Finland aan de Noordzee - Griekenland aan Samber & Maas
Of waarom Vlaanderen in de laatste twintig jaar 260 miljard euro verloren heeft
Publicatie: 26 september 2011
Bij scheiding van de geldstromen in drie autonome Gewesten:
Zou Brussel er even erg aan toe zijn als Griekenland.
Zou Wallonië failliet zijn.
Zou Vlaanderen aan de top staan in Europa. Vlaanderen zou geen schulden hebben maar wel een tegoed van 195 miljard.
In werkelijkheid zal Vlaanderen met een molensteen om de hals meegesleurd worden op de zuidhelling van Europa.
Inleiding
In de Europese schuldencrisis, of hoe men het fenomeen ook mag noemen, komen de volgende sleutelwoorden steeds terug: begrotingstekorten, schulden, schuldratio, primaire saldi, boven zijn stand leven, saneringsmaatregelen, concurrentiekracht, transfers, solidariteit, euro-obligaties, waarborgen, muntunie, politieke unie, transferunie, schuldenunie, uittreden, vertrouwen, failliet. Hoewel het een verkeerde politiek zou zijn, zou de omvang van het Grieks probleem door de noordelijke landen kunnen gedragen worden. Maar iedereen is het erover eens dat Italië, Spanje, Portugal en Frankrijk niet kunnen rechtgehouden worden door de noordelijke landen. Als we naar België kijken zien we dezelfde problemen maar de verschillen zijn relatief veel groter dan deze tussen de noordelijke en de zuidelijke landen van Europa. Achter ieder Belgisch cijfer zitten er ten minste drie verschillende waarheden. Dit is ook het geval m.b.t. de Belgische overheidsschuld.
Voor de periode 1990 - 2010 hebben we voor het geheel van de Federale overheid het primair saldo, de interesten op de overheidsschuld, het begrotingssaldo en de overheidsschuld berekend per Gewest. M.a.w. in plaats van alle in- en uitstromende bedragen in één grote federale pot te laten vloeien, hebben we alle bedragen gekanaliseerd in drie gescheiden stromen. In deze benadering vloeien de transfers(1)niet weg uit een Gewest maar vormen ze een overschot op de betreffende primaire uitgaven van dit Gewest. In een Gewest waar geen transfers meer binnenvloeien ontstaat dus een tekort op de betreffende primaire uitgaven van dit Gewest.
Een zeer belangrijke factor in deze berekening is de verdeling van de overheidsschuld naar de drie Gewesten bij de start van de berekeningen, dus in 1990. We hebben aangenomen dat de procentuele verdeling als volgt was voor respectievelijk Vlaanderen, Wallonië en Brussel: 31,2 / 61,8 / 7.0. Dit kan veel lijken voor Wallonië (of weinig voor Vlaanderen en Brussel); het is echter dezelfde verdeling als deze die al bestond in 1985 (2) terwijl er goede redenen zijn om aan te nemen dat het Waals aandeel in 1990 al hoger lag en het Brussels aandeel ook.
Wat zijn de resultaten?
1.Primair Saldo (alle ontvangsten min alle uitgaven, behalve de interestlasten)
a) Op Belgisch niveau is er bijna altijd een overschot (uitzonderingen: 2009 en 2010) b) Vlaanderen heeft altijd een overschot dat bijna altijd groter is dan het geconsolideerd bedrag op Belgisch niveau. c) Wallonië heeft bijna altijd een tekort (uitzonderingen: 1998, 2000 en 2001) d)Brussel had tot in 1999 een tekort; vanaf 2000 is er een overschot (behalve in 2009 en 2010) e)Besluit: op de te verwaarlozen uitzonderingen na, is Wallonië nooit in staat geweest om één cent te betalen voor de interesten op zijn aandeel in de overheidsschuld. Laat staan om die schuld af te betalen. Het onvermijdelijk gevolg is dat het Waals aandeel in de overheidsschuld ieder jaar steeg met zijn primair tekort plus de jaarlijkse (meestal oplopende) interestlast. Het fatale sneeuwbaleffect.
2. Begrotingssaldo (primair saldo min de interestlasten) N.B. in 2008 is de steun aan de financiële sector, 20 miljard, als buitengewoon begrotingstekort beschouwd.
a) Op Belgisch niveau is er in de regel (sinds 1950) een tekort (uitzonderingen: in de periode 2000 – 2006 waren er vijf jaren met in totaal een overschot van 3 miljard) b) Behalve in 1990 heeft Vlaanderen altijd een begrotingsoverschot; zelfs met een stijgende trend tot aan de financieel-economische crisis. Tijdens deze crisis (2008 – 2010) is er een aanzienlijke terugval maar zelfs in 2008, waarin we voor Vlaanderen 13 miljard extra ten laste hebben genomen als aandeel in de steun aan de financiële sector, blijft het begrotingssaldo positief. c) Wallonië heeft altijd een begrotingstekort; met een stijgende trend vanaf 1999. Sinds 1999 bedraagt het jaarlijks tekort tussen 15 en 25 miljard, zelfs als we de uitzonderlijke tekorten van 2008 en van het crisisjaar 2009 buiten beschouwing laten. In % van het Waals bbp ligt het tekort jaarlijks tussen 22 en 28 %, wat dus overeenstemt met onhoudbaar of failliet. d) Brussel heeft altijd een begrotingstekort; meestal tussen 1,5 en 2,5 miljard. In % van het Brussels bbp is het tekort trendmatig gedaald van 13 % naar 4,5 % in 2007; vanaf 2008 is er terug een toename. e) Besluit: Het Belgisch begrotingstekort is uitsluitend een Brussels en vooral een ondraaglijk zwaar Waals probleem.
3. Overheidsschuld (geconsolideerde overheidsschuld van alle entiteiten)
a) De totale Belgische schuld stijgt tot in 1998, blijft ongeveer constant tot in 2007 en stijgt dan aanzienlijk in de laatste drie jaar, tot 341 miljard in 2010. In 2008 is de stijging vooral veroorzaakt door de steun aan de financiële sector. In 2009 en 2010 heeft de economische crisis nog een negatieve invloed op het tekort maar ook de groeiende uitgaven in de sociale zekerheid (de vergrijzing) hebben een steeds grotere weerslag op het tekort. b) De Vlaamse schuld daalt voortdurend. Van 64 miljard in 1990 tot nul in 1999. Vanaf 1999 heeft Vlaanderen een tegoed dat stijgt tot 194 miljard in 2010. c) De Waalse schuld stijgt voortdurend. Van 128 miljard in 1990 tot 480 miljard in 2010. d) De Brusselse schuld stijgt eveneens voortdurend. Van 14 miljard in 1990 tot 55 miljard in 2010. e) Besluit:
De Belgische overheidsschuld van 341 miljard in 2010 ligt voor 480 miljard in Wallonië en voor 55 miljard in Brussel. Vlaanderen heeft niets te zien met de Belgische schuld. Dus ook niet met de interesten erop noch met de aflossing ervan. Integendeel, Vlaanderen heeft een tegoed van 194 miljard.
Hoe kan dit? Door het onstuitbare sneeuwbaleffect! Neem Wallonië als voorbeeld. Door het wegvallen van de transfers ontstaat er in dit Gewest ieder jaar een tekort op de primaire uitgaven.
Als dit tekort groter is dan het aandeel in het (positief) primair saldo ontstaat er een negatief primair saldo in dit Gewest. Er kan geen cent aan interesten betaald worden. De schuld stijgt dus jaarlijks met het bedrag dat nodig is om het negatief primair saldo plus de interesten te financieren. In plaats van maatregelen te nemen (uit de hangmat springen) worden de tekorten gefinancierd met schulden. Bij een constante rentevoet zou er zelfs een exponentieel effect ontstaan. De jaarlijks dalende rentevoeten hebben in de beschouwde periode dus een matigend effect gehad.
Hetzelfde mechanisme heeft in Vlaanderen omgekeerd gewerkt. Omdat de transfers in Vlaanderen bleven ontstond er een overschot op de primaire uitgaven, dat nog versterkt werd met het aandeel in het (positief) primair saldo. Op die manier kon Vlaanderen niet alleen zijn interesten betalen maar ook een deel van zijn schuld afbouwen. Waardoor de interesten het jaar nadien daalden. Op die manier kwam een positieve spiraal in beweging.
4. Schuldratio (totale schuld per gewest t.o.v. het bbp van het Gewest, gecorrigeerd voor de pendelarbeid)
a) Op Belgisch niveau bedraagt de schuldratio al sinds 1983 meer dan 100 en is opgelopen tot 134 in 1993; vanaf 1994 is deze ratio voortdurend gedaald tot 84 in 2007; de laatste jaren gaat het weer in de richting van 100. Na Griekenland en Italië heeft België vandaag de derde hoogste schuldratio in de Eurozone. Ook in het verleden hadden België en Italië de hoogste schuldratio's in Europa. b) De Vlaamse schuldratio bedroeg 63 in 1990, dus net boven de EU-norm van 60 die als een maximum voor gezond begrotingsbeleid gezien wordt, en is nadien stelselmatig gedaald tot nul in 1999, het jaar waarin het Vlaams aandeel in de totale overheidsschuld volledig afbetaald was. De negatieve schuldratio vanaf 1999 heeft dus de betekenis van een vorderingsratio. c) De Waalse schuldratio start al dramatisch op 286 en stijgt voortdurend naar een schijnbaar onmogelijk cijfer van 508 in 2010. Kan dit? In theorie wel. Het hoge eindcijfer is het gevolg van het hoge startcijfer en van het sneeuwbaleffect gedurende twintig jaar. Maar het hoge startcijfer is het gevolg van het sneeuwbaleffect in de jaren 1975 -1985 (zie voetnota 2). In de praktijk had Wallonië nooit lid kunnen worden van de Europese muntunie. Of het had zijn uitgaven moeten aanpassen aan zijn inkomen. Of het had moeten devalueren. Of het was al lang failliet. Met de in slaap wiegende transfers was dit allemaal niet nodig. d) De Brusselse schuldratio start op 85 en eindigt op 151. Met dit laatste cijfer komt Brussel dus op Grieks niveau (143). Het redelijk gunstig startcijfer is het gevolg van de relatief hogere welvaart in dit Gewest gepaard met positieve primaire saldi gedurende de periode 1975 - 1985. (zie voetnota 2) e) Besluit: De Belgische schuldratio van ongeveer 100 hoort bij de hoogste in Europa maar verbergt drie totaal uiteenlopende werelden. Vlaanderen heeft geen schulden (dus een schuldratio van nul), maar heeft integendeel een aanzienlijk tegoed. Wallonië is er met een schuldratio van 508 veel erger aan toe dan Griekenland; dit is zoveel als failliet. Brussel ligt in de buurt van Griekenland.
5. Samenvatting m.b.t. de Belgische Overheidsschuld
a) Het primair saldo, de interestlasten, het begrotingsresultaat, de overheidsschuld en de schuldratio vormen de onderdelen van een samenhangend geheel. b) Als we de geldstromen in ieder van deze componenten verdelen in drie autonome gebieden dan is er geen Belgisch probleem. Voor ieder van deze onderdelen is de toestand in de Gewesten zeer verschillend maar ook het totaalbeeld per Gewest laat totaal andere werelden zien. Aan de Noordzee ligt een land dat er veel beter aan toe is dan Finland en zelfs aan de top staat in Europa. Aan Samber en Maas ligt een land dat er veel slechter aan toe is dan Griekenland. Voor de sanering van de begroting en schuldafbouw: wendt U tot het Brussels maar vooral tot het Waals Gewest. Vlaanderen heeft begrotingsoverschotten en een tegoed van 194 miljard.
Wat nu?
Hoe realistisch onze berekeningen ook zijn in het kader van autonome gebieden, het wordt tijd om met onze voeten op de grond te komen. Autonome gebieden sinds 1990 was maar een veronderstelling. Met een realistische uitwerking maar met een surrealistisch resultaat. Vlaanderen is in werkelijkheid niet geëvolueerd van een schuld van 64 miljard in 1990 naar een vordering van 194 miljard in 2010. Is dus geen 258 miljard rijker geworden. In werkelijkheid is Vlaanderen zoveel armer geworden want dit geld is weggevloeid om de rest van het land te onderhouden en recht te houden.
Vlaanderen beschikt vandaag niet over 194 miljard waarmee we de dringende behoeften op het gebied van infrastructuur, milieu, onderwijs, onderzoek, sociale voorzieningen en andere, zouden kunnen betalen. Waarmee we bovendien de vergrijzing en de kosten ervan vrolijk zouden kunnen tegemoet zien.
In de plaats hiervan zijn we medeschuldenaar geworden in een schuld van 341 miljard die in de komende jaren nog met enkele tientallen miljarden zal stijgen. Medeschuldenaar? De Federale overheid staat borg voor de terugbetaling van de Belgische schulden. Als Wallonië en Brussel nog niet in staat zijn om de interesten op hun deel van de overheidsschuld te betalen hoe zullen ze dan ooit in staat zijn om de schulden af te betalen? Tot wie zal de Federale overheid zich dan wenden? Juist. Vlaanderen is niet verantwoordelijk voor het ontstaan van de Belgische schuld maar moet dus wel de interestlasten betalen en ook de schuld terugbetalen. Belgische overheidsobligaties zijn nog erger dan euro-obligaties: ze worden volledig ten laste genomen door het noordelijk deel van dit land. Waar zijn de ware Vlamingen?
Het wordt ook tijd dat de Vlaamse partijen met hun voeten op de grond komen en vaststellen dat wat ze in 1999 in de eerste van hun resoluties geschreven hebben over solidariteit, volledig voorbijgestreefd is: "Solidariteit tussen de Gewesten moet behouden blijven op basis van objectieve, duidelijke en doorzichtige mechanismen en omkeerbaarheid". De basis is er niet. De omkeerbaarheid is er al meer dan 35 jaar niet en zal er ook in de komende 35 jaar niet zijn.
Hoe verder?
Het kan niet verder op dezelfde manier.
Finland aan de Noordzee en Griekenland aan Samber en Maas kunnen niet binnen één politieke unie, zelfs niet als ze zou bestaan. Transferunies, schuldenunies, euro-obligaties en dat soort mechanismen, leggen de verantwoordelijkheid op de verkeerde plaats. Ze organiseren solidariteit waar geen wederkerigheid is. Dit werkt alleen bij 11.11.11 maar dan op een beschamend ondoeltreffende manier.
Het hoofdprobleem van de schulden in Europa, en nog veel meer in België, zit niet in de omvang van de schuld maar wel in het vertrouwen dat de schuldeisers hebben in de terugbetaalbaarheid van de schuld. Een schuldratio van 100 en meer is een teken van slecht beleid, vooral bij hoge interestvoeten, maar is op zich geen probleem voor de schuldeiser als deze overtuigd is van de capaciteit bij de ontlener om ze terug te betalen. Dit is in België niet langer het geval. Als de beleggers in Belgisch overheidspapier weten dat alleen de Vlamingen in staat zijn om de interesten te betalen (+ de Brusselaars in zeer beperkte mate), als ze weten dat alleen de Vlamingen in staat zijn om leningen terug te betalen, als ze weten dat de Vlamingen de kosten van hun eigen vergrijzing plus een deel van die van Wallonië zullen moeten betalen, dan weten die beleggers met mathematische zekerheid dat hun beleggingen in Belgisch overheidspapier zeer risicovol zijn. Met als gevolg stijgende interestvoeten. Het perverse effect hiervan is dat Vlaanderen, dat normaal geen interestlasten zou moeten dragen, nu nog zwaardere lasten moet dragen omdat de andere Gewesten niet in staat zijn de lasten van hun schulden te betalen.
Als mijnheer Spitaels beweert dat Wallonië als onafhankelijke staat 15 % van zijn welvaart zou verliezen dan heeft hij het over 11,9 miljard, exact het bedrag van de transfers dat nu naar Wallonië gaat. Wallonië (en ook Brussel) leeft al jaren boven zijn stand.
Wallonië en Brussel zouden financiële hulp kunnen vragen aan Duitsland, en de andere noordelijke landen. Om niet te verarmen zou Wallonië voor de komende tien jaar een overgangskrediet van 100 miljard kunnen vragen bij de ECB en het IMF. De experten van deze instellingen zullen dan gratis de maatregelen mededelen die ze moeten nemen.
Hoe dan ook, het zal er altijd op neerkomen dat Wallonië zijn negatief primair saldo snel en drastisch moet ombuigen naar een aanzienlijk positief. Nu. Neen, gisteren. Of beter: al lang geleden. Wallonië moet wel goed beseffen:
Dat Vlaanderen de Waalse verliezen in de overgangsperiode niet langer kan dragen zonder de Vlamingen nog meer te verarmen.
Dat voor wie boven zijn stand leeft er maar drie mogelijkheden zijn: de uitgaven verminderen, meer werken, de belastingen verhogen. Of een combinatie naar eigen inzicht en vermogen.
Wat geldt voor Wallonië, geldt ook voor Brussel. De grootste saneringsinspanningen moeten dus gebeuren in Wallonië en Brussel. De problemen oplossen waar ze zich stellen is de logica zelf. Dit geldt dus ook voor de sanering in de federale overheidsadministratie.
Om de absoluut noodzakelijke dynamiek op gang te brengen, moeten zoveel verantwoordelijkheden als mogelijk overgedragen worden naar de Gewesten en de Gemeenschappen. Wat ons betreft heel de sociale zekerheid. Te beginnen met de kinderbijslagen, de geneeskundige verzorging, de uitkeringen van het RIZIV en alles wat te maken heeft met sociale bijstand. De overdracht van het werkgelegenheidsbeleid samen met de werkloosheidsuitkeringen zou een krachtige extra hefboom zijn. Echter geen financiering met dotaties maar met financiële middelen die een weerspiegeling zijn van de fiscale bijdragen van ieder Gewest. Als Vlaanderen dan geconfronteerd wordt met tekorten zullen we onze verantwoordelijkheid nemen en de noodzakelijke maatregelen treffen. Ieder volwassen gezin werkt zo.
De overdracht van bevoegdheden is een uitzonderlijke kans om de betrokken administraties te vereenvoudigen, efficiënter en doeltreffender te maken.
Onafhankelijk van de voorgaande punten moeten de transfers (12 miljard) snel afgebouwd worden. Bij wat er op de onderhandelingstafel ligt gaat het om de volgende transfers:
Via de financieringswet: 1,4 miljard
Via de kinderbijslagen: 0,500 miljard
Via de overige overdrachten: 0,720 miljard
TOTAAL: 2,620 miljard
Deze transfers moeten onmiddellijk afgebouwd worden. Wij vragen geen gunst. Wij eisen loon naar werken of elementaire rechtvaardigheid. Het gaat echter de verkeerde kant op:
In de financieringswet krijgen we niets van de 1,4 miljard. In tegendeel omdat niemand mag verarmen (een uitgaande transfer is nochtans een verarming, maar dit telt niet als het om Vlamingen gaat) krijgen Wallonië en Brussel een eeuwige compensatie. Bovendien krijgt Brussel nog 600 miljoen extra.
Kinderbijslagen en de andere overdrachten worden gefinancierd met dotaties, soms met een lager bedrag dan de bestaande uitgaven.
De Vlamingen krijgen niet het geld waarvoor ze gewerkt hebben, en dus recht op hebben. We krijgen wel minder in de vorm van dotaties en moeten hierop dan nog eens 20 % (?) besparen. Waar zal deze idiote naïviteit stoppen?
Als er bevoegdheden, waarvoor de Federale overheid integraal verantwoordelijk was, overgedragen worden naar de Gewesten en de Gemeenschappen worden deze als onverantwoordelijke kleuters behandeld.
Vanzelfsprekend kan de federale overheid niet ontmanteld worden en blijven zitten met de overheidsschuld. Voor de overdracht van de schuld (of een deel ervan) moet een oplossing gekozen worden die rekening houdt met de verantwoordelijkheid voor het ontstaan van de schuld (personen en instanties die ervan genoten hebben), de resterende looptijd (bij voorkeur schulden op lange termijn). Bij een copernicaanse omwenteling is de omgekeerde werkwijze eenvoudiger. Dan krijgen de Gewesten alle financiële middelen en financieren hiermee wat op federaal niveau is overgebleven. Wie kredietwaardig is, kan dan lenen aan 2 % i.p.v. aan 6% of meer.
Als Vlaanderen zich niet wil laten meezuigen in zuiderse taferelen dan moet het zich voorbereiden op de aansluiting met de noordkant. Een kenmerk van het onhoudbare is dat het niet blijft duren. Of willen de Vlamingen met een molensteen om de hals liever op de zuidhelling van Europa naar beneden donderen?
