~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
03-12-2008
Hangmatsossen boos op Carolien
Waar is het leuker toeven, waar kunnen we beter zijn ...dan bij ons
Carolientje Gennez. De laatste keer dat we vlinders in de buik hadden
bij het vermelden van haar naam was toen ze blijk heeft gegeven van
doortastende staatsmanskunst en ze dat zootje ongeregeld, die zogezegd
linkse nageboorte bekend onder de ronkende benaming van VL-pro, heeft
gedropt. Toen we vandaag echter op haar site terechtkwamen ebde onze passie weg als water in de Sahel en wapens in Kivu. We laten jullie mee oordelen en genieten van de wetenschappelijke uitleg die we ter plekke mochten ontdekken : http://www.carolinegennez.be/artikel/in-de-pers/iedereen-kan-lid-zijn-van-sp/
en
leest u samen met onze verbaasde oogjes even mee maar ga eerst rustig
zitten want het kan schadelijk worden voor de gezondheid
'Iedereen kan lid zijn van sp.a
sp.a'ers, wie zijn ze? Wat denken ze? sp.a-voorzitster
Caroline Gennez heeft het antwoord. Ze liet een wetenschappelijke
analyse van haar partij maken door de UGent. Er werden duizend sp.a-leden
ondervraagd, zowel actieve als passieve leden. Een van de belangrijkste
conclusies die Gennez trekt uit het onderzoek, is dat bijna iedereen
lid kan zijn van sp.a.
'Dit
ledenonderzoek toont aan dat wij een partij zijn voor de doorsnee
Vlaming', zegt Gennez. 'Gematigd links van het centrum en
ethisch-progressief.' En overwegend katholiek. Vier op de tien
SP.A-leden noemt zich christelijk of katholiek. Iets meer dan een derde
is vrijzinnig. Bij de mandatarissen ligt die verhouding anders. Daar
noemt 65 procent zich vrijzinnig. Een op de vijf mandatarissen rekent
zich tot het christendom of het katholicisme.
Met
een gemiddelde leeftijd van 55 jaar kan de SP.A bezwaarlijk een
jongerenpartij genoemd worden. De belangrijkste leeftijdsgroep is die
tussen 56 en 65 jaar (22 %). Vooral die oudere leden zijn weinig
enthousiast over de multiculturele samenleving. Om de technische fiche
van de SP.A'er compleet te maken: een meerderheid is arbeider,
technisch en hoger niet-universitair onderwijs zijn de belangrijkste
opleidingsniveaus en ruim 40 procent heeft het moeilijk om rond te
komen.
Gennez kondigde onmiddellijk bij haar
aantreden al aan dat ze de partij wou laten doorlichten. De
voortdurende verwijten dat er niet naar 'de basis' geluisterd wordt,
zijn daar niet vreemd aan. De resultaten van het onderzoek sterken haar
in de overtuiging datsp.a
geen linksere koers moet gaan varen. Zo vindt bijna de helft van de
leden (47,8%) het generatiepact een goede zaak. Opvallend, want het
pact werd in aardig wat analyses net aangehaald als een reden voor het
slechte verkiezingsresultaat van desp.a in 2007. Vooralsp.a Rood en het ABVV waren die mening toegedaan. Nu blijkt dat slechts 22 procent van de leden echt tegen het generatiepact is.
In
deze tijden van karteldiscussies levert het onderzoek interessant
cijfermateriaal. De leden blijken eerder pragmatisch van aard en zijn
bereid compromissen te sluiten. De partij heeft erg weinig
programmapuristen in de rangen, niet meer dan één op de tien wil tot
elke prijs vasthouden aan het programma.
De
snelheid waarmee Caroline Gennez vorige week het kartel opblies na de
partijraad van Vl.Pro kwam voor sommigen als een verrassing. De cijfers
geven haar echter gelijk. Binnen de partij was er geen groot draagvlak
voor het kartel met de links-liberalen. Een derde van de leden is
voorstander, een derde is tegen en de rest zal het worst wezen. Het
programma van Spirit (zoals Vl.Pro nog heette toen het onderzoek
plaatsvond) wordt het 'minst slecht' beoordeeld. Het krijgt een vijf op
tien, terwijl andere partijen het moeten stellen met 1,2 of 3 op tien.
Ook
voor de toekomst van Bert Anciaux (Vl.Pro) en andere Vl.Pro'ers die een
partijwissel overwegen is de analyse leerrijk. 83 procent vindt
namelijk dat op de kieslijsten best alleen mensen met een lidkaart
staan. Ze willen ook meer kansen voor de eigen mensen.
Niet alle leden stemden bij de federale verkiezingen in 2007 voor SP.A/Spirit.
Een kleine 10 procent ging vreemd, hoofdzakelijk met CD&V en Groen!
Mogelijk speelde het communautaire discours van de christendemocraten
daarbij een rol. Bij de socialisten zitten amper voorstanders van een
onafhankelijk Vlaanderen, maar dat betekent niet dat het communautaire
verhaal hun koude kleren niet raakt. Ruim de helft van de leden wil
meer bevoegdheden voor de gemeenschappen en gewesten.
Een
andere opvallende vaststelling is dat bij de Vlaamse socialisten niet
meer mensen zijn aangesloten bij de vakbond dan gemiddeld in
Vlaanderen. De 'syndicaliteitsgraad' vansp.a
ligt rond het Vlaamse gemiddelde: 62 procent. 'We zijn geen de
vakbondspartij maar een diverse, open ledenpartij', zegt Gennez. De
dominerende vakbond is niet verrassend het socialistische ABVV, goed
voor 82 procent. Vooral jongeren neigen ook naar het ACV. Meer dan een
vijfde is er lid van.
Het onderzoek bevestigt uiteraard ook heel wat denkbeelden over sp.a.
Het mag geen verrassing heten dat de prioritaire thema's
werkgelegenheid, pensioenen, gezondheidszorg en armoedebestrijding
zijn. Driekwart vindt dat werklozen harder moeten worden aangepakt als
ze werk weigeren. 'We zijn een sociale partij, die voor sociale
bescherming is, maar tegen hangmatsocialisme', zegt Gennez.
Appreciatiecijfers
van het oppositiewerk van SP.A zijn niet voorhanden. Over het
regeringswerk is men binnen de partij betrekkelijk positief. Iets meer
dan 65 procent vindt dat er de afgelopen jaren goed werk geleverd is.
De Standaard, woensdag 3 december 2008
Wat
dacht u ervan, beste lezer? Het geld dat aan deze grondige studie werd
uitgegeven is zelden nuttiger besteed...of wat zou u doen, waarde
landgenoot, als je partij rake klappen krijgt, een paar keer na elkaar
zodat ze amper nog rond de 15% schommelt. Waarnaar peilt u dan? Peilt u
dan naar wat er nog achterblijft als lid of peilt u best naar wat er te
recupereren valt ergens anders?
Dit is begot een tevredenheidsenquête bij de leden...als Gennez daarop
een wervend project will starten zal dit even enthousiasmerend werken
als de reclame van een begrafenisondernemer in een lokaal
reclameblaadje...
Kijk Gennez, je hebt hiermee nu wetenschappelijk ontdekt dat je
voorzitster bent van een succesvolle afdeling van WOW (waardig ouder
worden) dat hadden wij je gratis ook willen komen vertellen. Dat dit
meteen bewijst dat niemand zit te springen om een linksere koers te
steunen...je lijdt waarschijnlijk reeds aan enige hersenverweking want
de voorzitterverkiezing binnen je eigen sp-a was niet meteen een kreet
om een gematigd rechtse koers te varen, menen wij ons te herinneren.
Buiten dan de gedesignde partijtopbonzen die wat bleekjes wegtrokken
bij de resultaten van ene tot dan toe vooral erg onbekende De Bruyn die
toevallig wel iets linksere klemtonen wil leggen.
Wij kunnen je eveneens, en weer gratis en voor niks, vertellen dat uit
onze uitstekende vakbondscontacten die jouw leden blijkbaar niet zo erg
nuttig vinden, zeer duidelijk blijkt dat de jongeren zeer snel en zelfs
vrij massaal de weg vinden naar de syndicale strijd. Maar geen van deze
jongeren voelt zich zelfs maar aangetrokken door jouw
bejaardenafdeling. En we zullen ons hier maar meteen verontschuldigen
bij je iets oudere leden omdat wij ouderdom en links niet als
tegenstrijdige begrippen wensen te beschouwen.
Wij wensen je in elk geval erg veel succes met je conclusies en
misschien heb jij het wel bij het rechte einde. Voor ons is het nu wel
heel erg duidelijk dat er met jou geen verandering zal komen en het
afkalven van de verkiezingsresultaten verder zijn rustige gangetje zal
gaan. Langs de linkerkant heerst de rust van het kerkhof en de
zelfgenoegzaamheid van een Fortisbestuurder. Hiervoor zullen we in
Vlaanderen een zeer hoge tol betalen aan al dat rechtse gebrul en
gebral.
Wij hadden je vorige keer gevraagd je afspraak met de geschiedenis niet
te willen missen. Wel, het staat nu vast dat je in het pantheon der
groten zal opgenomen worden, naast Blair, Hollande, Royal en nog een
paar grote verliezers...
Wij doen hier dan maar meteen een oproep tot het oprichten van een
nieuwe linkse partij in Vlaanderen zelfs al weten we dat het roepen in
de woestijn is maar tussen ons en Carolien komt het nooit meer goed.
Wij houden niet van hersendode voorzitters.
Om een klein
beetje te beseffen in welk wespennest onze Belgische soldaten zich
zullen begeven raden we ten zeerste aan onderstaande link te raadplegen
die leest als een roman en die ons zeer deskundig uitlegt wie de
verschillende sympathieke luitjes zullen zijn die bestreden moeten
worden of met wie men een alliantie zal sluiten. Moeilijk te kiezen
hoor! Allemaal even toffe jongens! De handigsten onder jullie kunnen
hier zelfs kaartjes vinden met de posities van elke groep...dit is
leuker dan een stom videospel ...
en we vonden ook wat nederlandstalige en iets of wat beknoptere uitleg ...
CONGO: Milities in Oost-Congo hebben uiteenlopende agendas Jelle De Mey BRUSSEL, 4 maart 2008 (IPS) - Het conflict in het oosten van Congo draait niet alleen om de toegang tot grondstoffen. De verschillende gewapende groepen houden er elk hun agenda op na. Dat maakt het vredesproces er niet eenvoudiger op, zeker nu de onderhandelingen in Goma zijn opgeschort. Steven Spittaels van het Belgische onderzoeksinstituut IPIS (International Peace Information Service) heeft de drijfveren van de conflictpartijen in Oost-Congo letterlijk in kaart gebracht. Hij onderscheidt vier motieven van de gewapende groepen en hun leiders: hebzucht, grieven, macht en overlevingsdrang. Op basis van de kaarten maakte hij een analyse van de situatie in Noorden een deel van Zuid-Kivu. Het Congrès national pour la Défense du Peuple (CNDP), de militie en politieke beweging van de Congolese dissidente generaal Laurent Nkunda, is ongeveer 4.000 manschappen sterk en werpt zich op als de verdediger van de Tutsi-minderheid in Noord- en Zuid-Kivu. Het territorium dat het CNDP controleert, valt inderdaad samen met de gebieden waar zich de meeste Tutsi-vluchtelingen bevinden. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, haalt het CNDP eerder beperkte inkomsten uit de illegale mijnbouw. Nkundas soldaten heffen wel belasting op de grondstoffen die in hun gebied gedolven worden, maar ze innen evenzeer taksen op het transport van ertsen, hout en andere waren. Daarnaast doet Nkunda doet zijn voordeel bij de zogenaamde koeien zonder grenzen. Op Congolese weiden graast vee dat melk produceert voor de Rwandese markt. Kennelijk dient hij eerder de belangen van zijn geldschieters dan van de Tutsi-bevolking, merkt Spittaels op. In Noord-Kivu zijn nog tal van andere milities actief, bekend onder de verzamelnaam Mayi Mayi. De meeste van die groepen hebben zich begin 2007 verenigd in een coalitie die het naar eigen zeggen opneemt voor de Congolese slachtoffers van het aanhoudende geweld tussen Nkunda en de Rwandese Huturebellen. Het is de Mayi Mayi niet om politieke macht te doen. Hun acties richten zich niet tegen de Congolese regering of haar leger, maar wel tegen de CNDP. Ze willen vooral land winnen op de Tutsis en hun eigen overleven veilig stellen. Hun discours is eerder racistisch. Ook de Rwandese Hutu-rebellen van het (Front democratique pour la Libération du Rwanda)(FDLR) willen in de eerste plaats overleven. Ze vormen de grootste gewapende groep in Oost- Congo. De top van de militaire organisatie telt nog enkele daders van de Rwandese genocide in 1994. Officieel willen deze rebellen terug naar Rwanda als hun veiligheid gegarandeerd is. De Huturebellen houden zich voornamelijk schuil in bosrijke gebieden, verkiezen de nabijheid van de Rwandese grens en stellen ze zich defensief op. De laatste inval in Rwanda dateert van drie jaar geleden. Smokkel De inkomsten uit de mijnbouw blijven belangrijk voor het FDLR. Er bevinden zich verscheidene coltan- en casserietvoorraden in de gebieden die zij controleren. Toch strijden ze niet om de toegang tot de grootste mijnen in de regio. De rebellen hebben veel militaire macht, maar weinig politieke invloed. Ze controleren geen steden, maar dringen wel door in de landelijke gebieden buiten de CNDP-zones. Ze stellen zich strategisch op langs de wegen en heffen belastingen bij iedereen die voorbije komt, van maman tot echte handelaar. In Zuid-Lubero, aan de grens met Oeganda en Rwanda, hebben FDLR-strijders ook een winstgevende drugshandel op poten gezet. De grootschalige cannabisteelt in het grensgebied valt voor het merendeel onder de controle van het FDLR, staat in het IPIS-rapport te lezen. Elke oogst levert zon 10 ton chanvre op, de lokale cannabisvariëteit. De meeste kopers zijn vrouwen van Congolese officieren. Hun echtgenoten regelen het vervoer naar Rwanda en Oeganda., weet Spittaels. Voor een zak van 60 kilo krijgen de dorpelingen 30 dollar (20 euro). Na verwerking in Goma is de drugs tot 100 dollar (66 euro) per kilo waard op de markt van Gisenyi, in Rwanda. Ten slotte is ook het Congolese regeringsleger (FARDC) sinds het decemberoffensief tegen Nkunda massaal aanwezig in Oost- Congo. Het leger laat zich in het gebied ook in met de illegale handel in tropisch hout en koffie. Het is niet ondenkbaar dat in de toekomst nog meer soldaten bij deze transacties betrokken raken, tenzij er een oplossing komt voor de onderbetaling en het algemene gebrek aan discipline in het leger, preciseert de studie. Als enige heeft de FARDC de directe controle over bepaalde mijnsites. Dat verklaart de aanwezigheid van regeringstroepen in het relatief kalme Shabunda, in het noorden van Zuid-Kivu. De 11de brigade drijft er handel in ertsen die naar Tshonka worden vervoerd, vanwaar de grondstoffen per vliegtuig naar Bukavu gaan, aldus Spittaels. Alle gewapende groepen teisteren de burgerbevolking en treden de mensenrechten met voeten. Het CNDP heeft een kwalijke reputatie als het op seksueel geweld en kindsoldaten aankomt. Hetzelfde geldt voor het FDLR, dat eveneens bekendstaat voor heffing van illegale belastingen, afpersing en plundering. Zelfs het Congolese leger blijkt een factor van onveiligheid in het gebied. Oplossing Wanneer het over de rebellengroepen in de Kivus gaat, ligt de focus al te vaak op de economische motieven, vindt hoogleraar en Congo-kenner Koen Vlassenroot van de Gentse universiteit. De andere drijfveren verdienen volgens hem dezelfde aandacht. Vlassenroot ziet geen heil in de militaire oplossing waar Kinshasa eerder voor opteerde. Vrede in Kivu zal enkel mogelijk zijn als er voldoende vertrouwen en wil is bij de gewapende groepen. Er is verregaande lokale verzoening nodig. Maar ook het centrale gezag moet het vredesproces meedragen. Dat kan door Oost- Congo meer toegang te geven tot de politieke macht. Door Nkunda uit te schakelen, los je het probleem niet op. Er staan anderen klaar om zijn plaats in te nemen, stelt Vlassenroot. Op 23 januari werd een staakt-het-vuren in de beide Kivus ondertekend. Maar sindsdien vonden er in Noord-Kivu meer dan 100 gewapende confrontaties plaats, meestal tussen Mayi Mayi en CNDPers. Beide gewapende groepen hebben de onderhandelingstafel in Goma verlaten, waardoor de uitvoering van het vredesverdrag dode letter blijft. www.ipisresearch.be/mapping_kivu.php IPS(JDM, MC)
We horen wel degelijk heldhaftige taal bij de politiekers die plots waarschijnlijk tot grote Afrikakenners werden omgeturnd...
De meeste Vlaamse partijen zijn het erover eens dat België op de vraag
moet ingaan om troepen naar Oost-Congo te sturen. Maar dat kan enkel na
een debat in het parlement en met een sterk mandaat. Dat verklaarden de
voorzitters van CD&V, Open Vld, sp.a en LDD in een debat in De
Zevende Dag. Ook Groen! meent dat België verantwoordelijkheid moet
opnemen.
"Affreuze situatie" Voor
Marianne Thyssen (CD&V) is de situatie in Oost-Congo "affreus" en
moet er iets gebeuren. Ze is tevreden dat Yves Leterme op de vraag wil
ingaan, maar er is voor haar wel een grondig debat nodig in het
parlement aangezien de aanbevelingen van de Rwandacommissie bepalen dat
België geen troepen mag sturen naar oud-kolonies.
"Ook andere Europese landen" Ook
Bart Somers (Open Vld) stelt dat de regering bereid is de VN-vraag te
onderzoeken en dat het parlement moet meebeslissen. Voor Open Vld
moeten ook andere Europese landen aan de overbruggingsmacht deelnemen.
"Goede afspraken nodig" Caroline
Gennez (sp.a) vindt ook dat het sturen van troepen naar Oost-Congo moet
kunnen, maar dan zijn zeer goede afspraken nodig over wie aan de
overbruggingsmacht zal deelnemen, wat die macht moet doen en voor
hoelang. "We zijn kwetsbaar in Congo", benadrukt ze.
"Leger is er om te vechten" Belgische
militairen mogen in Oost-Congo niet opereren onder Belgische vlag, maar
onder de vlag van de Europese Unie of de Verenigde Naties, meent
Jean-Marie Dedecker (LDD). Er moet een sterk internationaal mandaat
zijn en de soldaten moeten bewapend zijn. Dedecker was het niet eens
met zijn sp.a-collega, dat België moet doen waar het goed in zoals het
beschermen van humanitaire missies. Het leger is er om te vechten,
aldus de LDD-voorzitter.
"Verantwoordelijkheid opnemen" Vanuit
het partijcongres liet ook Mieke Vogels (Groen!) weten dat België zijn
verantwoordelijkheid moet opnemen omdat de noden in Oost-Congo dermate
groot zijn. (belga/tdb)
30/11/08 11u51
maar vandaag doken al wat meer genuanceerdere meningen op :
Ex-leden Rwanda-commissie zien Belgische soldaten in Congo niet zitten
BRUSSEL
- Politici die in de Rwanda-commissie zetelden, vrezen dat Belgische
soldaten in Congo niet als 'neutraal' beschouwd worden.
Van onze redacteur
'De parlementaire commissie van onderzoek betreffende de gebeurtenissen
in Rwanda' onderzocht in 1997 maandenlang wat er fout gelopen is bij de
moord op de tien Belgische para's en de daaropvolgende genocide. Guy
Verhofstadt (Open VLD), de toenmalige Nederlandstalige rapporteur van
de senaatscommissie, wil geen commentaar geven. Philippe Mahoux (PS),
zijn Franstalige tegenhanger, doet dat wel. 'De redenen waarom we toen
besloten hebben dat België beter geen troepen meer naar ex-kolonies
stuurt, bestaan vandaag nog altijd', luidt het.
Volgens
de PS'er is het probleem dat Belgische soldaten in Congo niet als
neutraal zullen worden beschouwd. 'Alleen al door hun aanwezigheid
bestaat het risico dat ze andere soldaten in gevaar brengen', klinkt
het.
Mahoux ziet geen graten in Belgische soldaten
die ondersteunende opdrachten uitvoeren. 'In 2003 is dat systeem bij de
operatie-Artemis ook gebruikt.' De Belgen leverden toen medische hulp
en vervulden transportopdrachten met C-130's.
MR-senator
Alain Destexhe, de toenmalige secretaris van de commissie, merkt op dat
de commissie nooit een verbod op het sturen van troepen naar
ex-kolonies heeft beslist. 'Een aanbeveling van een onderzoekscommissie
is trouwens geen wet.' De Franstalige liberaal herinnert aan de
precieze tekst die werd goedgekeurd: 'Het verdient aanbeveling dat
België geen contingent meer levert voor VN-operaties in landen waarmee
vroeger een koloniale relatie bestond. Dit mag België evenwel niet
weerhouden om, indien nodig, op eigen initiatief evacuatie-opdrachten
in deze landen uit te voeren.'
Destexhe benadrukt
dat we ons bewust moeten zijn van de menselijke en politieke risico's
die verbonden zijn aan zo'n operatie. Het gevaar dat er Belgische
soldaten sneuvelen is reëel, klinkt het. Net zoals het ontstaan van
anti-belgische gevoelens bij een deel van de Congolese bevolking. 'In
elk geval zou het beter zijn om het sturen van troepen te vermijden.
Voorwaarde is wel dat er andere Europese landen zijn die troepen willen
leveren.
Toenmalig Groen!-senator Vera Dua merkt
op dat de commissie niet over een nacht ijs is gegaan bij het
formuleren van de aanbevelingen. Ook Dua vreest dat, als ons land
beslist troepen te sturen, het zeer moeilijk zal zijn voor Belgische
soldaten om als neutraal beschouwd te worden.
De
groene politica zou het ook niet verstandig vinden, mocht ons land
beslissen soldaten in de frontlinies in te zetten. 'België moet zijn
verantwoordelijkheid opnemen. We moeten zoveel middelen vrijmaken en
Belgen sturen. Maar de Belgen zouden beter voor logistieke
ondersteuning zorgen of transportopdrachten vervullen.'
Volgens
CD&V'er Ludwig Caluwé moet er met alle aanbevelingen worden
rekening gehouden. 'Het is zeker zo belangrijk om, als men troepen
stuurt, te zorgen voor een voldoende stevig mandaat en voldoende
bescherming', aldus Caluwé.
