De jarenlange Belgische kerkpolitiek die erin bestond om alle geloofsonderwerpen die niet zo goed in de markt lagen te omzeilen met nietszeggende uitspraken heeft de geloofskennis van de nog praktiserende katholieke bevolking fel ondermijnt. Ook in het katholiek onderwijs werd de geloofsschat niet behoorlijk meer doorgegeven. Het resultaat is een jeugd die ondanks jarenlange studie aan katholieke scholen geen benul meer heeft van essentiële geloofswaarheden en geen zin heeft om haar vrije tijd te verliezen in kerken bevolkt met een uitstervende generatie die volgens haar nog gelooft in middeleeuwse sprookjes.
In deze nachtmerrie werd de nog getrouwe schare gelovigen recent wakker geschud door een mediagestuurde haatcampagne tegen de katholieke kerk op basis van pedofilieschandalen die voor het grootste deel reeds verjaard zijn. Die kunnen dus logischerwijze in verband gebracht worden met het inadequate kerkbestuur in diezelfde jaren, dat zowel extern als intern veel te zwak reageerde op de groeiende cultuur van vrije seksbeleving.
De volgende fase in dezelfde mediagestuurde aanvalsgolf tegen de katholieke kerk was de aanval op onze recent benoemde kerkleider, Mgr. Léonard, door het Vaticaan aangesteld met de bedoeling onze kerkprovincie te restaureren in de diepte. Katholiek België was gedurende de voorbije decennia gaandeweg bevolkt geraakt met een ganse schare verlichte betweters die een bevoorrecht plaatsje binnen de media en de politiek wisten te bemachtigen. Zij werden tot katholiek middenveld gepromoveerd en worden gebruikt als pionnen in de frontale media-aanval tegen al wie de traditionele katholieke kerkleer trouw bleef, met op kop dus Mgr. Léonard.
Een ware haatcampagne tegen Mgr. Léonard werd op gang gebracht, op basis van uit hun verband gerukte en verkeerd weergegeven uitspraken van onze mededeelzame (maar misschien toch iets te naïeve) aartsbisschop. Al of niet openlijke medewerking hieraan wordt gegeven door instanties uit de eigen katholieke kringen, zoals onlangs het IPB, dat zich niet geneerde om de goedlachse, openhartige en volkse aartsbisschop als hooghartig te bestempelen. VRT1 beweert schaamteloos in haar nieuwsuitzending van vandaag, 30/10/10, dat Mgr. Léonard zou gezegd hebben dat het gerecht de pedofiele priesters op rust gerust moest laten. Dit zijn niet de woorden van de kerkleider. Hiertegen zou met klem moeten geprotesteerd worden, zo nodig via juridische weg. Dit is zondermeer de verspreiding van leugenachtige informatie via onze officiële mediakanalen, klaarblijkelijk met het oog op maximale imagobeschadiging.
Het lijkt erop dat al wie of wat te maken heeft met authentieke katholiciteit door onze media vogelvrij werd verklaard. Het is de allerhoogste tijd dat hiertegen krachtdadig geprotesteerd wordt door al wie zich hierdoor geviseerd voelt . De rechten van de authentiek katholieke bevolking worden door de media met de voeten getreden door een verkeerde berichtgeving, waartegen zij geen kans krijgt zich te verweren.
Hierbij doe ik een dringende oproep aan allen die met de bovenstaande situering akkoord gaan zich te verenigen. Aldus kunnen wij verenigd een krachtig en duidelijk antwoord geven op de actuele verkeerde voorstelling van zaken, inzonderheid ten aanzien van onze nationale kerkleider. Deze vereniging van Rooms-katholieke gelovigen moet een tegengewicht vormen voor de betweterij binnen het actueel Belgisch kerkgebeuren.
Basisdoelstellingen van deze vereniging zouden o.a. kunnen zijn:
- Samen bidden voor belaagde medestanders (zoals actueel Mgr. Léonard) - Onderlinge steunbetuigingen, persoonlijke en via petities - Het laten horen van onze stem in de pers - Aanklagen, zo nodig via gerechtelijk weg, van vervalste en eenduidige berichtgeving.
De tijd van handelen is aangebroken, in onderlinge solidariteit en in verbondenheid met de wereldkerk. Doe mee en verspreidt zoveel mogelijk deze boodschap.
Eerder bij toeval ontdekte ik zojuist deze site.Gezond katholiek, zou ik zeggen. Geloof me, beste mensen, het is er geen uit Djezekes tijd. Overtuig gewoon Uzelf : ga eens langs. Het voelt aan als een verkwikkend bad, na al de kloerie die dagelijks 24/24 over ons uitgegoten wordt, zodra we Internet durven openen.
Enfin, voor mij, heb er dus in het vervolg nog een propere dada bij : de authenticiteit van het christendom dat in onze mensen ingebakken zit.
En als ik goed nadenk, zou ik bijna besluiten dat het voor mij een soort van kleuren-likstok is die ons als kind in vervoering kon brengen. Ieder laagje verborg een ander smaakje en een ander kleurtje
Net zoals ik daarstraks aan het uitleggen was, dat een Vlaamskloppend hart bij definitie een Islam-bestrijdend hart is, schuif ik daar nu tussen : de christelijke achtergrond in dat denken. Allez : een soort 3-in-1. Anders gezegd : 3 x hetzelfde maar met een andere invalshoek.
Let wel : voor mijn part kan het begrip katholiek evengoed ingevuld worden door iemand die nooit in een kerk komt, die buiten het geloof werd opgevoed, en zich daar zelfs goed in voelt. Al zal hij/zij eerder iemand zijn die buiten in de Lente in de natuur wandelt, maar de schaduw blijft verkiezen. Is zijn volle recht! Persoonlijk heb ik liever de rijkdom van het volle zonnelicht. Al beleef ik dat op mijn manier
Ben ik effe blij dat er eindelijk mensen in het verzet stappen om Mgr Léonard te steunen. Liefst en laat het AUB niet meer lang duren door een gerechtelijke actie te starten om de vuilspuiters voor de Rechter te slepen. Zelfs al zou die rechter achteraf een Kaïfas blijken te zijn, of erger : een Pontius Pilatus die zijn handen in onschuld wast.
Ongelofelijk, maar waar! Wij van het Vlaams Belang waren eerst met die strijdkreet, en in Nederland doet men het ons nu toch wel achter! Eigen volk eerst!!!! De eerste stap naar het wegvallen van de Staatsgrenzen?
Dat verkondigen wij van het Vlaams Blok/Belang al jaren. Er aan toevoegend dat men moet lezen en verstaan wat er staat. Er staat niet Eigen volk eerst en de rest mag stikken ofEigen volk eerst en niks voor de anderen
Dat wordt ons wel verweten door hen die deze uitdrukking niet uitspeken, maar ze toepassen : de loft-Linxen, de kaviaar-socialisten en de nuttige idioten die hen achterna lopen.Denk aan de kleur-syndicaten. Enfin, ze doen maar.
Net zoals de uitgesponnen hetze tegen de Kerk : uitleggen en her uitleggen van zaken die hen in feite niet zouden mogen interesseren, bijvoorbeeld hoe de Kerk denkt over aids. Zij, die Linkie-Winkies, hebben hun eigen regels en regeltjes, waarom moeten ze dan perse inspelen op de mening van anderen? Al kan het natuurlijk in de eerste plaats zijn om de eigen prinsciep-loosheid te camoefleren .Ja, het is te begrijpen, hoor! De Kerk ligt onder vuur en zij zien de kans van hun leven om ze helemaal onderuit te halen. Weeral in die slaapverwekkende 7de Dag van gisteren : De Vadder met een naïeve jongen van het VB (waarom lopen die telkens weer in de val! Één keer het serpent goed en zo sarcastisch mogelijk toe-tanden, rechtstaan en waardig van de set wegwandelen : dat zou nog eens een gongslag geven. Waarop wordt er gewacht?) en een stel Linxe potentaten, waaronder die trezebees van het Blauwe Fabriekje die nu een beroemdheid wil worden dank zij de ondergane misbruiken van minstens 30 jaar geleden. En maar tateren over Mgr Léonard, wat die mag en niet mag, voorbijgaand aan de simpele wetenschap dat die gewoon spreekt als hoogste kerkelijk gezag van het land, en daar kan zelfs de bisschop van de Metropool niets aan veranderen. Dat Mgr Léonard dat doet in zijn eigen stijl , dat mag ook al niet. Ook daar is er kritiek op!
Och! Ik heb zon compassie met die arme sloren van de Linxe kerk : na de ineenstorting van de socialistische en/of communistische heilstaten, hebben zij zelfs geen schaamlapje meer over om zich achter te verschuilen. En dat het precies Paus Woytilla is geweest, die het communisme de genadeslag heeft toegediend (samen met Reagan) dat moet gewroken worden, in alle Eeuwen der Eeuwen. Aùen.
Terug naar de misbruiken in de Kerk. Vriend en vijand gaat voorbij aan de term verjaring als Mr Léonard compassieus spreekt over oude mannen die zich een eeuwigheid geleden zouden hebben misdragen. Ze gaan voorbij aan de bewijslast, want het is woord tegen woord : wie liegt? Het vermoeden van onschuld blijft bestaan tot de schuld bewezen is. Dat is onze rechtsstaat! We weten allen echter dat de menselijke geest gelijk is aan een slangenkuil met slapende intriges, en het kan een zoete wraak zijn voor vele gefrustreerde geesten voor een mislukt leven..
En wat het ergst is : iedereen gaat voorbij aan de door de Wet en het Strafrecht ingestelde Stops : de verjaringstermijn. Voor een onopgeloste moord, die door de dader na 30 jaar+ 1 dag wordt opgebiecht, kan er geen strafzaak meer geopend worden. De gemeenschap moet zelfs opletten, dat ze de dader geen moordenaar noemt, of deze kan klacht indienen wegens eerroof Dat is nu eenmaal de onmogelijke kronkelweg van Het Recht.
Het was wel beter geweest mocht Mgr Léonard ook in die richting gesproken hebben. Dan hadden al die slimmekes van achter de rug van de Linxe smoelentrekkers die pertinent overal staan op straffeloosheid en op een tweede kans daar mooi gestaan. Hij had er ook bij kunnen zeggen, dat er inderdaad Mr t Landuyt ook canoniek rechtbanken bestaan, en dat de daders, al gaan ze wegens verjaring, vrij-uit voor de Wet, de kerkelijke straffen niet zullen ontlopen. Het had gekund!
Maar ik was bezig met Eigen volk eerst en helaas : het ene loopt door het andere. De bekommernis voor de eigen mensen : wordt verkeerd uitgelegd. De bekommernis voor het hogere : wordt verkeerd uitgelegd.
In dezelfde mate van moedwilligheid waarmee het Vlaams Belang benaderd wordt, benadert de Linxe kerk ook de Geloofsgemeenschap. De twee zalken zijn echter onder één noemer onder te brengen : al wie niet van ons gedacht is, zijn minderwaardige wezens!!!!!
En louter uit kortzichtigheid (om de eigen persoonlijke bevoorrechte situatie veilig te stellen in de toekomst) wordt door de Linxe kerk de Muzelmannerij opgevrijd.Dat, wordt er gedacht, is een varkentje dat we later wel zullen wassen. Als die vervloekte christenen zullen verdwenen zijn .
A la bonheur, zeg ik daarop. Als dat varkentje, juist een varkentje!, zich maar zal laten wassen! Ziet er niet naar uit, in die landen waar de Islam aan zet is!
o-o-o-o-o-o-o-o
Eigen volk eerst ?!
COR STOKER - 30 OKTOBER 2010
Zo ik heb meteen uw aandacht, want laten we wel wezen, de tekst eigen volk eerst is een beladen tekst, je kan er zelfs voor vervolgd worden, vreemd genoeg, want het is een doodnormale variatie op het hemd is nader dan de rok, hetgeen ineens een WEL geaccepteerde uitdrukking is en is gebleven.
Wat is er mis, met die kreet, trouwens Vol=Vol mag ook al niet, maar dat het ERG druk is, maf genoeg, mag dan wel weer wel, zo zijn er meer totaal onschuldige Nederlandse taalkundige uitspraken beladen geworden en zelfs strafbaar gebleken, maar mag je straffeloos een medeburger die PVV stemt wegzetten als een Bruinhemd, racist of fascist en tegelijkertijd roepen dat Wilders aanzet tot haat en tweedeling.
Links is kampioen bedenken van uitdrukkingen die als ze beladen worden, ineens verboden worden, zoals de term allochtoon, ingevoerd door de PvdA om nieuwe Nederlanders te omschrijven, er werden heuse studies aan besteed om te definiëren wie er WEL en wie GEEN allochtoon zou zijn, nu het woord ingeburgerd is, krijgt het ineens een beladen lading, want het zou aanzetten tot tweedeling.
Ik heb al vaker aangevoerd dat je nagenoeg iedere religie of religieuze sekte op de hak mag nemen, cabaretiers ,filmmakers, boekenschrijvers, cartoonisten, allemaal staken ze de draak met de kerk, de religie en of je dat smaakvol vond of niet, het kon, maar kan niet meer, want er is ineens een religie die korte metten maakt met spot en ook de rechtspraak steekt een spaak in het wiel van de vrije meningsuiting.
Maar terug naar eigen volk eerst, laten we eens kijken waarom de autochtone bevolking meer en meer genoeg heeft van de instroom en zich afkeert van de oude politiek om te gaan stemmen op de PVV zelfs als er geen buitenlander in hun wijk, dorp of buurtschap woont.
Veelal zijn het de ouderen die totaal gedesillusioneerd zich afkeren van de PvdA en het CDA, partijen waar ze traditioneel op stemden, want ze voelden zich verwant met deze confessionele partijen die voor gezin, solidariteit en sociaal beleid zouden staan en nu hun oude achterban letterlijk in de kou en hun hemd laten staan.
Leg het deze mensen eens uit, die vaak vanaf hun 15e jaar keihard hebben gewerkt, soms nog deels de oorlog hebben meegemaakt, hun hele leven trouw belastingen hebben betaald, niet in luxe en welvaart zijn opgegroeid maar iedere cent opzij legden voor later en nu ze van hun welverdiende pensioen/AOW willen genieten worden ze als oud vuil terzijde geschoven.
Voor de nieuwkomer(s) zijn er renteloze leningen tot 10.000 euro, worden er huizen beschikbaar gesteld, krijgen ze alle hulp en begrip, zijn er inburgeringcursussen, maar ook coaches, begeleiders, ondersteuners, juridische hulp, mogen ze weken en soms zelfs maanden terug naar land van herkomst voor vakantie enz. enz.
Maar Opa en Oma zitten in een tehuis te wachten op de (godgeklaagd) wekelijkse wasbeurt, is er geen tijd en gelegenheid voor een uitstapje laat staan een wandeling, zijn ze ineens kostbaar en niet kostbaar als bezit, maar als onkostenpost en weet de regering en overheden op een dubbeltje nauwkeurig te becijferen wat zij de maatschappij kosten, hetgeen ineens ondenkbaar en ongewenst is bij de Allochtonen die hier wonen, slechts de PVV maakte dat inzichtelijk.
Maar ook Truus en Kees, Henk en Ingrid, zien in hun dorp de voorzieningen verdwijnen, want hun woon en leefgemeenschap is ineens niet rendabel, verdwijnt de lokale buurtbus en zien ze hun dorpen, buurtschappen en wijken verpauperen terwijl in de steden en grote kernen megalonome miljoenen en soms miljarden slurpende projecten worden opgestart ter meerdere eer en glorie van de regenten en bestuurders van deze steden.
Ook voor hun kinderen wordt er nauwelijks iets georganiseerd en dan is het een hard gelag om te zien dat een stel raddraaiers die wijken onveilig maken en zich buiten de samenleving plaatsen wel mooie volledig betaalde excursies krijgen, een eigen jeugdhonk, muziek instrumenten of een sportvoorziening, terwijl zijzelf vervolgd en aangesproken worden als hun kinderen uit armoede en verveling in een schuur een bierfeestje houden.
Meten met twee maten is een vorm van discriminatie en positieve discriminatie is een leugen, want discrimineren kan nimmer positief zijn, dus mensen voortrekken omwille van hun af- en herkomst en niet vanwege hun kwaliteiten en parate kennis is per definitie de beste manier mensen te vervreemden van hun maatschappij want waarom moet je het liefst een lesbische, donkergekleurde, islamitische nieuwe Nederlander zijn om voorrang bij de sollicitatie te krijgen, daarmee bekwame hard studerende en welwillende gekwalificeerde mensen te passeren enkel en alleen omdat ze Nederlander van origine zijn.
Welk gezin geeft zijn buren hun nieuwe auto, beste kleren en de mooiste kamers van hun huis, om vervolgens zelf in het schuurtje te gaan wonen, omdat ze solidair zijn met de nieuwe buren die het minder hebben dan zij, nou simpel totaal niemand die bij zinnen is.
Terwijl wij als volk bewezen hebben solidair te zijn en diep in de buidel te willen tasten bij rampspoed en ellende, behandelt onze overheid en landsbestuur maar ook lokale bestuurders nieuwkomers alsof ze kleine koningen en koninginnen zijn, alles staat ten dienste van hen, een complete industrie verdient er een dik belegde boterham aan en Truus, Henk, Kees en Ingrid kijken met verbazing en verbijstering naar de steeds maar stijgende lasten en minder en minder wordende lusten en zo vermoord je de ooit zo geprezen solidariteit.
Maar wie de vinger legt op de etterende wond van voortrekken, meten met twee maten, omgekeerde discriminatie en opkomt voor zijn eigen mensen (ongeacht ras, huidskleur of religie) dus eigen volk eerst in woord en praktijk wil brengen is een verderfelijk mens, een gevaar voor de vreedzame samenleving en begeeft zich op een hellend vlak.
De Cohens en stampvoetende Pechtoldjes en dissidente CDArs verwerpen de kritiek, zij zijn namelijk de schuld van de tweedeling, zij zijn wars van iedere aanpak, want dat is zielig, het is zielig dat knaapjes met capuchons stelen en roven, intimideren en molesteren, we moeten begrip tonen voor hun problemen van ontworteling, we moeten onze cultuur vergeten en hun cultuur omarmen en als dat nog niet genoeg is moeten we op onze tenen lopen als we kritiek willen uiten op een dominante religie.
Een ieder gezond en welwillend mens komt op voor zijn eigen bestaan, wil best wat inleveren uit solidariteit, maar niet als die solidariteit onvrijwillig is maar onder dwang, intimidatie en vreemde religieuze wetten en regels afgedwongen wordt, dan ontstaat er haat en nijd en echt dat is niet de schuld van een terminologie Eigen volk eerst, maar meer vanwege het terzijde schuiven van de legitieme wensen, verwachtingen en rechten van het eigen volk, dat er generaties lang voor gewerkt en betaald heeft en zijn land ziet verloederen.
Een volk dichterlijk betichten en schofferen mag je alleen als dichter des vaderlands welkom in Nedrigland, waar wiens Neerlands bloed niet meer door de aderen mag stromen
Als in Rome honderduizenden jonge mensen enthousiast staan te wuiven naar de Paus, dan schrijven onze persmuskieten, date r enkele tienduizend misdienaars (knipoog) daar waren. Maar als een paar tientallen seksueel gefrustreerden, op zoek naar revanche (en financiële steun) daar komen, en door de politie weggehouden worden van het Vaticaan, omdat die daar niets te zoeken hebben tenzij herrie, verschijnt een lang en uitvoerig verslag over die hartvochtige Kerkleider de maar niet wil toegeven dat Hij aan het hoofd staat van een bende criminelen.
Het ligt er zodanig dik boven op, dat hun verhaal ongeloofwaardig wordt.
En o ja! Italië was op een andere manier ook nog in het nieuws! De vivante 70-ger die met zuiderse zwier zijn avontuurtjes toegeeft, maar ondertussen het land optilt tot het moeras waar het na jaren Linx potverteren is terecht gekomen : wat was toch een door-en-door verdorven figuur! Wedden dat, moest Il Cavaliere een Linx personage zijn, dat men er over had gezwegen, of hoogstens wat meesmuilend ge-insinueer had gemekkerd .
Is er nu echt niemand van hen die het snapt?
Enfin, ze smijten hun eigen ruiten in en dat kunnen we alleen maar toejuicjen.
Een gedegen biografie van mr. Schalken is in voorbereiding. Hier alvast een voorproefje.
Bij de kapper, in de rij voor de kassa bij Albert Heijn, in de tram, waar ik ook kom, overal valt de naam van mr. Tom Schalken. Gisteren nog een obscure raadsheer aan het Amsterdamse gerechtshof, vandaag op ieders lip. Zelden zal iemand zo snel - en tevens zo verdiend - tot de rangen der BNers zijn toegetreden. .
Een kleine 20 jaar is de thans 66-jarige mr. Tom Schalken hoogleraar geweest. In die functie heeft hij zich alras doen kennen als een wetenschapper van een welhaast on-Nederlandse proporties. Thans, en wel sedert 2005, is hij raadsheer bij het Amsterdamse gerechtshof en is hij aldaar aan het uitbollen naar zijn pensioen. Maar dan wel als een rechter die inmiddels op het punt van onkreukbaarheid een standaard heeft neergezet die zijn collega-rechters al bij voorbaat tot wanhoop drijft.
Het is al met al een kwestie van pure gerechtigheid om de verdiensten van prof. mr. Tom Schalken, deze lievelingszoon van Vrouwe Justitia, hier voor een ruimer publiek te ontsluiten.
Zoals men dat bij intellectuele giganten wel vaker ziet, was de start van de carrière van Tom Schalken allesbehalve veelbelovend. Hij is namelijk begonnen met eerst een paar jaar op kosten van pa te verlummelen aan de universiteit van Nijmegen. Daarna heeft hij echter nog steeds op kosten van pa - een doorstart gemaakt aan de VU te Amsterdam. Wellicht is het aan de opleidingseisen van de VU toe te schrijven, maar Tom Schalken is daar in recordtijd afgestudeerd en al in 1972 gepromoveerd.
Bij een promotie hoort een proefschrift. Bij de meeste proefschriften beperkt de promovendus zich tot het plichtmatig op een rijtje zetten van wat anderen hebben bedacht. Gelukkig verschijnen er zo nu en dan ook proefschriften die de rivieren der wetenschap in nieuwe beddingen weten te leiden, die zich weten te ontworstelen aan de houdgreep van de academische communis opinio. Welnu, het proefschrift van mr. Schalken behoort bij uitstek tot de categorie grensverleggend. Ga maar na: Pornografie en strafrecht, beschouwingen over het pornografiebegrip en zijn juridische hanteerbaarheid. En dat aan de VU, anno 1972.
