~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
07-10-2009
Demelenne, chef-tut van FGTB vertelt onzin over kernenergie...nen tember op heu gat en no de moan stuure...
Aaah, één van de bazinnen van het Franstalige ABVV laat haar licht
schijnen over de geplande verlengde levensduur van de 3 oudste
kerncentrales. Van zulke intelligente mensen mogen we verwachten dat ze
daarover iets zinnigs te vertellen hebben. We weten immers dat het
FGTB/ABVV in allerlei instanties (o.a de CREG) zetelt die over de
nodige informatie beschikken om oordeelkundige uitspraken te doen over
energie. We weten eveneens dat het ABVV over nogal wat know-how
beschikt ivm de energieproblemen via haar specifieke energieafdeling
Gazelco die bij het ACOD is aangesloten. We lezen dus met aandacht de mening van kameraad Demelenne Anne http://www.actu24.be/article/societe/prolonger_le_nucleaire_un_combat_darrieregarde,_dit_anne_demelenne/352030.aspx
Mis à jour le 6 octobre 2009 à 08:40 Publié le 6 octobre 2009 à 06:00
FGTB
Prolonger le nucléaire: "Un combat d'arrière-garde", dit Anne Demelenne
INTERVIEW |
Prolonger le nucléaire de 10 ans, "c'est un combat d'arrière-garde",
soutient la FGTB. Quels sont les arguments du syndicat socialiste?
Interview : Pascale SERRET
Comme on le sait, le ministre PS Paul Magnette a lâché sa (petite) bombe jeudi dernier, à propos de la prolongation du nucléaire jusqu'en 2025. La FGTB a aussitôt réagi : pas d'accord ! La secrétaire générale du syndicat socialiste s'explique.
Anne Demelenne, ce qui vous dérange, c'est qu'il n'y a pas eu de vrai débat à propos de cette prolongation? Si,
il y a eu un débat. Mais pas sur le rapport final du Gemix (qui a
permis à Magnette de balancer en faveur d'une prolongation, NDLR). Il y
a quand même un souci.
Vous soulignez que la décision est prise sans consultation parce qu'il « faut combler le déficit budgétaire... » Il
se fait que ce rapport tombe justement maintenant, à quelques jours
d'un conclave budgétaire et ça suscite une interrogation chez nous. On
ne peut pas ne pas se poser des questions.
L'énergie nucléaire proprement dite, vous êtes contre? Le
nucléaire n'est pas une énergie durable. C'est une énergie de
transition. Je pense qu'il faut tenir le timing du démantèlement tel
qu'il était prévu (2015) parce qu'il y a aussi un problème de sécurité.
Doel, par exemple, est préoccupant, tant pour la population que pour
les travailleurs. Je pense aussi aux sous-traitants et aux conditions
dans lesquelles ils sont parfois amenés à travailler. Quant aux
déchets, le démantèlement était une belle occasion.
Une occasion? D'acquérir un savoir-faire. Il y a
quelques années, la Belgique était au top. Mais beaucoup d'ingénieurs
sont partis à l'étranger. Ici, au travers du démantèlement, on pourrait
réacquérir ce savoir-faire. Et quand on pense au nombre de centrales à
démanteler dans le monde entier, c'est non seulement du savoir-faire
qu'on développe mais c'est aussi de l'emploi qu'on crée.
À propos d'emplois, vous soutenez que la rente nucléaire doit
être consacrée en priorité à l'essor des énergies renouvelables, qui
ouvre des perspectives en terme de créations d'emplois. Mais le
nucléaire, c'est aussi des emplois. Oui, mais il y a moyen
d'en créer de nouveaux. Comme le nucléaire est une énergie de
transition, il faut investir, oui, mais dans la sortie du nucléaire. Le
nucléaire rencontre 9 % des besoins énergétiques en Belgique. On ne va
pas me dire que la fermeture des centrales va nous poser un problème
d'approvisionnement... Dans le rapport Gemix, un expert sur les 8 s'est
prononcé en faveur du démantèlement. C'est notre position depuis des
années. Tout comme le juste retour de l'argent ponctionné par le groupe
Suez sur le dos des Belges.
Vous parlez aussi de transparence. On en manque dans ce dossier? Oui,
c'est dans tout le dossier de la Pax Electrica que nous aimerions la
clarté, la plus grande transparence. On n'a pas toujours tous les
chiffres.
Voilà
de franstalige secretaris-generaal orakelt hier in naam van het
FGTB-ABVV dat men maar gewoon moet doorgaan met de nucleaire uitstap
omdat ....en nu komt de clou, de kers op de taart...de kernenergie een
overgangsenergie is -tot hier kunnen we volgen- en dat ze 9% van de
Belgische energiebehoeften dekt...slik, slik, slik hallo 9%?????? en
dat het daarom toch geen bevoorradingsproblemen zal opleveren om die
dingen te sluiten...WABLIEF????
We willen hier nu niet onbeleefd
worden en geen belegen grapjes over blonde dames oprakelen maar waar
zij die 9% vandaan haalt moet ze ons eens komen uitleggen...
Kerncentrale en 17de-eeuwse molen op de Scheldedijk van Doel
Zicht vanaf station Ampsin op de kerncentrale van Tihange
Naast de proefreactoren in Mol BR-3 : 11 Mw(e) welke is stopgezet en wordt ontmanteld, zijn er in België twee kerncentraleparken voor elektriciteitsproductie:
Samen zorgden zij in 2006 voor 54,4% van de Belgische elektriciteit.[1]
Intussen schat men het aandeel van de kernenergie op ongeveer 55% van de Belgische vraag naar elektriciteit...
Hallo, Madammeke Demelenne....sluit het ganse boeltje maar...wij zijn
erg benieuwd hoe bijvoorbeeld Gazelco zal reageren op dit heugelijke
nieuws uit de hoogste organen van het ABVV. Het zou ons verbazen dat
over deze stellingname van Kameraad Demelenne enig overleg werd
gepleegd alvorens dit soort onzin de wereld in te sturen als een
stelling van het ganse ABVV....dit lijkt ons eerder gekakel dan een
ernstig standpunt...
We blijven bij de piano en van Big Mama Sunshine gaan we even terug in
de tijd en in full Technicolor kunnen jullie hier kennismaken met de
boogie-woogieklanken van Moon Mullican en Rock and Roll Mr
Bullfrog...rocken als de beesten noemen we dat...
De Oosterweelverbinding doet vandaag niet alleen fijn stof opwaaien
maar ganse tornado's grof zand. Tunnelzand dan wel te verstaan. Plots
komt er een brief boven water vanwege de Totaldirectie die zich
categoriek verzet tegen het bouwen van een tunnel onder haar Antwerpse
vestiging. Je kan deze mensen moeilijk ongelijk geven, zeker als je
weet dat het over een zeer gevaarlijk chemisch bedrijf gaat. De
zogenaamde sevesobedrijven in gevarenklasse 1. Blijkbaar waren de
burgemeester en nog een paar zogenaamde "specialisten" al een tijdje op
de hoogte van dat protestbriefke maar hielden ze kun mond. Met andere
woorden ze verzwegen cruciale informatie. Nu goed, briefke of niet je
moet al goed getikt zijn om onder een sevesobedrijf een tunnel te
willen graven, laat staan onder DRIE sevesobedrijven... We zeggen dat
hier ook dik tegen onze goesting, want die wapperbrug is ook niet ons
ding en we hebben dat hier ook al duidelijk gemaakt. Helaas, dat
wappergedrocht afschieten omwille van gezondheidsredenen zoals fijn
stof en dan een tunnel boren onder drie sevesobedrijven lijkt ons niet
meteen een ernstig alternatief. Wij weten bij benadering niet wat er
allemaal zou gebeuren als bijvoorbeeld Total een grondverzakking van 10
cm te verwerken krijgt onder één van haar chemische afdelingen.... Onze
"specialisten" zouden toch ook geen pijp willen boren onder de
kerncentrale van Doel vermoeden we. Dat de directie van Total zulke
brieven schrijft is haar plicht. Waarom de twee anderen dit nog niet
deden weten we niet maar vermoedelijk zal het niet te lang meer duren.
Wij kunnen ons best voorstellen welk kluwen het zou worden indien zulke
grondverzakking een giframp zou veroorzaken en er een paar honderden
slachtoffers vallen.Doden of gewonden, het maakt niet uit. Gellingen
indachtig zien we zo al een "tableau vivant" voor de ogen. Verzekeraars
die in elkaars haren zullen vliegen, bedrijven die mekaar de schuld
zullen geven en de slachtoffers die tientallen jaren niks zullen mogen
zeggen maar allemaal om het hardst zullen beklaagd worden. Wij
herinneren ons nog levendig de debatten van de viaduct te Vilvoorde
over o.a. de betreurde Renaultvestiging...en dat ging over een brug
zoals er alle dagen wel ergens één wordt gebouwd. Eerlijk gezegd
hebben we tien keer liever fijn stof te slikken dan die pijpen onder de
sevesobedrijven. Het is onbegrijpelijk dat dit nu pas wordt bekend
gemaakt. Dit toont duidelijk aan dat men uiteindelijk geen barst geeft
om de in- en/of omwonenden. Het gaat enkel om prestigeprojecten,
duistere spelletjes en haantjesgedrag bij de politici. Zogenaamde
"partijspecialisten" (bij ALLE partijen) moeten er dan voor zorgen dat
iedereen gelooft dat ze dit allemaal zeer ernstig en wetenschappelijk
hebben onderzocht...ballen Gerard! Of denken die Heren specialisten dan
dat onze ollandse buren dit zo maar zullen tolereren en geen klachtje
zullen indienen bij één of andere Europese instantie als dit ooit
officieel bekend wordt? Laat ons niet lachen. Zelfs Europa kan die
onzinnige plannen laten stilleggen volgens de bepalingen opgenomen in de Europese sevesorichtlijn. Maar daar hebben die specialisten
dus nog niet eens over nagedacht. Zwijgen als vermoord...De Ollanders
willen de Schelde niet uitdiepen omwille van een nest steltlopers, een
koppel krabben en een polderke van een paar hectaren... maar dit
zouden ze dulden op nog geen 20km voorbij hun zuidergrens...Kom nou,
die kezen zijn echt niet gek hoor beste "specialisten van het
zevenendertigste knoopsgat. Hoe lang zitten we al te zagen over het
zogenaamde "Ijzeren Rijntracé"? Ho maar dat ligt 10 meter in een
Ollands vogeltrekgebied en de zaak zit al een paar decennia vast....We
zijn benieuwd...3 Sevesobedrijven ondertunneld op een paar kilometer
van de Nederlandse grens .....en voor zover wij ooit op school hebben
geleerd, blaast de wind nogal eens vanuit het westen naar het
oosten....en in het oosten ligt Olland....we wachten dus op nieuws van
het oostelijke front...
Antwerps burgemeester Patrick Janssens wijst er na de afwijzende
houding van het Antwerpse Total Petrochemicals op dat het tracé van de
tunnel zoals dat nu voorligt niet onder de installaties van het bedrijf
komt.
"Dezelfde
situatie doet zich nu trouwens voor bij Evonik. Daar wordt ook een
tunnel geboord onder een Seveso-bedrijf, maar niet onder de
productie-installaties." Die werken gebeuren voor de aanleg van de
Liefkenshoekspoortunnel.
"De bedrijven die voor de Liefkenshoekspoortunnel aan het werk zijn
- zoals CFE - maken ook deel uit van het consortium Noriant", zegt hij.
Noriant pleit nu als aannemerscombinatie voor de Oosterweelverbinding
met het Lange Wapper viaduct.
Ironisch, noemt Janssens dat. "Men zou toch consequent moeten zijn over wat wel of niet kan", besluit de Antwerpse burgemeester.
Nog geen brandweerverslag over tunnel
Janssens ontkent ook dat er al een brandweerverslag is over de
tunnel die Arup-Sum voorstelt voor de Oosterweelverbinding. "Voor een
bouwproject wordt pas een brandweerverslag opgesteld bij een
bouwvergunningsaanvraag en die is er voor de tunnel niet. Er is dus
geen negatief brandweerverslag en ook geen positief", aldus Janssens.
Janssens zegt nog dat er wel vergaderingen zijn geweest met Arup-Sum
en de brandweer over de voorwaarden waaraan een tunnel zou moeten
voldoen. "Daar is geen uitspraak gedaan over of een tunnel onder een
Seveso-bedrijf wel of niet kan", aldus de burgemeester.
Hij zegt nog dat hij niet weet op welk document Annick De Ridder van
Open Vld zich baseert om te stellen dat er een negatief
brandweerverslag is en dat hij "dat dan wel eens graag zou zien".
Sevesobedrijven willen niet worden ondertunneld
maandag 05 oktober 2009
Auteur:
Bart Brinckman
ANTWERPEN - Boren onder Sevesobedrijven is geen sinecure. Volgens
Arup/Sum kan het, anderen spreken dat tegen. Toch moet de vraag worden
beantwoord alvorens te spreken van een technisch haalbaar alternatief'
voor de Lange Wapperbrug.
Van onze redacteur
Volgens Vlaams parlementslid Bart Martens gaat het om een
fluitje van een cent. In Canada hebben ze zonder problemen een tunnel
geboord onder een Sevesobedrijf. Nick Orbaen van de BAM grinnikte toen
hij het hoorde. Navraag leerde dat het bedrijf helemaal was stilgelegd
vooraleer met de booractiviteiten werd begonnen. Men heeft alleen
onder wat kantoren geboord.'
Het zogeheten Arup/Sum-tunneltracé boort niet onder één
maar onder drie Sevesobedrijven. Volgens het studiebureau is dat
technisch haalbaar. De BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) sprak
dat van meet af aan tegen. Het gaat om een heel risicovolle
aangelegenheid die nog nergens ter wereld werd aangedurfd. Nochtans
stelt Arup/Sum dat er een lichte en egale zetting van ongeveer max.
20mm zal voorkomen, hoe valt deze grondverzakking te rijmen met de
strenge veiligheidseisen die gelden voor dergelijke fabrieken? Kan
boren onder Seveso-bedrijven beschouwd worden als een aanvaardbaar (en
verzekerbaar) risico?'
De bouwheer van de Oosterweelverbinding krijgt nu de steun
van Total Petrochemicals. Onder het bedrijf moet de nieuwe tunnel
komen. Bovendien wordt vlakbij Total ook een zogeheten
interventieschacht' voorzien. Hoe die noodzakelijke koker er zal
uitzien, blijft vooralsnog onduidelijk. Bij haar presentatie had
Arup/Sum dit over het hoofd gezien. De schacht is noodzakelijk om de
vijf kilometerlange tunnel te kunnen evacueren bij calamiteiten. Die
schacht moet ook brandweer en ziekenwagens slikken. Total ziet zo'n
nooduitgang in de buurt van haar bedrijfsterrein niet zitten.
De voorzitter van de raad van bestuur van Totalfina, Carl Van Camp, benadrukt aan De Standaard dat
hij niet wil tussenkomen in een politieke discussie. We vragen wel dat
de tunnel, als het een tunnel moet worden, elders wordt geboord. Ik
bestuur een Sevesobedrijf. Die bedrijven hebben als opdracht om de
risico's zo laag mogelijk te houden. Bij het boren van een tunnel zijn
de risico's op een verzakking reëel. Ik kan me moeilijk voorstellen dat
er met onze opmerkingen geen rekening wordt gehouden.' Van Camp
verwijst in zijn brief aan minister-president Kris Peeters (CD&V)
naar een rapport dat minstens veertig tunnelfalingen oplijst sedert
2000.
Ook de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens (SP.A) kreeg
een kopie van het schrijven. Zijn partij, die zwaar campagne voert voor
de tunnel, repte er met geen woord over. De Vlaamse socialisten waren
lange tijd voorstander van de Lange Wapperbrug. Maar een rapport van
Arup/Sum, dat een tunnel als technisch haalbaar en betaalbaar'
bestempelde, deed de partij van mening veranderen. De partij, die
dagelijks de ingenieurs van de brug hekelt, etaleert tegenwoordig een
blind vertrouwen in de tunnel.
Op 18 oktober spreekt de Antwerpenaar zich in een
volksraadpleging uit over de Lange Wapperbrug. Een tweede vraag over de
tunnel werd officieel geschrapt omdat dat niet was gevraagd door
Ademloos, de organisatie die de noodzakelijke handtekeningen
verzamelde. Maar De Standaard vernam dat Peeters van de vraag
niet wilde weten omdat hij gewoon niet weet of zo'n tunnel technisch
tegen een betaalbare prijs kan worden gebouwd.
Uiteraard is het niet onmogelijk om de tunnel elders te
bouwen. Maar een andere locatie betekent ook andere verkeersstromen.
Dat zet de hele opbouw van het masterplan (dat ook gaat over de aanleg
van tramlijnen, de stedelijke ringweg en de groene singel) op de
helling. Bovendien wordt een tunnel hoe dan ook een pak duurder dan de
Lange Wapperbrug die al met een redelijke kostenexplosie kampt. Het
door de actiegroep Straten-generaal oorspronkelijk voorgestelde
tunneltracé liep niet onder de Sevesobedrijven, maar werd eerder door
Arup/Sum als financieel onbetaalbaar bestempeld tenzij automobilisten
tol zouden betalen op alle Scheldeovergangen.
en dan probeert men de zaak enigszins te nuanceren :
stRaten-generaal nuanceert vrees Total
maandag 05 oktober 2009
Bron: belga
Auteur:
svh
De Lange Wapper zal vele fileproblemen rond Antwerpen oplossen.
werkenantwerpen.be
ANTWERPEN - Het actiecomité stRaten-generaal
zegt begrip te hebben voor de bekommernissen van Total, maar nuanceert
de gevolgen die hieruit worden getrokken als zou een tunnel geen
haalbare kaart zijn.
Zo
wijst Manu Claeys van het actiecomité erop dat de tunnel onder de
Schelde en twee havendokken gaat en eveneens onder bedrijfsterreinen.
'Die liggen in het zuidelijk deel - bij Total - echter braak', zegt
Claeys.
Hij heeft het over stemmingmakerij, omdat wordt uitgepakt met de
brief op tien dagen voor de Antwerpse volksraadpleging over de
Oosterweelverbinding, terwijl het tracé al veel langer bekend is.
De brief waarin Total Petrochemicals zijn bezorgdheid uitdrukt, is
gericht aan minister-president Kris Peeters en in kopij bezorgd aan
Antwerps burgemeester Patrick Janssens en voorzitter Jan Peumans van
het Vlaams Parlement.
Claeys zegt dat moet worden bekeken waar het tracé van de tunnel kan
lopen en waar de meest gevoelige installaties liggen. 'Het zou goed
zijn mocht men dat eens ter plaatse nagaan, in het gezelschap van
bedrijven die wereldwijd expertise hebben in het boren van tunnels.'
Hij wijst er nog op dat het studiebureau Arup-Sum dat de tunnel als
haalbaar evalueerde het grootste ingenieursbureau van de wereld is en
'zijn reputatie niet zou riskeren door in Antwerpen iets te zeggen
waarop het later moet terugkomen.'
Oliemaatschappij Total liet maandag weten dat het geen tunnel wil onder zijn Antwerpse vestiging.
Wij
weten dat er rond de zogenaamde Sevesobedrijven een ganse procedure
nodig is ol in geval van een ongeval iedereen te kunnen evacueren. Zo
hebben de aanpalende bedrijven de verplichting zich te houden aan
bepaalde regels en moeten er overal telefoonnummers uithangen waarnaar
kan wordenb gebeld in geval van ramp. Maar een "interventieschacht" kan
zo maar ongestoord in de nabijheid worden aangelegd....tja, ge kunt dat
proberen....
Nog wat nuttige links voor de "specialisten" zodat ze zich wat kunnen documenteren:
en we publiceren graag een uittreksel uit de bovenstaande Europese sevesorichtlijn....
Informatie over de veiligheidsmaatregelen
De
lidstaten dragen er zorg voor dat de ten doel gestelde preventie van
zware ongevallen en beperking van de gevolgen van dergelijke ongevallen
in hun beleid inzake de bestemming of het gebruik van de grond in
aanmerking worden genomen, namelijk door toe te zien op de vestiging
van nieuwe inrichtingen, de wijzigingen van bestaande inrichtingen en
de nieuwe ontwikkelingen rond bestaande inrichtingen (verbindingswegen,
woongebieden, enz.). De lidstaten moeten erover waken dat er ook op
lange termijn voldoende afstand blijft bestaan tussen vestigingen en
woongebieden.
De lidstaten dragen
er zorg voor dat de informatie over de bij een ongeval te treffen
veiligheidsmaatregelen en de in dat geval te volgen gedragslijn
ambtshalve wordt verstrekt aan degenen die kunnen worden getroffen door
een ernstig ongeval. Zij zorgen er ook voor dat de veiligheidsrapporten
voor het publiek beschikbaar zijn.
Voorts moet het publiek zijn mening kunnen geven in de volgende gevallen:
opstelling van plannen voor nieuwe inrichtingen;
wijziging van bestaande inrichtingen;
uitvoering van projecten rond de bestaande inrichtingen.
De
lidstaten verstrekken voldoende gegevens aan de buurlanden die kunnen
worden getroffen door de grensoverschrijdende gevolgen van een zwaar
ongeval zodat deze alle relevante maatregelen kunnen nemen.
Zo te zien zitten we nog niet aan de nieuwe patatjes met dat "alternatief tracé"
hoi, vandaag stappen we af in New Orleans bij Big Mama Sunshine een
straatmuzikante van het puurste soort die speelt als een duivel in een
wijwatervat en waarvan zelfs de betreurde Professor Longhair kaal bij
zijn geworden...Big Mama Sunshine after the flood...laat jullie maar
eens goed gaan boys & girls!
Hoi beste lezertjes, vandaag willen we iets nieuws presenteren op dit
bescheiden blogje. We vinden zelf dat we soms wat te serieus klinken en
daarom willen we de ganse zaak wat lichter maken. Niet door onze
bijdragen tot lichte schuimpjes op te kloppen. Hieraan wordt niet
geraakt en we doen in de oude vertouwde stijl verder. We willen wat
opvrolijken ondanks alle onheil die we over jullie arme hoofdjes
uitkieperen door wat muziek in te voegen. Het is natuurlijk totaal
uitgesloten dat we zouden uitpakken met Clouseautoestanden aangezien
sommige teksten uiterst controversieel zijn in ons Vlaanderenland.
Alleen onbekende of minder bekende artiesten zullen hun kans krijgen op
ons blogje. Dooie en minder dooie zangers en groepen. Het enige
criterium is een eigen smoel hebben zoals de Vlaamse sossen er graag
ééntje zouden hebben maar niet schijnen te vinden. Onze hoop bestaat er
in dank zij de het onovertroffen Youtube, Jango, encyclopedia.com en
nog een paar andere sites, elke dag iets anders te brengen. Alle genres
komen aan bod en sugggesties zijn steeds welkom. Wij zullen ons telkens
beperken tot het bewuste linkje om niet-muzikale oortjes niet te veel
schade toe te brengen. Dus klikken doe je uit vrije wil. Wie niet
geïnteresseerd is in onze muziekkeuze, leest onze bijdrage of andersom.
We starten vandaag met een klassieker uit de R&B van Ben E.
King die de toepasselijke titel draagt "Stand by me". Het is echter
eveneens een project om mensen van over de ganse aardkluit dichter bij
elkaar te brengen dank zij muziek. Wie kan daar nu iets tegen hebben?
Wij vonden de muziek en het ganse opzet geslaagd...geniet er van en
vandaag geen bijdrage omdat de voorbereiding en de research voor ons
nieuwe onderdeeltje wel wat tijd en moeite heeft gekost.
hohoho, het debat over het langer openhouden van de kerncentrales
bloeit in volle schoonheid open. Je zou nu denken dat het moment
gekomen is om in het federaal parlement een constructief en vooral
openbaar debat te voeren over energiebevoorrading van ons landje of
over een efficiënte vorm van prijscontrole bij de producenten en de
tarieven voor de consumenten. Niks daarvan. Een doodgewone scheldpartij
onder grote ego's. Bevoegde minister Magnette heeft te vroeg gesproken.
