.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gedeon, uit het Bijbelverhaal

Een eeuwenoud verhaal…

o-o-o-o-o-o-o-

Hieronder volgt de oproep, die ik van harte steun, voor de oprichting van een falanx ter bescherming van Aartsbisschop Léonard.

Met straks 75 lentes op de teller, werkt het voor mij stimulerend om altijd maar nieuwe geestesgenoten  te ontmoeten op de digitale snelweg. Al is het op een beperkt deelgebied van de strijd : het geloof der voorvaderen, geloof dat zo dikwijls, spijtig genoeg, in vroeger tijden misbruikt werd om die andere strijd, de Vlaamse ontvoogding, te bestrijden. Nu de geweldloze 3^de Wereldoorlog ons overspoeld heeft, is het hoog tijd om de banden met het Geloof deer Vaderen terug aan te halen, willen we niet voor altijd geplooid liggen onder de zweep van de Islam. Tijd dus om de ploegijzers om te smeden tot zwaarden.

In deze blog werd de sympathie voor Mgr Léonard  (Lion Heart, Leeuwenhart, volgens mij) zelfs vòòr hij benoemd werd, geen halve minuut onder stoelen of banken gestoken. Als Waal had ie direct mijn (eerbiedige) sympathie, omdat hij zijn schapen in het openbaar voor hun lethargie durfde te kapitelen, en als perfect tweetalige, om de Vlamingen in een bijna accent-loos Nederlands aan te prijzen als hun na te volgen voorbeeld. Dat was, toen al, een emanent gegeven….

Ik weet het : dat van die ploegijzers tot zwaarden omgesmeed, is weeral de schuld van (te danken aan) mijn opvoeding in een bisschoppelijk college (dat ooit een Hugo Verriest had als Principaal, maar later, o eeuwige schande, de Leterminator op zijn banken heeft moeten dulden) die mij met Mgr Léonard op de Bijbelse figuur Gédéon bracht. Die was, toen de Engel Gabriel hem opriep voor de strijd, aan het werk op het veld, waar hij zijn ploegijzer moest omsmeden tot zwaard om zijn Volk aan te voeren in de strijd….

Eindelijk wordt er nu verzet georganiseerd tegen de vernietigings-mechanismen met meerdere dubbele bodems. Lees hieronder wat er (eindelijk!) in gang is geschoten en tracht AUB, elk van zijn overtuiging uit, de boodschap zoveel mogelijk te verspreiden. Want het gaat hier niet om ‘détails’ , zoals : sterk gelovig, lauw gelovig, agnosticus of zelfs om vierkant ongelovig zijn, NL of Hottentos-sprekend : in deze strijd is er maar één vijand, en dat zijn al diegenen die onze volksaard willen vernietigen door verstikking.

Het is een lange tekst, die Ivo Van Hemelrijck (wat is er in een naam?) daarvoor uit zijn pen heeft geschud. Maar voor mij was de tekst als balsem op mijn ziel. Eindelijk iemand die zijn nek durft uitsteken! Over wat ik minder graag heb gelezen, gaat voorlopig de spons. Niemand mag immers het DOEL uit het zicht verliezen. Als Vlaming hebben we immers allemaal een goed hart, maar een slecht karakter….

Ikzelf steun de actie uit alle macht, en zal de oproep waar ik maar kan, via vrienden en bekenden, in Kortrijk, het Antwerpse en in Brugge, zoveel mogelijk helpen verspreiden. Mgr Léonard zal het wel nooit persoonlijk lezen : maar als Hij straks, naast 308 mede-kardinalen in Rome vertoeft, zou ik hem graag persoonlijk op de koffie uitnodigen, om hem persoonlijk te feliciteren voor zijn aanpak. Ik zal die dag zelfs mijn beste Frans bovenhalen! Nuchter en goedlachs als Hij is, zal Hij wel niet kunnen weigeren….

