Heel even langs geweest bij de Heer (of Dame) uit wiens brein onderstaand stukje in Het Vrije Volk is gesproten. Onderhand zult U wel weten, dat daar een dagelijkse bron is van welbehagen in wereldnieuws dat elders verzwegen wordt, te vinden is Deze keer, eenmaal binnen in de beslotenheid van diens leefkamer, kon ik mijn troostende schouder aanbieden om op uit te huilen .Zulks gewoon in toepassing van de uitdrukking Gedeelte smart, is halve smart .
Al weet ik niet, of de verzekering, dat het bij ons, beneden de Moerdijk, even triestig is als bij hen, veel steun geeft. AOW kennen we niet bij ons, maar des te meer het OCMW, dat, voor de naamsverandering, gewoon de COO was : de Commissie van Openbare Onderstand. Waarin het beeld van de opgehouden open hand altijd een beetje doorschemerde .
Het begrip Onderstand was dan ook de eerder archaïsche verburgerlijkte uitdrukking van de Christelijke Caritas. Dat ding, Caritas Catholica, bestond bij de gratie van de vrijgevigheid van de Gelovigen en was even oud als de Europese beschaving. De Burgerlijke Overheid heeft echter, met staatssteun, in de Moderne Tijd deze functies tot zich getrokken en uitgebouwd tot een onwerkbaar log bestuur, dat bijna even groot en even machtig als het Gemeentebestuur functioneert. Met God-almachtige Voorzitters, ondervoorzitters, secretarissen, administratieve staf, enz, allemaal ten laste van de arme Gemeentekas. Postjes bij de vleet dus .
De Caritas Catholica werkt nog, zij het op besheiden schaal en in ieder geval zonder veel ruchtbaarheid. Kan ik persoonlijk over getuigen : over omslagen met grote sommen geld in de brievenbus van onze vroegere pastoor, en de besprekingen in de Kerkfabriek om bepaalde gezinnen financieel vooruit te helpen, zelfs met studieleningen, op erewoord, al of niet ooit terug te betalen De boekhouding van de Pastoor, die vrijwillig zijn rekeningen voorlei, eindigden steeds met meer uitgaven dan ontvangsten. Dat was voor de goede man (een begoede boerenzoon) echter geen probleem : hij paste uit eigen zak gewoon bij. Noem het gerust een soort zwarte kas, waarvoor dus alle leden van de Kerkraad verantwoordelijk hadden geweest maar ik geloof nooit, dat, één hoernalist er ooit over zou geschreven hebben, moest die Kas Parochiale Werken ooit bekend geworden zijn, wegens niet sensationeel genoeg want in het voordeel van de Pastoor .
o-o-o-o-o-o-o-o-
Hoeveel leugens accepteert u?
INGEZONDEN - 15 NOVEMBER 2010
Nederland heet een democratie te zijn. Maar wie gelooft dat nog?
Kan van democratische besluitvorming sprake zijn als blijkt dat gemeenten ongemaximeerd en eenzijdig belastingen kunnen opleggen? Eenzijdig en ongemaximeerd belastingen* opleggen is niets anders dan minachting van de kiezer en machtsmisbruik. Een kind kan voorrekenen dat als je 100 euro bezit je geen 300 euro kan uitgeven. Maar daar denkt men binnen de VNG kennelijk anders over.
Het doorvoeren van lastenverzwaringen in geval van inkomensachteruitgang als gevolg van een economische crisis is een beproefd recept voor maatschappelijke onrust.
Van democratische besluitvorming kan geen sprake zijn als de economische crisis, inclusief het plan van het huidige kabinet om 18 miljard te bezuinigen, als handvat wordt gebruikt om de belastingbetaler die part noch deel heeft aan die crisis- als een citroen uit te persen. De kreet de broekriem aanhalen is weer eens aan de orde van de dag, maar hoe is het mogelijk dat daarnaast karrevrachten (belasting)geld over de balk gegooid worden? Zie pagina 8 van deze PDF: hoe is het mogelijk dat oudere migranten die in nagenoeg alle gevallen onze taal niet onder de knie hebben- worden bevoordeeld ten opzichte van autochtone inwoners als het gaat over toekenning van de AOW?
Hoe is het mogelijk dat in dit land niemand aan de bel trekt als het gaat om het stapelen van belastingen, zoals met drinkwater het geval is? Wordt het niet eens tijd om de macht van gemeentebesturen te beperken en alle tarieven gelijk te trekken?Al heel lang doet de term linkse hobbies de ronde binnen de Haagse vierkante kilometer. Hoeveel geld werd in de afgelopen decennia niet over de balk gegooid inzake de ontwikkelingshulp? Miljarden! Wanneer dringt niet alleen in Den Haag door dat de Nederlandse belastingbetaler gewoon niet de middelen heeft om alle financiële, sociale en maatschappelijke problemen van de rest van deze wereld op te lossen? Nu hebben we een nieuwe variant, namelijk de rechtse hobbies. Met uitzondering van een PvdA-Kamerlid met vroege Alzheimer wil het huidige kabinet geen kilometerheffing en tolheffing is gelukkig ook taboe.
Die kilometerheffing is na de val van Balkenende IV als zijnde controversieel verklaard. Maar de leden van Vak K proberen ondanks alle maatschappelijke weerstand van toen opnieuw financiële gaten te dichten met de zoveelste accijnsverhoging. De heren laten een en ander vergezeld gaan van de leugen dat die verhoging dient om de files te bestrijden. Iedereen weet dat dat absoluut niet werkt, sterker:
hoe is het mogelijk dat politici een topsalaris ontvangen met het verkopen van leugens? En om iedere
politieke hoop met de bodem in te slaan: dit klimaatgeleuter heeft ook zijn langste tijd gehad.
Het ligt in de bedoeling dat tijdens de huidige regeerperiode knelpunten worden aangepakt, bestaande weggedeelten verbreed, zelfs nieuwe wegen moeten worden aangelegd en dat kost geld. Dat moet weer moet worden terugverdiend. Echter, het is een publiek geheim dat dat geld in de algemene middelen-pot verdwijnt. Kunt u als belastingbetaler weer kromliggen om de financiering van nieuweproblemen voor uw rekening te nemen. Of is het u ontgaan dat we dankzij Brussel en een trage Gerd Leers een nieuw leger gelukzoekers op ons dak krijgen? Gaan die zich net als een toenemend aantal Polen hier ook definitief vestigen, compleet met uitkering? Is het de bedoeling dat alle armoedzaaiers en gelukzoekers van deze wereld zich in dit land gaan vestigen, of hoe zit dat? Mogen we nog van geluk spreken dat ze niet allemaal een pony meenemen. Maar je kunt als regering of gemeentebestuur niet aan de gang blijven met lastenverzwaringen. De burger wordt het een keer zat.Wat dat aangaat is het stemhokje geduldig. Files zullen altijd blijven, hoe je het ook wendt of keert. In Nederland rijden gewoon te veel autos rond, daar is niks aan te veranderen. Qua grondoppervlak is Nederland niet te vergelijken met bv. Rusland, we zullen het met onze 41.000 vierkante kilometer moeten doen. En we weten allemaal dat daar structureel veel te veel mensen op rondlopen. Dat is geen racisme, populisme of discriminatie: dat is gewoon een feit.
*In juli 1969 waren de Amerikanen net op de maan geland. Na een verkennende wandeling van twintig minuten komen ze twee Russen tegen. Zegt één van de Amerikanen tegen de Russen: En wij maar denken dat we als eerste op de maan geland waren. Dachten wij ook, zeiden de Russen. Loop maar eens met ons mee. Tien minuten later zien ze een gigantische bouwput. Was dat dan?, vragen de Amerikanen. Ja, zeiden de Russen: Dat zijn Hollanders die bezig zijn met een belastingkantoor.
Update van 15 nov 2010: er komt geen nieuwe accijnsverhoging. Aan alle automobilisten: wakker blijven, de auto is van begin af aan als melkkoe gebruikt, ongeacht wat men in Den Haag ook beweert!
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Nog even Uw algemene kennis bijspijkeren. De Europese Unie voor de Rechten va de Mens, U weet wel, wil dus dat in ieder land een wet goedgekeurd wordt, waarbij werkloosheids-steun een mensenrecht wordt.
Aansluitend bij voorgaand stukje uit eigen keuken, getiteld Jobkanaal , hier onder een kopij van wat een zekere Jos De Man kwijt wilde in Het Vrije Volk, waar hij besluit meteen van de meest sprekende teksten uit de koran :
Het laatste woord is aan Allah: En Hij maakte u tot erfgenamen van hun landen, hun huizen en hun goederen, en van een land dat gij nog niet had bezocht. Koran, soera 33.27
Dit vers zou met gloeiend ijzer in de hersenen gebrand moeten worden ven van hen die ons be-stieren met als resultaat dat we binnenkort als lammeren zullen afgeslacht worden. Misschien niet in de bloederige zin van het woord, maar dan wel qua de cultuur van onze gemeenschap. Wat denkt U dat het wil zeggen, dat Vlaanderen van, zeggen we 50 jaar terug, bestond uit 99 % geboren en getogen Vlamingen, en vandaag nog hoogstens over 60 %, en binnen 20 jaar nog amper over 30-40 %....Ons eigen geboortecijfer stagneert, en dat van de vreemdelingen stijgt angstwekkend . De veroveraars zullen met democratische middelen (zoals Hitler hen dat voordeed) de macht kunnen grijpen. Allah moet wel in zijn vuistje lachen ..De Islam zal oogsten zonder te zaaien .
Begrijpt U ook waarom de politieke elite, die beter ingelicht is dan de massa, zo angstvallig de diversiteit predikt? Zij hopen inderdaad om later, onder de sharia, ook merendeels hun bevoorrechte posities zullen kunnen blijven behouden, als een soort dank voor bewezen diensten ..
Voor hen zou het nuttig zijn, eens een, zelfs verkorte inburgerings-cursus te volgen in de Islamitische geschiedenis. Zodat zij op voorhand zouden weten wat hen in werkelijkheid als ongelovige honden te wachten staat.
Als kers op de taart over het aanrukkende slavendom, ook nog een artikeltje over Berlijnse toestanden, handig verzwegen in de media. Wat niet weet, niet deert, hé! Duidelijker bewijs over de medeplichtigheid van de media bestaat niet : met de kop in het zand, weet, hoort en ziet de struisvogel ook niets!
Maar de kruik gaat zo lang te water, tot ze breekt .
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
ANGST
JOS DE MAN - 15 NOVEMBER 2010
In een sfeer van plechtstatigheid richtte de door niemand verkozen president van Europa op 9 november het woord tot de oligarchen, die hem hadden aangesteld, om hun weldaden te prijzen en, aan het eind van zijn geestdriftige allocutie, tot het volk, om het te waarschuwen.
Angst, zo verkondigde hij, is de grootste vijand van Europa.[1] Welke angst dan wel?
Angst voor vijanden, binnen de grenzen en daarbuiten. Het is een gevoel in geheel Europa, niet bij een meerderheid, maar toch overal aanwezig.
De angsthazen, die denken dat terroristen en straatcriminelen vijanden zijn, dat
aanslagen tegen lijnbussen en ambulances symptomen van vijandigheid zijn, de bekrompen geesten die eremoorden, vrouwenbesnijdenis en gedwongen huwelijken beschouwen als akelige gebruiken, de vreesachtige naturen die beducht zijn voor de gevolgen van een
demografische overrompeling van Europa door een zondvloed van moslims, de belastingbetalers die vrezen dat de aankomst van steeds meer uitkeringsgerechtigden de met hun centen gebouwde hulk van de welvaartstaat zal doen kapseizen, de ouders die vrezen voor de toekomst van hun kinderen in een Europa dat met de dag onveiliger wordt en door het wanbeleid van de oligarchie afglijdt naar een financiële afgrond, de populisten die geloof hechten aan de verklaringen, meegedragen in betogingen van moslims, dat de islam weldra Europa zal beheersen, en die dat geen verkwikkende gedachte vinden, al de xenofobe lezers van de Koran die menen dat de vereerders van Allah wel degelijk in staat zijn om de goddelijke opdracht uit te voeren de christenen en joden te onderwerpen en desnoods uit te roeien, afvalligen te halsrechten en ongelovigen aan mootjes te hakken, al deze leden van een overal aanwezige negatief ingestelde minderheid moeten eens goed luisteren naar president Herman van Rompuy, die door niemand verkozen is.
Zijn filosofie van de angst heeft hij samengebald in een kernachtig aforisme: Angst leidt tot egoïsme, egoïsme leidt tot nationalisme, en nationalisme leidt tot oorlog.
Leidt angst tot egoïsme? Is het, althans volgens van Rompuy zelf, niet omgekeerd? Want ziehier wat de president eveneens beweert: Zij die bevreesd zijn hun baan en hun welvaart te verliezen zullen net datgene scheppen wat ze wilden vermijden. Is die vrees reëel? Ongetwijfeld. Wie vreest voor zijn baan is egoïstisch- dat is zonder meer waar. Deze bezorgdheid om eigen welzijn is normaal. Maar oorlogszuchtig?
Egoïsme leidt tot nationalisme? De Tsjechen en de Slovaken, de Letlanders, Estlanders en Litouwers, de Slovenen, Kroaten, Bosniërs etc., de Witrussen, Oekraïeners, Georgiërs etc., al die Europese volkeren die blijk gaven van een sterk nationaal gevoel door zo snel mogelijk onafhankelijk te willen worden: allemaal oorlogszuchtige egoïsten? Komt het bij de president niet op dat voor een volk de samenhorigheid van tel is, en dat ze zich dan ook zo snel als ze maar kunnen losmaken uit grotere verbanden waarin ze zich niet thuis voelen. Dat een natie van gelijkgestemde burgers overigens de enige bakermat en waarborg is en kan zijn van een democratie. Toch wel: Het gevoel van eenheid kan berusten op gedeelde waarden, of in een taal, een gedeelde geschiedenis, een wil om samen te leven. De obligate kreet over diversiteit mag echter niet ontbreken: diversiteit is zeker de kracht van onze samenlevingen. Men zal de voorzitter dank weten indien hij in een volgende rede de voordelen van diversiteit wil opsommen. En onthullen waar hij de gedeelde waarden, de gemeenschappelijke taal, de gedeelde geschiedenis en de wil om samen te leven ontwaart in het islamitische segment van het interculturele Europa.
Daar is hij helaas niet voor aangesteld. Het is de opdracht van de president om bij plechtige gelegenheden, zoals het uitspreken van de Berliner Europa-Rede, uit te weiden over de weldaden van een constructie, Europese Unie, geheten, die de naties afbouwt, de democratie inruilt voor een oligarchisch en bureaucratisch bewind, en de stem van de kiezer aan haar imperiale laarzen lapt.
Genoeg vermaningen uit de hogere sferen. We kunnen beter luisteren naar een persoon die met beide voeten op de grond staat, de Turkse journaliste en romanschrijfster Güner Balci. Zij is opgegroeid in de Berlijnse wijk Neukölln, een moslimgetto. Ze weet precies welke minderheid laboreert aan angstgevoelens: De politici zwijgen uit angst voor racist te worden versleten. Juist die angst is racisme.
Zo? Balci legt het uit: Moslimvrouwen worden onderdrukt, en de politiek onderneemt niets. Zo wordt een apartheidssysteem in stand gehouden. Iedereen is verontwaardigd wanneer in Afghanistan de vrouwen van hun rechten beroofd worden, maar men wil niet toegeven dat bij ons om de hoek gelijkaardige zaken gebeuren.
Moslimmeisjes, zo heeft ze in haar wijk ervaren, lopen aan de leiband. Ze mogen zich niet in het openbaar vertonen zonder begeleiding en een bezoek aan de gynaecologe is uitgesloten, omdat het maagdenvlies geschonden zou kunnen worden. Balci: De eer van de familie ligt bij wijze van spreken tussen de benen van het meisje. Het verlies van het maagdenvlies is de sociale dood en die is erger dan de reële dood.
De angst van de overheden om deze taboes te doorbreken kan men ook lafheid noemen. Of berekening, in het geval van de cynischer gezagsdragers. Ze hebben de mond vol van mensenrechten maar vegen ze onder de mat om de fictie van de o zo waardevolle diversiteit in stand te houden. Allemaal zijn ze democraten in hart en nieren. Maar wanneer de Zwitsers per referendum de bouw van minaretten verbieden loeien ze van verontwaardiging. Zulk een beslissing is verwerpelijk, want gemotiveerd door angst.
o-o-o-o-o-o-o-o
In het centrumlinkse weekblad worden hun inzichten vertolkt door commentator Parvin Sadigh, onder de titel Angst siegt über Argumente.[2]
Dat roept de verlichte elite telkens weer wanneer de kiezer zich niet naar haar voorschrift gedraagt. Zij is redelijk, het volk is bang. Het is uiteraard niets meer dan een kreet. Een populistische kreet, mag men stellen, want al te simpel, ja simplistisch.
Parvin Sadigh De beslissing tegen de minaretten bij de moskeeën doet vermoeden dat veel Zwitsers angst voor het vreemde hebben. Ze hebben klaarblijkelijk tegen de islam gestemd, en minder tegen de bouw van enkele slanke torens.
Dat de Zwitsers hun bezorgdheid om de groeiende invloed van de islam hebben uitgedrukt, zal niemand betwisten. Deze bezorgdheid wordt door tientallen miljoenen Europeanen gedeeld. De argumenten om de invloed van de islam in te perken zijn duidelijk en redelijk. De islam is een totalitaire ideologie die de mensonwaardige sharia boven de mensenrechten plaatst. De islam streeft de onderwerping na van ongelovigen en aanhangers van andere godsdiensten.
Over naar het Berlijn van Güner Balci. Daar werd onlangs een Nationale Integratietop gehouden. Hoofdcommissaris van politie Christian Horn schetste de situatie in zijn stad.
Veel kinderen van Marokkaanse of Turkse afkomst groeien op met ervaringen van geweld, vooral in de eigen familie. Het hoeft dus niet te verbazen dat ze geweld beschouwen als een legitiem communicatiemiddel. In de scholen zijn afpersing en dreiging met geweld schering en inslag. Bijna dagelijks geven kinderen van Arabische oorsprong lucht aan hun Deutschfeindlichkeit en antisemitisme, volgens Kuhn uitingen van racisme. Volgende uitspraak van de hoofdcommissaris belangt ons in het bijzonder aan: De islam wordt als rechtvaardiging en zowaar als motivering aangehaald voor antisemitisme, geweld en smaad tegenover vermeende ongelovigen en tegenover zulke personen die naar hun eigen opvatting geen goede moslims zijn.
Angst voor het vreemde? Nogal begrijpelijk. Maar een reactie is natuurlijk ook de nuchtere vaststelling dat dit zo niet verder kan. En dus zal de Europese burger niet aarzelen om de zeldzame kansen te grijpen die hij krijgt om iets te opperen over deze materie. Hij zal dan niet aarzelen zijn bekommering, zijn afkeer van het wanbeleid in zake immigratie, zijn vaste wil om te proberen enig fatsoen te handhaven in de weleer zo fatsoenlijke democratie om te zetten in een stem tegen de minaretten of voor Geert Wilders.
Het laatste woord is aan Allah: En Hij maakte u tot erfgenamen van hun landen, hun huizen en hun goederen, en van een land dat gij nog niet had bezocht. Koran, soera 33.27
Jos de Man
o-o-o-o-o-oo-o-o-o-o-
Een knechtje voor het huiswerk
E.J. BRON - 14 NOVEMBER 2010
Berlijn Ze moeten de schooltassen van hun medeleerlingen dragen, ook sporttassen en boeken, ze zijn boodschappenjongen, zorgen voor eten, drinken en sigaretten in de pauze. En als ze het huiswerk van hun medeleerlingen niet goed maken, krijgen ze klappen.
Na voorvallen van Duitservijandigheid, geweld en antisemitisme op scholen in sociaal zwakke wijken van de stad, wordt nu een volgend probleem bekend: (opm. vertaler: islamitische!) leerlingen laten zwakkere en jongere leerlingen voor zich werken en onderdrukken hen.
Zo in ieder geval omschrijft het de hoofdinspecteur van politie in Berlijn Neukölln, Christian Horn. Hij berichtte tijdens de integratietop op 3 november de Bondskanselier over zijn werk in het politiedistrict 5, verantwoordelijk voor de wijken Friedrichshain-Kreuzberg en Neukölln.
Daar is Horn met nog 15 andere medewerkers werkzaam in de werkgroep »Integratie en migratie« (AGIM), duurzame preventie is hun taak. »Lichamelijk geweld, tot aan zwaar en gevaarlijk toedienen van lichamelijk letsel toe, om maar helemaal te zwijgen van verbaal en psychisch geweld, is geen zeldzaamheid«, zei Horn voor 120 deelnemers.
»Ook afpersing en bedreiging met geweld zijn op scholen bijna aan de orde van de dag; zelfs gevallen van het regelrecht tot slaaf maken van medeleerlingen zijn ons bekend geworden.« Dit geweld zou zich zowel richten tegen medeleerlingen als af en toe tegen leraren en leraressen.
Scholen worden niet genoemd
De toespraak van Horn is nu meer dan een week geleden, maar in Berlijn, zo lijkt het, wil niemand openlijk over dit thema praten. Pas na enige keren aandringen geeft de politie de toespraak van Horn, de politieman zelf mag niet met de pers praten. Leraren, die gevallen van massieve onderdrukking in het dagelijkse schoolleven meemaken, willen niet worden geciteerd en er wordt ook verzwegen om welke scholen het gaat.
Alleen de districtsburgemeester van Neukölln, Heinz Buschkowsky (SPD), bevestigt onmiddellijk, dat er een »afgedwongen knechtrelatie van minderheden onder dreiging met represailles« op scholen in Neukölln zou bestaan.
Niemand wil de toestanden uitleggen met de woorden »tot slaaf maken«. Op navraag bevestigt het schoolbestuur van de senaat echter: »Er bestaan gevallen, waarin leerlingen medeleerlingen afpersen of bepaalde dienstverleningen eisen, bijvoorbeeld eten kopen en andere dingen.« Tot nu toe zijn dit soort voorvallen alleen bekend uit Neukölln, het afgelopen schooljaar drie gevallen, dit schooljaar tot nu toe één geval.
Maar leraren, de politie en medewerkers van het schoolbestuur weten heel goed: het »grijze« aantal gevallen zou wel eens veel hoger kunnen liggen als het gaat om represailles tegen medeleerlingen. »Het is uitermate moeilijk om belastend feitenmateriaal te krijgen, omdat de slachtoffers meestal niets aan derden vertellen of bang zijn voor nog meer represailles«, zegt Beate Stoffers, woordvoerster van het schoolbestuur van de senaat.
En lang niet ieder voorval wordt door de schoolleiding aan de inspectie gemeld. Blijkbaar zijn enkele scholleiders bang voor de naam van hun school, wanneer gevallen van psychische terreur, afpersing en geweld naar buiten zouden komen. Wie openlijk over de problemen op zijn school praat, krijgt problemen.
Bang voor de goede naam
Zoals Thomas Knorr. De 48-jarige werd in de zomervakantie als maatschappelijk werker benoemd op de Langenscheidt-school in Schöneberg-Nord. Een Libanese leerling schold hem uit voor »hond«. Hij moest voor een meisje zorgen, dat uit angst voor psychische terreur en geweld niet meer naar school durfde. Knorr maakte ook mee, hoe leerlingen elkaar helemaal kapot maken.
