Nog geen rode loper voor slimme elektriciteitsmeter
Netwerkbedrijven
gaan in alle hoeken van het land digitale elektriciteitsmeters testen.
Die slimme meters bieden heel wat voordelen voor netwerkbedrijven en
energieleveranciers. Maar de meeste gezinnen hebben er geen boodschap
aan, zeggen tegenstanders. Natuurlijk
is het verdwijnen van meteropnemers een belangrijk aandachtspunt voor
de vakbond. Dat geeft federaal secretaris Philippe Demol van
ACOD-Gazelco toe op een persconferentie waar de socialistische
energievakbond waarschuwt voor de invoering van digitale
elektriciteitsmeters. In België zouden naar schatting 700 banen van
meteropnemers en administratieve krachten op de tocht staan als de
periodieke controle van de klassieke meters wordt afgeschaft. Dat de
invoering van digitale meters tijdelijk heel wat jobs creëert bij het
uittekenen en installeren van de digitale meters, is voor de Demol een
magere troost. Maar
het is de vakbonden niet enkel te doen om de werkgelegenheid. We zijn
ook bezorgde consumenten, zegt Guido Kuyl, coördinator van Gazelco
Brussel. De invoering zal zon 4 miljard euro kosten, een bedrag dat de
consument in een beperkt aantal jaren zal moeten neertellen. En telkens
opnieuw, wanneer nieuwere technologie beschikbaar komt. Maar voor een
energiebesparing van amper 1,5 procent is dat te duur. Digitale
meters en slimme elektriciteitsnetten (smart grids) zijn een speerpunt
in de toekomstplannen van de Vlaamse regering. Maar de vakbond vreest
dat een verplichte meter in elk huis sociaal zwakkere gezinnen zal
treffen. Karikaturaal voorgesteld klinkt het zo: Iemand op een klein
appartement in Schaarbeek zal moeten opdraaien voor een technologie die
alleen rijke Europese ambtenaren met een villa met zwembad in de
Brusselse rand ten goede komt. De
kritiek van de socialistische bond loopt voor een groot deel parallel
met bedenkingen van Vlaams minister van Energie Freya Van den Bossche
(sp.a). Zij is wel overtuigd van het nut van intelligente
elektriciteitsnetten, maar wil de mensen niets door de strot duwen.
Laten we niet sneller rollen dan de maatschappij aankan, zei ze vorige
week op een rondetafelgesprek over smart grids. Opmerkelijk
is dat zich daar een onverwachte breuklijn aftekende tussen de twee
grote Vlaamse netbeheerders, Eandis en Infrax. De grootste van de twee,
Eandis, is voorstander van een volledige uitrol in alle woningen. Dat
scenario dat was ook het oorspronkelijke idee in Nederland, dat na een
scherp debat over privacy werd afgezwakt tot een vrijwillig systeem.
Infrax daarentegen zou ook kunnen leven met een beperktere invoering
waarbij de digitale meters enkel bij grote verbruikers, op straatniveau
of per elektriciteitscabine, zou gebeuren.
Studies
De
beslissing over de manier waarop de slimme energienetten zullen worden
ingevoerd, zal genomen worden op basis van allerlei studies. Maar
afhankelijk van de opdrachtgever en de bestudeerde lokatie durven de
resultaten nogal uiteenlopen. België moet net als andere Europese
lidstaten een eigen haalbaarheidsstudie maken tegen september 2012, maar
daar is nog niet mee begonnen. Omdat de gewesten bevoegd zijn voor de
materie is overleg nodig. In
Vlaanderen heeft de energieregulator VREG zich al wel gematigd positief
uitgelaten over het thema. Maar ik heb de indruk dat sommige
tegenstanders te veel focussen op de besparing die mogelijk is door
rationeel energieverbruik dankzij slimme meters, zegt Dirk Van
Evercooren, directielid van de VREG. Door energie te verbruiken tijdens
goedkopere momenten kunnen gebruikers ook euros besparen. Daarbij komt
dat heel wat fraude kan vermeden worden en er minder administratieve
fouten zullen gebeuren bij bijvoorbeeld verhuizingen. Dat zijn ook grote
voordelen, zegt Van Evercooren.
Kijk
daar breekt nu onze klomp wanneer we de reactie van Van Evercooren
lezen...sinds wanneer moet de Vlaamse regulator pleiten voor
gediversifieerde tarieven? Is dat nu tegenwoordig één van hun
bevoegdheden? Neen dus...Er bestaat hier in Belgistan geen enkele
instantie die bevoegd is zich uit te spreken over tarieven met één
uitzondering namelijk het sociaal tarief dat om de zes maanden door de
Creg wordt berekend. En over electriciteitsfraude kunnen we heel kort
zijn: als we 4 miljard Euro investeringen nodig hebben, op kosten van de
consument, om de elektriciteitsfraude te vermijden in Belgistan en om
de administratieve fouten te bestrijden die er gebeuren bij
verhuizingen, dan kunnen we beter onmiddellijk alle directies van onze
distributienetbeheerders buiten kieperen. Want dat is toegeven dat die
directies totaal onbekwaam zouden zijn en daar hebben we toch onze
twijfels over...Over de competenties van Van Evercooren hebben we
omwille van dit soort uitspraken echter iets meer twijfels... En
wanneer gaat de VREG nu eindelijk eens haar rol als neutrale regulator
beginnen te spelen? Zij zouden de eerste moeten zijn om de
consumentenbelangen te verdedigen en ze doet net het omgekeerde. Enkel
de belangen van de lobby rond de slimme meters worden daar verdedigd en
nu nog deze van de leveranciers die een gediversifieerd tarief willen
invoeren. Over dat laatste kunnen we enkel vermoeden dat de firmas die
nu -en we geven echt een fictief voorbeeld- 100kW verkopen aan bv 100
niet echt staan te springen die zelfde 100kW aan bijvoorbeeld 80 te
verkopen maar eerder aan 130. Tot wanneer men ons het tegendeel zal
bewijzen geloeven we niet dat de Electrabels en de Luminussen van deze
wereld liefdadigheidsinstellingen zijn.
Discussie over noodzaak slimme elektriciteitsmeter
Geplaatst door Bram Souffreau op 11 October 2010 De distributienetbeheerders Eandis en Infrax testen in diverse gemeenten de werking en het gebruik van de slimme elektriciteitsmeters.
Maar sociale organisaties, consumentenverenigingen en
privacygroeperingen plaatsen vraagtekens bij de noodzaak en het nut van
de slimme meter. Door Bram Souffreau Een voorbeeld van een slimme meter. (Foto Freefotouk) De
huidige elektriciteitsmeter is dom. Het registreert het stroomverbruik
en vertaalt dat naar aantal kilowattuur. Met dat cijfergegeven bepaalt
de elektriciteitsleverancier de zwaarte van de factuur. Meer doet die
meter vandaag niet. Grote afhankelijkheid Dat
systeem heeft jarenlang zijn deugdelijkheid bewezen, maar de klassieke
meter past niet meer in het toekomstbeeld van een modern
elektriciteitsnetwerk. Het stroomnet bevindt zich volop in een revolutie.
Decentrale elektriciteitsproductie via zonnepanelen, windmolens of
kleine energiecentrales zetten de klassieke eenrichtingslogica grote
centrale naar consument op zijn kop. Consumenten worden plots
producenten en nemen niet enkel stroom af, maar zetten ook elektriciteit
op het net. Daarnaast
moet in het kader van energiebesparing en een minder grote
afhankelijkheid van het buitenland het verbruik geoptimaliseerd worden
en de productie op de vraag worden afgestemd. Slimme netten en slimme
meters moeten daarvoor zorgen. De netten moeten vooral met de decentrale
productie kunnen omgaan. De meters zorgen voor een slimme omgang met
elektriciteitsgebruik dankzij een nauwkeurige meetopneming. Klassieke
voorbeelden zijn in de daluren een wasmachine laten draaien of de
elektrische wagen opladen. Innovatieve tarieven Hoewel de slimme meter onvermijdelijk is, woedt een fel debat over de noodzaak en de uitrol van de meter Aan de slimme meter valt overigens niet te ontkomen. Het principe werd door de Europese Unie in 2006 in een richtlijn (.pdf) gegoten en de Vlaamse regering heeft de slimme meter in het regeerakkoord opgenomen als onderdeel
van de bouw aan een Groen Stedengewest. Een belangrijke datum is
september 2012, omdat Europa dan een evaluatie maakt van de kosten en
baten van slim meten. Als die evaluatie positief is, dan wil Europa
tegen 2020 80 procent van de consumenten met een slimme meter uitrusten. Hoewel de slimme meter onvermijdelijk is, woedt een fel debat over de noodzaak en de uitrol van de meter. Tijdens een rondetafel
over de verhouding consument-slimme meter, georganiseerd door Vlaams
energieminister Freya Van den Bossche (sp.a), kwam de spanning duidelijk
naar boven. De minister had Test-Aankoop, de Gezinsbond, het Sociaal
Overlegplatform Antwerpen, de Privacycommissie, de ombudsman energie en
de Bond Beter Leefmilieu uitgenodigd voor een gesprek. De belangrijkste
discussiepunten:
De keuzevrijheid: moet iedereen een slimme meter hebben?
Kostprijs: wie draait voor de installatiekosten op?
Sociaal: is een slimme meter voor sociaal zwakkeren wel nodig?
Innovatie: wat houden die innovatieve tarieven in, en wie wordt daar beter van?
Privacy: wat spoken de energiebedrijven en derden met de meetgegevens uit?
Keuzevrijheid In Nederland
is de slimme meter niet verplicht. De Nederlandse wetgever moest na
luid protest van de consumentenbond de wet aanpassen en keuzevrijheid
inschrijven. Wie geen slimme meter wil, hoeft die dus ook niet te
gebruiken. In Vlaanderen staan alle belangenorganisaties op dezelfde
lijn. Die slimme meter mag niet verplicht worden, zeggen ze in koor. Maar netwerkbeheerder Eandis
(.ptt) vindt dat geen goed idee. Wegens technische en
energiestrategische redenen moet iedereen een slimme meter in huis
halen, klinkt het. De slimme meter past in het beleid van de Europese
Unie om iedereen te activeren. Iedereen moet participeren in het
netbeheer, legt project manager Patrick Devos van Eandis uit. Je moet
dat zien op lange termijn. En hij voegt er ook nog een zeer praktisch
bezwaar aan toe: Meters zullen ook minstens twaalf keer per jaar
uitgelezen moeten worden. Dat lukt enkel met slimme meters die met
centrales verbonden zijn. Consumentenrecht Voor concurrent Infrax hoeft die verplichting overigens niet. We plaatsen de slimme meter daar waar het zin heeft, vat asset manager Jan Neyens het standpunt van Infrax samen. De
argumenten van de belangenorganisaties pro keuzevrijheid verschillen.
Test-Aankoop noemt het een consumentenrecht om zelf te bepalen wat in
huis komt en wat niet. Voor de Privacycommissie speelt het aspect
privacy een grote rol. Iemand die zijn gegevens niet wil delen, moet dat
kunnen. Maar Mieke Clymans van Samenlevingsopbouw twijfelt (.pdf) vooral aan het nut van de slimme meter. Sociale meter Mieke Clymans: Iemand die jaarlijks 600 kWh verbruikt, kan tussen twee en zeven euro per jaar besparen. Is dat de investering waard? Clymans
bekijkt de slimme meter vanuit de lagere sociale klassen. Wat is het
besparingspotentieel bij die gebruikers?, vraagt ze zich af. En ze
geeft meteen het antwoord: Iemand die jaarlijks 600 kWh verbruikt, kan
tussen twee en zeven euro per jaar besparen, als ik mag afgaan op het
voorgespiegeld besparingspotentieel van 1,5 en 7 procent. Is dat de
investering waard? Zelfs voor modale gezinnen (3.500 kWh) komt de
besparing uit op tien à dertig euro. Clymans legt die cijfers naast de
geschatte meerkost van circa veertig euro per jaar per meter of 600 à
700 euro per toestel. Dan
heb ik het nog niet gehad over de nieuwe huishoudtoestellen die
aangeschaft moeten worden om de voordelen van de slimme meter ten volle
te kunnen benutten. Een wasmachine van vandaag laten aansturen door een
slimme meter, dat lukt niet. Je moet een nieuwe aanschaffen. Financieel
zwakkeren zijn zo bij voorbaat uitgesloten, klinkt Clymans fel. Wie wint? De
kostprijs van de volledige uitrol van de financiële meter wordt op één
miljard euro geschat. In onze business case van 2007 gingen we nog uit
van anderhalf miljard euro, zegt Devos. Maar we merken dat de prijzen
dalen. Nu schatten we de kostprijs op één miljard euro; maar dat zal
ongetwijfeld nog verder dalen. Dat
miljard euro is de kostprijs, maar de slimme meter heeft ook baten.
Alleen is het niet altijd duidelijk waar die liggen. De fabrikanten van
de toestellen, dat is zeker. Zij zien gouden tijden opkomen. Alle
Europese lidstaten zullen de komende jaren slimme meters plaatsen; die
volgens experts na tien à vijftien jaar vervangen zullen moeten worden. De
distributienetbeheerders zeggen nooit voluit dat ze veel baat hebben
bij de slimme meter. Nochtans moeten ze geen volk meer op pad sturen om
de meetgegevens te noteren en kunnen ze heel wat handelingen bij
aansluiting, verhuis, budgetmeter, et cetera van op afstand uitvoeren.
Maar anderzijds dragen zij wel het gros van de investering. Consumenten
zouden energie besparen dankzij de slimme meter, en dus ook minder
moeten betalen. Een voordeel. Alleen is niet iedereen daar van
overtuigd. Het aandeel energiebesparing schommelt, naargelang de bron,
overigens tussen amper 1 procent tot een ruime 15 procent. De effecten
op lange termijn werden nog niet onderzocht. En dat baart ons zorgen,
zegt Sara Van Dyck van de Bond Beter Leefmilieu (.pdf). Want uit Nederlands onderzoek blijkt dat de initiële besparing al na acht maanden uitgevlakt wordt. Innovatief factureren Ivo Mechels: Heel wat consumenten zijn vandaag al het noorden kwijt door de liberalisering van de energiemarkt Energieleveranciers
zouden eveneens profijt halen uit de slimme meters omdat ze veel
nauwkeuriger facturen kunnen opmaken, het verbruik beter in de gaten
kunnen houden en een brede waaier aan tarieven kunnen uitwerken. Naast
de voorschotfactuur zullen onder andere de factuur met het reëele
verbruik en prepaidformules opduiken. De prijs van stroom zal ook kunnen
afhangen van totaalverbruik en het tijdstip. De prijs van elektriciteit
om twee uur s namiddags kan anders zijn dan om vijf uur s avonds of
drie uur s nachts. Maar
die tariefdifferentiatie wordt door de belangenorganisaties niet op
gejuich onthaald. Clymans van Samenlevingsopbouw eist het behoud van het
enkelvoudig tarief en de voorschotfactuur zodat de mensen de tarieven
en facturen begrijpen. Correcte contractformules Test-Aankoop
verzet zich omdat het een herhaling van het scenario uit de
telecomwereld vreest. Vergelijking is daar door de enorme hoeveelheid
aan tariefformules zo goed als niet meer mogelijk. In zon geval
verliest de consument, zegt Ivo Mechels. Heel wat consumenten zijn
vandaag overigens al het noorden kwijt door de liberalisering van de
energiemarkt. Hij wordt daarin bijgetreden door de ombudsman energie
(.pdf) en de Gezinsbond. Transparante tarieven en correcte
contractformules worden belangrijke aandachtspunten, weet Eric Houtman,
federaal ombudsman energie. Loesje maakt zich zorgen over de slimme meters. (Foto Calhoun Smith) Strenge privacywetgeving De
privacycommissie ziet overigens een andere dreiging in de innovatieve
aanpak van de energieleveranciers: de commercialisering van
elektriciteitsdata. De slimme meter kent immers heel veel informatie.
