~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
01-01-2009
Naar het gedoe van De Morgen... Lezers tippen lezers : Naar Nieverance, de zelfkant waar de zwarte sneeuw valt...
"Vuurwerk 2009" duur : 8:30 minuten ...
...
1 januari - 14.13 - Onze keuze om de kerst- & nieuwjaarstijd van 2008 tot in 2009 door te brengen had eigenlijk weinig of niets om het lijf... Net als de zovele roemloze & naamloze onbekende anderen, hadden wij weinig of géén andere keuze dan... of deze kersttijd op een zinnige manier trachten door te brengen in Nieverance... Het u aller welbekende gat aan de uitkant van de wereld, "In 't Hol van Pluto"... Of ten onder te gaan aan een zekere existentiele eenzaamheid & de daarbij horende quasi ondraaglijke dofheid van dit aardse bestaan... Wij kozen alvast voor het eerste & kregen er het tweede "GRATIS" & voor 't zelfde geld bij...
Ons algehele budget voor deze toch wel obligatoir te noemen schoolreis bij de aanvang van de schoolse kerstvakantie beperkte zich tot op de centiem na, tot het geweldige & te vermorsen bedrag van zegge & schrijven drieëntwintig uro & achtenzeventig urocent... & dat was dan voor àlle te maken kosten & alle uitspattingen die men zich daarmee kan veroorloven van het ganse aan ons toegewezen pretpakket... Het verblijf in onze kartonnen doos was al betaald, in dit geval was dit dus ook "GRATIS" te noemen... Onze 23,78 kon dus losbandig worden opgesoupeerd aan vreten & zuipen voor onze 10-daagse ~zeg maar~ "nood-gedwongen" retraite aan de zelfkant van de maatschappij... Een maatschappij waar wij tot nader order tenslotte ook nog deel van dachten uit te maken, al had deze maatschappij dan misschien wel liever van niet...
Màààrrr dit àlles had ook zo zijn goede kanten, want daar waar anderen bijna overstresst de stad in moesten om nu eenmaal naar goede gewoonte te voldoen aan hun financiële eindejaarsverplichtingen, werden wij van deze waanzin bespaard... Wij konden & mochten dit alles overschouwen van op ons door ons telkenmale zorgvuldig uitgekozen centraal gelegen stadsbankje... Meestal een exemplaar waar we net niet aan vast vrozen, maar waar de koude wel ondergeschikt was aan 't plezier van het u aller bekende mensjes kijken... Ook al zijn wij reeds sedert geruime tijd uitgesloten van deelname aan zulke sociale spektakels wegens een chronisch financieel tekort aan harde cash, toch kunnen we nog wel iet of wat geamuseerd kijken naar dit op zich toch wel jaarlijks herhaald waanzinnige circus met alle sociale verplichtingen vandien die er blijkbaar nog eens aan vast hangen. ook.. Daarbij hoort meestal ook nog eens de telkenmale daar aan verbonden terugkerende schier onoverzichtelijke massa van wurmendende & veel te haastige mensen... een menselijk kluwen dat meestal bepakt & gezakt is, soms zelfs als sjokkende muilezels beladen, waarbij dan de één al wat meer dan de andere mee sjouwt aan vooral dan duur & gegeerd materialisme, in vele gevallen meestal ook nog eens onpersoonlijke consumenten-troep waarvan na nieuwjaar het één al nuttelozer zou blijken te zijn als het andere...
De als nijvere mieren wriemelende menselijke stroom, bijna allemaal zich quasi onophoudelijk haastig spoedend, sommigen een droeve blik op oneindig gericht met in het zog van hun naarstig geloop, anderen die het alfabeest dan maar gedwee of juist heel nors volgden om de meestal volgepropte kerstboodschappenlijst toch maar op tijd afgestreept te krijgen... De hoeveelheid beschamende taferelen die wij van dichtbij of veraf ~als toeschouwer wel te verstaan~ mochten aanschouwen, vooral dan van ruzie makende ~zo gezegde~ geliefden, "vol-van-goede-wil" over de te geven kado's waren soms zo grotesk dat wij ze u omwille van enige beschaafdheid bij deze zullen besparen... In de meeste der gevallen ging het dan ook aan ons voorbij als ware het slechte film met een slecht geschreven scenario, met nog niet te na gesproken meestal ook nog eens de verkeerd gecaste vertolkers van een vooral leeg & oppervlakkig geleefd leven... De menselijke nachtmerrie volgens Sartre... l'enfer c'est les autres...
De walmen van verse wafels vermengd met de weeë geur van veel te lang gebakken hamburgers & slechte gluhwijn hing overal in de lucht wat er voor zorgde dat er her & der enkele fanatieke entoesiastelingen waren die zich hieraan reeds al lang aan te buiten waren gegaan &/of dat duidelijk van plan waren te gaan doen... Groepjes debiele volwassenen met al dan niet flikkerende kerstmutsen of rendiergeweien op het hoofd... Horden van brallende zatte kerstmannen gevolgd door een troep van luidgibberende kerstmanwijfjes, losgeslagen door de kunstmatig opgepepte euforie van feeëriek verlichte kerstmarkten... Ons liet het ons slechts af & toe het water in de bek krijgen van de honger & voor de rest zorgde het alleen maar voor spontane krampen van onze opspelende lege maag, meestal dan nog eens gevolgd door een opvallend leeg gerommel van opspelende spasmisme darmen...
Af & toe herkenden we een lotgenoot, waarvan dan de ene al wat meer getekend was dan de andere door de aftakeling van de armoede... Want zulks wordt na een tijdje zichtbaar & voor wie hier bedreven in kijken & zien is... is één blik al dikwijls voldoende om de onderhuids tragiek te zien die zich bij de andere innerlijk afspeelt...
De zwarte sneeuw van Nieverance wordt dan ook vooral gekenmerkt door zij die deze winter-lente-zomer-&-herfststormen kennen & die ook reeds ettelijke malen hebben ~moeten~ doorstaan als waren zij dan geharde & ervaren poolreizigers & zij die er hebben horen over praten, als was het een zeldzaam fenomeen in Belgistan dat quasi ook onbestaande is & zeker als je het niet wilt zien of wilt weten... Niets is immers zou koud & kil als menselijke koudheid & menselijke onverschilligheid, niets is in zulke gevallen ook beschamender als onbegrip of domheid & blindheid voor elk ander menselijk lijden dan dat van henzelf...
Terwijl 8 miljoen Belgen zich nog quasi te goed konden doen aan ~dure~ kerstfestijnen met enigzins exubertante kerstmenu's & de bijhorende dure kado's, waren 2 miljoen anderen verplicht het met aanzienlijk veel minder te doen of gewoon zelfs met niks... Het feestmaal van ondergetekende beperkte zich tot 2 gebakken zwarte pensen met confituur & een broodje... & wij menen dat we het in vergelijking met sommige anderen dan nog goed hadden, want er zijn anderen die het bij ons weten met nog veel minder moesten doen...
Maar in tegenstelling tot ons, ligt u daar waarschijnlijk ook niet echt wakker van... Zo hebben wij toch mogen merken...
Kijk, we willen een kleine technische toelichting, vanuit onverdachte bron, geven over het geweldige gevaar van de qassamraketten die Hamas op Israël afvuurt. Voor ons zijn het inderdaad terreurwapens omdat ze totaal ongeleid zijn en neerstorten als de brandstof opgebruikt is. Maar deze krengen zijn niet te vergelijken met wat Hezbollah ooit afvuurde vanuit Libanon. We plaatsen deze bijkomende info eenvoudigweg om jullie te laten nadenken over een bepaald soort berichtgeving dat F16-bombardementen op het dichtstbevolkte gebied in de wereld een "gepaste represaille" vindt voor de dagelijkse "raketaanvallen" vanuit Gaza. En nogmaals wij zijn geen bewonderaars van zulke knutseltuigen...
bron : http://www.think-israel.org/brain.kassamrockets.html
HOW KASSAM ROCKETS WORK
by Marshall Brain
If you've been watching the news, you know that Israel is under
attack once again. This time, the weapon of choice comes from the
skies. It is called the Kassam (or Qassam) rocket, and dozens of them
have been landing in Israel.
In America we have a certain mental image that appears whenever
we hear the word "rocket." We tend to think of something big, complex
and expensive. We get that impression because we are used to seeing
huge moon rockets or billion-dollar space shuttles flying precisely
into orbit under the control of thousands of technicians.
The Palestinian Kassam rocket is just the opposite. It is
small, simple and cheap. The idea is to create an easily manufactured,
inexpensive terror weapon that one or two people can launch from almost
anywhere.
How can Palestinians manufacture rockets in their basements?
The key is to think small and to use everyday items wherever possible.
Therefore, a Kassam rocket starts with a simple iron tube. In other
words, you start with a piece of pipe. In a Kassam rocket, the pipe is
usually about 6 feet long and 6 or 7 inches in diameter. At one end of
the piece of pipe you weld on four simple fins made of sheet metal. The
sheet metal can come from anywhere - an old car fender will do.
A Kassam rocket lands in a Sderot, Israel synagogue
Since this is a rocket, it needs some kind of rocket fuel inside
the pipe. Palestinians use the simplest fuel possible. It is made of
sugar and potassium nitrate, also known as saltpeter. The obvious
question most people have is, "Sugar?" It turns out that sugar
contains quite a lot of energy. You can see that energy when you are
roasting marshmallows and one of them catches on fire. The problem is
that sugar does not burn fast enough to use it as a rocket fuel. The
potassium nitrate solves that problem by providing an oxidizer that
accelerates the reaction. In the United States, there is a whole
category of model rocketry called "Candy Rockets." American hobbyists
hold competitions to see who can create the highest-flying
sugar-powered rockets. The Palestinians have simply taken the hobby to
an extreme.
Once you have filled your pipe with its sugar fuel, you need a
nozzle for your rocket engine. In a Kassam rocket the designers use a
round metal plate with seven holes drilled in it. Each hole is about an
inch in diameter, because that is about as big as a standard drill bit
can get. This round plate then screws onto the bottom of the rocket.
At the other end of the rocket is a small bomb. A Kassam rocket
has a payload of 10 to 20 pounds and the bomb is very simple. It is
made of a metal casing filled with an explosive like TNT. The TNT is
probably the hardest material for the Palestinians to obtain, so they
smuggle it in or harvest it from old military hardware. The shell of a
rifle bullet acts as a blasting cap to initiate the TNT explosion.
When you put this all together, what you have is a rocket that can
lob a 10 to 20 pound bomb through the air for a distance of five or
six miles. It is very much like an artillery shell, with the advantage
that you do not need a massive artillery piece to launch it. Instead,
you need a couple of simple guide rails to act as a launch pad. You
set up the rails, lean the rocket against them, light the fuse and
stand back. 30 seconds later a 20-pound bomb explodes five miles away.
By the time Israelis can react, the people who ignited the rocket can
be long gone from the launch site.
Because they have no guidance system of any kind, Kassam rockets do
have their limits. There is no way to know precisely where the rocket
will land. However, as a tool of terror, that randomness can make the
rocket very effective. The Germans employed the same tactic with the
V-1 and V-2 rockets that they sent toward London during World War II.
[Editor's Note: Steven Plaut has suggested that Israel could stop the
manufacture of rockets in Gaza by the simple expedient of blocking the
importing of sugar into the Gaza Strip. Read his essay
here.]
Marshall Brain has a degree in computer science. He is founder of
the "How Stuff Works" website (www.howstuffworks.com), where he
explains how things work -- from spud guns to hybrid cars.
He lives in Raleigh NC and can be contacted at
marshall@marshallbrain.com. Visit his website at
www.marshallbrain.com
This article appeared in Jewish World Review
(http://www.jewishworldreview.com/0507/HowStuffWorks.php3).
en een iets "gekleurdere" opinie
SUGAR DADDIES; BE CAREFUL WHAT YOU SUE FOR
Posted by Steven Plaut, June 6, 2007.
1. Sugar Daddies
Want to know WHY al-Kassam rockets are falling on Sderot every
day? I mean -- besides the obvious cause, namely, the mega-stupidity of
the Israeli government ordering the eviction of all the Jews from the
Gaza Strip and turning it over to the genocidal terrorists of the
Hamas.
Want to know the OTHER reason why the rockets keep falling?
It is because Israel's government does not have the courage to
prevent sugar from being imported into the Gaza Strip.
Huh? -- you say?
Yes, the root problem is sugar. Why sugar? Well, Kassam rockets
are primitive little devices thrown together in the basements and
underground tunnels of the Gaza Strip. They use a primitive fuel that
is mainly a mix of sugar and fertilizer. If you think I am kidding,
take a look at
http://www.me-monitor.com/files/The%20Growing%20Threat%20of%20the%20Kassam.htm
or
http://www.jewishworldreview.com/0507/HowStuffWorks.php3?printer_friendly
or http://www.israelnetdaily.com/feed_content.php?feed=27641.
These are NOT the Katyusha rockets of the Hizbollah, although a few
katyushas have also been fired out of Gaza by the savages.
This has been known for years. If Israel had simply announced that
no sugar at all (better yet -- no fertilizer either) can be brought
into the Gaza Strip, the residents of Sderot would be strolling about
in tranquility, enjoying the evening Negev breezes and listening to
the birds. Instead, Ehud Olmert and Amir Peretz prefer to be the Sugar
Daddies for the Gaza Strip.
The problem is that the same state of Israel that clobbered the
Arab aggressors in six days in 1967 and then rescued the Entebbe
hostages in 1976 is today too afraid of its own shadow to stop the
imports into Gaza of sugar and fertilizer.
Sure, the academic moonbats in Israel would have a fit if the
sugar shipments were stopped and Gaza were placed under a sugar
embargo. They of course would oppose anything short of unconditional
surrender by Israel to stop the rocket barrages on Sderot. Their
anti-Semitic friends abroad would also chime in their outrage.
So to keep a lid on things, I hereby
propose that Israel announce a new dental health program of preventive
dental medicine for Gaza. To help prospective suicide bombers and
rocket shooters from developing painful problems of tooth decay, Israel
will do the humanitarian thing and stop all sugar imports! Any leftist
protesting this would be seen as an anti-dentite.
And then to offset any damages to Gaza
from a halt in imports of fertilizer, Israel can also shut off the
water supply to Gaza and let the locals fertilize their fields with
human organic substances that cannot be used to produce Kassam rockets.
http://www.israelnationalnews.com/Blogs/Blog.aspx/1#2179
onze linkse nitwitsvisie op de massamoorden in Gaza
We kunnen niet blind blijven
voor het drama dat zich voor onze ogen afspeelt in Gaza. We lazen
vandaag minstens 100 verschillende meningen over het bloedbad dat de
staat Israël daar heeft aangericht. En we gebruiken zeer bewust de term
"staat Israël" en niks anders. We hebben hier op dit blog steeds het
onrecht aangeklaagd dat het Joodse volk werd aangedaan tijdens de
naziterreur en we zullen dit blijven doen voor elk volk daar waar
nodig. Racisme, genocide, zijn woorden die niet in ons woordenboek
passen. We zijn ook geen bewonderaars van Hamas en zijn zeker niet
blind voor bepaalde fascistoïde en vreselijk anti-joodse tendensen
binnen het radicale Islamisme. Dat zullen we hier eveneens ongenadig
aanklagen. Eén gekke grootmoefti was genoeg. Er moeten best geen
opvolgers opstaan. Toch moet het gezegd worden en we beweren hier ook
weer geen kenners te zijn van het aartsmoeilijke Palestijns-Israëlische
conflict, wat er daar nu gebeurt is ontoelaatbaar. Je kan, als zinnige
mens, moeilijk verdedigen dat zogenaamde precisiebombardementen slechts
slachtoffers maken onder de Hamasmilities. Het gaat hiet begot over één
van de dichtst bevolkte gebieden ter wereld met een meerderheid van
bijna uitgehongerde bewoners tegenover één der best bewapende
luchtmachten ter wereld. Een bom is, ondanks alle filmpjes en idiote
beweringen, nooit zo slim dat ze eens ze ontploft, een onderscheid zal
maken tussen een gewapende man en een kind. Punt uit. Je voert geen
luchtbombardementen uit in dichtbevolkte gebieden. Het excuus dat de
raketlanceerinstallaties van Hamas opgesteld staan tussen de
burgerbevolking snijdt gewoon geen hout. Hun vernuftig in elkaar
geknutselde Quassamraketten zijn inderdaad geniepige moordwapens maar
hebben geen lanceerinstallatie nodig. Dat is net het specifieke van die
tuigen je ze hieronder kan zien en je hebt er kleinere en grotere een
drietal types in totaal maar die telkens zonder uitgebouwde vaste
installatie kunnen worden afgevuurd. Bovendien is Israël gestart
met het uithongeren van Gaza en het in elkaar laten stuiken van de
plaatselijke economie begin november. De bombardementen maken dus deel
uit van een totaal plan Hieronder publiceren we een uitstekend
gedocumenteerd artikel dat we vonden op : http://www.lrb.co.uk/v31/n01/roy_01_.html
If Gaza falls . . .
