CREG pleit ook
voor aanpasing steunsysteem groene energie
Electrabel maakt erg hoge
winstmarges met de productie van kernenergie. Dat becijferde de
federale regulator CREG op vraag van minister van Energie Paul
Magnette (PS). De waakhond pleit ook voor een nieuw steunsysteem
voor milieuvriendelijke energie omdat het rendement op
groenestroomcertificaten nu exorbitant hoog is.
(tijd)
- De CREG schat de winstmarge die de Belgische kerncentrales in
2007 genereerden op 1,75 tot 1,95 miljard euro. Dat is het
resultaat van een erg lage productiekostprijs van 17 à 21 euro per
megawattuur (MWh) en een gemiddelde marktprijs van 60 euro per
MWh.
In dat jaar produceerden de zeven kerncentrales 45,9
miljoen MWh. Electrabel controleert het merendeel van deze
kerncentrales in België, SPE en EDF hebben slechts een klein
belang.
'We zijn behoorlijk zeker van deze berekeningen
omdat we de basisgegevens van Electrabel zelf hebben gekregen',
aldus CREG-directeur Guido Camps.
De CREG onderzocht ook het
systeem van groenestroomcertificaten en stelt vast de het
huidige systeem te veel kost. Daarom pleit de regulator voor een
alternatief systeem om groene energie te steunen naar het
voorbeeld van Nederland en Duitsland.
Het rendement dat
producenten van groene energie vandaag halen op hun investering
schommelt tussen 54 procent voor zonnepanelen en 166 procent
voor windmolens op het land. Het gevolg is dat ook de
distributietarieven voor de consument fors zijn gestegen,
aldus de CREG
Dus even overwippen naar de
persberichten van de CREG:
De
CREG becijfert de aanzienlijke winsten gegenereerd door kerncentrales
en de steunmaatregelen voor hernieuwbare energie Relatief lage
productiekosten voor een aanzienlijke winstmarge De CREG heeft een
studie uitgevoerd om een schatting te maken van de productiekosten van
elektriciteit uit de Belgische kerncentrales en om de winstmarge te
evalueren die met deze productiewijze wordt gegenereerd. Deze studie
kwam er nadat verschillende organisaties in maart 2009 een verzoek
hadden ingediend bij de minister van Energie, die de CREG attendeerde op
het onderwerp. Volgens de CREG liggen de productiekosten van
elektriciteit uit de Belgische kerncentrales tussen 17/MWh en
21/MWh. Onder die kosten vallen de kosten die verband houden met de
splijtstofcyclus, de exploitatiekosten (personeel, administratie,
verzekeringen, onderhoud enzovoort), afschrijvingen en ook de
voorzieningen voor de ontmanteling van de installaties en het
afvalbeheer. Deze schatting werd uitgevoerd voor het jaar 2007 en de
resultaten ervan zijn vergelijkbaar met de resultaten van nationale en
internationale studies die de CREG heeft geraadpleegd om haar schatting
te kunnen valideren. Uitgaande van deze productiekosten, de
hoeveelheid elektriciteit die door de kerncentrales wordt geproduceerd
(45,9 TWh in 2007) en de forward-marktprijs van elektriciteit (gemiddeld
60/MWh voor 2007), schat de CREG dat de aldus gegenereerde winstmarge
tussen 1,75 en 1,95 miljard ligt. Al deze resultaten zijn van
dezelfde orde van grootte als die van eerder door de CREG uitgevoerde
studies rond dit onderwerp. Systeem van groenestroomcertificaten
bijzonder voordelig, maar alleen voor bepaalde marktspelers De CREG
analyseerde ook de steunmaatregelen voor hernieuwbare energie in België,
meer in het bijzonder het mechanisme van de groenestroomcertificaten. Het
systeem dat in Vlaanderen wordt toegepast biedt de producenten twee
mogelijkheden om de groenestroomcertificaten die zij ontvangen voor elke
geproduceerde MWh groene elektriciteit, van de hand te doen. Zij kunnen
die ofwel op de markt verkopen voor de prijs van ongeveer 107/MWh in
2009, ofwel teruggeven aan de distributienetbeheerder (DNB), die
wettelijk verplicht is om ze terug te kopen voor een gegarandeerde
prijs. Die terugkoopprijs schommelt tussen 60/MWh (eenheden op biogas,
stortgas, coverbranding en afvalverbranding) en 350/MWh
(fotovoltaïsche panelen) in 2010. In Wallonië en Brussel verkopen de
producenten hun groenestroomcertificaten op de markt (gemiddeld 88/MWh
in Wallonië en 86/MWh in Brussel in 2009). Na vergelijking van die
gegarandeerde prijzen en de kosten die eigen zijn aan elk
productiewijze van groene elektriciteit, vindt de CREG het jaarlijkse
rendement op investering dat wordt gegenereerd door het systeem voor
groenestroomcertificaten bijzonder hoog. In Vlaanderen bedraagt dat, met
het systeem van gegarandeerde prijzen, momenteel 54% voor
fotovoltaïsche panelen, 112% voor biomassa, 166% voor onshore-windmolens
en meer dan 1000% voor coverbranding. Dat rendement is nog hoger voor
die laatste drie productiewijzen aangezien de producenten hun
groenestroomcertificaten op de markt verkopen voor een prijs die hoger
is dan de door de DNBs gegarandeerde prijs. Volgens de CREG bedraagt
de terugkoopprijs van de groenestroomcertificaten voor fotovoltaïsche
panelen door de DNBs momenteel ongeveer 11% van het distributietarief,
goed voor iets meer dan 23/jaar voor een Vlaams huishouden van 4
personen. Bij die kosten komt nog de bijdrage voor hernieuwbare
energie die de elektriciteitsleveranciers factureren. Deze bedraagt
26/jaar, maar kan gevoelig hoger uitvallen afhankelijk van het feit of
de leverancier al dan niet forfaitair de boete factureert die hij
eventueel moet betalen ( 125 per ontbrekend groenestroomcertificaat).
Zo komen de totale kosten die aan een Vlaams huishouden worden
gefactureerd voor groene elektriciteit uit op meer dan 49/jaar, goed
voor ongeveer 8% van de jaarlijkse factuur. Voor een Waals huishouden,
bedraagt de kostprijs 26/jaar en meer dan 7/jaar voor een Brussels
huishouden, respectievelijk goed voor ongeveer 5% en 2% van de
jaarlijkse factuur. De CREG is van mening dat het huidige systeem
voor groenestroomcertificaten dat in België wordt toegepast voor
verbetering vatbaar is, en wel om de volgende redenen: 1. Door het
systeem kunnen producenten aanzienlijke winsten maken wanneer de
productiekosten van groene elektriciteit gevoelig lager zijn dan de
prijs van de groenestroomcertificaten op de markt of, in Vlaanderen, de
gegarandeerde terugkoopprijs van de DNB; 2. Door het systeem kunnen
sommige leveranciers zich onterechte winsten toe-eigenen wanneer zij aan
hun klanten de boete voor ontbrekende groenestroomcertificaten
forfaitair factureren in plaats van hun werkelijke kosten; 3. Het
huidige systeem voor groenestroomcertificaten genereert in Vlaanderen
een aanzienlijke stijging van de distributietarieven door het succes van
de plaatsing van fotovoltaïsche panelen; 4. De markt voor
groenestroomcertificaten zou beter kunnen werken in België, vooral omdat
de groenestroomcertificaten momenteel niet uitwisselbaar zijn tussen
alle gewesten van het land en op federaal niveau; dat leidt tot een
geringe liquiditeit van de markt en tot prijzen die verre van
representatief zijn. De CREG is van oordeel dat de financiële steun
aan hernieuwbare energie absoluut noodzakelijk is opdat België zijn
doelstellingen kan halen op het vlak van de bevoorradingszekerheid voor
elektriciteit en de beperking van de broeikasgassen. In deze context is
het noodzakelijk, althans in een eerste fase, om doorgedreven
steunmaatregelen in te voeren zodat nieuwe productiewijzen van groene
elektriciteit kunnen worden ontwikkeld. Aangezien verschillende
productiewijzen zich tot nu toe voordelig hebben kunnen ontwikkelen,
vindt de CREG dat het tijd is om het huidige systeem van
groenestroomcertificaten te herzien, zoals dat reeds gebeurt in
verschillende andere Europese landen. De CREG stelt voor om te kiezen
voor een jaarlijks te evalueren steunsysteem. Hierbij moet een
duidelijk signaal worden gegeven in het voordeel van de technologie die
het efficiëntst is op economisch en milieuvriendelijk vlak. Er dient
rekening te worden gehouden met de evolutie van die technologie, de
elektriciteitsproductiecapaciteit en de lokalisatie daarvan. Een
dergelijk systeem (feed-intarief) is onder meer in Duitsland al met
succes ingevoerd, waar hernieuwbare energie een hoge vlucht neemt, en
ook in Nederland, waar de doelstellingen met betrekking tot hernieuwbare
energie tegen 2020 zouden moeten zijn bereikt. Meer inlichtingen
voor de pers: Laurent JACQUET, Woordvoerder, tel.: 02/289.76.90, gsm:
0497/52.77.62
Welwelwel, lazen jullie het ook allemaal,
beste lezertjes? Herlees het toch nog maar eens, want hier staat geen
letter te veel of te weinig...spijkers met koppen, zoals we het zouden
noemen...
Je hoort het nu ook eens uit Amerikaanse hoek...want als wij het hier
voor de zoveelste keer herhalen, dan worden we verweten conservatieve
syndicalisten te zijn die profiteurs kweken en onredelijke eisen
stellen...tja...intussen blijkt dat vakbonden dus goed zijn voor de
gezondheid. Voilà!
Founded in 1916, the
Conference Board, Inc. (originally known as the National Industrial
Conference Board) is a non-profit organization supported by leading
business executives from all over the world.
With offices in New York, Hong Kong and Brussels, the
Conference Board holds regularly scheduled meetings, convenes leadership
project groups, and conducts management research, connecting more than
1300 corporations in nearly 60 nations. Its worldwide conferences
attract more than 12,000 senior executives each year.
In early May, the Board issued a sobering report. It
noted that only 45-percent of worlds workers were satisfied with
their jobs, down from 61-percent in 1987. These werent crazy people
conducting the surveys. These were international business leaders who
had nothing to gain by inflating the numbers. Indeed, the surveys
results, while demoralizing, didnt come as any surprise. Similar
studies have shown American worker satisfaction to be at an all-time
low.
The Conference Boards study indicated
that the drop-off wasnt tied primarily to worries over job security, as
critical as that concern is. Rather, the responses were quite
specific. Among the complaints: on-the-job pressure, longer hours, bad
bosses, workplace intimidation, arbitrary decision-making and
evaluations, and a sense of general hopelessness.
Even acknowledging that the human psyche is complex and
that cross-cultural differences must come into play, the recent spate of
worker suicides in Chinese factories has to be seen as a symptom of
something deeper and more disturbing than the Chinese governments
pathetic explanation of copy-cat behavior (Hey, some guy just jumped
to his death from a tall building; maybe I should do that, too).
By all accounts, the pressure on Chinese workers to
increase their productivity by working faster and harder and putting in
longer hours in order to keep the vaunted national economy churning away
must be enormous. And even though people in China are regularly
depicted as being far more amenable to regimentation and group-think
than their Westerners counterparts, they obviously have their
limits.
But the steep decline in worker
satisfaction is traceable to more than hard work and long hours. It
derives from a lack of a sense of empowerment. Its no coincidence that
the dramatic increase in dissatisfaction corresponds directly to
a drop in union membership. Whether or not people realize it,
belonging to a labor union provides a great deal more than the higher
wages and generous benefits typically associated with union
affiliation.
In addition to better wages and
bennies, a labor union offers a built-in and reliable means of
problem-solving. You have a bad boss? Youre tired of being harassed
or held to arbitrary standards? Youre getting all the crappy
assignments? A union rep can help. He can file a grievance; he can go
over the bosss head; he can go over the bosss bosss head; he
can yell and scream with total immunity; in short, he can wage a Holy
War on your behalf.
Management takes union
officers seriously. They take them seriously because they know they
have the jurisdictional right to address workplace problems, which is
why so many corporations resist their employees organizing. With a
union representing the workers, the boss cant get away with being a
petty tyrant. Its no longer simply bad form; its now contractually
illegal.
And even in those cases when the union
rep cant remedy the situationeven when, in truth, its the employee
himself whos contributing to the problemhaving the union as a Father
Confessor or shoulder to cry on is a critical safety valve, a way of
blowing off steam and, hence, minimizing on-the-job stress. With a
union representing you, youre never alone.
Conversely,
when you have no union, its every man for himself. Being stuck with a
bad boss in a non-union setting means youre at the bosss mercy. Dr.
Samuel Culbert, a UCLA psychology professor cited in the Conference
Boards finding, maintains that too many Americans work in toxic
environments. Consider: other than quitting or internalizing
the problem until he grows a tumor, what can he do? Without a union, he
has no lobby, no support group, no safety net.
And
dont say the NLRB (National Labor Relations Board) can help because
thats wildly misleading. People who say that have obviously never
tried to contact the Board. First of all, good luck in reaching them by
telephone. Just ask anyone whos ever tried. Ive personally gotten a
busy signal for 45 straight minutes, before giving up.
Second, as noble as their intentions may be, these
people (like OSHA reps) are weary bureaucrats. Theyve heard everything
youre going to say a hundreds times. And once youve gotten their
attention, they are going to automatically assume the company is right
and youre wrong, and have to be dragged kicking and screaming to your
side. In our dealings with the NLRB, we often asked ourselves: Whose
side are these guys on?
Clearly, the antidote to
worker dissatisfaction, frustration, and alienation is a sense of
empowerment .a sense of dignity. While some workers are fortunate
enough to have compassionate, enlightened bosses, most are not. Thats
where labor unions ride to the rescue.
Beste Meneer Philippe Geluck,ja, er zijn nog andere Vlamingen...
We lezen in nogal wat Vlaamse kranten dat er aan franstalige kant angst
heerst over de verkiezingsuitslag in Vlaanderen. Onze anderstalige
landgenoten, zien het doembeeld opduiken van een Vlaamse meerderheid die
massaal zal stemmen op de NVA. Het begin van het einde .... Wij zullen
alleszins niet tot deze "grote meerderheid" behoren want we zullen
stemmen, zelfs tegen het advies in van Meuris en C°. Maar op de NVA
stemmen we niet. Alhoewel we erkennen dat deze partij haar waarde heeft,
tot nog toe niet betrapt kan worden op echt ondemocratische houdingen,
groot is geworden door de stommiteiten van de tsjeven van de CD&V
-want dat mag ook eens worden benadrukt-, en een politiek zwaargewicht
als kopstuk heeft. De Wever is een ploiticus "pur sang" dat moet je hem
nageven. In feite zijn er veel te weinig politici van zijn kaliber,
zeker aan de linkerkant. Want links heeft men een aantal bekwame luitjes
bij de SP-a waar het eindelijk wat ophoudt intern te rommelen en er
blijkbaar weer wordt nagedacht over inhoudelijke zaken...goed zo alleen
vinden we die 200 extra-pensioen helemaal naast de kwestie...MAAR er
zit nergens een Bart Dewever tussen, of liever een nieuwe Louis Tobback.
Want de junior-uitvoering valt wat tegen in vergelijking met de ouwe en
een nieuwe Van Acker of Huysmans vinden we niet onmiddellijk. Dat is
spijtig want het zou wel eens nodig kunnen worden. In elk geval hopen we
dat links, deze keer niet verdeeld stemt! Er is in Vlaanderen momenteel
geen aanvaardbaar links alternatief en we hopen dat deze keer, hopende
op een linkse herbronning, de linksen op de SP-a zullen stemmen. Want
deze keer kan het er op of er onder zijn voor links. Stem dus niet
verdeeld op allerlei goedmenende flutlinksen die geen zetels zullen
halen. Het gaat over de brute machtsdeling en links moet zetels halen
anders vallen er brokken. Zeker op sociaal-economisch vlak. Wij geloven
niet in de zogenaamde "nationalistische vrije marktremedies". De armen
en de laagste lonen draaien ervoor op. Basta! En het maakt niks uit of
ze nu aan je loon zitten uit Vlaamsgezindheid. Ze zitten aan je loon
waarmee je je woning huurt of afbetaalt, eten koopt, je kinderen laat
studeren en de energierekeningen tracht te betalen en daarmee zal de
kous voor de meesten af zijn. In Vlaanderen zijn we niet allemaal
zelfstandige accountants of consultants die rondrijden met dikke 4X4's.
In Vlaanderen bestaat er ook een 1000-generatie. Of jongeren die
beginnen en vrij lang moeten blijven rondkomen met een maandelijks
inkomen van 1000 ondanks allerlei "performance management-gelul dat ze
doet hopen op vette loonsopslag die er toch nooit komt, er bestaan ook
gepensioneerden, zowel kleine zelfstandigen als loontrekkenden die
nauwelijks rondkomen met hun hongerpensioentje, er zijn ook
éénoudergezinnen waar het einde van de maand de supermarkt onbetaalbaar
blijkt te zijn, er zijn ook langdurig werklozen die niet aan de bak
komen en het moeten rooien met ongeveer 1000 of als ze samenwonen of
getrouwd zijn met 300 en waarvan er steeds meer bij de voedselbanken
moeten aankloppen. We vergeten nog een hele hoop mensen zoals invaliden,
langdurige zieken, en ook veel migranten die nog steeds moeilijk aan
werk geraken enz...Al deze mensen hebben geen enkel belang op een andere
partij te stemmen dan een linkse partij. Geen enkele andere partij zal
hun belangen verdedigen. Misschien doet de SP-a het ook al een tijdje
niet meer zoals het moest maar het is wel hun kiespubliek. De fout die
ze ooit maakten bij de sossen is te denken dat deze "klasse" niet meer
bestond! Deze klasse "minderbedeelden" heeft altijd bestaan en breidt
zich uit. Je moet geen zoete broodjes bakken bij groepen die misschien
intellectueel aan de linkse kant staan maar bij de eerste nieuwe trend
dan maar op een nieuwe partij kiezen omdat ze wat meer bloemperken
beloven. Wij hebben met veel plezier ingehakt op onze sossen en we
menen daar goeie redenen voor te hebben. Deze keer is het echter menens!
B-H-V kan voor ons de pot op want het gaat over een gans andere crisis
die anders op de rug van de kleine mensjes, die we zijn, wordt
afgewenteld! We zijn echter van ons onderwerp afgedwaald. We hadden
het over de panikerende franstaligen die we een signaal willen geven dat
er in Vlaanderen ook nog anderen zijn dan al die bietekwieten die
orakelen dat we alles zelf beter kunnen en die vervolgens klagen dat de
buitenlandse investeerders wegblijven om alle mogelijke redenen
(loonhandicap vooral) behalve de politieke instabiliteit.... We
publiceren hieronder de mening van een bekende tekenaar en tweetalige,
tot nadere orde, landgenoot. We hopen dat we nog heel lang landgenoot
mogen blijven trouwens.! Hier de mening van Philippe Geluck die we niet
delen maar waarvan we zeer goed weten dat ze sterk leeft aan de
zuidelijke kant van de taalgrens. Wij delen ze niet omdat we o.a; zeer
goed weten dat de deelnemers aan de jaarlijkse Gordel niet wellen
bewijzen dat de Brusselaars opgesloten zitten maar wel een goed
georganiseerde voor hen leuke familie- en/of vriendenuitstap willen
maken. Maar het zou best wat beter gecommuniceerd moeten worden langs de
andere kant zonder dat we moeten vergeten te vermelden dat we toch
graag onze eigen taal willen blijven spreken in de Vlaamse rand en
gruwen bij de houding van de Maingains en hun acolieten...
