~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
12-04-2010
Hoor de windmolentjes zoeven...de idyllische beelden van smartgrids
Zoals iedereen wel langzaam begint te beseffen staan we de volgende
decennia voor enorme uitdagingen wat betreft de energiebevoorrading.
Niet enkel op Belgiscfh of Europees niveau maar op wereldschaal. Als we
sommigen mogen geloven dan ligt ons aller heil in het vastvijzen van
zonnepanelen op zuidgerichte villadaken liefst massaal gesubsidieerd
want dan is het meteen een uitstekende belegging. Van dat soort mensen
zijn er dan nog een heleboel die ons dan willen laten geloven dat hun
panelen deel zullen uitmaken van een slim netwerk met slimme meters en
dan zijn we vertrokken...Vermits wij brave mensen zijn met goedgelovige
inborst willen we dat wel allemaal geloven maar er is een probleem. Want
tenslotte verliezen we met die zogenaamde decentrale productie één
belangrijk aspect uit het oog. Het gaat inderdaad over decentrale
productie maar vooral ook over individuele productie en dat is al een
ander paar mouwen. Goedgelovig als we zijn hebben we het wat lastig met
het besef dat wat nu centraal wordt opgewekt in centrales al dan niet
nucleair plots gaat vervangen worden door individuele productiemiddelen.
Dat een klein gedeelte hierdoor kan geproduceerd worden willen we nog
aanvaarden maar geen duizenden megawatts. Dit is absurd en trouwens één
enkele vraag volstaat om jullie een idee te geven van het probleem. Die
vraag luidt wie zal de prijs van dat soort electriciteit bepalen? Mijn
buurvrouw met haar zuidgericht villadak of iemand anders? De
distributienetbeheerder die nu reeds vloekt dat het te veel aan
geproduceerde stroom aan het zelfde tarief wordt op zijn net gegooid
zonder bijkomende inkomsten. We zeggen wel degelijk tegen het zelfde
tarief omdat de huidige mechanische meters bij levering van stroom
doodgewoon achteruit draaien en dus de factuur van de
verbruiker-leverancier gevoelig verminderen en dat tegen een identiek
tarief als dat van de stroomafname. De pret zal uit zijn wanneer de
zogenaamde slimme meters zullen worden geïnstalleerd. Dan kan er immers
van op afstand beslist worden of de bijkomende stroom van de villadaken
wel nodig is en kan er een apart tarief worden vastgelegd dat natuurlijk
lager zal zijn dan het tarief bij levering. Wat ons ook opvalt is
dat er veel slides en presentatiemateriaal (vb : http://homes.esat.kuleuven.be/~ieeeip/docs/SmartGrids-vito.pdf)bestaat
over smartgrids maar slechts een paar pilootprojecten die zich
eigenaardig genoeg steeds bevinden op het platteland en dan nog vrij
residentieel. Dat doet ons steeds denken aan het ideaalbeeld van een
volledig geïsoleerde groep gelukkige mensen waar alles vredig verloopt
met zoemend windmolentje en veel zon op de paneeltjes...of dat soort
dingen een antwoord biedt voor de helft van de wereldbevolking die in
steden leeft en niet altijd in optimale condities zal de aanhangers van
dit soort oplossingen waarschijnlijk worst wezen. Ons is dit geen worst
want wij geloven immers dat iedereen recht heeft op een basispakket
energie. En dat kan alleen wanneer er voldoende centrale productie
blijft bestaan. Want centrale productie staat garant voor een betere
controle op de prijs. Doodgewoon al omwille van het feit dat er
optimaler kan geproduceerd worden op een veel grotere schaal en op
gelijk welk moment van de dag, de nacht het seizoen enz...met je
individuele windmolentje en je paneeltjes kan jet dit wel vergeten. We
horen sommigen nu al knorren dat dit met windmolenparken wel zou kunnen
en dan komen we bij het thema van onze bijdrage. Inderdaad dat kan
wanneer je al de windmolenparken overal in Europa (en elders) met elkaar
gaat verbinden zodat je in feite ook tot een bepaalde constante
minimumproductie komt ongeacht weer en wind of zon en duisternis want je
kan grotere zonneënergie-installaties ook met elkaar verbinden
natuurlijk. Wel niet alle dakpanelen van alle individuele buren.... Als
je al deze on- en offshorewindparken en andere alternatieve
productie-eenheden verbindt kan je eveneens het probleem van de
zogenaamde "baseload" opvangen. Wat is de baseload? Dat is de constante
productie die je op elk moment van de dag en het jaar moet hebben om
minstens aan de minimumvraag te kunnen voldoen. Je kan daar nooit onder
gaan produceren want dan valt alles doodgewoon uit en stil...totale
black-out en iedereen terug naar de Middeleeuwen...Dit is zeer
rudimentair uitgelegd. Maar het verklaart meteen waarom je momenteel de
wind- en zonne-energie onmogelijk kan inschakelen voor het leveren van
de baseload. Doodgewoon omdat je op dit moment nooit kan weten wat de
productie van die dingen zal zijn. Je kan massaal windproductie hebben
ergens in de scandinavische landen en totale windstilte in de Noordzee.
Maar je krijgt je productie niet van het Noorden naar hier. Je bent dus
op dit moment verplicht om voor elke megawatt productie in
windmolenparken evenveel klassiek productie in reserve te houden anders
dreigt de boel plat te vallen. Dat betekent dus dat eigenlijk alles
steeds dubbel moet bestaan. Toch is er een middel om dit te vermijden en
zonder hiervoor in pure science-fiction of idyllische
autarctietoestanden te vervallen. Hoe zien we morgen...
Janssens P, de redder der vrije meningsuiting???????
Even een tussendoortje. Nog maar eens over onze geliefkoosde ingeweken
unoxmuts Benno Banghart. We schreven hier eergisteren reeds onze
ergernis neer over deze meneer en ook over de verdediger van de kleine
man, de sociaal-democraat, chef-reclame van de SP-a en ook burgemeester
van A die stilaan een kloon van De Winter wordt op vlak van de
verdediging der burgerrechten van minderheden. We hebben het
over...juist DE PATRICK Janssen en Janssens. Deze grote democraat
vond het dus nodig het minst democratische middel in te roepen om Benno
Banghart zijn speechke te gunnen zonder kabaal en rumoer in een zaal met
pluche zeteltjes waarschijnlijk. Hij stap)te dus naar een rechter en
vroeg een kortgeding aan. Had hij geleerd van de bazenorganisaties die
dat wel eens gebruiken tegen stakingspiketten. Geen tegensprekelijk
debat, gewoon verbieden en astronomische dwangsommen opleggen....echt
socialistisch zouden we zeggen...en we willen wel eens een vergelijking
maken tussen het systeem van kortgeding in zaken als vrije meningsuiting
en de sharia...we zijn er niet van overtuigd dat de sharia minder
democratisch zal zijn....Allah zal niet beledigd mogen worden bij de
enen en Benno niet bij de anderen. What's the difference?
Nu
vonden we dit weekend een standpunt van twee personen die niet
onmiddellijk bekend staan als volslagen idioten op het vlak van rechten.
Het gaat over Dirk Voorhoof en Eva Brems of in omgekeerde volgorde als
we de beleefdheidsregels zouden naleven.De ene is professor mediarecht
en de dame professor mensenrechten aan de universiteit van Gent. Wij
hebben een stil vermoeden dat deze twee personen met iets meer kennis
van zaken kunnen spreken dan Den Patrick Janssen en Janssens als het
gaat over vrijheid van meningsuiting...maar we zullen ons wellicht
vergissen...
Toen moslims een lezing van Benno Barnard
verstoorden, trok de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens naar het
gerecht. Dat leverde volgens DIRK VOORHOOF en EVA BREMS
een uitzonderlijk bevel' af, dat Straatsburg wellicht niet zou
overleven.
De voorzitter van de
rechtbank te Antwerpen kondigde op 7 april 2010 een wel heel
uitzonderlijk rechterlijk bevel af. Na de verstoring van een geplande
lezing door Benno Barnard in een aula van de Universiteit te Antwerpen
op 31 maart (Leve God, weg met Allah') oordeelt de rechter het absoluut
noodzakelijk om deze lezing toch te kunnen laten doorgaan. Het
bevelschrift herinnert er nog eens aan dat de vrijheid van meningsuiting
immers een pijler is van de democratische samenleving.
In
essentie legt de rechterlijke beschikking verbod op om de vrije toegang
tot de volgende lezing van Benno Bernard aan de Universiteit Antwerpen
te verhinderen en vooral om handelingen te stellen die indruisen tegen
de vrijheid van meningsuiting en die de orde kunnen verstoren of de
toehoorders of de spreker zouden kunnen intimideren. Volgens de rechter
dringen zich na de feiten van 31 maart immers bepaalde maatregelen op om
oproer en intimidatie te vermijden en om de veiligheid en rust van
iedereen te verzekeren.
Kracht van wet
Na
vaststelling door een gerechtsdeurwaarder van de niet-naleving van dit
rechterlijk bevel kan een dwangsom opgelegd worden van 25.000 euro. Wie
dus de rust verstoort door een handeling die indruist tegen de vrijheid
van meningsuiting, riskeert een soort boete. De beslissing van de
rechter impliceert overigens ook dat iedereen die in de buurt komt van
de lezing van Benno Barnard aan de UA en handelingen stelt die als
rustverstorend of intimiderend kunnen worden beschouwd, op aanwijzing
door de gerechtsdeurwaarder en op vraag van de politie zijn identiteit
moet bekendmaken. Wie dit deel van het rechterlijk bevel niet naleeft,
riskeert een dwangsom van 2.000 euro.
Opmerkelijk is niet enkel
dat deze rechterlijke uitspraak is tot stand gekomen op eenzijdig
verzoekschrift, zonder tegensprekelijk debat dus, maar vooral dat het
verbod van de rechter een soort kracht van wet uitstraalt. Het is dus
geen rechterlijke beslissing tegen een bepaalde persoon, een organisatie
of rechtspersoon, zoals toch gebruikelijk is bij rechterlijke
beslissingen die een conflict tussen partijen beogen te beslechten. De
beslissing van de Antwerpse rechter is een verbod tegenover iedereen die
de rust zou komen verstoren of intimiderend gedrag zou vertonen bij de
volgende lezing van Benno Barnard aan de Universiteit Antwerpen. Een
beslissing erga omnes' noemen juristen dat, waardoor de rechter zich
even gaat gedragen als een wetgever. Een hoogst ongebruikelijke en zeer
omstreden vorm van rechterlijk activisme.
Het rechterlijk bevel
laat bovendien wel erg veel ruimte aan een gerechtsdeurwaarder om te
interpreteren wat zoal als rustverstorend kan worden beschouwd en als
een handeling die indruist tegen de vrijheid van meningsuiting'. Om dan
vervolgens tot invordering van 25.000 euro over te gaan. Een wettelijke
bepaling met een dergelijke vage omschrijving zou alvast niet veel
overlevingskans hebben bij het Grondwettelijk Hof en al helemaal
onaanvaardbaar zijn bij het Europees Mensenrechtenhof in Straatsburg.
Identiteitskaart
De
rechterlijke uitspraak kwam er op verzoek van de stad Antwerpen en
burgemeester Patrick Janssens, terwijl het toch uitgerekend de
burgemeester zelf is die in toepassing van de gemeentewet geacht wordt,
met bijstand van de politie, de openbare veiligheid of rust in de stad
te waarborgen. De toestemming, laat staan een bevel van de rechter,
heeft de burgemeester daarvoor niet nodig. En een rechterlijk bevel om
de identiteitskaart te tonen is al evenmin nodig, want de politie heeft
al een wet die dit mogelijk maakt. Opmerkelijk is trouwens ook dat de
vordering niet is ingesteld door de Universiteit Antwerpen, terwijl de
organisatie van de lezing toch uitging van en plaatsvond in de gebouwen
van de universiteit. Bizar dat in dit geval
niet de organisator, maar de stad en de burgemeester zelf zich spontaan
in de juridische strijd gooien.
De tussenkomst van de rechter
lijkt ook overtrokken en overdreven, want de feiten van de
ordeverstoring naar aanleiding van de vorige lezing waren nu ook weer
niet zo uitzonderlijk. Van fysieke geweldpleging of oproer was geen
sprake. Benieuwd of straks naar aanleiding van elke verstoring van een
lezing ergens aan een universiteit direct naar de rechter wordt gestapt
die dan ook prompt zal ingaan op een vordering om bij een volgende
lezing allerlei maatregelen af te kondigen onder dreiging van een
dwangsom van 25.000 euro. Na dit precedent ziet het ernaar uit dat de
voorzitters van de rechtbanken van Brussel, Leuven, Antwerpen, Hasselt,
Kortrijk en Gent straks de handen vol zullen hebben met vorderingen van
linkse en rechtse, nationalistische en socialistische, profane en
religieuze studentenorganisaties die willen vermijden dat hun
debatavonden of lezingen verstoord worden.
Dit juridisch
spierballengerol via de kortgedingprocedure op eenzijdig verzoekschrift
dreigt ultiem enkel van aard om de polemiek rond het samenleven van
verschillende groepen in onze samenleving verder aan te zwengelen. Laat
ons hopen dat aan de Vlaamse universiteiten straks ook weer plaats wordt
gemaakt voor lezingen die ruimte creëren voor debat en dialoog. Verbale
bulldozers die erop uit zijn de polarisatie in het maatschappelijk
debat ten top te drijven zijn ook zelf een bedreiging van wat ze
voorstaan, namelijk een verdraagzame, democratische samenleving. Laat er
geen discussie over bestaan: ook die bulldozers hebben recht op vrije
meningsuiting, zolang dit niet uitmondt in het aanzetten tot racisme of
vreemdelingenhaat.
Nog dit. Barnard liet eerder al weten dat hij
geen zin meer heeft om zijn lezing aan de Universiteit Antwerpen te
houden, omdat hij de Universiteit van Antwerpen en het door de rector
voorgestane actief pluralisme' niet meer vertrouwt. Benno Barnard is
ondertussen al uitgenodigd om zijn lezing te komen houden aan de
Universiteit Gent. Hij is welkom uiteraard. De vrijheid van het
academische debat staat hoog ingeschreven in het mission statement van
de Universiteit Gent. De Universiteit Gent, de Gentse burgemeester en de
Gentse politie zullen ongetwijfeld al het nodige doen om de lezing op
een ordentelijke manier te laten plaatsvinden. Een rechterlijke
beslissing is daarvoor niet nodig.
DIRK VOORHOOF en EVA BREMSWie?
Respectievelijk professor mediarecht en mensenrechten aan de
Universiteit Gent. Wat? Tussenkomst van Antwerpse rechter is
overtrokken. Waarom? Ordeverstoring is nu ook weer niet zo
uitzonderlijk.
Ons blogje schrijft dat al een tijdje maar nu beginnen "de grote mensen"
het ook te zeggen en te schrijven. Er is een probleem met de
subsidiëring van windenergie en trouwens ook van die onzalige
zonnepanelen. Dat laatste is stilaan aan het doordringen bij de politiek
en men bouwt stilaan de subsidies af. Uit welingelichte bron vernemen
we trouwens ook nog dat de distributeurs binnenkort zullen eisen dat de
opgewekte elektriciteit van de zonnepanelen niet meer zomaar op het net
mag worden geïnjecteerd. Er komt een injectietarief en bovendien moet de
injectie kunnen op ieder moment afgesloten worden. Dat betekent dat er
ofwel iemand bij de zonnepanelen blijven om ze af te koppelen van het
net of dat er een technische installatie moet komen die ze van op
afstand kan afkoppelen. Gedaan dus met produceren en op het net gooien
terwijl je werkt bijvoorbeeld. Die dingen zijn een gevaar voor het net.
Punt uit! Stel je even de vraag hoe iemand nog veilig op het net kan
werken als iedereen zo maar elektriciteit kan injecteren zonder enige
controle... In Nederland heeft men dit blijkbaar ook al begrepen dat
de zonnepanelen niet de oplossing zijn voor ons energieprobleem:
Zonnepanelen in Amersfoort
(Marcel van den Bergh / de Volkskrant)
AMSTERDAM-
De subsidies op duurzame energie kosten de overheid miljarden
euros en maken ze bedrijven lui.
Dat schrijft demissionair minister Maria van der Hoeven van Economische
Zaken dinsdag
in de Volkskrant.
Met het stuk neemt Van der Hoeven afstand van haar eigen beleid van de
afgelopen drie jaar, waarin juist subsidies werden ingezet om de
ontwikkeling van wind- en zonne-energie te stimuleren. De zogeheten
SDE-regeling (subsidie duurzame energie), die twintig jaar lang geld
toelegt
op elke duurzame kilowattuur energie, was het belangrijkste instrument
van
het vorige kabinet om de klimaatdoelen voor 2020 te halen.
Niet effectief
Volgens Van der Hoeven is dat beleid niet effectief. Duurzame energie
is de
komende jaren nog een te beperkte en te dure optie voor CO2-reductie.
We
moeten niet onbeperkt en tot in lengte van dagen het verschil tussen
marktprijs en kostprijs blijven subsidiëren.Daar moeten we vanaf
Ook signaleert zij subsidieoorlogen tussen verschillende Europese
landen,
omdat windparken op zee daar worden gebouwd waar subsidies het hoogst
zijn.
De directe betekenis van de demissionaire opinie is beperkt. Maar het is
een
bevestiging van de stemming op het ministerie van Economische Zaken,
waar
het enthousiasme voor groene energie volgens ingewijden tot onder het
nulpunt is gedaald. In januari stelde topambtenaar Chris Buijink in
het
economenblad ESB al dat het Nederlandse klimaatbeleid pragmatischer
moet.
Nieuwe wig
Daarnaast kan de interventie van Van der Hoeven een nieuwe wig drijven
tussen
haar partij, het CDA, en voormalig coalitiepartner PvdA. Een van de
belangrijkste duurzame voornemens van het vorige kabinet was de
overheveling
van de SDE-financiering van de begroting naar de energierekening.
Juist door
dat plan zouden de miljarden worden gevonden die nodig zijn om
duizenden
windmolens op zee te financieren.
Van der Hoeven ziet groene energie vooral in economische context, en
niet als
middel om de opwarming van het klimaat tegen te gaan. Minder
CO2-uitstoot
moet niet voorop staan in het beleid voor duurzame energie.
Alleen windenergie
Concreet wil zij dat alleen windenergie en bio-energie nog vier jaar
staatssteun krijgen, omdat die voor de economie kansrijke opties zijn.
Zonne-energie zou helemaal afvallen.
Wel stelt zij zich voor dat energieproducenten duurzame verplichtingen
worden
opgelegd, om de Europese klimaatdoelen te halen (20 procent minder
broeikasgasuitstoot in 2020). Van de Nederlandse doelen, die met 30
procent
reductie ambitieuzer zijn dan die van Europa, wil zij helemaal af.
en vandaag stond in De Standaard een zeer interessant dossier over de
subsidies aan de windenergie:
Meer windenergie in de Belgische Noordzee betekent
dat de elektriciteitsfactuur van de gezinnen en bedrijven in ons land
fors zal stijgen. Dat blijkt uit berekeningen van het Energie-instituut
van de KU Leuven. De hogere kosten zijn te wijten aan de
groenestroomsubsidies voor de windparken op zee, die worden doorgerekend
aan de verbruiker. Vandaag gaat het nog om zeer kleine bedragen, maar
tegen 2020 is er sprake van een verzeven- tot verveertienvoudiging. De
chemie-industrie heeft een voorstel klaar om de toekomstige facturen te
drukken. Ze suggereert onder meer dat de overheid een deel van de
financiële inspanning draagt.
Een element dat hier niet wordt aangehaald zijn de heffingen die de
exploitanten van kernenergie moeten afdragen en die blijkbaar volledig
legaal zijn na de uitspraak van de rechtbank. Die bedragen (dit jaar 250
miljoen) worden geïnd maar waarvoor worden die in werkelijkheid
gebruikt?
In feite gaat het over het afromen van de winsten die door de versnelde
afschrijving van de kerncentrales worden gemaakt. De initiële bedoeling
van het vroegere controlecomité die de versnelde afschrijving heeft
goedgekeurd was wel degelijk dat de consument na de 25 jaar een
goedkoper tarief zou krijgen...
Nu wordt het gebruikt om de begroting wat meer uit het rood te
halen...Dat is volgens ons helemaal niet het zelfde...
Morgen gaan we verder met een dossiertje over groene energie...
