Veroordeling van Openluchtschool Schoten die Maxim met Downsyndroom niet kan begeleiden. Een illustratie van de verregaande en nefaste gevolgen van het wollige VN-verdrag en M-decreet. UNIA & hardliners zegevieren. 

Zelfs minister Crevits vindt schijninclusie van Maxim in nieuwe school een succes. Als inclusie in het geval van Maxim wenselijk is, dan is het buitengewoon onderwijs overbodig. 

Rond 13 november was er veel te doen omtrent de veroordeling van de Openluchtschool Schoten die naar eigen zeggen Maxim niet kon begeleiden. Op onze bijdrage omtrent dit vonnis ontvingen we veel reacties.

Op 13 november vernamen we dat de openluchtschool Sint-Ludgardis in Schoten veroordeeld werd door de rechter omdat ze het niet zag zitten om Maxim met syndroom van Down nog verder onderwijs te maten volgen op de school. De directie vroeg de ouders van Maxim om een andere school te zoeken omdat de leerkrachten van oordeel waren dat zij niet in staat waren om Maxim die heel zwak presteert voor rekenen, taal …. en aan apart programma nodig heeft. De twee stagiaires die in het eerste leerjaar Maxim persoonlijk begeleiden vielen weg.. Er was dus een alternatief nodig, want de ION-begeleider vanuit de overheid komt maar 5,5 uur per week langs. De leraars wilden hem wel opvangen, maar konden niet omdat ze voor een eigen klas staan. “ 

Dat Maxim zomaar niet langer welkom was, ontkent de school. “De school heeft vrijblijvend de ouders geadviseerd om op zoek te gaan naar een school die beter aan Maxims noden kon voldoen." De ouders van Maxim stellen: “Het voelde alsof hij niet meer welkom was.” Dus veranderde Maxim van school. 

Intussen zit Maxim in een andere school voor gewoon onderwijs. Daar worden er volgens de ouders geen problemen gemeld. Ook de rechter, minister Crevits … bestempelen die schijninclusie als geslaagd. 

Als reactie op een bericht in de pers formuleerde de Openluchtschool Schoten in 2016 een verantwoording waarin ook het gebrek aan ondersteuning werd aangeklaagd: “Na vijf jaar intensieve begeleiding van Maxime is het de vaste overtuiging van de school dat in dit specifieke geval betere begeleiding mogelijk is voor de betrokken leerling in een omgeving die aangepaste ondersteuning en onderwijs kan bieden. Bij het nemen van deze beslissing werd niet over één nacht ijs gegaan. Er was regelmatig overleg met de ouders, het CLB en de leerkrachten en iedereen besefte dat het geen gemakkelijk traject zou worden. Maxim heeft nood aan permanente begeleiding, één op één. De begeleiding die van overheidswege wordt toegekend blijft beperkt tot 5 uren per week. Daarnaast leverde ook de school financiële inspanningen om uit eigen middelen extra begeleiding te betalen voor Maxim. Nu Maxim naar het tweede leerjaar zou gaan, voelen de leerkrachten het als een te zware belasting aan om hem verder op te vangen. Naast Maxim moeten zij 24 andere kinderen leren lezen, schrijven en rekenen. De kloof tussen Maxim en de andere leerlingen wordt steeds groter, wat het er voor de leerkrachten niet gemakkelijker op maakt om hem bij het klasgebeuren te betrekken.”

 We merken echter dat niet alleen UNIA en de rechter, maar ook minister Crevits geen rekening hielden met de verantwoording van de school. Minister Crevits, de katholieke onderwijskoepel … hadden o.i. ook al in 2016 de school die toen kritiek kreeg in de pers moeten steunen. 2 Geslaagde inclusie in andere school? Neen: schijn-inclusie, segregatie binnen de klas 

We zagen op 13 november op VRT-één een les waarin de leerlingen van de klas waarin Maxim momenteel zit les kregen over 820x3, en Maxime achteraan de klas door een extra-begeleidster les kreeg over 2x2, 2X5. Volgens de moeder van Maxime is hij ook uiterst zwak voor taal. Maxime kan dus weinig of geen lessen volgen op het niveau van het 4de leerjaar en krijgt vooral LAT-onderwijs, een vorm van ‘learning apart together’. De ouders van Maxim, de rechter, UNIA & andere hardliners beweren dat hier sprake is van een geslaagde inclusie van Maxime in de nieuwe school. Moeder: “In die nieuwe school lukt het wel. Hij is weer gelukkig, heeft veel vrienden en hoort er weer gewoon bij. ‘Bovendien moet Maxim later ook meedraaien in een gewone maatschappij. 

