Maar toch Führer aller Europeanen…

o-o-o-o-o-o-o-

Aansluitend bij voorgaand stukje uit eigen keuken, getiteld ‘Jobkanaal’ , hier onder een kopij van wat een zekere Jos De Man kwijt wilde in Het Vrije Volk, waar hij besluit meteen van de meest sprekende teksten uit de koran :

Het laatste woord is aan Allah: ‘En Hij maakte u tot erfgenamen van hun landen, hun huizen en hun goederen, en van een land dat gij nog niet had bezocht.’ Koran, soera 33.27

Dit vers zou met gloeiend ijzer in de hersenen gebrand moeten worden ven van hen die ons ‘be-stieren’ met als resultaat dat we binnenkort als lammeren zullen afgeslacht worden. Misschien niet in de bloederige zin van het woord, maar dan wel qua de cultuur van onze gemeenschap. Wat denkt U dat het wil zeggen, dat Vlaanderen van, zeggen we 50 jaar terug, bestond uit 99 % geboren en getogen Vlamingen, en vandaag nog hoogstens over 60 %, en binnen 20 jaar nog amper over 30-40 %....Ons eigen geboortecijfer stagneert, en dat van de vreemdelingen stijgt angstwekkend…. De veroveraars zullen met democratische middelen (zoals Hitler hen dat voordeed) de macht kunnen grijpen. Allah moet wel in zijn vuistje lachen…..De Islam zal oogsten zonder te zaaien….

Begrijpt U ook waarom de politieke elite, die beter ingelicht is dan de massa, zo angstvallig de ‘diversiteit’ predikt? Zij hopen inderdaad om later, onder de sharia, ook merendeels hun bevoorrechte posities zullen kunnen blijven behouden, als een soort ‘dank voor bewezen diensten’…..

Voor hen zou het nuttig zijn, eens een, zelfs verkorte inburgerings-cursus te volgen in de Islamitische geschiedenis. Zodat zij op voorhand zouden weten wat hen in werkelijkheid als ongelovige honden te wachten staat.

Als kers op de taart over het aanrukkende ‘slavendom’, ook nog een artikeltje over Berlijnse toestanden, handig verzwegen in de media. Wat niet weet, niet deert, hé! Duidelijker bewijs over de medeplichtigheid van de media bestaat niet : met de kop in het zand, weet, hoort en ziet de struisvogel ook niets!

Maar de kruik gaat zo lang te water, tot ze breekt….

o-o-o-o-o-o-o-o-o-

ANGST

JOS DE MAN - 15 NOVEMBER 2010

In een sfeer van plechtstatigheid richtte de door niemand verkozen president van Europa op 9 november het woord tot de oligarchen, die hem hadden aangesteld, om hun weldaden te prijzen en, aan het eind van zijn geestdriftige allocutie, tot het volk, om het te waarschuwen.

‘Angst, zo verkondigde hij, is de grootste vijand van Europa.’[1] Welke angst dan wel?

‘Angst voor “vijanden”, binnen de grenzen en daarbuiten. Het is een gevoel in geheel Europa, niet bij een meerderheid, maar toch overal aanwezig.”

De angsthazen, die denken dat terroristen en straatcriminelen vijanden zijn, dat

aanslagen tegen lijnbussen en ambulances symptomen van vijandigheid zijn, de bekrompen geesten die eremoorden, vrouwenbesnijdenis en gedwongen huwelijken beschouwen als akelige gebruiken, de vreesachtige naturen die beducht zijn voor de gevolgen van een

demografische overrompeling van Europa door een zondvloed van moslims, de belastingbetalers die vrezen dat de aankomst van steeds meer uitkeringsgerechtigden de met hun centen gebouwde hulk van de welvaartstaat zal doen kapseizen, de ouders die vrezen voor de toekomst van hun kinderen in een Europa dat met de dag onveiliger wordt en door het wanbeleid van de oligarchie afglijdt naar een financiële afgrond, de ‘populisten’ die geloof hechten aan de verklaringen, meegedragen in betogingen van moslims, dat de islam weldra Europa zal beheersen, en die dat geen verkwikkende gedachte vinden, al de ‘xenofobe’ lezers van de Koran die menen dat de vereerders van Allah  wel degelijk in staat zijn  om de goddelijke opdracht uit te voeren de christenen en joden te onderwerpen en desnoods uit te roeien,  afvalligen te halsrechten en ongelovigen aan mootjes te hakken, al deze leden van een overal aanwezige ‘negatief’ ingestelde minderheid moeten eens goed luisteren naar president Herman van Rompuy, die door niemand verkozen is.

