----------
^[*] Charter van Quaregnon
----------

Kijk... zoals u allen bekend in tijden van liefde & oorlog... "Nood breekt wet !!"... & met dit in gedachte, evenals met het oog op het nakende onheil dat ons Belgistanen binnenkort te wachten staat & ook te beurt zal vallen, namelijk "Dé Grote Belgische Democratische Verkiezingen" die dit land naar een Nieuwe ~nog grótere~ Kafkaiaanse Dimensie zal verheffen, vonden wij KITOKOJUNGLE ~overigens als énige èchte authentieke "Fractie der Hangmatsocialisten"~ dat we ons ook maar eens moest omturnen & profileren tot een èchte & regelrechte politieke beweging.

...& Zoals jullie bekend ~& wij reeds ondertussen behoorlijk lange tijd weten~ heeft elke zichzelf respecterende Beweging zo ook haar eigenste ~politieke~ programma...

Wij, als "Dé Fractie de Hangmatsocialisten" kunnen & zouden hierop dus natuurlijk géén uitzondering willen maken & wij schreven aldus het onze... *GRIJNS*

De tot standkoming van dit programma geschiedde via de meest eenvoudige methode die u zelf maar kunt bedenken, namelijk de enig echte ~de u allen welbekende~ "copy/paste"-methode... & Uiteraard geschiedde dit alles, mits enkele luttele aanpassingen, schrappingen & wijzigingen... wat ons als eindresultaat zomaar meteen een volledig programma opleverde, waarmee we ~uiteraard, hoe kan 't anders~ de wereld willen verbeteren !!

Jullie kunnen dit programma dus gerust naast deze van bestaande partijen & groeperingen leggen die enkel uit zijn op mandaten & postjes binnen ons bestaande systeem, iets wat wij natuurlijk totaal & volledig verwerpelijk vinden !! In tegenstelling tot de anderen die in hun jacht naar "Macht & Roem" scrupuleus hun medemens belazeren & gebruiken, sluiten wij ons dolgraag aan bij "Dé Historische School Der Utopisten", waar de medemens onze gelijke is... màààrr dit alles uiteraard met voldoende boeren- & hoerenverstand om niet deel te willen nemen aan gans de misselijk makende mallemolen die anderen zo graag willen vatten onder de bedriegelijke term... *KUCH-HOEST* ..."democratische verkiezingen"...

Om het geheel ~nog wat meer~ literaire uitstraling te geven, maar vooral omwille van de originele bronnen die we hiervoor consulteerden & die we tenslotte ~trouw aan onze eigen intellectuele luiheid~ scrupuleus plagieerden ~& dat in de beste koloniale tradities waarop ons Belgistaanse volk toch zo trots is~ besloten we ons programma in de meest culturele wereldtaal te schrijven die er is... namelijk "Hét" Frans !!

Het was tenslotte in deze prachtige taal van Verlaine & Victor Hugo dat er een einde werd gemaakt aan de Middeleeuwse overheersing van "Kerk & Vorst", evenals dat het in deze taal was dat de "Universele Verklaring van de Rechten van de Mens" werd geschreven... & niet te vergeten, het was in deze taal dat ons eigenste Belgenland werd gesticht... & het was in deze taal dat de eerste Internationales samenkwamen om de toekomst een volledig nieuwe wendig te geven...

Omwille van al deze ~& alle andere goede~ redenen is het niet meer dan logisch dat we de traditie om van de wereld een betere plek te willen maken, deze gedachte willen verder zetten. Tegelijkertijd willen wij ons onderscheiden & zelfs afkeren van de hier nog steeds invloedrijke alhoewel volledig voorbijgestreefde & totaal achterhaalde ideologieën, zoals daar zijn... "Hét nationalisme" & "Hét rechtse liberalisme"...

Hieronder presenteren we jullie dan ook ~& overigens niet zonder enige trots~ het programma waarmee we jullie harten & ~natuurlijk ook~ jullie geesten willen veroveren !! ...& Geloof ons of niet, we vinden het een ongelooflijk prachtig pamflet & een verschrikkelijk lullige inleiding van onze ondermaatse geesten... maar lees onderstaande ~overigens onvertaalbare~ tekst & laat jullie hiervan doordringen !!

Wij hebben zelden zulke mooie zinnen & verklaringen gelezen... & we hebben slechts een klein aantal ingrepen moeten doen om de originele tekst bijna een universeel karakter te geven. En ere wie ere toekomt de originele tekst staat op de site van de UGTG in Guadeloupe & werd geschreven door volgende personen^[*] ...& het was heel lang geleden dat we nog zo werden getroffen door dergelijke woorden !!

----------
^[*] ...dus met dank aan : Ernest BRELEUR, Patrick CHAMOISEAU, Serge DOMI, Gérard DELVER, Edouard GLISSANT, Guillaume PIGEARD DE GURBERT, Olivier PORTECOP, Olivier PULVAR, Jean-Claude WILLIAM
----------

...& Vergelijk deze mooie woorden met het dagelijks cynisme van de politieke & de financiële wereld met haar steriele discours zonder het minste greintje verbeelding... Dit is bovendien een uitstekende oefening voor jullie actieve kennis van onze andere landstaal &... *GRIJNS* ...wees dus al maar blij dat we Marx niet in z'n originele Duitse versie op jullie afsturen...

Hét ~ons~ Programma "C’est en solidarité pleine et sans aucune réserve que nous saluons le profond mouvement social qui s’est installé dans le monde." Aucune de nos revendications n’est illégitime. Aucune n’est irrationnelle en soi, et surtout pas plus démesurée que les rouages du système auquel elle se confronte. Aucune ne saurait donc être négligée dans ce qu’elle représente, ni dans ce qu’elle implique en relation avec l’ensemble des autres revendications. Car la force du mouvement des "hangmatsocialisten", est d’avoir su organiser sur une même base ce qui jusqu’alors s’était vu disjoint, voire isolé dans la cécité catégorielle – à savoir les luttes jusqu’alors inaudibles dans les administrations, les hôpitaux, les établissements scolaires, les entreprises, tout le monde associatif, toutes les professions artisanales ou libérales... Mais le plus important est que la dynamique des "Hangmatsocialisten"– qui est d’allier et de rallier, de lier relier et relayer tout ce qui se trouvait désolidarisé – est que la souffrance réelle du plus grand nombre (confrontée à un délire de concentrations économiques, d’ententes et de profits) rejoint des aspirations diffuses, encore inexprimables mais bien réelles, chez les jeunes, les grandes personnes, oubliés, invisibles et autres souffrants indéchiffrables de nos sociétés. La plupart de ceux qui y défilent en masse découvrent (ou recommencent à se souvenir) que l’on peut saisir l’impossible au collet, ou enlever le trône de notre renoncement à la fatalité. Ces grèves sont donc plus que légitimes, et plus que bienfaisantes, et ceux qui défaillent, temporisent, tergiversent, faillissent à leur porter des réponses décentes, se rapetissent et se condamnent. Dès lors, derrière le prosaïque du "pouvoir d’achat" ou du "panier de la ménagère", se profile l’essentiel qui nous manque et qui donne du sens à l’existence, à savoir : le poétique. Toute vie humaine un peu équilibrée s’articule entre, d’un côté, les nécessités immédiates du boire-survivre-manger (en clair : le prosaïque) ; et, de l’autre, l’aspiration à un épanouissement de soi, là où la nourriture est de dignité, d’honneur, de musique, de chants, de sports, de danses, de lectures, de philosophie, de spiritualité, d’amour, de temps libre affecté à l’accomplissement du grand désir intime (en clair : le poétique). Comme le propose Edgar Morin, le vivre-pour-vivre, tout comme le vivre-pour-soi n’ouvrent à aucune plénitude sans le donner-à-vivre à ce que nous aimons, à ceux que nous aimons, aux impossibles et aux dépassements auxquels nous aspirons. La "hausse des prix" ou "la vie chère" ne sont pas de petits diables-ziguidi qui surgissent devant nous en cruauté spontanée, ou de la seule cuisse de quelques purs blancs. Ce sont les résultantes d’une dentition de système où règne le dogme du libéralisme économique. Ce dernier s’est emparé de la planète, il pèse sur la totalité des peuples, et il préside dans tous les imaginaires – non à une épuration ethnique, mais bien à une sorte "d’épuration éthique" (entendre : désenchantement, désacralisation, désymbolisation, déconstruction même) de tout le fait humain. Ce système a confiné nos existences dans des individuations égoïstes qui vous suppriment tout horizon et vous condamnent à deux misères profondes : être "consommateur" ou bien être "producteur". Le consommateur ne travaillant que pour consommer ce que produit sa force de travail devenue marchandise ; et le producteur réduisant sa production à l’unique perspective de profits sans limites pour des consommations fantasmées sans limites. L’ensemble ouvre à cette socialisation anti-sociale, dont parlait André Gorz, et où l’économique devient ainsi sa propre finalité et déserte tout le reste. Pour les “produits” de haute nécessité Alors, quand le "prosaïque" n’ouvre pas aux élévations du "poétique", quand il devient sa propre finalité et se consume ainsi, nous avons tendance à croire que les aspirations de notre vie, et son besoin de sens, peuvent se loger dans ces codes-barres que sont "le pouvoir d’achat" ou "le panier de la ménagère". Et pire : nous finissons par penser que la gestion vertueuse des misères les plus intolérables relève d’une politique humaine ou progressiste. Il est donc urgent d’escorter les "produits de premières nécessités", d’une autre catégorie de denrées ou de facteurs qui relèveraient résolument d’une "haute nécessité". Par cette idée de "haute nécessité", nous appelons à prendre conscience du poétique déjà en oeuvre dans un mouvement qui, au-delà du pouvoir d’achat, relève d’une exigence existentielle réelle, d’un appel très profond au plus noble de la vie. Alors que mettre dans ces "produits" de haute nécessité ? C’est tout ce qui constitue le coeur de notre souffrant désir de faire peuple et nation, d’entrer en dignité sur la grand-scène du monde. D’abord, il ne saurait y avoir d’avancées sociales qui se contenteraient d’elles-mêmes. Toute avancée sociale ne se réalise vraiment que dans une expérience politique qui tirerait les leçons structurantes de ce qui s’est passé. Ce mouvement a mis en exergue le tragique émiettement institutionnel de nos pays, et l’absence de pouvoir qui lui sert d’ossature. Contre la logique du système libéral marchand Ce mouvement se doit donc de fleurir en vision politique, laquelle devrait ouvrir à une force politique de renouvellement et de projection apte à nous faire accéder à la responsabilité de nousmêmes par nous-mêmes et au pouvoir de nous-mêmes sur nousmêmes. Et même si un tel pouvoir ne résoudrait vraiment aucun de ces problèmes, il nous permettrait à tout le moins de les aborder désormais en saine responsabilité, et donc de les traiter enfin plutôt que d’acquiescer aux sous-traitances. Celle de l’accueil préférentiel de nos jeunes tout autant. Celle d’une autre Justice ou de la lutte contre les fléaux de la drogue en relève largement... Le déficit en responsabilité crée amertume, xénophobie, crainte de l’autre, confiance réduite en soi... La question de la responsabilité est donc de haute nécessité. Et c’est dans la responsabilité que se trouve l’invention, la souplesse, la créativité, la nécessité de trouver des solutions endogènes praticables. C’est dans la responsabilité que l’échec ou l’impuissance devient un lieu d’expérience véritable et de maturation. C’est en responsabilité que l’on tend plus rapidement et plus positivement vers ce qui relève de l’essentiel, tant dans les luttes que dans les aspirations ou dans les analyses. Ensuite, il y a la haute nécessité de comprendre que le labyrinthe obscur et indémêlable des prix (marges, sous-marges, commissions occultes et profits indécents) est inscrit dans une logique de système libéral marchand, lequel s’est étendu à l’ensemble de la planète avec la force aveugle d’une religion. Ils sont aussi enchâssés dans une absurdité coloniale qui nous a détournés de notre manger-pays, de notre environnement proche et de nos réalités culturelles, pour nous livrer sans pantalon et sans jardins-bokay aux modes alimentaires style européen sans identitité bien précise. C’est comme si la France avait été formatée pour importer toute son alimentation et ses produits de grande nécessité depuis des milliers et des milliers de kilomètres. Il y a donc une haute nécessité de s’inscrire dans une contestation radicale du capitalisme contemporain qui n’est pas une perversion mais bien la plénitude hystérique d’un dogme. La haute nécessité est de tenter tout de suite de jeter les bases d’une société non économique, où l’idée de développement à croissance continuelle serait écartée au profit de celle d’épanouissement ; où emploi, salaire, consommation et production serait des lieux de création de soi et de parachèvement de l’humain. Si le capitalisme (dans son principe très pur qui est la forme contemporaine) a créé ce Frankenstein consommateur qui se réduit à son panier de nécessités, il engendre aussi de bien lamentables "producteurs": chefs d’entreprises, entrepreneurs, et autres socioprofessionnels ineptes, incapables de tressaillements en face d’un sursaut de souffrance et de l’impérieuse nécessité d’un autre imaginaire politique, économique, social et culturel. Et là, il n’existe pas de camps différents. Nous sommes tous victimes d’un système flou, globalisé, qu’il nous faut affronter ensemble. Ouvriers et petits patrons, consommateurs et producteurs, portent quelque part en eux, silencieuse mais bien irréductible, cette haute nécessité qu’il nous faut réveiller, à savoir : vivre la vie, et sa propre vie, dans l’élévation constante vers le plus noble et le plus exigeant, et donc vers le plus épanouissant. Ce qui revient à vivre sa vie, et la vie, dans toute l’ampleur du poétique. On peut mettre la grande distribution à genoux en mangeant sain et autrement. On peut renvoyer la Sara et les compagnies pétrolières aux oubliettes, en rompant avec le tout automobile. On peut endiguer les entreprises de l'energie, leurs prix exorbitants, en considérant la moindre goutte de pétrole sans attendre comme une denrée précieuse, à protéger partout, à utiliser comme on le ferait des dernières chiquetailles d’un trésor qui appartient à tous. On ne peut vaincre ni dépasser le prosaïque en demeurant dans la caverne du prosaïque, il faut ouvrir en poétique, en décroissance et en sobriété. Rien de ces institutions si arrogantes et puissantes aujourd’hui (banques, firmes transnationales, grandes surfaces, entrepreneurs de santé, téléphonie mobile...) ne sauraient ni ne pourraient y résister. Enfin, sur la question des salaires et de l’emploi. Là aussi il nous faut déterminer la haute nécessité. Le capitalisme contemporain réduit la part salariale à mesure qu’il augmente sa production et ses profits. Le chômage est une conséquence directe de la diminution de son besoin de main d’oeuvre. Quand il délocalise, ce n’est pas dans la recherche d’une main d’oeuvre abondante, mais dans le souci d’un effondrement plus accéléré de la part salariale. Toute déflation salariale dégage des profits qui vont de suite au grand jeu welto de la finance. Réclamer une augmentation de salaire conséquente n’est donc en rien illégitime : c’est le début d’une équité qui doit se faire mondiale. Quand à l’idée du "plein emploi", elle nous a été clouée dans l’imaginaire par les nécessités du développement industriel et les épurations éthiques qui l’ont accompagnée. Le travail à l’origine était inscrit dans un système symbolique et sacré (d’ordre politique, culturel, personnel) qui en déterminait les ampleurs et le sens. Sous la régie capitaliste, il a perdu son sens créateur et sa vertu épanouissante à mesure qu’il devenait, au détriment de tout le reste, tout à la fois un simple "emploi", et l’unique colonne vertébrale de nos semaines et de nos jours. Le travail a achevé de perdre toute signifiance quand, devenu lui-même une simple marchandise, il s’est mis à n’ouvrir qu’à la consommation. Une vision du politique enchantée par l’utopie Nous sommes maintenant au fond du gouffre. Il nous faut donc réinstaller le travail au sein du poétique. Même acharné, même pénible, qu’il redevienne un lieu d’accomplissement, d’invention sociale et de construction de soi, ou alors qu’il en soit un outil secondaire parmi d’autres. Il y a des myriades de compétences, de talents, de créativités, de folies bienfaisantes, qui se trouvent en ce moment stérilisés dans les couloirs des institutions pour l'emploi et les camps sans barbelés du chômage structurel né du capitalisme. Même quand nous nous serons débarrassés du dogme marchand, les avancées technologiques (vouées à la sobriété et à la décroissance sélective) nous aiderons à transformer la valeur-travail en une sorte d’arcen- ciel, allant du simple outil accessoire jusqu’à l’équation d’une activité à haute incandescence créatrice. Le plein emploi ne sera pas du prosaïque productiviste, mais il s’envisagera dans ce qu’il peut créer en socialisation, en autoproduction, en temps libre, en temps mort, en ce qu’il pourra permettre de solidarités, de partages, de soutiens aux plus démantelés, de revitalisations écologiques de notre environnement... Il s’envisagera en "tout ce qui fait que la vie vaut la peine d’être vécue". Il y aura du travail et des revenus de citoyenneté dans ce qui stimule, qui aide à rêver, qui mène à méditer ou qui ouvre aux délices de l’ennui, qui installe en musique, qui oriente en randonnée dans le pays des livres, des arts, du chant, de la philosophie, de l’étude ou de la consommation de haute nécessité qui ouvre à création, à la créaconsommation. En valeur poétique, il n’existe ni chômage ni plein emploi ni assistanat, mais autorégénération et autoréorganisation, mais du possible à l’infini pour tous les talents, toutes les aspirations. En valeur poétique, le PIB des sociétés économiques révèle sa brutalité. Voici ce premier panier que nous apportons à toutes les tables de négociations et à leurs prolongements : que le principe de gratuité soit posé pour tout ce qui permet un dégagement des chaînes, une amplification de l’imaginaire, une stimulation des facultés cognitives, une mise en créativité de tous, un déboulé sans manman de l’esprit. Que ce principe balise les chemins vers le livre, les contes, le théâtre, la musique, la danse, les arts visuels, l’artisanat, la culture et l’agriculture... Qu’il soit inscrit au porche des maternelles, des écoles, des lycées et collèges, des universités et de tous les lieux connaissance et de formation... Qu’il ouvre à des usages créateurs des technologies neuves et du cyberespace. Qu’il favorise tout ce qui permet d’entrer en Relation (rencontres, contacts, coopérations, interactions, errances qui orientent) avec les virtualités imprévisibles du Tout-Monde... C’est le gratuit en son principe qui permettra aux politiques sociales et culturelles publiques de déterminer l’ampleur des exceptions. C’est à partir de ce principe que nous devrons imaginer des échelles non marchandes allant du totalement gratuit à la participation réduite ou symbolique, du financement public au financement individuel et volontaire... C’est le gratuit en son principe qui devrait s’installer aux fondements de nos sociétés neuves et de nos solidarités imaginantes... Projetons nos imaginaires dans ces hautes nécessités jusqu’à ce que la force du socialisme du H ou bien du vivre-ensemble, ne soit plus un "panier de ménagère", mais le souci démultiplié d’une plénitude de l’idée de l’humain. Imaginons ensemble un cadre politique de responsabilité pleine, dans des sociétés mondiales nouvelles, prenant leur part souveraine aux luttes planétaires contre le capitalisme et pour un monde écologiquement nouveau. Profitons de cette conscience ouverte, à vif, pour que les négociations se nourrissent, prolongent et s’ouvrent comme une floraison dans une audience totale, sur ces nations qui sont les nôtres. une idéologie qui ne craint ni ne déserte les grands frissons de l’utopie. Nous appelons donc à ces utopies où le Politique ne serait pas réduit à la gestion des misères inadmissibles ni à la régulation des sauvageries du "Marché", mais où il retrouverait son essence au service de tout ce qui confère une âme au prosaïque en le dépassant ou en l’instrumentalisant de la manière la plus étroite. Nous appelons à une haute politique, à un art politique, qui installe l’individu, sa relation à l’Autre, au centre d’un projet commun où règne ce que la vie a de plus exigeant, de plus intense et de plus éclatant, et donc de plus sensible à la beauté. Ainsi, chers camarades, en nous débarrassant des archaïsmes économiques, de la dépendance et de l’assistanat, en nous inscrivant résolument dans l’épanouissement écologique de nos pays et du monde à venir, en contestant la violence économique et le système marchand, nous naîtrons au monde avec une visibilité levée du post-capitalisme et d’un rapport écologique global aux équilibres de la planète.... Alors voici notre vision : Petits pays, soudain au coeur nouveau du monde, soudain immenses d’être les premiers exemples de sociétés post-capitalistes, capables de mettre en oeuvre un épanouissement humain qui s’inscrit dans l’horizontale plénitude du vivant... BRON : http://ugtg.org/

...& Voor de enkelingen onder onze lezertjes die de figuur van Edgar Morin waarnaar in de tekst wordt verwezen, niet onmiddellijk weten te plaatsen verwijzen we graag naar de onvolprezen "Wiki"...

Deze Edgar Morin zouden we in Michelintermen om toch op Frans cultuurterrein te blijven, kunnen omschrijven als "vaut le détour". Dus op zich is deze Wikibijdrage als voetnoot reeds een ganse artikelenreeks waard. Maar we zijn zuinig met ons kruit & we weten heel goed dat onze lezertjes beschikken over een niet aflatende nieuwsgierigheid & dus zelf op intellectuele ontdekkingstocht zullen trekken.

Wij zijn ervan overtuigd dat hun geest beter gelaafd zal terugkeren dan wanneer zij de boeken & geschriften van zieners van eigen Vlaamse bodem verslinden zoals daar zijn, Verhofstadt, De Wever, De Rode Voorzitter & andere intellectuele coryfeeën van dit Belgistaanse Plopsa-land... die natuurlijk ook niet meteen lid zullen worden van "L'APS of l'Association pour la pensée complexe...

Zo !! Men zegge 't dus voort... & als u 't niet doet, dan doen wij 't wel !!

...

07-04-2009 om 23:26 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:Een uitgesproken "Grr#!!♪♫@||#♫♪☻"-Kitokojungle-Opinie !!

Nu Vlaanderen getroffen wordt door een nooit eerder vertoonde ramp... een regelrechte katastrofe... ja zelfs, een eigen Vlaemsch kultureel Armageddon omwille van het afblazen van de geplande langspeelfilm over "De kampioenen" staat Kitokojungle & de u allen welbekende "Fractie der Hangmatsocialisten" pal om het gat in uw cultuur ter dege op te vullen...

Dus géén nood, beste inlanders, wij zorgen maar al te graag voor jullie portie kultuurvertier, jullie volksopvoeding & natuurlijk niet te vergeten de enige èchte volksverheffing !! Jullie kregen al van ons een klein aperitiefje in onze beschouwing "DAENS revisited" met 2 uitmuntende documentaires, namelijk "Borinage" & "Les enfants du Borinage"... maar daar stopt het natuurlijk niet bij !! Jullie gretige geesten verlangen natuurlijk naar steeds meer intellectueel voedsel & dat weten wij hier maar al te goed...

Vandaar hebben wij dan ook in deze, noch moeite, noch middelen gespaard om deze voor Vlamingen onnatuurlijke behoefte aan inhoudelijke meerwaarde te creëren. ...& Jullie mogen gerust daarbij weten dat de Vlaemsche polderrotsbodem het kiemen van het miniscuulste kulturele mosterdzaadje sterk belemmert, zelfs volledig verhindert... Maar wij beschouwen het dààrom des te meer als onze persoonlijke missie, om zelfs over de meest onvruchtbare bodems de kiemen van de wijsheid te verspreiden !!

Daarom raden we jullie dan ook met aandrang aan om de tijd die jullie anders met het bekijken van de "grollen & grappen" van De Kampioenen in ledigheid zouden hebben doorgebracht, zij het op een zéér nuttige "àndere" wijze te besteden. ...& Met nuttig bedoelen we duidelijk niet de laatavondprogrammering van Vitaya & nog minder dat van JimTV !!

We bedoelen in deze wel de documentaire die wij voor jullie  G R A T I S  & van de "voor niks" ter beschikking stellen om jullie geesten te vullen... Dit zonder énig abonnement, laat staan met enige aankoopverplichting !! Behalve dan de belofte & de plicht om  N O O I T  of te nimmer op een LDD-lijst te stemmen !! Tenminste als jullie niet in een gelijkaardig sociaal kerkhof willen belanden zoals in de film die we u zo dadelijk gaan laten bekijken...

Jullie zijn andermaal verwittigd... zet de borrelnoten binnen & de sexpartner buiten handbereik, want het duurt wel even... het frist eveneens de passieve kennis van de Engelse taal op & geeft diepere inzichten in de economische duisternis & algemene onwetendheid...

We are proud to present you...

...& Zoals naar goede gewoonte gingen wij voor jullie op zoek naar wat meer achtergrondinformatie... & Op de eigenste website van de film vonden we hierover het volgende...

...

ABOUT THE MOVIE

Wake up, America! We're on the brink of a financial meltdown. I.O.U.S.A. boldly examines the rapidly growing national debt and its consequences for the United States and its citizens. Burdened with an ever-expanding government and military, increased international competition, overextended entitlement programs, and debts to foreign countries that are becoming impossible to honor, America must mend its spendthrift ways or face an economic disaster of epic proportions.

Throughout history, the American government has found it nearly impossible to spend only what has been raised through taxes. Wielding candid interviews with both average American taxpayers and government officials, Sundance veteran Patrick Creadon (Wordplay) helps demystify the nation's financial practices and policies. The film follows former U.S. Comptroller General David Walker as he crisscrosses the country explaining America's unsustainable fiscal policies to its citizens.

With surgical precision, Creadon interweaves archival footage and economic data to paint a vivid and alarming profile of America's current economic situation. The ultimate power of I.O.U.S.A. is that the film moves beyond doomsday rhetoric to proffer potential financial scenarios and propose solutions about how we can recreate a fiscally sound nation for future generations.

Creadon uses candid interviews and his featured subjects include Warren Buffett, Alan Greenspan, Paul O'Neill, Robert Rubin, and Paul Volcker, along with the Peter G. Peterson Foundation's own David Walker and Bob Bixby of the Concord Coalition, a Foundation grantee.

Pointedly topical and consummately nonpartisan, I.O.U.S.A. drives home the message that the only time for America's financial future is now.

...

BRON : http://www.iousathemovie.com/

...

Op het weblog van de NOS (Nederlandse Omroep Stichting), vonden we hierover het volgende...

...

14-9-2008 02:39

I.O.U.S.A.

Eelco Bosch van Rosenthal

LAS VEGAS, Nevada - In de casino’s is het vrij overzichtelijk. Daar duw je een tiendollarbiljet in zo’n apparaat, en als ‘t op is, is ‘t op. Maar in de echte wereld werkt het anders. Amerika leeft op krediet. Is eraan verslaafd. En het probleem wordt urgenter naarmate de kredietcrisis voortduurt. Deze maand gaat hier een documentaire in premiere die het probleem genadeloos blootlegt: I.O.U.S.A.

I owe USA, dus. Over Amerika en de staatsschuld die nu gevaarlijk dicht bij de 10 biljoen dollar komt. Da’s een 1 met 12 nullen. Maar vooral ook over de cultuur van alsmaar lenen.

De film volgt Bob Bixby, de directeur van de Concord Coalition. Dat is een organisatie in Washington die zich hard maakt voor fiscale discipline. Bixby reist door Amerika samen met overheidsfiscalist David Walker, en waarschuwt voor de schuldencultuur die zo eigen is aan dit land. De gemiddelde Amerikaan heeft meer schuld dan inkomen (om van de overheid maar te zwijgen). Een doorsnee gezin beschikt over elf of twaalf creditcards, het gemiddelde individu heeft er vijf. Heeft de een z’n limiet bereikt, dan gebruik je de ander. En de overwaarde van het huis (toen daar nog sprake van was): dat zagen veel eigenaren als een soort pinautomaat. (Voor de liefhebbers, hier een hele goede serie over Amerikanen in de schulden.)

Sinds de premiere op het Sundance Film Festival is I.O.U.S.A. overladen met lovende kritieken. De film schetst net zo’n alarmerend beeld over de economie, als Al Gore’s film dat deed over het milieu, schreef persbureau Reuters, dat iedereen opdroeg de film te bekijken.

Hier de trailer:

"I.O.U.S.A. Movie Trailer"
duur : 2:09 minuten
...

...

Een van de uitwassen van de schuldencultuur namen we waar in Stockton, Californie, onze vorige stop. Het epicentrum van de kredietaardbeving, is het al genoemd. Hier de reportage:

"NOS-reportage"
duur : 2:40 minuten
...

...

Intussen is ook de eerste radioreportage van onze roadtrip uitgezonden. In de grensplaats Campo (eveneens in Californie) sprak Ron Linker met kiezers over het thema immigratie:

"Ron Linker: immigratie"
duur : 4:48 minuten
...

...

Tenslotte: op onze website kunt u de achtergronden van alle verkiezingsthema’s vinden, en de standpunten van beide kandidaten. Over de economie, over immigratie, enzovoorts. Klik hier.

BRON : http://weblogs.nos.nl/

...

...& Nog een woordje uitleg...

...

Posted December 2, 2008 | 08:43 AM (EST)

IOUSA: Failed Scare Flick of the Decade

Dean Baker

Every few years there is a book or movie that stands out for its incredibly bad timing. As the Internet bubble exploded in 2000, the book Dow 36,000 quickly went from a work of inspired genius to intense derision. More recently, the 2005 book, Why the Real Estate Boom Will not Bust and How You Can Profit From It, has become one of the great jokes of the housing crash. As the country and the world attempts to recover from the wreckage caused by these bubbles, the new documentary, IOUSA, seems destined to join these two earlier classics of bad timing.

The basic story of IOUSA is that the United States suffers from a massive deficit problem. The film constantly comes back to the deficit using a variety of measures that are intended to scare viewers into action. After seeing the film we are all supposed to run to our phones and computers and demand that our representatives in Congress shut down Social Security and Medicare and double our taxes.

Hopefully, the film will not have this effect, because there is nothing that the economy needs more right now than very large deficits. The collapse of the housing bubble has destroyed more than $5 trillion in wealth. The fallout from this collapse has led to an even larger decline in stock market wealth. This massive loss in wealth in turn is leading to a plunge in consumption that is driving the economy into the most serious downturn since the Great Depression.

Economists from across the political spectrum agree that the only way to counteract this loss of consumption demand is through large increases in government spending. If IOUSA viewers manage to persuade their representatives in Congress to balance the budget then they will be guaranteeing the country another Great Depression.

Ironically, the heroes of IOUSA include many of the leading villains of the current economic crisis. The story prominently features Peter Peterson, whose foundation is helping to circulate the film. Mr. Peterson made a fortune running a Wall Street private equity fund, much of which he was able to shelter from normal taxation through the "fund managers' tax break."

Mr. Peterson is fond of telling audiences that he doesn't need his Social Security. Of course, no one would need their Social Security if they received tens of millions of dollars in tax breaks like Mr. Peterson.

The extensive media coverage that Mr. Peterson has received for his anti-Social Security and Medicare diatribes also helped to distract attention from those trying to call warn of the dangers looming from the housing bubble. While Peterson and his followers could count on extensive coverage from National Public Radio, the Washington Post, and other highly respected media outlets, those warning of the imminent crisis were almost completely ignored.

The film also interviews Robert Rubin. As Treasury secretary Robert Rubin promoted an over-valued dollar. The over-valued dollar made our goods uncompetitive internationally by raising the price of U.S. exports to foreigners and lowering the price of foreign made goods to people living in the United States. As a result, our trade deficit exploded, peaking at almost 6 percent of GDP ($800 billion) in 2006.

Rubin also pushed the one-sided financial deregulation that fueled the irresponsible lending practices of the housing bubble years. These were practices that he personally profited from as a top executive at Citigroup.

Finally, the film gives a starring role to former Federal Reserve Board Chairman Alan Greenspan. Greenspan will go down in infamy as the man who looked the other way as the housing bubble soared to ever more dangerous levels. He also claimed to be oblivious to the explosion of subprime and other high-risk loans during his tenure as Fed chair. More than any other individual, Alan Greenspan bears responsibility for the economic catastrophe facing the country. Audiences may find his lectures on the need to increase saving less than compelling at this point.

There is a grain of truth to the IOUSA scare story. The country has a badly broken health care system. If we don't fix the health care system then it will cause serious damage to the economy and lead to large budget problems in future decades since the government picks up roughly half of the tab for health care through programs like Medicare and Medicaid. Unfortunately, the film never clearly mentions the need for health care reform, focusing only on the budget and not the underlying problem with the private health care system.

The moral of the IOUSA story - the need to reduce the budget deficit - is so radically out of sync with the economic imperatives facing the country that it is likely to quickly fall from sight, perhaps to be resurrected in film festivals showing red scare films from the fifties. This would be a positive development for the country, since it would be an enormous tragedy if this film helped to dissuade the public from supporting the sort of stimulus package needed to prevent a long and extremely painful recession.

The director of the film, Patrick Creadon, is highly talented and clearly well meaning. Obviously he just fell in with a bad crowd when he decided to make IUOSA. Maybe for his next two films he should interview the authors of Dow 36,000 and Why the Real Estate Boom Will not Bust and How You Can Profit From It. This could be marketed as the "people who really got it wrong" series.

BRON : http://www.huffingtonpost.com/

...

Volgende beschouwing halen we bij Cinema.nl, Cinema.nl. is overigens een samenwerking tussen de VPRO & de Nederlandse Volkskrant...

...

19 november 2008

8,7 biljoen dollar staatschuld

I.O.U.S.A: ‘Wakker schudden is niet meer nodig’

Special / Gerhard Busch

In I.O.U.S.A. wordt gewaarschuwd voor een wereldwijde recessie. Die onvermijdelijk is als Amerika niet stopt met meer uitgeven dan het binnenkrijgt. Die recessie is er inmiddels, maar is daarmee de film ook overbodig geworden?

De makers van de Amerikaanse documentaire I.O.U.S.A. hoopten natuurlijk op een zelfde effect als An Inconventient Truth, Al Gore’s veredelde power point-presentatie over de opwarming van de aarde, waarmee hij twee jaar geleden eindelijk de wereld wist wakker te schudden.

