Uit toespraak van Paula DHondt bij ontvangst van de Ark Prijs voor het Vrije woord op 3 juni 1992, 31 jaar geleden. Het rijke leven tussen de eng-homogene samenleving en het ongenormeerde multiculturalism Welke richting gaat het uit met onze samenleving? Wordt het een eng-homogene samenleving, zoal sommige smadenkers ervan dromen? Of wordt het een onbeperkt-multiculturele samenleving, zoals anderen dit in een haast jeugdig enthousiasme belijden? Mijn thesis is dat er nog véél leven is tussen een onbeperkt-multiculturele samenleving en een eng-homogene samenleving.
Welk soort samenleving betekent dat dan? Een multiculturele op zijn Amerikaans? Neen. Een cultuurhomogene op zijn smalst? Neen. Wat dan Wel? Een samenleving zoals Europa altijd in wezen is geweest: een open samenleving die zich niet afsluit voor nieuwe impulsen van buitenuit, mar toch verder bouwt in continuïteit met haar tradities en verworvenheden. Dit wil zeggen, een België dat wederzijdse verdraagzaamheid eist, en dus tegen elk integrisme is, zowel van extreem-fundamentalisten uit de islam als van politiek extremisten bij ons.
Een Vlaanderen dat eist dat iedereen die hier komt wonen onze taal wil leren zodat hij aanspreekbaar is en zijn respect voor ons toont. Een Europa dat man en vrouw maatschappelijk als gelijken behandelt, en een Europa dat dit van elke levensbeschouwing eist.
Het gaat in wezen om integratie, om inpassing, niet om multiculturalisme en ook niet om assimilatie. Ik verdedig ook de mogelijkheid en wenselijkheid van multiculturele verrijking, zij het binnen het kader van het inpassingsconcept.
. Het is omgekeerd wel zo dat een integristische islam of om het even welke integristische godsdienst daarbij niet aanvaard kan worden. En de indruk overheerst dat bij de integratie van de moslims in België en West-Europa, bijv. ook in Frankrijk en Duitsland, al te dikwijls islamitische organisaties infiltreren die een maatschappelijk cultureel programma binnenbrengen dat te weinig rekening houdt met de waarden die voor Europa tot de verworvenheden zijn gaan behoren, b.v. waarden als pluralisme en democratie. De overheid moet hierin duidelijk zijn, en moet bakens uitzetten. In dit verband zijn we niet altijd opgetogen over het optreden van ambassades.
De samenleving die ik zie voor de toekomst is monocultureel wat de grote humane verworvenheden betreft van de Belgische geschiedenis en van de Vlaamse beweging voor wat de Vlaamse gemeenschap betreft. Op deze grondige monoculturele cultuurbodem is het Nederlands de basistaal voor iedereen, is enkel onze wetgeving van toepassing, , en zijn onze grote oriënterende beginselen rond emancipatie van de vrouw en verhouding tussen godsdienst en staat van toepassing."
|