(1) ABAFIM / Financiële transfers tussen de Belgische Gewesten / 1990 – 2003. Voor de periode 2004 – 2010 hebben we een voorzichtige extrapolatie gemaakt. (2) Prof. Paul Van Rompuy en Valentijn Bilsen / 10 jaar financiële stromen tussen de Gewesten in België / KU Leuven / Leuvense economische standpunten 1988/45 / tabel 6A
Waarom hier sedert kort op deze blog elk stukje bovenaan begint in het blauw? Neen, heel zeker niet omdat ik betaald wordt in t blauw, maar omdat ik mij iedere dag meer en meer blauw erger aan de lamlendigheid van de politiekers. Politiek is als een mooie vrouw, die eenieder welgevallig is, zoals dat heet, zelfs aan hen die daarvoor het hoofd afwenden, maar men heeft er een hoer van gemaakt! Ter beschikking van de meest biedende!
Wacht eens : hoe ging dat ook weer in 1789 te werk met de afschaffing van het Ancien Régime? Kwam daar niet op grote schaal de gezondheis- oefening van de guillotine bij te pas? Wat houdt het Volk tegen om dat horror-scenario te herhalen? Dat zou nog eens volksvermaak heten! Op slag kunnen alle festivals worden opgeborgen!
----------------
Het ene schandaal in Frankrijk is nog niet weggeëbd, of een volgende duikt alweer op. En de kiezer vertrouwt (bijna) niemand meer.
Van onze correspondent
in Frankrijk
Eerst ging het alleen over ex-politici. Oud-president Chirac en oud-premier De Villepin zouden jarenlang koffers volgepakt met dollars hebben ontvangen van advocaat Robert Bourgi. Zo'n 20miljoen dollar afkomstig van staatshoofden uit bijvoorbeeld Senegal en Congo, zei Bourgi. 'Ongeveer 10miljoen dollar was bestemd voor de verkiezingscampagne van 2002 (van Chirac, red.).'
Toen ging het ook over zittende politici. Twee vertrouwelingen van president Nicolas Sarkozy werden afgelopen week in staat van beschuldiging gesteld. Het tweetal wordt ervan verdacht illegaal de verkiezingskas van Edouard Balladur te hebben gespekt in 1995. En Sarkozy was destijds minister van Financiën én woordvoerder van de verkiezingscampagne van Balladur. Wat wist hij ervan?
Kortom: Frankrijk is - opnieuw - in de ban van de schandalen. De afgelopen weken domineerden de 'Afrikaanse miljoenen' en de 'verkiezingskas van Balladur' de voorpagina's. En dat waren dan nog maar twee van de jongste erupties uit een schijnbare beerput.
Bettencourt en Chirac
Want ook de zaak-Bettencourt stinkt nog steeds. Erfgename Liliane Bettencourt van het L'Oréal-concern zou illegaal geld hebben gedoneerd aan Sarkozy voor diens campagne in 2007. Kort geleden zei nota bene een rechter, Isabelle Prévost-Desprez, daar een getuigenis over te hebben gehoord. Maar die staat curieus genoeg niet in een proces-verbaal.
En dan is er nog Jacques Chirac die terechtstaat wegens de baantjes die hij als burgemeester van Parijs zou hebben uitgedeeld aan vrienden. Hier speelde het Openbaar Ministerie de hoofdrol toen het afgelopen week de vrijspraak eiste. Waarmee er officieel gezien geen enkele klagende partij meer in de rechtszaal zat: een unicum in de Franse rechtspraak.
'Dit zal de burgers in hun gevoel sterken dat justitie met twee maten meet. Hun democratisch gevoel wordt opnieuw beschadigd', reageerde het Syndicaat voor de Magistratuur.
En daar werd de vinger op de zere plek gelegd. Want de opeenstapeling van schandalen leidt tot wantrouwen bij de Fransen. 'Ze accepteren niet langer dat de machthebbers immoreel te werk gaan. Elke keer wordt beterschap beloofd, maar elke keer begint het weer opnieuw', vatte oud-minister van Defensie Hervé Morin het samen.
En 'beterschap beloven', dat is meestal voor ná verkiezingen. Want de schandalen zelf komen altijd naar buiten vóór verkiezingen.
Zoals ook nu. Met nog zeven maanden te gaan tot de presidentsverkiezingen worden oude dossiers weer opgerakeld (Balladur) en nieuwe beschuldigingen geuit zonder enig bewijs (Afrikaanse miljoenen). En tot veroordelingen komt het vaak niet. Bij het publiek wekt dat de indruk dat politici alleen maar bezig zijn elkaar te beschadigen óf dat er zaken in de doofpot verdwijnen. En geen van beide is goed voor het 'democratisch gevoel'.
Ook linkse politici hebben ermee te maken, nog los van de zaak-Strauss-Kahn. Eén van de kandidaten in de voorrondes van de Socialistische Partij, Jean-Michel Baylet, is al in 2009 in staat van beschuldiging gesteld wegens het bevoordelen van vrienden bij een aanbestedingsprocedure - zo werd pas kort geleden onthuld door een nieuwssite.
Ook kopstuk Jean-Noël Guérini van de Socialistische Partij, bestuurder in het zuidelijke departement Bouches-du-Rhône, zit in de beklaagdenbank. Hij wordt sinds enkele weken verdacht van belangenverstrengeling en oplichting. Eerder beschuldigde partijgenoot en kandidaat bij de voorrondes Arnaud Montebourg hem al van 'feodale machtsuitoefening gebaseerd op intimidatie en angst'.
Somber beeld
De vele justitieonderzoeken en al dan niet onderbouwde beschuldigingen in de media schetsen voor de Franse kiezers een somber beeld van de Franse politiek. En dat gevoel leeft breed. Hoofdredacteur Laurent Joffrin van het linkse weekblad Le Nouvel Observateur schreef: 'Het publiek krijgt een verwoest beeld van de democratie en dat ondermijnt de legitimiteit van de republiek.' Zelfs damesglossy Marie Claire schreef over de vele politieke processen en vroeg aan haar lezeressen: 'Gelooft u nog in de Franse justitie?'
Die sentimenten zullen de komende maanden een rol spelen in de verkiezingscampagne. 'We zijn er achter gekomen dat de échte boeven in dit land op de hoogste politieke posten zitten', was de tactische repliek van François Bayrou, 'outsider' en leider van de kleine middenpartij Modem. Hij pleitte voor een president in 2012 'met schone handen', lees: hijzelf.
Bayrou is een relatief kleine speler in de Franse politiek.
De grote vraag is of de populaire extreem-rechtse Marine Le Pen electoraal profiteert van de geopende beerput. Zij was een van de eersten die DSK publiekelijk aanvielen, sprak eerder deze maand over Frankrijk als een bananenrepubliek en werpt zich op als hoeder van 'de publieke moraal': 'We moeten dit land ontdoen van zijn genotzoekers, speculanten en gecorrumpeerden.' Een maand geleden zei 15procent van de Fransen op Le Pen te willen stemmen bij de presidentsverkiezingen, eind vorige week was dat gestegen van 18 tot 20procent, volgens een peiling van onderzoeksbureau CSA
-------------------
Diagonaal herlezen
Leterme wil daar zijn deel aan hebben! Is het niet aan hem te danken dat Fortis in Parijse handen is gevallen? Is het niet aan zijn politieke vrienden te danken dat Electrabel al jaren de miljoenenwinsten naar Parijs dirigeert? Zien zij dan niet dat er met hem iets te marchanderen valt? Met zijn EIPOT (Ipod) heeft hij nare ervaringen : nu wil hij tastbare afspraken. Waar zijn groot talent eindelijk aan bod kan komen zonder dat roddelbladen meeluisteren ..Montmartre is the place to be ..
En, moest Marine op zeker ogenblik gevaarlijk dreigen te worden : heeft den Yves dan niet de nodige ervaring in huis om elke nationalistische partij om zeep te helpen?
24.09.2011 11.33u - NRC-Handelsblad stond lange tijd bekend als een kwaliteitskrant, in Nederland en daarbuiten. Maar nu is het een linkse krant geworden. Dat zegt oud-redacteur Hans Moll in een boek over het politiekcorrecte klimaat, de halve waarheden en hele leugens, de pesterijen op de redactievloer. En hoofdredacteur Peter Vandermeersch (vroeger De Standaard) is niet meteen de man om daarin verandering te brengen. Hij heeft al erg venijnig gereageerd op de onthullingen, maar veel valt er niet af te dingen op de striemende kritiek van Hans Moll. Kritiek die u zal het merken trouwens ook van toepassing is op gerespecteerde instituten of zelfverklaarde kwaliteitskranten en omroepen in eigen land. U plakt er zelf wel wat namen op.
Censuur en misleiding
Hans Moll stelde vast dat het na de aanslagen van 11 september (2001) heel moeilijk is geworden om nog kritische artikels kwijt te kunnen over de islam, de overlast van Marokkaanse jongeren of het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Toen de journalist op de redactie betrapt werd met een islamkritisch boek (die worden in de krant nooit besproken), was het hek van de dam. Hij werd uitgescholden voor neocon (naar de Amerikaanse neo-conservatieven) en voortaan behandeld als een paria.
De journalist wou over boeken schrijven die niet gerecenseerd worden en ideeën die de krantenlezer mist, maar dat idee moest hij al snel laten varen. En dan kom je erachter dat er een cultuur bestaat binnen de krant van het wegzetten van meningen. Heel langzaam wordt het je duidelijk dat het te maken heeft met hoe je tegenover de multiculturele samenleving staat. Problemen met Marokkaanse jongeren en antisemitisme bij moslims waren absoluut taboe. Ik kwam er steeds meer achter dat er een heleboel niet in de krant stond. Soms dacht ik: dit grenst bijna aan misleiding.
-------------------
Diagonaal herlezen
Lang kan het toch niet meer duren : al die negatieve berichten over de verkoopcijfers moeten toch vroeg of laat doorsijpelen naar de kapitalisten die al die gazetten beheren. Eenmaal het punt van de culbute bereikt zal zijn, zal de omschakeling op zeer korte tijd een feit zijn.
De culbute? Dat is als de miserie het hoogst zal zitten .Als er geen doen meer aan lijkt te zijn .Als bij de volgende stembusgang het resultaat dermate zal zijn, dat de bestaande instellingen zullen weggeblazen worden .
Dàt point of no return kunnen wij helpen bespoedigen. Door al die wijsneuzen de gracht te helpen inrijden. Tot ze het begrepen hebben! Voor De Schandaard : tot ze het symbool AVV-VVK terug bovenaan hun dagblad zetten! Voor GVA tot daar afstand genomen wordt van het Lynx gedachtengeod! Idem dito voor al de anderen : tot ze eindelijk zullen begrepen hebben, dat wij ze niet al jaren niet meer moeten! Dat hun jarenlange indoctrinatie niet gewerkt heeft!
Dat wij de aanstokers (het Linxe hoernalisten-leger) als melaatsen op een vlot (zonder bodem) de open zee zullen insturen. Of in een raket naar Pluto sturen!
terecht voor de puntjes op de I. Dat echter, dat van die puntjes, heb ik al lang opgegeven : wat vandaag evangelie-waar is, blijken morgen rotte leugens te zijn geweest. Al naar gelang wie aan de micro zit en aan welke kant van de taalgrens ..
Met tijd en boterhammen zullen we het wel ondervinden. Hopelijk voor de laatste keer! Het is alleen te hopen, dat er ondertussen geen stoppen doorslaan! Duizend bommen en granaten! Het is te hopen dat die bij Kapitein Haddock blijven, en niet in de handen vallen van een of andere Breivik
Mag ik dus aanraden ook eens de Franscouiloonse pers te lezen? U zult daar zelf kunnen zien, wat zwart is, en bij ons wit, en omgekeerd. Ceci dat is gene staatshervorming! Das alleen één grote vaudeville! Het is zelfs nog niet eens een impression dartiste .
Na de recente akkoorden over Brussel en de financieringswet beginnen de puzzelstukjes van de nieuwe staatshervorming op hun plaats te vallen. En het plaatje dat tevoorschijn komt oogt niet bepaald fraai. Van het BHV-akkoord kon nog worden gezegd dat de Vlamingen er goedkoop van af gekomen zijn, zeker in vergelijking met vroegere voorstellen. Maar nu is het duidelijk payback time : voor hun (overigens zeer relatieve) overwinning inzake de kieskring BHV betalen de Vlamingen vandaag letterlijk cash : de responsabilisering van Wallonië wordt met tien à twintig jaar uitgesteld, de juste retour voor de financiering van de gemeenschappen wordt teruggeschroefd en Brussel krijgt 461 miljoen per jaar (geïndexeerd) extra. Die 461 miljoen is zonder meer een fabelachtig bedrag. In mei 2005, toen Verhofstadt ei zo na een akkoord sloot over de splitsing van BHV, was er ook al sprake van een herfinanciering van Brussel. Toen ging het slechts om 64 miljoen per jaar. In het (nooit uitgevoerde) communautaire akkoord van februari 2008 kreeg Brussel 65 miljoen extra. Dit was telkens maar een fractie van wat de Brusselaars vandaag hebben binnengerijfd. Maar zelfs die relatief beperkte herfinanciering werd toen als overdreven beschouwd in Vlaanderen. Sindsdien zijn de Brusselaars steeds exorbitantere bedragen gaan eisen, tot zelfs 720 miljoen Euro. Op die manier is er een soort gewenningseffect ontstaan en zijn sommige naïeve Vlamingen al gelukkig dat nu maar 461 miljoen moeten ophoesten. Een objectieve behoeftestudie over die extra middelen is er nooit gebeurd. De Franstaligen hebben die boot altijd kunnen afhouden uit vrees voor een vervelende waarheid. Want als je de Franstalige logica doortrekt en Brussel beschouwt als een volwaardig derde gewest, dan blijkt dat dit gewest nu al voor zo maar liefst 550 miljoen wordt overgefinancierd ! Let op, zeggen de Franstaligen dan, vergeet niet dat Brussel toch wel iets heel speciaals is : het moet allerlei hoofdstedelijke functies vervullen en kampt met bijzondere grootstedelijke problemen. En hier hebben ze natuurlijk een punt. Alleen, als Brussel iets speciaals is, en daarom méér geld moet krijgen, dan moet de stad ook anders worden bestuurd dan de twee andere gewesten. Het is ofwel het één of het ander : ofwel is Brussel een derde gewest, en dan moet het die 550 miljoen teruggeven. Ofwel krijgt Brussel extra middelen als gemeenschappelijke hoofdstad, en dan moet het ook als hoofdstad gemeenschappelijk worden bestuurd. En hier botsen we op de kern van de zaak. De extra financiering voor Brussel was het enige breekijzer dat de Vlamingen hadden om écht cobestuur af te dwingen in Brussel. Die cruciale hefboom zijn we vandaag kwijt. Het akkoord over de interne staatshervorming is, zoals bekend, niet meer dan een lachwekkend schaamlapje. Ook het feit dat een deel van het bedrag wordt toegewezen is bijzaak. Het gaat er om dat de Vlaamse geldschieters moeten kunnen meebeslissen over het beleid dat met die middelen wordt gevoerd. Dit is wat in 1999 werd geëist in de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Maar die mogen nu wel definitief worden gearchiveerd. Juist daarom is wat we vandaag meemaken zonder meer dramatisch voor Vlaanderen. Dit wordt de slechtste staatshervorming sinds die van 1970. Niet zozeer omwille van die honderden miljoenen. Wel omdat de staatsstructuur nu onherroepelijk op het spoor wordt gezet in de richting van een federalisme met drie sterke gewesten. Het Brussels Gewest krijgt constitutieve autonomie. Het krijgt gemeenschapsbevoegdheden zoals toerisme, beroepsopleiding en onderwijs. De kinderbijslagen worden dan toch niet overgeheveld naar de twee gemeenschappen in Brussel, maar wel naar het gewest. Dit is een onvergefelijke capitulatie van CD&V. De Vlamingen hebben steeds minder te zeggen in Brussel, maar moeten er steeds meer voor betalen. De strijd die de Vlamingen al sinds de jaren zestig voeren, tegen een federalisme met drie, is finaal beslecht in het voordeel van de Franstaligen. En zo is de communautaire cirkel rond. In 1970 werd het principe van de gewestvorming ingeschreven in de Grondwet. De Vlaamse politici susten meteen : niet bang zijn, de gewesten worden louter adviserende of uitvoerende instanties. Van een federalisme met drie is geen sprake ! Maar na veertig jaar geduw en getrek van de Franstaligen is het daar uiteindelijk wel op uitgedraaid. En amper is het zover, of de geschiedenis van 1970 kan herbeginnen : er wordt alweer een nieuwe instelling gecreëerd en institutioneel gebetonneerd : de Communauté Métropolitaine. En de Vlaamse politici sussen meteen : niet bang zijn, dat is enkel maar een overlegorgaan. Van een uitbreiding van Brussel is geen sprake ! Maar morgen begint het geduw en getrek van de Franstaligen om de Communauté Métropolitaine meer macht te geven. De institutionele kiemen voor groot-Brussel zijn gelegd en kunnen langzaam beginnen te groeien. Tot op het punt dat het Brussels gewest zal samenvallen met de vroegere provincie Brabant, in pakweg 2051. En dan zal een of andere flamingant als dat specimen nog bestaat kunnen schrijven : dit is de slechtste staatshervorming sinds die van 2011.
-------------------
Diagonaal herlezen
Er komt bijlange nog geen eind aan de vertoning! Die duurt nog zeker tot half oktober voor Elio Premier zijn definitieve scepter krijgt aangereikt door zijnvriend, Albert Second. Tenzij er natuurlijk meteen kom-af gemaakt wordt met het Koningschap der Ouden, want zo dOuden zongen, zo piepen de Jongen .
Te Deum laudamus te! Beierende klokken, alle Hovaardigheidsbekleders bijeen op de trappen van de Sinte Gudule, les jours de gloire die der aan zitten te komen : de rest van de financiele wereld ondertussen overgebracht zijnde naar Parijs (Diksia New), De Taaie die als Verlicht Despoot (met een brandende kaars op zijn kop) de teugels opraapt waar Louis XIV deze heeft laten vallen : Allez! Vooruit! Achteruit! Circulez! Létat, cest Moi ..
Om verder bij de Leuvense Blauwe Geschelpten et blijven, nog een beetje gaan grasduinen bij Lorejas Parys. Als die vent niet door de mand valt, zal hij het nog ver brengen in de politieke arena. Maar nu gisteren in Kopenhagen Filip Gilbert als belg geen wereldkapioen is geworden, moet de barometer nu warschijnlijk zijn overgeslagen naar stormweer .Enfin, jullie zoeken het zelf maar uit bij :
De premier die de deur achter zich dicht trekt, de formateur die zijn collega's voor 'bende onverantwoordelijken' uitmaakt, de markt die op de loer ligt om ons overheidspapier een loer te draaien, de koning die zijn dertiende vakantie onderbreekt en de beurs die een slachting aanricht. Echt monter wordt een mens niet van het rondlopen in ons land. En dan breekt plots de zon door omdat we eindelijk een kiesarrondissement gaan splitsen en de mogelijkheid zou bestaan dat we over belangrijke zaken gaan praten. Ik vraag me af of onze collectieve geestesgesteldheid invloed heeft op onze economie.
Optimisme = groei? Met andere woorden: kan een nationale depressie tot een economische recessie leiden? Of als we met z'n allen optimistisch zijn, groeien we dan? Dat is de vraag die me bezighoudt. Als ons nationaal gemoed op instorten staat, inspireren we uiteraard weinig landgenoten om een bedrijf op te richten, risico te nemen of personeel aan te werven. Dat zie je ook op andere plekken. Selor bijvoorbeeld, het selectiekantoor van de federale overheid, heeft nog nooit zoveel werklozen gehad met de ambitie ambtenaar te worden. Dat heeft veel redenen, maar een drang naar zekerheid in onzekere tijden is daar zeker een van. En om te ondernemen moet je net onzekerheid omarmen. Ondertussen horen de Belgen tot de grootste antidepressivaslikkers van heel Europa. Het zou dus interessant zijn om te weten of onze hoge afname van Prozac in verband staat met ons laag aantal starters. In elk geval is het duidelijk dat een negatief klimaat de economische groei niet echt vooruit helpt.
Olympische Spelen Maar hoe zit het met de omgekeerde these? Dat is niet zo gemakkelijk in kaart te brengen. Er bestaat bijvoorbeeld wel bewijs dat het succesvol binnenhalen van een internationaal sportevenement een positief psychologisch effect heeft op een natie. En dat bijna 40% van de bevolking een hogere graad van zelfvertrouwen ontleent aan het feit dat hun land de Olympische Spelen, een Europees of wereldkampioenschap voetbal organiseert. Zo'n internationale competitie winnen is pas een echte psychologische opsteker voor een natie.
World Cup winnen En die blijkt ook economisch effect te sorteren. Zo hebben de vier landen die sinds 1954 de World Cup hebben georganiseerd en die ook gewonnen hebben, het economisch stukken beter gedaan dan andere landen die wel de Cup organiseerden, maar niet wonnen. Nationaal optimisme beïnvloedt dus wel degelijk de prestaties van een economie. Dat wordt bevestigd door een enquête die in het Verenigd Koninkrijk al meer dan dertig jaar wordt afgenomen over het optimisme onder de bevolking. Als je die resultaten naast bijvoorbeeld de bestedingen van gezinnen legt, zie je een duidelijk verband. Hoe optimistischer de Britten zich voelen, hoe meer geld ze uitgeven.