In I.O.U.S.A. wordt namelijk gewaarschuwd voor een wereldwijde recessie. Die onvermijdelijk is als Amerika niet stopt met meer uitgeven dan het binnenkrijgt. Nou, die recessie is er inmiddels, en wakker schudden is dus niet meer nodig.

Is daarmee ook de documentaire overbodig geworden? Ingehaald door de tijd misschien, maar niet overbodig. Het is zelfs wel leuk om te kijken in hoeverre er in I.O.U.S.A. al gewaarschuwd wordt voor de kredietcrisis die momenteel wereldwijd de beurzen pootje licht.

De film van regisseur Patrick Creadon volgt Robert Bixby en David Walker tijdens hun ‘Fiscal Wake-up Tour’, waarmee ze vanaf 2005 door Amerika trekken.

De droogkomische Bixby is directeur van de Concord Coalition, een non-politieke organisatie die waarschuwt tegen het ongedekt spenderen van zo’n beetje alle naoorlogse Amerikaanse regeringen (op die van Clinton na); Walker is de baas van de Government Accountability Office, de club die het huishoudboekje van de VS in de gaten dient te houden.

Geheel in Inconvenient Truth-stijl wordt hun verhaal stapje voor stapje uitgelegd en omlijst met veelzeggende grafieken. Het sprekendst is die waarin de staatsschuld wordt afgezet tegen het bruto nationaal product. Maar hoe beangstigend de 8,7 biljoen (!) dollar staatschuld ook zou moeten zijn, de getallen blijven het altijd afleggen tegen één bange ijsbeer op een smeltende ijsschots.

In zekere zin vertegenwoordigde president Bush het gevoel van de doorsnee Amerikaan toen hij op vragen naar de snel oplopende staatsschulden antwoordde: ‘Vraag maar aan de economen. Ik had volgens mij een zesje voor economie.’ Om daar snel aan toe te grinniken: ‘Maar wel een tien voor belastingen verlagen!’

Dat deze struisvogelpolitiek niet alleen economische gevolgen heeft, maar ook gevaarlijk voor de staatsveiligheid kan zijn, is de vaste overtuiging van meesterbelegger Warren Buffett, die in de documentaire zegt: ‘Steeds maar meer schulden maken in het buitenland, en er zo voor te zorgen dat de wereld steeds meer beetjes van Amerika bezit, zal politieke instabiliteit veroorzaken. Het zou maar zo kunnen gebeuren dat demagogen daar misbruik van maken en domme dingen gaan doen.’

Wat dat betreft is de wetenschap dat de grootste schuldeisers van de VS in China en het Midden-Oosten zitten weinig geruststellend.

Maar terug naar de vraag of de documentaire al wees op de naderende kredietcrisis. Hoewel het woord recessie meermalen valt, hebben ook deze makers niet goed doorgehad dat de zeepbel al veel eerder zou barsten. In I.O.U.S.A. wordt er schande van gesproken dat de Amerikaanse regering onze kinderen opzadelt met schulden die ze niet zelf gemaakt hebben. Wat dat laatste betreft kunnen de makers gerustgesteld zijn. Niet onze kinderen, maar wij zelf zullen deze rotzooi moeten opruimen.

BRON : http://www.cinema.nl/

...

...& dan nu de betreffende docu...

"I.O.U.S.A. - One Nation. Under Debt. In Stress. "
duur : 1:21:29 minuten
...

...

...& Comments, die lezen we graag...

...

06-04-2009 om 21:49 geschreven door Vorser-Raadgever  

Zeg nu zelf, is er nu iets mooier^[*] dan de hedendaagse technologie die we tot onze beschikking hebben om ons van het financiële reilen & zeilen van Onsch-Allen-Allerdierbaarste-Belgistan op de hoogte te houden ?!... *GRIJNS*

Kijk !!... *GRIJNS* ...Als er ons iets ergert... laat staan vré-se-lijk ergert, dan voelen wij dat meteen... is het niet aan de puntjes van onze ellebogen, dan is het wel aan ons water... Erger wordt het, wanneer de welbekende anale jeuk ~als voorbode van het u allen welbekende "vliegend schijt"~ ons danig begint parten te spelen... & Dan in die mate & zo erg, dat we onmogelijk nog op onze "luie" reet kunnen blijven zitten & onze mond houden... In de meeste van zulke gevallen grijpen we dus meteen naar ons giftigste vitriool & onze scherpste geslepen pen & dat kwestie van te kunnen gaan scharten waar het jeukt !!

Ach-ach, hoe simpel & hoe mooi kan het leven van een èchte & Typische Hangmatsos dus toch wel zijn...

Nu moet u weten beste lezers... dat ons gat vandaag kriebelt & jeukt alsof er een ganse nest Formica Rufa is in gekropen in het besluit zich daar voor eeuwig te komen vestigen, wat maakt dat we bij deze wel eens méér dan behoorlijk schijterig uit de hoek zouden kunnen komen...

...& Nochtans is de aanleiding op zich een vrij heugelijke gebeurtenis, iets waar we normalergewijs feestvuurwerk voor afsteken, want we hebben er hier op bloggen een linkse kameraad bijgekregen, namelijk : De rode syndicalist !! Dus een vette ...♪♫ hip-hip-hip-hoera & een rondje stadspils van het Huysch ♫♪... Want goedmoedig & hartelijk als we zijn, roepen we meteen "Wees welkom kameraad !! We hopen voorwaar dat onze lezersscharen in hordes & dichte drommen jouw blog zullen bezoeken & je blog met reacties zullen overspoelen !!"

MÀÀÀRR... Er is inderdaad een grote "MÀÀÀRR" ...alleen al omdat er anders ook zo géén f#ckin' jeuk zou zijn beste kameraad !! MÀÀÀRR... Het moet ons in deze jammer genoeg ook dringend van het bloedrode vlammende hart...

WE ZIJN HET SPUUGZAT & KOTSMOE, OM NIET TE ZEGGEN STRONTEBEU DAT QUASI ÀLLE VLAAMSE LINKSEN GEILEN OP DAT COMMERCIEEL GEDROCHT "DAENS" !! - voilà !!

...*GEDVER-DE-GEDVERRR*... Is dit nu werkelijk àlles &/of het einigste wat jullie kennen van jullie Belgische Sociale Geschiedenis ?!...

Kijk !! Alles & ie-der-een wat hier in Vlaanderen denkt "links" te zijn &/of daarmee kokketeert om zich van de rest te onderscheiden... Alles wat een rooie sjaal, een rooie button &/of een rooie plastron draagt lijkt wel als enigste ijkpunt te kennen in de "Sociale Strijd"...♪♫ tàtàràtàà ♫♪... inderdaad... Dé Grote Vlaamse film Daens... of... nog erger !! ...*KOTS*... "dé musicalversie" van Daens !! 't Lijkt er bij momenten op, alsof gans Links Vlaanderen één groot commercieel uitgemolken & 'n nog eens compleet volslagen debiel Plopsaland is geworden & dat iedereen dat riedeltje ook nog eens hersenloos gelooft !!

Waarde kameraden & gezellinnen... *ZUCHT* Laten we dus hierbij onze volksopvoedende taak van "Fractie der Hangmatsocialisten" maar ter hand nemen... Jullie kunnen het fundamenteel verschil tussen Vlaanderen & Wallonië netjes afmeten aan enerzijds de commerciële film Daens, annex *KOTS* dé musical... & anderzijds de film "les enfants du Borinage" van ene Patric Jean...

*UH - OH - WIE ?!...* horen wij jullie reeds murmelen... Maar wees gerust, we weten 't... die laatste is jullie hoogstwaarschijnlijk nog eens totaal onbekend... trouwens bij driekwart van ons Sociavellistisch zelfingenomen Links Vlaanderen, vandaar ook deze volksverheffende queeste !! ...Een zeg maar quasi ondankbare taak die we maar al te graag tot eer & glorie van "Hét volk & Dé Plebs" ter harte nemen...

Ahààà... we horen reeds geroezemoes & artistiek gemor opstijgen vanuit de coulissen van onze gesubsidiëerde Vlaemse Schouwburgen, want het gaat hier over ...*BAH*... "slèchts-een-documentaireke" & dus ...*BAH*... géén "èchte film"... Want we vergelijken in onze culturele achterlijkheid dus appelen met citroenen... So what ?!... "Èchte films" zijn & worden nog altijd "kunstmatig" bijgekleurd, opgepept & aangevet... kwestie van de hele hap dus ook nog netjes commercieel verkocht te krijgen bij 't grote publiek... iets wat men van de meeste documentaires tenminste niet kan zeggen !!

Gàns de film Daens ~& dàt ongeacht de goeie acteerprestaties van Vlaendre's Kruim van acteurs~ is dus echter niets méér of minder dan een GEROMANTISEERDE SUIKERTAART ~& hiermee willen we géén enkel kwaad woord spreken over het prachtige boek van ons "Voil Lowieken", dat overigens vele malen beter is~ over de ellende in vroegere tijden - PUNT UIT !! ...& 't Ergste van al... Gans Vlaanderen kijkt vooral zeer genoegzaam naar dat "tijdsdocument", als ware dat dit nu eens "ècht & authentiek" zou zijn !! Euh "ècht" ?!... Nope !! "authentiek" ?!... Nope !! Hoop & al een verdienstelijke poging tot, maar helaas-helaas niet meer dan een geromantiseerde versie - PUNT UIT !! ...& Kijk... de "Linksen" doen het om hun eigen grote gelijk ~wat~ op te blinken & de "Rechtsen" om te orakelen dat het dan toch dank zij het vermaledijde kapitalisme is dat de Vlamingen zo rijk zijn geworden... (enfin de enkelingen & zeker niet allemaal... maar toch...)

Strontvervelend als wij "Fractie der Hangmatsocialisten" zijn, willen we hierbij onze Vlaemsche Linkse Rakkers er eventjes helpen aan herinneren, dat er in de jaren '30 ~u weet wel van die vorige eeuw~ filmmakers als Henri Storck & Joris Ivens waren, die zonder enig noemenswaardig budget er toch maar in zijn geslaagd om "èchte fims", zij het dan documentaires, te maken over... inderdaad... sociale wantoestanden !!

Wij houden als authentieke Hangmatsossen dus veel meer van de èchte onverstoken rauwheid van "les enfants du Borinage" dat in feite een moderne versie van Henri Storck z'n "Misère au Borinage" is & dat dan in de vorm van een verfilmde brief... Het is om te beginnen véél confronterender dan de mooie geromantiseerde filmbeeldekens van Daens à la Baron Coninx... Màààrr zoals naar gewoonte, we gaan het jullie niet voorkauwen, laat staan voorbroebelen wat jullie moeten of kunnen denken... oordelen jullie zelf maar...

...& Dan nu het desbetreffende filmmateriaal... Dat van een totaal ander genre is dan de de geromantiseerde versie van Paster Daens... Wie alvast meer over Joris Ivens als filmpionier wilt te weten komen, raden we aan om ter plekke het google-book te gaan raadplegen...

...

2000

Living Dangerously

A Biography of Joris Ivens

Door Hans Schoots

The Dutch film maker Joris Ivens (1898-1989) was one of the founding fathers of documentary film. The career of this eternal traveller spanned over sixty years, from his first film in the twenties to his last, finished at the age of ninety. Among Ivens's friends and collaborators were leading filmmakers and actors like Eisenstein, Pudovkin, Dovzhenko, Chaplin, Milestone, Capra, Losey, Flaherty, Grierson, De Santis, the Taviani brothers, Signoret, Montand and Marker. In his early years Joris Ivens was a prominent figure in the international film avant-garde. From the thirties onwards he became, according to American film historian Robert Sklar, 'the most important political filmmaker of the decade, probably of the century'. His films on Soviet socialism, the Spanish Civil War, the Indonesian struggle for independence, the Vietnam-war and the Cuban and Chinese revolutions, make him a subject of controversy in any debate on the relationship between art and propaganda.Hans Schoots has based his biography on new research of Ivenss complete filmwork and of unknown production-documents, personal letters and diaries, found in many archives, such as Ivens's FBI-dossier and State Archives in Moscow and former Eastern-Berlin. Artistic and political milieus in Amsterdam, Berlin, Moscow, New York, Hollywood, Paris, Havana, Hanoi and Beijing provide the background of this fascinating life-story. This is the volume 11 in the Amsterdam University Press series Film Culture in Transition, edited by Thomas Elsaesser.

BRON : http://books.google.be/

...

De eerste film is Borinage, al betwijfelen wij echter wel of 't de èchte originele versie is, dan wel een latere versie & dit gezien de "andere" ondertiteling, waarover u ten andere verder kunt lezen in de tekst hieronder... De filmversie duurt ook maar 26:59 minuten, in tegenstelling tot de originele die 34 minuten duurt...

Onze eerste uitleg halen we trouwens op de Joris Ivens-website...

...

Borinage / Misère au Borinage (1934)

België / 34 minuten / zwart-wit / zwijgend / 35 mm

Nederlandse/ Engelse titel : Borinage

Regie, scenario en montage : Joris Ivens en Henri Storck

Camera : Joris Ivens, Henri Storck en François Rents

Productie maatschappij : Club de l'Écran, EPI

Première : Brussel, Club de l'Ecran, 6 maart 1934

Eerste vertoning in Nederland : De Uitkijk, 9 maart 1934

In 1934 wordt in Moskou een geluidsversie uitgebracht met een nieuwe (zwakkere) montage en ingelaste beelden van Russische arbeiders. In 1960 maakt Henri Storck een geluidsversie met commentaar van André Thirifays. In 1999 wint de Belgische documentaire Les Enfants du Borinage, Lettre a Henri Storck (met fragmenten van de film) de Zilveren Wolf op het IDFA, de film laat zien hoe triest de huidige positie van de nazaten van de mijnwerkers nog steeds is.

Documentaire met een scherpe aanklacht tegen de gevolgen van een mijnwerkersstaking in het Belgische kolenbekken van de Borinage. Mijnwerkers worden uitgesloten, families worden hun huis uitgezet, kinderen raken ziek en krijgen geen onderwijs. De mijnwerkers die met hun eigen handen de kolen uit de grond hadden gehaald, hadden geen geld om kolen te kopen en moesten naar de afvalbergen om resten koolgruis te schrapen. De film laat de harde maatschappelijke tegenstellingen zien tijdens de crisisjaren tussen kapitaal en arbeid, kerk en volk, in een rauwe anti-esthetische stijl, en is daarmee een van de eerste klassiekers van de sociale documentaire. Sommige scènes moesten in het geheim worden opgenomen vanwege de repressie van de politie. De film is samengesteld uit journaalbeelden, eigen opnames en geënsceneerde situaties, zoals de scène met de deurwaarder en de demonstratie ter gelegenheid van Karl Marx' vijftigste sterfdag, die door de arbeiders is nagespeeld (reconstructie).

Reacties :

L.J. Jordaan : 'Met weemoed ziet iedereen, die hart heeft voor een nationale filmkunst, het ernstige en belangrijke werk aan, dat Borinage is. Een werk vol opstandigheid, vol 'tendenz' misschien...maar vol van een wijd mededogen en eerbiedwaardige overtuiging, En bovenal een werk van formaat! ...bewogener, warmer, levender, dan zijn tot nu toe bekende werk' (De Groene Amsterdammer, 17 maart 1934)

Maurice Roelants : 'Bij Joris Ivens en Henri Storck daarentegen is er een dogmatische dialectiek, die zich kalm en objectief verslaggevend aanmeldt en in de grond slechts neerkomt op het arrangeren van anti-thesen, tritureren van feiten, doorzichtig, demagogisch knoeien, met de kennelijke bedoeling een revolutionaire stemming te doen ontstaan!' (Forum, 1934)

New York Times : 'a strong, dark film suggesting the early Van Gogh sketches of le Borinage.' (februari 1937)

BRON : http://www.ivens.nl/

...

Op de website van het "Fonds Henri Storck vinden we volgende uitleg over de documentaire Borinage...

...

Borinage

Crisis in de kapitalistische wereld. Fabrieken worden gesloten, verlaten. Miljoenen proletariërs lijden honger! Met die manifest- en revolutiewoorden opent de eerste film in dit genre in de Belgische cinema, één der belangrijkste referenties van de documentaire film. In 1932 had een grote staking de Waalse steenkoolontginningen lamgelegd. Het antwoord van de patroons en de politie was genadeloos geweest, dat alles in een toestand van onder-informatie en onverschilligheid van het grootste gedeelte van het land. André Thirifays, Piet Vermeylen en alle verontwaardigde jongeren van de Club de l’écran besloten over deze zwarte ellende getuigenis te brengen met hùn wapen, een camera.

Geholpen door een arts en een advocaat, met zeer weinig geld, schuilend voor de politie, maar gesteund door de gehele bevolking, filmden ze in moeilijke en opwindende omstandigheden. De film is hard, weids. Hij heeft al zijn kracht, zijn emotionele impact van verontwaardiging en medevoelen behouden. Hij heeft aan de arbeidersklasse de krachtigste beelden van haar geschiedenis en haar strijd geschonken. Daaronder: de uitdrijvingen, de opeenhoping van de kinderen in krotwoningen, hun uitgemergelde en afwezige gezichten, de optocht met het portret van Karl Marx, het verzamelen van kolenrestjes ‘s morgens vroeg op de terrils, de bedelende mijnwerker enz., zonder het schokeffect van de beeldmontage te vergeten: de leegstaande huizen terwijl de daklozen buiten slapen, een quasi-hongersnood en het ontbreken van alle hulp terwijl grote bedragen besteed worden aan de bouw van een kerk …

“… Borinage is, als u wilt, een reportage, het is geen geschreven documentaire, noch een film naar een studie van het onderwerp, met een standpunt. Het is een zeer oprecht en gepassioneerd verslag omdat Joris en ik onthutst waren door de levensomstandigheden, door de ellende van die mensen … We wilden onthullen wat die arbeiderswereld aan dantesks, aan infernaals had, hoe men er een onvoorstelbare ellende doormaakte, de degradatie, de berusting, de revolte. Ook voelden we ons innig betrokken bij het leven van die mensen, in het besef dat het document zelf zou volstaan, dat het zijn verschrikkelijke boodschap zou overbrengen aan de meeste toeschouwers die absoluut geen benul hebben van dergelijke levens …”

Henri Storck in Documentary explorations, interview door G. Leroy Levin, Double Day, New York, 1971

“… Op heel wat punten neemt de eerste Belgische film in dit genre revolutionaire allures aan. Eerste getuigenisfilm … eerste ervaring met het in verhaal brengen van de werkelijkheid … eerste gedocumenteerde standpunt … eerste duik in het sociale vraagstuk in een land dat al aan het uiteenvallen is. Borinage heeft bijna alles uitgevonden …”

Une encyclopédie des cinémas de Belgique, red. Guy Jungblut, Patrick Leboutte en Dominique Païni, Musée d’art moderne de Paris, Editions Yellow Now, 1990

“Borinage beschrijft de ellende van de Borains met zo’n kracht dat de overheid lange tijd verkoos de vertoning van de film te verbieden.”

Paul Davay, Cinéma de Belgique, Uitgeverij Duculot

“De reacties op de film waren uiteenlopend. Le Drapeau rouge beschreef de film als de eerste in België gemaakte proletarische film en maakte van de gelegenheid gebruik om P. H. Spaak, wiens weekblad L’Action socialiste een interview met Storck over de film gepubliceerd had, aan te vallen. In sociaal-democratische kringen, waar men zekere verwachtingen van de film had, heerste grote teleurstelling. Borinage zou voor hen jarenlang een suspecte communistische film blijven. Zowel in Nederland als in België werd de film verboden voor openbare vertoning.”

Bert Hogenkamp, Skrien, juli 1977 1

“Borinage, 1933, gemaakt met Henri Storck, toont Ivens’ stijl in contrast met de newsreel approach van de American Film and Photo League. Voor hun reportage over een arbeidsconflict in een Belgische mijnstreek verbleven de filmmakers lange tijd in deze gemeenschap. Ze filmden het dagelijkse leven en volgden de gebeurtenissen terwijl deze de mensen troffen. Dat gaf de film een intimiteit en een gevoel van detaillering die de journaalfilm niet bezat.”

Robert Sklar, Film. An International History of the Medium, Harry N. Abrams Inc., New York, 1993

“De film is essentieel een kunst binnen het bereik van de massa. Nochtans heeft men de film nooit gebruikt om deze massa voor haar eigen ontwikkeling, haar eigen uitingen te interesseren. Integendeel, tot op heden diende de filmkunst enkel om de massa te verstrooien, in slaap te wiegen, van haar zorgen en problemen af te keren. De arbeider is op het filmscherm een onbekende … Wat de waarde van een maatschappelijk document betreft: meestal neemt men er het elementairste leven uit weg. Tijdens de realisatie van onze film was er één feit dat we bijzonder belangrijk vonden en waarop we ten zeerste willen aandringen en dat is de waarde van deze materie, waarde die enkel geput kan worden uit het rechtstreekse contact met het leven, met het dagelijkse bestaan.”

Joris Ivens, Henri Storck, interview voor La revue belge, nummer 4, januari 1934

“Deze militante documentaire is de eerste in zijn soort - en van zo’n belang - gerealiseerd in de westerse wereld, met uitzondering van Terre sans pain (Luis Buñuel), op dat ogenblik nog niet uitgebracht. Met weinig middelen tot stand gekomen, is het toch één van de werken waar Ivens terecht het meest van houdt. Deze documenten bezitten een onvergetelijke kracht en authenticiteit. Stomme film, waarvan een versie in de U.S.S.R. gesonoriseerd werd.”

Georges Sadoul, Dictionnaire des films, Uitgave Microcosme Seuil, 1990

BRON : http://www.fondshenristorck.be/

...

Voilà !! Dit spreekt zowat voor zichzelf dachten we zo !! ...Niet ?!...

...& dan nu de bewuste film...

"Au Borinage van Joris Ivens & Henri Storck"
duur : 26:59 minuten
documentaire 1933

...

Wij dachten zo dat elke verdere comment overbodig was... dàt beste lezer, is nu eens jullie huiswerk sie !!

Als 2^de documentaire dus "Les enfants du Borinage (lettre à Henri Storck)"... Maar we zouden ook KITOKOJUNGLE niet zijn, mochten we deze prent niet vooraf laten gaan door 'n woordje uitleg...

...& Zoals naar goede gewoonte gaan we even googlen & we komen als eerste uit bij de u allen welbekende krant De Morgen...

...

1999

Les enfants du Borinage (lettre à Henri Storck) & Marchienne De Vie

Synopsis

Les Enfants du Borinage, lettre à Henri Storck (Patric Jean, België, 1999, 54'), Frans met Nederlandse ondertitels Bijna 70 jaar na de memorabele documentaire van Henri Storck (Misère au Borinage), die de dramatische gevolgen van de economische crisis in de jaren '30 in beeld bracht, ging de jonge Belgische filmmaker Patrick Jean op zoek naar zijn eigen Borinage-wortels. Hij trof er een streek aan die er zo mogelijk nog slechter aan toe was. Patric Jean won met deze documentaire de Canvas-prijs op het documentairefilmfestival Viewpoin 2000 in Gent.

Patric Jean kwam een tijd geleden nog in beeld in de documentaire "Weg van België", waarin Marc Reynebeau en Bart De Wever op zoek gingen naar de identiteit van Vlamingen en Walen, naar de verschillen en gelijkenissen tussen Noord en Zuid, en naar de pro's en contra's van het voortbestaan van België. Marchienne de Vie (Richard Olivier, 1993, 54') Frans en Frans met sterk Waals accent (niet ondertiteld) In Marchienne de Vie, de ontroerende documentaire van Richard Olivier uit 1995, is er een memorabele scène waarin Jean-Claude Van Cauwenberghe, de keizer van Charleroi, een volksvergadering voorzit. Hij doet dat met nauwelijks verholen minachting voor de aanwezigen. Ruim tien jaar later, op 11 juni 2007, plaatst Elio Di Rupo de PS-afdeling van Charleroi (en dus Van Cauwenberghe) onder curatele... Deze en andere scènes maken van deze film een uniek document die nog nooit op TV werd vertoond in Vlaanderen of Nederland. En hoewel we geen Nederlands ondertitelde versie hebben gevonden (ze bestaat immers niet) zijn we er van overtuigd dat we u deze beklemmende film-noir - gedraaid "dans un pays en mal de vivre qui pourrait être rebaptisé "le trou du cul du monde" - niet konden en mochten onthouden.

Met dank aan Pascal Verbeken, auteur van "Arm Wallonië, een reis door het beloofde land". In het voorjaar 2009 plant De Centrale een educatieve uitstap naar de Borinage of le Pays Noir, met het hierboven genoemde boek als re

BRON : http://www.demorgen.be/

...

...& nog een woordeke uitleg...

...

1999-10-01

Les Enfants du Borinage - Lettre à Henri Storck

Le silence des exclus

En 1933, Henri Storck et Joris Ivens réalisaient Misère au Borinage, véritable pavé dans la mare de la paix sociale chère à la bourgeoisie d'alors. Ils y soutenaient les revendications et les luttes d'une classe ouvrière vampirisée par les barons du charbon et dénonçaient les conditions de vie misérables des mineurs. Soixante-cinq ans plus tard, Patric Jean revient sur les lieux du tournage de Storck et Ivens. Ces lieux, il les connaît bien, il y a vécu une partie de son adolescence mais aujourd'hui, les images de Misère au Borinage plein la tête, il les regarde autrement et le choc est total.

Là où il pensait la misère disparue, il la retrouve plus présente que jamais. Là où Storck et Ivens appuyaient le combat d'un prolétariat encore solidaire, Patric Jean ne découvre que l'horreur des handicapés sociaux croupissant dans l'ordure et l'oubli, avec ce mépris d'eux-mêmes et cette résignation qui sont déjà la mort au quotidien. Notre monde a changé. De zone surexploitée, le Borinage est devenu zone sinistrée. L'exploitation des travailleurs n'est plus le creuset d'une transformation du monde car, ici, du travail, il n'y en a plus. 42% de la population est sans emploi et se compose en grande partie de déclassés qui, devenus inutiles, doivent disparaître et disparaissent. Patric Jean le sent, le voit et c'est là qu'il plante sa caméra et trouve la chair de son film : Les Enfants du Borinage - Lettre à Henri Storck.

Encore sous le choc, il filme sans distance. Sa caméra mal à l'aise dérape bien souvent ou reste scotchée à ce qu'elle voit comme heurtée de trop en voir. Et quand il intervient, Patric Jean titube à son tour des interviews maladroites, ose des questions malvenues et tout cela bizarrement renforce l'effet de choc, l'indigence de ces vies anéanties.

Ce qui frappe dans ce qu'il nous montre, c'est que rien ne vient arrêter cet engrenage de l'exclusion.

Et quand il va trouver les responsables politiques de la région, nous tombons de haut. Car pour ces hommes, la misère n'existe plus ou si peu qu'ils le disent sans détour à la caméra. A tel point que cela en devient grotesque, voire odieux, parce que bien sûr ces hommes politiques sont responsables et cautionnent un ordre social qui favorise une telle mise sous silence.

Par delà cette vérité terrible que les exclus reproduisent leur exclusion parce qu'ils ne connaissent que cela, se devine chez ces politiques une soumission à cette stratégie de la disparition. Et c'est là sans doute que Patric Jean ne va pas jusqu'au bout de son film. Ces responsables, il ne fait que les survoler, nous les montrant au bord de la caricature, sans voir qu'ils sont eux aussi l'expression de la misère, d'un pourrissement qui les dépasse et nous concerne tous. Et c'est dommage car à focaliser sur cette misère qui se voit, Patric Jean reste dans l'évidence du constat et dans ce manichéisme réducteur et bancal qui masque les raisons d'une telle situation plus qu'il ne les révèle. Après les victimes, c'est trop facile de nous agiter les guignols.

Il n'empêche, loin de ces maladresses d'écriture et de réalisation, Les Enfants du Borinage a le courage de mettre les pieds dans le plat. C'est déjà beaucoup et c'est déjà ce bruit immense qu'annonce le silence des exclus.

Philippe Simon

Les Enfants du Borinage. Lettre à Henri Storck, Béta SP, 54', couleur, 1999 Réal. : Patric Jean. Image : Guy Maezelle. Son : Jean-Jacques Quinet. Mont. : Nathalie Delvoye. Prod. : C.V.B., RTBF Liège, W.I.P.

BRON : http://www.cinergie.be/

...

Bij Bevrijdingsfilms^[*] vonden we volgende uitleg ...

*GRIJNS* ... Beste Hangmatsocialisten, waarde kameraden & gezellinnen...

Het zal jullie hoogstwaarschijnlijk niet ontgaan zijn dat we in een ~nog niet zo al te kleine~ crisis zijn terecht gekomen, evenals dat we daar nog een tijdje zullen moeten blijven mee zitten omdat er niet zo direct... ♪♫ *hocus-pocus-pats* ♫♪ ...een sluitende & directe oplossing voor te verzinnen is... & ~geloof 't of niet~ dat in tegenstelling tot wat sommige betweters u proberen voor te houden...

Onze Ollandse bovenburen slaat de schrik al rond het hart omdat ze geconfronteerd worden met een staatsschuld die ongeveer 63% van hun bruto binnenlands product (BBP) bedraagt... & dat voor zuinige Ollanders !! "Ze" willen nù plots, pas met pensioen op 67 jaar... Dat hebben tenminste een aantal wijze & dus grijze mannen & vrouwen ~de laatsten in iets minder belangrijke aantallen~ aan de buitenwereld menen te moeten verkondigen... Van sommige van die grijsaards hadden we verwacht toch op z'n minst verwacht dat ze daar toch enig overleg zouden hebben over gepleegd met hun eigenste achterban, maar ach... dat bleek volgens de wijze grijsaards in kwestie dus niet nodig... Dat is dan natuurlijk het voordeel natuurlijk van grijs & wijs te zijn ...& héél belangrijk, het vooral het nog eens voor het zeggen te hebben...

Mààr kijk... hier in ons kleine Belgistan panikeren we zo niet meteen als we een staatsschuld zouden hebben van 63% van ons BBP... zelfs niet van 75%... Integendeel, de dag dat we daar zouden geraken souperen de partijen die op dat ogenblik aan de macht zijn, alles wel in één jaar op & wel op een zodanige manier dat we binnen de kortste keren weer bijna aan onze alomgekende & beruchte 100% geraken... 't is niet meer dan een kwestie van "willen", of van een goede gewoonte, weet u...

& denk nu niet, beste Ollandse vrienden, dat we daar niet in zouden slagen... Integendeel !! Gewoon bijvoorbeeld eventjes onze Belgistaanse artsenbonden bijeenroepen & de ziekenhuizen wat scanners laten aankopen & hop... klaar is kees !! Dan is het slechts een kwestie van elke patiënt met aambeien of met wintertenen onder diezelfde scanner te leggen & uitvoerig te onderzoeken op haaruitval... Kijk... wij Belgistanen zitten zo met 2 vingers in onze neus, meteen aan de zoveelste ontsporing van onze Belgstaanse Sociale onZekerheid... & Wees gerust, zo kunnen we nog wel een aantal voorbeelden aanhalen waarmee we de staatsschuld op minder dan een jaar kunnen doen oplopen tot duizelingwekkende cijfers waar ons BBP bij verbleekt & daar slechts een fractie van is...

Wat zouden jullie er van denken, beste Belgistaanse Hangmatsossen, om zoals onze goede vrienden van boven de Grote Rivier, de Ollanders onze pensioenleeftijd in gelijke mate te laten stijgen als de verhouding van de staatsschuld tot ons BBP ?!... Die verhouding is momenteel 93%... Wat voor ons Belgistanen zou betekenen dat we hier allemaal pas op welverdiend pensioen zouden kunnen vertrekken rond ons 85^ste levensjaar !! ...& kijk, dat zou zo op zijn minst zijn voordelen kunnen hebben... In elk geval zou de komende vergrijzing ons al veel minder parten spelen... & er zou in elk geval al véél minder uitgegeven moeten worden aan al die onnodige pensioenen...

Maar beste Hangmatsossen... het wordt toch eens zo stilaan tijd om de hangmatten te verlaten & ons bezig te houden met wat èchte Sossen het liefst vanal doen... Den boterham verdedigen !! Zeg nu zelf, het beleg komt in het beste geval nog alleen uit den Aldi & de Lidl... & u gelooft 't of niet, dan mogen we nog niet ècht klagen want sommigen anderen kennen het woord "beleg" alleen nog van horen zeggen... die vreten intussen alleen maar kilo's spaghetti in alle mogelijke variaties &/of rijstpap van de voedselbank tot kotsens toe...

Kijk, draai het of keer het zoals je wilt, maar je moet intussen al lang geen revolutionair meer zijn om in te zien dat er héél wat verkeerd loopt op deze aardklootqua verdeling der aardse goederen & dat niet iedereen even hard door de crisis wordt getroffen... Als sommigen al worden getroffen tenminste !! Want sommigen hadden immers in betere tijden reeds zodanig geknoeid, bijvoorbeeld door overheidssteun te vragen & die ook te krijgen... & kennen vervolgens zichzelf daarmee behoorlijk vette premies toe... Een verheffend staaltje "Merit-Rating" of "Performance Management" mogen we dit wel noemen...

We gaan dus ons oor niet te luisteren leggen bij linkse fascistoïde rakkers als Chavez, we gaan doodgewoon in het hol van de kapitalistische leeuw. We lezen, hopelijk samen met jullie, de New-York Times, de Pravda van het kapitalisme...

...

March 25, 2009

Hurt by Economy, Europeans Vent Their Anger

By JULIA WERDIGIER and MATTHEW SALTMARSH

French employees of the German tire maker Continental burned tires at a demonstration in Paris on Wednesday.

LONDON — Tempers are flaring across Europe as the economic pain deepens and more people lose their jobs.

Just ask Fred Goodwin, the former chief executive of the ailing Royal Bank of Scotland, whose house and car were vandalized early Wednesday. Or Luc Rousselet, the manager of a 3M factory in France, who was barricaded in an office for a second day by workers demanding better severance packages for 110 employees who are being laid off.

While such instances are scattered so far, the angry mood threatens to overshadow the Group of 20 summit meeting next week in London, where world leaders hope to find approaches to the financial crisis.

