|
_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
KOLOMMETJE N° 369
zaterdag 24 september 2011
KONING NOBEL EN DE KONINGSARDEND
Van den Vos Reynaerde (bij de aanvang)
En (onderaan) andere valse hovelingen
------------------------
Op een vroege komkommer-avond, waar er geen nieuws is, buiten non-news zie onderaan), een beetje gebladerd in Journaal van Marc Grammens van 4 september : zou verplichte literatuur moeten zijn voor elke nationalist! Zo ook bij Res Publica terecht gekomen, met allemaal oude bekenden. Marc Grammens laat uitschijnen dat er binnenkort een boekje zal open gedaan worden over de esbattementen op moreel vlak van Di Rupo. De wind daarvoor zou uit het Zuiden des Lands komen. In afwachting zal men in Vlaanderen kunnen genieten van het On-Nedderlaaaaans van de man!
Wie in onderstaand stukje de leeuw is (Koning Nobel) en wie de Koningsarend, laat ik in het midden. Beiden zijn grote voortrekkers van de Vlaamse zaak, naast zoveel anderen, waar wij, blogschrijverkes, alleen maar in blinde bewondering kunnen naar opkijken. Al kan ik niet nalaten op te merken, dat oorlogen niet gewonnen worden door de strategen in de hoofdkwartieren, maar door de soldaten in de loopgraven
..Het is ook daar dat de meeste klappen vallen
.
Dus : van uit mijn eigen kleine loopgraaf, met luisterend oor naar de groten, maar met klare kop onverzettelijk in de strijd! Waarom? Omdat ik weet dat wij met velen zijn, die er net zo over denken. Liefst zonder subsidies.
Toch blij dat we effe hebben mogen meeluisteren naar enkele oude koeien in de gracht
.
-------------------
Zonder revolte geen beter Vlaanderen
29 maart 2011
Door - Frans Crols
Maandblad Doorbraak April 2011
De West-Vlaming Johan Sanctorum (1954) is een vrijdenker; geen logevriendje dat het atelier bezoekt om zijn carrière, maar een échte. Filosofie is zijn opleiding, cultuur en muziek zijn passie, controverse zijn dagelijks brood.
Johan Sanctorum: Mijn analyse is dat de nieuwe Vlaamse zelfgenoegzaamheid en het goed bestuur-discours tekenen zijn dat het establishment terug greep wil krijgen op de politieke situatie. Men wil Vlaanderen restylen tot een miniatuur-België. Een flamandificatie, waarbij de oude politieke elites -ik denk aan de traditionele meerderheidspartijen en hun connecties in het middenveld- het Belgische breukproces recupereren door gewoon van stoel te veranderen. Daarom evolueren we nu gezapig naar een Vlaanderen dat een identiteitsloze politieke en publieke ruimte is,
net zoals België. Ik plaats daar tegenover een republikeinse bewustwording, een actieve burgerbeweging die gaat voor een betere samenleving en een hogere graad van democratie.
Frans Crols: Van waar het republikeinse spoor?
Johan Sanctorum: Ik ben geen flamingant van geboorte alhoewel ik uit een flamingantisch nest kom. Mijn grootvader stond in de Frontbeweging en het VNV, mijn vader was oostfronter, en zelf heb ik nog in een VNJ-uniform rondgelopen, dat is toch wel een stamboom om U tegen te zeggen (lacht). De Vlaamse Beweging heb ik echter herontdekt langs mijn studies filosofie met daarin belangstelling voor de ontwikkeling van de Westerse democratie. Dan stoot je op de republikeinse idee die groeide vanuit de Oudheid; ik denk aan de teksten van Plato en aan de stadsstaat Athene, de Italiaanse stadsstaten uit de Renaissance, de Franse Revolutie, en de burgerrechtenbewegingen van de 19de en de 20ste eeuw. Ik schreef daarover verhandelingen tijdens mijn studies en kwam zo uit op de Vlaamse Beweging. De zaak van het algemeen belang stond altijd vooraan bij mij, met de vraag: hoe kunnen de mensen een samenleving politiek vormgeven waarbij het goede leven voorop staat. Ik noem mij een Verlichtingsflamingant, zoals Peter De Graeve met zijn boek Staat van Ontbinding, omdat wij uitdrukkelijk vanuit de emancipatiegedachten van de Verlichting denken, een brede revolutionaire periode met Montesquieu, Voltaire, Rousseau als gangmakers. Wij toetsen die gedachten aan het Vlaanderen van de 21ste eeuw. Dat wordt te weinig gedaan waardoor de Vlaamse Beweging blijft steken in een 19de eeuwse woordenschat en strategie.
Frans Crols: De VUB is geen flamingantenfabriek?