Philippe Geluck: En Belgique, c'est devenu
irrespirable
Actu-Société
Autrefois belgicain, le chatoyant
dessinateur-humoriste ne veut plus de cette Belgique-là. Et ça ne
l'amuse pas.
Si une majorité de
Flamands veut foutre le camp, qu'elle foute le camp!
Lorsqu'on
évoque les très prochaines élections, même les responsables politiques
ont beaucoup de mal à dissimuler leurs pieds de plomb. Mais il y a plus
profond: dans la population, ce pays a fini par susciter une profonde
lassitude. Parce que les extrémistes du Nord ont fini par donner le cap
des comportements politiques, le sentiment que la Belgique a déjà
franchi un point de non-retour est plus que perceptible au Sud.
Sentiment aggravé par la conviction qu'un palier supplémentaire sera
franchi le 13 juin, par un vote massif en faveur des nationalistes
flamands. Mais cette Belgique de l'exclusion, certains n'en veulent
plus.
Parmi eux, Philippe Geluck. Le dessinateur du Chat était un
unitariste jusqu'ici convaincu, imprégné qu'il était par la grâce
biculturelle dont bénéficiait notre petit pays. Mais les comportements
d'une certaine Flandre ont tout chamboulé: "J'ai passé ma jeunesse et
le début de ma vie d'adulte à Bruxelles. Puis j'ai longtemps habité en
Wallonie, où j'ai peut-être moins perçu ce qui se tramait réellement au
nord du pays. Récemment, je suis revenu habiter à Bruxelles. Cette plus
grande proximité avec la Flandre d'aujourd'hui m'a ouvert les yeux. Je
ressens plus fortement le virage qu'ont pris trop de Flamands. Et ce que
je vois est détestable. Inconciliable, en tout cas, avec ma conception
du vivre ensemble, et même de la démocratie. Ma déception est immense."
Et le coup de sang est à la hauteur du désenchantement.
Récemment,
vous déclariez dans un quotidien que "ce qui faisait la spécificité
et la richesse de la Belgique est devenu sa principale raison de se
séparer". Philippe Geluck - Oui. La vraie Belgique, celle
de la diversité, du mixage linguistique et culturel, représente quelque
chose pour moi. J'ai toujours dit et je continue de dire que j'aime la
culture flamande et les Flamands. Mais quand la Flandre me crache
constamment au visage, ça va comme ça. Disons que je suis patriote. Mais
le patriotisme, c'est l'amour des autres. Le nationalisme, c'est la
haine des autres. Je suis très triste de voir qu'au nord de mon pays, il
y a de moins en moins de patriotes et de plus en plus de nationalistes.
Ils le sont tous? On nous dit qu'une majorité de
Flamands tient encore à ce que j'aime dans la Belgique. Mais alors,
j'aimerais bien qu'ils me le montrent! Or, c'est tout le contraire qui
se passe. Qu'ils me le montrent le 13 juin par les urnes. Qu'ils me le
disent dans la presse. Qu'ils me le montrent en arrêtant toutes ces
mesures "anti-francophones". Qu'ils me le montrent en arrêtant de
participer par dizaines de milliers au Gordel, cette "promenade"
cycliste autour de Bruxelles. Des pères et mères de famille avec leurs
enfants font le tour de Bruxelles à vélo, pour bien dire aux Bruxellois
francophones: vous êtes nos prisonniers, on vous encercle! Sous couvert
d'une randonnée familiale, c'est une manifestation de mépris et de
haine.
[...]
Vous rejoignez donc Olivier Maingain, qui a
comparé certaines pratiques flamandes avec celles de l'Occupation
allemande? Je trouve qu'il y a des parallèles. Il faut voir ce
qui se passe sur le terrain, en Flandre. Quand la commune d'Overijse
organise un bureau de délation anti-francophone, ça doit quand même nous
rappeler quelque chose. Ce qui m'inquiète le plus, c'est que tout est
écrit. Que des intellectuels flamands ou des autorités se mobilisent
pour organiser l'exclusion, puis en fassent des écrits. Cette manière
d'étouffer Bruxelles en la sous-finançant pour en faire un objet de
chantage, ils l'ont écrite! La "doctrine Maddens", du nom de ce
professeur d'université de la KUL qui préconise d'assécher l'Etat
fédéral de ses ressources pour que, finalement, les francophones soient
demandeurs de plus d'autonomie, c'est un écrit. Des décrets comme le
"Wooncode" sont des mesures d'exclusion de type raciste, et c'est écrit!
Tous ces écrits font froid dans le dos. Comme Mein Kampf aurait
dû alerter l'opinion internationale. Tout était écrit!
Et s'est
réalisé... Les Flamands pourraient encore empêcher la
réalisation de ces doctrines d'exclusion et de haine par voie
démocratique. Mais le pire, c'est que certains veulent vraiment les
réaliser. C'est ça qui est devenu irrespirable. En Flandre, les
nationalistes et les extrémistes tiennent le gouvernail. Et négocier
avec ces gens-là, c'est entrer dans leur logique. Si vous faites une
concession pour montrer votre bonne volonté, ils la saisissent puis
exigent le truc suivant en inventant d'autres exclusions pour mettre la
pression. On ne peut pas entrer dans cet engrenage. C'est pour cela
qu'il faut changer la Constitution, et y inscrire la possibilité de
faire des référendums.
Pour définitivement poser aux Flamands
la question de la rupture avec la Belgique francophone? Oui. Si
c'est non à la rupture, il faudra qu'ils en déduisent une série de
choses: le respect des solidarités, des minorités et des droits humains
fondamentaux qu'ils ne respectent pas pour l'instant. Si c'est oui, il
faudra que les démocrates flamands se demandent où commence et où
s'arrête la solidarité au sein d'une Flandre devenue indépendante. Après
s'être désolidarisés des francophones, que feront-ils si une partie de
la Flandre est plus pauvre qu'une autre? Ils vont aussi l'exclure pour
ne conserver qu'une Flandre triomphante? Ça peut aller loin, ce genre de
logique. Ça peut aller jusqu'à une logique de sous-citoyens. C'est là
que ça rejoint la logique du IIIe Reich.
Le 13 juin, la N-VA
pourrait devenir le premier parti flamand. Quelle serait votre réaction?
Je commencerai à regarder les annonces immobilières à l'étranger. Sans
déconner! Ces gens me glacent. Est-ce que je pourrai encore vivre dans
un pays où des nationalistes et des néo-fachos du Vlaams Belang
façonnent les mentalités? Est-ce que, comme les Juifs dans les années
1930, je ne dois pas me dire: il est temps de quitter l'Allemagne?
Vous
seriez prêt à entamer un processus de séparation dès maintenant?
Moi, je suis un démocrate. Si une majorité de Flamands dit qu'elle veut
foutre le camp, eh bien qu'elle foute le camp! Nous signerons l'acte de
séparation. Mais pas à n'importe quel prix. Vous avez votre
indépendance, mais à condition que nous gardions le nom de Belgique, qui
sera composée de Bruxelles, de la Wallonie et aussi des communes à
facilités. Ce qui assure donc un lien territorial entre la Wallonie et
Bruxelles, via Rhode-Saint-Genèse et quelques kilomètres carrés de forêt
de Soignes, au sud de Bruxelles, où les arbres ne parlent aucune
langue. S'ils veulent qu'on respecte leur volonté d'indépendance, il
faudra aussi qu'ils respectent le vou d'une majorité de francophones:
vivre dans un autre espace que le leur. Mais avec une grosse nuance par
rapport à la Flandre actuelle: les démocrates flamands seront les
bienvenus dans cette nouvelle Belgique. Et ils seront respectés dans
leur identité linguistique.
Vous avez le sentiment d'un énorme
gâchis? Tout ça m'attriste. Je parle les deux langues, je crois
en la richesse de l'intégration des cultures. Mais aujourd'hui, trop de
Flamands se fichent de cela. Vous pouvez être parfait bilingue, ouvert à
leur culture, vous serez toujours le francophone à exclure. Une fois de
plus, malheureusement, on peut refaire un parallèle avec ce qui s'est
produit en Allemagne: vous aviez beau être Allemand, parler la langue
parfaitement, aimer Beethoven et Goethe, si vous étiez Juif, vous deviez
être exclu. C'est là qu'on est dans l'apartheid, le racisme, la haine
de l'autre. Tout ça m'est odieux. Vincent Peiffer
Jullie zullen ons niet al te vaak horen commentaar geven op onze
collega's politieke bloggers van bloggen. Het gebeurt wel eens dat we
ofwel de rechterkant met Tafelspringer een veeg uit de pan geven omdat
hij wat te gortige racistische lulkoek verkoopt. Soms hangt de rode
voorzitter aan de linkerkant ons de keel uit met de simplistische
oplossingen voor de crisis: "nationaliseer alles en het komt
goed..."hadden we die regel gevold dan fabriceerden ze nu nog
paardentrams maar enfin...
Maar vandaag ergeren we ons aan iemand
die wel een vrij degelijk blog heeft al delen we absoluut zijn ideeën
niet. Het gaat over Kris Van Dijck, een vlotte NV aër of hoe schrijf je
dat? Hij ergert ons deze keer omdat hij terecht vermeldt dat iedereen
tegen zijn partij stokebrand speelt. Hij zegt er wel meteen bij dat de
anderen nooit duidelijk uitleggen waarom ze iedereen afraden om voor de
NVA te stemmen. Wel dat zullen wij nu eens uitleggen aan de hand van een
zeer concreet voorbeeld, namelijk zijn eigen artikel. Laten we dus
beginnen bij het begin:
is
"the wizz kid" van de NVA en de trotse burgemeester van een in aanbouw
zijnd nucleair pretpark waarover hij weinig of niks zegt in zijn blog.
Maar daar hebben we het nu dus niet over. Het bewuste artikel:
Ambitie
tonen Als N-VA politicus kan ik me nu al afvragen: wat
morgen weer? Er gaat immers geen dag voorbij of iemand roept op om niet
voor de N-VA te stemmen of wordt de N-VA links of rechts gebasht. Het
waarom dat men niet voor de N-VA mag stemmen is dan nooit erg duidelijk.
Zeker als je ziet in welke impasse het land nu zit. Dehaene beet vorig
jaar de spits af. Hij zei dat de mensen niet voor kleine partijen
mochten stemmen. De kiezer gehoorzaamde. De N-VA haalde 13% en was
daarmee opslag geen kleine partij meer. Dank u Jean-Luc. Dit jaar
komen ze langs verschillende kanten aanzetten met klap op de vuurpijl
professor Torfs die zijn instap in de politiek legitimeerde door op te
komen tegen de N-VA. Allemaal tegen de N-VA. Waarvoor ze wel opkomen?
Joos mag het weten. Veel mist en onduidelijkheid. Als N-VA scheppen
we die duidelijkheid wel. En ook dat is voor sommigen een doorn in het
oog. Neem nu het volgende: Binnen Europa werden een paar jaar terug
ambitieuze Lissabon-doelstellingen geformuleerd. Eén van die
doelstellingen was een werkzaamheidsgraad van 70% tegen 2010. D.w.z. dat
tegen 2010 70% van de mensen in de arbeidsleeftijd ook daadwerkelijk
aan het werk zouden moeten zijn. Noodzakelijk om de boel draaiende en
betaalbaar te houden. Denk maar aan sociale zekerheid,
gezondheidszorgen, pensioenen, en ga zo maar door. Omdat we in
België met een serieuze achterstand zitten wat dat betreft (62% in 2010)
stellen we als N-VA dat we tegen 2015 toch aan 67% zouden moeten kunnen
geraken. Een jaarlijkse groei van 1%... Van 62% naar 67%... En dan
zitten we nog onder de Europese doelstelling Die groei betekent in
absolute cijfers een toename van 500.000 jobs. Dat getal poneren was er
blijkbaar te veel aan. Die duidelijkheid scheppen was er over. Die
ambitie in concrete cijfers omzetten, is volgens verschillende media
bluffen. Dat cijfer gaat hen achtervolgen, lees ik professor De Vos
verklaren. Jawadde, jongens. Procenten omzetten in absolute cijfers en
de N-VA is een bende fantasten. Begrijpen wie kan. Zeg dan ineens dat de
Lissabon-doelstellingen niet deugen. Maar waarom onderschreven we die
dan wel? Alle voorgaande federale regeringen deden dat zonder morren. Of
is de afwijzende reactie nu het plat op de buik gaan voor datgene dat
we gewoon aan het worden zijn? De lamlendigheid en geen enkele ambitie
meer vertonen? Niet met ons. Neen, het klopt dat we van die 500.000
geen fetish mogen maken. En dat doen we ook niet. Maar het is wel
gewoon een vertaalslag. In Vlaanderen schrijft elke krant, elke
politoloog, elke econoom, al jaren dat we ons activeringsbeleid dringend
moeten versterken. Dit op het Europees gemiddelde brengen betekent plus
500.000 voor heel België. Daar leggen wij onze ambitie! Die
doelstelling is indrukwekkend, maar zegt ook iets over hoe diep we al
weggezakt zijn. En welke achterstand we moeten inlopen. Tussen 2000 en
2008, jaren van hoogconjunctuur, is de werkzaamheidsgraad in Europa
toegenomen met 3,3%. In België met slechts 2,2%. De achterstand werd dus
groter. In Wallonië en Brussel is slechts 57% en 55% van de bevolking
op actieve leeftijd effectief aan het werk. Daar is nog veel ruimte voor
progressie. En het is nodig! Met structurele ingrepen:
staatshervorming (en dus responsabiliseren), versterkte activering
(inclusief langer werken) en een forse loonlastverlaging van 2 miljard
euro waarbij RSZ-bijdragen voor kinderbijslag en gezondheidszorg
geleidelijk uit de loonkost gehaald worden, moeten we de weg effenen om
uit het dal te kruipen.
Kris Van Dijck
De
werkzaamheidsgraad dus...wel wel wel. 62% in 2010 in
België....eigenaardig dat zulke stoerte Vlaming niet meteen uitpakt met
het Vlaamse cijfer ipv het Belgische... Het lijkt allemaal netjes
onderbouwd maar je mag niet te erg wroeten anders klopt de logica niet
al te goed meer. Dus wroeten we maar:
De werkzaamheidsgraad
meet het aandeel werkenden in de beroepsbevolking op arbeidsleeftijd
(15-64 jaar). Onder werkenden verstaan we iedereen die in een bepaalde
referentieweek minstens één uur betaalde arbeid heeft verricht
(definitie van de Internationale Arbeidsorganisatie).
Bespreking
Tussen 2003 en het
derde kwartaal van 2008 steeg de Vlaamse werkzaamheidsgraad
ononderbroken van 63% naar een recordhoogte van 66,6%. Eén (crisis)jaar
later is de Vlaamse werkzaamheidsgraad met ongeveer 1 procentpunt
gedaald naar 65,8%. De Europese Lissabon-doelstelling bestond erin om in
2010 een werkzaamheidsgraad van 70% te behalen. Ondanks de vorderingen
van de voorbije jaren zal het Vlaams Gewest dus ruim onder deze
doelstelling blijven.
In het Vlaams Gewest is de arbeidsdeelname
ruim hoger dan in de andere gewesten. In het vierde kwartaal van 2009
bedroeg de Vlaamse werkzaamheidsgraad 65,8%, tegenover 56,2% in het
Waals Gewest en 55,1% in het Brussels Gewest. De Vlaamse
werkzaamheidsgraad is de laatste jaren sneller toegenomen dan in de
andere gewesten, maar daalt nu ook sneller. Het Vlaams Gewest blijft het
wel iets beter doen dan het Europese gemiddelde (64,7%).
Wellicht
zal de werkzaamheidsgraad minstens tot in 2010 blijven dalen. Volgens
sommige ramingen (FPB, HRW) zou de Vlaamse werkzaamheidsgraad tot zon
64,5% kunnen dalen vooraleer ze opnieuw toeneemt. Doorgaans duurt het
ongeveer drie jaar vooraleer de werkzaamheidsgraad opnieuw haar niveau
van voor de economische crisis haalt, maar de ernst van de huidige
crisis maakt dat de herstelperiode dit keer mogelijk langer zal duren
dan dat. De stabilisatie in het vierde kwartaal van 2009 stemt echter
hoopvol.
De Vlaamse werkzaamheidsgraad wordt voornamelijk geremd
door een bijzonder lage arbeidsdeelname van 55-plussers. In het
vierde kwartaal van 2009 waren slechts 35,7% van de Vlaamse 55-plussers
aan het werk. Het Vlaams Gewest is hier wel aan een inhaalbeweging
bezig, de werkzaamheidsgroei van de voorbije jaren is voornamelijk te
danken geweest aan de toegenomen werkzaamheid van ouderen. Deze evolutie
blijkt vooralsnog niet te zeer beknot te worden door de economische
crisis. De jongeren daarentegen hebben wel sterk te lijden onder de
crisis. Op een jaar tijd is de werkzaamheidsgraad van Vlaamse 15 tot
24-jarigen gedaald van 31,7% naar 28,6%.
Het Vlaams Gewest heeft
sinds 2008 de Lissabondoelstelling van 60% werkzaamheid bij vrouwen
behaald. De economische crisis blijkt ook iets minder invloed te hebben
op de vrouwelijke werkzaamheid dan op de mannelijke. In het vierde
kwartaal van 2009 bedroeg de werkzaamheidsgraad van vrouwen 60,5%.
Methodologie
De Eurostat Labour
Force Survey (LFS) is een door Eurostat gecoördineerde bevraging in de
lidstaten van de Europese Unie, waarvan de Enquête naar de
Arbeidskrachten (EAK) van de FOD Economie Algemene Directie Statistiek
de Belgische uitvoering is.
We berekenden het trendniveau van de
werkzaamheidsgraad op de kwartaalgegevens. Het trendniveau betreft een
voortschrijdend gemiddelde van vier kwartalen. Dit maakt dat het
trendniveau van het laatste kwartaal van een jaar overeenstemt met het
betreffende jaargemiddelde.