Several protests are planned in London’s financial district, and the police are warning financial institutions to bolster security, cancel unnecessary meetings and keep employees inside. Bankers are being advised to wear “casual clothing” so they do not attract attention.

“A recession has all sorts of knock-on effects,” said Christopher Husbands, a professor of sociology at the London School of Economics. “Crimes go up, relationships break down and there are instances of civil disturbance.”

A nationwide strike in France last week, which drew at least 1.2 million people, was peaceful. But the government remains worried about an outbreak of violence similar to that last month in Guadeloupe, a French overseas territory, and in Greece in December.

The sense of frustration among those who lost their jobs or savings or a large part of their pension funds is fueled by reports of executives continuing to reap large rewards, as demonstrated by the outrage in the United States over bonuses paid at the American International Group. Europeans have long pointed out that pay packages of top executives in the United States are simply out of whack with the rest of the world, but their hopes of avoiding a public outcry were doused by the latest reports of inflamed local passions.

In Scotland, vandals smashed at least three windows on the ground floor of Mr. Goodwin’s house in an affluent suburb of Edinburgh and damaged a black Mercedes S600 parked in the driveway. Mr. Goodwin was not in the house at the time and no one was hurt, but the incident alarmed Britain’s business community.

A spokesman for Prime Minister Gordon Brown, who is in the United States, said “there could be no excuse for people breaking the law.”

Mr. Goodwin attracted criticism for keeping his pension, worth £703,000 a year, or $1.03 million, despite a string of ill-timed acquisitions on his watch that led to the bank’s being brought under government control. He rejected calls to surrender the payment, and the government is considering legal options.

It was the first such attack on a property owned by a banking executive since the financial crisis started, but some neighbors told local newspapers they were surprised it did not happen earlier.

The author of an e-mail message sent anonymously to a local newspaper on Wednesday claimed responsibility for the damage and said: “We are angry that rich people, like him, are paying themselves a huge amount of money and living in luxury while ordinary people are made unemployed, destitute and homeless.”

Though Mr. Goodwin resigned in October, the bank continues to pay £290 a month for security at his house. Because of the bank’s losses, Mr. Goodwin, once hailed as a skilled deal maker who turned a small bank into a global financial services operation, became the target of public scorn and a symbol of the decline of Britain’s banks.

“People are looking for someone to blame as they feel the crisis on a day-to-day basis and experience feelings of injustice and anger as they ask themselves, ‘What have I done to contribute to this?’ ” said Sheri Jacobson, a psychotherapist who is clinical director of Harley Therapy in London. “For those who are the target of the scorn it’s extremely difficult, because for a long time they were the champions and they worked hard, and they also look at the situation, saying, ‘My intentions were good.’ ”

Some executives have already decided to forgo their bonuses, but companies continue to hand out hefty payoffs for executives of failed companies, setting off public outcries.

In contrast to politicians in the United States, those in Europe have stopped short of proposing taxes to claw back large executive bonuses, but even the leader of the employers’ federation in France denounced the severance package proposed for the chief executive of Valeo, an auto parts maker.

In a speech this week, President Nicolas Sarkozy of France called on everyone to return to their “values.” He criticized both the irresponsible business sector as well as those who chose “intimidation” and “threaten the security of property and people.”

He got another whiff of the public mood Wednesday, when employees from a French plant owned by the German tire maker Continental marched through Paris and burned tires near Élysée Palace to protest the planned closing of a factory in the Oise region with 1,120 employees.

Striking workers at a French plant of 3M went even further, taking their boss hostage Tuesday. Such actions are rare but not unheard of in France; earlier this month, a similar situation at a Sony factory ended peacefully after one night.

A few dozen workers at the 3M plant in Pithiviers took turns standing guard Wednesday outside factory offices, The Associated Press reported. The workers did not threaten any violence and the atmosphere was calm.

Workers said they would bring Mr. Rousselet mussels and French fries for dinner, The A.P. said.

“We recognize that there are social worries given the current situation,” Christine Lagarde, the French economy minister, told a small group of journalists. “But France has strong assets to deal with it, particularly our social safety nets.”

Mark Malloch Brown, a British Foreign Office minister, told the BBC this month that he expected protesters to win more sympathy from the general public than usual. “You know, frankly, there’s enough anger out there amongst all of us who are watching what’s happening on bankers’ salaries and bonuses,” he said. “Hard-liners are going to have a sympathy they haven’t had for quite a while.”

BRON : http://www.nytimes.com/

...

Maar àch... niet getreurd... want voor "Dé èchte Belgen" onder ons, andere Belgistanen is er ècht niet zo'n hoge nood... Het water staat hun nog niet echt aan de lippen zouden we zo zeggen, want er wordt in dit kleine Bananenrepubliekje nog steeds gefraudeerd alsof het een lieve lust is...

...

BELASTINGEN

zaterdag 28 maart 2009

Zwart geld in de praktijk

Michel Maus, permanent expert van de parlementaire onderzoekscommissie Fiscale Fraude — Zwart geld, zwartwerk en belastingfraude kosten de Belgische schatkist 10 miljard euro per jaar, schat advocaat en professor (VUB en UA) Michel Maus, permanent expert van de parlementaire onderzoekscommissie Fiscale Fraude. Elders op deze pagina's getuigen een architect, een restauranthouder en een tandtechnicus hoe zij de belastingen omzeilen. We vroegen Maus hoe het komt dat belastingfraude zo sterk ingeburgerd is in ons land en hoe het beter kan.

Wat betekent zwartwerk voor de economie?

'Fraude is per definitie iets dat niet gemeten wil worden, maar een aantal studies geven een indicatie. Het Hoger Instituut voor de Arbeid stelde vast dat zwartwerk in de bouwsector verantwoordelijk is voor een neerwaartse prijsdruk van dertig procent. Zo ontstaat een economische noodzaak om mee te stappen in het systeem. Wanneer een bouwondernemer de regeltjes volgt en een offerte maakt, zal zijn prijs dertig procent hoger liggen dan die van zijn concurrent. Daar kun je overigens uit afleiden dat in de bouwsector gemiddeld dertig procent in het zwart wordt betaald.'

Wat zijn de belangrijkste fraudemechanismen?

'Het is zeer eenvoudig om te frauderen en zeer moeilijk om het te controleren. Men laat mensen werken zonder arbeidsovereenkomst en betaalt ze met het zwart geld dat wordt gegenereerd. Hetzelfde geldt voor werken zonder factuur, dat is ook heel moeilijk te controleren en het wordt op grote schaal toegepast.'

Hoe kun je die fraude aanpakken?

'De overheid kan niet anders dan een tweesporenbeleid volgen: aan de ene kant het zwartwerk actief opsporen en aan de andere kant de zwarte omzet aanpakken. Daarom vond ik het voorstel van minister Van Quickenborne om enkel elektronisch betaalverkeer in restaurants toe te laten interessant. Zo kun je de zwarte inkomsten volledig wegwerken. En als er geen zwarte omzet meer is, is er ook geen geld meer om zwarte lonen uit te betalen. Ik ben dan ook geschrokken van de reacties bij Open VLD om dat voorstel in de grond te boren.'

De impliciete boodschap lijkt te zijn dat fraude noodzakelijk is om in de horeca het hoofd boven water te houden.

'Als je het internationaal bekijkt, ligt het fraudelibido van de Belg erg hoog. Dat heeft natuurlijk zijn oorzaken. De belangrijkste is de hoge belastingdruk, 44,4 procent, die frauderen erg lonend maakt. Om competitief te zijn met de buurlanden, moet die belastingdruk naar beneden. Maar dat kan alleen als de inkomsten gelijk blijven. Men moet dus op zoek naar manieren om de belastingdruk te verlagen en de inning van de belastingen te optimaliseren.'

'Een sluitend elektronisch betaalsysteem in de horeca zou ons de kans geven om de btw in de horeca te verlagen naar 6 procent. Maar dat kan alleen als iedereen in de maatschappij de regels van het spel correct volgt. In de huidige economische context moet elke fiscale lastenverlaging worden gecompenseerd door een verhoging van de fiscale inkomsten om het begrotingssysteem in evenwicht te houden. Pas als dat besef doordringt, kan de vicieuze cirkel worden doorbroken.'

Ontbreekt het ons aan mechanismen om fraudeurs te bestraffen?

'Zeer zeker. We hebben een erg fraudegevoelig systeem, waarin mensen zelf hun inkomsten moeten aangeven. Bovendien is het aantal fiscale controles relatief lachwekkend, de pakkans is beperkt. En wie gesnapt wordt, heeft maar een heel kleine kans om strafrechterlijk vervolgd te worden. In 2007 heeft de Bijzondere Belastinginspectie 639 dossiers behandeld. Daarvan zijn er 35 doorgestuurd naar het parket. De overgrote meerderheid van de fraudedossiers wordt dus louter administratief afgehandeld. We hoeven niet in een fiscale politiestaat te belanden, maar men zou zich wel eens mogen bezinnen over de manier waarop fraudebestrijding wordt georganiseerd.'

Pleit u voor een fiscale operatie schone handen?

'Daar komt het wel op neer. En het wordt ook tijd voor een echte fiscale amnestie, zonder allerlei uitzonderingsmaatregelen. Iedereen moet de kans krijgen om te zorgen dat zijn fiscale toestand in orde is, en vervolgens moet men overgaan naar een nieuw systeem waarin duidelijk wordt dat het deze keer menens is. Maar blijkbaar ligt het politiek zeer moeilijk.

'

Komt dat omdat mensen de indruk hebben dat ze beter worden van fraude? Dat ze liever een keuken in hun villa zetten dan btw op hun nieuwbouw te betalen?

'Dat is een algemeen probleem. Je ziet ook dat mensen die gepakt worden, zich onheus behandeld voelen. Hun buurman en hun concurrent frauderen toch ook? Wie kan met de hand op het hart zeggen dat hij nooit iets in het zwart heeft gedaan? Er moet gewerkt worden aan het fiscale normbesef. De sectoriële controles die men sinds een jaar of acht uitvoert, hebben daartoe bijgedragen.'

'Als je weet dat je concurrent ook wordt gecontroleerd, wordt controle beter aanvaard. Maar de controles zijn niet sluitend: zo zijn er 500 van de 8.000 tandartsen gecontroleerd en 800 van de 1.200 notarissen. Alleen in de telecom is iedereen gecontroleerd. Ik pleit ervoor om de fiscale controle te harmoniseren. Veel meer dan nu het geval is, moet men sectorieel controleren en de administratie meer mogelijkheden geven om efficiënt te controleren.'

Kan de drastische fiscale vereenvoudiging die vlaktaks is een middel zijn om fraude te bestrijden?

'Ik ben voorstander van vlaktaks. Laten we niet vergeten dat vlaktaks al tot op zekere hoogte bestaat in ons fiscale stelsel, bijvoorbeeld in de vennootschapsbelasting en in de categorie van de roerende inkomsten. Maar vlaktaks kan alleen bestaan als men ter compensatie diverse fiscale aftrekposten afschaft. Het belastingsysteem wordt jaar na jaar ingewikkelder, waardoor het steeds moeilijker wordt om de aangiften te controleren. De cijfers bewijzen het. De kosten van de fiscale controle bedragen in België 1,89 procent van de totale fiscale opbrengsten. De opbrengst van de fiscale controle is 1,95 procent van de fiscale inkomsten. Dat is bijna break-even en lager dan in onze buurlanden, alhoewel ik uit ervaring weet dat de ambtenaren van goede wil zijn.'

'Het grote voordeel van vlaktaks is dat het systeem eenvoudiger wordt. En het is precies door de complexiteit van het systeem dat men minder controles kan uitvoeren.'

BRON : http://www.standaard.be/

...

...& Aangezien het hier om een veelluik van artikels ging, geven wij u natuurlijk ook de rest hiervan te lezen...

...

ECONOMIE

zaterdag 28 maart 2009

De tandtechnicus: 50% zwarte omzet

Joris is een zelfstandige tandtechnicus met een eigen laboratorium. Hij zit al 23jaar in het vak en vervaardigt tandprotheses en implantaten. Die levert hij aan tandartsen die de producten aan hun klanten aanrekenen voor doorgaans het drievoudige van wat Joris van hen ontvangt. Tandartspatiënten krijgen in België geen factuur en betalen doorgaans cash, de ideale voedingsbodem voor belastingontduiking. 'Toen ik 23jaar geleden begon, draaide ik 70procent van mijn omzet in het zwart. Nu is dat nog 50procent', zegt Joris. 'Een paar jaar geleden is er intensief gecontroleerd en sindsdien wordt er wat meer in het wit gewerkt. Het systeem is heel eenvoudig. De bedragen die door het Riziv worden terugbetaald zijn wit, de rest is zwart. Ik schat dat tandartsen per maand tussen de 4.000 en 6.000 euro in het zwart kunnen bijverdienen aan tandtechnisch werk.'

Joris heeft zelf nauwelijks baat bij het systeem van zwartwerk, maar hij kan er niet onderuit. 'De tandartsen die nooit in het zwart werken, zijn op de vingers van één hand te tellen. Ik ben dus wel genoodzaakt om een systeem op te zetten waarbij ik voor een deel van mijn werk factureer en voor een deel niet.'

Zwart geld brengt een stroom van cash met zich mee, die zorgvuldig van de bankrekeningen wordt geweerd. 'Dat geld gaat in de kluis en wordt als huishoudgeld gebruikt. Het komt ook op een andere manier van pas. Een van mijn klanten, een tandarts met een praktijk in Nederland, laat me systematisch meer factureren dan wat hij me moet betalen. Zo kan hij hogere uitgaven aangeven en kan ik mijn zwart geld witwassen, omdat ik het dan zogenaamd contant van hem ontvangen heb.'

Ondanks die uitzondering op de regel blijft het Nederlandse systeem, met facturatie aan de patiënt, voor Joris het na te streven ideaal. 'Voor mij hoeft zwart geld niet. Ik heb twintig jaar in loondienst gewerkt, ik vind het logisch dat er een bedrag van mijn brutoloon afgaat. Een correcte boekhouding is veel eenvoudiger. In Nederland is alles wat je verdient officieel. Wat ik in het zwart verdien, is net het extra geld dat je nodig hebt om je zaak uit te breiden of een campagne te voeren en nieuwe klanten te ronselen. Dat geld gaat bij mij naar de Delhaize of naar een weekendje Echternach. Zwart geld wordt niet geïnvesteerd in de zaak. Vandaar dat Nederlandse tandtechnische bedrijven wel kunnen uitpakken met de modernste apparatuur en een betere klantenservice. Dat is in België niet mogelijk. Zo is ook een fusie ondenkbaar. Ik heb lange tijd geprobeerd om te fuseren met een paar andere kleine bedrijven, omdat je zo heel wat kosten kunt delen. Maar niemand kan of durft een fusie aan. Hoe kun je fuseren met een officiële winstmarge die niet klopt en geen fusie toelaat? Zo maak je jezelf alleen maar verdacht.'

BRON : http://www.standaard.be/

...

...& De volgende in die reeks...

...

ECONOMIE

zaterdag 28 maart 2009

De restaurantuitbater: 30% zwarte omzet

'Toen ik mijn eigen zaak begon, wou ik mijn personeel behoorlijk kunnen betalen', zegt Stef. 'Maar als ik mijn prijzen laag wil houden, kan ik niet anders dan het systeem in stand houden waar ik zelf altijd in heb meegedraaid.' Stef baatte tot vijftien jaar geleden een restaurant uit met zijn toenmalige vrouw. Daarna werkte hij in de keuken van verschillende andere restaurants, en nu runt hij al een jaar zijn eigen eetcafé. 'Behalve in echte klassezaken heb ik het nooit anders geweten', zegt hij. 'Het personeel wordt voor een twintigtal uur per week ingeschreven en werkt het dubbele aantal uren. Het nettoloon dat op je rekening wordt gestort, wordt aangevuld met een cash uitbetaald zwart loon. Daar doe je geen goede zaak aan als je je werk verliest, omdat je uitkering in verhouding staat tot het aantal officieel gepresteerde uren. Het is slecht voor je pensioen en het is in je nadeel als je een lening wilt afsluiten en er naar je loonbriefje wordt gevraagd. Het enige voordeel is dat je minder belastingen betaalt.'

Het eethuisje van Stef lokt klanten met democratische prijzen. Als Stef alles officieel zou aangeven, wat zou er dan met die bedragen gebeuren? 'Ik schat dat alles meer dan de helft tot het dubbele duurder zou worden: voor mijn hoofdschotels van 15euro zou ik dan 25euro moeten vragen. En dat wil ik echt niet doen.'

Als een deel van de inkomsten zwart is, betekent dat dat ook een deel van de uitgaven zwart moeten zijn, anders klopt het plaatje niet. 'Ik vraag mijn leveranciers eenvoudigweg om 70 procent te factureren en 30 procent in het zwart te mogen betalen. Dat is over het algemeen geen probleem, al doen sommige leveranciers er niet aan mee. Er zijn steeds meer controles op de weg, waarbij de leveringsbonnen worden vergeleken met wat er wordt getransporteerd.'

Een btw-verlaging van 21 naar 6 procent in de horeca zou Stef wel zien zitten. 'Ik zou die 15 procent gebruiken om mijn personeel correcter te betalen. En ik zou niet meer met de stress zitten om mijn personeel in het zwart te betalen. Want als je gepakt wordt op zwartwerk, zijn de boetes echt wel hoog.'

BRON : http://www.standaard.be/

...

...& Als laatste in deze artikelenreeks...

...

ECONOMIE

zaterdag 28 maart 2009

De architect: 20% zwarte omzet

'Zwart geld is eigen aan de hele bouwsector', zegt architect Frans. 'Ik ben nooit vragende partij, maar ik krijg vaak de vraag naar 'een factuurke zonder muziek.'

Hoeveel Frans in het zwart verdient, varieert van jaar tot jaar. 'Bij nieuwbouw komt de vraag vaker voor dan bij verbouwingen, omdat de btw op nieuwbouw hoger is. Het ene jaar werk ik meer voor firma's, het andere jaar zijn er meer opdrachten voor particulieren, die er meer belang bij hebben om de belastingen te ontduiken. Ik schat dat het gemiddeld over zo'n 20procent van mijn omzet gaat. Als ik echt zou willen, kan dat meer worden. Maar ik moet er wel voor zorgen dat ik genoeg officieel verdien zodat ik mijn rekeningen kan betalen.'

Lastige vragen vermijden bij fiscale controles is eenvoudig, weet Frans uit ondervinding. 'Van elke bouwaanvraag die een architect indient, krijgt de fiscus een attest. Zolang daar bij een steekproef een factuur tegenover staat, is er niets aan de hand. Bij een controle vraagt men het contract op van een willekeurige bouwaanvraag en de bijbehorende facturen. Zolang je niet te ver gaat, is het gedeelte zwart geld niet traceerbaar. Als iemand een deel in het zwart wil betalen, moet je ervoor zorgen dat van dat bedrag geen sprake is in het contract en in de facturen. Maar alles in het zwart doen, is om problemen vragen als je met een bouwaanvraag werkt.'

Wat zijn de meest fraudegevoelige bouwdossiers? 'Bij renovatie kun je veel verder gaan dan bij nieuwbouw, omdat het minder duidelijk is welke ingrepen er precies zijn gebeurd. Bij nieuwbouw is de oefening voor de fiscus gemakkelijker. Het hangt er ook van af over hoeveel zwart geld de klant beschikt.'

Sommige dossiers ontsnappen volledig aan de greep van de fiscus. 'Als mensen besluiten om geen bouwaanvraag in te dienen, bijvoorbeeld bij een inwendige verbouwing die aan de gevel of het volume niets wijzigt, kun je volledig in het zwart werken. Als de fiscus geen attest krijgt, kan hij verder ook geen vragen stellen.'

Wie zijn de grootste fraudeurs? 'Heel typisch: de bakkers en de slagers. Die komen met pakken cash en ze willen geen kwitantie. Maar het allerergst zijn de belastingcontroleurs (lacht). Die willen echt alles in het zwart doen. De kleinste fraudeurs zijn de Nederlandse bouwheren, die het systeem niet kennen. Maar zodra ze beseffen hoe het er bij ons aan toegaat, zijn ze niet meer te houden en doen ze heel graag mee.'

Voor een architect als Frans hoeft zwart geld niet perse. 'Ik kan er mijn inkomen een beetje mee drukken, zodat ik minder belastingen betaal. Maar dat vind ik niet zo belangrijk.' Bij bouwondernemingen gaat het wel om een structurele kwestie, legt Frans uit. 'Aannemers betalen van oudsher de overuren in het zwart uit. Zij moeten dus voortdurend zwarte inkomsten genereren. Want als de stroom zwart geld opdroogt, wil niemand in de bouwsector nog overuren presteren. Dat is een traditie die moeilijk uit te roeien is: het geld voor overuren wordt contant in de hand uitbetaald als drinkgeld en moeder de vrouw weet van niets.'

Hoe kan de overheid het zwartgeldcircuit in de bouwsector doen verdwijnen? 'Er zit maar één ding op: de btw op nieuwbouw verlagen', zegt de architect. 'Eenentwintig procent btw op een huis van 200.000 euro is een fiks bedrag, waarvoor mensen liever een keuken of een badkamer laten installeren.'

BRON : http://www.standaard.be/

...

't Is trouwens niet de eerste keer dat er wordt gesteld :

...

BINNENLAND

16/03/2009

Fiscale fraude terugdringen tot "gemiddelde" kan 10 miljard opleveren

Alleen al het terugdringen van de fiscale fraude tot het gemiddelde, zou in België goed zijn voor een imposante 10 miljard euro extra inkomsten.

Dat stelt professor fiscaal recht Michel Maus (foto). In onze buurlanden ligt de fraudegraad vijf tot zeven procent lager. "Als je de fraude al maar zou terugbrengen tot het gemiddelde van onze buurlanden, dan kom je al vlot aan tien miljard euro", zegt Maus in De Standaard.

Professor Maus (VUB en Universiteit Antwerpen) werd onlangs als expert gehoord werd door de kamercommissie die de fiscale fraude onderzoekt.

Zwartwerk

Het probleem begint volgens hem bij zwartwerk. In een studie van Eurostat bevestigt zes procent van de Belgen de jongste maanden in het zwart gewerkt te hebben en kent 56 procent wel iemand die in het zwart werkte.

Lage pakkans

Aan te weinig personeel voor de fiscus ligt het alvast niet. Nederland telt 25.000 fiscale ambtenaren, België heeft er 30.000. Dat controles in België minder opbrengen, ligt volgens Maus in de eerste plaats aan de complexe fiscale wetgeving.

Maar ook aan te weinig controles. "In 2007 is 0,55 procent van de belastingplichtigen gecontroleerd voor de inkomstenbelasting en 2,29 procent voor de btw. De pakkans is dus echt heel laag", aldus Maus.

BRON : http://www.gva.be/

...

Helaas-helaas kunnen we ons toch niet zo ècht vereenzelvigen met de uitleg die professor fiscaal recht Michel Maus geeft in verband met het alomgekende Belgische Fraude-probleem... Volgens Maus ligt het bijvoorbeeld in de eerste plaats aan de complexe fiscale wetgeving dat controles in België minder opbrengen...

Ja-ja, natùùrlijk zou een "vereenvoudigde" vlaktaks de zaken minder gecompliceerd maken... wat in "vereenvoudigde" mensentaal gewoon wil zeggen, dat zij die véél tot super-véél verdienen in de toekomst nog minder aan belastingen zouden moeten betalen... Wij dachten dat het Mattheus-effect ~"zij die reeds hebben, krijgen nog meer"~ anders in die kringen voldoende aanwezig was...

Ons simpel Hangmatsossen-verstand dacht dat het probleem eerder te zoeken was bij de overheid zelve... De laissez-faire houding van de laatste decennia bijvoorbeeld... Om nog te zwijgen van ons "Fiscaal Genie" Minister Reynders die gewoonweg de boel bewust laat verzieken !! Laat ons in dit geval, een kat gewoon een kat noemen !!

Dat u als hoogst eigenzinnig lezer aan onze simplistische uitleg zou durven te twijfelen is natuurlijk uw goed recht, maar misschien moest u dan maar eens onze stichtende beschouwing ~onder de ronkende titel~ "De Coniophora Puteana Van Het Hedendaegsche Belgisch Neo-Surrealistisch Absurdisme" er maar eens op nalezen...

...& Mocht u nog comment hebben ?!... We lezen het anders hier graag !!

...

30-03-2009 om 18:48 geschreven door Vorser-Raadgever  

Sinds we hier enige tijd geleden de euvele moed hebben gehad om onze verborgen capaciteiten & kwalititeiten, zoals onze kunstjes van notoir piskijker & doorwinterd koffiediklezer omstandig te hebben vertoond, lonkt er ons niet alleen een gouden toekomst op Foren & Foires à la Sinksenfoor & de Zuiderfoor in Brussel, maar ook nog eens een extra door de trits van bijhuizen die we in vermaarde pretparken à la Plopsa- & Bobbejaanland kunnen opstarten...

...& Wel in het bijzonder op die dagen dat onze Vlaamse Keure van "Top-Politici", zoals de CD&V daar weer eens één van zijn beruchte familiedagen heeft gepland...

Zo wil onze voormalige Premier ~de u allen welbekende Yves Leterme~ nu reeds al 'n lezing van zijn eigenste meegebrachte geitenkeutels om daarmee zijn komende verkiezingsuitslag te voorspellen... Net zoals dat de huidige Premier graag wilt weten hoeveel van zijn laatste haarpijlen hij alsnog aan de huidige legislatuur zal verliezen... & ach, dàt zijn dan nog de kleinste van onze kunstjes...

Kijk... verder is het ook alom geweten, dat wij als enige èchte "Fractie der Hangmatsocialisten" zo alles behalve graag in het middelpunt van de belangstelling staan of in herhaling vallen, net zo goed als dat wij er een gloeiende bloedhekel aan hebben om onze eigen ~zeggen we grootse~ kwaliteiten te gaan bewierroken &/of uit te smeren... want we hebben in cé nog steeds een zwak voor de bescheidenheid zelve...

Màààrr... het moet & màg ook wel eens gezegd, dat als we zo weer eens bij één of andere van onze voorspellingen met 2 vingers in onze neus gelijk blijken te hebben, dan kunnen wij daar toch ook wel van genieten zoals een tevreden & trotse boer die op een vroege zondag naar z'n propvolle pattattenveld staat te kijken... hij zag dat het goed was & wij dus ook... er is immers niets menselijks dat ons vreemd is !!

Want wat lezen we nu toch weer over het gebruik van witte fosfor^[*] in Gaza ?!...

Onze trouwe lezertjes & medehangmatsocialisten van het eerste & aldus het zuiverste uur, zullen zich nog maar al te goed herinneren dat we hier nog niet zo heel lang geleden ~begin januari om specifiek te zijn~ een hoop zeg maar uiterst trieste & verschrikkelijke beschouwingen hebben geschreven over de Israëlische inval in Gaza...

...& Zoals naar goede gewoonte, hebben we zoals steeds ~wat wil zeggen zoals toen & nu~ getracht om zo objectief mogelijk te blijven... Zo hebben we toen onze bronnen zo veel mogelijk trachten te vinden bij de Israëlische kant, kwestie van daar de advocaat van de duvel aan 't woord te laten, diegenen die daar de vinger op de zere plek weten te leggen...

...& Degene van jullie die niet al te veel problemen met z'n geheugen heeft, zal naar alle waarschijnlijkheid zich dan ook nog de heroïsche debatten in ons Vlaamse Parlement herinneren waar geen zweempje kritiek op Israël werd geduld, noch getolereerd... Waar zo bijvoorbeeld onzen eigensten Bert den B. bijna ter plekken werd gelyncht, als ie al dan niet figuurlijk met pek & veren werd besmeurd toen hij een kleine uitspraak deed over de kindermoorden die zowat gelijktijdig hier en ginder plaats vonden.

Maar stilaan komt de ~pijnlijke~ waarheid aan het licht. En het gaat dus om een vrij pijnlijke waarheid die wij toen reeds bevroedden & vermoedden... omdat we, in tegenstelling tot blijkbaar nogal wat Vlaamse parlementsleden, nog steeds alles behalve helemaal mesjogge zijn....

... & Kijk-kijk... wat lezen we dus nu intussen zoal in de Israëlische pers ?!...

...

Last update - 12:40 19/03/2009

IDF in Gaza: Killing civilians, vandalism, and lax rules of engagement

By Amos Harel, Haaretz Correspondent

commentaar bij de foto : IDF soldiers in the Gaza Strip during Operation Cast Lead. (IDF Spokesman's Office)

During Operation Cast Lead, Israeli forces killed Palestinian civilians under permissive rules of engagement and intentionally destroyed their property, say soldiers who fought in the offensive.

The soldiers are graduates of the Yitzhak Rabin pre-military preparatory course at Oranim Academic College in Tivon. Some of their statements made on Feb. 13 will appear Thursday and Friday in Haaretz. Dozens of graduates of the course who took part in the discussion fought in the Gaza operation.

The speakers included combat pilots and infantry soldiers. Their testimony runs counter to the Israel Defense Forces' claims that Israeli troops observed a high level of moral behavior during the operation. The session's transcript was published this week in the newsletter for the course's graduates.

The testimonies include a description by an infantry squad leader of an incident where an IDF sharpshooter mistakenly shot a Palestinian mother and her two children. "There was a house with a family inside .... We put them in a room. Later we left the house and another platoon entered it, and a few days after that there was an order to release the family. They had set up positions upstairs. There was a sniper position on the roof," the soldier said.

"The platoon commander let the family go and told them to go to the right. One mother and her two children didn't understand and went to the left, but they forgot to tell the sharpshooter on the roof they had let them go and it was okay, and he should hold his fire and he ... he did what he was supposed to, like he was following his orders."

According to the squad leader: "The sharpshooter saw a woman and children approaching him, closer than the lines he was told no one should pass. He shot them straight away. In any case, what happened is that in the end he killed them.

"I don't think he felt too bad about it, because after all, as far as he was concerned, he did his job according to the orders he was given. And the atmosphere in general, from what I understood from most of my men who I talked to ... I don't know how to describe it .... The lives of Palestinians, let's say, is something very, very less important than the lives of our soldiers. So as far as they are concerned they can justify it that way," he said.

Another squad leader from the same brigade told of an incident where the company commander ordered that an elderly Palestinian woman be shot and killed; she was walking on a road about 100 meters from a house the company had commandeered.

The squad leader said he argued with his commander over the permissive rules of engagement that allowed the clearing out of houses by shooting without warning the residents beforehand. After the orders were changed, the squad leader's soldiers complained that "we should kill everyone there [in the center of Gaza]. Everyone there is a terrorist."

The squad leader said: "You do not get the impression from the officers that there is any logic to it, but they won't say anything. To write 'death to the Arabs' on the walls, to take family pictures and spit on them, just because you can. I think this is the main thing: To understand how much the IDF has fallen in the realm of ethics, really. It's what I'll remember the most."

More soldiers' testimonies will be published in Haaretz over the coming days.

BRON : http://www.haaretz.com/

...

In de zelfde lijn...

...

Last update - 18:01 19/03/2009

ANALYSIS / Can Israel dismiss its own troops' stories from Gaza?

By Amos Harel, Haaretz Correspondent

The statements of the Israel Defense Forces soldiers from the Yitzhak Rabin preparatory course provide the first, uncensored look at what occurred in some of the combat units in Operation Cast Lead.

It seems that what soldiers have to say is actually the way things happened in the field, most of the time. And as usual, reality is completely different from the gentler version provided by the military commanders to the public and media during the operation and after.

The soldiers are not lying, for the simple reason that they have no reason to. If you read the transcript that will appear in Haaretz Friday, you will not find any judgment or boasting. This is what the soldiers, from their point of view, saw in Gaza. There is a continuity of testimony from different sectors that reflects a disturbing and depressing picture.

The IDF will do everyone, and most of all itself, a big favor if it takes these soldiers and allegations seriously and investigates itself in depth. When statements came only from Palestinian witnesses or "the hostile press," it was possible to dismiss them as propaganda that served the enemy. But what can be done when the soldiers themselves tell the story?

It's possible that somewhere in the stories there were a few mistakes or exaggerations, because a squad or platoon leader does not always see the entire picture. But this is evidence, first hand, of what most Israelis would prefer to repress. This is how the army carried out its war against armed terrorists, with a civilian population of a million and a half people stuck in the middle.

In response to a question from Haaretz Wednesday, Danny Zamir, the head of the preparatory course, said he had decided to publish the discussion in the newsletter only after speaking with and writing to senior IDF officers a number of times. Zamir was told by General Staff officers that the operational inquiries into the fighting in Gaza, including the ethical inquiry, were still far from completion. The officers also said they had not encountered evidence of incidents of the type the soldiers described.

If the IDF really never heard about these incidents, the reasonable assumption is that it did not want to know. The soldiers describe the reality in combat units, from the level of company commander down. In the debriefings, the participants usually include company commanders up. It seems that except for isolated incidents, the rule is "you don't ask, we won't tell."

The ones who finally let the dark secrets out were the soldiers in the combat units themselves. Somewhere along the way their moral warning lights went off.

In the coming days, in an effort to rebuff the claims, we will certainly hear about those who "pulled one over" on Zamir. In 1990, as a company commander in the reserves, Zamir was tried and sentenced to prison for refusing to guard a ceremony where right-wingers brought Torah scrolls to Joseph's Tomb in Nablus. But even though Zamir does not hide his political opinions, a reading of the transcript shows he acts out of a deep concern for the spirit of the IDF.

The IDF's ethical problems did not start in 2009. Such discussions also followed the Six-Day War. But a reserve officer who looked at the transcript Wednesday said: "This is not the IDF we knew."

The descriptions show that Israel's view of the enemy is becoming more extreme. The deterioration has been continuous - from the first Lebanon war to the second, from the first intifada to the second, from Operation Defensive Shield to Operation Cast Lead.

BRON : http://www.haaretz.com/

...

...& Daar op aansluitend...

...

The lead is cast

By Haaretz Editorial

Operation Cast Lead ended two months ago in a show of arrogance by Israeli leaders: Hamas had been dealt a crushing defeat that would deter it from firing rockets, and if it continued to smuggle weapons into Gaza the entire international community, from Washington to Cairo, would rally together to intercept them.