Over deze misstanden sprak hij tijdens een ouderavond in september. Hij verzocht de ouders met hun kinderen te praten en op hen een matigende invloed uit te oefenen. De directrice beklaagde zich bij hem. Enkele dagen later kreeg Knorr, nog in de proeftijd, ontslag. Zijn werkgever benadrukt, dat andere redenen de oorzaak voor zijn ontslag zouden zijn geweest.
Norbert Gundacker, plaatsvervangend voorzitter van de vakbond voor onderwijs en wetenschappen, zegt, dat veel scholen met geweldsproblemen bang zouden zijn om in een slecht daglicht te komen, anders zouden ouders deze school mijden. Maar niet nog meer ontwikkelde ouders zouden moeten worden afgeschrikt om hun kinderen naar probleemscholen te sturen. »Verschillende schoolleiders verzoeken om problemen absoluut niet openbaar te maken«, zegt Gundacker.
Want bij de te verwachten teruglopende aantallen leerlingen in Berlijn zouden scholen, die geen goede naam en dus steeds minder leerlingen hebben, bang zijn om de komende jaren te worden gesloten. Bovendien zou het gevaar bestaan, dat er ondanks de onderwijshervorming opnieuw »restscholen« zouden ontstaan, waarschuwt Gundacker. Hij roept de schoolleiders ertoe op ieder geweldsvoorval op hun scholen te melden, »zodat we kunnen tegensturen«.
De burgemeester van Berlijn, Klaus Wowereit (SPD), heeft de toespraak van de hoofdinspecteur over de »gevallen van tot slaaf maken« op de integratietop beluisterd. Hij zou daarover de verantwoordelijke senaatsinstanties voor onderwijs en binnenlandse zaken hebben geïnformeerd, zegt de woordvoerder van de senaat, Richard Meng. »We moeten alle concrete aanwijzingen nagaan«.
Blijkens de evolutie van onze samenleving, moet Hitler en zijn regime dan nog zo slecht niet zijn geweest, want dat regime wordt en met verve meer en meer openlijk, geïmiteerd. Alleen heet het nu niet meer Nationaal Socialisme (Nazi) want dat is een met veel te veel doden beladen term. Nu heet dat diversiteit, maar het leidt tot dezelfde heilloze uitkomst.
Eind 2010 beleven wij waarschijnlijk de laatste dagen, dat wij dit ongestraft mogen uitspreken. Straks komen Europese Richtlijnen op ons af, die ons de mond moeten snoeren. Minder brutaal dan in China en de in de vroegere USSR, maar even doeltreffend. Eerst moeten nog de nodige psychiatrische Inrichtingen gebouwd worden .
Als sluipend gift wordt voorlopig de indoctinatie in het geniep toegediend Nog een beetje geduld, en er zal er worden aan toegevoegd : koop niet bij bedrijven die de diversiteitsverklaring niet willen volgen .
Bij Hitler begon het met Kauf nicht bei Juden .
Daar dit initiatief (uit de koker van een of ander zwaar gesubsidieerde NGO waarschijnlijk, overbemand met progressieve nietsnutten) wordt gesteund door o.a. Unizo en de Vlaamse Regering. Het is blijkbaar ingegeven door het internationaal gerichte herverdelende socialisme. Waaruit we kunnen besluiten dat we geregeerd worden door een internationale bende maffiosi. Door slaafse voorbereiders van een steeds strakkere Islam-overheersing .
Hoog tijd dus dat we via de stembus onze stem mogen laten horen .
Er komt geen einde aan de vernederingen : ttraditionele feestdagen moeten worden afgeschaft, straatnamen die etnische minderheden kunnen kwetsen, moeten bij voorrang worden verwijderd en een algemeen voorrangsbeleid voor allochtonen moet onmiddellijk worden ingevoerd. Ziehier enkele van de maatregelen die de Rondetafels van Interculturaliteit - met als bevoegd minister Joëlle Milquet - afgelopen week heeft voorgesteld om de integratie te bevorderen. In de ogen van Milquet en co. moet de meerderheid in dit land zich binnen redelijke grenzen aanpassen aan de eisen van de minderheden. Complete waanzin, of zoals een lezer het op de webstek van Het Laatste Nieuws verwoordde:
Er blijven maar vier feestdagen over. De Dag van de Migrant, de Dag tegen Racisme, de Dag van het Asiel en de dag van de Onnozele Kinderen
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Diversiteitsverklaring
Basisprincipes
Ik wil lid zijn van de groeiende groep ondernemers die bewust kiezen voor méér diversiteit en wens opgenomen te worden in de publieke lijst van ondertekenaars.
Ik erken het maatschappelijke belang van meer diversiteit in ons bedrijf en neem als ondernemer hiervoor mijn verantwoordelijkheid op.
Ik geloof in de meerwaarde van diversiteit voor ons bedrijf en voor de Vlaamse economie.
Ik wil garant staan voor diversiteit door oog te hebben voor discriminatie die vaak onbewust plaatsheeft.
Ik ga akkoord om dit engagement in ons bedrijf concreet te maken door de hierna omschreven inspanningen te leveren.
Engagementen
Wij objectiveren ons personeelsbeleid. Met ons bedrijf zorgen we ervoor dat:
het wervings- en selectieproces focust op de competenties van mensen en gelijke kansen biedt aan iedereen;
opleidings- en ontwikkelingskansen gelijk zijn voor iedereen;
het loonbeleid niet discriminerend is;
ook personen van allochtone origine, met een arbeidshandicap, oudere werknemers enz. kunnen doorstromen.
Wij evalueren hoe we vacatures opstellen en welke wervingskanalen we gebruiken om een diverse groep van kandidaten te bereiken. We objectiveren het selectiegesprek en de praktische proeven.
We vragen respect voor alle medewerkers en dulden geen discriminatie tussen collegas op basis van origine, leeftijd, geslacht, seksuele geaardheid,...
Wij gaan niet in op discriminerende randvoorwaarden die door klanten of andere worden gesteld.
Wij communiceren binnen en buiten het bedrijf dat we lid zijn van het ondernemersnetwerk Jobkanaal.
o-o-o-o-o---o
Psst
Knappe woordvoeders en schriftstellers hebben ze daar, vindt U ook niet? Hebben waarschijnlijk nog stage gevolgd bij de Rood Gardisten van Castro.
De zoveelste internationale commissie komt zijn neus steken in de Vlaamse taalwetgeving. Ook nu weer was de aanstoker een Franstalige 'belgische' vereniging, de Ligue des droits de l'homme belge francophone. /
De VN-experts maken zich ook zorgen over huiselijk geweld, discriminatie van gehandicapten, de mogelijke onvoldoende onafhankelijkheid van de leden van het comité P, dat men bij vrijheidsberoving nog steeds niet vanaf de eerste uren toegang heeft tot een advocaat, enz. en vraagt België daar allemaal werk van te maken.
/
De Standaard vermeldt (op basis van een Belga-bericht) niet eens dat de specialisten 'islamofobie' strafrechtelijk willen laten beteugelen. Het periodiek rapport over België werd opgesteld tijdens de 100ste sessie van het Comité van de rechten van de mens, gehouden in Geneve van 11 tot 29 oktober '10. Naar de zitting over België stuurde ons land 16 ambtenaren, de Polen zelfs 24 voor hun zitting).
Islamofobie moet bestraft worden volgens steeds meer leden van de VN
Veel ernstiger dan het gezever over het onbestaande risico van schending van fundamentele mensenrechten omwille van een taalbereidheidsregel voor de aankoop van een paar sociale kavels in Vilvoorde is dus dat die VN-organisatie, het Hoog-Commissariaat van de Mensenrechten, die zou moeten opkomen voor de rechten van de mens - waaronder toch een van de meest fundamentele rechten, het recht op vrije meningsuiting - in tegendeel pleit voor het vervolgen en bestraffen van wie een bepaalde godsdienst niet genegen is. Niet eender welk godsdienst, maar specifiek de islam. De verantwoordelijken voor islamofobie zouden moeten vervolgd en gestraft worden. Duidelijk wil dit zeggen: strafrechtelijk vervolgd, en gestraft met boetes en/of gevangenisstraffen. (Letterlijk: LÉtat partie devrait intensifier ses efforts pour combattre les actes dantisémitisme, de racisme et dislamophobie, notamment en enquêtant, en poursuivant et en punissant les responsables. Blijkbaar heeft de 'Ligue des droits de l'homme belge francophone' daar geen problemen mee? In het artikel in La Libre hoopt hun voorzitter in tegendeel dat een nieuwe volwaardige regering daar allemaal werk zal van maken: "Le directeur de la Ligue des droits de lHomme espère que ces "failles" du système belge "épinglées par des experts internationaux", seront prises en considération lors de la formation du gouvernement. Et le cas échéant par les députés belges si les affaires courantes étaient amenées à durer encore."
Veel VN-leden willen al langer dat kritiek op godsdiensten wordt gesmoord, vooral op de islam, en dat oppositionele meningen tegenover godsdiensten niet mogen worden geuit. Hiervoor wordt een wel erg kromme redenering gemaakt, om ze niet te doen vloeken met het recht op vrije meningsuiting: belediging van godsdiensten is een ernstig affront voor de menselijke waardigheid die leidt tot een beperking van de vrijheid van godsdienst van de aanhangers. En daarom moet dus godsdientskritiek strafbaar worden. Maar er zijn ondertussen zoveel 'mensenrechten' uitgevonden en in internationale verdragen opgenomen dat zelfs een docente mensenrechten er niet meer altijd wijs uit geraakt Het zijn er zoveel, dat ze tenslotte met elkaar in conflict moeten komen. (Zie ook het artikel (30.08.10): 'Sluipend gif van Eva Brems' ). Sinds 1999 maken de moslimstaten (the Organisation of the Islamic Conference OIC) zich sterk voor de VN-resolutie Combating Defamation of Religions. In de loop van 2008 en 2009 hebben zij hun best gedaan om de resolutie bindend te maken. Landen zouden dan verplicht worden anti-blasfemie-bepalingen in hun eigen wetgeving op te nemen. In maart 2009 was het bijna zover. De resolutie 10/22 (26 maart '09) van de Raad voor Mensenrechten kreeg geen meerderheid. 23 waren voor, 11 tegen en 13 onthielden zich. Westerse landen hebben zich verzet tegen het onaantastbaar maken van 'beliefsystemen' (mensenrechten zijn er voor mensen, niet voor geloofssystemen). Op 18 december 2009 is er bij de Verenigde Naties alweer een resolutie goedgekeurd die de defamation of religions betreurt (General Assembly resolution 64/156 of 18 December 2009. 80 stemmen voor, 61 tegen en 42 onthoudingen). Een dergelijke resolutie is niet bindend en heeft geen directe gevolgen, maar men ziet ze dus toch NU AL doorsijpelen in aanbevelingen aan lidstaten, zoals nu aan België. En wellicht krijgen de islamitische staten wel eens een meerderheid voor een dergelijke bindende resolutie?
Of het nu een federaal België blijft, of een confederaal België, of een onafhankelijk Vlaanderen wordt, de deelname aan een organisatie als de Verenigde Naties moet in vraag gesteld worden. Moet niet overwogen worden uit de VN te stappen vóór hier islamofobie strafbaar wordt gesteld? Ook uit de Raad van Europa stappen met zijn Europees Hof voor de Rechten van de Mens? Want ook dat gaat zijn boekje steeds meer te buiten, voornamelijk in asielzaken. Het beslist zelf in de plaats van de nationale instanties, het legt kortgedingmaatregelen op hoewel het daarvoor niet bevoegd is en eist dat die onmiddellijk worden uitgevoerd. Het riep bovendien een werkloosheidsvergoeding uit tot een eigendomsrecht. Het breidt zijn bevoegdheden op sluipende wijze uit. Dat zegt niemand minder dan Marc Bossuyt, naast voorzitter van het het Belgisch Grondwettelijk Hof ook academicus, in een uitvoerig interview met John De Wit, gepubliceerd (of moet men zeggen 'verstopt' in de rubriek 'experts') op de website van Gazet van Antwerpen, naar aanleiding van de publicatie van een nieuw boek van Marc Bossuyt - in eigen naam - over de rechtspraak van het Europees Mensenrechtenhof in Straatsburg in asielzaken. (Strasbourg et les demandeurs d'asile: des juges sur un terrain glissant, Bruylant, 2010, 189 p.) Interview gepubliceerd op 11 mei '10 met de titel:'Bossuyt: "Mensenrechtenhof gaat boekje te buiten in asielzaken"
En wellicht moeten we ook uit de Europese Unie stappen, om alleen nog deel uit te maken van een te vormen confederaal democratisch Europa, naar Zwitsers model, waar de burgers van elk land het laatste woord hebben via bindende referenda? Lid worden bijvoorbeeld van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA) in plaats van lid van de EU? Al die internationale verdragen keren zich op de duur tegen de democratie, in stand gehouden door legers internationale en nationale ambtenaren en gesteund door een horde gesubsidieerde NGO's met hun eigen agenda. Met directe democratie kunnen we ons als burgers het best tegen misbruik van overheden wapenen. Daarvoor hebben we dan geen UNO, EU of internationale rechtbanken nodig.
GERARD BODIFEE begrijpt de commotie rond aartsbisschop Léonard niet. Wat de man zegt, past in een eeuwenoude traditie. Welke misdaden heeft spookrijder Léonard op zijn geweten? Hier volgt een greep uit de lijst. Léonard heeft gezegd dat aids een natuurlijk gevolg van promiscuïteit kan zijn. Hij vindt dat heteroseksualiteit een pleonasme is (hij houdt van geleerde woorden). Hij beweert dat godsdienstlessen in het katholiek onderwijs onvoldoende kennis van de katholieke godsdienst bijbrengen. Hij wil niet dat hoogbejaarde priesters die zich veertig jaar geleden misdragen hebben nu nog aan de schandpaal genageld worden. En meer.
Daarop barst een storm los. De andere bisschoppen distantiëren zich van deze uitspraken. Kerk en Leven neemt de aartsbisschop zwaar op de korrel. Wij lusten deze man niet', roept Rik Torfs in naam van ons allemaal. Geen enkele vooraanstaande katholiek steunt hem nog, meent de populaire kerkkenner ook te weten.
Dat kan allemaal waar zijn, maar ondertussen vraag ik me af wat er mis is met deze uitspraken. Dat tussen losbandig seksueel verkeer en de kans op besmetting met hiv een statistisch verband bestaat, zoals tussen longkanker en roken, is een wetenschappelijk feit. Waarom mag het eerste niet gezegd worden, en staat het tweede verplicht op elk pakje sigaretten? Waarom moeten homoseksuelen zich dan gekrenkt voelen? Dat Léonard in dit verband van een natuurlijke gerechtigheid' sprak, mag niet verbazen. Het begrip behoort tot de grondgedachten van de westerse beschaving en is er nooit uit verdwenen. Vijfentwintig eeuwen geleden sprak Anaximander van de ongerechtigheid' van het bestaan, en vandaag vindt men deze opvatting terug in het ecologisch moralisme. Wie de natuur beschadigt, gedraagt zich onbehoorlijk en begaat een ongerechtigheid tegenover de aarde. De formulering is misschien wat stroef, maar dat is het ergste wat men de aartsbisschop kan verwijten.
Degenen die zich opwinden over de bejaarde paters en pastoors die hun straf ontlopen door het milde gebaar van Léonard, moeten hun woede in de eerste plaats op de burgerlijke justitie richten, want die verklaart eenvoudig álle feiten verjaard.
En wat betreft de mening van de aartsbisschop over het godsdienstonderricht, daarover hoeft niemand zich te ergeren. Alleen de feiten tellen. Om die te kennen moet men alleen maar aan een willekeurige laatstejaars van een katholieke school vragen wat een eucharistie is, wie Thomas van Aquino was, of hoe men een profeet van een populist onderscheidt. De antwoorden spreken dan wel voor zichzelf.
De rooms-katholieke Kerk wordt een strakke, autoritaire houding verweten. Men kan zich over dat verwijt verbazen in een samenleving die aan de ene kant meer democratie in de Kerk eist, en aan de andere kant zelf de beginselen van de democratie schendt door meningen te verbieden en strafbaar te stellen.
Binnen de moderne samenleving is er één autoriteit die geen tegenspraak duldt, één god die iedereen moet gehoorzamen, en dat is de heersende progressieve, libertijnse tijdgeest. Ook al is die geest wispelturig en kort van geheugen over eigen opvattingen, zijn macht is absoluut. Deze heerser, die vrijheid voorspiegelt maar in werkelijkheid voorschrijft wat we mogen denken, spreekt via alle kanalen van de media en de amusementsindustrie. De boodschap is duidelijk: er is een nieuwe tijd aangebroken met een nieuwe waarheid en een nieuwe zaligheid. Het deert niet dat de nieuwe hemel ongeveer overeenstemt met de oude hel; dat vergroot alleen maar het plezier. Storend is misschien dat er ook mensen omkomen in het nieuwe paradijs. Nooit eerder gingen zoveel jongeren ten onder aan drogering, depressie en zelfmoord, maar dat mag geen reden zijn om te twijfelen aan het nieuwe geloof.
Léonard gelooft in een andere God. Dat is zijn misdaad. Hij verzet zich tegen het geloof in een nietsontziende progressiviteit. Hij is gewoon nog een katholiek, zoals er al tweeduizend jaar bestaan. Maar dat kan niet meer. Daarmee krenkt hij de mensen. Daarvoor moet hij boeten. De haat van de progressieve opiniemakers tegenover deze man die moedig stand houdt is groot. Dat was al zo nog vóór zijn aanstelling als aartsbisschop, lang vóór hij de gehekelde uitspraken had gedaan, omdat zijn opvattingen bekend waren. Al kan niemand uitleggen wat er nu eigenlijk mis is aan die opvattingen
De vraagstelling van Gerard Bodifée - wat er nu feitelijk mis is met de stellingen die aartsbisschop Léonard recent uitgesproken heeft - roept op haar beurt interessante bedenkingen op.
Léonard stelt dat homosexualiteit niet tot de natuurlijke orde der dingen behoort. Homosexualiteit werd altijd al als een perversie beschreven. Het woord perversie is afgeleid van het Latijnse pervertere, wat wegvoeren van betekent. Mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen zijn, voor zover men kan zien, op elkaar gericht. Wanneer geslachtsorganen op het eigen geslacht worden gericht, worden ze geperverteerd gebruikt. Dat heeft niets met morele beoordeling te maken, wel met logica. Moet je dan het opgewonden gekrijs van de zichzelf links noemende BRT-meute en bijhorende aanhangsels aanhoren! Ze ontbinden werkelijk alle duivels tegen alles wat voor hen de vermaledijde rechterzijde is althans volgens die zichzelf links noemende spraakmakende klasse, die kennelijk alleen maar een extreemrechts kent, alsof er nooit iets bestaan heeft of zelfs maar kan bestaan als een extreemlinks. Volgens de heersende linkse retoriek wordt de democratie in haar voortbestaan bedreigd door een gluiperige, slinks werkzame extreemrechtse groep enige paranoia lijkt sommigen niet vreemd. Deze extreemrechtse groep heeft uiteraard de bedoeling om de instituties van de democratische staatsordening onderuit te halen en de samenleving te herordenen volgens God helpe het! rechtse en dus ondemocratische beginselen. Daarmee zou het ultieme kwaad geschied zijn en daarom moeten alle wapens in stelling worden gebracht om de rechtse vijand totaal te vernietigen. Alleen zo kan de democratie van de definitieve ondergang worden gered. Rechts moet dus met alle middelen worden ontmaskerd en zo snel als mogelijk aan de schandpaal gespijkerd
Wat links niet in de gaten heeft, is dat het daarmee precies dàtgene doet, wat het aan extreemrechts verwijt, waarbij links wel degelijk bestaat en werkzaam is, en extreemrechts veeleer een hersenschim is.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
O Wat moet de waarheid pijn doen voor Linx .Perversie! Het oneigenlijk gebruik van iets zo simpel gezegd, zo hard, zo logisch!
In het Derde Rijk sprak men van Entartete Kunst als er avantgardistische kunstrichtingen bedoeld werden (jazz, Dali, Picasso enz). Bij analogie zou men thans al die dingen kunnen catalogeren als perversisme, in dezelfde zin zoals ooit het dadaïsme of het kubisme furore maakten, op kwamen en weer wegstierven.
Dat zal dan de laatste kunstrichting moeten wezen, voor de Islam dat alles wegspoelt
Hieronder volgt de oproep, die ik van harte steun, voor de oprichting van een falanx ter bescherming van Aartsbisschop Léonard.
Met straks 75 lentes op de teller, werkt het voor mij stimulerend om altijd maar nieuwe geestesgenotente ontmoeten op de digitale snelweg. Al is het op een beperkt deelgebied van de strijd : het geloof der voorvaderen, geloof dat zo dikwijls, spijtig genoeg, in vroeger tijden misbruikt werd om die andere strijd, de Vlaamse ontvoogding, te bestrijden. Nu de geweldloze 3de Wereldoorlog ons overspoeld heeft, is het hoog tijd om de banden met het Geloof deer Vaderen terug aan te halen, willen we niet voor altijd geplooid liggen onder de zweep van de Islam. Tijd dus om de ploegijzers om te smeden tot zwaarden.
In deze blog werd de sympathie voor Mgr Léonard(Lion Heart, Leeuwenhart, volgens mij) zelfs vòòr hij benoemd werd, geen halve minuut onder stoelen of banken gestoken. Als Waal had ie direct mijn (eerbiedige) sympathie, omdat hij zijn schapen in het openbaar voor hun lethargie durfde te kapitelen, en als perfect tweetalige, om de Vlamingen in een bijna accent-loos Nederlands aan te prijzen als hun na te volgen voorbeeld. Dat was, toen al, een emanent gegeven .
Ik weet het : dat van die ploegijzers tot zwaarden omgesmeed, is weeral de schuld van (te danken aan) mijn opvoeding in een bisschoppelijk college (dat ooit een Hugo Verriest had als Principaal, maar later, o eeuwige schande, de Leterminator op zijn banken heeft moeten dulden) die mij met Mgr Léonard op de Bijbelse figuur Gédéon bracht. Die was, toen de Engel Gabriel hem opriep voor de strijd, aan het werk op het veld, waar hij zijn ploegijzer moest omsmeden tot zwaard om zijn Volk aan te voeren in de strijd .
Eindelijk wordt er nu verzet georganiseerd tegen de vernietigings-mechanismen met meerdere dubbele bodems. Lees hieronder wat er (eindelijk!) in gang is geschoten en tracht AUB, elk van zijn overtuiging uit, de boodschap zoveel mogelijk te verspreiden. Want het gaat hier niet om détails , zoals : sterk gelovig, lauw gelovig, agnosticus of zelfs om vierkant ongelovig zijn, NL of Hottentos-sprekend : in deze strijd is er maar één vijand, en dat zijn al diegenen die onze volksaard willen vernietigen door verstikking.
Het is een lange tekst, die Ivo Van Hemelrijck (wat is er in een naam?) daarvoor uit zijn pen heeft geschud. Maar voor mij was de tekst als balsem op mijn ziel. Eindelijk iemand die zijn nek durft uitsteken! Over wat ik minder graag heb gelezen, gaat voorlopig de spons. Niemand mag immers het DOEL uit het zicht verliezen. Als Vlaming hebben we immers allemaal een goed hart, maar een slecht karakter .
