijn altijd blij dat iemand het tegendeel zou kunnen bewijzen…Hallo

02-07-2009 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

"Rijken betalen om Somalische piraten dood te schieten"

25/06 Volgens de Oostenrijkse krant Wirtschaftsblatt kunnen Russische rijkaards in ruil voor een grote som geld op piratenjacht gaan.

Volgens de krant betalen de rijkelui 4.000 euro om een dagje op een zwaar bewapend luxejacht door te brengen in de wateren voor de Somalische kust. Ze zouden dan hopen dat er piraten opdagen, om die neer te kunnen schieten.

Aan boord van het cruiseschip zouden zich ook Russische soldaten bevinden om een oogje in het zeil te houden.

Wel, wat dachten jullie daarvan? Een luxejacht met wat rijke Belgen en Crembo + eventueel geïnteresseerde politici met een jacht- of desnoods een visvergunning en we zijn weg onder het zingen van de bekende Vlaamse kapersliederen....

Een ander leuk item is de vaststelling dat de serieuse pers en de serieuse politici stilaan begint te zeggen dat moslima's met hoofddoekje kunnen spreken. Goed, sinds de vroege Middeleeuwen wisten we in Vlaanderen, dank zij de Reinaardsaga van Willem die de Maddock schreef, dat de dieren konden spreken. Nu begint het stilaan door te dringen dat de moslima's met doekje dit ook zouden kunnen. Een hele geruststelling. Een ganse reeks artikels werd aan dit wetenschappelijk wonder gewijd. Vandaag zagen we zelfs op de voorpagina van een Franstalig populair weekblad dat er een dossier was gewijd aan de Belgische Marokkanen... Dat moet waarschijnlijk zoiets zijn als de bleu blanc Belge vermoeden we. De titel wijst in elk geval dat dat een heel aparte groep Belgen moet zijn. We hadden al wel een paar Belgische varianten maar dus nu dit. Met natuurlijk de obligate foto van een knap meisje met lang ravenzwart haar onbedekt en ernaast een iets minder leuk volledig ingepakt exemplaar. Het gaf ons al weinig zin om dat blad te kopen want het begon al met slechte clichés...

Maar we willen jullie blij verrassen met een positieve bijdrage vanuit liberale hoek. Vanuit de linkse hoek hebben we trouwens tot nog toe hoofdzakelijk stilte opgevangen. Waarschijnlijk hebben ze daar helemaal geen meningen meer over geen enkel onderwerp ...tot de nieuwe Vlaamse regering definitief is gevormd maar we zijn dat stilaan gewoon geworden/

Is de hoofddoek de hoofdzaak?

• maandag 29 juni 2009
• 
  
• Auteur:

Als het protest van de jonge moslima's tegen het hoofddoekenverbod iets bewijst, is het dat ze goed geïntegreerd zijn, zeggen FILIP BUNTINX en KRIS GYSELS. 'De Antwerpse moslima's hebben aangetoond dat zij naast moslima ook Vlaming zijn. Vlaamse tieners met een uitgesproken mening, die de taal machtig zijn en zich zeker niet laten onderdrukken.'

Reacties

30-06-2009 om 23:50 geschreven door Vorser-Raadgever  

Published: 10:36AM BST 26 Jun 2009

Sacked workers burn their dismissal letters at Lindsey oil refinery - the action sparked wildcat sympathy strikes.

Union leaders and employers reached an agreement late last night to end the dispute which flared at the Lindsey oil refinery in North Lincolnshire.

The deal will be recommended for acceptance at a mass meeting outside the refinery on Monday morning.

Sources said the deal involved the reinstatement of 647 workers at the oil refinery who were sacked for taking unofficial action in protest at the laying off of 51 employees by a sub-contractor.

It is believed the 51 workers will also be offered jobs as part of the agreement.

Unions have also won assurances that thousands of workers at power stations and oil and gas terminals who took sympathy action will not be victimised.

Workers who have been taking unofficial action for the past week held early morning meetings, including at the Sellafield nuclear site in Cumbria, and returned to work after being told of the breakthrough.

Les Bayliss, assistant general secretary of Unite, said: "We're pleased that we were able to thrash out a deal which the union can put to the workforce at Lindsey.

"Following hours of detailed negotiations, there has been a significant breakthrough. The proposals for a return to work will be recommended to the workforce by the union's shop stewards at Lindsey on Monday morning.

"The employers have agreed to reinstate all the sacked workers. We welcome the part the employers played in agreeing these proposals."

Mr Bayliss said it was now time for the Government to repeal "anti-trade union" legislation, complaining that UK workers were victims of the most "restrictive" trade union laws in Europe.

Officials from the GMB union also attended last night's meeting and will be recommending the deal to its members at Lindsey.

About 150 contract workers at the Longannet power station in Fife voted to return to work today, said operator ScottishPower.

They had walked out on Monday in support of the Lindsey staff.

Refinery workers return after wildcat strike

By Alan Jones and Celia Paul, Press Association

29-06-2009 om 23:04 geschreven door Vorser-Raadgever  

26-06-2009 om 23:16 geschreven door Vorser-Raadgever  

Vlaanderen heeft weer een rel. Niet toevallig gaat het over een thema dat met onze moslimlandgenoten te maken heeft, het eeuwig terugkerende gezever over het al of niet toelaten van hoofddoeken in scholen en administraties voor meisjes of dames die moslim zijn. So what? Er wordt in nogal wat artikels over dit heikele onderwerp uitgegaan van de premisse dat al die moslima’s dit hoofddoek dragen onder druk van één of ander iets. Hetzij de moskee, een imam, broer, neef achtergrootoom enz. Waarschijnlijk is het bij enkelen onder hen inderdaad het geval dat sociale druk zeker een rol speelt. Dat geldt even erg voor het dragen van een jeansbroek of ooit in onzalige tijden een milletvest (herinner je ze nog?) of een rugzak ipv een boekentas. Bijna nooit lezen we in dergelijke artikels dat moslimmeisjes dit wel eens zouden kunnen beslissen uit vrije wil en met een duidelijk doel. Moslimmeisjes worden hier in Vlaanderen nog steeds geassocieerd met onderworpen, hulpeloze schepseltjes die voortdurend worden onderdrukt (en erger) door naar look stinkende bebaarde woestelingen aangespoord door één of andere talibanimam. Goed, we overdrijven lichtjes maar ver zitten we er toch niet naast. Heeft iemand een bewijs dat moslimmeisjes of dames hier erger worden onderdrukt dan onze eigen allochtone huissloven?

Heeft iemand van al deze toogfilosofen al ooit de moeite genomen om eens een praatje te maken met deze “rare wezens” en hen de vraag gesteld waarom ze dit kledingstuk inderdaad vrij massaal zijn beginnen dragen? Wij hebben in elk geval niet deze indruk, want de meesten denken dat zij in hun naam kunnen spreken en dat zij allemaal de ware reden voor het dragen van dit hoofddoekje kennen. Weet beste witte ridders en redders der zwakke madammen daty deze meisjes echt wel kunnen spreken. De meesten zelfs uitstekend en steeds in onze eigen moedertaal. Vlekkeloos Nederlands zonder enig probleem en ze lopen ook niet weg wanneer je ze aanspreekt, wat nog steeds niet kan worden beweerd van “onze zuivere inlandse madammen die in La Flandre Profonde donderdag hun stoep staan te schrobben en aangesproken worden door een wildvreemde, allochtoon of niet…zelf vaak meegemaakt als vrachtwagenchauffeur in een nog niet zo heel erg ver verleden…

Wel, ik ken persoonlijk wel wat hoofddoekdragende dames en spreek daar regelmatig mee (raar hé) en niet over hun hoofddoek maar over koetjes en kalfjes zoals ik met andere (raar die opsplitsing tussen zij en de anderen toch?) dames wel eens een gesprek durf voeren. Ik heb nog NOOIT enig verschil opgemerkt….Ok, je moet ze niet uitgebreid beginnen kussen of aflebberen zoals voetballers onder mekaar wel eens plegen te doen maar dat doe ik toch ook niet met onze “inlandse vrouwelijke rassen”. Verder geen enkel verschil gemerkt. Verleden jaar heb ik zelfs mogen meemaken dat ongeveer de helft van een stakingspiket in een Brussels energiebedrijf werd be”mand” door vrouwelijke werkneemsters MET hoofddoekje en zonder het minste spoor van één of andere grote broer of imam in de buurt…trouwens deze staaksters leken mij heel erg assertief en zich zeer goed bewust van hun rechten terwijl de “autochtone” werkneemsters niet erg uitblonken door hun massale aanwezigheid. Wanneer het op een gegeven moment even spannend begon te worden tussen de aanwezige directie die opriep tot het doorbreken van het piket en het piket heb ik deze dames onmiddellijk zien plaatsnemen vooraan in het stakingspiket hierin massaal gesteund door de andere aanwezige “hoofddoekdragende” dames met als resultaat dat een open confrontatie tussen werkwilligen onder leiding van de directie en kaderpersoneel en stakers werd vermeden. Ik zie dat niet meteen gebeuren met de “inlandse” secretaressen.

Is het bij al deze redders van de westerse cultuur nog nooit opgekomen dat deze meisjes voor de overgrote meerderheid ZELF de keuze maken voor het dragen vat dat hoofddoekje? Waarom? Zeer simpel vraag het hen zelf en je zal merken dat zij zich als groep willen kenbaar maken en hun eigen identiteit bevestigd willen zien en aldus erkend worden. Is dit vreemd? Willen zij dat andere mensen die niet de zelfde godsdienst aanhangen het zelfde doen? NOOIT iets van gemerkt bij hen. Natuurlijk weet ik dat er ook in hun kringen extremisten rondlopen maar wat moeten wij dan zeggen van al die Vlaams belangers die iedereen naar Vlaamse folk willen doen luisteren en spruiten met spek als verplichte maaltijd op alle scholen willen invoeren?

En hou nu alsjeblief op om te leuteren over religieuse symbolen? Vlaanderen staat vol met kapellen en kruisen en dat heeft mij als niet-gelovige nooit echt gestoord in tegenstelling misschien tot minder tolerante exemplaren van mijn soort. Ik heb nog nooit echt problemen gekend met gelovige mensen, nog katholieken, noch moslims, noch Jehovagetuigen noch weet ik nog allemaal…. We genieten hier van de godsdienstvrijheid en ik gebruik zeer bewust het werkwoord “genieten”. Er zijn immers een heleboel landen waar dit principe niet geldt wat dan weer geen excuus moet zijn voor sommige pipo’s hier om het zelfde te doen.

Meisjes die een hoofddoekje dragen vragen in eerste instantie dat men hen respecteert, eerst en vooral als denkend wezen en ten tweede als vrouw. Basta! Als je de werkloosheidscijfers onder “allochtonen” in Vlaanderen bekijkt nu nog versterkt door de crisis dan zal het wel niemand verbazen dat deze mensen enig respect vragen als groep. Als men ze voor de werkloosheid als groep beschouwt kan men hen misschien voor positieve zaken ook maar best als groep beschouwen. En hier, beste toogfilosofen, hebben de meisjes het voortouw genomen. We zouden het als een daad van ontvoogding moeten zien en we zien het als een soort daad van onderwerping. Hoe men de zaken kan omdraaien doodgewoon omdat men met elkaar blijkbaar niet eens kan praten. Dat er dan één of andere imam oproept om scholen te boycotten die het hoofddoekverbod opleggen is misschien niet de meest diplomatische zet maar als moslima of Belgische allochtoon (aaaargh wat een contradictie) begin je stilaan wel moedeloos te worden van zoveel onbegrip vrezen we …

Hieronder vinden jullie een zeer degelijke tekst die zeer duidelijk stelt wat begrippen als godsdienstvrijheid en mensenrechten in dit verband inhouden:

http://www.vormen.org/informatie/IslamitischeHoofddoek.html

De Islamitische hoofddoek en de mensenrechten

Eva Brems

Docent Mensenrechten, Universiteit Gent

Voorzitter VORMEN vzw

http://www.vormen.org/informatie/StraatsburgHoofddoek.html

Hoofddoek verbieden mag van Straatsburg

Eva Brems

Docent Mensenrechten, Universiteit Gent

Voorzitter VORMEN vzw

En ondanks een vrij misleidende titel een mening die grotendeels overeenkomt met de onze van federaal parlementslid van Groen, Mevrouw Meyrem Almaci die weet waarover ze spreekt :

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=KQ2BNT8S&word=groepsdruk+hoofddoek

Pak de groepsdruk aan, niet de hoofddoek

• donderdag 25 juni 2009
• :

Pak de groepsdruk aan, niet de hoofddoek

©Philip Reynaers

MEYREM ALMACI droeg op school zelf een hoofddoek en vindt dat dat nu nog zou moeten kunnen. Uit vrije wil, wel te verstaan, en niet omdat meisjes onder druk staan van macho moslimjongens. Want dat laatste gebeurt echt en is een groot probleem.