Een relanceplan met de Rode Duivels De conclusies zijn dus duidelijk. Een relanceplan hoeft niet altijd over pakken geld te gaan. De Rode Duivels die eindelijk nog eens een niet-vriendschappelijke interland winnen, kan meer effect hebben op onze economie dan een groot investeringsprogramma. In afwachting daarvan kunnen we zelf ook al aan de slag: een iets positievere persoonlijke kijk leidt tot een optimistischer ingesteld nationaal gemoed. En dat kan op zijn beurt enkel helpen om onze economische taart te vergroten. Optimisme is echt een morele plicht. Eentje die we zouden moeten opnemen in de opvoeding van onze kinderen. U weet wat u te doen staat.
De Paradox van Parys verschijnt op vrijdag in De Standaard.
vrijdag 16 september
-------------------
Diagonaal herlezen
Geraakt die man ooit uit zijn belgicistisch carcan? Hij is nog jong, hé! Maar ik spreek uit ondervinding) als iemand eenmaal zijn wxare stal geroken heeft, kan het soms snel gaan!
Neen, lieve mensen : wij dromen niet! Onderstaand artikel stond, weliswaar een eindje geleden, in DS, de Lynxe belgicistische gazet van Vlaanderens schande. Dus eerst gaan zoeken wie de schrijver ervan wel kan zijn : opkomend schrijverstalent of opkomend politiek talent?
Lorin Parys is 34, geboren in Leuven en ondernemer. Hij pent elke week voor De Standaard De Paradox van Parys en is voorzitter van Flanders DC, de Vlaamse organisatie voor ondernemingscreativiteit die in Leuven gevestigd is.
Ach zo! De man is ondernemer! En nog zo jong! Hij is zelfs voorzitter van Flanders DC ( en niet van Belgium DC ). Wat verder bleek dat de man de nieuwe voorzitter is van het Blauw Fabriekje in de Stad van Lewie van Leuven, met die Patricia Ceyssens als ondervoorzitter. Samen met Jong De Croo dus aangenaam gezelschap.
Maar als de man zijn mond houdt over het Cobelger-land, is hij best te pruimen. Meer zelfs : wegens zijn positieve ingesteldheid smaakt zijn betoog naar de trog. Om nog!
De Nederlandse regering herontdekt haar buurlanden en nodigde daarom acht Vlamingen onder de veertig uit voor een kennismaking. Start in de residentie van de Nederlandse ambassadeur in Brussel, bezoek aan de haven van Rotterdam, vergadering met de Belgische ambassadeur en een Vlaamse vertegenwoordiger, bezoek aan PSV, vervolg in de Tweede Kamer, en een hele dag innovatie in Eindhoven. De rode draad van het bezoek: rapprochement. In de Tweede Kamer maakten we kennis met het nieuwe Nederland waar de PVV van Geert Wilders het mooie weer in het parlement maakt. Op de vraag wat we konden leren van hun onderwijssysteem aarzelden de twee kort geknipte PVV'ers geen moment: 'Helemaal niets. Ons onderwijssysteem is ten onder gegaan aan linkse truut, dus blijven jullie vooral gezellig doen wat jullie al aan het doen zijn, er valt bij ons niets te leren.'
Enigszins in strijd daarmee vonden de twee heren van de PVV vervolgens dat België zijn beste tijd wel gehad heeft. En ze stelden prompt een nieuwe versie van de 17 Provinciën voor. Nu heb ik het niet zo voor populisten of orangisten, maar zo dom is de idee niet. Uit de gesprekken met hoge bonzen van de Nederlandse ministerie Buitenlands Beleid bleek trouwens dat dit niet zo ver van de Europese praktijk ligt. Daar trekken Nederland, België en Luxemburg samen met de Baltische lidstaten op. Zo zijn er ten minste zes Europese lidstaten die aan hetzelfde zeel trekken. Bij PSV werd er over de BeNe-voetballiga gedebatteerd en ook de havens wilden meer samenwerken.
De Commissaris van de Koningin in Nederlands Limburg had het ook al over de grensoverschrijdende samenwerking tussen Belgisch en Nederlands Limburg en de as Leuven-Eindhoven. Die heeft ervoor gezorgd dat het Leuvense Imec een Nederlands onderzoekscentrum opzette in Eindhoven op de vroegere research-campus van Philips. Die Brainport-campus is gestoeld op het open innovatie-idee, want vergaand specialiseren vereist vergaand samenwerken. En daarom is Brianport niet zomaar een bedrijvenpark, maar zet het in op het creëren van een cultuur van vertrouwen.
De campus focust op gezondheid, zonne-energie en belevenis. Zo werken ze daar aan behangpapier dat zich door middel van leds aanpast aan je gemoedstoestand. Maar als je die toepassing omkeert, krijg je flexibele zonnecellen. En de Design Academy werkt mee aan de nieuwe MRI-scan van Philips, waardoor de koker waarin de patiënt moet gaan liggen kleiner lijkt, de patiënt rustiger wordt en de machine efficiënter.
De 8.200 medewerkers van de Brainport-campus registreren vier patenten per dag. Wat meteen betekent dat de helft van alle Nederlandse patenten op één vierkante kilometer wordt geregistreerd. Twintig procent van de inwoners heeft er een job die de laatste drie jaar is gecreëerd. En je moet het de Nederlanders nageven, de simpele vraag die overal terugkwam is: waar verdienen we over twintig jaar onze boterham mee? Het toekomstig verdienvermogen van de BV Nederland. En ondertussen snoeien ze om te groeien in hun rijksuitgaven. Het is eens wat anders dan de Brusselse vuilnismannen.
Wij waren daar dus om Nederland beter te begrijpen. Maar een omgekeerde missie zou zeker niet misstaan. Een van onze gesprekspartners wijdde ons namelijk in een Nederlandse wijsheid in: als je België begrijpt, heeft iemand het je verkeerd uitgelegd.
-------------------
Diagonaal herlezen
Omdat er zelfs in de meest verstokte salon-socialist een orangist kan verscholen zitten (denk aan Lewie van Leuven), geniet deze man voorlopig het voordeel van mijn twijfel : iemand die met zoveel woorden lovend over onze Noorderburen schrijft, zonder ook maar éénmaal het o zo dierbaar Vaderland erbij te betrekken : zo iemand moeten wij in de mot houden met een positieve ingesteldheid.
Of zou mijn verwantschap met de ondernemerswereld daar voor iets tussen zitten? In ieder geval herinner ik ij maar al te best het spreekwoord in mijn (vroegere) schoonfamilie in de wereld der thuiswevers : een vliegende kraai vangt meer dan een zittende . Dat was, om orders op te vissen, niet mooi, maar wel zeer efficiënt .
BBC verwijst 'jaar des Heeren' naar de prullenmand
Allez, weer eens wat nieuws, inclusief de taalfout in Heeren met dubbele e : de Muzelman-vrienden tijdig plezieren, daar gaat het om, en dan komt het bij HLN biet op een taalfoutje min of meer ..
Waarom nog die tussenstap (zie verder) genomen wordt, is mij niet duidelijk, maar was men niet beter direct overgeschakeld naar de Moslim-Tijdrekening zijnde het geboortejaar van de profeet Mohammed in de jaren 600 van onze tijdrekening? Het zit er toch aan te komen. Op slag zou men daarmee meer dan 600 jaar terug geworpen worden in de tijdrekening, wat wonderwel overeenkomt met de daar heersende graad van beschaving .Ons jaar AD 2011 moet ongeveer overeenkomen met hun Jaar 1500 en centiemen. k Zou het moeten narekenen, maar voorlopig hou ik mij aan 2011 en het kleinste kind weet dat dit niet voor, maar na Christus is.
Maar verdorie! Nu we binnenkort vlug en accuraat met de Zwitserse deeltjesversneller(de Zwitsers zijn altijd al specialisten geweest van het uurwerk) zullen kunnen werken, moet het eenieder mogelijk zijn om vliegensvlug van de ene naar de andere beschaving en tijdrekening over te schakelen! Iets in de zin zoals men in één oogopslag kan overschakelen van Graden Celsius naar Graden Fahrenheit. Of van kilometers in Engelse voeten of Amerikaanse miles. Mijn familie gebruikte voor de landmaten tot voor kort ook nog altijd de eenheid van gemet ipv een halve hectare en in Italië wordt alles van inhoud naar gewicht , onafgezien de inhoud, in quintale uitgedrukt, waar uiteraard het product zelf de prijs bepaalt. 4 Quintale brandhout is 400 Kgr brandhout en 4 quintale wijn is geen 400 liter wijn Alles is kwestie van elkaar te verstaan!
Zou alvast een goede oefening zijn in onze scholen om de kinderen te leren omgaan met het vak rekenen .in combinatie met het vak geschiedenis en/of aardrijkskunde.
Nadeel waaraan de BBC waarschijnlijk ook niet zal gedacht hebben, is dat nu wereldwijd om de haverklap zal herinnerd worden aan het feit, dat de Muzelmannerij meer dan 600 jaar na het christendom is ontstaan, en dus niet anders kan zijn, dan een flauw afgietsel ervan. Afgietsel dat trouwens 600 jaar achter loopt bij onze beschaving .
----------------------
BBC verwijst 'jaar des Heeren' naar de prullenmand
De BBC gebruikt niet langer de termen "voor Christus" (Before Christ - BC) en "na Christus" (Anno Domini - AD). Reden is dat de Britse openbare omroep niet-christenen niet voor het hoofd wil stoten. Velen spreken over een staaltje van "absurde politieke correctheid" van de BBC, schrijft de Daily Mail.
De Britse openbare omroep beveelt zijn journalisten en presentatoren voortaan aan de termen "before common era" en "common era" te gebruiken. En die vage en ietwat obscure benamingen vinden ingang in steeds meer programma's, zoals het populaire "University Challenge". "Omdat de BBC er zich toe verbonden heeft onpartijdig te zijn, is het passend termen te gebruiken die niet-christenen niet kwetsen", luidt het bij de Britse openbare omroep.
"Ik vind dit een aanval op de christelijke basis van onze cultuur, taal en geschiedenis", zegt Michael Nazir-Ali, de voormalige bisschop van Rochester. "Deze veranderingen zijn niet nodig en bereiken niet wat de BBC wil bereiken. Of je nu 'common era' of 'Anno Domini' gebruikt, de referentie blijft nog altijd de geboorte van Christus". (belga/jv)
25/09/11 12u41 HLN
-------------------
Diagonaal herlezen
Dank zij HLN, zoals U ziet, nog een aangename avond gehad. De 7de Dag niet eens willen opzetten, want wie daar opzit, is teveel opgezet. Opgezet met zichzelf. Liever een beetje overal gelezen over dat Albeir best mag opstappen na de Staatshervorming van de Eeuw, die er zit aan te komen, en waarvoor de Franscouillons lange tijd demandeurs de rien waren, maar er toch extreem wel bij zijn gevaren. Na de bezatting komt gewoonlijk de ontnuchtering. Arm Vlaanderen! Na de aderlating, nu nog Philpis de Taaie met zijn Mattil er moeten doordraaien!
Stel UI voor, wordt er geschreven door de Dames en Heren Hoernalisten : een nieuw land, een nieuwe lente, een nieuw geluid, en dus maar ineens ook een nieuwe koning. De enige kandidaat-opvolger, bekwaam of niet, is gekend. Het is iemand die al koning wilde worden van in de wieg!
Voilà : Albeir Second zou dus in de Geschiedenisboekjes bekend blijven als Albeir Second en niet als Albert Dernier, om te rijmen met Albert Premier, zijn illustere grootvader die gedurende WO I jarenlang geprobeerd heeft platte broodjes te bakken bij de familie in Duitsland, de agressor Willem II, de halve gare lunatieke Duitse Kaiser.. Die heeft na WO I politiek asiel gekregen in Nederland maar dat heeft niks, helemaal niks te zien met Willem Alexander, straks de nieuwe koning van Nederland. De ene Willem is gewoon de andere Willem niet, al is enig maagschap beide heren niet vreemd. Zie Nederlands volkslied! Zie de vader van Willem-Alexander, een voormalig SS-Reiter (zonder dat hij het wist!) .Bedoeling tijdens de oorlog 14-18 van de Koning-Ridder : een aparte vrede onder Duitse landgenoten en als AUB de dynastie der Coburgers na de gewonnen oorlog ook nog in het zadel mocht blijven .Man Man Man, heeft die zich moeten haasten om nog dare dare aan de goede kant te geraken, eenmaal de oorlogskansen keerden .
--------------------
Mise en plat op 25/09/2011 16:43:55
Gepeperd en gezouten, opgediend op 26/09/2011 9:58:13
Hieronder volgt een les in politieke wetenschappen door een politiek klaarziend politicus (Gerolf Annemans) die echter volgens alle gangbare begrippen in de media, dient aangesproken te worden als politiek-incorrect. De wereld op zijn kop : wat leugen en raddraaierij is, is politek juist, en wat de waarheid is, wordt bestempeld als poilitiek-onjuist.
Is na een verlate nawerking uit het Sovjet-tijdperk!
----------------------
Libië : neen dank u
zaterdag 27 augustus 2011
In de Kamercommissie heb ik donderdag beknopt mijn visie weergegeven over de zaak Libië.
1. Doen alsof politici in het parlement namens de Vlaamse bevolking konden bijdragen aan het standpunt dat de regering van (uit de hand) lopende zaken inneemt of dat politici invloed zouden hebben op het mandaat en de voorwaarden waaronder de militaire inzet van België wordt bepaald, is een illusie. Alles is al lang beslist. En allerminst door het parlement. De dingen worden beslist in Parijs en door wat Sarkozy woensdag op een persconferentie met Mahmoud Jibril onze vrienden de emir van Quatar en de Verenigde Arabische Arabische Emiraten noemde, overigens -zoals algemeen geweten- allemaal toonbeelden van voorbeeldige democratie. Het kleine België loopt aan het handje van Parijs dat aan het handje loopt van de rijke oliestaten. 2. Dat brengt ons bij de tweede vraag, vraag die als ze gesteld wordt reeds beantwoord is. Weten wij eigenlijk wel in welk theater wij meespelen ? Het grote verschil tussen Libië en Syrië is volgens de officiële uitleg dat de Arabische Liga wèl wou meedoen tegen Kadhaffi maar niet tegen Assad. Kan wel zijn. En hoe zou dat komen denkt u ? Jawel : wie de internationale pers wat volgt weet dat Saoedi Arabië Kadhaffi heeft laten vallen om allerlei redenen (ondermeer volgens sommigen omdat ze hebben ontdekt dat hij achter een aanslag op de Saoedische koning zat. Kadhaffi lag net als Sadam na Koeweit - uit de gratie in de Perzische golf. De Saoedis bepalen hoe de Arabische lente verloopt. Regionale machtspolitiek dus. Heeft allemaal heel weinig met democratie te maken. En daarom kan Assad blijven, en Bouteflika blijft in Algerije en het regime in Egypte blijft wat het is en ga zo maar door. De operatie Libië is een Saoedisch concept en wij lopen in de pas, weliswaar begeleid van veel poeha over het beschermen van de burgerbevolking en dies meer. Wie bovendien Saoedi Arabië zegt zegt wahabisme, de meest onmenselijke en achtergebleven versie van de islam, de promotor van moslim-terrorisme en radicalisme, en bovenal een samenleving gebaseerd op de sharia, de islamrechtspraak. Het mag dan ook niet verbazen dat de Nationale Overgangsraad van Libië, waarmee net als met Kadhaffi al onze ministers nu weer handjes staan te schudden, in haar ontwerp van Grondwet van bij het begin duidelijk stelt dat de sharia de belangrijkste bron van alle wetgeving is en een zogenaamde sharia-rechtbank daarover zal waken. Alle mooie woorden van de afgeborstelde Jabril zullen daar dus aan ondergeschikt zijn. Een officiële sharia-staat vlakbij onze grenzen. Dankzij de inzet van onze troepen. Bravo. Gefeliciteerd. En dat allemaal omwille van de ruwe olie. Neen, niet met mij deze keer. 3. Derde bedenking : wij zouden ons daar in Libië beter voorbereiden op een burgeroorlog naar Irakees model. De situatie is meer dan vergelijkbaar. De Kadhaffi-aanhang is niet louter Kadhaffi-aanhang maar veel meer nog een potentiële diaspora van terroristen of (op hun beurt) rebellen. De eenheid van dat land lijkt een wankel droombeeld dat enkel met harde militaire hand zal kunnen gewaarborgd blijven. Ik zie dat land zonder nieuwe dictatuur veeleer uiteenvallen. En wat dan ? Is men daar op voorbereid en is men bereid die (etnische) realiteit te aanvaarden ? In ieder geval is de inzet van Westerse grondtroepen (zoals Sarkozy al schijnt te hebben beslist en dus De Crem ook) geen optie voor ons. Voetje voor voetje in een Iraaks scenario terechtkomen : geen denken aan. Het begint trouwens grondig op machtsmisbruik te gelijken, de manier waarop men met een kleine resolutie over het beschermen van de burgerbevolking nu al bezig is een regime in het zadel te helpen, inclusief met grondtroepen in het zadel te houden. Als dat allemaal kan onder die noemer van bescherming kunnen we daar de eerstkomende 20 jaar volop voet aan de grond zetten want het is een quasi zekerheid dat de burgerbevolking van Libië in de te verwachten burgeroorlog permanent bescherming zal nodig hebben. 4. En dan tot slot : het Vlaams Belang vraagt een gesloten deurenpolitiek en bedankt voor de illegale immigratie en het asielmisbruik die vele jaren lang het gevolg zullen zijn van deze operatie. Ik heb in het parlementair debat met enige verbazing genoteerd dat volgens Theo Francken van de N-VA die toestroom van immigranten (van allerlei slag) ingevolge de evolutie in Libië nogal meevalt. Hij vond dat het Vlaams Belang die zaak overdrijft. Francken was met de commissie Binnenlandse Zaken in Genève geweest en had er horen zeggen bij de EU-instelling Frontex dat er in Lampeduza helemaal niet zoveel vanuit Libië arriveren als werd gevreesd en dat het veeleer Tunesiërs zijn die daar aankomen. Het fenomeen van de N-VA arrogantie neemt zeker in het geval Francken- soms wel gevaarlijke vormen aan. Frontex is al sinds februari door Italië ter hulp geroepen en het is dus gewoon uit-de-nek-kletserij om te beweren dat in Lampeduza de gevolgen van de Libische oorlog niet zichtbaar zijn. http://www.frontex.europa.eu/newsroom/news_releases/art95.html
Op 15 augustus vaarden op 36 uur tijd 2000 illegale immigranten in Lampeduza en Pantelleria binnen. Waarschijnlijk heeft Kadhaffi bij de eerste goede weermeldingen extra illegale immigranten op weg gezet om zich te wreken. Een spectaculaire topdag. Maar toch gaat het om een constante stroom sinds februari. Je mag weliswaar een anti-Vlaams Belang obsessie hebben maar zeggen dat de toestand niet dramatisch is omdat de bootjes nu vanuit Tunesië binnenlopen is een gevaarlijke vorm van blindheid. Tunesië is nu net het land waar volgens het IOM sinds de start van de ongeregeldheden het positief migratiesaldo van Libiërs alleen al 186.000 bedraagt. De cross border movements naar Tunesië bedroegen op 22 augustus in totaal zelfs 286.215. Niet dat die allemààl naar hier op weg zijn maar de hoe dan ook massale uittocht richting Europa heeft dus sinds februari in feite via Tunesië plaats. Geen geruststelling dus maar eerder een waarschuwing van Frontex
De Italiaanse minister Mantica stelde nog eergisteren dat Italië vreest voor het post-Kadhaffi tijdperk omdat een stroom Libiërs maar vooral sub-Sahara Afrikanen zullen proberen naar Europa te vluchten.
Sinds ik in 2004 in Libië was om de problematiek van de clandestiene immigratie van nabij te gaan bekijken , ken ik het dossier vrij goed, mag ik zeggen. Libië is in de eerste plaats een immigrantenland. Het aantal Sub-Sahara Afrikanen steeg in de laatste vijf jaar van de vorige eeuw volgens sterk uiteenlopende bronnen van 40.000 naar 1,5 miljoen. Zij beschouwen Libië in de regel als een eindstation maar voor een steeds groeiende groep is het ook een dicht bij Europa gelegen doorgangsstation. Specialisten spreken dan ook van The Lybian Migration Corridor. Kadhaffi was een schurk. Hij buitte de Europese angst voor illegale migraten uit en liet zich door ons betalen voor zijn manier van mishandeling van die Afrikaanse migranten. Ik zal ze tegenhouden, zei hij, en wees maar dankbaar want anders worden jullie overspoeld.
De huidige toestand in Libië waar trouwens een groot deel van de zwarten slachtoffer dreigen te worden van reëel racisme zal aan iedere transit migrant het argument van een politieke vervolging geven om hier het statuut van asielzoeker te kunnen aanvragen, terwijl zij (vanouds) nooit iets anders zijn geweest dat (illegale) gelukszoekers.