Ikzelf steun de actie uit alle macht, en zal de oproep waar ik maar kan, via vrienden en bekenden, in Kortrijk, het Antwerpse en in Brugge, zoveel mogelijk helpen verspreiden. Mgr Léonard zal het wel nooit persoonlijk lezen : maar als Hij straks, naast 308 mede-kardinalen in Rome vertoeft, zou ik hem graag persoonlijk op de koffie uitnodigen, om hem persoonlijk te feliciteren voor zijn aanpak. Ik zal die dag zelfs mijn beste Frans bovenhalen! Nuchter en goedlachs als Hij is, zal Hij wel niet kunnen weigeren .
Als hij per auto reist, moet hij gewoon even op de A1 Milaan-Rome de afslag Orvieto nemen, op 120 Km voor Rome. Hij komt terug op de A1 in Viterbo, de vroegere Pausenstad. Volgende anekdote, om maar te zeggen dat Pausen en Kardinalen hier ter plaatse ooit rond getoerd hebben als in de Hof van Eden : in het centrum van ons eigen klein Gemeentje kon in een (nu gerestaureerde) herenwoning ooit de stervenszieke Paus Pius VI onderweg in gevangenschap naar Avignon, door Napoleon Bonaparte, overnachten. Uit die tijd is het spreekwoord bekend : Sterven kan men overal. Hij had namelijk graag in Rome gebleven, om daar te worden begraven .Het Lago di Bolsena, met Bisentena, het Pausen-eiland, was in vroeger tijden trouwens het liefkoosde uitwijk-oord voor de Pausen, telkens het in Rome te warm werd.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Geachte Digitalia,
Hierbij stuur ik u een open oproep aan de Belgische rooms-katholieke basis. Hierin wordt de context geschetst waaruit de noodzaak blijkt van een forum dat de geloofsgetrouwe katholieken vertegenwoordigt in de media. Hij eindigt met een dringende oproep om de eerste stap te zetten in die richting, in de vorm van een vergadering ter oprichting van het forum. Ik hoop van harte dat u zich mee wil inzetten voor de totstandkoming hiervan.
Vanaf nu wordt deze oproep zoveel mogelijk verspreid tussen geloofsgetrouwe katholieken en de verenigingen, organisaties of andere entiteiten, die trouw zijn aan de traditionele leer van de Katholieke kerk.
Deze oproep is bedoeld om zoveel mogelijk verspreid te worden via het internet. Er zal een geschreven versie worden opgemaakt die zal uitgedeeld worden tijdens de bijeenkomst van 5-12-10 om 15u, voor de St Michielskathedraal in Brussel. Daar zal ook de pers gecontacteerd worden.
Ivo Van Hemelryk
OPEN OPROEP AAN DE BELGISCHE ROOMSKATHOLIEKE BASIS
Met het tweede Vaticaans Concilie in het begin van de jaren zestig opende paus Johannes XXIII de deuren van de kerk open op de wereld en die deuren gingen sindsdien steeds maar verder open. Voorheen gingen die natuurlijk ook open, maar dan vooral om gelovigen binnen te laten. Na het concilie gebeurde het hoofdverkeer vooral in de omgekeerde richting (bij ons in ieder geval). In plaats van de wereld de rijkdom van de geloofschat te tonen, lieten velen binnen de kerk zich begoochelen door wereldse theorieën,gepresenteerd als wetenschappelijk bewezen. Dat werd het toverwoord waarmee heel wat van onze kerkelijke geloofstraditie in de prullenmand verdween van menig katholiek intellectueel. Zij bleven zich katholieken noemen, maar fabriceerden ieder voor zich een aangepaste Christusfiguur die volgens hen perfect paste in het plaatje van een open kerk. Jezus werd voorgesteld als een sociaal bewogen man die het tot plaatselijke wonderdoener en alom geprezen parabelverteller had geschopt. Basisbegrippen van het katholicisme zoals de zonde, de verlossing, de verzoening met God, de heiligheid der sacramenten, enz... werden als een soort archaïsch of folkloristisch decor naar de rand van het plaatje geschoven.
Als gevolg daarvan belijden velen die zich nu nog katholiek noemen in feite een of andere versie van een progressief verlicht protestantisme, dat nog maar weinig uitstaans heeft met de traditionele leer van de kerk. In ons land werd het toezicht en de samenstelling van hetgodsdienstonderwijs en de catechese door onze bisschoppen gaandeweg aan leken overgelaten, die er vanuit hun open godsdienstige en maatschappelijke visies hun eigen potpourri van maakten. Het gevolg hiervan is dat het merendeel van onze zogenaamd katholiek opgevoede jeugd weinig of niets meer afweet van de essentiële geloofswaarden en waarheden van de katholieke wereldkerk.
De gewone leken, die trouw bleven aan de kerk en de geloofstraditie, kwamen in ons land meer en meer geïsoleerd te staan. Het krachtig weerwoord dat zij van hun kerkleiders verwachtten kwam er niet. Integendeel, de sleutelpositiesin pers, media en kerkelijke tusseninstanties werden meer en meer ingenomen door progressief denkenden, overtuigd van hun intellectuele superioriteit over de kerkleiding. Zij namen steeds meer de touwtjes zelf in handen en zorgden voor nog meer kerkverwarring, gepaard gaande met een logischerwijze teruglopendekerkgang. Kandidaat-priesters verkozen in Nederland te studeren, uit vrees aan de Leuvense Katholieke Universiteit met hun katholiek geloof in de knoei te geraken. Een recent voorbeeld dat de aldus ontstane toestand goed illustreert is de open breuk tussen Mgr. Léonard en zijn ex-woordvoerder, die nota bene in Leuven als een conservatief student werd beschouwd.
Intussen werkten vrijdenkers en atheïsten naarstig voort aan het versterken van hun posities in het medialandschap. Een van de gevolgen hiervan is dat volgens recente studies 60 % van de Belgische journalisten tot het progressief linkse kamp behoren en dat we geen enkele krant meer hebben die nog als authentiek katholiek kan beschouwd worden. In enkele decennia tijd verschrompelde een bloeiende kerk die haar zonen over de ganse wereld uitzond tot een minderheid. Het is bevreemdend vast te stellen dat een combinatie van mekaar versterkende feiten en factoren het religieus en cultureel leven van een maatschappij volledig van aanschijn kan veranderen binnen het tijdsbestek van een kort mensenleven.
Parallel hiermee werden wetgevende constructies op touw gezet om al wat niet beantwoord aan de toonaangevende progressieve theorieën aan banden te leggen. Opinievormers en maatschappijhervormers creëerden wettelijke hefbomen waarmee zij hun dogmas aan de maatschappij willen opleggen. Via een aangepaste interpretatie van de begrippen racisme en discriminatie trachten zij opvattingen van religieuze aard die niet stroken met de hunne terug te dringen tot de privésfeer of zo mogelijk zelfs daar te verbieden. De normale maatschappelijke tegenstellingen en discussies worden meer en meer via de rechtbank uitgevochten. De rechterlijke macht zal aldus bepalen welke opinie de juiste is en welkemoet gesanctioneerd worden. Dat kan in principe voor ongeveer alle opinies, want elke opinie kan vanuit een bepaalde gezichtshoek als discriminerend of racistisch beschouwd worden. Dit leidt met andere woorden ofwel naar een totalitaire gedachtedictatuur, vergelijkbaar of uiteindelijk nog erger dan die van de sovjets, ofwel naar een anarchie van elkaar tegensprekende rechtshoven.
De voorlaatste vrijzinnige aanvalsgolf tegen de kerk is gebaseerd op de pedofiele wandaden waaraan sommige priesters zich hebben schuldig gemaakt. Gevallen van pedofilie zijn er waarschijnlijk altijd geweest in de geschiedenis van de mensheid en men zal ze nooit helemaal kunnen uitsluiten. Maar waarom zien we juist in de loop van de laatste helft van vorige eeuw zulke toename van het aantal gevallen, zowel in de maatschappij als in de kerk? Het verband tussen deze toename en de groeiende verering van vrije seksbeleving in diezelfde periode zou voor iedere onbevooroordeelde analist al lang duidelijk moeten zijn. Daarvoor hebben we geen parlementaire commissie nodig. Maar die analyse past helemaal niet in het progressief plaatje en belandt dus ook maar in de progressieve prullenmanden. We mogen God danken dat naar aanleiding van de schandalen rond Dutroux en konsoorten het oprukkend pedofilisme een halt is toegeroepen, want alhoewel men het nu tracht te verdoezelen waren er voordien steeds luider stemmen in de media om ook dat pakket op te nemen bij de rechten van de seksueel vrijgevochten mens.
De laatste aanvalsgolf is nu gericht tegen onze aartsbisschop die de moed heeft tegen de progressief afwaarts gaande stroom in te gaan. De tactiek waarmee de aanval wordt uitgevoerd is simpel en oeroud: pak hem op zijn woorden. Hem op zijn daden pakken is immers nogal moeilijk want onze sympathieke en goedlachse kerkleider doet tot nader order geen vlieg kwaad, maar staat iedereen vriendelijk te woord.Dezelfde tactiek gebruikten de Saduceeën en Farizeeën om Jezus op zijn woorden te vangen. Jezus was hen te slim af, maar onze brave monseigneur raakte verstrikt in een netwerk van verdraaiingen en verkeerde interpretaties van zijn woorden, met de klaarblijkelijke bedoeling hem de mond te snoeren en zijn gezag te ondermijnen. In de binnen- en buitenkerkelijke media was er haast niemand die de moed had om hem te verdedigen. Zijn eigen collegas lieten hem links liggen of wezen hem terecht.Het waren vooral de geloofsgetrouwe leken die in eerste instantie voor hem in de bres sprongen, via internetberichten. De groeiende kloof binnen onze kerk kwam nooit schrijnender aan het licht.
Misschien wel het voornaamste probleem waarmee de traditionele Belgische lekengelovige nu worstelt is dat zijn mening in de media haast niet meer aan bod komt. Ik ben de verslaggevers van Ter Zake dankbaar dat zij mij tenminste even de kans gaven om de verdediging van Mgr. Léonard op te nemen, tegenover Zuster Lutgarde. Hier en daar is er een artikel van een toonaangevende intellectueel verschenen om te protesteren tegen de behandeling van onze kerkleider, maar eigenaardig genoeg kwamen de bedenkingen tegen de behandeling van de aartsbisschop dikwijls van eerlijke ongelovigen of randgelovigen.Alles in totaal waren dat maar peulschillen in de veralgemeende haatcampagne tegen hem. Die is er in geslaagd om bij vele gewone gelovigen een volledig misvormd imago te creëren van de persoon van de aartsbisschop. De dringende vraag luidt dus: hoe kunnen wij onze standpunten beter verdedigen in de media?
Wat men ook moge beweren over de macht van de katholieke kerk, zij heeft heden ten dage enkel een morele macht. Die oefent zij uit ten aanzien van de gelovigen, maar ook ten aanzien van de maatschappij als geheel. Daartoe moet zij zich wenden tot een andere macht, de vierde genoemd, met andere woorden de media. Binnen deze vierde macht moeten wij, de geloofsgetrouwekerkbasis onze posities kunnen innemen, als tegengewicht tegen het pseudokatholiek middenveldgezelschap dat nu de zogenaamde mening van de gelovigen in pers, radio en TV beweert te vertolken.
Uit het nieuws dat we toegereikt krijgen langs onze nationale radio- en Tv-uitzendingen moeten we opmaken dat de traditionele katholieken, trouw aan het leergezag van de paus en de kerkelijke traditie zo zeldzaam geworden zijn als witte muizen. Onze opinies komen haast nooit aan bod. Dit is een zoveelste misvorming van de werkelijkheid vanwege onze nationale media, maar wij, de traditionele katholieken, hebben ook zelf schuld aan deze misvorming. We zijn al te lang in de illusie blijven geloven dat onze kerkleiding krachtdadig de geloofswaarden zou verdedigen, maar tot onze grote ergernis heeft de kerkleiding aan deze normale verwachting niet of zeer ondermaats beantwoord. De meerderheid van de Belgische kerkleiding had het veel te druk met het aankweken van een zo progressief mogelijk imago, in de waan dat dit de juiste weg was om de kerk staande te houden. Gelukkig vonden vele trouwe gelovigen troost en bezinning in heel wat waardevolle initiatieven en verenigingen voor geloofsverdieping, want wat er van officiële kerkzijde werd aangereikt was dikwijls beneden alle peil.
Het gevolg van dit alles was dat er bij veel katholieken een soort angst ontstond om zich als gelovige te outen. Terwijl het katholiek geloof meer en meer tot de privésfeer werd teruggedrongen, kreeg het concurrentie van een ander geïmmigreerd geloof, dat helemaal geen last heeft van pleinvrees, maar openlijk wervend werkt en daar wel degelijk goede resultaten mee boekt. Het wordt dus de hoogste tijd dat het roer wordt omgegooid. In plaats van te klagen over de gang van zaken in de kerk moet het besef groeien dat WIJ de kerk zijn, al degenen die trouw bleven aan het leergezag van de rots waarop Christus zijn kerk bouwde. Die kerk was van in het begin aan haatcampagnes onderhevig, maar desondanks groeide zij snel. Waarom? Omdat de volgelingen van Christus baden om de H. Geest en van Hem de moed ontvingen om naar buiten te komen en hun geloof in synagogen, op pleinen en voor rechtbanken zonder verpinken te verdedigen.
Daarom deze oproep aan alle trouwe rooms-katholieken. Laten we uit onze catacomben kruipen en ons verenigen om samen ons onwrikbaar geloof in de katholieke wereldkerk opnieuw uit te dragen. Laten we aan de pers horen dat we bestaan en dat we met klem ons democratisch recht opeisen om in het maatschappelijk debat gehoord te worden. Dat we geen vrees hebben van degenen die ons via rechtbanken de mond willen snoeren. Dat de traditionele lekengelovige moet vertegenwoordigd zijn in het maatschappelijk debat. Daarvoor moeten we niet de toelating vragen aan onze bisschoppen. Dat is gewoon onze plicht als volgelingen van Christus die ons beval: gaat en onderwijst.
Hiermee doe ik een luide oproep aan alle kerk- en pausgetrouwe katholieken van dit land en aan alle verenigingen (en dat zijn er toch heel wat) die in stilte het ware geloof en een onvervalste katholieke catechese hebben doorgeven. Laten we gezamenlijk uit onze schelp kruipen. Laten we ons verenigen zodat we met autoriteit en democratische legitimatie de pers te woord kunnen staan. Het is NU de tijd van handelen, nu we een aartsbisschop hebben die ons het goede voorbeeld geeft om zonder vrees in onze moderne en wispelturige wereldhet onwankelbare woord van Christus kerk aan bod te laten komen.
God geve dat velen onder u deze boodschap begrijpen of daar zelf al langer van overtuigd waren. Aan al wie wil meewerken aan een katholieke renaissance vanuit de basis in dit land vraag ik het volgende. Spreek alleauthentieke rooms-katholieke verenigingen, organisaties of entiteiten aan, met de vraag om aan te sluiten bij een forumdat de spreekbuis wil zijn van de lekenbasis die trouw is aan de traditionele kerkelijke leer. Overtuig hen dat zulk forum een hoogdringende noodzaak is. Ook ieder die individueel bekommerd is met de uistraling van ons geloof kan hieraan meewerken, leken zowel als priesters. Gans in het bijzonder doe ik een oproep aan de vrouwen en aan de jeugd, om enthousiast mee te werken.Dit is een initiatief van de basis uit, zonder enige beïnvloeding vanuit de kerkelijke hiërarchie. De eerste stap wordt gezet door gezamenlijk overleg, in het bewustzijn dat we verbonden zijn in Christus en dat we verankerd zijn aan de rots waarop Hij zijn kerk bouwde.
Concrete punten:
-Voorlopige benaming van het forum (in de drie landstalen):
-Wijze van medewerking: deelname aan leiding of organisatie van de vergadering/ deelname aan de vergadering/ deelname aan de verspreiding van deze oproep / andere
VERZAMELING OP 5/12 OM 15u VOOR DE ST MICHIELSKATHEDRAAL IN BRUSSEL WAAR VERSCHEIDENE ORGANISATIES ZULLEN SPREKEN EN DE PERS TE WOORD STAAN OVER DIT EN AANVERWANTE THEMAS
Schiet dus in actie, verspreid de boodschap op alle mogelijke wijzen, naar personen en naar betrouwbare verenigingen. Roep anderen op hetzelfde te doen. Een papieren versie is op aanvraag verkrijgbaar. Ook steun of samenwerking vanuit de buurlanden is welkom.
La version française est en préparation. Gesucht: ein Übersetzer ins Deutsch.
God zegene onze inspanningen en geve ons de moed het zout der aarde te zijn en te blijven.
Ivo Van Hemelryk
o-ooo-o-o-o-o-o-o-
Na lezing, volhardt en ondertekent in eigen naam, de gezegde :
Van mijn brave Moeder heb ik geleerd, dat kleine mensjes moeten zwijgen als de groten spreken. Omdat die Meneer Lemm zo indringend de waarheid sprak, ben ik na gedane lectuur eerst gaan snuffelen op Wikipedia. Zie helemaal onderaan. En weer moet ik toegeven : ons Ma had gelijk. Die man IS een grote meneer . Maar om nu via hem bij Reve en bij Mulisch uit te komen, wind ik maar niks. Zal ik dan NOOIT van die kwibussen verlost geraken?
Vroeger kwamen wij dolgraag in Machelen-aan-de-Leie, niet voor Reve (we zagen slechts van ver een zieke oude man) en zeker niet voor Roger Raveel die wij een exorbitant dure ophoog gevallen kwakschilder vonden. Onze vaste stek was dat kleine eethuisje aan de dode arm van de Leie, die gelukkig zo goed als onbekend gebleven was voor massatoerisme. Dat Raveel als een eenzame nukkige oude man, rug,aan rug met ons, zijn stoempt zat uit te lepelen, liet ons ijskoud. De figuur had evengoed de kippenboer om de hoek kunnen zijn, vandaar het kippengaas in sommige van zijn meesterwerken .
01-11-2010 - Robert Lemm (*) - Catholica
Democratie is de loterij van de stembus. Het is het lot van een volk overlaten aan het toeval. Democratie is de macht van het getal, van de grootste hoeveelheid. Het denkbeeld achter de democratie is de gelijkheid, en achter gelijkheid steekt de afgunst. Niemand mag meer zijn dan iemand. Dus in een democratie wordt iedereen door iedereen gecontroleerd. Je zou democratie het geïnstitutionaliseerde of gesystematiseerde wantrouwen kunnen noemen. En omdat iedereen gelijk moet zijn, draagt niemand verantwoordelijkheid. Elke zogenaamde gezagsdrager kan zich altijd verschuilen achter de vergadering. Indien het waar is wat alle grote denkers hebben gezegd dat een of andere vorm van corruptie inherent is aan regeren of gezag uitoefenen, dan mogen we aannemen dat in een democratie de corruptie het grootst is, want het wijdst verbreid. In landen die de laatste vijftig jaar overgingen tot een democratisch bestuur, is de algemene klacht dat de corruptie er toenam. Of men nou de Kongo neemt, India of Pakistan, of Brazilië, sinds er verkiezingen worden gehouden, sinds de boel er aan het toeval van de stembus is overgelaten, rijst de corruptie er de pan uit. Ondertussen blijft de toonaangevende staat van ons tijdsbestek, de Verenigde Staten van Amerika, alom de vrijheid met de democratie adverteren, en zelfs militair afdwingen. Ook in landen die daar helemaal niet aan toe zijn, of in landen waar de voorgeschiedenis en volksaard strijdig zijn met het gelijkheidsbeginsel. Om maar te zwijgen van de vrijheid, die een fictie is, een propagandamiddel. Vrijheid bestaat net zo min als gelijkheid.
Het enige verschil is dat men dat in rijke landen beter weet te maskeren dan in arme landen. En nu we het toch over arm en rijk hebben, democratieën die min of meer functioneren heb je alleen in rijke landen, en rijke landen zijn rijk omdat andere landen arm zijn. De een zijn brood is altijd de ander zijn dood. Mensenrechten zijn een zoethouder voor rijke democratische landen. Waar men in rijke landen roept dat men de armoe de wereld uit wil hebben, bedoelt men de armen. Die wil men de wereld uit hebben. Men wil geen bedelaars en hongerlijders zien. Daarvoor schaamt men zich, en het is uit sociale wroeging over de eigen roofzucht wat anders is handel? dat men zn geweten sust met luidruchtige van regeringswege gesubsidieerde programmas voor ontwikkelingshulp.
Wij zijn sinds 1945 door de democratie gegijzeld. De gruwel van de holocaust gedoogt geen vraagtekens bij het stemrecht. Wie dat toch doet, wordt al snel voor fascist uitgemaakt. Het fascisme is verslagen; en daarmee is iedere bestuursvorm die niet democratisch is, automatisch verdacht. Met het communisme heeft men minder een probleem, want de Sovjet Unie hoorde in 1945 tot de overwinnaars. Dus de democraten deelden met de communisten de Publieke Opinie. Pas na 1956 (Hongaarse opstand) en 1968 (Praagse lente) begon het geloof in het Westen ten aanzien van het communisme te tanen, hetgeen uiteindelijk leidde tot de Val van de Muur in 1989. Sindsdien heersen het neoliberalisme en de vrijemarkteconomie en de globalisering. Dat neemt niet weg dat men voormalige communisten verontschuldigt, terwijl men fascisten voor eeuwig aan de schandpaal nagelt. Fidel Castro (Cuba) mag, Augusto Pinochet (Chili) is verwerpelijk. Democratie is van alle kwaden het minst kwade, luidt de veelgehoorde dooddoener.
Vóór de oorlog van 1940-45, in de jaren dertig bijvoorbeeld, waren er heel wat invloedrijke, en nog steeds bewonderde!, schrijvers en denkers die de democratie openlijk de slechtste bestuursvorm noemden. Daar was ook alle reden toe. Het partijenstelsel ging (en gaat nog steeds) gepaard met een gigantische hoeveelheid middelmatige politici, kleine strebers die alleen in hun eigen carrière geïnteresseerd zijn en op de korte termijn denken, ofwel propageren wat binnen een gegeven situatie haalbaar is, zonder zich te bekommeren om wat op den langen duur het beste is voor een gemeenschap. Plannen voor de langen termijn zijn moeilijk te verkopen, dus schadelijk voor het geluk van politici. Echte leiding is dus ver te zoeken. Het was dan ook geen wonder dat toen Benito Mussolini in Italië de macht greep in de jaren twintig, hij heel wat denkers en schrijvers in Europa achter zich kreeg. Hij maakte immers een eind aan een bestuurlijke chaos van elkaar in rap tempo afwisselende regeringen. Het buiten werking stellen van kibbelende partijen en kortzichtige parlementariërs werd door velen binnen en buiten Italië als een weldaad gevoeld. Eindelijk iemand die aan het roer ging staan zonder zijn bestuur op verkiezingen binnen twee of vier jaar te hoeven afstellen. In Portugal, Duitsland en Spanje deden zich vergelijkbare staatsgrepen voor, die niet gericht waren tegen het volk, maar tegen de elite. Als Hitler zich niet aan de joden had vergrepen, maar met hen had samengewerkt en van hun know how had geprofiteerd, had het lot van Europa wel eens anders kunnen uitpakken. Want het gevaar kwam uit het oosten. Het fascisme mag men niet vergeten ontstond als antwoord op, of reactie tegen het communisme. Zonder communisme was er geen fascisme geweest.