De Koninklijke Athenea van Hoboken en Antwerpen zijn niet de eersten om een hoofddoekenverbod uit te vaardigen. En ook zij stellen hun beslissing voor als een manier om leerlingen te beschermen tegen een negatieve groepsdruk om bijvoorbeeld een hoofddoek te dragen.

Die groepsdruk bestaat echt. Dat is een zware vaststelling die de moslimgemeenschappen ernstig moeten nemen en waartegen ze zich moeten verzetten. Het misplaatste machogedrag en zeer selectieve normenbesef van deze groep jongens staan niet enkel haaks op de religie zelf, maar heeft ook heel wat andere negatieve gevolgen op lange termijn: fenomenen als eerwraak, geweld binnen het huwelijk, gebrek aan verantwoordelijkheidszin. Het stuitende gebrek aan respect voor vrouwen door bepaalde groepen in onze samenleving ondermijnt niet alleen de toekomst van die vrouwen maar die van de hele gemeenschap.

De vraag is echter of de negatieve druk op jonge moslimmeisjes zal weggenomen worden door een verbod. Het enige wat we weten is dat een dergelijk verbod zeker één groep effectief zal treffen: de jonge moslimmeisjes zelf. Als een kind van thuis uit gedwongen wordt een hoofddoek te dragen, en de school besluit daarom de hoofddoek te verbieden, dan zullen de ouders of andere familieleden - die de jongere deze dwang opleggen - op zoek gaan naar een andere school. Of ze halen hun kind zo snel mogelijk weg van school. Nochtans is het aanbieden van scholing aan kinderen die onder dwang staan, juist de beste garantie om uit die spiraal te raken.

Als een meisje de hoofddoek draagt uit schrik voor de repressie van een groep jongens, dan zal die druk niet verdwijnen met een verbod. De druk zal dan gaan over de lengte van de rokken, de haarstijl, make-up. Het gedrag van die jongens, wordt immers niet aangepakt. Als ook de moslimgemeenschappen zich openlijk tegen dit soort gedrag verzetten, kunnen deze jongens niet langer claimen dit te doen uit zogezegde religieuze overwegingen. Het zou dus nuttiger zijn als scholen, gemeenschappen en de maatschappij, deze jongens aanspreken op hun gedrag in plaats van enkel in te grijpen bij de groep 'slachtoffers' en daarmee alle meisjes te treffen, ook zij die hun hoofddoek dragen uit vrije keuze.

Velen zullen argumenteren dat dit naïef is, want meisjes kiezen niet vrijwillig voor een hoofddoek. Hier past een onthulling: ik was zo een meisje en heb zelf uit vrije wil in het middelbaar onderwijs een hoofddoek gedragen. Vandaag krijg ik veel telefoontjes en mails van meisjes die in dezelfde situatie zitten en daardoor in steeds minder scholen welkom zijn. Deze meisjes ervaren hun hoofddoek als een stuk van wie ze zijn en als een teken dat ze behoren tot een religieuze groep. Een verbod is voor deze adolescenten niks meer of minder dan een negatie van hun identiteit. De hoofddoek zelf wordt door dit verbod trouwens een steeds sterker symbool, en dus des te interessanter als identificatiemiddel.

Als de moslimgemeenschap dan maar eigen scholen opricht, gebruikmakend van het recht op vrije schoolinrichting, wordt dat steevast op negatieve reacties onthaald. Zij krijgen eenzijdig de schuld voor het ontstaan van een nieuwe vorm van apartheid die misschien wel ongewild in gang werd gezet door degene die claimt de ongelijkheid te willen bestrijden.

We moeten goed weten wat we willen als samenleving. Als we alle kinderen willen beschermen en emanciperen, om ze een goede toekomst te geven, dan is zowel een gedwongen hoofddoek of het verbod op het dragen van een hoofddoek niet de beste oplossing. Het is niet omdat je een hoofddoek draagt dat je automatisch onderdrukt wordt. Maar het is ook niet omdat je geen hoofddoek draagt, dat je als vrouw in deze maatschappij automatisch alle kansen krijgt. Hoog tijd dus voor een ontsluierd en eerlijk debat.

Meyrem Almaci (Groen!) is federaal parlementslid en fractieleider.

En hiermee is het allemaal begonnen ….

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=482BQTAC

'Geen hoofddoek, geen leerlingen'

• donderdag 25 juni 2009
• Auteur: Valerie Droeven

Een vlekkeloze organisatie: de protestslogans worden rondgedeeld. Wim Daneels

©Wim Daneels

ANTWERPEN - Reportage Leerlingen pikken hoofddoekenverbod op school niet Honderden leerlingen en ouders maakten gisteren luidkeels duidelijk dat ze niet akkoord waren met het hoofddoekenverbod in twee Antwerpse scholen. 'Ik dacht dat dit een multiculturele school was.'

Van onze redactrice

'Als het hoofddoekenverbod niet wordt afgeschaft, stuur ik mijn kinderen naar een andere school', zegt een moeder van 32. Haar dochters van twaalf en dertien lopen school in het Koninklijk Atheneum in Antwerpen. 'En als ik geen school vind waar ze hun hoofddoek mogen dragen, houd ik ze thuis. Dan gaan ze niet meer naar school tot ik er een vind waar het wel nog mag.'

De vrouw is naar de school gekomen om haar ongenoegen te uiten over het verbod op politiek en religieuze symbolen in de school. 'Het dragen van een hoofddoek zegt toch niets over wat er in het hoofd zit?' Ze wijst naar de puntenlijsten die ophangen aan de muur van de school. 'Iedereen met een hoofddoek heeft een A-attest.'Aan de schoolpoort deelt Fateha Elhachmi (17) strooibriefjes uit voor een optocht deze zondag 'voor gelijke kansen in het onderwijs.' Ze draagt een hoofddoek en loopt school in het Atheneum. 'We zijn heel erg geschrokken van dit nieuws', zegt ze. 'Ik dacht dat dit een fijne, multiculturele school was, maar ik heb me vergist in Karin Heremans, de directrice. Ik hoop dat ze haar mening zal herzien.'

Als de directrice op de speelplaats verschijnt, gaat de menigte in een cirkel staan. 'Slechts een derde van die mensen loopt hier school', zegt een man op een bankje. Hij blijkt een leraar te zijn. Behalve leerlingen zijn er heel wat ouders naar de school gekomen. Enkele vrouwen dragen een boerka, de meesten een hoofddoek. Halverwege haar speech onderbreken enkele leerlingen de directrice. Op hun spandoek staat: 'Geen hoofddoek, geen leerlingen.'

'We voeren een actief pluralistisch debat in onze school, maar de laatste jaren was het niet meer houdbaar', probeert de directrice nog als ze onderbroken wordt door enkele leerlingen die de leuze 'Wij zijn weg, geen subsidies' beginnen te scanderen.

Als imam Nordin Taouil - twee jaar geleden nog op de SP.A-lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen - het woord neemt, slaat de sfeer om. Onder een luid geroepen Allah Akbar neemt hij plaats achter de microfoon. 'Vrede zij met u', begint hij en wat volgt is een ophitsend discours dat bulkt van de clichés en de veralgemeningen. Dat de nieuwe minister een einde moet maken aan de georganiseerde discriminatie. 'Wij maken ook deel uit van de maatschappij', zegt hij. 'Niemand moet zwijgen tegen deze haat.' Als hij zijn oproep doet aan alle moslims om hun kinderen in september thuis te houden, wordt dat luidkeels toegejuicht door de demonstranten.

Aan het einde van de avond staat directrice Karin Heremans er wat verloren bij. Hoe de imam waar ze net nog zo'n constructief gesprek mee gehad heeft in enkele ogenblikken zo kon omslaan, begrijpt ze niet. 'Maar we blijven bij ons standpunt', verzekert ze. 'We wilden al deze heisa net voorkomen door eenvormig te communiceren na de examens.' Ze zucht.

Ondertussen stelt de 18-jarige Bouchra Bouzamour aan de microfoon dat 'het toch ironisch klinkt om iemand vrijheid af te nemen om ze vervolgens te verzekeren aan anderen.'

Haar speech klink bijzonder eloquent voor een meisje van haar leeftijd. Een talent dat niet verloren mag gaan, zou je denken. Maar goed dat ze sinds gisteren afgestudeerd is.

25-06-2009 om 18:02 geschreven door Vorser-Raadgever  

En nog steeds actueel:

http://www.skolo.org/spip.php?article876

Nadine Rosa-Rosso

"Een hoofddoek kan ook bevrijden"

vrijdag 23 november 2007

Als antwoord op de petitie "de plaats van de filosofische overtuigingen op school " (1) , die zowel in Nederlandstalig als Franstalig België circuleert, schreef Nadine Rosa-Rosso volgend opiniestuk.

"Ik onderteken de petitie over "de plaats die filosofische overtuigingen op school toekomt" niet. Ondanks alle omzichtigheid die in de tekst in acht genomen wordt, richt deze petitie zich uitsluitend tegen de hoofddoek van de moslimmeisjes en tegen bepaalde opvattingen, die exclusief aan de islam toegedicht worden. Staat er vandaag in België één ànder ’ostentatief filosofisch of religieus teken’ ter discussie? Maar om het niet rechtstreeks over de hoofddoek en de islam te moeten hebben, is de petitie een beetje de pedalen kwijtgeraakt.

Beperkte de Franse wet van 15 maart 2004 over dit onderwerp zich tot : ’In de openbare scholen, de colleges en de lycea is het verboden tekens of kleding te dragen waardoor de leerlingen openlijk een religieus lidmaatschap kenbaar maken’, dan gaat de Belgische petitie veel verder.

Zij spreekt niet alleen over religieuze opvattingen, maar ook over filosofische. Ze spreekt niet alleen over publieke scholen, maar over alle scholen die door de staat gesubsidieerd worden.

Naar een nieuwe schooloorlog?

De wet, waar de petitie om vraagt, zal een grote kuis teweegbrengen in alle door de staat gesubsidieerde katholieke scholen: gedaan met de kruisbeelden, gedaan met affiches met uitspraken van de paus. Want hoe zou men aan de leerlingen en aan de leerkrachten kunnen verbieden om religieuze tekens te dragen, als die wel aan de muren van de instelling mogen prijken?

Anders gezegd: deze petitie steekt het vuur aan de lont voor een nieuwe schooloorlog. De voorzitter van de Interdiocesane Lekenraad, Paul Löwenthal, heeft dit goed begrepen. In een opiniestuk in Le Soir van 18 juni 2007 stelt hij : ’De petitie geeft geen plaats aan de godsdiensten, maar vraagt eenvoudigweg om ze uit te sluiten. Ze stelt het bestaan zelf van confessionele scholen in vraag’. Zijn interpretatie is volledig legitiem.

De petitie zou moeten klare taal spreken over wat er verstaan wordt onder een ’ostentatief filosofisch of religieus teken’. Een beginnend baardje op de kin van jongens? Een geschoren schedel of een rastakapsel? Een hangertje met de Davidster? Jongeren hebben een grenzeloze verbeelding om hun overtuiging uit te drukken. En dat is maar goed ook.

Zou men, in plaats van tekens van filosofische of religieuze overtuigingen te verbieden, jongeren niet eerder moeten aanmoedigen om de verscheidenheid van zowel hun overtuigingen als van hun twijfels naar voor te brengen? Is het niet zo dat we artikel 24 van onze grondwet moeten begrijpen: ’De gemeenschap organiseert een onderwijs dat neutraal is. De neutraliteit houdt meer bepaald in : eerbied voor de filosofische, ideologische of godsdienstige opvattingen van de ouders en de leerlingen’? De neutraliteit wordt niet door verboden gerealiseerd, maar door de verscheidenheid van de opvattingen en door het respect voor elk individu.

Gedaan met de contestatie!

De petitie stelt dat men niet langer ’de inhoud van de cursussen mag bewisten’. Dit soort formuleringen is gevaarlijk. Er is inderdaad het verplichte leerprogramma van de cursussen, maar er is ook het noodzakelijke debat met de jongeren over wat ze denken over de inhoud van de lessen. Men moet de jongeren precies aanmoedigen om hun meningsverschillen met de inhoud van de lessen naar voor te brengen, anders zullen ze afhaken in de lessen, iets waar niemand iets bij wint.