OK
dus voor de 62% voor de Belgische cijfers maar door heimelijk de
Vlaamse cijfers te verzwijgen kan je al voorafgaandelijk aan de
regeringsdeelname van de NVA spreken van en groot succes in Vlaanderen
want daar moet je niet meer stijgen om de ambities van Van Dijck waar te
maken want we zitten nu al op 65% en boven het Europese gemiddelde!!!! Wat
wij graag hadden willen vernemen is echter hoe deze slimme jongen de
werkzaamheidsgraad in Brussel en Wallonië wil opkrikken? Want we voelen
nu al aan ons water dat het al te gemakkelijk zal uitdraaien in de
clichés over de luie Walen en de parasiterende Brusselaars. Dus geen
vaag gezever over % en wollige taal die wel gespierd overkomt maar niks
betekent zoals :
"In Wallonië
en Brussel is slechts 57% en 55% van de bevolking op actieve leeftijd
effectief aan het werk. Daar is nog veel ruimte voor progressie. En het
is nodig! Met structurele ingrepen: staatshervorming (en dus
responsabiliseren), versterkte activering (inclusief langer werken) en
een forse loonlastverlaging van 2 miljard euro waarbij RSZ-bijdragen
voor kinderbijslag en gezondheidszorg geleidelijk uit de loonkost
gehaald worden, moeten we de weg effenen om uit het dal te kruipen."
Wil
dus zeer duidelijk uitleggen :
1) hoe wil de NVA in Wallonië en
Brussel de werkzaamheidgraad doen stijgen 2) Hoe wil men de jongeren
meer aan het werk krijgen (in zinnige banen en niet in nepstatuten of
andere strijkateliers en liefst met degelijke contracten) 3) idem met
de madammen. Want als je alleen nog de ouderen moet overtuigen langer
te werken, zien we niet meteen een oplossing
Conclusie: door rond
dergelijke thema's wat cijfertjes te spuien en wat sloganeske zinnetjes
te schrijven los je niet meteen het wel degelijk bestaande probleem op.
Maar dit soort algemeenheden worden dan verondersteld DE
mirakeloplossingen te zijn. Inderdaad is er nog ruimte voor
progressie in Wallonië en Brussel maar ook bij de jongeren en bij onze
madammen....maar die twee laatste categorieën zijn voor een partij als
de NVA minder interessant! In elk geval kunnen ze al beginnen met de
HR-verantwoordelijken ervan te overtuigen dat ze niet alle 55plussers
moeten afdanken of laten afvloeien tegen interessante voorwaarden. Dat
is waarschijnlijk het gemakkelijkste beginpunt...we zijn benieuwd...
Onze
mening? Wel, stem NIET op de NVA want onder het mom van veel
degelijkheid van bestuur en slimme zinnen heeft de keizer geen kleren
aan! Wij zouden al meteen starten met te zeggen dat België al best
eens kan beginnen te snoeien en te wieden in zijn gigantische aantallen
ministers en cabinetards zowel op gewestelijk als op federaal vlak en
bij de franstaligen vergeten we dan ook de gemeenschappen niet!. En de
5% van De Croo junior is maar een mager beestje...
Plots denken de sossen na over energie...jawadde... en nog geen klein beetje...
Een paar dagen verlof genomen om van de vurige pinkstertongen te
genieten. Resultaat twee meikevers gevonden en dat was jaaaaaaaaaaaaaren
geleden. Iemand onder onze lezertjes nog meikevers gezien?
Vermoedelijk zijn ze afkomstig van IJsland en kwamen ze naar hier
afgezakt wegens te veel stof want ze lagen in het water van een
fonteintje. De kinderen die nog nooit zulke beestjes hadden gezien,
verwarden ze met exotische kakkerlakken...komt ervan als je te veel
hamburgers eet met een MP3 in de oren...
Maar goed, daar gaat het
in de wereld niet om. We gaan dus naar de harde realiteit en wat lezen
we tot onze grote verbazing bij onze rooie kameraden van de SP-a die
plots het licht hebben gezien in het energiedebat?????
LEUVEN - De SP.A
wil dat de volgende federale regering het akkoord met Suez over het
langer openhouden van de drie oudste kerncentrales opnieuw gaat
onderhandelen.
Tijdens een
persontmoeting in Leuven ondertekenden de partijkopstukken Johan Vande
Lanotte, Caroline Gennez en Bruno Tobback een brief aan de top van Suez
waarin ze stellen dat het akkoord voor hen onbestaande is, onder meer
omdat het parlement het nooit heeft goedgekeurd.
Vande Lanotte
beklemtoonde dat het akkoord het monopolie van de Franse
energiemaatschappij in ons land voor jaren bevestigt. Door dit monopolie
stegen van juli 2007 tot juli 2008, ondanks het afgeschreven zijn van
de oude kerncentrales, de elektriciteitsprijzen met 22 procent, terwijl
de gemiddelde stijging in Europa slechts 16,2 procent bedroeg.
Electrabel
verhoogde bovendien de gasprijzen in 2007 met 20 procent. Dit is niet
alleen nadelig voor de consument, maar ook voor concurrentiepositie van
onze bedrijven. SP.A raamt de winst die Suez in 2009 in ons land haalde
op 1,25 miljard euro.
De SP.A wil dat de nieuwe regering deze
monsterwinsten afroomt via een 'single buyer'-systeem, waarbij de
overheid de in ons land geproduceerde elektriciteit opkoopt tegen
productieprijs en verder verkoopt. De partij schat de opbrengst van een
dergelijke operatie op 500 tot 700 miljoen euro per jaar en wil dat niet
de consument, maar de bedrijven die afgeschreven centrales exploiteren
opdraaien voor de groenestroomcertificaten.
De CREG moet bovendien
meer bevoegdheden krijgen om de prijzen van de elektriciteit en
distributie van de elektriciteit binnen de perken te houden.
Hohoho....het
"single buyer"-systeem welwelwel, wij hadden het daar al een tijdje
geleden over en de CREG heeft daar al lang geleden een studie over
gepubliceerd zoals we hier ook al eerder hebben geschreven. Bovendien
lijken de Engelsen op weg om dit systeem ook in te voeren al zal dat met
Cameron misschien minder evident worden
Two decades since Margaret Thatcher decreed there was no freedom
without free markets, it looks like the regulators are poised to reverse
some of the policies that gave Britain the most liberal energy sector
in Europe.
By Rowena Mason Published: 5:30AM GMT 04 Feb 2010
Five
of the UK's 14 coal stations must retire by 2015 and seven of the 10
nuclear stations will close by the end of the decade. Photo: Christopher Furlong/Getty Images
The signals are clear from the Government, its
special energy adviser Malcolm Wicks, the influential Committee on
Climate Change and even the companies themselves that there will have to
be more intervention in the industry if the country is to avoid power
shortages.
However, a
new suggestion from Ofgem, the industry regulator, that there
should be a single, state-controlled energy buyer has shocked the
markets, with Centrica's share price falling almost 2pc, Scottish and
Southern off 1.3pc and International Power down 1.7pc.
The proposal is a vague one that could mean anything
from the Government asking a central body to make sure the UK has gas in
storage to, at the far more extreme end of the scale, the introduction
of "Soviet-style central planning", according to consultancy McKinnon
& Clarke.
"Ofgem is effectively admitting that it, and the
government, have lost a decade of energy planning," says McKinnon
analyst David Hunter.
Ofgem's other ideas a lower limit on the
carbon price, payments for providing extra capacity and forced
obligations to build more power plants are not quite so radical, but
nevertheless considerable changes in a market left largely to its own
devices for the past 20 years.
But the alternative, refusing to
admit that change is needed, will inevitably lead to "blackout Britain",
according to Ian Parrett, from energy experts Inenco, with industry and
homes facing regular power cuts as early as 2012.
The problem
is simple. Britain needs £200bn of investment in new nuclear, gas, wind
and clean coal power stations over the next decade. But the market
conditions are not right to encourage this investment. Returns are too
uncertain, some technology is a long way off and there are deep concerns
about the ability of the industry to deliver such a huge amount of
extra capacity in the right time frame.
Five of the UK's 14 coal
stations must retire by 2015 and seven of the 10 nuclear stations will
close by the end of the decade. The first new nuclear station will not
be built until 2017 and there are doubts over whether Britain will be
able to build a huge number of wind farms quickly enough to meet the
shortfall.
If the Government does not prod industry into action,
the country is facing problems within just a few years, according to
Ofgem.
"In 2017 we get to the really sweaty-palm moment in terms
of possible shortages," says Alistair Buchanan, the straight-talking
chief executive of the regulator. "It is the scale of collapse in energy
supply from 2013 up until 2017 that is profound and worrying. Companies
say that there are X-gigawatts of new power stations in the pipeline,
but you can't rely on this until the earth is cut."
Many
companies believe Ofgem's predictions are actually too optimistic,
according to Mr Buchanan, despite its warnings of energy bills rising
50pc and the potential of industrial shortages.
The CBI, the
business group, said it was a "stark warning that existing policy will
not deliver the balanced energy mix", while EEF, the manufacturing
organisation, said it was "the final nail in the coffin for the view
that we can continue to muddle along with our current approach".
However, some companies such as Centrica are likely to oppose any moves
to force through extra regulation. The utility has recently withdrawn
from Europe to concentrate on the US, frustrated that the landscape is
dominated by state-run monopolies.
Mark Hanafin, managing
director of Centrica Energy, fears that more meddling in the market will
only delay investment, although the company is known to support a
higher carbon price. And if the UK backpedals on its firmly held liberal
policies, it could make it a less attractive market for many major
players.
In contrast, EDF and E.ON, the French and German energy
giants, tentatively welcomed Ofgem's suggestions, while National Grid
was also broadly positive about the proposals, acknowledging the need
for a regulatory overhaul. It is understood to be considering the idea
that it could take on the role of central buyer on behalf of the state.
There are, however, significant hurdles to reform. The European Union
is unlikely to look kindly on the UK's efforts to reverse
liberalisation, despite the fact that many large utilities in other
countries take a loose approach to the rules.
It would also mean
the Government acknowledging its energy planning has been inadequate.
Ed Miliband, the Energy Secretary, yesterday defended measures for the
next 10 years. His acknowledgment that more intervention would be needed
to secure supply from 2020 onwards may mean that he can set out plans
for a shake-up without losing face.
But ironically, it may fall
to a new Conservative government to make crucial decisions on whether to
tear up the Thatcherite legacy of its predecessor.
Britain may need national 'energy buyer' to avoid
shortages, regulator warns
Britain may need to reverse its
liberalisation of the energy market and create a central buyer of
national supplies to avoid shortages in the next decade.
Ofgem,
Britain's energy regulator, has suggested that a national buyer of
energy may be needed to avoid a crisis
Ofgem, the energy regulator, believes that there is
reasonable doubt over whether the Governments current plans are
adequate to ensure the UK has the gas and electricity it needs. Prices
may also become unaffordable for a large number of households.
In
a new report, the regulator recommended a series of
interventionist measures that could effectively return parts of the
energy sector to state control.
Britain is facing a potential supply shortage because
five of the UKs 14 coal stations must retire by 2015 and seven of the
ten nuclear stations will close by the end of the decade. The first new
nuclear station will not be built until 2017 and there are doubts over
whether Britain will be able to build a huge number of wind farms
quickly enough to meet the shortfall.
It is the scale of
collapse in energy supply from 2013 up until 2017 that is profound and
worrying, said Alistair Buchanan, chief executive of the regulator.
Companies say that there are X-gigawatts of new power stations in the
pipeline, but you cant rely on this until the earth is actually cut.
The regulator is concerned that new capacity is not being built quickly
enough owing to a lack of investment, with major new stations being
mothballed or delayed. Its most radical suggestion is a central energy
buyer, which could be a state-run company or a heavily regulated one
like National Grid.
This could take day-to-day responsibility
for buying all the UKs energy, or certain parts of it, such as supplies
for gas storage.
But it might also take charge of longer-term
policy, ensuring that £200bn in new power stations and wind farms are
built by the end of the decade and enter into long-term supply
contracts.
There are real concerns about how this will be
financed, Mr Buchanan said. Most energy companies actually think we
have been too optimistic.
Ofgem also suggested that the
Government could impose obligations on the big energy groups to build
new power plants, guarantee returns on investment in renewable energy
projects and pay companies for supplying extra capacity.
The
regulator also backed the idea of a lower limit on the price of carbon
permits bought and sold as part of the European Union emissions trading
system. The regime is meant to incentivise investment in green energy
projects like nuclear and wind power, but the price is currently too low
to provide much encouragement.
Ofgems report, code-named
Project Discovery, puts the regulator on a collision course with the
Government. In response, Ed Miliband, the Energy Secretary, immediately
released a statement defending his current plans for the sector over the
next decade.
The Government is confident that Britain will
meet its security of supply needs in the years ahead, he said. However,
the Conservatives seized on the implication that Britain is
under-prepared to meet demand.
Greg Clark, shadow Energy
Secretary, called the report a devastating verdict on Labours 13 years
of neglect of Britains energy security.
It is a sign of
desperation that the regulator, which is supposed to execute government
policy, is having to urge the government to adopt a policy for energy
security, he added.
Ook in onze eigen
contreien klinkt dat allemaal niet erg "ver van ons bed". Veel
herkenbaar lezen we hier. En dus haalden de sossen daar de mosterd
ofwel, maar dat kunnen we amper geloven, lazen ze dit blogje. In dit
laatste geval zijn we bereid onze mening over onze kameraden lichtjes
aan te passen in positieve zin. WXant wat ze daar vertellen, vertellen
we hier al een tijdje. Maar we zijn natuurlijk maar een piepkuiken in
vergelijking met politieke partijen. Of ze nu sossen zijn of tsjeven of
confederalistische separatisten...
We zijn al blij dat er eens
zinnige praat wordt verteld door een partij over onze energie. In plaats
van te kissebissen over B-H-V zou men hier wat meer over nadenken. Dit
wordt DE uitdaging voor de komende decennia. En niet B-H-V zoals sommige
rattenvangers ons willen laten geloven...
ook het idee van de
groene stroomcertificaten niet lmeer te laten betalen door de consument
staat ons aan. Maar het moet dan wel gepaard gaan met de afschaffing van
onzinnige groene stroomcertificaten. We hebben hier al lang genoeg
gefoeterd op de zonnepanelen van een ooit eerder geziene financiële
transfert van zwakke gebruikers naar midden- en hogere klassen, beter
bekend als het Mattheüseffect (wie a lveel heeft zal nog meer
krijgen...). Dit is sociaal onaanvaardbaar voor elke sos met het hart
aan de linkerkant!
Het "single buyer"-systeem laat ook
toe om aan te kopen volgens een aantal vooraf bepaalde en eventueel
vastgelegde prioriteitsregels en kan een anzet geven tot een versnelde
vergroening van het productiepark of het uitbouwen van de zogenaamde
"supergrids" om alsdus toegang te krijgen tot groene energie die nu niet
tot hier geraakt...
Dat de CREG meer bevoegdheden moet
krijgen is ook wiedes maar we herinneren er toch maar fijntjes aan dat
het onze sossen geweest zijn die het vroegere controlecomité hebben
afgeschaft. Het zijn net de bevoegdheden van het controlecomité die
terug moeten gegeven worden aan de CREG onder een geactualiseerde vorm.
Het
is echter nooit te laat om zijn kar te keren en we geven toe dat dit
een hoopvol teken is dat men begint na te denken over energie...à la
bonheur...we zijn benieuwd voor het vervolg...alleen al voor dit punt op
het programma zouden we zo al durven opropen om voor de sossen te
stemmen om dan te kijken of ze er iets van zullen realiseren....
Doe in elke geval zo verder, kameraden, jullie komen nog op het goede pad...
Allei t'es goe, we goin ons ee ni loete affronteire deu den ieste den
beste kajoubereir dee de differense ni zeet tussen een rhytmgitaar en
een basgitaar: dus geive we nen bonnus met den echte Stroff. Tes nog
altaaid ne schuune kadei in zei kostummeke van baai Michiels in
d'Huugstroet...
Nooit te laat voor een deftige begrafenis: zie Copernicus...
Het Vaticaan is niet meteen bekend voor de snelle erkenning van gemaakte
fouten. Dat is nog alle dagen duidelijk te merken. Soms duurt het
héééééééééééééééél lang zoals voor Galilei, maar dat is intussen
rechtgezet. Er was ook nog Copernicus...en vandaag kreeg kreeg ook deze
brave man eindelijk gelijk en werd hij kwistig met wijwater besprenkeld
tijdens zijn herbegrafenis. Het is tenslotte nooit te laat denken ze
daar in Rome. Waarschijnlijk tikt de klok daar wel zeer zeer traag. Het
krijgt wat minder media-aandacht dan de vorige belangrijke Poolse
begrafenis toen het over veel mindere kalibers ging en waarvan sommigen
waarschijnlijk zelf verantwoordelijk zijn voor het neerstorten van het
eigen vliegtuig....maar dit terzijde...
Laten we de laatste eer
betonen aan een belangrijke wetenschapper en mis vooral ook de
kronkelredeneringen niet van de kerk en de bisschoppen...
By
VANESSA GERA, Associated Press Writer Vanessa
Gera, Associated Press Writer Sat May 22, 11:43 am ET
FROMBORK, Poland Nicolaus Copernicus, the
16th-century astronomer whose findings were condemned by the Roman Catholic Church as heretical,
was reburied by Polish priests as a hero on Saturday, nearly 500 years
after he was laid to rest in an unmarked
grave.
His burial in a tomb in the cathedral where he once
served as a church canon and doctor indicates how far the church has
come in making peace with the scientist whose revolutionary theory that
the Earth revolves around the Sun
helped usher in the modern scientific age.
Copernicus, who lived
from 1473 to 1543, died as a little-known astronomer working in what is
now Poland, far from Europe's
centers of learning. He had spent years laboring in his free time
developing his theory, which was later condemned as heretical by the
church because it removed Earth and humanity from their central position
in the universe.
His revolutionary model was based on complex
mathematical calculations and his naked-eye observations of the heavens
because the telescope had not yet been invented.
After his death,
his remains rested in an unmarked grave beneath the floor of the
cathedral in Frombork, northern Poland, the exact location unknown.
On
Saturday, his remains were blessed with holy water by some of Poland's
highest-ranking clerics before an honor
guard ceremoniously carried the coffin through the imposing red
brick cathedral and lowered it back into the same spot where part of his
skull and other bones were found in 2005.
A black granite
tombstone now identifies him as the founder of the heliocentric theory, but also a
church canon, a cleric that ranks below a priest. The tombstone is
decorated with a model of the solar
system, a golden sun encircled by six of the planets.
At
the urging of a local bishop, scientists began searching in 2004 for the
astronomer's remains and eventually turned up a skull and bones of a 70-year-old man
the age Copernicus was when he died. A reconstruction made by
forensic police based on the skull showed a broken nose and other
features that resemble a self-portrait of Copernicus.
In a later
stage of the investigation, DNA taken from teeth and bones matched that
from hairs found in one of his books, leading the scientists to conclude
with great probability that they had finally found Copernicus.
In
recent weeks, a wooden casket holding those remains has lain in state
in the nearby city of Olsztyn,
and on Friday they were toured around the region to towns linked to his
life.
The pageantry comes 18 years after the Vatican
rehabilitated the Italian astronomer
Galileo Galilei, who was persecuted in the Inquisition for
carrying the Copernican Revolution
forward.
