~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
15-04-2010
Groene energie vanop de IJzertoren?
Kijk eens aan. Nu de IJslandse goden zich wreken om al het onrecht
dat hun land werd en wordt aangedaan door de financiële crisis en de
bankencrisis en ze ons massa's stof en as sturen om ons luchtverkeer in
de war te sturen begint ook de Vlaamse regering zich te roeren in het
energiedebat. En wat beweegt er nu plots?
BRUSSEL - Het Vlaams Energiebedrijf
staat volop in de steigers. De N-VA is van plan strikt toe te kijken.
Van onze redacteur
Vijftien jaar geleden
richtte de Vlaamse regering Telenet
op, mede om de monopoliepositie van Belgacom te doorbreken. Het
initiatief groeide uit tot een succes. Momenteel staat het Vlaams Energiebedrijf
(VEB) in de steigers. Dat moet de kleine groenestroomproducenten en
-leveranciers verenigen in één maatschappij en zo op een kleinschalige
manier' de concurrentie met Electrabel aangaan.
Voor de N-VA was
zo'n energiebedrijf een van de
speerpunten in haar campagne. De oprichting ervan valt onder de
bevoegdheid van Vlaams
viceminister-president Ingrid Lieten (SP.A). Voor dit jaar schreef de
regering 200miljoen euro aan investeringskredieten in. Maar voorlopig
raakte nog geen concreet project op de regeringstafel.
N-VA-parlementslid Liesbeth Homans moest gisteren dan ook toegeven dat
het onduidelijk blijft welk project de regering zal ontwikkelen. Maar
wij hopen dat er rekening wordt gehouden met onze visie'.
Concreet
ziet Homans vier redenen om zo'n energiebedrijf
op te starten. Ten eerste zou het Vlaanderen de kans bieden om zelf bij
te dragen aan enkele Europese energiedoelstellingen.
Bovendien zou de afhankelijkheid van de buitenlandse energie-import erdoor verkleinen.
Monopolist Electrabel zou (iets) meer concurrentie krijgen en dat kan
ten slotte een lagere energiefactuur
in de hand werken.
Homans blijft realistisch. Een investering
van 200 miljoen is niet meer dan een peulschil. Voor de N-VA moet het energiebedrijf een rollend fonds'
worden, een investeringsmaatschappij met een eigen knowhow. Als
investeringsmaatschappij moet het VEB participaties nemen in rationele energie-installaties en -producenten',
legt Homans uit. Als bepaalde initiatieven na verloop van tijd
levensvatbaar zijn, kunnen de participaties worden verkocht, waarna
geïnvesteerd kan worden in nieuwe initiatieven.' De N-VA rekent ook op
een samenwerking met de Europese Investeringsbank.
Via de
participaties kan het VEB volgens de N-VA uitgroeien tot dé motor om de
bestaande producenten en leveranciers van groene stroom te verenigen in
één maatschappij. Zo krijgen we een relatief sterkere groep die verder
kan groeien en streven naar een groter marktaandeel', zegt de partij.
Het VEB moet daarbij ook participeren in de productie en rationeel energiegebruik.
Ook proefprojecten
in hernieuwbare energie kunnen
profiteren van de oprichting van de maatschappij. Met een eigen energiebedrijf geeft Vlaanderen bovendien
het goede voorbeeld. Het VEB zou projecten rond energiebesparende maatregelen in de
gebouwen van de Vlaamse overheid
(installeren dubbele beglazing) kunnen voorfinancieren. Met de
besparingen die daardoor worden gerealiseerd, kan de investering
achteraf worden terugbetaald.
Ten slotte kan het VEB deelnemen
aan klimaatfondsen om emissierechten te verwerven. Zo kan de kloof
worden gedicht tussen de eigen inspanningen op het vlak van
CO2-uitstootreductie en de door Europa opgelegde doelstellingen.
Voilà,
je ziet dat zo voor je ogen. Ze gaan participeren aan de interconnectie
met Duitsland zodat de Scandinavische groene stroom massaal naar
Vlaanderen kan vloeien...neen want die interconnectie zal op Waals
grondgebied komen...uitgesloten dus. Tenzij er een onderzeese kabel via
de "Vlaamse" kust naar ginder getrokken wordt misschien. Ander
interessante piste: de uitbreiding van de interconnectie met Frankrijk om
meer energie opgewekt door waterkracht naar hier te halen....maar wat
Frans is vals is en dus ook neen.... We vrezen dat het dus beperkt zal
blijven tot de opwekking van groene energie op basis van Vlaamse
varkensmest of van spruitjesafval. Of daarmee de monopoliepositie van Electrabel in het
gedrang komt valt te betwijfelen. Kijk, zulke initiatieven is dus puur
weggegooid geld. Als je een bijna-monopolist als Electrabel wil uitroken
moet je voldoende volume op de markt krijgen. En wanneer je dan opteert
voor groene energie dan moet je die halen waar deze wordt geproduceerd
en tot nog toe is dat niet hier in Vlaanderen ...tenzij je die
dakpanelen als een gevaar voor de concurrentiepositie van Electrabel wil
beschouwen. Je kan ze natuurlijk zelf produceren, die groene energie,
maar dan spreek je over andere bedragen en je rijdt dan best niet de
bestaande initiatieven in de wielen. En vooraleer grote volumes op te
wekken moet je dan ook nog denken dat je die nog tot bij de consument
moet krijgen en tot nog toe zijn onze netten hier niet op voorzien. In
elk geval heeft de voorfinanciering van dubbele beglazing van Vlaamse
overheidsgebouwen niks maar dan ook niks te maken met een Vlaams
energiebedrijf. Je kan daarvoor perfect andere instrumenten gebruiken.
Bijvoorbeeld fiscale aftrekposten maar dat is dan weer federale materie
en geen Vlaamse bevoegdheid. Belgistan is dus een zeer interessant land
voor zulke energieprojecten. Transportnetten zijn federaal, distributie
is regionaal, productie is dan weer federaal en vooral privé en dan heb
je een Vlaamse energiemaatschappij... die wil bijdragen tot de
verwezenlijking van Europese doelstellingen...die natuurlijk niet
samenvallen met Belgische noch met Waalse doelstellingen...we zijn echt
benieuwd. We suggereren de installatie van zonnepanelen op de IJzertoren
en op de Antwerpse boerentoren of de verdeling van spaarlampen met een
Vlaamse leeuw als opdruk.
Vandaag leiden we jullie naar de website van de vrienden
van de supergrid (de Europese variant). Want een aantal firma's
waaronder het belgische Elia heeft een vereniging opgericht om de
supergrid te promoten. Of je nu voor- of tegenstander van dit idee bent
maakt niks uit. Het gaat erom te begrijpen waarover het gaat en op hun
site vind je heel wat informatie
"Supergrid"
is the future electricity system that will enable Europe to undertake a
once-off transition to sustainability.
The concept of Supergrid was first launched a
decade ago and it is defined as An
electricity transmission system, mainly based on direct current,
designed to facilitate large-scale sustainable power generation in
remote areas for transmission to centres of consumption, one of whose
fundamental attributes will be the enhancement of the market in
electricity.
Supergrid
is not an extension of existing or planned point to point HVDC
interconnectors between particular EU states. Even the aggregation of
these schemes will not provide the network that will be needed to carry
marine renewable power generated in our Northern seas to the load
centres of central Europe. Supergrid is a new idea. Unlike point to
point connections, Supergrid will involve the creation of Supernodes
to collect, integrate and route the renewable energy to the best
available markets. Supergrid is a trading tool which will enhance the
security of supply of all the countries of the EU.
There can, of course, be many forms of Supergrid.
The Offshore Supergrid is based on the seas around North Western Europe.
There will be others, such as a Solar Supergrid in the Mediterranean.
These grids will ultimately be linked to supply electricity across the
EU.
Technology
Supergrid will be
developed and built using the next generation of HVDC technology, of
installation vessels, and of marine generating plant. It will capture
clean energy generation and deliver firm renewable power across the EU.
As a result of advances in HVDC technology, it is
now technically possible to transmit electricity efficiently and cheaply
from remote locations at sea or in the desert to the urban areas where
most of us live and work.
Supergrid
will be developed and built using the next generation of HVDC
technology, of installation vessels, and of marine generating plant. It
will capture clean energy generation and deliver firm renewable power
across the EU.
The full
significance of a switchable HVDC innovation has not yet been
appreciated by policy makers or by the business community. It is clear
that a network incorporating a HVDC grid with the redundancy and
reliability of current AC grids is now a reality and that the limits of
what is technologically possible have been greatly expanded.
HVDC technology will open markets, strengthen
security of supply and create another global opportunity for European
companies to export sustainable energy technology. The technology
underpinning the Supergrid will give competitive advantage to the
companies involved with its specification and design. This type of
integrated AC/DC grid will be a template for what will be needed in
other global markets including the US and China.
Europe's
Opportunity
At an average growth rate of two per cent, Europe's
demand for electricity will double by 2050. At a three per cent growth
rate, it will more than treble.
Europe
is building an electric economy. Electricity is set to become the
dominant source of energy. It will drive the transition to a low
carbon, high growth future. By 2050 most of our transport could be
powered by electricity, with the possible exception of some heavy
commercial vehicles.
As part of
this transition, electricity grids will no longer be seen as a national
resource. They will become international corridors of trade bringing
renewable energy generation from northern marine and southern solar
generation to European centres of population.
If we are to reduce carbon emissions by 80% then
all of this increased demand will have to be met by renewable energy.
Existing coal, oil and gas generation will have to be phased out
completely. By 2030 there will be no more fossil fuel plant built in
Europe. New build will consist only of renewables and nuclear. Already
we can see that trend develop, with more wind energy installed in Europe
in 2008 and 2009 than any other form of electricity generation.
If we are to fully exploit these renewable
resources, and deliver power on a continental scale, then the energy
sector has to significantly reduce investment costs through a whole
series of innovations, from plant design to voltage source technology.
In offshore wind, scale will come from combining large clusters of
simplified turbines into wind-fired power stations. These stations are
the modules on which the Supergrid will be built.
The efficiencies of scale resulting from larger
turbines configured in 500MW modules will reduce unit production costs
over time in accordance with the cost curve common to all industries
growing to maturity. The supply chain for Round 3 in the UK is already
expanding to meet anticipated demand, and ports and harbours across
Northern Europe are competing to bring these new North Sea industries to
their regions.
A Supergrid for
Europe
Europe is embarked on a once off transition to
sustainability. Member States of the EU have committed to reduce their
Kyoto Greenhouse Gas emissions by at least 20% below 1990 levels by
2020. The UK has undertaken to reduce its GHG emissions by 80% by 2050.
In
addition, the EU has agreed that by 2020 20% of all energy produced by
Member States has to come from renewable sources. This will require at
least 30% of the EU's electricity to come from renewable sources by that
date. By 2050 all of Europe's electricity could come from zero carbon
sources.
Further, the EU has embarked on a process to open up the
European electricity market to competition, to facilitate cross-border
trade and to reduce the market dominance of existing national suppliers.
This competition will drive down prices, increase innovation and
underpin the growth of a low carbon economy across Europe.
The
primary fuel sources for this transition to renewable generation will be
wind, solar and marine energy. These assets are by their nature
continental and not national resources. To fully harness and deliver
over 1500GW of firm renewable power into load centres across the EU will
require large-scale interconnection joining the centres of production.
The
IEA has estimated that on current plans around 200bn will have to be
invested to upgrade existing transmission assets in Europe through to
2030. The opportunity presented by the transition to sustainability is
to create an integrated cross-border grid network that will replace the
need to upgrade these national assets, while delivering significant
savings on the operational cost of power generation by creating a
flexible HVDC network that bypasses existing grid bottlenecks.
This
integrated network is Supergrid.
In late 2009, Norway joined nine
member states of the EU, including the UK and Germany, to develop
policy to advance offshore interconnection in Europe. This is tangible
evidence of government support for cross-border connectivity as part of
Europe's move to open its electricity markets to trade in renewable
energy.
Supergrid has received support from within the European
Institutions, within EU member state governments, and from across the
energy sector. The concept of large-scale DC interconnection to deliver
equally large-scale renewable electricity generation has become an
accepted part of the policy debate around Europe's long-term energy
future.
It will require a new framework for the ownership and
operation of the European grid network. It will draw together
entrepreneurs and established transmission operators, as well as design,
engineering and construction consultants and builders, to create the
templates for interconnection and electricity trading.
Its time
has come because there is a political imperative to source clean energy,
to ensure security of supply and to restore our global competitiveness.
Its
time has come because we now have the technologies to hand which can
meet each of these three objectives.
Its time has come because it
is the only available guarantee that our children will enjoy low cost,
low carbon and low risk energy supplies.
Wij
onthouden in elk geval dat het een enorme uitdaging wordt, met een
gigantisch potentieel aan tewerkstelling maar vooral ook dat het de
mogelijkheid biedt om eindelijk uit de huidige politiek van nationale
grenzen te stappen op het vlak van energiebevoorrading. Dit wil concreet
zeggen dat er geen lokale monopolies meer zouden zijn en dat de
goedkope elektriciteit die bijvoorbeeld door waterkrachtcentrales,
windmolenparken en grote zonne-energiecentrales beschikbaar komt voor
alle verbruikers wat nu niet het geval is. Het zou het mogelijk maken de
huidige zware vervuilers eindelijk te sluiten. Het moet het mogelijk
maken om massale winsten die momenteel in sommige landen zoals Belgistan
worden gemaakt door oude klassieke centrales om te bouwen naar
zogenaamde "groene centrales een halt toe te roepen. We bedoelen hiermee
sommige centrales die omgebouwd worden niet zozeer om elektriciteit te
produceren maar om vooral groene stroomcertificaten op te strijken.
Centrales die gestookt worden met kersen-of olijfpitten, houtpellets of
lokaal aangeplante bomen. Dat klinkt allemaal wel heel alternatief maar
is het niet. het gaat meestal om centrales die in reserve worden
gehouden in geval er een centrale in een beperkt regelgebied zoals
Belgistan uitvalt. De transportnetbeheerde rbetaalt dan de in reserve
gehouden centrale alsof ze echt zou produceren en factureert deze kost
natuurlijk aan de eindverbruiker. De producent vangt de volle prijs +
groene-stroomcertificaten voor de zogezegd geproduceerde stroom...Dit
soort erg dure praktijken ten nadele van de consument maar ten voordele
van sommige producenten zou definitief gedaan zijn. Onnodig te zeggen
dat sommige producenten niet meteen grote voorstanders zijn van het idee
van supergrids...
trouwens even kijken waar de
smerigste centrales zich bevinden dwz met de meeste CO2 uitstoot:
LONDON (Reuters) - A Polish coal-burning plant topped the list of Europe's dirtiest
installations for a third straight year in 2009, despite the plant cutting its emissions by
4.5 percent, preliminary European Commission data showed.The Belchatow plant, run by
state-owned utility BOT Elektrownia, belched 29.5 million tonnes of climate-warming carbon
dioxide (CO2) into the atmosphere last year, down 1.4 million tonnes from 2008 but still roughly
equivalent to the total emissions of Croatia.With 12 out of the top 30, Germany was
again home to most of Europe's biggest emitters. The "dirty thirty," a term first
coined by green group WWF, collectively emitted 348.1 million tonnes of CO2 last year, down
10.2 percent from 2008 and 12 percent below 2007 levels.The data, released on April 1, showed
total CO2 released by all plants regulated by the EU's Emissions Trading Scheme fell by
over 11 percent last year, underlining the severe impact of a global economic downturn on
European industry.The
top 30 emitting plants received some 265.4 million EU emissions permits
under the scheme.
This was below their total emissions, meaning they were forced to buy
an additional 82.7
million from the market at a cost of around 1.1 billion euros ($1.48
billion).Coal-fired
power plants made up the bulk of 2009's top 30 though two steel plants
managed to remain
on the list: one in France owned by ArcelorMittal and the other in
Germany run by ThyssenKrupp.Belchatow and Vattenfall's
Jaenschwalde plant are among those due to get 180 million euros in EU funding to help them bury their
emissions underground.
Reuters) - A sharp fall in carbon emissions
last year across the European Union's emissions trading scheme
underlined on Thursday the impact of recession on industry.
Preliminary EU data showed emissions across
the scheme fell 11.2 percent, with some industrial sectors down at
least 30 percent, and Estonia, Romania, Hungary, Spain and Italy
registering bigger national tumbles.
"It reflects the impact of a very deep
recession on output, and a greening of European power in a move toward
gas and renewables," said Barclays Capital analyst Trevor Sikorski.
Power demand was down 5-6 percent last year
but the electricity generation sector's carbon emissions showed a
steeper 8.5 percent drop, underlining a move to zero carbon wind and
low-carbon natural gas.
The EU emissions trading scheme (ETS) limits the carbon
emissions of over 12,000 factories and power plants, covering 44 percent
of EU emissions, and is meant to drive the 27-nation bloc's compliance
with targets under the international Kyoto Protocol.
The drop in emissions, widely forecast by
analysts, reinforced expectations that companies will have more permits
called EU allowances (EUAs) than they need during the whole second
trading phase of the scheme from 2008-2012, continuing a surplus seen in
the first period from 2005-2007.
Carbon prices as a result are too low to drive investment in
more expensive green technologies such as carbon capture and storage,
fitted to the smokestacks of coal plants.
WINDFALL
The highly polluting steel industry has in
particular accrued valuable windfalls of surplus permits.
"They got something for nothing and they're
worth something, so it is a windfall profit if they sell them today,"
said Deutsche Bank analyst Mark Lewis.
He estimated a roughly 115 million tonne
surplus of EU allowances (EUAs) from 2008-2009 for the European steel
sector, worth 1.5 billion euros ($2.02 billion) at Thursday's prices.
Low prices, surpluses of permits and
controversies including tax fraud and re-selling of used permits have
damaged the reputation of the EU carbon market, as similar proposed cap
and trade schemes stall in the United States, Japan and Australia.
Supporters say EU carbon prices will bite
again when the economy recovers and oil and gas prices rise, and so
drive power generators to switch from coal to less carbon intensive gas.
"For the next year, two years, gas prices
in Europe will stay low. I have big doubts they will stay low further
out," said Lewis.
EU
carbon prices closed up nearly two percent at 13.08 euros a tonne on
Thursday, boosted not by the data but by higher crude oil and German
power prices, traders said.
Benchmark prices for phase 2 permits rose by 2.4 percent over
the first quarter of 2010, but are still well below 2009 and all-time
highs of 16.04 euros and 29.69 euros respectively.
Last year cash-strapped companies sold
their excess permits on the spot market to boost their balance sheets, a
trend which pushed prices to an all-time low of 8.05 euros in February
2009, but a repeat of that sell-off is not expected this year.
The European Union's executive Commission
said the data published on Thursday included at least 80 percent of all
emissions covered by the scheme.
For more news and analysis on the carbon
markets, go to here
(Reporting by Michael Szabo, writing by Gerard Wynn, Editing by
Anthony Barker)
List of the EU's "dirty thirty" including CO2 figures for 2008 and 2009 in Mt of CO2 equivalent, percentage change, the
number of free emissions permits allocated and the permit
surplus/deficit faced by each.