Het is waar dat leerkrachten zich soms overrompeld voelen door de huidige situatie in vele scholen. De toekomst die de maatschappij voor onze kinderen in petto heeft, is het belangrijkste probleem dat om een oplossing vraagt en de leerkrachten beseffen dit maar al te goed. Men zal de moeilijkheden in de scholen niet oplossen door nog meer verboden op te leggen, het zal het er daardoor alleen maar erger op worden. Laat ons veeleer meer onderwijzend personeel eisen, meer opvoeders, meer tijd om na te denken en aan uitwisseling te doen over een pedagogische aanpak.

De petitie nodigt de jongeren uit om ’hun filosofische overtuigingen te verinnerlijken’. De jongeren hebben dus het ’recht om een overtuiging te hebben’, alleen moeten ze die voor zichzelf houden. Als het recht om overtuigingen te hebben, niet gekoppeld wordt aan het recht om die te uiten, dan gaat het niet om een recht, maar om een frase. Dit supplementair verbod maakt de kloof tussen leraars en leerlingen nog dieper.

Een voorbeeld. Volgens de petitie is is ’de sociale en seksuele gemengdheid een waarde die aan de basis ligt van onze maatschappij’. Gaat men de leerlingen verbieden om dit standpunt te betwisten? Als ’sociale gemengdheid’ wil zeggen dat de rijken zich vermengen met de armen, kan men er dan ook bijzeggen waar deze ’waarde’ wordt toegepast? In het onderwijs? In de wijken? In de ondernemingen? In het uitgaansleven? Ga dit als lerares of leraar maar eens vertellen aan de 60.000 jongeren, die beroepsonderwijs volgen: ’Onze maatschappij is gebaseerd op sociale gemengdheid; jullie worden verondersteld dit idee niet te betwisten, maar tolerant als we zijn hebben jullie wel het recht om te denken, maar dan wel alleen om te denken, dat er niet één dochter of zoon van de bourgeoisie in jullie klas zit’.

Er bestaan niet meer wetenschappelijke argumenten om te stellen dat de sociale gemengdheid de basis is van onze maatschappij dan er bestaan om te stellen dat God haar geschapen heeft. Laten we er mee ophouden om onze maatschappij idyllisch voor te stellen en onszelf als de grootste slimmeriken, terwijl we eenvoudigweg bezig zijn elementaire rechten te liquideren.

De verwarring tussen rechten en waarden

.

De feministen verwerpen de hoofddoek in naam van de bevrijding van de vrouw. Maar kan men mensen bevrijden tegen hun wil en, meer nog, door hen een recht af te nemen? Voor een democraat gaat het recht op het dragen van een hoofddoek vanzelfsprekend samen met het recht om er géén te dragen. Een recht toekennen betekent geenszins dat men ook opkomt voor de uitoefening van dat recht. Het recht op echtscheiding of het recht op zwangerschapsonderbreking opeisen staat op geen enkele manier gelijk aan het propageren van echtscheiding of van het plegen van abortus.

De maatschappij legt de rechten vast voor het samenleven van de mensen en de individuen oefenen dan deze rechten uit volgens hun eigen waarden. Het is in de discussie over de migranten dat onze maatschappij is afgegleden naar het bepalen van ’waarden’. Het gevolg daarvan is dat het Frankrijk van Sarkozy nu over een ministerie van ’nationale identiteit en immigratie’ beschikt. In Nederland leidde de herontdekking van de ’nationale waarden’ een linkse partij als de SP naar het herontdekken van de weldaden van de monarchie en haar beschavingsopdracht in de kolonies. En dan zijn er de atheïsten, die een strijd tegen de hoofddoek leveren in naam van de strijd tegen de godsdienst. Maar men doet de religiositeit van de mensen niet verminderen door hen te verbieden om hun geloof te manifesteren. Ik vrees dat men juist het tegenovergestelde resultaat bereikt.

De politieke inzet: het voorbeeld van Frankrijk

Het is het extreemrechtse blad Minute dat in Frankrijk de aanval tegen de hoofddoek inzette door in 1983 het beeld van een ’gesluierde Marianne’ te verspreiden. Het is een rechtse burgermeester (RPR) die in Creil op 4 oktober 1989 de confrontatie aanging met drie gesluierde meisjes. Het rechtstreekse gevolg hiervan was dat hun aantal heel snel steeg.

Over de wet van 15 maart 2004, die uiteindelijk het dragen van een hoofddoek wettelijk verbood, schrijft de historicus Gérard Noiriel: ’Het succes was totaal, want de tekst die door rechts werd voorgesteld, werd door links gestemd en veroorzaakte bovendien binnen links erg grote verdeeldheid.’ Noiriel onderlijnt dat de meisjes, die voor het dragen van een hoofddoek aangeklaagd werden, tot de onderdrukte klassen behoorden. Met de sociale afkomst van die meisjes is nooit rekening gehouden, net zo min als met het verschil tussen de situatie van de vrouw in een islamitisch land en in een land als Frankrijk. Het Franse voorbeeld verdient onze aandacht. Het heeft slechts twintig jaar geduurd om, vertrekkende van een karikatuur van extreemrechts tot een door heel de politieke klasse gestemde wet te komen, die een echte ’ommekeer is in de geschiedenis van de manier waarop men over de immigratie spreekt’. En jammer genoeg is dit niet het enige thema waar de meest rechtse opvattingen bijna de gehele politieke klasse hebben veroverd.

En als het geloof nu eens bergen kon verzetten?

Toen ik deze tekst aan het afwerken was, zag ik op de RTBf een reportage over de hoofddoek. Een groep meisjes, die de hoofddoek droegen, begonnen hun studies geneeskunde aan de ULB, de Université Libre de Bruxelles. Alleen al hun aanwezigheid op deze faculteit weerlegt de vooroordelen die deze petitie met zich meevoert. Deze meisjes dragen bij tot de sociale vermenging op de universiteit. Veertig jaar na mei ‘68 zijn de kinderen van het volk daar nog altijd in de minderheid. Om er te geraken moeten ze heel wat meer hindernissen overwinnen dan andere kinderen. Die meisjes dragen ook bij tot de vermenging van de seksen. Zij bewijzen ook dat de moslimgodsdienst op zich geen handicap is voor de deelname van meisjes aan hogere studies. Hun geloof belet hen niet om biologie te studeren en het geloof in een schepper te combineren met de studie van wetenschappelijke methodes.

Het Vrij Onderzoek zou aan deze meisjes het onvoorwaardelijk recht moeten toekennen om hun studies verder te zetten. Maar neen, men verplicht hen om hun hoofddoek af te doen voor ze een labo binnen mogen. Omdat ze dat weigeren, worden ze bij een hoge verantwoordelijke van de faculteit op het matje geroepen. En welk rationeel argument geeft de officiële vertegenwoordiger van het Vrij Onderzoek en van de wetenschappelijke methode? ’We zijn hier niet in de Club Med’. Einde citaat.

Van in de kleuterklas tot aan de universiteit heb ik alleen maar in de ’goede scholen’ van de Stad Brussel en in de tempel van het Vrij Onderzoek gezeten. Ik ben nooit gelovig geweest, maar ik heb altijd de zwakheid gehad om in de goedheid van de mensen te geloven. Zijn wij, de atheïsten, de Vrije Onderzoekers, niet in staat om over deze jonge meisjes een hypothese te formuleren die precies de omgekeerde is van die die in de petitie wordt geformuleerd? En wel dat het misschien juist hun geloof is, dat deze meisjes geholpen heeft om alle hindernissen te overwinnen op de weg van hun emancipatie? Als dit geloof het dragen van een hoofddoek inhoudt, wat gaat ons dat aan?

Nadine Rosa-Rosso, lerares.

http://www.skolo.org/spip.php?article788

Verslag Ovds-bijeenkomst 19 januari 2008

Debat over de hoofddoek in de scholen

dinsdag 11 maart 2008 door Romy Aerts

De Oproep voor een democratische school (Ovds) heeft tot nog toe geen standpunt ingenomen rond de opportuniteit van een verbod op het dragen van de hoofddoek in het onderwijs. Wij vinden de kwestie van de hoofddoek van secundair belang in vergelijking met de grote problemen en uitdagingen in het onderwijs: de dreigende vermarkting, de sociale ongelijkheid en segregatie, de onderfinanciering.

Uit de PISA-testen blijkt dat bijna één op twee migranten het absoluut niet goed doet op school. Nergens ter wereld is de kloof tussen de score van de autochtone leerlingen en de migranten zo breed als in ons land. Wij zouden liever debatten zien over de hoge werkloosheidsgraad, veel groter dan bij de autochtone bevolking, of over de armoede, die dramatisch hoger is: 55 procent van de allochtonen van Marokkaanse herkomst en 59 procent van de Turkse leven onder de armoederisicogrens - minder dan 777 euro per maand, terwijl een gemiddeld maandinkomen voor personen van Belgische en Europese herkomst ligt rond 1150 euro. Dit zijn de reële problemen van de gemeenschappen van allochtone origine. Hun oplossing is een voorwaarde voor de emancipatie van de mensen van allochtone origine, waaronder de moslimmeisjes en -vrouwen.

Op een moment echter dat vanuit diverse hoeken stemmen opkomen om het dragen van de hoofddoek op school effectief te verbieden en anderen tegen dit verbod actie voeren, wou Ovds het debat over de hoofddoek niet uit de weg gaan. Op 19 januari hebben 25 leden van Ovds op een serene wijze discussie gevoerd en de argumenten voor of tegen dit verbod op een rij gezet. Hieronder volgt een synthese van deze discussie.

Argumenten voor een verbod

Het verbod steunen werd geïnspireerd vanuit twee invalshoeken. Enerzijds werd het belangrijk geacht de bevrijding van de moslimvrouwen te steunen. De hoofddoek is een symbool van de patriarchale onderdrukking en het dragen ervan neigt naar een uiting van steun aan het moslimintegrisme, waarvan we de impact dreigen te onderschatten. In de moslimwereld vechten progressieve vrouwen tegen dit seksisme en oprukkend integrisme. Moslimmeisjes die de hoofddoek niet dragen, worden in bepaalde scholen met de vinger gewezen door hun moslimmedeleerlingen. Anderzijds is ook het verbod van elk religieus en filosofisch teken op school belangrijk en moet vermeden worden dat jongeren gestigmatiseerd worden. Door de hoofddoek wordt het “wij” en de “anderen” geaccentueerd, terwijl het voor de ontwikkeling van de jongeren juist belangrijk is dat zij “naakt” en onbevangen kennis maken met de wereld en dat zij beschermd worden tegen “invloeden” allerhande. De rol van de school is de jongeren bevrijden van achterlijke dogma’s die voortkomen uit cultuur en religie. Indien we de hoofddoek tolereren, bestaat het gevaar dat we ook moeten toegeven aan creationistische theorieën, aan de weigering om nog biologielessen te volgen, om mee te gaan zwemmen enz.

Argumenten tegen een verbod

De argumenten die pleiten tegen het verbod vertrekken voornamelijk vanuit de overtuiging dat de hele discussie moet geplaatst worden in de concrete context van het België anno 2008: sinds de aanslagen van 11 september 2003 wordt de hele moslimwereld over dezelfde kam geschoren. Het verbod op de hoofddoek zal de stigmatisatie van de moslims nog doen toenemen en de fundamentalistische tendensen daarbij versterken. Op die manier zullen de moslimmeisjes verstoken blijven van degelijk onderwijs. Zij zullen geduwd worden in scholen waar de hoofddoek wel toegelaten wordt, met nog meer concentratiescholen en het oprichten van islamscholen tot gevolg. Emotioneel zullen de moslima’s in de hoek worden gedrukt, zij zullen zich slecht voelen, waardoor zij nog minder ontvankelijk zullen zijn voor wetenschappelijke argumentatie. De religieuze overtuiging hoeft daarenboven niet noodzakelijk een dam op te werpen tegen wetenschappelijk leren argumenteren en is niet per se reactionair. We moeten de jongeren een rationele en kritische ingesteldheid leren aannemen tegenover élke godsdienst en leren ontdekken of de godsdienst bevrijdend kan zijn. Diversiteit moet ervaren worden als een positief gegeven. De school is een plaats bij uitstek om die diversiteit toe te laten en een waaier aan discussiepunten te genereren. Dit alles is onmogelijk in een sfeer van verbod.