Maar is er dan niets positiefs over democratie te zeggen? Zeker wel. Het principe van gelijkheid heeft een grond in het feit dat we allemaal dood gaan en dat we allemaal naakt en huilend ter wereld komen. Koning of dienaar, rijkaard en armoedzaaier, het leven is voor allen betrekkelijk en moeilijk en we worden allemaal op onze handel en wandel beoordeeld. Dus niemand hoeft zich tegenover iemand ook maar iets te verbeelden. Dat de talenten en de verantwoordelijkheden niet gelijk verdeeld zijn, betekent nog niet dat de een zich boven de ander verheven hoeft te voelen. De lagergeplaatste mag beseffen dat de hogergeplaatste grondiger aan de tand zal worden gevoeld bij de eindafrekening. Wie meer heeft, of over meer is aangesteld, heeft meer verantwoording af te leggen. Dat is niet iets om jaloers op te zijn. Echte democratie heb je wanneer meerderen bescheidenheid in acht nemen ten opzichte van minderen, en wanneer minderen meerderen kunnen respecteren, waardoor ze ook kunnen gehoorzamen. Maar zoals de klassieke filosofen al wisten, zijn afgunst en wrok, eerzucht en arrogantie onuitroeibaar. Dus je krijgt lieden met een slavenmentaliteit die zich als meesters opwerpen, en mensen met bestuurlijke kwaliteiten die zich om wat voor reden dan ook afzijdig houden, of zich als ondergeschikten gedragen. Zo slaat democratie al gauw om in hetzij tirannie, hetzij anarchie.
Het idee van een samenleving van gelijken heeft altijd bestaan, maar kreeg in de achttiende eeuw concreet vorm in het denken van de nieuwlichters. Jean-Jacques Rousseau heet hun wegwijzer. Deze vader van de democratie, is tevens vader van de Romantiek en het totalitarisme, en vader ook van het ressentiment. Als buitenstaander met een moeilijke jeugd, als niet tot de adel behorend, maakte hij van de uitsluiting en de eenzaamheid een deugd, met beroep op de zogezegd nivellerende Moeder Natuur. Als ik zelf niet tot de geprivilegieerden kan behoren, moet niemand ertoe behoren. En omdat Jean-Jacques niet de enige ontevreden buitenbeen was, en omdat zijn beroep op de natuur aansloeg onder een gedenatureerde aristocratie, kreeg hij invloed. Volgens de oude zedenmeesters was ressentiment lelijk of zondig. Met Jean-Jacques wordt het nuttig, zoals met zijn tijdgenoot Adam Smith egoïsme nuttig wordt wanneer het nationaal wordt toegepast en men er de algemene welvaart mee stimuleert. Zo werkt collectief ressentiment de begeerde maatschappijverandering in de hand. En Jean-Jacques werkte stimulerend op de adel. Want ook in hogere kringen sluimert onblusbaar het verlangen naar nog hoger en meer, en onder de burgerij leeft de wens tot de adel op te klimmen. Gaat de klimdrang gepaard met collectieve afgunst, dan rijpt de tijd voor structurele verandering, voor een Revolutie die in luttele tijd de vloer zou aanvegen met meer dan duizend jaar monarchie gebaseerd op godsdienst en kerk en standen.
Werd de Revolutie vooral gevoed door onbehagen, onder de gevestigde orde van Monarchie en de Kerk was reeds het nodige loos. Vele hertogen, baronnen en graven vegeteerden aan en rond het hof in plaats van op hun land voor de goede orde te zorgen; vele prelaten waren allang van God los en besmet met de ideeën van de Verlichting. Ze hielden alleen nog de schijn op. De vrijmetselaarsloges tierden welig onder de eerste en tweede stand. De Revolutie slaagde dan ook veeleer doordat het ancien régime niet meer geloofwaardig was dan dat het door krachten van buitenaf onderuit werd gehaald. De slachtoffers waren de trouwe koningsgezinden en oprechte gelovigen voor wie de traditie heilig was, al werd die traditie de goede uitzonderingen daargelaten veelal gepersonifieerd door onwaardige en onoprechte hoogwaardigheidsbekleders.
De revolutionairen zijn nooit degenen voor wie zij zeggen op te komen, maar altijd verongelijkte afvalligen van hun eigen stand. Wie de revolutie maakt, is dus een deel van de elite. Deze is gevoed door een mix van dromen en rancune; dromen van filosofen over terug naar de natuur en afkeer van beschaving, alsmede boosheid niet tot de posities te kunnen doordringen die men ambieert. Het volk fungeert als springplank. Uit naam van het volk pretenderen de revolutionairen een wereld te scheppen van rechtvaardigheid, van eerlijk delen, van vrede en vrijheid. Er moet een eind komen aan uitbuiting en oorlog, zeggen ze. Dat daar nooit een eind aan kan komen zolang de wereld blijft bestaan, weten alleen de afzijdige wijzen, maar daar wil niemand naar luisteren. Want bezonnenheid in dezen gaat door voor pessimisme. En optimisme is verplicht.
Revolutie wordt voorgesteld als romantisch. Opstaan tegen een dictator, of tegen een autoritaire vader doordrenkt de literatuur van eind achttiende, begin negentiende eeuw. Men verwerpt de Rede, die de godin van de rationalistische nieuwlichters was, en vervangt haar door het Gevoel. De romantische revolutionair of revolutionaire romanticus groeit uit tot een beweging die medio negentiende eeuw tot systeem wordt in het marxisme met als zijtak het anarchisme, Proudhon, Bakoenin. Het socialisme werpt zich op als het haalbare, en het socialisme keert zich uit naam van de kleine man en de arbeider tegen het liberalisme dat de linkse romantici van het eerste uur verkondigden en dat rond 1830 status had gekregen binnen de stand die uit de Revolutie was voortgekomen: de hoge burgerij.
Tegen zowel het socialisme als het liberalisme vormt zich in de tweede helft van de negentiende eeuw het conservatisme. De conservatief accepteert dat het ancien régime definitief tot het verleden behoort, maar hij ziet in monarchie en kerk nog steeds de voornaamste steunpilaren van de samenleving. Rechts van de conservatief staat de reactionair. Die beroept zich op gezag van bovenaf, van God via altaar en kroon. Joseph de Maistre is hiervan de belangrijkste vertegenwoordiger, met in zijn kielzog Juan Donoso Cortés, Louis de Bonald en nog anderen. Hun maatschappijbeeld steunt volledig op het christendom in zijn katholieke vorm, met leergezag en hiërarchie. Ze verwerpen het liberalisme en het socialisme, en ze zien in de democratie het grootste gevaar voor Europa.
In tegenstelling tot de conservatief, verwerpt de reactionair de scheiding van kerk en staat. De conservatief zit vast aan zijn liberale wortels, dus ook aan bepaalde kanten van de Verlichting. Hij zal de kerk, de geïnstitutionaliseerde godsdienst, het christendom meer status willen geven in de samenleving omdat zulks ten goede komt aan handhaving van de orde. Het is gemakkelijker om gezag uit te oefenen wanneer de burgers braaf zijn, en de kans daarop is groter als ze hebben geleerd dat ze niet mogen stelen, andermans geluk niet mogen benijden en geen valse getuigenis mogen afleggen. De godsdienst is dus nuttig. Voor de tegenhangers van de conservatieven, de liberalen, moet godsdienst een privé-aangelegenheid blijven. Wat dan het bindende moet zijn, het cement van de samenleving, daarover blijven de liberalen vaag en het onderling oneens.
Dat religie en regering een eenheid vormen, leert de geschiedenis. Bij alle natuurvolkeren was dat het geval. Daarin had Rousseau gelijk. Bijgevolg mogen we scheiding van kerk en staat, van religie en regering, van gelovige en burger onnatuurlijk of tegennatuurlijk noemen. De marxisten begrepen dat beter dan de liberalen, en vandaar dat zij de traditionele godsdienst vervingen door de ideologie, wat een soort geloof is. Ideologie is wat ze oudtijds ketterij noemden, zoals de katharen bijvoorbeeld. Maar nu was er geen kerk meer, geen met de kerk verweven staat om de ketters te bestrijden. Met als gevolg dat de marxistische ideologie zich over de planeet verbreidde. En alleen omdat die op den duur economisch niet bleek te werken, kwam daaraan in Europa een eind, althans in haar politieke vorm. Het daaropvolgende neoliberalisme, alsook het neoconservatisme zijn al evenzeer ketterijen. Maar wie bestrijdt ze nog? Uit naam van wat?
Niet uit naam van het christendom, want dat is verslagen. Het Westen heeft dus geen gemeenschappelijke basis meer van waaruit de volkeren bestuurd kunnen worden. Nadat kerk en monarchie zijn verdwenen, brokkelde de samenleving geleidelijk af. In de tweede helft van de negentiende eeuw was er nog het getrapt kiesrecht. Tegen het eind van de eeuw en het begin van de volgende kwam het algemeen kiesrecht. Onder invloed van de emancipatie mochten ook de vrouwen naar de stembus. Wilden ze dat, of werd het ze opgedrongen? De christenen organiseerden zich in christen-democratische partijen. Maar zijn christenen geroepen om binnen een seculiere maatschappij sociale en economische problemen op te lossen? In onze tijd zien we de toenemende zeggenschap van kinderen en dieren, alsook de groeiende gewoonte van volksraadplegingen. Achter de democratische chaos trekken onzichtbare krachten en machten aan de touwtjes. Wat via nieuws en actualiteit naar buiten komt, werkt verhullend. Niemand begrijpt wie of wat ons werkelijk regeert. En we blijven die wanorde doodleuk als democratie aanbevelen, en uit naam van die democratie invasies en oorlogen rechtvaardigen.
Politici zijn lieden die nooit zeggen wat zijzelf geloven, maar altijd wat anderen, liefst de meeste mensen, willen horen. Maar geloven zijzelf überhaupt nog wat? Een leuk gezicht, een vlotte babbel, een schijnbaar aardig plan en ze gaan de boer op om kiesvee te verzamelen. Weet dat vee veel! De kiezers die onderwijs hebben genoten en kranten (vooral zogenaamde kwaliteitsbladen) lezen, menen meer te begrijpen.
Medezeggenschap en inspraak zijn slogans waarmee democratie in het onderwijs als aantrekkelijk wordt voorgesteld. Maar de mondige, geëmancipeerde burgers van die onvolprezen rechtsstaat (een contradictio-in-terminis) zijn ook medeplichtig. Misschien is het beter om niet zoveel te weten, want als alles per slot anders uitpakt dan men in zijn slimheid had gewild en gedacht, vervalt men allicht in sarcasme en defaitisme.
Democratie is meer dan ooit een loze kreet. In Argentinië bieden mensen hun stembiljet te koop aan op het internet; in de Nederlandse stad Utrecht trekt minder dan tien procent van de bevolking naar de stembus als het om een nieuwe burgemeester gaat. In Pakistan werken verkiezingen bloedbaden in de hand.
Mensen hebben geen behoefte aan stembus en partijen en politici. Ze zoeken leiders die kunnen uitleggen hoe de dingen in elkaar zitten en die het lot van een volk op hun schouders nemen. Ze willen echt gezag op alle gebieden, niet alleen op het gebied van het landsbestuur, maar evenzeer in industrie en onderwijs, in kunst en religie. Ze trekken zich op aan voorbeeldfiguren, aan helden, aan heiligen. De democratie voldoet niet meer. Het veelgehoorde minst kwade van alle kwaden klinkt ongeloofwaardig, zelfs in de mond van wie het als een laatste strohalm aangrijpen.
Scheiding van kerk en staat is, zoals gezegd, iets tegennatuurlijks. Het christendom is in wezen een geloof, maar bovendien een cultuur, kunst, beschaving, maatschappijvormend. De aloude klacht dat de verheffing van het christendom tot staatsgodsdienst vanaf Constantijn een verraad van de leer van Jezus was, heeft de scheiding geforceerd. Anders gezegd: de Staat heeft de Kerk de scheiding opgedrongen, en vervolgens heeft de Kerk van de nood een deugd gemaakt. In het ontstane hiaat dringt zich een nieuw geloof op dat geen scheiding tussen kerk en staat kent: de islam. West Europa overkomt wat in de Middeleeuwen Spanje en Byzantium overkwam. De geschiedenis herhaalt zich. Met één groot verschil. In de Middeleeuwen was men christen, jood of moslim. In onze tijd zijn de meeste mensen ongelovig of bijgelovig. Men is atheïst, humanist, aanhanger van New Age of oosterse mystiek. Men is van alles, behalve gelovig christen. En de meeste mensen maken op grond van het democratische de meeste stemmen gelden de dienst uit. Dat betekent dat de traditionele godsdienst uit de openbare ruimte, uit de samenleving verdreven is. Is het wonder dat het, eens christelijke, Europa Eurabia wordt?
Sinds de tegencultuur van links na 1968 de Openbare Mening, de universiteiten en de media, de kunstsubsidie en nog veel meer heeft bepaald, is de tijd aangebroken waarin een nieuw conservatisme probeert baan te breken. Dat gebeurde al eerder in de Verenigde Staten. In Nederland was Pim Fortuyn het breekijzer. De moord op Fortuyn in 2002 was een gemeenschappelijke daad van de uit 1968 voortgekomen linkse elite die zogenaamd een gevaar voor de democratie meende te moeten bezweren, maar eigenlijk bang was voor het eigen hachje. Men begreep dondersgoed dat een doorzetten van de beweging die door Fortuyn op gang was gebracht, het einde zou kunnen inluiden van veel gevestigde belangen, posities en instituties. Na de moord viel Nederland terug in de vaag linkse gezapigheid. Het conservatisme wil niet van de grond komen bij gemis van leidende figuren, schrijvers, intellectuelen.
Maar als u geen democratie wil, wat dan?, luidt de stereotiepe vraag. Er valt niets te willen. De samenleving is niet maakbaar. De dingen komen vanzelf. Er komt op een gegeven moment een Mussolini, een Franco, een Pinochet, een Musharaf. Het opvallende is dan dat de ganse Publieke Opinie moord en brand schreeuwt. Die Opinie is de stem van de elite. Het volk is overwegend op de hand van de leider. Het is de strijd tussen die twee waar het steeds weer om gaat. Het is steeds weer de elite die het volk gebruikt om haar eigen wil door te drijven. Het is de elite die achter de democratische façade aan de touwtjes trekt en met een slogan als vrijheid het volk misleidt.
De burger is het meest gebaat bij een evenwicht tussen Kerk en Staat. Overheerst een van de twee, dan krimpt de vrijheid. Drukt de ene de andere weg, dan heb je onderdrukking. En onderdrukking hebben we nu van al het geestelijke. De democratische meerderheid zweert bij vlees en materie, spelen, koning voetbal, en die worden iedereen opgedrongen. Ook in de wereld van kunst en wetenschap, en zelfs in de kerk, triomfeert het stoffelijke, platvloerse, de mens in zijn dagelijkse behoeften. De werken van de geest moeten zich zien te handhaven in een ongesubsidieerde marge, weggedrukt door de keiharde kijk- en leescijfers. Men geniet nog van Bach en Mozart, Rembrandt en Velázquez, maar men is vergeten dat die hoge toppen ons alleen konden bereiken vanuit een samenleving die absoluut niet democratisch was. De samenleving van de toppen die de tijd doorstaan was autoritair en hiërarchisch. Godsdienst, kunst en wetenschap gingen toen samen. Wij democraten bewonderen de toppen, maar verwerpen wat die toppen mogelijk maakte. Over die inconsequentie zouden we eens meer moeten nadenken
Lemm is traditioneel katholiek en één van de grote voorstanders voor de verering van de Amsterdamse Mariaverschijningen als de Vrouwe van alle Volkeren. Na Reve werd hij in De Staatskrant "de laatste grote katholieke historicerende schrijver" genoemd. Naast zijn vertalingen uit het Spaans schreef hij meerdere werken waarin hij op polemische wijze het vooruitgangsgeloof, de Verlichting, de mensenrechten, het liberalisme, het socialisme en de democratie bekritiseert. Teksten en interviews van Robert Lemm verschenen geregeld in het wekelijks verschijnende Katholiek Nieuwsblad, het katholiek-conservatieve maandblad Catholica en in Bitter Lemon.
en de mannelijke persoon (Midden) is Mevrouw Ties Prakken .
De kromzwaarden zijn op de foto weg geretoucheerd .want Moskowitz wilde ze juist in beslag nemen .
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Dat wordt weer wraken, Bram!
GEERT GEEL - 11 NOVEMBER 2010
In Amsterdam denken ze dat we gek zijn. Vandaag werden drie nieuwe rechters aangewezen die Wilders van een eerlijk proces moeten voorzien.
Wel, vergeet het maar. Van dat eerlijke proces komt helemaal niets terecht. De soap begint gewoon van voor af aan en het kan niet anders of er zit voor Bram Moszkowicz niets anders op dan ook deze rechter(s) maar weer te wraken.
Waarom? Lees even mee, we gaan eerst een stukje terug in de tijd:
"Advocaat Ties Prakken wil dat het Openbaar Ministerie in Amsterdam de aanklacht tegen Geert Wilders in het momenteel lopende strafproces aanscherpt. Volgens Prakken, die een aantal aangevers tegen Wilders bijstaat, heeft het OM ?de meest aanstootgevende, de meest strafbare? uitlatingen van Wilders buiten de tenlastelegging gehouden."
Amsterdam, 11 november 2010 De rechtbank Amsterdam streeft er naar de zaak Wilders op korte termijn te hervatten. De rechtbank is in overleg met partijen over de voortgang en planning van de zaak.
De rechtbankcombinatie die de zaak Wilders opnieuw gaat behandelen in de rechtbank Amsterdam bestaat uit mr. A.A.M. van Oosten (voorzitter), mr. G.P.C. Janssen (oudste rechter), mw. mr. J.C. Boeree (jongste rechter).
Zie hier het nieuwe trio dat dit keer wel moet zorg dragen voor een eerlijke rechtsgang van Geert Wilders. Althans, daar mag je op vertrouwen na de beschamende vertoningen de afgelopen tijd. Men kan zich geen foutje meer veroorloven. Toch?
Maar.... die jongste rechter, mw. mr. J.C. Boeree, ken ik die niet ergens van?
Hoe is het mogelijk! We hebben het over dezelfde rechter die in haar vrije uurtjes een beetje bijklust, samen met Marq Wijngaarden, een van de kopstukken van Böhler advocaten, en kantoorgenoot van Michiel Pestman en Ties Prakken, die de aanklacht tegen Wilders nota bene willen aanscherpen.
Natuurlijk staat het mevrouw Boeree vrij om te doen wat ze doet. Maar in het kader van de afgelopen gebeurtenissen, in combinatie met de enorme gevoeligheid die om dit politieke proces hangt, waar zelfs het kleinste smetje op de (schijn van) onafhankelijkheid kan leiden tot toestanden die het imago van de rechtsstaat ernstig kunnen schaden, had men deze keer toch veel voorzichtiger moeten zijn. De link tussen rechter Boeree en Böhler advocaten is een onaanvaardbare link. Een blunder van formaat. Is er echt niemand te vinden die géén link met een van Wilders' aanklagers heeft?
Of speelt er toch wat anders.....
Ben ik in overtreding als ik zeg dat ook dit zaakje stinkt? Dat hier wederom sprake is van doorgestoken kaart? Dat tenminste EEN rechter in deel 2 van het Wildersproces, dat zelfs nog moet beginnen, de toets der kritiek (zou die bestaan) niet kan doorstaan?
AMSTERDAM - Advocaat Ties Prakken wil dat het Openbaar Ministerie in Amsterdam de aanklacht tegen Geert Wilders in het momenteel lopende strafproces aanscherpt. Volgens Prakken, die een aantal aangevers tegen Wilders bijstaat, heeft het OM de meest aanstootgevende, de meest strafbare uitlatingen van Wilders buiten de tenlastelegging gehouden.
Dat zei Prakken donderdag in tv-rubriekNieuwsuur. Volgens de advocate gaat het onder meer om door Wilders gedane oproepen tot racistisch geweld.
Prakken schreef donderdag samen met haar vakgenoot Michiel Pestman een brief van die strekking aan de officieren van justitie die zijn belast met de strafvervolging van Wilders. Het OM liet donderdag in een reactie weten dat zij niet aan het verzoek van de beide raadslieden zullen voldoen.
Pssst
Tja, als de galg niet helpt, dan misschien het systeem Pim Fortuyn eens heruitvinden? Was niet zeer mooi, maar zeer efficiënt
Onderstaand bericht is de zoveelste illustratie waarom hier alle, ik herhaal ALLE journalisten door mij HOERNALISTEN genoemd worden. Hun berichtgeving draagt inderdaad dezelfde stempel als de liefde die door een publieke vrouw wordt betoond. Beiden doen om het even wat, zij het van een lichtjes andere aard, voor de boterham en voor het geld.
Hoernalisten zijn echter nog een pak erger. Zij volgen de richtlijnen van een hoog gequoteerde beroepsvereniging, daar waar de straatmadelieven meestal op eigen persoonlijk initiatief werken. Hoernalisten bedrijven ahw moorden met voorbedachten rade, terwijl de hoeren slechts een gewone doodslag bedrijven zonder het oogmerk te doden .
Enfin, Mter Jef Vermassen zou het waarschijnlijk niet beter uitgelegd krijgen .want het is zijn stijl. Het zit hem als gegoten, dus is hij de dader.
Hoernalisten schrijven wat hun (zet)bazen graag horen. En dat is het duivelachtige van de situatie. Het zijn (karakter)moordenaars-huurdoders die handelen in opdracht, zoals de concentratiekamp-beulen. Befehl ist Befehl, U weet wel
Hoernalisten dragen hun hoedje allemaal naar dezelfde wind. Het wachtwoord van het ogenblik is ten allen prijze de illusie van een echte Staat op te houden, de tradities over boord te gooien en het hekken naar de wind van de onderwerping aan de Muselmannen te hangen. Want de Islam ziet deze keer goede keer de kans schoon om het Avondland definitief in te palmen. De media-bazen zien daarin de zekerheid van een toekomstig lucratief bestaan, als wegbereiders van de wereld-islam .
Hoernalisten sluiten hun ogen en hun oren voor de boodschap die in de Koran, dat Mein Kampf is voor de Islamisten, beschreven staat en waaraan ELKE Muselman zich op straffe van de dood dient te houden. De Profeet legt hen op, daar waar ze de verovering niet kunnen waarmaken door geweld, zij de vijand (het Westen dus) moeten belagen met list, met leugen en met veinzerij. Zij moeten veinzen te willen onderhandelen met het doel dat die onderhandelingen de vijand (het Westen dus) zullen verslappen. Eenmaal sterker geworden, wordt van de overmacht misbruik gemaakt om elk land, waar ook ter wereld dat zij zich bevinden, als het hunne te beschouwen.
Overloop de landen waar sedert het (Christelijk!) jaartal 623 de Islam is voorbij getrokken, er ooit moskeeën heeft kunnen oprichten, en U zult vaststellen dat overal een barbaars regime aan de macht is gekomen, dat haaks staat op onze eigen beschaving. De Muselmannen zijn, gelukkig voor ons, na 800 jaar overheersing van Spanje, uit Andalusië en zo verjaagd door de Christelijke Reconquista, maar nu zijn ze voorlopig geweldloos doorgedrongen tot aan de Noordpool (Noorwegen) maar door de factor tijd zullen ze op een dag het middel dat we hen zelf hebben gegeven, de democratie, de macht grijpen.