The price paid by Gaza's civilian population - hundreds killed, in addition to the hundreds of armed men from Hamas and other organizations - was presented as an unfortunate, but necessary, result of the combat methods required to protect soldiers of the Israel Defense Forces.

With disappointment growing as the operation's declared achievements dissipate, a second wave of evidence and revelations is being heard from the soldiers who were there, who saw what was happening and are sometimes even describing what they themselves did.

Amos Harel reports in Haaretz today and tomorrow about a discussion held a month ago among the graduates of the pre-army program at Oranim, who took part in the Gaza fighting as combat soldiers and junior officers.

This is a modern version of "The Seventh Day," the book published after the Six-Day War that highlighted the soul-searching of the generation that fought a justified defensive war, but found itself dragged afterward into acts that contradicted the moral values it prided itself on. The grandchildren of this same Six-Day War group are now teaching in their testimony that the situation is even more worrying than in 1967.

The soldiers describe the killing of innocent civilians, pointless destruction, expulsions of families from homes seized as temporary outposts, disregard for human life and a tendency toward brutalization. This scandalous behavior did not stem from the policy of the senior commanders. It resulted from the disconnect between the battalion commanders and higher officers, versus their subordinates in the companies, platoons and houses where the soldiers waited for fighting to resume after Hamas retreated from the crowded urban battlefield. When the soldiers had no one to fight, they fought what was there.

The IDF's internal investigations, which are moving ahead very slowly, are not enough. The army is absorbing more and more religious extremism from the teachings of the IDF's rabbinate. It would be appropriate to investigate the problems from outside the IDF and root them out before the rot destroys the IDF and Israeli society.

BRON : http://www.haaretz.com/

...

Maar gelukkig hebben we toch nog de visie van het opperbevel om dit allemaal te ontkrachten...

...

Last update - 13:41 24/03/2009

'I don't believe IDF harmed Gaza civilians in cold blood'

By Haaretz Service

Israel Defense Forces Chief Gabi Ashkenazi said Sunday that he did not believe Israeli soldiers harmed Palestinian civilians in "cold blood" during the offensive in the Gaza Strip, in his first response to a Haaretz expose revealing testimonies given by troops who served in Operation Cast lead.

Haaretz last week published a report detailing IDF soldiers' accounts of ethical violations in the Gaza offensive earlier this year. According to testimonies given by combat pilots and infantry soldiers, Israeli forces killed Palestinian civilians under permissive rules of engagement and intentionally destroyed their property.

"I can say that the IDF is the most moral army in the world," Ashkenazi told a group of new recruits. "We must remember where we were operating: in a place where Hamas turned a residential neighborhood into a battleground, public facilities into weapons storehouses."

The chief of staff said that the IDF has opened an investigation into the claims, adding that any soldier found in violation of the army's moral standards would be put on trial.

"[The army] is awaiting the results of the investigation, but my impression is that the IDF acted morally and ethically," Ashkenazi said. "If there were incidents like these, they were isolated."

The soldiers' testimonies run counter to the IDF's claims throughout the operation that troops observed a high level of moral behavior.

A number of officers told Haaretz over the weekend that the testimonies did not surprise them, as "anyone with eyes in his head knows that these things happened during the fighting in Gaza."

The soldiers who testified about misconduct "placed a very unpleasant mirror before us," said one officer.

BRON : http://www.haaretz.com/

...

Voilà... ook dat is weeral eens héél duidelijk dachten wij zo...

...Kijk beste lezertjes... er zijn nu twee mogelijkheden...

De eerste is hoogstwaarschijnlijk de meest waarschijnlijke & plausibele... Op zichzelf ook nog de meest simpele... dat is namelijk dat we paranormaal begaafd zijn & dat we eigenlijk best met een aangepast caravanneke op de komende Sinksenfoor zouden kunnen gaan staan als Meneer & Madame Soleil die via koffiedik in uw toekomst kunnen kijken...

De tweede ~nogal vrij pijnlijke~ mogelijkheid is... dat diegenen die toen toch maar netjes bleven volhouden dat alles verliep zoals de Geneefse Conventie dit voorschrijft, één bende stupiede lummels zijn !! *GRIJNS* ...Al wensen wij deze tweede mogelijkheid natuurlijk zelfs niet eens te overwegen, laat staan te benoemen... want dan zouden we hoogstwaarschijnlijk ook nog eens van pure jodenhaat beschuldigd kunnen worden, hetwelks we zeker niet zijn...

We kijken trouwens nu al uit naar het debat dat naar aanleiding van deze nieuw gevonden feiten in het Vlaamse parlement daar naar alle waarschijnlijk ook zeker over gehouden zal worden... *KUCH-HOEST* ...tenzij men het natuurlijk noodzakelijker zou achten om een even zinnig & interessant debat te voeren over de toch wel zéér penibele financiêle toestand van onze u allen welbekende federale & regionale staatskassen in deze nog maar beginnende crisisperiode... Misschien willen ze ons hier nu ook binnenkort tot ons 67 jaar laten werken zoals bij onze Ollandse vrienden van Boven de Grote Rivieren, die daarmee hopen om het zinkende staatsscheepje van de ondergang te kunnen redden. ...& Als enige echte "Fractie der Hangmatsocialisten" zien wij zulks natuurlijk best zitten !!

Kijk... moest het enkel van ons afhangen... dan lieten we onze lezertjes zelfs tot hun 75^ste werken... mits een bij de leeftijd aangepaste permanente bijscholing uiteraard !! Zeg nu zelf dat zoiets best leuk zou kunnen worden, laat staan de televisie dat het ook nog eens zou kunnen opleveren !!

...We zien het dus ook al zo voor ons geestesoog... Na de obligate afscheidsdrink op pensioengerechtigde leeftijd van 67 (!!) ~waarbij beetzachte TV-worstjes worden geserveerd om de gebitten te sparen~ ...zowat rechtstreeks ~& vooral met zachte dwang~ afgevoerd worden naar de volgende grote stap in uw propvolle leven... De welverdiende "Post-Pensioengerechtigde Seigneurie"... waar je je vanaf nu vooral verdienstelijk kunt maken door bijvoorbeeld bij je vroegere chef ~die zo intussen misschien al een paar jaar op jou zit te wachten~ de inktcassette van zijn printer te vervangen...

Ja-ja... renderen moet het & zal 't !!...

...

26-03-2009 om 20:02 geschreven door Vorser-Raadgever  

Wel beste lezertjes ?!... Jullie zullen na kennisname van onze vorige educatieve bijdrage over het "Vrije Ondernemingschap" & de "voorbeeldige" rol van de banken in onze leuke vrije markteconomie ~zie onze beschouwing In onze reeks "IJslandse Mythen & Sagen" ...ofte... De legale graaicultuur van geldhaaien...~, nu wel hele grote fans zijn geworden van alle rechtse prietpraat over de zelfregulerende marktmechanismen... niet ?!...

...& Kijk we zijn & blijven vooral héél beschaafd... we willen al zeker niet doorgaan voor Woeste Revolutionairen die zo elk hun eigenste privé-guillotine op hun met aftandse rommel overstelpte achterkoerke zouden hebben staan... Maar geef toe... al bij al, moet je al goed gek zijn geworden om hierna ~in de toekomst dus~ nog "énig" krediet (sic) te verlenen aan dergelijke economische systemen & hun schimmige sujetten... Niet ?!...

Hè-hè-hè... willen of niet... "It's time to change" kakelen wij hier op de redactie Obama achterna...

Nu goed, gisteren hadden we het voornamelijk over de vele Ollandse gedupeerden & vooral over de IJslandse "sukkels van burgers" die nog vele generaties zullen mogen opdraaien voor de waanzin van de graaicultuur bij een hebberige & dominante apensoort met erg menselijke trekjes... Maar niet getreurd, ook wij zullen braafjes ons deel daarin betalen !!

Kijk... nu kan & mag men proberen om ons daar bepaalde zaken in voor te liegen, dan nog denken wij daar het onze van. Dus wat men er ook moge van denken & zeggen... ook in onze kleine Belgistan moest men in het toch wel zeer kleine bankwereld op de hoogte zijn geweest, van het wel zéér erge & reële gevaar van dat IJslandse Vehicel dat "één dezer" wel eens in mekaar zou kunnen donderen als een mislukte flan ?!... Of niet soms ?!...

...& Wat deed men hier ten lande ?!... Wat deed zo bijvoorbeeld het CBFA^[*] in de Brusselse Congresstraat ?!...

----------
^[*] ...Het CBFA staat voor de "Commissie voor het Bank- Financie- & Assurantiewezen" die de waakhond moet spelen over gans dat banken- & verzekeringsgedoe binnen onze landsgrenzen...
----------

Waarschuwde men daar standé pédé onze noeste Belgistaanse spaarder tegen het grote naderende onheil ?!... Of verbood men bijvoorbeeld terstond àl de activiteiten van de Luxemburgse Kaupthingbank die ondertussen toch ook nog in ons rijke Belgistan via het Internet ijverig klanten aan het ronselen was ?!...

Het antwoord is u waarschijnlijk allen bekend... Nada - zilch - noppes - niemendal !! Niks van al dat gebeurde er hier... Men zweeg in àlle talen !!... Misschien vinden jullie dat normaal... Wij hier, alles behalve !! ...& Ondertussen zijn al wèl, àl de activiteiten van dat vehikel opgeschort & wachten er enkele (honderd)duizenden spaarders op hun nijverig bij elkaar gespaarde €uroc€nten...

Wij gaan in deze aflevering dus wat snuisteren naar de situatie van de fameuse Kauthingbank... Goed we beginnen met het editoriaal van De Standaard van nu dinsdag 17 maart :

...

17/03/2009

Bittere lessen

De banken die het reddingsplan van Kaupthing Bank Luxemburg moesten goedkeuren, hebben dat niet gedaan. Als er tegen 8 april, dat is dus binnen drie weken, geen oplossing gevonden wordt, gaat de bank over de kop. De kans daarop is reëel.

Dat betekent echter niet dat de zowat 16.000 Belgische spaarders bij Kaupthing België hun centen definitief kwijt zijn. De Belgische overheid heeft met Luxemburg een akkoord gesloten waardoor zij vergoed worden tot een bedrag van 100.000 euro. België heeft zich ertoe verbonden 75 tot 100 miljoen euro te storten om die vergoeding mogelijk te maken.

De enkele honderden Belgische klanten die méér dan 100.000 euro op een spaarrekening bij Kaupthing hadden staan, riskeren het bedrag boven die 100.000 euro wel kwijt te zijn.

Hun frustratie en boosheid daarover zijn begrijpelijk. Ze zullen dan ook maar moeilijk kunnen toegeven dat de Belgische regering in dit dossier weinig of niets te verwijten valt. En toch is dat zo. België heeft een bijzondere inspanning gedaan, door te garanderen dat de klanten van deze ene Luxemburgse bank dezelfde rechten hebben als de klanten van een Belgische bank die in gelijkaardige moeilijkheden zou komen. België had dat niet hoeven te doen. Nog meer doen, zou niet te verantwoorden zijn tegenover de belastingbetaler. Elke Belg moet nu al tot 10 euro ophoesten om de Kaupthing-spaarders te vergoeden.

Uit het Kaupthing-debacle vallen een paar bittere lessen te trekken, die hopelijk niet vergeten worden wanneer het stof van de financiële crisis weer is gaan liggen.

Door de spaarders zelf, om te beginnen, die in goede financiële tijden, wanneer de bomen wel tot in de hemel lijken te groeien, snel geneigd zijn om alle fundamentele beleggingsprincipes uit het oog te verliezen. Dat er tegenover een hoger rendement ook een hoger risico staat, bijvoorbeeld. Of dat je als 'goede huisvader' best niet al je eieren in één mand legt, maar je beleggingen spreidt. Ook wanneer je je geld gewoon op een 'veilig' spaarboekje belegt, want ook daar is de garantie beperkt. Dat de euforie om ergens een half procentje méér vergoeding te krijgen, je er niet mag van weerhouden om ook de kleine lettertjes te lezen.

Maar ook politiek vallen er lessen te trekken uit de Kaupthing-zaak. Als Europa streeft naar een eengemaakte bankenmarkt, moet het ervoor zorgen dat het toezicht en de regulering op de banksector gelijke tred houden met die eenmaking. Zodat er tijdig ingegrepen kan worden wanneer het misloopt. Bovendien mag die eenmaking niet ten koste gaan van de transparantie voor de consument en de spaarder. In dit dossier, waar een 'Belgische' internetbank eigenlijk een bijkantoor was van een Luxemburgse bank, die op haar beurt een dochter was van een IJslandse bank, was die transparantie helaas ver zoek.

BRON : http://www.standaard.be/

...

*Yèk Yèk Yèk* ...Wij zijn alvast niet van plan te wachten tot het stof is gaan liggen vooraleer we onze behoorlijk nijdige commentaren voor jullie hier te grabbel willen gooien... Bij deze dan...

Beste lezertjes... de meeste leden van onze "Fractie der Hangmatsocialisten" behoren tot het soort van belastingsplichtigen die zich in deze donkere duistere crisistijden zelfs geen treinticket naar Bellewaerde kunnen veroorloven... laat staan eentje naar Luxemburg !! De meesten moeten er zelfs niet aan denken om via Internet een gespaarde duit op een hoogrendementsspaarboekje te plaatsen, want op het eind van hun geld komen ze immers nog een stuk maand tekort !! Maar laat het dus bij deze alvast héél duidelijk zijn, we willen dus nog minder één rooie duit kwijtspelen aan iets waar wij ook niks ~maar ook niks~ mee te maken hebben !!

Want wat lezen we hier ?!... "Elke Belg moet nu al 10 € ophoesten om de Kaupthingspaarders te vergoeden !! ...Euh Qué ?!... WABLIEF ?!...

Wij willen gerust 10€ & zelfs méér, ophoesten om vervangingsinkomens, invaliditeitsuitkeringen & dergelijke te zien verhogen om sommigen wat méér inkomsten te gunnen aan mensen die het hoogstnodig hebben !! Màààrr euh "spaarders-van-een-Luxemburgse-Bank" vergoeden ?!... Sorry, maar dit lijkt ons een paar viaducten te ver !! ...& Ook al gaat het hier over landgenoten die ~& dat is hun volste recht~ zo veel mogelijk intresten uit hun spaargeld wilden halen...

Hier sluiten we ons zelfs volmondig aan bij de commentaar van het editoriaal :

... "Door de spaarders zelf, om te beginnen, die in goede financiële tijden, wanneer de bomen wel tot in de hemel lijken te groeien, snel geneigd zijn om alle fundamentele beleggingsprincipes uit het oog te verliezen." ...

...& Volgens onze bescheiden mening die wij hebben gevormd na enig speurwerk, is er nog wel wat meer stront aan de knikker ook rond deze ganse onverkwikkelijke zaak !!

Want wat blijkt immers ?!... In Luxemburg zelf worden de verliezen NIET gedekt tot 100.000€... maar lezen jullie het zelf maar met eigen oogjes, want ons ~deze hoogeigengereide Rooie Rakkertjes~ moeten jullie helemaal niet geloven:

Wat vonden wij op de site van het Luxemburgse AGDL of de "association pour la garantie des dépôts Luxembourg" dat het garantiefonds is voor gedupeerde bankklanten...

...

ASSOCIATION POUR LA GARANTIE DES DÉPÔTS LUXEMBOURG

20/03/2009

Kaupthing Bank Luxembourg S.A.

Situation de la banque :

Par décision du 9 octobre 2008, la Commission de Surveillance du secteur financier a fait connaître au public que, conformément à l’article 60-2 de la loi modifiée du 5 avril 1993 relative au secteur financier, l’établissement de crédit Kaupthing Bank Luxembourg S.A. a introduit une requête en sursis de paiement.

Le Tribunal d’arrondissement de Luxembourg, siégeant en matière commerciale, a prononcé le même jour le sursis de paiement et a nommé administrateurs la société PricewaterhouseCoopers S.à r.l. représentée par Mme Emmanuelle Caruel-Henniaux kaupthing.administrators@kaupthing.luet Me Franz Fayot. Cette décision a pour effet de suspendre l’exercice des droits des déposants de faire valoir leurs créances à l’égard de l’établissement susnommé. Les administrateurs sont chargés de contrôler la gestion du patrimoine de la société anonyme Kaupthing Bank Luxembourg S.A.

Cette décision concerne aussi la succursale de Kaupthing en Belgique.

Situation des clients de la banque et intervention de l’AGDL :

Le système de garantie luxembourgeois couvre aussi les succursales d’établissements luxembourgeois dans des pays membres de l’UE. Il comporte deux volets : une garantie pour les dépôts en argent ainsi qu’une garantie pour les opérations d’investissement (notamment investissements en titres). Chaque garantie intervient pour un montant maximal de 20 000 € par personne et par banque.

   1. Dépôts en argent

Les clients de cet établissement de crédit peuvent demander un remboursement de leurs dépôts en argent, jusqu’à un plafond de 20 000 € par client. Dans ce contexte, ils sont invités à prendre contact avec l’AGDL afin de recevoir le formulaire de déclaration afférent. Le formulaire de déclaration peut être téléchargé, en format PDF, sur le site de l’association.

Les clients concernés doivent remplir le formulaire, le signer et le retourner par courrier à l’adresse suivante :

ASSOCIATION POUR LA GARANTIE DES DEPOTS
Boîte Postale 241
L-2012 LUXEMBOURG

   2. Dépôts titres et autres opérations d’investissement

Les clients ayant des titres en dépôt auprès de l’établissement de crédit devront normalement être en mesure de les récupérer directement auprès des administrateurs. Les administrateurs communiqueront prochainement à l’AGDL les procédures permettant d’accéder aux demandes des clients concernant les opérations d’investissement autres que les dépôts en argent. Les formulaires permettant d’être indemnisé pour les opérations d’investissement devront seulement être remplis après que l’éligibilité et le montant de la créance ont été établis par les administrateurs. Ces formulaires seront donc prochainement disponibles sur ce site.

HOTLINE +352 27047 - 700 (du lundi au vendredi de 8.00 heures à 17.30 heures)

Pour tout renseignement complémentaire, vous pouvez nous contacter par mail à agdl.kaupthing@garbanlux.lu ou par téléphone au +352 27047-700

Attention : aucun formulaire qui nous serait envoyé par e.mail ne sera accepté, car ceux-ci doivent impérativement nous parvenir par voie postale sous format papier et signé.

BRON : http://www.agdl.lu/

...

...& Hebben jullie de rooie vetjes gelezen ?!... & Hebben jullie ook gelezen dat er ginds maar sprake is van 20.000 € per klant... Why the fuck moet de belgistaanse regering dan de garantie zo nodig uitbreiden tot 100.000 € ?!... Omdat er teveel mensen van diezelfde Belgistaanse Regering daar €uro's hebben uitstaan ?!...

Bovendien zijn niet alle klanten er zo erg aan toe. De meest gefortuneerden onder hen, zijn zelfs helemaal op het droge... want wat blijkt hier dan weer ?!...

...

18 februari 2009

Rekeningen ex-Kaupthing Bank Belgium bij Landbouwkrediet

Alle klanten die effectenrekeningen hadden bij Kaupthing Bank Belgium zullen vanaf 20 februari de volledige beschikking hebben over die effecten bij het Landbouwkrediet. Dat meldt de Groep Landbouwkrediet woensdag.

Op 16 januari kondigde de Groep Landbouwkrediet aan dat ze de 5.000 private bankingklanten en de 16.000 online klanten van Kaupthing Bank Belgium zou overnemen. "De closing vond plaats op 13 februari en nu reeds zijn wij erin geslaagd alle effectenrekeningen van de klanten van ex-Kaupthing Bank Belgium over te zetten naar Landbouwkrediet-effectenrekeningen. Ik ben er fier op dat mijn medewerkers dit project op een zo korte tijd tot een goed einde hebben gebracht en ben ervan overtuigd dat de ex-Kaupthing-klanten bij ons een veilige en solide thuishaven zullen vinden", zo zegt Luc Versele, de CEO van Landbouwkrediet.

(BEH)

bron: Belga

BRON : http://www.zita.be/

...

...& We vinden verder daarover volgend rondschrijven...

...

PERSCOMMUNIQUÉ

Brussel, 18 februari 2009

Effectenrekeningen van klanten ex-Kaupthing Bank Belgium vanaf nu vrijdag beschikbaar bij Landbouwkrediet

PERSCOMMUNIQUÉ

Op 16 januari kondigde de Groep Landbouwkrediet aan dat ze de 5.000 private bankingklanten en de 16.000 online klanten van de noodlijdende Kaupthing Bank Belgium zou overnemen.

Vandaag is het Landbouwkrediet verheugd te kunnen aankondigen dat alle klanten die effecten hadden bij Kaupthing Bank Belgium, vanaf vrijdag 20 februari de volledige beschikking zullen hebben over die effecten bij het Landbouwkrediet.

Luc Versele, CEO van Landbouwkrediet: "De closing vond plaats op 13 februari en nu reeds zijn wij erin geslaagd alle effectenrekeningen van de klanten van ex-Kaupthing Belgium over te zetten naar Landbouwkrediet-effectenrekeningen. Ik ben er fier op dat mijn medewerkers dit project op een zo korte tijd tot een goed einde hebben gebracht en ben ervan overtuigd dat de ex-Kaupthing-klanten bij ons een veilige en solide thuishaven zullen vinden."

De klanten die een effectenportefeuille bezaten bij Kaupthing Bank Belgium krijgen terug toegang tot hun effecten op een effectenrekening die het Landbouwkrediet voor hen geopend heeft.

► Het Landbouwkrediet heeft voor alle klanten die effecten hadden bij Kaupthing Bank Belgium een effectenrekening geopend waarop de totaliteit van deze effecten getransfereerd zijn. Daarnaast heeft het Landbouwkrediet ook een zichtrekening geopend voor deze klanten, waarop de liquiditeiten, verbonden met deze effecten, gestort worden.

► Naar alle nieuwe klanten die overkomen van Kaupthing Bank Belgium wordt vandaag een brief verstuurd met heldere en concrete informatie. Velen onder hen werden bovendien reeds telefonisch gecontacteerd voor een persoonlijk gesprek met een van de vermogensbeheerders van het Landbouwkrediet.

Om de continuïteit in de bestaande relaties met de ex-Kaupthing-klanten te verzekeren heeft het Landbouwkrediet zes vermogensbeheerders van Kaupthing Bank Belgium overgenomen en werd dus het departement Private Banking binnen het Landbouwkrediet versterkt. De ploeg Private Banking staat garant voor een grote knowhow en gepersonaliseerd advies. Het departement Private Banking van het Landbouwkrediet kan bovendien rekenen op de ondersteuning van Petercam, met wie de bank recent een samenwerkingsovereenkomst gesloten heeft.

Vanaf het ogenblik dat de liquiditeiten van Kaupthing Bank Luxembourg S.A. ter beschikking worden gesteld en onder voorbehoud van de goedkeuring van de bevoegde toezichthouders, wordt ook de tweede fase van dit project gefinaliseerd. Dit betekent dat de private bankingklanten van Kaupthing Bank Belgium dan toegang zullen krijgen tot hun liquiditeiten bij het Landbouwkrediet en de online klanten, de zogenaamde "Kaupthing Edge-klanten", bij Keytrade Bank, een dochter van het Landbouwkrediet.

Luc Versele: "Met deze operatie zijn we erin geslaagd een oplossing aan te reiken aan de onfortuinlijke klanten van Kaupthing Belgium. De overname van de Kaupthing-klanten in deze moeilijke tijden drukt tevens onze wil uit om verder te blijven groeien en ons te profileren als een waardig alternatief van de grote banken."

OVER DE GROEP LANDBOUWKREDIET

De Groep Landbouwkrediet

De Groep Landbouwkrediet is samengesteld uit vier entiteiten die volledig complementair zijn: de coöperatieve bank Landbouwkrediet en haar drie dochters, Landbouwkrediet Verzekeringen, de nichebank Europabank en de onlinebank Keytrade Bank.

Het Landbouwkrediet is een solide bank die een ruim aanbod aan bancaire en verzekeringsproducten en -diensten aanbiedt.

De Groep Landbouwkrediet kan rekenen op de inzet van twee sterke aandeelhouders, de Belgische coöperatieve Kassen, Lanbokas en Agricaisse (50 %), en het Franse Crédit Agricole (50 %), die het Landbouwkrediet steunen in de realisatie van zijn ambities.

Groep Landbouwkrediet = 1.764 medewerkers, 291 agentschappen, 520.000 klanten, 117.000 coöperatoren.

BRON : http://www.landbouwkrediet.be/

...

Voilà... als dat al weer eens niet héél duidelijk is !! Er zijn er weer eens een hoop "uitverkorenen" die een wreed schoon kado'ke krijgen ten koste & bekostigd door een groep anderen... & die "anderen" zijn dan vooral de sukkelaars die niks hebben, maar wel mogen betalen...

We kunnen dus besluiten dat de bezitters van een effectenrekening zich al hoegenaamd géén zorgen meer moeten maken !! ...Want zij werden reeds overgenomen ...& tenzij er alleen maar Fortis & Dexia-aandelen op hun effectenrekening stonden, zijn ze terug volledig op het droge !!

Màààrr, het gaat hier ~zoals de slimsten onder jullie reeds vermoeden~ dan wel om de meest vermogenden natuurlijk !! ...& Zoals steeds, kan daar ~getuige het Matheuseffect~ al wel wat méér ~véél véél méér !!~ voor gebeuren dan voor een "gewoon ander"...

De gewone kleine spaarders zijn nog lang zo ver niet & zij zouden natuurlijk ook graag alles terug zien van hun gespaarde €uroc€nten die nu geblokeerd blijven na de weigering van de banken om het reddingsplan goed te keuren... zij publiceren dan ook graag dergelijke dingetjes & gaan zelfs de hort op om de betogen...

Mensen naar ons hart natuurlijk... maar laat het nog maar eens zeer duidelijk zijn dat wij als zeer modeste belgistaanse belastingsbetaler niet wensen op te draaien voor hun gemiste spaartegoeden.... & misschien klinkt dat voor hun uit pure jaloezie... maar dan is dat maar zo, wat het niet is... géén bal willen we daar mee te maken hebben !! Doodgewoon omdat we er sowieso van uitgaan dat die gedupeerde ~& tot zover voelen we inderdaad met hen mee !!~ nooit enige interesse hebben betoond om een aantal uitkeringen die al ~véél te~ lang onder de offiêle Europese armoedegrens zitten op te trekken... Laat het dus héél duidelijk zijn... wij voelen dus evenmin enige vorm van solidariteit voor spaarders die hun geld kwijt zijn... zo simpel kan het leven zijn !!

Voor onze fractie zou dus al dat mooie belastingsgeld dat er dààr wordt ingepompt veel nuttiger aan zoiets worden besteed, dan aan het vergoeden van spaarders... dus van mensen die al tegoeden hadden....

Dus van oproepen "voor solidariteit" als deze hieronder dus ...wel daarvan krijgen wij een sterk verhoogde vorm van flatulatie & alle aanverwante vormen !!

...

zaterdag 10 jan 2009

Kaupthing-spaarders willen absolute garantie van Belgische regering

De Belgische klanten van de IJslandse bank Kaupthing vragen een de Belgische regering absolute garanties voor hun spaargeld. Daarvoor organiseerde Groep K, die benadeelde Belgische spaarders van Kaupthing groepeert, een manifestatie aan de ambassades van IJsland en Luxemburg. De IJslandse bank Kaupthing stortte in door de kredietcrisis. De Belgische tak is een bijhuis van Kaupthing Luxemburg. Na maandenlang getouwtrek werd eind december een akkoord bereikt over een overname door het Libische staatsfonds Libyan Investment Authority. De rekeningen van de ruim 20.000 Belgische Kaupthing-spaarders zijn al drie maanden geblokkeerd. Groep K zegt zich er perfect bewust van te zijn dat de spaarders nog een lange weg moeten afleggen, maar vraagt dat de Belgische regering in het dossier zou bemiddelen.

(MH)

Gebaseerd op: Belga Nieuwstelex

BRON : http://www.express.be/

...

...& Nu we er toch over bezig zijn, hadden we toch ook wel graag vernomen of het nù gaat over "Het Landbouwkrediet" of over "een Libisch Staatsfonds" ?!... of is het Landbouwkrediet nu plots "een Libisch Staatsfonds" ?!...

Misschien zouden we nu ook nog een nieuwe, 'n extra-parlementaire Kaupthingcommissie moeten aanvragen... & opnieuw onder leiding van onze formidabele "dappere" Tommelein... ~voor zover dat hij natuurlijk nog niet werd gelyncht door de handtamme parkiet van de conciërge van het Parlement, die als nitwit nog de meest kritische vragen stelde tijdens de Fortiscommissie...~ Niet ?!...

...

20-03-2009 om 17:31 geschreven door Vorser-Raadgever  

Laten we de gaten tussen de afleveringen van onze leerrijke & stichtende beschouwing over het Belgische Gevangeniswezen maar wat "opvullen" met andere opzienbarende ergernissen van onze hand (kant), dachten we hier zo op onze redactie van KITOKOJUNGLE... & Dàt, voor u als leesgierige lezer weer eens denkt dat we op zulke dagen, weer eens alleen maar in onze hangmat liggen te genieten van de eerste deugddoende voorjaarjaarszon...

Kijk... als "Ware" & énige èchte "Fractie der Hangmatsocialisten" beschikken wij natuurlijk niet over een ~zéér~ rijkelijk gevulde spaarsok met duizenden €uro's, noch onze matrassen zijn hiermee gevuld... We stellen echter vast dat er toch nog, zowel in ons eigenste kleine landje als bij onze "krenterige" Noorder-Buren de Ollanders, mensen zijn die wat méér "geluk" hebben daarin & die daar dus nog wel over schijnen te beschikken... of zeggen we maar ineens... beschikten, in de verleden tijd ?!...

Het zijn deze grote & kleine vlijtige spaardertjes die blijkbaar de dupe zijn geworden & niet alleen van het grote ophefmakende Fortis-debacle dat blijkbaar over de grenzen heen gedijt maar ook van die fameuze IJslandse banken met hun zwijmelend & aanlokkelijk sirenengezang van torenhoge rentes waar blijkbaar een hoop mensen voor gevallen zijn... want dat klonk dus als kassa-kassa-cash, zeg maar als een toch wel zéér aanlokkelijke hoge winst... & zeg nu zelf, wie zou daar nu toch kunnen aan weerstaan als de volgepropte sok bol staand van wit & zwart spaargeld vanuit de noeste arbeid op barsten staat & in wezen van dat "liggen" ook nog eens géén enkele €uroc€nt oplevert aan intrest ?!...

Als knalrooie Sos ~weliswaar vanuit een oprechte hangmatcultuur~ vertrouwen wij natuurlijk géén enkele bankier ~waarom zouden we ?!~ ...& we hebben daar immers ook alle redenen^[*] toe !!

Wie meteen denkt dat "De Hel der Noorder-Kempen"... ofte "De vergeetputten van Merksplas" in een klein residentieel bungalowpark van Club-Med is gelegen, met alles erop & er aan... evenals met alle comfort vandien... &/of wie mocht denken dat het daar er zo gezellig aan toe gaat ?!... Helaas-helaas... de werkelijkheid is 'r een tikje anders & overtreft daarbij ook elke fantasie...

We laten u daarom eventjes in dit PART VI van onze reeks kennis maken met wat zo één van die beruchte "vergeetputten" van Justitie is... evenals van hoe 't er daar aan toe gaat...

Merksplas is niet alleen een rijksgevangenis voor gedetineerden ~mensen die veroordeeld zijn~, maar eveneens "Nen Depôt" voor een groot deel van de Belgische geïnterneerden ~mensen die als geestelijk ziek &/of als ontoerekeningsvatbaar ÉN als "een gevaar voor de Maatschappij" worden beschouwd~... Wij spreken hier zéér bewust over "Nen Depôt" aangezien er buiten het "bijhouden" van deze onfortuinlijke geesteszieken er ginder ook weinig of niets gebeurd om aan het "geestelijk welzijn", laat staan aan "genezing" te werken... maar daarover later meer... In dit PART VI, het 6^de deel van onze reeks beschouwingen over "The Belgian Prison Factory - Inc.", beperken we ons tot de gedetineerden, al zal er hier of daar ook een duidelijke "vermenging" aanwezig zijn & wel voor de goede reden van, dat er tussen het leven van een gedetineerde & een gëinterneerde in de Gevangenis van Merksplas nauwelijks of geen verschil bestaat in behandeling & bejegening & buiten het feit dat veroordeelden tenminste zicht hebben op het einde van hun straftijd & dat in tegenstelleing voor de geïnterneerden, waarbij hun verblijf wel eens kan uitlopen tot "uitzichtloos (levens)lang"...

In elk geval... voor zij die dachten aan "vakantiekampen"... *GRIJNS* ...Enjoy the ride !!

Hoofdingang Rijksgevangenis Merksplas

"Inmiddels ben ik overgeplaatst naar Merksplas. De gevangenis van Merksplas is een grote gevangenis met ongeveer 700 gevangenen. Er zijn dan ook enkele aalmoezeniers werkzaam. Niet de gemakkelijkste plaats om te werken. Door gevangenen wordt deze gevangenis ook wel genoemd: "de vergeetput", "Alcatraz" of "de hel van het noorden....". Dit zegt al iets over hoe gevangenen het zien. Bidt voor dit werk achter de tralies. Daarnaast ga ik ook enkele uren op bezoek in de gevangenis van Turnhout. Dit is meer een gevangenis zoals ik dat gewend ben van Leuven en Mechelen. Niet heel groot, en gemakkelijker om in contact te komen met de mensen. Het is de bedoeling dat ik regelmatig in deze gevangenis bezoeken zal doen. Helaas is hier geen aalmoezenier die in kan staan voor de Eredienst."

nieuwe gevangenisaalmoezenier
over Merksplas

celvenster

Laat ons daarom misschien beginnen met een streepje geschiedenis, 't is immers altijd goed te weten waarover dat 't gaat... & kijk, u krijgt er meteen een Post-Scriptum van de redactie bij : ...niet alles van wat we aan informatie vonden op de website gevangenismuseum werd door ons gebruikt !