Conclusie

Alle deelnemers waren het over eens dat het recht op degelijk onderwijs moet gevrijwaard worden en dat daarbij een wetenschappelijke attitude buiten kijf staat. Indien een moslimmeisje zou weigeren om omwille van haar godsdienstige overtuiging bv. de biologieles of zwemles te volgen, zal zij inderdaad uitgesloten worden, niet omwille van haar hoofddoek, maar omwille van het loutere feit dat zij weigert deel te nemen aan de lessen.

We zijn tot de voorlopige conclusie gekomen dat een gemeenschappelijk en uitgesproken standpunt innemen voor of tegen het verbod op dit moment niet opportuun is. We hebben immers te maken met een zeer complexe problematiek, waarbij een eenvoudige, wetenschappelijke analyse niet voor het grijpen ligt. Zowel de argumenten voor als tegen moeten verder ernstig bestudeerd en grondig uitgediept worden. We verkiezen daarom de veelheid van meningen te respecteren en beschouwen dit geenszins als een houding van struisvogelpolitiek. Voor Ovds blijft de voornaamste tegenstelling deze van onderdrukkers en onderdrukten, en blijven de religieuze tegenstellingen secundair en ondergeschikt aan het probleem van sociale en regionale segregatie.

Romy Aerts

25-06-2009 om 17:58 geschreven door Vorser-Raadgever  

De 26-jarige Neda is het symbool geworden van het Iraanse protest. Foto: Betoging met haar foto dinsdag in Den Haag. Foto RD, Henk Visscher

TEHERAN – Ze is het internationale symbool geworden van het Iraanse protest: Neda Agha-Soltan, de 26-jarige vrouw die op straat werd doodgeschoten door een onbekende scherpschutter. De man die de gruwelijke beelden van haar laatste minuten vastlegde zond de video naar een bevriende Iraanse asielzoeker in Nederland, die hem vervolgens de wereld over stuurde via internet.

„We waren op straat en hoorden een schot. We dachten eerst dat het vuurwerk was”, vertelde de man aan zijn in Nederland wonende kennis. „Opnieuw werd er geschoten; ik zag dat Neda niet in orde leek en rende naar haar toe.” Zijn vriend, een arts, probeerde nog hulp te bieden aan de voor hen beiden onbekende vrouw. Maar dat was zinloos. Binnen twee minuten overleed Neda.

De beelden van het videofragment gaan door merg en been. Net voordat Neda sterft, kijken haar verbijsterde ogen recht in de camera. Daarna stroomt er bloed over haar gezicht. Stemmen verworden binnen seconden tot geschreeuw, een crescendo van hulpeloosheid.

„De eerste keer dat ik de video zag begon ik te huilen”, zegt Hamed, de in Nederland wonende asielzoeker die zijn achternaam en woonplaats geheim wil houden. „Ik kan niet uitleggen hoe enorm mijn lichaam beefde. Zeker een minuut of vier was ik zo verward dat ik alleen maar kon huilen.”

Hamed, een 35-jarige grafisch ontwerper die eind 2008 naar Nederland vluchtte nadat de politie zijn woning doorzocht als reactie op zijn blog, besefte onmiddellijk dat de hele wereld de beelden van de stervende Neda moest zien. „Dit schokte me. En tergelijkertijd dacht ik: Ik moet het publiceren. Iedereen in de wereld moet weten wat ze aan het doen zijn met mijn land­genoten.”

Al vanaf het moment dat het na de verkiezingen in Iran onrustig werd, begon Hamed informatie over de demonstraties op zijn facebook op internet te zetten. Hij zette de betreffende video ook op die pagina, evenals op CNN i-report en de video-uploadwebsite YouTube. Verder stuurde hij het filmpje de BBC. „Vijf minuten later was er al een gigantisch aantal e-mails binnen.” Het symbool van verzet was geboren.

Er was aanvankelijk niets bekend over wie Neda was en wat ze deed op de plek waar ze stierf. Dit veroorzaakte een tragisch misverstand.

Dr. Amy L. Beam, een Amerikaanse consultant in de it-sector, zag op 21 juni de tv-beelden van demonstraties in Iran. „Nieuws­lezers bleven herhalen dat het een ‘Twitterrevolutie’ was geworden. Ik had Twitter nooit gebruikt om naar nieuws te zoeken, maar dit haalde me over.”

Via Twitter vond ze Hameds video. Nog maar 120 mensen hadden hem gezien. Ze nam contact met hem op. „Hij dacht dat haar naam Neda Soltani was.” Beam zocht op facebook en vond een vrouw met die naam. „Ik ben niet degene die je zoekt”, schreef deze persoon echter.

Soltani stelde zelf ook een onderzoek in. De informatie die ze vond, plaatste ze op de facebookpagina van Beam. Facebook plaatst een profielfoto naast elk bericht. Mensen die Neda Soltani’s informatie zagen, namen automatisch aan dat haar foto, een gezicht omlijst door een gekleurde hoofddoek, die van de neergeschoten vrouw was.

Soltani’s foto verspreidde zich vervolgens als een virus over de wereld. Hij verscheen op websites, spandoeken en plakkaten. Zelfs nieuwsmedia gebruikten hem. Zij werd het ‘gezicht’ van de revolutie. De hevig geschrokken Soltani schreef Beam: „Om je de waarheid te zeggen, ik ben erg bang!!!!”

Verscheidene nieuwsmedia hebben inmiddels interviews gehad met familieleden en vrienden van Neda Agha-Soltan. Zij en haar muziekleraar kwamen met hun auto vast te zitten in een demonstratie. Neda stapte uit voor wat frisse lucht en werd neergeschoten. Er is nu ook een foto van Agha-Soltan in omloop, maar Soltani’s foto blijft circuleren.

24-06-2009 om 22:22 geschreven door Vorser-Raadgever  

Leopold II wilde Nederland binnenvallen

24-06-2009 om 21:53 geschreven door Vorser-Raadgever  

Lindsey strike talks adjourn

Talks have been held between unions and employers after almost 650 contract staff working on a major construction project were sacked last week after seven days of unofficial industrial action.

Owners Total, the French oil giant, said the action had left a construction project six months behind schedule and around £85.5 million over budget.

Meanwhile, more workers have walked out around the country in support of the strike. Employees at the Coryton oil refinery in Essex have now taken action for the first time since the dispute flared.

And contract staff at a number of sites, including the Longannet power station in Scotland, Sellafield nuclear site in Cumbria, and Didcot power station in Oxfordshire continue to take unofficial action.

GMB general secretary Paul Kenny was cheered and applauded when he announced that the union had launched a £100,000 hardship fund to support strikers.

"As far as we are concerned, they are victimised and locked-out people, and it is an official dispute from the moment those notices arrived," he said, adding that the union is pressing ahead with a national ballot of thousands of workers in the industry in a long-running dispute over jobs and conditions.

He continued: "We are committed to a national ballot. We think we are about a week away from launching that national ballot. There are lots of technicalities, but we are absolutely clear we are going down that road."

Mr Kenny and the Unite union made clear there would be no resolution of the dispute unless all the sacked workers are reinstated.

A statement released by the company said further cost overruns would "jeopardise the future viability of this important inward investment into the UK".

The firm urged discussions to focus on restarting the project and said it had been assured by contractors that workers would not face reduced pay or conditions.

It said: "Total is actively encouraging talks to be opened between its contractors and the unions about how to facilitate the return to work of its contracting companies' former workforces.

"These discussions between the unions and the contracting companies should focus on getting the project back up and running within the agreed timeframe and budget.

"The contracting companies have assured Total they remain committed to the national agreement between themselves and the unions. There is no question of a reduction in pay or dilution of existing terms and conditions."

Total said it would be the end of the week before the number of contract staff wanting to return to work would be known.

"However, the contractor companies have advised us that they believe they will have sufficient workforce necessary to meet their programming requirements," the company added.

Speaking in reaction to the statement, Phil Whitehurst, of the GMB union, said he knew nothing about any proposed talks.

He said: "I've spoken to the general secretary of the GMB, he knows nothing about any talks at all. Paul Kenny doesn't know anything at all about it."

French group Total appears to be bowing to pressure from striking workers at its Lindsey oil refinery – it’s now ‘actively encouraging’ talks between its contractors and the union representatives of the 650 workers sacked last week. It’s obvious why: Total said in a statement that the long-running dispute at Lindsey has already cost the company €100m and left it six months behind schedule. And with more and more workers joining wildcat strikes in support of their brethren, the problem seems to be getting worse rather than better. But this does leave Total in a pretty weak negotiating position…

This row has been rumbling on since January, when workers walked out on strike in protest at the use of foreign labour. Since then, unions have been agitating for strike action if local workers didn’t get first dibs on jobs (thanks partly to Gordon Brown’s daft/ illegal ‘British jobs for British workers’ slogan). The latest flashpoint came when 51 workers were made redundant but not allowed to apply for vacant jobs with another subcontractor; when workers walked out in protest, 647 of them promptly got the sack. But this just made things worse: the workers have refused to budge, and some 3,000 of their brethren have now gone on strike in their support across the UK.

All in all, Total said, the delays, underperformance and low productivity on the Lindsey £200m hydro-desulphurisation project have already cost it a whopping €100m. And the problem isn’t going away: yesterday the sacked workers were burning their dismissal letters outside the refinery, and wildcat strikes were spreading across the country. So you can see why the French group has ‘changed its position’ (according to union Unite) and started pressing for a solution. Technically Total doesn’t employ these people – they work for the nine subcontractors that ituses to deliver the work on site – but its intervention will clearly carry a lot of weight.

The problem will be that the unions now have Total over a barrel (so to speak). The likes of Unite and GMB – which hadn’t supported the unofficial strikes, until the workers got the boot – are now on the offensive, insisting that the dispute won’t be resolved until all 647 workers are given their jobs back. That will be a fairly humiliating climb-down for the refinery bosses.

And the longer-term worry is whether this will affect the UK’s reputation as a place to do business. Total muttered darkly today that ‘further cost overruns will jeopardise the future viability of this important inward investment into the UK’. Of course it would say that - but it's true that this has proved to be a very expensive headache, and you wouldn’t be surprised if in future, Total decides to avoid running projects in the UK wherever possible. The unions appear to have won this battle, but they might yet lose the war...

24-06-2009 om 00:22 geschreven door Vorser-Raadgever  

By Hilary Whiteman
CNN

LONDON, England (CNN) -- More than six hundred workers at Total's Lindsey oil refinery in Northern England have been told they no longer have jobs after staging what the company calls an "unofficial, illegal walk out."

Protesters gathered outside Total's Lindsey oil refinery on Friday, June 19, after hundreds of striking workers were sacked.

The steel workers started striking last Thursday after one contractor axed 51 jobs while another employer on the same site was recruiting.

Protesters gathered outside Total's Lindsey oil refinery Friday with placards calling for solidarity from fellow workers.

The dispute has prompted a number of wildcat strikes at power stations and oil refineries around the United Kingdom.

The workers' union GMB, which represents around half of the sacked workers, estimates that, as of late yesterday, up to 4,000 other workers at four power stations and three oil refineries had walked off the job in sympathy.

Early this afternoon, Total confirmed that negotiations had started between the workers' employers and ACAS, the British Advisory, Conciliation and Arbitration Service.

Earlier, in a statement posted on its Web site, Total announced that its contractors had started the process of ending employment contracts for 647 workers on the HDS-3 construction project.

The statement said the project has been temporarily shut down and that all employees had until 5pm on Monday to reapply for their jobs.

Phil Davies, national secretary and head of the manufacturing section at the GMB Union, told CNN the invitation to a job interview would only stoke workers' anger. "I think that would just humiliate people to be quite honest and it will put their backs up and make them more determined to win it," he said.

He said union representatives were in the process of gathering information to hold an official industrial ballot, a process that could take six weeks.

The British Press Association published one sacked Lindsey worker's appeal for support from fellow union members: "We are asking for support from workers across the country which I am sure will be given. Total will soon realize they have unleashed a monster."

Workers at the Lindsey oil refinery walked off the job for more than one week in early February to protest against the hiring of hundreds of foreign workers.

They returned to work after the unions and the company gave assurances that half the jobs would go to British workers.

23-06-2009 om 07:52 geschreven door Vorser-Raadgever  

Mission-statement

Onderteken ons mission-statement.

Liberales is een onafhankelijke denktank binnen de liberale beweging. De leden zien het liberalisme als een progressieve beweging die opkomt voor de vrijheid van het individu, rechtvaardigheid en mensenrechten. Liberales zet zich af tegen het bekrompen conservatisme op sociaal-economisch, ecologisch en ethisch vlak van de verzuilde partijen en structuren.