Dat staat te gebeuren, tenzij wij ons NU teweer stellen. Met alle middelen. Maar vooral door de FEITEN te laten spreken die de media ons verzwijgen. In de hoop dat we de medemens kunnen doen nadenken, zodat ieder voor zich de nodige besluiten kan trekken.
De Islam is geen godsdienst van Vrede, maar van WREDE
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Bloedbad in Iraakse Katholieke Kerk: Waar Is de Verontwaardiging?
58 Mensen kwamen om bij een gijzeling met bloedige afloop in de Sayidat al-Nejat-kathedraal (Onze-Lieve-Vrouw van Verlossing) op zondag 31 oktober. Over het relaas van wat zich tijdens die gijzeling in de kathedraal precies afspeelde is het opvallend stil in onze media, en van veel publieke verontwaardiging is er weinig sprake. Het ging dan ook niet over een dominee met minder aanhangers dan je op een gemiddelde zondag aantreft in een doorsnee parochiekerk in het geseculariseerde Vlaanderen die ermee dreigde enkele korans te verbranden
De Zweedse christelijke krant Dagen (De Dag) nam verleden week contact op met de Syrisch-katholieke priester Adris Hanna in Södertälje, die de verhalen bracht van enkele getuigen van de gijzeling. Hun verhaal is huiveringwekkend, en veelzeggend voor het gebrek aan respect dat de gijzelnemers voor hun slachtoffers hadden. Hieronder volgt een vertaling van enkele passages uit het interview met als titel «Het leek wel of het voor hen een spelletje was mensen dood te schieten»:
Vijf gewapende personen kwamen de kerk binnengestormd, terwijl anderen buiten de wacht optrokken. Toen ze binnenkwamen, losten ze enkele schoten naar de achterste rijen, waardoor de mensen in paniek raakten. Eén van de priesters, pater Wassim, vroeg hen om ermee op te houden. Eén van de mannen stapte daarop op hem af, en schoot hem in de hals, waarop hij neerviel in een plas bloed. De andere priester, pater Tahir, probeerde te helpen, maar werd ter plekke neergeschoten. Toen zijn broer naar voor liep om te helpen, werd ook hij neergeschoten. Toen hun moeder begon te huilen en de terroristen wilde doen stoppen, werd ook zij getroffen en ernstig gewond.
[ ]
Eén van de mannen nam een vier maanden oude baby uit de armen van een moeder, wierp het in de lucht, en probeerde het neer te schieten voor het weer de grond trof
[ ]
Toen een man neergeschoten werd, begon zijn zoontje te huilen. Hij was vijf jaar oud, en zijn moeder probeerde hem te doen zwijgen, maar hij bleef huilen. Toen zei één van de mannen: «We zullen hem wel doen zwijgen!», en schoot hem in het hoofd.
[ ]
Enkelen probeerden zich te verschuilen in de sacristie. De terroristen vonden hen, en maakten hen allemaal af.
[ ]
Toen de Amerikaanse en Irakese veiligheidstroepen probeerden de controle over de kerk weer over te nemen, zetten de mannen zich in het midden van het volk. Vervolgens lieten ze zich opblazen om zoveel mogelijk mensen mee te nemen in de dood.
Het interview sluit af met een bittere opmerking over de hypocrisie in de Westerse media:
Wanneer één persoon in de VS ermee dreigt enkele korans te verbranden, berichten alle media over de hele wereld erover en eisen een reactie van alle christenen. Maar wanneer terroristen een kerk binnenvallen en mensen vermoorden, zijn de reacties uiterst zwak. Waarom?
Het is inderdaad opvallend dat de reacties in de Westerse media opvallend zwak waren. Het relaas van wat er precies in de kerk gebeurde wordt nauwelijks verteld, en een krant als De Standaard doet zelfs uitschijnen dat ze een beetje per ongeluk en bij gebrek aan beters de kerk binnenvielen. Het is nochtans duidelijk dat de terroristen goed wisten wat ze deden (onder meer als wraak op de verbranding van de korans, die overigens nooit plaatsvond), en dat de kerk dus wel degelijk het doel van hun actie was.
Nu is het begrijpelijk dat in ieder geval de Vlaamse media weinig plaats kunnen inruimen voor deze afschuwelijke gijzeling. Er moet immers al uitvoerig bericht worden over veel grotere onrechten in deze wereld, zoals onder meer de voorstellen van aartsbisschop André-Jozef Léonard om af en toe ook eens wat Latijn te gebruiken in de eucharistieviering, wat terug te schroeven op het gebruik van de bloemetjes-vlindertjes-zonnetje-teksten waar geen mens ooit een touw heeft aan kunnen vastknopen, en recht te blijven staan tot aan de eerste lezing, zoals in de rest van de wereld. Daar wegen inderdaad geen 58 dode christenhonden in Bagdad tegenop.
Ook het vermelden en dus veel krantenruimte waard is het laatste initiatief van minister van Werk en Gelijke Kansen Joëlle Milquet, verpakt als «tips voor een bang land». Het schijnt inderdaad dat er hier en daar nog scholen bestaan waar af en toe nog een haram-maaltijd opgediend wordt, en dat sommige werkgevers nog steeds hardnekkig de meest competente kandidaten willen aanwerven in plaats van diegene met de juiste huidskleur. Vreselijk! Misschien nog het meest opvallende voorstel is dat over de feestdagen. Er zou een te groot overwicht van christelijke feestdagen zijn. En we citeren uit De Standaard: «Iedereen mag twee vlottende feestdagen vrij kiezen, volgens zijn of haar cultuur of religie.» Benieuwd of ook 11 juli daarmee toegelaten zal worden. Of zou dat niet echt de bedoeling geweest zijn?
Ondertussen lopen er in Irak wel een hele hoop mensen rond die al blij zijn als ze ook dit jaar Kerstmis heelhuids zullen kunnen doorkomen. Enkele dagen geleden werd er trouwens een akkoord bereikt over een nieuwe regering. Misschien kan Joëlle Milquet haar initiatief ook eens doorspelen aan haar ambtgenoot in Bagdad
Islamitische geleerden roepen op tot takiyya (veinzen). Kunnen we moslims nog wel wel vertrouwen, of doen ze allemaal aan takiyya? Maartje Bakker laat Maurits Berger, hoogleraar islam in het hedendaagse Westen, beweren dat de omschrijving van het begrip takiyya in het boek van PVV-Kamerlid Martin Bosma, aperte onzin is (Binnenland, 30 oktober).
Volgens Berger is takiyya een begrip uit de Middeleeuwen, wat correct is. Verder beweert hij dat het onzin is dit leerstuk van vroeger op de hedendaagse moslims te plakken. Bovendien beweert hij dat de uitleg van Bosma gebaseerd is op de sjiitische zienswijze, terwijl de soennieten een andere uitleg zouden hanteren.
Het begrip takiyya wortelt in het begrip taysir. Een conferentie van Arabische islamgeleerden, deze zomer georganiseerd door de Egyptische al-Azhar universiteit, behandelde het begrip takiyya met het doel om de moslims in Europa en Amerika een handreiking te geven om barrières bij het integratieproces vanuit het islamitische geloof op een aanvaardbare en correcte wijze te omzeilen.
Een der deelnemers, sjeik Yusuf al-Qaradawi, besteedde er deze zomer een gehele uitzending aan van de wekelijkse populaire Arabische tv-show al-Sharia wa al-Haya (De Wetten en het dagelijks Leven) van Al Jazeera. Al-Qaradawi is een vooraanstaande en gezaghebbende soennitische islamgeleerde en geldt over het algemeen als gematigd, ook al legitimeert hij zelfmoordaanslagen tegen Israël en het doden van afvalligen.
Al-Qaradawi legde uit dat de islam, overeenkomstig fiqh al-taysir (de jurisprudentie omtrent de weg van de minste weerstand), de moslims dispensatie biedt waar dat ook maar nodig is. Hij benadrukte dat niemand minder dan Mohammed zelf pleitte voor het kiezen van de gemakkelijke weg en noemde daarvan een aantal voorbeelden.
Hij waarschuwde wel dat taysir alleen gebruikt kan worden indien de wisselvalligheden van het dagelijks leven dat nodig maken. Met andere woorden, moslims moeten niet actief de gemakkelijke weg zoeken. Alleen als oncontroleerbare omstandigheden moeilijkheden in de weg leggen, is de moslim vrij om de gemakkelijke weg te kiezen.
In verband met zijn oproep aan in het Westen levende moslims om meer te liberaliseren, maakte hij een veelzeggende opmerking: taysir is vooral nodig in dit tijdperk, in het bijzonder voor die moslimminderheden, die in Europa en Amerika wonen.
Deze oproep is niet bedoeld om de opvattingen van de islam te liberaliseren. Al-Qaradawi wees er uitdrukkelijk op dat het leven overeenkomstig de vijf zuilen die het islamitische geloof kent, zonder uitzondering en volledig nagestreefd moet worden. Taysir biedt slechts de mogelijkheid tot een tijdelijke dispensatie indien de omstandigheden van het dagelijkse leven voor de gelovige moslim problematisch zijn.
De met Al-Qaradawi nauw verbonden en in Nederland bekende Tariq Ramadan geeft een goed voorbeeld van taysir in een gesprek met de publicist Ian Buruma, weergegeven in de New York Times van 4 februari 2007. Ramadan beveelt een moratorium (een tijdelijk stopzetten) van de doodstraf door steniging ingeval van overspel aan. Dit is taysir in de praktijk. Het stenigen van een mens zou voor de in het Westen levende moslim onherroepelijk tenminste een langdurige gevangenisstraf betekenen. Daarom kan het gebod daartoe buiten werking gesteld worden tot de omstandigheden meer opportuun worden. En die dag zal volgens hem zeker aanbreken.
Taysir is niet bedoeld om de islam te liberaliseren, maar veroorlooft de moslim een door hem niet serieus te nemen aanpassing aan de dagelijkse levensomstandigheden. Al-Qaradawi maakte overduidelijk dat de toepassing van taysir niet betekent dat afstand wordt genomen van de sharia; ze zet de sharia slechts in de wacht tot de omstandigheden beter worden.
In dit licht bezien slaat Martin Bosma in zijn boek de plank dus niet mis en moet Maurits Berger worden aangeraden zijn kennis te actualiseren of aan te vullen.
Er blijft een dilemma met moslims die, op welke manier ook, onder invloed staan van Al Qaradawi of Ramadan. Het is onmogelijk aan te tonen of deze islamitische medeburgers voor de toepassing van de taysir-doctrine hebben gekozen of oprecht onze seculiere staat en maatschappij aanvaarden zonder een verborgen tweede (politieke) agenda. Ik beschouw de islam als een politieke ideologie.
Zeker de niet hoog opgeleide moslim heeft waarschijnlijk nooit van takiyya gehoord. Het zou dan ook niet netjes zijn alle moslims zomaar verdacht te maken. Maar dat laat onverlet dat het, zeker waar het functionarissen in overheidsdienst betreft of moslims in (politieke) topposities, verstandig is rekening te houden met takiyya. De emoties in dit dossier laaien naar mijn smaak te hoog op en daar moeten we vanaf. Ik hecht meer aan feiten dan aan emoties. Maar soms zijn die feiten onaangenaam zijn. En takiyya is een feit.
De katholieke kerk van aartsbisschop Léonard kreeg de laatste tijd harde kritiek uit eigen rangen. René Stockman reageert. Stockman is Generale Overste van de Broeders van Liefde.
Het klinkt vandaag niet goed te zeggen dat je uit België komt. Onmiddellijk krijg je vragen over de politieke situatie en of België nog wel bestaat, en hoe het gesteld is met de kerk. Dat laatste klinkt geregeld hier in Rome.
Maar is het inderdaad zo, zoals sommigen beweren, dat Mgr. Léonard de Belgische kerk aan het polariseren is met zijn zogenaamde controversiële uitspraken? Of is men gewoon verleerd dat er in de kerk nu eenmaal ook geloofswaarheden zijn, dat er een christelijke moraal is die nu en dan om verduidelijking vraagt en dat er tegelijk ook en vooral veel pastorale bekommernis moet zijn, en dat die zaken niet in tegenspraak moeten zijn, maar wel onderling in spanning kunnen staan. De kerk als mater en de kerk als magister: de moeder die zorg draagt voor haar kinderen en de meester die zijn kinderen moet leren.
De kunst bestaat erin om magister te zijn zonder het mater-zijn te verwaarlozen; eigenlijk zou het mater-zijn steeds op de achtergrond aanwezig moeten zijn en als een resonans blijven klinken.
Toen enige maanden geleden Mgr. Léonard aantrad als aartsbisschop, waren er reeds van bij aanvang vele a priori's. Hij kreeg bij sommigen zelfs geen enkele slaagkans, hij werd reeds op voorhand gebuisd. Hij was de man van Rome, his master's voice, niet de kandidaat van... Toch moest men weldra vaststellen dat hij het niet zo slecht deed, in het bijzonder in de zaak van Mgr. Vangheluwe en de nasleep ervan. Hij trad kordaat op, met een duidelijke communicatie en niemand benijdde op dat ogenblik zijn functie. Men verlangde van hem krachtige uitspraken die hij ook gaf. Het was de tijd van de tsunami in de kerk, en niemand wist wanneer het zou ophouden.
Maar dan kwam als het ware een tegenbeweging waarbij de kerk het zwijgen werd opgelegd. Men had geen recht meer om te spreken over morele zaken, wanneer de moraliteit in eigen midden soms ver te zoeken was. Men kwam zelfs zo ver om het ontslag van de Paus te suggereren, meer als symbolische daad, maar toch wel pretentieus gesteld. Alsof daarmee iets zou worden opgelost.
Mgr. Léonard nam zijn herderstaf weer op, en toonde zich als voorheen de magister en de mater, en soms nogal uitdrukkelijk magister. Uitspraken en zelfs woorden uit vroegere interviews werden uit hun context gehaald, uitvergroot, geïnterpreteerd en vooral becommentarieerd. De wijze van communiceren was misschien niet altijd even gelukkig, en dat is inderdaad iets dat men ook in Rome moet leren: hoe communiceren in een tijdperk waar slogans het doen en langere teksten gewoon niet gelezen worden. De woordvoerder moest soms bijsturen, toelichten, hetgeen toch zijn taak is. Maar als men niet meer overeenkomt over wat de bestemming moet zijn, dan wordt het problematisch. En dat gebeurde blijkbaar de laatste dagen waarbij het even leek dat er moest afgerekend worden. Zielig wanneer men op afstand staat toe te kijken.
Ondertussen zijn de profeten aan het roepen gegaan: zwijgen tot kerstmis, misschien maar best aftreden, want we geraken in een polarisatie.
Als ik nu terugkijk naar de zogenaamde gewraakte uitspraken, dan zijn er een aantal die gewoon de visie vertolken van de kerk, weliswaar vanuit het ideale standpunt, en daarbij is het normaal dat weerstanden worden opgeroepen bij hen die zich verwijderd hebben van dit ideaal - en daarmee wil ik niemand veroordelen Andere uitspraken waren misschien wat moeilijk, te filosofisch en gaven daarom aanleiding tot misverstand en vooral misinterpretatie. Mgr. Léonard heeft dit zelf proberen recht te zetten. En een aantal hebben te maken met de wijze waarop ze gebracht worden, en dan gaat het over de communicatie.
Maar wordt het heftig reageren niet mede veroorzaakt door de opiniemakers die dit maar al te graag aangrijpen om hun eigen kerkbeeld te promoten? Is het geen bon ton geworden om sowieso tegen Rome te zijn? Moet alles zomaar met de mantel van de liefde worden toegedekt en de ogen worden gesloten voor situaties die misgelopen zijn - zoals op sommige plaatsen de liturgie - uitgehold zijn of toch wel heel ver van het ideaal verwijderd zijn - zoals op sommige plaatsen het godsdienstonderricht? Dan gaat het dus vooral over binnenkerkelijke zaken. Mogen de kerkmensen niet in eigen boezem kijken en de zwakke plekken met name noemen?
Iemand schreef dat Mgr. Léonard Jezus niet is, dat is waar. En het gaat er mij ook niet om om Mgr. Léonard te verdedigen. Maar het is hem niet verboden zich aan Jezus te spiegelen, wel integendeel: Jezus zei de waarheid en moedigde daardoor mensen aan maar stootte ze ook af. Tegelijk bleef hij vergevingsgezind en bleef hij kansen geven opdat niemand verloren zou gaan. Dat dat een moeilijke maar noodzakelijke combinatie was heeft Jezus zelf ondervonden. Daartoe is ook Mgr. Léonard geroepen, vanuit zijn eigen bekwaamheden en de beperkingen die hij ook wel zal hebben. Zij die deze boodschap niet kunnen aanhoren hebben het recht hun oren af te sluiten, maar hebben niet het recht anderen te verhinderen de boodschap te beluisteren en er proberen naar te leven. Of geldt vrije meningsuiting alleen nog in één richting?
Wat is nu het besluit van deze onvolmaakte analyse? Dat de kerk haar boodschap, ook in Vlaanderen, in alle duidelijkheid mag en moet laten klinken. Dat zij die het daar moeilijk mee hebben de boodschapper niet moeten afschieten omdat ze het moeilijk hebben met de boodschap. Er zijn er die zich katholiek zullen blijven noemen, anderen christelijk geïnspireerd en nog anderen uitdrukkelijk niet meer kerkelijk. Misschien moet dat vandaag ook beter tot uitdrukking worden gebracht in de instituten die vanuit de kerk zijn gegroeid om zo tot een klaarder onderscheid te komen, want duidelijkheid schept welbehagen. Maar dat houdt niet tegen dat ze zich blijven inspireren aan het evangelie, want de liefdesboodschap die erin verkondigd wordt geldt voor allen.
En dat de kerk de ruimte mag blijven waar allen terecht kunnen met hun pastorale noden in de meest ruime betekenis van het woord. Zowel geloven als niet- of andersgelovigen, want de kerk blijft de plaats waar voor mensen gezorgd wordt. Ook dat is de evangelische boodschap.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Psssst! Meester, mag ik ook iets zeggen?
Och! Eigenlijk heb ik niet veel aan toe te voegen, aan dit briefje van de Broederste Broeder van Liefde (de Generale Overste dus), tenzij mijn verwondering dat deze sonore stem pro afgedrukt wordt in een vrijzinnig pulpblad als dM, die van het Paapke-schieten zijn grootste reden van bestaan heeft ontdekt.
Of zou het kunnen, dat zelfs zij de moerlemeie tegen Mgr Léonrd al te gortig beginnen te vinden?
De toekomst zal het uitwijzen : Rome heeft geen 2de boksbal in de boksring gestuurd (Danneels), maar een harde en gevatte tegenstander, die zijn aanvallers tot pure razernij brengt.
Vooral zij, de hervormers, de volgelingen die de laksheid van Danneels ten eigen bate graag bevestigd hadden gezien, zijn op hem gebeten : zij hadden gedacht hun eigen wetten te kunnen stellen, en zien met lede ogen gebeuren, dat de Herders de teugels weer strakker willen aantrekken.
Djust! Een paard dat de teugels niet voelt, hervalt al vlug in wilde staat!
En Torfske? Ach, wie houdt er zich nu bezig met kleine Turfen, als de grote Turfen aan de beurt zijn .
Mijmeringen over het eigen landeke, politieke filosofie en, naar het einde toe, bittere vaststellingen .Ziedaar de korte inhoud van dit stukje ..
Tinneke Beeckman is postdoctoraal onderzoekster aan de VUB waar zij werkt rond politieke filosofie. Zij gaat niet mee in de anti-Vlaamse kritiek.
Er gaan "linkse" stemmen op voor een cordon sanitaire tegen de N-VA. Walter Pauli legde al haarfijn uit waarom zo'n oproep vooral contraproductief werkt (DM 26/10). Zo'n oproep is ook ondemocratisch: weldra moet ongeveer de meerderheid van de Vlamingen in quarantaine worden geplaatst, omdat ze niet meer in het Belgische verhaal passen. Maar zelfs vanuit een links project is een dergelijke opstelling tegenover wat er politiek in Vlaanderen gebeurt een misvatting. Een juiste inschatting van de globalisering en haar (neoliberale) gevaren leidt namelijk tot het inzicht dat België niet een project van de toekomst is. Anders gezegd: het is logisch dat links het economisch rechtse programma van de N-VA bestrijdt. Maar teruggrijpen naar een status-quo voor België volstaat niet als project. Hoe sneller links dit beseft, hoe sneller het zich electoraal kan herstellen.
Historisch gezien hangt het ontstaan van de negentiende-eeuwse Europese natiestaten samen met de industrialisering. Oorspronkelijk regelde het nationale - nu federale niveau het economische beleid, zoals het bijsturen van de marktwerking en het verzekeren van een eigen munteenheid. Ook de veelbesproken financieringswet uit 1989 dateert nog uit de periode waarin de natiestaat een economisch beleid uitstippelde. Maar sindsdien is veel veranderd. In de jaren negentig werden belangrijke Europese akkoorden gesloten en in 2002 werd de euro ingevoerd.
De Europese integratie en de globalisering hebben duidelijke politieke en economische gevolgen: de regio's nemen het voortouw en de industrie is niet langer de motor van de economie. Wat met het verouderde model samenhangt, komt onder druk te staan (de vakbonden, bijvoorbeeld). Dat Vlaanderen aan belang wint, is dus een logische historische evolutie, geen terugkeer naar de duistere tijden van het nationalisme.
Het Belgische politieke niveau heeft steeds minder vat op de economische veranderingen. Ik vermeld slechts het lot van drie kroonjuwelen van het Belgische establishment: de overheid verkocht Fortis aan het Franse BNP Paribas, Société Générale hoort nu bij de Groupe Suez en InBev werd AB InBev. De globalisering voltrekt zich overal in Europa: nationale regeringen laten de vrije markt volop spelen, om vervolgens machtelozer achter te blijven.
Dat links hierbij soms aan de macht is, zoals in de paarse regering, verandert daar weinig of niets aan: de federale regering heeft maatregelen goedgekeurd zoals de notionele interestaftrek, het privatiseren van overheidsbedrijven en het voeren van een desastreus fraudebeleid. Bij deze (neo)liberale omwenteling past eveneens een immigratiebeleid dat de loonconcurrentie doet toenemen. Vooral wie de laagste lonen trekt, lijdt daaronder: de negentiende-eeuwse arbeiders zijn nu uitgebuite kansarmen en illegalen. Het heeft dus niet veel zin om in federaal links een echt progressief project te zien.
Wat nu?
Een links project voor de 21ste eeuw bevat een visie op regionaal én internationaal vlak.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Dit stukje komt uit http://www.ovv.be/page.php?ID=3939 en uit de gratis nieuwsbrief van het OVV, een absolute must voor elke burger met het hart op de juiste plaats.
