~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
03-09-2009
ex-posteriori-discussie over Flanders House
Kijk beste lezertjes, dat Flanders House blijft ons boeien. Om jullie
nu duidelijk te maken waarom wij een iets diepzinnigere analyse van de
zaak mogen verwachten van brulkikkers à la De Decker geven we jullie
hieronder een kopieke van en briefke van de "strategische Adviesraad
Internationaal Vlaanderen" -inderdaad een hele mond vol- en dus een
onverdacht orgaan in de hele discussie. Dat briefke is gedateerd van 7
juli 2008 en dus van voor de officiële opening. Het is geadresseerd aan
de Vlaamse Vice-Minister-President en we laten het jullie met veel
plezier lezen:
1. Flanders House Inc. (artikelen 35 tot en met 37) Uit de memorie van toelichting blijkt dat de Vlaamse regering in haar vergadering van 21 december 2007 haar goedkeuring hechtte aan het voorstel tot oprichting van een rechtspersoon in de vorm van een non-for-profit corporation naar Amerikaans recht, genaamd Flanders House. Het betreft, zo nog de memorie van toelichting, een rechtspersoon met als doel om Vlaanderen in de VS te promoten en de Vlaamse cultuur er uit te dragen door middel van diverse communicatiekanalen en activiteiten. De bedoeling van de bepaling van dit artikel is om met terugwerkende kracht tot de oprichtingsdatum een decretale machtiging te verlenen voor de toetreding van de Vlaamse Regering tot de NFP.
De Raad wenst op te merken dat uit artikel 9 van de Bijzondere Wet tot Hervorming der Instellingen volgt dat de oprichting door de Vlaamse Gemeenschap van organismen met rechtspersoonlijkheid en de regeling van hun samenstelling, hun bevoegdheid, hun werking en toezicht bij decreet dienen te worden geregeld. Door de oprichting in kwestie, buiten elk decretaal kader om, bij loutere regeringsbeslissing te nemen en thans via een retroactieve decreetsbepaling te regulariseren, beperkt de Vlaamse Regering de betrokkenheid van zowel de Raad als van het Vlaams Parlement tot een loutere ex posteriori-rol, waarbij er nauwelijks ruimte overblijft om zich uit te spreken over de grond van de zaak en over de modaliteiten ervan. Gelet op het strategische belang van het initiatief in kwestie wil de Raad de Vlaamse Regering uitnodigen aan de Raad meer informatie m.b.t. het Flanders House voor te leggen, zodat de Raad zich hierover verder kan beraden. Deze informatie zou niet alleen dienen te slaan op het Flanders House in New York maar ook op het beleid inzake "Vlaamse Huizen" in het algemeen, d.w.z. zowel de reeds gecreëerde huizen als de verdere toekomstplannen van de Vlaamse Regering in deze materie.
Of
dit allemaal intussen gebeurd is hadden wij wel heel graag te weten
gekomen en misschien kan opperkikker dat nu eens laten navragen. Want
zeg nu zelf, beste lezertjes, erg gezond en Vlaams-efficiënt klinkt dat
allemaal niet. Het klinkt eerder vertrouwd à la façon de Charleroi...
Bovendien
is het misschien niet meteen bij iedereen bekend dat er reeds in 1985
(op 26/3/1985 om precies te zijn) een " Flanders House" werd opgericht
namelijk op de 15de verdieping van de nr 295 op Fifth Avenue in het
zelfde Amerikaanse dorp.
Het initiattief ging toen echter niet
uit van wat in deze onheugelijke tijden van het Belgische terreurregime
nog bescheiden "De Vlaamse raad" werd genoemd maar van het VEV (Vlaams
Economisch Verbond)
Onze pientere lezertjes zullen dit
terugvinden in onderstaand Bulletin van Vragen en Antwoorden van de
Vlaamse Raad daterende van 2 april 1985.
Volgens onze onbeschaamde rooie en kwaaie linkse mening die dus niks
met de ideeên van Meneer De Decker te maken heeft gaat het om de
overname van het VEV-initiatief (dat destijds niet geheel onbesproken
was nl rond het "dossier Sikorsky") en dus over een verkapte subsidie
aan het VEV door er een klein karreke Vlaemsche cultuur aan vast te
hechten. En dat allemaal, beste lezertjes, vinden wij nu toch een
ex-posteriori-discussie waard...
De fantasmen van Vlaemsche topkakkewieten en het spel der gelijkenissen
Er verscheen vandaag een leuk vervolg op het LDD-standpunt ivm ons
Vlaemsch Huis In New-York. Gisteren publiceerden we Jürgen Verstrepen
in naam van de LDD-fractie in het Vlaemsch parlement bij de openingsrel
rond onze eigen Vlaemsche diplomatieke vestiging en vandaag in De
Standaard het standpunt van chefbruller naar aanleiding van het ontslag
van de verantwoordelijke. Die brave man werd ontslagen, laat dat
duidelijk zijn, niet omwille van gesjoemel maar omwille van -en we
lezen er even Knack erop na- "Fontaine voerde opdrachten van de raad van bestuur niet uit. Er waren
ook problemen met de rapportering en met het personeelsbeleid."http://www.knack.be/nieuws/belgie/directeur-vlaams-huis-new-york-ontslagen/site72-section24-article38833.html?cid=rss
Maar
nu "muilentrekker" De Decker zelf; of hoe men zijn mening 180° kan
aanpassen aan "sensatiezucht" ipv van bij de aanvang de vraag te
stellen wat nu de toegevoegde waarde zou kunnen zijn van dergelijke
Vlaemsche prestigprojecten die toch wel een centje kosten aan de brave
belastingbetaler. Want als we de kostprijs van al die dingen lezen,
hebben we niet meteen de indruk dat dit geld goed besteed wordt. Wij
hebben alleen maar de indruk dat ipv optimaal samen te werken met de
reeds bestaande instellingen dit Vlaemsch vehikel moet dienen bepaalde
fantasmen van sommige Vlaemsche topkakkewieten in vervulling zien te
gaan. Dus meneer De Decker ipv van dergelijke literatuur over o.a. de
competenties van een archeoloog te spuien als ex-judocoach hadden we
graag wat diepergravende analyses willen lezen...
PARCOURS VAN EEN BROKKENPILOOT Philip Fontaine, de omstreden directeur van het Vlaams Huis in New York, is ontslagen. Het was politicus JEAN-MARIE DEDECKER
die begin deze week de kat de bel aanbond. Maar met het ontslag van
Fontaine is het Vlaams Huis nog niet opgeruimd, schrijft hij.
'New York, if you can make it there, you can make it anywhere.' Met dit
cliché opende toenmalig Vlaams minister Patricia Ceysens het Vlaams
Huis in de Amerikaanse metropool New York. Hopelijk een zinspeling op
de zangkwaliteiten van Frank Sinatra, en geen onbewuste woordspeling
gebaseerd op zijn dubieuze levenswandel. Nu directeur Fontaine
ontslagen is, lijkt de Vlaamse regering daar niet meer zo zeker van.
Maar Fontaine is niet het enige Vlaamse probleem in 'the big apple'.
Een
jaarlijks huurprijs van 500.000 dollar voor een optrekje op de 44ste
verdieping van de New York Times Building, op een boogscheut van
Broadway en met zicht op de Hudson en de Empire State Building, behoort
tot de megalomanie van onze Vlaamse bewindvoerders. Noblesse oblige.
Het
Vlaams Huis herbergt drie verschillende diensten. Naast Flanders
Investment & Trade en Toerisme Vlaanderen, met elk een apart
werkingsbudget, ook Flanders House Incorporated voor promotie,
networking en imagoverkoop van ons polderland in de Nieuwe Wereld.
Kortom: handelsreizigers van de Vlaamse identiteit. Toerisme Vlaanderen
werd verondersteld een deel van de niet onaardige huurprijs op te
hoesten, maar dat kan het niet. Het moet zijn centen nog besteden om de
huur te betalen voor een leegstaand pand aan de 220 East 42nd Street,
suite 3402 op de 34ste verdieping, dat ze samen betrok met het Waalse
'Office du Promotion et du Tourisme'. Wat we zelf doen, doen we beter.
Sinds
zijn oprichting in februari is Flanders House uitgegroeid tot een
gedrocht van wanbestuur en geldverkwisting. Het personeel (allen
Vlamingen) werkt zich uit de naad maar werd geterroriseerd. Tot twaalf
uur werken per dag, nog een achttal uurtjes kloppen in het weekend en
tot op heden geen dag vakantie.
Flanders House
Incorporated is een vzw naar Amerikaans recht. Een bediende heeft
minder rechten dan een illegale Pakistaan in een Brusselse sweatshop.
Door de willekeur van de baas, Philip Fontaine, zàt je onmiddellijk op
het vliegtuig richting Brussel met een ingetrokken arbeidsvisum en
zonder één dollar ontslagvergoeding. De prijs van de willekeur is de
vrees van de naked civil servant.
Op een
jaarsalaris van 46.000 dollar houden ze amper 2.800 dollar per maand
over om te leven. Te bedenken dat een éénkamerflat in The Big Apple
minimum 1.200 dollar per maand kost en dat Flanders House Inc. het
vertikt sociale bijdragen te betalen voor zijn personeel (en dus niet
zorgt voor ziekteverzekering, RSZ, of arbeidsongevallen) dan weet je
dat het prestigieuze Vlaams Huis zijn personeel laat werken tegen een
overlevingstarief en een hamburger bij McDonald's.
Dit
is omgekeerd evenredig met de graaicultuur van directeur Philip
Fontaine. Met een jaarsalaris van 250.000 dollar netto incasseerde hij
meer dan zijn vier bedienden samen. Daarnaast is deze 'managing
director' ook nog eigenaar-stichter van Italian Days Inc. (538 Portside
Drive, Edgewater NY 07020). Samen met zijn echtgenote Anastasia Bizarri
had het koppel een bizar systeem opgezet om voor tienduizenden dollars
diensten en kosten te factureren aan Flanders House Inc.
Er
wordt in New York nogal geschoven met budgetten. Naast de jaarlijkse
dotatie van circa één miljoen euro worden er heel wat 'projectfiches'
goedgekeurd op het departement 'Internationaal Vlaanderen' van de cel
buitenlands beleid onder leiding van minister-president Peeters. Van
een documentaire film over 'The Flemish American' tot een academische
zitting van Ons Erfdeel.
Hoe kon Philip
Fontaine zo lang zijn eigen weg gaan? De man die volgens het
geruchtencircuit al een paar faillissementen achter de rug heeft, werd
geselecteerd door headhuntingbureau Hudson, vaste leverancier van de
Vlaamse overheid en in New York blijkbaar koppensneller van de
belastingbetaler. Als Ivan De Witte, ceo van Hudson (vroeger De Witte
& Morel) en van voetbalclub AA Gent, op dezelfde manier zijn
voetballers zou 'screenen', dan speelde Gent nu in vierde provinciale.
Het
cv van Philip Fontaine eventjes natrekken en je krijgt het parcours van
een brokkenpiloot, van Zaventem over Italië tot Silicon Valley. Zal
Hudson, het huiskantoor van Jobpunt Vlaanderen, het selectiebureau van
de Vlaamse overheid, de royale vergoeding teruggeven wegens
inschattingsfout of zal het toegeven dat dergelijke schijnexamens enkel
dienen als windowdressing voor politieke benoemingen?
'Brussel'
was nochtans al lang op de hoogte van het wanbeheer. De Vlaamse Huizen
staan onder toezicht van minister-president Kris Peeters en het
departement Internationaal Vlaanderen. Archeoloog Koen Verlaeckt,
politiek vertrouweling van ex-ministers Moerman en Ceysens kreeg na een
carrière op hun kabinetten een uitloopbaan als secretaris-generaal van
het Departement Internationaal Vlaanderen. Zijn aanstelling kwam er na
een selectieprocedure, aldus een persbericht van de Vlaamse regering.
Het bureau Jobpunt Vlaanderen in samenwerking met Hudson-De Witte en
Morel. De wereld van de politieke benoemingen op het Martelaarsplein is
heel klein.
Koen Verlaeckt werd maanden geleden
al door het personeel op de hoogte gebracht van het wanbeleid en de
zelfbediening 44 hoog aan de Hudson. De facturencarrousel van Italian
Days Inc. werd al opgestart in december 2008. De documenten werden
zelfs aan Verlaeckt overgemaakt met Fedex en er kwam een medewerker uit
New York om de raad van bestuur van Departement Internationaal
Vlaanderen in te lichten.
Misschien dat voor een
archeoloog als Koen Verlaeckt een dossier slechts interessant wordt als
er stof op ligt, maar dat hij als secretaris-generaal zijn personeel
niet in bescherming neemt en niet optreedt omdat hij zijn politieke
vriendjes moet beschermen, doet nieuwe vragen rijzen. Na het ontslag
van Fontaine is meer dan ooit een doorlichting nodig van het
gedoogbeleid aan het Martelarenplein.
Jean-Marie Dedecker is voorzitter van LDD.
en
nog even Morelleke Forelleke aan het woord laten over onze Verstrepen
en dan kunnen we een spelletje spelen: zoek de tien gelijkenissen...http://www.marie-rosemorel.be/dec07.html
"Bij het kerstinterview van Gazet van Antwerpen
vroeg men me naar mijn reactie op al die bijnamen die ik in 2007
verzamelde ... Mijn reactie: "Ach, ik heb me eigenlijk alleen mateloos
geërgerd aan Jurgen Verstrepen, die mij vergeleek met Madame de
Pompadour. Vanhecke heeft de bankkaarten, Morel de pincodes van het
VB, zei hij. Uitgerekend Verstrepen, die als verruimer bij het VB kwam
maar alleen zijn eigen bankrekening heeft verruimd. Hij had een mooie
wedde als Vlaams parlementslid, maar hij liet zich extra betalen voor
elk filmpje dat hij voor de partij draaide. Wie bij het VB gaat, doet
dat uit idealisme en in de wetenschap dat het leven er niet
comfortabeler op wordt. Maar zo had Jurgen het niet begrepen. Hij reed
voor zichzelf en dacht: na ons de zondvloed, après nous le déluge."
En nu dient Jurgen Verstrepen klacht in tegen mij wegens
laster en eerroof. Hij doet maar. De facturen van de tv-filmpjes liggen
hier klaar. De facturen van zijn web-radio-uitzendingen liggen hier
klaar. Net zoals de facturen die bleven komen toen er al lang geen
web-radio-uitzendingen meer plaatsvonden ...
Ik kijk uit naar de postbode ...."
Meneer Fontaine, de Vlaamse hopman van het Flanders House in New-York
wordt dus met alle nodige vergoedingen ontslagen...Volgens ons hadden
ze die vergoedingen beter kunnen gebruiken om het personel daar aan de
nodige verzekeringen te helpen in plaats van de Vlaamse Fontaine te
vergoeden. Maar wie zijn wij natuurlijk. Tot vermaak van groot en klein
publiceren we hieronder de Handelingen van de belgische Senaat 4-65 van
de namiddagzitting van 5 maart 2009http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPubDoc&COLL=H&LEG=4&NR=65&PUID=67110749&TID=67113345&LANG=nl of een superieur stukje superieur Vlaemsch cabaret :
Mondelinge vraag
van de heer Karim Van Overmeire aan de vice-eersteminister en minister
van Buitenlandse Zaken over «het Flanders House in New York en de
samenwerking tussen de federale diplomatie en de Vlaamse
vertegenwoordigers in het buitenland» (nr. 4-657)
De heer Karim Van Overmeire (VB).
- Mijn vraag gaat niet alleen over het Flanders House in New York, maar
ook over de samenwerking tussen de federale en de Vlaamse
vertegenwoordigers in het buitenland, alsook over de bijdrage van de
Belgische ambassade in het automobieldossier.
Minister-president Kris
Peeters uitte bij de opening van het Flanders House in New York kritiek
op de manier waarop de Belgische ambassade in Washington hem niet, of
minstens onvoldoende, geholpen had in het automobieldossier. Hij vond
dat `de informatie niet optimaal doorstroomde'. Hij werd vergezeld door
een diplomaat van lagere rang die niet goed op de hoogte was van het
dossier.
De minister van
Buitenlandse Zaken was dan weer heel scherp voor het pas geopende
Flanders House, alhoewel dat een initiatief van de Vlaamse regering is
en er ook een Open Vld-excellentie bij de opening aanwezig was. `Een
Flanders House in New York heeft een zeer beperkt nut', merkte hij op.
`Een Vlaamse diplomatie die naast en niet met de Belgische werkt, heeft
weinig of geen zin'. De minister-president antwoordde dan weer dat het
niet slecht zou zijn als ook minister De Gucht zijn diensten eens aan
een evaluatie onderwerpt. Zo ging dat nog even door.
Het is natuurlijk een
feit dat de Belgische diplomatie nog altijd geen Vlaamsvriendelijk
imago heeft. Er bestaan nog altijd ambassades waar er geen onthaal in
het Nederlands is. Het omgekeerde is mij niet bekend. Sommige Belgische
diplomaten vertegenwoordigen met veel enthousiasme en professionalisme
Vlaanderen en de andere gefedereerde entiteiten, maar anderen hebben
duidelijk heimwee naar de tijd dat `het buitenland' een exclusief
Belgische aangelegenheid was.
Vlaanderen heeft de
voorbije vijftien jaren een netwerk uitgebouwd. De samenwerking met de
Vlaamse vertegenwoordigers en diensten verloopt vaak heel goed, maar
vaak ook niet. Voormalig kabinetsadviseur voor buitenlands beleid,
professor Lieven Tack, schrijft hierover: `Hoewel de relaties tussen de
ambassades en de deelstaatkantoren door de band genomen op een
professionele en zeer correcte manier verlopen, leggen de
uitzonderingen smeulende conflicten bloot. Er zijn concrete casussen
waarbij de deelstaatvertegenwoordigers in hun doen en laten heimelijk
worden gedwarsboomd. De subtiele pesterijen gaan van fragmentarische of
vertraagde informatiedoorstroming - zelfs wanneer het zuivere gewest-
of gemeenschapsmateries betreft - tot het tegenwerken of gemeen
belemmeren van de actie- en netwerkmogelijkheden van de gefedereerde
vertegenwoordigers'.
In de praktijk hangt
alles af van de goodwill van de mensen op het terrein. Vlaanderen heeft
bovendien geen enkele inspraak in de keuze van de locaties van
ambassades en consulaten, noch in de omvang en de bestaffing van deze
posten. Dit alles betekent natuurlijk dat Vlaanderen in de federale
diplomatie niet altijd het geschikte instrument vindt om zijn
buitenlandse beleid uit te oefenen. Dat alles doet een aantal vragen
rijzen.
Welk probleem rees er concreet in het automobieldossier en op welke manier is dit probleem nu verholpen?
Hoe staat de minister
van Buitenlandse Zaken tegenover de oprichting van Vlaamse huizen,
waarin de Vlaamse vertegenwoordigers en diensten in een bepaald land
samengebracht worden? Meent de minister dat het nuttiger is om deze
vertegenwoordigers en diensten in de Belgische ambassades te herbergen?
Hoe evalueert de minister de samenwerking tussen de federale en de Vlaamse vertegenwoordigingen in het buitenland?
De heer Karel De Gucht,
vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken. - Eerst een
woordje over wat er zich eigenlijk heeft afgespeeld. De vraag is wie
begonnen is. Volgens mij de heer Peeters, die zei dat de federale
diplomatie niet goed gewerkt heeft, dat de informatie niet
doorgestroomd is en dat ik dringend een Vlaamse diplomaat naar de VS
moet sturen.
De realiteit is dat
die informatie wel zeer goed is doorgestroomd. Er zijn in totaal elf
mails met informatie over de automobielsector naar de Vlaamse regering
verzonden. Net voor het gesprek in Detroit plaatsvond, heeft onze
ambassadeur ter plaatse, de heer Matthysen, die overigens een Vlaming
is, de minister-president gebrieft over een onderhoud dat een Europese
minister had gehad met de leiding van General Motors in Detroit.
De federale diplomatie
heeft dus perfect gewerkt. Wie, zoals de heer Peeters, beweert dat de
federale diplomatie niet werkte, zegt eigenlijk dat ik niet goed werk.
Ik sta immers al bijna vijf jaar aan het hoofd van Buitenlandse Zaken.
Ik verdedig mijn diplomaten omdat ik vind dat dit mijn taak is.
Bovendien slaat de
kwestie van de Vlaamse diplomaat in Washington nergens op. Tot 2007 is
daar altijd een diplomaat geweest. Die man heeft toen verlof zonder
wedde genomen om een bijkomende universitaire opleiding te volgen, maar
werd niet vervangen. Het is toch niet mijn verantwoordelijkheid dat de
Vlaamse regering heeft nagelaten een Vlaams diplomaat te vervangen.
Wellicht zag niemand er de noodzaak van in.
Ik denk inderdaad dat
Vlaamse huizen weinig nut hebben, zeker niet in New York. Er zullen
niet veel mensen spontaan even aanlopen op de 43ste
verdieping van de New York Times Building. De Vlaamse diensten waren
vroeger ondergebracht in de kanselarij van het consulaat-generaal in
New York, een gebouw dat door de federale administratie is gehuurd. Ze
konden daar in volle onafhankelijkheid werken en ze werden daar goed
onthaald. De oprichting van het Vlaams Huis in New York is eigenlijk
het uitgestelde resultaat van het initiatief - of de fata morgana - van
de heer Bourgeois. Hij was van oordeel dat er in New York absoluut een
Vlaamse diplomatische vertegenwoordiging moest komen. Wij zijn met iets
meer dan tien miljoen Belgen, maar hij vindt dat we op vier
verschillende niveaus diplomatiek vertegenwoordigd moeten zijn: op het
Vlaamse, het Waalse, het Brusselse en het federale niveau. Ik heb
gezegd dat het bijvoorbeeld veel nuttiger zou zijn een belangrijke
tentoonstelling of concert in New York te organiseren en daar de
sociaaleconomische milieus bij te betrekken.
Een element dat ik op
dat ogenblik niet kende, maar totaal toevallig te weten ben gekomen, is
dat er in het Museum of Modern Art binnenkort een belangrijke
tentoonstelling over Ensor wordt geopend. Ensor is een van onze
beroemdste schilders, trouwens een van de weinige Vlaamse schilders die
deel uitmaken van de permanente collectie van het MoMA. Het federale
niveau heeft voor die tentoonstelling een vrij aanzienlijke financiële
bijdrage geleverd, maar de Vlaamse regering niet, omdat ze het geen
nuttig initiatief vond. Als politicus zet ik al die zaken op een rij en
verkondig ik mijn mening. Wie het daar niet mee eens is, mag daar
gerust op antwoorden, maar liefst met argumenten.
De heer Karim Van Overmeire (VB).
- Gisteren was er in het Vlaams Parlement ook applaus, maar dan voor
minister-president Peeters, die ongeveer het tegenovergestelde
verklaarde. Ik begrijp dat de minister van Buitenlandse Zaken zijn rol
speelt. Het zou erg zijn als hij de federale diplomaten niet verdedigde.
Toch verbazen zijn
verklaringen mij. De minister wijkt geen millimeter af van zijn eerste
standpunt. Hij is minister-president Peeters geenszins tegemoet
gekomen. Hij zegt dat de heer Peeters absoluut geen reden tot klagen
had omdat het federale niveau daar perfect heeft gefunctioneerd. Ik heb
de heer Peeters daarover gisteren ondervraagd en heb vastgesteld dat
hij daar nog altijd een andere mening over heeft. Hij heeft namelijk
ervaren dat de federale diplomatie niet ten volle functioneert wanneer
het gaat om vragen van het Vlaamse niveau. Hij stelt vast dat er nog
altijd veel federale diplomaten zijn die het bijzonder moeilijk vinden
om niet alleen de hele federatie, maar ook de gefedereerde entiteiten
te vertegenwoordigen.
In een normaal
federaal land neemt het federale niveau alle diplomatieke en
buitenlandse aangelegenheden voor zijn rekening, maar België is geen
normaal federaal land. Nog niet zo lang geleden heeft de minister zelf
gezegd dat België eigenlijk alleen nog een diplomatieke conferentie is
en dat de toestand alleen maar erger wordt. Tegen die achtergrond kan
niemand het Vlaanderen kwalijk nemen dat het een eigen diplomatiek
netwerk uitbouwt. Minister De Gucht noemt dat een fata morgana; ik noem
dat een verstandige zet.
Wenst de federale
diplomatie ook in de toekomst nog een rol te spelen, dan zou ze best
wat meer rekening houden met het Vlaamse niveau en goed beseffen dat ze
niet alleen de federatie vertegenwoordigt, maar ook de gefedereerde
entiteiten, dus ook Vlaanderen, dat de meerderheid in de federatie
uitmaakt. Er zijn nog altijd ambassades waar Vlamingen niet in hun
eigen taal terechtkunnen. De telefoon wordt er in het Engels of het
Frans opgenomen, maar niet in het Nederlands. Dat staat symbool voor
een mentaliteit die op veel ambassades heerst.