Welke gegevens de leveranciers zullen ontvangen, is onduidelijk, maar
die data zou wel gecommercialiseerd kunnen worden. Dat
hoeft zelfs niet door de leverancier. Ook de gebruiker zelf kan de data
aan derden geven en zo zijn energieprofiel prijsgeven. Onder andere
Google heeft vandaag al een applicatie voor slimme meters. De Google Powermeter helpt de info te interpreteren, maar intussen kent Google ook het elektriciteitsverbruik van de klant. Dat 86 procent van de Vlamingen zich volgens een studie
(.ptt) van de Vlaamse regulator Vreg over zijn privacy geen zorgen zou
maken, maakt geen indruk op Willem Debeuckelaere van de
Privacycommissie. Zij vertrouwen waarschijnlijk op onze strenge
privacywetgeving. Maar het is belangrijk dat er een duidelijke
regulering komt, want het begint met direct marketing en eindigt met full control. Beleid Freya Van den Bossche: Laten we niet sneller rollen dan de maatschappij aankan Energieminister
Van den Bossche weet intussen wat haar te doen staat en beseft de
noodzaak aan een duidelijk beleidskader. Eandis en Infrax willen in 2013
met de uitrol van de slimme meter beginnen. Tegen 2019 moet iedereen
een toestel in huis hebben. De minister wil vóór die uitrol de
spelregels bepalen en uitzoeken wat de kosten en baten zijn voor de
maatschappij. Ook wil ze vermijden dat enkel de happy few voordeel halen uit de slimme meter. Maar
ze wil vooral een ruim draagvlak creëeren. Laten we niet sneller
rollen dan de maatschappij aankan, waarschuwt ze Eandis en Infrax. We
moeten de slimme meter en het belang van slimme netwerken goed
uitleggen. Technisch en niet-technisch, zegt ze. De mensen moeten mee
zijn. De pilootprojecten mogen daarom niet louter de technische aspecten
bekijken, maar moeten ook de ervaringen opmeten en klaarheid geven over
de subjectieve effecten van de slimme meter op de Vlaamse gezinnen.
Welwelwel...wie
had dat nu toch allemaal gedacht? Wij gaan ons hier nu collectief
bezatten en de buurvrouwen/mannen lastigvallen...dit wordt een
plezierorgie zoals ze dr in Kivu nooit één hebben meegemaakt. Al willen
we niet met die toestanden ginder lachen. Maar de lezertjes zullen onze
goede bedoelingen wellicht begrijpen. Ze zullen dan wel inzien dat dit
soort artikels onze hartjes fellekes doen slaan wat al jàààààààren niet
meer is voorgevallen. Laat de Kidibul met sloten vloeien!
INLEIDING De uitdrukking van onze waarden en het respect voor onze ethiek worden in de eerste plaats belichaamd door het integere gedrag van de bestuurders en medewerkers van GDF SUEZ in alle situaties. Iedereen die in naam van een onderneming van de Groep optreedt, moet zich bewust zijn van deze verplichting. We zijn er evenwel van overtuigd dat de groep een organisatorisch kader moet uitwerken om die waarden en ethiek gemakkelijker tot uiting te brengen in professionele gedragingen en praktijken. Het Ethics en Compliance Programma van GDF SUEZ moet de voornaamste organen voor interne werking beschrijven die de Groep heeft ingesteld om het geheel van vragen omtrent ethiek en compliance in overeenstemming met ons Charter en onze waarden te behandelen. Naast de definities van de vereiste organisatie, weten we ook dat ethiek het persoonlijke engagement veronderstelt van elk van ons. Het zijn de verantwoordelijken aan de top die als eersten het goede voorbeeld moeten geven in hun persoonlijke gedrag. Dat is de voorwaarde van doeltreffendheid en van wat mogelijk is. Zij moeten samen met alle andere verantwoordelijken in alle vestigingen en teams die ze aansturen de goede werking verzekeren van het ethics en compliance programma dat geldt binnen GDF SUEZ.
Gérard Mestrallet en Yves de Gaulle
Vandaag lezen we dat in Electrabel dat een deel is van de groep GDF-Suez dit gebeurt:
Uit
protest tegen het ontslag van een werknemer worden sinds 7.30 uur
verschillende acties gevoerd bij Electrabel Onderhoud Centrales (MCC) en
in de Nucleaire Klassieke Productie. Het gaat onder meer om een
stiptheidsactie en het niet presteren van overuren, zo delen de
vakbonden vandaag mee. Het
personeel, dat gesteund wordt door de twee grote vakbonden ABVV
(Gazelco) en ACV (ACV-Energie), besliste gisteren tot de actie over te
gaan na het ontslag van een medewerker bij Electrabel MCC. "Deze
werknemer werd ontslagen op basis van een dossier van de Interne Audit
van GDF-Suez", waar Electrabel deel van uitmaakt, zo legt syndicaal
woordvoerder Philippe Demol uit.
"In
het dossier van de interne audit bevinden zich verslagen van
ondervragingen van verschillende personeelsleden die enkel en alleen
gaan over zaken uit privésfeer. Ook satellietfoto's en foto's genomen
tijdens de vakantie van sommige werknemers maken deel uit van het
dossier." De bonden stellen dat Electrabel hiermee het recht op privacy
schendt en zich bovendien competenties toe-eigent die enkel de
gerechtelijke instanties mogen gebruiken.
Ze
vragen samen met het voltallige personeel van Electrabel de
onmiddellijk re-integratie van de betrokken werknemer, zo blijkt nog uit
de mededeling van de bonden. Donderdagnamiddag is een vergadering
gepland tussen de directie en de bonden. (belga/adv)
James-Bond-toestanden. Moeilijk te geloven? Wij
hadden het bewuste document met satellietfotos en kiekjes van
vakantieverblijven onder de ogen. Het maakt deel uit van de ondervraging
door de interne audit van een nauw familielid van de ontslagen werknemer dat
eveneens bij Electrabel werkt weliswaar in een gans andere afdeling. In
dat verslag wordt enkel en alleen over privézaken doorgevraagd. Net een
politieondervraging op instructie van een
onderzoeksrechter...hallucinant dat zulke bedrijven zich hiervoor zelfs
durven beroepen op hun eigen ethische code die blijkbaar boven elke wet
verheven staat. Hierbij publiceren we graag een foto van het voltallige interne-auditteam van GDF-Suez
Ook in Wallonië kent men de zonnepanelen maar denkt men ook na
Beste
lezertjes nu we als koninklijke vertroebelaars door het leven stappen
zien we ons weer eens moreel verplicht om een ander stokpaard aan te
snijden; Niet dat we meteen een paardesteakrestaurant willen openen
daarvoor moet je bij Alfons in Vilvoorde zijn. Wij willen het hebben
over onze andere obsessie namelijk de zonnepanelen. En kijk , ook in
Wallonië waar weliswaar nauwelijks gewerkt wordt, als we nogal wat
lezersbrieven of mails moeten geloven die overal vlijtig worden
verstuurd door een groep nationalistische primaten , net daar dus in dat
waalse ontwikkelingsgebied wordt er dus nagedacht. Het zal nogal wat
Vlaemsche lezersscharen wat vreemd overkomen maar het is dus wel echt
waar. We zijn dus blij jullie dit staaltje van kritische denkwerk te
laten ontdekken. Bovendien komen deze lijntjes merkwaardig ogvereen met
wat wij hier al een tijdje beweren. Een teken aan de wand dat we ons
best beginnen af te vragen of we niet beter beginnen te overwegen om
politiek asiel te vragen over de taalgrens:
we
hebben ons dit schitterende weekend onledig gehouden met alles behalve
internet en blogs. Al bleven we niet geheel ongevoelig voor de
informatie die ons willens nillens via allerlei andere kanalen bereikte
over DE koninklijke verduidelijker. We beseffen dat dergelijke eretitels
niet weggelegd zijn voor specimens zoals wij. Wij zouden enkel
aanspraak kunnen maken op de titelkoninklijke vertroebelaar wat niet
meteen zou betekenen dat wij minder resultaten zouden boeken dan de
verduidelijker. Maar echt wakker liggen we daar nog niet van. We zeggen
wel duidelijk NOG niet. Komt waarschijnlijk wel maar tot nog toe
kijken we toe vanop een zijlijn hyoe Bart Frit zijn nationalistische
ideetjes wil omzetten in realiteit. Lijkt niet meteen te lukken dus. Voor
de echte trouwe lezertjes hebben we toch nog een cadeau in petto. Zij
weten waarschijnlijk dat ons stokpaard tot nog toe de slimme meters
zijn. En zie, stilaan beginnen ook anderen de gevaren van die dingen in
te zien. Wij hoorden dat dit al het geval was bij Testaankoop, Bond
Beter Leefmilieu zelfs bij de federale ombudsman voor energie en ook bij
de privacycommissie. Maar dat was allemaal op die fameuse studiedag van
de VREG met onze liefelijke Freya. Deze laatste sloeg er blijkbaar in
om tijdens haar afsluitende speech enkel en alleen te oreren over een
volledige uitrol terwijl het ganse middenveld zich bijna dubbel geplooid
had te wijzen op de economische onzin, op de gebrekkige
kosten-batenanalyse, op het gevaar voor de privacy en nog vele andere
problemen die zeker niet opgelost worden door een volledige uitrol. Maar
zie. Ook de European Consumers Organisation BEUC heeft zopas een
kritisch rapport gepubliceerd. Onze vlijtige lezertjes vinden dit op: http://www.beuc.eu/BEUCNoFrame/Docs/2/EMKGNLGAEOOJEENNHCFKCCFLPDWD9DB1CY9DW3571KM/BEUC/docs/DLS/2010-00581-01-E.pdf Prettige lectuur! Het is een uiterst interessant documentje....
Luckas Vander Taelen is goed bezig over Brussel...
In
het verleden zijn we een paar keer uit ons dak gegaan van de
standpunten die Luckas Vander Taelen ingenoùmen head over Brusselse
toestanden. Maar al het goed is willen we het ook extra in de verf
zetten. Positievelingskes die we zijn. En dit artikel van Vander Taelen
is heel goed. Het komt ook erg goed op tijd. Iedereen in Vlaanderen
spreekt tegenwoordig alleen maar schande over Brussel. Brussel is
inderdaad een groot probleem en dat wordt hier nu eens netjes uitgelegd.
Deze keer zonder in emotioneel getoeter over kutmarokaantjes te
vervallen. We weten ook dat ze dr zijn maar het echte probleem ligt
elders...
Het
maakt niet uit wanneer de onderhandelingen voor een nieuwe regering uit
het slop geraken, als Brussel maar bovenaan op de agenda wordt
geplaatst. LUCKAS VANDER TAELEN vreest dat anders de problemen niet te
overzien zullen zijn. Het
blijft een merkwaardig feit en een constante in de Belgische politieke
geschiedenis: in geen stad van dit land zijn ooit meer politieke
onderhandelingen gevoerd dan in Brussel. Ongeveer alle belangrijke
gesprekken, van high level groepen tot persoonlijke contacten, gebeuren
in Brussel. Op televisiebeelden van nachtelijke onderhandelingen herkent
de Belgische kijker steeds weer zijn hoofdstad of ontdekt hij een tot
dan toe minder bekend hotel of kabinet. Een buitenlandse observator, die
minder vertrouwd is met de Belgische politieke zeden, zou tot de
conclusie kunnen komen dat de Belgische politici hun hoofdstad zo
belangrijk vinden dat ze het niet in hun hoofd zouden halen om elders te
vergaderen.
Helaas
stemt deze perceptie nauwelijks overeen met de realiteit: Brussel is
enkel het decor van de politiek, maar is er allerminst de inzet van. Dat
is altijd al zo geweest. In het beste geval werd met Brussel gespeeld
als met een communautaire pion. Van in de jaren zestig kwamen Vlaamse
onderhandelaars op voor de rechten van de Vlamingen terwijl hun
Franstalige confrères tegelijk alles deden om de stad te verfransen. Dat
Brussel ondertussen nauwelijks bestuurd werd en grote delen ervan tegen
de grond gingen, is nooit de zorg geweest van de toenmalige politici.
Misschien
was dit vroeger niet eens zo verwonderlijk. Brussel was niet echt een
belangrijke metropool, eerder een wat ingedommelde zelfingenomen stad
waar een Franstalige bourgeoisie er een punt van maakte haar Vlaamse
roots te vergeten en zichzelf eerder zag als inwoners van een voorstad
van Parijs. Maar de bevolking verouderde en er waren steeds minder
Brusselaars, en de hoofdstad van België kon zich zelfs geen
miljoenenstad meer noemen.
Grootstad in wording
Tegelijk
tekende zich een kentering af: door het toenemend belang van de
Europese Unie, kwamen steeds meer buitenlanders zich hier vestigen en
werd Brussel stilaan wat men nu zo graag omschrijft als een
internationaal gekend sterk merk'. Ook de bevolkingssamenstelling begon
danig te veranderen: in meer dan de helft van de Brusselse gezinnen is
het Frans niet langer de thuistaal. In 2010 is Brussel niet langer een
Franstalige stad, hoe ongraag de Franstaligen dat ook horen en hoezeer
het Frans er de lingua franca blijft. Brussel is ook niet langer een
verfranste stad met een Vlaamse minderheid, maar een multiculturele
grootstad in wording. Brussel wordt nooit meer de stad van vroeger. Ze
is op weg om een Europese grootstad te worden. Maar zonder groeipijnen
zal dit niet gaan.
Politieke
onderhandelaars die hun best doen om een nieuwe structuur voor dit land
te bedenken, zouden met dit gegeven maar beter rekening houden. Want de
problemen waarmee Brussel geconfronteerd wordt, zijn zo groot dat ze
even grote gevolgen zullen hebben voor de andere gewesten. In die mate
dat het eigenlijk onverantwoord en vooral onbegrijpelijk is dat Brussel
niet helemaal bovenaan op de politieke agenda staat.
De
feiten zijn immers overduidelijk: de voorspelde toekomst van Brussel is
van een cijfermatige onweerlegbaarheid. De volgende twaalf jaar komen
er meer dan 150.000 Brusselaars bij. Dat is ongeveer evenveel als het
aantal inwoners van Leuven en Hasselt samen. Dat zijn de statistische
verwachtingen van het Planbureau, maar de bevolkingscijfers in de
Brusselse gemeenten van de laatste jaren duiden zelfs op een nog
sterkere toename. Die spectaculaire aangroei komt er ondanks een niet
onbelangrijke uitwijking, mensen die dus weggaan uit Brussel. De nieuwe
Brusselaars worden in het Gewest geboren en voornamelijk in allochtone
bevolkingsgroepen. De blijvende uitwijking van middenklassegezinnen en
de spectaculaire toename van sociaal zwakkere Brusselaars maakt alvast
één ding duidelijk: fiscale responsabilisering van de gewesten zou voor
Brussel desastreuze financiële gevolgen hebben.
De
noodzaak van de herfinanciering van het Brusselse Gewest is op basis
van de te verwachten bevolkingstoename een objectieve evidentie. Als er
niet dringend heel veel geld komt om nieuwe woningen te bouwen, als er
geen massale investering komt op het vlak van mobiliteit, als er niets
gedaan wordt aan onderwijs, opleiding en werkgelegenheid, dan belandt
Brussel binnen afzienbare tijd in een catastrofale toestand.
Imago dringend bijstellen
In
Vlaanderen leeft vooral het beeld van Brussel als een slecht bestuurde
stad, met een overvloed aan bestuurders en mandatarissen. Dat vermeende
slechte beheer wordt dan als argument gebruikt om een herfinanciering af
te wijzen. Het is zonder enige twijfel duidelijk dat de 19 gemeenten
een groot deel van hun bevoegdheden aan het Gewest moeten afstaan. Maar
zelfs als men morgen de gemeenten zou afschaffen en de burgemeesters
decretaal liquideren, dan nog zullen de problemen van het Gewest niet
als bij toverslag verdwijnen. Daarvoor zijn die te groot en om ze
daadkrachtig te kunnen aanpakken zijn niet alleen een beter bestuur en
een inspirerende visie nodig, maar helaas ook geld, veel geld. De
behoeften negeren van een stad waarvan de bevolking met 20 procent
toeneemt, zou blijk geven van gevaarlijke kortzichtigheid. Brussel heeft
een krachtige, visionaire regering nodig die over de middelen van haar
politiek beschikt. Van een hybride constructie van co-beheer door de
gemeenschappen of de andere gewesten valt geen heil te verwachten.