De instelling Frontex is een compromis binnen de Europese Unie tussen landen die zelf hun grenzen willen beschermen en landen die een Europese grenspolitie willen. Door de Libische situatie dreigt Frontex noodgedwongen eerder een loutere facilitator van de Libische doorgang naar Europa te worden.
En dan heb ik het nog niet over de Maltese corridor gehad en over het groeiende belang van nieuwe migratieroutes vanuit Egypte en langs Turkije naar Griekenland.
Tussen 2006 en 2009 was het aantal bootvluchtelingen in Lampeduza en Pantelleria verdubbeld. Daarna ging het door de actieve opsporingspolitiek van de Libiërs - heel even spectaculair veel beter. Maar men kan zich voorstellen hoe het nu is : in februari alleen al op 1 maand bijna dertig procent van het hele jaar 2006. In augustus op 1 dag meer dan 10 procent van het hele jaar 2006.
Mag ik hier even een citaatje plaatsen, onverdacht want uit een rapport van het Robert Shuman Centrum (mede gefinancierd door de Europese Unie in het kader van het (nomen est omen) project Improving EU an US Immigration Systems ?
These revolutions will have a great impact on immigration. On the one hand, Europe will be facing new migration waves. The war of figures has already begun. According to an estimate from the Italian government, between 200,000 and 300,000 people are expected to land on European coasts in the near future, a figure based on the fact that 2.5 million foreign workers are currently living in Libya. Brussels argues for its part that the number of potential migrants lies somewhere between 500,000 and 700,000 people (Le Monde, February 25th, 2011).
Het is niet voor niks dat niet alleen Italië maar ook de EU nu dringend migratie afspraken (zeg maar een verlenging van de migratie-akkoorden met Kadhaffi) vragen van Jabril en C°. Of de nieuwe Libische leiders daartoe geneigd zullen zijn en of zij niet andere katten zullen te geselen hebben zullen wij moeten afwachten. Maar het Vlaams Belang zal zeker niet zoals kennelijk de N-VA doet zeggen dat het allemaal wel meevalt. De gevolgen van de Libische kwestie dreigen een open toegangsdeur naar Europa te zullen worden. Niet als het aan het Vlaams Belang ligt.
-------------------
Diagonaal herlezen
Wij achten het onszelf verplicht om te helpen deze visie den volke kond te doen. Vooral de zinsnede een sharia-staat aan onze grenzen dank zij onze F16s moet bloedstollend werken voor iemand die het al eens heeft meegemaakt ..Het is net hetzelfde als zou Hitler met hulp van ons ABL-leger aan onze kant van de Noordzee had kunnen komen, om van daaruit het trotse Albion te lijf te gaan .
En over die immigranten : Annemans schreef dit stukje ergens in april 2011. De bijna dagelijks aanmerende overvolle en bijna zinkende (ook op volle zee gezonken) gammele bootjes, bewijzen zijn gelijk. Zij bewijzen meteen hoe geliefd het te verwachten nieuw bewind in Libië wel moet zijn, dat de mensen hun mening openbaren door te vluchten.
Och! Shakespeare zei My kingdom for a horse, en nu zou hij zeggen : My kingdom for a van of oil ..
In een voorgaand blokje had ik het over het wegbombarederen van Mekka en van Medina in Saoud Arabia (als vergelding voor 9/11) : in de verlopen 10 jaar had men al lang kunnen vrede sluiten met de (doodsbange) overblijvenden om de gewone zaakjes te doen op de olie-markten .Maar als men het wespennest ongemoeid laat, blijven de wespen uitvliegen om te steken
Amerika (en in mindere mate wegens onbekwaam ook Europa) heeft gekozen voor de schande : nu volgt de armoe en misschien, binnenkort, de eindstrijd. En die zal eens te meer op het Oude Continent uitgevochten worden ..Met China en Indië als grijnzende toeschouwers .
Ze zijn niet bij te houden, ze lopen naast hun schoenen, De Bende van Acht : zelfs nu ze nog slapen, rollen voor hen de rode lopers uit Straks liggen ze weer te wentelen en te keren op hun rug als stoeipoezen:Kopke krabben AUB .
Al flauw voor de mannen, maar voor de dames Genez en Onkelinx : ik mag er niet aan denken! en begin Leterme te begrijpen, dat hij liever uitwijkt naar de Moulin Rouge in Parijs ..
Dat zal de Bende van Laeken tenminste acht lintjes kosten, en een paar titels.
Vergeten wij vooral niet dat de Tjeven eens te meer het Vaderland hebben gered. Hoe we hen dat zullen betaald zetten; zal blijken bij de volgende bolletjeskermis .
-------------------------
Wat staat er nog op de agenda?
Na de splitsing van BHV en de hervorming van Brussel is met de hervorming van de financieringswet een derde deelakkoord bereikt door formateur Elio Di Rupo en de acht onderhandelende partijen. Wat rest er hen nog?
Dit weekend wordt er niet meer onderhandeld. De gesprekken over de financieringswet gingen vrijdag de nacht in en pas zaterdagochtend, bij zonsopgang, verlieten Di Rupo en de partijvoorzitters de vertrekken van de Kamer. Enige rust is dus op zijn plaats.
Maandagmiddag worden de acht van Di Rupo opnieuw in de Wetstraat verwacht. Het eerstvolgende punt op de agenda is de overdracht van bevoegdheden van federaal niveau naar de gewesten en gemeenschappen.
CD&V-voorzitter Beke overliep zaterdag op Radio 1 de verdere planning: 'We zullen de volgende week nog wel nodig hebben om het gehele communautaire akkoord rond te krijgen. Er moet nog gesproken worden over de overdracht van bevoegdheden, ook die waar geen middelen mee gemoeid zijn.'
'Nadien kan de pure regeringsvorming starten. Er moet daarvoor nog gekeken worden naar de coalitiepartners: met welke partijen gaan we ook echt een regering vormen? Met deze partijen moet dan de begroting en het sociaal-economische luik worden aangepakt.'
Alexander De Croo liet zaterdagavond in Het Journaal op Eén optekenen dat hij tegen de tweede helft van oktober een nieuwe regering mogelijk acht.
-------------------
Diagonaal herlezen
Voor de precieze details : bede U te begeven naar http://blog.seniorennet.be/guvaal/die met dodelijke preciesheid de hier gelaakte feiten omschrijft.
Dat is geen regeringsvorming meer, dat is een Courhs Mahler-verhaal zonder begin en zonder einde. Maar met het voorlopig resultaat, dat Vlaanderen Republiek weer eens in de kou is blijven staan .
Maar goed : tegen 1/1/2012 zullen we dus een soort nood-regering hebben die nog twee jaar heeft te gaan om poen te scheppen van Vlaanderen naar elders. dUitvaart, waar we bij zullen zijn, is dus nog even uitgesteld.
En weer voel ik ij geroepen om te putten uit Het Boek der Wijzen, bij het verhaal van de 5 wijze en de 5 dwaze maagden onderweg naar ergens, om de bruidegom op te halen voor het feest : een plaatselijk gebruik waarschijnlijk.Ieder had een lamp bij, voor de nacht. De wijze maagden hadden echter nog een reserve-fles met olie mee want het waren wijze maagden, en toen de bruidegom maar bleef op zich doen wachten, vielen de dwaze maagden zonder olie..
Anders gezegd : we zullen dubbel op onze hoede moeten zijn om de gauwdieven te betrappen.
---------------------
Mise en plat op 25/09/2011 8:17:14
Gepeperd en gezouten, opgediend om 25/09/2011 17:41:14
Op een vroege komkommer-avond, waar er geen nieuws is, buiten non-news zie onderaan), een beetje gebladerd in Journaal van Marc Grammens van 4 september : zou verplichte literatuur moeten zijn voor elke nationalist! Zo ook bij Res Publica terecht gekomen, met allemaal oude bekenden. Marc Grammens laat uitschijnen dat er binnenkort een boekje zal open gedaan worden over de esbattementen op moreel vlak van Di Rupo. De wind daarvoor zou uit het Zuiden des Lands komen. In afwachting zal men in Vlaanderen kunnen genieten van het On-Nedderlaaaaans van de man!
Wie in onderstaand stukje de leeuw is (Koning Nobel) en wie de Koningsarend, laat ik in het midden. Beiden zijn grote voortrekkers van de Vlaamse zaak, naast zoveel anderen, waar wij, blogschrijverkes, alleen maar in blinde bewondering kunnen naar opkijken. Al kan ik niet nalaten op te merken, dat oorlogen niet gewonnen worden door de strategen in de hoofdkwartieren, maar door de soldaten in de loopgraven ..Het is ook daar dat de meeste klappen vallen .
Dus : van uit mijn eigen kleine loopgraaf, met luisterend oor naar de groten, maar met klare kop onverzettelijk in de strijd! Waarom? Omdat ik weet dat wij met velen zijn, die er net zo over denken. Liefst zonder subsidies.
Toch blij dat we effe hebben mogen meeluisteren naar enkele oude koeien in de gracht .
-------------------
Zonder revolte geen beter Vlaanderen
29 maart 2011
Door - Frans Crols
Maandblad Doorbraak April 2011
De West-Vlaming Johan Sanctorum (1954) is een vrijdenker; geen logevriendje dat het atelier bezoekt om zijn carrière, maar een échte. Filosofie is zijn opleiding, cultuur en muziek zijn passie, controverse zijn dagelijks brood.
Johan Sanctorum: Mijn analyse is dat de nieuwe Vlaamse zelfgenoegzaamheid en het goed bestuur-discours tekenen zijn dat het establishment terug greep wil krijgen op de politieke situatie. Men wil Vlaanderen restylen tot een miniatuur-België. Een flamandificatie, waarbij de oude politieke elites -ik denk aan de traditionele meerderheidspartijen en hun connecties in het middenveld- het Belgische breukproces recupereren door gewoon van stoel te veranderen. Daarom evolueren we nu gezapig naar een Vlaanderen dat een identiteitsloze politieke en publieke ruimte is, net zoals België. Ik plaats daar tegenover een republikeinse bewustwording, een actieve burgerbeweging die gaat voor een betere samenleving en een hogere graad van democratie.
Frans Crols: Van waar het republikeinse spoor?
Johan Sanctorum: Ik ben geen flamingant van geboorte alhoewel ik uit een flamingantisch nest kom. Mijn grootvader stond in de Frontbeweging en het VNV, mijn vader was oostfronter, en zelf heb ik nog in een VNJ-uniform rondgelopen, dat is toch wel een stamboom om U tegen te zeggen (lacht). De Vlaamse Beweging heb ik echter herontdekt langs mijn studies filosofie met daarin belangstelling voor de ontwikkeling van de Westerse democratie. Dan stoot je op de republikeinse idee die groeide vanuit de Oudheid; ik denk aan de teksten van Plato en aan de stadsstaat Athene, de Italiaanse stadsstaten uit de Renaissance, de Franse Revolutie, en de burgerrechtenbewegingen van de 19de en de 20ste eeuw. Ik schreef daarover verhandelingentijdens mijn studies en kwam zo uit op de Vlaamse Beweging. De zaak van het algemeen belang stond altijd vooraan bij mij, met de vraag: hoe kunnen de mensen een samenleving politiek vormgeven waarbij het goede leven voorop staat. Ik noem mij een Verlichtingsflamingant, zoals Peter De Graeve met zijn boek Staat van Ontbinding, omdat wij uitdrukkelijk vanuit de emancipatiegedachten van de Verlichting denken, een brede revolutionaire periode met Montesquieu, Voltaire, Rousseau als gangmakers. Wij toetsen die gedachten aan het Vlaanderen van de 21ste eeuw. Dat wordt te weinig gedaan waardoor de Vlaamse Beweging blijft steken in een 19de eeuwse woordenschat en strategie.
Frans Crols: De VUB is geen flamingantenfabriek?
Johan Sanctorum: Ik beschouw mij als een vrijdenker, en dat vloekt in de Vlaamse Beweging. Zij is altijd sterk katholiek gedetermineerd geweest, en daar is niks mis mee, maar als vrijdenker ben ik een vreemde eend in de bijt. Op mijn VUB-achtergrond ga ik trouwens niet prat. Vijfendertig jaar geleden, in mijn studietijd, was de tempel van de vrijzinnigheid (lacht) zeer sectarisch, nog erger dan de kerk van de katholieken. De kandidaat-studenten moesten voor de inschrijving een verklaring ondertekenen dat zij achter de beginselen van de vrijzinnigheid stonden, wat natuurlijk een contradictio in terminis is. Ondertekende je niet, dan bleef de deur van de VUB gesloten. Ik ben vaak met mijn kop tegen de muur gelopen. Veel steun had ik wel aan professor Leopold Flam die in die kringen een oprechte vrijdenker was en bleef.
Frans Crols: België is een mentale en politieke gevangenis, stelt u?
Johan Sanctorum: Dat is een verwijzing naar de Franse denker Jean Baudrillard. Wij zitten in een soort virtuele kooi, die semantisch is verzegeld, via woorden, begrippen, taalconstructies, ons opgelegd door de francofonie. Vandaar ook altijd dat dwepen met het zgn. Belgische surrealisme, die een esthetica van de dubbele bodems is. Het politieke taalgebruik is ervan doordrenkt, daarom precies keren de mensen er zich van af. Compromis is in Vlaanderen stilaan een scheldwoord, maar toch is het leidende discours van de Wetstraat en de pressiegroepen ervan vergeven. Bij Belgische compromissen worden de zaken verpakt zodat elke kant zijn interpretatie kan geven. Die aanpak sluit aan bij de Latijnse rechtscultuur van de kleine lettertjes die alleen de technocraten begrijpen. De doorzichtigheid en de democratische legitimiteit zijn de slachtoffers.
De gevangenis is België maar we hebben als Vlamingen onze eigen vleugels en cellen gebouwd en laten ons door keizer-kosters regeren.
Frans Crols: Frans en Nederlands zijn meer dan communicatiemiddelen?
Johan Sanctorum: Het zijn in de Belgische context gewoon twee universa naast elkaar. Vertalingen lukken nog nauwelijks. De Wetstraat heeft door een overheersing van de Franstalige bovenbouw een Romeins-theatrale inslag. Het is meer een circus. Maar zo zijn Vlamingen niet, die hebben een rechtlijnigere, Gothische taaltraditie van de transparantie, dat is een hoeksteen van onze identiteit, en daardoor is het gesprek tussen Vlamingen en Franstaligen structureel problematisch. Kijk maar naar de huidige impasse. Als de Vlamingen echter geen compromis sluiten dan zijn zij slechte democraten, fascisten, egoïsten, anti-Europeanen. Zo zijn we altijd in het ongelijk. In dat geval is onderhandelen niet meer de juiste uitweg.
Frans Crols: Hoe overstijg je dan die tegenstelling?
Johan Sanctorum: Dat kan enkel door een echte scheiding, om dan misschien goede buren te worden. Een breuk vaststellen en van daaruit een breed publiek debat organiseren, dat overgaat in een grondwetgevend proces. Vlamingen moeten vooreerst in discussie durven gaan over de grondnormen en ethische waarden van de natie-in-spe. En over fundamentele maatschappelijke opties. Hoe definiëren we onze identiteit? Wat doen we met milieu, energie, gezondheid, armoede? Blijven wij een wingewest van Electrabel? Er zal dus duchtig van gedachte moeten gewisseld worden, dat is de essentie van de republikeinse idee.
Daarom vind ik het ook zeer erg dat de politici, ook de Vlaamse politici, in hun discours mekaar om de oren slaan met economische argumenten. Economie en goed bestuur waardeer ik, maar in België zijn het hocuspocuswoorden om de politieke kernvraag te ontwijken, die gaat over de nood aan een nieuw maatschappelijk project. Daar snakken de Vlamingen naar, en in die zin lees ik de verkiezingsuitslag van juni 2010: als één groot teken van burgerlijk ongenoegen.
Frans Crols: Het republikanisme past Vlaanderen als een huid?
Johan Sanctorum: Ach, het zit ons eigenlijk in het bloed, al van in de middeleeuwen en de stedelijke vrijheden. Het is ook weinig geweten dat er een Antwerpse stadsrepubliek was tussen 1579 en 1585, en deze had niet alleen een economische basis, want ze was gefundeerd op een protestantse ethiek die men radicaal en rechtlijnig kan noemen. Ik wil niet blijven hameren op de tegenstelling Germaans- Latijns, maar een feit is dat de taalgrens méér is dan een taalgrens, het is een culturele scheidingslijn. Let op onze Belgische rechtsspraak met haar aanvaringen omwille van procedurefouten en aperte vergissingen, dat is Latijns recht, pietepeuterig, en gaat in tegen het no-nonsense-gevoel van de doorsnee-Vlaming. Denk aan advocaat Vic Van Haelst die pleitte voor een vereenvoudiging van de rechtsregels waarbij de advocaat minder belangrijk wordt. We leven in een Latijnse expertenbureaucratie, niemand kan zijn eigen belastingbrief nog invullen.
Frans Crols: N-VA ondergaat het Belgische compromissendenken?
Johan Sanctorum: Niet alleen België en de onderhandelaars zitten in een impasse, ook Vlaanderen zit in een impasse. Want wij weten evenmin hoe het verder moet, de publieke opinie hier is zeer gespleten. De politieke discussie moet bij ons nog losbreken, maar de machtspartijen hebben daar geen zin in. De media houden er zich eveneens ver van af, en houden zich aan een Woestijnvis-achtige spelletjescultuur en de politiek-correcte consensus. De N-VA piekt, maar wat stelt hun electoraat voor? Daar zit van alles tussen, van radicale Vlaamse autonomisten over Belgofiele reformisten à la Bracke, tot de klassieke foertstemmers. N-VA wil dat amalgaam bijeenhouden, maar werkt veel te weinig aan een republikeins concept. Een nieuwe politieke cultuur die de burgers aanspreekt en hen toont dat Vlaanderen geen nieuwe wijn in oude zakken betekent, maar een ommekeer, een new deal.
Het Vlaams Belang anderzijds levert hier wel goed werk, ik denk aan het boek van Annemans en Utsi: O2 Zuurstof voor Vlaanderen. Uitstekend gedocumenteerd, men moet dat ook durven zeggen. Maar zij worden niet gehoord en door de media genegeerd, en ik neem het Bart De Wever eigenlijk kwalijk dat hij elke dialoog tussen de V-partijen afwijst. Zo vlotten we langzaam aan terug naar de Belgische constructie, zij het wat gemoderniseerd.
Frans Crols: Republiek, maar hoe, met de onverschillige Twittergeneratie?
Johan Sanctorum: Ik ben daar nogal optimistisch in. Het nieuwe netwerk van de Vlaamse beweging leeft op het web, facebook, de blogs, de fora. De jongste politieke generatie, ik spreek van de 18-plussers, is radicaal, wil komaf maken met het oude politieke theater. De partij die daarop kan inspelen, wint. We hebben in de Vlaamse Beweging een voorhoede van Nieuwe Geuzen nodig, veranderingen beginnen steeds vanuit een minderheid en de meerderheid zal op de duur volgen. We moeten af van het fatalistische meerderheidsdenken, en durven kiezen voor de charme van een visiepartij, die wil overtuigen, met rede en gevoel. Democratie werkt dialectisch, vanuit confrontaties. Partijen hoeven niet allemaal kiesverenigingen te zijn, door politieke marketing gedomineerd.
Het zijn de zweeppartijen die ons wakker houden. Het is ook hun rol om de jeugd politiek te sensibiliseren. Dat bijvoorbeeld het cordon dit spel vervalst, is voor mij op zich al een reden om de kaarten grondig te herschudden.
Frans Crols
-------------------
Diagonaal herlezen
En dan hebben we Ensor-maskers zien defileren voor de cameras : ze straalden hun eigen glorie ver vooruit als hadden ze tegen de morgen (07 uur) allemaal een hemelse verschijning gezien : een breed-lachende Onlelinx, een beaat-stralende Van Besien, en twee ex-Vlamingen die letterlijk boven de grond zweefden in een fel blauw gekleurde Tjevenhemel : zij hadden zoëven (in hun ogen) historische daden gesteld Zuh hadden zojuist met eigen handen België gered! Zij hadden een financieringswet in elkaar geknutseld, die geen van de 3 (!) gewesten armer maakte.
Voilà, dat zijn de feiten : met niks anders dan schulden (oplopende staatschuld) en besparingen (in de hand te houden begroting) waren ze erin gelukt om iedereen rijker te maken .Christus kon met 5 vissen en 5 broden een duizendkoppige menigte voeden : klein bier toch in vergelijking met wat het team Di Rupo deze nacht heeft gepresteerd! Met helemaal niets, ja zelfs met hopen schulden, hebben ze een bevolking van 11 miljoen burgers voor vier jaar ver van alle nodige welstand voorzien.