Laat ik, na lectuur van bovenstaand artikel, het houden bij deze vaststelling : straks is het Vlaams Belang niet eens meer nodig als zweep- partij want hun programma zal door iedereen spontaan worden overgenomen en toegepast. Een eigen Vlaamse Staat, of minstens een Staat waar de Vlaming zijn rechten heeft heroverd. Was al beloofd door Albert Premier voor de Eerste Wereldoorlog was begonnen! België is dus inderdaad gebouwd op het geduld van de Vlamingen ..Quid de afstoot van vreemde parasieten? Quid het kortwieken van de kortzichtige syndicale tirannie die zelfs bedrijven met bokkensprongen naar het faillissement drijft (Brinks) en werknemers in de werkloosheid? Inperken van de Overheids-bemoeienissen
Het land zal een zegen worden! Een Aards Paradijs dat overloopt van melk en honing .
Na dat politiek gefilosofeer, dan over naar de bittere vaststellingen .
Een Land dat overloopt van melk en honing ..Al zou ik, na mijn tiendaags verblijf aldaar in dat vaderland,(2-11 nov) bijna het tegenovergestelde beginnen denken. Rij maar eens gelukzalig en tevree, geleid door de sterren en de op de GPS, langs de binnenwegen van Arlon over Mons naar Kortrijk. Er hoeven geen borden te staan waar U bent, Wallonie, Terre dAcceuil of Vlaanderen-Heet-U-Welkom. U voelt het onder de wielen aan de verkeersdrempels en U ziet het aan de bloembakken of ander obstakels (straat-meubilair, zegt men) waarvoor U telkens moet remmen of uitwijken om Uzelf niet te pletter te rijden. U hoort het aan de radar-camera-verklikker van de GPS. Vlaanderen is noch min noch meer een politiestaat geworden met in ieder Gemeentebestuur een schepen, drager van een pet getooid met de woorden straat-crimineel , die rust noch duur kent voor hij elke straat en elke uithoek met zijn bedenksels geterroriseerd heeft. In Wallonië dient een straat nog om op te rijden. In Vlaanderen dient ze om de burgers te pesten en als citroenen uit te persen. Als strks nog ded Kerkstraat de Moskeestraat wordt, zou iedereen best verhuizen!
Anders gesteld : als men inzake het niet-onderhouden van de wegen, nog een paar jaar wacht, zal de bouw van die kostelijke drempels niet eens meer nodig zijn : de gaten in de weg zullen de autos compleet van de wegen afhouden. Crevitske moet eens wachten tot 2015 om de gaten te vullen! Ze zijn de gedroomde verkeers-remmers!
Enne hoe zou t met de Lange, de Diepe of de Korte Wapper zijn? Het blijft rond dat dossier zo oorverdovend stil
Ik heb een voorstel, maar het zal een verre droom moeten blijven. De verantwoordelijken (ministers, kabinetten en aannemers), in dwangbuis en aan handen en voeten geboeid maar met de zotskap op, worden in open veewagens aangevoerd naar de Franse, de Duitse, de Zwiterse en de Italiaanse wegenis- en kunstwerken. Daar kunnen ze ter plaatse de bruggenbouw, de tunnelbouw, de sporenbouw, enz, bestuderen en er zich rekenschap van geven, dat bijvoorbeeld de Zwitsers in 20 jaar tijd een 52 Km lange tunnel onderdoor de Alpentoppen maken, in precies evenveel tijd als men in Antwerpen nodig heeft gehad om plannen te maken voor een ondergrondse brug, of een bovengrondse tunnel, U moogt kiezen. . Daar kunnen ze met eigen ogen vaststellen, dat er een 3de of zelfs een 4de rijstrook, in berglandschappen, met nieuwe bruggen of met brandnieuwe tunnels door de rotsen, in een minimum van tijd wordt bijgebouwd waar nodig, zonder het verkeer noemenswaardig te hinderen. We zagen in Vlaanderen op minstens 25 plaatsen voor werken afgesloten of beperkte gewestwegen door alleen verkeersborden en afgedekte machines, zonder dat één arbeider te zien was, of één machine aan het werk .De werf werd telkens van veel te ver aangekondigd, waardoor er om ongevallen gevraagd wordt In Italië gebeurt alles veel korterbij, veel vlugger, veel beter (kwaliteit!) en zonder ongevallen.
Zowel de politiekers als de aannemers hoeven zich onderweg over de eet- en slaapgewoonten niet te bekommeren. s Nachts krijgen ze een (1) deken, wordt er een dekzeil tegen de regen over het voertuig getrokken, en ze krijgen 3 x daags eten. Water en droog brood. In de tussentijd dat ze uithuizig zijn, worden hun fortuinen in beslag genomen als schadevergoeding.
Als ze er werkelijk op staan, om nog gerepatriëerd te worden om hun werk te hervatten, zullen ze hopelijk geleerd zijn. Kunnen ze beginnen de terrils rond de gewezen steenkoolmijnen af te voeren. Een stuk of wat kruiwagens vinden mag niet zo moeilijk zijn ..
In onderstaand verhaal is dM de kool, en Baron Alain de Benoist de geit. Of omgedraaid. (Een mens moet oppassen met wat hij schrijft!) Verder wordt, via de saga van zangeres Soetkin, niet de Kroon, maar de galg ontbloot waaraan iedere Vlaams Nationalist effectief wordt opgehangen. In Gent, de rode stad bij uitstek, werd indertijd gezegd : Ge moet mn vriend zijn, of k sla op Uw muile .
Waarbij ik mij blijf afvragen, of die beruchte neggatie-wet er absoluut nodig is, om de historische waarheid van de Holocaust bij Wet te decreteren. Is men misschien bang voor de waarheid? Allez! Ik versta het niet : waarom zou er bij associatie een Wet moeten zijn waarin staat dat het opgaan van de zon niet mag worden geloochend of bekritiseerd?
Bij het lezen van onderstaand artikel ben ik mij serieus beginnen afvragen of we hier inderdaad in eigen land al in eenzelfde systeem leven als in de vroegere USSR .Wat denkt U over deze redenering : de Rechtbank in Brussel kan de eis van de vragende partij (Baron Alain de Benoist) niet negeren, omdat deze zich beroept op de fameuze negatie-wet, als wapen tegen wie hem van negatie beschuldigt . Pure Kafka dus. Er volgt een principiële veroordeling van De Morgen maar (ons kent ons) die wordt meteen onder de mat geveegd .
Wat doen nu de overige wolven en persmuskieten? Die kijken lichtjes geïrriteerd de andere kant op .en zwijgen mee.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o
De Morgen Veroordeeld
From the desk of Koenraad Elst on Tue, 2010-11-16 12:59
Eigen folk eerst, zo luidde de titel van een stuk van Douglas De Coninck en Jeroen De Preter in De Morgen (22-2-2003) over zangeres Soetkin Collier en het Vlaamse folkmilieu. Het is een ouderwets stuk antifascistische fichenbakjournalistiek. Ondanks de mythomane reputatie van dat hele genre, en van Douglas De Coninck als man van de X-dossiers, bevat het artikel wel wat juiste observaties.
Terecht stellen zij dat België en Soetkin zelf heel wat blamage bespaard gebleven is door de waarschuwing van de Staatsveiligheid aan de regering, waarin Soetkin een militante van extreemrechts heette. Daardoor werd zij voor het Eurosong-optreden van haar groep Urban Trad gewraakt. Bij alle verontwaardiging en hilariteit (belgenmop) was dat welbeschouwd het minste kwaad. Als het niet gebeurd was, zou de internationale pers er in de dagen vóór het songfestival zeker op uitgekomen zijn, en dan was het schandaal niet te overzien geweest. Hier weet iedereen dat extreemrechts een holle codeterm is voor flamingantisme (de in het artikel genoemde NSV-acties waarvoor Soetkin in de rijkswachtcombi terecht gekomen was, betroffen geen racistische maar klassiek Vlaamse themas), maar in het buitenland zouden er onverbiddelijk krantenkoppen gevolgd zijn van het type: Soetkin de SS-wolvin.
Het artikel illustreert ook de sovjetisering van België. Om aanvaardbaar te worden moeten mensen van foute komaf openbaar hun ouders aanvallen. De interviewers hadden Soetkin zover gekregen: Ik heb twee fantastische ouders, maar ze hebben een foute ideologie. Ik verafschuw alles wat racistisch en fascistisch is. Ik heb in 1996 gebroken met dat duistere verleden." Waarmee ze terloops haar ouders van racisme en fascisme beschuldigde, als een roodgardiste tijdens de Culturele Revolutie.
Met die knieval voor haar vervolgers trad zij, zo leren we nog, in de voetsporen van Jorunn Bauweraerts en Annelies Brosens, die haar kort na de doorbraak van hun folkensemble Laïs op Dranouter 1996 uit de groep gezet hadden. Eens een carrière buiten het kleine Vlaamse milieu wenkte, was een aangebrand groepslid niet langer gewenst. Vooral omdat die anderen, volgens de auteurs, precies hetzelfde soort verleden torsten: Gouden stemmen met zwart timbre.
De Laïs-zangeressen hebben in een uitvoerig recht van antwoord de reeks feitelijke onjuistheden en lage insinuaties in het artikel aan de kaak gesteld, inbegrepen een getuigenis dat valselijk in de mond van pater Luc Versteylen gelegd zou zijn. Hun wederwoord besloot met de hartekreet: En wat met geen woorden, ook niet met dit recht van antwoord, recht te zetten valt: er werden met dit artikel mensen op de meest schandelijke manier persoonlijk aangevallen, gekwetst en voor de rest van hun leven gebrandmerkt. Onvergeeflijk.
Toch hebben de auteurs het gedrag van Laïs tegenover Soetkin terecht gesitueerd binnen een welbekende wetmatigheid: je kan je als gedoodverfd fascist alleen dedouaneren door weer anderen van fascisme te beschuldigen. Dat tragikomische doorspelen van de extreemrechtse zwartepiet teistert nog steeds dat milieu, zie bv. hoe de in Wallonië als extreemrechts gebrandmerkte N-VA (in La Dernière Heure, 4-11, noemt Richard Ruben, amuseur, Bart De Wever een néofasciste en révisionniste) zich des te feller tegen het VB afzet. Daar hebben de auteurs de vinger op een reële wonde gelegd, en zelfs zonder hun leedvermaak te laten blijken.
Maar in hun Sippenhaftung-oefening tegen de familie Collier hebben zij wel een fout gemaakt. Soetkins vader Ivo Collier was een tijd uitbater van herberg De Vlaamse Leeuw, en daar, zo jagen zij de lezer de daver op het lijf, was een postorderbedrijfje gevestigd voor wie zich wilde verdiepen in de werken van Grote Denkers die het bestaan van de nazi-concentratiekampen betwistten, zoals Alain de Benoist. Maar die man, meesterdenker van de Franse Nouvelle Droite, behoort helemaal niet tot het ontkennersmilieu. De echte ontkenners verschaffen daarover graag duidelijkheid, bv. Robert Faurisson op zijn webstek, april 2004: Tussen de honderden publicatietitels merkt men één ding op: de Nouvelle Droite negeert het revisionisme volledig, en zegt nooit iets dat de joden zou kunnen ergeren.
Ik zeg niet dat De Coninck en De Preter liegen, het is immers best mogelijk dat zij hun bewering in blind vertrouwen overgenomen hebben uit antifa-bronnen die het net van hun fascismebeschuldigingen zo breed mogelijk uitwerpen. Die zadelen hun gedesinformeerde lezers dan wel op met het risico van schuld aan laster en eerroof door overname van de beschuldigingen. Een gevolg van de strafbaarstelling van revisionisme is immers dat de valse aantijging van revisionisme op haar beurt óók strafbaar is.
In ieder geval, hun bewering was niet de waarheid, en dat heeft hun rechtsvervolging vanwege Alain de Benoist opgeleverd. Tijdens hun proces konden zij geen beter bewijs aanvoeren dan het feit dat hij in media gepubliceerd heeft waarin ook holocaustontkenners aan het woord kwamen: het bekende lasterprocédé van schuld door associatie. Het Hof van Beroep te Brussel vonniste op 4 mei 2010 ten voordele van klager de Benoist: "De journalist begaat een fout wanneer hij zonder over een objectief controleerbare bron te beschikken, iemand beschuldigt van het aankleven van een ideeëngoed dat door de wet als een misdrijf wordt beschouwd." Het Hof veroordeelde de lasteraars tot de symbolische één euro schadevergoeding.
De rechters putten zich echter uit om de pil voor De Morgen te vergulden. De geëiste publicatie van het arrest in De Morgen werd niet toegekend, omdat de feiten al te lang geleden zouden zijn en het lezerspubliek zich de zaak niet herinnert. Alsof zeven jaar in de Belgische rechtspraak zon abnormaal lange duur tussen feiten en vonnis zou zijn. Zij kenden ook geen financiële compensatie toe, omdat de toegebrachte morele schade niet te becijferen zou zijn. Laat die welgedane rechters eens om een job gaan solliciteren met op hun voorhoofd het brandmerk negationist, ze zullen gauw inzien dat de concrete financiële schade die laster toebrengt, alleen onbecijferbaar is in de zin van onoverzienbaar groot. Alain de Benoist, inmiddels 66, heeft zich een leven lang door laster en uitsluiting heengeslagen, zodat een leugen in De Morgen voor hem nu niet veel verschil meer zal maken, maar dat moet hem het recht op een tastbare schadevergoeding niet ontnemen. Bovendien verhoogt een voelbare straf voor misdadigers de kans dat ze hun misdaad niet zullen herhalen.
Dat de rechters zulke moeite doen om De Morgen een gepaste straf te besparen, bewijst minstens dat zij niet van partijdigheid ten gunste van de klagende partij kunnen verdacht worden, integendeel. Als zij de krant dan toch in het ongelijk gesteld hebben, was het omdat haar schuld met geen middelen te ontkennen viel. In ieder geval, De Morgen heeft een veroordeling opgelopen voor dat waarin die krant sedert de zaak Notaris X altijd al uitgeblonken heeft.
Het vonnis is een half jaar oud, maar bij mijn weten heeft dit belangrijke nieuwsfeit, behalve het vakblad Nieuw Juridisch Weekblad, nergens de media gehaald. Zijn zij te passief geworden om het gerechtelijk nieuws op te volgen, of is dit een geval van solidariteit met collegas die door de gevolgen van hun beroepsfouten ingehaald worden? Van De Morgen zelf kan die discretie ons niet natuurlijk verbazen. Hoewel, nu de BBC aan Bob Geldof haar verontschuldigingen aangeboden heeft wegens onjuiste berichtgeving over de bestemming van zijn Live Aid-fondsen, is het ook voor onze ochtendkrant tijd om openlijk haar spijt te betuigen aan de Benoist en aan de talloze anderen die zij door laster schade toegebracht heeft
Een sterren-koningin (L), een dag-godin (M) en een nacht-koningin (R)
En ik die dacht dat in de Islam geen afgodenbeelden mochten gemaakt worden ..
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Net iets voor Sport Weekend : wie was de beste, wie was de snelste, wie was de grootste .
Via Het Vrije Volk (Thanks, Folks!) terecht gekomen op http://www.dutch.faithfreedom.org/forum/ en weeral moet het mij van het hart : wat hebben die Hollanders dat wij Vlamingen niet hebben? Ze zijn ietske meer in aantal, dat wel, en ze zijn al honderden jaren veel beter bestuurd dan wij, maar toch! Zij hebben een Geert Wilders, en wij moeten het doen met soort van leerling-tisserand .
Stel U voor : pas om 11 uur vandaag was de robotfoto van de gezinsmoord in Wemmel vrijgegeven, of om 11u en enkele minuten stond die reeds daar, met veel meer concrete gegevens en zonder leugens wat blijkbaar niet mogelijk geweest was resp. voor dM (zo vaag mogelijk) en dS (met een paar leugentjes op het altaar van de multiculturele vrede).
Natuurlijk doe ik dan zoals iedereen : een beetje grasduinen En zo kwam ik te weten dat de Profeet drie (3) dochters schijnt te hebben gehad. Met zijn reputatie dacht ik dat het er minstens 300 moeten zijn geweest, de zonen die hij heeft verwekt, niet meegerekend. Eerst dacht ik dat men probeerde verwarring te zaaien met den zoveelste echtgenote, de kleine Aisjha, maar het bleek inderdaad te gaan over Al-Laat, Al-Uzza, en Manaat (zie foto hierboven) met telkens hun attributen. Het werd mij niet duidelijk gemaakt, of deze wezens nu van vlees en bloed zijn geweest, of als ze integendeel ergens uit de duim werden gezogen.
Tjonge, Tjonge! Weeral die achterdoenderij! De Christenen hebben Eén God-in-Drie-Goddelijke Personen (*) en wij, woestijnrovers, nemen dat over, maar maken er 3 vrouwen van, duidelijk herkenbaar in de sterren, in de zon en in de nacht : vrouwen zijn meer onze tand en er is voldaan aan de naamk-regels .
o-o-o-o-o-o-o-o-
Pssst
Zou Mohammed ook de uitvinder geweest zijn van de mascara voor de dames? Moeten deze dames niet gesluierd zijn, zodat ze geen onzedige lusten opwekken bij de mannen? Nadere uitleg over hun attributen AUB. Waar bevinden ze zich nu? Toch niet naast Allah, met ziel en vooral met lichaam ten hemel opgenomen? Tja, dat laatste komt nog misschien, want in de RKK is OL Vrouw ook maar als met ziel en lichaam ten hemel opgenomen, in de jaren 50 van vorige eeuw als dogma (verplicht geloofspunt) erkend. De Islam komt gewoonlijk in alles een beetje achter.
De eerste dame (Al Laat, in het Arabisch) is mij de bekendste. Niet alleen omdat ze een Nederlandse naam draagt (Al Laat) maar omdat de door haar ge-exposeerde attributen mij maar al te bekend voorkomen. Een katachtig roofdier tussen 2 blinkende scherpe zwaarden : moet tot de verbeelding spreken. Een dolk tussen de gordel : Al Laat is een gevaarlijke vrouw! Trouwens, die kat .Werden de Tempeliers niet beschuldigd van het aanbidden van dat dier, dat uit Egypte scheen te stammen, maar blijkbaar de link was met de Islam M.a.w de Tempeliers waren bekeerde Muselmannen . En het was dus nog maar normaal dat ze allemaal eindigden op de brandstapel van de christelijke koning der Fransen, die eigenlijk in feite uit was op hun fabelachtige schatten .
Wat trouwens ook nog opvalt, is de vaalheid van de achtergrond waartegen de dames afgebeeld staan. Symbolisch voor de Muselman-beschaving?
Verder zijn de bovenarmen van de dames helemaal bloot : is zulks niet aanstootgevend voor Moslim-mannen?
Zeg nu nog dat verbanden zoeken een moeilijke opgave is ..
o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
(*) Geen theoloog zijnde kan ik de H. Drievuldigheid perfect verzoenen met de logica : de barmharige God der Christenen (noem Hem gerust het Oerwezen) moeten wij, om Hem een beetje te kunnen voorstellen, ons Hem als mens kunnen zien (de Zoon, voortgekomen uit de Vader), met daarenboven de geest, het verstand, de ziel die wij goddelijke eigenschappen toedichten (de H. Geest) De Moeder Gods sluit, een beetje nadien gekomen, het rijtje af. Op die manier is het mensdom uit zichzelf geprojecteerd naar een Goddelijke omgeving. Is niet onoirbaars aan!
Simplistisch, zegt U? Godslasterlijk zelfs? Best mogelijk. Maar om mijn gelik te halen kap ik tenminste niemand de kop af, noch zet hem op een brandstapel Het is gewoon mijn manier om iets te begrijpen
Enne, O ja, Mijn titel! Moet uiteindelijk toch een beetje toegelicht worden. Wat stom van die Islam-schriftgeleerden, zeg! Allah Akbar : Allah is groot! Wat een kemel van een bekentenis! Wat een salvo in de eigen voet!
Smijten ze met het eerste woord waarvoor ze vechten, hun eigen ruiten uit! Immers; de kwalificatie groot, grootst houdt in zich dat er ook nog iets anders is, dat kleiner zou zijn. Hoe kan Allah dan de ENIGE zijn?
Een beetje aandacht voor de taal AUB, jongens! Als jullie willen stoeffen, doe het dan op een geloofwaardige manier. Door lijk de Christenen, bijvoorbeeld, staande te houden dat er uitdrukkelijk maar één God is ..Die hoeft dan niet eens groot, groter of grootst te zijn : er bestaat geen concurrentie!
Want precies door te roepen Allah Akbar roepen jullie dat jullie zelf de grootsten willen zijn, de besten, de sterksten, de vlugsten, enz en daar zitten we weer bij het begin : de TV-uitzendingen van elk sport-weekend .
Brood en Spelen : het is inderdaad zo oud als de straat ..
Een beetje onder de indruk van de stilte, zowel aangaande de aanslepende niet-regeringsvorming, als aangaande de aanslepende boycot bij Angeltjes, die bijna opzettelijk uit de ether gehouden worden, zo denk ik tenminste, zweeft reeds van in de vroege uurtjes deze morgen, onderstaand strijdliedje door mijn hoofd.
Zou het kunnen dat de Engel Gabriël, U weet wel, de inspirator van het ontroerende Magnificat en van de Blijde Boodschap aan Maria, op bezoek bij haar nicht Elisabeth, hiervoor verantwoordelijk is? Zweeft er nu ook voor Vlaams-Nationalisten een Blijde boodschap in de lucht? Was/is Bart Le Tisserand (**) de voorloper geweest, lijk Johannes de Doper die de weg voor Hem die na hem kwam, moest vereffenen, en wiens schoenriem hij niet waardig was te ontbinden? JaJa! We naderen Kerstmis, en wat 2.000 jaar geleden in Palestina gebeurde (toen nog Moslim-vrij, ja!) zou zich nu wel weer eens in Vlaanderen kunnen herhalen. Een soort van Kindeke Jezus in Vlaanderen niet zoals Félix Timmermans het bedoelde, niet met het borelingske van een Kosovaarse asiel-zoekster in een kribbe, maar met een borelingske als Natie-Staat in het Vlaams Parlement : de Vrije (Herenigde) Republiek der Lage Landen, Vlaanderen.
Laat de Wijzen uit het Oosten (die druk bezig zijn in de Eu te lobbyen om islamfobie strafbaar te stellen) maar alvast hun kamelen beginnen te zadelen : ze zullen hun geschenken kunnen afgeven waar de sterre bleef stille staan : bij het pas geboren Nieuwe Vaderland, gidsland na Nederland voor het Nieuwe moskee-vrije Europa.
Maar dan moet eerst de Chatillon van La Cour/Het Hof in Brussel, bijhuis van Parijs den Baard uit Oostende nenoend etter nietan (*) uit het zadel worden gelicht.
Vandaar dat strijdlied, om, waar het kan, de geesten wakker te schudden :
Sta in de morgen de lach op 't gelaat, sterk voor uw volk, fris voor uw taak ! Draag van de morgen het lichtend gewaad over uw volk, over uw taak.
Groot zult ge zijn in het rijzend gebouw, rots in uw eer, reus in uw trouw !
Sta in de dag de zon op 't gelaat, sterk voor uw volk, fris voor uw taak ! Stel met uw broeders de dienende daad, bouw voor uw volk, wroet aan uw taak !
Groot zult ge zijn in het rijzend gebouw, rots in uw eer, reus in uw trouw !
Sta in de avond de vrêe op 't gelaat, zing met uw volk, zing om uw taak ! Voel dat ge weer op de wereld bestaat, eén met uw volk, rijk om uw taak !