Afgezien van zijn wetenschappelijke merites, heeft het proefschrift van mr. Schalken ook een enorme maatschappelijke impact gehad. Wat tot dusverre onder de toonbank werd verkocht, kon nu open en bloot in de etalage, mits uiteraard - voorzien van de nodige strookjes papier ter afdekking van de daarvoor in aanmerking komende details. Hele generaties, de mijne incluis, hebben van mr. Schalken geleerd om pornografie op een juridisch verantwoorde wijze tot zich te nemen. Ja, ik durf zelfs de stelling aan, dat zonder het proefschrift van mr. Schalken een film als Deep Throat, die mijlpaal van Westerse beschaving, niet zo snel in Nederland had kunnen worden vertoond.
Voor iemand als mr. Schalken, die zo gedurfd en vaardig het nukkige paard der wetenschap heeft weten te berijden, kon het professoraat niet ver weg zijn. En ja hoor, nog maar nauwelijks 15 jaar later, in 1987, vinden wij mr. Schalken al weer terug op het VU-nest. Ditmaal als hoogleraar strafrecht en strafprocesrecht.
Een kort overzicht als dit kan onmogelijk recht doen aan de huiveringwekkende veelzijdigheid die zijn hoogleraarschap zo heeft gekenmerkt. Er is echter één kwaliteit van prof. Schalken die er toch nog uitspringt, en dat is zijn optreden als annotator. Sedert 1988 heeft hij de opeenvolgende jaargangen van de Nederlandse Jurisprudentie verrijkt met honderden commentaren op de vonnissen en uitspraken van allerhande rechterlijke colleges.
Legendarisch is zijn ziedende commentaar op het zogeheten Rectaal-fouilleren-arrest van de Hoge Raad (HR 8 november, 1988, NJ 1989, 667). De Hoge Raad dacht het opsporingsambtenaren gemakkelijk te moeten maken door onder onderzoek aan het lichaam tevens te begrijpen onderzoek in het lichaam. Een dieptepunt in de justitiële argumentatie!, zo riep prof. Schalken zijn lezers toe. Als de wetgever onderzoek in het lichaam had willen toestaan, dan had dat wel met zoveel woorden in de wet gestaan. Als prof. Schalken het ons zo uitlegt, klinkt het allemaal zo simpel, maar juristen krijgen nog steeds kippenvel wanneer zij terugdenken aan de peilloze diepgang van de achterliggende analyse.
Het is niet ongebruikelijk om vooraanstaande hoogleraren bij hun afscheid te verblijden met een liber amicorum. Bij prof. Schalken bleek dit niet tot de mogelijkheden te behoren en de reden laat zich raden. Wie, zoals prof. Schalken, zijn collegas alleen al door zijn erudiete aanwezigheid devalueert tot wetenschappelijke non-valeurs, die maakt weinig vrienden; in ieder geval te weinig vrienden om een liber amicorum vol te krijgen. In plaats daarvan heeft men zijn verrukkelijke annotaties gebundeld in een boek met de welhaast profetische titel Ordening van emotie. En zo kunt u zijn ragfijne analyse van bijvoorbeeld het Wangslijm-arrest (HR 2 juli 1990, NJ 1990, 751) of het Hijger-arrest (HR 9 december 2003, NJ 2004, 273) nog eens in een handzaam formaat nalezen, rustig thuis bij de open haard.
De publicatie Ordening van emotie bevat ook nog een inleiding tot de specifieke aandachtspunten uit het wetenschappelijk werk van prof. Schalken. Prominent aanwezig zijn daarbij art. 6 EVRM (het recht op een eerlijk proces), het nemo tenetur-beginsel (waartoe met name ook het zwijgrecht van een verdachte behoort) en een deugdelijke motivering als fundament van rechterlijke oordelen. Vergis ik me niet, dan komen deze punten me bekend voor. Sterker nog, het waren belangrijke peilers onder het verweer van mr. Moszkowics. Ja, zonder het wetenschappelijke voorwerk van prof. Schalken had mr. Moszkowics zijn verdediging van Wilders niet naar behoren kunnen voeren.
Een ander punt van zijn niet aflatende aandacht is het optreden van het OM. Daarbij heeft hij ook de fiolen van zijn toorn uitgegoten over de houding van het OM in procedures als die welke Wilders nu voor de rechtbank hebben gebracht. Het OM zou op verzoeken tot vervolging veel te gemakkelijk tot niet-vervolging besluiten en zon besluit bovendien ontoereikend motiveren. Sommige waarnemers hebben al gesuggereerd dat de beschikking van het Hof geen poging tot afrekening met Wilders was, al was dat voor het Hof natuurlijk mooi meegenomen. Zij zien er veeleer een poging in om het OM in een high profile zaak eens gevoelig op zn nummer te zetten.
Zelf beschouw ik dergelijke aantijgingen als vuige achterklap waartegen een integer en hoogstaand magistraat als mr. Schalken zich nu eenmaal niet kan verweren. In dit verband kan ik ook nog wijzen op de uitzending van Buitenhof van 24 oktober. De president van de Hoge Raad, mr. Geert Corstens, heeft in die uitzending de criticasters van de rechterlijke macht volkomen terecht intemperantia voor de voeten geworpen. Voorwaar, een gelukkig gekozen term, want nu weet ook de gewone man meteen waar het op staat.
Ach, en dan dat etentje van de Vertigo-club. Al dat gedoe over partijdigheid. Mr. Schalken zou gepoogd hebben om de mystery guest, prof. Jansen, te beïnvloeden. Weet u wat mij als bewonderaar van mr. Schalken nu het meest steekt? Niet dat Moszkowics en Wilders er een onsmakelijk nummertje van hebben gemaakt. Wat we met die twee voor vlees in de kuip hebben, dat is inmiddels genoegzaam bekend: gespeend van elke vorm van fatsoen. Nee, wat mij het meest steekt, is dat zowel de president van het Gerechtshof als mr. Corstens de aanwezigheid van mr. Schalken als ongelukkig hebben gekenschetst. Een beschamende en nodeloze knieval voor de Wilders-adepten.
Prof. Schalken had zijn terugtreden als hoogleraar al een paar jaar tevoren aangekondigd. Hij is dus op een door hemzelf gekozen tijdstip weggegaan. Zijn afscheidsrede draagt de vertederende titel Functioneringsgesprek met mij zelf. Wie mocht vrezen dat zijn onbarmhartige blik in de spiegel schokkende onthullingen heeft opgeleverd, die kan ik snel geruststellen. Onze hooggeleerde laat er geen misverstand over bestaan dat zijn functioneringsgesprek buitengewoon positief is uitgevallen (blz. 1). Ik had ook niet anders verwacht. Bij zon geniale persoonlijkheid zou enigerlei vorm van bescheidenheid ook geforceerd overkomen.
Wanneer ik de onverkwikkelijkheden van het Wilders-proces aan mijn geestesoog voorbij laat trekken, dan bekruipen mij toch wat onbehaaglijke gevoelens. Het scenario voor een eventueel afscheid van raadsheer Schalken zou wel eens kunnen gaan afwijken van zijn afscheid als hoogleraar. Wellicht is er opnieuw een functioneringsgesprek aan de orde. Dat zal in dat geval geen gezellig onderonsje van mr. Schalken met zichzelf zijn, maar een formeel functioneringsgesprek. De uitkomst daarvan zal dan ook niet bij voorbaat buitengewoon positief uitvallen. Zelfs staat niet langer vast dat zijn afscheid zal plaatsgrijpen op een door hem zelf gekozen tijdstip c.q. op de wettelijke datum van pensionering.
Ik vrees dat Juvenalis het bijna 2000 jaar geleden al goed had begrepen: Elke zonde valt te meer in het oog en wordt te meer als schuld aangerekend, naarmate hij, die zondigt, in hoger aanzien staat. Of zoals onze opperrechter, mr. Geert Temperantia Corstens, dezelfde gedachte maar dan veel huiselijker ‒ zou formuleren: Omne animi vitium tanto conspectius in se crimen habet, quanto major, qui peccat, habetur (uiteraard met vindplaats: Juvenalis, Satirae 8, 140 sq.)
o-o-o-o-o-oo-
Pssst
Mensen, ik heb het U voorspeld : even gemakkelijk het was voor Turkije om YouTube weer open te stellen, even zo gemakkelijk zal die voor het gewone Turkse volk binnenkort weer onder de censuur zitten. Laat het U gezegd zijn voor de blogwereld : als het van de NSDAP Pv/dA afhangt (voor NL) of van de PS/SP bij ons in het land der Gebelgden, wordt er de blok op gelegd. U staat geregistreerd en wordt gevolgd. Big Brother is watching you. Stop met de Linxe overheid belachelijk te maken : Uw plaats is in een psychiatrische inrichting. Of beter : U bent een nutteloze eter, een parasiet, een luis, die best zo vlug mogelijk verpletterd wordt.
Als U iemand bent met een beetje kennis van de diepere achtergronden van WO II, dan weet U wie en wat de Nazi-Opperechter Roland Freisler gewest is. De man heeft de oorlog niet overleefd, maar zijn weduwe wel en die geniet van het welverdiende pensioen van haar halve trouwboek. Mag dat, even, ja?! Voor wie nog nooit van Freisler heeft gehoord : zie Wikipedia voor een tamelijk evenwichtig verhaal.
En nu U toch in die proces-sfeer van toen vertoeft, wip even binnen bij Proces van Neurenberg waar de Vier Mogendheden als glorieuze overwinnaars van WO II hun verslagen vijanden berechtten. Zelfs de Goden op de Olympus hadden dergelijke macht niet ter beschikking. Maar of in die Rechtszaal RECHT gesproken werd, dat betwijfel ik. Wraak, jaja, dat wel! Want wie wil de monsterlijke kat nu beroven van dat arme muisje dat ze gevangen heeft!
Dat Tom Schalken, net als Roland Freisler, op het einde van zijn carrière, bedolven weord onder een vallende betonnen balk : kan er een hogere vorm van Gerechtigheid bestaan?
Bij Freisler was dat ten gevolge van een bombardement die zijn Paleis van Justitie in één klap in een puinhoop herschiep. Bij Schalken is het de publieke schande die, dank zij Geeert Wilders, over deze manipulator is uitgegoten.
Wij wensen hem van hieruit een vredig einde toe.
O Ja, via onderstaande link kunt u de Heer Roland Freisler in actie zien. Ziet U, weer die Deutsche Gründlichkeit! Raadsheer Tom Schalken kan nog bijleren! Ik breng maar de rechtszitting in herinnering tegen Generaal von Stulpnagel, wiens naam gevallen was in het aanslag-complot tegen Hitler van 20 juli 1944. Bekentenis noch verder onderzoek was nodig, vond Freisler. De voorheen gevierde veldheer werd voor Freisler gebracht, in burgerkledij : een vest met veel te lange mouwen - een te korte broek maar zonder broeksriem, zodat de arme man voortdurend aan zijn broek zat te friemelenn om deze niet te verliezen. En zon man heeft het gewaagd zich te meten met onze Onvergankelijke Führer, tierde de rechter Vonnis : de strop aan een vleeshaak, verfilmd ten gerieve van de Führer.
Sorry voor Rechter Tom Schalken van het Volksgericht v/d Arbeid in Amsterdam. Bij nader toezien kan die man niet, herhaal, niet vergeleken worden met zijn Collega uit Berlijn. Die moest zelf de zittingen leiden en de doodstraffen uitspreken, die binnen de 24 uur dienden te worden voltrokken, want beroep was niet mogelijk. Goed hé, voor de rechtsgang! Freisler tierde tegen elke beschuldigde en ging als een dierenbeul bij een demonstratie. Tom Schalken staat daar boven : hij laat het vuile werk opknappen door zijn ondergeschikten zodanig dat hij, als het er op aankomt, in iedere omstandigheid aan de goede kant staat .Een goede Linxe gewoonte, zoals U wel weet!
De Paus spreekt deze keer als een bezorgde vader, die niets oplegt, niets verplicht, niets zedenpreekt, niet spreekt over Djezeke of dreigt met hel en alle duivels, maar gewoon uitspreekt wat wij allemaal (moesten wij daarvoor tijd hebben!) beter zouden doen tegenover de jonge mensen rond ons.
In mijn woorden en op onze golflengte zou ik op een dag lijk vandaag, Allerheiligen, zeggen : zoek regelmatig voor een paar uurtjes de stilte op. Als U daar, in de vrije natuur bijvoorbeeld, goed luistert, dan snapt U het vanzelf wel. Bedenk daar dat je er niet altijd zult zijn en dat U daar alleen bent als toevallige passant, als huurder, niet als eigenaar. De wereld zit zó ineen, dat U van dat alles moogt genieten als U er zich maar niet laat door vernietigen. Want zelf ben je als een distelpluisje.
Voor wie het uit menselijk opzicht niet wil verbergen, luister af en toe ook eens naar de stilte in een van onze gotische kathedralen. Ze zijn meestal om redenen die we niet bevatten, gevestigd op locaties die al van ouds, in de nevelen der tijden, als heilige plaatsen bekend stonden. Ook dàt is beschaving.
Over het nut van de techniek (waarover de H. Vader het had) hou ik het ook héél simpel en zelfs zeer prozaïsch. Een aardappelmesje is een zeer nuttig gebruiksvoorwerpmaar in de verkeerde handen kan het een dodelijk wapen worden. Voor anderen maar ook voor U zelf. Wie gaat er nu in moeders keuken zichzelf vrijwillig verwonden met een aardappelmesje? Waarom zou je het dan doen met meer gesofisticeerde technieken .
o-o-o-o-o-o-o-o
Paus Benedictus XVI ziet opnieuw gevaren in de technologie. Nadat hij eerder al waarschuwde dat moderne technologie mensen kan verwarren, zodat ze het onderscheid tussen realiteit en fictie kunnen verliezen, nam hij vandaag het internet op de korrel.
Tijdens een bijeenkomst op het Sint-Pietersplein met tienduizenden katholieke Italiaanse jongeren waarschuwde Benedictus voor het beeld dat de media en het internet ophangen van de liefde.
"Media en internet herleiden de liefde tot koopwaar die uitgewisseld wordt", meent de paus. "Liefde zoals die vaak in de media en op het internet wordt gepresenteerd, is geen liefde maar egoïsme. Ze maakt helemaal niet gelukkig. Ware liefde eist offers", vindt de paus. (belga/sam)
o-o-o-o-o-o-o-o
Pssst
Liefde is koopwaar en, bedenk ik daarbij : het Internet is geruisloos komen vervangen hetgeen we vroeger sociale vaardigheden noemden. Zonder Tiwitter, Facebook, enz, zijn we niet meer mee met onze tijd. Maar als om een of andere reden de satellieten uit het zwerk geschoten worden, dan staan we daar bijna nog armer dan onze voorvaderen die in de bomen leefden.
Mag ik U nogmaals meenemen naar moeders keuken? Kijk die schaal met lekkere geurige appelsienen. Aangevoerd van overal, te land te lucht en ter zee. Maar toen in de onzalige oorlogsjaren er overal blokkades waren : toen werden appelsienen ineens een ongekend luxe-product
De verre exotische vacanties, vliegreizen naar de andere kant van de wereld. Even, voor een paar details over het muurtje kijken bij Angeltjes, en voor je het weet ben je, van op 10.000 meter ineens gekatapulteerd naar de eeuwigheid.
Pentriet Pentriet (PETN) kan geactiveerd worden door een ontsteker of door een felle warmte. De stof werd ook aangetroffen in de onderbroek van de Nigeriaanse student Umar Farouk Abdulmutallab bij de mislukte aanslag van vorig jaar met Kerst. Die had toen tachtig gram PETN in zijn slip, wat slechts zou hebben volstaan om een gat in het vliegtuig te slaan. Nu zou het telkens gaan om een veelvoud van die hoeveelheid.
Besluit : kom liever gezellig naar ons eigen Noordzeestrand .Daar kunt U straks hoogstens in een van onze Césars drollekes trappen. Want na vandaag zijn we er voor een kleine 14 dagen tussen-uit en een kloeke wandeling langs het strand van Oost Duinkerke zit er zekerlijk in ..
Monday, 25 October 2010 19:52 | Written by timo | | |
***
PRESS RELEASE 25 October 2010***
Stop the Islamisation of Europe (SIOE) Joins The European Freedom Initiative
The European Freedom Initiative (EFI)* would like to take this opportunity to welcome the latest member to our coalition. We are delighted to announce the support and participation of the veteran counter jihad group Stop the Islamisation of Europe (SIOE). Anders Gravers, the leader of SIOE, has been asked to speak at the demonstration that will take place on 30 October 2010 from 2pm-5pm (+1GMT) at Museumplein, Amsterdam (Holland).
SIOE has been campaigning against jihad and sharia law for many years and we owe much to its pioneering efforts to educate and inform the public on these important issues. We are glad to have this well established international network finding common cause with the many groups which now make up the EFI.
*The European Freedom Initiative is an umbrella organization, whose members include: Stop the Islamisation of Europe (SIOE), and the International Civil Liberties Alliance (ICLA) (international), BPE (Peoples Movement Pax Europa), and Politically Incorrect (Germany), English Defence League (EDL) (England), LDF, Alliance to Stop Sharia, Actions SITA (France), DDL, Amsterdampost (Holland), Mission Europa - Netzwerk Karl Martell (Austria), Una Via per Oriana (Italy), and many others
Gezien in het licht van de toetreding van Turkije in de EU, echt geen slecht idee. Ook de petitie om 1 miljoen handtekeningen te verzamelen in 7 verschillende landen tegen deze toetreding, in dat licht gezien zou ik zeggen : pas op! in Brussel wordt alles in gereedheid gebracht om ons er in te luizen.
Vraag : kunnen we op democratische wijze nog op tijd komen om deze dictatoriale beslissing te ontmijnen?
De vraag stellen is ze beantwoorden! En deze keer zullen er geen Hongaarse legers klaar staan om, zoals bij Wenen in 1683, in extremis de stad te ontzetten. Tenzij Karel Martel, de Held van Poitiers (732) met vlammend zwaard uit de hemel ons komt bijstaan, zullen we de pineut zijn. O.a. dank zij de bemoeienissen van onze Tjeven, bij monde van Steven Van Ackere, de Turkenvriend.
Drie keer is scheepsrecht : bij Poitiers en bij Wenen ging het om bloedige veldslagen : dat was de overredingskunst van die tijd. Nu gaat men geraffineerder te werk : er is geen Islam-invasie te vuur en te zwaard, maar ze is er evengoed, als een sluipend gift. Dat andere, dat van dat vuur en dat zwaard, dat is voor later. Al zal men er zich wel voor hoeden dat het al te bloederig wordt : er zijn geraffineerder manieren om een werelddeel te bezetten, zonder dat daar revolutie uitbreekt. Dat weten de Muselmannen ook. Als 350 miljoen Europeanen in het verzet zouden komen, is hun kans definitief verkeken.
We kunnen de ventjes en de wijvekes in Brussel, die aan de touwtjes trekken, alleen klein krijgen in het stemhokje. Maar dan moeten de Tjeven, de Sossen, de Blauwe Fabriekjes en de Groene hagedissenvan de macht weg gehouden worden .Want die zijn stuk voor stuk collaborateurs en landverraders. We moeten ze, voor ze het kwaad dat ze in het schild voeren, kunnen uitschakelen. Anders doen zij het met ons!
Een Marokkaans ex-Stadsdeel-burgemeester Slotervaart
(berucht)
Verklaart openlijk dat hij, dank zij de Geert,
Het Licht heeft gezien. Marcouch is de naam!
o-o-o-o-o-o-o-o-
In Nederland begint het Geert Wilders-effect nu al te spelen. Wat lees ik? Negen zetels bij, nu 31, op de peilingen, in vergelijking met juni 2010 ..Wat wordt dat, bij leven en welzijn, binnen 4 jaar?
Sommige politici maken van de politiek een echte beestenboel. Als ze maar in de media komen! Zo ook de heerlijke baardeloze haatbaard van de afbeelding hierboven. Niemand van de dames op de achtergrond is echtgenote van hem. Waarschijnlijk, naar goede Marokkaanse traditie komt zij nooit buiten. Tenzij ze gehuld is in textiel naar Slotervaartse wijze.
Ja sorry, mensen, maar even heb ik er geen zin meer in
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Marcouch: Politie is te soft, moet criminelen opsporen
PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch verbaast zich over politieagenten in Utrecht die zich bezig houden met het begeleiden van jongeren bij het halen van hun diploma en gezinsvoogden uitnodigen. De politie moet juist criminelen opsporen en aanhouden.
'Mijn politiehart bloedt. Het lijkt wel of ik over een welzijnsinstituut lees,' schrijft Marcouch in een ingezonden brief aan de Volkskrant. Hij reageert op een reportage die zaterdag in dezelfde krant verscheen over de werkzaamheden op een politiebureau in Utrecht.
Jeugdvoogden Volgens Marcouch slaagt de stad er maar niet in om de daders van homogerelateerd geweld op te sporen, en moeten agenten zich daarmee bezig houden in plaats van met het begeleiden van lastige jongeren. 'Ik weet niet wat de politie bezield heeft om zover van haar pad af te raken dat zij het werk gaat overnemen van jeugdvoogden, docenten en jongerenwerkers,' schrijft Marcouch.
Zolang de politie de focus niet legt op het opsporen, aanhouden en verhoren van criminelen, blijft misdaad lonen. 'De pakkans is te gering. Vele jongens verdienen liever nu duizend euro per week met drugs dan dat zij na een lange schoolperiode een fatsoenlijk baantje kunnen krijgen,' aldus Marcouch.
Marcouch pleit ervoor dat er 'echte speurneuzen' voor de politie gaan werken. 'Mensen die het milieu kennen. Antilliaanse agenten voor Den Helder, Marokkaanse voor Utrecht en Afrikaanse voor Amsterdam-Zuidoost.'
Verkeerscontroles Taken als verkeerscontroles, parketdiensten en administratieve werkzaamheden kunnen worden neergelegd bij datatypisten, leerling-agenten en handhavers zodat volleerd agenten zich kunnen concentreren op de opsporing van criminelen. Marcouch denkt dat als de pakkans omhoog gaat, de aangiftebereidheid toeneemt en recidive afneemt.
Dan is ook die dierenpolitie van de PVV niet meer nodig. Met de opgepakte criminelen zullen ook veel dierenmishandelaars zijn opgepakt,' schrijft de PvdA'er.
De Allerheiligen-dagen zijn weer in het land, haloween is afgevoerd. Vroeger zouden de penneridders geschreven hebben over De Vier Uitersten van de Mens. Dat was toendertijd : de dood, het oordeel, de eeuwigheid en de verrijzenis. Is allemaal afgevoerd en is alleen overgebleven : de dood. Hieronder zullen we lezen dat zelfs dat de facto afgeschaft is : we zijn er alleen even uitgestapt. Nadat we la dan niet een duwtje in de rug gekregen hebben. Dat doet geen zeer en is ook van voorbijgaande aard. Als we daarbij het milieu een dienst kunnen bewijzen, mogen we dat vooral niet laten ..
Weet U wat ik denk? Dat heel die trammelant van ecologisch leven en ecologisch sterven, gewoon de heropleving is van de Duistere Middeleeuwen, waar we inderdaad terecht van de wieg tot het graf voor ogen moesten houden..juist, ja, die Vier Uitersten van de Mens, te weten de dood, het oordeel, de eeuwigheid en de verrijzenis. Dat was, zei de Meester, wat de mens van de dieren onderscheidt ..