Als hij per auto reist, moet hij gewoon even op de A1 Milaan-Rome de afslag Orvieto nemen, op 120 Km voor Rome. Hij komt terug op de A1 in Viterbo, de vroegere Pausenstad. Volgende anekdote, om maar te zeggen dat Pausen en Kardinalen hier ter plaatse ooit rond getoerd hebben als in de Hof van Eden : in het centrum van ons eigen klein Gemeentje kon in een (nu gerestaureerde) herenwoning ooit de stervenszieke Paus Pius VI onderweg in gevangenschap naar Avignon, door Napoleon Bonaparte, overnachten. Uit die tijd is het spreekwoord bekend : ‘Sterven kan men overal’. Hij had namelijk graag in Rome gebleven, om daar te worden begraven….Het Lago di Bolsena, met Bisentena, het Pausen-eiland, was in vroeger tijden trouwens het liefkoosde uitwijk-oord voor de Pausen, telkens het in Rome ‘te warm’ werd.

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

Geachte Digitalia, 

Hierbij stuur ik u een open oproep aan de Belgische rooms-katholieke basis. Hierin wordt de context geschetst waaruit de noodzaak blijkt van een forum dat de geloofsgetrouwe katholieken vertegenwoordigt in de media. Hij eindigt met een dringende oproep om de eerste stap te zetten in die richting, in de vorm van een vergadering ter oprichting van het forum. Ik hoop van harte dat u zich mee wil inzetten voor de totstandkoming hiervan.

Vanaf nu wordt deze oproep zoveel mogelijk verspreid tussen geloofsgetrouwe katholieken en de verenigingen, organisaties of andere entiteiten, die trouw zijn aan de traditionele leer van de Katholieke kerk.

Deze oproep is bedoeld om zoveel mogelijk verspreid te worden via het internet. Er zal een geschreven versie worden opgemaakt die zal uitgedeeld worden tijdens de bijeenkomst van 5-12-10 om 15u, voor de St Michielskathedraal in Brussel. Daar zal ook de pers gecontacteerd worden. 

Ivo Van Hemelryk

OPEN OPROEP AAN DE BELGISCHE ROOMSKATHOLIEKE BASIS

Met het tweede Vaticaans Concilie in het begin van de jaren zestig opende paus Johannes XXIII de deuren van de kerk open op de wereld en die deuren gingen sindsdien steeds maar verder open. Voorheen gingen die natuurlijk ook open, maar dan vooral om gelovigen binnen te laten. Na het concilie gebeurde het hoofdverkeer vooral in de omgekeerde richting (bij ons in ieder geval). In plaats van de wereld de rijkdom van de geloofschat te tonen, lieten velen binnen de kerk zich begoochelen door wereldse theorieën,  gepresenteerd als “wetenschappelijk bewezen”. Dat werd het toverwoord waarmee heel wat van onze kerkelijke geloofstraditie in de prullenmand verdween van menig katholiek intellectueel. Zij bleven zich katholieken noemen, maar fabriceerden ieder voor zich een aangepaste Christusfiguur die volgens hen perfect paste in het plaatje van een “open kerk”. Jezus werd voorgesteld als een sociaal bewogen man die het tot plaatselijke wonderdoener en alom geprezen parabelverteller had geschopt. Basisbegrippen van het katholicisme zoals de zonde, de verlossing, de verzoening met God, de heiligheid der sacramenten, enz... werden als een soort archaïsch of folkloristisch decor naar de rand van het plaatje geschoven.

Als gevolg daarvan belijden velen die zich nu nog katholiek noemen in feite een of andere versie van een progressief verlicht protestantisme, dat nog maar weinig uitstaans heeft met de traditionele leer van de kerk. In ons land werd het toezicht en de samenstelling van het  godsdienstonderwijs en de catechese door onze bisschoppen gaandeweg aan leken overgelaten, die er vanuit hun open godsdienstige en maatschappelijke visies hun eigen potpourri van maakten. Het gevolg hiervan is dat het merendeel van onze zogenaamd katholiek opgevoede jeugd weinig of niets meer afweet van de essentiële geloofswaarden en –waarheden van de katholieke wereldkerk.

De gewone leken, die trouw bleven aan de kerk en de geloofstraditie, kwamen in ons land meer en meer geïsoleerd te staan. Het krachtig weerwoord dat zij van hun kerkleiders verwachtten kwam er niet. Integendeel, de sleutelposities  in pers, media en kerkelijke tusseninstanties werden meer en meer ingenomen door progressief denkenden, overtuigd van hun intellectuele superioriteit over de kerkleiding. Zij namen steeds meer de touwtjes zelf in handen en zorgden voor nog meer kerkverwarring, gepaard gaande met een logischerwijze teruglopende  kerkgang. Kandidaat-priesters verkozen in Nederland te studeren, uit vrees aan de Leuvense Katholieke Universiteit met hun katholiek geloof in de knoei te geraken. Een recent voorbeeld dat de aldus ontstane toestand goed illustreert is de open breuk tussen Mgr. Léonard en zijn ex-woordvoerder, die nota bene in Leuven als een conservatief student werd beschouwd.