Groot zult ge zijn in het rijzend gebouw, rots in uw eer, reus in uw trouw
(*) nenoend etter nietan : is de Internationale vertaling in het West Vlaams van : Een hond heeft er niets aan wat wil zeggen dat de man, Den Baard dus, nog mijlenver niet kan gelijk gesteld worden aan een hond. Rekenkundig zou dit kunnen omgezet worden in 100 straathonden zijn nog meer waard dan één Baard
Warmee eens te meer bewezen is, dat het West Vlaams een der rijkste cultuurtalen ter wereld is. Die zelfs de vergelijking met het potjes-latijn van Le Tisserand kan doorstaan. JaJamo, toettoet! Echt wô !!!!
Voorbeeld voor de kernachtigheid : in coda veninum / nenhoend etter nietan : evenveel lettergrepen (6) en een even grote diepgang .
Noteer AUB dat ik met de hierboven overgenomen afbeelding geen plagiaat wil plegen. Hieronder vindt U de URL, die, met permissie gezegd en gezwegen, voor nuchtere mensen wat vreemd aandoet. En daarbij .
Deze blog is blijkbaar bedoeld voor Noord-Belgen, Vlamingen dus, en voor Nederlanders, want in t Nederlands. Een beetje verwonderlijk dat daarvoor de driekleur gebruikt wordt die slaat op beide landstalen. Want veel lezers uit Fransdol Zuid-België zal de site wel niet tellen .Een zwarte leeuw op gouden veld : dat is toch het wapenschild van Noord-België?
(**) Bart De Wever : door mij op deze log ge-actualiseerd tot Bart Le Tisserand, omdat sedert zijn ontdekking als Belgisch Staatsman hij overgeschakeld is op de taal van de Hogere Stand, de meesters van het Land. . Slechts één keer heeft hij sedertdien nog Vlaams geblaft, en toen is zijn baas Du Rupo wit van woede de zaal uitgelopen.
De jarenlange Belgische kerkpolitiek die erin bestond om alle geloofsonderwerpen die niet zo goed in de markt lagen te omzeilen met nietszeggende uitspraken heeft de geloofskennis van de nog praktiserende katholieke bevolking fel ondermijnt. Ook in het katholiek onderwijs werd de geloofsschat niet behoorlijk meer doorgegeven. Het resultaat is een jeugd die ondanks jarenlange studie aan katholieke scholen geen benul meer heeft van essentiële geloofswaarheden en geen zin heeft om haar vrije tijd te verliezen in kerken bevolkt met een uitstervende generatie die volgens haar nog gelooft in middeleeuwse sprookjes.
In deze nachtmerrie werd de nog getrouwe schare gelovigen recent wakker geschud door een mediagestuurde haatcampagne tegen de katholieke kerk op basis van pedofilieschandalen die voor het grootste deel reeds verjaard zijn. Die kunnen dus logischerwijze in verband gebracht worden met het inadequate kerkbestuur in diezelfde jaren, dat zowel extern als intern veel te zwak reageerde op de groeiende cultuur van vrije seksbeleving.
De volgende fase in dezelfde mediagestuurde aanvalsgolf tegen de katholieke kerk was de aanval op onze recent benoemde kerkleider, Mgr. Léonard, door het Vaticaan aangesteld met de bedoeling onze kerkprovincie te restaureren in de diepte. Katholiek België was gedurende de voorbije decennia gaandeweg bevolkt geraakt met een ganse schare verlichte betweters die een bevoorrecht plaatsje binnen de media en de politiek wisten te bemachtigen. Zij werden tot katholiek middenveld gepromoveerd en worden gebruikt als pionnen in de frontale media-aanval tegen al wie de traditionele katholieke kerkleer trouw bleef, met op kop dus Mgr. Léonard.
Een ware haatcampagne tegen Mgr. Léonard werd op gang gebracht, op basis van uit hun verband gerukte en verkeerd weergegeven uitspraken van onze mededeelzame (maar misschien toch iets te naïeve) aartsbisschop. Al of niet openlijke medewerking hieraan wordt gegeven door instanties uit de eigen katholieke kringen, zoals onlangs het IPB, dat zich niet geneerde om de goedlachse, openhartige en volkse aartsbisschop als hooghartig te bestempelen. VRT1 beweert schaamteloos in haar nieuwsuitzending van vandaag, 30/10/10, dat Mgr. Léonard zou gezegd hebben dat het gerecht de pedofiele priesters op rust gerust moest laten. Dit zijn niet de woorden van de kerkleider. Hiertegen zou met klem moeten geprotesteerd worden, zo nodig via juridische weg. Dit is zondermeer de verspreiding van leugenachtige informatie via onze officiële mediakanalen, klaarblijkelijk met het oog op maximale imagobeschadiging.
Het lijkt erop dat al wie of wat te maken heeft met authentieke katholiciteit door onze media vogelvrij werd verklaard. Het is de allerhoogste tijd dat hiertegen krachtdadig geprotesteerd wordt door al wie zich hierdoor geviseerd voelt . De rechten van de authentiek katholieke bevolking worden door de media met de voeten getreden door een verkeerde berichtgeving, waartegen zij geen kans krijgt zich te verweren.
Hierbij doe ik een dringende oproep aan allen die met de bovenstaande situering akkoord gaan zich te verenigen. Aldus kunnen wij verenigd een krachtig en duidelijk antwoord geven op de actuele verkeerde voorstelling van zaken, inzonderheid ten aanzien van onze nationale kerkleider. Deze vereniging van Rooms-katholieke gelovigen moet een tegengewicht vormen voor de betweterij binnen het actueel Belgisch kerkgebeuren.
Basisdoelstellingen van deze vereniging zouden o.a. kunnen zijn:
- Samen bidden voor belaagde medestanders (zoals actueel Mgr. Léonard) - Onderlinge steunbetuigingen, persoonlijke en via petities - Het laten horen van onze stem in de pers - Aanklagen, zo nodig via gerechtelijk weg, van vervalste en eenduidige berichtgeving.
De tijd van handelen is aangebroken, in onderlinge solidariteit en in verbondenheid met de wereldkerk. Doe mee en verspreidt zoveel mogelijk deze boodschap.
Eerder bij toeval ontdekte ik zojuist deze site.Gezond katholiek, zou ik zeggen. Geloof me, beste mensen, het is er geen uit Djezekes tijd. Overtuig gewoon Uzelf : ga eens langs. Het voelt aan als een verkwikkend bad, na al de kloerie die dagelijks 24/24 over ons uitgegoten wordt, zodra we Internet durven openen.
Enfin, voor mij, heb er dus in het vervolg nog een propere dada bij : de authenticiteit van het christendom dat in onze mensen ingebakken zit.
En als ik goed nadenk, zou ik bijna besluiten dat het voor mij een soort van kleuren-likstok is die ons als kind in vervoering kon brengen. Ieder laagje verborg een ander smaakje en een ander kleurtje
Net zoals ik daarstraks aan het uitleggen was, dat een Vlaamskloppend hart bij definitie een Islam-bestrijdend hart is, schuif ik daar nu tussen : de christelijke achtergrond in dat denken. Allez : een soort 3-in-1. Anders gezegd : 3 x hetzelfde maar met een andere invalshoek.
Let wel : voor mijn part kan het begrip katholiek evengoed ingevuld worden door iemand die nooit in een kerk komt, die buiten het geloof werd opgevoed, en zich daar zelfs goed in voelt. Al zal hij/zij eerder iemand zijn die buiten in de Lente in de natuur wandelt, maar de schaduw blijft verkiezen. Is zijn volle recht! Persoonlijk heb ik liever de rijkdom van het volle zonnelicht. Al beleef ik dat op mijn manier
Ben ik effe blij dat er eindelijk mensen in het verzet stappen om Mgr Léonard te steunen. Liefst en laat het AUB niet meer lang duren door een gerechtelijke actie te starten om de vuilspuiters voor de Rechter te slepen. Zelfs al zou die rechter achteraf een Kaïfas blijken te zijn, of erger : een Pontius Pilatus die zijn handen in onschuld wast.
Ongelofelijk, maar waar! Wij van het Vlaams Belang waren eerst met die strijdkreet, en in Nederland doet men het ons nu toch wel achter! Eigen volk eerst!!!! De eerste stap naar het wegvallen van de Staatsgrenzen?
Dat verkondigen wij van het Vlaams Blok/Belang al jaren. Er aan toevoegend dat men moet lezen en verstaan wat er staat. Er staat niet Eigen volk eerst en de rest mag stikken ofEigen volk eerst en niks voor de anderen
Dat wordt ons wel verweten door hen die deze uitdrukking niet uitspeken, maar ze toepassen : de loft-Linxen, de kaviaar-socialisten en de nuttige idioten die hen achterna lopen.Denk aan de kleur-syndicaten. Enfin, ze doen maar.
Net zoals de uitgesponnen hetze tegen de Kerk : uitleggen en her uitleggen van zaken die hen in feite niet zouden mogen interesseren, bijvoorbeeld hoe de Kerk denkt over aids. Zij, die Linkie-Winkies, hebben hun eigen regels en regeltjes, waarom moeten ze dan perse inspelen op de mening van anderen? Al kan het natuurlijk in de eerste plaats zijn om de eigen prinsciep-loosheid te camoefleren .Ja, het is te begrijpen, hoor! De Kerk ligt onder vuur en zij zien de kans van hun leven om ze helemaal onderuit te halen. Weeral in die slaapverwekkende 7de Dag van gisteren : De Vadder met een naïeve jongen van het VB (waarom lopen die telkens weer in de val! Één keer het serpent goed en zo sarcastisch mogelijk toe-tanden, rechtstaan en waardig van de set wegwandelen : dat zou nog eens een gongslag geven. Waarop wordt er gewacht?) en een stel Linxe potentaten, waaronder die trezebees van het Blauwe Fabriekje die nu een beroemdheid wil worden dank zij de ondergane misbruiken van minstens 30 jaar geleden. En maar tateren over Mgr Léonard, wat die mag en niet mag, voorbijgaand aan de simpele wetenschap dat die gewoon spreekt als hoogste kerkelijk gezag van het land, en daar kan zelfs de bisschop van de Metropool niets aan veranderen. Dat Mgr Léonard dat doet in zijn eigen stijl , dat mag ook al niet. Ook daar is er kritiek op!
Och! Ik heb zon compassie met die arme sloren van de Linxe kerk : na de ineenstorting van de socialistische en/of communistische heilstaten, hebben zij zelfs geen schaamlapje meer over om zich achter te verschuilen. En dat het precies Paus Woytilla is geweest, die het communisme de genadeslag heeft toegediend (samen met Reagan) dat moet gewroken worden, in alle Eeuwen der Eeuwen. Aùen.
Terug naar de misbruiken in de Kerk. Vriend en vijand gaat voorbij aan de term verjaring als Mr Léonard compassieus spreekt over oude mannen die zich een eeuwigheid geleden zouden hebben misdragen. Ze gaan voorbij aan de bewijslast, want het is woord tegen woord : wie liegt? Het vermoeden van onschuld blijft bestaan tot de schuld bewezen is. Dat is onze rechtsstaat! We weten allen echter dat de menselijke geest gelijk is aan een slangenkuil met slapende intriges, en het kan een zoete wraak zijn voor vele gefrustreerde geesten voor een mislukt leven..
En wat het ergst is : iedereen gaat voorbij aan de door de Wet en het Strafrecht ingestelde Stops : de verjaringstermijn. Voor een onopgeloste moord, die door de dader na 30 jaar+ 1 dag wordt opgebiecht, kan er geen strafzaak meer geopend worden. De gemeenschap moet zelfs opletten, dat ze de dader geen moordenaar noemt, of deze kan klacht indienen wegens eerroof Dat is nu eenmaal de onmogelijke kronkelweg van Het Recht.
Het was wel beter geweest mocht Mgr Léonard ook in die richting gesproken hebben. Dan hadden al die slimmekes van achter de rug van de Linxe smoelentrekkers die pertinent overal staan op straffeloosheid en op een tweede kans daar mooi gestaan. Hij had er ook bij kunnen zeggen, dat er inderdaad Mr t Landuyt ook canoniek rechtbanken bestaan, en dat de daders, al gaan ze wegens verjaring, vrij-uit voor de Wet, de kerkelijke straffen niet zullen ontlopen. Het had gekund!
Maar ik was bezig met Eigen volk eerst en helaas : het ene loopt door het andere. De bekommernis voor de eigen mensen : wordt verkeerd uitgelegd. De bekommernis voor het hogere : wordt verkeerd uitgelegd.
In dezelfde mate van moedwilligheid waarmee het Vlaams Belang benaderd wordt, benadert de Linxe kerk ook de Geloofsgemeenschap. De twee zalken zijn echter onder één noemer onder te brengen : al wie niet van ons gedacht is, zijn minderwaardige wezens!!!!!
En louter uit kortzichtigheid (om de eigen persoonlijke bevoorrechte situatie veilig te stellen in de toekomst) wordt door de Linxe kerk de Muzelmannerij opgevrijd.Dat, wordt er gedacht, is een varkentje dat we later wel zullen wassen. Als die vervloekte christenen zullen verdwenen zijn .
A la bonheur, zeg ik daarop. Als dat varkentje, juist een varkentje!, zich maar zal laten wassen! Ziet er niet naar uit, in die landen waar de Islam aan zet is!
o-o-o-o-o-o-o-o
Eigen volk eerst ?!
COR STOKER - 30 OKTOBER 2010
Zo ik heb meteen uw aandacht, want laten we wel wezen, de tekst eigen volk eerst is een beladen tekst, je kan er zelfs voor vervolgd worden, vreemd genoeg, want het is een doodnormale variatie op het hemd is nader dan de rok, hetgeen ineens een WEL geaccepteerde uitdrukking is en is gebleven.
Wat is er mis, met die kreet, trouwens Vol=Vol mag ook al niet, maar dat het ERG druk is, maf genoeg, mag dan wel weer wel, zo zijn er meer totaal onschuldige Nederlandse taalkundige uitspraken beladen geworden en zelfs strafbaar gebleken, maar mag je straffeloos een medeburger die PVV stemt wegzetten als een Bruinhemd, racist of fascist en tegelijkertijd roepen dat Wilders aanzet tot haat en tweedeling.
Links is kampioen bedenken van uitdrukkingen die als ze beladen worden, ineens verboden worden, zoals de term allochtoon, ingevoerd door de PvdA om nieuwe Nederlanders te omschrijven, er werden heuse studies aan besteed om te definiëren wie er WEL en wie GEEN allochtoon zou zijn, nu het woord ingeburgerd is, krijgt het ineens een beladen lading, want het zou aanzetten tot tweedeling.
Ik heb al vaker aangevoerd dat je nagenoeg iedere religie of religieuze sekte op de hak mag nemen, cabaretiers ,filmmakers, boekenschrijvers, cartoonisten, allemaal staken ze de draak met de kerk, de religie en of je dat smaakvol vond of niet, het kon, maar kan niet meer, want er is ineens een religie die korte metten maakt met spot en ook de rechtspraak steekt een spaak in het wiel van de vrije meningsuiting.
Maar terug naar eigen volk eerst, laten we eens kijken waarom de autochtone bevolking meer en meer genoeg heeft van de instroom en zich afkeert van de oude politiek om te gaan stemmen op de PVV zelfs als er geen buitenlander in hun wijk, dorp of buurtschap woont.
Veelal zijn het de ouderen die totaal gedesillusioneerd zich afkeren van de PvdA en het CDA, partijen waar ze traditioneel op stemden, want ze voelden zich verwant met deze confessionele partijen die voor gezin, solidariteit en sociaal beleid zouden staan en nu hun oude achterban letterlijk in de kou en hun hemd laten staan.
Leg het deze mensen eens uit, die vaak vanaf hun 15e jaar keihard hebben gewerkt, soms nog deels de oorlog hebben meegemaakt, hun hele leven trouw belastingen hebben betaald, niet in luxe en welvaart zijn opgegroeid maar iedere cent opzij legden voor later en nu ze van hun welverdiende pensioen/AOW willen genieten worden ze als oud vuil terzijde geschoven.
Voor de nieuwkomer(s) zijn er renteloze leningen tot 10.000 euro, worden er huizen beschikbaar gesteld, krijgen ze alle hulp en begrip, zijn er inburgeringcursussen, maar ook coaches, begeleiders, ondersteuners, juridische hulp, mogen ze weken en soms zelfs maanden terug naar land van herkomst voor vakantie enz. enz.
Maar Opa en Oma zitten in een tehuis te wachten op de (godgeklaagd) wekelijkse wasbeurt, is er geen tijd en gelegenheid voor een uitstapje laat staan een wandeling, zijn ze ineens kostbaar en niet kostbaar als bezit, maar als onkostenpost en weet de regering en overheden op een dubbeltje nauwkeurig te becijferen wat zij de maatschappij kosten, hetgeen ineens ondenkbaar en ongewenst is bij de Allochtonen die hier wonen, slechts de PVV maakte dat inzichtelijk.
Maar ook Truus en Kees, Henk en Ingrid, zien in hun dorp de voorzieningen verdwijnen, want hun woon en leefgemeenschap is ineens niet rendabel, verdwijnt de lokale buurtbus en zien ze hun dorpen, buurtschappen en wijken verpauperen terwijl in de steden en grote kernen megalonome miljoenen en soms miljarden slurpende projecten worden opgestart ter meerdere eer en glorie van de regenten en bestuurders van deze steden.
Ook voor hun kinderen wordt er nauwelijks iets georganiseerd en dan is het een hard gelag om te zien dat een stel raddraaiers die wijken onveilig maken en zich buiten de samenleving plaatsen wel mooie volledig betaalde excursies krijgen, een eigen jeugdhonk, muziek instrumenten of een sportvoorziening, terwijl zijzelf vervolgd en aangesproken worden als hun kinderen uit armoede en verveling in een schuur een bierfeestje houden.
Meten met twee maten is een vorm van discriminatie en positieve discriminatie is een leugen, want discrimineren kan nimmer positief zijn, dus mensen voortrekken omwille van hun af- en herkomst en niet vanwege hun kwaliteiten en parate kennis is per definitie de beste manier mensen te vervreemden van hun maatschappij want waarom moet je het liefst een lesbische, donkergekleurde, islamitische nieuwe Nederlander zijn om voorrang bij de sollicitatie te krijgen, daarmee bekwame hard studerende en welwillende gekwalificeerde mensen te passeren enkel en alleen omdat ze Nederlander van origine zijn.
Welk gezin geeft zijn buren hun nieuwe auto, beste kleren en de mooiste kamers van hun huis, om vervolgens zelf in het schuurtje te gaan wonen, omdat ze solidair zijn met de nieuwe buren die het minder hebben dan zij, nou simpel totaal niemand die bij zinnen is.
Terwijl wij als volk bewezen hebben solidair te zijn en diep in de buidel te willen tasten bij rampspoed en ellende, behandelt onze overheid en landsbestuur maar ook lokale bestuurders nieuwkomers alsof ze kleine koningen en koninginnen zijn, alles staat ten dienste van hen, een complete industrie verdient er een dik belegde boterham aan en Truus, Henk, Kees en Ingrid kijken met verbazing en verbijstering naar de steeds maar stijgende lasten en minder en minder wordende lusten en zo vermoord je de ooit zo geprezen solidariteit.
Maar wie de vinger legt op de etterende wond van voortrekken, meten met twee maten, omgekeerde discriminatie en opkomt voor zijn eigen mensen (ongeacht ras, huidskleur of religie) dus eigen volk eerst in woord en praktijk wil brengen is een verderfelijk mens, een gevaar voor de vreedzame samenleving en begeeft zich op een hellend vlak.
De Cohens en stampvoetende Pechtoldjes en dissidente CDArs verwerpen de kritiek, zij zijn namelijk de schuld van de tweedeling, zij zijn wars van iedere aanpak, want dat is zielig, het is zielig dat knaapjes met capuchons stelen en roven, intimideren en molesteren, we moeten begrip tonen voor hun problemen van ontworteling, we moeten onze cultuur vergeten en hun cultuur omarmen en als dat nog niet genoeg is moeten we op onze tenen lopen als we kritiek willen uiten op een dominante religie.
Een ieder gezond en welwillend mens komt op voor zijn eigen bestaan, wil best wat inleveren uit solidariteit, maar niet als die solidariteit onvrijwillig is maar onder dwang, intimidatie en vreemde religieuze wetten en regels afgedwongen wordt, dan ontstaat er haat en nijd en echt dat is niet de schuld van een terminologie Eigen volk eerst, maar meer vanwege het terzijde schuiven van de legitieme wensen, verwachtingen en rechten van het eigen volk, dat er generaties lang voor gewerkt en betaald heeft en zijn land ziet verloederen.
Een volk dichterlijk betichten en schofferen mag je alleen als dichter des vaderlands welkom in Nedrigland, waar wiens Neerlands bloed niet meer door de aderen mag stromen
Als in Rome honderduizenden jonge mensen enthousiast staan te wuiven naar de Paus, dan schrijven onze persmuskieten, date r enkele tienduizend misdienaars (knipoog) daar waren. Maar als een paar tientallen seksueel gefrustreerden, op zoek naar revanche (en financiële steun) daar komen, en door de politie weggehouden worden van het Vaticaan, omdat die daar niets te zoeken hebben tenzij herrie, verschijnt een lang en uitvoerig verslag over die hartvochtige Kerkleider de maar niet wil toegeven dat Hij aan het hoofd staat van een bende criminelen.
Het ligt er zodanig dik boven op, dat hun verhaal ongeloofwaardig wordt.
En o ja! Italië was op een andere manier ook nog in het nieuws! De vivante 70-ger die met zuiderse zwier zijn avontuurtjes toegeeft, maar ondertussen het land optilt tot het moeras waar het na jaren Linx potverteren is terecht gekomen : wat was toch een door-en-door verdorven figuur! Wedden dat, moest Il Cavaliere een Linx personage zijn, dat men er over had gezwegen, of hoogstens wat meesmuilend ge-insinueer had gemekkerd .
Is er nu echt niemand van hen die het snapt?
Enfin, ze smijten hun eigen ruiten in en dat kunnen we alleen maar toejuicjen.
Een gedegen biografie van mr. Schalken is in voorbereiding. Hier alvast een voorproefje.
Bij de kapper, in de rij voor de kassa bij Albert Heijn, in de tram, waar ik ook kom, overal valt de naam van mr. Tom Schalken. Gisteren nog een obscure raadsheer aan het Amsterdamse gerechtshof, vandaag op ieders lip. Zelden zal iemand zo snel - en tevens zo verdiend - tot de rangen der BNers zijn toegetreden. .
Een kleine 20 jaar is de thans 66-jarige mr. Tom Schalken hoogleraar geweest. In die functie heeft hij zich alras doen kennen als een wetenschapper van een welhaast on-Nederlandse proporties. Thans, en wel sedert 2005, is hij raadsheer bij het Amsterdamse gerechtshof en is hij aldaar aan het uitbollen naar zijn pensioen. Maar dan wel als een rechter die inmiddels op het punt van onkreukbaarheid een standaard heeft neergezet die zijn collega-rechters al bij voorbaat tot wanhoop drijft.
Het is al met al een kwestie van pure gerechtigheid om de verdiensten van prof. mr. Tom Schalken, deze lievelingszoon van Vrouwe Justitia, hier voor een ruimer publiek te ontsluiten.