Sara Roy
Israels siege of Gaza began on 5 November, the
day after an Israeli attack inside the strip, no doubt designed finally
to undermine the truce between Israel and Hamas established last June.
Although both sides had violated the agreement before, this incursion
was on a different scale. Hamas responded by firing rockets into Israel
and the violence has not abated since then. Israels siege has two
fundamental goals. One is to ensure that the Palestinians there are
seen merely as a humanitarian problem, beggars who have no political
identity and therefore can have no political claims. The second is to
foist Gaza onto Egypt. That is why the Israelis tolerate the hundreds
of tunnels between Gaza and Egypt around which an informal but
increasingly regulated commercial sector has begun to form. The
overwhelming majority of Gazans are impoverished and officially 49.1
per cent are unemployed. In fact the prospect of steady employment is
rapidly disappearing for the majority of the population.
On 5
November the Israeli government sealed all the ways into and out of
Gaza. Food, medicine, fuel, parts for water and sanitation systems,
fertiliser, plastic sheeting, phones, paper, glue, shoes and even
teacups are no longer getting through in sufficient quantities or at
all. According to Oxfam only 137 trucks of food were allowed into Gaza
in November. This means that an average of 4.6 trucks per day entered
the strip compared to an average of 123 in October this year and 564 in
December 2005. The two main food providers in Gaza are the UN Relief
and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) and
the World Food Programme (WFP). UNRWA alone feeds approximately 750,000
people in Gaza, and requires 15 trucks of food daily to do so. Between
5 November and 30 November, only 23 trucks arrived, around 6 per cent
of the total needed; during the week of 30 November it received 12
trucks, or 11 per cent of what was required. There were three days in
November when UNRWA ran out of food, with the result that on each of
these days 20,000 people were unable to receive their scheduled supply.
According to John Ging, the director of UNRWA in Gaza, most of the
people who get food aid are entirely dependent on it. On 18 December
UNRWA suspended all food distribution for both emergency and regular
programmes because of the blockade.
The WFP has had similar
problems, sending only 35 trucks out of the 190 it had scheduled to
cover Gazans needs until the start of February (six more were allowed
in between 30 November and 6 December). Not only that: the WFP has to
pay to store food that isnt being sent to Gaza. This cost $215,000 in
November alone. If the siege continues, the WFP will have to pay an
extra $150,000 for storage in December, money that will be used not to
support Palestinians but to benefit Israeli business.
The
majority of commercial bakeries in Gaza 30 out of 47 have had to
close because they have run out of cooking gas. People are using any
fuel they can find to cook with. As the UN Food and Agriculture
Organisation (FAO) has made clear, cooking-gas canisters are necessary
for generating the warmth to incubate broiler chicks. Shortages of gas
and animal feed have forced commercial producers to smother hundreds of
thousands of chicks. By April, according to the FAO, there will be no
poultry there at all: 70 per cent of Gazans rely on chicken as a major
source of protein.
Banks, suffering from Israeli restrictions on
the transfer of banknotes into the territory were forced to close on 4
December. A sign on the door of one read: Due to the decision of the
Palestinian Finance Authority, the bank will be closed today Thursday,
4.12.2008, because of the unavailability of cash money, and the bank
will be reopened once the cash money is available.
The World
Bank has warned that Gazas banking system could collapse if these
restrictions continue. All cash for work programmes has been stopped
and on 19 November UNRWA suspended its cash assistance programme to the
most needy. It also ceased production of textbooks because there is no
paper, ink or glue in Gaza. This will affect 200,000 students returning
to school in the new year. On 11 December, the Israeli defence
minister, Ehud Barak, sent $25 million following an appeal from the
Palestinian prime minister, Salaam Fayad, the first infusion of its
kind since October. It wont even cover a months salary for Gazas
77,000 civil servants.
On 13 November production at Gazas only
power station was suspended and the turbines shut down because it had
run out of industrial diesel. This in turn caused the two turbine
batteries to run down, and they failed to start up again when fuel was
received some ten days later. About a hundred spare parts ordered for
the turbines have been sitting in the port of Ashdod in Israel for the
last eight months, waiting for the Israeli authorities to let them
through customs. Now Israel has started to auction these parts because
they have been in customs for more than 45 days. The proceeds are being
held in Israeli accounts.
During the week of 30 November, 394,000
litres of industrial diesel were allowed in for the power plant:
approximately 18 per cent of the weekly minimum that Israel is legally
obliged to allow in. It was enough for one turbine to run for two days
before the plant was shut down again. The Gaza Electricity Distribution
Company said that most of the Gaza Strip will be without electricity
for between four and 12 hours a day. At any given time during these
outages, over 65,000 people have no electricity.
No other diesel
fuel (for standby generators and transport) was delivered during that
week, no petrol (which has been kept out since early November) or
cooking gas. Gazas hospitals are apparently relying on diesel and gas
smuggled from Egypt via the tunnels; these supplies are said to be
administered and taxed by Hamas. Even so, two of Gazas hospitals have
been out of cooking gas since the week of 23 November.
Adding to
the problems caused by the siege are those created by the political
divisions between the Palestinian Authority in the West Bank and the
Hamas Authority in Gaza. For example, Gazas Coastal Municipalities
Water Utility (CMWU), which is not controlled by Hamas, is supposed to
receive funds from the World Bank via the Palestinian Water Authority
(PWA) in Ramallah to pay for fuel to run the pumps for Gazas sewage
system. Since June, the PWA has refused to hand over those funds,
perhaps because it feels that a functioning sewage system would benefit
Hamas. I dont know whether the World Bank has attempted to intervene,
but meanwhile UNRWA is providing the fuel, although they have no budget
for it. The CMWU has also asked Israels permission to import 200 tons
of chlorine, but by the end of November it had received only 18 tons
enough for one week of chlorinated water. By mid-December Gaza City and
the north of Gaza had access to water only six hours every three days.
According
to the World Health Organisation, the political divisions between Gaza
and the West Bank are also having a serious impact on drug stocks in
Gaza. The West Bank Ministry of Health (MOH) is responsible for
procuring and delivering most of the pharmaceuticals and medical
disposables used in Gaza. But stocks are at dangerously low levels.
Throughout November the MOH West Bank was turning shipments away
because it had no warehouse space, yet it wasnt sending supplies on to
Gaza in adequate quantities. During the week of 30 November, one truck
carrying drugs and medical supplies from the MOH in Ramallah entered
Gaza, the first delivery since early September.
The breakdown of
an entire society is happening in front of us, but there is little
international response beyond UN warnings which are ignored. The
European Union announced recently that it wanted to strengthen its
relationship with Israel while the Israeli leadership openly calls for
a large-scale invasion of the Gaza Strip and continues its economic
stranglehold over the territory with, it appears, the not-so-tacit
support of the Palestinian Authority in Ramallah which has been
co-operating with Israel on a number of measures. On 19 December Hamas
officially ended its truce with Israel, which Israel said it wanted to
renew, because of Israels failure to ease the blockade.
How can
keeping food and medicine from the people of Gaza protect the people of
Israel? How can the impoverishment and suffering of Gazas children
more than 50 per cent of the population benefit anyone? International
law as well as human decency demands their protection. If Gaza falls,
the West Bank will be next.
Sara Roy teaches at Harvards Center for Middle Eastern Studies and is the author of Failing Peace: Gaza and the Palestinian-Israeli Conflict.
We
willen dus zonder problemen uitgemaakt worden door
pro-Israël-journalisten als Hans Knoop inde Standaard van vandaag, voor
linkse nitwits. Wij beschouwen dat eerder als een soort misplaatste
blogtaal ipv gedegen journalistiek en we zullen hem hier in ons blogje
dus vanaf nu bedenken met de titel "journalist van mijn kl....". Zo
staan we quitte. En wij zullen hier niet
vervallen in een blinde idolatrie voor de Palestijnse zaak maar -en we
vallen in herhaling- wat Israêl daar nu uitricht is pure massamoord.
Basta. We willen hier eindigen
met een artikel dat vandaag door David Grossman in de Israëlische krant
Haaretz werd geschreven (ook linkse nitwits meneer Knoop?) en dat ons
toch wel heel wat intelligenter lijkt dan het hatelijke zionistische
standpunt van meneer Knoop dat fel aanleunt bij (en dat zal Knoop niet
graag horen waarschijnlijk) de excuses die door de nazi's ooit werden
ingeroepen om de aanval op Polen te rechtvaardigen....propaganda dus
meneer Knoop http://www.haaretz.com/hasen/spages/1051008.html
Last update-14:56 30/12/2008
David Grossman / Is Israel too imprisoned in the familiar ceremony of war?
After
its severe strike on Gaza, Israel would do well to stop, turn to Hamas'
leaders and say: Until Saturday Israel held its fire in the face of
thousands of Qassams from the Gaza Strip. Now you know how harsh its
response can be. So as not to add to the death and destruction we will
now hold our fire unilaterally and completely for the next 48 hours.
Even if you fire at Israel, we will not respond with renewed fighting.
We will grit our teeth, as we did all through the recent period, and we
will not be dragged into replying with force.
Moreover, we invite interested countries, neighbors near and far,
to mediate between us and you to bring back the cease-fire. If you hold
your fire, we will not renew ours. If you continue firing while we are
practicing restraint, we will respond at the end of this 48 hours, but
even then we will keep the door open to negotiations to renew the
cease-fire, and even on a general and expanded agreement.
That is what Israel should do now. Is it possible, or are we too imprisoned in the familiar ceremony of war?
Advertisement
Until
Saturday, Israel under Ehud Barak's military leadership showed
remarkable cool. It should not lose its cool in the heat of battle. We
should not forget even for a moment that the people of the Gaza Strip
will remain our close neighbors and that sooner or later we will want
to achieve good neighborly relations with them.
We should in no way strike them so violently, even if Hamas, for
years, has made life intolerably miserable for the people of southern
Israel, and even if their leaders have refused every Israeli and
Egyptian attempt to reach a compromise to prevent this lastest
flare-up.
The line of self-control and the awareness of the obligation to
protect the lives of the innocent in Gaza must be toed even now,
precisely because Israel's strength is almost limitless. Israel must
constantly check to see when its force has crossed the line of
legitimate and effective response, whose goal is deterrence and a
restoration of the cease-fire, and from what point it is once again
trapped in the usual spiral of violence.
Israel's leaders know well that given the situation in the Gaza
Strip, it will be very hard to reach a total and unequivocal military
solution. The lack of a solution might result in an ongoing ambiguous
situation where we have already been: Israel will strike Hamas, it will
strike and be struck, strike and be struck, and will become unwillingly
enmeshed in every trap a situation like this entails, and will not
attain its true and essential goals. It might very quickly discover
that it is swept up - a strong military power, but helpless to get
itself out of the entanglement - into a maelstrom of violence and
destruction.
Therefore, stop. Hold your fire. Try for once to act against the
usual response, in contrast to the lethal logic of belligerence. There
will always be a chance to start firing again. War, as Barak said about
two weeks ago, will not run away. International support for Israel will
not be damaged, and will even grow, if we show calculated restraint and
invite the international and Arab community to intervene and mediate.
It is true that Hamas will thus receive a respite with which to
reorganize, but it has had long years to do so, and two more days will
not really make a difference. And such a calculated lull might change
the way Hamas responds to the situation. The response could even give
it an honorable way out of the trap it has set for itself.
And one more, unavoidable thought: Had we adopted this attitude in
July 2006, after Hezbollah abducted the soldiers, had we had stopped
then, after our first response, and declared we were holding our fire
for a day or two to mediate and calm things down, the reality today
might be entirely different.
This is also a lesson the government should learn from that war. In fact, it might be the most important lesson.
Omdat het eindejaar wat poëtischer mag zijn en dat we graag even stilstaan bij één van de meest macabere actuele thema's namelijk de "kinderen zonder papieren" vonden we voor jullie op de Italiaanse site ilmanifesto volgend artikel dat, gelukkig voor ons, in het Frans werd vertaald door de mensen van de uitstekende alternatieve site : www.legrandsoir.info
mercredi 24 décembre 2008
Journal d'un "clandestin"
Zaher Rezaï, rêves et espoirs en forme de poésie.
GRISOT Francesca
Zaher Rezaï, 13 ans, soudeur, né à Mazar-el Sharif (Afghanistan), mort à
Venise samedi, écrasé par le camion sous lequel il s'était accroché pour
entrer en Italie.
Fragments de son carnet de voyage :
"J'ai tant navigué, nuit et jour, sur la barque de ton amour..."
Zaher Rezai, fils de Mahmud, était un Hazara de Mazar-el Sharif, la ville
qui, en 1998, fût le théâtre d'un des nombreux massacre de civils Hazaras
que nous rappelle l'Afghanistan. Zaher était tout petit et l'un de ceux
qui avaient eu la chance de survivre. Quelques années plus tard, encore
enfant, Zaher était en Iran. Il travaillait comme soudeur, en notant
soigneusement esquisses et mesures sur son carnet. Le profil qui émerge de
la lecture et traduction de son carnet de « clandestin » est le suivant :
un garçon fuyant la persécution, obligé de travailler très jeune comme
soudeur, qui se jette à contre coeur dans un voyage d'espoir dont il sait
bien qu'il est plein d'embûches.
L'histoire de Zaher peut être reprise comme icône du migrant afghan, le
plus souvent mineur, si ce n'est à l'arrivée, au départ sûrement. En tout
cas potentiel demandeur d'asile. Le cas des migrants afghans, très jeunes
le plus souvent, est l'histoire d'une diaspora silencieuse. Etant donné
son nombre réduit, elle n'a pas d'écho dans les journaux, mais révèle un
malaise social lié non seulement à la guerre ou à l'occupation du pays,
mais aussi à un féroce conflit ethnique et religieux dont on ne parle pas
en Occident. Et s'y ajoute la condition prolongée de diaspora et d'exil,
qui en est désormais à la troisième génération, et, des décennies durant,
a contraint des familles entières à migrer sans répit à travers des pays
frontaliers peu hospitaliers (Pakistan et Iran) et dans des zones
intérieures de l'Afghanistan.
A cette diaspora silencieuse Zaher va finalement donner une voix : une
voix très douce. Dans les vers de ses poésies, il cherche le courage de
continuer, au-delà des mers, là où il croit que son droit d'exister est
garanti. Le carnet qu'on a trouvé dans sa poche contenait en quelques
pages la résumé de sa vie : quelques esquisses talentueuses, rapportées
avec des mesures détaillées, du travail de soudeur qu'il faisait en Iran ;
une note sur les économies grappillées et quelques poésies, inscrites ou
apprises peut-être le long du trajet. La calligraphie du garçon indique un
degré d'instruction très bas et nous confirme que, comme nombre de ses
concitoyens, Zaher n'a pas eu la possibilité de fréquenter l'école. Et
pourtant, difficile à croire pour nous Italiens, il connaissait par coeur
et récitait en lui-même un certain nombre de vers en rimes. Poésies
classiques, poésies très souvent anciennes, de plusieurs siècles, qui
parlent d'amour et de nostalgie ; où l'aimé est Dieu et l'amour mystique
le désir de le retrouver dans la splendeur et la pureté de la prééternité.
Tu portes le parfum des gemmes qui éclosent,
Tu es comme une fleur du printemps...
Et douce ton affection
J'aime parler avec toi...
Tu es un ami enchanteur
Tu es soif de passion et beauté
J'aime souligner cela parce que l'amour de la poésie de ces jeunes
migrants afghans est le premier indice de la sensibilité, de la dignité et
du respect dans lesquels ils sont éduqués dès leur plus jeune âge. Quand
on parle avec eux, trop souvent émergent la souffrance de la
discrimination, la détermination avec laquelle ils luttent pour voir
reconnaître leur droit d'exister tout simplement en tant que « personnes
humaines ». Leur rêve européen est l' « Europe des droits de l'homme ».
Rêve auquel ils n'ont pas l'intention de renoncer. Inutile de les renvoyer
; ils essaieront à nouveau, jusqu'à la mort s'il le faut.
J'ai tant navigué, nuit et jour, sur la barque de ton amour
Qu'à la fin ou à t'aimer j'arriverai ou noyé je mourrai.
Continuer. A tout prix : « En Iran, on ne peut pas rester, en Afghanistan
on ne peut pas retourner », répètent de façon obsessive les jeunes
interviewés. La poésie continue. Elle raconte la peur du rejet ; d'être
traité comme un migrant quelconque ou, pire, comme un voleur ou un
clandestin.
Jardinier, ouvre la porte du jardin,
Je ne suis pas un voleur de fleurs,
Je me suis fait rose moi-même,
Car j'ai besoin d'une autre fleur
La peur du voyage. Le bras de mer qui le sépare encore du droit d'asile.
Ce corps si assoiffé et fatigué
Peut-être n'arrivera jusqu'à l'eau de la mer.
Je ne sais encore quel rêve le destin me réservera,
Mais promets-moi, Dieu,
Que tu ne laisseras point que finisse le printemps.