De
problemen waarmee Brussel geconfronteerd wordt, zullen onvermijdelijk
ook te voelen zijn in de rest van het land. Dat zou niet anders zijn
mocht Vlaanderen in een moment van hybris zijn onafhankelijkheid
uitroepen. Want nu al zijn de gevolgen van de bevolkingstoename tot ver
buiten Brussel te voelen. Steeds meer Brusselaars, ook van allochtone
afkomst, gaan zich in Vlaanderen vestigen. De Vlaamse scholen tussen
Halle en Vilvoorde zitten nu al boordevol met scholieren van de meest
exotische origine. Brussel loopt over en die tendens zal de volgende
jaren nog veel sterker worden. De Vlaamse rand zal in de toekomst minder
geconfronteerd worden met de archetypische Franstalige bourgeois, dan
met een zeer internationale immigratie vanuit Brussel. De verfransing
van de randgemeenten zal er misschien minder door worden, maar het
probleem van de ontnederlandsing niet. De Brusselse metropool zal net
zoals andere grootsteden blijven uitdeinen en de rand zal verder
internationaliseren. De splitsing van het kiesarrondissement BHV zal op
dat vlak helaas niet veel zoden aan de dijk brengen. Alleen al daarom
heeft Vlaanderen er alle belang bij intens met het Brussels Gewest samen
te werken.
Ambitie tonen uit eigenbelang
Want
het lot van Brussel belangt alle Belgen aan. Dat is geen sentimentele
kwestie. Aloude slogans zoals Vlaanderen laat Brussel niet los' zijn
helaas voorbijgestreefd. Zelfs al zou Vlaanderen Brussel opgeven, dan
zou dit allerminst betekenen dat de belangrijkste stad van dit land geen
grote invloed meer zal hebben op het Vlaamse grondgebied. Een muur
bouwen rond Brussel is hopelijk geen optie. Daarom is het nu zo
essentieel om niet alleen de problemen van Brussel te erkennen, maar er
ook de opportuniteiten van te zien: die van een nieuwe Europese
grootstad met een jonge bevolking. Alleen al dat feit biedt aan een stad
hoopvolle perspectieven. Door het groeiende internationale belang van
de stad als politiek en economisch centrum zou ook Vlaanderen zijn eigen
vaak kortzichtige politieke vooroordelen moeten overstijgen en Brussel
niet langer als een lastig probleem maar wel als een unieke kans zien.
Ook de Franstalige politieke klasse zou haar beeld van Brussel moeten
bijstellen en aanvaarden dat de stad meer is dan een Franstalige stuk op
het Belgische communautaire schaakbord.
Als
we nu niet kiezen voor een ambitieuze politiek voor een stad die binnen
50 jaar meer dan anderhalf miljoen inwoners zal tellen, dan leggen we
een tijdbom onder het nieuwe België. Het Vlaamse streven naar een
copernicaanse omwenteling met een confederale structuur als gevolg mag
de problemen van Brussel niet negeren. Een Vlaams engagement voor
Brussel hoeft zelfs niets met altruïsme te maken te hebben. Vanuit een
goed begrepen eigenbelang zou het moeten duidelijk zijn dat de welvaart
van Vlaanderen niets te winnen heeft met Brusselse miserie en chaos. Een
bloeiende metropool biedt Vlaanderen meer kansen dan een bloedende
grootstad. Wie nu zijn ogen sluit en geen oplossing zoekt voor de
uitdagingen waarmee Brussel de volgende jaren onvermijdelijk zal
geconfronteerd worden, bezondigt zich aan schuldig verzuim. De feiten
zijn bekend. We zullen later niet kunnen zeggen dat we het niet geweten
hebben.
LUCKAS VANDER TAELEN Wie? Vlaams parlementslid (Groen!). Wat? Brussel is het decor van de politiek, maar het zou er de inzet van moeten zijn. Waarom? Een ambitieuze aanpak voor de stad zal niet alleen de problemen aanpakken, maar ook de opportuniteiten benutten.
slimme meters, de verschillende standpunten van Eandis en Infrax
We
beloofden jullie wat info over de fameuse Vlaanderen in actie-dag over
de slimme meters in de Gentse Kinepolis. Hier zijn we dan: Eerst
en vooral is het de aanwezigen opgevallen dat de twee aanwezige
distributienetbeheerders namelijk Eandis en Infrax absoluut niet
eensgezind zijn over de totale uitrol. Eandis tracht met alle mogelijke
argumenten iedereen er van te overtuigen dat de volledige uitrol nuttig,
nodig en heilzaam zal zijn voor jan en klein Pierke. Het meest recente
argument dat nu in wordt in stelling gebracht is dat de Vlaamse
industrie er goed bij zal varen. Dat willen we best geloven maar dat was
niet het uitgangspunt van de Europese directieve.Het is trouwens als
argument steeds ondergeschikt aan het positieve resultaat van de
kosten-batenanalyse die moet onderzoeken of alle groepen van consumenten
er baat bij zullen hebben. De Kema-studie was daar nogal duidelijk
over...er waren nauwelijks voordelen voor de consument. Volgens
welwillende waarnemers in de zaal tracht Eandis via eigen
(telefoon)enquêtes dit negatieve resultaat van de Kema te counteren. Uit
zulke totaal onwetenschappelijke enquête waar bijna de helft van de 500
ondervraagden te kennen gaf nog nooit gehoord te hebben van een slimme
meter, beweerde meer dan 60% dat ze geloofden dat er energie kon mee
bespaard worden. Hallo, moet er nog zand zijn? Geef toe, dit kan alleen
maar als grap bedoeld zijn...Ook over de kostprijs wordt een hartig
woordje afgeleuterd door Eandis en zijn woordvoerder Patrick Devos.
Eerst wordt er doodgewoon in hun presentatie met geen woord over gerept.
Net of dat aspect totaal niet belangrijk is. En tijdens het
vragenuurtje antwoordt Meneer Devos die beter zou optreden onder de
schuilnaam Patrick de leugenaar als broer van Pietje, dat de kostprijs
van de meters in die mate is gedaald dat de totale uitrol amper
1miljard Euro zou kosten. Inderdaad Patrickske, maar je vergat er bij te
vertellen dat dat verwaarloosbare miljardje enkel het grondgebied
Eandis betreft. Voor gans Vlaanderen, Infrax inbegrepen, met alle kosten
tot nog toe gemaakt inbegrepen, blijft het cijfer van anderhalf miljard
behouden. Dus geen sprake van prijsdalingen omwille van massaproductie
en andere blabla. En we weten dat uit zeer goede bron meneer Devos
(nomen est omen). Van
de woordvoerder van Infrax werd vernomen dat men eigenlijk geen
volledige uitrol van slimme meters nodig heeft om slimme netten te
bekomen. Ha, want volgens Eandis moet wel iedereen zulk een ding in huis
hebben om de netten slim te krijgen. Infrax staat bijna op het zelfde
standpunt als de directeur van de Waalse CWAPE, meneer Ghigny. Een
standpunt dat we hier reeds eerder hebben gegeven. Het komt er op neer
dat prioriteit wordt gegeven aan de uitbouw van een distributienetwerk
dat in staat is om meer hernieuwbare (decentrale) energie te absorberen.
Dit idee hebben we eerder ook al gevonden bij Luc Hujoul, directeur van
de Brusselse distributienetbeheerder. En alle drie pleiten ze trouwens
voor een beperkte uitrol bij diegenen die er een voordeel zouden kunnen
uithalen. Daar kunnen wij nu ook eens volledig mee akkoord gaan. Dat zal
stukken minder kosten aan de consument en vele malen efficiënter zijn
wat betreft de integratie van de hernieuwbare energie in het bestaande
net. Met een beperkt aantal meters op welgekozen plaatsen in het net
bekom je ook een slim net. Het hoogspanningsnet van Elia bewijst dat
alle dagen trouwens. Het mag hier trouwens ook eens gezegd worden dat
België beschikt over een uiterst performant net, zeker op
hoogspanningsniveau maar ook op distributieniveau. Er is nog geen juiste
definitie van de term slim net maar onze Belgische netten zullen in
elk geval niet erg ver naast een toekostige definitie zitten in de
realiteit. Eén van de belangrijkste factoren van een slim net is
namelijk dat er zonder menselijke tussenkomst bij een storing (uitval)
automatisch een wederinschakeling gebeurt. Dat is zo op het volledige
hoogspanningsnet en op de distributienetten. Het is enkel wanneer de
automatische wederinschakeling faalt of na drie keer weer uitvalt dat in
de nationale, regionale of distributiedispatchings wordt ingegrepen om
de uitgevallen zone weer onder spanning te zetten via een andere lijn.
In België zijn alle gebieden via minstens twee lijnen te bevoorraden in
elektriciteit. In het geval er één lijn uitvalt blijft steeds de
mogelijkheid via de tweede de storing op te lossen. In zeer weinig
landen is dit het geval. Dat zal wel al opgevallen zijn aan al onze
landgenootjes of Ollandse sleurhuttrekkers wanneer ze in Frankrijk,
Italië, Spanje, Griekenland enz...knus in de duisternis hun potjes
moesten koken of afwassen.... Het introduceren of uitrollen van slimme
meters zal in die landen niks aan die donkere momenten veranderen, wees
daar maar zeker van... Morgen gaan we verder want onze vingertoppen zijn intussen blauw getypt...
Beste
lezertjes, hier zijn we weer met ons lievelingsstokpaard, de slimme
meters. Volgens onze welingelichte bronnen ging er vandaag een themadag
door in de Gentse Kinepolis in het kader van Vlaanderen in actie over
onze lievelingsspulletjes. We brengen jullie hierover graag morgen een
verslagje maar we moeten eerst onze man of vrouw in Havanna hierover
raadplegen teneinde over de nodige informatie te beschikken. Intussen
kwamen we wel in het bezit van de aandachtspuntenvan het hier al
eerder bewierrookte gezelschap Samenlevingsopbouw Vlaanderen. De
vragen en de aandachtspunten die deze organisatie hier uit de doeken
doet kunnen wij volledig onderschrijven. We zijn trouwens erg blij dat
dit soort organisaties deze analyses maken. We hadden het zelf niet
beter gekund en we leggen er ons dus deemoedig bij neer dat we niet meer
alleen staan in onze strijd tegen de algemene uitrol met gigantische
kostprijs voor de consument....jullie lezen hier nu woordjes van
gelukkige hangmatsocialisten...deze bestaan dus echt, al zijn ze even
zeldzaam als de Koh-i-Noor.
Slimme meters Aandachtspunten voorwaarden
Ronde tafel VIA 5 oktober 2010.
1.
Steunpunt Turnhout, Otterstraat 116, 2300 Turnhout T 014 44 26 74 E ellen.dries@samenlevingsopbouw.be W www.samenlevingsopbouw.be
Ter inleiding Het
project Energie en Armoede van Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie
wil tastbare verbeteringen voor de energieproblemen van mensen in
armoede en streeft naar een recht op energie. Het project volgt het
energiebeleid en sector op om te bewaken of de belangen en rechten van
de meest kwetsbare groepen niet geschonden worden. Daarvoor brengen we
mensen in armoede samen en gebruiken we hun ervaringsdeskundigheid om
het energiebeleid bij te sturen of te veranderen.
De
intelligente netwerken en meters treden steeds meer op de voorgrond.
Het project Energie en Armoede wil deze evolutie kritisch opvolgen
vanuit het perspectief van maatschappelijk kwetsbare groepen. Vraag is
immers of iedere huishoudelijke klant baat heeft bij de invoering van
een slimme meter. Geldt dit ook voor de kleine gebruiker met een beperkt
besparingspotentieel of de gebruiker die geen budgettaire ruimte heeft
voor energiezuinige investeringen? Wegen de baten van dit slimme
meterproject op tegen de kosten voor bepaalde doelgroepen? Komen de
sociale openbaredienstverplichtingen en sociale maximumprijzen niet in
het gedrang? Is het gebruik van de meter klantvriendelijk. Zullen ook
kortgeschoolden en anderstaligen met het apparaat aan de slag kunnen? Met deze nota willen we graag de aandacht vestigen op een aantal knelpunten of onzekerheden.
1. Besparingspotentieel bij kleine verbruikers Wat
als één van de troeven van de slimme meter naar voor wordt geschoven,
is de opportuniteit om consumenten aan te zetten tot energiebesparing.
De slimme meter beoogt immers een betere kijk op je verbruik. Maar de
kans op energiebesparing heeft veeleer te maken met sociale factoren, of
te wel over welk profiel van gebruiker spreken we. Mensen
in armoede zijn vaak kleine elektriciteitsverbruikers omdat ze weinig
huishoudelijke toestellen hebben. Bovendien is ook hun (huur-)woning
vaak van slechte kwaliteit. Een jaarverbruik van minder dan 700 kWh
elektriciteit is zeker niet ongewoon. Bij zon klein verbruik is er
natuurlijk een kleiner besparingspotentieel. Bovendien
is het verbruik zo elementair, dat verschuivingen naar andere dagdelen
(met goedkopere tarieven) niet mogelijk zijn. Je kan het avondmaal met
je gezin toch niet verlaten tot 21.30u omdat koken dan voordeliger is?
In de veronderstelling dat iedereen elektriciteit kan besparen maken we even een rekensommetje: We delen de huishoudelijke afnemers in Vlaanderen in verschillende verbruikersprofielen. - De zeer kleine verbruiker (A) met een verbruik van 600 kWh per jaar. - De kleine verbruiker (B) met een verbruik van 1.200 kWh per jaar. - De middelgrote (C) met een verbruik van 3.500 kWh per jaar (1.900 in nacht- en 1.600 in dagtarief). - De middelgrote (D) met een verbruik van 7.500 kWh per jaar.
We
berekenen de besparing in hoeveelheid (kWh) en in factuurkosten (euro)
in de veronderstelling van een daling met het verbruik met 1,5 % (naar
de studie KEMA) en met 4% (studie KEMA voor Nederland). De
factuurkosten en de eventuele besparingen zijn gebaseerd op de tarieven
bij de standaardleverancier van september 2010 in de provincie
Antwerpen IVEKA , volgens de simulator van de VREG.
Profiel Normaal verbruik (kWh) Besparing in kWh Besparing in Euro (tarieven sept. 10)
KEMA 1.5% KEMA NL 4% KEMA 1.5% KEMA NL 4% Profiel A 600 9,5 24 2,85 7,2 Profiel B 1.200 18 48 4,5 12 Profiel C 3.500 52,5 140 10,5 28 Profiel D 7.500 113 300 21,47 57
Die besparingen staan tegenover een meerkost per jaar van naar schatting 40 euro per slimme meter.
Hierbij
willen we ook opmerken dat een begeleiding via Klimaat op Maat erin
slaagt gezinnen tot 8% energie te doen besparen. Deze intensieve
begeleiding en de groepswerking lijkt meer op maat van mensen in
armoede. Vraag is welke meerwaarde het installeren van een slimme meter voor deze kleine gebruikers nog heeft.
Om
energie te kunnen besparen moet de slimme meter in contact staan met
huishoudelijke en verwarmingstoestellen. Huidige toestellen zijn daartoe
nog niet uitgerust. Het vraagt dus extra investeringen van de klant om
nieuwe toestellen aan te kopen of bestaande toestellen aan te passen.
Deze investeringen zijn niet weggelegd voor financieel zwakkere
huishoudens. De baten van energiebesparing (op de factuur) gaan dus
opnieuw voorbij aan zij die ze het meest nodig hebben (Matteüseffect). -
Wij vragen dat de overheid maatregelen voorziet om uitsluiting van
financieel zwakke huishoudens aan dit besparingsverhaal te voorkomen. -
Wij vragen dat de overheid fors investeert in andere doelmatige REG
maatregelen die rechtstreeks de energiebesparing bij kleine verbruikers
en mensen in armoede ten goede komen. Bijvoorbeeld: aankopen van
energiezuinige toestellen.
2. Kosten- en batenanalyse Volgens
de richtlijn 2009 (third package) kunnen de Europese lidstaten een
kosten- en batenstudie uitvoeren tegen 3 september 2012. - Wij vragen dat deze studie wordt uitgevoerd door een onafhankelijke instantie. -
Wij vragen dat de kosten- en batenstudie per doelgroep gebeurt. Die
studie moet ook aantonen vanaf welk verbruikersprofiel het opportuun is
om een slimme meter te plaatsen? (Cfr. Onderzoek Ontario). M.a.w. of de
uitrol van de slimme meter volledig hoeft te gebeuren. Zal de slimme
meter bijdragen tot een lager energieverbruik voor deze doelgroepen? En
staat dit in verhouding tot de kost van de meter? -
Wij vragen dat de overheid klaarheid schept: bij een studie met
positief resultaat komt de uitrol er bij 80% van de consumenten per
doelgroep. (uitrol voor 80% slaat niet op de totale bevolking van ons
land).