Wojciech Ziemba, the archbishop of the region
surrounding Frombork, said the Catholic
Church is proud that Copernicus left the region a legacy of "his
hard work, devotion and above all of his scientific genius."
Saturday's
Mass was led by Jozef Kowalczyk, the papal nuncio and newly named
Primate of Poland, the highest
church authority in this deeply Catholic country.
Poland also is
the homeland of John Paul II,
the late pope who said in 1992 that the church was wrong in condemning
Galileo's work.
Jacek Jezierski,
a local bishop who encouraged the search for Copernicus, said that he
considers Copernicus' burial as part of the church's broader embrace of
science as being compatible with Biblical belief.
"Today's funeral
has symbolic value in that it is a gesture of reconciliation between
science and faith," Jezierski said. "Science and faith can be
reconciled."
Copernicus' burial in an anonymous grave in the 16th century was not linked to
suspicions of heresy. When he died, his ideas were just starting to be
discussed by a small group of European astronomers, astrologers and
mathematicians, and the church was not yet forcefully condemning the
heliocentric world view as heresy, according to Jack Repcheck, author of
"Copernicus' Secret: How the Scientific
Revolution Began."
The full attack on those ideas came
decades later when the Vatican was waging a massive defense against
Martin Luther's Reformation.
"There is no indication that
Copernicus was worried about being declared a heretic and being kicked
out of the church for his astronomical views," Repcheck said.
"Why was he just buried along with everyone else, like every other canon
in Frombork? Because at the time of his death he was just any other
canon in Frombork. He was not the iconic hero that he has become."
Copernicus had, however, been at odds with his superiors in the church
over other matters.
He was repeatedly reprimanded for keeping a
mistress, which violated his vow of
celibacy, and was eventually forced to give her up. He also was
suspected of harboring sympathies for Lutheranism,
which was spreading like wildfire in northern Europe at the time,
Repcheck said.
Copernicus' major treatise "On the Revolutions
of the Heavenly Spheres" was
published at the very end of his life, and he only received a copy of
the printed book on the day he died May 21, 1543.
De verkiezingscampagne begint aardig op dreef te komen. Onze geliefde
sossen trachten het voorbeeld van de CD&V te volgen, en halen een
oud boegbeeld uit de kast. Toch één klein verschil Dehaene leeft nog een
klein beetje, juist voldoende om het geld van zijn bestuursmandaten in
zijn zakken te steken. Het boegbeeld van de sossen is dood en begraven:
het is Assiel Sarbon beter bekend als Achille Van Acker. Om met deze
figuur de verjonging verder te zetten dat zien we niet meteen zitten.
Maar jongeren hebben ze daar niet meteen nodig bij de Vlaamse sossen. Ze
hopen waarschijnlijk de groep kiezers tussen de 70 en 100 aan te boren
en zo hun steile klim als beleidspartij verder te zetten ...richting de
kiesdrempel. Maar we willen een helpend handje uitsteken om de
jongeren tenminste deze verdienstelijke Brugse Belg te leren kennen:
Achille Van Acker was een echte selfmade mens. An
z'n elf joar ei tie moetn stoppn van no 't schole te goan vo tuus te
kunnen elp'n by z'n oeders.
Achter da tie eerst gewerkt had in 't
socialistisch syndikoot (socialistischn
vakbond) , is tie in 1927 in 't Parlement gerocht vo de BWP, de Belgische
Werkliedenpartij, wa da nu SP.a is
(Socialistische Partij Anders).
Z'n eerste drie goevernementen een
èn nie lange meegegoan deur de Keuniengskwestie
met da styf moeilik werekeren van Leopold III. Da was
één van de moeilykste momentn vor 't land.
Z'n grotste verdienste
was da tie 't sistèm van de Sociale Zekerheid
eit ip z'n poaten gezet, wa datter toe vandage vooren gezorgd eit da
vil geweune menschen an d'ormoe ontsnapt zien.
J'is ook bekend
omdat ie achter den orloge de Belgische koolpitten were in gank ei
gestoken. Je was ton (oender andere) minister van Steenkolen.
Achille
klapte Brugs en in t Brugs dialect wordt de Fransche J uutgesprookn
lik Z en de CH lik S. (Ze kykn no de mats teegn Sarleroi en goan no de
Zeruzalemkerke). Lik veel Bruggeliengn kost n die klankn ook nie
uutspreekn ot n Frans klapte. Ze voundn da nateurlik styf komiek en ze
zeien: 'Assiel parle le bruzois dans les deux langues nationales' en dr
wierdn moppn verteld à la manière d'Assiel. Ot n minister van
steenkool wierd kreegt n zn lapnoame Assiel Sarbon.
CNNreports on a proposal by Hewlett-Packard to deploy
sensors across the planet in order to gather data.
In
the 1990s, a researcher named Kris Pister dreamed up a wild future in
which people would sprinkle the Earth with countless tiny sensors, no
larger than grains of rice.
These smart dust particles, as he
called them, would monitor everything, acting like electronic nerve
endings for the planet. Fitted with computing power, sensing equipment,
wireless radios and long battery life, the smart dust would make
observations and relay mountains of real-time data about people, cities
and the natural environment.
Now, a version of Pisters smart dust
fantasy is starting to become reality. [...]
The latest news
comes from the computer and printing company Hewlett-Packard, which
recently announced its working on a project it calls the Central Nervous System for
the Earth. In coming years, the company plans to deploy a trillion
sensors all over the planet.
The wireless devices would check to
see if ecosystems are healthy, detect earthquakes more rapidly, predict
traffic patterns and monitor energy use. The idea is that accidents
could be prevented and energy could be saved if people knew more about
the world in real time, instead of when workers check on these issues
only occasionally. [...]
Even when deployed for science or the
public, some people still get a Big Brother feeling the uncomfortable
sense of being under constant, secret surveillance from the idea of
putting trillions of monitors all over the world.
Its a very,
very, very huge potential privacy invasion because were talking about
very, very small sensors that can be undetectable, effectively, said
Lee Tien, an attorney at the Electronic Frontier Foundation, a privacy
advocate. [...]
Clearly, there are security concerns and privacy
concerns, [Pister] said, and the good news is that when the radio
technology was being developed for this stuff, it was shortly after all
of the big concerns about Wi-Fi security. Weve got all the security
tools we need underneath to make this information private.
Further
privacy concerns may arise if another vision for smart dust comes true.
Some researchers are looking into making mobile phones into sensors.
In
this scenario, the billions of people roaming the Earth with cell
phones become the smart dust.
Het was weer een tijdje geleden dat we nog iets hoorden van de Creg.
Jullie kennen hem toch? De energieregulator...en ook de CREG begint zich
te ergeren, net zoals wij. Niks menselijks is hen dus vreemd en we zijn
blij het eens van een ander te horen. Lees hier hun persbericht van 18
mei
De
CREG reageert op de tariefverhogingen voor de distributie van
elektriciteit en gas en laakt de kwalijke gevolgen van de wetgeving De
tarieven voor het gebruik van de distributienetten vertegenwoordigen
vandaag de grootste post van de elektriciteitsfactuur en tot 35% van de
gasfactuur van een residentiële klant. Deze component zal in de toekomst
nog stijgen, met name om de hierna beschreven redenen. In september
2008 werd de wetgeving betreffende de distributienettarieven herzien.
Volgens de Europese richtlijnen echter heeft de nationale regulator als
opdracht deze tarieven, of ten minste de methodologieën om de tarieven
te berekenen, vast te stellen of goed te keuren. In juni 2008 heeft de
CREG een voorstel van koninklijk besluit betreffende de tarieven
opgesteld, waarin ze een nieuwe methodologie voor het bepalen van de
tarieven vaststelde. Dit voorstel werd uitgewerkt in de continuïteit van
de toepasbare wetgeving. Het hield rekening met het algemeen belang,
waaronder het belang van de consumenten, en waakte erover aan de
distributienetbeheerders (DNBs) een billijke winstmarge te verzekeren.
Dit voorstel, dat de wetgever als zodanig had moeten goedkeuren, werd
gewijzigd als gevolg van interventies van de DNBs en ondanks de
Europese wetgeving. De door de CREG voorgestelde maatregelen, meer
bepaald op het vlak van efficiëntie- en productiviteitswinst, redelijk
beheer van de kosten en berekening van de billijke winstmarge, werden
aangepast in het voordeel van de DNBs en soms ten koste van de
bevoegdheden van de regulator. Deze wijzigingen hebben voor de
huishoudelijke afnemers van de DNBs, voor wie de tarieven in 2009
werden goedgekeurd, een aanzienlijke stijging van de
distributienettarieven voor elektriciteit en gas meegebracht. Deze
stijging komt bovenop de grote verhoging die de distributienettarieven
in 2008 al hadden gekend als gevolg van gerechtelijke beslissingen die
werden genomen in het kader van de beroepen die de DNBs hadden
ingediend tegen de beslissingen van de CREG; daarbij hadden ze
aangevoerd dat de wetgeving betreffende de tarieven onduidelijk was. Tussen
2007 en 2009 zijn de distributienettarieven dus gemiddeld gestegen met
bijna 35% voor elektriciteit en met 28% voor gas. Voor een gezin van 4
personen vertegenwoordigt dit een stijging van respectievelijk 53 per
jaar op de elektriciteitsfactuur en 65 op de gasfactuur. Deze
herhaalde stijgingen doen alle inspanningen van de CREG teniet. Die
inspanningen hadden geleid tot een gemiddelde daling van de tarieven met
25% tussen 2002 en 2007. Bovendien heeft de CREG sinds maart van dit
jaar de rapporten van de meeste DNBs ontvangen betreffende de
toepassing van hun tarieven in 2009. Uit een eerste analyse van deze
rapporten blijkt dat de DNBs samen positieve saldi op de beheersbare
kosten rapporteren van respectievelijk 28,1 miljoen voor de
distributie van elektriciteit en 15,8 miljoen voor de distributie van
gas. Ze rapporteren daarentegen negatieve saldi op de niet-beheersbare
kosten van respectievelijk 224,8 miljoen voor elektriciteit en 30
miljoen voor gas, met inbegrip van respectievelijk 73,7 miljoen en
7,8 miljoen die te wijten zijn aan de daling van de verdeelde volumes
elektriciteit en gas als gevolg van de economische crisis. Op te merken
valt dat de grens tussen beheersbare en niet-beheersbare kosten niet
heel duidelijk is en dat dit systeem al in 2005 werd ingevoerd in de
wetgeving die heeft geleid tot de herziening van de berekening van de
distributienettarieven in 2008. Persbericht Nr 86 2/2 Diezelfde
wetgeving bepaalt dat de saldi op de beheersbare kosten worden
toegekend aan de DNBs en, wanneer die saldi positief zijn, een
verhoging van hun inkomsten vertegenwoordigen. Anderzijds
vertegenwoordigen de saldi op de niet-beheersbare kosten, wanneer ze
negatief zijn, een onvoldoende dekking van de kosten van de DNBs en
bestaat het risico dat ze aan de klanten worden aangerekend. De
consumenten kunnen dus verwachten dat de component distributie op hun
factuur opnieuw zal stijgen. Bijgevolg maakt de CREG zich zorgen over
de bijzonder negatieve gevolgen voor de consumenten waartoe de
wetgeving betreffende de distributienettarieven in het verleden
aanleiding heeft gegeven en ook in de toekomst zal meebrengen. Sinds
eind 2008 heeft de CREG de politieke overheden meermaals, maar vergeefs,
gewaarschuwd voor de herhaalde stijging van de distributienettarieven,
voor de problemen die voortvloeien uit de wetgeving betreffende de
tarieven en, tot slot, voor de kwalijke gevolgen die de CREG heeft
vastgesteld op het vlak van de beheersbare en niet-beheersbare kosten
van de DNBs. De CREG herhaalt haar wens dat de toepasbare wetgeving
betreffende de distributienettarieven zo snel mogelijk zou worden
herzien met strikte inachtneming van de nieuwe Europese richtlijnen
inzake elektriciteit en gas die in 2009 in werking zijn getreden. Deze
richtlijnen, die in het Belgisch recht moeten worden omgezet, bieden een
unieke kans om, enerzijds, de huidige wetgeving betreffende de tarieven
bij te sturen en, anderzijds, de aan de regulator toegekende
bevoegdheden te herstellen en aldus te komen tot billijkere
distributienettarieven.
en in De Standaard lezen we bijna
onze eigen woorden uit onze vroegere bijdragen over energie... altijd
leuk, zullen we maar zeggen...
BRUSSEL - De Creg verwacht dat de
distributienettarieven zullen exploderen. Dat is ten dele te wijten aan
de economische crisis. Maar ook de overheid treft schuld, zegt de
federale energieregulator. De distributienettarieven zijn nu
verantwoordelijk voor 35procent van de jaarfactuur.
De Creg wijst erop dat zijn bevoegdheden om de
redelijkheid van de tarieven te controleren, sterk uitgehold zijn door
de wetgeving. Daarbij komt nog dat de distributienettarieven meer en
meer dienen om de nodige centen te verzamelen voor de financiering van
het energiebeleid. Dat gaat van de toekenning van gratis stroom, over
allerlei energiepremies (zoals voor dakisolatie en de aankoop en
plaatsing van budgetmeters) tot de financiering van de openbare
verlichting in heel het land. De voorbije weken was er nog heel wat
commotie over het feit dat de subsidies voor elektriciteitsproductie uit
zonnepanelen eigenlijk gefinancierd worden via het
distributienettarief.
Dit alles heeft er tussen 2007 en 2009 al
toe geleid dat een gezin van vier personen 53 euro meer moet betalen
voor de distributie van elektriciteit en 65 euro voor de distributie van
aardgas. Maar in 2013 zal dat bedrag nog oplopen, waarschuwt de Creg.
De
voorbije weken heeft de energieregulator van de
distributienetbeheerders in ons land -in Vlaanderen in hoofdzaak Eandis
en Infrax- te horen gekregen dat ze vorig jaar met grote tekorten
geconfronteerd werden om alle kosten die ze moeten maken voor
elektriciteit en aardgas, te dekken. Het tekort voor elektriciteit liep
in 2009 op tot 224,8 miljoen euro, voor aardgas ging het om een tekort
van 30 miljoen euro.
De wetgeving voorziet dat de netbeheerders
die tekorten kunnen recupereren. Dat zal gebeuren vanaf 2013. De Creg
waarschuwt dat er tot en met 2012 nog ettelijke honderden miljoenen
euro's tekorten zullen bijkomen.
Dat de verbruiker tot 2013 safe
zit, komt omdat volgens de huidige wetgeving de distributienettarieven
slechts om de vier jaar aangepast mogen worden.
We vonden het voorstel van onze sossen, 200 meer pensioen per maand als
je tot je 65 bleef werken al niet echt denderend. Nu blijkt plots dat
het zelfs doodgewoon maf is. Het enige dat je inderdaad kan zeggen is
dat het betaalbaar is en dus geen budgettaire ontsporingen zou
veroorzaken. Doodeenvoudig omdat je de 200 zelf uit je zak betaalt. Dat
doe je natuurlijk ergens met je pensioen alytijd maar dit is
erger...Wie tot 65 wil blijven werken, wat nota bene toch nog steeds de
wettelijke pensioenleeftijd is hier in dit landje zou dan maar meteen
minder moeten verdienen en met het verschil financier je dan de 200
extra... Elke ware sos pleegt hier onmiddellijk harakiri of loopt over
naar het Vlaams Behang. Je gelooft het niet? Wij konden eerst onze
oogjes niet geloven maar we lazen het geschreven en gedrukt:
BRUSSEL -
Natuurlijk zijn de omstreden pensioenplannen
van de SP.A betaalbaar. De kiezer betaalt ze namelijk zelf.
Van onze redacteur
Viagra voor castraten', goedkope verkiezingsbeloften',
verkiezingspraat', mercantiel socialisme'... Het pensioenplan van de socialisten oogst heel
wat kritiek.
Politieke tegenstanders vinden dat de Vlaamse
socialisten te veel voor Sinterklaas spelen. Bovendien moet een volgende
regering besparen. Dan is er voor een verhoging van de pensioenen met 200 euro totaal geen
ruimte.
De socialisten genieten van deze controverse. Op deze
manier haalt hun voorstel voortdurend de media. Dat is ook logisch,
omdat de andere partijen nog niet klaar zijn met hun
verkiezingsprogramma.
Maar te meten aan het aantal
lezersbrieven is ook de kiezer er niet van overtuigd dat deze belofte
echt betaalbaar zal zijn. Aan de ene kant is dat begrijpelijk. De
financiering van het SP.A-voorstel kan niet in twaalf seconden tijd
worden uitgelegd.
Toch hoeft niemand zich echt ongerust maken.
De kiezer betaalt de verhoging vooral uit eigen zak.
Nieuw
Suez-contract
Het pensioenvoorstel
bestaat uit twee delen. Vooreerst wil de SP.A de Inkomensgarantie voor
Ouderen optrekken, waardoor elke oudere een inkomen ontvangt dat boven
de armoededrempel uit steekt.
De kostprijs ervan bedraagt 300
miljoen euro per jaar. De socialisten willen dat bedrag recupereren door
een hervorming van de notionele interest (een gulle belastingaftrek
voor bedrijven) en een heronderhandeling van het Suez-contract
(Electrabel wordt steenrijk door de langere levensduur van de
kerncentrales).
De verhoging van het pensioen met 200 euro per maand kost heel
wat meer. Dit plan kan evenwel slechts op de middellange of lange
termijn worden gerealiseerd. De SP.A wil namelijk de tweede pensioenpijler (het bijkomend pensioen dat via de werkgever wordt
opgebouwd) veralgemenen en uitbouwen.
Gezamenlijke
inspanning'
Met een gezamenlijke inspanning door overheid,
werkgevers en werknemers in het kader van het sociaal overleg kunnen we
de pensioenen op middellange termijn
met 5 tot 10 procent laten stijgen', zo staat het letterlijk in het
verkiezingsprogramma.
Gemakshalve kleeft de partij daar het
bedrag van 200 euro op. Maar wie de zin goed leest, begrijpt dat de
werknemers die verhoging van hun pensioen
voor een groot stuk meebetalen.
Toekomstige
loononderhandelingen zullen immers eindigen in een stuk loonsverhoging
en een stuk pensioenvorming. Wie na
zijn 65ste meer pensioen wil
trekken, zal tot zijn 65ste minder verdienen. De overheid kan daar
vervolgens een stukje bovenop leggen, op voorwaarde dat we met zijn
allen zo lang mogelijk werken. Anders is daarvoor geen geld.
Dus
ja, het pensioenplan van de SP.A is
betaalbaar. Maar nee, het zal niet voor onmiddellijk zijn. Bovendien
zullen we de verhoging vooral zelf betalen en zullen we moeten werken
tot onze 65ste verjaardag.
Bijgevolg hebben de critici van de
SP.A het bij het verkeerde eind. De socialisten zelf gaan in hun
communicatie ook niet vrijuit. De werkelijke draagwijdte van hun
boodschap is namelijk niet zo populair. Maar wel degelijk realistisch.