On est au seuil de l'hiver. Dans les limbes de Patras, Zaher s'embarque
sur un navire qui part pour l'Italie. La mer, la dernière traversée.
Oh mon Dieu, que de douleur réserve l'instant de l'attente,
Mais promets moi, Dieu,
Que tu ne laisseras point que finisse le printemps.
Dans mon expérience de médiatrice, c'est chose banale que les jeunes
afghans, mêmes analphabètes, gardent en mémoire des vers de poésie et les
répètent souvent pour se donner du courage pendant leur voyage et
l'expérience de la diaspora. Ce que j'ai le plus souvent entendu parle de
la douleur de la mort en exil. Je voudrais le dédier pour conclure à
Zaher, en rappelant que malheureusement c'est cette obsession qu'on lit
dans les yeux des migrants afghans avec qui je vis et travaille.
Si un jour d'exil la mort décide de reprendre mon corps
Qui s'occupera de ma sépulture, qui pourra coudre mon suaire ?
Que mon cercueil soit déposé sur une hauteur
Pour que le vent rende à ma Patrie mon parfum
Fragments
« J'ai tant navigué... »
Recueillis par Hamed Mohamad Karim et Francesca Grisot.
Merci à Domenico Ingenito pour son aide à la traduction
Feuillet 9
Tu portes le parfum des gemmes qui éclosent
Tu es comme une fleur de printemps
Je me fais pour toi ivre et heureux
Quand tu viens me chercher...
Ton affection est douce
J'aime parler avec toi
Feuillet 8
Et même quand tu m'ôtes la parole
Ton repentir est beau
Tu es un ami enchanteur
Tu es soif de passion et beauté
Voyons à présent jusques à quand
Tu t'accorderas à mon coeur
Feuillet 11
Ce corps si assoiffé et fatigué
Peut-être n'arrivera jusqu'à l'eau de la mer.
Je ne sais encore quel rêve le destin me réservera,
Mais promets-moi, Dieu,
Que tu ne laisseras point que finisse le printemps.
Oh mon Dieu, que de douleur réserve l'instant de l'attente,
Mais promets moi, Dieu,
Que tu ne laisseras point que finisse le printemps.
Feuillet 13
J'ai tant navigué, nuit et jour,
Sur la barque de ton amour,
Qu'à la fin ou à t'aimer j'arriverai
Ou noyé je mourrai.
Jardinier, ouvre la porte du jardin,
Je ne suis pas un voleur de fleurs,
Je me suis fait rose moi-même,
Je ne vais pas en quête d'une fleur quelconque
Edition de dimanche 21 décembre 2008 de il manifesto
Wel hoe zit het met 2009 en volgende jaren....een overzichtje
Beste lezertjes, het is het eindejaar. dat betekent niet alleen dat je
je strontlazarus moet zuipen en met een gek hoedje op vuurwerk moet
afsteken tot je geen enkele vinger meer aan je handjes zitten hebt. dit
betekent dat we een beetje in de toekomst trachten te kijken. Goede
voornemens maken enzovoort enzoverder. Wel we beginnen er dan maar
lmeteen aan en we gaan naar volgende bron :
The
head of the International Monetary Fund has warned that advanced
nations will be hit by violent civil unrest if the elite continue to
restructure the economy around their own interests while looting the
taxpayer.
During a speech in Madrid, Dominique Strauss-Kahn said that social
unrest may happen in many countries - including advanced economies if
governments failed to adequately respond to the financial crisis.
He added that violent protests could break out in countries
worldwide if the financial system was not restructured to benefit
everyone rather than a small elite, reports the Guardian.
Strauss-Kahns comments echo those of others who have cautioned
that civil unrest could arise, specifically in the U.S., as a result of
the wholesale looting of the taxpayer and the devaluation of the
dollar.
Widely respected trends forecaster Gerald Celente recently told Fox
News that by 2012 America will become an undeveloped nation, that there
will be a revolution marked by food riots, squatter rebellions, tax
revolts and job marches, and that holidays will be more about obtaining
food, not gifts.
Back in October, Senator Chris Dodd said that revolution would unfold if banks refused to lend money.
If it turns out that they are hoarding, youll have a revolution
on your hands. People will be so livid and furious that their tax money
is going to line their pockets instead of doing the right thing. There
will be hell to pay, Dodd told the New York Times.
Last month, leading economist Nouriel Roubini said that food riots
would be the ultimate consequence of the Federal Reserve and the
Treasurys current policies.
Riots and demonstrations have gripped normally sedate Iceland following
a financial catastrophe that has wiped out half of the kronas value
and put one third of the population at risk of losing their homes and
life savings.
Expectations of violent civil unrest have not gone unnoticed by the
U.S. Army War Colleges Strategic Institute, who recently issued a
report warning that the United States may experience massive civil
unrest in the wake of a series of crises which it terms strategic
shock.
The consequence? The necessity to use military force against
hostile groups inside the United States, according to the report.
Tens of thousands of active duty military personnel returning from
Afghanistan and Iraq are set to conduct homeland patrols inside the
U.S. and their duties will include tackling civil unrest and crowd
control, according to a Northcom announcement earlier this year.
Wat verder vonden we via de uitstekende Belgische site:
Members of Congress
were told they could face martial law if they didn't pass the bailout
bill. This will not be the last time.
Background: the First Brigade of the Third Infantry Division, three
to four thousand soldiers, has been deployed in the United States as of
October 1. Their stated mission is the form of crowd control they
practiced in Iraq, subduing "unruly individuals," and the management of
a national emergency. I am in Seattle and heard from the brother of one
of the soldiers that they are engaged in exercises now. Amy Goodman reported that an Army spokesperson confirmed that they will have access to lethal and non lethal crowd control technologies and tanks.
George Bush struck down Posse Comitatus,
thus making it legal for military to patrol the U.S. He has also
legally established that in the "War on Terror," the U.S. is at war
around the globe and thus the whole world is a battlefield. Thus the
U.S. is also a battlefield.
He also led change to the 1807 Insurrection Act to give him far
broader powers in the event of a loosely defined "insurrection" or many
other "conditions" he has the power to identify. The Constitution
allows the suspension of habeas corpus -- habeas corpus prevents us
from being seized by the state and held without trial -- in the event
of an "insurrection." With his own army force now, his power to call a
group of protesters or angry voters "insurgents" staging an
"insurrection" is strengthened.
U.S. Rep. Brad Sherman of California said to Congress, captured on C-Span and viewable
on YouTube, that individual members of the House were threatened with
martial law within a week if they did not pass the bailout bill:
"The only way they can pass this bill is by creating and
sustaining a panic atmosphere. Many of us were told in private
conversations that if we voted against this bill on Monday that the sky
would fall, the market would drop two or three thousand points the
first day and a couple of thousand on the second day, and a few members
were even told that there would be martial law in America if we voted
no."
If this is true and Rep. Sherman is not delusional, I ask you to
consider that if they are willing to threaten martial law now, it is
foolish to assume they will never use that threat again. It is also
foolish to trust in an orderly election process to resolve this threat.
And why deploy the First Brigade? One thing the deployment accomplishes
is to put teeth into such a threat.
I interviewed Vietnam veteran, retired U.S. Air Force Colonel and patriot David Antoon for clarification:
"If the President directed the First Brigade to arrest Congress, what could stop him?"
"Nothing. Their only recourse is to cut off funding. The Congress
would be at the mercy of military leaders to go to them and ask them
not to obey illegal orders."
"But these orders are now legal?'"
"Correct."
"If the President directs the First Brigade to arrest a bunch of voters, what would stop him?"
"Nothing. It would end up in courts but the action would have been taken."
"If the President directs the First Brigade to kill civilians, what would stop him?"
"Nothing."
"What would prevent him from sending the First Brigade to arrest the editor of the Washington Post?"
"Nothing. He could do what he did in Iraq -- send a tank down a
street in Washington and fire a shell into the Washington Post as they
did into Al Jazeera, and claim they were firing at something else."
"What happens to members of the First Brigade who refuse to take up arms against U.S. citizens?"
"They'd probably be treated as deserters as in Iraq: arrested,
detained and facing five years in prison. In Iraq a study by Ann Wright
shows that deserters -- reservists who refused to go back to Iraq --
got longer sentences than war criminals."
"Does Congress have any military of their own?"
"No. Congress has no direct control of any military units. The
Governors have the National Guard but they report to the President in
an emergency that he declares."
"Who can arrest the President?"
"The Attorney General can arrest the President after he leaves or after impeachment."
[Note: Prosecutor Vincent Bugliosi has asserted it is possible for
District Attorneys around the country to charge President Bush with
murder if they represent districts where one or more military members
who have been killed in Iraq formerly resided.]
"Given the danger do you advocate impeachment?"
"Yes. President Bush struck down Posse Comitatus -- which has
prevented, with a penalty of two years in prison, U.S. leaders since
after the Civil War from sending military forces into our streets --
with a 'signing statement.' He should be impeached immediately in a
bipartisan process to prevent the use of military forces and mercenary
forces against U.S. citizens"
"Should Americans call on senior leaders in the Military to break
publicly with this action and call on their own men and women to
disobey these orders?"
"Every senior military officer's loyalty should ultimately be to
the Constitution. Every officer should publicly break with any illegal
order, even from the President."
"But if these are now legal. If they say, 'Don't obey the Commander in Chief,' what happens to the military?"
"Perhaps they would be arrested and prosecuted as those who refuse
to participate in the current illegal war. That's what would be
considered a coup."
Published: November 14 2008 11:51 | Last updated: November 14 2008 11:51
Hallgrímskirkja cathedral looms up out of the mists and gloom of downtown Reykjavík
Think of Ireland. Rotate it 90 degrees clockwise, make it a third
bigger and hang it like a pendant from the Arctic Circle. Crack open
the earths crust below to release limitless supplies of geothermal
steam, then fill its territorial waters, all 200 miles of them, with an
abundance of cod.
Give it a population of 300,000, about the same as Coventry, 70
per cent of them in the cities of Reykjavik and Akureyri. Ensure they
are all related and give the majority the ability to trace their
ancestry back to the times of settlement, more than a thousand years
earlier. Endow these people with industry and ambition. Give them their
own language all but unchanged for a millennium a literary
tradition, three national newspapers, two television channels, free
universal healthcare and education and close to zero unemployment. Give
this country a consistently high ranking in the world
standard-of-living charts and you have the Iceland of the recent past.
Not a bad place, all in all.
Now allow this countrys banks virtually unregulated
to borrow more than 10 times their countrys gross domestic product
from the international wholesale money markets. Watch as a Graf
Zeppelin of debt propels its self-styled Viking Raiders across the
worlds financial stage, accumulating companies like gamblers hoarding
chips. Then sit on the sidelines as the airship flies home and
explodes, showering its blazing wreckage over this once proud, yet
tiny, nation.
There you see the Iceland of today the victim of an
economic 9/11 and one of the very few places in the world where the
words financial meltdown can be used without fear of exaggeration.
. . .
There is no daytime TV in Iceland. Parents are at work and children at
school, so the test card, that feature of a bygone age, is the only
thing aired. For the transmitters to be switched on in mid-afternoon
and a sombre-looking Geir Haarde, the prime minister, to appear behind
a desk, a national flag at his side, it had to be serious and it was.
The country was on the verge of bankruptcy; the government was taking
control of the banks and was going to assume far-reaching powers to
secure the safety of the nation and its savers.
As I watched, I felt a detached sympathy for those poor
people living on a blighted island until it dawned on me that I was
one of them. Recent events had savaged my net worth by 60 per cent and
pushed up my cost of living by more than 20 per cent. Icelands plight
was mine, too. What I failed to appreciate at the time was the emotion
of this unprecedented television address, particularly in the way it
finished:
Fellow countrymen ... If there was ever a time when the
Icelandic nation needed to stand together and show fortitude in the
face of adversity, then this is the moment. I urge you all to guard
that which is most important in the life of every one of us, to protect
those values which will survive the storm now beginning. I urge
families to talk together and not to allow anxiety to get the upper
hand, even though the outlook is grim for many. We need to explain to
our children that the world is not on the edge of a precipice, and we
all need to find an inner courage to look to the future ... Thus with
Icelandic optimism, fortitude and solidarity as weapons, we will ride
out the storm.
God bless Iceland.
Edda, my partner, was in tears on the sofa beside me.
A drive across town later that afternoon, October 6, at first gave
grounds for comfort. The roads were as full as usual for the Reykjavik
rush-hour a half-hour build-up of traffic. Aircraft flew in and out
of the downtown airport, students made their way home from schools and
universities note the plural while visitors went to hospitals and
fitness fiends to sports clubs. Reykjavik showed all the outward
appearances of carrying on.
But a different picture began to emerge from the hourly
news bulletins on the car radio. The Icelandic kronas freeze in the
capital markets had now spilled over into the day-to-day transactions
of Icelanders abroad. Holidaymakers and business travellers venturing
til Útlanda, as it is called, found their credit cards refused, and
those wishing to buy foreign currency could not find willing sellers,
aside from one or two who limited their purchases to 200.
Trust in the banks had evaporated and people were trying
to find a safe haven for their cash. One man had waited for six hours
in a bank while his life savings, more than £1m in kronur (at IKr200 to
the pound), were counted out in cash in front of him. I feel like an
innocent man dragged from his bed, put in a barrel and hurled over
Gullfoss! wrote one journalist that morning. We have been brought
down by a handful of men who bet our nations wealth, fame and
prosperity on a throw of the dice. Gullfoss is one of Icelands
tourist attractions a majestic 100ft waterfall.
On collecting our daughter from her handball practice, I
learnt the news that her club could not obtain the foreign currency it
needed to release their new team shirts from customs. The citys myriad
sports teams rely on local sponsors and our daughter also brought the
news that this source of funding for her team was likely to dry up in
the months to come. Later that evening, Skype, our communications
lifeline, would not renew our credits with an Icelandic credit card.
E-mails began to arrive from friends overseas, alarmed by news reports
and asking if we were all right.
But all this was trivial compared with the financial
distress, in some cases ruin, that now faces a significant proportion
of the population.
Easy access to 100 per cent mortgages has seen a change
to the traditional pattern of young Icelanders living with their
parents until their mid-twenties. The suburbs of Reykjavik have grown
by a third in the past decade, most of it housing for first-time
buyers. Whole new neighbourhoods have emerged. New streets house young
couples, many with children, most with two cars in the drive and
furnished with the best that Ikea can provide. All bought with 100 per
cent loans, many in foreign currencies.
Iceland is the only country in the world that indexes its
loans in addition to charging interest. This means that when Icelanders
borrow IKr1,000 from the bank and inflation increases by 5 per cent,
the bank increases their debt to IKr1,050 at the end of the year. A
great deal for the bank and fine for you, too so long as the
propertys value and your salary are increasing by inflation and more.
The majority of Icelandic mortgages are based on this punitive system
and with inflation running at nearly 20 per cent, they will see their
IKr1,000 loan turn into a IKr1,200 loan. The interest burden will
increase proportionally. This is bad enough, but when coupled with
falling house prices, it means that many face a particularly savage
variety of negative equity. The impact on highly geared borrowers,
which in practice means most Icelanders, would be hard enough even with
two incomes, but with unemployment set to soar, many households are
going to go under.
A recent first-time buyer, a woman in her late twenties,
said: I took a 100 per cent loan to buy an apartment. I placed my
savings in Kaupthings money market account, because it promised high
interest rates, and my pensions in Kaupthings Vista 1 at the prospect
of becoming a millionaire retiree. Both of these funds were based on
stock investments and I knew that they were risky but I took the bait
and the risk. Now most of this money, if not all, is lost.
Icelanders are by nature frugal people. It was one of the
few countries in the world, perhaps the only one, that had a pension
system that could meet the needs of its ageing population. But in
recent years, many older people have been persuaded by the banks to
invest their savings in high-yielding money-market accounts. As a
result of the collapse of the banking system, many of these accounts
have seen huge write-downs and some are now worth less than half of
their previous values. The additional money people had put aside to top
up their pensions has been hard hit.
Bjork, Icelands ambassadress of cool, summed it up in
The Times on October 28: Young families are threatened with losing
their houses and elderly people their pensions. This is catastrophic.
There is also a lot of anger. The six biggest venture capitalists in
Iceland are being booed in public places and on TV and radio shows;
furious voices insist that they sell all their belongings and give the
proceeds to the nation. Gigantic loans, it has been revealed, were
taken out abroad by a few individuals and without the full knowledge of
the Icelandic people. Now the nation seems to be responsible for having
to pay them back.
A homemade banner, made of sheets, hangs over the main
motorway in Reykjavik, tied to the railings of a bridge. Stondum
Saman! it cries out. Let us stand together! Its the new rallying
cry of a beleaguered nation.
A cyclist in Reykjavík on a gloomy day
Icelanders have seen their economy swell and shrink from time to time
over the centuries, and always handled it calmly. Perhaps their
heritage in fishing and agriculture enabled them to meet good years and
bad with equanimity. Now they must cope equally well with an attack of
economic bulimia. To understand what makes this crisis kreppa, as it
is known here so unlike any other, a little history is needed.