Zijn filosofie van de angst heeft hij samengebald in een kernachtig aforisme: ‘Angst leidt tot egoïsme, egoïsme leidt tot nationalisme, en nationalisme leidt tot oorlog.’

Leidt angst tot egoïsme? Is het, althans volgens van Rompuy zelf, niet omgekeerd? Want ziehier wat de president eveneens beweert: ‘Zij die bevreesd zijn hun baan en hun welvaart te verliezen zullen net datgene scheppen wat ze wilden vermijden.’ Is die vrees reëel? Ongetwijfeld. Wie vreest voor zijn baan is egoïstisch- dat is zonder meer waar. Deze bezorgdheid om eigen welzijn is normaal. Maar oorlogszuchtig?

Egoïsme leidt tot nationalisme? De Tsjechen en de Slovaken, de Letlanders, Estlanders en Litouwers, de Slovenen, Kroaten, Bosniërs etc., de Witrussen, Oekraïeners, Georgiërs etc., al die Europese volkeren die blijk gaven van een sterk nationaal gevoel door zo snel mogelijk onafhankelijk te willen worden: allemaal oorlogszuchtige egoïsten? Komt het bij de president niet op dat voor een volk de samenhorigheid van tel is, en dat ze zich dan ook zo snel als ze maar kunnen losmaken uit grotere verbanden waarin ze zich niet thuis voelen. Dat een natie van gelijkgestemde burgers overigens de enige bakermat en waarborg is en kan zijn van een democratie. Toch wel: ‘Het gevoel van eenheid kan berusten op gedeelde waarden, of in een taal, een gedeelde geschiedenis, een wil om samen te leven.’ De obligate kreet over diversiteit mag echter niet ontbreken: ‘diversiteit is zeker de kracht van onze samenlevingen.’ Men zal de voorzitter dank weten indien hij in een volgende rede de voordelen van diversiteit wil opsommen. En onthullen waar hij de gedeelde waarden, de gemeenschappelijke taal, de gedeelde geschiedenis en de wil om samen te leven ontwaart in het islamitische segment van het ‘interculturele’ Europa.

Daar is hij helaas niet voor aangesteld. Het is de opdracht van de president om bij plechtige gelegenheden, zoals het uitspreken van de Berliner Europa-Rede, uit te weiden over de weldaden van een constructie, Europese Unie, geheten, die de naties afbouwt, de democratie inruilt voor een oligarchisch en bureaucratisch bewind, en de stem van de kiezer aan haar imperiale laarzen lapt. 

Genoeg vermaningen uit de hogere sferen. We kunnen beter luisteren naar een persoon die met beide voeten op de grond staat, de Turkse journaliste en romanschrijfster Güner Balci. Zij is opgegroeid in de Berlijnse wijk Neukölln, een moslimgetto. Ze weet precies welke minderheid laboreert aan angstgevoelens: ‘De politici zwijgen uit angst voor racist te worden versleten. Juist die angst is racisme.’

Zo? Balci legt het uit: Moslimvrouwen worden onderdrukt, en de politiek onderneemt niets. Zo wordt een apartheidssysteem in stand gehouden. ‘Iedereen is verontwaardigd wanneer in Afghanistan de vrouwen van hun rechten beroofd worden, maar men wil niet toegeven dat bij ons om de hoek gelijkaardige zaken gebeuren.”

Moslimmeisjes, zo heeft ze in haar wijk ervaren, lopen aan de leiband. Ze mogen zich niet in het openbaar vertonen zonder begeleiding en een bezoek aan de gynaecologe is uitgesloten, omdat het maagdenvlies geschonden zou kunnen worden. Balci: ‘De eer van de familie ligt bij wijze van spreken tussen de benen van het meisje. Het verlies van het maagdenvlies is de sociale dood…en die is erger dan de reële dood.’

De angst van de overheden om deze taboes te doorbreken kan men ook lafheid noemen. Of berekening, in het geval van de cynischer gezagsdragers. Ze hebben de mond vol van mensenrechten maar vegen ze onder de mat om de fictie van de o zo waardevolle diversiteit in stand te houden. Allemaal zijn ze democraten in hart en nieren. Maar wanneer de Zwitsers per referendum de bouw van minaretten verbieden loeien ze van verontwaardiging. Zulk een beslissing is verwerpelijk, want gemotiveerd door …angst.

o-o-o-o-o-o-o-o

In het centrumlinkse weekblad worden hun inzichten vertolkt door commentator Parvin Sadigh, onder de titel ‘Angst siegt über Argumente.’[2]

Dat roept de verlichte ‘elite’ telkens weer wanneer de kiezer zich niet naar haar voorschrift gedraagt. Zij is redelijk, het volk is bang. Het is uiteraard niets meer dan een kreet. Een populistische kreet, mag men stellen, want al te simpel, ja simplistisch.