3. Prijsdifferentiatie Wat
wordt voorgesteld als één van de voordelen van de slimme meter is het
ontstaan van creatieve tariefformules of te wel dynamic pricing. Maar
net zoals bij bv. de gsm-tariefplannen, geven heel wat gebruikers aan
dat ze door de bomen het bos niet meer zien, kortgeschoolden en
anderstaligen al helemaal niet meer. De tarifering wordt dermate complex
dat enkel de zeer bewuste en geïnformeerde gebruiker nog zijn weg
vindt. Bovendien
vergen bepaalde tariefplannen ook gedragsverandering bij de gebruiker
(zoals het tweevoudig tarief pas voordeel oplevert als je huishoudelijk
taken s avonds of in het weekend uitvoert). Dit kan het
gezinsleefpatroon erg veranderen. -
Gebruikers mogen niet de dupe worden van een fluctuerende
prijsaanbod. Wij vragen dat de mogelijkheid om te kiezen voor een
enkelvoudig tarief of een dag- en nachttarief blijft behouden. Er zal
een prijsdifferentiatie optreden waardoor doelgroepen die overdag thuis
zijn (gepensioneerden, langdurig zieken, invaliden, werklozen ) een nog
hogere elektriciteitsfactuur zullen betalen. De kostprijs van
energieverbruik tijdens de piekuren zet bij sommigen nu al een rem op
hun comfort (bv. de verwarming overdag lager draaien).
4. Sociale maximumprijzen Sommige
gezinnen en personen genieten van verlaagde elektriciteits- en
aardgasprijzen, de zogenaamde sociale maximumprijzen. De sociale
maximumprijs is in principe de prijs die de goedkoopste leverancier van
elektriciteit en/of aardgas in België aanbiedt in het gebied van de
netbeheerder met de laagste nettarieven. Sinds 1 augustus 2007 wordt
deze prijs door de federale energieregulator CREG vastgelegd, telkens
voor de komende zes maanden. -
Hoe zal op een energiemarkt waar vele verschillende tariefformules
mogelijk zijn, de sociale maximumprijs gegarandeerd de allerlaagste
energieprijs zijn?
5. Facturatie Met
de Energie Efficiëntierichtlijn van 2006 beoogt de Europese Unie een
facturatie die gebaseerd is op werkelijke verbruiken (i.p.v.
schattingen) en een frequentie van facturen die voldoende hoog is om als
eindgebruiker zelf je verbruik te regelen. Voor
aardgasverbruik houdt deze hogere frequentie van facturen op basis van
reëel gebruik het risico in dat energie tijdens de winter voor heel wat
gezinnen onbetaalbaar wordt. Zo blijkt reeds uit een minimale steekproef
die we deden bij gebruikers van de aardgasbudgetmeters. -
Wij vragen dat de consument de mogelijkheid behoudt om
voorschotfacturen te betalen aan een vast maandelijks (of
tweemaandelijks?) bedrag. Het frequent informeren over reëel verbruik
kan wel nuttig zijn voor de consument en tot energiebesparing leiden.
Het werken met prepaidsytemen moet wettelijk geregeld worden met
voldoende garanties voor financieel zwakke gebruikers. De slimme meter
mag geen energiearmoede veroorzaken.
6. Het prijskaartje van de invoering van slimme meters Dat
aan het invoeren van slimme netten en meters een serieus prijskaartje
is verbonden, staat buiten kijf. Waar de rekening gaat eindigen en wie
daar in welke mate voor opdraait, is al veel minder duidelijk. Er moeten
te allen tijde voorkomen worden dat wie geen baat heeft bij het verhaal
wel opdraait voor de kosten (cfr. zonnepanelen). - Zullen deze kosten ook doorgerekend worden aan beschermde klanten? -
Als er wordt vastgesteld dat bepaalde doelgroepen geen baat hebben
bij een slimme meter, zullen zij dan ook vrijgesteld worden van de
kosten?
7. Sociale openbaredienstverplichtingen De
energiewetgeving voorziet een aantal sociale maatregelen. Zo heeft elke
inwoner van Vlaanderen recht op een gratis hoeveelheid elektriciteit en
kunnen bepaalde afnemers genieten van lagere energieprijzen. Daarnaast
zijn er maatregelen die voorkomen dat klanten die problemen hebben met
het betalen van hun elektriciteits- en/of gasfacturen, zomaar worden
afgesloten van elektriciteit en/of aardgas. -
Wij vragen dat alle bestaande sociale openbaredienstverplichtingen
op zijn minst behouden blijven. Zo kan afsluiting na wanbetaling
alleen wanneer de gehele wettelijke procedure werd gevolgd. De sociale
openbaredienstverplichtingen dienen nog uitgebreid te worden voor de
nieuwe functies van de slimme meters. De modaliteiten van de slimme
meters moeten aangepast worden aan de wetgeving i.v.m. sociale
openbaredienstverplichtingen en niet omgekeerd. -
Wij vragen een proefproject waarin sociale klanten betrokken worden
om specifiek de toepassing van sociale openbaredienstverplichtingen te
onderzoeken.
8. Consumentenbescherming Wanneer
de slimme meters geactiveerd worden zullen Energy Service Companies
ongevraagd hun diensten en functies aanbieden om de klant te
ondersteunen bij energiebesparing. Daarbij zullen wellicht
verkoopssystemen en technieken gehanteerd worden waartegen
maatschappelijke kwetsbare groepen niet gewapend zijn. Dat stellen we
immers vast bij de agressieve verkoop van energiecontracten. Ook daar
worden minder mondige en laag opgeleide klanten geviseerd om hen met
mooie praatjes een contract aan te smeren. - Wij vragen: o
Een afdwingbare duidelijke richtlijn die de consument beschermt
(vergelijkbaar met het federaal akkoord de consument in de vrijgemaakte
gas- en elektriciteitsmarkt) en controle daarop. o Een gedragscode voor de aanbieders.
9. Privacy Met
de slimme meter kan ons verbruik tot vier maal per uur gelezen worden.
Die gegevens bevatten een schat aan informatie voor commerciële
leveranciers om producten op maat aan te bieden. Om onze privacy te
beschermen is het noodzakelijk dat de meetgegevens enkel in handen
blijven van de distributienetbeheerders.
10. Armoedetoets kwetsbare klantentoets Alle
beslissingen die in het kader van de invoering van slimme meters en
slimme netten genomen worden, moeten getoetst worden op hun gevolgen
voor kwetsbare energieklanten. -
Wij vragen de oprichting van een instantie die deze rol op zich kan
nemen en diverse actoren, waaronder mensen in armoede, betrekt. Overleg
en opvolging op federaal niveau lijkt ook aangewezen. Wij willen hieraan
zeker meewerken.
113
dagen niks om uiteindelijk te komen tot Ollandse gedoogtoestanden. Bart
Frit wil het bord afvegen en stelt voor de aftredende regering die door
de kiezer was afgestraft, nog wat te laten aanblijven met de
gedoogsteuin van de NVA. Wat moet je daar nu van denken? 113 dagen lang
hebben zeven partijen en partijtjes plannen op het tafel gelegd en hun
zere hoofden gebroken om te weten hoe er uiteindelijk met elkaar kon
gesproken worden. En wat is dan het resultaat? Nogabollen en iedereen
boos op iedereen...geef toe zet twee kleuterklassen uit twee vijandige
stammen bij elkaar en je bereikt wis en waarachtig een compromis over de
verdeling van de snoepvoorraad. Maar deze beroepspolitici slagen er in
om over niets een akkoord te bereiken. We zullen er geen woorden meer
aan vuil maken vandaag houden we snipperdag. Als er iemand wat van ons
wil dan slaan we dr ons wel door via één of andere latijnse spreuk
zoals deze van Ovidius: Qui non est hodie, cras minus aptus erit (Wie
vandaag tot niets in staat is, zal morgen tot nog minder in staat
zijn...)
Nederland
wordt dus volgens de blonde oliebol Nederlandser. Hier zaten we daar nu
niet echt op te wachten hoor. Het lijkt ons nu net wat van het leuke te
veel! Maar we hebben hier toch ook een variant op jullie oliebol. Onze
inlandse teelt, de alom gekende Bart F. tracht Vlaanderen Vlaamser te
maken. Hij doet het niet door de Islam te vuur en te zwaard te
bestrijden. Onze inlandse variant doet het via Vlaamse belastingen.
Alleen moet Bart en zijn partij nog eerst zelf geresponsabiliseerd
worden om tot een akkoord te komen. Responsabiliseren is bij onze
ollandse buren niet aan de orde vermits de blonde oliebol de meerderheid
enkel moet gedogen. Concreet betekent dit dat diegenen die regeren
zullen afhangen van de grillen van de oliebol. Moesten we maar meteen
ook toepassen in Belgistan. Iedereen gedoogt NVA van Bart Frit en ze
fluiten hem terug van zodra hij naast de pot pist. Helaas is het hier zo
simppel niet. Eén
ding is zeker, ondanks preformateurs, 2 special agents rechtstreeks uit
de opera comique en één high level-group zijn we nog geen haar dichter
bij een federale regering. Integendeel, nu begint men elkaar dus toch te
bestoken met ultimatums. En als je de reacties van de lezers van De
Standaard erop na slaat dan heb je ongeveer drievierde vlaams-nationale
zeloten die iedereen met een afwijkende mening uitschijten voor Spa-er
en één vierde sukkelaars die dus duidelijk niet op kunnen tornen tegen
het zich alom verspreidende virus van de Vlaamse zelfgenoegzaamheid. Diegenen
die nu blindelings geloven dat Vlaanderen met eigen belastingen een
aards paradijs zal worden voor elke inwoner...wel die zijn goed zot. We
hebben zo de uitgesproken mening dat ook het grote publiek eventjes de
inzet van de verkiezingen is vergeten. De inzet was de splitsing van
BHV. Nu dreigt Bart frit met het stopzetten van de onderhandelingen als
de personenbelastingen niet mogen geregionaliseerd worden. Die fameuze
copernicaanse omwenteling komt dus wel duidelijk neer op een radicale
splitsing van Belgie. Want een staat die geen eigen belastingen of maar
een miniem gedeelte ervan mag heffen is geen staat meer. Dit gaat niet
over responsabiliseren van gewesten maar over het afschaffen van een
land. PUNT. Dat iedereen die het tegendeel beweert ons hier komt
uitleggen met welk geld men de pensioenen en de staatsschuld zal
financieren? En we hebben het dan enkel over deze twee zaken. Laat
ons nu eindelijk met de meerderheid der Belgen die absoluut niet
gewonnen zijn voor de splitsing in verschillende plopsastaatjes onjze
stemp verheffen en aan al deze politici duidelijk zeggen: sluit een
akkoord maar blijf van België af. Laat ons niet vergeten dat we er in
geslaagd zijn en dit ondanks onze verschillen, uit te groeien tot één
van de rijkste landen ter wereld en één van de plaatsen op deze kluit
waar het goed wonen is voor de grote meerderheid maar waar er nog heel
wat te verbeteren valt voor een groeiende minderheid. Laat ons kijken
naar wat België ons gebracht heeft, niet naar wat het ons zogezegd
onthouden heeft. Laat ons niet vergeten dat Vlaanderen het er alleen
niet beter zou afgebracht hebben. Het zou waarschijnlijk maar hier
begint het virtuele, minder belastingen opgelegd hebben aan de rijken en
aan de grote bedrijven. De meerderheid zou daar dus absoluut niks aan
hebben gehad...Maar de zeloten zullen ons nooit gelijk geven op dit punt
al horen we nooit veel sociale praat uit hun mond komen.
en
om helemaal uitgespuwd te worden door de zeloten geven we graag het
editoriaal van Mevrouw Delvaux van Le Soir. Zoals jullie weten is deze
dame in bepaalde Vlaamse kringen ongeveer het evenbeeld van Beelzebub in
vrouwenkleren...
De l'ubuesque au grotesque, il n'y a qu'un pas
BEATRICE DELVAUX
samedi 02 octobre 2010,
Rédactrice en chef
La
situation politique est proche de l'ubuesque. Il faudrait juste éviter
qu'on ne tombe pas (qu'on ne soit pas) dans le grotesque. Un groupe de
haut niveau, qui rapporte à un duo de polissons, qui lui-même est
suspendu à deux ténors : il ne faudrait pas que cet empilement façon
poupées russes, débouche sur une dernière poupée vide de tout contenu,
voire sur un gigantesque pied de nez. On
sait la situation extrêmement difficile ; on se doutait que cela allait
prendre du temps avec des crises, des réconciliations Mais ici les
difficultés s'accumulent : impossible de comprendre ce qui coince
puisque personne ne parle et impossible de parler puisqu'alors, ça
coince. Il
ne s'agit pas de minimiser le blocage actuel. La loi de financement est
un enjeu réel et le bras de fer reste toujours le même à chaque étage
de la fusée : ce que les francophones vont lâcher est-il un pas vers le
démantèlement du pays et donc d'une reddition aux thèses de la N-VA ? Ou
cela permettra-t-il de construire une nouvelle Belgique, toujours
solidaire mais un peu plus responsable Région par Région ? Concilier
l'inconciliable en veillant à ce qu'aucune Région n'y perde. C'est donc
bien toujours de cela qu'il s'agit. Et cela ressemble de plus en plus à
ces petits jeux manuels où l'on doit reconstruire une figurine en
bougeant des cases et où l'on se perd comme dans le pire des
labyrinthes. Est-ce
tolérable ? Oui si cela ne dure plus des lunes et si nous avons la
certitude qu'on nous dit la vérité et qu'on ne nous mène pas en bateau,
en nous faisant croire qu'on négocie une possibilité d'accord alors
qu'elle n'existe pas du tout. L'échec n'est pas une option, on le sait,
sauf s'il est inévitable. Les élections seraient un petit séisme
potentiel : ceux qui en prendraient le risque doivent en être
conscients. Poursuite d'une Belgique sans gouvernement, risque de
renforcement de l'opposition entre les communautés et pour les
francophones la probabilité que la N-VA, sans plus aucun opposant
solide, ne se renforce encore. Mais voter reste la manière démocratique
et transparente de rebattre les cartes, lorsque plus personne n'a
d'atouts pour emporter le jeu.
Voor
onze Vlaamse en Ollandse lezertjes geven we graag wat
achtergrondinformatie over François UBU waarnaar in de titel wordt
verwezen en in ons taalgebied nauwelijks bekend is. Spijtig genoeg!
Ubu Roi
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ubu, volgens Alfred Jarry Ubu Roi is een Frans toneelstuk van Alfred Jarry, dat in 1896 verscheen in Le Livre d'Art. Het werd op 10 december 1896 voor het eerst uitgevoerd. Het stuk wordt algemeen gezien als een voorloper van het dadaïsme en surrealisme in de kunst. Het stuk was het eerste in een reeks werken over het personage Ubu.
Inhoud
De hoofdpersoon van het toneelstuk is François Ubu, die door iedereen Père Ubu
(Vader Ubu) wordt genoemd. Ubu is officier van koning Vencislaus,
gedecoreerd met de Orde van de Rode Draak van Polen, voormalig koning
van Aragon, graaf van Sandomir en in de loop van het stuk koning van
Polen en doctor in de 'patafysica. De
primitieve, laffe, vraatzuchtige en machtsbeluste Père Ubu wordt door
zijn vrouw Mère Ubu aangespoord om zich met behulp van een bloedbad te
ontdoen van koning Vencislaus en zijn familie en zo de troon te
bestijgen. Met behulp van Kapitein Bordure en zijn paalveniers lukt het
Ubu zijn bloedige staatsgreep uit te voeren. Zo wordt hij een relatief
populaire heerser, tot hij meteen als eerste regeringsdaad besluit,
omdat hij denkt er persoonlijk beter van te worden, de gehele adel en
het ambtenarenapparaat te herinrichten (dat wil zeggen ze te
"onthersenen"). De
radicale belastingpolitiek van Ubu zorgt niet alleen voor een onnodige
meervoudige opbrengst van de directe en indirecte belastingen, maar ook
voor een gewelddadige inning hiervan door de koning persoonlijk. Als Ubu
de Poolse bevolking meer en meer begint te tiranniseren, beweegt de
ontrouw geworden Bordure de Russische Tsaar Alexis ertoe, tegen de
bandeloos moordende despoot op te treden en in te grijpen. Als
Ubu zich op veldtocht tegen de Russische heerser begeeft, wordt
regentes Mère Ubu door de rechtmatige troonopvolger Bougrelas van de
troon gestoten, maar niet voordat zij zich heeft ontfermd over de
staatskas. Ubu wordt door het Russische leger vernietigend verslagen,
maar weet met list en bedrog samen met zijn vrouw te ontsnappen naar
Frankrijk, waar hij zich tot "maître des phynances" laat uitroepen.