Je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat in Belgistan. De
vrije mening van Benno Barnard mag absoluut niet verstoord worden of je
betaalt een som waarmee je wel een paar daklozen een tijdje opvang kan
bieden...25.000 wanneer je in de zaal waar Benno zijn verzinsels
vertelt awoert roept en zeker wanneer het het als allaoeakhbaaaar
klinkt. Want wij vragen ons tenslotte af wat de definitie is van
"verstoren". Iemand laat daar luide boeren en scheten, is dat
verstoring. Ja, wanneer hij een sjaal rond zijn kop bindt. Maar wanneer
hij een vrolijk tirolermodelleke met pluimpje op zijn kop heeft? Nu
heeft die Benno reeds de lijfwachten van zijn profeet De Winter om hem
te beschermen en dan krijgt ie nog de steun van de rechtbank om zijn
woordeke te placeren. Voor ons is dat er toch wel over!
En als je
je identiteitskaart thuisgelaten hebt dan komt er nog eens 2000 euro
bovenop. Zelfs Jezus kreeg zulke privilegies niet om zijn preken te
houden. Die Barnard moet dus wel heel zinnige dingen te zeggen hebben,
al hebben we daar tot nog toe weinig van gemerkt. Niet dat we deze
jongen zijn mening niet gunnen. Maar wij vinden dat wanneer je voor een
zaal wat provocerende stellingen debiteert je wel tegen een stootje moet
kunnen. Figuurlijk wel te verstaan. Wij hebben een enorme hekel aan
geweld maar niet aan geroep. Het is misschien niet netjes maar iedereen
die voor een publiek optreedt, riskeert vroeg of laat eens zulke dingen.
Zelfs Mozart maakte het herhaaldelijk mee. En niemand moest toen zulke
dwangsommen neertellen. En dat was dan nog wel een genie, naderhand
beschouwt natuurlijk. Bennoooke is Mozart niet natuurlijk. kijk beste
Benno, als je graag provoceert is dat je volste recht en we weten dat
zelfs erg te appreciëren. Je moet dan echter niet met extreem-rechtse
bodyguards rondlopen en zulke dwaze kortgedingen willen. Ja we weten ook
dat het zogezegd de stad Antwerpen is met Janssens die dit soort dingen
heeft gevraagd als grote democraat. Kijk wanneer je nu tijdens dat
fameuse optreden waarbij je zogezegd bijna het leven hebt verloren voor
de goeie zaak, gewoon de micro had geleend aan die bende
keukenhanddoeken, dan waren we vurige fans van je geworden. Die gasten
hadden zich daar oerbelachelijk gemaakt. En of de leider-keukenhanddoek
nu al dan niet een strafdossierke heeft maakt ons niks uit. Voor zijn
aanhangers zou het wel een belangrijk element moeten zijn want dan
kunnen ze meteen zijn geloofsovertuiging toetsen aan zijn dagelijkse
handelen. Voor gelovigen zou dat belangrijk moeten zijn. Voor ons dus
niet. Maar je hebt hen hun stupiditeiten dus niet laten uitleggen en
je hebt bovendien nog allerlei onzin over sharialessen aan de Antwerpse
universiteit uit je rechtse duim gezogen en geraaskald over
levensbedreigende situaties die echter niemand op de filmbeelden ziet,
behalve jij. Moesten wij rector aan de UIA zijn dan verboden we je de
toegang tot onze lokalen. Punt uit. Ook aan de keukenhanddoeken
trouwens. Uit dit alles kunnen we echter maar één conclusie trekken
namelijk dat je een arrogant sujet bent en dat zullen we dus maar best
niet komen zeggen tijdens je volgende optreden of we kunnen ons huis
verkopen...
De lezing die Benno Barnard vorige
week aan de Universiteit Antwerpen wilde geven, werd verstoord door
radicale moslims en kon daardoor niet doorgaan.
Benno
Barnard
Wie de volgende voordracht van Benno Barnard
aan de Universiteit Antwerpen verstoort, moet een dwangsom van 25.000
euro betalen. Hetzelfde geldt voor wie de schrijver of zijn toehoorders
daar durft te intimideren. Dat heeft de Antwerpse kortgedingrechter
gisteren beslist, maar het nieuws raakte nu pas bekend.
De lezing
"Leve God, weg met Allah" die Benno Barnard op 31 maart wilde houden
aan de Universiteit Antwerpen kon niet doorgaan omdat een groep radicale
moslims van de organisatie Shariah4Belgium heisa veroorzaakte in het
auditorium. Binnenkort wordt er een nieuwe datum afgesproken voor een
lezing van de schrijver. Om te vermijden dat hetzelfde scenario zich zou
herhalen, dienden burgemeester Patrick Janssens en de Stad Antwerpen
een verzoekschrift in bij de rechtbank.
Hun eisen werden
ingewilligd: wie de orde verstoort, of de schrijver en zijn toehoorders
intimideert, moet een dwangsom van 25.000 euro betalen per vastgestelde
inbreuk. Amokmakers die hun identiteit weigeren bekend te maken aan de
politie, betalen een dwangsom van 2.000 euro per persoon. Websites
offline De websites Sharia4Belgium en Shariah4Belgium zijn
beiden momenteel offline. De eerste website werd vorige week door de
provider van het net gehaald waarop de initiatiefnemers de website
Shariah4Belgium (met een h) boven de doopvont hielden. Die is sinds
gisteren ook offline gehaald na een klacht van de site mediageil.be
(belga/mvdb)
Wij roepen op tot solidariteit met het personeel van Godiva.
Blijkbaar denkt de directie daar dat ze net als in Turkije methodes kan
toepassen die hier al een paar decennia in onbruik zijn geraakt. Een
lock-out is een ongezien wapen dat slechts zeer zelden wordt gebruikt. Je
kan donderdag vanaf 6uur 's morgens naar de fabriek van Godiva trekken
in Brussel (metro Simonis en van daar zie je de fabriek liggen) Het
juiste adres is : Wapenstilstandstraat 5 te 1081 Brussel (Koekelberg) Steun
die mensen want het is al zeer erg dat een verpakkingsafdeling die laag
geschoold personeel tewerkstelt uitbesteed wordt, niet aan
lage-loonlanden maar aan beschutte werkplaatsen. Stel je even in de
plaats van de ontslagen arbeidsters (het zijn hoofdzakelijk vrouwen)
wanneer je je job ziet verdwijnen naar een beschutte werkplaats....Erg
motiverend kan je dit moeilijk noemen. Waarschijnlijk wil Godiva dan
ook nog eens uittesten hoe ver je kan gaan in een sociaal
conflict....als dit een normale praktijk wordt dan glijden we binnen de
kortste keren terug af naar de 19de eeuw...
SOLIDARITEIT MET
DE WERKNEMERS VAN GODIVA!
Sociaal conflict bij Godiva zit
muurvast
VRT
VRT
wo 07/04/2010 -
07:01Update: wo 07/04/2010 - 16:36Bij chocoladefabrikant
Godiva in Koekelberg zit het sociaal conflict voorlopig nog muurvast.
Vandaag houdt de directie de deuren gesloten, en door die lock-out mag
het personeel mag dus niet binnen om te werken. Het conflict draait rond
een herstructurering, die 90 banen zou kosten.
Aan de basis van de
problemen bij Godiva ligt het afstoten van de inpakafdeling. Het
inpakken zal voortaan gebeuren in een beschutte werkplaats. Hierdoor
verdwijnen negentig, veelal laaggeschoolde, jobs bij Godiva zelf. Dat
pikken de werknemers niet.
VRT
De werknemers zijn tot actie overgegaan. Halfweg
maart blokkeerden ze al de poorten van het bedrijf en ze zijn ook trager
beginnen te werken. "Al een week kunnen er geen goederen binnen noch
buiten. De arbeiders werken heel traag. De productiviteit is er niet
meer. Dat kost ons enorm veel geld. En nu dreigt er een escalatie van
geweld", zegt Nicolas Bouwe, managing director bij Godiva (foto).
"Het
enige dat wij doen, is een beetje trager werken", zegt Erica Bauwens
van de socialistische vakbond ABVV. Sinds vanmorgen dreigt het conflict
te escaleren. "We zijn deze morgen aangekomen om te komen werken, maar
we stonden voor de deur. De baas heeft de deuren gesloten en we mogen
niet binnen", aldus Bauwens.
Morgen
staat personeel weer aan de poorten
Het
personeel wil morgen gewoon weer aan de slag zoals op gewone werkdagen.
"Om 6 uur morgenvroeg zal iedereen weer aan de poorten staan. Wij hopen
dat de directie haar verantwoordelijkheid neemt", zegt Patrick
Vanderhaeghe van de christelijke vakbond ACV daarover.
Belga
De directie wil de fabriek echter alleen maar
openstellen onder bepaalde voorwaarden. "Wij willen opnieuw kwalitatief
kunnen produceren, met een redelijke naar garantie voor productiviteit",
zegt directeur operaties Peter Van Ingelghem van de directie.
De
vakbonden denken er ook aan om juridische stappen te ondernemen zodat de
lonen ook tijdens de lock-out kunnen worden uitbetaald. Via het kabinet
van Joëlle Milquet, de minister bevoegd voor sociaal overleg, wordt
geprobeerd om het overleg tussen beide partijen weer vlot te trekken.
Lock-out komt zelden voor in België
Godivia kiest dus voor de lock-out, een maatregel
waarbij de werkgever het de werknemers onmogelijk maakt om te werken. De
vakbond schakelde vanmorgen een deurwaarder in om de lock-out vast te
stellen. Een lock-out komt zelden voor in België en dat maakt dat de
spanningen tussen directie en vakbonden hoog oplopen.
Tijdens de
lock-out worden de bedienden doorbetaald, de arbeiders niet. Wellicht
krijgen de arbeiders ook geen stempelgeld, en dat veroorzaakt een nieuw
spanningsveld. "Wij gaan de directie dwingen om de dagen waarop de
werknemers voor de poort staan, ook te betalen", zegt Patrick
Vanderhaeghe nog.
Fevia, de federatie van de voedingsindustrie,
noemt de lock-out een extreem actiemiddel maar heeft begrip voor de
directie. "Het is een uitzonderlijke maatregel in uitzonderlijke
omstandigheden", zegt Chris Moris van Fevia.
Aujourdhui on veut
notre emploi, et rester tous chez Godiva Cest pas nous quil
faut licencier mais cest Nicolas Bouve Car pour lui il y a
pas de pitié car son salaire est assuré Il faut rester tous
motivés allez les gars, il faut continuer
Godiva: les syndicats dénoncent la situation de
lock-out
La FGTB et la CSC secteur Alimentation
et Services ont tenu à dénoncer, mercredi après-midi, lors d'une
conférence de presse commune au siège du syndicat socialiste à
Bruxelles, la décision prise le matin même par la direction de Godiva de
bloquer l'accès de l'entreprise aux travailleurs.
La direction du chocolatier a invoqué pour justifier sa
décision des raisons de sécurité tant au niveau des personnes que du
processus de production ainsi que le non-respect par le personnel de ses
obligations contractuelles de même qu'une série d'actes de violence.
Les
syndicats et le personnel contestent formellement ces affirmations et
la situation de lock-out - exceptionnelle dans l'histoire sociale belge -
qui en découle et dénonce "l'attitude suicidaire et jusqu'au-boutiste"
de la direction de Godiva qui n'est là, selon leurs dires, que pour
exécuter "la sale besogne".
Godiva n'a jamais tenté, selon
Baudouin Ferrant (FGTB) et Patrick Vanderhaege (CSC) de nouer un
véritable dialogue comme le prévoit la Loi Renault afin d'éviter ou de
limiter au maximum le licenciement des 90 travailleurs du service
emballage que l'entreprise entend externaliser auprès d'une entreprise
de logistique qui aurait elle-même recours aux services d'un atelier
protégé, ont souligné les permanents syndicaux.
Syndicats et
personnel contestent également que la fermeture et l'externalisation du
service d'emballage manuel annoncée lors d'un conseil d'entreprise
extraordinaire le 2 mars dernier, ne permette à l'entreprise
chocolatière de sortir de sa situation économique difficile.
Personnel
et délégués syndicaux placent, enfin, beaucoup d'espoir dans
l'intervention du cabinet Milquet.
Cardinal Hans
Hermann Groer abused an estimated 2,000 boys for decades without
sanction
Bojan Pancevski in Vienna and John Follain in Rome
When John Paul II died five years ago the crowd that packed St
Peters Square for his funeral clamoured Santo subito (Saint
now)! in a spontaneous tribute to the charisma of the Polish pontiff.
As
the faithful marked the anniversary of John Pauls death on Good
Friday, however, he was being drawn into the scandal over child abuse in
the Catholic church that has confronted his successor, Benedict XVI,
with the worst crisis of his reign.
Allegations that the late
pontiff blocked an inquiry into a paedophile cardinal, promoted senior
church figures despite accusations that they had molested boys and
covered up innumerable cases of abuse during his 26-year papacy have
cast a cloud over his path to sainthood.
The most serious claims
related to Cardinal Hans Hermann Groer, an Austrian friend of John
Pauls who abused an estimated 2,000 boys over decades but never faced
any sanction from Rome.
Cardinal Christoph Schönborn, Groers successor, criticised the
handling of that scandal and other abuse cases last week after holding a
special service in St Stephens cathedral, Vienna, entitled Admitting
our guilt.
Schönborn condemned the sinful structures within the
church and the patterns of silencing victims and looking away.
Cardinal
Joseph Ratzinger who became Pope Benedict had tried to investigate
the abuses as head of the Congregation for the Doctrine of the Faith,
according to Schönborn. But his efforts had been blocked by the
Vatican, an apparent reference to John Paul.
Asked by The Sunday
Times whether John Pauls role in the cover-up of abuse should be
investigated, Schönborn said: I have known Pope Benedict personally
during 37 years of amiable acquaintance and I can say with certainty
that ... he made entirely clear efforts not to cover things up but to
tackle and investigate them. This was not always met with approval in
the Vatican.
The Groer affair became public in 1995 when former
pupils of an elite Catholic school accused him of sexual abuse.
After
an outcry, Groer was replaced and made the prior of a convent. He was
never punished and issued only a vague apology in 1998 before retreating
to a nunnery where he lived until his death in 2003. Some of his
victims were offered hush money from the church.
Michael Tfirst,
54, one of Groers victims, claims to have reported the abuse to
highranking church officials from the 1970s onwards. He says the church
paid him £3,300 in 2004 under a contract that obliged him to keep quiet.
There
is no question that Ratzinger knew all the details of reports on abuse
within the church, as there is no doubt that John Paul, his superior,
took part in a massive and systematic cover-up, Tfirst said.
John
Paul also faced criticism last week from Poland for protecting
Archbishop Juliusz Paetz, who was accused of abusing trainee priests.
Letters detailing the charges were sent to John Pauls office and to
Ratzinger in 2000 but were ignored. Paetz resigned in 2002 when the
allegations became public.
Stanislaw Obirek, a Polish theologian
and a former Jesuit priest, said: I believe John Paul is the key person
responsible for the cover-up of abuse cases because most of it occurred
during his papacy. How can someone who is to blame for this be
beatified?
In America critics pointed out that although Benedict
has borne the brunt of criticism over ignoring the scandal of Father
Lawrence Murphy, accused of molesting 200 deaf boys at a special school
in Wisconsin, Ratzinger had acted on the authority of John Paul.
Another
beneficiary of John Pauls discreet approach was Marcial Maciel
Degollado, a Mexican priest known as Father Maciel, who founded a
conservative religious order. He was accused by former members of abuse
in 1998. John Paul blessed Maciel in the Vatican in late 2004, at a time
when Ratzinger was investigating him. A year after Ratzinger became
pope, the Vatican ordered Maciel to lead a reserved life of prayer and
penance, effectively removing him from power.
John Paul was also
accused of ignoring controversy over John Magee, a former private
secretary to three popes including the Polish pontiff, who named him
Bishop of Cloyne in 1987. Late last month Magee was forced to resign
after an independent report found that his diocese in Ireland had put
children at risk.
In the Vatican the spiralling allegations have
prompted a siege-like mentality. Father Federico Lombardi, Benedicts
spokesman, declined to comment on John Pauls handling of abuse cases.
Were busy with Easter celebrations, lets focus on the homilies, he
said.
The Polish cardinal Stanislaw Dziwisz, John Pauls private
secretary for four decades, rejected as unfair and misleading any
attempt to distinguish between the approaches of the two popes to abuse
cases. Benedict is strongly committed to clearing things up, like a
father, Dziwisz told La Repubblica, the Italian newspaper.
In
Europe there are signs of the faithful turning their backs on the church
in large numbers. In Austria alone more than 20,000 Catholics left the
church in March.
In America there was a furious response by Jewish
groups to a Good Friday sermon by Father Raniero Cantalamessa,
Benedicts personal preacher, in which he compared the wave of attacks
on the church to anti-Semitism.
Rabbi Gary Greenebaum, of the
American Jewish Committee, protested: So far I havent seen Saint Peter
burn. The Vatican is trying to turn the persecutors into victims.
John
Paul was expected to be beatified in October but the process may be
delayed. A French nun who appeared to have been miraculously cured of
Parkinsons disease through his intercession has reportedly been found
to be suffering from a different illness.
Giancarlo Zizola, a
leading expert on the Vatican, said the church officials who had
gathered documents and questioned witnesses about John Pauls
suitability for sainthood had examined negative aspects of his papacy,
including his handling of abuse cases.
Theres no chance of
Benedict delaying the beatification because of the abuse scandal,
Zizola said. On the contrary, I expect hell accelerate it.
Allegations
Critics
say John Paul II:
Failed to encourage bishops to report
accusations of paedophilia by priests to the police.
Ignored
accusations against senior members of the clergy, at times promoting
them to higher office.
Allowed many priests accused of paedophilia
to be transferred to a new diocese without anyone being warned of their
record.
Decreed that pontifical secrecy must apply to cases of
sexual abuse in church trials.
Iedereen zijn eieren gevonden? De klokken brachten ons het nieuws dat
één van de voornaamste rariteiten uit Zuid-Afrika werd vermoord. We
hebben het natuurlijk over "de geniale hoofleier" Eugène Terreblanche.
Zelden droeg een leider een toepasselijkere naam trouwens. Hij was dan
wel wat we eufemistisch een "akelig man" zullen noemen maar voor
Zuid-Afrika is dit geen goed nieuws. Want de Afrikaner
WeerstandsBeweging (AWB) waarvan hij de ongecontesteerde leider was is
nog steeds een paramilitaire organisatie die momenteel onder de
militaire leiding staat van ene generaal Visagie
Eugene Terreblanche murdered at his Ventersdorp
farm
Apr 3, 2010 11:29 PM | By Sapa
Leader of Afrikaner Weerstandsbeweging (AWB) Eugene
Terreblanche was attacked and killed at his farm 10km outside
Ventersdorp on Saturday, North West police said
Captain Adele
Myburgh said Terreblanche, 69, was attacked by a man and minor who
worked for him after they allegedly had an argument over unpaid wages
around 6pm.
"Mr Terreblanche's body was found on the bed with
facial and head injuries. There was a panga on him and knobkerrie next
to the bed.
"A 21-year-old man and 15-year-old boy were arrested
and charged for his murder. The two told the police that the argument
ensued because they were not paid for the work they did on the farm,"
she said.
Myburgh said Terreblanche was alone with the two
workers at the time of the attack. She said the two would appear on
charges of murder in court soon.
The Democratic Alliance in the
North West expressed its "outrage and concern" at Terreblanche's murder.
"This happened in a province where racial tension in the rural farming
community is increasingly being fuelled by irresponsible racist
utterances by the leader of the ANCYL Leader Julius Malema and the North
West Cosatu secretary Solly Pheto," said DA MP Juanita Terblanche.
She said the DA did not share Terreblanche's political conviction but
an attack of this nature could be regarded as an attack on the diverse
components of the South African democracy.
North West MEC for
Public Safety Howard Yawa reacted with shock at the news of
Terreblanche's death and appealed for calm in the province.
Yawa
condemned the "callous murder in the strongest terms possible" and also
called to the people to allow the law to take its course.
(Novum/AP) - De moord op de leider van de extreem-rechtse blanken in
Zuid-Afrika, Eugene Terreblanche, is een oorlogsverklaring van de zwarte
aan de blanke bevolking. Dat heeft Andre Visagie, een belangrijk lid
van de Afrikaner Weerstandsbeweging (AWB) waarvan Terreblanche de leider
was, zondag gezegd.
Visagie zei, net als
andere leden van de AWB, dat een controversiële toespraak van Julius
Malema, de leider van de jeugdliga van het ANC, heeft geleid tot de
moord. Malema riep in de bewuste toespraak studenten op een lied te
zingen over het doden van blanke Zuid-Afrikaanse boeren.
