Een basisstelling van prof.-sociologe Nathalie Bulle (Sorbonne) luidt: het grootste onrecht dat de school als instelling kan begaan, bestaat erin dat de school iets anders moet doen dan haar primaire opdracht, de intellectuele en culturele ontwikkeling. De huidige school wordt op tal van wijzen en al lange tijd gehinderd en uitgehold bij deze opdracht. De cultuur-marxistische & egalitaire ideologie én het pedagogisch progressivisme tast(t)en de missie van de school aan. 

Bulle stelt verder: “De promotors van deze ‘nefaste ideeën’ bekleedden de voorbije decennia geprivilegieerde posities binnen instanties die beslissend waren/zijn inzake onderwijsmateries: universitaire en pedagogische centra, topambtenaren administratie, onderwijskabinetten, onderwijskoepels,, … Het waren ook die mensen die de officiële opdrachten kregen voor het schrijven van rapporten over het onderwijs, die het woord kregen op hoorzittingen e.d. Een aantal van die promotors konden/mochten als professor onderwijskunde/sociologie … hun onderwijsvisie breed verspreiden – vooral ook via de lerarenopleidingen die in 1989 universitair werden. 

Bulle betreurt dus ook dat in de universitaire lerarenopleidingen zowel het pedagogisch progressivisme als het egalitaire dogmatisme à la Bourdieu centraal stonden. We merkten zelf dat onze normaalschoolstudenten op Erasmus in Frankrijk er inderdaad overvloedig geconfronteerd werden met propaganda voor alternatieve pedagogische ideeën à la Freinet en voor de egalitaire visie van de socioloog Pierre Bourdieu. In publicaties van IUFM-directeur & politiek adviseur Philippe Meirieu kwam dit ook duidelijk tot uiting. Rond 1990 namen we met Onderwijskrant het voortouw in het verzet tegen gelijkaardige academiserings-voorstellen vanwege topambtenaar Georges Monard en universitaire lerarenopleiders (CULOV). Volgens hen zou dit leiden toe een forse niveauverhoging van het onderwijs. 

We voorspelden dat de nieuwe Franse lerarenopleiding voor onderwijzers en regenten zou leiden tot vervreemding van de klaspraktijk en tot niveaudaling (zie Onderwijskrant, oktober 1991). We staan momenteel 30 jaar verder en kregen gelijk. Voor PISA & TIMSS presteren Franse leerlingen bijzonder zwak. Vlaamse universitaire lerarenopleiders pakken nog steeds uit met de zegeningen van een universitaire masteropleiding, maar zwijgen over de nefaste gevolgen in Frankrijk. Maar ook in Vlaanderen werd het egalitair dogmatisme en naïef pedagogisch progressivisme de voorbije decennia volop gepromoot door universitaire onderwijskundigen, sociologen, neerlandici ...