Steven Samyn
We vonden nog een uiterst lezenswaardig verslagje van de senaat van nog niet zo heel lang geleden...
Belgische Senaat
Handelingen
VRIJDAG 15 JULI 2005 - NAMIDDAGVERGADERING
(Vervolg)
Vraag
om uitleg van mevrouw Sabine de Bethune aan de minister van
Buitenlandse Zaken over «de wapenhandel in de regio van de Grote Meren»
(nr. 3-985)
De voorzitter. -
Mevrouw Els Van Weert, staatssecretaris voor Duurzame Ontwikkeling en
Sociale Economie, toegevoegd aan de minister van Begroting en
Overheidsbedrijven, antwoordt namens de heer Karel De Gucht, minister
van Buitenlandse Zaken.
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Dinsdag 5 juli verscheen het rapport van Amnesty International: Democratic Republic of Congo, arming the east.
Het betreft een onrustwekkend rapport, want ook dit jaar is er nog
altijd sprake van illegale smokkel van wapens in Oost-Congo via de DRC
zelf, Rwanda en Oeganda. De leveranciers zijn afkomstig uit de Balkan
en Oost-Europa, onder meer Kroatië, Tsjechië en Bosnië-Herzegovina.
Er rijzen nog altijd
vragen over de rol van Rwanda en Oeganda die, zo blijkt uit het
rapport, bendes en rebellengroepen in Oost-Congo blijven bevoorraden om
destabilisatie te veroorzaken in de DRC. De wapens en munitie worden
gebruikt voor het plegen van ernstige mensenrechtenschendingen. Er
bestaan ook nog steeds wapens-voor-diamanten-akkoorden met Tsjechische,
Israëlische en Oekraïense bedrijven.
Het rapport maakt duidelijk melding van blijvende schendingen van het wapenembargo van de Verenigde Naties.
Ondertussen blijkt dat
de MONUC niet in staat is de grenzen en de luchthavens afdoend te
bewaken en te controleren. Er zijn tevens meldingen van het verhinderen
van controles op luchthavens door wapeninspecteurs van de VN en de
MONUC. Bij de bevolking bestaat veel ergernis over de blijkbaar
machteloze MONUC, die ondanks het onlangs opgestarte initiatief om de
rebellen te verdrijven, niet in staat blijkt de bevolking te beschermen
tegen plundering, verkrachtingen en moorden.
Tevens werd bekend dat
de minister van Buitenlandse Zaken vragen heeft gesteld aan de groep
van experts van de VN-Veiligheidsraad over een mogelijke levering van
wapens aan een geheime dienst van de DRC, de Agence Nationale de
Renseignements, ANR, die, zo blijkt, buiten de uitzonderingen van het
wapenembargo voor de DRC valt.
Kan de minister op
basis van zijn informatie de schendingen van het wapenembargo van de VN
en het voortbestaan van de bloeddiamantakkoorden bevestigen?
Welke initiatieven
heeft de minister genomen of zal hij nemen om de wapenleveringen aan
bendes en rebellen vanuit Rwanda en Oeganda een halt toe te roepen?
Welke initiatieven
heeft de minister genomen ten opzichte van de landen in de Balkan en
Oost-Europa waaruit wapen- en munitieleveringen worden georganiseerd?
Wat is het huidige
mandaat van de MONUC? Wat is het resultaat van de controles van grenzen
en luchthavens en van de ontwapening van burgers en leden van
rebellengroepen en bendes door de MONUC?
Kan de minister
bevestigen of hij op verzoek van de Waalse regering een vraag heeft
gesteld aan de experts van de VN-Veiligheidsraad inzake een
wapenlevering aan het ANR? Wat is het standpunt van de minister ter
zake? Vindt hij een wapenlevering van België aan een geheime
inlichtingendienst van de DRC waarover weinig informatie beschikbaar
is, geoorloofd?
Mevrouw Els Van Weert,
staatssecretaris voor Duurzame Ontwikkeling en Sociale Economie,
toegevoegd aan de minister van Begroting en Overheidsbedrijven. -
Mevrouw de Bethune wijst terecht op het belang van het recente rapport
van Amnesty International, Democratic Republic of Congo, arming the east,
dat wijst op de voordurende wapenhandel richting Oost-Congo en dat
ondanks het wapenembargo. Het rapport bevestigt de onrustwekkende
informatie uit andere bronnen, namelijk dat de strijd tegen de
wapenhandel in de regio van de Grote Meren en in het bijzonder in
Oost-Congo nog niet is gewonnen.
Dankzij het verplichte
certificatieschema dat door het Kimberley-proces in de diamantsector
werd ingevoerd, werd een beslissende doorbraak bereikt in de strijd
tegen de zogenaamde bloeddiamant in Congo. Uit de Congolese
exportstatistieken van 2003 en 2004 blijkt overduidelijk dat de
diamanthandel zich opnieuw grotendeels binnen het officiële,
gecontroleerde circuit afspeelt. Bloeddiamant komt vooral nog voor in
de zones die aan de controle van de overheid ontsnappen, bijvoorbeeld
in Oost-Congo. Daarom moeten wij zoveel mogelijk ijveren voor en
bijdragen tot het herstel van de rechtsstaat in de DRC en het goede
verloop van de transitie, die moet uitmonden in eerlijke verkiezingen.
Tegelijkertijd moeten
wij de druk opvoeren op alle groeperingen die zich bezondigen aan de
illegale exploitatie van Congo's natuurlijke rijkdommen.
België dringt aan op
een strikte toepassing van het certificatieschema van het
Kimberley-proces en heeft hiervoor zelfs de Russische overheid
benaderd. Rusland is op dit ogenblik immers voorzitter van het
Kimberley-proces.
De minister van
Buitenlandse Zaken laat geen inspanningen onverlet om de wapenhandel
naar Oost-Congo te doen verdwijnen. Ons land heeft in New York actief
geijverd voor het goedkeuren op 18 april jongstleden van VN-resolutie
1596, die het bestaande wapenembargo verscherpt en tot het hele
Congolese grondgebied uitbreidt. De buurlanden worden op hun
verantwoordelijkheid gewezen. Het sanctiecomité krijgt meer
bevoegdheden. Het kan nu een lijst van overtreders opstellen en
individuele sancties voorstellen. Het zal nog deze maand een
gedetailleerd rapport voorleggen. Ons land zal in New York aandringen
op een concrete follow-up van dit rapport en op het nemen van de
gepaste maatregelen. Het embargo zal aldus geleidelijk aan
daadwerkelijk worden afgedwongen.
Ons land dringt er bij
de Congolese autoriteiten op aan het Internationaal Strafhof
operationeel te maken op het Congolese grondgebied, zodat de
oorlogscriminelen kunnen worden gearresteerd en vervolgd. Momenteel
onderzoek de minister de mogelijkheid om het ISH-team in de DRC te
versterken met een tweetal Belgische experts. Dat moet leiden tot
pacificatie van het Ituri-gebied en de Kivu-provincies. Via zijn
ambassadeur zal België bij president Kabila aandringen op een
veiligheidsstrategie voor Ituri, zodat de registratie van kiezers over
enkele weken kan beginnen.
Ons land steunt ook
een verruiming van het mandaat van de MONUC met het oog op de
beveiliging van de verkiezingen. Dat moet de MONUC de mogelijkheid
bieden om militieleiders in Oost-Congo te arresteren. België steunt
discreet, maar daadwerkelijk de initiatieven die ervoor zorgen dat de
Hutu's die al jaren in Oost-Congo verblijven, op een georganiseerde
manier en met de nodige garanties naar Rwanda kunnen terugkeren. Hun
vertrek moet ook bijdragen tot de pacificatie van Oost-Congo. Zo kan de
wapenhandel op een beslissende manier worden bestreden.
Wat de aanvoer van
wapens uit de Balkan en Oost-Europese landen betreft, moet het rapport
van het sanctiecomité worden afgewacht. Als dit die wapenstromen
bevestigt, zal de minister daaruit de nodige conclusies trekken. Hij
zal op een meer systematische manier deze wapenhandel bij ambtsgenoten
uit Oost-Europa aankaarten. Belgische diplomaten zullen de opdracht
krijgen deze kwestie op de agenda van diverse multilaterale fora te
plaatsen en onze Oost-Europese partners hierover de interpelleren.
België steunt de
recente verklaring van de voorzitter van de Veiligheidsraad, die
oproept tot het creëren van een mechanisme dat goed beheer van de
economie en transparantie moet garanderen. Ook de minister heeft daar
in verschillende verklaringen op aangedrongen. Ons land is van plan een
actieve rol te spelen in het mechanisme dat hiertoe zal worden
gecreëerd. We hebben deze intentie op 12 juli in Brussel bekendgemaakt
tijdens een door EU-commissaris Michel belegde conferentie.
Het voeren van een
correct vergunningenbeleid voor wapenexport vergt een gedegen en
constant geactualiseerde kennis van de situatie in het land van
bestemming, van de geldende controleregimes en van de correcte
interpretatie van eventuele embargo's. Het departement van Buitenlandse
Zaken beschikt over deze kennis en over een diplomatiek netwerk
waardoor vragen aan Europese en internationale instanties kunnen worden
gericht. Deze kennis en dit netwerk staan ook ter beschikking van de
deelstaten.
Onze diplomatieke
posten vertegenwoordigen België met inbegrip van de deelstaten. Vragen
van de gewesten worden via Buitenlandse Zaken aan de posten bezorgd.
Soms worden documenten verstuurd met de diplomatieke post. Het gebeurt
vaak dat Buitenlandse Zaken slechts een brievenbusfunctie vervult.
Het zou dan ook niet
correct zijn dat Buitenlandse Zaken daarover communiceert. Het gaat
immers om vertrouwelijke informatie die aan het betreffende gewest
wordt bezorgd of die dat gewest aan Buitenlandse Zaken bezorgt. Als
dergelijke informatie door Buitenlandse Zaken publiek wordt gemaakt,
bestaat het gevaar dat de gewesten terughoudender zijn om vragen te
formuleren, met alle gevolgen van dien. Vragen over de inhoud van een
bepaald dossier moet ik daarom doorverwijzen naar de bevoegde
instanties, in dezen het Waalse Gewest.
De bevoegdheid voor
wapenexport is geregionaliseerd. Het is niet de bedoeling dat
Buitenlandse Zaken een schoonmoederrol speelt. In de bijzondere wet die
deze bevoegdheid regionaliseert, is wel de verplichting opgenomen om de
Europese gedragscode na te leven. Vandaar het belang van een correcte
samenwerking in goede verstandhouding tussen het federale
bestuursniveau en de gewesten. Dat impliceert dus ook het in acht nemen
van gevoeligheden inzake confidentialiteit.
Zoals iedereen moeten
de Belgische overheden, ook de gewestelijke, zich houden aan het
embargo van de VN en de EU, dat op 18 april verstrakt werd, mede op
vraag van België. Het embargo werd uitgebreid tot het gehele Congolese
grondgebied. Tevens behelst de nieuwe resolutie de mogelijkheid
sancties te nemen tegen overtreders en worden de buurlanden van de
Democratische Republiek Congo eveneens gewezen op hun
verantwoordelijkheden.
Uitzonderingen zijn
mogelijk voor politie en leger, op voorwaarde dat ze geïntegreerd zijn
en bestemd voor de MONUC. Ook is de levering mogelijk `aux fournitures
de matériel militaire non létal destiné exclusivement à un usage
humanitaire ou de protection, ainsi qu'à l'assistance technique et à la
formation connexes, dont le Comité aura reçu notification à l'avance
conformément à l'article 8 de la résolution 1533'. Hierover moet het
comité van experts waarnaar mevrouw de Bethune verwijst, zich in
voorkomend geval uitspreken.
In deze materie
verloopt de samenwerking tussen Buitenlandse Zaken en het Waalse Gewest
momenteel goed. De minister kan zich niet voorstellen dat de Waalse
regering de intentie heeft de door de VN en de EU ingestelde embargo's
te schenden. Hij heeft er dan ook alle vertrouwen in dat, indien er
werkelijk een aanvraag voorligt die in strijd is met het embargo, de
Waalse regering de juiste beslissing zal nemen of al genomen heeft.
"While still on the river, Kurtz dies saying, âThe horror, the horror."
Het worden wel
erg heroïsche tijden voor ons koninkrijkje aan de Noordzee. We zijn
amper bekomen van de terreurdreiging van de modernere versie van de
driekoningen en we mogen onze dappere zonen en dochters diep in the
heart of darkness sturen...naar den Congo. Om toch wat afstand te
bewaren teneinde een minimum van objectiviteit te kunnen garanderen aan
onze steeds talrijkere lezertjes, zullen we hoofdzakelijk putten uit de
buitenlandse pers. We
beginnen met het oerdegelijke "christelijk betrokken" Nederlands
dagblad. En begin niet allemaal tegelijk te leuteren over wapens die
tot ploegscharen moeten worden gerecycleerd, waarde lezers ! http://www.nd.nl/artikelen/2008/december/01/belgie-overweegt-missie-naar-congo
We citeren zoals we graag doen :
België overweegt missie naar Congo
BRUSSEL-
Een grote meerderheid van het Belgische parlement is voor inzet van
Belgische troepen in zijn voormalige kolonie Congo.
Het
besluit is opvallend omdat een onderzoekscommissie in België eerder
adviseerde geen troepen meer naar oude kolonies te sturen.
Bij
een uitzending van militairen naar een andere Belgische oud-kolonie,
Rwanda, liep België een fikse kater op. In Rwanda probeerden Belgische
paracommando's in 1994 de vechtende Hutu's en Tutsi's uit elkaar te
houden. De Belgen maakten deel uit van een neutrale vredesmacht van de
Verenigde Naties.
De Rwandese bevolking zag de Belgen echter
voornamelijk als de voormalige kolonisator. Dat liep fout toen
paracommando's de premier van Rwanda beschermden tegen het opstandige
Rwandese leger. De commando's werden omsingeld en moesten hun wapens
afgeven. Tien Belgische commando's werden daarna doodgeslagen met de
kolf van een geweer.
Nu de onrust in Congo toeneemt staat de
aanbeveling van de onderzoekscommissie onder druk. De Belgische Kamer
gaat hoorzittingen houden over eventuele aanpassing van de regel om
geen troepen te sturen naar oud-kolonies. Vorige week nog had minister
van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel gepleit die regel te
beëindigen. Hij vindt dat België niet geloofwaardig is als het steeds
vraagt om extra troepen voor Congo, terwijl het zelf niet wil meedoen.
Maar de Waalse socialisten verzetten zich direct: zij menen dat de
Belgen nog steeds extra risico lopen in oud-kolonies.
Humanitaire operatie ,,We
kunnen niet doof en blind blijven voor de humanitaire ramp die zich
afspeelt in Congo'', aldus de Belgische premier Yves Leterme tegen de
Vlaamse krant De Standaard. De Belgische minister van Buitenlandse
Zaken zei tegen dezelfde krant dat het blijft gaan om een humanitaire
operatie. ,,Of het trauma met de tien vermoorde para's verwerkt is? Als
collectief hebben we er lessen uit getrokken: we moeten onze soldaten
maximaal beschermen. Maar ook dan bestaat de kans dat er slachtoffers
vallen. We moeten de mensen niets wijsmaken'', aldus de Gucht.
Belgie
werd door VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon gevraagd om militairen te
sturen naar de VN-missie Monuc in Congo. Voorwaarde voor België is dat
er meer landen een toezegging zullen doen. ,,België zal in geen geval
het leiderschap van deze Europese troepen op zich nemen, zegt De
Gucht tegenDe morgen. Premier Yves Leterme
meldde een brief te hebben gekregen van de Britse premier Gordon Brown
die zijn hulp heeft toegezegd. Ook Zweden zou interesse hebben getoond.
De
VN-vredesmacht Monuc is met 17.000 man weliswaar de grootste
vredesmacht ter wereld, maar de missie kan het geweld in het oosten van
Congo niet bedwingen. De soldaten zijn veelal afkomstig uit India,
Pakistan, Bangladesh, Nepal en Uruguay.
De Congolese regering
reageert positief op het voornemen van het Belgische parlement, zo
meldt De Morgen. Rebellenleider Laurent Nkunda keurt de versterking af.
,,Dit is een onaangename verrassing'', aldus een woordvoerder van de
rebellenleider. ,,Wij dachten dat de Verenigde Naties aan een vreedzame
oplossing voor de crisis werkten.''
Ondertussen is de Belgische
pers kritisch. De Morgen roept op tot een uitgebreid gedefinieerd
mandaat en voldoende slagkracht om daadwerkelijk op te treden in het
onrustige Congo. ,,De Rwandese genocide, zo hebben we geleerd, kon niet
gekeerd worden door enkele militairen die lichtbewapend een mandaat
hadden om het verkeer te regelen'', aldus commentator Yves Desmet.
en
het valt te verwachten dat we daar niet alleen zullen rondlopen onder
leiding van onze zingende oorlogsminister Crembo want buiten wat
rebellengroepen van diverse pluimages en een plunderend en verkrachtend
Congolees leger zullen daar misschien ook nog wat Angolezen al
schietend rondlopen
en
we citeren nogmaals ter lering van de lezer uit Het Parool "duidelijk
Amsterdams" omdat het niet altijd christelijk moet zijn:
Angolese troepen naar Congo
Vluchtende Congolezen 50 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad Goma. Foto AP/Jerome Delay
NEW YORK - Angola
stuurt troepen naar Congo, zo heeft woensdag de Angolese onderminister
van Buitenlandse Zaken, Georges Chicoty, aangekondigd. Het is niet
duidelijk om hoeveel militairen het gaat en wat hun taak zal zijn.
Chicoty,
die maandag in Brussel een bijeenkomst van de ministers van
Buitenlandse Zaken van de Europese Unie bijwoonde, zei dat de
troepenzending geschiedt 'onder auspiciën van de EU en de Southern
African Development Community (SADC). Zondag was het sturen van troepen
naar het noordoosten van Congo al besproken op een bijeenkomst van
regionale leiders in Zuidelijk Afrika, zonder dat daar besluiten over
werden genomen.
De aanwezigheid van militairen uit Angola in het
noordoosten van Congo zou voor het buurland Rwanda aanleiding kunnen
zijn zich gewapenderhand te mengen in het conflict tussen de Congolese
regering en de rebellengroep van generaal Laurent Nkunda. Rwanda wordt
door de regering in Kinshasa beschuldigd van steun aan Nkunda, van
geboorte een Rwandese Tutsi, die in Congo opgroeide.
De
rebellerende generaal voert aan dat hij in de provincie Noord-Kivu
slechts de Tutsi's beschermt tegen de Rwandese Hutu's, die na de
massamoord van 1994 op de Tutsi's in Rwanda naar het oosten van Congo
vluchtten en zich daar hebben gevestigd.
Volgens de woordvoerder
van de VN-vredesmacht in het gebied, kolonel Jean-Paul Dietrich, hebben
rondzwervende eenheden van het Congolese leger in Noord-Kivu de
afgelopen dagen huisgehouden in dorpen ten noorden van de stad Goma.
Vrouwen werden verkracht, mannen doodgeschoten, huizen platgebrand en
dorpen geplunderd. De soldaten zijn op de vlucht voor het rebellenleger
van Nkunda, dat zich rond Goma ophoudt.
Volgens de VN zijn zeker
een kwart miljoen Congolezen door de steeds oplaaiende gevechten in
Noord-Kivu ontheemd geraakt. De secretaris-generaal van de VN, Ban
Ki-moon, zei gisteren dat zich in het door de rebellen beheerste gebied
zeker honderdduizend vluchtelingen bevinden die dringend hulp nodig
hebben.
Nkunda heeft laten weten dat buitenlandse organisaties
welkom zijn om die hulp te bieden. Gisteren kondigde zijn woordvoerder
aan dat Nkunda in het gebied dat onder zijn controle staat een
'alternatief bestuur' heeft gevormd.
De Veiligheidsraad
overweegt de VN-troepenmacht in Congo, nu 17.000 man sterk, met
drieduizend soldaten en politie-eenheden uit te breiden. Van de
blauwhelmen bevinden er zich op dit moment zesduizend in Noord-Kivu,
waar zij vrijwel vruchteloos proberen de burgers te beschermen tegen
zowel de rebellen als het reguliere Congolese leger. (HET PAROOL)
Angola stuurt troepen naar Congo om het Congolese leger bij te staan in
zijn strijd tegen de oprukkende rebellen van Lauren Nkunda. Dit heeft
het Angolese ministerie van Buitenlandse Zaken bekendgemaakt. Hoeveel
troepen Angola naar Congo stuurt en wat hun missie precies wordt is
niet duidelijk. De rebellen hebben al laten weten dat zij de strijd
zullen aanbinden met alle Afrikaanse militairen die het Congolese
regeringsleger helpen.
Afrikaanse Unie
Onderminister
van Buitenlandse Zaken Georges Chicoty woonde maandag in Brussel een
vergadering van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken bij. Frankrijk,
de huidige EU-voorzitter, slaagde er toen niet in de steun van andere
EU-lidstaten te krijgen voor een 1.500 man sterke vredesmissie in
Oost-Congo. Met name Duitsland en Groot-Brittannië vonden dat de
Afrikaanse Unie als eerste in aanmerking komt om er de orde te
herstellen.
Mensenrechten
De 27 EU-ministers
kwamen wel met een gezamenlijke verklaring waarin de rampzalige
humanitaire situatie in Oost-Congo wordt betreurd. De schendingen van
de mensenrechten, waaronder het rekruteren van kindsoldaten en
verkrachtingen door militieleden, werden veroordeeld.
Genocide
De
strijd in Oost-Congo is deels een gevolg van de genocide van 1994 in
het oostelijke buurland Rwanda, waarbij minstens een half miljoen
Tutsi's omkwamen. Rebellenleider Nkunda zegt dat hij de
Tutsi-minderheid in Oost-Congo verdedigt tegenover Rwandese Hutu's die
na de genocide over de grens vluchtten. Nkunda kondigde op 29 oktober
een bestand af, toen zijn troepen de rand van Goma bereikten. Sindsdien
zijn er herhaaldelijk nieuwe gevechten uitgebroken, onder meer tussen
rebellen en de regeringsgezinde Mai Mai-militie. (novum/kh)
LUANDA, Angola (AP) - An Angolan government
official says his country will send troops to Congo, where at least
250,000 people have been displaced by fighting.
Angolan Deputy Foreign Minister Georges Chicoty did not say how many
troops will go or what their mission will be. Southern African regional
leaders meeting at a summit Sunday had discussed sending troops to
reinforce the scattered Congolese army.
The city of Goma
has been besieged by rebels loyal to renegade Gen. Lauren Nkunda since
he reached the outskirts of provincial capital. The rebels have
promised to fight any African troops that aid the Congolese army.