Het ANC en Malema ontkenden dat de toespraak een aanleiding
zou zijn voor de moord en betwistten de oorlogsverklaring. "De zwarte
gemeenschap heeft nog nooit de oorlog verklaard aan een andere
nationaliteit in Zuid-Afrika", zo zei Jackson Mthembu, een woordvoerder
van het ANC. "Het is feitelijk incorrect en dit soort gevoelens
verergert de polarisatie binnen de Zuid-Afrikaanse bevolking."
De Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma riep op tot kalmte.
In een verklaring vroeg hij de bevolking 'niet toe te staan dat
provocateurs van de situatie profiteren door aan te zetten tot
rassenhaat'.
Visagie zwoer de dood van Terreblanche
te wreken. Hoe hij dit wil doen, wilde hij niet zeggen. Hij zei wel dat
de AWB voetbalteams vanwege mogelijke gevaren voor de veiligheid zal
vragen niet naar het Wereldkampioenschap voetbal te komen, dat deze
zomer zal plaatsvinden.
Terreblanche werd zaterdag
dood op zijn bed gevonden met verwondingen aan gezicht en hoofd.
Vermoedelijk is hij doodgeslagen door twee medewerkers van zijn
boerderij, omdat ze niet betaald hadden gekregen. Twee verdachten van 15
en 21 jaar zijn aangehouden op verdenking van moord.
Wat
meer weten over de "geniale ideeën van de hoofleier? Gelieve dan wat
beeldjes te kijken op Youtube...en let op het feit dat naast zijn lijk
een "knobkierrie" werd gevonden waarover hij toch ook zelf sprak tijdens
één van de laatste interviews...
Terre'Blanche groeide op in Ventersdorp en rondde in 1962 de
middelbare school in Potchefstroom
af. Al als scholier richtte hij de Jong Afrikanerharte op, een
beweging die de belangen van de jonge Afrikaners
moest behartigen.
Na zijn middelbare school werkte hij bij de
politie en diende als vrijwilliger in Zuidwest-Afrika (het tegenwoordige Namibië),
waar hij officier was. Na zijn militaire dienst werd hij lijfwacht van
premier John Vorster.
Na vier jaar
verliet hij de politie, werd lid van de rechtse Herstigte Nasionale Party (HNP) en
was kandidaat voor de kieskring Heidelberg voor de verkiezingen. Op 7
juli 1973 richtte Eugene Terre'Blanche met zes anderen de AWB op. Doel
van de AWB was de oprichting van een eigen Volksstaat voor
Afrikaners. De AWB werd al snel als neonazistisch
gekwalificeerd.
In december 1982 werd Terre'Blanche aangehouden
wegens verboden wapenbezit. In juli 1983 werd hij vanwege verboden
wapenbezit en terroristische activiteiten tot 3 jaar voorwaardelijk
veroordeeld. In 2000 kreeg Terre'Blanche hiervoor amnestie.
In
2000 werd Terre'Blanche vanwege verschillende gewelddadige conflicten
met zwarte Zuid-Afrikanen veroordeeld tot zes jaar cel.
Van april 2000 tot juni 2004 zat hij hiervoor gevangen.
Op 3 april
2010 werd Terre'Blanche in zijn eigen huis doodgeslagen met pijpen,
stokken en hakmessen. Zijn gezicht was met kapmessen bewerkt.[1][2]
en een knobkerrie.[3][4]
Volgens Zuid-Afrikaanse media zijn de daders jonge zwarte Afrikanen in
dienst op zijn veehouderij.[5]
de vrouwen van Hassi Messaoud als voorbeeld voor de vrede die zal heersen als...
Het geëmmer over het incident aan de Antwerpse universiteit blijft maar
duren. Wij doen niet meer mee maar we kennen nu het recept om
onmiddellijk bekend te worden rond de Vlaamse IJzertoren... Nu er
zoveel pedofiele katholieke priesters opduiken is het toch maar niet
meer dan billijk om even te kijken of het er bij andere godsdiensten
steeds zo vredig aan toe gaat zoals onze emir van Borgerokko ons wil
laten geloven. Wij herinneren ons in elk geval een "voorvalletje" in
Algerije. Rond Hassi Messaoud, een middelgrote Algerijnse stad die
ginder uit het niets is verrezen na de ontdekking van een petroleumveld,
liggen nogal wat zogenaamde bidonvilles. Die bidonvilles worden
onderandere bewoond door alleenstaande vrouwen al dan niet met kinderen
die naar ginds zijn getrokken om werk te zoeken als poetshulp, kuisvrouw
en andere slechtbetaalde baantjes die het hen mogelijk maken te
overleven. Een paar jaar geleden vond een kierewiete imam het nodig
om een donderpreek af te steken tegen deze vrouwen en hij deed meteen
een vurige oproep het gebied te zuiveren.... Ziehier het gevolg...
"Laissées
pour mortes. Le lynchage des femmes de Hassi Messaoud"
By Yasmina17
- Posted on 22 mars 2010
L'histoire
contée ici ne commence pas avec cette terrible nuit du 13 juillet 2001,
à Hassi Messaoud, grande cité pétrolière du Sahara, au cours de
laquelle 39 femmes furent sauvagement agressées, frappées, violées. Une
expédition punitive menée par trois cents hommes encouragés par un imam
local, sans autre raison que celle de s'attaquer à des femmes seules.
Des femmes modestes, venues travailler sur les sites des sociétés
étrangères installées au coeur de l'Algérie.
L'histoire commence
avant, à Oran l'industrielle, sous les traits de Rahmouna Salah. Cette
femme, qui figure parmi les victimes d'Hassi Messaoud, remonte d'abord
le fil de ses relations meurtries depuis bien longtemps avec le genre
masculin. Fille délaissée par son père, soeur maltraitée ou rejetée par
ses frères, épouse malheureuse, battue, et reniée. Premières noces : "Il
m'a annoncé la couleur de notre avenir commun : pas de maquillage,
d'épilation, de coiffeur, de sorties ou de visites." Deuxième mariage :
"Il y aura des conditions. Je serai le seul à décider (...), prévient
l'époux. Il n'est pas question qu'elle travaille, ni même qu'elle sorte
de la maison."
Survolés, les faits, les dates rapportés par la
comédienne Nadia Kaci n'ont guère d'importance. Le récit est simple, à
la va-comme-je-te-pousse. C'est le portrait d'une vie amère, un cri de
rage qui culmine après cette terrifiante nuit du 13 juillet 2001, et qui
continue sur le ton du désespoir, quand il devient impossible aux
victimes d'obtenir réparation du drame. Seule, toujours, pour Rahmouna
Salah, avec ses enfants qu'elle place chez sa mère et qu'elle récupère
parfois pour les élever tant bien que mal. Mariée, pour Fatiha Maamoura,
qui fournit le deuxième témoignage de ce livre, et qui ne se remettra
jamais vraiment de son calvaire, elle qui fut atrocement battue et aux
trois quarts enterrée vivante à Hassi Messaoud.
Les agresseurs
n'étaient pas des inconnus, mais des épiciers de quartier, des employés
locaux, des voisins. Des hommes ordinaires. Procès, harcèlement,
menaces, peur de représailles ont formé pendant des années le quotidien
des malheureuses d'Hassi Messaoud, décrites par un quotidien comme des
prostituées.
Quelques lignes de réconfort fugaces apparaissent
parfois, vite noyées dans l'amertume des relations hommes-femmes en
Algérie.
L'histoire contée ici ne commence pas avec cette terrible
nuit du 13 juillet 2001, à Hassi Messaoud, grande cité pétrolière du
Sahara, au cours de laquelle 39 femmes furent sauvagement agressées,
frappées, violées. Une expédition punitive menée par trois cents hommes
encouragés par un imam local, sans autre raison que celle de s'attaquer à
des femmes seules. Des femmes modestes, venues travailler sur les sites
des sociétés étrangères installées au coeur de l'Algérie.
L'histoire
commence avant, à Oran l'industrielle, sous les traits de Rahmouna
Salah. Cette femme, qui figure parmi les victimes d'Hassi Messaoud,
remonte d'abord le fil de ses relations meurtries depuis bien longtemps
avec le genre masculin. Fille délaissée par son père, soeur maltraitée
ou rejetée par ses frères, épouse malheureuse, battue, et reniée.
Premières noces : "Il m'a annoncé la couleur de notre avenir commun :
pas de maquillage, d'épilation, de coiffeur, de sorties ou de visites."
Deuxième mariage : "Il y aura des conditions. Je serai le seul à décider
(...), prévient l'époux. Il n'est pas question qu'elle travaille, ni
même qu'elle sorte de la maison."
Survolés, les faits, les dates
rapportés par la comédienne Nadia Kaci n'ont guère d'importance. Le
récit est simple, à la va-comme-je-te-pousse. C'est le portrait d'une
vie amère, un cri de rage qui culmine après cette terrifiante nuit du 13
juillet 2001, et qui continue sur le ton du désespoir, quand il devient
impossible aux victimes d'obtenir réparation du drame. Seule, toujours,
pour Rahmouna Salah, avec ses enfants qu'elle place chez sa mère et
qu'elle récupère parfois pour les élever tant bien que mal. Mariée, pour
Fatiha Maamoura, qui fournit le deuxième témoignage de ce livre, et qui
ne se remettra jamais vraiment de son calvaire, elle qui fut atrocement
battue et aux trois quarts enterrée vivante à Hassi Messaoud.
Les
agresseurs n'étaient pas des inconnus, mais des épiciers de quartier,
des employés locaux, des voisins. Des hommes ordinaires. Procès,
harcèlement, menaces, peur de représailles ont formé pendant des années
le quotidien des malheureuses d'Hassi Messaoud, décrites par un
quotidien comme des prostituées.
Quelques lignes de réconfort
fugaces apparaissent parfois, vite noyées dans l'amertume des relations
hommes-femmes en Algérie.
L'histoire contée ici ne commence pas
avec cette terrible nuit du 13 juillet 2001, à Hassi Messaoud, grande
cité pétrolière du Sahara, au cours de laquelle 39 femmes furent
sauvagement agressées, frappées, violées. Une expédition punitive menée
par trois cents hommes encouragés par un imam local, sans autre raison
que celle de s'attaquer à des femmes seules. Des femmes modestes, venues
travailler sur les sites des sociétés étrangères installées au coeur de
l'Algérie.
L'histoire commence avant, à Oran l'industrielle, sous
les traits de Rahmouna Salah. Cette femme, qui figure parmi les
victimes d'Hassi Messaoud, remonte d'abord le fil de ses relations
meurtries depuis bien longtemps avec le genre masculin. Fille délaissée
par son père, soeur maltraitée ou rejetée par ses frères, épouse
malheureuse, battue, et reniée. Premières noces : "Il m'a annoncé la
couleur de notre avenir commun : pas de maquillage, d'épilation, de
coiffeur, de sorties ou de visites." Deuxième mariage : "Il y aura des
conditions. Je serai le seul à décider (...), prévient l'époux. Il n'est
pas question qu'elle travaille, ni même qu'elle sorte de la maison."
Par Anis Allik,
publié le 12/02/2010 à 13:00 - mis à jour le 15/02/2010 à 14:33
RYAD KRAMDI/MILLEMO/MAXPPP
pour L'Express
L'émotion submerge rapidement
Fatiha (en bleu) et Rahmouna (en voile), lorsqu'elles évoquent cet
épisode.
Près d'un site pétrolier
du Sahara, une centaine d'hommes lynchent un groupe de travailleuses, à
la suite du prêche virulent d'un imam. Rencontre avec deux victimes qui,
bravant les tabous, témoignent dans un livre-document.
Un
deux-pièces, quelque part près d'Oran, dans le nord-ouest de l'Algérie.
Trois femmes sont assises dans un obscur petit salon, où flotte une
odeur de soupe et de détergent. Un épais foulard sur les cheveux, la
maîtresse des lieux débarrasse la table du midi et sert le café avec
raideur.
Oranaise de souche, mère divorcée, Rahmouna, aujourd'hui
âgée de 44 ans, a travaillé pendant cinq ans comme femme de ménage et
cuisinière, à proximité du chantier pétrolier de Hassi Messaoud, une
ville perdue dans le désert algérien. Avec Fatiha, une amie proche, âgée
de 35 ans, elle y a mené une rude vie d'ouvrière. Des centaines de
femmes vivaient là-bas, à la recherche d'un salaire décent. Elles y ont
vécu un cauchemar.
38 femmes en proie à des
criminels déchaînés
Cette nuit du 12 au 13 juillet 2001, Rahmouna
et Fatiha étaient chez elles, comme chaque soir, dans leurs maisons du
bidonville d'El Haïcha, près de Hassi Messaoud. Dans cette favela
saharienne au toponyme horriblement prédestiné (El Haïcha veut dire
"bête sauvage" en arabe algérien), elles vont connaître l'horreur. Avec
36 autres femmes, elles sont la proie de criminels déchaînés.
Un imam intégriste
leur avait mis dans la tête que toute femme seule, ne pouvait être
qu'une prostituée
Pendant près de cinq heures, aux
cris d'"Allah Akbar" et d'appel au "djihad", elles sont tabassées,
injuriées, violées, souillées et mutilées par une horde de voyous
"talibanisés". Un imam intégriste leur avait mis dans la tête que toute
femme travaillant et vivant seule, "portant hijab ou pas", ne pouvait
être qu'une prostituée et une menace pour la sérénité de la communauté.
Ils commettent l'innommable.
Comédienne et militante féministe,
Nadia Kaci a suivi leur combat et publie ce mois-ci en France leur
témoignage (1). L'épisode atroce est connu en Algérie et déjà fait
l'objet d'un film (2). Mais l'originalité du livre tient au récit mené à
la première personne: le drame est raconté "de l'intérieur", par deux
survivantes. Neuf ans après, l'horreur est intacte.
Les
assaillants étaient une centaine, explique Rahmouna: "Ils m'ont lacéré
les cuisses et le ventre. Tout mon être et tous mes membres étaient en
sang. Ils étaient plusieurs sur moi." Fatiha intervient: "L'un d'eux, un
monstre, m'a jetée sur son épaule comme une bête d'abattoir et traînée
jusqu'au cimetière proche pour me violer, en menaçant de m'égorger avec
un morceau de ferraille." Ce soir-là, conclut Nadia Kaci, l'une et
l'autre sont "laissées pour mortes".
Depuis lors, beaucoup des
survivantes vivent dans le silence et la honte. Elles craignent les
représailles et restent victimes de l'opprobre social. Rahmouna et
Fatiha auraient pu retourner à l'existence auxquelles elles semblent
destinées - celle typique des filles de condition modeste, privées
d'enfance, sorties de l'école avant l'âge, jetées dans l'univers violent
des mères répudiées et rendues coupables de mariages ratés. Il en sera
autrement.
Raconter le calvaire
Rahmouna et
Fatiha refusent de baisser les bras. Dans la douleur, bravant le mépris
et l'ignorance, elles font le tour des tribunaux autour de Hassi
Messaoud et racontent leur calvaire afin de confondre les auteurs du
crime et leurs complices. Pour rappeler à la bonne société, aussi,
qu'elles ne sont "ni des prostituées ni des femelles dépravées", mais
des victimes d'individus "imbéciles et barbares".
DR
Laissées
pour mortes, le lynchage des femmes de Hassi Messaoud, éditions Max
Milo
A l'issue d'un procès, en 2004, trois hommes sont
condamnés à des peines de prison - huit, six et trois ans respectivement
- tandis que six autres sont acquittés. "Surtout, précisent-elles, 20
condamnations à vingt ans, 4 à dix ans et une à cinq ans l'ont été par
contumace". Ces coupables-là courent toujours. Rahmouna et Fatiha
craignent chaque jour d'en croiser un dans la rue. Elles cherchent à
tourner la page, sans pour autant oublier: "Nous avons refusé d'être
sacrifiées une deuxième fois, disent-elles. C'est l'essentiel."
Ces
dernières années, Fatiha a épousé un ancien collègue de travail qui l'a
soutenue dans son épreuve. Cette union lui a permis de se réconcilier
avec ses parents, qui ne voulaient plus entendre parler d'elle.
Rahmouna, elle, regrette de ne pas avoir pu revoir son frère aîné avant
la mort de celui-ci. Il l'accusait d'avoir sali la réputation de la
famille. Elle aurait tant voulu lui expliquer...
(1) Laissées pour mortes, témoignages
recueillis par Nadia Kaci. Editions Max Milo, 2010.
(2) Vivantes,
long-métrage de Said Ould Khelifa sorti en Algérie en 2008.
Het emiraat van Borgerokko is dichtbij! en De Winter is hun profeet!
Tegenwoordig moet je om in Vlaanderen bekend te worden op minder dan één
uur gewoon een keukenhanddoek rond je hoofd binden, een zonnebrilleke
van bij Kruidvat op de neus zetten een baard (al of niet vals) hebben en
een djellabake met daaronder een paar witte sportkousen en een paar
gewone schoenen dragen. Vervolgens verstoor je een lezing van één van de
twee zogenaamd linkse azijnpissers, de heren Barnard en of Vanistendael
mits het roepen van wat onduidelijke kreten waarin vooral het woord
allah valt te onderscheiden en je haalt binnen de kortste keren de
voorpagina's van alle kranten, de headlines van de televisies en je
wordt zelfs het hot item van de duidingsprogramma's. In je interviews
raaskal je d'r maar wat op los dat je de sharia wil invoeren in
Vlaanderen en uiteindelijk in gans Europa tot op het Witte Huis. Je
schaft de democratie af omdat de kiezers toch allemaal dommekloten zijn
en je schaft elke inspraak af omdat allah het toch al allemaal voor ons bedacht heeft. Groot succes verzekerd! Barnard en zijn maatje slaan ook helemaal tilt en wauwelen in haast even godsdienstige
termen dat ons aller Filip De Winter eigenlijk een profeet was en dat
hij dit als eerste allemaal had zien aankomen. Je gelooft je eigen oren
en ogen niet. De algemene verdwazing heeft dus inderdaad toegeslagen! De
ene gek roept tegen de andere gek. Op straat worden we dat stilaan
gewoon. In de media eveneens maar meestal gaat het dan toch om personen
die amper een ei kunnen bakken maar dan plots in de talrijke kook- en
restaurantprogramma's uitgeroepen willen worden tot de nieuwe Escoffier
(die ze trouwens niet kennen). Maar nu zijn er toch een aantal
"intellectuelen" bij betrokken. We hebben het hier dus duidelijk NIET
over de keukenhanddoekbrigade van het emiraat van Borgerhout maar over
twee niet eens slechte (Integendeel zelfs) schrijvers en de burgemeester
van een wereldhaven!
Over de strapatsen van deze laatste die
steeds meer afglijdt naar repressieve prietpraat en straffen lezen we
deze dingen:
BRUSSEL - De stad
Antwerpen spant een kort geding aan tegen de website Sharia4Belgium na
het verstoren van de lezing van Benno Barnhard aan de Universiteit
Antwerpen (UA). Dat meldt het Antwerps schepencollege. De website is
intussen offline gehaald.
'De stad, die toeziet op de
veiligheid en het respect voor de wetten, met inbegrip van de
mensenrechten, kan niet aanvaarden dat de vrije meningsuiting ondermijnd
wordt. Om dergelijke voorvallen in de toekomst te voorkomen, spant de
stad nu een kort geding aan tegen Sharia4Belgium. In dat kort geding zal
Antwerpen vorderen dat alle inbreuken op de vrijheid van meningsuiting,
de antidiscriminatiewetgeving of de antiterorismewetgeving bestraft
worden met een dwangsom van 25.000 euro', aldus het schepencollege.
Tegelijkertijd
worden evenementen die een mogelijk risico vormen, voortaan onderworpen
aan een meldingsplicht. De stad gaat ook onderzoeken op welke wijze er
bijkomende (financiële) sancties op zulke overtredingen in het
politiereglement kunnen worden opgenomen.
Website offline
De
controversiële website sharia4belgium
is niet meer bereikbaar. Wie naar de pagina surft, krijgt een
vermelding dat de pagina bevroren is. Het is momenteel niet duidelijk
door wie de site offline is gehaald.
Gisteren kondigde minister
van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) aan dat de site
permanent zou gevolgd worden. Als er sprake was van strafbare feiten
zouden die worden doorgespeeld aan het gerecht.
Sharia4begium is een
Antwerpse moslimorganisatie die meent dat Europa uiteindelijk zelf zal
kiezen voor de invoering van de sharia als oplossing voor alles. De
website lanceerde de oproep om de lezing van Benno Barnard aan de
Antwerpse Universiteit te verstoren. Begin januari werd in
Groot-Brittannië de Britse tegenhanger Islam4uk verboden op basis van de
antiterreurwetgeving.