We beginnen met wat uitleg die we vonden op Wiki over de zogenaamde
"supergrids". Het gaat hier wel voornamelijk over de Amerikaanse
supergrid waarvan een gedeelte reeds blijkt te functioneren. http://en.wikipedia.org/wiki/Super_grid
History
The idea of
creating long distance transmission lines in order to take advantage of
renewable sources distantly located is not new. In the US in the 1930s, a
proposal was made to ship hydroelectric
power from dams being constructed in the Pacific Northwest to consumers in Southern California, but was opposed and scrapped. By
1961, U.S. president John F. Kennedy authorized a large public works project
using new HVDC
technology from Sweden. The project was undertaken as a close
collaboration between General Electric of the U.S. and ASEA of Sweden and
is now known as the Pacific Intertie.
The concept of a "Super grid"
dates back to the 1960's and was used to describe the emerging
unification of the Great Britain grid[1].
What has changed during the past 40 years is the scale of energy and
distances that are imagined possible in a super grid. Europe began
unifying its grids since the 1950's and its largest unified grid is the synchronous grid of
Continental Europe serving 24 countries. Serious work is being
conducted on unification of the European UCTE grid with the neighboring IPS/UPS
grid. If completed, this massive grid would span 13 time zones
stretching from the Atlantic to the Pacific.[2]
While
such grids cover great distances, due to congestion and control issues,
the capacity to transmit large volumes of electricity remains limited.
The SuperSmart Grid (Europe) and the Unified Smart Grid (US) specify major technological
upgrades that proponents claim are necessary to assure the practical
operation and promised benefits of such transcontinental mega grids.
In current usage,
"super grid" has two senses one of being a superstructure layer
overlayed or super-imposed upon existing regional transmission grid or
grids, and the second of having some set of superior abilities exceeding
those of even the most advanced grids.
In the "overlay",
or "superstructure" meaning, a super grid is a very long distance
equivalent of a wide area synchronous network
capable of large-scale transmission of renewable electricity. In some
conceptions, a transmission grid of HVDC transmission lines forms a
layer that is distinctly separate in the way that a superhighway system
is separate from the system of city streets and regional highways. In
more conventional conceptions such as the proposed unification of the
European UCTE and IPS/UPS
system of the CIS, such a mega
grid is no different from typical wide area synchronous transmission
systems where electricity takes an ad-hoc transit route directly
through local utility transmission lines or HVDC lines as required[3].
Studies for such continental sized systems report there are scaling
problems as a result of network complexity, transmission congestion, and
the need for rapid diagnostic, coordination and control systems. Such
studies observe that transmission capacity would need to be
significantly higher than current transmission systems in order to
promote unimpeded energy trading across distances unbounded by state,
regional or national, or even continental borders[4].
As a practical matter, it has become necessary to incorporate smart
grid features such as wide area sensor networks (WAMS)
into even modest sized regional grids in order to avert major power
outages such as the Northeast Blackout of 2003.
Dynamic interactions between power generation groups are increasingly
complex, and transient disturbances that cascade across neighboring
utilities can be sudden, large and violent, accompanied by abrupt
changes in the network topology as operators attempt to manually
stabilize the network.[5]
In the second
sense of an advanced grid, the "super grid" is not only superior because
it is a wide area mega grid, but it is highly coordinated from a macro
level spanning nations and continents, all the way down to the micro
level scheduling low priority loads like water heater and refrigeration.
In the European SuperSmart Grid proposal and the US Unified Smart Grid
concept, such super grids have intelligence features in the wide area
transmission layer which integrate the local smart grids into a single
wide area super grid. This is similar to how the internet
bound together small networks into single ubiquitous network.
Wide
area transmission can be viewed as a horizontal extension of the Smart
grid. In a paradigm shift, the distinction between transmission and
distribution blurs with the integration as energy flow becomes
bidirectional. For example, distribution grids in rural areas might
generate more energy than they use turning the local smart grid into a virtual power plant, or a city's fleet of one million
vehicles could be used to trim peaks in transmission supply by
integrating them to the smart grid using vehicle to grid
technology.
A 765 kV AC transmission grid
designed to carry 400 GW of wind power to cities from Midwest at a cost
of $60 billion.[6][7]
One
advantage of such a geographically dispersed and dynamically balanced
system is that the need for baseload generation is significantly reduced
since intermittency of some sources such
as ocean,
solar and wind can be smoothed.[8]
A series of detailed modeling studies by Dr. Gregor Czisch, which
looked at the European wide adoption of renewable energy and
interlinking power grids using HVDC cables,
indicates that the entire European power usage could come from
renewables, with 70% total energy from wind at the same sort of costs or
lower than at present. [9][10][11]
To
some critics, such a wide area transmission layer is not novel
pointing out that the technology has little difference from that used
for regional and national power transmission networks. Proponents
respond that beyond the qualitative smart grid features that allow
instantaneous coordination and balancing of intermittent power sources
across international boundaries, the quantitative comprehensiveness has a
quality all its own. The claim is made that super grids open up markets[12].
In the same way that freeways only revolutionized interstate transport
and the internet revolutionized online commerce when comprehensive high
capacity networks for them were built, it is argued that a high capacity
super grid must be built in order to provide a distribution network so
comprehensive and with such available capacity that energy trading is
only limited by how much electricity that entrepreneurs can bring to
market.
Wide area super
grids plans typically call for bulk transmission using high voltage direct current
lines. Europe's SuperSmart Grid proposal relies on HVDC, and in the US,
key decision makers such as Steven
Chu favor a national long distance DC grid system.[13]
There are industry advocates of HVAC. Although FACTSalternating current have drawbacks for
long distances, American Electric Power has
championed a 765 kV super grid they call I-765 that would provide 400 GW
of extra transmission capacity required for producing 20% of US energy
from wind farms based in the midwest. (See figure above).[7]
Advocates of HVAC point out that HVDC systems are oriented to point
bulk transmission and multiple connections to them would require
expensive complex communication and control equipment as opposed to the
simple step up transformers needed if AC lines were used. Currently,
there is only one multipoint long distance HVDC transmission system.[14]
In the more distant future the voltage loss of current methods could be
avoided using experimental superconducting "SuperGrid"
technology where the transmission cable is super cooled by a liquid
hydrogen pipeline which is also used to move energy nationwide.
Coordination and control of the network would use smart
grid technologies such as phasor measurement units to rapidly
detect imbalances in the network caused by fluctuating renewable energy sources and potentially respond
instantaneously with programmed automatic protection schemes to reroute,
reduce load, or reduce generation in response to network disturbances.
One study
for a European super grid estimates that as much as 750 GW of extra
transmission capacity would be required- capacity that would be
accommodated in increments of 5 GW HVDC lines[15].
A recent proposal by Transcanada priced a 1,600-km, 3-GW HVDC line at
$3 billion USD and would require a corridor 60 meters wide[16].
In India, a recent 6 GW, 1,850-km proposal was priced at $790 million
and would require a 69 meter wide right of way[17].
With 750 GW of new HVDC transmission capacity required for a European
super grid, the land and money needed for new transmission lines would
be considerable.
Large
amounts of land would be required for the electricity transmission corridors used by the new
transmission lines of a super grid. There can be significant opposition
to the siting of power lines out of concerns about visual impact,
anxiety over perceived health issues, and environmental concerns. The US
has a process of designating National
Interest Electric Transmission Corridors, and it is likely that this
process would be used to specify the pathways for a super grid in that
country. In the EU, permits for new overhead lines can easily reach 10
years.[20]
In some cases, this has made underground cable more expedient. Since
land required can be one fifth than that for overhead and the permit
process can be significantly faster, underground cable can be more
attractive despite its weaknesses of being more expensive, lower
capacity, shorter lived, and suffers significantly longer downtimes.
Just as superhighways change valuations
of land due to the proximity to the ability to transport valuable
commodities, businesses are strongly motivated to influence the siting
of a super grid to their benefit. The cost of alternative power is the
delivered price of electricity, and if production of electricity from
North Dakota wind or Arizona solar is to be competitive, the distance of
the connection from the wind farm to the interstate transmission grid
must not be great. This is because the feeder line from the generator to
the transmission lines is usually paid for by the owner of the
generation. Some localities will help pay for the cost of these lines,
at the cost of local regulation such as that of a public utilities commission. T.
Boone Pickens' project
has chosen to pay for the feeder lines privately. Some localities, such
as Texas
give such projects the power of eminent domain which allows companies to seize land in the
path of the planned construction. [21]
Energy
producers are interested in whether the super grid employs HVDC
technology, or uses AC, because the cost of connection to an HVDC line
is generally greater than that if the AC is used. The Pickens plan
favors 765 kV AC transmission,[7]
which is considered to be less efficient for long distance
transmission.
In the 1960's,
private California power companies opposed the Pacific Intertie project with a set of technical
objections that were overruled. When the project was completed,
consumers in Los Angeles saved approximately U.S. $600,000 per day by
use of electric power from projects on the Columbia River rather than local power companies burning more
expensive fossil fuel.
en over
de Europese Supergrid vonden we dit pleidooi:
Over the next 12 years 360GW of new
electricity-generating capacity 50 per cent of Europe's current supply
structure - needs to be built to replace ageing power plants and meet
the expected increase in demand for electricity. The time is ripe for a
complete overhaul of our electricity supply structure. We must use the
next ten years to change the way the electricity is produced,
transmitted and consumed in Europe.
Europe must use this
opportunity to construct a new, modern power system capable of meeting
the energy and
climate challenges of the 21st century, while enhancing Europe's
competitiveness.
Europe's current electricity structure still
bears the characteristics of the time in which it was developed. It is
national in nature, the technologies applied are ageing and the markets
supporting it are underdeveloped. Given the international nature of the
energy challenges we face, it is astounding that 24 years after the
Single European Act was signed, we still do not have an internal market
for electricity.
We urgently need to establish the free movement
of energy; the Supergrid will be fundamental for establishing that
freedom.
The power system must be supported by modern
infrastructure technology, research and development, and well
functioning markets for electricity and transmission in which investors,
rather than consumers, are exposed to fuel and carbon price risk.
Supporting
the expansion of wind energy and other renewable energy technologies,
Europe needs dramatically improved competition in the Internal Energy
Market, through new electricity infrastructure, changes in system
operation and development of effective electricity markets throughout
the EU.
While the EU's climate and renewable energy targets have
set the direction for renewable technology and CO2 reductions in the
short term, the missing element today is a common European vision for
the architecture of a future modern pan-European electricity network
onshore and offshore.
The Supergrid provides such a vision.
A
single European grid and effective competition in the European power
markets are essential elements, not only for the integration of
large-scale wind power and other renewables, but also to ensure that
European consumers have access to affordable and domestically produced
energy.
By 2020, most of the EU's renewable electricity will be
produced by onshore wind farms. Europe must, however, use the coming
decade to prepare for the large-scale exploitation of its largest
indigenous resource, offshore wind power.
We must stop thinking of
electrical grids as national infrastructure and start developing them
onshore and offshore to become European corridors of electricity
trade. And we must start developing them now. The faster it is
developed, the faster we will have a domestic substitute if future fuel
import supplies are disrupted or the cost of fuel becomes prohibitively
expensive, as the world experienced during 2008 when the oil price
touched $150 per barrel for the first time.
Hoor de windmolentjes zoeven...de idyllische beelden van smartgrids
Zoals iedereen wel langzaam begint te beseffen staan we de volgende
decennia voor enorme uitdagingen wat betreft de energiebevoorrading.
Niet enkel op Belgiscfh of Europees niveau maar op wereldschaal. Als we
sommigen mogen geloven dan ligt ons aller heil in het vastvijzen van
zonnepanelen op zuidgerichte villadaken liefst massaal gesubsidieerd
want dan is het meteen een uitstekende belegging. Van dat soort mensen
zijn er dan nog een heleboel die ons dan willen laten geloven dat hun
panelen deel zullen uitmaken van een slim netwerk met slimme meters en
dan zijn we vertrokken...Vermits wij brave mensen zijn met goedgelovige
inborst willen we dat wel allemaal geloven maar er is een probleem. Want
tenslotte verliezen we met die zogenaamde decentrale productie één
belangrijk aspect uit het oog. Het gaat inderdaad over decentrale
productie maar vooral ook over individuele productie en dat is al een
ander paar mouwen. Goedgelovig als we zijn hebben we het wat lastig met
het besef dat wat nu centraal wordt opgewekt in centrales al dan niet
nucleair plots gaat vervangen worden door individuele productiemiddelen.
Dat een klein gedeelte hierdoor kan geproduceerd worden willen we nog
aanvaarden maar geen duizenden megawatts. Dit is absurd en trouwens één
enkele vraag volstaat om jullie een idee te geven van het probleem. Die
vraag luidt wie zal de prijs van dat soort electriciteit bepalen? Mijn
buurvrouw met haar zuidgericht villadak of iemand anders? De
distributienetbeheerder die nu reeds vloekt dat het te veel aan
geproduceerde stroom aan het zelfde tarief wordt op zijn net gegooid
zonder bijkomende inkomsten. We zeggen wel degelijk tegen het zelfde
tarief omdat de huidige mechanische meters bij levering van stroom
doodgewoon achteruit draaien en dus de factuur van de
verbruiker-leverancier gevoelig verminderen en dat tegen een identiek
tarief als dat van de stroomafname. De pret zal uit zijn wanneer de
zogenaamde slimme meters zullen worden geïnstalleerd. Dan kan er immers
van op afstand beslist worden of de bijkomende stroom van de villadaken
wel nodig is en kan er een apart tarief worden vastgelegd dat natuurlijk
lager zal zijn dan het tarief bij levering. Wat ons ook opvalt is
dat er veel slides en presentatiemateriaal (vb : http://homes.esat.kuleuven.be/~ieeeip/docs/SmartGrids-vito.pdf)bestaat
over smartgrids maar slechts een paar pilootprojecten die zich
eigenaardig genoeg steeds bevinden op het platteland en dan nog vrij
residentieel. Dat doet ons steeds denken aan het ideaalbeeld van een
volledig geïsoleerde groep gelukkige mensen waar alles vredig verloopt
met zoemend windmolentje en veel zon op de paneeltjes...of dat soort
dingen een antwoord biedt voor de helft van de wereldbevolking die in
steden leeft en niet altijd in optimale condities zal de aanhangers van
dit soort oplossingen waarschijnlijk worst wezen. Ons is dit geen worst
want wij geloven immers dat iedereen recht heeft op een basispakket
energie. En dat kan alleen wanneer er voldoende centrale productie
blijft bestaan. Want centrale productie staat garant voor een betere
controle op de prijs. Doodgewoon al omwille van het feit dat er
optimaler kan geproduceerd worden op een veel grotere schaal en op
gelijk welk moment van de dag, de nacht het seizoen enz...met je
individuele windmolentje en je paneeltjes kan jet dit wel vergeten. We
horen sommigen nu al knorren dat dit met windmolenparken wel zou kunnen
en dan komen we bij het thema van onze bijdrage. Inderdaad dat kan
wanneer je al de windmolenparken overal in Europa (en elders) met elkaar
gaat verbinden zodat je in feite ook tot een bepaalde constante
minimumproductie komt ongeacht weer en wind of zon en duisternis want je
kan grotere zonneënergie-installaties ook met elkaar verbinden
natuurlijk. Wel niet alle dakpanelen van alle individuele buren.... Als
je al deze on- en offshorewindparken en andere alternatieve
productie-eenheden verbindt kan je eveneens het probleem van de
zogenaamde "baseload" opvangen. Wat is de baseload? Dat is de constante
productie die je op elk moment van de dag en het jaar moet hebben om
minstens aan de minimumvraag te kunnen voldoen. Je kan daar nooit onder
gaan produceren want dan valt alles doodgewoon uit en stil...totale
black-out en iedereen terug naar de Middeleeuwen...Dit is zeer
rudimentair uitgelegd. Maar het verklaart meteen waarom je momenteel de
wind- en zonne-energie onmogelijk kan inschakelen voor het leveren van
de baseload. Doodgewoon omdat je op dit moment nooit kan weten wat de
productie van die dingen zal zijn. Je kan massaal windproductie hebben
ergens in de scandinavische landen en totale windstilte in de Noordzee.
Maar je krijgt je productie niet van het Noorden naar hier. Je bent dus
op dit moment verplicht om voor elke megawatt productie in
windmolenparken evenveel klassiek productie in reserve te houden anders
dreigt de boel plat te vallen. Dat betekent dus dat eigenlijk alles
steeds dubbel moet bestaan. Toch is er een middel om dit te vermijden en
zonder hiervoor in pure science-fiction of idyllische
autarctietoestanden te vervallen. Hoe zien we morgen...
Janssens P, de redder der vrije meningsuiting???????
Even een tussendoortje. Nog maar eens over onze geliefkoosde ingeweken
unoxmuts Benno Banghart. We schreven hier eergisteren reeds onze
ergernis neer over deze meneer en ook over de verdediger van de kleine
man, de sociaal-democraat, chef-reclame van de SP-a en ook burgemeester
van A die stilaan een kloon van De Winter wordt op vlak van de
verdediging der burgerrechten van minderheden. We hebben het
over...juist DE PATRICK Janssen en Janssens. Deze grote democraat
vond het dus nodig het minst democratische middel in te roepen om Benno
Banghart zijn speechke te gunnen zonder kabaal en rumoer in een zaal met
pluche zeteltjes waarschijnlijk. Hij stap)te dus naar een rechter en
vroeg een kortgeding aan. Had hij geleerd van de bazenorganisaties die
dat wel eens gebruiken tegen stakingspiketten. Geen tegensprekelijk
debat, gewoon verbieden en astronomische dwangsommen opleggen....echt
socialistisch zouden we zeggen...en we willen wel eens een vergelijking
maken tussen het systeem van kortgeding in zaken als vrije meningsuiting
en de sharia...we zijn er niet van overtuigd dat de sharia minder
democratisch zal zijn....Allah zal niet beledigd mogen worden bij de
enen en Benno niet bij de anderen. What's the difference?
Nu
vonden we dit weekend een standpunt van twee personen die niet
onmiddellijk bekend staan als volslagen idioten op het vlak van rechten.
Het gaat over Dirk Voorhoof en Eva Brems of in omgekeerde volgorde als
we de beleefdheidsregels zouden naleven.De ene is professor mediarecht
en de dame professor mensenrechten aan de universiteit van Gent. Wij
hebben een stil vermoeden dat deze twee personen met iets meer kennis
van zaken kunnen spreken dan Den Patrick Janssen en Janssens als het
gaat over vrijheid van meningsuiting...maar we zullen ons wellicht
vergissen...
Toen moslims een lezing van Benno Barnard
verstoorden, trok de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens naar het
gerecht. Dat leverde volgens DIRK VOORHOOF en EVA BREMS
een uitzonderlijk bevel' af, dat Straatsburg wellicht niet zou
overleven.
De voorzitter van de
rechtbank te Antwerpen kondigde op 7 april 2010 een wel heel
uitzonderlijk rechterlijk bevel af. Na de verstoring van een geplande
lezing door Benno Barnard in een aula van de Universiteit te Antwerpen
op 31 maart (Leve God, weg met Allah') oordeelt de rechter het absoluut
noodzakelijk om deze lezing toch te kunnen laten doorgaan. Het
bevelschrift herinnert er nog eens aan dat de vrijheid van meningsuiting
immers een pijler is van de democratische samenleving.