Ook minister Crevits stelde in ‘Van Gils en gasten’ van 13 november en tijdens het debat in het parlement dat het hier om een geslaagde inclusie ging, en dat dit ook een van de argumenten was van de rechter. Annemie Puype, moeder van een gehandicapt kind,  repliceerde terecht: “Ik zie geen 'inclusie', ik zie een vermoeid 10-jarig jongetje dat gesegregeerd zit in een klas, en droge oefeningen maakt van het 1ste leerjaar. Maxim moet volgens de moeder de kinderen kopiëren en zich zo leren gedragen en hanteren in de maatschappij zoals ze is. Geef mij dan toch maar dat 'gesegregeerd' onderwijs waar de kinderen echt ‘samen’ in de klas leren op hun niveau en tempo.” 

Volgens ons en de meeste reacties gaat het hier echter niet om een geslaagde inclusie, maar om schijninclusie/ segregatie binnen de klas. De 10-jarige Maxim bevindt zich dus nog op het niveau van het kleuteronderwijs en voor sommige zaken begin eerste leerjaar. Maxim kan de gewone lessen niet volgen; hij moet de meeste lessen apart krijgen, er is 1-1-begeleiding nodig en er is weinig extra-ondersteuning ( maximaal 5 lesuren). Dit betekent dus ook dat de leerkracht en de zorgleerkracht van de nieuwe school veel tijd moeten investeren in de begeleiding van Maxim- en dit ten koste van leerlingen die ook extra zorg nodig hebben. 

Niet enkel de ouders van Maxim, maar ook de rechter, UNIA, minister Crevits, een aantal leden van de commissie onderwijs …. vonden dit blijkbaar wel een geslaagde vorm van inclusie/integratie. Minister Crevits liet dit o.m. blijken in ‘Van Gils en gasten ‘ van 13 november. Zelfs kopstukken van onderwijskoepels als Lieven Boeve en Raymonda Verdyck stelden deze uitgesproken vorm van schijninclusie niet in vraag. Ook de stelling 'inclusief onderwijs als het kan, buitengewoon onderwijs als het moet', blijkt dus een loze belofte. Als inclusie kan in het geval van Maxim, dan is het buitengewoon onderwijs overbodig.

 

Discriminatie vond het gelijkekansencentrum UNIA en dus stapte het centrum naar de rechtbank van Antwerpen. De school werd veroordeeld tot een morele schadevergoeding van 650 euro. De school overweegt nog om in beroep te gaan UNIA: “ Dit is een belangrijk precedent”, zegt Unia-directrice Els Keytsman. “Want het is het eerste vonnis dat zegt dat ieder kind, met of zonder beperking, recht heeft op inclusief onderwijs. En het legt de verantwoordelijkheid bij de school: die kan leerlingen niet zomaar weigeren omdat leerkrachten hen niet willen opvangen. De school had de leerkrachten niet moeten (mogen) vragen óf ze het nog zagen zitten om aan hem les te geven, wel hóé ze de werking anders konden organiseren voor Maxim”. UNIA vindt overigens dat het buitengewoon onderwijs afgeschaft moet worden en dat elk kind thuishoort in het gewoon onderwijs. 

