Ik lees : Een perspectief voorbij de tekorten, maar de Metaforum-werkgroep werd uitgerekend gecoördineerd door Orhan Agirdag die nog in 2019 beweerde : Het is totaal onterecht om te beweren dat onze scholen de lat te laag leggen. De verwachtingen die we van scholen hebben liggen net veel hoger dan pakweg 30 jaar geleden” In het VRT-programma -Nachtwacht van 9 maart 2019.

Enkele leden/pedgogen van de werkgroep namen in 2007 ook al afstand van onze O-ZON-campagne-2007 tegen de niveaudaling, tegen de aantasting van de kwaliteit van het onderwijs.

En precies ook Agirdag en andere opstellers-pedagogen van het rapport van de vakgroep Educatie en samenleving namen de voorbije jaren ook het voortouw in bestrijden van de nieuwe wind in de beleidsverklaring-2019 en elders om niveaudaling terug te draaien (zie bijdrage in nummer 198 http://onderwijskrant.be).

Het verwondert ons dan ook niet dat het rapport niet ingaat op de belangrijkste oorzaken van de niveaudaling en ook tussendoor die niveaudaling en de vele getuigenissen hieroltrent van de prkatijkmensen relativeert.

In de bibliografische verwijzingen treffen we dan ook nergens verwijzingen aan naar teksten van auteurs die de niveaudaling en de oorzaken tijdig signaleerden uitvoerig beschreven. Ook nergens een verwijzing naar de regeringsverklaring-2019, en naar rapporten en mensen die de voorbije jaren pleitten voor een nieuwe wind in het onderwijs en in de lerarenopleidingen.

We vernemen in het rapport (ookt heel weinig over hoe een degelijke lerarenopleiding er in de toekomst zou moeten uitzien. De opstellers pleiten wel voor het invoeren van masteropleidingen – net als de universitaire lerarenopleiders al in 1990 bepleitten. Ze blijven in dit verband merkwaardig genoeg op de vlakte omtrent de concrete uitwerking, en precies dat hadden we van zo’n rapport verwacht.

De opstellers reppen ook met geen woord over de vele kritiek op hun eigen universitaire lerarenopleidingen. Ze gaan er blijkbaar ook vanuit dat we nooit een sterke Vlaamse onderwijstraditie en sterke’ lerarenopleidingen/normaalscholen gekend hebben. Ze wijzen dus niet op de sterke kanten van die Vlaamse onderwijstraditie en van de klassieke geïntegreerde lerarenopleidingen die in ere hersteld moeten worden - met inbegrip ook van de oefenscholen. Een klassieke, geïntegreerde lerarenopleiding waarbij b.v. de lerarenopleider wiskunde tegelijk begaan is met de wiskundige theorie, de vakdidactiek én de oefenpraktijk verloopt totaal anders dan een universitaire lerarenopleiding. Dit voorkomt een vervreemding van de alledaagse klaspraktijk en zorgt ervoor dat de lerarenopleiders zich via die talrijke praktijkcontacten voortdueend kan verder professionaliseren. Zelf bracht ik als lerarenopleider wekelijks heel wat uren door in het lager onderwijs en ik begeleidde de lesvoorbereidingen van de studenten,. Dat was een heel belangrijke inspiratiebron voor mijn lessen en voor mijn vakdidactische publicaties over leren lezen, rekenen... Die voortdurende praktijkbetrokkenheid is voor een lerarenopleider veel belangrijker dan het volgen van cursussen.

De opstellers pleiten wel voor masteropleidingen, maar verzwijgen in dat verband b.v. n de nefaste gevolgen van de invoering van de universitaire lerarenopleidingen voor onderwijzers/regenten in 1989 in Frakrijk. De Franse lerarenopleiding vervreemdden in sterke mate van de klaspraktijk en de studenten werden er vooral geconfronteerd met foute visies als constructivisme, egalitaire onderwijsideologie van Bourdieu, Freinet e.d. De Franse 15-jarigen toonden in de PISA-studies 1 tot 2 jaar achterstand op de Vlaamse 15-jarigen. Niettegenstaande de invoering in Finland destijds van universitaire opleidingen kende men er de voorbije 15 jaar spectaculaire niveaudalingen –niet enkel voor PISA, maar nog meer op de Finse eindtermentoetsen. Bij bezoek van Finse lerarenopleiders in 2001 op onze normaalschool merkte ik dat ze er volop modieuze visies als constructivisme propageerden; ik wist hoe laat het was en nu blijken er de nefaste gevolgen.

De rapportopstellers verzwijgen uiteraard ook dat ze in sterke mate mede verantwoordelijk zijn voor de aantasting van de kwaliteit van het onderwijs & van de lerarenopleidingen. De door hen opgeleide lerarenopleiders (pedagogen en vakleraren) werden misleid door het door hen gepropageerde constructivisme, eenzijdige visie op didactiek voor taalvakken, wiskunde e.d. Daardoor evolueerden de lerarenopleidingen in een nefaste richting en ontstonden er ook veel wrijvingen en conflicten met oudere lerarenopleiders.

Veel universitaire lerarenopleiders pakten destijds ook uit met de nefaste & constructivistische 'Basiscompetenties voor toekomstige leraren' & stelden in koor dat de normaalscholen hun aanpak radicaal in die richting drastisch moesten omturnen. Bij de doorlichting-2001 betreurden de topambtenaren Georges Monard en Roger Standaert dat veel opleiders die opgelegde koerswijziging niet genegen waren.