In
essentie legt de rechterlijke beschikking verbod op om de vrije toegang
tot de volgende lezing van Benno Bernard aan de Universiteit Antwerpen
te verhinderen en vooral om handelingen te stellen die indruisen tegen
de vrijheid van meningsuiting en die de orde kunnen verstoren of de
toehoorders of de spreker zouden kunnen intimideren. Volgens de rechter
dringen zich na de feiten van 31 maart immers bepaalde maatregelen op om
oproer en intimidatie te vermijden en om de veiligheid en rust van
iedereen te verzekeren.
Kracht van wet
Na
vaststelling door een gerechtsdeurwaarder van de niet-naleving van dit
rechterlijk bevel kan een dwangsom opgelegd worden van 25.000 euro. Wie
dus de rust verstoort door een handeling die indruist tegen de vrijheid
van meningsuiting, riskeert een soort boete. De beslissing van de
rechter impliceert overigens ook dat iedereen die in de buurt komt van
de lezing van Benno Barnard aan de UA en handelingen stelt die als
rustverstorend of intimiderend kunnen worden beschouwd, op aanwijzing
door de gerechtsdeurwaarder en op vraag van de politie zijn identiteit
moet bekendmaken. Wie dit deel van het rechterlijk bevel niet naleeft,
riskeert een dwangsom van 2.000 euro.
Opmerkelijk is niet enkel
dat deze rechterlijke uitspraak is tot stand gekomen op eenzijdig
verzoekschrift, zonder tegensprekelijk debat dus, maar vooral dat het
verbod van de rechter een soort kracht van wet uitstraalt. Het is dus
geen rechterlijke beslissing tegen een bepaalde persoon, een organisatie
of rechtspersoon, zoals toch gebruikelijk is bij rechterlijke
beslissingen die een conflict tussen partijen beogen te beslechten. De
beslissing van de Antwerpse rechter is een verbod tegenover iedereen die
de rust zou komen verstoren of intimiderend gedrag zou vertonen bij de
volgende lezing van Benno Barnard aan de Universiteit Antwerpen. Een
beslissing erga omnes' noemen juristen dat, waardoor de rechter zich
even gaat gedragen als een wetgever. Een hoogst ongebruikelijke en zeer
omstreden vorm van rechterlijk activisme.
Het rechterlijk bevel
laat bovendien wel erg veel ruimte aan een gerechtsdeurwaarder om te
interpreteren wat zoal als rustverstorend kan worden beschouwd en als
een handeling die indruist tegen de vrijheid van meningsuiting'. Om dan
vervolgens tot invordering van 25.000 euro over te gaan. Een wettelijke
bepaling met een dergelijke vage omschrijving zou alvast niet veel
overlevingskans hebben bij het Grondwettelijk Hof en al helemaal
onaanvaardbaar zijn bij het Europees Mensenrechtenhof in Straatsburg.
Identiteitskaart
De
rechterlijke uitspraak kwam er op verzoek van de stad Antwerpen en
burgemeester Patrick Janssens, terwijl het toch uitgerekend de
burgemeester zelf is die in toepassing van de gemeentewet geacht wordt,
met bijstand van de politie, de openbare veiligheid of rust in de stad
te waarborgen. De toestemming, laat staan een bevel van de rechter,
heeft de burgemeester daarvoor niet nodig. En een rechterlijk bevel om
de identiteitskaart te tonen is al evenmin nodig, want de politie heeft
al een wet die dit mogelijk maakt. Opmerkelijk is trouwens ook dat de
vordering niet is ingesteld door de Universiteit Antwerpen, terwijl de
organisatie van de lezing toch uitging van en plaatsvond in de gebouwen
van de universiteit. Bizar dat in dit geval
niet de organisator, maar de stad en de burgemeester zelf zich spontaan
in de juridische strijd gooien.
De tussenkomst van de rechter
lijkt ook overtrokken en overdreven, want de feiten van de
ordeverstoring naar aanleiding van de vorige lezing waren nu ook weer
niet zo uitzonderlijk. Van fysieke geweldpleging of oproer was geen
sprake. Benieuwd of straks naar aanleiding van elke verstoring van een
lezing ergens aan een universiteit direct naar de rechter wordt gestapt
die dan ook prompt zal ingaan op een vordering om bij een volgende
lezing allerlei maatregelen af te kondigen onder dreiging van een
dwangsom van 25.000 euro. Na dit precedent ziet het ernaar uit dat de
voorzitters van de rechtbanken van Brussel, Leuven, Antwerpen, Hasselt,
Kortrijk en Gent straks de handen vol zullen hebben met vorderingen van
linkse en rechtse, nationalistische en socialistische, profane en
religieuze studentenorganisaties die willen vermijden dat hun
debatavonden of lezingen verstoord worden.
Dit juridisch
spierballengerol via de kortgedingprocedure op eenzijdig verzoekschrift
dreigt ultiem enkel van aard om de polemiek rond het samenleven van
verschillende groepen in onze samenleving verder aan te zwengelen. Laat
ons hopen dat aan de Vlaamse universiteiten straks ook weer plaats wordt
gemaakt voor lezingen die ruimte creëren voor debat en dialoog. Verbale
bulldozers die erop uit zijn de polarisatie in het maatschappelijk
debat ten top te drijven zijn ook zelf een bedreiging van wat ze
voorstaan, namelijk een verdraagzame, democratische samenleving. Laat er
geen discussie over bestaan: ook die bulldozers hebben recht op vrije
meningsuiting, zolang dit niet uitmondt in het aanzetten tot racisme of
vreemdelingenhaat.
Nog dit. Barnard liet eerder al weten dat hij
geen zin meer heeft om zijn lezing aan de Universiteit Antwerpen te
houden, omdat hij de Universiteit van Antwerpen en het door de rector
voorgestane actief pluralisme' niet meer vertrouwt. Benno Barnard is
ondertussen al uitgenodigd om zijn lezing te komen houden aan de
Universiteit Gent. Hij is welkom uiteraard. De vrijheid van het
academische debat staat hoog ingeschreven in het mission statement van
de Universiteit Gent. De Universiteit Gent, de Gentse burgemeester en de
Gentse politie zullen ongetwijfeld al het nodige doen om de lezing op
een ordentelijke manier te laten plaatsvinden. Een rechterlijke
beslissing is daarvoor niet nodig.
DIRK VOORHOOF en EVA BREMSWie?
Respectievelijk professor mediarecht en mensenrechten aan de
Universiteit Gent. Wat? Tussenkomst van Antwerpse rechter is
overtrokken. Waarom? Ordeverstoring is nu ook weer niet zo
uitzonderlijk.
Ons blogje schrijft dat al een tijdje maar nu beginnen "de grote mensen"
het ook te zeggen en te schrijven. Er is een probleem met de
subsidiëring van windenergie en trouwens ook van die onzalige
zonnepanelen. Dat laatste is stilaan aan het doordringen bij de politiek
en men bouwt stilaan de subsidies af. Uit welingelichte bron vernemen
we trouwens ook nog dat de distributeurs binnenkort zullen eisen dat de
opgewekte elektriciteit van de zonnepanelen niet meer zomaar op het net
mag worden geïnjecteerd. Er komt een injectietarief en bovendien moet de
injectie kunnen op ieder moment afgesloten worden. Dat betekent dat er
ofwel iemand bij de zonnepanelen blijven om ze af te koppelen van het
net of dat er een technische installatie moet komen die ze van op
afstand kan afkoppelen. Gedaan dus met produceren en op het net gooien
terwijl je werkt bijvoorbeeld. Die dingen zijn een gevaar voor het net.
Punt uit! Stel je even de vraag hoe iemand nog veilig op het net kan
werken als iedereen zo maar elektriciteit kan injecteren zonder enige
controle... In Nederland heeft men dit blijkbaar ook al begrepen dat
de zonnepanelen niet de oplossing zijn voor ons energieprobleem:
Zonnepanelen in Amersfoort
(Marcel van den Bergh / de Volkskrant)
AMSTERDAM-
De subsidies op duurzame energie kosten de overheid miljarden
euros en maken ze bedrijven lui.
Dat schrijft demissionair minister Maria van der Hoeven van Economische
Zaken dinsdag
in de Volkskrant.
Met het stuk neemt Van der Hoeven afstand van haar eigen beleid van de
afgelopen drie jaar, waarin juist subsidies werden ingezet om de
ontwikkeling van wind- en zonne-energie te stimuleren. De zogeheten
SDE-regeling (subsidie duurzame energie), die twintig jaar lang geld
toelegt
op elke duurzame kilowattuur energie, was het belangrijkste instrument
van
het vorige kabinet om de klimaatdoelen voor 2020 te halen.
Niet effectief
Volgens Van der Hoeven is dat beleid niet effectief. Duurzame energie
is de
komende jaren nog een te beperkte en te dure optie voor CO2-reductie.
We
moeten niet onbeperkt en tot in lengte van dagen het verschil tussen
marktprijs en kostprijs blijven subsidiëren.Daar moeten we vanaf
Ook signaleert zij subsidieoorlogen tussen verschillende Europese
landen,
omdat windparken op zee daar worden gebouwd waar subsidies het hoogst
zijn.
De directe betekenis van de demissionaire opinie is beperkt. Maar het is
een
bevestiging van de stemming op het ministerie van Economische Zaken,
waar
het enthousiasme voor groene energie volgens ingewijden tot onder het
nulpunt is gedaald. In januari stelde topambtenaar Chris Buijink in
het
economenblad ESB al dat het Nederlandse klimaatbeleid pragmatischer
moet.
Nieuwe wig
Daarnaast kan de interventie van Van der Hoeven een nieuwe wig drijven
tussen
haar partij, het CDA, en voormalig coalitiepartner PvdA. Een van de
belangrijkste duurzame voornemens van het vorige kabinet was de
overheveling
van de SDE-financiering van de begroting naar de energierekening.
Juist door
dat plan zouden de miljarden worden gevonden die nodig zijn om
duizenden
windmolens op zee te financieren.
Van der Hoeven ziet groene energie vooral in economische context, en
niet als
middel om de opwarming van het klimaat tegen te gaan. Minder
CO2-uitstoot
moet niet voorop staan in het beleid voor duurzame energie.
Alleen windenergie
Concreet wil zij dat alleen windenergie en bio-energie nog vier jaar
staatssteun krijgen, omdat die voor de economie kansrijke opties zijn.
Zonne-energie zou helemaal afvallen.
Wel stelt zij zich voor dat energieproducenten duurzame verplichtingen
worden
opgelegd, om de Europese klimaatdoelen te halen (20 procent minder
broeikasgasuitstoot in 2020). Van de Nederlandse doelen, die met 30
procent
reductie ambitieuzer zijn dan die van Europa, wil zij helemaal af.
en vandaag stond in De Standaard een zeer interessant dossier over de
subsidies aan de windenergie:
Meer windenergie in de Belgische Noordzee betekent
dat de elektriciteitsfactuur van de gezinnen en bedrijven in ons land
fors zal stijgen. Dat blijkt uit berekeningen van het Energie-instituut
van de KU Leuven. De hogere kosten zijn te wijten aan de
groenestroomsubsidies voor de windparken op zee, die worden doorgerekend
aan de verbruiker. Vandaag gaat het nog om zeer kleine bedragen, maar
tegen 2020 is er sprake van een verzeven- tot verveertienvoudiging. De
chemie-industrie heeft een voorstel klaar om de toekomstige facturen te
drukken. Ze suggereert onder meer dat de overheid een deel van de
financiële inspanning draagt.
Een element dat hier niet wordt aangehaald zijn de heffingen die de
exploitanten van kernenergie moeten afdragen en die blijkbaar volledig
legaal zijn na de uitspraak van de rechtbank. Die bedragen (dit jaar 250
miljoen) worden geïnd maar waarvoor worden die in werkelijkheid
gebruikt?
In feite gaat het over het afromen van de winsten die door de versnelde
afschrijving van de kerncentrales worden gemaakt. De initiële bedoeling
van het vroegere controlecomité die de versnelde afschrijving heeft
goedgekeurd was wel degelijk dat de consument na de 25 jaar een
goedkoper tarief zou krijgen...
Nu wordt het gebruikt om de begroting wat meer uit het rood te
halen...Dat is volgens ons helemaal niet het zelfde...
Morgen gaan we verder met een dossiertje over groene energie...
Je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat in Belgistan. De
vrije mening van Benno Barnard mag absoluut niet verstoord worden of je
betaalt een som waarmee je wel een paar daklozen een tijdje opvang kan
bieden...25.000 wanneer je in de zaal waar Benno zijn verzinsels
vertelt awoert roept en zeker wanneer het het als allaoeakhbaaaar
klinkt. Want wij vragen ons tenslotte af wat de definitie is van
"verstoren". Iemand laat daar luide boeren en scheten, is dat
verstoring. Ja, wanneer hij een sjaal rond zijn kop bindt. Maar wanneer
hij een vrolijk tirolermodelleke met pluimpje op zijn kop heeft? Nu
heeft die Benno reeds de lijfwachten van zijn profeet De Winter om hem
te beschermen en dan krijgt ie nog de steun van de rechtbank om zijn
woordeke te placeren. Voor ons is dat er toch wel over!
En als je
je identiteitskaart thuisgelaten hebt dan komt er nog eens 2000 euro
bovenop. Zelfs Jezus kreeg zulke privilegies niet om zijn preken te
houden. Die Barnard moet dus wel heel zinnige dingen te zeggen hebben,
al hebben we daar tot nog toe weinig van gemerkt. Niet dat we deze
jongen zijn mening niet gunnen. Maar wij vinden dat wanneer je voor een
zaal wat provocerende stellingen debiteert je wel tegen een stootje moet
kunnen. Figuurlijk wel te verstaan. Wij hebben een enorme hekel aan
geweld maar niet aan geroep. Het is misschien niet netjes maar iedereen
die voor een publiek optreedt, riskeert vroeg of laat eens zulke dingen.
Zelfs Mozart maakte het herhaaldelijk mee. En niemand moest toen zulke
dwangsommen neertellen. En dat was dan nog wel een genie, naderhand
beschouwt natuurlijk. Bennoooke is Mozart niet natuurlijk. kijk beste
Benno, als je graag provoceert is dat je volste recht en we weten dat
zelfs erg te appreciëren. Je moet dan echter niet met extreem-rechtse
bodyguards rondlopen en zulke dwaze kortgedingen willen. Ja we weten ook
dat het zogezegd de stad Antwerpen is met Janssens die dit soort dingen
heeft gevraagd als grote democraat. Kijk wanneer je nu tijdens dat
fameuse optreden waarbij je zogezegd bijna het leven hebt verloren voor
de goeie zaak, gewoon de micro had geleend aan die bende
keukenhanddoeken, dan waren we vurige fans van je geworden. Die gasten
hadden zich daar oerbelachelijk gemaakt. En of de leider-keukenhanddoek
nu al dan niet een strafdossierke heeft maakt ons niks uit. Voor zijn
aanhangers zou het wel een belangrijk element moeten zijn want dan
kunnen ze meteen zijn geloofsovertuiging toetsen aan zijn dagelijkse
handelen. Voor gelovigen zou dat belangrijk moeten zijn. Voor ons dus
niet. Maar je hebt hen hun stupiditeiten dus niet laten uitleggen en
je hebt bovendien nog allerlei onzin over sharialessen aan de Antwerpse
universiteit uit je rechtse duim gezogen en geraaskald over
levensbedreigende situaties die echter niemand op de filmbeelden ziet,
behalve jij. Moesten wij rector aan de UIA zijn dan verboden we je de
toegang tot onze lokalen. Punt uit. Ook aan de keukenhanddoeken
trouwens. Uit dit alles kunnen we echter maar één conclusie trekken
namelijk dat je een arrogant sujet bent en dat zullen we dus maar best
niet komen zeggen tijdens je volgende optreden of we kunnen ons huis
verkopen...
De lezing die Benno Barnard vorige
week aan de Universiteit Antwerpen wilde geven, werd verstoord door
radicale moslims en kon daardoor niet doorgaan.
Benno
Barnard
Wie de volgende voordracht van Benno Barnard
aan de Universiteit Antwerpen verstoort, moet een dwangsom van 25.000
euro betalen. Hetzelfde geldt voor wie de schrijver of zijn toehoorders
daar durft te intimideren. Dat heeft de Antwerpse kortgedingrechter
gisteren beslist, maar het nieuws raakte nu pas bekend.
De lezing
"Leve God, weg met Allah" die Benno Barnard op 31 maart wilde houden
aan de Universiteit Antwerpen kon niet doorgaan omdat een groep radicale
moslims van de organisatie Shariah4Belgium heisa veroorzaakte in het
auditorium. Binnenkort wordt er een nieuwe datum afgesproken voor een
lezing van de schrijver. Om te vermijden dat hetzelfde scenario zich zou
herhalen, dienden burgemeester Patrick Janssens en de Stad Antwerpen
een verzoekschrift in bij de rechtbank.
Hun eisen werden
ingewilligd: wie de orde verstoort, of de schrijver en zijn toehoorders
intimideert, moet een dwangsom van 25.000 euro betalen per vastgestelde
inbreuk. Amokmakers die hun identiteit weigeren bekend te maken aan de
politie, betalen een dwangsom van 2.000 euro per persoon. Websites
offline De websites Sharia4Belgium en Shariah4Belgium zijn
beiden momenteel offline. De eerste website werd vorige week door de
provider van het net gehaald waarop de initiatiefnemers de website
Shariah4Belgium (met een h) boven de doopvont hielden. Die is sinds
gisteren ook offline gehaald na een klacht van de site mediageil.be
(belga/mvdb)
Wij roepen op tot solidariteit met het personeel van Godiva.
Blijkbaar denkt de directie daar dat ze net als in Turkije methodes kan
toepassen die hier al een paar decennia in onbruik zijn geraakt. Een
lock-out is een ongezien wapen dat slechts zeer zelden wordt gebruikt. Je
kan donderdag vanaf 6uur 's morgens naar de fabriek van Godiva trekken
in Brussel (metro Simonis en van daar zie je de fabriek liggen) Het
juiste adres is : Wapenstilstandstraat 5 te 1081 Brussel (Koekelberg) Steun
die mensen want het is al zeer erg dat een verpakkingsafdeling die laag
geschoold personeel tewerkstelt uitbesteed wordt, niet aan
lage-loonlanden maar aan beschutte werkplaatsen. Stel je even in de
plaats van de ontslagen arbeidsters (het zijn hoofdzakelijk vrouwen)
wanneer je je job ziet verdwijnen naar een beschutte werkplaats....Erg
motiverend kan je dit moeilijk noemen. Waarschijnlijk wil Godiva dan
ook nog eens uittesten hoe ver je kan gaan in een sociaal
conflict....als dit een normale praktijk wordt dan glijden we binnen de
kortste keren terug af naar de 19de eeuw...
SOLIDARITEIT MET
DE WERKNEMERS VAN GODIVA!
Sociaal conflict bij Godiva zit
muurvast
VRT
VRT
wo 07/04/2010 -
07:01Update: wo 07/04/2010 - 16:36Bij chocoladefabrikant
Godiva in Koekelberg zit het sociaal conflict voorlopig nog muurvast.
Vandaag houdt de directie de deuren gesloten, en door die lock-out mag
het personeel mag dus niet binnen om te werken. Het conflict draait rond
een herstructurering, die 90 banen zou kosten.
Aan de basis van de
problemen bij Godiva ligt het afstoten van de inpakafdeling. Het
inpakken zal voortaan gebeuren in een beschutte werkplaats. Hierdoor
verdwijnen negentig, veelal laaggeschoolde, jobs bij Godiva zelf. Dat
pikken de werknemers niet.