In onze linkse vlegeltijd hebben wij
ettelijke lezingen verstoord van "rechtse luitjes" zoals Front National,
VMO, Occident, Jeune Europe, NEM tot de Were-di, wiking-jugend,
stahlhelm en Sint Maartensfonds. Als we dat nu zouden doen bij
tunnelleke Janssens zouden we dus 25.000 euro aan ons broek krijgen. En
dat in de naam van de vrije meningsuiting...Allez Janssens, ge zit hier
niet in een reclamebureau affichekes te tekenen, hé manneke. Is er nog
nooit een rel geweest tijdens de zitting van de Antwerpse gemeenteraad? En nu er een paar roeperkes opdagen op zo een chique lezing van
weldenkend links en waarschijnlijk fatsoenlijk rechts komt er een
stadsvordering in kortgeding tegen anti-discriminatie, anti-terrorisme
en inbreuken op de vrije meningsuiting....25.000 euro kost dat dan. Man,
man man...
en om onze Ollandse vrienden wat bij te
lichten over hun inlands product dat hier wat Wilderse klanken komt
slaken publiceren we graag een interview met hun Benno B. Gelieve hem
misschien tegen statiegeld terug te willen nemen?
BRUSSEL - INTERVIEW SCHRIJVER BENNO BARNARD
REAGEERT 'De moslims die mijn lezing verhinderden, formuleerden mijn
stelling nog het best van al. De islam kan niet omgaan met provocatie en
debat', zegt de Nederlandse schrijver Benno Barnard.
Van
onze redacteur
De titel van de lezing die u van plan was te geven
aan de Universiteit Antwerpen luidt 'Lang leve God, weg met Allah'. De
lezing gaat in de eerste plaats over de joods-christelijke traditie.
Waarom hebt u voor die titel gekozen?
'Uiteraard maak ik in de
titel gebruik van de retorische techniek van de provocatie. Een kenmerk
van de joods-christelijke traditie is het debat. Die wisselwerking gaat
terug tot het Oude Testament en heeft geleid tot de verlichting, het
humanisme en de democratie. Provocatie is de meest heldere vorm van het
oneens zijn. Onze hele cultuur bestaat daaruit.'
'De islam kent
dat debat niet. Om dat verschil duidelijk te maken, schakel ik de
metafoor van Allah in.'
De islam is met andere woorden een
ondemocratische religie.
'De echte islam kent de mogelijkheid tot
democratisering niet. Er bestaan democratisch gezonde moslims, maar die
houden zich niet aan de strikte regels van de islam. De sharia (islamitische
wetten, red.) staat beschreven in de Koran en het zijn die wetten
die de echte islam predikt.'
'Er is een citaat van Kemal Atatürk (de
stichter van de seculiere Turkse staat, red.): De islam, die
absurde theologie van een immorele bedoeïen, is een rottend kadaver dat
onze levens vergiftigt., En zo kan ik u er nog geven van onverdachte
lieden die kritiek hebben op de islam. Secularisering is in strijd met
de islam zoals die vanuit Mekka en Medina is ontstaan.'
'En al
die onzin over die echte islam, kun je aan de universiteit van
Antwerpen bestuderen in het kader van het actief pluralisme. Een aantal
van de leden van Sharia4Belgium studeert aan de UA. Zo zijn ze de lezing
ook op het spoor gekomen. Of dacht u dat die buiten de universiteit
werd gevolgd?'
Had u liever uw lezing gegeven of vindt u het
incident sterker dan uw voordracht?
'Dit was de beste lezing die
ik kon geven. Ik spreek twee zinnen en geraak niet verder omdat ze
'Allahoe akbar' ('God is groot', red.) beginnen te roepen. Welkom
in de toekomst! Door hun actie hebben ze een deel van mijn stelling
geformuleerd.'
In 2004 riep u samen met andere publicisten op
niet te stemmen op het (toenmalige) Vlaams Blok. Vorig jaar gaf u Filip
Dewinter gelijk met zijn kritiek op de islam. Wat heeft u veranderd?
'Ik
heb de islam grondig bestudeerd, door de Koran te lezen maar ook door
de lectuur van andere boeken. Tegenwoordig vind ik dat Filip Dewinter
een profeet is. Vroeger noemde ik hem een racist, maar toen droeg ik
oogkleppen. Hij heeft bijzonder vroeg ingezien wat de ware aard van de
sharia is. Als belgicist ben ik wel geen minnaar van Vlaams Belang.'
Wat
bent u dan wel? 'Ik heb me al vaak een linkse conservatief
genoemd. Ik pleit voor een linkse emancipatie. Veel linkse mensen zijn
eigenlijk rechts zonder dat ze het weten. Uit een verkeerd begrip van de
sociale werkelijkheid steunen ze moslims. Dan krijg je op een gegeven
moment feministes die de boerka verdedigen. Het onderwijs is verpest
door een verkeerd gelijkekansenbeleid van de sociaaldemocraten. Ik ben
het tegendeel van een racist.'
'Dit hele verhaal is in
theorie nog het ergst van al voor de gematigde moslims. Een van de
agenten van gisteren (woensdag, red.) is moslim, en die werd
uitgescholden voor verrader.'
Was u eigenlijk vooraf gewaarschuwd
dat bescherming nodig zou zijn?
'De politie had contact
opgenomen met de universiteit. De cel veiligheid had de berichten op de
website van Sharia4Belgium opgemerkt en wist ook dat de Jongeren voor
Islam via sms opriepen tot de boycot.'
Bent u dan nog geschrokken
van het incident?
'Wat dacht je? Op het moment zelf lijkt het zo
onrealistisch dat het precies is alsof je naar jezelf kijkt op
televisie. Achteraf begint het pas te dagen. Een geluk dat ik
lijfwachten had, anders kon ik vandaag niemand te woord staan.'
Leuke
man die Benno maar lijdt dus aan hersenverweking...
ANTWERPEN -
De Universiteit Antwerpen ontkent in een persmededeling
met klem dat de sharia wordt
onderwezen in de postacademische vorming voor islamleerkrachten.
Sommigen hadden dit gesuggereerd in het debat rond het Barnard-incident
aan de UA woensdagavond.
De
postacademische vorming 'Verdieping in de islamitische godsdienst' werd
opgericht om islamleerkrachten in het secundair onderwijs een verdieping
op academisch niveau te bezorgen over de islam in de context van onze
westerse maatschappij.
'Op die manier wil de UA de kwaliteit van
het onderwijs in Vlaanderen over de islam verhogen en vermijden dat
radicale buitenlandse groepen varianten van de islam in Vlaanderen
zouden kunnen propageren in een onwetenschappelijk en
politiek-islamitisch opleidingsaanbod', stelt de bevoegde professor
Walter Nonneman.
'De Vlaamse overheid financiert dit programma,
dat Koran- en Hadith-wetenschappen, islamitische theologie, filosofie en
recht, maar ook diversiteit en pedagogische vaardigheden omvat. De UA,
die hiervoor samenwerkt met de Executieve van de Moslims van België,
staat borg voor de academische kwaliteit van het programma. Van een
onderricht in de sharia is dus
hoegenaamd geen sprake', besluit Nonneman.
en
als je de videoreportage van het incident bekijkt valt het met de
bedreiging nog wel mee en had hij ook zonder lijfwachten vandaag ook wel
krasse taal kunnen spreken. En natuurlijk heeft Benno en Geert recht op
hun eigen mening zonder te moeten bedreigd worden. Maar laat ons van
een mug geen olifant maken. En dat gezever van die zogenaamde salafist
met zijn kruidvatzonnebrilleke is niet meteen de voorbode van een
islamistische Vlaamse staat. En die pipo die zich Abu-Imran laat noemen
zou misschien eens iets moeten lezen over deze Abu-Imran ...namelijk
Nu Alexander De Croo verkaarde dat de regering best mag vallen over
B-H-V gaan we op zoek naar intelligent leven elders dan in Belgistan. We
lezen dat onze Ollandse vrienden zich zorgen maken over het feit of
Olland nog wel bestuurbaar zal blijven. Daar hoeven ze volgens ons
helemaal niet over te piekeren en ze kunnen steeds naar hun zuiderburen
kijken als ze ooit zouden menen dat de toestand bij hen echt hopeloos
wordt. Spring effe de grens over, trek jullie unoxmuts wat dieper over
de oortjes en kijk rustig wat rond. Je zal je eigen angsten zeer snel
onder controle krijgen. Wees daar maar zeker van! Intussen snuisteren
we wat bij jullie rond en we vonden dus inderdaad niet alleen sporen
van intelligent leven maar ook een volledig intelligent plan. Zoals onze
Ollandse lezertjes intussen wel zullen weten draagt het laatste
zogenaamde intelligente plan hier in de Zuidelijk Nederlanden de
poëtische naam "Oosterweelverbinding". Maar intussen weten we niet echt
zeker meer of dit gaat over een gigantische brug dan wel over een
gigantische tunnel...zo zien jullie dus dat intelligentie en
duidelijkheid hier in het zuiden geen synoniemen zijn. Bij jullie vallen
deze twee eigenschappen vaak wel samen zoals onderstaand voorbeeld
uitvoerig bewijst. We zeggen hier dus zeker niet dat dit idee zou moeten
overgenomen worden hier bij ons in Gent of Antwerpen bijvoorbeeld want
we beseffen maar al te scherp dat dit pure fictie is. Hier is de armoede
momenteel geen thema dat de krantentitels haalt. B-H-V daarentegen wel.
Hier denkt men trouwens dat eens B-H-V is opgelost de financiële
wereldcrisis meteen ook van de baan zal zijn. Ollandse vrienden,
willen we jullie nog even de alarmbelprocedure uitleggen of het systeem
van de belangenconflicten? Of willen we Wilders compleet kranjorum maken
met een privécursus over de gescheiden bevoegdheidspaketten? Jullie
zeggen het maar. Intussen lezen we plannen en deze vinden we heel erg
goed en slim en nuttig en navolgbaar...verder doen unoxmutsen jullie
zijn echt wel bestuurbaar!
Gepubliceerd: 1 april
2010 14:16 | Gewijzigd: 1 april 2010 14:18
Door onze redacteur
Karel Berkhout
Amsterdam, 1
april. In Amsterdam komt een medicijnenbank, die gratis of goedkope
medicijnen zal verschaffen aan mensen met weinig geld. Dit is een
initiatief van enkele kerken, artsen en de Voedselbank in de Amsterdamse
binnenstad.
Steeds meer mensen vallen tussen wal en schip, vooral
doordat allerlei medicamenten niet meer worden vergoed, zegt
coördinator Annemiek van Bemmelen van de Voedselbank. Van Bemmelen noemt
een aantal slaapmiddelen, antidepressiva en medicijnen tegen epilepsie.
Patiënten worden bijvoorbeeld geacht het gebruik van slaapmiddelen na
een tijdje af te bouwen, maar veel mensen kunnen gewoon niet slapen van
de sores.
Medicijnenfonds
De
initiatiefnemers beginnen met een medicijnenfonds, dat onlangs is
opgericht. Ze zoeken ook naar mogelijkheden overtollige medicijnen in te
zamelen en alsnog te gebruiken.
Het medicijnenfonds
vergoedt medicijnen voor onder anderen illegalen, daklozen, onverzekerde
immigranten uit bijvoorbeeld Oost-Europa en mensen met een kleine
uitkering. Een arts van Kruispost, een hulporganisatie voor daklozen,
schrijft een recept uit en het fonds voorziet dit van een stempel. Met
dit recept kan de patiënt medicijnen halen bij een apotheek in het
centrum.
Afspraken
We hebben
daarover afspraken met verschillende apotheken, vertelt Eugène Brussee,
een van de initiatiefnemers. Hij is diaken van de Sint-Nicolaaskerk,
die zich net als veel andere kerken in Amsterdam ontfermt over
kansarmen. Een dakloze wordt bijvoorbeeld opgenomen en geopereerd. Het
ziekenhuis scheldt dan in veel gevallen de rekening kwijt, maar zo
iemand heeft nog wel veel verband nodig. Dat zou hij zelf moeten
betalen.
Samen met vertegenwoordigers van de
protestantse kerken benaderde Brussee de Voedselbank met het idee voor
een fonds. De Voedselbank heeft veel ervaring met de distributie van
etenswaren die bijvoorbeeld supermarkten niet meer nodig hebben. Iets
dergelijks proberen de initiatiefnemers nu ook op te zetten met
medicijnen.
We zijn in gesprek met ziekenhuizen en
apotheken in Amsterdam om te zien of wij de medicijnen die over zijn
kunnen krijgen.
Borstimplantaten, taliban en het emiraat van de Kaukasus
Het zijn weer topdagen voor het Belgische Surrealisme. De
Oosterweelverbinding die van brug tot tunnel wordt omgetoverd om de
Vlaamse regering te redden maar die zich uiteindelijk toch nog tot brug
zou kunnen transformeren indien de tunnel niet realistisch zou blijken.
Een studie over de tunnel blijkt niet eens nodig... 14 dagen voor de
definitieve oplossing van ons lievenlingsprobleem B-H-V door
loodgieter-trekpaard Jean-Luc gooit Bourgeois een bom in het kiekenkot
en wil de drie franstalige burgemeesters in de Vlaamse rand niet
benoemen...voldoende om Vlamingenhater bij uitstek Maingain elke Vlaming
voor nazi uit te schelden. Mooi mooi mooi is dat allemaal. We willen
nog eens zo goed en bereidwillig zijn al die narren er aan te
herinneren dat we wel in de diepste economische crisis sinds de jaren
dertig zitten. De werkloosheid begint stilaan recordhoogten te halen, de
inflatie begint weer te stijgen, de staatsschuld wordt weer vertrouwd
gigantisch, de armoede neemt met de dag toe, bedrijven maken van sluiten
hun core-business en wat doet Belgistan? Zich druk maken over B-H-V en
mekaar verwijten naar het hoofd slingeren dat je d'r puur misselijk van
wordt. De echte problemen aanpakken? Maar nee toch! Volgende keer
stemmen we toch langs Vlaamse kant op de frikandelverkoper bij uitstek
BDW (Niet te verwarren met BHV!) Wel wij geven dus geen commentaar op
zoveel pure zever. Wij gaan naar het paradijs van de 77 maagden waar
onze jongens pal staan en onze grenzen verdedigen. Weliswaar op een paar
duizend kilometers afstand van Manneken Pis. Maar dat moet natuurlijk
kunnen. We gaan dus een tripje maken naar Afghanistan waar Decrem
blijkbaar een permanent pretpark voor het Belgistaanse leger wil
oprichten. We gaan op bezoek in de gevangenissen ter plekke. Kan steeds
van pas komen als vergelijkingsmateriaal voor gedetineerden die al
klagen omdat ze hier met 4 op 4 vierkante meter moeten zitten. Doetjes
en watjes zijn dat die inlandse klaagbeesten. Moet je maar eens lezen
dat het allemaal nog erger kan. Zelfs op niet-volwassenen: http://www.counterpunch.org/porter03312010.html
Where
Two-Thirds of Boy Inmates are Brutalized
Inside
Afghanistan's Jails
By GARTEH PORTER
Nearly two of every three male juveniles arrested in
Afghanistan are physically abused, according to a study based on
interviews with 40 per cent of all those now incarcerated in the
country's juvenile justice system. The study, carried out by U.S.
defense attorney Kimberly Motley for the international children's rights
organization Terre des Hommes, reveals a justice system that subjects
juveniles, many of whom are already innocent victims, to torture, forced
confessions and blatant violation of their rights in court.
Motley, who may be the only practicing Western defense
attorney in Afghanistan, tells me that the study shows the need for
alternatives to introducing juveniles into what she calls the "injustice
system". The author personally interviewed 250 of the 600 juveniles in
jails and rehabilitation centers across the country, including half the
80 girls and 40 percent of the 520 boys, as well as 98 professionals
working in the system.
Although
only two of the girls interviewed reported being beaten by police, 130
out of the 208 boys under the age of 18 interviewed said they had been
beaten. The interviews were carried out by Motley in 28 provinces from
September through December 2009.
Those statistics parallel the findings of a study
published by the U.N. Children's Fund and the Afghanistan Independent
Human Rights Commission in 2008, which found that 55 percent of boys and
11 percent of girls reported having been beaten upon their arrest.
Virtually all the male juveniles said the police
beatings were aimed at forcing them to sign a confession. They said they
had signed either while being beaten or threatened with being beaten,
and that the confessions were then used to convict them.The testimony of
the juveniles themselves on brutalization by police was consistent with
Motley's interviews with juvenile court judges. Forty-four per cent of
the judges interviewed indicated that juveniles complained routinely
about torture and physical abuse by police officers. Another 33 per cent
refused to answer when asked whether they had heard such
complaints.
Many of the boys
interviewed by Motley reported that they been beaten by several police
simultaneously. In one case, a 17-year-old said he was "kicked liked an
animal" by six or seven policemen after his arrest.One juvenile charged
with putting up signs around the city threatening terrorist acts told
Motley that he signed a confession only after having been subjected to
electric shock and hung from the ceiling by the National Security
Police. The torture continued for more than two months, according to the
boy.
The prosecutor in the case
admitted to Motley that she had not only been aware of the accusations
of torture but had seen marks on the boy's body indicating that the
confessions had indeed been obtained under torture. The
prosecutor further acknowledged that no witnesses or other evidence had
been presented in support of the charges against the boy.
The judge in the case told Motley that when asked in
court why the case had not been dismissed as required by Afghan law, the
prosecutors admitted that it was because they were afraid of the
National Security Police and felt they had no choice.
In addition to the male juveniles who had signed coerced
confessions by their thumbprint, 24 per cent of all the male and female
juveniles interviewed told Motley they had signed confessions prepared
by police without realizing it until they had gone to court. In some
cases, they were tricked into signing a blank sheet of paper which was
then used for the confession.
Almost
half the children brought before a court in Afghanistan are also denied
the right to speak in their defence, according to Motley's study.
Forty-seven percent of those interviewed, including 62 percent of those
in the western region, were not allowed to testify on their own behalf.
One of the male juveniles denied the right to testify in
court was a boy charged with pederasty, or sexual relations between an
adult male and a child. As is often the case, he was the victim of rape,
after having been kidnapped by three adults, all of whom were released
and never charged. When the boy tried to explain in court that he
was raped, he was told by the judge not to speak or even look at her,
Motley recounts. The attorney for the child "barely spoke out for him,"
and he was sentenced to five years in jail. Motley also found,
however, that 71 per cent of the judges surveyed expressed the view
that, if a juvenile remains silent in court when asked questions by a
judge, they must be guilty.
Mohammad
Ibrahim Hassan, a human rights activist in Afghanistan for two decades,
told me the bias against presumption of innocence is deeply imbedded in
Afghan culture. "A majority of the people in Afghanistan are against the
presumption of innocence," he said in a recent interview in Kabul.
In the Afghan justice system, he observed, "When they
arrest somebody, they think you have to expect the worst
punishment."
A recent visit to
the Kabul juvenile rehabilitation centre, on which this reporter was
accompanied by Motley, further confirmed the prevalence of brutalization
of juvenile males by police.
In one
the centre's male dormitory rooms, which was chosen at random, the 10
juveniles present were asked through an interpreter how many had been
beaten by police after their arrest.
Half of the boys raised their hands. One recalled having
been subjected to electric shock in order to get him to sign a
confession. "They put the cables on my toes and fingers," he said, "and
they turned on the electricity many times for a few seconds."
He agreed to sign, and the police handed him a piece of
paper on which to put his thumbprint.
Describing
his treatment at the hands of the police, another boy said, "They would
ask us, 'have you committed this crime?', and if we said no, they would
beat us."
En dan maar roepen en tieren
dat de taliban monsters zijn....op die manier worden zelfs wij fanatieke
fans van het kalifaat van de Kaukasus! En als we dan de zelfde dag nog
moeten vernemen dat om en bij de 500.000 Franse vrouwen met valse
tetten rondlopen waarvan er 30.000 x 2 dreigen leeg te lopen omdat er
gefoefeld werd met de siliconen van hun implantaat dan snakken ook wij
naar de sharia en de burka of zelfs naar wilde katholieke pastoors ...
Koch Industries has become a financial
kingpin of climate science denial and clean energy opposition, spending
over $48.5 million since 1997 to fund the climate denial machine,
according to an extensive report today by Greenpeace.
The Greenpeace report reveals how Koch Industries and
the foundations under its control spent far more than even ExxonMobil in
recent years to fund industry front groups opposed to clean energy and
climate policies. Koch spent over half the total amount -nearly $25
million - funding climate denier groups from 2005 to 2008, a period in
which Exxon only spent $8.9 million.
Greenpeaces attempt to lift
the veil of secrecy inherent to a private company like Koch Industries
is no easy task. Because it remains privately owned, Koch faces few of
the disclosure requirements designed to increase transparency among
publicly-traded companies.