Intussen werkten vrijdenkers en atheïsten naarstig voort aan het versterken van hun posities in het medialandschap. Een van de gevolgen hiervan is dat volgens recente studies 60 % van de Belgische journalisten tot het progressief linkse kamp behoren en dat we geen enkele krant meer hebben die nog als    authentiek katholiek kan beschouwd worden. In enkele decennia tijd verschrompelde een bloeiende kerk die haar zonen over de ganse wereld uitzond tot een minderheid. Het is bevreemdend vast te stellen dat een combinatie van mekaar versterkende feiten en factoren het religieus en cultureel leven van een maatschappij volledig van aanschijn kan veranderen binnen het tijdsbestek van een kort mensenleven.

Parallel hiermee werden wetgevende constructies op touw gezet om al wat niet beantwoord aan de toonaangevende progressieve theorieën aan banden te leggen. Opinievormers en maatschappijhervormers creëerden wettelijke hefbomen waarmee zij hun dogma’s aan de maatschappij willen opleggen. Via een aangepaste interpretatie van de begrippen “racisme” en “discriminatie” trachten zij opvattingen van religieuze aard die niet stroken met de hunne terug te dringen tot de privésfeer of zo mogelijk zelfs daar te verbieden. De normale maatschappelijke tegenstellingen en discussies worden meer en meer via de rechtbank uitgevochten. De rechterlijke macht zal aldus bepalen welke opinie de juiste is en welke  moet gesanctioneerd worden. Dat kan in principe voor ongeveer alle opinies, want elke opinie kan vanuit een bepaalde gezichtshoek als “discriminerend” of “racistisch” beschouwd worden. Dit leidt met andere woorden ofwel naar een totalitaire gedachtedictatuur, vergelijkbaar of uiteindelijk nog erger dan die van de sovjets, ofwel naar een anarchie van elkaar tegensprekende rechtshoven.

De voorlaatste vrijzinnige aanvalsgolf tegen de kerk is gebaseerd op de pedofiele wandaden waaraan sommige priesters zich hebben schuldig gemaakt. Gevallen van pedofilie zijn er waarschijnlijk altijd geweest in de geschiedenis van de mensheid en men zal ze nooit helemaal kunnen uitsluiten. Maar waarom zien we juist in de loop van de laatste helft van vorige eeuw zulke toename van het aantal gevallen, zowel in de maatschappij als in de kerk? Het verband tussen deze toename en de groeiende verering van vrije seksbeleving in diezelfde periode zou voor iedere onbevooroordeelde analist al lang duidelijk moeten zijn. Daarvoor hebben we geen parlementaire commissie nodig. Maar die analyse past helemaal niet in het progressief plaatje en belandt dus ook maar in de progressieve prullenmanden. We mogen God danken dat naar aanleiding van de schandalen rond Dutroux en konsoorten het oprukkend pedofilisme een halt is toegeroepen, want alhoewel men het nu tracht te verdoezelen waren er voordien steeds luider stemmen in de media om ook dat pakket op te nemen bij de rechten van de seksueel vrijgevochten mens.

De laatste aanvalsgolf is nu gericht tegen onze aartsbisschop die de moed heeft tegen de progressief afwaarts gaande stroom in te gaan. De tactiek waarmee de aanval wordt uitgevoerd is simpel en oeroud: pak hem op zijn woorden. Hem op zijn daden pakken is immers nogal moeilijk want onze sympathieke en goedlachse kerkleider doet tot nader order geen vlieg kwaad, maar staat iedereen vriendelijk te woord.  Dezelfde tactiek gebruikten de Saduceeën en Farizeeën om Jezus op zijn woorden te vangen. Jezus was hen te slim af, maar onze brave monseigneur raakte verstrikt in een netwerk van verdraaiingen en verkeerde interpretaties van zijn woorden, met de klaarblijkelijke bedoeling hem de mond te snoeren en zijn gezag te ondermijnen. In de binnen- en buitenkerkelijke media was er haast niemand die de moed had om hem te verdedigen. Zijn eigen collega’s lieten hem links liggen of wezen hem terecht.  Het waren vooral de geloofsgetrouwe leken die in eerste instantie voor hem in de bres sprongen, via internetberichten. De groeiende kloof binnen onze kerk kwam nooit schrijnender aan het licht.