Keytsman: “Volgens de rechter legde de school te veel de nadruk op wat de leerling níét kan en op de problemen voor de leerkrachten. Het waren precies die vooroordelen die het M-decreet een halt wou toeroepen. In het vonnis lezen we dat het M-decreet inclusie als uitgangspunt neemt voor alle kinderen die door een beperking niet zomaar de lessen in het gewoon onderwijs kunnen volgen. Het is niet aan de school om eenzijdig te oordelen dat de leerling beter af zou zijn in het buitengewoon onderwijs. De rechtbank wees op de primaire verantwoordelijkheid van de school en haar leerkrachten in de samenwerking met de verschillende zorg- en ondersteuningsactoren. Het vonnis stelt dat “ondanks het feit dat de school Maxim nooit formeel heeft geweigerd, het niet wegneemt dat er een rondvraag is gedaan bij het lerarenkorps. Daaruit was duidelijk dat er geen leerkrachten te vinden waren die Maxim bijkomende ondersteuning wensten te geven, laat staan dat er iemand bereid was om hem in de klas te nemen. Dat komt neer op een weigering onder tafel.” Keytsman: “Het uitgangspunt moet zijn: welk type onderwijs willen de ouders en het kind zelf? De rechter vond terecht dat de school de rechten van het kind schond door de ouders op zo’n manier te intimideren.” 

3 Kathleen Krekels (N-VA): ‘vonnis is verkeerd signaal’ met verreikende gevolgen 

Kathleen Krekels (N-VA) was de enige beleidsmaker die in het parlementair debat het opnam voor de school en de veroordeling als een verkeerd en gevaarlijk signaal en precedent bestempelde. Krekels stelde terecht: “Minister, ik vind het vonnis een verkeerd signaal. We hebben heel expliciet in het M-decreet ingeschreven dat scholen kunnen inschrijven onder ontbindende voorwaarden. Dit betekent dat scholen, wanneer ze een kind hebben met specifieke onderwijsbehoeften en wanneer ze voelen dat ze niet aan die onderwijsnood kunnen voldoen, het recht hebben om die kinderen door te verwijzen naar het buitengewoon onderwijs. Door deze veroordeling brengen we bij scholen een enorme druk teweeg. Scholen vragen zich nu af wat ze zullen moeten doen om hun inclusief schoolbeleid te verantwoorden. Het gaat om het feit dat een school is veroordeeld voor het geven van een advies, en de commentaar daarop van Unia, dat blij is met de veroordeling en stelt dat nu wel wil zien wat scholen gaan doen om in de toekomst een weigering te kunnen geven. Scholen zullen nu wel twee keer nadenken voor ze zo’n weigering geven. Minister, wat gaat u doen om ervoor te zorgen dat scholen nu geen extra planlast genereren om maar te kunnen verantwoorden waarom ze bepaalde adviezen geven aan ouders?” 

Enkel jammer dat Krekels zich niet uitsprak over het specifieke geval en de schijninclusie niet expliciet aan de kaak stelde. 

Het optreden van Crevits in ‘Van Gils en Gasten’ samen met de moeder van Maxim was verontrustend. En dat was m.i. eveneens het geval tijdens het parlementair debat. Ook de reacties van leden van de commissie onderwijs, van Helsen, Meuleman en Gennez,  klonken verontrustend. 

We hadden van minister Crevits steun verwacht voor de Openluchtschool,  en verwacht dat ze het lesfragment met Maxim in de nieuwe school niet als een geslaagde vorm van inclusie zou bestempelen. Crevits beaamde in 'Van Gils en gasten' dat Maxim het blijkbaar goed stelde op de nieuwe school. Ze stelde in het parlementair debat dat dit ook een belangrijk argument was van de rechter. Ze vond ook dat de Openluchtschool Schoten het M-decreet-reglement niet had gevolgd. 

Ze stelde zelfs dat de Openluchtschool destijds Maxim maar niet had moeten inschrijven voor de kleuterklas. Crevits: "Als je als school beslist om een leerling als Maxime in te schrijven, dan weet je als school hoe dat kind in elkaar zit. Dan moet je ook het verder traject met dit kind lopen. Anders moet je -vooraf - beslissen het kind niet toe te laten " 

Commentaar: de school aanvaardde Maxim enkel in het kleuter op voorwaarde dat hij een 1-1-begeleiding kreeg. Hoe kon de school weten hoe de 2,5 jarige Maxime zou presteren in het lager onderwijs? De school had ook voorwaarden verbonden aan de inschrijving in de kleuterschool: bijna permanente 1-1-begeleiding – die o.a. werd verleend door 2 studentes-stagiaires. Maar na het eerste leerjaar vielen alvast die 2 stagiaires weg. 

