~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
10-11-2008
Wannes Van de Velde... 1937 - 2008
...& Ook dicht bij ons waart de dood rond... & grijpt hij "plots" ~altijd te vroeg~ om zich heen...
...Wie "de Wannes" ~iet of wat~ kende zei gewoon Wim & sprak over Wim of mèt Wim, want Wannes was z'n artiestennaam & Wim was de man waarmee je te doen had... Ik heb hem steeds een zeer innemend man gevonden, maar ook een zeer intrigerend kunstenaar & dat vanwege waar ie als creatieve duizendpoot altijd mee bezig was... Het leek er soms op alsof zijn dagen ook 36u kenden... nu kijk, in 't kader van 's mans overlijden beweer ik bij deze ook niet om Wim goed te kennen, ik zou ook niet durven... maar ik heb wel de man enkele malen persoonlijk ontmoet & zelfs die enkele keren heb ik het genoegen gehad om enkele woorden ~wat gedachten~ met 'm te kunnen wisselen over de stiel van schilderen & van een waardig kunstenaar te zijn... & dat was ie. Wim was & is een zéér Grote Meneer !
Met Wim praten als "buitenstaander" van een entourage & dan nog eens dikwijls in een milieu van mensen waar ze kunst & kunstenmakers "gerecupereerd" willen zien worden, was ook gewoon een ware zeldzaamheid, maar een gesprek met Wim was eveneens vaak een verademing tegenover het vaak pseudo-intellectueel gewauwel van de anderen, die er maar al te dikwijls stonden omdat ze erbij wilden horen... Wim was niet alleen een gewone jongen zonder kapsones, maar ook een wijze & belezen man die duidelijk wist waar ie 't over had & waar hij met iets ~een project~ naartoe wilde... Op de andere ontelbare gelegenheden waar we elkaar tegen het lijf liepen & we mekaar steeds onmiskenbaar groetten met 'n blik, 'n glimlach & een hoofdknik, waren er altijd wel anderen die 'm beter kenden &/of die iets van 'm moesten hebben, al was het maar aandacht... Wim was ook niet de man die te koop liep met z'n "Wannes Van de Velde"-zijn, integendeel hij was daarin zeer bescheiden. ...& Wie Wim niet kende liep hem zelfs achteloos op straat of in de Gallerij voorbij. De steeds onafscheidelijke pet diep over z'n toch wel "stugge kop" getrokken, de hoog opgezette kraag van z'n lange mantel & z'n sjaal... z'n vaste tred... a loner wanneer hij weer eens z'n ronde deed...
Z'n maatschappelijk engagement & z'n gedrevenheid was bekend, berucht & te duchten... Wie met Wim werkte moest z'n stiel kennen & weten waar ie mee bezig was... Wim heeft niet alleen velen geïnspireerd, maar hij zal nog velen blijven inspireren...
Maar Wim is niet meer... Wim heeft het grote gevecht ~dat hij niet voerde, maar waarin hij zich in alle vertrouwen liet meedrijven als een kurk op een oceaan~ tegen de dodelijke ziekte K uiteindelijk dan toch verloren... Een paar jaar geleden scheen er eventjes hoop, want de ziekte leek schijnbaar overwonnen, maar ze kwam terug & ditmaal won K...
België is weer eens een groot Kunstenaar & een Goede Mens kwijt...
De ketting die niet binden wil,
gewicht van de schakels
op een schilferend heelal,
ontwaakt in poedersneeuw,
tijd-dronken onder de lichtval
van het havendok.
Zij spiegelt zich
in glans van regens
die met hun troosteloze tong
verdoolde reizigers doorweekten.
Haar stilte daagt me uit tot spreken,
in woorden die ik nog niet vormen kan,
en toch reeds ben vergeten.
Wannes Van de Velde over z'n kanker in Humo...
...
Archief | Humo 3474 | 03/04/2007
'Leven met kanker': Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley getuigen
'Met de rug tegen de muur zie je helder voor je uit'
'Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde, of naar een nieuw begin.' Leven met kanker: Wannes Van de Velde en vijf andere bekende Vlamingen getuigen.
In 'Leven met kanker' (Standaard Uitgeverij) verzamelde radiojournalist Marc Peirs indringende getuigenissen over kanker. Zonder taboes komen de pijn, de angst en de eenzaamheid ter sprake: van de diagnose als onvatbare bliksemschicht, via het emotionele en fysieke onweer tijdens de jaren nadien, tot de verlossende stilte na de storm. Humo publiceert de getuigenissen van Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley. De opbrengst van 'Leven met kanker' gaat naar de Vlaamse Liga tegen kanker.
Wannes Van de Velde: 'Geen angst, geen rebellie, geen boosheid'
'Een vechter ben ik niet, nooit geweest. Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde? Of naar een nieuw begin?' Zanger, schrijver en volbloed Antwerpenaar Wannes Van de Velde kreeg leukemie, liet zich vollopen met 'aanvaarding en vertrouwen' en danste een flamenco met de dood.
WANNES VAN DE VELDE « Podiummensen zijn altijd structureel vermoeid; we leven vaak 's avonds. Optreden gaat als een veelvraat tekeer in je reserves. Maar behalve moe voelde ik me ongemakkelijk. Ik kampte met een gejaagde en onregelmatige hartslag, met slaapstoornissen ook. Dan weet je: er zit iets fout. Chronische lymfatische leukemie, luidde de diagnose. Dat was december 2000. Meteen zeiden de dokters: 'We gaan je genezen.'
» Als jongeman was ik me al scherp bewust van de eindigheid en de kwetsbaarheid van de mens. Een eenvoudige ziekte kan ons verminken, onderuithalen, doden. De dood ligt altijd op de loer, dat besef draag ik al heel lang mee. Toen die kans op sterven in één klap bijzonder reëel werd, heb ik dat vrij makkelijk kunnen aanvaarden en verwerken. Ik voelde geen angst, geen rebellie, geen boosheid. Ik zag de ziekte niet als een kwaadaardige invasie van buitenaf. Wel als een wezenlijk onderdeel uit mijn diepste kern - ze komt letterlijk uit mijn merg, hé. Ik heb me meteen overgegeven. Me laten meedrijven.
» Ik ben religieus maar niet gelovig. Ik bedoel: een god hoeft voor mij niet. Voor mij is de mens de kern van alle kansen en mogelijkheden van tederheid, creativiteit, affectie, ontroering. Het religieuze aspect in dat humanisme ligt volgens mij verankerd in de binding met anderen, de ontdekkingstocht in de geest en het onderzoek naar het mysterie dat dit leven is. In die zin heb ik dankzij de ziekte die religieuze gevoeligheid uitgediept. Als de dood zo nabij is, wordt het mysterie bevattelijker. Niet dat ik het mysterie ontrafelde of de zin van het leven plots begreep hoor, dat niet. Ik denk trouwens dat het leven op zich geen zin hééft. Die geef je er zélf aan. Als een soort wraak op dat zinloze bestaan... (lacht) Dat heb ik in elk geval gedaan met die ziekte: er een zin aan gegeven, er iets mee aangevangen.
» Tijdens de ziekte heb ik een constante aanwezigheid gevoeld van de creatieve impuls, van de stoutmoedigheid die de creatieve mens uitdaagt om een tip van de sluier van het mysterie op te lichten. Voor mij verliep die tocht langs het schrijven. Al jarenlang ben ik met schrijven bezig, maar al die tijd gebeurde dat in de rand van mijn andere activiteiten: als ik eens enkele dagen vrij had tussen lesgeven en optreden door. Door de ziekte kreeg ik plots een zee van tijd in de schoot geworpen. In dagboeknotities heb ik de hele tijd afgetast hoe ik over mijn ziekte nadacht, maar ook hoe ik als rasechte stadsmens op een mogelijk andere manier naar mijn vertrouwde omgeving ging kijken.
» Al mijn hele leven lang heb ik dat in me, dat beschouwende. Ik herinner me dat ik als kleuter al een kijkertje was. Dus nieuw is het niet... Maar ik vind wel dat de ziekte me geholpen heeft om nieuwe bewustzijnslagen aan te boren en nieuwe meanders in mijn denken te bevaren. Ik voel dat ik me nog meer dan vroeger kan vastpinnen op momenten, op de beschrijving van kleine dingen. Een hernieuwing van mijn belangstelling, gecombineerd met een verscherping van de focus. Zo kan ik urenlang op een plein zitten om te kijken hoe de lichten van cafés en restaurants aan gloed winnen naarmate de dag in de avond verglijdt. Dát moment, dat wil ik vatten.
» Zeven chemobehandelingen heb ik gekregen. Na de laatste is mijn haar uitgevallen. Nadien kreeg ik deze mooie donkere krulletjes (graait in zijn kroezelkopje en lacht). Ik heb met verbazing en vol bewondering gekeken hoe de medische wetenschap mijn ziekte heeft aangepakt, hoe professioneel de artsen en het verplegend personeel te werk gaan. Vertrouwen is waarschijnlijk een sleutelwoord.
» Ik heb van meet af aan in vertrouwen gedacht dat de ziekte tot een nieuw begin kan leiden, en meteen heb ik de aanpak van de dokters in vertrouwen aanvaard. Heel even was ik droevig, toen ik dacht aan de mensen die ik bij mijn sterven zou achterlaten. Maar al snel bleek dat ik de ziekte zou overleven. Rondom mij waren van bij het begin mensen met een ongelooflijke inzet: mijn vrouw, mijn arts, het verplegend personeel. Hun bekwaamheid en positieve uitstraling waren enorm. De ziekte heeft me eigenlijk meer positieve dan beangstigende ervaringen bijgebracht.
» Je bent en blijft natuurlijk een kwetsbare mens. Ik zeg niet: angst, verdriet, pijn, daar sta ik allemaal boven. Ik ben geen boeddhist, hé (lacht). Dus als je dan beter wordt, is dat een fantastisch gevoel. Een herademing, noem ik het. Als mens, als Wannes, ben ik dezelfde gebleven - denk ik. Misschien ben ik wat kieskeuriger in hoe ik mijn tijd doorbreng. Ik weet beter dan ooit tevoren dat mijn tijd eindig is en dat elke dag een geschenk is.»
VRT-nieuws 10 november 2008" duur : 2:30 minuten naar aanleiding van z'n overlijden
...
Willem Vermandere met : "Wannes was mijn broer"...
Willem Vermandere : "Een verre groet uit de Polders" duur : 5:36 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Karel Vingerhoets, acteur en vriend van Wannes Van de Velde, zal nog lang nagenieten van het werk van de overleden zanger. (VRT)
Karel Vingerhoets : "Luister naar zijn stem, luister naar z'n werk" duur : 0:40 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Regisseur Robbe De Hert, een vriend van Wannes Van de Velde, noemt hem een man met een groot engagement. (VRT)
Regisseur Robbe De Hert : "Geen meeloper, maar een voorloper" duur : 0:46 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Paul Rans, producer KLARA...
Paul Rans : "Hij geloofde in de traditie" duur : 0:35 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Wim zelf aan 't woord...
Wannes Van de Velde : "Ik heb niet gevochten" duur : 0:43 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Roland Van Campenhout...
Roland Van Campenhout : "Hij doet zeer koppig zijn eigen zin" duur : 5:40 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
...Een van z'n laatste optredens...
"Genies van 't Kanon" duur : 1:10 minuten ...
...
...Wim trouwt...
Feest in Antwerpen in de sixties duur : 1:04 minuten ...
...
Wannes & Groep...
Wannes & Groep : "Het lied van de droge haring" (1967) duur : 1:06 minuten Optreden 1967
...
Zoals reeds gezegd, was Wannes Van de Velde 'n geëngageerd kunstenaar, die er niet voor terug deinsde om zijn afschuw voor oorlog kenbaar te maken in zijn liedjesteksten. Dulle Griet is er zo ééntje van...
...
De Dulle Griet
Wannes Van de Velde
'De Dulle Griet' is een tekst van Wannes van de Velde, gebaseerd op een traditionele melodie. De dame in kwestie wordt ook wel eens het vrouwelijk symbool van de oorlog genoemd, en is in die hoedanigheid al een schitterend vereeuwigd op een schilderij van Pieter Brueghel. Ook in later eeuwen blijkt ze een onuitputtelikjke bron van inspiratie te zijn voor uiteenlopende zaken. Zoals bij voorbeeld: een strip (Suske & Wiske en de Dulle Griet), een bier (Dulle Griet van de Scheldebrouwerij in Westmaas), een folkband, verschillende kaffees in Nederland & België en een kanon in Gent.
(Uit aantekeningen van Wè-nun Henks cd "Bar", 2002)
Die onder alle vrouwen, het minst is te vertrouwen
Dat is de Dulle Griet, met haar bloedig lied
Zij is altijd in de weer, met kanonnen en met zweerd
Heeft ze er veel om zeep gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Ze is ouder dan de mensen, en het ware te wensen
Dat ze nooit had bestaan, 't zou ons veel beter gaan
Want die vrouw is onze dood, met heur haar van bloed zo rood
Ik webs die schoonheid naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Ze heeft vrijers gehad met hopen, om haar lusten te verkopen
Ze is altijd wel bereid, als de kerel die haar vrijt
Over macht en glorie droomt
En een vrije mens betoomt
Ik wens die liefde naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
De veldslagspecialisten, beroepsinfanteristen
Die vallen op hun knie, voor die krollemarie
En ze pakken naar hun zwaard, en ze kruipen op hun paard
Ik wen die ijver naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Een men zou ervan schromen, 't is om ervan te dromen
Ze brengt niks dan verdriet, die dolgeworden griet
Staat ons land nog eens in brand, knoop het goed in het verstand
Dulle Griet heeft het gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
De mensen vroeger jaren, in oorlog en gevaren
Die gaven van verdriet, de schuld aan Dulle Griet
Maar in onze nieuwe tijd, die het bijgeloof vermijdt
gaat de wereld naar de maan
Door militairen zo lang als ze bestaan
Zij doen ons den duvel aan
...& Wie Wim ~Wannes~ Van de Velde nog beter wilt leren kennen, kunnen we alvast aanraden om even tijd uit te trekken om volgende interviews te bekijken & te beluisteren...
12.01.1997 - Paul Jacobs praat met Wannes van de Velde over de mensen van invloed in zijn leven: zijn ruimdenkende ouders, de Fordfabriek waar zijn vader werkte, de muziek in de familie, Frans Van Haver, die hem in de kunst initieerde en hem zijn gitaar gaf, Ilse Laforce die hem gitaarlessen gaf, zijn leraar flamenco, een zigeuner die met hem speelde, het Andalusische flamenco-milieu.
"
Vriend en vijand: Wannes Van de Velde
" duur : 48:43 minuten Radio-interview met Paul Jacobs...
...
...
21.09.1997 - Wannes Van de Velde is altijd een vurig bewonderaar én beoefenaar van de flamenco geweest. Van de muziek dan, niet de dans. Flamencozangeres Amparo Cortés is een telg van de muzikale gitanofamilie Jiménez uit Sevilla. Ze ontmoeten elkaar al in 1978 en worden vrienden, "compañeros", voor de muziek en voor het leven.
Martine Tanghe, geboeid door de passie voor de muziek, ging een kijkje nemen tijdens een repetitie.
"Amparo Cortés & Wannes Vd Velde" duur : 1:54 minuten Radio-interview met Paul Jacobs...
...
...
10.11.2008 - Wannes Van de Velde is zowat de peetvader van de Vlaamse folk. Maar hij sprong vernieuwend om met de traditie.
Hier ziet u een portret dat werd gemaakt in 1999 voor Histories. Het accent ligt op Wannes de dwarsligger, een artiest tegen de keer.
"Wannes tegen de keer" duur : 48:24 minuten documentaire...
Een grote dame is niet meer... Miriam Makeba, Mama Africa aka Madame Pata Pata is vannacht na haar optreden op een anti-maffiaconcert in het Italiaanse Caserta overleden aan een hartinfact... Gestorven bij wat ze deed... zingen !
Voor zij die de naam Miriam Makeba niets zegt, zal volgende filmpje van 'n live-optreden misschien wat meer verduidelijking brengen...
Enfin... wij doen het graag... zo eventjes stilstaan & mijmeren bij iemand die wat zinnigs met z'n leven deed. Iemand ~zij in dit geval~ die trachtte bij te dragen tot een betere wereld...
Wat schreef onze pers naar aanleiding van haar overlijden ?!...
...
...
MUZIEK
Zangeres 'Pata, Pata' overleden tijdens concert
Miriam Makeba tijdens haar laatste concert in Napels. Toen ze een half uur aan het zingen was, kreeg de zangeres een beroerte.
De Zuid-Afrikaanse zangeres Miriam Makeba is vannacht overleden aan een hartinfarct. Makeba was in Caserta, in het zuiden van Italië, voor een anti-maffiaconcert voor Roberto Saviano, de schrijver die door de maffia met de dood wordt bedreigd wegens zijn boek 'Gomorra'. Makeba was een half uur aan haar optreden bezig, toen ze neerviel.
De zangeres, die de bijnaam 'Mama Africa' kreeg, werd op 4 maart 1932 geboren in Johannesburg en werd in de jaren '50 bekend als jazz-zangeres. In 1966 kreeg ze een Grammy voor 'An Evening With Belafonte/Makeba', een samenwerking met Harry Belafonte. Een jaar later had ze een wereldhit te pakken met 'Pata, Pata'.
Makeba was ook een fervent anti-apartheidactiviste. Begin jaren '60 ging ze in de Verenigde Staten wonen omdat het voor haar onmogelijk was geworden in eigen land te zingen. Maar toen ze in 1969 trouwde met de Black Power-activist Stokely Carmichael, was ze ook in de VS niet meer gewenst. Ze vertrok naar Guinee. In 1990 keerde ze op vraag van Nelson Mandela terug naar Zuid-Afrika.
(belga/tdb)
...& Wat schrijven onze Noorderburen, onze goede vrienden de Ollanders ~overigens een 35,2% van ons welgeacht & eerbiedwaardig lezerspubliek~ van Miriam Makeba ?!...
Wat zegt NRC Handelsblad ?!...
...
Kunst & Film
Miriam Makeba, zangeres (1932-2008)
Gepubliceerd: 10 november 2008 11:13 | Gewijzigd: 10 november 2008 13:58
Miriam Makeba bij een optreden in 2005 Foto AP
Vrolijke muziek was het wapen van Miriam Makeba in de Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijd. Ze gaf de anti-apartheidsbeweging een gezicht en een stem.
Door Henk van Gelder
Amsterdam, 10 nov. Miriam Makeba wist van geen ophouden. Hoewel ze al een paar jaar geleden haar eerste afscheidstournee maakte, bleef ze actief. Vorige week trad ze nog twee keer op in Nederland (woensdag in Tilburg en vrijdag in Paradiso in Amsterdam). Gisteravond zong ze in Castel Volturno, iets ten noorden van Napels, tijdens een manifestatie tegen de georganiseerde misdaad in Italië. Onmiddellijk na haar optreden kreeg ze een hartaanval, waarna ze vannacht is gestorven. Ze was 76 jaar.
Twee nummers maakten Miriam Makeba wereldberoemd: het opzwepende Pata Pata en het intrigerende Qongqothwane, beter bekend als The Click Song, naar de klikkende geluidjes die ze ritmisch door haar zang strooide.
Zelf protesteerde ze trouwens altijd als er van geluidjes werd gesproken. De klikjes die ze produceerde, vormden een essentieel onderdeel van het Xhosa, de Bantoetaal van haar jeugd.
Miriam Makeba was in Zuid-Afrika al een bekende zangeres, toen ze in 1959 een hoofdrol kreeg in de folkloristisch getinte theatershow King Kong en daarmee in Engeland ging optreden, samen met trompettist Hugh Masekela, haar toenmalige echtgenoot. Een jaar later kregen ze te horen dat hun terugkeer naar huis niet langer gewenst was, waarna Makeba tegenover een VN-commissie een boycot tegen Zuid-Afrika bepleitte.
Tijdens haar ballingschap, die ruim dertig jaar duurde, groeide Miriam Makeba uit tot heldin van de anti-apartheidsbeweging. Haar vitale verzet tegen het apartheidsregime en haar aanstekelijke mengeling van Afrikaanse volksmuziek en soepele swing maakten haar tot een internationaal icoon, zoals het Zuid-Afrikaanse ministerie voor cultuur vanochtend verklaarde.
Eind 1990 kwam ze triomfantelijk terug, mede op aandringen van de nieuwe leider Nelson Mandela. Dat ze bij sommige bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika toch nog omstreden bleef, werd in 1997 duidelijk toen ze voor het eerst verscheen op een festival voor Afrikaanstaligen. Ze werd daar bekogeld met bierblikjes en koffiebekers en uitgemaakt voor fokking kaffer.
Maar voor de meeste andere Zuid-Afrikanen was ze een moeder des vaderlands geworden, die met haar trotse houding en haar uitdagende muziek veel voor haar land had betekend.
...& Wat zegt de Wikipedia over Miriam Makeba ?!...
...
Miriam Makeba
Miriam Makeba (Prospect Township, bij Johannesburg, 4 maart 1932 - Caserta (Italië), 10 november 2008) was een Zuid-Afrikaanse zangeres. Ze was een actief tegenstandster van de Zuid-Afrikaanse apartheidspolitiek en leefde daardoor vanaf 1959 dertig jaar in ballingschap.(1)
Leven
Makeba brak in de jaren 50 door als jazz-zangeres. Haar politiek activisme bracht haar in 1963 bij de Verenigde Naties, waar zij pleitte tegen de apartheid. Makeba ging in de Verenigde Staten wonen. In 1966 won zij een Grammy voor An Evening With Belafonte/Makeba, een samenwerking met Harry Belafonte. Een jaar later scoorde zij een wereldwijde hit met het nummer Pata Pata.
In 1969 trouwde Makeba met de Black Power-activist Stokely Carmichael. Het huwelijk leidde tot controverse in de Verenigde Staten. Het paar verhuisde naar Guinee.
Miriam Makeba deed in 1987 mee aan de Graceland-tour van Paul Simon. In 1990 keerde zij op uitnodiging van Nelson Mandela terug in Zuid-Afrika.
In 2005 maakte Makeba een tournee om haar carrière af te sluiten. Op 24 mei 2008 heeft Makeba tijdens een emotioneel optreden op een Haags Jazz-festival expliciet afscheid genomen van haar Nederlandse fans.
Miriam Makeba overleed op 10 november 2008 in Napels, Italië, aan een hartaanval na een antimaffiaconcert. Miriam Makeba trad op 7 november 2008 nog op in Paradiso in Amsterdam.
Haar bijnaam was Mama Africa.
Discografie
Albums
* Miriam Makeba: 1960 * The Many Voices Of Miriam Makeba: 1960 * The World Of Miriam Makeba: 1962 * Makeba: 1963 * Makeba Sings: 1965 * An Evening With Belafonte/Makeba (with Harry Belafonte): 1965 * The Click Song: 1965 * All About Makeba: 1966 * Malaisha: 1966 * Miriam Makeba In Concert!: 1967 * Pata Pata: 1967 * Makeba!: 1968 * The Promise: 1974 * Country Girl: 1975 * Pata Pata: 1977 * Sangoma: 1988 * Welela: 1989 * Eyes On Tomorrow: 1991 * Sing Me A Song: 1993 * A Promise: 1994 * Live From Paris & Conakry: 1998 * Homeland, 2000 * Keep Me In Mind, 2002 * Live at Berns Salonger, Stockholm, Sweden, 1966: 2003 * Reflections, 2004 * Makeba Forever, 2006 (last recording)
Compilatie-uitgaven
* The Queen Of African Music - 17 Great Songs, 1987 * Africa 1960-65 recordings, 1991 * Eyes On Tomorrow, 1991 * The Best Of Miriam Makeba & The Skylarks: 1956 - 1959 recordings, 1998 * Mama Africa: The Very Best Of Miriam Makeba, 2000 * The Guinea Years, 2001 * The Definitive Collection, 2002 * The Best Of The Early Years, 2003
South African diva Miriam Makeba is well known throughout the world known as the Mama Africa and the Empress of African Song. Born in 1932 in South Afica, she first came to the public's attention as a featured vocalist with the Manhattan Brothers in 1954. She soon left to record with her all-woman group the Skylarks while touring Southern Africa with Alf Herberts' African Jazz and Variety, an 18 month tour that launched the careers of many African artists.
In 1959, Makeba's incredible voice help win her the role of the female lead in the show, King Kong, a Broadway-inspired South African musical. She then went to conquer America where she sang at President Kennedy's birthday and worked in New York with Harry Belafonte creating such classics as "The Click Song" and "Pata Pata".
In 1963 she testified about apartheid before the United Nations, as a result the South African government revoked her citizship and right of return. She stayed in the U.S. and married Stokely Carmichael, a Black Panther leader. That began her exile from her South African homeland. After harassment by U.S. authorities she fled to exile in Guinea.
Makeba returned to world prominence when she performed with Paul Simon on the Graceland tour. Finally in the late 1980's she returned to her homeland as a free South African.
Censuur... ofte... Gepakt van de GAS & Co... deel 3
Begin deel (3) ...Het vervolg...!!
4. Verdedig de vrijheid van meningsuiting
en vereniging
Verzet loont
In 1997 diende de regering het wetsontwerp in om criminele organisatie strafbaar te stellen. Direct kwam er protest omdat dit ontwerp ook het opkomen voor maatschappelijke verandering met radicale middelen als een vorm van criminele organisatie beschouwde. In 1997, dus nog lang vóór de aanslagen van 11 september, sprak de regering al over de noodzaak van de strijd tegen het terrorisme, maar bracht onder die vlag ook politiek en syndicaal protest in gevaar.
Na twee en half jaar breed democratisch verzet werd de wet enorm afgezwakt, verdween elke verwijzing naar de bestraffi ng van syndicale en politieke actie en werd een speciale paragraaf in de wet ingeschreven die uitdrukkelijk verbiedt de wet tegen politieke of syndicale bewegingen te gebruiken. Die gang van zaken laat zien dat verzet tegen gevaarlijke wetten en praktijken succes kan boeken.
Ook aan de vervolging van de Luikse andersglobalisten werd door de rechtbank een einde gemaakt. Onder druk van de deining die de zaak in brede kringen veroorzaakte erkende ook de rechtbank dat de vervolging en bespieding van de Luikse andersglobalisten onverantwoord was.
In de zaak van de DHKP-C militanten vernietigde het Hof van Cassatie alle uitspraken van de rechtbanken van Brugge en Gent wegens de partijdigheid van die rechtbanken. Zo maakte deze hoogste Belgische rechtbank duidelijk dat het zwaaien met de vlag van de strijd tegen het terrorisme niet volstaat om zich alles te permitteren en dat iedereen, ook de DHKP-C, recht heeft op een eerlijk proces. De beroering die de zware veroordelingen voordien hadden losgewerkt, heeft zeker meegespeeld in deze belangrijke uitspraak van het Hof van Cassatie.
De rechtbanken zijn ook meermaals tussenbeide gekomen om het speciale regime dat de gevangenen van DHKP-C was opgelegd omdat zij als terroristen werden beschouwd, te verbieden. Ze waren van oordeel dat het etiket terrorisme geen rechtvaardiging kan zijn om deze mensen te isoleren, s nachts wakker te houden, normaal bezoek te ontzeggen, willekeurig naakt te fouilleren.
150 sociale bewegingen en ngos op de bres
voor democratie
De strijd voor de democratische rechten is een zaak voor iedere burger. Het is hoopgevend dat er een breed front van democraten en progressieven tot stand komt met mensen uit vakbonden, politieke partijen, ngos en mensenrechtenbewegingen. 150 sociale bewegingen en ngos ondertekenden al de petitie van het Platform voor Vrije Meningsuiting. Ze vragen een betere bescherming van het recht op actie, op vereniging en op vrije meningsuiting. Ze nemen het niet dat na 11 september radicale of afwijkende politieke meningen gelijkgesteld worden met terrorisme. Ze vragen dat de volgende regering die gang van zaken omkeert en maatregelen treft zodat sociale acties niet meer kunnen worden gestraft.
Enkele klare eisen:
# Sociale en syndicale acties uit het strafrecht
# Respect voor de vrijheid van meningsuiting, manifestatie, vergadering en organisatie voor alle bewegingen die opkomen tegen onrecht en onderdrukking
# Verbod om de antiterrorismewetten toe te passen op politieke en syndicale acties; intrekking of herziening van de antiterrorismewet
# Geen BIM-wet (wet op de bijzondere methoden voor de inlichtingendiensten)
# Vernietiging van alle zwarte lijsten van sociale en politieke actievoerders
# Stop de wildgroei van cameras op openbare
plaatsen
Platform voor de vrijheid van vereniging en meningsuiting
(1 juni 2007)
België heeft een lange democratische traditie van actieve deelname van de civiele maatschappij aan het politieke debat. Wij kennen een zeer brede toepassing van de vrijheid van vereniging en meningsuiting, die beiden in de Grondwet verankerd zijn. Sociale actie is onlosmakelijk verbonden met de uitoefening van deze vrijheden.
De laatste jaren is door een aantal gebeurtenissen gebleken dat deze vrijheden niet defi nitief verworven zijn. In het kader van de strijd tegen de georganiseerde criminaliteit en tegen het terrorisme zijn de bevoegdheden van de politiediensten aanzienlijk uitgebreid. Deze nieuwe instrumenten laten hen toe de sociale bewegingen te controleren en hun actievrijheid te beperken.
De activiteiten van de ngos (niet-gouvernementele organisaties) lopen het risico gecriminaliseerd te worden. Zij komen geregeld in confl ict met het recht op eigendom of met de openbare orde. Telkens wanneer commerciële belangen worden bedreigd, worden zeer snel de middelen boven gehaald om het recht op sociale actie te beperken. De recente beschuldiging van bendevorming tegen Greenpeace in haar confl ict met Electrabel is zeer verontrustend.
Sinds de aanslagen van 11 september bestaat er in België een tendens om radicale standpunten te assimileren met terrorisme. De juridische actualiteit in ons land met aan de ene kant de poging om Luikse andersglobalisten voor te stellen als een criminele organisatie en de zaak-Bahar Kimyongür aan de andere kant, wekken de indruk dat een aantal wetten, en inzonderheid de antiterrorismewet, toelaten zware straffen op te leggen voor acties die in geen enkele mate gewelddadig en nog minder terroristisch zijn. In die twee gevallen gaat het in feite om niet gewelddadige militante acties of om de uitdrukking of verspreiding van een mening.
De organisaties die dit platform ondertekenen kunnen geen beperking aanvaarden van de vrijheid van vereniging en meningsuiting.
Zij stellen vast dat vandaag de vrijheid van actie op verschillende manieren onder vuur ligt:
1. Door het misbruik van gerechtelijke procedures (bijvoorbeeld: gebruik van artikelen uit het Strafwetboek die niet van toepassing zijn zoals het artikel 322 over de bendevorming.
2. Door de gerechtelijke vervolging van acties (intimidatie door zware tenlasteleggingen).
3. Door een antiterrorismewetgeving die de fundamentele rechten in het gedrang brengt.
4. Door de uitbreiding van de bevoegdheden van de politie- en inlichtingendiensten.
5. Door eenzijdige verzoekschriften voor de rechtbanken waardoor acties moeten worden
stopgezet.
6. Door de dreiging met dwangsommen of met klachten wegens smaad en eerroof.
7. Door arrestaties en huiszoekingen.
Militanten van syndicale organisaties, politieke partijen, niet-gouvernementele organisaties, andersglobalisten en vele anderen die zich inzetten voor de sociale vooruitgang, voor de bescherming van het milieu, voor de internationale solidariteit of voor de mensenrechten, kunnen worden gecriminaliseerd en als gevolg hiervan zwaar en totaal buiten verhouding gestraft worden.
De bescherming van de grondwettelijke vrijheden is een essentieel onderdeel van de rechtsstaat.
De ondertekenaars van dit platform vragen aan de komende regering om deze gevaarlijke gang van zaken recht te zetten en wetgevende initiatieven te nemen om het sociaal protest onder al zijn vormen uit het strafrecht te halen en het niet te laten criminaliseren of gelijk te schakelen met terrorisme.
...& Denkt u nu nog een rustige nacht te kennen na dit ?!...
Laten we u bij deze, met dit bericht maar helemaal uit de slaap der onschuldigen houden... De volgende zéér stichtende, édoch ook zéér ontluisterende leerrijke tekst over onze mooie "Belgische Democratie" : "Superdatabank politie is wel Big Brother !" door
Raf JESPERS & Jan FERMON is dan weer zéér jong, hij dateert van 06 november 2008...
...
Superdatabank politie is wel Big Brother
Onlangs lekt uit dat de regering een Koninklijk Besluit (KB) aan het maken is dat moet regelen welke persoonsgegevens de politie in haar superdatabank Algemene Nationale Gegevensbank (ANG) mag opslaan. Het gaat om privégegevens van miljoenen Belgen. Minister van Justitie Vandeurzen heeft nu beslist om het ontwerp van KB eerst nog in het parlement te bespreken. PROGRESS Lawyers Network wijst er op dat het om een KB gaat dat onze privacy volledig naar de prullenmand verwijst. Een breed democratisch debat is dus dringend nodig. Advocaten Raf Jespers en Jan Fermon maakten onderstaand standpunt naar aanleiding van verklaringen van de voorzitter van de privacycommissie. Die commissie is een officiële instelling die zou moeten waken over uw privacy.
Niet op uw twee oren slapen
Willem Debeuckelaere, voorzitter van de privacycommissie, zegt in een interview in De Standaard van 25 oktober 2008 dat de politiedatabank geen Big Brother is en als het koninklijk besluit erover er komt het één van de best gecontroleerde politiedatabanken ter wereld is. De burgers kunnen dus op hun twee oren slapen.
Ik ben het met hem niet eens tenzij op één punt, namelijk dat er een Koninklijk Besluit moet komen om het opslaan van persoonsgegevens door de politie te reglementeren. De politie werkt al jaren op het randje van de legaliteit bij het inzamelen van persoonsgegevens. De wet van 7 december 1998 bepaalt dat persoonsgegevens enkel kunnen ingezameld worden op de wijze bepaald in een Koninklijk Besluit (KB). Tien jaar later is dit er nog steeds niet en regelt een geheime rondzendbrief deze kwestie.
Toen in 2005 de Antwerpse lijst van terroristische en extremistische organisaties opgemaakt door de federale politie uitlekte bleek deze honderden persoonsgegevens te bevatten. Een klacht bij het Antwerpse parket tegen deze illegale gang van zaken werd vakkundig afgevoerd wegens onbekende daders terwijl de namen van de opstellers van de lijst bekend waren. Het KB is nu bedoeld om dit soort praktijken die al jaren in zwang zijn wettelijk te maken. Een KB is dus nodig, maar niet het ontwerp dat nu voorligt.
Het basisprobleem is dat de wet op het politieambt de politie toelaat persoonsgegevens in te zamelen over gebeurtenissen, groeperingen en personen die een concreet belang vertonen voor de werking van de politie. Concreet belang is een zo algemeen begrip dat hier alles in onder kan gebracht worden. Nu zitten al ruim 1,6 miljoen personen, 1,8 miljoen autos, 11 (!) miljoen concrete feiten en meer dan 11.000 organisaties in de databank. Blijkbaar worden enkel schouwbranden er niet in opgenomen.
Vooraleer aan een KB te sleutelen moet de wet zelf veranderen en moet precies gezegd worden binnen welk kader persoonsgegevens kunnen ingezameld worden. Dit is niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk. Waarom gegevensinzameling niet beperken tot misdrijven en verstoring van de openbare orde bij middel van geweld?
Geen onderscheid tussen criminelen en actievoerders; ook vakbonden in de databank
Een tweede fundamenteel probleem is dat het ontwerp KB zo goed als geen onderscheid maakt tussen inzameling van persoonsgegevens betreffende criminaliteit (gerechtelijke politie) en openbare orde (bestuurlijke politie). Nochtans gaat het om twee totaal verschillende terreinen. Het enige verschil dat het KB nu voorziet is dat gegevens over sexuele geaardheid enkel inzake criminaliteit mogen ingezameld worden. Voor het overige zijn de gegevens die mogen ingezameld worden identiek: fysieke beschrijving, financiële bijzonderheden, biometrische gegevens (vingerafdrukken, irisscan), leefgewoonten, etnische groep, risicogedrag, lidmaatschap, politieke en religieuze overtuiging, administratieve sancties, consumptiegewoontes, werk- en beroepssituatie.
Dus ook in het kader van de openbare orde(handhaving) kunnen al die gegevens in de databank van de politie worden ondergebracht. Er kunnen gegevens worden ingezameld over gebeurtenissen, personen, drukkingsgroepen, groeperingen van bijzonder belang voor de openbare orde, plaatsen, vervoermiddelen, voorwerpen en nummers. In de toelichting bij het KB worden de vakbonden uitdrukkelijk als drukkingsgroep vermeld. En als persoon komt iedereen in aanmerking die ouder is dan 14 jaar en aansluit bij een groepering van bijzonder belang voor de openbare orde, of die het voorwerp heeft uitgemaakt van één proces-verbaal wegens het verstoren van de openbare orde, of die een bedreiging vormt voor de veiligheid van personen of goederen. Vage begrippen die men op jan en alleman die niet in een crèche of bejaardentehuis zit kan toepassen. Het is merkwaardig dat de privacycommissie de gelijke behandeling van beide totaal verschillende maatschappelijke fenomenen criminaliteit en ordehandhaving niet onderkent. Want openbare orde handhaving heeft direct te maken met fundamentele rechten zoals privacy, maar ook meningsuiting en organisatievrijheid. De wetenschap dat men een grote kans maakt geficheerd te worden wanneer men deelneemt aan een manifestatie of lid wordt van een politieke drukkingsgroep zet deze vrijheden zelf op de helling. Het schrikt af want je loopt het risico om morgen bot te vangen als je solliciteert voor een baan bij de overheid of op de luchthaven.
Fundamentele rechten niet zomaar te grabbel gooien
En dit raakt het fundament van de discussie. Fundamentele rechten worden ondergeschikt gemaakt aan een ordehandhavingsfilosofie die na 11/9 meent de ganse bevolking te moeten controleren. Het recht op privacy wordt gewoon te grabbel gegooid, wat de privacycommissie er ook over mag vertellen. Het openbare orde begrip laat niet toe dat de politie al wat beweegt in de maatschappij in kaart brengt. De privacy, vrijheid van meningsuiting en vereniging zijn de regel; de beperkingen zijn de uitzondering en zijn enkel mogelijk als zij nodig zijn in een democratische samenleving. Het gros van de sociaal en politiek actieve burgers ficheren (hoeveel criminelen zijn er onder de 1,6 miljoen geregistreerde personen?) is onmiskenbaar een beperking van die vrijheden. Om te weten wat de echte inzet is van het KB volstaat het te verwijzen naar de Antwerpse lijst van terroristische en extremistische groepen: deze bevatte persoonsgegevens over tientallen personen en 172 organisaties van het Humanistisch Verbond, over Gaia tot Geneeskunde voor het Volk.
In de databank bestaat er ook geen enkel beschot tussen informatiestromen over criminaliteit of openbare orde, noch over proactieve onderzoeken of effectieve misdrijven, noch over harde of zachte informatie. Zij kunnen rustig met mekaar vermengd en gekoppeld worden. Ook de internationale uitwisseling van deze datagegevens met Europol, EU-politiediensten of VS-politiediensten blijft zeer vaag geregeld. Zo stelt de privacycommissie terecht vragen bij wat er gebeurt met Belgische politiegegevens die aan een buitenlandse dienst worden overgemaakt.
Eén van de best gecontroleerde databanken ter wereld, zegt Debeuckelaere. Het is niet omdat een kanker goed gecontroleerd wordt dat het geen kanker meer is en hij het
democratisch bestel niet kan aantasten. Controle moet bekeken worden vanuit de belangen van de geficheerde burgers. Debeuckelaere zegt wel dat de privacycommissie en het comité P. onbeperkt toegang hebben tot de databank. Dat dit niet evident is blijkt uit punt 23 van het eigen advies van de privacycommissie over dit KB: De commissie vertrekt van het principe dat de wettelijke opdrachten van deze organen (comité P. en privacycommissie) inhouden dat zij automatisch recht tot toegang hebben, maar zij had hiervan toch graag de expliciete bevestiging ontvangen. In het KB zelf is voorzien dat de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie zullen bepalen hoe comité P. en privacycommissie toegang zullen hebben. De commissie stelt in datzelfde advies de vraag of er hierbij beperkingen zullen opgelegd worden? Dus toch geen onbeperkte toegang? Er is ook een speciale toezichtscommissie voor de megadatabank, zegt Debeuckelaere. Dit controleorgaan bestaat uit een magistraat van het federaal parket, een lid van de federale politie, een lid van de lokale politie en een deskundige. Met alle respect voor de magistraat kan moeilijk gesteld worden dat dit een controle is van buitenuit. Een democratische controle zou betekenen dat vanuit de volksvertegenwoordiging zelf een orgaan wordt belast met toezicht op deze gargantua van de politiediensten.
...
En welke controlemogelijkheden hebben burgers en verenigingen die willen te weten komen of zij in de databank zitten en zo ja of de gegevens over hen correct zijn en geen schending betekenen van hun privacy? Meestal verneemt die burger slechts per toeval, wanneer hij solliciteert of wanneer een databankje uitlekt zoals in Antwerpen, dat hij geficheerd is. Via de privacycommissie kan correctie van de gegevens gevraagd worden, maar kan men niet te weten komen welke gegevens er precies opgeslagen zijn. De privacycommissie moet op het einde van de rit enkel meedelen dat het nodige nazicht werd gedaan.
Voor Debeuckelaere mag het KB zo vlug mogelijk toepassing vinden. Wij sluiten ons liever aan bij de vijf politieke partijen en de Liga voor Mensenrechten die aandringen op een parlementair debat. Minister van Justitie Vandeurzen steunt blijkbaar dit verzoek.
Tot slot willen wij ze u niet onthouden... Jouw basisrechten !! Daarom zetten we ze hier nog eens graag op een rij !!...
De tien basisrechten van de manifestant.
De Grondwet waarborgt de vrije meningsuiting; je mening kan je uiten door actie, betoging, sit-in, dragen van een bordje, uitdelen van een pamflet, scanderen van een slogan enz. Vrije meningsuiting is een "grondrecht", dat hoger staat dan een eventueel politiereglement. Laat je dus niet te vlug intimideren door de bewering dat een politiereglement je verbiedt je mening te uiten.
Betogen doe je nooit alleen. Laat je daarom niet isoleren en houd je ogen en oren goed open zodat je in geval van moeilijkheden met de politie niet alleen voor jezelf op kan komen maar ook getuigenis voor anderen af kan leggen.