Johan Sanctorum: Ik beschouw mij als een vrijdenker, en dat vloekt in de Vlaamse Beweging. Zij is altijd sterk katholiek gedetermineerd geweest, en daar is niks mis mee, maar als vrijdenker ben ik een vreemde eend in de bijt. Op mijn VUB-achtergrond ga ik trouwens niet prat. Vijfendertig jaar geleden, in mijn studietijd, was de tempel van de vrijzinnigheid (lacht) zeer sectarisch, nog erger dan de kerk van de katholieken. De kandidaat-studenten moesten voor de inschrijving een verklaring ondertekenen dat zij achter de beginselen van de vrijzinnigheid stonden, wat natuurlijk een contradictio in terminis is. Ondertekende je niet, dan bleef de deur van de VUB gesloten. Ik ben vaak met mijn kop tegen de muur gelopen. Veel steun had ik wel aan professor Leopold Flam die in die kringen een oprechte vrijdenker was en bleef.
Frans Crols: België is een mentale en politieke gevangenis, stelt u?
Johan Sanctorum: Dat is een verwijzing naar de Franse denker Jean Baudrillard. Wij zitten in een soort virtuele kooi, die semantisch is verzegeld, via woorden, begrippen, taalconstructies, ons opgelegd door de francofonie. Vandaar ook altijd dat dwepen met het zgn. Belgische surrealisme, die een esthetica van de dubbele bodems is. Het politieke taalgebruik is ervan doordrenkt, daarom precies keren de mensen er zich van af. Compromis is in Vlaanderen stilaan een scheldwoord, maar toch is het leidende discours van de Wetstraat en de pressiegroepen ervan vergeven. Bij Belgische compromissen worden de zaken verpakt zodat elke kant zijn interpretatie kan geven. Die aanpak sluit aan bij de Latijnse rechtscultuur van de kleine lettertjes die alleen de technocraten begrijpen. De doorzichtigheid en de democratische legitimiteit zijn de slachtoffers.
De gevangenis is België maar we hebben als Vlamingen onze eigen vleugels en cellen gebouwd en laten ons door keizer-kosters regeren.
Frans Crols: Frans en Nederlands zijn meer dan communicatiemiddelen?
Johan Sanctorum: Het zijn in de Belgische context gewoon twee universa naast elkaar. Vertalingen lukken nog nauwelijks. De Wetstraat heeft door een overheersing van de Franstalige bovenbouw een Romeins-theatrale inslag. Het is meer een circus. Maar zo zijn Vlamingen niet, die hebben een rechtlijnigere, Gothische taaltraditie van de transparantie, dat is een hoeksteen van onze identiteit, en daardoor is het gesprek tussen Vlamingen en Franstaligen structureel problematisch. Kijk maar naar de huidige impasse. Als de Vlamingen echter geen compromis sluiten dan zijn zij slechte democraten, fascisten, egoïsten, anti-Europeanen. Zo zijn we altijd in het ongelijk. In dat geval is onderhandelen niet meer de juiste uitweg.
Frans Crols: Hoe overstijg je dan die tegenstelling?
Johan Sanctorum: Dat kan enkel door een echte scheiding, om dan misschien goede buren te worden. Een breuk vaststellen en van daaruit een breed publiek debat organiseren, dat overgaat in een grondwetgevend proces. Vlamingen moeten vooreerst in discussie durven gaan over de grondnormen en ethische waarden van de natie-in-spe. En over fundamentele maatschappelijke opties. Hoe definiëren we onze identiteit? Wat doen we met milieu, energie, gezondheid, armoede? Blijven wij een wingewest van Electrabel? Er zal dus duchtig van gedachte moeten gewisseld worden, dat is de essentie van de republikeinse idee.
Daarom vind ik het ook zeer erg dat de politici, ook de Vlaamse politici, in hun discours mekaar om de oren slaan met economische argumenten. Economie en goed bestuur waardeer ik, maar in België zijn het hocuspocuswoorden om de politieke kernvraag te ontwijken, die gaat over de nood aan een nieuw maatschappelijk project. Daar snakken de Vlamingen naar, en in die zin lees ik de verkiezingsuitslag van juni 2010: als één groot teken van burgerlijk ongenoegen.
Frans Crols: Het republikanisme past Vlaanderen als een huid?
Johan Sanctorum: Ach, het zit ons eigenlijk in het bloed, al van in de middeleeuwen en de stedelijke vrijheden. Het is ook weinig geweten dat er een Antwerpse stadsrepubliek was tussen 1579 en 1585, en deze had niet alleen een economische basis, want ze was gefundeerd op een protestantse ethiek die men radicaal en rechtlijnig kan noemen. Ik wil niet blijven hameren op de tegenstelling Germaans- Latijns, maar een feit is dat de taalgrens méér is dan een taalgrens, het is een culturele scheidingslijn. Let op onze Belgische rechtsspraak met haar aanvaringen omwille van procedurefouten en aperte vergissingen, dat is Latijns recht, pietepeuterig, en gaat in tegen het no-nonsense-gevoel van de doorsnee-Vlaming. Denk aan advocaat Vic Van Haelst die pleitte voor een vereenvoudiging van de rechtsregels waarbij de advocaat minder belangrijk wordt. We leven in een Latijnse expertenbureaucratie, niemand kan zijn eigen belastingbrief nog invullen.
Frans Crols: N-VA ondergaat het Belgische compromissendenken?