Als we uitspraak van Crevits in ‘Van Gils’ moeten geloven, dan zouden scholen dus best zo'n leerlingen niet meer laten starten in het kleuteronderwijs.  En hoe zou de reactie geweest zijn mocht de school Maxim niet hadden laten starten in het eerste leerjaar? 

De reactie van Crevits partijgenote Kathleen Helsen, voorzitter commissie onderwijs, tijdens het parlementair debat lag in het verlengde van de reactie van de minister: “De rechter stelt heel duidelijk dat het absoluut niet kan dat er enige vorm van discriminatie of intimidatie aanwezig is in onze scholen, en dat het belangrijk is dat leerkrachten, ouders en leerlingen samen kijken hoe ze oplossingen kunnen vinden om goed onderwijs aan te bieden. Ik vraag me vooral af of onze scholen vandaag voldoende op de hoogte zijn van de juridische context waarin zij opereren.” 

Ook Elisabeth Meuleman (Groen) gaf de rechter en UNIA gelijk en stelde dat de overheid radicale inclusie moet waarborgen: “De rechter heeft geoordeeld dat aangezien we een M-decreet hebben en we het VN-verdrag met het recht op inclusie hebben geratificeerd, er in ons land zoiets is als inschrijvingsrecht. Dat is het recht om je in te schrijven in de school van je keuze, ook als je een beperking hebt. Een school kan dus op basis van een bevraging bij leerkrachten niet zeggen dat ze het niet ziet zitten om dat kind in te schrijven. De enige vraag die kan, mag en moet worden gesteld, is: hoe gaan we ervoor zorgen dat dat kind de juiste en aangepaste hulp krijgt zodat het hier naar school kan gaan? " Volgens Meuleman gaat het enkel om een tekort aan ondersteuning. Ook Caroline Gennez (Sp.a) poneerde in het parlementair debat dat het inschrijvingsrecht duidelijk geschonden was: “Babs, de mama van Maxim, het jongetje van 10 met Down, spreekt terecht van een precedent omdat ze aangeeft dat het inschrijvingsrecht van haar zoontje werd geschonden nadat hij inderdaad al vijf jaar in die bepaalde school in Schoten les had gevolgd.” Dus: ingeschreven als 2,5-jarige, voor altijd ingeschreven? Gennez: ‘Minister, mijn vraag blijft: hoe gaat u er voor zorgen dat het recht op inclusief onderwijs, dat heel veel ouders en kinderen willen doen gelden om hun onderwijskansen te maximaliseren, beter dan vandaag op maat en volgens de talenten van elk kind organiseren kan aanreiken, en dat met de ondersteuningsnetwerken die niet overal geraken om passende zorg te geven?” Jo De Ro (Open Vld) was iets genuanceerder in zijn tussenkomst: “Ik wil eerst zeggen dat het bewuste jongetje jarenlang wel naar die school is kunnen gaan. De afgelopen jaren hebben heel wat leerkrachten, in samenwerking met de ouders en met een heleboel andere mensen, dat tot een goed einde gebracht. Misschien moeten we daaruit iets leren. Het staat in de sterren geschreven dat er nog zulke rechtszaken zullen komen. Mensen worden mondiger en mensen zullen zich beroepen op wetgeving, op het M-decreet of op het internationaal verdrag dat we hebben geratificeerd, om hun rechten af te dwingen. We hebben in Onderwijs wel al heel veel gedaan, maar ik heb al vaak gezegd dat ik en veel scholen en veel ouders op hun honger blijven zitten over het budget voor het begeleiden van kinderen dat vanuit Welzijn kan komen. Er is nog veel marge in Vlaanderen om een stap vooruit te zetten.”