Daar is de winter en daar zijn de prijsstijgingen van het gas...
Daar
komt de winter en daar komt dus de vriezeman. Wat komt er dan nog rond
deze periode? Sinterklaas is geen optie wat de vraag is wat en niet wie.
Wel toevallig beginnen de aardgasprijzen vanaf augustus te stijgen. Hoe
zou dat toch koùen dat net voor de winterperiode dat gas zo duur wordt.
De invoertders werken immers met langlopende contracten wat grote
schommelingen beheersbaar zou moeten houden. Natuurlijk koppelen de
(schaarse) leveranciers hun aardgasprijzen aan de petroleumprijzen die
nogal wat bokkensprongen durven uithalen. Wij zijn natuurlijk als blogje
absoluut niet in staat om uit te rekenen of de stijgingen, weliswaar
met enige vertraging, al dan niet correct de evolutie van de petroleum
volgen. We blijven het enkel eigenaardig vinden dat net voor de winter
de prijzen flink de hoogte ingaan. Prettig te horen voor de talrijker
wordende groep van mensen die nog net rondkomen is dat niet. Maar het
zijn de feiten:
Aardgasprijs sterk gestegen in augustus
Belga - 30-09-2010 (BELGA)
= De prijs van aardgas voor gezinnen is in augustus opvallend sterk
gestegen. Dat blijkt uit een analyse van de VREG, de Vlaamse regulator
voor de energiemarkt. De
stijging was algemeen: of men nu afneemt van de standaardleverancier
(gemiddeld +7,40 pct op één maand tijd) of een contract heeft (+6,29
pct). De sociale maximumprijs steeg zelfs met 15,63 procent, aldus de
VREG. Voorspellen
hoe de aardgasprijs verder zal evolueren, is bijzonder moeilijk, al
lijkt het erop dat op lange termijn kan uitgegaan worden van een
stabilisatie of daling. De VREG leidt dat af uit de prijscurve van
contracten met een vaste energieprijs: energieleveranciers moeten in die
contracten alle verwachte kosten incalculeren. Die prijscurve daalde
lichtjes in augustus. "De stabiele trend lijkt erop te wijzen (...) dat
de aardgasleveranciers geen prijsstijgingen verwachten". De
forse stijging van de sociale maximumprijs kan volgens de VREG dan weer
verklaard worden doordat die pas om de zes maanden wordt aangepast.
Jullie lezen het even goed als wij dat de sociale maximumprijs stijgt
met 15,63% We hebben het hier al verschillende keren aangehaald. Dit
zijn abnormale stijgingen voor een sociale maximumprijzen...en in plaats
van een kaduuke regelgeving over minimumleveringen in te voeren waarmee
waarschijnlijk enkel een grasparkiet en een koppel bedwantsen hun
voordeel opdoen kan onze mooie minister beter hier iets aan trachten te
veranderen...
Enig
onderzoek bij de CREG hierover leert ons toch ook een aantal
interessante zaken. In tegenstelling tot de VREG die geen
prijsstijgingen meer verwachten vinden we bij de CREG nog wel lichte
tariefstijgingen.
We
leren ook dat de sociale maximumprijs dus wel degelijk de goedkoopste
is ook ten opzichte van Lampiris. Dat is niet altijd zo geweest. En
verder leren we dat de leverancier Lampiris verder blijft verkopen aan
heel gunstige tarieven. En dat in de drie landsgedeelten en voor alle
verbruikersprofielen
Wat betreft het veschil tussen vaste tarieven en aanpasbare tarieven leren we dat vaste tarieven duurder zijn.
Onthou
dus, beste Belgische lezertjes, en we willen geen reclame maken, maar
Lampiris blijft de goedkoopste gasleverancier. Voor een
standaardverbruik van ongeveer 23000 kwh/jaar loopt het verschil tussen
lampiris en de duurste leverancier Essent op tot ongeveer 180 Voilà, je weet wat je nu moet doen...
Freya en de dooie sossenmus: de minimale gaslevering
Ach,
beste lezertjes, wat verandert de wereld toch razendsnel! Terwijl we
twee jaar geleden nog regelmatig artikels mochten lezen over de
baldadige jeugd die zich tijdens het weekend in grote getalen te pletter
reed klinkt het vandaag anders. Anders betekent dan dat er passionele
moorden worden gepleegd in seniorenflats waar een 87 jarige man zijn elf
jaar jongere partner vermoordt omdat ze zonder hem zich nog in het
wilde uitgaansleven wilde storten...de wreedaardigste doodsoorzaken
verschuiven dus omwille van de vergrijzing naar de meest voorkomende
leeftijdsgroep. Maar daar hebben we het verder niet meer over. Waarover
hebben we het dan wel? We
hebben het over energie en meer bepaald het goede nieuws gebracht door
mooie Freya over de minimale gasleveranties aan behoeftige klanten. Wij zochten het als sociaal voelende slechteriken even voor jullie op in De Standaard
BRUSSEL
- Wie in de koude wintermaanden zijn gasrekening niet kan betalen, mag
voortaan op een minimum aan aardgas rekenen. Dat beslisten de Vlaamse
ministers Freya Van den Bossche (SP.A, Energie) en Jo Vandeurzen
(CD&V, Welzijn), die komende winter op die manier zo'n 14.000
gezinnen voorthelpen. Nu
al krijgen mensen die hun rekening niet kunnen betalen een oplaadbare
budgetmeter. Sommige gezinnen hebben echter ook geen middelen om die
budgetmeter op te laden. Dat gebeurt bijvoorbeeld wanneer mensen bij de
eerste winterprik plots extra veel moeten betalen. Zo zouden deze winter
naar schatting 14.000 gezinnen in de kou komen te zitten.
De
lancering van een minimumlevering voor aardgas moet die problemen
voorkomen. Voor elektriciteit bestaat al zo'n minimumlevering, waarbij
mensen nog net voldoende elektriciteit (10 ampère) krijgen om aan de
basisbehoeften te voldoen. Voor aardgas stelt zich het probleem dat men
niet een beetje aardgas' kan leveren. Dat zou tot ontploffingsgevaar
kunnen leiden', aldus Van den Bossche.
De
OCMW's zullen verwittigd worden als gezinnen zonder gas dreigen te
vallen. Zij zullen dan een minimumhoeveelheid aardgas ter beschikking
stellen na onderzoek. De OCMW's zijn het idee wel genegen, maar willen
er wel meer personeel voor.
Is
dat nu geen leuk nieuws, beste lezertjes? We gingen even ons lichtje
opsteken bij ervaringsdeskundigen uit de sociale sector. Het blijkt al
snel dat de kans dat wij de broer zijn van Napoleon velen malen groter
is dan dat het hier gaat om een degelijk onderbouwde sociale maatregel.
De persberichten over deze maatregel stroken trouwens helemaal niet met
de werkelijkheid. We geven jullie dan ook graag de reactie van de
specialisten op het terrein. We hebben het dan over Samenlevingsopbouw,
een zeer efficiënte organisatie die zich bezig houdt om samen met de
zwakke verbruikers de rechten van deze steeds groeiende groep
consumenten te verdedigen:
Bedenkingen bij Besluit van de Vlaamse Regering minimale levering van aardgas tijdens de winterperiode
1.
29 september 2010
Steunpunt Turnhout, Otterstraat 116, 2300 Turnhout T 014 44 26 74 E ellen.dries@samenlevingsopbouw.be W www.samenlevingsopbouw.be
Een
kort incident tijdens de septemberverklaring op 27 september 2010 in
het Vlaamse parlement: onze actie Geef volle gas voor energie. Met
deze actie vraagt Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie, samen met
ACW, Steunpunt Algemeen Welzijnswerk, Welzijnszorg en
Verbruikersateljee, op een positieve manier aandacht voor
energiearmoede. Het garanderen van nutsvoorzieningen via een minimale
levering is één van de aandachtspunten in onze actie.
De
principiële regeringsbeslissing over de minimale levering van aardgas
van afgelopen vrijdag 24 september 2010 kwam voor ons plotseling en
onverwacht aangewaaid. Eerder
werden via het Verticaal Overleg Energie reeds gesprekken opgestart
over het invoeren van een minimumlevering in de aardgasbudgetmeter.
Gezien de technische beperkingen (er kan niet een beetje gas geleverd
worden) alleszins geen eenvoudige oefening. De samenwerking met de
overheid was ons inzien nog niet afgerond. Allerlei denkpistes zouden
nog verder verkend worden.
Wat
in het Ontwerpbesluit omschreven wordt als een minimumlevering, voldoet
niet aan die voorwaarden. En gegarandeerd is de minimumlevering
allerminst. De
klant moet zicht wenden tot het OCMW om kWh omgezet in geld te vragen
waarmee hij zijn budgetmeter kan opladen. Het initiatief moet dus van
de klant uitgaan. Het
persbericht daarentegen vermeldde dat de netbeheerder de OCMWs op de
hoogte brengt wanneer ze vermoeden dat gezinnen dreigen zonder aardgas
te vallen. Op basis van die gegevens kan het OCMW dan in actie schieten.
Een wezenlijk verschil in aanpak.
Die
maakt ook dat de vergelijking met de minimumlevering in de
elektriciteitsbudgetmeter niet opgaat. De minimale levering van 10
ampère kan de klant zelf activeren wanneer zijn actief krediet (en
noodkrediet) opgebruikt is. De hulpverlening wordt hier niet in
betrokken. Alhoewel we pleiten voor een snelle interventie van de
hulpverlening zodat energiearmoede kan voorkomen worden, kunnen we niet
voorbij aan twee belangrijke vaststellingen: - heel wat OCMWs kunnen de toevloed aan dossiers niet aan en/of vullen het noodzakelijke sociaal onderzoek erg verschillend in. -
Bij maatschappelijk kwetsbare groepen ligt de relatie met de
hulpverlening soms zeer moeilijk. De drempel kan nog erg hoog zijn.
De
minimale levering zoals ze nu wordt voorgesteld, is geen instrument van
de netbeheerder binnen een energiebeleid maar een welzijnsoplossing.
Het oordeel over de noodzaak van de voorgestelde minimale levering ligt
volledig in handen van de hulpverlening.
Bij
het lezen van het Besluit van de Vlaamse Regering tot wijziging van
het besluit van de Vlaamse Regering van 13 maart 2009 betreffende de
sociale openbaredienstverplichtingen in de vrijgemaakte elektriciteits-
en aardgasmarkt, wat betreft de invoering van een minimale levering van
aardgas tijdens de winterperiode rezen er nog vragen.
·
In tegenstelling tot het persbericht schrijft het ontwerpbesluit dat
het de klant zelf is die naar het OCMW kan stappen en aangeven dat hij
onvoldoende middelen heeft. o
In het kader van het nieuwe besluit i.v.m. de schuldafbouw zullen de
netbeheerders op basis van het oplaadgedrag van de klanten aan de
Lokale Adviescommissies doorgeven welke huishoudens zonder aardgas
dreigen te vallen. Wat gebeurt er met deze aanpak (die verdoken armoede
aan het licht kan brengen)? Moet die wijken voor de huishoudens die
zelf de stap naar de hulpverlening zetten? o
Worden gebruikers van de aardgasbudgetmeters geïnformeerd over de
mogelijkheid om naar het OCMW te stappen als ze niet meer kunnen
opladen. Hoe en wanneer wordt dat aanbod aangebracht? Via een brochure,
bij het installeren van de budgetmeter mondeling toegelicht,
voortdurende sensibilisering via de oplaadkantoren We
willen erop wijzen dat heel veel huishoudens met een budgetmeter
ongekend zijn bij het OCMW en niet automatisch via hun hulpverlener
geïnformeerd worden. o
Kan de hulpvraag alleen behandeld worden als men helemaal zonder gas
zit of kan dat ook al bij de dreiging ervan? Bv. huishoudens die een
budgetmeter krijgen in oktober, kunnen vlug vaststellen dat ze de winter
niet doorkomen.
· De minimale levering geldt enkel voor de winterperiode o
Wat met koudeprikken buiten de winterperiode? Deze regeling geldt
wel voor de verlengingen van de winterperiode die door de minister wordt
afgekondigd (als wij daar bijna een traditie - om vragen). Maar
zelfs die verlengingen zijn geen oplossing voor aanhoudende koude. Wat
met het gebruik van warm water (hygiëne) en de mogelijkheid om te koken
het hele jaar door?
· Het OCMW kan opteren gebruik te maken van een systeem van minimale levering aardgas o
Deze opdracht voor het OCMW wordt zeer voorwaardelijk geformuleerd.
Wat met de gezinnen waar de hulpverlening helemaal vast zit? Of waar
zeer hoge voorwaarden gesteld worden aan de hulpverlening (bv.
budgetbegeleiding)
· Een sociaal onderzoek binnen zeven dagen? We
juichen een erg snelle interventie toe maar betwijfelen of de OCMWs
dit kunnen waarmaken, in het bijzonder omdat hulpvragen met serieuze
piekmomenten zullen opduiken. Hoe
zal dat sociaal onderzoek eruit zien? Vanuit onze ervaring met de
LAC-werking wordt een sociaal onderzoek zeer divers ingevuld. Gezien de
tijdsdruk en de caseload veronderstellen we dat dit zeer oppervlakkig
zal gebeuren.
· Bij een reëel probleem van energiearmoede. Indicatieve tabel, parameters o
Wordt met type woning bedoelt of het om een vrijstaande woning,
halfopenbebouwing, appartement gaat? Of brengt men ook woningkwaliteit
in rekening? Speelt het EPC een rol? o
Het OCMW bepaalt de hoeveelheid gas die het gezin nodig heeft per
dag, tot het einde van de winterperiode, uitgedrukt in kWh? §
Hoe worden de kWh omgezet in geld? Aan welke prijs wordt een kWh
berekend? Best kan de prijs van de kWh berekend worden aan de geldende
tarieven die het gezin betaalt (dit is afhankelijk van DNB-gebied). §
Het OCMW berekent hoeveel gas het gezin per dag nodig heeft tot het
einde van de winterperiode. Het geld wordt gespreid per twee weken tot
het einde van de winterperiode. In welke oplaadpunten kunnen ze terecht?
Soms moeten gezinnen grote verplaatsingen maken en in barre
weersomstandigheden. §
De openingsuren van het OCMW zijn vaak niet afgestemd op werkende
gezinnen. Kunnen gezinnen ook naar andere oplaadpunten om de minimale
levering op te laden? §
Kan het OCMW zelf de berekende kWh aan minimale levering
optrekken? Bv. wanneer ze vaststellen dat een huishouden echt niet
rondkomt. §
Gaat de minimumlevering voldoende zijn om te verwarmen en warm water
te kunnen gebruiken? Gaat de indicatieve tabel rekening houden met
energieverslindende toestellen? Kan het OCMW ook voor omkaderende
maatregelen zorgen, bv. het reinigen van de verwarmingsketel zodat die
minder verbruikt?
· Artikel 29/4: het OCMW kan voorwaarden verbinden o Schuldbegeleiding en schuldafbouw §
Wil dit zeggen dat gezinnen verplicht in budgetbegeleiding, -beheer
moeten gaan bij het OCMW? Of wordt er alleen gekeken naar mogelijke
schuld bij de netbeheerder en/of leverancier? §
Als er een betaalplan schuldafbouw in de budgetmeter zit, wordt dit
dan gestopt in de periode dat het gezin de minimale levering krijgt? Of
tikt van deze minimale levering dan ook nog het betaalplan verder weg?
Als dit gebeurt, wordt hier dan rekening mee gehouden met het bepalen
van de hoogte van de kWh die aan de huishoudens wordt toegekend? o REG-maatregelen §
We kunnen alleen maar toejuichen dat het OCMW huishoudens
ondersteunt bij reg-maatregelen. Mogelijks kan het OCMW mee investeren
in de woningkwaliteit. o Verplicht opladen van budgetmeters in zomer § Hoe zal dat in zijn werk gaan?
· Het geld recupereren na de winter? o
OCMWs kunnen tot 70% van de kosten recupereren bij de netbeheerder.