Maar kom : we moeten meegaan met onze tijd. Stel U voor : U komt binnen bij vrienden, en U ziet die boekenkasten staan. Voor ieder lid van het gezin elk zijn deel, waarschijnlijk berekend op latere te verwachten verwikkelingen. Wat denkt U dan bij Uzelf? Ter sprake brengen, of niet? Voor of na het aperitief?
Vroeger konden we zingen van En hebde gij meubelen, en hebde gij huisgerief, dan kunde gij trouwen mee aa lief ik zie niet in waar en hoe dat te rijmen valt met die boekenkasten erbij .Misschien dat er zelfs de keus moet gemaakt worden tussen dat lief en Uw boekenkast.
In het opwekkend artikel hieronder zult U lezen over het begraven worden in doeken (nou ja) of windsels als resultaat van de Multi-Culti, ja zelfs over het composteren van Uw zielseigen eigen lichaam, dat in de liturgie en in gerechtelijke taal een stoffelijk overschot heet. Het sadistisch trekje zal U wel niet ontgaan zijn! Uw eigen grote ego als overschot overal in de weg weten te slingeren liggen! Ik mag er niet aan denken in der eeuwigheid mijn vrouw te horen zeggen : een goede man, dat wel, maar orde hebben, ho maar! Hij laat nu zelfs zichzelf slingeren!
Persoonlijk vind ik composteren het best geslaagd. Omdat dat wijst op een zekere vorm van recyclage en in die zin, na enig denkwerk, in een Eeuwig Leven. Noem het desnoods reïncarnatie, mij om het even. Als ik te kiezen had, da wenste ik voort te leven als een bloem. Omdat ik het kleengeichtje Ego Flos van Guido Gezelle ooit zo ontroerend heb weten voordragen, dat de koude rillingen mij nu nog over de rug lopen. U krijgt het in fine onderaan. Kan nooit kwaad toch maar nog eens met die 4 uitersten bezig te zijn Hou, als U leest, een beetje Melopee van Van Ostayen in het achterhoofd : U weet wel : onder de moede maan schuift de moede man in de kano naar zee .
Maar laat U zich Uw plezier niet bederven. Op aanvraag kunt U bij mij de nodige adresjes krijgen. Niet alles overlaten aan de big business, hé! Ben heel mijn leven een harede tuin-hobbyist geweest!
o-o-o-o-o-o-o-
Ecologist tot in de kist
Het laatste vraagstuk: kartonnen kist of toch maar vriesdrogen
De ECOPOD: gestroomlijnde kist, vervaardigd uit gerecycleerd papier en kunstig beschilderd.
Sterven en simpel. We doen het vroeg of laat allemaal. (Beloofd?) Maar hoe willen we afscheid nemen van onze dierbaren? Eén trend tekent zich duidelijk af: de eco-begrafenis is in opmars. Daarbij staan kleine begrafenisondernemers onder druk, want afscheid nemen wordt steeds vaker big business.
Toegegeven: in Vlaanderen zijn we doorgaans nogal braaf en traditioneel als het over begraven en cremeren gaat. Of moeten we zeggen: no nonsense. Een klassieke eiken kist, een sobere urne, grote bloemenkransen, een al of niet religieus getinte plechtigheid en achteraf een koffietafel met broodjes kaas, ham en americain préparé. Creatief en origineel uit de hoek komen, is meestal niet onze hoofdbekommernis bij de dood van een geliefde.
Neen, dan doen de Nederlanders het een stuk eigenzinniger. Een familie die aan de slag gaat met het beschilderen van een doe-het-zelf-doodskist, is er geen uitzondering. Een gepersonaliseerde kist, helemaal in het teken van de beroepsbezigheden of de hobby van de overledene, doet het er ook een stuk beter dan bij ons: een kist met een biljartlaken erop of in de vorm van een contrabas, om maar iets te noemen. Met de boekenkist doen de Nederlanders hun zuinige reputatie alle eer aan: doodzonde om alleen maar begráven te worden in zo'n houten kist, vinden sommigen. Dus zetten ze in afwachting van hun overlijden de kist rechtop in huis, als boekenrek. Eenmaal dood gaan de boekenplankjes eruit, en vormen ze samen het deksel van de kist.
En dan zijn er de kistjes voor de pijnlijkste aller begrafenissen: die van kleine kinderen, die nooit de kans gekregen hebben om hun stempel op het leven te drukken. Omdat de klassieke begrafeniskisten zo koud lijken, stijgt de vraag naar speelse kisten in de vorm van een bloem, een eendje, een dolfijn. Of naar de zachtere wilgentenen mandjes, bekleed als een wieg.
Een groene kist of helemaal niets?
Controlefreaks als we zijn, willen we vat krijgen op alle domeinen van het leven. Alleen als het over de dood gaat, draaien we ons hoofd graag fluitend de andere kant op. Hoewel ook daar stilaan verandering in schijnt te komen: volgens het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisaties heeft één Belg op zes al schikkingen getroffen voor zijn uitvaart.
Een begrafenis is natuurlijk de ultieme kans om indruk te maken, onze stempel te drukken, een statement te maken over wie we zijn en waar we voor staan. En daar botst het vaak. Je leven lang netjes afval sorteren, zuinig zijn met energie, de fiets nemen naar het werk en op elke andere manier lief zijn voor het milieu, is geweldig. Maar aan het eind van de rit kiezen we massaal voor de crematieoven. Ook bij begrafenisondernemer Joeri De Waele uit Ekeren komen vooral mensen die gecremeerd willen worden: 'Dat is proper, denken ze. Maar je blijft natuurlijk zitten met het hoge energieverbruik en de CO2-uitstoot. Al moet het gezegd: de meeste crematoria investeren tegenwoordig in filters, die de schade zoveel mogelijk beperken.'
Begraven lijkt dus milieuvriendelijker dan cremeren. En een kist is niet zomaar een kist, want ook daarvoor wordt steeds vaker een alternatief gezocht. Het meest bekende is wellicht de Ecopod: gestroomlijnde kisten, volledig vervaardigd uit gerecycleerd papier en kunstig beschilderd. Joeri De Waele biedt de Ecopod - net als een aantal andere eco-kisten - aan, maar wijst op het kloeke prijskaartje: 'Zo'n Ecopod kost al gauw 1.700 tot 1.800 euro, terwijl een eenvoudige houten kist al kan vanaf 600 euro. Wél betaalbaarder zijn de kisten - of eerder: manden - gemaakt uit wilgentakjes.'
Andere mogelijkheden: de kartonnen dooskist, eveneens gemaakt van gerecycleerd papier (en goedkoper dan de Ecopod), de wollen kist, en de 'zachte' kist, die er in wezen op neerkomt dat de overledene in een stevig katoenen draagdoek wordt ingepakt. En daar duikt meteen de allersimpelste oplossing op. Joeri De Waele: 'Vroeger was een kist wettelijk verplicht, maar die regel is een tijdje geleden - mede op vraag van de moslimgemeenschap - afgeschaft. Wie dat wil, mag zich simpelweg in een lijkwade gehuld laten begraven. Niet dat de meeste begrafenisondernemers daar veel reclame zullen voor maken (lacht). Een kist is voor een begrafenisondernemer als wijn voor een restauranthouder: er kan winst op worden gemaakt.'
Begrafenisondernemer Christophe Bruyneel ontwierp samen met zijn partner een aantal websites over uitvaarten. Eén daarvan focust op de groene begrafenis. In Vlaanderen is het echter nog steeds wachten op de echte doorbraak: 'De Vlaming is nogal conservatief. Toon in Nederland een goede televisiereportage over de groene begrafenis en je krijgt meteen een heleboel reacties. Van de kist tot en met het ecologisch verantwoorde drukwerk, het raakt er veel gemakkelijker ingeburgerd dan bij ons. Ook in Amerika is de eco-begrafenis aan het boomen: meer dan driehonderd begrafenisondernemers hebben zich inmiddels in groene begrafenissen gespecialiseerd. Dat zie ik hier niet zo snel gebeuren. Zelf heb ik nog geen enkele vraag in die richting gehad. Milieubewuste mensen vragen wel eens naar een uiterst sobere kist, met enkel een laagje watervernis, maar verder dan dat gaat het niet. Tradities zijn en blijven belangrijk.'
De toekomst: oplossen en vriesdrogen
Het lichaam teruggeven aan de natuur, op de zachtst mogelijke manier: dat is de betrachting van het groene begraven. Bloemen horen er niet bij, tenzij ze met respect voor het milieu gekweekt werden. En een beetje groene jongen ligt na zijn dood liefst in de vrije natuur.
In Nederland kennen ze al jarenlang de natuurbegraafplaatsen: ongerepte stukken groen,waar je alleen begraven kan worden als kist én grafmonument uit natuurlijke materialen bestaan. Kunststoffen, lijm en metaal zijn uit den boze. Vlaamse pogingen in die richting botsten tot nu altijd op een njet. Maar ook in Nederland zijn er inmiddels kritische stemmen te horen. Lucas Reijnders, hoogleraar milieukunde, noemt natuurbegraafplaatsen een illusie: 'We zijn lopende afvalcontainers, met kwik, lood en cadmium in ons lichaam. Ook dat komt allemaal in de grond en in de voedselketen terecht.'
Op zoek dan maar naar alternatieven. Die zijn er. En al klinken ze ronduit futuristisch, toch vinden ze mondjesmaat ingang bij een groeiend groen publiek.
Een Zweedse biologe ontwikkelde het vriesdrogen: alle vloeistoffen worden uit het lichaam verwijderd, waarna het droge overblijfsel tot poeder getrild wordt. Zware metalen worden eruit gefilterd, en pas dan gaat wat overblijft in een milieuvriendelijke kist de grond in. Na zes tot twaalf maanden is het hele pakket gecomposteerd. Energiezuinig klinkt het allemaal niet, maar naar verluidt zou er bij het vriesdrogen alleen groene stroom gebruikt worden. Voor de Belg is het vriesdrogen op dit moment niet meer dan vage toekomstmuziek.
Wellicht zal die andere techniek, resomatie, sneller ingang vinden. 'Dat wordt het cremeren van de toekomst', zegt Christophe Bruyneel met grote overtuiging. Resomatie of alkalische hydrolyse klinkt drastisch: het lichaam wordt opgelost in alkali en water. De chemische verbindingen worden afgebroken en na afloop blijft amper drie procent van het lichaam over: een hoopje minerale as en water. Op dit moment worden de mogelijkheden onderzocht om het systeem ook bij ons toe te passen.
Verzekerd en begraven onder één dak
We zeiden het al: de Belg wordt wakker. Een op de zes maakt uitvaartplannen. In de praktijk betekent dat meestal dat er een uitvaartverzekering afgesloten wordt. Kwestie van de dierbare achterblijvers niet op te zadelen met een duizelingwekkende begrafenisrekening. Op de website van uitvaartverzekeraar Dela kun je zelf berekenen hoeveel de uitvaart van je dromen zal kosten, en hoeveel je maandelijkse verzekeringspremie zou bedragen voor die som. Handig, maar bijzonder ontnuchterend. Een niet eens zo extravagante begrafenis - sobere kist, standaard bloemenkrans, een liggende grafsteen en een receptie achteraf - tikt aan tot een dikke zevenduizend euro. Terwijl veel begrafenisondernemers als richtprijs ongeveer de helft van dat bedrag noemen.
Joeri De Waele is niet verwonderd: 'Dela biedt niet alleen uitvaartverzekeringen aan, ze bezitten ook steeds meer uitvaartbedrijven. Zelf heb ik al enkele keren bezoek van hen mogen ontvangen: een sympathieke, gezellige man, die kwam polsen of ik bereid zou zijn mijn bedrijf aan Dela over te laten. Slim bekeken natuurlijk: als iemand én verzekerd is bij Dela, én zijn uitvaart door hen laat organiseren, dan blijft het geld mooi in huis. Hoe meer ze bezitten, hoe groter de kans ook dat ze de prijzen verder opdrijven: duurdere begrafenissen, hogere premies. En de consument is de dupe.'
Bij navraag blijkt dat Dela op dit moment 58 uitvaartbedrijven op 119 locaties bezit. Maar ook vijf van de twaalf Belgische crematoria zijn inmiddels in handen van Dela, al wordt het cremeren zelf er - zoals wettelijk vereist - uitgevoerd door gemeentepersoneel.
Marysia Kluppels, communicatiemanager en woordvoerster van Dela, benadrukt dat angst voor een eventuele monopoliepositie ongegrond is: 'België telt een 700-tal begrafenisondernemers. Tegen de tijd dat we die bedrijven allemaal zouden hebben overgenomen, leef ik wellicht zelf niet meer. Bovendien worden we scherp in het oog gehouden door de Raad voor de Mededinging, een commissie onder de vleugels van het Ministerie voor Economische Zaken. Jaar na jaar moeten we onze cijfers voorleggen. Men kijkt er streng op toe dat we niet in de richting van een monopolie evolueren.'
Maar de bezorgdheid bij de zelfstandige begrafenisondernemer blijft bestaan: begraven wordt big business, luidt het van verschillende kanten. En alweer wordt gewezen naar Nederland, waar Dela al langer een hoofdrolspeler is op de markt: de prijzen voor uitvaarten liggen er een stuk hoger dan bij ons.
Ego Flos
Ik ben een blomme en bloeie voor uwe oogen, geweldig zonnelicht, dat, eeuwig onontaard, mij, nietig schepselken, in 't leven wilt gedoogen en, na dit leven, mij het eeuwig leven spaart.
Ik ben een blomme en doe des morgens open, des avonds toe mijn blad, om beurtelings, nadien, wanneer gij, zonne, zult, heropgestaan, mij nopen, te ontwaken nog eens of mijn hoofd den slaap te biên.
Mijn leven is uw licht: mijn doen, mijn derven, mijn' hope, mijn geluk mijn eenigste en mijn al; wat kan ik, zonder u, als eeuwig, eeuwig sterven;
wat heb ik, zonder u, dat ik beminnen zal?
'k Ben ver van u, ofschoon gij, zoete bronne van al dat leven is of immer leven doet, mij naast van al genaakt en zendt, o lieve zonne, tot in mijn diepste diep uw aldoorgaanden gloed.
Haalt op, haalt af!... ontbindt mijn aarsche boeien: ontwortelt mij, ontdelft mij...! Henen laat mij,... laat daar 't altijd zomer is en zonnelicht mij spoeien en daar gij, eeuwige, ééne, alschoone blomme, staat.
Laat alles zijn voorbij, gedaan, verleden, dat afscheid tussen ons en diepe kloven spant; laat morgen, avond, al dat heenmoet, henentreden, laat uw oneindig licht mij zien, in 't Vaderland!
Dan zal ik voor... o neen, niet voor uw oogen maar naast u, nevens u, maar in u bloeien zaan; zoo gij mij, schepselken, in 't leven wilt gedoogen; zoo in uw eeuwig licht me gij laat binnengaan!
Neen, natuurlijk bedoel ik niet dat er weer brandstapels en/of galgen moeten opgericht worden. Al zou een mens met het hart op de juiste plaats, voortgaande op de uitgekraamde onzin, daar dikwijls heimwee naar beginnen voelen.
Maar alla : het kan geen kwaad, dat schizofrene naturen als de Voorzitter van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (zie hieronder) al eens aan die tijden kan worden herinnerd.
De naam alleen al (IPB) is als een wijd flapperend camouflage-pak in oorlogland, om vriend en vijand te verschalken. Hun werkelijke naam had bijvoorbeeld kunnen zijn : Verborgen Opruimers der Kerkelijkheid, afgekort : Ratten. Dan wisten we tenminste open en bloot welk vlees we in de kuip hadden.
Errg! Zeer erg! Als al een door deLinxe kerk omhooggeduwde hoog geleerde Perfesser (Adriaenssens) mag beweren dat de Paus moet aftreden : kan er groter hoogmoed zijn? De eigen onbekwaamheid proberen weg te moffelen achter het gezag van de hoogst geplaatste in rang, die zich niet kan verdedigen .
En nog eens : hoe leggen zij, de Linxe Kerk, het in feite uit, zij die de Kerk als hun grootste vijand zien, dat zij zich willen bemoeien met wat hen in feite niet eens mag aangaan, ja, hen niet eens mag beroeren. Want zij staan daar buiten en daar boven! Zij zijn volgelingen van de Verlichting die zelf in het duister lopen.
Terwijl zij, die aangesteld werden om de Kerk te steunen, juist de ferventste verguizers ervan geworden zijn .Zelfs Bisschoppen, de Prinsen der Kerk, misbruiken hun leergezag om hun eigen leerstellingen af te vallen. Wij, de kleine nietige getrouwen uit overtuiging, moeten hen gelukwensen : zij zijn als even zovele Johannessen die de weg voorbereiden. Weten zij nog wel wie Johannes-de-Wegbereider was? Zij bereiden ook een weg voor. De weg voor de Profeet van Allah, die na hen komt, en wiens schoenriem zij niet waardig zijn te ontbinden .
Ik zou hen aanraden, het veld te ruimen, om plaats te laten voor de authentieke christenen, die wel aanvaarden dat Rome voor zijn volgelingen, het ultieme leergezag heeft en uitdraagt. Wie dazt niet wil aanvaarden, moet de Club verlaten en er de consequenties van dragen Die mag zich niet verschuiulen, noch in diocesane noch in interdiocesane loopgraven.
Abortus IS moord, afwijkend seksueel gedrag IS laakbaar : dat is niet alleen en kerkelijke leerstelling, het is de NATUURWET! En voor wie het anders zegt : de weg om nutteloze eters uit de weg te ruimen, wenkt hen op het einde van hun redenering .
Ja, het ISschandelijk, dat sommige Gezalfden (meer uitzondering dan regel! en over de Linxe kindervriend Coh Bendit zwijgen we best) zich hebben misdragen. Dat ze niet alleen waren in de zedenverwildering is geen excuus. Vanaf Mei 68 was het immers verboden te verbieden!? Iemand die de pre-Dutroux tijden heeft meegemaakt, weet dat de losbandigheid die er toen algemeen heerste, ongaarne werd opgeheven. Het gezin, hoeksteen van elke beschaving, werd node in ere hersteld : maar ondertussen was het begrip echtgenoot/echtgenote wel vervangen door het algemeen aanvaarde ersatz-woord : partner. Zoals bij de dieren : bavianen hebben een partner, en zelfs zij leven niet vrij als de wippende konijntjes in de klaver .
Medelijden met de zondaars, en vergiffenis. Dàt is wat de Kerk al 2.000 jaar voor heeft op heidenen en op de onkerkelijken :eenmaal de feiten vastgesteld zijn, maar spijtig of juist niet spijtig, onbestraft dienen te blijven wegens verjaring, dan zijn er kerkelijke gebruiken die het eindoordeel aan de Laatste en uiteindelijke Rechter doorgeven. Tu es sacerdos in eternum : dat is geen ijdele spreuk van geestesgestoorden! Dat een politicus-advocaat, t Landuyt om hem niet te noemen, vandaag schermt met de slogan dat hij voor kindermisbruik het juridisch begrip verjaring wil afschaffen (waartegen geen bezwaar) hoe wil hij dan die wet met terugwerkende kracht laten goedkeuren tegen oude seniele mannen? Dat onze Staat een bananenrepubliek is, altijd geweest is en altijd zal zijn, is dat voor een jurist nog niet genoeg om op TV onzin te staan uitkramen .En heeft Zijne Hooveerdigheid de Minister-van-Staat er al aan gedacht waar hij de schuldigen zal huisvesten? Misschien direct tralies installeren rond vele rechtszalen? Pervereten in togas vindt men overal! Na te vragen bij het kind-vrouwtje Regina Louff, alias Getuige X1
Had Mgr Léonard beter gezwegen? In dat geval had men van de daken geschreeuwd dat zwijgen gelijk stond met instemmen Dat hij hielp toedekken .
Mag ik de overstap maken naar wat men in de samenleving de kleine criminaliteit is gaan noemen? Geen of al te lichte straffen bevorderen de criminaliteit in plaats van die in te tomen. Een boefje die weet dat recidive gelijk staat met uitwijzing, zal zich wel tweemaal bedenken! In Nederland geraken de gevangenissen leeg en wij moeten er dag na dag bijbouwen! Een pederast die weet dat hij voor het kleinste vergrijp in woord of daad niet alleen geschandvlekt, maar ook uitgestoten wordt, zal zich wel twee keer bedenken.
Neen : even erg als kindermisbruik in het verleden, waar men maar niet genoeg van krijgt omù er over te schrijven, is op ergerlijke manier dag-na-dag de eigen beschaving ondermijnen. Neen, Rome is niet aleen-zaligmakend en heeft veel gebreken. Maar in de weegschaal van de Gerechtigheid slaat de naald uit naar de goede kant. Elders in de wereld breidt de Kerk, met meer dan één miljard gelovigen, gestaag uit. Tot spijt van wie t benijdt .
Dom zijn is niet strafbaar. Maar opzettelijk en ten eigen profijte de goegemeente voorliegen en opjutten, is dat wel! Zou dat geen inbreuk zijn tegen de Universele Rechten van de Mens? Kan het CGKR hier niet optreden? Vervang Rome door Mekka en je staat voor je rechters voor je het weet .
Slotbedenking : Als de Linxe Franse Mei68 politicus Cohn-Bendit (nooit bestraft en nog altijd even kindvriendelijk als voorheen, bewezen in een video op YouTube) in functie kan blijven, waarom nemen de vrienden van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (de Ratten in mijn betoog) niet een der valsspelers, de gelouterde bisschop Roger Van Gheluwe als voorvechter?! Die zal wel rancune tegen Rome genoeg in huis hebben om zelfs Tegen-Paus te willen zijn, een Anti-Paus, en wie weet, zelfs de ambitie in huis hebben om de Anti-Christ te worden!
Een beetje kleingeestig, zegt U? Tja, dat is nu eenmaal de maat die best past op en begrepen wordt door die Interdiocesanen .
God vergeve mij ..
o-o-o-o-o-o-o-o-o
Katholieken moeten 'protestanten' worden
30/10/10, 07u10
Sinds het aantreden van aartsbisschop Léonard, kunnen katholieken in Vlaanderen niet langer om het Romeinse leergezag heen. Moeten katholieken écht 'protestanten' worden? Josian Caproens zoekt een antwoord. Caproens is voorzitter van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB), het ruimste overlegorgaan van de katholieke Kerk in Vlaanderen.