For Icelanders, the golden years were the early years, shortly
after the land was settled in the ninth century. The Viking tradition,
the Althing the legislative assembly dating to 930 and the literary
canon of Sagas and Eddas are the nations cultural bedrock. But after
that, Iceland almost disappears from the history books. While the
agricultural revolution, the Renaissance, the industrial revolution
came and went, while the fine cities of Europe were being built, while
artists from Michelangelo to Mozart were pouring forth their creations,
while the great inventions and discoveries were being invented and
discovered, Icelanders were hunkering down in their turf houses,
meeting the hardest challenge of all survival.
They survived plague, famine, earthquakes and volcanoes.
There were times when some even considered abandoning the island. But
they stayed on. They stayed and survived. Icelanders will tell you that
only the fittest survived, but that is only half the story, because
survival requires another key attribute: stubbornness. And Icelanders
have it in spades. It is a national trait, and they view it not as a
weakness but as a virtue. It comes from experiencing hardship and
enduring it. It means finding satisfaction in a simple task done well
and sticking to it; finding comfort and solace in family and kinship
and being bound by those familial bonds and duties. And perhaps most
important of all, it means believing in the independence of the
individual as part of the fabric of nationhood, and fighting for that
independence. Put simply, the country has values.
And this is what sets this catastrophe apart from the
earthquakes and plagues of former years. This is a man-made disaster
and worse still, one made by a small group of Icelanders who set off to
conquer the financial world, only to return defeated and humiliated.
The country is on the verge of bankruptcy and, even more important for
those of Viking stock, its international reputation is in tatters. It
hurts.
. . .
Picture a pig trying to balance on a mouses back and youll get some
idea of the scale of the problem. In a mere seven years since bank
deregulation and privatisation, Icelands financial institutions had
managed to rack up $75bn of foreign debt. In his address to the nation,
Haarde put the problem in perspective by referring to the $700bn
financial rescue package in America: The huge measures introduced by
the US authorities to rescue their banking system represent just under
5 per cent of the US GDP. The total economic debt of the Icelandic
banks, however, is many times the GDP of Iceland.
And here is the nub. Icelands banks borrowed more than
$250,000 for every man, woman and child in Iceland, and placed an
impossible burden on the modest reserves of the central bank in the
event of default. And default they have.
Voices of caution there were many in Iceland were
drowned out by a media that became fixated on the nations emergence
from drab pupa to gaudy butterfly. Yet, Icelanders opinions were
divided. For some, the success of their Viking Raiders, buying up the
British high street, one even acquiring that most treasured bauble of
all, a Premier League football club, marked the arrival of a golden
era. The transformation of Reykjavik from a quiet, provincial fishing
port to a brash financial centre had been as swift as it was complete,
and with the musicians Bjork and Sigur Ros and Danish-Icelandic artist
Ólafur Eliasson attracting global audiences, cultural prestige went
hand in hand with financial success. Icelanders could hold their heads
high before the rest of the world.
Hallgrimur Helgason, well-known for his novel 101
Reykjavik, said in a letter to the nation in a Sunday newspaper on
October 26: Deep down inside we idolised these titans, these money
pop-stars. Awestruck we watched their adventures and admired them when
they supported the arts and charities. We never had clever businessmen,
not for a thousand years, not to mention men who had won battles in
other countries...
For others, the growth was too rapid, the change too
extreme. Many became uncomfortable with the excesses of the Viking
Raiders. The liveried private jets, the Elton John parties, the
residences in St Moritz, New York and London and the yachts in St
Tropez all flaunted in Sed og Heyrt, Icelands equivalent of Hello!
magazine were not, and this is important, they were not Icelandic.
There was a strong undertow of public opinion that felt that all this
ostentatious celebration of lavish lifestyles and excess was causing
the nation to disconnect from its thousand-year heritage. In his letter
to the nation, Hallgrimur continued: This was all about the building
of personal image rather than the building of anything tangible for the
good of our nation and its people. Icelanders living abroad failed to
recognise their own country when they came home.
What international sympathy there was for Icelands
plight evaporated with the dark realisation that the downfall of
Icelands three main banks Landsbanki, Kaupthing and Glitnir
brought with it the potential loss of £8bn for half a million savers in
northern Europe, the bulk of whom were British. The shrill media
response in the UK was reported extensively in Iceland. The British
governments use of anti-terror legislation to freeze the assets of
Landsbanki pushed Icelands banking system into the abyss. It was a
move viewed in Iceland as hateful and unnecessary. A few days later the
one remaining viable bank, Kaupthing, went under.
Pedestrians
brave the cold in Reykjavík, beneath a poster of young Icelanders. The
prime minister recently urged people to explain to children that the
world is not on the edge of a precipice
Then Landsbanki was placed on a British Treasury list of groups
subjected to financial sanctions, along with al-Qaeda and the Taliban.
A copy of the UK government webpage appeared in Icelandic papers and a
new website, www.indefence.is, was launched. A picture on it shows a young girl with a placard that reads: I am not a terrorist, Mr Brown.
At this time of year, the most-watched TV show in Iceland is Saturday
nights Spaugstofan, which translates literally as The Spoof Room. Its
a hit-or-miss affair, but events of the past few weeks have provided
the writers with a rich seam of source material. A recent episode
featured a well-worked lampoon of the film Titanic, entitled Icetanic,
with Geir Haarde and the chairman of the governors of the central bank,
David Oddsson, standing on the bridge of the economy that could not
sink. A sketch shows Gordon Brown throwing Icelanders off a life raft.
Get back in the water where you belong, you terrorist bastard! he
shouts as he throws another one overboard.
When I tried to explain Icelands plight to a friend in
the UK who works in banking, I received short shrift. You must have
gone troppo, Robert! They may not have dressed up in burkas and
strapped several kilos of Semtex around their waists. But to go into
the high street, persuade charities, pensioners, local authorities to
deposit money and then disappear, having trousered nigh on £8bn is,
even by City standards, bad. Financial terrorism, grand larceny, call
it what you will, but the government had to act and act quickly to stop
funds leaving the country.
Troppo can hardly apply one degree south of the Arctic
Circle, but if its northern equivalent is to go polar, then evidently I
have.
. . .
Fear, outrage, jealousy and guilt have mingled to form a volatile
cocktail of emotions as the blame game has started, and Icelanders
attempt to come to terms with it all. They are divided between those
who blame the Viking Raiders and those who blame successive governments
and central banks for allowing them to behave the way they did.
There have been demonstrations, previously almost unheard
of in Iceland, in which families have marched on the parliament
buildings, stringing up an effigy of Oddsson along the way.
Of the various Viking Raiders, only one, Jon Ásgeir, of
Baugur fame, has had the guts to turn up and face the music on a TV
chat show. But any temporary benevolence towards him evaporated when it
emerged that he had arrived back in Iceland with high-street
billionaire Sir Philip Green in tow. Together they proposed to buy
Baugurs debt, reported at the time as £2bn, thereby acquiring the
groups UK retail assets, including House of Fraser and Hamleys at a
significant discount that would involve massive debt writeoffs.
One of the most telling images was the departure of Jon
Ásgeirs private jet on news that the government had nationalised
Glitnir Bank (in which his investment vehicle Stodir was a leading
shareholder), wiping out his shareholding and rattling the
debt-burdened house of cards that is his Baugur business empire.
Painted black and as sleek as a Stealth bomber, the aircraft was
photographed taxiing from its hangar by Morgunbladid, a daily
newspaper. Like the last helicopter out of Saigon, the departure of
Ásgeirs jet symbolised the end of an era, the last act of Icelands
debt-fuelled spending spree.
Bjorgolfur Thor and his father Bjorgolfur Gudmundsson
have, to date, disappeared from the radar. Together they own a majority
stake in Landsbanki, and Gudmundsson owns West Ham United football
club. Their jets have also flown the coop. Downtown, beside the
harbour, construction work on a landmark project underwritten by them,
the National Concert Hall, is expected to stop any day now. Like
Hallgrimskirkja, the striking cathedral that presides over Reykjavik
and that took more than 40 years to complete thanks to a lack of
finance, the concert hall might need a change in the countrys fortunes
before it can be completed.
The government has announced that it will carry out a
thorough investigation into what happened and determine who is to
blame. It will be called The White Book, and leave no stone unturned
in getting to the truth. It will not be a slender volume.
. . .
We
live now in a foreign-currency lockdown, and although the government
has assured everyone that there are sufficient reserves to buy
essentials such as oil, grain and medical supplies for the winter, such
assurances only serve to create a further sense of unease in a people
who have learnt to take such commodities for granted.
There is some encouraging news. The International
Monetary Fund is putting the finishing touches to a $2bn bailout
package and this is likely to lead to a further $4bn from a consortium
of Nordic central banks. These funds will come with stringent
conditions that will impose external financial controls and impinge
heavily on Icelands hard-won sovereign independence. But they should
inject some much-needed confidence into the currency and into an
embattled people.
There is an Icelandic expression: We started with two
empty hands. Whoever coined it could not have expected that it would
still be so pertinent in 2008, as the nation begins the process of
rebuilding its economy and that thing it covets most of all, its
reputation.
It is going to be a long, hard struggle.
Robert Jackson is a British journalist who has lived in Iceland since 2003
Let me get lunch, I said, fumbling in my handbag for my wallet. Your
banks just gone bust after all. But old habits die hard and anyway,
the Icelandic banker wanted to find out if his company credit card
still worked. He handed it over and drummed his fingers nervously on
the bar in the gloomy City pub, writes Sarah OConnor.
The payment went through. And with a whimper two sandwiches and two
lemonades the banks six-year debt-fuelled spending spree sputtered
to a stop. The next day his card was refused.
Barely a month earlier, at his banks annual September
shindig in Iceland, international financiers who had arranged loans for
the bank were treated to quad-biking, axe-throwing, belly-wrestling and
copious alcohol and challenged to run round a traffic cone 10 times
while resting their foreheads on top of it. Believe it or not, but
some of the participating bankers fell over. And over. And ... well,
you understand, chortled Euroweek, a trade magazine also flown out for
the party.
Kaupthing, Landsbanki and Glitnir sported all the
trappings of fully fledged international banks. They had offices around
the world, slick PR, extravagant parties and huge amounts of debt. That
culture alone could have been enough to pitch them into trouble as the
credit cycle turned. But at their core, something deeper was amiss. Two
things, actually. The first has been picked over and over since the
trios calamitous demise: they were too big, and the economy upon which
they rested too small to support the huge liabilities they had taken
on.
The banks dont mind this explanation; neither do
Icelands politicians. It paints them as fearless if foolhardy in
their expansion, but ultimately as the casualties of a global crisis.
They would have survived in spite of their size, they argue, if Lehman
Brothers and Washington Mutual had not collapsed, leaving their
creditors empty-handed.
In September, creditors sense of security evaporated,
and soon Glitnir was facing demands for extra money from the
increasingly nervous institutions from which it had borrowed. It just
didnt have the money.
Glitnir went to Icelands central bank and asked for a
bridging loan to see it through to the end of the month in which it was
due to pay back a big bond issue. The central bank refused, and took a
75 per cent stake in Glitnir instead. The move triggered panic in
international markets. Maybe the government was big enough to bail out
Glitnir, but what about the other two Icelandic banks? It surely
couldnt afford to support all three.
In the face of a massive run on Landsbanki by foreign
depositors and creditors, the government seized that bank, too, and
soon after Kaupthing imploded as well.
A week later, in an upstairs room of the Ministers
Residence in Reykjavik, Geir Haarde the prime minister looked weary but
unruffled as he shook my hand and poured out coffee. We spoke before
didnt we, earlier this year? As I remember you were very aggressive.
His special adviser had called me out of the blue in
March. She had heard I was writing a story about fears the government
was not strong enough to underwrite the banks if they ran into trouble.
Would I like to speak to the prime minister about it? I would.
In the interview, he seemed perplexed about the
stratospheric cost of insuring against a default by Icelands banks on
their debts. If youre worried about not being repaid, which is what
the creditworthiness is about, you shouldnt be worried when it comes
to the Icelandic banks, let alone the Icelandic government, he said.
But would the government be capable of supporting the
banks, given that their foreign currency liabilities dwarfed the
countrys ability to generate cash? He didnt give a clear answer.
It was an odd episode, and highlights the other, deeper
problem at the heart of Icelands banking system. How did the prime
ministers office know that a junior journalist in London was writing a
story about Iceland? Presumably because someone from one of the banks
told them. If so, why are they in such close contact? Because the whole
system is run by a small group of men who go back a long way and, in
the words of one businessman, sit in the same hot tub three times a
week.
When the banks were privatised in 2002, the government
headed by David Oddsson, then prime minister, and Geir Haarde, then
finance minister sold chunky stakes to a select group of rich
businessmen. Father and son team Bjorgolfur and Bjorgolfur Thor
Gudmundsson, recently returned from Russia flush with cash, took a 45.8
per cent stake in Landsbanki after a process some have criticised as
uncompetitive. These new shareholders used the banks to support their
other businesses. For example, FL Group (which then became Stodir) an
investment company owned by the Icelandic retail entrepreneur Jon
Ásgeir Johannesson was both Glitnirs biggest shareholder and one of
its significant borrowers.
There were rumblings of discontent in Iceland over the
way the system was being run, but few spoke out. Icelands government
and supervisory authority did nothing to break up the close-knit
network of relationships.
Sveinn Valfells is one malcontent. A private investor now
living in London, his grandfather played a key role in setting up one
of the banks that were merged to form Glitnir. Sveinn left Iceland in
2004 when he decided the banking system was spiralling out of control.
This was like Eastern Europe, this was like Russia ... In most
respects it is a developed country, but the political system and
business culture are significantly underdeveloped.
The banks looked and sounded just like their large
international peers. But as one businessman in Iceland says: Astute
investors should have asked themselves, Does this smell right?
Riots and protests in Reykjavik calling for the government of
Iceland to resign have increased following a financial catastrophe that
has wiped out half of the kronas value and put one third of the
population at risk of losing their homes and life savings. Could
similar scenes of civil unrest be repeated in the United States as the
economy continues to implode?
It was the latest in a series of
protests in the capital since Octobers banking collapse crippled the
islands economy. At least five people were injured and Hordur
Torfason, a well-known
singer in Iceland and the main organiser of the protests, said the
protests would continue until the government stepped down, reports the Scotsman.
As crowds gathered in the drizzle before the
Althing, the Icelandic parliament, on Saturday, Mr Torfason said: They
dont have our trust and they are no longer legitimate.
Hundreds more gathered in front of a local police
station, pelting eggs at the windows, using a bettering ram to force
the doors open and demanding the release of a protester.
A banner hung from a government building read
Iceland for Sale: $2,100,000,000, the amount of the loan the country
will receive from the IMF.
Gudrun Jonsdottir, a 36-year-old office worker,
said: Ive just had enough of this whole thing. I dont trust the
government, I dont trust the banks, I dont trust the political
parties, and I dont trust the IMF.
We had a good country and they ruined it.
These arent the actions of unwieldy mobs in
third world countries, were talking about a country that had one of
the highest living standards in Europe and a relatively wealthy and
sedate population, the vast majority of whom are now in revolt over
mass redundancies and the fast disappearing values of their paychecks
and savings.
More peaceful protests against the Federal
Reserve during the End the Fed events over the weekend were largely
ignored by the U.S. corporate media, but the potential for wider chaos
exists should the dollar finally cave in to the hyperinflationary
bubble that is being created by the ceaseless printing of money to fund
the multi-trillion dollar bailout.
Those who continue to assert, It cant happen
here, only need to look at the scenes in Reykjavik to realize that
similar events could unfold across the U.S., where the reaction of
militarized riot cops and even the military itself may be a little more
heavy handed to say the least.
de aloude Ollandse koopmansgeest en inpolderingsdrang: een voorbeeld
Beste
lezertjes, we hebben al vaak het verwijt gekregen dat we onze Ollandse
buren soms wat te onheus behandelen. We, eerst en vooral bestrijden we
deze kwakkel en zullen dit beschouwen als een poging tot
destabilisering van ons blogje in opdracht van één of andere duistere
en dus buitenlandse mogendheid. We hebben trouwens al herhaalde malen
een politiek vluchtelingenstatuut overwogen. Recent nog op één van de
waddeneilanden. Maar het moet gezegd, en we geven dit grif toe :
helemaal vertrouwen doen we ze toch niet onze Bataven. Zeker niet nadat
ze ons de grootste en fierste Belgistaanse bank hebben ontfutseld met
volgens onze Yves Leterme, lepe streken. We willen evenmin over hun
onhebbelijke politiek i.v.m. coffeeshops vlak tegen onze grens
discussiëren. Tenslotte verkiezen we nog steeds de Ollandse coffeeshops
boven de Franse kerncentrales aan de andere grens. De goedkope
Luxemburgse benzinestations lijken ons een aanvaardbare tussenoplossing
aan de zuidelijke grens waar onze Duitse buren echter absoluut niks
hebben aan te bieden. Zij gebruiken dat stukje grens enkel en alleen om
regelmatig een nieuw omsingelingsplan te concretiseren en zo de Franse
erfvijand de nek trachten om te draaien. Maar beste lezers, we ontdekten zo pas
het snode plan van onze Ollandse ex-dwingelanden waarin ze nogmaals hun
vileine koopmansgeest, zelfs in deze barre crisistijden botvieren. Dit
natuurlijk zonder enig mededogen en ten koste van den medemensch! Leest u het
allemaal maar zelf wat deze ollandse collega blogger-koopman uitgedokterd heeft om
profijt te trekken uit de kredietcrisis die onze Ijslandse medeburgers
zo hard treft :
Geld moet rollen zei Wouter Bos, en zo is 't maar net!