Zullen ze dit steeds doen of zullen ze van sommige huishoudens
verwachten dat ze de volledige 100% terugbetalen? o Het resterende bedrag? §
Elk OCMW gaat zijn eigen beleid hebben over het terugbetalen van de
resterende bedragen. De cliënt dreigt de dupe te worden van het gebrek
aan uniforme aanpak. §
Zullen de betaalplannen haalbaar zijn? Wie een minimale levering
heeft gebruikt, moet die tijdens de zomer terugbetalen en wordt intussen
ook verplicht om op te laden (te sparen) voor de winter. De impact op
het huishoudbudget kan aanzienlijk zijn. §
Zullen die consequenties vooraf goed uitgelegd worden aan de
hulpvragers op het moment dat de vraag gesteld wordt? Het wordt wel erg
complex: de budgetmeters op zich, de opladingen, de schuldafbouw
Ann Vander Wilt Ellen Dries Mieke Clymans
We
kunnen enkel besluiten uit deze degelijk onderbouwde reactie op het
juichverhaal van Van den Bossche dat onze mooie Freya ons wat blazen tracht wijs te maken. Het gaat hier inderdaad NIET om een minimale en
gegarandeerde energielevering. Het is ook volgens onze bescheiden mening
een poging om wat zand in de ogen te strooien van de sociaalvoelende
burgers die blij zijn met een dooie mus. De sossen hebben weer de kans
gemist om echt sos te zijn wat ons steeds minder verwondert. Hoe zou dat
toch komen, vragen wij onszelf ook af???? We geven Freya dan ook met veel plezier de beker van de formidabelste gemiste kans...
Iemand
zou politiekers moeten verbieden om te spreken over een begrip als
identiteit. Er is helemaal geen bezwaar tegen dat men dat behandelt
als psychiater, socioloog, antropoloog en weet ik veel allemaal maar nooit door een
politiek sujet. Dan heeft dat een kleffe bijklank. Zeker als het komt
uit de mond van een nationalist, laat staan een Vlaamse versie van dit
type. -ist. En helemaal erg als Bart Frit dit uitlegt aan eerstejaarsstudenten
in Gent. http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100928_075&subsection=3
GENT
- N-VA voorzitter Bart De Wever heeft vanmorgen een gastcollege gegeven
aan de UGent over identiteit en nationalisme. Hij herhaalde er ook zijn
pessimisme over de onderhandelingen rond een nieuwe financieringswet. De Wever geeft les over identiteit photo news
Politicoloog
en UGent-professor Carl Devos nodigt elk jaar naar aanleiding van het
openingscollege politicologie de meest prominente politicus van het
moment uit voor een gastcollege. De voorbije jaren passeerden Yves
Leterme, Marianne Thyssen en Herman Van Rompuy de revue. Dit jaar was de
eer weggelegd voor N-VA-voorzitter Bart De Wever. Veel volk Het
auditorium Leon De Meyer, dat plaats biedt aan meer dan 1.000 mensen,
zat voor de gelegenheid overladen vol. Zelfs op de trappen en vlak voor
het speekgestoelte zaten studenten. De
Wever benadrukte dat identiteit niet mag worden afgewezen omdat er ook
racisme bestaat en dat er een positief verband bestaat tussen identiteit
enerzijds en democratie, solidariteit, inclusie en een sociale
samenleving anderzijds. Ook
de relatie tussen de Vlamingen en Franstaligen in ons land en de strijd
tussen Vlaamsgezinden en belgicisten kwam uiteraard aan bod. 'Er is een
gevecht voor uw ziel bezig', stelde De Wever, die eraan toevoegde dat
België er afgaande op objectieve kenmerken inzake identiteit slecht voor
staat. 'Er zijn twee culturen en twee democratieën in ons land', aldus
De Wever. Uithaal naar Milquet Hij
wees ook op een verschil in visie tussen Vlamingen, die uitgaan van
territorium, en Franstaligen, die meer heil zien in het
personaliteitsbeginsel. De eis van sommige Franstaligen om Brussel uit
te breiden, noemde hij in de huidige Europese context zinloos en weinig
relevant. Ook
CDH-voorzitster Joëlle Milquet kreeg er terloops van langs. 'Er zijn er
die campagne voeren met lunion fait la force, maar zelf geen
Nederlands leren'. In een andere gemeenschap de taal van het volk
spreken, vindt De Wever niet meer dan normaal. Tijdens
de vragenronde stelde niemand van de studenten een vraag over de
lopende communautaire onderhandelingen. Carl Devos deed het dan maar
zelf. Hij vroeg De Wever over de financieringswet wanneer het goed
genoeg zal zijn voor N-VA. Catch-22 De
Wever herhaalde wat hij vanmorgen ook al op radio 1 zei, dat hij in een
catch-22 zit. Hij wil naar eigen zeggen wel een akkoord sluiten, maar
wil geen akkoord dat volgens hem geen oplossing biedt voor de problemen.
'Ik weet niet hoe het gaat aflopen. Ik wou dat ik het wist, maar er
zijn enige redenen tot scepticisme', besloot de voorman van de N-VA.
Nog
zo een kwakkel die steeds maar weer de wereld wordt ingestuurd en de
geesten der fiere Vlamingen vertroebelt namelijk de mythe dat Vlaanderen
het teritorialiteitsbeginsel aanhangt en Wallonië het
personaliteitsbeginsel. Wil ons iemand hier dan eens duidelijk komen
uitleggen -en het mag Bart Frit himself zijn- welk
territorialiteitsbeginsel de Brusselse Vlamingen toepassen? Of het zou
het koloniseren van de Dansaertstraat moeten zijn en omgekeerd op welk personaliteitsbeginsel de franstalige eis tot de uitbreiding van Brussel zich beroept? Beste
lezertjes, ook onze ollandse lezertjes, dat fameuse beginsel gebaseerd
op territorium wordt gebruikt omdat sommigen dat netjes uitkomt. Want
als het niet echt past zoals in Brussel dan sluiten onze
Vlaams-nationalistische identitairen zich zeer snel aan bij het andere
beginsel. Bij ons Waals broedervolk is het net zo. Er zijn zelfs
slimmerikjes die beweren dat Frankrijk ook steeds dat
personaliteitsbeginsel toepaste. Het zou iets typisch latijns zijn
tegenover dat territoriumgedoe van de germanen. Als iemand ons een
historicus vindt die wil bewijzen dat Frankrijk tijdens zijn woelige
geschiedenis steeds het latijnse personaliteitsbeginsel heeft toegepast
dan mag hij die onmiddellijk laten opnemen in de psychiatrie. Over het
Duitse territorialiteitsbeginsel hebben we ook zo onze eigen mening, zeker
als het gaat over de periode tussen 1910-1945....en daar hebben ze toch
ook wel wat afgeleuterd over het Germanendom als personaliteitsbeginsel
zouden we denken.
Nu
wat betreft de twee verschillende democratieën...zoiets horen we graag
vertellen door de ex-politieke baas van ex-senatoren als ene madam
Geybels. In een democratie heeft iedereen recht op een degelijke
verdediging.... en men besmeurt daar maar niet zo maar iemand in zijn of
haar beroepseer door losjesweg te beweren dat er drugs of liever
opiaten werden voorgeschreven aan de bedgenoot...roddels dus...
Fraaie
democratie zo te zien. En we hebben het hier al gezegd dat we geen fan
waren en zijn van Kim G. maar wat dat wicht is overkomen en we hebben
het nu NIET over Thailand maar over haar eigen partijvrienden wens je
je ergste vijand niet toe.
en
nog iets dat we Bart Frit graag zouden willen duidelijk maken: Beste
Bart Frit, er zijn geen TWEE verschillende culturen in België. Er zijn
er VEEL MEER! Denk daar eens rustig over na als je bijvoorbeeld door de
Pelikaanstraat loopt. Ook indien je ooit door onze straten zou lopen,
Beste Bart Frit. Wij behoren evenmin tot jouw cultuur noch tot jouw
identiteit en we zijn daar erg blij mee...
De Vlaamse sossen eindelijk gered en het geheim van Filip en Laurent
Opgepast
waarde vrienden en kameraden, het orakel van Hasselt en wijde omgeving
heeft weer gesproken. Juicht kameraden en gezellinnen, de ochtendstond
zal na deze wijze woorden weer gloren als van tevoren. Steve
Verniet heeft een oplossing voor de gestage afkalving van de Vlaamse
sossen...en neen, beste vrienden, het gaat niet om gratis tickets voor
Plopsaland. Steve,
-wat doet die man, intussen voor de kost? - wil dat de Vlaamse sossen
Vlaamser en katholieker worden... Hoe komt het toch dat we daar zelf
nooit aan hadden gedacht? Zo
simpel kan de oplossing zijn. Alle sossen worden tsjeef en hangen de
leeuwenvlag uit op 11juli. Voilà, Gennez zal op 1 mei 2011 het Koning
Boudewijnstadium moeten afhuren. En dat dan nog alleen voor de
enthousiaste menigten uit de Vlaamse rand. Misschien kunnen we de
klauw van U2 al bestellen. We dromen van socialistische
verkiezingsoverwinningen in een zee van leeuwenvlaggen gevolgd door een dankmis onder de IJzertoren.en het neerleggen van een bloemenkrans op het graf van Verschaeve in Alveringem Samen
met stresskonijn Pascal Smet die Engels tot tweede taal heeft
uitgeroepen in het nederlandstalig onderwijs, vormt Stevie het komische
duo van de week. De
volgende regeringsonderhandelingen zullen in het engels verlopen.
Trouwens de high level groep is daar al de zeer stille voorbode van.
Look, this must be Miss No klinkt erg James Bondachtig en alleen
iemand van zijn kaliber kan ons land nog redden
Volgens
oud-sp.a-voorzitter Steve Stevaert "zouden de socialisten veel Vlaamser
moeten zijn". Dat heeft hij zondag gezegd in De Zevende Dag. "De
socialisten moeten zich aanpassen aan de omstandigheden hier en nu, in
Wallonië moet je andere analyses maken." Stevaert
vindt dat de socialisten in Vlaanderen veel te klein zijn, "ze moeten
terug groeien". De voormalige voorzitter van de Vlaamse socialisten
geeft toe dat er een aantal fouten zijn gemaakt, maar die mogen niet
afgeschoven worden op de huidige sp.a-top. Vooreerst,
zegt Stevaert, hadden de socialisten vroeger meer aandacht moeten
hebben voor de geloofsovertuiging van de mensen. Een tweede "kras op de
plaat" is dat de socialisten niet Vlaams genoeg zijn. "We
moeten geen nationalisten zijn, dat is tegen de anderen. Maar we mogen
wel voor de Vlamingen opkomen. Als socialisten moeten we dichtbij het
volk staan." "Al die krassen samen maken het voor de jonge leiders moeilijk om nu heel veel stemmen te halen", meent Stevaert.
Maar
nog belangrijker nieuws kwam dit weekend uit Zevenkerken. Het mysterie
rond de rare houding van onze kroonprins en zijn broertje is eindelijk
opgelost. Hun wat wereldvreemde ingesteldheid is meer dan
waarschijnlijk te wijten aan misbruik door een opvoeder in de
prestigieuse paterschool van Zevenkerke. Rest ons enkel nog het mysterie
rond de val van Albert I in Marche-les-Dames.
als we het dan toch over de collaboratie hebben...terwijl we op de nieuwe regering wachten
we
krijgen hier in ons landje een een soort rare debatcultuur. Behalve dan
over de huidige regeringsformatie want daar hoort niemand op dit moment
nog iets over vertellen. Waarschijnlijk interesseert het nog nauwelijks
iemand. Nu we trouwens uit enquetes vernemen dat Brusselaars absoluut
niet staan te springen om in een soort statenbond met Wallonië of met
Vlaanderen in het bootje te stappen kan elke illusie over een eventuele
splitsing maar beter meteen worden opgeborgen. Laat ons nu eindelijk als
volwassen redelijke wezens met elkaar praten. Hetzij in het Nederlands
hetzij in het Frans of in allebei tegelijkertijd. Het
andere debat over de verschillen in collaboratie tussen Vlaanderen en
Wallonië duurt ook nog steeds voort. Niemand heeft het nodig gevonden
aan te halen dat er nog wat andere soorten collaboratie waren. We
citeren : het toenmalige koningshuis en delen van de politieke
linkerzijde zoals Hendrik De Man en Edgard Delvo van de unie van hand-
en geestesarbeiders maar ook van bepaalde delen, van het toenmalige ACV.
rond het zogenaamde plan Voss. Lees maar de interessante studie van
Etienne Verhoeyen hieronder:
In
tegenstelling tot Bart Frits bewering dat de Walen hun collaboratie
hebben verdoezelt wat absoluut niet klopt, kunnen we misschien beter
zeggen dat vooral de twee andere collaboraties lang onderbelicht zijn
gebleven...maar dat past niet in het huidige communautaire plaatje.
We
vernamen een tijdje geleden dat het druggebruik tijdens het rijden hard
zou aangepakt worden. De politiediensten zullen beschikken over een
onfeilbare speekseltest...Onfeilbaar? Inderdaad maar dan wel zoals de
paus van Rome ... Een
kleine confrontatie hieronder tussen verschillende nieuwsberichten op
verschillende data. We beginnen met het MINST recente :
03/07/'09
De Kamer keurde donderdag unaniem een wet goed waardoor speekseltests
kunnen worden gebruikt om drugs bij automobilisten op te sporen. Wat
zegt de nieuwe wet? We overlopen de inhoud met initiatiefnemer Jef Van
den Bergh (CD&V).
Wat is het probleem?
Volgens
de Belgische ROPS-studie (Rijden Onder invloed van Psychoactieve
Stoffen) uit 2005 rijdt 4% van de automobilisten onder invloed van
cannabis, 1% onder invloed van cocaïne en heroïne, 0,8% onder invloed
van amfetamines. Bij één op de vijf ongevallen met gewonden vindt men
sporen van drugs. De kans op een ongeval verdubbelt na het gebruik van
cannabis en ze verdrievoudigt zelfs na het gebruik van opiaten.
Hoe worden drugs in het verkeer momenteel getest?
*
Eerst neemt de politie een testbatterij af om de uiterlijke tekenen van
beïnvloeding vast te stellen. Daarbij moet je bv. over een lijn lopen
of je vinger naar je neus brengen. * Als de politie denkt dat je onder invloed bent, volgt een urinetest. * Als die positief is, komt een dokter voor een bloedproef.
Hoeveel overtredingen stelt men vast?
Men
controleert erg weinig, behalve in de Noorderkempen en in de streek
rond Ieper. In 2007 deed de federale verkeerspolitie slechts 200
bloedproeven om drugs op te sporen. In totaal stelde men 2.489 inbreuken
vast voor rijden onder invloed van drugs.
Waarom speekseltests?
* De huidige procedure is omslachtig, duurt vaak anderhalf uur per persoon en wordt te weinig toegepast. * Speekseltesten zijn betrouwbaarder dan de urinetest, zeker voor het testen van cannabisresten. * Men heeft geen sanitaire wagen meer nodig, omdat niemand meer moet gaan plassen. * Men moet geen artsen meer oproepen. Dat was niet altijd makkelijk. * Frankrijk, Finland, Spanje en Portugal doen het al en in Nederland en Duitsland lopen proefprojecten. We moeten meedoen.
Hoe wordt het?
*
De testbatterij wordt vervangen door een eenvoudige checklist. Geen
praktische proeven meer, alleen nog controle van de uiterlijke kenmerken
(oogpupillen, wartaal bv.) en vragen over drugsgebruik. * Daarna kan de politie een speekseltest afnemen. * Als die positief is, mag je 12 uur lang geen auto meer besturen. * Bovendien laat de politie dan een speekselanalyse uitvoeren door een laboratorium. * Bij een ongeval met gewonden wordt systematisch een speekseltest afgenomen.
Voor welke drugs?
De speekseltest screent op resten van cannabis, amfetamines, heroïne, morfine en cocaïne.
Hoeveel kost hij?
15 euro. Justitie betaalt, maar als je achteraf veroordeeld wordt moet je die som terugbetalen.
Welke straffen?
Als
de test positief is of als je hem niet wil laten uitvoeren, kan je een
boete krijgen tot 11.000 euro. Bij herhaling binnen de 3 jaar lopen de
straffen op tot 2 jaar cel, 27.500 euro boete en vijf jaar geen
rijbewijs.
Wanneer treedt de wet in werking?
Ten laatste op 1 oktober 2010.
Wat is de kans op succes?