De leden geloven in de kracht, de eigenheid en de zelfontplooiing van de mens om als ontvoogd individu zijn verantwoordelijkheid op te nemen in de samenleving. Opdat ieder individu in staat zou zijn dit te doen, dienen wij ernaar te streven dat er zoveel mogelijk gelijke startkansen zijn.

Vrijheid en verantwoordelijkheid zijn met elkaar verbonden. Individualisering betekent grotere vrijheid en zelfstandigheid van mensen in de vormgeving van hun eigen bestaan, in de keuze met wie men omgaat en van de manier waarop aan die omgang vorm en inhoud wordt gegeven. Vanuit die vrije situatie moet ieder individu zijn verantwoordelijkheid opnemen ten aanzien van zichzelf (door zijn kansen te gebruiken) en van de anderen waarmee hij een samenleving vormt.

Vrijheid en solidariteit zijn voor ons perfect te combineren. Een conflict tussen beide ontstaat alleen wanneer de samenleving als een op zichzelf bestaand iets naast en dan meestal boven het individu wordt gesteld. Solidariteit vergt een investering van de mens in de samenleving en het opnemen van zijn verantwoordelijkheid tegenover de medemens.

Vrijheid verwijst ook naar de mate waarin mensen rechten van anderen respecteren. Een samenleving kan pas menswaardig genoemd worden wanneer zij een maximum aan keuzemogelijkheden aan haar leden kan garanderen. Die zelfbeschikkingsvrijheid en vrije keuze is voornamelijk belangrijk op het gebied van levensbeschouwing en levenshouding, die mensen zelf wensen op te bouwen. Liberales komt aldus op voor wederzijds respect.

Liberales richt zich tot iedereen die gelooft in de vrijheid, openheid en creativiteit van de mens als motor voor meer welvaart en welzijn.


Beste lezertjes, onthou vooral de eerste zin :.... is een onafhankelijke denktank binnen de liberale beweging. Nu gaan we naar de essays op deze leuke site en we vinden : http://www.liberales.be/essays/martens

Groen Keynesianisme: contradictie of kans?

essay vrijdag 07 november 2008

Bart Martens

Nu het effect van de financiële crisis in de reële economie duidelijker wordt, maken de klassieke Keynesiaanse redeneringen voor het voeren van een anticyclisch beleid terug opgang. Refererend naar het stimuleringsplan van Roosevelt in de jaren dertig, brak VN secretaris-generaal Ban Ki-Moon vorige week een lans voor een Groene New Deal (De Morgen van 23/10/2008). De contouren van zo’n groen stimuleringsbeleid legde de VN vorige week vast in het 'Initiatief Groene Economie'.

In Vlaanderen lanceerden Frank Vandenbroucke en Kathleen Van Brempt het plan om via een betere benutting van de beschikbare middelen, met snelle en slimme investeringen de impact van de financiële crisis in te perken. Overheidsinvesteringen kunnen de teruggevallen vraag van bedrijven en gezinnen deels compenseren. De overheid kan daarnaast ook kapitaal verstrekken dat de commerciële financiële instellingen ,die hun vergiftigde activa versneld moeten afschrijven en balansen moeten opkuisen, niet langer kunnen of durven aanbieden.

Hebben we zulke Keynesiaanse antwoorden niet al eens eerder gehoord? Jawel. Begin jaren ’90 pakte Europees commissievoorzitter Jacques Delors uit met een heus Witboek om met mega-infrastructuurwerken een economische relance op gang te brengen en zo miljoenen Europeanen aan de slag te helpen. De Keynesiaanse aanpak van het Witboek leverde echter niet op wat werd verwacht. Dat had zeker te maken met de onvolledige uitvoering, maar ook met de focus op grote (wegen)infrastructuurwerken.

De verbeterde infrastructuur stelde bedrijven namelijk in staat om hun productie- en distributiecentra geografisch te concentreren en te automatiseren. Tegelijk werd het productieproces in stukjes gekapt en ruimtelijk uiteengelegd, vaak met verschuiving van arbeidsintensieve activiteiten naar de lage loonlanden. De netto creatie van duurzame jobs viel hierdoor ondermaats uit. Bovendien gingen de investeringen gepaard met een belangrijke maatschappelijke kost op milieuvlak. Het ontstaan van Europese Distributiecentra van waaruit heel de Europese markt – per vrachtwagen just-in-time – moest worden bediend, zorgde er immers voor dat een zelfde handelsvolume met veel meer vrachtkilometers werd afgewikkeld. De bedrijfskosten van het voorraadbeheer namen af, terwijl de overheid de kosten van de nieuwe voorraadkamers (de wegen) voor haar rekening nam.

Vandaag hebben we nood aan een relancebeleid dat werkt vóór het milieu in plaats van ertegen. Waarom? Omdat het ongemoeid laten van de klimaatcrisis de economische en sociale crisis alleen maar erger zal maken. Investeren in schone technologieën en hernieuwbare energie voorkomt een veel hogere factuur later. Het gezaghebbende rapport Stern rekende ons voor dat de schadekost van de ernstige klimaatwijzigingen zo’n 10 keer hoger zal liggen dan de kost om deze te voorkomen.

Investeren in een koolstofarme economie verkleint bovendien onze afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele brandstoffen. Juist die afhankelijkheid zorgde samen met de stijgende energieprijzen op de internationale markten voor een gigantische cashflow uit Europa naar de olieproducerende landen. Een ambitieus Europees energiebeleid dat investeert in schone technologie en zuinige producten kost uiteraard ook veel geld, maar het zijn wel miljarden die in de Europese economie worden geïnvesteerd.

Energiezuinige woningen, efficiënte voertuigen en jobs in sectoren die de producten van de toekomst leveren, maken onze gezinnen bovendien weerbaar tegen de bokkensprongen van de energieprijzen op de internationale markten en openen voor onze bedrijven gigantische exportmarkten. Zowel onze koopkracht als onze concurrentiekracht zullen dus wel varen bij een nieuw doortastend Europees gecoördineerd Keynesiaans beleid. Dat geldt ook voor België dat verhoudingsgewijs meer energie-intensieve industrie huisvest en waar het moeilijker is om hernieuwbare energie te produceren. Het Federaal Planbureau berekende onlangs dat de realisatie van de Europese klimaatdoelstellingen in ons land netto 25.000 extra jobs kan opleveren als we onder meer de opbrengsten van de veiling van emissierechten aanwenden om de loonlasten te verlagen.

Kortom: alleen een groene Keynes kan tegelijk een antwoord bieden aan de economische recessie, het jobtekort, de voedselschaarste, de stijgende energieprijzen, het verlies aan natuurlijk kapitaal en de klimaatopwarming. De Trans Europese Netwerken waar Europa vandaag in moet investeren, zijn de energienetwerken. Zo kan de aanleg van een hoogspanningsnet op de bodem van de zee de offshore windmolenparken verbinden met de Scandinavische waterkrachtcentrales. Hierdoor ontstaat één gigantische elektriciteitscentrale waaruit stabiele hernieuwbare elektriciteit kan afgenomen worden en waarbij de Scandinavische waterkrachtcentrales dienst doen als back-up (in windstille periodes) en opslag (bij overaanbod van windstroom).

In Vlaanderen moet het elektriciteitsnet een ‘internetstructuur’ krijgen zodat gebruikers niet alleen energie kunnen afnemen, maar ze er ook kunnen opzetten. In een slim netwerk zullen gezinnen en bedrijven grotendeels zelf hun stroom en warmte produceren en via het net overschotten en tekorten uitwisselen. ‘Slimme meters’ moeten straks slimme toestellen kunnen sturen zodat ze bij piekvraag energie opwekken (warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen (wasmachines, diepvriezen, inplugwagens). Dat garandeert een netevenwicht met veel minder reservecapaciteit. In zo’n model wordt onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele spelers. Onze ‘gedemocratiseerde’ energiemarkten zullen vele investeringen uitlokken in duurzame energieopwekking en -besparing (‘Negawatts’). Of hoe een groen investeringsbeleid niet alleen leidt tot de door Keynes gewilde actieve overheid op korte termijn, maar ook zorgt voor duurzaamheid op lange termijn.

De auteur is Vlaams volksvertegenwoordiger en senator voor sp.a

Bart Martens

Bart Martens

Links

mailto:martens.bart@vlaamsparlement.be

Misschien is dat wel de echte reden waarom men de liberalen niet meer nodig heeft in de Vlaamse regering men heeft de sp.a en dat is blijkbaar het zelfde aan het worden...Maar na deze pissige opmerking waarvan men makkelijk kan beweren dat ze weinig inhoud aan het debat toevoegt nodigen we onze punthoofdjes die ons dagelijks met plezier lezen uit om de laatste paragraag van dit hoogstaande en technisch onderbouwde essay van de energiespecialist van de sp.a te bestuderen.

In Vlaanderen moet het elektriciteitsnet een ‘internetstructuur’ krijgen zodat gebruikers niet alleen energie kunnen afnemen, maar ze er ook kunnen opzetten. In een slim netwerk zullen gezinnen en bedrijven grotendeels zelf hun stroom en warmte produceren en via het net overschotten en tekorten uitwisselen. ‘Slimme meters’ moeten straks slimme toestellen kunnen sturen zodat ze bij piekvraag energie opwekken (warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen (wasmachines, diepvriezen, inplugwagens). Dat garandeert een netevenwicht met veel minder reservecapaciteit. In zo’n model wordt onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele spelers. Onze ‘gedemocratiseerde’ energiemarkten zullen vele investeringen uitlokken in duurzame energieopwekking en -besparing (‘Negawatts’). Of hoe een groen investeringsbeleid niet alleen leidt tot de door Keynes gewilde actieve overheid op korte termijn, maar ook zorgt voor duurzaamheid op lange termijn.

Kijk beste lezertjes, dat is nu wartaal waarvan we echt kunnen van genieten. Een liberale sos die ons via de Keynesiaanse theorie komt uitleggen dat ons tante Wis met haar schamel overlevingspensioentje in haar tweekamerappartementje in de Seefhoek binnenkort haren eigen "ellentriek" zal maken en dat via een slim netwerk en een nog slimmere meter haar slim frigooke in dalperiodes zal in gang schieten. Bovendien zal ons Tante Wis met haar Negawatts (dat zijn de momenten dat hare frigo een temperatuur heeft gelijk aan die van haar kleerkast) stinkend rijk worden.

Gelukkig zal dat energiemodelleke beperkt blijven tot Vlaanderen want zoals iedereen wel weet stopt de ellentriek aan de taalgrens. Wat ons soske er ook vergat bij te vermelden is de kostprijs van al dat slim alaam. Maar dat is natuurlijk bijzaak voor een echte sos. Ons Tante Wis is al begonnen met bloem en niet gebrande koffie en vooral veel "bougies" te hamsteren tegen "den slechten tijd" die wel heel donker dreigt te worden...

21-06-2009 om 23:44 geschreven door Vorser-Raadgever  

Hier zijn we dan weer met goed nieuws voor alle mensen die nu al moeite hebben met het betalen van hun energiefactuur...
We vonden deze leuke info op http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=PD2BJS96
We melden hier eventjes ter verduidelijking dat die dingen heel wat mensen die nu nog de job uitoefenen van meteropnemer naar den dop zullen verwijzen en dat de enige partij die hier zeer erg bij gebaat zal zijn de stroomproducenten zelf zijn. Zij kunnen hiermee, zoals een slimme lezer ipv van meter schreef als reactie op dit artikel, hun peakload afvlakken en aldus hun winsten opdrijven.
De expert waarnaar hier verwezen wordt namelijk Luc Hujoel is niet meteen een man die zomaar iets uit zijn duimpje zuigt omdat hij niet of nauwelijks weet waarover hij praat zoals bij zoveel andere zogenaamdeexperts. Hij is namelijk niet alleen energieexpert zoals hieronder wordt geschreven en baas bij het Brusselse Sibelga  maar hij is ook baas bij BNO (Brussels Network Operator) en bij Metrix (Brussels bedrijf voor de opname van de meterstanden) en dus iemand die zeer goed weet waarover hij praat...
De toekomst ziet er dus weer heel erg rooskleurig uit voor de OCMW's ....

Slimme meter is niet gratis

• vrijdag 19 juni 2009
• 
  
• Auteur: (pse)

LEUVEN - Aan slimme energiemeters hangt een behoorlijk prijskaartje vast voor de verbruiker.

WAT ZIJN SLIMME METERS?

Onder een slimme meter verstaat de VREG een meter die het energieverbruik op het moment zelf (“real-time”) vaststelt en de mogelijkheid biedt om het verbruik zowel lokaal als van op afstand uit te lezen en die tevens kan gebruikt worden om van op afstand het energieverbruik te beperken of de verbruiker aan- en af te schakelen.