Chicoty made the announcement on Angolan national radio after attending a meeting in Brussels with European foreign ministers on Tuesday.
(This version CORRECTS that Chicoty is deputy foreign minister, instead of foreign minister.)
(Copyright 2008 The Associated Press. All rights reserved. This
material may not be published, broadcast, rewritten or redistributed.)
GOMA, Congo (AP)
Angola is mobilizing troops to send to Congo, heightening fears that
the fighting there would engulf other countries in the region.
Angolan
Deputy Foreign Minister Georges Chicoty did not say how many troops
will go to Congo or what their mission will be. But it may be that they
will support the government in its fight against rebels led by Tutsi
former general Laurent Nkunda rather than act as peacekeepers.
Congo asked Angola for political
and military support Oct. 29. And Associated Press reporters have
already seen Portuguese-speaking soldiers wearing green berets with
pins in the shape of a map of Angola appearing to guard a road
alongside Congolese soldiers.
Chicoty made the announcement on
Angolan national radio after attending a meeting in Brussels with
European foreign ministers Tuesday.
Southern African regional
leaders meeting at a summit Sunday in Nairobi, Kenya, discussed sending
troops to reinforce the scattered Congolese army near Goma, a
provincial capital on the border with Rwanda.
The presence of
Angolans in the volatile region could be seen as a provocation by
Rwanda the country whose 1994 ethnic genocide ignited the tensions
that still roil the region today.
At least 500,000 Tutsis were
slain in 1994; some of the Hutus who participated in the slaughter
escaped to Congo. Nkunda says he is fighting to protect minority Tutsis
in eastern Congo from those Rwandan Hutus.
Congolese officials
sought Angolan help as Nkunda's rebels were advancing toward Goma.
Nkunda called a unilateral cease-fire last week when his forces reached
the outskirts of the city, but the truce has crumbled amid persistent
reports of fighting.
The rebels have promised to fight any African troops that aid the Congolese army.
At
least at least 250,000 people have been displaced by fighting that the
largest United Nations peacekeeping force struggled to contain. U.N.
officials say both the rebels and government troops have committed
crimes against civilians.
U.N. peacekeeping spokesman Col.
Jean-Paul Dietrich said Congolese army troops had reportedly raped
civilians near the town of Kanyabayonga, 60 miles (100 kilometers)
north of Goma, in attacks that began Monday night and lasted into
Tuesday morning.
The army troops are notoriously ill-disciplined. In recent days, some have been seen manning checkpoints drunk.
In
New York, U.N. Secretary-General Ban Ki-moon called Tuesday for an
immediate cease-fire so aid workers could urgently help "at least
100,000 refugees" cut off in rebel-held areas north of Goma.
The U.N. chief also said he was "very concerned by reports of targeted killings of civilians, looting and rape."
Ban
said about 3,000 more U.N. peacekeeping soldiers and police were
urgently needed to bolster the 17,000-strong U.N. force in Congo, which
has been unable to stop the fighting or halt the rebel advance.
A
rare nighttime gunbattle erupted late Tuesday between rebels and the
army just north of Goma, and the U.N. said it was trying to get the
warring sides to move further apart. Mortars were used during the
nearly one-hour fight near Kibati, Dietrich said.
Kibati is six miles (10 kilometers) north of Goma and home to 75,000 people who have fled the fighting.
"There is a big tension because there are so many people there and it's so close to Goma," Dietrich said.
Closer to Goma, the situation for displaced refugees was dire.
"I
haven't eaten properly in three weeks," said Teoneste Dies, 22. He fled
his home three weeks ago with his wife and three children, surviving on
whatever potatoes they could scrounge.
Copyright
2008 The Associated Press. The information contained in the AP news
report may not be published, broadcast, rewritten or otherwise
distributed without the prior written authority of The Associated
Press. All active hyperlinks have been inserted by AOL.
EU besluit voorlopig toe te kijken hoe Oost-Congo in chaos afglijdt
Broederlijk Delen
November13,2008
Op
10 en 11 november vond in Brussel de Europese Top van Ministers voor
Buitenlandse Zaken van de 27 lidstaten plaats. Ook de Ministers voor
Defensie en Ontwikkelingssamenwerking namen deel aan deze top. Voor
België namen Ministers De Gucht - net terug uit India - en De Crem
deel. Minister voor Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel zat zelf
nog in Congo waar hij twee ontmoetingen had met President Kabila, in
een poging de relaties tussen België en Congo te normaliseren.
Inmiddels is Michel weer terug uit Kinshasa, met een boodschap voor
Premier Leterme. Voorlopig is nog niet bekend wat deze boodschap
precies inhoudt.
Op maandagmorgen aan het begin van de
Europese Top organiseerde een delegatie Belgische ngos een
publieksactie om aandacht te vragen voor Oost-Congo. De crisis in Congo
stond weliswaar al op de agenda van de Ministers maar de ngo's vroegen
de Ministers meer te doen dan enkel over de crisis te palaveren en ook
daadwerkelijk en snel actie te ondernemen. Naast 11.11.11, CNCD, Oxfam,
... namen ook Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen deel aan de
actie. Met een grote foto van een jonge Congolese moeder en haar baby
met de slogan "De mensen in Oost-Congo riskeren meer te verliezen dan
hun spaargeld" (in het Frans en Engels) positioneerden de betogers zich
aan de ingang van het Justus Lipsius-gebouw aan het Schumanplein. De
Belgische en internationale pers was aanwezig. De rest van de dag reed
de publimobiel met de foto door de straten van Brussel om het brede
publiek te sensibiliseren. De concrete eisen van de Noord-Zuidbeweging voor Congo kan je lezen op de website van 11.11.11.
Op
de Europese top werd er echter bitter weinig beslist. De Europese
leiders betreuren weliswaar de toestand in Oost-Congo en vragen dat de
Monuc zijn sterk mandaat ook daadwerkelijk uitvoert maar de Europese
leiders zijn voorlopig niet bereid om zelf op te treden. Minister De
Gucht stak zijn ontgoocheling niet onder tafel en noemde deze
beslissing een politieke vergissing. Inmiddels vraagt Alain Le Roy,
hoofd van het VN-department voor vredesmissies, aan de VN
Veiligheidsraad om 3.000 extra soldaten naar Oost-Congo te sturen om er
de burgerbevolking te beschermen tegen de rebellen én tegen het
Congolese nationale leger, dat zich de afgelopen dagen weer schuldig
heeft gemaakt aan plunderingen en verkrachtingen. Ook de VN hadden
immers op de EU gehoopt om een zogenaamde bridging force in te zetten
in Oost-Congo. Zon bridging force zou de periode kunnen overbruggen
die nodig is om extra MONUC-troepen op het terrein te krijgen. Het
uitsturen van VN-troepen neemt immers al snel 2-3 maanden in beslag
terwijl de EU battle groups hoogstens 2 à 3 weken nodig hebben voor ze
operationeel zijn.
Intussen gaan de gevechten in Oost-Congo
gewoon door. Afgelopen dagen werden op verschillende plaatsen zware
gevechten gevoerd tussen de rebellen van Nkunda enerzijds en het
Congolese leger anderzijds, hierin regelmatig gesteund door
rebellengroepen als de Maï-Maï. Nkunda heeft in Ruthsuru nu ook een
parallelle administratie ingesteld en zegt te willen oprukken tot
Kinshasa. Hij blijft rechtstreekse onderhandelingen met de Congolese
overheid eisen, wat voorlopig door Kabila wordt afgewezen. Ook het
Congolese Parlement liet vorige week weten dat rechtstreekse
onderhandelingen met Nkunda voor hen niet kunnen en dat de bestaande
akkoorden en het Amani-programma het enige wettelijke kader blijven. Ze
dringen erop aan dat Nkunda zich hier weer inschakelt.
Ban
Ki-Moon, de secretaris-generaal van de VN, heeft intussen aan de
Veiligheidsraad 3000 extra blauwhelmen voor Congo gevraagd. Momenteel
is Monuc met 17.000 troepen de grootste vredesmacht ter wereld. Daarvan
zijn er in de huidige crisiszone in Noord-Kivu slechts 4000 blauwhelmen
gestationeerd, wat misschien net genoeg is om de stad Goma te
verdedigen, maar niet om de hele provincie te controleren. Het
enthousiasme van enkele VN-Veiligheidsraadsleden om Monuc te versterken
is echter lauw, gezien de hoge nood aan vredestroepen in andere
crisishaarden, zoals Darfur. De uiteindelijke beslissing wordt op 26
november verwacht. Voor het einde van het jaar moet ook het
Monuc-mandaat worden verlengd, dat dan mogelijk verder wordt uitgebreid.
Afgelopen
week waren er ook hardnekkige geruchten dat Angolese soldaten zij aan
zij met het Congolese leger in Oost-Congo zouden vechten, iets wat tot
nu toe met klem ontkend wordt door Angola. Wel zegt de Angolese
Vice-Minister voor Buitenlandse Zaken Georges Chicoty dat Angola de
gebeurtenissen in Congo nauw opvolgt, in geval ze zouden moeten
interveniëren. Ook de SADC (South African Development Community)
stuurde op 9 november een communiqué de wereld in waarin zij hun vrees
uitdrukken dat de crisis in Oost-Congo de stabiliteit in de hele regio
bedreigt. Zij zullen, indien nodig, troepen sturen die de
burgerbevolking in Oost-Congo moeten beschermen en de Congolese
overheid ondersteunen in het bewaken van haar territoriale integriteit
en soevereiniteit. Als dit effectief zou gebeuren valt te vrezen voor
de tegenreactie vanuit Rwanda en dan lijkt een nieuwe regionale oorlog
inderdaad niet te vermijden.
Let u toch ook maar weer op de in vetjes gezette passages en vergelijkt u eventjes de data van de verschillende verklaringen...
Beste lezertjes,
nemen jullie het ons kwalijk als wij hier nu zouden schrijven dat wij
ons hartje vasthouden na het lezen van deze bloemlezing die wij voor
jullie van het Internet hebben geplukt. Zouden jullie ons boos bekijken
als wij het enthousiasme van onze politici om Belgische troepen naar
Congo te sturen toch wel enigszins naïef durven noemen?
Zijn wij
dan voorstanders van de kat uit de boom te kijken en de toestand te
laten zoals hij daar momenteel is, dus de Congolese bevolking daar
verder te laten uitmoorden en te laten verkrachten? Neen dus. Wij
zouden daar ook graag verbetering wensen maar of dit allemaal op deze
manier hoeft te gebeuren?????? Gelukkig zijn wij dus geen specialisten
maar we vrezen dat we daar in een zeer vreemd scenario zullen terecht
komen. Gelukkig beseft iedereen hier wel degelijk dat
beroepssoldaten er zelf voor kiezen om te sneuvelen.... of niet soms?
Alleszins
verwachten we van sommige politiekers, vooral aan de linkerzijde, wat
kritische inbreng in het hopelijk publieke debat...we zijn weer erg
benieuwd...
In onze reeks Haha-hallucinante verhalen uit La Flandre Profonde : "...De Vrolijke Strapatsen van Zijne Doorluchtigheid Crembo in New York !!" (1)
...& Laten we bij deze ook maar eens gelijk veel te vrolijk met de deur & de deurlijst in huis binnen komen donderen, als waren we een stiepelzatte Nonkel-Sinterklaas die naar jaarlijkse gewoonte altijd veel te vroeg & vooral altijd veel te zat binnen komt gewipt...
Kijk... als we u amper zo'n 3 dagen geleden in onze toch wel liederlijke beschouwing "De Coniophora Puteana Van Het Hedendaegsche Belgisch Neo-Surrealistisch Absurdisme" nog toefluisterden dat we hier te lande hallucinante tijden beleven & dat er hier nog steeds in alle échelons van onze samenleving regelrechte surrealistische toestanden bestaan, die door sommigen nog steeds worden versleten als zijnde de doodnormaalste zaak van "Dè Wereld"(*)... dan weet u het wel zeker... Wij weten het in elk geval !!
---------- (*) ...& zoals u weet is volgens sommigen hier, "Dè Wereld" niet groter dan ons België...
----------
Wij hebben daar alvast nog zo'n prachtig staaltje van bij de hand... Eentje om bij achterover te leunen & van te smullen zeg maar !! Een schoolvoorbeeld van wat ″goed & degelijk bestuur″ nu eens NIET is volgens ons... & wij hopen hierbij natuurlijk dat het u mag smaken...
U herinnert zich waarschijnlijk dus ook het hele gedoe in pers & media over de New Yorkse Strapatsen van onzen Tsjeef, Zijne Doorluchtigheid, onzer allen "Minister van Oorlog" Pieter de Crem ?!...
...& Zeg nu zelf, welke Belg &/of slimme Ollander kent hem intussen niet ?!... & wie van ons, denkt er ondertussen ook 't zijne niet van... Onze Eerbiedwaardige Minister van Oorlog... of is 't nu van Defensie (?) Onzen Pieter De Crem Van Christenlijke Huyze... intussen in de volksmond olijk & vrolijk "Crembo" genoemd vanwege zijn gróóó-te oorlogsaspiraties & zijn onweerstaanbare drang om als een échte goeie ouwe "nonkel-pater-missionaris"... zeg maar als een nieuwsoortig Kruisvaarder, de Goede Heilige Blijde Boodschap van het militaire NAVO bondgenootschap ~te vuur & te zwaard~ te gaan verspreiden bij onze anderskleurige moslimbroeders... Kortom Dè man die vindt dat wij Belgen ons eens in de Afghaanse Oorlog moeten gaan mengen sie... Dè Man die vindt dat boeffers goede cipiers zouden zijn... & Dè Man die met de voetbalkassen van de legervoetbalkantines gaat lopen...
..& Zoniet, dan herinneren wij u hier graag aan &/of laten we u hier graag met kennis maken...
Laten we u om te beginnen alvast met het Christelijke programma van de CD & V eventjes om de oren slaan... kwestie dat u toch weet waar die man voor staat, kortom dat u weet waar aan & waar af...
...
Programma
Wij kiezen voor een samenleving die echt zorgzaam omgaat met al haar leden en zekerheid biedt, ook aan de kwetsbaren. We willen veiligheid voor iedereen, ook dankzij mensen die verantwoordelijkheid opnemen. En het mag, het moet, allemaal een stuk rechtvaardiger. Dat kan maar als er normen en waarden zijn met rechten en plichten die worden nageleefd in wederzijds respect. Met een overheid die goed en degelijk bestuurt. En een sociale markteconomie die verder wordt verfijnd - zo denken wij - met meer menselijkheid en met nieuwe, betere evenwichten tussen ondernemen, werken, de familie en het milieu.
...Althans 't alom bekende Tsjeven-programma ...& zeg nu zelf : 't Is toch om spontaan van ontroering te gaan snotteren & snuiten zeker !?...
...& Wij onthouden alvast uit de wereld volgens Crembo... :
"een zorgzame samenleving met aandacht voor de kwetsbaren"...
Nou-nou-nou... *KUCH-HOEST*
"Crembo in Action !!" - duur : 0:40 minuten ...
...
...& dat filmfragment was nog niet eens van nog niet zo heel lang geleden... Er hangt hier trouwens meteen ook een plaatje aan vast, van hoe & wat men van hem, Minister De Crem als politicus vindt...
...
DE GEDACHTE
Crembo, meer bazooka dan brains
Er is een tijd geweest dat Pieter De Crem zich behoorlijk kon opwinden over het gebrek aan respect dat het parlement in dit land te beurt valt.
Toegegeven, hij zat toen nog zelf in het parlement. En hij zat ook nog eens in de oppositie, waar zich opwinden tot de normale dagtaak behoort. Maar toch, De Crem leek respect voor de verkozenen van het volk belangrijk te vinden.
Er wordt wel eens gezegd dat ministers die in het parlement gezeten hebben er zich nog minder van aantrekken dan andere ministers. Ze weten immers uit eigen ervaring dat het parlement niets voorstelt. Als bewijs voor die stelling kan Pieter De Crem al een tijdje aangevoerd worden. Informatie wordt niet, nauwelijks of rijkelijk laat meegedeeld. Het staatsbelang wordt om de haverklap ingeroepen om het parlement niet te moeten inlichten.
De Crem met enige hoogdringendheid naar de commissie sommeren, is doorgaans geen sinecure. Zowat alles is een goed excuus om niet op te dagen, tot een bezoekje aan de Spaanse vrienden van Partido Popular toe. Minister De Crem lijkt oppositieleider De Crem al een hele tijd vergeten te zijn.
Net niet naar Guantanamo
Wat wel gebleven is, is de scherpe tong van De Crem, een kwaliteit die hij zelf wel eens verwart met retorische begaafdheid. Die gebruikt hij nu om zijn gebrek aan respect uit te drukken.
Tegenover sp.a-oppositielid Dirk Van der Maelen ging hij woensdag wel heel ver: "U zit in het kamp van Osama bin Laden en van zijn vrienden bommenleggers en verkrachters. U bent een objectieve partner van de bommenleggers en van zij die de oren van meisjes afsnijden wanneer ze naar school gaan."
Wat had Van der Maelen gedaan om die kritiek te verdienen? De boerka in Geraardsbergen verplicht gemaakt? Een zondagsmarkt opgeblazen? Een handeltje in heroïne opgezet om kalasjnikovs te kopen? Een lokale grot ter beschikking gesteld van Bin Laden? Niets van dat alles. Van der Maelen had kritische vragen gesteld bij de steeds uitgebreider missie in Afghanistan, iets waarvan De Crem hoopt dat het hem tot favoriete schoothondje van de VS maakt en waar heel wat intelligente mensen ernstige bedenkingen bij maken. In vroegere tijden zou De Crem gezegd hebben dat Van der Maelen zijn job gedaan had. Nu wil hij hem net niet naar Guantanamo sturen.
'If you're not with us, you're against us'
De Crem wordt zo steeds meer een typetje, een karikatuur die grappig zou zijn als het ook niet zo indroevig was. Sinds hij zich minister van Defensie mag noemen, ontpopt Crembo zich tot de posterboy van een politiek conservatisme dat rechtstreeks geïmporteerd wordt uit de VS. De stoere zonnebril en machopose tijdens een bezoek aan de VS vielen nog in de categorie lachwekkend.
Bevreemdend is de geëtaleerde religiositeit waar Vlaamse politici doorgaans niet aan doen: De Crem biddend op een missiepost in Congo, De Crem in een staaltje van familiaal beleefde en publiek getoonde devotie in Lourdes. Ronduit storend is de retoriek en intellectuele oneerlijkheid die De Crem schaamteloos van Bush kopieert. 'If you're not with us, you're against us.' Of in het geval van Van der Maelen: dan sta je aan de zijde van Osama bin Laden. De Crem is van Fox en Bush, maar dan op het miniformaat van Aalter.
De Crem beschuldigde de oppositie er in één adem ook van de troepen in Afghanistan niet te steunen. In de VS weten ze intussen dat geen kritische vragen stellen onder het motto 'support our troops' vooral veel bodybags oplevert. Misschien is het De Crem ontgaan dat er in de VS intussen iets veranderd is. Het was de voorbije dagen nochtans vrij uitgebreid in het nieuws.
Kijk... & dan is er ook nog eens het andere plaatje... het plaatje dat schuilgaat achter de schoon façade die naar buiten hoog wordt opgehouden...
Laat ons zeggen dat wij hier op de redactie al héél blij waren, dat onze Crembo bij z'n laatste "New York Adventure" niet de lumineuze ~of is 't na z'n Lourdes-bezoek in zijn geval de Goddelijke~ inval kreeg om daar een plaatselijke Karaoke-bar met zijn aanwezigheid te vereren... of zo ~godbetert~ een karaoke-club voor homo's zou binnen zijn gestuikt ?!... Stel u die politieke & culturele klucht ...euh rel dan maar eens voor ?!...
...
Hier gaan we...
Zaterdag 22 november in Het Nieuwsblad...
...
Binnenland
22/11/2008
De Crem op zwier in New York
Oppositie stelt vragen bij VS-trip minister van Defensie
Studente Nathalie Lubbe Bakker beschreef de fratsen van minister De Crem op haar weblog, maar volgens Defensie 'moet aan dat verslag niet zwaar getild worden'.
Een avondje uit in New York krijgt voor minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) een parlementair staartje. Oppositielid Wouter De Vriendt (Groen!) wil weten of de zending naar de VS wel voldoende nut had.
De Antwerpse Nathalie Lubbe Bakker keek maandagavond raar op. In het New Yorkse B.Café, waar ze bijklust als studente aan de filmschool, kreeg ze niemand minder dan Pieter De Crem over de vloer. 'Ik geloofde mijn ogen niet, maar De Crem komt daar stiepelzat binnen gestrompeld', schrijft ze op haar weblog. De minister was in een vrolijke bui en bralde luidkeels over Adamo, de Strangers 'en andere Vlaamse folklore'. 'Door het restaurant liep hij te lallen over de lichtjes van de Schelde - maar dan zong hij over de lichtjes van Defensie. Ook andere Vlaamse folklores werden getransformeerd door de minister himself in behoorlijk vulgaire liedjes, waar hijzelf het hardst om liep te lachen.' De dame reageert dat ze 'diep, diep, diep beschaamd' was om zich nog Belg te noemen.
Tot daar de folklore. Maar de Vlaamse dienster-studente schrijft ook dat een lid van De Crems delegatie, Vincent Mertens de Wilmars, haar toevertrouwde dat de geplande diplomatieke ontmoetingen van De Crem bij de VN waren geannuleerd. Wat ze dan in New York kwamen doen, vroeg ze. Het antwoord: 'Het is momenteel zo stil in Brussel, er gebeurt niks, dus konden we evengoed naar New York gaan.'
Dat laatste schoot Kamerlid Wouter De Vriendt (Groen!) in het verkeerde keelgat. 'Dat De Crem buiten zijn werkuren een pint gaat drinken, gun ik hem. Al is het niet goed voor het imago van Defensie als dat verslag op internet tot in de details blijkt te kloppen', zegt De Vriendt. 'Maar als het inderdaad zo is dat De Crem in de VS geen nuttige contacten heeft, is dat wél heel erg. Daarover wil ik hem aan de tand voelen.'
Vanuit de VS, waar De Crem zijn reis nog altijd verderzet, laat admiraal Marc Ectors weten dat de missie wel degelijk vruchtbaar is verlopen. 'Woensdag waren we bij minister van Defensie Robert Gates', zegt de topmilitair. 'We hadden met hem een goed gesprek. Vandaag (gisteren dus, nvdr.) zijn we in San Diego voor contacten met de marine.' Toch erkent Ectors dat de voor vorige maandag voorziene vergadering in New York werd afgeblazen. 'Die is verschoven naar volgende maandag.' Maar het verslag op het internet is aangedikt, zegt de admiraal. 'De woorden van ambassadeur Mertens zijn uit hun context gerukt', aldus Ectors. 'U moet aan dat verslag niet te zwaar tillen.'