De afgelopen maanden was er telkens weer een nieuwe controverse rond de katholieke kerk. Voor velen was de emmer vol. Maar het water bleef de voorbije weken met bakken uit de hemel vallen: de negatieve reactie uit Rome voor de Nobelprijs voor Geneeskunde voor de uitvinder van de in-vitrofertilisatie, Robert Edwards, de uitspraken van aartsbisschop André-Joseph Léonard over aids, homoseksualiteit en bejaarde pedofiele priesters. Je vraagt je af wat het volgende week zal zijn. Het water staat de gelovigen niet meer aan de lippen, ze verzuipen in die storm en zijn beschaamd over hun kerk. Godsdienstleerkrachten vragen zich af hoe ze het nu weer moeten uitleggen aan hun leerlingen, priesters wikken en wegen hun woorden in hun preken uit schrik voor boze reacties, pastoraal werkers en vrijwilligers trekken met lood in hun schoenen naar wie ze bezoeken. De aartsbisschop dwingt hen telkens de loopgraven in voor een kerk die zij op die manier als onevangelisch en niet menselijk ervaren. Zij moeten maar uitzoeken hoe zij met al die problemen dienen om te gaan.
De kerk wordt op de knieën gedwongen. De gebeurtenissen leren haar opnieuw de voorkeursoptie voor de slachtoffers, de nederigheid en de bescheidenheid.
Maar wie gewoon is aan de macht, kan er blijkbaar maar moeilijk afstand van nemen. Het klerikalisme zit diep ingebakken in de hiërarchisch geordende kerkstructuren. Kerkleiders zoals Léonard blijven o zo overtuigd van hun eigen gelijk. Hij denkt de waarheid in pacht te hebben en hoe meer controverse er zich voordoet, hoe meer hij zich bevestigd voelt in zijn eigen gelijk. Het is eigen aan het christendom dat haar boodschap bespot en beschimpt wordt. Het onbegrip van de massa toont hoe verdwaald de schapen wel zijn. Dat klerikalisme pur sang blijft welig tieren, hoewel het Tweede Vaticaans Concilie er zich tegen keerde.
Waarom gaan de aartsbisschop en de kerkleiders, alvorens zij standpunten innemen, daarover niet eerst in dialoog met de kerk en beluistert Léonard niet het actuele gelovige aanvoelen van de kerkgemeenschap ('sensus fidelium'), o.m. via het IPB en in de lijn van het Tweede Vaticaans Concilie?
Velen binnen en buiten de kerk ergeren zich mateloos aan zijn hooghartige houding. Nog altijd wachten de godsdienstleerkrachten op een verontschuldigend woord voor zijn uitspraken over hun lessen, die hij bestempelde als "een allegaartje van levensbeschouwelijke dingen". Nog altijd wachten de aidspatiënten op een verontschuldiging voor wat bij hen als een regelrechte belediging overkwam. Nog altijd wachten de slachtoffers op een gemeende verontschuldiging voor het misbruik in de kerk, uitgedrukt in een sterk teken. Nog altijd wachten de gelovigen op bemoediging en bevrijdende woorden.
Kan men 'in de waarheid gaan staan' zonder 'in de liefde te staan' en de blik op Jezus Christus, zijn woord en zijn leven te richten?
Tijdens het recentste forum van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB), het ruimste overlegorgaan in de Vlaamse kerk, voelden de aanwezigen duidelijk de ernst van de zaak en de enorme impact van de crisis in de kerk door het seksuele misbruik sterk aan. "Die kerkcrisis kan aangegrepen worden als een kans tot verandering, hervorming en bekering. Vanuit een rechtvaardigheidsgevoel en een evangelische bewogenheid moet de gekwetste mens weer centraal worden gesteld. Dat begint bij de ontmoeting van mens tot mens en het beluisteren van het verhaal van gekwetste mensen. Maar daarnaast is ook een eerlijke analyse van alle oorzaken van misbruik in de kerk nodig en moeten de diagnoses met elkaar in verband worden gebracht", klonk het. Maar de eerste tekenen van die verandering, hervorming of bekering laten nog altijd op zich wachten. De controverses van de voorbije weken tonen weinig tact of bekommernis om de gekwetste mens.
De voorbije dertig jaar werden de katholieken in Vlaanderen behoorlijk protestants, in de zin dat ze Rome links lieten liggen. Ook al bleven ze, zoals het IPB, kiezen voor de dialoog, ze voelden zich door Rome niet beluisterd, laat staan begrepen of ernstig genomen. De uitspraken van de paus of het Vaticaan waren ver van hun bed. Nu is Rome in de figuur van Léonard weer gevaarlijk dichtbij gekomen voor de Vlaamse kerkgangers. Ze moeten nu wel rekening houden met de uitspraken van het Romeinse leergezag en kunnen er niet langer omheen. Die confrontatie dwingt ook tot keuzes. Ofwel volg je trouw wat Rome en Léonard zeggen en behoor je tot de zuiveren, ofwel besef je dat je niet voldoet en druip je in stilte af. De kerk die haar ramen en deuren opengooide met het Tweede Vaticaans Concilie, lijkt steeds meer de deur te sluiten.
Echte protestanten Is het die kerk die gelovigen willen? Misschien is de tijd aangebroken voor katholieken om 'echte protestanten' te worden, om te protesteren tegen deze gang van zaken. Met een antipathieke kerk is het evangelie niet gediend. Christenen hebben een begeesterende, blijde en bevrijdende boodschap te verkondigen. Na de vele stormen van het voorbije jaar verlangen ze naar rust en bemoediging, willen ze op krachten kunnen komen en kunnen herontdekken waar het in wezen om draait: een boodschap over een menslievende God die het opneemt voor de verdrukten, de (kans)armen, de zwaksten en de slachtoffers. Waaruit blijkt vandaag die barmhartigheid?
De kerk staat op een kruispunt. Het lijkt alsof ze voor de keuze staat tussen gewoon voortdoen of radicaal vernieuwen. Die of-of-voorstelling klopt niet. Het is een en-en-verhaal. Vanuit een grote bewogenheid en een samen gedragen verantwoordelijkheid staan gelovigen in de traditie. Die nodigt uit voort te gaan op uitgezette wegen, maar tegelijk is de kerk altijd toe aan hervorming. In de kerk moet er weer meer ruimte komen voor een diversiteit van charisma's en ambten. Het IPB heeft dat altijd gezegd en herhaalt het ook nu. Tegelijk moet de gelijkwaardigheid worden bevorderd en moet het menselijke voorrang krijgen op het vormelijke, institutionele of structurele. Het IPB blijft de kerkverantwoordelijken uitdagen om niet over te gaan tot de orde van de dag, maar nieuwe wegen van 'kerkzijn' en gemeenschapsvorming te versterken en te bemoedigen. Maar daar moet wel dringend werk van gemaakt worden zonder nog meer olie op het vuur te gieten
o-o-o-oo-o
Pssst
Digitalia is zeker geen kerkpilaar, zelfs geen wijwatervat. Maar ieder mens heeft een aangeboren rechtvaardigheidsgevoel. Bij de een al wat meer ontwikkeld dan bij de andere.
En, wat meer is, zelfs de grootste misdadiger, en dat is Mgr Leonard toch niet, heeft recht op verdediging, terwijl, nu we toch bezig zijn de jurist uit te hangen, iedereen onschuldig is tot de schuld bewezen is. Dat was blijkbaar deen en dander ontgaan.
In de dierenwereld zou men zeggen : ze bijten mekaar de kop af, om het zelf te zijn .
Beeldspraak van toepassing : de Franstalige meeuwen breken de schalen van de Vlaamse mosselen ..
En wie van ons heeft hetzij in Wild Life hetzij bij ebbe op ons eigen Vlaamse strand, nog geen school meeuwen zien aanvallen op een tros aangespoelde mosselen? Altijd in groep, maar optredend als solitairen, slaan ze met hun harde scherpe snavels tot de schelpen breken, en zij de schaaldiertjes kunnen binnenslokken.
Mag ik U verklappen, dat deze beeldspraak perfect van toepassing op Vlaamse mossels politiekers, die hun tere kwetsbare flankjes naïever dan naïef blootgeven aan de Franstalige roofzuchtige meeuwen .
Huiver dan net als ik met hartsgrondige wrevel over onderstaand artikel. Waaraan zeer toepasselijk kan worden toegevoegd, dat meeuwen, die in feite laffe prooidieren zijn, luid krijsend op de vlucht slaan als er zelfs maar één stormvogel in de lucht hangt?
De Heer Bart Le Tisserand is knap genoeg om zelfs de boodschap te snappen. Een leuk tweespan (Berhem en Poperinge vereend in de strijd) dat Vlaams keuvelend de onderhandelingen herneemt. Keskedie? No comprendo! Ts ouij ouiel sckeid Tis iek roep op mijne Mama .
o-o-o-o-o-o-o-o-
Het Hoog-Commissariaat van de Mensenrechten van de Verenigde Naties heeft kritiek op de taalbeperkingen die sommige Vlaamse gemeenten opleggen. Dat staat te lezen in het vijfde periodieke rapport over de naleving van Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten (het zogenaamde BUPO-verdrag). Het bericht staat te lezen in de krant La Libre Belgique.
Het rapport bevat een hele reeks aanbevelingen aan ons land. Het gros daarvan is gericht aan het adres van de federale regering. Zo is er onder meer kritiek op de overbevolking in de gevangenissen, het soms overdreven geweld van de ordediensten en het gebruik van de taser.
In het rapport zijn ook enkele aanbevelingen opgenomen voor het beleid van de Vlaamse regering. De voornaamste gaan over de taalcriteria die sommige Vlaamse lokale besturen hanteren. Zo tonen de VN-mensenrechtenexperts zich bezorgd over "de beslissingen van sommige lokale Vlaamse besturen rond het kopen van gronden, de toegang tot huisvesting, het recht hebben op bepaalde sociale uitkeringen en het uitoefenen van een mandaat als verkozene (een verwijzing naar de niet-benoemde burgemeesters in de Brusselse rand, nvdr)".
De VN vraagt de Vlaamse overheid om erop toe te zien dat het opleggen van taalvereisten door de lokale besturen in kwestie niet "de deur openzet voor discriminaties". De Vlaamse overheid wordt ook gevraagd om de betrokken inwoners te wijzen op hun recht bezwaar aan te tekenen tegen dergelijke beslissingen. (belga/adb)
De oproep hieronder is spijtig genoeg, niet voor ons, Zuid-Nederlanders ofte Vlamingen, bestemd. Maar het brengt wel op ideeën .
Om te beginnen : weg met de twee staatszenders die naast en tegen elkaar ageren. We maken er één van, enfin, zolang we verplicht zijn samen te leven met anderstaligen. De programmas en de zendtijd worden voortaan berekend op de bevolkingscijfers. Met, mits bijbetaling, onderschriften van de Nederlandstalige programmas, in het Engels. Alleen wie die ene staatszender ontvangt, heeft recht op een eventuele schotel-antennne of satelliet-ontvangst.
In afwachting zou in onze petitie krek hezelfde moeten staan als in Nederland, op een paar kleine aanpassingen na. Grachtengordel-elite zou dan loft- en kaviaar Linxen worden. Hilversum wordt Brussel en klaar is Kees!
Later kunnen die twee Noord- en Zuid Nederlandse petities inéén smelten, ja, zelfs worden afgeschaft. Want (even logisch nadenken AUB) als de partijdige staatszenders vervangen zijn door objectief-correcte zenders, hoeven er geen protesten meer te komen. Tenzij van zeurpieten, en die zullen er altijd zijn .
PETITIE
Wij
volk van Nederland
constateren
dat we al tientallen jaren eenzijdig worden voorgelicht door de Publieke Omroep, dat zaken die de linkse grachtengordelelite niet passen worden verzwegen en dat we zelfs verdacht worden gemaakt als we vraagtekens zetten bij het zogenaamde succes van de multiculturele samenleving.
en verzoeken
om de bezuinigingen op de Publieke Omroep niet te beperken tot de voorgestelde 200 miljoen euro, maar om een veelvoud daarvan te bezuinigen op Hilversum.
Ik,
wonende te
onderteken de petitie "Meer bezuinigen op Hilversum is prima".
Ja, mijn naam en woonplaats mogen publiek zichtbaar zijn onder de petitie.
e-mailadres
Uw gegevens worden niet doorgespeeld aan derden en blijven in het beheer van de Stichting Petities.nl. Kijk voor meer informatie op onze privacy verklaring.
Voor een goed begrip : er zitten wel degelijk eens te meer een paar dubbele bodems in mijn titel.
Niets is eenvoudig, inderdaad. Zelfs niet de titel van een simpel dagboek-blog als die gaat ovr Morelleke-Forelleke .Want met ons aller Marie Rose Morel is simpelweg niets eenvoudig.
Hoe ik daar op kom?
Tja : het geluk vliegt, en wie het vangt, heeft het!
Stel U voor : het wordt avond. Er wordt nog wat gebladerd in de favorieten, en de dagtaak zit er op. Doel van dat bladeren? Wie weet : het winkelwagentje van morgen klaar zetten met misschien links of rechts een schnaps inspiratie. Dat van die kleine 500.000 broodnodige nieuwkomers-handen om onze welvaart op te houden, misschien? Zo toevallig op ons losgelaten de dag nadat er gezegd werd dat er een kleine 1,5 miljoen Albanezen on the move waren? Of was het om de schandalen rond Fedasil te verdoezelen? Federale Asiel, zegt U? Dekt die vlag wel de juiste lading? Zou BeFrasil niet beter passen? Dat zou dan staan voor Franstalig Belgisch Asielbeleid. Ik denk, en zal daarin wel niet alleen zijn, dat velen in Vlaanderen daarmee zullen akkoord gaan. Vanzelfsprekend niet Cortebeeck en De Leeuw van die leuke syndicaten, die er alles voor over hebben om hun achterban zo solidair mogelijk de solidarité in te lepelen. Zoiets werkt als stortbeton onder hun zetel!
Maar kijk : de site die al maanden uit de ether is, knippert ineens op. Als een kat met zeven levens is La Morel daar plotsklaps weer .Van een verrassing gesproken, letterlijk gesproken : ze is op de radio ..(25-29/10)
Voor de doorsnee-blogger is het actueel politiek nieuws een soort van perpetuum mobile. Van het Westelijk Front geen Nieuws. Een eeuwig herhalen van dezelfde ups-en-downs. Net de golfslag op een verlaten strand. Bij de Noorderburen geraakt alles stilaan in zijn gewone plooi, maar anders, en beter. Bij ons, in het land der Gebelgden, moet de evenknie van Geert Wilders nog geboren worden. Uitzondering gemaakt voor Bart Le Tisserand? Blijft af te wachten, de prijzen worden slechts gegeven over de meet.
En daar ligt dan in het winkelwagentje van de diagonale zwerftocht door tijd en ruimte, de radio-blog van Roosie. Precies de dag van gisteren, na maanden doodse stilte!
Als een stem uit het hiernamaals, had U gedacht? JaJa, volgens de tam-tam moest die rond deze tijd terminaal zijn .Maar wat blijkt? De fel-gebekte noeste werkster in Vlaanderens wijngaard (een mens wordt er inderdaad lyrisch van!) is niet in een hoekje weggekropen als een stervend dier! Integendeel : ze lijkt en klinkt springlevend. Even scherp als altijd, maar afstandelijker, als van iemand varend in kalmer water. Als iemand die van op een veldheersheuvel het strijdgewoel in de verte aanschouwt.
Terwijl iedereen weet, dat dit beeld niet de echte Marie Rose Morel de nodige eer bewijst. In haar stem ligt de intonatie van een gewond dier dat klaar zit om toe te springen.
Als er ooit iemand is geweest, die het Noodlot heeft kunnen doorstaan, dat hij of zij dan maar een plaatsje opschuift. De concurrentie komt er aan! Zal de kleine David, die later de grote Koning David uit de psalmen werd, de reus Goliath kunnen verslaan?
Ach Marie Rose : met de retorische omhaal-en goal die U als politica zo dikwijls hebt gebruikt, breng ik U in herinnering : De vraag stellen is ze beantwoorden ..
De nieuwe diffamatiecampagne vanuit de francofone hoek tegen Bart De Wever, over wiens familiale stamboom een bruinzwarte geur zou hangen, brengt, tussen het uitzichtloze gehakketak van de preformatie, nog eens het collaboratiethema onder de aandacht. En dan lopen de emoties hoog op, wat goed is voor de politieke temperatuur in een klimaat waar doorgaans alleen nog over punten en kommas wordt gediscussieerd.
De feiten: grootvader De Wever was lid geweest van het Vlaams Nationaal Verbond (kortweg VNV), een Vlaams-nationalistische partij die tijdens het interbellum was ontstaan, en die vogels van nogal uiteenlopende politieke pluimage onderdak bood: activisten (ex-collaborateurs uit WO-I), separatisten, cultuurflaminganten, tot en met zeer gematigde flamo-belgicisten. Vast staat dat de partij al in de late jaren 30 in het geheim financieel door nazi-Duitsland werd gesteund, en nadien voluit voor de collaboratie ging, vooral onder impuls van den Leider Staf de Clercq. Voor hem stond het vast dat samenwerking met de bezetter, inclusief het leveren van een Vlaams Legioen voor het Oostfront, zou leiden naar een onafhankelijk Vlaanderen, in een naoorlogs Europa waar België van de kaart zou verdwijnen. De Duitsers zouden ahw het vehikel leveren voor onze onafhankelijkheid, maar het omgekeerde gebeurde natuurlijk: het VNV was voor hen gewoon een instrument om de bezetting in goede banen te leiden. Op het einde van de oorlog zouden ze het trouwens genadeloos aan de kant schuiven. Ondertussen had de partij niet alleen de militaristische stijl en retoriek van de nazis overgenomen, maar ook het ideeëngoed van raszuiverheid en jodenhaat. Daar kan Bart De Wever natuurlijk niets aan doen, maar voor de journalisten van Le Soir valt de appel nooit ver van de boom.
Over de francofone strategie achter deze stigmatisering kan dan ook niet de minste twijfel bestaan: het is nu kwestie de N-VA politiek te isoleren en de staatsdragende partijen te verenigen in een soort noodkabinet van Nationale Eenheid. Alle beetjes helpen: zelfs de afwezigheid van senaatsvoorzitter Danny Pieters op een Breendonkherdenking wordt in La Libre Belgique als een neonazistisch statement uitgelegd. In de hoop dat de N-VA vervolgens het Vlaams Belang achterna gaat en mee in een supercordon terecht komt van vvzs, vieze Vlaamse zwartzakken waar niet mee samen te werken valt.
Bart De Wever reageerde voor één keer niet tactisch maar tamelijk emotioneel en principieel, en dan wordt het natuurlijk interessant. De N-VA voorzitter mag weer tweewekelijks een column voor De Standaard volschrijven (iets wat geen enkele andere Vlaamse politicus gegund is, en waar ik me dus als democraat vragen bij stel, maar soit), en greep die kans aan om de Walen hun eigen collaboratieverleden onder de neus te duwen. Een verleden dat zij, in tegenstelling tot Vlaanderen, absoluut niet zouden verwerkt hebben en tot op vandaag stelselmatig minimaliseren. Zo passeren in het stukje van de gebelgde De Wever Hergé, diens extreem-rechtse mentor pater Norbert Wallez, en de onvermijdelijke Rex-leider Léon Degrelle de revue. Hetgeen Franstalig België en Le Soir (in de column foutief als een collaboratiekrant betiteld) dan weer deed steigeren en de auteur ervan beschuldigde om met extremistische praat de gemeenschappen tegen elkaar te willen opzetten. Quod erat demonstrandum: Bart De Wever is een fascist.
Niet echt slim van hem dus om in deze logica van de self-fulfilling prophecy mee te gaan. Afgezien van de voor een historicus onvergeeflijke uitschuiver (de collaboratiekrant Le Soir), bevat het stukje van De Wever ook een paar foute accenten, die ik als amateur-historicus én ervaringsdeskundige hier graag wil rechtzetten.
Kanonnenvlees: van de IJzer tot de Dnjepr
In de eerste plaats lijkt het me een zwaktebod om de bal gewoon terug te kaatsen en te beweren dat Franstalig België al evenzeer in zwart uniform rondliep: de collaboratie in WO II (in WO I trouwens ook) is wel degelijk een typisch Vlaams verhaal, en moet bekeken worden in het licht van een radicalisering van de Vlaamse beweging tijdens het interbellum, tegen de Belgische staat in, die steeds meer als een bezettingsmacht werd ervaren. De Walen zijn misschien parasieten en profiteurs, maar ten gronde geen collaborateurs. Waarom zouden de Walen en de Brusselaars ook gecollaboreerd hebben? Wat hadden ze te winnen? Afgezien van een aantal economische opportunisten, mensen die het echt om den brode moesten doen, jonge avonturiers (goed voor het Waals Legioen), en welsprekende paradehelden (waarvan le beau Léon Degrelle als absolute topklasse mag beschouwd worden), was er in Zuid-België geen enkele politieke reden om met de bezetter mee te heulen. In Vlaanderen dus des te meer.
Ik hoef daarvoor niet ver in de archieven te duiken, onze familiegeschiedenis spreekt voor zich. Mijn grootvader was als WO-I-veteraan actief in de Frontpartij, de eerste Vlaams-nationalistische partij in België. Het desem van deze oudstrijdersformatie werd zonder twijfel gevormd door het misnoegen over de abominabele taaltoestanden binnen het Belgisch leger, met een eentalig Frans kader dat bevelen gaf aan het Vlaams (en grotendeels Frans-onkundig) kanonnenvlees. In wezen ging het hier nochtans om een minimalistische underdog-attitude, die zich als een eis tot wederkerigheid uitdrukte: we hebben voor België gevochten, geef ons nu het recht op eigen taal en cultuurgebied (Hier ons bloed, wanneer ons recht?, slogan van de IJzertoren). Hoewel de door de repressie opgejaagde activisten er een onderdak hadden gevonden, was die burgerrechtenbeweging dus niet echt anti-Belgisch, althans niet in oorsprong. Maar naarmate de beloftes van koning-ridder Albert-I omtrent de vernederlandsing van Vlaanderen dode letter bleken en door het franco-belgisch establishment werden weggelachen, radicaliseerde de Frontpartij tot een onafhankelijkheidsbeweging, om in 1933 op te gaan in, jawel, het VNV waar we ook grootvader De Wever tegenkomen.
De collaboratie in WO II is wel degelijk een typisch Vlaams verhaal, en moet bekeken worden in het licht van een radicalisering van de Vlaamse beweging tijdens het interbellum, tegen de Belgische staat in, die steeds meer als een bezettingsmacht werd ervaren. Ik sla hier nu een aantal stappen over, zoals de fameuze verkiezing van de gevangen ex-activist August Borms in 1928. Vaststaat, dat vanaf dan de collaboratie met nazi-Duitsland in de sterren geschreven stond. Politiek-historisch en psychologisch is radicalisme altijd het gevolg van een vernedering. Zoals het Versailles-dictaat de weg vrij maakte voor extreem-rechts in Duitsland, en zoals Hamas bemand wordt met mensen die altijd al in vluchtelingenkampen hebben gewoond. De generatietransitie is daarin cruciaal: de mislukking van de vaders confronteert de zonen met een rehabilitatie-opdracht, waarin een dosis ressentiment en revanchisme onvermijdelijk is.