1. Identiteitscontrole
# De politie in uniform of in burger (als ze zich legitimeren) mag je identiteit controleren.
# De politie moet een reden hebben (ordeverstoring of strafbare feiten).
# Dan ben je verplicht je identiteitskaart te overhandigen; na verificatie moet ze onmiddellijk teruggegeven worden.
# Opkomen voor je mening is niet strafbaar en is geen ordeverstoring.
2. Administratieve aanhouding
= wanneer je niet beschuldigd wordt van een misdrijf.
= maximaal twaalf uur.
# De politie is verplicht de arrestant een register te laten tekenen bij binnenkomst en vrijlating.
# Dat is het enige wat je kan ondertekenen.
3. Gerechtelijke aanhouding
= Bij verdenking van een misdrijf.
= maximaal 24 uur, tenzij de onderzoeksrechter een aanhoudingsbevel aflevert.
4. Ondervragingen
# Absoluut recht tot zwijgen, geen verplichting tot verklaringen noch ondertekening van wat dan ook.
# Verklaringen worden vaak tegen jou en je mede-actievoerders gebruikt.
# Je hebt het volste recht te wachten met een verklaring tot je een advocaat gesproken hebt.
# Opsporingsfouillering: opsporen van verdachte objecten bij misdrijf waarvan je verdacht wordt.
# Zonder precieze aanwijzingen mag de politie niet fouilleren.
# Bij verplichting tot uitkleden gaan ze hun boekje te buiten.
Naar een manifestatie ga je best met lege zakken; geen drugs, ook geen soft drugs, geen messen of voorwerpen die als wapen kunnen beschouwd worden.
Geen adresboekjes. De politie is namelijk erg geïnteresseerd in namen.
6. Fotograferen van manifestanten en arrestanten
# Fotograferen zonder toelating is een inbreuk op de privacy.
# Vooral bij administratieve aanhouding omwille van aan actie, d.i. de uitvoering van een democratisch recht, is het niet normaal dat men in een politiefotoboek terechtkomt.
# Protesteer hiertegen met klem.
7. Vingerafdrukken
= nog niet wettelijk geregeld
# kadert binnen het aanleggen van documentatie voor het commissariaat-generaal voor gerechtelijke opdrachten
# dit alles voor de strijd tegen de criminaliteit, je mening uiten is geen crimineel feit, dus je hoeft hier niet aan mee te werken.
8. Verwittiging van familie of kennissen tijdens de aanhouding
# Je mag politie vragen familie of advocaat te verwittigen; je moet van dit recht gebruik maken; de politie is echter niet verplicht daarop in te gaan.
9. Bijstand advocaat
# Bij administratieve aanhouding heb je geen recht op een advocaat
# Als je na 24 uur toch wordt aangehouden en overgebracht naar de gevangenis dan heb je onmiddellijk recht op een advocaat.
# Deze mag je alle dagen bezoeken tot 21u s avonds.
10. Sta op je rechten en protesteer
# Als politie haar boekje te buiten gaat door bijvoorbeeld te schelden, te slaan of fouillering om je te vernederen neem je best onmiddellijk na je vrijlating contact op met een advocaat om te zien hoe je het best kan reageren. Ook protest gebeurt best collectief.
Censuur... ofte... Gepakt van de GAS & Co... deel 2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
...& Daarop aansluitend laten we u graag volgende stichtende, maar dan vooral het zeer verhelderende stukje "vakliteratuur" : "Hoe scheef staat onze rechtsstaat?"door Raf JESPERS & Axel BERNARD van 01/10/2007 lezen... Weliswaar reeds een jaartje oud, maar nog steeds méér dan actueel !!
...& Naar goede gewoonte citeren we vervolgens gans de desbetreffende uiteenzetting : ...
...
Hoe scheef staat onze rechtsstaat?
door Raf JESPERS & Axel BERNARD - 01/10/2007
Hoe scheef staat onze rechtsstaat?
De Liga voor Mensenrechten vindt dat het in België fantastisch gaat met de beurs, iets minder met het Belgische voetbal en slecht met een aantal democratische rechten en vrijheden. Volgens Liga-voorzitter Jos Vander Velpen heeft de vorige regering de strijd tegen het terrorisme misbruikt om de uitvoerende macht (de macht van regering, parket en politie) te versterken en een soort veiligheidsmaatschappij te creëren. Hij heeft het onder andere over de bijzondere opsporingsmethodes (BOMs), waardoor zelfs journalisten kunnen worden bespied.
Ziet de Liga voor Mensenrechten spoken?
Als tante Jeanne naar Amerika vliegt en vegetarisch eten vraagt of als ome Jan een nieuwe jas koopt met een kredietkaart riskeren zij terecht te komen in de computer van Bush. In de strijd tegen het terrorisme wordt dit soort absurde zaken werkelijkheid. We worden binnenstebuiten gekeerd, gefi cheerd, geregistreerd. Regeringen, gerecht en politie misbruiken die informatie om mensen met een afwijkende mening in het oog te houden en sommigen van hen als ordinaire criminelen te behandelen.
Ook de vakbondstop vindt het hoog tijd om alarm te slaan. Caroline Copers, de algemeen secretaris van het Vlaamse ABVV, reageerde in juni 2007 bijzonder scherp, omdat de milieuorganisatie Greenpeace na een vreedzame en symbolische actie tegen Electrabel een proces aan haar been kreeg. Het baart het ABVV ook zorgen dat de Turks-Belgische activist Bahar Kimyongür vervolgd werd op basis van de antiterrorismewetgeving, ook al had hij alleen maar een perscommuniqué verspreid. Het ABVV heeft zich al in 2003 verzet tegen het politiek initiatief om die wetgeving gestemd te krijgen. We zijn van mening dat sociale en syndicale acties nooit tot de sfeer mogen behoren van het strafrecht zoals dat vandaag wordt toegepast. We vragen daarom aan de nieuwe regering om die wetgeving grondig te herwerken.
Meer dan 150 sociale bewegingen en ngos (niet gouvernementele organisaties) ondertekenden al de petitie van een platform voor vrije meningsuiting (zie verder). Ze vragen een betere bescherming van het recht op actie, op vereniging en op vrije meningsuiting.
Een van de argumenten van de vorige regering was dat ze nieuwe wetgeving nodig had om het terrorisme aan te pakken. Maar, om het voor een keer eens met de woorden van ex-Kamervoorzitter De Croo te zeggen: Ik wil ook niet dat mijn zoon of het kind van de buren op trein of bus omkomt bij een aanslag, maar denk toch ook even verder. Zijn we met onze paranoia en vrijheidsberoving onszelf niet effi ciënter aan het vernietigen dan de terreur rechtstreeks zou kunnen?
1. Verontrustende feiten
Politie valt binnen bij Greenpeace op vraag
van Electrabel
Op 27 oktober 2006 strooien 14 activisten van Greenpeace voor dag en dauw kolen uit op de stoep voor de hoofdzetel van Electrabel in Brussel. Ze bakenen de kolenstrook af met rode vaten voor nucleair afval. De werknemers van Electrabel moeten tussen de rode vaten en over de zwarte kolen manoeuvreren om op hun werk te geraken.
Met deze actie wil Greenpeace iets duidelijk maken. Electrabel: het is jouw energie die vervuilt, zo lees je op een immens spandoek die ter plekke wordt ontrold. Electrabel gebruikt immers nog altijd verouderde steenkool- en kerncentrales die bijzonder vervuilend of gevaarlijk zijn.
Electrabel dient prompt een klacht in bij de Brusselse onderzoeksrechter, onder andere wegens bendevorming.
Doet Greenpeace net als de maffia aan
bendevorming?
Artikel 322 van het Strafwetboek omschrijft bendevorming als: Elke vereniging met het oogmerk om een aanslag te plegen op personen of op eigendommen, is een misdaad of een wanbedrijf, bestaande door het enkele feit van het inrichten der bende.
Bendevorming wordt bestraft met gevangenisstraffen tot vijf jaar.
Dit artikel van het Strafwetboek was zeker niet bedoeld om milieuorganisaties als Greenpeace voor de rechter te slepen. Dat het gerecht dit toch doet, en dan nog op aanstoken van Electrabel, is zeer verontrustend.
Niet veel later verricht de politie huiszoekingen in de zetel van Greenpeace en ondervraagt ze meer dan vijftig Greenpeace-leden. De computerserver van Greenpeace wordt 24 uur lang in beslag genomen.
De kantoren van de organisatie worden ondersteboven gehaald en een hoop materiaal wordt meegenomen. De actie van Greenpeace verliep bijzonder vreedzaam, ze kaderde compleet in het recht op vrije meningsuiting dat in de Grondwet en in het Europees Mensenrechtenverdrag staat. Waarom worden zij behandeld als een bende misdadigers en waarom noemen ze Electrabel nooit crimineel? De maatschappij was van plan om de gasprijs van de ene op de andere dag met 20% te verhogen.
Luikse andersglobalisten bespied
In 2001 kwamen in Luik de Europese ministers van Financiën bijeen op de zogenaamde Ecofi n-top. Luikse andersglobalisten organiseerden tijdens die Europese top evenementen en manifestaties. Vier organisatoren werden door het gerecht in vervolging gesteld, omdat ze deel zouden uitmaken van een criminele organisatie. Op basis van deze verdenking werden hun smsberichten gedurende enkele weken onderschept. De antiterrorismecel van de politie vond het zelfs nodig zich met de zaak te bemoeien. Zo liet deze cel weten dat ze van de Italiaanse politie had vernomen dat de auto van één van de vier gesignaleerd was in Genua in juli 2001 toen daar grote manifestaties plaatsvonden tegen de G8-top, een bijeenkomst van de regeringshoofden van de acht rijkste landen.
Uiteindelijk besliste de rechtbank om hen niet te vervolgen. De vier hebben nu de Belgische Staat gedagvaard en eisen een schadevergoeding voor de schendingen van hun privacy.
Artikel 324bis: criminele organisatie
Met criminele organisatie wordt bedoeld iedere gestructureerde vereniging van meer dan twee personen die duurt in de tijd, met als oogmerk het in onderling overleg plegen van misdaden en wanbedrijven die strafbaar zijn met een gevangenisstraf van drie jaar of een zwaardere straf, om direct of indirect vermogensvoordelen te verkrijgen.
Een organisatie waarvan het feitelijk oogmerk uitsluitend politiek, vakorganisatorisch, menslievend, levensbeschouwelijk of godsdienstig is of die uitsluitend elk ander rechtmatig oogmerk nastreeft, kan als zodanig niet beschouwd worden als een criminele organisatie.
De betichting criminele organisatie, die bedoeld is om de maffi a te bestrijden, werd er door het gerecht en de politie bij gesleurd om een schijn van wettigheid te geven aan het aftappen van de sms-berichten. Ze weten maar al te goed dat deze andersglobalisten niets van doen hebben met de maffi a en dat de wetgever uitdrukkelijk verboden heeft artikel 324bis te gebruiken tegen politieke organisaties (zie kaderstukje).
Voor de vier andersglobalisten is de zaak al bij al goed afgelopen, maar ze maakt wel duidelijk dat politie en gerecht dit soort wetten zonder schroom misbruiken tegen politieke protestacties. Ook als er geen vervolging komt, is het kwaad toch geschied, zijn de telefoons afgeluisterd en is de politie (al of niet met behulp van infi ltranten) opgetreden om het protest onmogelijk te maken of te bemoeilijken
BASF dient klacht in wegens stalking tegen
PVDAer Joris Van Gorp omdat hij pamfl etten
uitdeelt
In februari 2004 dient de multinational BASF bij de onderzoeksrechter van Antwerpen een klacht in tegen Joris Van Gorp wegens laster, eerroof en stalking. Van Gorp is een PVDA-militant die al jaren pamfl etten uitdeelt aan de poort van de chemiereus. Deze pamfl etten werden gretig gelezen en verstoorden in de ogen van de directie de syndicale rust. Vandaar de klacht. Stalking wil zeggen dat men door zijn gedrag de rust van een persoon ernstig verstoort. De klassieker: Adhemar bestookt zijn exlief met smsjes, telefoontjes omdat hij de breuk niet verteert. Stalking heeft te maken met personen. Een multinational kan toch niet gestalkt worden? Toch werd de klacht van BASF ernstig genomen. De zaak kwam zelfs voor het Grondwettelijk Hof van België (het vroegere Arbitragehof) dat logischerwijze besliste dat een vennootschap zoals BASF geen klacht wegens stalking kan indienen.
Deze zaak illustreert hoever een multinational wel wil gaan om het basisrecht van vrijheid van meningsuiting aan zijn fabriekspoort onmogelijk te maken.
Journalist Douglas De Coninck in verdenking gesteld wegens bendevorming en vernielingen
Douglas De Coninck is journalist bij de krant De Morgen. Begin 2007 werd hij door de Brugse onderzoeksrechter in verdenking gesteld voor bendevorming en vernieling van het standbeeld van koning Leopold II. Hij had geweigerd zijn informatiebronnen bij de actiegroep De Stoete Ostendenoare bekend te maken. Die groep kwam in het nieuws nadat van een beeld van een zwarte vrouw van het monument op de dijk in Oostende een hand was afgezaagd. Volgens het monument danken zowel de inwoners van Congo als van Oostende Leopold II voor zijn weldaden. De groep vond die hypocrisie niet kunnen en vestigde de aandacht op de martelpraktijken die Leopold II had doen toepassen in zijn Congo. Zoals het afhakken van handen van wie niet genoeg rubber leverde.
De zaak verwekte nogal wat opschudding, omdat ze duidelijk maakte dat het gerecht vandaag zelfs journalisten als criminelen durft te behandelen.
Stakingsrecht steeds meer onder druk van
patronaat en regering
Het is al jaren bezig: alles wat met vakbondsacties te maken heeft krijgt een negatieve bijklank. De mensen vergeten op de duur dat vakbonden maar gaan staken als alle andere manieren van overleg gefaald hebben. De cipiers leggen de blok erop omdat de overbevolking in de gevangenissen de toestand onhoudbaar maakt. De brandweermannen op de luchthaven van Zaventem staakten omdat ze al een jaar lang geen overuren kunnen opnemen. Vakbondsmensen zijn geen onverantwoordelijken zoals Open VLD beweert.
Tijdens de beweging tegen het Generatiepact in 2006 hebben de Vlaamse werkgevers een resem advocatenkantoren ingeschakeld om via de rechtbanken piketten te verbieden en met dwangsommen de acties kapot te maken. In de nieuwe regering wil Open VLD het stakingsrecht in de openbare sector beperken. Wanneer regering en patronaat het stakingsrecht aanvallen, is dit om te verhinderen dat er verzet komt tegen herstructurering, looninlevering, fl exibiliteit.
Stakingen, ook spontane, zijn een grondwettelijk recht en een mensenrecht. Al sinds 1921. Voordien was staken een misdrijf waarop straffen stonden van één maand tot twee jaar. Duizenden arbeiders werden veroordeeld.
In zijn offensief tegen het recht op collectieve actie probeert het patronaat onder andere stakingsfeiten te criminaliseren. Zo veroordeelde de rechtbank in Antwerpen begin 2007 enkele syndicalisten omdat ze tijdens de acties tegen het Generatiepact een winkel waren binnengegaan om het personeel op te roepen het werk stil te leggen.
Affi ches plakken en wild betogen is overlast
Zowel Antwerpen, Leuven als Brussel hebben het voorbije jaar geprobeerd administratieve boetes op te leggen voor het wild plakken van politieke affi - ches of naar aanleiding van een spontane betoging. In Leuven ging het om een sticker van vijf op zeven centimeter Eerst de mensen, niet de winst. Tegenwoordig heet dit overlast. Wild plakken doen organisaties meestal alleen maar omdat steden (buiten de verkiezingsperiodes) amper aanplakruimte aanbieden. In Antwerpen zijn de officiële aanplakzuilen zelfs uitsluitend bestemd voor niet-politieke verenigingen: een politieke partij kan er buiten de verkiezingsperiodes geen enkele affi che uithangen op straffe van een boete. En de stad Brussel vordert van een tiental mensen een geldboete omdat ze op 30 oktober 2006 zonder toestemming betoogden voor de ambassade van Mexico in Brussel.
Een nieuwe wet (de zogenaamde GAS-wetgeving, de gemeentelijke administratieve sancties) geeft elke stad de bevoegdheid om zelf boetes op te leggen voor alles wat in de ogen van het stadsbestuur overlast is. De boete kan oplopen tot 250 euro. Boetes tegen het plakken van affi ches behoren nu al tot de top drie. Ze worden naar hartelust uitgedeeld. Deze boetes zijn de zoveelste nieuwe beperking van het recht op vrije meningsuiting en een uiting van de toenemende onverdraagzaamheid. Hun mening uiten via een affi che of oproepen voor een activiteit is voor actiegroepen in vele gevallen de enige manier om van zich te laten horen. Ze beschikken namelijk niet over de fi nanciele middelen om via kranten of tv te adverteren en komen meestal amper aan bod in de media.
SWIFT: massaal bankgegevens doorgegeven
aan Amerikaanse overheid
Groot schandaal midden 2006 wanneer blijkt dat SWIFT miljoenen gegevens van bankverrichtingen heeft doorgegeven aan het US Departement of the Treasury, de Amerikaanse schatkist. SWIFT is gevestigd in Terhulpen bij Brussel en verzorgt via haar gigantische computers de overdracht van fi nanciële boodschappen tussen ruim 8.000 fi nanciële instellingen. Het gaat om miljoenen transacties per dag. Na de aanslagen van 11 september heeft de Amerikaanse schatkist via het fi liaal van SWIFT in de VS gegevens opgevraagd zogezegd in het kader van de strijd tegen het terrorisme.
Het ging om herhaalde en massale opvragingen van persoonsgegevens over (onder meer) Europese fi - nanciële transacties. SWIFT lapte hierbij de Belgische en Europese privacywetgeving volledig aan zijn laars. Op die manier zijn de persoonlijke financiële gegevens van honderdduizenden Europese burgers terechtgekomen in de databank van de Amerikaanse autoriteiten. Zo komen die te weten hoeveel inkomsten en uitgaven je hebt, aan wie je betaalt en van wie je geld krijgt, met welke touroperator je op reis gaat, voor welke club je lidgeld betaalt Dit schandaal toont aan hoe onze privacy smelt als sneeuw voor de zon wanneer de Amerikaanse grootmacht er om vraagt.
In juni 2007 hebben de VS aan de EU zogezegd garanties gegeven dat ze de SWIFT gegevens zullen beschermen. Welke zijn die? De VS zullen rekening houden met de Europese principes van privacybescherming en een eminente Europeaan mag toezicht houden. Verder moet SWIFT zijn klanten uitgebreid informeren dat hun persoonlijke gegevens kunnen worden doorgespeeld aan een Amerikaanse server en dat de Amerikaanse autoriteiten die gegevens kunnen opvragen in het kader van de strijd tegen het terrorisme. t Is maar dat u het weet.
2. Bush ziet meer spoken dan er echt zijn
Sinds piloten van Al Qaeda op 11 september 2001 hun vliegtuigen in de Twin Towers in New York boorden en daarmee 2.750 mensen de dood injoegen, is de angst nooit meer weggegaan. De aanslagen op de trein in Madrid van 11 maart 2004 (191 doden) en op de metro van Londen van 7 juli 2005 (56 doden) dragen daar ook toe bij. Met drastische maatregelen proberen de overheden een soort veiligheidsmaatschappij te creëren. Begrijpelijk, want niemand wil dat zijn kind of buurman bij een aanslag omkomt.
Maar de regering-Bush, en in haar spoor de Europese Unie en België en ook het Rusland van Poetin, nemen maatregelen die oppositiegroepen viseren die niets met terrorisme of Al Qaeda te maken hebben. Ze kaderen die wel in de strijd tegen het terrorisme, maar in feite maken ze van de situatie misbruik om elk verzet tegen een maatschappij waarin multinationals en de supermacht VS de plak zwaaien, het zwijgen op te leggen.
Er is terreur van diverse soort, maar geen
enkele is te rechtvaardigen
Terreur is vreselijk en onmenselijk en toch is ze van alle tijden. Sommigen gaan ertoe over gedreven door een fanatiek geloof, voor anderen is het een uiting van frustratie over onrecht en armoede. Het gebeurt ook dat politie- of geheime diensten van een land zelf in het geheim terreurdaden (laten) plegen om een klimaat te creëren waarin de regering gemakkelijker uitzonderingsmaatregelen kan treffen die de rechten van de burgers drastisch inperken. Dit noemt men de strategie van de spanning. Nogal wat auteurs zijn ervan overtuigd dat we de terreurdaden van de Bende van Nijvel zo moeten begrijpen. De Bende van Nijvel maakte in het midden van de jaren 80 bij zogenaamde roofovervallen, vooral op supermarkten van de Delhaize- keten, 28 doden, maar zo goed als geen buit. De grootste terreurdaden zijn de agressieoorlogen tegen soevereine staten, zoals nu in Irak.
Niets, ook niet een of ander edel doel of goede zaak, rechtvaardigt terreur tegen de bevolking. Tegelijk moeten we beseffen dat terreur maar zal verdwijnen als er wereldwijd een rechtvaardige samenleving is.
Het duidelijkst gebeurt dat in Irak, het land waartegen Bush op 19 maart 2003 een oorlog om olie begon en dat hij sindsdien bezet houdt. Sindsdien zijn al 600.000 burgers en 3.500 Amerikaanse soldaten gedood en zijn twee miljoen Irakezen gevlucht, maar voor Bush is alleen het verzet tegen zijn bezetting terrorisme. Nochtans geeft het internationaal recht elk volk het recht om zich met geweld tegen een bezetter te verweren.
En als het niet om olie gaat, dan spelen er andere strategische belangen mee. Daar is het de VS en ook Europa om te doen bij de verdediging van Israël. Palestijnse verzetsgroepen tegen de Israëlische bezetting worden als terroristisch bestempeld en in naam daarvan bestreden.
Idem dito voor bevrijdingsbewegingen in de Filipijnen, Nepal of India. Hun gewapende guerrilla is nochtans niet gericht tegen de burgerbevolking maar tegen het leger. Vergelijk het met Nelson Mandela die in de jaren 70 met zijn ANC (African National Congres) strijd voerde tegen het apartheidsregime van Zuid-Afrika. Ook met aanslagen tegen politie, leger, overheidsgebouwen. Nelson Mandela werd later president. Als het ANC die strijd nu zou voeren zou het ook als terroristisch worden bestempeld.
En de bevrijdingsbeweging in Nepal, die een jaar geleden nog op de terroristenlijst stond, maakt vandaag deel uit van de Nepalese regering. Dit illustreert hoe absurd dit soort lijsten is.
Bush laat topterrorist vrij rondlopen in de VS
Dat de Verenigde Staten de strijd tegen terreur of de strijd voor de vrijheid en tegen de dictatuur leugenachtig misbruiken als een vrijgeleide om zelf terroristisch op te treden bleek ook al in Vietnam, Chili, Nicaragua, Guatemala, Irak...
Een recent voorbeeld is de terrorist Luis Possada Carilles. Op 6 oktober 1976 laat die vlucht 455 van Cubana de Aviación ontploffen boven Barbados: 73 mensen vinden de dood. In 1997 organiseert hij een bommencampagne tegen de toeristische sector op Cuba. Een jonge Italiaanse toerist komt hierbij om het leven. Hij is ook verantwoordelijk voor de moord in 1976 op Orlando Letellier, de minister van Buitenlandse Zaken van het Chili van president Allende en organiseerde meer dan veertig jaar terreuroperaties tegen het Cuba van Fidel Castro. En toch weigert Bush deze man uit te leveren aan Venezuela waar hij een straf moet uitzitten voor de aanslag van 1976 tegen het vliegtuig. Hij laat deze terrorist gewoon vrij rondlopen in de VS.
Filipijnse professor wel op Europese
terroristenlijst
Professor José Maria Sison leeft al sinds 1987 in Utrecht (Nederland). In mei 2002 wordt hij van de ene op de andere dag plots terrorist. Hierdoor worden al zijn rekeningen geblokkeerd, krijgt hij geen uitkering meer, mag hij Nederland niet meer verlaten zonder speciale toelating, zelfs geen appartement meer huren. Hij is burgerlijk dood. Aanleiding: de Verenigde Staten hebben de Filipijnse Communistische Partij (CCP) en het Nieuwe Volksleger (NPA) op hun lijst van terroristische organisaties gezet.
Een hele campagne via tv en kranten moet de beslissing ondersteunen. De Belgische krant Le Soir stelde hem zowaar voor als een tegenhanger van Ben Laden!
Is Sison echt een gevaarlijke terrorist? Onder dictator Marcos zat hij negen jaar in de gevangenis, omdat het Filipijnse gerecht vermoedde dat hij de stichter was van de communistische partij. Die was eind jaren 60 met haar militaire arm, het Nieuwe Volksleger, een guerrilla begonnen om een einde te maken aan de schrijnende armoede van de Filipijnse boeren en arbeiders. Het NPA is actief op ruim de helft van het Filipijnse grondgebied. Het voert dan wel een guerrilla, maar bezondigt zich nooit aan blind geweld tegen de burgerbevolking. Intussen zijn de Filipijnen het toneel van killings en verdwijningen: ruim achthonderd boeren, advocaten, priesters, vakbondsmensen werden vermoord sinds presidente Aroyo vier jaar geleden aan de macht kwam. Ook de Verenigde Naties schrijven deze killings toe aan elementen binnen het Filipijnse leger.
Sison heeft in de verste verte niets met terrorisme te maken. Je kan hem vergelijken met Nelson Mandela die destijds de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika organiseerde. Sison heeft met succes zijn blacklisting bestreden voor het Europees Hof van Justitie in Luxemburg. In juli 2007, na vijf jaar procedure, gaf het Hof hem gelijk. Het vernietigde de beslissing die Sison op de terroristenlijst plaatste, omdat hij zich niet had kunnen verdedigen toen hij op de lijst was gezet. Maar de EU had de bui zien aankomen en hem eind juni 2007, enkele dagen voor de uitspraak van het Hof, al terug op de lijst gezet. Deze keer had hij één blaadje ontvangen met wat hem verweten werd. Het sloeg nergens op en Sison weerlegde alles van naaldje tot draadje. De EU negeerde dit verweer en zette hem gewoon terug op de lijst met herhaling van het ene blaadje. Zonder zelfs maar te antwoorden op het verweer van Sison.
Moet België zich dan niet beschermen tegen
terrorisme?
België heeft op 19 december 2003 een nieuw artikel over terrorisme in het Strafwetboek ingevoegd. Zonder veel discussie in het parlement, het ging toch maar om de omzetting van een zoveelste Europees kaderbesluit in Belgisch recht. De Europese Unie (EU) presenteerde dat kaderbesluit al op 18 september 2001. Met andere woorden, ze had de richtlijn al lang vóór 11 september 2001 klaar (zon ingewikkelde wet schrijf je niet op zeven dagen), maar vond het de week na 11/09 het juiste moment om ermee voor de dag te komen... Advocaten uit zowat alle EU-lidstaten wezen op het gevaar van dit soort wetten, ze argumenteerden dat er geen nieuwe wetten nodig zijn om misdaden als die van 11 september te vervolgen en te bestraffen.
Artikel 137 Strafwetboek
Als terroristisch misdrijf wordt aangemerkt het misdrijf dat door zijn aard of context een land of een internationale organisatie ernstig kan schaden en opzettelijk gepleegd is met het oogmerk om een bevolking ernstige vrees aan te jagen of om een overheid of een internationale organisatie op onrechtmatige wijze te dwingen tot het verrichten of het zich onthouden van een handeling, of om de politieke, constitutionele, economische of sociale basisstructuren van een land of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen.
De wet op het terrorisme is een echte uitzonderingswet.
Voor het eerst in de geschiedenis van België wordt
een algemeen geformuleerDe wet op het terrorisme is een echte uitzonderingswet. Voor het eerst in de geschiedenis van België wordt een algemeen geformuleerd politiek misdrijf in het Strafwetboek ingeschreven. Het begrip terrorismed politiek misdrijf in het
Strafwetboek ingeschreven. Het begrip terrorisme wordt er zo breed omschreven dat er veel meer verboden wordt dan terreurdaden zoals die van Al Qaeda.
De rechtbanken worden voortaan ingeschakeld om politieke tegenstanders met zware gevangenisstraffen uit te schakelen. Dit is een historische verandering. Vroeger kenden vooral dictaturen zoals die van de militairen in Turkije dit soort wetten. Sinds 11 september bestaan ze bijna in alle landen. De toepassing ervan houdt grote gevaren in, zoals het op grote schaal opsluiten van politieke tegenstanders.
Want deze wet bestraft niet alleen moord, slagen en verwondingen, gijzelneming, vliegtuigkaping... Ook vernieling of beschadiging van gebouwen of vervoermiddelen, het kapen van vervoermiddelen of het verstoren van bijvoorbeeld de toevoer van water vallen onder deze wet.
Het gevolg laat zich raden. Toen de havenarbeiders in 2006 voor het Europees Parlement in Straatsburg betoogden tegen de Europese richtlijn die de havenarbeid wilde liberaliseren, vielen er her en der harde klappen. Met deze nieuwe wet kan hun actie als terroristisch misdrijf worden gekwalifi ceerd want de dokwerkers wilden de Europese Unie dwingen de richtlijn niet goed te keuren (de overheid dwingen zich te onthouden van een handeling) en er vielen klappen (slagen en verwondingen). De antiterrorismewet is niet toegepast tegen de dokwerkers. Zover is het nog niet, en hopelijk komt het nooit zover. Er is ook geen zinnig mens die zou aanvaarden dat de dokwerkers als terroristen zouden worden vervolgd. Maar het voorbeeld laat zien hoe verregaand die antiterrorismewet wel is.
Bovendien kan iemand die deelneemt aan louter vreedzame activiteiten van een organisatie die als een terroristische groep wordt afgeschilderd, of die haar materieel of fi nancieel steunt, ook zwaar wor16 Hoe scheef staat onze rechtsstaat? den gestraft. Hij riskeert vijf tot tien jaar gevangenis. Zodra bewezen is dat een organisatie terroristisch is kunnen ze iedereen met sympathieën voor die organisatie als terrorist veroordelen.
Een voorbeeld uit Denemarken. In februari 2006 pakte het gerecht daar zeven leden op van de linkse partij Venstresocialisteme (VS) omdat ze T-shirts verkochten als steun aan het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (FPLP) en aan de Columbiaanse FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia). Het gerecht beriep zich op de Deense antiterrorismewet die steun aan buitenlandse terroristische organisaties verbiedt. Zowel het FPLP als de FARC staan op de Europese lijst van terroristische organisaties en dus... is het verkopen van een T-shirt een daad van terrorisme.
Wat te denken van het proces tegen militanten
van DHKP-C?
In 1998 startte het proces tegen militanten van de DHKP-C, wat staat voor Revolutionaire Partij en Front voor de Bevrijding van het Volk. Deze naar eigen zeggen marxistische organisatie heeft in Turkije een politieke en een gewapende vleugel. Je hoeft geen enkele sympathie voor deze organisatie te hebben om het verloop van het proces dat België tegen deze organisatie voert, kritisch te bekijken.
Belangrijk om weten is dat de Belgische staatsveiligheid zelf zegt dat de DHKP-C in België geen enkele gewelddaad heeft gepleegd. De partij had in Brussel al jaren een informatiebureau dat vooral informatie gaf over de folter- en isolatiepraktijken tegen de 4.000 politieke gevangenen in Turkije en over de politieke toestand in Turkije. Zonder problemen... tot deze activiteit in 2006 als terrorisme werd bestempeld in het kader van het proces tegen deze organisatie.
Sindsdien worden vermoedelijke leden van deze partij in België beschuldigd van bendevorming, het behoren tot een criminele organisatie en terroristische groep. De zaak maakte vooral ophef door de fi guur van één van de betichten, Fehriye Erdal. De Belgische regering weigerde haar aan Turkije uit te leveren, zij dook onder. Het werd de eerste zaak waarin het Belgische gerecht (in Brugge en Gent) zware straffen uitsprak wegens terrorisme: één lid kreeg vijf jaar cel voor het vertalen van een perscommuniqué, een ander vier jaar cel omdat haar handtas werd aangetroffen in het appartement dat de organisatie in Knokke huurde.
Het Hof van Cassatie, de hoogste Belgische rechtbank, vernietigde in april 2007 alle veroordelingen. Het Hof nam het niet dat er voor dit proces een uitzonderingsrechtbank was samengesteld. Een rechter uit Dendermonde was speciaal voor het proces naar Brugge overgeheveld omdat de federale procureur het proces had voorgesteld als een geladen proces. Het proces moet nu volledig worden overgedaan voor het hof van beroep van Antwerpen.
Het verhaal is nog niet ten einde, maar het maakt minstens al duidelijk met welk gemak het gerecht een politieke partij van de ene op de andere dag tot een terroristische bende kan omtoveren en leden van die partij voor jaren in de gevangenis kan stoppen. Allemaal op basis van de wet tegen het terrorisme. De federale procureur maakt van deze zaak een testcase voor de antiterrorismewet. Hij probeert ze heel breed toe te passen en de DHKP-C is het proefkonijn. Heel wat democraten maken zich dan ook zorgen. Een van hen is ABVV-secretaris Stephan Galon: Als die wet kan toegepast worden op een politieke par18 Hoe scheef staat onze rechtsstaat? tij zoals de DHKP-C en als op die manier één vorm van activisme zwaar veroordeeld wordt, dan opent dit de mogelijkheid om later andere vormen van politiek engagement te criminaliseren.
Tien redenen waarom de afwikkeling van
het proces tegen de DHKP-C alle Belgen
aanbelangt
Het gaat om een uitzonderingsproces en een politieke
zaak:
1. Er werd een speciale rechtbank samengesteld om over de zaak te oordelen. Het Hof van Cassatie vernietigde alle uitspraken van die rechtbank omdat zon rechtbank niet onpartijdig is.
2. Het is de eerste toepassing van de antiterrorismewet in België, een uitzonderingswet die tot stand kwam na 11 september en die zeer politiek van inhoud is. Er was geen enkele beschuldiging die te maken had met het gebruik van geweld. Werken in een persbureau met een volkomen wettelijke status in Brussel werd als deelname aan een terroristische organisatie beschouwd. Dat levert vijf jaar gevangenis op.
3. Tegen de betichten worden feiten aangehaald uit de jaren 60, 70 en 80, waar zij niets mee
te maken hebben. De meeste betichten waren toen nog niet geboren of waren nog kind.
4. Tegen de betichten worden zaken aangehaald uit Nederland, Duitsland of Turkije waar zij niets mee te maken hebben, terwijl in een strafzaak elk land zich moet beperken tot wat op zijn grondgebied is gebeurd (behoudens enkele uitzonderingen zoals volkerenmoord ).
5. Een politieke partij wordt vervolgd voor haar politieke activiteiten. Volgens de Belgische Grondwet moeten politieke misdrijven behandeld worden voor het hof van assisen met een volksjury. Dit is logisch: het volk moet oordelen over politieke tegenstanders, niet de klassieke rechtbanken. Toch werd de zaak niet door het hof van assisen behandeld.
6. Het proces wordt gevoerd door een speciale procureur, de federale procureur, in tegenstelling tot gewone strafzaken waar de plaatselijke procureurs vervolgen.
7. De politie noteerde de identiteit van alle aanwezigen op het proces. Een vorm van intimidatie die indruist tegen het principe van de openbaarheid van de zittingen.
8. Niet alleen de antiterrorismewet maar ook de wet op de criminele organisaties die pas sinds 1999 bestaat, werd tegen de leden van de DHKP-C toegepast. Nochtans is deze wet gemaakt tegen de maffi a en heeft het parlement uitdrukkelijk vermeld dat die wet niet tegen politieke organisaties mag worden gebruikt.
9. De verdediging had een hele reeks bijkomende onderzoeksdaden gevraagd, onder meer over de wreedheden van de Turkse militaire regimes tijdens de drie staatsgrepen in dat land. Geen enkel bijkomend onderzoek is gevoerd. Toch matigt de rechtbank zich het recht aan om te oordelen over een organisatie die 2.000km hier vandaan actief is. De Belgische overheid kiest zo de kant van het Turkse regime dat in de periode waarover het proces gaat, één van de grootste schenders van de mensenrechten was. Diplomatieke belangen schijnen voorrang te hebben op gerechtigheid.
10. Het is een duidelijk politiek proces, dat ingaat tegen het principe dat iedere democraat na aan het hart ligt: de gedachten en meningen zijn vrij.
3. Actievoerder of crimineel?
Dat het gerecht een onderzoek start tegen Greenpeace en tegen de Luikse andersglobalisten doet meerdere vragen rijzen. Hoe is het zover kunnen komen dat politie en gerecht politiek protest als een misdrijf behandelen? Hoe is het mogelijk dat politici wetten hebben goedgekeurd waarvan sommigen vandaag erkennen dat ze de democratische vrijheden vernietigen?
Dat heeft veel te maken met de oorlog tegen het terrorisme. Niet dat Greenpeace of de vakbonden nu al vervolgd worden als terroristen. Maar het hele klimaat heeft het criminaliseren van politieke en sociale acties vergemakkelijkt. Daardoor kunnen ze het slachtoffer worden van geheime bespieding. Daardoor worden verenigingen en actiegroepen geintimideerd, gaan ze aan zelfcensuur doen, moeten ze vrezen om financieel gefnuikt te worden.
Sinds 11 september 2001 zijn de middelen en instrumenten waarmee de politieke oppositie in België en Europa wordt aangepakt, enorm uitgebreid en de democratische rechten afgebroken.
Wat zijn dat democratische rechten in de 21ste
eeuw?
De Belgische grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens garanderen de burgers een aantal rechten en vrijheden. Het belangrijkste is dat de mensen aan politieke actie mogen doen. Vrijheid van politieke actie betekent dat men niet kan worden vervolgd voor de uitoefening van deze vrijheid of voor zijn politieke ideeën. De enige beperking aan deze vrijheid is het feit dat men geen misdrijf mag plegen als men aan politiek doet, bijvoorbeeld een politieke tegenstander op zijn gezicht kloppen of racisme spuien. Maar aan politiek doen mag op zich geen misdrijf uitmaken.
In een rechtsstaat treden politie en gerecht alleen op tegen misdadigers van gemeen recht, tegen de gewone criminelen, niet tegen politieke actievoerders. In een rechtsstaat behoort het tot de traditie dat politieke acties in het oog gehouden worden3 door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten.
Politieke vrijheid steunt op de vrijheid van vergadering, de vrijheid van vereniging en de vrijheid van meningsuiting. Zij staan alledrie in de Grondwet. Vrijheid van meningsuiting houdt ook de drukpersvrijheid in en de vrijheid om gebruik te maken van de audiovisuele en elektronische media zoals het internet.
Wat schiet hier in de praktijk nog van over?
Zwarte lijsten Antwerpen: 172 organisaties en 116 personen op de
lijst van terroristen en extremisten
In mei 2005 ontstond er grote beroering toen uitlekte dat de cel terrorisme van de Antwerpse federale politie een lijst van hou je vast - extremistische en terroristische organisaties had opgemaakt. Maar liefst 172 organisaties en tientallen personen staan op die lijst met hun trefplaatsen, gsm-nummers, adressen, websites, drukkerijen. En dat voor een stad met amper 430.000 inwoners. Alsof in Antwerpen om elke hoek een terrorist of extremist schuilt.
Volgens die cel zijn bijvoorbeeld extremist of terrorist: Gaia, het Humanistisch Verbond, Indymedia, vredesorganisatie Vaka, Bond Beter Leefmilieu, het Davidsfonds, de PVDA, Geneeskunde voor het Volk, het Anti-Fascistisch Front, het Taal Aktie Komitee (TAK), de Marnixring, het Vlaams Belang, de Vereniging van Turkse Arbeiders, de Unie van Moskeeën en Islamitische Verenigingen van Antwerpen en zelfs Hare Krishna.
De lijst dient om al deze organisaties te volgen en te bespieden, ook al maken ze, in de meeste gevallen, gewoon gebruik van de rechten die de Grondwet hen geeft. Nochtans is het ook voor de politiediensten verboden om zomaar lijsten aan te leggen op grond van iemands politieke opvattingen, levensbeschouwing of etnische afkomst. Dit schendt de privacy en hierop staan geldboeten en gevangenisstraffen. Maar de Antwerpse procureur liet de opstellers van de lijst ongemoeid, hij opende wel een jacht... op de persoon die de lijst had laten uitlekken.
Sinds de aanslagen van 11 september denken bepaalde politiediensten dat ze zich alles kunnen veroorloven. En het gerecht laat hen begaan. Meningen en acties die het beleid kunnen storen zijn verdacht en extremistisch.
De Antwerpse lijst toont zwart op wit hoe fl agrant misbruik wordt gemaakt van het klimaat van angst voor het terrorisme om maar meteen ook meningen en organisaties die volstrekt vreedzaam en wettelijk zijn een gevaarlijk imago aan te meten.
Radicalisme: een nieuwe vijand
Die Antwerpse lijst is geen ongelukkige en Antwaarpse uitschuiver van de strijd tegen het terrorisme. Er is veel meer aan de hand. Op 25 maart 2005 keurde de regering het Actieplan Radicalisme goed. Andermaal een geheim document dat alleen door lekken in het parlement de pers haalde. Het bevat een resem maatregelen tegen alle extremisten. Extremisme is zon rekbaar begrip dat hier al snel iedereen onder kan vallen die niet binnen de lijntjes loopt. Inlichtingen- en veiligheidsdiensten kunnen zich op den duur ongeveer alle preventieve, proactieve en repressieve maatregelen veroorloven om deze bewegingen het leven zuur te maken.
Er is duidelijk ook een tendens om iedereen die opkomt tegen het kapitalistische systeem als radicalist of zelfs als terrorist voor te stellen. Terwijl dit systeem zelf extreem is daar het leidt tot oorlog, ecologische rampen, permanente armoede, een groeiende kloof tussen rijk en arm zowel hier als in de Derde Wereld. Grote fi nanciële belangen mogen niet worden gestoord.
Zo noemde het hof van beroep van Gent de Turkse politieke partij DHKP-C een gevaarlijke terroristische organisatie omdat ze in Turkije een marxistischleninistische staat wil vestigen. Een zuiver ideologische veroordeling.
Gevaarlijke nieuwe wetten tegen de vrijheid
van vereniging
Sinds het midden van de jaren negentig, maar vooral na 11 september 2001 is er in heel de wereld, ook in België, op politiek gebied veel veranderd door het invoeren van nieuwe wetten. Het gaat om historische veranderingen die een enorme invloed hebben op de vrijheid om aan politiek te doen.
Twee nieuwe wetten de wet op de criminele organisaties van 1999 en de antiterrorismewet van 2003 - werden ingevoerd waardoor voor het eerst in de Belgische geschiedenis zogenaamde organisatiecriminaliteit wordt bestraft.
Vroeger bestond er al iets gelijkaardigs, namelijk de bendevorming, maar hiermee kon enkel het plegen van aanslagen op personen of eigendommen worden bestraft. Ook dat is na 11 september veranderd. Greenpeace wordt nu aangeklaagd op basis van de wet op de bendevorming, hoewel haar acties geen uitstaans hebben met aanslagen op personen of eigendommen. Vroeger werd een politieke actievoerder alleen vervolgd omdat hij bijvoorbeeld een politieagent een slag had gegeven of een ruit had ingesmeten. Dat heette dan toebrengen van slagen of vernielen van eigendommen. Je kon alleen gestraft worden als je zelf iets gedaan had of werkelijk had deelgenomen aan een misdrijf of aan een bende die op het terrein een misdrijf aan het voorbereiden was.
Met die twee nieuwe wetten kan je nu gestraft worden zonder dat je iets gedaan hebt, louter en alleen omdat je lid bent van de verkeerde club.
Met het invoeren van de organisatiecriminaliteit worden nu ook handelingen die volkomen wettig zijn (een lokaal verhuren, drukwerk verzorgen) of het loutere lidmaatschap van een organisatie strafbaar gesteld. Vandaar het woord organisatiecriminaliteit: het bestaan van de organisatie zelf, het lidmaatschap of de deelname aan de organisatie is een misdrijf.
In de eerste versie van de minister van Justitie was de wet op de criminele organisaties niet alleen tegen de maffi a maar ook tegen politieke organisaties gericht. Door een breed protest, onder meer van de vakbonden, heeft het parlement de politieke bepalingen uit de wet gehaald. En toch probeerden politie en gerecht in de zaak van de Luikse andersglobalisten en in het proces tegen de Turkse DHKP-C om die wet tegen politieke tegenstanders te misbruiken.
Hoewel de twee nieuwe wetten offi cieel in het leven werden geroepen tegen de maffi a en tegen de terroristen, worden ze vandaag ook tegen politieke organisaties gebruikt. Zij komen zo als potentiële misdadigers in het vizier van politie en gerecht. Aan politiek doen wordt een misdrijf. Dit is een ernstige aantasting van de politieke vrijheden. Want wie wil nog lid worden van een organisatie of deelnemen aan een manifestatie wanneer de kans bestaat dat hij als een crimineel of terrorist wordt behandeld?
BIM en BOM, twee bommen onder de
democratie
BOM staat voor Bijzondere Onderzoeksmethoden. Sinds drie jaar mag de politie in het geheim informatie verzamelen in het kader van een proactief optreden, dat wil zeggen nog voor er enig misdrijf is gepleegd. Daarbij mag ze telefoon en andere communicatie aftappen, personen of plaatsen observeren, woningen inspecteren, post onderscheppen, undercoveragenten onder valse identiteit laten in- fi ltreren, dekmantelfi rmas opzetten, inkijk- en afluisteroperaties houden in woningen, gegevens over bankrekeningen en bankverrichtingen verzamelen, informaticasystemen hacken...
Oké, zeg je misschien, de politie moet toch de middelen hebben om effi ciënt tegen misdrijven op te treden of om ze te voorkomen.
De Orde van Vlaamse Advocaten is van mening dat de BOM-wet veel verder gaat dan wat nodig is om de misdaad echt te bestrijden. De BOM-wet laat toe om elke burger in zijn doen en laten te bespieden en hele databanken te vullen met gegevens. Bovendien wordt ook de kritiek gemaakt dat er te weinig controle is op dit soort politieoptreden.
Natuurlijk kunnen die wetten ook worden gebruikt tegen de echte criminele en terroristische organisaties. Maar we hebben gezien hoe gerecht en politie ook zuiver politieke organisaties in die hoek duwen. De Luikse andersglobalisten zijn wekenlang bespioneerd omdat het gerecht hen als criminele organisatie bestempelde.
Nog gevaarlijker voor de vrijheid voor politieke activisten zijn de op stapel staande BIM. BIM staat voor Bijzondere Inlichtingenmethoden. Wat BOM is voor de politie, moet BIM worden voor de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, met name de Staatsveiligheid en de Militaire veiligheid. Deze diensten houden zich niet bezig met misdaadbestrijding, maar wel met de controle op wat politiek beweegt in België. Dit raakt dus het hart van de politieke vrijheid.
De regering-Verhofstadt II kreeg de BIM wel door de Kamer, maar struikelde in de Senaat. De nieuwe regering zal het opnieuw proberen. Ze wil de inlichtingen- en veiligheidsdiensten dezelfde geheime onderzoeksmethoden toekennen als degene die de politie al heeft. Het grote verschil is dat de politie die methoden niet zomaar willekeurig dag in dag uit kan gebruiken, maar alleen voor strafbare feiten. De inlichtingen- en veiligheidsdiensten kunnen met de geheime BIM wel permanent een politieke beweging bespioneren. En de waaier van politieke bewegingen die vermelde diensten controleren is zeer breed. De wet op de inlichtingendiensten heeft het over het controleren van extremistische bewegingen waaronder dan verstaan wordt iedereen met anarchistische, nationalistische, autoritaire of totalitaire opvattingen of bedoelingen. Zeg maar de hele niettraditionele politieke wereld.
Komt er nog bij dat de inlichtingen- en veiligheidsdiensten deze methoden kunnen gebruiken zonder enige controle door het gerecht. Deze gang van zaken doet denken aan praktijken in dictaturen. Mensenrechtenbewegingen in België maken zich dan ook ernstig zorgen.
Opinies strafbaar gesteld
De Koning beledigen, aanzetten tot racisme... dat soort dingen is al lang verboden. Maar nu wil men ook activiteiten die traditioneel tot de vrije meningsuiting behoren, strafbaar maken. Dit betekent het invoeren van zuivere opiniedelicten.
In Nederland is opruien, haat zaaien of opruiende geschriften in voorraad hebben vandaag al strafbaar. Er is ook het plan om het verheerlijken, vergoelijken, bagatelliseren en ontkennen van oorlogsmisdrijven of terroristische misdrijven te bestraffen. Een uitlating zoals het leed dat de inwoners van Londen op 12 juli 2006 is aangedaan is te verwaarlozen vergeleken bij het leed dat de Palestijnen is aangedaan komt dan in de gevarenzone van het opiniedelict. In Engeland wordt vandaag al het verzamelen van informatie of het bezitten van documenten die kunnen worden gebruikt voor terrorisme bestraft. In datzelfde land is ook al een apologieverbod van kracht, eenvoudiger gezegd een verbod om een actie met woorden op te hemelen: je bent strafbaar als je mondeling begrip opbrengt voor wat als een terreurdaad wordt aangemerkt.
Is de toestand in België beter? Laten we toch maar voorzichtig zijn. In het proces tegen de DHKP-C werd Bahar Kimyongür door het hof van beroep van Gent tot vijf jaar cel veroordeeld. Inmiddels is dit arrest door het Hof van Cassatie vernietigd, maar de motivering waarmee Bahar Kimyongür veroordeeld werd, stemt tot nadenken. Hij vertaalde bijvoorbeeld een perscommuniqué waarin de DHKP-C zich verontschuldigde voor een te vroeg ontplofte bom die burgerslachtoffers had gemaakt en uitlegde dat ze nooit burgers als doelwit neemt. Het hof in Gent was van mening dat dit werk wellicht als een volkomen legale activiteit te beschouwen is. Maar het vertalen en wereldwijd verspreiden van algemene informatie over de activiteiten van een terroristische organisatie of het in België of vanuit België voeren van propaganda ten bate van deze organisatie, is strafbaar, omdat het de terroristische groep helpt.
Met andere woorden, volkomen legale activiteiten worden hier bestraft. Dat is een gevaar voor de politieke vrijheid, te meer daar het hier alleen gaat over meningen. Tegengestelde meningen en informatie over de politieke toestand, moeten bediscussieerd kunnen worden. In alle vrijheid, want voor men het beseft worden alleen nog maar de gangbare opinies getolereerd en wordt elke dissidentie uitgebannen.
De hele bevolking onder controle
Niet alleen met lijsten en geheime methoden wordt de bevolking gecontroleerd. Er zijn ook tientallen databanken waarin allerlei persoonsgegevens zitten. Sinds kort verplicht de overheid de providers om internetgegevens twee jaar te bewaren. En wie naar de VS vliegt, moet zijn persoonsgegevens, tot en met zijn voorkeurseten, doorgeven.
Als je nog privacy wil, blijf je het best thuis, smijt je je gsm in de vuilbak, maak je nooit gebruik van internet en sms-berichtjes, betaal je steeds met cash geld, doek je je bankrekeningen op en hou je je mond over wat je niet aanstaat in de politiek. Overdreven? Een beetje wel natuurlijk. Maar na de aanslagen van 11 september zijn we in razend tempo naar de bigbrotherstaat geëvolueerd.
In Antwerpen bewaken honderden cameras alle straten waar veel volk komt en gevoelige plaatsen zoals het Centraal Station. De Gentse Feesten worden permanent door cameras bekeken. Je kunt nog nauwelijks buiten komen zonder in het vizier van een camera te lopen.
Soms zijn cameras inderdaad nuttig.
Achter die vele cameras zit een zekere obsessie van de overheid om de hele bevolking permanent te kunnen controleren. Zo kan ze nagaan welke cafés je bezoekt, wie er allemaal deelneemt aan een betoging en bij welke partij of organisatie je opstapt, wie met wie omgaat, hoe dikwijls iemand ergens komt
Censuur... ofte... Gepakt van de GAS & Co... deel 1
Gisteren kreeg u van ons een tipje van de sluier opgelicht in onze beschouwing : 'Gefundeness Fressen : "The Crunchy Koekelberg-Porn-Case - PART I"' van 't ganse poppenkastgedoe rond de tot collectors-item gebombardeerde... "Humo van 4 november 2008". Deze met dwangbevel linea-recta uit de winkelrekken verwijderde Humo had met z'n gewraakte satirische foto-collage van onze Top-Flic Fernand Koekelberg & z'n dartele sexetaresse, de wulpse Blonde Sylvie Ricour alweer eens ons kleine Belgenland op de wereldkaart der Cultureel Achterlijke landen gezet...
Tot grote algemene verbijstering van de journalistitieke Gilde & tot ieders grote ontzetting was het jolige tweetal er immers in geslaagd om "Den Humo van 4 november 2008" manu militari uit de rekken te laten halen & dat alleen omwille van een op & top satirisch te noemen foto-collage-keuh in de satirische rubriek "Het Gat van de Wereld"... Als pure satire al niet meer aan bod kan & màg komen & dan nog in een uitgesproken satirische rubriek, waar gaan we dan heen ?!... Inderdaad, terug naar de duistere donkere Middeleeuwen met grote gensters-spuitende heksen- & boekenverbrandingen... of zeg maar gewoon een beschavingsstap achteruit !!
Geef toe, de hedendaagse ~politieke~ zucht naar o.a. pers- & andere censuur op vanalles & nog wat & in 't bijzonder onder het mom van, is de laatste jaren inderdaad een zeer verontrustend fenomeen te noemen. Het is in wezen zo verontrustend te noemen, dat het in feite menige Belg uit z'n slaap zou moeten houden... wàt uiteraard dan weer niet het geval is, want daar zijn wij ~het Gros Der Belgen~ weer veel te zelfgenoegzaam voor...
Màààrr het is zoals steeds... "wat niet weet, wat niet deert !"... Wááróm & wááróver zouden wij ons in Hödsnaam immers ongerust moeten maken, laat staan van wakker liggen nietwaar ?!...
Gezien dit feit & gezien wij "wij" niet zouden zijn, mochten we niet graag een kanjer van een steen in die grote kikkerpoel van algemene lethargie willen neerplensen... Geloof het of niet, maar we hebben er zo ook alle redenen toe om u eventjes uit die letargische slaap wakker te schudden !!
Als wij zo van leer trekken & een zelfs ernstig maatschappelijk gebeuren ~zoals deze officiele censuring van 'n satirische spotprent in Humo~ nogal zwaar gaan ironiseren, dan mag je er quasi zeker van zijn dat er wel nog wat meer aan de hand is dan dat... Dat er in weze nog wel wat méér str#nt aan de knikker hangt dan dat we in feite ~willen~ zien... Dit is slechts het tipje van de ijsberg...
Zoals we gisteren reeds stelden, er zijn ons inziens wel ergere zaken op te noemen die meer impact op ons eigenste privé-leven hebben dan dit door Justitie in de ban geslagen onbenullige satirische plaatje... Oké, toegegeven... een censurering van de pers omwille van het pornografisch getint satirisch foto-collage-keuh... het bekt goed !! ...& Het zou vooral niet mogen dat zoiets kon in 't Jaar Ons Heeren 2008. De Koekelberg-affaire is in dit geval perscensuur van de bovenste plank van politieke satire, niet meer & niet minder. De censuur waar wij ons echter ongerust over maken is de censuur van het individu... Die is geniepiger & vooral veel radicaler, die grijpt ook meer in ons leven in, omdat ze in wezen ons fundamenteel recht op Vrije Mening aantast. Me dunkt dus méér dan belangrijk genoeg om daar wat aandacht aan te besteden... maar over dat soort "censuur" lezen we in onze nationale pers dan weer helaas weinig of niets !!
Laten wij in deze dus maar het vuilere werk opknappen & het hierbij dus eens hebben over "De GAS-wet vanuit het perspectief van de fundamentele democratische rechten", we laten u volgende beschouwing lezen die geschreven werd door
Edith FLAMAND op 19/09/2008, brandend actueel dus !!
Deze bijdrage gaat over de essentie van de Gas-wet vanuit het perspectief van de fundamentele democratische rechten.
In de bijdrage komen aan bod: de initiële en voortdurende controverse rond de Gas-wet, Gas-boetes en de democratische actievoerder: bezwaren vanuit grondrechterlijk oogpunt, de bedoelingen van de voorstanders van de Gas-wet en de door hen gebruikte drogredenen, administratieve klasse-justitie.
...& Naar goede gewoonte citeren we graag integraal :
...
Misbruik van « GAS »- wet tegen openbare actie
De gemeenten en steden hebben altijd de bevoegdheid gehad om reglementen te maken, waarin ze inbreuken op de openbare orde, veiligheid en gezondheid strafbaar stelden. Maar de straffen konden niet opgelegd worden zonder tussenkomst van onafhankelijke instanties, namelijk parket en politierechtbank. Meer dan negen jaar geleden werd dit systeem op zijn kop gezet door de wet op de gemeentelijke administratieve sancties, afgekort « Gas »-wet.i Kernstukken daarvan waren de invoering van een nieuwe inbreuk, de zogenaamde overlast en de macht van de gemeenten om nu zélf -buiten de rechtbank om- boetes op te leggen voor de inbreuken op de openbare orde, veiligheid en gezondheid en voor de nieuwe « overlastinbreuken ».
Blijvende controverse en bezwaren uit diverse hoeken
Van in de beginne was er veel controverse rond deze wet en dat is tot op heden zo gebleven. De bezwaren zijn velerlei en komen uit zeer diverse hoeken.
De afdeling wetgeving van de Raad van State stelt de vraag: « Wat met de rechtszekerheid, nochtans een absolute vereiste? «
De afdeling wetgeving van de Raad van State formuleerde in haar adviesii van 9 bladzijden bij het wetsontwerp van 1999 o.a. volgende besluiten: « (Dit artikel) voert een nieuw begrip in, namelijk « openbare overlast ».... De stellers van het ontwerp zouden zulk een vaag begrip beter niet gebruiken.. » Als « slotopmerking » gaf de afdeling wetgeving van de Raad van State ook nog mee: « Het voorontwerp is bijzonder slecht gesteld en bevat tal van taalfouten en juridische onnauwkeurigheden met alle bezwaren vandien voor de rechtszekerheid, die nochtans absoluut vereist is in een regeling waarbij administratieve sancties worden vastgesteld. »
Academici: « Wetenschappelijk onderzoek toont niet aan dat de gespierde aanpak werkt »
Maar ook het wetenschappelijk onderzoek- milieu is sceptisch. Paul de Hert en Karen Meerschaut(iii) stellen « Onderzoek toont niet aan dat een normenopbuw door repressie en een gespierde aanpak werkt. Initiatieven in de lijn van een veiligheids-en politiestaat, moeten zoveel mogelijk worden ingeruild voor sociale initiatieven die werken aan de heropbouw van de sociale orde.... sociale ondersteuning in plaats van social controle. »
Sommige bestuurlijke autoriteiten: « Vaststellen en vervolgen is geen taak voor de gemeentes, maar voor het parket en voor de gemeentes zijn er andere middelen «
En ook bij de bestuurlijke autoriteiten zelf die de Gas-wet zouden moeten implementeren is er geen eenduidigheid. Zo staat er in het onderzoeksrapport « Evaluatie van de toepassing van de wet betreffende de administratieve sancties in de gemeenten-7 jaar gemeentelijke administratieve sancties »(iv), dat 36 gemeenten die niet van plan waren de Gas-wet te implementeren als hoofdreden gaven dat « er verbaliserende instanties bestaan wiens taak het wél is feiten op te sporen en te vervolgen met name de politie en het parket. Zij (de gemeenten) willen deze taak dan ook niet op zich nemen, te meer omdat ze de mening toegedaan zijn dat ze het vertrouwen van hun inwoners dreigen te verliezen als besturende instantie. Drie van deze gemeenten stellen het nog scherper. Overschakelen naar een systeem van administratieve sancties zou een schending van het principe van de « scheiding der machten » inhouden. » (p. 15) ».
Van zijn kant laat Koen Van Heddeghem, stafmedewerker Lokale politie en Veiligheid bij de Vereniging van Vlaamse Steden en gemeenten het gezond verstand spreken wanneer hij stelt: Het heeft geen zin de vervuiler te bestraffen als er door de gemeente nergens vuilbakken of containers worden voorzien om het vuil te deponeren. Het plaatsen van een aantal vuilbakken op een aantal strategische plaatsen zal eerder een oplossing bieden dan het louter sanctioneren van de overtreder. Gemeenten dienen voldoende voorzieningen te plaatsen die overtredingen kunnen voorkomen (v)
Het straathoekwerk: « Gas-boetes zijn sociaal discriminerend »
Cis Dewaele, coördinator straathoekwerk Vlaanderen wijst op het volgende: « Als we de lijst van gedragingen (die als overlast betiteld worden) bekijken, zien we een directe link aan de maatschappelijk kwetsbare groepen in onze samenleving. ... Misschien zouden deze lijsten er anders uittzien mochten ook deze groepen hun inbreng doen. Onheus bejegend worden, veelvuldig gecontroleerd of geviseerd worden, gediscrimineerd worden, beschimpt worden... zouden misschien ook als overlast geboekt staan. »(vi)
Ook de berichten rond de praktijk van de Gas-boetes zijn weinig opbeurend. Zo stellen de Antwerpse straathoekwerkers van CAW Metropool vast dat « de gemeentelijke administratieve sancties vooral de daklozen treffen » en meldt Rachid Zaimi, coördinator straathoekwerkers dat « de Gas boetes de daklozen nog meer in de schulden duwen »(vii) Hoewel de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens zegt dat « wie een boete wil vermijden, geen overtreding mag maken , maar dat het zeker niet de bedoeling is om daklozen te treffen »(viii) lijkt het toch niet zo vergezocht te veronderstellen, dat vooral « havenots » door die boetes worden getroffen. Zo meldt een artikeltje in De Morgen(ix) dat « het innen van een boete iets anders is als het uitschrijven » ... en dat « in Antwerpen twee derde van de sancties niet betaald worden, voornamelijk omdat de beboete personen onvermogend zijn ».
Wat met de democratische actievoerder?
Wat ons vooral interesseert is de impact van de nieuwe wetgeving op de democratische actievoerder.
Nog niet zo lang geleden bevestigde het Europees Hof voor de rechten van de mens het belang van actiegroepen. Steel en Morris, twee actievoerders van London Greenpeace waren door de Britse rechtbank veroordeeld tot gigantische schadevergoedingen wegens laster aan Mc Donalds. Steel en Morris gingen naar het Europees Hof en kregen op 15 februari 2005 gelijk. Het E.H.R.M. beklemtoonde dat in een democratie zelfs kleine en informele campagnegroepen, zoals Londen Greenpeace, hun activiteiten effectief moeten kunnen uitoefenen, en is het belangrijk dat deze alternatieve groeperingen hun ideeën over thema's van algemeen belang, zoals gezondheid en milieu, kunnen verspreiden (§§ 88-89).(x)
Enkele recente casussen
We willen hier nog dieper ingaan op de nefaste gevolgen van de Gas-wet voor de actievoerder aan de hand van volgende concrete ervaringen:
# Op 11 september 2006 brengt Mw Arroyo, presidente van de Filipijnen een bezoek aan de Sint Michielskathedraal van Brussel. Een twaalftal betogers bevinden zich in het parkje voor de kerk, waaronder een verantwoordelijke van het ACV. Ze protesteren tegen de Filipijnse regering wegens het vermoorden van vakbondsmensen. Na het vertrek van de presidente verlaten de manifestanten de plaats. Volgens eigen woorden van de politie werd er niets beschadigd, werd er geen geweld gebruuikt en waren er geen gekwetsten.. Een tweetal maanden later eist de stad echter een Gas-boete wegens « niet toegelaten betoging ».
# Einde oktober 2006 valt het Mexicaanes leger binnen in destad Oaxaca, waar de bevolking het ontslag eist van de corrupte gouverneur. Er vallen tientallen burgerdoden en activisten « verdwijnen ». De vakbeweging, studenten en mensenrechtenorganisaties slaan alarm. Maandag 30 oktober 2006 werd uitgeroepen tot internationale protestdag. Een dertigtal personen houden een spontane protestactie voor de Mexicaanse ambassade in Brussel. Deze actie verloopt vreedzaam en de ambassadrice ontvangt een delegatie van de actievoerders. De manifestatie wordt daarna ontbonden zonder probleem. Dat is echter niet met de Gas-wet gerekend..., want een tiental mensen ontvangen een vijftal maanden later een Gas-boete wegens « niet aangevraagde » betoging.
# Op 23 augustus 2007 worden op de zijkanten van een telefooncel in Antwerpen een paar affiches aangetroffen, die aangebracht zijn met zelfklevende doorschijnende « tape ». De affiche kondigt een concert aan te Brussel in De Vaartkapoen een cultureel centrum van Sint Jans Molenbeek. Dit centrum heeft een kleine concertzaal, waar veelal kleinere en opstartende muziekgroepjes optreden. De Vaartkapoen, krijgt als « verantwoordelijke uitgever » van de affiche een Gas-boete gepresenteerd van de stad Antwerpen.
# Einde 2007 worden twee PTB- kandidaten voor de parlementsverkiezingen van juni 2007 ervan verwittigd dat de stad Luik hun een Gas-boete oplegt wegens plakken van affiches op twee niet toegelaten plaatsen tijdens de verkiezingscampagne. De dader van het plakken is niet bekend, maar omdat de affiches hun portret bevatten krijgen de twee PTB- kandidaten de Gas- rekening...
# Op 01 november 2007 organiseerde Dak (Daklozen-actiecomité) in samenwerking met een brede waaier (drug)hulpverleningsorganisaties een manifestatie op het De Coninckplein. Ook volgens de politie was deze manifestatie kleinschalig en absoluut vreedzaam. Volgens de Stad was de manifestatie wel toegelaten, maar niet op het De Concinckplein Dak kreeg een Gas-boete gepresenteerd.
Specifieke pijnpunten vanuit het oogpunt van de democratische actievoerder
Alle heikele punten van de Gas-wet, die we hierboven hebben aangeraakt, zoals de sociale discriminatie en de keuze voor repressie in plaats van echte preventie gelden onverminderd voor Gas-boetes toegepast op de democratische actievoerder. Deze wordt immers op een dubbele manier gediscrimineerd. Als niet kapitaalkrachtige actievoerder, die geen dure mediacampagnes kan voeren, heeft hij/zij de straat meer nodig. Maar vele gemeenten zijn voor zulke actie niet direct «klantvriendelijk ». Zo is bijvoorbeeld het aantal toegelaten plaatsen om affiches te plakken in vele steden en gemeenten ondermaats. De plakkers geeft men dan maar een Gas-boete. Dus repressie in plaats van preventie .
Grondwet en E.V.R.M. : de vrijheid is de regel, de beperking de uitzondering
Volgens de Belgische Grondwet kan de overheid de vrije meningsuiting niet verhinderen of onderwerpen aan voorafgaandelijke toelatingen. Preventieve maatregelen zijn immers principieel verboden. Dat verbod komt zeer duidelijk tot uiting in de artikels 19 (vrijheid van meningsuiting) en 25 (vrijheid van drukpers). Artikel 25 vermeldt expliciet het verbod van censuur.
De enige uitzondering zijn -de vergaderingen in open lucht- waarvoor regelende maatregelen toegelaten zijn.
Maar er is meer. De In België uitgevaardigde maatregelen moeten ook getoetst worden aan het E.V.R.M.
Professor Velaers stelt in dit verband:
zal elke beperking .. aan het vereiste nodig in een democratische samenleving dienen te worden getoetst. Zowel de politieverordening als de toepassing ervan in het individuele geval dienen nodig te zijn in een democratische samenleving.. Zowel het motief, als het doel en het voorwerp van de politiemaatregel zal door de rechter dienen te worden onderzocht. We herinneren er hier aan dat vereist is dat er wat het motief betreft- een besoin social impérieux, een pressing social need dient te bestaan om de vrije meningsuiting ter wille van de handhaving van de openbare orde te beperken. Zoals VAN DER STICHELE terecht stelde, is het nut of de noodzaak van een politiemaatregel een element van zijn wettelijkheid, vooral wanneer hij aan een erkende vrijheid raakt. .. Terecht werd benadrukt dat al deze aspecten van de noodwendigheid rechtmatigheidsvoorwaarden zijn en niet slechts een opportuniteitskwestie waarover de overheid discretionair zou kunnen oordelen.(xi)
De rechtspraak van de Raad van State : de « regelende » macht van de gemeenten heeft grenzen
Het bovenstaande betekent dat de macht van de gemeenten om in het kader van de « openbare orde » maatregelen te nemen die een impact hebben op de vrije meningsuiting, beperkt is en ondergeschikt aan het belang van de fundamentele rechten vervat in de Grondwet en het Europees verdrag voor de rechten van de mens.
Meermaals heeft de Raad van State gemeentes teruggefloten, wanneer ze te ver gingen in hun verordeningen. Zo bijvoorbeeld heeft de Raad van State(xii) de vernietiging uitgesproken van het Antwerps pamflettenreglement, dat het verspreiden van pamfletten wilde onderwerpen aan een voorafgaandelijke melding. Meer recent nog stelde de Raad van State dat «het handhaven van de openbare orde er immers juist dient in te bestaan dat de burgers de mogelijkheid wordt geboden om te genieten van hun rechten en vrijheden ; dat in elk geval niet kan worden aanvaard dat, in die gevallen waarin de uitoefening van grondwettelijke rechten en vrijheden aan beperkingen mogen worden onderworpen, het verbod de regel zou worden en het recht of de vrijheid de uitzondering. »(xiii)
Jarenlange vaste rechtspraak van de Raad van State, onlangs nog bevestigd(xiv), hanteerde ook een restrictieve interpretatie van het begrip « openbare orde ». De Raad van State maakt een onderscheid tussen « materiële openbare » orde en « morele openbare orde ». Wanneer enkel deze laatste in het gedrang is, kunnen gemeenten niet optreden.
Deze rechtspraak is volkomen logisch vanuit grondrechtelijk oogpunt. Paul de Hert en Karen Meerschaut schrijven in een voetnoot(xv) onder laatsgenoemd arrest daarover het volgende : « Het achttiende-eeuwse openbare ordebegrip en het door de Raad van State gehanteerde onderscheid tussen een materiële en morele openbare orde, heeft een duidelijke rechtsbeschermende finaliteit. Het Franse decreet van 14 december 1789 betreffende de samenstelling der gemeenten, kent reeds de drie welgekende componenten aan dit begrip toe : openbare rust, openbare veiligheid en openbare gezondheid. De plicht tot handhaving van de openbare orde behelst het streven naar een maximale realistaie van de rechten en vrijheden van de burgers, met inachtneming van het respecteren van diezelfde rechten en vrijheden van de andere burgers van de gemeenschap en van de gemeenschap als entiteit. »
De bedoeling van de « GAS »-wet : de rechtspraak van de Raad van State ontwijken en de gemeenten meer armslag geven
De indieners van het wetsontwerp, dat nadien de « GAS »-wet zou worden, wonden er geen doekjes om. De restrictieve rechtspraak van de Raad van State was hun een doorn in het oog. In de memorie van toelichting bij het wetsontwerp(xvi) staat letterlijk : « Het is de bedoeling van dit ontwerp deze rechtspraak van de Raad van State voor een gedeelte te ontwijken(xvii)en de gemeenten wat meer armslag te geven voor het daadwerkelijk voeren van een lokale veiligheidspolitiek »
Wat met het argument van de voorstanders van de GAS-boetes dat de parketten teveel inbreuken seponeerden ?
Eén van de tot in de treure herhaalde- argumenten om de Gas- boetes in te voeren, was dat de parketten teveel inbreuken seponeerden.(xviii) Een variant van dat argument is dat de parketten moeten ontlast worden « om zich met ernstiger zaken bezig te houden ». Dit houdt al een tegenstrijdigheid in, want als de parketten teveel seponeren, bestaat er ook geen overbelasting..
Los daarvan is de vraag wat zou er bijvoorbeeld mis geweest zijn met het seponeren van de « inbreuken » van spontane betogingen (zie de drie bovenvermelde casussen). Het is geen gewaagde veronderstelling dat deze « inbreuken » , die ook voor de invoering van de Gas-wet- strafbaar waren volgens de poilitiecodex- toch niet tot vervolging zouden hebben geleid, en wél om reden dat er geen sprake was van ordeverstoring.
Dat deze betogingen nu wél aanleiding zijn tot een Gas-boete heeft te maken met twee dingen. Ten eerste het « overlastdenken » waarvan ook de vrije meningsuiting het slachtoffer is geworden en dit in weerwil van de Grondwet, het E.V.R.M. en de rechtspraak van de Raad van State. Ten tweede het « automatisme » van de Gas-boete : de gemeente kan ze onmiddellijk opleggen, niet gehinderd door enige onafhankelijke rechterlijke controle.
Wat is de waarde van het argument van de voorstanders van de GAS-boetes dat de Gas-wet moest ingevoerd worden, omdat veel inbreuken niet bestraft werden, wegens « het ontbreken van een dader » of het « gebrek aan voldoende bewijsmateriaal » ?
Het argument dat de Gas-wet een einde zou kunnen maken aan de situatie van voorheen bestaande seponering wegens « het ontbreken van een dader » of het « gebrek aan voldoende bewijsmateriaal »(xix) is totaal absurd. Het ontbreken van een dader » of het « gebrek aan voldoende bewijsmateriaal » zijn nu eenmaal feitelijke elementen. Als er geen dader is geïdentificeerd of als er geen bewijs is, dan kan ook de Gas-wet dit probleem niet oplossen... Tenzij de gemeentes tot « dader » « bombarderen » wie geen dader is . En dat is precies wat sommige gemeentes gedaan hebben Dit gaat zover dat een Gas-boete voor het plakken van een affiche wordt opgelegd aan de verantwoordelijke uitgever van die affiche(xx), die met het plakken niets te maken heeft (zie voorbeeld van De Vaartkapoen, hierboven) of zelfs dat de persoon wiens foto op de affiche staat en die evenmin iets te maken heeft met het plakken, de rekening krijgt (zie voorbeeld van PTB Luik, hierboven). Deze werkwijze is volkomen onwettelijk. Het is één ding dat de Gas-wet aan de gemeentes de bevoegdheid geeft om overtreders van haar reglementen een administratieve boete op te leggen. Maar dit houdt geenszins in dat de gemeentelijke reglementen tot overtreder kunnen uitroepen, wie geen enkele band heeft met de overtreding. Als de gemeentes dat wel doen, gaan ze buiten het kader van de Gas-wet.
Bovendien geldt in strafzaken dat er er een verband moet zijn tussen de strafbare daad, die tenlaste wordt gelegd en de dader tegen wie de sanctie wordt genomen. Dat wil zeggen dat zowel het materieel element als het moreel element van een beweerd misdrijf specifiek moet toegeschreven kunnen worden aan een persoon-dader. Het administratief recht laat evenmin toe om blindelings te straffen en vereist eveneens dat steeds een onderzoek naar de schuld moet gebeuren, dit is m.a.w. hetzelfde principe als in het strafrecht.
De bovenvermelde gemeentelijke beslissingen schenden bijgevolg het algemene principe van het persoonlijk karakter van de sanctie zowel in het administratief recht(xxi), als in het strafrecht(xxii).
Wat met het argument van de voorstanders van de GAS-boetes dat de procedure moest worden vereenvoudigd om een « lik op stuk »- beleid te voeren ?
Vooreerst is het overduidelijk dat bij dit gemeentelijk sanctiesysteem de steden en gemeenten tegelijkertijd optreden als wetgever, politiemacht en rechter en zelfs als financieel belanghebbende partij. M.a.w. het principe van de scheiding der machten en de onpartijdigheid wordt hier overboord gegooid.
Zeer terecht stelt het advies van de afdeling wetgeving van de Raad van State bij het voorontwerp van wet(xxiii)« dat de strafrechterlijke aard, in de zin van artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, van deze sancties buiten kijf lijkt te staan, aangezien die sancties een hoofdzakelijk repressieve bedoeling hebben. Bijgevolg moet worden nagegaan of de procedures die door het voorontwerp worden ingevoerd, de garanties bieden die in dat Verdrag worden voorgeschreven. Een van die garanties is dat bij een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantoe een beroep met volle rechtsmacht moet kunnen worden ingesteld tegen de administratieve beslissing, waarbij die sanctie wordt opgelegd. »
Weliswaar voorziet de Gas-wet, dat er beroep kan ingesteld worden bij de politierechtbank, maar onderstaand schema maakt duidelijk dat de Gas-wet de toegang tot de onafhankelijke rechter in de praktijk uitgehold en onbetaalbaar gemaakt heeft.
Het maneuver dat gebruikt werd is wat in wezen een straf is- te bestempelen als een « administratieve maatregel », om aannemelijk te kunnen maken dat een aantal fundamentele rechten van verdediging, zoals het vermoeden van onschuld, niet gelden voor de zgn. « administratieve of burgerlijke » procedure, waarop het gerechtelijk wetboek van toepassing werd verklaard.
Niet voor niets merkt de afdeling wetgeving van de Raad van State op : « Het laat zich aanzien dat men met de ontworpen tekst, door de sancties die de gemeenten kunnen opleggen aan degenen die een gemeentereglement of verordening overtreden als administrateve sancties te bestempelen, de toepassing heeft willen uitsluiten van de regels van algemeen strafrecht .. «(xxiv)
En verder voegt de afdeling wetgeving van de Raad van State eraan toe : « . doet de vraag rijzen of het niet beter zou zijn, om, in plaats van de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek van toepassing te verklaren op de procedure bij de politierechtbank, de regels inzake strafvordering toe te passen. »(xxv)
Kortom aan het kind werd een andere naam geven, om de in het strafrecht bestaande- rechtswaarborgen weg te gooien.
Cynisme van het beleid
Als uitsmijter enkele citaten die helaas aantonen dat de beleidsmakers wel degelijk op de hoogte zijn van de ernstige kritieken, maar er zich geen snars van aantrekken.
Hoewel heel de procedure erop gericht is, dat beroep instellen uiterst moeilijk en kostelijk is en het trouwens de nauwelijks verholen bedoeling was van de voorstanders van de Gas-wet om juist géén gerechtelijke procedures te hebben, verklaart burgemeester Patrick Janssens : « Wie geen boete wil vermijden, moet geen overtreding maken » en verder « bovendien kan de boete nog steeds worden betwist ».(xxvi)
Tom Meeuws, directeur Integrale Veiligheid van de stad Antwerpen stelt : « Tegenstanders van een overlastaanpak wijzen er in een filosofische bui vaak op dat overlastbestrijders de stad in feite willen uitgommen. Want een stad, het stadsleven, kan toch nooit harmonieus verlopen. Wrijving en conflict, ongemak en het leren omgaan met verschil behoren toch tot het wezen van de stad ? . Het weze duidelijk, we zijnin de stad die hoge retoriek .. lang voorbij. »(xxvii)
Verder vindt hij de kritiek onaanvaardbaar en breekt hij ook een lans voor een soort « bestuurlijke klassejustitie », waar hij poneert : « Kritiek op de overlastaanpak slaat in die zin om in een motie van wantrouwesn ten aanzien van de bestuurskracht van steden. Dit is vanzelfsprekend noch wenselijk, noch aanvaardbaar. Het is niet wenselijk omdat in de renaissance die de stad nu beleeft, de verwachtingen van burgers ten aanzien van hun lokale beleidsmakerts navenant zijn. We kunnen de rol nu niet meer lossen. Het is bovendien onaanvaardbaar omdat in het geval van Antwerpen, er voor gekozen is om een federale wet die bedoeld is voor de steden, op uitputtende wijze uit te voeren. Steden zoals Antwerpen ontvangen de komende jaren, meer volk dan ooit. De spanning tussen arm en rijk, nooddruft en welstand, zal alleen maar toenemen en daarmee de vraag naar ordehandehaving en overlastbeteugeling. Het is onze overtuiging dat die spagaat almaar meer zal vragen van een lenige overheid die bereid is om overlast zonder veel poespas aan te pakken. «(xxviii)
Besluit
Het ziet er niet goed uit voor de niet-kapitaalkrachtigen en de actievoerders die het opnemen voor die doelgroep. Zelfs als de politierechtbanken niet zouden meegaan in de Gas-logica is dat maar een doekje voor het bloeden, want de kosten van de procedure voor de politierechtbank wegen niet op tegen de som van de boetes. In het algemeen is de Gas-wet voor ernstige kritiek vatbaar. Op zijn minst zou al wat de vrije meningsuiting aangaat moeten onttrokken worden aan dit soort administratieve rechtspraak en de toegang tot de onafhankelijke rechter zou opnieuw automatisch en kosteloos moeten worden.
Edith FLAMAND
- - - - - - VOETNOTEN - - - - - -
(i) Wet van 13 mei 1999 tot invoering van de gemeentelijke administratieve sancties, B.S. 10 juni 1999
(ii) Kamer van volksvertegenwoordigers, gewone zitting 1998-1999, 2031/1-98/99
(iii)De Belgische discussie over overlast en GAS vanuit stedelijk en grondrechtelijk perspectief: case study van het Brussels hoofdstedelijk gewest , bijdrage van Paul de Hert en Karen Meerschaut op het colloquium van 16 maart 2007 van PROGRESS lawyers Network over « Veiligheidsbeleid : Meer strafstaat, minder sociale staat ? «
(iv) Te downloaden via site IBZ POD Maatschapplijke Integratie
(v)Bestuurlijke aanpak van overlast: de gemeentelijke administratieve sancties in Panopticon, 2006.2, p. 34
(vi) Cis Dewaele, Overlast bestaat niet, in Update in de criminologie, Overlast en de maatschappelijke aanpak ervan, Wolters Kluwer Belgium, 2008, p.47 e.v
(vii) GVA Metropool, 07 mei 2008, p. 16
(viii) GVA Metropool, 07 mei 2008, p. 16
(ix) De Morgen, 07 juli 2006, p.5
(x) Steel et Morris t. Verenigd Koninkrijk (Verzoekschrift n° 68416/01) geciteerd in het Rechtskundig Weekblad van 06 oktober 2007, p. 247 e.v.
(xi) Jan Velaers : « De beperkingen van de vrijheid van meningsuiting », Deel II, Maklu Uitgevers Antwerpen-Apeldoorn, 1991, p. 766,767
(xii) Raad van State, arrest n° 80.282 dd. 18 mei 1999
(xiii) Raad van State, arrest n° 103.730 dd. 19 februari 2002
(xiv) Raad van State, arrest n° 166.573 dd. 11 januari 2007
(xv) Rechtskundig Weekblad, 2007-2008, p. 954
(xvi) Kamer van volksvertegenwoordigers, gewone zit
Gefundeness Fressen : "Crunchy Koekelberg-Porn-Case - PART I" - B
Begin deel (B) ...Het vervolg...!!
Op dinsdag 4 november om om 22u08...
...
Humo: "We gaan vonnis nu uitvoeren, we kunnen niet anders"
Het bevelschrift van de Brusselse rechter in kort geding is vanavond dan toch nog betekend aan het weekblad Humo. Dat gebeurde rond 21 uur, aldus hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal.
Beraden over stappen
"We gaan het vonnis nu uitvoeren, we kunnen niet anders want er hangt ons een dwangsom boven het hoofd", verklaarde hij aan het persagentschap Belga. De uitgever heeft onmiddellijk alle verkooppunten aangeschreven met de vraag om Humo niet langer te verkopen.Morgen gaat de uitgever zich beraden over de stappen die hij kan nemen.
Aangepaste Humo in winkels
"Maar het is onze bedoeling om zo snel mogelijk -wellicht een aangepaste- Humo opnieuw in de winkelrekken te brengen. Er staan nog genoeg interessante artikels in die we onze lezers niet willen onthouden", aldus de hoofdredacteur. (belga/mvdb)
...& We kijken natuurlijk ook eventjes naar de heisa die het dinsdag 4 november 2008 op tv heeft gegeven...
...
HUMO HAALT ALLE MAGAZINES UIT DE REKKEN
di 04/11/08 23:31 - Humo heeft alle verkooppunten gevraagd om de exemplaren van de jongste editie uit de winkelrekken te halen. "We kunnen niet anders dan ingaan op het vonnis van de rechter in kort geding", klinkt het. Een Brusselse rechter legde het blad een dwangsom op na een klacht van politiebaas Fernand Koekelberg en Sylvie Ricour.
Politiebaas Fernand Koekelberg en zijn secretaresse Sylvie Ricour dienden een klacht in tegen Humo.
Het blad publiceerde in de jongste editie in de rubriek "Het gat van de wereld" een fotomontage van Sylvie Ricour en Fernand Koekelberg in een compromitterende houding.
De rechter legde een dwangsom op van 250 euro per verkocht exemplaar. "De fotomontage is een ernstige schending van de privacy van mijn cliënt en haar imago", meldt Vincent De Wolf, de advocaat van Sylvie Ricour.
"We kunnen niet anders"
De hoofdredacteur van Humo meldt dat het blad het vonnis zal volgen. "We kunnen niet anders, want er hangt ons een dwangsom boven het hoofd", zegt Jörgen Oosterwaal.
De uitgever heeft alle verkooppunten aangeschreven met de vraag om Humo niet langer te verkopen. Morgen gaat Sanoma Magazines zich beraden over de stappen die het kan ondernemen.
"Het is de bedoeling om zo snel mogelijk - wellicht een aangepaste versie - te verkopen. Er staan nog genoeg interessante artikels in voor onze lezers", aldus Oosterwaal.
Oosterwaal is het niet eens met het vonnis. "De lezer ziet dat het een fotomontage is, getrukeerd, overdreven, grotesk en dat staat op pagina 175 in een satirische rubriek."
"De afgelopen maanden is in alle media gesuggereerd dat twee gewezen secretaresses op een onwelvoeglijke manier carrière gemaakt hebben bij de politie. Wat we doen, is daar mee lachen", klinkt het.
"Verbijsterd dat dit nog altijd kan"
Pol Deltour, nationaal secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten noemt de rechterlijke beslissing een "vorm van preventieve censuur".
"Ik ben verbijsterd dat dit nog kan. Twee dingen storen: dit gaat om preventieve censuur want de verspreiding wordt verhinderd. Bovendien gaat het om een satire, dat maakt het het nog erger", aldus Deltour.
De secretaris van de VVJ hoopt dat Humo geen gehoor zal geven aan de uitspraak. Morgen zal de VVJ zich formeel uitspreken over de zaak in een raad van bestuur.
De 'verboden' Humo van afgelopen dinsdag mag voorlopig niet opnieuw in de rekken komen. Het derdenverzet dat het weekblad had aangetekend tegen een beslissing van een Brusselse kortgedingrechter eerder deze week, is vandaag door diezelfde rechter verworpen. De uitspraak van dinsdag werd dus bevestigd. Humo laat weten dat het hoger beroep zal aantekenen.
Dinsdag besliste de Brusselse kortgedingrechter dat Humo alle exemplaren van het nummer van 4 november uit de rekken moest halen op straffe van een dwangsom van 250 euro per nummer. Het vonnis kwam er na klachten van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour. In een fotomontage, die verscheen in de satirische reeks "Het gat van de wereld", werden de hoofden van het Koekelberg, Ricour en zijn andere secretaresse geplakt op naakte lichamen in een expliciete seksuele pose.
Humo tekende derdenverzet aan, maar vandaag bevestigde de rechter de beschikking van dinsdag. Wel werd het bedrag van de dwangsom geplafonneerd op 25.000 euro. (belga/sps)
Het weekblad Humo legt vrijdag een aangepaste versie van het tijdschrift in de rekken, nadat een rechter het uit roulatie liet nemen. Dat is vernomen van hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal: "De cover is anders en ook binnenin zijn er kleine veranderingen. De fotomontage is gecensureerd."
Koekelberg en Ricour
Een Brusselse kortgedingrechter besliste gisteren dat Humo alle exemplaren van het blad uit de rekken moest halen op straffe van een dwangsom van 250 euro per nummer. Het vonnis kwam er na klachten van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour. In een fotomontage, die verscheen in de satirische reeks 'Het gat van de wereld', werden de hoofden van Koekelberg, Ricour en zijn andere secretaresse geplakt op naakte lichamen in een expliciete seksuele pose.
Verzet
Intussen heeft Humo derdenverzet aangetekend tegen de beslissing van de rechtbank. De kortgedingrechter zou zich daarover vandaag nog uitspreken, maar daar kon Oosterwaal niet op wachten: "We moesten snel beslissen een nieuwe Humo te maken. Technisch en organisatorisch was het niet mogelijk om te wachten op de uitspraak van de rechter". Oosterwaal sluit intussen niet uit dat er een procedure ten gronde komt, waarbij de uitgever eventueel een schadevergoeding eist. "Onze advocaten bekijken wat mogelijk is. Maar dat we hier ook financiële schade door hebben geleden, is duidelijk." (belga/bf)
Het derdenverzet dat het weekblad Humo heeft aangetekend tegen een beslissing van een Brusselse kortgedingrechter eerder deze week, is vandaag door diezelfde rechter verworpen. De uitspraak van dinsdag werd dus bevestigd. Humo laat weten dat het hoger beroep zal aantekenen.
Dwangsom
Een Brusselse kortgedingrechter besliste dinsdag dat Humo alle exemplaren van het nummer van 4 november uit de rekken moest halen op straffe van een dwangsom van 250 euro per nummer. Het vonnis kwam er na klachten van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour. In een fotomontage, die verscheen in de satirische rubriek "Het gat van de wereld", werden de hoofden van het Koekelberg, Ricour en zijn andere secretaresse geplakt op naakte lichamen in een expliciete seksuele pose.
Humo besliste dinsdag meteen om derdenverzet aan te tekenen tegen de beslissing die was bekomen op eenzijdig verzoekschrift. Het weekblad had zich dus niet kunnen verdedigen. Vandaag bevestigde dezelfde rechter echter de beschikking van dinsdag. Wel werd het bedrag van de dwangsom geplafonneerd op 25.000 euro.
Publieke personen
"Een van de voornaamste motiveringen om haar beslissing te bevestigen, luidde dat de in de fotomontage afgebeelde personen geen publieke personen zouden zijn en dat de fotomontage om die reden een inbreuk zou zijn op hun privéleven", meldt Humo vandaag in een persbericht. "Nochtans stelden wij vast dat de tegenpartijen vorige dinsdag zelf meteen met de bekomen uitspraak naar de pers liepen, lang vóór wij zelf op de hoogte waren", luidt het. Volgens het weekblad moet Fernand Koekelberg als hoofd van de federale politie wel degelijk als een publieke persoon worden beschouwd.
De rechter stelde vandaag wel vast dat Humo alle nodige maatregelen had genomen om alle exemplaren van het weekblad uit de rekken te nemen. Zij plafonneerde het bedrag van de dwangsom op 25.000 euro. "Omdat wij effectief meteen alles in het werk gesteld hebben om Humo in de meer dan 6.000 verkooppunten uit de rekken te halen, zijn wij er van overtuigd dat er géén dwangsom verschuldigd kan zijn", reageert het weekblad.
Persvrijheid
Humo is van plan om hoger beroep aan te tekenen tegen de beschikking van vandaag. Indien nodig, zal het blad ook daarna de procedure nog voortzetten. De uitspraak druist volgens Humo in tegen de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Het blad herinnert er ook aan dat de fotomontage een schoolvoorbeeld van satire was, in een rubriek die bekendstaat als uitgesproken satirisch. (belga/ka)
"Belgische rechter negeert Europese rechtspraak in zaak-Humo"
De beslissing van de Brusselse kortgedingrechter om de verkoop van het weekblad Humo stop te zetten, is niet in overeenstemming met de rechtspraak van het Europees Mensenrechtenhof. Dat zegt de Gentse professor Dirk Voorhoof, expert in mediarecht.
Dwangsom
De kortgedingrechter besliste dinsdag dat Humo alle exemplaren van het nummer van 4 november uit de rekken moest halen op straffe van een dwangsom van 250 euro per nummer. Het vonnis kwam er na klachten van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour. In een fotomontage, die verscheen in de satirische rubriek 'Het gat van de wereld', werden de hoofden van Koekelberg, Ricour en zijn andere secretaresse geplakt op naakte lichamen in een expliciete seksuele pose. Het derdenverzet van Humo werd vandaag door dezelfde rechter verworpen.
Mister Proper
Voorhoof stelt dat rechters in kort geding zich niet moeten gedragen als 'de Mister Proper van de rechtstaat', zeker niet in zaken waarin de pers- en expressievrijheid in het geding is. "Allicht heeft de rechter in kort geding, in de spoed waarmee het bevelschrift werd gevraagd en de slordigheid waarmee het werd geredigeerd, ook niet de tijd gehad om zich af te stemmen op de rechtspraak van het Europees Mensenrechtenhof in verband met precedenten over de botsing van het recht op privacy met het recht op pers- en expressievrijheid."
Moeder Teresa
Belgische rechters zijn nochtans verplicht om toepassing te maken van het Europees Mensenrechtenverdrag en van de rechtspraak van het Europees Hof, zegt Voorhoof. "Om maar één voorbeeld te noemen: nog niet zolang geleden vond het Hof in Straatsburg dat de veroordeling van een fotomontage, waarop een politicus herkenbaar was afgebeeld met een stijve penis, ejaculerend in het aangezicht van moeder Teresa, een schending impliceerde van de expressievrijheid in een democratische samenleving. Op zich mocht de montage best onfatsoenlijk zijn, maar de context van de montage en het satirische karakter ervan, die het Hof juist wel in rekening bracht, rechtvaardigden geen censuur."
Satire
Volgens Voorhoof gaat het in het geval van de fotomontage in Humo ook om satire. "Het is volstrekt duidelijk dat de fotomontage nep is, maar tegelijk wel op schalkse of onfatsoenlijke manier verwijst naar een recent en belangrijk journalistiek en maatschappelijk dossier dat de top van de federale politie, het kabinet van de minister van Binnenlandse Zaken en de minister zelf in verlegenheid heeft gebracht. Dat de betrokkenen de fotomontage niet kunnen waarderen, is begrijpelijk. Dat zij geschoffeerd zijn door de Humo-joke, is zelfs heel aannemelijk, maar dit volstaat op zichzelf nog niet om het betreffende nummer van Humo uit de rekken te halen." (belga/lpb)
Moet er nog zand zijn ?!... Zelden of nooit wordt er zoveel aandacht aan censuur betoond... alsof dit ook de enige "censuur" is die in dit kleine landje heerst trouwens...
Wat moeten we zo bijvoorbeeld denken van een zogezegde "Linkse & Onafhankelijke" krant als De Morgen, als die zelf ook "heel selectief" is in z'n eigenste berichtgeving... & daarmee bedoelen we dat De Morgen soms ook wel bewust zaken NIET laat verschijnen, om toch maar niet tegen de verkeerde schenen te schoppen &/of op lange tenen te trappen... Wat moet daar dan van gedacht worden ?!... Want in feite publiceert De Morgen toch ook maar mooi "wat ze wilt publiceren" &/of natuurlijk ook "màg" publiceren, 't is maar hoe je 't bekijkt... We kunnen ons ook niet inbeelden dat De Morgen nooit een "NJET voor publicatie" van bovenaf heeft gekregen... Want tenslotte, is het nog steeds zoals het altijd is geweest : "diens brood men eet, diens woord men spreekt !"... Het zou niet de eerste perschef zijn die z'n bek houdt uit schrik om te vliegen... Er zijn immers zoveel wachtenden die maar al te graag zijn plaats zouden willen innemen...
Daar waar kranten & openbare omroepen aan gedegen onafhankelijke onderzoeksjournalistiek zouden moeten doen, produceren ze de dag van vandaag alleen nog maar prut... nietszeggende inhoudsloze eenheidspap voor hersenloze mensen, voorgekauwde pulp zonder onderbouwde diepgang... kortom waardeloze trash...
...& Of we nu De Morgen lezen of De Standaard of Het Laatste Nieuws... het is allemaal ~soms letterlijk~ dezelfde eenheidsworst, dezelfde blubber zonder enige klaarheid, zonder degelijk standpunt... Sja, hier & daar is er een verschil ...een komma ...een woord of een toonzetting verschil, maar al bij al is het méér info-tainement in plaats van gedegen onderbouwde & onderzochte informatie...
...& Wat we De Morgen in deze toch wel meer dan behoorlijk kwalijk nemen & zeker als zogezegde kwaliteitsvolle linkse krant, is de journalistieke blindheid & doofheid voor 't diepere maatschappelijke gebeuren... Of is 't een verkapte levensnoodzakelijke "zelfcensuur" te noemen, om niet op de verkeerde ~politieke~ zere tenen te trappen & daar z'n goede relaties mee te verbrodden... Maar het is wel een beschamende zelfcensuur die De Morgen zichzelf oplegt, rond sociale onrust & andere maatschappelijke malaises & dat terwijl er toch wel her & der ter lande stakingen aan de gang zijn voor betere werkomstandigheden & waardiger verloning van werk. Of is 't nu ook al verkeerd te protesteren tegen de huidige sociale afbraak-politiek & tegen de huidige sociale uitbuiting, iets wat toch stilaan terug furore maakt... als rijk rijker wordt & arm armer, verglijden we terug naar sociale uitbuiting, dan is die er zelfs al want de kloof tussen arm & rijk is trouwens op een zeer manifeste wijze in ons dagelijks leven aanwezig... Trouwens, een andere naam dan sociale uitbuiting hebben we daar niet voor... zelfs al moet de economie gered worden, dan nog kan zoiets niet !! ...& dan hebben we het nog niet eens gehad over de intussen toch maar langs alle kanten opkomende armoede die overal in België z'n kop opsteekt, een armoede die dagelijks aangroeit met duizelingwekkende cijfers maar die ~uit schrik voor politieke onrust (?)~ nergens aan bod komt, noch een waardig forum krijgt... Kijk, bij zulk 'n ontij... De Morgen... Dè Grote Linkse & Onafhankelijke kwaliteitskrant... die zwijgt !! ...of ze murmelt enkele nietszeggende lijnen zonder enige echte bevlogenheid... & ook hier weer op die enkele uitzondering na !!
Is het niet de taak van die zogezegde onafhankelijke & vrije pers om ongeacht, toch op een onafhankelijke & vooral kritische wijze melding te ~blijven~ maken van zaken die bij nacht & ontij in dit land gebeuren, die aan de gang zijn & die leven, om dit te melden ?!... Is het niet de taak van de pers om voeling te houden met het maatschappelijk gebeuren, van hoog naar laag... tot zelfs de maatschappelijke onderkant aan toe & daar een gedegen onafhankelijke & kritische berichtgeving van te doen ?!... Of ontbreekt het daar aan enig eergevoel binnen z'n vakmanschap, of aan enig vakmanschap & gedrevenheid tout-court ?!... of simpelweg aan èchte ballen aan 't lijf om toch ~ondanks alles~ toch z'n ding te blijven doen zoals het hoort ?!...
...& Laten we daarin ook eerlijk zijn, De Morgen is niet de enige die in dit bedje ziek is... Waar blijft zo nu bijvoorbeeld "Dè Grote Ontzetting & Goddelijke Boosheid" van Mia Doornaert of... die van De Standaard om, naar analogie met de moslim cartoons de persvrijheid & de Oh zo grote te verdedigen Vrije Meningsuiting in dit land ter hulp te schieten ?!... Blijkbaar is er toch altijd alleen maar sprake van een zéér selectieve verontwaardiging ~vooral als het hen uitkomt~... we zijn toch zóóó boos als mensen met een àndere mening zich gekwetst voelen... maar zelf willen we ons het recht voorbehouden om zélf ten allen tijde ergens aanstoot aan te mogen nemen ?!... of aanstoot ~want dat is goed voor de kijkcijfers~ te mogen geven... zoals onze onnozelaars van de VRT met hun stom Hitler-forelleke...
Daar waar De Morgen in betere tijden ooit een zéér kritische, een zéér duidelijke "àndere" & vooral 'n zeer duidelijke rechtlijnige linkse krant kon genoemd worden, die er niet voor terug deinsde om zaken aan de orde te stellen, noch om enig blad voor de mond te nemen, is ze dàt ~jammer genoeg~ al lang niet meer... Die bezieling & die ethiek is verdwenen & verkwanseld, op soms een zeldzame sprankel van uitzondering(en) na...
Sinds de Krant deel uitmaakt van een grotere persgroep heeft ze dit uniekmakend element & concept voor een knevel, die haar quasi monddood maakt ingeruild & dat allemaal voor wat : om toch maar verder te mogen meevreten uit de grote (pers)ruif... & Intussen zijn ze daar ~& ook hier~ allemaal een ilussie armer... NEE, De Morgen is niet meer "Onafhankelijk & Links"...!! ...& JA, De Morgen is pulp, waardeloos papier waar morgen de sla wordt mee ingepakt op de groentemarkt...
...
Maar censuur heeft voor ons zo ook nog andere gedaanten, minder opvallend maar des te efficienter & des te drastischer in het beperken van de Vrije Mening. Wij hebben het daar al over gehad in onze beschouwing : "Het opiniemisdrijf ...ofte... Het fnuiken van ″Het Recht van Vrije Meningsuiting !!"... dat is dan wel een ander koekje om in Koekelbergse termen te blijven praten... Maar dit zijn dan zaken waar men in de officiele pers dan niet over spreekt, of toch niet op diezelfde manier, met de zelfde gedrevenheid als over dit onnozele halsmisdrijf : "The Crunchy Belgian Koekelberg-case - PART I"...
Waar zijn jullie top-journalisten dan ?!... Me dunkt dat dit wel zaken zijn die meer impact op ons eigenste privé-leven hebben dan dit onbenullige satirische plaatje... De Koekelberg-affaire is censuur van politieke satire het andere is censuur van het individu... Me dunkt belangrijk genoeg om aandacht aan te besteden, maar daar lezen we in onze nationale pers helaas niets over !!
Kijk... laat ons eventjes pijnlijk ernstig zijn. De ingevoerde ~lees goedgekeurde~ GAS-wetgeving, is zo nog een ander staaltje van regelrechte censuur, eentje die nog eens geweldadiger & fnuikender is dan alle voorgaanden samen... Maar ook hier hoort of leest men er niks over in de reguliere pers...
...& Aangezien er toch iemand kond moet van maken, zullen wij dat maar ineens doen bij deze :
Morgen !! "De GAS-wet vanuit het perspectief van de fundamentele democratische rechten" - Door Edith FLAMAND...
Gefundeness Fressen : "Crunchy Koekelberg-Porn-Case - PART I" - A
Het begint er zo stilaan meer & meer op te lijken dat België zich persé als het meest achterlijke land qua politiek & samenleving, maar dan vooral als de meest groteske pastiche van zichzelf wilt profileren... & wees gerust, we slagen daar zo stilaan in !!
Sinds dinsdag 4 november staat onze kleine onbenullige kafkajaanse bananenrepubliek alweer eens in rep & roer. Ditmaal voor een Humo... De door velen verafschuwde & baarlijke schrikduivel van onze Vlaemsche tijdschriften heeft het weer eens klaargespeeld om met een satirische fotocollage van onze Top-Flic Fernand Koekelberg & zijn sex... euh secretaresse Sylvie Ricour de voorbladen van onze Nationale pers te halen...
Spontaan schoot ons de gedachte door het hoofd : "Heeft ons Belgische Justitieapparaat nu echt eens niet méér zaken die met een nog grotere hoogdringdheid dienen behandeld te worden dan deze "Crunchy Koekelberg-Porn-Case ?!..." ...Wij dachten zo van wel...
Het ene beschamende politieke spektakel of incident is nog niet achter de rug, of kijk... het volgende dient zich reeds aan in al de glorie van de parodie op de parodie... Telkens straffer & béter, steeds hallucinanter & onwaarschijnlijker !! De werkelijkheid overtreft steeds elke fantasie. Kafka zou smullen !!
Een smuiïg overzicht bij deze...
...
VERZET VAN HUMO DOOR RECHTER VERWORPEN
vr 07/11/08 07:32 (UPDATE video) - De "verboden" Humo van afgelopen dinsdag mag voorlopig niet opnieuw in de rekken komen. De rechter in Brussel heeft het verzet van het blad verworpen.
Het tijdschrift was dinsdagavond uit de rekken gehaald, na een klacht van politiebaas Fernand Koekelberg en zijn secretaresse Sylvie Ricour. Zij stonden afgebeeld in compromitterende houdingen in een fotomontage in de satirische rubriek "Het gat van de wereld".
De rechter verbood de verkoop van Humo en legde een dwangsom van 250 euro op per exemplaar dat nog in de rekken bleef. De uitgever tekende verzet aan tegen deze beslissing, maar dat is nu verworpen.
Het bedrag van de dwangsom werd wel geplafonneerd op 25.000 euro. Humo is er echter van overtuigd dat er geen dwangsom verschuldigd kan zijn omdat alles in het werk gesteld is om de exemplaren meteen uit de rekken te halen.
"Koekelberg is wel publiek persoon"
Een van de argumenten van de rechter was dat Koekelberg en Ricour geen publieke personen zijn en dat de fotomontage om die reden een inbreuk is op hun privéleven. Humo vindt echter dat Koekelberg als hoofd van de federale politie "wel degelijk als een publiek persoon moet worden beschouwd".
Morgen ligt er een aangepaste versie van Humo in de rekken. Het blad gaat ook nog in hoger beroep. Het blijft erbij dat het "om een schoolvoorbeeld van satire gaat, in een rubriek in Humo die bekendstaat als uitgesproken satirisch".
Voor hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal gaat om een "principezaak, het gaat over het recht op vrije meningsuiting en vrijheid van drukpers, een van de grondrechten van ons land, dus ik denk dat je daar best een robbertje over mag vechten."
Pol Deltour, nationaal secretaris van de Vlaamse Verening van Journalisten deelt de mening van Oosterwaal. "Dit belangt alle journalisten en redacties aan. Het gaat om het recht op satire. De manier waarop dit hier is aangetast, is schrijnend. Het gaat om een preventieve censuurmaatregel."
...& In De Morgen van vandaag ~vrijdag 7 november 2008~ verscheen het volgende...
...
De Morgen - BINNENLAND
Getrukeerde foto's Humo mogen niet meer verspreid worden
De Brusselse rechter in kort geding, die bij uiterste hoogdringendheid zitting hield, heeft vandaag verboden de beruchte getrukeerde Humo-foto's van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour nog langer te gebruiken en te verspreiden. Het verbod slaat op elk persorgaan en alle rechtspersonen en natuurlijke personen.
De rechter volgt daarmee de klagers Ricour en Koekelberg, vertegenwoordigd door advocaat Vincent De Wolf.
Websites
Ricour en Koekelberg waren vanochtend opnieuw naar de rechter gestapt, nadat ze vernomen hadden dat twee kranten de bewuste foto's op hun website hadden gezet.
Dinsdag besliste de rechter in kort geding al dat alle Humo-exemplaren uit de handel moesten genomen worden. In de satirische rubriek "Het gat van de wereld" waren namelijk getrukeerde, pornografisch geïnspireerde foto's verschenen van Koekelberg, Ricour en Anja Savonet. (belga/ka)
...& In De Standaard van vandaag vrijdag 7 november 2008...
...
MEDIA
vrijdag 07 november 2008 | Bron: belga
Getrukeerde Humo-fotos mogen niet meer verspreid worden
BRUSSEL - De Brusselse rechter in kort geding, die bij uiterste hoogdringendheid zitting hield, heeft verboden de beruchte getrukeerde Humo-fotos van politiebaas Fernand Koekelberg en diens secretaresse Sylvie Ricour nog langer te gebruiken en te verspreiden. Het verbod slaat op elk persorgaan en alle rechtspersonen en natuurlijke personen.
De advocaten van Koekelberg en Ricour, Marc Uyttendaele en Vincent De Wolf, waren vanmorgen opnieuw naar de rechter gestapt, nadat ze vernomen hadden dat de kranten De Morgen en Het Laatste Nieuws de fotomontages op hun website hadden gezet.
Dinsdag besliste de rechter in kort geding al dat alle Humo-exemplaren uit de handel moesten worden genomen. De fotomontages, waarbij de hoofden van de commissaris-generaal van de federale politie en zijn medewerkster op naakte lichamen in seksscènes geplakt zijn, verschenen in de satirische rubriek 'Het gat van de wereld' van het weekblad.
Het verbod dat nu is uitgesproken, geldt voor 'elke natuurlijke persoon, elke vennootschap, rechtstreeks of onrechtstreeks verantwoordelijk, via om het even welke tussenpersoon of niet, via om het even wel persorgaan, medium of audiovisuele drager of gegevensdrager'.
Aan het verbod is een dwangsom van 500 euro gekoppeld per drukwerk of per uur van publicatie.
Zo zonder te zeveren of te zwanzen & eerlijk gezworen & door de vingers getuft op ons voormalig onschuldig communiezieltje Menier de Juge... wij vonden de gewraakte spotprent ook maar heel toevallig op het net... we hoefden er ècht weinig of niks voor te doen om er pardoes op te botsen... we moesten er zelfs niet eens voor regen & wind trotseren, op jacht naar een in de ban geslagen papieren exemplaar van deze bewuste ~intussen "collectors"~Humo... Enkel maar eventjes googlen bij afbeeldingen met : humo + koekelberg ...& hop... daar is ie... als vierde !! Mijn opa zaliger, hoofdredacteur van de plaatselijke duivenbond z'n gazet zei het altijd al... "goed nieuws reist snel !!", maar die veteraan had dan ook in '14-'18 met zijn postduiven aan de IJzer in het Eerste Wereldoorlogsfront gezeten & die had zelfs tot z'n knoesels, in de modder, de stront & het bloed gestaan...
Al viel het ons wel quasi onmiddellijk op dat de bewuste & gewraakte prent van "The Crunchy Koekelberg-Porn-Case" zich in feite al lang reeds in 't nieuwe Obama-gebied bevond... in "The United States of Obama" meerbepaald... Onze Belgische Staat kan, als ze dat wil, er dus nog 'n fris klinkend diplomatiek & internationaal incident van maken !! ...Karel De Gucht, er is werk aan de winkel !! ...& De Crem hou je F-16's & je para's maar klaar om in dat Obamagebied "De Eer van Onsch Vaderland" te gaan verdedigen !! ...& Terwijl je dan toch bezig bent, zet ons land dan maar ook meteen eens snel op de wereldkaart, dan vindt men Aàààntwaarpe zo vanzelf... & dan hebben we die Oosterweelse Circusmasten van de Lange Wapper ook weer niet meer nodig om ons wereldwijd weer eens ~voor de zoveelste maal~ onsterfelijk belachelijk te maken !! ... Want zeg nu zelf, terwijl de helft van de grootste wereldsteden, na jarenlang z'n autostrades hoog in de lucht boven en over de stad te hebben geleid, deze nu snel-snel allemaal onder de grond stoppen om zoveel andere goeie & gezonde redenen, doet Aàààntwaarpe-'t-Stad natuurlijk net het tegenover gestelde... "Mad(e) in Belgium" zoals ze zeggen ...& natuurlijk ook "Toujours en Retard" zoals onze Wout Vercammen het al meer dan een kwarteeuw geleden voorspelde... Maar dat zijn andere "kul-tureeldere" histories waar we een avondvullend programma mee kunnen vullen...
...& Kijk !! Gut-gut-gut... waar draait het nu eigenlijk allemaal om zult u zich ~overigens net als wij~ onmiddellijk afvragen, want daarom zijn we in de eerste plaats beginnen googlen... Waarom moest ons reeds overbelast Belgisch juridisch systeem zonodig weer eens uit z'n sloffen schieten & uit z'n winterslaap worden gerukt ?!... Welke Koninklijke halsdaad was er geschied ?!... Werd de kroon ontbloot ?!... Werd onze Koning of onze prins stiekem gefotografeerd in z'n nakie, ondergoed op de enkels terwijl hij op de plee in 't geniep een Humo zat te lezen ?!... Zagen wij een naakte onbeschroomde & dartele Mathilde in een jacuzzi stoeiend onder een flonkerende koninklijke sterrenhemel met een naakte viriele tuinman die haar bloempje verzorgde ?!... Neen !! Hélaas-hélaas driewerf helaas, niets van dit àlles !!
In deze gaat het 'm om niet meer dus dan om een ~"Dè" gewraakte~ spotprent van onze alomgekende politietop Fernand Koekelberg & Co "In-Vollen-Diensttijd-Aen-Den-Arbeidt"... & wij die dachten dat het allemaal om een extra bijgeleverde levensgrote gratis centerfold-affiche te doen was...
...& Aangezien de gemiddelde luiheidsgraad van de gemiddelde bloglezer in onze contreien nogal vrij hoog ligt & we ook Google eventjes in die taak willen ontlasten, hebben we maar meteen een linkje geslagen, kwestie dat u als onze gezegende lezer daar geen surfvinger-syndroom ~iets gelijkaardigs als een tennisellenboog~ aan over houdt... Zeg zelf, zijn we goed of zijn we goed ?!... & wie toch op de zwart gecensureerde foto durft te klikken, die zal meteen zien dat deze schabouwelijke pornografische afbeelding zich... *YÈK-YÈK-YÈK* ...op "Obamees" grondgebied bevindt... "Imageshack" is bij ons weten immers "Obamees" ofte Amerikaans... Dus go-go-go De Gucht & De Crem... Doe Uw plicht !! Red ons !!
Màààrr... & hier komt 't dilemma aankwakkelen... Maken wij ons nu schuldig aan verspreiding als wij zeggen : "Kijk ... hier op deze link staat die bewuste fotocollage online !!" ?!... & Daarbij aansluitend, toen we zo bijvoorbeeld daarnet eventjes de plaatselijke frituur bezochten, mochten we zo opmerken dat het gewraakte collectors-item "Den Humo van 4 november 2008" daar toch maar in al z'n schoonheid open & bloot lag te schitteren & dan nog wel opengebladerd tot op de bewuste bladzijde... Maakt onze plaatselijke frituurbaas zich nu ook schuldig aan verspreiding, of wat ?!... & Zoals daarnet ook reeds vermeld... Het url waar deze bewuste fotocollage nù online staat, bevindt zich op een ander, dan een Belgisch Grondgebied... Hoe dacht Menier de Juge dat aan banden te leggen ?!... Het internet platleggen ?!... 'n Klein bataljonneke para's & Geniesoldaten sturen & het bewuste concern "Imageshack" Manu Militari daar gaan platleggen ?!... Of moeten wij gewoon toutcourt doen alsof deze link niet bestaat ?!... & is zodus er naar verwijzen reeds een strafbare daad op zichzelf ?!... Al loopt de keizer dus in z'n blote reet, we moeten toch maar "leve-de-keizer-met-z'n-nieuwe-maatpak" roepen ?!...
Hoe achterlijk !!...
...Et voilà... ziehier onze reeds alombekende, zeg maar intussen wereldwijd bekende gewraakte & verbannen spotprent...
Om dit frutseltje gaat het !! Dit is dus de bewuste gewraakte spotprent die zo hoognodig met àlle rechtsmiddelen uit de rekken moest worden geweerd om aan Onze Tere Vlaemsche Oghen te worden onttrokken ?!... Dit is dus het gewraakte artikel dat zoveel heisa moet maken in pers & media ?!... Waarbij wij ons zowat weer onmiddellijk spontaan afvragen... waar in Hödsnaam zijn we in dit land mee bezig ?!... Maar dit geheel terzijde, want het antwoord hierop is nog een ander waanzinnig verhaal waarmee we ons hoogstwaarschijnlijk ook nog eens op de wereldkaart mee kunnen zetten...
...Maar wat vond Humo nu zelf van deze ganse affaire & hetze ?!...
...
Deze week in Humo
HUMO BRUTAAL GEMUILKORFD
Terwijl de Amerikanen in het stemhokje komaf maakten met taboes en een stevige stap voorwaarts zetten, draaide de voorzitter van de rechtbank in Brussel fors de klok terug: hij besliste dinsdagmiddag dat alle Humo's van 4 november uit de rekken gehaald moesten worden, op straffe van een dwangsom van 250 euro per te koop aangeboden exemplaar. Alsof er geen grondwettelijk verbod op censuur en recht op een vrije pers bestaan.
Reden voor die drieste demarche was een fotocollage in 'Het Gat van de Wereld', de satirische rubriek achterin Humo waarin de brede actualiteit schalks, kritisch en met zin voor humor en relativering onder de loep genomen wordt. Onder de kop 'Beveiliging nog steeds zo lek als een zeef, politiewebsite onthult nog méér gevoelige informatie' staan een aantal overduidelijk gephotoshopte foto's waarop het hoofd van de federale politie en zijn twee omstreden secretaresses iets te hartelijk en vertrouwelijk met elkaar omgaan.
Satire van het zuiverste gehalte, zo ziet zelfs het kleinste kind. De foto's zijn overduidelijk groteske montages, die net als de begeleidende tekst vrolijk op de actualiteit inspelen. Tekst en montages combineren twee maatschappelijk belangrijke nieuwsfeiten die de voorbije weken de voorpagina's haalden: de slechte beveiliging van de politiewebsite www. fedpol.be en de zogenaamde 'canapébenoemingen' aan de politietop. Elementen uit die journalistiek opvallende dossiers werden, zoals dat gaat in satire, uit hun context gehaald, uitvergroot en met humor gepresenteerd.
't Zijn niet de grootste satirici die altijd binnen de lijntjes kleuren, over de fijnzinnigheid van de 'Het Gat van de Wereld'-grappen kan en mag gediscussieerd worden. Over de procedure van de advocaten van Ricour en Koekelberg - die nu dus officieel wél iets samen hebben: een gerechtelijk dossier tegen Humo - is minder discussie mogelijk. Uit onvrede met een satirische fotomontage naar de rechtbank trekken om op basis van een eenzijdig verzoekschrift (dus zonder dat Humo gehoord is of zich heeft kunnen verdedigen tegen deze aanslag) een tijdschrift uit de winkels te laten halen, is ronduit verbijsterend en verwerpelijk. Ook veel choquerender dan strategisch van zwarte balkjes voorziene naaktfoto's is de beslissing van de rechter, die ingaat tegen het grondwettelijk verbod op censuur en totaal niet in verhouding staat met de eventueel geleden schade van de betrokkenen.
Want Humo heeft hier ook al eerdere ervaring mee...
...
Deze week in Humo
Humo uit de rekken: de reacties
Donderdagvoormiddag werd de eerdere uitspraak van de rechter in kortgeding om Humo uit de rekken te halen bevestigd (door dezelfde rechter die ook de eerste uitspraak deed overigens). Ondertussen lopen de uitingen van steun en verontwaardiging binnen. Een greep uit de reacties:
Guy Mortier:
'In het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft wijlen Pater Werenfried Van Straaten (bijgenaamd 'De Spekpater') ook eens getracht via gerechtelijke weg alle Humo's uit de rekken te laten halen,maar het is hem niet gelukt. Maar daar hadden we tenminste nog de kans om ertegenin te gaan voor we voor voldongen feiten stonden. Wat nu is gebeurd, valt te vergelijken met iemand 'op eenzijdig verzoek' het hoofd afhakken en hem pas daarna de kans te geven in beroep te gaan.'
'Ik vind de rechterlijke beslissing van een ongehoorde, choquerende bruutheid, een rechtsstaat onwaardig. Het is lomp en plomp en aartsdom, maar bovenal zeer verontrustend. Als het hoofd van de federale politie, om wat voor rare logica ook, op deze manier op pure satire meent te moeten reageren, wie kan dan nog rustig slapen? Hoedanook hebben Koekelberg en Ricourt zichzelf hiermee véél meer in hun blootje gezet dan het 'Het gat van de Wereld' heeft gedaan : WIJ zagen er geen enkele grond van waarheid in, maar je zou bijna gaan denken: ZIJ wel.'
Kamagurka:
'Ik weet nog dat we zo'n 15 of 20 jaar geleden een sketch voor Lava hadden geschreven. Daarin deed de koning mee aan een kwis, maar kon hij op geen enkele vraag antwoorden. De toenmalige VRT vond dat er te ver over gaan. We mochten het niet eens verfilmen, laat staan uitzenden.'
'Wat er nu gebeurt? Belachelijk! Het is toch duidelijk satire, er staat in heel die rubriek geen enkel ernstig woord. En het is volstrekt duidelijk dat die hoofden op de lichamen geplakt zijn. Ik denk dat die rijkswachter (Koekelberg, nvdr) denkt dat heel België zijn kazerne is en dat Humo daar gewoon deel van uitmaakt. Alsof hij Humo ook zomaar in het gelid kan commanderen. Ik hoop alleen niet dat dit een precedent schept voor elke BV die zich tekort gedaan voelt, anders mogen we de boeken wel sluiten.'
Hugo Matthysen:
'Ik heb in de gedaante van dhr. Peerens wel eens een proces aan mijn gilet gehad, omdat de Belgische Vereniging van Foornijveraars zich geviseerd voelde door de song Foorwijf. Dat is met een sisser afgelopen - klacht onontvankelijk verklaard. Heeft ons wel een pak geld aan advocatenkosten gekost.'
'Wat Humo nu overkomt? Schande! Driewerf zelfs! Wacht maar tot Aimé in actie schiet, dan zullen ze wel anders piepen!'
Jeroom:
'Ik mag jammer genoeg geen smurfen meer laten opdraven in m'n tekeningen. Da's natuurlijk een gigantische aderlating, want een smurf in je werk geeft toch altijd een meerwaarde. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar het werk van Peyo.'
'Ik sta met open mond te kijken naar wat Humo nu overkomt: door deze debiele uitspraak werken we vanaf nu met een zwaard van Damocles boven onze hoofden. Voor mij persoonlijk is het vooral een gemiste kans, als ik geweten had dat heel de oplage toch uit de rekken werd gehaald had ik wel een smurf hier en daar durven tekenen.'
Herman Brusselmans:
'Ik heb het zelf al meegemaakt. In 1999 werd m'n roman Uitgeverij Guggenheimer uit de rekken gehaald, na een kortgeding aangespannen door modeontwerpster Ann de Meulemeester, die zich door een korte passage beledigd voelde. Het boek is een jaar lang niet te krijgen geweest. Ik moest aan De Meulemeester smartegeld betalen, plus de proceskosten. Veel geld. Maar het boek mocht weer wel, ongecensureerd, verschijnen. Sindsdien kijk ik uit met wat ik schrijf, zij het zeer tegen m'n zin. '
'Wat nu gebeurd is, is onterecht, belachelijk en wraakroepend. Koekelberg zegt: 'Ik ben een humorist, maar dit gaat te ver.' Die zuurpruim een humorist? Hij zou nog geen humor herkennen zelfs als die in z'n taas beet. Ik zou er trots op zijn mocht ik op die manier in Het Gat Van De Wereld afgebeeld worden. Van m'n echtgenote Tania de Metsenaere mag ik zelf kiezen met welke twee vrouwen. Ik kies, omdat ik een dag ouder word, voor Martine Tanghe en Frieda Van Wyck.'
Yves Desmet (politiek commentator De Morgen):
'Patrick Dewael, als liberaal democraat en als minister van Binnenlandse Zaken, moet dit koppel (Fernand Koekelberg en Sylvie Ricour, nvdr) onmiddellijk ontslaan. Omdat ze definitief bewezen hebben niet te weten wat hun job inhoudt.'
Pol Deltour (nationaal secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten):
'Ik ben verbijsterd dat dit nog altijd kan (...) Dit gaat om preventieve censuur'
Douglas De Coninck (journalist De Morgen en ex-journalist Humo):
'Er woekert een kanker in ons juridisch systeem. Het heet eenzijdig verzoekschrift.'
...& Dan hebben we nog eens het mooie stichtende stukje van Yves Desmet dat we vandaag hierover in De Morgen aantroffen...
...
DE GEDACHTE
Waarom politiebaas Koekelberg zijn ontslag moet krijgen
De gewraakte fotomontage in Humo zal door sommigen ranzig, obsceen en smakeloos gevonden worden, en zelfs niet eens zo grappig. Ze hebben het volste recht dat te vinden. Maar niet om het tijdschrift uit de rekken te halen. Zowel ten gronde als wat het gebruikte rechtsmiddel betreft, hebben de politiebaas en zijn secretaresse ongelijk. Sterker, ze bewijzen hiermee dat ze geen flauw benul hebben van wat hun job juist inhoudt.
Het vonnis dat Humo uit de rekken haalt, kwam er na een procedure die hoogst uitzonderlijk is en tegen de grenzen van de rechtsstaat aanschurkt. Het eenzijdig verzoekschrift in kortgeding is de enige juridische procedure waarin een loopje wordt genomen met een nochtans heilig principe van de rechtspleging: het recht op wederwoord. Bij een eenzijdig verzoekschrift worden slechts de argumenten van één partij gehoord, en dat kan alleen in gevallen van enorm belang en extreme hoogdringendheid. Het is een procedure die gebruikelijk is in politiestaten, maar in een democratische rechtsstaat slechts bij zeer hoge uitzondering kan worden ingeroepen.
Fernand Koekelberg en zijn secretaresse menen dus oprecht dat een satirische en overduidelijke fotomontage een zo zwaarwegend en hoogdringend probleem is dat zij daarvoor de fundamenten van een rechtsstaat even opzij kunnen zetten. Dat alleen al is een bijzonder bangelijke vaststelling voor het hoofd van een politiedienst: dat hij zijn persoonlijk belang, zijn al dan niet gekwetste eer, belangrijker acht dan het principe van woord en wederwoord in een rechtbank.
Ook ten gronde heeft de politiebaas ongelijk. De Belgische grondwet, tot we van het tegendeel op de hoogte gebracht worden nog steeds de belangrijkste wet van het land, garandeert de persvrijheid en verbiedt preventieve censuur.
Persvrijheid, het moet dezer dagen steeds meer herhaald worden, strekt zich ook uit tot die meningen 'who shock and disturb', zoals bij herhaling is bepaald door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Zeker bij satire, die er per definitie op uit is uit te vergroten en te shockeren, is deze vrijheid vanzelfsprekend. De vrijheid van meningsuiting, zo heeft datzelfde Hof ook bepaald, beperkt zich immers niet tot de inhoud van de meningen, maar geldt ook voor de toon waarop ze worden geuit, zelfs als die toon beledigend en smakeloos zou zijn.
Het weekblad Humo zal deze procedure dan ook gegarandeerd winnen, zodra ze een rechter gevonden hebben die ook naar hun standpunt zal luisteren. Het grootste probleem is echter dat Fernand Koekelberg geacht moet worden dit te weten. Zijn eerste en voornaamste opdracht als politiebaas is immers garant te staan voor de verdediging van de democratische beginselen en vrijheden van een rechtsstaat. Dat heeft hij niet gedaan.
Omdat hij zich haast letterlijk op zijn pik getrapt voelt, omwille van zijn persoonlijk belang, heeft hij gekozen niet langer de vrijheden en rechten van deze samenleving te verdedigen, maar te pogen deze uit te hollen.
Hij koos daarvoor een procedure die beter past bij een politiestaat dan bij een normale en tegensprekelijke rechtsprocedure. Die twee elementen samen maken duidelijk dat deze man en zijn secretaresse intellectueel, ethisch en moreel niet in staat zijn de levensbelangrijke opdracht die ze dienen te vervullen, ook waar te maken. Wanneer een al dan niet smakeloze grap waarvan zij het onderwerp zijn, in hun geest stukken belangrijker is dan de basisbeginselen waarvan zij de eerste beschermers dienen te zijn, dan maakt dat hen ongeschikt deze levensbelangrijke positie te bekleden. Want mensen met een dergelijke mentaliteit kan men deze macht niet toevertrouwen.