De heer Karel De Gucht,
vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken. - Ik heb niet
beweerd dat Vlaanderen geen vertegenwoordigers mag uitzenden. Ik heb er
bij de Vlaamse regering al verschillende malen op aangedrongen om meer
handelsattachés naar het buitenland te sturen.
De vraag is of het
zinvol is de Vlaamse vertegenwoordiging afzonderlijk te huisvesten en
20 miljoen euro per jaar meer uit te geven, dan wel een kantoor te
openen op het Belgische consulaat waar handelsattachés van de gewesten
in volledige onafhankelijkheid hun werk kunnen doen. Dat was een
opmerking als goed huisvader.
Verder heb ik
gereageerd op de uitspraak van minister-president Peeters, die zich
beklaagde over de federale diplomatie. Daar heeft hij mijns inziens
geen enkele reden toe. Er kan uiteraard altijd iets verkeerd lopen; dat
zou ook in de Vlaamse diplomatie kunnen gebeuren. Ik heb de klachten
echter grondig onderzocht en ze zijn niet gegrond. Ik heb de toespraak
van minister-president Peeters in het Vlaams Parlement niet gehoord,
maar mocht hij bij zijn opmerkingen blijven, zoals de heer Van
Overmeire beweert, dan zou ik dat spijtig vinden.
In verband met de taal
waarin het ambassadepersoneel de telefoon opneemt, wil ik het volgende
zeggen. Op een ambassade werken meestal één, twee of drie diplomaten en
het andere personeel wordt grotendeels ter plaatse in dienst genomen.
In kleinere ambassades kan het voorvallen dat een plaatselijk
personeelslid dat de telefoon opneemt, toevallig geen Nederlands kent
of de telefoon niet spontaan in het Nederlands opneemt. Dat heeft niets
te maken met een doelbewust beleid.
Mijn departement
behandelt alle gewesten op voet van gelijkheid en steunt ten volle elk
initiatief van welke gefedereerde entiteit dan ook. Daarom bevallen die
opmerkingen me niet. Ze slaan nergens op. Misschien kan vraagsteller
voorstellen om een gemengde onderzoekscommissie Vlaams Parlement-Senaat
op te richten om die zaak uit te spitten. Dat zou wel plezierig zijn.
en omdat we De Decker zijn pleziertje gunnen omdat hij "het
schandaal" uitbracht zijn we zo goed even de geheugens op te frissen en
we publiceren dus met licht leedvermaak de LDD-reactie van 4 maart over
deze zelfde rel: http://www.lijstdedecker.com/nl/wij-zitten-daar-goed-in-new-york-782.htm
Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen ondervroeg donderdag
minister-president Kris Peeters over het beleid inzake Vlaams Huizen in
het buitenland.
Verstrepen: "Vlaanderen mag gerust trots zijn op zichzelf en mag met open vizier initiatieven nemen in het buitenland."
Jurgen Verstrepen:
"Mijnheer de
minister-president, wij hebben allemaal het mooie verhaal van het
Vlaams Huis gevolgd. Ik heb gezien dat u zich in New York hebt kunnen
uitleven. Het was een mooie receptie. Er was zelfs, ook al hebben wij
daar nog geen vertegenwoordiger, een man van ons aanwezig op het
feestje bij de opening van het Vlaams Huis in New York.
U hoort
mij niet zeggen dat de opening van die Vlaamse Huizen slecht is. Maar
ik vind het wel vreemd dat er, als Vlaanderen dan toch uit zijn
kerktorenschaduw treedt en zichzelf wil promoten in het buitenland en
daar wat centjes voor over wil hebben, meteen overal kritiek komt en
wij in onze eigen voet schieten. Dat is een spijtige zaak.
Dan
kun je nog discussiëren over de kostprijs, ik kom daar zo dadelijk op
terug. Als je ziet wat de Nederlanders al hebben besteed in New York.
Zij dromen van een Peter Stuyvesant-evenement. Dat is al een ander
bedrag dan het bedrag dat de Vlaamse overheid besteedt in New York.
Wij
zitten goed in New York. Ik zal de vragen die mijn collega's hier al
hebben gesteld, niet herhalen. Ik houd niet van herhalingen.
Het
enige spijtige aan de zaak was dat aan de overkant de pitbull van de
Open Vld plotseling begon te grommen. Hij gunde u en Vlaanderen het
succes niet. Hij reageerde en zei dat dit niet kan. Uit goede bron
vernam ik dat ook ter plaatse Belgische diplomaten - ik zal het maar zo
omschrijven - begonnen te grommen en te knorren bij uitspraken als
'Flanders my country'. De spanningsboog was daar dus.
Dan vind
ik het een beetje spijtig dat u heel snel, wanneer iemand op federaal
niveau, zoals de heer De Gucht, begint te grommen, zegt dat er geen
wrijvingen zijn en dat we dat van die extra gezant zullen herbekijken.
Geven wij in deze tijden te veel uit om daar resultaten te boeken?
We
moeten inderdaad kijken naar de return op de middellange termijn en
vervolgens de balans opmaken. Met betrekking tot de kostprijs geef ik u
de volgende tip mee. Het gaat om een mooi detail, u kunt het misschien
meenemen naar uw collega Karel De Gucht.
De Belgische consul
woont in de residentie van de consul, een pand aan 5th Avenue met
uitzicht op Central Park. De waarde van dat pand wordt voorlopig
geschat tussen 10 en 15 miljoen euro - als het niet méér is. Als u nog
eens een dergelijke opmerking krijgt over het Vlaamse budget, kunt u de
heer De Gucht misschien eens voorstellen dat hij overweegt om dat pand
te verkopen en het geld te gebruiken in de federale begroting. Dit
volledig terzijde.
Ik zou, in aanvulling op alle andere vragen,
zeer concreet willen weten of u nu al dan niet extra Vlaamse
diplomatenvertegenwoordigers wilt in de Verenigde Staten. U bent wat
teruggekrabbeld. Ik zou willen weten of dat nog een innige wens is.
Wilt u dat nog en op welke termijn ziet u dat?"
Minister-president Peeters:
"Mevrouw
de voorzitter, collega's, dit zijn veel vragen. Het antwoord is in twee
delen op te splitsen. Het eerste deel betreft de problematiek van de
automobielsector en onze diplomatenvertegenwoordiger in Washington;
anderzijds is er het Huis in New York. We moeten, rekening houdend met
de reacties en met uw vragen, beide uit elkaar houden.
Ik ben er
nu nog meer dan ooit van overtuigd dat het beleid dat wij, ook mijn
voorganger Geert Bourgeois en alle andere voorgangers, gedurende
vijftien jaar vanuit Vlaanderen hebben gevoerd, een goed beleid is. Wij
moeten het onverkort voortzetten. Het wordt hoog tijd dat wij duidelijk
maken aan de rest van de wereld wat Vlaanderen te bieden heeft. 'Be
proud but humble': met enige fierheid en trots zeggen waarvoor we
staan, maar ook die bescheidenheid die zo belangrijk en ons eigen is,
niet uit het oog verliezen en ons niet andere karaktereigenschappen,
die wij nu niet hebben, eigen maken.
Ik ben ervan overtuigd dat
vijftien jaar Vlaams buitenlands beleid een goed beleid is. Het moet
ook door de volgende Vlaamse Regering, hopelijk daarbij gesteund door
dit Vlaams Parlement, onverkort worden voortgezet. Ik zal er in de
laatste rechte lijn naar de verkiezingen alles voor doen om te
realiseren wat is afgesproken. Niet alleen wat in het Vlaams
regeerakkoord staat maar ook wat de voorgangers hebben opgebouwd.
Wat
u op een rijtje zet, is juist. Wij hebben tien diplomatieke posten:
acht bilaterale, één bij de Europese Unie en één bij de internationale
instellingen. Er is een netwerk van 75 economische vertegenwoordigers
in zestig landen. Wij hebben ook twee vertegenwoordigers van het VLAM,
drie van het VAIS, dertien toeristische kantoren, het Flanders Center
in Osaka en het Flanders House in New York.
Ik heb al gezegd
dat we dit aan een evaluatie zullen onderwerpen, maar geef de mensen de
kans om alles te realiseren. De verwachtingen zijn zeer hoog gespannen.
Na een jaar of na een bepaalde periode zullen we evalueren of het geld
dat we daar hebben geïnvesteerd effectief goed is besteed.
De
vertegenwoordiger in Washington is in loopbaanonderbreking. Op dit
moment is er dus geen Vlaamse vertegenwoordiger in Washington.
Binnenkort moet hij beslissen of hij terug naar Washington gaat of
niet. De diensten moeten eens nagaan hoe snel we een vervanger naar
Washington kunnen zenden, als de man niet wenst terug te gaan.
Het
tweede dossier is het dossier Detroit. We zijn daar geweest. Mevrouw
Moerman heeft lang geleden ook een bezoek gebracht aan GM en Ford. Dat
was een heel belangrijk bezoek in het licht van de discussie die nu
volop aan de gang is. Natuurlijk moeten wij nu zeer snel informatie
hebben. Ik heb gisteren in Madrid ook met mijn Spaanse collega's
gesproken. Het is van essentieel belang om zeer snel te weten hoe de
vork in de steel zit in de Verenigde Staten. Wat zegt de administratie
van Obama? Wat zeggen de Republikeinen? Wat is de positie van de
Democraten? Die informatie hebben we absoluut nodig om op een juiste
manier te kunnen onderhandelen en om het dossier GM, Ford en andere te
kunnen oplossen. Aangezien er op dit moment geen vertegenwoordiger
is in Washington, ben ik bereid om zeer snel iemand naar Washington te
sturen om er zeker van te zijn dat die informatie ook wordt geleverd en
dat we alle krachten inzetten. Ik zou niet graag hebben dat men
achteraf op het federale niveau zegt dat men die informatie niet kon
geven, maar dat onze persoon ook in loopbaanonderbreking was. Ik wil
absolute zekerheid, en als die niet kan worden gegarandeerd, dan stuur
ik iemand speciaal voor deze periode naar Washington om die informatie
te hebben.
De ambassadeur reageerde door te zeggen dat hij er
persoonlijk voor zou zorgen dat die informatie aan mij en aan de
diensten Vlaanderen Internationaal zou worden gegeven. Met die garantie
van de ambassadeur ga ik dan ook geen onnodige kosten doen als er
duidelijke afspraken zijn gemaakt.
Dit is hier wat uitgesponnen
als een incident. Ik vind het normaal dat ik als minister-president zeg
dat dit zo'n belangrijk dossier is dat ik absolute zekerheid wil dat ik
informatie heb. En als ik die informatie niet snel kan krijgen of als
er een probleem is, dan sturen we iemand extra naar daar. Maar als men
mij garanties kan geven, dan is het voor mij geregeld. Dat is wat hier
is gebeurd.
Ik heb gereageerd op de reactie van federaal minister
De Gucht op het Vlaams Huis in Madrid. Ik betreur dat, maar ik denk dat
we moeten doen wat we moeten doen. We voeren ons buitenlands beleid,
telkens op een zeer goede manier afwegend welke investering we zullen
doen. We hebben daarover grondwettelijke bevoegdheden, we hebben
beslissingen en we hebben projecten. Die zullen onverkort doorgaan. Ik
betreur dat er reacties komen, maar het is belangrijk om er niet verder
op in te gaan. Iedereen moet doen wat hij moet doen. Vanuit Vlaanderen
zullen wij de acties voortzetten, zoals is afgesproken."
Jurgen Verstrepen:
"Mijnheer
de minister-president, ik dank u voor uw antwoord. Ik vond het een goed
antwoord. Ik houd van mannen met plannen. Ik mis echter nog iets.
We
zitten daar met een mooi huis, Flanders House, in New York. Je kunt
zeggen wat je wilt, maar New York is zowat het centrum van de wereld,
op allerlei vlakken. We zitten daar nu, we geven daar iets uit. Het is
al aangehaald dat de Nederlanders ons vergeten. De Nederlanders
kennende, zullen ze zeggen: u moet evenveel geld op de tafel leggen als
u mag meespelen. Ik stel meteen de vraag in het verlengde van wat er nu
is. Als je dat plant op langere termijn, is er naast de economische
mogelijkheden, ook die andere tak, namelijk de promotie, de pr, de
evenementen.
Bent u er voorstander van dat die Vlaamse Huizen -
maar laten we beginnen in New York, dat zou al een mooie testcase zijn
- zich ook inschakelen in een of ander verhaal om een dergelijk
evenement te hebben, om de mogelijkheid te creëren om Vlaanderen
volwaardig te promoten, naast al die andere activiteiten die vanuit dat
Huis vertrekken?
Het is nogal moeilijk om daarop te antwoorden
voor de verkiezingen, maar neem het maar mee naar de volgende
legislatuur, als de verhoudingen hetzelfde blijven. Zou dit een
prioriteit van u en van deze Vlaamse Regering kunnen zijn om dat stukje
erbij te nemen?"
Minister-president Peeters:
"Collega's,
ik dank u voor de ondersteuning voor het beleid dat nu wordt gevoerd.
We moeten dat beleid onverkort voortzetten en moeten onszelf duidelijk
en met zelfvertrouwen in het buitenland manifesteren, met de juiste
toon, de juiste acties en de juiste evenementen. Dat is meer dan ooit
de toekomst. Er is in die vijftien jaar een hele weg afgelegd, maar we
mogen ons niet te timide opstellen of ons in een hoek laten drummen.
Dat is nu niet het geval en dat mag ook in de toekomst niet het geval
zijn.
Waar we kunnen samenwerken, moeten we samenwerken. Wanneer
we alleen moeten gaan en wanneer samenwerking niet kan, moeten we daar
ook zeer duidelijk voor opteren. Iedereen is het erover eens dat er
resultaten moeten worden geboekt. Dat is het belangrijkste. We doen dat
best in samenwerking met zo veel mogelijk partners. Als dat niet kan,
zullen we alleen datgene verzorgen wat in het buitenland wordt
verwacht. We moeten dat met een groot pragmatisme en een grote
resultaatgerichtheid aanpakken.
Ik heb begrepen dat ik daarvoor de steun krijg van een groot deel van dit parlement. Waarvoor dank."
Jurgen Verstrepen:
"Collega's,
als ik alle reacties hoor, wil ik gewoon nog stellen dat Vlaanderen
gerust trots mag zijn op zichzelf en met open vizier initiatieven mag
nemen in het buitenland. Als daarvoor meer prioriteiten moeten worden
gelegd in dat beleid, dan ben ik daar een voorstander van."
Wij houden van een goeie portie Vlaemsche Humor en dit is werkelijk een
klucht van de bovenste plank waar Vlaanderen werkelijk trots mag op
zijn en verder met open vizier dergelijke initiatieven mag verder
zetten in het buitenland, zouden we ook zelf zeggen...
wij liggen in een deuk...Dank u LDD
Eindelijk hebben we weer eens een minister die zich "out". Lang geleden
was dat. Pascal Smet is dus homo. Als nu nog Van Rompuy zich out als
alien en Bourgeois als spiderman dan hebben we eindelijk een onderwerp
over de Belgische of Vlaamse regering. Van een Waalse regering
verwachten we niet anders als dat het een een slaaptherapie voor mannen
in zwarte pakjes en dames in mantelpakjes is. Van de anderen hoop je
minstens een reutel of een scheet op te vangen. Nou moe, volgende
regering kan net even mooi geleid worden door Guust Flater. Gelukkig
hebben we nog Justitie die op apegapen ligt en van plan is dat nog tot
volgende eeuw vol te houden net als het begrotingsdificit maar dat is
minstens voor een paar eeuwen zo te zien. Tussen het gesnurk van de
federale ministers door koren we wel eens het woord kernenergie vallen.
Maar of we d'r nu uit- of instappen is niet uit te maken. Net zo voor
het begrotings(on)evenwicht maar dat is totaal onbelangrijk. We
hebben van enige vrije uren misbruik gemaakt om eens te snuisteren in
de Vlaamse blogs. Een formidabel zoekinstrument is de Vlaamse
Weblinkpagina. Hier zie, beste lezertjes : http://vlaamsweb.eigenstart.be/ Hier vind je werkelijk alles en iedereen die in Vlaanderen al ooit een letter heeft uitgesproken. Van http://blitzkriegnoise.blogspot.com/ over http://weblog.denattepoedel.nl/ naar de met "wow" aangeduide alom bekendehttp://www.tineeerlingen.be/index.html
de mama van de nog veel bekendere Jasmijn. De "wow's" blijken echter
voorbehouden te zijn aan NV-a'ers van het zevenendertigste knoopsgat.
Maar dat stoort ons niet meteen. Wat ons met enige fierheid opvalt is
de totale afwezigheid van ons eigen blogje. Al maanden staan we
nochtans op nr 1 of tenminste bij de top 3 van de politieke blogs bij
Bloggen dat zich uitgeeft als grootste blogprovider (of hoe noem je
zoiets?) in Vlaanderen. Niks, beste lezertjes. De "Vlaamse
Weblinkpagina" heeft ons nog niet ontdekt en dat terwijl Wollie Konijn (http://lynnhuyck.eu/blog) en zelfs http://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/ wel opduiken in de Vlaamse weblinks. Hoe zou dat toch komen, beste
lezertjes? Zouden wij geen Nederlands schrijven? Maar dat doet
bijvoorbeeld http://www.pengovsky.com/ en al die "gedenkstaetten" ook niet tenzij wij wat lessen modern nederlands zouden gemist hebben. Wees
er dus van overtuigd, trouwe lezertjes, dat dit blogje, Kitokojungle,
geschreven wordt vanop de Bismarckeilanden en niet ergens op het
Vlaemsche platte land. Wij zullen dus nooit met een "wow" aangeduid
worden. Dat is misschien al een kleine aanwijzing hoe het er ooit in
een onafhankelijk Vlaanderen zal aan toe gaan wat betreft
objectiviteit. Niet dat we d'r meteen van wakker liggen want om daar
ergens tussen http://www.kerygma.be/ en http://koenfillet.blogspot.com/ terecht te komen...geef ons daén maar meteen een "gedenkstaette".
Eigenaardig hoe sommige verbonden gesmeed kunnen worden. De versie van
het uiterst rechtse Stormfront die we hier gisteren aanhaalden over
het begin van de tweede wereldoorlog en de zogenaamde schuld van Polen
wordt vandaag dus plots de officiële Russische versie. En volgens ons
citeren ze zelfs de zelfde bron... Rare allianties toch... en wat
hadden we weer gezegd over de Duits-Russische inval?
Rusland: "Polen gaf aanzet tot Tweede Wereldoorlog"
De Russische premier Vladimir Poetin en zijn Poolse collega Donald Tusk.
Terwijl premier Vladimir Poetin in Gdansk deelneemt aan ceremonies die
de 70ste verjaardag van de Duitse inval in Polen herdenken, heeft
Rusland vandaag archieven publiek gemaakt die Polen ervan beschuldigen
de bedreiging van de nazi's aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog
te hebben onderschat. Het is een nieuwe stap in de sterk gepolitiseerde
'battle of history' die de voorbije zomer losbarstte.
Duivelspact Verschillende
Centraal-Europese landen hadden het niet-aanvalsverdrag tussen
Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie, het Molotov-Ribbentroppact of
'Duivelspact', als voorbode van de oorlog bestempeld. Rusland reageerde
furieus, benadrukte dat Stalin niets te maken had met het uitbreken van
de wereldbrand en beschuldigde er Polen zelfs van de aanzet tot de
oorlog te hebben gegeven. Die beschuldiging wil Moskou nu staven door
documenten openbaar te maken over 'de geheimen van de politiek van
Polen in 1935-1945'. "Bij het lezen van deze documenten krijg je de
indruk dat Polen veel meer gedaan kon hebben om een systeem van
collectieve veiligheid te vormen", verklaarde generaal Lev Sotskov.
Isoleren In
1934 ondertekende Polen een niet-aanvalspact met de westerbuur. Volgens
de archiefstukken deden de toenmalige Poolse leiders alles wat in hun
macht lag om de Sovjet-Unie te isoleren, waarbij ze het naziregime
danig onderschatten, aldus de generaal. Die citeerde uit het verslag
van een ontmoeting in 1937 tussen de Poolse ambassadeur in Washington
en een hooggeplaatste binnen het Amerikaanse departement van
Binnenlandse Zaken. De ambassadeur zou toen gezegd hebben dat "Polen
geen dreiging ziet uitgaan van Nazi-Duitsland. De prioriteit is om de
Sovjet-Unie te isoleren". Hij voegde er nog aan toe dat het er zwart op
wit staat. Poolse journalisten reageerden fel op de verklaringen en
uitten hun twijfels over de authenticiteit van de documenten.
Volslagen leugen Het
lijkt een voorlopig hoogtepunt in een polemiek die al enkele maanden
aanhoudt en waarop de ceremonies rond de 70ste verjaardag niet meteen
een bezwerend effect hebben, ondanks sussende taal van premier Poetin.
Zondag nog had Russisch president Dmitri Medvedev gezegd dat het een
volslagen leugen was te zeggen dat Stalin enige verantwoordelijkheid
droeg voor de oorlog. Een Kremlin-gezinde historica, Natalja
Narotsjnitskaja, verweet Polen dat het zichzelf als onschuldig
slachtoffer wil voorstellen.
Invloed Noodzakelijke
achtergrond bij de polemiek is de strijd om het behoud van Russische
invloed in vroegere Sovjetrepublieken als Oekraïne en de Baltische
staten. Het maakt de interpretatie van het verleden alleen maar
belangrijker. "Geschiedenis is extreem belangrijk. Terwijl de
West-Europese landen erin slaagden om de discussie over historische
problemen buiten de politiek te houden, kent Oost-Europa een lange
traditie van het vermengen van geschiedenis en politiek", duidt Fjodor
Loekjanov, redacteur bij het magazine Russia in Global Affairs.
(belga/lpb)
01/09/09 16u59
We vinden nogal wat van deze theorieên terug in onderstaande obscure werkje
Hierin
wordt ook gewag gemaakt van de herkaaldelijke schendingen van de Duitse
grens door het Poolse leger eind augustus 1939. Eigenaardig is dat,
want de duitsers waren verplicht om de operatie "Himmler" op te zetten
om een officiële reden te vinden om de aanval te openen op 1 september. Dus zo vaak zullen de Polen dan ook niet hebben aangevallen zeker? We stellen vast dat de "oorlogspropaganda" vandaag 2009 nog steeds op volle toeren draait! Hitler en Stalin zijn nog springlevend, net zoals elvis en Michael Jackson...Maar met het eerste duo valt niet te lachen...
In
juni 1939 werd Himmler ontboden op het kantoor van Göring. Al maanden
werd de inval in Polen voorbereid, alleen ontbrak het Adolf Hitler nog
aan een goed voorwendsel om de grens met Polen te overschrijden. De
nazi's waren duidelijk op zoek naar een oorlogsverklaring van Polen, en
zochten naar middelen en provocatie, om Polen te dwingen de eerste stap
te zetten. Operation Himmler kon van start gaan.
Alfred
Naujocks verhaalde later op het Proces van Nürenberg: "Op of omtrent 10
augustus 1939 heeft Heydrich mij persoonlijk het bevel gegeven een
gefingeerde aanval uit te voeren op het radiostation van Gleiwitz
(Gliwice), en het te doen voorkomen of de aanvallende gevechtsgroep uit
Polen bestond." Heydrich had duidelijk Naujocks bevolen: "Er is een
daadwerkelijk bewijs van deze Poolse aanvallen nodig voor de
buitenlandse pers en de Duitse propaganda."
Aldus werd Gleiwitz, een kleine Duitse grensstad (nu Gliwice genoemd en
in Polen gelegen) met ongeveer 120.000 inwoners (1940), het gefingeerde
toneel waar de eerste krijgshandelingen plaatsvonden, die de aanzet
werden tot de Tweede Wereldoorlog. Naujocks getuigde verder: "Mijn
instructies luidden, het radiostation te bezetten en lang genoeg in
handen te houden om een Pools sprekende Duitser, die mij ter
beschikking zou worden gesteld, de gelegenheid te geven aan anti-Hitler
speech in het Pools te houden voor de radio. Intussen zouden aan een
dozijn in Poolse uniformen gestoken gevangenen uit een concentratiekamp
dodelijke injecties worden gegeven door een dokter die hiervoor door
Reinhard Heydrich geëngageerd was.
De gevangenen werden naar Gleiwitz overgebracht om daar dood te worden
achtergelaten dichtbij het radiostation, nadat zij eerst op een
overtuigende wijze waren neergeschoten -ik bedoel hun verwondingen
moesten bloedig zijn- ten bewijze dat zij tijdens de aanval door kogels
getroffen waren. Na het incident zouden leden van de pers naar de
plaats worden gebracht, waar zij de zogenaamde Polen konden
fotograferen, zodat deze foto's in een kranteverslag konden worden
opgenomen als bewijs van de Poolse agressie."