Zo voegen de microgeschiedenissen, de kleine verhalen, zich naadloos in de macrohistorie, dé geschiedenis. Op dat punt van convergentie worden beslissingen genomen die alleen veel later hun draagwijdte zullen prijsgeven. Mijn vader behoorde tot die verloren generatie van zonen-van-puinruimers (letterlijk te nemen: het puinruimen was jaren na de eerste wereldoorlog nog altijd het enige werkperspectief voor vele oudstrijders). Als 17-jarige snaak tekende hij in 1942 voor het Oostfront. Het was niet mijnheer pastoor die hem had geronseld: het ging wel degelijk om een politiek, anti-Belgisch engagement dat hem met de paplepel was meegegeven. Wat hij en zijn maten toen niet doorhadden, is dat geen haar op de Duitse hoofden eraan dacht om na de overwinning Vlaanderen zijn onafhankelijkheid te gunnen. Hooguit een status van Reichsgau zat erin, een provincie. Zo werd het verhaal van het kanonnenvlees herhaald: voor de Duitsers waren deze vrijwilligers weinig meer dan nuttige idioten, identiek aan de boerenpummels die in het IJzerslijk verdronken. De veldtocht eindigde tenslotte in 1945 in een Russisch krijgsgevangenkamp, een uitlevering aan de Amerikanen, en tenslotte de repatriëring, een proces wegens landverraad, en drie jaar bak.
Er werd bij ons thuis weinig gesproken over dat Russisch avontuur. De details zal mijn vader allicht in zijn graf meenemen, en ik wil er ook verder geen familiesaga van maken. Het was een gegeven dat je nu niet bepaald in je cv opnam. Wel viel me dra op dat ons geheimpje helemaal niet uitzonderlijk was: van zodra je met iemand vertrouwelijk werd, bleek er in elke Vlaamse familie wel zon verhaal rond collaboratie en repressie te sudderen.
Ontkenning en verdringing: het Verdriet van Vlaanderen
Sudderen? Jawel. Dit bleek tot een verzwegen geschiedenis te behoren, een zwarte bladzijde die moest omgeslagen worden, maar die anderzijds ook door de politiek-correcte goegemeente werd gebruikt en gerecycleerd om tegenstanders te marginaliseren. Met een zwarte ging je niet om, dat was zoals een pestlijder. Enerzijds was dit een haast genetische kwestie (eens zwart, altijd zwart), maar anderzijds kwam men ook zeer snel in dat verdomhoekje terecht. De links-progressieve elites hebben dat systeem rigoureus en met succes toegepast, ik merk het tot op vandaag in de stukjes van Marc Reynebeau: er bestaat bij ons nu eenmaal een slag van foute lieden die gemakshalve ook een fascistisch ideeëngoed wordt toegedicht, of op zijn minst een ranzig onderbuikdenken. Het foute oorlogsverleden van onze voorvaderen wordt op die manier geëxorciseerd, maar tegelijk onbeschikbaar gemaakt voor een meer serene en empathische benadering. Zo kwam intellectueel Vlaanderen in een luslogica terecht, waar het tot op vandaag in verkeert: de onbespreekbaarheid van ons collectief collaboratieverleden leidde tot een maatschappelijke tweedeling, waaruit opnieuw een verkrampte attitude tegenover het verleden resulteerde.
Na meer dan vijftig jaar bestaat er dus nog altijd zoiets als een sociologische barrière tussen een politiek-correcte, witte helft van Vlaanderen, warm en solidair, mensen die het goed menen met hun omgeving, de maatschappij, het milieu, de wereld, -... en een bruine, zure laag van bad guys, kritikasters, negativisten, egoisten, caracteriels. Die clichés leven niet alleen in de francofone perceptie op de Vlamingen, maar ook in Vlaanderen zelf. De hutu tegen de tutsi dus, het is een karikatuur, maar het bestaat echt. In wezen is dit een substraat van de repressietijd, waarop zich, merkwaardig genoeg, een nieuwe polarisering heeft geënt die we vandaag kennen, tussen links/progressief/open/Belgicistisch enerzijds, en rechts/conservatief/gesloten/flamingant anderzijds. Om tot de eerste groep te behoren moet je van onberispelijke komaf zijn. In de tweede kom je als vanzelf terecht als je niet braaf genoeg bent. Ik geef maar één voorbeeld: oud GvA-journalist Roger Van Houtte, die door Steve Stevaert als subversief werd geklasseerd (hij weigerde naar de pijpen te dansen van Concentra/Stevaert), kreeg meteen een Vlaams-Blok-etiket op zich gekleefd, waarna vanzelfsprekend het ontslag volgde (voor meer details: zie ons boek Media en journalistiek in Vlaanderen). Zo werkt het heksenjachtsysteem. Dit gaat over etiketten, verdachtmakingen, stigmas, sociale isolering en tenslotte broodroof,- een fenomeen dat alle VB-politici én Bart De Wever ondertussen zeer vertrouwd moet zijn. De werkloze Van Houtte, van huis uit wellicht zelfs geen flamingant, werd vervolgens opgevist door... de N-VA. Quod erat demonstrandum: Roger Van Houtte is een nazi.
Tweede punt van discussie geldt dus de vraag of Vlaanderen dat collaboratieverleden echt historisch én emotioneel verwerkt. Bart De Wever beweert van wel, maar dat is een optimistisch understatement. Het is niet omdat een aantal academici het fenomeen besnuffeld en vertikaal geklasseerd heeft (zoals Bruno De Wever, die het politiek met zijn bekende broer overigens helemaal oneens is), dat het in het collectief geheugen een plaats heeft gekregen.
We zijn dus een volk van collaborateurs, maar het verlichte, deugdzame (en uiteraard ook de Belgisch eendracht toegenegen) Vlaanderen is aan dit inzicht nog lang niet toe. Laten we dit, met een knipoog naar Hugo Claus, Het verdriet van Vlaanderen noemen: een ingenieus spel van ontkenning en verdringing, waarbij het cultureel establishment en de media steeds opnieuw imaginaire scheidingslijnen trekken tussen goed en kwaad. Deze politiek-correcte terreur is een echo van het repressiemechanisme. Ze leidt tot maatschappelijke segregatie en culturele ghettovorming die zich o.m. uit in het koesteren van aftandse symbolen en rituelen, het frekwenteren van halfgeheime genootschappen, het flirten met jawel- mystiek-fascistoide ceremonieën (genre Zangfeest, IJzerbedevaart, IJzerwake). De politieke partijen die de zwarten aantrekken zijn tot op vandaag sterfputten, ze hebben geen enkele toekomst. Het gold voor de Volksunie, nadien voor het Vlaams Blok, en De Wever is als de dood voor het idee dat dit ook de N-VA te wachten staat. Tussen zwart en wit hangt trouwens een brede grijze zone vol lieden die spartelen om aan de stigmatisering en de sociale uitsluiting te ontsnappen. Mensen die zich om een of andere reden een beetje verbrand hebben en zich proberen wit te wassen, eventueel zelfs uit schaamte of schuldgevoel. Journalist Piet Piryns en Groen-politica Freya Piryns, resp. zoon en kleindochter van Remi Piryns, sinds 1941 lid van de nazi-georiënteerde knokploeg NSJV, doen al heel hun leven aan dit soort Wiedergutmachung.
En zo blijft de Vlaamse intellectuele bovenlaag hangen in een pro-Belgische en zelfs monarchistische poco-kramp, want alleen België kan Vlaanderen verschonen...: dit is het kunstmatig, schijnvroom universum van Suske en Wiske Terugkerend naar de familieverhalen, is het dus niet zo verwonderlijk dat foute oorlogsverledens nog steeds geen publiek-maatschappelijk issue zijn, maar eerder een onderwerp van gefluister in de achterkamertjes. Het is dan ook tamelijk hypocriet van een historicus als Rudi Van Doorslaer, directeur van het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma), om zich over deze omerta te verwonderen:
Alleen al de Vlamingen die in Duitse dienst naar het Oostfront trokken, zijn met de twee generaties nakomelingen die ze nu hebben, samen goed voor de bevolking van een middelgroot stadje. Waar kan je hun familieverhalen horen, die je toch allesbehalve alledaags kunt noemen? Nergens.
Wel beste Rudi, ik zal je een simpele reden geven waarom die familieverhalen niet naar buiten komen: omdat weldenkend Vlaanderen er niet mee omkan, en iedereen zich dus gedeisd houdt. Als bewoner van jouw middelgroot stadje kan ik alleen maar bevestigen dat de negatie- en verdringingscultuur, ondanks het gebulder van Maurice De Wilde, mensen om sociale en professionele redenen sterk aanzet om te zwijgen. Het kringvormig denken van het intellectuele establishment, inbegrepen heel de cultuursector en de grote media, zet mensen ertoe aan om hun geheimen te bewaren of ze enkel in een krans van gelijkgezinden te delen.
Inzake Willy Vandersteen, alias Kaproen, ergert me dus niet zozeer het feit dat hij antisemitische spotprenten tekende voor een nazikrant, maar wel dat hij dat al die jaren angstvallig verborgen hield,- moest houden-, ook als de repressie allang achter de rug was. Idem dito voor al die schrijvers, vooral juist van links-progressieve signatuur, die in de leugen leefden en het verleden uit schaamte wegmoffelden. Ik denk aan Hugo Claus, wiens biograaf Piet Piryns (jawel, dezelfde) met een brede boog om het oorlogsverleden van vader Jozef Claus heen loopt, zoals hij in een DS-interview toegeeft. Of, buiten onze grenzen, aan Günter Grass, hét geweten van de naoorlogse Duitse natie, die tot zijn 80ste levensjaar zorgvuldig zijn lidmaatschap als SS-vrijwilliger voor het publiek had verborgen gehouden.
Zon ontkenningsgedrag valt alleen te verklaren vanuit een klimaat van taboes en (zelf)censuur,- het kunstmatig, schijnvroom universum van Sukse en Wiske. En zo blijft de Vlaamse intellectuele bovenlaag ook hangen in een pro-Belgische en zelfs monarchistische kramp, want alleen België kan Vlaanderen verschonen. Een eeuwigdurend proces. Dat zal ook het ultiem argument zijn waarmee de republikeinse ambities van NVA én VB onder tafel zullen worden geveegd. Le Soir en de Libre hebben de toon al gezet.
Welke lering kunnen we nu trekken uit dit beknopt Heimat-script?
Ten eerste zouden we na een halve eeuw moeten erkennen dat de collaboratie in Vlaanderen een historische fataliteit was en de resultante van een brede incivieke, anti-Belgische beweging,- geen accident de parcours dus. Dat aantonen is werk voor historici, vorsers, studenten, voor zover ze daar de intellectuele speelruimte voor krijgen van de instituten waarin ze functioneren. Een wetenschappelijk-historische herlezing is alleszins noodzakelijk: een vrijmoedig en gedurfd historisch revisionisme (de wil om de geschiedenis met een onbevangen blik te her-lezen en her-interpreteren, buiten de clichés). Misschien mag er wel eens een Vlaams Studiecentrum over Collaboratie en Repressie uit de grond rijzen.
Ten tweede en dat is meer een opdracht voor de media, de intellectuele bovenlaag, het maatschappelijk middenveld en de kunstensector- is Vlaanderen dringend toe aan zelfopvoeding en sociale therapie. Centraal staat hierin de vraag, hoe de Vlamingen hun donker verleden kunnen omhelzen en verinnerlijken, juist via de verlichtingsprincipes van kritiek, zelfkritiek en vrij onderzoek. Dit gaat over de noodzaak tot wedersamenstelling van een collectief geheugen, met bovenstaande wetenschappelijke revisie als basis. Het doorsijpelen daarvan in de publieke opinie zou dan moeten leiden naar het dichten van de sociologische kloof tussen goed en fout, wit en zwart,- de kloof die vandaag tot een steriel links/rechts-antagonisme is gescleroseerd. Het collaboratieverhaal mag geen fetisj blijven van rechts en extreemrechts, het zou daarentegen een plaats moeten vinden in de geschiedenisboekjes, als pedagogische conclusie van een collectieve zelfbevraging. Niet verheerlijkend, maar ook niet stigmatiserend of zelfbeschuldigend. Een her-innering, met de rijke, meervoudige betekenis, eigen aan dit woord.
Deze bevraging heeft uiteraard een ethische draagwijdte. De link met bv. de holocaust is essentieel, we moeten niet zelf aan autocensuur gaan doen en het negationisme gaan beoefenen: het VNV eindigde als waterdragers van de nazis en hielp actief aan de deportatie van Joden. Ook die ontsporing moet een plaats krijgen in het collectief geheugen, dat hier als collectief geweten mag optreden, zonder in een gemakkelijke excuuscultuur te ontaarden,- een val waar uitgerekend Bart De Wever al eens is ingetrapt. (In oktober 2007 hekelde hij terecht de excuusvertoning van Patrick Janssens ivm de deportaties van Antwerpse Joden, maar mocht zich vervolgens zelf gaan excuseren bij de Joodse gemeenschap voor deze misstap...)
Het Vlaamse Prinsenvolk, zoals Remi Piryns het bezong. heeft nooit bestaan. We zijn varkensboeren, waarvan er hier en daar eentje zich met succes heeft omgeschoold tot tatoueerder van varkens... Uiteindelijk,- en dat is nog de grootste uitdaging, moet deze sociale therapie gekoppeld worden aan een grootse identitaire bevraging in de Vlaamse cultuurruimte: wie zijn we, wat is er gebeurd, waarom is het zo gelopen. En vooral: hoe kunnen we vermijden dat de verhalen van het kanonnenvlees zich nog eens herhalen. Dat vind ik, als filosoof, verlichtingsflamingant, én zoon/kleinzoon van, nog de meest boeiende oefening. Elke ontkenning of zelfvervreemding is hier uit den boze. Het is niet genoeg om, met François Mitterrand, te zeggen dat mensen en tijden veranderen, zo komt men altijd gemakkelijk weg. Men moet ook durven zeggen dat sommige dingen niet veranderen en tot de essentie van een identiteit behoren. Zijn we zwart? Het zij zo. Ruiken we naar stront, zijn we mestkevers (sales boches), zoals Brueghel, Hugo Claus, Dimitri Verhulst, Wim Delvoye en Karel De Gucht ons voorhouden? Laten we dan ophouden met dit te ontkennen en ons als propere Belgen te gedragen. Ik wil hier helemaal niet de woorden fierheid of trots gebruiken, eigen aan het romantisch nationalisme zoals Conscience ons dat inlepelde. Wel lijkt me zwart of bruin haast een geuzentitel in een maatschappij die alles witter-dan-wit wil wassen. Alleszins gaat het om een complex introspectieproces dat artistiek en literair zijn beslag moet krijgen, maar ook moet geëxpliciteerd worden, eventueel dus zelfs naar een politiek-maatschappelijk vertoog. De IJzertoren staat slechts in de marge van dit bewustwordingsproces.
Het Vlaamse Prinsenvolk, zoals Remi Piryns (zie hoger) het bezong, heeft nooit bestaan. We zijn varkensboeren, waarvan er hier en daar eentje zich met succes heeft omgeschoold tot tatoueerder van varkens. Veeleer zouden we dus Indépéndance cha-cha-cha moeten zingen, of een Menapische variant erop. De identificatie van de Vlaming als een ongeneeslijke en onafwasbare zwarte, in zijn status van Germaanse neger binnen het Latijns-Belgisch verlichtingssuprematisme, is een van mijn favoriete onderwerpen als essayist. Ik ontwikkelde het, steeds vanuit een andere invalshoek, in een aantal teksten, zoals Al wie dit leest is een racist (juli 2006), Berichten uit la Flandre profonde (september 2007), en niet te vergeten de satire Ceci nest pas un poisson (november 2008). Het is een vorm van sociografie die zich op de tangens bevindt van existentieel-familiale, historische, en levensbeschouwelijk-filosofische krachtlijnen.
De vraag hoe een Vlaamse identiteit kan geparafraseerd worden, buiten de flamingant-romantische clichés, heb ik tenslotte als repliek op Verhofstadt én De Wever- ontwikkeld in Op zoek naar een huid. Het zijn maar aanzetten, haast lapidaire beschouwingen. Toch tekent zich voor mij, met de dag duidelijker, een beeld af van een weerbarstig, plooibaar maar niet breekbaar, tamelijk individualistisch volkje met een neus voor tegencultuur. Soms naïef, soms neigend naar extremistische remedies voor aanslepende ziektes. Een ambivalente levenshouding van Uilenspiegel en Lamme Goedzak. Met denkschemas die vooral vanuit de buik en onderbuik opborrelen, en een taal die oscilleert tussen het barok-sublieme en het plat-obscene. Daarmee heb ik een grondtrek geraakt van de hedendaagse Vlaamse literatuur die extreem flamingant is, op een infra-nationalistische manier, alleen weet ze het (nog) niet of wil ze het niet weten. En daarmee is ook duidelijk dat de communautaire dialoog in België ten dode is opgeschreven: we hoeven elkaar niet naar het leven te slaan, maar we zijn ten gronde verschillend.
Het is nu uitkijken naar een literaire generatie die ook de politiek-maatschappelijke conclusies aandurft van haar eigen artistieke drive. De identitaire bevraging, met zijn artistieke en literaire uitlopers, wordt dan de culturele motor van een republikeins emancipatieproces, weg uit de Belgische constructie. Steeds weer komt me dan de historische onafhankelijkheidspeech van Patrice Lumumba voor de geest, 30 juni 1960, die Koning Boudewijn zowat van zijn stoel blies. Een duurzaam voorbeeld voor ons, zwarten. Al eindigde hij voor het executiepeleton en vervolgens in een oplossing van zwavelzuur, mede dankzij diezelfde Koning Boudewijn. Ook dat verhaal in herinnering houden, is bijzonder nuttig.
o-o-o-o-o-o-o-
Psssst
Waar Johan Sanctorum in al zijn onstuimigheid een paar onjuistheden verkoopt, of er met dichterlijke vrijheid, lichtjes omheen fietst.
Le Soir was geen collaboratiekrant : AUB !!!!! Le Soir bleef verschijnen in de oorlogsjaren, uiterlijk precies alsof er niets was gebeurd; ttz de krant bleef verschijnen zoals voorheen, lichtjes aangepast aan de omstandigheden van de bezetting ( = eufemisme) maar de eigenaars ontvingen (naast pacht?) zeker de opbrengsten van de publiciteit. Ooit verscheen er een valse Le Soir, door anderen die allen eindigden in Buchenwald (hoe zou dat kunnen gekomen zijn?). Die valse Le Soir, gemaakt en elders gedrukt bevatte niets anders dan tergende anti-Duitse propaganda bedoeld als daad van echte vaderlandsliefde
Wallo/Brux had geen politieke redenen om te collaboreren : Miljarde Miljarde! Rex was een (later niet meer zo succesvolle) Waalse politieke partij, waarvan de Führer, Léon Degrelle, na de oorlog beloofd was een groot Waals leider te mogen blijven. Een soort Reichsgau en vazalstaat Wallonië, aangevuld met stukken van Frans betwist grondgebied (Luxemburg, Elzas, Lotharingen) alles onder Duitse hegemonie. Er is een uitspraak bekend van Hitler over Degrelle bij de vereremerking met het IJzeren Kruis, de hoogste Duitse militaire onderscheiding ooit aan een niet-Duitser verleend, dat, moest de Führer een zoon hebben gehad, hij had gewild dat het Degrelle hemzelf was. Degrelle was er zelfs in gelukt om wetenschappelijk te bewijzen, dat de Walen een zuiver Germaans ras waren, ja zelfs dat het ras-zuivere Ariërs waren .Een eer waarvan elke Vlaming maar kon van dromen .
Andere en dwingender redenen voor de Wallo/Brussels collaboratie was inderdaad niet de politiek, maar erger, namelijk de lagere instincten van puur geldgewin. Economische collaboratie dus. Verraad voor geld. Of fabrieken laten draaien ten gerieve van de Duitse oorlogsinspanning. Denk aan de gestreepte pyjamakledij in de concentratie kampen Made in Belgium.
Komt daarbij, dat, minstens tot de Operatie Barbarossa (Juni 41 Aanval op Communistisch Rusland), de Waalse socialisten zich niet bepaald vijandig opstelden tegen de Duitse socialistische horden, lotgenoten arbeiders en mede-verworpenen der aarde ..
Eerlijkheidshalve moet gesteld worden, dat beide volksgroepen, zowel Vlamingen als Walen, zich (meestal) heldhaftig gedragen hebben in Mei 40, zelfs zij die lid waren van het..VNV. Rex daarentegen ..
Enne daar waar Johan Sanctorum het heeft over Oostfronters in zijn familie : die had ik niet. Maar ik heb wel, zelfs als peuter, mijn ervaringen met de gewone Duitse piot op mijn vaste schijf opgeslagen. Zo waren er in het Ieperse, na de Wapenstilstand van 28 Mei 40, Duitse genietroepen (?) aan het werk in de wijk rond ons huis in de Pilkemstraat.. Wij mochten ravotten tussen hun bezigheden en kregen zelfs snoep. Ik heb onthouden dat het menschen lik wieder waren ..die, toen al, die verdammte Krieg ook niet lustten .
Ach, het is zo vermoeiend om altijd maar weer hetzelfde te moeten herhalen .
De collaboratie was in WO II een typisch Vlaams verhaal : hier zou ik aan willen toevoegen, de woorden van Mark Grammens, wetend wat we vandaag al 65 jaar weten : dat Duitsland de oorlog heeft verloren. De Flaminganten, groot en klein, oud en jong, leefden al 110 jaar verduldig in de Wallo/Brusselse verknechting. De grote massa was daarvan na de Koninklijk Gebroken Beloften van Albert I voor en binst WO I, ook bewust geworden. De stap naar de geboden opportuniteit via het succes van de Duitse legers, gepaard aan de totale vernietiging van het verfoeielijke Belgisch bestel was dan ook zeer klein : de vijand van mijn vijand neem ik te vriend .
Nu weten we dat deze redenering verkeerd is geweest, maar de verantwoordelijken daarvoor zijn al jaren ad patres. Tijd dus om de boeken te sluiten?
In zekere zin wel. Ware daar niet die onmenselijke wraaknemende repressie. Waarvan zelfs een Waals senator toendertijd in het Parlement getuigde dat het Une justice de roi-nègres was
Neen, vergeten misschien, maar vergeven : nooit. Wij (ik spreek ongevraagd namens die middelgrote stad bevolkt met zwarten waarover Johan het had) willen de totale vernietiging van het monster dat Belgische Staat heet. Eerder zullen wij, zelfs in ons graf geen rust vinden!
De vluchtelingen-kampen van Hamas : de Arabische wereld is groot (en rijk) genoeg om elke banneling die banneling wil blijven, overal waar die wil, te huisvesten, maar niet in dat minieme gedeelte dat na jaren diaspora teruggegeven werd aan het Joodse volk. Overal waar nu Joden wonen (al duizenden jaren hun eigen gebied), was, ten tijde van de Palestijnse bewoning, (met lichte overdrijving) één onvruchtbare woestijn. De Joden hebben er een Aards Paradijs van gemaakt, lijk het altijd geweest is, voor dat de Arabieren daar kwmaen .Het Palestijns probleem is een Arabisch probleem, in stand gehouden als kruitvat tegen Israël en dus tegen ons, het Westen
Het is zoals Geert Wilders zegt : voortgaan op bewezen feiten (de waarheid) kan niet verkeerd zijn .