We lazen in de krant: "Het onderwijsnetwerk Katholiek Onderwijs Vlaanderen zegt dat het de scholen ondersteuning geeft om het reglement zo goed mogelijk te volgen. 'Maar voor veel scholen is het nog ­zoeken.' (in DS) De koepel stelde overigens in december 2016 zelf voor om het buitengewoon onderwijs af te schaffen. De koepel kan dus moeilijk de school openlijk steunen of stellen dat inclusie voor leerlingen als Maxim niet wenselijk en haalbaar is.

 Mieke Van Hecke vergoelijkte destijds haar ondertekening van het M-decreet met de stelling dat de vrees/kritiek van de leerkrachten ongegrond was. Ze maakte de leraren wijs dat enkel leerlingen die het gewone curriculum konden volgens het M-decreet recht hadden op inclusie. We hebben die uitspraak destijds sterk gecontesteerd. 

Betreurenswaardig was ook dat de meeste lerarenvakbonden het M-decreet ondertekenden en het feit dat ze het niet openlijk opnamen voor de leraren van de Openluchtschool en geen afstand namen van  de schijninclusie van Maxim.

 

5.1 Geslaagde inclusie van Maxime in nieuwe school!?? 

Aansluiting van Crevits en Co bij visie van ouders, rechter, UNIA en hardliners Crevits: "Een van de redenen waar de rechter rekening mee hield, is dat het kind ondertussen in een andere school blijkbaar wel zijn draai vindt. Ik kan de schoolcarrière van dat kind niet volgen, maar het is daar blijkbaar gelukkig. Het is dus mogelijk." De kern van het probleem, het niet haalbaar en verantwoord zijn van de inclusie/integratie van Maxime in het gewone klasgebeuren, werd niet vermeld. Dit laatste was ook het geval tijdens het debat in het parlement. Crevits, Kathleen Helsen, Elisabeth Meuleman, Caroline Gennez sloten in dit opzicht aan bij het radicaal inclusiestandpunt van de UNIA, de rechter en de inclusiehardliners die vinden dat kinderen als Maxim thuishoren in een gewone klas. Ook het CLB van Schoten vond blijkbaar dat het hier gaat om een wenselijke en geslaagde vorm van inclusie.

 De Openluchtschool kon blijkbaar ook niet op de steun rekenen van het CLB - en zelfs niet op de openlijke steun vanwege de lerarenvakbonden. 

Als minister Crevits en Co de inclusie van Maxime in de nieuwe Schotense school als geslaagd en haalbaar beschouwen dan zijn er volgens dezelfde logica maar weinig of geen leerlingen meer die 'niet' thuishoren in het gewoon onderwijs. Zo steunen Crevits en Co de radicale inclusie-standpunten van UNIA, GRIP, inclusiehardliners … Om de leerkrachten te paaien werd in de context van de goedkeuring van het M-decreet door politici, kopstukken van onderwijsnetten … destijds nog gesteld dat enkel leerlingen die plus minus het gewone curriculum konden volgen in aanmerking kwamen voor inclusie. 

 Had de school de 2,5 jarige Maxim niet mogen inschrijven? Crevits stelde verder: “Maxim was gewoon ingeschreven, en men heeft op een bepaald moment gezegd dat het beter naar het buitengewoon onderwijs zou gaan. We zaten hier met een heel specifieke situatie van een kindje dat zijn kleuterklas en ook al het eerste leerjaar in die school had gedaan. Het kind was ingeschreven, zomaar, zonder meer." 

Crevits: "Het is heel belangrijk, vooraleer een school een beslissing neemt om een kindje met het syndroom van Down of een type 2-kind in de school te nemen, dat daarover goede afspraken met de ouders worden gemaakt. Want voor de school is dat iets heel bijzonders, en ook voor de ouders is dat heel speciaal. Je moet dat kader dus scheppen. En als dat kader wijzigt, als in de loop van de schooljaren blijkt dat het afgesproken kader niet voldoende is, dan kun je daar met de ouders opnieuw over in overleg gaan, het CLB kan een nieuw verslag maken en je kunt advies geven om naar het buitengewoon onderwijs te gaan. Dat is geen probleem. Maar hier heeft men het niet op de correcte wijze gedaan. Het kind was gewoon ingeschreven, en men heeft op een bepaald moment gezegd dat het beter naar het buitengewoon onderwijs zou gaan. De rechter noemt dat een afwijzing ‘onder tafel’. “ 