De term "slim" slaat - eerder dan op intelligentie van de meter zelf - vooral op de communicatiemogelijkheden (niet alleen wat betreft meterstanden en andere bijkomende informatie, maar ook bijvoorbeeld de mogelijkheid tot aan- of afschakelen van op afstand) en mogelijkheid tot latere upgrades van de meter van op afstand. De slimme meter en het communicatiesysteem moeten bovendien deel uitmaken van een intelligent systeem waarbij de gecommuniceerde gegevens zo efficiënt mogelijk gebruikt worden of ter beschikking gesteld worden, en waarbij de meter en meterfuncties snel en betrouwbaar kunnen worden aangesproken.

Het is duidelijk dat door de invoering van slimme meters geen fysieke meteropnames meer moeten gebeuren. Op alle belangrijke momenten (verhuizing, leverancierswissel) kan de meterstand van op afstand afgelezen worden. Slimme meters laten ook toe om afnemers meer informatie te geven over hun verbruik, zodat ze hun gedrag kunnen aanpassen. De facturatie kan sneller en correcter verlopen en dat leidt tot minder klachten en ongenoegen. Fraude kan ook sneller opgespoord worden. Er zijn nog heel wat andere voordelen. De belangrijkste voor- en nadelen van een massale invoering van slimme meters komen uitgebreider aan bod in de kosten-batenanalyse die de VREG liet opstellen.

SITUERING

In verschillende Europese landen werden al een aantal projecten van massale plaatsing van slimme meters opgestart en uitgevoerd. Italië wenst de invoering van slimme meters tegen 2012 te hebben afgerond en de overgrote meerderheid van de Italianen beschikt ondertussen al over een slimme meter. In Zweden is men volop bezig met de uitrol ervan. Ondermeer Nederland en Frankrijk bereiden een grootschalige invoering voor. Elk land heeft zijn eigen redenen voor de invoering van slimme meters. Met het in voege treden van de energie efficiëntierichtlijn en meer bepaald de verplichting tot frequente facturering op basis van reële verbruiken, is er wel een belangrijk argument voor de invoering van slimme meters.

Meestal speelde de overheid een belangrijke rol in het opstarten van deze projecten, soms zelfs door het verplichten van de invoering ervan (zoals Italië, Zweden, Spanje en Nederland). Uit meerdere studies in verband met de invoering van slimme meters blijkt dat het niet evident is om uit te pakken met een sterk positieve kosten-batenanalyse. Bovendien zijn de kosten en baten meestal niet gelijk verdeeld over de belanghebbenden en het is niet altijd duidelijk wie uiteindelijk de kosten van de invoering van slimme meters draagt.

WAT GEBEURT ER IN VLAANDEREN?

In de loop van 2007 heeft de VREG het overleg opgestart met de netbeheerders en leveranciers over de mogelijke invoering van slimme meters in het Vlaamse Gewest. Doel is om te bestuderen of de massale invoering van slimme meters wenselijk is vanuit technisch en financieel oogpunt.

In 2007 liet de VREG een eerste studie uitvoeren door de KUL waarin de communicatiemiddelen die gebruikt kunnen worden voor de gegevensoverdracht (communicatie over het elektriciteitsnet, communicatie over telefoon- en kabelnet en draadloze communicatie) onderling vergeleken worden qua kost en geschiktheid voor de vereiste functionaliteiten.

In 2008 werd door consultant KEMA een kosten-batenmodel ontwikkeld voor de Vlaamse markt, waarmee de kosten en baten van de invoering van de slimme meters kunnen worden geanalyseerd. Dit model gaat uit van een macro-economische benadering, maar de impact op de verschillende belanghebbenden (de netbeheerders, de leveranciers, de verbruikers, de overheid) kan eveneens worden onderzocht. Verschillende alternatieven kunnen worden bekeken (onder meer met betrekking tot de communicatiemedia en de functionaliteiten) binnen het kader van de huidige marktorganisatie. De lijst met functionaliteiten en de meeste gegevens voor het model werden aangeleverd door het Werktraject 4 van de Studie over het marktmodel die de VREG uitvoert. Een eerste rapport met resultaten werd in juli 2008 op de VREG-website geplaatst. Het model kan verder gebruikt worden als instrument om advies te verlenen en beslissingen over de invoering van slimme meters te onderbouwen.

20-06-2009 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Wij bieden hier onze platste en meest welriekende excuses aan voor de tijdelijke inactiviteit op ons blogje. Wij ontkennen dat dit iets zou te maken hebben met interne afrekeningen binnen de verschillende redactieclans. Er is evenmin een verband met onze berichtgeving over Iran en de Mossad heeft ons nog steeds niet uitgeroeid noch met fosfor noch met slechte ballen in tomatensaus. We hadden een spijtige samenloop van omstandigheden, vanuit jullie oogpunt dan toch, namelijk enen technisch euvel dat wel vaker voorkomt met PC's, vervolgens enen belangrijk kaderlid-vorser-medewerker dat artistiek openbloeit  en daar nogal wat tijd pleegt in te steken, en uiteindelijk een andere drukdoener die enen ulktrageheime buitenlandsche missie heeft ondernomen om te overleggen met het  pas weer uit de doden opgestane genie der Karpaten en de nooit ondergaande zon van Roemenië ofte de leider der leiders, kameraad Ceauscescu himself. We willen onze lezertjes echter niet geheel in het ongewisse laten over deze ultra-geheime missie en een tipje van de sluier oplichten. Onze leider der leiders kon de eeuwige rust niet vinden omdat zijn geest geen rust vond wegens het tobben over de vraag welk product het best geschikt was voor de 3600 hectaren marmeren vloeren in het paleis. Was het Mister Proper met lentegeur of het witte huismerk van Delhaize met de geur van wilde seringen, speciaal voor badkamers?
We hebben echter een vrij verrassende conclusie moeten trekken uit dit tijdelijke intellectuele dieet waarop onze talrijke lezersscharen hebben overleefd: hoe minder we schrijven, hoe meer we gelezen worden. Intussen staan we zelfs weer op de eerste plaats in de top 20 van de bloggenblogs. This must be Flanders, my dear Watson!
Maar wee de vermetelen met de satanische grijns op het aangezicht die ons al dood en begraven waanden.
Wij beloven deze vileine benden en hormonale uitwassen te land, ter zee en vanuit de lucht te blijven bestoken met gortige schimpscheuten.
We'll never surrender!

19-06-2009 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

Last update - 00:16 14/06/2009

Report: Defeated Ahmadinejad rival arrested in Iran

By Yossi Melman, Haaretz Correspondent, and News Agencies

Tags: Israel News

Iranian presidential candidate Mir Hossein Mousavi was reportedly arrested Saturday following the reformist's defeat at the polls by hardliner Mahmoud Ahmadinejad. Supporters of Mousavi, the main challenger to Ahmadinejad, have responded to the election with the most serious unrest in Tehran in a decade and claim that the result was the work of a dictatorship. There have been a number of contradictory reports from Iran, in large part due to the heavy restrictions imposed on the media in the Islamic Republic and in particular on foreign reporters. Mousavi's arrest was reported by an unofficial source, who said that the presidential contender had been arrested en route to the home of Iran's supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei. Pro-reform Mousavi has denounced the election as rigged and vowed he will not accept defeat. He and key aides could not be reached by phone Saturday. Advertisement Several hundred demonstrators - many wearing the trademark green colors of Mousavi's campaign - chanted "the government lied to the people" and gathered near the Interior Ministry as the final count from Friday's presidential election was announced. As night fell Saturday, the rioting and fires continued on the streets of Tehran. The city's cell phone network appeared to be down Saturday night. When users tried to call cell phones, a message appeared saying error in connection. There were also reports of difficulties accessing social networking sites - used by Mousavi to rally supporters. There was no immediate comment from Iran's Telecommunications Ministry and it did not appear that cell phones were down throughout the country. Residents in several provinces say their service is working. The result gave 62.6 percent of the vote to Ahmadinejad and 33.75 to Mousavi - a former prime minister who has become the hero of a youth-driven movement seeking greater liberties and a gentler face for Iran abroad. Iran's supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, closed the door on any chance he could use his limitless powers to intervene in the disputes from the election. In a message on state TV, he urged the nation to unite behind Ahmadinejad, calling the result a "divine assessment." "I'm warning that I won't surrender to this manipulation," said a statement on Mousavi's Web site. "The outcome of what we've seen from the performance of officials ... is nothing but shaking the pillars of the Islamic Republic of Iran's sacred system and governance of lies and dictatorship," it added. Mousavi warned people won't respect those who take power through fraud. The headline on one of his Web sites read: "I won't give in to this dangerous manipulation." Mousavi appealed directly to Khamenei to intervene and stop what he said were violations of the law. Khamenei, who is not elected, holds ultimate political authority in Iran and controls all major policy decisions. It was also reported Saturday that former Iranian president Ali Akbar Hashemi Rafsanjani, a Mousavi supporter, had resigned from all of his official positions in protest against the results of the election. 'Healthy election' Ahmadinejad, in a nationally televised victory speech, said that the election process had been "free and healthy," and accused the foreign media of coverage that harms the Iranian people. There was more rioting at night and fires continued to burn on the streets of Tehran. "People voted for my policies," the conservative president said in his first post-election comment. "It was a free and healthy election," he said, without making direct reference to electoral violation assertions by Mousavi. As he was speaking, supporters of Mousavi clashed with police in various places in Tehran, chanting anti-Ahmadinejad slogans, witnesses said. "Everybody should respect people's vote ... we need a calm atmosphere to build the country," Ahmadinejad said. He also took a swipe at his opponents in the election, which was marked by unprecedented mudslinging. Ahmadinejad, who swept to power in 2005 pledging to revive the values of the 1979 Islamic revolution, accused his opponents of corruption during the campaign. They accused him of lying about the economy, which is suffering from high inflation. "I named some people during the campaign. I was accused of insulting them, but it is not an insult," he said, referring to his comments about Rafsanjani. "Those who have revolutionary background are not allowed to have extravagant demands," he said. "All political and propaganda machines abroad and sections inside the country have been mobilized against the nation," he said. "They have launched the heaviest propaganda and psychological war against the Iranian nation. Many global networks continuously worked, employing very complicated methods, that work against our nation and arranged a full-fledged battle against us." Without mentioning the unrest on the streets, Ahmadinejad proclaimed that a new era has begun in the history of the Iranian nation. "A bright and glorious future is ahead for the Iranian nation. ... I invite everyone to join me in constructing Iran," he said. Street battles in Tehran The clashes in central Tehran were the more serious disturbances in the capital since student-led protests in 1999. They showed the potential for the showdown to spill over into further violence and challenges to the Islamic establishment. The demonstrations began Saturday morning shortly before the government announced the final results. Protesters set fire to tires outside the Interior Ministry and anti-riot police fought back with clubs and smashed cars. Helmeted police on foot and others on buzzing motorcycles chased bands of protesters roaming the streets pumping their fists in the air. Officers beat protesters with swift blows from their truncheons and kicks with their boots. Some of the demonstrators grouped together to charge back at police, hurling stones. Plumes of dark smoke streaked over the city, as burning barricades of tires and garbage bins glowed orange in the streets. Protesters also torched an empty bus, engulfing it in flames on a Tehran street. An Associated Press photographer saw a plainclothes security official beating a woman with his truncheon. Italian state TV RAI said one of its crews was caught in the clashes in front Mousavi's headquarters. Their Iranian interpreter was beaten with clubs by riot police and officers confiscated the cameraman's tapes, the station said. In another main street of Tehran, some 300 young people blocked the avenue by forming a human chain and chanted Ahmadi, shame on you. Leave the government alone. There was no word on any casualties from the unrest. There were also protests by Mousavi supporers in the southern city of Ahvaz in the oil-rich province of Khuzestan who shouted, "Mousavi, take our votes back!" witnesses said. It was not clear how many Iranians were even aware of Mousavi's claims of fraud. Communications disruptions began in the later hours of voting Friday - suggesting an information clampdown. State television and radio only broadcast the Interior Ministry's vote count and not Mousavi's midnight news conference. Mousavi's campaign headquarters urged people to show restraint. Interior Minister Sadeq Mahsouli, who supervised the elections and heads the nation's police forces, warned people not to join any unauthorized gatherings. The powerful Revolutionary Guard cautioned Wednesday it would crush any revolution against the Islamic regime by Mousavi's green movement. The Revolutionary Guard is directly under the control of the ruling clerics and has vast influence in every corner of the country through a network of volunteer militias. Police stormed the headquarters of Iran's largest reformist party and arrested several top reformist leaders, said political activists close to the party. There was no immediate confirmation from authorities of the raid on the party, the Islamic Iran Participation Front. The activists spoke on condition of anonymity because of the sensitivity of the situation. Even before the vote counting began, Mousavi declared himself definitely the winner based on all indications from all over Iran. He accused the government of manipulating the people's vote to keep Ahmadinejad in power and suggested the reformist camp would stand up to challenge the results. It is our duty to defend people's votes. There is no turning back, he said, alleging widespread irregularities. Mousavi's backers were stunned at the Interior Ministry's claim that Ahmadinejad won after widespread predictions of a close race - or even a slight edge for the reformist candidate. Turnout was a record 85 percent of the 46.2 million eligible voters. "Many Iranians went to the people because they wanted to bring change," said Mousavi supporter Nasser Amiri, a hospital clerk in Tehran. "Almost everybody I know voted for Mousavi but Ahmadinejad is being declared the winner. The government announcement is nothing but widespread fraud. It is very, very disappointing. I'll never ever again vote in Iran."