Nathalie Lubbe Bakker, de Belgische barvrouw van B. Café in New York, die vorige week (DS 21 oktober) op haar blog een bijdrage schreef over minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V), is ontslagen.
'Op staande voet, zonder enige uitleg', schrijft ze. 'Via goed ingelichte bron weet ik dat de woordvoerder van De Crem getelefoneerd heeft'. Lubbe Bakker signaleerde dat zijn diplomatiek medewerker bij het nuttigen van behoorlijk veel drank pochte 'dat ze geen enkele afspraak met de VN hadden, maar dat er toch niet veel te doen was in Brussel'. Het kabinet van De Crem ontkent dat er contact geweest is met B. Café. (wov)
...& Wij zouden wij niet zijn, mochten we niet ter plekke op het blog van Nathalie Lubbe Bakker zelf zijn gaan snuffelen...
...
November 18th, 2008 by admin
Belgische defensie in New York City
Zelfs tot in NYC kan de Belgische politiek nog verbazen
Gisteren , op een normale rustige maandagavond sta ik dus achter de bar te werken. Plots horen we buiten een hels kabaal komt daar iemand keihard van de trappen gevallen binnegestrompeld, gevolgd door een hele delegatie. Ik geloofde mijn ogen niet maar eerste minister van Defensie, P.De Crem komt daar echt s t i e p e l z a t binnen gestrompeld.
Nu weten we allemaal dat de Belgische trots niet bij mijnheer De Crem moeten leggen maar wat ik gisteren heb gezien heeft mij diep diep diep beschaamd gemaakt om mijzelf residente van Belgie te noemen. Blakend over Adamo, De Strangers en andere Vlaamse folklore liep hij te lallen tegen zijn Amerikaanse delegatie dat dit hetgene was waar Belgie al about was, Vlaamse folklore en bier door het restaurant liep hij te lallen over de lichtjes van de Schelde ( maar dan zond hij de lichtjes van defensie )Ook andere Vlaamse folkores werden getransformeerd door de minister himself in behoorlijk vulgaire liedjes waar hijzelf het hardste om liep te lachen.
Het ergste moest eigenlijk nog komen Tijdens een gesprekje met zijn raadgever vroeg ik wat ze precies hebben gedaan in NY wel zei die we hadden wat vergaderingen Ik vroeg waar gingen die dan over hij zei tja eigenlijk zijn deze geannuleerd want de rest van de UN zat in Geneve ( allee goe de Belgische minister met delegatie zit hier maar hun afspraken in Geneve )dus vroeg ik weer wisten jullie dat dan niet op voorhand zegt hij jawel hoor maar weet je het is momenteel zo stil in Brussel, niks gebeurd er, dus konden we evengoed naar NY gaan, weet je ik was hier nog nooit geweest ????!!
tja daar wordt je toch echt even stil van Goed in ieder geval om te weten dat de financiele crisis tot bij de top van onze politiek doorsijpelt.
Op een bepaald ogenblik wilde Minister Van Defensie graag mijn taak achter de bar overnemen Hij blaakte daarbij maak je geen zorgen we betalen alles Ik zei dat dat goed was maar dat of dat ik dan ook even zijn taak mocht overnemen. Samen werkt, I guess
Discreet, indiscreet, tante Nonnekes en paterkes, achterbaksheid, vrijheid van meningsuiting, cafe bazinnen en politieke vuilmakerij wat uw mening ook moge zijn met veel plezier heb ik geschreven wat ik heb gezien en gehoord.
Discretie dient inderdaad hoog in het vaandel te worden gedragen. Een mens hoort nou eenmaal te boeren en te hoeren, daar is zeker niks mis mee. Is zelfs een absolute noodzaak Vandaar moest dit enkel een bezoekje zijn geweest van de Minister (na kantooruren ) dan had dit een doodgewoon ander leuk fait divers geweest, another funny story in NYC. ( Het is nu eenmaal zo dat een Belgische minister in NYC, in een Belgisch cafe toch wel wat bekijks met zich mee neemt)
Waar ik (en blijkbaar meerdere mensen) een probleem mee heb is het feit dat er zonder al te veel verantwoording reisjes kunnen worden geboekt , of deze al dan niet nodig zijn. En het lijkt me dan ook niet meer dan logisch dat deze feiten worden nagegaan.
Misschien hebben ze idd wel zeer vruchtbare meetings gehad, en is dit uiteindelijk een zeer nuttige reis geweest. Ik heb gewoon een ander verhaal meegekregen.
...Maar het kon niet anders of dit verhaal kreeg natuurlijk een staartje...
...
November 24th, 2008 by admin
freedom of speech in 2008 .
Verbaasd te horen, via goed ingelichte bron dat de woordvoerder van onze minster van Defensie getelefoneerd heeft naar de eigenaar van het B Cafe, mijn baas. Wat de inhoud van dat gesprek is geweest, is mij onbekend. Maar de eerstvolgende keer dat ik mijn shift aan het afsluiten was, ontsloeg hij me op staande voet, zonder enige uitleg.
Zou het een iets met het ander te maken hebben?
Uiteraard zijn er bepaalde gevolgen die je kunt verwachten, maar mijn naïviteit en idealisme had ik stiekem toch iets anders gehoopt. In een zogeheten democratische staat , in een tijdperk waar communicatie en schriftelijke opinies sneller dan ooit de ronde doen, dat men zich gewoonweg nog vragen mag stellen bij het gedrag van een publiek persoon. Is het toch wel jammer dat freedom of speech een moeilijk concept blijft voor veel mensen.
Het gaat hier niet om mijn persoonlijke roem ( to be honest, I couldn t care less) Ik woon en werk(te) in NY en hier ligt er echt niemand wakker van mijn Nederlandstalig blog. Mijn blog is niet bedoeld om wereldshokkende verhalen te verspreiden en allerlei Kareltjes over mijn nek te krijgen die over ieder woord moeten balken. Gewoon dagelijkse dingetjes die mij hier verbazen en die ik graag met vrienden en familie wil delen
Het was niet meer dan een normale burgerplicht om een Minister, een publiek persoon, die gewoon de vloer aanveegt met de normale basisprincipes van zijn taak, om dat bekend te maken. Moest het enkel en alleen over zijn lompe gedrag gaan , dan zou geen krant dit hebben opgepikt Belgie weet immers al langer van welk vlees onze minister van Defensie is gesneden.
Nogmaals de delegatie wist dat hun afspraken hier niet doorgingen maar dan toch naar NY trekken en er een mooi verhaal van maken is gewoon om te kotsen Snoepreisjes worden al sinds mensenheugenis gehouden , verborgen voor de massa. Vandaag de dag leven we in een tijd waarin , idd een gewone barmeid vanuit haar piepklein kamertje uit NY aan de wereld kan vertellen wat er gebeurd als de gordijnen sluiten bij de heren van fatsoen.
Ik moet deze maand mss wat water en brood eten but at least I can have the decency to look into the mirror and say where I stand for
In onze reeks Haha-hallucinante verhalen uit La Flandre Profonde : "...De Vrolijke Strapatsen van Zijne Doorluchtigheid Crembo in New York !!" (2)
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
Om eerlijk te zijn... na dit alles te hebben gelezen ~& zoals u weet hebben wij al niet de gewoonte om over één nacht ijs te gaan & al zeker niet 's winters~ hebben wij ons hier dan toch wat voor ingehouden... want zeg nu zelf ?!... dit klonk ons nù tóch eens zó onwaarschijnlijk "gek" &/of "ónmogelijk" in de oren ?!...
Helaas-helaas voor onzen tsjeef, worden deze berichten blijkbaar toch ook maar weer eens bevestigd in De Standaard én De morgen, waarbij wij het natuurlijk wééral eens niet kunnen nalaten om ~& u raadt het al~ u onze gepeperde, maar vooral ongezouten mening te geven over Zijn Doorluchtigheid & deze toch wel vrij onsmakelijke affaire...
...We zijn intussen donderdag 27 november & de kranten berichtten : ...
...
De Crem na New Yorkse kater :
"Bloggen is gevaarlijk"
Defensieminister Pieter De Crem vindt bloggen "een steeds gevaarlijker fenomeen". Dat zei hij in de Kamer vandaag, nadat hij moest toegeven dat er van op zijn kabinet wel degelijk gebeld is met de baas van de Vlaamse barmeid nadat die op haar blog een boekje had opengedaan over een braspartij van de defensieminister in New York. Het meisje werd na het telefoontje ontslagen.
Nathalie
De Vlaamse barvrouw Nathalie Lubbe Bakker (35) vertelde vorige week op haar blog over een "stiepelzatte" minister De Crem in een New Yorkse bar. De vrouw vertelde er hoe ze op maandagavond achter de toog stond in het Belgische B. Café toen onze minister van Defensie kwam "binnengestrompeld".
"Via goed ingelichte bron weet ik dat de woordvoerder van De Crem gebeld heeft met mijn baas", vertelde de jongedame, die afkomstig is uit Antwerpen aan Het Laatste Nieuws. "Wat de inhoud van het gesprek was, is mij onbekend. Wat ik wel weet is dat mijn baas me daarna ontslagen heeft."
"Nooit gebeld"
De entourage van De Crem ontkende daarop dat de minister dronken was, net zoals er volgens het kabinet niet getelefoneerd was met de baas van het café. Misschien heeft iemand De Crem ondertussen duidelijk gemaakt dat zo'n dingen vandaag de dag te traceren vallen.
"Degoutant om te zien"
De blogster blijft trouwens bij haar verhaal. "Kijk, die discussie wil ik nu echt niet starten. De minister was ladderzat, kon amper nog spreken en het was degoutant om te zien."
Volgens de vrouw stuurde ze het verhaal niet de wereld in omdat de minister dronken was, maar omdat de delegatie belastinggeld aan het "verbrassen" was. "Dat zat gedoe, zo'n unieke belevenis was dat niet. En zelf ben ik ook geen heilig boontje, ik drink ook wel eens een glas. Ik ga dus niet de moraalridder uithangen. Wat me tegen de borst stootte, was dat ze daar met tien man belastinggeld zaten uit te geven, terwijl ze daar helemaal niet moesten zijn."
"Om van te kotsen"
"De raadgever van De Crem vertelde me dat alle vergaderingen in New York afgelast waren en dat ze dat vooraf wisten. Ze waren dan maar afgereisd omdat sommigen nog niet in New York waren geweest. Dat is om van te kotsen. Daarom moest ik dat verhaal vertellen. Snoepreisjes worden altijd al gehouden, verborgen voor de massa. We leven echter in een tijd waarin een gewone 'barmeid' vanuit haar piepklein kamertje in New York aan de wereld kan vertellen wat er gebeurt als de gordijnen sluiten bij de heren van fatsoen." Vanuit dat piepklein kamertje vertelde ze hoe De Crem er liep te lallen en nummers van De Strangers en Adamo "transformeerde tot vulgaire humor".
Kater
De Crem heeft in de Kamer nu dus moeten toegegeven dat de blogster gelijk had en een lid van de delegatie die een werkbezoek bracht aan de VS telefonisch contact heeft gehad met de New Yorkse werkgever van het barmeisje. Er is volgens De Crem echter nooit iets geïnsinueerd over een ontslag.
In antwoord op vragen van André Flahaut (PS), David Geerts (sp.a) en Wouter De Vriendt (Groen! ) verklaarde De Crem dat het hele verhaal "het niveau van achterklap niet overschrijdt". Hij gaf wel toe dat een lid van de delegatie de eigenaar van het café telefonisch op de hoogte heeft gebracht van de inhoud van de blog. Maar, noch hijzelf noch een lid van de delegatie heeft ooit iets geïnsinueerd over een ontslag. "Dat is iets tussen werkgever en werknemer", voegde hij eraan toe.
"Bloggen steeds gevaarlijker"
De Crem bestempelde de hele saga als een non-event, maar vindt wel dat bloggen steeds meer een gevaarlijk fenomeen wordt. "Iedereen kan naar goeddunken en zonder verantwoordelijkheid dingen schrijven en het is bijna onmogelijk om zich daar tegen te verdedigen. Iedereen hier is een potentieel slachtoffer. We moeten ons daar over bezinnen", dixit de CD&V-excellentie.
De Crem ontkende tevens dat het werkbezoek onbelangrijk was. De trip kaderde in de nota over buitenlandse operaties die morgen op de agenda van de ministerraad staat en er stonden tal van belangrijke bezoeken over heel de VS en contacten met academici, bedrijfsleiders, diplomaten en politici op de agenda. De minister had onder meer een onderhoud met de Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates.
"Onaanvaardbaar"
PS-Kamerlid en voorganger van De Crem, André Flahaut, verwonderde zich over het uitgebreide bezoek dat kadert in een nota die nog niet is goedgekeurd door de regering en de contacten met Amerikaanse politci die binnen enkele weken niet meer in functie zijn. Volgens Flahaut is het onaanvaardbaar indien de vrouw is ontslagen na een interventie vanuit België.
Geerts verweet De Crem zich nu te gedragen als slachtoffer, terwijl de vrouw haar werk kwijt is en het echte slachtoffer is. Het gebeurde bewijst voor de sp.a'er ook dat de Vlaamse christendemocraat een serieus probleem heeft met kritiek. "Betreurenswaardig", luidde het.
Een gelijkaardig geluid viel te horen bij Wouter De Vriendt. "Dat er effectief contact is geweest, is nieuw", poneerde hij. Het groene Kamerlid wees er ook nog op dat hij al een week de agenda van het werkbezoek heeft gevraagd, maar nog altijd niets heeft ontvangen.
BRUSSEL - Minister van Defensie Pieter De Crem geeft toe dat iemand van zijn delegatie contact heeft gehad met B.Café, het Belgische café in New York dat zijn barmeid ontsloeg nadat zij op haar blog de dronken exploten van De Crem beschreven had. De minister ontkent evenwel dat haar ontslag gevraagd werd en overweegt gerechtelijke stappen.
Op haar blog verwonderde Nathalie Lubbe Bakker zich onder meer over het gedrag van De Crem. Een lid van de delegatie zou tijdens een bezoek aan het B.Café in New York ook aan haar hebben toevertrouwd dat men in België al wist dat een aantal belangrijke afspraken werden afgezegd, maar dat de reis toch doorging 'omdat het in Brussel zo stil is'.
Volgens Lubbe Bakker werd ze op staande voet ontslagen na een telefoontje van iemand van De Crems kabinet naar haar werkgever.
De Crem ontkende de afgelopen dagen herhaaldelijk tegenover deze krant dat er sprake geweest was van een telefoontje naar New York, maar kwam daar vanmiddag in de Kamer op terug.
Hij geeft toe dat een lid van de delegatie de eigenaar van het café telefonisch op de hoogte heeft gebracht van de inhoud van de blog. Maar, noch hijzelf noch een lid van de delegatie heeft ooit iets geïnsinueerd over een ontslag, beweert De Crem. 'Dat is iets tussen werkgever en werknemer'.
Bloggen is gevaarlijk
De Crem bestempelde de hele saga als een non-event, maar vindt wel dat bloggen steeds meer een gevaarlijk fenomeen wordt. 'Iedereen kan naar goeddunken en zonder verantwoordelijkheid dingen schrijven en het is bijna onmogelijk om zich daar tegen te verdedigen. Iedereen hier is een potentieel slachtoffer. We moeten ons daar over bezinnen'.
De Crem voegde er nog aantoe dat hij de juridische dienst van zijn departement heeft gevraagd na te gaan of maatregelen kunnen worden genomen 'om mij en mijn integriteit' te beschermen.
'Probleem met kritiek'
De Crem ontkende tevens dat het werkbezoek onbelangrijk was. De trip kaderde in de nota over buitenlandse operaties die vrijdag op de agenda van de ministerraad staat.
PS-Kamerlid en voorganger van De Crem, André Flahaut, verwonderde zich over het uitgebreide bezoek dat kadert in een nota die nog niet is goedgekeurd door de regering en de contacten met Amerikaanse politici die binnen enkele weken niet meer in functie zijn.
David Geerts (SP.A) verweet De Crem zich nu te gedragen als slachtoffer, terwijl de vrouw haar werk kwijt is en het echte slachtoffer is. Het gebeurde bewijst voor de SP.A'er ook dat de Vlaamse christendemocraat een serieus probleem heeft met kritiek. 'Betreurenswaardig', luidde het.
BRUSSEL - Minister van Defensie Pieter De Crem roept iedereen op zich te bezinnen over het 'gevaarlijke fenomeen van webloggen'.
Na kritische vragen van SP.A, Groen! en PS moest Pieter De Crem (CD&V) gisteren in de Kamer de communicatie van zijn eigen kabinet grondig bijsturen. De drie partijen hadden vragen bij het ontslag van het barmeisje dat vorige week op haar blog een bezoek van De Crem aan B. Café in New York signaleerde. Ze schreef over 'een dronken minister' en citeerde zijn diplomatiek adviseur, die stelde 'dat belangrijke afspraken waren afgezegd, maar dat het bezoek toch doorging omdat het te stil was in Brussel'. Zondag werd ze door de bareigenaar ontslagen, 'na een telefoon van de woordvoerder van de minister', zo schreef ze op haar blog.
Maandag ontkende woordvoerder Jacques De Keyser 'dat er contact is geweest is met B. Café', dinsdag nuanceerde hij dat tot 'voor zover ik weet'.
'Een lid van mijn delegatie heeft ter plaatse de eigenaar van de zaak geïnformeerd over de inhoud van de blog en wat de pers hierover had gepubliceerd', moest De Crem in de Kamer toegeven. 'Maar noch ik, noch het lid van mijn delegatie dat de eigenaar heeft gebeld, heeft gevraagd of zelfs maar een insinuatie gemaakt over een ontslag van de auteur van de blog. Dat is iets tussen werknemer en werkgever', stelde de minister. Volgens hem overstijgt de zaak 'het niveau van achterklap en toogpraat niet'.
Verbeten deed De Crem een oproep tot het halfrond: 'Ik wil van deze gelegenheid en dit non-event gebruik maken om een gevaarlijk fenomeen in onze maatschappij te signaleren. Wij leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien. Het is bijna onmogelijk om zich daartegen te verdedigen. Iedereen van u is een potentieel slachtoffer.' Luid applaus op de banken, zelfs hier en daar van de oppositie.
De Crem laat onderzoeken in welke mate hij 'juridische maatregelen kan nemen om 'mij en mijn integriteit' te beschermen.
...& Dat hierover officieel nog een woordje wordt gezegd, dat zien we dan weer in de nieuwsuitzending van Terzake...
"De Crem op de rooster gelegd" duur : 3:22 minuten Nieuwsuitzending Terzake
...
Nou-nou... Wij stellen ons wel zo nogal een hoop vragen bij politici & overheid die dit een "goed & degelijk bestuur" durven te noemen...
Om te beginnen... Wij vinden het hier nogal zéér verwonderlijk, waarom er hier bijvoorbeeld zo ook niemand is die daarvoor het ontslag van Pieter De Crem vraagt ?!...
Wij kunnen ons zo bijvoorbeeld hoegenaamd op geen enkele manier inbeelden dat wat "zatteklootliedjes" ~in een lange lijn van Belgisch militaire traditie van zinloos haantjesgedrag & arrogant tooggebral~ gaan zingen in een openbare gelegenheid zoals "een café", tegenwoordig ook behoort tot het takenpakket & de voorbeeldfunctie die een Minister dient te vervullen bij een buitenlandse reis ?!... 't Is natuurlijk maar te zien wat het protocol van een overheid als "takenpakket & voorbeeldfunctie" omschrijft nietwaar ?!...
...& Wat moeten wij als doorsnee zwaar besparende Belg denken van een ~quasi~ ″zinloze″ missie waarbij ″Meneer de Minister″ zomaar efkes naar NY gaat ~omdat een aantal mensen van het gezelschap daar nog nooit geweest zijn~ op het moment dat iedereen van de NAVO ergens anders vergadert ?!...
...& Wat moeten we nu denken van een Minister & zijn kabinet die zich op een toch wel vrij laag bij de grondse & zeer laffe manier wreekt op ″de zwakste″, het bedienend personeel van een café, door die te laten ontslaan, omdat die uit pure verontwaardiging haar mening ventileert ?!... Waarbij wij zo tussen haakjes even jouwen : ″Hé-hó... Crembo !!! Je zit hier wel niet in de een of andere militair kantineke waar je ongegeneerd de kantinejufrouwen kunt bepotelen & afsnauwen omdat je wat latten &/of sterren op je uniform hebt !!″
...& Bovendien, beste Crembo... ben jij voor zover wij weten, nog steeds lid van een partij die graag orakelt & kakelt over ″normen & waarden″...Waarvan we er hier weinig of géén zien nageleefd worden !! ...& bovendien ~& dat vinden wij niet zo min~ sta jij trouwens altijd als eerste klaar om een vermanend vingertje op te steken als het over bandeloos gedrag gaat...
Wel Crembo.... in plaats van hiervoor als minister de Belgische marine op te trommelen... moest je in de toekomst misschien maar als minister-af wat zelf gaan bijklussen als "foor"-attractie op Aalter-kermis, met jouw zangtalent moet dat alvast lukken & dat laatste kan je alvast het best oefenen in ″Café Rialto″ of in de ″Pickles″... Ze liggen in elk geval al dichter bij huis én je hoeft het geld van ons belastingsbetaler hiervoor niet te verbrassen !!
...
Het NIEUWS uit AALTER
26/09/2008
De Crem leukt kermis Aalter op met legerhulp
AALTER - Minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) heeft met een delegatie legervoertuigen en een schietstand van de Marine de dorpskermis van Aalter en de opendeurdag bij de lokale brandweer opgeleukt. 'Net wat hij zijn voorganger André Flahaut (PS) verweet, doet hij nu zelf: het leger gebruiken om zijn kiespubliek te paaien', zegt Geert Lambert (Vl.Pro).
De kermis in Aalter zal nooit meer dezelfde zijn, nu lokale CD&V-kopman Pieter De Crem minister van Defensie is. Een demostand van de militaire politie met een politiemoto, een oefenstand van de marine naast het traditionele schietkraam, een militaire ziekenwagen voor eventuele gewonden en extra militaire versterking voor de brandweer tijdens de jaarlijkse opendeurdag. Afgelopen weekend kleurde het allemaal de kermis van Aalter. En dan vergaten we nog de Sea King helikopter die overvloog.