Dus alle Hollandse IceSavers zijn - linksom of rechtsom - gered en krijgen hun centjes terug, tot het bedrag van 100.000. Wat wil je nog meer?
Nou, wij willen nog wel wat meer ja.
Namelijk dat we die 120.000 spaarders niet via onze eigen
belastingcenten gaan terugbetalen.En IJsland zegt niets meer te kunnen
betalen, dus is dat land failliet. En zoals dat dan behoort te gaan,
wordt de boedel verkocht ten behoeve van de schuldeisers. En die boedel
is het - grotendeels lege - land zelf.
Ik stel dus voor dat we een
boedelverdeling maken conform het bovenstaande landkaartje. Het
cirkeltje linksonder is Reykjavik en directe omgeving. Daar passen alle
IJslanders makkelijk in, dus dat mogen ze houden. Wie weet wordt dat,
met een beetje professionele begeleiding en know how, nog eens een
nordisch Hongkong, Singapore, of Dubai.
De rest wordt dan verdeeld tussen onze
Engelse vrienden en ons, waarmee we weer terug zijn in de VOC-tijd,
waar onze MP zo graag van droomt. We gaan dus weer koloniseren, maar nu
op moderne leest geschoeid. Zonder slavernij.
Win-win-win-oplossing
Soms ligt een oplossing zó voor de
hand, dat je die bijna over het hoofd zou zien. Want dit is natuurlijk
geweldig, voor alle partijen!
Ten eerste is IJslandin één klap van
al z'n schulden af. En vervolgens hebben wij én de Britten elk een
nieuw - groot en waardeloos - gebied ter beschikking om nieuwe waarde
toe te voegen. Handen uit de mouwen!
De Britten krijgen het westelijke
deel, wij het oostelijke. Want dat is handig voor de aardrijkskundeles.
Zodat de leerlingen het makkelijk kunnen onthouden. Engeland in het
westen en Nederland ten oosten daarvan. En dat het dan op IJsland net
zo is en niet andersom, want dat zou maar verwarring geven. Dan heb je
voor je het weet de Vijfde Engelse Oorlog.Deze verdeling is trouwens
ook gunstig - kijk maar naar het kaartje - omdat wij dan het grootste
binnenlandse wateroppervlak krijgen, zodat er eindelijk weer wat in te
polderen valt.
Totaaloplossing
Het is ongelooflijk hoe de gang der
dingen, de loop van de historische gebeurtenissen, ons steeds weer
verrast met nieuwe, onverwachte mogelijkheden en uitdagingen. Denk aan
het Cruyff-adagium: 'Elk nadeel hep se foordeel'. En verdomd, het klopt
als een bus, tot op de dag van vandaag!
Nu is er de kans om het
integratievraagstuk in één uitdagend project aan te pakken en op te
lossen. En het kan nu ook! Op 16 september, in haar Troonrede, sprak
onze Koningin al over de mogelijkheid van een... gebiedsverbod.
Dus voortaan sturen we alle rotjochies die niet willen deugen en de
buurt terroriseren, met hun hele gezin voor een langdurig
leer-werk-ontwikkelingstraject naar ... Oost Nederijsland.
Onze westerburen doen hetzelfde met hun eigen probleemgroepjes, die dan naar Great Western Britain-Iceland verhuizen.
Een unieke kans
Samen met onze Engelse vrienden gaan
we hier een heel mooi project van maken. Voormalige probleemgroepen
worden geprikkeld om zich te ontwikkelen tot volwaardige burgers,
streng maar rechtvaardig begeleid door de beste deskundigen
gerecruteerd uit kringen van PVV en TON.Zijn we daar ook meteen vanaf.
Denk nog even terug hoe de Engelsen
vanaf 1788 al hun zware criminelen naar de strafkolonie Australië
stuurden. Afgevoerd worden naar 'Down Under' betekende zoveel als
'levenslang'. En kijk nu eens, wat een keurig land dat geworden is!
Let op mijn woorden.
Als dit plan een kans krijgt, zal
IJsland over tien tot twintig jaar de leidende positie hebben
overgenomen van de VS. Engelse en Nederlandse gastarbeiders zullen zich
er melden, bij gebrek aan werk in eigen land.
Vandaag voelen
we ons, gezien de omstandigheden en een volgevreten pens, verplicht om
een sterk verkorte bijdrage te plaatsen. Vermits het aantal lezertjes
de laatste dagen ook sterk is afgenomen, vermoedelijk eveneens wegens
de zelfde omstandigheden hebben we meteen nog een tweede goeie reden om
het kort te houden. We beperken ons tot een duidelijke boodschap van de
grote kerstman uit Rome die ons een onderhoudend speechke brengt waarin
hij de gelijkenissen tussen regenwouden en homseksualiteit uitlegt
...vrolijk kerstfeest aan al onze lezertjes !
Overjaarse varkenskleppen & Brabantse boerepaarden redden Surrealistisch Belgistan van de ondergang !!
Kijk beste lezertjes... u kunt er van zeggen wat u wilt, maar wij hebben intussen toch maar mooi een generatiepact dat volop werkt !!...
...Het werkt zelfs zó goed, dat we de politiekers die ons landje van de ondergang nog kunnen ~of beter gezegd : zouden MOETEN~ redden, allemaal uit de geriatrie moeten gehaald worden...
Ok, er zijn er bij die dank zij de inplanting van varkenskleppen & waarschijnlijk ook van ossekloten, nog wel erg actief bleven op de huwelijksmarkt, maar om terug een land op het juiste spoor te zetten... allez kom... Laat die oudjes toch met hun kroost in Disneyland blijven... of den andere in zijnen hof in Vilvoorde... Laat die mensen nu toch eens gerust & laat ze toch eens van hunne "Ouwen Dag" genieten...
Plots wordt Martens nu ineens opgevoerd, alsof ie de koene redder des vaderlands is... Wij herinneren ons anders nog héél levendig dat we op een gegeven moment de tel waren kwijt geraakt, aan de hoeveelst Martens-regering we nu eigenlijk zaten... Maar één ding was & bleef ook zeker !! De buitenlandse schuld blééf stijgen, dus op dat vlak hebben we wel degelijk te maken met "een expert" ter zake als we van die kant een oplossing moeten verwachten...
Daarna kwam er onzer, u allen welbekende & bekwame "Gids-Loodgieter" die het allemaal min of meer terug wat onder controle kreeg, alleen hebben we eigenlijk nooit geweten hoe hij dat nu eigenlijk allemaal klaar heeft gespeeld. We ontdekken nog alle dagen truken van zijn foor, zoals afgevlakte indexen & index-sprongen... evenals verdoken taxaties op ziekteverzekeringen & vooral dan zijn gekende ~of zeggen we intussen, zijn beruchte~ "voorlopige" dubbele inhoudingen... maar dan wel "voorlopige" inhoudingen die ondertussen dubbel & dik "definitief" zijn geworden...
*ZUCHT*... & dàt Brabantse boerepaard met loodgietersallures zouden ze nu weer van stal halen ?!... Je zult hier anders in dit Surrealistische Belgistan maar eens twintig jaar oud zijn & dàt hele gedoe ~met grote argusogen~ bekijken met je I-pod op je oren... & dan vooral er het jouwe van denken, vrees ik... Want de huidige generaties Letermes, De Cremmen enz... zeg nu zelf, dat is wat wij noemen "gene vette", tenminste dàt zouden ze hier bij ons achter onzen hoek zeggen...
Maar wat is dan het alternatief zult u vragen... Wel, wij vrezen dat Vlaanderen dat al heeft uitgemaakt... de sossen !! ...We krijgen hier op de redactie haast de lachstuipen als we daar horen over praten...
Caroline Gennez, dàn tóch in een nieuwe regering ?!... Ja, mààr "mét keiharde" voorwaarden... Tja... & zoals wat ?!... De sluiting van onze kerncentrales ?!... In een land dat meer dan anderhalve percent boven het Europese inflatiegemiddelde zat... waarvan anderhalve percent volledig toe te schrijven aan de gestegen energieprijzen... moet je vooral die kerncentrales sluiten kameraden... dàn komen we makkelijk 4 percent boven de anderen uit... Je moet tenslotte in iets de eerste zijn...
Onze brulboei uit Oostende Jean-Marie & zijn LDD dan ?!... zo groot als de VLD voorspellen de peilingen nu reeds !!... Zijn beruchte programma~verplichte literatuur voor wie denkt dat de man allemaal "goeds" met ons voorheeft~ vinden jullie ten andere netjes in dit blogje terug... & wij kunnen daaruit slechts besluiten... van deze olijke vrolijkerd & zijn bende zal géén enkele constructieve oplossing komen... enkel één groot sociaal slagveld & kerkhof !! ...Wees daar maar gerust in !! Alleen maar méér sores & pakken ellende !! ~lees : dus NIKS~ voor de kleine man... & des te méér voor de rijken !!... De kloof tussen rijk & arm... tussen "the have's" & "the have not's" zal er alleen maar breder, dieper & onoverkomelijker op worden... U gelooft het of niet, maar het kan dus wel degelijk "nóg erger" !!
2009 ziet er dus zéér veelbelovend uit voor onze steeds maar groeiende ergernissen... Dùs overwegen we ~omwille van "politieke & culturele" gezondheidsredenen~ toch maar het politiek &/of cultureel asiel op één van de waddeneilanden aan te vragen... Zijn onze Ollandse vrienden hiervoor te vinden ?!... Stuur ons anders eens een berichtje !!... Wij beginnen alvast al in te pakken & jullie hoeven dààr ècht niks speciaals te voorzien... We worden wel strandjutter of... hebben ze daar al een coffeeshop ?!... of 'n goed Belgische Café ?!... Misschien een Belgische Frituur ?!...
Het behoeft waarschijnlijk niet al te veel tekst & uitleg, maar nog 9 keer slapen & we zijn alweer 1 januari 2009... dus zeg maar stilletjes aan tijd voor een klein jaaroverzichtje...
Nu eerlijk gezegd, we doen dit ook wel een beetje, omdat het blogsysteem van Bloggen.be zich namelijk beperkt tot slechts het weergeven van ~maximum~ de laatste 200 berichten die werden geschreven. Wij vinden het echter wel belangrijk dat onze lezers àl onze blogberichten op titel kunnen terugvinden, want soms wil een nieuwe lezer wel eens het prille begin ~het ontstaan~ van zo'n blog terugvinden bijvoorbeeld. Nu goed, je kunt dan wel met het systeem van Bloggen.be op de "weken" terug gaan, maar dat zegt dan nog altijd niks over de artikels die in die betreffende periode werden geschreven... Vandaar dus ook een beetje dit overzicht. Al bij al vinden we het eigenlijk wel wat jammer dat we met dit blogsysteem niet al onze geschreven artikels in één keer kunnen aanbieden... Maar goed, dit is dan bij deze opgelost...
Op 1 januari 2009 zullen wij ~de redactie van KITOKOJUNGLE~ dan ~juist geteld~ 341 dagen bezig zijn met dit kleffe blogwereldje te teisteren met onze schotschriften, die niet altijd ~hoe kan het ook anders~ bij iedereen in goede aarde zullen zijn gevallen... Dàt hadden we ook al wel door... & eerlijk gezegd, wij liggen van dat laatste niet echt wakker... Wij schoppen u trouwens maar al te graag een geweten als het er op aankomt...
...& Ook dit is weer eens berichtgeving die onze gemiddelde Belgische ~kwaliteits (?)~ Pers niet haalt... Maar hoe kan het anders in tijden van regeringscrisisen die veroorzaakt zijn door daden van "Goed Bestuur"... Nietwaar ?!...
...& We geven het ook grif toe... het is ook niet echt het genre van berichtgevingen dat onze Belgen nu echt graag lezen &/of wakker houden... Want het gaat immers over een deel van de bevolking die we uitsluiten van deelname aan het Grote Maatschappelijk gebeuren... U moet er anders maar eens de lezersreacties op naslaan, die spreken voor zich...
Nochthans zouden we daar wel eens met z'n allen mogen van wakker liggen volgens ons, want het vertelt toch maar weer eens mooi welk een beschavingsniveau we hanteren...
In onze eerste beschouwing over het Belgische Gevangenissensysteem, namelijk : ″The Belgian Prison Factory - Inc.″ - PART I - ″Privatiseer de gevangenissen″ - DEEL 1″ & het bijbehorende & aansluitende ″DEEL 2″ stelden we ons reeds de vraag of we het gegeven van "straffen & gevangenissen" ~wat op zich oude & achterhaalde ideeën zijn~ niet eens vanuit een ander perspectief zouden willen ~& vooral durven te~ bekijken...
"Situatie in Belgische gevangenissen onaanvaardbaar"
De situatie in de Belgische gevangenissen is van een onaanvaardbaar niveau. Dat zegt de mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa Thomas Hammarsberg. Hij bezocht een week lang de Belgische gevangenissen en ging ook een kijkje nemen in onder meer vluchthuizen en opvangcentra.
Hammarsberg bezoekt regelmatig die instellingen in de verschillende landen die aangesloten zijn bij de Raad van Europa. De Belgische gevangenissen bengelen volgens hem onderaan in het Europese klasje.
Hij klaagt vooral de overbevolking en de verouderde toestand van de gevangenissen in ons land aan.
Snel alternatieve straffen
De mensenrechtencommissaris beaamt dat de Belgische regering werk wil maken van nieuwe gevangenissen. Dat gebeurt echter niet van vandaag op morgen en dus moet er een oplossing op korte termijn worden voorzien, zoals het uitdelen van alternatieve straffen.
Voorts zal de mensenrechtencommissaris in zijn rapport zijn bedenkingen en kritiek formuleren bij het Belgische asiel- en migratiebeleid.
...& We surfen even naar de website van de "Commissioner for human rights"...
...
Commissioner Hammarberg concludes visit to Belgium
[19/12/08 16:40] Thomas Hammarberg concluded today his four-day assessment visit to Belgium after meetings with members of the federal, community and regional governments. He also met with civil society representatives and visited prisons, closed centres for irregular migrants and shelters for women victims of violence. The continuous overcrowding in prison has created an intolerable situation for prisoners and penitential staff. It also endangers the aim of reintegrating prisoners into society pointed out the Commissioner. He also highlighted problems in the detention of minors and asylum-seekers and called for the vigorous implementation of the recently adopted non-discrimination legislation at all levels. The report of the Commissioners visit will be published in spring 2009.
Brent Amaker and the Rodeo played inside the maximum security Hoogstraten Prison in Antwerp. Near riot. I asked them about it:
How did you all get booked at a prison in Antwerp?
Rodeo: Not exactly sure. Prisons are terrible places. The walls of this place were covered with framed posters of American prison films. They were EVERYWHERE. I asked our host Herwig about the posters. He said, They are from the wardens collection. He brings them in and puts them up. The prisoners dont like, but
Where in the prison did you play?
The room where we set up looked like a high school auditorium. It was a packed house with inmates from the mens and womens wings, all seated in plastic chairs. Men up front, ladies in the back row. Serious looking dudes right up front. Sour faces.
Howd it go?
It was a mixed reaction. Some were smiling and trying to have a good time (Herwig says its tough to transfer so quickly from dealing with prison life to trying to enjoy a show), some were quiet, some were rowdy and shouting. Prisoners were exchanging things and trying to hide it from the guards. One guy kept standing up and yelling Fuck you, America!
We played, went to a backstage area, and then there was a problem returning the prisoners to their cells. Everyone was up and yelling. The men made moves toward the women and the guards started to look overwhelmed. Herwig came backstage, totally bug-eyed, and asked us to get back on stage to draw everyones attention. We bust ass, throwing on our guitars, get on stage and play Howdy Do! from the new album. The Fuck America guy is out of his seat and screaming.
Note to all European prison wardens: Howdy Do will stop a riot before it starts. Not joking! By the second chorus, they were all clapping along and singing HOWDY DO back at us.
So none of the inmates escaped?
Actually, the day after our show, two inmates broke out and have not been caught. Seriously. Were keeping an eye out for them.
Damn, be careful. Hide your hats. Anything else happen?
Well, at our hotel in Brussels our bass player Sugar found a purple dildo underneath his pillow. Its with us now and its not going to be leaving us anytime soon.