VRT
De werknemers zijn tot actie overgegaan. Halfweg
maart blokkeerden ze al de poorten van het bedrijf en ze zijn ook trager
beginnen te werken. "Al een week kunnen er geen goederen binnen noch
buiten. De arbeiders werken heel traag. De productiviteit is er niet
meer. Dat kost ons enorm veel geld. En nu dreigt er een escalatie van
geweld", zegt Nicolas Bouwe, managing director bij Godiva (foto).
"Het
enige dat wij doen, is een beetje trager werken", zegt Erica Bauwens
van de socialistische vakbond ABVV. Sinds vanmorgen dreigt het conflict
te escaleren. "We zijn deze morgen aangekomen om te komen werken, maar
we stonden voor de deur. De baas heeft de deuren gesloten en we mogen
niet binnen", aldus Bauwens.
Morgen
staat personeel weer aan de poorten
Het
personeel wil morgen gewoon weer aan de slag zoals op gewone werkdagen.
"Om 6 uur morgenvroeg zal iedereen weer aan de poorten staan. Wij hopen
dat de directie haar verantwoordelijkheid neemt", zegt Patrick
Vanderhaeghe van de christelijke vakbond ACV daarover.
Belga
De directie wil de fabriek echter alleen maar
openstellen onder bepaalde voorwaarden. "Wij willen opnieuw kwalitatief
kunnen produceren, met een redelijke naar garantie voor productiviteit",
zegt directeur operaties Peter Van Ingelghem van de directie.
De
vakbonden denken er ook aan om juridische stappen te ondernemen zodat de
lonen ook tijdens de lock-out kunnen worden uitbetaald. Via het kabinet
van Joëlle Milquet, de minister bevoegd voor sociaal overleg, wordt
geprobeerd om het overleg tussen beide partijen weer vlot te trekken.
Lock-out komt zelden voor in België
Godivia kiest dus voor de lock-out, een maatregel
waarbij de werkgever het de werknemers onmogelijk maakt om te werken. De
vakbond schakelde vanmorgen een deurwaarder in om de lock-out vast te
stellen. Een lock-out komt zelden voor in België en dat maakt dat de
spanningen tussen directie en vakbonden hoog oplopen.
Tijdens de
lock-out worden de bedienden doorbetaald, de arbeiders niet. Wellicht
krijgen de arbeiders ook geen stempelgeld, en dat veroorzaakt een nieuw
spanningsveld. "Wij gaan de directie dwingen om de dagen waarop de
werknemers voor de poort staan, ook te betalen", zegt Patrick
Vanderhaeghe nog.
Fevia, de federatie van de voedingsindustrie,
noemt de lock-out een extreem actiemiddel maar heeft begrip voor de
directie. "Het is een uitzonderlijke maatregel in uitzonderlijke
omstandigheden", zegt Chris Moris van Fevia.
Aujourdhui on veut
notre emploi, et rester tous chez Godiva Cest pas nous quil
faut licencier mais cest Nicolas Bouve Car pour lui il y a
pas de pitié car son salaire est assuré Il faut rester tous
motivés allez les gars, il faut continuer
Godiva: les syndicats dénoncent la situation de
lock-out
La FGTB et la CSC secteur Alimentation
et Services ont tenu à dénoncer, mercredi après-midi, lors d'une
conférence de presse commune au siège du syndicat socialiste à
Bruxelles, la décision prise le matin même par la direction de Godiva de
bloquer l'accès de l'entreprise aux travailleurs.
La direction du chocolatier a invoqué pour justifier sa
décision des raisons de sécurité tant au niveau des personnes que du
processus de production ainsi que le non-respect par le personnel de ses
obligations contractuelles de même qu'une série d'actes de violence.
Les
syndicats et le personnel contestent formellement ces affirmations et
la situation de lock-out - exceptionnelle dans l'histoire sociale belge -
qui en découle et dénonce "l'attitude suicidaire et jusqu'au-boutiste"
de la direction de Godiva qui n'est là, selon leurs dires, que pour
exécuter "la sale besogne".
Godiva n'a jamais tenté, selon
Baudouin Ferrant (FGTB) et Patrick Vanderhaege (CSC) de nouer un
véritable dialogue comme le prévoit la Loi Renault afin d'éviter ou de
limiter au maximum le licenciement des 90 travailleurs du service
emballage que l'entreprise entend externaliser auprès d'une entreprise
de logistique qui aurait elle-même recours aux services d'un atelier
protégé, ont souligné les permanents syndicaux.
Syndicats et
personnel contestent également que la fermeture et l'externalisation du
service d'emballage manuel annoncée lors d'un conseil d'entreprise
extraordinaire le 2 mars dernier, ne permette à l'entreprise
chocolatière de sortir de sa situation économique difficile.
Personnel
et délégués syndicaux placent, enfin, beaucoup d'espoir dans
l'intervention du cabinet Milquet.
Cardinal Hans
Hermann Groer abused an estimated 2,000 boys for decades without
sanction
Bojan Pancevski in Vienna and John Follain in Rome
When John Paul II died five years ago the crowd that packed St
Peters Square for his funeral clamoured Santo subito (Saint
now)! in a spontaneous tribute to the charisma of the Polish pontiff.
As
the faithful marked the anniversary of John Pauls death on Good
Friday, however, he was being drawn into the scandal over child abuse in
the Catholic church that has confronted his successor, Benedict XVI,
with the worst crisis of his reign.
Allegations that the late
pontiff blocked an inquiry into a paedophile cardinal, promoted senior
church figures despite accusations that they had molested boys and
covered up innumerable cases of abuse during his 26-year papacy have
cast a cloud over his path to sainthood.
The most serious claims
related to Cardinal Hans Hermann Groer, an Austrian friend of John
Pauls who abused an estimated 2,000 boys over decades but never faced
any sanction from Rome.
Cardinal Christoph Schönborn, Groers successor, criticised the
handling of that scandal and other abuse cases last week after holding a
special service in St Stephens cathedral, Vienna, entitled Admitting
our guilt.
Schönborn condemned the sinful structures within the
church and the patterns of silencing victims and looking away.
Cardinal
Joseph Ratzinger who became Pope Benedict had tried to investigate
the abuses as head of the Congregation for the Doctrine of the Faith,
according to Schönborn. But his efforts had been blocked by the
Vatican, an apparent reference to John Paul.
Asked by The Sunday
Times whether John Pauls role in the cover-up of abuse should be
investigated, Schönborn said: I have known Pope Benedict personally
during 37 years of amiable acquaintance and I can say with certainty
that ... he made entirely clear efforts not to cover things up but to
tackle and investigate them. This was not always met with approval in
the Vatican.
The Groer affair became public in 1995 when former
pupils of an elite Catholic school accused him of sexual abuse.
After
an outcry, Groer was replaced and made the prior of a convent. He was
never punished and issued only a vague apology in 1998 before retreating
to a nunnery where he lived until his death in 2003. Some of his
victims were offered hush money from the church.
Michael Tfirst,
54, one of Groers victims, claims to have reported the abuse to
highranking church officials from the 1970s onwards. He says the church
paid him £3,300 in 2004 under a contract that obliged him to keep quiet.
There
is no question that Ratzinger knew all the details of reports on abuse
within the church, as there is no doubt that John Paul, his superior,
took part in a massive and systematic cover-up, Tfirst said.
John
Paul also faced criticism last week from Poland for protecting
Archbishop Juliusz Paetz, who was accused of abusing trainee priests.
Letters detailing the charges were sent to John Pauls office and to
Ratzinger in 2000 but were ignored. Paetz resigned in 2002 when the
allegations became public.
Stanislaw Obirek, a Polish theologian
and a former Jesuit priest, said: I believe John Paul is the key person
responsible for the cover-up of abuse cases because most of it occurred
during his papacy. How can someone who is to blame for this be
beatified?
In America critics pointed out that although Benedict
has borne the brunt of criticism over ignoring the scandal of Father
Lawrence Murphy, accused of molesting 200 deaf boys at a special school
in Wisconsin, Ratzinger had acted on the authority of John Paul.
Another
beneficiary of John Pauls discreet approach was Marcial Maciel
Degollado, a Mexican priest known as Father Maciel, who founded a
conservative religious order. He was accused by former members of abuse
in 1998. John Paul blessed Maciel in the Vatican in late 2004, at a time
when Ratzinger was investigating him. A year after Ratzinger became
pope, the Vatican ordered Maciel to lead a reserved life of prayer and
penance, effectively removing him from power.
John Paul was also
accused of ignoring controversy over John Magee, a former private
secretary to three popes including the Polish pontiff, who named him
Bishop of Cloyne in 1987. Late last month Magee was forced to resign
after an independent report found that his diocese in Ireland had put
children at risk.
In the Vatican the spiralling allegations have
prompted a siege-like mentality. Father Federico Lombardi, Benedicts
spokesman, declined to comment on John Pauls handling of abuse cases.
Were busy with Easter celebrations, lets focus on the homilies, he
said.
The Polish cardinal Stanislaw Dziwisz, John Pauls private
secretary for four decades, rejected as unfair and misleading any
attempt to distinguish between the approaches of the two popes to abuse
cases. Benedict is strongly committed to clearing things up, like a
father, Dziwisz told La Repubblica, the Italian newspaper.
In
Europe there are signs of the faithful turning their backs on the church
in large numbers. In Austria alone more than 20,000 Catholics left the
church in March.
In America there was a furious response by Jewish
groups to a Good Friday sermon by Father Raniero Cantalamessa,
Benedicts personal preacher, in which he compared the wave of attacks
on the church to anti-Semitism.
Rabbi Gary Greenebaum, of the
American Jewish Committee, protested: So far I havent seen Saint Peter
burn. The Vatican is trying to turn the persecutors into victims.
John
Paul was expected to be beatified in October but the process may be
delayed. A French nun who appeared to have been miraculously cured of
Parkinsons disease through his intercession has reportedly been found
to be suffering from a different illness.
Giancarlo Zizola, a
leading expert on the Vatican, said the church officials who had
gathered documents and questioned witnesses about John Pauls
suitability for sainthood had examined negative aspects of his papacy,
including his handling of abuse cases.
Theres no chance of
Benedict delaying the beatification because of the abuse scandal,
Zizola said. On the contrary, I expect hell accelerate it.
Allegations
Critics
say John Paul II:
Failed to encourage bishops to report
accusations of paedophilia by priests to the police.
Ignored
accusations against senior members of the clergy, at times promoting
them to higher office.
Allowed many priests accused of paedophilia
to be transferred to a new diocese without anyone being warned of their
record.
Decreed that pontifical secrecy must apply to cases of
sexual abuse in church trials.
Iedereen zijn eieren gevonden? De klokken brachten ons het nieuws dat
één van de voornaamste rariteiten uit Zuid-Afrika werd vermoord. We
hebben het natuurlijk over "de geniale hoofleier" Eugène Terreblanche.
Zelden droeg een leider een toepasselijkere naam trouwens. Hij was dan
wel wat we eufemistisch een "akelig man" zullen noemen maar voor
Zuid-Afrika is dit geen goed nieuws. Want de Afrikaner
WeerstandsBeweging (AWB) waarvan hij de ongecontesteerde leider was is
nog steeds een paramilitaire organisatie die momenteel onder de
militaire leiding staat van ene generaal Visagie
Eugene Terreblanche murdered at his Ventersdorp
farm
Apr 3, 2010 11:29 PM | By Sapa
Leader of Afrikaner Weerstandsbeweging (AWB) Eugene
Terreblanche was attacked and killed at his farm 10km outside
Ventersdorp on Saturday, North West police said
Captain Adele
Myburgh said Terreblanche, 69, was attacked by a man and minor who
worked for him after they allegedly had an argument over unpaid wages
around 6pm.
"Mr Terreblanche's body was found on the bed with
facial and head injuries. There was a panga on him and knobkerrie next
to the bed.
"A 21-year-old man and 15-year-old boy were arrested
and charged for his murder. The two told the police that the argument
ensued because they were not paid for the work they did on the farm,"
she said.
Myburgh said Terreblanche was alone with the two
workers at the time of the attack. She said the two would appear on
charges of murder in court soon.
The Democratic Alliance in the
North West expressed its "outrage and concern" at Terreblanche's murder.
"This happened in a province where racial tension in the rural farming
community is increasingly being fuelled by irresponsible racist
utterances by the leader of the ANCYL Leader Julius Malema and the North
West Cosatu secretary Solly Pheto," said DA MP Juanita Terblanche.
She said the DA did not share Terreblanche's political conviction but
an attack of this nature could be regarded as an attack on the diverse
components of the South African democracy.
North West MEC for
Public Safety Howard Yawa reacted with shock at the news of
Terreblanche's death and appealed for calm in the province.
Yawa
condemned the "callous murder in the strongest terms possible" and also
called to the people to allow the law to take its course.
(Novum/AP) - De moord op de leider van de extreem-rechtse blanken in
Zuid-Afrika, Eugene Terreblanche, is een oorlogsverklaring van de zwarte
aan de blanke bevolking. Dat heeft Andre Visagie, een belangrijk lid
van de Afrikaner Weerstandsbeweging (AWB) waarvan Terreblanche de leider
was, zondag gezegd.
Visagie zei, net als
andere leden van de AWB, dat een controversiële toespraak van Julius
Malema, de leider van de jeugdliga van het ANC, heeft geleid tot de
moord. Malema riep in de bewuste toespraak studenten op een lied te
zingen over het doden van blanke Zuid-Afrikaanse boeren.
Het ANC en Malema ontkenden dat de toespraak een aanleiding
zou zijn voor de moord en betwistten de oorlogsverklaring. "De zwarte
gemeenschap heeft nog nooit de oorlog verklaard aan een andere
nationaliteit in Zuid-Afrika", zo zei Jackson Mthembu, een woordvoerder
van het ANC. "Het is feitelijk incorrect en dit soort gevoelens
verergert de polarisatie binnen de Zuid-Afrikaanse bevolking."
De Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma riep op tot kalmte.
In een verklaring vroeg hij de bevolking 'niet toe te staan dat
provocateurs van de situatie profiteren door aan te zetten tot
rassenhaat'.
Visagie zwoer de dood van Terreblanche
te wreken. Hoe hij dit wil doen, wilde hij niet zeggen. Hij zei wel dat
de AWB voetbalteams vanwege mogelijke gevaren voor de veiligheid zal
vragen niet naar het Wereldkampioenschap voetbal te komen, dat deze
zomer zal plaatsvinden.
Terreblanche werd zaterdag
dood op zijn bed gevonden met verwondingen aan gezicht en hoofd.
Vermoedelijk is hij doodgeslagen door twee medewerkers van zijn
boerderij, omdat ze niet betaald hadden gekregen. Twee verdachten van 15
en 21 jaar zijn aangehouden op verdenking van moord.
Wat
meer weten over de "geniale ideeën van de hoofleier? Gelieve dan wat
beeldjes te kijken op Youtube...en let op het feit dat naast zijn lijk
een "knobkierrie" werd gevonden waarover hij toch ook zelf sprak tijdens
één van de laatste interviews...
Terre'Blanche groeide op in Ventersdorp en rondde in 1962 de
middelbare school in Potchefstroom
af. Al als scholier richtte hij de Jong Afrikanerharte op, een
beweging die de belangen van de jonge Afrikaners
moest behartigen.
Na zijn middelbare school werkte hij bij de
politie en diende als vrijwilliger in Zuidwest-Afrika (het tegenwoordige Namibië),
waar hij officier was. Na zijn militaire dienst werd hij lijfwacht van
premier John Vorster.
Na vier jaar
verliet hij de politie, werd lid van de rechtse Herstigte Nasionale Party (HNP) en
was kandidaat voor de kieskring Heidelberg voor de verkiezingen. Op 7
juli 1973 richtte Eugene Terre'Blanche met zes anderen de AWB op. Doel
van de AWB was de oprichting van een eigen Volksstaat voor
Afrikaners. De AWB werd al snel als neonazistisch
gekwalificeerd.
In december 1982 werd Terre'Blanche aangehouden
wegens verboden wapenbezit. In juli 1983 werd hij vanwege verboden
wapenbezit en terroristische activiteiten tot 3 jaar voorwaardelijk
veroordeeld. In 2000 kreeg Terre'Blanche hiervoor amnestie.
In
2000 werd Terre'Blanche vanwege verschillende gewelddadige conflicten
met zwarte Zuid-Afrikanen veroordeeld tot zes jaar cel.
Van april 2000 tot juni 2004 zat hij hiervoor gevangen.
Op 3 april
2010 werd Terre'Blanche in zijn eigen huis doodgeslagen met pijpen,
stokken en hakmessen. Zijn gezicht was met kapmessen bewerkt.[1][2]
en een knobkerrie.[3][4]
Volgens Zuid-Afrikaanse media zijn de daders jonge zwarte Afrikanen in
dienst op zijn veehouderij.[5]
de vrouwen van Hassi Messaoud als voorbeeld voor de vrede die zal heersen als...
Het geëmmer over het incident aan de Antwerpse universiteit blijft maar
duren. Wij doen niet meer mee maar we kennen nu het recept om
onmiddellijk bekend te worden rond de Vlaamse IJzertoren... Nu er
zoveel pedofiele katholieke priesters opduiken is het toch maar niet
meer dan billijk om even te kijken of het er bij andere godsdiensten
steeds zo vredig aan toe gaat zoals onze emir van Borgerokko ons wil
laten geloven. Wij herinneren ons in elk geval een "voorvalletje" in
Algerije. Rond Hassi Messaoud, een middelgrote Algerijnse stad die
ginder uit het niets is verrezen na de ontdekking van een petroleumveld,
liggen nogal wat zogenaamde bidonvilles. Die bidonvilles worden
onderandere bewoond door alleenstaande vrouwen al dan niet met kinderen
die naar ginds zijn getrokken om werk te zoeken als poetshulp, kuisvrouw
en andere slechtbetaalde baantjes die het hen mogelijk maken te
overleven. Een paar jaar geleden vond een kierewiete imam het nodig
om een donderpreek af te steken tegen deze vrouwen en hij deed meteen
een vurige oproep het gebied te zuiveren.... Ziehier het gevolg...
"Laissées
pour mortes. Le lynchage des femmes de Hassi Messaoud"
By Yasmina17
- Posted on 22 mars 2010
L'histoire
contée ici ne commence pas avec cette terrible nuit du 13 juillet 2001,
à Hassi Messaoud, grande cité pétrolière du Sahara, au cours de
laquelle 39 femmes furent sauvagement agressées, frappées, violées. Une
expédition punitive menée par trois cents hommes encouragés par un imam
local, sans autre raison que celle de s'attaquer à des femmes seules.
Des femmes modestes, venues travailler sur les sites des sociétés
étrangères installées au coeur de l'Algérie.
L'histoire commence
avant, à Oran l'industrielle, sous les traits de Rahmouna Salah. Cette
femme, qui figure parmi les victimes d'Hassi Messaoud, remonte d'abord
le fil de ses relations meurtries depuis bien longtemps avec le genre
masculin. Fille délaissée par son père, soeur maltraitée ou rejetée par
ses frères, épouse malheureuse, battue, et reniée. Premières noces : "Il
m'a annoncé la couleur de notre avenir commun : pas de maquillage,
d'épilation, de coiffeur, de sorties ou de visites." Deuxième mariage :
"Il y aura des conditions. Je serai le seul à décider (...), prévient
l'époux. Il n'est pas question qu'elle travaille, ni même qu'elle sorte
de la maison."