Patrick Dewael, als liberaal democraat en als minister van Binnenlandse Zaken, moet dit koppel onmiddellijk ontslaan. Omdat ze definitief bewezen hebben niet te weten wat hun job inhoudt.
Een commentaar waar we ons geheel in kunnen vinden, de nagel op de kop zouden we zo onmiddellijk zeggen...
Màààrr ...& laten we nu eens eerlijk zijn & effe niet rond de pot draaien.... Want wat is dit nu weer eens geen mooi staaltje van "Gefundeness Fressen" om beknotting van vrije meningsuiting & beknotting van persvrijheid aan te klagen ?!... Ook nog eens de vriendjes zo onder mekaar... Ocharme-och-heere... Bij een kramikkelig ~want het is in feite ook niet meer dan dat~ opgevoerd stukje "Schijnpoppenspel-à-la-Oh-Zo-Grote-Publieke-Verontwaardiging" zoals dit schieten ons spontaan de tranen van ontroering in de ogen... alle partijen nemen in feite maar weer eens de gemiddelde Belgische lezer voor een achterlijke randdebiel, of toch zeker voor iemand die niet voor zichzelve nadenkt... Laten we daar maar eens een kat een kat noemen...
Laten we om te beginnen ook eventjes chronologisch kijken wat er zo allemaal over verschijnt bij De Morgen & hoeveel aandacht men daar wel aan besteedt...
Op dinsdag 4 november om 18u20...
...
Alle Humo's moeten uit winkel
In de Humo van deze week staat een fotomontage met secretaresses Sylvie Ricour en Anja Savonet, in seksuele poses met hun baas Fernand Koekelberg.
De rechtbank van eerste aanleg in Brussel heeft vandaag in kort geding beslist dat de verkoop van de jongste editie van het weekblad Humo moet worden stopgezet, op straffe van een dwangsom van 250 euro per exemplaar. De beschikking kwam er na een klacht van het hoofd van de federale politie, Fernand Koekelberg, en van zijn secretaresse Sylvie Ricour. Zij worden samen afgebeeld in een fotomontage van Humo, in een weinig tot de verbeelding sprekende compromitterende houding.
Koekelberg en Ricour worden vertegenwoordigd door de advocaten Marc Uyttendaele en Vincent De Wolf. Zij hadden elk apart een klacht ingediend.
Seks met overste
Humo bracht de fotomontage in zijn satirische rubriek "Het gat van de wereld", waar vaak foto's van bekende mensen worden gemonteerd of bijgewerkt om met hen de draak te steken. De hoofden van Koekelberg, Ricour en Anja Savonet - die andere politiesecretaresse die in opspraak kwam met haar omstreden benoeming - werden geplakt op naakte lichamen in een aantal seksuele poses.
De rechtbank oordeelde dat de foto's obsceen zijn en de eerbaarheid zwaar schenden, zowel van het privéleven van de betrokkenen als van hun professionele activiteiten. De rechter beval het intrekken van de verkoop van Humo in alle verkooppunten in België. De uitgever zou drie uur de tijd krijgen om het vonnis uit te voeren.
Inleveren
Beide politiesecretaresses zijn nog maar net weer aan het werk na ziekteverlof. Ze kwamen in de media naar aanleiding van hun omstreden benoemingen, waardoor ze plots een pak meer gingen verdienen. De dames hadden daarvoor niet de vereiste diploma's en hadden al evenmin examens moeten afleggen.
Ze leverden weliswaar in op hun loon - na tussenkomst van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael - maar oefenen inmiddels weer hun oude job uit. De Raad van State had geoordeeld dat enkel commissaris-generaal Koekelberg zelf bevoegd was voor de benoemingen.
Ook Defensie diende al klacht in
Het is overigens niet de eerste keer dat de satire van Humo op een klacht botst. Eind 2006 was Defensie niet opgezet met een nepadvertentie die paracommando's moest werven. Daarin werd de draak gestoken met de misbruiken in het leger - het 'roosteren' van kinderen in Rwanda bijvoorbeeld - zoals die toen in de actualiteit verschenen. (belga/mvdb/jv/ka)
Bij het weekblad Humo wist men vanavond nog van niets over de uitspraak van de Brusselse rechter in kort geding. "Wij weten nog van niets en hebben zeker nog niets betekend. Ik ga er van uit dat het vonnis pas uitvoerbaar is na betekening", verklaarde Humo-hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal.
Hij was alvast niet te spreken over de uitspraak van de Brusselse rechter in kort geding. "Als het gaat om een eenzijdig verzoekschrift, druist dit in tegen het grondwettelijk recht op een vrije pers en het verbod op censuur", meent de hoofdredacteur. Hij wees er ook op dat de fotomontage satire is. "Als er al schade zou zijn voor de betrokken personen, dan weegt die niet op tegen de schade van het uit de rekken laten halen van een tijdschrift". (belga/ka)
Pol Deltour, nationaal secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ), noemt de rechterlijke beslissing om het weeknummer van Humo uit te rekken te halen, een "vorm van preventieve censuur".
De rechtbank van eerste aanleg in Brussel legde Humo een dwangsom op van 250 euro per exemplaar dat toch in de rekken ligt. Politiebaas Fernand Koekelberg had klacht ingediend tegen het weekblad wegens een fotomontage die verscheen in de satirische reeks "Het gat van de wereld". De hoofden van Koekelberg en zijn secretaresse Sylvie Ricour werden geplakt op twee naakte lichamen in een seksuele pose.
"Ik ben verbijsterd dat dit nog altijd kan", reageert Deltour op de uitspraak. "Twee dingen storen, dit gaat om preventieve censuur, de verspreiding wordt verhinderd." En dat is volgens Deltour strijdig met de grondwet. "Bovendien gaat het om een satire, een pure parodie. Dit maakt het nog erger."
De journalistenvereniging nam nog geen contact op met het weekblad, maar Deltour hoopt dat het weekblad geen gehoor geeft aan de uitspraak. Morgen zal de VVJ zich, formeel, uitspreken over de zaak in een raad van bestuur.
Deltour deelt nog mee dat het nog steeds wachten blijft op een uitspraak van een hogere rechtsinstantie om dergelijke rechtspraak in de toekomst uit te sluiten. Tot dan zijn gelijkaardige acties van "cowboys in de magistratuur" mogelijk, luidt het. (belga/jv)
Amerikaanse auteur en Pulitzer Prizewinnaar Studs Terkel (96) overleden
We halen zo soms ook eens onze mosterd op een ander... & dan gewoon omdat het goed is & niet omdat we te lui zouden zijn ofzo...
Enfin, dit is er dus zo een... De rest van de site is overigens ook een aanrader...
...
DE PAPIEREN MAN
Literaire berichtgeving à la carte ~ door DIRK LEYMAN
zaterdag 1 november 2008
Amerikaanse auteur en Pulitzer Prizewinnaar Studs Terkel (96) overleden
In Chicago is de 96-jarige Amerikaanse auteur, Pulitzer Prizewinnaar en radiofiguur Studs Terkel overleden, zo meldt BBC News. Terkels werk verkreeg faam voor de manier waarop het de Amerikaanse werkende klasse een spreekbuis gaf, via mondelinge geschiedenis en persoonlijke verhalen, onder meer in zijn bestseller Working and Division Street: America (1967). Daarin liet hij zowel ondernemers, prostituees, zwarten en hispano's over hun leven vertellen, in hun eigen woorden, waarbij hij de ongelijkheden in de Amerikaanse samenleving blootlegde. De Democratische presidentskandidaat Barack Obama omschreef Terkel als "a Chicago institution and a national treasure. Zijn geschriften, radiouitzendingen en interviews demonstreerden wat het betekende om Amerikaan te zijn in de 20ste eeuw", zo verklaarde hij in een mededeling vrijdagavond.
In 1985 won Studs (echte naam: Louis Terkel) de Pulitzer Prize voor zijn kroniek The Good War, waarin de Tweede Wereldoorlog ook al in orale geschiedenisvorm werd gevat. Hij publiceerde tal van andere boeken over interraciale thema's (Race: How Blacks and Whites Think and Feel About The American Obsession, 1992), over de wereld van de arbeid en over de crisis van 1929 (Hard Times: An Oral History of the Great Depression, 1970). Als door de wol geverfd radioman interviewde Terkel gedurende 45 jaar zowel beroemdheden als onbekenden voor radio Chicago WFMT. "Mijn vader leidde een lang leven: rijk aan gebeurtenissen, soms turbulent, maar zeer bevredigend", zo verklaarde zijn zoon. Terkel, geboren in New York, verhuisde op jonge leeftijd naar Chicago, waar hij zijn hele leven aan verknocht was. Zijn werkwijze, aldus de BBC, wordt misschien het best geïllustreerd door de ondertitel van Working (1974): People Talk About What They Do All Day and How They Feel About What They Do. Zie een uitgebreide obit in The New York Times. Bekijk ook deze fraaie en hoogst informatieve Studs Terkelsite. (DL)
EXTRA: Niet te stuiten causeur Studs Terkel op 91-jarige leeftijd in de interviewserie Conversations with History (2003). "I was born in 1912, at the year the Titanic went down, i came up". Let op het fragment over "embedded journalists".
We zullen nu allemaal wel stilaan weten dat Obama de nieuwe president van de USA is geworden en ook wij zijn daar natuurlijk ook heel blij mee. Doodeenvoudig omdat het alternatief nu eens àbsolùùt onaanvaardbaar was.
We zijn natuurlijk nu wel erg benieuwd om de concrete invulling van het woordje "change" te mogen bewonderen. ...& OK, Rome werd ook niet op één dag gebouwd en zodus zal die "change" evenmin op één dagje gebeuren. Er is in elk geval, één aspect dat ons grondig stoort en dat is de personencultus rond onze nieuwe vriend, maar verder geven we geen commentaar... Wij wachten af om te kunnen oordelen op basis van concrete feiten en dat zijn dus geen speeches...
Waarom verwondert het ons weer niet, dat het hier gaat om een clubje van uitverkorenen die menen dat een prestigieus ~lees protserig & megalomaan~ bouwproject als de Oosterweelverbinding ~lees : "De Lange Wapper"~ "zogezegd" noodzakelijk is voor het oplossen van het mobiliteitsprobleem rond Antwerpen...
...& Als we horen dat het hier meer gaat om Hoge Heren & Hoge Dames die menen dat "Antwerpen op de wereldkaart moet staan" & dat dit maar moet kunnen gaan ten koste ~van de belangen~ van de plaatselijke bevolking, dan denken wij daar zo het onze van... & kwestie van enige elementaire beleefdheid, zullen wij dat hier ook niet verwoorden.
Een overheid ~& alles wat de belangen van die overheid achter de schermen vertegenwoordigd~ die weinig of niet geïntresseerd is in wat er aan de basis bij de bevolking leeft & die weinig of géén oren heeft naar de verzuchtingen van diezelfde bevolking... Het zegt zoveel over die overheid & het zegt zoveel over die beslissingen die toch maar ~weer eens~ genomen worden "ten-koste-van"... Het is nog maar eens overduidelijk dat deze beleidsmensen de stemmen van hun volk niet waardig zijn...
Eens temeer blijkt men dus weer eens méér oog te hebben voor de zeg maar regelrechte grootheidswaanzin van sommige Heren & Dames die vooral heel graag hun naam graag zagen vereeuwigd zien worden in een koperen plaket aan de voet van deze brug ~met natuurlijk in hun zog een schimmige horde van andere gretige belanghebbenden die alleen maar hopen daar hun graantje van mee te pikken~ dan zaken zoals de gezondheid van de Antwerpenaar & de leefbaarheid van zijn stad. We zien zo ook niet direct diezelfde Oosterweelverbinding in de achtertuin van de desbetreffende verantwoordelijke ministers Van Brempt & Van Mechelen of in die van Gouverneur Camille Paulus opduiken... Voor hun is de last, zoals "fijn stof" & de lawaaioverlast hoogstwaarschijnlijk ook een ver-van-hun-bed-gebeuren, iets waar ze ook niet echt van wakker zullen liggen, laat staan dat ze daar zoals een deel van de Antwerpenaren in de toekomst onder gebukt zullen gaan...
Het debat dat nu ~onder druk van de publieke opinie~ ten lange leste wordt opgevoerd heeft ondertussen immers er alle schijn van weg dat 't een beschamende schertsvertoning wordt... Wij hebben helaas zo het donkerbruine vermoeden dat achter de schermen àlle beslissingen reeds lang zijn genomen & dat men daar niet echt van wakker ligt van wat de tegenstanders van dit project ervan vinden... Wat niet wil zeggen dat we akkoord gaan met dit misprijzen van de publieke opinie of dat we de toch wel gegronde tegenstand hierrond niet zouden steunen.
Ons bescheiden inziens zijn er genoeg redelijke & gezondere alternatieven die NIET te koste moeten gaan van de plaatselijke leefbaarheid, noch ten koste van de gezondheid van de Antwerpse bevolking.
Maar wie zijn wij... "slechts" ontevreden plebs...
Om u een idee te geven waar 't om gaat, laten we u om te beginnen alvast nog eens het peperdure promotiefilmpje zien waarmee men ons de Oosterweelverbinding tracht te "verkopen"... of mogen we na de laatste maanden stellen... een megalomaan bouwproject dat men kost wat kost ons door de strot wilt rammen...
De Panorama-ploeg van Canvas heeft er alvast een kritische uitzending aan gewijd, een uitzending die wij jullie ons ijverige lezers alvast niet willen onthouden...
We leiden alvast deze Panorama-uitzending in met wat pittige commentaar van de hand van Carl Devos - politicoloog... Conclusies hier aan verbinden, laten we natuurlijk aan jullie over...
...
Rijden ridders voor zichzelf?
za 01/11/08 10:28 - Elke zaterdag becommentarieert politicoloog Carl Devos de politieke actualiteit.
Vorige week zondag was er op Canvas een fascinerende Panorma-uitzending te zien. In "Een brug te ver" (26/10) bleek eens te meer dat ze bij Panorama in eigen reportages op hun best zijn. Ze zouden op de VRT beter dat wat meer in eigen Panoramawerk investeren, in plaats van in een stommiteit als de forel van Hitler.
Maar ook Panorama liet een wrange smaak na. BAM stinkt. Wat is daar aan de hand? Wat kost dat hele project eigenlijk? En wie zal dat betalen? Wie verdient daar hoeveel? Zijn er duidelijke contracten? Welke partijpolitieke lijnen en belangen lopen door het dossier? Moet de brug een imago optrekken of een mobiliteitsprobleem oplossen?
Hoe is het mogelijk dat de vertegenwoordigers van het volk geen duidelijke antwoorden krijgen op vragen over een uit de voegen gebarsten project dat met belastingsgeld moet recht gehouden worden? Zolang er geen opheldering komt ettert BAM verder tot proporties die het dossier misschien niet heeft. In die onduidelijkheid woekeren verdachtmakingen.
Een land dat dwaas werkt
In Knack van deze week is de tweede aflevering van het blunderboek bij de fiscus te lezen. Eerder had ook De Standaard al uitgebreid aandacht voor de onvoorstelbare wantoestanden op een van de sleuteldepartementen van de overheid.
Belastingen zijn immers niet enkel inkomsten voor de overheid, ze zijn vooral instrumenten van herverdeling en dus sociale rechtvaardigheid. Als dat niet functioneert is er niet enkel een budgettair, maar ook ethisch probleem. Al die verhalen zullen het vertrouwen in de overheid nog meer onderuit halen.
De Belgische regering redt KBC en meteen halen de Franstaligen het oud ijzerwafel van onder het stof. KBC is voor hen te Vlaams. Ethias, Fortis en Dexia, dat kon wel nog, maar KBC was erover. Ze eisen compensatie, geld voor Waalse vliegtuigonderdelenbouwer Sonaca. Waarop de Vlamingen mobiliseren om ook de Vlaamse luchtvaartsector een extra duwtje te geven.
De communautaire crisis is er vooral een tussen de geranten van de politieke instellingen. Maar op die manier halen ze dit Belgisch systeem ook bij brede lagen van de bevolking onderuit. Wie kan een land nog verdedigen dat zo dwaas werkt? De Franstaligen zijn met dergelijke eisen evenzeer de doodgravers van de Belgische staat als de strafste Vlaamse separatisten.
De Belgische overheid is financieel onhoudbaar, maar nog altijd willen de Franstaligen de lege kas verder uithollen. In zon klimaat moet je wel denken aan kordate oplossingen.
Al die incidenten en wantoestanden zijn gefundenes Fressen voor populistische eenvoud. Voor de kracht van radicale maatregelen. Voor de gedachte dat de hele Wetstraat niet deugt, behalve die zuivere ridders die voor nut van het algemeen schandalen bloot leggen en het onrecht bestrijden. Zij, alleen zij, kunnen de stal uitmesten en het volk oprecht dienen.
...& zoals gezegd & zoals naar goede gewoonte geven we jullie de kans om deze Panorama-reportage "Een brug te ver" nog eens te herbekijken...
Hierbij...
"Panorama: "Een brug te ver" - duur : 48:33 minuten Panorama-uitzending van 26 oktober 2008
...
...& Door & door slecht als we zijn, gieten we graag nog wat olie op dat vuur. We gingen daarvoor snuisteren bij de Gazet van Antwerpen, niet direct een krant die we van linkse &/of progressieve sympatieën kunnen beschuldigen...
...
Standpunt Antwerpen
Het standpunt van de Metropool-redactie van de Gazet van Antwerpen over actuele onderwerpen in het Antwerpse.
28-10-08
Nogal knullig management
De goed gedocumenteerde reportage die Panorama zondagavond uitzond op Canvas, gaf eens te meer aan in welke lamentabele staat het dossier van de Oosterweelverbinding zich anno 2008 bevindt. In drie kwartier maakte de reportage het vernietigende proces van de BAM, het orgaan dat in 2000 door de politiek is gecreëerd om het Masterplan voor de mobiliteit in en rond Antwerpen te coördineren. Panorama-presentator William Van Laeken gebruikte het understatement van het jaar, toen hij het in zijn inleiding had over nogal knullig management.
Terwijl in Scandinavië, Frankrijk en Spanje vergelijkbare infrastructuurprojecten in enkele jaren tijd zijn gerealiseerd, zijn wij na tien jaar nog niet verder gekomen dan studiewerk dat al 100 miljoen euro heeft gekost. Daar komt nu nog eens 2,5 miljoen euro bij voor een nieuw onderzoek. Dat zou de definitieve keuze moeten bepalen voor een Oosterweeltracé waarvan de kosten nog in het ijle zweven. Volgens een brief van de BAM aan Europa zou het project all-in 3,55 miljard euro kosten, maar Vlaams minister Dirk Van Mechelen aanhoorde dit bedrag zondag met grote verbazing en BAM-voorzitter Karel Vinck noemde het een overschatting. Hoe zit dat nu? Het is het zoveelste staaltje van nogal knullige communicatie.
Communicatie: het is een sleutelbegrip in dit dossier. Het bureau Groep C van Noël Slangen ontvangt 900.000 euro per jaar om een maatschappelijk draagvlak voor de Oosterweelverbinding te creëren, maar dat draagvlak wordt met de dag smaller. Het feit dat Slangen het management van Groep C combineert met het directeurschap van Open Vld, is volgens BAM-voorzitter Karel Vinck enerzijds een eigenaardige situatie, maar anderzijds geen probleem, als de prijs en kwaliteit van het werk in orde zijn. Volgens mij is er wel degelijk een probleem, zowel met de prijs en de kwaliteit als met het principe.
Wat dat draagvlak betreft: de critici van de Oosterweelverbinding bevinden zich stilaan in alle lagen van de bevolking. Havenbazen, artiesten, Antwerpse schepenen, aannemers, artsen, hoogleraren, parlementsleden, volksfiguren: ze staan in de rij om de Lange Wapper af te schieten. Dat heeft veel te maken met het goed georganiseerde verzet tegen het project. De bewonersgroep stRaten-generaal zwaait al jaren met een interessant alternatief tracé, en de actiegroep Ademloos slaagt erin het hart van de Antwerpenaars te raken. Ondertussen onderneemt de BAM niets om zich te verdedigen. Het blijft oorverdovend stil. We communiceren liever niet, want er is nog geen contract met de aannemer, zegt Karel Vinck. Tja...
Met het oog op de Vlaamse verkiezingen van 2009, dreigt de zaak te ontploffen in het gezicht van de ministers Dirk Van Mechelen (Open Vld) en Kathleen Van Brempt (sp.a), die beiden wellicht de Antwerpse lijst van hun partij zullen trekken. Hun partijen hebben de BAM gecreëerd, het monster dat in Antwerpen wel eens mee de inzet zou kunnen worden van de verkiezingen.
Maar het grootste slachtoffer van de malaise is Antwerpen dat acuut behoefte heeft aan een oplossing van zijn mobiliteitsproblemen. Het Masterplan - met al zijn oplossingen om de stad te ontsluiten via de weg, het spoor en het water - dreigt als een kaartenhuisje in te storten. Zoals Karel Vinck in de Panorama-reportage zei: als de Oosterweelverbinding sneuvelt, dan ontstaat er een gigantisch probleem. Want dan staat de economie van de stad en van heel Vlaanderen straks permanent in de file. En dat mag niet gebeuren, in welke richting het Oosterweeldebat ook leidt.
28/10 "Antwerpen is niet met Madrid te vergelijken"
De Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel bijt voor het eerst fors van zich af nadat haar project veroordeeld werd na vergelijking met een tunnel onder Madrid. Daar mag geen truck in, laat staan een ADRtransport, schampert woordvoerder Nick Orbaen.
Volgens BAM-woordvoerder Nick Orbaen is de tunnel van Madrid helemaal niet toepasbaar in Antwerpen. In het Canvas- programma Panorama werd gesuggereerd dat de Madrileense oplossing het Antwerpse project goedkoper en stukken sneller zou maken.
Maximale capaciteit
In Madrid werd een tunnel 60 meter diep onder de stad geboord en werd de vrijgekomen ruimte groen ingevuld En daar houdt elke vergelijking op, stelt Nick Orbaen.
Ten eerste is de maximale capaciteit van de Madrileense tunnel 158.000 autos, gerekend op een maximale bezetting de klok rond. In de daguren rijden er 80.000 over drie rijstroken. Terwijl er hier overdag al 240.000 voertuigen over het viaduct van het Sportpleis rijden.
Flauwe bocht
In het Spaanse project zit enkel een flauwe bocht. Het Antwerpse project is bochtenrijk. Maar Europa stelt dat je in een bocht ruimte moet geven, dus zou je nóg eens een rijstrook verliezen en nog minder capaciteit overhouden.
Bijkomend probleem is dat een geboorde tunnel geen ADR-transport duldt. Daarop zegt StRaten-generaal dat ze het ADRtransport via Liefkenkenshoek zal sturen. Maar een van de opdrachten van de Vlaamse regering was juist om de haven op rechteroever te ontsluiten via de Oosterweelverbinding. Overigens houdt hun prijsopgave nergens rekening met de aansluiting en vernieuwing van de complexen op Linkeroever en aan de Groenendaallaan. Bij ons wordt de stedelijke Ringweg-Noord al bij het project gerekend. Zij laten die eruit en vergelijken dus appels met peren, besluit Orbaen.
Vandaag verscheen nog in diezelfde Gazet van Antwerpen...
...
Nieuws uit Stad & Regio
03/11 Congres over tunneloptie voor Oosterweelverbinding
De actiegroep stRaten-generaal houdt op woensdag 26 november een internationaal tunnelcongres in het Antwerpse provinciehuis over de geplande bouw van de Lange Wapperbrug. De Antwerpse actiegroep opteert voor een tunnel in plaats van een brug om de ring rond Antwerpen rond te maken.
Op het congres komen sprekers uit Nederland, Finland en Duitsland die de voordelen van een tunnel ten opzichte van een brug uit de doeken komen doen.
StRaten-generaal deed onder meer inspiratie op in Madrid waar een autostrade onder de stad heel wat verkeersdrukte weg neemt. De Spaanse ingenieur van dat project komt eveneens spreken op het congres.
03/11 Eerste publiek debat over Oosterweelverbinding
De Oosterweelverbinding, met de Lange Wapper als landmark, is zonder enige twijfel het meest omstreden project van de jongste decennia in Antwerpen. In de Bourlaschouwburg wordt vanavond het eerste publieke debat gehouden tussen de belangrijkste voor- en tegenstanders.
Er wordt maandagavond in de Bourla een vol huis verwacht voor wat het eerste publieke debat over de Oosterweelverbinding moet worden. Dat het debat plaatsvindt in de Bourlaschouwburg is geen toeval, want de avond is een initiatief van AKO, een vereniging van artistieke organisaties in Antwerpen. Het is de behoefte aan een stevig debat over de Oosterweelverbinding dat de cultuurorganisaties bindt.
Het debat wordt gemodereerd door Kurt Van Eeghem en laat enkele Antwerpse journalisten aan het woord. De hoofdrolspelers zijn echter de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM), de vzw Ademloos en de stRaten-generaal. We verzamelden voor u nog eens hun belangrijkste standpunten.
Vlotter verkeer
De Beheersmaatschapij Antwerpen Mobiel, of BAM, is opgericht door de Vlaamse overheid om het Masterplan Mobiliteit Antwerpen uit te voeren. Nick Orbaen is het gezicht van de BAM. Volgens de BAM is het huidige tracé de beste oeververbinding voor de Antwerpse regio.
De bedoeling van de Oosterweelverbinding is het creëren van een volledig gesloten Ring. Het gaat om een tunnel onder de Schelde en viaduct over een deel van de wijk 't Eilandje en de Royerssluis, tot aan het Sportpaleis. Daar loopt het viaduct over in de bestaande Ring rond Antwerpen. De nieuwe verbinding moet het verkeer van en naar de haven vlotter doen verlopen en de bestaande Ring rond of beter door Antwerpen ontlasten. Onder meer door geen vrachtwagens meer toe te laten in de Kennedytunnel.
De Oosterweelverbinding is een onderdeel van het Masterplan Mobiliteit Antwerpen waarin onder meer de tweede fase van de heraanleg van de Leien, tramprojecten en nieuwe infrastructuur voor de zachte weggebruiker zitten. Met de tolopbrengst van de Oosterweelverbinding moeten in principe de andere projecten gefinancierd worden.
Ondergronds containerspoor
De vzw Ademloos rond de figuur van Wim Van Hees werkt vooral rond het thema volksgezondheid. Volgens de vzw is de Oosterweelverbinding nefast voor de leefkwaliteit van de omwonenden.
Vooral in Deurne-Noord en delen van Merksem zouden bewoners veel meer fijn stof te slikken krijgen. Ademloos startte enkele maanden geleden met een petitie. Indien er 50.000 geldige handtekeningen worden verzameld, komt er een volksraadpleging over de Oosterweelverbinding. De vzw zit nu aan ruim 21.000 handtekeningen.
Wim Van Hees is voorstander van milieuvriendelijke alternatieven zoals een ondergronds containerspoor van en naar de haven.
Tunnel zonder viaduct
Is het huidige tracé van de Oosterweelverbinding het beste en zijn er geen andere en veel alternatieven voorhanden? Dat is de belangrijkste vraag waarrond stRaten- generaal actievoert.
Volgens Manu Claeys van de actiegroep is het huidige tracé een ramp voor de gezondheid en de leefkwaliteit van de Antwerpenaars. Ook zou het tracé niet alleen een verdere woonuitbreiding naar het noorden van de stad hypothekeren, maar ook een stedenbouwkundige aanslag op Antwerpen zijn.
Voorstellen van stRaten- generaal zijn om dieper de haven in te gaan met het tracé en voor een tunnel zonder viaduct te kiezen. Claeys hekelt ook het gesprek aan transparantie in het dossier.
Alternatievenonderzoek
Onlangs bestelde de Vlaamse regering een alternatievenonderzoek voor drie tracés. Een studiebureau moet tegen februari 2009 uitmaken welke optie de beste is: een tunnel-brugconstructie, een volledige ondertunneling of een tracé meer naar het noorden.
Voor zij die eventjes dachten dat onze vorige, overigens zeer ontnuchterende, édoch toch wel leerrijke bijdrage The US into the USSRA (The United Socialist State Republic of America), ontsproten was aan het dolgedraaide zieke brein van een met of andere met BSE besmette mafkees, volgt hieronder de site van deze brave man. Wij beginnen daarbij uiteraard graag met een klein & wreed bescheiden CV'tje.
Laat het dus bij deze vooral heel duidelijk zijn, dat de uitermate leerrijke uitzetting "Public losses for private gain" dus niet werd geschreven door een of andere schimmige linkse rakker, noch door één of andere miskende nieuwe Professor Zonnebloem... Onze "Mad Professor Doctor Doom" is niemand minder dan Nouriel Roubini himself.
...& We zeggen daarbij onmiddellijk : "Lees, huiver & ween voor wat u nog te wachten staat !"...
...
...
Nouriel Roubini
Professor of Economics
and International Business
Stern School of Business, New York University
# Advisor to the U.S. Treasury Department, July 2000 - June 2001
# Senior Advisor to the Under Secretary for International Affairs; Director of the Office of Policy Development and Review (U.S. Treasury) , July 1999 - June 2000
# Senior Economist for International Affairs, White House Council of Economic Advisers, 1998-1999
Nu we u met dit kleine & wreed bescheiden CV'tje om de oren hebben geslagen, kunnen we beginnen...
Zo lazen we in de "Sunday Times" en dus niet in de "Pravda" volgende interessante commentaren...
...
From The Sunday Times
October 26, 2008
Nouriel Roubini : I fear the worst is yet to come
When this man predicted a global financial crisis more than a year ago, people laughed. Not any more...
Dominic Rushe
As stock markets headed off a cliff again last week, closely followed by currencies, and as meltdown threatened entire countries such as Hungary and Iceland, one voice was in demand above all others to steer us through the gloom: that of Dr Doom.
For years Dr Doom toiled in relative obscurity as a New York University economics professor under his alias, Nouriel Roubini. But after making a series of uncannily accurate predictions about the global meltdown, Roubini has become the prophet of his age, jetting around the world dispensing his advice and latest prognostications to politicians and businessmen desperate to know what happens next and for any answer to the crisis.
While the economic sun was shining, most other economists scoffed at Roubini and his predictions of imminent disaster. They dismissed his warnings that the sub-prime mortgage disaster would trigger a financial meltdown. They could not quite believe his view that the US mortgage giants Fannie Mae and Freddie Mac would collapse, and that the investment banks would be crushed as the world headed for a long recession.
Yet all these predictions and more came true. Few are laughing now.
What does Roubini think is going to happen next? Rather worryingly, in London last Thursday he predicted that hundreds of hedge funds will go bust and stock markets may soon have to shut perhaps for as long as a week in order to stem the panic selling now sweeping the world.
What happened? The next day trading was briefly stopped in New York and Moscow.
Dubbed Dr Doom for his gloomy views, this lugubrious disciple of the dismal science is now the worlds most in-demand economist. He reckons he is getting about four hours sleep a night. Last week he was in Budapest, London, Madrid and New York. Next week he will address Congress in Washington. Do not expect any good news.
Contacted in Madrid on Friday, Roubini said the world economy was at a breaking point. He believes the stock markets are now essentially in free fall and we are reaching the point of sheer panic.
For all his recent predictive success, his critics still urge calm. They charge he is a professional doom-monger who was banging on about recession for years as the economy boomed. Roubini is stung by such charges, dismissing them as pathetic.
He takes no pleasure in bad news, he says, but he makes his standpoint clear: Frankly I was right. A combative, complex man, he is fond of the word frankly, which may be appropriate for someone so used to delivering bad news.
Born in Istanbul 49 years ago, he comes from a family of Iranian Jews. They moved to Tehran, then to Tel Aviv and finally to Italy, where he grew up and attended college, graduating summa cum laude in economics from Bocconi University before taking a PhD in international economics at Harvard.
Fluent in English, Italian, Hebrew, and Persian, Roubini has one of those international man of mystery accents: think Henry Kissinger without the bonhomie. Single, he lives in a loft in Manhattans trendy Tribeca, an area popularised by Robert De Niro, and collects contemporary art.
Despite his slightly mad-professor look, he is at pains to make clear he is normal. Im not a geek, said Roubini, who sounds rather concerned that people might think he is. I mean it frankly. Im not a geek.
He is, however, ferociously bright. When he left Harvard, he moved quickly, holding various positions at the Treasury department, rising to become an economic adviser to Bill Clinton in the late 1990s. Then his profile seemed to plateau. His doubts about the economic outlook seemed out of tune with the times, especially when a few years ago he began predicting a meltdown in the financial markets through his blog, hosted on RGEmonitor. com, the website of his advisory company.
But it was a meeting of the International Monetary Fund (IMF) in September 2006 that earned him his nickname Dr Doom.
Roubini told an audience of fellow economists that a generational crisis was coming. A once-in-a-lifetime housing bust would lay waste to the US economy as oil prices soared, consumers stopped shopping and the country went into a deep recession.
The collapse of the mortgage market would trigger a global meltdown, as trillions of dollars of mortgage-backed securities unravelled. The shockwaves would destroy banks and other big financial institutions such as Fannie Mae and Freddie Mac, Americas largest home loan lenders.
I think perhaps we will need a stiff drink after that, the moderator said. Members of the audience laughed.
Economics is not called the dismal science for nothing. While the public might be impressed by Nostradamus-like predictions, economists want figures and equations. Anirvan Banerji, economist with the New York-based Economic Cycle Research Institute, summed up the feeling of many of those at the IMF meeting when he delivered his response to Roubinis talk.
Banerji questioned Roubinis assumptions, said they were not based on mathematical models and dismissed his hunches as those of a Cassandra. At first, indeed, it seemed Roubini was wrong. Meltdown did not happen. Even by the end of 2007, the financial and economic outlook was grim but not disastrous.
Then, in February 2008, Roubini posted an entry on his blog headlined: The rising risk of a systemic financial meltdown: the twelve steps to financial disaster.
It detailed how the housing market collapse would lead to huge losses for the financial system, particularly in the vehicles used to securitise loans. It warned that a national bank might go bust, and that, as trouble deepened, investment banks and hedge funds might collapse.
Even Roubini was taken aback at how quickly this scenario unfolded. The following month the US investment bank Bear Stearns went under. Since then, the pace and scale of the disaster has accelerated and, as Roubini predicted, the banking sector has been destroyed, Freddie and Fannie have collapsed, stock markets have gone mad and the economy has entered a frightening recession.
Roubini says he was able to predict the catastrophe so accurately because of his holistic approach to the crisis and his ability to work outside traditional economic disciplines. A long-time student of financial crises, he looked at the history and politics of past crises as well as the economic models.
These crises dont come out of nowhere, he said. Usually they arrive because of a systematic increase in a variety of asset and credit bubbles, macro-economic policies and other vulnerabilities. If you combine them, you may not get the timing right but you get an indication that you are closer to a tipping point.
Others who claimed the economy would escape a recession had been swept up in a critical euphoria and mania, an irrational exuberance, he said. And many financial pundits, he believes, were just talking up their own vested interests. I might be right or wrong, but I have never traded, bought or sold a single security in my life. I am trying to be as objective as I can.
What does his objectivity tell him now? No end is yet in sight to the crisis.
Every time there has been a severe crisis in the last six months, people have said this is the catastrophic event that signals the bottom. They said it after Bear Stearns, after Fannie and Freddie, after AIG [the giant US insurer that had to be rescued], and after [the $700 billion bailout plan]. Each time they have called the bottom, and the bottom has not been reached.
Across the world, governments have taken more and more aggressive actions to stop the panic. However, Roubini believes investors appear to have lost confidence in governments ability to sort out the mess.
The announcement of the US governments $700 billion bailout, Gordon Browns grand bank rescue plan and the coordinated response of governments around the world has done little to calm the situation. Its been a slaughter, day after day after day, said Roubini. Markets are dysfunctional; they are totally unhinged. Economic fundamentals no longer apply, he believes.
Even using the nuclear option of guaranteeing everything, providing unlimited liquidity, nationalising the banks, making clear that nobody of importance is going to be allowed to fail, even that has not helped. We are reaching a breaking point, frankly.
He believes governments will have to come up with an even bigger international rescue, and that the US is facing multi-year economic stagnation.
Given such cataclysmic talk, some experts fear his new-found influence may be a bad thing in such troubled times. One senior Wall Street figure said: He is clearly very bright and thoughtful when he is not shooting from the hip.
He said he found some of Roubinis comments slapdash and silly. Sometimes the rigour of his analysis seems to be missing, he said.
Banerji still has problems with Roubinis prescient IMF speech. He has been very accurate in terms of what would happen, he said. But Roubini was predicting an imminent recession by the start of 2007 and he was wrong. He hurt his credibility by being so pessimistic long before it was appropriate.
Banerji said on average the US economy had grown for five years before hitting a bad patch. Roubini started predicting a recession four years ago and saying it was imminent. He kept changing his justification: first the trade deficit, the current account deficit, then the oil price spike, then the housing downturn and so on. But the recession actually did not arrive, he said.
If you are an investor or a businessman and you took him seriously four years ago, what on earth would happen to you? You would be in a foetal position for years. This is why the timing is critical. Its not enough to know what will happen in some point in the distant future.
Roubini says the argument about content and timing is irrelevant. People who have been totally blinded and wrong accusing me of getting the timing wrong, its just a joke, he said. Its a bit pathetic, frankly. I was not making generic statements. I have made very specific predictions and I have been right all along. Maybe so, but he does not sound too happy about it, frankly.
The US into the USSRA (The United Socialist State Republic of America)
Een zeer leuk artikeltje dat we jullie natuurlijk niet willen onthouden. Een artikel waaraan we overigens geen enkele commentaar wensen toe te voegen & dat in elk geval stof tot nadenken geeft voor onze lezertjes die wat Engels kennen
...
...
Public losses for private gain
The effective nationalisation of huge sectors of the economy means US taxpayers are picking up the tab for failing banks
Nouriel Roubini - guardian.co.uk,
Thursday September 18 2008 13.04 BST
With the nationalisation of Fannie and Freddie, comrades Bush, Paulson and Bernanke started transforming the US into the USSRA (United Socialist State Republic of America).
This transformation of the US into a country where there is socialism for the rich, the well-connected and Wall Street (ie, where profits are privatised and losses are socialised) continues today with the nationalisation of AIG.
This latest action on AIG follows a variety of many other policy actions that imply a massive and often flawed government intervention in the financial markets and the economy: the bail-out of the Bear Stearns creditors; the bail-out of Fannie and Freddie; the use of the Fed balance sheet (hundreds of billions of safe US Treasuries swapped for junk, toxic, illiquid private securities); the use of the other GSEs (the Federal Home Loan Bank system) to provide hundreds of billions of dollars of "liquidity" to distressed, illiquid and insolvent mortgage lenders; the use of the SEC to manipulate the stock market (through restrictions on short sales).
Then there's the use of the US Treasury to manipulate the mortgage market, the creation of a whole host of new bail-out facilities to prop and rescue banks and, for the first time since the Great Depression, to bail out non-bank financial institutions.
This is the biggest and most socialist government intervention in economic affairs since the formation of the Soviet Union and Communist China. So foreign investors are now welcome to the USSRA (the United Socialist State Republic of America) where they can earn fat spreads relative to Treasuries on agency debt and never face any credit risks (not even the subordinated debt-holders who made a fortune yesterday as those claims were also made whole).
Like scores of evangelists and hypocrites and moralists who spew and praise family values and pretend to be holier than thou and are then regularly caught cheating or found to be perverts, these Bush hypocrites who spewed for years the glory of unfettered Wild West laissez-faire jungle capitalism allowed the biggest debt bubble ever to fester without any control, and have caused the biggest financial crisis since the Great Depression.
They are are now forced to perform the biggest government intervention and nationalisations in the recent history of humanity, all for the benefit of the rich and the well connected. So Comrades Bush and Paulson and Bernanke will rightly pass to the history books as a troika of Bolsheviks who turned the USA into the USSRA.
Zealots of any religion are always pests that cause havoc with their inflexible fanaticism but they usually don't run the biggest economy in the world. These laissez faire voodoo-economics zealots in charge of the USA have now caused the biggest financial crisis since the Great Depression and the nastiest economic crisis in decades.
This article first appeared on Nouriel Roubini's blog and is edited and cross-posted here with the permission of the author. Nicknamed "Dr Doom", Professor Roubini is now widely acknowledged as having accurately predicted the present crises in financial markets.
This blog was amended at 17.00 on Thursday 18 September, to include more of Nouriel Roubini's original post.
Even een opfrissing van onze koloniale vaderlandse geschiedenis, want velen onder onze lezertjes hebben niet meer de gelukkige tijd gekend waarin je als ukje van 5 jaar, je schamele spaarcenten kon afstaan om een peter- of meterschap te kopen van een zwart kindje met een zeer christelijk doopprentje als ultiem bewijs. En fier dat we toen waren als de spekpater later kwam uitleggen dat hij van alles smokkelde naar de brave christenen achter het ijzeren gordijn. Dan gaven wij en onze ouders heel graag wat centjes om een nieuwe bus te kopen voor die gedreven pater... & nu kunnen we vaststellen dat we in feite aan nog grotere rampen zijn ontsnapt want als je onderstaande artikel leest dat we terugvonden op een site van de KUL (katholieke universiteit Leuven) : http://soc.kuleuven.be/arc/afrikaverteltd/?q=vlaams-afrika dan besef je pas dat het huidige conflict rond de grote Meren nog veel ingewikkelder had kunnen zijn. Stel je even voor dat men ginder het "Groot-Dietse Afrikaanse Rijk" had gesticht... Nkunda als Vlaamssprekende Afrikaan en Kabila als Franstalige...
De Vlaamse verbeelding is in elk geval één grote bulderlach waard als je het nu met de nodige jaren afstand er tussen de dingen op een rijtje zet...veel leesgenot want het kan niet alle dagen kommer en kwel zijn!
...
De Vlaamse verbeelding van Centraal Afrika
Ingediend door Bambi op Vrij, 2006-09-08 13:58
De koloniale Vlaamse verbeelding van Belgisch Afrika
Velen onder ons weten dat Congo zo'n 80 keer groter is dan België; maar hoeveel weten dat het ook 127 keer groter is dan Vlaanderen? Het feit dat Vlamingen ooit de moeite hebben genomen om de berekening te maken, geeft een idee van de rol die de kolonie heeft gespeeld in de Vlaamse verbeelding tijdens de koloniale periode.
De Vlaamse belangstelling in Belgisch Afrika was in grote mate katholiek. Al tijdens de koloniale periode maakten vele katholieke Vlamingen een onderscheid tussen een Franstalige elite die Belgisch Congo politiek domineerde en economisch uitbuitte en de vele Vlaamse missionarissen, mannen en vrouwen, die Congolezen kerstenden en "beschaafden".
Verder werd Vlaamse interesse in Belgisch Afrika ook geïnspireerd door Vlaamsgezindheid. Enerzijds hielden Vlamingen niet op erop te wijzen dat zij in de kolonie en de mandaatgebieden een numerieke meerderheid vormde die gedomineerd werd door een Franstalige minderheid.
Anderzijds vergeleken Vlamingen in dat verband graag hun lot met dat van de Afrikaanse inwoners van Belgisch Afrika. Op 8 maart 1885, na de Conferentie van Berlijn waar Leopold II de Onafhankelijke Congostaat krijgt toegewezen, reageert een anonieme auteur in "De kleine Gazet" bitter op het bericht dat koloniale ambtenaren verplicht zullen worden om Congolese talen te leren. Hij verwijt de koning dat die "in al zijn verordeningen en schikkingen uitgaat van den stelregel, dat het wel waar is, dat de Vlamingen zich laten negeren in hun eigen land, maar dat het hoogst onstaatkundig, onrechtvaardig en gevaarlijk zou zijn de negers in hun eigen land op dezelfde wijze te regeeren. De verdrukking van den Vlaming zal op die wijze dan toch tot iets gediend hebben." In een gelijkaardige trend schrijft de activist Adiel Debeuckelaere in zijn open brief aan Albert vanuit de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog dat de Franstalige officiers het heel rechtvaardig vinden dat ze Congolees (sic) moeten kennen om gekoloniseerde Congolezen te leiden, maar geen Vlaams willen kennen om Vlamingen, die een vrij volk zijn te drillen. En naar aanleiding van de Wereldtentoonstelling van 1958, schrijft journalist Louis De Lentdecker in De Standaard: "Beslist, wij betreuren het geen negers te zijn. Misschien mochten wij dan ook een lied zingen voor de koning, in onze taal, en misschien zou men ons dan op de wereldtentoonstelling over in onze taal aanspreken en antwoorden. Wellicht wacht men erop dat wij Vlamingen ook in paan op de wereldtentoonstelling zouden rondlopen om ons dezelfde rechten te geven als de negers."
Voor nogal wat Vlaamsnationalisten betekende de Vlaamse aanwezigheid in Belgisch Congo, dat aan Zuid-Afrika grensde, de kans op de verwezenlijking van een groot-Diets rijk, dat een tegengewicht zou bieden voor Frans- en Engelstalig Afrika. In die context kon Leopold II geprezen worden dat hij Vlamingen een nieuwe kans op overzeese kolonisatie had geboden na de Belgische onafhankelijkheid, die Vlamingen de kans had ontnomen te participeren in de Nederlandse kolonisatie van zijn overzeese gebieden.
Er waren echter ook Vlamingen die, vanuit hun Vlaamsgezinde preoccupatie met de relaties tussen cultuur, etniciteit, nationaliteit, 'ras' en taal, een echte belangstelling aan de dag legden voor de culturen en talen van de Afrikaanse bewoners van Belgisch Afrika. Dat vond ondermeer zijn weerslag in een groot aantal etnografische en taalkundige teksten die, wat ook hun beperkingen mogen zijn, verplichte lectuur blijven voor iedereen die zich bezighoudt met de antropologie en linguïstiek van Centraal Afrika. In 1975 schreef K. Franssens niet zonder trots dat voor de Zaïrese historicus de tijd zou komen dat de kennis van het Nederlands even noodzakelijk zou zijn om de koloniale periode te bestuderen, als kennis van het Latijn voor de Europese medievist. Zover is het, tot nader order, (nog) niet gekozen. Een reden is dat in de koloniale context, zelfs overtuigde Vlamingen vrijwel zonder uitzondering over koloniale situaties schreven in het Frans. De koloniale Vlaamse beweging was immers in geen enkel opzicht een spiegelbeeld van haar Belgische pendant.
De invoering van de schoolstrijd in Belgisch Congo in 1958 dreef echter ook de talentegenstellingen tussen Nederlands- en Franstaligen op de spits. Nogal wat Vlamingen die zich eerder niet of amper hadden ingelaten met de vraag of Congolezen best onderwijs zouden krijgen in het Frans of een Congolese taal, kozen nu radicaal voor de tweede optie, minder uit bekommernis voor Congolezen, dan wel om hun eigen rechten op onderwijs in het Nederlands veilig te stellen.
Als het Nederlands hetzelfde statuut zou krijgen als het Frans, zou dit betekenen dat Congolezen deze taal ook machtig zouden moeten zijn. Zogenaamde évolué's, d.w.z. "beschaafde" Congolezen, verzetten zich hier krachtig tegen. Een van hen, de toen nog onbekende journalist Joseph-Desiré Mobutu, meent dat als Vlamingen in Congo recht hebben op de erkenning van hun taal, de Belgische koloniale overheid maar gelijk alle Congolese talen officieel erkennen. Hij voegt er echter onmiddellijk aan toe dat Congolezen daarvoor geen eisende partij zijn en dat Vlamingen verantwoordelijk zijn voor deze fantasie: Congolezen pleiten ervoor dat alleen de taal van Voltaire de nationale taal van Congo zou worden. De Vlaamse eisen zetten bij heel wat Congolezen kwaad bloed en niet weinig Vlamingen, ook Vlaamsgezinden, zijn zich daarvan bewust. Ze waarschuwen dat men Congolezen niet het slachtoffer mag maken van een Belgisch taalbeleid waarvoor ze zelf geen verantwoordelijkheid dragen en dat de interne Belgische verdeeldheid het koloniale gezag dreigt te ondermijnen en de Congolese onafhankelijkheid zal bespoedigen. De toekomst zal hen gelijkgeven.
De postkoloniale verbeelding van Centraal Afrika
Vele Vlamingen die de koloniale periode bewust, hoe beperkt ook, hebben meegemaakt, vermelden desgevraagd steevast het zilverpapier dat ze moesten verzamelen voor de missies (zonder te weten waarom) en de spaarpotjes van de missionarissen van Scheut op winkeltogen met een jongetje dat knikte als je er kleingeld in stopte. Maar verder blijkt de idee van onze Congo alleen nog door te spelen in het vasthouden aan de schrijfwijze Kongo i.p.v. Congo. Een reden om de voorkeur te gevan aan de spelling met een c i.p.v. k is het streven naar internationale eenvormigheid: Congo i.p.v. Kongo, Sudan i.p.v. Soedan, Uganda i.p.v. Oeganda. Een andere reden is dat de term Kongo tot verwarring kan leiden: men moet het onderscheid maken tussen de twee landen (De Democratische Republiek Congo en Congo-Brazzaville) en de etnische Kongogroep die verspreid leeft over beide landen en Angola.
In het voorwoord van het boek dat de toenmalige BRT televisie en radio-uitzendingen Als een wereld zo groot waar uw vlag staat gepland, schrijft Jan Neckers dat hij tot de laatste generatie behoorde die nog wat over Belgisch Congo leerde in school. Toen hij later, na de Congolese onafhankelijkheid, geschiedenis studeerde nam de cursus, Kolonisatie en dekolonisatie Peru als voorbeeld. In zijn licentieverhandeling schrijft Jan Verstraete dat het hem tien jaar had gekost voordat zijn vage notie dat België ooit een kolonie had gehad betekenis voor hem aannam. Hij citeert een anonieme bron die ooit zou hebben opgemerkt dat een Colombiaan zijn hele leven in Vlaanderen zou kunnen doorbrengen, zonder te beseffen dat België een koloniaal verleden heeft: er is geen Congolese keuken, afgezien van pili-pili zijn geen woorden uit een Congolese taal doorgedrongen in de spreektaal. In Vlaanderen herinneren vele straatnamen, monumenten en lokale gehuchten en heuvels (de Congoberg in Galmaarden bijvoorbeeld) aan Belgisch Congo (amper aan het voormalige Rwanda-Urundi); maar hoeveel Vlamingen weten wie Camille Coquilhat was? Verder herinneren in het dagelijkse leven vrijwel alleen mataditaarten aan het Belgische koloniale verleden. Voor wie ze nog niet geproefd heeft: een mataditaart bestaat uit een chocoladebiscuit met een laagje slagroom en een laagje chocolademousse en is overgoten met chocolade. Wel is er een meer algemene associatie van chocolade met Afrikanen denken we maar aan negertetten (dat mogelijk komt van het Franse tête de nègre).
Het is opvallend dat de inwoners van het voormalige Belgische Afrika voor de meeste Vlamingen in het postkoloniale België een afwezige categorie zijn: ze maken gewoon deel uit van de categorie Afrikanen, een term die in het algemene taalgebruik alleen verwijst naar de (zwarte) inwoners van Afrika bezuiden de Sahara. In de populaire verbeelding bestaan voor vele Vlamingen Congolezen slechts in relatie tot de Matonge-wijk in Elsene (Brussel). Vele Vlamingen komen zich daar, veelal in groep, vergapen aan de Afrikaanse winkels en de Afrikanen die er rond lopen, wat niet altijd naar de zin is van de betrokkenen, die zich er vaak bekeken voelen als dieren in een zoo. Weinige Vlamingen beseffen echter dat Matonge een demografisch heel gemengde buurt is waar feitelijk heel weinig Afrikanen wonen; die komen er vooral winkelen en uitgaan.
De Belgische amnesie voor het koloniale verleden kan geweten worden aan de postkoloniale depreciatie van die historische periode. Wat Vlamingen betreft, speelt ook nog de associatie van de kolonie met het "Belgique à papa" dat gedomineerd werd door een Franstalige elite. De laatste jaren is er echter een hernieuwde interesse in het Belgische koloniale verleden. Peter Verlindens "Weg uit Congo: het verhaal van de kolonialen" vond heel veel weerklank. De boeken van Ludo De Witte over de moord op Patrice Lumumba, de eerste premier van het onafhankelijke Congo, hadden zon impact dat ze leidden tot de oprichting van de Commissie Lumumba. Het boek van Adam Hochschild en de televisiedocumentaire van Peter Bates over het bewind van Leopold II in de Onafhankelijke Congostaat, wekten veel beroering. Er was de overzichtstentoonstelling "Het geheugen van Congo" in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika op Vlaamse bodem dat eindelijk belooft werk te maken van de langverwachte vernieuwing. De Koninklijke Vlaamse Schouwburg, een van de partners in dit project, die tijdens de koloniale periode in het voormalige Leopoldstad speelde voor een exclusief Vlaams publiek, heeft zich sterk geëngageerd voor samenwerking met Congolese artiesten in Kinshasa. Luc Tuymans' "Mwana Kitoko" wekte algemene bewondering. En het wordt stilaan een hele klus om de vele boeken, toneelstukken en projecten bij de hand te houden die direct of indirect verwijzen naar de historische banden tussen België en Centraal Afrika.
Dit alles in acht genomen, is het des te opvallender dat inwoners van het voormalige Belgisch Afrika amper figureren in debatten over de multiculturele samenleving. Nochtans zijn zij een van de snelst groeiende minderheden in België, zij het minder in Vlaanderen dan in Wallonië en Brussel. De hernieuwde interesse in het Belgische koloniale verleden (in Congo, eerder dan in Burundi en Rwanda) lijkt dus te suggereren dat vele Belgen meer reflecteren op een historische periode waaraan tot voor kort weinig aandacht werd besteed dan dat ze begaan zijn met hun medeburgers van Burundese, Congolese en Rwandese afkomst.
Het leven, een metgezel voor de dood ...een GRATIS tip voor de Vlaamse linkerzijde !!
Wij vonden er alvast een uiterst interessant document over...
Het is misschien iets om in een partijprogramma van een linkse partij te verwerken moest die ergens in Vlaanderen opdoemen. Eventueel in combinatie met "gezonde seks" zoals sommige "grote" Linkse Denkers al hebben gesuggereerd...
Het werpt dus ook een totaal ander licht op al dat onnozel gelul over de fameuse tranferts van Noord naar Zuid die niet zouden gefundeerd zijn... Mogelijk zijn er inderdaad dingen die best eens ernstig onderzocht kunnen worden. We stellen in elk geval vast dat wat betreft sterftecijfers, Wallonië alleszins significante verschillen vertoont die toch wel één en ander kunnen verklaren wat betreft hogere sociale zekerheidsuitgaven.... of niet geachte Meneer LDD en consoorten ?!...
In elk geval is dit verplichte lectuur voor de op sterven na dode linkerzijde in Vlaanderen. Dit zijn gegevens waarrond duidelijke programmapunten kunnnen worden gebouwd in plaats van de mislukte vedettencultus die we vandaag binnen de sp-a kunnen bewonderen...
Wij hebben een kleine selectie gemaakt uit de studie, zodat voor gehaaste lezertjes de essentie duidelijk wordt.
( ... )
IV. Socio-economische sterfteverschillen bij Belgische mannen van
middelbare leeftijd
Ook de mannen zonder beroep of werkloosheidsuitkering vertonen een sterfte dat ver boven het gemiddelde uitstijgt (2,05 tot 1,63). De volledig werklozen (die wel een uitkering krijgen) kennen doorgaans het derde hoogste risico, behalve in de jongste leeftijdsgroep van 45- 49 jaar. Hier hebben de gepensioneerden (1,91) een hogere mortaliteit dan de werklozen (1,69). Vanaf 50-54 jaar geldt het omgekeerde en lijkt een overlevings- of brugpensioen (1,28 tot 1,05) minder nadelig te zijn dan volledige werkloosheid (1,51 tot 1,23). Voor de mannen van 55-59 en 60-64 jaar impliceert pensionering trouwens niet langer een groot sterfteoverschot en heeft de groep met een onbekend beroep een groter risico (1,18 en 1,14). Dit verschil zou toegeschreven kunnen worden aan het feit dat pensionering op jongere leeftijd vaak alleen in specifieke, waarschijnlijk kwetsbare situaties voorkomt. Bij oudere mannen is dit veel minder het geval: zij vormen op vlak van beroep een bijzondere klasse, juist omdat ze reeds in veel sterkere mate gepensioneerd zijn en dus een vervangingsinkomen hebben. Over het risicoverhogend effect van werkloosheid bestaan heel wat studies (Martikainen en Valkonen, 1996 en Valkonen en Martikainen, 1995). Werkloosheid kan beschouwd worden als een "multiple deprived social position", gekenmerkt door een gebrek aan structurele bronnen, verminderde sociale contacten, verhoogde socio-economische stress en bijgevolg door een grotere sterfte (Leeflang, Klein-Hesselink et al., 1992). Dergelijke resultaten dienen echter omzichtig geïnterpreteerd te worden. Het is, zoals vermeld, goed mogelijk dat een aantal mannen wegens gezondheidsproblemen uit de arbeidsmarkt gestoten worden of er geen nieuwe intrede toe vinden (Dahl, 1993a, 1993b en Vanhoorne, 1984). Dit selectie-effect zou in zekere zin ook een rol kunnen spelen voor de overige niet-actieve bevolkingsgroepen.
Het laagste risico wordt, afwisselend en afhankelijk van de generatiegroep, genoteerd bij de grote zelfstandigen, de hogere leidinggevenden en de academici (0,51 voor de mannen van 45- 49 jaar en 0,68 voor de mannen van 55-59 jaar) en bij de zelfstandige boeren (0,61 en 0,69 voor de mannen van 50-54 en 60-64 jaar). Voor de hogere beroepsklasse leunt dit beeld perfect aan bij de verwachtingen, maar voor de zelfstandige boeren is dit toch een enigszins verrassend resultaat. Vanhoorne (1984) citeert studies waarbij de kleinere sterfte van landbouwers, ondanks hun eerder lage status en inkomen, verklaard wordt door een hoge graad van arbeidstevredenheid. In de twee jongste leeftijdsklassen hebben de toezichthouders en de hooggeschoolde handenarbeiders de tweede laagste sterfte van de actieve bevolking (0,56 en 0,64). In de oudere generaties doet deze klasse het minder goed en vooral bij de mannen van 60-64 jaar. De lagere leidinggevenden en de geschoolde hoofdarbeiders bekleden in het algemeen de derde plaats met exponent B-waarden van 0,62 tot 0,739. Na de klassen met de laagste sterfte volgen meestal de geschoolde handenarbeiders (0,67 tot 0,82) en de routine hoofdarbeiders. Routine hoofdarbeiders scoren dus minder goed dan verwacht (0,72 tot 0,85), tenzij in de klasse 50-54 jaar (0,70), waar zij de tweede laagste sterfte hebben.
E. Dahl (1993b) schrijft de hogere sterfte van lagere bedienden tegenover arbeiders (ongeschoolde arbeiders in zijn geval) toe aan het "healthy worker effect", waarbij de categorie van lagere bedienden de arbeiders opslorpt die het zware fysische werk wegens gezondheidsproblemen niet meer aankunnen. Om deze hypothese te kunnen verifiëren zijn echter longitudinale gegevens over het beroep vereist. De kleine zelfstandigen bekleden een minder goede plaats (0,92 voor de 45-49-jarigen tot 0,88 voor de 50-54-jarigen), behalve in de oudste generatie waar zij beter scoren (0,82). De halfgeschoolde en ongeschoolde arbeiders tenslotte vertonen veelal de hoogste sterfte van de actieve bevolking met exponent B-waarden van 0,80 tot 0,9710. Ten opzichte van de beroepsklasse met de laagste sterfte hebben deze arbeiders een risico dat ongeveer 1,5 keer groter is (ongeacht de leeftijdsklasse). Anderzijds hebben zij tegenover mannen zonder beroep en zonder werkloosheidsuitkering een plus minus tweemaal zo laag sterfterisico. Bij de vergelijking van de extreme beroepsgroepen wordt dus een beeld bekomen dat redelijk goed overeenkomt met de internationaal waargenomen trends (Davey-Smith, Hart et al., 1998; Kaprio, Sarna et al., 1996; Kunst, 1997; Mare, 1990; Marmot, 1986; Marmot, 1995; Menchik, 1993 en Vallin, 1995). De niet-actieve groepen kenmerken zich door een hoger risico dan gemiddeld en de actieve door een lager risico. Voor de beroepsbevolking wordt het kleinste risico doorgaans genoteerd bij de "hoogste" klassen en het grootste bij de "laagste" beroepsgroepen. Bepaalde intermediaire categorieën vertonen een minder systematisch en consistent beeld.
IV.1.2 Het soort van inkomen: de niet-actieven opnieuw benadeeld
Een tweede materiële dimensie van de socio-economische positie is het soort van inkomen. Uit figuur 4.2 kan een betrekkelijk consistent sterftebeeld naar inkomenstype afgeleid worden en dit vooral voor de "extreme" inkomensklassen. Anderzijds blijkt dat bepaalde klassen heel verschillend reageren naargelang de generatiegroep. Vooral de klasse "twee deeltijdse inkomens" vertoont een sterk variërend patroon, mogelijk door de kleine aantallen in deze categorie. Zonder rekening te houden met deze categorie van twee deeltijdse inkomens, komt de laagste sterfte voor in huishoudens die hun loon uitsluitend uit arbeid putten, deze met één hebben. voltijds en één deeltijds inkomen (0,52 tot 0,77), met twee voltijdse (0,57 tot 0,70) en met één voltijds inkomen (0,70 tot 0,80). Niet de mannen in huishoudens met twee voltijdse inkomens scoren dus het best, maar wel deze in huishoudens met één voltijds en één deeltijds inkomen. Mogelijk speelt het lager stressgehalte een rol, maar om hierover definitieve uitspraken te kunnen doen, zou eerst gecontroleerd moeten worden voor de huishoudenspositie, de omvang van beide inkomens, etc. De oudste mannen volgen een licht afwijkende rangorde. Op vlak van inkomens vormen de 60-64 jarigen, net zoals voor de beroepsvariabele, een bijzondere groep omdat zij reeds in veel sterkere mate gepensioneerd zijn en een vervangingsinkomen hebben. Na deze klassen met de laagste mortaliteit volgt een intermediaire groep die een minder consistent of systematisch patroon vertoont naar leeftijd. Deze bestaat uit de restgroep en uit de categorieën "één voltijds en één vervangingsinkomen" en "één deeltijds inkomen", en wordt in het algemeen gekenmerkt door een iets lagere sterfte dan gemiddeld in de jongste generaties en door een risico dat nauw bij het gemiddelde aanleunt bij de oudste mannen. Voor de 60-64- jarigen heeft de restgroep wel een hogere sterfte, terwijl de mannen met één deeltijds inkomen een relatief lager risico vertonen. In deze leeftijdsgroep behoort eerder de klasse "één deeltijds en één vervangingsinkomen" tot de intermediaire groep. De huishoudens die geheel of vooral op vervangingsinkomens moeten terugvallen, onderscheiden zich duidelijk door hun hoge sterfte. Mannen met één deeltijds en één vervangingsinkomen hebben, met uitzondering van de 60-64-jarigen, een risico dat sterk tot matig boven het gemiddelde uitstijgt (1,75 tot 1,15). Vervolgens komen, afhankelijk van leeftijdsgroep, de huishoudens zonder inkomen (1,80 tot 1,55), met twee vervangingsinkomens (2,29 tot 1,11) en met één vervangingsinkomen (2,48 tot 1,24). Het feit dat de klasse "zonder inkomen" in de jongste generaties een lager tempo heeft dan deze met vervangingsinkomens zou te wijten kunnen zijn aan een artefact van de gegevens. Tot de categorie "zonder inkomen" behoort waarschijnlijk een aantal mannen die wel degelijk over een inkomen beschikken, maar voor wie de informatie onbekend is. Voor de oudste cohorten hebben de mannen zonder inkomen wel de hoogste sterfte, vermoedelijk omdat vervangingsinkomens hier een andere betekenis hebben dan op jongere leeftijd. Hoe dan ook, het risico van de inkomensgroep met de hoogste mortaliteit ligt voor de jongste mannen zes keer hoger dan deze van de klasse met het laagste risico, voor de 50-54 jarigen drie keer en voor de andere klassen ongeveer twee maal zo hoog. De verschillen nemen dus opnieuw af naar leeftijd, maar blijven aanzienlijk. In de geraadpleegde literatuur wordt inkomen meestal geoperationaliseerd via het jaarlijks of maandelijks inkomen (Martelin, 1994; Elo en Preston, 1992 en Rogers, 1992), maar dit was hier onmogelijk door het gebrek aan gegevens. Via integratie van het inkomenstype kon toch enigszins het belang van deze dimensie geïllustreerd worden. Mannen uit huishoudens die hun inkomen volledig uit deeltijdse of voltijdse arbeid halen, hebben een lager risico dan gemiddeld, met uitzondering misschien van de groep "één deeltijds inkomen". De tussengroep bestaat uit huishoudens die hun inkomen uit arbeid combineren met sociale steun en de hoogste sterfte wordt aangetroffen in de huishoudens die geen inkomen hebben of in deze die het volledig met sociale uitkeringen moeten doen.
IV.1.3 De huisvestingskwaliteit en de invloed van de levensstandaard
Om tegemoet te komen aan de tekortkoming van de inkomensvariabele, die geen gradaties toelaat naar de omvang van het inkomen, wordt een aantal proxies voor de lange termijn levensstandaard opgenomen, het comfort en het bezit van de woning en een combinatie van beide indicatoren in één huisvestingsvariabele. Figuur 4.3 illustreert het bestaan van een duidelijk sterftebeeld naar het comfortniveau van de woning, hoewel niet volledig conform aan de verwachtingen. Het laagste risico komt voor bij de mannen in een huis met groot comfort (0,49 tot 0,66), die een sterftepeil vertonen dat ver beneden het gemiddelde ligt en dat ook aanzienlijk afwijkt van het risico voor de andere comfortklassen. Daarna komt niet de groep "middelmatig comfort", maar "klein comfort" (0,83 tot 0,91) en pas dan de middenklasse (0,88 voor de jongste mannen tot 0,96 voor de 50-54- jarigen). De vierde plaats wordt ingenomen door de categorie "comfort onbekend" met een sterfterisico dat aanleunt bij het algemeen gemiddelde.
Bij de 45-49 jarigen hebben deze missing cases wel een groot sterfteoverschot (1,31). De mannen in een huis zonder klein comfort (1,43 tot 1,13) en vooral de restgroep (1,51 tot 1,57) worden door de hoogste mortaliteit gekarakteriseerd. Deze laatste categorie bevat enkele heel kwetsbare klassen zoals mannen zonder vaste particuliere woning (bijvoorbeeld thuislozen, woonwagenbewoners, mannen in medische of andere collectieve instellingen die daar op 1/03/1991 gedomicilieerd waren, etc.), mannen waarvan het type huishouden onbekend is, mannen die geen tellingformulier invulden, etc. Voor de extreme comfortklassen komen deze resultaten goed overeen met internationaal onderzoek (Martelin, 1994). De hoge sterfte van de mannen die het zonder klein comfort moeten doen en de lage sterfte van degenen in een huis met groot comfort duidt ontegensprekelijk op de associatie tussen sterfte en een zekere graad van materiële welvaart. Voor de intermediaire groepen middelmatig en klein comfort wordt de rangorde als het ware omgekeerd. Waarschijnlijk is de comfortvariabele niet discriminerend genoeg en worden teveel mannen tot de middengroep gerekend. Ook voor het huisbezit duikt in figuur 4.4 een duidelijk patroon op. De huiseigenaars hebben een uitgesproken lagere sterfte (0,58 tot 0,72) en worden gevolgd door de groep "huisbezit onbekend" met een risico gelijkend op dat van de totale bevolking voor de twee jongste leeftijdsgroepen (0,99 en 1,01), maar aanzienlijk lager dan gemiddeld voor de andere leeftijdsklassen (0,85 en 0,82). De huurders kenmerken zich door een iets hogere mortaliteit dan gemiddeld (1,14 tot 1,11) en de restgroep opnieuw door het hoogste risico (1,38 voor de 50-54 jarigen tot 1,52 - 1,53 voor de andere leeftijdsklassen). Uit figuur 4.5 blijkt dat de combinatie van beide indicatoren in één huisvestingsvariabele eveneens in een consistent beeld resulteert. De eigenaars van een huis met groot comfort vertonen een sterftepeil dat ver beneden het gemiddelde ligt (0,45 tot 0,62) en worden gevolgd door klassen met een aanzienlijk hogere mortaliteit. Doorgaans zijn dit de eigenaars met middelmatig (0,70 tot 0,78) of klein comfort (0,73 tot 0,83) en de huurders met groot comfort (0,77 voor de jongste mannen tot 0,90 voor de 55-59-jarigen). Bij de 50-54-jarigen hebben de huurders van een woning met groot comfort ongeveer hetzelfde relatief risico als de eigenaars met middelmatig of klein comfort (0,75 tot 0,76). Na deze klassen met de laagste sterfte volgen doorgaans de categorie "huisbezit of comfortniveau onbekend" (d.i. een mengelmoes van allerlei "huisvestingsposities") en vervolgens de eigenaars zonder klein comfort. Voor de jongste mannen kennen de eigenaars zonder klein comfort een aanzienlijk sterfteoverschot (1,26) en worden ze nog voorafgegaan door de huurders van een huis met klein comfort (1,21). Dit is niet het geval voor de oudere leeftijdsgroepen, waar de verschillende eigenaarsklassen bijna "en bloc" de laagste sterfte hebben. Bovendien is sprake van een monotoon toenemend risico met een afnemend comfortniveau, hetgeen voor de afzonderlijke comfortvariabele niet het geval was. De groep met de hoogste mortaliteit bestaat uit de meerderheid van de huurdersklassen en de restcategorie. Voor de twee oudste leeftijdsklassen wordt identiek hetzelfde patroon vastgesteld. Eerst volgen de huurders met klein comfort (1,13 tot 1,17), vervolgens de huurders van een woning met middelmatig (1,33 tot 1,25) of zonder klein comfort (1,48 tot 1,37) en tenslotte de restgroep met de hoogste mortaliteit (1,56 en 1,58). In de twee jongste leeftijdsklassen wordt een andere rangorde genoteerd. Hier hebben de huurders van een huis zonder klein comfort de hoogste sterfte (1,74 tot 1,70). Bij de huurders wordt dus een minder systematische en consistente rangorde naar comfortniveau waargenomen dan bij de eigenaars. Het lijkt er dus op dat het bezitten van een woning een belangrijke discriminerende factor is op gebied van sterfte. Voor bijna alle groepen hebben de huisbezitters een lagere mortaliteit dan gemiddeld, ongeacht het comfortniveau. Naast het bezit van een huis speelt natuurlijk ook de kwaliteit van de woning een rol. Dit blijkt uit de bijna monotoon toenemende sterfte met een afnemend comfortniveau, vooral onder de eigenaars.
IV.1.4 Het onderwijsniveau: de sociale dualiteit
In figuur 4.6 worden de B-waarden van een 13-tal onderwijsgroepen voorgesteld. België kenmerkt zich volgens de figuur door een uitgesproken sterftepatroon naar onderwijsniveau: de meest opgeleiden hebben de laagste sterfte en de niet of minder opgeleiden de hoogste sterfte. In alle leeftijdsgroepen wordt het laagste risico waargenomen bij de mannen met een diploma pedagogisch onderwijs van het korte type, met een diploma universitair of hoger onderwijs van het lange type en met een diploma hoger onderwijs van het korte type. Voor de jongste klasse bijvoorbeeld worden exponent B-waarden genoteerd van respectievelijk 0,61, 0,64 en 0,69. De verschillende niveaus van secundair onderwijs nemen een intermediaire positie in. De risicos leunen in het algemeen nauw aan bij het gemiddelde sterftepeil, tenzij voor de technische richtingen die een iets gunstiger perspectief bieden en dit vooral in de jongste leeftijdsgroepen. Het hoger secundair algemeen vormend of kunstonderwijs blijkt in de oudere generaties wel een iets betere positie mee te brengen dan in de jongere generaties. Deze cohortenverschillen vloeien waarschijnlijk voort uit het feit dat een hogere secundaire opleiding voor de oudere generaties meer maatschappelijke kansen bood dan voor de jongere. De beroepsrichtingen vertonen, samen met het lager secundair algemeen vormend of kunstonderwijs, een iets negatiever beeld. De niet of minder opgeleide klassen hebben een veel hogere sterfte. Mannen zonder diploma hebben een relatief risico van 1,36 tot 1,21 en worden dus door een aanzienlijk sterfteoverschot gekenmerkt. Degenen met een diploma lager onderwijs of met een onbekend diploma vertonen doorgaans iets lagere exponent B-waarden (tenzij voor de oudste mannen). Dat de onderwijsvariabele belangrijke verschillen genereert, blijkt uit de ratio tussen het relatief risico van de hoogst en de laagst opgeleide mannen. Voor de jongste leeftijdsklasse bijvoorbeeld is het risico van niet-opgeleiden (1,36) ongeveer 2,2 keer zo hoog als dat van de mannen met een diploma van pedagogisch onderwijs (0,61). De categorie "niet ingevuld" heeft een relatief risico dat ver boven alle andere uitstijgt: minimum twee maal zo hoog als gemiddeld. Het is overduidelijk dat het hier om een heel specifieke groep gaat, bestaande uit mannen die geen tellingformulier hebben ingevuld. Vermoedelijk heeft een groot deel van hen dat niet gedaan wegens ziekte of ongeval, hetgeen meteen de extreme sterfte zou verklaren. Deze onderzoeksresultaten voor België komen relatief goed overeen met de internationale patronen (Feinstein, 1993), onder andere waargenomen in de Verenigde Staten (Elo en Preston, 1996; Mare, 1990; Menchik ,1993 en Sorlie, Backlund et al., 1995) en in Europa (Martelin, 1994; Kunst, 1997 en Valkonen, Sihvonen et al., 1997). De hoogste en laagste onderwijscategorieën vertonen een consistent patroon, terwijl de secundair opgeleiden, en vooral de algemene richtingen, toch minder aan de verwachtingen voldoen.
IV.1.5 De leefvorm: een duidelijk sociaal patroon
Om te controleren voor een meer sociaal-demografische variabele, wordt het sterftepeil ook uitgesplitst naar de huishoudenspositie. Volgens de internationale literatuur geeft de huishoudenspositie (of de burgerlijke staat) aanleiding tot systematische sterfteverschillen (Wyke en Graeme, 1992). Deze patronen treden ook voor België duidelijk naar voor in figuur 4.7. De gehuwden met inwonende kinderen (0,53 tot 0,67) hebben duidelijk de laagste sterfte en worden hierin gevolgd door de gehuwden zonder inwonende kinderen (0,67 voor de mannen van 50-54 jaar tot 0,71 voor de oudste leeftijdsgroep). Daartegenover staan de groepen met de hoogste mortaliteit, namelijk de restcategorie (1,53 tot 1,36) en de alleenstaanden (1,49 tot 1,16). Het relatief risico van de alleenstaanden is dus 2,8 tot 1,7 keer zo hoog als dat van de gehuwden met inwonende kinderen. Het grootste sterfteoverschot treedt op voor de restgroep, met heel specifieke huishoudenssamenstellingen. De andere posities getuigen van een iets minder consistent beeld naar leeftijd. In de oudste generaties hebben mannen die bij een kerngezin inwonen het derde hoogste risico met een aanzienlijk tot matig sterfteoverschot (1,23 voor de 55-59-jarigen en 1,13 voor de 60-64- jarigen). In de jongste klasse vertonen zij maar een lichte surmortaliteit (1,03) en hebben de mannen die bij hun ouders inwonen een veel hoger risico (1,33). Voor de 50-54-jarigen geldt dezelfde rangorde, maar bestaat een kleiner verschil tussen beide posities (met waarden van respectievelijk 1,16 en 1,25). Bij de 55-59-jarigen geeft inwonen bij de ouders aanleiding tot een meer gematigd overschot (1,15) en voor de oudste mannen tot slechts een heel klein overschot (1,03). Bij de 60-64-jarigen lijken de ongehuwd samenwonenden zonder kinderen een risicovollere groep (1,10). In de overige leeftijdsgroepen vertonen de ongehuwd samenwonenden zonder kinderen een lichte surmortaliteit. Voor de samenwonenden met inwonende kinderen en de mannen aan het hoofd van een monoparentaal gezin wordt een iets lager risico dan gemiddeld genoteerd. Er kan in zekere zin gesteld worden dat deze posities een intermediaire groep vormen tussen de gehuwden enerzijds en de mannen die geen deel uitmaken van een koppel anderzijds. Voor de 60-64-jarigen geldt dit in veel mindere mate: hier hebben alleen de gehuwden een lager tempo dan gemiddeld. Deze resultaten leunen opnieuw betrekkelijk goed aan bij de internationaal waargenomen patronen. Op het eerste gezicht lijkt de sociale-netwerk-hypothese bevestigd door de cijfers; vooral het gehuwd, maar ook het ongehuwd samenwonen, geeft aanleiding tot een lager relatief sterfterisico. Mannen die geen deel uitmaken van een (heteroseksuele) samenwoonrelatie, in casu de alleenstaanden en degenen die bij een kerngezin of bij de ouders inwonen, hebben meestal een hogere sterfte dan degenen die wel in relatieverband leven. Een nuance is dat hoe "officiëler" het samenwonen, hoe groter dit voordeel. Een traditionele gezinsstructuur, een echtpaar met kinderen, heeft de laagste sterfte. Ongehuwd samenwonenden hebben duidelijk een hoger sterfterisico dan gehuwden. Er bestaan dienaangaande twee verklarende hypothesen voor het verband tussen het gehuwd zijn (of het ongehuwd samenwonen) en het sterfterisico (Goldman, 1993). De eerste veronderstelt een "gezondheidsbevorderend" effect van het huwelijk (of algemener van een samenwoonrelatie) op economisch, sociaal en psychosociaal vlak; de tweede vertrekt van een selectie-effect waarbij gezonde personen meer kans hebben om gehuwd te zijn of om samen te wonen. Om uitspraken te kunnen doen over het belang van beide mechanismen zijn echter longitudinale gegevens vereist over de huishoudenspositie.
IV.1.6 Conclusies
In deze beschrijvende analyse lijken alle socio-economische variabelen na controle voor leeftijd significante sterfteverschillen te genereren. De tendensen zijn in het algemeen systematisch voor de vier leeftijdsklassen en sluiten nauw aan bij de conclusies uit internationaal onderzoek.
...& Wat betreft de vrouwen geven we enkel de conclusie, niet omdat we de dames niet interessant zouden vinden, maar omdat er weinig verschillen met de mannen werden gevonden.
( ... )
V.3 Conclusie
1. In het algemeen sluiten de sterftepatronen van vrouwen goed aan bij deze van mannen. Hoewel de verschillen kleiner zijn bij vrouwen, kan niet ontkend worden dat de mortaliteit ook in de Belgische vrouwelijke bevolking duidelijk differentieert in functie van de socio-economische positie, waarbij de "laagste" klassen de hoogste sterfte hebben.
2. Vrouwen vertonen doorgaans minder intense en minder lineaire patronen dan mannen. Dit geslachtsverschil wordt waargenomen in alle leeftijdsklassen uit de doelgroep van middelbare leeftijd, hoewel het verschil voor bepaalde variabelen nihil is in de oudere generaties. De algemene conclusie komt goed overeen met internationale onderzoeksresultaten, althans voor de individuele variabelen zoals de beroepsstatus en het onderwijsniveau. Voor de strikt individuele kenmerken wordt een andere gradiënt genoteerd bij vrouwen dan bij mannen, typerend voor een specifieke reactie. Voor de huishoudelijke kenmerken, zoals het inkomenstype en de huisvestingskwaliteit, duiken meer gelijkaardige verschillen op in beide geslachtsgroepen. Dit is voor een stuk logisch, aangezien de kenmerken van alle leden van het huishouden, zowel mannen als vrouwen, in deze variabelen opgenomen zijn.
3. In de multivariate modellen dalen de sterfteverschillen bij vrouwen, maar houden ze doorgaans stand. Het geslachtsverschil op vlak van differentiële sterfte vermindert of verdwijnt zelfs na controles voor andere variabelen. Deze controles leiden veelal tot een grotere reductie van de variatie van de coëfficiënten bij mannen dan bij vrouwen, zodat uiteindelijk nog maar weinig verschil bestaat tussen beide geslachten. Mogelijk duiken in de mannelijke populatie mechanismen op die het effect van elke afzonderlijke variabele opblazen, wanneer deze in combinatie met elkaar in hetzelfde model gebracht worden. Bij vrouwen is vermoedelijk minder sprake van dergelijke effecten, waarschijnlijk omdat zij nog steeds sterker beïnvloed worden door hun rol als echtgenote en als moeder. Mannen vormen in deze maatschappij nog steeds de of beter een meer traditionele kostwinner.
...& Vervolgens per streek...
( ... )
VII.2 Sterfteverschillen naar arrondissement bij Belgische mannen:
De hogere sterfte in Wallonië bevestigd Het sterfterisico wordt in dit deel enkel gemodelleerd in functie van het arrondissement waar de man op het ogenblik van de volkstelling woonde25. De resultaten van deze modellen zijn opgenomen in kaart 7.1, gebaseerd op de gemiddelde waarden voor de vijf leeftijdsgroepen samen26. De eigenlijke cijfers kunnen in annex 7.4 gevonden worden, waar ook de waarden voor de vijf afzonderlijke leeftijdsgroepen opgenomen zijn.
Kaart 7.1 : Relatieve sterfterisico's (exponent B-waarden) naar arrondissement, na controle voor leeftijd; gemiddelde waarden voor Belgische mannen in de leeftijdsgroepen tussen 40 en 64 jaar In kaart 7.1 duikt een uitgesproken dichotomie op waarbij de meerderheid van de Vlaamse arrondissementen een waarde kleiner dan één vertoont en omgekeerd bijna alle Waalse arrondissementen een waarde groter dan één en dus een hogere sterfte hebben. De mannen uit Limburg en de Kempen worden gekenmerkt door het laagste risico, hierin doorgaans gevolgd door leeftijdsgenoten uit Antwerpen en uit Vlaams-Brabant. De mannen uit West-Vlaanderen vertonen veelal een sterfte die nauwer bij het gemiddelde van het Rijk aanleunt en zijn dus iets slechter af, althans in bepaalde arrondissementen. Dit geldt ook voor Oost- Vlaanderen. In beide provincies wordt de hoogste sterfte van het Nederlandstalig landsgebied genoteerd, zoals bijvoorbeeld in Dendermonde en Veurne, maar vooral in Oostende, Aalst en Oudenaarde, waar een risico waargenomen wordt dat gelijk of bijna gelijk is aan het nationaal gemiddelde.
In Wallonië hebben bijna alle arrondissementen een hoger risico dan het Rijk, op een aantal uitzonderingen na zoals Nijvel en Verviers, waar de laagste sterfte van het Franstalig landsdeel genoteerd wordt. De gebieden met de hoogste mortaliteit zijn voornamelijk in Henegouwen (in Charleroi en Bergen) gesitueerd en in mindere mate ook in Namen. De Luikse en een aantal Luxemburgse arrondissementen hebben in Wallonië een relatief gunstige positie, met waarden die minder afwijken van het gemiddelde.
VII.5 Conclusies
1.De regionale tendensen komen goed overeen in beide geslachtsgroepen. In het algemeen worden dezelfde lijnen waargenomen, met een hogere sterfte in Wallonië en een lagere in Vlaanderen, zowel bij mannen als bij vrouwen. Bij mannen zijn de regionale sterfteverschillen, net zoals de sociale verschillen, wel iets meer uitgesproken. Ook wordt voor bepaalde arrondissementen een differentieel beeld bekomen in functie van het geslacht. Globaal gesteld duikt bij vrouwen een meer stedelijke gradiënt op, waarbij de stedelijke gebieden doorgaans de hoogste sterfte hebben en de rurale arrondissementen de laagste sterfte. Bij mannen is dit patroon minder uitgesproken.
2. Na controle voor de socio-economische samenstelling van de bevolking blijven deze verschillen behouden in beide geslachtsgroepen. In Vlaanderen zijn duidelijk factoren in het spel die de sterfte op een lager peil houden en in Wallonië elementen die de mortaliteit op een hoger niveau houden, onafhankelijk van de huisvestingskwaliteit, het soort van inkomen, het opleidingsniveau en de huishoudenspositie.
3. De controles voor socio-economische status reiken twee sleutels aan om de regionale sterfteverschillen te interpreteren. De daling of stijging van de sterfterisico's geven aan in welke mate de regionale sterfteverschillen verklaard kunnen worden door statusverschillen. Zo kan voor Charleroi, Bergen en Brussel afgeleid worden dat de oversterfte in aanzienlijke mate samenhangt met het slecht socio-economisch profiel van de bevolking in deze arrondissementen en dit zowel bij mannen als bij vrouwen.
De tweede sleutel wordt gevormd door de verschillen die in het nettomodel blijven bestaan tussen de arrondissementen en dus niet het gevolg zijn van differentiële socioeconomische kenmerken van de bevolking. In essentie blijven vier categorieën over om deze residuele sterfteverschillen te verklaren: milieufactoren, socio-economische omgevingsfactoren, het beleid inzake gezondheidszorg en gedragsfactoren (levensstijl en preventie), in de mate dat deze niet samenhangen met de socio-economische positie, maar wel cultureel bepaald zijn. Het spreekt vanzelf dat deze vier factoren samen ageren en elk voor een variabel deel van de residuele verschillen verantwoordelijk kunnen zijn. De interactie tussen deze factoren kan zelfs een neutraliserend effect hebben waarbij gunstige milieufactoren bijvoorbeeld teniet gedaan worden door een ongezondere levensstijl. Op basis van de beschikbare gegevens in dit onderzoek is het echter niet mogelijk om dieper op deze mogelijke samenhang in te gaan of om verklaringen te kunnen formuleren. Toch kunnen enkele frappante vaststellingen gedaan worden. In eerste instantie blijkt dat de sterfteverschillen tussen het Vlaams, het Brussels en het Waals Gewest gedeeltelijk te verklaren zijn door de verschillen in socio-economische status van de inwoners van de betrokken gebieden. De daling van de mortaliteit in de dichtstbevolkte en meest geïndustrialiseerde gebieden van Wallonië is hier tekenend voor en tevens de aanzienlijke afname van de sterfte in het Brussels Gewest. Toch blijven na controle belangrijke verschillen bestaan waarvoor de socio-economische factoren op individueel vlak geen verklaring kunnen bieden. Vermoedelijk spelen verschillen in milieu, gedrag en gezondheidszorg hierbij een belangrijke rol. Uit de gezondheidsenquête blijkt duidelijk dat de gewesten een aantal belangrijke verschillen vertonen op gebied van levensstijl en gezondheidszorg. In de literatuur werd herhaaldelijk de grote samenhang tussen socio-economisch statuut en levensstijl bevestigd. Het zou dus moeten gaan om verschillen in levensstijl die blijven bestaan na controle voor de socioeconomische status.
In Vlaanderen kunnen na controles drie gebieden onderscheiden worden. Het zuiden van Oost-Vlaanderen en Halle-Vilvoorde vertonen binnen Vlaanderen een belangrijke surmortaliteit, zowel voor mannen als voor vrouwen. Daartegenover staan de Limburgse en Antwerpse Kempen, met een lage mortaliteit voor beide geslachten. De streek van Antwerpen-Mechelen wordt gekenmerkt door een hoge sterfte bij vrouwen, maar door een risico dat nauw bij het Vlaams gemiddelde aanleunt bij de mannen. Verder valt het op dat ook Hasselt bij de vrouwen slechter scoort.
In Wallonië is het veel moeilijker om regionale patronen te onderscheiden die gelijklopend zijn voor mannen en vrouwen. Charleroi, Bergen, Marche-en-Famenne, Dinant en Philippeville doen het slecht in beide groepen, terwijl Moeskroen en Doornik, Thuin en Verviers eerder goed scoren. Opmerkelijk is de hele noord-oostelijke regio van Wallonië (Nijvel, Borgworm, Luik en Verviers) die bij mannen na controle de laagste cijfers vertonen, terwijl dit bij de vrouwen niet het geval is.
Deze onderzoeksresultaten dienen voorzichtig geïnterpreteerd te worden, aangezien twee belangrijke bedenkingen gemaakt kunnen worden bij de regionale analyse. De onderzoekseenheid (het arrondissement) is in eerste instantie een relatief willekeurige administratieve indeling van het territorium. Het is best mogelijk dat belangrijke interne verschillen bestaan binnenin een arrondissement, die hier volkomen gemaskeerd worden. Een fijnere indeling (bijvoorbeeld op gemeentelijk vlak) zou hier eventueel inzicht in kunnen verschaffen. Anderzijds zou een fijnmaziger geografische opdeling tot een ander probleem leiden, dat zelfs reeds opduikt op arrondissementeel niveau. Sterfte is een relatief zeldzaam fenomeen, in het bijzonder bij vrouwen in de bestudeerde leeftijdsgroepen. Hierdoor kan een zekere volatiliteit ontstaan in de resultaten en vooral in de dunbevolkte arrondissementen.
... ?! Iets geleerd beste kamaraden ?!... Of toch liever maar onnozele praat uitkramen in de Story en Dag Allemaal ?!...
Hebben jullie intussen je zo al wel eens afgevraagd... "Waar zijn we mee bezig ?!..."
Ach-ach-ach... Het wel & wee van ons spaarpotje voor de nucleaire ontmanteling
Het editoriaal van de Standaard van 28 oktober 2008. We citeren integraal :
...
...
Energie en grondstoffen
woensdag 11 januari 2006
Waakhond energiemarkt ligt op apegapen
De waakhond die in het oog moet houden of de energiesector wel genoeg geld opzijzet voor de latere ontmanteling van de kerncentrales, ligt op apegapen.
Het geld waarover hij moet waken, is geen geld van de energiebedrijven zoals die laatste beweren, maar geld dat de consument betaalt via zijn - erg hoge - energiefactuur en dat de overheid nadien afroomt.
De Commissie voor Nucleaire Voorzieningen, zoals die waakhond in slecht Nederlands heet, vergadert nauwelijks één keer per jaar. Ze heeft nog altijd geen huishoudelijk reglement. En ze krijgt geen werkingsbudget van de overheid, zelfs niet om de studies te betalen op basis waarvan zij berekent hoeveel geld daarvoor opzijgezet moet worden.
Ze weet ook niet wat de overheid wil inzake ontmanteling. De meeste regeringspartijen zijn niet (meer) voor de vervroegde sluiting van sommige kerncentrales, die een vorige regering vastlegde, maar een beslissing is er nog niet en komt er ook niet snel.
Omdat de commissie op apegapen ligt, is er niemand om aan te klagen dat het tot nu toe opzijgezette geld, voor een groter deel dan mag, terug ter beschikking gesteld wordt van de energiebedrijven Electrabel en Elia. (Toen de commissie dat toch eens poogde te doen, werden prompt drie leden van de atoomlobby in de commissie geparachuteerd.)
En omdat de commissie op apegapen ligt, is er ook niemand om aan te klagen dat de overheid zelf geregeld - ook nu weer voor de begroting 2009 - in die kas graait om haar rekeningen sluitend te maken.
Het is een schande.
Maar het is een wel vaker voorkomend fenomeen in dit land. Er worden commissies en administraties opgericht om problemen op te lossen die de politiek niet kan oplossen, maar zodra die commissies of administraties opgericht zijn, belet de politiek vaak dat ze hun werk consequent doen. Want als ze dat doen, dwingen ze de politiek om de gevolgen daarvan te aanvaarden en dan beperken ze de bewegingsvrijheid van de politiek en dat is het laatste wat die wil.
De onduidelijkheid die daaruit voortvloeit, komt sommigen weleens goed uit. Sommige politici en pressiegroepen hebben er soms voordeel bij dat er onduidelijkheid bestaat over bijvoorbeeld de vraag hoeveel geld er nodig is voor de ontmanteling van die centrales. De een kan dan rustig inhakken op de atoomlobby, en de ander kan rustig orakelen dat de energiesector onheus 'gemolken' wordt.
Doet de politiek dat bewust? Ach. Wellicht niet. Het is een gevolg van het onvermogen van veel van onze politici om keuzes te maken in grote dossiers en de consequenties daarvan te aanvaarden. Terwijl de praktijk hen leert dat onduidelijkheid in grote dossiers hun bewegingsvrijheid vergroot in kleine dossiers waarin velen van hen zich beter thuis voelen en waaraan ze eigenlijk ook meer belang hechten. Dus...
...Maar wat lazen we een heel tijdje geleden ?!...
...
Vraag om uitleg van mevrouw Fauzaya Talhaoui aan de minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid over «de financiële middelen en de ontmantelingsstrategie van kerncentrales» (nr. 3-590)
Mevrouw Fauzaya Talhaoui (SP.A-SPIRIT). - De wet van 11 april 2003 betreffende de voorzieningen aangelegd voor de ontmanteling van de kerncentrales en voor het beheer van splijtstoffen bestraald in deze kerncentrales bepaalt dat de kernprovisievennootschap en de betrokken exploitanten aan het opvolgingscomité een voorstel overmaken tot herziene methode van aanleg voor voorzieningen voor de ontmanteling en een voorstel tot herziene methode van voorzieningen voor het beheer van bestraalde splijtstoffen. Dit voorstel moest ten minste een uitgewerkt scenario voor de ontmanteling van de kerncentrales en voor het beheer van bestraalde splijtstoffen, een gedetailleerde raming van de betrokken kosten en een berekeningsmethode voor de opbouw van de voorzieningen omvatten.
De mededeling van de Europese Commissie van 26 oktober 2004 over de financiële middelen die gebruikt dienen te worden voor de ontmanteling, waarin de Commissie meldt dat België nog geen concrete ontmantelingsstrategie heeft gekozen, deed bij mij vragen rijzen over het opvolgingscomité en de provisies.
Werd het huishoudelijk reglement van het opvolgingscomité reeds goedgekeurd? Zo nee, wanneer zal dat dan gebeuren? Heeft de Ministerraad het maximaal bedrag dat ten laste van voorzieningen kan worden besteed aan de werkingskosten van het opvolgingscomité, de kosten van de adviezen en de door het opvolgingscomité gevraagde studies, reeds vastgelegd? Heeft het opvolgingscomité het voorstel tot herziene methode van aanleg voor de voorzieningen reeds goedgekeurd?
Wat is het concrete bedrag nodig voor de ontmanteling en voor het beheer van de bestraalde splijtstoffen? Hoeveel daarvan is reeds beschikbaar in het fonds? Hoeveel en welke studies heeft het opvolgingscomité reeds besteld? Welke initiatieven werden recentelijk genomen om de geplande uitstap uit de kernenergie in goede banen te leiden? Welke projecten zijn er in het vooruitzicht?
De heer Marc Verwilghen, minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid. - Het opvolgingscomité voor de ontmanteling en het beheer van bestraalde splijtstoffen heeft zijn huishoudelijk reglement goedgekeurd. Het moet nog door mijn administratie worden voorgelegd.
De administratie heeft een nieuw ontwerp van koninklijk besluit opgesteld waarin een maximaal bedrag is voorgesteld dat kan worden besteed aan de werkingskosten van het opvolgingscomité. Dit voorstel wordt onderzocht en aan de Ministerraad voorgelegd.
Het voorstel tot herziening van de provisioneringsmethodes voor de ontmanteling van de kerncentrales werd door de kernprovisievennootschap overgemaakt aan de leden van het opvolgingscomité kort na het verschijnen van hun benoeming in het Belgisch Staatsblad. Het comité heeft verschillende vergaderingen gewijd aan het herzieningsvoorstel en het opstellen van het advies daarover bevindt zich in zijn eindfase. Ik hoop dat het over enkele weken klaar zal zijn.
Op het einde van 2004 waren de provisies in de boeken van de kernprovisievennootschap de volgende: 990.135.000 euro voor de ontmanteling van de kerncentrales en 2.606.286.000 euro voor het beheer van de bestraalde splijtstoffen. Deze bedragen stemmen overeen met de oude provisioneringsmethodes. Na ontvangst van het advies van het opvolgingscomité zal de kernprovisievennootschap deze bedragen in overeenstemming brengen met de herziene methodes. Eind 2004 zullen de provisies zowel voor de ontmanteling als voor de splijtstoffen overeenstemmen met de huidige waarde van de toekomstige verplichtingen.
Het opvolgingscomité heeft tot nu toe één studie besteld, namelijk aan de NIRAS, voor het onderzoek van de herziene provisioneringsmethodes. Wat de initiatieven betreft die werden genomen om het hoofd te bieden aan de geplande uitstap uit de kernenergie, werden verschillende maatregelen genomen: reserveren van een gebied in de Noordzee voor de inplanting van windmolens; bevordering van de productie en het gebruik van biobrandstoffen; maatregelen om de energiebesparing te bevorderen; diversificatie van onze gasbevoorrading; aanmoediging van nieuwe elektriciteitsproducenten om zich in België te vestigen.
Mevrouw Fauzaya Talhaoui (SP.A-SPIRIT). - Ik dank de minister voor het antwoord. Ik zal de situatie volgen. Het gigantische bedrag dat de minister vermeldde, is nu eenmaal de prijs die we voor kernenergie in de toekomst zullen moeten betalen.
Maar blijkbaar heeft SP.-A-SPIRIT de situatie toch niet zo op de voet gevolgd zullen we maar eufemistisch zeggen ...We laten jullie genieten van een meer recente bijdrage van een intelligente jongen van Synatom, een zekere Meneer Cornelissen :
Jullie moeten dit stichtende stukje leesvoer maar even lezen om de objectieve berichtgeving van Synatom tot jullie hersentjes te laten doordringen na het lezen van het editoriaal van De Standaard. De wereld wordt plots een boeiende plek...
...
Een strikt bewaakte
spaarpot
De Belgische kerncentrales bereiken ooit het einde van hun levensduur. Ze zullen dan moeten worden ontmanteld. Ook het kernafval moet verder worden beheerd. Inmiddels wordt al ruim twintig jaar geld opzij gezet om zich daarop voor te bereiden. De evaluatie van de behoeften, de opbouw en het beheer van de provisies zijn wettelijk strikt gereglementeerd en er bestaan duidelijke procedures voor. De overheid controleert dit proces voortdurend.
Elke particulier, elk gezin, elke onderneming weet dat bepaalde mijlpalen in het leven een lange financiële voorbereiding vereisen. Om bijvoorbeeld ons droomhuis te kunnen bouwen moeten we soms heel lang sparen. Daarbij is het zinvol af en toe de balans op te maken: Stemt de spaarsom overeen met de behoefte, is ze toereikend of misschien wel overdreven hoog? Het antwoord hangt af van verschillende factoren, die kunnen variëren: het gewenste huis, de grondprijs in de regio, de intrest, de bouwkosten, de dalende of stijgende prijsevolutie van bepaalde technologieën, enz.
Ook voor kerncentrales
Deze zeer algemene redenering geldt ook voor de nucleaire provisies die in België worden opgebouwd. Op termijn, dat is geweten, zullen er grote uitgaven nodig zijn die voortvloeien uit het einde van de exploitatie van de huidige Belgische kerncentrales. We zullen de gebruikte splijtstof en het kernafval moeten blijven beheren. We zullen de centrales moeten ontmantelen, dat wil zeggen stilleggen, de laatste splijtstof verwijderen, de installaties afbreken en de sites saneren. En dat moet uiteraard worden gefinancierd.
"De uitdaging is om de nodige bedragen zo precies mogelijk in te schatten. We sturen voortdurend bij."
De sector van de nucleaire elektriciteitsproductie legt daarvoor al sinds de jaren '80 provisies aan. Eenvoudig gesteld: telkens een nucleaire kWh wordt geproduceerd, worden enkele centiemen opzij gezet. Zo is er ondertussen geleidelijk een provisie van 4,5 miljard euro aangelegd. Gilbert Cornelissen, Financieel Directeur van Synatom: "Net zoals voor een particulier is de uitdaging om de bedragen die op termijn nodig zullen zijn, zo precies mogelijk in te schatten. Hun raming is op twintig jaar tijd al sterk geëvolueerd, meer bepaald omdat de technologie vooruitgaat. We passen voortdurend aan. Het grote verschil met particulieren is dat, voor de nucleaire provisies, deze evaluatie zeer streng wordt gecontroleerd door de overheid."
De wet van 11 april 2003 en de wijzigingen van 25 april 2007 hebben een zeer strikt kader bepaald voor de evaluatie en het beheer van de provisies. Omdat de markt is vrijgemaakt en de ondernemingen zijn blootgesteld aan concurrentie, heeft de overheid ervoor gezorgd dat de provisies op termijn altijd toereikend en beschikbaar zullen zijn, wat er ook gebeurt. Ze heeft dus een kader uitgewerkt dat erover moet waken dat de kosten van het nucleair passief in de toekomst niet op de gemeenschap worden afgewenteld. Als daarenboven zou blijken dat de reële kosten van de ontmanteling van de centrales of het beheer van de gebruikte splijtstoffen de bedragen van de provisies overtreffen, kunnen de autoriteiten aan de exploitanten van kerncentrales vragen om het resterende deel bij te passen. De wetgeving is in dit opzicht zeer formeel en deze verplichting is niet in de tijd beperkt.
Synatom, de hoeksteen
Deze wet vertrouwde aan Synatom de rol toe van kernprovisievennootschap. De onderneming bepaalt de strategie, evalueert de toekomstige uitgaven, berekent de nodige provisies en beheert de gelden. Synatom is een private onderneming waarvan het kapitaal voor 100% in handen is van Electrabel. De Belgische staat bezit een "Golden share" en stuurt twee vertegenwoordigers naar de Raad van bestuur.
De Belgische wetgever richtte een Commissie voor nucleaire voorzieningen
op. Ze bestaat uit zes leden die de Staat vertegenwoordigen en
drie leden die Synatom vertegenwoordigen. Het is haar taak om toe
te zien op de wijze waarop de provisies worden opgebouwd en op het
beheer van de overeenkomstige gelden(*). Er bestaat een precieze
methodologie voor het evalueren van de vereiste provisies. Elke drie
jaar is er een herziening die wordt voorgelegd aan de Commissie voor
nucleaire voorzieningen. De eerste evaluatie werd in januari 2004
door Synatom voorgelegd en goedgekeurd. In 2006 werd de herziening
gerealiseerd door de gespecialiseerde teams van Synatom,
Electrabel en Tractebel Engineering. Er werden verschillende mogelijke
beheersscenario's opgesteld, zowel voor de benedenfase van de
splijtstofcyclus het afvalbeheer dus als voor de ontmanteling van
de centrales. De technische en economische hypothesen werden aangepast
om rekening te houden met de meest recente evoluties. Het
dossier werd begin 2007 voorgelegd aan de Commissie.
"Ons werk steunt op een methodologie
en op solide berekeningen die werden goedgekeurd door de Commissie voor
nucleaire voorzieningen."
Gilbert Cornelissen: "Het gaat om heel grondig werk. De Commissie
keurde het dossier midden maart 2007 goed. Dit is een etappe in een
proces dat voortdurend evolueert, laat dat vooral duidelijk zijn. Er
zijn aanbevelingen geformuleerd. Daarmee gaan we aan de slag voor
de nieuwe cyclus van drie jaar die nu gestart is. De volgende mijlpaal
is 2010. Ook in die nieuwe cyclus zullen we werken op basis van een
solide methodologie en berekeningen die - en dat wil ik opnieuw
benadrukken - goedgekeurd zijn door de Commissie voor nucleaire
voorzieningen."
---------- (*) NIRAS en FANC hebben het recht om de vergaderingen van de Commissie bij te wonen en
hebben een raadgevende stem.
----------
HET GAAT OM RAMINGEN
De datum van de ontmanteling van de centrales en van de definitieve opslag van het afval ligt nog veraf. Dit creëert uiteraard onzekerheid over de kosten. Dat is des te meer het geval omdat sommige data zullen afhangen van beslissingen die de regering nog moet treffen, met name inzake kernafval en de opslag ervan. Echter, als Synatom de Commissie voor nucleaire voorzieningen heeft kunnen overtuigen van de betrouwbaarheid van haar berekeningen, dan is dat omdat die gebaseerd zijn op conservatieve hypothesen. Zo is er, bij gebrek aan een beslissing over de bestraalde splijtstoffen, gekozen voor de hypothese van recyclage van die splijtstoffen, wat meteen de duurste is.
CONTROLE VAN HET BEHEER VAN DE FONDSEN
De wet van april 2003 voorziet eveneens volgens welke criteria de fondsen die overeenkomen met de nucleaire provisies mogen worden beheerd. Dit thema komt later nog aan bod in "Nucleaire actualiteit". De Commissie voor nucleaire voorzieningen controleert of die door de wet vastgestelde criteria worden gerespecteerd.
EEN EVOLUTIEF WERK
Bij haar evaluaties baseert Synatom zich op hypothesen die internationaal erkend zijn. Ze omringt zich eveneens met raadgevers die gespecialiseerd zijn in het opstellen van modellen, nl. het Duitse bureau NIS. Robert Leclère, gedelegeerd bestuurder van Synatom: "Dat betekent uiteraard niet dat de evaluaties van maart 2007 onveranderlijk zijn. Ze kaderen in het driejaarlijkse proces dat door de wet is vastgelegd en ze worden in feite voortdurend herzien." In 2007 deed de Commissie voor nucleaire voorzieningen een beroep op de expertise van NIRAS (Nationale Instelling voor Radioactief Afval en Verrijkte Splijtstoffen). Zij overhandigde een rapport aan de Commissie, die het bij haar positief advies voegde. Het omvat onder meer vragen bij bepaalde ramingen, met name de percentages onvoorziene uitgaven en de ramingen van de schaalvoordelen die de gelijktijdige ontmanteling van verschillende centrales op een zelfde site opleveren. Robert Leclère: "We hebben al een planning opgesteld voor bijkomende studies hierover. Dit maakt deel uit van het dynamische proces en zal zeker één van de belangrijke punten zijn die de Commissie in 2010 en 2013 zal moeten analyseren."
...En als kleine suggestie krijgen onze lezers er eveneens een toemaatje bij onder de vorm van een vraagje : in het editoriaal is er sprake van leningen aan Elia, misschien kan het eens nuttig zijn om even te vragen waarvoor deze leningen van Synatom aan Elia moesten dienen ?! ...het is tenslotte het geld van iedereen die een elektriciteitsfactuur betaalt, dus ook van ons en wij zijn erg nieuwsgierige burgers... Een klaar en duidelijk antwoord graag !!
eindelijk een mooi voorbeeld tegen de voedselverspilling ! Of waarvoor stakingen nuttig kunnen zijn...
...
Het is jullie misschien totaal onbekend, maar in wezen zijn wij dus heel aardige mensen en als het goed is, zeggen we het dus ook. Dus lezen we met goedkeurende blik volgend berichtje van ons aller bekende persagentschap Belga :
...
...
dinsdag 28 oktober 2008 | Bron: belga
Stakingen Carrefour goed nieuws voor armen
De stakingen bij Carrefour zijn goed nieuws voor de armenorganisaties in ons land. Omdat brood, verse vis, beleg en verse fruitsappen vaak na één dag al onverkoopbaar zijn, stuurt Carrefour die producten na de stakingen naar goede doelen.
Zo leverde de vakbondsactie bij de nieuwe Carrefour-hypermarkt in Brugge de kansarmenorganisatie Poverello deze week kilos verse vis en liefst duizend broden op. Het ging om de grootste gift voor Poverello in 18 jaar.
Dit is dus een mooi voorbeeld dat het anders kan en dat voedselverspilling kan vermeden worden, dus ook van producten met een zeer beperkte versheidsduur. Misschien kan dit voorbeeld eventjes doorgegeven worden aan Delhaize ?!... Wij wensen Carrefour dus maar meteen proficiat met dit voorbeeld als ze nu nog een kleine inspanning doen om al hun werknemers netjes onder het zelfde paritair comité te laten werken en zo een zelfde ~eerlijk & B-E-H-O-O-R-L-IJ-K & vooral menswaardig~ loon uit te betalen, willen we allemaal klant worden bij hen ! Beloofd !
Het grote geheim van rooie Patrick....verhoogde zooltjes
Onze trouwe lezertjes zullen al wel gemerkt hebben dat wij de laatste tijd erg bekommerd zijn over het wel en wee van de linkerflank van de Vlaemsche politieke wereld. Nu we jullie het geheime wapen van kameraad Keunen hebben verklapt en we Maya Detiège als trouwe labrador in allerlei populaire blaadjes zien opduiken aan de zijde van haar nieuwe vriendje en hondenkenner Chris Dusauchoit...
...& we citeren uit de onverdachte bron van Knack.be
...
BELGIË
'Politici volgen regels BV-land'
22/10/2008 - 13:38
Ook Terzake (Canvas) schenkt woensdagavond aandacht aan het kersverse koppel Maya Detiège en Chris Dusauchoit. Eindredacteur Yves Ponnette vindt een item over het onderwerp relevant. 'Politici gaan zich gedragen volgens de regels van BV-land', zo stelt Ponnette vast.
De romance tussen de SP.A-politica en de presentator van het VRT-televisieprogramma 'Dieren in nesten' krijgt heel wat aandacht in de kranten. Ook Terzake gaat erop in en heeft beiden woensdagavond uitgenodigd in de studio.
'Terzake schenkt normaal geen aandacht aan het privéleven van politici, behalve als ze het zelf organiseren', zo motiveert Ponnette. Hij merkt op dat de bekendmaking dat beiden een koppel zijn wel degelijk op een georganiseerde manier is gebeurd.
'Detiège bracht haar verhaal in Dag Allemaal, terwijl Dusauchoit een en ander dezelfde dag bekendmaakte in Story.' Ponette ziet een evolutie en stelt vast dat politici als Detiège zich gaan gedragen volgens de regels van BV-land.
Volgens de eindredacteur haalt de familie Detiège op dat domein haar gram. Leona Detiège heeft nadat ze geen burgemeester van Antwerpen meer was, deelgenomen aan het programma 'Stanley's route'. Dochter Maya, een veelbelovende politica die ministerabel was, zat in 71° Noord, een soortgelijk survivalprogramma, aldus Ponnette.
Terzake besteedde dinsdagavond al zeer kort aandacht aan het koppel Detiège-Duauchoit op basis van wat in de tijdschriften stond.
Woensdagavond gaat de redactie erop door en heeft ze beiden in de studio uitgenodigd. 'Het doel is een ernstig interview, zonder waarde-oordeel', aldus Ponnette.
Waarom verwondert het ons dan niet als we vernemen...
...
Sp.a pleit voor gratis voorbehoedmiddelen
Sp.a-senator Marleen Temmerman en sp.a-kamerlid Maya Detiège werken aan een wetsvoorstel waarbij voorbehoedsmiddelen zoals de pil, het spiraal en condooms gratis gemaakt worden voor iedereen. Dat stellen ze woensdag in een persbericht.
Als eerste stap pleiten ze voor de terugbetaling van het hormonaal spiraaltje. Dat de gynaecologen tegen dat voorstel zijn, begrijpen Detiège en Temmerman niet.
Detiège en Temmerman broeden naar eigen zeggen op een wetsvoorstel om voorbehoedsmiddelen 'toegankelijker' te maken. 'Dat kan door de prijzen te drukken en bepaalde middelen als de pil, het spiraal en condooms gratis te maken voor iedereen', luidt het.
Als eerste stap hebben Temmerman en Detiège een resolutie ingediend in verband met de terugbetaling van het hormonaal spiraal. 'We focussen eerst op dit voorbehoedsmiddel omwille van de hoge kostprijs van het spiraal (134 euro)', zegt Detiège.
De sp.a-resolutie werd in de Senaat mee getekend door parlementsleden van de meerderheid (CD&V, Open Vld en PS) en de oppositie (Ecolo). Ook bevoegd minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx was het voorstel genegen. Maar dinsdag lieten de Vlaamse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie en de Beroepsvereniging van Belgische Gynaecologen en Verloskundigen weten dat zij gekant zijn tegen de terugbetaling van het hormonaal spiraaltje.
Volgens Johan Van Wiemeersch, de woordvoerder van de gynaecologenverenigingen, zijn er doorslaggevende tegenargumenten. Zo is er de prijs. Hormoonspiraaltjes zijn nu al goedkoop. Als je ervan uitgaat dat ze vijf jaar gebruikt worden, kosten ze 27 euro per jaar. Vergeleken met vijf jaar gebruik van klassieke contraceptiva is het verschil groot.
Temmerman, zelf gynaecoloog, en Detiège zijn verbaasd over het verzet bij de gynaecologen. 'Met verstomming las ik in de Artsenkrant dat de Vlaamse gynaecologen vereniging (VVOG) tegen de terugbetaling van het hormonaal spiraal zouden zijn. Daarvan heb ik nog niets gehoord. Er was geen bevraging, geen vergadering, geen mail aan vooraf gegaan en ik ben nochtans trouw lid van de VVOG. Bij rondvraag vielen alle collegae eveneens uit de lucht. Hiervan had niemand iets gehoord', zegt een verbaasde Temmerman.
Dus gaan we op zoek naar nog meer geheime wapens die onze sossen weer op de rails moeten helpen. ...& Wat vonden we op de uiterst interessante site van Bugarri-shoes met verhoogde zooltjes ?!... & Met de wel volgende doorslaggevende commerciële, wetenschappelijk evenals statistisch gefundeerde argumenten...
...
"Waarom zou ik groter willen zijn?"
Groot zijn biedt vele voordelen. Het volstaat enkele wetenschappelijk bewezen voorbeelden op te sommen. Ze illustreren meteen de positieve impact van het dragen van Bugarri Shoes.
Financiële/Carrière voordelen:
# Mensen in hooggeplaatste posities zijn gemiddeld 5 cm groter dan mensen in lager geplaatste posities.
# Het opstartsalaris van mannen groter dan 1m82 ligt 12% hoger dan dat van mannen kleiner dan 1m82.
# Bij het rekruteren wordt 72% van de grotere persoon aangeworven.
Fysieke voordelen:
# Wist je dat vrouwen liever uitgaan met mannen die minstens 4 cm groter zijn dan zijzelf?
# # Wist je dat het ideaalbeeld van de man een grootte van 1m85 vraagt en de gemiddelde blanke man slechts 1m78 groot is?
# Een recente studie toonde foto's van mannen aan een grote groep vrouwen. Alle vrouwen kozen voor de foto's van grote en middelgrote mannen. Vrouwen vinden grotere mannen klaarblijkelijk aantrekkelijker.
Gezondheidsvoordelen:
# Bugarri Shoes verplichten je rechter te lopen. Je houdt er een betere lichaamshouding op na.
# Bugarri Shoes geven je meer zelfvertrouwen en een nog positiever zelfbeeld. Je voelt je dus een stuk gezonder
Een kleine notitie: wij zeggen niet dat kleine mensen arm, lelijk en ziek zijn! Met deze sectie willen wij enkel statisch aantonen dat je meer kansen hebt om meer te verdienen, aantrekkelijk over te komen en meer zelfvertrouwen op te wekken. Dus, het dragen van Bugarri Shoes verhoogt je kansen tot succes in het leven!
Is dat nu niet interessant beste lezertjes ?!... Of nog net niet helemaal overtuigd ?!... Dan gaan we dus maar enthousiast grasduinen in de getuigenissen van tevreden klanten...
...
Héél tevreden met mijn Bugarri Shoes. Ben niet van de grootste en die schoenen geven me het gevoel van dat tikkeltje meer! Sinds mijn 1ste aankoop, nu 3 jaar terug, draag ik geen ander merk schoenen meer. Ben verslaafd, ben nu aan mijn 7de paar en mijn 1ste paar gaan nog mee, dus ook nog goede kwaliteit! Enkel de maten geven me soms problemen, ik heb maat 40 en moet toch soms 39 nemen.
Karl De Witte, Belgium - 2008-07-02
De schoenen zijn heel comfortabel om te dragen het enige wat mij nog meer zou aanspreken is dat de keuze in de modellen van 10 cm niet erg modieus zijn voor het jonger volk misschien in de toekomst dat daar verandering in kan komen .
Dieter De Grote, Belgium - 2008-05-16
Ik ben zeer tevreden met mijn Bugari schoenen, kheb er lang genoeg achter gezocht, ik zal er allesinds binnenkort weer 2 paar kopen.
Rudi V., Belgium - 2008-02-15
Bedankt voor jullie schoenen. Ik vind jullie schoenen heel goed zitten en je merkt niet eens dat het is verhoogd. Ik wou ook graag weten wanneer jullie weer nieuwe collectie binnenkrijgen.
Jimmy , Belgium - 2008-02-08
Vorige week heb ik een paar Bugarri schoenen aangekocht. Ik draag deze schoenen nu een hele week en ben inderdaad verrast over de kwaliteit en het gemak van deze schoen. Zoals het nu is, is het best mogelijk dat ik nog enkel Bugarri schoenen zal aankopen. De reklame die jullie over deze schoen maken, is voor mij dan ook volledig terecht.
De Vlaamse sossen ontdekken nieuwe strijdlust met de broek op de enkels !
Het "herbronningscongres" heeft onze vlaamse socialisten alweer eens deugd gedaan. De oude waarden werden weer opgepoetst en zijn aan hun come-back bezig. Het rode, waarvoor menig kaloot ooit zó beefde en sidderde, is èindelijk terug en de partij staat weer als een paal !! Lees de enthousiaste commentaar van Frank Keunen, "nomen est omen" zeiden de Romeinen reeds terecht, of in het Vlaams : keunen is inderdaad streektaal voor konijnen en dus ook een Limburgs mandataris van deze toekomstgerichte partij ...en ...niet onbelangrijk !! ..."Adviseur-van-Frank Vandenbroucke" (!!) ...die we overigens de laatste maanden wat bleekjes en magertjes vonden...
...& Zoals naar goede gewoonte citeren we het linkje...
Actueel Nieuws !
...
TIJD OM TERUG JEZELF TE WORDEN:
ONTSTRESSEN EN MEER GEZONDE SEKS
Het sp.a congres in Brussel heeft aangetoond dat de militanten de komende verkiezingen met de nodige strijdlust tegemoet gaan.
Een belangrijke vraag is met welk thema de progressieve krachten zich vandaag het best profileren. Ondanks het feit dat er inhoudelijk een goed en sterk programma aanwezig is, blijkt het linkse gedachtegoed verdrukt te worden door het populisme van extreem rechts.
De golf van globalisering en privatisering leidt vandaag tot het lijden van heel wat menselijke dramas. En wat is er al die jaren vooraf gegaan. Een stijgende werkdruk en een toenemende prestatiedrang. De mens wordt geleefd.
Het wordt hoog tijd dat de winst ondergeschikt wordt aan de menselijke inspanningen op het werk. Winst is nodig. Maar het blijven uitpersen aan een citroen lijdt tot zure gezichten en een verzuurde samenleving. De mens moet er terug zin in krijgen. Mocht ik voorzitter zijn van de sp.a, ik zou gaan voor een maatschappij waar de mens opnieuw zichzelf kan worden. Ontstressen en gezonde seks zouden zeker twee themas die ik in het verkiezingsprogramma zou opnemen. De mensen zouden terug gelukkiger worden, meer tijd kunnen maken voor zichzelf. Minder echtscheidingen als gevolg en de geboorte van meer kinderen die instaan voor een verzekerde economische toekomst.
Wij hebben zo intussen een donkerrood vermoeden dat Franks spreekuur véél succes zal hebben en we kijken dus nu al hoopvol uit naar het vernieuwd socialistisch partijprogramma !! ...Maar intussen mag iedereen het weten : "Caroline, wij zijn er klaar voor ! Begeerte heeft ons aangeraakt en wij lezen met gans andere ogen de mooie tekst van ons aller Internationale !!"
Kameraden, wees dus zo goed om met het advies van kameraad Keunen in gedachten, de oude tekst van ons aller strijdlied te herbronnen !! Vooral de eerste strofe die het krachtigst zal schallen over Vlaamse beemden en polders. Moeders sluit deuren en vensters en verberg uw dochters, want hier komen de nieuwe Vlaamse sossen !!
Ontwaakt, verworpenen der aarde!
Ontwaakt, verdoemde in hongers sfeer!
Reedlijk willen stroomt over de aarde
En die stroom rijst al meer en meer.
Sterft, gij oude vormen en gedachten!
Slaafgeboornen,ontwaakt,ontwaakt!
De wereld steunt op nieuwe krachten,
Begeerte heeft ons aangeraakt!
refrein: Makkers, ten laatste male,
Tot den strijd ons geschaard,
en D'Internationale
Zal morgen heersen op aard.
"Weinig is zeker in deze aardse wereld"... ofte... De Groteske Fabel van de Nachttarieven - PART II-A
...& Beste lezertjes... wij kunnen het nu eens toch niet laten om jullie mee te laten genieten van de hoogstaande debatcultuur in het Vlaamse parlement over de uitbreiding van het nachttarief. ...Moesten jullie soms enige twijfel hebben gekoesterd, dat onze noeste Vlaamse parlementairen niet wisten dat het tarief zou verhogen, dan zullen jullie nu toch eventjes zwaar teleurgesteld zijn...
Nu we het resultaat lezen in het rapport van de CREG durven we haast te stellen dat sommigen bijna visionairen waren, alleen lieten ze uitschemeren dat er iets zou aan gedaan worden... Wij wachten hier anders nog steeds vol ongeduld... maar zoals we hieronder héél klaar & duidelijk lezen : "weinig is zeker in deze aardse wereld" ...& we voegen er hier onmiddellijk aan toe "behalve dat deze bonte bende wel doodleuk met de kl... van het grootste gedeelte van de verbruikers speelt" !!
...& We citeren : ...
...
Commissie voor Openbare Werken, Mobiliteit en Energie Vergadering van 13/12/2005
Vraag om uitleg van de heer Jan Peumans tot de heer Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, over de uitbreiding van nachttarieven voor elektriciteit naar het weekend
De voorzitter: De heer Peumans heeft het woord.
De heer Jan Peumans: Mijnheer de voorzitter, mijn vraag om uitleg is gebaseerd op het antwoord dat minister Verwilghen gaf op een vraag van mevrouw Pieters over de goedkopere stroomtarieven voor KMO´s tijdens het weekend.
Op 18 november 2005 heeft de Vlaamse Regering definitief besloten om het elektriciteitsverbruik van KMO´s in het weekend voortaan aan het nachttarief aan te rekenen. Op 25 oktober 2005 heb ik de minister al een vraag om uitleg over deze maatregel gesteld. De Raad van State had toen net een negatief advies uitgebracht. Blijkbaar zou een bevoegdheidsoverschrijding de procedure bemoeilijken. Dit advies heeft ertoe geleid dat de datum van de invoering met een jaar is uitgesteld. Op 1 januari 2007 zal de nieuwe tarievenregeling van kracht worden.
Indien de federale overheid deze maatregel zou invoeren, zou het probleem in feite opgelost zijn. Om die reden heb ik de bevoegde ministers van de andere gewestregeringen en van de federale regering gecontacteerd. Op 18 november 2005 heeft de Vlaamse Regering evenwel besloten om de maatregel toch zelf in te voeren, met de andere gewesten gesprekken over de gelijktijdige invoering aan te knopen en met minister Verwilghen afspraken over een beperking van de tarifaire consequenties te maken.
Wat dit laatste punt betreft, heeft minister Verwilghen zich zeer duidelijk uitgedrukt.?Ik vraag een actieve medewerking van de gewesten. Ze moeten er duidelijk mee akkoord gaan dat de uitbreiding van het voordelig tarief kan leiden tot een tariefverhoging tijdens de dag.´ Dit is een zeer belangrijke uitspraak. Het mag niet de bedoeling zijn de financiële consequenties af te wentelen op de mensen die voor deze maatregel niet in aanmerking komen. Ik vermoed dat het invoeren van deze maatregel zal leiden tot een verhoging van het dagtarief voor de KMO´s die over een tweevoudige teller beschikken.
Op 25 oktober 2005 heeft de minister verklaard dat de samenwerking met het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest problematisch verloopt. Het is me evenwel niet duidelijk wat er te gebeuren staat indien de gesprekken met het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest mislukken.
Het antwoord van minister Verwilghen op de vraag van mevrouw Pieters is trouwens allesbehalve diplomatisch. Hij somt elementen op waaruit moet blijken dat de gewesten zich als ondeugende kinderen gedragen. Deze reactie komt eigenlijk overeen met de reactie die de heer Penris daarnet al heeft aangehaald. In verband met het GRB heeft minister Verwilghen de gewesten een ontwerp van samenwerkingsovereenkomst voor het kabel- en leidingeninfopunt gestuurd. Op die manier wilde hij achterhalen waar de kabels en de leidingen precies liggen. Hij heeft echter geen antwoord gekregen. Hij heeft de regio´s driemaal opgeroepen om over het invoeren van heffingen op energie te overleggen. Op die manier wilde hij tot een plafonnering komen. Er is geen respons gekomen. Hij somt een heleboel dergelijke voorbeelden op. Hij heeft gepleit voor een harmonisatie van de isolatienormen in de drie gewesten. Hij heeft geen medewerking gekregen. Hij heeft de gewesten verzocht aan de oprichting van een ombudsdienst voor energie mee te werken. De gewesten hebben geen constructieve houding aangenomen. Zijn antwoord op de vraag van mevrouw Pieters is in feite een lange tirade. Ik veronderstel dat u dit niet zomaar over u heen zult laten gaan. Het antwoord van minister Verwilghen is verre van stijlvol. Hij heeft in de Kamer van Volksvertegenwoordigers verklaard dat de gewesten eens met hem moeten praten en dat hij hen dan wel zal zeggen wat er precies moet gebeuren.
Zodra de beslissing van de Vlaamse Regering is bekendgemaakt, hebben allerlei organisaties, waaronder Unizo, vreugdebulletins uitgegeven. Volgens mij bestaat echter het gevaar dat de hele zaak als een pudding in elkaar zal zakken.
Mijnheer de minister, wat is de stand van zaken met betrekking tot de uitbreiding van het goedkoper nachttarief tot heel het weekend? Welke stappen zijn sinds de definitieve goedkeuring door de Vlaamse Regering nog gezet? Waarom heeft de Vlaamse Regering deze beslissing eigenlijk genomen? Op 25 oktober 2005 hebt u zelf nog verklaard dat de invoering van deze maatregel door de federale overheid de meest sluitende oplossing voor het probleem zou vormen.
Zijn er al gesprekken met de andere gewesten aangeknoopt? Zijn de andere gewesten bereid om deze maatregel gelijktijdig in te voeren? Ondervindt de Vlaamse Regering nog moeilijkheden? Wat zal er gebeuren indien een van de andere gewesten weigert de maatregel gelijktijdig in te voeren? Zou een dergelijke weigering de invoering in Vlaanderen hinderen?
Zullen de met de invoering van deze maatregel gepaard gaande kosten enkel op de begunstigden worden verhaald? Zal dit tot een verhoging van het dagtarief leiden? Minister Verwilghen heeft hier alvast naar verwezen. Hoe wilt u de tarifaire consequenties van deze maatregel inperken? Voorziet u hiervoor in een budget?
Wat hoopt u nog van minister Verwilghen te verkrijgen?
Zal de maatregel op 1 januari 2007 in heel Vlaanderen van kracht worden?
Kunnen eventuele gesprekken met andere overheden of adviezen van bepaalde organen nog hindernissen vormen?
De voorzitter: Minister Peeters heeft het woord.
