~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
25-06-2009
Het grote Vlaemsche hoofddoekjesdebat deel honderdveftigduuzend
Vlaanderen heeft weer een rel. Niet toevallig gaat het over een thema dat met onze moslimlandgenoten te maken heeft, het eeuwig terugkerende gezever over het al of niet toelaten van hoofddoeken in scholen en administraties voor meisjes of dames die moslim zijn. So what? Er wordt in nogal wat artikels over dit heikele onderwerp uitgegaan van de premisse dat al die moslimas dit hoofddoek dragen onder druk van één of ander iets. Hetzij de moskee, een imam, broer, neef achtergrootoom enz. Waarschijnlijk is het bij enkelen onder hen inderdaad het geval dat sociale druk zeker een rol speelt. Dat geldt even erg voor het dragen van een jeansbroek of ooit in onzalige tijden een milletvest (herinner je ze nog?) of een rugzak ipv een boekentas. Bijna nooit lezen we in dergelijke artikels dat moslimmeisjes dit wel eens zouden kunnen beslissen uit vrije wil en met een duidelijk doel. Moslimmeisjes worden hier in Vlaanderen nog steeds geassocieerd met onderworpen, hulpeloze schepseltjes die voortdurend worden onderdrukt (en erger) door naar look stinkende bebaarde woestelingen aangespoord door één of andere talibanimam. Goed, we overdrijven lichtjes maar ver zitten we er toch niet naast. Heeft iemand een bewijs dat moslimmeisjes of dames hier erger worden onderdrukt dan onze eigen allochtone huissloven?
Heeft iemand van al deze toogfilosofen al ooit de moeite genomen om eens een praatje te maken met deze rare wezens en hen de vraag gesteld waarom ze dit kledingstuk inderdaad vrij massaal zijn beginnen dragen? Wij hebben in elk geval niet deze indruk, want de meesten denken dat zij in hun naam kunnen spreken en dat zij allemaal de ware reden voor het dragen van dit hoofddoekje kennen. Weet beste witte ridders en redders der zwakke madammen daty deze meisjes echt wel kunnen spreken. De meesten zelfs uitstekend en steeds in onze eigen moedertaal. Vlekkeloos Nederlands zonder enig probleem en ze lopen ook niet weg wanneer je ze aanspreekt, wat nog steeds niet kan worden beweerd van onze zuivere inlandse madammen die in La Flandre Profonde donderdag hun stoep staan te schrobben en aangesproken worden door een wildvreemde, allochtoon of niet zelf vaak meegemaakt als vrachtwagenchauffeur in een nog niet zo heel erg ver verleden
Wel, ik ken persoonlijk wel wat hoofddoekdragende dames en spreek daar regelmatig mee (raar hé) en niet over hun hoofddoek maar over koetjes en kalfjes zoals ik met andere (raar die opsplitsing tussen zij en de anderen toch?) dames wel eens een gesprek durf voeren. Ik heb nog NOOIT enig verschil opgemerkt .Ok, je moet ze niet uitgebreid beginnen kussen of aflebberen zoals voetballers onder mekaar wel eens plegen te doen maar dat doe ik toch ook niet met onze inlandse vrouwelijke rassen. Verder geen enkel verschil gemerkt. Verleden jaar heb ik zelfs mogen meemaken dat ongeveer de helft van een stakingspiket in een Brussels energiebedrijf werd bemand door vrouwelijke werkneemsters MET hoofddoekje en zonder het minste spoor van één of andere grote broer of imam in de buurt trouwens deze staaksters leken mij heel erg assertief en zich zeer goed bewust van hun rechten terwijl de autochtone werkneemsters niet erg uitblonken door hun massale aanwezigheid. Wanneer het op een gegeven moment even spannend begon te worden tussen de aanwezige directie die opriep tot het doorbreken van het piket en het piket heb ik deze dames onmiddellijk zien plaatsnemen vooraan in het stakingspiket hierin massaal gesteund door de andere aanwezige hoofddoekdragende dames met als resultaat dat een open confrontatie tussen werkwilligen onder leiding van de directie en kaderpersoneel en stakers werd vermeden. Ik zie dat niet meteen gebeuren met de inlandse secretaressen.
Is het bij al deze redders van de westerse cultuur nog nooit opgekomen dat deze meisjes voor de overgrote meerderheid ZELF de keuze maken voor het dragen vat dat hoofddoekje? Waarom? Zeer simpel vraag het hen zelf en je zal merken dat zij zich als groep willen kenbaar maken en hun eigen identiteit bevestigd willen zien en aldus erkend worden. Is dit vreemd? Willen zij dat andere mensen die niet de zelfde godsdienst aanhangen het zelfde doen? NOOIT iets van gemerkt bij hen. Natuurlijk weet ik dat er ook in hun kringen extremisten rondlopen maar wat moeten wij dan zeggen van al die Vlaams belangers die iedereen naar Vlaamse folk willen doen luisteren en spruiten met spek als verplichte maaltijd op alle scholen willen invoeren?
En hou nu alsjeblief op om te leuteren over religieuse symbolen? Vlaanderen staat vol met kapellen en kruisen en dat heeft mij als niet-gelovige nooit echt gestoord in tegenstelling misschien tot minder tolerante exemplaren van mijn soort. Ik heb nog nooit echt problemen gekend met gelovige mensen, nog katholieken, noch moslims, noch Jehovagetuigen noch weet ik nog allemaal . We genieten hier van de godsdienstvrijheid en ik gebruik zeer bewust het werkwoord genieten. Er zijn immers een heleboel landen waar dit principe niet geldt wat dan weer geen excuus moet zijn voor sommige pipos hier om het zelfde te doen.
Meisjes die een hoofddoekje dragen vragen in eerste instantie dat men hen respecteert, eerst en vooral als denkend wezen en ten tweede als vrouw. Basta! Als je de werkloosheidscijfers onder allochtonen in Vlaanderen bekijkt nu nog versterkt door de crisis dan zal het wel niemand verbazen dat deze mensen enig respect vragen als groep. Als men ze voor de werkloosheid als groep beschouwt kan men hen misschien voor positieve zaken ook maar best als groep beschouwen. En hier, beste toogfilosofen, hebben de meisjes het voortouw genomen. We zouden het als een daad van ontvoogding moeten zien en we zien het als een soort daad van onderwerping. Hoe men de zaken kan omdraaien doodgewoon omdat men met elkaar blijkbaar niet eens kan praten. Dat er dan één of andere imam oproept om scholen te boycotten die het hoofddoekverbod opleggen is misschien niet de meest diplomatische zet maar als moslima of Belgische allochtoon (aaaargh wat een contradictie) begin je stilaan wel moedeloos te worden van zoveel onbegrip vrezen we
Hieronder vinden jullie een zeer degelijke tekst die zeer duidelijk stelt wat begrippen als godsdienstvrijheid en mensenrechten in dit verband inhouden:
Mogen Islamitische meisjes en vrouwen al dan niet een hoofddoek dragen op school, op het werk, op de foto voor hun identiteitskaart ? Dit zijn vragen die tot hevige discussies aanleiding geven. Eén van de redenen waarom de problematiek zo moeilijk is, is het feit dat er langs beide kanten dus zowel door voor- als tegenstanders van de hoofddoek een beroep wordt gedaan op mensenrechten. Hoe zit dat?
1. De mensenrechten van de hoofddoekdraagster
Je kan natuurlijk een hoofddoek dragen om veel redenen (omdat je het mooi vindt, om op te vallen, om juist niet op te vallen, omdat het moet van thuis), maar in de meeste gevallen is één van de redenen het feit dat je Moslim bent en dat je op die manier uitdrukking wil geven aan je geloof of een godsdienstige regel wil naleven. Als iemand je dat verbiedt, kan je twee mensenrechten inroepen: de vrijheid van godsdienst en het verbod van discriminatie.
a) De vrijheid van godsdienst
Artikel 9 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele Vrijheden (EVRM) luidt: 1. Een ieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen, zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven zijn godsdienst of overtuiging te belijden door de eredienst, door het onderwijzen ervan, door de praktische toepassing ervan en het onderhouden van de geboden en voorschriften. 2. De vrijheid een godsdienst of overtuiging te belijden kan aan geen andere beperkingen zijn onderworpen dan die welke bij de wet zijn voorzien, en die in een democratische samenleving nodig zijn voor de openbare orde, gezondheid of zedelijkheid of de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. De eerste alinea bepaalt de reikwijdte van de godsdienstvrijheid. Het recht om een islamitische hoofddoek te dragen valt hieronder. Het gaat immers om het onderhouden van de geboden en voorschriften van de Islam. Dat er binnen de Islam discussie bestaat over de vraag of je al dan niet verplicht bent om een hoofddoek te dragen, doet niet terzake. Wat telt, is de godsdienstige motivatie van degene die de hoofddoek draagt (of bv. van haar ouders). De tweede alinea is een zogenaamde beperkingsclausule. Net zoals de meeste mensenrechten is de godsdienstvrijheid geen absoluut recht. Een beperkende maatregel, zoals bijvoorbeeld een hoofddoekverbod, is toegelaten als die 1) een basis heeft in een algemene regel, 2) een wettig doel heeft, dwz ofwel één of ander algemeen belang zoals bv. de openbare orde, ofwel de bescherming van de rechten van anderen; 3) evenredig is met dat doel, dwz dat je geen maatregel mag nemen die veel strenger is dan nodig om het doel te bereiken. Als een verbod voldoet aan deze voorwaarden, is het geen schending van de godsdienstvrijheid, anders wel. Het is de rechter die daarover oordeelt.
b) Het verbod van discriminatie
Een tweede recht waarop een hoofddoekdraagster zich kan beroepen, is het verbod van discriminatie op grond van godsdienst (bv. artikel 26 Internationaal Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten). In Nederland beschouwt de Commissie Gelijke Behandeling een hoofddoekverbod in bijna alle gevallen als een verboden discriminatie. In België is er sinds vorig jaar een Wet Gelijke Behandeling, die onder meer discriminatie op grond van godsdienst verbiedt. Met een beroep op die wet kan je bv. een de rechter de stopzetting van een discriminatie doen bevelen. Niet elke ongelijke behandeling op grond van godsdienst is echter een discriminatie. Dit is pas het geval wanneer er geen objectieve en redelijke rechtvaardiging voor bestaat. Wanneer er geen objectieve en redelijke rechtvaardiging is, is zowel een rechtstreeks als een onrechtstreeks onderscheid op grond van godsdienst verboden. Wanneer enkel de Islamitische hoofddoek verboden wordt, gaat het om een rechtstreeks onderscheid; wanneer echter alle hoofddeksels verboden worden, gaat het om een onrechtstreeks onderscheid op grond van godsdienst, omdat dit, ondanks de neutrale formulering, moslimmeisjes benadeelt. Het criterium objectieve en redelijke rechtvaardiging is in de praktijk sterk vergelijkbaar met het criterium: evenredigheid met een legitiem doel (cf. supra). Ook hier komt de beoordeling toe aan de rechter.
2. De mensenrechten van anderen
a) godsdienstvrijheid
Eén van de argumenten van tegenstanders van de hoofddoek is dat deze een bedreiging vormt voor de godsdienstvrijheid van anderen. Het gaat dan bv. om niet-gelovigen of mensen met een andere godsdienst, maar in de eerste plaats denkt men aan de moslimmeisjes die geen hoofddoek wensen te dragen. De redenering is, dat wanneer een lerares of een grote groep klasgenootjes een hoofddoek draagt, andere meisjes onder druk gezet worden om dit ook te doen. Dit argument hoor je vooral daar waar het moslimfundamentalisme in opmars is.
b) gelijkheid man/vrouw
Een ander argument is dat de hoofddoek een symbool zou zijn van de onderdrukking van de vrouw. Dit argument is eigenlijk vrij problematisch. Het is een feit dat het Islamrecht mannen en vrouwen geen gelijke rechten toekent. Voor vele niet-Moslims wordt dit gesymboliseerd door de hoofddoek. Dit is echter niet terecht. De Islam schrijft zowel mannen als vrouwen voor om zich kuis te kleden. Wanneer meisjes en vrouwen zoals bv. in Iran- verplicht worden om Islamitische kledij te dragen, dan is dit inderdaad een vorm van onderdrukking. Wanneer ze echter vrijwillig een hoofddoek dragen, kan je dit moeilijk onderdrukking noemen. Dat zou van zeer weinig respect getuigen voor zowel de Islam als de autonomie van de betrokkenen. Voor sommigen is het een vorm van onderdrukking door hun ouders (net zoals vele andere kledingregels zo kunnen worden ervaren), maar dat is iets helemaal anders en zeker geen mensenrechtenkwestie.
3. Andere argumenten
a) Orde
Een hoofddoekverbod op school wordt vaak verdedigd met een beroep op het behoud van de orde en het normale verloop van het onderwijs. In sommige lessen (bv. sport, labos) kan een hoofddoek inderdaad hinderlijk zijn. Wanneer hoofddoekdraagsters zich té assertief opstellen, kan bovendien behalve de godsdienstvrijheid van anderen, ook de goede orde in het gedrang komen.
b) Neutraliteit
Voor ambtenaren en voor leerkrachten en leerlingen in het openbaar onderwijs, wordt een hoofddoekverbod vaak gesteund op de verplichting van de overheid om neutraal te zijn op het vlak van godsdiensten en levensbeschouwingen. Men kan neutraliteit echter op verschillende manieren opvatten. In een open opvatting, is er plaats voor iedereen om op gelijke voet zijn of haar godsdienst of overtuiging uit te drukken. In een gesloten opvatting mag niemand uitdrukking geven aan een godsdienst of overtuiging. Wie een hoofddoekverbod stoelt op het neutraliteitsprincipe, hanteert de gesloten opvatting. Maar neutraliteit kan dus ook anders worden opgevat.
4. Wat zeggen de wet en de rechters?
In Frankrijk is aan het begin van dit schooljaar een nieuwe wet in werking getreden, die het dragen van opvallende religieuze symbolen verbiedt aan leerlingen in het openbaar onderwijs (leerkrachten mochten het ook tevoren al niet). De wet geldt dus niet alleen voor hoofddoeken, maar bv. ook voor joodse keppeltjes, tulbanden van sikhs en grote kruisbeelden.
In België is er geen dergelijke wet. Of hoofddoeken al dan niet zijn toegelaten, wordt aan de inrichtende macht van de school overgelaten. In het vrij (meestal katholiek) onderwijs kan men een hoofddoek eventueel verbieden op basis van het pedagogisch project van de school. In het openbaar onderwijs kan een verbod gebaseerd zijn op de bescherming van de rechten van anderen of het goede verloop van de lessen e.d. In de praktijk verbieden de meeste scholen het dragen van een hoofddoek. Er zijn nog maar enkele zaken voor de rechter gekomen in België, maar die oordeelde telkens dat de hoofddoek mocht verboden worden. Eén keer kreeg één van onze hoogste gerechtshoven, het Hof van Cassatie met het hoofddoekverbod te maken. Toen ging het om een gemeente die pasfotos met hoofddoek weigerde voor identiteitskaarten. Dat kon niet, want de regels in verband met identiteitskaarten vereisen wel dat je blootshoofds op de foto staat, maar ze voorzien ook een uitzondering voor godsdienstige redenen. Die uitzondering geldt al heel lang, en was eigenlijk bedoeld voor kloosterzusters.
In Europa ligt het laatste woord inzake mensenrechten bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Dat oordeelde deze zomer dat een hoofddoekverbod niet noodzakelijk een schending van de godsdienstvrijheid uitmaakt. Het Hof zei dit in een Turkse zaak. In Turkije houdt men al decennia lang heel strikt vast aan een gesloten opvatting van de neutraliteit van de overheid. Bovendien is het fundamentalisme er in opmars, zodat het toelaten van de hoofddoek op school zou kunnen leiden tot een reële druk op meisjes die er geen willen dragen. Het Europees Hof vindt het niet wenselijk om aan de 45 lidstaten van de Raad van Europa één uniform model op te leggen voor de verhouding tussen Kerk en Staat. De nationale overheid krijgt een ruime beleidsmarge om zelf te bepalen hoe ze dit oplossen. Dit wil niet zeggen dat een hoofddoekverbod altijd mag. Er moet een sterk argument zijn om te zeggen dat het algemeen belang of de rechten van anderen in het gedrang komen als de hoofddoek wordt verboden.
Terwijl in Frankrijk en ook wel een beetje in België een debat woedt over het recht voor leerlingen om op een openbare school een islamitische hoofddoek te dragen, velde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens een arrest over deze kwestie in de Turkse context. Turkse universiteiten mogen volgens het Hof hoofddoeken verbieden. Hoe zit het dan met Franse of Belgische scholen?
Toen een Turkse geneeskundestudente in het vijfde jaar zat van haar geneeskundestudies, stuurde de vice-rector van de Universiteit van Istanbul een circulaire rond waarin stond dat voortaan in lijn met de Turkse wetgeving- studenten met baarden en studentes met een islamitische hoofddoek niet langer zouden worden toegelaten tot de lessen. Deze studente wenste haar hoofddoek niet af te leggen, hetgeen resulteerde in een tuchtprocedure en schorsing. Het volgende semester schreef ze zich dan maar in aan de Universiteit van Wenen, waar men niet zo moeilijk moet over die zaken. Het spreekt vanzelf dat niet alle diepgelovige Turkse meisjes met universitaire ambities de middelen hebben om hetzelfde te doen. Er zullen er dan ook nogal wat teleurgesteld geweest zijn toen het Europees Hof voor de Rechten van de Mens oordeelde dat dit hoofddoekverbod geen schending uitmaakt van de godsdienstvrijheid (artikel 9 EVRM). Tegelijkertijd zal er in Turkije ook opgelucht adem zijn gehaald. Een zeer strikte scheiding van Kerk en Staat is immers een centraal principe in de Turkse democratie ontworpen door Atatürk.
Nationale context weegt door
Verrassend kan het arrest niet genoemd worden. Eerder oordeelde de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens al dat een klacht over de weigering om een foto met hoofddoek te aanvaarden op een Turks universitair diploma, onontvankelijk was (Karaduman t. Turkije en Bulut t. Turkije, 3 mei 1993), en wees het Hof een klacht van een Zwitserse onderwijzeres over een hoofddoekverbod eveneens in de ontvankelijkheidsfaze af in uitgesproken hoofddoek-onvriendelijke bewoordingen (Dahlab t. Zwitserland, 15 februari 2001, zie Juristenkrant 24 april 2001). In vergelijking met deze zaken is het een grote vooruitgang dat het Hof deze zaak ten gronde onderzocht en beoordeelde. Het was immers vreemd dat kwesties die in verschillende landen tot grote controverse leiden afgedaan werden met een summiere motivering en het oordeel dat klachten kennelijk ongegrond waren. Centraal in de redenering van het Hof staat het principe van de margin of appreciation: het Hof wil aan de 45 lidstaten van de Raad van Europa geen uniform model opleggen inzake de verhouding tussen Kerk en Staat. Zeker wanneer het over het specifieke aspect van religieuze symbolen in het onderwijs gaat, bestaat er geen Europese consensus. Het Hof aanvaardt dat de nationale overheid het best geplaatst is om in deze materie de afweging te maken tussen enerzijds de godsdienstvrijheid en anderzijds de bescherming van de rechten van anderen, en van de openbare orde en een pluralistische samenleving. Het Hof oefent nog wel een controle uit, maar deze is eerder beperkt. Bij de controle door het Hof valt op dat de nadruk sterk ligt op de Turkse context, waar ten eerste een historische keuze is gemaakt voor een strikte opvatting van secularisme, en waar ten tweede een reëel risico bestaat dat fundamentalistische stromingen de hoofddoek gebruiken om bepaalde vrouwen en meisjes onder druk te zetten. In die context is een hoofddoekverbod in het openbaar onderwijs iets dat binnen de appreciatiemarge van de Turkse overheid valt.
Gevolgen voor België?
Voor wie gekant is tegen een hoofddoekverbod in het openbaar onderwijs in België, is dit niet noodzakelijk een slecht arrest. Doordat het steunt op het principe van de margin of appreciation heeft het voor de lidstaten eigenlijk geen rechtstreekse gevolgen. Er is op grond van dit arrest geen enkele reden om aan de status quo inzake de islamitische hoofddoek te raken. Tegenover diegenen die in België naar het voorbeeld van Frankrijk- een algemeen hoofddoekverbod wensen, kan echter niet langer worden opgeworpen dat een dergelijk verbod met zekerheid een schending van de godsdienstvrijheid uitmaakt. De redenering die het Hof ontwikkelde in de Turkse context, lijkt grotendeels ook op te gaan in Frankrijk: ook in Frankrijk is namelijk een historische en grondwettelijk verankerde keuze gemaakt voor een sterke vorm van laïcité. Bovendien kan men ook daar in sommige gevallen argumenteren dat fundamentalistische groepen gematigde moslims onder druk zetten. Het blijft wel de vraag of dit voor het Hof volstaat om een algemeen hoofddoekverbod te verantwoorden, dan wel of het verbod enkel verantwoord is in die concrete gevallen waar daadwerkelijk een bedreiging voor de rechten van anderen of voor de openbare orde bestaat. Of ook een Belgisch hoofddoekverbod de controle van het Hof zou doorstaan, blijft een open vraag. Zowel inzake de opvattingen over Kerk en Staat als inzake de dreiging van fundamentalistische druk op school zijn de verschillen met Turkije en Frankrijk te belangrijk om zonder meer dezelfde redenering te volgen. Het is echter niet uitgesloten dat het Hof een zodanig ruime appreciatiemarge wil toekennen aan de lidstaten dat ook andere argumenten zouden kunnen volstaan om een verbod te rechtvaardigen. Een andere internationale mensenrechteninstantie het Comité voor de Rechten van het Kind, dat toezicht houdt op het Kinderrechtenverdrag is heel wat strenger voor hoofddoekverboden: in de ogen van dit Comité is een hoofddoekverbod voor leerlingen in strijd met de godsdienstvrijheid van kinderen en bedreigt een hoofddoekverbod voor leerkrachten een goed begrip bij kinderen van tolerantie en godsdienstvrijheid. Indien België ook zijn engagementen onder het Kinderrechtenverdrag ernstig wil nemen, is het dus aangewezen om de appreciatiemarge die het Europees Hof voor de Rechten van de Mens laat inzake de hoofddoek niet te gebruiken om een verbod in te voeren, maar eerder om ervoor te zorgen dat de godsdienstvrijheid en een sfeer van tolerantie op school evenals het recht op toegang tot het onderwijs van moslimmeisjes, optimaal worden gewaarborgd.
Hof Mensenrechten, Leyla _ahin t. Turkije, 29 juni 2004, www.echr.coe.int . Zie ook Eva Brems, De hoofddoek als constitutionele kopzorg, T.B.P., 2004, 323-360.
Eva Brems
Docent Mensenrechten, Universiteit Gent
Voorzitter VORMEN vzw
En ondanks een vrij misleidende titel een mening die grotendeels overeenkomt met de onze van federaal parlementslid van Groen, Mevrouw Meyrem Almaci die weet waarover ze spreekt :
MEYREM ALMACI droeg op school zelf een hoofddoek en vindt dat dat nu nog zou moeten kunnen. Uit vrije wil, wel te verstaan, en niet omdat meisjes onder druk staan van macho moslimjongens. Want dat laatste gebeurt echt en is een groot probleem.
De Koninklijke Athenea van Hoboken en Antwerpen zijn niet de eersten om een hoofddoekenverbod uit te vaardigen. En ook zij stellen hun beslissing voor als een manier om leerlingen te beschermen tegen een negatieve groepsdruk om bijvoorbeeld een hoofddoek te dragen.
Die groepsdruk bestaat echt. Dat is een zware vaststelling die de moslimgemeenschappen ernstig moeten nemen en waartegen ze zich moeten verzetten. Het misplaatste machogedrag en zeer selectieve normenbesef van deze groep jongens staan niet enkel haaks op de religie zelf, maar heeft ook heel wat andere negatieve gevolgen op lange termijn: fenomenen als eerwraak, geweld binnen het huwelijk, gebrek aan verantwoordelijkheidszin. Het stuitende gebrek aan respect voor vrouwen door bepaalde groepen in onze samenleving ondermijnt niet alleen de toekomst van die vrouwen maar die van de hele gemeenschap.
De vraag is echter of de negatieve druk op jonge moslimmeisjes zal weggenomen worden door een verbod. Het enige wat we weten is dat een dergelijk verbod zeker één groep effectief zal treffen: de jonge moslimmeisjes zelf. Als een kind van thuis uit gedwongen wordt een hoofddoek te dragen, en de school besluit daarom de hoofddoek te verbieden, dan zullen de ouders of andere familieleden - die de jongere deze dwang opleggen - op zoek gaan naar een andere school. Of ze halen hun kind zo snel mogelijk weg van school. Nochtans is het aanbieden van scholing aan kinderen die onder dwang staan, juist de beste garantie om uit die spiraal te raken.
Als een meisje de hoofddoek draagt uit schrik voor de repressie van een groep jongens, dan zal die druk niet verdwijnen met een verbod. De druk zal dan gaan over de lengte van de rokken, de haarstijl, make-up. Het gedrag van die jongens, wordt immers niet aangepakt. Als ook de moslimgemeenschappen zich openlijk tegen dit soort gedrag verzetten, kunnen deze jongens niet langer claimen dit te doen uit zogezegde religieuze overwegingen. Het zou dus nuttiger zijn als scholen, gemeenschappen en de maatschappij, deze jongens aanspreken op hun gedrag in plaats van enkel in te grijpen bij de groep 'slachtoffers' en daarmee alle meisjes te treffen, ook zij die hun hoofddoek dragen uit vrije keuze.
Velen zullen argumenteren dat dit naïef is, want meisjes kiezen niet vrijwillig voor een hoofddoek. Hier past een onthulling: ik was zo een meisje en heb zelf uit vrije wil in het middelbaar onderwijs een hoofddoek gedragen. Vandaag krijg ik veel telefoontjes en mails van meisjes die in dezelfde situatie zitten en daardoor in steeds minder scholen welkom zijn. Deze meisjes ervaren hun hoofddoek als een stuk van wie ze zijn en als een teken dat ze behoren tot een religieuze groep. Een verbod is voor deze adolescenten niks meer of minder dan een negatie van hun identiteit. De hoofddoek zelf wordt door dit verbod trouwens een steeds sterker symbool, en dus des te interessanter als identificatiemiddel.
Als de moslimgemeenschap dan maar eigen scholen opricht, gebruikmakend van het recht op vrije schoolinrichting, wordt dat steevast op negatieve reacties onthaald. Zij krijgen eenzijdig de schuld voor het ontstaan van een nieuwe vorm van apartheid die misschien wel ongewild in gang werd gezet door degene die claimt de ongelijkheid te willen bestrijden.
We moeten goed weten wat we willen als samenleving. Als we alle kinderen willen beschermen en emanciperen, om ze een goede toekomst te geven, dan is zowel een gedwongen hoofddoek of het verbod op het dragen van een hoofddoek niet de beste oplossing. Het is niet omdat je een hoofddoek draagt dat je automatisch onderdrukt wordt. Maar het is ook niet omdat je geen hoofddoek draagt, dat je als vrouw in deze maatschappij automatisch alle kansen krijgt. Hoog tijd dus voor een ontsluierd en eerlijk debat.
Meyrem Almaci (Groen!) is federaal parlementslid en fractieleider.
ANTWERPEN - Reportage Leerlingen pikken hoofddoekenverbod op school niet Honderden leerlingen en ouders maakten gisteren luidkeels duidelijk dat ze niet akkoord waren met het hoofddoekenverbod in twee Antwerpse scholen. 'Ik dacht dat dit een multiculturele school was.'
Van onze redactrice
'Als het hoofddoekenverbod niet wordt afgeschaft, stuur ik mijn kinderen naar een andere school', zegt een moeder van 32. Haar dochters van twaalf en dertien lopen school in het Koninklijk Atheneum in Antwerpen. 'En als ik geen school vind waar ze hun hoofddoek mogen dragen, houd ik ze thuis. Dan gaan ze niet meer naar school tot ik er een vind waar het wel nog mag.'
De vrouw is naar de school gekomen om haar ongenoegen te uiten over het verbod op politiek en religieuze symbolen in de school. 'Het dragen van een hoofddoek zegt toch niets over wat er in het hoofd zit?' Ze wijst naar de puntenlijsten die ophangen aan de muur van de school. 'Iedereen met een hoofddoek heeft een A-attest.'Aan de schoolpoort deelt Fateha Elhachmi (17) strooibriefjes uit voor een optocht deze zondag 'voor gelijke kansen in het onderwijs.' Ze draagt een hoofddoek en loopt school in het Atheneum. 'We zijn heel erg geschrokken van dit nieuws', zegt ze. 'Ik dacht dat dit een fijne, multiculturele school was, maar ik heb me vergist in Karin Heremans, de directrice. Ik hoop dat ze haar mening zal herzien.'
Als de directrice op de speelplaats verschijnt, gaat de menigte in een cirkel staan. 'Slechts een derde van die mensen loopt hier school', zegt een man op een bankje. Hij blijkt een leraar te zijn. Behalve leerlingen zijn er heel wat ouders naar de school gekomen. Enkele vrouwen dragen een boerka, de meesten een hoofddoek. Halverwege haar speech onderbreken enkele leerlingen de directrice. Op hun spandoek staat: 'Geen hoofddoek, geen leerlingen.'
'We voeren een actief pluralistisch debat in onze school, maar de laatste jaren was het niet meer houdbaar', probeert de directrice nog als ze onderbroken wordt door enkele leerlingen die de leuze 'Wij zijn weg, geen subsidies' beginnen te scanderen.
Als imam Nordin Taouil - twee jaar geleden nog op de SP.A-lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen - het woord neemt, slaat de sfeer om. Onder een luid geroepen Allah Akbar neemt hij plaats achter de microfoon. 'Vrede zij met u', begint hij en wat volgt is een ophitsend discours dat bulkt van de clichés en de veralgemeningen. Dat de nieuwe minister een einde moet maken aan de georganiseerde discriminatie. 'Wij maken ook deel uit van de maatschappij', zegt hij. 'Niemand moet zwijgen tegen deze haat.' Als hij zijn oproep doet aan alle moslims om hun kinderen in september thuis te houden, wordt dat luidkeels toegejuicht door de demonstranten.
Aan het einde van de avond staat directrice Karin Heremans er wat verloren bij. Hoe de imam waar ze net nog zo'n constructief gesprek mee gehad heeft in enkele ogenblikken zo kon omslaan, begrijpt ze niet. 'Maar we blijven bij ons standpunt', verzekert ze. 'We wilden al deze heisa net voorkomen door eenvormig te communiceren na de examens.' Ze zucht.
Ondertussen stelt de 18-jarige Bouchra Bouzamour aan de microfoon dat 'het toch ironisch klinkt om iemand vrijheid af te nemen om ze vervolgens te verzekeren aan anderen.'
Haar speech klink bijzonder eloquent voor een meisje van haar leeftijd. Een talent dat niet verloren mag gaan, zou je denken. Maar goed dat ze sinds gisteren afgestudeerd is.
Als antwoord op de petitie "de plaats van de filosofische overtuigingen op school " (1) , die zowel in Nederlandstalig als Franstalig België circuleert, schreef Nadine Rosa-Rosso volgend opiniestuk.
"Ik onderteken de petitie over "de plaats die filosofische overtuigingen op school toekomt" niet. Ondanks alle omzichtigheid die in de tekst in acht genomen wordt, richt deze petitie zich uitsluitend tegen de hoofddoek van de moslimmeisjes en tegen bepaalde opvattingen, die exclusief aan de islam toegedicht worden. Staat er vandaag in België één ànder ostentatief filosofisch of religieus teken ter discussie? Maar om het niet rechtstreeks over de hoofddoek en de islam te moeten hebben, is de petitie een beetje de pedalen kwijtgeraakt.
Beperkte de Franse wet van 15 maart 2004 over dit onderwerp zich tot : In de openbare scholen, de colleges en de lycea is het verboden tekens of kleding te dragen waardoor de leerlingen openlijk een religieus lidmaatschap kenbaar maken, dan gaat de Belgische petitie veel verder.
Zij spreekt niet alleen over religieuze opvattingen, maar ook over filosofische. Ze spreekt niet alleen over publieke scholen, maar over alle scholen die door de staat gesubsidieerd worden.