Survolés, les faits, les dates rapportés par la
comédienne Nadia Kaci n'ont guère d'importance. Le récit est simple, à
la va-comme-je-te-pousse. C'est le portrait d'une vie amère, un cri de
rage qui culmine après cette terrifiante nuit du 13 juillet 2001, et qui
continue sur le ton du désespoir, quand il devient impossible aux
victimes d'obtenir réparation du drame. Seule, toujours, pour Rahmouna
Salah, avec ses enfants qu'elle place chez sa mère et qu'elle récupère
parfois pour les élever tant bien que mal. Mariée, pour Fatiha Maamoura,
qui fournit le deuxième témoignage de ce livre, et qui ne se remettra
jamais vraiment de son calvaire, elle qui fut atrocement battue et aux
trois quarts enterrée vivante à Hassi Messaoud.
Les agresseurs
n'étaient pas des inconnus, mais des épiciers de quartier, des employés
locaux, des voisins. Des hommes ordinaires. Procès, harcèlement,
menaces, peur de représailles ont formé pendant des années le quotidien
des malheureuses d'Hassi Messaoud, décrites par un quotidien comme des
prostituées.
Quelques lignes de réconfort fugaces apparaissent
parfois, vite noyées dans l'amertume des relations hommes-femmes en
Algérie.
L'histoire contée ici ne commence pas avec cette terrible
nuit du 13 juillet 2001, à Hassi Messaoud, grande cité pétrolière du
Sahara, au cours de laquelle 39 femmes furent sauvagement agressées,
frappées, violées. Une expédition punitive menée par trois cents hommes
encouragés par un imam local, sans autre raison que celle de s'attaquer à
des femmes seules. Des femmes modestes, venues travailler sur les sites
des sociétés étrangères installées au coeur de l'Algérie.
L'histoire
commence avant, à Oran l'industrielle, sous les traits de Rahmouna
Salah. Cette femme, qui figure parmi les victimes d'Hassi Messaoud,
remonte d'abord le fil de ses relations meurtries depuis bien longtemps
avec le genre masculin. Fille délaissée par son père, soeur maltraitée
ou rejetée par ses frères, épouse malheureuse, battue, et reniée.
Premières noces : "Il m'a annoncé la couleur de notre avenir commun :
pas de maquillage, d'épilation, de coiffeur, de sorties ou de visites."
Deuxième mariage : "Il y aura des conditions. Je serai le seul à décider
(...), prévient l'époux. Il n'est pas question qu'elle travaille, ni
même qu'elle sorte de la maison."
Survolés, les faits, les dates
rapportés par la comédienne Nadia Kaci n'ont guère d'importance. Le
récit est simple, à la va-comme-je-te-pousse. C'est le portrait d'une
vie amère, un cri de rage qui culmine après cette terrifiante nuit du 13
juillet 2001, et qui continue sur le ton du désespoir, quand il devient
impossible aux victimes d'obtenir réparation du drame. Seule, toujours,
pour Rahmouna Salah, avec ses enfants qu'elle place chez sa mère et
qu'elle récupère parfois pour les élever tant bien que mal. Mariée, pour
Fatiha Maamoura, qui fournit le deuxième témoignage de ce livre, et qui
ne se remettra jamais vraiment de son calvaire, elle qui fut atrocement
battue et aux trois quarts enterrée vivante à Hassi Messaoud.
Les
agresseurs n'étaient pas des inconnus, mais des épiciers de quartier,
des employés locaux, des voisins. Des hommes ordinaires. Procès,
harcèlement, menaces, peur de représailles ont formé pendant des années
le quotidien des malheureuses d'Hassi Messaoud, décrites par un
quotidien comme des prostituées.
Quelques lignes de réconfort
fugaces apparaissent parfois, vite noyées dans l'amertume des relations
hommes-femmes en Algérie.
L'histoire contée ici ne commence pas
avec cette terrible nuit du 13 juillet 2001, à Hassi Messaoud, grande
cité pétrolière du Sahara, au cours de laquelle 39 femmes furent
sauvagement agressées, frappées, violées. Une expédition punitive menée
par trois cents hommes encouragés par un imam local, sans autre raison
que celle de s'attaquer à des femmes seules. Des femmes modestes, venues
travailler sur les sites des sociétés étrangères installées au coeur de
l'Algérie.
L'histoire commence avant, à Oran l'industrielle, sous
les traits de Rahmouna Salah. Cette femme, qui figure parmi les
victimes d'Hassi Messaoud, remonte d'abord le fil de ses relations
meurtries depuis bien longtemps avec le genre masculin. Fille délaissée
par son père, soeur maltraitée ou rejetée par ses frères, épouse
malheureuse, battue, et reniée. Premières noces : "Il m'a annoncé la
couleur de notre avenir commun : pas de maquillage, d'épilation, de
coiffeur, de sorties ou de visites." Deuxième mariage : "Il y aura des
conditions. Je serai le seul à décider (...), prévient l'époux. Il n'est
pas question qu'elle travaille, ni même qu'elle sorte de la maison."
Par Anis Allik,
publié le 12/02/2010 à 13:00 - mis à jour le 15/02/2010 à 14:33
RYAD KRAMDI/MILLEMO/MAXPPP
pour L'Express
L'émotion submerge rapidement
Fatiha (en bleu) et Rahmouna (en voile), lorsqu'elles évoquent cet
épisode.
Près d'un site pétrolier
du Sahara, une centaine d'hommes lynchent un groupe de travailleuses, à
la suite du prêche virulent d'un imam. Rencontre avec deux victimes qui,
bravant les tabous, témoignent dans un livre-document.
Un
deux-pièces, quelque part près d'Oran, dans le nord-ouest de l'Algérie.
Trois femmes sont assises dans un obscur petit salon, où flotte une
odeur de soupe et de détergent. Un épais foulard sur les cheveux, la
maîtresse des lieux débarrasse la table du midi et sert le café avec
raideur.
Oranaise de souche, mère divorcée, Rahmouna, aujourd'hui
âgée de 44 ans, a travaillé pendant cinq ans comme femme de ménage et
cuisinière, à proximité du chantier pétrolier de Hassi Messaoud, une
ville perdue dans le désert algérien. Avec Fatiha, une amie proche, âgée
de 35 ans, elle y a mené une rude vie d'ouvrière. Des centaines de
femmes vivaient là-bas, à la recherche d'un salaire décent. Elles y ont
vécu un cauchemar.
38 femmes en proie à des
criminels déchaînés
Cette nuit du 12 au 13 juillet 2001, Rahmouna
et Fatiha étaient chez elles, comme chaque soir, dans leurs maisons du
bidonville d'El Haïcha, près de Hassi Messaoud. Dans cette favela
saharienne au toponyme horriblement prédestiné (El Haïcha veut dire
"bête sauvage" en arabe algérien), elles vont connaître l'horreur. Avec
36 autres femmes, elles sont la proie de criminels déchaînés.
Un imam intégriste
leur avait mis dans la tête que toute femme seule, ne pouvait être
qu'une prostituée
Pendant près de cinq heures, aux
cris d'"Allah Akbar" et d'appel au "djihad", elles sont tabassées,
injuriées, violées, souillées et mutilées par une horde de voyous
"talibanisés". Un imam intégriste leur avait mis dans la tête que toute
femme travaillant et vivant seule, "portant hijab ou pas", ne pouvait
être qu'une prostituée et une menace pour la sérénité de la communauté.
Ils commettent l'innommable.
Comédienne et militante féministe,
Nadia Kaci a suivi leur combat et publie ce mois-ci en France leur
témoignage (1). L'épisode atroce est connu en Algérie et déjà fait
l'objet d'un film (2). Mais l'originalité du livre tient au récit mené à
la première personne: le drame est raconté "de l'intérieur", par deux
survivantes. Neuf ans après, l'horreur est intacte.
Les
assaillants étaient une centaine, explique Rahmouna: "Ils m'ont lacéré
les cuisses et le ventre. Tout mon être et tous mes membres étaient en
sang. Ils étaient plusieurs sur moi." Fatiha intervient: "L'un d'eux, un
monstre, m'a jetée sur son épaule comme une bête d'abattoir et traînée
jusqu'au cimetière proche pour me violer, en menaçant de m'égorger avec
un morceau de ferraille." Ce soir-là, conclut Nadia Kaci, l'une et
l'autre sont "laissées pour mortes".
Depuis lors, beaucoup des
survivantes vivent dans le silence et la honte. Elles craignent les
représailles et restent victimes de l'opprobre social. Rahmouna et
Fatiha auraient pu retourner à l'existence auxquelles elles semblent
destinées - celle typique des filles de condition modeste, privées
d'enfance, sorties de l'école avant l'âge, jetées dans l'univers violent
des mères répudiées et rendues coupables de mariages ratés. Il en sera
autrement.
Raconter le calvaire
Rahmouna et
Fatiha refusent de baisser les bras. Dans la douleur, bravant le mépris
et l'ignorance, elles font le tour des tribunaux autour de Hassi
Messaoud et racontent leur calvaire afin de confondre les auteurs du
crime et leurs complices. Pour rappeler à la bonne société, aussi,
qu'elles ne sont "ni des prostituées ni des femelles dépravées", mais
des victimes d'individus "imbéciles et barbares".
DR
Laissées
pour mortes, le lynchage des femmes de Hassi Messaoud, éditions Max
Milo
A l'issue d'un procès, en 2004, trois hommes sont
condamnés à des peines de prison - huit, six et trois ans respectivement
- tandis que six autres sont acquittés. "Surtout, précisent-elles, 20
condamnations à vingt ans, 4 à dix ans et une à cinq ans l'ont été par
contumace". Ces coupables-là courent toujours. Rahmouna et Fatiha
craignent chaque jour d'en croiser un dans la rue. Elles cherchent à
tourner la page, sans pour autant oublier: "Nous avons refusé d'être
sacrifiées une deuxième fois, disent-elles. C'est l'essentiel."
Ces
dernières années, Fatiha a épousé un ancien collègue de travail qui l'a
soutenue dans son épreuve. Cette union lui a permis de se réconcilier
avec ses parents, qui ne voulaient plus entendre parler d'elle.
Rahmouna, elle, regrette de ne pas avoir pu revoir son frère aîné avant
la mort de celui-ci. Il l'accusait d'avoir sali la réputation de la
famille. Elle aurait tant voulu lui expliquer...
(1) Laissées pour mortes, témoignages
recueillis par Nadia Kaci. Editions Max Milo, 2010.
(2) Vivantes,
long-métrage de Said Ould Khelifa sorti en Algérie en 2008.
Het emiraat van Borgerokko is dichtbij! en De Winter is hun profeet!
Tegenwoordig moet je om in Vlaanderen bekend te worden op minder dan één
uur gewoon een keukenhanddoek rond je hoofd binden, een zonnebrilleke
van bij Kruidvat op de neus zetten een baard (al of niet vals) hebben en
een djellabake met daaronder een paar witte sportkousen en een paar
gewone schoenen dragen. Vervolgens verstoor je een lezing van één van de
twee zogenaamd linkse azijnpissers, de heren Barnard en of Vanistendael
mits het roepen van wat onduidelijke kreten waarin vooral het woord
allah valt te onderscheiden en je haalt binnen de kortste keren de
voorpagina's van alle kranten, de headlines van de televisies en je
wordt zelfs het hot item van de duidingsprogramma's. In je interviews
raaskal je d'r maar wat op los dat je de sharia wil invoeren in
Vlaanderen en uiteindelijk in gans Europa tot op het Witte Huis. Je
schaft de democratie af omdat de kiezers toch allemaal dommekloten zijn
en je schaft elke inspraak af omdat allah het toch al allemaal voor ons bedacht heeft. Groot succes verzekerd! Barnard en zijn maatje slaan ook helemaal tilt en wauwelen in haast even godsdienstige
termen dat ons aller Filip De Winter eigenlijk een profeet was en dat
hij dit als eerste allemaal had zien aankomen. Je gelooft je eigen oren
en ogen niet. De algemene verdwazing heeft dus inderdaad toegeslagen! De
ene gek roept tegen de andere gek. Op straat worden we dat stilaan
gewoon. In de media eveneens maar meestal gaat het dan toch om personen
die amper een ei kunnen bakken maar dan plots in de talrijke kook- en
restaurantprogramma's uitgeroepen willen worden tot de nieuwe Escoffier
(die ze trouwens niet kennen). Maar nu zijn er toch een aantal
"intellectuelen" bij betrokken. We hebben het hier dus duidelijk NIET
over de keukenhanddoekbrigade van het emiraat van Borgerhout maar over
twee niet eens slechte (Integendeel zelfs) schrijvers en de burgemeester
van een wereldhaven!
Over de strapatsen van deze laatste die
steeds meer afglijdt naar repressieve prietpraat en straffen lezen we
deze dingen:
BRUSSEL - De stad
Antwerpen spant een kort geding aan tegen de website Sharia4Belgium na
het verstoren van de lezing van Benno Barnhard aan de Universiteit
Antwerpen (UA). Dat meldt het Antwerps schepencollege. De website is
intussen offline gehaald.
'De stad, die toeziet op de
veiligheid en het respect voor de wetten, met inbegrip van de
mensenrechten, kan niet aanvaarden dat de vrije meningsuiting ondermijnd
wordt. Om dergelijke voorvallen in de toekomst te voorkomen, spant de
stad nu een kort geding aan tegen Sharia4Belgium. In dat kort geding zal
Antwerpen vorderen dat alle inbreuken op de vrijheid van meningsuiting,
de antidiscriminatiewetgeving of de antiterorismewetgeving bestraft
worden met een dwangsom van 25.000 euro', aldus het schepencollege.
Tegelijkertijd
worden evenementen die een mogelijk risico vormen, voortaan onderworpen
aan een meldingsplicht. De stad gaat ook onderzoeken op welke wijze er
bijkomende (financiële) sancties op zulke overtredingen in het
politiereglement kunnen worden opgenomen.
Website offline
De
controversiële website sharia4belgium
is niet meer bereikbaar. Wie naar de pagina surft, krijgt een
vermelding dat de pagina bevroren is. Het is momenteel niet duidelijk
door wie de site offline is gehaald.
Gisteren kondigde minister
van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) aan dat de site
permanent zou gevolgd worden. Als er sprake was van strafbare feiten
zouden die worden doorgespeeld aan het gerecht.
Sharia4begium is een
Antwerpse moslimorganisatie die meent dat Europa uiteindelijk zelf zal
kiezen voor de invoering van de sharia als oplossing voor alles. De
website lanceerde de oproep om de lezing van Benno Barnard aan de
Antwerpse Universiteit te verstoren. Begin januari werd in
Groot-Brittannië de Britse tegenhanger Islam4uk verboden op basis van de
antiterreurwetgeving.
In onze linkse vlegeltijd hebben wij
ettelijke lezingen verstoord van "rechtse luitjes" zoals Front National,
VMO, Occident, Jeune Europe, NEM tot de Were-di, wiking-jugend,
stahlhelm en Sint Maartensfonds. Als we dat nu zouden doen bij
tunnelleke Janssens zouden we dus 25.000 euro aan ons broek krijgen. En
dat in de naam van de vrije meningsuiting...Allez Janssens, ge zit hier
niet in een reclamebureau affichekes te tekenen, hé manneke. Is er nog
nooit een rel geweest tijdens de zitting van de Antwerpse gemeenteraad? En nu er een paar roeperkes opdagen op zo een chique lezing van
weldenkend links en waarschijnlijk fatsoenlijk rechts komt er een
stadsvordering in kortgeding tegen anti-discriminatie, anti-terrorisme
en inbreuken op de vrije meningsuiting....25.000 euro kost dat dan. Man,
man man...
en om onze Ollandse vrienden wat bij te
lichten over hun inlands product dat hier wat Wilderse klanken komt
slaken publiceren we graag een interview met hun Benno B. Gelieve hem
misschien tegen statiegeld terug te willen nemen?
BRUSSEL - INTERVIEW SCHRIJVER BENNO BARNARD
REAGEERT 'De moslims die mijn lezing verhinderden, formuleerden mijn
stelling nog het best van al. De islam kan niet omgaan met provocatie en
debat', zegt de Nederlandse schrijver Benno Barnard.
Van
onze redacteur
De titel van de lezing die u van plan was te geven
aan de Universiteit Antwerpen luidt 'Lang leve God, weg met Allah'. De
lezing gaat in de eerste plaats over de joods-christelijke traditie.
Waarom hebt u voor die titel gekozen?
'Uiteraard maak ik in de
titel gebruik van de retorische techniek van de provocatie. Een kenmerk
van de joods-christelijke traditie is het debat. Die wisselwerking gaat
terug tot het Oude Testament en heeft geleid tot de verlichting, het
humanisme en de democratie. Provocatie is de meest heldere vorm van het
oneens zijn. Onze hele cultuur bestaat daaruit.'
'De islam kent
dat debat niet. Om dat verschil duidelijk te maken, schakel ik de
metafoor van Allah in.'
De islam is met andere woorden een
ondemocratische religie.
'De echte islam kent de mogelijkheid tot
democratisering niet. Er bestaan democratisch gezonde moslims, maar die
houden zich niet aan de strikte regels van de islam. De sharia (islamitische
wetten, red.) staat beschreven in de Koran en het zijn die wetten
die de echte islam predikt.'
'Er is een citaat van Kemal Atatürk (de
stichter van de seculiere Turkse staat, red.): De islam, die
absurde theologie van een immorele bedoeïen, is een rottend kadaver dat
onze levens vergiftigt., En zo kan ik u er nog geven van onverdachte
lieden die kritiek hebben op de islam. Secularisering is in strijd met
de islam zoals die vanuit Mekka en Medina is ontstaan.'
'En al
die onzin over die echte islam, kun je aan de universiteit van
Antwerpen bestuderen in het kader van het actief pluralisme. Een aantal
van de leden van Sharia4Belgium studeert aan de UA. Zo zijn ze de lezing
ook op het spoor gekomen. Of dacht u dat die buiten de universiteit
werd gevolgd?'
Had u liever uw lezing gegeven of vindt u het
incident sterker dan uw voordracht?
'Dit was de beste lezing die
ik kon geven. Ik spreek twee zinnen en geraak niet verder omdat ze
'Allahoe akbar' ('God is groot', red.) beginnen te roepen. Welkom
in de toekomst! Door hun actie hebben ze een deel van mijn stelling
geformuleerd.'
In 2004 riep u samen met andere publicisten op
niet te stemmen op het (toenmalige) Vlaams Blok. Vorig jaar gaf u Filip
Dewinter gelijk met zijn kritiek op de islam. Wat heeft u veranderd?
'Ik
heb de islam grondig bestudeerd, door de Koran te lezen maar ook door
de lectuur van andere boeken. Tegenwoordig vind ik dat Filip Dewinter
een profeet is. Vroeger noemde ik hem een racist, maar toen droeg ik
oogkleppen. Hij heeft bijzonder vroeg ingezien wat de ware aard van de
sharia is. Als belgicist ben ik wel geen minnaar van Vlaams Belang.'