...

"De Rijksweldadigheidsinstelling"

MERKSPLAS

Het "Hollands project" mislukt.

Het ontstaan en de evolutie van Wortel-Kolonie is nauw verbonden met de geschiedenis van Merksplas-Kolonie. Gedurende vele jaren vormden de beide domeinen zelfs één landloperskolonie.

Na het succes van de landloperskolonie in Drenthe kreeg Johannes Vanden Bosch de opdracht om een gelijksoortig project te starten in de Zuidelijke Nederlanden. Zo kwam hij terecht op de grote heidevlakten ten oosten van Wortel, waar hij zijn oog liet vallen op een gebied van 516 ha. In dit gebied lagen verschillende vennen, zoals de Gorvennen, het Donckven, het Balven, het Lanckven en het huidige Bootjesven. Van de Hertog van Salm-Salm en bankier Hennesy kocht hij 213 ha grond. De overige 303 ha was eigendom van de gemeente Wortel. Het gemeentebestuur ging pas akkoord met de verkoop, nadat het door een Koninklijk Besluit daartoe werd gedwongen.

In 1822 startte men met de ontginning van de heidegronden. Er werden dreven aangelegd in een dambordstructuur. Op het kruispunt van de hoofddreven werd een soort ruitvormig pleintje gemaakt voor "Les quatre bâtiments", nl. de woning van de directeur, een lagere school, een magazijn en een bedrijfsgebouw met onder meer een spinnerij.

In Wortel kwam de zgn. "Vrije Kolonie" en in Merksplas de "Onvrije Kolonie". In "Kolonie 1" (316ha), ten noorden van de dreef langs dit pleintje, zouden 72 boerderijtjes worden gebouwd, elk met 3,5 ha grond en in "Kolonie 2" zou men nog eens 58 hoevetjes bouwen. Deze kleine hoeven waren eenvoudige stenen gebouwtjes (van 7,4m x 14m), zonder verdieping, met een dak in stro. Naast een gemeenschappelijke huiskamer met open haard waren er nog drie slaapkamers, een kelder en een houten schuur. Deze rechthoekige gebouwen stonden aan weerszijden van de dreef, met de gevel naar de dreef gericht. In november 1822 waren er al 25 hoevetjes klaar, in juni 1823 stonden er 45 en vier jaar later waren er 129 beschikbaar.

Zodra deze gebouwen bewoonbaar waren, schreef de Maatschappij een brief naar de Belgische steden en gemeenten om voor bewoners te zorgen. Eind oktober 1822 namen de eerste noodlijdende families hun intrek in deze hoevetjes. In 1822 verbleven er 151 kolonisten, in 1823 waren er al 406 en in 1829 zat men op een maximum van 636 bewoners.

Het was de bedoeling dat deze bewoners door hun "noeste arbeid" hun gezin in de levensbehoeften konden voorzien, maar ook dat zij in staat zouden zijn om jaarlijks een zekere vergoeding te betalen, zodat ze op de duur als zelfstandige boer verder konden werken, om zo uit de vicieuze cirkel van armoede en ellende te ontsnappen. Maar gans dit plan mislukte. De meeste gezinnen die in Wortel werden geplaatst, kwamen uit de steden en hadden geen notie van en geen belangstelling voor de boerenstiel. Er was ook weinig begeleiding. Bovendien waren de Belgen het niet eens met de progressieve ideeën van de Hollanders. Vanaf 1828 verloren de gezinnen hun zelfstandigheid. Ze moesten vanaf dan in loondienst werken voor de Maatschappij van Weldadigheid.

In 1830 werd België onafhankelijk. In Wortel-Kolonie werd de oogst vernield en de bevolking van de Kolonie kwam in opstand, hierin aangemoedigd door de burgemeester van Wortel die de gedwongen verkoop nog steeds niet was vergeten. Vele bedelaars sloten zich aan bij het Hollands leger of bij de opstandelingen, nadat ze eerst de hoeven in brand hadden gestoken. Dat was de doodsteek van het "Hollands project". De Maatschappij van Weldadigheid bleef nog wel bestaan, maar een en ander was praktisch niet meer werkbaar. Toen het contract in 1841 afliep, weigerde de Belgische staat om de beide domeinen te kopen. De Maatschappij werd ontbonden. De laatste kolonisten werden terug- gebracht naar hun oorspronkelijke gemeenten, of ze werden onder-gebracht in kloosters of bij landbouwers. De schuld-eisers eisten een openbare verkoop. Prins Frederik, de voornaamste schuldeiser, was hiermee niet akkoord en kocht in 1846 zelf de domeinen van Wortel- en Merksplas-Kolonie voor 400.000 frank (10.000 Euro).

In de onzekere tijd die daarop volgde, verdwenen alle hoevetjes van Wortel-Kolonie steen voor steen. Op het terrein is van deze gebouwtjes niets meer merkbaar.

1870, Een nieuw begin.

Nadat in 1866 de "Wet op de beteugeling van de landloperij" was gestemd ging de Belgische regering op zoek naar een geschikte locatie, maar eigenlijk was deze nog aanwezig te Wortel en Merksplas. Op 20 december 1870, veertig jaar na de onafhankelijkheid, werden de domeinen aangekocht door de Belgische staat. De coördinatie van de "Weldadigheidskolonieën van Hoogstraten-Merksplas-Wortel" werd toevertrouwd aan de directeur van de gevangenis in Hoogstraten.

Vanaf 1871 werden eerst de aanwezige gebouwen opgekalefaterd. Op de militaire kaart van 1879 stonden nog enkele hoevetjes getekend. Op de zuidoostkant van het terrein groeiden naaldbomen en de rest van het domein was weer ingenomen door heide. De echte bouwactiviteiten in Wortel-Kolonie gingen door in de periode 1880 - 1900.

In 1881 werden de nieuwe gevangenisgebouwen voor de landlopers opgetrokken. Dit zijn de mooie witte gebouwen, die er nog steeds staan.

De wet van 1866 werd in 1891 verfijnd. De gewone bedelaars, die bedelen omdat ze structureel arm zijn (door ouderdom, werkloosheid, gebrek of ziekte) kwamen terecht in Wortel, en de beroeps-bedelaars die arm zijn uit luiheid, losbandigheid of dronkenschap werden opgesloten in Merksplas. De valide landlopers werden tewerkgesteld op de boerderij, in de steenfabriek, de smidse, de schrijnwerkerij, de klompenmakerij, de weverij, de kleermakerij of moesten helpen in de keuken.

Vanaf 1893 kreeg de Rijksweldadigheidskolonie van Merksplas en Wortel een eigen directeur, los van Hoogstraten. Vanaf 1902 werden ook de "beroepsbedelaars" ondergebracht in Wortel-Kolonie. Tot aan de Eerste Wereldoorlog was de populatie van vagebonden in de beide Weldadigheids-kolonies zeer hoog. Na de Grote Oorlog daalde dit aantal aanzienlijk, enerzijds omwille van de wederopbouw en anderzijds omwille van de sociale wetgeving.

Op 7 mei 1929 werden de landloperskolonies van Hoogstraten en Wortel afgeschaft en bleven de gebouwen onbezet.

In 1935 gingen de deuren terug open voor geesteszieke landlopers en voor zieken uit andere overbevolkte psychiatrische instellingen. Tijdens de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog werden de geesteszieken overgebracht naar andere instellingen. De gebouwen kregen het zwaar te verduren. Het Lazaret (pesthuis) en het woonhuis van de hoeve werden vernield.

Vanaf 1945 verbleven er in de gebouwen van Wortel-Kolonie opnieuw landlopers, ditmaal afkomstig van Merksplas. Wortel bleef tot in 1955 een bijhuis van Merksplas, maar werd toen een onafhankelijke instelling met een eigen directie.

Toen België op 1 maart 1993 onder Europese druk de wet op de landloperij afschafte, verloren de 260 landlopers van Wortel-Kolonie de geborgenheid van de georganiseerde vrijheid. In april 1996 verbleven nog steeds 27 landlopers in Wortel. Zij kozen ervoor om in Wortel te blijven, ook al moesten ze zich dan onderwerpen aan een strenger gevangenisregime. Thans (in 2004) verblijven er nog elf thuislozen, met een gemiddelde leeftijd van 64 jaar.

Wortel Kolonie, nieuwe bestemmingen.

Met de landlopers verdwenen ook de goedkope arbeidskrachten die instonden voor het onderhoud van het domein. Omdat Justitie niet meer wenste in te staan voor het beheer van gans het domein, wilde de Belgische staat de gronden verkopen. Het Convent, de vereniging die instond voor de restauratie van het begijnhof in Hoogstraten, sloeg alarm. Op 9 september 1995 werd de Mars op Wortel-Kolonie georganiseerd en op 23 november 1996 ging er in Wortel een studiedag door over het decreet tot bescherming van landschappen.

Zowel het domein van Wortel als dat van Merksplas zijn sinds 29 juni 1999 als landschap beschermd.

In maart 2004 was de toestand als volgt:

► Achter de voormalige landlopersgebouwen werd vanaf mei 1996 een nieuwe gevangenis gebouwd. Deze gebouwen en de aanpalende gronden blijven onder het beheer van Belgische staat. In 2004 werd rond het gehele complex een omheining geplaatst van zes meter hoog. In de nieuwe gevangenis verblijven ca 150 gedetineerden, met een gemiddelde leeftijd van 35 jaar en afkomstig uit ca 15 landen. Zeven op tien gevangenen kregen een straftijd van maximum drie jaar. De rode draad doorheen de delicten is diefstal en drugs. Het aantal personeelsleden bedraagt ca 120.

► De Stichting Kempens Landschap is nog eigenaar van de boerderij. Een deel zal worden gebruikt door Widar (een instelling voor volwassen gehandicapten, die actief is in de biologische landbouw), een deel is bestemd voor Natuurpunt en een deel voor een natuur-educatief project.

► De stad Hoogstraten is eigenaar van de feestzaal "Casino", maar wenst dit gebouw in erfpacht te geven aan kandidaten die hier een toeristisch-recreatief project willen uitwerken.

► De stad Hoogstraten is ook eigenaar van 16 cipierswoningen. Veertien hiervan zijn in erfpacht gegeven voor 99 jaar en twee woningen zijn overgedragen aan Widar,.

► De Vlaamse Landmaatschappij (VLM), die destijds gans het domein onteigende, is thans nog eigenaar van ca 80 ha landbouwgrond. De VLM wil deze gronden gebruiken in de ruilverkaveling Merksplas - Zondereigen.

► Het landbouwbedrijf van de gevangenis van Hoogstraten heeft 20 ha. in gebruik op het domein van Wortel-Kolonie.

► Afdeling Bos en Groen werd eigenaar van 282 ha bossen en gronden. Deze wil men gebruiken voor het creëren van een zgn. groene gordel vanaf Beerse over Merksplas en Wortel tot in Nederland.

► Afdeling Natuur beheert 78 ha natuurgebied rond het Bootjesven. Het is de bedoeling dat dit een natuurreservaat wordt met heide, een eikenberkenbos en vennen waarin de salamanders zich thuis voelen.

De eigenlijke strafinrichting

De huidige strafinrichting is één van de vijf beschermde gebouwen op het domein van Merksplas-Kolonie. Net als de andere gebouwen op het domein is de strafinrichting eigendom van het Ministerie voor Ambtenaren, afdeling Regie der Gebouwen. Het gebouwencomplex wordt gebruikt door het Ministerie van Justitie.

De Strafinrichting van Merksplas, of kortweg SIM, bevindt zich in de hoek van de Steenweg naar Rijkevorsel en de Steenweg naar Wortel.

Geschiedenis tot aan de eerste wereldoorlog

De oorspronkelijke gebouwen bevinden zich omheen het vierkante binnenplein van 4 ha. In het midden van de witte voorgevel bemerkt men een poort met de hoofdingang. Daar bevindt zich ook nog de Eerste Steen met als tekst "B VAN DEN BOSCH. DEN 4 JULI 1824" De geschiedenis van Merksplas Kolonie begint inderdaad in de periode van de Hollandse Bezetting.

In dit hoofdgebouw zetelt de administratie. Aan de rechterzijde is nu de Mess van het Personeel. Vroeger was hier de kazerne voor de ca. 150 man soldaten die instonden voor de bewaking.

De officieren kregen een riante woning langs de Steenweg naar Rijkevorsel. Naast schildwachten en piketten, leverde men telkens één soldaat per groep werkers. Toch waren er net voor de Eerste Wereldoorlog nog tussen de 500 en 1200 vluchtelingen per jaar! (In die periode verbleven in Merksplas-Kolonie meer dan 5000 gedetineerden).

In 1887 werd de celgevangenis opgericht. Deze bevindt zich in de gevel die uitkijkt op de Steenweg naar Rijkevorsel.

Vanaf 1909 werden de gedetineerden ingedeeld in negen groepen. Naast landbouw werd ook nijverheid aangetrokken als bezigheidstherapie. In 1910 waren er in de gebouwen van de Weldadigheidskolonie zo'n 15 firma's actief:

► een schrijnwerkerij

► een smidse

► een drukkerij

► een kleermakerij

► een schoenmakerij

► ateliers om klompen, rieten manden of om parelmoeren knopjes te maken, enz.

Deze nijverheidsgebouwen bevinden zich aan de achterkant van de gevangenis. Het interieur ziet er nog uit zoals 100 jaar geleden. Voor de opnames van de film "Priester Daens" had Stijn Coninx niet naar Polen hoeven rijden...

Aan de achterzijde, mooi op de aslijn doorheen de kapel, het Centrum voor Illegalen en het hoofdgebouw bevindt zich het Gasthuis, voor de verzorging van de zieke gevangenen. Vroeger gebeurde dit door de Zusters van de VII Weeën, die verbleven in het klooster vlakbij. Via een overdekte gang stonden zij in directe verbinding met het gasthuis. Zowel het klooster als deze verbindingsgang werden in januari 1998 afgebroken.

Twee merkwaardige periodes in de geschiedenis van de gebouwen op Merksplas-Kolonie, zijn wel de beide wereldoorlogen.

   Eerste Wereldoorlog

Net voor de Grote Oorlog van 1914-1918 verbleven er ca. 6000 landlopers te Merksplas. Na de Val van Luik werden de poorten open gezet en vertrokken er ca. 3000 personen. Aanvankelijk werden de lege ruimten ingenomen door vluchtelingen.

Tijdens de bezettingsperiode werden de gebouwen van de Weldadigheidskolonie gebruikt als opvangcentrum voor krankzinnige en zieke mensen, vanuit Duffel, Doornik, Brugge Prémontre‚ enz. Na de oorlog gingen deze, onder begeleiding, weer naar de instelling van herkomst, maar het duurde tot september 1919 eer allen waren vertrokken.

Op het einde van deze oorlog braken besmettelijke ziekten uit onder deze zieke en verzwakte mensen. Er waren weken waarbij er meer dan vijftig mensen per dag overleden.

Na de Eerste Wereldoorlog daalde het aantal landlopers tot ca. 1200 in 1920. Oorzaken waren o.m. de wet tegen alcoholmisbruik en de oorlogsomstandigheden (veel gesneuvelden, verwoestingen, enz. ). Door de wederopbouw was er veel werk en op sociaal vlak kwamen er werkloosheidsuitkeringen.

De gevangenis na de eerste wereldoorlog.

Door de wet van 1920 van dhr Vandervelde, Minister van Justitie, kwam het dat de landlopers niet als groep maar als individu werden behandeld. Hij geloofde ook in de opvoedende waarde van de arbeid. Zo werden in 1920 een landbouwschool geopend. In 1931 verhuisde de schoolgevangenis van Merksplas naar Hoogstraten.

ln 1932 werd een afdeling voor gewoontemisdadigers (recidivisten) opgericht, één voor mannen in Merksplas en één voor vrouwen in St. Andries bij Brugge. Vanaf 1935 werden de probleemgevallen overgebracht naar andere gevangenissen, nl, Turnhout of St,-Gillis. Vanaf 1940 werd deze afdeling afgeschaft. Alle gedetineerden werden overgebracht naar celgevangenissen.

In 1935 werd de strafinrichting vanuit Gent overgebracht naar Merksplas Voor de bewakers bouwde men nieuwe woningen, nu nog bekend als de Gentse Wijk.

   Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleven de gebouwen van de straflnrichting onder Belgisch bestuur, met Belgische bewakers, maar met een Duitser als "directeur". De gevangenis van Merksplas fungeerde als wachtzaal tot de definitieve veroordeling. Na het vonnis verhuisden delinquenten van gemeen recht naar St.-Gillis, de anderen naar werkkampen of naar concentratiekampen. Politieke gevangenen mochten hun straf in Merksplas zelf uitzitten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog "passeerden" op deze wijze ca 7000 gevangenen de strafinrichting van Merksplas.

Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog werd één gebouw door de Engelse bevrijders omgevomd tot een Engels strafkamp (ijzeren discipline, zinloze opdrachten). Half 1945 vertrokken zij. Deze gebouwen werden ingenomen door de Witte Brigade, zowel mannen als vrouwen.

Van orde en tucht was er toen niet veel sprake meer...

Daarna fungeerde de strafinrichting van Merksplas andermaal als opvangcentrum voor politieke gevangenen, maar ditmaal voor echte en vermeende collaborateurs. Na het vooronderzoek verhuisden ze naar een andere instelling. Maar voor velen duurde dit voorarrest vijf tot tien jaar!

De ijverige Franstalige onderzoeksrechters zorg den ervoor dat het cultureel kruim van Vlaanderen in voorhechtenis zat te Merksplas: schrijvers, schilders, toneel- en operagezel-schappen, enz.

Het regime was toen niet zo streng Eén van de zolders was ingericht als atelier voor schilders en beeldhouwers Eénmaal per jaar werd in openlucht een massa-spektakel opgevoerd (Over gans België werden er in totaal slechts 17% van deze personen werkelijk veroordeeld)

Op 29 juni 1947 werd de gedenksteen onthuld van de Oud-Politieke Gevangenen van Merksplas Deze is nog steeds aanwezig, links naast de hoofdingang van de strafinrichting.

   Na de oorlog

Na de oorlog werden de gebouwen gemoderniseerd. Extra mogelijkheden die aan de gedetineerden werden aangeboden, waren o m een bibliotheek, een zwembad, basket- en voetbalterreinen, radio-distributie, speel- en bioscoopzaal.

Merksplas-Kolonie evolueerde langzaam naar zuivere strafinrichting. In 1946 was dit (voor de eerste keer) het geval. De Rijksweldadigheidsinstelling met de landlopers zat toen volledig in Wortel, op dat moment een onderdeel Merksplas. Dit duurde tot 1955. In 1956 brak er een opstand uit waarbij de ordediensten werden bekogeld met dakpannen. Uit veiligheidsoverwegingen werden daarna zadeldaken verwijderd en vervangen door een plat dak.

In 1960 werd het paviljoen voor veroordeelden herbouwd, zodat er kamers ontstonden van vier tot zes gedetineerden, in plaats van grote zalen.

In de gevangenis van Merksplas verblijven ca 700 gevangenen onder de hoede van ca 420 personeelsleden, waarvan 350 bewakers. De gedetineerden vormden een bonte verzameling van ca 60 nationaliteiten, die zijn veroordeeld hechtenis van 2 tot 5 jaar, Men hoort er dus vele talen. De geïnterneerden behoren tot verscheidene godsdiensten. De rode draad doorheen de meeste vrijheidsberovingen is "drugs". Velen zijn opgepakt als drugs-trafikant.

Omdat het de bedoeling is dat elke gevangene een eigen cel zal hebben, moeten de gevangenissen worden aangepast. Of de gevangenis van Merksplas zal uitbreiden, is niet met zekerheid bekend. Er zouden plannen voor een uitbreiding tot ca 1000 gevangenen maar het getal 2000 werd ook reeds vernoemd.

BRON : http://www.gevangenismuseum.be/

...

Voor alle duidelijkheid beste lezer... verkijk u niet op deze "vlotte tekst", 't komt tenslotte uit een beschaafde website met als titel "Gevangenis Museum" & dachten onmiddellijk dat men daar de lezer niet te hard voor het hoofd wou stoten...

Maar het moet & zal gezegd, Merksplas wordt dus niet voor niets door de gedetineerden & geïnterneerden "De Hel van de Noorderkempen"... ofte "De Vergeetputten van Merksplas" genoemd... & daarnaast wordt er soms ook wel eens laconiek gesproken over "De Rijks-gewelddadige-instelling"...

...& Nu u wat historiek kent van omstreeks welke tijd de gebouwen er staan & in gebruik zijn... Laten we u vervolgens eens kennismaken met de dagindeling van een dagje gevangenisleven anno 2009... & u zult snel merken, dat dit nu niet echt bepaald een "vakantie-indeling" van Club-Med te noemen is...

...

De dagindeling in een gevangenis

Tijd	Activiteit
06u00	Aflossing van de nachtploeg door de vroege ploeg.
06u30	De gedetineerden worden gewekt en krijgen ontbijt[1]. Verzamelen van de “Rapportbriefjes”
07u45	De werkende gedetineerden vertrekken naar hun werkplaats (ateliers).
In de voormiddag	Tijdens de voormiddag gebeuren diverse zaken:[2] gedetineerden komen “op rapport” bij de directeur. gedetineerden gaan naar de dokter. gedetineerden krijgen bezoek van psycholoog, maatschappelijk assistent, aalmoezenier, advocaat,
11u45	Einde werktijd in de ateliers. De werkende gedetineerden keren terug naar hun cel.
12u00	Eten[3] op cel.
12u45	De werkende gedetineerden gaan weer werken in de ateliers.
In de namiddag	Tijdens de namiddag gebeuren diverse zaken:[4] gedetineerden komen “op rapport” bij de directeur. gedetineerden krijgen bezoek van psycholoog, maatschappelijk assistent, aalmoezenier, advocaat,
14u00	De late ploeg neemt over van de vroege ploeg.
16u00	De werkloze gedetineerden gaan douchen.
16u30	Einde werktijd van de werkende gedetineerden.
16u45	De werkende gedetineerden gaan douchen.
18u00	Eten op cel.
In de avond	Tijdens de avondperiode is er gelegenheid voor vorming of ontspanning.[5]
21u30	Alle gedetineerden gaan terug naar hun cel. De celdeuren worden gesloten.
21u45	De nachtploeg komt aflossen[6].

Begin DEEL 2... Het vervolg...!!

----------

^[1] Wekken en ontbijt

► De bewakers maken eerst appèl: dit is het tellen van de aanwezige gedetineerden. Daarna kan de nachtploeg naar huis.

► Het licht in de cel/zaal gaat aan om 06.30. De bewakers openen de deuren en maken iedereen wakker.

► Iedereen moet direct uit bed komen.

► Men kan nu eventueel doktersvisite aanvragen, alsook een onderhoud met de directeur. Wie te laat is, kan niet naar de dokter en kan de directeur niet spreken.

► Men kan nu ook verzorging/verpleging aanvragen. Dit gebeurt 's avonds na het werk/het avondeten.

► Rapportbriefjes (voor vragen aan directie en diverse diensten), post en telefoonbladen moeten worden afgegeven.

► Het bed moet meteen worden opgemaakt.

► De bewaker deelt bestek (= messen) uit.

► Er wordt rondgegaan met koffie en heet water, plus het brood. Dit gebeurt door twee gedetineerden die men de fatikken noemt.

► De medicatie voor gedetineerden wordt nu ook door een verpleger uitgedeeld. Dit kan ook gebeuren door een bewaker.

► Rond 07.45 u. vertrekken de gedetineerden die werk hebben, in groep naar het werk. De rest blijft binnen. De begeleidende bewaker krijgt een boekje mee waarin de aantallen personen per atelier staan vermeld.

^[2] Voormiddag

Rond 09.00 u. arriveert de directeur. Hij raadpleegt de kwartieroverste (= leidende bewaker op een paviljoen) en de observatiebladen (fiches per gedetineerde, waarop de bewakers opvallende gedragingen en feiten kunnen invullen). Hij peilt in het algemeen naar de toestand op het paviljoen.

Dan worden de gedetineerden opgeroepen die een onderhoud met de directeur hebben gevraagd. Hierbij is er geen toezicht van bewakers.

Soms moet een gedetineerde bij de directeur op rapport komen. Dan heeft hij de vorige dag iets mispeuterd, waarbij de bewaker van dienst een rapportverslag heeft gemaakt met de aard van de feiten. Voordat de gedetineerde bij de directeur wordt geroepen, moet hij al zijn spullen reeds inladen (in een grote linnen zak), voor het geval de directeur hem naar het strafpaviljoen verwijst. Het rapport gebeurt in het bijzijn van de kwartieroverste en de penitentiair assistent (in de volksmond den adjudant).

Tijdens de voormiddag kunnen de gedetineerden die binnen blijven, ook worden gezien door de maatschappelijk assistent of de psycholoog. Deze mensen begeleiden de gedetineerde in zijn voorbereiding van zijn terugkeer naar de maatschappij. Er wordt gekeken waar hij zich zal vestigen, of hij werk heeft en indien nodig- een behandeling wordt gerealiseerd voor een bepaalde problematiek (drugs, agressie, drank, seksuele afwijkingen).

De bewaker(s) brengen reeds de binnengekomen post rond voor de binnenblijvers. Elke brief (behalve deze die werden verzonden door de advocaat of een officiële instantie (mutualiteit, gemeente, staat, ...) wordt vooraf geopend en nagekeken op verboden voorwerpen (geld, drugs). In feite bestaat in de gevangenis het briefgeheim niet. De post die gedetineerden mee buiten geven, wordt niet geopend.

In de voormiddag komt de dokter langs. De gedetineerden gaan in groep naar het kabinet en wachten hun beurt af. De visites zijn altijd heel kort, want de dokter moet vaak nog naar andere paviljoenen en/of gevangenissen. Vaak zitten gedetineerden ook met vage klachten, die meer psychosomatisch zijn dan wat anders (hoofdpijn, slapeloosheid?). De dokter kan de medicatie aanpassen of eventueel schrappen. Bij ernstige gevallen kan een gedetineerde worden overgebracht naar de ziekenzaal of eventueel naar het gevangenisziekenhuis te Brugge.

^[3] De middag en het middageten

Om 11.45 u. komen de werkers in groep terug uit de ateliers. De kwartieroverste of de bewakers tellen het aantal mannen. Eén of twee van hen worden uit de groep gehaald en onderworpen aan een lichaamsfouille. Ook moeten zij een metaaldetector passeren.

Op het paviljoen krijgen de werkers nu hun post. Zij gaan daarna hun cel binnen.

De keukencamion doet zijn ronde: de soep wordt geleverd in een ketel (thermos), het vlees, de groenten en de aardappelen in grote schalen. Ook koffie en warm water worden afgeleverd.

De fatikken laden het eten binnen. De bewaker gaat eerst rond met bestek (vork, lepel en mes). Dan wordt de soep bedeeld. Kort daarna komt de hoofdmaaltijd. Elke gedetineerde houdt zijn bord klaar en de fatikken scheppen het eten op het bord. Ieder eet op de eigen cel.

Gedetineerden die op een zaal verblijven zetten zich op een rij voor de schalen en krijgen telkens hun portie. Zij krijgen aan tafel een vaste (genummerde) plaats toegewezen waarop zij telkens moeten plaatsnemen.

Na ongeveer een halfuur wordt het bestek weer ingezameld. De gedetineerden moeten dit eerst afwassen in hun lavabo en afdrogen. In grote vuilnismanden wordt de overschot van het eten verzameld. De binnenblijvers beginnen aan hun middagdutje, de werkers worden rond 12.45 u. weer gelost.

^[4] De namiddag.

Activiteiten verschillen weinig van de voormiddag. Er kunnen opnieuw bewegingen zijn naar de griffie^[a], de advokatenlokalen. Ook op het paviljoen kunnen de psychosociale dienst en de directeur verdergaan met hun werk.

----------
^[a] De griffie en de rekendienst.

Op de griffie wordt de administratie van elke opsluiting bijgehouden. Van elke gedetineerde bestaat er een opsluitingsdossier. Dit bevat een overzicht van gepleegde feiten, identiteitsgegevens, het psychosociaal dossier..., dus alles wat nodig is om er in de gevangenis mee te werken. Bij elke verplaatsing van de ene gevangenis naar een andere volgt dit dossier de gedetineerde. Men mag dit niet verwarren met het gerechtelijk dossier dat op de griffies van de rechtbanken wordt bewaard. Om dit dossier te mogen raadplegen, is er toestemming van hogerhand nodig.

De griffie houdt alle wijzigingen in het opsluitingsdossier bij en houdt de gedetineerden daarvan op de hoogte. Een nieuwe uitspraak, met al dan niet strafvermeerdering, wordt aan de gedetineerde meegedeeld. Ook de regelingen qua verlof en uitgangspermissies worden op de griffie geregeld.

De bewakers moeten elke gedetineerde die wordt opgeroepen, naar de griffie brengen. Op de griffie ontstaan vaak trieste scènes, zeker als de man in kwestie verneemt dat hij langer moet vastzitten. De begeleidende bewaker is op dat ogenblik vaak de eerste schietschijf van de extreme emoties van de gedetineerde.

Op de rekendienst wordt de financiële situatie van de gedetineerde bijgehouden. Zijn geld wordt beheerd op een gemeenschappelijke rekening. Met een rapportbriefje kan hij telkens de stand van zijn rekening vragen. De rekendienst zorgt ook voor de uitbetaling van het zakgeld dat een gedetineerde meeneemt bij verlof of uitgang. In de gevangenis beschikt een gedetineerde zelf nooit over cash geld. Ook andere waardepapieren of betaalkaarten worden bij binnenkomst in beslag genomen.
----------

Vanaf 16 u. mogen de werkloze binnenblijvers douchen. Voor inzepen, wassen en afspoelen worden ongeveer 10 minuten^[b] geteld. De badfatik, de man die instaat voor de hygiëne en netheid van de badruimte, deelt handdoeken en vers ondergoed en sokken uit. Broeken, hemden en truien worden wekelijks ververst.

----------
^[b] N.V.D.R. ...5 minuten !!
----------

Tussen 16.30 en 16.45 u. keren de werkers terug uit de werkhuizen. Zij kunnen nu ook douchen. Werkers mogen dagelijks douchen, de werklozen drie keer per (werk)week. In het weekend wordt er niet gedoucht, behalve dan door de werkers die in het weekend ook werken.

^[5] De avond en het avondeten

Voor het avondeten gaat de bewaker eerst opnieuw het bestek uitdelen (messen). Rond 18.00 u. komt de keukencamion opnieuw rond met koffie en heet water. De "fatikken" delen brood en beleg uit, alsook het water en de koffie. Als iedereen gegeten heeft, worden de messen weer verzameld en geteld.

Dit is het moment waarop de meeste gedetineerden willen bellen. Vanaf 18.00 u. gaan de tarieven immers omlaag. Bellen is één keer per dag toegestaan. Slechts de directeur kan uitzonderingen geven, maar het gebeurt wel eens dat als er tijd genoeg is, iemand een tweede keer kan bellen. De duur van het gesprek^[a] is afhankelijk van het aantal kandidaten, want meestal hangt er in een gang slechts één telefoontoestel. Soms gebruiken de bewakers een timer om de tijd af te meten, en moeten zij de gedetineerde aanmanen zijn gesprek te beëindigen. Wie na herhaaldelijke aanmaningen nog niet stopt, riskeert een rapport en kan van de directeur een telefoonverbod van één of meerdere dagen krijgen opgelegd. Telefoonbladen met de naam van de bestemmeling en het nummer moeten 's morgens bij het wekken worden afgegeven. Bewakers mogen bij het toestel gaan staan en kijken of de gedetineerde wel het nummer draait dat hij heeft aangevraagd.

----------
^[*] ...3 minuten !!
----------

De avond is de periode waarin veel vormingsmomenten worden georganiseerd. De anonieme alcoholisten, Omgaan met lastige situaties, "Communicatie op de Werkvloer", Voorwaardelijke Invrijheidstelling, het OCMW, VDAB, ... de gedetineerden kunnen er aan deelnemen (inschrijvingen vooraf, met beperkt aantal). Ook talrijke initiatieven inzake herstelgerichte detentie gaan meestal 's avonds door.

Tijdens de avond kan men zich ontspannen in de ontspanningszaal, op de binnenkoer kan er worden gebasket of gevolleybald, en er wordt ook gewandeld. De wandeling^[*] krijgt een apart hoofdstukje.

----------
^[*] De wandeling.

De wandeling is het moment waarop vele gedetineerden elke dag zitten te wachten. De meerderheid heeft immers geen werk en zit de ganse dag binnen, op cel. Voor de wandeling wordt opgeroepen met een belsignaal. Diegenen die naar buiten willen, zetten zich klaar voor de celdeur. Zij worden door de bewakers buitengelaten en in groep in de gang klaargezet. Dan pas gaan de buitendeuren open en kunnen de gedetineerden gaan wandelen. Bij het buitengaan worden zij geteld. Op de wandelkoer vormen zich groepjes gedetineerden. Sommigen kuieren rond, anderen nemen plaats op de zitbanken.

De wandeling wordt bewaakt door meerdere bewakers. Zij zien er op toe dat alles rustig verloopt. Wie zich niet gedraagt, kan terug naar binnen worden gestuurd. Wisseling van groepen kan elk halfuur. Ook dan moeten de gedetineerden zich in groep bij de buitendeur opstellen en worden zij door een bewaker naar binnen geleid. Wie nu wil buitenkomen, kan dit ook doen. Telkens worden de gedetineerden geteld.

Sommige gedetineerden met een tuchtstraf of gedetineerden die met anderen absoluut geen contact mogen hebben, worden soms gelucht in een kooi.

Bij het einde van de wandeling klinkt het fluitsignaal van de bewaker. Iedereen verzamelt zich weer bij de buitendeur om in groep naar binnen te gaan. Als elke gedetineerde opnieuw in de cel zit, wordt opnieuw geteld.
----------

Als er nog gedetineerden zijn die medicatie gebruiken, wordt die ook nu door de verpleger of een bewaker uitgedeeld.

Om 21.30 u. gaan de deuren dicht.