Laten we eens lezen wat er intussen bijna 2 jaar geleden reeds over geschreven werd...
...'n eerste...
...
Actualité en Belgique : L'état misérable de nos prisons
Posté par Hocine Ali le 1/2/2007 17:10:00 (1752 lectures)
Le premier rapport du Conseil central de surveillance pénitentiaire fait état de surpopulation, d'hygiène douteuse et de grande misère dans les prisons belges.
Selon son président Michel Rozier, "on est loin d'une détention humaine". Si selon M. Rozier, "le problème central et crucial, c'est la surpopulation", il estime aussi que "la Belgique ne doit pas être fière des personnes qui sont internées en prison".
Dans les annexes psychiatriques de certaines maisons d'arrêt on trouve "un grand nombre de personnes en attente de transfert qui sont sans traitement", rapporte M. Rozier qui estime que "cette situation ne répond pas aux exigences d'une détention humaine".
Il épingle encore des services psycho-sociaux "débordés et peu accessibles", des cellules, sanitaires et cuisines présentant "beaucoup de délabrement". A Lantin et à Forest, le rapport signale la présence importante d'animaux nuisibles (souris, rats, cafards) et de la moisissure sur les murs.
Le rapport épingle encore des détenus qui ont peur d'exprimer une critique quant au fonctionnement de la prison et des agents pénitentiaires qui, à cause de ces conditions de travail, sont très démotivés et connaissent un important taux d'absentéisme. (belga)
Les détenus de Lantin font un film sur la prison
Quelques détenus de la prison de Lantin ont participé, durant un an, à un projet audiovisuel. Ils ont réalisé un film sur l'hygiène et la propreté au sein de l'établissement pénitentiaire.
Le projet est né lors d'un atelier sur l'éducation aux médias qui a rassemblé une dizaine de condamnés détenus à la prison de Lantin. Pendant un an, ils ont suivi une formation sur ce sujet et une formation technique sur l'usage d'une caméra, l'utilisation d'une table de mixage, etc.
Pendant plusieurs mois, les détenus ont filmé l'intérieur de la prison. Ils ont ainsi notamment filmé le pied des tours où s'amoncellent des détritus balancés par les fenêtres des cellules. Ils ont aussi mis en avant la nécessité de porter des gants lors de la distribution des repas.
En raison des libérations, seuls quatre détenus ont porté le projet à leur terme. Celui-ci est en cours de finalisation. Il sera présenté dans les prochains jours à la direction de la prison. Ce film, véritable outil de sensibilisation à l'hygiène, s'adresse tant aux détenus qu'au personnel. Il sera régulièrement diffusé au sein de la prison, et montré notamment aux nouveaux détenus.
"Cette démarche est importante car elle permet de responsabiliser les détenus. Il y a à Lantin 900 détenus pour 630 places. La vie n'est donc pas toujours facile. Il est donc très important de montrer que les détenus peuvent avoir des comportement positifs", a conclu Jean-François Colasse, conseiller en justice réparatrice à la prison de Lantin. (belga)
Conditions de vie dramatiques
dans les prisons belges
NOUVELOBS.COM | 05.02.2007 | 18:17
Selon le premier rapport du Conseil central de surveillance pénitentiaire, les prisons belges, surpeuplées et souvent insalubres, "ne répondent pas aux exigences d'une détention humaine".
Surpopulation, hygiène douteuse et grande misère: ce sont les principales conclusion du premier rapport du Conseil central de surveillance pénitentiaire belge, présenté mercredi dernier et repris par le quotidien Le Soir dans son édition du jeudi 1er février.
Selon le président de ce Conseil central de surveillance pénitentiaire, Michel Rozier, "le problème central et crucial, c'est la surpopulation". "La Belgique ne doit pas être fière des personnes qui sont internées en prison", a-t-il déclaré lors de la présentation de son rapport, mercredi. Dans les annexes psychiatriques de certaines maisons d'arrêt on trouve "un grand nombre de personnes en attente de transfert qui sont sans traitement", rapporte notamment Michel Rozier, qui estime que "cette situation ne répond pas aux exigences d'une détention humaine". Il épingle encore des services psychosociaux "débordés et peu accessibles", des cellules, sanitaires et cuisines présentant "beaucoup de délabrement".
Rats et cafards
Le rapport signale même, dans les prisons de Lantin et de Forest, la présence importante d'animaux nuisibles (souris, rats, cafards) et de la moisissure sur les murs. Il cite enfin des détenus qui ont peur d'exprimer une critique quant au fonctionnement de la prison et des agents pénitentiaires. Ceux-ci seraient, selon le quotidien Le Soir, très démotivés et connaîtraient un important taux d'absentéisme en raison de leurs mauvaises conditions de travail.
Créé en 2003, le Conseil central de surveillance pénitentiaire a pour mission de contrôler les conditions de traitement des détenus en Belgique.
...& We geven u nog een boeiend stukje leesvoer van "Entraide & Fraternité" te lezen...
...
La santé derrière les barreaux
« Le détenu a droit à des soins de santé qui sont équivalents aux soins dispensés dans la société libre et qui sont adaptés à ses besoins spécifiques. »(1) On le sait, les prisons sont peuplées dhommes (à plus de 95%) et de femmes majoritairement issus de milieux défavorisés. Au-delà des textes, quelle est la réalité de la santé en prison ? Quen est-il de laccès aux soins de santé lorsquon est derrière les barreaux ?
---------- (1) extrait de larticle 88 de la Loi de principes concernant l'administration des établissements pénitentiaires ainsi que le statut juridique des détenus
----------
La population carcérale présente nettement plus de problèmes de santé que la population en général. Dune part, les détenus sont largement issus de milieux peu favorisés, qui jouissent en moyenne dune moins bonne santé que les citoyens plus aisés. Leur incarcération est du reste parfois la conséquence de problèmes liés à la santé, comme lusage de drogues ou une fragilité psychologique.
Dautre part, la prison est en soi un milieu qui nuit à la santé, physique autant que et peutêtre surtout - mentale. Le simple fait dêtre privé de liberté, séparé de ses proches, confronté à soi-même sans guère doccasions de diversion engendre un stress et une angoisse importants.
Lenvironnement physique et humain joue également un rôle négatif : la surpopulation des prisons dans notre pays nest un secret pour personne. La vétusté de certains établissements non plus. Cela pose des problèmes daération, déclairage, dhygiène, de promiscuité. Cette dernière provoque lélaboration de règles informelles, dune hiérarchie parallèle à celle de la prison. Avec à la clé des risques sanitaires liés à la violence, à lusage de drogues ou à des relations sexuelles forcées et non protégées.
La surpopulation des prisons a des conséquences non seulement sur le confort élémentaire et lespace vital, mais également sur lalimentation : « La qualité nutritionnelle de ces repas est tributaire du budget, soit trois euros par jour et par détenu, calculés sur la capacité carcérale et non sur la population réelle. A Forest ( ) létablissement peut compter jusquà 650 détenus pour une capacité de 405 places. » (2)
---------- (2) Réginald de Béco, président de la Commission de surveillance de la prison de Forest, dans Le Soir du 7 mars
2008.
----------
Les médecins ne chôment pas en milieu carcéral. Il nest pas rare quil y ait 60 à 90 détenus inscrits sur la liste de consultation dun seul médecin. 10% des détenus consultent quotidiennement, pourcentage quatre fois supérieur au taux de consultation de la population « libre ».(3) Bien sûr, certains consultent pour « passer le temps », pour recevoir des médicaments (calmants, anxiolytiques) qui leur rendront le quotidien plus supportable, pour récupérer un peu de maîtrise sur leur vie, par exemple en allant à la consultation au lieu daller travailler. Tâche délicate pour le soignant que de faire la part des choses tout en restant à lécoute du patient.
---------- (3) Analyse de 500 dossiers médicaux électroniques de détenus libérés. Centre académique de médecine
générale, UCL, Bruxelles.
----------
Santé mentale
Les principales pathologies que lon trouve en prison sont dordre psychologique. Cest le premier motif de consultation médicale, mis à part bien entendu le systématique examen médical pratiqué au moment de lincarcération. Les plaintes ? Anxiété, nervosité, insomnies. Doù la prescription fréquente de psychotropes. Bien souvent, il existe une fragilité psychologique avant lentrée en prison. Mais il faut être fameusement solide pour garder lâme sereine lorsquon est derrière les barreaux : outre les difficultés personnelles citées plus haut, les relations entre détenus dont certains sont très violents engendrent stress et angoisse, voire des pathologies mentales plus lourdes.
Les autres motifs de consultation concernent des problèmes respiratoires et digestifs. Dautres pathologies « typiques » du milieu carcéral sont le SIDA, lhépatite B et la
tuberculose.
Les droits, en prison aussi
Les soins de santé en prison ne suscitent pas assez dintérêt de la part des pouvoirs publics. Peut-être parce que les citoyens-électeurs eux-mêmes ne se sentent guère concernés. Cest regrettable pour plusieurs raisons. Une partie de lopinion publique considère que les personnes incarcérées méritent ce qui leur arrive et quil ne convient pas de les traiter avec trop dégards.
Dune part, les droits humains, garantis par des traités internationaux ou par la Constitution belge, concernent par définition tous les citoyens et ne peuvent souffrir dexception, quil sagisse des demandeurs dasile ou des détenus. Bien sûr, ces derniers ont porté atteinte aux droits, à lintégrité physique, voire à la vie dautrui. Mais la Justice a reconnu ces faits et a prononcé une condamnation qui les a amenés en prison. A partir de là, ce serait sombrer dans larbitraire et le totalitarisme que de laisser le personnel des institutions pénitentiaires décider si les détenus « méritent » ou non leurs droits. La loi de principes (voir note 1) le rappelle dailleurs lorsquelle précise que la privation de liberté doit être la seule peine infligée aux condamnés.
Dautre part, la majorité des personnes incarcérées sortira un jour de prison. Si lemprisonnement protège temporairement la société, il naide que rarement le détenu à se reconstruire et à élaborer un projet de vie qui le tiendra écarté de la récidive une fois libéré. Au contraire, la promiscuité entre petits délinquants et grands criminels, les conditions de vie difficiles, loisiveté, la rage ou la rancoeur déstructurent encore des personnalités déjà fragiles et influençables.
Du point de vue de la santé publique, il ne serait pas non plus superflu de se préoccuper de ce qui se passe derrière les barreaux : les maladies citées plus haut (Sida, hépatite B, tuberculose) sont bien entendu contagieuses et, à leur sortie, les anciens détenus qui en souffrent deviendront source de contagion pour le reste de la société.
Quand le détenu devient un patient (pas) comme les autres
La santé en prison concerne également le monde extérieur, notamment le monde hospitalier. Lhospitalisation dun détenu est parfois un parcours du combattant. Tout dabord, chaque sortie pour un soin ou pour une hospitalisation requiert toute une série de démarches administratives. « A Jamioulx, à Nivelles et à Verviers, les transferts dans un hôpital de la région pour une consultation ou un examen demandent plusieurs semaines voire plusieurs mois dattente. »(4)
---------- (4) Rapport du Conseil Central de Surveillance Pénitentiaire, page 19, sur www.oipbelgique.be, ----------
Ensuite, certains hôpitaux refusent tout simplement de soigner les détenus, en raison des risques que leur présence fait courir au personnel et aux autres patients. Les détenus hospitalisés, même accompagnés dagents pénitentiaires, restent potentiellement violents et dangereux. Le personnel de lhôpital de Tubize nest pas près doublier lattaque dun commando lourdement armé qui est venu « libérer » un détenu hospitalisé.
Si la déontologie médicale oblige le médecin à prodiguer aux détenus des soins « comme les autres », il est clair quil a affaire à des patients « pas comme les autres ». Ceux-ci ont officiellement le droit de consulter le médecin de leur choix. Dans la pratique, ce droit sapplique rarement : peu de médecins ont le temps de se déplacer en prison et la volonté de se soumettre aux nombreuses mesures de sécurité qui régissent laccès à un établissement pénitentiaire. De plus, cest le détenu qui doit assumer les frais de cette visite.
Lorsque nous avons mal à la tête ou à la gorge, nous passons à la pharmacie acheter un antidouleur ou un sirop. Hors de question pour un détenu : toute prise de médicament nécessite le passage par la consultation du médecin ou au moins par linfirmerie. Pas daccès direct non plus à la médecine de seconde ligne : lorsque nous avons un problème de vue, nous nous rendons chez loculiste directement. Le détenu, lui, doit toujours passer par le médecin généraliste pour avoir accès à un spécialiste.
Lhygiène en prison reste un grand défi : dans certaines prisons, cest encore le seau hygiénique, vidé une fois par jour, qui fait office de WC dans des cellules de deux ou trois personnes(5). Les détenus ne reçoivent pas de gant de toilette, parfois un savon, mais le dentifrice est payant. A Lantin, la désinfection des cellules nest pas prévue après le départ dun détenu. Les couvertures ne sont pas systématiquement changées(6). Dans les cuisines, les cuisiniers partagent souvent lespace avec des rats et des cafards
---------- (5) Cest le cas notamment à la prison de Forest
(6) Daprès les propos dune médecin membre de la Commission de surveillance de la prison de Lantin.
----------
La médecine en prison a dautres particularités qui la rendent complexe : ce sont ses liens avec la sécurité et la Justice. Le dossier médical est séparé du dossier pénitentiaire. Mais quand on demande lavis du médecin pour savoir si létat de santé dun détenu permet son transfert en régime de sécurité particulier, en « cellule de punition », quand ce sont les surveillants qui assurent la distribution des médicaments, ou quils assistent à la consultation médicale pour raisons de sécurité, le secret médical est mis à mal Ou quand une peine est assortie de lobligation de suivre un traitement psychologique La cloison seffrite.
Des effets positifs
Paradoxalement, le passage par la case « Prison » peut savérer positif pour la santé de certains détenus. Pour les plus marginaux dentre eux, la prison offre un accès aux soins et une prise en charge médicale systématique dont ils ne bénéficiaient pas quand ils étaient en liberté, parfois sans adresse fixe. La prison peut elle devrait certainement lêtre plus être le lieu dune éducation à la santé, à la prévention, etc. Cette éducation, quelle soit assurée par la prison elle-même ou par des services extérieurs comme des associations, gagnerait cependant à être plus active (ne pas se limiter à des brochures ou des posters dinformation) et plus accessible pour ceux qui ne comprennent pas bien les langues nationales ou qui ne savent pas lire. Or, en 2001, une enquête révélait que 30% des détenus étaient analphabètes ou dun niveau scolaire inférieur à la 6e primaire(7).
---------- (7) Enquête sur la provenance sociale et le niveau scolaire des détenu(e)s en Belgique, FAFEP (Fédération des
associations de formation et déducation permanente en prison), octobre 2001.
----------
Pour une pathologie importante, un suivi régulier simpose. A un patient « normal », le médecin dira : prenez ceci ou allez faire une radio - et revenez me voir dans quinze jours. Certains patients, par négligence ou manque de moyens financiers, ne suivront pas ces indications. En prison, par contre, le médecin est sûr de revoir son patient autant que nécessaire, puisquil programmera la consultation et que le détenu sera obligé de sy rendre. En cas de maladie grave, comme le diabète, le détenu qui vivait auparavant dans la marginalité a des chances de sortir de prison avec une meilleure information sur sa maladie et la façon de la traiter.
La plupart des soignants en prison font ce quils peuvent pour assurer les soins les meilleurs possibles à leurs patients. Mais ils ne peuvent rien contre linsalubrité, la vétusté, la surpopulation et le manque de personnel qui sont le lot de trop détablissements pénitentiaire dans notre pays.
Le manque de personnel soignant se fait surtout sentir en ce qui concerne la santé mentale : dans laile psychiatrique de la prison de Forest, il y a 120 détenus(8) pour 1 à 2 psychiatres à temps plein. Dans un hôpital, ils sont 25 pour le même nombre de patients. Il est vrai que les candidats ne se bousculent pas au portillon pour un travail particulièrement éprouvant. « Des candidats pour lexpertise psychiatrique, il y en a, constate Bernadette Ost, infirmière en chef à la prison dIttre ; pour laspect curatif, par contre, il est beaucoup plus difficile de trouver des candidats motivés. »
---------- (8) Pour une capacité de 76 places !
----------
Or, la prison est une grande destructrice de santé mentale. Il conviendrait de lutter contre cet état de fait par une meilleure prévention (investir, outre dans la rénovation des bâtiments pour de meilleures conditions de vie, dans la création de groupes de parole, dactivités créatives, sportives, formatives, etc. à même de préserver la santé mentale) et, en aval, par une amélioration des soins et de lencadrement dans les ailes psychiatriques.
Et du côté politique ?