Is er misschien iemand inde zaal die enige twijfel koestert? Het team van Jozef Dewitte staat klaar voor hen : alleen nog een beetje geduld, tot de psychiatrische inrichtingen afgewerkt zijn, die hen moeten ontvangen .Dat die verdwaasden oppassen! De mutualiteiten zullen niet, ik herhaal NIET tussenbeide komen in de kosten. Die zullendus helemaal ten laste vallen van de opgenomenen en hun familie!
En de Niveanen? Die moeten worden vast gehouden, of ze krijgen iets! Het is, zonder henallemaal helemaal niet goed, maar ook niet slecht. Nog altijd geen nachtmerries in zicht .
Alleen bij het Vlaams Belang klinkt de juiste toon : we zijn gerold, en de rolders zijn er nog fier over ook!
Waarop mijn bedenking bedoeld voor de Tjeven en de Niveanen : wie geen berouw vertoont, kan ook geen vergiffenis verkrijgen. Afspraak in 2014. De handboeien liggen klaar!
Mise en plat op 24/09/2011 18:46:41
Gepeperd en gezouten, opgediend op 25/09/2011 10:23:15
Terwijl dit weekeinde De Bende van Acht, die dubbel zo erg is als De Bende van Vier die een enorm land als China aan de rand van de afgrond heeft gebracht, de laatste loodjes legt aan de geldelijke uitverkoop van Vlaanderen, zwijgen de media vol ontzag, opkijkend naar die met de dag groeiende dwergen die o zo dapper gestreden hebben. Na het wegschenken van ons grondgebied in De Rand, met nu in de nacht van vrijdag op zaterdag, nog daar bovenop de beurs (der Vlamingen) als toegift!
Het is zoals Polum het stelt : buiten wat gemor in de marge van hier en daar een nostalgicus (zoals op deze blog), wordt er gewoon overgegaan tot de orde van de dag. We zullen er ons dus moeten bij neerleggen, dat Mevrouw Genez als Minister van Buitenlandse Zaken, ons vertegenwoordigt in het Buitenland .Iets wat ik zo lang mogelijk zal proberen weg te moffelen bij mijn Italiaanse vrienden. Ik zal ze introduceren als de WC-madam van BuZa in een of ander vaudeville-programma .
Hop! We zijn dus Met Romp-Vlaanderen.onderweg naar de volgende verkiezingen . Hoezo, met Romp-Vlaanderen? Welja, na de doortocht van Di Rupo I zal Vlaanderen niet alleen een paar poten uitgedraaid zijn, het zal ook zo goed als ontmand zijn. Zelfs zijn armen (om te slaan met de Goedendag!) zullen tegen de romp aan gebetoneerd zijn, zodat het alleen nog beschikt over zijn ogen om mee te kunnen knipperen. Dan komt in 2014 de dag dat het nochtans helder signaal van 2010 zal her bevestigd worden in de stemhokjes. Hopelijk wordt die helderheid dan duizendvoudig versterkt, zodanig dat het een alles vernietigende explosie wordt die alle Di Rupos ter wereld met één klap wegveegt.
De boeien los! De banden breekt!
Vandaar dat U hier, op deze windstille dag als hier de wijnoogst is begonnen, iets vindt dat bij Angeltjes is weggesnoept om reden van de helderheid en de eenheid van gedachte. Niet alleen de man die het geschreven heeft (n Amerikaan!), maar ook hij die heeft ingestaan voor de beklemmende vertaling, verdient een pluim.
---------------------
We hebben tweemaal verloren. Ten eerste om wat ze ons hebben aangedaan en ten tweede om wat we ons zelf hebben aangedaan.
Op een mooie dag wandel je door de straten, er staat een zacht briesje en in de lucht hangt de geur van pas gebakken koekjes van de bakker iets verder op. Plots krijg je een klap vanachter tegen het hoofd. Eerst ben je geschokt. Dan wordt je kwaad. Je vraagt waarom ze je dit aandoen en dan zeg je ik zal de rotzakken krijgen. Maar wat als je nooit kwaad wordt en in schoktoestand blijft. Dan blijft wat ze je hebben aangedaan zinloos. Je blijft hulpeloos en gekwetst.
September (11) is een dag geworden van permanente schok en voortdurende pijn, terwijl we moeite hebben met onze pijn omdat onze natie gezegd werd niet kwaad te worden en gewaarschuwd werd niet te oordelen of de schuld te leggen bij de daders van de verschrikkingen van die dag. Het is de dag geworden wanneer we naar onze televisies staren of naar onze schermen (computers) of naar de grond voor ons en we proberen om enige verklaring te vinden waarom we een klap op ons hoofd hebben gekregen.
Hebben we iets verkeerds gedaan? Hebben we het verdiend? We staren naar beneden in het stenen graf en kunnen enkel nadenken over de onmogelijke mysteries van sterfelijkheid. Waar gaan we naartoe wanneer we sterven? Waarom gebeuren er slechte dingen voor goede mensen?
Dezelfde nutteloze vragen doen de ronde en dezelfde gebeurtenissen worden telkens herbeleefd in een nationaal vagevuur van pijn. In tegenstelling tot Pearl Harbour, Iwo Jima, Belleau Wood, Gettysburg, heeft dit geen enkele zin want er is geen onderliggende betekenis. Er is enkel de herinnering aan de dag waarop we werden aangevallen door mensen over wie we niet mogen spreken voor redenen die niet onderzocht mogen worden. En er is niets anders dan de pijn.
Eindeloze pijn is niet geneesbaar, maar kan enkel verdrongen worden en eventueel vergeten. Daarom wijden we één dag, één week aan de herinnering van de feiten enkel tot zover we ze mogen herbeleven en dan moet de wonde weer dicht met een korstje en gaan we werken, winkelen, groeten vrolijk onze moslim buur die in geen enkel opzicht iets met de gebeurtenissen van die dag te maken heeft. Goede dag! Salaam Aleikum.
Maar de pijn in ons achterhoofd verdwijnt niet. Iemand heeft ons een klap gegeven. Wie. Waarom. Wat kunnen we er aan doen? We kunnen in de rij staan en onze schoenen uitdoen en ons laten fouilleren door de vriendelijke man in de hoop dat de mensen en hun identiteit over wie we niet praten geen middel vinden om ons tijdens deze vlucht te doden. Het is een gewone dag in een gewone week in het tiende jaar nadat ons leven veranderde op een manier waar we niet over praten.
Verdrukking maakt genezing onmogelijk. Het vult ons met een gif dat ons tegen onszelf keert. Hulpeloosheid is leren zichzelf verachten en dan wanneer we een klap tegen het hoofd krijgen knikken we instemmend want we weten waarom we geslagen werden. We hebben het verdiend.
De kalender loopt en de schok blijft. Het is enkel wanneer je kwaad wordt dat de schok verdwijnt samen met de hulpeloosheid. Het is enkel wanneer je je realiseert wie je sloeg en kwaad wordt dat je terug jezelf bent. Tot dan zijn er enkel tranen en onbegrip, pijn en verdriet voor deze verschrikkelijke tragedie. Waarom moesten zij sterven? Wie weet het. We spreken er niet over. Niemand is verondersteld erover te praten.
Veeg de onderdrukking door politiek centrum weg en het masochisme van politiek links en je zult daaronder het kloppende kwade hart van een natie vinden. Het ligt dieper in Europa, daar moet je dagen graven om meer te vinden dan de op elkaar geklemde lippen van mensen die generaties lang geleerd hebben om op hun tanden te bijten en zachtjes te klagen over onbelangrijke zaken.
Amerikanen hebben echter niet geleerd zwijgzaam te zijn. De zelf censuur die zo gewoon is in Europa vind men hier enkel bij een kleine klasse van hoger geschoolden die te veel tijd hebben doorgebracht in faculteitsvergaderingen en in seminaries over gevoeligheden. In de plaats is er de verbazing van mensen die men keer op keer heeft voorgelogen, en die weten dat men hen voorliegt, maar die toch niet volledig begrijpen waarom ze worden voorgelogen en in welke mate ze worden voorgelogen.
Wie wil je geloven, je gezond verstandof de media en de politici van beide partijen, de academici, schrijvers, dichters, geleerden, miljonairs, CEOs, diplomaten, generaals, prinsen, beroemdheden en iedereen die belangrijk is maar die je nog nooit persoonlijk hebt ontmoet? Zouden die allemaal tegen je liegen? En indien dit zo isis dat niet een even grote aanslag als september 11. Of zelfs een grotere?
Iedere dag is elf september. Iedere dag telkens we gecontroleerd door de veiligheidsdiensten van een bange onbekwame regering aan boord van een vliegtuig gaan. Iedere dag wanneer een terreur waarschuwing ons doet weglopen terwijl we het ergste verwachten. Iedere dag wanneer gesneuvelde soldaten terug worden gebracht. Iedere dag wanneer een van onze moslim buren samenzweert om ons te doden. Iedere dag is 11 september.
We kunnen het niet vergeten door slechts een dag te treuren en te herinneren. We kunnen het niet ontlopen met enkele jaren van oorlogvoeren. We kunnen het niet vergeten met een verzoeningspolitiek of door onze tranen. Het kan niet en zal niet verdwijnen tot we er mee afrekenen. Tot we afrekenen met wat het werkelijk wil zeggen.
Vandaag is het 11 september. Morgen zal het 11 september zijn. Het zal iedere dag van ieder jaar 11 september zijn tot we vernietigd worden of tot we wakker worden. Het is de dag die we telkens herbeleven tot we wakker schieten.
Kijk, het alternatief dat hier niet uitgesproken wordt, is natuurlijk terugslaan. Zo hard mogelijk terugslaan. Op zoveel mogelijk plaatsen terugslaan. En blijven terugslaan. Iemand die door één horzel gestoken wordt, vernietigt toch meteen geheel dat horzelnest?
Terugslaan, wil zeggen niet door een beetje oorlogje te gaan spelen;, notabene met relatief bevriende en rustige naties, zoals Irak met Sadam Houssein, maar door door te dringen tot de kern van het kwaad.. Zelfs al moest Mekka en Medina van de aardbodem weg gebombardeerd worden. Samen met nog een paar brandhaarden waar het vuur opgestookt wordt .Wat kon in Hiroshima en Nagasaki (van de aardbodem wegvegen om Amerikaanse levens te redden door het beëindigen van WO II), moet nog gelden. Het zou alleen Amerikas roem en wereldheerschappij hebben bevestigd.
Maar dat is nu te laat : om de oorlog te vermijden heeft men gekozen voor de schande, maar, net zoals met Hitler, zal men ze beiden krijgen .
---------------------
Update Ajustering Mise au pointNachrift.
Deze morgen (zondag) gehoord op Ned 1 (NOS) over de geheimzinnige zware ontploffing deze nacht op het strand van Vlissingen. Een caisson uit WO II is met een enorme knal de lucht ingegaan. Eerst klonken kleinere ontploffingen, als hamerslagen, gevolgd door een explosie die tientallen kilometers ver te horen was. Een verlate ontploffing van tuig uit WO II? Maar dat legt niet uit, dat men 2 wagens aan topsnelheid heeft zien wegrijden van het strand .Of het hier soms ging om een Al Quada-probatie? Over een accident? Zullen we waarschijnlijk maar vernemen als het te laat is. De NL-Staatsvuiligheid heeft het namelijk te druk met de PVV en de staatsbedreigende zaken die daar bekokstoofd worden. Komt daarbij, dat niet één van dat spionnenleger de Arabische taal machtig is.
Komt daarbij ook nog (ook bij de NOS gehoord) dat telefooncentrales hacken ook kinderspel blijkt te zijn, dat het best mogelijk is, dat hun lijnen gebruikt worden door deze terroristen. Wat kan in een goedkoop stations-romannetje, moet ook kunnen bij het spionnen-leger van zowel NL als B. : terroristen willen ook wel eens kunnen lachen!
------------------------
Mise en plat op 24/09/2011 15:27:21
Gepeperd en gezouten, opgediend op 25/09/2011 9:15:38
In De Schandaard van vandaag onderstaand opwekkend artikeltje gelezen. Voor een frisse gezellige moord (zelfdoding met hulp van dokters) gaat men daar niet meer opzij. Wat wilt U : dat soort moorden is uit het strafwetboek verwijderd, dus moet het ook verwijderd worden uit ons collectief geheugen. Net als kindermoord in de moederschoot.
Het is nog niet zo ver, maar om binnenkort te mogen geboren worden, zal er voordien een schriftelijke machtiging moeten afgeleverd worden door bijvoorbeeld het plaatselijk Mensenrechten Comité. Net zoals met onze autos, zal er vervolgens op iedere mens jaarlijks een soort Technische Inspectie moeten gebeuren. Bij de fameuze Rode Kaart wegens medische of andere redenen, zou dan een verplichte opname gebeuren in zon federatie consesus palliatieve zorgen waarbij de mutualiteit alles terugbetaalt, inclusief de lijkverbranding in enorme nog te bouwen crematoria. Wie weigert, dood of levend, wordt het land uitgezet.
O ja, bij de schandaard verkiest men ook liever tien keer te zondigen tegen de beleefdheid, dan één keer daaraan te voldoen. Zie ondertitel hieronder. vlaanderen schrijven, ipv Vlaanderen, is niet alleen een grove onbeleefdheid, het getuigt meteen ook over de verborgen intenties verder in het artikel.
Want let wel : euthanasie kan voortaan ook in katholieke centra (2 keer zonder hoofdletter) maar van de Katholieke Overheid wordt niet gewaagd. Deze leugen of moedwillige verdraaiing is niet alleen storend, de bedoeling te indoctrineren komt toch wel een beetje teveel aan de oppervlakte.
Anders gezegd : als De Schandaard iets schrijft, wees er dan van overtuigd dat de waarheid elders ligt!
BRUSSEL - Palliatieve teams verwijzen patiënten die om euthanasie vragen, niet meer door naar andere artsen of ziekenhuizen. Ook de katholieke niet. Ze helpen ze zelf.
Bij de publieke opinie leeft nog de veronderstelling dat je je niet tot een palliatief team moet wenden als je mogelijk euthanasie wil. Dat is een misverstand, zegt de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen.
Om haar punt kracht bij te zetten, komt de Federatie, die pluralistisch is en zowat het hele scala van levensbeschouwingen verbindt, met een consensustekst naar buiten. Die tekst stelt klaar en duidelijk hoe palliatieve teams en netwerken met euthanasievragen omgaan.
Heel wat van die netwerken doen dat nu al zo, maar het is voor het eerst dat de Federatie er formeel én eensgezind mee naar buiten komt.
Euthanasie is één van de vormen van medisch begeleid sterven, zegt de Federatie, en wie om euthanasie vraagt, krijgt dus ook gehoor bij palliatieve teams.
De beste zorg bestaat erin dat euthanasie bij voorkeur plaatsvindt waar de patiënt verblijft of wenst te verblijven. Of dat nu in het ziekenhuis is waar de patiënt al eerder opgenomen was, op een palliatieve afdeling, thuis of in een rusthuis.
Meerwaarde
Als tweede uitgangspunt benadrukt de Federatie dat de expertise van de palliatieve teams, die multidisciplinair zijn, een meerwaarde is bij de vraag naar en uitvoering van euthanasie.
Directeur Paul Vandenberghe: Palliatieve equipes hebben een grote deskundigheid inzake moeilijk behandelbaar fysiek lijden, miskende depressies, aandacht voor de familie, sociale aspecten en bijstand op spiritueel-existentieel vlak. Op die manier kan zowel de arts als de patiënt zeker zijn dat al het mogelijke gedaan werd om het ondraaglijk lijden te verhelpen.'
Individuele artsen en zorgverstrekkers mogen nog gewetensbezwaar hebben, zoals de wet dat uitdrukkelijk voorziet. Maar dan vraagt goede zorg dat ze er een andere arts bijroepen die de euthanasie wel kan uitvoeren.
De Federatie adviseert ook dat de arts die geen euthanasie wil uitvoeren, bij het levenseinde van de patiënt betrokken blijft. Dat garandeert immers de continuïteit van de zorg.
Aansporing
De consensustekst is geen absolute garantie dat zieken nooit meer moeten verhuizen als ze euthanasie willen. Met name rusthuizen, die vaak in privé-handen zijn, kunnen een eigen beleid voeren. Maar de tekst is wel een flinke aansporing om euthanasievragen ernstig te nemen, in alle settings. Ongeacht hun signatuur: openbaar, katholiek of commercieel.
De tekst is door alle leden van de Federatie mee besproken, en goedgekeurd. Ook door artsen en zorgverstrekkers die zelf geen euthanasie willen uitvoeren. Twee jaar geleden zou deze tekst nog niet mogelijk zijn geweest, nu wel', zegt Paul Van den Berghe. Het geeft weer hoezeer de werkelijkheid binnen de palliatieve zorg veranderd
-------------------
Diagonaal herlezen
Zonder fouten schrijven, gaat nog niet bij De Schandalige Ex-Vlaamse en ex AVV-VKK krant, maar Goddelijke Wetten versoepelen, ja, daar zijn ze sterk in!
Zetten ze eveneens hun beste beentje voor, om waar ze ook maar kunnen, de eigen taal te verkrachten. n Ploeg medewerkers wordt n team medewerkers. Zelfdoding (zelfmoord) wordt euthanasie wegens de verbloeming. Onderscheiden meningen (= onderscheiden signatuur) worden onderscheiden settings Eerste vraag bij het binnenrijden in zon crematorium : van weke setting is Meneer (of Madame) want daarvan hangt het af in elke oven U gaat .
En zo wordt het publiek bij de oren geleid naar Opera-dinges die zoals in Gent, regelrechte publieke vertoningen zijn over wat in de vulgairste ontuchthuizen gebeurt onder de mom : ook dat is het leven zelf.
Voor wanneer dan de ultieme uitdaging : vertoningen (film, toneel, opera) die zich afspelen aan de onderkant der openbare toiletten, zoals deze die er waren in het Oude Rome : een aantal ronde openingen in een verhoogd bankstel, waaronder zwarte slaven met borstel en opneemvod nat en droog (!) de rol van toiletpapier op zich dienden te nemen. Op die manier werd aan de bovenkant zittend M/V aan politiek gedaan . terwijl aan de onderkant de prut uit de ogen werd geweerd. Prachtige close ups! Het geheel afgerond met een romantisch liefdesverhaal waar de copulerende koppels zich wentelen in de excrementen van hun kreunende Meesters .Meesterlijke karakter-rollen zijn mogelijk, zowel boven de zittingen, als er onder. Ook voor de geluidstechnici (zoals Tom Barman) zijn er enorme mogelijkheden die het publiek ten allen tijde zouden kunnen in vervoering brengen
Nu Einstein er gelegen heeft, zal dit aitem waarschijnlijk niet lang meer op zich laten wachten .Kwestie van de aandacht ietwat af te leiden van hun goddelijk monster .
Het geheel zou kunnen gesponsord worden door de voltallige Vlaamse media, onder leiding van De Schandaard.
---------------------
De uitspraak van het jaar, gezegd door de Nobelprijs geneeskunde, de Braziliaanse oncoloog (kankerspecialist) Drauzio Varella:
In onze huidige samenleving wordt er meer geld uitgegeven aan medicatie voor de mannelijke viriliteit en aan siliconen voor grote borsten, dan aan het onderzoek naar Alzheimer.
Binnenkort zullen alle vrouwen grote borsten hebben, en alle mannen een stevig lid. Maar geen van hen zal zich herinneren waarvoor het dient. (vrije vertaling). Bron http://www.bloggen.be/roeland/
---------------------
Mise en plat op 24/09/2011 9:21:45
Gepeperd en gezouten, opgediend om 24/09/2011 12:29:45
Deeltjes (?) sneller dan het licht gaan overal dwars doorheen .Maar dat kan niet! Dat is bijna zoveel als beweren dat God tòch bestaat!Het voornaamste argument (de wetenschap) om het Geloof in de Eeuwigheid mee af te schieten, blijkt nu zelf een grove misrekening te zijn : alles is wel degelijk relatief en EVOLUTIE, maar aan het begin van die evolutie, daar is iets dat wij, aardwormen, nog altijd niet kunnen uitleggen .Creationisme of evolutieleer : Darwin en Einstein versus de Bijbel : beiden hebben als uitgangspunt nog altijd een groot vraagteken . Tenzij men dwars door de beeldspraak het eigenlijke verhaal snapt : ook de mens is een deeltje van de Eeuwigheid. En trouwens, met een beetje goede wil, kan men stellen dat Darwin, net als Mohammed, alles afgekeken heeft van de Bijbel : want in de Bijbel wordt letterlijk geschreven dat er verschillende dagen nodig zijn geweest, om eerst de zon, de maan en de sterren aan het uitspansel te zetten, dan om het licht van de duisternis, dan het land van het water, enz, te scheiden. Na de planten, de vissen en de dieren kwam de Mens Adam, met later Eva uit de rib(!) van de man : en de 7de Dag rustte Hij.
De Mens zelf is ook maar een deeltje van het geheel .Ziet U : altijd en overal komt het begrip een deeltje voor : voor al die deeltjes samen, hebben Recht-Gelovigen een Naam .Maar die kadert niet in de geest van de moderne mens
Helemaal onderaan volgend stukje vindt U een voetnoot uit de mond van een Nobelprijs-winnaar. Die het waarschijnlijk ook niet weet, maar hij duidt op de symptomen .