Crevits: “Als ik het dossier lees en probeer om de emoties wat weg te houden, dan is dat niet volgens de letter, noch volgens de geest van het decreet, waarin men vraagt om in dialoog te gaan en te proberen goede afspraken te maken.” “Het probleem heeft niets te maken met het kader of de middelen waarin Vlaanderen voorziet. Anders zouden wij ook, denk ik toch, mee veroordeeld zijn, wat in dezen niet gebeurd is. … Wij zijn als overheid mee in het geding geroepen door de school, en de rechter heeft ons geen enkele verantwoordelijkheid toegewezen. Hij heeft het in zijn oordeel niet gehad over de overheid die in te weinig middelen voorziet.” We hebben met deze meerderheid in september 2018 een extra budget van 35 miljoen euro voorzien. In totaal is er nu meer dan 125 miljoen euro om kinderen met zorgnoden te begeleiden. Ondertussen zijn onze ondersteuningsnetwerken Vlaanderenbreed aan de slag. U kunt dat niet ontkennen. 

Commentaar: Crevits beweerde dus dat probleem met Maxim niets te maken heeft met gebrek aan ondersteuning. Maar iets later in het debat gaf Crevits openlijk toe: “Ik heb me daarnet van twee schooljaren vergist, want het gaat over een beslissing van de school in 2016 “ (Op dat moment waren er nog geen ondersteuningsnetwerken.) Maar zelfs met de nieuwe ondersteuningsnetwerken heeft zo’n kind ook maar recht op 5,5 uur ondersteuning.) 

6.3 Volgens rechter en Crevits is de school enkel schuldig omwille van gebrek aan overleg; geen kritiek op gebrek aan ondersteuning 

Crevits: “De rechter heeft de manier waarop de school het overleg met de ouders aangepakt heeft, gehekeld. Hij heeft gezegd dat als je een bevraging of een petitie houdt onder je leerkrachten met de vraag wie voor dat kind wil zorgen, dat niet de correcte wijze is.” De Openluchtschool schreef al in 2006 dat er wel overleg geweest was met het CLB en met de ouders. Crevits: Wij zijn als overheid mee in het geding geroepen door de Openluchtschool, maar de rechter heeft ons geen enkele verantwoordelijkheid toegewezen. Hij heeft het in zijn oordeel niet gehad over de overheid die in te weinig middelen voorziet en ook niet over de vraag of een school al of niet mag weigeren.”

Crevits wekt hier de indruk dat een ondersteuning van 5,5 lesuren per week voldoende is voor leerlingen als Maxim. Crevits: “De rechter heeft de manier waarop de school het overleg met de ouders aangepakt heeft, gehekeld. Hij heeft gezegd dat als je een bevraging of een petitie houdt onder je leerkrachten met de vraag wie voor dat kind wil zorgen, dat niet de correcte wijze is. Hij heeft daarbij gesteld dat je rekening moet houden met de regels zoals ze zijn.” 

6.4 Crevits: “het kind was ingeschreven zonder meer, zomaar” 

Crevits: “Het kind was gewoon ingeschreven, en men heeft op een bepaald moment gezegd dat het beter naar het buitengewoon onderwijs zou gaan. We zaten hier met een heel specifieke situatie van een kindje dat zijn kleuterklas en ook al het eerste leerjaar in die school had gedaan. Het kind was ingeschreven, zomaar, zonder meer. Het is heel belangrijk, vooraleer een school een beslissing neemt om een kindje met het syndroom van Down of een type 2-kind in de school te nemen, dat daarover goede afspraken met de ouders worden gemaakt. Want voor de school is dat iets heel bijzonders, en ook voor de ouders is dat heel speciaal. Je moet dat kader dus scheppen.” 

Commentaar: de school had dus best al bij de inschrijving van de 2,5 jarige Maxim moeten weten of hij de lagere school zou aankunnen. 