Vl.Pro-senator Geert Lambert is stellig: 'De Crem maakt van Defensie een kermisattractie in Aalter. Tijdens de vorige legislatuur was De Crem de vurigste tegenstander van Defensie minister André Flahaut (PS). De Crem hekelde Flahaut permanent omdat die het leger inzette als propagandamachine. Defensie was volgens De Crem opvallend vaak allerlei opdrachten aan het uitvoeren in Nijvel, de thuisbasis van Flahaut. De Crem was daar in de Kamer zo verbolgen over dat hij woedend in het halfrond van de Kamer zwoer dat Flahaut nooit nog minister zou worden .'
Lambert noemt Aalter nu 'het nieuwe Nijvel'. Zo kreeg de brandweer van Aalter onverwacht versterking van het leger voor de opendeurdag.
'Het laatste restje politieke fatsoen in deze regering moet er blijkbaar echt aan geloven', zegt Lambert.
'Lambert is slecht geïnformeerd door de lokale oppositie in Aalter. Er waren tal van opendeurdagen vorige zondag, overal in België. Defensie was daarom in Aalter, maar op nog een pak plaatsen in België. En Aalter was een kleine opstelling, er waren gemeenten die zondag veel meer legermateriaal te zien kregen', laat De Crem weten via zijn woordvoerder Tom Monballiu
.
Lambert eist van De Crem de precieze kostprijs te kennen van de inzet van het legermateriaal op de kermis van Aalter.
Kortom, wij hebben hier maar één sugestie voor u & dat is : "de eer aan u zelf houden, uw ontslag indienen... & ophoepelen dus !!" & dan zijn we nog heel mild, want we zouden u ook nog kunnen vragen omdat hele tripje uit uw eigen zak te betalen !! ...& Wij die dachten dat we met Flahaut de bodem hadden bereikt jij doet ons bijna nostalgisch terugdenken aan die tijd ZUM KOTSEN !!
...& last but not the least in deze ganse beschamende charade... Dat u ″bloggen steeds meer een gevaarlijk fenomeen″ vindt worden ?!... 't Is een stelling die we na 't uitkomen van uw escapade in New York wel heel goed kunnen begrijpen...
Maar kijk, er bestaat ook nog zoiets als solidariteit onder bloggers. Dit betekent dat een blog dat de regels van fatsoen ~& dat zijn er overigens tenslotte nogal heel wat~ niet overtreedt & omwille van zijn of haar blogactiviteiten moeilijkheden ondervindt &/of wordt gecensureerd, die kan rekenen op de steun van andere bloggers. In het geval van het blog van ons Nathalie is het vrij duidelijk dat iemand die een blog beheert met eigen naam & toenaam, er niet moet van beschuldigd worden enige deontologische code te hebben overtreden wanneer zij dergelijk beschamend gedrag van een hoge openbare gezagsdrager aan de kaak stelt U kent toch de voorbeeldfunctie van een Minister, beste Crembo ?!... Of niet soms ?!... voor Flahaut & al die anderen wist u het anders altijd goed !!
Dan mogen sommige literaire baronessen daar nog anders over schrijven & denken ~wat overigens hun volste recht is !!~ maar wij hier op Kitokojungle denken daar dus anders over !! Dat soort ontoelaatbaar gedrag & kinderachtige wraakacties klagen wij dus zo wie zo ook aan & om die reden steunen wij dus 200% onze collega-blogster !!
Beste Crembo... dat u in tijden van zwaar economische crisis waarbij ie-der-één ongeacht moet besparen, dàt u de hansworst uithangt op kosten van de belastingbetaler ?! ...& vervolgens nog eens wraak neemt op diegene die dit onder eigen naam durft uit te brengen - U bent de naam van minister te zijn niet waardig !! *W-A-L-G !!*
...Dit alles doet ons trouwens 'n ietsje teveel denken aan het gedrag van Oude Tirannen Crembo... het soort van mensen die meenden "àlle rechten" te hebben wegens hun functie & positie... Het soort van klootjesvolk die als ze iets hoorden dat hen niet aanstond, mensen lieten "ontslaan" of soms nog ergers lieten "overkomen"... in die onzalige tijden werden boodschappers van onheil soms zelfs wel eens onthoofd ...& Misschien moet je ons voor deze vergelijking ook maar meteen laten ontslaan of onthoofden, of monddood maken ?!...
Vlaanderen siddert en beeft !! ...& Ditmaal niet van angst voor één of ander onheil, maar wel van het opgeklopte testosteron & de losgeslagen feromonen die alom in de lucht hangen te zinderen...
...& Dàt allemaal omdat enkele Belgische "kwaliteitsbladen", zoals Knack de privé-mails over de zogezegde verhouding tussen ex-partijvoorzitter Frank Vanhecke en blok-babe Marie-Rose Morel publiceerden...
Sjonge-sjonge... Erg hoogstaand ~noch inhoudelijk, noch journalistiek, laat staan ethisch~ was het desbetreffende artikel nu ook weer niet te noemen... Alles behalve zelfs !!
Jàààà... 't is natuurlijk altijd mooi meegenomen, zulke seksschandalen !!... MÁÁÁRrr... & voor één keer moeten wij ~& hélaas ten zeerste tegen onze zin~ al die onsympathieke figuren zoals Vanhecke, Morel & de bloggersbende rond "In Flanders Fields" eens groot gelijk geven ook... Privé-mails, al of niet authentiek, over zuiver privézaken horen NIET thuis, noch in een inhoudelijk debat, noch in een kwaliteitsartikel, noch in een blog, laat staan in een krant of een tijdschrift van formaat Dat hoort ten andere NERGENS thuis, dan bij de betrokkene zelf !!
We beginnen met het desbetreffende Knack-artikel...
...
Affaire Morel-Vanhecke drijft Vlaams Belang uit elkaar
19/11/2008 20:30
De doortocht van Marie-Rose Morel als Vlaams Parlementslid voor het Vlaams Belang is niet onopgemerkt gebleven. Morel slaagde erin het trio aan de top van de partij uit elkaar te spelen door voorzitter Frank Vanhecke los te weken van de Antwerpse tandem Filip Dewinter en Gerolf Annemans.
De gevolgen waren desastreus. Morel verweet, ongetwijfeld gedekt door haar voorzitter, Dewinter een te harde aanpak en torpedeerde een mogelijke samenwerking met Jean-Marie Dedecker. Die vervolgens met zijn lijst systematisch goed begon te scoren, terwijl het Vlaams Belang voor het eerst in zijn geschiedenis met een afkalvende aanhang te maken krijgt.
Hardnekkige geruchten willen dat Morel en Vanhecke jarenlang een relatie met elkaar hadden, hoewel beiden dat steevast blijven ontkennen zijn. Nu zijn er echter e-mailberichten opgedoken die aantonen dat ze effectief een tijdlang een koppel waren. Berichten die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten, en die illustreren dat de twee zich bewust waren van de risico's die ze namen.
Quotes toegevoegd
Maar Morel en Vanhecke trekken de authenticiteit van de boodschappen in twijfel. Morel stelt dat de mails grotendeels van haar hand zijn, maar dat er quotes aan toegevoegd zijn om haar in diskrediet te brengen in de vechtscheiding waarin ze verwikkeld is.
Quotes die een relatie met Vanhecke moeten bevestigen, maar die ook ronduit nazistisch zijn, zoals de signatuur '88 meer dan ooit. M.' Voor niet-ingewijden: 88 is het neonazisymbool voor Heil Hitler, want de H is de achtste letter van het alfabet.
Liefdesnest?
Vanhecke reageert furieus op de mails en ziet er niet alleen een afrekening met Morel in, maar ook een poging tot karaktermoord op hemzelf door politieke tegenstanders, met op kop de naar de LDD overgelopen Vlaams Belanger Jurgen Verstrepen. Hij stelt dat hij zich met klem tegen deze nieuwe operatie-beschadiging zal verzetten.
Er is ook een adres opgedoken in Elsene waar Morels wagen regelmatig een nacht lang is gesignaleerd: een chic flatgebouw in de Avenue General de Gaulle. Beide protagonisten blijven volhouden dat ze nooit een relatie hebben gehad.
Het hoeft u dus waarschijnlijk ook niet echt te verwonderen, maar er circuleert momenteel zelfs een petitie van een aantal bekende Vlamingen die ~zoals jullie hieronder kunnen lezen~ oproept tot protest... Begrijpelijkerwijze dachten we zo...
...
Over journalistiek, privacy en e-mail-cultuur
Op woensdag 19 november 2008 pakte het weekblad Knack met een coverstory uit, waarin het privé-leven van twee Vlaams Belang-politici kamerbreed wordt uitgesmeerd. Journalist Dirk Draulans -van origine bioloog- vergast ons op een smeuig canapé-verhaal waarin Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel de hoofdrol spelen. Bij nader inzien steunt heel de "onthulling" op een paar e-mails tussen beiden, waarvan de authenticiteit sterk betwist wordt. De inhoud van deze mails situeert zich helemaal in de persoonlijke levenssfeer. Ze handelen niet over corruptie, machtsmisbruik, geheime politieke deals, of wat dan ook,- gevallen waarin men het journalistiek openbaar maken van e-mail-verkeer zou kunnen verdedigen.
Ongeacht of men akkoord gaat met de visie van de twee politici, vinden ondertekenaars van deze petitie het absoluut ongeoorloofd dat privé-correspondentie, waaraan geen enkele maatschappelijke relevantie kan worden toegedicht, zomaar in de media wordt te grabbel gegooid.
De chaotische e-mail en SMS-cultuur, waarin wij vandaag leven, moet een gewetensvol journalist juist aanzetten tot grote omzichtigheid, nauwkeurig checken van bronnen, detecteren van eventuele vervalsing, evenals aandacht voor context en achtergrond (eens te meer lag hier een vechtscheidingsverhaal aan de oorsprong van de publicatie).
Wij pleiten voor sterke, onafhankelijke media, die hun rol spelen van kritisch waarnemer in het politiek, socio-cultureel en economisch universum. Sensatiejournalistiek zal altijd wel een behoefte vervullen voor een bepaald segment van de bevolking. In een kwaliteitsmedium hoort zij niet thuis.
(Opgelet: vanzelfsprekend telt de mening van elke burger in deze kwestie. Toch is deze tekst specifiek bedoeld voor Vlaamse opiniemakers die hier een signaal naar de media willen geven. Ook de steunbetuigingen -hoe goed bedoeld ook- van de kant van VB-leden zelf, nemen wij niet op, om elke indruk te vermijden dat het hier om een georchestreerde campagne zou gaan.
Reacties en commentaren kunnen te allen tijde, door iedereen, op ons forum. )
Ludo Abicht, publicist, docent filosofie Jan Bax, voorzitter VEPEC (Vereniging voor Promotie en Communicatie) Wim De Wit, Ondervoorzitter OVV - Algemeen secretaris VVB - Erevoorrzitter VIK Gerard Bodifée, wetenschapper Boudewijn Bouckaert, hoogleraar UG, voorzitter Nova Civitas en voorzitter Cassandra Mimount Bousakla, politica (LDD), ondervoorzitter Cassandra Ray de Bouvre, oud Financieel & Administratief Directeur Vlaamse Opera Ides Debruyne www.mediakritiek.be prof. dr. Marc De Vos, vakgroep sociaal recht - Universiteit Gent Patricia De Waele, gewezen 3e nationaal ondervoorzitter van Open Vld. Eddy Boutmans, jurist, oud-senator en voormalig staatssecretaris Gui Celen, neurochirurg, voorzitter Pro Flandria Hugo Coveliers, senator en voorzitter VLOTT Lieven De Cauter, filosoof, voorzitter BrusselsTribunal Peter De Roover, publicist Paul Doevenspeck, ere-advocaat Koenraad Elst, historicus-publicist Paul Embrechts, Vicevoorzitter Vepec. Guy Freiermuth, erelector en hoofdredacteur 'Achter het Nieuws' Sven Gatz, Vlaams volksvertegenwoordiger en Fractieleider Open VLD, Vlaams Parlement Pol Hoste, schrijver Jan Jambon, volksvertegenwoordiger N-VA Paul Martens, gewezen hoofdredacteur van 'Wij'-Volksunie-weekblad Marc Michils, CEO Saatschi & Saatschi Brussels Bert Murrath, hoofdredacteur t Scheldt Guido Naets, publicist, Europa-deskundige Jan Neckers, historicus, columnist Yves Panneels, communicatie-adviseur Rik Pinxten, Voorzitter Vrijzinnig-humanistische Vereniging Marc Platel, oud-Wetstraatjournalist Eric Ponette Hugo Portier, ere voorzitter ANZ A.R. Roosens, Eredirecteur-generaal Vlaamse Gemeenschap Eric Rosseel, gepensioneerd docent VUB Johan Sanctorum, auteur-cultuurfilosoof Björn Siffer, adjunct-directeur en woordvoerder van HVV(Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging) Ward Steffens, erevoorzitter Guldensporenkomitee Mechelen Matthias Storme, jurist, hoogleraar Eric Suy, professor emeritus Eric Swaelen, ex-bankier Frank Thevissen, voormalig professor Communicatiewetenschappen VUB Marc Raymond Tiefenthal, schrijver Jef Turf, kernfysicus, oud-voorzitter Vlaamse KP Godelieve Vaesen, voormalig voorzitster Vlaamse Journalisten Vereniging, freelance journaliste Gie van den Berghe, auteur-historicus Kristof Van der Cruysse, secretaris denktank Cassandra Luckas Vander Taelen Frank Vande Veire, filosoof Marc Vanfraechem, technicus Klara en blogger Gui van Gorp, historicus-publicist André Van Halewyck, uitgever Patrik Vankrunkelsven, senator Open VLD Bob Vansant, psychotherapeut-auteur Jan van Malderen, internationaal consulent, oud-voorzitter Pro Flandria Hilde Vautmans, volksvertegenwoordiger Wouter Vermeersch, Nationaal Politiek Secretaris "Jong Gezond Verstand" Myriam Vervaet, hoofddocent Medische Psychologie, faculteit Geneeskunde, UGent Katrijn Willems, Master en geaggregeerde in Communicatiewetenschappen (VUB) en kernlid Jong VLD Nationaal
We krijgen tegenwoordig elke dag wel een nieuw politiek schandaal(tje) opgedist. Het politieke vertrouwen lijkt langzamerhand volledig te verdwijnen. Marc Hooghe gaat na wat de oorzaken van dit poujadistische klimaat zijn.
Men kan het alleen maar toejuichen dat burgers nog altijd het vermogen hebben verontwaardigd te reageren op politieke mistoestanden: het wil in elk geval zeggen dat de politiek hun niet onverschillig laat.
Maar verontwaardiging is ook een emotie waarmee je maar beter omzichtig om kunt springen. Ja, mensen moeten verontwaardigd zijn als het gaat om machtsmisbruik, of kabinetsleden die een openbare aanbesteding of een examenresultaat vervalsen. Maar is eenzelfde emotie op zijn plaats als het gaat om een wat dure smaak voor Brusselse restaurants of Zuid-Franse hotelkamers? Of om een doodgewone indexering zoals iedereen in dit land die krijgt?
Een van de kwalijkste gevolgen van het huidige schandaalsfeertje is dat men zichzelf hijgerig voorbijholt. Allerlei feiten worden op één hoop gegooid, en de verontwaardiging wordt kunstmatig steeds hoger opgezweept. De echte wantoestanden verdwijnen daardoor onder het neerdwarrelend stof. Schriftvervalsing is een strafbaar feit; gaan eten in een duur restaurant is dat tot nader order niet. Uiteraard zou het beter zijn dat de VRT en alle andere overheidsadministraties heldere regels hadden over het maximumbedrag dat kaderleden kunnen uitgeven voor representatiekosten. Zulke lijstjes bestonden vroeger trouwens, maar blijkbaar vond men dat te bureaucratisch, met als gevolg onduidelijkheid en veel ruimte voor achterklap en afgunst.
Men kan zich vragen stellen bij de opportuniteit van de dure etentjes van de toenmalige VRT-top, maar selectieve verontwaardiging kan ook contraproductief worden. Aimé Van Hecke zit intussen veilig en wel in een privébedrijf. Zouden ze er bij Sanoma Magazines ook bezwaar tegen hebben als de deal met Goedele Liekens rond een nieuw tijdschrift zou worden bezegeld in een gereputeerd Brussels etablissement? En om nog een stap verder te gaan: waarom zou iemand van het kaliber van Van Hecke, die veel heeft verwezenlijkt tijdens zijn passage bij de openbare omroep, dan nog bij de VRT willen werken? In een privébedrijf weet hij tenminste zeker dat zijn onkostennota's niet te grabbel worden gegooid voor Jan en alleman.
We komen zo langzamerhand in een sfeer waarbij we elke dag getrakteerd worden op een nieuwe portie schandalen en schandaaltjes, als we 's morgens de krant openslaan bij het ontbijt. Er zijn drie oorzaken voor die trend.
Ten eerste is er een duidelijk gebrek aan journalistieke deontologie. In het kader van echtscheidingen wordt er altijd wel geleurd met mogelijk belastend materiaal uit de privésfeer. Een ernstig medium houdt dan de boot af: ook al voel je alleen misprijzen voor de betrokkenen, dan nog hebben ze recht op een privéleven. Bij roddels over Vlaams Belang zullen de meesten onder ons enige schadenfreude niet kunnen onderdrukken, maar dan nog mag men de normale journalistieke regels niet overboord gooien. Als burger van dit land heb ik een rechtmatig belang om te weten of de heer Vanhecke en zijn partij zich al dan niet schuldig hebben gemaakt aan een strafbaar feit, zoals een overtreding op de wet tegen het racisme. Maar het liefdesleven van Vanhecke interesseert me maar matig, en ik heb geen enkel recht om er meer over te weten.
Ten tweede is er het grotere aanbod van mogelijk belastend materiaal. Vlaams Belang heeft altijd al geprobeerd allerlei administratieve stukken los te peuteren, maar dat was niet echt een succes. De Antwerpse Visa-zaak, die met een sisser is afgelopen maar wel de carrière van een aantal ambtenaren en politiemensen heeft gebroken, blijft het belangrijkste wapenfeit van die partij. De Lijst Dedecker is daarin een stuk succesvoller en de partij gebruikt die informatie ook onder het motto 'Niet geschoten, altijd mis'. In het kader van zijn vendetta tegen de VLD heeft Dedecker duidelijk gekozen voor een tactiek van de verschroeide aarde, en alle middelen zijn goed om VLD-politici in diskrediet te brengen. Dat daarbij ook het vertrouwen in de politiek zelf wordt aangetast, zal hem daarbij een zorg zijn. In VLD-kringen vraagt men zich nu ongetwijfeld af wie het volgende slachtoffer van de LDD-wraak zal zijn.
Een derde en meer structurele oorzaak voor de huidige schandaalsfeer is de algemene malaise in de politieke besluitvorming. Politici die goed werken en ook iets presteren, kunnen het zich permitteren nu en dan een steek te laten vallen. Door het nu al meer dan anderhalf jaar lang aanslepende geknoei heeft de politieke klasse op dit ogenblik nauwelijks nog krediet bij de publieke opinie, en dat maakt hen bijzonder kwetsbaar voor dit soort aanvallen. Premier Leterme zelf ondertekent blijkbaar tegenwoordig zijn sms-berichten als 'amateuristische prutser'. In die omstandigheden is het niet verwonderlijk dat de publieke opinie bijzonder negatief reageert op de minste aantijging van gesjoemel door die bende zelfverklaarde amateurs.
De huidige federale regering presteert niet zo veel, en juist daarom wordt elke misstap nu dubbel zo zwaar aangerekend. Gelet op de verlamming binnen de huidige regering, kunnen we ervan uitgaan dat die toestand nog wel een tijdje zal blijven duren en dat heel de politieke klasse daardoor kwetsbaar zal blijven voor allerlei roddels en aantijgingen.
Het wantrouwen straalt niet alleen af op de leden van de federale regering, maar op iedereen die van veraf of van dichtbij bij de politiek betrokken is. Zij die zweren bij een verrottingsstrategie, kunnen tevreden zijn: bij elk nieuw schandaaltje wordt het politieke vertrouwen verder ondermijnd. Het is daarom belangrijk dat de huidige politieke impasse snel doorbroken wordt.
Idealiter krijgen we na de verkiezingen van juni volgend jaar niet alleen krachtdadige regionale regeringen, maar ook een goed functionerende federale regering. En dan kan van de weeromstuit ook de federale oppositie meteen beginnen met ernstig haar werk te doen.
Marc Hooghe is hoogleraar politieke wetenschappen aan de KU Leuven
Commercie en populisme
Luckas Vander Taelen
De Vlaamse politiek zal het verder moeten doen zonder Bettina Geysen.De kans dat ze na haar defenestratie uit de Vl.Pr een scheurpartij zal oprichten, kan als eerder gering ingeschat worden.
Maar waarom is Bettina eigenlijk opgestapt? Haar positie was naar verluidt onhoudbaar geworden na een artikel in een tijdschrift over onkostennota's uit haar VRT-tijd. Bettina Geysen treedt af als voorzitster van een Vlaamse politieke partij omdat ze in haar vorige functie te vaak in dure restaurants heeft gegeten en in te dure hotels heeft gelogeerd.
Vreemd dat zoiets nu verschijnt. Geysen wordt niet bekritiseerd omwille van haar onvermogen om de Vl. Pr op de politieke kaart te zetten. Net zomin als zij of haar partner Aimé Van Hecke, de voormalige VRT-baas, afgerekend worden op hun beleid bij de openbare omroep. Daar zou wel één en ander over te schrijven zijn. Maar neen, met inhoud heeft dit niets te maken.
Het doet terugdenken aan de Visa-affaire van een paar jaar geleden. Toen werd het ook voorgesteld alsof het deksel van de beerput gerukt was en het Antwerpse schepencollege een bende profiteurs was. Achteraf bleek het toch allemaal zo erg niet. Maar de opgeklopte schandaalsfeer betekende wel het einde van en paar politieke carrières.
Nieuw is dit fenoneem niet. In de jaren dertig probeerde Léon Degrelle « de argusstal » van de Belgische politiek met « de bezem uit te kuisen» door de vermeende spilzucht van de « corrupte politici » aan te klagen.
Aimé Van Hecke en Tony Mary hadden bijwijlen waarschijnlijk wel last van enige hoogmoed en normenvervaging. Maar dat Geysen daar nu het slachtoffer van is geworden , kan op zijn minst als ironisch worden beschouwd. Wie de haar ten laste gelegde feiten objectief analyseert, kan niet anders dan besluiten dat die toch wel heel licht wegen. Bizar is ook dat nergens wordt opgemerkt dat de liefdesrelatie tussen Geysen en Van Hecke tenminste een positief collateraal effect op de onkostennota's had omdat beide directieleden hun dure hotelkamers deelden.