Naar een nieuwe schooloorlog?
De wet, waar de petitie om vraagt, zal een grote kuis teweegbrengen in alle door de staat gesubsidieerde katholieke scholen: gedaan met de kruisbeelden, gedaan met affiches met uitspraken van de paus. Want hoe zou men aan de leerlingen en aan de leerkrachten kunnen verbieden om religieuze tekens te dragen, als die wel aan de muren van de instelling mogen prijken?
Anders gezegd: deze petitie steekt het vuur aan de lont voor een nieuwe schooloorlog. De voorzitter van de Interdiocesane Lekenraad, Paul Löwenthal, heeft dit goed begrepen. In een opiniestuk in Le Soir van 18 juni 2007 stelt hij : De petitie geeft geen plaats aan de godsdiensten, maar vraagt eenvoudigweg om ze uit te sluiten. Ze stelt het bestaan zelf van confessionele scholen in vraag. Zijn interpretatie is volledig legitiem.
De petitie zou moeten klare taal spreken over wat er verstaan wordt onder een ostentatief filosofisch of religieus teken. Een beginnend baardje op de kin van jongens? Een geschoren schedel of een rastakapsel? Een hangertje met de Davidster? Jongeren hebben een grenzeloze verbeelding om hun overtuiging uit te drukken. En dat is maar goed ook.
Zou men, in plaats van tekens van filosofische of religieuze overtuigingen te verbieden, jongeren niet eerder moeten aanmoedigen om de verscheidenheid van zowel hun overtuigingen als van hun twijfels naar voor te brengen? Is het niet zo dat we artikel 24 van onze grondwet moeten begrijpen: De gemeenschap organiseert een onderwijs dat neutraal is. De neutraliteit houdt meer bepaald in : eerbied voor de filosofische, ideologische of godsdienstige opvattingen van de ouders en de leerlingen? De neutraliteit wordt niet door verboden gerealiseerd, maar door de verscheidenheid van de opvattingen en door het respect voor elk individu.
Gedaan met de contestatie!
De petitie stelt dat men niet langer de inhoud van de cursussen mag bewisten. Dit soort formuleringen is gevaarlijk. Er is inderdaad het verplichte leerprogramma van de cursussen, maar er is ook het noodzakelijke debat met de jongeren over wat ze denken over de inhoud van de lessen. Men moet de jongeren precies aanmoedigen om hun meningsverschillen met de inhoud van de lessen naar voor te brengen, anders zullen ze afhaken in de lessen, iets waar niemand iets bij wint.
Het is waar dat leerkrachten zich soms overrompeld voelen door de huidige situatie in vele scholen. De toekomst die de maatschappij voor onze kinderen in petto heeft, is het belangrijkste probleem dat om een oplossing vraagt en de leerkrachten beseffen dit maar al te goed. Men zal de moeilijkheden in de scholen niet oplossen door nog meer verboden op te leggen, het zal het er daardoor alleen maar erger op worden. Laat ons veeleer meer onderwijzend personeel eisen, meer opvoeders, meer tijd om na te denken en aan uitwisseling te doen over een pedagogische aanpak.
De petitie nodigt de jongeren uit om hun filosofische overtuigingen te verinnerlijken. De jongeren hebben dus het recht om een overtuiging te hebben, alleen moeten ze die voor zichzelf houden. Als het recht om overtuigingen te hebben, niet gekoppeld wordt aan het recht om die te uiten, dan gaat het niet om een recht, maar om een frase. Dit supplementair verbod maakt de kloof tussen leraars en leerlingen nog dieper.
Een voorbeeld. Volgens de petitie is is de sociale en seksuele gemengdheid een waarde die aan de basis ligt van onze maatschappij. Gaat men de leerlingen verbieden om dit standpunt te betwisten? Als sociale gemengdheid wil zeggen dat de rijken zich vermengen met de armen, kan men er dan ook bijzeggen waar deze waarde wordt toegepast? In het onderwijs? In de wijken? In de ondernemingen? In het uitgaansleven? Ga dit als lerares of leraar maar eens vertellen aan de 60.000 jongeren, die beroepsonderwijs volgen: Onze maatschappij is gebaseerd op sociale gemengdheid; jullie worden verondersteld dit idee niet te betwisten, maar tolerant als we zijn hebben jullie wel het recht om te denken, maar dan wel alleen om te denken, dat er niet één dochter of zoon van de bourgeoisie in jullie klas zit.
Er bestaan niet meer wetenschappelijke argumenten om te stellen dat de sociale gemengdheid de basis is van onze maatschappij dan er bestaan om te stellen dat God haar geschapen heeft. Laten we er mee ophouden om onze maatschappij idyllisch voor te stellen en onszelf als de grootste slimmeriken, terwijl we eenvoudigweg bezig zijn elementaire rechten te liquideren.
De verwarring tussen rechten en waarden
.
De feministen verwerpen de hoofddoek in naam van de bevrijding van de vrouw. Maar kan men mensen bevrijden tegen hun wil en, meer nog, door hen een recht af te nemen? Voor een democraat gaat het recht op het dragen van een hoofddoek vanzelfsprekend samen met het recht om er géén te dragen. Een recht toekennen betekent geenszins dat men ook opkomt voor de uitoefening van dat recht. Het recht op echtscheiding of het recht op zwangerschapsonderbreking opeisen staat op geen enkele manier gelijk aan het propageren van echtscheiding of van het plegen van abortus.
De maatschappij legt de rechten vast voor het samenleven van de mensen en de individuen oefenen dan deze rechten uit volgens hun eigen waarden. Het is in de discussie over de migranten dat onze maatschappij is afgegleden naar het bepalen van waarden. Het gevolg daarvan is dat het Frankrijk van Sarkozy nu over een ministerie van nationale identiteit en immigratie beschikt. In Nederland leidde de herontdekking van de nationale waarden een linkse partij als de SP naar het herontdekken van de weldaden van de monarchie en haar beschavingsopdracht in de kolonies. En dan zijn er de atheïsten, die een strijd tegen de hoofddoek leveren in naam van de strijd tegen de godsdienst. Maar men doet de religiositeit van de mensen niet verminderen door hen te verbieden om hun geloof te manifesteren. Ik vrees dat men juist het tegenovergestelde resultaat bereikt.
De politieke inzet: het voorbeeld van Frankrijk
Het is het extreemrechtse blad Minute dat in Frankrijk de aanval tegen de hoofddoek inzette door in 1983 het beeld van een gesluierde Marianne te verspreiden. Het is een rechtse burgermeester (RPR) die in Creil op 4 oktober 1989 de confrontatie aanging met drie gesluierde meisjes. Het rechtstreekse gevolg hiervan was dat hun aantal heel snel steeg.
Over de wet van 15 maart 2004, die uiteindelijk het dragen van een hoofddoek wettelijk verbood, schrijft de historicus Gérard Noiriel: Het succes was totaal, want de tekst die door rechts werd voorgesteld, werd door links gestemd en veroorzaakte bovendien binnen links erg grote verdeeldheid. Noiriel onderlijnt dat de meisjes, die voor het dragen van een hoofddoek aangeklaagd werden, tot de onderdrukte klassen behoorden. Met de sociale afkomst van die meisjes is nooit rekening gehouden, net zo min als met het verschil tussen de situatie van de vrouw in een islamitisch land en in een land als Frankrijk. Het Franse voorbeeld verdient onze aandacht. Het heeft slechts twintig jaar geduurd om, vertrekkende van een karikatuur van extreemrechts tot een door heel de politieke klasse gestemde wet te komen, die een echte ommekeer is in de geschiedenis van de manier waarop men over de immigratie spreekt. En jammer genoeg is dit niet het enige thema waar de meest rechtse opvattingen bijna de gehele politieke klasse hebben veroverd.
En als het geloof nu eens bergen kon verzetten?
Toen ik deze tekst aan het afwerken was, zag ik op de RTBf een reportage over de hoofddoek. Een groep meisjes, die de hoofddoek droegen, begonnen hun studies geneeskunde aan de ULB, de Université Libre de Bruxelles. Alleen al hun aanwezigheid op deze faculteit weerlegt de vooroordelen die deze petitie met zich meevoert. Deze meisjes dragen bij tot de sociale vermenging op de universiteit. Veertig jaar na mei 68 zijn de kinderen van het volk daar nog altijd in de minderheid. Om er te geraken moeten ze heel wat meer hindernissen overwinnen dan andere kinderen. Die meisjes dragen ook bij tot de vermenging van de seksen. Zij bewijzen ook dat de moslimgodsdienst op zich geen handicap is voor de deelname van meisjes aan hogere studies. Hun geloof belet hen niet om biologie te studeren en het geloof in een schepper te combineren met de studie van wetenschappelijke methodes.
Het Vrij Onderzoek zou aan deze meisjes het onvoorwaardelijk recht moeten toekennen om hun studies verder te zetten. Maar neen, men verplicht hen om hun hoofddoek af te doen voor ze een labo binnen mogen. Omdat ze dat weigeren, worden ze bij een hoge verantwoordelijke van de faculteit op het matje geroepen. En welk rationeel argument geeft de officiële vertegenwoordiger van het Vrij Onderzoek en van de wetenschappelijke methode? We zijn hier niet in de Club Med. Einde citaat.
Van in de kleuterklas tot aan de universiteit heb ik alleen maar in de goede scholen van de Stad Brussel en in de tempel van het Vrij Onderzoek gezeten. Ik ben nooit gelovig geweest, maar ik heb altijd de zwakheid gehad om in de goedheid van de mensen te geloven. Zijn wij, de atheïsten, de Vrije Onderzoekers, niet in staat om over deze jonge meisjes een hypothese te formuleren die precies de omgekeerde is van die die in de petitie wordt geformuleerd? En wel dat het misschien juist hun geloof is, dat deze meisjes geholpen heeft om alle hindernissen te overwinnen op de weg van hun emancipatie? Als dit geloof het dragen van een hoofddoek inhoudt, wat gaat ons dat aan?
De Oproep voor een democratische school (Ovds) heeft tot nog toe geen standpunt ingenomen rond de opportuniteit van een verbod op het dragen van de hoofddoek in het onderwijs. Wij vinden de kwestie van de hoofddoek van secundair belang in vergelijking met de grote problemen en uitdagingen in het onderwijs: de dreigende vermarkting, de sociale ongelijkheid en segregatie, de onderfinanciering.
Uit de PISA-testen blijkt dat bijna één op twee migranten het absoluut niet goed doet op school. Nergens ter wereld is de kloof tussen de score van de autochtone leerlingen en de migranten zo breed als in ons land. Wij zouden liever debatten zien over de hoge werkloosheidsgraad, veel groter dan bij de autochtone bevolking, of over de armoede, die dramatisch hoger is: 55 procent van de allochtonen van Marokkaanse herkomst en 59 procent van de Turkse leven onder de armoederisicogrens - minder dan 777 euro per maand, terwijl een gemiddeld maandinkomen voor personen van Belgische en Europese herkomst ligt rond 1150 euro. Dit zijn de reële problemen van de gemeenschappen van allochtone origine. Hun oplossing is een voorwaarde voor de emancipatie van de mensen van allochtone origine, waaronder de moslimmeisjes en -vrouwen.
Op een moment echter dat vanuit diverse hoeken stemmen opkomen om het dragen van de hoofddoek op school effectief te verbieden en anderen tegen dit verbod actie voeren, wou Ovds het debat over de hoofddoek niet uit de weg gaan. Op 19 januari hebben 25 leden van Ovds op een serene wijze discussie gevoerd en de argumenten voor of tegen dit verbod op een rij gezet. Hieronder volgt een synthese van deze discussie.
Argumenten voor een verbod
Het verbod steunen werd geïnspireerd vanuit twee invalshoeken. Enerzijds werd het belangrijk geacht de bevrijding van de moslimvrouwen te steunen. De hoofddoek is een symbool van de patriarchale onderdrukking en het dragen ervan neigt naar een uiting van steun aan het moslimintegrisme, waarvan we de impact dreigen te onderschatten. In de moslimwereld vechten progressieve vrouwen tegen dit seksisme en oprukkend integrisme. Moslimmeisjes die de hoofddoek niet dragen, worden in bepaalde scholen met de vinger gewezen door hun moslimmedeleerlingen. Anderzijds is ook het verbod van elk religieus en filosofisch teken op school belangrijk en moet vermeden worden dat jongeren gestigmatiseerd worden. Door de hoofddoek wordt het wij en de anderen geaccentueerd, terwijl het voor de ontwikkeling van de jongeren juist belangrijk is dat zij naakt en onbevangen kennis maken met de wereld en dat zij beschermd worden tegen invloeden allerhande. De rol van de school is de jongeren bevrijden van achterlijke dogmas die voortkomen uit cultuur en religie. Indien we de hoofddoek tolereren, bestaat het gevaar dat we ook moeten toegeven aan creationistische theorieën, aan de weigering om nog biologielessen te volgen, om mee te gaan zwemmen enz.
Argumenten tegen een verbod
De argumenten die pleiten tegen het verbod vertrekken voornamelijk vanuit de overtuiging dat de hele discussie moet geplaatst worden in de concrete context van het België anno 2008: sinds de aanslagen van 11 september 2003 wordt de hele moslimwereld over dezelfde kam geschoren. Het verbod op de hoofddoek zal de stigmatisatie van de moslims nog doen toenemen en de fundamentalistische tendensen daarbij versterken. Op die manier zullen de moslimmeisjes verstoken blijven van degelijk onderwijs. Zij zullen geduwd worden in scholen waar de hoofddoek wel toegelaten wordt, met nog meer concentratiescholen en het oprichten van islamscholen tot gevolg. Emotioneel zullen de moslimas in de hoek worden gedrukt, zij zullen zich slecht voelen, waardoor zij nog minder ontvankelijk zullen zijn voor wetenschappelijke argumentatie. De religieuze overtuiging hoeft daarenboven niet noodzakelijk een dam op te werpen tegen wetenschappelijk leren argumenteren en is niet per se reactionair. We moeten de jongeren een rationele en kritische ingesteldheid leren aannemen tegenover élke godsdienst en leren ontdekken of de godsdienst bevrijdend kan zijn. Diversiteit moet ervaren worden als een positief gegeven. De school is een plaats bij uitstek om die diversiteit toe te laten en een waaier aan discussiepunten te genereren. Dit alles is onmogelijk in een sfeer van verbod.
Conclusie
Alle deelnemers waren het over eens dat het recht op degelijk onderwijs moet gevrijwaard worden en dat daarbij een wetenschappelijke attitude buiten kijf staat. Indien een moslimmeisje zou weigeren om omwille van haar godsdienstige overtuiging bv. de biologieles of zwemles te volgen, zal zij inderdaad uitgesloten worden, niet omwille van haar hoofddoek, maar omwille van het loutere feit dat zij weigert deel te nemen aan de lessen.
We zijn tot de voorlopige conclusie gekomen dat een gemeenschappelijk en uitgesproken standpunt innemen voor of tegen het verbod op dit moment niet opportuun is. We hebben immers te maken met een zeer complexe problematiek, waarbij een eenvoudige, wetenschappelijke analyse niet voor het grijpen ligt. Zowel de argumenten voor als tegen moeten verder ernstig bestudeerd en grondig uitgediept worden. We verkiezen daarom de veelheid van meningen te respecteren en beschouwen dit geenszins als een houding van struisvogelpolitiek. Voor Ovds blijft de voornaamste tegenstelling deze van onderdrukkers en onderdrukten, en blijven de religieuze tegenstellingen secundair en ondergeschikt aan het probleem van sociale en regionale segregatie.
We hadden jullie beloofd om wat meer over Iran te vertellen. Wij houden
dus ons woord nadat we onze ollandse lezertjes met onze voorgaande
bijdrage in opperste verwarring hebben achtergelaten gaan we dus
eventjes neuzen in hun dagbladen. En wat blijkt ? We halen het reformatorisch dagblad erbij :http://www.refdag.nl/artikel/1418327/Verwarring+rond+foto+Iraanse+Neda.html
TEHERAN
Ze is het internationale symbool geworden van het Iraanse protest:
Neda Agha-Soltan, de 26-jarige vrouw die op straat werd doodgeschoten
door een onbekende scherpschutter. De man die de gruwelijke beelden van
haar laatste minuten vastlegde zond de video naar een bevriende Iraanse
asielzoeker in Nederland, die hem vervolgens de wereld over stuurde via
internet.
We waren op straat en hoorden een schot. We dachten
eerst dat het vuurwerk was, vertelde de man aan zijn in Nederland
wonende kennis. Opnieuw werd er geschoten; ik zag dat Neda niet in
orde leek en rende naar haar toe. Zijn vriend, een arts, probeerde nog
hulp te bieden aan de voor hen beiden onbekende vrouw. Maar dat was
zinloos. Binnen twee minuten overleed Neda.
De beelden van het videofragment gaan door merg en been. Net voordat
Neda sterft, kijken haar verbijsterde ogen recht in de camera. Daarna
stroomt er bloed over haar gezicht. Stemmen verworden binnen seconden
tot geschreeuw, een crescendo van hulpeloosheid.
De eerste keer dat ik de video zag begon ik te huilen, zegt Hamed,
de in Nederland wonende asielzoeker die zijn achternaam en woonplaats
geheim wil houden. Ik kan niet uitleggen hoe enorm mijn lichaam
beefde. Zeker een minuut of vier was ik zo verward dat ik alleen maar
kon huilen.
Hamed, een 35-jarige grafisch ontwerper die eind 2008 naar Nederland
vluchtte nadat de politie zijn woning doorzocht als reactie op zijn
blog, besefte onmiddellijk dat de hele wereld de beelden van de
stervende Neda moest zien. Dit schokte me. En tergelijkertijd dacht
ik: Ik moet het publiceren. Iedereen in de wereld moet weten wat ze aan
het doen zijn met mijn landgenoten.
Al vanaf het moment dat het na de verkiezingen in Iran onrustig
werd, begon Hamed informatie over de demonstraties op zijn facebook op
internet te zetten. Hij zette de betreffende video ook op die pagina,
evenals op CNN i-report en de video-uploadwebsite YouTube. Verder
stuurde hij het filmpje de BBC. Vijf minuten later was er al een
gigantisch aantal e-mails binnen. Het symbool van verzet was geboren.
Er was aanvankelijk niets bekend over wie Neda was en wat ze deed op
de plek waar ze stierf. Dit veroorzaakte een tragisch misverstand.
Dr. Amy L. Beam, een Amerikaanse consultant in de it-sector, zag op
21 juni de tv-beelden van demonstraties in Iran. Nieuwslezers bleven
herhalen dat het een Twitterrevolutie was geworden. Ik had Twitter
nooit gebruikt om naar nieuws te zoeken, maar dit haalde me over.
Via Twitter vond ze Hameds video. Nog maar 120 mensen hadden hem
gezien. Ze nam contact met hem op. Hij dacht dat haar naam Neda
Soltani was. Beam zocht op facebook en vond een vrouw met die naam.
Ik ben niet degene die je zoekt, schreef deze persoon echter.
Soltani stelde zelf ook een onderzoek in. De informatie die ze vond,
plaatste ze op de facebookpagina van Beam. Facebook plaatst een
profielfoto naast elk bericht. Mensen die Neda Soltanis informatie
zagen, namen automatisch aan dat haar foto, een gezicht omlijst door
een gekleurde hoofddoek, die van de neergeschoten vrouw was.
Soltanis foto verspreidde zich vervolgens als een virus over de
wereld. Hij verscheen op websites, spandoeken en plakkaten. Zelfs
nieuwsmedia gebruikten hem. Zij werd het gezicht van de revolutie. De
hevig geschrokken Soltani schreef Beam: Om je de waarheid te zeggen,
ik ben erg bang!!!!
Verscheidene nieuwsmedia hebben inmiddels interviews gehad met
familieleden en vrienden van Neda Agha-Soltan. Zij en haar muziekleraar
kwamen met hun auto vast te zitten in een demonstratie. Neda stapte uit
voor wat frisse lucht en werd neergeschoten. Er is nu ook een foto van
Agha-Soltan in omloop, maar Soltanis foto blijft circuleren.
Voorlopig spelen we op zeker en publiceren dus de foto van een
overledene waarvan we zeker en vast weten dat het de juiste persoon
betreft. Het gaat over Karel Van Miert. Een schonere dood kan niemand
zich wensen en het verschil met Neda is dan ook heel erg groot: tijdens het plukken van kersen in zijn eigen boomgaard die
zijn passie was ...maar het blijft toch jammer dat hij niet wat langer
onder ons is gebleven want het was een aimabel man met een visie en die
hebben we nooit genoeg! En Karel, wanneer je ergens Neda tegenkomt vraag haar dan wie ze nu echt is!
Hup Olland, het is nog steeds niet te laat om Belg te worden!
We hebben al een tijdje onze ollandse unoxmutsjes verwaarloosd. Geen
nood, vandaag hebben we hen GROOT nieuws te melden. Jullie hebben,
knoop het goed in jullie oranje oortjes, beste vrienden, de afspraak
met de geschiedenis gemist! Neen, we spreken niet over een eventueel
uitroeiscenario van jullie geliefde vorstenhuis door een escadron
kamikazeswiftjes, neen we hebben het niet over stormvloeden die jullie
waterzuchtige polders dreigen te verzwelgen. Wij hebben het over de
Belgsiche militaire stormloop en smadelijk Ollandse nederlaag en de
ondertekening van jullie onconditionele onderwerping aan ons BELGEN.
Hoe zo, wij raaskallen, wij lijden aan Mexicaanse griep? Niks van. Lees
met ons mee, brave kezen. Jullie hadden mee kunne genieten van onze
wondere Belgische instellingen. Misschien hadden we dan wel tien
deelregeringen gehad! Nu hebben jullie Wilders en Balkenende ...een
grotere ontgoocheling is moeilijk in te denken dachten we zo. Hier het
volledige relaas dat gebaseerd is op jullie eigen archieven : http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=DMF24062009_010
Leopold II wilde Nederland binnenvallen
De Belgische
koning Leopold II (1835-1909) wilde Nederland binnenvallen, zo heeft de
christelijk geïnspireerde krant Nederlands Dagblad woensdag gemeld op
gezag van documenten in het Koninklijk Huisarchief in Brussel. Die
werden gevonden door de Vlaamse journalist en historicus Kris Clerckx.
Bij de Belgische 'revolutie' in 1830 had België zich van Nederland
afgescheurd.
De tweede Belgische koning Leopold stuurde
spionagemissies om de Nederlandse militaire kracht in kaart te brengen,
stelde een aanvalsplan op en zette een topdiplomaat in om de
goedkeuring van grootmacht Frankrijk te verwerven.
Het Belgische leger moest Nederland bij verrassing nemen en liefst
binnen een paar dagen Amsterdam veroveren, 'zodat het nieuws van de
aanval gelijktijdig komt met het nieuws van de overgave (door
Nederland). Het Europese evenwicht blijft zo behouden', zo beschrijft
Clerckx de aanvalsplannen in een nieuw boek over Leopold II.
Wat betreft de troepensterkte moest de verovering van Nederland geen
probleem zijn. Een uitgebreide Belgische spionagemissie had in 1854 al
aan het licht gebracht dat het Nederlandse leger veel zwakker en
kleiner was dan het Belgische en er bovendien veel minder in werd
geïnvesteerd.
Het Belgische leger telde 2.127 officieren, het Nederlandse slechts
1.397 - en dat waren volgens de spionnen nog vooral oude mannen.
Het budget van het Belgische Ministerie van Oorlog bedroeg ruim 34
miljoen goudfranken, het budget van Nederland slechts 29,6 miljoen.
Bovendien ging van het Nederlandse budget meer dan 10 miljoen naar de
marine, die bij een Belgische invasie volkomen nutteloos zou zijn.
Vaderlandsliefde van Nederlanders te groot
Kolonel Chauchet, de hoogste militair in de spionagemissie,
constateerde echter dat de forten van de Hollandse Waterlinie goed
onderhouden waren, en, misschien nog belangrijker, dat de
vaderlandsliefde van de Nederlanders hen tot fel verzet zou bewegen.
Leopold rekende er daarentegen op dat de rooms-katholieken in Nederland
in opstand zouden komen als hij het land binnenviel.
Dat het plan uiteindelijk niet werd uitgevoerd, lijkt te danken aan de
Franse keizer Napoleon III. Leopold vroeg zijn hoogste diplomaat in
Frankrijk, de Prins van Chimay, de aanvalsplannen aan te kaarten bij de
keizer. De verovering had alleen maar kans van slagen als Frankrijk
niet zou ingrijpen. Chimay zag echter weinig in het plan. Na een direct
overleg tussen Leopold en Napoleon besloot de koning der Belgen het
plan in de ijskast te zetten.
De documenten in het Koninklijk Huisarchief geven de reden daarvoor
niet, aldus de krant. 'Wel leert de geschiedenis dat van het uitstel
afstel kwam.'
jbs (BELGA
ha, daar vallen jullie tanden van uit, of niet, beste unoxjes? De
Spanjaarden hebben jullie kunnen bedwingen maar het fiere Belgische
heir had andere koek geweest! Verpletterd hadden we jullie onder onze
stalen vuist. Geen tulpenbol noch kaasplank had jullie kunnen redden
van de onderwerping aan ons machtig leger! Gered door Napoleon de derde
die eigenlijk beter had moeten weten en beseffen dat de Oranjes zijn
familielid in Waterloo mee de das hadden omgedaan. Hij heeft hier de
kans gehad om zich te wreken en in al zijn morele slapheid heeft hij
deze historische kans laten ontglippen...onbegrijpelijk...Laten we toch niet vergeten dat Leopold II de kannibalen en arabische slavendrijvers heeft verslagen in onze Congo en dat waren andere kalibers dan de bloembollenkwekers boven Maaseik. Wij
suggereren dus om dat lelijke ding op jullie Amsterdamse Dam af te breken
en een mausoleum op te richten voor Napoleon III als redder der Bataven
! Een openbare inschrijving ter financiering van dit monument zal zeker op
onze milde bijdrage kunnen rekenen
We gaan nog even naar ons eiland voor de Vlaamse kust en kijken hoe de
staking in Lidsey zich verder ontwikkelt. Het gaat immers om een mooi
voorbeeld van moderne bedrijfsvoering. Men vervangt duurdere arbeid
door goedkopere importarbeid en hoopsa klaar is kees. In England
schijnt dat schering en inslag te worden en vele politiekers à la LDD
dromen ervan om dat soort toestanden naar hier te laten overwaaien
onder het mom van vrije markt voor de arbeid. We kijken dus eventjes
naar http://uk.news.yahoo.com/4/20090623/tuk-lindsey-strike-talks-adjourn-dba1618.html
Lindsey strike talks adjourn
Talks
have been held between unions and employers after almost 650 contract
staff working on a major construction project were sacked last week
after seven days of unofficial industrial action.
Owners Total,
the French oil giant, said the action had left a construction project
six months behind schedule and around £85.5 million over budget.
Meanwhile,
more workers have walked out around the country in support of the
strike. Employees at the Coryton oil refinery in Essex have now taken
action for the first time since the dispute flared.
And contract
staff at a number of sites, including the Longannet power station in
Scotland, Sellafield nuclear site in Cumbria, and Didcot power station
in Oxfordshire continue to take unofficial action.
GMB general
secretary Paul Kenny was cheered and applauded when he announced that
the union had launched a £100,000 hardship fund to support strikers.
"As
far as we are concerned, they are victimised and locked-out people, and
it is an official dispute from the moment those notices arrived," he
said, adding that the union is pressing ahead with a national ballot of
thousands of workers in the industry in a long-running dispute over
jobs and conditions.
He continued: "We are committed to a
national ballot. We think we are about a week away from launching that
national ballot. There are lots of technicalities, but we are
absolutely clear we are going down that road."
Mr Kenny and the
Unite union made clear there would be no resolution of the dispute
unless all the sacked workers are reinstated.
A statement
released by the company said further cost overruns would "jeopardise
the future viability of this important inward investment into the UK".
The
firm urged discussions to focus on restarting the project and said it
had been assured by contractors that workers would not face reduced pay
or conditions.
It said: "Total is actively encouraging talks to
be opened between its contractors and the unions about how to
facilitate the return to work of its contracting companies' former
workforces.
"These discussions between the unions and the
contracting companies should focus on getting the project back up and
running within the agreed timeframe and budget.
"The contracting
companies have assured Total they remain committed to the national
agreement between themselves and the unions. There is no question of a
reduction in pay or dilution of existing terms and conditions."
Total said it would be the end of the week before the number of contract staff wanting to return to work would be known.
"However,
the contractor companies have advised us that they believe they will
have sufficient workforce necessary to meet their programming
requirements," the company added.
Speaking in reaction to the statement, Phil Whitehurst, of the GMB union, said he knew nothing about any proposed talks.
He
said: "I've spoken to the general secretary of the GMB, he knows
nothing about any talks at all. Paul Kenny doesn't know anything at all
about it."
Total intervenes in Lindsey strike row as costs spiral
Date: 23-Jun-09
As its bill soars to Eu100m, Total is now encouraging its contractors to hold talks with the unions...
French
group Total appears to be bowing to pressure from striking workers at
its Lindsey oil refinery its now actively encouraging talks
between its contractors and the union representatives of the 650
workers sacked last week. Its obvious why: Total said in a statement
that the long-running dispute at Lindsey has already cost the company
100m and left it six months behind schedule. And with more and more
workers joining wildcat strikes in support of their brethren, the
problem seems to be getting worse rather than better. But this does
leave Total in a pretty weak negotiating position
This
row has been rumbling on since January, when workers walked out on
strike in protest at the use of foreign labour. Since then, unions have
been agitating for strike action if local workers didnt get first dibs
on jobs (thanks partly to Gordon Browns daft/ illegal British jobs
for British workers slogan). The latest flashpoint came when 51
workers were made redundant but not allowed to apply for vacant jobs
with another subcontractor; when workers walked out in protest, 647 of
them promptly got the sack. But this just made things worse: the
workers have refused to budge, and some 3,000 of their brethren have
now gone on strike in their support across the UK.
All in all,
Total said, the delays, underperformance and low productivity on the
Lindsey £200m hydro-desulphurisation project have already cost it a
whopping 100m. And the problem isnt going away: yesterday the sacked
workers were burning their dismissal letters outside the refinery, and
wildcat strikes were spreading across the country. So you can see why
the French group has changed its position (according to union Unite)
and started pressing for a solution. Technically Total doesnt employ
these people they work for the nine subcontractors that ituses to
deliver the work on site but its intervention will clearly carry a
lot of weight.
The problem will be that the unions now have
Total over a barrel (so to speak). The likes of Unite and GMB which
hadnt supported the unofficial strikes, until the workers got the boot
are now on the offensive, insisting that the dispute wont be
resolved until all 647 workers are given their jobs back. That will be
a fairly humiliating climb-down for the refinery bosses.
And the
longer-term worry is whether this will affect the UKs reputation as a
place to do business. Total muttered darkly today that further cost
overruns will jeopardise the future viability of this important inward
investment into the UK. Of course it would say that - but it's true
that this has proved to be a very expensive headache, and you wouldnt
be surprised if in future, Total decides to avoid running projects in
the UK wherever possible. The unions appear to have won this battle,
but they might yet lose the war...
en als je een boodschapje wil sturen om deze mensen te steunen kan dat :
The
strike has now escalated dramatically. Solidarity messages of support
must be urgently sent to geminis@geminis.karoo.co.uk or texts sent to
07706 7 10041.
We
gaan de volgende dagen wat meer naar Iran kijken want daar worden
mensen vermoord. De dood van het jonge meisje Neda doet ons terugdenken
aan de dramatische gebeurtenissen rond eindejaar in Athene. We zien dus
niet in waarom wij hier verschillend moeten reageren wanneer zoiets
gebeurt in onze eigen achtertuin dan wel in een tuin die wat verder
afgelegen ligt. Ondertussen kunnen jullie al wat snuisteren op http://nl.globalvoicesonline.org/2009/06/iran-islamitische-bloggers-reageren-op-protestbeweging/
How Neda Soltani became the face of Iran's struggle
How Neda Soltani became an icon of the protests against the Iranian regime. WARNING: Video contains graphic imagesLink to this video
Shortly after 5pm on Saturday afternoon, Hamed, an Iranian asylum
seeker in the Netherlands, took a frantic call from a friend in Tehran.