Wat
bent u dan wel? 'Ik heb me al vaak een linkse conservatief
genoemd. Ik pleit voor een linkse emancipatie. Veel linkse mensen zijn
eigenlijk rechts zonder dat ze het weten. Uit een verkeerd begrip van de
sociale werkelijkheid steunen ze moslims. Dan krijg je op een gegeven
moment feministes die de boerka verdedigen. Het onderwijs is verpest
door een verkeerd gelijkekansenbeleid van de sociaaldemocraten. Ik ben
het tegendeel van een racist.'
'Dit hele verhaal is in
theorie nog het ergst van al voor de gematigde moslims. Een van de
agenten van gisteren (woensdag, red.) is moslim, en die werd
uitgescholden voor verrader.'
Was u eigenlijk vooraf gewaarschuwd
dat bescherming nodig zou zijn?
'De politie had contact
opgenomen met de universiteit. De cel veiligheid had de berichten op de
website van Sharia4Belgium opgemerkt en wist ook dat de Jongeren voor
Islam via sms opriepen tot de boycot.'
Bent u dan nog geschrokken
van het incident?
'Wat dacht je? Op het moment zelf lijkt het zo
onrealistisch dat het precies is alsof je naar jezelf kijkt op
televisie. Achteraf begint het pas te dagen. Een geluk dat ik
lijfwachten had, anders kon ik vandaag niemand te woord staan.'
Leuke
man die Benno maar lijdt dus aan hersenverweking...
ANTWERPEN -
De Universiteit Antwerpen ontkent in een persmededeling
met klem dat de sharia wordt
onderwezen in de postacademische vorming voor islamleerkrachten.
Sommigen hadden dit gesuggereerd in het debat rond het Barnard-incident
aan de UA woensdagavond.
De
postacademische vorming 'Verdieping in de islamitische godsdienst' werd
opgericht om islamleerkrachten in het secundair onderwijs een verdieping
op academisch niveau te bezorgen over de islam in de context van onze
westerse maatschappij.
'Op die manier wil de UA de kwaliteit van
het onderwijs in Vlaanderen over de islam verhogen en vermijden dat
radicale buitenlandse groepen varianten van de islam in Vlaanderen
zouden kunnen propageren in een onwetenschappelijk en
politiek-islamitisch opleidingsaanbod', stelt de bevoegde professor
Walter Nonneman.
'De Vlaamse overheid financiert dit programma,
dat Koran- en Hadith-wetenschappen, islamitische theologie, filosofie en
recht, maar ook diversiteit en pedagogische vaardigheden omvat. De UA,
die hiervoor samenwerkt met de Executieve van de Moslims van België,
staat borg voor de academische kwaliteit van het programma. Van een
onderricht in de sharia is dus
hoegenaamd geen sprake', besluit Nonneman.
en
als je de videoreportage van het incident bekijkt valt het met de
bedreiging nog wel mee en had hij ook zonder lijfwachten vandaag ook wel
krasse taal kunnen spreken. En natuurlijk heeft Benno en Geert recht op
hun eigen mening zonder te moeten bedreigd worden. Maar laat ons van
een mug geen olifant maken. En dat gezever van die zogenaamde salafist
met zijn kruidvatzonnebrilleke is niet meteen de voorbode van een
islamistische Vlaamse staat. En die pipo die zich Abu-Imran laat noemen
zou misschien eens iets moeten lezen over deze Abu-Imran ...namelijk
Nu Alexander De Croo verkaarde dat de regering best mag vallen over
B-H-V gaan we op zoek naar intelligent leven elders dan in Belgistan. We
lezen dat onze Ollandse vrienden zich zorgen maken over het feit of
Olland nog wel bestuurbaar zal blijven. Daar hoeven ze volgens ons
helemaal niet over te piekeren en ze kunnen steeds naar hun zuiderburen
kijken als ze ooit zouden menen dat de toestand bij hen echt hopeloos
wordt. Spring effe de grens over, trek jullie unoxmuts wat dieper over
de oortjes en kijk rustig wat rond. Je zal je eigen angsten zeer snel
onder controle krijgen. Wees daar maar zeker van! Intussen snuisteren
we wat bij jullie rond en we vonden dus inderdaad niet alleen sporen
van intelligent leven maar ook een volledig intelligent plan. Zoals onze
Ollandse lezertjes intussen wel zullen weten draagt het laatste
zogenaamde intelligente plan hier in de Zuidelijk Nederlanden de
poëtische naam "Oosterweelverbinding". Maar intussen weten we niet echt
zeker meer of dit gaat over een gigantische brug dan wel over een
gigantische tunnel...zo zien jullie dus dat intelligentie en
duidelijkheid hier in het zuiden geen synoniemen zijn. Bij jullie vallen
deze twee eigenschappen vaak wel samen zoals onderstaand voorbeeld
uitvoerig bewijst. We zeggen hier dus zeker niet dat dit idee zou moeten
overgenomen worden hier bij ons in Gent of Antwerpen bijvoorbeeld want
we beseffen maar al te scherp dat dit pure fictie is. Hier is de armoede
momenteel geen thema dat de krantentitels haalt. B-H-V daarentegen wel.
Hier denkt men trouwens dat eens B-H-V is opgelost de financiële
wereldcrisis meteen ook van de baan zal zijn. Ollandse vrienden,
willen we jullie nog even de alarmbelprocedure uitleggen of het systeem
van de belangenconflicten? Of willen we Wilders compleet kranjorum maken
met een privécursus over de gescheiden bevoegdheidspaketten? Jullie
zeggen het maar. Intussen lezen we plannen en deze vinden we heel erg
goed en slim en nuttig en navolgbaar...verder doen unoxmutsen jullie
zijn echt wel bestuurbaar!
Gepubliceerd: 1 april
2010 14:16 | Gewijzigd: 1 april 2010 14:18
Door onze redacteur
Karel Berkhout
Amsterdam, 1
april. In Amsterdam komt een medicijnenbank, die gratis of goedkope
medicijnen zal verschaffen aan mensen met weinig geld. Dit is een
initiatief van enkele kerken, artsen en de Voedselbank in de Amsterdamse
binnenstad.
Steeds meer mensen vallen tussen wal en schip, vooral
doordat allerlei medicamenten niet meer worden vergoed, zegt
coördinator Annemiek van Bemmelen van de Voedselbank. Van Bemmelen noemt
een aantal slaapmiddelen, antidepressiva en medicijnen tegen epilepsie.
Patiënten worden bijvoorbeeld geacht het gebruik van slaapmiddelen na
een tijdje af te bouwen, maar veel mensen kunnen gewoon niet slapen van
de sores.
Medicijnenfonds
De
initiatiefnemers beginnen met een medicijnenfonds, dat onlangs is
opgericht. Ze zoeken ook naar mogelijkheden overtollige medicijnen in te
zamelen en alsnog te gebruiken.
Het medicijnenfonds
vergoedt medicijnen voor onder anderen illegalen, daklozen, onverzekerde
immigranten uit bijvoorbeeld Oost-Europa en mensen met een kleine
uitkering. Een arts van Kruispost, een hulporganisatie voor daklozen,
schrijft een recept uit en het fonds voorziet dit van een stempel. Met
dit recept kan de patiënt medicijnen halen bij een apotheek in het
centrum.
Afspraken
We hebben
daarover afspraken met verschillende apotheken, vertelt Eugène Brussee,
een van de initiatiefnemers. Hij is diaken van de Sint-Nicolaaskerk,
die zich net als veel andere kerken in Amsterdam ontfermt over
kansarmen. Een dakloze wordt bijvoorbeeld opgenomen en geopereerd. Het
ziekenhuis scheldt dan in veel gevallen de rekening kwijt, maar zo
iemand heeft nog wel veel verband nodig. Dat zou hij zelf moeten
betalen.
Samen met vertegenwoordigers van de
protestantse kerken benaderde Brussee de Voedselbank met het idee voor
een fonds. De Voedselbank heeft veel ervaring met de distributie van
etenswaren die bijvoorbeeld supermarkten niet meer nodig hebben. Iets
dergelijks proberen de initiatiefnemers nu ook op te zetten met
medicijnen.
We zijn in gesprek met ziekenhuizen en
apotheken in Amsterdam om te zien of wij de medicijnen die over zijn
kunnen krijgen.
Borstimplantaten, taliban en het emiraat van de Kaukasus
Het zijn weer topdagen voor het Belgische Surrealisme. De
Oosterweelverbinding die van brug tot tunnel wordt omgetoverd om de
Vlaamse regering te redden maar die zich uiteindelijk toch nog tot brug
zou kunnen transformeren indien de tunnel niet realistisch zou blijken.
Een studie over de tunnel blijkt niet eens nodig... 14 dagen voor de
definitieve oplossing van ons lievenlingsprobleem B-H-V door
loodgieter-trekpaard Jean-Luc gooit Bourgeois een bom in het kiekenkot
en wil de drie franstalige burgemeesters in de Vlaamse rand niet
benoemen...voldoende om Vlamingenhater bij uitstek Maingain elke Vlaming
voor nazi uit te schelden. Mooi mooi mooi is dat allemaal. We willen
nog eens zo goed en bereidwillig zijn al die narren er aan te
herinneren dat we wel in de diepste economische crisis sinds de jaren
dertig zitten. De werkloosheid begint stilaan recordhoogten te halen, de
inflatie begint weer te stijgen, de staatsschuld wordt weer vertrouwd
gigantisch, de armoede neemt met de dag toe, bedrijven maken van sluiten
hun core-business en wat doet Belgistan? Zich druk maken over B-H-V en
mekaar verwijten naar het hoofd slingeren dat je d'r puur misselijk van
wordt. De echte problemen aanpakken? Maar nee toch! Volgende keer
stemmen we toch langs Vlaamse kant op de frikandelverkoper bij uitstek
BDW (Niet te verwarren met BHV!) Wel wij geven dus geen commentaar op
zoveel pure zever. Wij gaan naar het paradijs van de 77 maagden waar
onze jongens pal staan en onze grenzen verdedigen. Weliswaar op een paar
duizend kilometers afstand van Manneken Pis. Maar dat moet natuurlijk
kunnen. We gaan dus een tripje maken naar Afghanistan waar Decrem
blijkbaar een permanent pretpark voor het Belgistaanse leger wil
oprichten. We gaan op bezoek in de gevangenissen ter plekke. Kan steeds
van pas komen als vergelijkingsmateriaal voor gedetineerden die al
klagen omdat ze hier met 4 op 4 vierkante meter moeten zitten. Doetjes
en watjes zijn dat die inlandse klaagbeesten. Moet je maar eens lezen
dat het allemaal nog erger kan. Zelfs op niet-volwassenen: http://www.counterpunch.org/porter03312010.html
Where
Two-Thirds of Boy Inmates are Brutalized
Inside
Afghanistan's Jails
By GARTEH PORTER
Nearly two of every three male juveniles arrested in
Afghanistan are physically abused, according to a study based on
interviews with 40 per cent of all those now incarcerated in the
country's juvenile justice system. The study, carried out by U.S.
defense attorney Kimberly Motley for the international children's rights
organization Terre des Hommes, reveals a justice system that subjects
juveniles, many of whom are already innocent victims, to torture, forced
confessions and blatant violation of their rights in court.
Motley, who may be the only practicing Western defense
attorney in Afghanistan, tells me that the study shows the need for
alternatives to introducing juveniles into what she calls the "injustice
system". The author personally interviewed 250 of the 600 juveniles in
jails and rehabilitation centers across the country, including half the
80 girls and 40 percent of the 520 boys, as well as 98 professionals
working in the system.
Although
only two of the girls interviewed reported being beaten by police, 130
out of the 208 boys under the age of 18 interviewed said they had been
beaten. The interviews were carried out by Motley in 28 provinces from
September through December 2009.
Those statistics parallel the findings of a study
published by the U.N. Children's Fund and the Afghanistan Independent
Human Rights Commission in 2008, which found that 55 percent of boys and
11 percent of girls reported having been beaten upon their arrest.
Virtually all the male juveniles said the police
beatings were aimed at forcing them to sign a confession. They said they
had signed either while being beaten or threatened with being beaten,
and that the confessions were then used to convict them.The testimony of
the juveniles themselves on brutalization by police was consistent with
Motley's interviews with juvenile court judges. Forty-four per cent of
the judges interviewed indicated that juveniles complained routinely
about torture and physical abuse by police officers. Another 33 per cent
refused to answer when asked whether they had heard such
complaints.
Many of the boys
interviewed by Motley reported that they been beaten by several police
simultaneously. In one case, a 17-year-old said he was "kicked liked an
animal" by six or seven policemen after his arrest.One juvenile charged
with putting up signs around the city threatening terrorist acts told
Motley that he signed a confession only after having been subjected to
electric shock and hung from the ceiling by the National Security
Police. The torture continued for more than two months, according to the
boy.
The prosecutor in the case
admitted to Motley that she had not only been aware of the accusations
of torture but had seen marks on the boy's body indicating that the
confessions had indeed been obtained under torture. The
prosecutor further acknowledged that no witnesses or other evidence had
been presented in support of the charges against the boy.
The judge in the case told Motley that when asked in
court why the case had not been dismissed as required by Afghan law, the
prosecutors admitted that it was because they were afraid of the
National Security Police and felt they had no choice.
In addition to the male juveniles who had signed coerced
confessions by their thumbprint, 24 per cent of all the male and female
juveniles interviewed told Motley they had signed confessions prepared
by police without realizing it until they had gone to court. In some
cases, they were tricked into signing a blank sheet of paper which was
then used for the confession.
Almost
half the children brought before a court in Afghanistan are also denied
the right to speak in their defence, according to Motley's study.
Forty-seven percent of those interviewed, including 62 percent of those
in the western region, were not allowed to testify on their own behalf.
One of the male juveniles denied the right to testify in
court was a boy charged with pederasty, or sexual relations between an
adult male and a child. As is often the case, he was the victim of rape,
after having been kidnapped by three adults, all of whom were released
and never charged. When the boy tried to explain in court that he
was raped, he was told by the judge not to speak or even look at her,
Motley recounts. The attorney for the child "barely spoke out for him,"
and he was sentenced to five years in jail. Motley also found,
however, that 71 per cent of the judges surveyed expressed the view
that, if a juvenile remains silent in court when asked questions by a
judge, they must be guilty.
Mohammad
Ibrahim Hassan, a human rights activist in Afghanistan for two decades,
told me the bias against presumption of innocence is deeply imbedded in
Afghan culture. "A majority of the people in Afghanistan are against the
presumption of innocence," he said in a recent interview in Kabul.
In the Afghan justice system, he observed, "When they
arrest somebody, they think you have to expect the worst
punishment."
A recent visit to
the Kabul juvenile rehabilitation centre, on which this reporter was
accompanied by Motley, further confirmed the prevalence of brutalization
of juvenile males by police.
In one
the centre's male dormitory rooms, which was chosen at random, the 10
juveniles present were asked through an interpreter how many had been
beaten by police after their arrest.
Half of the boys raised their hands. One recalled having
been subjected to electric shock in order to get him to sign a
confession. "They put the cables on my toes and fingers," he said, "and
they turned on the electricity many times for a few seconds."
He agreed to sign, and the police handed him a piece of
paper on which to put his thumbprint.
Describing
his treatment at the hands of the police, another boy said, "They would
ask us, 'have you committed this crime?', and if we said no, they would
beat us."
En dan maar roepen en tieren
dat de taliban monsters zijn....op die manier worden zelfs wij fanatieke
fans van het kalifaat van de Kaukasus! En als we dan de zelfde dag nog
moeten vernemen dat om en bij de 500.000 Franse vrouwen met valse
tetten rondlopen waarvan er 30.000 x 2 dreigen leeg te lopen omdat er
gefoefeld werd met de siliconen van hun implantaat dan snakken ook wij
naar de sharia en de burka of zelfs naar wilde katholieke pastoors ...
Koch Industries has become a financial
kingpin of climate science denial and clean energy opposition, spending
over $48.5 million since 1997 to fund the climate denial machine,
according to an extensive report today by Greenpeace.
The Greenpeace report reveals how Koch Industries and
the foundations under its control spent far more than even ExxonMobil in
recent years to fund industry front groups opposed to clean energy and
climate policies. Koch spent over half the total amount -nearly $25
million - funding climate denier groups from 2005 to 2008, a period in
which Exxon only spent $8.9 million.
Greenpeaces attempt to lift
the veil of secrecy inherent to a private company like Koch Industries
is no easy task. Because it remains privately owned, Koch faces few of
the disclosure requirements designed to increase transparency among
publicly-traded companies.
That intentional secrecy allows Koch
Industries, the second-largest privately-held company in the United
States, to fly largely below the publics radar. Few Americans have
likely heard of Koch, even though it operates crude oil refineries and
pipelines across North America and owns such well-known consumer brands
as Dixie cups, Brawny and Quilted Northern paper products, Stainmaster
carpet, CoolMax and Lycra.
The companys founder, Fred Koch, who
once earned $5 million building oil refineries in the Soviet Union
during Joseph Stalins reign, was a co-founder of the libertarian John
Birch Society. Charles G. and David H. Koch, two of Freds four sons,
each now own 42% of the companys stock. According to 2009 Forbes
rankings, the Koch brothers are tied for the 19th-richest person in the
world, and for ninth-richest American, each worth between $14 and $16
billion, more than George Soros or the founders of Google.
The
Koch brothers use three foundations to spread Koch Industries
influence, including support for roughly 40 organizations that doubt or
downplay climate change or otherwise oppose policy solutions to build a
clean energy future. Greenpeace also notes that Koch Industries has
been the largest oil and gas industry contributor to electoral campaigns
since the 2006 election cycle, and its done its fair share of lobbying
as well. During the 2008 elections, Koch Industries contributed
over $1.8 million, 88% to Republican candidates. Kochs political action
committee (PAC) also spent more than $2.5 million on contributions to
federal candidates for that period, more than any other oil-and-gas
sector PAC.
Koch Industries has bankrolled Americans for
Prosperity to the tune of over $5 million since 2005. AFP known
primarily for its role in organizing the tea party movement in the U.S.
brought notorious climate denier Lord Christopher Monckton to the
Copenhagen climate summit as its guest speaker. Despite Lord Moncktons
reprehensible behavior in Copenhagen where he repeatedly compared
college students advocating for a clean energy future to Hitler
Youth and Nazis Americans for Prosperity continues to host
Monckton at its events in the United States, including a recent appearance in Wisconsin.
While in
Wisconsin on AFPs dime, Monckton booked a side gig at a GOP fundraiser
where he described
President Barack Obama as a monster. I wonder if David Koch
the second richest man in New York behind Michael Bloomberg - is even
aware that Kochs funding of AFP is in part providing support for
Monckton to run around the world labeling American college students
Hitler Youth and calling the President of the United States a
monster?
Koch was also one of the funders of the 2007 polar
bear junk science study authored by prominent climate deniers
(including Sallie
Baliunas, David
Legates and Tim Ball)
that claimed to prove that polar bear populations were not affected by
anthropogenic climate disruption in the Arctic. Dr. Willie Soon, one of
the non-peer-reviewed papers authors, disclosed in the
acknowledgements section that he had received direct corporate funding
for the work, stating W. Soons effort for the completion of this paper
was partially supported by grants from the Charles G. Koch Charitable
Foundation, American Petroleum Institute, and Exxon-Mobil Corporation.
Although
the paper was thoroughly debunked by actual experts on Arctic sea ice
and polar bears, many of the front groups funded by Koch and Exxon
rebroadcast the study widely, creating public confusion. The matter
came to a head when Sarah
Palin and her officers in the Alaskan government referenced the
Soon/Baliunas polar bear paper before it was even published in
Alaskas formal protest of efforts to protect the polar bear under the
Endangered Species Act. Both Soon and Baliunas have served as
spokespeople, advisors and/or board members of multiple Koch-funded
climate denial groups over the past decade.