Minister Kris Peeters: Mijnheer de voorzitter, ik blijf altijd zeer rustig. Van elke brief die wij schrijven, houden we een kopie bij. Minister Verwilghen heeft in de Kamer van Volksvertegenwoordigers een hele reeks zaken opgesomd. Ik kan evenwel bewijzen dat we steeds adviezen hebben verstrekt en voorstellen hebben geformuleerd. Niemand kan ons verwijten dat we niet met de federale overheid willen samenwerken.
De heer Peumans heeft trouwens al eens een actuele vraag over de ombudsdienst voor energie gesteld. Ik heb toen aangetoond dat we de federale vragen steeds snel en accuraat hebben beantwoord en dat we toen de nodige voorstellen hebben geformuleerd. Dit geldt, spijtig genoeg, eveneens voor een aantal dossiers die nog niet zijn afgerond.
Ik zal trachten de vragen van de heer Peumans over de uitbreiding van het nachttarief tot het hele weekend te beantwoorden.
U verwees zelf naar de beslissing van de Vlaamse Regering van 18 november. Die beslissing is definitief. Dat houdt in dat ze werd overgemaakt aan het Belgisch Staatsblad. Het besluit werd dus goedgekeurd en zal binnenkort in het Belgisch Staatsblad verschijnen. Ik kan natuurlijk niet in een glazen bol kijken, maar voor wat ons betreft gaat de maatregel zoals voorzien in op 1 januari 2007 - een jaar later dan oorspronkelijk werd gepland. De waarde van het verschijnen van een besluit in het Belgisch Staatsblad is u wellicht duidelijk.
Op 17 november, de dag voor de definitieve goedkeuring door de Vlaamse Regering, werd op het kabinet van de federale minister nog van gedachten gewisseld over deze zaak. Niet wij, maar de federale overheid is immers bevoegd voor de tarieven. Op 17 november werd gepraat over het beperken van de eventuele kosten die gepaard zouden gaan met de uitbreiding van het nachttarief tot de weekends.
Op 2 december werd vergaderd met de kabinetten van de energieministers van de Waalse en de Brusselse regeringen over de gelijktijdige uitbreiding van het nachttarief tot de weekends. We hebben niet gewacht op een federale maatregel die over heel Vlaanderen zou gelden. We wilden niet wachten, want daardoor zouden de leveranciers en de distributienetbeheerders qua timing in moeilijkheden komen. U weet dat er een probleem is op het vlak van de duurtijd van contracten en dat er aanpassingen aan de systemen nodig zijn. Het was voor mij van heel groot belang om de maatregel zo snel mogelijk te laten invoeren. De contracten van bepaalde duur gelden voor één jaar: 1 januari 2006 was niet meer haalbaar, 1 januari 2007 wel, mits een doortastend en snel optreden. We hebben daarom beslist om niet te wachten op de federale overheid.
We zijn ook tegemoet gekomen aan het advies van de Raad van State door het derde lid van artikel 3, dat de beperking van de kosten zou regelen, weg te laten. Federaal minister Verwilghen en de Raad van State waren immers van oordeel dat wij terzake niet bevoegd zijn.
Het besluit werd dus goedgekeurd, er werd overleg gepleegd en we hebben ons geschikt naar het advies van de Raad van State. Het besluit is - wat mij betreft - definitief.
U vroeg ook wat de andere regio´s zullen doen. Daarover werd overleg gepleegd. Het is heel belangrijk om vast te stellen dat er sprake is van voortschrijdend inzicht - bij de een al wat meer dan bij de ander. Het is gebleken dat geen van beide bij voorbaat afwijzend staat tegenover de uitbreiding van het nachttarief tot de weekends. De Waalse energieminister heeft zich in de pers reeds ten gunste van het voorstel uitgelaten, maar beide gewesten hebben tot januari tijd gevraagd om een en ander te bestuderen en om adviezen in te winnen. Wij hebben de adviezen van de SERV, de MiNa-Raad, de VREG, de Raad van State, de ANRE en de CREG aan de afgevaardigden van de kabinetten overgemaakt.
De eventuele kosten die zouden ontstaan door een ongelijke daling van inkomsten en uitgaven van zowel leveranciers als distributienetbeheerders, mogen niet worden verhaald op afnemers die geen voordeel kunnen doen bij de uitbreiding van het nachttarief tot de weekends. Vlaanderen beschikt niet over de bevoegdheid om zelf een regeling uit te werken, want die zat vervat in het derde lid van artikel 3.
De tarieven die de distributienetbeheerders hanteren, worden door de CREG bewaakt op grond van federale regelgeving. De tarieven die de leveranciers hanteren, komen tot stand op de markt, in onderlinge mededinging en in verhouding tot vraag en aanbod. De Vlaamse Regering heeft beslist om met de federale energieminister overleg te plegen om te voorkomen dat voordelen voor gezinnen of bedrijven met een tweevoudige uurmeter zouden leiden tot nadelen voor gezinnen of bedrijven met een enkelvoudige uurmeter. Tijdens het overleg dat plaatsvond op 17 november is alleszins gebleken dat het kabinet van de federale energieminister niet afkerig staat tegenover een beperking van de eventuele kosten. U vernoemde zelf de persberichten in hoerastemming en stelde dat men mogelijks van een kale reis terug zal komen. We zullen hierover blijven spreken met de federale minister.
Ik heb in verleden onderstreept dat het federale niveau ook mee zal stappen in de andere regels omdat de tarifaire regeling afhankelijk is van wat de andere gewesten doen. De beperking van eventuele tarifaire consequenties moet jammer genoeg nog steeds federaal gebeuren. De beslissing van de Vlaamse Regering beoogt geen tarifair effect, maar een milieu- en een comfortsurplus door de verschuiving van het piekverbruik en het nachtlawaai. Zodoende moet de maatregel worden beschouwd als een ecologische en sociale openbaredienstverplichting die, zoals overigens ook de andere openbaredienstverplichtingen, wel tarifaire consequenties met zich meebrengt.
De Vlaamse Regering voorziet niet in een budget, en ook de federale overheid moet niet budgettair bijspringen. Wel rekent de Vlaamse Regering op de federale overheid om eventuele tarifaire consequenties van een voordeelmaatregel voor afnemers met een tweevoudige uurmeter niet ten laste te leggen van afnemers met een enkelvoudige uurmeter.
Op uw vraag of het voordeel niet te klein zal zijn, kan ik natuurlijk nog geen antwoord geven. Om het antwoord op deze vraag te kennen, zijn verdere gesprekken met de federale minister van Energie nodig. Het hangt ervan af of de kosten afhankelijk zullen zijn van het feit of de andere regio´s al dan niet zullen meedoen.
Mijnheer Peumans, weinig is zeker in dit aardse leven, maar de goedkeuring van het besluit door de Vlaamse Regering zal binnenkort in het Belgisch Staatsblad verschijnen, er worden gesprekken gevoerd en in januari gaan de regio´s opnieuw rond de tafel zitten. Het is heel belangrijk om het positieve aspect van de nachttarieven tijdens het weekend te maximaliseren. We beschikken over de zekerheid dat de federale overheid niet zal doorrekenen naar de enkelvoudige uurmeter. De vraag is dus welk voordeel de tweevoudige uurmeters zullen opleveren, maar het antwoord daarop moeten we nog even afwachten omdat we nog niet over alle elementen uit het dossier beschikken.
De heer Jan Peumans: Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. De zaak wordt vervolgd.
...& U begrijpt waarschijnlijk... onze enige commentaar op onderstaande discussie in het Vlaamse cabaret : WOEHAHAHA !!
...
Commissie voor Openbare Werken, Mobiliteit en Energie Vergadering van 07/06/2005
Vraag om uitleg van mevrouw Annick De Ridder tot de heer Kris Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, over de uitbreiding van het nachttarief voor elektriciteit naar het weekend
De voorzitter: Aan de orde is de vraag om uitleg van mevrouw De Ridder tot de heer Peeters, Vlaams minister van Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, over de uitbreiding van het nachttarief voor elektriciteit naar het weekend.
Mevrouw De Ridder heeft het woord.
Mevrouw Annick De Ridder: Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, mijn vraag betreft de uitbreiding van het nachttarief voor elektriciteit naar het weekend. Ik zou dit graag willen koppelen aan het scenario van de gratis stroom voor elk Vlaams gezin.
Vanaf januari 2000 moest ieder gezin een financieel voordeel kunnen genieten door het krijgen van een gratis pakket van 100 kilowattuur stroom. Vanaf januari 2002 werd deze maatregel uitgebreid naar gratis 100 kilowattuur per gezinslid. Op die manier zou een gemiddeld gezin met twee kinderen jaarlijks een financieel voordeel van 74,37 euro krijgen. De gratisstroommaatregel zorgde echter voor een stijging van de totaalfactuur voor de eindafnemer.
Onlangs besliste de Vlaamse overheid om het nachttarief naar het weekend uit te breiden. Om te vermijden dat we in eenzelfde scenario belanden zoals bij de gratis stroom voor elk Vlaams gezin, had ik u graag enkele vragen gesteld. Volgens de bijzondere wet tot hervorming van de instellingen, is de federale overheid bevoegd voor de tarieven. Hoe kan de Vlaamse Regering de voorgestelde maatregel dan doorvoeren? Werd er een ballonnetje opgelaten of denkt u werkelijk deze maatregel te kunnen doorvoeren?
Hebt u advies gevraagd aan de CREG over de impact van deze maatregel op de tarieven? Zo ja, wat waren hiervan de bevindingen? Werden er nog andere instanties bevraagd, zoals de VREG, de MiNa-Raad en de SERV? Werd er overleg gepleegd met de energiesector? Zo ja wat zijn hiervan de resultaten? Werd vooraf overleg gepleegd met de federale overheid, aangezien het een federale materie betreft?
Is het mogelijk informatie te verkrijgen over de verwachte impact van deze maatregel in Vlaanderen en meer bepaald op de factuur van de gezinnen? Bent u van oordeel dat deze maatregel bijdraagt tot een betere werking van de vrije markt in de energiesector? Vindt u het noodzakelijk als minister dergelijke maatregelen te treffen, terwijl leveranciers perfect zelf in convenants zulke nachttarieven tijdens het hele weekend zouden kunnen aanbieden?
De voorzitter: Minister Peeters heeft het woord.
Minister Kris Peeters: Mevrouw De Ridder, ik heb een voorstel gedaan aan de Vlaamse Regering en die heeft een beslissing genomen. Mocht ik zelf niets hebben ingebracht, dan zou de Vlaamse Regering die beslissing niet hebben genomen. Bij deze heb ik een antwoord gegeven op uw laatste vraag.
De Vlaamse Regering wijzigt niet de tarieven, maar de periodes die gelden als daluren en piekuren.
De vorige Vlaamse Regering heeft het advies gevraagd van de SERV en de MiNa-Raad alsook van de VREG, maar niet van de CREG.
In het advies van de VREG, dat u zeker hebt gelezen, staat: '… heeft de VREG de indruk dat de vorige Vlaamse Regering de energiesector niet heeft geraadpleegd'. Ik ga ervan uit dat dit een beslissing is die we met alle voorgaande adviezen verder zullen uitwerken. Zowel op de interkabinettenwerkgroep als in de regering is gezegd dat de federale regering geen bezwaar heeft tegen deze maatregel.
In het advies van de VREG staan zowel 'de te verwachten baten' in termen van kostprijs en piekverschuiving als 'de te verwachten kosten' voor distributienetbeheerders en leveranciers. U kunt dat nalezen.
Uw laatste vraag heb ik al beantwoord. Ik weet nog altijd wat ik doe en als ik iets doe, is dat per definitie ook mijn intentie.
De voorzitter: Mevrouw De Ridder heeft het woord.
Mevrouw Annick De Ridder: Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord.
Maar als de rode kameraden gaan orakelen, dan luisteren wij met beate bewondering naar hun wijze woorden... want ...WOEHAHAHA !!... van zoveel kennis liggen wij slap
Lees & lacht u eventjes mee...
...
Goedkoper weekendtarief elektriciteit
Steve Stevaert is verheugd dat de Vlaamse regering opnieuw haar goedkeuring heeft aan het voorstel om elektriciteit in het weekend aan te rekenen aan nachttarief. “Deze maatregel is niet alleen financieel interessant. Het verhoogt ook het comfort van gezinnen. Gedaan met na negen uur de was en de plas te doen.”
In mei vorig jaar al lanceerde voorzitter Steve Stevaert het idee om ook in het weekend het nachttarief voor elektriciteitsverbruik aan te rekenen. “Normaal moest deze regeling ingaan op 1 januari 2005. Maar de Vlaamse regering wachtte het advies af van een aantal instanties zoals de SERV, de VREG en de MiNa-raad. Dat advies is er nu en is positief. Het voorstel gaat nu naar de Raad van State voor advies en zou kunnen ingaan op 1 januari 2006”, aldus Stevaert.
Zo'n 30 à 40 procent van de Vlaamse gezinnen beschikt over een tweevoudige uurmeter. Door de uitbreiding van het nachttarief naar het weekend, zullen deze gezinnen jaarlijks een besparing kunnen realiseren. “Voor gezinnen die momenteel nog over een enkelvoudig uurmeter beschikken, wordt de overstap naar een tweevoudig uurmeter aantrekkelijker. Het grote voordeel van de maatregel zit evenwel in het verhoogd comfort. Gezinnen zullen niet langer 's nachts hun (af)wasmachine moeten laten draaien of de strijk moeten doen. Om van een goedkoper tarief te genieten, kunnen zij deze huishoudelijke taken voortaan ook in het weekend uitvoeren”, legt Stevaert nog uit.
Heel wat gezinnen beginnen pas na negen uur 's avonds met de was en de plas, want dan geldt het goedkoper nachttarief. Maar niet enkel 's nachts, ook in het weekend is er minder vraag naar elektriciteit dan overdag. Dus ook in het weekend kunnen goedkopere centrales elektriciteit opwekken. Lagere kosten betekent een lagere elektriciteitsprijs. “Vandaag genieten alleen de grote bedrijven van voordelige weekendtarieven. Daar komt nu dus verandering in”, besluit de voorzitter.
"Weinig is zeker in deze aardse wereld"... ofte... De Groteske Fabel van de Nachttarieven - PART II-B
Begin deel (B) ...Het vervolg...!!
...
Het staat hier nochtans allemaal netjes zwart op wit geschreven, met daarbij eveneens de kostprijs van de installatie van een dubbele uurmeter.. & toch beweerde rooie Steve het omgekeerde...
...
Advies van de Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt van 6 juli 2004
met betrekking tot het ontwerp van besluit van de Vlaamse regering tot vaststelling van de openbaredienstverplichting, opgelegd aan de distributienetbeheerders met betrekking tot het ter beschikking stellen van de mogelijkheid voor eindafnemers op laagspanning om te kunnen genieten van een elektriciteitstarief op basis van een dag- en nachtmeter, zoals principieel goedgekeurd door de Vlaamse regering op 28 mei 2004.
De Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt;
Gelet op de principiële goedkeuring door de Vlaamse regering op 28 mei 2004 van het ontwerp van besluit van de Vlaamse regering van besluit van de Vlaamse regering tot vaststelling van de openbaredienstverplichting, opgelegd aan de distributienetbeheerders met betrekking tot het ter beschikking stellen van de mogelijkheid voor eindafnemers op laagspanning om te kunnen genieten van een elektriciteitstarief op basis van een dag- en nachtmeter (hierna “het Ontwerpbesluit”);
Gelet op het verzoek van het kabinet van de Vlaamse minister, bevoegd voor het Energiebeleid, aan de VREG om binnen een termijn van een maand haar advies te verlenen over het Ontwerpbesluit, ontvangen per brief op 10 juni 2004;
Overwegende dat het Ontwerpbesluit tot doel heeft een openbaredienstverplichting op te leggen aan de distributienetbeheerders, op basis van artikel 19, eerste lid, 1° van het Elektriciteitsdecreet, en een dergelijke openbaredienstverplichting overeenkomstig dit artikel 19 maar kan opgelegd worden na advies van de VREG;
Heeft het dagelijks bestuur van de VREG op haar vergadering van 6 juli 2004 het volgende advies
goedgekeurd:
I. Achterliggende ratio verbonden aan het invoeren van het
Ontwerpbesluit
De bedoeling van het uitbreiden van het nachttarief is om het verbruik van gezinnen, zelfstandigen en kleine bedrijven te verschuiven naar goedkopere uren. De stroomprijs tijdens het weekeinde wordt verlaagd. Tijdens de piekmomenten, wanneer zeer veel stroom verbruikt wordt, moeten de elektriciteitsproducenten naast de baseload centrales extra piekcentrales inzetten. Dat leidt tot hogere kosten. Als meer mensen stroom gaan verbruiken tijdens de kalme periodes, wanneer het nachttarief geldt, wordt er minder verbruikt tijdens die piekmomenten; dat geeft minder kosten voor de elektriciteitsproducenten.
II. Beoogde baten verbonden aan de invoering van het
Ontwerpbesluit
Het Ontwerpbesluit heeft tot doel het elektriciteitsverbruik overdag tijdens het weekend gelijk te schakelen met het verbruik tijdens de nacht. Eenzelfde aanrekening van het verbruik tijdens de nacht en het weekend, zou de gezinnen met aparte dag- en nachttellers ertoe moeten aanzetten om hun verbruik zoveel mogelijk te verschuiven van weekdagen tussen 17u en 22u (aan dagtarief) naar overdag tijdens het weekend (aan nachttarief).
Dit zou de volgende belangrijke voordelen hebben:
1° het afnameprofiel van elektriciteit (in het weekend) wordt afgevlakt waardoor elektriciteitscentrales efficiënter ingezet kunnen worden en de kwaliteit van de elektriciteitsleveringen beter gewaarborgd kan worden; vraag en aanbod worden beter op elkaar afgestemd: effect op verbruik en prijs, want in een perfecte markt leidt dit inderdaad tot een prijsdaling van de commodity (meer basislast en minder pieklast);
2° doordat het verbruik tijdens het weekend wordt gelijkgesteld met het verbruik tijdens daluren (nacht), zullen de energiekosten van de gezinnen die over aparte dag- en nachtmeters beschikken
dalen: prijseffect.
III. Te verwachten baten verbonden aan de invoering van de
maatregel
a. Afvlakking van het verbruik tijdens het weekend
De eerste beoogde doelstelling bij de invoering van het ontwerpbesluit is ervoor te zorgen dat gezinnen hun verbruik tijdens weekdagen zouden verschuiven naar het weekend waardoor het afnameprofiel van elektriciteit (in het weekend) wordt afgevlakt. Dit laatste zou ervoor kunnen zorgen dat elektriciteitscentrales efficiënter ingezet kunnen worden en de kwaliteit van de elektriciteitsleveringen beter gewaarborgd kan worden.
Basisgegevens:
# Het verbruik op het laagspanningsnet omvat ongeveer 31% van het totaalverbruik in Vlaanderen. Ongeveer 50% van het verbruik op het laagspanningsnet kan toegeschreven worden aan residentiële afnemers. Samen maakt dit dat slechts 15,5% van de geleverde elektriciteit in Vlaanderen wordt verbruikt door residentiële afnemers.
# Ongeveer 65% van de Vlaamse gezinnen beschikt enkel over Normaal Tarief meetinrichtingen. Ongeveer 33% van de Vlaamse gezinnen beschikt over Tweevoudig Uurtarief meetinrichtingen.
# Een residentiële afnemer heeft een tamelijk vlak afnameprofiel waarbij het verbruik tijdens weekenddagen weinig verschilt van het verbruik tijdens weekdagen. Eenvoudig gesteld omvat het verbruik tijdens het weekend ongeveer 2/7e van het jaarverbruik van een doorsnee residentiële verbruiker. Het verbruik tijdens de daguren op weekenddagen is ongeveer 20% van het jaarverbruik van een huishoudelijke afnemer.
# Wasmachine, vaatwasmachine en droogkast verbruiken relatief gezien veel energie en maken ongeveer 25 % uit van het jaarverbruik van een gemiddelde residentiële afnemer:
# Op basis van de synthetische lastprofielen (SLP’s; zie bovenstaande grafiek) van residentiële
afnemers kan men afleiden dat ongeveer 52,33% van het jaarverbruik verbruikt wordt tijdens de daguren van weekdagen, zodat bovenstaande verbruiken slechts voor de helft in aanmerking komen voor een verschuiving naar de weekenduren.
# Ervan uitgaande dat bovenstaande verbruiken enigszins overschat zijn, voorziet een realistisch scenario een verschuiving van het verbruik van weekdagen van ongeveer 5%, het optimistische scenario ongeveer 10%.
Te verwachten effecten:
# Afnemers met twee meters zullen hun energieverbruik tijdens de avonden (vóór 22u) op weekdagen mogelijk voor een deel verschuiven naar het weekend, maar enkel indien dit voor hen een gebruiksgemak met zich meebrengt.
# De verschuiving van het verbruik is te verwachten voor het verbruik van bijvoorbeeld een wasmachine, een droogkast, een vaatwasmachine, een strijkijzer of een elektrische grasmachine, maar niet voor bijvoorbeeld het verbruik verbonden aan het gebruik van verlichting, kookfornuizen, televisies,...
Conclusie:
De invoering van het voorliggende ontwerpbesluit betekent dat 20% van het jaarverbruik van een residentiële afnemer met tweevoudig uurtarief aangerekend wordt aan het goedkopere nachttarief in plaats van het duurdere dagtarief. Afhankelijk van het gebruiksgemak, leidt de maatregel tot een significante verschuiving van het verbruik van ’s avonds (vóór 22u) op weekdagen, naar het weekend. Er wordt verondersteld dat deze maatregel leidt tot een verschuiving tussen de 5 à 10% van het jaarverbruik van een gemiddelde residentiële afnemer met tweevoudig uurtarief.
Het blijft de vraag of deze maatregel zal zorgen voor een vlakker verbruiksprofiel. Als men rekening houdt met het feit dat slechts 15,5% van het elektriciteitsverbruik toegeschreven kan worden aan residentiële verbruikers en, in de meest optimistische veronderstelling, 10% van het jaarverbruik van residentiële afnemers naar het weekend kan uitgesteld worden, zal slecht 1,55% van het totale jaarverbruik in Vlaanderen verschoven worden naar het weekend. Vermits een verschuiving enkel kan toegeschreven worden aan die residentiële afnemers die een tweevoudig uurtariefteller hebben (ongeveer één derde), spreekt men over een verwaarloosbare impact op het Vlaamse afnameprofiel van 0,51%.
b. Prijsvoordeel
Een tweede doelstelling van de maatregel is ervoor te zorgen dat de gezinnen met twee meters, doordat ze hun verbruik tijdens het weekend tegen het (lagere) weekendtarief zullen verrekend zien, lagere energiekosten zullen hebben. Gezinnen betalen een meer marktconforme prijs doordat de vraag naar en het aanbod van elektriciteit beter op elkaar worden afgestemd.
De maatregel geldt enkel voor gezinnen die vandaag al een dag- en nachtteller hebben voor hun stroomverbruik en dit betreft slechts één derde van de Vlaamse gezinnen. Elektriciteitsverbruikers die een enkelvoudige meter hebben, hebben geen voordeel bij het invoeren van de maatregel.
Basisgegevens:
# De meeste netbeheerders hebben een apart distributietarief voor dag en nacht. Zij zijn hier echter niet toe verplicht. Sommige netbeheerders hebben maar één enkel distributienettarief, dat zowel voor dag als nachttarief geldt. Het gaat om Biac, AGEM en Gemeentelijk Havenbedrijf Antwerpen. Doordat deze elektriciteit vervoeren voor slechts een verwaarloosbaar aantal residentiële afnemers, maakt dit niet uit bij de berekening van de impact van de maatregel.
# Alle leveranciers (behalve één) die zich richten tot de particuliere markt hebben een apart dag- en nachttarief. Sommige leveranciers rekenen een duurder dagtarief aan bij het gecombineerde dag/nachttarief, dan bij het enkelvoudige dagtarief.
# De prijs van de elektriciteit die verkocht wordt door producenten (al dan niet via de energiebeurs APX) tijdens het weekend en tijdens de nachturen is veel lager dan die tijdens daguren.
Overwegingen:
# Voor netbeheerders maakt het weinig uit of het verbruik van zijn afnemers tijdens de dag of tijdens de nacht gebeurt. De kosten verbonden aan het gebruik van het net blijven dezelfde. De netbeheerder verdeelt deze kosten over zijn verschillende tariefstelsels en specifiek de kosten voor het gebruik van het laagspanningsnet worden verdeeld over de verschillende tariefperiodes
in het geval van tweevoudig uurtarief. Hierbij kiezen de netbeheerders bewust voor een
spanningsveld tussen dag- en nachttarief.
# Transmissienettarieven worden verrekend op basis van het tariefstelsel van Elia aan de invoerpunten van de distributienetten. Hierbij wordt sowieso steeds gewerkt met verschillende tariefperiodes die rekening houden met stille, normale en piekuren. De invoering van de maatregel heeft bijgevolg geen invloed op de kosten voor transmissie van elektriciteit die eveneens door de distributienetbeheerder verdeeld worden over de verschillende tariefstelsels en tariefperiodes op basis van in voorgaand punt vermelde principes.
# Het invoeren van de maatregel zal geen substantiële verschuiving veroorzaken van het verbruik tijdens de week naar het weekend, zodat er nauwelijks sprake zal zijn van een impact op de internationale wholesale markt voor aankoop van elektriciteit. Leveranciers zullen dus geen invloed ondervinden op de totale kosten voor het aankopen van elektriciteit, de prijzen zullen naar alle waarschijnlijkheid niet stijgen of dalen.
# Bij de invoering van de betreffende maatregel wordt ongeveer 20% van het verbruik van laagspanningsafnemers met tweevoudig uurtarief aan het lagere nachttarief verrekend. Bij gelijkblijvende tarieven voor distributie en levering van elektriciteit dalen de inkomsten van de distributienetbeheerders en de leveranciers, bij gelijkblijvende kosten.
Om na te gaan hoeveel het prijsvoordeel voor de afnemers bedraagt, heeft de VREG een aantal basisscenario's uitgewerkt:
A. 1) geen verschuiving verbruik
2) verschuiving verbruik met 5%
3) verschuiving verbruik met 10%
B. 1) gelijkblijvende energieprijzen en distributienettarieven – impact op distributienetgebruiker,
distributienetbeheerder en leverancier
2) aanpassing energieprijzen en distributienettarieven – impact op distributienetgebruiker, distributienetbeheerder en leverancier
Indien de energieprijzen en nettarieven niet worden aangepast, daalt de energiefactuur van een gemiddeld gezin met dubbele teller met ongeveer 56 euro (scenario A1 – B1). Dit voordeel loopt op tot 71 euro indien 5% van het verbruik tijdens de week verschuift naar het weekend en tot 85 euro indien 10% van het verbruik verschuift naar het weekend (A2 en 3 – B1). Er is geen voor- of nadeel voor een gemiddeld gezin met één teller. Voor meer details, zie bijlage.
Indien de energieprijzen en distributienettarieven worden aangepast om rekening te houden met het verlies aan inkomsten (scenario’s A1-2-3 met B2), wordt het voordeel op de energiefactuur van een gemiddeld gezin met dubbele teller geheel of gedeeltelijk gecompenseerd door een verhoging van de prijs van de leverancier en het tarief van de netbeheerder. Op welke manier dit inkomstenverlies wordt gecompenseerd, hangt af van de prijsstrategie van zowel leveranciers als netbeheerders:
# Ofwel wordt het inkomstenverlies gesocialiseerd en gespreid over alle tariefstelsels voor laagspanningsafnemers waardoor zowel het enkelvoudige tarief als het tweevoudige tarief zullen stijgen: In dit geval doet een gezin met tweevoudige teller nog een voordeel en doet een gezin met enkelvoudige teller een nadeel:
De distributienetbeheerder verliest 33,52 euro (A1 – B2); indien dit verlies gespreid wordt over alle afnemers verkleint het voordeel van 56 euro naar 45 euro. De leverancier verliest 15,80 euro (A1 – B2); indien dit verlies gespreid wordt over alle afnemers verkleint het voordeel verder van 45 euro naar 40 euro.
# Ofwel wordt alleen het enkelvoudige tarief verhoogd:
Een gezin met tweevoudige teller geniet 100% van het voordeel, terwijl een gezin met
enkelvoudige teller de volledige kost draagt, wat onaanvaardbaar is.
# Ofwel wordt het inkomstenverlies enkel gecompenseerd bij de afnemers met een tweevoudig tarief, zonder verhoging van het enkelvoudige tarief. Dit kan door een verhoging van het tweevoudige dagtarief, een verhoging van het tweevoudige nachttarief of een verhoging van beide:
Een gezin met tweevoudige teller verliest grotendeels of geheel het voordeel op de energiefactuur. Het voordeel van een gezin met dubbele meter (scenario A1 – B2) verkleint hierdoor van 56 euro tot 7 euro (56 – 33,52 – 15,80); dit verschil is toe te schrijven aan het deel transmissie; Elia heeft geen verliezen door deze maatregel, maar de netbeheerder heeft extra verlies, dat hij naar alle waarschijnlijkheid zal recupereren via een verhoging van de nettarieven. Indien enkel het tweevoudige nachttarief wordt verhoogd, zou het verbruik van de week naar het weekend minimaal verschuiven; indien enkel het tweevoudige dagtarief wordt verhoogd, zou het verbruik van de week naar het weekend maximaal verschuiven.
De effecten verhogen nog bij een stijging van het verbruik met 5 en 10%. Het voordeel wordt groter voor de gezinnen met een dubbeltariefteller (71 en 85 euro), maar de inkomstenverliezen worden opnieuw – afhankelijk van de strategie – gecompenseerd. Voor meer details, zie bijlage.
Conclusie:
Bij ongewijzigde prijzen van de netbeheerders en de leveranciers, zullen afnemers met een dubbeltariefmeter een lagere energiefactuur ontvangen. Het is echter onwaarschijnlijk dat de netbeheerders en leveranciers hun prijsstrategie niet zullen aanpassen. Zij worden immers zonder meer geconfronteerd met lagere inkomsten doordat een deel (20%) van het verbruik van de laagspanningsafnemer met tweevoudig uurtarief niet meer verrekend kan worden aan het hogere dagtarief maar aan het lagere nachttarief. Dit effect wordt enkel versterkt als er ook daadwerkelijk een verschuiving van het verbruik tijdens de normale uren op weekdagen plaats vindt naar het weekend.
Bij gewijzigde prijzen van de netbeheerders en de leveranciers ter compensatie van het inkomstenverlies, kan er niet aangetoond worden dat afnemers met een dubbeltariefmeter daadwerkelijk een lagere energiefactuur ontvangen. Enkel als deze afnemers bewust trachten hun verbruik tijdens de daguren op weekdagen uit te stellen tot het weekend zouden zij een prijsvoordeel kunnen genieten. Echter bij een merkbare toename van het verbruik tijdens de daluren ten nadele van het verbruik tijdens normale uren, zal dit eveneens in de tarieven gecompenseerd worden.
Bovendien kunnen netbeheerders en leveranciers hun strategie zo bepalen dat de minderinkomsten niet enkel gecompenseerd worden door de afnemers met een dubbele teller, maar dat deze kosten gesocialiseerd worden over alle afnemers. Dit zou betekenen dat de afnemers met een enkelvoudig tarief geconfronteerd worden met een tariefverhoging en méér zullen betalen voor hun verbruik, dan vóór de invoering van deze maatregel.
Er kan dus niet met zekerheid aangetoond worden dat de invoering van deze maatregel voor de Vlaamse burgers de energiekosten van de Vlaamse gezinnen in positieve zin zal beïnvloeden.
IV. Te verwachten kosten verbonden aan de invoering van het
Ontwerpbesluit voor netbeheerders en leveranciers
Naast het in voorgaand deel aangetoonde verlies aan inkomsten, zou de invoering van het uitvoeringsbesluit een bijkomende impact hebben op de kosten van netbeheerders en leveranciers.
a. Netbeheerders
# Eenmalige kosten voor de aanpassing van de zendprogramma's van de Centrale Afstandsbesturingen (CAB's, sturing signalen);
# Eenmalige kosten voor het aanpassen van proms (programmeerbare chips) en vervanging van ontvangtoestellen bij afnemers. Dit is zeker nodig in bepaalde delen van Vlaanderen (vooral grensgebieden met Wallonië) waar geen gewone aanpassing van de signaaltreinen mogelijk is. Dit is een ingreep die grote kosten met zich zal meebrengen;
# De impact van het doorsturen van een lager aantal pulsen in het weekend (enkel vrijdagavond en maandagmorgen en niet meer in het weekend) is verwaarloosbaar;
# Doordat de plaatsing van een dubbeltariefteller doorgerekend wordt aan de eindafnemer die een dubbele meter vraagt, is er geen impact op de kosten van een netbeheerder. Er zou wel sprake kunnen zijn van een impact, indien de maatregel veel ruchtbaarheid krijgt en de vraag naar dubbeltarieftellers plots abnormaal sterk zou stijgen en niet volledig en tijdig kan opgevangen worden door de netbeheerders;
# De kosten van de administratieve opvolging van de meetinstallaties zullen gecompenseerd worden door een hoger tarief meterhuur (nuloperatie);
# De kosten voor het informeren van netgebruikers wordt als verwaarloosbaar beschouwd;
# Enig voordeel en kostenreductie kunnen gehaald worden uit een substantiële afvlakking van het globale afnameprofiel van het distributienet: een zo vlak mogelijk energieverbruik maakt het makkelijker om het evenwicht op het net te bewaren (voor de transmissienetbeheerder) en door het temperen van piekbelastingen in de week dankzij de verschuiving van een deel van het verbruik naar het weekend kan het aantal nodige investeringen in netcapaciteit (voor de distributienetbeheerders) verminderen. Aangezien deze maatregel naar alle waarschijnlijkheid niet zal leiden tot een substantiële verschuiving van piekverbruik naar het weekend is deze kostenreductie te verwaarlozen.
b. Leveranciers
# Indien de maatregel volgens de voorziene timing ingevoerd wordt, zullen leveranciers niet in staat zijn tijdig bepaalde leveringscontracten (vaste prijs, all-in contracten) met een vaste looptijd aan te passen waardoor er sprake kan zijn van een substantieel inkomstenverlies;
# Lange termijncontracten met producenten en traders (de sourcingkant) zullen herzien moeten worden;
# Kosten klachtendienst van afnemers die geen dubbele meter hebben en kosten van informatieverstrekking naar afnemers toe die meer uitleg willen over de invoering van de maatregel zijn moeilijk in te schatten.
V. Te verwachten impact verbonden aan de invoering van het
Ontwerpbesluit op eindafnemers
Naast het in voorgaand deel aangetoonde verlies aan inkomsten, zou de invoering van het uitvoeringsbesluit een bijkomende impact hebben op de kosten van netbeheerders en leveranciers.
a. Laagspanningsafnemers met enkelvoudige meter
Afnemers met een enkelvoudige meter genieten niet van het voordeel van het lagere weekendtarief, omdat deze maatregel enkel geldt voor afnemers met een dubbele meter, tenzij zij een dubbele meter aankopen.
De installatiekost van een dubbele meter is echter relatief hoog (in gemengd gebied 450 euro), waardoor de terugverdientijd relatief lang is. Bij een jaarlijks voordeel van 50 euro, duurt het 9 jaar alvorens de kost is terugverdiend, ceteris paribus. Bovendien rekenen sommige leveranciers een hogere vaste vergoeding aan in het geval van een dubbele meter; dit verschil kan ook relatief hoog oplopen. De meterhuur daarentegen is in bijna alle gevallen dezelfde voor enkelvoudige en dubbele teller.
Indien de prijsstrategie van de leverancier en netbeheerder voorziet in een inkomstencompensatie door verhoging van het dagtarief (zowel enkelvoudig als tweevoudig), is het zelfs heel goed mogelijk dat afnemers met een enkelvoudige meter een hogere energiefactuur betalen dan vóór de invoering van deze maatregel.
b. Laagspanningsafnemers met dubbele meter
Afnemers met een dubbele meter genieten van het voordeel van het lagere weekendtarief.
Zij hebben geen extra kosten, omdat zij al een dubbele meter hebben. Afhankelijk van hun energieleverancier, betalen zij een hogere vaste vergoeding dan de afnemers met een enkelvoudige meter. De meterhuur echter is in bijna alle gevallen dezelfde voor enkelvoudige en dubbele tellers.
Indien de prijsstrategie van de leverancier en netbeheerder voorziet in een inkomstencompensatie door verhoging van het dagtarief (zowel enkelvoudig als tweevoudig), wordt het voordeel gedeeltelijk of volledig gecompenseerd en heeft de invoering van deze maatregel ofwel een positief voordeel ofwel noch positieve noch negatieve gevolgen op de energiefactuur van afnemers met dubbele meter.
VI. Globale conclusie
# De distributienetbeheerders zullen hun omzet zien dalen omdat een extra deel van het verbruik gefactureerd wordt aan lagere “nacht”tarieven. Een deel van de kosten van de distributienetbeheerders wordt niet gerecupereerd. Om de gelijkgebleven kosten volledig te recupereren moeten de beide tarieven “dag” en “nacht” stijgen. Bij een verschuiving van het verbruik van “dag” naar “weekendnachturen” versterkt dit effect nog meer.
# Ook de leveranciers zien hun omzet dalen: zij kunnen immers minder aan “dagtarief” aanrekenen. Dit inkomstenverlies zal gecompenseerd worden door een hoger “dag” en/of “nachttarief” voor de consument. Eén leverancier meldde een geschatte daling van de omzet met ruwweg 2%.
# Het voordeel van de afnemer wordt gecompenseerd door een stijging van de tarieven van de netbeheerder en van de leverancier. Sommige leveranciers rekenen een hogere vaste vergoeding voor een tweevoudige teller dan voor één teller. Daardoor wordt het voordeel nog kleiner.
# De maatregel is enkel gunstig voor afnemers met een tweevoudige meter als de prijsstrategie van netbeheerders en leveranciers voorziet in een socialisering van het inkomstenverlies en zowel het enkelvoudig tarief als het dag- als het nachttarief verhoogd worden. Hierbij worden afnemers met enkelvoudig tarief zwaar benadeeld.
# De maatregel is ongunstig voor afnemers met een enkelvoudige meter. De terugverdientijd voor de aanschaf van een dubbeltariefmeter bedraagt verschillende jaren en weegt niet op tegen het voordeel van het lager weekendtarief. Het voordeel op het niveau van de energieprijs wordt in sommige gevallen zelfs volledig teniet gedaan doordat de vaste vergoeding van sommige leveranciers dubbel zo hoog is voor afnemers met een dubbeltariefmeter. Verschillende leveranciers bieden bovendien een lager enkelvoudig dagtarief aan dan het dagtarief van het gecombineerd dag/nachttarief. Dit impliceert dat de investering minder rendabel wordt. Het invoeren van een goedkoper weekendtarief betekent dus geen incentive om over te schakelen van een enkele naar een dubbele teller. De impact kan zelfs dubbel negatief zijn; indien de prijsstrategie van de netbeheerders en leveranciers impliceren dat het enkelvoudig tarief stijgt, wordt de energiefactuur van deze afnemers duurder dan vóór het invoeren van de maatregel.
# De impact op de SLP’s valt af te wachten en zal afhangen van de verschuiving van het verbruik naar het weekend. Het valt sterk te betwijfelen of een verschuiving van het verbruik van laagspanningsafnemers met tweevoudig uurtarief van daguren tijdens de week naar daguren tijdens het weekend effect zal hebben op de globale aankoopcontracten van de leveranciers, omdat het hier gaat over een verwaarloosbaar percentage van het totale verbruik op het Vlaamse distributienet. In een perfecte markt zou dit inderdaad moeten leiden tot een prijsdaling van de commodity (meer basislast en minder pieklast). Aangezien de productiemarkt op dit moment nog geen perfecte competitie toelaat, is er geen incentive voor de dominante producent om zijn verkoopsprijzen (in het weekend) ook effectief te laten dalen. De baten komen op deze manier uiteindelijk daar terecht, waar het niet beoogd was. Bovendien zal in een sterk geïnternationaliseerde aankoopmarkt voor elektriciteit deze, reeds op Vlaams niveau verwaarloosbare verschuiving van verbruik naar het weekend, geheel in het niets verdwijnen.
# Dit uitvoeringsbesluit betreft een interventionistische maatregel die meer in de gebonden markt dan in de vrije markt thuis hoort.
VII. Aanbevelingen
# Het doel van de vrijmaking van de Vlaamse energiemarkt is dat de leveranciers omwille van concurrentieredenen de afnemers aan zich binden, door een scherp prijsbeleid, door klantgerichtheid en een betere dienstverlening, door extra services zoals een energieaudit en door andere getrouwheidsincentives. Dit kan door andere maatregelen beter ondersteund worden door de overheid.
# De VREG heeft de indruk dat de energiesector niet werd geconsulteerd voorafgaand aan het opstellen van het Ontwerpbesluit. Dit zou nochtans een noodzakelijke reflex moeten zijn bij het opstellen van ieder ontwerpbesluit.
# De timing voor invoering van de maatregel is heel krap. Een dergelijke maatregel zou voldoende op voorhand moeten aangekondigd worden, zoniet worden de risico’s indirect doorgeschoven naar de eindafnemers. De marktactoren moeten voldoende tijd krijgen zich aan te passen aan de nieuwe maatregel en de veranderde omstandigheden.
# Indien Vlaanderen lage(re) prijzen wil voor laagspanningsafnemers, moeten dergelijke maatregelen vermeden worden. Ingrijpen op de prijszetting in een vrije markt, werkt dikwijls contraproductief omdat de ene groep afnemers profiteert, terwijl een andere groep de rekening betaalt. In dit geval genieten de afnemers met een dubbele teller, terwijl de afnemers met een enkele meter hun energiefactuur zien stijgen. Bovendien valt het te verwachten dat vooral hoog opgeleide afnemers voordeel zullen doen omdat ze beter geïnformeerd zijn. De sociaal zwakkere afnemer die geen weet heeft van deze maatregel en de initiële investering van de aanschaf van een dubbele meter niet kan doen wegens te duur, worden benadeeld.
# De sleutels tot lagere energieprijzen waarvan alle eindafnemers beter worden, zijn maatregelen om de distributienettarieven te doen dalen en het verhogen en verbeteren van de liquiditeit in de wholesalemarkt, waardoor de concurrentie verhoogt.
# De VREG pleit ervoor om meer tijd en middelen te besteden aan de ontwikkeling en gebruikname van meer performante elektriciteitsmeters. Die moeten het mogelijk maken om het verbruik in te delen in meerdere verbruiksperiodes, waaraan een leverancier dan verschillende prijzen kan verbinden.