Rond 21.45 u. komt de nachtploeg op die de gedetineerden telt en dan kan de late ploeg naar huis.

^[6] De nacht.

De nacht is een vreemde tijd om in de gevangenis te werken of te verblijven. Ondanks de dikke muren en stalen deuren is het er nooit stil. Er kan al eens iemand snurken. 's Nachts kan een gedetineerde opstaan om naar de WC te gaan. Sommigen dromen hardop of hebben nachtmerries, zodat je dan allerlei kreten kunt horen.

De bewakers met nachtdienst moeten klokken volgens een vastgelegd schema, dat echter van nacht tot nacht kan verschillen. Zo kunnen gedetineerden zich niet "instellen" op de rondes, mochten zij minder brave bedoelingen hebben. Zij moeten bij elke ronde en bij elke cel even het nachtlicht aansteken om te kijken of alles in orde is.

Tijdens de nacht gelden ook bijzondere veiligheidsregels. Zo mag een bewaker 's nachts nooit alleen een cel binnengaan. Als er zich een noodsituatie voordoet, moet hij deze meteen melden aan de postoverste (= de leidende nachtwaker) die dan een aantal collega's oproept die tot aan de bewuste cel komen. Pas dan kunnen zij ingrijpen.

's Nachts doen zich de meeste zelfmoorden en pogingen tot zelfmoord voor. Soms echter sterven er gedetineerden rustig in hun slaap, en wordt hun overlijden pas 's morgens bij de aflossing van de dienst opgemerkt.

In andere medische noodgevallen worden artsen, de ambulance of zelfs de MUG direct verwittigd. Maar ook dan moeten de basisregels van de veiligheid worden gerespecteerd. Het kan dus lang duren vooraleer de ambulance langs alle poorten is gepasseerd.

Gedetineerden die ziek zijn of extra medicatie wensen tijdens de nacht kunnen die meestal wel krijgen van de verpleger met nachtdienst. Maar ook nu: wachten tot er voldoende collega's aanwezig zijn om de veiligheid te garanderen!

De nachtploeg wordt iets voor 06.00 u. afgelost.

----------

BRON : http://www.gevangenismuseum.be/index.html

...

...& Verder nog wat andere relevante rand-info betreffende het gevangenisleven...

...

andere info

► Een veilige inkom.

Wie de gevangenis bezoekt, moet langs de portiersloge passeren. Personen die voor de eerste keer komen, moeten een foto van zichzelf laten maken en hun identiteitskaart afleveren. De foto's en identiteitsgegevens worden opgeslagen in een computer, zodat ze later steeds opnieuw kunnen worden geraadpleegd. Elke bagage dient te worden afgegeven en passeert een scanner, zoals we die ook kennen van luchthavens.

De persoon zelf moet daarna nog door een metaaldetector passeren. Het zou kunnen dat er mensen zijn die in hun lichaam metalen bouten of voorwerpen hebben ingebouwd gekregen. Hiervoor moeten zij dan een doktersattest kunnen voorleggen.

Toch zullen mensen met minder goede bedoelingen altijd wel pogen om verboden voorwerpen mee binnen te brengen. De laatste tijd circuleren er wapens, gsm's en digitale fototoestellen in een bepaalde kunststof die door een detector niet kunnen worden opgespoord.

► Het Appèl

Eén van de belangrijkste aspecten van de veiligheid in een gevangenis is het appèl. In feite komt het er op neer dat men elk ogenblik van de dag weet wie zich waar bevindt. De belangrijkste momenten voor dit appèl zijn de wisselingen van de ploegen (vroege/late/nacht), voor en na de beweging naar/van het werk en naar/van de wandeling.

In elk paviljoen bevindt zich ook een paneel waarop de gedetineerden met naam en toenaam opgeschreven zijn, in welke cel zij zitten. Op dit paneel wordt per paviljoen het totaal aantal gedetineerden opgegeven. 's Morgens en 's avonds (als de nacht opkomt) moeten de getallen zeker kloppen. 's Middags (van vroeg naar laat) moet alleen het aantal van de binnenblijvers kloppen als de bewaker van de vroege zijn dienst doorgeeft. Zijn er mannen op verlof of uitgangspermissie dan wordt dat gemeld.

► Het celonderzoek

Elke dag wordt een of meerdere cellen uitgekozen voor het celonderzoek of celfouille. Dit onderzoek is belangrijk om vast te stellen of de gedetineerde geen verboden voorwerpen of stoffen (drugs) op zijn cel heeft verstopt. De gedetineerde kan gevraagd worden zijn cel even te verlaten om de bewaker zijn werk te laten doen. Dit onderzoek kan redelijk ver gaan: kijken achter de spiegel, onder de kasten of het bed, onder de bril van het toilet of in de spoelbak van het toilet, in de laden van kasten, in het toiletzakje, overal kunnen zaken zitten verstopt.

Wordt er effectief iets gevonden, dan wordt daarvan een tuchtrapport opgemaakt en kan de man/vrouw in kwestie het de dag nadien gaan uitleggen bij de directeur.

Einde DEEL 2 ...wordt vervolgd...!!

13-03-2009 om 15:51 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin DEEL 3... Het vervolg...!!

► Het bezoek

Afhankelijk van het regime in elke gevangenis, kunnen de gedetineerden meermaals per week bezoek ontvangen. Rechtstreekse bloedverwanten (ouders, broers, zusters) en eigen vrouw en kinderen hebben automatisch bezoekrecht. Bij niet-gehuwde vaste partner, schoonfamilie en vrienden is een bewijs van goed gedrag en zeden vereist. De bezoektoelating wordt verleend door de directie. Te allen tijde kan een bezoektoelating worden geweigerd of ingetrokken.

Een blokje bezoek duurt meestal twee uur. Tijdens die periode mag de gedetineerde niet naar het toilet gaan. In de bezoekzaal mag niet worden gerookt.

De gedetineerde zit recht tegenover zijn bezoek, aan een tafel. Aanrakingen, omhelzingen worden meestal toegestaan, maar als het té intiem wordt mogen de bewakers ingrijpen. Tijdens het bezoek worden ook vaak drugs doorgegeven, dus de bewakers zijn steeds alert. De bezoekers kunnen drankjes, snoep of broodjes kopen voor de gedetineerde en henzelf, maar dat moet ter plaatse worden opgegeten. In sommige gevangenissen mag het bezoek elke week een pakketje meebrengen met een welomschreven inhoud (snoep, fruit, sigaretten, schrijfgerief).

Na het bezoek wordt elke gedetineerde onderworpen aan een grondige lichaamsfouille. Hij kan worden gedwongen zich te ontkleden en een aantal kniebuigingen te doen (verstoppen van drugs in de aars). Wordt de gedetineerde na het bezoek betrapt, dan kan hem worden verplicht gedurende een bepaalde tijd bezoek achter glas te ontvangen.

► Het bad

Elke gedetineerde die de gevangenis binnenkomt, passeert het bad. Dit is eigenlijk de vestiaire van de gevangenis. Hier trekt de gedetineerde zijn burgerkledij uit en ontvangt hij zijn gevangenisplunje. Andere voorwerpen die niet zijn toegelaten, worden hier afgenomen en gedeponeerd. Bij het verlaten van de gevangenis krijgt de gedetineerde alles terug. Ook identiteitsdocumenten, waardepapieren, betaalkaarten worden afgenomen. In het bad wordt de gedetineerde aan een grondige lichaamsfouille onderworpen.

► De isoleercel

Bij zeer zware agressie of grote veiligheidsrisico's kan een gedetineerde in de isoleercel worden opgesloten. In deze cel bevindt zich niets, behalve een toilet (zonder bril/deksel) of een toiletemmer en een bed. Dit bed bestaat in moderne gevangenissen uit een blok beton of arduin met daarop een matras. In oudere gevangenissen ligt er gewoon een matras op de grond. De gedetineerde die wordt opgesloten mag geen broeksriem dragen of schoenen met veters (vermijden van ophanging). Voedsel wordt toegediend in plastic borden/kopjes en met plastic bestek. Bij zeer zware, psychopatische agressie kan het voorkomen dat iemand in de riemen wordt gelegd.

Gedetineerden die in de isoleercel verblijven, moeten dagelijks worden gezien door de directeur en de geneesheer en hebben recht op bezoek van hun advocaat. De tijd dat iemand in de isoleercel (het cachot) wordt gestoken, is beperkt in dagen (maximum 9 dagen). De maatregel kan echter door de directeur worden verlengd.

Voor de gedetineerden in de isoleercel gelden zeer speciale observatieregels. Zo kan het zijn dat men de persoon elke vijf of tien minuten moet gezien hebben. Voor bewakers is dit een zeer belastende taak. Zij worden dan ook regelmatig afgelost.

BRON : http://www.gevangenismuseum.be/index.html

...

Voilà... Het hoeft dus waarschijnlijk geen al te grote uitleg als we u direct vertellen dat het gevangenisleven dus eerder een "streng regime" te noemen is... Een regime ~want het is niet minder dan dat~ met zéér strakke regels & voor de rest een hele hoop beperkingen... Volgens ons me dunkt wat anders dan "een vrolijk vakantie-sfeertje" zoals sommige vrolijke olijkers denken... & dat zulks alles ~& met de kennis van wat u reeds hebt~ voor de nodige spanningen zorgt daar ter plekke, was u als kiene lezer ook waarschijnlijk reeds duidelijk...

...& Laten we in deze ook niet vergeten dat er rond detetentie ~gevangenisstraf~ & internering een levensgroot taboe hangt... Wat meteen ook wil zeggen dat het niet direct het eerste het beste gespreksonderwerp is, noch voor familieleden &/of vrienden van gedetineerden of geïnterneerden, laat staan om als ex-gedetineerde of ex-geïnterneerde er zelf over te beginnen praten... Kortom, wie het zelf aan den lijve heeft ondervonden &/of in z'n dichte omgeving heeft meegemaakt, die loopt wegens de meestal zéér negatieve reacties op wat ie vertelt, niet echt te koop met zulke belevenissen &/of de ~meestal verschrikkelijke~ verhalen die er daar aan vast hangen... Overigens is er in de meeste gevallen toch alleen maar ongeloof, want wie denkt of gelooft er nu dat dit soort mistoestanden zich ook hier in België afspelen ?!... Wij zijn tenslotte een beschaafd land nietwaar ?!...

...& Zoals een aantal malen reeds aangehaald in deze reeks... zij die er werken, zijn gebonden aan "zwijgplicht" & zullen dus ook niet spreken... geloof 't of niet... justie kan er echt niet mee lachen wanneer er uit de biecht wordt geklapt, noch als iemand z'n boekje hierover open doet... zeker niet door z'n eigenste personeel !!

Met meestal als direct gevolg, dat "verhalen" van misbruiken die er gebeuren &/of gebeurd zijn, dat deze meestal ook niet direct de buitenwereld halen, net zomin als dat ze belangrijk genoeg worden geacht om naar te luisteren &/of om aandacht aan te schenken... & Al te vaak moeten de zaken ~jammer genoeg~ eerst behoorlijk uit de hand zijn gelopen voor er van hogerop &/of vanuit de pers wordt op reageerd... & dan met alle gevolgen vandien...

Wat u hierover hier verder komt over te lezen in deze reeks, werd door ons gevonden op het world wide web... & we geven het u op een briefje, dat dit slechts het topje van de ijsberg is...

Kijk... dàt er daar in Merksplas, méér dan behoorlijk wat str#nt aan de knikker hangt, daar zijn wij quasi méér dan 100% zeker van ...& dat men dat soort "str#nt" met alle saignante details daar persé binnenskamers wil houden &/of wil doodzwijgen, daar zijn wij evenzeer van overtuigd...

...Zo vonden we na lang zoeken ergens het volgende bericht, we noteren maart 2005...

...

Archief

04/03/2005

Personeel Merksplas houdt prikactie tegen uitlatingen ex-vrijwilliger

Het personeel van de strafinrichting in Merksplas heeft vrijdag enkele uren een prikactie gehouden als reactie op uitlating van een ex-vrijwilliger van het Justitieel Welzijnswerk Turnhout over zogenaamde wantoestanden in de strafinrichting. De directie steunde de actie.

De vrijwilliger was vroeger verbonden met Justitieel Welzijnswerk Turnhout, maar de samenwerking was sinds enkele dagen stopgezet. In het VRT-radioprogramma 'De Wandelgangen' en op het journaal van Eén donderdagavond uitte de man kritiek op de manier waarop geïnterneerden behandeld zouden worden in Merksplas. Hij beweerde dat de mensen platgespoten werden en in hun eigen uitwerpselen moesten liggen. "Die uitspraken zijn niet aanvaardbaar", zegt directeur Johan Vercruysse die de actie van het personeel steunt.

"We weten ook dat dit gebouw niet meer voldoet aan de moderne noden van de psychiatrie. We zijn al jaren vragende partij om de strafinrichting op te knappen; het gebouw dateert van 1823. De man heeft echter uitspraken gedaan over afdelingen in de strafinrichting waar hij nooit kwam. Ons personeel doet al het mogelijke om de mensen toch een goede begeleiding te geven. Deze uitspraken waren de druppel die de emmer heeft doen overlopen. In onze strafinrichting is dag in dag uit personeel aanwezig, zowel medisch als psychosociaal als bewakingspersoneel om de opsluiting en verzorging zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Met deze prikactie wil het personeel een extra signaal geven."

Sinds 12 uur draait de gevangenis op zondagsregime. De gedetineerden moesten niet werken en er werd een alternatief programma voorzien. De avondploeg gaat gewoon terug aan het werk. Ook bij Justitieel Welzijnswerk Turnhout distantieert men zich van de uitspraken van de vrijwilliger.

BRON : http://www.hbvl.be/

...

...& De vraag die hier gesteld kan &/of gesteld zou moeten worden, wie moet men geloven in dit geval ?!... Blijkbaar is de verontwaardiging van de stakende cipiers voldoende om er niet dieper op in te gaan... & daarmee bedoelen we... de klacht ten gronde te onderzoeken...

'n Kleine 2 jaar later...

...

BINNENLAND

06/01/2007

Onderzoek naar misbruiken in Merksplas

BRUSSEL - De commissie van toezicht, de onafhankelijke waakhond van de gevangenissen, vraagt een grondig gerechtelijk onderzoek naar klachten over de gevangenis van Merksplas. Dat schrijft De Standaard zaterdag. De gevangenisdirectie bevestigt dat ze woensdag een lijst met klachten kreeg overhandigd. De klachten zouden gelijklopen met wat verscheidene gedetineerden en ex-gedetineerden aan De Standaard verklaarden.

Zij getuigen over een bar gevangenisregime waarbij een kleine kern van cipiers agressief optreedt en willekeur uitoefent. Het gaat volgens de gevangenen om meer dan incidenten. De naam van een cipier die ze nu noemen voor slagen en verwondingen, is ons ook gemeld door een man die in 2002 in Merksplas zat.

Het gaat volgens gevangenen niet alleen over onnodige slagen bij overmeesteringen, maar ook om intimidatie en regelrecht aftuigen. De gevangenis van Merksplas kampt met een slechte reputatie. Toch is er volgens waarnemers al veel ten goede veranderd, onder meer door kordater personeelsbeheer. Ook vakbondslui erkennen dat dat een kleine groep in het personeel er 'middeleeuwse opvattingen' op nahoudt. De vernieuwing verloopt moeizaam omdat oudgedienden vaak leidinggevende functies innemen.

Het parket van Turnhout heeft de voorbije twee jaar een handvol klachten gekregen van gevangenen over slagen en verwondingen, zegt de woordvoerster van het parket. Precieze cijfers kon het parket niet geven. De klachten zijn al dan niet na grondig onderzoek geseponeerd. De commissie van toezicht pleit ervoor dat minstens één van de dossiers die zij aandraagt door een onderzoeksrechter wordt uitgespit.

llc (belga)

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

...& Weer duiken er klachten op...

...

ARCHIEF

06/01/2007

"Geweld en willekeur in Merksplas"

De commissie van toezicht, de onafhankelijke waakhond van de gevangenissen, vraagt een grondig gerechtelijk onderzoek naar klachten over de gevangenis van Merksplas.

De gevangenisdirectie bevestigt dat ze woensdag een lijst met klachten kreeg overhandigd. Verscheidene gedetineerden en ex-gedetineerden getuigen over een bar gevangenisregime waarbij een kleine kern van cipiers agressief optreedt en willekeur uitoefent. Het gaat volgens de gevangenen om meer dan incidenten.

De naam van een cipier die ze nu noemen voor slagen en verwondingen, is ook gemeld door een man die in 2002 in Merksplas zat. Het gaat volgens gevangenen niet alleen over onnodige slagen bij overmeesteringen, maar ook om intimidatie en regelrecht aftuigen.

De gevangenis van Merksplas kampt met een slechte reputatie. Toch is er volgens waarnemers al veel ten goede veranderd, onder meer door kordater personeelsbeheer.

Ook vakbondslui erkennen dat dat een kleine groep in het personeel er "middeleeuwse opvattingen" op nahoudt. De vernieuwing verloopt moeizaam omdat oudgedienden vaak leidinggevende functies innemen.

BRON : http://www.gva.be/

...

Het gaat zelfs over dat programma- & documentaire-makers van de publieke omroep er aandacht aan schenken...

...

Koppen

10 januari 2007

Rondleiding in gevangenis Merksplas

Is de oudste en grootste gevangenis de vergeetput van België? Is het allemaal zo primitief en barbaars als sommige ex-gedetineerden beweren. Koppen krijgt uitzonderlijk een rondleiding binnen de gevangenismuren van Merksplas.

Is de gevangenis van Merksplas echt ‘de vergeetput’ van België waar geweld en willekeur dagelijkse kost zijn? Koppen krijgt uitzonderlijk een rondleiding binnen de gevangenismuren. Merksplas is een geïsoleerde gevangenis midden de bossen. ’t Is één van de oudste en grootste Belgische gevangenissen met 400 gedetineerden en 250 geïnterneerden. Enkele cipiers zouden er middeleeuwse opvattingen op nahouden. Een anonieme gedetineerde getuigde vorig weekend in De Standaard over intimidatie, geweld en het gebrek aan begeleiding .

Directeur Johan Vercruysse reageert woedend op de aanklachten: “Die verhalen achtervolgen Merksplas. We zitten inderdaad met een verouderde infrastructuur, waardoor de gevangenen met vieren op een cel zitten, of in slaapzalen moeten leven. De gevangenispopulatie is hier verdomd moeilijk. Het gaat vooral om drugsdealers, Oost-Europese maffialeden, oplichters en daarnaast veel geïnterneerden. Dat zoiets soms problemen geeft, kan je niet uitsluiten. Ik spreek met bewondering over de mensen die hier werken.”

De commissie van toezicht – de onafhankelijke waakhond van de gevangenissen - vraagt een gerechtelijk onderzoek naar de schrijnende toestanden in Merksplas. Ex-gedetineerden klagen ondermeer over de primitieve staat van de strafinrichting: in de kleine cellen zitten meerdere gedetineerden samen, hun behoefte doen ze in een emmer. Dossiers zouden moedwillig vertraagd worden, weinigen komen er vervroegd vrij. Directeur Vercruysse geeft toe dat de gevangenis moeilijk te besturen is. “We zitten met dat gebouw. Ook wij klagen al dat er geen sanitair is in de cellen. Het is een beschermd gebouw en er is geen geld.”

In Merksplas werken 524 cipiers en ambtenaren. Zij voelen zich geviseerd en dreigen nu met een staking. “Mensen die plichtsgetrouw hun werk in moeilijke omstandigheden moeten uitvoeren, krijgen voor de zoveelste keer het deksel op de neus. Er moet opgetreden worden tegen de valse beschuldigingen. Vorig jaar waren er zeker tien ernstige gevallen van agressie van de gevangenen naar de cipiers.” Woensdag vindt een vergadering plaats over de geweldklachten met het centraal bestuur van de gevangenissen, het comité van toezicht, de directie en een vertegenwoordiger van minister Onkelinx. Daarna beslissen de cipiers of ze tot staking overgaan.

BRON : http://www.tv-visie.be/

...

...Een getuigenis... Jammer genoeg vonden we de desbetreffende uitzending van "Koppen" niet meer terug... Toeval op "politieke inmenging" ?!...

...

Reportage

10/01/07

De Hel van Merksplas

"Het eerste wat je overvalt als je in Merksplas binnenkomt, is de vreselijke geur. 120 man die z'n gevoeg moet doen op een toiletemmer. De stront hangt er aan de muren. Die geur gaat door merg en been. Maar dat is nog niet het ergste. Het ergste is de intimidatie en de pesterijen van een groep cipiers die zich God de Vader wanen."

Filip Meert zat twee jaar in de gevangenis van Merksplas - de vergeetput van België. Merksplas is de gevangenis waar de hopeloze gevallen terecht komen: verslaafden, hardleerse criminelen, relschoppers uit andere gevangenissen, buitenlanders die geen woord Nederlands spreken...

"Dat cipiers af en toe hard moeten optreden, dat begrijp ik," zegt Filip, "maar een aantal cipiers heeft er plezier in om vechtpartijen uit te lokken."

Over wantoestanden in de gevangenis van Merksplas doen al langer verhalen de ronde. Dit weekend kwam een aantal ex-gevangenen met hun ervaringen in Merksplas naar buiten en die bevestigden de geruchten.

De meest gevreesde afdeling in Merksplas is het cellenblok, zegt Willy Van Noppen. Hij zat tot oktober in Merksplas. "Wie de gevangenis binnenkomt, brengt daar zijn eerste weken door. Zonder toilet, zonder stromend water, in een afgrijselijke stank, in gemeenschappelijke cellen. En bewaakt door cipiers die de gevangenen uitdagen en treiteren."

Justitie moet dringend beseffen dat die gevangenen op een dag vrijkomen, vindt Filip Meert. "Als je hen zo weer de maatschappij in stuurt, stuur je tijdbommen de maatschappij in

BRON : http://www.vtm.be/

...

Er is blijkbaar zoveel rumoer & tumult geweest dat ~enkele~ van onze politici er aandacht aan schenken... Het ganse heikele onderwerp komt ter sprake in het vragenuurtje van de Belgische Senaat...

...

Belgische Senaat

DONDERDAG 11 JANUARI 2007 - NAMIDDAGVERGADERING

Vraag om uitleg van de heer Hugo Vandenberghe aan de vice-eersteminister en minister van Justitie over «de toestand in de gevangenis van Merksplas » (nr. 3-2036)

Mondelinge vraag van de heer Patrik Vankrunkelsven aan de vice-eersteminister en minister van Justitie over «de strafinrichting van Merksplas» (nr. 3-1346)

Mondelinge vraag van mevrouw Fauzaya Talhaoui aan de vice-eersteminister en minister van Justitie over «de situatie in de gevangenis van Merksplas» (nr. 3-1353)

De voorzitter. - Ik stel voor deze mondelinge vragen en deze vraag om uitleg samen te voegen. (Instemming)

De heer Patrik Vankrunkelsven (VLD). - Al meermaals werd de strafinrichting van Merksplas in een slecht daglicht gesteld. Ook recent waren er berichten over middeleeuwse toestanden. Mogelijk gaat het om de handelswijze van enkelingen. Het kan echter ook zijn dat het gaat om een gevangeniscultuur die niet meer aanvaardbaar is. De gevangenis van Merksplas heeft een sterk gedecentraliseerde structuur.

Is het de minister bekend dat er bepaalde mistoestanden bestaan in de strafinrichting van Merksplas?

Klopt het dat er een zekere willekeur bestaat wat de vervroegde invrijheidstelling betreft? Het directiecollege moet hierover een advies geven en de termijnen zouden willekeurig worden gehanteerd.

Beschikt de minister over vergelijkende cijfers over vervroegde invrijheidstellingen in de verschillende strafinrichtingen van ons land? Bestaan er verschillen tussen de verschillende inrichtingen in dat opzicht? Zo ja, dan lijkt dat ons niet erg democratisch.

De infrastructuur in Merksplas blijkt totaal ondermaats te zijn, zeker wat het sanitair betreft. Bestaan er op dat vlak geen minimale normen voor de Belgische strafinrichtingen?

Het regime dat sommige individuele gevangenen moeten ondergaan, zoals verlengde isolatie en het beperkt gebruik van sanitaire mogelijkheden, blijkt volledig willekeurig. Heeft de minister al inzage gekregen in de verslagen van de Commissie van Toezicht? Is de minister van plan op te treden?

De hoge concentratie van vreemdelingen in deze gevangenis geeft aanleiding tot communicatiemoeilijkheden waardoor mogelijk conflicten ontstaan. Is het niet raadzaam een betere spreiding van anderstalige gevangenen over het land na te streven?

In Merksplas zouden meer dan 100 geïnterneerden verblijven. Hun toestand zou nog erger zijn dan die van de gevangenen. Op welke termijn denkt de minister voor deze mensen een gepaste opvang te realiseren?

Mevrouw Fauzaya Talhaoui (SP.A-SPIRIT). - Collega Vankrunkelsven heeft al verschillende van mijn vragen gesteld.

De minister zou de problematiek gisteren met de verschillende actoren bespreken. Wat is het resultaat van deze vergadering?

Een kleine groep van gevangenisbewaarders maakt zich schuldig aan machtsmisbruik ten overstaan van de gevangenen, die sterk van hen afhankelijk zijn. Op welke manier wil de minister die mentaliteit, die ook in andere gevangenissen bestaat, aanpakken?

De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - In een artikel van 6 januari 2007 in De Standaard maakten enkele gewezen gedetineerden van de gevangenis van Merkplas gewag van misdragingen door personeelsleden. Het gaat om een van de grootste gevangenissen van ons land met 400 gedetineerden, 250 geïnterneerden en meer dan 500 personeelsleden. Het is niet voor de eerste maal dat de ogen op de gevangenis van Merksplas zijn gericht.

De vraag is welke waarde we aan de verklaringen van de gewezen gedetineerden moeten hechten. Zo wordt gemeld dat een kleine kern van cipiers agressief en willekeurig optreden. Zo zou niet alleen onnodig geweld worden gebruikt bij overmeesteringen, maar er zou ook sprake zijn van intimidatie en regelrechte aftuigingen. De wet op de rechtsbescherming van de gedetineerden zou met andere woorden niet veel effect hebben in de gevangenis van Merksplas.

De Commissie van Toezicht op de Strafinrichtingen, een onafhankelijke waakhond, heeft het dossier naar zich toe getrokken. De commissie stelt dat de klachten betrekking hebben op enkele cipiers, maar toch vraagt ze een grondig gerechtelijk onderzoeken.

Vanochtend reageerden de directeur van de gevangenis van Merksplas en de directeur-generaal van de Dienst Strafinrichtingen in De Morgen. Zij wezen vooral de overbevolking in de Belgische gevangenissen aan als het grootste probleem. Hierdoor zouden dergelijke slechte behandelingen in de hand worden gewerkt.

Kloppen de berichten over misdragingen? Welke conclusies verbindt de regering aan de opmerkingen van de Commissie van Toezicht op de Strafinrichtingen? Zal er een onderzoek komen? Aan welke andere maatregelen denkt de regering om een einde te maken aan dergelijke onaangepaste behandelingen?

Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Justitie. - Ik heb kennis genomen van de mediaberichten waarin anonieme bronnen hun beklag doen over de toestand in de strafinrichting van Merksplas. De lokale directie van de strafinrichting en mijn administratie hebben een administratief onderzoek opgestart teneinde na te gaan of de klachten gegrond zijn. De directeur-generaal en de regionale directeur hebben gisteren een ontmoeting gehad met de lokale directie, de vakbonden en de voorzitter van de Commissie van Toezicht van de strafinrichting van Merksplas.

In de strafinrichting van Merkplas worden dezelfde procedures voor voorwaardelijke invrijheidstelling gevolgd als in de andere instellingen. Het advies van het personeelscollege wordt door de gevangenisdirectie binnen de gestelde termijnen bezorgd aan de centrale administratie en aan de Commissie voor de voorwaardelijke invrijheidstelling. Ik kan binnen het korte tijdsbestek van dit antwoord onmogelijk een gedetailleerde cijferanalyse geven met een vergelijking met andere inrichtingen.

Ik ontken niet dat er in het verleden een achterstand was in de behandeling van dossiers. Dat was te wijten aan het feit dat de personeelsformatie van de psychosociale dienst niet was opgevuld. Ondertussen heb ik het nodige gedaan om die personeelsformatie op te vullen. Momenteel lopen de laatste selectieprocedures.

Op het vlak van de infrastructuur zullen in 2007 beveiligingswerken worden gedaan. Zo zullen vooraan en achteraan de strafinrichting veiligheidsomheiningen worden aangebracht, aan de voorzijde van de gevangenis zullen alle celramen worden vervangen en de celdeuren en het traliewerk in de vleugels voor de geïnterneerden zullen worden vernieuwd.

In totaal gaat het over een bedrag van meer dan 1,5 miljoen euro. Bovendien dring ik bij de Regie der Gebouwen aan op de vastlegging begin 2007 van een reeks andere werken in het kader van beveiliging, dakrenovaties en opfrissingswerken en van verbetering van sanitaire installaties en douches. Deze werken worden op meer dan 2 miljoen euro geraamd.

Het klopt dat te Merksplas een vrij groot aantal gedetineerden verblijft met een vreemde nationaliteit. Dit heeft te maken met de classificatieregels volgens welke de gedetineerden over de verschillende gevangenissen worden verdeeld. Momenteel is een onderzoek gevraagd bij het NICC dat belast is met de uitwerking van een nieuw classificatiesysteem voor de Belgische gevangenissen.

Ik heb nog geen verslag ontvangen van de Commissie van Toezicht, maar in zijn jaarverslag 2005 heeft de Centrale Toezichtsraad melding gemaakt van de onvoldoende invulling van de personeelsformatie in de gevangenis te Merksplas.

Er worden permanent inspanningen gedaan om die op te vullen en dit voor de verschillende beroepscategorieën.

In Merksplas verblijven 267 geïnterneerden in de afdeling sociaal verweer. Omdat hun toestand mij zeer na aan het hart ligt, heb ik een masterplan internering uitgewerkt dat, naast de bouw van twee nieuwe instellingen, in de oprichting voorziet van multidisciplinaire zorgequipes in de psychiatrische afdelingen van de gevangenissen en van een integraal zorgcircuit dat is uitgewerkt met mijn collega van Volksgezondheid. Daarenboven is te Merksplas de creatie van zestig bijkomende plaatsen gepland door middel van modulaire units, die, volgens de huidige vooruitzichten, voor het einde van 2007 zullen kunnen worden betrokken.

De lamentabele toestand waarin vele van onze gevangenissen zich bevinden is reeds jaren bekend.

Dit is het gevolg van onvoldoende investeringen in het verleden. Sinds het begin van mijn ambtstermijn heb ik niet alleen het budget voor het gevangeniswezen aanzienlijk uitgebreid, maar ook concrete maatregelen genomen om de situatie in de gevangenissen te verbeteren. Ik geef enkele voorbeelden: uitbreiding van het aantal alternatieve maatregelen, bijvoorbeeld meer dan 11.000 werkstraffen in 2006, uitbreiding van het aantal gedetineerden onder elektronisch toezicht, meer bepaald 600 in december 2006, tussenstaatse overbrengingen van veroordeelden, uitbreiding van de celcapaciteit dankzij mijn meerjarenplan justitie, specifieke veiligheidswerken, opvulling personeelsformaties, specifieke maatregelen voor het personeel, waaronder uitbreiding van de basisopleiding, opleiding voor de indiensttreding, selectie op regelmatige basis, nieuw mutatiesysteem, oprichting van stressteams in de gevangenissen. Andere voorbeelden zijn het uitwerken van een stakingsprotocol, implementatie van de basiswet, invoering van de strafuitvoeringsrechtbanken, verbetering van de medische zorg, zoals de heropening CMC Sint-Gillis en de opening van de beveiligde kamer in Luik, masterplan internering met nieuwe inrichtingen in Vlaanderen, multidisciplinaire zorgequipes en zorgcircuit met reguliere psychiatrische ziekenhuizen.

Deze voorbeelden tonen aan dat reeds heel wat maatregelen werden genomen om de kwaliteit binnen onze gevangenissen te verbeteren. Dit neemt niet weg dat er nog heel wat werk aan de winkel is. Het ligt dan ook voor de hand dat ik in deze richting verder ga tot het einde van mijn ambtstermijn.

De heer Patrik Vankrunkelsven (VLD). - Ik heb maar één kleine bijkomende vraag. Ik weet dat er gezocht wordt naar een fundamentele oplossing voor het probleem van de geïnterneerden. Er zijn in Merksplas echter zo'n 260 geïnterneerden en uit het antwoord van de minister meen ik begrepen te hebben dat ze ter plaatse, in nieuwe modules zouden worden opgevangen. Hoe dat precies gaat, is me echter niet zo duidelijk. Ofwel gaan we naar een opvang van die mensen in de psychiatrie...

Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Justitie. - De geïnterneerden worden in Merksplas zelf opgevangen en voor andere, nieuwe gevangenen, komen er modules.

De heer Patrik Vankrunkelsven (VLD). - Maar dus niet voor geïnterneerden?

Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Justitie. - Voor de geïnterneerden komt er een renovatie van de bestaande opvang.

De heer Patrik Vankrunkelsven (VLD). - En zij blijven ter plaatse, in Merksplas?

Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Justitie. - Inderdaad. Er komen daarnaast nieuwe gebouwen in Antwerpen en in Gent.

Einde DEEL 3 ...wordt vervolgd...!!

13-03-2009 om 15:50 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin DEEL 4... Het vervolg...!!

Mevrouw Fauzaya Talhaoui (SP.A-SPIRIT). - Ik dank de minister voor haar uitvoerig antwoord. Ik wilde haar alleen nog vragen hoe ze denkt dat het machtsmisbruik van bepaalde gevangenisbewaarders kan worden gecontroleerd en tegengegaan. Ik zal daar nog op terugkomen.

BRON : http://www.senate.be/

...