« La santé en prison a dû attendre les années 70 pour être lobjet dun souci particulier de la part du monde politique, souligne Bernadette Ost. Les services, qui étaient jusqualors plutôt des dispensaires, se sont étoffés pour devenir de véritables services médicaux »
En 2005, la Loi de principes concernant l'administration des établissements pénitentiaires ainsi que le statut juridique des détenus promettait des avancées, notamment en matière de santé. « Cependant, souligne le Docteur Mark Vanderveken, membre du Comité de surveillance des prisons, beaucoup darticles de cette loi attendent encore leurs arrêtés dapplication, sans lesquels ils nentrent pas en vigueur. »
La santé des détenus dépend encore aujourdhui du Ministère de la Justice. Dans les pays où elle est (logiquement) passée sous la compétence du Ministère de la Santé, on remarque quelle fait lobjet dun intérêt accru, que des formations spécifiques se mettent en place et des progrès sont enregistrés. Ce glissement dun ministère à lautre est en discussion en Belgique. Gageons quil apporterait une promesse déclaircie dans un ciel bien noir : les visiteurs ou les aumôniers de prison témoignent à lenvi des conditions horribles dans lesquelles vivent beaucoup de détenus.
Isabelle Franck
Vivre Ensemble Education, Octobre 2008
...& tot slot ~last but not the least~ verwijzen wij u graag door naar onze tot nader orde Belgische officiële diensten, die ook wel eens nuttige jaarraporten, zoals het Jaarrapport 2005 & het Jaarrapport 2006 schrijven...
...verplichte lectuur zeggen wij maar zo...
...
Administratieve rechtscolleges
De Centrale Toezichtsraad voor het gevangeniswezen en de Commissies van Toezicht
De Centrale Toezichtsraad voor het Gevangeniswezen en de commissies van toezicht werden opgericht door het K.B. van 4 april 2003 tot wijziging van het K.B. van 21 mei 1965 houdende algemeen reglement van de strafinrichtingen. Het behoort tot de opdracht van deze organen om toezicht te houden op de bejegening van de gedetineerden en de ter zake geldende voorschriften. Het betreft met andere woorden een onafhankelijk toezicht ten opzichte van de penitentiaire administratie. Dit betekent niet dat de toezichtorganen zich actief mengen in het lokaal of centraal beleid. Wel worden waarnemingen gerapporteerd aan de minister van Justitie en het federaal Parlement en worden adviezen geformuleerd over penitentiaire aangelegenheden.
De leden van de commissies van toezicht, die bij elke gevangenis werden opgericht, zijn zodoende bevoorrechte waarnemers van het gevangeniswezen. Belangrijke voorvallen en incidenten die zich voordoen in de inrichting waaraan zij verbonden zijn en die mogelijk wijzen op een slechte werking van de inrichting worden niet alleen geïdentificeerd en geïnventariseerd. Steeds wordt er, in overleg met de directie, de centrale administratie en de Centrale Raad, naar een oplossing gezocht. Hierbij vertrekken de commissieleden steeds vanuit de opvatting dat elke mens uniek is en respect verdient voor zijn waardigheid en voor de uitoefening van zijn rechten, dat niemand kan herleid worden tot de daden die hij heeft gesteld en dat iedere samenleving moet zorgen voor een maximaal welzijn van al haar leden.
...Dacht u soms, dat men door misdadigers als "beesten zonder rechten" te behandelen & dan nog soms in mensonwaardige omstandigheden, dat men daarmee mensen op het juiste pad zou kunnen brengen ?!...
Wij horen het anders heel graag, al hebben wij hier duidelijk een andere mening over...
De Griekse Tragedie 2008 : Een getuige vertelt uit eerste hand....
Het hoeft geen groot betoog, we zijn & blijven vooral onconventioneel & vooral onconformistisch... Zeker wat een aantal opvattingen betreft omtrent nieuwsgaring & nieuwsverspreiding... Wat er onder de aandacht wordt gebracht & wàt nét niet...
Wij blijven er dus over schrijven & berichten... Vooral om de publieke aandacht er te blijven op vestigen, want we vergeten nogal eens al te makkelijk wat er buiten onze grenzen gebeurd... aan de andere kant van Ons uropa bijvoorbeeld...
Evenals om het ook wel eens uit een ander oogpunt te bekijken dan dat we via de traditionele pers voorgeschoteld krijgen...
Een zeer boeiende getuigenis vanuit de eerste hand...
...
Greek riots : the extended disco version
The protests about the murder of a 15-year-old by police are still continuing here, if on a slightly smaller scale than the first day. I realize at this point theres probably zero interest in this outside of Greece, but Im posting this for my own reference if nothing else.
Yeah, so I wish I had some articles that didnt make me want to bang my head against the wall (or, more appealingly, bang the head of the journalist who wrote it). Im not talking just coverage outside of Greece-our own media havent exactly covered themselves with glory-but then overreacting and spreading panic *is* what they do best.
As for the boys murder itself, this blog post has the best summary Ive found in English:
Whatever really did happen on Saturday night, one thing is clear from the eye witness accounts (unfortunateley for the police, there are several and they all concur). Alexandros and his friends got into an argument with two police officers in the bohemian district of Exarcheio. There was no baying mob as the police claimed. Shots were fired, supposedly in the air, and an unarmed teenager lay dying on the road as the two officers calmly walked away.
Thats the shooting itself. The rest of the post is worth checking out too, as it gives some idea of why this lead to the shit hitting the fan in such a spectacular manner.
In case anybody does read this and has any questions, Id be happy to answer them. But right now Im too drained to even attempt an in-depth analysis, so instead Ill post some of the best pictures of the events Ive found online over the last two weeks:
Alex Grigoropoulos, the kid whose murder started it all.
Student protesters.
School kids protesting. School children are at the very epicenter of these protests, occupying schools, taking it to the streets, and having the shit kicked out of them by the police while their middle-aged parents mostly watch it on the news and comment on these young punks. A Greek comedian insightfully compared the situation to watching a Reality TV show of our own kids.
It should be noted that our glorious state thugs/police, who did very little in the face of the more violent protests/looting of the first day, saw fit to break out the tear gas and sticks during the peaceful demonstration consisting of school kids and their teachers.
According to numerous statements from kids on the news, they take special pleasure in shouting out classy things like Come and get it, you little fa****s and wheres your Alex now?, in order to provoke some of the more hot-headed teens and have an excuse to get violent.
I totally believe it, too. The other day, while walking around town, I passed a small demonstration consisting of about 20 University students, doing nothing more innocuous than blocking traffic and holding up some signs. Just as I was heading away, I saw a squad of riot police in full gear heading in their direction, with the air of the Romans about to invade Gaul. Intimidation > constitutional right of protest
Well, fuck you too.
Rioters have taken to using laser pointers to blind the cops during skirmishes. Between this, and blogs, youtube, and videos and police violence getting posted on the hour, I bet theyre really cursing those fucking kids and their damned technology.
Meanwhile, Greek police uses tear gas with an expiration date of 1978 (!). I dont want to know what the effect would be from breathing an already harmful chemical that is older than me.
Im just saying, it cant be healthy.
One of the themes of protest is a demand of disarmnent of the Greek police. I fully support it, but am not exactly holding my breath.
My very own hometown of Thessaloniki.
Now, Im not personally one to protest violently, but I if I still lived there, I might have been tempted to firebomb a certain TV station (this joke will only make sense to small portion of my friendslist whos been here for years).
Those are not images commonly shown in the media. Doesnt sell as much as clashes, fires and Molotov cocktails.
As an aside, among all my frustration at my government, the fucking cops and really, the world, Im filled with a sense of hope because of those kids. Those kids, that I believed to be apathetic and too into their I-Pods and consumer goods, and Netspeak, those kids have made me so fucking PROUD these days, with their refusal to be bow their heads down, their political activism and surprising eloquence. I didnt think this generation had it in them.
Of course, when I told ariadneelda as much, she pointed out to me that with every youth revolt in history, the previous generation is all shocked and surprised because the kids werent stuck in their own little world. Shit, does that mean Im officially OLD?
Tear gas: the gift that keeps on giving.
The birthplace of democracy-sometimes the irony can become almost tangible.
I have nothing to say to these, not without exhausting every expletive I know.
A candlelit vigil.
High school students, taking their clothes off and playing symbolically dead in front of the central police station.
(Theyre underage, but really, LJ, Im sure if the news outlets show this, its not a ban-worthy picture right?)
I love this one. So powerful.
This isnt over.
Well, there's been a violent side to this, no doubt-but since the media have the showing of violence covered (and then some), I chose to show the other side of this.
Another thing to remember: the protest is no one group/ideology/tactics. Much of the violence has been from small groups that seek any occasion to smash and burn (including football games) and are not necessarily affiliated with any political ideology. And yes, there are anarchists that throw molotov bombs, but to reduce the whole unrest to that subgroup is ridiculous. More disturbingly, a tape (that some bystander took) shows groups of mask-wearing, bat-weilding 'anarchists' chatting with police and parting ways amicably, so at least some of it comes from agents provocateurs which, I'm sad to say, is neither surprising nor unusual here. It goes back to the complicated history between anti-authority groups and the police dating back to the military junta a few decades ago. Suffice to say, cops have a vested interest in discrediting any protesters in the public eye.
Anyway, glad you found this useful. I've been frustrated with the news coverage abroad and most of the comments people make online, but I keep reminding myself it's not my job to personally set the facts straight with everybody on the Internet. But I had to at least give my perspective in my own journal.
Vandaag speciaal voor diegenen die aan... *BURPZZ* ...kerstshopping hebben gedaan.
Ondergetekende, schrijver dezes moest vandaag dus een aantal primaire boodschappen doen & geloof het of niet, ik zal het dus geweten hebben.
Massa's jachtige consumenten die nog vlug-vlug cadeautjes moeten kopen... & Hopen idioten die zich volproppen aan gratis proefkraampjes in het grootwarenhuis... Je zou haast hopen dat het crisis wordt, om eindelijk verlost te geraken van dergelijk onbegrijpelijk gedrag vanwege wezens die zogenaamd zouden beschikken over rede & rationaliteit. Maar vergeet dat laatste gewoon. Ze zien een kerstboom met gekleurde ballen & wat weeïge muzak met bal- & belgerinkel & plots...
Bon, we moeten dàt soort taferelen niet verder beschrijven... Ga gewoon naar een supermarkt, of beter nog naar een winkelcentrum, zet je daar rustig op een bankje & geniet... Geniet van dit merkwaardig ~lees debiel~ kuddegedrag dat ~tegennatuurlijk~ niet gericht is op enige vorm van overleven. Je zou haast het tegendeel denken & eerder collectieve zelfmoordneigingen kunnen ontdekken.
Maar goed, wij hebben er dus in ieder geval een grondige hekel aan... & We zijn zo te zien dus niet meer alleen... In Athene is men er in geslaagd om de grote kerstboom op het centrale plein (Syntagma) in de fik te steken. Dat was al een paar dagen geleden...
"8/12/08 to Syntagma kaigetai" duur : 0:52 minuten Live
...
...& We geven er nog graag enkele "àndere" sfeerbeelden bij... die niet altijd even vredevol zijn, noch getuigen van "Goede Wil"... want 't is niet alleen een kerstboom die daar brandt...
"Athen Innenstadt brennt!" duur : 6:07 minuten Live
...
Maar... ~de ilussie doet veel~ ...de kerstsfeer zàl & moét er zijn !! ...Een nieuwe kerstboom werd dus neergepoot & tot nog toe houdt hij fier stand. Dat is zowaar een hele prestatie. Een gans cordon van de oproerpolitie bewaakt dag & nacht dit vredevolle symbool ...& maar gelukkig, want anders... Maar kijkt u zelf naar "The battle of the christmastree" een vervolg op "Hamburger Hill"...
"syntagma-prosagoges 20-12-2008" duur : 3:09 minuten Live
...
Wij zeggen in elk geval alvast : Don't let them kill your dreams...
do 18/12/08 12:28 - De overgrote meerderheid
van de Belgen verwacht dat de economische situatie volgend jaar zal
verslechteren. Maar blijkbaar zullen we de crisis met creativiteit te
lijf gaan. Dat blijkt uit de Trendbarometer 2009 van de
onderzoekbureaus BeXpertise en WDM Belgium.
Bij
zo'n 5.000 consumenten werd er gepeild naar de verwachtingen voor 2009.
Weinig verrassend zijn die verwachtingen niet echt positief. Zeven op
de tien Belgen ziet volgend jaar de economie verslechteren.
Maar of zijn gemoedstoestand zwaar onder de economische crisis zal
lijden, weet de Belg niet. De meerderheid kan niet zeggen of ze volgend
jaar gelukkiger gaan worden.
Volgens de barometer zal de crisis wel de behoefte aan gezelligheid
verhogen. Besparen lijkt voor de meeste Belgen onvermijdelijk.
Minder sparen?
De
Nationale Bank had onlangs voorspeld dat we met zijn allen meer gaan
sparen door de economische vertraging. Volgens de Trendbarometer is
amper dertien procent van plan om meer te sparen. Vorig jaar was dat
nog 32 procent.
We houden gewoon minder over elke maand om opzij te zetten op een
rekening. De babyboomgeneratie zal dan weer minder getroffen worden.
Iets minder dan de helft van 51- tot 65-jarigen ziet zijn persoonlijk
vermogen dalen in 2009.
Frituur geen slachtoffer
Veel
Belgen lijken van plan om te besparen, waardoor bepaalde luxeproducten
uit het budget geschrapt worden. Fairtrade- aankopen en bioproducten
zullen minder geserveerd worden op de Belgische keukentafel.
Een derde van de Nederlandstalige Belgen en meer dan de helft van de
Franstalige Belgen is van plan om de aankoop van fairtrade- en
biologische producten terug te schroeven.
De Belg en zijn portie friet wordt door de crisis nog meer
onafscheidelijk. Zo'n achttien procent gaat wekelijks naar een
frietkraam of een fastfoodketen, en weinigen zijn van plan om daarop in
te boeten.
Op het doktersbezoek is de Belg dan wel weer bereid om in te boeten.
Door gezonder te leven hoopt men wat medische kosten te kunnen
besparen. Een vijfde wil volgend jaar meer tijd aan wellness besteden.
Meer gezelligheid
Een
klassieke nieuwjaarwens is meer tijd doorbrengen met familie en
vrienden. Maar door de crisis verwachten blijkbaar meer Belgen te
zullen hunkeren naar gezelligheid.
Voor een derde van de babyboomgeneratie is het de prioriteit in 2009.
De jongere generaties, ongeveer een op vijf, wil volgend jaar meer in
gezinsverband eten en ook meer zelf koken.
De wereld verbeteren begint volgens de Belg bij hem zelf. Of liever
gezegd zijn kinderen. Ongeveer tweederde van Belgen tussen de 20 en de
50 jaar wil de wereld verbeteren door zijn kinderen goed op te voeden.
Het moeten niet altijd "anarchisten en relschoppers" zijn die we hier
aan het woord laten. We zullen deze keer een nette jongen zijn
spreekrecht gunnen. Doodgewoon omdat zijn mooi geschreven commentaar in
de financiële krant "De Tijd" de politieke situatie in Belgistan dat we
trouwens vanaf vandaag zullen aanduiden met Bananistan, zeer duidelijk
samenvat. En wat anderen beter doen geven we graag uit handen. Onze
eigen commentaar willen we beperken tot een simpel doordenkertje : wie
zal garen spinnen bij deze crisis denken jullie. Stel even voor, er
komen vervroegde verkiezingen : wie zal er winnen? En zullen de nieuwe
winnaars een oplossing hebben voor de crisis ? Trouwens gaat het hier
enkel om een crisis veroorzaakt door onbekwame bananistaanse politici?
Of zijn er diepere oorzaken?
We lazen elders dat het verlies door de kredietcrisis de 1000 miljard
dollar heeft overschreden en dat de VS 239.000 nieuwe werklozen telt.
In Rusland zal men weldra één miljoen werklozen tellen. Men speelt
eveneens met de mogelijkheid om de grote Amerikaanse autofabrieken
failliet te verklaren. We mochten verder vernemen dat de
geloofwaardigste beleggingsspecialist ene zekere Madoff, vooral een
zeer briljant en weinig scrupuleus oplichter is. Zelfs zijn eigen zonen
werden erin geluisd ...voorwaar een briljant man....
Wij nemen dan wel graag aan dat onze bananistaanse politici
wereldallures hebben maar om ze verantwoordelijk te stellen voor
dergelijk massaal onheil...neen, dan passen we toch even.
Nemen jullie het ons dan kwalijk, beste lezertjes, dat wij bij het
lezen van al die bevlogen communiqués van woedende studenten onze
gevoelige hartjes wat sneller voelen slaan? -en we zijn het met jullie
roerend eens dat het afbranden van kerstbomen met bijhorende -markten
en ganse winkelstraten niet de gepaste oplossing zal bieden voor deze
crisis- Ons verwondert het dat de jeugd zelfs nog maar durft te
dromen.Want geef toe, wat we nu meemaken, zowel op lokaal vlak als op
wereldvlak is weinig stimulerend voor fantasietjes over een betere
toekomst. Ons brengt het eerder in de verleiding om te mijmeren over de
slechtheid van de menselijke soort. Gelukkig is er dan toch nog een
jeugd die droomt van een betere toekomst, omdat ze geen andere keuze
heeft trouwens en wij steunen hen hierin volledig. En één pinnige
opmerking moet er dan toch nog bij...moesten de "oproerkraaiers" voor
1000 miljard dollar vernielingen hebben aangericht waar zouden we dan
staan, beste lezertjes? Want als blijkt dat de daders van schade voor
een paar miljoen krapuul zijn dan moeten julle ons zo snel mogelijk
de benaming vinden voor de daders van 1000 miljard dollar schade....