The Greenpeace report
notes Kochs role in funding the Institute for Energy Research, which
was behind the Danish
study that attacked the viability of wind power. Greenpeace also
points out the role that Kochs web of climate denier groups played in
supporting, disseminating and promoting the Spanish study attacking
green jobs, including AFP, IER and the Heritage Foundation.
Greenpeace
has helped to shed some much-needed light on Koch Industries with this
report, providing several case studies, a detailed look at lobbying and
campaign expenditures, and other little known facts about the Koch
Brothers web of front groups.
If you thought you knew
everything about anti-science front groups from hearing about
ExxonMobils efforts over the years, think again. This expose of Koch
Industries serves up a heaping pile of unsavory evidence that the
climate denial industry is alive and well-funded, even with the scaling
back of ExxonMobils support.
More attention needs to be paid to
Koch Industries, and this report will hopefully encourage deeper
investigation into the Koch webs confusion campaign.
We hebben hoog bezoek gekregen op ons blogje. Na het verschijnen van
onze bijdrage over kindermisbruik in een Amerikaanse school voor dove
kinderen zagen we plots een bezoeker uit Vaticaanstad op onze lijstjes
verschijnen. Nu zijn we wel zo bescheiden niet onmiddellijk aan
Ratzinger zelf te denken eerder aan de Vaticaanse Internetpolitie die
het wereldwijde net afschuimt om te zien waar de duivel zijn listen
legt. Maar goed, het is allemaal hun volste recht en ze hebben daar
inderdaad wel een "hemelsgroot" probleem met hun verzameling perverten.
Nu geven we grif toe dat de meeste feiten niet altijd van recente datum
zijn maar dat maakt het precies wel heel interessant als fenomeen.
Sommige commentaren zoals we nog recent op Radio Vlaanderen
Internationaal hoorden verklaren immers dat we vandaag deze zaken van
enkele decennia geleden meten met de normen van vandaag. Toen was het
wel allemaal niet toegelaten maar Dutroux was nog niet gepasseerd en
patati en patata. Kortom pure bullshit. Zelf 12 jaar in een college
gezeten zonder enige klacht, wees gerust beste Vaticaanwatcher, maar het
fenomeen was bekend. Er liepen daar ook wel sommige goedmenende
priesters rond die je wilden privélessen geven hoe je nagelhygiëne er
moest uitzien of die maar al te graag knopen aan broeken naaiden. We
spreken dus zeer duidelijk over de fifties en de sixties...en de normen
waren toen identiek aan deze in het post-Dutrouxtijdperk. Wees daar maar
zeker van! Aan kinderen werd niet gepoteld en iedereen sprak daar,
weliswaar in bedekte en beschroomde termen over maar niet in het
bijzijn van kinderen. In de straat was er wel iemand die hiervoor
veroordeeld was en waartegen heel duidelijk gewaarschuwd werd om niks
aan te nemen en niet met hem mee te gaan en die man heeft zich trouwens
de rest van zijn leven zeer keurig gedragen maar er werd over gesproken
en er werd duidelijk over geoordeeld. Dit kon niet. Maar het instituut
"kerk" was machtig. Heel machtig, ontzettend machtig en iedereen was
daar bang voor. Het waren de jaren van opkomende welstand en met een
boterbriefje van de paster kwam je nogal vlotjes door de
selectieprocedure van heel wat grote bedrijven met een mooi salarisje en
werkzekerheid en een kaart van de juiste vakbond. De meesten dachten
toen dat de vakbond de Sint Michielsbond was trouwens. Dus je zat mooi
safe binnen de grote christelijke familie. Eén mooie netjes
georganiseerde levensverzekering. Je moest al wel een heel slecht
karakter hebben om deze levensverzekering op te zeggen en de ganse
weldenkende meute over jou heen te krijgen als er wat werd gefriemeld
aan je kind. Er waren wel andere middelen om dat te voorkomen mits enige
discrete aanpak zodat er geen al te grote schade geleden werd vooral
niet door de alom gerespecteerde dader. Maar je was toch maar bang van
de almacht van het instituut en aanverwante bijhuizen die je ganse leven
heel makkelijk tot de echte hel konden maken. Dus dat gezever over
andere normen is gelul van mensen die deze "mooie" tijd niet hebben
gekend. De normen waren indentiek maar de krachtsverhoudingen lagen
doodgewoon anders. Dat is de les die moet getrokken worden. Nu de macht
van de kerk is afgenomen ten voordele van de gewone rechtsspraak en
zelfs de meest simpele duif maar al te goed beseft dat hij en zij ook
wel rechten hebben is de zaak aan het rollen. Bij wie moest je in de
vijftiger jaren gaan aankloppen als je een klacht wilde indienen in een
provincienest? En zelfs in een grote stad? Even nadenken? En als het al
door meneer de polies op zijn Remingtonneke tot een verslagske kwam bij
wie kwam het dan terecht? Gans die lange ketting zat vergeven van
luitjes die je verslagske de verkeerde richting in konden sturen. De
gewone brave burger is nooit zo stom geweest om dat niet te beseffen. En
dat was niet alleen de situatie in Vlaanderen maar overal in Europa en
waarschijnlijk ook in Amerika. Dus laat ons een kat een kat noemen
maar inderdaad niet iedereen over de zelfde kam smeren want dat is
inderdaad niet correct. Een prachtig voorbeeld van zulke
wereldvreemdheid dat zo eigen is aan bepaalde kerkelijke kringen is de
reactie van eminent theoloog Jurgen Metdepenningen die een mooie
bijdrage heeft geschreven in De Standaard van vandaag. Wereldvreemder
kan nog moeilijker en je zal maar een slachtoffer zijn van grijpgrage
pastoorsvingertjes en dit dan lezen...we laten jullie zelf oordelen of
zet jullie even in de plaats van een ouder wiens kind is lastig gevallen
en we beweren niet dat alles onzin is wat hier beweerd wordt maar als
communicatiestrategie zou het zeker geen eerste prijs halen vrezen we...
Een Kerk van gezonde minnaars
SCHANDALEN
ZIJN ROTTE PLEKKEN, DE APPEL IS GEZOND
maandag
29 maart 2010
De schandalen worden ook gebruikt om een algemene
afkeer van de Kerk te etaleren. ap
De Kerk bestaat niet uit louter heiligen, zoveel
is duidelijk na de recente pedofilieschandalen. Maar ook de
tegenstanders van de Kerk tonen zich op dit moment niet van hun mooiste
kant, vindt JÜRGEN METTEPENNINGEN, die als katholiek het recht
opeist daartegen te reageren.
Kerkschandalen dreigen steeds het beeld te creëren van een
schandaalkerk. Sommigen geven dat beeld graag nog een duwtje in de rug.
Laatst (DS 26 maart) nog Oscar van den Boogaard, auteur van onder
meer de roman Meer dan een minnaar. Maar zelf duidelijk geen
minnaar van het méér! En het mocht wel ietsje meer zijn, afgelopen
vrijdag in zijn column. Daar goot hij sans gêne het kind met het
badwater weg. Kort samengevat gaat zijn 'visie' als volgt: de Kerk wordt
geleid door een schijnheilige man, die absoluut geen enkel vertrouwen
waard is, laat staan dat heel de Kerk die hij leidt dat al waard zou
zijn. De recente boost van beschuldigingen van kindermisbruik door
katholieke geestelijken en het net dat zich zogezegd zelfs rond de paus
zou sluiten, geldt als argument voor de vereenzelviging van kind en
badwater. Als katholiek voel ik bij de actualiteit en het lawaai van
verschillende commentaarstukken verontwaardiging, die me tot vier
beschouwingen brengt.
Emotioneel oneerlijk
Ten
eerste: de Kerk is niet te vereenzelvigen met haar leider en ook niet
met de ontsporingen die binnen haar schoot hebben plaatsgevonden, en
beide - paus en ontsporingen - zijn op hun beurt niet op dezelfde lijn
te plaatsen. In verschillende commentaarstukken word ik als katholiek
getroffen door zoveel emotionele en intellectuele oneerlijkheid. Immers,
ook al is de paus het opperhoofd van de Kerk, de Kerk is veel meer dan
de paus. En al zijn er heel wat verwerpelijke zaken gebeurd binnen de
Kerk, de Kerk is veel meer dan die misstanden. Naast de misplaatste
reductiefouten, leidt bij degenen die ze maken de zogezegd 'logische
redenering' tot de conclusie dat de paus en de verwerpelijke zaken op
eenzelfde hoogte staan. Ik stel deze redenering aan de kaak. Wie in de
val van de reductie stapt, dreigt niets af te (willen) weten van de
rijke kanten van de Kerk en vervalt in zwart-witdenken. En daarmee wil
ik de zwarte kanten niet verdoezelen of 'ontkerkelijken'.
Ten
tweede: geloof en Kerk zijn onafscheidelijk. Ik begrijp niet dat men een
radicale scheiding maakt tussen het geloof waarbij Christus centraal
staat, en de Kerk die dat geloof belijdt. Met de bijbelse briefschrijver
Paulus kan ik niet anders dan geloven dat Christus het hoofd is van de
Kerk. Wat heeft het ook voor zin om geloof en Kerk van elkaar los te
wrikken? Het is immers eenvoudiger dan het lijkt: er zou geen Kerk zijn
zonder geloof, en er zou geen geloof meer zijn zonder Kerk. Het geloof
is trouwens het eerste en voornaamste wat we aan de Kerk te danken
hebben. Het is tevens haar grootste schat en bestaansreden. Waarom dan
terugkeren naar de slogan 'Jezus ja, Kerk neen', of 'geloof ja, Kerk
neen', of 'christendom ja, katholicisme neen'? Zinloos, want het is
alsof men de pit van de appel wil scheiden. De rotte plekken in de appel
maken nog niet dat de appel weggegooid hoeft te worden. Door de enorme
mediaheisa dreigt op dit vlak echter het juiste onderscheidingsvermogen
verder in crisis te geraken.
Ten derde: van alle rotte plekken in
de appel behoort seksueel misbruik door geestelijken tot de ergste en
al helemaal als het in de doofpot wordt gestoken. Dergelijk misbruik en
schuldig zwijgen is door niets of niemand goed te praten. Ook niet door
verantwoordelijken binnen de Kerk. Zowel de paus in zijn brief aan de
Ierse katholieken als de Antwerpse bisschop Johan Bonny heeft in die zin
vorige week klare taal willen spreken, en dat deed deugd. In België
bestaat er al een decennium een kerkelijk meldpunt voor seksueel
misbruik, waardoor ons land vandaag niet in het middelpunt van de
aandacht staat. Dergelijk meldpunt kan helpen op de weg om zowel iedere
daad van seksueel misbruik als iedere misplaatste beschuldiging ervan zo
scherp mogelijk te veroordelen.
Zoekend en tastend
Ten
vierde: vergeten we niet dat de Kerk voornamelijk bestaat uit 'gezonde'
minnaars: mensen die zoekend en tastend geloven, die afhankelijk van
het thema en de eigen achtergrond weifelend of overtuigd vasthouden aan
de leer van de Kerk, die dankbaar zijn voor alles wat binnen de Kerk aan
goeds gebeurt, die eucharistie vieren en die zich optrekken aan de
gemeenschap die daar samenkomt in Gods naam. De Kerk is geen gemeenschap
van louter heiligen, noch van louter mensen die doodzonden begaan. De
Kerk tilt zichzelf soms ver boven haar menselijke mogelijkheden uit,
maar blijft soms ook ver onder de maat. Ongezonde minnaars zijn degenen
die hun kerktaak misbruikt hebben door zich bijvoorbeeld te vergrijpen
aan kinderen, of degenen die 'de Kerk' goedpraten of alles wat in haar
schoot mis is gegaan 'goedzwijgen', of degenen die op grond van wat fout
gaat in de Kerk hun eigen afkeer voor de Kerk willen etaleren. Heel
veel gezonde minnaars hebben pijn van wat de ongezonde minaars zeggen en
zwijgen, doen en laten.
Indien de Kerk gereduceerd wordt tot
alles wat mensen niet aanstaat over wat de kerkleiding zegt over
seksualiteit en tot alles wat kerkmensen op seksueel vlak hebben
mispeuterd, hebben katholieken het recht om op te staan en de puntjes op
de i te zetten.
JÜRGEN METTEPENNINGENWie? Theoloog
aan de faculteit Godgeleerdheid, KU Leuven. Wat? De Kerk krijgt
meer kritiek dan ze verdient. Waarom? Pedofilieschandalen
inspireren antiklerikalen tot een oneerlijke afrekening.
Moesten
we meer geld in onze lade hebben, betaalden we deze godsvrezende man
een reis naar Amerika om aan de dove kindjes van weleer deze deskundige
uitleg te doen...ze zullen zich waarschijnlijk, als bij mirakel, plots
veel beter voelen... We vrezen dat de kerk (zonder hoofdletter wat ons betreft) gereduceerd zal worden tot een stelletje excuuszoekers voor iets dat doodgewoon moet duidelijk verketterd worden. Men heeft daar immers een eeuwenlange traditie van in de ban slaan en verketteren. Wel doe dat nu eens met iets waarmee iedereen het eens zal zijn behalve, tja behalve wie??? Wat kon met heksen, tempeliers, katharen, joden, en de ganse ongelovige wereld kan nu eens tegen een klein groepje doodgewone misdadigers van gemeen recht worden gebruikt en voor dat slag mensen doet met handschoentjes aan van hier tot ginder....walg...Dat kan slechts betekenen dat men in sommige regionen van het instituut niet echt gelooft in wat er wordt verkondigd aan de schaapjes. Nogmaals walg...
EEN AANRADER: Voortreffelijke Nederlandse studie over biobrandstoffen!
We gaan op bezoek bij de bovenburen. Recent mochten we immers
vaststellen dat ze daar soms intelligente dingen zeggen. En op een dag
als vandaag waarop de Vlaamse pers niks beters weet te melden als dat De
Wever de populairste politicus is in Vlaanderen en zijn partij de NVA
de tweede grootste partij zou zijn indien er nu verkiezingen
plaatsvinden, zoeken we dus wat verpozing bij intelligente volkeren.
Deze keer zijn dat onze leuke buren van de Verenigde Provinciën. Wat
vinden we daar? Wel een interessante studie van de organisatie Natuur
en Milieu over biobrandstoffen: http://www.snm.nl/page.php?pageID=88&itemID=5772
De
studie werd ondermeer uitgevoerd door de universiteit van Wageningen en
de resultaten zijn vrij ontluisterend wat betreft de Europese politiek
over biobrandstoffen
Wij kunnen onze lezertjes warm
aanbevelen om de brochure van de studie te downloaden en eens aandachtig
te lezen en liefst zo breed mogelijk te verspreiden want dit soort
politiek heeft nog ergere gevolgen dan deze van de NVA. We moeten wel
opletten dat we nu oog geen klacht van De Wever aan ons broek hebben.
Lezen en downloaden, beste lezertjes of is het omgekeerd?!
Teelt van
biobrandstoffen verergert klimaatverandering
PERSBERICHT
Automobilist
betaalt voor slecht klimaatbeleid
27 maart 2010 - Het
Nederlandse en Europese beleid voor biobrandstoffen werkt niet, omdat
het de uitstoot van broeikasgassen niet vermindert, maar juist vergroot.
Dit komt omdat biobrandstoffen naast de bekende effecten ook een
verborgen klimaateffect hebben, waarover nu steeds meer bekend wordt.
Nederland moet in de komende maanden een standpunt innemen over dit
verborgen klimaateffect, omdat de Europese Commissie daar dit jaar over
beslist. Mirjam de Rijk, directeur van Stichting Natuur en Milieu: Dit
verborgen klimaateffect leidt bij vrijwel alle biobrandstoffen die
geteeld worden tot meer uitstoot van broeikasgassen dan fossiele
brandstoffen. Automobilisten dreigen meer te moeten betalen voor
biobrandstof, terwijl het klimaatprobleem er alleen maar door
verergert.
In het rapport Het verborgen klimaateffect van
biobrandstoffen beschrijft Natuur en Milieu de risicos voor het klimaat
van de huidige biobrandstoffen op basis van wetenschappelijke
onderzoeken. Daaruit blijkt dat bijna alle biobrandstoffen die geteeld
worden negatief zijn voor het klimaat, als je de effecten van vergroting
van het wereldwijde landbouwoppervlak meerekent.
Het verborgen
klimaateffect ontstaat door de enorme vraag naar extra landbouwgrond die
het Europese biobrandstofbeleid genereert. Omdat wereldwijd alle
beschikbare landbouwgrond nodig is voor de sterk stijgende voedselvraag,
moeten hiervoor natuurgebieden gecultiveerd worden. De enorme
hoeveelheden broeikasgassen die dan vrijkomen uit de bodem en
oorspronkelijke begroeiing doen de positieve effecten van
biobrandstoffen geheel teniet.
Als er bijvoorbeeld door de aanleg
van een palmolieplantage elders tropisch veenbos gekapt wordt voor
nieuwe landbouwgrond, duurt het vierhonderd jaar voordat die
broeikasgassen weer uit de atmosfeer gehaald zijn met
biobrandstofproductie. Pas daarna is sprake van klimaatwinst.
Biobrandstoffen vragen om veel grond. Zo zijn er 260 voetbalvelden
landbouwgrond nodig voor één retourvlucht Amsterdam New York van een
Boeing 747.
Natuur en Milieu vindt dat de overheid moet stoppen
met het stimuleren van biobrandstoffen waarvoor landbouwgrond nodig is.
Met reststromen uit industrie, landbouw en duurzaam bosbeheer kunnen wel
duurzame biobrandstoffen gemaakt worden. Die reststromen en groen gas
kunnen ongeveer voorzien in 5% bijmenging van biobrandstoffen. De
belangrijkste klimaatwinst in het verkeer kan bereikt worden met veel
zuinigere autos. De rest van de beoogde CO2-vermindering kan behaald
worden met elektrisch rijden.
Amid recession, Memphis becomes America's hunger
capital
A look at hunger in the U.S.
By Shashank Bengali | McClatchy Newspapers
MEMPHIS, Tenn. It wasn't long ago that Rachel Cales volunteered at her
church's food pantry, bagging canned goods and emergency provisions for
families that had fallen on hard times.
Last May, however,
Cales lost her job managing a yogurt shop. Her elder daughter was about
to be married and her two teenage children were living at home and
looking for work. Suddenly, she couldn't afford the groceries her family
needed, and she had to turn to the pantry for help.
"I never
thought we'd have to ask anyone for food," said Cales, who lives on a
tree-lined street in eastern Memphis, in a two-story house with prim
blue shutters.
She's far from alone. This Southern city, long
famous for blues and barbecue, has earned a grim new distinction: the
hunger capital of the United States.
As more and more Americans
struggle to pay their bills, a recent survey co-sponsored by Gallup
found that 26 percent of people in greater Memphis couldn't afford to
buy the food their families needed at some point over the previous 12
months, the highest rate in the nation.
The nationwide recession
has compounded the region's economic woes, which experts say stem from
the steady decline of family farms, a shortage of skilled workers and
few major employers. Slammed with job losses, many middle-class families
such as the Caleses find themselves forced to choose whether to pay
their house, car, utilities and medical bills or buy groceries.
"We
have seen need grow at certain times, but we have never seen a national
economy like this," said Susan Sanford, who's headed the Mid-South Food
Bank in Memphis for the past two decades. "And we have never seen so
many middle-class people lose their jobs and have to depend on emergency
food assistance."
Last year, some 186,500 people in 31 Arkansas,
Mississippi and Tennessee counties that surround Memphis relied on
agencies for their next meals, a 28 percent increase from four years
ago, the food bank reported. Paradoxically, the region also suffers from
high rates of obesity, which experts say is the result of families
eating cheaper and less nutritious food.
"It's no surprise that
this is a very poor area," Sanford said. "But I never would have
expected to be No. 1 in food insecurity in the entire country."
'THERE WAS NO WARNING'
Cales never thought she'd be in her
position, either. She and her husband, Donald, bought their home seven
years ago and felt comfortable enough to spring for a few creature
comforts: a big-screen TV, the premium cable package.
While her
husband's job as a truck driver covered most of the family's bills, over
three years Cales worked her way up to become the manager of a TCBY
yogurt shop. Her $13.50 hourly wage gave the family a slight financial
cushion, but last May the owner came in and told Cales that her position
was being eliminated.
"There was no warning," Cales recalled.
"She said I could be a regular employee at $7 an hour ... and I told
her, no, I didn't want to do that. So she told me to get my stuff and
leave."
Now the premium cable is gone. Cales and her husband
shopped around and found a cheaper car insurance policy. Every Friday
after he's paid, they huddle around a computer and pay their bills,
hoping there's some cash left over.
"Groceries are always last on
the list," Cales said. "We pay our house note, pay the bills, get all
that stuff out of the way, and sometimes there's just not enough left."
There's
always something in the cupboard at home pasta, maybe, or some
instant meals but when there isn't money for fresh meat and produce,
Cales visits the food pantry at her church, Raleigh Assembly of God.
Her
husband was reluctant to ask for help at first. Even now, Cales won't
take a full bag of free groceries, like the ones she used to pack as a
volunteer. She takes just enough to get the family through until her
husband's next payday.
With tired eyes, she looked across the
living room at her 19-year-old daughter, Tiffany, who was preparing for
her wedding by making bouquets of plastic flowers, a cost-saving
measure.
"With my income, we were doing it," Cales said. "But
without it. ... " Her voice trailed off.
A NATIONWIDE PROBLEM
At
Memphis' food pantries most of which are run by faith-based groups
and staffed by volunteers the demand has never been greater. Any day
of the week, families troop in for sacks loaded with an assortment of
food, most of it nonperishable: beef ravioli, ramen noodles, pinto
beans, canned carrots, peanut butter, chili.
The scenes are
playing out nationwide as food shortages become a growing national
problem. Feeding America, the country's largest network of emergency
food providers, reported that its pantries, soup kitchens and shelters
served 37 million Americans last year, a 46 percent jump from 2005.
In
a recent national survey, nearly half the group's clients said they had
to choose between paying for food and paying their heating or
electricity bills. More than one-third of the people it served were
children.
The growing demand comes amid a fundamental change in
the way that nonprofit food banks operate. For years, regional food
banks, the primary suppliers to pantries and kitchens, filled their
stockpiles primarily with surplus food donated by giant food
manufacturers.
"When I arrived at this food bank 20 years ago, the
food that we had to distribute, we just sat here and waited for it to
come in," Sanford said. "And there was a lot of it."
As food
manufacturers have become more efficient, however, those surpluses are
disappearing. In recent years, food banks have had to buy food from
brokers and retail stores.
Sanford said that more than 10 percent
of the food that was distributed to Memphis pantries and soup kitchens
last year was purchased, and that share figures to increase as the
recession's impact lingers.
"What we know from studying earlier
recessions is that unemployment is a lagging indicator ... and poverty
lags unemployment by one or two years at a minimum," said Elaine Waxman,
the director of social policy research for Feeding America. "We're not
likely to get back to the poverty rates we saw pre-recession for at
least the next 10 years."
THE NEW HUNGRY
The
profile of hunger has changed dramatically, said Mike Brown, who runs
the pantry at Mississippi Boulevard Christian Church in depressed
central Memphis, on a street fringed with boarded-up shops.
"We
see people come up (driving) nice cars; people dressed nice," Brown
said. "They just don't have the money."
One of the city's "new
hungry" is Debra Williams, 45, who was laid off from her job as a school
janitor last May after eight years. She lives with her husband and two
children in a single-story frame house with a patchy lawn and a rusting
Mazda sedan parked in the driveway, its left taillight busted.
Her
husband's steel factory job pays $400 per week barely enough to cover
their bills and they don't qualify for government assistance, she
said. Two years ago, the couple declared bankruptcy after running up
about $25,000 in credit card debt. Her cell phone had just been cut off
and she was debating whether to give up their land line.
She
started visiting church food pantries on weeks that their money ran out.
She and the children don't have health insurance and haven't seen a
doctor in more than a year, so she's tried to ensure that the family
eats healthfully: cooking at home almost every night, meat whenever
possible and not skipping meals.
"There was a bigger choice"
before she lost her job, she said. "Now you have to get what you can
afford. You might not have steak; you might have to have chicken two
days in a row."
As she searches the want ads fruitlessly, there's
one bright spot: Her 16-year-old son, Jordan, just started a job as a
cashier at a McDonald's, working after school and on weekends. Whatever
he earns he'll keep for himself, Williams said; she'd rather he learn
how to manage his own finances. The family will continue to scrape by
with help from their church.
"We're living day by day," Williams
said, wiping away a tear.
De berichten over sexuele uitspattingen van priesters en geestelijken
blijven maar duren . Uiteindelijk moeten we beginnen te geloven dat de
meerderheid van dat soort zieltjeswinners doodgewoon een bende perverten
zijn of waren. Maar nu komt ook opperjurk Benedictus in opspraak. Niet
onmiddellijk als pervert maar als diegene die niet ingreep. Wat al even
erg is in onze ogen. Het is ook niet onmiddellijk een rebelse bron die
hierover schrijft! Lees het zelf maar zoals we gewoonlijk zeggen:
AP Photo/Jeffrey PhelpsArthur
Budzinski, 61, center left wearing black black leather coat, a former
student at St. John's School for the Deaf in St. Francis, and his
daughter, Gigi Budzinski, center right, who is interpreting for him,
speak to members of the media at a news conference outside the Catholic
Archdiocesan headquarters in St. Francis, Wis. Budzinski is one of some
200 deaf boys Rev. Lawrence Murphy is accused of molesting at St. John's
School for the Deaf in St. Francis.Arthur
Budzinski says the first time the priest molested him, he was 12 years
old, alone and away from home at a school for the deaf. He says he asked
the Rev. Lawrence Murphy to hear his confession, and instead the priest
took him into a closet under the stairs and sexually assaulted him.
Budzinski,
now 61, was one of about 200 deaf boys at the St. John's School for the
Deaf in St. Francis, Wis., just outside Milwaukee, who say they were
molested by the priest decades ago in a case now creating a scandal for
the Vatican and threatening to ensnare Pope Benedict XVI.
Some of
the allegations became public years ago. But they got renewed attention
this week after documents obtained by The New York Times showed that
Murphy was spared a defrocking in the mid-1990s because he was protected
by the Vatican office led by Cardinal Joseph Ratzinger, now the pope.
The
Vatican on Thursday strongly defended its decision not to defrock
Murphy and denounced what it called a campaign to smear the pope and his
aides.
In recent weeks, Benedict has also come under fire over
his handling of an abuse case against a priest in Germany three decades
ago when he was a cardinal in charge of the Munich Archdiocese.
In
the Milwaukee-area case, Murphy was accused of molesting boys in the
confessional, in dormitories, in closets and during field trips while
working at the school for the deaf from the 1950s through 1974. Murphy
died in 1998 at age 72.
Budzinski, now a bicycle and furniture
assembler at a department store, said Murphy preyed on him during the
1960s. The priest was fluent in sign language and often told the boys
they were handsome, Budzinski said Thursday during an interview in which
his daughter interpreted his sign language.
He said he avoided
Murphy as much as he could afterward, but when he went to Murphy's
office the following year to make another confession the priest led him
to an adjoining room and sexually assaulted him again.
"It seemed
like my father would be walking into a trap every time," said
Budzinski's 26-year-old daughter, Gigi Budzinski.
He said Murphy
assaulted him a third time the next year in Budzinski's bed in his
dormitory room. Other boys were similarly assaulted, he said.
"They
would sleep in a large open room in bunk beds," Budzinski's daughter
said. "My father saw other boys being molested, too. They'd never talk
about it."
Church and Vatican documents showed that in the
mid-1990s, two Wisconsin bishops urged the Vatican office led by
Ratzinger to let them hold a church trial against Murphy.
However,
Ratzinger's deputy at the time decided the alleged molestation occurred
too long ago and said Murphy -- then ailing and elderly -- should
instead repent and be restricted from celebrating Mass outside of his
diocese, according to the documents.
Murphy's alleged victims
also included at least one teen in a juvenile detention center in the
1970s.
Donald Marshall, now 45, said Murphy visited him several
times a week at the detention center where he was sent at age 13 for
burglary. Murphy seemed nice when others were around, Marshall said. But
Marshall said he was later isolated in a cell after a fight -- and the
priest paid him a visit there.
"He was sitting on my bed, reading
the Bible to me, and he put his hand on my knee," Marshall said. "He
leaned over and started kissing me. That's when he tried to put his hand
down my pants."
The Associated Press does not normally identify
victims of sex crimes but Budzinski and Marshall allowed their names to
be used.
One of the documents, written by the Rev. Thomas
Brundage and dated October 1997, said some of Murphy's assaults began in
the confessional, where he began by asking the boys about their being
circumcised. Brundage said at least 100 boys were involved.
"Odds
are that this situation may very well be the most horrendous,
number-wise, and especially because these are physically challenged,
vulnerable people," Brundage wrote.
Another deaf student, Steven
Geier of Madison, said Murphy molested him four times in a St. John's
closet in the mid-1960s starting when Geier was 14. During the first
assault Murphy demanded Geier remove his pants, and when he refused
Murphy pulled them off, Geier said through a sign language interpreter.
"Father
Murphy put everything into the context of God. I felt like I was really
brainwashed," Geier said. He spoke in harsh terms about the pope,
calling him "stupid" for allowing the abuse of children even though he
is supposed to be doing God's work.
The Archdiocese of Milwaukee
entered mediation in 2004 with a number of people who claimed to have
been victimized by priests. The archdiocese has paid compensation to
Murphy's victims, but spokeswoman Julie Wolf would not say how much.
Budzinski said he received $80,000.
Through mid-2009, the
archdiocese said, it paid out $28 million to settle allegations of
clergy sexual abuse.
"Murphy's actions were criminal and we
sincerely apologize to those who have been harmed," the archdiocese said
in a statement Thursday.
Budzinski said that when he was 26, he
and two others victimized by Murphy went to police. He said the police
investigated Murphy but didn't arrest him.
E. Michael McCann,
then the Milwaukee County district attorney, said his office reviewed
the case but couldn't file charges because the six-year statute of
limitations had run out.
Budzinski said he suspected that Murphy
targeted deaf boys whose parents weren't deaf. Back then, he said, those
parents didn't know how to communicate with their deaf children, so
those youngsters were less likely to expose Murphy's actions.
The
Vatican issued a strong defense of its handling of the Murphy case. The
Vatican newspaper L'Osservatore Romano said there was no cover-up and
denounced what it said was a "clear and despicable intention" to strike
at Benedict "at any cost."
The Vatican spokesman, the Rev.
Federico Lombardi, issued a statement noting that the Murphy case did
not reach the Vatican until 1996 -- some 20 years after Milwaukee church
authorities first learned of the allegations. Lombardi said the absence
of more recent allegations was a factor in the decision not to defrock
Murphy.
On Thursday, a group of Americans who say they were
sexually abused by clerics held a news conference outside St. Peter's
Square in Rome to denounce Benedict's handling of the case.
Peter
Isely, the Milwaukee-based director of SNAP, the Survivors Network of
those Abused by Priests, called the Murphy case the most
"incontrovertible case of pedophilia you could get."
"The goal of
Cardinal Ratzinger, now Pope Benedict, was to keep this secret," he
said.
___
Ehlke reported from Milwaukee. Associated Press
writers Todd Richmond in Madison and Carrie Antlfinger in Milwaukee
contributed to this report.
Top Vatican officials including the future Pope Benedict XVI did
not defrock a priest who molested as many as 200 deaf boys, even though
several American bishops repeatedly warned them that failure to act on
the matter could embarrass the church, according to church files newly
unearthed as part of a lawsuit.
Enlarge This Image
Jeffrey Phelps for
The New York Times
Arthur Budzinski, at a
cemetery behind St. John's School for the Deaf, says he was first
molested in 1960 when he went to Father Murphy for confession.
The internal correspondence from bishops in Wisconsin directly to
Cardinal Joseph Ratzinger, the future pope, shows that while church
officials tussled over whether the priest should be dismissed, their
highest priority was protecting the church from scandal.
The
documents emerge as Pope Benedict is facing other accusations that he
and direct subordinates often did not alert civilian authorities or
discipline priests involved in sexual abuse when he served as an
archbishop in Germany and as the Vaticans
chief doctrinal enforcer.
The Wisconsin case involved an
American priest, the Rev. Lawrence C. Murphy, who worked at a renowned
school for deaf children from 1950 to 1974. But it is only one of
thousands of cases forwarded over decades by bishops to the Vatican
office called the Congregation for the Doctrine of the Faith, led from
1981 to 2005 by Cardinal Ratzinger. It is still the office that decides
whether accused priests should be given full canonical trials and
defrocked.
But Cardinal Bertone halted
the process after Father
Murphy personally wrote to Cardinal Ratzinger protesting that he
should not be put on trial because he had already repented and was in
poor health and that the case was beyond the churchs own statute of
limitations.
I simply want to live out the time that I have
left in the dignity of my priesthood, Father Murphy wrote near the end
of his life to Cardinal Ratzinger. I ask your kind assistance in this
matter. The files contain no response from Cardinal Ratzinger.
Father
Murphy not only was never tried or disciplined by the churchs own
justice system, but also got a pass from the police and prosecutors who
ignored reports from his victims, according to the documents and
interviews with victims. Three successive archbishops in Wisconsin were
told that Father Murphy was sexually abusing children, the documents
show, but never reported it to criminal or civil authorities.
Instead of being disciplined, Father
Murphy was quietly moved by Archbishop William E. Cousins of Milwaukee
to the Diocese of Superior in northern Wisconsin in 1974, where he spent
his last 24 years working freely with children in parishes, schools
and, as one lawsuit charges, a juvenile detention center. He died in
1998, still a priest.
Even as the pope himself in a recent
letter to Irish Catholics has emphasized the need to cooperate with
civil justice in abuse cases, the correspondence seems to indicate that
the Vaticans insistence on secrecy has often impeded such cooperation.
At the same time, the officials reluctance to defrock a sex abuser
shows that on a doctrinal level, the Vatican has tended to view the
matter in terms of sin and repentance more than crime and punishment.
The Vatican spokesman, the Rev. Federico Lombardi, was shown the
documents and was asked to respond to questions about the case. He provided
a statement saying that Father Murphy had certainly violated
particularly vulnerable children and the law, and that it was a
tragic case. But he pointed out that the Vatican was not forwarded the
case until 1996, years after civil authorities had investigated the
case and dropped it.
Father Lombardi emphasized that neither the
Code of Canon Law nor the Vatican
norms issued in 1962, which instruct bishops to conduct canonical
investigations and trials in secret, prohibited church officials from
reporting child abuse to civil authorities. He did not address why that
had never happened in this case.
As to why Father Murphy was
never defrocked, he said that the Code of Canon Law does not envision
automatic penalties. He said that Father Murphys poor health and the
lack of more recent accusations against him were factors in the
decision.
The Vaticans inaction is not unusual. Only 20 percent
of the 3,000 accused priests whose cases went to the churchs doctrinal
office between 2001 and 2010 were given full church trials, and only
some of those were defrocked, according to a recent interview in an
Italian newspaper with Msgr. Charles J. Scicluna, the chief internal
prosecutor at that office. An additional 10 percent were defrocked
immediately. Ten percent left voluntarily. But a majority 60 percent
faced other administrative and disciplinary provisions, Monsignor
Scicluna said, like being prohibited from celebrating Mass.
To
many, Father Murphy appeared to be a saint: a hearing man gifted at
communicating in American Sign Language and an effective fund-raiser for
deaf causes. A priest of the Milwaukee Archdiocese, he started as a
teacher at St. Johns School for the Deaf, in St. Francis, in 1950. He
was promoted to run the school in 1963 even though students had
disclosed to church officials in the 1950s that he was a predator.
If he was a real mean guy, I would have
stayed away, said Mr. Budzinski, now 61, who worked for years as a
journeyman printer. But he was so friendly, and so nice and
understanding. I knew he was wrong, but I couldnt really believe it.
Mr. Budzinski and a group of other deaf former students spent more than
30 years trying to raise the alarm, including passing out leaflets
outside the Milwaukee cathedral. Mr. Budzinskis friend Gary Smith said
in an interview that Father Murphy molested him 50 or 60 times, starting
at age 12. By the time he graduated from high school at St. Johns, Mr.
Smith said, I was a very, very angry man.
In 1993, with
complaints about Father Murphy landing on his desk, Archbishop Weakland
hired a social worker specializing in treating sexual offenders to
evaluate him. After four days of interviews, the social worker said that
Father Murphy had admitted his acts, had probably molested about 200
boys and felt no remorse.
However, it was not until 1996 that
Archbishop Weakland tried to have Father Murphy defrocked. The reason,
he wrote to Cardinal Ratzinger, was to defuse the anger among the deaf
and restore their trust in the church. He wrote that since he had become
aware that solicitation in the confessional might be part of the
situation, the case belonged at the doctrinal office.
With no
response from Cardinal Ratzinger, Archbishop Weakland wrote a different
Vatican office in March 1997 saying the matter was urgent because a
lawyer was preparing to sue, the case could become public and true
scandal in the future seems very possible.
Recently some
bishops have argued that the 1962 norms dictating secret disciplinary
procedures have long fallen out of use. But it is clear from these
documents that in 1997, they were still in force.
But the effort
to dismiss Father Murphy came to a sudden halt after the priest
appealed to Cardinal Ratzinger for leniency.
In an interview,
Archbishop Weakland said that he
recalled a final meeting at the Vatican in May 1998 in which he
failed to persuade Cardinal Bertone and other doctrinal officials to
grant a canonical trial to defrock Father Murphy. (In 2002, Archbishop
Weakland resigned after it became public that he had an affair with a
man and used church money to pay him a settlement.)
Archbishop
Weakland said this week in an interview, The evidence was so complete,
and so extensive that I thought he should be reduced to the lay state,
and also that that would bring a certain amount of peace in the deaf
community.
Father Murphy died four months later at age 72 and
was buried in his priestly vestments. Archbishop Weakland wrote a last
letter to Cardinal Bertone explaining his regret that Father Murphys
family had disobeyed the archbishops instructions that the funeral be
small and private, and the coffin kept closed.
In spite of
these difficulties, Archbishop Weakland wrote, we are still hoping we
can avoid undue publicity that would be negative toward the church.