Parvin Sadigh ‘De beslissing tegen de minaretten bij de moskeeën doet vermoeden dat veel Zwitsers angst voor het vreemde hebben. Ze hebben klaarblijkelijk tegen de islam gestemd, en minder tegen de bouw van enkele slanke torens.’

Dat de Zwitsers hun bezorgdheid om de groeiende invloed van de islam hebben uitgedrukt, zal niemand betwisten. Deze bezorgdheid wordt door tientallen miljoenen Europeanen gedeeld. De argumenten om de invloed van de islam in te perken zijn duidelijk en redelijk. De islam is een totalitaire ideologie die de mensonwaardige sharia boven de mensenrechten plaatst. De islam streeft de onderwerping na van ongelovigen en aanhangers van andere godsdiensten. 

Over naar het Berlijn van Güner Balci. Daar werd onlangs een Nationale Integratietop gehouden. Hoofdcommissaris van politie Christian Horn schetste de situatie in zijn stad.

Veel kinderen van Marokkaanse of Turkse afkomst groeien op met ervaringen van geweld, vooral in de eigen familie. Het hoeft dus niet te verbazen dat ze geweld beschouwen als een legitiem communicatiemiddel. In de scholen zijn afpersing en dreiging met geweld schering en inslag. Bijna dagelijks geven kinderen van Arabische oorsprong lucht aan hun ‘Deutschfeindlichkeit’ en antisemitisme, volgens Kuhn uitingen van racisme. Volgende uitspraak van de hoofdcommissaris belangt ons in het bijzonder aan: ‘De islam wordt als rechtvaardiging en zowaar als motivering aangehaald voor antisemitisme, geweld en smaad tegenover vermeende ongelovigen en tegenover zulke personen die naar hun eigen opvatting geen goede moslims zijn.’

Angst voor het vreemde? Nogal begrijpelijk. Maar een reactie is natuurlijk ook de nuchtere vaststelling dat dit zo niet verder kan. En dus zal de Europese burger niet aarzelen om de zeldzame kansen te grijpen die hij krijgt om iets te opperen over deze materie. Hij zal dan niet aarzelen zijn bekommering, zijn afkeer van het wanbeleid in zake immigratie, zijn vaste wil om te proberen enig fatsoen te handhaven in de weleer zo fatsoenlijke democratie om te zetten in een stem tegen de minaretten of voor Geert Wilders.

Het laatste woord is aan Allah: ‘En Hij maakte u tot erfgenamen van hun landen, hun huizen en hun goederen, en van een land dat gij nog niet had bezocht.’ Koran, soera 33.27 

Jos de Man

o-o-o-o-o-oo-o-o-o-o-

Een knechtje voor het huiswerk

E.J. BRON - 14 NOVEMBER 2010

Berlijn – Ze moeten de schooltassen van hun medeleerlingen dragen, ook sporttassen en boeken, ze zijn boodschappenjongen, zorgen voor eten, drinken en sigaretten in de pauze. En als ze het huiswerk van hun medeleerlingen niet goed maken, krijgen ze klappen.

Na voorvallen van Duitservijandigheid, geweld en antisemitisme op scholen in sociaal zwakke wijken van de stad, wordt nu een volgend probleem bekend: (opm. vertaler: islamitische!) leerlingen laten zwakkere en jongere leerlingen voor zich werken en onderdrukken hen.

Zo in ieder geval omschrijft het de hoofdinspecteur van politie in Berlijn –Neukölln, Christian Horn. Hij berichtte tijdens de integratietop op 3 november de Bondskanselier over zijn werk in het politiedistrict 5, verantwoordelijk voor de wijken Friedrichshain-Kreuzberg en Neukölln.

Daar is Horn met nog 15 andere medewerkers werkzaam in de werkgroep »Integratie en migratie« (AGIM), duurzame preventie is hun taak. »Lichamelijk geweld, tot aan zwaar en gevaarlijk toedienen van lichamelijk letsel toe, om maar helemaal te zwijgen van verbaal en psychisch geweld, is geen zeldzaamheid«, zei Horn voor 120 deelnemers.

»Ook afpersing en bedreiging met geweld zijn op scholen bijna aan de orde van de dag; zelfs gevallen van het regelrecht tot slaaf maken van medeleerlingen zijn ons bekend geworden.« Dit geweld zou zich zowel richten tegen medeleerlingen als af en toe tegen leraren en leraressen.