Johan Sanctorum: Niet alleen België en de onderhandelaars zitten in een impasse, ook Vlaanderen zit in een impasse. Want wij weten evenmin hoe het verder moet, de publieke opinie hier is zeer gespleten. De politieke discussie moet bij ons nog losbreken, maar de machtspartijen hebben daar geen zin in. De media houden er zich eveneens ver van af, en houden zich aan een Woestijnvis-achtige spelletjescultuur en de politiek-correcte consensus. De N-VA piekt, maar wat stelt hun electoraat voor? Daar zit van alles tussen, van radicale Vlaamse autonomisten over Belgofiele reformisten à la Bracke, tot de klassieke foertstemmers. N-VA wil dat amalgaam bijeenhouden, maar werkt veel te weinig aan een republikeins concept. Een nieuwe politieke cultuur die de burgers aanspreekt en hen toont dat Vlaanderen geen nieuwe wijn in oude zakken betekent, maar een ommekeer, een new deal.
Het Vlaams Belang anderzijds levert hier wel goed werk, ik denk aan het boek van Annemans en Utsi: O2 Zuurstof voor Vlaanderen. Uitstekend gedocumenteerd, men moet dat ook durven zeggen. Maar zij worden niet gehoord en door de media genegeerd, en ik neem het Bart De Wever eigenlijk kwalijk dat hij elke dialoog tussen de V-partijen afwijst. Zo vlotten we langzaam aan terug naar de Belgische constructie, zij het wat gemoderniseerd.
Frans Crols: Republiek, maar hoe, met de onverschillige Twittergeneratie?
Johan Sanctorum: Ik ben daar nogal optimistisch in. Het nieuwe netwerk van de Vlaamse beweging leeft op het web, facebook, de blogs, de fora. De jongste politieke generatie, ik spreek van de 18-plussers, is radicaal, wil komaf maken met het oude politieke theater. De partij die daarop kan inspelen, wint. We hebben in de Vlaamse Beweging een voorhoede van Nieuwe Geuzen nodig, veranderingen beginnen steeds vanuit een minderheid en de meerderheid zal op de duur volgen. We moeten af van het fatalistische meerderheidsdenken, en durven kiezen voor de charme van een visiepartij, die wil overtuigen, met rede en gevoel. Democratie werkt dialectisch, vanuit confrontaties. Partijen hoeven niet allemaal kiesverenigingen te zijn, door politieke marketing gedomineerd.
Het zijn de zweeppartijen die ons wakker houden. Het is ook hun rol om de jeugd politiek te sensibiliseren. Dat bijvoorbeeld het cordon dit spel vervalst, is voor mij op zich al een reden om de kaarten grondig te herschudden.
Frans Crols
-------------------
Diagonaal herlezen
En dan hebben we Ensor-maskers zien defileren voor de cameras : ze straalden hun eigen glorie ver vooruit als hadden ze tegen de morgen (07 uur) allemaal een hemelse verschijning gezien : een breed-lachende Onlelinx, een beaat-stralende Van Besien, en twee ex-Vlamingen die letterlijk boven de grond zweefden in een fel blauw gekleurde Tjevenhemel : zij hadden zoëven (in hun ogen) historische daden gesteld
Zuh hadden zojuist met eigen handen België gered! Zij hadden een financieringswet in elkaar geknutseld, die geen van de 3 (!) gewesten armer maakte.
Voilà, dat zijn de feiten : met niks anders dan schulden (oplopende staatschuld) en besparingen (in de hand te houden begroting) waren ze erin gelukt om iedereen rijker te maken
.Christus kon met 5 vissen en 5 broden een duizendkoppige menigte voeden : klein bier toch in vergelijking met wat het team Di Rupo deze nacht heeft gepresteerd! Met helemaal niets, ja zelfs met hopen schulden, hebben ze een bevolking van 11 miljoen burgers voor vier jaar ver van alle nodige welstand voorzien.
Is er misschien iemand in de zaal die enige twijfel koestert? Het team van Jozef Dewitte staat klaar voor hen : alleen nog een beetje geduld, tot de psychiatrische inrichtingen afgewerkt zijn, die hen moeten ontvangen
.Dat die verdwaasden oppassen! De mutualiteiten zullen niet, ik herhaal NIET tussenbeide komen in de kosten. Die zullen dus helemaal ten laste vallen van de opgenomenen en hun familie!
En de Niveanen? Die moeten worden vast gehouden, of ze krijgen iets! Het is, zonder hen allemaal helemaal niet goed, maar ook niet slecht. Nog altijd geen nachtmerries in zicht
.
Alleen bij het Vlaams Belang klinkt de juiste toon : we zijn gerold, en de rolders zijn er nog fier over ook!
Waarop mijn bedenking bedoeld voor de Tjeven en de Niveanen : wie geen berouw vertoont, kan ook geen vergiffenis verkrijgen. Afspraak in 2014. De handboeien liggen klaar!
Mise en plat op 24/09/2011 18:46:41
Gepeperd en gezouten, opgediend op 25/09/2011 10:23:15
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