Dat
van die notionele intresten kan er nog in. Al de rest is weer typische
bullshit. Het heronderhandelen van het Suez-contract. Komt weer uit de
koker van de windbaas zelf. Hoe dikwijls denken ze dat nog te
"heronderhandelen"? Het is toch ook de kiezer die betaalt want het komt
onmiddellijk in de stroomprijs terecht vermits er geen concurrentie is
op de elektriciteitsmarkt... Maar de strafste kost is wel het luikje
dat de ouderen minder zullen verdienen via een ingreep in het sociaal
overleg, lees de CAO's...Erg vernieuwend als idee. Zeker voor de sossen.
Maar dit is pure liberale kost, waarde kameraden. Dit is
loonsvermindering op basis van leeftijd, beste kameraden. Wie dus al zo
ijverig is om tot zijn 65ste door te werken en dus bij te dragen tot de
pensioenen van de anderen + dat er minder lang pensioen aan deze bezige
bijen zal moeten uitgekeerd worden, wordt hiervoor beloond door minder
te verdienen. Ons boerenverstand zegt dan meteen, stop met werken, en
vraag je (laag) pensioen aan. Maar het zelfde werk doen voor minder loon
om daarna minder lang een hoger pensioen te trekken...????? Wij geven
hier onmiddellijk een negatief stemadvies...voilà. Dit is ons realisme
We dachten vandaag geen letter te publiceren vermits we hier allemaal in
de diepste rouw zijn gedompeld. Al twee keer vrij kort na elkaar
verliezen we grote Vlaamse idolen. Eerst Nonkel Bob en nu Bobbejaan... Graag
een minuut ingetogen stilte voor onze
Bobbejaan........................................................................
Maar
het leven gaat verder, tot wanneer de Golf van Mexico één groot oliebad
is geworden en dan wordt het stilaan tijd om onze plaatsen te
reserveren bij Nonkel Bob en Bobbejaan. Het kan best een vrolijke bende
worden want hier op deze aardkloot zijn ze erg goed hun best aan het
doen om alles om zeep te helpen. Vandaag gaat het daar dus ook over. En
misschien zijn de fabricanten van de pesticiden en de Rilatine wel de
zelfden?
May 17, 2010 In a
representative sample of US children, those with higher levels of
organophosphate pesticide metabolites in their urine were more likely to
have attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) than children with
lower levels, indicating less exposure to these compounds, researchers
report in the June issue of Pediatrics, published online May 17.
"Each
10-fold increase in urinary concentration of organophosphate
metabolites was associated with a 55% to 72% increase in the odds of
ADHD," first study author Maryse F. Bouchard, PhD, of the Department of
Environmental and Occupational Health, University of Montreal, Quebec,
Canada, told Medscape Psychiatry.
Previous similar
investigations, Dr. Bouchard noted, have focused on "special groups with
high levels of exposure, such as children from agricultural
communities, and reported pesticides-related cognitive deficits
(involving memory and attention), and behavioral problems. The present
study is the first investigation on children's neurodevelopment to be
conducted in a group with no particular pesticide exposure."
"Groundbreaking
Study"
Michael L. Goldstein, MD, who was not involved in the
study, said the study results are "very interesting findings from a
very well-done study from a good database." The report, he said,
"certainly got my attention when I read it; I was really impressed by
it. I think it is a groundbreaking study, added Dr. Goldstein, a
specialist in child neurology with Western Neurological Associates in
Salt Lake City, Utah, and a faculty member of the American Academy of
Neurology.
The findings are based on cross-sectional data on 1139
children, aged 8 to 15 years, from the National Health and Nutrition
Examination Survey (2000-2004). One hundred nineteen of the children met
current diagnostic criteria for ADHD. When children taking ADHD
medication were included as case subjects, there were 148 cases.
Six
urinary dialkyl phosphate (DAP) metabolites, resulting from the
degradation of different organophosphates, were measured in urine to
provide an indicator of the body burden of common organophosphates. The
proportions of children with urinary DAP concentrations below the
detection limit were between 35.7% and 80.0%. Most children (93.8%) had
one or more detectable metabolites of the 6 DAPs measured. Sex,
race/ethnicity, and fasting duration were not significantly associated
with DAP metabolite concentrations (all P > .3).
For the
most commonly detected pesticide metabolite, dimethyl thiophosphate
(64.3%), those with levels higher than the median of detectable
concentrations had nearly twice the odds of ADHD (adjusted odds ratio
[OR], 1.93; 95% confidence interval [CI], 1.23 3.02) compared with
children with undetectable levels. The adjusted OR was higher when
children taking ADHD medication were included as case subjects (adjusted
OR, 2.12; 95% CI, 1.32 3.43).
Link Makes Biologic Sense
Several
biological mechanisms might underlie an association between
organophosphate pesticides and ADHD.
"It is very well established
that organophosphates disrupt brain neurochemical activity. Indeed,
their efficacy as pesticides result from their toxic effect on the
central nervous system of insects," Dr. Bouchard noted.
"In
particular, organophosphates disrupt the activity of acetylcholine, a
neurotransmitter also implicated in ADHD. In addition, certain
organophosphates affect growth factors, several neurotransmitter
systems, and second messenger systems. These changes in brain activity
could well result in ADHD-like symptoms," she said.
Dr. Goldstein
said the data on organophosphate pesticides and ADHD "look like the data
we saw 30 to 40 years ago with lead exposure, and it may turn out to be
the same thing that even small exposures (to organophosphate
pesticides) are very harmful to kids."
Need for Replication of
Results
The current study, Dr. Bouchard's team points out, had
several limitations the most important one being the use of only 1
spot urine sample to assess organophosphate exposure.
"Given the
cross-sectional nature of our analysis, we cannot rule out the
possibility that children with ADHD engage in behaviors that expose them
to higher levels of organophosphates," they write.
However, given
that DAPs are eliminated from the body after 3 to 6 days, their
detection in the urine of most children studied indicates continuing
exposure.
Approximately 40 organophosphate pesticides are
registered with the US Environmental Protection Agency (EPA), the
investigators note in their report. In 2001, 73 million pounds of
organophosphates were used in both agricultural and residential
settings. Diet is a major source of pesticide exposure for children.
According to a 2008 US report, detectable concentrations of the
organophosphate malathion were found in 28% of frozen blueberry samples,
25% of strawberry samples, and 19% of celery samples.
"This is
the first study to link exposure to pesticides at levels common in the
general population with adverse health effects," said Dr. Bouchard.
"These findings should be replicated before strong conclusion can be
made. However, it seems prudent to reduce pesticides exposure by
reducing their use in agriculture."
Industry Response
In
a written statement to Medscape Psychiatry, CropLife America, an
industry group representing the developers, manufacturers, formulators,
and distributors of plant science solutions for agriculture and pest
management in the United States, said their review of the study "leads
us to believe much more research is needed to ascertain if there is a
direct link between exposure to organophosphate pesticides and the
development of ADHD in children.
"All crop protection products are
extensively reviewed by regulatory agencies before approval for market
use. Many scientific factors are examined by government pesticide
regulators, based on extensive laboratory testing, all of which are
intended to guarantee safety for the environment and people, including
children," the statement reads. "The class of crop protection compound
that is the subject of this study has been approved and registered by
the US EPA, and when used according to the label, the EPA has determined
it to be safe."
The study was supported by a grant from the
National Institute of Environmental Health Sciences. The study authors
and Dr. Goldstein have disclosed no relevant financial relationships.
Pediatrics.
Published online May 17, 2010.
Leuk is
anders...als we nu Rilatine in de Chocotofs of in de Nutella deden, zou
dat geen goeie oplossing zijn?
We merken al een tijdje dat in Griekenland vooral de werkende bevolking
en dan zeker de laagste lonen erg zwaar worden getroffen door de
besparingsplannen van de zogenaamde "linkse regering". Voor de zoveelste
keer mag een sociaal-democratische regering de crisis afwentelen op
haar kiespubliek. Dit is het klassieke recept dat we ook reeds meerder
keren hebben mogen meemaken in eigen land...crisis? Wel zet de sossen in
de regering en je ramt de looninleveringen en de verhoging van
belastingen door de strot van de werkende bevolking... Hoe zit dat nu
juist met de Griekse banken die ook wel een rol hebben gespeeld, en dan
zeker geen schitterende rol...? We horen daar nauwelijks iets over.
Behalve dan het hilarische berichtje dat de Griekse regering OVERWEEGT
juridische stappen te ondernemen tegen de banken...Ze zijn nog aan het
nadenken...over dat besparingsplan op de rug van de werkende bevolking
hebben ze natuurlijk veeeeeeeeeeeeeel minder lang moeten nadenken... En
we zijn toch niet de enigen die sommige zaken in de mot beginnen te
krijgen en ons daar erg hard aan ergeren...en om de ergernis wat te milderen hebben we een fotootjes van Hillary C. gevonden dat moet duidelijk maken dat...ja wat...we weten het eigenlijk zelf niet meer...
Republicans in Congress are trying to block the U.S. Treasury Department from
supporting U.S. tax funded International Monetary Fund contributions to
the so-called "bailouts" in Europe, which, as economist Mark Weisbrot explains, aren't bailouts for working families at
all - for working families, the IMF programs guarantee extreme hardship,
and most Europeans would be much better off if these IMF packages
collapse - but bailouts of European banks with bad loans.
The
purpose of the IMF packages is to force European working families to pay
off the banks' bad loans through economic austerity, rather than
forcing the banks to take their losses on their bad bets, which would be
capitalism, or at least the capitalism they lecture us about it in
school and on the nation's op-ed pages when the politically weak are on
the chopping block. As we know from the recent Latin American
experience, if a country like Greece defaulted on the bad debt and got
it over with, economic growth could resume. But the IMF is more of a
collection agency for the big banks than an institution concerned with
boosting economic growth and employment or reducing poverty.
The Wall
Street Journalsays the House Democratic leadership is unlikely
to bring the Republican measure to a vote, and that's certainly true -
the House Democratic leadership is likely to do whatever U.S. Treasury
wants, and U.S. Treasury is likely to want whatever Wall Street banks
want, and Wall Street banks are likely to see this as an issue of banker
solidarity - this time the taxpayer financed IMF slush fund is being
used primarily to benefit European banks, but the next IMF bailout could
primarily benefit New York banks. One hand washes the other.
However,
a majority of Members of the House can force a vote on an issue through
a discharge petition. A discharge petition isn't an everyday thing, but
a U.S. taxpayer- funded bailout of European banks at a time when U.S.
measured unemployment is nearly 10% - the real rate may be nearly double
that - and we're being asked to fork over $33 billion more for pointless slaughter in Afghanistan
- isn't an everyday thing either.
And these European bailouts
are arguably a much worse deal than the hated Wall Street bailout for
U.S. taxpayers - there is no plausible story that they are needed to
save the U.S. economy, and they are coupled with cruel austerity
packages to make working families in Europe scream. Imagine the Wall
Street bailout, now coupled with a plan to cut the wages of American
workers and raise the retirement age for Social Security. Why should the
majority of American working families go along with this?
If
past votes on IMF banker bailouts are any guide, House Republicans are
likely to move as a disciplined bloc. So the question boils down to
this: is there a decent handful of progressive and conservative anti-IMF
Democrats in the House who are willing to throw in their lot with
Republicans to try to block anti-worker IMF loans in Europe?
There
are some hopeful precedents in the past. The first time the Wall Street
Bailout came to the floor, the House blocked it. And in 1998, a group
of House Democrats led by Dennis Kucinich, Peter DeFazio, and Bernie
Sanders joined with House Republicans to repeatedly block the
then-princely sum of $18 billion in tax dollars for the IMF to bail out
banks from their bad loans to Asia.
And that was back when the
AFL-CIO supported the IMF. Lately President Trumka's AFL-CIO has been
bashing the Wall Street banks. What if the AFL-CIO decided to go rogue
on the IMF? Support for the IMF from many House Democrats could no
longer be assured.
And what if Greek- and Eastern
European-Americans lobbied Congress against the IMF? It could be a whole
new ballgame. Who knows what could happen when white workers in Europe
start to resist the IMF's Africa treatment? Maybe Americans would
notice.
The Wall Street Journal points out that the U.S.
share of the votes in the IMF is "only" 17%, so if only the U.S. votes
no, the IMF packages can still go through. But that assumes that the
rest of the world would all support the IMF extreme austerity bailout
loans. Of course European governments will likely support them, because
the European finance ministries are controlled by the European banks,
just as the U.S. Treasury department is controlled by Wall Street. But
why should Brazil, Argentina, Russia and China - countries which have
all rejected IMF extreme austerity policies - vote for the European
banker bailout and antiworker austerity packages, if the "consensus" of
the IMF is broken?
There is a "murder on the Orient Express"
quality to these anti-taxpayer and anti-worker bailouts - if you can
convince everyone that they are inevitable, and that everyone else is
going to go along, the antidemocratic bailouts can proceed. But once a
rebellion begins, there's no telling how far it might spread.
De Griekse crisis: een eigenaardig verhaal...of business as usual?
Iedereen heeft het steeds over Griekenland. Hoe slecht het land in het
verleden werd bestuurd. Hoe ze zelfs hun cijfers vervalsten...allemaal
waar maar men vergeet er steeds bij te vertellen dat cijfers best kunnen
worden nagekeken. Geen kat binnen de Europese instellingen deed dit
ondanks de vermoedens die er toen reeds waren. We zijn nog steeds gewoon
om aan Lourdespolitiek te doen. Met andere woorden, wachten op wonderen
als alles slechte gaat...of toch niet helemaal want sommige economische
activiteiten verliezen nooit het Noorden. Maar weinig kranten of andere
media hebben hier veel aandacht aan besteed. We hebben het over een
interventie van de vroegere "rooie Daniel" die een aantal
beschuldigingen maakte die toch wel een erg raar licht werpen op de
Griekse crisis en op het Europese hulpplan. Terwijl de Griekse regering
volop bespaart op de lage lonen en pensioenen durft men blijkbaar niet
raken aan bewapening en dat in een land dat toch wel wat geld uitgeeft op dat vlak...
La presse française a donné peu d'écho aux accusations
de Daniel Cohn-Bendit, qui assure que l'aide à la Grèce aurait été
conditionnée à la poursuite des contrats d'achats d'armes en cours avec
des pays européens comme la France, l'Allemagne (sous-marins), ou la
Hollande. Contrats signés avec le gouvernement grec qui a précédé celui
dirigé depuis septembre dernier par Papandreou.
Une dépêche AFP diffusée jeudi à 13 h 36 cite Cohn
Bendit selon lequel : "M. Fillon et M. Sarkozy ont dit à M.
Papandréou : «Nous allons lever des sommes pour vous aider, mais vous
devez continuer à payer les contrats d'armement qu'on a avec vous,
signés par le gouvernement Caramanlis» a assuré le leader Verts au
Parlement européen." L'AFP a fait une dépêche citant le démenti de
l'hotel Matignon.
Une brève de 10 lignes dans
Libération, et une colonne dans le quotidien argentin La Nacion : ce
sont les seuls échos trouvés par @si dans les médias traditionnels, à
cette accusation de Cohn-Bendit. LeParisien.fr et le Figaro.fr ont repris la dépêche AFP jeudi, mais la version
papier n'en a pas soufflé mot. Dans une interview sur France Info samedi
8 mai où Cohn-Bendit assure : "Ce n'est pas une révélation, cela
fait des semaines qu'on le dit... On n'a pas révisé ces contrats. ...
S'il faut dégraisser le mamouth que l'on parle de tout." Cohn-Bendit
réclame une initiative de paix européenne entre la Grèce et la Turquie,
ce qui permettrait, selon lui, de diminuer le budget des armées de ces
deux pays.
PARIS
- France and Germany, while publicly urging Greece to make harsh public
spending cuts, bullied its government to confirm billions of euros in
arms deals, a leading Euro-MP alleged Friday.
Franco-German
lawmaker Daniel Cohn-Bendit said that Paris and Berlin are seeking to
force Prime Minister George Papandreou to spend Greece's scarce cash on
submarines, a fleet of warships, helicopters and war planes.
"I
met Mr. Papandreou last week. I was in Athens. I've known him for a
long time," Cohn-Bendit told reporters, accusing Germany's Chancellor
Angela Merkel and France's President Nicolas Sarkozy of blackmailing his
friend.
Cohn-Bendit accused France and Germany of making their
contributions to an IMF-led rescue package for the debt-ridden Greek
economy contingent on Athens honoring massive arms deals signed by
Papandreou's predecessor.
"It's incredible the way the Merkels and
Sarkozys of this world treat a Greek prime minister," he declared,
adding that Papandreou had recently met Sarkozy and French Prime
Minister Francois Fillon in Paris.
"Mr. Fillon and Mr. Sarkozy
told Mr. Papandreou: 'We're going to raise the money to help you, but
you are going to have to continue to pay the arms contracts that we have
with you'," Cohn-Bendit said.
"In the past three months we have
forced Greece to confirm several billion dollars in arms contracts.
French frigates that the Greeks will have to buy for 2.5 billion euros.
Helicopters, planes, German submarines."
Despite its economic
woes, which recently deepened spectacularly when its credit rating was
downgraded, Greece is one of Europe's biggest arms buyers, seeking to
keep pace with its regional rival Turkey.
Cohn-Bendit, a former
leader of the 1968 student revolt in Paris, is leader of the Green group
in the European parliament.
Old Enemy May Help
Greece Trim Its Budget Deficit (Update3)
(Updates with Erdogan, Papandreou comments starting in third paragraph.)
By
Patrick Donahue and Ben Holland
May 14
(Bloomberg) -- Fear of Turkeys army led Greece to become the European
Unions biggest military spender as a share of the economy in the past
decade. Now, détente between the neighbors offers Prime Minister George
Papandreou a route to squeeze extra savings from his countrys army.
Turkish premier Recep Tayyip Erdogan, during a visit to
Athens today, said the neighbors and strategic rivals should work to
cut military spending. Matching cuts from Turkey would help Greece make
the reduction in military expenditures it pledged in return for $139
billion of International Monetary Fund and European Union loans to stave
off a debt default.
Investments in the arms
industry could be made in health, in education, or transferred to the
poorest people in society, Erdogan told a press conference in Athens
today. Papandreou said the countries will seek a common future of
understanding, friendship, trust and cooperation.
Greece has spent 50 billion euros ($62 billion) on the military in the
past decade, with the budget rising each year since 2003 as the army
added fighter jets, submarines and tanks. They are mostly for defense
against Turkey: the two NATO members came close to war over territorial
rights in the Aegean Sea in 1996. While ties have improved, pilots
regularly engage in mock dogfights above its waters. A Greek pilot was
killed in 2006 after colliding with a Turkish plane.
Unarmed Flights
Turkey and Greece
are allies, not competitors and we might together decide to reduce
the defense allocation of our respective budgets, said Egemen Bagis,
Turkeys minister for EU membership negotiations, in an interview in
Istanbul late yesterday before departing for Athens.