De luslogica waarin het Vlaams bewustzijn zit opgesloten, en de sterfputten van elke politieke partij die zwarten aantrekt : dat is een masochistische rednering die geen zwarten aantrekt, maar zwartkijkers.
Idem dito voor de uitspraak dat wij Vlamingen varkensboeren zijn, en niet een Prinsenvolk
Maar als deze uitspraken bedoeld zijn als een mentale schop onder de kont, dan moet ik Johan gelijk geven. Al zou ik daaraan willen toevoegen dat er niet noodzakelijker wijze groot verschil hoeft te bestaan tussen zijn twee kwalificaties. Kijk maar naar Pamra : iedereen in de streek is als Prinsen zo rijk geworden van de varkensboerdrij. Tot zelfs in Amerika is de Parma-hesp een gegeerd luxe-product. En persoonlijk kan ik getuigen, dat veel van die hammen uit de streek van Roeselare komen.
Persoonlijk spreek ik hier over die dingen niet veel. Per slot van rekening rijden die trucks hier open en bloot rond. Toen het eenmaal ging over Parma-hesp in de USA heb ik er wel het beste bier ter wereld bij betrokken, de Sint Sixtus van West Vleteren . Ik heb het hier in den vreemde liever over positieve dingen die Italia verbinden met Fiandra .Dat is bijna uitsluitend Eddy Merckx en beeldende kunsten. Verder over die al-bij-al toch curieuze werkkracht/inventiviteit van onze Vlaamse medeburgers. Liefst in combinatie met dit land zelf, en als t een beetje kan, met de Vlaamse Primitieven of de Florentijnse Renaissance schilders. Zo konden een paar Italiaanse vrienden hun ogen niet geloven, toen ik hen (met misplaatste trots, want ik heb er niets aan) een Terake van 22/10 liet zien. Hoe in Wielsbeke/Waregem Caravaggio-meesterwerken kunstzinnig in tapijten werden geweven .Una meraviglia, wisten ze .Zodra de Mona Lisa, of de Madonnas van Fra Angelico of van Botticelli in de collectie kwamen, wilden ze subiet een paar verwerven .
Ooit al iemand aan gedacht, dat in Rome meesterwerken van Rubens op wandtapijten aan de muren van de Sixtijnse kapel zouden kunnen hangen? Of, de enorme afmetingen indachtig, de Aanbidding van het Lam Gods op wandtapijt, Made in Fiandra achter de gedraaide zuilen van het baldakijn in de Sint Pieter. Het geniale (Michelangelo/ Van Eyck) naast het ambachtelijke van een computer-gestuurd weefgetouw ergens in de varkensweiden rond Wielsbeke
Kijk, vriend Johan Sanctorum, dat is ook een manier om de Vlaamse volksaard te benaderen. Kwestie van prioriteten om uit die luslogica te geraken. Weet U, van de overleden Jos Ballegeeer heb ik een boek staan, dicht bij mij, dat handelt over het ontbreken van een Vlaamse Bovenlaag Die man had heimwee naar de tijd toen Johanna van Navarra, de Franse Koningin in Brugge kwam. Wat zei ze tot haar Gemaal, ik dacht hier de enige Koningin te zijn, en rondom mij zie ik niet anders ..
Ik zal het in t Engels zeggen, Johan, U kunt er maar iets van opsteken .
Voor alle duidelijkheid : hier volgt nogmaals een inzicht in het recente wedervaren in het Landsbestuur door de PVV van Geert Wilders, maar het is als steeds, bedoeld om aan de hand van die wijsheid, even verder door te denken naar Vlaanderen. Waarom zou het er inderdaad bij ons anders uitzien dan in Nederland!?
Ik bedoel natuurlijk niet dat er geen verschillen zouden zijn. Integendeel. Die zijn er juist wel, en veel! Maar de strekkingen ten gronde zijn dezelfde : Linx wil perse meer staat en meer vreemdelingen, zodat ze zelf en zij alleen aan de top kunnen blijven (money, money) en (Proper)Rechts wil de eigenheid in stand houden. Tussen beide groepen in, zweeft de schare van nuttige idioten, die geloven wat toevallig bij hen binnendwarrelt.
Enfin, ik laat ANTIVENTI uit Het Vrije Volk hieronder zijn zeg doen. Wat hij vooral goed onder woorden kan brengen, is dat de traditionele partijen vanzelfsprekend niet tegen de islamisering zijn, want ze hebben er 50-60 jaar zelf dapper aan mee gewerkt. Amaai! Moet er geen zand zijn!
Vandaar : nogmaals enfin : een gewaarschuwd man is er twee waard. Bij ons in Vlaanderen hebben de traditionele partijen ook boter op hun hoofd : de Tjeven (met aanhangwagentje NVA), de Sossen (met aanhangwagentje Groen!) en de Blauwe Fabriekjes (zo wat de mixte van de 2 andere grootste strekkingen). Het is dank zij hun daderschap, schuldig verzuim of medeplichtigheid dat wij nu met de gebroken potten zitten. Er is maar één partij die, sinds haar ontstaan, de zaken klaar en duidelijk heeft gesteld. En precies wegens die free speech in het verdomhoekje van een (cordon sanitaire werd gezet : het Vlaams Blok/Belang.
De nuchtere Nederlanders hebben zon cordon altijd ondemocratisch gevonden, en zo is na de in opdracht vermoorde Pim Fortuyn Geert Wilders kunnen opkomen. Zoals U ziet : die nuchtere Noorderlingen hebben eens te meer gelijk!
Derhalve meen ik met aandrang bij Het Vrije Volk te mogen pleiten om regelmatig een rubriekje te krijgen over Vlaamse toestanden. Wij missen zoiets bij ons, al zijn er natuurlijk vele kleine verdienstelijke enkelingen die voor eigen rekening de uitdaging aangaan. Weet U, vrienden, dat wij jullie een nationale leuze, die in België al lang niet meer werkt, ja, zelfs vergeten is geraakt, kunnen aanbieden?! Eendracht maakt macht!
Wij delen dezelfde taal, en eens deelden wij de rijkdom en de macht. Dat was toen Uw zeemacht groter was dan de Engelse en de Franse vloot tesamen.
Helaas, waar is der oudren fierheid nu gevaren!
o-o-o-o-o-o-o-o-
Alleen PVV en SGP tegen islamisering...
ANTIVENIN - 28 OKTOBER 2010
Brede steun voor linkse motie: islamisering niet tegengaan
Een motie om het tegengaan van de 'islamisering' niet tot doelstelling van het kabinetsbeleid te maken, heeft woensdagavond laat de steun gekregen van de overgrote meerderheid van de Tweede Kamer.
De motie had tot strekking dat de regering 'in "woord en daad" moet uitdragen, dat het tegengaan van islamisering geen doelstelling van het beleid is'.
Een brede Kamermeerderheid, inclusief regeringspartijen VVD en CDA, gingen accoord met de motie. Alleen PVV en SGP stemden tegen.
Fijn dat dit nu voor de kiezer even duidelijk wordt gemaakt. Tegengaan van de islamisering is geen regeringsbeleid en alle partijen in de Kamer zijn het daarmee eens, behalve de PVV en de SGP. Prima. Dan weten alle kiezers die Nederland NIET willen laten verworden tot een islamitische heilstaat nu op wie ze de volgende keer moeten stemmen. Niet weer op VVD en CDA dus...
Natuurlijk zijn ook de regeringspartijen CDA en VVD niet tegen de islamisering. Ze hebben er toch de laatste vijftig, zestig jaar vrolijk aan meegewerkt? Fijn dat we dit dankzij GroenLinks en ons aller Femke even helder konden krijgen!
Volgens Elsevier wilde de linkse oppositie met deze motie 'de gelijkwaardigheid van mensen' benadrukken. Nou, veel succes! De gelijkwaardigheid van mensen benadrukken door een ideologie te steunen die de ongelijkwaardigheid van gelovigen/ongelovigen, hetero's/homo's en mannen/vrouwen ziet als een door Allah voorgeschreven wet. Het is bijna onvoorstelbaar dat mensen zo onnozel kunnen zijn.
o-o-o-o-oo-o-o-o-
Pssst
De Heer ANTIVENTI mag zich niet mispakken aan dat vrolijke Femke van Groen-Roos-Linx : dat wicht kan haar huig rap naar elke wind hangen. Vandaag blaast ze warm, en morgen dan weer koud. Enfin, ze is daarin duidelijk Linx : alles meegraaien wat de eigen positie kan verstevigen. Is goed voor de animatie in de café-praat : voor elck wat wils ..doe ze nog eens vol, madame .
De kwestie is hoe en wat het zit met dit land, en hoe dat best kan verduidelijkt worden voor het buitenland. Met een foto van Johan-met-den-Baarde, de elfendertigste en huidige Koninklijke probeerder/verduidelijker. Misschien kunnen ze deze foto meteen inlijsten. Hebben ze de nieuwe premier, of vice-premier van de volgende regering. Duidelijker bewijs dat het land geregeerd wordt door de zachte bovenlaag van de vreselijke maffia bestaat niet!
Op de foto dient er, let wel, in dikke vette letters te worden bijgeschreven :Wanted, Dead of Alive, zodat zelfs analfabeten zich niet meer kunnen vergissen. Zo hoeven ze niet eens meer te kunnen lezen : de foto, voorzien van deze beruchte slagzin, moet volstaan.
Peter De Roover hoort geen valabele tegenargumenten. De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging. De opdracht van Johan Vande Lanotte (sp.a) zal een maat voor niets blijken. 'Het argument dat we pas in juni onze stem hebben uitgebracht, is niet langer overtuigend', vindt Peter De Roover.
Bevestigt of versterkt de kiezer de Vlaamse autonomiepartijen, dan moeten de Franstalige partijen hun keuze maken: een fundamentele staatshervorming aanvaarden of het Belgische feit opzeggen De regeringsonderhandelingen geraken maar niet uit de startblokken. De pogingen worden steeds amechtiger.
Verduidelijker De Wever verliet zijn kamp, om te ontdekken dat hij verloren liep in een immens niemandsland waar met geen vergrootglas een Franstalige te bespeuren viel. Hij stelde gefrustreerd vast dat van hem verwacht wordt dat hij zijn verkiezingsprogramma door de papierversnipperaar haalt. Maar zijn ondergrens ligt dan weer ver boven Di Rupo's plafond. Pas wanneer een hoofdrolspeler manifest kiesbedrog pleegt, is een akkoord haalbaar. Het siert hen dat ze dat weigeren, maar is het dan geen tijd voor nieuwe verkiezingen?
Die zouden niets oplossen, omdat de winnaars van juni toch weer opnieuw aan zet komen. Impliciet leer je uit dat argument, dat verkiezingen wel heilzaam geacht worden als de N-VA een pak slaag zou krijgen. Technisch klopt dat ook, want de wijze waarop N-VA tot nu onderhandelde, wijkt af van wat we gewend zijn. In het verleden waren Vlaamse partijen sneller bereid tot een akkoord met de Franstaligen, omdat hun communautaire standpunten minder centraal stonden in hun programma. Die akkoorden droegen echter steevast de kern in zich van nieuwe en nog grotere moeilijkheden op een later tijdstip, met het gekende gevolg. De N-VA bleek tot nu niet bereid mee te stappen in een bric-à-bracoplossing én lijkt een stuk immuner voor de lokroep van ministerportefeuilles. De vrees dat die partij weer wint en dat het inhoudelijk communautaire debat dan het kernpunt van het debat blijft uitmaken, moet een erg laakbaar argument genoemd worden, want is het niet de kiezer die de inzet van onderhandelingen bepaalt? Actrice Clara Cleymans laat in Humo optekenen dat "het volk niet altijd in staat (is) zijn eigen belangen te verdedigen". Ze verwoordt wat we bij anderen impliciet terugvinden: "als de kiezer niet stemt zoals wij willen, dan schuif je die best terzijde".
Professor Deschouwer beweert zelfs dat de kiezer weliswaar stemt op partijen met een geprofileerd communautair standpunt, maar helemaal niet bedoelt dat die hun programma daarna ook best respecteren. Vreemd allemaal, want dat soort ideeën zet de hele idee van de democratie op de helling.
Het is een akelige vaststelling dat angst en minachting voor de kiezer een belangrijke rol spelen in het afwijzen van een nieuwe stembusslag. Sterker klinkt het argument dat we pas in juni onze stem hebben uitgebracht. Dat zou overtuigen, ware het niet dat de kaarten intussen heel anders liggen.
Ten eerste speculeren de Franstalige partijen erop dat de overwinning van de N-VA een accident de parcours was. Ze zouden liefst een regering vormen zonder die lastigaards. De Vlaamse partijen lijken daar minder van overtuigd en wijzen dat avontuur af. Nieuwe verkiezingen kunnen op dat vlak voor de nodige duidelijkheid zorgen.
Bijkomend gegeven: de stembusgang van juni mag dan pas enkele maanden oud zijn, de inzet werd intussen achterhaald door de feiten. Zoals ook peilingen bevestigen, wilde een beslissende groep Vlaamse kiezers een stevige scheut meer autonomie voor de deelstaten, maar mét behoud van een Belgische koepel. Zoals het er nu uit ziet, lijkt dat product echter niet meer voorradig in de rekken van de Wetstraatwinkel. Ofwel gaan de Vlaamse partijen door de knieën voor het Franstalige verzet tegen de zogenaamde Copernicaanse omwenteling van onze instellingen, ofwel wordt stilaan werk gemaakt van het plan-B, dat de ontmanteling van de Belgische staat inhoudt. Maar geen van die twee opties kreeg in juni de steun van de burgers. Bij nieuwe verkiezingen moet de kiezer duidelijk gevraagd worden welke van de twee overblijvende opties hun steun krijgt. Verkiezen ze dat België niet verdwijnt, ook al moet Vlaanderen zijn ambities opbergen? Of willen ze niet dat België verdwijnt, tenzij dat ten koste gaat van de optie 'méér Vlaanderen'?
Keert de Vlaamse kiezer zijn kar en gaat hij voor partijen die de klassieke communautaire soepelheid aan de dag leggen? Dan ligt de weg open voor een klassiek Belgisch compromis dat ons de kans geeft verder fluitend door het donker te wandelen. Bevestigt of versterkt de kiezer de Vlaamse autonomiepartijen, dan moeten de Franstalige partijen hun keuze maken: een fundamentele staatshervorming aanvaarden of het Belgische feit opzeggen.
Of de vorige verkiezingen nu lang geleden zijn of niet, als de fundamentele vraag verandert, moet die aan de burger worden voorgelegd.
In onderstaand grimmig stukje gal, gaat het over de Noorderburen. Wordt gezegd. Daar geloof ik niets van, buiten wat plaatsnamen en wat termen die inderdaad Noord-Nederlands klinken. Maar as-je-me-nou : is het beter bij ons?
Ze zijn ons daar weer een streepje voor ..Wat zeg ik? Een streepje? Een paar honderd zeemijlen zij het, ja!? Zij hebben met de PVV al de kaap gerond richting verbetering .en volle zee. En wij, bij ons? Bij ons zit het gezond verstand opgesloten in een cordon sanitaire, zodat men lustig kan voortboeren. Het gat in de begroting? Is vanzelf gekomen en zal weer vanzelf weggaan .(Mathot)
O ja, men denkt er bij ons in Noord en in Zuid België, nu ineens aan om s nachts de lichten langs de autostrades te doven met 2 grote hemelhoge argumenten : men bespaart 1,5 miljoen elektriciteit per jaar en het dwingt tot trager en aandachtiger verkeer wat dan weer de veiligheid ten goede komt. Heeft men daar werkelijk méér dan 50 jaar voor nodig gehad, om dat te ontdekken? Het kleinste buitenlandje dat er bestaat, past die dingen al een eeuwigheid toe of zijn er zelfs nooit aan begonnen ..
Weet U wat ik denk? Dat de bazin van de wegenbouw bij ons (Crevitske : ze ziet er ook uit als een lam-gekookt rivier-crevietske) een familie-lid heeft die jute zakken fabriceert. Straks zal ze komen uitleggen, dat ze zelfs de regelingskosten om de lichten te doven zal willen uitsparen, door ze te laten branden, maar met over elke lamp een jutezak te trekken, zodat de lichten niet meer schijnen. Toevallig of niet, met juist het embleem van de fabrikant goed zichtbaar aan de onderkant.
Man-bijt-hond, die zoals U weet, zwaar inzet op volks-veredeling, had onlangs een gelijkaardig item : de gepensionneerde weggebruiker die overal waar hij kwam op foto de ridicule situaties ivm straat-meubilair, zoals bloembakken, as-verleggingen, verkeersdrempels, enz, vastlegde. Een idee die ik graag mee help propageren. Al heb ik er persoonlijk maar een paar keer per jaar last van. Al die schepenen van Openbare Werken zijn in mijn ogen straat-criminelen, omdat ze de straat verpesten voor het verkeer.
Hier in Italië daarentegen rijdt men meer rond, met De Rijkswacht, Uw vriend maar ook met in het achterhoofd :Die andere weggebruiker, dat is ook een mens .
Tja, Italië wordt dan ook geregeerd door verstandige luyden van een Centrum-Rechtse regering .met de Lega Nord in het centrum van de macht.
o-o-o-o-o-o-o-o-
De omgekeerde wereld (uiteraard) Nederland!
ING. E.J. GENEMANS - 27 OKTOBER 2010
Het beschouwen van de dagelijkse gang van zaken in Nederland, en dat vergelijken met hoe het er in de meeste andere landen aan toe gaat, kan tot geen andere conclusie leiden dan dat op veel gebieden hier precies het omgekeerde geschiedt van wat een normaal mens zou verwachten. De oorzaak en schuld liggen uiteraard bij de overheid: rijksoverheid, provincie, gemeente enz. spelen het klaar om door vergezochte en zelfs ziekelijke denkbeelden ons op te zadelen met de meest krankzinnige toestanden en alle problemen van dien welke het leven in Nederland verzieken!
Het grote probleem van overheden is dat ze allen de misvatting hebben dat de burgers er voor hen zijn in plaats van andersom. Dit gecombineerd met de volgende misvatting, dat de burgers in zeven sloten tegelijk zouden lopen indien niet uiterst gedetailleerd aangestuurd en middels wetten, regeltjes en sanctioneren gedwongen tot gewenst gedrag door de overheid. De derde misvatting garandeert een omgekeerde wereld: de overheid zou de wijsheid in pacht hebben!
De realiteit is tragisch genoeg precíes het tegenovergestelde van deze misvattingen!
Om een paar voorbeelden van de omgekeerde wereld te noemen:
- de rijksoverheid legt de politie op om hoofdzakelijk bekeuringen te schrijven terwijl de misdaad hierdoor onvoldoende wordt bestreden. Het kiezen van deze prioriteit heeft dus tot gevolg dat er jacht wordt gemaakt op burgers in plaats van criminelen. Burgers worden dagelijks intensief geobserveerd door duizenden paren argusogen met tekens erin om voor de meest onbenullige zaken een bekeuring uit te kunnen schrijven. Met veiligheid of openbare orde heeft het absoluut niets te maken, met hypocrisie echter alles! Het gevolg: een omgekeerde wereld, burgers ondervinden meer last en schade van de overheid dan van criminaliteit! Er zijn voorbeelden te over van de falende politie in (voor de burger) zwaarwegende kwesties; gelukkig kunnen ze nog wel met 12 man en honden eerzame burgers zoals prof. Bob Smalhout of Gregorius Nekschot midden in de nacht van hun bed lichten, om het maffia-achtige gokmonopolie van de overheid te beschermen kunnen ze ook nog met man en macht en getrokken pistool binnenvallen als er in de lokale kroeg een gezellig maar illegaal pokertoernooi plaatsvindt.
Dat dit beleid door en door verrot is mag wel blijken uit het feit dat er te weinig geld is voor de politie: hoe zou deze dan in godsnaam boeven kunnen vangen i.p.v. inkomsten genereren uit burgers terroriseren, want dan vallen die inkomsten óók nog eens weg! Dit zal trouwens nooit gebeuren want dáár is het CJIB natuurlijk niet voor opgezet. Nederland is immers ook het enige land in de wereld waar wekelijks verkeerscontroles worden gehouden; razzias met intimiderend veel mankracht en materieel, naderend speciaal verlaagde snelheidlimiet met uiteraard controle en verder met belastingdienst, keuringsdienst van waren, douane enz. enz. , waar elke verkeersdeelnemer en zijn voertuig binnenstebuiten worden gekeerd in de nietsontziende jacht op bekeuringen. Hoe dom maar nietsontziend men is blijkt uit hun voorkeur voor de avondspits omdat er dan veel verkeer op de weg is! Lees: veel bekeuringen kunnen worden gescoord. Het negeren van filevorming en ontstaan van ongevallen door hun beleid pleit niet bepaald voor de politie en hun bedrijfsvoering!
- criminelen zijn altijd zielige voortbrengsels van een ongelukkige jeugd en kunnen zelden hun daden aangerekend worden. De burger daarentegen die zijn huis en haard (of dat van anderen) verdedigt loopt een zeer grote kans om langer vast te zitten dan de crimineel die heeft geleden onder het excessief geweld van de burger. Alsof wanneer je midden in de nacht wakker schrikt van inbrekers en je misschien voor je leven moet vechten, je zult bedenken toch vooral proportioneel geweld te gebruiken! Krankzinnig omgekeerde wereld! Er zijn gevallen bekend van winkeleigenaren die notoire winkeldieven te hard hadden aangepakt en zó snel geboeid werden afgevoerd dat ze niet eens de gelegenheid kregen hun zaak behoorlijk af te sluiten!
- het wegennet ontkomt evenmin aan de walgelijke omgekeerde-wereld dadendrang van gemeente, provincie en Rijkswaterstaat. Wegen worden niet alleen versmald en de snelheidslimiet verlaagd, zoals de 100 km/u limiet autoweg de Oostvaardersdijk waar van ons geld de gehele vluchtstrook is weggehaald voor de veiligheid en de limiet verlaagd tot 80 (een welkome plaats voor controles uiteraard) maar veel secundaire verbindingswegen worden gereduceerd tot veredelde landwegen door de wegasmarkering te verwijderen! De limiet gaat dan naar een ondragelijke 60 km/u. Welke gek dit ooit heeft uitgevonden is niet bekend doch hij en degenen die dit onzalige plan overal in het land naar willekeur implementeren dienen platgespoten in een dwangbuis afgevoerd te worden!