Volgens
onderzoek in Australië rijdt 33% van de drugsgebruikers naar eigen
zeggen niet meer als ze drugs hebben genomen, sinds daar de speekseltest
werd ingevoerd. JDW
In
Frankrijk komt dus een zeer gereputeerde instantie die het zou moeten
weten aandraven met de stelling dat deze speekseltesten absoluut niet
wetenschappelijk noch sluitend zijn...alleen een bloedproef geeft
absoluut betrouwbare resultaten.... Het
parlement heeft dus goed werk geleverd. Een heleboel onschuldige
(jonge) bestuurders dreigt hiermee zwaar in de problemen te komen. Niet
alleen qua boetes maar stel je voor dat je dochter thuis komt na een
nachtje stappen met een papiertje van de politie waarop duidelijk
geschreven staat dat ze een positieve speekseltest heeft afgelegd en dat
ze dus onder invloed reed van drugs...Waw, wat hierop volgt is een
aflevering van thuis op speed....
Cannabis au volant: La fiabilité du test salivaire contestée
il y a 46 min
Le
test salivaire utilisé pour détecter la consommation de cannabis des
automobilistes est-il fiable? Non, répond l'Académie nationale de
Pharmacie qui a estimé que ce test ne fournissait pas «les performances
requises». «Plusieurs études récentes ont montré que sa mise en oeuvre
est à l'origine d'un grand nombre de résultats faussement positifs ou
faussement négatifs», assure l'Académie pour qui «seul le contrôle
sanguin permet de confirmer l'usage de stupéfiants». Le
test salivaire a remplacé le test urinaire en août 2008 par souci de
rapidité. En effet, il est beaucoup plus simple à utiliser: quelques
gouttes de salive sur une bandelette et le test indique aux forces de
l'ordre si l'automobiliste a consommé ou non du cannabis. Sauf que le
résultat n'est en aucun cas contrôlé scientifiquement. Et c'est là que
le bât blesse pour l'Académie de Pharmacie. «On ne peut pas laisser
n'importe qui effectuer ces tests», affirme à 20minutes.fr une
porte-parole de l'institution. «Cela ouvre la porte à toutes les contestations» Cette
nouvelle «est intéressante pour les automobilistes et leurs
défenseurs», constate Eric de Caumont, avocat spécialisé dans le droit
de l'automobile, joint par 20minutes.fr. «Cela ouvre la porte à toutes
les contestations», renchérit l'avocat parisien Pierre-François Divier.
En effet, un automobiliste contrôlé positif au cannabis peut se voir
retirer son permis et son véhicule pendant au moins 72h. Ce
droit de rétention pourrait ainsi se voir annuler si le test salivaire
n'est pas fondé. Mais la seule personne habilitée à suspendre cette
décision est le juge des référés du tribunal administratif. Or, «c'est
tout un pataquès pour le saisir», explique Pierre-François Divier.
Ainsi, pour l'avocat, les contestations s'annoncent «concrètement très
difficiles» à aboutir vu les délais, sauf si le droit de rétention va
au-delà des 72h.
Er
was de laatste weken nogal wat te doen over de uitspraken van el lider
massimo uit Cuba. Hij vertelde aan een journalist dat het cubaanse
model niet meer zou werken... Op
zich is dat voor ons natuurlijk geen nieuws maar een reeds lang
vaststaand feit. Uit de mond van de chef himself klinkt het toch nog een
beetje raar. Wat denken de of tenminste sommige Cubanen daar nu zelf
over?
The Revolution Is Working Well. Fight, Work, Advance. Continue Onward! Fidel I
swore never again to speak of that gentleman with the well-trimmed
beard and the olive-green uniform who castrated* filled every day of my
childhood with his constant presence. I underpin my decision not to
refer to Fidel Castro with more than one argument: he represents the
past; we need to look forward, to that Cuba where he no longer exists;
and in the midst of the challenges of the present, to allude to him
seems an unpardonable distraction. But today he once more gatecrashed my
life with one of his characteristic outbursts. I feel obliged to focus
on him again after his declaration to the journalist Jeffry Goldberg that, the Cuban model doesnt even work for us anymore. If
my memory doesnt fail me, they expelled many Communist Party members
for lesser or similar phrases, and purged innumerable Cubans who served
long sentences. The Maximum Leader systematically pointed his finger at
those who tried to explain that the country wasnt working. And not only
were the nonconformists punished, but we were all forced to don the
mask of subterfuge to survive on an island he tried to remake in his own
image. Pretense, whispers, deceit, all to hide the same opinion that
the resuscitated commander now flippantly tosses out to foreign
journalist. Perhaps
it is a fit of honesty, as assaults the elderly when it comes time to
assess their lives. It could even be another desperate try for
attention, like his prediction of an imminent nuclear debacle or his
late mea culpa
for the repression of homosexuals which he came out with a few weeks
ago. To see him acknowledge the failure of his political model, makes
me feel like Im watching a scene where an actor gesticulates and raises
his voice so that the public wont look away. But as long as Fidel
Castro doesnt take the microphone and announce to us that his obsolete
creature will be dismantled, nothing has happened. If he doesnt repeat
the phrase here in Cuba, and, in addition, agree not to interfere in the
necessary changes, were back to square one. Note: Yesterday,
on hearing the news, I wrote a brief tweet: Fidel Castro joins the
opposition, telling the journalist Jeffrey Goldberg that the Cuban model
doesnt even work for us anymore. Shortly after a dissident friend to
whom Id sent the same message by text called me. His words were ironic,
but true: If He has joined the opposition, Im moving over now to the
official side. *Translators
note: The original text was dictated over the phone and there was an
error in the transcription, hence this correction.
"Het
is een Waalse mythe dat de collaboratie een overwegend Vlaams gegeven
was terwijl Franstalig België dapper verzet bood", schrijft Bart De
Wever vandaag in een opiniestuk in De Standaard. De Franstaligen
reageren geïrriteerd. cdH-fractieleidster
in de Kamer, Catherine Fonck, vindt het tijd om de simplistische
zwart-witvisie van goeden en slechten te verlaten, zij die goed
presteren en de anderen, zij die gelijk hebben en de anderen, de
Vlamingen en de Walen, ...
"In
volle crisis is er niets beter om de relaties terug warmer te maken en
blijk te geven van de wil om de andere te respecteren", luidt het
ironisch.
Veroordeling Fonck
benadrukt dat collaboratie veroordeeld moet worden, ongeacht waar ze
plaats vindt of wie er collaboreert, zelfs in gewesten waar dergelijke
feiten zeer zelden voorkwamen.
"De
Franstaligen hebben collaboratie steeds krachtig veroordeeld en hebben
nooit voor amnestie gepleit", benadrukt de gewezen gemeenschapsminister
nog.
Onhandig, ontoereikend, niet opportuun Emily
Hoyos (Ecolo), de voorzitster van het Waals parlement, noemde de
uitlatingen "onhandig, ontoereikend en niet opportuun" op een ogenblik
dat men een een communautair akkoord moet vinden.
Hoyos
vindt het schandalig om dergelijk opiniebijdrage vandaag te brengen.
"Niemand heeft gezegd dat de Vlamingen collaborateurs waren en Walen
engeltjes. Het is geen kwestie om te weten wie de beste en wie de
slechtste", aldus de parlementsvoorzitster.
Grootvader De Wever In
zijn bijdrage verwijst De Wever ook naar een RTBF-reportage waar men
het heeft over zijn grootvader, die lid was van het VNV, waarna beelden
getoond werden van geüniformeerde collaborateurs. (belga/edp)
Natuurlijk
zijn er Waalse collaborateurs geweest. En nog geen klein beetje en niet
alleen Degrelle en consoorten. Eén van de meest kleurrijke
collaborateurs was een zekere Jean Thiriart en we zijn blij jullie laten
kennis te maken met dit buitenbeentje bij de collaboratie die zo een
beetje van alles geweest is...om duizelig van te worden. Maar hier kan
je duidelijk zien dat er wel degelijk raaklijnen zijn tussen
uiterst-links en uiterst-rechts. Je verliest er compleet het noorden
bij. Lees dus aandachtig mee hoe deze uiterst dubieuse collaborateur er
later in geslaagd is om zich bij de Palestijnen en nog wat andere
zogenaamde linksen populair te maken en vermijd dus vanaf nu te stellen
dat uiterst links en uiterst rechts mekaars tegenpolen zijn en dus te
spreken over de zogenaamde linkse rode brigades. We zijn daar nog zo
zeker niet van dat die bij links thuis horen. Wat we wel van Thiriart
zeker weten is het feit dat hij een fascist van het zuiverste water was
en bovendien anti-semiet. Maar zijn verhaal is intrigerend... http://www.counter-currents.com/2010/09/jean-thiriart/
Jean Thiriart, the Machiavelli of United Europe
Edouard Rix Jean Thiriart, 19221992 2,139 words Translated by Greg Johnson A
diligent reader of Hobbes, Machiavelli, and Pareto, the Belgian Jean
Thiriart (19221992), founder of the pan-European Jeune Europe (Young
Europe), is the theorist of a Greater Europe from Galway to Vladivostok. Born
in 1922 to a liberal family in Liege, Belgium, Jean Thiriart was a
young militant in the ranks of the Marxist extreme left as part of the
Unified Socialist Young Guard and the Socialist Antifascist Union. He
greeted the Molotov-Ribbentrop pact of 1939 with enthusiasm: The most
beautiful, the most exciting part of my life, I admit, was the
German-Soviet pact.[1] Because, for him, National Socialism was not an
enemy of Communism, but a competitor.[2] From One War to Another In
1940, at the age of 18, he joined the Amis du Grand Reich allemand
(AGRAFriends of the Greater German Reich), the association in occupied
French-speaking Belgium of secular and socialist supporters of
collaboration, not Rexists. He also belonged to the Fichte Bund, a
movement based in Hamburg that emerged from the National Bolshevik
current. Condemned to three years of prison after the liberation, he
gave up all political activity. He
became reengaged only in 1960, at the age of 38, during the
decolonization of the Belgian Congo, taking part in the foundation of
the Comité daction et de défense des Belges dAfrique (CADBACommittee
of Action and Defense of the Belgians of Africa). Quickly, the defense
of the Belgians of the Congo transformed into a fight for the European
presence in Africa, including the French in Algeria, and CADBA turned
into the Mouvement daction civique (MACMovement of Civic Action).
Thiriart, assisted by Paul Teichmann, transformed this Poujadist
inflected group into a revolutionary structure that effectively
organized Belgian support networks for the OAS [L'Organisation armée
secrète, the Secret Army Organizationthe French resistance to the
decolonization of AlgeriaEd.]. On
March 4th, 1962, at a meeting in Venice under the aegis of Sir Oswald
Mosley, the leaders of MAC, the Movimento Sociale Italiano (MSIItalian
Social Movement), the Union Movement, and the Reichspartei
moved to found a National European party centered on the idea of
European unity. But nothing concrete came of it. Vowing to create a
true European revolutionary party, in January 1963 Jean Thiriart
transformed MAC into Young Europe, a transnational European movement
under the sign of the Celtic cross. Although established in six
countries, it never had more than 5,000 members in all of Europe, and
this, even Thiriart admitted, only by scraping the bottom of the
barrel. Of the total, two thirds were concentrated in Italy. In France,
because of its support of the OAS, Young Europe was banned, which
forced the movement to remain semi-clandestine and explains its weak
influence, its manpower not exceeding 200 members. The National European Communitarian In 1961, in Le Manifeste à la Nation Européenne (Proclamation of the European Nation),
Jean Thiriart declared himself for a united powerful, communitarian
Europe . . . opposed to the Soviet and US blocs [3]. He presented his
ideas at greater length in a book published in 1964, Un Empire de 400 millions dhommes : LEurope (An Empire of 400 Million Men: Europe).
Quickly translated into the seven principal European languages, this
workwhich was supplemented in 1965 by a booklet of 80 pages, La Grande Nation, LEurope unitaire de Brest à Bucarest (The Great Nation, United Europe from Brest to Bucharest), deeply influenced the cadres of the European extreme right, particularly in Italy. The
originality of Young Europe lies in its ideology, National European
Communitarianism, that Thiriart presents as a European and elitist
socialism, de-bureaucratized and given a spine by European nationalism.
Challenging the romantic concept of the nation inherited from the
nineteenth century, which falls under a determinism that is ethnic,
linguistic, or religious, he prefers the concept of a dynamic nation:
moving, becoming, corresponding to the nation/community of destiny
described by José Ortega y Gasset. Without rejecting the common past
completely, he thinks that this past is nothing compared to the
gigantic common future . . . What makes the Nation real and viable is
its unity of historical destiny [5]. Describing
himself as a Greater European Jacobin, he wanted to build a united
nation and advocated the fusion state, centralized and transnational,
the political, legal, and spiritual heir of the Roman Empire, which will
give all its inhabitants European omni-citizenship. In 1989, he
summarized: The main axis of my politico-historical thought is the
unitary state, the centralized political state, and not the racial
state, the nostalgic state, the historical state, the religious state.
Nothing is more foreign for him than the Europe of a hundred flags of
Yann Fouéré or the Europe of the carnal fatherlands dear to
Saint-Loup. Thiriarts
nationalism is based solely on geopolitical considerations. According
to him, the only nations that have a future are those of continental
scale like the United States, the USSR, or China. Petty traditional
nationalisms are obstacles, even anachronisms manipulated by the great
powers. Thus to return to grandeur and power, Europe should be unified. Unification
would take place under the aegis of a European Revolutionary Party,
organized on the Leninist model of democratic centralism, which would
organize the masses and select the elites. A historical party, following
the example of Third World experiments like the FLN in Algeria or the
FNL in Vietnam, it would be an embryonic state developing into the
united European state. It would have to carry out the national
liberation struggle against the American occupation, its dedicated
collaborators, thousands of Quislings from the System parties, and the
colonial troops of NATO. Thus Europe would be liberated and unified
from Brest to Bucharest, 400 million strong, and would then be able to
conclude a tactical alliance with China and the Arab states to break the
American-Soviet condominium. In
spite of their geopolitical lucidity, Thiriarts theses, rationalist
and materialist to the extreme, are perplexing in their eminently modern
character. As the traditionalist Claudio Mutti, a former militant of
Giovane Europa, stressed: the limit of Thiriart consisted precisely in
his secular nationalism, supported by a Machiavellian worldview and
deprived of any justification of a transcendent nature. For him,
historical confrontations were resolved by brute power relations, while
the state is nothing more than incarnated Nietzschean Will to Power in
service of a project of European hegemony marked by an exclusivist,
blind, and conceited pride [7]. On
the economic plane, Thiriart offered, as an alternative to the profit
economycapitalismand the utopian economyCommunisman economy of
power, whose only viable dimension is European. Taking as a starting
point the economists Fichte and List, he recommended the autarky of
great spaces. Europe would have to leave the IMF, adopt a single
currency, protect itself by tariff barriers, and work to preserve its
self-sufficiency. From Young Europe to the European Community Party After
1963, dissensions in connection with Haut-Adige [South TyrolEd.]
caused a radical schism, which led to the birth of the Europa Front in
Germanic countries like Germany, Austria, and Flanders. However,
the year 1964 marks the militant apogee of the movement, which played a
leading role, thanks to Dr. Teichmann, in the strike of Belgian doctors
opposed to the nationalization of their profession, and took part in
communal elections in Quiévrain. Its working class members organized
themselves as the Syndicats communautaires européens (SCEEuropean
Community Trade Unions). In August 1964, the journalist Emile Lecerf and
Dr. Nancy resigned because of ideological differences with Thiriart.
Lecerf went on to head the Révolution européenne group, more or less
aligned with the positions of Europe-Action in France, a nostalgic and
literary movement according to Thiriart. The departure of this
historic leader, followed in December 1964 by that of Paul Teichmann,
caused the militant decline of the organization. In
1965, Young Europe became the Parti (PCEEuropean Community Party).