That intentional secrecy allows Koch
Industries, the second-largest privately-held company in the United
States, to fly largely below the publics radar. Few Americans have
likely heard of Koch, even though it operates crude oil refineries and
pipelines across North America and owns such well-known consumer brands
as Dixie cups, Brawny and Quilted Northern paper products, Stainmaster
carpet, CoolMax and Lycra.
The companys founder, Fred Koch, who
once earned $5 million building oil refineries in the Soviet Union
during Joseph Stalins reign, was a co-founder of the libertarian John
Birch Society. Charles G. and David H. Koch, two of Freds four sons,
each now own 42% of the companys stock. According to 2009 Forbes
rankings, the Koch brothers are tied for the 19th-richest person in the
world, and for ninth-richest American, each worth between $14 and $16
billion, more than George Soros or the founders of Google.
The
Koch brothers use three foundations to spread Koch Industries
influence, including support for roughly 40 organizations that doubt or
downplay climate change or otherwise oppose policy solutions to build a
clean energy future. Greenpeace also notes that Koch Industries has
been the largest oil and gas industry contributor to electoral campaigns
since the 2006 election cycle, and its done its fair share of lobbying
as well. During the 2008 elections, Koch Industries contributed
over $1.8 million, 88% to Republican candidates. Kochs political action
committee (PAC) also spent more than $2.5 million on contributions to
federal candidates for that period, more than any other oil-and-gas
sector PAC.
Koch Industries has bankrolled Americans for
Prosperity to the tune of over $5 million since 2005. AFP known
primarily for its role in organizing the tea party movement in the U.S.
brought notorious climate denier Lord Christopher Monckton to the
Copenhagen climate summit as its guest speaker. Despite Lord Moncktons
reprehensible behavior in Copenhagen where he repeatedly compared
college students advocating for a clean energy future to Hitler
Youth and Nazis Americans for Prosperity continues to host
Monckton at its events in the United States, including a recent appearance in Wisconsin.
While in
Wisconsin on AFPs dime, Monckton booked a side gig at a GOP fundraiser
where he described
President Barack Obama as a monster. I wonder if David Koch
the second richest man in New York behind Michael Bloomberg - is even
aware that Kochs funding of AFP is in part providing support for
Monckton to run around the world labeling American college students
Hitler Youth and calling the President of the United States a
monster?
Koch was also one of the funders of the 2007 polar
bear junk science study authored by prominent climate deniers
(including Sallie
Baliunas, David
Legates and Tim Ball)
that claimed to prove that polar bear populations were not affected by
anthropogenic climate disruption in the Arctic. Dr. Willie Soon, one of
the non-peer-reviewed papers authors, disclosed in the
acknowledgements section that he had received direct corporate funding
for the work, stating W. Soons effort for the completion of this paper
was partially supported by grants from the Charles G. Koch Charitable
Foundation, American Petroleum Institute, and Exxon-Mobil Corporation.
Although
the paper was thoroughly debunked by actual experts on Arctic sea ice
and polar bears, many of the front groups funded by Koch and Exxon
rebroadcast the study widely, creating public confusion. The matter
came to a head when Sarah
Palin and her officers in the Alaskan government referenced the
Soon/Baliunas polar bear paper before it was even published in
Alaskas formal protest of efforts to protect the polar bear under the
Endangered Species Act. Both Soon and Baliunas have served as
spokespeople, advisors and/or board members of multiple Koch-funded
climate denial groups over the past decade.
The Greenpeace report
notes Kochs role in funding the Institute for Energy Research, which
was behind the Danish
study that attacked the viability of wind power. Greenpeace also
points out the role that Kochs web of climate denier groups played in
supporting, disseminating and promoting the Spanish study attacking
green jobs, including AFP, IER and the Heritage Foundation.
Greenpeace
has helped to shed some much-needed light on Koch Industries with this
report, providing several case studies, a detailed look at lobbying and
campaign expenditures, and other little known facts about the Koch
Brothers web of front groups.
If you thought you knew
everything about anti-science front groups from hearing about
ExxonMobils efforts over the years, think again. This expose of Koch
Industries serves up a heaping pile of unsavory evidence that the
climate denial industry is alive and well-funded, even with the scaling
back of ExxonMobils support.
More attention needs to be paid to
Koch Industries, and this report will hopefully encourage deeper
investigation into the Koch webs confusion campaign.
We hebben hoog bezoek gekregen op ons blogje. Na het verschijnen van
onze bijdrage over kindermisbruik in een Amerikaanse school voor dove
kinderen zagen we plots een bezoeker uit Vaticaanstad op onze lijstjes
verschijnen. Nu zijn we wel zo bescheiden niet onmiddellijk aan
Ratzinger zelf te denken eerder aan de Vaticaanse Internetpolitie die
het wereldwijde net afschuimt om te zien waar de duivel zijn listen
legt. Maar goed, het is allemaal hun volste recht en ze hebben daar
inderdaad wel een "hemelsgroot" probleem met hun verzameling perverten.
Nu geven we grif toe dat de meeste feiten niet altijd van recente datum
zijn maar dat maakt het precies wel heel interessant als fenomeen.
Sommige commentaren zoals we nog recent op Radio Vlaanderen
Internationaal hoorden verklaren immers dat we vandaag deze zaken van
enkele decennia geleden meten met de normen van vandaag. Toen was het
wel allemaal niet toegelaten maar Dutroux was nog niet gepasseerd en
patati en patata. Kortom pure bullshit. Zelf 12 jaar in een college
gezeten zonder enige klacht, wees gerust beste Vaticaanwatcher, maar het
fenomeen was bekend. Er liepen daar ook wel sommige goedmenende
priesters rond die je wilden privélessen geven hoe je nagelhygiëne er
moest uitzien of die maar al te graag knopen aan broeken naaiden. We
spreken dus zeer duidelijk over de fifties en de sixties...en de normen
waren toen identiek aan deze in het post-Dutrouxtijdperk. Wees daar maar
zeker van! Aan kinderen werd niet gepoteld en iedereen sprak daar,
weliswaar in bedekte en beschroomde termen over maar niet in het
bijzijn van kinderen. In de straat was er wel iemand die hiervoor
veroordeeld was en waartegen heel duidelijk gewaarschuwd werd om niks
aan te nemen en niet met hem mee te gaan en die man heeft zich trouwens
de rest van zijn leven zeer keurig gedragen maar er werd over gesproken
en er werd duidelijk over geoordeeld. Dit kon niet. Maar het instituut
"kerk" was machtig. Heel machtig, ontzettend machtig en iedereen was
daar bang voor. Het waren de jaren van opkomende welstand en met een
boterbriefje van de paster kwam je nogal vlotjes door de
selectieprocedure van heel wat grote bedrijven met een mooi salarisje en
werkzekerheid en een kaart van de juiste vakbond. De meesten dachten
toen dat de vakbond de Sint Michielsbond was trouwens. Dus je zat mooi
safe binnen de grote christelijke familie. Eén mooie netjes
georganiseerde levensverzekering. Je moest al wel een heel slecht
karakter hebben om deze levensverzekering op te zeggen en de ganse
weldenkende meute over jou heen te krijgen als er wat werd gefriemeld
aan je kind. Er waren wel andere middelen om dat te voorkomen mits enige
discrete aanpak zodat er geen al te grote schade geleden werd vooral
niet door de alom gerespecteerde dader. Maar je was toch maar bang van
de almacht van het instituut en aanverwante bijhuizen die je ganse leven
heel makkelijk tot de echte hel konden maken. Dus dat gezever over
andere normen is gelul van mensen die deze "mooie" tijd niet hebben
gekend. De normen waren indentiek maar de krachtsverhoudingen lagen
doodgewoon anders. Dat is de les die moet getrokken worden. Nu de macht
van de kerk is afgenomen ten voordele van de gewone rechtsspraak en
zelfs de meest simpele duif maar al te goed beseft dat hij en zij ook
wel rechten hebben is de zaak aan het rollen. Bij wie moest je in de
vijftiger jaren gaan aankloppen als je een klacht wilde indienen in een
provincienest? En zelfs in een grote stad? Even nadenken? En als het al
door meneer de polies op zijn Remingtonneke tot een verslagske kwam bij
wie kwam het dan terecht? Gans die lange ketting zat vergeven van
luitjes die je verslagske de verkeerde richting in konden sturen. De
gewone brave burger is nooit zo stom geweest om dat niet te beseffen. En
dat was niet alleen de situatie in Vlaanderen maar overal in Europa en
waarschijnlijk ook in Amerika. Dus laat ons een kat een kat noemen
maar inderdaad niet iedereen over de zelfde kam smeren want dat is
inderdaad niet correct. Een prachtig voorbeeld van zulke
wereldvreemdheid dat zo eigen is aan bepaalde kerkelijke kringen is de
reactie van eminent theoloog Jurgen Metdepenningen die een mooie
bijdrage heeft geschreven in De Standaard van vandaag. Wereldvreemder
kan nog moeilijker en je zal maar een slachtoffer zijn van grijpgrage
pastoorsvingertjes en dit dan lezen...we laten jullie zelf oordelen of
zet jullie even in de plaats van een ouder wiens kind is lastig gevallen
en we beweren niet dat alles onzin is wat hier beweerd wordt maar als
communicatiestrategie zou het zeker geen eerste prijs halen vrezen we...
Een Kerk van gezonde minnaars
SCHANDALEN
ZIJN ROTTE PLEKKEN, DE APPEL IS GEZOND
maandag
29 maart 2010
De schandalen worden ook gebruikt om een algemene
afkeer van de Kerk te etaleren. ap
De Kerk bestaat niet uit louter heiligen, zoveel
is duidelijk na de recente pedofilieschandalen. Maar ook de
tegenstanders van de Kerk tonen zich op dit moment niet van hun mooiste
kant, vindt JÜRGEN METTEPENNINGEN, die als katholiek het recht
opeist daartegen te reageren.
Kerkschandalen dreigen steeds het beeld te creëren van een
schandaalkerk. Sommigen geven dat beeld graag nog een duwtje in de rug.
Laatst (DS 26 maart) nog Oscar van den Boogaard, auteur van onder
meer de roman Meer dan een minnaar. Maar zelf duidelijk geen
minnaar van het méér! En het mocht wel ietsje meer zijn, afgelopen
vrijdag in zijn column. Daar goot hij sans gêne het kind met het
badwater weg. Kort samengevat gaat zijn 'visie' als volgt: de Kerk wordt
geleid door een schijnheilige man, die absoluut geen enkel vertrouwen
waard is, laat staan dat heel de Kerk die hij leidt dat al waard zou
zijn. De recente boost van beschuldigingen van kindermisbruik door
katholieke geestelijken en het net dat zich zogezegd zelfs rond de paus
zou sluiten, geldt als argument voor de vereenzelviging van kind en
badwater. Als katholiek voel ik bij de actualiteit en het lawaai van
verschillende commentaarstukken verontwaardiging, die me tot vier
beschouwingen brengt.
Emotioneel oneerlijk
Ten
eerste: de Kerk is niet te vereenzelvigen met haar leider en ook niet
met de ontsporingen die binnen haar schoot hebben plaatsgevonden, en
beide - paus en ontsporingen - zijn op hun beurt niet op dezelfde lijn
te plaatsen. In verschillende commentaarstukken word ik als katholiek
getroffen door zoveel emotionele en intellectuele oneerlijkheid. Immers,
ook al is de paus het opperhoofd van de Kerk, de Kerk is veel meer dan
de paus. En al zijn er heel wat verwerpelijke zaken gebeurd binnen de
Kerk, de Kerk is veel meer dan die misstanden. Naast de misplaatste
reductiefouten, leidt bij degenen die ze maken de zogezegd 'logische
redenering' tot de conclusie dat de paus en de verwerpelijke zaken op
eenzelfde hoogte staan. Ik stel deze redenering aan de kaak. Wie in de
val van de reductie stapt, dreigt niets af te (willen) weten van de
rijke kanten van de Kerk en vervalt in zwart-witdenken. En daarmee wil
ik de zwarte kanten niet verdoezelen of 'ontkerkelijken'.
Ten
tweede: geloof en Kerk zijn onafscheidelijk. Ik begrijp niet dat men een
radicale scheiding maakt tussen het geloof waarbij Christus centraal
staat, en de Kerk die dat geloof belijdt. Met de bijbelse briefschrijver
Paulus kan ik niet anders dan geloven dat Christus het hoofd is van de
Kerk. Wat heeft het ook voor zin om geloof en Kerk van elkaar los te
wrikken? Het is immers eenvoudiger dan het lijkt: er zou geen Kerk zijn
zonder geloof, en er zou geen geloof meer zijn zonder Kerk. Het geloof
is trouwens het eerste en voornaamste wat we aan de Kerk te danken
hebben. Het is tevens haar grootste schat en bestaansreden. Waarom dan
terugkeren naar de slogan 'Jezus ja, Kerk neen', of 'geloof ja, Kerk
neen', of 'christendom ja, katholicisme neen'? Zinloos, want het is
alsof men de pit van de appel wil scheiden. De rotte plekken in de appel
maken nog niet dat de appel weggegooid hoeft te worden. Door de enorme
mediaheisa dreigt op dit vlak echter het juiste onderscheidingsvermogen
verder in crisis te geraken.
Ten derde: van alle rotte plekken in
de appel behoort seksueel misbruik door geestelijken tot de ergste en
al helemaal als het in de doofpot wordt gestoken. Dergelijk misbruik en
schuldig zwijgen is door niets of niemand goed te praten. Ook niet door
verantwoordelijken binnen de Kerk. Zowel de paus in zijn brief aan de
Ierse katholieken als de Antwerpse bisschop Johan Bonny heeft in die zin
vorige week klare taal willen spreken, en dat deed deugd. In België
bestaat er al een decennium een kerkelijk meldpunt voor seksueel
misbruik, waardoor ons land vandaag niet in het middelpunt van de
aandacht staat. Dergelijk meldpunt kan helpen op de weg om zowel iedere
daad van seksueel misbruik als iedere misplaatste beschuldiging ervan zo
scherp mogelijk te veroordelen.
Zoekend en tastend
Ten
vierde: vergeten we niet dat de Kerk voornamelijk bestaat uit 'gezonde'
minnaars: mensen die zoekend en tastend geloven, die afhankelijk van
het thema en de eigen achtergrond weifelend of overtuigd vasthouden aan
de leer van de Kerk, die dankbaar zijn voor alles wat binnen de Kerk aan
goeds gebeurt, die eucharistie vieren en die zich optrekken aan de
gemeenschap die daar samenkomt in Gods naam. De Kerk is geen gemeenschap
van louter heiligen, noch van louter mensen die doodzonden begaan. De
Kerk tilt zichzelf soms ver boven haar menselijke mogelijkheden uit,
maar blijft soms ook ver onder de maat. Ongezonde minnaars zijn degenen
die hun kerktaak misbruikt hebben door zich bijvoorbeeld te vergrijpen
aan kinderen, of degenen die 'de Kerk' goedpraten of alles wat in haar
schoot mis is gegaan 'goedzwijgen', of degenen die op grond van wat fout
gaat in de Kerk hun eigen afkeer voor de Kerk willen etaleren. Heel
veel gezonde minnaars hebben pijn van wat de ongezonde minaars zeggen en
zwijgen, doen en laten.
Indien de Kerk gereduceerd wordt tot
alles wat mensen niet aanstaat over wat de kerkleiding zegt over
seksualiteit en tot alles wat kerkmensen op seksueel vlak hebben
mispeuterd, hebben katholieken het recht om op te staan en de puntjes op
de i te zetten.
JÜRGEN METTEPENNINGENWie? Theoloog
aan de faculteit Godgeleerdheid, KU Leuven. Wat? De Kerk krijgt
meer kritiek dan ze verdient. Waarom? Pedofilieschandalen
inspireren antiklerikalen tot een oneerlijke afrekening.
Moesten
we meer geld in onze lade hebben, betaalden we deze godsvrezende man
een reis naar Amerika om aan de dove kindjes van weleer deze deskundige
uitleg te doen...ze zullen zich waarschijnlijk, als bij mirakel, plots
veel beter voelen... We vrezen dat de kerk (zonder hoofdletter wat ons betreft) gereduceerd zal worden tot een stelletje excuuszoekers voor iets dat doodgewoon moet duidelijk verketterd worden. Men heeft daar immers een eeuwenlange traditie van in de ban slaan en verketteren. Wel doe dat nu eens met iets waarmee iedereen het eens zal zijn behalve, tja behalve wie??? Wat kon met heksen, tempeliers, katharen, joden, en de ganse ongelovige wereld kan nu eens tegen een klein groepje doodgewone misdadigers van gemeen recht worden gebruikt en voor dat slag mensen doet met handschoentjes aan van hier tot ginder....walg...Dat kan slechts betekenen dat men in sommige regionen van het instituut niet echt gelooft in wat er wordt verkondigd aan de schaapjes. Nogmaals walg...
EEN AANRADER: Voortreffelijke Nederlandse studie over biobrandstoffen!
We gaan op bezoek bij de bovenburen. Recent mochten we immers
vaststellen dat ze daar soms intelligente dingen zeggen. En op een dag
als vandaag waarop de Vlaamse pers niks beters weet te melden als dat De
Wever de populairste politicus is in Vlaanderen en zijn partij de NVA
de tweede grootste partij zou zijn indien er nu verkiezingen
plaatsvinden, zoeken we dus wat verpozing bij intelligente volkeren.
Deze keer zijn dat onze leuke buren van de Verenigde Provinciën. Wat
vinden we daar? Wel een interessante studie van de organisatie Natuur
en Milieu over biobrandstoffen: http://www.snm.nl/page.php?pageID=88&itemID=5772
De
studie werd ondermeer uitgevoerd door de universiteit van Wageningen en
de resultaten zijn vrij ontluisterend wat betreft de Europese politiek
over biobrandstoffen
Wij kunnen onze lezertjes warm
aanbevelen om de brochure van de studie te downloaden en eens aandachtig
te lezen en liefst zo breed mogelijk te verspreiden want dit soort
politiek heeft nog ergere gevolgen dan deze van de NVA. We moeten wel
opletten dat we nu oog geen klacht van De Wever aan ons broek hebben.
Lezen en downloaden, beste lezertjes of is het omgekeerd?!
Teelt van
biobrandstoffen verergert klimaatverandering
PERSBERICHT
Automobilist
betaalt voor slecht klimaatbeleid
27 maart 2010 - Het
Nederlandse en Europese beleid voor biobrandstoffen werkt niet, omdat
het de uitstoot van broeikasgassen niet vermindert, maar juist vergroot.
Dit komt omdat biobrandstoffen naast de bekende effecten ook een
verborgen klimaateffect hebben, waarover nu steeds meer bekend wordt.
Nederland moet in de komende maanden een standpunt innemen over dit
verborgen klimaateffect, omdat de Europese Commissie daar dit jaar over
beslist. Mirjam de Rijk, directeur van Stichting Natuur en Milieu: Dit
verborgen klimaateffect leidt bij vrijwel alle biobrandstoffen die
geteeld worden tot meer uitstoot van broeikasgassen dan fossiele
brandstoffen. Automobilisten dreigen meer te moeten betalen voor
biobrandstof, terwijl het klimaatprobleem er alleen maar door
verergert.
In het rapport Het verborgen klimaateffect van
biobrandstoffen beschrijft Natuur en Milieu de risicos voor het klimaat
van de huidige biobrandstoffen op basis van wetenschappelijke
onderzoeken. Daaruit blijkt dat bijna alle biobrandstoffen die geteeld
worden negatief zijn voor het klimaat, als je de effecten van vergroting
van het wereldwijde landbouwoppervlak meerekent.
Het verborgen
klimaateffect ontstaat door de enorme vraag naar extra landbouwgrond die
het Europese biobrandstofbeleid genereert. Omdat wereldwijd alle
beschikbare landbouwgrond nodig is voor de sterk stijgende voedselvraag,
moeten hiervoor natuurgebieden gecultiveerd worden. De enorme
hoeveelheden broeikasgassen die dan vrijkomen uit de bodem en
oorspronkelijke begroeiing doen de positieve effecten van
biobrandstoffen geheel teniet.
Als er bijvoorbeeld door de aanleg
van een palmolieplantage elders tropisch veenbos gekapt wordt voor
nieuwe landbouwgrond, duurt het vierhonderd jaar voordat die
broeikasgassen weer uit de atmosfeer gehaald zijn met
biobrandstofproductie. Pas daarna is sprake van klimaatwinst.
Biobrandstoffen vragen om veel grond. Zo zijn er 260 voetbalvelden
landbouwgrond nodig voor één retourvlucht Amsterdam New York van een
Boeing 747.
Natuur en Milieu vindt dat de overheid moet stoppen
met het stimuleren van biobrandstoffen waarvoor landbouwgrond nodig is.