De wegasmarkering is ooit ingevoerd om tegengesteld bewegend verkeer te scheiden omdat confrontaties hiertussen het meest ernstig zijn. In het Nederland van de 21e eeuw wordt dat vrolijk weer verwijderd! Waarom? Zo er ooit reden is voor een beperking van de snelheid tot 60 op deze wegen, is deze incidenteel, geen reden voor structurele maatregelen! Verder zullen de meeste bestuurders van motorvoertuigen toch écht wel in staat zijn om de snelheid aan te passen indien nodig! Een bedrijf met inrit langs een dergelijke weg waar incidenteel zich verkeer beweegt (dus niet s nachts en in het weekeinde) rechtvaardigt niet meer dan een bord waardoor bestuurders ingelicht worden over de situatie. In het omgekeerde-wereld-land Nederland echter zit je 24/7 met een geasfalteerde landweg met limiet 60 welke dus meestal nergens op slaat behalve om bekeuringen uit te delen en zelfs rijbewijzen in te nemen!
- na de tweede wereldoorlog werd Nederland weer opgebouwd; de mobiliteit nam enorm toe, wegen werden aangelegd en slechte wegen opgeknapt ten behoeve van economie en vooruitgang! De laatste 20 jaar is er echter weer sprake van achteruitgang; de wegen worden immers stelselmatig verkloot! Of het nou gaat om lekker autootje pesten of werkgelegenheid creëren; de enorme hoeveelheid verkeersdrempels die er is aangelegd mag met recht krankzinnig genoemd worden! Voor deze gedrochten, welke autos ruïneren en milieuverontreiniging veroorzaken, geldt hetzelfde als het bovengenoemd aanpassen van wegen: structurele maatregelen ter bestrijding van incidenten! Het resultaat van deze terreur is wél dat malloten á la koos spee s nachts niet wakker hoeven te liggen om verkeerscriminelen die over een verlaten weg even pittig dóór willen rijden, want daar hebben ze lekker een stokje voor gestoken !
- in het omgekeerde-wereld-land Nederland is het uiteraard ook volkomen aannemelijk om een personenauto of zelfs een vrachtwagen met een massa van maximaal 50 ton, zich voortbewegend met 20 tot 50 km/u, voorrang te laten verlenen aan een fietser van rechts!! Dit is weer compléte waanzin, tegen élke natuurwet in, maar ja, daar schijnt de Nederlandse overheid boven te staan! Bepaal echter de kinetische energie van beide voertuigen (deze is afhankelijk van hun massa en de snelheid waarmee ze bewegen) dan zal dit zo helder als kristal worden. Deze energie dient namelijk tot nul gereduceerd te worden om ze te laten stoppen en is voor gemotoriseerde voertuigen veel groter. Het aantal slachtoffers in het verkeer is dalende doch behalve onder fietsers, goh, hoe zou dát nu komen hè? De uiterst irritante, incompetente, arrogante en onuitstaanbare ambtenaren wijzen als reactie uiteraard weer naar het gemotoriseerd verkeer de snelheid moet er uit en dat betekent weer meer controles en nieuwe snelheidsremmende maatregelen! ZUCHT!
- even idioot is het leggen van de verantwoordelijkheid bij bestuurders van motorvoertuigen i.g.v. aanrijdingen met voetgangers of fietsers. Het argument, uiteraard uit de koker van volksverlakker spee, is te idióót voor woorden: bestuurders van motorvoertuigen zijn verzekerd dus die kunnen makkelijk een ander zn schade betalen! Bestuurders van motorvoertuigen hebben een APK gekeurd voertuig waar ze in de meeste gevallen krom voor moeten liggen, ze hebben een rijbewijs en zullen reeds consideratie hebben met fietsers en voetgangers maar dat is blijkbaar niet voldoende! Nee, want een groot euvel in deze wetgeving is namelijk het volkomen gebrek aan consideratie voor bestuurders van motorvoertuigen en het schromelijk onderschatten van haast structureel onverantwoordelijk gedrag door voetgangers en fietsers!
Hoezeer men bij de overheid de weg kwijt is blijkt uit een reactie van Willebrord Freijsen, hoofd Team Verkeer (??!!) van het landelijk parket van het Openbaar Ministerie op een voorstel tot het beperken van controleren/bekeuren op enkele kms per uur te snel, hij vindt dat er op 60 en 80 km wegen juist gecontroleerd moet worden omdat Als daar een trimmer plots oversteekt, is het wel degelijk van belang dat een auto precies tachtig rijdt.
1/ sinds wanneer heeft die trimmer voorrang?
2/ hoeft die trimmer niet zelf uit te kijken?
3/ moeten wij achter het stuur zittend rekening houden met plotseling overstekende trimmers?
De omschrijving de weg kwijt schiet voor dit figuur wel héél erg tekort!! Uitermate treurig dat mensen die dergelijke baarlijke nonsens uitkramen nog énige zeggenschap hebben !
- de wereldberoemde Nederlandse tolerantie waar men hier zo trots op is, is synoniem met de omgekeerde wereld evenals het ook vaak voorkomende volkomen gebrek er aan. Enerzijds is er de zwaar overdreven en ongefundeerde tolerantie jegens (vooral allochtone) criminelen en vluchtelingen die wij helpen door ze een veilig onderkomen te bieden maar die ons vervolgens hun achterlijke ideologieën willen opdringen en zelfs ons geloof en cultuur veroordelen; anderzijds is er de zero-tolerance als het gaat om bekeuren, ordinair geld binnenhalen, die éven onterecht, overdreven en ongefundeerd is. Identificatieplicht vanaf 14 jaar met als gevolg honderdduizenden bekeuringen vanwege geen identiteitsbewijs kunnen tonen, wildplassen, vuilniscontainer te vroeg buiten zetten, 5 minuten te laat terug bij de auto naheffing parkeerbelasting, onjuist type parkeerschijf, over verdrijvingsvlak rijden (was pas in Philadelphia, heerlijk om te zien dat alle verdrijvingsvlakken volgeparkeerd waren, niemand die zich daar druk om maakt!), ondeugdelijke fietsverlichting (had je een fel knipperend lampje was het nóg niet goed), overschrijding snelheidslimiet met 3 km/u (na correctie) enz. enz.
- het zal de lezer niet verbazen dat men in Nederland evenmin op een gezonde manier met het begrip discriminatie om weet te gaan. Ook dit begrip wordt misbruikt en raakt doorgeschoten, met als resultaat schandalige discriminatie van de autochtone bevolking, zowel waar het gaat om conflicten met allochtonen (mag je dus niets over zeggen), het verkrijgen van overheidsbanen (allochtonen verdienen de voorkeur) en het kiezen van je personeel. Je kunt dus niet eens weigeren allochtonen uit een bepaalde groep die zich onmogelijk heeft gemaakt aan te nemen. Hoe zit dat dan met de eigen verantwoordelijkheid van deze groep allochtonen? Het overdreven beschermen van bepaalde bevolkingsgroepen, waarin zich veel figuren bevinden die zich niet willen gedragen, is niet bepaald een goed signaal welk mogelijkerwijs initiatieven tot verbetering tot gevolg zou kunnen hebben.
Verder zou het aanbevelenswaardig zijn om nu eens onderscheid te maken tussen oorspronkelijke discriminatie welke gebaseerd is op vooroordelen en die welke haast uitsluitend in Nederland voorkomt en gebaseerd is op ervaring; een volkomen natuurlijk verschil in behandelen van mensen uit een bevolkingsgroep waar je (meerdere) slechte ervaring mee heb gehad! Of wordt van ons verwacht dat we ezels zijn die vrijwillig keer op keer hun kop stoten aan dezelfde steen?
- de omgekeerde wereld is per definitie dom; het systeem van belasten van het verkeer is evenwel uitermate dom. Hoge wegenbelasting voor zware autos, waarom? Omdat die duurder zijn in aanschaf en je zo lekker de rijken pakt? Een parkeerplaats is even groot voor een Cadillac als voor een Fiat 600. Betaalt die eigenaar al niet veel meer aan belastingen op de brandstof? Niet genoeg blijkbaar. Tegenwoordig zijn de allerkleinste autos zelfs wegenbelastingvrij. Waarom? Iemand die veel rijdt in een kleine auto zal toch veel meer verontreiniging veroorzaken dan iemand die het prettig vindt om af en toe een ritje te maken in zijn grote Amerikaan?
Door het gat in de zak van de Nederlandse overheid en de domme ondoordachte manieren van belasting heffen zijn zowel wegenbelasting als accijns op de brandstof tegelijkertijd tot enorme bedragen verhoogd; nu men er eindelijk achter is dat men t.b.v. files en uitstoot het rijden dient te belasten en niet het houden, is het te laat om e.e.a. in de brandstofprijs te verdisconteren, die is namelijk reeds veel te hoog! De geplande kilometerheffing was simpelweg een achterbakse truc om de lasten verder te verhogen toen er geen ruimte of rek meer zat in wegenbelasting en accijns!
Uitgekookt in het bestelen van de burgers en eenzaam aan de top als het gaat om de omgekeerde wereld: de Nederlandse overheid in a nutshell!
Laten we hopen dat met het aantreden van een nieuwe, overwegend rechtse, regering (jammer dat het CDA er weer in terug moest komen) er eindelijk orde op zaken kan worden gesteld en de krankzinnige toestanden omgekeerd kunnen worden, want dat is echt waar veel mensen al héél lang op wachten!
Terzake het Proces Geert Wilders :stilte voor de storm?
Wat volgt is een terugblik analyse in Het Vrije Volk, een blik over de schouder achteruit waar onze samenleving beland is/was : het moeras van de DDR-democratie. Hoog tijd dus dat Geert Wilders daar een einde aan zal kunnen stellen. Zelfs al lukt het hem niet (helemaal) : dat er over gesproken en geschreven kan worden is al een goed begin.
(Verzucht) En dat geluk, deze chance, is voorlopig gereserveerd voor Nederlandse staatsburgers. Wij, in Vlaanderen, in de Zuidelijke Nederlanden dus, blijven daar voorlopig van verstoken. Al druppelt er gelukkig heel wat door En dan denk ik aan de kracht van die ene druppel water die een hard marmerblad doorboort, als hij maar blijft op datzelfde plekje vallen .
Mag ik mij nog één (gewaagde) beeldspraak veroorloven aangaande de definitieve uitspraak, als die er ooit komt? Er zijn weinig inbrekers die hun werk in volle openbaarheid en in klaarlichten dage plegen te doen. Zij verkiezen de bescherming van de duisternis, als niemand op hun handen kan staan kijken, en al zeker geen cameras. Er moet dus waarschijnlijk niet gevreesd worden voor een cassante uitspraak, en al zeker niet ondersteund door een live verslaggeving op TV. Zo stel ik mij voor, dat het Hof de volgende keer zal bemand/bevrouwd zijn door Rechters die nog weinig riskeren, in de beide richtingen dan, om reden van pensioen gerechtigde leeftijd .
Bestaat er niet ergens een dichtwerkje over drie galgen op een of ander galgenveld? Bij de hand houden mensen!
Als het Kabinet Rutte I zijn traject voorbeeldig kan afleggen, zit Wilders op rozen, want hoe meer ogen op hem gericht zijn, hoe minder inbrekers hij moet vrezen. En misschien dat intussen zijn aanklacht tegen de corrupte bevooroordeelde vooringenomen Raadsheer Schalken zijn beslag zal kennen? Daar zal, na dit voorspel, al blijken uit welke hoek de wind zal waaien voor de eigenlijke vertoning ..
Deze analyse is in ieder geval goed gezien van den arbiter, omdat ze de wortels van het kwaad heeft bloot gelegd : de Linxigheid is/was goed op weg om zich in de genen van de samenleving te nestelen.
o-o-o-o-o-oo-o-
De schijn van onpartijdigheid tegen Wilders
ENCINA NAVAN - 27 OKTOBER 2010
Een opzetje, een gambiet en dan wordt het proces van de eeuw een patstelling of schaakmat?
Toen ik vernam van de toegewezen wraking van de rechtbank, werd ik bestormd door de meest tegengestelde gevoelens en gedachten. Het viel mij op dat een groot aantal reacties luidde dat Wilders hiermee een stevige overwinning had behaald op de rechtbank. Tenslotte had de rechtbank bij meerdere gelegenheden de schijn van partijdigheid tegen. De uitlatingen van rechter Moors (U lijkt de discussie te mijden; Dat kan ik mij voorstellen) geven grond aan die partijdigheid, alsmede de weigering om de meeste getuigen van Wilders te horen en tenslotte de weigering om Jansen te horen terzake van het Schalken-etentje. En al in de dagvaarding stond dat Wilders schuldig was, waarmee de schijn van partijdigheid al was gewekt.
Mr. J.W. Moors is geen groentje en hoewel iedereen zich kan verspreken, lijkt het me de moeite waard om een andere hypothese te bekijken. In alle sectoren van macht in dit land staat de gevestigde orde vijandig tegenover Wilders. Welke tactiek zouden deze mensen volgen?
De zaak Staat vs. Wilders wordt eerst opgepakt door een rechter die bekend staat om zijn linkse overtuiging en weet hoe hij fouten kan maken zonder daardoor direct zelf in de problemen te komen. Wilders moet deze rechters wel wraken, omdat het nalaten van die actie zou inhouden, dat hij daarmee het linkse wereldbeeld van de rechters aanvaardt als ijkpunt.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof de rechterlijke macht verzwakt lijkt door de morele overwinning van Wilders, maar de uitkomst kan wel degelijk het tegendeel zijn.
Want laten we één ding duidelijk in het oog houden: dit is hoe dan ook een politiek proces, want er wordt een politicus aangeklaagd vanwege politieke uitspraken gedaan in een politieke functie en over een politieke kwestie rond immigratie en islam.
Vanwege dit politieke karakter en de enorme bekendheid van Wilders en de intensieve verslaggeving rond het proces is het uitgesloten dat er onpartijdige rechters gevonden worden. Elke rechter heeft een politieke overtuiging en al twintig jaar geleden was bekend dat twee derde van de rechters stemde op D66 of PvdA (In 1991 stemde 58 % op die twee partijen, in 2006 nog 46 %, bron Trouw).
In 2008 deed Maurice de Hond nog een keer onderzoek waaruit o.a. blijkt dat 4 van de 5 rechters regelmatig het NOS-journaal ziet (p. 11 van het onderzoek), dat Volkskrant en NRC veruit de meest gelezen kranten zijn (p. 9) en dat 63% op een linkse partij heeft gestemd (p. 26).
Met het opofferen van Moors heeft de rechterlijke macht bereikt dat de schijn van partijdigheid is weggenomen. Als het proces voor de tweede keer opgestart wordt, zal niet de inhoud, maar vooral de procedure veel aandacht krijgen. De schijn van onpartijdigheid van het tweede proces zou wel eens tegen Wilders kunnen gaan werken. De rechters zullen alles akelig netjes afwerken.
Maar het gaat nu juist om de inhoud want het derde cruciale punt in deze zaak is het ontbreken van jurisprudentie. Het oordeel van de rechters hangt uiteindelijk af van een taalkundige analyse: heeft Wilders A gezegd of toch B? Omdat rechters nu eenmaal geen taalwetenschappers zijn, hangt de uiteindelijke betekenis van de woorden van Wilders af van de context waarbinnen rechters gewoon zijn te denken en voelen. Onderdeel van die context is hun eigen politieke voorkeur, hun eigen taalgebruik. Zoals we allemaal weten, is het taalgebruik in Nederland sinds veertig jaar grondig doordesemd van socialistische invloeden. Veel van die structuren en patronen in de taal zijn zo verweven met het dagelijkse taalgebruik, dat we niet eens meer opmerken als ideologisch geladen.
Positieve discriminatie, het aantrekken van migranten, het hanteren van ideologische begrippen als xenofoob om voorliefde voor het eigene af te straffen, de blinde hardnekkigheid waarmee ontwikkelingshulp wordt voortgezet, het zijn allemaal socialistische projecten die inmiddels een vast onderdeel zijn van wetgeving en wereldbeeld van de sociale werkplaats van de wereld, ook wel Nederland genoemd.
Er bestaat geen absoluut of onpartijdig recht. Elk gecodificeerd recht wordt uitgelegd binnen een referentiekader dat is gebaseerd op gewoonte, jurisprudentie of ideologie. Voorbeelden daarvan zijn soms heel duidelijk, zoals het recht op zelfverdediging tegen een inbreker, dat in de VS heel anders wordt opgevat dan in Nederland.
Het Schalken-etentje past in dit beeld als een voorbeeld van de zelfingenomen regenten-mentaliteit van OSMers. Schalken probeerde Jansen te overtuigen van de juistheid van zijn beslissing om Wilders te dagen, juist omdat hij wist dat Jansen zou getuigen.
Althans dat was wat gebeurde op het niveau van de gewone taal. Maar in meta-taal betekende de aanpak van Schalken: ik weet wat recht is en jij niet. Uit het verslag van Jansen blijkt dat deze zich bedreigd voelde en vervolgens vroeg hij om een garantie dat hij geen problemen zou krijgen.
Schalken zit daar als gewone burger, maar praat als emeritus hoogleraar strafrecht aan de Vrije Universiteit, en alleen al het verschil in expertise bepaalt wie de macht over het gesprek heeft. Het laten voelen van macht is op zich al een vorm van beïnvloeding.
Dat Jansen vastbesloten was en is om niets aan zijn verklaring te veranderen, is niet relevant.
Dit onderscheid brengt naar boven wat Staat vs. Wilders tot een politiek proces maakt. Wilders staat niet terecht vanwege zijn uitlatingen over de islam. De rechters weten natuurlijk donders goed dat het waar is wat Wilders zegt en waarheidsvinding speelt dus geen rol.
Wilders staat terecht omdat hij het aandurft de islam in een ander wereldbeeld te plaatsen, namelijk als gevaarlijke bedreiging door een vijandige cultuur, in plaats van gewoon een cultuur net als alle andere.
De theorie dat de rechterlijke macht het karwei moet afmaken zie ik bevestigd door de opmerkingen van Corstens, President van de Hoge Raad, die in het programma Buitenhof zijn zorg uitspreekt over de woorden van Wilders, toen deze zei dat miljoenen mensen terecht geen vertrouwen meer kunnen hebben in de rechtspraak als hij wordt veroordeeld. Meer op plaats zou zijn geweest de historische woorden van Moors: Dat kan ik mij voorstellen.
Er is een patstelling ontstaan die niemand kan winnen. Er loopt nu al een ideologische kloof door Nederland die door een veroordeling van Wilders verder zal uitdiepen.
Voor een groep van tenminste 1,5 miljoen mensen is Wilders het enige verschil tussen tenminste een klein beetje vrijheid in het stemhokje en totale mind control zoals in Noord-Korea.
De rechterlijke macht kan alleen nog gezag winnen door het tweede proces vlekkeloos te laten verlopen en Wilders vrij te spreken. De klagers kunnen dan niet aanvoeren dat de fouten van de rechtbank in het voordeel van Wilders hebben gewerkt en er zal toch in zekere mate een afschrikwekkende werking van het proces uitgaan. En dit laatste is het doel van de klagers.
Niet alleen de politiek en de rechterlijke macht zijn doordrenkt van socialistische idealen, ook de wetenschap (voorzover je sociologie en antropologie een wetenschap kunt noemen), zie
Juist daarvoor wordt zelfs de Corsikaanse struikrover geëerd!
o-o-oo-o-o-o-
Och, U weet het al : deze blog is een vat vol herinneringen. Ook vandaag weer, over de tijd toen het harde Vlaamsnationalisme in de ogen van velen aan het wegdeemsteren was. Zoals Koenraad Elst hieronder schrijft, omdat het zich onder andere niet kan/kon losmaken van de heraldiek rond WO II. Nog een geluk dat wij geen Englanders zijn, die uit pure nostalgie wegsmelten in boek en film voor alles wat WO II aangaat.Of Fransmannen, die na 200 jaar nog altijd in katzwijm vallen bij het aanschouwen van de sarcofaag van de Corsikaanse struikrover Napoleon Bonaparte in de Dôme des Invalides (*). Locatie die inzake familiale uitbreiding, eigenlijk alles te danken heeft aan de heraldieke verzuchtingen van de Führer aller Germanen, die in 1940 lange tijd in diep gepeins in de crypte verbleef. Deze veldheer heeft, zoals geweten geen praalgraf, zelfs geen gekende laatste rustplaats. Tenzij misschien in een suf Russisch legermuseum, half verbrand, stijf als een plank, in een glazen bokaal, op sterk water.
WO II heeft voor ons een wrange nasmaak, niet alleen door de ongelukkige jaren zelf, maar ook en misschien nog meest door de onzalige repressie. Voor wie zich daarin heft verdiept (door lectuur, zelfs niet eens door persoonlijke ervaringen) kan alleen maar tot de laatste adem blijven verkondigen : dàt vergeten noch vergeven we in Vlaanderen nooit. Een Staat die zijn eigen burgers, fout of niet, op die manier vernederde en heeft gehaat, heeft geen bestaansrecht meer. Zon Staat moeten wij zweren zo vlug mogelijk te vernietigen en ten schande te maken voor de gehele wereld!
Marc Grammens schrijft het vriendelijk : de Flaminganten hebben geredeneerd dat de vijand (Duitsland)van hun vijand (Belgoë) hun vriend kon en moest wezen .Juist. Ware daar niet het feit dat dezen wel de oorlog verloren .
Johan Sanctorum schrijft het op zijn honds : brutaal (dat is voor en volgende keer) maar om samen met hem te besluiten dat de Vlamingen varkensboeren zijn, daar doe ik niet aan mee. Dat laat ik voor zijn rekening. Tenslotte kiest iedereen de vrienden die hij zelf wenst. Ik, en hopelijk velen met mij, zijn louter en alleen onszelf die, nu de kans voor het grijpen ligt, gewoon eindelijk baas in eigen land willen zijn. Als Johan ons in een sterfput ziet, dan vinden wij dat een historische flater van jewelste. Het Nationalisme is overal in opmars in Europa! En waarom zouden wij, Vlamingen, die in eigen land het langst en het meest vernederd geweest zijn, en juist daarom, niet het voortouw mogen nemen? Er is een broedervolk dat, even over die vervloekte staatsgrens, met ons mee kan optrekken om de verloren gegane grootheid weer op te pikken. Net zoals de Basken, in twee verschillende Staten, kunnen we samen veel sterker ageren dan bijvoorbeeld de Bretoenen, omsloten door unitair Frans grondgebied .
Maar ik zou het over zeilen hebben.
Eerste les : U zeilde met gezwinde spoed naar Uw doel, gedreven door één en dezelfde wind die al vele karen uit dezelfde hoek kwam. Toen werd de wind beetje bij beetje uit Uw zeilen genomen, omdat collegas eindelijk hadden ingezien dat alleen gij de juiste koers aanhield. En zij die wind best zelf konden gebruiken ten eigen profijte. Uw bootje bleef talmen, en U had geen andere keuze dan de zeilen strijken en geduldig liggen wachten. Twee mogelijkheden. Ofwel stopt U de race omdat het doel bereikt schijnt te zijn, ofwel wacht U tot de wind weer blaast, omdat de anderen het later weer ieten afweten.