De actie werd uitgevoerd tussen 31 augustus 1939
middernacht en 8 uur 's ochtends de 1ste september. De Völkischer
Beobachter (de krant van de nazi's) blokletterde de volgende dag al:
"Een troep Poolse oproerlingen is gisteravond het gebouw van Radio
Gleiwitz binnengedrongen. Op dat tijdstip was slechts een kleine groep
van de wacht in dienst. Het is duidelijk dat de Poolse aanvallers
bijzonder goed op de hoogte waren in het station. Zij sloegen de wacht
neer en stormden de studio binnen, waar ze met knuppels en golfsticks
op het aanwezige personeel insloegen."
Na de actie, die nauwelijks 20 minuten duurde, lazen de aanvallers een
korte boodschap voor. Later werden alle aanvallers die betrokken waren
in de operatie geëxecuteerd, enkel Naujacks overleefde en zette zijn
carrière verder. Enkele uren na deze opgezette aanval op het
radiostation van Gleiwitz, vielen de Duitsers Polen binnen. Twee dagen
na de inval in Polen, verklaarden op 3 september 1939, Groot-Brittannië
en Frankrijk de oorlog aan Duitsland.
Er is een nieuw rapport verschenen over de relatie tussen GSM's en
hersentumoren. Ons zal je niet betrappen op enige discussie over dit
heikele thema want we zijn totaal onbevoegd en incompetent in deze
materie. Het is enkel een persoonlijke bedenking dat wanneer er enige
waarheid schuilt in dit rapport er een ware genocide zal plaatsvinden
op deze aardkloot. Misschien moeten we ook even stilstaan bij een
bedenking die we vonden op één van de beginpagina's van het rapport :
A quote from one of this reports endorsers: In a world where a drug cannot be launched without proof that it is safe, where the use of herbs and natural compounds available to all since early Egyptian times are now questioned, their safety subjected to the deepest scrutiny, where a new food cannot be launched without prior approval, the idea that we can use mobile telephony, including masts, and introduce WiFi and mobile phones without restrictions around our 5 year olds is double-standards gone mad. I speak, not just as an editor and scientist that has looked in depth at all the research, but as a father that lost his beloved daughter to a brain tumour. Chris Woollams M.A. Biochemistry (Oxon). Editor Integrated Cancer and Oncology News (icon magazine). CEO CANCERactive.
Het volledige rapport kunnen jullie downloaden op :
...en de studie heeft het niet enkel over GSM-toestellen maar eveneens over alle draadloze toestellen...
een klein uittreksel:
Concern 7: The danger of brain tumors from cellphone use is highest in children, and the younger a child is when he/she starts using a cellphone, the higher the risk. In [2005 in] the United States, studies show that over fifty percent of children own their own personal cell phones. [36] Since 2005, the percentage of children using cellphone is much higher. Since texting became popular it is common that children sleep with their cellphones underneath their pillows. The cellphones are in vibrate-mode so their parents wont hear the phone ring. When a message arrives, the child wakes up, and sends a text message reply (so the parents wont hear them talking). Because cellphones are frequently radiating unless turned off, and irrespective of sleep deprivation, even though the cellphone beneath the pillow is radiating far less average power than when a phone call is being made, sleeping with a cellphone beneath a pillow results in a night-long exposure, every night. An Israeli study of brain tumors resulting from scalp irradiation of children (average 7 years of age) with X-rays found 40 years later, that the children who were exposed when they were younger than 5 years had the highest risk (a 356% increased risk of a brain tumor), children who were irradiated between 5 and 10 years of age had a 224% increased risk, and those who were irradiated at over 10 years of age, had a 47% increased risk of a brain tumor. [37] Brain tumor risk increases as the age of an exposed child decreases. But the age at exposure has no effect on latency time. Whether children or adults, the latency time between first exposure and brain tumor diagnosis remains the same (~30 years). [37] If the risk of brain tumors is still increasing after 40 years from a single X-ray to the scalp, could it also be that risk of brain tumors would still be increasing 40 years after children first started using cellphones? In response to this question the appropriate thing to do would be to take precautionary measures now instead of taking no action and waiting to see what may happen. See Appendix 2, The Precautionary Principle Applied to Cellphone Use for a description of appropriate actions. Compounding this concern is a recently published Swedish study reporting a 420% increased risk of brain tumors from cellphone use, and a 340% increase risk from cordless phone use when wireless phone use began as teenagers or younger. [30] For more details including numerous graphs see Appendix 1, A Description of the Interphone Studys Design Flaws, Flaw 4: Exclusion of young adults and children from studies.
en
waarde heren, niet alleen onze hersenen worden bedreigd, wat voor velen
van deze sekse misschien een mindere zorg zal zijn MAAR RAMP ook hun
kl.... worden bedreigd en dat is natuurlijk fataal...
Concern 15: Male fertility is damaged by cellphone radiation. This concern also is not about brain tumors per se, but is of such potential consequence that it is discussed here. Men, and particularly teenage boys, place their cellphone in the pants/trousers pockets when they are not holding it to their heads in conversation. There are multiple studies showing deleterious effects on sperm including decreased sperm counts and reduced sperm motility. [55-57] One study found a highly significant (99.99% confidence) 59% decline in sperm count in men who used cell phones for 4 or more hours per day as compared with those who did not use cell phones at all. [56] Another study reported an 80% increased near-significant risk (93.9% confidence) of testicular cancer when the cellphone was kept in the left pocket, then the left testicle developed cancer; kept in the right pocket, then the right testicle developed cancer. [58] Because there have been no cellphone studies on female fertility it is unknown if there are deleterious effects. And, it is also a truism, if you dont look for an effect, you will not find an effect.
Vrolijker worden we d'r weer niet van...en we krijgen d'r schele hoofdpijn van
een verjaardag om niet te vergeten 1september 1939
Buiten ontsporende budgetten en Vlaamse foefelarijen vieren we vandaag
natuurlijk nog iets gans anders. Een verjaardag. Feestelijk kan je het
moeilijk noemen want het gaat over het begin van de tweede wereldoorlog
of de Duits-Russische (laten we dat tweede gedeelte in deze
samenstelling vooral niet vergeten al begon het Russische gedeelte pas
op 17/9/1939!) inval in Polen. Dat er tot op vandaag nog steeds een
heleboel nonsens worden verspreid over deze inval kan je nagaan als je
bij de website van het fascistische Stormfront gaat neuzen. Wat je daar
leest moet elke weldenkende mens met algemene stomheid slaan.
Al in de openingszin begint de totale waanzin met de gevleugelde woorden :
"Na de oorlogsverklaring van het internationale jodendom
aan Duitsland in maart 1933, en het daaropvolgende wereldwijde
economische boycot tegen Duitsland, probeerde Hitler er vanalles aan te
doen om tegen de stroom in te gaan, om Duitsland te redden."
Dat
snorremans en zijn bende eerst de Joden heeft laten aanvallen, hun
eigendommen vernietigd en aangeslagen, hun synagogen in brand gestoken
en de deportatie en uitroeing had uitgeroepen om het Duitse volk te
"ontluizen" lezen we hier niet...
Dan volgt een beschrijving uit
een obscuur werk van het racisme waarvan de Duitse Polen het
slachtoffer waren. Dat willen we nog allemaal geloven en de Duitse
vraag naar een corridor naar Dantzig en de andere ingesloten Duitse
gebieden daar zal nog wel veel over geschreven worden maar de zin : "Poland's decision of August 30, 1939 that was the basis for general
mobilization marked a turning point in the history of Europe. It forced
Hitler to wage war at a time when he hoped to gain further unbloody
victories."Dit spreekt voor zich. Twee
dagen voor Hitler's inval begon Polen troepen samen te trekken voor de
grens. In vele oorlogen werd dat als daad van oorlogsverklaring
gebruikt, ook bij vb. Yom Kippoer, of was het aanleiding tot een
gewapende tegenactie.
Hier
vergelijkt men twee oorlogen waarvan we geen van beiden enige sympathie
kunnen opbrengen maar die volstrekt niks met elkaar te maken hebben. De Duits-Russische inval in Polen vergelijken met de Yom-Kippoer is heel straf! Bovendien
is de stelling dat het samentrekken van troepen bij een grens als
oorlogsdaad wordt gezien door de buur aan de andere kant zeer juist
maar geldt voor allebei de kanten. Als je schrijft dat de Poolse
mobilisatie begint op 30 augustus moet dat aan iets te wijten zijn
geweest. En wat zou de oorzaak hiervan kunnen zijn? Juist de
samentrekking van de Duitse legergroepen die plots op 1 september met
zo maar eventjes 1miljoen 250.000 soldaten de grens overtrokken.
Formidabel uitgerust zowel qua bewapening als qua bevoorrading. Zal dus
geen plotse reactie geweest zijn op de Poolse mobilisatie van 30
augustus dus twee dagen tevoren... De Duitsers zijn goeie
organisatoren maar een leger van 1,25 miljoen soldaten op één dag
klaarzetten voor een reactie op een mobilisatie dat lijkt ons echt
vergezocht ...
Maar we geven jullie een objectiever relaas van
de gebeurtenissen die op 1 september de wereldgeschiedenis een ander
gezicht hebben gegeven en die duidelijk maken dat gans dat geleuter van
Stormfront best kan worden vergeten:
Bovendien
willen we toch ook het fameuse "Unternehmen Tannenberg" van onder het
stof halen want de Stormfronters hebben blijkbaar een zeer selectief
geheugen:
:This article relates the anti-Polish action of German forces at the beginning of World War II. For related activities see: Gleiwitz incident
Operation Tannenberg (German: Unternehmen Tannenberg) was the codename for one of the extermination actions directed at the Polish people during World War II, part of the Generalplan Ost. Conscription lists (Sonderfahndungsbuch Polen) of more than 61,000 Polish activists, intelligentsia,
actors, former officers, etc who were to be interned or shot. Members
of the German minority living in Poland assisted in preparing the lists.
First, in August 1939
about 2,000 activists of Polish minority organisations in Germany were
arrested and murdered. The second part of the action started September
1, 1939 and ended in October resulting in at least 20,000 murdered in 760 mass executions by special units, Einsatzgruppen, in addition to regular Wehrmacht units. In addition to them a special formation was created out of the German minority living in Poland called Selbstschutz,
whose members trained in Germany prior the war in diversion and
guerilla fighting. The formation was responsible for many massacres and
due its bad reputation dissolved by Nazi authorities after September
Campaign.
erg interessante lectuur, ook om de Russische kant van de aanval eens
te bekijken. Dat Russische gedeelte zal waarschijnlijk vandaag weinig
aan bod komen en verder vergeten worden ook op 17/9...
Wat we in Vlaanderen zelf doen, doen we natuurlijk veel beter dan alle
andere kneusjes op deze aardkloot. Foefelen bijvoorbeeld, arrogant
zijn, geen kat die ons kan verbeteren...gisteren stelden we ons al de
vraag wat een Vlaams huis in New-york dan wel meer kan dan een
consulaat of een ambassade. Wel vandaag krijgen we al een antwoord in
onze goede pers maar eerst even naar het verleden en de ronkende
verklaringen over de "missie" van dat Vlaams Huis van wantrouwen. Eerst
de Vlaamse Volksbeweging die zo haar eigen gezwollen taaltje hanteert
als er iets Vlaams wordt ingehuldigd:http://www.vvb.org/persmededelingen/28409
Hiermee wil het OVV het bestaan van het Vlaams Huis in New-York (en
van de andere Vlaamse Huizen in andere landen) toejuichen. Op deze
wijze krijgt Vlaanderen de mogelijkheid om een eigen imago in het
buitenland op te bouwen, de nodige contacten te leggen om de Vlaamse
economie, kunst en cultuur te promoten. Op deze wijze kunnen de Vlaamse
belangen in het buitenland beter behartigd worden dan de federale
overheid dat tot hiertoe heeft gedaan.
De reactie van de federale minister van Buitenlandse Zaken is een
typische conservatieve en unitaire Belgische oprisping. De Vlaamse
regering en het Vlaams Parlement hebben met een eigen buitenlands
beleid een terechte keuze gemaakt.
Huguette De Bleecker-Ingelaere
Voorzitter van het OVV
Voor meer informatie, zie Rudi Dierick, politiek secretaris 0494/58.78.65 en op www.woordhouden.be
Dat eigen imago bleek inderdaad een heel eigen Vlaamse invulling te hebben als we De Standaard van vandaag lezen :
BRUSSEL - Veel positieve verhalen vallen er niet te rapen over Philip Fontaine, de directeur van het Vlaams Huis in New York.
Van onze redacteur
'Verbaasd
dat Fontaine in opspraak komt, ben ik niet', zegt iemand die ooit
geregeld professioneel met hem in contact kwam maar zijn naam liever
niet in de krant ziet. 'De directeur van het Vlaams Huis
in New York wordt omschreven als een playboy, een vlotte kerel die
perfect mensen kan inpakken. 'Maar dat duurt nooit echt lang. Ik denk
dat nagenoeg iedereen die ooit met hem heeft gewerkt, Philip zal
omschrijven als een charlatan.'
De verhalen uit
zijn verleden zijn niet echt positief te noemen. Zo zou hij er geen
graten in gevonden hebben om antiek of meubels van werkgevers mee naar huis
te nemen. Ook zou hij ooit geprobeerd hebben om het geld van een
rekening van de vennootschap waarvoor hij werkte, naar een eigen
rekening te transfereren. Omdat het bedrag te groot was en hij de hele
zaak nogal vreemd vond, ging de bankier dwarsliggen. Het resulteerde
uiteindelijk in het ontslag van Fontaine.
De directeur van het Vlaams Huis wil geen commentaar kwijt op de berichten. Hij is niet de enige die de lippen op elkaar houdt. Vlaams
minister Geert Bourgeois (N-VA) wil niet reageren of antwoorden op
vragen. 'Alle communicatie verloopt via het kabinet van
minister-president Kris Peeters (CD&V)', klink het daar. Ook bij
verschillende leden van de raad van bestuur van Flanders House New York
wordt naar het kabinet-Peeters verwezen.
Fontaine is
afkomstig uit Grimbergen. Hij studeert rechten aan de KU Leuven en gaat
in 1992 aan de slag bij de Belgische vestiging van een Amerikaans
bedrijf. Al snel verhuist de
vlotte, ambitieuze Belg - hij bezit vandaag ook de Amerikaanse
nationaliteit - naar het hoofdkwartier in Ohio. In 1996 wordt hij terug
naar België gestuurd.
Twee jaar later vertrekt hij
opnieuw naar de VS, deze keer naar San Francisco. Daar werkt hij kort
voor enkele beginnende bedrijfjes. Het jobhoppen zal een constante
worden in zijn carrière. In 2002 verhuist
hij naar New York, waar Anastasia Bizarri woont, zijn Italiaanse
vriendin. Hij doet er verschillende projecten voor internetbedrijfjes
en richt er samen met zijn partner Italian Days op. De onderneming
verhuurt vakantieverblijven in Italië en organiseert er uitstappen en
kookcursussen. Het zijn de transacties tussen het Vlaams Huis en zijn bedrijfje, dat ondertussen ook evenementen begint te organiseren, die hem nu in opspraak brengen.
Als Bourgeois in de regering-Leterme I het plan opvat een Vlaams Huis
in New York op te richten, wordt een selectiekantoor ingehuurd om een
directeur te vinden. 'Er waren 79 kandidaten, van wie er 15 werden
onderworpen aan een persoonlijkheids- en management-assessment door het
kantoor Hudson. De vijf geschiktste kandidaten werden vervolgens
geïnterviewd door de raad van bestuur van het Vlaams Huis. Fontaine werd als eerste gerangschikt', zegt Koen Verlaeckt, de secretaris-generaal van het Departement internationaal.
Dat Fontaine een uitgesproken Vlaams
profiel heeft, is mooi meegenomen. Toen hij nog in België werkte,
stuurde hij ooit facturen die in het Frans waren opgesteld, terug naar
afzender omdat zijn kantoor in Vlaanderen lag. Als directeur waakt hij
er streng over dat er geen pro-Belgische verklaringen te lezen zijn op
de website van het Vlaams Huis.
Bij
de opening van de grote Ensor-tentoonstelling in het Museum of Modern
Art (MoMA) kreeg Pieter Vanhove de vraag om een artikel voor de website
te schrijven. 'Fontaine had bij de opening van het Vlaams Huis
aangekondigd dat iedereen vrij zou kunnen spreken, maar dat bleek niet
het geval te zijn', zegt Vanhove. 'Ik had geschreven dat ik mij als
Pieter de Belg, voorstelde in New York. En ik had de vraag gesteld of
chocolade, bier, Kuifje en Ensor nu plots Vlaamse exportproducten waren omdat het Vlaams Huis
meer werkingsmiddelen kreeg dan het Belgisch consulaat. De directeur
censureerde die passage persoonlijk. In de versie die op de site staat,
werd het: Ik heb gekozen om Pieter de Belg te zijn, maar ik had mezelf
net zo goed als een Vlaamse jongen kunnen voorstellen., '
Fontaine
slaagt erin om zichzelf in een minimum van tijd onpopulair te maken.
Bij de voorbereiding van het bezoek van Kris Peeters en toenmalig Vlaams
minister Patricia Ceysens (Open VLD), in februari, botst hij frontaal
met de Belgische consul-generaal, Herman Portocarero. 'U moet uw
dienstwagen afstaan tijdens dit bezoek', schreeuwt Fontaine op een
bepaald moment Portocarero toe. Waarop die repliceert: 'Ik moet niets.'
Maar uiteindelijk is het de manier waarop hij zijn
personeel behandelt, die hem de das omdoet. Sterke verhalen over zijn
manier van werken zijn al langer een geliefkoosd gespreksonderwerp in
de Belgische gemeenschap in New York. Vorige week bereikten de klachten
van het personeel uiteindelijk ons land.
Of Boer Ganzendonck in New-York
en nog even de reactie van De Gucht bij de opening van het Huisje weltevree waarnaar de Vlaamse Volksbeweging al verwees in haar perscommuniqué...:
27/02
Woensdagavond werd met veel vertoon het Vlaams Huis geopend in het hart
van New York. Het heeft als opdracht het imago van Vlaanderen
in de Verenigde Staten te versterken. Minister van Buitenlandse Zaken
Karel De Gucht (Open Vld) is allesbehalve onder de indruk van het
initiatief.
Hij vindt dat het Vlaams Huis in New York een zeer beperkt nut
heeft. "Vlaanderen heeft de autonomie om zoiets te doen. Maar het hele
initiatief, dat een pak geld kost, zal weinig of niets veranderen aan
het imago van Vlamingen of Vlaanderen
in de VS. Mocht de Vlaamse overheid zo krap zitten als de federale, dan
zou ze er niet eens aan moeten denken om zoiets op te richten. Weet u
hoe groot New York is? Je verzwelgt daar in de massa."
Prestigeproject
"De Vlaamse vertegenwoordigers zaten perfect in de kanselarij. Daar
konden ze goed samenwerken met de federale diplomatie en andere
kanalen. Maar neen, Vlaanderen
moest in New York zo nodig een eigen huis oprichten. Het is gewoon een
prestigeproject van Geert Bourgeois", de voormalige Vlaamse minister
voor Buitenlands Beleid.
"Als je in New York Vlaanderen
op de kaart wil zetten, doe dat dan met een groot evenement, een mooie
tentoonstelling van Ensor, Magritte of Rubens. Maar nu op de 44ste
verdieping van de New York Times Building aparte kantoren gaan huren,
daar geloof ik niet in" aldus De Gucht.
"Wat wél zin heeft, is dat Vlaanderen
binnen de Belgische diplomatie een belangrijke rol speelt. Kan een land
als België het zich veroorloven om vier diplomatieën naast elkaar te
hebben? De vraag stellen is ze beantwoorden. Daarmee leid je alleen
maar de aandacht af. Langs vier verschillende kanalen naar
investeerders trekken, is zelfs contraproductief."
Bourgeois
Geert Bourgeois (N-VA) is niet opgetogen met de uitlatingen van De
Gucht. Hij noemt het Vlaamse Huis een schitterende zaak. "Het huis is
een basis van waaruit onze bedrijven contacten kunnen leggen, een pied
à terre voor onze artiesten en een plaats van waaruit we onze
toeristische troeven, zoals de kunststeden, kunnen promoten."
De voormalige Vlaamse minister laat het ook niet na om even na te
schoppen. Hij geeft toe dat er op de meeste Belgische ambassades goed
werk wordt geleverd, maar er zouden voorbeelden van het tegendeel zijn.
Bourgeois vindt dat de Open VLD precies wil terugkeren naar het oude federale België.
Volgende week zal er in de Spaanse hoofdstad Madrid opnieuw een
Vlaams Huis geopend worden. Het zal al de tiende Vlaamse stek in de
wereld zijn.
Een schitterende zaak dus beste Geert, zeker voor een bepaalde soort artiesten!
We moeten dus vaststellen dat een "Vlaams profiel" iets te lmaken heeft met het terugsturen van franstalige facturen en dat vrije meningsuiting geen Vlaams begrip blijkt te zijn...We zijn weer goed bezig....Maar het sluiten van dit soort kostelijke grappen kan het ontsporende Vlaamse en federale budget alleen maar baat brengen en daar worden we met z'n allen beter van. Niet alleen de artiesten van Geert Bourgeois...
Brussels is not a problem, Brussels is an opportunity
Beste lezertjes, jullie kennen nu allemaal het standpunt van de Vlaamse
Ijzerstrijdorganisaties over het probleem Brussel. Als rasechte en
loepzuivere marxisten denken wij dat het economische de echte motor tot
verandering is en niet allerlei neogotische dromerij over
territorialiteitsbeginsels en volkszielen. Wat vinden we dus over
Brussel binnen de economische elites? Denkt de Vlaamse economische
elite anders over de toekomst van Brussel dan de Brusselse, laat staan
de Waalse economomische elite? Rarara. Als we de a,alyse van de
Iizerpelgrims en -bedevaarders geloven moet er een wezenlijk verschil
terug te vinden zijn tussen deze dominante economische baronieën over
"het probleem Brussel". En zie wat merken onze lodderige oogjes?
De economische bovenlaag, ongeacht of ze Vlaams, Brussels of Waals is
lijkt het roerend eens te zijn over de toekomst van het probleemkindje.
Ze hebben grootse en vooral gezamenlijke plannen waarin er heel wat
wordt toegevoegd aan de huidige 19 gemeenten. Of de 5000 of de 1500
bedevaaders en/of pelgrims daar nu voor of tegen zijn maakyt
waarschijnlijk niks maar dan ook niks uit. We kunnen natuurlijk Brussel
uitroepen tot een veredeld natuurreservaat maar dat zal de massale
werkloosheid niet oplossen. Wij zijn dus eerder geneigd om het
initiatief van de economische "decisionmakers" aandachtig door te nemen
eerder dan het gebral der Vlaamse leeuwkes die mekaar bevechten in de
Ijzervlakte.
Voka,
Beci, UWE en VBO lanceerden op 19 november 2008 hun toekomstplan voor
de Brusselse metropool onder de naam Business Route 2018 for
Metropolitan Brussels.
Business Route 2018 For Metropolitan Brussels
Bij de lancering verschenen niet alleen de voorzitters van de
werkgeversorganisaties op het appel, maar ook de gewestelijke en
federale premiers. Al die belangstelling en aanmoedigingen over de
gewestgrenzen heen zijn geen toeval. De Brusselse metropool (Brussels
Metropolitan Region, BMR), waar het plan voor bestemd is, omvat niet
alleen het hoofdstedelijke gewest, maar ook de arrondissementen Nijvel
en Halle-Vilvoorde. De sociale en economische noodzaak om deze zone als
een geheel te benaderen, overstijgt de politieke gevoeligheden.
Brussel, Wallonië en Vlaanderen springen samen in het bad.
We schrijven 2018. De Brusselse metropool bruist meer dan ooit
tevoren. Ze is nu het belangrijkste Europese centrum voor congressen.
Chinese zakenlui verkiezen de metropool tot beste businessstad van
Europa. In de hitparade van beste stadsregios om te wonen en te
werken, plaatsen expats Brussel op de derde plaats. De werkloosheid
bedraagt er nog amper vijf procent. Brussels Airport stelt liefst
30.000 mensen te werk. Het nieuwe en grootste cultuurcentrum Europolis
kende een zeer geslaagde start. De Europese bankencommissie in Brussel
krijgt meer bevoegdheden. De files in en om de stad zijn in tien jaar
tijd gehalveerd. Haar voorstedelijk netwerk van lichte treinen is
rendabel.
Heeft de Brusselse metropool de toekomst voor zich? Of is het
een droom? Het bedrijfsleven slaat alvast de handen in elkaar om te
werken aan die droom en om van de Brusselse metropool een motor van
groei en jobs te maken. De drie regionale werkgeversorganisaties Voka,
Beci en UWE werkten met de actieve steun en medewerking van het VBO een
visie en actieplan uit om de Brusselse metropool op het groeipad te
trekken. Meer dan honderdvijftig bedrijfsleiders werkten eraan mee.
paradox
Brussel is een stadsgewest van paradoxen, constateert Emmanuel van
Innis, voorzitter van de Brusselse werkgeversorganisatie BECI. Het is
in België zowel een motor van de economie als een bron van conflicten.
Het is rijk, maar kampt met een dramatisch hoge werkloosheid. Het is
maar normaal dat Brussel met zijn omgeving als een geheel wordt
benaderd, vindt Karel Lowette, voorzitter van Voka-Comité Brussel.
Hier zit dertig procent van alle economische activiteit van België
verstrengeld, stelt hij vast. De samenwerking over de grenzen van de
gewesten heen is een primeur voor Brussel. Het is ook de eerste maal
dat er voor Brussel een plan en een visie op lange termijn worden
uitgewerkt, over de economische en politieke cycli heen.
Hij benadrukt ook dat Vlaanderen er alle belang bij heeft om Brussel
niet los te laten. Een sociaal-economisch bruisende metropool Brussel
vormt een hefboom voor de hele Vlaamse economie. Brussel is immers een
enorme internationale troefkaart. Of zoals ik het verwoordde tijdens
mijn maiden speech als voorzitter van het Voka-Comité Brussel:
Brussels is not a problem, Brussels is a unique opportunity.
In opdracht van de initiatiefnemers vergeleek het Zwitserse bureau
BAK Basel Economics in 2007 Brussel met veertien andere Europese
stadsregios. Op de lijst stonden Edinburgh, Dublin, Randstad-Holland,
Stockholm, Londen, Luxemburg, Berlijn, Frankfurt, Parijs, Zurich,
Wenen, Lyon, Milaan en Madrid. BAK is gespecialiseerd in regionale en
urbane statistieken voor heel Europa. BAK betrok de arrondissementen
Halle-Vilvoorde en Nijvel erbij en creëerde zo de Brussels Metropolitan
Region (BMR), waarin twee miljoen mensen wonen en de economische
verbindingen zeer verdicht zijn. Er is bijvoorbeeld een sterke
interactie in termen van pendel, bedrijfsvestigingen, klanten en
leveranciers.
Volgens de benchmarking is Brussel nog een economische topregio.
Productiviteit en bbp per capita liggen bijzonder hoog. Maar de groei
was ten tijde van de studie al middelmatig. Zij leverde geen toename
van de werkgelegenheid op. Tussen 2001 en 2007 kwamen er netto amper
jobs bij. De Brusselse metropool (BMR) is vooral sterk in
kennisintensieve sectoren en niches. De stadsregio behoort tot de beste
voor financiële diensten, post en telecommunicatie, en scoort uiteraard
behoorlijk sterk in de politieke sector. De metropool presteert echter
ondermaats voor wat betreft toerisme, handel en transport. Er dreigt
een neerwaartse spiraal waarbij Brussel niet aantrekkelijk genoeg is om
het nodige talent aan te trekken en daardoor niet genoeg kan groeien.
speerpunten
De uitkomst van de BAK-studie vormde een belangrijk uitgangspunt
voor tien thematische werkgroepen die elk een visie en voorstellen
uitwerkten. Hun inzichten werden dit najaar geïntegreerd in één visie
en actieplan. Het plan moet de gevreesde neerwaartse spiraal ombuigen
in een opwaartse. Het bouwt voort op de huidige troeven van de
metropool en tekent een groeistrategie uit rond drie speerpunten. Ten
eerste moet ons land de BMR ontwikkelen van een administratief centrum
tot het kloppend hart en brein van Europa. Ten tweede moeten we de
expertise van de BMR in mondiale groeiniches uitspelen, met een focus
op financiële diensten, ICT, life sciences en gezondheidszorgen, en
logistiek. Ten derde moet de BMR ontwikkeld worden tot een bruisende
attractiepool voor talent en zaken.
Het plan denkt ook aan een duurzaam fundament voor die
groeistrategie: talentontwikkeling door gepaste vorming en meer
privé-initiatieven hierrond, een masterplan voor de mobiliteit en de
ruimtelijke ordening, de ontwikkeling van een competitieve fiscale druk
en een flexibele arbeidsmarkt, een meer efficiënte bestuurlijke
organisatie van de zone; en tot slot de verbetering van de
levenskwaliteit met een focus op duurzaam energiegebruik en duurzame
mobiliteit.
Europa
Het eerste speerpunt moet van de BMR het kloppende hart en brein van
Europa maken, eerder dan alleen maar het administratieve centrum ervan.
De Europese dimensie van de BMR moet duidelijk zichtbaar worden in het
straatbeeld en onlosmakelijk verbonden zijn met het imago dat we
wereldwijd uitdragen. De BMR moet hét expertisecentrum worden voor
internationale zaken. Het moet professionals uit de hele wereld
aantrekken om kennis op te doen over EU- en NAVO-aangelegenheden en om
hun interculturele management skills aan te scherpen. Ook is de BMR
goed geplaatst om de belangrijkste Europese hub te worden voor
bedrijven uit opkomende markten als Brazilië, Rusland, India en China. Business
Route 2018 formuleert verschillende projectvoorstellen die de rol van
BMR als Europese hoofdstad duidelijker in de verf zetten. Zij moeten
Brussel zichtbaar maken als Europese ontmoetingsplaats.
Zo ijvert Business Route 2018 voor moderne architectuurprojecten die
van de BMR de onmiskenbare hoofdstad van Europa maken. Men kan een
architecturaal gedurfd museum voor hedendaagse kunst openen dichtbij
het EU-district, met de Europese cultuur als centraal thema. Ook kan
men de gebouwen van de Europese instellingen en andere openbare
overheden omvormen tot echte vlaggenschepen van de Europese cultuur en
architectuur. Internationale evenementen bieden de kans om de BMR te
promoten als Europees centrum voor zaken, cultuur en vrije tijd.
Concreet onderzoekt Business Route 2018 onder meer de mogelijkheid om
de organisatie van een internationaal sport- of cultureel evenement
binnen te halen, zoals het Wereldkampioenschap Voetbal in 2018. Het
Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie in 2010 kan men
aangrijpen om tal van culturele evenementen en politieke en economische
topconferenties te organiseren.
Business Route 2018 bevat ook concrete plannen om onze expertise
rond internationale aangelegenheden beter te valoriseren, bijvoorbeeld
door de oprichting van een competentiecentrum voor EU- en
NAVO-aangelegenheden, een expertisecentrum voor intercultureel
management, een expertisecentrum voor vertaal- en tolkdiensten, en een
internationaal pers- en mediacentrum. Tot slot moet een
samenwerkingsverband tussen de gewesten en de private sector meer
Europese hoofdkantoren van BRIC-investeerders aantrekken.
groeimarkten
Het tweede speerpunt is het uitspelen van de Brusselse expertise in
wereldwijde groeiniches zoals financiële diensten, ICT, life sciences
en gezondheidszorg, en logistiek. Op financieel gebied wil de
bedrijfswereld een hoogstaande Finance Academy oprichten. Ze wil de
expertise rond financiële transacties en ICT benutten voor verdere
technologische innovatie en om een wereldwijde testmarkt te creëren
voor nieuwe producten en diensten. Men wil ook de BMR lanceren als
centrum voor pan-Europese pensioenfondsen van internationale bedrijven
die hun pensioenverplichtingen centraal willen beheren. Van de overheid
verwachten de initiatiefnemers dat ze de kandidatuur van de BMR voor de
zetel van toekomstige financiële instellingen verdedigt. De werkgevers
denken meer bepaald aan agentschappen voor credit ratings, een Europese
overlegstructuur voor financiën of een Europese toezichthouder voor
financiële instellingen. De gewesten kunnen ook best de BMR actief
promoten als financieel centrum wanneer ze buitenlandse investeerders
aantrekken.
In ICT wil Business Route 2018 enkele niches extra groeikansen
geven. Het gaat om de multifunctionele en gebruiksvriendelijke
chipkaarten of e-cards, de efficiënte beveiligingssystemen voor
wereldwijde goederenstromen in de opkomende secure trade lanes en de
geavanceerde technologieën voor de medische sector onder de noemer
e-health. Die laatste niche sluit goed aan bij de intentie om ook in
de gezondheidszorg hoge ogen te gooien. De BMR moet zijn medische
producten en dienstverlening fiks kunnen internationaliseren. De
toenemende vergrijzing in Westerse landen en de welzijnsevolutie in de
snel ontwikkelende BRIC-landen creëren overal een groeiende vraag naar
kwalitatieve medische zorgen. Business Route 2018 wil concreet een
grootscheepse promotiecampagne opzetten die buitenlandse patiënten moet
aantrekken voor specifieke chirurgische ingrepen waarvoor Brussel de
nodige competenties en capaciteit heeft. Het door het VBO opgerichte
platform Healthcare Belgium kan hierin een leidende rol opnemen. Ook
wil men zorghotels oprichten in de buurt van ziekenhuizen, waar
buitenlandse patiënten na de ingreep met hun familie kunnen verblijven.
Die bieden ook onderdak aan buitenlandse onderzoekers en stagiairs.
Verder moet de expertise in bedrijven en universiteiten worden
gebundeld, met de gezamenlijke steun van de drie gewesten in het kader
van hun innovatiebeleid rond life sciences.
Tot slot wil de BMR een geavanceerde logistieke draaischijf zijn
voor de bevoorrading van de regio en van naburige markten. Daarbij
wordt ingezet op logistieke activiteiten met een hoge toegevoegde
waarde, zoals de eindafwerking van producten op maat van de klant.
Business Route 2018 wil een stedelijk, multimodaal logistiek platform
uitbouwen, zowel met de zeehaven als met Brussels Airport. Best komt er
ook een centrum voor luchthavenlogistiek, dat samenwerkt met al
bestaande kennisinstellingen en bijvoorbeeld ook met de Flanders Smart
Hub (FLASH) van het bedrijfsleven. Het bedrijfs-leven wil ook de
schouders zetten onder een agentschap voor import. De overheid moet er
vooral voor zorgen dat zij de positie van Brussels Airport als
internationale luchthaven veiligstelt door rechtszekerheid voor de
uitbating, een betere ontsluiting en het vrijmaken van nieuwe
bedrijfs-terreinen.
talent
Het derde speerpunt voor de BMR moet haar bruisende
aantrekkingskracht voor talent en zaken worden. Onder het motto From
boring to daring moet de BMR wat doen aan zijn uitstraling via zijn
cultureel en nachtleven, en via zijn shopping- en
vrijetijdsmogelijkheden. Tegen 2018 moet de BMR uitgroeien tot een stad
waar het niet alleen goed is om te werken en te wonen, maar ook een
stad die behoort tot de hipste in Europa, met een trendy en
innovatief aanbod van culturele evenementen, entertainment, shopping en
diensten. Brussel moet een populaire Europese bestemming voor citytrips
worden. De gemiddelde bezettingsgraad van hotels tijdens het weekend
moet stijgen van vijftig procent in 2007 tot tachtig procent in 2018.
Brussel moet ook de belangrijkste Europese bestemming voor congressen
kunnen worden, en de derde aantrekkelijkste zakenstad, na Londen en
Parijs.
Daarvoor wil het plan de persoonlijke en medische dienstverlening
voor de actieve professionals uitbreiden. De werkgevers willen de
stadsregio voorzien van heel wat hotspots voor draadloze communicatie,
van innovatieve shoppingfaciliteiten en van een gezondheidscampus met
alles voor een gezond leven. De overheid kan helpen met huishoudelijke
hulp en een informatief welkomstpakket, een uniek loket voor
inwijkelingen en een welkomstbalie in stations en in de luchthaven.
Business Route 2018 richt alvast een Board of Foreign Investors op
als platform voor deze cruciale doelgroep. Het initiatief voorziet ook
in accountmanagers die hen begeleiden bij het neerplanten van hun
vestigingen of het uitvoeren van hun expansieprojecten. Een
doorgedreven partnerschap tussen de publieke en de private sector voor
citymarketing vormt het sluitstuk van deze aanpak.
duurzaam
Het is algemeen gekend hoe verduldig plannen op papier zijn. De
initiatiefnemers willen het dan ook zeker niet laten bij deze
lancering. De vier werkgeversorganisaties richten een
projectorganisatie op die de acties verder zal uitwerken en realiseren,
samen met de betrokken overheden. Dat hele opzet zal volgens de
initiatiefnemers echter pas succes hebben als het kadert binnen een
aanpak van duurzame ontwikkeling. Economische groei, sociale samenhang
en levenskwaliteit voor iedereen zijn de hoekstenen van duurzaam
succes. Voor een stedelijke metropool is zorg voor milieu en zuinig
energiegebruik ook een zaak van overleven. Succes lijkt hen ook pas te
boeken als alle maatschappelijke stakeholders samenwerken: de
beleidsmakers, het bedrijfsleven, de sociale partners, de
milieubeweging en het verenigingsleven, met de steun van de brede
bevolking. De lancering van Business Route 2018 is slechts een eerste
stap. Nu begint het werk pas om de toekomstvisie waar te maken op het
terrein. De initiatiefnemers nodigen alle belanghebbenden uit om samen
aan de toekomst te timmeren.
Aan de doopvont van Business Route Brussels 2018 legden niet alleen
de betrokken voorzitters van werkgeversorganisaties geëngageerde
verklaringen af. Ook de premiers lieten zich in positieve zin uit over
dit grootscheepse initiatief.
Urbain Vandeurzen, voorzitter Voka Dit
is een uitzonderlijk akkoord over een groots project. Eerder dit jaar
al slaagden de werknemersorganisaties erin om het voortouw te nemen om
tussen de gewesten een solidariteitspact voor werk tegen 2020 op te
zetten met als doel 500.000 nieuwe jobs te creëren. Die zullen in de
huidige omstandigheden zeker niet uit de lucht komen vallen. Een
initiatief als Business Route Brussels 2018 kan daar fors toe
bijdragen. De Brusselse metropool is een enorme internationale
troefkaart, ook voor de Vlaamse economie. Met de Business Route willen
we die troefkaart beter uitspelen, bijvoorbeeld om BRIC-investeerders
aan te trekken of om Brussels Airport verder te ontwikkelen. Dat kan
alleen door een geïntegreerde aanpak voor de hele metropool. We kunnen
niet verder doen zoals we bezig zijn.
Emmanuel van Innis, voorzitter Beci Voor
het welslagen van de BMR zal men moeten rekening houden met de
specifieke institutionele context, maar het succes zal in de eerste
plaats afhangen van onze wens en capaciteit om te investeren.
Rudi Thomaes, afgevaardigd bestuurder VBO Met
wat deze regio in huis heeft, mogen we geen genoegen nemen met een
plaats in de middenmoot, maar moeten we gaan voor een plek in de
Europese top. Daarenboven is dit initiatief uniek, in die zin dat deze
toekomstvisie een grensoverschrijdende samenwerking is. We zetten alles
in op de troeven van vandaag om de groeimarkten en de jobs van morgen
te definiëren.
Eric Domb, voorzitter UWE Iedereen
weet dat Brussel helpen, heel België helpt. Kritische massa is
belangrijk om in te zetten in de beste niches. Ook vorming en onderwijs
zijn cruciaal, net als toerisme en cultuur. Daarmee kunnen we de
ondermaats presterende lokale diensten in Brussel uit het slop helpen.
De premiers die aanwezig waren op de lancering lieten natuurlijk
het achterste van hun tong niet zien, qua concrete engagementen. Maar
het feit dat ze aanwezig waren en het woord namen, was op zich toch wel
een aanwijzing voor reële belangstelling. Waals premier Rudy Demotte
was op het laatste moment weerhouden, maar liet achteraf zijn sterke
interesse blijken.
Kris Peeters, Vlaamse minister-president Ik
sta zeer positief tegenover zulke langetermijnvisies en tegenover
samenwerking over grenzen van gewesten. Dat belangrijke organisaties en
veel bedrijfsleiders hun schouders zetten onder deze visie en de
belangrijke accenten in de plannen is ook toe te juichen.
Charles Piqué, Brussels minister-president Men
verenigt de krachten en formuleert ambities. Vroegere plannen over de
grenzen van de gewesten heen werkten niet, maar nu kan het wellicht
wel, omdat de enorme uitdagingen ons ertoe zullen verplichten.
Rudy Demotte, Waals minister-president Dit
project is positief, ambitieus en creatief. Het is opmerkelijk dat de
regionale en federale werkgeversorganisaties hiervoor samenwerken. De
socio-economische ontwikkeling van Brussel komt het hele land ten
goede.
jullie kunnen ook nog eens de website van het initiatief bekijken op :
Hoe zit het nu mijne Heren bedevaarders? Dumpen we ze of laten we ze
niet los? Alle Vlaamse analyses gaan uit van het scenario van het arme
Brussel. Dat Brussel de zaken wel eens zou kunnen omkeren en eigenlijk
een oplossing bieden aan de economsche teleurgang van zowel Wallonië
als de recentere achteruitgang van Vlaanderen lijkt nog niet helemaal
doorgedrongen te zijn bij de Vlaamse Boeren Ganzendonck. Dat Brussel
momenteel niet behoorlijk functioneert is inderdaad een uitgemaakte
zaak. Over de redenen valt veel te discussiêren en dat de Brusselse
politiekers boter op hun hoofd hebben, valt niet te ontkennen. Wij
hebben echter de indruk dat Brussel stilaan als grote olievlek uitdeint
tot aan de Noordzee en Arlon. En daar zullen de gezwollen discourekes
niks aan veranderen.
En omdat we nog steeds in een land met taalevenwichten leven volgt na
de credo's van de Vlaamse ijzerpelgrims en -bedevaarders een
"fransdolle" bijdrage over de aangekondigde energietaksen. Wie anders
dan onze geliefde en hier reeds eerder bewierrookte Duc de Gloucester
kunnen we beter aan het woord laten. Het is een rasechte
woordkunstenaar die met de gekende franse taalzwierigheid heel rake
meppen verkoopt. Geniet van elk woord, beste flaminganten en
andersdenkenden. Vergelijk ook de zwierigheid" van het taalgebruik bij
de Vlaamse taalredenaars van Ijzerwake en -bedevaart en onze Duc de
Gloucester weliswaar over een totaal ander onderwerp maar toch...
en over dit onderwerp hebben we toch niks toe te voegen aan de visie
van onze Duc. Wij delen ze volledig. Iets wat we niet kunnen zeggen van de
visies van onze volkseigen taalgenoten aan de Ijzer...
Ils
sont incorrigibles ! Dès quon a le dos tourné, ils plongent les doigts
dans le pot de confiture. A peine a-t-on entendu parler de la taxe
carbone initié en France par « une mission » du président de la
République à MM. Rocard et Jupé, cela fait « tilt » dans la cervelle de
Bernard Clerfayt, secrétaire dEtat à la fiscalité environnementale (le
seul qui pouvait prolonger ses vacances et qui ne la pas fait).
Personne ne conteste quil faille diminuer la pollution de lair et que
le meilleur moyen est de le faire comprendre en alourdissant les coûts
de ce qui pollue ; mais, sauter sur tout ce qui peut rapporter de
largent et le faire sans discernement, à seule fin de remplir des
caisses vides, nest pas un bon moyen, à la limite, il est malhonnête.
Lénoncé des intentions de Clerfayt « opérer un transfert de la
fiscalité du travail vers la fiscalité de lénergie, et ce à fiscalité
constante et sans conséquences sociales » est parfaitement illusoire,
parce quimpossible pratiquement dans un esprit de neutralité.
Tout qui consomme de lénergie « polluante » serait sanctionné au
profit dune catégorie socioprofessionnelle en loccurrence le
patronat, signifie en clair que le citoyen va cotiser une remise à
lindustrie. Et même si cela devait engendrer 60.000 emplois, ce qui
est loin dêtre prouvé pour la raison que la réduction de la TVA dans
les restaurants na pas produit une diminution des tarifs, ni un
accroissement du personnel, de même, il nest pas dit que lindustrie
engagera des travailleurs à la diminution de ses charges. Seule
certitude, lindustrie ne sera ni gagnante, ni perdante dans laffaire.
Par contre, le particulier va trinquer, comme dhabitude.
Les Ecolos seront aux anges. Quils se détrompent. Cela pourrait leur
nuire. Les partis traditionnels sauront le cas échéant se débiner
devant leur responsabilité si lopinion publique grogne. Dupont et
Javaux pourraient sen mordre les doigts, comme lors de leur
mésaventure au sujet des taxes sur les bouteilles plastiques qui nont
jamais remis en vogue les bouteilles en verre récupérables.
Ce que Clerfayt appelle une opération neutre va obérer les plus
modestes revenus, surtout les travailleurs du bas de léchelle qui ont
besoin de leur voiture, celle-ci étant souvent leur seul moyen de
transport, compte tenu de la carence des transports en communs dans
certaines communes et banlieues, sans compter les pensionnés et les
chômeurs déjà à la limite des ressources.
Cest tellement flagrant que Clerfayt, se reprenant, penserait déjà à
des compensations sous la forme de chèques aux plus démunis.
Il faut dénoncer une fois pour toute cette façon de procéder comme
étant parfaitement injuste. En effet, cette mesure sarrête à des
plafonds de rémunération, cest-à-dire soulage une petite partie des
citoyens, tout en pénalisant la catégorie juste à la frange qui par cet
effet produit un tassement de la pauvreté en augmentant le nombre de
pauvres, les non-assistés rejoignant les assistés.
Il est inconcevable que cette mesure de détaxation du travail bénéficie
à lindustrie automobile qui na rien fait pour promouvoir la voiture
électrique au cours de ces dix dernières années, laissant aller le goût
des 4X4 et les voitures de luxe en plein boum.
Cest toute une philosophie écologique qui est à revoir, si on ne veut
pas que ce soient les écolos qui en partant dintentions louables
aggravent le sort des populations déjà fortement touchées par la crise.
On oublie trop facilement que la plupart des pensionnés restent
autonomes grâce à lautomobile qui leur permet daccomplir des petits
transports nécessaires en économisant leurs forces et en ménageant
leurs jambes.
On a voulu maintenir à tout prix le circuit de Francorchamps symbole
parfait de la voiture polluante, chère et inutile. Comment voulez-vous
agir par pression sur les grosses cylindrées ? En augmentant le prix
des carburants ! Ce qui est une peccadille pour les gros pollueurs, est
un drame pour les petites gens.
Une autre catégorie de citoyens, ceux qui se chauffent au mazout et
probablement ceux qui utilisent le gaz naturel, par souci dégalité
fiscale, seront pénalisés injustement et de façon inégalitaire comme
tout le reste, par cette proposition de Clerfayt.
Là aussi, sétablirait un système de chèques compensatoires ?
Décidément, on nest pas sorti de la ristourne, sauf que le pensionné
vivant seul et avec une pension de 900 euros le mois, en plus payant sa
cote part dans un chauffage collectif, ne bénéficiera de rien. Pourquoi
pas distribuer des pull-overs à cette catégorie à la frange du subside ?
Comme on le voit, le gouvernement à besoin dargent et tout argument est bon pour remplir le tiroir-caisse.
Ultime question : qui sera habilité pour vérifier que largent récolté
de la dernière invention fiscale ne va pas boucher des trous un peu
partout avant dorienter ce qui reste vers les postes justificatifs de
cette nouvelle ponction ?
On les connaît, les lascars, dispendieux pour eux, parcimonieux pour les autres.
Dès la rentrée, les socialistes vont être dans leurs petits souliers.
Convertis depuis longtemps au système économique libéral, nouvellement
adeptes de lécologie, comment vont-ils sarranger pour nous faire
croire que laugmentation des taxes et accises est une juste mesure «
neutre » pour tout le monde ?
Monsignore Di Rupo va avoir besoin de reprendre sa rhétorique sur lart de faire prendre des vessies pour des lanternes.
Il y aurait pourtant une belle mesure écologique à prendre, ce serait
celle qui plafonnerait les revenus et salaires les plus élevés, y
compris ceux des hauts fonctionnaires et parlementaires, limiter les
revenus des mandats publics et sabrer dans les dépenses de prestiges de
lEtat. On économiserait ainsi des milliards et surtout, on limiterait
la vente et la circulation des voitures de grosses cylindrées, y
compris le charroi du gouvernement et des représentants de la Nation.
Javance le chiffre de 5.000 euros par mois maximum. Ce nest pas du
tout courant ce salaire dans le privé. Quen pensent Di Rupo, Javaux,
Milquet et Dupont ?
On pourrait le leur demander. Je lai déjà fait. On ne ma jamais répondu.
Alle treincompartimenten, cafétogen, bureau's en werkvloeren hadden
maar één gespreksonderwerp. het enorme begrotingstekort? De schandalige
bankiersmentaliteit? Het regeringsdeficit? De Ijzerbedevaart
gnagnagna????? Neen een tackle van Witsel op Wasilewski met één zeer
zwaar gewonde....Al gemerkt beste lezertjes dat sommige politieke
partijen en drommen caféleuteraars meestal gore opmerkingen menen te
moeten maken wanneer exotische namen gelinkt kunnen worden aan
criminaliteit...behalve dan in voetbal. Misschien overwegen we best de
ververplichte inburgeringscursus te vervangen door een voetbaltest.
Niet dat wij een band willen zien tussen crimineel gedrag en
ethniciteit. We zeggen dit langs onze neus weg om de dubbele moraal van
kranten, partijen en burgers wat uit te lichten. Er was nog een
cliché dan deze weekend op de korrel werd genomen door onze FVlaamse
brulboei De Decker: er bestaan Charleroipraktijken in het Vlaams huis
te New-York!!!!!!
Gesjoemel brengt directeur Vlaams Huis New York in opspraak
Zet eigen bedrijf steeds vaker in voor allerlei diensten
Directeur
Philip Fontaine van het Vlaams Huis in New York krijgt niet alleen een
royale wedde. Hij factureert via zijn vennootschap ook voor duizenden
dollars aan het Vlaams Huis.
' May the light of Flanders shine brightly from the 44th floor of the New York Times Building
.' Met die woorden opende minister-president Kris Peeters (CD&V)
eind februari het Vlaams Huis in New York. Daar zijn sindsdien drie
diensten ondergebracht: Toerisme Vlaanderen, Flanders Investment &
Trade (FIT), de organisatie die investeringen naar Vlaanderen moet
halen, en de nieuwe vzw Flanders House, die rond culturele,
wetenschappelijke en academische thema's werkt.
De leiding van het Flanders House werd toevertrouwd aan Philip
Fontaine. Nu blijkt dat Fontaine niet alleen een royale vergoeding
opstrijkt als directeur, naar verluidt 250.000 dollar per jaar. Het
Vlaams Huis doet sinds zijn oprichting verbazingwekkend vaak een beroep
op Italian Days, de vennootschap die Fontaine samen met zijn partner
Anastasia Bizarri in 2003 oprichtte.
Italian Days
organiseert vakanties en de verhuur van accommodatie in Italië. Op de
website klinkt het nogal lyrisch dat Anastasia en Philip 'de liefde
voor het land waar ze allebei zijn geboren, willen delen'.
Nu Fontaine het Vlaams Huis leidt, heeft de vennootschap blijkbaar haar
activiteiten uitgebreid. Niet dat ze nu ook reizen naar Vlaanderen
aanbiedt. Nee, Italian Days organiseert evenementen in New York. Op het
internet verwijst Bizarri potentiële klanten naar foto's van het
openingsfeest van het Vlaams Huis. 'Ons werk', luidt het.
Italian Days factureerde in de maand na het feest alleen al 13.475
dollar aan het Vlaams Huis. Nochtans leverde een waaier Belgische
bedrijven gratis eten, drank en andere sponsoring voor het evenement.
In totaal zou al een kleine 30.000 dollar Vlaams belastinggeld bij
Italian Days zijn terechtgekomen.
Het is
Jean-Marie Dedecker (LDD) die bij een bezoek aan New York verhalen over
Fontaine opving. Hij ontdekte ook dat, terwijl de directeur zijn eigen
functie op een heel lucratieve manier invult, Fontaine voor zijn eigen
medewerkers een pak minder royaal is. De vier Vlaamse werknemers van
Flanders House Incorporated, een soort vzw naar Amerikaans recht,
zouden niet eens een ziekteverzekering of arbeidsongevallenverzekering
hebben. 'Volgens mijn informatie is zelfs de brandverzekering van de
kantoren niet in orde', aldus Dedecker.
Het zijn
niet de enige vragen over het geld dat Vlaanderen in New York besteedt.
Toerisme Vlaanderen werkt bijvoorbeeld vanuit het Flanders House -
waarvoor 500.000 dollar huur per jaar wordt betaald - maar huurt
ondertussen nog steeds andere kantoren in Manhattan. Het gaat om een
pand waar Toerisme Vlaanderen vroeger samen met zijn Waalse tegenhanger
zat.
Dedecker wil zich naar eigen zeggen niet
mengen in de polemiek over het nut van een Vlaams Huis. 'Maar ik wil
wel tekst en uitleg over de werking van het Vlaams Huis en de manier
waarop het Vlaamse belastinggeld wordt besteed.' Lode Vereeck, de
LDD-fractieleider in het Vlaams Parlement, gaat minister-president
Peeters over het dossier interpelleren.
Hoe
zo geen polemiek over het nut van een Vlaams Huis? Volgens ons is
gesjoemel en postjespakkerij net de enige bestaansreden om zulk een
Vlaams Huis in New-York te vestigen. Wij durven hopen dat België immers
beschikt over een deftig werkende ambassade ginder ter plaatse of
tenminste een consulaat en wat worden die geacht minder te doen dan een
Vlaams Huis waar geen enkele Amerikaan enige boodschap aan heeft?
Drukken ze daar misschien de redevoeringen van de voorzitters van het
Ijzerbedevaartcomité en van de Ijzerwake af in engelse vertaling op
vijfhonderdduizend exemplaren? Zal daar wel wat afgelachen
worden...Laten de Vlamingen Brussel nu los of niet?
en we
geven jullie de toespraken van gastspreker Crols op de Ijzerwake gratis
cadeau. Maar we waarschuwen onze ollandse vrienden dat ze dit met mate
moeten lezen want het kan hun een fatale shock bezorgen ! http://www.ijzerwake.org/archief/toespraak-frans-crols2009.html
Cholera,
mazelen, tyfus en pokken grepen Vlaanderen vast in de negentiende eeuw.
Onze gezondheid zakte razend snel. De bloedarmoede was algemeen en
iedereen leed aan la maladie des Flandres, zoals het ministerie van Volksgezondheid het noemde. Deze maladie des Flandres
was een ziekte door ondervoeding. In Wingene moest de veldwachter
dagelijks aan alle huizen aankloppen om te horen of iedereen nog in
leven was. In Zomergem vielen zoveel tyfusdoden dat bij de
begrafenissen de kisten soms in een rij van het altaar tot aan het
kerkportaal stonden. De burgemeester van Brugge vaardigde een verbod
uit om overdag met lijkkisten door de stad te rijden _ dat werkte te
veel op het gemoed van de mensen. Midden de negentiende eeuw waren
205.846 van de 627.046 West-Vlamingen arm, één op drie. Elders was het
geen zier beter. De aardappelen werden aangetast door een onbekende
ziekte. Jaar na jaar mislukten de oogsten. De Vlamingen stalen
korenaren, groente, krengen. Voedselrellen braken uit. Op 17 mei 1847
werd in de straten van Gent gevochten. Burgemeester Constant de
Kerchove de Denterghem werd gewond, alhoewel hij omringd was door een
lijfwacht van pompiers. Wij waren een Derde Wereld, een koninkrijk van
miserie.
Vlaamse radicalen, wat wij vandaag, hier en nu, een crisis noemen,
is al bijna voorbij, en is tegen de achtergrond van ons dichtbije
verleden, een crisis die oogt als marsepein.
Op
eigen kracht, ALTIJD TOT MEESTAL tegen België in, hebben wij
voornamelijk sedert 1950 een industriële, economische en
wetenschappelijke renaissance verwezenlijkt. De voorbode van een Gouden
Eeuw.
Voor een VOLWAARDIGE Gouden Eeuw is echter dwingend:
- ten eerste, Vlaanderen onafhankelijk verklaren, en
-
ten tweede, met Nederland een confederatie vormen: de Confederatie van
de Lage Landen. Ondanks de Scheldekwestie is Nederland onze natuurlijke
economische, culturele en politieke bondgenoot. 1830 bestaat niet voor
Vlamingen.
Ik ben veertig jaar actief in de economische journalistiek en zie de nieuwe Gouden Eeuw groeien.
De
economie kent de korte golf en de lange golf. Vandaag is de korte golf
de financiële crisis, de bancaire crisis, de economische crisis. Met
goed beleid zijn de gevolgen daarvan beheersbaar, omkeerbaar en
overwinbaar.
De lange golf is een
mengeling van economische, psychologische, sociologische, geografische
en historische elementen die soms lang in rijping zijn.
De lange golf is voor onze welvaart en ons welzijn belangrijker dan de rommeligheid van het beleid, dus die korte golf.
Wat is de lange golf in Vlaanderen?
-
wij hebben vandaag goede tot uitstekende businessscholen met een
Europese allure; het groeide onder André Vlerick tot wat vandaag de
Vlerick Leuven Gent Management School is; jaarlijks worden daar, en bij
andere businesscholen van Vlaanderen, honderden jonge mensen getraind
om goede ondernemers te zijn. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben Vlaamse regeringen met goede economisch plannen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag veel centrums van uitmuntendheid. Imec voor
nanotechnologie en micro-elektronica, SCK voor de vreedzame
kernenergie, VIB voor de biotechnologie, Vito voor de niet-nucleaire
avantgardetechnologie, het Tropisch Instituut voor onderzoek naar
wereldziekten als Aids, DSP Valley voor de nieuwste communicatiekennis,
Leuven Incorporated, in samenwerking met Eindhoven en Aken, voor de
uitzaaiing van nieuwe kennisbedrijven. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag uitstekend lager, middelbaar en hoger onderwijs in Vlaanderen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag kranten en magazines die professioneel, hoogstaand
verslag uitbrengen over de economie, de ondernemers, de nieuwe en de
oude ondernemingen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag nieuwe rolmodellen van ondernemingen in
belangrijke niches. Melexis voor de autoelektronica, De Eik voor de
internationale verkoop van zuivel, Univeg voor de handel in groente en
fruit, Roularta Media Group voor de uitgave van kwalitatieve,
internationale tijdschriften en magazines, Katoennatie voor de
logistiek in Antwerpen, in Europa, in Azië en Latijns-Amerika.
Enzovoorts. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben traditionele rolmodellen die zich vernieuwen: Umicore van
koper en zink naar duurzame materialen, Carta Mundi van het gekende
kaartspel naar de nieuwste modes in de games, KBC van Bank van Hier
naar de Bank van Europa, Vyncke uit Harelbeke van stoomketels naar
milieutechnologie. Enzovoorts.)§WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag in de dienstenindustrie, dé groeisector bij
uitstek, meer en meer activiteit, er zijn rendabele festivals, er zijn
Studio 100, Woestijnvis, Alfacam, De Mensen, Sylvester Productions;
Vlamingen pionierden in de diensten: VLM, gesticht door Freddy Van
Gaever was de voorloper van Ryanair en Easyjet, de Bongo Bonnen,
gesticht door twee jonge Vlamingen, vernieuwen het massatoerisme. WIJ
ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag grote, knappe maatschappen in de architectuur, de
advocatuur, de consultancy. WIJ ZIJN STERK.
Die
lange golf brengt welvaart en de nieuwe rijken van Vlaanderen, en dat
gaat van Jan met de Pet tot het lid van Rotary, vrezen dat het einde
van België die welvaart in gevaar zal brengen. Het tegendeel is waar.
BHV, de resoluties van het Vlaams Parlement, de techniekjes op het
Belgische evenwichtskoord zijn belangrijk. Dat houdt ons, radicalen
bezig. De 4.994.000 andere Vlamingen buiten Steenstrate, en hun stem is
evenveel waard als die van mij en die van u allen, willen een
geruststellende boodschap horen voor hun jonge welvaart. Wij moeten
die welvaart van de nieuwe rijken van Vlaanderen, en ik herhaal, dat
gaat DUS van Jan met de Pet tot het lid van Rotary, redden door
onafhankelijkheid. Wij moeten los van België of wij gaan kapot met
België. Dat is dé boodschap voor alle Vlamingen.
België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld ter wereld;
België is het land met de hoogste belastingen per inwoner in Europa;
België is het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren;
België is het land waar een Vlaming een derde meer belastingen betaalt dan een Franstalige;
België is het land waar één volk, het Vlaamse volk, al 179 jaar buiten
alle verhoudingen veel geld transfereert naar zijn buren, de Walen en
de Brusselaars;
België is het land waar het minste wordt gedaan om de vergrijzing op te vangen;
België is het land waar wegens Waals syndicaal verzet de
pensioenleeftijd niet kan worden opgetrokken;
België is het enige land in Europa waar het aantal ambtenaren de
jongste tien jaar aangroeide met 87.000 mensen, ofwel 12,2 procent;
België is het land van de onopgeloste problemen (zoals de
asielwetgeving, de organisatie van het gerecht, de inning van de
belastingen);
België is een land met een elite van politici en een staatshoofd die
dag na dag het geloof in het voortbestaan van dat land kwijt spelen. De
angst giert door de zalen van Laken en de zalen van de Wetstraat.
Koning Albert zou ik niet graag heten en Koning Albert zou ik niet
graag zijn; Herman Van Rompuy zou ik niet graag heten en Herman Van
Rompuy zou ik niet graag zijn.
Wat moeten wij oplossen en veranderen? Grote dingen en kleine dingen:
- de particratisering moet weg,
- de scheefgetrokken fiscaliteit moet weg,
- vakbonden zijn nuttig en noodzakelijk, toch moeten er in Vlaanderen
grenzen gesteld worden aan hun overmacht, aan het parallelle
machtscircuit van syndicalisten met een zwakke tot onbestaande
legitimiteit; een dergelijke syndicratie moet weg,
- het verzet van de syndicaten tegen de minimale dienstverlening, de
hervorming van de arbeidsmarkt moet weg,
- de dominantie van de administratie moet weg,
- het gebrek aan een goede werking van de vrije markt moet weg,
- het multiculturalisme, dat slecht en onderdrukkend is voor de
inwijkelingen zelf, moet weg; iedereen in zijn kleuren- en
godsdienstvakje stoppen is fout; wie hier binnen komt erkent de
Leidende Cultuur, de normen en de waarden van Europa, en krijgt Vlaamse
burgerrechten na de controle van zijn of haar graad van integratie.
België
is een tranenland waaruit geen verlossing meer mogelijk is. Een land
waarover The Economist, het meest kwalitatieve blad ter wereld, het
bestaat 166 jaar en dat doe je maar als je boven alle pietluttigheid
werkt, in september 2007 in een hoofdartikel schreef: Als een land niet meer voldoet aan zijn taken, gom het dan weg.
De
vreedzame strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen zullen wij winnen;
één veldslag hebben wij verloren en dat moeten wij hier en nu erkennen.
Wat
doet een ondernemer als hij wil onderhandelen over een oogmerk als de
onafhankelijk-heid van Vlaanderen? Dan doet hij neptoegevingen,
toegevingen die hem niks kosten, en die de tegenpartij verleiden of
knock-out slaan.
Vlaamse radicalen!!!
Schuif een zware grendel weg van de poort naar de onafhankelijkheid. De
neptoegeving die wij moeten doen om de onafhankelijkheid van Vlaanderen
te bruskeren is luid en zelfbewust zeggen: WIJ LATEN BRUSSEL LOS. Het
Brussel van de 19 gemeenten, niet meer. NIET MEER. Die neptoegeving is
een mentale omslag in het Vlaamse mythedenken maar die is passend en
heilzaam. In talrijke gesprekken van de jongste maanden is mij meer dan
duidelijk geworden dat het WIJ LATEN BRUSSEL LOS woelt in de hoofden
van uw leiders, de leiders van de radicale Vlaamse strijdverenigingen.
Er is vandaag een belangrijke Vlaamse vereniging die uitkijkt naar een
nieuwe voorzitter en wil dat deze het beginsel WIJ LATEN BRUSSEL LOS
verdedigt en symboliseert.
Geef,
Vlaamse radicalen, uw leiders het mandaat en de moed voor deze
neptoegeving. Klets, prakkezeer, fluister niet langer over Vlaamse
onafhankelijkheid: geef de actie een stoot, een zweepslag. Dat zal niet
lukken met VOORAF aanslepende en uitzichtloze onderhandelingen, neen,
draai het proces om. Kies voor een EENZIJDIGE VERKLARING VAN
ONAFHAN-KElIJKHEID, een EVO, en onderhandel aansluitend over de
praktische kanten. Vraag niet aan België om te mogen scheiden. Volgend
jaar, in 2010 wordt een halve eeuw Congolese onafhankelijkheid
herdacht. De Congolezen hebben niks gevraagd, zij pakten hun
onafhankelijkheid van hetzelfde koninghuis, hetzelfde establishment,
hetzelfde verkalkte milieu dat geen Vlaamse onafhankelijkheid wil. Je
kan dingen leren van de Derde Wereld.
Waarom
zeg en herhaal ik: WIJ LATEN BRUSSEL LOS! Omdat wij ons niet mogen
laten afdreigen. Het lossen van Brussel betekent niet het einde of de
ondergang van Vlaanderen. Laten we lachen.
Ten
eerste, voor wie eerlijk is, en geen kostwinner als beroepspoliticus in
Brussel, weet dat wij die stad al decennia kwijt zijn door de
onbeholpenheid en lafheid van de politieke generatie Martens (de
drieledige staatshervorming was en is een schande). Mark Grammens zei
in t Pallieterke van 9 maart 2009 in een lang interview onomwonden:maak u als Vlaming niet druk over dat zogenaamde verlies van Brussel, je levert wat bakstenen en architectuur in.
Ten
tweede. Als Vlaanderen zijn politieke greep op Brussel lost dan behoudt
het TOCH tot in der eeuwigheid zijn economische, culturele,
geografische, mobiliteitsbanden met die stad. Brussel, Vlaanderen en
Wallonië blijven leden van de Europese Unie. Zij onderwerpen zich
daardoor aan de vrijheid van kapitaalverkeer, de vrijheid van
personenverkeer, de vrijheid van goederenverkeer, die de grondslagen
zijn van deze Unie. Niks of niemand in Brussel kan, en zal zelfs
willen, beletten dat Vlaanderen en Brussel op een nette wijze met
mekaar omgaan zoals Vlaanderen (en België vandaag) dat doet en zal doen
met Nederland, Zweden, Litouwen, Spanje en de overige lidstaten van de
Europese Unie.
Ten derde. Wil je les belges francophones
én de Brusselaars doen daveren, zeg dan het samenlevingscontract met de
hoofdstad op. Maak hen duidelijk: vrienden, wij laten onze toekomst
niet langer hypothekeren door een hoofdstad die de meerderheid van haar
landgenoten vies vindt en die stelselmatig Vlaanderen koeioneert.
Ten
vierde. De Vlaamse politici van de regering Peeters II, het Vlaamse
parlement, de federale beleidsorganen blijven het spookbeeld Brussel
verliezen is een drama oproepen omdat zij daardoor een alibi hebben,
een taboe cultiveren om niks te hoeven doen voor een onafhankelijk
Vlaanderen en Wallonië.
Ten vijfde.
De hovaardige houding van het Brussels-Vlaams culturele establishment
stemt overeen met de visie van de Belgische kolonialen voor de
Congolese onafhankelijkheid. Het verhaaltje in 1960 in Léopoldville en Bruxelles luidde: Laat die zwarten niet los. Zij hebben ons nodig. Dezelfde praat voor de vaak hoor je bij de pedantocraten,
de rijkelijk gesubsidieerden van de Vlaamse cultuurhuizen in Brussel:
Maak die Vlamingen niet los van Brussel. Die provincialen hebben ons
nodig om geen clowns te worden. Om te gieren. Wat Antwerpen, Gent,
Brugge, Kortrijk en een resem kleinere steden vandaag doen overstijgt
kwalitatief en kwantitatief wat Brussel cultureel en maatschappelijk
produceert. De Brusselse culturelen hebben Vlaanderen en zijn
belastinggeld nodig, niet wij die stad of hen. En wees er van
overtuigd, als Vlaanderen onafhankelijk is, kruipen zij door het stof
naar de nieuwe vetpotten van dat onafhankelijke land.
Ten
zesde. Elk land dat onafhankelijk wil worden, maakt een afweging van de
kosten en de baten. De kost van het verlies van de Vlamingen in Brussel
weegt niet op tegen de baat om 5 miljoen Vlamingen hun eigen weg te
laten gaan. Hebben wij na Brussel geen hoofdstad meer? Wij zitten
door het historisch schema van Brussel _ een centraliserend waterhoofd
_ en de Belgische woestijn daarbuiten met een foute kijk op wat
hoofdsteden zijn. Denk aan Den Haag, Bern, tot voor kort Bonn, allemaal
volwaardige hoofdsteden in onze buurt. Veel landen hebben een beperkte
politieke hoofdstad en spreiden hun diensten, administraties en
bevoegdheden.
Maak van Mechelen de hoofdstad van Vlaanderen. Mechelen is mooi, heeft
een verleden, een goede ligging en blijft buiten de discussie tussen
Antwerpen en Gent over het recht op de eerste rang. Vul dan de rest in
op zijn Nederlands met een spreiding van ministeries en taken in
Vlaanderen.
Ten
zevende. Philippe Moureaux, Olivier Maingain, Charles Picqué en andere
Brusselse leiders staan vandaag en morgen zwakker dan de meeste
Vlamingen denken. De Brusselaars, les Bruxellois, zijn
inderdaad niet gekker dan andere mensen. Het zal de eerste jaren niet
van harte gaan maar waarom zouden zij zich, zelfs al zouden zij dat
kunnen, afsluiten van de talentenpot en de koopkracht van hun
noorderburen en zuiderburen? Wat er DUS NIET, ik herhaal NIET, ontstaat
is een 100%-ige breuk tussen Vlaanderen en Brussel. Een
samenlevingsmodel als dat van Rijsel met Zuid-West-Vlaanderen zal
groeien. Rijsel ligt in een onafhankelijk land, buiten de politieke
controle van Vlaanderen of België. Toch hebben Rijsel en
West-Vlaanderen drukke economische, commerciële en culturele banden
waarvoor West-Vlaanderen niets moet bijdragen dan zijn koopkracht en
sympathie.
Ben ik harteloos? Deels
wel. De Brusselaars die ik met oprechte spijt en met ongeveinsde
wroeging, in de steek laat, is de slinkende groep van moedige Vlaamse
mannen en vrouwen _ Sven Gatz, Brigitte Grouwels, Piet Van Waeyenberge,
Johan De Mol en tientallen anderen _ die blijvend opkomen voor een
kwalitatieve en kwantitatieve politieke Vlaamse aanwezigheid in
Brussel. Sorry, dames en heren, de teerling wordt geworpen.
en dan de toespraak van Voorzitter Baeten van de "originele"
ijzerbedevaart een paar dagen later...en niet vergeten dat er op de
Ijzerwake een 5000-tal aanwezigen waren en op de Ijzerbedevaart amper
een 1500. Totaal 6500 Kerels en meiden die België doen bibberen en
beven. Een rockfestivalleke in Zichem-Zussen-Bolder trekt al vlug een
een meervoud van dit aantal...let vooral op het thema
Brussel...Vlaanderen is weer verdeeld...
Diksmuide IJzersterk 2009 82ste IJzerbedevaart Toespraak van de voorzitter Bedevaarders, Gisterenavond werd in de IJzertoren een tentoonstelling geopend rond 90 jaar VOS. Wij feliciteren hen met hun verjaardag. In 1919 ontstond het Verbond VOS als een oudstrijdersvereniging met een dubbel doel: enerzijds de materiële en financiële belangen van de frontsoldaten verdedigen en anderzijds de Vlaamse idealen van de Frontbeweging voortzetten. Het Verbond VOS , vandaag VOS, Vlaamse Vredesvereniging stond mee aan de wieg van de IJzerbedevaarten. Toen de Vlaamse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog opkwamen voor hun rechten, was hun uitgangspunt: alle mensen zijn gelijkwaardig en moeten dus met hetzelfde respect behandeld worden. Elkeen heeft het recht om zichzelf te zijn. Het fransdolle belgicistische Pour les Flamands la même chose was het tegendeel van gelijkwaardigheid, Solidariteit met de arme Vlaming was er niet. Die tijd is lang voorbij en Vlaanderen is zichzelf geworden. De Vlaming is vandaag wel solidair met het armere Wallonië. Wordt Vlaanderen daarvoor gerespecteerd? Non. Kan Vlaanderen de bevoegdheden die absoluut nodig zijn voor een beter bestuur aan zijn autonomie toevoegen? Non Is er duidelijkheid over de vele transfers naar Brussel en Wallonië. Non Alleen nog maar de vraag stellen wordt beschouwd als een gebrek aan solidariteit, aan federale loyauteit. Vlaanderen heeft niets te verbergen; ook onze eisen zijn duidelijk. De eisen van de Franstaligen zijn daarentegen niet duidelijk: ze hebben er geen, zeggen ze. Maar door zogezegd niets te vragen krijgen ze wat ze willen. Zo onderhandelen wij niet verder. We willen en zullen onze bevoegdheden ten volle gebruiken, creatief invullen en indien nodig ook buiten de lijntjes kleuren! Bedevaarders, Vroeger was het vanzelfsprekend om onder meer Vlaams onderwijs en Vlaamse cultuur helemaal zelf te kunnen regelen, zo moet het ook vandaag vanzelfsprekend zijn om het gezondheidsbeleid, het economisch beleid en het arbeidsmarktbeleid helemaal in eigen handen te kunnen hebben, want dit zijn de bouwstenen van een samenleving, dit zijn de bouwstenen van de solidariteit (en voor Wallonië geldt dat eveneens Pour les Wallons la même chose, maar dan in de meest positieve betekenis). Solidariteit is voor ons overigens ook intern, binnen Vlaanderen zelf essentieel: Vlaanderen is er voor iedereen. Met deze slagzin zit de IJzerbedevaart 2009 helemaal in de lijn van de soldaten die wij vandaag gedenken Dat Vlaanderen er voor iedereen kon zijn is de kern van het begrip Godsvrede: hoe verschillend we ook zijn, als mensen zijn we gelijk, in de zin van gelijkwaardig. Vlaanderen is er voor iedereen, ook vandaag en ook morgen. En daarom moeten wij werken aan een sociaal Vlaanderen, een Vlaanderen dat niet alleen de mond vol heeft van level playing field, facts, figures en andere Engelse termen over economie en groei, maar ook de simpele taal van de menselijke bekommering spreekt om ervoor te zorgen dat het ook morgen op sociaal gebied goed gaat met Vlaanderen en dat er geen mensen meer sociaal verdwijnen onder the facts and figures. Dat Vlaanderen, als het moet bezuinigen om de crisis het hoofd te bieden, dit niet doet in de sociale uitgaven maar in de uitgaven voor prestigeprojecten die economisch noch sociaal noch cultureel een meerwaarde zijn. Vlaanderen is er voor iedereen. Dat betekent in de eerste plaats een sociale politiek, een politiek van zorg en werkgelegenheid, maar ook een politiek van verdraagzaamheid en wederzijds respect. Verdraagzaamheid komt niet per decreet, verdraagzaamheid ontstaat uit gedrag. Wij allen zijn Vlaanderen. Wij allen zijn verantwoordelijk. Verantwoordelijk dat ons Vlaanderen allereerst een samenleving mag zijn: een gemeenschap waarin mensen kunnen samenleven met elkaar, in de veelkleurigheid van de menselijke soort. Vlaanderen een open huis, waar zoals de dichter het schreef wij genodigd zijn aan rijke tafelen. Niet opgesloten in zichzelf of in een nostalgie naar een verleden (dat niet eens heeft bestaan), maar open voor de toekomst. Precies daarom ook eist Vlaanderen zijn plaats op in de wereld, in Europa en in dit land. Vlaanderen wil de woelige mondiale, economische stormen en de uitdagingen van de 21ste eeuw trotseren. Om dat te kunnen is wel degelijk een nieuw institutioneel, financieel en sociaal-economisch kader nodig. Dit land moet kantelen naar een evenwichtig en solidair model met homogene bevoegdheden, financiële responsabilisering en interpersonele solidariteit. Er is geen oplossing voor de crisis mogelijk zonder een verregaande staatshervorming. Als Vlaanderen zich tot een volwaardige natie met goed ontwikkelde kenniseconomie wil ontwikkelen, dan zal het ervoor moeten zorgen dat het een vergaande staatsvorming kan uitwerken waarvan iedereen beter wordt. Wij verwachten van onze nieuwe Vlaamse regering moed en standvastigheid, zowel in haar eigen beleid als in de dialoog met de andere gemeenschappen in dit land. Dat deze regering op een aantal vlakken maximaal gebruik wil maken van haar bevoegdheden klinkt positief, dat deze regering een aantal initiatieven neemt om haar bevoegdheden maximaal uit te breiden verheugd ons. Bedevaarders In 2007 verklaarde Herman Van Rompuy en ik citeer: Ik weet dat sommigen met het idee spelen om een paarse regering te vormen die geen meerderheid in Vlaanderen heeft. Een regering die alleen een meerderheid heeft in Wallonië speelt met vuur. Ik spreek nu in het belang van het land: dit is staatsgevaarlijk. Einde citaat Vandaag is het zover. Herman Van Rompuy leidt zelf een regering die geen meerderheid heeft aan Vlaamse kant. De partijen waarop hij steunt bezetten maar 41 van de 88 Vlaamse zetels in de kamer. Bovendien heeft deze regeringsploeg een Franstalige meerderheid, 12 Franstaligen tegenover 9 Nederlandstalige ministers en staatssecretarissen. Deze regering kunnen wij om democratische redenen onmogelijk als de regering van dit land aanvaarden. De Vlaamse regering is onze enige legitieme regering. Schaf de federale verkiezingen af. (Er bestaan trouwens in dit land geen echte federale verkiezingen). De deelstaatparlementen van de twee grote taal en cultuurgemeenschappen in dit land zijn de enige rechtstreeks verkozen parlementen. Zij zorgen in gezamenlijk overleg voor een confederaal beleid. Zij bepalen welke bevoegdheden ze nog samen willen behartigen. Bedevaarders, Binnen de fundamenteel tweeledige structuur van dit land bekleedt Brussel een bijzondere positie. Brussel krijgt voortdurend extra geld toegeschoven, maar weigert zelfs maar een begin te maken van een correcte toepassing van de taalwetgeving, weigert zelfs nog maar te denken aan het loslaten van zn expansionistische dromen richting Vlaamse Rand, zo is er voor het Brussels establishment geen enkele reden om de steven te keren. - Wij eisen dat de puntjes op de is gezet worden - Wij eisen respect voor het territorialiteitsbeginsel. De pacificatie binnen de Europese Unie is gebaseerd op respect voor dit beginsel. Dit moet logischerwijze ook voor Brussel gelden. - Wij eisen respect voor de financiële steun die Brussel jaarlijks krijgt vanuit Vlaanderen. - Wij eisen respect voor de economische dynamiek vanuit Vlaanderen, waar ook Brussel beter van wordt. Wij laten Brussel niet los, gisteren niet, vandaag niet, morgen niet. Brussel moet ondersteund worden door de twee deelstaten van dit land. Maar zonder dit respect gaat de kraan dicht. Ook hier verwachten wij van de Vlaamse regering moed en standvastigheid in haar beleid. Bedevaarders Ik rond af: Wij vragen een sterke, stabiele,coherente Vlaamse regering die oog heeft voor de economische crisis en voor de nodige middelen zorgt om een duurzaam investerings- en werkgelegenheidsbeleid te kunnen voeren. Wij vragen een sterke,stabiele, coherente Vlaamse regering die oog heeft voor het welzijn en de welvaart van alle Vlamingen. Een warme samenleving vereist een intensieve bestrijding van de armoede, met kansen voor iedereen. Wij vragen een sterke, stabiele, coherente Vlaamse regering die aandacht heeft voor de Nederlandse taal en cultuur en de band met Nederland versterkt en uitdiept (en ook de Schelde) Wij vragen een sterke,stabiele,coherente Vlaamse regering die werkt aan de zo noodzakelijke staatsvorming van de deelstaat Vlaanderen en die in het bijzonder zorg draagt voor de Vlaamse Rand. Want, Vlaanderen is er voor iedereen. Walter Baeten 30 augustus 2009.
Wel
beste Ollanders, wil je zulk een zootje d'r nu bij of niet of blijven
jullie liever alleen aanmodderen met jullie eigen niet-volksvreemde
Balkie en de Oranjes? Wij hadden nochtans willen verzoeken een 6500
bedevaarders /pelgrims te willen opnemen. Waren daar geen plaatsen vrij
op bepaalde schepen die jullie hebben aangeboden aan onze Minister van
justitie? Valt daar nog over te onderhandelen? Want we zijn ze echt beu
die speeches en dat vendelgezwaai en we beloven plechtig
Zeeuws-Vlaanderen niet te heroveren als jullie een geste doen...
Voilà.
Nu richten we, zoals beloofd, onze pientere blikken op een bonte groep
vlaamse republikeinen die onze vakantielectuur al veel eerder hebben
besproken dan onze fractie der hangmatsocialisten. De enige conclusie
die we uit deze laatste vaststelling trekken is simpel: wij doen onze
naam alle eer aan. Traagheid is immers geen kwaal maar kan een grote
kwaliteit zijn, kameraden! Intellectuele nieuwsgierigheid is immers
geen ratrace! Maar terug naar onze Vlaamse progressieve nationalisten en republikeinen :
Wie zich echter verwacht aan een losgeslagen bende
bonte-avondflaminganten komt nogal bedrogen uit. Buiten wat wazigere
ontwerpteksten vinden we bij deze koene kerels heel wat interessante
teksten. Al klinkt de term "landdag" voor hun jaarlijkse bijeenkomsten
toch wat typisch grootsprakerig "Vlaemsch". Zeker als je het
bijgeleverde fotomateriaal bekijkt. Staf De Clercq slaagde er ooit in
wat meer volk op de been te krijgen in Kester en zelfs ooit in Wemmel
maar zat inhoudelijk natuurlijk niet op de zelfde lijn. Hier hebben we
te maken met linksen die wat "Vlaemsche" symboliek meetrekken maar soms
heel zinnige dingen zeggen. We geven het graag toe. Als je op hun site
de toespraken van hun 5de landdag, ook wel trefdag genoemd beluistert
merk je dat er weliswaar geen groot redenaarstalent aanwezig is en dat
het schaarse applaus moeilijk als staande ovaties kan worden
omschreven. Sommigen zoals enen Dirk De Haes klutsen alles graag door
mekaar tot één grote ideologische oersoep met nogal wat interne
tegenstrijdigheden. Anderen zoals enen Julien Borremans zeggen dan weer
heel zinnige dingen alhoewel we bij hem weinig Vlaams-nationalisme
horen. Zijn analyse is echter vlijmscherp en correct.
Opvallend is wel dat deze groep linkse mannen, vrouwen zijn hier weer
totaal onzichtbaar, steeds weer met veel sympathie over de "rechtse
flaminganten" praten als zouden het broeders in de zelfde strijd zijn.
Rare jongens! Sommigen maken weliswaar een onderscheid tussen de
democratische Vlaams-nationalistische partijen en het Vlaams Belang
maar meestal blijft er een zweem van broederband hangen. Nationalisme
is de motor van hun denken ondanks hun gegoochel met klassestrijd en
ander linkse termen. Voor ons is de Vlaamse strijd ook een sociale
strijd geweest. Maar wat er nu gaande is met het zogenaamde
flamingantisme heeft niks meer te maken met een ontvoogdingsstrijd van
een onderdrukt volk.
Wij zijn geen bewonderaars van Daens of de Vlaamse missionarissen à la
Damiaan zonder evenwel hun persoonlijke moed in vraag te willen
stellen. Net zo min zijn we trouwens, en onze trouwe lezertjes weten
dat, fans van allerlei Che's of Durutti's. Maar de Vlamingen moeten
beseffen en dat ondanks de discours à la De Haes dat in een
onafhankelijk Vlaanderen de sociale onderlaag van werklozen, armen en
uitgeslotenen op geen enkele solidariteit zal moeten rekenen. Links
Vlaanderen staat nergens meer en de "massa's" op de Vlaams-progressieve
landdagen zullen daar niks aan veranderen. Spijtig genoeg, waarde
Vlaamse kerels, heeft macht en dus de sleutel tot verandering, meer
iets te maken met getalsterkte dan met elitevorming al gaat het één
niet zonder het ander. Als je geen massaorganisatie achter je hebt dan
wordt er niet naar je geluisterd door diegenen die de touwtjes in de
handen hebben en we vrezen dat de boodschap van onze linkse
republikeinse flaminganten niet in die mate wervend is dat ze de
massa's zullen begeesteren. Ze zijn dus gedoemd om landdagen te blijven
organiseren in kleine zaaltjes met gelijkgezinden. En wij zullen met
veel plezier hun teksten en hun toespraken naderhand lezen.
Blij ons terug onder jullie nieuwsgierige neusjes te bevinden. Daarom
een andere klassieker na het grote verlof : de vakantielectuur. Is
altijd een voltreffer bij de intellectuelen onder jullie. Wat lazen we
aan het strand, op het terras en in het bed? Welke hippe schrijver
hebben we ontdekt of hebben we ons overgegeven aan louter funlectuur
onder de vorm van misdaadromans of erotische verhalen? Wel beste
vrienden, niks van dat soort lectuur heeft ons brein geteisterd. Niet
gelezen, alleen maar gemijmerd en geconsumeerd? Neen, eerst een koopje
gedaan bij De Slegte. Het bleek een voltreffer voor amper 9,99. DE
aanrader voor iedereen die begaan is met hedendaagse geschiedenis en
meer bepaald zelfs met de ontstaansgeschiedenis van het Vlaamse, Waalse
en/of Belgische socialisme. Want we zijn inderdaad sossen al was
het dan maar hangmatsossen en we zijn wel erg geïnteresseerd in de
worteltjes van van deze uitermate boeiende beweging. Het zal jullie
misschien verwonderen, maar wij vertikken het ons een opinie over de
binnenlandse arbeidersstrijd te vormen door een ticket te kopen voor de
film of de opera "DAENS". Geen van beide kunstzinnige producten ooit
bekeken of beluisterd. Boons roman wel gelezen maar het blijft een
roman en een goeie roman. Dus fictie. Vlaanderen dreigt fictie met
realiteit graag willen te verwarren. Eerst de Vlaamse boer(t)enfims en
dan de sociaal bewogen films en daarmee denkt dan elk vlaams kalf de
eigen geschiedenis tot in de kleinste details te kennen. Maar wat
lazen we dus? "HET RODE VADERLAND" van Maarten Van Ginderachter
uitgegeven door Lannoo/AMSAB in 2005 met als ondertitel :De vergeten
geschiedenis van de communautaire spanningen in het Belgische
socialisme voor WO I. Hier zullen jullie nu geen
detailbeschrijving vinden van de inhoud. Daarvoor raden we jullie aan
dit koopje zelf te doen bij De Slegte want het boek is zijn prijs meer
dan waard! VOORTREFFELIJK en tja je kan je je de vraag stellen waarom
dergelijke standaardwerken al zo vlug in de ramsj terecht komen. Ons
niet gelaten wat zo hebben we het natuurlijk ontdekt. Maar toch ergens
jammer al was het maar omwille van de erkenning die dit boek overal
verdient Effe het begin van het nawoord publiceren om toch wat licht te laten schijnen onder jullie schedelpan.
Dit boek is een herziene versie van mijn proefschrift Vaderland
in de Belgische Werkliedenpartij (1885-1914). Sociaal-democratie en
nationale identiteit from belw. Een casusstudie van Gent, Brussel en de
Borinage, dat ik op 1 maart 2005 verdedigde aan de Gentse Universiteit.
Verder nog een bedankje aan allerlei personen waaronder ene
"Griet" die blijkbaar niet begreep hoe iemand zo gek kan zijn 4 jaar
van zijn leven te verbeuzelen met zoiets saais. Wel onbekende beste
Griet, je mag heel erg fier zijn dat je Maarten 4 jaar lang een saaie
nerd was. Wij vonden het alleszins de moeite maar wij hebben met hem
natuurlijk nooit het ontbijt moeten delen. Dat scheelt wel wat. Dus
Griet, je zal ons Kitokojungle op ons woord moeten geloven dat het echt
wel boeiende inzichten opleverde. Al dat saai geneuzel in stoffige
archieven. Het is misschien een magere troost en je leest dit hart
onder de riem misschien zelfs nooit maar we wagen het er op. Wij hebben
er van genoten, basta en bedankt Maarten en dus ook Griet en promotor
Bruno De Wever (yep, broer van ...en hier al wel eerder in de
bloemetjes gezet) die blijkbaar steevast politiek incorrecte
levenwijsheden debiteerde en dat hebben we dan met hem gemeen. Al
zullen onze incorrecte diepzinnigheden een veel minder stevige
onderbouw hebben. Het kan ons geen barst schelen als we maar niet
klinken zoals de meeste politieke blogs hier in ons Vlaanderenland.
Want op BLOGGEN is dat hier huilen met de pet op. Navelstaarders en
groot-gelijkhebbers aan de lopende band. De meest idiote rechtse praat,
enkel overtroffen door links gelal. Op een paar uitzonderingen na. Maar
die zijn echt op de vingers van 1 hand te tellen en om geen steriele
polemieken op te starten noemen we geen man en paard. Zoek het zelf
maar uit!
Nu nog effe zoeken wie die Maarten Van Ginderachter is :
doctor in de geschiedenis op het proefschrift Vaderland
in de Belgische Werkliedenpartij (1885-1914). Sociaal-democratie en
nationale identiteit from below. Een casusstudie van Gent, Brussel en
de Borinage (UGent, 2005)
Het rode vaderland. De vergeten geschiedenis
van de communautaire spanningen in het Belgische socialisme voor WOI,
Tielt-Gent, Lannoo-Amsab-ISG, 2005.
Le chant du coq. Nation et nationalisme en Wallonie depuis 1880 (Jan
Dhondt Cahiers nr. 3),
Gent, Academia Press, 2005.
Boeken als wetenschappelijk uitgever
- VAN GINDERACHTER, Maarten,
BROOMANS, Petra, GOFFE, Jensma and VANDEVOORDE, Hans (eds.), The Beloved Mothertongue. Ethnolinguistic nationalism in small nations. Inventories and
reflections (Groningen
Studies in Cultural Change 33), Leuven, Peeters, 2008.
- VAN GINDERACHTER, Maarten, LAMBERT, Véronique, DE WEVER, Bruno en DE
WEVER, Bart (eds.), National identities
and national movements in European history, special issue of the Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste
Geschiedenis/Revue belge dhistoire contemporaine, vol. 34, issue 4, 2004,
146 p.
Artikelen
Trou de mémoire.
De droom van Groot-Nederland, in: TE
VELDE, Henk en TOLLEBEEK, Jo (eds.), Het
geheugen van de Lage Landen, Rekkem, Stichting Ons Erfdeel, 2009, pp.
60-67.
Contesting national symbols Belgian belle époque socialism between rejection and appropriation, in: Social history, vol. 34, no. 1, 2009, pp. 55-73.
Arm
Vlaanderen. Het verwaarloosde platteland, het lamlendige volk, in: TOLLEBEEK
Jo, BUELENS, Geert, DENECKERE, Gita, DE SCHAEPDRIJVER, Sophie en KESTELOOT,
Chantal, België, een parcours van
herinnering. Dl. 2 Plaatsen van tweedracht, crisis en nostalgie, Amsterdam, Bert Bakker, 2008, pp.
182-193.
Social-democracy
and national identity. The ethnic rift in the Belgian Workers Party
(1885-1914), in: International Review of
social history, vol. 52, issue 2, 2007, pp. 215-240.
Public transcripts of royalism. Pauper
letters to the Belgian royal family (1880-1940), in: DENECKERE, Gita and
DEPLOIGE, Jeroen (eds.), Mystifying the
monarch. Studies on discourse, power and history, Amsterdam, Amsterdam
University Press, 2006, pp. 223-234.
Gender, the
extreme right and Flemish nationalist womens organisations in interwar
Belgium, in: Nations and nationalism.
Journal of the Association for the study of Ethnicity and Nationalism, vol.
11, Issue 2, 2005, pp. 265-284.
Lintrouvable opposition entre le régionalisme citoyen wallon et le
nationalisme ethnique flamand. À propos de lEncyclopédie du mouvement wallon,
in: Bijdragen tot de eigentijdse
geschiedenis/Cahiers dhistoire du temps présent, nr. 13/14, 2004, pp.
67-96.
en jullie moeten hier ook maar effe de muis op laten klikken.
Voilà, jullie weten genoeg! Morgen vermeien we jullie met leuke inkijkverhalen over Vlaamse linkse republikeinen en progressieve nationalisten die we dank zij dit boek ontdekten op het wereldwijde net! Gieren en lachen gegarandeerd, pure Vlaamse kermis!
Hallo lieverdjes, ondanks onze radiostilte van een maand staan we nog steeds pal op nr 1 der politieke blogs. Dit gewoon ter info en om iedereen duidelijk te maken dat de komkommertijd in de maand augustus dus wel heel grote vruchten oplevert. Na een verblijf van 5 weken in het mooie vakantiedorp Corleone moet ik vaststellen dat uit de grote stapel ongelezen kranten mij één titel is bij bijgebleven namelijk dat Gaia met trots aankondigt dat 1 miljoen batterijkippen een beter leven zullen hebben. Naar de reden van dit heugelijke bericht heb ik zelfs niet gezocht. De info dat rechters hier wel eens corrupt zouden kunnen zijn lach ik weg na het familiebezoek aan onze Siciliaanse schoonvader. Bovendien ergert het ons mateloos (dus we zijn wel degelijk met geslepen tandjes en frisse moed terug klaar voor de kamp!) dat allerlei volk, rechter of niet, hier zo maar door de serieuse gazetten als corrupt worden afgemaakt en hun privéleven te grabbel gegooid zonder ook maar één doorslaggevend argument in te roepen. Wij zijn niet naïef en denken dat er in Fortis en andere zaken inderdaad "veel gesjipoteerd" werd. Maar dat had de fameuse parlementaire onderzoekscommissie moeten duidelijk maken en dat werd dus niks. Dus nu wordt dan maar losweg beweerd dat het volledige Brusselse gerecht een bende satrapische nietsnutten zou zijn. Why not? Het volk vraagt brood en spelen ! En een zwart schaap vinden vraagt hier geen maanden! Het stemt ons blij dat we weer met jullie kunnen praten over al het onheil dat er boven onze kopjes de volgende maanden en jaren zal uitgekieperd worden en om onze vijanden stikjaloers te maken zeggen en schrijven wij hier zoals onze rooie voorzitter ons dat voordoet : wij verdienden schandalig veel poen zodat we 5 weken luxevakantie kunnen betalen. Wij hebben onze Fortisaandelen net op tijd verkocht! En met welke sollen werd jullie Blankenbergse strandvakantie betaald kameraden? Bij massale reactie plannen wij een vervolgreeks...
Beste lezertjes, vanaf dit eigenste ogenblik tot en met eind augustus zal de freqentie waarmee we onze ergernissen publiek maken enigszins dalen, al dan niet tot nooit geziene dieptepunten. We willen er toch even van tussen om nog meer geërgerd terug te te keren in september. Jullie kunnen van de gelegenheid gebruik maken om wat oudere bijdragen te bestuderen. Als tip met stip geven we graag ons energiedossier. Energie zal immers een hot item worden in het najaar. Onze lethargische federale regering die tegen dan hopelijk uit een meerderheid genaturaliseerde asielzoekers zal bestaan, zou dan het debat rond het al dan niet langer open houden van de kerncentrales moeten starten.Waarom hopen we op een meerderheid genaturaliseerde asielzoekers, horen wij al her en der vragen? Wel, die mensen hebben tenminste zin in initiatief getoond wat van onze inheemse federale ministers en staatssecretarissen nauwelijks kan gezegd worden. Tenzij de vrouwelijke excellenties die mekaar bijna de ogen uitkrabten. Gelukkig hebben ze met een stoeltjesdans en een vriendelijke afscheidskus het probleem terug binnen de normale perken kunnen brengen. Ondertussen werden de wraakroepende toestanden rond de asielzoekers zogezegd opgelost. Of het klopt durven we niet meteen zeggen want blijkt dat men zelfs de kostprijsberekening van de maatregel is vergeten maar dat zijn we inmiddels al gewoon. Of de rechtstreeks betrokkenen er mee uit de shit zullen geraken...wij wedden er niet op. terug naar ons kerndebat, de energie dus. Wij raden elke nog op vaderlandse bodem verblijvende Vlaming aan om vandaag De Standaard te lezen. Niet omwille van één of andere commentaar of artikel maar voor de pagina "E8 Seintjes". Wat kan daar nu zo al interessants te lezen vallen? Wel daar staat, beste lezertjes een "Kennisgeving Kernenergiewet" vanwege de Nederlandse (Ollandse dus) Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. En we citeren : " op 29 juni2009 (zal louter toevallig zijn...vlak voor de vakantie ) is van Delta Energy N.V. een startnotitie voor de milieu-effectrapportage ontvangen ten aanzien van het voorgenomen bouwen en het vervolgens bedrijven van een tweede kerncentrale te Borsele. Al een mooi begin voor onze groene meisjes en jongens om zich stilaan een maagzweer te kweken alvorens aan het eigen nationaal debat te beginnen! En moesten jullie onze kerncentrales willen sluiten, beste groentjes, wees dan al maar gerust, de stroom zal dan vanuit Borsele en de Franse kerncentrales rijkelijk ons eigen landje overstromen....dus geen paniek, sluiten die boel. Belgistan zal daartegen wel vol staan met villa's met zonnepanelen op hun dak. Ook zal geen enkele schar of tong zijn weg nog vinden temidden van onze offshorewindmolens.Terloops toch even de vraag stellen aan de nieuwe nog op te richten Vlaamse Energiemaatschappij of ze wel bevoegd is voor deze off-shore-windmolenparken want volgens ons is dit nog niet meteen een uitgemaakte zaak. Er wordt veel over gepraat en in de gazetten geschreven maar zoals iedereen wel weet is dat allemaal niet zo simpel. Zijn die windmolenparken in de Noordzee nu regionale materie of federale? Allez vooruit, de ruzie kan beginnen...! Voilà, met deze leuke boodschappen laten we jullie wat verweesd achter want er zullen dus zeker geen dagelijkse ergernissen meer verschijnen tot begin september, remember. Tot binnenkort!