Crevits ging verder: “En als dat kader wijzigt, als in de loop van de schooljaren blijkt dat het afgesproken kader niet voldoende is, dan kun je daar met de ouders opnieuw over in overleg gaan, het CLB kan een nieuw verslag maken en je kunt advies geven om naar het buitengewoon onderwijs te gaan. Dat is geen probleem. Maar hier heeft men het niet op de correcte wijze gedaan. Het kind was gewoon ingeschreven, en men heeft op een bepaald moment gezegd dat het beter naar het buitengewoon onderwijs zou gaan. De rechter noemt dat een afwijzing ‘onder tafel’. “Als ik het dossier lees en probeer om de emoties wat weg te houden, dan is dat niet volgens de letter, noch volgens de geest van het decreet, waarin men vraagt om in dialoog te gaan en te proberen goede afspraken te maken. 

6.5 Crevits vindt dat kinderen als Maxim goed kunnen functioneren in gewone school, maar ze relativeert wat later dit standpunt : weigering is toch nog mogelijk 

Als minister Crevits de inclusie van Maxime als geslaagd en haalbaar beschouwt, dan zijn er volgens dezelfde logica maar weinig leerlingen meer die niet thuishoren in het gewoon onderwijs. En dan sluit ze zich in feite aan bij de radicale inclusievisie van UNIA en andere handliners. Maar Crevits blaast vaak warm en koud tegelijk. En ze nam op een bepaald moment ook wat afstand van het radicaal standpunt van UNIA. 

Crevits: "Betekent dat dat het, zoals UNIA zegt, niet meer mogelijk is om een kind te weigeren? Neen. Daar wil ik vandaag heel duidelijk over zijn. Mevrouw Meuleman zegt dat het VN-verdrag een recht opent. Dat is waar. Dat recht zit in ons decreet, maar dat is ten eerste een recht en geen plicht. En ten tweede hebben wij in het M-decreet gesteld dat als je van dat recht gebruik wilt maken, de school daar een kader bij kan zetten. En als de uitoefening van het recht onredelijke inspanningen vraagt van de school, dan mag een school weigeren. Dat is perfect zo voorzien, en er zijn scholen die daar goed gebruik van maken. “ 

Het Maxim-vonnis is heel leerrijk. We leren er vooreerst veel bij over de nefaste gevolgen van het M-decreet en de eigenzinnige interpretatie van het VN-verdrag en het M-decreet - ook door de rechter. Het is niet verwonderlijk dat een aantal landen het vage VN-verdrag niet wilden ondertekenen. Zelf hebben we tijdig gewaarschuwd voor de gevolgen van de ondertekening van het wollige VN-verdrag en het M-decreet. We publiceren ook al sinds 1996 bijdragen over de gevolgen van doorgedreven inclusief onderwijs. 

Uit de reacties van minister Crevits, bepaalde leden van de commissie onderwijs, de onderwijskoepels … blijkt dat ook zij de inclusie van leerlingen als Maxim haalbaar en wenselijk vinden. Er zijn dus meer inclusiehardliners dan we denken - ook al zijn de praktijkmensen het hier helemaal niet mee eens. 

We stellen eveneens vast dat de Openluchtschool ook niet op de steun kon rekenen van het plaatselijke CLB. Verbazend was ook dat de lerarenvakbonden het niet openlijk opnamen voor de leerkrachten en niet wezen op de schijninclusie. De onderwijskoepels , de vakbonden ... hadden destijds het M-decreet ook niet mogen ondertekenen. 

Crevits zei nadrukkelijk dat de rechter de overheid niet terecht wees voor het gebrek aan de nodige ondersteuning. Ze pakte ook nog eens uit met de ondersteuningsnetwerken. Velen hebben haar nochtans al gezegd dat die ondersteuningsnetwerken onvoldoende efficiënt en effectief zijn. De voorlopige evaluatie van het M-decreet draaide uit op en schijn-evaluatie. We vrezen dat dit ook weer zo zal zijn bij de evaluatie van de ondersteuningsnetweken. 

Het ziet er naar uit dat de nefaste gevolgen van het M-decreet nog gevoelig zullen toenemen.