Magnette heeft geen onderhandelingspositie tov Electrabel. Magnette
staat met de billen bloot...enfin Magnette is een pummel volgens de
andere meerderheids-en oppositiepartijen. Ok, vorige keer was magnette
inderdaad niet echt snugger toen hij beweerde centen te hebben
ontvangen van Electrabel zonder dat er iets op papier stond. Nu is de
situatie toch wel lichtjes anders. Iedereen met 3 gram zaagsel in de
hersenpan weet dat Electrabel in een zeer confortabele
onderhandlingszetel zit. Dus beweren dat Magnette nu de ganse zaak
heeft verknoeid is doodgewoon larie en apekool en dient gewoonweg om
iemand de zwarte piet door te spelen als het gebedelde bedrag dat
Electrabel in de noodruftige staatskas zal storten wat aan de magere
kant uitvalt. La politiqe politicienne comme d'habitude. Geen visie,
geen ideeën niks. Afrekeningen zonder onderbouwde redenen. Hoe
verklaart een rationeel denkende glimworm bijvoorbeeld dit artikel in
De Standaard (let op de weinig delicate woordkeuze die wordt gebruikt
wanneer men het heeft over Magnette...het zou bijna van Kitokojungle
kunnen komen....)http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=792G26ND&word=magnette
Magnette krijgt wind van voren
zaterdag 03 oktober 2009
Auteur:
Isabel Albers
Minister
Magnette vindt niet dat hij tactisch flaterde: 'Zeggen dat ik voor mijn
beurt spreek als ik als laatste een voorstel doe, is de wereld op zijn
kop.'photo news
'Broekje' Magnette zet reus Suez in pluchen zetel BRUSSEL - Paul Magnette
speelde cavalier seul in het dossier over de kerncentrales. Resultaat:
de energiegigant Electrabel/Suez zit in een pluchen zetel om te gaan
onderhandelen met de Belgische regering over wat hij moet bijdragen. Magnette staat in zijn hemdje tegenover Suez. Alweer.
'Hewel, Paul, heb je voor je beurt gesproken?' Joëlle Milquet (CDH)
vuurde gisteren tijdens de ministerraad het eerste schot richting Magnette.
Yves Leterme (CD&V), Guy Vanhengel (Open VLD), Charles Michel (MR)
en haar partijgenoot Melchior Wathelet (CDH) volgden. De PS-minister
had de avond voordien een persbericht rondgestuurd met zijn voorstel om
de drie oude kerncentrales in ons land, in Doel en Tihange, tien jaar
langer open te houden, tot 2025.
Met een beslissing over de nieuwste kerncentrales wil Magnette wachten.
De
timing van de mededeling verraste veel meer dan de inhoud ervan. Dat de
kerncentrales in ons land langer zullen openblijven in ruil voor een
nucleaire rente van Electrabel, wordt al wekenlang verteld. Maar dat Magnette
er plots mee uitpakt zonder dat hij een akkoord met de Parijse
energiebaronnen op zak heeft over hoeveel Electrabel dan moet
bijdragen, dat gaat er bij de regeringspartners niet in.
Magnette
heeft nu wel wereldkundig gemaakt dat het absoluut nodig is voor onze
energiebevoorrading dat de oude kerncentrales in ons land tien jaar
langer openblijven. Electrabel hoeft dus maar te verwijzen naar zijn
woorden in de onderhandelingen om erop te wijzen dat de kerncentrales
onontbeerlijk zijn. De Belgische regering kan wel op haar kop gaan
staan om nog vele honderden miljoenen daarvoor in ruil te vragen.
Magnette
moest tegenover zijn collega-ministers met de billen bloot toegeven dat
hij nu de komende dagen gaat onderhandelen met Electrabel over hoeveel
het bedrijf gaat betalen. De ministerraad gaf dan ook geen groen licht
voor het voorstel van Magnette om
de centrales langer open te houden. Terug naar af. Het kernkabinet moet
het dossier volgende week proberen recht te trekken, maar the damage is done.
Nu de resultaten van het Gemix-rapport kenbaar zijn gemaakt, kan de
regering moeilijk nog iets anders doen dan te beslissen dat de
centrales langer openblijven.
Hamvraag blijft:
hoeveel krijgt de staatskas daarvoor? Enkele weken geleden heette het
in regeringskringen nog dat de monopolist 500 miljoen euro zou
bijdragen (per jaar) voor het langer openhouden van de kerncentrales.
Nu ligt er een scenario op tafel dat nog spreekt van een luttele
jaarlijkse 250 miljoen euro, en dit vijf jaar lang.
'Dat
lijkt veel, maar is een habbekrats in vergelijking met de winst die
Electrabel opstrijkt doordat haar centrales langer mogen openblijven',
zegt Groen!-energiespecialiste Tinne Van der Straeten.Magnette
zou toch al moeten weten dat het kwaad kersen eten is met Electrabel.
Vorig jaar overspeelde de PS-minister, die nochtans door vriend en
vijand steevast als 'zeer getalenteerd' omschreven wordt, al eens zijn
hand. Hij rolde zijn spierballen en zei dat hij een akkoord had met
Electrabel dat het bedrijf 250 miljoen euro ging bijdragen in 2008, en
vervolgens elk jaar hetzelfde. Niks van, zei Electrabel, en die vocht
de taks aan voor de rechtbank. Resultaat: Magnette trok aan het kortste eind.
Nu kon de Belgische regering veel harder op tafel kloppen. De stok
achter de deur was net de wet op de kernuitstap. Maar Electrabel speelt
het weer gewiekster. In het voorjaar toonde het bedrijf zich nog
inschikkelijk om te onderhandelen over een faire 'nucleaire rente'.
Toen bazuinden regeringsleden nog niet overal rond dat de kernuitstap
zeker niet behouden zou blijven. Toen na de regionale verkiezingen de
meerderheidspartijen steeds openlijker toegaven dat ze het geld van de
elektriciteitsproducent nodig hadden voor de begroting, veranderde
Gerard Mestrallet van houding. 'Niemand kan ons dwingen de
kerncentrales langer open te houden. Indien van ons wordt verwacht dat
wij elk jaar 500 miljoen euro op tafel leggen, dan sluiten we ze
gewoon', liet hij zich enkele weken geleden ontvallen. Ook Albert
Frère, een belangrijke aandeelhouder van Suez, zei in La Libre al dat Electrabel niet geneigd was veel extra te betalen.
Minister Magnette
is het er zelf niet mee eens dat hij tactisch flaterde. 'Alle andere
regeringspartners hebben al hun mening gegeven over het dossier. Zeggen
dat ik voor mijn beurt spreek als ik als laatste een voorstel doe, is
de wereld op zijn kop.' Hij liet verstaan dat, als er geen akkoord komt
met Electrabel, hij desnoods een bedrag zal afdwingen.
'Ik
bekijk dit dossier niet als een eenmalige bijdrage voor de begroting.
Anders zitten we binnen tien jaar weer met hetzelfde liedje', zegt Magnette.
Hij pleit voor meer investeringen in alternatieve energie en wil ook de
prijzen voor elektriciteit aan de eindconsument in de discussie opnemen.
Dus
hier is toch wel degelijk sprake van tactische flater, onkunde en het
ondergraven van eigen onderhandelingspositie...ok, wij wilden graag
weten welke uitmuntende onderhandelingspositie Magnette dan wel tevoren
had? Het antwoord staat trouwens wat verder in de zelfde De
Standaard en iedereen weet dat het Gemixrapport waarnaar Magnette
verwijst ook bij Electrabel op de directietafels ligt. Geen mens die
daaraan moet twijfelen. Maar kijken we naar het andere artikel: http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=792G273D
Te lang getalmd met groene stroom
zaterdag 03 oktober 2009
Auteur:
(pse)
rr
Kerncentrales blijven langer open omdat te weinig energie is gestopt in alternatieven.
Zijn de kerncentrales belangrijk voor ons land?
55
procent van de stroom die in België wordt verbruikt wordt geproduceerd
in de kerncentrales van Doel en Tihange. Daar staan in totaal zeven
kernreactoren. De stroomproductie van Tihange volstaat zelfs om het
volledige elektriciteitsverbruik van Wallonië te dekken.
Met
55 procent elektriciteitsproductie uit kerncentrales is ons land ook
een van de koplopers in de wereld wat het aandeel van kernenergie in de
elektriciteitsproductie betreft.
Beschikt België nog over andere middelen om het elektriciteitsverbruik te dekken?
Het
resterende deel van de stroom die we verbruiken in ons land komt van
twee kanten. Een reeks klassieke centrales en groene stroomproductie
her en der in België leveren een deel van de elektriciteitsproductie.
Een andere deel wordt aangevoerd vanuit het buitenland.
Deze
stroomimport is de jongste jaren gevoelig toegenomen omdat de
elektriciteitsproductie in ons land niet meer volstaat om het verbruik
te dekken. Dat is onder meer te wijten aan de stillegging van oude
steenkoolcentrales gecombineerd met een stelselmatige stijging van het
verbruik.
Alhoewel de overheid al in 1999 de
kernuitstap aankondigde en in 2003 via een wet de sluiting van de
kerncentrales vanaf 2015 ordonneerde is de voorbije tien jaar geen
sprake geweest van een forse toename van alternatieve
elektriciteitsproductie. De voorbije jaren hebben wel heel wat
projecten het licht gezien maar de realisatie laat op zich wachten of
is heel wat vertraging aan het oplopen.
Is groene stroomproductie een alternatief voor de kerncentrales?
Toen
in 2003 de wet op de geleidelijke sluiting van de kerncentrales door
het parlement werd goedgekeurd werd er geregeld luidop geargumenteerd
dat de snelle uitbouw van de windparken in het Belgisch gedeelte van de
Noordzee een haalbare kaart was om alvast de sluiting van de eerste
drie kerncentrales in 2015 op te vangen. Afgezien van het feit dat bij
deze argumentatie heel wat vraagtekens werden gezet, blijkt anno 2009
dat de uitbouw van deze zogenaamde offshore windparken toch wel heel
optimistisch is ingeschat.
Pionier C-Power, die
overigens al in 1998 een allereerste plan voor een windenergiepark op
zee ontvouwde, kon pas in de lente van 2008 zijn eerste zes windmolens
op zee inhuldigen. Ze moeten er nu nog 54 bouwen.
Dat
van de verhoopte snelle uitbouw van de windparken op zee tot nog toe
niet veel in huis is gekomen, is te wijten aan de enorme complexe en
tijdrovende vergunningsprocedure, de geregelde discussie in welke mate
dergelijke windparken gesubsidieerd kunnen worden en de almaar hogere
kostprijs van de projecten. De krediet- en economische crisis zorgde
voor bijkomende vertraging. Met als resultaat dat een van de verst
gevorderde projecten zelfs bijna kapseisde.
Andere
manieren om groene stroom te maken via windparken aan wal,
biomassacentrales en zonne-energie lopen natuurlijk wel zeer in de
kijker omdat je er vaak niet naast kan kijken maar de
productieopbrengst is vrij beperkt.
Wat
zonne-energie betreft gaat het zelfs over een zeer minimale bijdrage,
blijkt uit een berekening van een groep experts die in opdracht van
minister van Energie Magnette (PS) de energieproductie van ons land
hebben doorgelicht (Gemix).
Tegen 2020 zal
slechts 0,025 procent van het elektriciteitsverbruik in ons land gedekt
worden door zonne-energie schatten ze. Het streefdoel is dat in dat
jaar groene stroomproducenten moeten instaan voor 19 procent van het
elektriciteitsverbruik in ons land.
Het optrekken
van de groene stroomproductie stuit verder op het 'not in my
backyard-syndroom' (NIMBY). Vooral plannen voor de bouw van
onshore-windparken lopen meer dan eens heel wat vertraging op door het
verzet van de omwonenden tegen zo'n grote windturbine in hun
achtertuin. In Wallonië is dan weer 60 procent van alle mogelijke
locaties voor windparken uitgesloten omwille van militaire redenen.
Zijn er geen andere mogelijkheden om de kernenergie te vervangen?
Tegenstanders
van kernenergie zoals de milieuorganisatie Greenpeace stellen vandaag
dat er meer dan voldoende projecten zijn voor de bouw van klassieke
elektriciteitscentrales en de uitbreiding van de groene
elektriciteitsproductie om alvast het stilleggen van de drie oudste
kerncentrales in 2015 op te vangen.
Aan projecten
om klassieke aardgasgestookte centrales te bouwen is er inderdaad geen
gebrek meer. De meeste zijn echter van vrij recente datum. Zes jaar na
de beslissing over de kernuitstap zijn er nog maar weinig projecten
omgezet in echte centrales. De initiatiefnemers van de grootste
projecten zoals Enel, Nuon, Tessenderlo en SPE - de enige echte
concurrent van Electrabel - zitten vaak nog niet veel verder dan
plannen op papier.Het grootste plan -het Navagne-project van SPE- stuit
eveneens op het NIMBY-syndroom.
Gasgestookte
centrales hebben wel een nadeel. Ze stoten CO2 uit terwijl een
kerncentrales via de koeltorens enkel waterdampwolken de lucht insturen.
Het
verklaart waarom in het lijst van Greenpeace geen plaats is voor het
plan om in de Antwerpse haven een steenkoolcentrale te bouwen. Zo'n
centrale bouwen is een vrij dure aangelegenheid maar het kan vrij snel
gebeuren omdat het gaat om zeer klassieke technologie. Het grote
probleem is dat steenkoolcentrales de grootste broeikasgasverwekkers
zijn wanneer je alle manieren om elektriciteit te produceren op een
rijtje zet.
Kijk, beste lezertjes, dit is een correcte weergave van de huidige
situatie wat betreft de problemen rond de productie van elektriciteit.
We hebben een absolute zekerheid dat Electrabel dit allemaal weet en
zelfs beter weet dan wie ook in Belgistan. Zijn al deze feiten plots
veranderd door de vroegtijdige uitspraak van Magnette? Geen hond dat
dit gelooft. Toch slaagt één en de zelfde krant erin in het ene artikel
Magnette als een "broekje" af te schilderen die zijn eigen
onderhandelingspositie ondergraaft (als grote titel op pagina 1)
terwijl ze enkele pagina's verder de feiten correct op een rijtje zet
en in feite toegeeft dat de regering absoluut geen
onderhandelingsposite had, heeft of zal hebben. Mestrallet moet
inderdaad maar dreigen met zijn kerncentrales vervroegd te sluiten en netjes de wet op de kernuitstap toe te passen en
iedereen doet in zijn broek. Magnette dus een lul noemen kan in dit
geval dus alleen maar wijzen op dwaze afrekeningen onder politieke
partijen zonder ook maar één ernstig woord over de eigenlijke problemen
rond energie in Belgistan. Beweren dat de stok achter de deur waarmee de Belgische regering Suez kan bang maken de wet op de kernuitstap zou zijn, is boerenbedrog en lulkoek. Pas deze wet toe en je zit met een gigantisch bevoorradingsprobleem. Dat is de realiteit.
Electrabel gijzelt de Belgische regering al jaar en dag doodgewoon
omdat geen enkele politicus enig zicht heeft op wat er zich rond
energie afspeelt in België. Misschien is de enige die daar nu wel iets
van begint te snappen net "broekje" Magnette die zeer goed wist dat hij
volledig afhankelijk is van de goodwill van Electrabel om te geven wat
ze willen als aalmoes aan dat lege staatsofferblokje....Maar laat al de
andere politici die er voor gezorgd hebben dat er geen alternatief is
voor de kerncentrales asjeblief hun wafel houden. In tegenstelling tot
"nieuweling" Magnette hadden de meesten van de huilende wolvenroedel
wel jarenlang tijd om alternatieven te zoeken en ze deden niets, ook
geen vroegtijdige verklaringen, niets, nada, nougabollen....behalve dan
de energiemarkt zogezegd liberaliseren...tja... Hier in Belgistan is
"liberaliseren" doodgewoon synoniem voor "versterken van de
monopoliepositie van Electrabel.
We hadden jullie beloofd om de staking bij het Brussels bedrijf Metrix
nauwgezet op te volgen. Het gaat hier over een spontane staking van de
voornamelijk zeer jonge Brusselse meteropnemers die nadien werd erkend
door de socialistische vakbond Gazelco.
 Sector Gazelco ACOD - ABVV Spontane werkonderbreking bij Metrix/ Sibelga Op
dinsdag 29 september zijn de meteropnemers van de Brusselse gas- en
elektriciteit van de maatschappij Metrix, private dochteronderneming
van de intercommunale Sibelga, een spontane werkonderbreking gestart. De
jonge werknemers van de dienst voor de validatie van gegevens van de
zustermaatschappij van Metrix, BNO - andere dochteronderneming van
Sibelga -hebben zich al vlug aangesloten bij deze beweging van
ontevredenheid, die dinsdagmorgen is begonnen. De algemene
ontevredenheid vloeit voort uit het feit dat reeds maanden lang
geweigerd wordt het percentage OOD (overeenkomsten van onbepaalde duur)
bij Metrix aanzienlijk op te trekken, in navolging van wat bij de twee
andere verdelers, Eandis en Ores, is gebeurd. In Vlaanderen en Wallonië zijn ongeveer 75% OBD tegenover 25% in Brussel. De
directie van de groep Sibelga verschuilt zich achter verschillende
uitvluchten zoals onlangs de implementering van Smart-Metering
(intelligente teller). Met de implementatie van Smart-Metering tegen
2015 zullen rechtstreeks 250 en onrechtstreeks 400 betrekkingen
verloren gaan in de Belgische gas en elektriciteitsector. Voor meer dan 650 gezinnen zou sociale rampspoed dreigen. Bovendien zou de weerslag ook voor de klanten dramatisch zijn: - De jaarfactuur zou 25 tot 50 euro hoger liggen - Meer verbruik door de intrinsieke ontwikkeling van de tellers - Een directe maandelijkse facturering met verwerking van de prijsstijging - De spreiding van het verbruik over de 12 maanden van het jaar verdwijnt - Onderbrekingen op afstand zonder enige vorm van proces - Inbreuken op het vlak van de veiligheid inzake openen en sluiten van de teller. Dit
zal zowel de werknemer van de sector met een beperkte opleiding als de
klanten met een laag inkomen zware sociale schade berokkenen. De
reactie van dinsdag vloeit voort uit de groeiende woede van de
werknemers met een nepstatuut, maar is voor deze werknemers ook een
bewustwording van het feit dat duizenden gezinnen waaronder ook dat
van hen sociale schade zal worden berokkend. Voor bijkomende info: federaal secretariaat Gazelco FR : Philippe DEMOL 02/508.58.66 GSM: 0477/63 05 66 NL : Filip BAECKELANDT 02/ 508 58 67 GSM: 0475 / 52 58 01
Dit bericht werd o.a. door De Standaard overgenomen en kwam er een
typische reactie vanwege ene Tom Loos die we hieronder effe afdrukken:
Op 30 september 2009 omstreeks 19u07, zei Tom Loos:
Hiermee tonen de vakbonden nog maar eens aan dat zij de grootste rem
zijn tov van veranderingen in de maatschappij. Na de (geplande)
post-stakingen ,krijgen we hier nieuwe stakingen tegen eventuele
veranderingen (binnen 6 jaar), met argumenten zoals schending van de
privacy ( stel je voor, alsof men nu mijn internet verkeer of gsm
verbruik niet zou mogen kennen) Ik zie ook niet goed in hoe gebruikers
met een laag inkomen benadeeld zouden zijn .
Sociale dramas voor werknemers met een laag opleidingsniveau ? (tegen
die tijd zou het toch mogelijk moeten zijn wat omscholing te doen).
Misschien kunnen we terug gaan naar ponskaarten of naar papier en pen .
Zo houden we nog wat meer mensen aan het werk en kunnen de
(gas)tarieven nog wat omhoog.
Het is dus wel duidelijk dat onze Tom geen lezer is van dit blogje
want anders zou hij perfect op de hoogte zijn geweest van het feit dat
bijvoorbeeld het Nederlandse parlement wel oren had naar de problemen
ivm privacy. Ook heeft onze Tom niet het verschil opgemerkt tussen een
staking die door de vakbond wordt georganiseerd van begin tot einde en
een spontane staking die nadien wordt erkend door een vakbond...
Om dan nog niet te spreken over de impact die de invoering zal
hebben op de verbruikers met de laagste inkomens (en ook op anderen
trouwens). Vermoedelijk begrijpt ons Tommeke niet dat zijn huidige
factuur op basis van maandelijkse voorschotten niet het zelfde zal zijn
als zijn factuur op basis van reëel verbruik. Ook al is de totale
jaarlijks betaalde som gelijk, tijdens de wintermaanden zal de gas en
elektriciteitsfactuur aanzienlijk hoger uitvallen dan in de
zomermaanden. Mensen met een zeer bescheiden inkomen zullen dus geneigd
zijn om tijdens de zomermaanden het verschil te spenderen aan
bijvoorbeeld vervangingsaankopen zodat zij in de wintermaanden hun veel
hogere energiefactuur niet zullen kunnen betalen en dreigen op een beperkt verbruik gezet te worden (de fameuse 6 ampèremeter).
Dus voor Tom Loos zijn alle redenen goed om op de kap te zitten van de
vermolmde syndicaten die elke vooruitgang tegenhouden....juist ja...en
beste Tom de slimme meters zullen de tarieven sowieso de hoogte injagen
zoals we in onze voorgaande bijdragen hebben aangehaald...
Ondertussen is er inderdaad een sociale bemiddelaar aangesteld om
het conflict trachten op te lossen. Maar hiermee is het debat over de
(verplichte?) invoer van de slimme meters in België maar pas in gang
getrokken...We zijn benieuwd....
Maar we ergeren ons ook aan de vaststelling dat in Brussel blijkbaar maar 25% contracten van onbepaalde duur worden aangeworven terwijl er 75% contracten onbepaalde duur werden aangeworven in Vlaanderen en Wallonië voor de zlfde activiteit. Daar waar iedereen weet dat de arbeidsmarkt in Brussel zeer duidelijk aantoont dat in de categorie laaggeschoolde jongeren er een torenhoge werkloosheid is. Misschien wijst dit erop dat sommige Brusselse bedrijven eerder aan een soort facadisme doen (een term die in Brussel trouwens zeer goed gekend is...). Liever 2 maal per jaar 10 mensen aanwerven en daarna laten vertrekken na afloop van het contract van bepaalde duur dan één keer 10 mensen aanwerven voor een ganse carrière. Dat oogt mooier in de statistieken en dat geeft sommige bedrijven een aureool van zogenaamde "sociale" bedrijven. Wat natuurlijk volledig vals is. Eerst en vooral blijft men aan mimimumlonen mensen aanwerven omdat slechts weinigen een carrière uitbouwen en er dus weinig of geen loonsverhogingen moeten worden toegekend. Ook het argument "opleiding" is vals want eerst en vooral een goedkoop product zulke opleidingen want dit is voor de bedrijven fiscaal uiterst interessant. Bovendien helpt de opleiding tot meteropnemer weinigen aan een andere baan nadat hun contract van bepaalde duur is afgelopen. Geen enkele jongere met een contract van bepaalde duur heeft grootse toekomstperspectieven. geen enkele bank zal hem een lening toekennen enz, enz....geen tekeningske bij maken zeker? Dus met deze aanpak lost men het probleem van de massale jeugdwerkloosheid in Brussel zeker niet op...
We zullen het in een latere bijdrage nog wel eens hebben over de schrijnende Brusselse werkloosheidscijfers...
Bruno Tobback is oliedom of neemt ons voor idioten
Blijkbaar is de kogel door de kerk bij de Parti Socialiste. Al is de
beeldspraak misschien niet helemaal correct. volgens onze Minister van
Energie zouden de 3 oudste kerncentrales maar best nog een tijdje open
blijven. Hij motiveert zijn beslissing op basis van een rapport dat hij
had besteld over de energiemix voor de Belgische energiebevoorrading.
Ons moest hij al lang niet meer overtuigen. Wij hebben dat hier al
tientallen keren geschreven. Het is een volslagen utopie te beweren dat
Belgistan de sluiting van de drie oudste kerncentrales kan opvangen
mits er massaal overgeschakeld wordt op alternatieve energie
gecombineerd met energiebesparingen. Enkel de invoer zal verhogen. De
invoer die nu al 30% bedraagt van onze inlandse vraag naar
elektriciteit, laat ons dat niet vergeten! En we zullen het hier tot in
den treure blijven herhalen: de sossen en de groenen hebben het
controlecomité afgeschaft en dus de energieprijzen zonder enige
controlemogelijkheid vrij gelaten. Maar ook de investeringen werden
volledig overgelaten aan de privé. Wat is er dus gebeurd? Niks of zeer
weinig investering in nieuwe centrales. Hier en daar een windmoleken en
een warmtekrachtkoppelingske van een paar megawatt en daarmee uit.