Misschien wel het voornaamste probleem waarmee de traditionele Belgische lekengelovige nu worstelt is dat zijn mening in de media haast niet meer aan bod komt. Ik ben de verslaggevers van Ter Zake dankbaar dat zij mij tenminste even de kans gaven om de verdediging van Mgr. Léonard op te nemen, tegenover Zuster Lutgarde. Hier en daar is er een artikel van een toonaangevende intellectueel verschenen om te protesteren tegen de behandeling van onze kerkleider, maar eigenaardig genoeg kwamen de bedenkingen tegen de behandeling van de aartsbisschop dikwijls van eerlijke ongelovigen of randgelovigen.  Alles in totaal waren dat maar peulschillen in de veralgemeende haatcampagne tegen hem. Die is er in geslaagd om bij vele gewone gelovigen een volledig misvormd imago te creëren van de persoon van de aartsbisschop. De dringende vraag luidt dus: hoe kunnen wij onze standpunten beter verdedigen in de media?

Wat men ook moge beweren over de macht van de katholieke kerk, zij heeft heden ten dage enkel een morele macht. Die oefent zij uit ten aanzien van de gelovigen, maar ook ten aanzien van de maatschappij als geheel. Daartoe moet zij zich wenden tot een andere macht, de vierde genoemd, met andere woorden de media. Binnen deze vierde macht moeten wij, de geloofsgetrouwe  kerkbasis onze posities kunnen innemen, als tegengewicht tegen het pseudokatholiek middenveldgezelschap dat nu de zogenaamde mening van de gelovigen in pers, radio en TV beweert te vertolken.

Uit het nieuws dat we toegereikt krijgen langs onze nationale radio- en Tv-uitzendingen moeten we opmaken dat de traditionele katholieken, trouw aan het leergezag van de paus en de kerkelijke traditie zo zeldzaam geworden zijn als witte muizen. Onze opinies komen haast nooit aan bod. Dit is een zoveelste misvorming van de werkelijkheid vanwege onze nationale media, maar wij, de traditionele katholieken, hebben ook zelf schuld aan deze misvorming. We zijn al te lang in de illusie blijven geloven dat onze kerkleiding krachtdadig de geloofswaarden zou verdedigen, maar tot onze grote ergernis heeft de kerkleiding aan deze normale verwachting niet of zeer ondermaats beantwoord. De meerderheid van de Belgische kerkleiding had het veel te druk met het aankweken van een zo progressief mogelijk imago, in de waan dat dit de juiste weg was om de kerk staande te houden. Gelukkig vonden vele trouwe gelovigen troost en bezinning in heel wat waardevolle initiatieven en verenigingen voor geloofsverdieping, want wat er van officiële kerkzijde werd aangereikt was dikwijls beneden alle peil.

Het gevolg van dit alles was dat er bij veel katholieken een soort angst ontstond om zich als gelovige te “outen”. Terwijl het katholiek geloof meer en meer tot de privésfeer werd teruggedrongen, kreeg het concurrentie van een ander geïmmigreerd geloof, dat helemaal geen last heeft van pleinvrees, maar openlijk wervend werkt en daar wel degelijk goede resultaten mee boekt. Het wordt dus de hoogste tijd dat het roer wordt omgegooid. In plaats van te klagen over de gang van zaken in de kerk moet het besef groeien dat WIJ de kerk zijn, al degenen die trouw bleven aan het leergezag van de rots waarop Christus zijn kerk bouwde. Die kerk was van in het begin aan haatcampagnes onderhevig, maar desondanks groeide zij snel. Waarom? Omdat de volgelingen van Christus baden om de H. Geest en van Hem de moed ontvingen om naar buiten te komen en hun geloof in synagogen, op pleinen en voor rechtbanken zonder verpinken te verdedigen.