De deeltjesversneller in Génève! Om er stil en bangelijk door te worden! Want nu blijkt dat de Eeuwigheid, dat was gisteren, en dat is morgen Een beetje zoals de vraag uit de Mechelse Catechismus uit de pree-historie : Waar is God Antwoord : God is overal : in de Hemel, in de Hel, op de Aarde en op alle plaatsen..
Dat deed Willem Kloos (die van Ik ben een God in t diepst van mijN gedachten) indertijd dichten : Ik ben geboren uit zonnegloren en uit een zucht van de ziedende zee
----------------------
Zat Einstein fout? Wetenschappers komen vandaag met details over het verbazingwekkende nieuws dat in er een deeltje is gevonden dat zich beweegt aan een snelheid die groter is dan die van het licht. Iets wat tot nu onmogelijk werd geacht. Als hun metingen kloppen, dan zijn de gevolgen immens. In principe zou dat betekenen dat we informatie terug in de tijd kunnen sturen, dat de lijn tussen het verleden en het heden vervaagt en maakt de ontdekking brandhout met het (tot nu dus) fundamentele principe van oorzakelijkheid. In 2007 werd in Chicago al eens dezelfde vaststelling gedaan, maar omdat de metingen toen vielen binnen de foutmarge, en het experiment nog niet herhaald kon worden, werd ervan uitgegaan dat dat een missing was. Tot nu?
Als de ontdekking van de wetenschappers van het CERN klopt, ondermijnt dat de relativiteitstheorie van Albert Einstein. Die ging ervan uit dat niets sneller kan reizen dan het licht. Daarop is heel ons begrip van tijd en ruimte en oorzakelijkheid gestoeld. Zo is het voor ons een evidentie dat gebeurtenissen plaatsvinden als gevolg van bepaalde andere gebeurtenissen die daaraan vooraf gegaan zijn (een oorzaak gaat vooraf aan een gevolg). De ontdekking van het CERN en de wetenschappers in Gran Sasso zou daar komaf mee maken.
Opera Een internationaal team van wetenschappers maakte de onwaarschijnlijke vondst gisteren bekend en komt straks met details. De ontdekking is gedaan door wetenschappers van het Oscillation Project with Emulsion-tRacking Apparatus (kortweg Opera) in het Italiaanse Gran Sasso. Daar krijgen ze neutrinos aan die verstuurd worden 730 kilometer verder, in het CERN.
Daar wordt met een deeltjesversneller onderzoek gedaan naar de kleinste bouwstenen van het heelal. Het zou een aardverschuiving in de natuurkunde betekenen. "Het gevoel dat de meeste mensen hebben is dat dit niet kan kloppen, dat dit niet waar kan zijn", zei James Gillies, woordvoerder van het CERN. De verblufte wetenschappers hebben collega's gevraagd hun metingen onafhankelijk te verifiëren of theorieën aan te dragen die de gemeten snelheden kunnen verklaren.
De snelheden werden waargenomen in een neutronenstraal die vanuit een deeltjesversneller in Genève op een laboratorium in Italië, 730 kilometer verderop, werd afgevuurd. De neutroninos zouden hierbij zestig nanoseconden sneller zijn gegaan dan de lichtsnelheid van ongeveer driehonderdduizend kilometer per seconde.
60 miljardste van een seconde Voor de trip tussen het CERN en Gran Sasso zou een lichtstraal 2,4 milliseconden nodig hebben. Drie jaar lang maten de wetenschappers hoe lang 15.000 neutrinos er over deden en ze stelden vast dat de neutrinos 60 nanoseconden te snel aankwamen. De "error margin" is 10 nanoseconden. Of: 20 op één miljoen neutrinos reizen niet aan 299.792.458 meter per seconde maar aan 299.798.454 meter per seconde.
De onderzoekers stelden de foutenmarge op tien nanoseconden, waardoor de afwijking op zijn minst opmerkelijk is. Vanwege de omvang van de eventuele ontdekking zijn ze maandenlang bezig geweest met het controleren en hercontroleren van de resultaten om er zeker van te zijn dat er geen fouten zijn gemaakt.
Chicago In een laboratorium in Chicago kan de test worden nagedaan, zei Stavros Katsanevas, onderdirecteur van het Franse Nationale Instituut voor Nucleair en Deeltjesfysica-onderzoek. In 2007 werden daar ook snelheden hoger dan de lichtsnelheid gemeten, maar die vielen binnen de foutmarge, waardoor het wetenschappelijke belang werd ondermijnd.
Ook in Japan kan de test worden nagedaan, hoewel met vertraging, omdat het land nog steeds kampt met de naweeën van de ramp met een kerncentrale in maart. "Massive, massive event" Subir Sarkar, hoofd Particle Theory aan Oxford University noemt de ontdekking een "massive, massive event. Something nobody was expecting".
Dat er neutrinos zouden bestaan die sneller dan het licht reizen werd in 1985 al voorspeld door Alan Kostelecky van de Indiana University. Volgens de regeltjes kunnen de wetenschappers wel degelijk van een ontdekking spreken. Statistisch zitten ze aan zes standaardafwijkingen, terwijl er maar vijf deviaties nodig zijn. Het is trouwens iets wat nogal wat wetenschappers opmerken: het ziet er naar uit dat het team statistisch sterke cijfers kan voorleggen. (mvl)
-------------------
Diagonaal herlezen
Bij de criticasters blijft het voorlopig oorverdovend stil. Men moet nog bekomen van de schok. Ze moeten zich nu voelen als betrapte schoolkinderen, die dachten, omdat Meester effe weg was, dat zij de baas mochten spelen in de klas. Maar nu er op de gang voetstappen te horen zijn, duiken ze stilletjes weg
Djesusmarrante! En die relativiteits theorie, die klopte toch zo mooi! Darwin was een genie en Einstein was zijn Meester!
Weet U (voor de ouderen onder ons die lang geleden nog geleerd hebben wat cultuur werkelijk is) durf ik verwijzen naar Frederik Van Eden De Kleine Johannes. Voor hen die uit de lucht vallen : zoek dan eens het verhaal op van de krekel-schoolmeester van Windekind in de duinen .
Die onderwees de plaatselijke wetenschap van die ene duin, en wat er elders in andere duinen verteld werd, dat waren gewoon grove leugens.
Mijn gedacht was die dikke krekel-leraar zijn tijd ver vooruit .
Mise en plat op 23/09/2011 10:32:20
Gepeperd en gezouten, opgediend op 24/09/2011 12:03:52
Heeft U gelet op de volgnummer hierboven? Dat wil zeggen dat we vandaag een soort Oud-en Nieuw vieren, nadat er na ruim 3 jaar (of zijn het er vier?) op zekere dag lukraak met N° 501 werd gestart. Een mens moet toch ergens mee beginnen! Vandaag zou er dus N° 865 gestaan hebben, maar zon hoog cijfer verraadt teveel over de voortschrijdende leeftijd .Dus die 500 werd ineens afgevoerd .
Wat n gevoel al dat spelevarend schrijven of schrijvend spelevaren geeft: U moogt kiezen! Is niet zo moeilijk : Ik jeune mij daarin als ik een liedeke kan dichten, ik jeune mij daaran als ik dat liedeke kan .Declameer dat versje eens lijk Oswald Maes het zou doen, in t onversneden en het puurste West Vlaams, en U voelt direct de warme zuiderse zon Uw oude botten doorstralen. Tot op het bot!
Maar deze column, dit stukje (of is het een kolommetje?) zou gaan over Nederlandse Polletiekers in hun kleuterklasje, de Tweede Kamer. Die figuranten zijn ongeveer van hetzelfde laag allooi als de onze, met wel één grote uitzondering : de mensen van de Vrijheidspartij, zowel daar als hier Daar heten ze de PVV, en bij ons is dat het Vlaams Belang
De aanleiding van de pantomine was de uitspraak van een PVV-man, die in een toespraak gewaagde van deIslamitscuhe aap die uit de mouw kwam bij Erdogan. Waarop Cohen & C° woedend reageerden dat een bevriend buitenlands staatshoofd (!) vergelijken met een aap, ver beneden alles was Het kot was te klein! Waarop Marc Rutte probeerde de gemoederen te bedaren. Wat tot gevolg had dat Wilders hem in het vuur van zijn betoog tenslotte toesprak als volgt Doe eens normaal, mens iets wat de Lynxen buiten zichzelf van woede bracht : stel U voor : de minister-president op die manier aanspreken : dat kon toch niet! Onderverzwegen : de Turken in Nederland kunnen goed zien hoe wij opkomen voor hun land!
Dat duurde zo ongeveer de hele dag. Over de inhoud van het debat (o.a. vrij verkeer van personen, goederen en diensten tussen Europa en Turkije..) : geen woord meer. Louter elkaar om de oren slaan met beledigingen . Uiteraard met de bedoeling een dispuut uit te lokken tussen Rutte n Wilders. Wat dus niet lukte. Wat wel lukte, was nog een paar duizend stemmen meer voor de PVV.
En deze morgen viel onderstaande Nieuwsbrief van de PVV binnen :
--------------------
Voorzitter, ook ik zou willen beginnen met een woord van dank aan de Minister President voor zijn antwoorden in eerste termijn.
Eerst iets over de toon van het debat. De PVV is gewend scherp aan de wind te zeilen. Geen golf te hoog. Helaas is het weer de selectieve verontwaardiging die de boventoon voert. Blijkbaar slaagt de linkse kerk er niet in om ons met argumenten te bestrijden. Blijkbaar is onze bijdrage aan dit Kabinet te solide om het ons inhoudelijk moeilijk te maken.Lees meer
Vz, als meneer Roemer zich zo opwindt over het taalgebruik van de PVV, waar was dan zijn morele verontwaardiging toen meneer Marijnissen nota bene een minister aanduidde als flapdrol, waar was zijn afkeuring toen diezelfde Marijnissen het had over effe dimmen. Waarom lopen SP-Kamerleden mee op een betoging waar wordt geroepen Hamas, hamas, Joden aan het gas.? Toen zaten zijn maoïstische vuistjes blijkbaar diep in zijn oren.
Meneer Cohen trilt helemaal van boosheid als ik hem de bedrijfspoedel van Rutte 1 noem, maar toen PvdA-premier Wim Kok premier Balkenende uitmaakte voor het schoothondje van Bush, hebben we niets gehoord uit de grachtengordel. Waar was toen uw verontwaardiging?
Waarom zwijgt de heer Cohen als Ella Vogelaar de Partij voor de Vrijheid vergelijkt met de NSB? Net zoals collega Cohen stil was en nog is als het PvdA-vehikel VARA mij keer op keer vergelijkt met Hitler of als Paul de Leeuw heel vrolijk zingt ik ben zo vrolijk, zo vrolijk want Geert Wilders die is dood.
Waar was u toen al die momenten met uw morele verontwaardiging. Waar bent u, nu ik op de VARA-site de Joop word afgebeeld met een schaar in mijn keel? Waar was u toen PvdA-kamerlid Samsom op televisie zei dat ik het fascisme vertegenwoordig?
En de heiligheid van Pechtold is ook maar betrekkelijk. Was hij het niet die een kabinet vies en voos noemde. Betitelde hij mij niet als een xenofoob en extremist? Was het niet de heer Bert Bakker van de D66-fractie die de PVV-fractie aanduidde als tuig. Ja, het was oorverdovend stil.
En dan valt nu het hele politieke establishment over mij heen als ik iemand een bedrijfspoedel noem. Ik zeg ook nu met opgeheven hoofd tegen Roemer, Cohen en Pechtold, de meters-met-twee-maten, de schijnheiligen van de linkse kerk: doe eens normaal, mannen.
Vz, de Partij voor de Vrijheid tekent voor dit kabinet en daar zijn wij trots op. Op veel plekken komt Nederland nu eindelijk in beweging. Wie had een jaar geleden kunnen denken dat in Nederland ons PVV-geluid zo herkenbaar zijn stempel zou drukken op het regeerbeleid? Op immigratie en asiel, veiligheid en zorg daar waar het kabinet het goed doet klinkt onze stem luid en duidelijk door.
Het schip van Staat vaart dan ook vrolijk door. De koers is helder en kapitein Mark doet het goed. We zwaaien vanaf de boot naar zuurlinks dat onmachtig een vuistje probeert te maken. En op het strand staat mevrouw Sap nog wat te klungelen en te oefenen met haar stekker. Het schip van Mark vaart vastberaden door. En als we de Griekse piraten kunnen weerstaan, komt het allemaal goed.
Vz, die 18 miljard zijn soms pijnlijk. Wij lopen niet weg voor bezuinigingen die nodig zijn om onze sociale zekerheid juist in de toekomst betaalbaar te houden. Wij lopen niet weg voor onze verantwoordelijkheid. Wij zijn de SP niet. Wij zijn goed voor onze handtekening. We tellen onze zegeningen.
Dankzij de PVV komen er nu strengere asiel- en immigratiemaatregelen: gezinsmigratie wordt beperkt. Strengere inburgeringseisen. We beperken de dubbele nationaliteit. Illegaliteit strafbaar. Dankzij de PVV wordt de straatterreur en de criminaliteit aangepakt. Er komen eindelijk minimumstraffen. Dankzij de PVV investeren we fors in de zorg voor 12.000 extra zorgmedewerkers.
Vz, ik ben het met iedereen eens die ons een saaie partij noemt. Al anderhalf jaar draaien we dezelfde langspeelplaat met maar een liedje: geen cent naar Griekenland. Het is de facto al failliet. We worden al anderhalf jaar weggehoond, maar ik vrees dat we nu gelijk krijgen.
Hoe eerder het land de euro verlaat, hoe beter. Goed voor hun, goed voor ons, goed voor de internationale financiële markten.
Het zou mooi zijn als meneer Cohen hier zijn verantwoordelijkheid zou nemen. Het zou ook mooi zijn als de fractie van D66 eer doet aan haar eigen geschiedenis en de volgende referendum-motie te steunen:
Vz, ik dien volgende motie in:
De Kamer,
overwegende dat het volk directe inspraak moet hebben over het spenderen van, en het garant staan voor, miljarden euros aan zwakke landen zoals Griekenland,
verzoekt de regering een (raadplegend) referendum te organiseren alvorens er nog een cent naar zwakke landen zoals Griekenland gaat,
en gaat over tot de orde van de dag.
Vz, het schip van Mark is ons schip. Het vaart woelige baren tegemoet. Alle hens nu aan dek, want de golven zullen hoog zijn en de stormen hevig. Wat ons in deze onzekere tijden kracht moet geven is dit: wij zijn geen gewoon land. Onze geschiedenis kent zijn gelijke niet. Wij zijn Nederlanders. Wij hebben altijd vertrouwd op eigen kracht met onze vlag in top. Wij zijn niet bang voor de toekomst, maar zijn bereid alle zeeën te bevaren en geen golf is ons te hoog. Mijn fractie is trots daar deel van uit te mogen maken.
-------------------
Diagonaal herlezen
De kern van de woede van Cohen en de ganse PvdA was wel totaal naast de kwestie, maar zoiets is een typische stijlfiguur in de Lynxe middens ; bij gebrek aan inhoudelijke argumenten, schiet men dan op belachelijke neveneffecten. Waarbij het wel duidelijk is, dat de omschrijving Islamitische aap uit de mouw hun woede opwekte : dat is een groepsbelediging van alle Islam-aanhangers en specifiek van hun Turkse kiezers
Moet er nog zand zijn? Dat is geen Holland-politiek meer, dat is Turken-praat!
Onderstaand artikel van Belga stond kort, zeer kort, in de online-kranten op het Internet. Waarschijnlijk het werk van een kleine ondergeschikte, die nu wel aan de deur zal staan. Wat denkt die wel! Zo koren op de molen gooien van de Flamboches!
We schrijven donderdag 17 uur. Tine Tange zal straks de wanhoop nabij zijn ams ze dat moet voorlezen! En dat terwijl Di Rupo met de minuut wanhopiger kijkt! Zijn Eeuwige Roem begint hem als zand door de vingers te glippen : zo dicht bij de Schat der Flamiboches (Les Boches du Nord) gekomen, en dan nog moeten mislukken ! wat zal zijn royale vriend nu wel zeggen!? En zijn diensten gaan aanbieden in eigen vaderland, bij Berlusconi, gaat ook al niet, want die valt niet op nichten ..
Zeer tussen haakjes : waar zou onze Sire zich nu bevinden? Nog altijd op de Afdeling Verloskunde?
----------------------
Na de Vlaamse Volksbeweging, het Taalaktiekomitee en het Halle-Vilvoorde Komitee reageert nu ook het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), dat naar eigen zeggen een veertigtal Vlaamsgezinde organisaties vertegenwoordigen, zeer negatief op het BHV-akkoord. "Dit is schadelijk voor Vlaanderen, voor het vreedzame samenleven in ons land en voor de democratie en openbare financiën", aldus het OVV.
Het OVV wijst er op dat het akkoord de zes faciliteitengemeenten "electoraal en administratief isoleert van de andere 29 gemeenten in Halle-Vilvoorde". De voorrechten van de Franstaligen in de zes worden versterkt en verankerd in de grondwet. De nieuwe regeling voor de benoeming van burgemeesters holt bovendien de bevoegdheid van de Vlaamse overheid uit. Het OVV merkt daarnaast op dat de andere 29 gemeenten slechts deels gesplitst worden van Brussel want dit gebeurt niet voor de coöptatie van Kamerleden.
De beloofde splitsing van het gerechtelijk arrondissement is volgens het OVV "voorlopig nog een lege doos". Verwijzend naar Franstalige uitspraken bestempeld de koepel het geplande grootstedelijk overleg tussen Brussel en de rest van het vroegere Brabant "als een Trojaans paard voor verdere verfransing van Vlaams-Brabant". "In de 6 wordt bovendien het monocultureel Franstalig model voor Franstalige scholen niet eens ter discussie gesteld".
Het OVV hekelt tot slot het feit dat Brussel een constitutieve autonomie en extreem ruime extra-middelen krijgt zonder sanering, zonder onderzoek naar de noden en zonder stopzetting van de verdoken transfers naar de Franse Gemeenschap. (belga/adb)
-----------------
Brusselakkoord is lege doos
Het akkoord over de Brusselse hervorming, dat door de acht experts (sic) van de werkgroep Brussel met veel poeha werd bekend gemaakt, is niets meer dan een lege doos. Wie gedacht had dat er eindelijk werk zou gemaakt worden van een duidelijke bevoegdheidsverdeling in Brussel, van een eengemaakte politiezone met een doordacht veiligheidsbeleid en een afbouw van de macht van de 19 lokale baronieën, komt bedrogen uit. Het zijn niet meer dan schijnmanoeuvres om voor Brussel opnieuw extra geld binnen te halen.
1. De eengemaakte politiezone komt er niet, en in tegenstelling tot wat men wil laten uitschijnen, zijn het niet de 19 gemeenten die een deel van hun veiligheidsbevoegdheid moeten afstaan, maar wel de gouverneur die in Brussel een soort van federale bevoegdheid over veiligheid uitoefende.
2. Met het afschaffen van de functie van gouverneur, ligt het in de lijn der logica en verwachtingen dat ook de functie van vice-gouverneur wordt afgeschaft. Nochtans was het vice-gouverneurschap in Brussel nog de enige garantie dat de taalwetgeving ten minste minimaal werd nageleefd. Vlaams Belang eist dan ook zeer snel duidelijkheid over wat er met die bevoegdheid zal gebeuren. Wie zal toezicht houden op het naleven van de taalwet? Toch niet de hoofdstedelijke regering of de Brusselse minister-voorzitter hopen we. Want het zijn net zij die reeds jaar en dag de taalwetgeving verkrachten, door bvb de schorsingen die de vice-gouverneur uitsprak, steeds straal te negeren.
3. Verder stellen we vast dat het taalaspect in het akkoord helemaal niet aan bod blijkt te komen. Kortom, de Vlaamse experts hebben zich opnieuw laten rollen, door geen enkele garantie te vragen voor de rechten van de Brusselse Vlamingen.
4. Tenslotte stelt Vlaams Belang ook vast dat er blijkbaar niet eens gesproken werd over de ongeoorloofde usurpatie van bevoegdheden door het hoofdstedelijk gewest. Meer en meer moeit de hoofdstedelijke regering zich met zaken waar ze niet bevoegd voor is. We denken maar aan onderwijs of kinderopvang, stuk voor stuk gemeenschapsbevoegdheden. Ook hier vonden de Vlaamse onderhandelaars het niet eens nodig om duidelijke bevoegdheidsafbakeningen te eisen.
Kortom: het zogenaamde Brusselakkoord is een lege doos. Het is een akkoord dat moet laten uitschijnen dat er in het hoofdstedelijk gewest eindelijk wat beweegt ten goede; maar de facto opnieuw een verdere uitholling is van de Vlaamse rechten en bevoegdheden in de hoofdstad.
Na het BHV-akkoord met de anschluss van de zes faciliteitengemeenten bij Brussel, worden de Vlamingen ten tweede malen gerold !
-------------------
Diagonaal herlezen
Met spreekwoorden waarin dieren in voorkomen, valt er op te letten. Maar ik zal voorzichtig zijn : als de Franscouillons zeggen dat Wallo.Brux niet mag ver-armen : daar kan men alle richtingen mee uit. Het kan ook willen zeggen dat ze daar eindelijk eens gaan beginnen werken en geld verdienen .Er wordt echter niet bijgezegd wie dan wel mag/moet verarmen. Al laat zich dat raden. Maar nu is de aap uit de mouw gekomen : Wallo/Brux wil gewoon de middelen naargelang hun behoeften!
Wat ben ik blij dat het er in ons huishouden anders aan toe gaat : wij kunnen de middelen (het geld) niet aanpassen aan onze behoeften, dus moetenwij onze behoeften aanpassen aan onze (bescheiden) middelen .
Heb ik daarmee nu gezegd dat Di Rupo een aap is? Bijlange niet, lieve mensen! Ik wil die warmbloedige zoogdieren zeker niet vergelijken met een bende Franscouillons. Daarvoor respecteer ik die dieren, net als alle dieren trouwens, veel te veel. Alhoewel : bij nader toezien zou het beeld van een uil kunnen dienen : met dat beest een kaars te geven en het een bril op te zetten, ziet het er al heel wat slimmer uit. Doe het een rood strikje om, en het beeld wordt des te treffender! Nadeel is dan weer, dat de uil een nachtdier is, die alleen s nachts leeft. En het is zo al erg genoeg met die Franscouillonnekes! Blijft over : de ezel. Maar verdorie dat is een beest dat spreekwoordelijk geen tweemaal struikelt over dezelfde steen .
Kortom : die Franscouillonse Leiders zijn met geen enkel dier te vergelijken Misschien met haaien, maar die kunnen verdorie zwemmen, en zij niet!
Mise en plat op 22/09/2011 18:47:42
Gepeperd en gezouten, opgediend op 23/09/2011 11:50:18
Voor wie het vergeten was : in Vlaanderen zitten we nu eenmaal nog altijd met de Tjeven als staatsdragende partij. U zult hieronder lezen, hoe zij, bij monde van de ex-Vlaming Leterme, weer eens het On-Land gered hebben. Enfin, tot hiertoe toch .
Ik wens U veel leesgenot, dat eens te meer te danken is aan Iskander,n de denktank van Prof. Matthias Storme.
Och : en als er nu toch nog eens n klein doctrine-tje bijkon? Een naam bedenken is niet nodig : het volstaat even te rade te gaan bij Wikipedia. We kunnen inderdaad niet allemaal historici zijn, nietwaar?! Richt Uw zoeklichten op De Slag om de Pevelen Berg in 1304of zoiets. Pour les Francçais : ça sappelle Mons en Pévèle. Daar leert U alles over de onderhandelingskunst der Vlamingen : meer dan 700 jaar later betalen wij daar nog altijd de prijs voor.
Schandalig om zeggen : maar de Duitsers in 1940 gebruikten de juiste methode : een wapenstilstand door onvoorwaardelijke overgave. Veel viel er niet meer te parlesanten ..Natuurlijk niet iets om na te doen. Toch niet op dergelijke schaal!
In politie-termen geredeneerd, zou Witse zeggen : eerst schieten, en dan vragen stellen.
Les Wallons, cest du cacca, en met zon materie discussieert men niet!
Goed, hé! Heb vandaag gelezen rond de heibel met Voetbalclub Genk, dat groepsbelediging in het on-Land B. niet strafbaar is! En vermits het vast staat dat er nooit een Waals volk bestaan heeft, is dat dubbel aangenaam. U hebt natuurlijk al lang begrepen, dat met de Waal hier zekerlijk niet de kleine Waalse mens bedoeld wordt, maar de Waalse elite, gemakshalve te omschrijven met Waalse Bloedzuigers.
Al moet ik toegeven, liever du cacca te horen : wegens gewoon veel expressiever .
Bart Maddens legt nog eens uit, voor de slechte verstaanders, waar het eigenlijke allemaal om draait. Wat is het doel en welke de middelen van de Vlaamse politici en misschien nog meer, hoe hard willen ze het spel spelen?
Waaaw ! Marc Reynebeau vindt mijn opiniestukken belangrijk genoeg om een heel artikel te vullen met citaten eruit (DS van sept. 10). Als dat een mens zijn ijdelheid niet streelt. En ach, als Reynebeau niet altijd snapt wat ik bedoel, tot daar aan toe. Dat zal wel aan mij liggen. Laat me daarom nog eens kort de puntjes op de i zetten.
Het draait allemaal om strategie. Een strategie bevat twee componenten : een doel en een middel om dat doel te bereiken. Wat is het doel ? Sinds maart 1999 ijvert de Vlaamse Beweging voor de realisatie van de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Of die nu federaal of confederaal zijn doet niet echt ter zake. Feit is dat het in de resoluties gaat om een zeer grondige hertekening van de Belgische staatsstructuur : een institutionele big bang (zoals Eric Van Rompuy ooit zei). Feit is even goed dat de resoluties veel gematigder zijn dan wat de N-VA voorstelde in haar verkiezingsprogramma van vorig jaar. Het is juist dat slechts een kleine minderheid van de Vlamingen heeft gestemd voor dit programma of voor een nog radicaler : 44% om precies te zijn (47% voor de Senaat). De vijf resoluties daarentegen werden door een ruime meerderheid in het Vlaams Parlement goedgekeurd en hebben een veel breder draagvlak.
Wat is het meest efficiënte middel om dit doel te realiseren ? Centen, dachten de Vlamingen in 1999. Want het Franstalige onderwijs zat op droog zaad. In 2001 kregen de Franstaligen wel hun centen, maar de Vlamingen mochten fluiten naar hun grote staatshervorming. Met dank aan Guy Verhofstadt en de paars-groene partijen, die op die manier de belangrijkste Vlaamse hefboom verkwanselden. Dan zat er niets anders op dan de volgende regeringsvorming te koppelen aan de staatshervorming, aldus Herman Van Rompuy in 2005. Dat was de Van Rompuy-doctrine. Maar ook die mislukte eind 2007, na het volgehouden non van de Franstaligen. De zogenaamde Maddens-doctrine, die daarna opgeld maakte, was dus eigenlijk maar een derde-keus strategie.
Na de verkiezingen van vorig jaar leken de Franstaligen hun lesje te hebben geleerd. Nu zou de Van Rompuy-doctrine wel werken, dacht men. Alleen, de ontslagnemende regering bleek zich na verloop van tijd meer en meer te gedragen als een volwaardige regering. Op die manier haalde men veel druk van de ketel, en werd de Van Rompuy-strategie ondergraven. De Vlamingen hadden moeten weigeren om die semi-grondwettelijke schemerzone van de langlopende zaken te betreden. In dat geval hadden we nu wellicht én een echte regering én een grote staatshervorming.
Of leggen de Vlaamsgezinden de lat voor een staatshervorming te hoog ? Natuurlijk niet. Wat tot nu toe op tafel lag kwam zelfs nog niet in de buurt van de vijf resoluties. Erger nog, het stond er haaks op in veel opzichten. De resoluties willen de tweeledigheid versterken. Wat we krijgen is een aanzienlijke versterking van Brussel als derde gewest. De resoluties willen een meer transparante structuur. Wat we krijgen is bricolage van het ergste soort. De institutionele vuilnisbelt die België heet, wordt enkel maar verder opgehoogd.
In die omstandigheden is het misschien beter om van de nood een deugd te maken. Het uitblijven van een grondwettelijke federale regering biedt de deelstaatregeringen de mogelijkheid om zelf de touwtjes in handen te nemen. Zonder ook maar iets onwettigs te doen. Het volstaat dat de partijen in de Vlaamse regering onderling afspreken wat ze federaal goedkeuren en wat niet. Daardoor worden de federale ministers vanzelf de stromannen van de deelstaten. Dit idee komt trouwens niet van mij maar wel ere aan wie ere toekomt - van mijn collega Paul Van Orshoven (en ik wil me hierbij preventief bij hem verontschuldigen voor het geval hij door dit stuk met een Van Orshoven-doctrine wordt opgezadeld - ik weet uit ervaring hoe vervelend dat is).
Niet dat al die doctrines er veel toe doen. Want wat is de kern van het probleem ? Dat konden we vorige week lezen in De Tijd (van 6 september) : Vlamingen zijn conflictvermijders. Het ging over problemen op de werkvloer. Maar het geldt even goed voor de politiek. Franstalige politici durven het spel nu eenmaal veel harder te spelen dan de Vlaamse. Ongrondwettelijke belangenconflicten inroepen om een democratische stemming te blokkeren, dreigen met een institutionele atoombom, de boel laten verrotten om wat tijd te kopen : its all part of the game. Maar even goede vrienden natuurlijk. En de Vlaamse politici, die laten maar betijen, voor de lieve vrede.
Wat baat dan het geschrijf over Vlaamse strategieën, als er geen politieke wil bestaat om ze toe te passen ? Maar goed, als de artikels van Marc Reynebeau er mee kunnen worden gevuld, dan is dat toch al iets.
(De Standaard beschouwde het debat als afgesloten na het artikel van Marc Reynebeau en vond het daarom niet opportuun om deze reactie nog te publiceren
-------------------
Diagonaal herlezen
Bij een collega las ik deze morgen, dat oorlog = geld, en geld =oorlog. De aanrukkende recessie, de immigratie-politiek, de banken-crisis, de Europa-crisis, de onmogelijkheid om nog een Belgische regering te vormen : alles wijst er op dat de Apocalyps in de lucht hangt als er niet dringend maatregelen genomen worden. Vandaar onderstaande eerder lugubere beeldspraak uit een ver verleden : misschien veel dichter dan we denken! Maar terug naar het onderhandelen, een begrip dat zweeft tussen geld en oorlog .
28 Mei 1940 : na 18 dagen van harde tegenstand, is ons leger, waar, zegt men, Vlamingen even hard gevochten hebben als Walen, verslagen. Generaal Guderian, de Opperbevelhebber van de Wehrmacht : had die met de Regering beginnen onderhandelen, dan waren ze nu nog bezig geweest! Onvoorwaardelijke overgave werd het, of de ondergang.
Met zon voorbeeld heeft niemand nog n tekeningetje nodig! Het is er inderdaad ver over : maar met Franscouillons is al het andere gewoon tijdverlies!
Moraal van dit verhaal : wie stamelend aan de poort blijft staan, vliegt er gewoon uit!
Mise en plat op 22/09/2011 18:03:23
Gepeperd en gezouten, opgediend op 23/09/2011 10:50:29
O die lessen! Die mogen geen enkele zorg zijn! Die worden betaald met Staatsmanna. Maar laat dat geen probleem zijn : de Flamboches mogen eenzelfde budget uit de Staatsruif nemen. Want solidair zijn ze wel, hé, die Walonnkes! Echt n ontspanning met hen te mogen zaken doen!
Perfesser Vuye mocht nog eens opdraven bij Isklander. Zie hieronder. Verschiet niet : die man is hoogleraar Staatsrecht aan de Universiteit van Namen. En hij loopt nog altijd rond als vrij man ..
Veronderstelde Vlaamse partijen voeren veronderstelde onderhandelingen over veronderstelde oplossingen. Franstaligen en Vlamingen denken zo verschillend over België dat we beter kijken wat we nog samen willen doen. Op 14 juli 2008 verklaarde premier Yves Leterme (CD&V) dat het federale overlegmodel zijn limieten had bereikt. Hij geloofde toen wel nog in een communautaire dialoog van gemeenschap tot gemeenschap. Op 8 oktober 2008 begon die dialoog. Op 16 februari 2009 verklaarde Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) dat hij de gemeenschapsdialoog niet meer zag zitten. Ook dit overlegmodel had zijn grenzen bereikt. Nadien bleef het mislukken, steeds opnieuw.
Het Belgische staatsrecht werd ooit geroemd voor de kunst van het compromis. Die illusie wordt nu doorprikt. Het Belgische staatsrecht is gespleten. Teksten werden bewust zo geschreven dat ze zich lenen tot twee radicaal verschillende interpretaties. Neem bijvoorbeeld de ordonnanties van het Brussels Gewest. In Nederlandstalige handboeken staatsrecht worden de verschillen tussen decreten en ordonnanties haarscherp uit de doeken gedaan. Franstalige handboeken stellen dan weer dat decreten en ordonnanties in niets verschillen. Voor de ene is Brussel geen volwaardig gewest, voor de andere wel.
Door zo te werken heeft het 'B-staatsrecht' zijn limieten bereikt. Er bestaat nog enkel een 'V-staatsrecht' en een 'F-staatsrecht'. In het V-verhaal worden burgemeesters benoemd door de regering, in het F-verhaal zijn ze democratisch verkozen. In de V-visie moeten oproepingsbrieven voor de verkiezingen in Vlaanderen in het Nederlands zijn, in de F-visie mag de burgemeester die in het Frans versturen. In het F-staatsrecht hebben Franstaligen het recht overal in België Frans te spreken (personaliteitsbeginsel), in het V-staatsrecht geldt het territorialiteitsbeginsel.
In de V-visie zijn faciliteiten bedoeld om de inburgering te bevorderen, in het F-staatsrecht is het recht om in Vlaanderen Frans te spreken een fundamenteel mensenrecht. Belangenconflicten en alarmbel zijn een vetorecht in het F-staatsrecht, in het V-verhaal zijn ze een overlegmoment. Een B-staatsrecht bestaat eigenlijk niet meer, want al deze interpretaties kan men niet met elkaar verzoenen.
Niemand hoeft te treuren over het verdwijnen van het B-staatsrecht. Ik wil het recht op verdriet niet ontzeggen aan enkele B-politicologen, want die bestaan nog echt. Ik treur alvast niet, want het B-staatsrecht was een gedrocht. Vorige week lekte uit dat de onderhandelaars dachten aan 'veronderstelde burgemeesters'. Dat zijn burgemeesters die geen burgemeester zijn in het V-staatsrecht, maar het eigenlijk wel zijn in het F-staatsrecht. Dit was nog eens een aloude Belgische oplossing. In de zogenaamde Pacificatiewet van 1988 werd ooit een 'veronderstelde taalkennis' ingeschreven. De rechtstreeks verkozen gemeenteraadsleden en schepenen uit de randgemeenten worden onweerlegbaar vermoed het Nederlands te beheersen, zelfs als dat kennelijk niet het geval is.
Zo werd een probleem op zijn Belgisch opgelost. Alhoewel, opgelost? Heeft de Pacificatiewet gezorgd voor pacificatie in de Rand? Dat kon ook niet. Er is een nijpend tekort aan verpleegkundigen. Als we nu eens in de wet inschrijven dat alle werklozen onweerlegbaar vermoed worden houder te zijn van een diploma verpleegkunde, is het probleem dan opgelost? Integendeel, het schept een nog veel groter probleem. Dat is zo met alle veronderstelde oplossingen, de remedie is erger dan de kwaal.
De veronderstelde oplossingen dienen wel steeds hetzelfde doel: tegemoet komen aan de Franstalige eis om in Vlaanderen Frans te spreken. 'Le droit des gens', noemt men dit. In Franstalig België hebben de Vlamingen nooit rechten gekregen. 'Le droit des gens' is namelijk niet wederkerig. Meer dan 100 jaar geleden hebben de Vlamingen eens geprobeerd rechten te bekomen in Wallonië. Op 9 maart 1910 opperden enkele senatoren dat het opportuun was dat enkele leden van de Waalse werkrechtersraden - de huidige arbeidsrechtbanken - het Nederlands beheersen, gelet op de vele Vlaamse arbeiders in Wallonië.
De Franstalige reacties waren bits. Armand Hubert, de minister van Industrie en Werk, poneerde: 'S'ils veulent travailler en pays wallon, ils n'ont qu'à apprendre la langue.' Senator Prosper Hanrez waarschuwde zelfs dat '... si les tentavives de certains groupes de flamingants devaient avoir pour résultat d'imposer le flamand dans toute la Belgique, il y aurait à craindre, il n'y a pas de doute à̀ cet é́gard, une vé́ritable révolte d'une partie de la population'. Na de stemming schreeuwt minister van Staat Emile Dupont zijn ergernis uit: 'Vive la sé́paration administrative!' Met welk recht eisen Franstaligen nu rechten op in Vlaanderen die ze historisch altijd hebben geweigerd aan de Vlamingen in Wallonië?
Meer nog, niet alleen in het eentalige Franse taalgebied kregen de Vlamingen geen taalrechten, ze kregen ze zelfs niet in het tweetalige taalgebied Brussel-Hoofdstad. De Brusselse gemeenten passen de taalwetgeving niet toe. Met welk recht eisen de Franstaligen nu taalrechten op in Vlaanderen, terwijl ze in het tweetalige Brussel niet eens de bestaande taalwetten naleven?
En toch zijn er nog altijd veronderstelde Vlaamse partijen die bereid zijn veronderstelde onderhandelingen te voeren over fictieve oplossingen. Wanneer Franstaligen en Vlamingen zo anders denken over fundamentele elementen van de Belgische staat, dan is het beter om te kijken wat we nog samen willen doen. De vraag is niets eens meer wat we samen 'kunnen' doen, maar wel wat we samen 'willen' doen.
Dat is de uitvoering van artikel 35 van de Belgische grondwet. Het is de laatste strohalm waar de Belgische staat zich kan aan vastklampen. Een veronderstelde oplossing waar de partijen nu aan werken is slechts uitstel tot na de volgende federale verkiezingen van 2014. En niets doen is ook geen oplossing. Er is toch niemand die denkt dat een staat zonder regering kan blijven bestaan?
Hendrik Vuye is hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit Namen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Onbegrijpelijk dat die man niet al lang is ontslagen of gevierendeeld. Hij moet een speciale Engel Bewaarder hebben : U weet wel : ene die voor de gelegenheid is heruitgevonden.
Al ooit een wederwoord gehoord van de Franscouillonse polletiekers? Ik ook niet.
Zou de man daar, vooraan in de aulas, Nederlands staan te spreken? Zon der gelyncht te worden? Als dat waar is, dan is nog niet alle hoop verloren
Laat het duidelijk zijn : JPR : dat kan niemand anders zijn dan Jean Pierre Rondas, U weet wel, de man die zo vierkant de kogelronde waarheid kan schrijven dat iedereen die hem leest bijna vergeet te ademen.. Die schrijft niet in één vlak (zoals zijn naam laat vermoeden : Rondas : de meetkundige platte ronde in één enkel vlak), maar in een sfeerachtige zwevende globe : de bol, in alle richtingen rond en in de ruimte, drie dimensioneel als het ware .Een gigantische lichtster, waar men van afglijdt, want er zijn geen uitsteeksels of denkfouten waar men zich kan aan vastklampen : om die doorzichtige gladde globe te bevatten, moet men er zich met het ganse lichaam plat op de buik over heen werpen en haar omvatten met armen en benen. Zelfs met de lippen moet men zich vastzuigen, want elk houvast is een nieuwe vezel die ons, nationalisten, met elkaar verbindt!
Kortom : een monument uit één stuk. En die man (hier geciteerd door Iskander), ongelooflijk maar waar, kan zijn gedachten kwijt in De Morgen : wat heeft die His Masters Voice dat de Meester zelf niet heeft? Want de Lynxen willen perse dat JPR de ghostwriter zou zijn van Bruno Valkeniers en zelfs van Karel Van Camp van t Pallieterke. Vandaar de vraag : is die man dan werkelijk een allesbrander?
Samengevat : die Rondas is een man naar mijn hart! En zoiets lezen geeft het gevoel met een 3-D brilletje naar het On-Land B. te kijken
Wie ook haar sortie niet gerateerd heeft, is de ex-voorzitster van de sp.a, Caroline Gennez. Eergisteren kondigde ze aan dat ze een toffe ministerportefeuille niet zou afwijzen. Enkele uren voordien wist ze te voorspellen dat haar opvolger Bruno Tobback met een stalinistische score zou verkozen worden een uitdrukking die zelfs door de geschreven pers zorgvuldig werd vermeden. Niet te verwonderen tenslotte, want ook over andere onderwerpen denkt sp.a, die straks nog 10 procent haalt, graag in termen van 90 procent. Zo kwam Gennez een maand of wat geleden vertellen dat haar partij, plus Open Vld en CD&V en Groen! het over 90 procent van de materies voor 90 procent eens zijn. Deze uitspraak is inderdaad een beschrijving van de huidige toestand. Men kan ook verwijzen naar Luc Cortebeeck, die als ACV-man opriep "desnoods" voor Open Vld te stemmen (maar zeker niet voor de egoïsten van N-VA). Of naar Rik Torfs, wiens meest saillante idee in zijn CD&V-toekomstvisie bleek te zijn, dat er in de al te talrijke verloven voor werknemers moest gesnoeid worden.