Zelfs over de val van de regering hadden ze gisteren ruzie, de
ministers en staatssecretarissen van Leterme I. Jo Vandeurzen had er
naar verluidt geen zin meer in, en wilde opstappen, maar CD&V vond
dat geen goed idee. Bovendien vonden de andere partijen het
onvoldoende: premier Yves Leterme moest voor hen opstappen.
Maar de eerste minister wilde niet wijken. En als het
dan toch moest, wilde hij zeker niet alleen gaan. Ook Didier Reynders
moest dan ontslag nemen. Die weigerde, waardoor er een front tussen de
MR en Leterme ontstond om gewoon voort te doen. De hele regering laten
vallen dan maar? Ging ook niet, want je moet een doorstart maken om in
volle bankencrisis up and running te blijven.
Je vraagt je af wat een minister moet doen om te beseffen dat hij alle
gezag en geloofwaardigheid kwijt is en niets anders kan dan opstappen.
Het Hof van Cassatie beschuldigde gisteren het kabinet-Leterme dat het
heeft geprobeerd de samenstelling van het hof van beroep in de
Fortis-zaak te veranderen, zodat de uitspraak van het hof milder zou
zijn. Zelfs CD&Ver Hendrik Bogaert zei gisteren dat scheiding der
machten betekent dat er geen contact mocht zijn tussen het
kabinet-Leterme en het parket. Nochtans is dat exact wat in de brief
staat die Leterme deze week in het parlement liet ronddelen.
Ook is er bewijs dat een medewerker van Leterme mailde naar de openbaar
aanklager in de Fortis-zaak. Op de dag dat bekend werd dat het parket
een strafonderzoek naar Fortis opende, mailde de medewerker van
Leterme: Mon cher Paul, pas op met de Fortis-boot, zinkende schepen
riskeren je mee te zuigen. Waarna een smiley volgde, maar of het
allemaal zo onschuldig was bedoeld, is niet duidelijk.
Zinkende schepen en zorgen dat je niet wordt meegezogen. En als je dan
toch zelf kopje-onder gaat, proberen iedereen mee te krijgen. Een
betere omschrijving voor wat zich gisteravond urenlang op de Wetstraat
16 afspeelde, is er niet. Naarmate de avond vorderde, deed CD&V
almaar harder zijn best om ook de gerechtelijke wereld
zoveel mogelijk schade toe te brengen.
Wellicht heeft het te maken met de spectaculaire neergang van Yves
Leterme. Anderhalf jaar geleden nog goed voor 800.000 voorkeurstemmen,
een belofte op goed bestuur, een staatshervorming en een begroting in
evenwicht. En er kwam niets. Eigenlijk leidde de eerste redding van
Fortis tot de enige week in anderhalf jaar waarin vriend en vijand
vonden dat de regering het goed had gedaan. Maar nu heeft ook die ene
goede week haar schittering verloren.
Nog maar vier jaar geleden werd Leterme Vlaams minister-president met
het regeerprogramma Vertrouwen geven, verantwoordelijkheid nemen.
Vier jaar later vecht hij zelfs na een beschuldiging van het Hof van
Cassatie als een duivel in wijwatervat om alle verantwoordelijkheid te
ontlopen, laat staan dat er nog ergens sprake is van vertrouwen.
Wereldwijd slachtoffers door megazwendelaar Madoff
Uitgegeven:
13 december 2008 14:24
Laatst gewijzigd:
14 december 2008 09:44
NEW YORK - De megafraude door de Amerikaanse
belegger Bernard Madoff lijkt wereldwijd slachtoffers te eisen. Madoff
tilde beleggers in zijn bedrijf voor ruim 50 miljard dollar door een
piramidespelachtige zwendel. Het is een van de grootste fraudezaken
ooit.
Madoff zou zijn miljardenzwendel eerst aan hen hebben toegegeven.
Dat liet een advocaat van de twee broers weten aan Amerikaanse media.
Arrestatie
De 70-jarige Madoff werd donderdag gearresteerd op verdenking van
grootschalige beleggingsfraude van 50 miljard dollar. Het zou gaan om
een zogeheten Ponzi-fraude, een soort piramidespel van 'epische
proporties', aldus de beurswaakhond SEC.
De zonen hebben volgens hun advocaat niets te maken met de zwendel
van hun vader. Ook had Madoff de fraude eerder al toegegeven aan enkele
van zijn medewerkers.
Nasdaq
Madoff is oud-topman van de Amerikaanse schermenbeurs Nasdaq. Hij gaf begin jaren negentig leiding aan de Nasdaq.
De fraude werd gepleegd via zijn in 1960 opgerichte hedgefonds
Bernard L. Madoff Investment Securities. Hij heeft ook een adviesbureau
voor beleggers, dat miljarden dollars beheert.
Bij zijn arrestatie door FBI-agenten zei Madoff dat hij verwacht
naar de gevangenis te gaan. ,,Er is geen onschuldige verklaring. Het is
een grote leugen. Ik heb investeerders betaald met geld dat er helemaal
niet was'', aldus Madoff. Hij is aangeklaagd voor beleggingsfraude en
kan daarvoor tot twintig jaar celstraf krijgen en een boete van 5
miljoen dollar.
Fraude
Een Ponzi-fraude is een piramidespelachtige zwendel, waarbij de
eerste inleggers zeer hoge winsten krijgen uitgekeerd. Die worden
betaald uit de inleg van investeerders die later komen. Nieuwe
investeerders worden meestal overgehaald mee te doen door verhalen over
de hoge winstgevendheid.
Ondertussen wordt meer duidelijk over de slachtoffers van Madoffs
zwendel. Tot de grootste gedupeerden behoren de hedgefondsen Fairfield
Sentry en Kingate Global Fund die voor miljarden hadden belegd bij
Madoff.
De megafraude kan Spaanse investeerders meer dan 3 miljard dollar kosten. Dat meldden Spaanse media zaterdag.
Het meeste geld werd beheerd door de Spaanse bank Santander.
Banken
Ook de Franse bank BNP Paribas en de Japanse effectenhandelaar
Nomura zijn waarschijnlijk gedupeerd. Andere prominente investeerders
die de dupe zijn van Madoff, zijn de eigenaar van de honkbalclub New
York Mets en de voormalige bezitter van de Philadelphia Eagles.
De fraude door Madoff kan een van de grootste in de geschiedenis
zijn. Alleen het fraudeschandaal bij het Amerikaanse energieconcern
Enron was groter. Enron stortte in 2001 in na een groot
boekhoudschandaal. Daardoor ging 68 miljard dollar aan beurswaarde in
rook op.
Wij onthouden in elk geval als ergernis van het jaar 2008 dat volgens onze christen-democraten het schenden van de scheiding der machten door een minister & een eerste-minister die vervolgens ontslag moeten nemen na een brief van het hoogste gerechtshof een "Daad Van Goed Bestuur" is...
...?!...
LEVE DE TSJEVEN !
Surft u even met ons mee naar het VRT-nieuws...
"Bart Verhulst bij Marianne Thyssen" duur : 5:17 minuten VRT-journaal
...
..."CD&V behoudt zijn volste vertrouwen in die mensen" ...vervolgt ze.
..."Leterme wou precies openheid van zaken geven", weet Thyssen nog, "en dat dit hem zijn eigen positie zou kunnen kosten, getuigt net van zijn goede trouw." Het ontslag van de CD&V-ministers beschouwt ze als "een daad van goed bestuur".
...
Moet er nog zand zijn ?!... Volgens ons, nog massa's...
A second high school student, has been shot last night in the Peristeri district of Athens.
Kostas Paplomatas, age 16, was shot 200 meters away from his school while talking with his fellow students.
The boy was shot in the hand and police initialy stated that an air pistol was used.
Later it was stated that doctors removed a 22 mm caliber shell from the boys hand, whose father is member of the
teachers union and member of the Greek communist party.
As situation is not clear yet, there is also the posibility that the shell is of a 38 mm caliber.
Police stated that there were no police officers in the area and investigations were turned to neighbors.
Kostas Paplomatas is currently recovering after the operation.
Riots in Athens continued today when protesters attacked riot police squads at 15:00.
Extensive use of tear gas made the atmosphere very dangerous.
A second group of protesters tried to set on fire the second
Christmas tree in the center of Athens (the first was burned during the
first days).
It was saved by riot police squads that protected it.
Same scenery was carried on in most of the central Athenian roads.
Protesters captured the tv station Nea Kriti last night in
Chania-Crete. They asked for permision to broadcast an 18 minutes
message of protest which was broadcasted in full.
ATHENS
(AFP) The Greek capital was suffocating under a barrage of tear gas
Thursday as 5,000 protesters swamped riot police outside parliament, 12
days after the police killing of a teenager sparked riots.
Militant youths tried to breach a cordon guarding the Syntagma Square complex, prompting police to use teargas, an AFP correspondent said.
Later, they attacked the city's giant Christmas tree
on the square -- which had only been replaced on Tuesday after the
first went up in flames on December 8, the third day of rioting and
looting.
Greek authorities had earlier
this week sent out urgent appeals to foreign countries for fresh stocks
of tear gas -- and warned the public to steer clear of the city centre
after a coalition of students, teachers, unions and left-wing
demonstrators vowed to step up anti-government sentiment.
When the initial attack at the parliament was repelled, protesters came
back with a hail of oranges -- before setting cars, bins and pavement
cafe furniture ablaze as they retreated towards their rallying point,
the Athens Polytechnic university.
Firefighters descended on the student quarter as youths hurled rocks at police -- while a stone's throw away, Athenians tried to do their Christmas shopping.
The bid to burn the Christmas tree was blocked by police, but youths later climbed the giant fir to shower the scene with pamphlets.
More rallies were planned for after dark.
Triggered by the fatal police shooting of 15-year-old Alexis
Grigoropoulos, the unrest intensified after the 16-year-old son of a
leading official in the Greek Teachers Federation -- which backs
demonstrations across Greece -- was wounded in a rifle attack overnight in an Athens suburb.
Hit in the hand as he talked with other students, police said he spent the night in hospital before undergoing an operation.
Police said none of their officers were in the area at the time of the
incident, but the Greek government promised a detailed inquiry.
Protest organisers had called for backing from across Europe, but the only reported rally by late afternoon was in Germany, where about 100 people marched in Berlin.
"We want to show that the movement in Greece isn't just about youths on
the rampage but is a political movement," said Sofia Bemteza, 29, a
Greek artist based there.
Police had cleared streets around the key Athens flashpoints and told residents not to venture out.
At the main rally, banners read "Mourning Is Not Enough, The Struggle Goes On."
Strikes and protests organised by a public employees' union over the
Greek budget and anti-racism demonstrations -- which started Thursday
as evening fell -- added to the turmoil.
Activists on Wednesday hung banners along the Acropolis monument and
interrupted a state television broadcast in a bid to prolong their
movement.
Meanwhile, a ballistics report on the death of Grigoropoulos was handed over to an investigating judge on Thursday.
The judge summoned lawyers for the police officer charged over the killing and the victim's family to inform them of the report's conclusions, a court source said.
Preliminary conclusions by medical examiners
and experts working for the victim's family indicated damage to the
bullet, suggesting it had touched a hard surface before hitting
Grigoropoulos in the chest.
The officer, Epaminondas Korkoneas, 37, says he killed the boy by accident. His partner, Vassilios Saraliotis, 31, was charged with being an accomplice.
We just came back from the demo in Athens. The cops were, once
again, extremely provocative: Tens of tear gas cannisters and stun
grenades were shot directly into the crowd. It seems like the newly
ordered tear gas supply for the police is here.
People in Athens have been demonstrating and/or rioting for 13 consecutive days and nights.
Meanwhile, occupation of media outlets is spreading across the
country: Today, the municipal radio of Tripoli, Nea Tileorasi TV in
Chania, Politeia FM in Sparta and Star FM and Imagine 897 FM in
Thessaloniki were occupied.
The Labour Centre (trade union building) of Patras was also
occupied today, in protest against the sold-out leadership of the trade
unions, demanding an indefinite general strike now.
The big student demo in Athens is being heavily tear gased. The
cops are using a new type of stronger gas. Most of us have retreated in
the law school. A money transfer van is on fire. People have entered a
nearby church, ringing its bells at every tear gas shot, adding a
slightly surreal touch to the scene.
Last night, a 16-year old student was shot and injured in the area
of Peristeri, Athens, close to his school. The 16-year old was sitting
with about ten more students, discussing future mobilisations. The shot
came from a person unknown, though it is near-certain that this would
be either an undercover cop or a fascist. The police only issued a
statement hours later. When the 16-year olds co-students returned to
the point of the assault to collect the bullets shell, another bullet
was shot at them.
Athens student demonstration is set to start, under some heavy rain.
Have you heard? There was a solidarity action in Moscow. And
Paris. And Berlin, Mexico City, London, Oaxaca, Amsterdam, Copenhagen,
New York (when was a university there last occupied?) and Montreal. And
-literally- hundreds of other cities. In the first few days of the
revolt we were thinking of trying to put together all the solidarity
actions somewhere - this was proven to be, quite simply, impossible:
There are hundreds of actions around the globe, thousands of people
that have taken to the streets. This is incredible and you cant
believe how important it is for us. Our struggle is common. On December
20th, on the international day of solidarity, lets show them what we have started to feel here in Greece: That what weve seen so far is only the begining.
Update, 22:10 Someone already started putting together a
map of solidarity actions around the world. Excellent stuff. Please
report your solidarity action here:http://greeksolidaritymap.blogspot.com/
de aloude Ollandse koopmansgeest en inpolderingsdrang: een voorbeeld
Beste
lezertjes, we hebben al vaak het verwijt gekregen dat we onze Ollandse
buren soms wat te onheus behandelen. We, eerst en vooral bestrijden we
deze kwakkel en zullen dit beschouwen als een poging tot
destabilisering van ons blogje in opdracht van één of andere duistere
en dus buitenlandse mogendheid. We hebben trouwens al herhaalde malen
een politiek vluchtelingenstatuut overwogen. Recent nog op één van de
waddeneilanden. Maar het moet gezegd, en we geven dit grif toe :
helemaal vertrouwen doen we ze toch niet onze Bataven. Zeker niet nadat
ze ons de grootste en fierste Belgistaanse bank hebben ontfutseld met
volgens onze Yves Leterme, lepe streken. We willen evenmin over hun
onhebbelijke politiek i.v.m. coffeeshops vlak tegen onze grens
discussiëren. Tenslotte verkiezen we nog steeds de Ollandse coffeeshops
boven de Franse kerncentrales aan de andere grens. De goedkope
Luxemburgse benzinestations lijken ons een aanvaardbare tussenoplossing
aan de zuidelijke grens waar onze Duitse buren echter absoluut niks
hebben aan te bieden. Zij gebruiken dat stukje grens enkel en alleen om
regelmatig een nieuw omsingelingsplan te concretiseren en zo de Franse
erfvijand de nek trachten om te draaien. Maar beste lezers, we ontdekten zo pas
het snode plan van onze Ollandse ex-dwingelanden waarin ze nogmaals hun
vileine koopmansgeest, zelfs in deze barre crisistijden botvieren. Dit
natuurlijk zonder enig mededogen en ten koste van den medemensch! Leest u het
allemaal maar zelf wat deze ollandse collega blogger-koopman uitgedokterd heeft om
profijt te trekken uit de kredietcrisis die onze Ijslandse medeburgers
zo hard treft :
Vandaag voelen
we ons, gezien de omstandigheden en een volgevreten pens, verplicht om
een sterk verkorte bijdrage te plaatsen. Vermits het aantal lezertjes
de laatste dagen ook sterk is afgenomen, vermoedelijk eveneens wegens
de zelfde omstandigheden hebben we meteen nog een tweede goeie reden om
het kort te houden. We beperken ons tot een duidelijke boodschap van de
grote kerstman uit Rome die ons een onderhoudend speechke brengt waarin
hij de gelijkenissen tussen regenwouden en homseksualiteit uitlegt
...vrolijk kerstfeest aan al onze lezertjes !
Als dat nu geen goed nieuws is in deze tijden van crisis !
http://tribe4mian.wordpress.com/2008/12/18/greek-riots-second-student-was-shot/ 
AFPAnti-riot policemen protect themselves from stones thrown by protestors after a demonstration in Athens.
The
head of the International Monetary Fund has warned that advanced
nations will be hit by violent civil unrest if the elite continue to
restructure the economy around their own interests while looting the
taxpayer.