Als ware socialisten, zij het dan van de hangmatsoort, voelen wij ons
erg betrokken bij het diepzinnige debat dat momenteel wordt gevoerd in
Frankrijk rond de al dan niet dode Parti Socialiste. Vermits Fransen
houden van dergelijke debatten zeker wanneer de grote salonfilosofen
als BHL en andere afkortingen er zich mee moeien. BHL is zo een
welbespraakt orakel met grijzend Beethovenkapsel waarvan elke scheet
gepubliceerd en druk becommentarieerd wordt. Deze keer richt hij zijn
vuurwerk dus op de (Franse) PS waarvan hij niet geheel ten onrechte
beweert dat deze partij dood is. Het zelfde kan trouwens beweerd worden
van vele Europese socialistische partijen. Ze zeulen inderdaad een
zwaar verleden en nogal wat mamoetachtigen met zich mee. In ons eigen
Belgistan tellen we twee zulke archeologische overblijfselen de sp-a en
de Waalse PS die in tegenstelling tot het devies: werkers aller landen
verenigt u, mekaar bijna naar het leven staan. Dus volgen we met de
nodige aandacht de regenbui in volle komkommertijd in Parijs en
omgeving omdat uit ervaring blijkt dat het dan binnenkort druppelt in
Brussel.http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=GK2CS4DQ
BRUSSEL - Opschudding in het Franse politieke
landschap. De bekende filosoof Bernard-Henri Lévy zei gisteren in
interviews dat de Franse socialistische partij 'dood' is en geen andere
toekomst heeft dan zichzelf op te heffen.
Van onze redactrice
'Zal de PS sterven? Neen, ze is al dood. Niemand, of bijna niemand,
durft het te zeggen. Maar iedereen, of bijna iedereen, weet het.' In
een interview met Le Journal du Dimanche zei 'BHL', zoals de
filosoof met zijn initialen bekend is, dat er aan de Parti Socialiste
niets meer te hervormen valt. 'De partij verloor wat haar nog aan ziel
restte en moet verdwijnen.'
De Franse socialistische
partij verkeert inderdaad in crisis. Met een score van 16,48procent in
de Europese verkiezingen van juni bleef ze ver onder de 20procent die
ze als minimale score had vooropgesteld. Ze kon zelfs geen profijt
slaan uit de onpopulariteit van president Nicolas Sarkozy als gevolg
van de economische crisis, en slaagt er niet in zich als alternatief
aan te bieden.
Verschillende topmensen van de PS
hebben al opgeroepen de naam van de partij te veranderen, onder wie
Manuel Valls, een 'luitenant' van Ségolène Royal toen ze in 2007
presidentskandidate was.
Lévy zei gisteren dat
Valls, volksvertegenwoordiger van het departement Essonne bij Parijs,
gelijk had. 'Valls behoort met Royal, met Strauss-Kahn, met anderen tot
degenen die een big bang kunnen veroorzaken en iets nieuws kunnen
opbouwen op het puin van het oude.'
BHL noemde niet
per toeval namen als Royal en vooral Strauss-Kahn. Dominique
Strauss-Kahn, is een overtuigd voorstander van een
sociaaldemocratische, reformistische koers. Volgens recente peilingen
is hij de meest geloofwaardige socialist geworden om de oude partij een
nieuw elan te geven.
Maar de ex-minister van
Economie en Financiën, die ook bij zijn initialen (DSK) bekend is,
staat voor het ogenblik buiten de nationale politiek. Sinds 2007 is hij
directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), op voordracht
van president Sarkozy. Met die slimme zet sloeg Sarko twee vliegen in
één klap: hij beroofde de PS van een van haar bekwaamste leiders en
bezorgde Frankrijk, dankzij de brede Europese steun voor DSK, een
internationale topfunctie.
De Franse PS is, in
tegenstelling tot andere Europese socialistische of
sociaaldemocratische partijen, nooit uit de keuze tussen marxisme en
sociaaldemocratie geraakt. Nu, aldus heel wat socialisten, is het
ogenblik daar om eindelijk een duidelijke keuze te maken ten gunste van
een brede centrumlinkse partij.
Daarom, vindt ook
BHL, is een naamsverandering 'de eerste vereiste'. De term
'socialistisch' moet verdwijnen omdat die 'een gedachtegoed draagt dat
uit een andere tijd stamt en dat zich bovendien met het ergste
gecompromitteerd heeft', zei hij gisteren nog in een interview met Radio Europe 1. Lévy verwees daarmee naar de toegeeflijkheid van de partij destijds voor de onderdrukkende communistische regimes.
Zoals anderen binnen en buiten de partij al deden, stelt ook BHL vast
dat de PS maar niet losraakt uit interne twisten en rivaliserende
ambities van partijbonzen. 'Ik heb zelden politici zoveel energie zien
steken in zelfvernietiging', zei hij met enige bitterheid. 'Als het
slechts om henzelf ging, zou het niet zo erg zijn. Maar het gaat om een
alternatief voor Nicolas Sarkozy, om de hoop en betrachtingen van veel
mensen.'
Daarmee wierp de filosoof een flinke
steen in de kikkerpoel. Maar het debat zal nog geruime tijd woeden in
de PS. Een beduidende fractie, waartoe ook partijleidster Martine Aubry
behoort, blijft vinden dat de partij haar bondgenoten in de eerste
plaats aan haar linkerzijde moet zoeken en ziet dus niets in de nieuwe,
progressieve centrumlinkse formatie waaraan, aldus BHL, 'de Franse
democratie dringend behoefte heeft'.
en
we vonden een mooie blog met een leuke vergelijking tussen de Franse en
Waalse PS dat waard is om gelezen te worden ook in Vlaanderen waar
dergelijke commentaren eerder zeldzaam zijn en we zijn in een goeie bui
om dergelijk eufemisme te gebruiken. My kingdom for a blog van
RichardIII Duc de Gloucester spreekt tot jullie en de ondertitel van
deze blog luidt als een klok alleen in het Frans kan beieren : "Petite chronique d'ambition, d'argent, de sexe et de religion dans
une société que-faute d'autres mots-on appelle démocratie et dans
laquelle 10% de salauds font la leçon à 90% d'imbéciles"
On
peut faire la moue à entendre BHL parler de lui-même sous le couvert
dun portrait des autres, ne pas lire ce quil écrit depuis quon nest
jamais arrivé au bout de son premier ouvrage de philosophie et enfin
trouver insupportable ses concepts de la vertu ou du vice des Etats à
travers sa vision du libéralisme ; cependant, il peut arriver en
politique intérieure, quil ait raison. Cest notamment le cas de son
interview à JDD (Journal du Dimanche) sur le PS français.
Son point de vue, on peut létendre au Parti Socialiste belge, non pas
quil accuse un coup de fatigue comme celui de Martine Aubry ; mais
parce quil se trouve lui aussi à la croisée dun chemin idéologique
alors que seffondrent les raisons qui ont conduit le socialisme à la
social-démocratie.
Pour BHL, Martine Aubry serait la gardienne d'une "maison morte", vouée
à la démolition. Ce que confirment quelques pointures du PS, sans quil
faille beaucoup tourner autour du pot pour le dire.
Lautodestruction est visible, même de Belgique.
« On est à la fin d'un cycle. Le PS est dans la situation du PC de la
fin des années 1970, quand la désintégration s'amorçait et qu'on
tentait de la conjurer par des formules incantatoires sur - déjà - la
"refondation", la "rénovation".
En Belgique, la gauche de rechange nexiste pas. Cest la chance de Di
Rupo. Jusquà présent, les voix qui se perdent, par désillusion, vont
au Centre et à Droite, Ecolo recueille un socialisme critique qui
trouve un exutoire dans la protection de lenvironnement.
Jusquà quand ?
La crise à laquelle le PS belge ne répond pas, jette à la rue de plus
en plus de travailleurs. Quel est loligarque du PS suffisamment connu
et suffisamment indépendant qui fédérerait le mécontentement ? Di Rupo
a toujours coupé toute possibilité dexpression à un courant opposé à
sa politique collaborationniste. En faisant et défaisant les ministres,
il tient la face émergente du PS sous sa coupe. Cest là toute son
habileté. Tandis que Martine Aubry a raflé la mise en France non pas
par un plan de redressement, mais par la haine des coalisés à Ségolène
Royal.
BHL : « Aubry est sûrement quelqu'un de très bien. Mais il ne s'agit
plus, à ce stade, des qualités de tel ou tel. Elle est dans le rôle de
gardien de la maison morte et elle n'y peut rien. Les mots, d'ailleurs,
disent tout. On parle du "rappel à l'ordre" de Manuel Valls. Rappel à
l'ordre... Le socialisme termine en caporalisation... »
Donc, le PS va mourir ?
BHL : « Non. Il est mort. Personne, ou presque, n'ose le dire. Mais
tout le monde, ou presque, le sait. Il est comme le cycliste d'Alfred
Jarry qui pédalait alors qu'il était déjà mort. Ou comme le chevalier
d'Italo Calvino dont l'armure était vide. Il est mort. »
Linterviewé a beaucoup lu, on ne lui fera pas le reproche de citer
Maurice Clavel, dont on se souvient du tonitruant « Messieurs les
censeurs, bonsoir ! ». Pour vaincre la droite, il faut d'abord briser
la gauche. », réflexion dun maoïste, certes, mais qui nexprime pas
tant le désir de remplacer la gauche par lextrême-gauche que de
remplacer une gauche molle par une gauche dure.
Les points de convergences entre le PS français exsangue et le PS
belge essoufflé sont nombreux. Le plus évident, cest le manque didées
qui donnent lespoir quon peut changer le monde. Cette volonté BHL ne
la découvre pas chez Aubry, comme je ne suis pas le seul à ne pas la
découvrir chez Di Rupo. Est-ce la fonction de président du PS qui le
façonne, mais tous les présidents à commencer par Léo Collard ont fini
par ressembler à un vieux prof de chimie du secondaire que jai connu
dans le temps et que je nai jamais vu quen cache-poussière blanc avec
un éternel nud papillon. Bien longtemps plus tard, en lisant Guignols
Band de Céline, jai trouvé que son personnage, Borokrom, un chimiste
proche de la pègre et connu par la police, pourrait préjuger le futur
de lactuel président.
Il est clair pour la plupart des socialistes français et belges que «
le PS est quand même le parti qui les protège, qui administre les
régions. », quoique, en Wallonie, les affaires judiciaires en cascade
des mandataires du PS sont en train de détruire ce sentiment de
protection. Mais il faudra faire avec tous ceux qui ont bénéficié dune
« largesse », dun passe-droit plutôt et qui constitue une clientèle
suffisamment attachée au PS belge pour que celui-ci perdure encore un
certain temps sans projet et sans volonté de changement. Dautant que
cette clientèle na pas vraiment de convictions de gauche. Il suffit de
faire un tour dans la commune dAns pour voir que lon peut voter pour
un socialiste sans avoir des convictions socialistes.
Une ultime réflexion de BHL : « Ce n'est pas parce que Sarkozy débauche
des socialistes que le socialisme se meurt. C'est parce que le
socialisme se meurt que Sarkozy peut débaucher. »
Il y a un peu de ça en Belgique, dans la collaboration entre les
partis, quand le PRL, le parti libéral, était dans les majorités - il
nest plus quau Fédéral, à présent - on sentait bien et on sent encore
lemprise que le monde libéral exerce sur le PS belge. Et si cela ne
sappelle pas de la collaboration active, on se demande ce que cest.
Bien sûr un obsédé de la liberté de comptoir comme Louis Michel, ou un
faiseur de mots comme Reynders nont jamais débauché un socialiste,
tout juste ont-ils séduit un Maingain (FDF) ou un Deprez (ex PSC) ;
mais, les ministres PS au Fédéral pensent tout à fait comme eux et,
restant au PS, corrompent celui-ci de la pensée libérale mondialiste.
Cest pire !
Enfin une dernière réflexion de BHL valable pour les deux partis «
Mais, quand son surmoi marxiste s'est écaillé (le PS français), il
s'est laissé infiltrer par une idéologie réactionnaire, littéralement
réactionnaire, dont il ne guérit pas. »
Entièrement daccord, en Belgique aussi !
Richard III Duc de Gloucester - 22:15 |
en lees de andere commentaren van deze getalenteerde Duc de Gloucester
ook maar eens. Wij klappen ondertussen in beide handjes en kraaien van
plezier...
Tussen al het interessante nieuws dat over onze arme kopjes werd
uitgestrooid tijdens dit weekend hebben we één klein berichtje
weerhouden. Een klein titeltje in onze eigen pers maar in Frankrijk
waar het zich allemaal afspeelde was de aandacht iets groter maar ook
niet wereldschokkend. Toch zou het kunnen wijzen op een nieuwe trend.
En zoals bekend hebben trends de neiging nogal snel nagevolgd te
worden. Deze trend is vrij nieuw in de Europese sociale geschiedenis
maar is waarschijnlijk overgewaaid vanuit Azië waar zeker in Korea dit
soort acties al wel meer werd gevoerd. Het gaat namelijk over
stakingsakties met dreiging om gans de boel op te blazen. Een paar jaar
geleden hebben ze in Frankrijk wel eens gedreigd om massaal gif te
lozen maar de boel opblazen is dus nieuw. Of dit een verstandige
strategie kan genoemd worden laten we aan onze lezers zelf over. Wij
waren er niet bij en oordelen dus niet over de drijfveren achter zulke
akties. We geven deze info en laten jullie grijze hersencelletjes maar
de rest doen. We citeren hier bewust bronnen die niet meteen met een
rood of zwart vlagje beginnen te zwaaien van het moment dat het woord
staking valt: http://www.usinenouvelle.com/article/radicalisation-new-fabris-menace-toujours-jlg-retire-ses-bonbonnes.N114563?xtor=RSS-215
Radicalisation : New Fabris menace toujours, JLG retire ses bonbonnes
Les
salariés, qui nont pas obtenu gain de cause chez Renault, menacent
toujours de faire sauter leur usine tandis que chez JLG, une indemnité
de 30.000 euros par licencié a été accordée suite à un chantage
équivalent.
A lissue des négociations menées hier au siège de Renault,
où ils avaient fait le déplacement, les représentants syndicaux (CGT,
CFDT, FO) du sous-traitant New Fabris menaçaient toujours de détruire leur usine le 31 juillet.
Leurs revendications, à savoir lobtention dune indemnité de
licenciement supralégale de 30.000 euros, nont en effet pas obtenu
satisfaction auprès de Renault que de PSA. Ils réclament 15.000 euros
de la part de chacun des deux constructeurs, quils estiment
responsables de la liquidation de leur entreprise puisquils ont retiré leurs commandes et quils représentaient 90% du chiffre daffaires.
Renault sest engagé à racheter le stock de pièces qui lui étaient
destinées, ce qui permettrait de payer une partie des indemnités des
366 salariés, mais la CGT juge cette proposition insuffisante. Le stock
de New Fabris est estimé à 1,2 million deuros pour chacun des
constructeurs par le syndicat, ce qui se révèle plus de quatre fois
inférieur aux 11 millions nécessaires pour atteindre une prime de
30.000 par salarié.
La prochaine étape de cette négociation aux allures dultimatum est
fixée au 20 juillet, date à laquelle les syndicats rencontreront le
secrétaire dEtat à lIndustrie Christian Estrosi.
Les New Fabris risquent dautant moins de désarmer que lon a appris
vendredi la réussite dun autre « chantage à la bonbonne de gaz». Les
salariés de JLG, un fabricant de nacelles élévatrices qui a annoncé en
avril le licenciement de 53 personnes, menaçant de détruire leurs produits,
ont obtenu de la direction une indemnité supralégale de 30.000 euros
pour les collaborateurs concernés par le plan social. Ils étaient en
grève depuis trois semaines.
Les
salariés de l'entreprise JLG de Tonneins qui avaient menacé de détruire
des nacelles élévatrices produites par leur société, ont obtenu que
leur indemnité de licenciement soit portée à 30.000 euros . Des bras de
fer similaires se poursuivent chez Nortel et New Fabris.
Les salariés de
l'entreprise JLG de Tonneins (Lot-et-Garonne), qui avaient menacé de
détruire des nacelles élévatrices produites par leur société, ont
obtenu "gain de cause" sur le montant des indemnités de licenciement.
"Notre proposition était une indemnité supra-légale de 30.000 euros
pour les 53 personnes qui doivent être licenciées. Nous avons obtenu
gain de cause", a indiqué vendredi Christian Amadio, le secrétaire du
CE. Un accord a été signé avec la direction et un médiateur au cours
d'une réunion qui s'est terminée dans la nuit de jeudi à vendredi.
Mercredi, pour faire pression sur la direction, des salariés avaient
placé cinq nacelles, prêtes à être livrées, sur le parking de leur
entreprise et les avaient entourées de "bouteilles de gaz" -vides selon
les gendarmes- ainsi que de "palettes avec du produit inflammable",
menaçant de "les faire sauter". La menace avait été levée jeudi soir
après l'annonce de la réunion avec la direction.
Les salariés s'étaient mis en grève il y a trois semaines pour
obtenir une meilleure prime "supra-légale" pour les employés devant
être licenciés dans le cadre d'un plan social annoncé en avril et
prévoyant la suppression de 53 des 163 emplois de cette entreprise
rachetée par le groupe américain Oshkosh en 2007.
"C'est un peu dommage quand on voit tout ce qu'il a fallu faire pour
en arriver à ce résultat. On aurait pu y arriver sans cette perte de
temps et tout ce qui s'est passé. Heureusement, il ne s'est rien
produit de grave", a commenté Christian Amadio au sujet du recours à la
menace des bouteilles de gaz.
"Un chantage à la bonbonne de gaz, c'est pas ça qui permet
d'arracher une prime et permet une reconversion", a jugé jeudi sur LCI
le secrétaire d'Etat à l'Emploi Laurent Wauquiez, en ajoutant que
menaces et chantage n'étaient "pas un élément du dialogue social
acceptable".
D'autres chantages en cours
Chez le fabricant de pièces auto en liquidation judiciaire, New Fabris,
où les 366 salariés menacent également de "faire sauter" leur usine,
les discussions sont au point mort. Les salariés demandent à Renault et
à Peugeot, les principaux clients de l'entreprise, d'aider au versement
d'une prime de licenciement de 30.000 euros pour "bons et loyaux
services". Une réunion entre les représentants syndicaux et la
direction de Renault n'ont débouché jeudi sur aucun résultat tangible.
Le constructeur se serait dit seulement prêt à racheter le stocks de
pièces qui lui sont destinées pour 1,2 million d'euros, soit 3300 euros
par salariés. Idem pour PSA. Conséquence, selon un représentant
syndical, "l'ultimatum est maintenu au 31 juillet. Nous donnons 15
jours de délai à Renault et PSA pour remonter leurs propositions."
L'exemple des "Conti"
Le 21 avril 2009, les salariés de Continental ont saccagé la
sous-préfecture de Compiègne pour protester contre la décision de
justice qui confirmait la fermeture de l'usine de pneumatiques. Après
plusieurs manifestations et des nouvelles menaces, les 1120 salariés
licenciés ont obtenu 50.000 euros d'indemnités de départ, au lieu des
20.000 prévus initialement.
Concernant le conflit chez l'équipementier télécoms Nortel,
à Châteaufort, le principe d'une sortie de crise semblait acquis jeudi
soir, à l'issue d'une réunion avec le ministre de l'industrie Christian
Estrozi. Les salariés, qui réclament 100.000 euros d'indemnités de
départ pour 467 salariés licenciés, avaient menacé de faire exploser le
site avec des bonbonnes de gaz. Ils les avaient finalement retirer
mercredi, une fois "la courverture médiatique" obtenue. "Je pense qu'on
va devoir revoir nos ambitions à la baisse. Chacun doit faire des
concessions", a confié à l'AFP Farid Bazizi, représentant. De leur
côté, les administrateurs proposaient initialement un montant global de
5 millions d'euros d'indemnités supra-légales, soit un peu plus de
10.000 euros par personne. Ils promettaient aussi un pourcentage sur
des cessions à venir.
Madammen in de gevangenis gooien daar houden wij niet van. Vooral madammen die denken het zwijgen opleggen omdat denkende madammen in sommige regimes niet mogen bestaan ...http://www.amnesty.org.uk/news_details.asp?NewsID=18335
Iran: Alarm at violent arrest of women's rights activist Shadi Sadr
Posted: 17 July 2009
Arrest fuels fear that wave of arrests is intensifying
Amnesty
International fears the wave of arrests of civil society activists in
Iran is intensifying after the leading lawyer and women's human rights
activist Shadi Sadr was violently arrested in Tehran this morning on
her way to Friday prayers.
Shadi Sadr was walking with a group
of women's rights activists along a busy road when unidentified
plain-clothed men pulled her into a car. She lost her headscarf and
coat in the ensuing struggle but managed briefly to escape. She was
quickly recaptured and beaten with batons before being taken away in
the car to an unknown location.
Amnesty International Middle East and North Africa Director Malcolm Smart said:
'This
was an illegal, arbitrary and violent arrest in which no attempt was
made by the authorities to show identification or provide any
explanation for their action.
'This is the latest of a
continuing series of high-profile arrests of Iranians - students,
journalists, intellectuals, political and civil society activists - in
the wake of protests over the disputed outcome of the presidential
election.'
Amnesty International is calling for Shadi Sadr to be immediately and unconditionally released.
Ms
Sadr is the defence lawyer of Shiva Nazar Ahari, a human rights
defender and member of the Committee of Human Rights Reporters, who was
arrested at her home in Tehran on 14 June, shortly after the
presidential election. She is now believed to be held in Section 209 of
Tehran's Evin Prison where Ms Sadr, her lawyer, had not been able to
gain access to her.
Background Shadi Sadr,
lawyer and journalist, was the director of Raahi, a legal advice centre
for women until it was closed down. She founded Zanan-e Iran (Women of
Iran), the first website dedicated to the work of Iranian women's
rights activists (www.raahi.org) and has written extensively about Iranian women and their legal rights.
She
has represented activists and journalists, and several women sentenced
to execution whose convictions were subsequently overturned. She is
also involved in Women's Field (www.meydaan.com),
a group of women's rights activists who have launched several campaigns
to defend women's rights, including the "Stop Stoning Forever"
Campaign.
One
of Iran's most powerful clerics, Hashemi Rafsanjani, attacked the
Iranian government for its handling of the unrest that followed the
disputed presidential elections. His sermon provoked more protests,
followed by another crackdown. Follow how the day unfolded
Hashemi
Rafsanjani said Iran was in 'crisis' during his sermon in the prayer
hall of Tehran University. Photograph: REUTERS TV/Reuters
10.05am: Eyewitnesses
say Tehran University, where the prayers are taking place, has been
packed by regime supporters. But outside in Valie Asr and Enghelab
Streets thousands of supporters of the opposition candidate Mir Hossein
Mousavi have gathered.
Mobile phone networks near the university have apparently been blocked.
10.14am: Rafsanjani is introduced by the organiser of the prayers, Reza Taghavi.
Taghavi
says: "We have never said to the lecturer [Rafsanjani] what to say and
we don't want to do that. But he should give a speech inside the
regime's political frame.
"The imam of the Friday prayer should be a follower of the supreme leader in his speech" [a reference to Ayatollah Ali Khamenei's hardline speech].
10.17am: Al-Jazeera English has taken the unusual step of reading out a translation of the speech from a liveblog version.
10.24am: Rafsanjani is not expected to make a radical speech. This cartoon, by Nikahang,
shows him with prayer beads - a sign of indecision - wondering what to
say. I will be mealy-mouthed, he repeats, according to translation by
my colleague Saeed Kamili Dehghan.
10.30am: Rafsanjani
criticises China's suppression of Uighur unrest. His comments are
greeted with rebellious cries of "Down with China".
Following
the Iranian protests, the government censored coverage of the unrest in
China. State-run TV as well as the Islamic Republic News Agency (IRNA)
did not refer to Uighur protesters as Muslims, but called them
"hooligans".