Doctrinal concerns then distracted it from militant activism. The
theoretical review LEurope communautaire came out monthly while the Jeune Europe
weekly became semi-monthly. After October 1965 the partys Cadre
Schools took place across Europe, Thiriart having worked out a physics
of politics based on the writings of Machiavelli, Gustave Le Bon, Serge
Tchakhotine, Carl Schmitt, Julien Freund, and Raymond Aron. Moreover, the party published, between 1965 and 1969, a monthly magazine in French, La nation européenne, and Italian, Nazione europea,
which offered a counter-current to the traditional extreme right by
placing the continental unit above the nation, opposing NATO and
promoting the autonomous deterrent force wanted by De Gaulle, denouncing
in America as the new Carthage, sees in the regimes of Eastern Europe a
kind of national Communism, and taking an interest in the liberation
struggles of the Third World to the point of describing Cuba, the Arab
countries, and North Vietnam as allies of Europe! The magazine,
distributed by the NMPP in France, had 2,000 subscribers and printed
10,000 copies of each issue. In
June 1966, Jean Thiriart met in Bucharest with the Chinese prime
minister Zhou Enlai on the initiative of Ceausescu. Beijing then spoke
about a tri-continental struggle. Thiriart advocated a
quadri-continental struggle, proposing to foment a Vietnam within
Europe. For that, he envisaged creating European brigades on the
Garibaldian model, which, after having fought in the Middle East or in
Latin America, would return to fight a war of liberation in Europe. It
should be noted that following this discussion, the Italian militants
of Giovane Europa carried out united actions with local Maoists, unified
by a minimal common program of hostility to the two superpowers,
rejection of the Yankee occupation of Europe, anti-Zionism, and support
for Third World liberation struggles). This
collaboration was not without consequences. Various National European
cadres ultimately joined the Maoist ranks. Thus in 1971 Claudio Orsoni,
nephew of the fascist leader Italo Balbo and a founding member of
Giovane Europa, would create the Center for the Study and Application of
Maoist Thought. In 1975, Pino Bolzano, the last director of La Nazione europea,
went on to lead the daily paper of the extreme left group Lotta
Continua [The Struggle ContinuesEd.]. Renato Curcio would join the
Marxist-Leninist Italian Communist Party before founding . . . the Red
Brigades! Young
Europe had supporters in certain countries in Eastern Europe and the
Middle East. Thus, on August 1st, 1966, Thiriart published an article in
Serbo-Croatian, entitled Europe from Dublin to Bucharest, in the
official diplomatic review of the Yugoslav government Medunarodna Politika.
Ferociously anti-Zionist, the Belgian leader was in contact with Ahmed
Shukeiri, predecessor of Arafat as the head of the PLO, and the first
European to fall with weapons in hand at the side of the Palestinians
was a French engineer and member of Young Europe, Roger Coudroy. Thiriart
also had ties to Arab secular-socialist regimes. In the autumn of
1968, he made a long voyage to the Middle East at the invitation of the
governments of Iraq and Egypt. He had discussions with several
ministers, gave interviews to the press, and took part in the congress
of the Arab Socialist Union, the party of Nasser, whom he met on this
occasion. Disappointed by the lack of concrete support from these
countries, in 1969 he renounced militant combat, causing the breakup of
Young Europe. The Euro-Soviet Empire He
would continue, however, his rich theoretical reflections. When
Washington approached Beijing in the 1970s, he suggested a Euro-Soviet
alliance against the Sino-American axis, in order to build a very large
Europe from Reykjavik to Vladivostok, which he thought was the only
way to resist the new American Carthage and billion-strong China. This
is what led him to declare in 1984: If Moscow wants to make Europe
European, I preach total collaboration with the Soviet enterprise. I
will then be the first to put a red star on my cap. Soviet Europe, yes,
without reservations [8]. Thiriarts
dream of a Euro-Soviet Empire, which he described as a hyper-nation
state equipped with a de-Marxified hyper-communism[9], merges with
Eurosiberia: Between Iceland and Vladivostok, we can join together 800
million men . . . and find in the soil of Siberia all our strategic and
energy needs. I say that Siberia is the economically most vital power
for the European Empire [10]. He then worked on two books: The Euro-Soviet Empire from Vladivostok to Dublin: After-Yalta and, in with José Cuadrado Costa, The Transformation of Communism: Essay on Enlightened Totalitarianism,
which remained on the drawing board because of the sudden collapse of
the USSR. He left his political exile only in 1991 to support the
creation of the Front européen de libération (FELEuropean Liberation
Front). In 1992, he went to Moscow with a delegation of the FEL and died
of an heart attack shortly after his return to Belgium, leaving a
controversial but original body of theoretical work, which inspires to
this day Guillaume Faye, the preacher of Eurosiberia, and Alexander
Dugin, the prophet of Eurasia.
Notes
1. C. Bourseiller, Extrême-droite. Lenquête (F. Bourrin, 1991), p. 114,. 2. Ibid. 3. Nation-Belgique, no. 59, September 1, 1961. 4. J. Thiriart, La Grande Nation. LEurope unitaire de Dublin à Bucarest (1965). 5. Ibid. 6. C. Bourseiller, p. 119. 7. Notes complémentaires de C. Mutti à G. Freda, La désintégration du système, supplément to Totalité, no. 9 (1980). 8. Conscience Européenne, no. 8, July 1984. 9. Ibid. 10. J. Thiriart, LEurope jusquà Vladivostok, in Nationalisme & République, no. 9, September 1992. Source : Réfléchir & Agir, no. 21, Fall 2005, pp. 4447. Online source here, articles by Jean Thiriart here
We ontdekten een nieuw lid van de samenzwering der idioten: Theo Francken
Vandaag
stellen we jullie een nieuw lid voor van de samenzwering der idioten.
Dit nieuwe lid heeft het deze keer niet over allerlei toekomstplannen
voor de Brusselaars. Hij heeft het over asielzoekers. We hebben het over
Theo Francken, parlementslid voor de NVA, the biggest Belgian
political party, zoals hij zelf zegt in een brief aan de ambassadeur
van Thailand. Waarover hebben we het nu juist? Wel lees zelf maar:
Kijk,
wij zijn niet bepaald bewonderaars van anarchisten noch van relzoekers,
al is er geen noodzakelijk verband tussen beiden en hebben wij in een
ver verleden gevluchte Spaanse anarchisten gekend waarvoor we het volste
respect kunnen opbrengen. Volksvertegenwoordiger Theo, lid van, het
partijbestuur van de biggest Belgian political party, maakt het echter
al te bont wanneer hij bange burgertaal uitkraamt zoals we hierboven
mogen lezen.
Als we hem moeten geloven dan zitten achter elke Brusselse straathoek
massas dolende asielzoekers te wachten op een solidariteitsbetoging van
anarchisten om de boel kort en klein te slaan en het personeel van
Fedasil te lynchen. Dat er een grote kans op rellen is tijdens deze
betoging, tot daar toe. Waarschijnlijk zullen er groepjes relnichten
inderdaad wat heibel maken maar vermits de Brusselse ordediensten
uitstekend werk verrichten en wel wat ervaring hebben op het gebied van
ordehandhaving zal Theo zich geen zorgen moeten maken. Maar dat Theo
elke asielzoeker als dolende potentiële terrorist beschouwt bewijst zijn
grote dossierkennis over de asielzoekers. Waarschijnlijk beseft Theo
niet dat er heel wat asielzoekers met hun ganse familie naar hier komen
om hun geluk te beproeven. Dus met vrouw en kinderen. Net zoals in de
19de eeuw duizenden Vlamingen uitgeweken zijn naar Noord- en
Zuid-Amerika omdat ze hier alleen maar zwarte miserie zagen en geen
enkele toekomst voor hun kinderen. Deze uitspraak zegt dus meer over
elitaire Theo dan over enig revolutionair gevaar dat zou uitgaan van
wilde hordes asielzoekers.
Een
ander fraai voorbeeld van elitaire idiotie is zijn briefke aan de
Thaise ambassadeur. We laten het hem zelf uitleggen. Graag het woord aan
Theo dus: http://theotuurt.wordpress.com/
Ook
al ontmantelen we dit land tot op haar laatste schil, de hardnekkige
francofonie van en in de belgische diplomatie zullen we enkel verslaan
op de dag dat we echt onafhankelijk zijn. Buitenlandse Zaken is zonder
twijfel de meest francofone boîte van het land. Het
grootste nadeel hiervan is dat belgië in het buitenland wordt aanzien
als een Franstalige natie. Geen kat weet dat er in belgië eigenlijk meer
Nederlandstaligen dan Franstaligen wonen. Een
pijnlijk gevolg is dat de internationale diplomatieke wereld zich laat
misleiden. Dat mocht ik enkele weken terug nog ondervinden toen ik een
ééntalig Franse brief ontving van Dhr. Pisan Manawapat, de ambassadeur
van Thailand. Ik stuurde hem en zijn overste, de Thaise minister van BuZa, zonet volgende klachtmail:
Dear Minister of foreign Affairs of the Kingdom of Thailand Dear Ambassador of the Kingdom of Thailand to the Kingdom of Belgium On
the 30th of July I received a letter from Mr. Manawapat, the ambassador
of the Kingdom of Thailand to Belgium. In this letter Mr. Manawapat
invited me as a Member of Parliament to read the article about Queen
Sirikit of Thailand in the Summeredition of the famous French magazine
lEventail. I was delighted to read about your intelligent and
faboulous Queen Sirikit. However, I was very disappointed to receive
this letter in the French language. As an ambassador in Belgium Mr.
Manawapat should know that the majority of Belgian citizens speaks Dutch
and not French. Moreover, as an Ambassador in Belgium Mr. Manawapat
should know that this dutchspeaking majority is very sensitive to
languagematters, this has everything to do with the turbulent history of
the Kingdom of Belgium. As
a Member of Parliament for the biggest Belgian political party, the
N-VA (New-Flemish Alliance) I can only hope that Mr. Manawapat pays in
the future more attention when he sends letters to the Dutchspeaking
Members of Belgian Parliament. Im looking forward to your reaction. Yours faithfully, Theo Francken Member of Belgian Parliament N-VA theo.francken@n-va.be
Voilà,
intussen weten we dat Theo dus een knappe en verstandige zus heeft die
Nathalie heet. Das altijd nuttig om te weten en we zijn
intussen passioneel verliefd op haar. Hallo Nathalie, stuur ons vlug een mailtje want we liggen hier zowaar te smelten... We
weten inmiddels ook dat Theo een zwaar minderwaardigheidscomplex heeft
als kleine broer van onze mooie Nathalie. Gelukkig zit hij nu in het
parlement en heeft hij niks beters te doen dan idiote mailtjes te sturen
naar de Thaise Minister. Wat ons opvalt is zijn bloemrijk
taalgebruik over de Thaise queen. Dat Theo als republikein van het
zuiverste water bloemrijke lofzinnen schrijft lijkt ons toch wat vreemd:
I was delighted to read about your intelligent and faboulous Queen
Sirikit.. Theo zal best nooit in deze termen naar onze Albert
schrijven over ons Paola want anders wordt hij verdacht van overspelige
majesteitsschennis.
Verder
verdenken we malle Theo van enige zin voor overdrijving. Zeker wanneer
we het verband lezen op zijn webstekje tussen de 60 gram donderdagse
coke die er in Leuven gesnoven wordt en Mexicaanse en Colombiaanse
karteloorlogen of de zware vechtpartijen uitgelokt door "toffe mensen uit
Brussel en Mechelen"...en met een leuk fotootje van iets meer dan 60
gram als illustratie
We citeren:
600
porties of 60 gram coke wordt er doorgehaald op een gemiddelde
donderdagavond te Leuven. Aan een straatwaarde van 40 tot 50/gram komt
dit al gauw op een Leuvens nachtomzetcijfer van een kleine 3.000 .
Reken daar nog de verkoop van andere stuff bij en je kan moeilijk
verwonderd zijn van het feit dat al die toffe mensen uit Brussel en
Mechelen tegenwoordig naar Leuven afzakken op donderdagavond en dat er
zoveel zware vechtpartijen zijn Het
bizarre aan het verhaal is dat het gebruik van hard drugs hoe langer
hoe minder een politiek en media issue zijn. Hoe meer er gesnoven
wordt, hoe minder de politiek en de media er blijkbaar wakker van
liggen. Wat
60 gram coke ter waarde van de astronomische som van 3000 allemaal kan
veroorzaken....zulke pipos zitten dus nu in ons parlement en in het
partijbestuur van de NVA the biggest belgian political party. Geef ons
ook een lijntje graag!
Tal Al Mallohi, een 19 jarige Syrische blogster ...
Blijkbaar
zijn er nog andere problemen op deze aardkluit dan de wederzijdse
banvloeken tussen Di rupo en Bart Frit. Er wordt al een tijdje via
Arabische blogs opgeroepen tot solidariteit met een 19-jarige Syrische
blogster die al een paar maanden zonder enige concrete beschuldiging
wordt vastgehouden in de gevangenis. Recent sprong nu ook Human Rights Watch op de kar...
Posted on | September 15, 2010 | No Comments Across the Web Arabs show solidarity with the arrested Tal. SMN No. 9, September 15, 2010 Internet
users across the Arab world have been demonstrating their online
support to a 19-year-old Syrian blogger held incommunicado by
authorities since December. In
Egypt, cyber-activists have started campaigns and support groups for
Tal al-Mallohi on several social media networks, notably Twitter, which
has not still gained as wide a popularity in Syria as it had in some
other Arab countries. The
#Free Tal has become recently one of the most popular hash tags on
Twitter among Egyptian users. A hash tag is used within a Tweet as a way
to participate in a particular conversation on Twitter. The more a
hash-tagged topic is used, the more online media picks it up. Many Syrian cyber-activists were subsequently encouraged to join Twitter and use it to shore up support for their campaigns. Twitter
allowed me to connect with tens or even hundreds of individuals from
different nationalities within just hours after I first connected to
it, said one Syrian internet user. Also on Facebook, around 300 netizens joined a group, called The Arab campaign for the release of Tal al-Mallohi, within the first day of its creation. Some
Facebook users posted the numbers of Syrias state security bureau and
urged netizens to contact officials and call on them to set Mallohi
free. One user wrote that he tried to contact the security bureau but was told that they had no information about the blogger. Mallohi
has not yet been charged with any crime and the location of her
detention remains unknown. Human ruman rights groups in Syria believe
that she was arrested because of her blog entries on freedom and the
political situation in her country. Another initiative in solidarity with Mallohi was the circulation of an electronic petition by Egyptian human rights groups. Via
Twitter, these groups called for a sit-in on Sunday 19 September in
Cairo to cask for the bloggers immediate release. The exact location of
the protest is still being debated.
19-Year-Old Woman Detained in 2009, Still No Charge
September 20, 2010 More Coverage: More Human Rights Watch reporting on Syria Detaining
a high school student for nine months without charge is typical of the
cruel, arbitrary behavior of Syria's security services. A government
that thinks it can get away with trampling the rights of its citizens
has lost all connection to its people. Sarah Leah Whitson, Middle East director at Human Rights Watch (New
York) - The Syrian government should immediately release Tal
al-Mallohi, a 19-year-old high school student and blogger held
incommunicado without charge for nine months, Human Rights Watch said
today. She has been held by Syria's security services since being
detained on December 27, 2009. State
Security (Branch 279), one of Syria's multiple state security agencies,
summoned al-Mallohi to Damascus for interrogation in December and
immediately detained her. Two days later, members of State Security went
to al-Mallohi's house and confiscated her computer, some CDs, books,
and other personal belongings. Since the arrest, the security services
have not allowed her family to communicate with her and have not offered
any explanation for the arrest. "Detaining
a high school student for nine months without charge is typical of the
cruel, arbitrary behavior of Syria's security services," said Sarah Leah
Whitson, Middle East director at Human Rights Watch. "A government that
thinks it can get away with trampling the rights of its citizens has
lost all connection to its people." It
is unclear why the authorities have detained al-Mallohi. According to
her family, al-Mallohi, who is in her last year of high school, does not
belong to any political group. Some Syrian activists have expressed
concerns that security services may have detained her over a poem she
wrote criticizing certain restrictions on freedom of expression in
Syria. Her blog,
which contains poetry and social commentary, focuses mostly on the
plight of Palestinians and does not address Syrian political issues. Her
homepage shows a picture of Gandhi with the quote, "you will remain an
example." On
September 1, al-Malouhi's mother issued a public appeal to President
Bashar al-Asad urging him to provide her with information about her
daughter.
we
krijgen hier in ons landje een een soort rare debatcultuur. Behalve dan
over de huidige regeringsformatie want daar hoort niemand op dit moment
nog iets over vertellen. Waarschijnlijk interesseert het nog nauwelijks
iemand. Nu we trouwens uit enquetes vernemen dat Brusselaars absoluut
niet staan te springen om in een soort statenbond met Wallonië of met
Vlaanderen in het bootje te stappen kan elke illusie over een eventuele
splitsing maar beter meteen worden opgeborgen. Laat ons nu eindelijk als
volwassen redelijke wezens met elkaar praten. Hetzij in het Nederlands
hetzij in het Frans of in allebei tegelijkertijd.