Gevolg massale invoer wegens tekort aan binnenlandse
productiecapaciteit...een truuk zo oud als de straat. Maar volledig
normaal want de sossen en de groenen hebben het nodig gevonden om al de
instanties die vroeger de producenten konden verplichten om te
investeren in nieuwe productiecapaciteit af te schaffen. Lees er ons
energiedossier maar eens terug op na...nu voert Belgistan dus massaal
kernenergie in vanuit Frankrijk maar daar hoor je niemand iets van
zeggen. Dus de binnenlandse kerncentrales sluiten zou betekenen dat er
doodgewoon meer buitenlandse kernenergie wordt ingevoerd mits er
geïnvesteerd wordt in de uitbreiding van de verbindingen met het
buitenland, voornamelijk Frankrijk die de enigen zijn met (tot nog toe)
een structureel overschot aan productie. Gevolg, minder tewerkstellingt
in België en we worden dan volledig afhankelijk van de internationale
marktwerking. Leuk vooruitzicht. Een paar pannes in de Franse centrales
en de prijzen swingen de pan uit en we kunnen niet eens onze centrales
in reserve houden want we hebben er geen op overschot.... Dat dit
een koehandel is tussen de Belgistaanse regering en Electrabel is een
waarheid als een koe, inderdaad. De bijkomende winsten omwille van het
langer openhouden van de kerncentrales gaan immers niet naar de
consument die al die jaren te veel heeft betaald. Het wordt wat
afgeroomd om het staatsdeficit wat te verminderen. En daar worden we
dus heel boos om. Maar we worden nog veel bozer over de hypocrisie van
onze groenen.
Minister van Klimaat en
Energie Paul Magnette (PS) wil de kernuitstap met tien jaar
uitstellen. De sluiting van de oudste Belgische kerncentrales was
voorzien voor 2015, maar Magnette stelt nu voor om ze open te houden
tot 2025.
De
centrales waar het om draait zijn Doel I & II en Tihange I. Dit
zijn de drie oudste centrales, die normaal vanaf 2015 zouden
sluiten. Maar op basis van het Gemix-eindrapport (waarin een groep van
internationale experts de ideale energiemix voor ons land onderzocht)
raadt minister van Klimaat en Energie Paul Magnette (PS) de regering
vandaag aan om de centrales open te houden.
Volgens de experts zullen er bevoorradingsproblemen zijn voor de
elektriciteit als de centrales toch zouden sluiten. Er zijn nog niet
genoeg alternatieve energiebronnen om de kernuitstap op te vangen, is
de boodschap.
Over een akkoord met Electrabel, de uitbater van de kerncentrales,
is nog niets bekend. De regering Van Rompuy hoopte o
peen miljoenenbijdrage voor de begroting, in ruil voor het langer
openhouden van de centrales. Die deal moest volgens de planning normaal
morgen rond zijn. Bedragen van 250 miljoen euro per jaar doen de ronde.
Magnette wil in ieder geval 'een significant aandeel van de nucleaire
marge naar de federale begroting middels een structureel mechanisme'.
Magnette staat ook op billijke elektriciteitsprijzen en massale investeringen in hernieuwbare energie.
Over de sluiting van de andere, nieuwere, kerncentrales, Doel III en IV en Tihange II en III, is vandaag niets beslist.
BRUSSEL - Groen! heeft zware kritiek op het voorstel van minister
Magnette om de oudste kerncentrales langer open te houden. 'Vandaag
keert de regering terug naar het verleden in plaats van te kiezen voor
de toekomst. Ons land is op één vlak alvast innovatief. Nergens in de
wereld staan zo'n oude kerncentrales als in België', zegt kamerlid
Tinne Van der Straeten.
'De
waarheid is dat de regering al een tijdje bezig is met het opzettten
van een koehandel tussen de regering en Electrabel. In ruil voor een
paar schamele stuivers voor de begroting zal Electrabel zo zijn
monopolie en winsten veilig kunnen stellen', reageert Van der Straeten.
'Door deze beslissing wordt het monopolie van Electrabel in stand
gehouden. Er komt geen plaats voor nieuwe spelers, geen plaats voor
andere groene energie. De winsten van Electrabel worden veilig gesteld.
De nucleaire rente wordt berekend op zo'n 2 miljard euro per jaar.
Centen die dus allemaal naar Frankrijk vloeien. De champagnekurken
zullen hard knallen in Frankrijk', zegt het groene Kamerlid.
SP.A: 'Electrabel koopt monopolie voor een prikje'
donderdag 01 oktober 2009
Bron: belga
Auteur:
loa
BRUSSEL - De SP.A verzet zich tegen de beslissing van de regering om de
wet op de kernuitstap terug te schroeven.
'De
verlenging van de levensduur van de kerncentrales bestendigt het
monopolie van Electrabel zodat de prijzen voor de consument hoog
blijven en de ontwikkeling van hernieuwbare energie wordt afgeremd.
Electrabel koopt zijn monopolie af voor een prikje. En de Belgische
consument betaalt de prijs', zegt Bruno Tobback.
Er is volgens de Vlaamse socialisten nochtans een alternatief
voorhanden voor deze regering: de al eerder door SP.A voorgestelde
mottenballentaks op de monsterwinsten van Electrabel. 'Door die taks in
te voeren, zouden er voldoende investeringsmiddelen vrijkomen om voluit
in te zetten op hernieuwbare energie en energiebesparing. Als de
regering daar werk zou van maken, zouden we over afzienbare tijd zonder
kerncentrales kunnen en voor onze bevoorrading niet langer afhankelijk
zijn van de grillen van een buitenlandse energiegigant', aldus de SP.A.
Door de kerncentrales open te houden, krijgt de Franse nutsgroep
Suez Gaz de France vrije baan om zijn dominante positie op de Belgische
markt te bestendigen, zeggen de socialisten. 'Nieuwe producenten
krijgen geen voet aan de grond', luidt het.
Beste Brunooke, we mogen je toch zo aanspreken hopen we tenminste anders hebben jullie weer een democratisch deficitje meer. Wat
betreft het bestendigen van het Electrabelmonopolie willen we wel eens
ons ei kwijt. Het is niet omdat de kerncentrales langer zullen
opengehouden worden (een noodzakelijk kwaad inderdaad) dat de
monopoliepositie van Electrabel nu wordt vastgelegd. De
monopoliepositie van Electrabel lag al een tijdje vast en toen hebben
jullie zelfs gejuicht! Even het rooie geheugen opfrissen waarschijnlijk? Wel
beste Brunoke, er bestaat sinds maart 2008 zoiets als de pax electrica
2. Toch al van gehoord veronderstellen we? Met die pax electrica 2 wist
SPE, de tweede producent van elektriciteit in Belgistan zich verzekerd
van een participatie in de nucleaire productie van Electrabel. We meken
er effe een tekeningske bij...tot 11 maart 2008 was SPE nogal
verlieslatend want het beschikte enkel over dure gasgestookte
centrales. Sinds 11 maart krijgen ze tegen een afgesproken maar nooit
officieel bekend gemaakte "vriendenprijsje" het recht een deel van de
goedkope nucleaire productie te kopen bij Electrabel. SPE verkoopt dat
vervolgens vrij duur aan de klanten en zie.... plots werd SPE weer
winstgevend. Wat trekt u dan, beste Bruno, als conclusie? Oef, er is
weer concurrentie of verdomme die twee maken hier wel een afspraak om
mekaar geen pijn te doen...? Indien Electrabel immers een
tariefverlaging doorvoert, wat ze perfect zou kunnen verteren gezien
haar massale winst, dan ging SPE doodgewoon op de fles. Fini, geen
concurrentie meer. Maar nu zijn ze zo braaf en zo goed om wat goedkope
nucleaire energie te verkopen aan een interessant prijske...niemand
verlaagt zijn tarieven en de markt is netjes verdeeld. Iedereen blij en
de consument gerold voor de zoveelste keer... Beste Brunooke, 11
maart 2008 was de correcte datum waarop het monopolie werd verkwanseld
voor een appel en een ei en wat bestuursmandaten voor de sossen bij
SPE. Of zijn we dat vergeten, beste Brunooke?
Electrabel bereikt akkoord met SPE over afstaan 635 MW nucleaire capaciteit11 maart 2008 BRUSSEL (Energeia)
- Electrabel en SPE zijn het eens geworden over de manier waarop
Electrabel 635 MW aan nucleaire productiecapaciteit in België afstaat
aan SPE. Maandagavond hebben de CEO's Jean-Pierre Hansen (Electrabel)
en Luc Sterckx (SPE) op het kantoor van premier Guy Verhofstadt
hierover een principe-akkoord bereikt.
Het afstoten van nucleaire productiecapaciteit door Electrabel was een van de hoofdpunten in de zogeheten 'pax electrica 2'.
Dat is een pakket maatregelen dat de Belgische overheid bedong van Suez
in ruil voor Belgische instemming met de fusie Suez-Gaz de France. Het
is de bedoeling dat naast Electrabel twee bedrijven in België minimaal
15% van de productiecapaciteit in handen krijgen: de zogeheten
70-15-15-formule.
Dat een van die bedrijven SPE zou zijn, was al bekend.
Alleen de exacte invulling van de overeenkomst was nog onduidelijk. Het
blijkt nu om een drieluik te gaan. SPE koopt 250 MW nucleaire
productiecapaciteit van Electrabel. Die komt dus in eigendom van SPE,
dat op dezelfde manier al 166 MW in de Belgische kerncentrales bezit.
Daarnaast zijn SPE en Electrabel een ruil overeengekomen. SPE krijgt
nog eens 100 MW van het Belgische nucleaire productiepark in handen, in
ruil voor de 100 MW die SPE van de kerncentrale het Noord-Franse Chooz
bezit.
Het derde deel (285 MW) is een lange
termijn-leveringscontract dat Electrabel met SPE aangaat. Dat loopt
minimaal tot 2025. Financiële details over de overeenkomst zijn niet
bekend gemaakt. Al met al krijgt SPE hiermee de beschikking over 801 MW
uit Belgische kerncentrales opgewekte elektriciteit. Het is de
bedoeling dat de deal in de zomer van dit jaar zijn beslag krijgt.
Eerst moeten de Belgische en Europese mededingingsautoriteiten er nog
mee instemmen.
"Met de bijkomende nucleaire activa beschikt SPE over
een belangrijke competitieve energiebron en is zij beter gewapend om de
concurrentie op de Belgische elektriciteitsmarkt aan te gaan", aldus
Verhofstadt in een reactie. Het is nog onduidelijk welk bedrijf het
andere gedeelte van 15% van Electrabels nucleaire productiepark in
handen krijgt. Waarschijnlijk stuurt Suez aan op een belangenruil. Eon
wordt genoemd als een van de kandidaten.
Ondertussen
is de deal inderdaad ook rond met Eon. De Electrabelcentrales van Verbrande
Brug en Langerlo en een deel nucleaire productie worden geruild tegen
Duitse centrales van Eon. En klaar is kees. De Pax Electrica 2 is rond,
beste Bruno. De koek is netjes verdeeld. De consument is de melkkoe
want die drie zullen mekaar geen pijn doen en de prijzen hoog genoeg
zetten zodat ze met hun drietjes massaal winst maken op de rug van de kleine (en ook
grotere) verbuikers. Dat noemt men marktafspraken en marktverdelen,
beste Bruno. En ook met dit luikje stond in december 2008 de ganse
politieke wereld te juichen want dat hadden ze nu mooi voor mekaar.
Electrabel zou er twee concurrenten bij krijgen op haar eigen Belgische
markt...hoe hypocriet kan je zijn als je nu zo een persbericht als dat van vandaag de
wereld in stuurt? Of hoe oliedom? Dus "nieuwe producenten krijgen in
België geen voet aan de grond????? Natuurlijk niet, dat werd toen al
onder goedkeurend oog van de politici vastgelegd in de fameuse pax
electrica 2 en dan moet je nu niet staan roepen Brunooke want ofwel weet
je het en dan hou je iedereen voor aap ofwel ben je dus niet op de
hoogte en klets je maar uit je nek...allez geef de sacochen maar terug
aan de rooie wijven. Da's tenslotte nog leuker om te zien...foei foei foei.
De energiebedrijven wisselen een aantal klassieke
elektriciteitscentrales en een pakket kernenergie met elkaar. Zo krijgt
E.ON een productiepark van 1.700 MW in België en Nederland. Electrabel
krijgt een gelijkaardige capaciteit in Duitsland.
E.ON krijgt
door het akkoord tussen de 10 en 15 procent van de Belgische
stroommarkt in handen en wordt zo een belangrijke derde speler na GDF
Suez, en SPE-Centrica. Daarmee hebben we alle engagementen van de Pax
Electrica 2 uitgevoerd, benadruk Gérard Mestrallet, de gedelegeerd
bestuurder van GDF Suez.
Miljardenoperatie
De
operatie is neutraal in contanten. Hoeveel beide bedrijven elkaar
betalen voor de ruil wordt niet bekend gemaakt. Het zou alleszins gaan
om een miljardenoperatie die in juni volgend jaar zou afgerond moeten
worden.
Volgens het akkoord krijgt E.ON de centrales van
Vilvoorde (aardgas) en Langerlo (steenkool en biomassa) volledig in
handen. Electrabel wordt van zijn kant eigenaar van drie productiesites
in Duitsland. Het gaat om een mix van steenkool-, olie-, biomassa-, en
waterkrachtcentrales.
E.ON krijgt ook een deel van de
stroomproductie van de kernreactoren Doel 1 (150 MW), Doel 2 (166 MW)
en Tihange 1 (184MW) in handen. Daarnaast verkoopt Electrabel aan E.ON
270 MW per jaar aan stroom in Nederland. Die stroom komt uit klassieke
centrales, maar die wordt verkocht aan de prijs van kernenergie.
Electrabel krijgt in ruil belangen in 3 Duitse kerncentrales.
Pax Electrica 2
De
ruiloperatie tussen E.ON en Electrabel moet de concurrentie op de
Belgische markt bevorderen. Dergelijke 'swap' was twee jaar geleden al
afgesproken in de Pax Electrica II. Dat is een reeks van engagementen
die de Franse energiegroep Suez (nu GDF Suez) aanging met de toenmalige
premier Guy Verhofstadt (Open VLD). In de marge van de fusie met Gaz de
France beloofde Suez-topman Gérard Mestrallet om het Belgische
productiepark van Electrabel af te bouwen. De kleine Belgische
stroomproducent SPE en een niet nader genoemde derde speler zouden
daardoor een aanzienlijk deel van het Belgische productiepark onder hun
vleugels krijgen.
Premier Yves Leterme (CD&V) en minister
van Energie Paul Magnette (PS) zijn tevreden met de operatie. 'Voor de
Belgische consumenten en bedrijven zou het moeten betekenen dat meer
competitieve prijzen kunnen aangeboden worden', klinkt het in een
persmededeling.
Door de ruil komt de afbouw op de Belgische
thuismarkt voor Electrabel niet neer op een uitverkoop, maar op een
geografische diversificatie.De Duitse energiemarkt is al jaren een van
de blinde vlekken in het werkgebied van Electrabel. Gedelegeerd
bestuurder Jean-Pierre Hansen verklaarde eerder al dat hij meer actief
wou worden op de markt van onze oosterburen, die een van de grootste
van Europa is.
E.ON in België
E.ON
is de jongste jaren steeds nadrukkelijker actief op de Belgische
stroommarkt. Het bedrijf bouwde een klein Belgisch verkoopteam uit dat
een winstgevende portefeuille aan industriële elektriciteitsverbruikers
uit. Recent startte E.ON ook met het uitbouwen van een eigen
productiepark. In joint venture met Electrabel wordt een
warmtekrachtkoppelingsinstallatie op de Antwerpse site van
chemiebedrijf Degussa gebouwd.
Het Duitse bedrijf sloot ook een
aantal akkoorden met kleinschalige groenestroomproducenten.Het meest
opmerkelijke plan is de bouw van een gigantische steenkoolcentrale in
de Antwerpse haven. Die plannen kregen echter al flink wat tegenwind
uit groene hoek.
nog een grote Belg vanuit Sicilië (de 11de
Belgische provincie) weliswaar maar vaak te weinig bekend in
Vlaanderen...en toen de clips nog geen clips waren en in zwart-wit...
Hoe diep kunnen we nog zinken in ons aller Belgistan. Als onze
nationale ploeg slechts kan gered worden door een Ollandse
coach....veel erger kunnen we het ons niet voorstellen. Waar zijn de
historische matchen België-Holland gebleven? Of dachten we misschien
nog te kunnen winnen van de kezen met een Ollander hier als redder der
Rode duivels. Vergeet het gewoon. Die ollanders fixen het als gehaaide
kooplui, netjes onder elkaar en ze laten er ons nog voor betalen ook.
Maar het kan nog erger. Hoe zo nog erger? Wel onze Vlaamse sossen
slagen er nu zelfs in om mekaar voor de televisiecamera's te bekampen.
Waarschijnlijk omdat ze de riante verkiezingsoverwinningen aan elkaar
rijgen en dus stemmen te veel hebben. We willen niet uitgemaakt worden
voor vrouwenhaters maar we stellen vast dat het steeds maar weer de
rooie wijven zijn die elkaar naar de keel springen. Temsamani hadden we
al eerder tegen Gennez. Nu is het ons aller Mia waarvan we dergelijke
dingen niet gewoon zijn. Zo iets heeft Mia De Vits nooit gedaan toen ze
nog voorzitster was van het ABVV. Dat betekent dus dat het binnen de
SP-a het er nog erger aan toe gaat...Dat begint er daar dramatisch uit
te zien. Misschien is dat wel de nieuwe smoel die Gennez had
aangekondigd voor de sossenpartij. Rooie wijven die voor de camera's
vechtend over de vloer rollen. Jos Van Eynde, alias de polderbizon, had
ons nochtans gewaarschuwd: wijven moeten hunne smoel houden en koken.
Punt uit. Blijkbaar zat er een grond van waarheid in zijn niet helemaal
letterlijk geciteerde uitspraak. We krijgen al stilaan spijt dat
we Gennez opgenomen hadden in ons pantheon van grote madammen. We
zullen er stilaan beginnen over denken om de procedure van
depantheonisering op te starten. Foei foei foei. Ze willen absoluut
onder de tien % zakken, onze sossen. nu dat Gennez stilaan mooier wordt
met ouder te worden schijnt dat rechtevenredig te zijn met haar
verstanelijke vermogens. Verdomme toch! En nu willen ze Gennez nog
evalueren dat er ook nog bij. Dat zouden ze eens moeten proberen hebben
bi Vader Tobback. 't Kot was te klein geweest! Het wordt misschien toch
maar eens tijd om uit te kijken naar een nieuwe voorzitter bij de
sossen. We vrezen echter dat ze daar niet veel kwaliteit in voorraad
meer hebben. behalve dan wat zonen en dochters. Zoals het een monarchie
betaamt. Allez hop, wanneer gooien ze ons Caroline door de venster?
We zijn in elk geval beschaamd om nog sos te zijn hier in Vlaanderen.
Een democratisch deficit...een flatterend compliment noemen wij dat
voor de SP-a. Wij noemen het eerder een verzameling knullige kwibussen.
En het is weer met grote fierheid dat kitokojungle jullie een "primeureke" bezorgt. Een sfeerbeeld van het volgende SP-a-congres...zie dus hiernaast Gennez in debat met een Vlaams-Brabantse basismilitante over Frankske...
18:28
Sp.a-voorzitster Caroline Gennez
en haar partijgenote Mia De Vits, hebben zich woensdagmiddag niet van
hun beste kant laten zien tijdens het debat over de Septemberverklaring
van Kris Peeters. De Vits en Gennez vochten voor het oog van de camera
hun discussie over Frank Vandenbroucke uit.
Het begon allemaal bij een interview dat VRT-journaliste Linda
De Win afnam van Vlaams parlementslid Mia De Vits. Dat voormalig Vlaams
minister Frank Vandenbroucke eerder dit jaar geen plaats meer kreeg in de Vlaamse regering, is duidelijk nog niet verteerd bij De Vits.
Democratisch deficit
"Er is een democratisch deficit in de partij. De afdelingen moeten meer inspraak krijgen en Brussel
moet rekening houden met de afdelingen. De redenen die aangehaald
worden voor het aan de kant schuiven van Vandenbroucke, zijn niet voor
alle militanten evident." De Vits liet bovendien verstaan dat
voorzitster Caroline Gennez "een initiatief" moet nemen.
Linda De Win confronteerde Caroline Gennez
een halfuur later met de uitspraken van De Vits. "Absoluut oneens!",
wuifde Gennez het zogenaamde "democratisch deficit" weg. Hoewel Gennez
te kennen gaf dat ze het onderwerp liefst zo snel mogelijk wilde
afronden, bleef De Win vragen stellen.
Stoken
"Ik weet dat u het plezant vindt om te blijven stoken", reageerde
een bitsige Gennez. Het interview werd al snel afgerond en Gennez nam
haar plaats in het parlement, naast Mia De Vits, weer in.
Meteen was duidelijk dat beide dames de discussie verder zouden
uitvechten in het halfrond. Dreigende gebaren en hevige
woordenwisselingen waren daar het zéér levendige bewijs van.
Beste score
Deze zomer stapten verscheidene verkozenen uit Vlaams-Brabantse
sp.a-afdelingen op omdat ze zich niet kon vinden in de keuze voor
Ingrid Lieten in plaats van Frank Vandenbroucke.
Vandenbroucke, die nochtans de beste score haalde in Vlaams-Brabant,
werd na de regeringsonderhandelingen toch niet opnieuw tot Vlaams
minister gekozen.
Provincieraadslid Arlette Caes (sp.a) uit Leuven heeft woensdag aan de Vlaams-Brabantse sp.a-afdelingen gevraagd om het voorzitterschap van Gennez te evalueren.
Vermits we hier in ons kleine Belgistan baronessen hebben
rondlopen die vinden dat het er in de USA allemaal beter aan toe gaat
dan hier, is geen moeite ons te veel om de loftrompet te steken over het
Amerikaanse economische wonder.Want wij geloven baronessen op hun woord! Vandaag zullen we het dan ook
eventjes hebben over de voedselbonnen. Een Amerikaanse variant op onze
voedselbanken. We hebben het hier al vaak gezegd dat het aantal mensen
die beroep moeten doen op onze voedselbanken drastisch toeneemt. We
mogen dus veronderstellen dat met het "dynamisme" van de Amerikaanse
arbeidsmarkt dit fenomeen ginder wat minder uitgesproken zal zijn. We
vonden dus een interessante website die het ons allemaal netjes
uitlegt. Wij werden er eventjes niet goed van...en we hopen van ganser
harte dat barones Mia D. met ons meeleest... Wij stellen ons ook de
vraag of iemand zich een duidelijk beeld voor de ogen kan toveren wat
zoiets betekent: 12% van de Amerikanen leven van voedselbonnen. 35
miljoen Amerikanen overleven op dit soort goedkope voedselbedeling...35
miljoen....en dat geeft zich ginder uit voor het economisch
wereldmodel. Sorry, maar volgens ons hebben ze daar veel
gemeenschappelijk met een derde wereldland.
There are a few statistics that you can look at to see actual human
pain in the real economy. You can look at the recent stock market
rally yet even a 50+ percent rally is unable to create jobs
or stem the economic pain of those at the lower end of the economic
spectrum. Looking at food stamp participation from the United States
Department of Agriculture shows us a very disturbing picture. When we
did a report on this in August of 2009 we had 34 million Americans on food stamps. In the span of one month, the number jumped by over a million.
The raw data shows us that a stunning 12 percent of our entire
population is receiving some form of food stamp assistance. The
program is now called Supplemental Nutrition Assistance Program but the
theme is still the same. Let us look at some of the raw data:
This is the highest percentage of Americans receiving food stamps
since records started being kept back in 1969. The average person
receiving assistance now receives $133 per month but even a number this
low with such a high number of participants is costing the government
$56 billion on an annualized basis.
Here are the top 5 states:
-1. Texas - 3.068 million participants
-2. California - 2.99
-3. New York - 2.57
-4. Florida - 1.77
-5. Illinois - 1.71
What is telling with the data above is that Texas has 24 million
people while California has 37 million yet Texas has more people
receiving food stamps. Florida and Illinois have nearly the same amount
of participants although Florida has 18 million people while Illinois
has 13 million people.
When we look at food stamp participation we see the real pain in the
economy. I drive around many local areas in California. In many lower
to middle class areas you will see department store traffic down to
levels unseen in decades. Yet if you look at local dollar stores they
are booming with traffic. People are asking about tent cities or soup
lines but some of the hidden pain is mitigated by people simply
buying at lower priced stores. After all, you can buy a loaf of bread,
some sliced ham, a few cans of soup, and feed your family for a week.
Although this is living on the margins you wont be starving either but
might explain why we havent seen a gigantic jump in tent cities or
soup lines.
Yet there is a significant jump in traffic to local charities and shelters as you would expect in any deep recession.
Those receiving food stamps will pump practically all the money back
into the local economy. With $133 a month there isnt much you can
do. Yet it might be enough to provide a tiny buffer. I can only
imagine how our country would look like right now if there were no food
stamps or unemployment insurance. Can you imagine 35 million people
out on the street in the United States of America?