Maar daarover gaat het niet. Net zomin dat het echt belangrijk is te weten of Karel De Gucht iets aan zijn vrouw heeft gezegd over wat er met Fortis zou gaan gebeuren. Of dat Frank Van Hecke een verhouding zou hebben met Marie-Rose Morel. Met onderzoeksjournalistiek heeft dit niets te maken.
Seneca stelde lang geleden de enige belangrijke vraag die men zich moet stellen bij het lezen van dit soort joernalistiek : « Cui prodest...Wie heeft er voordeel bij? » In de eerste plaats de tijdschriften en kranten zelf die uitpakken met deze « onthullingen » en zichzelf en hun lezers wijsmaken dat ze met relevante onderzoeksjournalistiek bezig zijn. Terwijl in het beste geval hun enige motivatie louter commercieel is : het zijn moeilijke economische tijden en hoofdredacteurs die willen overleven moeten hun verkoopcijfers hoog houden. Daarom publiceren ze maar al te graag de smeuïge schandalen die hen aangereikt worden door malafide personnages met een eigen agenda. En zo gaat de journalistieke serieux ten onder, ten meerdere eer en glorie van de commercie en van het politiek populisme...
Weten de redacties dan niet dat ze hierbij op een nauwelijks verdoken manier gemanipuleerd worden? Betttina Geysen moest geliquideerd worden als voorzitster van de Vl. Pro omdat ze er daar een potje van had gemaakt, maar niemand in de partij had blijkbaar de moed om dat openlijk te zeggen.Ik zou meer geïnteresseerd geweest zijn in een kritisch artikel over haar beleid bij de VRT of over wie er verantwoordelijk was bij Spirit voor de totale miscast van Bettina als voorzitter. Maar dat vergt natuurlijk meer journalistieke moed dan het publiceren van gelekte onkostennota's...
Wij hanteren namelijk het gezonde principe : NIEMAND heeft zijn neus te steken in iemand anders z'n privéleven... noch in dat van onze vrienden, noch in dat van onze ergste vijanden !! - PUNT UIT !!
...
Nieuw VB-schandaal: ook Annemans en Dewinter een koppel?
door Hoegin
Nadat het schandaal rond de relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel eerder deze week een toppunt bereikte als gevolg van een artikel met enkel spectaculaire onthullingen in het gezaghebbende tijdschrift Knack, ontploft er opnieuw een bom in de top van het Vlaams Belang nu blijkt dat Gerolf Annemans en Filip Dewinter een relatie met mekaar hadden, en nog steeds hebben.
Uit e-mails en SMSjes waarop ondergetekende de hand kon leggen, blijkt dat de relatie tussen Gerolf Annemans en Filip Dewinter al sedert het begin van de jaren '90 aan de gang zou zijn. Hun relatie heeft natuurlijk zowel haar hoogte- als laagtepunten gekend, maar de stabiliteit van de relatie tussen de twee valt toch op. De aard van de relatie veranderde natuurlijk wel grondig in de loop van de jaren: druipt in de eerste jaren de passie en het verlangen nog van de e-mails, de laatste jaren heeft er duidelijk een verdieping van de relatie plaatsgevonden. Zo maakten de twee de afgelopen maanden, naarmate de aanhang van het Vlaams Belang in de peilingen afnam en de fut uit de partij leek te lopen, steeds concretere plannen om Vlaanderen de rug toe te keren, en naar San Francisco uit te wijken om er een nieuw leven op te bouwen samen. Het zou overigens niet de eerste keer geweest zijn dat de twee samen het land verlieten, want beide heren trokken vaak samen naar een buitenhuisje van Jean-Marie Le Pen in de buurt van Marseille, waar ze dagenlang ongestoord konden genieten van de Middellandse Zee en mekaar.
Alle gekheid op een stokje: wanneer een weekblad als Knack uitpakt met e-mails als het ultieme bewijsstuk voor een relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel, en dat vervolgens zonder al te veel kritische noten rondgetoeterd wordt in de rest van de Vlaamse «pers», dan vraag je je toch af of het echt nog dommer (of valser) kan. De enige reden waarom ik bij het bovenstaande stukje geen «authentieke» mails heb bijgevoegd, is dat ik gewoonweg geen zin had om mijn tijd te spenderen aan het creëren van passionele mails tussen Gerolf Annemans en Filip Dewinter. Was ik een Knack-journalist geweest, zou ik er waarschijnlijk nog goed voor betaald worden ook, en op de redactie misschien zelfs tot held van de week voor uitgeroepen worden. Kan je al je twijfels hebben rond handgeschreven brieven, een e-mail of een SMS is werkelijk niets waard, zeker als ze uit een (v)echtscheidingsdossier komen. Met e-mails kan immers om het even wie aan om het even wie gekoppeld worden. Misschien heeft Bart de Wever wel iets met Joëlle Milquet, en overcompenseerden ze hun geheime relatie wel door de communautaire dialoog zo professioneel te kelderen? Of had Jurgen Verstrepen wel een relatie met de biseksuele Frank Vanhecke, tot Marie-Rose Morel opdook in het leven van de laatste, meteen ook de verklaring waarom Jurgen Verstrepen en de ex-man van Marie-Rose Morel vandaag gemene zaak maken? Een namiddagje met vrije tijd en een fles whiskey voor de inspiratie, en een journalist kan een volledig dossier produceren, inclusief suggestieve koosnaampjes en geheime groeten.
Er is echter aan de affaire tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel één eigenaardigheid die ik niet helemaal begrijp. Hoe is het immers mogelijk dat zulke relatie, die al jaren aan de gang zou zijn en zelfs een vast liefdesnestje had, om nog maar te zwijgen over de vele Vlaams Belang-afdelingen die hebben moeten betalen voor hotelkamers voor de twee tortelduifjes, nog niet één foto heeft doen opduiken waarop de feiten ontegensprekelijk vastgelegd werden? Of moet ik werkelijk geloven dat Knack-journalisten die er geen problemen van maken om in het «beste» geval authentieke mails geplukt van een ontvreemde laptop, in het slechtste geval gewoonweg zelf mee verzonnen, die mails zonder problemen publiceren in hun blad, maar plots wel een bijna ontroerende schroom aan de dag leggen om eens een fotograaf erop uit te sturen om één ander op de gevoelige lens vast te leggen? Of meer zelfs, dat er op die laptop die blijkbaar kraakte van de passionele mails, niet één foto van het koppel te vinden was die het liefdesverhaal beter had kunnen illustreren dan de brave campagnefoto's waar we het nu mee moeten stellen? Een Frank Vanhecke die tijdens één of andere partijdag halfverlegen naar Marie-Rose Morel lacht, da's echt wel een smoking gun zonder weerga. Zelfs een prins Filip ziet er op een onbewaakt ogenblik naast zijn prinses Mathilde bronstiger uit.
Ook de discretie van het Europees Parlement, anders niet te beroerd om de onschendbaarheid van één van haar leden op te heffen zonder zelfs nog maar het dossier te moeten inkijken, valt op. Zou er nu werkelijk geen enkel EP-lid rondlopen dat voor de camera wil bevestigen dat de twee wel al eens in mekaars armen gesnapt werden op één of andere vochtige receptie? Er moet nochtans volgens de geruchten daar in Straatsburg nogal één en ander afgevreeën geweest zijn tussen de twee. Ook daar klopt het plaatje niet helemaal, of moeten we zeggen: helemaal niet.
Laat me afsluiten met een verwijzing naar hoe de pers andere toppolitici behandelt die een scheve schaats reden en rijden. Hoe lang zou de pers op de hoogte geweest zijn van de relatie tussen Patrick Dewael en Greet op de Beeck en ik heb het daarbij niet alleen over de VRT vóór ze er ook melding van wilde maken? Hoe ver was Sophie Pécriaux al in haar zwangerschap toen de pers haar relatie met Rik Daems openbaar maakte? Er zit een pak meer substantie aan het gerucht dat Patrick Janssens in Antwerpen zijn maîtresse bevorderde tot een zeer lucratief postje dan aan de story rond Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel, maar daarover zwijgt de pers zeer zedig. De vermeende relatie tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel moet echter in het lang en het breed uitgesmeerd worden, wegens de relevantie ervan voor de nationale politiek, maar een minister in functie die in bed duikt met de journaliste die hem moet interviewen, een fractieleider die een lid van een andere partij bezwangert en een burgemeester die op kosten van de belastingbetaler zijn lief aan een riant maandelijks loon helpt, dat heeft natuurlijk uitdrukkelijk geen politieke relevantie, maar behoort strikt tot de privé-sfeer van de politici. Of wat had u gedacht?
Kijk... we hebben hier niet alleen overduidelijk te maken met een zeg maar zéér laag bij de grondse lastercampagne & 't is er zelfs eentje die inhoudelijk nergens op lijkt, maar wij denken ook nog eens dat 't een zéér domme "lastercampagne" is tout-court !! ...& Wèl om volgende goede reden, namelijk dat die van sommige hoofdrolspelers uiteindelijk nog helden of martelaars dreigt te maken ook !! Wat maakt dat als we op dit moment moeten kiezen wie wij "het sympathiekst" vinden, de auteur van het Knackartikel of Morel & Co . ~& we spoelen onze mond daarbij onmiddellijk met extra desinfecterend mondwater vooraleer we jullie onze keuze bekend maken~ maar het zal in dit specifieke geval dus wel Morel worden tot spijt van wie 't benijdt... En wéét dat niemand van onze mannelijke redactieleden hier ooit ook maar enig flauw fantasmeke, laat staan één natte droom heeft gehad over "die madam"... evenals dat géén enkel vrouwelijk redactielid ooit enige "coup de foudre" heeft voelen opborrelen bij de aanblik van Frank Vanhecke djeezes, bespaar 't ons !!
Als links blog kiezen we dus in dit geval openlijk de kant van de vijand zullen we maar zeggen & dat deden we zeer bewust niet in het geval van partijleidster Bettina Geysen van onze VlaamsProgressieve vrienden, doodgewoon omdat het hier ook niet ging over pure privé-zaken alleen, maar vooral over onkosten gemaakt met geld van de belastingsbetaler. Dàt ons Bettina op dat moment de sponde deelde met meneer X of met madam Y & dat ze ook nog eens collega's waren, dàt interesseert ons dus weer niet - géén ene reet zelfs !! Het fait-divers dat ons Bettina zo royaal was in haar onkostennota's maakte voor ons part ook jammer genoeg duidelijk dat zo'n Madame in feite niks te zoeken heeft onder de term progressief... Al bedoelen we hier evenmin mee, dat progressieve partijleiders of -sters bijvoorbeeld enkel maar gezocht zouden moeten worden bij voedselbankgebruikers... alles behalve !!
...& 't Moet gezegd, we zijn hoe dan ook erg opgezet met de voor ons toch wel zéééér gezonde beslissing van Caroline Gennez, om nu eindelijk eens die bende progressieve ruziemakers de deur te wijzen... Caroline !! We love you !! ...Met Bert den bleiter als sos, dààààrrr zouden we nog kunnen mee leven, maar laat de rest het maar zelf proberen... De kiezer zal wel beslissen !!
En nog eens... bedankt, beste Caroline om onze suggestie van de VlaamsProgressieven te dumpen, ter harte te hebben genomen. De eerste stap is gezet, nù de rest nog !! & Bouw nu eens ein-de-lijk de Sp-a uit tot een geloofwaardige linkse partij... ! ...& Wees gerust, we weten ook wel dat het moeilijk is, maar Vlaanderen zal je daar trouwens heel erkentelijk voor zijn, want er is géén ~echt~ alternatief enfin voorlopig toch niet...
Dus Caroline... mis je afspraak met de geschiedenis niet !!
...Van 110.000 naar 150.000 voedselbankklanten op 7 maand tijd !!
Armoede in België ?!... Nààààh... dat is niks !!... of toch ?!...
Wij hier kunnen dus alleen maar pijnlijk vaststellen dat er op politiek vlak nog steeds weinig of ~zelfs helemaal~ géén aandacht bestaat voor het intussen bijna structureel te noemen probleem van ARMOEDE in dit Belgenland... zelfs niet bij onze rooie rakkers van socialisten, het kan hen blijkbaar ook geen bal schelen... & bij die laatsten beginnen we ons zo stilaan de dringende vraag te stellen waar deze partij nog wel voor staat ?!...
Is er dan geen geld ?!... Toch wel, er is geld (!!) & zelfs méér dan genoeg blijkbaar... want wanneer een bank als Fortis in slechte papieren komt te zitten & quasi aan de rand van het bankroet staat, zijn er plotseling ~op enkele uren, enkele dagen tijd~ wèl ettelijke miljoenen, zelfs ettelijke miljarden te vinden om die zelfde bank dan te redden van de ondergang... In 's lands belang dan uiteraard !!
...& De toch wel vanzelfsprekende vraag of Fortis hier dan al dan niet zèlf schuldig aan is &/of zèlf ten dele verantwoordelijk voor is, komt hier niet eens aan bod, laat staan dat deze vraag op een degelijke manier zou worden onderzocht... Niets van dit alles... àlles dienaangaande verdwijnt alweer netjes op z'n Belgisch ...onder de mat... 't is dus maar dat de gemiddelde Belg beter weet waar de prioriteiten liggen nietwaar !!
...& Als het er op aankomt, is er óók nog wel ~een hoop~ geld te vinden om "onze Belgische bedrijven aan te moedigen"... of om onze economie aan te zwengelen, of voor blablabla-weet-ik-veel-wat-allemaal... Alleen voor dat essentiele, "de armoede terug dringen" bij de Belgen is er... inderdaad... NIKS !! Gewoon NADA, ZILCH, NOUGATBOLLEN...
Niettegenstaande al die miljoenen-miljarden financiële hulp & al die andere toch wel "voordelen-hier & voordelen-dààr" voor bedrijven ~...& we denken daarbij nog maar aan de miljoenenkado van de notionele intrest die ook zo ging zorgen voor zo'n spectaculaire boost in het ondernemerschap & de tewerkstellingen *KUCH-HOEST*~,... zijn er zelfs nog overal ten lande massale ontslagen & het zullen ook de laatste niet zijn !! ...& Er is zelfs intussen de niet te onderschatten & soms zwaar ge- of is 't misbruikte "technische Werkloosheid" zoals bij BASF...
...& hoe kan het ook anders... als kers op de taart verwacht men van de werknemer bij de huidige loonsonderhandelingen dan wel... "soepelheid"... & dat is in gewone mensentaal... dat ie langer, harder & vooral méér werkt, maar dan wel voor minder geld !!... & dat allemaal opdat onze bedrijven hetzelfde mooie winstcijfer zouden kunnen halen als de jaren voorheen... Yeah right, nog iets ?!...
Intussen groeit achter het mooie welvaartsdecor waar men te pas & te onpas mee pronkt ...het legertje voedselbankklanten maar gestadig aan... & de politiek... die zwijgt !!
...
woensdag 19 november 2008 | Bron: belga
Steeds meer Belgen vragen voedselhulp
BRUSSEL - Jaar na jaar stijgt het aantal Belgen dat voedselhulp vraagt. Momenteel gaat het om 150.000 mensen - de totale bevolking van Brussel-stad, zeg maar.
Volgens de cijfers van de Voedselbank is het aantal hulpbehoevenden in tien jaar gestegen met 35 procent. Vergeleken met 1991 is er een toename met 132 procent.
'In een rijk land als België roept het vragen op over de politieke keuzes die gemaakt worden om de rijkdom te herverdelen', zegt de FCSS (Fédération des Centres de Service Social).
Die organisatie begon in maart 2007 de voedselhulp in het Brussels gewest onder de loep te nemen. Daar zijn er zo'n 90 sociale restaurants, sociale kruideniers, of organisaties die pakketten uitdelen.
Leefloon te laag
Volgens onderzoekers Hugues-Olivier Hubert en Céline Nieuwenhuis moeten steuntrekkers hun toevlucht nemen tot voedselhulp omdat hun leefloon, met 711,56 euro voor een alleenstaande, onder de armoedegrens van 860 euro per persoon ligt.
Sans-papiers
In het Brussels gewest zouden er meer mensen zonder papieren gebruik maken van voedselhulp dan in andere gewesten.
Sinds een vijftal jaar zouden de verenigingen ook een groeiend aantal arme werkenden voedselhulp geven. Zij komen vaak in de problemen op het einde van de maand.
We hebben in het laatste artikel maar eventjes een paar zaken in 't vetjes rood gezet... Onder andere het aantal voedselbankklanten : 150.000 mensen... & dan vervolgens de laatste paragraaf, die we hier voor de duidelijkheid nog eens herhalen...
"Sinds een vijftal jaar zouden de verenigingen ook een groeiend aantal arme werkenden voedselhulp geven. Zij komen vaak in de problemen op het einde van de maand."
Iets wat wij hier op KITOKOJUNGLE ten andere al véél eerder zegden : zelfs mensen die verdomd hard werken verzeilen in de armoede !!... Kàn & màg men dan zich geen vragen beginnen stellen over, of er nog wel sprake is van een eerlijke verloning ?!... Wij dachten & denken dus van wel !! ...& Dat "De Standaard" dit nù vermeld... ein-de-lijk zouden we zo zeggen !!... Zou er dan toch misschien iets van waar zijn ?!... Zouden we hier op KITOKOJUNGLE dan toch niet zomaar lukraak uit onze nek kletsen ?!...
Wij vragen ons zo onderhand af hoeveel voedselbankklanten er eerst nog moeten bijkomen, of hoeveel regelrechte shit & ellende nog boven moet komen drijven, alvorens deze regering ~of wat hier moet voor doorgaan~ hier concreet iets aan zal &/of wilt doen ?!... Blijkbaar is er voor dit probleem geen enkele politieke goodwill... Noch in het probleem nog maar te onderkennen, laat staan in er iets concreets aan te doen...
Wat is er voor onze politici & onze beleidsverantwoordelijken zo moeilijk te snappen aan de wetenschap, dat alvorens men op de voedselbank terecht komt, dat men meestal reeds een lange weg met hopen miserie van armoede heeft afgelegd ?!... Of hoe je intussen al maatschappelijk geïsoleerd moet staan, als je al op niemand meer van vrienden of familie hun hulp nog kunt rekenen om te voldoen aan één van de basisbehoeftes van de mens : simpelweg... "eten - euh... simpel (gezond) basisvoedsel !!"
...& In welke maatschappij leven we, als de algemene onverschilligheid voor de ellende van de ander méér norm wordt dan uitzondering ?!...
Nu kan men zeggen wat men wilt, maar de enigste die hier iets over zegt ~& de man heeft ook niet echt ons hart gestolen~ is Bert Anciaux...
...
Anciaux wil masterplan tegen armoede als compensatie voor banksteun
Als "eerlijke tegenbeweging" bij de miljarden die de overheid in het bankwezen stopt, pleit Vlaams minister Bert Anciaux op zijn site dat de overheid een masterplan uitwerkt tegen armoede.
Armoede halveren
"Een fractie van de ingezette middelen bij banken volstaat om duizenden mensen structureel uit de armoede te halen. Een op zeven Vlamingen leeft in armoede. Een krachtdadige injectie kan ervoor zorgen dat dit meer dan gehalveerd wordt", aldus Anciaux.
Financiële markten aan banden leggen
Anciaux vindt het goed dat de overheid door haar steun tracht te voorkomen dat de financiële wereld in elkaar stuikt en zo de spaarcenten van miljoenen veilig stelt. Dit moet echter gepaard gaan met structurele maatregelen om de financiële markten aan banden te leggen. Ook de beurzen zelf moeten aan de ketting worden gelegd en paal en perk gesteld aan het blind speculeren op beurzen. "Terwijl de overheden waanzinnige bedragen uittrekken, blijft de roulette immers draaien", aldus Anciaux.
(belga/lb)
...& We zijn in deze zelfs niet te beroerd om 's mans z'n site met z'n beschouwing hierrond eventjes te citeren...
...
zaterdag 25 okt 2008
Een financieel masterplan tegen armoede
Onvoorstelbare bedragen werden de laatste weken uitgegeven ter ondersteuning van de banken. De miljarden vliegen heen en weer. Biljoenen (nog veel onwezenlijker dan miljarden) euro's en dollars werden geïnjecteerd, omdat een (reeds jarenlange bestaande) virtuele markt in virtueel geld nu ten laste van de gewone mensen valt.
Het is goed dat de overheden voorkomen dat heel het financieel wereldje in elkaar stuikt. Het is goed dat de overheid orde op zaken stelt. Het is goed dat de spaarcenten van miljoenen mensen veilig worden gesteld. Alleen, laat er ons vooral structurele besluiten uit trekken die de financiële markt zelf aan banden leggen. Het vrije kapitalisme heeft voor biljoenen euro's schade toegebracht. Laat ons voor eens en voor altijd zulke schandalen uit de wereld helpen en ook paal en perk stellen aan het blind speculeren op de beurzen. Die virtuele wereld heeft genoeg onheil veroorzaakt. Maar tot op heden heb ik nog nergens gehoord dat deze beurzen zelf grondig aan de ketting moeten worden gehouden. Terwijl de overheden waanzinnige bedragen uittrekken, blijft de roulette verder draaien. Terwijl de grootste misdaad zich verder voltrekt, blijft men de criminelen een hand boven het hoofd houden.
Ook bij ons heeft de overheid reeds miljarden in het bankwezen moeten stoppen. Om groter onheil te voorkomen, juist. Goed dus. Maar het vraagt wel een eerlijke tegenbeweging. Wanneer aan de banken massaal steun wordt gegeven, moet er ook een masterplan tegen de armoede op poten worden gezet. Massaal de mensen uit deze negatieve spiraal halen. Een fractie van de ingezette middelen bij de banken volstaat om duizenden mensen structureel uit de armoede te halen. Na het reddingsplan van de kapitaalsmarkt is het meer dan nodig dat er een vernieuwd en nooit gezien actieplan tegen armoede wordt uitgevoerd. 1 op 7 Vlamingen leeft in armoede. Een krachtdadige injectie kan ervoor zorgen dat dit meer dan gehalveerd wordt. Dit is een even noodzakelijke actie. Menselijk en rechtvaardig. Het zorgt ervoor dat we de bittere pil van de miljarden steun aan de financiële wereld een klein beetje makkelijker kunnen slikken. Het evenwicht is vandaag weg. Totaal weg. Een beetje rechtvaardigheid dringt zich op.
Bijna 19 procent van de kinderen in België leeft in een gezin met financiële moeilijkheden. Eén op zeven kinderen woont in een gezin dat echt onder de armoedegrens leeft. Dat blijkt uit een interuniversitaire studie over armoede, aldus staatssecretaris voor de strijd tegen armoede Jean-Marc Delizée (PS).