Ahmadinejad: Anyone who strikes Iran will regret it

By Haaretz Service and News Agencies

Tags: Iran, Iran election

President Mahmoud Ahmadinejad on Sunday said any country that dared to attack Iran would "deeply regret" such a move, dashing hopes that his re-election Saturday would temper his confrontational stance toward the world. "Who dares to attack Iran? Who even dares to think about it?" Ahmadinejad said at a news conference in response to a question. Iran's refusal to halt nuclear work the West suspects is aimed at making bombs, a charge Tehran denies, has sparked persistent speculation that Israel or the United States might strike at the country's nuclear facilities. Advertisement Ahmadinejad added that Iran's nuclear issue "belongs in the past," indicating there would be no change in nuclear policy during his second term in office. Meanwhile, defeated presidential candidate Mir Hossein Mousavi formally appealed against Iran's election result on Sunday to the legislative body, the Guardian Council, a statement on his website said. "Today, I have submitted my official formal request to the council to cancel the election result," Mousavi said in the statement. "I urge you Iranian nation to continue your nationwide protests in a peaceful and legal way." Iranian police again clashed on Sunday with demonstrators protesting in Tehran against his re-election. Supporters of defeated reformist Mir Hossein Mousavi, who has dismissed Ahmadinejad's victory in Friday's election as a "dangerous charade", gathered in the city centre, chanted his name and threw stones at police, a Reuters witness said. Police on motorcycles drove through the crowd to disperse the protesters. At least one person, a woman, was injured. Police briefly detained journalists filming the violence. In Sunday's news conference, Iranian President Mahmoud Ahmadinejad also defended his re-election as "clean and healthy," dismissing complaints by defeated candidates as sour grapes. "They may be upset by their failure," he said. "They spent lot of money to make propaganda [and] expected to win so it is natural they are disappointed and upset." "The margin between my votes and the others is too much and no one can question it." Reports: Iran rounds up Mousavi, 100 reformists Sunday's clashes came after reports that more than 100 Iranian reformists, including Mousavi, were arrested on Saturday night. Mohammad Ali Abtahi, a leading reformist, said that the brother of former president Mohammad Khatami was among the detainees. The L.A. Times reported Sunday that Mousavi, the main challenger to Ahmadinejad, had been put under house arrest. "They were taken from their homes last night," Abtahi said. He said more arrests were expected. A judiciary spokesman said they had not been arrested but that they were summoned and "warned not to increase tension." They were later released, he said. Authorities released Khatami's brother on Sunday, his wife, Zahra Eshraghi, told The Associated Press. She said at least two other top leaders of Iran's largest reformist party, the Islamic Iran Participation Front, including the party's secretary-general, were also released early Sunday after they were arrested when police stormed the party's headquarters on Saturday. Several others remained in custody, she said. The arrests seemed aimed at avoiding a repeat of the chaos that lasted past midnight Saturday. Opponents of President Mahmoud Ahmadinejad set buses and cars ablaze in the capital and threw rocks at police to protest what they viewed as his illegitimate victory. Iran filters Internet in apparent bit to undercut liberal voices Iran restored cell phone service that had been down in the capital since Saturday. But Iranians could not send text messages from their phones, and the government increased its Internet filtering in an apparent bit to undercut liberal voices. Web sites linked to Mousavi, who declared himself the true winner of Friday's presidential race and urged backers to resist the government, were down. Social networking sites including Facebook and Twitter were also not working. The restrictions were likely intended to prevent Mousavi's supporters from organizing large-scale protests. But several small groups took to the streets, according to witnesses. About 300 Mousavi supporters gathered outside Sharif University, chanting "Where are our votes?" About a dozen riot police descended upon a crowd of some 50 Mousavi supporters standing outside his campaign quarters, beating them with batons and causing them to disperse. Reports that Mousavi was under house arrest could not be confirmed, but the 67-year-old former prime minister has not been seen in public since he gave a late night press conference Friday where he accused the government of voter fraud. On Saturday, Mousavi released a Web message saying he would not surrender to this manipulation. Tehran deputy prosecutor, Mahmoud Slarkia, told the semi-official ISNA news agency that less than 10 people were arrested on the charge of disturbing public opinion through their false reports on Web sites after the election. He did not mention any names. Iran's deputy police chief Ahmad Reza Radan said some of Saturday's protesters were detained and police used tear gas to stop the demonstrations. He said the situation was under control and accused the foreign media of exaggerating the protests to show unrest in Tehran. Police will not allow protesters to disturb the peace and calmness of the people under the influence of foreign media, Radan said on state television, which showed footage of the protests for the first time Sunday. Ahmadinejad: Foreign media coverage harming Iranian people Ahmadinejad also accused the foreign media of producing coverage that harmed the Iranian people in an address to the country broadcast on state TV late Saturday, saying "a large number of foreign media ... organized a full-fledged fight against our people." He did not mention the unrest, saying only a new era has begun in the history of the Iranian nation. Ahmadinejad is scheduled to hold a massive rally with supporters Sunday afternoon in central Tehran. Slarkia, the deputy prosecutor, confirmed that Iran was blocking five pro-Mousavi Web sites because of election violations. The U.S. has refused to accept Ahmadinejad's claim of a landslide re-election victory said it was looking into allegations of election fraud. There are no independent election monitors in Iran. U.S. Secretary of State Hillary Rodham Clinton said Saturday she hoped the outcome reflects "the genuine will and desire of Iranian voters." The European Union also said it was concerned about alleged irregularities during Friday's vote. Past Iranian elections were considered generally fair. In 2005, when Ahmadinejad was first elected, the losing candidates claimed irregularities at the polls, but the charges were never investigated. Mousavi called on his backers to avoid violence, but he is still talking tough about pressing his claims of election fraud. He charges the polls closed early but has not fully outlined all of his fraud allegations. There also have been no hints of any new policy shifts on key international issues such as Iran's standoff over its nuclear program and the offer by President Barack Obama to open dialogue after a nearly 30-year diplomatic estrangement. All high-level decisions are controlled by the ruling theocracy.

ANALYSIS / Ahmadinejad win actually preferable for Israel

By Amos Harel and Avi Issacharoff, Haaretz Correspondent

Tags: Iran, Mahmoud Ahmadinejad

Any early bets about the results of Iran's presidential elections bordered on stupidity. Israeli intelligence can predict with certainty only the results of election campaigns in the pseudo-democracies of the Arab world, such as Egypt and Syria, in which the ruler will never drop below a threshold of 99 percent of the voters. When it comes to countries or entities in which the process is closer to genuine democracy, there is a greater chance for forecasts to fail. That is what happened under Israel's nose during the Palestinian Authority parliamentary election three and a half years ago, when the intelligence community did not foresee the victory of Hamas (the Shin Bet security service cunningly covered itself in advance with a prediction of "both this and that"). That is probably what happened at the beginning of last week, when Israeli intelligence - like every other pundit in the region - did not foresee that the moderate pro-Western alliance would actually defeat Hezbollah in the Lebanese election. Advertisement And if that was the case in Lebanon, it's all the more so in Iran: 1,000 kilometers from us, over 70 million inhabitants, 46 million voters and a process in which certain aspects, at least, are surprising in their openness. When it comes to Iran, there is no escaping the old cliche about the elephant and the Jewish problem. And in this case, paradoxically, it seems that from Israel's point of view the victory of incumbent President Mahmoud Ahmadinejad is actually preferable. Not only because "better the devil you know," but because the victory of the pro-reform candidate will paste an attractive mask on the face of Iranian nuclear ambitions. Western experts now agree that even during the tenure of moderate president Mohammad Khatami (1997-2005), the nuclear program continued to advance. And in any case, the person who really decides on the nuclear issue is not the president but the spiritual leader. One of the president's advisers even made it clear recently, in an interview with Reuters, that the spiritual leader will continue to shape his country's nuclear policy, regardless of the election results. Ahmadinejad, with his Holocaust denial and his long series of provocations, drew most of the attention, but apparently had less influence on the nuclear program. There are even senior members of the Israeli defense establishment who share the public stance of former Mossad chief Ephraim Halevy, who claimed that the Iranian president's behavior, perceived in the West as quasi-lunatic, advanced Israel's security interests. To judge by the Obama administration's behavior so far in its first campaign, against the North Korean nuclear program, it would seem that Israel should not nurture too many hopes for American toughness in the dialogue with Iran. Pyongyang added to the anti-Western incitement this week, to the point of a threat to launch nuclear missiles. Washington's reaction was limited, at this stage, to a declaration by Secretary of Defense Robert Gates regarding America's ability to intercept missiles, and talk about intensifying UN Security Council sanctions. The first reports from the Barack Obama-Benjamin Netanyahu summit last month conveyed satisfaction on the part of Israel's prime minister at the U.S. president's stance on the nuclear issue. In its optimistic moments Israel mentions Iran's vulnerability to economic sanctions and Obama's presumed ability to enlist support from Russia and China. But an American failure to stop the Iranian program will affect not only the extent of the threat to Israel. It will also symbolize the beginning of a regional arms race, at the end of which several Arab countries will also acquire nuclear weapons, in a desperate attempt to achieve a balance in the face of Iranian hegemony. A new language A week after Obama's historic speech at Cairo University, it is still too early to determine its long-term influence. Meanwhile, Washington can be pleased with the results of the Lebanese elections, and can be impressed by the fact that various leaders in the region, among them even terror activists, are making an blatant effort to demonstrate that they have internalized the conceptual world of the American president. The head of the moderate coalition in Lebanon, Saad al-Hariri, declared that his country will adhere to the Arab peace initiative vis-a-vis Israel and made a point of flattering the Americans. "The significant turning point depends on what the U.S. does. It has a decisive role in the game. If it plays the game right, we'll have peace in the region," said Hariri. Even Khaled Meshal of Hamas, a well-known peace advocate, said this week during a visit to Cairo that his organization will be "a positive factor in the peace process and will support a fair solution for the Palestinian people." Obama, added Meshal, is speaking in a "new language." He praised the U.S. administration for its pressure on Israel to halt construction in the settlements, and once again described Israel as "an obstacle to peace, as everyone knows." Hamas is making an effort, from time to time, to voice more moderate messages to Western ears. Their importance lies mainly in the reactions they will arouse: When Washington is conducting a widely-publicized quarrel with Jerusalem, the international community tends to have a positive attitude toward Meshal's ostensibly pragmatic declarations. At least in the centrist and left-leaning wing of the Netanyahu government there is an increasing realization that the prime minister erred when he did not announce early on that the commitments of previous governments - and by implication the idea of two states for two peoples - are acceptable to him. In his speech at Bar Ilan University we will discover how well Netanyahu succeeds in extricating himself from the trap into which he marched with such determination. Security first Last week Netanyahu and his defense minister, Ehud Barak, went down to the Negev to observe a concluding exercise of the officers' course at Training Base One. The tanks and helicopters were a somewhat strange backdrop for peace declarations, and Netanyahu did in fact choose to focus, as a substitute, on somewhat forced nostalgia for the smell of high explosives. Truly, there's nothing like the smell of napalm in the morning. To observers from the sidelines in the south, Netanyahu looked more pressured than usual. It is doubtful that this is the way he pictured his first months in the job that he tried so hard to retrieve for 10 years. But at the moment he is stuck with an almost unprecedented crisis vis-a-vis the U.S. administration, with a non-functioning Prime Minister's Office and under blatant threats by the settlers. Barak, who has managed for two months to restrain himself and be forgiving toward the prime minister, explained this week to members of the Council for Peace and Security that Israel must welcome and participate in efforts for a regional agreement, and that it still enjoys profound American support on security matters. If Netanyahu decides to surprise everyone and begin significant diplomatic negotiations with the Palestinians, and mainly with the Syrians, he will find not only Barak at his side, but the general staff of the Israel Defense Forces as well. The professional opinion of the general staff is quite clear, and was conveyed to the prime minister when he assumed the position: The threats against Israel are worrisome, but at the present time specifically, opportunities are being created as well. There is a short time frame in which the interests of Israel and the moderate Arab countries in the region are coalescing, and may even enable the promotion of peace initiatives. Now it is Israel that must decide where its real security interest lies, and act accordingly.