...& Er wordt een administratie onderzoek bevolen door Minister van Justitie Onkelinx... Vreemd genoeg, echter géén strafrechterlijk onderzoek... Want gezien er sprake is van "misbruiken" & dergelijke meer, zouden wij als brave Blg toch direct veronderstellen dat Justitie zulks doet... Màààr misschien heeft Justitie niet echt zin om z'n eigenste Augiasstal uit te mesten, ze zal hoogstwaarschijnlijk maar al te goed weten wat er daar & op nog zoveel andere plaatsen aan de hand is...

...

BINNENLAND

11/01/2007

Onkelinx vraagt onderzoek naar gevangenis Merksplas

BRUSSEL - Minister van Justitie Laurette Onkelinx heeft een administratief onderzoek bevolen naar de toestand in de gevangenis van Merksplas. Dat antwoordde ze donderdag op mondelinge vragen van Patrik Vankrunkelsven (VLD), Fauzaya Talhaoui (spirit) en Hugo Vandenberghe (CD&V). De vragen kwamen er nadat De Standaard vorig weekend berichtte over pesterijen en mishandelingen door de gevangenisbewaarders van de instelling.

In haar antwoord bracht de minister een omstandig overzicht van de recente maatregelen om de omstandigheden in de Belgische gevangenissen te verbeteren. Ze somde ook de initiatieven op die in de toekomst genomen zullen worden.

avb (belga)

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

Onze Dames & Heren Politici krijgen een rondleiding in Merksplas... Wij kunnen ons echter niet van de indruk ontdoen dat zulke "geleide bezoeken" reeds op voorhand getipt zijn & dat bij zulke bezoeken, onze Dames & Heren Politici enkel maar te zien krijgen... van wat de Directie van Merksplas beslist heeft, dat men van Merksplas te zien krijgt... & klinkt deze redenering ongeloofwaardig ?!... Wij dachten zo van niet !!

...

13-01-2007

"Merksplas is een museum"

JDW

MERKSPLAS - "Laat de gevangenis van Merksplas gewoon een museum zijn en bouw samen met de privé een nieuwe, moderne gevangenis in die buurt." Dat besloten twee VLD-parlementsleden, Martine Taelman en Patrik Vankrunkelsven, vrijdag na hun bezoek aan de gevangenis van Merksplas. Gazet van Antwerpen ging met hen mee.

VLD-parlementsleden Taelman en Vankrunkelsven bezoeken gecontesteerde gevangenis

De parlementsleden waren geschokt door de infrastructuur van Merksplas. Taelman: "In dertig jaar is er weinig veranderd. Op het cellenblok waar alle gevangenen moeten passeren als ze binnenkomen is geen stromend water. In 130 cellen doen ze hun behoefte nog in potten! Hoe reageer je dan als gedetineerde die vanuit Hasselt of Brugge, waar je overal wc's op cel hebt, werd overgeplaatst? In paviljoen C is de elektriciteit nog 130 volt, de stroom valt er makkelijk uit. Dit kan echt niet meer." De redenen voor deze gebrekkige infrastructuur? Directeur Jo Vercruysse: "Tot 1995 moest Merksplas volledig zichzelf bedruipen via de kolonie van landlopers. Brussel investeerde hier niets. Maar met de opbrengst van het landbouwbedrijf konden wij niet alles doen wat moest. Verder is deze gevangenis als monument geklasseerd: wij mogen er bijna niets aan veranderen. Iedere verbetering van het comfort is peperduur. Sommige celdeuren hebben nog glazen vensterjes, zoals in de blok van de mentaal gehandicapte geïnterneerden. Wat kan er allemaal niet gebeuren als een geïnterneerde een zelfmoordpoging doet of een cipier aanvalt? Het glas is onmiddellijk stuk."

Kortom: Merksplas is een museum en volksvertegenwoordigster Martine Taelman denkt dat de overheid best samen met de privé een nieuwe gevangenis bouwt op de terreinen in de buurt, en Merksplas een museum laat zijn.

"In 130 cellen doen ze hun behoefte nog in potten!"

Martine Taelman

Toch is de directie opgetogen over de containerblokken voor zestig geïnterneerden die Justitie nu op een sfeervol binnenplein wil neerzetten. Vercruysse: "Wij mochten zelf mee de architectuur uittekenen. De containers zullen alleen gebruikt worden voor mentaal gehandicapte geïnterneerden. De ruimte is volledig aan hun behoeften aangepast en er is ook een speciaal begeleidingsplan in samenwerking met opvoeders van de Vlaamse Gemeenschap. Zo hoort dat. Maar wij vrezen dat deze containers moeten dienen om de gevangenissen van Antwerpen en Gent te ontlasten en dat onze overbevolking er niet mee verholpen wordt." Merksplas telt nu 650 opgeslotenen: 400 gestraften en 250 geïnterneerden. Daar komen er einde dit jaar dus 60 bij.

Taelman vond dat het personeel behoorlijk zijn best doet om de geïnterneerden te behandelen. "Ze slagen er in om minstens twee groepen met een aparte psychopathologie ook apart te begeleiden: de psychotici (16 personen) en de mentaal gehandicapten (60). Maar voor de 175 anderen is er nog altijd bitter weinig personeel. Voor alle geïnterneerden zijn er slechts 5 psychologen, 3 maatschappelijk assistenten en dan nog 3 psychiaters voor in totaal 44 uren per week. Maar die psychiaters moeten eerst en vooral rapporten maken over de gevaarlijkheid van de geïnterneerden en pas daarna hulp verlenen."

"Turken en Noord-Afrikanen tegen Oostblokkers"

Bij de veroordeelden in Merksplas spreekt 75% geen Nederlands. Op sommige momenten verblijven er mensen van 60 verschillende nationaliteiten en dat leidt tot een strijd om de macht in de paviljoenen.

Directie en bewaarders zijn unaniem: er is een botsing van culturen bij de gevangenen. "De Turken en de Noord-Afrikanen spannen samen tegen de Oostblokkers. We moeten zien dat deze nationaliteiten in iedere cel van vier personen in evenwicht zijn, want anders ontstaan er serieuze conflicten", zo luidt het in koor. "Nog deze week moesten wij een Noord-Afrikaan verwijderen uit een cel waarin hij met drie Russen zat. Ze hadden hem gepest en hasj in zijn theezakje gestopt. Wij kenden het geschil tusen Hutu's en Tutsi's al voor het geweld in Rwanda uitbrak! Er zijn ook ruzies binnen één cultuur zelf: soms troeft de ene de andere af en als dader en slachtoffer later bij de directeur op het rapport moeten komen, dan is er 'niets gebeurd'. Incidenten ontstaan verder omdat een Rus geen bevelen van een vrouwelijke cipier aanvaardt, en 40% van onze cipiers is vrouw", zo heet het.

Bepaalde gedetineerden lokken opzettelijk incidenten uit omdat ze dan bij wijze van straf in een eenpersoonscel worden geplaatst, en dat willen ze juist. "Ik heb veel respect voor de cipiers", zuchtte Taelman.

BRON : http://www.martinetaelman.be/

...

Oh-oh-oh... kijk eens aan... "Bepaalde gedetineerden lokken opzettelijk incidenten uit omdat ze dan bij wijze van straf in een eenpersoonscel worden geplaatst, en dat willen ze juist."

...Behoeft dit soort uitspraken nog verdere comment van onzentwege ?!... of kunnen we ze laten voor wat ze is & er gerust het onze van denken ?!...

Maar kijk... we vinden zo een iets persoonlijker geschrift, een iets persoonlijkere getuigenis... die dachten wij zo voor zichzelf spreekt...

...

lundi, janvier 15, 2007

De Hel van Merksplas?

"In de cel naast mij was een junkie aan het bonken op de deur. Hij riep om drugs, om medicijnen. Zijn gebonk werkte ook mij op de zenuwen. Ik dacht: "Haal dan toch een dokter!" Maar er gebeurde niks. Die man was net binnen in de gevangenis, hij had zware afkickverschijnselen. Na een tijd zijn ze met vijf cipiers zijn cel in gegaan. Er was zelfs een vrouw bij. Ze zijn hem beginnen afranselen. Na een tijd hoorde ik iemand lachen: "Kijk, hij heeft alleen nog zijn kousen aan!"

Aan het woord is Filip - een ex-gevangene die ik vorige week interviewde voor een reportage over de gevangenis van Merksplas. Zijn verhaal laat me niet los, net zomin als dat van Samir, een Marokkaanse ex-gedetineerde die vertelt over het racisme en de willekeur waar hij mee te maken krijgt. Alle verhalen gaan over "het cellenblok" en een clan van een tiental cipiers die zich daar straffeloos waant en de plak zwaait. Zou zwaaien. Want ik heb het natuurlijk niet met eigen ogen gezien. Ik heb wel met mijn eigen oren de verhalen gehoord. Verschillende ex-gevangenen die me opvallend gelijkaardige verhalen vertellen.

Het cellenblok. Hier breng je je eerste weken in Merksplas door. Maar hier word je ook naartoe gestuurd als je iets mispeutert in Merksplas. De strafafdeling, zeg maar. Er is geen stromend water in de cellen, geen toilet. Geen toilet? "Neen. Alleen een wc-emmer, met daarboven een streep stront. 's Nachts kan je niet zelf het licht aandoen. Naar het toilet gaan, moet in het donker. Er wordt dus al wel 's naast de pot gepist of erger nog.. Niemand die de boel komt opkuisen. De stank is verschrikkelijk."

Samir: "Het deksel van die emmer opheffen om naar het toilet te gaan, is vreselijk. De stank van pis en kak in je cel. En weet je wat het ergste is? Dan komen die cipiers binnen en zeggen ze: "Eikès, wat stinkt het hier! Vetzakken!" "Het zijn racisten. Als we in het weekend frieten krijgen, kunnen ze het niet laten om opmerkingen te maken. Genre: in Marokko zou het geen waar zijn, daar zou je op water en brood zitten! Ze zouden je beter terug naar ginder sturen!"

De clou van het verhaal is meestal dezelfde:

Stap1: het begint met een kat-en-muisspelletje tussen cipier en gevangene. Samir: "Ik kende een jongen met Afrikaanse roots. Hij vindt dat hij te weinig eten krijgt. Hij heeft altijd honger. Hij klaagt daarover, de cipiers lachen hem uit." Filip: "Als gevangene mag je elke dag een paar minuten bellen. Je kijkt daar heel erg naar uit. Op het moment dat je mag bellen, roep je de cipier om toestemming te vragen. 'Straks', zegt hij. Je wacht een half uurtje. Je vraagt het opnieuw. 'Straks'. En zo gaat het verder. Tot het plots half tien 's avonds is en je te horen krijgt: 'Sorry, het is half tien. Het is te laat nu om te bellen.'

Stap 2: provocaties Samir: "De zwarte jongen gooit kwaad zijn bord stuk op de grond. De cipiers komen zijn cel binnen: 'Wat zal het zijn, manneke?" Filip: "Er wordt gescholden: 'Smeerlappen! Waarom doe je dat? Sadisten!'

Stap 3: geweld Samir: "Plots staan ze met vijf in je cel. Als je dan één verkeerde beweging maakt, gaan ze je te lijf. Ik heb gehoord en gezien hoe gevangenen de trappen af worden gesleurd. Die zwarte jongen hebben ze bont en blauw geslagen. Zijn lip bloedde." Filip: "Steevast eindigt het in het cahot, de isoleercel." Samir": "Je blijft daar een paar dagen zitten, alleen. De verpleegster komt je wonden verzorgen maar verder zie je niemand. Tot na een weekje of zo je wonden of je blauwe plekken zijn genezen."

Het lijkt onwaarschijnlijk? Ja. Ergens wel. Ook voor mij. Maar als die gasten gelijk hebben - en ik ben geneigd hen te geloven - dan IS het onwaarschijnlijk dat dit vandaag de dag gebeurt. Niet zozeer tegenover de mondige gevangenen die hun rechten kennen. Maar tegenover de junkies (en er zitten er véél in Merksplas) en de moeilijke gevallen die geen bezoek krijgen. Mensen zonder vangnet, zonder verweer.

Na de uitzending kregen we trouwens nog heel wat reacties. Eén ervan was deze - hier is-ie, letterlijk:

Zelf heb ik ook een jaar daar verbleven En wat jullie laten zien hebben was NIKS In 1999 was het er nog veel erger ik ben er in mekaar geslagen en er werd OPZETTELIJK mijn been gebroken Door 1 bewaker toen 4 andere mij vast hielden dan heb ik met dat gebroken been 9 dagen in het cachot mogen liggen Tot mijn onderbeen net zo dik was als mijn boven been en zelf zwart begon uit te zien Toen heb ik moeten zeuren om naar brugge te worden overgeplaatst. Er werd mij op voorhand gezegd dat ik beter kon zwijgen over het hoe en waarom want ik zou toch automatisch na Mijn herstel worden terug op transfer gezet worden naar merksplas Toch heb ik in Brugge gezegd hoe het gebeurd was en net zoals ik al vermoede deden ze NIETS.

Waarom zou iemand de moeite doen om dit te verzinnen? Om dit dan naar ons te mailen?

Vandaag hoor ik dat de cipiers kwaad zijn op ons (op mij dus, eigenlijk..). Op de boodschapper. Tirez sur le pianiste. We zijn riooljournalisten, persmuskieten, whatever.. Terwijl er heel duidelijk is gezegd dat het over één afdeling gaat, en op die afdeling over een paar cipiers. Waarom stellen de rechtgeaarde cipiers zich geen vragen over wat die mannen uitspoken? Waarom zijn zij - die ongetwjifeld recht in hun schoenen staan - niet kwaad op die paar rotte appels die hun beroep een slechte naam geven?

"De wet zegt dat een gevangenisstraf het beroven van vrijheid is. De wet zegt niet: we gaan u vernederen, we gaan u kleren geven die niet passen, we gaan u in elkaar slaan, we gaan u psychologisch pesten, door je verlof niet te geven en door te dreigen dat je niet voorwaardelijk vrij zal komen. Dat is zeker niet de bedoeling van de gevangenis en dat is iets wat ze dringend moeten beseffen." Het was Filip die dit zei, aan het eind van zijn interview. En ik vind dat nog niet zo slecht gezegd, eigenlijk, feitelijk.

BRON : http://blogs.myspace.com/

...

...& Wie een beetje op de data der artikelen heeft gelet die zal meteen ook zien dat de "onregelmatigheden" ~zoals het overigens zo mooi officieel omschreven wordt~ zich daar al gedurende verscheidene jààà-ren afspelen... zonder dat er ook maar iets langs offiële zijde werd aan gedaan... Wij zouden op deze manier, bijna van een "vrijbrief" durven te spreken...

...

16/01/2007

Toezichtscommissie kreeg meldingen over onregelmatigheden Merksplas

BRUSSEL - De commissie van toezicht van de gevangenis van Merksplas heeft meerdere meldingen ontvangen over mishandelingen en onregelmatigheden in de strafinrichting. Dat meldt de commissie vandaag. De commissie speelde een concrete melding van mishandeling door aan het parket van Turnhout. De rest van de klachten wordt momenteel verzameld en geanalyseerd. Meer onderzoek is nodig, aldus de commissie.

Die heeft de directie om bijkomende inlichtingen gevraagd over een aantal van de klachten, maar kreeg nog geen respons. De directie zegt dat ze een deel van de informatie niet kan geven omdat het praktisch niet mogelijk is de gegevens te verzamelen.

De commissie van toezicht wijst er nog erop dat over het overgrote deel van het gevangenispersoneel geen enkele klacht is binnengekomen, ondanks ,,de moeilijke omstandigheden waarin het personeel moet werken''.

(belga)

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

...& We zouden niet durven, nog verder enige comment te geven na het lezen van dit...

...

17/01/2007

Nog meer klachten over Merksplas

Onderzoekers vragen openheid

MERKSPLAS - De commissie van toezicht van de gevangenis van Merksplas bevestigde gisteren dat ze een breder onderzoek voert en dat ze verschillende meldingen kreeg over mishandeling en onregelmatigheden in de gevangenis van Merksplas.

Die klachten zijn ernstig, zegt de commissie, die de waakhond is van de gevangenis. Eén concrete melding heeft ze overgemaakt aan het parket, andere klachten onderzoekt ze verder. Hans Meurisse, het hoofd van het gevangeniswezen, zei de voorbije dagen dat de klachten overdreven zijn en dat hij maar weet had van één klacht over één cipier.

In zorgvuldige gekozen bewoordingen roept de commissie ,,alle betrokken partijen op tot openheid en medewerking''. Ze wijst vooral naar de directie. De informatie die ze aan de directie vroeg, kreeg ze nog altijd niet, zegt ze. De directie vroeg de commissie bovendien om haar bronnen bekend te maken. De commissie weigerde dat. De zorgvuldige bewoordingen tekenen de grote spanning in de gevangenis. De commissie wil, tegen de heftige reactie van de vakbonden in, de lijnen openhouden voor mogelijke getuigen.

Gevangenen die ervan verdacht kunnen worden dat ze hun klachten aan de pers hebben doorgespeeld, lieten de voorbije dagen al aan de redactie weten dat ze onder grote druk staan. De advocaten en magistraten van de commissie van toezicht ervaren die druk blijkbaar ook. Directeur Johan Vercruysse reageerde gisteravond ,,dat hij niets te verbergen heeft'' en dat de directie wel haar volledige medewerking verleent.

De werkgroep die een oplossing moet uitdokteren komt morgen al een eerste keer bijeen. Dat heeft minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) in de kamercommissie Justitie gezegd. Tegen eind dit jaar moeten ook de nieuwe containerblokken, met zestig extra plaatsen, in gebruik zijn.

Karel Verhoeven

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

Wat moeten we denken van zaken zoals dit : "De directie vroeg de commissie bovendien om haar bronnen bekend te maken" ?!... Wij denken daar het onze van & dit zal hoogstwaarschijnlijk niet overeen komen met wat de directie van Merksplas daar van denkt !!

...& Wat er op volgt... ~wij hadden zo niets anders verwacht trouwens !!~ spreekt voor zich... De zaak is geklasseerd & daarmee afgedaan !!

...

BINNENLAND

19/01/2007

Grote baas gevangenissen gelooft in zijn personeel

Hans Meurisse , algemeen directeur van de gevangenissen, blijft vierkant achter zijn personeel staan. ,,Er is één strafklacht ingediend tegen één cipier. Al de rest zijn geruchten'', zegt hij.

Sinds ex-gedetineerden het vermeende wangedrag van de cipiers van Merksplas aankloegen, moet Meurisse brand na brand blussen. Maar, zegt hij, ,,één klacht over geweld van één gedetineerde over één beambte is nog wat anders dan de indruk die nu heerst over knokploegen van cipiers die de gevangenis onveilig maken. Die klacht is overgemaakt aan het parket van Turnhout. De rest van de klachten gaan bij mijn weten over het regime.''

(me)

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

...Het zal elke lezer ondertussen duidelijk zijn, dat er officiëel niks is gebeurd & dat de klachten geuit door gedetineerden & geïnterneerden waarschijnlijk "vol-ko-men" uit de lucht zijn gegrepen... Althans dat zou men toch graag hebben dat wij dat doen... Alleen denken wij daar intussen het onze van & dat is wel volkomen iets anders dan wat de Heer Hans Meurisse denkt...

Màààrr... er is beterschap op komst, want er komt een nieuwe gevangenis... & nieuwe bezems die keren toch zo goed !!

...

06/01/2009

Kempense gevangenissen worden groter en menselijker

TURNHOUT - Drie Kempense gevangenissen worden uitgebreid met nieuwe cellen. Over enkele jaren moeten er 134 extra cellen zijn in Hoogstraten, Merksplas en Turnhout. Tegelijkertijd wil men de leefomstandigheden voor de gedetineerden verbeteren.

De overheid is gestart met het plan om de gevangenissen van Turnhout, Hoogstraten en Merksplas humaner te maken. Bedoeling is om de verouderde gebouwen aan te passen aan de huidige normen zodat de verblijfsomstandigheden voor de gedetineerden worden verbeterd. In de gevangenis van Turnhout zijn sinds mei vorig jaar al twaalf extra cellen geplaatst en tegen juni volgend jaar moeten daar nog eens 74cellen bijkomen.

In de strafinrichting van Merksplas wordt op dit moment de laatste hand gelegd aan een nieuw gebouw. Dat moet over enkele maanden plaats bieden aan zestig geïnterneerden (personen met een psychische aandoening die een misdrijf hebben gepleegd). Tijdens de volgende jaren staat de renovatie van de oude paviljoenen op de planning.

De gevangenis van Hoogstraten wordt in twee fasen aangepakt. Voor de zomer wil men in de eerste fase vijftien cellen gerenoveerd hebben. Het tweede deel van de renovatie gaat eveneens over vijftien cellen en moet klaar zijn tegen eind 2010.

(ram)

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

...Hoe gedurft, om in een titel reeds durven te zeggen '19de-eeuwse toestanden'...

...

29/01/2009

Nieuwe gevangenis maakt einde aan '19de-eeuwse toestanden'

Nieuwbouw met minstens 650 plaatsen op komst

door Ronny van den Ackerveken

MERKSPLAS - Op de site van de gevangenis in Merksplas wordt in 2013 een volledig nieuwe gevangenis gebouwd. Dit complex zal plaats bieden aan minstens 650 gedetineerden. Hiermee komt een einde komen aan de 19de-eeuwse toestanden in de huidige gevangenis.

De gevangenissen in de Kempen zullen zich de komende jaren enorm uitbreiden en vernieuwen. 'In Turnhout komen er 74plaatsen bij tegen het tweede kwartaal van 2010 en in Hoogstraten vijftien plaatsen tegen februari 2010', zegt kamerfractieleider Servais Verherstraeten (CD&V) uit Mol. 'De werkzaamheden aan het nieuwe celblok in Merksplas zijn bijna klaar. Dat betekent dat er daar al een uitbreiding van zestig cellen op komst is. De uitbreiding zal in de lente van dit jaar in gebruik worden genomen.'

Naast de zestig plaatsen zal er in Merksplas in 2013 een volledig nieuwe gevangenis worden neergezet. 'De nieuwbouw zal minstens even groot zijn als de huidige capaciteit', zegt Verherstraeten. 'Dat betekent dat er meer dan 650 cellen in het nieuwe gebouw worden ondergebracht. Hiermee willen we dat de onmenselijke toestanden in de gevangenis definitief tot het verleden behoren. Door een nieuwe gevangenis te bouwen zullen ook alle jobs behouden blijven.'

Het oude gevangenisgebouw wordt niet afgebroken. 'Het gaat om een beschermd gebouw dat zeker en vast een andere invulling zal krijgen. Dit moet gebeuren in samenspraak met de verschillende actoren. Het oude gebouw kan worden gebruikt om administratieve, psychische en sociale, en medische diensten in onder te brengen. Het kan ook dienen als vergaderruimte of om nog extra cellen in onder te brengen.'

Burgemeester Frank Wilrycx (Leefbaar Merksplas) is tevreden met de plannen voor de nieuwe gevangenis in zijn gemeente. 'Wij kunnen dit alleen maar toejuichen. Een modern gevangenisgebouw is een heel goede zaak. De capaciteit blijft behouden en de werkgelegenheid is gegarandeerd voor de volgende decennia. Er werken veel mensen uit Merkplas, maar ook uit omliggende gemeenten in de strafinrichting. Bovendien kan de bouwvergunning meteen worden aangevraagd, want de gronden zijn eigendom van de Regie der Gebouwen en de zone is op het gewestplan juist ingekleurd. Er moet dus planologisch niets worden gewijzigd.'

Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan een nieuw gebouw voor geïnterneerden in de strafinrichting van Merkplas. De burgemeester vermoedt dat de nieuwe gevangenis aan de achterzijde van het huidige gebouw wordt neergepoot.

BRON : http://www.nieuwsblad.be/

...

Tot hier onze vondsten wat internet betreft & zoals we reeds zegden, wij zijn er van overtuigd dat dit slechts het tipje van de ijsberg is !! Wij zijn er van overtuigd dat het merendeel van de getuigenissen rond misbruik & onmenselijke toestanden niet eens de buitenwereld haalt... jammer genoeg, want anders publiceren wij 't maar al te graag !!

Einde DEEL 4 ...wordt vervolgd...!!

13-03-2009 om 15:49 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin DEEL 5... Het vervolg...!!

Als extra aanhangsel van dit PART VI, krijgt u nog wat pers- & andere artikelen over andere Belgische Gevangenissen, die blijkbaar allemaal in het zelfde bedje ziek zijn... & deze keer moeten we nog wat vroeger in de tijd terug... januari 2001...

...

11/01/2001

Wantoestanden in gevangenis Vorst

Archief

Een cipier die werkt in de gevangenis van Vorst heeft eerder deze week contact gezocht met de pers om wantoestanden in de gevangenis aan te klagen. Volgens de cipier wordt er geregeld op de gevangenen geklopt en gestampt.

Pierre werkt anderhalf jaar in de gevangenis en kan de toestand er niet meer aanzien. Hij spreekt over een ploeg die speciaal is getraind in het hardhandig kalmeren van gevangenen.

BRON : http://www.gva.be/

...

Waar hebben we dit soort verhalenn nog gehoord ?!...

Volgende getuigenis is van ene Marc Sontrop vanuit de gevangenis van Verviers... We spreken in dit geval van 3 augustus 2003...

...

03.08.03

Open brief van Marc Sontrop vanuit de gevangenis.

Dinsdag, 22 juli 2003

Marc Sontrop
Prison de Verviers
81, Ch . de Heusy
4800 Verviers
(België)

OPEN BRIEF AAN :
Mevrouw Christine Wilwerth
Eerste Substituut van de Procureur des Koning
Justitiepaleis van en te 4000
Luik

Mevrouw de Eerste Substituut,
DOSSIER N° LI.L5.103897/2003 en 53.99.609/02

De gedetineerde die gedood werd in de gevangenis van Lantin op 16 juli 2003 zou ik kunnen geweest zijn, had men mij niet « uitgewezen » met speciaal transfer van Lantin naar Verviers.

WAT ZICH AFSPEELT IN DE GEVANGENIS VAN LANTIN, TEN OPZICHTE VAN DE GEDETINEERDEN, IS AFGRIJSELIJK; HIER WORDT EEN IMMENSE MISDAAD BEGAAN.

De gevangenissen genereren het geweld. U bent er schuldig aan.

Sinds op z’n minst 20 juli 2002, d.w.z. sinds 1 jaar, of nog : sinds de bewakers heel mijn cel ondersteboven hebben gehaald, heb ik niet opgehouden te interpelleren rondom mij.

Hoe en waarom laat men agressieve bewakers doen? Zou men hen op z’n minst niet moeten overplaatsen naar posten waar de contacten met de gedetineerden minder frequent zijn?

Toen ik rechtstreeks mijn beklag deed bij de directie over de plundering van mijn cel, werd er geen enkele sanctie genomen ten opzichte van de bewakers wat ertoe geleid heeft dat de PESTERIJ door celdoorzoekingen nog sterker werd.

Toen ik mij richtte tot de Minister van Justitie Verwilghen en tot de Administratieve Commissie van Lantin viel er een zwaar gordijn over de administratieve onderzoeken.

Gevaarlijke gevangene of niet, zelfs in opstand, de dood van deze gedetineerde verbergt een klimaat dat complexer is dan deze moord die overigens niet de eerste is.

Mijn verhoor PV-LI.L5.103829/2003 is evenmin de reële weerspiegeling van dit klimaat.
De politieman Rigali Picard werkt elke dag in de gevangenis. Hij is bevriend met de meeste van de bewakers. Het is routineus en met tegenzin dat hij mij heeft verhoord.

AL DIT LIJDEN HEB IK ONDERGAAN IN LANTIN GEDURENDE EEN JAAR:

Men heeft mij de assistentie van een psycholoog ontzegd.
Men heeft onophoudelijk getracht een intense onrust in mij te ontwikkelen. Bijvoorbeeld door de post van buiten ARBITRAIR TERUG TE ZENDEN NAAR DE AFZENDER, te « verliezen », uit te delen om 21 uur, of de volgende morgen.
Gedwongen nietsdoen. Men stelde vroeg of laat werk voor aan de gedetineerden. Nooit aan mij. Ik heb dus een extreem zittend leven gehad. Men “vergat” mij voor de wandeling.
De tandarts, de dokter hebben geweigerd me te verzorgen.
In de winter, geen warme kleren en defecten aan de verwarming die soms weken duurden.
De maaltijden worden niet warm geserveerd. Men heeft mij regelmatig het dessert onthouden.
‘s Nachts maken de bewakers moedwillig en excessief lawaai, onder andere met de TV op de gang. Vaak onder de dekens, ’s nachts, maakt men mij wakker.
Men laat banale eisen naleven. De T-shirt is toegelaten in de cel, maar men eist een hemd zelfs als men in het deurgat van de cel blijft (tijdens de distributie van de maaltijd bijvoorbeeld).

Bespotten en beledigen – ik overdrijf niet – zijn dagelijks wanneer bepaalde bewakers dienst hebben.
Deze bewakers provoceren, cultiveren de angst en de wanhoop. Naaktfouilles, celdoorzoekingen, plaatsen in het cachot, op 20 juli 2002, haalt een ploeg van bewakers heel mijn cel overhoop, en laten alles in wanorde en beschadigd op de grond achter.

HET ZIJN EERDER AFBRAKEN VAN DE CEL DAN DOORZOEKINGEN.

De kwartierchef Claude CARLIER gaat zover dat hij mij de DOOD toewenst !!! en dat ik in een algemeen graf eindig.

Steeds komen werken in die geest leidt ertoe dat men op een dag zichzelf niet meer kan controleren en een gedetineerde doodt.
Uit zeer betrouwbare bron, deze kwartierchef is betrokken (geweest) bij de verdachte dood van een gedetineerde.

Rapporten met allerlei verzinsels werden over mij opgesteld, om mijn klachten in de doofpot te steken.

De penitentiaire autoriteiten ingelicht, onderworpen aan een ondraaglijke spanning, vernederende fouillles, beledigingen, continue provocaties, indien men mij niet had overgeplaatst op 4 april 2003, was ik misschien ook vermoord door de gewelddadige bewakers van Lantin.

Marc Sontrop
Prison de Verviers

Op 16 juli ll. werd in de gevangenis van Lantin de 39-jarige Henri Charlet vermoord tijdens de tussenkomst van de ‘speciale interventiebrigade’, dwz de bewakersknokploeg. Twee bewakers werden in beschuldiging gesteld. Een gevangene die getuige was van het gebeuren, werd met de dood bedreigd en overgeplaatst naar de gevangenis van Aarlen.
Op zaterdag 26 juli wordt de 21 jarige geïnterneerde J.V. bewusteloos aangetroffen in zijn cel in de gevangenis van Gent en overgebracht naar het Universitair Ziekenhuis. Hij overlijdt daar op dinsdag 29 juli, doodsoorzaak: overdosis medicijnen en heroïne. J.V. werd een week voordien overgeplaatst van de gevangenis van Merksplas. Volgens zijn advocaat zou hij in Merksplas aan heroïne verslaafd zijn geraakt met medeweten van cipiers en door een knokploeg van bewakers zijn vernederd en geschopt. J.V. had klacht neergelegd tegen de wantoestanden in Merksplas… .

Wij kunnen niet zeggen dat deze recente voorvallen onverwacht komen, zelfs niet dat ze zo uitzonderlijk zijn. Iedereen ietwat bekend met het gevangenismilieu weet dat er in de gevangenissen knokploegen van cipiers actief zijn, en het is bekend dat het aantal zelfmoorden en “verdachte” overlijdens constant is of zelfs stijgt. We weten dat het stinkt in de Belgische gevangenissen… .
En we weten dat het gevangenissysteem, al sinds haar ontstaan, faalt in de doelstellingen die men zegt ermee te willen bereiken: veiligheid (verminderen van de criminaliteit) en resocialisatie. We weten ook dat rechtvaardigheid niet mogelijk is in een onrechtvaardige maatschappij, dat Justitie niet recht trekt wat krom is, integendeel: het bestendigt en verscherpt de bestaande ongelijkheden en machtsverhoudingen.

Maar weinigen zijn bereid om dat ook luidop te zeggen, en nog minder om effectief de strijd aan te gaan tegen dit barbaarse instituut, en de maatschappij die haar genereert.

Marc Sontrop heeft nagenoeg zijn hele leven in de gevangenis doorgebracht, en klaagt al jaren het onrecht en de wantoestanden in de gevangenissen aan. Het Anarchist Black Cross steunt hem in zijn strijd tegen het gevangenissysteem. Je kan Marc Sontrop schrijven (in het Frans, vergeet geen postzegel in te sluiten) op het volgende adres:

Marc Sontrop
Prison de Verviers
81, Chaussée de Heusy
4800 Verviers

BRON : http://www.geocities.com

...

Nog eens het programma "Koppen", over wantoestanden die zich zouden afspelen in de gevangenis van Vorst...

...

Koppen heeft het vandaag over de Belgische gevangenissen

31/10/2006

De schrijnende toestanden achter de gevangenismuur.

Zijn onze gevangenissen mensonterend? Cellen zonder toilet maar met kakkerlakken en ratten. Koppen toont een blik achter de tralies.

“Ik ben lichamelijk en geestelijk gekraakt, nog altijd word ik om 3 uur ’s nachts badend in het zweet wakker als ik denk aan mijn gevangenisverblijf.” Koppen sprak voor het eerst met Hans Evenepoel, de directeur-generaal van de Regie Der Gebouwen, die meer dan honderd dagen in voorhechtenis zat in de gevangenis van Vorst. “Ik zat vaak met drie in een cel. Beeld je in als je dan naar het groot toilet moet en er is alleen een emmer. De stank, het gebrek aan privacy, dat is mensonterend. Om nog maar te zwijgen over de kakkerlakken en de ratten.”

Koppen kon die ratten filmen. Ook uniek beeldmateriaal van binnenin de gevangenissen is te zien. Toch is het belangrijkste probleem de overbevolking. Er zijn om en bij de 8300 plaatsen voor bijna 10.000 gedetineerden. “Door de jarenlange politieke desinteresse zijn er wantoestanden gegroeid, er werd gewoon decennia lang geen geld vrijgemaakt,” legt Kristel Beyens uit, een onderzoekster aan de Vrije Universiteit Brussel. “Buitenlandse experts trekken hun ogen vaak open over wat ze hier nog te zien krijgen.”