Met reststromen uit industrie, landbouw en duurzaam bosbeheer kunnen wel
duurzame biobrandstoffen gemaakt worden. Die reststromen en groen gas
kunnen ongeveer voorzien in 5% bijmenging van biobrandstoffen. De
belangrijkste klimaatwinst in het verkeer kan bereikt worden met veel
zuinigere autos. De rest van de beoogde CO2-vermindering kan behaald
worden met elektrisch rijden.
Amid recession, Memphis becomes America's hunger
capital
A look at hunger in the U.S.
By Shashank Bengali | McClatchy Newspapers
MEMPHIS, Tenn. It wasn't long ago that Rachel Cales volunteered at her
church's food pantry, bagging canned goods and emergency provisions for
families that had fallen on hard times.
Last May, however,
Cales lost her job managing a yogurt shop. Her elder daughter was about
to be married and her two teenage children were living at home and
looking for work. Suddenly, she couldn't afford the groceries her family
needed, and she had to turn to the pantry for help.
"I never
thought we'd have to ask anyone for food," said Cales, who lives on a
tree-lined street in eastern Memphis, in a two-story house with prim
blue shutters.
She's far from alone. This Southern city, long
famous for blues and barbecue, has earned a grim new distinction: the
hunger capital of the United States.
As more and more Americans
struggle to pay their bills, a recent survey co-sponsored by Gallup
found that 26 percent of people in greater Memphis couldn't afford to
buy the food their families needed at some point over the previous 12
months, the highest rate in the nation.
The nationwide recession
has compounded the region's economic woes, which experts say stem from
the steady decline of family farms, a shortage of skilled workers and
few major employers. Slammed with job losses, many middle-class families
such as the Caleses find themselves forced to choose whether to pay
their house, car, utilities and medical bills or buy groceries.
"We
have seen need grow at certain times, but we have never seen a national
economy like this," said Susan Sanford, who's headed the Mid-South Food
Bank in Memphis for the past two decades. "And we have never seen so
many middle-class people lose their jobs and have to depend on emergency
food assistance."
Last year, some 186,500 people in 31 Arkansas,
Mississippi and Tennessee counties that surround Memphis relied on
agencies for their next meals, a 28 percent increase from four years
ago, the food bank reported. Paradoxically, the region also suffers from
high rates of obesity, which experts say is the result of families
eating cheaper and less nutritious food.
"It's no surprise that
this is a very poor area," Sanford said. "But I never would have
expected to be No. 1 in food insecurity in the entire country."
'THERE WAS NO WARNING'
Cales never thought she'd be in her
position, either. She and her husband, Donald, bought their home seven
years ago and felt comfortable enough to spring for a few creature
comforts: a big-screen TV, the premium cable package.
While her
husband's job as a truck driver covered most of the family's bills, over
three years Cales worked her way up to become the manager of a TCBY
yogurt shop. Her $13.50 hourly wage gave the family a slight financial
cushion, but last May the owner came in and told Cales that her position
was being eliminated.
"There was no warning," Cales recalled.
"She said I could be a regular employee at $7 an hour ... and I told
her, no, I didn't want to do that. So she told me to get my stuff and
leave."
Now the premium cable is gone. Cales and her husband
shopped around and found a cheaper car insurance policy. Every Friday
after he's paid, they huddle around a computer and pay their bills,
hoping there's some cash left over.
"Groceries are always last on
the list," Cales said. "We pay our house note, pay the bills, get all
that stuff out of the way, and sometimes there's just not enough left."
There's
always something in the cupboard at home pasta, maybe, or some
instant meals but when there isn't money for fresh meat and produce,
Cales visits the food pantry at her church, Raleigh Assembly of God.
Her
husband was reluctant to ask for help at first. Even now, Cales won't
take a full bag of free groceries, like the ones she used to pack as a
volunteer. She takes just enough to get the family through until her
husband's next payday.
With tired eyes, she looked across the
living room at her 19-year-old daughter, Tiffany, who was preparing for
her wedding by making bouquets of plastic flowers, a cost-saving
measure.
"With my income, we were doing it," Cales said. "But
without it. ... " Her voice trailed off.
A NATIONWIDE PROBLEM
At
Memphis' food pantries most of which are run by faith-based groups
and staffed by volunteers the demand has never been greater. Any day
of the week, families troop in for sacks loaded with an assortment of
food, most of it nonperishable: beef ravioli, ramen noodles, pinto
beans, canned carrots, peanut butter, chili.
The scenes are
playing out nationwide as food shortages become a growing national
problem. Feeding America, the country's largest network of emergency
food providers, reported that its pantries, soup kitchens and shelters
served 37 million Americans last year, a 46 percent jump from 2005.
In
a recent national survey, nearly half the group's clients said they had
to choose between paying for food and paying their heating or
electricity bills. More than one-third of the people it served were
children.
The growing demand comes amid a fundamental change in
the way that nonprofit food banks operate. For years, regional food
banks, the primary suppliers to pantries and kitchens, filled their
stockpiles primarily with surplus food donated by giant food
manufacturers.
"When I arrived at this food bank 20 years ago, the
food that we had to distribute, we just sat here and waited for it to
come in," Sanford said. "And there was a lot of it."
As food
manufacturers have become more efficient, however, those surpluses are
disappearing. In recent years, food banks have had to buy food from
brokers and retail stores.
Sanford said that more than 10 percent
of the food that was distributed to Memphis pantries and soup kitchens
last year was purchased, and that share figures to increase as the
recession's impact lingers.
"What we know from studying earlier
recessions is that unemployment is a lagging indicator ... and poverty
lags unemployment by one or two years at a minimum," said Elaine Waxman,
the director of social policy research for Feeding America. "We're not
likely to get back to the poverty rates we saw pre-recession for at
least the next 10 years."
THE NEW HUNGRY
The
profile of hunger has changed dramatically, said Mike Brown, who runs
the pantry at Mississippi Boulevard Christian Church in depressed
central Memphis, on a street fringed with boarded-up shops.
"We
see people come up (driving) nice cars; people dressed nice," Brown
said. "They just don't have the money."
One of the city's "new
hungry" is Debra Williams, 45, who was laid off from her job as a school
janitor last May after eight years. She lives with her husband and two
children in a single-story frame house with a patchy lawn and a rusting
Mazda sedan parked in the driveway, its left taillight busted.
Her
husband's steel factory job pays $400 per week barely enough to cover
their bills and they don't qualify for government assistance, she
said. Two years ago, the couple declared bankruptcy after running up
about $25,000 in credit card debt. Her cell phone had just been cut off
and she was debating whether to give up their land line.
She
started visiting church food pantries on weeks that their money ran out.
She and the children don't have health insurance and haven't seen a
doctor in more than a year, so she's tried to ensure that the family
eats healthfully: cooking at home almost every night, meat whenever
possible and not skipping meals.
"There was a bigger choice"
before she lost her job, she said. "Now you have to get what you can
afford. You might not have steak; you might have to have chicken two
days in a row."
As she searches the want ads fruitlessly, there's
one bright spot: Her 16-year-old son, Jordan, just started a job as a
cashier at a McDonald's, working after school and on weekends. Whatever
he earns he'll keep for himself, Williams said; she'd rather he learn
how to manage his own finances. The family will continue to scrape by
with help from their church.
"We're living day by day," Williams
said, wiping away a tear.
De berichten over sexuele uitspattingen van priesters en geestelijken
blijven maar duren . Uiteindelijk moeten we beginnen te geloven dat de
meerderheid van dat soort zieltjeswinners doodgewoon een bende perverten
zijn of waren. Maar nu komt ook opperjurk Benedictus in opspraak. Niet
onmiddellijk als pervert maar als diegene die niet ingreep. Wat al even
erg is in onze ogen. Het is ook niet onmiddellijk een rebelse bron die
hierover schrijft! Lees het zelf maar zoals we gewoonlijk zeggen:
AP Photo/Jeffrey PhelpsArthur
Budzinski, 61, center left wearing black black leather coat, a former
student at St. John's School for the Deaf in St. Francis, and his
daughter, Gigi Budzinski, center right, who is interpreting for him,
speak to members of the media at a news conference outside the Catholic
Archdiocesan headquarters in St. Francis, Wis. Budzinski is one of some
200 deaf boys Rev. Lawrence Murphy is accused of molesting at St. John's
School for the Deaf in St. Francis.Arthur
Budzinski says the first time the priest molested him, he was 12 years
old, alone and away from home at a school for the deaf. He says he asked
the Rev. Lawrence Murphy to hear his confession, and instead the priest
took him into a closet under the stairs and sexually assaulted him.
Budzinski,
now 61, was one of about 200 deaf boys at the St. John's School for the
Deaf in St. Francis, Wis., just outside Milwaukee, who say they were
molested by the priest decades ago in a case now creating a scandal for
the Vatican and threatening to ensnare Pope Benedict XVI.
Some of
the allegations became public years ago. But they got renewed attention
this week after documents obtained by The New York Times showed that
Murphy was spared a defrocking in the mid-1990s because he was protected
by the Vatican office led by Cardinal Joseph Ratzinger, now the pope.
The
Vatican on Thursday strongly defended its decision not to defrock
Murphy and denounced what it called a campaign to smear the pope and his
aides.
In recent weeks, Benedict has also come under fire over
his handling of an abuse case against a priest in Germany three decades
ago when he was a cardinal in charge of the Munich Archdiocese.
In
the Milwaukee-area case, Murphy was accused of molesting boys in the
confessional, in dormitories, in closets and during field trips while
working at the school for the deaf from the 1950s through 1974. Murphy
died in 1998 at age 72.
Budzinski, now a bicycle and furniture
assembler at a department store, said Murphy preyed on him during the
1960s. The priest was fluent in sign language and often told the boys
they were handsome, Budzinski said Thursday during an interview in which
his daughter interpreted his sign language.
He said he avoided
Murphy as much as he could afterward, but when he went to Murphy's
office the following year to make another confession the priest led him
to an adjoining room and sexually assaulted him again.
"It seemed
like my father would be walking into a trap every time," said
Budzinski's 26-year-old daughter, Gigi Budzinski.
He said Murphy
assaulted him a third time the next year in Budzinski's bed in his
dormitory room. Other boys were similarly assaulted, he said.
"They
would sleep in a large open room in bunk beds," Budzinski's daughter
said. "My father saw other boys being molested, too. They'd never talk
about it."
Church and Vatican documents showed that in the
mid-1990s, two Wisconsin bishops urged the Vatican office led by
Ratzinger to let them hold a church trial against Murphy.
However,
Ratzinger's deputy at the time decided the alleged molestation occurred
too long ago and said Murphy -- then ailing and elderly -- should
instead repent and be restricted from celebrating Mass outside of his
diocese, according to the documents.
Murphy's alleged victims
also included at least one teen in a juvenile detention center in the
1970s.
Donald Marshall, now 45, said Murphy visited him several
times a week at the detention center where he was sent at age 13 for
burglary. Murphy seemed nice when others were around, Marshall said. But
Marshall said he was later isolated in a cell after a fight -- and the
priest paid him a visit there.
"He was sitting on my bed, reading
the Bible to me, and he put his hand on my knee," Marshall said. "He
leaned over and started kissing me. That's when he tried to put his hand
down my pants."
The Associated Press does not normally identify
victims of sex crimes but Budzinski and Marshall allowed their names to
be used.
One of the documents, written by the Rev. Thomas
Brundage and dated October 1997, said some of Murphy's assaults began in
the confessional, where he began by asking the boys about their being
circumcised. Brundage said at least 100 boys were involved.
"Odds
are that this situation may very well be the most horrendous,
number-wise, and especially because these are physically challenged,
vulnerable people," Brundage wrote.
Another deaf student, Steven
Geier of Madison, said Murphy molested him four times in a St. John's
closet in the mid-1960s starting when Geier was 14. During the first
assault Murphy demanded Geier remove his pants, and when he refused
Murphy pulled them off, Geier said through a sign language interpreter.
"Father
Murphy put everything into the context of God. I felt like I was really
brainwashed," Geier said. He spoke in harsh terms about the pope,
calling him "stupid" for allowing the abuse of children even though he
is supposed to be doing God's work.
The Archdiocese of Milwaukee
entered mediation in 2004 with a number of people who claimed to have
been victimized by priests. The archdiocese has paid compensation to
Murphy's victims, but spokeswoman Julie Wolf would not say how much.
Budzinski said he received $80,000.
Through mid-2009, the
archdiocese said, it paid out $28 million to settle allegations of
clergy sexual abuse.
"Murphy's actions were criminal and we
sincerely apologize to those who have been harmed," the archdiocese said
in a statement Thursday.
Budzinski said that when he was 26, he
and two others victimized by Murphy went to police. He said the police
investigated Murphy but didn't arrest him.
E. Michael McCann,
then the Milwaukee County district attorney, said his office reviewed
the case but couldn't file charges because the six-year statute of
limitations had run out.
Budzinski said he suspected that Murphy
targeted deaf boys whose parents weren't deaf. Back then, he said, those
parents didn't know how to communicate with their deaf children, so
those youngsters were less likely to expose Murphy's actions.
The
Vatican issued a strong defense of its handling of the Murphy case. The
Vatican newspaper L'Osservatore Romano said there was no cover-up and
denounced what it said was a "clear and despicable intention" to strike
at Benedict "at any cost."
The Vatican spokesman, the Rev.
Federico Lombardi, issued a statement noting that the Murphy case did
not reach the Vatican until 1996 -- some 20 years after Milwaukee church
authorities first learned of the allegations. Lombardi said the absence
of more recent allegations was a factor in the decision not to defrock
Murphy.
On Thursday, a group of Americans who say they were
sexually abused by clerics held a news conference outside St. Peter's
Square in Rome to denounce Benedict's handling of the case.
Peter
Isely, the Milwaukee-based director of SNAP, the Survivors Network of
those Abused by Priests, called the Murphy case the most
"incontrovertible case of pedophilia you could get."
"The goal of
Cardinal Ratzinger, now Pope Benedict, was to keep this secret," he
said.
___
Ehlke reported from Milwaukee. Associated Press
writers Todd Richmond in Madison and Carrie Antlfinger in Milwaukee
contributed to this report.
Top Vatican officials including the future Pope Benedict XVI did
not defrock a priest who molested as many as 200 deaf boys, even though
several American bishops repeatedly warned them that failure to act on
the matter could embarrass the church, according to church files newly
unearthed as part of a lawsuit.
Enlarge This Image
Jeffrey Phelps for
The New York Times
Arthur Budzinski, at a
cemetery behind St. John's School for the Deaf, says he was first
molested in 1960 when he went to Father Murphy for confession.
The internal correspondence from bishops in Wisconsin directly to
Cardinal Joseph Ratzinger, the future pope, shows that while church
officials tussled over whether the priest should be dismissed, their
highest priority was protecting the church from scandal.
The
documents emerge as Pope Benedict is facing other accusations that he
and direct subordinates often did not alert civilian authorities or
discipline priests involved in sexual abuse when he served as an
archbishop in Germany and as the Vaticans
chief doctrinal enforcer.
The Wisconsin case involved an
American priest, the Rev. Lawrence C. Murphy, who worked at a renowned
school for deaf children from 1950 to 1974. But it is only one of
thousands of cases forwarded over decades by bishops to the Vatican
office called the Congregation for the Doctrine of the Faith, led from
1981 to 2005 by Cardinal Ratzinger. It is still the office that decides
whether accused priests should be given full canonical trials and
defrocked.
But Cardinal Bertone halted
the process after Father
Murphy personally wrote to Cardinal Ratzinger protesting that he
should not be put on trial because he had already repented and was in
poor health and that the case was beyond the churchs own statute of
limitations.
I simply want to live out the time that I have
left in the dignity of my priesthood, Father Murphy wrote near the end
of his life to Cardinal Ratzinger. I ask your kind assistance in this
matter. The files contain no response from Cardinal Ratzinger.
Father
Murphy not only was never tried or disciplined by the churchs own
justice system, but also got a pass from the police and prosecutors who
ignored reports from his victims, according to the documents and
interviews with victims. Three successive archbishops in Wisconsin were
told that Father Murphy was sexually abusing children, the documents
show, but never reported it to criminal or civil authorities.
Instead of being disciplined, Father
Murphy was quietly moved by Archbishop William E. Cousins of Milwaukee
to the Diocese of Superior in northern Wisconsin in 1974, where he spent
his last 24 years working freely with children in parishes, schools
and, as one lawsuit charges, a juvenile detention center. He died in
1998, still a priest.
Even as the pope himself in a recent
letter to Irish Catholics has emphasized the need to cooperate with
civil justice in abuse cases, the correspondence seems to indicate that
the Vaticans insistence on secrecy has often impeded such cooperation.
At the same time, the officials reluctance to defrock a sex abuser
shows that on a doctrinal level, the Vatican has tended to view the
matter in terms of sin and repentance more than crime and punishment.
The Vatican spokesman, the Rev. Federico Lombardi, was shown the
documents and was asked to respond to questions about the case. He provided
a statement saying that Father Murphy had certainly violated
particularly vulnerable children and the law, and that it was a
tragic case. But he pointed out that the Vatican was not forwarded the
case until 1996, years after civil authorities had investigated the
case and dropped it.
Father Lombardi emphasized that neither the
Code of Canon Law nor the Vatican
norms issued in 1962, which instruct bishops to conduct canonical
investigations and trials in secret, prohibited church officials from
reporting child abuse to civil authorities. He did not address why that
had never happened in this case.
As to why Father Murphy was
never defrocked, he said that the Code of Canon Law does not envision
automatic penalties. He said that Father Murphys poor health and the
lack of more recent accusations against him were factors in the
decision.
The Vaticans inaction is not unusual. Only 20 percent
of the 3,000 accused priests whose cases went to the churchs doctrinal
office between 2001 and 2010 were given full church trials, and only
some of those were defrocked, according to a recent interview in an
Italian newspaper with Msgr. Charles J. Scicluna, the chief internal
prosecutor at that office. An additional 10 percent were defrocked
immediately. Ten percent left voluntarily. But a majority 60 percent
faced other administrative and disciplinary provisions, Monsignor
Scicluna said, like being prohibited from celebrating Mass.
To
many, Father Murphy appeared to be a saint: a hearing man gifted at
communicating in American Sign Language and an effective fund-raiser for
deaf causes. A priest of the Milwaukee Archdiocese, he started as a
teacher at St. Johns School for the Deaf, in St. Francis, in 1950. He
was promoted to run the school in 1963 even though students had
disclosed to church officials in the 1950s that he was a predator.
If he was a real mean guy, I would have
stayed away, said Mr. Budzinski, now 61, who worked for years as a
journeyman printer. But he was so friendly, and so nice and
understanding. I knew he was wrong, but I couldnt really believe it.
Mr. Budzinski and a group of other deaf former students spent more than
30 years trying to raise the alarm, including passing out leaflets
outside the Milwaukee cathedral. Mr. Budzinskis friend Gary Smith said
in an interview that Father Murphy molested him 50 or 60 times, starting
at age 12. By the time he graduated from high school at St. Johns, Mr.
Smith said, I was a very, very angry man.
In 1993, with
complaints about Father Murphy landing on his desk, Archbishop Weakland
hired a social worker specializing in treating sexual offenders to
evaluate him. After four days of interviews, the social worker said that
Father Murphy had admitted his acts, had probably molested about 200
boys and felt no remorse.
However, it was not until 1996 that
Archbishop Weakland tried to have Father Murphy defrocked. The reason,
he wrote to Cardinal Ratzinger, was to defuse the anger among the deaf
and restore their trust in the church. He wrote that since he had become
aware that solicitation in the confessional might be part of the
situation, the case belonged at the doctrinal office.
With no
response from Cardinal Ratzinger, Archbishop Weakland wrote a different
Vatican office in March 1997 saying the matter was urgent because a
lawyer was preparing to sue, the case could become public and true
scandal in the future seems very possible.
Recently some
bishops have argued that the 1962 norms dictating secret disciplinary
procedures have long fallen out of use. But it is clear from these
documents that in 1997, they were still in force.
But the effort
to dismiss Father Murphy came to a sudden halt after the priest
appealed to Cardinal Ratzinger for leniency.
In an interview,
Archbishop Weakland said that he
recalled a final meeting at the Vatican in May 1998 in which he
failed to persuade Cardinal Bertone and other doctrinal officials to
grant a canonical trial to defrock Father Murphy. (In 2002, Archbishop
Weakland resigned after it became public that he had an affair with a
man and used church money to pay him a settlement.)
Archbishop
Weakland said this week in an interview, The evidence was so complete,
and so extensive that I thought he should be reduced to the lay state,
and also that that would bring a certain amount of peace in the deaf
community.