10.41am: Opposition supporters and their hardline rivals are chanting competing slogans at the service, according to AP.
Many
pro-reform worshippers are wearing green clothing or have green prayer
mats. Before the sermon, hardliners made traditional chants of "death
to America", while opposition supporters countered with "death to
Russia", a reference to the government's ties to Moscow.
10.42am: Rafsanjani
recalled a religious story once told to him by Ayatollah Khomeini. In
it he said: "The legitimacy of the country comes from its people's
consent."
Rafsanjani added: "We need to regain people's trust."
"We
need to have an open society in which people can say what they want to
say... We should not imprison people. Let them rejoin their families.
"We need sympathy for the people who are in mourning or have been injured."
(This version of the sermon is being translated by Saeed from Bahmanagha's blog, which is being written by a journalist in Tehran).
10.51am: "Don't
let our enemies laugh at us by putting people in prison," Rafsanjani
said, according to a reliable source on Twitter. He was visibly upset
when talking about the prisoners, the source said.
10.55am: "We
had the chance to become the best, but we let it slip," Rafsanjani
said, according to another usually reliable source on Twitter.
"We
should comfort those who have lost someone in their family during the
riots. Those inside prisons should be released, those who are injured
should be attended to," he added according to the source.
10.57am: Rafsanjani has finished his sermon now, but more translations of what he said are filtering through.
The
Bahmanagha blog quoted him saying: "Why should we offend our prominent
clerics [in Qom]." This is a reference to Ahmadinejad's censorship of
leading clerics.
11.03am: The police fired teargas and used batons to disperse supporters of Mousavi outside Tehran University, a witness told Reuters.
There are still severe restrictions on the foreign press in Tehran.
11.19am: The state news agency ILNA has released this photograph of the scenes outside the university today.
11.37am: Video
of scenes outside the university is starting to emerge. This film,
which was apparently shot today and uploaded to CNN's iReport, shows
many people making victory signs - a symbol of the opposition movement.
"Today,
we need unity more than ever. All must unite to stand against threats
facing the country," Ayatollah Rafsanjani said, adding that the nation
should make every effort to protect the achievements of the country.
The dignitary also said that a solution must be worked out to put an end to the recent political unrest in the country.
12.02pm: Rafsanjani abandoned his often neutral public stance, writes Saeed Kamali Dehghan.
He
criticised the way the regime has dealt with the unrest. Rafsanjani
said: "Today is a bitter day. People have lost their faith in the
regime and their trust is damaged. It's necessary that we regain
people's consent and their trust in the regime."
Significantly
Rafsanjani criticised the arrest and detention of protesters, and he
attacked the lack of freedom of expression. He expressed sympathy for
the families of dead protesters. He is the most senior figure to
express such a view.
He also stressed the importance of the "republic" in the Islamic Republic of Iran.
12.20pm: More
video has emerged, this time purporting to show chanting opposition
supporters today. They are shouting support for Imam Hossein, a slogan
that can also be taken as support for Mir Hossein Mousavi, according to
Saeed.
An email from an Iranian student group has more on the chants today.
It says:
In
Enqelab Square, thousands of people are chanting, "Iranians will die
but will never bow down". Thousands of people in Enqelab Street are
chanting, "Mojtaba (Ayatollah Khamenei's son) hope you die and never
become leader", "Rafsanjani if you stay silent you are a traitor",
"political prisoners must be freed", "death to dictator", "the martyrs
have not died, the government has died", "we have not had martyrs to
negotiate".
12.31pm: Another eyewitness report on the protesters via email from Tehran.
It
said: "Unlike the usual Friday prayers, there were lots of 'bad-hijab'
women" [ie those not wearing tightly fitting hijab]. Many had green
accessories such as prayer beads, shawls, wristbands and even green
nail varnish."
The eyewitness also told the Guardian: "A girl was
harrassed violently by basij militia in Valie Asr Square where she was
pushed on the ground and was taken away."
12.45pm: Mousavi was due to attend today's service, but there has been no confirmation that he turned up.
He
closed by saying: "I hope this sermon will pave a way out of this
current situation. A situation that can be considered a crisis."
12.57pm: There
have been more clashes between protesters and riot police, according to
two more eyewitness accounts emailed to the Guardian.
One said:
Basij
militia threw stones at people to disperse them. At least 20 have been
arrested and many mobile phones have been confiscated because their
users were filming the unrest.
Another said:
"One cleric, among the crowd, wore a green shawl over his shoulders. People applauded him."
1.17pm: State TV usually shows live coverage of Friday prayers. Today this is what the five channels were showing, according to a blogpost from pedestrian.
a discussion on havij bastani (an Iranian dessert with carrots and ice cream) a 1986 Japanese cartoon an Indian movie an even cheesier Iranian movie a documentary on the Iran-Iraq war
Pedestrian
describes the speech as "brilliant" but the post adds: "he's an old
member himself, and he didn't even mention the government".
Rasfanjani's
calls to restore trust by releasing prisoners, freeing the media, using
only legal means and by dialogue between opposition and the regime were
couched in the language of legitimacy and justice.
"Don't let our
enemies laugh at us by putting people in prison," the cleric urged. "We
must search for unity to find a way out of our quandary." Specific
proposals had been laid before the expediency council (an advisory body
to the supreme leader) he said a reminder that he has a real role to
play.
"His demands were in line with what the reformists want but
he did not explicitly challenge the legitmacy of the Ahmadinejad
government," concluded one veteran Iranian political analyst. "This was
an effort to play the role of power-broker the role that Khamenei
should have played but did not."
Rafsanjani also stressed the
importance of the "republic" in the Islamic Republic of Iran, a
deliberate riposte to those hardliners who stand accused of planning an
Islamic dictatorship. His references to Ayatollah Khomeni praised the
late leader's positive attitude towards ordinary people a clear
invitation to make an unflattering comparison with Khamenei.
2.30pm: With
intriguing timing, the lawyer for Hossein Rassam, the last British
embassy detainee accused of acting against Iran's national security,
says he could be released as early as this weekend, according to the FT.
2.39pm: Protesters
also gathered outside the interior ministry chanting "coup government
resign" and "Mahsouli [the interior minister] give us back our votes",
according to another new video apparently from today.
3.18pm: A
usually trustworthy source on Twitter says the security forces were
"extremely violent" today. Karoubi was one of those attacked by basij,
one update says citing Karoubi's website. Children were also hit, says another. These reports are impossible to verify at this stage.
When
my father was moving towards Tehran University, many people were behind
him and were asking him to defend their rights by chanting slogans but
suddenly the anti-riot police in front of him shot bullets in the air
so Karoubi asked the people not go any further.
At this point
they (riot police) put my father in a car to take him to the University
but when he was getting out of the car, a group of plainclothes
attacked and insulted him in such a way that his turban fell off. They
started cursing and using very foul language.
After
a top Iranian cleric and official criticised the authorities for their
handling of the country's disputed presidential election, defiant
opposition supporters took to streets of Tehran.
Clashes erupted outside the Tehran University campus on Friday after Rafsanjani led the weekly prayers there.
Rafsanjani
criticised the Guardian Council, the electoral watchdog, for failing to
allay doubts about the outcome of the presidential election, which
according to him, did not benefit anyone in Iran.
He also called for the release of those detained in the course of post-election events.
Following
the prayers, thousands of supporters of opposition leader Mir Hossein
Mousavi, who was defeated by the incumbent President Mahmoud
Ahmadinejad, demonstrated at various locations around the Tehran
University campus.
Riot police used tear gas to disperse the
crowd, who spontaneously staged the demonstration in defiance of a ban
on such gatherings.
4.25pm: Amnesty has expressed alarm about the arrest of the women's rights activist Shadi Sadr.
It's press release says:
Shadi
Sadr was walking with a group of women's rights activists along a busy
road when unidentified plain-clothed men pulled her into a car. She
lost her headscarf and coat in the ensuing struggle but managed briefly
to escape. She was quickly recaptured and beaten with batons before
being taken away in the car to an unknown location.
Amnesty
International's Middle East and North Africa director Malcolm Smart
said: "This was an illegal, arbitrary and violent arrest in which no
attempt was made by the authorities to show identification or provide
any explanation for their action.
"This is the latest of a
continuing series of high-profile arrests of Iranians - students,
journalists, intellectuals, political and civil society activists - in
the wake of protests over the disputed outcome of the presidential
election."
Amnesty International is calling for Shadi Sadr to be immediately and unconditionally released.
Er woedt in volle komkommertijd een hevige polemiek rond de
competenties van een aantal Vlaamse excellenties. In tegenstelling tot
de bedrijfswereld die men in de politiek toch vaak als ijkpunt neemt,
doet men bij een regeringsvorming en de daaraan gekoppelde verdeling
der postjes NIET aan competentiemanagement. Neen, een ingewikkeld
kluwen van regionale vertegenwoordiging in de stijl van "ons Joke heeft
zich suf geplakt in oost-Vlaanderen en alle pensenkermissen gedaan en
elke nieuwe zonnebank en broodjeszaak plechtig ingehuldigd en dus veel
stemmen gehaald en moet dus beloond worden. Of, Ai Brussel moet een
minister hebben, hebben jullie daar soms geen Brusselaar van dienst. En
dan duikt er iemand op die in 3 Brusselse café's een cervela en wat
gratis karakollen heeft betaald en dus verkozen werd met een paar
honderden stemmen en die vervolgens minister van onderwijs in zijn nek
gekletst krijgt. Onze ouwe maar spitse zeurkous Walter Zinzen
pleegde daarover een zeer lezenswaardig stukje in De Standaard, je weet
wel die gazet die ons Saskia van gisteren haar column heeft afgepakt
omdat ze een affaire had met een gepensioneerd boerenleider. http://www.standaard.be/Archief/Zoek/Index.aspx?trefwoord=walter%20zinzen
De Belgische ziekte
donderdag 16 juli 2009
Auteur:
PARTICRATIE HEERST IN ALLE GEWESTEN Politici doen in België niet wat goed is voor de kiezer, maar wat goed is voor hun partij, schrijft WALTER ZINZEN.
Dus wordt een lichtgewicht als Joke Schauvliege met een ministerpost
beloond voor hard werk in dienst van haar CD&V en heeft SP.A liever
een gehoorzame minister van Onderwijs zonder kennis van zaken dan een
goede met een eigen mening.
Vaak wordt gezegd dat België niet één land is, maar slechts een
samenvoeging van gewesten, die weinig tot niets (meer) met elkaar
gemeen hebben. Wie dit denkt, vergist zich grondig. Het schouwspel dat
we na 7 juni in zowel Vlaanderen, Wallonië als Brussel hebben
meegemaakt, bewijst dat op zijn minst één Belgische ziekte
onuitroeibaar voortwoekert omdat de patiënt niets doet om te genezen.
Integendeel, hij doet er alles aan om de ziekte te bestendigen. Haar
naam: particratie.
De
verkiezingen en de daarop volgende vorming van de gewestregeringen
hadden een feest van de democratie moeten zijn. In de plaats daarvan
werden we vergast op een feest van het partijbelang, net zoals dat in
het oude België altijd al het geval is geweest. Het is natuurlijk al
begonnen met de lijstvorming. Met kandidaten die wel stemmen wilden
behalen maar niet de bedoeling hadden hun mandaat op te nemen en dus
hun kiezers een lange neus zetten, van Jean-Marie De Decker tot Yves
Leterme. Het ging voort met de parlementen, die wel bijeenkwamen maar
geen klap uitvoerden zolang er geen regeerakkoord was. Die
regeerakkoorden zijn er nu, maar ze werden overal op dezelfde wijze
goedgekeurd: door partijcongressen. Pas nadien konden de
volksvertegenwoordigers een debatje houden, maar er werd braaf gestemd
zoals dat door de partijen was bepaald.
Ook de
regeringen worden in de drie gewesten op identieke wijze gevormd.
Overal zijn het de partijvoorzitters, al dan niet gesteund door
duistere figuren op de achtergrond, die de ministers benoemen.
Sterker: ook de fractievoorzitters worden aangewezen door de
partijleiding. En nog sterker: over de voorzitters van de parlementen
wordt, net zoals op federaal vlak, beslist tijdens de
regeringsonderhandelingen. Kan men zich dat voorstellen, dat de
voorzitter van de assemblee die de regering moet controleren, door de
regering zelf wordt aangesteld? Jan Peumans mag dan roepen dat hij
ervoor zal zorgen dat het parlement de ministers op de huid zal zitten,
feit blijft dat hij zijn nieuwe functie als compensatie heeft gekregen
omdat hij uit de regeringsboot is gevallen. Peumans is niet gekozen
door zijn collega's-volksvertegenwoordigers maar door de leiding van de
N-VA. Zoals Patrick Dewael tot kamervoorzitter benoemd is door de Open
VLD omdat hij niet kon aanblijven als federaal minister. Maar het kan
nóg erger: het bureau van het Vlaams parlement is uitgebreid om er
zeker van te zijn dat de oppositie er altijd in de minderheid blijft.
Kan het particratischer?
Verbazend toch hoe degenen,
die om het hardst roepen dat het Belgisch niveau niet meer
functioneert, de lelijkste van alle Belgische ziektes, de politisering,
koesteren om de eigen machtspositie te consolideren. Verbazend ook hoe
media en publieke opinie zowel in het noorden als in het zuiden des
lands dit alles volstrekt normaal schijnen te vinden. Maar het meest
verbazende is dat de parlementsleden zelf volstrekt kritiekloos de
richtlijnen van hun partijhoofdkwartieren volgen. Enfin, verbazend is
het alleen maar op het eerste gezicht. Want wat kun je anders
verwachten van een parlement dat volgepropt is met opvolgers en dus met
lieden die niet de kiezer maar hun partijvoorzitter de hielen moeten
likken?
Wat een prachtige kans hebben ze niet
gemist om zich als ware democraten te gedragen! Nu er in het Vlaams
parlement weer een echte oppositie is, hadden de parlementairen dààr
toch een voorzitter kunnen zoeken, mevrouw Vanderpoorten bijvoorbeeld?
In échte democratieën zoals bij onze noorder- en oosterburen is het
niet ongewoon dat iemand van de oppositie de volksvertegenwoordiging
voorzit. De kans op manipulatie door de regering is dan uiteraard veel
kleiner. Dat is dan ook precies de reden waarom zo'n constructie
ondenkbaar is in België, in Vlaanderen, in Wallonië, in Brussel.
Ook
wat de benoeming van de ministers betreft laten de gekozenen van het
soevereine volk het volledig afweten. Waarom organiseren ze geen
hoorzittingen, naar Amerikaans voorbeeld, om de kandidaat-ministers
vakkundig op de rooster te leggen en pas nadien hun instemming met de
benoeming te betuigen? Het zou de kwaliteit van onze regeerders ten
goede komen. We mogen tenminste aannemen dat een toekomstig minister
van Cultuur, die op de vraag of ze wel eens een boek leest, antwoordt
dat ze twee kindjes heeft (in Terzake), wellicht niet de meest
geschikte bekleder voor dit ambt is? En misschien kunnen échte
parlementariërs haar er ook eens op wijzen dat een ministerportefeuille
geen 'beloning' is, maar een opdracht om 'hard te werken', en wel ten
dienste van de gemeenschap en niet van de partij? Misschien is er zelfs
een intellectueel te vinden (Frank Vandenbroucke?) die haar erop wijst
dat het woord 'minister' dienaar betekent? Ik ben toch niet de enige
die een klamme hand rond zijn hart voelt als hij dit lichtgewicht hoort
kakelen?
Maar neen, de parlementsleden zwijgen en
aanvaarden de benoemingen die hun voorzitter uit de hoge hoed heeft
getoverd. Niet de bekwaamheid telt, zelfs niet het behaalde aantal
stemmen, maar de hondse trouw aan de partijtop, verkeerdelijk
loyaliteit genoemd. Één van die parlementsleden heeft het onbeschaamd
maar openhartig geformuleerd, toen hem de vraag werd gesteld of Frank
Vandenbroucke al dan niet minister moest blijven. De rijzende ster van
de SP.A, ene John Crombez uit Oostende, zei er toen dit van: 'Caroline
Gennez zal voor de ploeg gaan die het best is voor de partij. Als het
het beste is voor de partij zonder Frank, dan is dat zo.'
Het
beste voor de partij! Als Caroline Gennez denkt dat op onderwijs iemand
moet zitten die daar totaal geen verstand van heeft omdat zulks goed is
voor de partij, dan is dat zo. Of het ook goed is voor het onderwijs:
dat zal de heer Crombez worst wezen. Het is kennelijk ook worst voor
alle andere politici, tot welke partij ze ook behoren, want enig woord
van kritiek is niet vernomen. Ook niet in Wallonië of Brussel. Want
België is als de Drievuldigheid: één land en drie gewesten. En allemaal
in hetzelfde bedje ziek.
Walter Zinzen is oud-VRT-journalist.
Kan
je Walter betrappen op een ongerijmdheid in zijn betoog? Wij vonden er
in elk geval geen. Wij willen het prille ministergeluk van Joke
Schauvliege of Pascal Smet niet verstoren mpaar hun benoeming is op
zijn minst niet erg competentiegericht gebeurd. Dat is toch het minste
wat je kan zeggen. Indien de slager om de hoek met de zelfde criteria
als deze gebruikt voor de benoeming van de minister van onderwijs en/of
Cultuur een gast zou aannemen dan had die nieuweling na twee weken
geen enkele vinger meer en zou onze keurslager terug alleen mogen
uitbenen.
Ook het orakel van Vlaanderen, Mark Reynebau,
maakt zich boos en beweert dat de koningin meer van Cultuur afweet dan
de bevoegde minister Joke Schauvliege dat simpatieke Oostvlaamse
tsjeefje. Zou onze schouwvlieg trouwens onze mooiie Saskia kennen? http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=H82CMITJ&word=joke+minister
Joke wordt minister
donderdag 16 juli 2009
Auteur:
Het
was van meet af aan aangekondigd dat Schauvliege (tweede van links,
tussen haar collega's Vlaamse ministers) als neofiet 'een
juniordepartement' zou krijgen. rtr
DE STANDAARD ANALYSE Het lijdt geen twijfel dat koningin Paola meer afweet over de Vlaamse cultuur dan de kakelverse Vlaamse minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V). Zo bezocht Paola gisteren nog de tentoonstelling Against the Day van Luc Tuymans. Dat zegt, helaas, meer over de nieuwe minister dan over de koningin.
Het zou de koningin daarom nog niet tot een geschikte minister
van Cultuur maken, zoals het ook niet nodig is om daarvoor zelf
kunstenaar te zijn - of het zou om een levenskunstenaar als de vorige
titularis Bert Anciaux (SP.A) moeten gaan. Want het departement cultuur
omvat veel meer dan alleen de kunsten.
Dat Schauvliege nu die minister
is, zegt dan weer minder over haar dan over de nieuwe Vlaamse coalitie.
Het is tekenend dat die het nodig vond om twee 'witte konijnen' als
nieuwe ministers uit haar hoge
hoed te toveren, om via hen bijzondere competenties in de regering te
brengen, terwijl ze dat voor cultuur allerminst noodzakelijk achtten.
Cultuur
was al amper een thema in de verkiezingscampagne en het is dat al even
weinig in het regeerakkoord. Wat daarin over cultuur terug te vinden
is, bestaat uit ditjes en datjes zonder enige visie.
Dat
die erg technocratische tekst een opvallend accent legt op het erfgoed
of uitpakt met een verrassend detail als de samenwerking met
biculturele instellingen in Brussel, is dan ook louter toeval.
Schauvliege zal dus vooral teren op Anciaux' erfenis. Van haar wordt weinig meer verwacht dan dat ze op de winkel let.
Die cultuurpolitieke armoede past volkomen bij de grote inspiratiebron van minister-president
Kris Peeters (CD&V) voor dit regeerakkoord: 'Vlaanderen in Actie'
en het daaruit gedestilleerde Pact 2020. In deze al even
technocratische lijst van beleidsprioriteiten - het zijn er nochtans
twintig in totaal - komt het woord 'cultuur' niet eens voor, behalve in
een combinatie als 'ondernemerscultuur'.
Omdat het
haar aan een beleidsvisie ontbreekt, schrok de nieuwe meerderheid er
bij de verdeling van de portefeuilles al evenmin voor terug om de
culturele bevoegdheden over ten minste vier excellenties te spreiden.
Ze eist wel 'homogene bevoegdheidspakketten' ten aanzien van de
federale overheid, maar intern hoeft dat kennelijk niet zo nodig.
Dat
gebrek aan culturele bezieling valt des te meer op omdat diezelfde
meerderheid, zeker de nationalistische fractie daarin, nooit ophoudt om
de culturele identiteit als de diepe bestaansreden van de Vlaamse
autonomie en van de Vlaamse politieke instellingen voor te stellen.
Het is dan ook weinig vruchtbaar om Joke
Schauvliege nu te willen onderwerpen aan een examen over haar culturele
competentie. Ze schijnt er niet onder gebukt te gaan dat haar kennis en
ervaring ter zake gering zijn. Het belette haar alvast niet om de
portefeuille van Cultuur te aanvaarden.
Toch
behoort ze allerminst tot de kansengroepen, wier cultuurarmoede de
overheid zoveel zorgen heet te baren. Zo leert haar geval dat hoger
onderwijs gevolgd hebben en flink verdienen in Vlaanderen al evenmin
garant staat voor een intensief cultuurleven.
Ze
heeft 'geen tijd' voor cultuur, zegt ze, wat in feite betekent dat ze
er nooit een prioriteit van wilde maken. Dat ze cultuur daarmee
eigenlijk als een luxe bestempelt, kan in tijden van besparingen geen
geruststellende conclusie zijn. Dat ze in haar dagelijkse beleid erg
afhankelijk dreigt te worden van adviseurs of drukkingsgroepen
allerlei, is dat al evenmin.
Ze werd minister
om geen andere reden dan omdat ze - zo herhaalt ze zelf voordurend -
recht had op 'een beloning'. En omdat CD&V iemand wil profileren in
een regio, de Gentse, waar de partij nog altijd zwak scoort. Het was
van meet af aan aangekondigd dat Schauvliege als neofiet 'een
juniordepartement' zou krijgen. Dat maakte eigenlijk al meteen
duidelijk hoe de Vlaamse meerderheid denkt over cultuur.
Marc Reynebeau is redacteur bij deze krant.
Voilà,
we hebben weer zelf niet te veel moeten nadenken want anderen hadden
het al vroeger en vooral beter gedaan. Wij betreuren het, net als vele
anderen, dat ons Frankske VDB minister van onderwijs-af uit de boot is
gevallen. We hebben ons ook niet altijd netjes gedragen wanneer het
over hem ging maar je hebt hier weinig of nooit kritiek gelezen op zijn
onderwijsbeleid. Of Pascalleke Karakol onze zwijgzaamheid zal verdienen
betwijfelen we ten sterkste en de culturele schouwvlieg willen we enkel
tijdelijk ontzien in het kader van de positieve discriminatie tov van
vrouwen. En jullie moeten zich weinig illusies maken die tijdelijke
wapenstilstand is zeer broos Indien haar eerste beleidsdaad niet meteen een Vlaamse prijs ter waarde van ettelijke duizenden Euro's is die wordt toegekend aan een jeugdig Vlaams talent nl Saskia De Coster dan villen we haar alle dagen en voeden we haar aan onze vleesetende cavia's. Maar we geven haar nog enig respijt want ze komt uit Ertvelde en daar leeft nog zo een Vlaamse cultureel ambassadeur nl Eddy Wally en die kan haar zeker helpen om haar zware taak te verlichten!
In
juni 1939 werd Himmler ontboden op het kantoor van Göring. Al maanden
werd de inval in Polen voorbereid, alleen ontbrak het Adolf Hitler nog
aan een goed voorwendsel om de grens met Polen te overschrijden. De
nazi's waren duidelijk op zoek naar een oorlogsverklaring van Polen, en
zochten naar middelen en provocatie, om Polen te dwingen de eerste stap
te zetten. Operation Himmler kon van start gaan.
De gevangenen werden naar Gleiwitz overgebracht om daar dood te worden
achtergelaten dichtbij het radiostation, nadat zij eerst op een
overtuigende wijze waren neergeschoten -ik bedoel hun verwondingen
moesten bloedig zijn- ten bewijze dat zij tijdens de aanval door kogels
getroffen waren. Na het incident zouden leden van de pers naar de
plaats worden gebracht, waar zij de zogenaamde Polen konden
fotograferen, zodat deze foto's in een kranteverslag konden worden
opgenomen als bewijs van de Poolse agressie." 
Voka,
Beci, UWE en VBO lanceerden op 19 november 2008 hun toekomstplan voor
de Brusselse metropool onder de naam Business Route 2018 for
Metropolitan Brussels. 
Mots clés :
Credit: Mehdi Ghasemi, ISNA
Credit: Ali Djourabchi