Yet the stock market boosted by the U.S. Treasury and Federal Reserve is only helping the top bracket of our country. Most Americans
have seen their hours cut, wages slashed, and are dealing with
declining housing prices and a smaller stock portfolio. This is the
reality on the ground. If we look at the real unemployment rate we are
approaching Great Depression levels:
The headline unemployment rate is 9.7 percent. If we look at the
government U-6 rate a broader and better indicator of the true
employment situation we find that 16.8 percent of people are either
unemployed or underemployed. A more broader measure already shows the
unemployment rate at 20 percent. Some people have a hard time seeing
this in action. Take a look at Detroit that has an unemployment rate
of 28.9 percent. That is right, 28.9 percent of a city that once had
1.8 million people and was the hub of the automotive industry.
Even though the pundits and the Wall Street crowd are breathing
happy in their custom made suits, the reality on the ground is very
different. Those collecting food stamps are only growing. The
unemployment rate is only moving up. It is hard for most Americans to
except the lagging indicator argument when we are breaking records
left and right. This is not your typical recession so why are we to
expect that things will move out in a typical fashion?
Ask those 35
million Americans if they feel the recession is over.
Brusselse gas- en elektriciteitsopnemers in staking tegen slimme meters
We vernemen zo pas dat de meteropnemers van het Brussels bedrijf Metrix dat de verbuikersgegevens van de gas en elektriciteitsklanten van de Brusselse distributienetbeheerder BNO levert vanmorgen in staking zijn Vertrokken. Alles draait rond de invoering van de slimme meters waarover we het hier reeds uitgebreid hebben gehad. De werknemers van Metrix waarvan het overgrote deel arbeidscontracten van bepaalde duur heeft, willen duidelijkheid over hun toekomst. Het zijn ook voor het overgrote gedeelte werknemers met een zeer bescheiden loon dat rond de 1000 à 1100 per maand bedraagt.. In hun contacten met de pers trekken ze eveneens aan de alarmbel wat betreft de vragen die er ook voor de verbruikers rijzen rond de invoering van de "smartmetering". De hier reeds vermpelde problemen o.a. rond privacy, gevaar voor de netveiligheid en de problematiek van de facturatie zonder voorschotregeling maar in "real time". Vooral dit laatste aspect dreigt zeker en vast in Brussel, heel wat mensen met bescheiden inkomens in moeilijkheden te brengen. zij halen eveneens aan dat hun taak ook een sociaal kantje heeft namelijk een laatste sociale controle bij de afluiting van elektriciteit en gas in geval van zogenaamde wanbetaling. Bijvoorbeeld voor zogenaamde "wanbetalers" die thuis afhankelijk zijn van bepaalde medische apparatuur aangesloten op het elektriciteitsnet zorgen zij ervoor dat er een sociaal dossier wordt geopend bij het OCMW in plaats van onmiddellijk een 6ampère te plaatsen. In zulke gevallen gaat het inderdaad soàms over een kwestie van leven of dood voor de betrokken patient. Ook voor de heropening van de gasmeters hebben zij een veiligheidsopdracht die erin bestaat om na te kijken of de installatie in betrokken pand geen gaslekken vertoont. Indien men een automatische opening en afsluiting van de meters op afstand doet dan kan men zich wel voorstellen wat de risico's zullen zijn voor de bevolking.... De staking is vrijwel unaniem maar schijnt op dit ogenblik enkel erkend te worden door de socialistische vakbond Gazelco (ACOD)
De Indonesische fusionkeukenanalyses van Mia Doornaert
Ha, Vlaanderen heeft weer een rel over een wereldomvattend probleem.
Hilde Crevits, federaal minister en niet de lelijkste eend van de
vijver,heeft het woord "borsten" in de mond genomen. En wat nog erger
is, ze heeft een fotoshoot gedaan, neen niet in Playboy, maar in de
bijlage van Het Laatste Nieuws. Dat mag en kan niet volgens een aantal
Vlaamse kerels zoals Jan Peumans. Tot nog toe geen vrouwelijke reacties
gehoord en van Jan Peumans verwondert ons dat niet. Pure nijd en
jaloezie. Zelf zou hij enkel gevraagd worden door de vereniging van
Vlaamse begrafenisondernemers en -verzekeraars voor een fotoshoot. Maar
helemaal ongelijk kan je hem niet geven... http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF20090928_014&word=Hilde+Crevits
Vlaams minister Hilde Crevits poseerde voor een weekendbijlage in diverse outfits.
rr
Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) stelt zich vragen bij de fotoreportage van Vlaams minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) in een weekendbijlage van Het Laatste Nieuws.
Als model showde Crevits in het blad afgelopen weekend kledingsstukken van verschillende merken.
De voorzitter van het Vlaams parlement bleef naar eigen zeggen niet ongevoelig voor de foto's van Crevits. 'Ik wist niet dat Hilde zo'n knappe was', zei Peumans in het Radio 1-programma De Ochtend.
Parlementaire vragen
Toch verwacht de N-VA'er parlementaire vragen over het thema. 'Als
Vlaams minister reclame maken, onder welke vorm dan ook, doe je beter
niet', benadrukte hij. Eerder uitte Vlaams Belang-fractieleider Filip
Dewinter al felle kritiek op het optreden van Crevits.
Heibel na reclame
Het is niet de eerste keer dat een minister onder vuur komt door de
grens tussen inhoud en reclame al dan niet bewust op te zoeken.
In 2000 schuwt Vlaams Minister van Milieu Mieke Vogels (Groen!)
geen lof over haar Zweedse wagen in een reclamefolder van een Antwerpse
Volvo-dealer. De oppositie vraagt haar ontslag, maar het bleef bij een
storm in een glas water.
In 2003 was het opnieuw prijs. In volle verkiezingstijd prees toenmalig Vlaams Minister van Sport Guy Vanhengel
(Open VLD) in een advertentie een Brusselse kledingzaak aan. De
oppositie reageerde furieus, maar Vanhengel zag er geen graten in: 'Een
kleermaker is toch Coca-Cola niet? Ik ben hoogstens wat onvoorzichtig
geweest.'
Wat
ons echter meer ergerde was de bijdrage van Mia Doornaert over de
tewerkstelling van jongeren in New-York. Op het zelfde moment dat de
dramatische Amerikaanse jeugdwerkloosheidsstatistieken (zie onze vorige bijdrage) worden
gepubliceerd schrijft barones Doornaert een gefundeerd en analytisch
onderbouwd artikel dat in feite over het zelfde probleem gaat. Ze
schrijft het naar aanleiding van een gedegen veldonderzoek vanuit een
stijlvol restaurant in Manhattan....maar lezen jullie het zelf maar: http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=AU2FMJCJ&word=Doornaert
Deficit of dreams
maandag 28 september 2009
Auteur:
Een elegant en voor New York weldoend rustig restaurant in Midden
Manhattan. De decoratie is in Europees-koloniale stijl, met donker hout
en draaiende waaiers aan het plafond, het menu is Indochinees/fusion
food. De Belgische gasten hebben hun best gedaan de namen van hun
gekozen schotels in het (vermoedelijk) Vietnamees te onthouden. Maar de
kelner is een Colombiaan, en begrijpt het niet, en vraagt of we het
simpel willen houden en gewoon de nummertjes van het menu geven. De
maître d'hôtel is een Bosniër, en heeft bij het toewijzen van ons
tafeltje vriendelijk de hoop uitgedrukt dat we hem de afstraffing van
onze Rode Duivels door 'zijn' ploeg niet kwalijk nemen.
Lady Liberty doet nog altijd dromen, trekt nog altijd mensen uit de
hele wereld aan. En veel van die mensen vinden blijkbaar snel een
plaatsje in een arbeidsmarkt die veel soepeler is dan die van veel
West-Europese landen.
Het is een van de contrasten die altijd weer treffen in deze meest
kosmopolitische der steden die net de hectische week van de opening van
de VN-assemblee achter de rug heeft. De trotse, geïnspireerde hoogbouw,
de weelderige hoofdkwartieren van bedrijven, de luxe die Madison Avenue
benoorden de 54ste straat over een soort magnificent mile uitstalt, ze getuigen alle van een grote mate van niet alleen energie maar ook efficiëntie.
Daarentegen ben je niet onder de indruk van de efficiëntie in de
dagelijkse handel en wandel. New York doet me altijd weer denken aan
die pittige beschrijving van André Fontaine, een vroegere directeur van
Le Monde, van de Verenigde Staten: 'c'est un pays du tiers monde qui a
réussi'.
Ook aan deze meest kosmopolitische aller
steden zit er inderdaad een derdewereldkantje, wegens de onaflatende
stroom immigranten. In hotels, zelfbedieningsrestaurants en andere
gelegenheden is het lagere personeel veel talrijker dan we in
West-Europa gewend zijn. Vaak spreekt het de noodzakelijke woorden
Engels die nodig zijn voor de dienst (towels, breakfast, adaptor), maar
kan het geen ingewikkelder vragen beantwoorden. Dat werkt de klant
nogal eens op de zenuwen. Maar die nieuwkomers zullen de taal al doende
leren, en ondertussen hebben ze een baan. Dat lijkt toch een betere
formule voor integratie dan arbeid door loodzware belasting uit de
markt te prijzen, en dan uitkeringen te betalen?
Vele immigranten stijgen ook op uit die nederige startbanen. De American Dream werkt nog altijd. Amerika heeft een president die er een levend voorbeeld van is. En vooral, de American Dream trekt nog altijd.
'Naar Amerika komen mensen omdat ze denken dat iedereen hier werk kan
vinden. Naar Europa gaan ze omdat ze denken dat je daar kan betaald
worden om niets te doen.' Dat zegt een Amerikaanse hematologe van
Marokkaanse afkomst tijdens een toevallig gesprek. Haar vader is hier
naar toe gekomen en heeft een academische carrière gemaakt. Zij
verricht nu boeiend - en uitstekend betaald - onderzoekswerk voor een
groot farmaceutisch bedrijf.
Daarmee geeft ze
inderdaad wel een belangrijk verschil aan. Amerika staat nog altijd
symbool voor dromen en uitdagingen. Europa staat voor veiligheid en
verzorging. Dat is heel goed natuurlijk, maar sinds mijn jeugd zijn
alle nieuwe trends uit Amerika naar Europa overgewaaid, niet omgekeerd:
van rock-'n-roll, het begrip ecologie (Rachel Carson en haar 'Silent
Spring'), de verdediging van de consument (Ralph Nader), via het
internet, tot het bannen van het roken waartegen de Amerikaanse yuppy middle class twintig jaar geleden al een kruistocht voerde.
Veiligheid bieden is heel goed. Maar je kan de jeugd niet doen warm
lopen voor sociale voorzorg en een behoorlijk pensioen aan het eind van
de rit. En als dat wel de voornaamste bekommernis is van jongeren, dan
is er iets goed mis met onze jeugd. Ze hoort dromen en beeldenstormende
ambities te hebben.
Het is een teken aan de wand
dat 400.000 jonge Europeanen met doctoraatstitels naar Amerika gaan
voor verder onderzoek en Amerika's voorsprong helpen versterken. 'Het
gaat niet alleen om het geld dat je hier krijgt, maar ook om de
vrijheid en de mobiliteit. In Europa moet je wachten tot je professor
met emeritaat gaat', zegt hier een jonge Vlaamse academische expat. Als
hij naar Europa kijkt, zegt hij, ziet hij niet zozeer een 'democratisch
deficit'. Hij ziet een 'deficit van dromen' in een Unie die zelfs haar
eigen erfgoed niet in haar 'grondwet' durfde schrijven. Inderdaad. De
'American Dream' - en de begoochelingen ervan - kennen we. Maar wat is
de Europese Droom?
Mia Doornaert is onafhankelijk expert op het kabinet Buitenlandse Zaken. Haar column verschijnt tweewekelijks op maandag.
Kijk,
beste lezertjes, zulke schrijfseltjes ergeren ons dus mateloos. Wij
zouden net even leuke columns kunnen schrijven over de werkende Turken,
Marokkanen, BosnIërs, Senegalezen enz van Brussel. Je neemt
bijvoorbeeld een taxi vanuit het Zuidstation naar het uitstekend
restaurant - we noemen zo maar wat- van Hotel Radisson. Wedden dat het
kamermeisjes, de kuismadammen van het hotel en de afwasbrigade van het
restaurant evenmin vlotjes in het Frans, laat staan Nederlands met mij
zullen kunnen keuvelen? Waarschijnlijk zullen de obers en kelners ook
geen loonbriefje ontvangen op naam van Vandersmissen of Sprimont. En we
vergeten dan nog de taxichauffeur en de belboy. Zullen we daaruit dan
maar besluiten dat de jeugd die wil werken naar België komt en diegene
die betaald willen worden om op hun luie krent te zitten naar New-York
afzakken? En dat vele immigranten opstijgen uit die nederige banen
dat is een open deur intrappen. Dat gebeurt hier net zo. Of waren de
ouders van Doornaert soms ook van adel? Want je moet daarvoor niet van
vreemde origine, noch zwart zijn om je op te werken. Er is een algemene
regel dat er kans is dat je door hard werken ofwel zelf, ofwel na een
paar generaties een paar trapjes hoger op de sociale ladder terecht
komt. Hard werken is er sowieso bij en een flinke dosis geluk, relaties
enz...voor de autochtonen iets makkelijker want minder vooroordelen die
je kunnen afremmen maar voor de rest identiek. Dat er ook wel een hele
grote hoop, ondanks hard werken en hard zoeken naar werk, het kunnen
schudden en hun hele leven lang zulke rotbaantjes blijven doen, soms
twee tegelijkertijd om rond te komen....daarover horen we madame de
barones niks zeggen..maar ze was toen al haar kreeftenscharen aan het
leegpulken. En dat ze ginder een president hebben die inderdaad symbool
kan staan voor sociale klimpartijen tja, dat kan je natuurlijk iets
moeilijker verwachten in een monarchie -oeps- Indonesische fusionkeuken
kan soms pikant zijn inderdaad... Wij stellen dus voor dat "De
Standaard" de tweewekelijkse column van Barones Doornaert, van
zelfsprekend tegen de zelfde vergoeding, doorschuift naar een jong
talent van allochtone origine zodat dit "deficit of dreams" stilaan kan
afgebouwd worden binnen onze ouwe en achterlijke contreien. Want
inhoudelijk slaan de columns van Mia Doornaert zeker geen gensters
meer. En een kleine stijlvernieuwing kan echt geen kwaad. En weet,
Madame Doornaert, dat uw doorluchtige vaststelling over het
éénrichtingsverkeer van nieuwe trends pure zever is. Rock-'n-roll een
Amerikaanse uitvinding? Maar het heeft wel Afrikaanse roots dachten we.
Mevrouw Doornaert, misschien wordt het zichtsveld ietwat vertroebeld na
een uitstekende Indonesische maaltijd, maar éénrichtingsverkeer in
zulke zaken bestaat niet, heeft nooit bestaan en zal nooit bestaan.
Daar waar mensen mekaar ontmoeten beïnvloeden ze elkaar.
Terwijl in Duitsland Die Linke en mooi verkiezingsresultaat lijken neer
te zetten zien we in het de bakermat van het moderne kapitalisme, de
USA een fenomeen opduiken dat weinig goeds voorspelt. Massale
jeugdwerkloosheid. Blijkbaar betalen de jongeren de hoogste prijs voor
de crisis. En als we over massale werkloosheid praten dan hebben we het
niet over 10 of zelfs 20%... http://www.nypost.com/p/news/business/the_dead_end_kids_AnwaWNOGqsXMuIlGONNX1K
The dead end kids
Young, unemployed and facing tough future
By RICHARD WILNER
Last Updated:
4:45 AM, September 27, 2009
Posted:
1:34 AM, September 27, 2009
The
unemployment rate for young Americans has exploded to 52.2 percent -- a
post-World War II high, according to the Labor Dept. -- meaning
millions of Americans are staring at the likelihood that their lifetime
earning potential will be diminished and, combined with the predicted
slow economic recovery, their transition into productive members of
society could be put on hold for an extended period of time.
And worse, without a clear economic recovery plan aimed at creating
entry-level jobs, the odds of many of these young adults -- aged 16 to
24, excluding students -- getting a job and moving out of their
parents' houses are long. Young workers have been among the hardest hit
during the current recession -- in which a total of 9.5 million jobs
have been lost."It's an extremely dire situation in the short run," said Heidi
Shierholz, an economist with the Washington-based Economic Policy
Institute. "This group won't do as well as their parents unless the
jobs situation changes.
Al Angrisani, the former assistant Labor Department secretary under
President Reagan, doesn't see a turnaround in the jobs picture for
entry-level workers and places the blame squarely on the Obama
administration and the construction of its stimulus bill."There is no assistance provided for the development of job growth
through small businesses, which create 70 percent of the jobs in the
country," Angrisani said in an interview last week. "All those
[unemployed young people] should be getting hired by small
businesses.There are six million small businesses in the country, those that
employ less than 100 people, and a jobs stimulus bill should include
tax credits to give incentives to those businesses to hire people, the
former Labor official said. If each of the businesses hired just one person, we would go a long
way in growing ourselves back to where we were before the recession,"
Angrisani noted.During previous recessions, in the early '80s, early '90s and after
Sept. 11, 2001, unemployment among 16-to-24 year olds never went above
50 percent. Except after 9/11, jobs growth followed within two
years.A much slower recovery is forecast today. Shierholz believes it could
take four or five years to ramp up jobs again.
A study from the National Longitudinal Survey of Youth, a government
database, said the damage to a new career by a recession can last 15
years. And if young Americans are not working and becoming productive
members of society, they are less likely to make major purchases --
from cars to homes -- thus putting the US economy further behind the
eight ball. Angrisani said he believes that Obama's economic team, led by Larry
Summers, has a blind spot for small business because no senior member
of the team -- dominated by academics and veterans of big business --
has ever started and grown a business. The Reagan administration had people who knew of small business," he
said. They should carve out $100 billion right now and create something like
$5,000 to $6,000 job credits that would drive the hiring of young,
idled workers by small business.
Angrisani said the stimulus money going to extending unemployment
benefits is like a narcotic that is keeping the unemployed content --
but doing little to get them jobs.
Labor Dept. statistics also show that the number of chronically
unemployed -- those without a job for 27 weeks or more -- has also hit
a post-WWII high.
We
zijn benieuwd wat al die grote bewonderaars van het ultra-liberale
beleid en de vrije-marktadepten hierover te zeggen hebben... en voor de twijfelaars geven we toch maar de website van het Amerikaanse Bureau of Labour statistics. Dat ziet er helemaal niet goed uit voor de toekomst maar dat klinkt nogal cliché zeker?
Media contact: (202) 691-5902 Thursday, August 27, 2009
EMPLOYMENT AND UNEMPLOYMENT AMONG YOUTH--SUMMER 2009
From April to July 2009, the number of employed youth 16 to 24 years old increased by 1.6 million to 19.3 million, the Bureau of Labor Statistics of the U.S. Department of Labor reported today. This year, however, the pro- portion of young people who were employed in July was 51.4 percent, the lowest July rate on record for the series, which began in 1948. (July is the traditional summertime peak for youth employment.) Unemployment among youth increased by 1.1 million between April and July 2009, about the same as in the summer of 2008. (Because this analysis focuses on the seasonal changes in youth employment and unemployment that occur every spring and summer, the data are not seasonally adjusted.)
Labor Force
The youth labor force--16- to 24-year-olds working or actively looking for work--grows sharply between April and July each year. During these months, large numbers of high school and college students take or search for summer jobs, and many graduates enter the labor market to look for or begin permanent employment. This summer, the youth labor force grew by 2.6 million to a total of 23.7 million in July. (See table 1.)
The labor force participation rate for youth--the proportion of their population working or looking for work--was 63.0 percent in July 2009, down by 2.1 percentage points from July 2008 and 14.5 percentage points below its peak for that month in 1989 (77.5 percent). The youth partici- pation rate was the lowest July rate since 1955 (62.8 percent).
The July 2009 labor force participation rate for 16- to 24-year-old men, at 64.9 percent, was down by 3.2 percentage points from a year earlier, and the rate for women, at 61.1 percent, was little changed over the year. For several decades prior to 1989, young men's July labor force participation rate showed no clear trend, ranging from 81 to 86 percent. Since July 1989, however, their participation rate has trended down by about 18 percentage points. Young women's July labor force par- ticipation rate peaked in 1989 after a long-term upward trend; their rate has trended down by about 11 percentage points since then.
The July 2009 participation rates for whites fell by 2.1 percentage points to 66.0 percent. The rates for blacks at 52.9 percent and Hispanics at 59.4 percent were little changed from a year earlier. For all three groups, labor force participation rates were significantly lower than their peak levels reached in July 1989. The participation rate for Asian youth in July 2009, at 49.3 percent, was little different from July 2008. (See table 2.)
Employment
In July 2009, 19.3 million 16- to 24-year-olds were employed. This summer's increase in youth employment was lower than last year's (1.6 million vs. 1.9 million). The employment-population ratio for youth-- the proportion of the 16- to 24-year-old civilian noninstitutional pop- ulation that was employed--was 51.4 percent in July, down 4.6 percent- age points from July 2008. The ratio has fallen by nearly 18 percent- age points since its peak in July 1989. The steep decline from July 2008 to July 2009 reflects, in part, continued weak labor market condi- tions due to the recession that began in December 2007. (See table 2.)
- 2 -
The employment-population ratio for young men was 52.2 percent in July 2009, down from 57.9 percent in July 2008. The employment-pop- ulation ratios for women (50.5 percent), whites (55.2 percent), blacks (36.4 percent), Asians (41.3 percent), and Hispanics (46.5 percent) in July 2009 also were lower than a year earlier.
In July 2009, 25 percent of employed youth worked in the leisure and hospitality industry (which includes food services). Another 20 percent worked in the retail trade industry. (See table 3.)
Unemployment
In July 2009, 4.4 million youth were unemployed, up by nearly 1.0 million from July 2008. The youth unemployment rate was 18.5 percent in July 2009, the highest July rate on record for the series, which began in 1948. As with the decline in employment, the increase in youth unemployment in the summer of 2009 reflected a weak job market. The July 2009 unemployment rates for young men (19.7 percent), women (17.3 percent), whites (16.4 percent), blacks (31.2 percent), Asians (16.3 percent), and Hispanics (21.7 percent) increased from a year earlier. (See table 2.)
zet een baron op de kakpot in Vorst en de beerputten gaan open
O wee, o wee. Je zet een baron op een kakemmer in de gevangenis van
Vorst tijdens een staking van de cipiers en zelfs de grootste
kawaliteitskrant staat voor de helft vol over de mistoestanden in het
Belgische gevangeniswezen. In andere omstandigheden hoor en lees je
enkel geweeklaag over de luxe waarin de grootste bandieten zoals een
Dutroux schijnen te baden. Je zou haast denken dat elke cel een
individuele loft is met plasmascherm en bubbelbad. Maar nu, beste
lezertjes is dit paradijs omgetoverd in de hel. Voorhechtenis is erger
dan een ondervraging in Abhu Graib en de cellen zijn erger dan de
Turkse vergeetputten. Zelden een ommekeer die radicaler was dan nu.
Wij gaan hier geen orakeltaal uitslagen over schuld of onschuld van
Meneer Van Steenkiste. Dat is onze taak niet en voor ons blijft ook een
baron onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Maar dat plotse geklaag
over de wantoestanden is hypocriet. Dat is nooit anders geweest. We
hebben het hier trouwens herhaaldelijk gezegd met voorbeelden bij. Want
het ergste is dat het volledig terecht is wat er nu allemaal wordt
geschreven. Alleen is de vraag : waarom nu? Het zelfde geldt voor de
schandalen binnen de Brusselse magistratuur die nu plots de koppen van
kwaliteitskranten vullen. Magistraten die met kredietkaarten van
dubieuse zakenmannen uitstapjes maken naar de Bab Yum in Amsterdam.
Vervolgens blijken die zakenmannen op heel veel begrip te kunnen
rekenen bij zeer eigenaardige processen. Politieagenten die als
afpersers dienen enz enz. Eerlijk gezegd, beste lezertjes, wij hebben
het nooit anders geweten in Brussel. Dus waarom nu? Ach we zien de
wenkbrouwen van sommige lezertjes omhoog trekken. Wat bazelen die
kiekens van de Kitoko nu weer over "we hebben het nooit anders geweten?
Goed we citeren uit het vuistje en de oudsten onder jullie moeten dan
maar in hun geheugen graven, de jongsten kunnen zoeken via Internet,
goed we beginnen: de affaires rond Pierre Salik, Zoonlief VDB en de
wonderbaarlijke verandering van een "hallucinogene substantie" in
melkpoeder, de brand bij de krant Pour, Les boucheries Ghyssels en de
ontsnapping naar Malta, de ontvoering van VDB, achtergelaten nadien bij
zijn maitresse en Cudell met zijn onderbroeken, Westland Newpost en
rare zelfmoord, Haemers en zelfmoord,de moord in de champignonfabriek
aan de VUBcampus, de politie van Elsene en afpersingspraktijken, we
zullen de Bende van Nijvel niet rap vergeten en de wonderlijke inbraken
in hoogbeveiligde rijkswachtkazernes, de vele gevallen van verdwenen
bewijsmateriaal uit de kelders van het justitiepaleis, Le Mirano, de
affaire Van Hees, bobonne champagne....we kunnen nog wel een tijdje
doorgaan....http://www.trends.be/nl/economie/beleid/4-1408-54837/rechter-de-tandt-ook-genoemd-in-affaire-salik-kid-cool.html
En
wanneer wij het hebben over de affaires Pierre Salik dan gaat het over
nog heel wat andere zaken dan de "Kid Cool-affaire". Ach de goeie ouwe
tijd met de Charlie Depauws en de Vastapanes, quand Bruxelles
bruxellait....