“Door de overbevolking loopt de agressiviteit snel op, maar dat kan ook niet anders als je met drie mensen in een cel van 8 m² zit,” verklaart penitentiair beambte Dirk Huldentops. Huldentops is al tien jaar cipier, nu werkt hij in het arresthuis in Antwerpen. “De eersten die de agressiviteit aan den lijve ondervinden, zijn de cipiers. Geweld is schering en inslag, het minste kan de toestand doen escaleren. Vergeet ook niet dat slechts de helft van de gedetineerden Nederlands spreekt, zo krijgt je logischerwijs een explosieve cocktail.”

Hans Evenepoel zat honderd dagen in voorhechtenis voor corruptie en bendeleiderschap. Een dossier dat volgens zijn advocaat bijzonder licht weegt. “Toen ik op 12 mei dit jaar werd vrijgelaten, ben ik beginnen te wenen als een kind, zo zwaar was het. Ik kon ook dagenlang mijn bed niet uit. Ik herhaal het: ik was gekraakt, stilletjes aan kom ik weer wat bij positieven. Ik ben behandeld als een beest, daarvoor moet ik me ook psychologisch laten begeleiden.” Evenepoel zal van de Belgische staat een schadevergoeding eisen.

BRON : http://www.showbizzsite.be/

...

...& Kijk !! We zijn intussen november 2006 & blijkbaar gebeuren er in de gevangenis van Bergen ook zaken die in feite niet in een gevangenis zouden mogen gebeuren...

...

dinsdag 21 november 2006

Cipiers trainen gevangenen als honden

Van onze redacteurs Steven De Bock en Mark Eeckhaut

Drie cipiers uit Bergen zijn aangehouden. Ze worden ervan verdacht dat ze - in dronken toestand - gevangenen als honden behandelden.

Drie cipiers uit de gevangenis van Bergen zijn zondag aangehouden door de onderzoeksrechter omdat ze zich zouden hebben misdragen tegenover gedetineerden. De drie werken in de psychiatrische afdeling. Ze worden ervan verdacht de geïnterneerde gevangenen te hebben vernederd voor hun eigen amusement.

Verschillende bronnen bevestigen dat de drie cipiers de geïnterneerden als dieren zouden hebben behandeld. De cipiers smokkelden naar verluidt eerst sterkedrank in de gevangenis binnen in waterflessen. Toen ze dronken waren, begonnen ze met hun vernederende 'spelletjes'. Ze lieten hun slachtoffers als honden over de grond kruipen en gaven hen bevelen zoals 'lig' en 'zit'. Van een gevangene werd het haar afgeschoren, een andere kreeg een koord als leiband omgebonden.

Een getuige vond het gedrag van de cipiers zo schandalig dat hij een anoniem telefoontje pleegde naar de federale politie en daarin uitlegde wat hij had gezien.

Na contact met de geneesheer-psychiater van de gevangenis besliste het gerecht de drie verdachte cipiers te ondervragen en aan te houden. Het gerecht probeert nu te achterhalen wat de cipiers exact hebben gedaan.

De misdragingen zouden dateren van 11 november. Bronnen binnen de gevangeniswereld zeggen dat er die dag minder personeel aanwezig was in de psychiatrische annex, waar enkele tientallen geïnterneerde gevangenen samen zitten. Blijkbaar achtten sommige personeelsleden de tijd daarom rijp om eens uit de bol te gaan.

De praktijken in Bergen doen denken aan de foto's uit de Iraakse gevangenis van Abu Ghraib, waar Amerikaanse soldaten zich misdroegen ten opzichte van Iraakse gevangenen. De gedetineerden daar werden onder meer gedwongen om naakt op elkaar te gaan liggen.

Volgens het kabinet van minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) zouden de feiten in Bergen niet zo zwaar zijn als die in Abu Ghraib. Dat neemt niet weg dat Onkelinx zwaar geschandaliseerd is. In een mededeling gisteren drukte ze de wens uit dat het gerecht snel duidelijkheid zou brengen. De ,,bijzonder aanstootgevende'' gedragingen ,,berokkenen schade aan het volledige beroepskorps van de penitentiaire beambten''.

Ook bij de verschillende cipiersvakbonden wordt geschokt gereageerd. ,,Het gaat om een geïsoleerde, maar wel bijzonder erge zaak. Zulke gedragingen kunnen we missen als kiespijn. Als ze bewezen worden, dan is het ontslag voor de betrokkenen een normale sanctie'', reageren de bonden.

BRON : http://www.standaard.be/

...& Een klein jaar geleden, 3 maart 2008 om precies te zijn, komt er volgend bericht uit de gevangenis van Brugge overgewaaid...

...

...

Monday, Mar. 03, 2008 at 12:46 AM

Stemmen van achter de muren: Vrouwen vanuit het Penitentiair Complex Brugge

door versch vrouwen uit het pen complex brugge

Op vraag en met samenwerking van verscheidene vrouwen uit het PCB werd deze tekst opgesteld en gevraagd om te publiceren. Het gevangeniswezen is een zeer gesloten iets, letterlijk en figuurlijk... Kritiek over de leefomstandigheden wordt vlug afgedaan en de grond in geboord, onder het mom van "Gedetineerden hebben geen rechten, en moeten hun bek houden, ze zitten niet voor niets in de gevangenis". Terwijl gedetineerden ook medemensen zijn, en even veel recht hebben om hun stem te laten horen,... of dat 'het beleid' dit nu wil of niet,... want dat het in de gevangenissen scheef loopt, weet toch al iedereen, hoe scheef het loopt, daar mag de lezer zijn mening over vormen,...

Collectieve klacht van de gedetineerden van de vrouwen- afdeling Penitentiair Complex Brugge.

Met deze collectieve klacht, getoetst aan het Europees Verdrag voor de de Rechten van de Mens, inzake mensenrechten en gedetineerden, wensen wij enkele punten aan het licht te brengen.

De aangehaalde punten, zijn zaken waar wij dagelijks mee geconfronteerd worden binnen de gevangenismuren.

Werk:

Als gedetineerde kan men werken binnen de gevangenismuren, doch kan men ons daar niet toe verplichten, wat wij wensen op te merken is, dat ons loon ,niet evenredig is, aan de arbeid die verricht wordt.
In het werkhuis waar bestellingen van buiten worden afgewerkt, betalen de leverende bedrijven wel goed, maar wordt slechts 50% van het loon uitbetaald.
Tot voor kort werd er geld van ons afgehouden in de vorm van de zogenaamde reserve (10%), deze verdween in de zakken van het PCB die op de geïnde gelden winst maakten in de vorm van intresten.

Ook in andere gevangenissen was dit niet anders.Verschillende gedetineerden dienden klacht in, en spanden een rechtszaak aan, en wonnen deze ook. Wij vragen een volledige uitbetaling van ons loon, niet dat een gevangenis er zich toe misbruikt, om winst te maken op onze geleverde arbeid.
Het Europese hof impliceert o.m. dat het nastreven van financieel profijt (het gebruik van gedetineerden als goedkope arbeidskrachten) niet het enige doel mag zijn v/d gevangenis arbeid, en dat aan gedetineerden zinvol werk ter beschikking moet worden gesteld.
Vooralsnog kan enkel maar verhoopt worden, dat het Hof verder gaat op de ingeslagen weg zodat de exceptie uit het art.4.3a E.V.R.M. verder evolueert naar een positieve waarborgsom voor gedetineerden.
Het CESCR heeft er bijvoorbeeld op aangedrongen dat het loonsniveau en de mate van sociale welvaart van bij privé–werkgevers tewerkgestelde gevangenen verhoogd werd, in overeenstemming met een eerdere aanbeveling van het CESCR.

De UN Standard Minimum Rules 1955, gaan ook uit van volgende stelling:

”De belangen van de gevangenen en hun beroepsvorming mogen niet onderschikt worden aan een winstoogmerk van de de instelling.”
In de basiswet hebben gedetineerden het subjectieve recht om deel te nemen aan de in de gevangenis beschikbare arbeid.
Inzake verloning ging het voorstel basiswet aanvankelijk duidelijk verder dan bepalen dat inkomsten uit arbeid schijnbaar (ongeacht of die voor de overheid dan wel voor een privé- werkgever geleverd wordt) zoveel mogelijk moesten overeenstemmen met die in de buitenwereld voor gelijkaardige activiteiten.

De bepaling is echter door de Commissie Justitie van de Kamer geschrapt.
In het eindverslag staat wel te lezen dat er gepleit wordt voor een complete herziening van het statuut inzake sociale zekerheid van gevangenen. Artikel 83§ 1 van de basiswet vereist bovendien dat de tevredenstelling van de gedetineerden in de gevangenis geschiedt in omstandigheden die zoveel mogelijk overeenstemmen met die welke in de vrije samenleving identieke activiteiten- kenmerk.

Voor zover deze omstandigheden ,maar ook de materiële arbeidsomstandigheden ,en de arbeid- sociaal rechtelijke positie van de gedetineerden bedoeld wordt, zou hieruit afgeleid kunnen worden, dat krachtens het normaliseringprincipe arbeidsvoorwaarden in dat geval moeten gelden als in de vrije samenleving.

Privacy:

Regelmatig hebben wij hier te maken schendingen van onze privacy,meer bepaald door celfouilles waar alles in rommel achterblijft en het lezen van brieven, waar voor ons dan weer een schending van ons briefgeheim wordt gevormd.
De Belgische reglementering tot bescherming van de privacy stelt, dat in de penitentiaire reglementering hier weinig aandacht aan besteed wordt.
Zij bevatten slechts enkele verspreide bepalingen inzake fouillering en celinspectie (m.n.art.179.,art.183-184en art.214.A.I.)
De A.I. kent 2 soorten celonderzoek van de cel van de als gevaarlijk aangeschreven gedetineerden (art.183-184 A.I.).

Enige waarborg tegen eventueel misbruik zijn niet voorzien:
”Wij als gedetineerde hebben niet het recht om aanwezig te zijn, er staan geen beperkingen op het controlerecht en de tussenkomst van de directeur is niet steeds vereist.”

Enkel de “regiecirculaire van 5maart 1975” heeft aandacht voor privacyproblemen: hierin vraagt de Directeur Generaal van het Bestuur Strafinrichtingen “Ervoor te waken dat na de uitvoering van een celonderzoek, al het geen er zich bevindt, terug in zijn oorspronkelijke staat van orde wordt gebracht“.

Tevens wordt eraan herinnerd, dat het lezen van brieven die in de cel worden aangetroffen, verboden is.
Merkwaardig genoeg komt een latere circulaire uit 1986 hierop terug: in deze circulaire is bepaald dat de brieven die niet voor verzending zijn aangeboden, en die bij gelegenheid van een celinspectie gesloten worden aangetroffen, geopend mogen worden, buiten de aanwezigheid van ons.

Vanzelfsprekend moeten ook dergelijke inmengingen in het privé-leven niet per circulaire, maar op zijn minste in de penitentiaire reglementen worden geregeld.
Artikel 20 A.R. stelt een “controle” in op de briefwisseling, die in overeenstemming met art.21A.R. een “uitsluitend penitentiaire karakter“ heeft.
Wat deze term precies betekent, wordt in het ongewisse gelaten. De circulaire van 9 juni 1986 preciseert, dat de controle, het behouden van orde en veiligheid tot doel moet hebben.
Wellicht wordt bedoeld, dat enkel de omslag op verboden voorwerpen wordt gecontroleerd, en niet de inhoud van het geschrift, maar wij hebben geen enkele garantie dat onze brieven niet gelezen worden.

Wij weten trouwens ,dat dit systematisch gebeurt ,op het planton ,en dat sommige brieven zelfs worden gekopieerd, dit vinden wij een groffe schending op ons briefgeheim.
Recentelijk ,werden er door beambten tijdens een celfouille trouwens brieven gelezen en doorgepeeld naar de directrice, mevr. Tyssebaert, hierop werden 2 gedetineerden uit elkaar gezet (op verschillende sectie’s geplaatst) omdat men er vanuit ging dat zij een liefdesrelatie hadden.

Beide gedetineerden beroepende zich op het briefgeheim en de privacy, maar werden dus door misbruik voor gedongen feiten geplaatst.
Normaler wijze, mogen brieven enkel geopend worden, of gelezen, in het bijzijn van ons, en de directeur /directrice.
Echter wordt hier door directieleden misbruik van gemaakt.
Wij vragen dan ook en duidelijkere reglementering, vast gelegd in circulaires of in het Algemeen Reglement van de strafinrichtingen, zodat dit soort misbruik in de toekomst niet meer mogelijk is.

Verspreiden van informatie:

Nog één van de punten ,waarmee wij geconfronteerd worden : de omzendbrieven, die voor ons zeer belangrijke informatie bevatten, over gewijzigde wetten,... Wij stellen vast, dat deze ons niet bekend worden gemaakt, hoewel deze van cruciaal belang zijn, om hierbinnen de gevangenismuren onze rechten te kunnen verdedigen. Deze omzendbrieven verschijnen wel in het bulletin der strafinrichtingen, waar wij, als gedetineerden inzage in kunnen verkrijgen, maar dit gegeven is zelfs bij penitentiaire beambten vaak zelfs onbekende.

Als wij toch verwijzen naar bepaalde omzendbrieven, krijgen wij als respons door directie en PSD, volgende laconiek antwoord: “wij beschikken over genoeg achterpoortjes”.
Dit houdt dus in, dat directie en PSD, zich niet houden, aan wettelijke regels, vastgelegd door de Minister van Justitie .

Zo is er de omzendbrief met betrekking op de V.I. (nu Strafuitvoeringsrechtbanken), en de wettelijke herhaling in onze handen gekomen, waardoor een heel deel van ons, zo maar liefst 5jaar van hun straf zien afgaan, maar het verspreiden van deze omzendbrief, binnen de gevangenismuren, wordt ons dan niet in dank afgenomen door de PSD, en directieleden, terwijl het toch om onze rechten gaat?

Artikel 10 van het EVRM waarborgt het recht om inlichtingen en informatie te verspreiden, en het recht op toegang tot informatie.
Het door een bestuurlijke overheid preventief verbod opleggen tot verspreiding van deze publicatie’s (omzendbrieven ), is strijdig met de Grondwettelijke waarborgen van artikel 19 en 25 van de Belgische Grondwet.

De European Prison Rules stellen het volgende: ”Elke gedetineerde heeft in overeenstemming met art.41 recht op informatie over zijn rechten en plichten“.
Dit recht vormt inderdaad één van de 3 basispijlers van een behoorlijke rechtspositie en het belang ervan kan dan ook niet genoeg worden onderstreept:
Zonder adequate informatie over onze rechten is de uitoefening van alle andere rechten quasi onmogelijk.

Wat de toegankelijkheid van omzendbrieven en circulaires betreft hoeft men zich dus geen illusie’s te maken, zij bevatten vele regels die rechtstreekse betrekkingen hebben op ons juridisch statuut van gedetineerde, en aldus als ’pseudo-wetgeving’ aanzien kunnen worden, maar de mededeling van omzendbrieven en circulaires aan ons, gedetineerden meedelen, wordt met de voeten getreden.

Aan de directies van strafinrichtingen wordt wel ‘gevraagd‘ ons in te lichten over die circulaires ,door de minister van justitie, en verder werd er ook gevraagd door de minister om aan ons, “bij opname in de strafinrichting een informatiebrochure te geven, die alle nuttige gegevens bevat“, en waarvan de tekst wordt aangepast in geval van wijziging van de onderrichtingen betreffende het regime. Maar directie bepaalt dus zelf welke informatie erin opgenomen wordt en welke informatie die ons onthouden wordt.

Dit heeft tot gevolg, dat het zwaartepunt van de penitentiaire regelgeving, langzaam maar zeker verschuift, naar het precaire en duistere domein van de ‘psuedo–wetgeving’.
Aldus ontsnappen fundamentele detentierechtelijke regels aan de normale waarborg op het gebied van totstandkoming en bekendmaking waardoor het principe van de “rule of law” dat een democratische rechtstaat kenmerkt, geweld wordt aangedaan.

Wat ook voor ons een hekelpunt is, is het feit dat er in het PCB geen boeken van “buiten” mogen binnen gebracht worden, terwijl de Basiswet gevangeniswezen toch stelt dat volgens §1.”De gedetineerde het recht heeft door bemiddeling van de gevangenis, voor eigen rekening, kranten, tijdschriften en andere publicatie’s mag ontvangen, waarvan de verspreiding niet wettelijk of bij rechtelijke beslissing is verboden“, en dit is ook een gewaarborgd recht door artikel 10 van het EVRM .

Sinds kort kunnen wij als gedetineerden niet meer naar de gevangenisbibliotheek, deze is ‘gesloten’ om ‘veiligheidsredenen’.
In het verleden werden bepaalde boeken, binnen de gevangenis bibliotheek, niet eens aan ons “uitgeleend”, zoals de “Codex detentierecht”.
Met welke reden werd dit recht tot inzage op cel van dit boek ons ontnomen?

Ook andere boeken zoals “Detentie- en gevangeniswezen” lagen enkel ter inzage in de bibliotheek, maar werden niet “uitgeleend“.
Hoe moesten wij, als gedetineerden op een bezoektijd van één uur, aan de bibliotheek, dan kennis nemen van deze informatie?

Ook, om niet nader gepreciseerde redenen mochten wij als gedetineerden volgens het regime circulaire van 5 maart 1975, in onze cel slechts maximaal over een tiental boeken beschikken.
Wij vragen dan ook, om een grondige herziening, en een wettelijke bepaling, om ons recht op informatie, grondig te waarborgen.

Einde DEEL 5 ...wordt vervolgd...!!

13-03-2009 om 15:48 geschreven door Vorser-Raadgever  

Begin DEEL 6...Het vervolg...!!

De geïnterneerden:

Hoewel geïnterneerden niet thuishoren in de gevangenis, maar dienen opgevangen te worden in gespecialiseerde psychiatrische opvangcentra’s, is de toestand van deze mensen schrijnend te noemen.
Sommige geïnterneerden, hier verblijven op sectie 53 A, zitten soms al meer dan 8 jaar in de gevangenis.
Zij verschijnen om de 6 maanden voor de CBM, worden uitgesteld, omdat bijna geen enkele psychiatrie geïnterneerden aanvaard, en de CBM gaat enkel af op de verslagen van de PSD,...

Alhoewel recentelijk een nieuw wetsvoorstel is ingediend, vragen wij om een dringende aanpak voor de problematiek van deze mensen. Meer bepaald omdat het gevangenispersoneel niet opgeleid is, voor geïnterneerden die in een crisis belanden, het geen dan weer resulteert, dat zij worden opgesloten in een strafcel, of erger nog vastgebonden worden opgesloten in het “cachot”.

Het medisch personeel hanteert dan weer de praktijk door hen allerlei verslavende kalmeer– of slaapmedicatie te doen slikken, om hen geestelijk helemaal “lam” te maken.
Dit ervaren wij dan weer als een groffe schending van de mensenrechten, en is op zijn minst strijdig te noemen met de medische ethiek.

De Belgische situatie waarbij de geïnterneerden gevangen gehouden worden in de gevangenis en niet in een therapeutische entiteit word onder gebracht is in strijd met art.3 van het EVRM.

Momenteel verblijven er ongeveer 467 geïnterneerden in de Vlaamse gevangenissen waarvan er 93 (of 20%) zelfs te kampen hebben met een verstandelijke handicap, 15 % van de geïnterneerden vertoont ook nog eens suïcidale neigingen.

Menige internationale aanbeveling schrijft een onverwijlde psychisch/medisch screenen voor (European Prisoners Rules 1987,art.29; the CPT Standards 2004, nr.57 tot 59, onder het item “Suicide Prevention”).

De praktijk in België wijst uit, dat tegen de internationale regelgeving, voortdurend wordt gezondigd.
Onlangs nog presenteerde de Hoge Commissie tot Bescherming van de Maatschappij de beroepsinstantie voor de invloedssfeer van de geïnterneerden te houden.
Op sectie 53 A, is ons een geval bekend waarbij een geïnterneerde dikke handschoenen werd aangeknoopt die zij dag en nacht moest dragen . Ons lijkt het ook mensonwaardig, om geïnterneerden meerdere dagen en nachten vast te riemen in het cachot, waar zij al liggend moeten eten, hun behoefte doen en dergelijke.

Dit is in strijd blijkens art.3 EVRM, omtrent de verplichtingen op de gevangenis autoriteit om de gezondheid en het welzijn van geïnterneerden/gedetineerden te beschermen.
Art.3 EVRM garandeert daarnaast het recht in hoofde van geïnterneerden/gedetineerden op een effectief onderzoek van geloofswaardige aantijgingen inzake mishandelen, en dit onderzoek moet leiden tot de identificatie bestraffing van de verantwoordelijken voor dergelijke handelingen.

Het uitzichtloze behouden v/d geïnterneerden, opgesloten tussen gedetineerden in de gevangenis verstoken van iedere therapie en behandeling, als ook de afwezigheid van een onmiddellijke psychologisch en psychiatrisch screenen en de huidige wederopsluiting procedure (art.21), en het onbestaande beklagrecht is niet overeenstemming met de zorgsector van het EVRM.

De CBM, psychiaters, mensen uit de zorgsector zouden zich beter in conclaaf terugtrekken en wachten tot er een conform EVRM wettekst is gemaakt.
Bovendien beschikt het PCB over slechts 1 psychiater, die instaat voor de zorg/opvolging van gans sectie 53A, (waarbij diezelfde psychiater maar al te dikwijls afwezig is, zoals in de zomer van 2005, toen was er gedurende 2 maanden gewoon géén psychiater) Dit doet toch op zijn minst vragen rijzen ?

Problemen met wachttijden voor een solo–cel.

Sectie’s 54A en 54B, zijn sectie’s voor langgestraften, dus voor mensen die al een veroordeling hebben.
De meeste hebben celstraffen, die de 5, 10 of 20 jaar te boven gaan. Het spreekt voor zich, als men zulke lange straf moet uit zitten, deze mensen kiezen voor een solo–cel.
Een probleem,... want zowel op sectie 54A en 54B zijn slechts 14 solo–cellen beschikbaar terwijl per sectie 28 mensen opgesloten zitten. Men wordt dus verplicht, om op duo te gaan zitten, en men heeft dan dikwijls niet de keuze wie er als persoon in cel wordt bij gestoken.

Dit creëert spanningen en problemen, want je moet je op de “wachtlijst“ zetten, om een solo-cel te krijgen, wat soms maanden kan aanslepen, vooraleer er een solo-cel beschikbaar is.
Daardoor worden wij dan soms ook nog geconfronteerd, dat men drugsverslaafden binnen brengt, die dan in je nabijheid afkickt, wat allerminst prettig te noemen is. Ook is het al voorgevallen, dat een geïnterneerde van sectie 53A, naar boven wordt verplaatst, wat al helemaal niet kan, dit is dus de vermenging van geïnterneerden, met gedetineerden.
Ook mensen in voorhechtenis worden dikwijls op secties 53A en 54B geplaatst, terwijl de sectie van de voorgehechten sectie 53B is. Bovendien is het regime op sectie 53A en 53 B niet te vergelijken, met het regime van de langgestraften.

Directie benut als tuchtsanctie soms, een langgestrafte op sectie 53B te zetten, tussen de mensen in voorhechtenis ,met als gevolg dat deze mensen, gewoon niet meer van cel komen aangezien zij niet wensen geconfronteerd te worden met de drukte, spanningen, en het komen en gaan van voorhechtenissen, die in vrijheid worden gesteld.
Wij vragen dan ook, om aan deze problematiek een einde te maken en te voorzien in voldoende solo-cellen.

Voeding:

1 van de grootste problemen, die nochtans de gezondheid van ons allen, gedetineerden aangaat, is de voeding die we hier krijgen.
Het middagmaal bestaat uit groenten, die meestal volledig plat gekookt zijn, zodat de voedingswaarde volledig verloren is.
Vitaminen en mineralen bevatten deze groenten niet meer. Het middagmaal is éénzijdig, wat inhoud, dat er wekelijks hetzelfde geserveerd wordt.
Het vlees is ofwel te doorbakken, ofwel gewoon half gebakken, ofwel zo taai, dat je er iemand mee het hoofd kan inslaan. Het vlees dat wordt geserveerd, is ook bijna iedere week hetzelfde.

De sauzen worden aangedikt, en eigenlijk walgt iedereen van het uitzicht en de kwaliteit van de voeding.
Het middagmaal wordt trouwens geleverd in karren, die het voedsel warm moeten houden.
Desserten die worden geserveerd zijn meestal twee dagen nadien vervallen.
Fruit wordt veel te weinig gegeven.

Met het middagmaal gebeuren nog andere rariteiten: op sectie 54B, had gedetineerde X een worm in haar visfilet, op sectie 52 B zaten er slakken tussen de salade, voor 2 weken waren de appels op sectie 54 A van binnen rot enz.
Het recht op degelijke voeding is een mensenrecht. Ook is, het onlangs gebeurt, dat wij twee dagen achter elkaar geen groenten kregen.
Er is mogelijkheid om zelf te koken, en voedingswaren aan te kopen op de kantinelijst, doch zijn de prijzen veel te hoog, en het aanbod van groenten is te beperkt.

De charcuterie kantine is bovendien ook nog afgeschaft, omdat het PCB niet over de nodige koeltechnieken beschikt, en er is sprake om een deel van de patisserie kantine ook af te schaffen.

Op de kantinelijst staan ook geen noten of zaden, en voor de vegetariërs /veganisten is dit helemaal een ramp.
Men voorziet een aanpassing van voeding voor moslims, maar vegetariërs hebben geen vleesvervangers en tevens wordt er geen aangepast dieet aangeboden.
Recentelijk werd er op de kantinelijst muesli en enkele sojaproducten bijgezet, doch deze werden twee weken niet geleverd . Waarom is ons niet duidelijk. Wij hopen dat er degelijk werk wordt gemaakt van de voeding, zowel voor de vleeseters, als voor de niet vleeseters.

Het is niet, omdat wij van onze vrijheid zijn beroofd, dat wij geen recht hebben op degelijke voeding, die nodig is, om een “gezond bestaan“ in ere te houden.
De UN Standard Minimum Rules 1955 onderstreept de stelling, “dat alle gevangenis accommodatie moet voldoen aan alle gezondheidsvoorwaarden”.
Mogelijk is het gebrek aan gezonde voeding een schending van artikel 3 van het EVRM.
Wij hebben als gedetineerden volgens de Basiswet het recht om klachten in te dienen hieromtrent, dit wordt geregeld in titel 8 van de basiswet. Artikel 42 van de Basiswet stelt ook dat er voldoende voedsel moet zijn maar dat dit voedsel tevens aangepast moet zijn, aan de gezondheidstoestand van de gedetineerde.

De PSD’s of Psychosociale Diensten

Het hekelpunt van iedereen ! Sectie 33A, (de mannenafdeling) heeft er al een collectieve klacht voor ingediend die in het Staatsblad is verschenen, maar hier op de vrouwenafdeling is het al niet beter.
De PSD- poppemiekes, die ofwel “ziek” zijn, of op “verlof“ zijn,... er kunnen boeken over geschreven worden.
Zij staan in voor een “professioneel” verslag op te maken over ons, maar wij vragen ons terecht af, of zij ooit wel psychologie bestudeert of gestudeerd hebben.

Zij kijken vanuit de hoogte aan, en maken verslagen op, aan de hand v/d observatieverslagen die door beambten op sectie worden opgesteld, terwijl wij de PSD nooit zelf op sectie zien.
Sommige ‘presteren’ het om een verslag van 3 jaar geleden, te gebruiken als “professioneel” verslag.

Als men vragen indient voor verlof of uitgangspermissies volgt steevast het antwoord ”Brussel”, alles wordt altijd op Brussel (de D.I.G.) afgeschoven. Het is de PSD, die nochtans voor 99% verantwoordelijk is, (omdat ze weer “ziek of op “verlof” waren), dat mensen worden uitgesteld op personeelscolleges en dat omdat “de papieren niet in orde waren...”of dergelijke.

Op 100 vrouwen, zijn er hier ook maar 2 PSD’s beschikbaar. Wij vragen een grondige doorlichting v/d PSD’s en meer professionele mensen.
Hetgeen waar wij nu mee opgezadeld zitten van PSD’s,... daar hebben wij geen boodschap aan, wij stellen voor, dat zij eerst gaan studeren, alvorens over ons verslagen te maken.
En de koele “Übermensch”- houding bevalt ons evenmin. Zij hebben te veel macht, en weten altijd alles beter.

Tuchtrapporten:

Alhoewel de regels qua tuchtprocedures recent eerlijk verandert zijn (men mag enkel een tucht schrijven als men gevaar voor zichzelf of anderen is) wordt dit toch nog met de voet getreden.
Wij mogen bij een tuchtsanctie nu een advocaat waarschuwen. MAAAR,…. Directie misbruikt ook hier haar macht, door te zeggen, “dat ze wel ‘achterpoortjes’ vinden”.
Dit kan dus niet.!

In het verleden werden tuchtrapporten bij de vleet geschreven, zette men mensen tot een maand op strikt, en en leek het hier op een kindertuin, i.p.v. volwassen mensen ondereen.
Wij eisen dat directie zich houdt aan de nieuwe regels die rond tuchtprocedures zijn vastgelegd.
In het verleden werden zelfs zwangere vrouwen in de strafcel opgesloten en werd een moeder drie dagen van haar kind gescheiden. Wansmakelijk !!!!!!

Medische verzorging :

Ondanks dat het PCB over een medisch centrum beschikt, en er een dokter voorzien is voor de vrouwenafdeling, laat de medische verzorging hier op veel vlakken te wensen over, en wordt een te veelvoudig bezoek aan de dokter aanzien als “aanstellerij“ en wordt er zelfs gedreigd met “tuchtsancties”.

Enkele voorbeelden: in april 2005, stierf een medegedetineerde ten gevolgen van een CVA (hersenbloeding). Al lange tijd klaagde zij of extreme vermoeidheid en hoofdpijn.
De dokter deelde haar mee, dat als ze nog 1 keer op dokterbezoek kwam, ze een tuchtsanctie kreeg. 4 Dagen later stierf ze, in het werkhuis.

De familie noemde dit een doofpot-schandaal.
In de zomer van 2003 stierf, een andere medegedetineerde aan een hartaanval. Zij was nochtans hartpatiënte en klaagde al enkele dagen over pijn in haar arm, die uitstraalde.
De dokter deed niets, en ze werd dood aangetroffen in haar bed teruggevonden, op sectie 53A.

In 1 geval werd de medische verzorging afgedwongen door een advocaat, omdat er geen gevolg werd gegeven aan de papieren van de arts ”buiten“ die al meer dan 1 maand in het bezit waren van de arts op de vrouwenafdeling. De meesten onder ons die naar de dokter gaan ,wegens pijn in het hoofd ,e.d. moeten van de dokter naar de “wandeling“ gaan daar zou dan wel alles mee opgelost raken...

In 2002 stierf de man van een medegedetineerde, omdat men de wonde t.g.v. operatie keelkanker niet verzorgd had, de man lag op het Medisch Centrum, en werd vlug, vlug, vlug vrijgelaten... 2 weken daarna stierf hij.

De gevangenis moest de begrafenis niet meer betalen.

De lijst met medische nalatenschap en gebrekkige verzorging kan blijven doorgaan...
Medicatie wordt dikwijls ook verwisseld.
Het gebeurt regelmatig, dat de buurvrouw jou medicatie krijgt en omgekeerd...
Volgens de Memorie van Toelichting en het Voorstel van de Basiswet “is de rechtspositionele benadering de eerste krachtlijn van de basiswet, op een gezondheidszorg die kwalitatief evenwaardig is met deze die aan mensen buiten de gevangenismuren ter beschikking gesteld wordt“. Dit wordt verwoord in artikel 88 van de Basiswet.

Het Mensenrechten comité geeft aan artikel 10 (3) BUPO ook zijn bezorgdheid aan over lamentabele gezondheidstoestanden in gevangenissen. De UN Medical Ethics principles 1982 ondersteunen dezelfde principes. De inhoudelijke invulling van het gezondheidscriterium is echter beperkt.
Met name ,het niet toedienen van medische zorg kan een schending van art.3 EVRM betekenen.

Uit de Basiswet kan afgeleid worden dat patiëntenrechten ook van toepassing zijn op ons.
Helaas wordt er meteen een voorbehoud gemaakt inzake het recht op informatie : ”Volgens artikel 92§2 kunnen wij geen enkel afschrift krijgen van ons patiënten dossier.”

Intern bezoek:

De regelingen over onze interne bezoeken (gedetineerde met gedetineerde). Deze staan op zeer losse schroeven...
Volgens directie heeft men recht, als men kan bewijzen (schriftelijk) dat men een gedetineerde al 6 maanden als schriftelijke relatie kent, dat het intern bezoek wordt toegestaan (automatisch). Maar dit gebeurt niet, in de meeste gevallen, moeten wij nog eens 6 maanden wachten, vooraleer wij ons intern bezoek krijgen.
Wij stellen vast, dat hier geen enkele regel of richtlijn omtrent bestaat.
Het zou dus meer dan wenslijk zijn, dat een duidelijke regel omtrent het intern bezoek wordt vastgelegd in het gevangenisreglement.

En het gaat nog verder. Gedetineerden die met elkaar wensen te huwen, worden maar al te dikwijls tegengewerkt vanuit directie (met Tyssebaert op kop). Tyssebaert weigerde zelf om de ambtenaar van de burgerlijke stand binnen te laten om 2 gedetineerden te huwen,...

Tenslotte de wet Dupont,... die bij het personeel zelfs niet geheel bekend is... Als penitentiaire beambten zelf niets weten van het reilen en zeilen in het instituut waar ze tewerkgesteld zijn, hoe kan er dan met ons, gedetineerden sprake zijn van een mens – mens samenwerking in de positieve zin ???? Wij hopen dat onze klachten gehoord worden, en dat er daadwerkelijk voor oplossingen gezocht wordt, opdat de sfeer binnen het penitentiaire beleid een positieve wending krijgt.

De vrouwen van secties 54A, 54B,52B,53A en 53B.

BRON : http://ovl.indymedia.org/

...