15-06-2009 om 00:47 geschreven door Vorser-Raadgever  

Groene stroom kost 80 euro extra

• vrijdag 12 juni 2009
• 
  
• Auteur: (pse)

BRUSSEL - Om de Kyoto-doelstellingen te halen, moeten we de portefeuille opentrekken.

Nog meer tegenwind voor Belgisch windenergiepark

• vrijdag 12 juni 2009
• 
  
• Auteur: (pse)

BRUSSEL - Ook de Creg heeft problemen met de huidige begrenzing van de windenergiezone op zee.

12-06-2009 om 22:59 geschreven door Vorser-Raadgever  

De zeven verspillingen van de deelstaatoverheden

• donderdag 11 juni 2009
• 
  
• Auteur: Guy Tegenbos

BRUSSEL - Deelstaten verspillen ook; en ze kunnen dat vermijden door een beter beleid te voeren. Dat toont denktank Itinera aan.

De Antwerpse haven laat nu toch zonnepanelen toe

11-06-2009 om 23:41 geschreven door Vorser-Raadgever  

Volgend jaar 200.000 werklozen meer

• woensdag 10 juni 2009
• 
  
• Auteur: (lc)

Volgend jaar 200.000 werklozen meer

rr

BRUSSEL - Bedrijven hebben de crisis tot nu toe vooral opgevangen door meer tijdelijk werk en economische werkloosheid. Toch zullen er volgend jaar ruim 200.000 werklozen bijkomen.

California's Wipeout Economy

LOS ANGELES The sun is shining less brightly these days in sunny Southern California.

The recession hit here earlier and harder than the rest of the country -- the statewide unemployment rate topped 10 percent last month -- and chances are it will linger here longer.

The severe downturn reflects the region's central role in the Bubble Economy.

As the headquarters for Countrywide Financial, Washington Mutual, New Century Financial and IndyMac, along with several of the nation's largest home builders, Southern California is ground zero for the mortgage crisis and the residential real estate bust.

As the capital of conspicuous consumption, its heavy reliance on auto sales, fashion, electronics and entertainment is now out of sync with the country's new frugality.

And as the gateway through which a majority of the country's imports flowed from Asia to American homes and businesses, its ports, warehouses and distribution channels, which once strained to keep up with the volume, now find themselves with large amounts of unused capacity.

More significantly, the receding economic tide has revealed serious structural problems and challenges in key sectors. The music, entertainment and electronic gaming industries are being turned upside down by the Internet. The real estate industry is bumping up against the limits of population growth and exurban sprawl. And state and local governments that have long financed themselves by pushing costs off into the future have finally met their day of reckoning.

"People here used to feel that because of the weather and the lifestyle, we were immune," said Robbin Itkin, a lawyer with a suddenly booming corporate workout and bankruptcy practice at the Los Angeles office of Steptoe & Johnson. "They don't think that now. There is a somberness I've not seen before."

Indeed, the most recent poll by the Field Research found that only about 40 percent of Southern California residents view the state as one of the best places to live. Back in the Beach Boy days, it was more than 70 percent.

I got the most vivid picture of how dramatically things have slowed at the Port of Los Angeles. Two years ago, ships lined up out to the horizon waiting to unload containers; unionized longshoreman routinely worked double shifts; and on any day there was usually work for a thousand or more nonunionized "casual" workers. But on a recent morning, the cranes on many terminals were idle, few if any casual workers were needed, and the few ships moving through the port's channel looked to be only partially loaded.

The ports of Los Angeles and Long Beach are, far and away, the biggest economic drivers in Southern California, directly employing 280,000 workers, indirectly supporting nearly 900,000 jobs in the region and handling $350 billion in goods. But last month volume at the bigger Los Angeles port was off by nearly a third, and executive director Geraldine Knatz said she and her crew were scrambling to preserve their market share. Already the port has cut fees by 10 percent on "intermodal" cargo bound for points north and east and is considering a reduction of 50 percent on new business.

It's not just the economic slowdown Knatz worries about, but also the longer-term prospect of losing business to other western ports with lower labor and environmental costs, or East Coast ports that will become her competition once the Panama Canal is widened to accommodate the biggest cargo ships.

"We're going to come back to a new normal," she predicts, with annual growth rates of less than half the average 7 percent rate of the previous decade, and a fraction of the torrid 14 percent rate in 2006.

The port's fortunes are reflected elsewhere in the region's sizable manufacturing sector -- in particular the toy, electronics and clothing companies that have long since moved the bulk of their production to Asia but retain much of their design, marketing and distribution functions in Southern California.

Last fall, Lonnie Kane had to lay off several hundred workers at the women's clothing company he and his wife have operated for decades. They import fabric from Europe and Asia, use high-tech equipment to cut the patterns and then ship the pieces out to local shops staffed by low-wage immigrant workers for the final sewing.

The small department stores that once formed the base of Kane's business are now gone, his small-store customers cannot get credit and the big department stores that buy his blouses and sweaters are constantly on the phone delaying or canceling their orders. His sales are off by more than 25 percent.

As Kane sees it, Southern California is no longer the "middle-class paradise" it fancies itself, with steady growth of good-paying manufacturing jobs. Like the rest of the country, the region is now uncomfortably divided between the haves and have-nots. Although some of that was inevitable, he also blames state and local governments whose attitude toward business has always been that if firms failed or left the area, there would always be plenty of others to take their place.

"People think that when this is all over, it will go back to the way it always was, " Kane says. "That's a fantasy."

It is hard to overstate how reliant the Southern California economy has always been on population growth to drive its economic growth -- in oversimplified terms, building houses for the next wave of home builders. In the beginning, the early developers could be pretty confident that if they built it, they would come -- from the Northeast and Midwest, and then from all corners of the globe. But in recent years, this perpetual growth machine has pretty much run out of steam as residents old and new confronted the realities of two-hour commutes, bad air, a shortage of water and a backlash against illegal immigration.

Moreover, without the steady growth in tax revenue that came with population growth, the Ponzi scheme that passes for public finance in California was suddenly and painfully revealed. Much of the blame lies with public employee unions and a handful of other special-interest groups that have essentially hijacked political control of state and local governments. Now, despite decades of high taxes and rapid growth, state and local governments find that they not only don't have the revenue to provide even basic services, but are saddled with hundreds of billions of dollars in unfunded pension liabilities and infrastructure needs.

"L.A. is becoming a Third World city," says Rick Caruso, a successful developer who has considered running for mayor.

Although Caruso's upscale new development, the Grove, has been a smashing success, he's putting most of his new projects on hold, figuring that for the moment, there's more money to be made with lower risk by buying up financially distressed properties at deeply discounted prices. There should soon be plenty for him to choose from. The shakeout in commercial real estate, which is now in full swing in suburban Orange and Riverside counties, has made its way to the tonier areas of the city. There are numerous "For Rent" signs on Melrose Avenue in West Hollywood and along Montana Avenue in Santa Monica. Lack of financing has stalled the $3 billion, Frank Gehry-designed hotel and residential project on Grand Avenue downtown and a $400 million luxury condo tower in Century City.

"It's clear to me that we will have a lot of reinventing to do here over the next few years," Jim Thomas, a prominent local developer, told me.

What's less clear is whether Southern California is ready to embrace that challenge.

Next time: Hollywood and the entertainment industry.

en meer leuks uit de Golden State

http://www.time.com/time/nation/article/0,8599,1884956,00.html

Mario Anzuoni / Reuters / Corbis

Could marijuana be the answer to the economic misery facing California? Democratic state assemblyman Tom Ammiano thinks so. Ammiano introduced legislation last month that would legalize pot and allow the state to regulate and tax its sale — a move that could mean billions of dollars for the cash-strapped state. Pot is, after all, California's biggest cash crop, responsible for $14 billion a year in sales, dwarfing the state's second largest agricultural commodity — milk and cream — which brings in $7.3 billion a year, according to the most recent USDA statistics. The state's tax collectors estimate the bill would bring in about $1.3 billion a year in much needed revenue, offsetting some of the billions of dollars in service cuts and spending reductions outlined in the recently approved state budget.

"The state of California is in a very, very precipitous economic plight. It's in the toilet," says Ammiano. "It looks very, very bleak, with layoffs and foreclosures, and schools closing or trying to operate four days a week. We have one of the highest rates of unemployment we've ever had. With any revenue ideas, people say you have to think outside the box, you have to be creative, and I feel that the issue of the decriminalization, regulation and taxation of marijuana fits that bill. It's not new, the idea has been around, and the political will may in fact be there to make something happen." (See pictures of stoner cinema.)

Ammiano may be right. A few days after he introduced the bill, U.S. Attorney General Eric Holder announced that states should be able to make their own rules for medical marijuana and that federal raids on pot dispensaries in California would cease. The move signaled a softening of the hard-line approach to medicinal pot use previous Administrations have taken. The nomination of Gil Kerlikowske as the head of the Office of National Drug Control Policy may also signal a softer federal line on marijuana. If he is confirmed as the so-called drug czar, Kerlikowske will take with him experience as police chief of Seattle, where he made it clear that going after people for possessing marijuana was not a priority for his force. (See a story about the grass-roots marijuana war in California.)

In 1996 California became one of the first states in the nation to legalize medical marijuana. Currently, $200 million in medical-marijuana sales are subject to sales tax. If passed, the Marijuana Control, Regulation and Education Act (AB 390) would give California control of pot in a manner similar to that of alcohol while prohibiting its purchase by citizens under age 21. (The bill has been referred to the California state assembly's public-safety and health committees; Ammiano says it could take up to a year before it comes to a vote for passage.) State revenues would be derived from a $50-per-oz. levy on retail sales of marijuana and sales taxes. By adopting the law, California could become a model for other states. As Ammiano put it, "How California goes, the country goes."

Despite the need for the projected revenue, opponents say legalizing pot would only add to social woes. "The last thing we need is yet another mind-altering substance to be legalized," says John Lovell, lobbyist for the California Peace Officers' Association. "We have enough problems with alcohol and abuse of pharmaceutical products. Do we really need to add yet another mind-altering substance to the array?" Lovell says the easy availability of the drug would lead to a surge in its use, much as happened when alcohol was allowed to be sold in venues other than liquor stores in some states. (Read why Dr. Sanjay Gupta is against decriminalizing pot.)

Joel W. Hay, professor of pharmaceutical economics at USC, also foresees harm if the bill passes. "Marijuana is a drug that clouds people's judgment. It affects their ability to concentrate and react, and it certainly has impacts on third parties," says Hay, who has written on the societal costs of drug abuse. "It's one more drug that will add to the toll on society. All we have to do is look at the two legalized drugs, tobacco and alcohol, and look at the carnage that they've caused. [Marijuana] is a dangerous drug, and it causes bad outcomes for both the people who use it and for the people who are in their way at work or other activities." He adds, "There are probably some responsible people who can handle marijuana, but there are lots of people who can't, and it has an enormous negative impact on them, their family and loved ones." (See pictures of Mexico's drug wars.)

In response, retired Orange County Superior Court Judge James Gray, a longtime proponent of legalization, estimates that legalizing pot and thus ceasing to arrest, prosecute and imprison nonviolent offenders could save the state $1 billion a year. "We couldn't make this drug any more available if we tried," he says. "Not only do we have those problems, along with glamorizing it by making it illegal, but we also have the crime and corruption that go along with it." He adds, "Unfortunately, every society in the history of mankind has had some form of mind-altering, sometimes addictive substances to use, to misuse, abuse or get addicted to. Get used to it. They're here to stay. So let's try to reduce those harms, and right now we couldn't do it worse if we tried."

Armlastig Californië riskeert ontwikkelingsland te worden

• woensdag 10 juni 2009
• 
  
• Auteur: (esn)

Armlastig Californië riskeert ontwikkelingsland te worden

ap

BRUSSEL - De drastische besparingen dreigen de economische ontwikkeling van Californië af te remmen.

10-06-2009 om 23:34 geschreven door Vorser-Raadgever