Rechter De Tandt ook genoemd in affaire-Salik/Kid Cool
18/08/2009 14:00
De affaire-Peeters/De Tandt is geen geïsoleerd incident. Ook
geen afrekening tussen politiediensten en Justitie. Het zou gaan om een
systeem van chantage en corruptie tussen advocaten, magistraten en
bedrijfsleiders. Peeters en De Tandt ontkennen. Dat meldt Trends deze
week.
Het werd vorige week duidelijk dat Glenn Audenaert, hoofd van de
gerechtelijke politie in Brussel, een brief heeft gestuurd naar
minister van Justitie Stefaan De Clerck over een doofpotoperatie bij de
Brusselse magistratuur.
Spilfiguren in een mogelijke zaak van afpersing van rijke
ondernemers met zwarte vermogens zouden zakenadvocaat Robert Peeters en
de voorzitter van de Brusselse rechtbank van koophandel, Francine De
Tandt, zijn. Audenaert bevestigde de berichten in De Tijd. Peeters
diende klacht in wegens laster en eerroof en beschuldigt Audenaert
ervan op goede voet te staan met ondernemers tegen wie Peeters
processen heeft ingespannen. De twee thesissen staan diametraal tegen
elkaar.
Maar dat is volgens bronnen bij de handelsrechtbank in Brussel niet
de kern van de zaak. Volgens hen gaat het niet om een persoonlijke
afrekening tussen twee individuen, maar om een diepgeworteld systeem
van chantage en corruptie. Speurders en onderzoeksrechters botsen al
jaren tegen een politiek-affairistische omerta. Onderzoeksdossiers
zouden systematisch worden geblokkeerd en toegedekt door Brusselse
topmagistraten, van het Parketgeneraal tot Cassatie. De dag dat de
affaire-Peeters/De Tandt in de openbaarheid kwam liepen bij
herstellingswerken toevallig ook nog de kelders van de rechtbank van
koophandel in Brussel onder water. Daar lagen heel wat hangende
gerechtsdossiers.
Affaire Salik/Kid Cool
De zaak Peeters/De Tandt doet in gerechtelijke kringen ook vragen
rijzen over de rol van de magistratuur in een reeks andere gevoelige
rechtszaken, zoals Sabena, Fortis, Sobelair, Belgolaise-bank, Donaldson
en de affaire Salik/Kid Cool. Tussen de zaak Peeters/De Tandt en het
faillissement van de Brusselse kledingketen voor kinderen Kid Cool in
juni 1999 en de verdere afwikkeling ervan zijn heel wat gelijkenissen.
Zoals speurders na huiszoekingen bij advocaat Peeters spreken van
een miljoenenfraude en in zijn computer vonnissen vonden die rechter De
Tandt nog moest uitspreken _ Peeters en de Tandt ontkennen beide
aantijgingen_ werden bij rechter-commissaris Emile Dereymaeker in juni
2000 huiszoekingen bevolen en op zijn computer aanwijzingen gevonden
van mogelijke omkoping door zakenman Salik.
De rechter-commissaris zou meermaals buiten zijn rol zijn getreden
nadat Salik Kid Cool in juni 1999 feitelijk had overgenomen. La
Dernière Heure publiceerde fragmenten uit dagboeknotities die
Dereymaeker bijhield op zijn computer en waaruit blijkt dat de
rechter-commissaris van Salik geschenken kreeg en betrokken was bij
intieme feestjes. Die bevindingen leidden in oktober 2002 tot de
inbeschuldigingstelling door onderzoeksrechter Jean-Claude Van Espen
van de rechter-commissaris voor valsheid in geschrifte en corruptie.
Voorgekauwde vonnissen
De media publiceerden ook uittreksels van een merkwaardige
bandopname waarvan de inhoud door een gerechtsdeurwaarder werd
vastgesteld. Daarin zegt een opgewekte Dereymaeker in een
telefoongesprek met Pierre Salik: "Bonjour Pierre, c'est Emile." Waarna
de rechter meldt dat hij "zonet een heerlijk dinertje" heeft gehad met
mevrouw De Tandt en mevrouw Spiritus _ toen de ondervoorzitter en
voorzitter van de Brusselse handelsrechtbank. "Très positif, maar
morgen vertel ik je meer over hun ideetje." Dat gebeurde voordat
rechter De Tandt een vonnis velde dat nadelig uitviel voor de vroegere
eigenaar van de kledingketen Kid Cool, Patrick Abraham.
Daarop vatten de advocaten van Abraham en Kid Cool het hof van
Cassatie met een verzoek tot gewettigde verdenking tegen de hele
Brusselse rechtbank van koophandel. Een dergelijk verzoekschrift is
vaak een laatste proceduremiddel dat advocaten gebruiken als zij menen
dat hun cliënt niet op onpartijdige wijze werd behandeld. Want ook hier
is er een parallel: zoals in de zaak-Peeters blijkt dat rechter De
Tandt in haar vonnissen passages zou hebben overgenomen uit de computer
van de zakenadvocaat werden door De Tandt in mei 2000 in de zaak Kid
Cool vonnissen geveld op basis van passages die woord per woord komen
uit een rapport van de voorlopige bewindvoerder die Kid Cool runde en
aangesteld was door de rechtbank van koophandel na het faillissement
van de winkelketen. In beroep werden die vonnissen verbroken. Ook in de
zaak-Fortis werden vonnissen van De Tandt in beroep teniet gedaan.
Minister van Justitie Dereymaeker en Salik werden door onderzoeksrechter van Espen in
oktober 2002 in beschuldiging gesteld, maar het dossier bleef jaren
geblokkeerd. Pas na een brief van Abraham aan toenmalig minister van
Justitie Onkelinx concludeerde het Brussels parket begin 2007 dat er
"voldoende elementen zijn om verwijzing naar de correctionele rechtbank
te vorderen voor Pierre Salik, zijn twee dochters en
rechter-commissaris Emile Dereymaeker." De tenlastelegging luidde:
respectievelijk actieve en passieve corruptie van een magistraat.
Sindsdien werd de zaak nog niet door de raadkamer doorverwezen naar
Correctionele. Tien jaar nadat de kledingketen door de Brusselse
handelsrechtbank failliet werd verklaard, is er nog geen klaarheid in
de zaak Salik/Kid Cool. De omstandigheden vertonen heel wat
gelijkenissen met de zaak van de Brusselse topmagistraten waarvoor
Politiedirecteur Glenn Audenaert nu naar Justitieminister De Clerck
trekt.
ERIK BRUYLAND
kijk eens aan, beste
lezertjes. Een baron op de kakpot en plots komen de schandalen boven
water. Wij lazen en hoorden eerder veel smeuïgere verhalen...meelezen,
beste lezertjes? Dit is veel leuker dan de huidige schandaalartikels:
Date:
23/01/2003 Edition:
Bruxelles Section:
REGION Sous
Section:
BRUXELLES
Club
16, comme 16 rue de la Loi
Ils
utilisaient de faux documents signés par Martens
BRUXELLES
Le Club 16, comme le 16 de la rue de la Loi. C'est de
cette façon que se faisaient appeler les 4 membres d'une
association plus que troublantes.
Actuellement,
ils ne sont plus que trois à être poursuivis par la justice
bruxelloise. Le dernier est décédé. A la chambre du conseil,
le procureur a requis le renvoi devant le tribunal correctionnel
de Pierre S., Pierre D. et Georges M.
Les
trois intéressés sont inculpés de faux, de corruption et
d'association de malfaiteurs avec l'ancien conseiller d'Etat,
Yves Boucquey. Les faits datent de 1997.
En
raison de son rang de magistrat, Yves Boucquey avait directement
été jugé par la cour d'appel de Bruxelles. En 2001, il avait
écopé d'une peine de 3 ans dont un an ferme. L'intéressé
avait été reconnu coupable de corruption passive et
d'association de malfaiteurs.
Cette
association s'appelait Club 16. Cela s'explique par le
fait que le quatrième prévenu, aujourd'- hui décédé, et
Yves Boucquey étaient attachés au cabinet de Wilfried Martens,
à l'époque Premier ministre.
Pierre
S. travaillait quant à lui comme ingénieur chez Tractebel.
Enfin, Pierre D. aurait été recruté par différentes
entreprises, dont la société française Air Liquide. Grâce à
cela, il lui était possible d'établir un grand nombre de
fausses factures afin de sortir l'argent de la corruption.
En
clair, Air liquide a passé un contrat de quelque 125 millions
d'euros en 1988 avec la firme néerlandaise DSM, spécialisée
dans la distribution d'énergie et de gaz.
Ceci
dit, la société Air Liquide ne pouvait pas respecter ses
engagements vis-à-vis de la firme néerlandaise. La cause de ce
grain de sable dans la machine est les résistances des
mandataires locaux et du Boerenbond. Mais pour éviter de devoir
payer des pénalités de retard à la DSM, Air Liquide a versé
des pots-de-vin et a fait produire des faux documents signés de
la main de Wilfried Martens.
De
cette façon, Air Liquide pouvait certifier que les retards étaient
dûs à des problèmes communautaires et institutionnels propres
à la Belgique.
Et
cela, la société française Air Liquide ne pouvait pas le prévoir
Les
inculpés du Club 16 renvoyés en correctionnelle
Nouvelle
Recherche
Ils
gravitaient dans l'entourage de Wilfried Martens, alors Premier
ministre
BRUXELLES
La chambre du conseil de Bruxelles a ordonné jeudi le renvoi,
devant le tribunal correctionnel, des trois derniers inculpés
du dossier dit du Club 16, l'un des membres du quatuor, Alain
V., étant décédé entre-temps. Pierre S., Pierre D. et
Georges M. devront donc répondre devant le juge du fond de
corruption, de faux et d'association de malfaiteurs. Des faits
présumés commis voici une dizaine d'années avec l'ancien
conseiller d'Etat Yves Boucquey.
En
raison de son rang de magistrat, celui-ci avait été jugé
directement par la cour d'appel et condamné le 7 mars 2001 à 3
ans de prison dont un an ferme pour corruption passive et
association de malfaiteurs. Celle-ci avait été baptisée Club
16, comme le 16, rue de la Loi, puisque Yves Boucquey et Alain
V. étaient attachés au cabinet de Wilfried Martens, à l'époque
où il était encore Premier ministre, tandis que le beau-frère
d'Alain V., Pierre S., était ingénieur chez Tractebel.
Autre
membre du 16, Pierre D. aurait été, quant à lui, recruté par
diverses sociétés, dont Air Liquide une entreprise française
pour le compte de laquelle Georges M. intervenait aussi , pour
fabriquer un grand nombre de fausses factures afin de sortir
l'argent de la corruption.
Air
Liquide a passé un contrat de quelque 125 millions d'euros en
1988 avec une firme néerlandaise, DSM, spécialisée dans la
distribution d'énergie, de gaz notamment.
Ne
pouvant respecter ses échéances en raison de résistances de
mandataires locaux et du Boerenbond, Air Liquide aurait versé
des pots-de-vin pour arriver à ses fins et produit un faux
document signé de la main de Wilfried Martens.
Edition: Namur
Section: INFORMATIONS GENERALES
Sous Section: FAITS DIVERS
Juge inculpé de corruption!
Un juge consulaire soupçonné d'avoir reçu des cadeaux de
l'homme d'affaires
Pierre Salik
BRUXELLES La famille de Pierre Salik a donné son nom aux fameux
blue-jeans
fabriqués en Belgique. L'autre inculpé, c'est le juge
consulaire bruxellois Emile Dereymacker, de par ailleurs administrateur-délégué de
l'asbl Bruxelles-Promotions (qui organise les 20 km de Bruxelles).
Notre info: les deux sont inculpés par le juge Van Espen de 1)
faux, 2) usage de faux et 3) corruption (passive ou active). Leur mise en
inculpation s'est faite par courrier jeudi passé.
Rappelons car c'est essentiel qu' inculpé n'a jamais signifié
coupable. Salik comme Dereymacker sont présumés innocents. Le juge pense
seulement disposer d'assez d'éléments pour considérer que l'un a offert et
l'autre reçu divers cadeaux dans un contexte de corruption. Et c'est exceptionnel en
Belgique!
Pour faire bref: en 1985, un certain Patrick Abraham lance la
marque Kid Cool, du prêt-à-porter chic pour enfants de zéro à 12 ans: toutes
les mamans belges connaissent. Le succès est grandiose. Kid Cool, c'est bientôt
2 milliards de chiffre d'affaires et 160 emplois.
En 1999 pourtant, Kid Cool rencontre des difficultés passagères
de liquidité. Pierre Salik saute sur l'occasion pour investir quelques
centaines de millions. Que s'est-il passé entre les deux hommes? Toujours est-il que
Patrick Abraham écarté de Kid Cool s'est adressé à la justice, a vite cru
comprendre que les
dés étaient peut-être pipés et a porté plainte. Personne au
départ ne l'a cru.
Intraitable, tenace, le juge Van Espen perquisitionne partout:
chez Abraham, chez son rival Pierre Salik et chez le juge consulaire qui
devait s'occuper de la faillite Kid Cool. Et c'est chez ce dernier, Dereymacker,
qu'un policier, Luc Stouffe, sort de l'ordinateur une sorte d'agenda intime du
juge, des notes
dans lesquelles le magistrat écrit tout
Et quand on dit tout, c'est tout: les gens qu'il croise comme
cet ancien 1er ministre , les restaurants où il est invité et c'est rarement
la friterie de la gare , et des prénoms d'hommes, des prénoms de femmes, le
plaisir franc, le plaisir vif qu'il a à rencontrer les uns et les autres.
Emile Dereymacker parle aussi de Pierre Salik, de ses séjours
au Zoute, des relations d'amitié franche (à voir par exemple les trempettes
dans la piscine des Salik).
Dans son cabinet, Jean-Claude Van Espen croit feuilleter un
bouquin d'oenologue à la lecture des très grands vins Château Cheval Blanc, Château
des Tournelles de Longueville, Clos du Marquis, Chateau Clos d'Estournel, etc.
- qui défilent sous ses yeux. On parle aussi de la sculpture d'un grand
artiste, Berrocal.
Le juge soupçonne Salik d'avoir offert des cadeaux au juge
consulaire et ce dernier, en les acceptant, d'avoir fait pencher le bras de la
justice pour Salik Au détriment de Patrick Abraham. Et tout ça se serait
passé à Bruxelles? Nous nous refuserions à le croire si les inculpations de
corruption notamment intervenues dans ce dossier 36/99 nous étaient, hélas, confirmées
déjà par Jos Colpin, 1er substitut et porte-parole du parquet de Bruxelles
BRUXELLES Un juge consulaire, explique hier le parquet de
Bruxelles, n'est pas un magistrat professionnel. C'est un juge issu des milieux
commerçants nommé pour une période renouvelable de cinq ans. Ceux-ci ont pour
mission d'assister de leurs précieux conseils les magistrats professionnels. Les
consulaires ne
siègent que quelques matins par mois. Emile Dereymacker, 61
ans, a d'autres activités à son arc. C'est ainsi, par exemple, qu'il dirige ce
syndicat d'initiative (privé) de la ville de Bruxelles organisateur des
20 km de Bruxelles. Inutile de préciser que cette asbl n'est évidemment
en rien impliquée dans le dossier du juge Van Espen. Dereymacker préside
encore une caisse connue d'assurances. Il a eu des fonctions clés au sein
du comité directeur d'une banque. Il exerce ou a exercé des mandats dans
plusieurs associations belges et européennes.
Les soupçons ne sont pas minces: corruption. Pas plus tard
qu'hier, le parquet de Bruxelles par le truchement du 1er Substitut Jean-Pascal
Thoreau, patron de sa section financière a contacté la présidente du tribunal de
commerce de Bruxelles pour lui demander de veiller à ce que le juge
consulaire ne siège
plus à l'audience tant qu'il n'aura pas été blanchi par la
chambre du conseil ou le tribunal correctionnel.
Ce dossier est très bien connu de la présidente Spiritus.
Bouclé depuis un an, le dossier Salik semble en hibernation
Le plaignant, Patrick Abraham, s'interroge sur cette lenteur de
la justice
BRUXELLES Question insidieuse posée par un particulier: «Serait-ce
parce que l'affaire met un magistrat inculpé en cause qu'elle tarde à
venir en chambre du conseil alors que le dossier est bouclé depuis plusieurs mois?»
Ce particulier n'est pas un particulier comme les autres. Il se
nomme Patrick Abraham et est connu pour avoir dirigé pendant quinze ans une
marque célèbre de prêt-à-porter pour enfants, Kid Cool.
Toutes les mamans belges connaissent. Le succès fut grandiose,
2 milliards (en francs) de chiffre d'affaires et jusqu'à 160 emplois.
Survient, en 1999, une mauvaise passe financière. Un
industriel, le roi du jeans, Pierre Salik, saute sur l'occasion et investit quelques
centaines de millions.
Que s'est-il passé entre les deux hommes? Nous n'étions pas là,
nous n'en savons rien.
Toujours est-il que Patrick Abraham, écarté de Kid Cool, s'est
adressé à la justice, qu'il a cru comprendre que les dés étaient peut-être
pipés et qu'il a porté plainte. Et qu'au départ, personne ne l'a cru. Et qu'à
l'arrivée, le juge Van Espen, qui est tout sauf un petit plaisantin, a fini par
inculper M. Pierre Salik de faux, usage et corruption active d'un magistrat
commercial, un juge consulaire siégeant au tribunal de commerce de Bruxelles. Le
personnage n'est pas le premier venu. Il s'est fort investi dans le monde
associatif bruxellois, sportif mondain et touristique.
Un juge consulaire inculpé
de corruption passive
Toujours est-il que le Comité P n'a eu qu'à appuyer sur un
bouton du clavier de son ordinateur pour printer une sorte d'agenda intime.
Le juge Van Espen a parcouru le document. Il y a trouvé son
cercle de relations, le nom d'un ancien Premier ministre, des noms de
restaurants où le consulaire se faisait inviter, des noms de grands crus, la
sculpture d'un grand artiste, des noms et prénoms d'hommes, de femmes, le descriptif
de scènes cocasses, des trempettes dans la piscine de M. Salik.
Tout ça n'est pas neuf. A déjà même été écrit (DH 8
octobre 2002). Et a valu au juge consulaire confirmé à l'époque par le 1er substitut
Colpin, porte-parole autorisé du parquet de Bruxelles d'être inculpé de corruption
passive.
Le juge Van Espen a bouclé son dossier depuis 12 mois.
Le dossier, depuis, hiberne Un an d'hibernation.
A ce stade, personne ne parle de juger, encore moins de
condamner. Si présomption il y a, c'est bien celle de l'innocence. Ce que le
journaliste cherche à comprendre, c'est pourquoi ce dossier bouclé semble
hésiter depuis un an à suivre la procédure normale qui devrait l'amener devant
la chambre du conseil.
Eventuelle partie civile, Patrick Abraham s'en inquiété auprès
du parquet général: celui-ci dispose de certains pouvoirs sur le parquet
de première instance.
Ces derniers mois, chacun a pu constater que les tribunaux
correctionnels sanctionnaient les lenteurs du parquet en refusant de condamner
des personnes qu'ils jugent pourtant coupables: »Vous êtes coupable,
monsieur, mais après
tant de temps, vous infliger une peine n'aurait plus de sens.»
Bonne justice?
BELGIQUE D'un côté, un industriel mis en faillite. Quasi
judiciairement dépossédé de sa propre société au profit d'un rival en
affaires.
Beaucoup d'argent perdu. De nombreux emplois.
Les dés étaient-ils pipés? Très vite persuadé que tout ne
s'est pas déroulé à la régulière, l'industriel s'est posé beaucoup de questions.
En particulier sur le rôle joué en sous-main par un juge consulaire intervenu
dans la faillite.
La justice s'en est mêlée. L'ordinateur du consulaire a été
saisi. Il se fait que ce juge avait la manie de tout noter. Tout... jusqu'aux
nombreux petits cadeaux qu'il recevait, effectivement, de l'industriel... rival.
Du très bon vin, de grands crus millésimés, du Château des Tourelles, du
Fils de Lagrange, du Clos du Marquis. Au moins 96 bouteilles.
Apparemment, le copinage allait plus loin. Le juge consulaire
rencontrait régulièrement en privé l'homme d'affaires rival. Voilà en
tout cas ce qu'on trouve dans son PC à la date du 22 avril: «Week-end au Zoute
dans sa villa. Nous avons nagé dans sa piscine. Il était à poil.»
La décision tombe le 2 juin. Ce jour-là, le tribunal de
commerce condamne l'industriel malheureux à stopper ses activités. Le juge
consulaire note que, le soir, »nous soupons avec (son concurrent heureux).»
Et encore le 6: «Nouvelle soirée. Superbe buffet avec
orchestre de jazz.»
Le juge consulaire passe son 30 août à s'occuper de la
faillite de l'industriel malheureux. Mais que fait-il le soir? Eh bien, le juge pas gêné
se rend à un »souper (chez l'industriel concurrent) et sa fille. (Celle-ci)
me montre ses
cuisses et sa culotte».
Le 5 septembre: nouvelle rencontre hors tribunal avec son ami
l'industriel. »Nous rencontrons l'ancien Premier ministre X.» Le 17: «Après-midi
de travail. Le soir, souper avec le 1er ministre.» Et le 25: «Souper avec
le baron M. et S., ancien chef de cabinet du prince X. Très bonne soirée.
Vins délicieux.» Car le juge consulaire aime se distraire des austères dossiers
commerciaux.
Exemple. Le 25 août: «Juliette propose à Roland de venir à
la maison. Juliette en slip et soutien essaye un manteau de fourrure en petite tenue
pour nous exciter. Roland commence à lui sucer les seins pendant que je
la déshabille. Ensuite, elle se couche à poil sur le tapis. Roland lui fait
des (illisible) pendant qu'elle me (ill.).
»Je lui demande de se mettre à genoux pour me (ill.) et me
faire (ill.) dans la
bouche. Le soir, nous avons rendez-vous (toujours le même
industriel) dans (un
des tout grands restos du pays). Sa fille a des seins énormes.
Je la drague
pendant qu 'il fait les yeux doux à Juliette.»
Le 10 septembre: «Rz-vs à 16 h. Le soir, souper. J'ai reçu 2
Viagra.»
Le 10 décembre: «Petite visite au bureau. Là, Machin se fait
tirer sur le tapis
de la salle de réunion, vite et par-derrière. Sa (illisible)
n'était pas assez
dure. Le soir, souper chez l '(ami industriel) avec le prince V.
»
Le 10 janvier: «Truc est venu me montrer des photos de Juliette
à poil. Pour le
remercier, Juliette lui a fait une (ill.) assise à son bureau.
Je b. tellement.
J'ai (...) dans sa bouche. Le soir, nous avons soupé avec
(encore et toujours
l'ami industriel). Au menu: caviar excellent.»
Le 8 avril: «Juliette va au parking pour montrer ses cuisses
aux gardiens. Un
Italien accepte de recevoir Juliette qui se précipite au
rendez-vous. Il est laid et plein de pustules. Pourtant, Juliette va lui prendre sa
(illisible) en main et lui montrer son sexe et ses seins.» 13 avril: «A.B. a
d'abord pris une douche. Il est fonctionnaire à l'ONSS. Max. 25 ans. ( Illisible
) courte mais large. Juliette se met à poil. Couchée sur le lit, etc.).
Voilà. Il y a vingt ans, un scandale découvert par l'avocat
Michel Graindorge éclaboussait le tribunal de commerce de Nivelles (non concerné
ici). Cette fois, la justice en est à inculper de corruption...
Condamné à 18 mois, Antonino Costa soutenait que le
ministre avait un compte au Luxembourg
BRUXELLES Hier, le tribunal correctionnel a
prononcé le jugement dans le cadre du dossier Costa. La
justice reproche à Antonino Costa les préventions de
faux, usage de faux et accusations calomnieuses.
Costa, ex-employé de la KB Lux, était poursuivi pour
avoir accusé à tort le ministre Reynders et un
procureur général de la cour d'appel de Bruxelles,
André Van Oudenhove.
Le prévenu soutenait que le ministre des Finances avait
des comptes au Luxembourg lourds de quelque 191 millions
de francs belges, soit environ 4,73 millions d'euros.