As a step toward building confidence, Greek planes
flying over the Aegean should take off unarmed as Turkish planes in the
region do, Erdogan said. Papandreou said Turkish planes should stop
violating Greek airspace, and submit their flight plans in advance.
Papandreou has to slash Greeces budget deficit to 3
percent of gross domestic product by 2014 from last years 13.6 percent
to meet its commitments to the IMF and EU. Concern that he wont be able
to meet that target sent yields on 10-year Greek debt to 12.4 percent
last week before European central banks started buying the bonds of
indebted EU nations after agreeing to a $1 trillion bailout. Yields rose
36 basis points to 7.71 percent today.
Education,
Not Arms
Erdogan met Greek President Karolos
Papoulias in Athens today, and with Papandreou presided over a joint
Cabinet meeting attended by 10 Turkish ministers who accompanied him on
the trip, together with their Greek counterparts. The two countries
signed agreements to collaborate in areas including tourism, energy,
transport and cultural exchanges.
Greek military
spending was 3.6 percent of gross domestic product in 2008, the EUs
highest, and the country with a population of 11 million was the worlds
fifth-biggest weapons importer between 2005 and 2009, according to the
Stockholm International Peace Research Institute.
Beneficiaries of the spending include Duesseldorf-based steelmaker and
shipbuilder ThyssenKrupp AG, which is supplying submarines for the Greek
navy under a contract worth more than 2.5 billion euros ($3.2 billion).
Greece fell behind on payments to the company last year.
Turkeys population is 72 million and its 600,000-strong
army is the second-biggest in the North Atlantic Treaty Organization
after the U.S. Turkeys Finance Ministry says defense spending will be
about $10 billion this year, or 1.5 percent of GDP. SIPRI, whose
estimates are typically higher than government figures, says it was 2.1
percent of GDP in 2007.
No Peace Dividend
The conflict with Turkey has been overwhelmingly the
thing thats been keeping Greek military spending as a share of GDP and
the arms purchases high since the Cold War ended, said Sam
Perlo-Freeman, head of SPIRIs military expenditure project. In the
rest of Europe its been for the most part completely flat or declining
over the last 10 years.
Papandreou has announced
defense savings of about 500 million euros this year. The cuts were
visible on March 25, Greeces independence day, when celebrations lacked
the usual tank parades and air displays.
For
Erdogan, cutting military spending may help curb the political influence
of Turkeys army, which has ousted four governments since 1960.
Throughout a seven-year premiership Erdogan has clashed with generals
who view his Islamist-rooted party as a threat to Turkeys secular
system.
Coup Plot Trial
Dozens of military officers are facing trial on charges of plotting to
oust Erdogan. Prosecutors say the plan involved attacks on non-Muslim
minorities and provoking Greece into shooting down a Turkish plane, to
destabilize Erdogans government.
If they can
strike some kind of deal with the Greeks, it would help Erdogan increase
leverage over the military, said Wolfango Piccoli, an analyst at the
New York-based Eurasia Group, which measures political risk. It will
take time because with military spending the cutting needs to be
gradual, it cant be done overnight.
Turkey keeps
about 30,000 troops on Cyprus since a 1974 invasion to reverse a coup
by supporters of union with Greece. In 1996 Turkey and Greece exchanged
threats over ownership of uninhabited rocks in the Aegean. Other
disputes include definitions of airspace and territorial waters.
There is more or less a consensus in this country that
there is a challenge, a threat from Turkey, making some areas of the
military budget hard to cut, said Thanos Dokos, the director of the
Hellenic Foundation for European and Foreign Policy in Athens.
Still, the Greek armed forces were in need of an
overhaul in spite of the crisis, Dokos said. The crisis will be an
opportunity to trim them down.
--With assistance from Mark
Bentley in Istanbul, James G. Neuger in Brussels and Maria Petrakis in
Athens. Editors: Louis Meixler, Ken Fireman.
To contact the
reporters on this story: Patrick Donahue in Berlin at
pdonahue1@bloomberg.net; Ben Holland in Istanbul at
bholland1@bloomberg.net.
To contact the editors responsible for
this story: James Hertling at jhertling@bloomberg.net; Peter Hirschberg
at phirschberg@bloomberg.net.
We zouden liegen moesten we durven beweren dat speciaal voor Rerum Novarum van "de tsjevenbond" we weer eens ons stokpaardje berijden. De slimme meters dus. Waar het hart van vol is loopt de mond van over...%Maar we schrijven dit keer niet zelf lelijke dingen over deze speeltjes. We steken voor jullie de grote plas over en we kijken hoe het daar verloopt. Want volgens Obama himself waren die slimme meters ook in staat tot wonderen. Ze zouden de Amerikaanse economie een booste geven en het energieprobleem oplossen...We hadden het hier al eerder over de Amerikaanse saga der slimme meters en we breien er nog een stukje aan...hop naar de New-York Times, niet meteen een blogje als Kitokojungle dachten we...
Just as the
bamboo-munching bears put a cute face
on the campaign for endangered species, the digital devices known as
smart
meters have been hailed by experts as the interface to educating
consumers
about their electricity use as the nation aims to overhaul its grid and
energy
use.
But the smart meter has
not been the cuddly and
beneficial device smart-grid enthusiasts promised, or need, to win
public
interest.
And recent lawsuits and
complaints about smart
meters being responsible for higher electricity bills in early-mover
programs
in California and Texas have exposed a major problem in
experts' assumptions about the meters: Having energy usage information
is not
the same as understanding it or being able to act upon it.
If a consumer did not
understand how weather, fuel
prices or inefficient water heaters affected their electricity before
the new
meter was installed, they won't understand after it is installed either
without
additional educational efforts. And any changes that occur in their bill
will
be blamed on the tangible, newfangled element in the equation: the smart
meter.
"The value of the smart
meter is not
immediately recognizable by the consumer, and that's a problem," said
Eric
Dresselhuys, executive vice president and chief marketing officer for
Silver
Spring Networks. Silver Spring is one of the
leading providers of the software and hardware platform that connects
smart
meters and other equipment to utilities.
Silver Spring and
other companies working in the smart-grid industry are quickly
coalescing to
address this gap in consumers' understanding of electricity use and the
smart
meter. Silver Spring, General Electric Co., the GridWise Alliance, Best
Buy Co.
Inc., the National Renewable Energy Laboratory and several other
companies
unveiled the SmartGrid Consumer Collaborative last month. The
collaborative's
mission is to research consumers' concerns and develop a message to
engage the
consumer to understand the benefits of the smart grid.
The companies are hoping
to quickly stymie a
growing belief among consumers that smart meters are just another way
for
utilities to make money.
"We have a lot to do to
begin informing
consumers and a lot to do to market differently with consumers," Bob
Gilligan, vice president of GE's Transmission and Distribution Business,
said
in an interview before the coalition was announced. "I think it's really
not out there yet for most consumers; there is a lot more to be done."
"The smart grid is not
smart until the
consumer is actually engaged," added Katherine Hamilton, president of
the
GridWise Alliance.
But Ralph Izzo, chairman
and CEO of New Jersey's
Public Service Enterprise Group, said better marketing may not be the
answer to
addressing the gap in consumer understanding of electricity use or
changing
consumer behavior.
"I think we tend to
overstate the contribution
that sophisticated technology can and should make," Izzo said.
"I feel like just
shouting, 'Stop. Apply some
common sense,'" he said. "Before we start championing
multibillion-dollar investments in smart grids that control set-back
temperatures on refrigerators because there is or isn't going to be a
Super
Bowl ... we need to get folks to caulk around their windows," he said.
Advanced technology and
smart meters should be
available to gadget-hungry consumers who will engage with the
technology, Izzo
said. But at the same time, regulators should enable utilities to do
more basic
weatherization and other energy saving measures.
Mutiny on the bounty
Recent lawsuits filed by
customers against PG&E
Corp. in Bakersfield, Calif., and Oncor in Dallas, Texas, accusing the
meters
of inflating electricity bills have introduced a considerable chill
among the
industry in the past few months.
The suits and other
complaints involve some of the
biggest players in the smart-grid and smart-meter space -- including
Silver Spring, Landis+Gyr and IBM Corp. -- and could have
significant implications on how quickly utilities and state regulators
move
forward with meter installation programs.
The utilities and
companies involved say there is
no problem with the meters or the data communication. Instead, unusual
weather
and other circumstances have caused users' bills to increase.
1
But the companies
acknowledge PG&E, Oncor and
the industry probably did not adequately communicate and educate their
customers about what the smart meter would and would not do. Promises
and
reality could cause significant issues down the road if better
communication
about the smart grid is not developed, Malcolm Unsworth, president and
CEO of
Itron Inc. said at the EnergyBiz Leadership Forum last month. Itron is a
leading manufacturer of meters.
"The hype
must be replaced by smart strategy and results," Unsworth said.
GE's Gilligan agrees. "I
think we have to be
careful not to set too high an expectation in the near term in terms of
differences they will see," he said. "I think we need them to see why
there is need a for change. ... We have to keep building the message we
are
positioning for a 21st century America."
The "why" is key,
according to Nancy
Brockway, principal of NBrockway & Associates, a utility and
electricity
consultant. The industry and regulators must change their message and
"spinach" attitude regarding smart meters, she told the National
Electricity Delivery Forum in February.
"The problem that I see
from the consumer
perspective is we are not sure if the consumer wants it, and we don't
know if
consumers want to pay for it," she said. "One thing that will turn
off the ability to get from here to there is the 'eat your spinach'
mentality
-- it's good for you, it will be good for you ... so eat your spinach."
"The more these enormous
costs are shoved down
these people's throats, the more they may turn on this thing that they
might
like," Brockway said.
Plugging consumers into
the
equation
The firms behind the
SmartGrid Consumer
Collaborative want to change that mentality by reaching out to consumers
and
attempting to understand them better through research.
"We can't get buy-in
until we educate,"
said John McDonald, general manager of marketing for GE's digital energy
business, during a teleconference announcing the collaborative.
Guido Bartels, general
manager of energy and
utilities at IBM, said the education must reach beyond the technology to
the
"foundational layer" of electricity in society. "Not everyone
realizes how fundamental electricity is" to the economy, Bartels said.
The simple problem of
consumer ignorance about
electricity and the solutions needed to address it has been
underestimated by
many companies, Bartels said. "One of the things IBM is learning, is
that
these are complex projects; they need careful planning ... and some of
these
[meter] roll-outs lacked that."
The collaborative is not
the only effort moving
forward on the issue. The Federal Energy Regulatory Commission is also
working
on a national plan to develop an educational campaign on energy use as
part of
efforts to promote "demand response" -- a voluntary decrease in
energy use at peak use times -- activity usually enabled in part by a
smart
meter (Greenwire,
Nov. 5, 2009).
Dan Delurey, executive
director for the Demand
Response and Smart Grid Coalition, said the two efforts could work in
collaboration, especially on consumer research.
"We need it all," Delurey
said.
"There is a lot of suffering going on right now from substance having
gotten out ahead of communications."
PSEG's Izzo said stepping
back and slowing down a
bit on the massive roll out of smart meters could be beneficial for
everyone.
Focusing on straightforward changes such as weatherization and lighting
would
likely do a lot more toward benefiting and informing consumers about the
electricity use of various appliances and drafty houses than devices
that
"you have to ping 14 places around the planet to control," he said.
To be fair, Izzo said,
sophisticated, programmable
technology was very beneficial for customers willing to participate in
PSEG
pilot projects.
"But the attraction to
most customers is low,
and penetration rates are very, very low," Izzo said. "That resulted
in many of our regulators saying, 'Wait a minute, so we are going to do
this
ubiquitous change out in technology for all customers and then watch
only a
handful of customers take advantage of that? That doesn't make a lot of
sense.'"
Instead PSEG is taking a
two-pronged approach that
targets customers interested in smart meter and other high-tech devices
but
does the simple "low tech" fixes of insulation and light bulb
switching -- for which New Jersey regulators have allowed the utility to
earn
some revenue -- with the majority of other customers.
"If I would have to say
what one area would
have the greatest impact right now it would be the low-tech,
bread-and-butter
programs," Izzo said.
Correction: A previous version of the story
incorrectly associated
Itron Inc. with lawsuits against PG&E Corp. and Oncor. Itron is not a
party
to either lawsuit.
Vandaag ergerden we ons een een kemelbult aan het opiniestuk dat
Brigitte Raskin meende te moeten neerpennen in De Morgen. Gewoonlijk
leest minstens één welwillend oog haar stukjes in de plaatselijke
pajotse Randkrant. Niet echt zwaar op de hand maar leesbaar met een
politiek krols kantje aan. Maar onderstaand gezwijmel tart onze
verbeelding. De meeste lezertjes zullen al wel stilaan weten dat we geen
bewonderaars zijn van de zogenaamde "linkse" Gravensteengroep". Hier
kan al misschien een diepere oorzaak gevonden worden voor onze huidige
wrevel en ergernis. Want het is haar volste recht de stelling van Stijn
"Pleuris" over niet stemmen te bekritiseren maar dan moet je zelf wel
een soort rechtlijnige logica volgen. Hoe rijm je dan dat je hier zwart
op wit schrijft dat je als lid van de Gravensteenbende zelfs maar durft
te overwegen op een Franstalige lijst te stemmen in
Brussel-Halle-Vilvoorde? Die Gravensteners ropen bij nacht en ontij en
ook wel tijdens beter weer, dat Vlaanderen in feite los moet uit
België...in elk geval meer rechten moet verwerven en dat B-H-V
onverwijld moet gesplitst worden. Dan komt hier een niet volledig
hersenlam lid van die bende doodleuk beweren dat ze overwoog Ecolo te
stemmen... Gelukkig weerhield de deelname van Frank VDB haar om deze
diabolische keuze te moeten maken. Lezen jullie als lid van het kiesvee
dat we voor dat soort mensen zijn, in haar stukje één kritische komma
over het feit dat Frankske nu wel verzoend is met Janneke en Mieke bij
de SP-a maar dat hij één van de weinige kopstukken is die effectief wil
zetelen binnen de federale structuur. Lieten, Smet e.a. presenteren zich
aan de kiezer maar willen niet op federaal niveau zetelen. In mijn tijd
heette dat soort praktijken boerenbedrog! Basta! En we willen dat nog
aannemen van partijen die plat populisme als enige ideologische
achtergrond hebben, maar niet van de sossen! We zitten in volle
economische crisis, het werkvolk mort, ok, zij hebben de verkiezingen
niet gewild maar ze zeggen toch maar mooi dat het historische
verkiezingen zullen worden...tja, Waterloo was voor Napoleon ook een
historische veldslag... Ook de literatuur van de rooie Voorzitter,
annex senator is niet mis...klagen en zagen over zijn pietluttige
onverkiesbare plaats op de lijst die dan toch niet helemaal
onverkiesbaar zou zijn terwijl hij reeds de helft van Vlaanderen van de
ondergang heeft gered zonder mandaat... Gelukkig maar dat we intussen,
zoals hij het graag wil, nog niet alle banken hebben genationaliseerd
samen met Opel en de ganse en energiesector of ze hadden moeten Euro's
bijdrukken om ons met een Grieks rampenplan II te komen redden. Als ie
dan nog de republiek zal hebben uitgeroepen en het alternatief voor de
Lange Wapper hebben uitgewerkt, waarvan het eerste de minst moeilijke
klus lijkt te worden, dan zijn we hier allemaal al lang mekaars haren
aan het uitvlooien omdat we toch niks beters meer te doen hebben omdat
we intussen door de rest van de wereld opgesloten werden in een
reservaat voor primaten. Ja we zijn dus gebelgd en pisnijdig ...maar
stemmen zullen we, ondanks de oproep van Stijn Meuris gewoon uit respect
voor diegenen die erin hebben willen geloven. Maar we zouden graag
kandidaten vinden die onze stem waard zijn...we kijken reikhalzend uit
naar dergelijke witte raven...Want zeggen dat de pensioenen met 200 naar omhoog moeten maar dat we daarvoor met zijn allen tot 65 jaar moeten blijven werken lijkt ons niet meteen de meest wervende slogan. Tenzij voor een partij die zichzelf wil opheffen of zich wil terugtrekken voor een ideologische herbronning ergens diep in de Gobiwoestijn.
Een
jaar na zijn liquidatie als Vlaams minister is Frank Vandenbroucke
(sp.a) terug als lijstduwer voor de Senaat. Brigitte Raskin reageert
verheugd. Brigitte Raskin is schrijfster, onder andere van Het
koekoeksjong en De gestolen prinses.
Lijstduwer
voor de Senaat, het lijkt een plaats van niks, maar we weten wel beter.
Heel Vlaanderen kan en zal je daar zien staan
Beste Frank,
Wat een excellent verkiezingsnieuws! Na het onnozel
weetje dat zanger Meuris niet gaat stemmen en het opgeklopt bericht dat
journalist Bracke een kamerlijst van de N-VA trekt, de opmerkelijke
bevestiging dat politicus Vandenbroucke voor zijn eigen partij opkomt.
Dat laatste mag dan de gewone gang van zaken zijn, ik was er niet gerust
in. Toen ik je in het tv journaal op 1 mei als de eerste de beste
militant tussen het publiek naar de speech van Bruno Tobback zag staan
luisteren, sloeg ik er mijn eigen Sampol-artikel (Samenleving en
politiek. Tijdschrift voor een sociale democratie, nvdr) over mijn eigen
politieke ontmoediging op na en las: "Maar die verdomde einzelgänger is
nu dan in zijn partij weggehoond (als linkshandige architect en
betrouwbare aannemer) en het is wachten op de volgende verkiezingen om
het effect van dat weg-met-Vandenbroucke volledig in te schatten." En ik
voelde me een pikzwarte kat die je politieke weg was overgestoken.
Gravensteengroep Maar
oef, de sp.a en haar voorzitster blijken toch niet zo onverstandig en
lichtvaardig te zijn als ik hen in dat artikel voorstelde.
Sp.a-lijstduwer voor de Senaat, het lijkt een plaats van niks, maar we
weten wel beter. Heel Vlaanderen kan je daar zien staan en heel
Vlaanderen zál je daar zien staan. Dat je op mij kunt rekenen voor je
campagne, weet je. Laat ze maar komen, de uit te delen folders of van
die fotokaarten die het vorige keer goed deden. Toen voerde ik ook de
maximumfactuur en dienstencheques als overtuigingsstukken aan, nu zal
het ook over de Belgische impasse moeten gaan. Geen nood, daar sla ik
ook mezelf op na: "Vlaams-rechts, voor velen is dat eenstemmig gezang,
ook omdat Vlaams-links niet opklinkt als duet. Vlaams en links lijkt
zelfs hoe langer hoe meer een contradictio in terminis [.].
Vandenbroucke ja, die wil links én Vlaams zijn en als Vlaams minister
wilde hij dat de sp.a (toen federaal in de oppositie) actief zou
deelnemen aan de gesprekken over de staatshervorming (om Vlaams-links
daarin óók een stem te geven)." Daar voeg ik dan de sp.a-nota over de
sociale staatshervorming aan toe, die jij hebt geschreven en die de sp.a
je hopelijk in de volgende weken breeduit laat verdedigen in de media,
zodat een freelance militant als ik daar kan op inpikken. Dat links
Vlaanderen zo onverstandig en lichtvaardig zal zijn niet massaal op jou
en je partij te stemmen, of dat er nog altijd zogenaamde progressieve
kierewieten als zanger Meuris valse liedjes zullen zingen, kan ik me in
mijn enthousiasme voor de goede zaak al niet meer voorstellen.
Wat
mij bezielt om je dit zo openlijk te schrijven, heeft overigens ook met
mijn eigen imago te maken. Op mijn "Van weg-met-Collard tot
weg-met-Vandenbroucke" in Sampol kreeg ik boze reacties van trouwe
socialistische kiezers. Enerzijds deelden zij mijn verontwaardiging over
het partijpolitiek gedoe in de sp.a, anderzijds namen ze het me kwalijk
dat ik niet van plan scheen te zijn ook een trouwe socialistische
kiezer te blijven. Hierbij getuig ik dat ik dat weer wél van plan ben:
vorige week dacht ik er nog aan dan maar op Ecolo te stemmen (aangezien
ook Vlamingen balorig op Franstaligen kunnen stemmen in het ongesplitste
B-H-V), vanaf deze week ga ik opnieuw voor jou en de sp.a, terug
opklinkend als duet.
Tegelijk zet ik de puntjes op de i's in mijn
naam. In zijn analyse van de Vlaams-nationalistische outing van
Siegfried Bracke schrijft Walter Pauli in De Morgen van 5/5 dat ook
anderen "richting N-VA, of beter richting radicaal confederalisme,
zoniet separatisme" evolueren. Waarna mijn naam valt in het lijstje van
mensen die meedraaien in de Gravensteengroep. Dat doe ik, ja, behoren
tot die club van Vlamingen die het beu zijn dat Vlaamse eisen telkens
met (extreem-)rechts gedachtegoed worden geassocieerd. Maar daarom wil
ik hoegenaamd niet dat mijn naam wordt geassocieerd met een groei "weg
van de socialistische kameraden", laat staan met een evolutie "richting
N-VA", alsof die partij een monopolie heeft op het "meer federalistisch
discours". Vandaar dat ik met overtuiging laat weten dat ik zo'n dappere
"eenzame dwaas" ben (om het ook in de woorden van Pauli te zeggen) die
zich nog tot de Vlaamse socialisten bekent. Waarbij ik er dan op reken
dat jij politiek aantoont dat links en Vlaams wél te combineren zijn,
ook op federaal vlak, en dat je en passant herhaalt wat je al eerder
aantoonde: dat Bart De Wever nog rechtser is dan hij Vlaams is.
Ik heb de tiende
plaats aanvaard op de Senaatslijst van de SP.a. In gangbare termen is
dat geen verkiesbare plaats, tenzij we 60.000 Vlamingen verzamelen die
er anders over denken.
Waarom dan toch meedoen?
Ten eerste omdat we
uitzonderlijke tijden beleven. De wereld wordt overspoeld door de tweede
financieel-economische tsunami in twee jaar tijd. Er dreigt een sociaal
bloedbad in heel Europa. Griekenland is daar de voorafspiegeling van.
In die context ga ik écht niet te lang stilstaan bij mijn eigen plekje
op de lijst. Minder dan ooit kan de linkerzijde het zich veroorloven om
in verspreide slagorde naar de verkiezingen te trekken. Dit geldt a
fortiori voor België en Vlaanderen, waar de rechterzijde meer dan ooit
aan zet is. Rechts tracht zich bovendien nog te versterken door om
communautaire themas naar de kiezer te trekken. Maar de contouren van
de sociale strijd tekenen zich op de achtergrond duidelijk af. Er is een
links bruggenhoofd in het parlement nodig. Maar niet alleen dat: het
overheersende discours over economie moet doorbroken worden. Het moet
weer naar links. Socialistische verkozenen met een ruggengraat zijn
daarbij essentieel.
Ten tweede kwamen deze verkiezingen halsoverkop. Minder
dan ooit had de partijbasis daarbij de kans om haar stempel te drukken
op de lijstvorming. Dat is dan maar zo. Ik zal roeien met de riemen die
men mij geeft. De tijden zijn er niet naar om van een verkiezing weg te
lopen.
De kiezer beslist
Ten derde staat Rudi Kennes op een
verkiesbare vierde plaats op de Kamerlijst in Antwerpen. Voor het eerst
in jaren opent zich het perspectief om een socialist met een
uitgesproken links en syndicaal profiel verkozen te krijgen in het
parlement. Voorwaar geen overbodige luxe in deze turbulente tijden. Rudi
kan daarbij een ondersteunende campagne van op de Senaatslijst
gebruiken. Hij moet niet enkel verkozen worden, hij moet met zoveel
mogelijk voorkeurstemmen verkozen geraken.
Ten vierde is geen enkele plaats op
de lijst onverkiesbaar. Ook niet de tiende plaats op de Senaatslijst.
Wie van elf naar vier kan springen zoals ik vorig jaar deed kan ook van
tien naar drie springen en verkozen geraken. De kiezer beslist. Voor de
Stijn Meurissen van deze wereld luidt de boodschap: we snappen jullie
ongenoegen, maar doorbreek de particratie en herstel de democratie, in
plaats van op 13 juni in je bed te blijven liggen! Hetzelfde geldt voor
de kiezers van Vlaams Belang en Lijst De Decker: we snappen ook jullie
ongenoegen, maar de tijd van die demagogen is gelukkig voorbij. Zij
vielen door de mand.Doe dus iets nuttigs met je stem! Welkom terug bij
de SP.a, maar schud mijn partij maar eens goed wakker.
De missing links
Voor de kiezers van
de PVDA geldt een variant op deze boodschap: minder nog dan voor de
Kamer is het realistisch dat de PVDA een verkozene zou hebben in de
Senaat. Wie de SP.a niet links genoeg vindt maar voor wie linkse
verkozenen geen overbodige luxe zijn vindt op plaats tien van de
Senaatslijst van de SP.a de missing links tussen linkser en links. Op
het sociaal-economische vlak staat SP.a Rood trouwens voor een
financiële- en een energiesector in openbare handen, een onvervalste
vermogensbelasting en de afschaffing van de notionele intrestaftrek. Laat
je niet verWeven
Sedert begin mei is het verschil tussen de Belgische en
Duitse rentes op staatsobligaties aan het toenemen. Is dat omdat de
macro-economische parameters voor België slecht zijn? Integendeel: de
groei in ons land is nog steeds hoger dan in de rest van de Eurozone,
terwijl ons begrotingstekort lager is dan het gemiddelde. De financiële
markten ruiken echter een institutionele crisis en politieke
instabiliteit. Met andere woorden: de communautaire crisis begint ons
pakken geld te kosten.
Terwijl de N-VA met behulp van Siegfried
Bracke Vlaanderen tracht te verstrikken, heb ik daarom een andere
boodschap: laat je niet verWeven in het communautaire spinnenweb! Voor
Vlaams Belang, N-VA en LDD zijn vormen de communautaire problemen een
politiek handelsfonds. Zij hebben geen baat bij een oplossing. Ze zijn
een deel van het probleem. Zij zullen de communautaire stem
misbruiken om een sociaal bloedbad à la Griekenland aan te richten. Een
disciplinering van het overheidsbudget om de schulden af te bouwen en de
rentesneeuwbal te doorbreken op vraag van "de markten" (lees: de
speculanten en bankiers), niet door linkse voorstellen als een
vermogensbelasting, het aanpakken van belastingsontduiking of een wet
tegen ontslagen bij winstgevende bedrijven, maar wel door loonbevriezing
en het in vraag stellen van onze sociale zekerheid. Splits
B-H-V voor mijn part, maar begrijp dan dat dit enkel kan via een
onderhandelde oplossing. Maar los vooral de sociale problemen in Brussel
en de rand op! Zorg voor de heropbouw van de Brusselse infrastructuur,
voor sociale woningbouw in Brussel én in Halle-Vilvoorde zodat de
sociale verdringing die vaak onder het taalprobleem schuilgaat bestreden
wordt. Bouw scholen in de hoofdstad, bouw een gewestoverschrijdend
openbaar vervoersnet uit. Investeer en werk samen in een Marshallplan
voor Brussel. Werk aan de inbreiding van Brussel. De
tewerkstelling in de bouwsector van Brussel, Vlaanderen en Wallonië zal
er wel bij varen!
Leve de republiek
Samen met de SP.a ben ik voor een grote
staatshervorming. Samen met de SP.a vind ik dat die staatshervorming
sociaal moet zijn. Ik verschil echter grondig van mening met de partij
over het arbeidsmarktbeleid. Dat is zeker niet de spil van een sociale,
laat staan socialistische staatshervorming. De arbeidsmarkt verder
splitsen betekent sociale concurrentie in het leven roepen tussen de
gewesten. Bovendien levert een gesplitste arbeidsmarkt in en rond
Brussel en op de taalgrens operationele problemen op. De grenzen van de
regionalisering zijn bereikt en zelfs overschreden. Hetzelfde kan worden
gezegd van het milieubeleid, het wetenschapsbeleid of onze
vertegenwoordiging in het buitenland. Waarom eigen Vlaamse Huizen of
aparte Vlaamse hulpmissies naar Haïti?
Een sociale staatshervorming moet België
democratischer, transparanter en efficiënter maken. Het kan beter en
goedkoper. Het herfederaliseren van bevoegdheden mag geen taboe zijn.
Het afschaffen van het Koningshuis evenmin. Socialisten zijn
republikeinen, geen oudbakken Belgicisten: Vive la république/leve de
republiek! Er moet één federale kieskring komen voor het federaal
parlement. De kiesdrempels moeten worden afgeschaft
Kwelgeesten
De afgelopen jaren
bewezen heb ik bewezen geen politiek mandaat nodig te hebben om aan
politiek te doen. In Antwerpen vocht ik samen met Ademloos en
Straten-Generaal tegen de Lange Wapper, bewerkstelligde ik een bocht
van de SP.a in dit dossier en redde ik mijn woonplaats Deurne van een
kathedraalbrede autosnelweg. De strijd werd dus deels met succes
bekroond maar is nog niet gestreden. Net zoals de legendarische
Antwerpse kwelgeest dreigt ook de Lange Wapper bij nacht en ontij terug
te keren.
Ik zette ook de solidariteitscampagne Zomer van Opel op
poten. Om samen met Rudi Kennes de kwelgeest van de werkloosheid op een
afstand te houden, en omdat een sociale en ecologische auto-industrie in
ons land mogelijk is.
Ik had geen politiek mandaat ter beschikking om deze
gevechten te leveren. Ik leverde ze in mijn schaarse vrije tijd en op
eigen kosten. In tegenstelling tot veel andere politici beloofde ik dus
niet, maar handelde ik in de plaats. Wie zegt eerst zien en dan
geloven heeft dus al kunnen zien. Maar deze manier van werken heeft
natuurlijk zijn grenzen. Een verkozen mandaat zou me toelaten de
belangen van werkende mensen veel beter te verdedigen. Daarom reken ik
ook op uw steun op 13 juni.
Het is tegenwoordig een trend om als bedrijf allerlei charters en andere
ethische codes te kunnen voorleggen om zogezegd op een verantwoorde
manier zaken te doen en te produceren in landen waar men wel eens de
minimale arbeidswetgeving met de voeten treedt. Zo een mooi voorbeeld is
het Zweedse Ikea. Maar wat lezen we nu op een zeer lezenswaardige
Amerikaanse site ? Lees zelf maar en vooral, tracht je even in te leven in "The beautiful way of life" van de Amerikaanse werkvloer... we zouden zelfs durven suggereren om even weg te blijven uit de zo sympathieke en sociale winkel met de handige meubels...
IKEA has admitted that freedom of association is not applicable in
China. Even in the land of the free, a union campaign at an IKEA
supply plant makes Danville, Virginia, sound like an export processing
zone in Bangladesh. Photo: yarnzombie.
After three decades of footloose production driven
by the outsource-everything imperative, the storyline is familiar: an
image-conscious brand operating in a repressive environment seeks to
downplay workers complaints with assurances that all the local rules
are being followed.
This particular story has a couple of twists,
however. The repressive environment is the state of Virginia, where
union organizers have labored mightily to get a mere 4.7 percent of
Virginians protected by union contracts.
Moreover, the brand is
the Swedish home-supply megastore IKEAhailing from a land of
social-democratic harmonywhich boasts in its annual reports about
strong and long-standing ties to the global woodworkers union, BWI.
And
on top of it all, the $281 million factory in Virginia (known as
Swedwood) is an actual IKEA subsidiary, not the typical supplier
factory with an arms-length relationship to the brand that buys its
goods.
So one might think that honoring workers right to
organize in the land of the free should be a simple matter of Just
ask Kjell to phone up Bengt and Anders, OK?
In reality, a labor
journalist from the Swedish metalworkers union magazine had to jump
through hoops just to pose a few questions to the Virginia factorys
manager, Bengt Lundgren. The resulting
article recounts the struggle of the Machinists (IAM) union in
terms that make Danville, Virginia, sound more like an export processing
zone in Bangladesh or the Dominican Republic: workers terrified to
meet, racial discrimination and favoritism, a worker humiliated by
urinating on himself after being denied a bathroom break.
Heres a
quote from Lundgren: I have absolutely no dialogue with the union.
That's how the American system works.
What about that
much-vaunted relationship with BWI, the global union federation? The
article continues: When BWI general secretary Anita Normark visited
Danville along with some of her colleagues, she had to wait two days
before they let her in. Kjell Dahlström, former chairman of the union
Skogs- och Träfacket, had the same problem, even though he is a member
of IKEA's team for monitoring IKEA manufacturers around the world.
Unions
cooperation in monitoring foreign factories is a net negative. What may
be won in a few casesgetting some workers back pay or a few union
activists rehiredis far outweighed by the public relations benefit to
the companies, who can claim they are partnering with progressive
forces.
NO RIGHTS IN CHINA
In IKEAs just-released sustainability
report, the company is obviously at a loss to explain how workers
in an un-free nation can organize resistance to a brutal boss. The
report says the right to freedom of association is not applicable in
China, which is IKEAs largest source of products.
Compared to the
mental gymnastics engaged in by other companies addressing this issue,
this is a refreshingly honest appraisal. It should be the starting point
for anyone working to improve conditions for workers anywheresince all
the worlds workers compete with Chinas $3-a-day wage,
party-controlled unions, and low environmental standards.
Most of
the report, however, is boilerplate corporate social responsibility
language with pseudo-scientific measurements of everything from wages
and benefits to harassment, abuse and disciplinary actions.
Especially
dubious is the 99.2 percent freedom of association ranking that IKEA
gives itself for its Asian production occurring outside China (which
includes fellow union-crushing states like Vietnam)and, of course, the
100 percent score for North America, which includes Danville, Virginia.
In Danville, USA IKEA's subsidiary breaks a number of
its own rules. The union is not allowed in here. Swedwood is bitterly
criticized by its employees. When it comes to responsibility for the
persecution, fingers point all the way up to the Swedish top executive.
I'll
be happy if five show up, says Bill Street while the steakhouse staff
sets a long table.
Ten show up. Hesitantly and dubiously, they
take a seat; six men and four women. They all work at Swedwood furniture
factory and they are all black. They don't want to give their name and
they absolutely don't want to be photographed. They are afraid; afraid
of their employer, Afraid of their Swedish employer, Swedwood and IKEA.
If
they find out that we came here, we'll get fired, they say.
The
city is Danville a sleepy rural town in the American south with its
golden days behind it. Once upon a time, there used to be a gigantic
textile factory here that employed more than 3,000 people and thousands
of workers worked their fingers to the bone in the flourishing tobacco
industry. Those days are gone. Danville is no longer a success story. It
is a town on the skids.
This is the location IKEA chose for its
production of "Expedit" bookcases, "Pax" wardrobes and "Lack" side
tables. The company was lured by various subsidies from the state of
Virginia and the city of Danville along with a number of different funds
and programmes as well as cheap labour. Bill Street is in charge of
the wood division of the American union IAMAW. For the past year and a
half, he has been trying to organise the workers at Swedwood which is
not easy. He's not even allowed to visit the factory.
If they
let me in, they'd be unionized within a week, says Bill Street with
confidence. Backed by American law, the Swedish management has banned
him from coming closer than a couple hundred metres to the facility.
That's where he can stand and pass out his flyers. The only way he can
actually talk to the workers is to knock on doors or to invite them to
dinner at the steakhouse in the strictest of secrecy.
All of the
Swedwood workers we met over a period of three days had the same
message: they are threatened, they are bullied and the management is
fostering an anti-union atmosphere; They can force us to do
anything they want. If you complain, they say Don't bother coming
back. They fire people for no reason. Most of the workers are
afraid. Without the union, we have no protection. Blacks are
treated worse than whites when it comes to promotions and transfers.
Whites get the best shifts.
In the US, unionizing has always
been a struggle. Actually, war is probably a more accurate term.
Swedwood was supposed to be an exception based on Bill Street's previous
experiences with IKEA. He worked hard to convince his own union that it
wasn't necessary to declare war on this particular factory. It's owned
by IKEA. It's run by Swedes. Nice company; nice people.
I have
no problem going to war, but I have a vision here, says Street. Using
Danville as an example, I want to demonstrate a new model of social
dialogue. Show how Swedes think where we talk to each other instead of
going to war. Now he knows better.
My colleagues in the union
were quick to say We told you so, says Street. So, it's back to the
same old story of war instead of dialogue.
In Danville, Bill
Street knocks on the doors of supporters people who in great secrecy
signed a petition to have IAMAW represent them at work. We weave our
way between churches on identical side streets with small houses, almost
like berries. None of those we meet want to go public they're not
willing to let us use their name or photo but they trust Bill Street
and speak candidly.
One man was about to go off shift on Friday
when the supervisor said See you tomorrow. But, I'm off this
weekend, the worker pointed out. See you tomorrow, I said, repeated
the supervisor and that was the end of the story.
A family man
with young children tells us that he has had to work every weekend since
Christmas; Swedwood doesn't care if you have a family and children.
Whoever
you ask, he or she can think of three to five colleagues that have been
fired. Several have been encouraged or threatened to not get the
union involved. An insidious point system leads to termination for the
slightest misdemeanour. Things that would not even been noted at
Swedwoods factories in Sweden are a demerit here. After a few demerits,
you get a reprimand; then you're out.
Several of those we met
spoke of a man who had problems with his bladder. Time and time again,
he asked if he could go to the restroom, but was told no. One day, he
ended up urinating on himself. His wife came to the factory with a
change of clothes. He changed in the men's room and was given a demerit
for leaving his workstation. After two weeks, he went to the restroom
without permission to avoid another accident. Then he was fired.
This
does not come from one or two militant supervisors if there are any.
It comes from regular, scared workers from the Swedwood factory. They
work in different shifts with different supervisors. It is a culture
that runs from the top down, they claim. A culture that, according to
the workers, is sanctioned by the top dog, Swedish Bengt Lundgren.
Bill
Street explains When Lundgren took over, we were warned that things
were going to go from bad to worse.
He knows everything, says
a female worker.
There are rules and regulations, says Bengt
Lundgren in response to the criticism. And we follow the rules and
regulations that are in place. Dialogue is handled via the employees. I
have absolutely no dialogue with the union. That's how the American
system works.
Not even the international union is welcome, even though
Swedwood signed a global agreement with the BWI in Geneva. When BWI
general secretary Anita Normark visited Danville along with some of her
colleagues, she had to wait two days before they let her in. Kjell
Dahlström, former chairman of the union Skogs- och Träfacket, had the
same problem even though he is a member of IKEA's team for monitoring
IKEA manufacturers around the world.
This is a clear violation
of our agreement, says Dahlström irritated.
Dagens Arbete's
journalist was also denied access to Swedwood's factory in the US. The
interview with factory manager Bengt Lundgren took place from a hotel
room in Danville by conference call, with HR manager Anders Schönström
as monitor in Ängelholm. Bengt Lundgren responded to question after
question with the same answer: I'll answer that question one more
time. If the members come together and get 50 percent or more, they are
more than welcome. Until then, we are under no obligation to associate
with the union.
Naturally, Swedwood and IKEA dismiss the
criticism. HR manager in Sweden, Anders Schönström, states that Dagens
Arbete is making serious accusations. It's one group's word against
another's he says in response to employee accusations.
People
are incredibly grateful for how much we do for the employees, claims
Schönström. Our representatives feel insulted since they think they're
doing a good job. They feel that we are much better than other companies
in the US when it comes to these matters.
Anders Schönström
also feels that Swedwood follows the rules that are in place; All
employees have free choice. Our employees are free to organise in the
manner they think is right. We also respect if people don't want to be
part of the union. I feel that we are following IKEA's code of conduct
in Danville.
Bob Ramsay of the international union BWI was one
of the individuals who had trouble visiting the Danville factory last
year. He is hardly impressed by Swedwood's handling of the situation
there.
The employees have no free choice. They are scared to
death to show a positive attitude towards unionizing. The employer
hardly needs any excuse to fire people.
Ramsay doesn't think
that Swedwood can solve the problems in Danville, even though the
Swedish union GS is pressing on in Sweden; If anything is going to
change, there has to be direct orders from IKEA in Sweden that enough is
enough. It's time to change your attitude and talk to the union about
this. It's going to have to start costing IKEA money, according
to Bob Ramsay. Money and image. That's the only way to get results.
Swedwood
is IKEA, says Monika Jocic at IKEA's information department. You have
to go through the organisation that is responsible. The ball is in
Swedwood's court.
We are seriously worried about Swedwood's
and IKEA's attitude, says Per-Olof Sjöö, chairman of the Swedish
woodworkers' union and deputy chairman of the international woodworkers'
union in Geneva. We will act in one way or another, likely through ILO
and OECD, which monitor union rights throughout the world.
It
would be pretty easy for Swedwood to solve the problems. Just let in
Bill Street from the American union. Let him explain during working
hours how the union works and then let the workers decide for
themselves if they want to be part of it or not. The law in the US
permits this.
Or, you could do it the difficult way. Bill
Street's union, the International Association of Machinists and
Aerospace Workers (IAMAW) takes Danville by storm with an onslaught of
recruiters. This is called a blitz. They knock on doors and collect
signatures from Swedwood workers. It is expensive, likely to cost at
least 100,000 dollars in Danville.
If more than 50 percent of
the employees want Bill Street to represent them in a union, a date is
set for a ballot vote. It takes about six weeks to get this type of
permit from a government agency. During that time, the employer can
convince the employees to vote no. Special companies known as union
busters can be called in. They are experts at undermining unionizing
activities.
First, we have to fight to form a union and take a
vote. Then we have to fight to work out an agreement. Once we've done
that, we have to fight to keep our members.
But, if we can't
convince 65 percent to sign, we don't ask for a vote, says Bill Street.
If we can't get 65 percent, it's too easy for the company to break us.
We nonetheless lose 40 percent of all votes. Six weeks gives the
company plenty of time to scare the shit out of the workers.
Facts:
How
employees earn demerits:
As described by the
employees: Your daughter gets sick. You take her to the hospital and
turn in a doctor's note when you get back one demerit. Death in the
family; you stay home one demerit. Going to the restroom when not on
break one demerit.
After the fourth demerit, you are
called into the HR manager and are given a dressing down. This is called
a verbal. With the fifth demerit, you get a written warning. The
seventh is called a final. The eighth is a final-final. The next
time, you're fired. Ninth: Go home and don't come back. You're out of
a job.
Rules that IKEA/Swedwood breaks:
It
goes without saying, writes Swedwood that we promote diversity, have a
fair and open workplace and treat all of our workers with respect.
Employees have the right to organise and join a union and we reject
discrimination in every form.
IKEA's code of conduct,
Iway, also applies in full force to the subsidiary Swedwood: IKEA
suppliers must ensure that workers are not prevented from organising.
And
...are not prevented from entering into collective negotiations...
between employer and employee representatives chosen by the workers.
Listen
to the interview:
The scene: a hotel room in Danville,
Virginia USA. A telephone and a journalist from Dagens Arbete. On the
other end of the line: the manager of the Swedwoods factory a few
kilometres away in the same town. Listen to the interview at da.se
350
people work at Swedwoods factory in Danville, which is 100 percent
owned by IKEA and was built in 2008. The factory manufactures the
products Expedit, Pax and Lack for IKEA. According to management,
there are currently 350 workers at the factory, of which 61 percent are
white.
Danville is located in southern Virginia in the USA. In
2007, the town had 44,000 residents, of which 53 percent are white, 44
percent are African American and 1.3 percent are Spanish speakers. Only
4.1 percent of all workers in Virginia are members of a union.
Text
and photos: Anders Elghorn; originally Published by Dagens Arbete
De strijd tegen de olievervuiling in de Golf van
Mexico is in een bepalende fase terechtgekomen. Volgens experts is het
gelukt om de stalen koepel over het olielek op de bodem van de zee te
plaatsen.
De 100 ton zware koepel
moet de olie opvangen en dan vervolgens naar een schip overpompen.
Voordat dat echter kan gebeuren, moet de koepel eerst nog worden
vastgemaakt aan de bodem. Dat meldt de Amerikaanse tv-zender CNN.
There was a
diary up a full 3 hours ago that speculated that the dome designed to
help plug the disasterous BP oil leak had failed. The diarist had
issues of confidentiality of sources however, as of about 10 minutes ago
it is official.
According to Doug Suttles BP Director of
Operations the containment dome did not work because of gas hydrate
crystal formation which apparently caused two problems with the
apparatus. the crystals changed the boyancy of the device, and the
crystals caused the plumbing for funneling the oil up to the capture
ships to fail.
The BP flack has mentioned several avenues to fix
these problems, from heating the apparatus to several other "industry
specific" techniques they will try and employ.
As of now the dome
has been lifted off the source of the leak and placed on the sea floor.
Improvements to diary to come.
4:41 p.m. |
Updated Officials for BP on Saturday encountered a
significant setback in their efforts to attach a
containment dome over a leaking well on the seabed of the Gulf of
Mexico, forcing them to move the dome aside while they find another
method to cap the crude oil flowing into the Gulf since April 20.
Officials
discovered that gas hydrates, ice-like crystals lighter than water, had
built up inside the 100-ton metal container. The hydrates threatened to
make the dome buoyant, and they also plugged up the top of the dome,
preventing it from being effective.
I wouldnt say it has failed
yet, Doug Suttles, BPs chief operating officer, said at a news
conference in Robert, La. What we attempted to do last night hasnt
worked.
As a consequence, crews had to lift the dome off the well
and place it on the seabed.
BP officials said they had
anticipated a problem with hydration but not this soon in the
operation. Since last week they had been cautioning that this type of
procedure had never before been attempted at 5,000 feet below the
surface.
The news on Saturday came as BP has struggled to find any
method to stem the majority of the oil, leaking at least 5,000 gallons
barrels roughly 210,000 gallons per day.
For now,
they have put the dome 650 feet to the side of the leaking well, while
we evaluate options, Mr. Suttles said.
The containment dome was
supposed to be the largest-scale method to cap the majority of the oil
flow so far. Other efforts continued on Saturday, as BP said that the
drilling a relief well, which would be able to collect the oil at one
source of the leak, had reached 9,000 feet.
Weather prevented
crews from doing a controlled burn of some of the oil, as they had done
successfully on Friday, but they were still able to lay protective boom,
said Rear Adm. Mary Landry of the Coast Guard.
Naar aanleiding van de olieramp in de USA, publiceren we vandaag een
bijdrage uit een onverwachte hoek. Je kan niet altijd de rooie vlag
laten wapperen:
Once again, in a matter only of a few years, the eyes
of the world are turned with suspense toward the Gulf Coast. Sadly, the
oil spill is following a path similar to Hurricane Katrina and
threatening the coast of Louisiana as well as neighboring states.
As citizens of God's creation, we perceive this monumental spill of
crude oil in the oceans of our planet as a sign of how far we have moved
from the purpose of God's creation.
Our immediate reaction is to
pray fervently for the urgent and efficient response to the current
crisis, to mourn painfully for the sacrifice of human life as well as
for the loss of marine life and wildlife, and to support the people and
communities of the region, whose livelihood directly depends on the
fisheries of the Gulf.
But as the first bishop of the world's
second-largest Christian Church, we also have a responsibility not only
to pray, but also to declare that to mistreat the natural environment is
to sin against humanity, against all living things, and against our
creator God. All of us -- individuals, institutions, and industries
alike -- bear responsibility; all of us are accountable for ignoring the
global consequences of environmental exploitation. Katrina -- we knew
-- was a natural calamity. This time -- we know -- it is a man-made
disaster. One deepwater pipe will impact millions of lives in several
states as well as countless businesses and industries.
Therefore, we must use every resource at our disposal to contain this
disaster. But we must also use every resource to determine liability for
the fact that 11 people have died and 5,000 barrels of oil are flowing
daily into the delicate ecology of the Gulf of Mexico. In exchange for
the benefits and wealth generated by deep underwater drilling,
individuals, institutions, and industries assume responsibility for
protecting the earth and its creatures from the well-known potential
hazards. In this instance, they have clearly failed in those
responsibilities; that failure must be acknowledged and strong measures
taken to avert future catastrophes.
Although we are halfway
around the world from this incident, our interest in it is deeply
personal. We visited Louisiana and its bayous only four months after its
devastation by Hurricane Katrina and we returned there just last
October to convene our Eighth Religion, Science, and the Environment
Symposium, "Restoring Balance: The Great Mississippi," in New Orleans.
At that time, we noted:
Although the time we have been on the
planet is insignificant in the context of the life of the planet itself,
we have reached a defining moment in our story.
Let us
remember that, whoever we are, we all have our part to play, our sacred
responsibility to the future. And let us remember that our
responsibility grows alongside our privileges; we are more accountable
the higher we stand on the scale of leadership. Our successes or
failures, personal and collective, determine the lives of billions. Our
decisions, personal and collective, determine the future of the planet.
In the spirit of responsibility, the White House and certain
Congressional leaders have declared that, before beginning new offshore
drilling for oil, there must be greater understanding of the
environmental impact and responsibility for such endeavors. We support
this approach. For, as confident as interested parties were that a
disaster like this could not occur because of watertight controls and
fail-safe mechanisms installed, those controls and mechanisms failed,
with the horrific results we witness unfolding each day.
Until
such understanding and responsibility have been determined, may God
grant us all the strength to curtail the spill, the resources to support
the region, and the courage to make the necessary changes so that
similar tragedies may be avoided in the future.
Infrax rekent meerkost groene stroom niet door aan klanten
donderdag 06 mei 2010, 10u07
Bron: belga
Netbeheerder Infrax gaat geen hogere distributienettarieven aanrekenen
omwille van de meerkost die het succes van de vele productie-eenheden
van groene stroom, vaak zonnepanelen, met zich meebrengen.
De
netbeheerder, ontstaan uit de vroegere zuivere intercommunales,
bevestigt zo wat Vlaams minister van Energie Freya Van den Bossche
woensdag zei in het Vlaams Parlement.
Deze week ontstond commotie
nadat de andere Vlaamse netbeheerder, Eandis, vrijdag liet weten dat het
de meerkost van de groenestroomproductie voor het elektriciteitsnet zou
willen doorrekenen aan de consument. Dat zou resulteren in een 20
procent hogere factuur.
De wens van Eandis vloeit voort uit de
opmaak van de meerjarentarieven voor de periode 2009-2012 waarin Eandis
jaarlijks 20 miljoen euro uittrok voor de betaling van
groenestroomcertificaten. Dat bleek ruim onvoldoende.
Infrax klopt
zich donderdag op de borst dat het die budgettaire oefening wel goed
gemaakt heeft. "De Raad van Bestuur van Infrax heeft, samen met de
aandeelhouders de budgetten nog eens grondig gecontroleerd.
Wij
hebben geen prijsstijgingen nodig omwille van dit succes van de groene
stroom. Bij de opstelling van de budgetten is rekening gehouden met deze
snelle groei", luidt het. "Dat het snel zou gaan met de zonnepanelen
stond al lang in de sterren geschreven."
Infrax verdeelt
elektriciteit in 68 gemeenten, voornamelijk in Limburg en delen van
West-Vlaanderen en Antwerpen.
tiens
tiens tiens nochtans herinneren we ons het volgende...op 5 juni 2008 in
De Standaard en trouwens ook in onze archieven vonden we het terug
BRUSSEL - Om de zonne-energiehype te financieren zal in
2010 al bijna 6euro extra worden aangerekend.
Een gezin met een gemiddeld elektriciteitsverbruik zal in 2010
5,94 euro extra moeten betalen om zonne-energie te subsidiëren. Dat
zegt Infrax, het netbedrijf van drie zuivere Vlaamse
distributie-intercommunales (Interelectra, Iveg en WVEM). Het bedrag
dient voor de uitgaven aan groenestroomcertificaten voor fotovoltaïsche
stroomproductie (PV). De meerkosten zullen dan 3,5 keer hoger zijn dan
vandaag. Twintig procent van alle Vlamingen is aangesloten op het
elektriciteitsnet van Infrax.
De
algemeen directeur van Infrax, Paul De fauw, pleitte er gisteren voor de
kosten voor de uitbouw van zonne-energieproductie te verdelen over alle
Vlaamse gezinnen.
Eigenaars
van een PV-installatie krijgen per 1.000 kilowattuur die opgewekt
wordt, een bijkomende vergoeding bovenop de gemiddelde prijs voor de
productie van elektriciteit. Het gaat om 450 euro per 1.000 kilowattuur.
Infrax is verplicht om die prijs te betalen, maar kan daarna niet
anders dan die dure certificaten tegen een veel lagere prijs verkopen
aan de leveranciers.
Voor
groenestroomcertificaten schommelt de marktprijs vandaag rond 110 euro.
Het verschil mag worden verrekend in het distributienettarief.
Infrax stelt echter vast dat het bedrag dat het op de
particulieren en de kmo's kan verhalen heel snel aan het stijgen is. Dat
komt doordat de Infrax-regio's goed zijn voor 41procent van alle
groenestroomcertificaten (GSC) voor zonne-energie in Vlaanderen, terwijl
in zijn werkingsgebied slechts 20procent van alle klanten woont. 'We
zijn het slachtoffer van onze successen op het vlak van de stimulering
van duurzaam energieverbuik', stelt Paul De fauw van Infrax.
Dit jaar zal Infrax 679.000 euro verhalen op de
elektriciteitsverbruikers in de gebieden die het bedient. In 2009
verwacht Infrax zelfs een spectaculaire toename van de
zonne-energiekosten tot 7,4 miljoen euro. De verwachting van de top van
Infrax is dat de uitgaven voor de certificaten voor zonne-energie nadien
sterk zullen blijven stijgen.
Er wordt onder meer verwezen naar het project van de Limburgse
Reconversiemaatschappij LRM om samen met de Groep Machiels een
PV-centrale van 4,5MW piekvermogen te bouwen op het vroegere slibbekken
van de mijn in Heusden-Zolder. Die wordt bestempeld als de grootste
zonnecentrale van de Benelux.
Wat
moeten we nu geloven buiten het feit dat het ongeloofwaardig overkomt
wat er nu gezegd wordt? Eerst komen klagen en proberen de kosten bij de
anderen te leggen en nu komen juichen....hier klopt iets niet...
en
kijk
INFRAX is er dus maar mooi in geslaagd de anderen er te
laten voor opdraaien zoals ze gevraagd hadden dus kunnen ze nu met hun
mooie praatjes komen...of weer een mooi voorbeeld hoe er tegenwoordig
over die dingen wordt gecommuniceerd....
Vlaamse
gezinnen en bedrijven hebben de jongste tijd massaal geïnvesteerd in
fotovoltaïsche panelen. Daardoor explodeert de steun die de
netbeheerders daarvoor uittrekken. Vorig jaar liep de factuur op tot
45,6 miljoen euro. Dit jaar verwacht de Vlaamse energieregulator Vreg
dat het bedrag meer dan verdubbelt tot ruim 100 miljoen euro. Dat bedrag
wordt integraal doorgerekend aan de verbruikers.
(tijd) -Wie
zonnepanelen plaatst, krijgt in Vlaanderen een financieel duwtje in de
rug dankzij de groenestroomcertificaten. Zon certificaat krijg je voor
elke 1.000 kilowattuur productie en is op de markt iets meer dan 100
euro waard.
Maar de netbedrijven zijn verplicht die certificaten
op te kopen tegen een gemiddelde prijs van 350 euro om investeringen aan
te moedigen. Vorig jaar was dat zelfs 450 euro. De netbeheerder
verkopen de certificaten vervolgens op de markt en nemen het verlies op
als kosten in de tarieven.
Met het succes stegen ook de kosten.
Dit jaar verwacht de Vreg dat de groenestroomcertificatenkosten oplopen
tot een tiende van de kosten van het netbeheer. We wijzen er wel op dat
dit niet 10 procent van de totale elektriciteitsfactuur is,
relativeert Vreg-directeur André Pictoel. Maar hij voegt er meteen aan
toe dat de kosten goed in het oog moeten worden gehouden.
West-Vlaanderen
en Limburg tellen de meeste zonnepanelen. Dat betekende tot voor kort
dat inwoners uit die regio meer bijbetaalden dan elders in Vlaanderen.
Maar door een onlangs goedgekeurd solidariteitsmechanisme
worden de kosten tussen de regios nu genivelleerd. Zo betaalden klanten
uit de regio van de intercommunales IMEA (Antwerpen) en Imewo (Gent)
miljoenen voor de vele zonnepanelen in het werkgebied van de
intercommunales Inter-Energa (Limburg) en Infrax West (West-Vlaanderen).
IKEA has admitted that freedom of association is not applicable in
China. Even in the land of the free, a union campaign at an IKEA
supply plant makes Danville, Virginia, sound like an export processing
zone in Bangladesh. Photo: 