Scholen worden niet genoemd

De toespraak van Horn is nu meer dan een week geleden, maar in Berlijn, zo lijkt het, wil niemand openlijk over dit thema praten. Pas na enige keren aandringen geeft de politie de toespraak van Horn, de politieman zelf mag niet met de pers praten. Leraren, die gevallen van massieve onderdrukking in het dagelijkse schoolleven meemaken, willen niet worden geciteerd en er wordt ook verzwegen om welke scholen het gaat.

Alleen de districtsburgemeester van Neukölln, Heinz Buschkowsky (SPD), bevestigt onmiddellijk, dat er een »afgedwongen knechtrelatie van minderheden onder dreiging met represailles« op scholen in Neukölln zou bestaan.

Niemand wil de toestanden uitleggen met de woorden »tot slaaf maken«. Op navraag bevestigt het schoolbestuur van de senaat echter: »Er bestaan gevallen, waarin leerlingen medeleerlingen afpersen of bepaalde ’dienstverleningen’ eisen, bijvoorbeeld eten kopen en andere dingen.« Tot nu toe zijn dit soort voorvallen alleen bekend uit Neukölln, het afgelopen schooljaar drie gevallen, dit schooljaar tot nu toe één geval.

Maar leraren, de politie en medewerkers van het schoolbestuur weten heel goed: het »grijze« aantal gevallen zou wel eens veel hoger kunnen liggen als het gaat om represailles tegen medeleerlingen. »Het is uitermate moeilijk om belastend feitenmateriaal te krijgen, omdat de slachtoffers meestal niets aan derden vertellen of bang zijn voor nog meer represailles«, zegt Beate Stoffers, woordvoerster van het schoolbestuur van de senaat.

En lang niet ieder voorval wordt door de schoolleiding aan de inspectie gemeld. Blijkbaar zijn enkele scholleiders bang voor de naam van hun school, wanneer gevallen van psychische terreur, afpersing en geweld naar buiten zouden komen. Wie openlijk over de problemen op zijn school praat, krijgt problemen.

Bang voor de goede naam

Zoals Thomas Knorr. De 48-jarige werd in de zomervakantie als maatschappelijk werker benoemd op de Langenscheidt-school in Schöneberg-Nord. Een Libanese leerling schold hem uit voor »hond«. Hij moest voor een meisje zorgen, dat uit angst voor psychische terreur en geweld niet meer naar school durfde. Knorr maakte ook mee, hoe leerlingen elkaar helemaal kapot maken.

Over deze misstanden sprak hij tijdens een ouderavond in september. Hij verzocht de ouders met hun kinderen te praten en op hen een matigende invloed uit te oefenen. De directrice beklaagde zich bij hem. Enkele dagen later kreeg Knorr, nog in de proeftijd, ontslag. Zijn werkgever benadrukt, dat andere redenen de oorzaak voor zijn ontslag zouden zijn geweest.

Norbert Gundacker, plaatsvervangend voorzitter van de vakbond voor onderwijs en wetenschappen, zegt, dat veel scholen met geweldsproblemen bang zouden zijn om in een slecht daglicht te komen, anders zouden ouders deze school mijden. Maar niet nog meer ontwikkelde ouders zouden moeten worden afgeschrikt om hun kinderen naar probleemscholen te sturen. »Verschillende schoolleiders verzoeken om problemen absoluut niet openbaar te maken«, zegt Gundacker.

Want bij de te verwachten teruglopende aantallen leerlingen in Berlijn zouden scholen, die geen goede naam en dus steeds minder leerlingen hebben, bang zijn om de komende jaren te worden gesloten. Bovendien zou het gevaar bestaan, dat er ondanks de onderwijshervorming opnieuw »restscholen« zouden ontstaan, waarschuwt Gundacker. Hij roept de schoolleiders ertoe op ieder geweldsvoorval op hun scholen te melden, »zodat we kunnen tegensturen«.

De burgemeester van Berlijn, Klaus Wowereit (SPD), heeft de toespraak van de hoofdinspecteur over de »gevallen van tot slaaf maken« op de integratietop beluisterd. Hij zou daarover de verantwoordelijke senaatsinstanties voor onderwijs en binnenlandse zaken hebben geïnformeerd, zegt de woordvoerder van de senaat, Richard Meng. »We moeten alle concrete aanwijzingen nagaan«.  

http://www.berlinonline.de/berliner-zeitung/berlin/318447/318448.php

Auteurs: Martin Klesmann & Stefan Strauss Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron