-xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KOLOMMETJE N° 361

donderdag 22 september 2011

Laat het duidelijk zijn : JPR : dat kan niemand anders zijn dan Jean Pierre Rondas, U weet wel, de man die zo vierkant de kogelronde waarheid kan schrijven dat iedereen die hem leest bijna vergeet te ademen.. Die schrijft niet in één vlak (zoals zijn naam laat vermoeden : Rondas : de meetkundige platte ronde in één enkel vlak), maar in een sfeerachtige zwevende globe : de bol, in alle richtingen rond en in de ruimte, drie dimensioneel als het ware….Een gigantische lichtster, waar men van afglijdt, want er zijn geen uitsteeksels of denkfouten waar men zich kan aan vastklampen : om die doorzichtige gladde globe te bevatten, moet men er zich met het ganse lichaam plat op de buik over heen werpen en haar omvatten met armen en benen. Zelfs met de lippen moet men zich vastzuigen, want elk houvast is een nieuwe vezel die ons, nationalisten, met elkaar verbindt!

Kortom : een monument uit één stuk. En die man (hier geciteerd door Iskander), ongelooflijk maar waar,  kan zijn gedachten kwijt in De Morgen : wat heeft die ‘His Masters Voice’ dat de Meester zelf niet heeft? Want de Lynxen willen perse dat JPR de ghostwriter zou zijn van Bruno Valkeniers en zelfs van Karel Van Camp van ’t Pallieterke. Vandaar de vraag : is die man dan werkelijk een allesbrander?

Samengevat : die Rondas is een man naar mijn hart! En zoiets lezen geeft het gevoel met een 3-D brilletje naar het On-Land B. te kijken…

-----------------------

Belgicisme voor wie het niet meer weet

20-09-2011 - Jean-Pierre Rondas - de morgen

Wie ook haar sortie niet gerateerd heeft, is de ex-voorzitster van de sp.a, Caroline Gennez. Eergisteren kondigde ze aan dat ze een toffe ministerportefeuille niet zou afwijzen. Enkele uren voordien wist ze te voorspellen dat haar opvolger Bruno Tobback met een stalinistische score zou verkozen worden een uitdrukking die zelfs door de geschreven pers zorgvuldig werd vermeden. Niet te verwonderen tenslotte, want ook over andere onderwerpen denkt sp.a, die straks nog 10 procent haalt, graag in termen van 90 procent. Zo kwam Gennez een maand of wat geleden vertellen dat haar partij, plus Open Vld en CD&V en Groen! het over 90 procent van de materies voor 90 procent eens zijn. Deze uitspraak is inderdaad een beschrijving van de huidige toestand. Men kan ook verwijzen naar Luc Cortebeeck, die als ACV-man opriep "desnoods" voor Open Vld te stemmen (maar zeker niet voor de egoïsten van N-VA). Of naar Rik Torfs, wiens meest saillante idee in zijn CD&V-toekomstvisie bleek te zijn, dat er in de al te talrijke verloven voor werknemers moest gesnoeid worden.

Waar, in het licht van die 90 procent, staan deze partijen nog voor? Je zou je vinger willen opsteken en voorzichtig suggereren: misschien toch allen samen in één partij? Dat denken en zeggen ze dus ook (zie Gennez). De vraag is alleen, onder welke noemer stichten ze zo'n eenheidspartij? Met welke ideologie na The End of Ideology? Wel, als compensatie voor hun ideologische geslachtloosheid dient zich daar de noemer van het belgicisme aan.

Belgicisme als laatste ideologie? Zo werkt het nu toch ook al? Belgicisme als last stand, als dernier carré, als vastklamp-ideologie voor tripartite-gezinden. Belgicisme als ersatz-ideologie die de nostalgie naar de verdrongen ideologieën moet temperen. Belgicisme als troostideologie voor de geknakte idealen. Belgicisme als verkleefdheid aan een bloedeloze staatsconstructie, vermomd als morele houding. Belgicisme voor wie het niet meer weet.

Belgicisten schrijven het woord 'Vlaams' met ae en sch. Belgicisten dreigen er soms mee om, als dat hier zo voortgaat, uit Vlaanderen te verhuizen. Naar Brussel, zeggen ze. Belgicisten beweren dat België een laboratorium is. Belgicisten beweren dat flaminganten met vendels zwaaien, onder hun kerktoren zitten, en daar kaakslagen ontvangen drie uitdrukkingen die alleen in het belgicistische vocabularium voorkomen. De belgicist denkt dat alle problemen in deze staat opgelost geraken als hij maar voldoende zijn viscerale afkeer van de Vlaamse Beweging, en bij uitbreiding van de Vlaamse natie, etaleert. Een natie die, naargelang het soort belgicist, ofwel niet bestaat, ofwel niet hoort te bestaan. Het grote probleem van de belgicist is dat België wel een paritaire regering heeft, maar geen paritair volk.

Voor de belgicist is de Vlaamse Beweging van nature rechts en neoconservatief, maar tegelijk ook neoliberaal en genetisch separatistisch. Laat ik tegenover deze courante epitheta voor de flamingant eens in dezelfde stijl nagaan wie ik zo allemaal in het belgicistische kamp terugvind. Ik zie er de bankiers met pijp en dikke onderlip. Ik zie er baronessen van nederige afkomst. Ik vind er profitariaatssocialisten, zowel in de gewone betekenis van het PS-systeem, als van de de sp.a die zijn kar aan diezelfde PS hangt. Ik merk er passé-loftsocialisten op, luxe-multiculturalisten en pseudoglobalisanten. Schlagerzangers en eigenaars van voetbalclubs. Belgicisme heerst waar de neo-maoïst de hand reikt aan de hyperliberaal en de projectontwikkelaar. Hèhè, dat lucht op.

Belgicistische partijen zijn alleen Vlaamse partijen, nooit Franstalige (die zijn gewoon Belgisch). Op om het even welke vraag hebben ze een anti-separatistische mantra als antwoord. Je waarschuwt ze voor de nefaste gevolgen van rotte compromissen: ja maar, antwoordt de ene, ik wijs een onafhankelijk Vlaanderen af. Je wijst ze op het eeuwige immobilisme en het status-quo in de Belgische staat: ja maar, zegt de tweede, ik ben geen separatist. Je probeert ze te alarmeren over de nefaste gevolgen van een door de Franstaligen gewilde, mensonterende immigratie- en asielpolitiek: ja maar, verdedigt een derde zich, wij zijn constructief en wensen tot een akkoord te komen.

Belgicisten hebben nog één gemeenschappelijk kenmerk dat ik nog niet heb vermeld. Ze wensen namelijk niet 'belgicist' genoemd te worden. Ze zijn daar heel teergevoelig in. Dat label schuwen ze als de pest. Ze vinden het een scheldwoord. Ze ontkennen wat ze zijn. Voor een belgicistische partij kraait de haan altijd.

-------------------

Diagonaal herlezen

Maar dat moet pijn doen voor Tjeven van goede wil (gesteld dat die bestaan) : nog justekes goed genoeg geoordeeld worden om in een afval-samenraap-partij mee te gaan : de eenheidsworst  die nu aan tafel zit uitvoerend wat het dirigeerstokje van de Maestro gebiedt. Andante! Fortissimo! Slaat die de maat, want de schapraai van zijn mensen staat wagenwijd open en laat een leeg gevreten binnenwerk zien : zelfs de muizen en de ratten zijn weggevlucht van de honger! Het eerste dringend werk in Bruksèl aan te pakken : het herstel en onderhoud van de 1400 Km instortende riolen die jarenlang verwaarloosd werden. Voorlopig resultaat van de onderhandelingen : dezelfde kleur van parkeermeters in Brussel langs beide zijden van de straat….Moet gerealiseerd zijn vòòr 2025…..Maar het spel zit al op de wagen : wilde staking bij de vuilkar, wegens ..juist : er werden ook andere uniformen onderhandeld : Bruksèl brûle! A bas les culottes!

Ach Moeder waarom leven wij!

Wordt het geen hoog tijd dat de moersleutel wordt bovengehaald? Neen, niet om mee te gooien of te slaan, mar om de vijzen vast te draaien….En voetbalclub Genk verdient een medaille in plaats van een boete, voor hun spreekkoor ‘Le Wallon c’est du cacca’….Zeg dat het hen gezegd wordt door een Flamboche…

Mise en plat op 22/09/2011 11:05:59

Gepeperd en gezouten, opgediend om16:47:38