Vlaanderen en Wallonië
Er is meer armoede in Wallonië dan in Vlaanderen. "Er is meestal armoede in gezinnen waar de ouders niet werken of in gezinnen waar de ouders een job hebben die niet goed betaald is. Kinderen uit allochtone gezinnen hebben bovendien vijf keer meer kans om arm te zijn dan kinderen met Belgische ouders", zegt Delizée.
Twee prioriteiten
Ook opmerkelijk is dat een kind op vijf uit gezinnen die in armoede leven, problemen heeft op school. "Er zijn twee prioriteiten: voor 2010 moet het armoedecijfer omlaag tot 12 procent. Ook moet het aantal kinderen dat woont in gezinnen zonder werk tegen 2010 van 12 naar 7 procent worden herleid. Delizée denkt dat het daarom noodzakelijk is de verplichte leeftijd waarop kinderen schoolplichtig zijn te verlagen tot 5 jaar. Kwetsbare gezinnen sturen hun kinderen immers in het algemeen op zo laat mogelijke leeftijd naar school.
(belga/tdb)
Een Belg op zeven kan beschouwd worden als arm. Dat blijkt uit een studie van de Federale Overheidsdienst (FOD) Economie, die vandaag gepubliceerd werd op de werelddag tegen armoede.
14,7 procent van de Belgen wordt beschouwd als arm volgens de recentste cijfers van de FOD Economie, die dateren uit 2006 en slaan terug op de jaarinkomens van 2005. Wie onder de armoedegrens valt, wordt als arm beschouwd. Voor alleenstaanden is dat 860 euro per maand, voor een gezin met twee kinderen is dat 1.805 euro. Ten opzichte van 2005 was er een stabilisering (14,8 procent toen), ten opzichte van 2004 een lichte stijging (14,3 procent toen).
Alleenstaanden
Desalniettemin zijn het vooral alleenstaanden (23,7 procent) en alleenstaande ouders (31,7 procent) die leven onder de armoededrempel. Van de eigenaars van een woning is één op tien arm, van huurders meer dan een op vier. Gepensioneerden maken voor bijna een derde deel uit van de arme bevolking. Werk blijft de belangrijke garantie tegen armoede: 86,1 procent van de mensen onder de armoedegrens werkt niet.
Levensstijl
De studie peilde ook naar de levensstijl van armen. Zo zegt bijna een op drie dat hij problemen heeft om zijn woning adequaat te verwarmen. Bij de rest van de bevolking is dat zowat een op tien. Hun woning is ook vaak minder comfortabel: 11,5 procent zegt te weinig ruimte te hebben. Een op 4 armen kan zich geen elementaire gebruiksvoorwerpen als een auto kopen. Meer dan 1 op 5 heeft geen computer.
Meer geïsoleerd
Armen zijn ook meer geïsoleerd. Zo hebben ze meer dan anderen geen contact met vrienden of familie. Ook kan meer dan een op tien van de armen op niemand terugvallen voor hulp, bij de anderen is dat nog geen een op twintig.
(belga/tdb)
...& Ook hier konden we het niet nalaten om ons beste vetjes rood boven te halen & voor zij die er over hebben gelezen herhalen we het nog eens..
"14,7 procent van de Belgen wordt beschouwd als arm volgens de recentste cijfers van de FOD Economie, die dateren uit 2006 en slaan terug op de jaarinkomens van 2005."
...Het gaat hier dus om cijferwerk uit... 2006 (!!)... gebaseerd op inkomens van... 2005 (!!) ...We zullen dus maar niet zeggen dat wij zéér geïnteresseerd zijn in de èchte cijfers van 2008... We vermoeden dat die al lang géén 14,7% meer zijn, maar eerder royaal boven de 20% gaan uittornen !!...
...
...& Dit alles heeft natuurlijk zo ook zijn gevolgen... & één van die eerste gevolgen daarbij is...
...
Recordaantal wanbetalers gas en elektriciteit
Steeds meer mensen betalen hun elektriciteits- of gasrekening niet meer op tijd en worden toegewezen aan een distributienetbeheerder. Dat maakte VTM bekend in het middagnieuws, op basis van cijfers van Eandis.
46.000 wanbetalers
In 2006 telde Eandis 37.000 wanbetalers, voor dit jaar zijn er dat al 46.000. Dat is een stijging met 20 procent. Een officiële uitleg voor de forse toename is er niet, maar een deel van de verklaring moet worden gezocht bij de gestegen elektriciteits- en gasprijzen.
Sociale klant
Mensen die hun factuur niet willen of kunnen betalen, komen niet zomaar zonder energie te zitten. De energieleverancier kan deze mensen 'droppen', zodat zij automatisch een sociale klant worden bij de distributienetbeheerder. Eandis staat hierbij in voor de praktische afwikkeling van het dossier en de invordering van de achterstallige factuur. Bij verdere betalingsproblemen kan de distributienetbeheerder geen energie afsluiten tussen december en maart.
(belga/lpb)
"500.000 Belgen hebben geen essentiële verzekering"
Ongeveer 500.000 Belgen beschikken niet over één of meer essentiële verzekeringen en dat is aanleiding voor ernstige risico's. Tot die conclusie komt Prometheus, de studiedienst van Open Vld. De Vlaamse liberalen willen hierover het debat op gang trekken, maar lanceren alvast enkele denkpistes: het verplicht maken van de familiale en brandverzekering en een grotere overheidstussenkomst van de moeilijk verzekerbare risico's.
Ongeveer 225.000 mensen hebben geen familiale verzekering, 422.000 beschikken niet over een brandverzekering, 70.000 hebben geen autoverzekering en 200.000 chronisch zieken, gehandicapten of (ex-)kankerpatiënten hebben geen hospitalisatie- en/of schuldsaldoverzekering.
Niet op de hoogte
De betrokkenen beschikken niet over dergelijke verzekeringen omdat ze het zich niet kunnen veroorloven, omdat ze door de sector worden uitgesloten (de chronisch zieken, gehandicapten en gewezen kankerpatiënten) of omdat ze onwetend zijn.
Volgens Open Vld is deze conclusie alarmerend, omdat deze groep mensen - die het sowieso al moeilijk heeft - aan grote risico's wordt blootgesteld. Voorzitter Bart Somers wil dan ook het maatschappelijk debat over het thema op gang trekken.
Op rand van kansarmoede
"Dit is zeer actueel. Er wordt wel veel gepraat over de bescherming van spaargelden en levensverzekeringen, maar in de samenleving zijn er blijkbaar veel mensen die niet verzekerd zijn. Zij lopen een risico in de kansarmoede terecht te komen of zitten er al in. De vraag is dan ook hoe aan het systeem verbeteringen kunnen worden aangebracht opdat die 500.000 niet in de kou blijven staan", verklaarde Somers vandaag.
(belga/eb)
Kortom... & dan goochelt men weer eens met zogezegde exacte cijfers...
...
Meer dan 90.000 Vlaamse gezinnen in de knoei door schulden
In Vlaanderen zitten 88.878 gezinnen in een of andere vorm van schuldbemiddeling omdat ze hun leningen niet meer kunnen afbetalen. Dat blijkt uit cijfers die volksvertegenwoordiger Gino De Craemer (N-VA) opvroeg bij Vlaams minister van Sociale Zaken Steven Vanackere (CD&V). Het is de eerste keer dat in Vlaanderen de schuldproblematiek exact is opgemeten.
In 2007 werden 57.335 schulddossiers behandeld door de OCMW's of de Centra Algemeen Welzijnswerk. Bovendien werden nog eens 31.543 dossiers behandeld door advocaat-schuldbemiddelaars. Antwerpen (22.369) telt de meeste gezinnen in schuldbemiddeling, Vlaams-Brabant de minste (8.372).
Topje van de ijsberg
De Craemer noemt de cijfers "het topje van de ijsberg". "Vele gezinnen zitten diep in de schulden maar vragen geen hulp of ze staan op de wachtlijst voor schuldbemiddeling."
Minister Vanackere heeft de middelen van het Vlaams centrum Schuldbemiddeling met 200.000 euro opgetrokken tot 374.000 euro. In de Vlaamse scholen komt er volgend jaar een preventiecampagne om scholieren te wijzen op het gevaar van overmatige schulden.
(belga/mvdb)
Een kwart van de werknemers acht de kans reëel dat ze binnen het jaar hun job verliezen. Dat blijkt uit een enquête die vacaturekrant Jobat en onderzoeksbureau Profacts uitvoerden bij 6.000 Belgische werknemers.
Meer dan 70 procent van de ondervraagden denkt dat er de komende maanden nog meer bedrijven over de kop zullen gaan. Meer dan 60 procent is ervan overtuigd dat de meeste firma's in de nabije toekomst personeel zullen laten afvloeien.
De ondervraagde werknemers schatten de kans om op dit moment ander werk te vinden, klein in. Een op de drie stelt zijn speurtocht naar een nieuwe job uit, één op de vier is minder kieskeurig.
VDAB-topman Fons Leroy ziet voorlopig nog geen reden tot paniek. "De dip in aanwervingen door de recessie wordt deels tenietgedaan door speerpuntsectoren die het goed blijven doen", aldus Leroy.
(belga/sam)
But who cares... blijkbaar nobody !! ...& Dan hebben we het nog niet eens over dat andere schandvlekje op het blazoen van onze welvaartstaat... De complete onderlaag, of althans wat men er van te zien krijgt... diegenen die helemaal door de mazen van het sociale vangnet zijn geglibberd... diegenen waar weinigen nog van wakker liggen...
...
Tweeduizend daklozen dolen rond in Brussel
In het Brussels gewest is er gisteravond voor het eerst een daklozentelling gebeurd. Dat meldt FM Brussel en wordt bevestigt op het kabinet van bevoegd minister Pascal Smet (sp.a). Sociale werkers schatten het aantal mensen dat in Brussel leeft zonder persoonlijk adres, op ongeveer 2.000. Definitieve cijfers volgen half december.
Zowat honderd sociale werkers telden van 23 uur tot middernacht de daklozen in portalen, stations, opvangtehuizen en krakerspanden. Ze vroegen hen naar hun leeftijd en geslacht. De korte tijdspanne was nodig om dubbeltellingen te vermijden. Er werd niet naar hun naam gevraagd omwille van privacy en om duidelijk te maken dat het niet om een jacht op daklozen ging.
De Brusselse ministers Pascal Smet en Evelyne Huytebroeck (Ecolo), binnen de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie beide bevoegd voor de Bijstand aan Personen, willen met de telling een juister beeld krijgen van de Brusselse daklozen.
(belga/eb)
...& Ook hier herhalen we nog eens heel uitdrukkelijk...
"In het Brussels gewest is er gisteravond voor het eerst een daklozentelling gebeurd."
...Waarbij zo bij ons spontaan de vraag opkomt : "...Euh ?!... voor het eerst ?!... nù pas ?!..."
...Moeten er dan misschien eerst rampen gebeuren &/of doden vallen voor men hier enige aandacht voor heeft ?!...
...
Meer dakloze jongeren en gezinnen
Het aantal dak- en thuisloze jongeren en gezinnen is het afgelopen jaar fors toegenomen. En dat zorgt voor extra problemen, zeggen Brusselse en Vlaamse welzijnsorganisaties unaniem. Minister van Welzijn Steven Vanackere (CD&V) bevestigt dat en wil meer geld om jongeren uit de dakloosheid te houden.
"Thuisloosheid ook zaak van hele gezinnen"
Met de winter voor de deur zien welzijnsorganisaties het aantal dak- en thuisloze gezinnen toenemen. Globale cijfers zijn niet voorhanden, maar op het terrein is de evolutie merkbaar. "Was thuisloosheid vroeger uitsluitend een zaak van alleenstaanden, dan worden we de laatste tijd steeds meer met hele gezinnen geconfronteerd", zegt Edwin Van Hollebeke, directeur van het Brusselse opvangtehuis Albatros. Met thuisloosheid wordt gedoeld op het ontbreken van een duurzame woonoplossing.
Coördinatrice Anne Herscovici van het Steunpunt Thuislozenzorg Brussel deelt die analyse. "Het gaat daarbij vaak om moeders met drie of meer kinderen. Bovendien betreft het vaak erg kleine kinderen."
"1 op 4 onder de armoedegrens"
Het toegenomen aantal dak- en thuislozen vindt zijn oorsprong onder meer in de stijgende huurprijzen en groeiende armoede. "In Brussel bijvoorbeeld leeft nu al één op de vier mensen onder de armoedegrens", legt Van Hollebeke uit. "Bovendien vind je nauwelijks een woning onder de 1.000 euro voor een gezin met vijf kinderen."
Ook het aantal jonge thuislozen stijgt. "Jongeren uit de bijzondere jeugdzorg krijgen vanaf hun achttiende levensjaar geen verplichte hulp meer", legt Rachid Zaimi, coördinator straathoekwerk bij het Antwerpse CAW Metropool, uit. "Vaak zijn ze dan niet klaar om op eigen benen te staan. Ze steken zich in de schulden, laten de gsm-rekeningen aantikken en kopen van alles om erbij te horen. Uiteindelijk verliezen ze zo vaak hun woonst en daarmee ook hun werk."
Jongerenbendes
In de hoofdstad, waar de dak- en thuislozenpopulatie het grootst is, komen ook voormalige leden van jongerenbendes makkelijk in een precaire woonsituatie terecht. "De twee groepen hebben met elkaar gemeen dat ze niet alleen economisch maar ook affectief heel kwetsbaar zijn", weet Herscovici.
België staat overigens niet alleen met de evolutie naar meer jonge daklozen. De Nederlandse Algemene Rekenkamer becijferde dat er in Nederland liefst 6.000 zwerfjongeren leven, veel meer dan tot nog toe werd aangenomen.
Stijgende huurprijzen en economische onzekerheid
Ook socioloog Luc Goossens (UA) merkt een verjonging en vervrouwelijking bij de daklozen. Goossens ziet de problemen van daklozen in de nabije toekomst enkel toenemen. "De economische onzekerheid zorgt voor meer werkloosheid en inkomensvermindering, maar ook voor huurprijzen die nog sterker zullen stijgen."
Vlaams minister van Welzijn Steven Vanackere (CD&V) bevestigt dat er steeds meer jonge en vrouwelijke daklozen zijn. De minister kondigt ook actie aan, vooral om het aantal jonge daklozen te beperken. "We werken nu volop aan een beleidsplan waarin we meer aandacht en budget vragen voor die groep. De bedoeling is onder meer om jongeren in de bijzondere jeugdzorg veel beter voor te bereiden op de zelfstandigheid. Dat kan door ze al voor hun achttiende meer vrijheid te geven, bijvoorbeeld met begeleid wonen."
Ook voor de thuisbegeleiding van die jongeren wil Vanackere meer middelen voorzien. (Kris Hendrickx)
Men kan er van zeggen wat men wilt, maar voor ons begint het er zo stilaan op te gelijken dat er hier ten lande zowat ganse bevolkingsgroepen uit de boot vallen & dat het sociale vangnet dat er is &/of dat er toch zou moeten zijn voor àlle Belgen, dus ook niet werkt zoals het zou moeten werken !!... Méér nog durven wij bijna te stellen, dat het bestaande sociale vangnet gewoon zelfs blijkbaar niet geldt voor elke Belg !!...
Kijk... als er op amper 7 maanden tijd quasi 40.000 mensen meer van de voedselbank moeten gebruik maken om te te kunnen voorzien in hun primaire behoeften van eten, dan mag je er gif op innemen, dat er in het totaal méér dan een half miljoen nieuwe armen zijn bijgekomen... & dat er elke dag nóg nieuwe bijkomen ook... & Dat zijn nu volgens ons ook eens cijfers waar men hoogstwaarschijnlijk niet mee gaat zwaaien... Want we zouden toch niet graag in dit kleine landje nóg méér sociale onrust kennen nietwaar ?!...
De Coniophora Puteana Van Het Hedendaegsche Belgisch Neo-Surrealistisch Absurdisme
Kijk sie... dit is nu eens het genre van regelrechte hallucinante berichtgevingen, waarvan wij alleen maar volmonding & openlijk monkelend op onze reguliere redactie-vergadering(*) kunnen zeggen : "kijk-kijk, we zijn 2008 & wij Belgen overtreffen toch maar mooi weer eens onszelfe sie !!"...
---------- (*) ...Uiteraard ondertussen heel royaal achterover hangend in één van onze tot op de draad versleten krakende leren Oxford-fautteuilles... !!
----------
Kijk !!... Dàt dit soort op & top surrealistische gebeurtenissen zich nog óók nóg eens decennialang in àlle stilte in ons piepklein Westers, 21ste Eeuwse Democratie-tjeuh België genaamd, ~dat toch wel langs alle kanten goed voorzien is van moderne controlemiddelen~ heeft kunnen afspelen ?!... Zulks tart nù toch ook wel op àlle mogelijke manieren elke redelijkheid & elke mogelijke fantasie, dat het ...*G#DV'RRrrD#MMmme*... voorwaar een heuse Oscar-Nominatie verdient - nee ?!...
Een film als Brazil~& wie kon het in die jaren gekker maken als Terry Guiliam~ is daar niks meer bij vergeleken... & onze Franz Kafka z'n gans oeuvre verbleekt & verpulvert hierbij terstond tot pulp & stof van het terplekke gedesintegreerd papier van het verschieten van zoveel onzin - Al was & blijft onze Franz natuurlijk een ware visionair !!
...& Eerlijk gezegd, zeg nu zelf... dit is nu toch eens voorwaar het soort van "de meest onwaarschijnlijke-van-de-mogelijks-meest-onwaarschijnlijke-plots" te noemen die menig, zelfs minimaal begenadigde scenarioschrijvers onmiddellijk zouden afwijzen met 'n : "Nàaah-nee-doe-dit-toch-maar-niet... want zoiets gelooft niemand, dàt is klinkklare onzin dat zoiets nog maar zou kùnnen gebeuren !!..."
...Màààrr kijk !! ... & zeg nu zelf ?!... Wij als Belgen doen het toch maar weer eens hè !! ...We slagen er toch telkens maar weer in om onszelf te overtreffen, als het op absurdisme ten top op aankomt... nietwaar ?!... Laat het geweten zijn, de pure werkelijkheid overtreft toch maar telkens weer eens èlke fantasie... & dat op elk vlak, in elk facet ervan, tot in het kleinste detail... Echtere film, of nóg béter theater vind je niet !! Ceçi C'est La Vraie Belgique à La Façon de Magritte" !!
Dit is ook weer zo'n kant- & klaar schoolvoorbeeld dat dan ook nog eens rechtstreeks uit het leven gegrepen lijkt van èchte typisch Belgische malversaties ~wij hier op de redactie noemen dat kortweg zooi-toestanden - Les cons ont fait Une Magritte !!(**)~ die toch maar "eigenlijk feitelijk" in dit kleine surrealististische ~zo stilaan absurdistische~ Bananenrepubliekje aan de Noordzee ongebreideld onderhuids "kùnnen" blijven doorwoekeren alsof het een gigantische Coniophora Puteana betrof - zo precies stilaan ons beruchte eigenste nationaal product !!... Incompetentie & randdebiliteit dat alom op elk niveau & in elk echelon welig woekert... gewoonweg rot & voos tot op het bot !!
---------- (**) stommiteiten uithalen die qua surrealistische genialiteit het niveau van de Werken van René Magritte halen &/of overstijgen...
----------
...& Tuurlijk hangt aan die ganse santeboetiek een vrij onfris labeltje van politiek gekonkelfoes & gesjoemel, justitiele partijdigheid ofte pure klassejustitie, Verouderde & dwarsliggende Amb(etan)tenarij, professionele onkunde, "politieke druk"& achterbaks gefoefel & dergelijke meer... !! Quoi ?!... Niet ?!... Jullie Amb(etan)tenaren worden er toch voor betaald ?!... & jullie politici zijn er toch voor verkozen ?!... niet ?!...
Dit kleine fête-divers(***) is nu eens zowat 't bijna sublieme toppunt te noemen van een incompetent politiek ~justitieel~ "beleid" ~of zeggen we maar meteen wanbeleid of opzet of tegenwerking ?!~ in een bijna er-op-ingespeelde "toevallige" combinatie met een in alles overtreffende belachelijke, bijna crimineel te noemen administratieve incompetente imbecilititeit of is 't gekweekt administratief immobilisme & laissez faire... Een alles op zijn weg verterende fungus die maar al te vaak ongemerkt langzaam maar zeker ons kleine democratietje uitholt & leeg vreet tot een leeggeparasiteerd karkas... 'n decor van vodden & balen...
---------- (***) fait-divers...
----------
...Dit zijn nu eens het soort van burleske toestanden waaraan dit apenlandje meer van naar de kl#ten van gaat dan dat men denkt & dàt zijn nu eens het soort van spitante onderwerpen waarover dat wij nu eens graag een boompje ~zoniet een gans bos~ over willen opzetten sie...
...Maar laten we u eerst dit Ware Meesterwerk van "De Coniophora Puteana Van Het Hedendaegsche Belgisch Neo-Surrealistisch Absurdisme" lezen...
...
vrijdag 21 november 2008 | Bron: belga
Magistraat schetst hilarisch beeld van Financiën
BRUSSEL - Olivier Coene, een substituut bij het Brusselse parket die zich bezighoudt met financiële dossiers, heeft in de onderzoekscommissie Fiscale Fraude een hilarisch beeld geschetst van de werking van de cel Forfaitaire Buitenlandse Belasting (FBB) bij het ministerie van Financiën.
Mede door de gebrekkige medewerking van die cel verjaarde de FBB-zaak Kredietbank, met vertakkingen in Italië, begin dit jaar.
Coene vertelde vrijdag met veel flair dat hij het dossier KB Italië bij zijn benoeming in 2004 erfde van substituut Keppens, die naar het parket-generaal was overgeheveld.
Leeg kantoor
'Ik stelde vast dat de zaak, net als heel wat dossiers van kasgeldfraude, in de kasten staken in een kantoor dat leeg stond. Er was jaren niet echt meer aan gewerkt. Het dossier KB Italië was zeker geen prioriteit voor mij. Het dateerde immers al van de periode 1988-1990 en er was bovendien een akkoord gesloten tussen Kredietbank en toenmalig minister Maystadt voor ontduiking van beurstaks.'
'Pas toen er een nieuwe klacht kwam van een bedrijf dat van de FBB-fraude had geprofiteerd - die klacht werd overigens nietig verklaard - zag ik kans de zaak nieuw leven in te blazen', aldus Coene.
'Het was april 2005 en ik wilde de bedrijven die de FBB hadden gebruikt vervolgen voor ontduiking van vennootschapsbelasting. Maar Financiën zou dan wel een aanvullende klacht moeten indienen.'