Father Murphy died four months later at age 72 and
was buried in his priestly vestments. Archbishop Weakland wrote a last
letter to Cardinal Bertone explaining his regret that Father Murphys
family had disobeyed the archbishops instructions that the funeral be
small and private, and the coffin kept closed.
In spite of
these difficulties, Archbishop Weakland wrote, we are still hoping we
can avoid undue publicity that would be negative toward the church.
Electro-magnetische velden. Zijn de Ollanders dan toch slimmer?
Nu we weten dat Le Soir een slechte gazet is voor onze weldenkende
democratische vlaams-nationalisten, plaatsen we ze op onze shortlist
verplichte lectuur. Wat vonden we in deze haatgazet die nauwelijks
onderdoet voor Radio Mille Collines? We een zeer degelijk artikel
geschreven door de energiespecialist van franstalig Belgistan namelijk
Joan Condijts. Deze brave mens maakt de zelfde analyse van de
liberalisering van de energiemarkt dan wij. Met één verschil, hij
schrijft veel beter...
La conclusion est éloquente : « Pour
certains consommateurs, même en choisissant le fournisseur le plus
intéressant, il nest plus possible dobtenir de meilleurs prix que ceux
qui auraient été possibles dans lancien système régulé ».
Ces quelques lignes émanent dune publication de la Commission de
régulation de lélectricité et du gaz (Creg). Que signifient-elles ? La
libéralisation du marché électrique est un échec. Pourquoi ? Comme le
dit le gendarme du marché énergétique, un client wallon mais les
Bruxellois sont dans la même situation et les Flamands nen sont guère
éloignés aurait bénéficié dune facture plus légère si le marché ne
sétait pas ouvert à la concurrence.
La cause ? Le système
choisi. Larchitecture même de cette libéralisation voulue par des
idéologues de la Commission européenne que les gouvernements nont pas
arrêtés dans leur course effrénée et aveugle. Le marché a raison, telle
est leur devise. Le marché se plante ? Le marché sautorégule, telle est
leur défense.
Si la réponse apportée est « le marché »,
la question était « quelle est la solution pour obtenir le modèle de
fourniture délectricité le plus efficace ? » La Creg démontre
aujourdhui que cette réponse nest pas la plus efficace. Et cette voix
ne fait que rejoindre un concert qui senrichit semaines après semaines.
Même le régulateur britannique, apôtre par excellence du libéralisme, a
admis que le marché ouvert napportait pas les réponses aux défis
énergétiques qui attendent le Royaume-Uni.
Les Etats-Unis qui ne
sont pourtant pas les plus frileux en matière de concurrence, lont
compris de longue date : la plupart des Etats américains ont abandonné
le modèle libéralisé « à leuropéenne » ou y ont renoncé, préférant
souvent une concurrence en amont (limitée au niveau de la production).
Le Brésil opère également de la sorte. Avec succès : les producteurs de
courant se disputent une concession (la construction et lexploitation
dune centrale) pour plusieurs dizaines dannées en tentant doffrir le
meilleur prix du courant. Le plus bas lemporte.
LEurope a
préféré un modèle dune complexité horrible. Et coûteuse. Changeons le
modèle.
Hoor je het ook eens van iemand anders...
En
we vertoeven nog even in het energielandschap waar recent onze
minister-kneus Van Deurzen half Vlaanderen een hartinfarct bezorgde met
zijn uitspraken over de invloed van de magnetische velden van
hoogspanningslijnen op de gezondheid van onze kinderen. En dan krijg je
dit als reacties:
Antwerpen was
aangenaam verrast 19 maart via de media te vernemen dat u waarschuwt
voor de gezondheidsrisico's van wonen onder hoogspanningslijnen, vooral
voor kinderen. Wij citeren: "Wetenschappers houden rekening met de mogelijkheid
van één tot twee kinderen met leukemie in een periode van twee jaar in
Vlaanderen. U toont hiervoor uw bezorgdheid hoewel u opmerkt dat er geen
bewezen oorzakelijk verband bestaat.
Wij zijn verheugd dat u
als minister van o.m. volksgezondheid en gezin blijkt belang te hechten
aan het voorzorgsprincipe. Wij durven op deze basis een beroep op u doen
dat u ook in de beslissing rond de Antwerpse mobiliteit, waarin uw naam
ten onrechte nooit genoemd wordt, de belangen van alle inwoners van
deze stad zou willen vertegenwoordigen. Wat stellen we vast? De
beslissing over het oosterweel tracé dateert van begin van deze
eeuw.Toen waren er reeds langdurige studies bezig over de relatie tussen
fijn stof, lawaai en vele vormen van ziekte en menselijk lijden en
sterven. Maar deze werden pas gepubliceerd in bladen als "The Lancet" in
juli 2007 (Glauderman et al) en in the journal of medecine, en vele
anderen. Ook Europa deed grootschalig onderzoek, o.m. in de CAFE studie
van 2004. Daarin staat dat er in Europa door verkeersgebonden fijn stof
meer dan 300,000 "vroegdoden" per jaar te betreuren zijn, waarvan ca.
13,000 in België. Of, dat de gemiddelde Belg een klein jaar korter leeft
als gevolg van verkeersgebonden luchtverontreiniging. Wat geluid
betreft stelde Europa vast dat er ca. 250,000 hartinfarcten per jaar
zijn als gevolg van verkeersgebonden lawaai. Waarvan 50,000 dodelijk. En
de geluidskaarten van Antwerpen tonen aan dat 1 op 2 Antwerpenaren
leeft en slaapt met overdreven verkeerslawaai.
Zeer geachte heer
Minister, beste Jo, wat Antwerpen betreft hebben we het dus niet over
rekening houden met één kind dat per jaar wellicht een
levensbedreigende ziekte krijgt, maar over wetenschappelijke
zekerheden. Het staat nl. wetenschappelijk vast dat bepaalde
levensbedreigende ziektes op significante wijze veelvuldiger voorkomen
naarmate meer mensen dichter bij intensief autoverkeer wonen. Prof. Tim
Nawrot (UHasselt), Prof. Benoit Nemery (KULeuven), Prof. Dirk Avonts, UA
en Ugent, Dr. Mark Goethals e.v.a. zullen dit gaarne bevestigen.
In
Vlaanderen woont men bijna altijd te dicht bij verkeer. Maar nergens
zoals in Antwerpen. Door een historisch falen takken er binnen Antwerpen
maar liefst 6 drukke, overvolle autobanen aan op de stedelijke halve
ringweg. Hierover rijden 150 tot 200,000 voertuigen per dag. 5 werkdagen
per week. Nergens in Vlaanderen lopen overdrukke autobanen zo pal door
de stad dan in Antwerpen. Dit laat zich bewijzen door volgende cijfers:
van alle Vlamingen die dichter dan 1,500 meter bij een autobaan wonen
woont ca. de helft in Antwerpen: ca. 250.000. (1 op 2 Antwerpenaren!).
89 % van alle Anwterpenaren slaapt bij 55 db en meer.
Beste Jo,
erger nog: meer dan de helft van alle ziekenhuizen staan binnen de 500
meter van autobanen in Antwerpen. Hierin staan ca. 75 % van alle
ziekenhuis bedden. Meer dan 55 scholen staan op minder dan 500 meter van
drukke autobanen. Meer dan 50% van alle sociale en maatschappelijke
instellingen en kinderdag- verblijven staan te dicht bij drukke
autobanen. En daarbij komt dat de binnenstad een totaal gebrek heeft aan
groen en parken. De Antwerpenaren lijden onder de slechtste lucht en
het meeste lawaai.
Het onwaarschijnlijke doet zich voor, geachte
Heer Minister, daar waar u terecht bezorgd bent over dat ene Vlaamse
kind dat wellicht per jaar leukemie krijgt van te dicht bij
hoogspanningskabels te wonen, dat uw collega's weigeren de gegevens
omtrent de verkeersgebonden problematiek van Antwerpen ernstig te nemen.
Geen enkel argument kan uw naaste collega's tot het inzicht brengen dat
het beter is van mening te veranderen dan zich op te sluiten in het
eigen ongelijk. "They walk and refuse to look back".
Wij verzoeken
u dan ook namens deze bedreigde stad zitting te nemen in het comité van
ministers dat deze noodlottige beslissing dreigt te nemen om Antwerpen
een Lange Wapper light door de strot te duwen. Hoewel uw Minister
President talloze malen gezegd heeft dit niet te zullen doen. U hebt in
het verleden bewezen dat voor u een gegeven woord ernstig was, ja bijna
heilig. Wij doen dan ook een dringend beroep op u, als stad in nood,
"Gelieve onze stad te vertegenwoordigen in het comité van de Oosterweel,
waak over onze gezondheid en maak een einde aan dit schuldig verzuim.
Door dit te doen zult u bijdragen tot het broodnodige herstel van
vertrouwen tussen politiek en publiek.
Jo Van Deurzen lanceert wat terecht heet- een een
verontrustende boodschap : leven onder hoogspanningskabels is
levensgevaarlijk want bron van kinderleukemie
Iemand van CD&V die EIN-DE-LIJK
openlijk de link durft leggen tussen elektromagnetische velden en
kanker, zij het dan dat hij zich al bij al nog voorzichtig uitdrukt en
het in hoofdzaak heeft over de kleinsten onder ons.
Uit Het Nieuwsblad:
De
cijfers zijn erg verontrustend: bij hoogspanningslijnen van 380.000
volt is de magnetische straling zelfs te hoog op 80 meter afstand van de
kabels. Is het dan niet beter om mensen gewoon te verbieden om in de
buurt van een hoogspanningslijn te gaan wonen? 'De internationale normen
daarvoor liggen op 100 microtesla, hier spreken we van 0,4 microtesla',
'Als er een oorzakelijk verband is, zorgt dat in
Vlaanderen voor één extra geval van kinderleukemie om de twee jaar. Het
is te veel om te negeren, maar het heeft ook weinig zin om miljarden te
investeren en die mensen allemaal te laten verhuizen of al die kabels
onder de grond te stoppen. Een vrijblijvende waarschuwing als deze is
dan beter.'
Hoogspanningsnetbeheerder Elia is zich bewust van de
gevaren en werkt samen met een groep wetenschappers die de stralen
onderzoeken en hun bevindingen aan Elia overmaken. De Vlaamse regering
gaf strenge richtlijnen voor de plaatsing van nieuwe lijnen.
Ik vraag me
af hoe beleidslui zich nu moeten voelen, en zeker die van de
traditionele meerderheidspartijen. Zij die al generaties lang de
waterdragers zijn van Elektrabel en andere industriële lobbies. Bekruipt
hun hetzelfde gevoel als wanneer ze in groep aanschuiven bij de witte
lijkkistjes van vermoorde en verdwenen meisjes: ontroering gedrenkt in
plaatsvervangende schaamte voor de beleidsmatige flaters van zichzelf en
van hun voorgangers? Is hier plaats voor een mea culpa?
Wanneer
durft ACW-Jo het uit zijn getormenteerde Limburgse mond laten rollen dat
leukemie als het ware ook "verzonden" kan worden vanuit de zendmasten
van GSM-operatoren, vaak (met toelating van de kerkfabriek/gemeente)
geïnstalleerd op kerktorens dichtbij de Don Bosco- en zeg maar Sinte
Barbara- en andere scholen.
Sinte
Barbara, patrones van de zoete dood
Laat de mare van Jo Van
Deurzen nu uitgesproken zijn net op de dag dat zijn CVP-collega Crevits
laat publiceren dat er misschien een tweede Brusselse Ring komt, tussen
Aalst en Mechelen HANGT ER DAN NIET GENOEG FIJNSTOF IN DE LUCHT
MISSCHIEN? DOORKRUIST MEN HIER NIET EEN VAN DE DRUKST BEVOLKTE GEBIEDEN
VAN HET ZO GEPREZEN PLATTELANDSE VLAANDEREN???
Wéér een autoweg bij omwille van
Flanders Logistics!!!
Londerzeel, pas op!! Het
spook van de autoweg over Steenhuffel en Londerzeel duikt weer op !!!
De
CVP kan straks uit Europese zak misschien nog wat extra subsidies
halen, bestemd voor een aangepaste plattelandsontwikkeling: die ter
bestrijding van de extra-longkankers en hartkwalen
Politiek? Als (bepaalde)
kwallen padden werden, zou ik ze s avonds bij de overtrek inderdaad
platrijden !
Altijd raak
wanneer je suggereert dat er een verband is tussen kanker en
elektro-magnetische velden. Kijk beste lezertjes, we hebben het nu even
niet over kleine kinderen omdat daar inderdaad statistisch materiaal
bestaat uit langdurige studies dat er wel meer leukemie voorkomt bij
kinderen die onder hoogspanningslijnen wonen. Van Deurzen liegt niet
maar had wat meer duiding moeten geven.
Maar één ding is ook
zeker een band tussen leukemie en elektro-magnetische velden bij
volwassenen is er NIET. Waarom zijn wij daar zo zeker van? Wel
doodeenvoudig omdat er intussen toch al meer dan honderd jaar mensen
werken in en op hoogspanningsposten en -lijnen en daar NOOIT en ook
NERGENS een beroepsziekte werd opgemerkt die Leukemie heet en evenmin
wordt bij deze groep technici een verhoogd aantal kankerpatiënten
vastgesteld. Het is dus geen Eternit-story van "zoete dood" in deze
sector.
Nu
betekent dit niet dat er geen maatregelen kunnen gevonden worden om de
elektro-magnetische velden rond hoogspanningslijnen gevoelig te
verminderen. We weerhouden al zeker en vast niet het ondergronds
aanbrengen van deze lijnen wegens veel te duur (en dus door u en ik te betalen via mijn energiefactuur) en technisch onhaalbaar.
Er bestaan echter nog andere oplossingen en we verwijzen hiervoor naar
ons bevriend buurvolkje met hun leuke mutsjes. Meer bepaald naar Tennet
of de Ollandse Elia. Daar hebben ze namelijk hoogspanningsmasten met
gereduceerd magnetisch veld...
Zo komen we dus ook eens constructief uit de hoek al verwachten we niet meteen die masten in Belgistan te zien opduiken.Moeten jullie zelf maar uitzoeken wie in Belgistan de masten levert ...
How Washington Murdered Privacy at Home
and Abroad
By PAUL CRAIG ROBERTS
In the Swiss newspaper Zeit-Fragen, Professor Dr. Eberhard
Hamer from Germany asks, "How Sovereign is Europe?"
He examines the issue and concludes that Europe has
little, if any, sovereignty.
Professor Hamer
writes that the sovereign rights of Europeans as citizens of nation
states were dissolved with the coming into force of the Lisbon Treaty on
Dec. 1, 2009. The rights of the people have been conveyed to a
political commissariat in Brussels. The French, Germans, Belgians,
Spanish, British, Irish, Italians, Greeks, and so forth, now have
"European citizenship whatever this may be."
The
result of aggregating nations is to reduce the political participation
of people. The authority of parliaments and local councils has been
impaired. Power is now concentrated in new hierarchical structures
within the European Union. European citizenship means indirect and weak
participation by people. Self-rule has given way to authoritarian rule
from top to bottom.
Professor Hamer then examines
the EU commissariat and concludes that it, too, lacks sovereignty,
having submitted to the will of the United States. The problem is not
only that Europeans are waging an unconstitutional war ordered by the
U.S. in a region of the world where Europe has no interests. Europes
puppet state existence goes far beyond its mercenary service to the
American Empire.
The EU has given in to
Washingtons demand for "free access to the banking data of the central
financial service provider, Swift, in Europe. All financial flows in
Europe (and between Europe and the rest of the world) will now be
monitored by the CIA and other American and Israeli intelligence
services." The monitoring will include transfers within Germany, for
example, and within individual cities. "The data, even data of
completely innocent citizens, have to be stored for five years, of
course, at the expense of the banks and their customers."
How sovereign is the EU when it it unable to protect the
financial privacy of its citizens from foreign governments?
For some time Zeit-Fragen has been reporting
Washingtons pressure on the Swiss government to violate Swiss statutory
law in order to comply with American demands to monitor financial flows
within Switzerland and between Switzerland the world. Writers show
their astonishment at the total contempt Washington has for the
sovereignty of other countries and the privacy rights of their citizens.
We Americans should not be surprised. Not withstanding
statutory laws, our privacy rights are long gone. In the U.S. privacy
has become a cruel and expensive joke. It means that parents cannot find
out about the college grades of a son or daughter without the
permission of the son or daughter. It means that credit card companies,
banks and other financial institutions are required to waste money
sending a steady stream of privacy notices to customers about the use
of the customers information. It means an American cannot get
information about his account with a credit card company, telephone,
cable, and Internet provider, bank, utility company or make any
alteration in his account without providing a stranger with his Social
Security number or other private information over and beyond ones name,
address, and account number. This routine is a joke when the government
has access to everything. It is part of our Orwellian world that
privacy is protected by the requirement to give strangers private
information over the telephone.
The American
sheeple quietly accepted the complete destruction of their right to
privacy. Encouraged by success in smiting the American people,
Washington has now destroyed the privacy of Europeans.
Indeed, the "freedom and democracy" government spies on
the entire world and sends drones into foreign countries to murder
people disapproved by Washington.
Washington
denounces other governments for human rights violations while itself
violating human rights every day.
Washington puts
foreign leaders on trial for war crimes, while committing war crimes
every day.
What happens when the dollar goes and
Washington no longer has the money to bribe compliance with its demands?
When that day arrives, freedom will reemerge.
Paul
Craig Roberts was an editor of the Wall Street Journal and an
Assistant Secretary of the U.S. Treasury. His latest book, HOW
THE ECONOMY WAS LOST, has just been published by CounterPunch/AK
Press. He can be reached at: PaulCraigRoberts@yahoo.com
Het is weer raak. De communautaire oorlog is weer eens losgebarsten. Ons
aller NVA dient klacht in tegen Le Soir en dan nog wel bij het Centrum
voor Gelijke kansen en Racisme. Het Vlaams belang zal vuur spuwen want
daar ijveren ze al jaren om dat centrum af te schaffen. Hun grootste
concurrent gebruikt het om hun gram te halen. Nationalisten hebben
blijkbaar afwijkende meningen en strategieën. Maar waarover gaat het?
Eerst
het gewraakte artikel en laat ons duidelijk zijn in ons woordgebruik:
het is een column en een zeer goed geschreven en zelfs degelijk
onderbouwde column. En we zeggen dat als Vlamingen en tegenstanders der
Vlaamse wooncode
Dus Le Soir ...
Le
Wooncode et la loi du talion
Jean-Paul Marthoz Journaliste et essayiste
mardi 16 mars 2010, 10:36
Le
désir de vengeance est lune des pulsions les plus ataviques de
lhomme. Un prêté pour un rendu, tit for tat, leer om leer : les
lexiques regorgent de mots qui expriment ce puissant désir de
représailles.
Dans certains pays marqués par des traditions
claniques, cette obsession du règlement de comptes débouche
régulièrement sur des vendettas et des assassinats. Le crime dhonneur
en est lune des illustrations les plus veules.
il pour il,
dent pour dent : la loi du talion exerce également ses ravages entre les
communautés ethniques ou religieuses. La semaine dernière, le massacre
de centaines de chrétiens par des extrémistes musulmans au Nigeria a été
justifié par ses auteurs comme un « juste retour des choses », comme
une réponse à une tuerie dont les musulmans avaient été les victimes
quelques mois plus tôt.
Dans les pays de droit, heureusement, la
vengeance est domestiquée par de multiples règles qui interdisent de se
faire justice soimême ou encore de répondre à la discrimination par
linjustice.
La tentation est grande, pourtant, dutiliser les
mêmes armes que ladversaire, de répondre par des excès à ses abus, de
lui rendre la monnaie de sa pièce.
Cette « réciprocité négative »
menace à tout moment les relations entre des communautés. Le
gouvernement marocain vient, par exemple, dexpulser des missionnaires
étrangers en les accusant de prosélytisme. « Cette mesure sinscrit
dans le cadre de la lutte menée contre les tentatives de propagation du
credo évangéliste, visant à ébranler la foi des musulmans », a
déclaré le ministère marocain de lIntérieur.
Pourquoi, ont
protesté des évangéliques, les musulmans bénéficieraient-ils en Europe
ou aux Etats-Unis de lois qui reconnaissent légalité des droits des
croyants, alors que la plupart des Constitutions des pays de confession
islamique officialisent la discrimination, voire la répression, à
lencontre des autres religions ?
Le même réflexe guette certains
francophones qui soffusquent avec raison de lapplication par la
Région flamande dun code du logement crûment discriminatoire. Pourquoi,
sinterrogent-ils, nimposerions-nous pas les mêmes critères aux
Flamands désireux dacheter un chalet en Ardennes ?
Réciprocité,
loi du talion ? Cest ici que les eaux se partagent, que la division
sopère entre larchaïsme et la modernité. Le comportement des autorités
marocaines, comme celui du gouvernement flamand, relève dune
conception pré-moderne et pré-démocratique de lEtat et de la société.
Il nous renvoie à la dhimmitude du vieil Empire ottoman, qui tolérait
les minorités chrétiennes et juives sans leur accorder les mêmes droits
quaux musulmans. Il semble ne pas avoir été touché par ce 18e siècle éclairé qui, avec les Révolutions américaine
et française, marqua une rupture avec lordre ancien en décrétant les
principes de liberté, dégalité et de fraternité.
Plus de deux
siècles plus tard et appliquées cette fois à lensemble des citoyens « quels
que soient leur race, leur sexe ou leur religion », la Constitution
américaine et la Déclaration des droits de lhomme et du citoyen
continuent dincarner les valeurs qui inspirent linvention démocratique
et qui démarquent celle-ci de ses adversaires : lultranationalisme, le
cléricalisme et le communautarisme.
Ce modèle démocratique exige
de traiter tous les membres dune société selon les mêmes principes et
les mêmes lois. Si discrimination il y a, elle ne peut être que «
positive », cest-à-dire être conçue de telle manière quelle permette
effectivement aux citoyens de jouir des droits inscrits au fronton de la
République.
En dautres termes, et comme laurait dit Monsieur
de La Palice, une vraie démocratie ne se comporte pas comme une
non-démocratie. Elle ne confère pas à la majorité issue des urnes le
droit de régner selon son bon plaisir. Elle lui interdit en particulier
dimposer des règles et des lois qui violent les autres fondements
essentiels de lEtat de droit : les garanties individuelles, légalité
devant la loi et la protection des minorités.
Cest à laune de
ces principes que doivent être jugés les pays qui se réclament de la
démocratie et de la modernité, que ce soit la Flandre et son Wooncode,
le Maroc et sa discrimination religieuse, lItalie et ses rafles
dimmigrés, lAmérique de George Bush et sa justification de la torture.
Une vraie démocratie sinterdit par principe dutiliser certaines
méthodes et de recourir à certaines pratiques. Lorsque ses soldats
tirent de manière indiscriminée au milieu de populations civiles,
lorsque ses services de sécurité tabassent des prisonniers, lorsque ses
gardes-côtes renvoient dans des pays autoritaires des candidats réfugiés
sans respecter le droit de ces derniers à être entendus, ils commettent
moralement un acte de haute trahison, car ils subvertissent lordre et
les valeurs démocratiques quils sont censés protéger.
La loi du
talion constitua, aux époques barbares, une forme de progrès car elle
instaura le principe de la proportionnalité dans la vengeance. Le vol
dune poule nexigeait plus nécessairement le massacre de toute la tribu
du brigand. Mais elle ne peut pas servir de code moral ni de cadre
légal à une démocratie moderne.
Certes, celle-ci na pas de
vocation suicidaire et personne ne lui demande de tendre lautre joue à
ses ennemis. Mais un Etat qui se dit démocratique soumet tout simplement
sa riposte aux principes déthique et de droit qui lui donnent sa
légitimité.
Cette règle sapplique aux lois de la guerre, mais
aussi au savoir-vivre et au vivre ensemble. En dautres termes, pour
paraphraser Yvon Toussaint dans sa récente et flamboyante chronique «
La Belgique a peur ? » (NDLR : Le Soir du vendredi 12 mars),
une démocratie qui se respecte répond au Wooncode, aux fatwas et aux
identités crispées, par de « grands courants dair pour chasser les
remugles ». Elle répond aux obsédés de la pureté du sang, de la
sainteté du sol et de lunicité de la foi par un attachement serein et
résolu aux valeurs dégalité, douverture et de modernité.
N-VA dient opnieuw klacht in tegen Le Soir
(23/03/10)
Vorige week dinsdag 16 maart heeft Le Soir het
gepresteerd om een artikel te publiceren met als titel Le
Wooncode et la loi du talion, met
daarbij een grote foto van een massagraf in Nigeria vol slachtoffers van
een etnische zuivering. Na rijp beraad en overleg met juridische
experts, besliste de N-VA daarom om een klacht in te dienen bij het
Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) wegens het
aanzetten tot haat en racisme.
De N-VA is het hartsgrondig beu dat de Vlamingen
door Le Soir voortdurend vergeleken worden met massamoordenaars
die zich schuldig maken aan etnische zuiveringen. Ditmaal gebeurde het
weliswaar in een vrije tribune maar dan wel van Jean-Paul Marthoz, één
van de vaste columnisten van Le Soir, die bovendien door de
redactie van de krant opgesmukt werd met de aangehaalde foto.
Bart De Wever: Wij pikken dat niet langer. De
Vlamingen worden collectief omschreven als een volk dat pre-moderne et
pre-démocratique is en worden in dezelfde zak gestoken als etnische
zuiveraars. Welke Vlaamse krant zou zoiets over Walen publiceren? Om het
met de woorden van Yves Leterme te zeggen, Le Soir wordt hoe langer
hoe meer La Gazette des Mille Collines. Waarom Le Soir nog zo
fanatiek vasthoudt aan België, terwijl men daar met zon afschuwelijke
Vlaamse gemeenschap moet samenleven, is echt een raadsel.
Het is de doodnormaalste zaak van de wereld dat
de Vlaamse overheid aan mensen die een beroep doen op een sociale woning
gesubsidieerd door de gemeenschap, vraagt om ten minste de inspanning
te leveren om de taal van die gemeenschap aan te leren. Daar en alleen
daarover gaat de Vlaamse wooncode, die bovendien met een enorm
grote meerderheid in het Vlaams parlement is goedgekeurd.
Deze wooncode wordt in Le Soir nog maar eens
verward met het recht op wonen in eigen streek, wat een onderdeel
vormt van het grond- en pandendecreet. Daar is het enkel en alleen de
bedoeling van de Vlaamse overheid om in 69 gemeenten met een hoge
migratiedruk en daardoor exploderende woningprijzen een kleine
sociale correctie door te voeren voor wat betreft de nieuw aan te
snijden woonuitbreidingsgebieden. Dit heeft dus geen enkele
repercussie op bestaande woonkavels. De vorige bevoegde ministers Keulen
en Van Mechelen zijn echter slordig geweest in de formulering van dat
decreet, waardoor de tekst kan gelezen worden als zijnde van toepassing
op alle woonuitbreidingsgebieden en niet alleen op de nieuw
aan te snijden woonuitbreidingsgebieden. Toen dit bekend werd, heeft
het Vlaams parlement enkele weken geleden zelf onmiddellijk aan de
huidige minister van Wonen gevraagd om dit recht te zetten.
Bart De Wever: Wat nog opmerkelijker is: de
Franstaligen hebben zelf een soortgelijk systeem in hun sociaal
huurbesluit. Sociale huisvestingsmaatschappijen werken daar met een
soort puntensysteem waarbij de band met de gemeente een zeer belangrijk
criterium vormt, zelfs meer punten oplevert dan het hebben van een
gehandicapt kind. Maar als de Vlamingen zon systeem invoeren, dan
worden wij meteen met massamoordenaars vergeleken. Ik pik niet langer
dat mijn gemeenschap en de 6 miljoen Vlamingen door Le Soir voortdurend
beledigd worden. Na de vorige opstoot van haat tijdens de
communautaire onderhandelingen van 2007-2008, toont Le Soir vandaag
opnieuw zijn ware gelaat.
Auteur: Bart De Wever Voorzitter
N-VA
Zwaar conflict dus en
gelukkig hebben we nog geen regionale legers want anders was een
genocide waarschijnlijk niet ver meer af...en theoretisch heeft Bart en
C° wel een punt maar praktisch stelt er zich stilaan een levengroot
probleem en we vinden het zelf niet uit maar we lezen het in de krant
die toch niet meteen als fransdol kan bestempeld worden: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=RI2NQHBR
In Vlaanderen let u beter op uw woorden
maandag 22 maart 2010
Auteur:
MARC REYNEBEAU
BRUSSEL -
Nederlands spreken moet, maar het volstaat nog niet om in Vlaanderen te
mogen wonen. Zes maanden geleden begon de Vlaamse regering het wonen in
eigen streek' te bevorderen. Dat leidde niet tot betaalbaar wonen, wel
tot veel bureaucratie. En tot nu toe al tot elf weigeringen.
VAN ONZE REDACTEUR
Het deint uit als een olievlek, maar deze
keer is het niet de verfransing zoals ze ooit vanuit Brussel begon. Het
is de dam die Vlaamse overheden ertegen proberen op te werpen. Dat twee
deelnemers aan het populaire VTM-programma Mijn restaurant zich
verplicht zagen om de naam van hun eethuis in Halle te veranderen van
Les Deux in Halletwee, is daarvan een anekdotische maar toch
veelzeggende uitwas. Dat de Halse burgemeester stelt dat hij geen druk'
uitoefende op het duo, maar slechts heeft gewezen op zijn bekommernis'
over het Vlaamse karakter van de streek, is dat evenzeer. Het luistert
nauw allemaal.
Iets minder anekdotisch was het geval van een
Franstalige vrouw die in Sint-Genesius-Rode geen huis mocht kopen. Ze
woont er al bijna twee jaar, volgt lessen Nederlands en haar kind gaat
er naar de crèche, maar dat volstaat niet als band' met de gemeente.
Want het Vlaamse grond- en pandendecreet dat een half jaar geleden van
kracht werd, legt strenge normen op voor wie van plan is in Vlaanderen
te gaan wonen. Eerder al mocht een Brussels paar, dat al decennia een
appartement heeft in Koksijde, daarom geen huis kopen in Oostduinkerke.
Onder Vlaams-nationalistische druk bevat het grond- en pandendecreet
dat in september 2009 van kracht werd, immers een passage over wonen in
eigen streek'. Dat heeft niets met taal te maken. Het wil op het eerste
gezicht voorkomen dat kapitaalkrachtigen van buiten de gemeente
onroerend goed kopen, ten nadele van lokale bewoners, een sociale
verdringing die wel vaker opduikt in aantrekkelijke, groene gemeenten.
Het verklaarde de Brusselse olievlek van vroeger, toen rijke (en dus)
Franstalige Brusselaars in de groene rand rond de hoofdstad kwamen
wonen.
Volgens het decreet moet wie een woning wil kopen,
bewijzen een gemeentelijk autochtoon te zijn: er zes jaar wonen, er
minstens halftijds werken of er een zwaarwichtige en duurzame
maatschappelijke band' mee hebben. Dat zorgde vorig jaar voor veel
ophef, maar toch waren die criteria toen niet zo nieuw. De Vlaamse
regering legt letterlijk identieke voorwaarden op in haar besluit van 29
september 2006 aan wie een onroerend goed van een sociale
huisvestingsmaatschappij wil kopen. Dat regeringsbesluit hoort bij de
Vlaamse Wooncode, die voor veel politiek gekwebbel zorgde omdat ze al
een restrictie inhield: ze verwacht van huurders van sociale woningen
dat ze bereid zijn om Nederlands te leren.
Zo hangt de
olievlek' van maatregelen aan elkaar: een verplichting om Nederlands te
leren voor sociale huurders in de Vlaamse Wooncode, een beperking om
sociale woningen en kavels te kopen in de marge van die wooncode, die nu
ook opduikt in het grond- en pandendecreet, wat parallel loopt met
maatregelen van onder meer Vilvoorde, dat zijn woningen ook alleen onder
taal- en woonvoorwaarden wil verkopen.
Rompslomp
Het onderdeel wonen in eigen streek' van het grond- en pandendecreet
gaat niet over sociale huisvesting, maar grijpt in de privémarkt in. En
dat niet alleen in de Rand rond Brussel, maar in 69 Vlaamse gemeenten.
Die lijst is louter kwantitatief berekend, volgens een formule die
steunt op grondprijzen en migratiebewegingen. De Vlaamse regering ziet
dus een verband tussen stijgende prijzen en hoge in- en uitwijking of
wil ze alleen in dat verband aanpakken. Zo kwamen gemeenten in de
bekende gevoelige gebieden op de lijst, zoals de Rand rond Brussel, de
Kust of de Noorderkempen, maar ook Leuven, Gent of Antwerpen of zelfs
het vredige Lovendegem.
Die zijn daar niet allemaal even
gelukkig mee, omdat de Vlaamse regering met het decreet beleidsopties
oplegt die niet noodzakelijk met het lokale beleid overeenkomen. De
betutteling dreigt Vlaanderen tot een sovjetrepubliek' te maken, vindt
Groen!-politicus Luckas Vander Taelen (DS 4 maart). En door de
dorpsvlucht tegen te gaan, bevordert het decreet de klassieke Vlaamse
honkvastheid. Net die kerktorenmentaliteit zien arbeidssociologen als
een beletsel voor een meer flexibele arbeidsmarkt, omdat ze de
arbeidsmobiliteit hindert.
Doordat de lijst alleen kwantitatief
is samengesteld, komt er geen enkele Limburgse gemeente op voor, al
bestaat in het noorden van de provincie nogal wat druk door inwijking
van rijke Nederlanders. Wat niet wegneemt dat de provincie bepaald niet
rouwig is dat ze, naar eigen zeggen, aan dat deel van het decreet is
ontsnapt'. Omdat ze liever haar eigen woonbeleid bepaalt, maar vooral
omdat het een bureaucratische rompslomp veroorzaakt.
De
kandidaat-koper moet zijn band met de gemeente bewijzen door vooraf een
hele papierwinkel te bezorgen aan een speciaal daarvoor opgerichte
provinciale beoordelingscommissie, die doorgaans maandelijks vergadert.
Elke aankoop is dus voorwaardelijk. Oordelen over zes jaar wonen of ten
minste halftijds werken in een gemeente is relatief simpel. Maar wat is
een zwaarwichtige en duurzame band'? Dat vraagt een inschatting
waarvoor geen objectieve norm bestaat. Daarrond kan alleen een
feitelijke jurisprudentie groeien. Maar hoe dat concreet moet, laat de
Vlaamse regering koud. Tot nu toe liet ze na om uitvoeringsbesluiten te
maken waarmee de commissies bij haar over hun werk kunnen rapporteren.
Maar daarmee houdt de onzekerheid niet op. Want met het grond- en
pandendecreet is iets grondig mis. De tekst ervan is strijdig met de
memorie van toelichting erbij. Het is, kortom, weer zo'n voorbeeld van
slordige wetgeving. Het is van kracht in woonuitbreidingsgebieden, maar
geldt dat enkel voor nog aan te snijden' of ook voor bestaande
dergelijke gebieden? Geldt het alleen voor gronden of ook voor de
constructies' (woningen) die erop staan?
Minister van Wonen
Freya Van den Bossche (SP.A) stelt nu een reparatiedecreet in het
vooruitzicht, al zal dat via een parlementair initiatief gebeuren, om de
zaak te versnellen. Dat zal de toepassing van wonen in eigen streek'
beperken tot nieuwe (en dus nog onbebouwde) woonuitbreidingsgebieden,
waardoor het toepassingsveld aanzienlijk beperkter wordt. Maar', zegt
een lid van een beoordelingscommissie, voorlopig moeten wij het decreet
toepassen zoals het nu voorligt.' Strenger dus.
Schadevergoedingen
Dat dit een wereld van verschil maakt, geldt alvast voor het geval in
Sint-Genesius-Rode. Dat ging over een verkaveling die al dertig jaar
bestaat', zegt Anne Sobrie, de Vlaamse schepen van de gemeente.
Bovendien spreken het Bijzonder Plan van Aanleg en het Gewestelijk
Structuurplan elkaar tegen over het statuut van het gebied waar het huis
in kwestie staat.
Zorgt de maatregel ook voor goedkoper wonen?
Nee,' zegt Sobrie, of misschien op lange termijn. Maar het effect zal
klein zijn omdat er niet veel woonuitbreidingsgebieden in Rode zijn.'
Het concept wonen in eigen streek' is inderdaad niet echt een sociale
maatregel die zal leiden tot betaalbaar' wonen, al werd het wel zo door
de nationalistische initiatiefnemers aangeprezen.
Het is niet
sociaal omdat de criteria ervoor louter geografisch zijn en niet
afhangen van het inkomen. En het leidt niet tot betaalbaar' wonen,
omdat de impact ervan op de grondprijzen hooguit marginaal kan zijn. Het
enige effect ervan is dat het vreemdelingen' als kandidaat-kopers
uitsluit. Wie zich tevoren al de huizen niet kon permitteren, al woont
hij in de gemeente, zal dat nu ook niet kunnen.
Zelfs de
efficiëntie van het decreet valt te betwisten, want net in de Vlaamse
Rand verliest het oude Vlaamse argument van de Franstalige
verbrusseling' fel aan betekenis. De voorbije tien jaar is minder dan
10 procent van de nieuwkomers daar Belg; de rest bestaat voor driekwart
uit EU-burgers, naast Marokkanen of Congolezen. Kamerlid Luc Van Biesen
(Open VLD) berekende dat de Franstaligen in de faciliteitengemeenten
over tien jaar hun meerderheid verliezen als gevolg van de instroom van
eurocraten' (DS 19 maart). Volgens Kind & Gezin is het
aantal kinderen in de Vlaamse Rand dat het Frans als thuistaal heeft, nu
al aan het dalen.
Ondertussen zijn de vier provinciale
beoordelingscommissies aan de slag. Sinds de invoering van het grond- en
pandendecreet ontvingen ze samen 169 dossiers. Van de 155 die al werden
behandeld, stuitten er elf op een weigering, zeven in Vlaams-Brabant en
vier in West-Vlaanderen. De vraag is nu of de geweigerden een
schadevergoeding kunnen eisen als zou blijken dat het decreet door de
aanpassing die minister Van den Bossche daarop zal doorvoeren, op hun
dossier niet eens van toepassing was, zoals het geval is met de zaken in
Sint-Genesius-Rode en Oostduinkerke.
Dat zou betekenen dat deze
manke wetgeving Vlaanderen wel eens veel geld zou kunnen kosten. En dat
voor een nationalistische fermheid die weinig meer dan symbolisch is
al is ze voor de elf gedupeerden erg concreet. Tenslotte is het
toepassingsgebied van het omstreden decreet klein, zeker wanneer het is
aangepast; een 16.000 hectare.
Als de Raad van State er
uiteindelijk geen bezwaar tegen maakte, was dat ook omwille van die
kleinschaligheid'. Maar dat wonen in eigen streek' zal vooral de
internationalisering van het Brusselse randgebied of de rest van
Vlaanderen niet kunnen beletten.
Ha, die Ollanders, daar
staan jullie van te kijken nietwaar van zoveel spitstechnologie in onze
Zuidelijke Provinciën. En kom niet af dat jullie nu plots "een een
zwaarwichtige en duurzame maatschappelijke band' met ons hebben. We
hebben jullie oranje Willem d'r uit gekieperd en willen wel die leuke
Argentijnse inruilen voor onze eigen toekomstige hark maar zo ver zijn
we nog niet! En beste Unoxmutsjes, als jullie bekomen zijn van de
verbazing na het lezen van zo veel vrolijke dingen wees er van overtuigd
dat er niks mis is met de kwaliteit van ons drinkwater en dat onze
veestapel niet besmet is met hersendodende virussen. Zulke initiatieven
en de gevolgen in vorm van columns en hierop volgende klachten maken
gewoon deel uit van onze identiteit. Net zoals jullie daarboven mekaar
de hersens inslaan na het zien van een praktiserende moslim naast een
oliebollenkraam ergens in Den Haag en onder leiding van een kloon van
Beethoven. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is nietwaar. Maar
misschien moeten we toch eens raad vragen aan één of andere nog niet
helemaal verknoeide Amazonestam om te weten hoe we best kunnen
overleven in een gevaarlijke omgeving. Ondertussen overwegen wij een klacht tegen De Wever wegens het compleet ridiculiseren van HET VLAAMSE VOLK. Voilà
VRT
AP Photo/Jeffrey PhelpsArthur
Budzinski, 61, center left wearing black black leather coat, a former
student at St. John's School for the Deaf in St. Francis, and his
daughter, Gigi Budzinski, center right, who is interpreting for him,
speak to members of the media at a news conference outside the Catholic
Archdiocesan headquarters in St. Francis, Wis. Budzinski is one of some
200 deaf boys Rev. Lawrence Murphy is accused of molesting at St. John's
School for the Deaf in St. Francis.Arthur
Budzinski says the first time the priest molested him, he was 12 years
old, alone and away from home at a school for the deaf. He says he asked
the Rev. Lawrence Murphy to hear his confession, and instead the priest
took him into a closet under the stairs and sexually assaulted him.