C'est en novembre 1999 que cette affaire avait éclaté.
A l'époque, le prévenu avait contacté un journaliste
du quotidien néerlandophone, De Morgen. Pour
convaincre le journaliste de publier ce qu'il avançait,
Costa lui avait fourni des extraits de compte. Par la
suite, il s'est avéré que ces extraits étaient en réalité
des faux.
Lors de son réquisitoire, le procureur du tribunal
correctionnel avait notamment souligné qu'il n'était
pas fort compliqué de falsifier des extraits de compte.
Selon le procureur, cela peut se faire très facilement
à partir d'un logiciel informatique basique, comme
Word. Il en conclut qu'il y a une réelle atteinte à
l'honneur et à l'intégrité du ministre et du
procureur. Alors que la justice et la politique
souffrent d'une partie de la population qui pense que
tout est pourri, l'intervention de Costa n'a pas
amélioré la situation.
Dès le début de l'affaire, le ministre Didier Reynders
avait souligné que ses propres dédommagements iront
intégralement sur le compte du CPAS de Liège.
Costa a par ailleurs été condamné à une peine
d'emprisonnement par le tribunal correctionnel du
grand-duché de Luxembourg en 2000 pour des faits
similaires commis au préjudice d'une autre banque.
Le tribunal correctionnel de Bruxelles a condamné hier
Antonino Costa à une peine de 18 mois de prison et à
une amende de 2478,93 euros.
Le fils
d'un magistrat est poursuivi en justice (12/03/2003)
Philippe
Demanet doit répondre d'un large trafic de voitures de luxe
BRUXELLES Philippe Demanet n'est inconnu de personne
dans le milieu judiciaire. Non pas forcément comme un criminel
ou un malfrat, mais en tout cas comme étant le fils du
procureur général de Mons.
Ce Mardi, Le fils Demanet était présent devant le tribunal
correctionnel de Bruxelles. Il doit répondre globalement d'un
trafic important de voitures volées. Actuellement âgé de 40
ans, Philippe Demanet réside au Madagascar. Trois autres
prévenus sont également poursuivis: Bernard Adam, 37 ans,
Romano Sarti-Toddei, 43 ans, et Alain Kempinck, 31 ans. Seul
Romano était absent pour raisons médicales.
Les faits se sont globalement déroulés entre 1990 et 1996.
Tout tourne autour du trafic de voitures de luxe: Porsche, BMW,
Mercedes, Jeep,... Pour arriver à leurs fins, les prévenus
auraient utilisé tous les moyens possibles et imaginables. En
passant du vol de voitures par le recel sans oublier l'arnaque
aux compagnies d'assurance et la falsification de P.-V. de
police, les prévenus ont ainsi détourné des dizaines de
véhicules dans les 4 coins de l'Europe.
En 1993, Demanet, Adam et Sarti-Taddei ont falsifié des
procès-verbaux, notamment de la police de Playa d'Aro en
Espagne, pour simuler le vol d'une Porsche 911 Carrera. Demanet
et Adam ont aussi augmenté le prix de vente d'une Porsche 911
d'occasion au préjudice de Metropolitan Lease.
Les deux mêmes prévenus ont également simulé l'accident
d'une Porsche à proximité du barrage de l'Eau d'Heure en
juillet 1993. Le but était de récupérer de l'argent auprès
de leur compagnie d'assurance, la Commercial Union.
Bernard Adam a aussi vendu entre 1990 et 1994 une série
impressionnante de voitures volées réalisées à l'aide de
fausses factures, numéros de châssis transformés,... BMW
était la marque de prédilection. Le parquet a relevé les
véhicules suivants: 3 BMW 325, 2 BMW 525, 2 Porsche 911, 1 BMW
520, 1 BMW 318 et 1 Mercedes 250!
Adam et Kempinck sont également poursuivis pour le vol d'un
Jeep en juillet 1996. Bernard Adam doit enfin répondre d'un
nombre impressionnant de recel sur les voitures suivantes: Une
Mercedes 250, 3 BMW 325, 2 BMW 525, une BMW 520, une BMW 318 et
une Porsche 911. Les faits se sont déroulés entre 1990 et
1994.
Le réquisitoire du procureur et les plaidoiries de la défense
ne sont pas attendus plusieurs semaines.
Le
président du tribunal de Namur a eu un accident de roulage.
L'alcotest s'est révélé positif...
NAMUR
En dépit de vastes campagnes de sensibilisation en matière
d'ivresse au volant et alors que les services d'aide Bob ou
Responsible Young Drivers se multiplient, personne n'est à
l'abri d'un faux pas. La preuve en est cette histoire bien
embarrassante pour le président du tribunal de Namur, M.
Christian Panier.
Le
26 décembre, vers 3 h du matin, M. Panier circulait en voiture
avenue de Tervueren, à Bruxelles. `Je sortais d'une soirée
chez des amis. Le revêtement routier était humide et glissant.
Mon véhicule venait d'être doublé par une Volvo qui avait immédiatement
dû s'arrêter pour respecter la signalisation. J'ai freiné.
J'ai glissé. Et je n'ai pas pu empêcher la collision´, précise
le président du tribunal de Namur.
Cet
accident n'a occasionné que des dégâts matériels, mais
Christian Panier ne pouvait pas, en raison de sa fonction,
a-t-il expliqué, rédiger lui- même le constat amiable.
La
police de la zone Montgomery est donc intervenue sur les lieux
de l'accident pour arranger la situation. Constatant l'état d'ébriété
du magistrat qu'ils n'étaient pas censés connaître , les
policiers ont décidé de pratiquer un alcotest.
Celui-ci
s'étant révélé positif, les policiers n'ont eu d'autre choix
que de retirer son permis de conduire au magistrat namurois.
Christian
Panier est bien sûr juridiquement présumé innocent. Son
dossier a été transmis au parquet général de Liège qui est
le seul à pouvoir décider des suites ou de l'absence de suites
à lui donner. En effet, lorsqu'un magistrat se rend coupable
d'une infraction quelle qu'elle soit, c'est toujours le parquet
général qui est saisi.
Comme
n'importe quel citoyen, le magistrat namurois encourt bien évidemment
une sanction pénale pour cette infraction au code de la route.
En outre, il pourrait aussi se voir infliger une sanction
disciplinaire allant, dans le cas présent, du simple
avertissement à la suspension pure et simple de ses fonctions.
Mais dans l'attente de l'avis du parquet général, la seule répercussion
perceptible de cette mésaventure est que, le lendemain matin,
Christian Panier n'a pas pu être présent au palais de justice
pour présider la chambre du conseil et a dû être remplacé.
Il a ensuite immédiatement et normalement repris son travail.
Onder
de rubriek 'Het relatienetwerk van M. Nihoul' vermeldt het
commissierapport onder meer de Brusselse dancing Le Mirano. In het
kader van haar zoektocht naar bescherming had de commissie goede
redenen om zich te interesseren voor de Mirano. Kort voor hij werd
vermoord, wees FN-ingenieur Juan Mendez de Mirano aan als de sleutel
tot de opheldering van de aanslagen van de Bende van Nijvel. In haar
rapport blijft de commissie echter op de vlakte. 'De heer Nihoul kwam
er ook vaak', staat er zuinigjes. In de eerste helft van de jaren
tachtig werd een opmerkelijk groot aantal prominente figuren van de
Brusselse jetset, zowel uit de zakenwereld als het uitgaansleven,
strafrechtelijk vervolgd. Heel wat strafonderzoeken, die het Brusselse
parket toen opende, liepen ook uit op veroordelingen. Enkele namen:
wapenhandelaar Roger Boas van de firma Asco, de bekende jeansfabrikant
Pierre Salik, graaf Hervé d'Ursel en zijn schoonbroer baron Benoit de
Bonvoisin, graaf Richard van Wijck, graaf Giorgio Gherardi Dandolo,
vastgoedmakelaar Ado Blaton, ex-minister Jacques Van Offelen, Fernand
Ullens de Schooten, Freddy Liénard, beleggingsadviseur Léo Levy. Later
zou ook de meest vooraanstaande van allemaal, minister van staat Paul
Vanden Boeynants, veroordeeld worden. Bijna al deze mensen hadden
gemeenschappelijke kenmerken: ze hadden een aanzienlijk vermogen, ze
werden een na een veroordeeld voor het opzetten - via stromannen - van
grootscheepse fraude-operaties om de fiscus te bedriegen en, last but
not least, ze kenden elkaar allemaal.
Hun namen prijkten alle in
het jaarboek van de leden van de Cercle des Nations, een selecte club
gevestigd in een imposant gebouw in de Franklin Rooseveltlaan,
tegenover de ULB in Brussel. De pronkerige salons van deze Cercle -
waar geen vrouwen waren toegelaten - vormden in de periode 1970-1985
zowat het hoofdkwartier van de deftige politieke rechterzijde.
Wekelijks werd er gedineerd en geconfereerd met de top van de
zakenwereld en de diplomatie, samen met figuren van extreem-rechts en
de onderwereld. Het zou vele jaren duren vooraleer de
onderzoeksrechters en parketmagistraten van Brussel tot de slotsom
kwamen dat achter de schermen van de Cercle des Nations in
werkelijkheid een criminele bende opereerde die haar tentakels
uitstrekte tot ver in de bankwereld, de politiek en ook het Brusselse
uitgaansleven. Het uitgaansleven van de jongere generatie uit de betere
Brusselse kringen van die jaren speelde zich vooral af in een drietal
privéclubs: de Mirano, een dancing in Sint-Joost-ten-Node, het Circus
in Ukkel en de Parc Savoy in Brussel. Deze laatste club, oorspronkelijk
opgericht door VdB's boezemvriend en vastgoedkoning Charly De Pauw,
werd geleid door André Blaton. De Parc Savoy fuseerde later met de
firma Codenat. Die stond toen al jaren in voor het restaurant van de
Cercle des Nations.
Op wandelafstand van het parlement
De
zonen en dochters van heel wat bekende zakenlui uit het entourage van
Paul Vanden Boeynants en zijn politieke vrienden bezochten deze drie
privéclubs. Heroïne en cocaïne gingen er vlot van hand tot hand. Dat er
in die kringen veel geld circuleerde sprak vanzelf. Soms werden er in
dit milieu ook criminele plannetjes beraamd, zoals de poging tot
ontvoering van de zoon van Charly De Pauw, die uiteindelijk toch
mislukte maar wel de aandacht trok van de justitie. Een van de leden
van de Cercle des Nations die in dit milieu privé-seksfuiven
organiseerde en er ook cocaine in omloop bracht was Philippe Cryns. Die
was destijds de directeur van het cosmeticabedrijf Laboratoire du
Docteur Renaud. Cryns was een medestichter van de Parc Savoy. Een van
de dealers die hij goed kende, Alexis Alewaeters, stond ook bekend als
organisator van speciale seksfuiven en in 1985 werkte hij ook een
tijdlang als bediende bij de firma Cadreco, het kantoor voor juridisch
advies van Annie Bouty. Cryns was niet alleen samen met de families De
Pauw en Blaton en baron Benoit de Bonvoisin een veel gezien aanwezige
op de seksfuiven in de Parc Savoy. Men trof hem, deels met dezelfde
mensen, ook aan in de Mirano, op amper vijfhonderd meter van het
parlement. In 1985 werkte Cryns ook een tijdje als een soort pr-agent
voor een gerenommeerd restaurant, gelegen in het Terkamerenbos. Hij was
toen ook nog altijd een discreet organisator van speciale fuiven waar
cocaïne gesnoven werd.
Heel wat figuren uit de adel, het
zakenleven, alsook ook de theater- en de filmwereld bezochten toen de
Mirano. Maar op 14 april '85 overleed in dit milieu plots Jean-Jacques
B. aan een overdosis. Hij had een cocktail ingeslikt bestaande uit
cocaïne, heroïne, alcohol en geneesmiddelen. B. was de schoonzoon van
een hooggeplaatst Brussels magistraat en dit keer kreeg de zaak dus wel
een gerechtelijke staart. Cryns, organisator van de 'feestjes' in de
Mirano, en een reeks rijkeluiszonen werden, samen met enkele dealers,
ondervraagd en aangehouden. Onderzoeksrechter Bellemans schreef ook een
internationaal aanhoudingsbevel uit tegen Sammy Pavel, toen al een
wereldwijd bekend filmregisseur. Hij had, zo luidde de aanklacht,
vanuit Rio de Janeiro
een lading cocaïne naar Cryns verstuurd. Het onderzoek spitste zich toe
op de cocaïnehandel die via Cryns ook vertakkingen had naar Nederland.
Op 24 februari '86 stonden in deze cocaïnezaak in Brussel tenslotte
dertien personen uit voornoemde Brusselse salons terecht. Onder hen
Cryns, Pavel, Alewaeters en Eric Verhaeghe de Naeyer. Deze laatste,
telg uit een bekend adellijk geslacht, was al enkele jaren eerder als
bendeleider betrokken geweest bij overvallen, onder meer op een bank,
die met dure wagens waren gepleegd, "voor de kick". In een verslag over
dit proces citeerde De Morgen op 26 februari 1986 de openbare
aanklager. Die zei over de toen 39-jarige Cryns dat deze "over
ontzettend grote inkomsten beschikte en vaak bij hem thuis fuiven
organiseerde waarop talrijke jongeren, ook minderjarigen, werden
uitgenodigd". Ook daar werd uiteraard cocaïne gesnoven. Heel wat
jongeren had Cryns voordien via de Mirano leren kennen. Aan het slot
van het proces, in oktober '86, kreeg Cryns tenslotte drie jaar
effectieve celstraf, Pavel twee jaar met uitstel, Alewaeters zag zich
bedacht met vijf jaar cel, Stéphane Devriendt met drie jaar met
uitstel, Jacques De Windt, een antiquair, met achttien maanden. http://www.bendevannijvel.com/motief/club_mirano.html
en
blijkbaar broedt er iets waarnaar we benieuwd uitkijken in de loop van
de volgende dagen want op de leuke babbelsite van de Brusselse politie
vernemen we : http://www.polnet.be/forums/index.php?showtopic=8965
dat
de hoofdredacteur van Le Soir doodsbedreigingen heeft ontvangen en dat
zijn GSM wordt afgeluisterd omdat deze krant een aantal zaken wil
uitbrengen...
Hopelijk sluiten ze niet te veel barons op in Vorst of gans ons mooie landje gaat eraan
wat gemijmer over die linke en de Taliban, zonder enig verband
Zondag hebben er bij onze Duitse buren verkiezingen plaats. In
tegenstelling tot bij ons in Vlaanderen, Wallonië is weer een gans
ander verhaal, kan je daar dus op een sterke linkse partij stemmen. De
slimsten onder jullie begrijpen dat we het dan niet hebben over de SPD
als we over een linkse partij hebben. We spreken dus over Die Linke.
Deze partij is geen samenraapsel van allerlei uiterst linkse
groupuscules zoals in Frankrijk de nieuwe partij rond Besancenot. Die
linke zijn een samenvoegsel van de vroegere Oost-Duitse PDS en
ontevreden sociaal-democraten rond Oscar Lafontaine. Blijkbaar liggen
ze ook in ruzie met ons aller Wikipedia zoals we kunnen lezen op:
De partij heeft in 2008 54 leden in de Bondsdag,
waar het qua fractiegrootte de vierde partij is. In de opiniepeilingen
was de partij in oktober 2008 de derde partij van Duitsland.[1] Met 76.139 leden op 30 september 2008[2] is Die Linke ook qua aantal leden de derde partij van Duitsland.
Controverses
De partij werd in 2006 vanwege zijn programmapunten door de Duitse veiligheidsdienst (Bundesamt für Verfassungsschutz) ingeschaald als extremistisch en wordt sindsdien in de gaten gehouden.[3]
Een van de leden van Bondsdag namens Die Linke, Lutz Heilmann was voorheen in dienst van de Stasi. Om bepaalde aspecten rond zijn persoon te verhullen voerde hij een kort geding tegen het Duitse Wikimedia chapter.
Door de rechterlijke uitspraak werd de link van de website
www.wikipedia.de naar de Duitstalige wikipedia (de.wikipedia.org)
gedurende het weekend van 15 en 16 november 2008 tijdelijk verwijderd.
Wanneer
we wat neuzen op hun officiële site kunnen we enkel vaststellen dat die
heel professioneel is uitgewerkt en dat daar zelfs een heel
partijprogramma valt te raadplegen dat duidelijk links geïnspireerd is.
Misschien moet Gennez daar eens een kijkje gaan nemen om de smoel van
de SP-a wat beter te profileren. In elk geval is het in Duitsland zo
dat de functie van zweeppartij daar wordt vervuld door deze linkse
partij. Of je dat nu leuk vindt of niet. Wij vinden het alleszins veel
interessanter dat links de verveldende klier is voor de traditionele
partijen in plaats zoals in Vlaanderenland allerlei rechtse en nog
rechtsere partijen die zelfs nu nog openlijk pleiten voor de vrije
markt na al wat we zien gebeuren hebben en wat er ons nog te wachten
staat. Dus duimen wij vanuit onze luie zetel zondag voor Die Linke,
stasi of niet... http://die-linke.de/
En
het is een partij die tenminste onverschrokken durft pleiten voor de
terugtrekking van de troepen uit Afghanistan. Hier in onze gewesten
kennen wij niet onmiddellijk een partij die zoiets maar durft te
suggereren! Terwijl miscchien niet de meerderheid van de bevolking maar
toch een belangrijke minderheid zichg daar terecht vragen over stelt.
Kan iemand ons hier een zinnige uitleg komen geven wat we daar te
zoeken hebben? En denkt er nu werkelijk één Vlaams politicus dat we
daar als grote overwinnaars uit die oorlog zullen komen? Meent er één
politicus dat we daar de democratie verdedigen? Allez hop kom het ons
hier eens uitleggen. Wij luisteren met een bereidwillig koppel oren.... We
zullen hen wat helpen om een realistische visie te kunnen ontwikkelen
over de problematiek van Afghanistan. Want als we moeten afgaan (let op
de woordspeling) op de normale berichtgeving voor Jan met de pet en
Marie met de schort dan krijgen we de indruk te kijken naar de westerns
met john Wayne. De goeien hebben dan wel helmpjes, ontzettend
indrukwekkende beschermingspakken en allerlei gesofistikeerde wapens
bij terwijl de anderen er nogal haveloos op sandalen en met tulbanden
en baarden bijlopen. Die laatsten zijn natuurlijk de stinkende
slechterikken. Helaas lijken die bebaarde stinkerds aan de winnende
hand en dit zonder blitse humvees en geheimzinnige
drones....eigenaardig toch. Hoe zou dat nu toch komen? Wel wij weten
het ook niet maar we vonden alleszins een artikel dat misschien wat
meer inzicht geeft in deze oorlog tussen goeien en slechten.
Afghanistans president, Mr Hamid Karzai has many faces, like the colors of his billowing chapan.
One shines in his antipathy towards Afghan intelligentsia and another
in his indissoluble bond with the Afghan warlords. His election
campaign exposes this rancor more explicitly nowadays when he is using
his usual tactics intimidation, bribery and back door dealingsto
secure himself a second term in the upcoming election and help warlords
and his siblings hold on to ill-gotten wealth and power. The security
situation in the south, east and west of the country is worsening on a
daily basis where a surging war is going on between the US-led Western
forces and the Taliban insurgents. These are the Pashtun dominated
areas, where Karzai is becoming increasingly unpopular.
In
these areas, most Afghan intellectuals are living at the interface
between a corrupt regime and anachronistic religious extremism. Many
independent intellectuals and Western educated specialists and scholars
find it very difficult serving their war-torn country, because of
increasing insecurity and the fear of being kidnapped for ransom. For
some who, like me, dare to go to their ancestral country to serve it,
an atmosphere of constant psychological pressure from invisible
criminals force them to leave the country within weeks or months.
During my six months stay in Kabul last year, I noted
disillusionment, feelings of frustration and anxiety taking hold of the
Afghan intelligentsia. I found many intellectuals disgruntled and worn
down.
Most
Afghan expatriates live without the protection of the rule of law.
Most well-educated Afghanis still flee the country, yearning
resettlement in the West. Most of the kidnappings go unreported and
criminal gangs terrorize intellectuals and businessmen with impunity.
The plague afflicts much of Afghanistan, especially Kabul and other
major cities. The criminal gangs, like drug lords, are linked to the
high-ranking officials of Karzais government. Overall erosion of
security, a floundering economy, high levels of unemployment and
corruption-riddled officials in the government are offered as the main
reasons for the wave of kidnapping for ransom. For some ex-pats,
however, Kabul has been a California gold rush during the past eight
years. The enfants terribles have been mostly linked to
Karzais upper echelon or powerful warlords. They have the jobs of
their dreams, enjoying extra security and receiving special
protection. The Afghan community of expatriates can be divided into
two categories. The first is a large number of Afghan experts in
different fields of science, communication and humanities who are
working as executives of the NGOs, high-ranking government officials
and advisers to the cabinet members and the President and Vice
presidents. Most of them are aging retirees with academic
qualifications as old as twenty to forty years. Karzai has turned their
lives around.
The
second category has more genuine experts who held positions on the
basis of their merit but their numbers are shrinking due to increasing
insecurity. A large number of Afghan intellectuals are working in the
booming media industry, which is regrettably more divisive than
uniting. There are more than a dozen TV stations with 24-hour
broadcasting, hundreds of radio stations, hundreds of newspapers and
journals across the country. But the media are owned and controlled by
political and religious parties, warlords, and the new political elite
who are roundly committed to their sectarian agendas. Most of the TV
programs have very dull and banal productions. This leaves foreign
productions to fill the gap. Indian soap operas and movies are the
staple of Afghan TV networks. Most of them have hypnotizing themes of
false hope versus utter despair with forceful melodramatic endings.
Hollywood productions with veiled romances also have a large share of
the TV shows.
Irans
close ties with Karzai have made way for Iranian penetration, as well
as Shiite politics in Afghanistan, which manipulates Dari speaking and
Shia-Afghan ethnic minorities. To this end, Iran sends millions of
dollars to fund sectarian programs in the Afghanistan which is directed
against the Pashtun majority of the country and the West. Karzai has
just endorsed barbaric marriage legislation that allow a Shia husband
to deny food to his wife if she refuses his sexual demands. The new
laws also save a rapist from persecution, by paying so called blood
money. Such a law is passed at a time that Westerners and Afghans are
being killed on the daily basis in the country. In addition, Iran is
also pushing to install Mr Abdullah Abdullah as an alternative to
Karzai. Abdullah, a GP, was Karzais ex-foreign minister. He has an
open anti-Pashtun sectarian agenda. He is representing the Northern
Alliance militia.
Karzais
government remains impotent to stem the countrys hyper-corruption.
Many of his cabinet members and odious warlords have built up
staggering personal fortunes, including luxury homes in Kabul and
multimillion businesses. Karzais brothers turned the government into
their own playground. Millions in state revenue, foreign aid and drug
money goes directly into their coffers. Their obsession is very much
like leading characters in Dostoevskys The Brothers Karamazov,
with the exception that the Karamazovs had tried to destroy each other,
but Karzais are in close collaboration. On August 9, 2009, The New York Times Magazine
published a fifteen-page story on the Karzais and their hands in
corruption, extortion and drug dealing. During the past eight years,
Western money in the billions that Afghanistan had never seen has gone
down the drain. As recently reported by The Time, Karzai pays a
notorious warlord, Rashid Dostum, accused of gross human right crimes,
$80,000, a month, while the average salary for a state employee is $50
to $100. He was recently reinstated as the Afghan army chief of staff.
In
the World Banks 2008 Doing Business report, the efficiency of the
Afghanistan justice system was the lowest in the world, below Iraq and
Pakistan. Despite spending billions of dollars the Afghan national
army and police force are far from beating the growing insurgency.
During my stay in Kabul I noticed a growing unwillingness among the
Afghan national army and police to fight. Many told me openly that
they will be looking at deserting the minute they find themselves
outside Kabul. As Karzais government grows more and more corrupt,
the insurgency fills the void, operating in more places than ever. In
recent months, the insurgency began to expand well beyond its
traditional stronghold in the south and east towards a growing
penetration of the north of the country, where its presence was until
last year, minimal. The President is locked up in his heavily
fortified presidential palace and we have seen more of his junkets to
the Western capitals than Afghan cities.
In
the south and east of the country, which have borne the brunt of the
war and chaos, Karzai is growing increasingly unpopular, and the
countrys long-suffering Pashtuns see him as nothing but a puppet in
the hands of the warlords of the Northern-Alliancea hodge-podge mix of
ex-communists and militia of Afghan ethnic minorities. This has
alienated the Pashtuns making them an endless recruitment source and a
unifying factor for the Taliban insurgents who are predominantly
Pashtuns. In addition, thousands have been streaming into the country
from Pakistan to lend a hand to their cousins. More than 40 million
Pashtuns are divided by an imaginary and disputed border, Durand
Linedrawn by the British East India Company on November 12th, 1893.