Daarom deze oproep aan alle trouwe rooms-katholieken. Laten we uit onze catacomben kruipen en ons verenigen om samen ons onwrikbaar geloof in de katholieke wereldkerk opnieuw uit te dragen. Laten we aan de pers horen dat we bestaan en dat we met klem ons democratisch recht opeisen om in het maatschappelijk debat gehoord te worden. Dat we geen vrees hebben van degenen die ons via rechtbanken de mond willen snoeren. Dat de traditionele lekengelovige moet vertegenwoordigd zijn in het maatschappelijk debat. Daarvoor moeten we niet de toelating vragen aan onze bisschoppen. Dat is gewoon onze plicht als volgelingen van Christus die ons beval: gaat en onderwijst.

Hiermee doe ik een luide oproep aan alle kerk- en pausgetrouwe katholieken van dit land en aan alle verenigingen (en dat zijn er toch heel wat) die in stilte het ware geloof en een onvervalste katholieke catechese hebben doorgeven. Laten we gezamenlijk uit onze schelp kruipen. Laten we ons verenigen zodat we met autoriteit en democratische legitimatie de pers te woord kunnen staan. Het is NU de tijd van handelen, nu we een aartsbisschop hebben die ons het goede voorbeeld geeft om zonder vrees in onze moderne en wispelturige wereld  het onwankelbare woord van Christus’ kerk aan bod te laten komen.

God geve dat velen onder u deze boodschap begrijpen of daar zelf al langer van overtuigd waren. Aan al wie wil meewerken aan een katholieke renaissance vanuit de basis in dit land vraag ik het volgende. Spreek alle  authentieke rooms-katholieke verenigingen, organisaties of entiteiten aan, met de vraag om aan te sluiten bij een forum  dat de spreekbuis wil zijn van de lekenbasis die trouw is aan de traditionele kerkelijke leer. Overtuig hen dat zulk forum een hoogdringende noodzaak is. Ook ieder die individueel bekommerd is met de uistraling van ons geloof kan hieraan meewerken, leken zowel als priesters. Gans in het bijzonder doe ik een oproep aan de vrouwen en aan de jeugd, om enthousiast mee te werken.  Dit is een initiatief van de basis uit, zonder enige beïnvloeding vanuit de kerkelijke hiërarchie. De eerste stap wordt gezet door gezamenlijk overleg, in het bewustzijn dat we verbonden zijn in Christus en dat we verankerd zijn aan de rots waarop Hij zijn kerk bouwde.

Concrete punten:

-        Voorlopige benaming van het forum (in de drie landstalen):

                                                                Roomskatholiek LekenForum

Forum Laique Catholique Romain

                                                                   Römisch-Katholische LaienForum

-        Voorlopig contactpunt : ivovanhemelryk@telenet.be

-        Eerste actie : beleggen van een vergadering waaraan ieder die zich opgeeft kan deelnemen. Onderwerp: hoe vertegenwoordigen we ons best in de media.

-        Te vermelden gegevens door de deelnemers:

-Naam

-Eventueel de benaming van de vereniging die men vertegenwoordigt

-Postadres en/of e-mailadres, eventueel telefoonnummer

-Wijze van medewerking: deelname aan leiding of organisatie van de vergadering  / deelname aan de vergadering  / deelname aan de verspreiding van deze oproep / andere

VERZAMELING OP 5/12 OM 15u VOOR DE ST MICHIELSKATHEDRAAL IN BRUSSEL WAAR VERSCHEIDENE ORGANISATIES ZULLEN SPREKEN EN DE PERS TE WOORD STAAN OVER DIT EN AANVERWANTE THEMAS

Schiet dus in actie, verspreid de boodschap op alle mogelijke wijzen, naar personen en naar betrouwbare verenigingen. Roep anderen op hetzelfde te doen. Een papieren versie is op aanvraag verkrijgbaar. Ook steun of samenwerking vanuit de buurlanden is welkom.

La version française est en préparation. Gesucht: ein Übersetzer ins Deutsch.

God zegene onze inspanningen en geve ons de moed het zout der aarde te zijn en te blijven.

Ivo Van Hemelryk

o-oo—o-o-o-o-o-o-o-

Na lezing, volhardt en ondertekent in eigen naam, de gezegde :

http://blog.seniorennet.be/digitalia/