"A
girl has just been killed right next to me," the friend said. It had
all happened quickly. A young woman, chatting on her mobile phone, had
been shot in the chest. She faded before a doctor, who was on the
scene, could do anything to help.
There was more. Hamed's friend,
who does not want to be named, filmed the incident on his phone. Within
moments the footage had landed in Hamed's inbox. Five minutes later it
was on YouTube and Facebook.
Within hours it had become one of the most potent threats faced by the Iranian regime in 30 years.
"He
asked me, is it possible to publish everything right now," Hamed said.
"I published it on YouTube and Facebook and five minutes later it
started to get many emails and messages and it published everywhere.
"It
shocked me very, very much and I was sure at that time everyone in the
world if they see this movie they'll be shocked, and I felt that I must
broadcast it because I try to show to the world what is going on in my
country."
The killing of Neda Soltani, the grisly images of blood
spreading across her face, have become perhaps the defining sequence in
the 10-day uprising against the regime in Tehran, a gruesome
manifestation of Ayatollah Ali Khamenei's threat to use force on the
tens of thousands of people contesting the outcome of the presidential
election.
Soltani is being mythologised as a martyr to the opposition's cause, a rallying call for a protest movement in need of a hero. Her image has been printed on placards brandished during clashes in Tehrantoday.
The
footage is disturbing. Her eyes open, Soltani seems to radiate a
calmness at odds with the panic surrounding her as she lies in the
road after being struck by a bullet.
For the authorities, it was
clearly unsettling. They quickly moved to ban the victim's family from
holding an Islamic funeral, apparently for fear of creating a figure
that could unite and revive the battered opposition.
The details
surrounding Soltani's death are as sketchy as her own story. She was
26, a philosophy student and a part-time travel agent, according to
those who knew her. She was no rock thrower at the vanguard of a
movement for regime change , but, according to her fiance, Caspian
Makan, a young woman who may have ended up in the wrong place at the
wrong time.
Makan said she had been in a car in central Tehran
with her music teacher when they were caught in a traffic jam. He said
the pair had left the car to escape the heat.
It was when she was walking down Karegar Street talking on her phone that the shot rang out.
"Neda's
aim was not Mousavi or Ahmadinejad, her target was her country," Makan
said, adding that although she hadn't planned on demonstrating, she
was sympathetic to the protest movement.
In the footage she is
wearing jeans, white trainers, a dark shirt and a headscarf,
suggesting a middle class and relatively emancipated young woman.
Several
men are shown frantically trying to save her life as blood from her
wounds rapidly develops into a large pool beside her.
Reports
vary on who fired the fatal shot. Some sources suggested it was a Basij
volunteer on a motorcycle, while others have attributed it to a
marksman on the roof of a nearby house.
Others said she may have been targeted because she was using a mobile phone, one of the opposition's most important tools.
Another
video said to be of Soltani, taken just before she was shot, shows her
standing among a crowd of protesters, some of whom are heard chanting
"death to the dictator" and "Allahu Akbar".
Like much of the
footage that has emerged from Tehran in recent days, the authenticity
and circumstances behind the video could not be verified.
But Soltani was quickly lionised by an engaged online community inside and outside Iran. Some have even started writing songs in her memory to accompany the web footage.
One
song, by a singer called Pourang Azad, contains the lyrics: "You left
and thousands of flowers grew, you left and my patience finished Your
loving look is full of demand. Sleep, sweet lady of Iran."
The
incident has taken on an added poignancy from the meaning of Soltani's
first name. Neda, an Arabic word used more commonly in literary rather
than spoken Farsi, conveys the spiritual meaning of "call" or "voice".
The
authorities are acutely aware of the threat posed to them by her
killing. They only agreed to release her body on condition that her
family agreed to a quick burial on Sunday in the sprawling Behesht-e
Zahra cemetery on the outskirts of Tehran.
A memorial service
planned for the Nilufar mosque in the capital's Abbasabad
neighbourhood was called off after officials expressly forbade it. All
other mosques in the Tehran area have been warned against holding
services in her memory.
But that may not be enough to stop
Soltani becoming a martyr, a status revered in Shia Islam, the dominant
sect in Iran. Under the creed, mourning ceremonies are held for the
dead on the third, seventh and 40th days after their passing.
During
the unrest that presaged that 1979 Islamic revolution, processions on
the 40th day of mourning for fallen protesters became landmarks that
created the momentum to topple the shah's regime.
Hoera, hoera! Juicht Vlaanderen juicht! De nieuwe Vlaamse linkse-centrum-rechtse nationalistiche regering start onder een gunstig gesternte! Er werden immers twee waarachtige relikwieën ontdekt van Pater Damiaan. Namelijk een haarlok en een teenkoot. Beter zal het nooit meer worden, waarde landgenoten. Al het hierna volgende nieuws zal enkel kommer en kwel bevatten. Profiteer er dus van om jullie nog een laatste maal in alle losbandigheid zonder schroom of teugels te laten gaan. Wij moeten jullie immers melden dat op andere plaatsen op deze aardkloot er iets minder reden tot feesten is. Neem Iran waar de ene mollah de andere met de koran rond de oren kletst ten koste van de bevolking die afgesloten wordt van de rest van de wereld. Alsof het in dit tijdperk nog mogelijk zou zijn zoiets lang vol te houden. Behalve dan in Noord-Korea dat al een tijdje het grootste concentratiekamp ter wereld is geworden onder leiding van de dynastie der Kims die vanop hun schoenen met verhoogde zooltjes hun volk besturen zoals Mengele destijds zijn dokterspraktijk. Maar we blijven dichter bij huis, beste lezertjes. Vandaag nemen we gewoon de Eurostar en we bezoeken onze plumpuddingvreters van het eiland tegenover onze Vlaamse kust. Wir fahren gegen England!
Total sacks 600 UK steel workers on 'illegal' strik
June 19, 2009 -- Updated 1307 GMT (2107 HKT)
By Hilary Whiteman CNN
LONDON, England (CNN)
-- More than six hundred workers at Total's Lindsey oil refinery in
Northern England have been told they no longer have jobs after staging
what the company calls an "unofficial, illegal walk out."
Protesters gathered outside Total's Lindsey oil refinery on Friday, June 19, after hundreds of striking workers were sacked.
The steel
workers started striking last Thursday after one contractor axed 51
jobs while another employer on the same site was recruiting.
Protesters gathered outside Total's Lindsey oil refinery Friday with placards calling for solidarity from fellow workers.
The dispute has prompted a number of wildcat strikes at power stations and oil refineries around the United Kingdom.
The workers' union GMB, which represents around half of the sacked
workers, estimates that, as of late yesterday, up to 4,000 other
workers at four power stations and three oil refineries had walked off
the job in sympathy.
Early this afternoon, Total confirmed that
negotiations had started between the workers' employers and ACAS, the
British Advisory, Conciliation and Arbitration Service.
Earlier, in a statement posted on its Web site, Total announced that
its contractors had started the process of ending employment contracts
for 647 workers on the HDS-3 construction project.
The
statement said the project has been temporarily shut down and that all
employees had until 5pm on Monday to reapply for their jobs.
Phil Davies, national secretary and head of the manufacturing section
at the GMB Union, told CNN the invitation to a job interview would only
stoke workers' anger. "I think that would just humiliate people to be
quite honest and it will put their backs up and make them more
determined to win it," he said.
He said union representatives
were in the process of gathering information to hold an official
industrial ballot, a process that could take six weeks.
The
British Press Association published one sacked Lindsey worker's appeal
for support from fellow union members: "We are asking for support from
workers across the country which I am sure will be given. Total will
soon realize they have unleashed a monster."
Workers at the
Lindsey oil refinery walked off the job for more than one week in early
February to protest against the hiring of hundreds of foreign workers.
They returned to work after the unions and the company gave assurances that half the jobs would go to British workers.
Beste lezertjes, we gaan nog even door op het vorige onderwerp namelijk onze slimme meters. Als we dan toch iets slim in onze contreien ontdekken dan gaan we tot op het bot, waarde fans! En zie welke wondere wereld er zich aan onze nieuwsgierige oogjes ontrolt via de zoekterm "slimme meters" . Ons pienter oog valt onmiddellijk op de site van Liberales http://www.liberales.be/mission waarvan we hun "mission statement" hieronder ter verduidelijking afdrukken :
De leden geloven in de kracht, de eigenheid en de zelfontplooiing van de mens om als ontvoogd individu zijn verantwoordelijkheid op te nemen in de samenleving. Opdat ieder individu in staat zou zijn dit te doen, dienen wij ernaar te streven dat er zoveel mogelijk gelijke startkansen zijn.
Vrijheid en verantwoordelijkheid zijn met elkaar verbonden. Individualisering betekent grotere vrijheid en zelfstandigheid van mensen in de vormgeving van hun eigen bestaan, in de keuze met wie men omgaat en van de manier waarop aan die omgang vorm en inhoud wordt gegeven. Vanuit die vrije situatie moet ieder individu zijn verantwoordelijkheid opnemen ten aanzien van zichzelf (door zijn kansen te gebruiken) en van de anderen waarmee hij een samenleving vormt.
Vrijheid en solidariteit zijn voor ons perfect te combineren. Een conflict tussen beide ontstaat alleen wanneer de samenleving als een op zichzelf bestaand iets naast en dan meestal boven het individu wordt gesteld. Solidariteit vergt een investering van de mens in de samenleving en het opnemen van zijn verantwoordelijkheid tegenover de medemens.
Vrijheid verwijst ook naar de mate waarin mensen rechten van anderen respecteren. Een samenleving kan pas menswaardig genoemd worden wanneer zij een maximum aan keuzemogelijkheden aan haar leden kan garanderen. Die zelfbeschikkingsvrijheid en vrije keuze is voornamelijk belangrijk op het gebied van levensbeschouwing en levenshouding, die mensen zelf wensen op te bouwen. Liberales komt aldus op voor wederzijds respect.
Liberales richt zich tot iedereen die gelooft in de vrijheid, openheid en creativiteit van de mens als motor voor meer welvaart en welzijn.
Beste lezertjes, onthou vooral de eerste zin :.... is een onafhankelijke denktank binnen de liberale beweging. Nu gaan we naar de essays op deze leuke site en we vinden : http://www.liberales.be/essays/martens
Nu het effect van de financiële crisis in de reële economie duidelijker wordt, maken de klassieke Keynesiaanse redeneringen voor het voeren van een anticyclisch beleid terug opgang. Refererend naar het stimuleringsplan van Roosevelt in de jaren dertig, brak VN secretaris-generaal Ban Ki-Moon vorige week een lans voor een Groene New Deal (De Morgen van 23/10/2008). De contouren van zon groen stimuleringsbeleid legde de VN vorige week vast in het 'Initiatief Groene Economie'.
In Vlaanderen lanceerden Frank Vandenbroucke en Kathleen Van Brempt het plan om via een betere benutting van de beschikbare middelen, met snelle en slimme investeringen de impact van de financiële crisis in te perken. Overheidsinvesteringen kunnen de teruggevallen vraag van bedrijven en gezinnen deels compenseren. De overheid kan daarnaast ook kapitaal verstrekken dat de commerciële financiële instellingen ,die hun vergiftigde activa versneld moeten afschrijven en balansen moeten opkuisen, niet langer kunnen of durven aanbieden.
Hebben we zulke Keynesiaanse antwoorden niet al eens eerder gehoord? Jawel. Begin jaren 90 pakte Europees commissievoorzitter Jacques Delors uit met een heus Witboek om met mega-infrastructuurwerken een economische relance op gang te brengen en zo miljoenen Europeanen aan de slag te helpen. De Keynesiaanse aanpak van het Witboek leverde echter niet op wat werd verwacht. Dat had zeker te maken met de onvolledige uitvoering, maar ook met de focus op grote (wegen)infrastructuurwerken.
De verbeterde infrastructuur stelde bedrijven namelijk in staat om hun productie- en distributiecentra geografisch te concentreren en te automatiseren. Tegelijk werd het productieproces in stukjes gekapt en ruimtelijk uiteengelegd, vaak met verschuiving van arbeidsintensieve activiteiten naar de lage loonlanden. De netto creatie van duurzame jobs viel hierdoor ondermaats uit. Bovendien gingen de investeringen gepaard met een belangrijke maatschappelijke kost op milieuvlak. Het ontstaan van Europese Distributiecentra van waaruit heel de Europese markt per vrachtwagen just-in-time moest worden bediend, zorgde er immers voor dat een zelfde handelsvolume met veel meer vrachtkilometers werd afgewikkeld. De bedrijfskosten van het voorraadbeheer namen af, terwijl de overheid de kosten van de nieuwe voorraadkamers (de wegen) voor haar rekening nam.
Vandaag hebben we nood aan een relancebeleid dat werkt vóór het milieu in plaats van ertegen. Waarom? Omdat het ongemoeid laten van de klimaatcrisis de economische en sociale crisis alleen maar erger zal maken. Investeren in schone technologieën en hernieuwbare energie voorkomt een veel hogere factuur later. Het gezaghebbende rapport Stern rekende ons voor dat de schadekost van de ernstige klimaatwijzigingen zon 10 keer hoger zal liggen dan de kost om deze te voorkomen.
Investeren in een koolstofarme economie verkleint bovendien onze afhankelijkheid van geïmporteerde fossiele brandstoffen. Juist die afhankelijkheid zorgde samen met de stijgende energieprijzen op de internationale markten voor een gigantische cashflow uit Europa naar de olieproducerende landen. Een ambitieus Europees energiebeleid dat investeert in schone technologie en zuinige producten kost uiteraard ook veel geld, maar het zijn wel miljarden die in de Europese economie worden geïnvesteerd.
Energiezuinige woningen, efficiënte voertuigen en jobs in sectoren die de producten van de toekomst leveren, maken onze gezinnen bovendien weerbaar tegen de bokkensprongen van de energieprijzen op de internationale markten en openen voor onze bedrijven gigantische exportmarkten. Zowel onze koopkracht als onze concurrentiekracht zullen dus wel varen bij een nieuw doortastend Europees gecoördineerd Keynesiaans beleid. Dat geldt ook voor België dat verhoudingsgewijs meer energie-intensieve industrie huisvest en waar het moeilijker is om hernieuwbare energie te produceren. Het Federaal Planbureau berekende onlangs dat de realisatie van de Europese klimaatdoelstellingen in ons land netto 25.000 extra jobs kan opleveren als we onder meer de opbrengsten van de veiling van emissierechten aanwenden om de loonlasten te verlagen.
Kortom: alleen een groene Keynes kan tegelijk een antwoord bieden aan de economische recessie, het jobtekort, de voedselschaarste, de stijgende energieprijzen, het verlies aan natuurlijk kapitaal en de klimaatopwarming. De Trans Europese Netwerken waar Europa vandaag in moet investeren, zijn de energienetwerken. Zo kan de aanleg van een hoogspanningsnet op de bodem van de zee de offshore windmolenparken verbinden met de Scandinavische waterkrachtcentrales. Hierdoor ontstaat één gigantische elektriciteitscentrale waaruit stabiele hernieuwbare elektriciteit kan afgenomen worden en waarbij de Scandinavische waterkrachtcentrales dienst doen als back-up (in windstille periodes) en opslag (bij overaanbod van windstroom).
In Vlaanderen moet het elektriciteitsnet een internetstructuur krijgen zodat gebruikers niet alleen energie kunnen afnemen, maar ze er ook kunnen opzetten. In een slim netwerk zullen gezinnen en bedrijven grotendeels zelf hun stroom en warmte produceren en via het net overschotten en tekorten uitwisselen. Slimme meters moeten straks slimme toestellen kunnen sturen zodat ze bij piekvraag energie opwekken (warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen (wasmachines, diepvriezen, inplugwagens). Dat garandeert een netevenwicht met veel minder reservecapaciteit. In zon model wordt onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele spelers. Onze gedemocratiseerde energiemarkten zullen vele investeringen uitlokken in duurzame energieopwekking en -besparing (Negawatts). Of hoe een groen investeringsbeleid niet alleen leidt tot de door Keynes gewilde actieve overheid op korte termijn, maar ook zorgt voor duurzaamheid op lange termijn.
De auteur is Vlaams volksvertegenwoordiger en senator voor sp.a
Misschien is dat wel de echte reden waarom men de liberalen niet meer nodig heeft in de Vlaamse regering men heeft de sp.a en dat is blijkbaar het zelfde aan het worden...Maar na deze pissige opmerking waarvan men makkelijk kan beweren dat ze weinig inhoud aan het debat toevoegt nodigen we onze punthoofdjes die ons dagelijks met plezier lezen uit om de laatste paragraag van dit hoogstaande en technisch onderbouwde essay van de energiespecialist van de sp.a te bestuderen.
In Vlaanderen moet het elektriciteitsnet een internetstructuur krijgen zodat gebruikers niet alleen energie kunnen afnemen, maar ze er ook kunnen opzetten. In een slim netwerk zullen gezinnen en bedrijven grotendeels zelf hun stroom en warmte produceren en via het net overschotten en tekorten uitwisselen. Slimme meters moeten straks slimme toestellen kunnen sturen zodat ze bij piekvraag energie opwekken (warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen (wasmachines, diepvriezen, inplugwagens). Dat garandeert een netevenwicht met veel minder reservecapaciteit. In zon model wordt onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele spelers. Onze gedemocratiseerde energiemarkten zullen vele investeringen uitlokken in duurzame energieopwekking en -besparing (Negawatts). Of hoe een groen investeringsbeleid niet alleen leidt tot de door Keynes gewilde actieve overheid op korte termijn, maar ook zorgt voor duurzaamheid op lange termijn.
Kijk beste lezertjes, dat is nu wartaal waarvan we echt kunnen van genieten. Een liberale sos die ons via de Keynesiaanse theorie komt uitleggen dat ons tante Wis met haar schamel overlevingspensioentje in haar tweekamerappartementje in de Seefhoek binnenkort haren eigen "ellentriek" zal maken en dat via een slim netwerk en een nog slimmere meter haar slim frigooke in dalperiodes zal in gang schieten. Bovendien zal ons Tante Wis met haar Negawatts (dat zijn de momenten dat hare frigo een temperatuur heeft gelijk aan die van haar kleerkast) stinkend rijk worden.
Gelukkig zal dat energiemodelleke beperkt blijven tot Vlaanderen want zoals iedereen wel weet stopt de ellentriek aan de taalgrens. Wat ons soske er ook vergat bij te vermelden is de kostprijs van al dat slim alaam. Maar dat is natuurlijk bijzaak voor een echte sos. Ons Tante Wis is al begonnen met bloem en niet gebrande koffie en vooral veel "bougies" te hamsteren tegen "den slechten tijd" die wel heel donker dreigt te worden...
Hier zijn we dan weer met goed nieuws voor alle mensen die nu al moeite hebben met het betalen van hun energiefactuur... We vonden deze leuke info op http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=PD2BJS96 We melden hier eventjes ter verduidelijking dat die dingen heel wat mensen die nu nog de job uitoefenen van meteropnemer naar den dop zullen verwijzen en dat de enige partij die hier zeer erg bij gebaat zal zijn de stroomproducenten zelf zijn. Zij kunnen hiermee, zoals een slimme lezer ipv van meter schreef als reactie op dit artikel, hun peakload afvlakken en aldus hun winsten opdrijven. De expert waarnaar hier verwezen wordt namelijk Luc Hujoel is niet meteen een man die zomaar iets uit zijn duimpje zuigt omdat hij niet of nauwelijks weet waarover hij praat zoals bij zoveel andere zogenaamdeexperts. Hij is namelijk niet alleen energieexpert zoals hieronder wordt geschreven en baas bij het Brusselse Sibelga maar hij is ook baas bij BNO (Brussels Network Operator) en bij Metrix (Brussels bedrijf voor de opname van de meterstanden) en dus iemand die zeer goed weet waarover hij praat... De toekomst ziet er dus weer heel erg rooskleurig uit voor de OCMW's ....
Slimme meter is niet gratis
vrijdag 19 juni 2009
Auteur: (pse)
LEUVEN - Aan slimme energiemeters hangt een behoorlijk prijskaartje vast voor de verbruiker.
Wat de verbruiker kan uitsparen met een slimme energiemeter in huis, is moeilijker te berekenen, dan wat de meter hem zal kosten. Bij de Belgische koepel van de gemengde distributienetbeheerders Intermixt hebben ze alvast een eerste prijsberekening gemaakt. Het resultaat: een slimme meter kost de verbruiker 25 euro per jaar extra.
Dat is volgens Luc Hujoel dan nog een conservatieve schatting, omdat dat bedrag alleen de plaatsing van slimme meters bij alle verbruikers in ons land vergoedt. Hujoel is een van de energie-experts van de gemengde distributiebeheerders en tevens topman van de Brusselse distributienetbeheerder Sibelga. Hij schat dat de plaatsing van slimme meters in heel België 2,5 miljard euro zal vergen. Per verbruiker betekent het dat de intercommunales 400euro moeten voorzien. En aangezien investeringen van de distributienetbeheerders verrekend worden in de elektriciteitsprijs, betaalt de verbruiker uiteindelijk de rekening voor de installatie van de slimme meters.
De rekening dreigt volgens de expert van Intermixt nog heel wat hoger uit te vallen. De massale introductie van de slimme meters zal ook belangrijke investeringen veroorzaken in de laagspanningscabines en de ver doorgedreven informatisering van het netwerkbeheer. Over de omvang van die investeringen kan alleen gegist worden, stelt Luc Hujoel. De ervaring met de informatisering van het beheer en verwerking van metergegevens bij de gemengde distributienetbeheerders zoals Eandis en Sibelga heeft volgens hem alvast geleerd dat de kosten veel hoger kunnen oplopen dan oorspronkelijk begroot.
Intermixt voegt er nog aan toe dat de regulator de vergoeding moet optrekken voor dergelijke zware investeringen van de netbeheerders in slimme meters en de daaraan gekoppelde modernisering van de laagspanningsnetten. Dat kan eveneens leiden tot een meerprijs voor de verbruiker.
De introductie van de slimme meters lijkt overigens onvermijdelijk. Europa wil dat tegen 2020 bij 80 procent van de verbruikers zo'n meter is geïnstalleerd. De meters moeten meehelpen om de groei van het energieverbruik gevoelig af te remmen. (pse)
en voor diegenen die niet moesten weten wat slimme meters zijn :
WAT ZIJN SLIMME METERS?
Onder een slimme meter verstaat de VREG een meter die het energieverbruik op het moment zelf (real-time) vaststelt en de mogelijkheid biedt om het verbruik zowel lokaal als van op afstand uit te lezen en die tevens kan gebruikt worden om van op afstand het energieverbruik te beperken of de verbruiker aan- en af te schakelen.
De term "slim" slaat - eerder dan op intelligentie van de meter zelf - vooral op de communicatiemogelijkheden (niet alleen wat betreft meterstanden en andere bijkomende informatie, maar ook bijvoorbeeld de mogelijkheid tot aan- of afschakelen van op afstand) en mogelijkheid tot latere upgrades van de meter van op afstand. De slimme meter en het communicatiesysteem moeten bovendien deel uitmaken van een intelligent systeem waarbij de gecommuniceerde gegevens zo efficiënt mogelijk gebruikt worden of ter beschikking gesteld worden, en waarbij de meter en meterfuncties snel en betrouwbaar kunnen worden aangesproken.
Het is duidelijk dat door de invoering van slimme meters geen fysieke meteropnames meer moeten gebeuren. Op alle belangrijke momenten (verhuizing, leverancierswissel) kan de meterstand van op afstand afgelezen worden. Slimme meters laten ook toe om afnemers meer informatie te geven over hun verbruik, zodat ze hun gedrag kunnen aanpassen. De facturatie kan sneller en correcter verlopen en dat leidt tot minder klachten en ongenoegen. Fraude kan ook sneller opgespoord worden. Er zijn nog heel wat andere voordelen. De belangrijkste voor- en nadelen van een massale invoering van slimme meters komen uitgebreider aan bod in de kosten-batenanalyse die de VREG liet opstellen.
SITUERING
In verschillende Europese landen werden al een aantal projecten van massale plaatsing van slimme meters opgestart en uitgevoerd. Italië wenst de invoering van slimme meters tegen 2012 te hebben afgerond en de overgrote meerderheid van de Italianen beschikt ondertussen al over een slimme meter. In Zweden is men volop bezig met de uitrol ervan. Ondermeer Nederland en Frankrijk bereiden een grootschalige invoering voor. Elk land heeft zijn eigen redenen voor de invoering van slimme meters. Met het in voege treden van de energie efficiëntierichtlijn en meer bepaald de verplichting tot frequente facturering op basis van reële verbruiken, is er wel een belangrijk argument voor de invoering van slimme meters.
Meestal speelde de overheid een belangrijke rol in het opstarten van deze projecten, soms zelfs door het verplichten van de invoering ervan (zoals Italië, Zweden, Spanje en Nederland). Uit meerdere studies in verband met de invoering van slimme meters blijkt dat het niet evident is om uit te pakken met een sterk positieve kosten-batenanalyse. Bovendien zijn de kosten en baten meestal niet gelijk verdeeld over de belanghebbenden en het is niet altijd duidelijk wie uiteindelijk de kosten van de invoering van slimme meters draagt.
WAT GEBEURT ER IN VLAANDEREN?
In de loop van 2007 heeft de VREG het overleg opgestart met de netbeheerders en leveranciers over de mogelijke invoering van slimme meters in het Vlaamse Gewest. Doel is om te bestuderen of de massale invoering van slimme meters wenselijk is vanuit technisch en financieel oogpunt.
In 2007 liet de VREG een eerste studie uitvoeren door de KUL waarin de communicatiemiddelen die gebruikt kunnen worden voor de gegevensoverdracht (communicatie over het elektriciteitsnet, communicatie over telefoon- en kabelnet en draadloze communicatie) onderling vergeleken worden qua kost en geschiktheid voor de vereiste functionaliteiten.
In 2008 werd door consultant KEMA een kosten-batenmodel ontwikkeld voor de Vlaamse markt, waarmee de kosten en baten van de invoering van de slimme meters kunnen worden geanalyseerd. Dit model gaat uit van een macro-economische benadering, maar de impact op de verschillende belanghebbenden (de netbeheerders, de leveranciers, de verbruikers, de overheid) kan eveneens worden onderzocht. Verschillende alternatieven kunnen worden bekeken (onder meer met betrekking tot de communicatiemedia en de functionaliteiten) binnen het kader van de huidige marktorganisatie. De lijst met functionaliteiten en de meeste gegevens voor het model werden aangeleverd door het Werktraject 4 van de Studie over het marktmodel die de VREG uitvoert. Een eerste rapport met resultaten werd in juli 2008 op de VREG-website geplaatst. Het model kan verder gebruikt worden als instrument om advies te verlenen en beslissingen over de invoering van slimme meters te onderbouwen.
In haar ondernemingsplan 2008 heeft de VREG zich ertoe geëngageerd op basis van deze analyse een eerste advies te verstrekken over de wenselijkheid van de aanpassing van het regelgevend kader inzake metering aan de Vlaamse minister van Energie. Op basis van de onderzoeksresultaten totnogtoe, adviseerde de VREG aan de Vlaamse minister van Energie om in samenwerking met de sector verder onderzoek te doen. Er is dus nog geen concrete beslissing genomen over het al dan niet invoeren van slimme meters in Vlaanderen.
Lezen we nu geen tegenspraak tussen het artikel in De Standaard dat het heeft over een Europese directive die eist dat tegeb 2020 gans de zwik zo een ding moet hebben en de tekst hierboven van de Vreg dat laat uitschemeren dat er kosten-batenanalyses worden gemaakt en dat er nog geen beslissing is genomen??? We zullen weer slecht gelezen hebben.....
Wij bieden hier onze platste en meest welriekende excuses aan voor de tijdelijke inactiviteit op ons blogje. Wij ontkennen dat dit iets zou te maken hebben met interne afrekeningen binnen de verschillende redactieclans. Er is evenmin een verband met onze berichtgeving over Iran en de Mossad heeft ons nog steeds niet uitgeroeid noch met fosfor noch met slechte ballen in tomatensaus. We hadden een spijtige samenloop van omstandigheden, vanuit jullie oogpunt dan toch, namelijk enen technisch euvel dat wel vaker voorkomt met PC's, vervolgens enen belangrijk kaderlid-vorser-medewerker dat artistiek openbloeit en daar nogal wat tijd pleegt in te steken, en uiteindelijk een andere drukdoener die enen ulktrageheime buitenlandsche missie heeft ondernomen om te overleggen met het pas weer uit de doden opgestane genie der Karpaten en de nooit ondergaande zon van Roemenië ofte de leider der leiders, kameraad Ceauscescu himself. We willen onze lezertjes echter niet geheel in het ongewisse laten over deze ultra-geheime missie en een tipje van de sluier oplichten. Onze leider der leiders kon de eeuwige rust niet vinden omdat zijn geest geen rust vond wegens het tobben over de vraag welk product het best geschikt was voor de 3600 hectaren marmeren vloeren in het paleis. Was het Mister Proper met lentegeur of het witte huismerk van Delhaize met de geur van wilde seringen, speciaal voor badkamers? We hebben echter een vrij verrassende conclusie moeten trekken uit dit tijdelijke intellectuele dieet waarop onze talrijke lezersscharen hebben overleefd: hoe minder we schrijven, hoe meer we gelezen worden. Intussen staan we zelfs weer op de eerste plaats in de top 20 van de bloggenblogs. This must be Flanders, my dear Watson! Maar wee de vermetelen met de satanische grijns op het aangezicht die ons al dood en begraven waanden. Wij beloven deze vileine benden en hormonale uitwassen te land, ter zee en vanuit de lucht te blijven bestoken met gortige schimpscheuten. We'll never surrender!
We zijn er stilaan een slechte gewoonte van aan het maken om rellen en
manifestaties te laten zien. Deze keer zit het er bovenarms op in
Teheran. Niks gelijkt meer op een rel dan een andere rel zullen we maar
zeggen. Maar er is toch een licht verschil. In Teheran zijn de vrouwen
erg in de minderheid tijdens de betogingen en ze zullen daar we een
zeer goeie reden voor hebben vermoeden we. Maar toch zijn er aanwezig
waarvoor we hier onze hoed heel plechtstatig zullen afnemen. Dat zijn
madammen zoals we ze graag zien, de heren ook trouwens. Dat zijn ginds
regimes die niet meteen uitblinken in democratische principes en
medezeggenschap dus ... maar we zijn wel erg onder indruk van de
massale protesten. Het bewijst nog maar eens dat je niet tegen het volk
kan blijven regeren. Zelfs niet diegenen die zgenaamd in plaats van één
of andere god menen te moeten spreken. http://www.youtube.com/watch?v=hDlYYQb2FOc&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=4ouIjyFBahY&feature=related
en we geven jullie een paar interessante meningen vanuit een Israelisch oogpunt over de gebeurtenissen in Teheran :
Iranian presidential candidate Mir Hossein Mousavi was reportedly
arrested Saturday following the reformist's defeat at the polls by
hardliner Mahmoud Ahmadinejad. Supporters of Mousavi, the main
challenger to Ahmadinejad, have responded to the election with the most
serious unrest in Tehran in a decade and claim that the result was the
work of a dictatorship.
There have been a number of contradictory reports from Iran, in
large part due to the heavy restrictions imposed on the media in the
Islamic Republic and in particular on foreign reporters.
Mousavi's arrest was reported by an unofficial source, who said
that the presidential contender had been arrested en route to the home
of Iran's supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei. Pro-reform Mousavi
has denounced the election as rigged and vowed he will not accept
defeat. He and key aides could not be reached by phone Saturday.
Advertisement
Several hundred demonstrators - many wearing the trademark green colors
of Mousavi's campaign - chanted "the government lied to the people" and
gathered near the Interior Ministry as the final count from Friday's
presidential election was announced.
As night fell Saturday, the rioting and fires continued on the
streets of Tehran. The city's cell phone network appeared to be down
Saturday night. When users tried to call cell phones, a message
appeared saying error in connection. There were also reports of
difficulties accessing social networking sites - used by Mousavi to
rally supporters.
There was no immediate comment from Iran's Telecommunications
Ministry and it did not appear that cell phones were down throughout
the country. Residents in several provinces say their service is
working.
The result gave 62.6 percent of the vote to Ahmadinejad and 33.75
to Mousavi - a former prime minister who has become the hero of a
youth-driven movement seeking greater liberties and a gentler face for
Iran abroad.
Iran's supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, closed the door on
any chance he could use his limitless powers to intervene in the
disputes from the election. In a message on state TV, he urged the
nation to unite behind Ahmadinejad, calling the result a "divine
assessment."
"I'm warning that I won't surrender to this manipulation," said a
statement on Mousavi's Web site. "The outcome of what we've seen from
the performance of officials ... is nothing but shaking the pillars of
the Islamic Republic of Iran's sacred system and governance of lies and
dictatorship," it added.
Mousavi warned people won't respect those who take power through
fraud. The headline on one of his Web sites read: "I won't give in to
this dangerous manipulation."
Mousavi appealed directly to Khamenei to intervene and stop what he
said were violations of the law. Khamenei, who is not elected, holds
ultimate political authority in Iran and controls all major policy
decisions.
It was also reported Saturday that former Iranian president Ali
Akbar Hashemi Rafsanjani, a Mousavi supporter, had resigned from all of
his official positions in protest against the results of the election.
'Healthy election'
Ahmadinejad, in a nationally televised victory speech, said that
the election process had been "free and healthy," and accused the
foreign media of coverage that harms the Iranian people. There was more
rioting at night and fires continued to burn on the streets of Tehran.
"People voted for my policies," the conservative president said in
his first post-election comment. "It was a free and healthy election,"
he said, without making direct reference to electoral violation
assertions by Mousavi.
As he was speaking, supporters of Mousavi clashed with police in
various places in Tehran, chanting anti-Ahmadinejad slogans, witnesses
said.
"Everybody should respect people's vote ... we need a calm
atmosphere to build the country," Ahmadinejad said. He also took a
swipe at his opponents in the election, which was marked by
unprecedented mudslinging.
Ahmadinejad, who swept to power in 2005 pledging to revive the
values of the 1979 Islamic revolution, accused his opponents of
corruption during the campaign. They accused him of lying about the
economy, which is suffering from high inflation.
"I named some people during the campaign. I was accused of
insulting them, but it is not an insult," he said, referring to his
comments about Rafsanjani. "Those who have revolutionary background are
not allowed to have extravagant demands," he said.
"All political and propaganda machines abroad and sections inside
the country have been mobilized against the nation," he said. "They
have launched the heaviest propaganda and psychological war against the
Iranian nation. Many global networks continuously worked, employing
very complicated methods, that work against our nation and arranged a
full-fledged battle against us."
Without mentioning the unrest on the streets, Ahmadinejad
proclaimed that a new era has begun in the history of the Iranian
nation.
"A bright and glorious future is ahead for the Iranian nation. ... I invite everyone to join me in constructing Iran," he said.
Street battles in Tehran
The clashes in central Tehran were the more serious disturbances in the
capital since student-led protests in 1999. They showed the
potential for the showdown to spill over into further violence and
challenges to the Islamic establishment.
The demonstrations began Saturday morning shortly before the government
announced the final results.
Protesters set fire to tires outside the Interior Ministry and anti-riot
police fought back with clubs and smashed cars. Helmeted police on
foot and others on buzzing motorcycles chased bands of protesters
roaming the streets pumping their fists in the air. Officers beat
protesters with swift blows from their truncheons and kicks with their
boots. Some of the demonstrators grouped together to charge back at
police, hurling stones.
Plumes of dark smoke streaked over the city, as burning barricades
of tires and garbage bins glowed orange in the streets. Protesters also
torched an empty bus, engulfing it in flames on a Tehran street.
An Associated Press photographer saw a plainclothes security
official beating a woman with his truncheon. Italian state TV RAI said
one of its crews was caught in the clashes in front Mousavi's
headquarters. Their Iranian interpreter was beaten with clubs by riot
police and officers confiscated the cameraman's tapes, the station
said.
In another main street of Tehran, some 300 young people blocked the
avenue by forming a human chain and chanted Ahmadi, shame on you. Leave
the government alone. There was no word on any casualties from the
unrest.
There were also protests by Mousavi supporers in the southern city
of Ahvaz in the oil-rich province of Khuzestan who shouted, "Mousavi,
take our votes back!" witnesses said.
It was not clear how many Iranians were even aware of Mousavi's claims of
fraud. Communications disruptions began in the later hours of
voting Friday - suggesting an information clampdown. State television
and radio only broadcast the Interior Ministry's vote count and not
Mousavi's midnight news conference.
Mousavi's campaign headquarters urged people to show restraint.
Interior Minister Sadeq Mahsouli, who supervised the elections and
heads the nation's police forces, warned people not to join any
unauthorized gatherings.
The powerful Revolutionary Guard cautioned Wednesday it would crush any
revolution against the Islamic regime by Mousavi's green movement. The
Revolutionary Guard is directly under the control of the ruling
clerics and has vast influence in every corner of the country through a
network of volunteer militias.
Police stormed the headquarters of Iran's largest reformist party
and arrested several top reformist leaders, said political activists
close to the party.
There was no immediate confirmation from authorities of the raid on
the party, the Islamic Iran Participation Front. The activists spoke on
condition of anonymity because of the sensitivity of the situation.
Even before the vote counting began, Mousavi declared himself
definitely the winner based on all indications from all over Iran. He
accused the government of manipulating the people's vote to keep
Ahmadinejad in power and suggested the reformist camp would stand up to
challenge the results.
It is our duty to defend people's votes. There is no turning back, he said, alleging widespread irregularities.
Mousavi's backers were stunned at the Interior Ministry's claim that
Ahmadinejad won after widespread predictions of a close race - or even a
slight edge for the reformist candidate.
Turnout was a record 85 percent of the 46.2 million eligible voters.
"Many Iranians went to the people because they wanted to bring
change," said Mousavi supporter Nasser Amiri, a hospital clerk in
Tehran. "Almost everybody I know voted for Mousavi but Ahmadinejad is
being declared the winner. The government announcement is nothing but
widespread fraud. It is very, very disappointing. I'll never ever again
vote in Iran."
President Mahmoud Ahmadinejad on Sunday said any country that dared to
attack Iran would "deeply regret" such a move, dashing hopes that his
re-election Saturday would temper his confrontational stance toward the
world.
"Who dares to attack Iran? Who even dares to think about it?" Ahmadinejad said at a news conference in response to a question.
Iran's refusal to halt nuclear work the West suspects is aimed at
making bombs, a charge Tehran denies, has sparked persistent
speculation that Israel or the United States might strike at the
country's nuclear facilities.
Advertisement
Ahmadinejad added that Iran's nuclear issue "belongs in the past,"
indicating there would be no change in nuclear policy during his second
term in office.
Meanwhile, defeated presidential candidate Mir Hossein Mousavi
formally appealed against Iran's election result on Sunday to the
legislative body, the Guardian Council, a statement on his website
said.
"Today, I have submitted my official formal request to the council
to cancel the election result," Mousavi said in the statement. "I urge
you Iranian nation to continue your nationwide protests in a peaceful
and legal way."
Iranian police again clashed on Sunday with demonstrators protesting in Tehran against his re-election.
Supporters of defeated reformist Mir Hossein Mousavi, who has
dismissed Ahmadinejad's victory in Friday's election as a "dangerous
charade", gathered in the city centre, chanted his name and threw
stones at police, a Reuters witness said.
Police on motorcycles drove through the crowd to disperse the
protesters. At least one person, a woman, was injured. Police briefly
detained journalists filming the violence.
In Sunday's news conference, Iranian President Mahmoud Ahmadinejad
also defended his re-election as "clean and healthy," dismissing
complaints by defeated candidates as sour grapes.
"They may be upset by their failure," he said. "They spent lot of
money to make propaganda [and] expected to win so it is natural they
are disappointed and upset."
"The margin between my votes and the others is too much and no one can question it."
Reports: Iran rounds up Mousavi, 100 reformists
Sunday's clashes came after reports that more than 100 Iranian reformists, including Mousavi, were arrested on Saturday night.
Mohammad Ali Abtahi, a leading reformist, said that the brother of
former president Mohammad Khatami was among the detainees. The L.A.
Times reported Sunday that Mousavi, the main challenger to Ahmadinejad,
had been put under house arrest.
"They were taken from their homes last night," Abtahi said. He said more arrests were expected.
A judiciary spokesman said they had not been arrested but that they
were summoned and "warned not to increase tension." They were later
released, he said.
Authorities released Khatami's brother on Sunday, his wife, Zahra Eshraghi, told The Associated Press.
She said at least two other top leaders of Iran's largest reformist
party, the Islamic Iran Participation Front, including the party's
secretary-general, were also released early Sunday after they were
arrested when police stormed the party's headquarters on Saturday.
Several others remained in custody, she said.
The arrests seemed aimed at avoiding a repeat of the chaos that
lasted past midnight Saturday. Opponents of President Mahmoud
Ahmadinejad set buses and cars ablaze in the capital and threw rocks at
police to protest what they viewed as his illegitimate victory.
Iran filters Internet in apparent bit to undercut liberal voices
Iran restored cell phone service that had been down in the capital
since Saturday. But Iranians could not send text messages from their
phones, and the government increased its Internet filtering in an
apparent bit to undercut liberal voices.
Web sites linked to Mousavi, who declared himself the true winner
of Friday's presidential race and urged backers to resist the
government, were down. Social networking sites including Facebook and
Twitter were also not working.
The restrictions were likely intended to prevent Mousavi's
supporters from organizing large-scale protests. But several small
groups took to the streets, according to witnesses. About 300 Mousavi
supporters gathered outside Sharif University, chanting "Where are our
votes?"
About a dozen riot police descended upon a crowd of some 50 Mousavi
supporters standing outside his campaign quarters, beating them with
batons and causing them to disperse.
Reports that Mousavi was under house arrest could not be confirmed,
but the 67-year-old former prime minister has not been seen in public
since he gave a late night press conference Friday where he accused the
government of voter fraud. On Saturday, Mousavi released a Web message
saying he would not surrender to this manipulation.
Tehran deputy prosecutor, Mahmoud Slarkia, told the semi-official
ISNA news agency that less than 10 people were arrested on the charge
of disturbing public opinion through their false reports on Web sites
after the election. He did not mention any names.
Iran's deputy police chief Ahmad Reza Radan said some of Saturday's
protesters were detained and police used tear gas to stop the
demonstrations. He said the situation was under control and accused the
foreign media of exaggerating the protests to show unrest in Tehran.
Police will not allow protesters to disturb the peace and calmness
of the people under the influence of foreign media, Radan said on state
television, which showed footage of the protests for the first time
Sunday.
Ahmadinejad: Foreign media coverage harming Iranian people
Ahmadinejad also accused the foreign media of producing coverage
that harmed the Iranian people in an address to the country broadcast
on state TV late Saturday, saying "a large number of foreign media ...
organized a full-fledged fight against our people."
He did not mention the unrest, saying only a new era has begun in
the history of the Iranian nation. Ahmadinejad is scheduled to hold a
massive rally with supporters Sunday afternoon in central Tehran.
Slarkia, the deputy prosecutor, confirmed that Iran was blocking five pro-Mousavi Web sites because of election violations.
The U.S. has refused to accept Ahmadinejad's claim of a landslide
re-election victory said it was looking into allegations of election
fraud. There are no independent election monitors in Iran.
U.S. Secretary of State Hillary Rodham Clinton said Saturday she hoped the
outcome reflects "the genuine will and desire of Iranian voters."
The European Union also said it was concerned about alleged irregularities
during Friday's vote.
Past Iranian elections were considered generally fair. In 2005,
when Ahmadinejad was first elected, the losing candidates claimed
irregularities at the polls, but the charges were never investigated.
Mousavi called on his backers to avoid violence, but he is still
talking tough about pressing his claims of election fraud. He charges
the polls closed early but has not fully outlined all of his fraud
allegations.
There also have been no hints of any new policy shifts on key
international issues such as Iran's standoff over its nuclear program
and the offer by President Barack Obama to open dialogue after a nearly
30-year diplomatic estrangement. All high-level decisions are
controlled by the ruling theocracy.
Any early bets about the results of Iran's presidential elections
bordered on stupidity. Israeli intelligence can predict with certainty
only the results of election campaigns in the pseudo-democracies of the
Arab world, such as Egypt and Syria, in which the ruler will never drop
below a threshold of 99 percent of the voters.
When it comes to countries or entities in which the process is
closer to genuine democracy, there is a greater chance for forecasts to
fail. That is what happened under Israel's nose during the Palestinian
Authority parliamentary election three and a half years ago, when the
intelligence community did not foresee the victory of Hamas (the Shin
Bet security service cunningly covered itself in advance with a
prediction of "both this and that").
That is probably what happened at the beginning of last week, when
Israeli intelligence - like every other pundit in the region - did not
foresee that the moderate pro-Western alliance would actually defeat
Hezbollah in the Lebanese election.
Advertisement
And if that was the case in Lebanon, it's all the more so in Iran:
1,000 kilometers from us, over 70 million inhabitants, 46 million
voters and a process in which certain aspects, at least, are surprising
in their openness. When it comes to Iran, there is no escaping the old
cliche about the elephant and the Jewish problem. And in this case,
paradoxically, it seems that from Israel's point of view the victory of
incumbent President Mahmoud Ahmadinejad is actually preferable. Not
only because "better the devil you know," but because the victory of
the pro-reform candidate will paste an attractive mask on the face of
Iranian nuclear ambitions.
Western experts now agree that even during the tenure of moderate
president Mohammad Khatami (1997-2005), the nuclear program continued
to advance. And in any case, the person who really decides on the
nuclear issue is not the president but the spiritual leader. One of the
president's advisers even made it clear recently, in an interview with
Reuters, that the spiritual leader will continue to shape his country's
nuclear policy, regardless of the election results.
Ahmadinejad, with his Holocaust denial and his long series of
provocations, drew most of the attention, but apparently had less
influence on the nuclear program. There are even senior members of the
Israeli defense establishment who share the public stance of former
Mossad chief Ephraim Halevy, who claimed that the Iranian president's
behavior, perceived in the West as quasi-lunatic, advanced Israel's
security interests.
To judge by the Obama administration's behavior so far in its first
campaign, against the North Korean nuclear program, it would seem that
Israel should not nurture too many hopes for American toughness in the
dialogue with Iran. Pyongyang added to the anti-Western incitement this
week, to the point of a threat to launch nuclear missiles. Washington's
reaction was limited, at this stage, to a declaration by Secretary of
Defense Robert Gates regarding America's ability to intercept missiles,
and talk about intensifying UN Security Council sanctions.
The first reports from the Barack Obama-Benjamin Netanyahu summit
last month conveyed satisfaction on the part of Israel's prime minister
at the U.S. president's stance on the nuclear issue. In its optimistic
moments Israel mentions Iran's vulnerability to economic sanctions and
Obama's presumed ability to enlist support from Russia and China. But
an American failure to stop the Iranian program will affect not only
the extent of the threat to Israel. It will also symbolize the
beginning of a regional arms race, at the end of which several Arab
countries will also acquire nuclear weapons, in a desperate attempt to
achieve a balance in the face of Iranian hegemony.
A new language
A week after Obama's historic speech at Cairo University, it is
still too early to determine its long-term influence. Meanwhile,
Washington can be pleased with the results of the Lebanese elections,
and can be impressed by the fact that various leaders in the region,
among them even terror activists, are making an blatant effort to
demonstrate that they have internalized the conceptual world of the
American president.
The head of the moderate coalition in Lebanon, Saad al-Hariri,
declared that his country will adhere to the Arab peace initiative
vis-a-vis Israel and made a point of flattering the Americans. "The
significant turning point depends on what the U.S. does. It has a
decisive role in the game. If it plays the game right, we'll have peace
in the region," said Hariri. Even Khaled Meshal of Hamas, a well-known
peace advocate, said this week during a visit to Cairo that his
organization will be "a positive factor in the peace process and will
support a fair solution for the Palestinian people."
Obama, added Meshal, is speaking in a "new language." He praised
the U.S. administration for its pressure on Israel to halt construction
in the settlements, and once again described Israel as "an obstacle to
peace, as everyone knows." Hamas is making an effort, from time to
time, to voice more moderate messages to Western ears. Their importance
lies mainly in the reactions they will arouse: When Washington is
conducting a widely-publicized quarrel with Jerusalem, the
international community tends to have a positive attitude toward
Meshal's ostensibly pragmatic declarations.
At least in the centrist and left-leaning wing of the Netanyahu
government there is an increasing realization that the prime minister
erred when he did not announce early on that the commitments of
previous governments - and by implication the idea of two states for
two peoples - are acceptable to him. In his speech at Bar Ilan
University we will discover how well Netanyahu succeeds in extricating
himself from the trap into which he marched with such determination.
Security first
Last week Netanyahu and his defense minister, Ehud Barak, went down
to the Negev to observe a concluding exercise of the officers' course
at Training Base One. The tanks and helicopters were a somewhat strange
backdrop for peace declarations, and Netanyahu did in fact choose to
focus, as a substitute, on somewhat forced nostalgia for the smell of
high explosives. Truly, there's nothing like the smell of napalm in the
morning.
To observers from the sidelines in the south, Netanyahu looked more
pressured than usual. It is doubtful that this is the way he pictured
his first months in the job that he tried so hard to retrieve for 10
years. But at the moment he is stuck with an almost unprecedented
crisis vis-a-vis the U.S. administration, with a non-functioning Prime
Minister's Office and under blatant threats by the settlers.
Barak, who has managed for two months to restrain himself and be
forgiving toward the prime minister, explained this week to members of
the Council for Peace and Security that Israel must welcome and
participate in efforts for a regional agreement, and that it still
enjoys profound American support on security matters.
If Netanyahu decides to surprise everyone and begin significant
diplomatic negotiations with the Palestinians, and mainly with the
Syrians, he will find not only Barak at his side, but the general staff
of the Israel Defense Forces as well. The professional opinion of the
general staff is quite clear, and was conveyed to the prime minister
when he assumed the position: The threats against Israel are worrisome,
but at the present time specifically, opportunities are being created
as well. There is a short time frame in which the interests of Israel
and the moderate Arab countries in the region are coalescing, and may
even enable the promotion of peace initiatives.
Now it is Israel that must decide where its real security interest lies, and act accordingly.
Rare jongens daar in Jeruzalem !
Voor wat
betreft onze binnenlandse moeilijkheden verwijzen we graag eens naar
een blog dat al lang bestaat en zeer degelijke dingen schrijft over ons
Belgistaanse vaderland. Een blog dat we steeds met veel plezier lezen
en dat we nogh nooit hebben kunnen betrappen op flauwe zever.
Integendeel. Het is zeker geen links blog maar je moet helemaal niet
links zijn om degelijk onderbouwde dingen te schrijven. We hebben het
over het blog van Bruno Yammine, een Belgicist in hert en nieren die
zijn overtuiging met brio verdedigd en een zeer scherpe pen heeft.
Daarom houden we het hier erg kort want we raden jullie aan om eens
uitgebreid te gaan snuisteren op
Zelfs
al vinden we dat BUB-partijgedoe maar niks, we vinden dit blog erg de
moeite! Lezen dus en van uit onze hangmat sturen we een luie groet naar
Bruno Yammine. Voortdoen Bruno!
We zullen verder blijven dooremmeren over energie en in de eerste
plaats ons lievelingsonderwerp per uitstek, de hernieuwbare energie.
Hebben wij dan iets tegen hernieuwbare energie? Absoluut niet,
integendeel zelfs. Er is echter een probleem. Wij houden nogal van een
rationjeloe benadering van gelijk welk probleem en we haten ideologisch
getinte discours over een onderwerp zoals de energiebevoorrading van
een land of een gans gebied. Volgens onze primitieve perceptie wordt
het probleem van de hernieuwbare energie, we denken hier meer bepaald
aan zonnepanelen en windenergie, hier en overal in Europa in een
ideologisch kleedje gestoken zonder dat men de werkelijke impact op de
gewone burgers er bij vertelt. We hebben het hier reeds ettelijke malen
verteld dat zonnepanelen één van de beste investeringen zijn na de
bankcrisis voor mensen met wat spaargeld maar dat dit niks maar dan ook
niks te maken heeft met ecologie. Integendeel! Wel, we moeten
vaststellen dat de impact van al deze groene energieplannen op jouw en
mijn portemonnee niet eens ernstig werd becijferd. Leest u rustig met
ons mee want de "luie" Walen zijn er mee begonnen :http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=B92B8V8D&word=groene+stroom+cwape
Groene stroom kost 80 euro extra
vrijdag 12 juni 2009
Auteur:
(pse)
BRUSSEL - Om de Kyoto-doelstellingen te halen, moeten we de portefeuille opentrekken.
Als België de Europese verplichting naleeft om de groenestroomproductie
gevoelig op te drijven, dan kan dat een Waals gezin met een gemiddeld
elektriciteitverbruik -3.500 kilowattuur- tegen 2020 jaarlijks 80euro
extra kosten. De huidige jaarfactuur bedraagt 670 euro. Dat blijkt uit
een recente berekening van de groene stroomkosten door de Waalse energieregulator Cwape.
Het is de eerste keer dat een regulator in ons land zich
waagt aan een berekening van de belofte van België om 13 procent van de
elektriciteit te halen uit groene stroom. Dat gaat van windenergie over zonne-energie tot stroomopwekking via het verbranden van biomassa. Het opdrijven van de groenestroomproductie is een van de belangrijkste maatregelen om de broeikasgassen terug te dringen.
De Vlaamse regulator -de Vreg- denkt eraan om in het najaar
wat rekenwerk te verrichten om een zicht te krijgen op de vraag hoeveel
de groene stroom de Vlaamse gezinnen zal kosten. Bij de Vreg werd er gisteren meteen op gewezen dat er grote verschillen zijn op het vlak van groene stroom tussen Vlaanderen en Wallonië.
De Waalse regulator wees er ook op dat de meerprijs kan
dalen tot 50euro per jaar, als Wallonië erin slaagt om de groei van het
elektriciteitsverbruik af te remmen.
Dat de uitbreiding van de groenestroomproductie de gezinnen meer kost, is voor een deel te wijten aan de productiesubsidies die toegekend worden aan de groenestroomproducenten. Groene stroom
is duurder dan gewone elektriciteit. Maar de meerprijs wordt ook
veroorzaakt door bijkomende investeringen in de versterking van het
elektriciteitsnet om de zeer sterk gedecentraliseerde groenestroomproductie via het net te kunnen vervoeren.
De Cwape laat verstaan dat de meerkosten nog wel wat hoger kunnen zijn. Zo hield de Waalse regulator geen rekening met de groene stroom
van de windparken op zee, waarvoor de productiesubsidie hoger ligt dan
voor windenergie aan wal. Windparken op zee vergen ook veel grotere
investeringen in het net . (pse)
Jullie lezen het dus eens van een ander...voor de mensen die nu
al in de shit zitten met huhn energiefacturen worden het dus nog leuke
tijden....net zoals we het hier altijd hebben geschreven en zullen
blijven herhalen zolang men zo blijft aanmodderen en alternatieve
lulpraat blijft verkopen.
Een ander voorbeeld? De fameuse
windmolenparken op zee. Iedereen dacht hier dat het een kwestie van
tijd was en dat alles voor de rest in orde was. Wat lezen we nu tot
onze niet geringe verbazing? En wij die dachten dat in een tijdperk
waar je bij het bakken van een omelet tijdens je werkuren dertig
bladzijden voorafgaandelijke risicoanalyses moet volschrijven zoiets
wel moest gebeuren voor een windmolenparkije in volle zee...Noppes
dus...http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=8J2BBDTH&word=windenergiepark+tegenwind
Nog meer tegenwind voor Belgisch windenergiepark
vrijdag 12 juni 2009
Auteur:
(pse)
BRUSSEL - Ook de Creg heeft problemen met de huidige begrenzing van de windenergiezone op zee.
De
Belgische energieregulator Creg heeft gisteren een negatief advies
uitgebracht over de toekenning van een concessie voor het dichtst bij
de kust gelegen gedeelte van het Belgische windmolenpark. Voor dat
gedeelte hadden zich twee kandidaten gemeld.
De energieregulator is van mening dat de projecten van de
twee onmogelijk zijn in een gebied dat doorkruist wordt door een hele
reeks telecommunicatiekabels, een gaspijpleiding en zelfs een
stroomkabel voor een al vergund windpark verderop in zee.
De Creg wijst er ook op dat nog eens goed onderzocht moet
worden of dit gedeelte van de Belgische windmolenzone de scheepvaart in
de Noordzee niet te veel hindert.
Het Vlaamse Agentschap voor Maritieme dienstverlening en
Kust, dat onder meer verantwoordelijk is voor het loodswerk van en naar
de Vlaamse havens, waarschuwde begin deze week al dat de huidige
afbakening van de Belgische windenergiezone de vlotte bereikbaarheid
van de Vlaamse zeehavens in het gedrang dreigt te brengen (DS 9 juni).
Topman Jacques D'Have wees er toen op dat hij zou aankloppen bij de
Creg.En nu lijkt de Belgische energieregulator dus ook een signaal te
geven dat de huidige afbakening van de windenergiezone problemen zal
veroorzaken voor de scheepvaart.
De directievoorzitter van de Creg, François Possemiers,
wees er gisteren op dat de energieregulator evenmin te vinden is om ook
voor het verst in de zee gelegen gedeelte van het Belgische windpark
een concessie toe te kennen. Voor dat kan gebeuren, moet er volgens hem
eens goed bekeken worden of het wel te verzoenen is met een zeer drukke
scheepvaartroute die in de buurt passeert. Vooral de passage van zeer
grote zeeschepen baart hem zorgen.
Het negatieve advies van de Creg voor het gebied dat het
dichtst bij de Belgische kust ligt, is vooral voor het Waals-Brabantse
windenergiebedrijf Air Energy een tegenvaller. Air Energy, dat vorig
jaar overgenomen werd door het Nederlandse Eneco, is van plan om in dit
gedeelte van de Belgische windmolenzone een windenergiepark
met een vermogen van 400 megawatt te bouwen. Dat is meteen het grootste
project van alle voorstellen die tot nu toe zijn ingediend.
Met de combinatie Electrawinds-Nuon had zich nog een tweede kandidaat gemeld voor dit stuk van het Belgische windpark. (pse)
We leren dus alle dagen bij maar we worden er niet gelukkiger mee
Beste lezertjes, we zijn trots jullie te kunnen melden dat jullie ons
niet langer meer moeten beschouwen als volledig kierewiete en geschifte
linkadoors van links signatuur. Blijkbaar denken toch nog een paar
mensen het zelfde over een paar netelige kwesties en niet noodzakelijk
de domsten of de meest links-lanharig gespuis. We verwijzen naar : http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=TN2BA0N4&word=itinera
Zoals
jullie weten, willen we niet samen met een zonnepaneel op de foto omdat
we nogal wat bezwaren koesteren tegen deze dingen. We hebben dat hier
al in het lang en in het breed uitgelegd. Wel wat lezen we nu in dit
bewuste artikel dat blijkbaar refereert naar een onafhankelijke
denktank ITINERA die al wel meer interessante dingen heeft
gepubliceerd en waarvan hun webstekje een bezoekje overwaard is. Jullie
moeten maar eens gaan snuisteren op http://www.itinerainstitute.org/nl/. Ondertussen
gaan wij hier wel verder met het eerder vernoemde artikel en
meerbepaald het punt 7 dat we speciaal voor de hardhorigen in rode
vetjes zetten.
De zeven verspillingen van de deelstaatoverheden
donderdag 11 juni 2009
Auteur:
Guy Tegenbos
BRUSSEL - Deelstaten verspillen ook; en ze kunnen dat vermijden door
een beter beleid te voeren. Dat toont denktank Itinera aan.
Van onze redacteur
'Het beleid van de deelstaten kan beter', zegt de onafhankelijke denktank Itinera.
Ze gaf gisteren zeven positieve adviezen aan de deelstaten. Lees die
adviezen in spiegelschrift, en je ziet zeven verwijten aan de
deelstaten: ze verspillen. Het is niet overal even erg, maar de
spilzucht komt wel overal voor.
1. Wie 'zomaar' geld krijgt, spendeert het niet zuinig.
Het
eerste verwijt treft de federale staat en zijn financieringswet voor de
deelstaten. Gekregen geld wordt altijd minder efficiënt besteed, zegt Itinera-econoom
Ivan Van de Cloot. De Belgische deelstaten leven vooral van geld dat ze
'krijgen' van de federatie, niet van geld dat ze zelf moeten afdwingen
van de belastingbetalers. Dat verklaart waarom zij de enigen zijn die
nog altijd meer ambtenaren aanwerven, terwijl alle andere overheden in
Europa hun personeelsaantal doen dalen. Een financieringswet die
deelstaten responsabiliseert, is nodig. Ten minste moeten er boni en
mali komen op de federale dotaties: als ze hun werklozen echt
activeren, verdienen ze een bonus; als ze dit nalaten een malus.
2. De deelstaten verspillen talenten.
Het
onderwijsbeleid dat de deelstaten voeren, laat toe dat 10(Vlaanderen)
tot 22 procent (Brussel) van de talenten verspild wordt: zoveel
jongeren verlaten de school zonder diploma en zijn een vogel voor de
kat op de arbeidsmarkt. Nog eens 15 procent van de jongeren - de
slimste - verdoet zijn tijd op school omdat het onderwijs niet
aangepast is: zij leren veel minder bij dan zou kunnen, zegt Itinera.
3. De deelstaten verspillen arbeidskrachten.
Ze
pogen mensen die werk hebben, aan het werk te houden, maar niet alle
deelstaten zijn gedreven om hun werklozen aan werk te helpen. Ook in
crisistijden staan duizenden vacatures open. Het arbeidsmarktbeleid
moet integraal naar de deelstaten gaan. Maar dat ontslaat de federatie
niet van de taak het arbeidsrecht te hervormen en een eenheidsstatuut
te maken voor arbeiders en bedienden.
4. Ze verspillen personeel.
Te
weinig informatica, te weinig flexibiliteit, te weinig samenwerking;
door zo te werken, verspillen ze hun personeel. Deelstaatadministraties
moeten elk jaar 3,5 procent 'winst boeken': 3,5procent efficiënter
werken.
5. Ze verspillen gezondheid.
België
geeft 10 procent van zijn welvaart aan geneeskunde en zijn deelstaten
geven maar 0,10 procent aan preventieve gezondheidszorg. Ze verspillen
daarmee geld en gezondheid.
6. Ze verspillen initiatiefzin.
Onnodig
zware administratieve lasten en milieuregels van de gewesten verstikken
veel economische initiatieven en smoren de ondernemingszin in de kiem.
7. Ze verspillen geld aan de verkeerde groene economie.
Volgens de Itinera-specialisten
is geld steken in de subsidiëring van zonnepanelen, geen goed beleid.
Het is niet bewezen dat dit in onze donkere streken een duurzamegroene investering is: de productie van zonnepanelen vergt meer energie
dan zo'n paneel hier in vijf jaar oplevert. Wellicht zijn windenergie
en biomassa-initiatieven beter, maar ook dat is niet zeker. Deelstaten
moeten vooral investeren in energie-efficiëntie en in onderzoek naar
nog betere groene energie.
Wel
kijk eens aan. We hadden nochtans een lichtroze vermoeden dat wij hier
in Vlaanderen niet meteen werden geliefd en geloofd als we opperden dat
we die zonnepanelen liever niet op grote schaal zagen verschijnen.
en
dit artikel op een SP-a-site bevestigt nog meer onze twijfels over het
nut van deze dingen alhoewel dat niet meteen de bedoeling zal zijn
geweest bij de auteur van deze literatuur ene zekere Toon Wassenberg
maar lezen jullie het zelf maar : http://www.toonwassenberg.be/content/view/601/86/lang,be/
De Antwerpse haven laat nu toch zonnepanelen toe
10-06-2009
(bron: Belga)
De
bedrijven in de Antwerpse haven mogen zonnepanelen op de daken van hun
magazijnen plaatsen. Het havenbestuur heeft daarvoor het licht op groen
gezet. De
verwachting is dat op zeer korte termijn 5hectare magazijndaken bedekt
zullen zijn met zonnepanelen. De hele haven is goed voor 530 hectare
magazijndaken. Daarmee komt eindelijk een belangrijke doorbraak in het
dossier dat we vanuit sp.a bij het begin van deze gemeentelijke legislatuur op gang trokken.
Tot nog
toe wilde het havenbestuur geen toestemming geven voor de plaatsing van
installaties voor zonne-energie op de bedrijfsterreinen.
De
discussie over zonne-energie in de haven kwam op gang nadat bekend
raakte dat de havengroep van Fernand Huts een plan had uitgewerkt om de
daken van al haar vestigingen vol te leggen met zonnepanelen. Huts
beschikt in de Antwerpse haven op beide oevers van de Schelde over heel
wat magazijnen.
Op de
linkeroever, waar Huts eigenaar is van de gronden waarop de magazijnen
staan, is de opbouw van de zonne-energie-installaties overigens al
begonnen. Maar op de rechteroever ging dat niet omdat hij daar de
terreinen waarop zijn magazijnen staan, huurt van het Antwerpse
Havenbedrijf.
Het
verbod was ingegeven door de vrees dat een massale verbreiding de
stroomtarieven in de haven sterk zou doen stijgen. De door de Vlaamse
overheid vastgelegde productiesteun voor de installaties (via de
zogenaamde groenestroomcertificaten) wordt immers verrekend in het
distributienettarief. Dat zit vervat in de stroomprijs.
Door het
nieuw solidariseringsmechanisme dat de Vlaamse regering invoert (en
waar onze mensen in het Vlaams parlement, waaronder Bart Martens hevig
voor geijverd hebben), is dat probleem nu van de baan, meldt het
havenbestuur.
Ondanks
de toelating wil het havenbestuur een ongebreidelde uitbouw van
zonne-energie vermijden. Zo mogen bedrijven in de haven enkel
zonnepanelen installeren voor eigen energieverbruik. De capaciteit van
de installaties moet worden afgestemd op het hoogst gemeten verbruik
tijdens de winter op de locatie waar de panelen worden geplaatst. Het
Antwerpse havenbestuur is van plan om ook zelf
zonne-energie-installaties te plaatsen.
Daarmee is een
belangrijke eerste stap gezet, zij dat we nu verder moeten zoeken naar
manieren om de nu nog ingebouwde rem op de ontwikkeling ook nog weg te
werken.
Hebben jullie het begrepen, beste
mensen? Wat hier staat beweren we al ettelijke maanden. En plots moeten
we vernemen dat nog anderen net het zelfde beweren. Zonneënergie zal
de elektriciteitsprijzen fel doen stijgen. Deze stijging zal
voornamelijk bij de armeren een zware dobber worden.
Geen nood, de Vlaamse regering past wel een mouw aan dit vervelend
detail en verandert eventjes het zogenaamde
"solidariseringsmechanisme". Nu is onze vraag aan onze brave sos :
beste brave sos, hoe komt het dat men zulke fenomenen slechts waarneemt
wanneer het kalf verdronken is en wanneer men te maken heeft met grote
industriëlen?
Wij zullen nauwlettend toekijken of men de zelfde snelheid van
handelen zal hebben indien het gaat over een sociale woonwijk in de
buurt van een goed boerende middenstandswijk met blinkende zonnepanelen
op hun dak. Overweegt men dan eveneens een een kleine aanpassing van
het solidariteitsmechanisme zodat de bewoners van de sociale wijk niet meteen de duurste tarieven ter wereld op hun donder krijgen ...????
We krijgen hier dus de concrete
bevestiging van onze vrees dat de groenestroomdinges bij een bepaalde
concentratie de energieprijzen drastisch de hoogte zullen injagen. Een mooi voorbeeld dat wel dreigt de norm te worden voor de toekomst
Maar blijkbaar zijn de hedendaagse sossen er nog fier op dat hiermee
"een belangrijke eerste stap is gezet" Naar wat dan wel, beste sossen?
Naar een volledig onbetaalbare factuur voor de minder begoeden onder
ons?
BRUSSEL - Bedrijven hebben de crisis tot nu toe
vooral opgevangen door meer tijdelijk werk en economische werkloosheid.
Toch zullen er volgend jaar ruim 200.000 werklozen bijkomen.
Er zijn tekenen dat de economie haar bodem aan het bereiken is. Maar
het kan volgens de Nationale Bank nog tot midden volgend jaar duren
voor ze opnieuw groeit. Intussen draaien de fabrieken nog maar op 70
procent van hun capaciteit. 'Dat is in decennia niet meer gebeurd',
zegt gouverneur Guy Quaden van de Nationale Bank.
De
Belgische economie zal dit jaar volgens de Bank met 3,5 procent
krimpen. Die voorspelling ligt in lijn met die van het Planbureau en
met die van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO). Volgend jaar
verwacht de Bank nog een heel lichte krimp, met 0,2 procent.
Toch
heeft dat voorlopig niet tot een dramatische toename van de
werkloosheid geleid, maar dat is nagenoeg uitsluitend omdat arbeiders
en bedienden nu gemiddeld een pak minder uren presteren dan een jaar
geleden. Gemiddeld wordt nu nog 352 uur per kwartaal gewerkt, tegen 368
een dik jaar geleden. Dat is een daling met ruim 4 procent.
Dankzij
die verminderde arbeidsduur worden heel wat ontslagen vermeden, maar
voor de bedrijven is het een kostbare manier om personeel te behouden.
Nu blijkt dat het economisch herstel niet krachtig, maar integendeel
heel geleidelijk zal verlopen, verwacht de Nationale Bank veel meer
ontslagen.
Gemiddeld zullen dit jaar 36.000 banen
verdwijnen en volgend jaar nog eens 80.000. Maar in de eindafrekening
zullen tussen het einde van dit jaar en begin 2011 alles samen 140.000
banen sneuvelen. Voeg daar nog eens een toename bij van de actieve
bevolking met ruim 60.000, en er zullen volgend jaar ruim 200.000 werklozen meer opduiken in de statistieken.
De
gemiddelde werkloosheidsgraad loopt parallel daarmee op van 7,7 tot 9,2
procent van de bevolking op beroepsactieve leeftijd. Einde volgend jaar
zal de werkloosheid zelfs pieken op 9,7 procent. Voor de jaren nadien
geeft de Bank geen prognoses, maar het Planbureau ziet ze nog oplopen
tot ruim boven 10 procent in 2011.
Ook het VBO ziet
de werkloosheid oplopen. Enkel de sector van de uitzendarbeid verwacht
geen daling, maar evenmin een toename van de tewerkstelling.
Toch
waarschuwt gedelegeerd bestuurder Rudi Thomaes van het VBO voor de
'achteloosheid' waarmee wij talent laten wegvloeien. Door de
demografische evolutie, voorspelt hij, 'gaan we tegen einde 2011, begin
2012 naar een nieuwe massale krapte op de arbeidsmarkt'. (lc)
Wij
zijn er echter vrij gerust in omdat de grote coalitie dit met een
vingerknip zal oplossen. Doodgewoon overhevelen naar Vlaanderen + wat
bevoegdheden over werkgelegenheid en het afluiten van regionale CAO's
en binnen de kortste keren wordt dat hier Californië aan de Noordzee.
Misschien dat er zelfs een lokale variant op Schwarzenegger hiet
Minister-President zou kunnen woàrden. Wij hebben al zo iemand in de
mot. Jullie waarschijnlijk ook. Hij komrt uit Oostende? Dan denken wij
allemaal aan de zelfde... Helaas, honderd maal helaas dat Californische modelleke is om zeep. Nee, niet the Terminator himself. Wel alles errond: Wij neuzen even in een onverdachte bron:http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/03/24/AR2009032403203.html
The recession hit here earlier and harder than the rest of the country
-- the statewide unemployment rate topped 10 percent last month -- and
chances are it will linger here longer.
The severe downturn reflects the region's central role in the Bubble Economy.
As the headquarters for Countrywide Financial, Washington Mutual,
New Century Financial and IndyMac, along with several of the nation's
largest home builders, Southern California is ground zero for the
mortgage crisis and the residential real estate bust.
As the capital of conspicuous consumption, its heavy reliance on
auto sales, fashion, electronics and entertainment is now out of sync
with the country's new frugality.
And as the gateway through which a majority of the country's imports
flowed from Asia to American homes and businesses, its ports,
warehouses and distribution channels, which once strained to keep up
with the volume, now find themselves with large amounts of unused
capacity.
More significantly, the receding economic tide has revealed serious
structural problems and challenges in key sectors. The music,
entertainment and electronic gaming industries are being turned upside
down by the Internet. The real estate industry is bumping up against
the limits of population growth and exurban sprawl. And state and local
governments that have long financed themselves by pushing costs off
into the future have finally met their day of reckoning.
"People here used to feel that because of the weather
and the lifestyle, we were immune," said Robbin Itkin, a lawyer with a
suddenly booming corporate workout and bankruptcy practice at the Los
Angeles office of Steptoe & Johnson. "They don't think that now.
There is a somberness I've not seen before."
Indeed, the most recent poll by the Field Research found that only
about 40 percent of Southern California residents view the state as one
of the best places to live. Back in the Beach Boy days, it was more
than 70 percent.
I got the most vivid picture of how dramatically things have slowed
at the Port of Los Angeles. Two years ago, ships lined up out to the
horizon waiting to unload containers; unionized longshoreman routinely
worked double shifts; and on any day there was usually work for a
thousand or more nonunionized "casual" workers. But on a recent
morning, the cranes on many terminals were idle, few if any casual
workers were needed, and the few ships moving through the port's
channel looked to be only partially loaded.
The ports of Los Angeles and Long Beach are, far and away, the
biggest economic drivers in Southern California, directly employing
280,000 workers, indirectly supporting nearly 900,000 jobs in the
region and handling $350 billion in goods. But last month volume at the
bigger Los Angeles port was off by nearly a third, and executive
director Geraldine Knatz said she and her crew were scrambling to
preserve their market share. Already the port has cut fees by 10
percent on "intermodal" cargo bound for points north and east and is
considering a reduction of 50 percent on new business.
It's not just the economic slowdown Knatz worries about, but also
the longer-term prospect of losing business to other western ports with
lower labor and environmental costs, or East Coast ports that will
become her competition once the Panama Canal is widened to accommodate
the biggest cargo ships.
"We're going to come back to a new normal," she predicts, with annual
growth rates of less than half the average 7 percent rate of the
previous decade, and a fraction of the torrid 14 percent rate in 2006.
The port's fortunes are reflected elsewhere in the region's sizable
manufacturing sector -- in particular the toy, electronics and clothing
companies that have long since moved the bulk of their production to
Asia but retain much of their design, marketing and distribution
functions in Southern California.
Last fall, Lonnie Kane had to lay off several hundred workers at the
women's clothing company he and his wife have operated for decades.
They import fabric from Europe and Asia, use high-tech equipment to cut
the patterns and then ship the pieces out to local shops staffed by
low-wage immigrant workers for the final sewing.
The small department stores that once formed the base of Kane's
business are now gone, his small-store customers cannot get credit and
the big department stores that buy his blouses and sweaters are
constantly on the phone delaying or canceling their orders. His sales
are off by more than 25 percent.
As Kane sees it, Southern California is no longer the "middle-class
paradise" it fancies itself, with steady growth of good-paying
manufacturing jobs. Like the rest of the country, the region is now
uncomfortably divided between the haves and have-nots. Although some of
that was inevitable, he also blames state and local governments whose
attitude toward business has always been that if firms failed or left
the area, there would always be plenty of others to take their place.
"People think that when this is all over, it will go back to the way it always was, " Kane says. "That's a fantasy."
It is hard to overstate how reliant the Southern
California economy has always been on population growth to drive its
economic growth -- in oversimplified terms, building houses for the
next wave of home builders. In the beginning, the early developers
could be pretty confident that if they built it, they would come --
from the Northeast and Midwest, and then from all corners of the globe.
But in recent years, this perpetual growth machine has pretty much run
out of steam as residents old and new confronted the realities of
two-hour commutes, bad air, a shortage of water and a backlash against
illegal immigration.
Moreover, without the steady growth in tax revenue that came with
population growth, the Ponzi scheme that passes for public finance in
California was suddenly and painfully revealed. Much of the blame lies
with public employee unions and a handful of other special-interest
groups that have essentially hijacked political control of state and
local governments. Now, despite decades of high taxes and rapid growth,
state and local governments find that they not only don't have the
revenue to provide even basic services, but are saddled with hundreds
of billions of dollars in unfunded pension liabilities and
infrastructure needs.
"L.A. is becoming a Third World city," says Rick Caruso, a successful developer who has considered running for mayor.
Although Caruso's upscale new development, the Grove, has been a
smashing success, he's putting most of his new projects on hold,
figuring that for the moment, there's more money to be made with lower
risk by buying up financially distressed properties at deeply
discounted prices. There should soon be plenty for him to choose from.
The shakeout in commercial real estate, which is now in full swing in
suburban Orange and Riverside counties, has made its way to the tonier
areas of the city. There are numerous "For Rent" signs on Melrose
Avenue in West Hollywood and along Montana Avenue in Santa Monica. Lack
of financing has stalled the $3 billion, Frank Gehry-designed hotel and
residential project on Grand Avenue downtown and a $400 million luxury
condo tower in Century City.
"It's clear to me that we will have a lot of reinventing to do here
over the next few years," Jim Thomas, a prominent local developer, told
me.
What's less clear is whether Southern California is ready to embrace that challenge.
Next time: Hollywood and the entertainment industry.
By Alison Stateman / Los Angeles Friday, Mar. 13, 2009
Mario Anzuoni / Reuters / Corbis
Could marijuana be the answer to the economic misery facing
California? Democratic state assemblyman Tom Ammiano thinks so. Ammiano
introduced legislation last month that would legalize pot and allow the
state to regulate and tax its sale a move that could mean billions of
dollars for the cash-strapped state. Pot is, after all, California's
biggest cash crop, responsible for $14 billion a year in sales,
dwarfing the state's second largest agricultural commodity milk and
cream which brings in $7.3 billion a year, according to the most
recent USDA statistics. The state's tax collectors estimate the bill
would bring in about $1.3 billion a year in much needed revenue,
offsetting some of the billions of dollars in service cuts and spending
reductions outlined in the recently approved state budget.
"The state of California is in a very, very precipitous economic
plight. It's in the toilet," says Ammiano. "It looks very, very bleak,
with layoffs and foreclosures, and schools closing or trying to operate
four days a week. We have one of the highest rates of unemployment
we've ever had. With any revenue ideas, people say you have to think
outside the box, you have to be creative, and I feel that the issue of
the decriminalization, regulation and taxation of marijuana fits that
bill. It's not new, the idea has been around, and the political will
may in fact be there to make something happen." (See pictures of stoner cinema.)
Ammiano may be right. A few days after he introduced the bill, U.S.
Attorney General Eric Holder announced that states should be able to
make their own rules for medical marijuana and that federal raids on
pot dispensaries in California would cease. The move signaled a
softening of the hard-line approach to medicinal pot use previous
Administrations have taken. The nomination of Gil Kerlikowske
as the head of the Office of National Drug Control Policy may also
signal a softer federal line on marijuana. If he is confirmed as the
so-called drug czar, Kerlikowske will take with him experience as
police chief of Seattle, where he made it clear that going after people
for possessing marijuana was not a priority for his force. (See a story about the grass-roots marijuana war in California.)
In 1996 California became one of the first states in the nation to
legalize medical marijuana. Currently, $200 million in
medical-marijuana sales are subject to sales tax. If passed, the
Marijuana Control, Regulation and Education Act (AB 390) would give
California control of pot in a manner similar to that of alcohol while
prohibiting its purchase by citizens under age 21. (The bill has been
referred to the California state assembly's public-safety and health
committees; Ammiano says it could take up to a year before it comes to
a vote for passage.) State revenues would be derived from a $50-per-oz.
levy on retail sales of marijuana and sales taxes. By adopting the law,
California could become a model for other states. As Ammiano put it,
"How California goes, the country goes."
Despite the need for the projected revenue, opponents say legalizing
pot would only add to social woes. "The last thing we need is yet
another mind-altering substance to be legalized," says John Lovell,
lobbyist for the California Peace Officers' Association. "We have
enough problems with alcohol and abuse of pharmaceutical products. Do
we really need to add yet another mind-altering substance to the
array?" Lovell says the easy availability of the drug would lead to a
surge in its use, much as happened when alcohol was allowed to be sold
in venues other than liquor stores in some states. (Read why Dr. Sanjay Gupta is against decriminalizing pot.)
Joel W. Hay, professor of pharmaceutical economics at USC, also
foresees harm if the bill passes. "Marijuana is a drug that clouds
people's judgment. It affects their ability to concentrate and react,
and it certainly has impacts on third parties," says Hay, who has
written on the societal costs of drug abuse. "It's one more drug that
will add to the toll on society. All we have to do is look at the two
legalized drugs, tobacco and alcohol, and look at the carnage that
they've caused. [Marijuana] is a dangerous drug, and it causes bad
outcomes for both the people who use it and for the people who are in
their way at work or other activities." He adds, "There are probably
some responsible people who can handle marijuana, but there are lots of
people who can't, and it has an enormous negative impact on them, their
family and loved ones." (See pictures of Mexico's drug wars.)
In response, retired Orange County Superior Court Judge James Gray,
a longtime proponent of legalization, estimates that legalizing pot and
thus ceasing to arrest, prosecute and imprison nonviolent offenders
could save the state $1 billion a year. "We couldn't make this drug any
more available if we tried," he says. "Not only do we have those
problems, along with glamorizing it by making it illegal, but we also
have the crime and corruption that go along with it." He adds,
"Unfortunately, every society in the history of mankind has had some
form of mind-altering, sometimes addictive substances to use, to
misuse, abuse or get addicted to. Get used to it. They're here to stay.
So let's try to reduce those harms, and right now we couldn't do it
worse if we tried."
Armlastig Californië riskeert ontwikkelingsland te worden
woensdag 10 juni 2009
Auteur:
(esn)
Armlastig Californië riskeert ontwikkelingsland te worden
ap
BRUSSEL - De drastische besparingen dreigen de economische ontwikkeling van Californië af te remmen.
De Golden State is failliet. Er gaapt een gat van meer dan 24 miljard
dollar tussen de inkomsten en uitgaven van de staat. De twee
besparingsplannen die de staat sinds vorige herfst doorvoerde, waren
niet in staat de put de dempen. Een derde plan is in de maak, één dat
heel diep dreigt te snijden.
Californië
is nochtans 's werelds achtste economie. Het genereerde 13 procent van
het Amerikaanse binnenlandse product. Maar de staat is zwaar getroffen
door de economische en de vastgoedcrisis, die een negatieve spiraal op
gang brachten. Zijn kredietwaardigheid daalde tot één van de laagste in
de VS, zodat de staat nauwelijks kan lenen.
En de
burgers verzetten zich tegen een verhoging van hun belastingen. De
politieke impasse is compleet. In februari steunde de Republikeinse
gouverneur Arnold Schwarzenegger de Democratische voorstellen voor
hogere taksen, tegen zijn eigen partij in. Maar dat doet hij niet
langer en de Democraten hebben zes Republikeinen nodig om hun plannen
goed te keuren. Maar die kunnen ze niet vinden, omdat de Republikeinen
ermee dreigen ontrouwe partijgenoten af te zetten.
En
dus zette Schwarzenegger opnieuw een besparingsplan op de rails, ter
waarde van 16 miljard dollar. De voorgestelde maatregelen zijn
bijzonder ingrijpend. Onder meer wil hij het ambtenarenbestand
uitdunnen, waardoor verscheidene openbare diensten minder toegankelijk
worden.
Infrastructuurwerken worden geschrapt.
Staatseigendommen worden verkocht - zelfs de befaamde San
Quentingevangenis met haar zicht op de baai van San Francisco en
beroemd van de platen van Johnny Cash en B.B. King, staat op de lijst.
Maar
Schwarzenegger stelt tevens voor om te snoeien in sociale programma's.
En dat komt hard aan in een staat waar meer dan tien procent van de
inwoners werkloos is. De Terminator denkt er onder meer aan om de
ziektekostenverzekering van 225.000 arme kinderen te beëindigen en te
bekorten op de financiering van de preventie van kindermishandeling,
die in een tijd van grote economische stress dreigt te stijgen.
Ook het onderwijs moet de buikriem aanhalen. De overschakeling van boeken op internetcursussen (zie inzet) is
maar één voorbeeld. Er zullen massaal ontslagen vallen, waardoor
klassen groter worden en het schooljaar met een week verkort. De
University of California verliest
in zijn tien vestigingen wellicht 50.000 studenten en 5.000
professoren. Al bij al gaat het om een besparing van drie miljard
dollar.
Experts vrezen dat deze besparingen de
situatie alleen maar zullen verergeren. Er zullen nog meer banen
sneuvelen, waardoor er nog minder wordt geconsumeerd, waardoor er nog
meer banen voor de bijl gaan...
Maar de korte pijn
is niets in vergelijking met de desastreuze gevolgen op lange termijn.
'We zijn het zaaigoed aan het opeten', zei een economist aan de Los Angeles Times.
Als de kwaliteit van het onderwijs daalt, dreigen ook de innoverende en
hightechbedrijven te verhuizen. Silicon Valley teerde immers op het
reservoir aan knappe koppen van UC Berkeley en Stanford.
De
tijd dat Californië goud- en gelukzoekers van over heel de wereld
aantrok is voorbij. Zelfs de filmmakers verlaten Hollywood omdat ze
elders grotere belastingvoordelen krijgen.
De
problemen zijn voelbaar tot in Washington. Immers, het geld van het
federale stimuleringsplan dat president Barack Obama ter beschikking
stelde van de staten, valt zo in een bodemloze put. Als een deelstaat
diensten afschaft die overheidsgeld ten nutte moeten maken, heeft
Obama's plan geen effect. (esn)
en
we geven jullie er de drie reacties ook nog bij om over na te denken.
Meer dan drie reacties konden we hier moeilijk verwachten. Het gaat
immers niet om fundamntele zaken zoals kaaslagen aan Vlaanderen,
hoofddoekverboden of rampspoed van één of andere televisiester.
Op 10 juni 2009 omstreeks 12u34, zei Pascal Mortier:
Een tekort van 24 miljard dollar maar? Onze overheden doen samen heel
wat beter: Fortis alleen al heeft meer gekost, en de schuldenbergen
groeien hier nog steeds gezapig aan. Het tekort van dit jaar voor onze
federale overheid allen bedraagt 12 miljard euro, dus ongeveer 17
miljard dollar. En dit voor 3,5 keer minder inwoners. M.a.w., ons
schuldenprobleem is 2 à 3 keer zo zwaar als dit van Californië en wij
hebben dus dubbel zoveel reden om ons af te vragen: 'Riskeert België
een ontwikkelingsland te worden?'.
Maar liggen we daarvan wakker ?
De vraag is natuurlijk welke besparingen aangewezen zijn: akkoord met
de schrapping van infrastructuurwerken; akkoord met de vermindering van
ambtenaren (indien ambtenaren een ander beroep zouden uitoefenen, dan
zouden ze ongetwijfeld meestal productiever en nuttiger zijn). Maar
blijkbaar heeft Schw. een bloedhekel aan (zowel arme als studerende)
kinderen, wat onbegrijpelijk en ergerniswekkend is.
Pascal MORTIER - Gent
Op 10 juni 2009 omstreeks 12u05, zei jens vissers:
the terminater dit it again!
Op 10 juni 2009 omstreeks 08u52, zei Martine Desnyder-Ivesdal:
The American Dream... Het was te mooi om waar te zijn? Toch spijtig dat
de bevolking niet inziet dat belastingen betalen geen straf is, maar
een sociale verplichting. Nu wordt de situatie nog veel erger.
Maar lig er maar lekker niet wakkert van want hier kan dat niet gebeuren. Zeker niet als we afrit Vlaanderen nemen....
tsjonge tsjonge, we krijgen intussen en tsunami van de N-VA-blogs. We
beginnen hier met het hoeragetoeter van Kris Van Dijck dat vele malen
wordt gekopieerd door zijn akolieten want erg creatief zijn deze
bazekes zelf niet, op een paar gunstige uitzonderingskes na. Wij
raden elke Vlaming dringend aan om wat te surfen op het blog van Kris
Van Dijck. Je krijgt dan meteen een veel duidelijker beeld hoe het
onafhankelijke Vlaanderen er zal uit moeten zien volgens deze
partij...doen dus al moeten we hiervoor zelf 10 plaatsen zakken.... http://www.bloggen.be/krisvandijck/
en
omdat we het gisteren toch al hadden over energie en de oprichting van
een Vlaamse Energiemaatschappij om de Franse dominantie te counteren
willen we jullie toch graag wat meer duidelijkheid scheppen over de
alternatieve energieplannen van onze N-Va-luitjes. En weet dat wij wel
een stuk meevolgen in dat verhaal en dat we dat hier rteeds meermaals
zeer duidelijk gezegd hebben. Maar deze partij moet toch wat meer
duidelijkheid geven over hun energiebeleid. Het zal de volgende jaren
één van de voornaamste thema's worden en we wilden toch graag vernemen
hoe het nu zit?
Stop aub de PS gijzeling!
Stop aub de PS gijzeling! Vanavond
vlieg ik naar Edinburgh. Morgen neem ik er deel aan het driedaags
internationaal PIME-congres. PIME staat voor Public Information
Materials Exchange en wordt jaarlijks door de European Nuclear
Society georganiseerd. Mij valt de eer te beurt het congres toe te
spreken over het bevorderen van de publieke aanvaarding van nucleaire
industrie. Natuurlijk ligt de ervaring die we in Dessel gedurende tien
jaar opbouwden aan de basis daarvan. We lukten erin een maatschappelijk
draagvlak te creëren om het laag en kortlevend radioactief afval in
onze gemeente te bergen. Dit in samenspraak en samenwerking met de
bevolking. We zijn daar, denk ik, terecht fier op. Ik heb onze
ervaringen al mogen vertellen in Zweden, Catalonië, Slowakije,
Zwitserland, Frankrijk, Luxemburg en Engeland. Maar op zich is dat niet
zo belangrijk. We doen gewoon ons werk. Wel belangrijk is wat ik de
laatste dagen via verschillende bronnen mocht vernemen De
laatste weken heeft de nucleaire sector in België van zich laten horen.
Het Nucleair Forum kwam met een sterke mediacampagne en daagt de mensen
uit kritisch na te denken over energie, elektriciteit en de rol van
nucleaire energie daarin. De woordvoerder van Greenpeace wist er niet
goed weg mee. Hij haalde uit naar de woekerwinsten van Electrabel, maar
een antwoord op de vraag van waar we straks onze elektriciteit zullen
halen, gepaard met een strijd tegen de opwarming van de aarde en het
verminderen van de CO2-uitstoot, hoorde ik niet uit zijn mond. Dat we
spaarzamer moeten zijn zal niemand tegenspreken, maar de mensen
wijsmaken dat we het straks met heel wat minder zullen kunnen doen, is
hen op zn minst gezegd een rad voor de ogen draaien. Het
Nucleair Forum werd opgericht in 1972 en verenigt het merendeel van de
ondernemingen en instellingen die zich in België inzetten voor de
vreedzame toepassingen van kernenergie. Zij zijn actief in de
reactorontwerp en bouw, engineering, splijtstofbehandeling,
elektriciteitsproductie, nucleaire diensten, kernafvalbeheer, nucleaire
transporten, medische toepassingen en onderzoek en ontwikkeling.
Natuurlijk zijn de Desselse bedrijven AREVA-FBFC en Belgoprocess,
evenals het in Mol gevestigde SCK, prominent lid. Minister eist ontslag Wat
mij nu geweldig tegen het hoofd stoot, is dat de Belgische minister van
Klimaat en Energie, de PSer Paul Magnette, het zo niet begrepen heeft.
Hij is naar aanleiding van de aangehaalde mediacampagne in een Waalse
colère geschoten en heeft zowel NIRAS, SCK als Belgoprocess op het
matje geroepen. Hij eist daarbij dat de twee laatsten stante pede uit
het Forum stappen. Ze moeten ontslag nemen. Je moet het maar
durven: voogdijminister zijn en het niet nemen dat de bewuste
instellingen of bedrijven hun eigen sector verdedigen. Tegenwerken
zelfs. Het tegenovergestelde is zijn plicht. Hij moest hen danken voor
de maatschappelijke uitdaging die ze aangaan. Voor de handschoen die ze
opnemen. Hij moest hun bondgenoot zijn. Hen aanmoedigen. Bovendien
is het vreemd dat wanneer ik namens GMF (Group of European
Municipalities with nuclear Facilities) deelneem aan de werkzaamheden
van de werkgroep Transparency van het directoraat-generaal Energie en
Transport van de Europese Commissie die de lidstaten wil aanmanen zich
ernstig te buigen over hun energiepolitiek en het nucleaire er
duidelijk bij naar voor schuift, ik daar wel op zijn federale
ambtenaren bots. Wat is het nu, mijnheer de minister? Eieren of jong?
Meewerken of saboteren? Laat het duidelijk zijn dat wij in de Kempen
deze schizofrenie niet langer nemen. Die gijzeling door de PS van de
nucleaire sector in Vlaanderen, met name in de Kempen, moet
onmiddellijk ophouden. Wij gaan voor onze ondernemingen. Voor de
toekomstkansen van de sector. In Vlaanderen. In de Kempen. En als de PS
dat niet ziet zitten? Pech! Overhevelen die materie. Punt aan de lijn!
Kris Van Dijck
Want
overhevelen is blijkbaar een mirakeloplossing voor alles maar wij
hebben het grote genoegen daar niet altijd de zin van te snappen...
en
dat oeverloos gelul over een tweede telenetoperatie voor de
energiesector...leg dat ook maar eens uit want ons pummeltjesverstand
kan er echt niet bij hoor, Friedaake!
Op het vlak van energie is het bestaande monopolie niet doorbroken (27/05/09 - Knack)
België
hinkt serieus achterop wat de liberalisering van de markt betreft
"waardoor de voordelen van de vrijmaking dreigen uit te blijven", zo
stelt Frieda brepoels. Zij verwijst naar de energiemarkt als voorbeeld.
Heeft de liberalisering in de transportsector tot goede resultaten geleid? Frieda Brepoels: De liberalisering van de luchtvaartsector was
een succes, maar dat geldt niet voor alle sectoren. Denk bijvoorbeeld
aan het goederenverkeer per spoor. Daar steunen we de vrijmaking van de
exploitatie, die werd ingevoerd op 1 januari 2007. Maar de
infrastructuur moet voor ons in overheidshanden blijven, en dan liever
in Vlaamse dan in Belgische handen. Liberalisering kan het spoorvervoer
immers een concurrentievoordeel opleveren ten aanzien van het
wegtransport, met een positieve impact op de file-, milieu- en
veiligheidsproblemen. Maar precies zoals we dat ook zien bij de
vrijmaking van de energiemarkt, faalt de marktwerking door het federale
non-beleid. De Rail Liberalisation Index van 2007 kan dat alleen maar
bevestigen: België bengelt in Europa aan de staart. De overheid geeft
onvoldoende impulsen, opdat nieuwkomers echt zouden kunnen
participeren. Nochtans zouden nieuwe spelers op het spoor betekenen dat
onze ondernemingen kennis zouden kunnen maken met nieuwe, innovatieve
producten en diensten op het spoor. Maar zover staan we nog niet in
België. Gaat de liberalisering voor u vandaag al te ver, of is het toch
aangewezen om ook andere sectoren vrij te maken of om te vormen? Brepoels: Europa is niet te ver gegaan bij het liberaliseren.
Het koppelt immers steeds de vrijmaking van de markt per sector aan een
betere dienstverlening, aan lagere prijzen en aan meer keuzevrijheid
voor de consument. Maar het loopt fout bij de omzetting daarvan in
België. Ons land hinkt wat dat betreft serieus achterop, waardoor de
voordelen van de vrijmaking dreigen uit te blijven.
Op het vlak van energie bijvoorbeeld is men er niet in geslaagd het
bestaande monopolie te doorbreken, onder meer doordat de federale
overheid bijzonder slecht heeft toegezien op de marktwerking. Wij als
N-VA zouden dat willen counteren met een Vlaamse Energiemaatschappij,
naar analogie met de Telenetoperatie uit de jaren 1990, die overigens
veel geld heeft opgebracht.
Ook voor de vrijmaking van de postmarkt in 2011 stellen we vast dat De
Post alles in het werk stelt om haar monopolie af te schermen. Zo
rekent ze de kosten voor universele dienstverlening zo hoog aan dat ze
zichzelf van bij de start als het ware een bonus uitreikt. In die
omstandigheden pleiten voor verdere liberaliseringen, zal wellicht
niemand doen....
Frieda Brepoels
Ondertussen
zijn de postbodes die zo vermetel zijn geweest om N-Va te stemmen ook
maar best al naar een ander jobke uitkijken vrezen we na het lezen van
deze lijnen.
De N-VA streeft naar een evenwichtige energiemix die maximaal
rekening houdt met het milieu, zekerheid biedt inzake bevoorrading, ons
minder afhankelijk maakt van buitenlandse leveranciers en betaalbaar is
voor gezinnen en bedrijven. Vandaag stelt de N-VA vast dat het
Belgische energiebeleid die uitgangspunten en doelstellingen niet kan
garanderen en eerder als een rem werkt op wat een cruciale sector is
voor onze economie. Het debat over de kernuitstap wordt niet gevoerd en
de Belgische overheid voorziet niet in de randvoorwaarden om tot een
goede marktwerking te komen die zekerheid, onafhankelijkheid en een
goede prijszetting tot gevolg heeft.
Een goede en evenwichtige energiemix betekent dat geen enkele
energiebron wordt uitgesloten. Wie het energiedebat met open vizier wil
voeren, kan niet voorbij de vaststelling dat het scenario voor de
kernuitstap onrealistisch is in het licht van de Europese
20/20/20-doelstelling. Het terugdraaien van de kernuitstap mag echter
geen rem zijn op een expansief beleid inzake rationeel energiegebruik
en hernieuwbare energie. Om in dit debat verstandig ecologisch op te
treden, wil de N-VA dat Vlaanderen nu voluit werk maakt van
hernieuwbare energiebronnen met een eigen Vlaamse energiemaatschappij
VLENERGIE die het huidige monopolie doorbreekt.
yep,
een evenwichtige energiemix daar kunnen we zelf achter staan maar het
is allemaal wat vaag zoals we gisteren reeds hebben trachten uit te
leggen; Maar we zijn er van overtuigd dat voorzitter Bart ons dat
allemaal wel tijdens een populair kwisprogramma zal komen uitleggen.
De
aanpak van de armoedebestrijding, een ander heikel puntje waarmee we
hier regelmatig uitpakken, geven we jullie ook graag mee. Jullie kunnen
dat uit het hoofd leren, het is immers geen ellelange lectuur en
makkelijk te onthouden. Wij zijn hier wild enthousiast over deze
ongelooflijk realistische aanpak...
Vlaanderen moet dringend een eigen werkgelegenheidsbeleid krijgen. Het
probleem is nu het ontbreken van homogene bevoegdheidspakketten. Om een
actief werkgelegenheidsbeleid te voeren, moest er een
bevoegdheidsoverdracht naar de Vlaamse overheid gebeuren. Tot op heden
is hiervan niets in huis gekomen.
Een sterk Vlaanderen zal zijn eigen accenten kunnen leggen en dus meer
banen creëren. België slaagt daar niet in. De federale regering
presteerde het zelfs om de gerichte verlaging van de loonkosten voor
50-plussers te schrappen. Vlaanderen laat de 50-plussers niet in de
steek. Oud is niet out. Daarom breiden we de sluitende aanpak voor
jongeren uit naar de meer ervaren werkzoekenden. De werkzaamheidgraad
moet immers worden verhoogd tot 70% in 2010.
Vlaanderen werkt de armoede immers weg met banen. De N-VA wil ook een
gemeenschapsdienst realiseren voor de 15% langdurig werklozen, die nu
nog te ver van de arbeidsmarkt staan.
Daar zal mijn tachtigjarige buurvrouw met haar overlevingspensioentje van staan opkijken...Flink Bart, doe zo verder!
Van
de rest van de grote Vlaamse bekjes zoals van LDD'ers en Vlaams
Belangers horen we momenteel niks. Die lijken van de Vlaamqse grond
verdwenen. Sommigen hebben ons nog tot vlak voor de verkiezingsdag
getrakteerd op sfeerbeelden maar zijn na de uitslag plots bang geworden
van de daaropvolgende sfeerbeelden want we zien en horen slechts niks
en minder. Een typisch voorbeeld? Een Belanger die plots het Vlaamse
nut van een GPS heeft ontdekt en vervalt in lyrisch gewauwel over de tot ieders verbeelding sprekende monumenten der Vlaamse fierheid en verder dus reikhalzend uitkijkt naar de
zoveelste overwinning van het Vlaamse heir op de moorse horden. Spijtig
misschien maar ondertussen kennen we de realiteit...Misschien biedt het heldenperk voor de gesneuvelde oostfronters wel wat soelaas...wij bieden graag onze diensten aan om een kuil te graven. http://www.bloggen.be/tafelspringer/
LEEUW? WIE LEEUW? WAAR LEEUW? WELKE LEEUW?
Een beetje sfeerbeelden bij de verkiezingsstrijd .Met een beetje achtergrond-informatie, als U wilt.
Tekent verantwoordelijk voor deze bijkomende informatie: het Campagnedagboek
van het E-Magazine van het Vlaams Belang, gedateerd zaterdag jl., dat
nu maar pas (dinsdagmiddag) binnendwarrelde. De feestneuzen, ook!
Verlengd Pinkster weekeinde? Goed voor ene keer!
Ik neem dit stukje hier over met het doel het te bewaren voor de eeuwigheid
Kijk,
bij mijn verblijf in Vlaanderen zal ik voor die dagen de GPS van mijn
lieve eega meekrijgen. Zal broodnodig zijn! Stond al gepland: Stekene (Erepark Oosfronters: moet een ervaring zijn) Bormshuis (Volksstraat, Antwerpen), het Cyriel Verschaeve-museum (Alveringhem: wat heeft de N-VA er als conservators van gebakken?, Groeninghe-luseum (Kortrijk, met daarnaast een aanrader: restaurant De Heren van Groeninghe) en Brugge (Groenighe-museum Karel de Stoute en Maria van Bourgondië) Nu komt daar nog Leeuw
bij, waarover dit artikel van Bart Laeremans. Ik wil dat soort Vlaams
Belangers leren kennen, minstens de leefomgeving waarin ze wonen en
werken. Om daar misschien een zeupe (=dronk) Vlaams bloed op te doen! t Zal nodig zijn!
De
avond van de verkiezing denk ik door te brengen bij de plaatselijke
afdeling van het Vlaams Belang Kortrijk, alhoewel ik daar niemand
persoonlijk ken. Van daar naar de hoofdkwartieren van de Tjeven en van
de Nieuwe Vlaamse Allianters is het maar per pedes
apostolorum een boogscheutje ver. Ook daar wil ik de sfeer gaan
opsnuiven; bij de eerste mij gaan verlustigen in de trieste gezichten,
en bij de tweede mij gaan verwonderen over hun onverhoopte
resultaten .Gewapend met de geestdrift van de mensen van Leeuw in het
achterhoofd, en gesteund door de schitterende verkiezingsuitslag van
het Vlaams Belang (landelijk) zal dat een zegetocht worden. En als ik
mij uitgeef voor een aanhangsel van Carolientje Geneert-U-niet, zal
geen enkele Kortrijkse flik mij doen overnachten in den amigo. Zelfs
niet als ik om middernacht op de Grote Markt, met kameraden loop te
zingen van Mie Katoen komt morgennoen, of tegen de vroege ochtend de
Vlaamse Leeuw sta te brullen, onder het motto: Zingen is tweemaal
bidden!
Vlaamse kermis in Leeuw
31.05.2009 - Gisteren was het
voor veel Vlaams-Brabantse militanten ongetwijfeld de leukste dag uit
de lopende campagne. Er was verzamelen geblazen voor een heuse Vlaamse
kermis in Vlezenbeek, een deelgemeente van Sint-Pieters-Leeuw. Een
buurman van Dr. Gillis, onze lokale kopman en één van de sterkhouders
van de Vlaamse lijst, had er heel zijn boerderij ter beschikking
gesteld. Met volksspelen, streekbieren, varken aan het spit en korte
debatjes hoopte men onze Pajotse achterban op de been te krijgen.
Eerlijk gezegd, ik wist wel dat onze Leeuwse afdeling goed kon
organiseren, maar ik had toch schrik: zal zon formule wel volk
trekken? Zullen onze sympathisanten tijdens een zonnig verlengd weekend
de weg wel vinden naar een afgelegen boerderij?
Maar toen ik
gisterenmiddag toekwam, maakte mijn ongerustheid plaats voor verbazing
en euforie: honderden mensen zaten er gezellig te keuvelen en te
genieten. De grote hangar van de boerderij zat helemaal vol. En ondanks
de hitte bleven de mensen binnen om te kunnen luisteren naar het
Eurodebat. Bruno Valkeniers en Frank Vanhecke glommen van trots.
Heel
de dag lang, van s middags tot na negen uur, heerste in Leeuw een
heerlijke ontspannen sfeer en domineerden gezelligheid en
gemoedelijkheid. Ruim 350 eters hebben maar liefst drie (!) gebraden
varkens soldaat gemaakt. Op geen enkel moment had men het gevoel dat de
Leeuwse afdeling het vele werk niet meer de baas kon: een grote groep
militanten en medewerkers was van s morgens vroeg (de keukenpieten al
om vier uur!) tot s nachts in touw om heel deze onderneming in goede
banen te leiden.
De vele gesprekken die we hadden, leidden
telkens weer tot een goed gevoel: onze militanten voelen op het werk,
in de vriendenkring en op de markten ruime sympathie voor de partij.
Onze campagne blijkt erg goed aan te slaan. Onze kernachtige slogan
Dit is ONS land en het optimistisch campagnebeeld krijgen overal een
positieve weerklank. En er wordt hartelijk gelachen met de prijskamp
van de vette os waarmee de Dehaenes uitpakken op hun affiche.
De
Vlaamse Kermis mag dus over heel de lijn geslaagd genoemd worden. De
formule is perfect en is dus zeker voor herhaling vatbaar. Maar regios
of afdelingen die ze willen overnemen, moeten goed weten wat ze over
hun hoofd halen: zon manifestatie vergt een vrij lange voorbereiding
en is heel arbeidsintensief. Je moet dus over een grote groep
vrijwilligers beschikken.
Bedankt, beste vrouwen en mannen van
Leeuw! Jullie hebben ons een opsteker van formaat bezorgd. En nu kunnen
we met hernieuwde kracht de laatste campagneweek in.
Hun
campagne "dit is ons land" is dus wel degelijk ingeslagen als een bom
en van onze kant dringen we aan op een snelle herhaling van deze wel
erg efficiënte campagne...we kunnen haast niet wachten ...
De slimste mens ter wereld en de Vlaamse energiearmoede
We hadden het gisteren al beloofd. We steken de handen uit de mouwen en
pakken de koe onmiddellijk bij de uier. We zouden hier nog lang kunnen
lullen over verliezers en winnaars en het hoe en waarom. We zullen
kort, bondig en hardvochtig samenvatten hoe het er aan toe gaat in de
politiek: wie verkozen is is een winnaar, wie niet verkozen is is een
oen. Politiek gaat tenslotte over macht en daarmee uit. Jullie mogen er
een andere mening op na houden maar indien jullie het met deze analyse
niet eens zijn dan raden we jullie ten stelligste af om in de polletiek
te stappen. Je kan zo veel stemmen halen dat je d'r zelf van duizelt
maar zolang je er geen zeteltje mee haalt besta je niet. PUNT.
En
nu over tot de spijtige orde van de dag en onze open en retorische
vraag: Dames en Heren verkozenen, wat denken jullie hieraan te kunnen
doen? Graag een afdoend en snel antwoord. Met dank bij voorbaat.
Daarmee weten jullie natuurlijk nog niet waarover het gaat. Het gaat
over één van onze voornaamste dada's ofte stokpaarden: energie. Lees
met ons mee op : http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=422B4MNF&word=energie
Veel verbruikers kunnen energie niet meer betalen
maandag 08 juni 2009
Auteur:
Pascal Sertyn
Veel verbruikers kunnen energie niet meer betalen
BRUSSEL - Het aantal gezinnen dat hun
elektriciteits- en/of gasfactuur niet meer kan betalen, is sinds begin
2009 sterk aan het stijgen. Dat blijkt uit cijfers van de netbedrijven
Eandis en Infrax. De combinatie van de crisis en de lange en koude
winter is zijn tol aan het eisen.
Van onze redacteur
Sinds begin dit jaar zijn er bijna 15.000 dossiers van energieverbruikers
met betalingsmoeilijkheden bijgekomen. Al staat dat niet meteen gelijk
met 15.000 gezinnen, want heel wat gezinnen die in de problemen zijn
geraakt, kunnen zowel hun elektriciteits- als gasverbruik niet meer
betalen.
Bij Eandis zijn er in de eerste vijf maanden van dit jaar bijna 8.500 energieverbruikers
met betalingsmoeilijkheden - sociale klanten - bijgekomen. Ter
vergelijking: in heel 2008 steeg het aantal sociale klanten met 6.900
tot 75.369.
De eerste drie maanden van dit jaar is in het netgebied van
Infrax het aantal sociale klanten met een kwart toegenomen vergeleken
met eind vorig jaar. Daarmee wordt meteen de stijging van het aantal energieverbruikers
in de problemen over heel 2008 geëvenaard. Het aantal sociale klanten
steeg in 2008 met 5.100 tot 25.198. Tussen begin januari en eind maart
van dit jaar kwamen er niet minder dan 6.300 sociale klanten bij.
De economische crisis is volgens de top van Infrax de grote oorzaak.
Bij Eandis wordt erop gewezen dat de combinatie van de sterke stijging van de energieprijzen
en het meerverbruik door de lange en koude winter heel wat verbruikers
in de problemen heeft gebracht. De verwachting is dat nog heel wat
gezinnen in de problemen zullen geraken.
Eandis en Infrax staan in voor het beheer en het onderhoud
van de laagspanningsnetten voor elektriciteit en gas in Vlaanderen.
Zo'n 20 procent van alle Vlaamse elektriciteits- en gasverbruikers
neemt energie af via de netten van Infrax, de overige 80 procent is aangesloten op het net dat Eandis uitbaat.
Dat energieverbruikers die hun factuur niet meer kunnen betalen, voortgeholpen moeten worden door de netbedrijven, is wettelijk vastgelegd.
De Vlaamse overheid heeft vastgelegd dat zij een vangnet moeten openvouwen voor zogenaamde gedropte energieverbruikers.
Dat zijn consumenten die er niet meer in slagen om een
leveringscontract af te sluiten met commerciële leveranciers zoals
Electrabel, Luminus, Nuon en Essent of die zelfs geconfronteerd worden
met een verbreking van het leveringscontract.
De netbedrijven garanderen de energielevering
tegen een tarief dat lager ligt dan bij de commerciële leveranciers.
Klant worden bij de netbedrijven gaat wel meestal samen met maatregelen
zoals de plaatsing van een budgetmeter.
De twee netbedrijven leveren nu al elektriciteit en
aardgas aan ruim 115.000 verbruikers. Begin 2008 waren er dat nog maar
88.500.
Op 08 juni 2009 omstreeks 16u26, zei Kathleen Goossens:
Natuurlijk zeggen die netbeheerders dat de crisis en de lange winter de
oorzaak zijn. Ze zeggen er dan wel niet bij dat de kostprijs per kwh
ook fors gestegen is, vooral door ... de fors hogere
distributietarieven die de netbeheerders zelf aanrekenen!
Vanaf 1 juli stijgen de distributietarieven opnieuw, nu met gemiddeld
11% t.o.v 2008!
(http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090605_065&word=distributietarieven)
Wanneer
gaat dit stoppen?
We beperken ons tot deze reactie want de anderen zijn weliswaar goed bedoeld maar totaal ongefundeerd.
Wij
willen eveneens graag ons duitje in de zak stoppen en we stellen jullie
de vraag of een Vlaamse energiemaatschappij zoals de NVA in haar
programma naar voren schuift een antwoord zal geven op deze
problematiek die wij hier al lang hadden voorspeld....en het zal
trouwens alleen maar erger worden....
Een Vlaamse
energiemaatschappij? Wel als de NVA dan toch incontournabel is mogen ze
ons dat hier eens komen uitleggen wat dat voor een beestje is. We
zochten het reeds eventjes op om het jullie allemaal wat duidelijker te
maken
do 28/05/2009 - 15:21De
N-VA wil een eigen Vlaamse energiemaatschappij om het Franse monopolie
in de Belgische energiesector te doorbreken. De partij voerde donderdag
actie bij de Electrabelcentrale in Genk en ontvouwde er de Franse vlag.
Volgens N-VA beschouwen de Fransen de Belgische energiemarkt als
"melkkoe". "Omdat de Franse staat een totaal monopolie heeft, zijn de
prijzen in Frankrijk laag en hier hoog", zegt N-VA'er Bart De Wever.
Een eigen Vlaams energiebedrijf zou de energiemarkt vrij kunnen maken,
meent de partij.
De hoge energieprijzen zijn een gevolg van een
slecht werkende energiemarkt. Naar analogie met de Telenet-operatie
breken we de markt open met een eigen Vlaamse energiemaatschappij die
bovendien investeert in groene, hernieuwbare energie.
Een stabiele en betaalbare energiebevoorrading is een cruciale factor
voor een moderne economie. De N-VA streeft naar een evenwichtige
energiemix die maximaal rekening houdt met het milieu, zekerheid biedt
inzake bevoorrading, ons minder afhankelijk maakt van buitenlandse
leveranciers en betaalbaar is voor gezinnen en bedrijven. Om die
doelstellingen te bereiken, stuiten we echter op een federaal
non-beleid dat verantwoordelijk is voor een slechte marktwerking, niet
planmatig werkt en nog steeds geen uitsluitsel heeft gegeven over de
vraag of de kernuitstap nu al dan niet wordt teruggedraaid.
Daartegenover staan de Vlaamse initiatieven om werk
te maken van rationeel energiegebruik en hernieuwbare energie. De N-VA
meent dat het energiebeleid best naar de gewesten gaat om de keuzes te
maken die op Belgisch niveau niet meer mogelijk zijn.
Op Vlaams niveau wil de N-VA dat meer inspanningen
worden geleverd voor de ontwikkeling van rationeel energiegebruik. Door
voorop te lopen verankeren we een belangrijke strategische sector en
creëren we een competitief kader voor andere bedrijven. In dat verband
is de Telenet-operatie in de jaren 90 nog altijd een belangrijk
referentiepunt. De N-VA wil deze operatie herhalen en in samenwerking
met de Vlaamse kenniscentra universiteiten en hogescholen werk
maken van de Vlaamse energiemaatschappij VLENERGIE, die zich toelegt
en concentreert op de ontwikkeling van hernieuwbare energie. Met
VLENERGIE kan het monopolie van Electrabel in de energiesector worden
doorbroken: meer concurrentie uit zich dan ook in lagere
elektriciteitsprijzen voor de consument.
Gespierde taal zoals we dit van de gestaalde Vlaams-nationalisten mogen verwachten maar wat betekent dit geblaat nu concreet?
Men is boos omdat de Fransen 90% controleren van
onze Electriciteitsproductie. We moeten die politiekers ook eens vragen
duidelijk te willen zijn in hun taalgebruik want het is niet altijd zo
simpel om als argeloze lezer te weten te komen of ze het nu hebben over
de elektriciteit of de gas of energie in het algemeen. Voor zover wij
weten is de elektriciteitsproductie inderdaad voor 90% in Franse handen.
Gas daarentegen is grotendeels nu in handen gekomen van het Italiaanse
ENI dat eigenaar is geworden van Distrigas. De rest van de firma's
zoals Eandis, Infrax, Elia, Fluxys en Ores zijn transportbedrijven en
voor het overgrote gedeelte in handen van de gemeenten.
We gaan er dus vanuit dat de fiere Vlamen het hier
enkel en alleen hebben over de Elektriciteitsproductie. En wat dachten
ze nu te doen via VLENERGIE? Rationeel energieverbruik dus minder
consumeren. Ok, maar daarmee is het probleem van de armen niet meteen
opgelost want die doen al jaren aan minder verbruik doodgewoon wegens
geen sollen. En daar zullen alle energiescans van Vlaanderen geen reet
aan verhelpen. Ho, maar daar komt de hernieuwbare energie ...de
oplossing voor het probleem yek yek yek. We gaan hier weer niet voor de
zoveelste keer uitleggen dat wij ook voor hernieuwbare energie zijn
maar dat indien we niet goed uit onze dopjes kijken gans dat
hernieuwbaar boeltje er alleen zal zijn voor de rijken. We leggen
nogmaals oppervlakkig uit wat we hiermee bedoelen. We hebben het hier
dus niet over de fameuse idiote zonnepanelen maar oger grote
investeringen zoals windenergie op zee en op land. Buiten de toenemende
investeringskost voor de transporteurs qua bijkomende aansluitingen en
versterkingen van hun bestaande installaties die zij natuurlijk graag
zullen doorrekenen in hun deel van de factuur komen daar bovenop de
zeer dure terugkoopprijzen van de groene stroomcertificaten die
wettelijk verplicht moeten worden aangekocht door Elia die deze
eveneens zal doorrekenen aan de consument. En dat allemaal in een markt
waar de Fransen spotgoedkoop via de interconnecties van ons net grote
hoeveelheden kernenergie kunnen leveren. En als wij Fransen zeggen dan
bedoelen wij niet meteen Suez-Electrabel maar evenzeer EDF-Gaz de
France.
Dus wij maar geld uit onze zakken laten kloppen om
deze Franse goedkope energie te bekampen? Idioter kan moeilijk lijkt
ons....Tenzij men de prijs van de eigen in België geproduceerde
kernenergie (Doel en Tihange) en de ingevoerde kernenergie drastisch
omhoog gaat drijven via allerlei taksen en belastingen dat de
alternatieve (en voorlopig nog niet beschikbare) energieën
concurrentieel worden, Dat zal dus de armen evenmin veel vooruit
helpen. Integendeel het effect op de totaalprijs van de factuur lijkt
ons nogal duidelijk.
Misschien moeten we dan maar buitenlandse
investeerders aantrekken om eigen productie op te starten. Wie kiezen
we? Duitsers, Russen, Chinezen?
Omdat die hier allemaal zullen moeten opboksen tegen
dat Franse monopolie van spotgoedkope kernenergie (spotgoedkoop in
productie en niet in verkoop natuurlijk) zal Vlaanderen diep in het
subsidiepotteke moeten graaien anders komen die brave investeerders
niet tot hier. Wie zal dat betalen? Daar hadden we even graag een
antwoord op. Maar we vermoeden dat dit ook niet meteen de oplossing betekent voor ons probleem.
Sterker wij menen dat het energievraagstuk niet
langer meer kan opgelost worden op Belgisch vlak, laat staan op Vlaams
heimatniveau. Dit is absurd en volledig achterhaald. Iedereen met een
minimale kennis van de energiesector merkt een internationalisering op
en de oprichting van energiemarkten die de landsgrenzen zeer snel
zullen overstijgen. Kijk maar naar de oprichting van de energiebeurzen
zoals Belpex, Powernext, APX....
Op het niveau van het transport en de regelzones
spreekt men meer en meer over één grote regelzone namelijk de CWE
(Central-West-Europe) zone. Deze zou bestaan uit Frankrijk, Benelux en
het vroegere West-Duitsland met Engeland en Ierland daar ergens net
naast of juist er in.
Wat bedoeld dan Bart "de slimste mens ter wereld" met VLENERGIE?
Hij mag het hier allemaal komen uitleggen. We
stellen ons blogje open voor zijn deskundige uitleg over het grote
energievraagstuk en zijn Vlaamse oplossingen. Wij zijn benieuwd en
jullie toch ook en vooral die 115.000 verbruikers die nu al niet meer
kunnen betalen....
in een verkiezingsnacht doen we het wat kalmer aan. Blijkbaar heeft
rooie Caroline onze hint rond de Olllandse verkiezingen ter harte
genomen. Ze verklaart dus met enig enthousiasme dat de SP-a de grootste
partij op de linkerkant blijft. Wat had ze dan gevreesd?
Voorbijgestoken te worden door de SLP en de LSP? O0f verpletterd worden
door de PVDA+ en CAP?
Rechts wint dus alhoewel we met blijdschap de uitslagen van het Vlaams
Belang bekijken....eindelijk! Goed de NVA wint en de Groen doen het in
Vlaanderen bijlange niet zo goed als in Wallonie. LDD wint, maar minder
dan verwacht. Het had groter onheil kunnen zijn.
Wij zijn benieuwd wat de impact zal zijn van deze regionale
verkiezingen op de federale regering en dus op het dossier van de
staatshervorming.
Hopelijk trekt verstandig links nu de conclusies en stelt eindelijk een
echt links programma op. Anders zal de afkalving blijven doorgaan...15%
is geen cijfer om trots op te zijn!
En hier hoiuden we het bij voor vandaag want jullie kijken vast en
zeker naar de televisie om daar allerlei onbenullige commentareb te
beluisteren van onze grote Vlaamse polletiekers! Veel pret ermee! Wij
rollen onze mouwen op want het wordt weer erg boeiend om te zien hoe
sommige problemen als armoede en werkloosheid zullen aangepakt worden.
Werk aan de winkel ....vanaf morgen !
en we doen nog even verder met een andere hele mooie speech van de
zelfde woordkunstenaar. Het was al lang geleden dat de wereld nog zulke
redenaar heeft gezien op dergelijke positie die dus iedereen kan
duidelijk maken hoe krachtig woorden en ideeën kunnen zijn We laten Obama aan het woord op een wel zeer geladen plaats voor Europa namelijk BUCHENWALD. De inleidende woorden van Merkel en de beklijvende eindwoorden van Elie Wiesel zijn er eveneens bij. http://www.huffingtonpost.com/2009/06/05/obama-buchenwald-speech-t_n_211898.html
CHANCELLOR MERKEL: (As translated.) Mr. President, ladies and
gentlemen. Here in this place a concentration camp was established in
1937. Not far from here lies Weimar, a place where Germans created
wonderful works of art, thereby contributing to European culture and
civilization. Not far from that place where once artists, poets, and
great minds met, terror, violence, and tyranny reigned over this camp.
At the beginning of our joint visit to the Buchenwald memorial the
American President and I stood in front of a plaque commemorating all
the victims. When you put your hand on the memorial you can feel that
it has warmed up -- it is kept at a temperature of 37 degrees, the body
temperature of a living human being. This, however, was not a place for
living, but a place for dying.
Unimaginable horror, shock -- there are no words to adequately
describe what we feel when we look at the suffering inflicted so
cruelly upon so many people here and in other concentration and
extermination camps under National Socialist terror. I bow my head
before the victims.
We, the Germans, are faced with the agonizing question how and why
-- how could this happen? How could Germany wreak such havoc in Europe
and the world? It is therefore incumbent upon us Germans to show an
unshakeable resolve to do everything we can so that something like this
never happens again.
On the 25th of January, the presidents of the associations of former
inmates at the concentration camps presented their request to the
public, and this request closes with the following words: "The last
eyewitness appeal to Germany, to all European states, and to the
international community to continue preserving and honoring the human
gift of remembrance and commemoration into the future. We ask young
people to carry on our struggle against Nazi ideology, and for a just,
peaceful and tolerant world; a world that has no place for
anti-Semitism, racism, xenophobia, and right-wing extremism."
This appeal of the survivors clearly defines the very special
responsibility we Germans have to shoulder with regard to our history.
And for me, therefore, there are three messages that are important
today. First, let me emphasize, we Germans see it as past of our
country's raison d'être to keep the everlasting memory alive of the
break with civilization that was the Shoah. Only in this way will we be
able to shape our future.
I am therefore very grateful that the Buchenwald memorial has always
placed great emphasis on the dialogue with younger people, to
conversations with eyewitnesses, to documentation, and a broad-based
educational program.
Second, it is most important to keep the memory of the great
sacrifices alive that had to be made to put an end to the terror of
National Socialism and to liberate its victims and to rid all people of
its yoke.
This is why I want to say a particular word of gratitude to the
President of the United States of America, Barack Obama, for visiting
this particular memorial. It gives me an opportunity to align yet again
that we Germans shall never forget, and we owe the fact that we were
given the opportunity after the war to start anew, to enjoy peace and
freedom to the resolve, the strenuous efforts, and indeed to a
sacrifice made in blood of the United States of America and of all
those who stood by your side as allies or fighters in the resistance.
We were able to find our place again as members of the international
community through a forward-looking partnership. And this partnership
was finally key to enabling us to overcome the painful division of our
country in 1989, and the division also of our continent. Today we
remember the victims of this place. This includes remembering the
victims of the so-called Special Camp 2, a detention camp run by the
Soviet military administration from 1945 to 1950. Thousands of people
perished due to the inhumane conditions of their detention.
Third, here in Buchenwald I would like to highlight an obligation
placed on us Germans as a consequence of our past: to stand up for
human rights, to stand up for rule of law, and for democracy. We shall
fight against terror, extremism, and anti-Semitism. And in the
awareness of our responsibility we shall strive for peace and freedom,
together with our friends and partners in the United States and all
over the world.
Thank you.
PRESIDENT OBAMA: Chancellor Merkel and I have just finished our tour
here at Buchenwald. I want to thank Dr. Volkhard Knigge, who gave an
outstanding account of what we were witnessing. I am particularly
grateful to be accompanied by my friend Elie Wiesel, as well as Mr.
Bertrand Herz, both of whom are survivors of this place.
We saw the area known as Little Camp where Elie and Bertrand were
sent as boys. In fact, at the place that commemorates this camp, there
is a photograph in which we can see a 16-year-old Elie in one of the
bunks along with the others. We saw the ovens of the crematorium, the
guard towers, the barbed wire fences, the foundations of barracks that
once held people in the most unimaginable conditions.
We saw the memorial to all the survivors -- a steel plate, as
Chancellor Merkel said, that is heated to 37 degrees Celsius, the
temperature of the human body; a reminder -- where people were deemed
inhuman because of their differences -- of the mark that we all share.
Now these sights have not lost their horror with the passage of
time. As we were walking up, Elie said, "if these trees could talk."
And there's a certain irony about the beauty of the landscape and the
horror that took place here.
More than half a century later, our grief and our outrage over what
happened have not diminished. I will not forget what I've seen here
today.
I've known about this place since I was a boy, hearing stories about
my great uncle, who was a very young man serving in World War II. He
was part of the 89th Infantry Division, the first Americans to reach a
concentration camp. They liberated Ohrdruf, one of Buchenwald's
sub-camps.
And I told this story, he returned from his service in a state of
shock saying little and isolating himself for months on end from family
and friends, alone with the painful memories that would not leave his
head. And as we see -- as we saw some of the images here, it's
understandable that someone who witnessed what had taken place here
would be in a state of shock.
My great uncle's commander, General Eisenhower, understood this
impulse to silence. He had seen the piles of bodies and starving
survivors and deplorable conditions that the American soldiers found
when they arrived, and he knew that those who witnessed these things
might be too stunned to speak about them or be able -- be unable to
find the words to describe them; that they might be rendered mute in
the way my great uncle had. And he knew that what had happened here was
so unthinkable that after the bodies had been taken away, that perhaps
no one would believe it.
And that's why he ordered American troops and Germans from the
nearby town to tour the camp. He invited congressmen and journalists to
bear witness and ordered photographs and films to be made. And he
insisted on viewing every corner of these camps so that -- and I quote
-- he could "be in a position to give first-hand evidence of these
things if ever in the future there develops a tendency to charge these
allegations merely to propaganda."
We are here today because we know this work is not yet finished. To
this day, there are those who insist that the Holocaust never happened
-- a denial of fact and truth that is baseless and ignorant and
hateful. This place is the ultimate rebuke to such thoughts; a reminder
of our duty to confront those who would tell lies about our history.
Also to this day, there are those who perpetuate every form of
intolerance -- racism, anti-Semitism, homophobia, xenophobia, sexism,
and more -- hatred that degrades its victims and diminishes us all. In
this century, we've seen genocide. We've seen mass graves and the ashes
of villages burned to the ground; children used as soldiers and rape
used as a weapon of war. This places teaches us that we must be ever
vigilant about the spread of evil in our own time, that we must reject
the false comfort that others' suffering is not our problem and commit
ourselves to resisting those who would subjugate others to serve their
own interests.