Waar, in het licht van die 90 procent, staan deze partijen nog voor? Je zou je vinger willen opsteken en voorzichtig suggereren: misschien toch allen samen in één partij? Dat denken en zeggen ze dus ook (zie Gennez). De vraag is alleen, onder welke noemer stichten ze zo'n eenheidspartij? Met welke ideologie na The End of Ideology? Wel, als compensatie voor hun ideologische geslachtloosheid dient zich daar de noemer van het belgicisme aan.
Belgicisme als laatste ideologie? Zo werkt het nu toch ook al? Belgicisme als last stand, als dernier carré, als vastklamp-ideologie voor tripartite-gezinden. Belgicisme als ersatz-ideologie die de nostalgie naar de verdrongen ideologieën moet temperen. Belgicisme als troostideologie voor de geknakte idealen. Belgicisme als verkleefdheid aan een bloedeloze staatsconstructie, vermomd als morele houding. Belgicisme voor wie het niet meer weet.
Belgicisten schrijven het woord 'Vlaams' met ae en sch. Belgicisten dreigen er soms mee om, als dat hier zo voortgaat, uit Vlaanderen te verhuizen. Naar Brussel, zeggen ze. Belgicisten beweren dat België een laboratorium is. Belgicisten beweren dat flaminganten met vendels zwaaien, onder hun kerktoren zitten, en daar kaakslagen ontvangen drie uitdrukkingen die alleen in het belgicistische vocabularium voorkomen. De belgicist denkt dat alle problemen in deze staat opgelost geraken als hij maar voldoende zijn viscerale afkeer van de Vlaamse Beweging, en bij uitbreiding van de Vlaamse natie, etaleert. Een natie die, naargelang het soort belgicist, ofwel niet bestaat, ofwel niet hoort te bestaan. Het grote probleem van de belgicist is dat België wel een paritaire regering heeft, maar geen paritair volk.
Voor de belgicist is de Vlaamse Beweging van nature rechts en neoconservatief, maar tegelijk ook neoliberaal en genetisch separatistisch. Laat ik tegenover deze courante epitheta voor de flamingant eens in dezelfde stijl nagaan wie ik zo allemaal in het belgicistische kamp terugvind. Ik zie er de bankiers met pijp en dikke onderlip. Ik zie er baronessen van nederige afkomst. Ik vind er profitariaatssocialisten, zowel in de gewone betekenis van het PS-systeem, als van de de sp.a die zijn kar aan diezelfde PS hangt. Ik merk er passé-loftsocialisten op, luxe-multiculturalisten en pseudoglobalisanten. Schlagerzangers en eigenaars van voetbalclubs. Belgicisme heerst waar de neo-maoïst de hand reikt aan de hyperliberaal en de projectontwikkelaar. Hèhè, dat lucht op.
Belgicistische partijen zijn alleen Vlaamse partijen, nooit Franstalige (die zijn gewoon Belgisch). Op om het even welke vraag hebben ze een anti-separatistische mantra als antwoord. Je waarschuwt ze voor de nefaste gevolgen van rotte compromissen: ja maar, antwoordt de ene, ik wijs een onafhankelijk Vlaanderen af. Je wijst ze op het eeuwige immobilisme en het status-quo in de Belgische staat: ja maar, zegt de tweede, ik ben geen separatist. Je probeert ze te alarmeren over de nefaste gevolgen van een door de Franstaligen gewilde, mensonterende immigratie- en asielpolitiek: ja maar, verdedigt een derde zich, wij zijn constructief en wensen tot een akkoord te komen.
Belgicisten hebben nog één gemeenschappelijk kenmerk dat ik nog niet heb vermeld. Ze wensen namelijk niet 'belgicist' genoemd te worden. Ze zijn daar heel teergevoelig in. Dat label schuwen ze als de pest. Ze vinden het een scheldwoord. Ze ontkennen wat ze zijn. Voor een belgicistische partij kraait de haan altijd.
-------------------
Diagonaal herlezen
Maar dat moet pijn doen voor Tjeven van goede wil (gesteld dat die bestaan) : nog justekes goed genoeg geoordeeld worden om in een afval-samenraap-partij mee te gaan : de eenheidsworstdie nu aan tafel zit uitvoerend wat het dirigeerstokje van de Maestro gebiedt. Andante! Fortissimo! Slaat die de maat, want de schapraai van zijn mensen staat wagenwijd open en laat een leeg gevreten binnenwerk zien : zelfs de muizen en de ratten zijn weggevlucht van de honger! Het eerste dringend werk in Bruksèl aan te pakken : het herstel en onderhoud van de 1400 Km instortende riolen die jarenlang verwaarloosd werden. Voorlopig resultaat van de onderhandelingen : dezelfde kleur van parkeermeters in Brussel langs beide zijden van de straat .Moet gerealiseerd zijn vòòr 2025 ..Maar het spel zit al op de wagen : wilde staking bij de vuilkar, wegens ..juist : er werden ook andere uniformen onderhandeld : Bruksèl brûle! A bas les culottes!
Ach Moeder waarom leven wij!
Wordt het geen hoog tijd dat de moersleutel wordt bovengehaald? Neen, niet om mee te gooien of te slaan, mar om de vijzen vast te draaien .En voetbalclub Genk verdient een medaille in plaats van een boete, voor hun spreekkoor Le Wallon cest du cacca .Zeg dat het hen gezegd wordt door een Flamboche
En neen, noch Meneerke Peeters noch La Lieten staan er op!
--------------------------
VRT: we hebben niets te maken met moslimomroep
woensdag 21 september 2011, 12u15
De VRT is de vele protestmailtjes tegen de uitzendingen van de moslimomroep (MTRO) beu. We hebben daar niets mee te maken, zegt de de VRT. We verlenen enkel zendtijd.
Vorig weekend zond de Moslim Televisie en Radio Omroep (MTRO) een eerste keer uit via de kanalen van de VRT.
De moslimomroep schoot de partij Vlaams Belang in het verkeerde keelgat. Daarom riep Vlaams Belang op om de VRT te bestoken met mailtjes uit protest.
De VRT is niet erg opgezet met die mailcampagne en wijst er in een persbericht op dat de VRT niets te maken heeft met die uitzendingen. De VRT doet gewoon wat de Vlaamse overheid de omroep oplegt.
'Op 17 december 2010 keurde de Vlaamse regering het besluit goed om zendtijd te verlenen aan de moslimgemeenschap in Vlaanderen. De uitzendingen van de MTRO zijn geen uitzendingen van de VRT. De openbare omroep verleent enkel zendtijd in opdracht van de Vlaamse overheid, net zoals dat gebeurt voor andere levensbeschouwelijke verenigingen zoals de KTRO, het Humanistisch Verbond, de Protestantse Omroep, de Israëlisch Godsdienstige Uitzendingen, de Orthodoxe Radio- en Tv-omroep, de Evangelische Radio-en Tv-stichting.'
De VRT distantieert zich ook inhoudelijk totaal van de MTRO. 'De inhoud van de uitzendingen valt volledig buiten de verantwoordelijkheid van de VRT. Als een uitzending echter zou blijken strijdig te zijn met de bepalingen van het mediadecreet of als de uitzending de mensenrechten zou schenden dan bestaan er een aantal procedures om daartegen te reageren.'
Overigens valt het met het aantal mails aan het adres van de omroep nog wel mee: er is sprake van enkele tientallen
-------------------
Diagonaal herlezen
Open Brief aan de Heer Bruno Valkeniers, Voorzitter van het Vlaams Belang.
Hawel man! Hoorde gij nie goe?
Als de bliksem een graai doen in jullie rijk gevulde partijkas, en de Kerk der Nationalisten oprichten. Een soort Koran zal rap afgeschreven zijn : we nemen Mein Kampf als voorbeeld en zoeken rap een soort Hogepriester die onze diensten zal leiden. Ieder sympathisant van de Vlaamse Onafhankelijkheid wordt beschouwd als Lid van deze Kerk, bij zodanig dat er in de kortste keren een paar miljoen gelovigen zouden zijn.
Dan wordt er aan de BRT , net zoals de Muzelmannen deden, uitzendtijd geëist, minstens evenveel als de andere religies en zodoende komt het Vlaams Belang eindelijk op een eerlijke manier aan het woord. In Prime Time, uiteraard. En verdorie : nog voor veel Eurootjes gesubsidiëerd ook! Wat kan voor een geïmporteerde Muzelman, moet ook kunnen voor een Vlaams Natioalist!
Moest het zijn dat de functie van Hogepriester ad interim (of daar direct onder) niet tijdig ingevuld geraakt : U moogt altijd op mij beroep doen. Over de wedde + ontslagvergoeding (en over de percentjes voor de aanbrenger) kan er altijd overleg gepleegd worden. Net als Woestijnvis zijn wij breed van gedachten en vooral van portemonnee ..
In de hoop dat U mijn advies ter harte neemt, verblijf ik, enz, enz
Pssst
Moeten wij zondag op de Muur van Geeraardsbergen voor de Rouwdienst van de Ronde van Vlaanderen in uniform zijn, of gaan we incognito?
------------------
Merde Porca Miseria en Wat nogal meer : k zou t nie wete!
Net op het punt staande dit mooi afgewerkt stukje op de blog te zwieren, begint me daar een sirene van alle duivels te janken : Pokum heeft ook iets geschreven over die Islam-zender, en verdorie die vent schiet onder mijn duiven! Schone vriend is dat! Net nu ik dacht : die van de BRT zijn nog van de slechtsten niet, het zal wel lukken om platte broodjes te bakken, het is zowat hun huisstijl, schopt hij toch wel tegen hun schenen. Iets wat ik persoonlijk nooit zou doen, iemand tegen de schenen stampen! Onder hun kont is beter : daar zit zoveel vlees aan dat het onmogelijk is zichzelve pijn te doen
Kijk wat die Pokum durft schrijven over die brave BRT-mensen :
VRT reageert via persbericht op mailcampagne tegen moslimuitzendingen op openbare omroep
gepubliceerd op 21 september 2011 om 13:00
VRT reageert via persbericht op mailcampagne tegen moslimuitzendingen op openbare omroep: protestmails tonen aan dat veel Vlamingen zich kanten tegen zendtijd voor islam
Vlaams Belang eist intrekking zendvergunning van MTRO die in handen is van moslimfundamentalisten
Het Vlaams Belang neemt kennis van het feit dat de VRT middels een persbericht reageert op de mailcampagne die aan de openbare omroep wordt gericht tegen de uitzendingen van de Moslim Televisie en Radio Omroep (MTRO), waarvan de eerste uitzending zondag werd uitgezonden. De MTRO ontvangt voor televisie-uitzendingen jaarlijks 112.704 euro Vlaams belastingsgeld en voor radio-uitzendingen 5.260,50 euro.
Inhoudelijk is de stelling van de VRT inderdaad correct dat de uiteindelijke beslissing om zendtijd toe te kennen aan de MTRO niet bij de openbare omroep zelf ligt, maar wel bij de Vlaamse CD&V-N-VA-SP.a-regering, die terzake de hoofdverantwoordelijke is. Evenwel is het wel de openbare omroep die het uitzendschema bepaalt en het personeel ter beschikking stelt.
Voor het Vlaams Belang toont dit protest aan dat veel Vlamingen zich kanten tegen de propaganda op de openbare omroep op kosten van de Vlaamse belastingbetaler voor een theocratische godsdienst die de mensenrechten ondergeschikt maakt aan de islamitische wet (sharia), de scheiding tussen kerk en staat weigert te aanvaarden en vrouwen discrimineert.
Het Vlaams Belang stelt bovendien vast dat de MTRO-redactie wordt gedomineerd door moslimextremisten. Tot het vierkoppige redactieteam behoren namelijk onder meer Said El Kaouakibi en Farid Zahnoun.
Van Said El Kaouakibi is bekend dat hij door de federale politie en de staatsveiligheid wordt beschouwd als gevaarlijk. Hij is voorzitter van de fundamentalistische organisatie Al Mawada die in Antwerpen meetings organiseert met buitenlandse extremistische gastsprekers als Hussein Yé (Maleisische salafist), Saoud Khadjé (recruteerder voor Pakistaanse en Afghaanse trainingskampen) en Bilal Philips (verdacht van betrokkenheid bij de bomaanslagen op de WTC-torens in 1993).
Farid Zahnoun was dan weer de leider van de fundamentalistische moslimorganisatie Jongeren voor Islam. Toen deze vereniging in opspraak kwam richtte hij een nieuwe organisatie De Middenweg op, een organisatie die bij de politiediensten bekend staat voor haar sympathieën voor Hamas en Hezbollah. Eind 2009 ontstond ophef toen Zahnoun ter gelegenheid van een voordracht pleitte voor 100 zweepslagen en steniging als straf voor overspel.
Het Vlaams Belang vindt het een pure provocatie dat de door de Moslimexecutieve opgerichte MTRO haar tv-uitzendingen laat samenstellen door gekende moslimfundamentalisten. Opnieuw wordt duidelijk dat de zogenaamde Europese of Vlaamse islam slechts een hersenspinsel is van wereldvreemde politici die de islam niet kennen of niet willen kennen. Naar aanleiding van het gegeven dat gekende moslimfundamentalisten deel uitmaken van het redactieteam van de MTRO eist het Vlaams Belang de onmiddellijke intrekking van de zendvergunning van de MTRO.
Het Vlaams Belang roept de Vlamingen bovendien op via de facebookgroep Geen-moslimuitzendingen-op-VRT hun protest te uiten.
--------------------
Voor wie mij niet gelooft : zie http://blog.seniorennet.be/polkun/ - maar haast U : seffens doet hij het weer weg! En dan sta ik daar met mijn molentjes! En ik had nog zo gehoopt om een eervolle en vooral lucratieve positie te kunnen verweren in die toch door mij uitgevonden Kerk der Nationalisten.
------------------------
Mise en plat op 21/09/2011 18:08:33
Gepeperd en gezouten, opgediend op 22/09/2011 10:04:21
Nationalisme is op zijn sterkst in alledaagsheid: zo vat Marnix Beyen de discussie over de hertekende Ronde van Vlaanderen samen. Beyen is historicus, verbonden aan de Onderzoeksgroep Politieke Geschiedenis van de Universiteit Antwerpen
Eerlijk gezegd, over welke hellingen de Ronde van Vlaanderen volgend jaar zal rijden en waar ze zal aankomen laat me behoorlijk koud. Maar voor wie zich toelegt op de studie van het nationalisme als historisch en maatschappelijk fenomeen verdient de discussie van de voorbije dagen wel een plaats in de handboeken. Ze legt immers een aantal mechanismen bloot die de nationale ideologie al sinds de negentiende eeuw typeren. Bovendien toont zij hoe deze mechanismen zich schijnbaar moeiteloos aanpassen aan een context die sommigen graag 'post-nationaal' noemen.
Eerst en vooral maakt deze discussie duidelijk dat het nationalisme op zijn sterkst is wanneer het zich in alledaagse fenomenen manifesteert. Terwijl het vendelzwaaien en de bevlogen retoriek op de IJzervlakte nauwelijks nog volk lokken, wapperen de kleine leeuwenvlagjes elk jaar talrijker langs de wegen van de Ronde. En ook het volgen van Vlaanderens Mooiste op de televisie is uitgegroeid tot een soort nationaal ritueel, dat de voorbije lente nog briljant in beeld werd gebracht in Jan Eelens fictiereeks De Ronde. Iets wijzigen aan dat ritueel lokt bij Vlamingen dan ook dezelfde verhitte reacties uit als het wijzigen van de liturgie bij praktiserende katholieken.
Bij alle Vlamingen? Nee, natuurlijk niet. Want een tweede element dat deze discussie openbaart, is hoezeer het nationalisme een zaak is van een mannelijke, blanke middenklasse die erin slaagt de publieke opinie te gijzelen. In de vloed aan berichtgeving en opinies die het voorbije weekend over televisiekijkend, radioluisterend en krantenlezend Vlaanderen werden uitgestort, was nauwelijks een vrouwelijke, laat staan een allochtone stem te horen.
Als we vervolgens kijken naar de inhoud en de taal van de gevoerde discussies, dan valt op hoe centraal de zoektocht naar 'de essentie', 'de ziel' of 'het hart' daarin staat. Ook dat is een eigenschap van veel nationalistische vertogen. Herman Chevrolet deed een beetje lacherig over de 'valse romantiek' waaraan de tegenstanders van de parcourswijziging zich bezondigen door de Muur van Geraardsbergen als de ziel van de Ronde voor te stellen (DM, 19/09). Even verderop haalde hijzelf echter moeiteloos 'de ziel van Vlaanderen' aan als argument om zijn geliefkoosde wielerwedstrijd in Oudenaarde te laten aankomen. Ongewild counterde hij de 'loze romantiek' van de 'conservatieve' wielerliefhebbers met de onverdunde romantiek van de nationalist.
Democratisch is Chevrolets visie op de 'nationale essentie' overigens allerminst. Meerbeke is weliswaar "een plek zoals zovele, in Vlaanderen", maar toch kan de ziel van Vlaanderen volgens hem niet daar wonen. Deze gemeente heeft immers "geen enkele uitstraling [...], zeker niet op historisch vlak". De nationale essentie wordt dus niet gedragen door de bevolking hier en nu, maar door herinneringen aan een groots en rijk verleden. Die inschatting deelt hij niet alleen met generaties van nationalistische intellectuelen en activisten, maar ook met verschillende tegenstanders van de parcourswijziging. Deze laatsten benadrukken, zoals Bart Eeckhout eerder in deze krant, dat de Muur tot het Vlaamse culturele erfgoed behoort en dat het schrappen ervan gelijkstaat met vandalisme (DM, 17/09). Hun ideale scenario zou ongetwijfeld zijn dat de Ronde (na een vertrek in Brugge, niet te vergeten) over de Muur van Geraardsbergen passeert en toch aankomt in Oudenaarde.
Karikatuur Dat Chevrolets gerichtheid op het verleden aan de karikatuur grenst, blijkt vooral uit volgende zinsnede: "Meerbeke, dat ligt in een uithoek en is nog nauwelijks Vlaanderen te noemen". Deze uitspraak klopt alleen voor wie Vlaanderen nog vereenzelvigt met het oude Graafschap dat op het einde van de achttiende eeuw heeft opgehouden te bestaan. Binnen het actuele Vlaanderen ligt Meerbeke ontegensprekelijk centraler dan Oudenaarde, en heeft het sterkere symbolische troeven: het ligt pal op de grens tussen de twee kerngewesten Brabant en Vlaanderen (vlak bij de felbevochten kieskring Halle-Vilvoorde!), en in zijn doordeweeksheid is het herkenbaar voor alle Vlamingen. Dat argument blijft echter marginaal in de discussie zoals ze tot hiertoe is gevoerd. De Ronde moet voor de opiniemakers immers geen getrouwe afspiegeling zijn van het moderne Vlaanderen, maar wel zijn historische essentie tot uitdrukking brengen. Juist daardoor is en blijft dit internationale wielergebeuren een hoogmis van het alledaagse nationalisme in Vlaanderen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Bovenstaand artikel ademt een heimelijke nostalgie uit naar het verdwenen Land van Utopia : het internationaal socialisme, waar alle mensen gelijk zijn, lijk zandkorrels op het strand, of waterdruppels in de oceanen. Er wordt net niet gepleit dat blanken en zwarten gelijk zijn aan elkaar tot in de kleinste kleurschakering. Want die blanke of die zwarte huid zien, dat mag niet. Er mag alleszins niet over gesproken worden! Dat zou immers kunnen wijzen op nog andere verschillen .
Tezelfdertijd wordt de eigen afkomst, het eigen verleden, de eigen geschiedenis, zoveel mogelijk op de achtergrond geduwd, of belachelijk gemaakt : ook dat wijst op een eigenheid die moet bestreden worden. Immers : n zandkorrel uit het Riff-gebergte of n zandkorrel van de Himalaya : die zijn toch identiek aan elkaar. Zelfs onder de microscoop! En al die het anders zegt, die is een achterlijke dorpstoren-gek!
Mag ook niet vergeten worden : de waarheid onder de mat (groot geldgewin) en de ons-kent-ons-mentaliteit : net zoals de Lynxen in de wildernis elkaar respecteren, zo respecteert de Linxe Kerk haar goeroes. Enfin, ze doet dat tot op zekere hoogte. Want eenmaal gekwetst, vreet de ene Lynx dan ook de andere op. Is oerwoud-beschaving. En die is inderdaad gelijk voor iedereen : elkaar opvreten.
Precies daar wringt het schoentje met die gasten : de nationalistische gedachte komt het best tot uiting in de slogan Eigen Volk Eerst , of als U wilt : Eigen zandkorrel eerst en dat is vloeken in de kerk voor die zwanzers .Ik zou er nog kunnen aan toevoegen, dat volgens de Leer van de Zachtmoedige, elke mens uniek is. Maar dan is het hek helemaal van de dam!
Somtijds word ik er moedeloos van, met de zucht : Ach Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen
Mise en plat op 21/09/2011 10:58:03
Gepeperd en gezouten, opgediend op 22/09/2011 9:39:45