Historically,
Pashtun or Afghans were known as genetically coded with war since
Herodotus. With the Afghans, Friedrich Engels wrote in 1857, war is
an excitement and relief from the monotonous occupation of industrial
pursuits. The recent Anglo-American air and ground operations
(Panthers Claw and Strike of the Sword) in the volatile south of
Afghanistan have done little to break the current military stalemate in
the country. Instead, these military operations, the biggest since the
ousting of the Taliban regime from power in 2001, have increased
insurgents steady stream of guerilla attacks, leaving heavy losses on
both sides.
Karzai
is certainly a problem not a solution anymore. His re-election will
likely strengthen the Taliban politically and ideologically and harden
their hold over the south and east of the country sooner than many
imagine. But all signs, however, indicates his re-election. In the
eyes of the Afghans, this would mean that the result of the election is
preordained. Powerful and opportunistic warlords are all backing
Karzai for they know very well that under Karzai they will be able to
continue to loot the country unimpeded.
Despite
mounting evidence of Karzais warlord problem, there are speculations
in Kabul that the Obama administration, unsure of an alternative, is
backing his re-election, or making a power-sharing arrangement between
Karzai and two other leading contenders. This would mean that a known
devil is better than an angel unknown. The imperative of the moment
for the Obama administration is to devise a new policy towards
Afghanistan and look beyond Karzai and a warlord-sponsored government.
Karzais re-election or his inclusion in any settlement will
destabilize Afghanistan further and blocks Western efforts to bring a
lasting peace in this country.
Ehsan Azari is based in Sydney, Austraia. He can be reached at eazari@laurel.ocs.mq.edu.au
les excuses et les grands principes sont la pour s'en servir
Als we onze politici bezig zien en horen dan hebben wij de indruk dat
er nog steeds geen enkel benul is van de reikwijdte van de huidige
crisis. Business as usual. De uitzondering is het oppakken van
bedrijfsleiders uit de top van het Belgisch management omdat ze zich
zouden bezondigd hebben aan het misbruiken van informatie die ze hadden
in de ene firma en die eigenlijk de andere firma waar ze eveneens de
leiding hadden niet goed uitkwam enz enz. Nu goed, een kleine blik op
een aantal Belgische bedrijven en hun topmanagement spreekt boekdelen.
Pure inteelt en vrienden onder mekaar. Men helpt mekaar aan lukratieve
mandaatjes die er eigenlijk moeten in bestaan om een controlerende
functie op het bedrijf uit te oefenen. Vergeet dat dus gewoon. Alles
wordt bedisseld in de viersterrenrestaurants en de privéclubs als de
Warande, de Cercle Gaulois en nog een paar andere illustere oorden. Ons
kent ons en basta uit. Ondertussen kraakt het ganse systeem maar
niemand ligt er echt wakker van. De federale staat en twee regio's
zitten totaal aan de grond en niemand ligt er wakker van. Men bedisselt
allerlei zaken tussen energieproducenten en de federale staat om wat
geld in het laatje te krijgen en verkoopt in feite het principe van de
zogenaamde geliberaliseerde energiemarkt. Niemand ligt er wakker van.
Pas op men heeft dat eerst door onze strot geramd net alsof iedereen
plots maar de helft zou moeten betalen van zijn
energiefactuur...Ondertussen hebben we dat dus duur betaald en nu
schrijft de pers terecht maar onbeschaamd "Electrabel en SPE zijn
bereid om de nucleaire taks te betalen maar ze vragen garanties voor
hun monopoliepositie op de Belgische markt. Men noemt dit zelfs
onbeschaamd "de monopolierente". Benieuwd wat Europa daarvan zal
denken. Hallo Neelie!
Regering heeft grote haast, Electrabel heel wat minder
donderdag 24 september 2009
Auteur:
Peter De Lobel
BRUSSEL - ANALYSE Electrabel in luxepositie in onderhandelingen over
kernuitstap De federale regering rekent op een forse bijdrage voor de
begroting als de energieproducent zijn kerncentrales langer open mag
houden. Electrabel is bereid geld op tafel te leggen, maar laat zich
niet opjagen. De komende dagen krijgen we gegoochel met nucleaire
miljoenen en miljarden.
Van onze redacteurs
Pascal Sertyn
'Elk woord dat we zeggen, is gevaarlijk. Dit is heel
delicaat', klinkt het bij een van de direct betrokkenen. De
onderhandelingen tussen de federale overheid en Electrabel zijn volop
aan de gang en de nervositeit aan regeringskant is groot.
Op het begrotingsconclaaf dat de regering dit weekend
houdt, zal er nog geen uitsluitsel zijn over de nucleaire cijfers. De
beslissing om de kerncentrales langer open te houden, valt volgende
week pas. Dan moet het finale rapport van de Gemix-commissie, over de
ideale energiemix voor ons land, rond zijn. Officieel wordt op basis
daarvan beslist, maar vier van de vijf regeringspartijen hebben al
duidelijk laten verstaan dat de centrales langer open moeten blijven.
Bij de PS liet de klik wat langer op zich wachten, maar hij is intussen
wel gemaakt.
De hamvraag is hoeveel Electrabel op tafel zal moeten
leggen. Veel hangt af van de extra winsten die het kan maken. De
energiewaakhond Creg heeft daarover een rapport bezorgd aan minister
van Energie Paul Magnette (PS).
Door de versnelde afschrijving van de centrales en de vrijmaking van de
elektriciteitsmarkt zullen de producenten Electrabel en SPE sowieso 3,9
miljard euro extra opgestreken hebben. Dat is de winst tot en met het
einde van de huidige exploitatievergunning van de zeven kerncentrales.
Daarvoor betaalde Electrabel in 2008 een bijdrage van 250 miljoen en
wordt dit jaar gerekend op 500 miljoen (zie tabel).
Maar als alle centrales tien jaar langer open mogen
blijven - voor alle duidelijkheid: een scenario dat nu niet ter tafel
ligt - levert dat volgens de Creg nog eens 12 miljard extra winst op.
Blijven ze twintig jaar langer draaien, dan stijgt dat bedrag tot 16,8
miljard.
Als alleen de oudste drie kernreactoren - Doel 1 en 2 en
Tihange 1 - tot 2025 open mogen blijven in plaats van tot 2015,
verwacht Electrabel een miljard extra winst. Het moet dan wel 800
miljoen euro investeren in onderhoud en vernieuwing. Bij de
elektriciteitsmaatschappij geven ze toe dat het om een voorzichtige
winstprognose gaat. Volgens de Creg gaat het om veel meer winst. De
recentste berekeningen, die nog niet aan Magnette zijn overgemaakt, komen uit op een veelvoud van dat bedrag.
Electrabel heeft er zich bij neergelegd dat het zal moeten
betalen. Niet alleen voor de extra winsten, maar ook voor het behoud
van zijn monopoliepositie. Een mogelijk scenario gaat uit van maximaal
250 miljoen euro per jaar. Dat is 'all-in': Electrabel wil dan niet
meer horen van de 250 miljoen die het nu betaalt voor de afgeschreven
centrales.
Het kabinet-Magnette
bevestigt dat er niet gewoon een 'monopolierente' mag worden opgeteld
bij de huidige bijdragen. 'Maar we moeten wel de achterpoortjes
sluiten', zegt zijn woordvoerder. Electrabel recupereert zijn bijdrage
aan de overheid nu gewoon door minder vennootschapsbelasting te
betalen. Ook de manier waarop de energieproducent gebruik maakt van de
notionele-interestaftrek, is PS'er Magnette een doorn in het oog.
Behalve de hoogte van de bijdrage zijn er nog andere
vraagtekens. De bestemming van de Electrabel-bijdrage is nog een
discussiepunt. Electrabel wil die vooral gebruiken voor de ontwikkeling
van hernieuwbare-energieproductie. Naar Nederlands voorbeeld wil het
die fondsen zelf beheren. Electrabel onderhandelt nu zowel met Magnette
als met premier Van Rompuy (CD&V). Electrabel-topman Jean-Pierre
Hansen is een gewiekst onderhandelaar. Bovendien zit hij in een
luxepositie. Het is immers de regering die haast heeft, niet hij. De
begroting moet op 13 oktober rond zijn, als Van Rompuy zijn State of
the Union houdt. Electrabel heeft zo'n deadline niet.
Wij zijn hier op dit blogje altijd blijven beweren dat men de nucleaire
centrales langer moest open houden. Niet omdat wij vriendjes zijn van
Electrabel. Evenmin omdat wij voor de kernenergie zijn. Dat zijn wij
niet, wij zijn zelfs erge tegenstanders van dat soort dingen MAAR
doodgewoon omdat er momenteel geen alternatief is in België waardoor
ook de zwaksten onder ons en dat zijn er heel veel, want we spreken
niet enkel van vervangingsinkomens en kansarmen, betaalbare energie kan
gegarandeerd worden. Een failliete staat zal immers niet lang de
alternatieve energie blijven subsidiëren en vroeg of laat wordt die
dure alternatieve energie onbetaalbaar voor een groot deel onder ons.
Dit is sociaal onaanvaardbaar en de Groenen en sommige linksen mogen
het tegendeel beweren maar wij vinden energie een basisbehoefte waarmee
zuinig moet worden omgesprongen maar die betaalbaar moet blijven voor
iedereen. Hopelijk slagen we er binnen de kortst mogelijke tijd in om
voldoende betaalbare hernieuwbare energie te produceren om die
kerndingen te sluiten. Op dit ogenblik is dit echter nog niet het geval
en dat is nog lange tijd zo en dus hebben we in België geen
alternatief. Of dat op deze manier moet worden onderhandeld lijkt ons
duidelijk. Neen. Maar wegens het totale onbenul van onze politieke
leiders in het energiedossier is ook hier weer geen alternatief. De
rooien en de groenen hebben er alleen maar voor gezorgd dat de wet op
de kernuitstap het kostenplaatje voor de overname van Electrabel door
Suez heel interessant heeft gemaakt. De waarde van de verlenging van de
kerncentrales zat dus inderdaad niet in de waarde van het aandeel
Electrabel op het moment van de overname. Voor één keer gaan we
mee in de redenering van beleggers. Ze hebben overschot van gelijk.
Spijtig zijn ze natuurlijk, dat is de aard van het beestje, uit op meer
sollen en zien we hier enkel het oom Dagobertsyndroom. Wij vinden het
spijtig dat op deze manier een Belgisch topbedrijf op goedkope manier
in handen is gevallen van een Franse en vooral weinig scrupuleuse groep
zoals Suez-GDF. Herinneren jullie nog de spyware die onze vriend Hansen
installeerde in opdracht van de overnemer van zijn eigen bedrijf?
Opgepast Suez was één van de eerste bedrijven met een ethische code die
door het voltallige personeel moet worden nageleefd of buiten... Hansen
werd schuldig bevonden maar kreeg opschorting...en de ethische code
....die geldt blijkbaar alleen voor het klootjesvolk. En nochtans
klinkt de inleiding van deze code erg veelbelovend voor simpele duiven
als we zijn:
INLEIDING De uitdrukking van onze waarden en het respect voor onze ethiek worden in de eerste plaats belichaamd door het integere gedrag van de bestuurders en medewerkers van GDF SUEZ in alle situaties. Iedereen die in naam van een onderneming van de Groep optreedt, moet zich bewust zijn van deze verplichting. We zijn er evenwel van overtuigd dat de groep een organisatorisch kader moet uitwerken om die waarden en ethiek gemakkelijker tot uiting te brengen in professionele gedragingen en praktijken. Het Ethics en Compliance Programma van GDF SUEZ moet de voornaamste organen voor interne werking beschrijven die de Groep heeft ingesteld om het geheel van vragen omtrent ethiek en compliance in overeenstemming met ons Charter en onze waarden te behandelen. Naast de definities van de vereiste organisatie, weten we ook dat ethiek het persoonlijke engagement veronderstelt van elk van ons. Het zijn de verantwoordelijken aan de top die als eersten het goede voorbeeld moeten geven in hun persoonlijke gedrag. Dat is de voorwaarde van doeltreffendheid en van wat mogelijk is. Zij moeten samen met alle andere verantwoordelijken in alle vestigingen en teams die ze aansturen de goede werking verzekeren van het ethics en compliance programma dat geldt binnen GDF SUEZ.
Gérard Mestrallet en Yves de Gaulle
Wij houden van dergelijke grote principes, echt waar Gérard en Yves -woehaa-
De regering is niet de enige die naar de kerncentrales lonkt. Beleggers eisen een betere prijs.
Beleggers
vechten al jaren de manier aan waarop de Franse groep GdF Suez, volgens
hen veel te goedkoop, het grootste Belgische energiebedrijf
binnenhaalde. Dat gebeurde in een context van een opmerkelijke
politieke onverschilligheid, die niet alleen beleggers veel geld heeft
gekost, maar ook de Belgische economie, luidde de aanklacht eerder deze
week voor het hof van beroep in Brussel. De waarde verbonden met het
langer openhouden van de kerncentrales werd nooit verrekend.'
Belegger Erik Geenen, die bekendheid verwierf in het
dossier van de Nationale Bank van België (NBB), hield het hof voor dat
België vanwege zijn energiemix bij de landen met de goedkoopste
energieprijs zou moeten horen. Meer dan de helft van de
elektriciteitsproductie is afkomstig van afgeschreven kerncentrales.
Maar toch zitten we bij de dure landen', zei Geenen. Hij beschuldigde
GdF Suez van misdadig opzet bij het binnenhalen van Electrabel.
De procedure die Geenen voert, is de laatste procedure tegen de biedprijs van GdF Suez op Electrabel
die voor het hof van beroep in Brussel loopt. De pleidooien werden
eergisteren opnieuw overgedaan omdat de kamer van het hof van beroep
opnieuw samengesteld moest worden als gevolg van de Fortis-saga. Bij de
eerdere debatten was Christine Schurmans nog een van de zetelende
raadsheren, naast kamervoorzitter Paul Blondeel. De nieuw samengestelde
kamer bestond nu uit Paul Blondeel, E. Bodson en S. Gadeyne.
Blondeel zat de achttiende kamer voor van het hof van
beroep, die het arrest velde dat bepaalde dat de aandeelhouders van
Fortis hun zeg moesten kunnen doen over de ontmanteling van hun groep.
Blondeel heeft nu opnieuw een symbooldossier op zijn bord.
Geenen nam het hof mee naar februari 2004, een jaar voordat GdF Suez zijn bod op Electrabel bekendmaakte. De Franse groep installeerde toen spionagesoftware op het hoofdkantoor van Electrabel om de handel en wandel van de Belgische bedrijfstop van Electrabel
te kunnen nagaan. De affaire bracht Jean-Pierre Hansen, de toenmalige
nummer twee van Suez, in ernstige verlegenheid. Hansen werd schuldig
bevonden, maar kreeg strafopschorting.
De spionagezaak verziekte de sfeer tussen Parijs en Electrabel en Electrabels ceo, Willy Bosmans, werd in september 2004 gedwongen tot ontslag. Bosmans had in 1999 Tractebel- en Electrabel-baas
Philip Bodson opgevolgd, die toen ook al tot ontslag was gedwongen.
Geenen beschuldigde GdF Suez er ook van dat gedelegeerd bestuurder
Gerard Mestrallet op de aandeelhoudersvergadering van Electrabel in 2005 loog toen hij verklaarde dat hij niet zou bieden op Electrabel.
Volgens Geenen was de enige bedoeling de koers van Electrabel te drukken, zodat GdF Suez zo goedkoop mogelijk Electrabel kon binnenhalen. GdF Suez maakte op 9 augustus 2005 zijn bod op Electrabel
bekend. In juni 2007 volgde een uitrookbod op de aandelen die GdF Suez
nog niet had. Geenen eist een prijsverbetering van 200 euro per
aandeel. Hij beweert dat de gemiddelde beurskoers van het staal van
energiebedrijven waar GdF Suez bij zijn biedprijs naar verwees, met 86
procent was gestegen. Als je die 86 procent toepast op de koers van Electrabel op de dag van het eerste bod en vergelijkt met de prijs van het uitrookbod, was de uitkoopprijs 200 euro per aandeel te laag.'
In november zou het hof van beroep zijn arrest vellen. Al
wie zijn aandelen inbracht in het uitrookbod, komt in aanmerking voor
een eventuele prijsverbetering. Het is de derde keer dat Geenen in het Electrabel-bod naar de rechtbank trekt.
Dus
hoe naiëf kan je als politieke partij zijn te denken dat je onmisbare
kerncentrales kan sluiten terwijl alles er op wijst dat we in België al
een tekort hebben van ongeveer 30%. 30% die we verplicht zijn in te
voeren voornamelijk van uit Frankrijk. Een invoer die op de meeste
dagen volledig uit de Franse kerncentrales komt. Sluiten van de
Belgische kerncentrales zou enkel de invoer verhogen (mits de
uitbreiding van de internationale hoogspanningslijnen) een invoer die
sowieso uit de Franse kerncentrales zal komen omdat deze goedkoop
stroom leveren op constante basis. Dit in tegenstelling tot de nog
goedkopere energie uit de Zwitserse en Franse waterkrachtcentrales die
echter seizoensgebonden kunnen leveren namelijk bij dooi van de
sneeuwlagen in het gebergte. Deze dwaze en totaal irrationele maar
populistische manier van politiek bedrijven heeft er enkel toe geleid
dat België dus volledig afhankelijk is geworden van buitenlandse
beslissingen wat betreft energiebevoorrading. Ze hebben dus een
buitenlandse groep in zulke sterke onderhandelingspositie gebracht dat
onze staat hen een monopolie zal garanderen. Een prachtiger voorbeeld
van staatskapitalisme is dus amper in te denken...De staat als behoeder
van monopolies...Met dank aan de groenen en de rooien...maar ze hebben
hun principes natuurlijk! In feite kan je er hen van verdenken
smeergeld te hebben gekregen van Suez. Spijtig genoeg zijn ze daar
waarschijnlijk te dom voor. Dat hopen we dan toch tenminste. Zeker ben
je daar nooit van.
Trouwens monopolies zoals onze federale staat
die nu willen bevestigen om hun lege kassen te vullen zijn altijd een
gevaarlijk beestje. Dat was vroeger al zo met het oude Electrabel en
dat zal nu enkel verergeren aangezien de macht van een groep als
Suez-GDF vele malen groter is. Wij vonden een prachtig voorbeeld
van misbruiken door een monopolie dat trouwens absoluut niks te maken
heeft met Electrabel noch met Suez. Enkel als mooi voorbeeld in het
hartje van een land dat elders de democratie verdedigt en waarnemers
stuurt om te zien dat verkiezingen netjes verlopen. Het lezen waard en
misschien moeten we dit als een soort parabel beschouwen die kan dienen
als waarschuwing voor wat er ons nog te wachten staat:
Suspicions of rigged ballot-counting via manipulation of computer-transmitted data reached a fever pitch
one year ago with the affidavit filed in federal court by Stephen
Spoonamore, a business associate of Mike Connell, the leading
Republican Party specialist in IT and web development. Spoonamore's
affidavit was explosive, because the whistleblower revealed that Mike
Connell had informed him that radical Republican operatives could have
manipulated the results of elections including the presidential
election of 2004 and the general election of 2006. An attorney sent a
letter to then Attorney General Michael Mukasey that stated:
We have been confidentially informed by a source we believe to be credible thatKarl Rovehas
threatened Michael Connell, a principal witness we have identified in
our King Lincoln case in federal court in Columbus, Ohio, that if he
does not agree to "take the fall" for election fraud in Ohio, his wife
Heather will be prosecuted for supposed lobby law violations."
Mike Connell died on December 19, 2008 while piloting his small airplane near the Akron airport.
ES&S has a very interesting Republican pedigree
including a major investment by Carolyn Hunt of the well-known
right-wing Texan family. The following is an account of the company's
dubious origins:
Republican
Senator Chuck Hagel disclosed in public documents that he was the
Chairman of American Information Systems and claimed between a $1 to 5
million investment in the McCarthy Group. In 1997, American Information
Systems purchased Business Records Corp. (BRC), formerly Texas-based
election company Cronus Industries, to become ES&S. One of the BRC
owners was Carolyn Hunt of the right-wing Hunt oil family, which
supplied much of the original money for the Council on National Policy.
In
1996, Hagel became the first elected Republican Nebraska senator in 24
years when he did surprisingly well in an election where the votes were
verified by the company he served as chairman and maintained a
financial investment. In both the 1996 and 2002 elections, Hagels
ES&S counted an estimated 80% of his winning votes. Due to the
contracting out of services, confidentiality agreements between the
State of Nebraska and the company kept this matter out of the public
eye. Hagels first election victory was described as a stunning upset
by one Nebraska newspaper.
Planetary is monitoring the situation emerging around ES&S and its impact on the quality of democracy in the United States.
ANTWERPEN - Als de
Scheldeverdieping uitblijft, wordt Nederland economisch gestraft. De
Antwerpse havenschepen heeft gisteren zwaar uitgehaald.
De
Antwerpse schepen van de Haven, Marc Van Peel (CD&V), heeft
gisteren Nederland de mantel uitgeveegd tijdens een toespraak voor de
verzamelde bedrijfs- en politieke kopstukken van Zeeland in Middelburg.
Volgens hem probeert Nederland met drogredenen het uitstel van de
Scheldeverdieping goed te praten of er zelfs begrip voor te vragen. Er
heerste zowel bij bewindslui als bij de publieke opinie een groot
gevoel bedrogen te zijn.'
Hij vertelde ook aan het Zeeuwse publiek wat hij
tegenwoordig doet wanneer hij Nederlanders ontvangt in het Antwerpse
stadhuis. Dan zet Van Peel de stadhuisramen open om het verhaal te doen
over het standbeeld van Brabo op de Grote Markt. Ik heb het dan over
de jonge held die de hand afhakte van de reus die de vrije doorvaart op
de Schelde blokkeerde.'
De Antwerpse schepen van de Haven zei dat het nu al
schadeclaims regent omdat de Schelde nog niet is verdiept. Samen zijn
ze al goed voor meer dan 70 miljoen euro, zegt de gedelegeerd
bestuurder van de haven, Eddy Bruyninckx.
Marc Van Peel waarschuwde dat Vlaanderen niet van plan is
om alleen maar te dreigen met economische tegenmaatregelen. Ze zullen
gewoon genomen worden.'
Het ziet er overigens naar uit dat het Antwerpse
havenbestuur al de daad bij het woord heeft gevoegd. Het heeft een
nieuwe voorrangsregeling aan Antwerpse sluizen ingevoerd waardoor al
het scheepvaartverkeer van en naar Nederland via de
Schelde-Rijnverbinding aan de sluizen al het andere
scheepvaartverkeer moet laten voorgaan. Dat zal heel wat vertraging
opleveren voor de binnenvaartschepen die pendelen tussen Nederlandse
havens en bedrijven en overslagterminals langs de Vlaamse kanalen en
rivieren.
De schepen van de Haven sprak de krasse taal tijdens de
Zeeuwse Oesterpartij, een jaarlijkse informele bijeenkomst van Zeeuwse
en Vlaamse bedrijfsleiders en politici. Dit jaar bleven de Vlamingen
weg uit protest tegen het uitstel van de Scheldeverdieping. Vanuit
Antwerpen was alleen Van Peel naar Middelburg afgezakt om uitleg te
geven over de Vlaamse boycot.
Van Peel zei dat onze noorderburen er niet voor
terugschrikken om allerlei mythes in stand te houden en misverstanden
te cultiveren. Zoals het Nederlandse argument dat zij in een
rechtsstaat leven en om deze reden de beslissing van de Raad van State
om de verdiepingswerken te schorsen, moeten naleven. Volgens Van Peel
heeft de Nederlandse regering met haar beslissing om de
natuurmaatregelen uit de Scheldeverdragen niet uit te voeren de
rechtsstaat zelf met voeten getreden.
Vooraleer troepenversterkingen te sturen naar jullie
waterforten, vestingen en steden aan de zuidgrens willen we jullie toch
even geruststellen. Wij, Belgen hebben natuurlijk historische rechten
op Zeeuws-Vlaanderen en Noord-Brabant (Eindhoven en 's Hertogenbosch).
Daar hoeven we zelfs niet meer over in discussie te treden. Wanneer
jullie nu gewoon dat stukje Belgenland vreedzaam overhevelen naar ons,
en hier sugggeren we dat er eventueel een mogelijkheid in zit om dit
naar Wallonië over te hevelen...dan besparen jullie Batavia veel narigheden. Tenslotte
verstaan de Vlamingen van dat taaltje dat er daar in Zeeuws-Vlaanderen
gebrabbeld wordt even weinig als van het Frans boven de taalgrens
dus.... En stel je even voor welke leuke perspectieven dit zou openen
bij de volgende communautaire gesprekken wanneer in plaats van
Ollanders de Walen de toegang tot de Antwerpse haven zouden
controleren? Leute bij de vleet. Het taaltje van Noord-Brabant valt
iets beter te verstaan maar daar is een aanhechting bij de Provincie
Luik een niet te versmaden mogelijkheid . We gaan tenslotte niet het Limburgs gezongen
taaltje zich laten uitbreiden naar het Noorden. En Antwerpen is al zo
vol van zichzelf dat hier zeker geen uitbreiding moet overwogen worden.