Zoals men dat bij intellectuele giganten wel vaker ziet, was de start van de carrière van Tom Schalken allesbehalve veelbelovend. Hij is namelijk begonnen met eerst een paar jaar op kosten van pa te verlummelen aan de universiteit van Nijmegen. Daarna heeft hij echter nog steeds op kosten van pa - een doorstart gemaakt aan de VU te Amsterdam. Wellicht is het aan de opleidingseisen van de VU toe te schrijven, maar Tom Schalken is daar in recordtijd afgestudeerd en al in 1972 gepromoveerd.
Bij een promotie hoort een proefschrift. Bij de meeste proefschriften beperkt de promovendus zich tot het plichtmatig op een rijtje zetten van wat anderen hebben bedacht. Gelukkig verschijnen er zo nu en dan ook proefschriften die de rivieren der wetenschap in nieuwe beddingen weten te leiden, die zich weten te ontworstelen aan de houdgreep van de academische communis opinio. Welnu, het proefschrift van mr. Schalken behoort bij uitstek tot de categorie grensverleggend. Ga maar na: Pornografie en strafrecht, beschouwingen over het pornografiebegrip en zijn juridische hanteerbaarheid. En dat aan de VU, anno 1972.
Afgezien van zijn wetenschappelijke merites, heeft het proefschrift van mr. Schalken ook een enorme maatschappelijke impact gehad. Wat tot dusverre onder de toonbank werd verkocht, kon nu open en bloot in de etalage, mits uiteraard - voorzien van de nodige strookjes papier ter afdekking van de daarvoor in aanmerking komende details. Hele generaties, de mijne incluis, hebben van mr. Schalken geleerd om pornografie op een juridisch verantwoorde wijze tot zich te nemen. Ja, ik durf zelfs de stelling aan, dat zonder het proefschrift van mr. Schalken een film als Deep Throat, die mijlpaal van Westerse beschaving, niet zo snel in Nederland had kunnen worden vertoond.
Voor iemand als mr. Schalken, die zo gedurfd en vaardig het nukkige paard der wetenschap heeft weten te berijden, kon het professoraat niet ver weg zijn. En ja hoor, nog maar nauwelijks 15 jaar later, in 1987, vinden wij mr. Schalken al weer terug op het VU-nest. Ditmaal als hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht.
Een kort overzicht als dit kan onmogelijk recht doen aan de huiveringwekkende veelzijdigheid die zijn hoogleraarschap zo heeft gekenmerkt. Er is echter één kwaliteit van prof. Schalken die er toch nog uitspringt, en dat is zijn optreden als annotator. Sedert 1988 heeft hij de opeenvolgende jaargangen van de Nederlandse Jurisprudentie verrijkt met honderden commentaren op de vonnissen en uitspraken van allerhande rechterlijke colleges.
Legendarisch is zijn ziedende commentaar op het zogeheten Rectaal-fouilleren-arrest van de Hoge Raad (HR 8 november, 1988, NJ 1989, 667). De Hoge Raad dacht het opsporingsambtenaren gemakkelijk te moeten maken door onder onderzoek aan het lichaam tevens te begrijpen onderzoek in het lichaam. Een dieptepunt in de justitiële argumentatie!, zo riep prof. Schalken zijn lezers toe. Als de wetgever onderzoek in het lichaam had willen toestaan, dan had dat wel met zoveel woorden in de wet gestaan. Als prof. Schalken het ons zo uitlegt, klinkt het allemaal zo simpel, maar juristen krijgen nog steeds kippenvel wanneer zij terugdenken aan de peilloze diepgang van de achterliggende analyse.
Het is niet ongebruikelijk om vooraanstaande hoogleraren bij hun afscheid te verblijden met een liber amicorum. Bij prof. Schalken bleek dit niet tot de mogelijkheden te behoren en de reden laat zich raden. Wie, zoals prof. Schalken, zijn collegas alleen al door zijn erudiete aanwezigheid devalueert tot wetenschappelijke non-valeurs, die maakt weinig vrienden; in ieder geval te weinig vrienden om een liber amicorum vol te krijgen. In plaats daarvan heeft men zijn verrukkelijke annotaties gebundeld in een boek met de welhaast profetische titel Ordening van emotie. En zo kunt u zijn ragfijne analyse van bijvoorbeeld het Wangslijm-arrest (HR 2 juli 1990, NJ 1990, 751) of het Hijger-arrest (HR 9 december 2003, NJ 2004, 273) nog eens in een handzaam formaat nalezen, rustig thuis bij de open haard.
De publicatie Ordening van emotie bevat ook nog een inleiding tot de specifieke aandachtspunten uit het wetenschappelijk werk van prof. Schalken. Prominent aanwezig zijn daarbij art. 6 EVRM (het recht op een eerlijk proces), het nemo tenetur-beginsel (waartoe met name ook het zwijgrecht van een verdachte behoort) en een deugdelijke motivering als fundament van rechterlijke oordelen. Vergis ik me niet, dan komen deze punten me bekend voor. Sterker nog, het waren belangrijke peilers onder het verweer van mr. Moszkowics. Ja, zonder het wetenschappelijke voorwerk van prof. Schalken had mr. Moszkowics zijn verdediging van Wilders niet naar behoren kunnen voeren.
Een ander punt van zijn niet aflatende aandacht is het optreden van het OM. Daarbij heeft hij ook de fiolen van zijn toorn uitgegoten over de houding van het OM in procedures als die welke Wilders nu voor de rechtbank hebben gebracht. Het OM zou op verzoeken tot vervolging veel te gemakkelijk tot niet-vervolging besluiten en zon besluit bovendien ontoereikend motiveren. Sommige waarnemers hebben al gesuggereerd dat de beschikking van het Hof geen poging tot afrekening met Wilders was, al was dat voor het Hof natuurlijk mooi meegenomen. Zij zien er veeleer een poging in om het OM in een high profile zaak eens gevoelig op zn nummer te zetten.
Zelf beschouw ik dergelijke aantijgingen als vuige achterklap waartegen een integer en hoogstaand magistraat als mr. Schalken zich nu eenmaal niet kan verweren. In dit verband kan ik ook nog wijzen op de uitzending van Buitenhof van 24 oktober. De president van de Hoge Raad, mr. Geert Corstens, heeft in die uitzending de criticasters van de rechterlijke macht volkomen terecht intemperantia voor de voeten geworpen. Voorwaar, een gelukkig gekozen term, want nu weet ook de gewone man meteen waar het op staat.
Ach, en dan dat etentje van de Vertigo-club. Al dat gedoe over partijdigheid. Mr. Schalken zou gepoogd hebben om de mystery guest, prof. Jansen, te beïnvloeden. Weet u wat mij als bewonderaar van mr. Schalken nu het meest steekt? Niet dat Moszkowics en Wilders er een onsmakelijk nummertje van hebben gemaakt. Wat we met die twee voor vlees in de kuip hebben, dat is inmiddels genoegzaam bekend: gespeend van elke vorm van fatsoen. Nee, wat mij het meest steekt, is dat zowel de president van het Gerechtshof als mr. Corstens de aanwezigheid van mr. Schalken als ongelukkig hebben gekenschetst. Een beschamende en nodeloze knieval voor de Wilders-adepten.
Prof. Schalken had zijn terugtreden als hoogleraar al een paar jaar tevoren aangekondigd. Hij is dus op een door hemzelf gekozen tijdstip weggegaan. Zijn afscheidsrede draagt de vertederende titel Functioneringsgesprek met mij zelf. Wie mocht vrezen dat zijn onbarmhartige blik in de spiegel schokkende onthullingen heeft opgeleverd, die kan ik snel geruststellen. Onze hooggeleerde laat er geen misverstand over bestaan dat zijn functioneringsgesprek buitengewoon positief is uitgevallen (blz. 1). Ik had ook niet anders verwacht. Bij zon geniale persoonlijkheid zou enigerlei vorm van bescheidenheid ook geforceerd overkomen.
Wanneer ik de onverkwikkelijkheden van het Wilders-proces aan mijn geestesoog voorbij laat trekken, dan bekruipen mij toch wat onbehaaglijke gevoelens. Het scenario voor een eventueel afscheid van raadsheer Schalken zou wel eens kunnen gaan afwijken van zijn afscheid als hoogleraar. Wellicht is er opnieuw een functioneringsgesprek aan de orde. Dat zal in dat geval geen gezellig onderonsje van mr. Schalken met zichzelf zijn, maar een formeel functioneringsgesprek. De uitkomst daarvan zal dan ook niet bij voorbaat buitengewoon positief uitvallen. Zelfs staat niet langer vast dat zijn afscheid zal plaatsgrijpen op een door hem zelf gekozen tijdstip c.q. op de wettelijke datum van pensionering.
Ik vrees dat Juvenalis het bijna 2000 jaar geleden al goed had begrepen: Elke zonde valt te meer in het oog en wordt te meer als schuld aangerekend, naarmate hij, die zondigt, in hoger aanzien staat. Of zoals onze opperrechter, mr. Geert Temperantia Corstens, dezelfde gedachte maar dan veel huiselijker ‒ zou formuleren: Omne animi vitium tanto conspectius in se crimen habet, quanto major, qui peccat, habetur (uiteraard met vindplaats: Juvenalis, Satirae 8, 140 sq.)
o-o-o-o-o-oo-
Pssst
Mensen, ik heb het U voorspeld : even gemakkelijk het was voor Turkije om YouTube weer open te stellen, even zo gemakkelijk zal die voor het gewone Turkse volk binnenkort weer onder de censuur zitten. Laat het U gezegd zijn voor de blogwereld : als het van de NSDAP Pv/dA afhangt (voor NL) of van de PS/SP bij ons in het land der Gebelgden, wordt er de blok op gelegd. U staat geregistreerd en wordt gevolgd. Big Brother is watching you. Stop met de Linxe overheid belachelijk te maken : Uw plaats is in een psychiatrische inrichting. Of beter : U bent een nutteloze eter, een parasiet, een luis, die best zo vlug mogelijk verpletterd wordt.
Als U iemand bent met een beetje kennis van de diepere achtergronden van WO II, dan weet U wie en wat de Nazi-Opperechter Roland Freisler gewest is. De man heeft de oorlog niet overleefd, maar zijn weduwe wel en die geniet van het welverdiende pensioen van haar halve trouwboek. Mag dat, even, ja?! Voor wie nog nooit van Freisler heeft gehoord : zie Wikipedia voor een tamelijk evenwichtig verhaal.
En nu U toch in die proces-sfeer van toen vertoeft, wip even binnen bij Proces van Neurenberg waar de Vier Mogendheden als glorieuze overwinnaars van WO II hun verslagen vijanden berechtten. Zelfs de Goden op de Olympus hadden dergelijke macht niet ter beschikking. Maar of in die Rechtszaal RECHT gesproken werd, dat betwijfel ik. Wraak, jaja, dat wel! Want wie wil de monsterlijke kat nu beroven van dat arme muisje dat ze gevangen heeft!
Dat Tom Schalken, net als Roland Freisler, op het einde van zijn carrière, bedolven weord onder een vallende betonnen balk : kan er een hogere vorm van Gerechtigheid bestaan?
Bij Freisler was dat ten gevolge van een bombardement die zijn Paleis van Justitie in één klap in een puinhoop herschiep. Bij Schalken is het de publieke schande die, dank zij Geeert Wilders, over deze manipulator is uitgegoten.
Wij wensen hem van hieruit een vredig einde toe.
O Ja, via onderstaande link kunt u de Heer Roland Freisler in actie zien. Ziet U, weer die Deutsche Gründlichkeit! Raadsheer Tom Schalken kan nog bijleren! Ik breng maar de rechtszitting in herinnering tegen Generaal von Stulpnagel, wiens naam gevallen was in het aanslag-complot tegen Hitler van 20 juli 1944. Bekentenis noch verder onderzoek was nodig, vond Freisler. De voorheen gevierde veldheer werd voor Freisler gebracht, in burgerkledij : een vest met veel te lange mouwen - een te korte broek maar zonder broeksriem, zodat de arme man voortdurend aan zijn broek zat te friemelenn om deze niet te verliezen. En zon man heeft het gewaagd zich te meten met onze Onvergankelijke Führer, tierde de rechter Vonnis : de strop aan een vleeshaak, verfilmd ten gerieve van de Führer.
Sorry voor Rechter Tom Schalken van het Volksgericht v/d Arbeid in Amsterdam. Bij nader toezien kan die man niet, herhaal, niet vergeleken worden met zijn Collega uit Berlijn. Die moest zelf de zittingen leiden en de doodstraffen uitspreken, die binnen de 24 uur dienden te worden voltrokken, want beroep was niet mogelijk. Goed hé, voor de rechtsgang! Freisler tierde tegen elke beschuldigde en ging als een dierenbeul bij een demonstratie. Tom Schalken staat daar boven : hij laat het vuile werk opknappen door zijn ondergeschikten zodanig dat hij, als het er op aankomt, in iedere omstandigheid aan de goede kant staat .Een goede Linxe gewoonte, zoals U wel weet!
De Paus spreekt deze keer als een bezorgde vader, die niets oplegt, niets verplicht, niets zedenpreekt, niet spreekt over Djezeke of dreigt met hel en alle duivels, maar gewoon uitspreekt wat wij allemaal (moesten wij daarvoor tijd hebben!) beter zouden doen tegenover de jonge mensen rond ons.
In mijn woorden en op onze golflengte zou ik op een dag lijk vandaag, Allerheiligen, zeggen : zoek regelmatig voor een paar uurtjes de stilte op. Als U daar, in de vrije natuur bijvoorbeeld, goed luistert, dan snapt U het vanzelf wel. Bedenk daar dat je er niet altijd zult zijn en dat U daar alleen bent als toevallige passant, als huurder, niet als eigenaar. De wereld zit zó ineen, dat U van dat alles moogt genieten als U er zich maar niet laat door vernietigen. Want zelf ben je als een distelpluisje.
Voor wie het uit menselijk opzicht niet wil verbergen, luister af en toe ook eens naar de stilte in een van onze gotische kathedralen. Ze zijn meestal om redenen die we niet bevatten, gevestigd op locaties die al van ouds, in de nevelen der tijden, als heilige plaatsen bekend stonden. Ook dàt is beschaving.
Over het nut van de techniek (waarover de H. Vader het had) hou ik het ook héél simpel en zelfs zeer prozaïsch. Een aardappelmesje is een zeer nuttig gebruiksvoorwerpmaar in de verkeerde handen kan het een dodelijk wapen worden. Voor anderen maar ook voor U zelf. Wie gaat er nu in moeders keuken zichzelf vrijwillig verwonden met een aardappelmesje? Waarom zou je het dan doen met meer gesofisticeerde technieken .
o-o-o-o-o-o-o-o
Paus Benedictus XVI ziet opnieuw gevaren in de technologie. Nadat hij eerder al waarschuwde dat moderne technologie mensen kan verwarren, zodat ze het onderscheid tussen realiteit en fictie kunnen verliezen, nam hij vandaag het internet op de korrel.
Tijdens een bijeenkomst op het Sint-Pietersplein met tienduizenden katholieke Italiaanse jongeren waarschuwde Benedictus voor het beeld dat de media en het internet ophangen van de liefde.
"Media en internet herleiden de liefde tot koopwaar die uitgewisseld wordt", meent de paus. "Liefde zoals die vaak in de media en op het internet wordt gepresenteerd, is geen liefde maar egoïsme. Ze maakt helemaal niet gelukkig. Ware liefde eist offers", vindt de paus. (belga/sam)
o-o-o-o-o-o-o-o
Pssst
Liefde is koopwaar en, bedenk ik daarbij : het Internet is geruisloos komen vervangen hetgeen we vroeger sociale vaardigheden noemden. Zonder Tiwitter, Facebook, enz, zijn we niet meer mee met onze tijd. Maar als om een of andere reden de satellieten uit het zwerk geschoten worden, dan staan we daar bijna nog armer dan onze voorvaderen die in de bomen leefden.
Mag ik U nogmaals meenemen naar moeders keuken? Kijk die schaal met lekkere geurige appelsienen. Aangevoerd van overal, te land te lucht en ter zee. Maar toen in de onzalige oorlogsjaren er overal blokkades waren : toen werden appelsienen ineens een ongekend luxe-product
De verre exotische vacanties, vliegreizen naar de andere kant van de wereld. Even, voor een paar details over het muurtje kijken bij Angeltjes, en voor je het weet ben je, van op 10.000 meter ineens gekatapulteerd naar de eeuwigheid.
Pentriet Pentriet (PETN) kan geactiveerd worden door een ontsteker of door een felle warmte. De stof werd ook aangetroffen in de onderbroek van de Nigeriaanse student Umar Farouk Abdulmutallab bij de mislukte aanslag van vorig jaar met Kerst. Die had toen tachtig gram PETN in zijn slip, wat slechts zou hebben volstaan om een gat in het vliegtuig te slaan. Nu zou het telkens gaan om een veelvoud van die hoeveelheid.
Besluit : kom liever gezellig naar ons eigen Noordzeestrand .Daar kunt U straks hoogstens in een van onze Césars drollekes trappen. Want na vandaag zijn we er voor een kleine 14 dagen tussen-uit en een kloeke wandeling langs het strand van Oost Duinkerke zit er zekerlijk in ..
Monday, 25 October 2010 19:52 | Written by timo | | |
***
PRESS RELEASE 25 October 2010***
Stop the Islamisation of Europe (SIOE) Joins The European Freedom Initiative
The European Freedom Initiative (EFI)* would like to take this opportunity to welcome the latest member to our coalition. We are delighted to announce the support and participation of the veteran counter jihad group Stop the Islamisation of Europe (SIOE). Anders Gravers, the leader of SIOE, has been asked to speak at the demonstration that will take place on 30 October 2010 from 2pm-5pm (+1GMT) at Museumplein, Amsterdam (Holland).
SIOE has been campaigning against jihad and sharia law for many years and we owe much to its pioneering efforts to educate and inform the public on these important issues. We are glad to have this well established international network finding common cause with the many groups which now make up the EFI.
*The European Freedom Initiative is an umbrella organization, whose members include: Stop the Islamisation of Europe (SIOE), and the International Civil Liberties Alliance (ICLA) (international), BPE (Peoples Movement Pax Europa), and Politically Incorrect (Germany), English Defence League (EDL) (England), LDF, Alliance to Stop Sharia, Actions SITA (France), DDL, Amsterdampost (Holland), Mission Europa - Netzwerk Karl Martell (Austria), Una Via per Oriana (Italy), and many others
Gezien in het licht van de toetreding van Turkije in de EU, echt geen slecht idee. Ook de petitie om 1 miljoen handtekeningen te verzamelen in 7 verschillende landen tegen deze toetreding, in dat licht gezien zou ik zeggen : pas op! in Brussel wordt alles in gereedheid gebracht om ons er in te luizen.
Vraag : kunnen we op democratische wijze nog op tijd komen om deze dictatoriale beslissing te ontmijnen?
De vraag stellen is ze beantwoorden! En deze keer zullen er geen Hongaarse legers klaar staan om, zoals bij Wenen in 1683, in extremis de stad te ontzetten. Tenzij Karel Martel, de Held van Poitiers (732) met vlammend zwaard uit de hemel ons komt bijstaan, zullen we de pineut zijn. O.a. dank zij de bemoeienissen van onze Tjeven, bij monde van Steven Van Ackere, de Turkenvriend.
Drie keer is scheepsrecht : bij Poitiers en bij Wenen ging het om bloedige veldslagen : dat was de overredingskunst van die tijd. Nu gaat men geraffineerder te werk : er is geen Islam-invasie te vuur en te zwaard, maar ze is er evengoed, als een sluipend gift. Dat andere, dat van dat vuur en dat zwaard, dat is voor later. Al zal men er zich wel voor hoeden dat het al te bloederig wordt : er zijn geraffineerder manieren om een werelddeel te bezetten, zonder dat daar revolutie uitbreekt. Dat weten de Muselmannen ook. Als 350 miljoen Europeanen in het verzet zouden komen, is hun kans definitief verkeken.
We kunnen de ventjes en de wijvekes in Brussel, die aan de touwtjes trekken, alleen klein krijgen in het stemhokje. Maar dan moeten de Tjeven, de Sossen, de Blauwe Fabriekjes en de Groene hagedissenvan de macht weg gehouden worden .Want die zijn stuk voor stuk collaborateurs en landverraders. We moeten ze, voor ze het kwaad dat ze in het schild voeren, kunnen uitschakelen. Anders doen zij het met ons!
Een Marokkaans ex-Stadsdeel-burgemeester Slotervaart
(berucht)
Verklaart openlijk dat hij, dank zij de Geert,
Het Licht heeft gezien. Marcouch is de naam!
o-o-o-o-o-o-o-o-
In Nederland begint het Geert Wilders-effect nu al te spelen. Wat lees ik? Negen zetels bij, nu 31, op de peilingen, in vergelijking met juni 2010 ..Wat wordt dat, bij leven en welzijn, binnen 4 jaar?
Sommige politici maken van de politiek een echte beestenboel. Als ze maar in de media komen! Zo ook de heerlijke baardeloze haatbaard van de afbeelding hierboven. Niemand van de dames op de achtergrond is echtgenote van hem. Waarschijnlijk, naar goede Marokkaanse traditie komt zij nooit buiten. Tenzij ze gehuld is in textiel naar Slotervaartse wijze.
Ja sorry, mensen, maar even heb ik er geen zin meer in
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Marcouch: Politie is te soft, moet criminelen opsporen
PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch verbaast zich over politieagenten in Utrecht die zich bezig houden met het begeleiden van jongeren bij het halen van hun diploma en gezinsvoogden uitnodigen. De politie moet juist criminelen opsporen en aanhouden.
'Mijn politiehart bloedt. Het lijkt wel of ik over een welzijnsinstituut lees,' schrijft Marcouch in een ingezonden brief aan de Volkskrant. Hij reageert op een reportage die zaterdag in dezelfde krant verscheen over de werkzaamheden op een politiebureau in Utrecht.
Jeugdvoogden Volgens Marcouch slaagt de stad er maar niet in om de daders van homogerelateerd geweld op te sporen, en moeten agenten zich daarmee bezig houden in plaats van met het begeleiden van lastige jongeren. 'Ik weet niet wat de politie bezield heeft om zover van haar pad af te raken dat zij het werk gaat overnemen van jeugdvoogden, docenten en jongerenwerkers,' schrijft Marcouch.
Zolang de politie de focus niet legt op het opsporen, aanhouden en verhoren van criminelen, blijft misdaad lonen. 'De pakkans is te gering. Vele jongens verdienen liever nu duizend euro per week met drugs dan dat zij na een lange schoolperiode een fatsoenlijk baantje kunnen krijgen,' aldus Marcouch.
Marcouch pleit ervoor dat er 'echte speurneuzen' voor de politie gaan werken. 'Mensen die het milieu kennen. Antilliaanse agenten voor Den Helder, Marokkaanse voor Utrecht en Afrikaanse voor Amsterdam-Zuidoost.'
Verkeerscontroles Taken als verkeerscontroles, parketdiensten en administratieve werkzaamheden kunnen worden neergelegd bij datatypisten, leerling-agenten en handhavers zodat volleerd agenten zich kunnen concentreren op de opsporing van criminelen. Marcouch denkt dat als de pakkans omhoog gaat, de aangiftebereidheid toeneemt en recidive afneemt.
Dan is ook die dierenpolitie van de PVV niet meer nodig. Met de opgepakte criminelen zullen ook veel dierenmishandelaars zijn opgepakt,' schrijft de PvdA'er.