But as we reflect today on the human capacity for evil and our
shared obligation to defy it, we're also reminded of the human capacity
for good. For amidst the countless acts of cruelty that took place
here, we know that there were many acts of courage and kindness, as
well. The Jews who insisted on fasting on Yom Kippur. The camp cook who
hid potatoes in the lining of his prison uniform and distributed them
to his fellow inmates, risking his own life to help save theirs. The
prisoners who organized a special effort to protect the children here,
sheltering them from work and giving them extra food. They set up
secret classrooms, some of the inmates, and taught history and math and
urged the children to think about their future professions. And we were
just hearing about the resistance that formed and the irony that the
base for the resistance was in the latrine areas because the guards
found it so offensive that they wouldn't go there. And so out of the
filth, that became a space in which small freedoms could thrive.
When the American GIs arrived they were astonished to find more than
900 children still alive, and the youngest was just three years old.
And I'm told that a couple of the prisoners even wrote a Buchenwald
song that many here sang. Among the lyrics were these: "...whatever our
fate, we will say yes to life, for the day will come when we are
free...in our blood we carry the will to live and in our hearts, in our
hearts -- faith."
These individuals never could have known the world would one day
speak of this place. They could not have known that some of them would
live to have children and grandchildren who would grow up hearing their
stories and would return here so many years later to find a museum and
memorials and the clock tower set permanently to 3:15, the moment of
liberation.
They could not have known how the nation of Israel would rise out of
the destruction of the Holocaust and the strong, enduring bonds between
that great nation and my own. And they could not have known that one
day an American President would visit this place and speak of them and
that he would do so standing side by side with the German Chancellor in
a Germany that is now a vibrant democracy and a valued American ally.
They could not have known these things. But still surrounded by
death they willed themselves to hold fast to life. In their hearts they
still had faith that evil would not triumph in the end, that while
history is unknowable it arches towards progress, and that the world
would one day remember them. And it is now up to us, the living, in our
work, wherever we are, to resist injustice and intolerance and
indifference in whatever forms they may take, and ensure that those who
were lost here did not go in vain. It is up to us to redeem that faith.
It is up to us to bear witness; to ensure that the world continues to
note what happened here; to remember all those who survived and all
those who perished, and to remember them not just as victims, but also
as individuals who hoped and loved and dreamed just like us.
And just as we identify with the victims, it's also important for us
I think to remember that the perpetrators of such evil were human, as
well, and that we have to guard against cruelty in ourselves. And I
want to express particular thanks to Chancellor Merkel and the German
people, because it's not easy to look into the past in this way and
acknowledge it and make something of it, make a determination that they
will stand guard against acts like this happening again.
Rather than have me end with my remarks I thought it was appropriate
to have Elie Wiesel provide some reflection and some thought as he
returns here so many years later to the place where his father died.
MR. WIESEL: Mr. President, Chancellor Merkel, Bertrand, ladies and
gentlemen. As I came here today it was actually a way of coming and
visit my father's grave -- but he had no grave. His grave is somewhere
in the sky. This has become in those years the largest cemetery of the
Jewish people.
The day he died was one of the darkest in my life. He became sick,
weak, and I was there. I was there when he suffered. I was there when
he asked for help, for water. I was there to receive his last words.
But I was not there when he called for me, although we were in the same
block; he on the upper bed and I on the lower bed. He called my name,
and I was too afraid to move. All of us were. And then he died. I was
there, but I was not there.
And I thought one day I will come back and speak to him, and tell
him of the world that has become mine. I speak to him of times in which
memory has become a sacred duty of all people of good will -- in
America, where I live, or in Europe or in Germany, where you,
Chancellor Merkel, are a leader with great courage and moral
aspirations.
What can I tell him that the world has learned? I am not so sure.
Mr. President, we have such high hopes for you because you, with your
moral vision of history, will be able and compelled to change this
world into a better place, where people will stop waging war -- every
war is absurd and meaningless; where people will stop hating one
another; where people will hate the otherness of the other rather than
respect it.
But the world hasn't learned. When I was liberated in 1945, April
11, by the American army, somehow many of us were convinced that at
least one lesson will have been learned -- that never again will there
be war; that hatred is not an option, that racism is stupid; and the
will to conquer other people's minds or territories or aspirations,
that will is meaningless.
I was so hopeful. Paradoxically, I was so hopeful then. Many of us
were, although we had the right to give up on humanity, to give up on
culture, to give up on education, to give up on the possibility of
living one's life with dignity in a world that has no place for dignity.
We rejected that possibility and we said, no, we must continue
believing in a future, because the world has learned. But again, the
world hasn't. Had the world learned, there would have been no Cambodia
and no Rwanda and no Darfur and no Bosnia.
Will the world ever learn? I think that is why Buchenwald is so
important -- as important, of course, but differently as Auschwitz.
It's important because here the large -- the big camp was a kind of
international community. People came there from all horizons --
political, economic, culture. The first globalization essay,
experiment, were made in Buchenwald. And all that was meant to diminish
the humanity of human beings.
You spoke of humanity, Mr. President. Though unto us, in those
times, it was human to be inhuman. And now the world has learned, I
hope. And of course this hope includes so many of what now would be
your vision for the future, Mr. President. A sense of security for
Israel, a sense of security for its neighbors, to bring peace in that
place. The time must come. It's enough -- enough to go to cemeteries,
enough to weep for oceans. It's enough. There must come a moment -- a
moment of bringing people together.
And therefore we say anyone who comes here should go back with that
resolution. Memory must bring people together rather than set them
apart. Memories here not to sow anger in our hearts, but on the
contrary, a sense of solidarity that all those who need us. What else
can we do except invoke that memory so that people everywhere who say
the 21st century is a century of new beginnings, filled with promise
and infinite hope, and at times profound gratitude to all those who
believe in our task, which is to improve the human condition.
A great man, Camus, wrote at the end of his marvelous novel, The
Plague: "After all," he said, "after the tragedy, never the
rest...there is more in the human being to celebrate than to
denigrate." Even that can be found as truth -- painful as it is -- in
Buchenwald.
Thank you, Mr. President, for allowing me to come back to my father's grave, which is still in my heart.
Na jààààààren van onzin over assen van het kwaad, nieuwe kruisvaarders
en meer van dat soort kattepis kregen we nu een nieuwe wind vanuit
Amerika. We zijn er intussen nog niet helemaal uit of Obama nu Ierse of
Duitse roots heeft. Het is in elk geval een geluk geweest voor zijn
Duitse voorouders uit de jaren dertig dat ze toen niet ergens in het
groot-germaanse idiotenrijk rondliepen met de zelfde huidpigmenten als
de huidige president. We' hebben hier altijd beweerd dat we wel zouden
zien wat er zou veranderen en we geven toe dat deze man in elk geval al
heel wat veranderd heeft ten goede. Gunstig afsteken tegen de vorige
schlemiel is natuurlijk niet zo moeilijk zal menigeen denken. Dat klopt
maar is niet het hele plaatje. Gisteren hoorden we een speech die
inderdaad historich te noemen is. Jullie weten dat we hier altijd een
sterk zwak hebben gehad voor mooie verklaringen. Op verschillende
momenten hebben we hier mooie politieke verklaringen afgedrukt.
Realiseerbaar of niet. Het moet de toehoorders hoop geven op een betere
toekomst en het mag geen mensen tegen elkaar opzetten dat zijn onze
twee criteria. De speech die Obama in Cairo hield voldoet volledig
aan deze twee vereisten en we vinden het dan ook niet meer dan normaal
om hem hier integraal ter beschikking te stellen, volledig
uitgeschreven. Het is inderdaad een historische speech en een volledige
ommezwaai van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Toch niet minnetjes
dachten we zo. Zeker niet na de maffieuse bende rond Georgeke B. Na de
door het congres gesaboteerde poging tot opruiming van dat ander
schandaal en etterbuil van de vorige buitenlandse politiek namelijk
Guantanamo heeft deze man ons respect verdient. Iets wat we niet gunnen
aan de kwallen die hier rond onze Vlaamse kerktorens meenden te moeten
komen uitleggen dat België geen twee gevangenen uit Guantanamo mocht
opnemen...met alle mogelijke walgelijke argumenten die niks ter zake
deden. We geven tot onze eigen verbazing zelfs toe dat De Gucht, je
weet wel, het hier bij het rechte eind had en we zeggen dat niet graag
want hij zit bij een partij die we niet in het hart dragen. Maar de
waarheid heeft zo haar rechten zoals we steeds herhalen en we hebben
vanuit de zogenaamde linkse hoek weer veel te veel onnozelheden
hierover gehoord. Maar we wijken af. Hieronder dus de speech en we wenjsen jullie veel leesplezier! http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2009/06/20096410251287187.html
Full text: Obama's Cairo speech
Obama's speech in Egypt aimed at healing a rift with the Muslim world [AFP]
I am honoured to be in the timeless
city of Cairo, and to be hosted by two remarkable institutions. For
over 1,000 years, Al-Azhar has stood as a beacon of Islamic learning,
and for over a century, Cairo University has been a source of Egypt's
advancement. Together, you represent the harmony between tradition and
progress. I am grateful for your hospitality, and the hospitality of
the people of Egypt. I am also proud to carry with me the goodwill of
the American people, and a greeting of peace from Muslim communities in
my country: assalaamu alaykum.
"We meet at a time of tension
between the United States and Muslims around the world, tension rooted
in historical forces that go beyond any current policy debate.
"The
relationship between Islam and the West includes centuries of
co-existence and co-operation, but also conflict and religious wars.
More recently, tension has been fed by colonialism that denied rights
and opportunities to many Muslims, and a Cold War in which
Muslim-majority countries were too often treated as proxies without
regard to their own aspirations. Moreover, the sweeping change brought
by modernity and globalisation led many Muslims to view the West as
hostile to the traditions of Islam.
Violent extremists have exploited these
tensions in a small but potent minority of Muslims. The attacks of
September 11th, 2001, and the continued efforts of these extremists to
engage in violence against civilians has led some in my country to view
Islam as inevitably hostile not only to
America and Western countries, but also to human rights. This has bred
more fear and mistrust.
So long as our relationship is
defined by our differences, we will empower those who sow hatred rather
than peace, and who promote conflict rather than the co-operation that
can help all of our people achieve justice and prosperity. This cycle
of suspicion and discord must end.
I have come here to seek a
new beginning between the United States and Muslims around the world;
one based upon mutual interest and mutual respect; and one based upon
the truth that America and Islam are not exclusive, and need not be in
competition. Instead, they overlap, and share common principles of
justice and progress; tolerance and the dignity of all human beings.
I do so recognising that change
cannot happen overnight. No single speech can eradicate years of
mistrust, nor can I answer in the time that I have all the complex
questions that brought us to this point. But I am convinced that in
order to move forward, we must say openly the things we hold in our
hearts, and that too often are said only behind closed doors. There
must be a sustained effort to listen to each other; to learn from each
other; to respect one another; and to seek common ground.
As
the Holy Quran tells us: "Be conscious of God and speak always the
truth." That is what I will try to do, to speak the truth as best I
can, humbled by the task before us, and firm in my belief that the
interests we share as human beings are far more powerful than the
forces that drive us apart.
Part of this conviction is rooted in my
own experience. I am a Christian, but my father came from a Kenyan
family that includes generations of Muslims. As a boy, I spent several
years in Indonesia and heard the call of the azaan at the break of dawn
and the fall of dusk. As a young man, I worked in Chicago communities
where many found dignity and peace in their Muslim faith.
As a student of history, I also know
civilization's debt to Islam. It was Islam at places like Al-Azhar
University that carried the light of learning through so many
centuries, paving the way for Europe's Renaissance and Enlightenment.
It was innovation in Muslim communities that developed the order of
algebra; our magnetic compass and tools of navigation; our mastery of
pens and printing; our understanding of how disease spreads and how it
can be healed.
Islamic culture has given us majestic arches and
soaring spires; timeless poetry and cherished music; elegant
calligraphy and places of peaceful contemplation. And throughout
history, Islam has demonstrated through words and deeds the
possibilities of religious tolerance and racial equality.
I know, too, that Islam has always been
a part of America's story. The first nation to recognise my country was
Morocco. In signing the Treaty of Tripoli in 1796, our second President
John Adams wrote: "The United States has in itself no character of
enmity against the laws, religion or tranquility of Muslims."
And
since our founding, American Muslims have enriched the United States.
They have fought in our wars, served in government, stood for civil
rights, started businesses, taught at our universities, excelled in our
sports arenas, won Nobel Prizes, built our tallest building, and lit
the Olympic Torch. And when the first Muslim-American was recently
elected to Congress, he took the oath to defend our Constitution using
the same Holy Quran that one of our Founding Fathers Thomas Jefferson
kept in his personal library.
So I have known Islam on three
continents before coming to the region where it was first revealed.
That experience guides my conviction that partnership between America
and Islam must be based on what Islam is, not what it isn't. And I
consider it part of my responsibility as president of the United States
to fight against negative stereotypes of Islam wherever they appear.
But that same principle must apply to
Muslim perceptions of America. Just as Muslims do not fit a crude
stereotype, America is not the crude stereotype of a self-interested
empire. The United States has been one of the greatest sources of
progress that the world has ever known. We were born out of revolution
against an empire. We were founded upon the ideal that all are created
equal, and we have shed blood and struggled for centuries to give
meaning to those words within our borders, and around the world. We are
shaped by every culture, drawn from every end of the Earth, and
dedicated to a simple concept: Epluribus unum: "Out of many, one."
Much
has been made of the fact that an African-American with the name Barack
Hussein Obama could be elected president. But my personal story is not
so unique. The dream of opportunity for all people has not come true
for everyone in America, but its promise exists for all who come to our
shores - that includes nearly seven million American Muslims in our
country today who enjoy incomes and education that are higher than
average.
Moreover, freedom in America is
indivisible from the freedom to practice one's religion. That is why
there is a mosque in every state of our union, and over 1,200 mosques
within our borders. That is why the US government has gone to court to
protect the right of women and girls to wear the hijab, and to punish
those who would deny it.
So let there be no doubt: Islam is a
part of America. And I believe that America holds within her the truth
that regardless of race, religion, or station in life, all of us share
common aspirations to live in peace and security; to get an education
and to work with dignity; to love our families, our communities, and
our God. These things we share. This is the hope of all humanity.
Of course, recognising our common
humanity is only the beginning of our task. Words alone cannot meet the
needs of our people. These needs will be met only if we act boldly in
the years ahead; and if we understand that the challenges we face are
shared, and our failure to meet them will hurt us all.
For we have learned from recent
experience that when a financial system weakens in one country,
prosperity is hurt everywhere. When a new flu infects one human being,
all are at risk. When one nation pursues a nuclear weapon, the risk of
nuclear attack rises for all nations. When violent extremists operate
in one stretch of mountains, people are endangered across an ocean. And
when innocents in Bosnia and Darfur are slaughtered, that is a stain on
our collective conscience. That is what it means to share this world in
the 21st century. That is the responsibility we have to one another as
human beings.
This is a difficult responsibility to
embrace. For human history has often been a record of nations and
tribes subjugating one another to serve their own interests. Yet in
this new age, such attitudes are self-defeating. Given our
interdependence, any world order that elevates one nation or group of
people over another will inevitably fail. So whatever we think of the
past, we must not be prisoners of it. Our problems must be dealt with
through partnership; progress must be shared.
That does not mean we should ignore
sources of tension. Indeed, it suggests the opposite: we must face
these tensions squarely. And so in that spirit, let me speak as clearly
and plainly as I can about some specific issues that I believe we must
finally confront together.
The first issue that we have to confront is violent extremism in all of its forms.
In Ankara, I made clear that America is
not and never will be at war with Islam. We will, however, relentlessly
confront violent extremists who pose a grave threat to our security.
Because
we reject the same thing that people of all faiths reject: the killing
of innocent men, women, and children. And it is my first duty as
president to protect the American people.
The situation in
Afghanistan demonstrates America's goals, and our need to work
together. Over seven years ago, the United States pursued al-Qaeda and
the Taliban with broad international support. We did not go by choice,
we went because of necessity.
I am aware that some question or
justify the events of 9/11. But let us be clear: al-Qaeda killed nearly
3,000 people on that day. The victims were innocent men, women and
children from America and many other nations who had done nothing to
harm anybody. And yet al-Qaeda chose to ruthlessly murder these people,
claimed credit for the attack, and even now states their determination
to kill on a massive scale. They have affiliates in many countries and
are trying to expand their reach. These are not opinions to be debated;
these are facts to be dealt with.
Make no mistake: We do not want to keep
our troops in Afghanistan. We seek no military bases there. It is
agonising for America to lose our young men and women. It is costly and
politically difficult to continue this conflict. We would gladly bring
every single one of our troops home if we could be confident that there
were not violent extremists in Afghanistan and Pakistan determined to
kill as many Americans as they possibly can. But that is not yet the
case.
That's why we're partnering with a
coalition of 46 countries. And despite the costs involved, America's
commitment will not weaken. Indeed, none of us should tolerate these
extremists. They have killed in many countries. They have killed people
of different faiths more than any other, they have killed Muslims.
Their actions are irreconcilable with the rights of human beings, the
progress of nations, and with Islam.
The Holy Quran teaches
that whoever kills an innocent, it is as if he has killed all mankind;
and whoever saves a person, it is as if he has saved all mankind. The
enduring faith of over a billion people is so much bigger than the
narrow hatred of a few. Islam is not part of the problem in combating
violent extremism it is an important part of promoting peace. We also
know that military power alone is not going to solve the problems in
Afghanistan and Pakistan. That is why we plan to invest $1.5 billion
each year over the next five years to partner with Pakistanis to build
schools and hospitals, roads and businesses, and hundreds of millions
to help those who have been displaced. And that is why we are providing
more than $2.8 billion to help Afghans develop their economy and
deliver services that people depend upon.
Let me also address
the issue of Iraq. Unlike Afghanistan, Iraq was a war of choice that
provoked strong differences in my country and around the world.
Although I believe that the Iraqi people are ultimately better off
without the tyranny of Saddam Hussein, I also believe that events in
Iraq have reminded America of the need to use diplomacy and build
international consensus to resolve our problems whenever possible.
Indeed, we can recall the words of Thomas Jefferson, who said: "I hope
that our wisdom will grow with our power, and teach us that the less we
use our power the greater it will be."
Today, America has a dual
responsibility: to help Iraq forge a better future - and to leave Iraq
to Iraqis. I have made it clear to the Iraqi people that we pursue no
bases, and no claim on their territory or resources. Iraq's sovereignty
is its own.
That is why I ordered the removal of
our combat brigades by next August. That is why we will honour our
agreement with Iraq's democratically elected government to remove
combat troops from Iraqi cities by July, and to remove all our troops
from Iraq by 2012. We will help Iraq train its security forces and
develop its economy. But we will support a secure and united Iraq as a
partner, and never as a patron.
And finally, just as America can never
tolerate violence by extremists, we must never alter our principles.
9/11 was an enormous trauma to our country. The fear and anger that it
provoked was understandable, but in some cases, it led us to act
contrary to our ideals. We are taking concrete actions to change
course. I have unequivocally prohibited the use of torture by the
United States, and I have ordered the prison at Guantanamo Bay closed
by early next year.
So America will defend itself
respectful of the sovereignty of nations and the rule of law. And we
will do so in partnership with Muslim communities which are also
threatened. The sooner the extremists are isolated and unwelcome in
Muslim communities, the sooner we will all be safer.
The second major source of tension that we need to discuss is the situation between Israelis, Palestinians and the Arab world.
America's strong bonds with Israel are
well known. This bond is unbreakable. It is based upon cultural and
historical ties, and the recognition that the aspiration for a Jewish
homeland is rooted in a tragic history that cannot be denied.
Around
the world, the Jewish people were persecuted for centuries, and
anti-Semitism in Europe culminated in an unprecedented Holocaust.
Tomorrow, I will visit Buchenwald, which was part of a network of camps
where Jews were enslaved, tortured, shot and gassed to death by the
Third Reich. Six million Jews were killed more than the entire Jewish
population of Israel today. Denying that fact is baseless, ignorant,
and hateful. Threatening Israel with destruction or repeating vile
stereotypes about Jews is deeply wrong, and only serves to evoke in the
minds of Israelis this most painful of memories while preventing the
peace that the people of this region deserve.
On the other hand, it is also
undeniable that the Palestinian people, Muslims and Christians, have
suffered in pursuit of a homeland. For more than 60 years they have
endured the pain of dislocation. Many wait in refugee camps in the West
Bank, Gaza, and neighbouring lands for a life of peace and security
that they have never been able to lead. They endure the daily
humiliations large and small that come with occupation. So let there be
no doubt: the situation for the Palestinian people is intolerable.
America will not turn our backs on the legitimate Palestinian
aspiration for dignity, opportunity, and a state of their own.
For decades, there has been a
stalemate: two peoples with legitimate aspirations, each with a painful
history that makes compromise elusive. It is easy to point fingers for
Palestinians to point to the displacement brought by Israel's founding,
and for Israelis to point to the constant hostility and attacks
throughout its history from within its borders as well as beyond. But
if we see this conflict only from one side or the other, then we will
be blind to the truth: the only resolution is for the aspirations of
both sides to be met through two states, where Israelis and
Palestinians each live in peace and security.
That is in Israel's interest,
Palestine's interest, America's interest, and the world's interest.
That is why I intend to personally pursue this outcome with all the
patience that the task requires. The obligations that the parties have
agreed to under the road map are clear. For peace to come, it is time
for them and all of us to live up to our responsibilities.
Palestinians must abandon violence.
Resistance through violence and killing is wrong and does not succeed.
For centuries, black people in America suffered the lash of the whip as
slaves and the humiliation of segregation. But it was not violence that
won full and equal rights. It was a peaceful and determined insistence
upon the ideals at the centre of America's founding.
This same story can be told by people
from South Africa to South Asia; from Eastern Europe to Indonesia. It's
a story with a simple truth: that violence is a dead end. It is a sign
of neither courage nor power to shoot rockets at sleeping children, or
to blow up old women on a bus. That is not how moral authority is
claimed; that is how it is surrendered. Now is the time for
Palestinians to focus on what they can build. The Palestinian Authority
must develop its capacity to govern, with institutions that serve the
needs of its people.
Hamas does have support among some
Palestinians, but they also have responsibilities. To play a role in
fulfilling Palestinian aspirations, and to unify the Palestinian
people, Hamas must put an end to violence, recognise past agreements,
and recognise Israel's right to exist.
At the same time, Israelis must
acknowledge that just as Israel's right to exist cannot be denied,
neither can Palestine's. The United States does not accept the
legitimacy of continued Israeli settlements. This construction violates
previous agreements and undermines efforts to achieve peace. It is time
for these settlements to stop.
Israel must also live up to its
obligations to ensure that Palestinians can live, and work, and develop
their society. And just as it devastates Palestinian families, the
continuing humanitarian crisis in Gaza does not serve Israel's
security; neither does the continuing lack of opportunity in the West
Bank. Progress in the daily lives of the Palestinian people must be
part of a road to peace, and Israel must take concrete steps to enable
such progress.
Finally, the Arab states must recognise
that the Arab Peace Initiative was an important beginning, but not the
end of their responsibilities. The Arab-Israeli conflict should no
longer be used to distract the people of Arab nations from other
problems.
Instead, it must be a cause for action
to help the Palestinian people develop the institutions that will
sustain their state; to recognise Israel's legitimacy; and to choose
progress over a self-defeating focus on the past.
America will align our policies with
those who pursue peace, and say in public what we say in private to
Israelis and Palestinians and Arabs. We cannot impose peace. But
privately, many Muslims recognise that Israel will not go away.
Likewise, many Israelis recognise the need for a Palestinian state. It
is time for us to act on what everyone knows to be true.
Too
many tears have flowed. Too much blood has been shed. All of us have a
responsibility to work for the day when the mothers of Israelis and
Palestinians can see their children grow up without fear; when the Holy
Land of three great faiths is the place of peace that God intended it
to be; when Jerusalem is a secure and lasting home for Jews and
Christians and Muslims, and a place for all of the children of Abraham
to mingle peacefully together as in the story of Isra, when Moses,
Jesus, and Muhammad (peace be upon them) joined in prayer.
The third source of tension is our
shared interest in the rights and responsibilities of nations on
nuclear weapons. This issue has been a source of tension between the
United States and the Islamic Republic of Iran. For many years, Iran
has defined itself in part by its opposition to my country, and there
is indeed a tumultuous history between us. In the middle of the Cold
War, the United States played a role in the overthrow of a
democratically elected Iranian government. Since the Islamic
Revolution, Iran has played a role in acts of hostage-taking and
violence against US troops and civilians.
This history is well known. Rather than
remain trapped in the past, I have made it clear to Iran's leaders and
people that my country is prepared to move forward. The question, now,
is not what Iran is against, but rather what future it wants to build.
It will be hard to overcome decades of
mistrust, but we will proceed with courage, rectitude and resolve.
There will be many issues to discuss between our two countries, and we
are willing to move forward without preconditions on the basis of
mutual respect. But it is clear to all concerned that when it comes to
nuclear weapons, we have reached a decisive point. This is not simply
about America's interests. It is about preventing a nuclear arms race
in the Middle East that could lead this region and the world down a
hugely dangerous path.
I understand those who protest that
some countries have weapons that others do not. No single nation should
pick and choose which nations hold nuclear weapons. That is why I
strongly reaffirmed America's commitment to seek a world in which no
nations hold nuclear weapons. And any nation - including Iran - should
have the right to access peaceful nuclear power if it complies with its
responsibilities under the nuclear Non-Proliferation Treaty. That
commitment is at the core of the treaty, and it must be kept for all
who fully abide by it. And I am hopeful that all countries in the
region can share in this goal.
The fourth issue that I will address is
democracy. I know there has been controversy about the promotion of
democracy in recent years, and much of this controversy is connected to
the war in Iraq. So let me be clear: no system of government can or
should be imposed upon one nation by any other.
That does not lessen my commitment,
however, to governments that reflect the will of the people. Each
nation gives life to this principle in its own way, grounded in the
traditions of its own people. America does not presume to know what is
best for everyone, just as we would not presume to pick the outcome of
a peaceful election. But I do have an unyielding belief that all people
yearn for certain things: the ability to speak your mind and have a say
in how you are governed; confidence in the rule of law and the equal
administration of justice; government that is transparent and doesn't
steal from the people; the freedom to live as you choose. Those are not
just American ideas, they are human rights, and that is why we will
support them everywhere.
There is no straight line to realise
this promise. But this much is clear: governments that protect these
rights are ultimately more stable, successful and secure. Suppressing
ideas never succeeds in making them go away. America respects the right
of all peaceful and law-abiding voices to be heard around the world,
even if we disagree with them. And we will welcome all elected,
peaceful governments provided they govern with respect for all their
people.
This last point is important because
there are some who advocate for democracy only when they are out of
power; once in power, they are ruthless in suppressing the rights of
others. No matter where it takes hold, government of the people and by
the people sets a single standard for all who hold power: you must
maintain your power through consent, not coercion; you must respect the
rights of minorities, and participate with a spirit of tolerance and
compromise; you must place the interests of your people and the
legitimate workings of the political process above your party. Without
these ingredients, elections alone do not make true democracy.
The fifth issue that we must address together is religious freedom.
Islam has a proud tradition of
tolerance. We see it in the history of Andalusia and Cordoba during the
Inquisition. I saw it firsthand as a child in Indonesia, where devout
Christians worshipped freely in an overwhelmingly Muslim country. That
is the spirit we need today.
People in every country should be free
to choose and live their faith based upon the persuasion of the mind,
heart, and soul. This tolerance is essential for religion to thrive,
but it is being challenged in many different ways.
Among some Muslims, there is a
disturbing tendency to measure one's own faith by the rejection of
another's. The richness of religious diversity must be upheld whether
it is for Maronites in Lebanon or the Copts in Egypt. And faultlines
must be closed among Muslims as well, as the divisions between Sunni
and Shia have led to tragic violence, particularly in Iraq.
Freedom of religion is central to the
ability of peoples to live together. We must always examine the ways in
which we protect it. For instance, in the United States, rules on
charitable giving have made it harder for Muslims to fulfil their
religious obligation. That is why I am committed to working with
American Muslims to ensure that they can fulfil zakat.
Likewise, it is important for Western
countries to avoid impeding Muslim citizens from practicing religion as
they see fit for instance, by dictating what clothes a Muslim woman
should wear. We cannot disguise hostility towards any religion behind
the pretence of liberalism. Indeed, faith should bring us together.
That is why we are forging service projects in America that bring
together Christians, Muslims, and Jews. That is why we welcome efforts
like Saudi Arabian King Abdullah's interfaith dialogue and Turkey's
leadership in the Alliance of Civilisations. Around the world, we can
turn dialogue into interfaith service, so bridges between peoples lead
to action whether it is combating malaria in Africa, or providing
relief after a natural disaster.
The sixth issue that I want to address
is women's rights. I know there is debate about this issue. I reject
the view of some in the West that a woman who chooses to cover her hair
is somehow less equal, but I do believe that a woman who is denied an
education is denied equality. And it is no coincidence that countries
where women are well-educated are far more likely to be prosperous.
Now let me be clear: issues of women's
equality are by no means simply an issue for Islam. In Turkey,
Pakistan, Bangladesh and Indonesia, we have seen Muslim-majority
countries elect a woman to lead. Meanwhile, the struggle for women's
equality continues in many aspects of American life, and in countries
around the world.
Our daughters can contribute just as
much to society as our sons, and our common prosperity will be advanced
by allowing all humanity, men and women, to reach their full potential.
I do not believe that women must make the same choices as men in order
to be equal, and I respect those women who choose to live their lives
in traditional roles. But it should be their choice. That is why the
United States will partner with any Muslim-majority country to support
expanded literacy for girls, and to help young women pursue employment
through micro-financing that helps people live their dreams.
Finally, I want to discuss economic
development and opportunity. I know that for many, the face of
globalisation is contradictory. The internet and television can bring
knowledge and information, but also offensive sexuality and mindless
violence. Trade can bring new wealth and opportunities, but also huge
disruptions and changing communities. In all nations, including my own,
this change can bring fear. Fear that because of modernity we will lose
control over our economic choices, our politics, and most importantly
our identities - those things we most cherish about our communities,
our families, our traditions, and our faith.
But I also know that human progress
cannot be denied. There need not be contradiction between development
and tradition. Countries like Japan and South Korea grew their
economies while maintaining distinct cultures. The same is true for the
astonishing progress within Muslim-majority countries from Kuala Lumpur
to Dubai. In ancient times and in our times, Muslim communities have
been at the forefront of innovation and education.
This is important because no
development strategy can be based only upon what comes out of the
ground, nor can it be sustained while young people are out of work.
Many Gulf states have enjoyed great wealth as a consequence of oil, and
some are beginning to focus it on broader development. But all of us
must recognise that education and innovation will be the currency of
the 21st century, and in too many Muslim communities there remains
under-investment in these areas. I am emphasising such investments
within my country. And while America in the past has focused on oil and
gas in this part of the world, we now seek a broader engagement.
On education, we will expand exchange
programmes, and increase scholarships, like the one that brought my
father to America, while encouraging more Americans to study in Muslim
communities. And we will match promising Muslim students with
internships in America; invest in online learning for teachers and
children around the world; and create a new online network, so a
teenager in Kansas can communicate instantly with a teenager in Cairo.
On economic development, we will create a new corps of business
volunteers to partner with counterparts in Muslim-majority countries.
And I will host a Summit on Entrepreneurship this year to identify how
we can deepen ties between business leaders, foundations and social
entrepreneurs in the United States and Muslim communities around the
world.
On science and technology, we will
launch a new fund to support technological development in
Muslim-majority countries, and to help transfer ideas to the
marketplace so they can create jobs. We will open centres of scientific
excellence in Africa, the Middle East and Southeast Asia, and appoint
new Science Envoys to collaborate on programmes that develop new
sources of energy, create green jobs, digitise records, clean water,
and grow new crops. And today I am announcing a new global effort with
the Organisation of the Islamic Conference to eradicate polio. And we
will also expand partnerships with Muslim communities to promote child
and maternal health.
All these things must be done in
partnership. Americans are ready to join with citizens and governments;
community organisations, religious leaders, and businesses in Muslim
communities around the world to help our people pursue a better life.
The issues that I have described will
not be easy to address. But we have a responsibility to join together
on behalf of the world we seek - a world where extremists no longer
threaten our people, and American troops have come home; a world where
Israelis and Palestinians are each secure in a state of their own, and
nuclear energy is used for peaceful purposes; a world where governments
serve their citizens, and the rights of all God's children are
respected. Those are mutual interests.
That is the world we seek. But we can
only achieve it together. I know there are many, Muslim and non-Muslim,
who question whether we can forge this new beginning. Some are eager to
stoke the flames of division, and to stand in the way of progress. Some
suggest that it isn't worth the effort that we are fated to disagree,
and civilisations are doomed to clash. Many more are simply sceptical
that real change can occur. There is so much fear, so much mistrust.
But if we choose to be bound by the past, we will never move forward.
And I want to particularly say this to young people of every faith, in
every country, you, more than anyone, have the ability to remake this
world. All of us share this world for but a brief moment in time.
The question is whether we spend that
time focused on what pushes us apart, or whether we commit ourselves to
an effort, a sustained effort, to find common ground, to focus on the
future we seek for our children, and to respect the dignity of all
human beings.
It is easier to start wars than to end
them. It is easier to blame others than to look inward; to see what is
different about someone than to find the things we share. But we should
choose the right path, not just the easy path. There is also one rule
that lies at the heart of every religion that we do unto others as we
would have them do unto us. This truth transcends nations and peoples a
belief that isn't new; that isn't black or white or brown; that isn't
Christian, or Muslim or Jew. It's a belief that pulsed in the cradle of
civilisation, and that still beats in the heart of billions. It's a
faith in other people, and it's what brought me here today.
We have the power to make the world we
seek, but only if we have the courage to make a new beginning, keeping
in mind what has been written.
The Holy Quran tells us, "O mankind! We
have created you male and a female; and we have made you into nations
and tribes so that you may know one another." The Talmud tells us: "The
whole of the Torah is for the purpose of promoting peace."
The Holy Bible tells us, "Blessed are
the peacemakers, for they shall be called sons of God." The people of
the world can live together in peace. We know that is God's vision.
Now, that must be our work here on Earth.
we vonden een niet meer zo kraakvers artikel uit Le Soir van 27/5 op de
website van het Brussels ACOD. Het mag dan de versheidsdatum iets of
wat overschreden hebben, de actualiteitswaarde is in elk geval nog niet
verstreken en we publiceren het in beide landstalen voilà!
Plus de 300.000 manifestants à travers lEurope. Et alors ? Meer dan 300.000 betogers doorheen Europa. En dan ?
Le Soir (27/05/2009)
Ils
étaient 50.000 manifestants à Bruxelles, 150.000 à Madrid, 100.000 à
Berlin et 30.000 à Prague pour dire que ce nest pas à eux de payer une
crise dont ils ne sont pas responsables et pour réclamer une Europe
sociale.
Et alors ? Rien.
Avons-nous reçu une réponse à cette mobilisation massive née des forces progressistes et sociales de ce pays ? Rien.
Aux chefs dÉtat, au monde politique, au président de la Commission
européenne, nous souhaitons rappeler que le front syndical belge est
plus uni que jamais pour redire que ce nest pas aux travailleurs et
aux allocataires sociaux de payer la crise, pour lancer aussi un
avertissement : nous aurons une autre Europe, parce que nous
nacceptons pas la suprématie de léconomique et de léconomie casino
sur le social.
Et si nous ne sommes pas entendus, nous passerons à la vitesse supérieure.
Parce que face à lindifférence dans laquelle le monde du travail est
manifestement plongé, nous comptons bien nous faire entendre et peser
de tout notre poids dans les futures politiques qui seront menées.
Rappelons que depuis septembre dernier, les licenciements annoncés concernent plus de 25.000 travailleurs.
Que le Conseil supérieur de lemploi prévoit quelque 60.000 pertes
demploi dici à la fin de lannée, auxquelles viendront dajouter
40.000 jeunes nouveaux demandeurs demploi.
Les travailleurs ont peur. Peur pour
leur emploi. Peur de ne plus pouvoir rembourser lemprunt de leur
maison, peur de ne plus pouvoir payer leurs factures ou encore les
études de leurs enfants. Mais tout le monde nest pas logé à la même
enseigne Un revenu du travail mensuel imposable de 1.700 euros est
frappé dun taux moyen denviron 25 %, alors que les bénéfices dune
multinationale comme Electrabel-Suez (2,3 milliards en 2006)
bénéficient dun taux de taxation implicite de moins de 25 % à la suite
du recours aux intérêts notionnels et autres constructions fiscales.
Et les inégalités de revenus augmentent : 30 % des Belges détiennent 70 % de la richesse du pays.
Et la fraude fiscale est estimée à 30 milliards par an. La banqueroute
du néolibéralisme provoque une terrible récession, laugmentation du
chômage, une forte augmentation du déficit budgétaire et un
accroissement du taux dendettement (qui évolue de nouveau vers les 100
% du PIB). Les résultats des efforts budgétaires imposés aux
travailleurs salariés dans le passé sont aujourdhui annihilés par les
adeptes de la dérégulation.
Les travailleurs payent la crise au
prix fort : sauvetage des banques, plans de relance Pacte des
générations bis ? Pour le front commun syndical, il est hors de
question que les travailleurs et les allocataires sociaux passent une
nouvelle fois à la caisse en subissant une politique daustérité qui
les sanctionnerait à nouveau pour les politiques capitaliste et
néolibérale irresponsables qui les ont menés dans le mur.
Cest la raison pour
laquelle, forts des 50.000 manifestants présents dans les rues de
Bruxelles le 15 mai, nous exigeons que change le climat de la campagne
électorale belge !
Les
travailleurs attendent une chose essentielle du politique : quil
sexprime clairement dans ses réponses aux revendications du monde du
travail. Les capitalistes se cachent et ninvestissent plus. Ce sont
les travailleurs qui colmatent les brèches et sont, de fait, les
premiers investisseurs du pays. À ce titre, ils ont le droit dobtenir
des retours (tant au niveau national quau niveau européen) sur les
investissements quils ont consentis à lÉtat.
Ainsi, les travailleurs
réclament le maintien de services publics de qualité, des
investissements massifs dans la création demplois durables dans des
filières davenir, le maintien dun pouvoir dachat suffisant pour
pouvoir faire face à la crise (cela signifie le maintien de
lindexation des salaires et de la liaison automatique des allocations
sociales au bien-être) ainsi quune autre fiscalité. Par autre
fiscalité, nous entendons une meilleure répartition des richesses. Et cette fiscalité plus juste, qui doit aller de pair avec
la suppression du secret bancaire pour tous et la fin des paradis
fiscaux, devra trouver une harmonisation au niveau européen. Le front
commun syndical ne laissera pas tomber les travailleurs et les
allocataires sociaux.
Rudy
de Leeuw Président de la FGTB - Luc Cortebeeck Président de la CSC -
Anne Demelenne Secrétaire générale de la FGTB - Claude Rolin Secrétaire
général de la CSC - Jan Vercamst Président de la CGSLB - Bernard Noël
Secrétaire général de la CGSLB
50.000
betogers in Brussel, 150.000 in Madrid, 100.000 in Berlijn en 30.000 in
Praag, met de duidelijke boodschap dat niet zij moeten betalen voor de
crisis, waarvoor ze niet verantwoordelijk zijn, en om een sociaal
Europa te eisen.
En dan? Niets.
Is er een antwoord gekomen op deze massale betoging van de progressieve
en sociale krachten van dit land? Helemaal geen.
Wij willen de staatshoofden, de
politieke wereld en de voorzitter van de Europese Commissie eraan
herinneren dat het Belgische vakbondsfront meer dan ooit verenigd is om
te herhalen dat niet de werknemers en uitkeringsgerechtigden moeten
opdraaien voor de crisis en ook om een waarschuwing te lanceren: er
komt een ander Europa, omdat we de suprematie van de economie - en van
de casino-economie - op het sociale niet aanvaarden.
En als we geen gehoor
vinden, zullen we een versnelling hoger schakelen. Omdat nu de werkende
wereld blijkbaar op een muur van onverschilligheid botst, willen wij
duidelijk van ons laten horen en ons volledige gewicht in de schaal
gooien voor het beleid dat in de toekomst zal worden gevoerd.
Sinds september 2008 zijn reeds meer dan 25.000 mensen hun job kwijt
En tegen het einde van dit jaar verdwijnen volgens de Hoge Raad voor de
Werkgelegenheid nog eens ongeveer 60.000 arbeidsplaatsen en zullen er
40.000 nieuwe jonge werkzoekenden bijkomen.
De werknemers zijn bang. Om hun job te
verliezen. Dat ze de lening van hun woning niet meer zullen kunnen
afbetalen , hun facturen niet langer zullen kunnen betalen of de
studies van hun kinderen niet zullen kunnen bekostigen. Maar niet
iedereen zit in hetzelfde schuitje Een belastbaar maandelijks inkomen
uit arbeid van 1.700 euro wordt gemiddeld 25% belast, terwijl op de
winsten van een multinational, zoals Electrabel-Suez (2,3 miljard in
2006), een belastingtarief van minder dan 25% wordt toegepast ingevolge
de notionele interestaftrek en andere fiscale constructies.
En de ongelijkheden op het vlak van
inkomen worden alsmaar groter: 30% van de Belgen bezit 70% van de
rijkdom van het land.
En de fiscale fraude wordt op 30
miljard per jaar geschat. Het bankroet van het neoliberalisme
veroorzaakt een verschrikkelijke recessie, toenemende werkloosheid, een
sterke stijging van het begrotingstekort en een groeiende schuldenlast
( die opnieuw naar 100% van het BNP evolueert). De resultaten van de
financiële inspanningen, die in het verleden aan de werknemers werden
opgelegd, worden vandaag teniet gedaan door de aanhangers van de
deregulering.
Voor de werknemers draait de crisis
erg duur uit: redding van banken, herstelplannen Een generatiepact
bis? Voor het gemeenschappelijk vakbondsfront kan er geen sprake van
zijn dat de werknemers en de uitkeringsgerechtigden er alweer moeten
voor opdraaien en een saneringsbeleid moeten ondergaan, dat hen opnieuw
afstraft voor het onverantwoorde kapitalistische en neoliberale beleid,
dat alles heeft doen mislopen voor hen.
Daarom eisen wij samen met
de 50.000 mensen ,die op 15 mei in de straten van Brussel hebben
betoogd, dat de sfeer van de Belgische verkiezingscampagne verandert!
De werknemers verwachten een essentiële zaak van de politieke wereld:
dat de politici een duidelijk antwoord bieden op de eisen van de
werkende wereld. De kapitalisten verschuilen zich en investeren niet
langer. Het zijn de werknemers die de gaten moeten opvullen en dus de
eerste investeerders van het land worden. In dat opzicht hebben ze
recht op een wederdienst (zowel op nationaal als op Europees niveau)
voor de investeringen die ze voor de staat hebben gedaan.
Zo eisen de werknemers dat
kwalitatieve openbare diensten in stand worden gehouden, massaal wordt
geïnvesteerd in nieuwe duurzame arbeidsplaatsen en voldoende koopkracht
wordt geboden om het hoofd te kunnen bieden aan de crisis ( dit
betekent het behoud van de loonindexering en van de automatische
koppeling van de sociale uitkeringen aan de welvaart), evenals een
andere fiscaliteit. Onder andere fiscaliteit verstaan we een betere verdeling
van de rijkdom. En deze rechtvaardigere fiscaliteit, die moet gepaard
gaat met de opheffing van het bankgeheim voor iedereen en het
verdwijnen van de fiscale paradijzen, dient op Europees niveau te
worden geharmoniseerd. Het gemeenschappelijk vakbondsfront zal de
werknemers en de uitkeringsgerechtigden niet in de steek laten.
Rudy
de Leeuw Voorzitter ABVV - Luc Cortebeeck Voorzitter ACV - Anne
Demelenne Algemeen secretaris ABVV - Claude Rolin Algemeen secretaris
ACV- Jan Vercamst Voorzitter ACLVB - Bernard Noël Algemeen secretaris
ACLVB
27/05/2009
In "Le Soir" - 27/5/2009
Bovendien
hebben we hier zo net vernomen dat onze Unoxmutsjes reeds naar hun
stemhokjes zijn getrokken om hun Europese burgerplichten te vervullen.
We zullen er dik van profiteren dat we vanuit de zuidelijke provincies
nog een paar dagen schamper kunnen doen over het feit dat Wilders daar
als grote overwinnaar uit de bus is gekomen. Vogende zondag valt er
voor te vrezen dat onze ollandse bovenburen met onze resultaten nog
veel schamperder zullen kunnen uit de hoek komen. Maar laat ons dus
allen grinikkend onderstaande artikels lezen tot lering en vermaak en
tot nut van 't algemeen : Een deelname van 40% is nu niet meteen
denderend te noemen. Maar je merkt dus ook maar mooi dat de aanhangers
van de afschaffing van de kiesplicht omdat dit zogezegd het aantal
foertstemmers drastisch zou naar beneden halen hun mening stilaan mogen
herzien. Hier is meteen het bewijs van het tegendeel geleverd! http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090604_082
Partij Geert Wilders wint Europese verkiezingen in Nederland
donderdag 04 juni 2009
Bron: anp
Auteur:
kld, ch
Partij Geert Wilders wint Europese verkiezingen in Nederland
afp
De rechtspopulistische
Partij Voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders heeft in Nederland de
Europese verkiezingen gewonnen. Wilders rijft vanuit het niets 4 van de
25 zetels binnen. Het christendemocratische CDA van premier Jan-Peter
Balkenende blijft de grootste partij.
Dat blijkt uit een eerste prognose van de uitslag, in opdracht van de Nederlandse openbare omroep NOS en het persbureau ANP.
De PVV wordt even groot als de sociaal-democratische PvdA van Wouter
Bos, die zwaar verlies lijdt. De PvdA moet van haar zeven zetels drie
inleveren.
D66 is de tweede grote overwinnaar, de links-liberale partij heeft drie zetels behaald, dat is twee meer dan in 2004.
GroenLinks en de Socialistische Partij hebben ook een lichte
vooruitgang geboekt tegenover 2004, maar dat vertaalt zich niet in
meer zetels. Zij behouden alle twee hun twee zetels.
De liberale VVD zou één zetel verliezen en nog drie Europarlementsleden kunnen afvaardigen.
De PVV van Wilders heeft een anti-Europese campagne gevoerd. Hij
heeft eerder aangekondigd dat zijn partij zich niet zal aansluiten bij
de grote Europese fractie. Hij wil als onafhankelijke partij in het
parlement zetelen.
Nederland krijgt in totaal 25 zetels in het Europees Parlement. Vijf
jaar geleden waren dat er nog 27, maar door de komst van de nieuwe
lidstaten werden de zetels opnieuw tussen de landen herverdeeld.
Veertig procent van de Nederlanders hebben gestemd voor de Europese verkiezingen. In 2004 was dat 39,3 procent.
Gepubliceerd:
4 juni 2009 21:13
| Gewijzigd:
4 juni 2009 22:37
Door een onzer redacteuren
Rotterdam, 4 juni. De Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders heeft
vanuit het niets vier zetels voor het Europees Parlement bemachtigd. Dat
blijkt uit prognoses en de eerste uitslagen van gemeenten, nadat de
stembussen vanavond om 21.00 uur sloten.
Wilders brengt zijn stem uit voor de Europese Verkiezingen 2009. Foto WFA
De tweede winnaar is D66, die van de huidige één zetel naar drie zetels
stijgt.
PVV
Wilders reageerde op televisie bij de NOS verheugd op zijn overwinning. Dit
is een fantastisch resultaat, mensen hebben hiermee duidelijk aangegeven
dat we een ander Nederland in Europa tegemoet gaan. Nederlanders hebben
volgens Wilders niet alleen genoeg van de manier waarop Nederland en de
Europese Unie werken, maar ook van het Nederlandse kabinet van Balkenende
en Bos.
D66
D66-leider Alexander Pechtold zei in een reactie op zijn waarschijnlijke drie
zetels: We beschouwen dit als een succes dat mensen niet bang zijn voor
Europa. D66 had vooraf als doelstelling twee zetels.
PvdA
De Partij van de Arbeid (PvdA) is de grootste verliezer, volgens de prognose:
die zakt van de huidige zeven zetels naar vier. Lijsttrekker Thijs Berman
reageerde teleurgesteld: Je wilt niet de grootste verliezer zijn. Maar we
hebben ons gehandhaafd ten opzichte van de peilingen en we zijn de grootste
linkse partij gebleven.
CDA
Het CDA zakt waarschijnlijk van zeven naar vijf zetels, maar blijft de
grootste Nederlandse partij in het parlement, nu dus met de PVV in plaats
van de PvdA als tweede. De VVD verliest één zetel, Groenlinks blijft op twee
zetels staan, evenals de SP. De kleinere Partij voor de Dieren heeft geen
zetel weten te bemachtigen.
Opkomst
De opkomst wordt rond 40 procent geschat, iets hoger dan bij de Europese
verkiezingen in 2004. Toen was de opkomst 39 procent.
Nederland is samen met Groot- Brittannië de eerste EU-lidstaat die naar de
stembus ging voor het Europees parlement. Bij de Europese verkiezingen in
2004 lag het gemiddelde opkomstpercentage in de gehele EU op ruim 44
procent.
De uitslagen uit Groot-Brittannië komen overigens pas zondagavond binnen,
nadat de stembussen in alle lidstaten zijn gesloten. Dat schrijft Europese
regelgeving ook voor. Uitslagen uit andere lidstaten het stemgedrag zouden
kunnen beïnvloeden, is de redenering.
Openbaar
In Nederland is het stemproces echter openbaar. De Kiesraad is daarom ook van
mening dat de uitslag ook meteen openbaar moet zijn, aldus een
woordvoerder. En dus komen de uitslagen nu al per gemeente binnen. Overigens
maakt de Kiesraad ook pas volgende week, dus na zondag, de officiële
uitslagen bekend.
Morgen stemmen Ierland en Tsjechië, waarna de rest van de lidstaten zaterdag
en voornamelijk zondag volgt.
en zoals we stilaan gewoon worden van de socialisten die boven de grote
rivieren al even erg excelleren in fantastische uitspraken hebben ze
ook hier weer een verwoestende uitleg voor hun toch wel erg slechte
resultaat en we citeren in vetjes :
Je wilt niet de grootste verliezer zijn. Maar we
hebben ons gehandhaafd ten opzichte van de peilingen en we zijn de grootste
linkse partij gebleven.
Meteen een leuke hint voor Gennez zondagavond ...????
Terwijl we meemaken dat het vel van de beer door onze Vlaamse
politiekers al wordt verkocht op de openbare markt, wat zeg ik? HET vel
van de beer? Maar dat beestje moet wel een ganse bontwinkel aan zijn
lijf hebben want elke partij verkoopt zo een vel. Ze willen wel
allemaal in de regering maar dan niet met diegene die chaos zal
brengen. En vermits er nogal wat chaoten blijken rond te huppelen in de
Vlaamse politiek zal de volgende regeringsvorming veel gelijkenis
vertonen met een partijtje cluedo een (volgens ons) ergerlijk
gezelschapsspel. We laten ze dus maar naar de eindstreep hossen en
vanaf hier en nu lassen we een spertijd in over de politiek in
Belgistan en Vlamistan. We geven enkel de goede raad mee : stem links
want van rechts moet je niks anders verwachten dan ellende en kommer
tenzij je er erg warmpjes inzit. Van hieruit hebben wij daar weinig
zicht op maar we twijfelen of de geldelite dit blogje massaal leest. In
elk geval zullen wij hier niet zeggen voor wie je moet stemmen en
vanaf dit punt (.) zijn alle linksen, ook diegenen die we beschimpt en
bespot hebben onze vriendjes. We wensen ze allemaal veel succes en
meer bepaald onze rooie voorzitter Eric De Bruyn. Allez hop naar de kop!
Maar even goed onze rodeneuzenbende want ze waren in elk geval erg
zichtbaar als pvda+ en ook de kameraden van de LSP die we iets minder
duidelijk in de mot hadden. Waarschijnlijk omwille van de karige
middelen en last but not least de mensen, van CAP. We blijven wel hopen
op een iets wat intiemere samenwerking, beste kameraden. Want dit soort
verspreide slagorde leidt tot niks. Maar we wensen jullie toch allemaal
mooie resultaten toe. Op de SP-a-lijsten staan er ook een paar die we
best kunnen pruimen bovenop de hier reeds geciteerde rooie voorzitter.
We zullen ze hier niet citeren want ze dreigen meteen in de ban
geslagen te worden door sommige medekameraden waarmee we niet eens te
samen de straat willen oversteken en die we evenmin zullen citeren. Wij
gaan nu over naar de belangrijkere zaken van de dag en dat is een
verjaardag! Het is immers net 20 jaar geleden dat de hemelse vrede erg
gewelddadig werd verstoord. We hebben het dus inderdaad over Tienanmen
in Peking. We maken jullie eventjes deelgenoot van een aantal
herdenkingsplechtigheden en we beginnen eerst bij de daders die er niet
erg gerust in blijken te zijn dat Ying en Yang netjes in evenwicht
zullen blijven tijdens de volgende dagen:
China Censors: The Tiananmen Square Anniversary Will Not Be Tweeted
Chinese authorities have instituted censoring measures to block
access to several internet sites and services in anticipation of
Thursdays 20th anniversary of the Tiananmen Square protest and
massacre.
The censoring began at 5 p.m. local time on Tuesday as access to sites was blocked, though users could still reportedly reach some of them through proxies, VPNs and third-party desktop clients.
The blocked sites include Twitter, Flickr and Microsofts Hotmail, according to the Telegraph. FoxNews added The Huffington Post, Life Journal and the MSN Spaces blogging tool to the list.
BBC viewers in China also saw their screens black out when the news
service broadcast stories about the anniversary, and foreign news crews
have been barred from filming in the square. Readers of the Financial Times and Economist
magazine found stories about Tiananmen ripped from their pages.
Authorities also plan to begin cracking down on unapproved internet
cafes, according to reports from state media.
The blocked sites are just a few among thousands that Chinas
censors have targeted since the beginning of last year as a string of
anniversaries is marked, including the 50th anniversary of the Tibet
uprising. In April, access to YouTube was blocked after someone posted
images of Chinas military police beating Tibetan monks.
Twitter became popular in China after last years earthquake in
Sichuan when people used it to get out reports of the devastation and
signal news of their safety to friends and family members. The Times of London recently noted
that Chinese users of Twitter can write terms that are normally blocked
if they type them on other websites, such as 6/4″ for the date of the
Tiananmen massacre or Charter 08, referring to a document published
online last year by a group of intellectuals that calls for greater
freedom and democracy.
As a result, the Times says, bloggers have been anticipating the blocking of Twitter.
Twitter is a new thing in China. The censors need time to figure
out what it is, blogger Michael Anti told the China-based blog
Danwei.org. So enjoy the last happy days of twittering before the fate
of YouTube descends on it one day.
He noted that given the nature of the Chinese language, a Chinese
tweet could crowd in much more meaning in the 140 characters allowed by
Twitter per message, than can English users. 140 Chinese characters
can make up all the full elements of a news piece with the 5 Ws (Who,
What, Where, When and HoW), he said. But the joy of the Chinese
Twitterland is more fragile, and I hope that it will live longer in
this country.
Photo: A Chinese policeman grabs a protester in Beijings
Tiananmen Square on the 15th anniversary of a bloody military crackdown
on democracy protesters, Friday, June 4, 2004. (AP Photo/Greg Baker)
Danwei: In terms of new media, do you still feel that in
China censors could control everything that's happening in this area －
you once said that if they shut off twitter, for example, it would be
very easy, and information will just not get out. Michael Anti: Twitter is a new thing in China. The censors need time to figure out what it is. So enjoy the last happy days of twittering before the fate of Youtube descends on it one day. [Emphasis added]
By the way, I want to point out that the Chinese Twitterland is
funnier than the English one, for a Chinese tweet can have three times
the volume of an English tweet, thanks to the high information
intensity of the Chinese language. 140 Chinese characters can make up
all the full elements of a news piece with the "5 Ws" (Who, What,
Where, When and HoW). But the joy of the Chinese Twitterland is more
fragile, and I hope that it will live longer in this country.
The block seems to be a URL keyword filter. Googling for
"twitter.com" resets the connection, as does including the string
"twitter.com" in any other URL. Access to the service is fine through
proxy or VPN.
Update: It seems that photo sharing website Flickr.com has been blocked.
Update 2: Bing.com (the new Microsoft search engine) is gone
too, probably for autoplaying Youtube videos when you put your mouse
over them.
Update 3: Live.com and Hotmail.com have gone under. But MSN messenger seems fine.
Blogspot and Youtube remain blocked.
Update 03.06.09: Hotmail.com is back, but Live.com is still be having problems loading.
As Im sure many of you know, June 3-4, 2009 marks the 20th
anniversary of the 1989 military crackdown on pro-democracy
demonstrations in Tiananmen Square.
Two decades after the crackdown, about 50 people who were involved
in the demonstrations are believed to remain in prison. The Chinese
authorities continue to refuse to carry out an open, independent and
impartial inquiry into the events of 1989, and no one has been brought
to justice for their role in the crackdown. Attempts to mark the anniversary of the crackdown have been suppressed, and public debate or discussion of the events is banned.
This Thursday, Amnesty International is co-sponsoring an event on
Capitol Hill to commemorate the 20th anniversary. Speakers will include
House Speaker Nancy Pelosi, as well as survivors of the Tiananmen
crackdown and other prominent faith, government and human rights
leaders, as well as Amnestys own T. Kumar.
China
is celebrating the 20th anniversary of the Tiananmen crackdown with
another crackdown -- a massive block on Twitter and all those social
media sites that pose a threat to China's government this week. The
Chinese media site Danwei reported early
Tuesday morning that Twitter, the popular microblogging site, has been
disabled in mainland China. Thursday, June 4th marks the 20th
anniversary of the pro-democracy protests in Tiananmen Square and the
brutal response by the Chinese government that left hundreds dead.
As the morning moved on, China-based bloggers realized that YouTube,
Flickr and Bing, Microsoft's new search engine, had also been blocked.
Reuters reported this morning that China even blocked Hotmail and Windows Live, both sites owned by Microsoft. As the Shanghaiist put it, "Microsoft can't catch a break here, can they?
While it is common for the Chinese government to block websites
deemed controversial before major events, like Thursday's Tiananmen
anniversary, the massive block today is the first widespread censorship
of social media -- a tacit acknowledgment of two things: Twitter's new
power in mainland China, and how valuable Twitter would be as platform
to publish original news out of mainland China on the Tiananmen
anniversary. Now, or at least until the protests and noise surrounding
the anniversary subside, Twitterers in China will not be able to tweet.
Other than Twitter, the list of sites currently blocked in mainland
China includes YouTube, Blogspot, Tumblr, Livejournal, Flickr,
Microsoft's Live.com and this one, the Huffington Post.
In Poland, voters went to the polls to give the anti-communist
opposition a sweeping victory in the country's first, partially free
elections in ages. It was the first sign of the revolutionary changes
that would sweep through Eastern Europe that year, knocking down the
Berlin Wall and changing the face of the continent. On the other side
of the world, on that same day, the Chinese government sent tanks and
troops into Tiananmen Square and crushed the student-worker
demonstrations. This was the anti-revolution of 1989. Communism
collapsed in one place; communism continued in the other.
Twenty years later, it seems as though both countries took different
paths to the same economic endpoint. Poland has become a member of the
European Union (EU) and NATO. And China, after its own long march to
capitalism, has become the largest holder of U.S. treasury securities.
In both countries, the populations live better on average today than
20 years ago. But increasing inequality suggests that the two movements
-- the Solidarity trade union in Poland and the Communist party in
China -- ultimately betrayed their core constituencies of workers and
peasants. At the same time, the fervor for democracy that animated
Polish voters and Chinese protestors in 1989 has subsided as corruption
and commercialism has driven people away from politics and into IKEA.
Nationalism has become more important as a unifying ideology in both
countries, expressed either in the form of the clericalism and
anti-German sentiments of the Kaczynski twins in Poland or the Han
chauvinism and anti-Japanese sentiments so prevalent in Chinese chat
rooms.
We don't, of course, live in a flat world leveled by technology and
driven by the market. There are still important differences between the
paths taken by Poland and China, between the social market of the EU
and the market socialism of the "Beijing consensus," between the
corrupt but functioning democracy in Poland and the corrupt but
functioning oligarchy in China.
The sharpest contrast between the two countries, however, lies
beneath their routine proclamations of a desire to improve relations
with Washington. The Polish government has campaigned hard for a U.S.
military base that would be part of the missile defense network.
Fearful that the Obama administration might change its mind, Poland is lobbying
for Patriot missiles stationed outside Warsaw by the end of the year.
China, on the other hand, is distressed about U.S. missile defense
plans, so much so that it is reportedly undertaking the largest increase in its nuclear-tipped ballistic missile program since the late 1980s.
So, in 20 years, we really haven't fully escaped the shadow of the
Cold War. Poles and Chinese can suck down frappuccinos as they trade
funny videos on Facebook. But nuclear weapons still hang over us all
like a guillotine blade. And we have yet to escape, fully, our global
bipolar disorder. "Even if China and the United States make nice in
bilateral meetings, they are spending as if a new Cold War is just
around the corner," I write in The G-2 Paradox.
There will be many commemorations of June 4, some joyous, some
sorrowful. Many courageous people sacrificed so much to change the
world. And much did change. But 20 years later, I'm still waiting for
my invitation to the Cold War's funeral.
BEIJING Chinas government censors have begun to block access to the Internet services Twitter, Flickr, Hotmail and Microsofts live.com,
broadening an already extraordinary effort to shield its citizens from
any hint of Thursdays 20th anniversary of the military crackdown that
ended the 1989 Tiananmen Square pro-democracy movement.
People
in China who tried to gain access to the blocked Web sites on Tuesday
instead encountered an error message saying the sites servers had
unexpectedly dropped the Internet connection a standard indicator
that access has been blocked.
Weeks earlier, censors blocked
Chinese users from viewing all videos on YouTube, and in recent days
some television viewers have reported that BBC World News reports related to the Tiananmen anniversary were being selectively blacked out of broadcast programs.
Government censorship of political material on Internet
bulletin boards and Web sites is common in China, but this is the first
time Twitter has been blocked. Some well-known political activists,
unable to post comments on Chinese blogs or chat sites, had switched to
Twitter in recent months as an uncensored outlet for their views.
A number of foreign-based sites that have hosted Chinese bloggers, including blogspot.com and the Chinese-language version of wordpress.com, have also been blocked in recent weeks.
The South China Morning Post, an English-language newspaper
based in Hong Kong that has frequently featured articles on Tiananmen
and other sensitive issues, has also seen its distribution on the
Chinese mainland curbed in advance of the anniversary on Thursday. And
some Beijing readers of last weekends edition of The International
Herald Tribune discovered that an inside page of the newspaper with an
article on the Dalai Lama, the Tibetan religious leader, was missing.
The
anniversary of the Tiananmen crackdown, in which army troops killed
hundreds of student demonstrators, workers and ordinary citizens, is
one of a series of politically sensitive dates this year that have
provoked sweeping security measures by Chinese officials.
In
recent days, the government has detained a number of political
dissidents seen as threats to public order during the anniversary
period, including one who had released an open letter complaining about
economic hardship visited on former Tiananmen demonstrators who were
jailed after the crackdown.
The dissident, Wu Gaoxing, was
seized Saturday at his home in Taizhou, a coastal city south of
Shanghai, according to the New York advocacy group Human Rights in
China. Mr. Wu was among five men, all once jailed for their roles in
the Tiananmen movement, who released a letter last weekend charging
that former prisoners have been singled out for economic hardship long
after their prison terms ended.
Human Rights in China said Mr.
Wu was taken away and his computer confiscated about an hour after the
letter, addressed to President Hu Jintao and other senior leaders, became public.
Mr. Wu, a writer and former educator, was taken into custody in 1989
and imprisoned for two years after he joined protests in his home
province of Zhejiang against the military crackdown on Tiananmen
demonstrators. In this society that claims to be harmonious, we have
become citizens of the three have-nots waiting to die: we have no
regular jobs, no pensions, and no health insurance; if we get sick, we
can only wait to die, and all this just because 20 years ago we were
sentenced for political reasons, the letter says.
The
men, among them a former Communist Party member and a factory worker,
said they had been denied pensions, health care and regular employment
since taking part in local rallies that were inspired by the protests
in Beijing. One of the signers, Mao Guoliang, said he had been fired
from 17 schools since he served a four-year term for
counterrevolutionary activities.