Nu, wat denken jullie hiervan? Mooi voorstel toch?
Want wat staat er jullie anders te wachten? Een economische blokkade
die deze tegen Cuba zal doen verbleken, beste Unoxmutsen. Concrete
voorbeelden bij de vleet. Maar we beperken ons tot een paar van de
verschroeiendste sancties. Het Antwerps stadsbestuur zal geen Ollandse
kaasblokjse bij het aperitief meer presenteren tijdens banketten, de
Antwerpese stadsplantsoenen zullen niet meer worden verfraaid met
tulpen, een zeiktax voor de Ollanders die tegen de kathedraal plassen
van 1000, het onderwaterzetten, in de beste 14-18 traditie, van het
ollands gedeelte van het verzonken land van Saeftinge, en vreet jullie
Zeeuwse mosselen en jullie maatjes maar lekker zelf op! Ha, jullie
sidderen en beven reeds...
We weten dat er steeds met jullie valt te onderhandelen in het volste
vertrouwen. Dat hebben we geleerd uit de Fortissaga (Fortis-Olland
eisen we trouwens ook terug tegen een symbolische ) dus kies eieren
voor jullie geld, geef ons gewoon terug waar we recht op hebben en
doe ons een lol. Onderhandel met deelstaat Wallonië hierover zonder de
Federale noch de Vlaamse component van Belgistan te
kennen...Jààààààren pret gegarandeerd en geen boot die nog aanmeert aan
een Antwerps dok want de Walen zullen eerst het kanaal van Charleroi moeten uitbaggeren, de luchthaven van Bierset uitbreiden en ze hebben al hun geld aan Bernie Ecclestone verkwanseld bij het dobbelen ergens in Francorchamps....dus blijven de boten allemaal in Rotterdam. Gesnapt beste
kezen? Wel waar wachten jullie op? Worden we nu uitgenodigd op Soestdijk? We verwittigen onze madammen al vast dat ze zich een nieuwe hoed aanschaffen, afgesproken?
De moord op Ilaria Alpi...een politiek verhaal... deel 2
Next: Part 3, Coverup
Dominico Vulpiani tears a sheet from his memo pad and sketches a map
for me. He draws a road and two small rectangles to indicate vehicles.
Then he draws little circles in the rectangles to show where everyone
was sitting: Miran in the front seat with the driver, Ilaria in the
back behind Miran, the bodyguard, Mahamoud standing in the back of the
pickup. Vulpiani looks like a goofy Jack Webb. He's got the black buzz
cut, a bit of girth that he carries well and slightly crooked teeth.
He's the director of D.I.G.O.S. The Division of Investigations and
Special Operations of the Questura Di Roma, the Italian police. He has
been supervising the police investigations into Ilaria's death for two
years. Though he's never been to Mogadishu, and none of his men have
ever been to Mogadishu, they have interviewed witnesses who have. It's
clear however that Vulpiani and his men have a big problem: Four years
after the fact, with no forensic evidence, and no reliable witnesses
they can never solve this case. At best, they can make it go away,
which is what they seem intent on doing.
There are two
ways to do an investigation, Vulpiani lectures. You can start off
asking why she was killed and then try to figure out who killed her. Or
you can just look at the evidence, just the facts, (he actually says,
"just the facts") and determine who killed her and then try to figure
out why. You can dismiss the parents, he says. They have taken the
first approach. His office, he says, has chosen the second.
The police, he tells me, have a witness to the shooting. He's a young
guy who goes by the name Jelle. Jelle turned up when the Italian
government in 1977, under pressure to investigate the torture charges
and solve the Ilaria case sent a special envoy, Ambassador Giuseppi
Cassini, to Mogadishu. Cassini found Jelle during one of his
investigative trips to Mogadishu. On the day Ilaria was killed, Jelle
was apparently hanging around outside the Amana hotel looking for work
with any journalist who might come by.
According to
Jelle, once Ilaria's pickup had been cut off, and the two men jumped
out of the car, Ilaria's bodyguard Mohamoud started firing while Ali
put the car in reverse and eventually backed into a wall because he was
keeping his head down and not seeing where he was going. Jelle said
that the men in the blue Land Rover fired all of their shots from 20 to
30 meters away. Security guards from the Amana hotel, hearing the
shooting, came out, and fired on the attackers driving them away. The
attackers then fled. One of them was killed. Ilaria and Miran must have
been shot with rounds from an AK 47 from a distance. It was a botched
robbery or kidnapping, a case of microcriminality, Vulpiani says.
Vulpiani also tells me that he heard that Ilaria's body guard fired
first, turning what might have been a simple robbery into a double
murder. I had heard that as well on the night of the killing. According
to the first information I had, Mahamoud, Ilaria's bodyguard panicked
when the car was cut off and began to fire at the attackers. He only
had seven rounds in his rifle and quickly ran out of ammunition. He
then jumped out of the truck and fled on foot. Vulpiani seemed
delighted to hear this. It fit nicely into the theory that it was a
botched robbery. Mahamoud, I knew, was capable extreme panic. Nine
months earlier I had been with him when he had panicked and fired
first. Perhaps luckily for me, he had fired at American soldiers who
were polite enough to aim over our heads when they fired back.
But, I continued, it would seem to me that if Mahamoud was firing at
the attackers, they would fire back at Mahamoud, not at the unarmed
passengers in the car. Vulpiani doesn't have an answer.
Ambassador Cassini joins us in Vulpiani's office while we're talking.
He's been very helpful to me in Rome, and checks with me constantly to
see how the story is coming. Cassini says that Jelle identified Hashi
Omar Hassan, they guy who's now imprisoned in Rome, as someone who was
in the Land Rover that ambushed Ilaria. According to Jelle, Hashi
didn't fire. Jelle also said he later asked Hashi why he and his
friends had attacked the journalists. Hashi is said to have replied
that it was a robbery attempt.
And where is Jelle now?
Well, there was a slight problem with Jelle, Vulpiani said. On
Christmas eve of 1997 before he was supposed to testify against Hashi,
he disappeared. "We believe he's working as a mechanic in Germany."
Hashi, on the other hand, was still in jail.
I paused
after listening to their story. It made so little sense on so many
levels. I've seen people hit in the head with a round from AK47 or M-16
assault rifle before. The high velocity bullet enters the skull and the
body is snapped like a whip. The entrance wound is small, but the exit
wound is another matter. The shell entering the skull flattens and
turns and it carves a bulldozer path through the head. The exit wound
explodes, spraying skull, hair and brain matter. That's not what Ilaria
looked like.
It seems to me, I said, that determining
what kind of bullet hit her would be the easiest part of this case,
certainly more reliable than a witness like Jelle who just might have
been looking for a ticket out of Somalia. Incredibly, no autopsy was
done on Ilaria immediately after she was shot. Photos were taken of her
body by a medical doctor aboard the Garibaldi. But those photos and the
medical report, like so other things in this case, have disappeared.
The medical officer who wrote the report, told Ilaria's parents that it
appeared to him that Ilaria had been assassinated.
Ilaria's body was exhumed twice for autopsies. The first one was
inconclusive. The most recent, in January of 1998 concluded that Ilaria
was shot at close range, that when she was shot, she had curled up in
the back seat of the truck and placed her hands over the back of her
head, that the bullet took off the small finger of her right hand. The
autopsy team consisted of six doctors, three chosen by Ilaria's
parents, three by the police. The report is very clear. But the
policemen in the room where I was sitting said simply that they didn't
believe it, didn't believe the report because it contradicted their
witnesses. Perhaps the bullet had slowed down because it went through
the windshield, someone offered. That didn't make much sense, either.
Though passing through glass and other material might slow a high
velocity round it will also make it begin to wobble or tumble. If the
bullet had passed through the windshield Ilaria would not have had a
clean entry wound. The police would not accept what their own forensic
report said. It was a clean shot to the head that didn't pass through
anything.
As for the robbery or kidnapping theories,
whoever was close enough to shoot Ilaria would have been close enough
to accomplish any of those tasks, which they didn't. Nothing was taken
from the car.
.In Mogadishu, everyone knows everyone,
especially when cars are involved. I would drive around town with my
crew and Osman, my driver, would know who owned every vehicle on the
road. He could tell from 100 feet away when an approaching car was
possible trouble. The guys I travelled with could eyeball almost anyone
in the city and link him via three or four degrees of separation to
someone else who could then be identified as friend or foe. In a city
where everyone was armed and loyalties were divided along the lines of
extended families, survival depended on that kind of information.
It is impossible that no one knew who owned the blue Land Rover, not a
common vehicle in Mog. It's not likely that no one could identify any
one of the seven gunmen. Ilaria's bodyguard and driver maintained for
years that they had no idea who the killers were. Ali, Ilaria's driver,
testified as much the first time he was brought to Rome. After Jelle
disappeared, Ali was brought back, given asylum in Italy and he
suddenly remembered that Hashi had indeed been in the car.
My first instinct upon hearing this, however, was that it proved that
Hashi had in fact not been in the car. It was always my experience that
whenever a crime was committed in Mogadishu, if the people in power
wanted to find out who did it, all they had to do was spread the word.
The criminals generally turned up. Obviously, no one wanted to solve
this one. And since her killers were lolling about at a tea stand in
plain view, in front of Ilaria's driver and bodyguard whom they made no
effort to kill, driving a vehicle that would have been easily
identified, they obviously thought there was no reason to protect
themselves. It's very clear that the people who killed Ilaria and Miran
had some very powerful connections, and nobody is about to turn them in.
The Italian laws governing "institutional secrets" prevented me from
speaking with Omar Hashi, but I did speak to his lawyer, Douglas Duale.
Duale's is a tall, thin, immaculately dressed ethnic Somali with a
tight gray beard. From his office you can see the Basilica of St.
Peter's. The walls are covered with reproductions of Italian
Renaissance art. Duale emphasizes immediately that he is more Italian
than Somali. In fact, he was born in Ethiopia and has spent most of his
life in Italy and Europe. The first thing he does is open a bottle of
champagne and he will keep my glass full and bubbling for the duration
of our four-hour discussion.
I'm a bit wary at the
beginning our meeting because of what I've been told about him. Both
Cassini and Vulpiani described an insane man who made no sense, so I
almost expect him to start blubbering madly. After I arrived in Rome I
asked Cassini several times for Duale's contact number. But every time
he dismissed me saying that I really didn't want to talk to him.
Duale, however, though slightly eccentric, seems about as crazy as F.
Lee Bailey. His speech is measured and careful. Duale represents both
Hashi and Boqor "King Kong" Musa. While Musa is in the port town of
Bosasso, he has come under some scrutiny since he was the last person
Ilaria interviewed.
According to Duale, Hashi was among
a group of 19 Somalis detained by Italian soldiers at the old port in
North Mogadishu. As Hashi tells it, he and 18 others had hoods placed
on their heads, had their hands behind their backs and were thrown into
the harbor. Hashi and one other were able to pull a Houdini act and
wriggle free, but 17 of the prisoners died. Duale is convinced of the
truthfulness of this story from his client.
When I
respond with skepticism to Hashi's entire story, Duale becomes
indignant. During the Operation Restore Hope he tells me, Somalis
accused Canadian, Belgian, and Italian Soldiers of committing
atrocities. The Canadian special forces tortured a young Somali boy to
death. Nobody would have believed the Somalis' claims except that in
each case the soldiers took photographs and wrote letters and diaries
documenting the atrocities. If it wasn't for the evidence those
soldiers provided against themselves, no one would have believed the
Somali victims. He has a point - but he hasn't proven one.
The upshot of Hashi's version of events is this: In Mogadishu, Cassini,
Jelle, and a few other Somalis working with Cassini approached him with
a deal. If he went to Rome and testified that he had been abused by
Italian soldiers he would be compensated with a lot of money. All he
would have to do is then testify that as far as he knew, most of the
other abuse complaints on file were false. He would also have to
testify that he was in the blue Land Rover, that he didn't actually
fire a gun himself, and the motive in attacking Ilaria's car was
robbery.
We're at the end of the evening and at the end
of the champagne. "The killing of Ilaria Alpi was entirely an Italian
affair," Duale concludes. "It was a hit."
.
the Mysterious Death of Ilaria Alpi Part IV
It's late in the evening when I leave Duale's office. A light mist
falling on Rome. I'm buzzed from the champagne and everything seems to
be glittering. I decide to walk for a bit through the city, but then I
recall that at one point during the interview Duale looked at me and
said, "these people will kill to stop the truth from coming out." I
gaze at the lights on the piazza. This is Rome. Europe. It's not
Mogadishu. I decide to take a cab back to my hotel.
The
headquarters of RAI just outside of Rome has all the charm of a maximum
security prison. A series rectangular concrete structures are
surrounded by high, electrified, barbed wire fence. Along one of those
fences, on the outside, is a street called via Ilaria Alpi.
Ilaria worked at RAI-3, in the news division, which is known as Tg3
(Telegiornale 3). It was her dream job. Each of Italy's television
stations has a political heritage. Raiuno, Raidue and Raitre, were
controlled at one time by the Christian Democrats, the Socialists and
the Communists respectively. Raitre was the smallest with the fewest
resources. In 1987 a man named Sandro Curzi was put in charge of Tg3.
Curzi was a well known leftist commentator in Italy and something of a
hero to Ilaria. He wanted to build Tg3 as a more even-handed
professional news organization, an organization made up of young
aggressive reporters who would do with their legs what the station
didn't have the money to do.
Curzi told me that he
thought most Italian journalists were lazy and cowardly, that they
practiced Grand Hotel journalism when they were abroad, and were
satisfied to read wire copy when they were home. Ilaria was everything
that Curzi wanted in a reporter. He had left Tg3 by the time she went
to Somalia, but the new directors of the organization maintained the
high opinion they had of Ilaria. Her life and death are still a
palpable presence in the halls of Tg3. Her colleagues will drop
anything to spend some time talking about her.
One of
RAI's journalists, Maurizio Torrealta is writing a book about Ilaria's
case. Like her parents, he believes that the key is in the final
interview with King Kong. And he thinks it has something to do with the
fishing boats that were hijacked off the coast of Bosasso.
When I met Torrealta he was carrying fat books full of official
testimony about the Ilaria Alpi case and the abuse and torture cases.
In part of that testimony, General Fiore, Italy's last commander in
Somalia says that his staff had plans for a military intervention to
recapture the fishing boats. We both agree that this attention to some
hijacked boats was strange; boats were hijacked all the time off the
Somali coast.
The faction leaders who controlled Bosasso
had an arrangement with the local militia. In exchange for their
"defense" of territorial fishing waters they are allowed to make their
own deals and demands with the companies operating the hijacked boats.
At the time, King Kong was negotiating the ransom that would be paid
for the ship.
Torrealta went back to interview King Kong
recently and asked him if he was afraid to talk about the situation
with the fishing boat. Yes, he answered. "Because I know that in
general, those companies involved in the fishing industry are also
involved in other activities - especially those with Italian
interests," he said. Torrealta asks King Kong if he told Ilaria
anything specific. King Kong hesitates; then says "I can't say.....I
don't know."
Torrealta pressed him harder: Is it possible Ilaria was killed because she knew there were arms aboard that ship?
This time King Kong answers, "It is quite possible, because it is
evident those ships carried military equipment for different factions
involved in the civil war."
After Ilaria and Miran's
death, some of their colleagues came to the Sahafi Hotel and took her
things away. They packed her TV equipment and her notebooks. They took
cash out of her duffel to pay the hotel bill. An inventory of her
possessions was taken onboard the Italian naval vessel, the Garibaldi.
That inventory included all of her notebooks, but not her missing
camera. Then her body was helicoptered back to the American morgue in
Mogadishu, which had refrigerators.
The following
morning a brief ceremony took place. The metal caskets were draped with
Italian flags; they received the military honors in the presence of the
Italian ambassador, the military chaplain, General Fiore and other
officers. The bodies were flown on a G-222 transport plane to Luxor. In
Luxor the coffins were switched to a DC-9 sent by the Italian
government and proceeded to Rome.
Sandro Curzi and
others who knew Ilaria's work habits said that she was a scrupulous
note-taker. Somewhere between Luxor and Rome the notebooks were taken.
On board the plane were members of the Italian military, journalists
from Tg3, RAI's general manager, Italian secret service, and members of
the diplomatic corps. None of those people was ever interrogated.
Things, after all, do get lost.
The last thing that
Georgio Alpi said to me when I left his apartment was that he now
suspected Giancarlo Marrocchino was somehow behind his daughter's
death. Back home in New York, I watch Carlos' video over and over again
of Giancarlo supervising the extraction of Ilaria's and Miran's bodies
from the Toyota pickup. He was the first person on the scene, which is
not surprising. North Mogadishu was his turf. And it's also not
surprising that he looks unruffled. Death was a way of life in
Mogadishu. Then Giancarlo says to the camera, "They were somewhere they
shouldn't have been." And I wonder if I'm listening to Giancarlo, the
protector of Italian journalists commenting that Ilaria should have
been using his bodyguards and cars, or if I'm listening to Giancarlo
the gunrunner saying that Ilaria shouldn't have been asking questions
about fishing boats in Bosasso. Suddenly I'm aware that this particular
street in Mogadishu never seemed that dangerous to me. I had driven
down it dozens of times before and never given it a second thought. I
returned the day after Ilaria's death, and many times after, feeling
perfectly safe and in control.
Dit geeft natuurlijk een erg ontluisterend beeld over vele zaken. Zo onder ander de manier waarop een bepaalde soort journalisten zich laat manipuleren, en de rol van bepaalde Europeanen tijdens de Somalische burgeroorlog waaraan trouwens ook onze Belgen hebben deelgenomen met de bekende beschuldigingen van martelingen als gevolg... maar één ding is duidelijk: er zijn dus niet alleen verliezers geweest. Sommigen hebben er duidelijk van geprofiteerd op de meest perfide manier om hun zaakjes te regelen...
een geërgerd tussendoortje: Wild Bill Hickock tegen Electrabel
Je vraagt je soms af of dit landje bestuurd wordt door sheriffs à la
Wild Bill Hickock of door rationeel denkende politici. Op het eerste
zicht kan de inval van een legertje speurders van de raad van
Mededinging in de lokelen van Electrabel en SPE lijken op een
verstandige daad. Iedereen heeft met de stroomproducenten wel een ei te
pellen en dat er gemanipuleerd wordt met de stroomprijzen is een
publiek geheim. Als er meer dan 80% van een product geproduceerd wordt
door twee spelers moet je al erg naïef zijn te geloven dat het spel
eerlijk wordt gespeeld. Z3eker niet als de kleinste volledig afhangt
van de grootste om aan goedkope energie te gertaken via de nucleaire
productie van de andere... MAAR wat er bij ons niet in kan is dat
men grijpt naar zulke methodes van invallen en dat alvorens de
discussie op te starten over de inbreng van de
Electriciteitsproducenten om het gigantiscghe gat te dichten in de
Belgische staatskas. We verklaren ons nader: Vermits de
prijsmanipulatie een structureel probleem is dat al ettelijke jaren
aansleept zou een verstandig politicus een structurele oplossing
nastreven. Niet dus. Veel machtsvertoon en spierballengerol. Dan zullen
we een tijdje niks horen. Zogezegd om het onderzoek zijn gang te laten
gaan en als er genoeg druk is gezet sterft alles een stille dood via
een dading of een stilzwijgende overeenkomst om wat sollen af te dragen
aan de lege staatskas. Probleem van de baan? Neen! Want diegene die de
dupe geweest is van de prijsmanipulatie wordt niet vergoed voàor de
geleden schade. Tenzij je het etalen van minder belastingen zou zien
als een schadeloosstelling. Maar zo zien wij het dus niet. Misschien
had een verstandige regering doodgewoon nooit het controlecomité voor
de gas en elektriciteit moeten afschaffen. dit fel gecontresteerde
orgaan had wel de bevoegdheid om de prijzen te controleren en deed dat
ook. Al was het een nogal ondoorzichtige instelling. Maar mits wat
aanpassingen en wat peer transparantie had dit zeer nuttig werk
geleverd zoals dat trouwens in het verleden het geval is geweest, al
weten we ook dat velen het hier nier met ons eens zullen zijn. Maar die
moeten onze eerdere bijdrage hierover maar eens lezen. Nu het werd
afgeschaft dank zij de voorbeeldige samenwerking van de groenen en de
rooien maar niets belet om de CREG met deze bevoegdheid opnieuw te
belasten. De energieregulator heeft deze prijscontrole immers nooit als
bevoegdheid gekregen en meer dan eens is ze daarom teruggefloeten
geweest wanneer ze wat commentaar durfde geven over de tarieven door de
producenten gesteund door rechtbanken die natuurlijk de wet moeten
laten naleven. En in die wet staat die bevoegdheid niet ingeschreven.
Dus is onze conclusie, hou op met dat hypocriet gedoe van
Far-West-praktijken en verander de wet. lGeef de CREG de bevoegdheid om
de energieprijzen te controleren en eventueel sancties te nemen. De
consument zal er alleen maar beter van worden... Wat er nu gebeurt is slechts een slechte show zonder te moeten raken aan de kern van de zaak...dit is politiek op zijn Van Quickenborns http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=N32FGMBV&word=electrabel
Huiszoeking bij Electrabel en SPE
woensdag 23 september 2009
Auteur:
(pse)
BRUSSEL - Electrabel en SPE zijn gisteren het doelwit geworden van de grootste huiszoekingsactie ooit van de Belgische mededingingsautoriteit.
De mededingingsautoriteit heeft vijftig onderzoekers gestuurd naar de
twee elektriciteitbedrijven om bewijzen te zoeken. Een groep van 35
klopte aan bij Electrabel, de rest bij SPE.
Het
doel is na te gaan of de aanbieders van elektriciteit op
groothandelsniveau op een kunstmatige manier de prijzen hoog houden om
zo de concurrentie op de energiemarkt af te blokken. Dat zou onder meer
gebeuren door het inhouden van productiecapaciteit.
Electrabel
en SPE zijn de twee grote elektriciteitsproducenten van ons land. De
twee samen controleren ruim tachtig procent van de Belgische
elektriciteitscentrales. De twee bedrijven deelden gisteren mee dat ze
hun volledige medewerking aan het onderzoek verlenen.
Bij
het Auditoraat voor de Mededinging sloten ze gisteren niet uit dat de
huiszoekingen meerdere dagen in beslag zullen nemen. Volgens
woordvoerder Bart Stulens mag niet verwacht worden dat de Belgische
mededingingsautoriteit op korte termijn de resultaten van haar
onderzoek zal neerleggen. Gezien de complexiteit van het dossier
zullen pas in de loop van 2010 conclusies getrokken kunnen worden',
verklaarde hij gisteren.
Dat het Auditoraat voor de
Mededinging de grote middelen inzet, is volgens Stulens perfect
verklaarbaar: Energie is een absolute prioriteit voor ons.' De
bevoegde minister, Vincent Van Quickenborne, heeft het over een
onderzoek van cruciaal belang'.
De huiszoekingen
komen niet echt onverwacht. Half juni liet de federale minister van
Energie weten dat de Belgische mededingingsautoriteit een onderzoek
moest voeren naar de vervalsing van de groothandelsprijzen voor
elektriciteit. Dat gebeurde nadat de Belgische energieregulator, de
Creg, had uitgepakt met een rapport over de prijsschommelingen op de
Belgische groothandelsmarkt voor elektriciteit. De Creg linkte toen
prijspieken aan de wijze waarop Electrabel zijn elektriciteitspark liet draaien of niet liet draaien.
Electrabel
en zijn topman Jean-Pierre Hansen reageerden furieus op de bevindingen
van de energieregulator. Temeer omdat de grootste elektriciteitsgroep
van ons land meteen aangewreven werd dat ze de elektriciteitsprijs had
gemanipuleerd en dat dit zeker 100 miljoen euro extrawinsten had
opgeleverd. Hansen drong toen zelf aan op een onderzoek door de
rechtbank of de Raad voor de Mededinging.
De mededingingsautoriteit zelf wijst erop dat ze niet gewacht heeft op het rapport van de Creg. Electrabel
kreeg gisteren te horen dat het onderzoek voortvloeit uit een klacht
die ingediend werd op 28 januari van dit jaar. Het gaat wellicht om een
klacht van de kleine onafhankelijke energieleverancier Lampiris.
Mer 22 Avr 2009 - 13:17