Toegepast op het Vlaams Belang (voor zover Koenraad Elst de situatie correct beschrijft, quod non). Nu hebben de anderen de noodzaak van altijd en overal een Vlaamse reflex ook ingezien, maar meteen ook het later bijgekomen probleem van de verstikkende massa-immagratie. De wind die ons bootje voortdreef, was gewoon vaderlandsliefde, volksverbondenheid, bezorgdheid voor de erfenis van onze kinderen en dus voor de nalatenschap van de voorvaderen. De strijd voor Vlaamse eigenheid .
Als het hoofddoel dan binnen handbereik zou liggen (zeer voorwaardelijke wijs : baas in eigen land), dan blijft er nog altijd de drang naar vroegere grootheid, hand in hand met het broedervolk van de Nederlanden ten Noorden en ten Zuiden van ons. Waar we van weggerukt werden tegen onze goesting (Nederland) of weggerukt van ons door annexatie-oorlogen ontstolen gebieden (Frans Vlaanderen).
Besluit : op korte termijn heeft de zweep-poltiek op lakse partijen (misschien) geholpen, maar op lange termijn is en blijft het een zaak van lange adem. Van veel wind uit de goede richting.
o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Hoe Zou Het Nog Zijn Met Het VB?
By Koenraad Elst
Created 2010-10-27 10:53
De Gentse professor Helmut Gaus voorspelde in 2004 dat de rechtsradicale partijen, die toen een hoogconjunctuur beleefden, spoedig aan een neergang zouden beginnen. Hij baseerde die prognose op een beweerde correlatie tussen de fortuin van zulke partijen en de vijftig jaar durende Kondratiëv-cyclus. In 1925 lanceerde Sovjet-econoom Nikolai Kondratiëv het idee van regelmatige welvaartscycli in de kapitalistische economie. Gezien de algemene skepsis jegens deze quasi-astrologische theorie genoot Gaus voorspelling niet veel bijval. Toch scoort hij op korte termijn goede punten. Het Franse Front National beleefde zijn hoogtepunt in 2002, het VB in 2004, om dan verrassend snel terrein te verliezen en intern in een knoop te geraken. Hun remonte zou pas vanaf 2024 beginnen.
Bij het VB verlaten partijtenoren het huis, gemeenteraadsfracties raken ontvolkt, de militanten zijn gedemoraliseerd. De situatie van voortdurende blootstelling aan uitsluiting en genadeloze haat vanwege overheden en medeburgers leidt tot kleinmenselijk falen en noodlottige politieke fouten. Partijgetrouwen gaan betwijfelen of de partijlijn wel de juiste was, nu landen zonder dergelijke sterke nationalistische partij wél in staat blijken tot het soort maatregelen dat het VB hier tevergeefs bepleit. De partij verkeert in een existentiële crisis net nu zij inzake haar voornaamste strijdpunten gelijk lijkt te krijgen. Zeer velen in binnen- en buitenland erkennen nu dat België vierkant draait, maar vooral: het geloof in de multicultuur stuikt ineen. Het wordt verlaten door zijn mondigste pleitbezorgers (genre Luckas Vandertaelen) en steunt nu alleen nog op repressieve wetten en de traagheid van de conformisten. Zelfs Femke Halsema bezweert haar Groenlinkse achterban dat de islam een kritischer benadering verdient. Angela Merkel verklaart nu dat "het multiculproject volledig mislukt" is.
Maar behalve Benno Barnard geeft geen enkele bekeerling het VB krediet voor zijn pioniersrol in die stellingname. Tijdens de voorstelling van het islamboek van Wim en Sam Van Rooy, Islam: kritische opstellen over een politieke religie, zat voorzitter Bruno Valkeniers er eenzaam bij. Niemand van de sprekers maakte enig gebaar van erkenning in zijn richting. Tijdens het informele gedeelte wees kamerlid Tanguy Veys de hoofdauteurs erop dat zij eigenlijk oogsten waar het VB gezaaid heeft.
Daar is iets van aan, maar niet alles. Islamkritiek als politiek thema is door het VB in de loop van de jaren 90 geadopteerd en behoort niet tot de oorspronkelijke kern van het partijprogramma. Een nostalgische fractie van de achterban en het partijkader (nu deels gehergroepeerd in het Nieuw-Solidaristisch Alternatief) kon er zich niet in herkennen. Zij sympathiseert met de anti-moderne, anti-Amerikaanse en anti-zionistische agenda van de islam. Het VB heeft het islamprobleem nooit op de brede politieke agenda kunnen plaatsen zoals Pim Fortuyn en Geert Wilders gedaan hebben, omdat het ballast uit een ander domein meevoerde. Gezaghebbende islamcritici contrasteren de islam met de Verlichting en de mensenrechten; maar juist deze verworvenheden van de moderniteit zijn in sommige Vlaamse rechtse kringen nog omstreden.
Zolang het VB geassocieerd wordt met de erfenis van WO2 (en kán het die afschudden?), is het niet helemaal geloofwaardig als voorvechter van de vrijheden tegen de islam. Het blijft dan niet alleen de antifa-fantasten tot koortsdromen over een dreigende nazi-herleving prikkelen, maar ook de gemiddelde Vlaamse kiezer afstoten. Het enige scenario waarin het VB die kiezer kan (terug)winnen, is als de situatie zo grimmig wordt dat die zijn twijfels bij het aangebrande imago van de partij opzijschuift om in haar het enige alternatief voor de ondergang te verwelkomen. Daarom kwam de VB-propaganda in de jaren 90 hierop neer: we staan op het punt om overspoeld en weggevaagd te worden, en alleen het VB bepleit ondubbelzinnig een beleid dat het tij kan keren.
Vandaag schijnt de bevolking er, terecht of ten onrechte, van overtuigd dat het niet zon vaart zal lopen. Men is nu veel meer gewend aan de aanwezigheid van allochtonen dan in de beginjaren van de partij. Zij ziener ook niet zo vervaarlijk uit. Ondanks hun militante taal lijken moslim-agitatoren toch maar papieren tijgers te zijn, die bv. het hoofddoekverbod niet kunnen verhinderen. Hun projecten voor een islamitische zuil met eigen banken en scholen, of voor een aparte moslimpartij, hebben weinig succes. Maatregelen tegen de hoofddoekprovocaties blijken bovendien uit te gaan van mainstream-politici als Nicolas Sarkozy en Patrick Janssens, dus de nood aan een radicaal nationalistische partij is minder evident.
Als deze nieuwe marsrichting van de gevestigde partijen uiteindelijk slechts een oefening in perceptie blijkt te zijn, een onoprechte imitatie, kan het VB als origineel een tweede adem vinden. Maar onder het motto: optimisme is een plicht, kan men zich ook voorstellen dat zij onder druk van de feiten en de kiezers echt de problemen van de multicultuur ernstig gaan nemen en zo het VB overbodig maken.
Dat van die papieren tijgers laat ik liefst voor rekening van Dhr Elst. Ik geloof nooit dat hij ook maar één land kan aanwijzen, waar de Islam vaste voet aan wal heft gekregen, zonder zich meester te wanen.
Waarom willen mensen zon heerlijk land ontvluchten?
o-o-o-o-o-o-
Deel I : België slikt vier keer meer asielzoekers
Hotelopvang, dwangsommen en regularisatie trekken aan
BRUSSEL - België is een magneet voor nieuwe asielzoekers. Ons land telt vier keer meer asielaanvragen dan het Europese gemiddelde. Alleen Zweden en Cyprus kreunen onder nog grotere druk, blijkt uit cijfers van Eurostat.
De duizenden asielzoekers die in ons land geen opvang meer vinden, toonden het al aan. Nu bewijzen cijfers van de statistische dienst van de Europese Unie het ook. België slikt heel veel asielzoekers.
In het tweede kwartaal van dit jaar dat zijn de meest recente cijfers ontving ons land vier keer meer asielzoekers dan het Europese gemiddelde. Dat was ook al in het eerste kwartaal het geval. Alleen Cyprus en Zweden staan nog zwaarder onder druk.
Eurostat maakte de rangschikking door het aantal asielaanvragen per lidstaat telkens te vergelijken met het aantal inwoners per lidstaat. Die vergelijking gaat volgens Eurostat immers beter op dan alleen de absolute stijging van het aantal asielaanvragen in ogenschouw te nemen.
De rekenmethode leidt tot de opmerkelijke conclusie dat België in Noordwest-Europa nagenoeg een eilandje vormt tussen onze directe buurlanden.
Frankrijk en Nederland verwerken ook meer asielaanvragen dan het Europese gemiddelde, maar nog altijd 2,5 keer minder dan België. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk doen zelfs beter dan het Europese gemiddelde.
België is dus een magneet voor asielzoekers. Maar hoe komt dat? Sluitende verklaringen zijn er niet, sterke vermoedens zijn er genoeg. Zo lijkt het beeld dat in het buitenland doorgaans over België bestaat, een belangrijke rol te spelen. En dat beeld is er een van een land waar veel mogelijk is voor asielzoekers.
Wie geen opvang vindt in het netwerk van Fedasil, bijvoorbeeld, krijgt een slaapplaats op hotel. Wie geen plaats meer vindt op hotel, krijgt na een kortgeding 500 euro per dag. En de garantie dat hij prioritair toch opvang krijgt.
Vooral voor Macedoniërs en Serviërs, die nochtans weten dat ze om economische redenen nooit recht hebben op asiel, zou dat een beweegreden zijn om naar België te komen.
Vaak willen ze hier alleen de winter doorkomen en keren ze nadien terug. Voor anderen is de asielprocedure een pied-à-terre om op een andere manier aan papieren te geraken, bijvoorbeeld op basis van werk of een (medische) regularisatie.
De grote regularisatiecampagne van eind vorig jaar mag hierbij zeker niet worden vergeten. Hoewel niemand het kan bevestigen, lijkt het steeds meer vast te staan dat die campagne een aanzuigeffect heeft (gehad). Twee grote regularisatiecampagnes in nauwelijks tien jaar tijd voeden bij asielzoekers de hoop dat ze hier vroeg of laat het geluk zullen vinden.
o-o-o-o-o-o-o
Pssst
En precies vandaag vernemen we date r 1,5 miljoen Albanezen klaar staan om Europa binnen te stromen. Er moet per 31 december ergens een of ander Schengen-verdrag beginnen of eindigen, dat komt er niet op aan, maar in ieder geval vervalt dan de visum-plicht. Albanië, dat is op de kaart een soort Siamese tweeling-broer van Italië, waarvan we alleen gescheiden zijn door de Thyreense Zee. Men is daar aan de overkant, hoe kunt U het raden, hoofdzakelijk Moslim (tot 75%) met een randje Christenen en Orthodoxen en het land is klaar om de 28ste lidstaat te worden van Europa. Het staat vol ruïnes van Griekse en Romeinse tempels, en is een gegeerd want goedkoop vacantie-land.
Met de toeristen komt de rijkdom in het land. Nog een beetje geduld dus.
(*) Byllis ..Even verpozen in de zalige schoot der Geschiedenis .
Byllis is, naast Apollonia en Butrint, een van de belangrijkste en grootste (30 Ha) archeologische sites van de oudheid, gelegen op een heuvelplateau ruim 500 meter boven de brede Vjosa-vallei. Vanwege de moeilijke bereikbaarheid is het gespaard gebleven van een al te grote toeristische belangstelling.
Oorsprong en uitzicht
In de oudheid was Byllis de belangrijkste stad van Zuid-Illyrië, gesticht door de Billions (Bylliones in het Latijn), die na de val van Ilion (of Troje, Ἴλιον in het Grieks) omstreeks 1200 vóór Chr. naar de Illyrische kust in ballingschap waren vertrokken om er zich nabij de noordelijke grens met Griekenland in Amantia, Butrint, Nikaia en Phoinike te vestigen. Volgens het stratenplan en de technieken voor de bouw van de oostelijke en westelijke stadsmuren (3,5m dik, 9m hoog en 2.250m lang) kreeg de stad definitieve vorm tussen 370 en 350 vóór Chr. De vier hoofdstraten van elk 8,30 meter breed, liepen 134 meter van elkaar van Noord naar Zuid, en iedere 64m waren er zijstraten van Oost naar West, elk 6,6m breed, zodat huizenblokken (insulae) van acht residenties ontstonden, zoals die trouwens ook in het veel kleinere Zuid-Italiaanse Pompeii werden teruggevonden.
Monumenten en belangrijkheid
Het belangrijkste monument van Byllis uit de antieke periode is het Theater, met de grote Stoa, het Stadium en het Gymnasium, gelegen naast de Agora (4ha), uit het midden van de 3de eeuw vóór Chr., 16m hoog en een diameter van 78m, zodat het plaats kon bieden aan 7.500 bezoekers. Ten behoeve van de Billions en de omwonende Bylline Illyrians was er vlakbij onder de trappengalerij van 134m aan de noordelijke vleugel van het stadium (190m), een gigantische waterreservoir (50,9 x 4,2 x 7,0m) gebouwd. De talrijke inscripties in de muren van Byllis, Nikaia, Amantia en in de regio van Mallakaster getuigen over de Koinon van de Billions, een politieke, militaire, economische en monetaire organisatie, die zich over een gebied van 20 km², langs weerszijde van de Vjosa-rivier uitstrekte.
Geschiedenis en ondergang
De bloeiperiode van Byllis valt nagenoeg samen met de overwinningen rond die tijd in Griekenland van Philippus II van Macedonië (359-336 vóór Chr.), de vader van Alexander de Grote en de zoon van Euridice ( Έυριδικη), een Illirische prinses, die bekendheid verwierf als koningin Olympias. Maar in 213 vóór Chr. werd Byllis ingenomen door Philippus V van Macedonië en in 167 vóór Chr. door de Romeinen, die van Byllis de garnizoensstad maakten van het Legio VI Ferrata, een nieuwe vestingmuur (Victorinus) en zelfs op een terrein van meer dan één hectare in 468, een prachtige kathedraal onder Bisschop Philocarus bouwden. Na de kerstening van de stad door de Apostel Andreas en mede door de aanwezigheid van bekeerde legioensoldaten, die voor de Romeinen de landstreek van Gallilea, Judea en Samaria hadden bezet, telde de regio rond Byllis in het begin van de 6de eeuw, ruim 20 christelijke kerken.
De Romeinen accepteerden de (bullion) muntstukken van de Billions, een legering van zilver en koper (biljoen) of een legering van goud of zilver met brons (billon), maar eisten dat de verwijzing naar de Koinon Byllionon zou worden weggelaten. Toch werden tijdens de Pax Romana de stamhoofden van de Billions naar Rome afgevoerd en terechtgesteld. Hierop vertrokken de Billions andermaal in ballingschap, nu naar de Iberische kust, waar tijdens de eerste jaren van Keizer Augustus de Colonia Iulia Illici Augusta werd gesticht, het huidige Elche ten zuiden van Allicante, waar trouwens onlangs antieke muntstukken van de Billions werden opgegraven. Ook in Byllis verwijzen diverse Latijnse inscripties uit diezelfde periode naar de stad als Colonia Iulia Augusta.
Op het einde van de 4de eeuw werd de stad grotendeels door de Visigoten verwoest, maar de Slavische invallen in 547 bezegelden definitief het einde van het roemrijke Byllis. Talrijke plaatsnamen vinden hun oorsprong in Byllis, waarvan de inwoners in 156 vóór Chr. Romeinen werden. Toen ontstond ook de tweede grootste Romeinse stad op het Iberisch schiereiland: Bilbilis op de Bambola heuvel ten zuidwesten van Caesaraugusta (Zaragoza). Vermelden we in dit verband ook het latere Bilhão, Billom, Billion, Billiers, Bullionum, Boulonium castrum, Boulogne, Bologna, Bilisium, Bouillon en Biljoen.
Historische bronnen en archeologisch onderzoek
De eerste historische bron met betrekking tot de Billions vinden we bij de Griekse zeevaarder Pseudo-Scylax, die rond 380 vóór Chr. een beschrijving geeft van de Illyrische kusten Byllis en het oude Epiros. Nadien zijn er de inscripties bij het Orakel van Dodona, de tabletten van de Olympische, maar vooral van de Pythische Spelen, waartoe de Billions die zowel Illyrisch als Grieks spraken, en die bijgevolg nooit als Barbaroi werden aangezien, als Helenen werden uitgenodigd.
Verder zijn er de geschriften van Stefaan van Byzantium, Pyrrhus van Epiros, van de Romeinen Livius, Caesar, Cicero en Strabo. Nadien werd het eeuwenlang stil rond Byllis en de Billions, tot de Britse Balkanreiziger Henry Holland in 1820 op een heuvel hoog boven de Vjosa-rivier oude munten en prachtige mozaïken vond. Dit trok de aandacht van de plaatselijke Franse Consul. Wetenschappelijke aandacht kwam er pas tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen Oostenrijkse troepen het gebied van Mallakaster bezette. Maar het archeologisch onderzoek startte pas de jongste decennia onder impuls van de Professoren Pierre Cabanes, Hasan en Neritan Ceka, en werd uitgevoerd door de universiteiten van Parijs X Nanterre, Tirana, Hamburg en Canada, evenwel met fondsen van de UNESCO.
o-o-o-o-o-
Dat mijn patroonheilige, Andreas hier breedvoerig in beeld kwam, is de reden voor bovenstaand stukje geschiedenis
Aan de buitenkant. Voor binnenkant : zie hieronder.
o-o-o-o-o-o-
Links mag belgicisme laten varen
Tinneke Beeckman is postdoctoraal onderzoekster aan de VUB waar zij werkt rond politieke filosofie. Zij gaat niet mee in de anti-Vlaamse kritiek.Teruggrijpen naar een status-quo voor België volstaat niet als project
Er gaan 'linkse' stemmen op voor een cordon sanitaire tegen de N-VA. Walter Pauli legde al haarfijn uit waarom zo'n oproep vooral contraproductief werkt (DM 26/10). Zo'n oproep is ook ondemocratisch: weldra moet ongeveer de meerderheid van de Vlamingen in quarantaine worden geplaatst, omdat ze niet meer in het Belgische verhaal passen. Maar zelfs vanuit een links project is een dergelijke opstelling tegenover wat er politiek in Vlaanderen gebeurt een misvatting. Een juiste inschatting van de globalisering en haar (neoliberale) gevaren leidt namelijk tot het inzicht dat België niet een project van de toekomst is. Anders gezegd: het is logisch dat links het economisch rechtse programma van de N-VA bestrijdt. Maar teruggrijpen naar een status-quo voor België volstaat niet als project. Hoe sneller links dit beseft, hoe sneller het zich electoraal kan herstellen.
Historisch gezien hangt het ontstaan van de negentiende-eeuwse Europese natiestaten samen met de industrialisering. Oorspronkelijk regelde het nationale - nu federale niveau het economische beleid, zoals het bijsturen van de marktwerking en het verzekeren van een eigen munteenheid. Ook de veelbesproken financieringswet uit 1989 dateert nog uit de periode waarin de natiestaat een economisch beleid uitstippelde. Maar sindsdien is veel veranderd. In de jaren negentig werden belangrijke Europese akkoorden gesloten en in 2002 werd de euro ingevoerd.
De Europese integratie en de globalisering hebben duidelijke politieke en economische gevolgen: de regio's nemen het voortouw en de industrie is niet langer de motor van de economie. Wat met het verouderde model samenhangt, komt onder druk te staan (de vakbonden, bijvoorbeeld). Dat Vlaanderen aan belang wint, is dus een logische historische evolutie, geen terugkeer naar de duistere tijden van het nationalisme.
Het Belgische politieke niveau heeft steeds minder vat op de economische veranderingen. Ik vermeld slechts het lot van drie kroonjuwelen van het Belgische establishment: de overheid verkocht Fortis aan het Franse BNP Paribas, Société Générale hoort nu bij de Groupe Suez en InBev werd AB InBev. De globalisering voltrekt zich overal in Europa: nationale regeringen laten de vrije markt volop spelen, om vervolgens machtelozer achter te blijven.
Dat links hierbij soms aan de macht is, zoals in de paarse regering, verandert daar weinig of niets aan: de federale regering heeft maatregelen goedgekeurd zoals de notionele interestaftrek, het privatiseren van overheidsbedrijven en het voeren van een desastreus fraudebeleid. Bij deze (neo)liberale omwenteling past eveneens een immigratiebeleid dat de loonconcurrentie doet toenemen. Vooral wie de laagste lonen trekt, lijdt daaronder: de negentiende-eeuwse arbeiders zijn nu uitgebuite kansarmen en illegalen. Het heeft dus niet veel zin om in federaal links een echt progressief project te zien. Wat nu? Een links project voor de 21ste eeuw bevat een visie op regionaal én internationaal vlak.
Federaal failliet Laten we eerlijk zijn over België: politiek gezien blokkeert het federale niveau meer dan het regelt. Het federale failliet hangt samen met onomkeerbare feiten: er zijn geen unitaire partijen meer die een gemeenschappelijk project uitdragen. Partijen hebben een ander kiespubliek. Noord en zuid hebben zelfs een eigen publieke opinie. Daarbij heeft de globalisering de internationale status van het Frans aangetast ten voordele van het Engels: Vlaanderen richt zich naar de Angelsaksische wereld, terwijl de Franstaligen liever richting Parijs kijken. Hoe we over de maatschappij in brede zin denken verschilt steeds meer. Zelfs een federale kieskring kan dit niet omkeren.
Om al deze redenen is een verregaande democratische staatshervorming nodig. Dat betekent vooral decentralisatie en het respecteren van de subsidiariteit (het organiseren van bevoegdheden op lokaal niveau). Het democratische deficit op Europees niveau behoeft eveneens ernstige aanpassingen: Europa is een onaf project. En er is een nieuw democratisch project binnen Vlaanderen zelf nodig: een 'civil society' waarin mensen hun politieke verantwoordelijkheid nemen en zowel marktpartijen als overheidsbeambten kunnen aanspreken. Een goede democratische werking op regionaal niveau biedt een eerste politieke vertrekpunt om de hegemonie van de globalisering te doorbreken. Voorlopig is dit helaas niet vanzelfsprekend: zelfs een (meer) autonoom Vlaanderen heeft nog een lange weg af te leggen. De rechtse krachten zijn aanzienlijk. België biedt echter geen uitweg voor de strijd die links (eindelijk!) moet aangaan. Want één ding is duidelijk: voor het ontwikkelen van actiemogelijkheden zal het Belgische federale niveau alleen in belang afnemen
o-o-o-o-o-o-o-o-o
Pssst x 2
Ik geloof mijn ogen niet! Met Linxen die dergelijke taal uitslaan, zou ik zelfs willen mee naar bed gaan!
JaJa, in Nederland is er Femke Halsema, Mie Venina, zo gezegd, die zoete broodjes bakt, voor aan de ene arm, en Tinneke Van Heule Beekman, de Vlaamse Mie Katoen-komt-morgennoen, voor de andere arm.
De jonge leeuwenwelpen brullen!
Zo kan Vader gerust naar het feest om te vieren! Zoals gezegd; zit mn jasje goed, zit mn dasje goed .Ziet de boerinekens hun rokskes zwaaien .