Coene maakte daarop een afspraak met iemand van de FBB-cel bij Financiën. 'Toen ik op de afspraak verscheen, droop de dame in kwestie al wenend af. Ze had net ruzie gekregen met haar overste. Ik bleef over in een zaal met 20 ambtenaren en de overste. Die laatste stak een enorme scheldtirade af. Hij wist niets over een onderzoek en wilde er ook niets van weten. Toen hij uitgeraasd was, vroeg ik hem om de aanvullende klacht. Hij zou meewerken.'
Contactpersoon overgeplaatst
Volgens de magistraat bleef het toen maanden stil en kwam er ook na herhaaldelijk aandringen geen klacht. 'Pas in maart 2006 kwam er antwoord - een van de opgegeven redenen was dat de inkt van de kopieermachine op was - en werd een contactpersoon aangeduid. Toen ik die wat later contacteerde bleek de man overgeplaatst.'
'Twee nieuwe contactpersonen werden toegewezen, maar vielen uit de lucht toen ik hen het verhaal vertelde. Ze beloofden de zaak in orde te maken, maar bleken later ook overgeplaatst. Ik kreeg opnieuw een contactpersoon, maar die wilde de officiële toestemming van de overste om de klacht op te stellen. Die kwam er maar intussen, april 2006, was er van een klacht nog altijd geen sprake.'
Directeur?
Toen dat uiteindelijk wel het geval was, dook een ander probleem op. Financiën vond geen enkele directeur bereid om de klacht te tekenen. Toen was de maat voor Coene vol.
'Ik had de zaak 'gerecycleerd' in het belang van Financiën, zodat de overtreders toch nog gestraft zouden worden. Maar toen zij weigerden mee te werken, vertikte ik het om zelf bij de onderzoeksrechter een onderzoek te vorderen. Ik trok daarop naar de raadkamer om de verjaring van het dossier te vragen.'
Kamerlid Dirk Van der Maelen (SPA.) kwam daarop op de proppen met een brief van de toenmalige Brusselse procureur des konings Paul Degryse waarin die aan Financiën zei geen aanvullende klachten meer in te dienen, omdat hij er toch geen gevolg aan zou geven.
Maandag komt toenmalig minister van Financiën Philippe Maystadt op eigen vraag getuigen voor de onderzoekscommissie.
Voilà & zeg nu zelf...
Cineasten zoals voornoemde Terry Guiliam & andere filmmakers van het surrealistische genre, zoals Luis Buñuel, zouden de Goden in de Hemelen danken op hun blote knieën om ooit, al was het slechts éénmaal bij wijze van godsgeschenk zulk een scenario voor de voeten geworpen te krijgen... ~& dan nog eens een scenario dat regelrecht uit het leven is gegrepen~ ...
Kijk... & terwijl loopt men hier te lande te zeveren & te zeiken dat er géén geld is & dàt er aldus wéér maar eens ergens zwaar bespaard moet worden, of "gesnoeid" in dit of in dat... of simpelweg in allebei... Laat ons eens een kat een kat noemen ~& al is 't dan een zwangere kat in een zak met negen levens~...
Bullshit !!... Dit is zo'n affaire... & je hebt er nog zo... tien-tal-len... Onze Miljarden-Frauderende-Textielboer is daar ook zo'n voorbeeldje van...
Hoe men het draait of keert... het is allang geen geheim meer, maar al jaren kampt onze Financiële inspectie-dienst van de Belastingen..., met name zowat gans het Ministerie van Financiën... ~& dat quasi op alle échelons~... niet alleen met een zwaar personeelstekort, een totaal achterhaald instrumentarium van mogelijkheden & middelen, maar ook nog eens met een chronisch tekort aan hedendaags technisch materiaal, mogelijkheden & middelen... & niet te onderschatten, een huidig personeelsbestand dat niet alleen gedemotiveerd is, maar waarvan het grootste deel aan een chronische burnout, &/of aan een berg depressies lijdt waarvoor zowaar een gans legertje psychiaters & andere hulpverleners opgetrommeld zou kunnen worden...
...& Het hoeft absoluut geen betoog om te stellen dat het énkel en alleen onze politici zijn die hierin een verpletterende verantwoordelijkheid kan verweten worden voor de teloorgang van een vollédig departement... Immers, is er nog één enkele andere denkpiste mogelijk dan te denken dat dit alles niet met opzet, willens en wetens, werd georchestreerd door allerhande getouwtrek dat niet eens achter de schermen gebeurt, maar open en bloot, omdat het algemeen belang, namelijk de corrécte berekening en inning van belastinggelden, duidelijk ondergeschikt is geworden aan àndere belangen...
...Me dunkt dat, mochten alle Belgen hun belastingen ~"kunnen/mogen"~ betalen zoals het hoort..., mochten de bedrijven & zelfstandigen zoals het hoort worden gecontroleerd, met de zelfde ...*G#DV'RRrrD#MMSE*... fucking nauwkeurigheid waarmee men een arbeider & bediende controleert... dat er genoeg zaad in het bakje, met ander woorden... geld in het laatje zou zijn... Maar blijkbaar trekt men zich dat politiek niet al te erg aan... 't Is natuurlijk altijd makkelijker om een kleine vis zoals een leefloner(****) te klissen die een paar stuivers in 't zwart bijeen klust om te kunnen overleven, dan het één of ander bedrijf dat op een creatieve manier een paar miljoen euro wegschrijft... of achterover drukt d.m.v. notionele of andere intrestaftrekmogelijkheden, die hem zo generus worden aangereikt door onze welwillige leiders...
---------- (****) Zoek de verschillen :
# "een zwartwerkende leefloner" = volgens déédéé & Co... dat is een parasiet...
# "een leefloner die in 't zwart een stuiver bijverdient" = een kleine vis
----------
...Nu kijk... als een klein kutlandje van nauwelijks een voorschoot groot zoals België, overspoelt wordt door multinationals die wereldwijd vertakkingen hebben & die bijvoorbeeld voor het kleinste fiscale probleempje beroep kunnen doen op hele legers van specialisten die voor zulke dingen gewoon klaarstaan & die énkel & alleen aangeworven zijn met dit oogmerk, kan het niet echt verwonderlijk te noemen zijn dat onze Amb(etan)tenarij, als die daar ter controle toekomt met een brooddoos onder de arm in plaats van met een ambtelijk computerke, dat deze het onherroepelijk tegen zo'n jongens moet afleggen...
...Màààrr édoch het belangrijkste... Het ontbreekt in dit land klaarblijkelijk aan wat politieke moed ~misschien wel politieke kloten aan het lijf~ om hier iets aan te doen !! ... & Van Rechtse Rakkers als onze dédééé van de LDD die al helemaal geen belastingen willen betalen kunnen we nog zoiets begrijpen, maar van onze Rooie Rakkers de waere socialisten kunnen we dat bijvoorbeeld niet !! Wààr waren die jongens & meisjes de laatste 10 jaar bijvoorbeeld ?!... uh ?!... Màààrrr misschien ha, fijn fijn... onze sossen zal je nu niet horen roepen want ze hebben sollen nodig om Ethias te redden van de ondergang & het aloude ~financieel heel pijnlijke~ wafelijzer werd weer opgeblonken zodat 1 voor het rode ethias gelijk staat voor 1 voor Arco dat van het ACW is...
...& Verder zouden we durven te stellen : blijkbaar is Reynders gewoon té machtig om aan te pakken.. want... & trouwens, tegenwoordig hebben ze zelfs een staatssecretaris voor fraudebestrijding nodig !!... alleen.. géén mens die 'm kent... buiten Leuven..
...
18/09/2007 14:00
Fraudebestrijding: vertraging of sabotage?
Op de administratie Financiën is het datawarehouse-project, dat van cruciaal belang is voor de sinds lang aangekondigde fraudebestrijding, zogoed als stilgelegd - volgens insiders met dank aan minister Didier Reynders. Daardoor dreigt ook de informatisering van douane en accijnzen grote vertraging op te lopen. En dat kan dan weer catastrofale gevolgen hebben voor de haven van Antwerpen.
In 2005 werd bij de federale overheidsdienst Financiën een groots informaticaprogramma opgezet dat verschillende doelen moest dienen. Eén daarvan is een verregaande fraudebestrijding, onder meer bij ondernemingen. Maar met het programma liep het op alle vlakken mis. Technisch waren er problemen met de gegevens die gebruikt moeten worden, en na een reeks tests werd het in mei stilgelegd.
Toch zou het in de eerste plaats politieke onwil zijn, die gezorgd heeft voor een grote vertraging. Zowel Didier Reynders (MR) als de (door Reynders aangestelde) top van de administratie hebben volgens insiders grote reserves om het programma tot stand te brengen. 'Als ze dat soort projecten kunnen vertragen of bemoeilijken, zullen ze dat zeker doen', zegt een ambtenaar die de hele Coperfin-hervorming (de Copernicus-versie van Financiën) bijzonder goed kent. De uitvoering van de programma's wordt op alle vlakken gesaboteerd, zegt hij: 'De offertes bevatten beloftes die niet werden ingevuld. Bovendien lag de prijs die aan de leveranciers betaald werd, veel te laag. En de leveranciers kregen te weinig steun van de ambtenaren, waardoor ze onmogelijk konden begrijpen wat er precies van hen werd verwacht.'
Waarom keurde Didier Reynders dan toch de programma's goed? 'Als Financiën niet gebonden was door de regeringsverklaring van 2003, had het de projecten voor fraudebestrijding nooit opgestart', zegt de ambtenaar. Bovendien verplicht een Europese richtlijn alle lidstaten om tegen 2008 de douaneactiviteiten en accijnzen te automatiseren. Tegen dan moeten in ons land alle 14 miljoen douaneaangiftes die nu nog op papier gebeuren, geïnformatiseerd (paperless) zijn. Maar dat lijkt haast onmogelijk.
Daarnaast heeft België afspraken met de Verenigde Staten in het kader van de Patriot Act (de Amerikaanse wet van 2003 in de strijd tegen het terrorisme). Daarin wordt gezegd dat de douanes van de havens van Antwerpen en Zeebrugge ertoe verplicht zijn alle goederenverkeer te onderwerpen aan een veilige en betrouwbare risicoanalyse. Het datawarehouse is daartoe onontbeerlijk. Maar door de grote vertraging zou Antwerpen wel eens zwaar in de problemen kunnen komen. Als onze haven niet tijdig kan voldoen aan de Amerikaanse eisen, dreigen de Verenigde Staten Antwerpen als haven voor de export uit te sluiten, en hun goederenverkeer via de concurrenten Le Havre of Rotterdam af te handelen. Voor de economie van ons land zou dat catastrofaal zijn.
Hallucinant, eigenlijk.. een Minister als Reynders kan 't zich dus blijkbaar permitteren om al deze berichtgeving straal te negeren... ook andere politici doen hier niets aan... óók geen schandaalridder als déédéé... of is dit niet schandalig genoeg, misschien ?!... Geloof ons maar als we zeggen dat je véél meer schrik moet hebben van aan glad heerschap als Reynders als van 'n Brulboei als onzen Déédéé !!...
...& In feite mogen we in deze dus gerust als onze eindconclusie verwijzen naar de middeleeuwse kluchtspelen... Waarbij wij het voorwaar zéér jammer & spijtig vinden dat Willem die Madocke maecte & er dan maar de Van den vos Reynaerde bij schreef, dit niet meer heeft mogen meemaken ...
Ho-ho-ho !! Filip Dewinter is op z'n pik getrapt !!... De partij die van ex-hop- & wipman Van Hecke "een vrijheidsstrijder" wil maken voor de "vrije *KUCH* meningsuiting", wil nù dat youtube meer controle uitoefent op wat er daar allemaal gepubliceerd wordt... yeah right !!
Gaat het over een poging om fascistisch gelul van het internet te halen ?!... Neen ! Dewinter wil gewoon dat er een clipje gecensureerd wordt dat tegen hem is gericht. Het clipje is intussen wel degelijk weggehaald... Wij blijven intussen erg gefrusteerd achter ...& waarom ?!...
Laten we eventjes de feiten op een rijtje zetten : ...
...
zondag 23 november 2008
Dewinter wil dreigclip van YouTube
Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter vraagt de beheerders van de internetsite YouTube om een omstreden videoclip te verwijderen.
In de clip zingen twee jongeren dat Dewinter beter op zijn woorden en daden moet letten of dat hij anders zijn dood tegemoet gaat. Het lied bevat ook verwijzingen naar de aanslagen op Theo Van Gogh en Pim Fortuyn.
Afgelopen vrijdag diende Filip Dewinter een klacht in bij de Antwerpse Procureur des Konings. De tekst van het lied is volgens Vlaams Belang een duidelijke strafrechtelijke inbreuk.
Op zijn website noemt Dewinter de clip 'crapuleus'. 'Het is een regelrechte oproep tot moord. Men diaboliseert mijn persoon waarna het plegen van een moord bijna legitiem wordt'. Dewinter plaatst op zijn website ook de volledige tekst van het lied.
Als de videoclip morgen nog niet van YouTube verwijderd is, start Filip Dewinter een rechtsprocedure in kortgeding.
...&
De tekst van het desbetreffende rapnummer is terug te vinden bij Filip zelf...
...
Tekst doodsbedreiging raplied
Tekst Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen
The Cicatris en Phycho
Filip Dewinter en het Vlaams Belang, je kan de K K Kanker krijgen motherfuckers
Filip Dewinter van het Vlaams Belang, de vergelijking met de hoeren van de Cu Clux Clan
Kanker racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond
De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of een nacht zullen ze het je afnemen
Hetgene wat je niet kent begin je te haten, gebruik je ons geloof om bekend te geraken
Bekend raken, dat zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen
Dit is mijn mening en nog van veel anderen, we staan te sterk en je zal ons niet kunnen veranderen
Moslims dit, wat, de Marokkanen dat, eigen volk eerst zijn nog woorden van die klootzak
Filip Dewinter maak maar dat ik je niet tegenkom, want the Cicratis zal ontploffen als de bom
Kamikazepiloten met mijn eigen beleid en als het moet dan neem ik de hele overheid
Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aanFilip Dewinter zijn de woorden van Cicatris
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik ben Vlaming, en daarom hecht ik belang, toch ben ik geen voorstander van het Vlaamse Belang
Je hebt zoveel mensen in jullie laten geloven, jullie brachten beterschap, maar Fuck het was gelogen
Met jullie negatieve beleid maak je het al niet beter dan die kleine met zijn snorretje van een 60 jaar geleden
Filip, ik gooi nooit met verwijten zonder feiten, maar vanaf nu zal je toch beter wat gaan zwijgen want op het einde van je liedje ga je België op je dak krijgen
Je hebt een hopeloos gedacht en criminele intensies stijgen en dat is wat je te wachten staat
Je vocht met iedereen in de Vlaamse straat , vrijheid van meningsuiting is wat jullie nu gebruiken en een koekje van eigen deeg is wat ik begin te ruiken
Het is gedaan met mooie woorden en racistische moorden, want nu begin ik mij zwaar aan je te storen
Je hebt recht op een eigen mening, ja dat vind ik wel ok, maar met je haat tegen het vreemde sleur je de hele wereld mee
Ik kom je niet zeggen dat je door men hand gaat sterven, maar ik kom je vertellen waaraan de meeste mensen denken
Gedaan met subtiliteit en de randen af te tasten, we maken ons klaar want de bom zal barsten
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat wij jou gaan pakken. Vlaams Belang en Filip Dewinter, je wordt nu door ons gehinderd, motherfuckers
Dewinter Filip vond zichzelf in zijn natte dromen , ik ben je ergste nachtmerrie mijn tijd is gekomen,
Om jou te verdelgen want ik heb niks te verbergen, ik ben een van de laatste dappere Belgen
Met je uitspraken zal je niet ver geraken, behalve je dood zal jij behalen.
Ik loop je tegemoet want ik kan je vertellen, we zijn het beu, Marokkanen en Belgen
Maak me niet kwaad, mijn gedachten zijn te ziek, ik maak korte metten met je rechtse tactiek
Schoten in het donken, een mes in je rug, de haat die je verspreid pakt je terug,
Wij hebben nu een liedje voor jou, hypocriete klootzak
Heb je niets geleerd met Theo Van Gogh en Pim Fortuyn ?
Jij bent je weg aan het bewandelen en misschien wordt dat je dood
Let op je woorden en nog meer op je daden
Dit is Cicatris en Psycho , wij zien dit niet als een grap
Clip weg dus... Youtube zwicht dus wel degelijk voor de bedreiging van Filipke... Nu ! eventjes mee terug zappen naar 26 juli 2007... & naar een totaal andere bron die ook wel wat meer controle wou op wat er allemaal op Youtube werd gedropt...
...Onze vriend Yelloman : ...
...
donderdag 26 juli 2007
Petitie tegen Nazipropaganda op Youtube
Enkele Duitse antifascistische bewegingen als VVN-BdA Karlsruhe en de Linksjugend die ijveren voor een verbod op het extreemrechtse NPD (Nationaldemokratische Partei Deutschlands ) , hebben nu ook een petitie gestart tegen de vele neofascistische propaganda-filmpjes op Youtube.
Voor organisaties als Blood & Honour , Combat 18 , NVU ea. biedt Youtube enorme mogelijkheden om hun Nazipropaganda tot bij de jeugd te krijgen en aan ledenwerving te doen .
In veel landen zijn deze video's in strijd met de wetgeving en daarom wil Nonpd dat Youtube strikter gaat controleren en filteren .(meer)
"YouTube - Het propaganda Paradijs" duur : 3:59 minuten compilatie
...& Voor wie vergeten was waar neonazi's voor staan : ...
...
vrijdag 2 mei 2008
'Thomas Kuban' undercover bij de neonazi's
Al vijf jaar maakt Thomas Kuban (schuilnaam), een Duitse undercover-journalist, in het geheim beelden van neonazi-concerten overal in Europa. Met z'n verborgen camera glipt hij keer op keer langs de strenge security, om een duistere wereld te filmen die anders nooit het daglicht zou zien. "Als je met een verborgen camera op zo'n concert rondloopt, voel je je alsof je explosieven op je lijf draagt die elk moment kunnen ontploffen. Als je ontdekt wordt, is het echt levensgevaarlijk."
Behalve in Duitsland, filmde Kuban vooral in België: "Skinheads hebben België al langer ontdekt,In Duitsland worden ze streng gecontroleerd en worden hun concerten vaak verboden. Hier kunnen ze ongestoord feest vieren zonder dat de politie tussenbeide komt. Voor neonazi's is België echt en concertparadijs." Kuban maakte ook beelden van het jongste neonaziconcert in Bellegem. In maart 2007 maakte de Vlaamse commerciële omroep VTM ook al een undercover-reportage over Blood and Honour, je kan de reportage hier zien: Undercover bij de Neonazis
"Undercover bij de neonazi's" duur : 10:05 minuten reportage
Wat verhelderende youtube-clipjes op Little green footballs ...ter herinnering & voorzien van commentaar...
...
Videos: Vlaams Belang and Vlaams Blok
Sat, Oct 27, 2007 at 1:19:51 pm PST
Well, Im certainly not going to make any new friends with this post, but here are some more videos on the Flemish Vlaams Belang party and Filip DeWinter, to further support my case that the European anti-Islamization movement is making a mistake by allowing this group to participate.
Exhibit 1: a recent video of an interview with Filip Dewinter discussing Turkey and the EU, where we see what is undoubtedly a white power statue on his bookshelf. Its near the end of this short clip. (Hat tip: BruxellesBlog.)
...
Exhibit 2: a video in which DeWinter is seen giving a speech unequivocally stating that the Vlaams Belang is equal to the banned Vlaams Blok party.
...
A translation of a portion of the above video, from LGF reader Peter Verkooijen:
Filip Dewinter: Up with the Flemish power. Up with the Flemish power. The traditional parties have moved to the left, while the Vlaams Blok, Vlaams Belang - for me still one and the same party - has remained true to itself. ... The Vlaams Belang is the only dam against the islamization and foreignization (vervreemding) of our big cities. That was true yesterday, today and I tell you now it wont be any different in 2012. ... Promoting tolerance is easy and yes, Im in favor of streets without hate, but together with many Flemish Im also in favor for streets without jihad.
Exhibit 3: an earlier video of DeWinter in front of a Vlaams Blok banner. This one speaks for itself.
...
Translation, again from Peter Verkooijen:
Filip Dewinter: Yes, the Vlaams Blok (Flemish Block) chooses our own people first (slogan: Eigen Volk Eerst). And yes, the Vlaams Blok chooses a Flemish Flanders. And yes, the Vlaams Blok chooses a white Europe.
Voilà, méér moet dat niet zijn... Of de toepassing van het wijze Vlaamse gezegde : "wie wind zaait zal storm oogsten...!!"
Wij vermoeden dat het Vlaams Behang tegenwoordig alles aangrijpt om in de belangstelling te komen want de vooruitzichten zijn zo, zonder mirakels, niet erg rooskleurig te noemen. ...& Nu we het dan toch over rooskleurigheid hebben, geven we een gratis tip weg voor de behangers die een Noël Slangen voor veel geld zou verkopen ....
Beste behangers gebruik youtube als geheim wapen en wat zouden jullie denken van een een duetje tussen Van Hecke en Morel met een nieuwe versie van Soldiers of love van Liliane Saint Pierre dat voorlopig op nr 1 van de homotop 100 staat...
Zeg nu zelf !! Dàt zou pas propaganda zijn en daarna met het ganse hoofdkwartier afzakken naar een homokeet om de nacht te eindigen in een chichabar... nu de ouwe toch dood is kan er wel wat nieuwe wind waaien.
De Verbeelding aan de Macht !! : "Werkwillige 50+'rs krijgen GRATIS Viagra !!"
Dat ze er hier ook maar mee beginnen & liefst nog zo snel mogelijk !!... & De leeftijd mag ~volgens onze bescheiden mening~ door ons "gestresseerd bestaan" & door ons gebrek aan "Geestelijk & Lichamelijk Welbevinden" zelfs nog wat naar beneden getrokken zodat sommigen van onze redactie niet te lang meer moeten wachten tot ze d'r ook baat bij hebben... Allé, dat vinden wij toch...
Zo vanaf 50+ bijvoorbeeld... als je dan binnen de werkgelegenheid niet meer aan je trekken komt ~& dàt ondanks alle verwoede pogingen~ ...dat je dan tenminste nog ergens anders aan je trekken komt ...& je bijvoorbeeld eens terug wat stevig van bil kunt gaan... Zeg maar, je tijd zinvol kunt doorbrengen !! Want ~zeg nu zelf, al is 't tenslotte maar een hobby zoals iets anders~ je hebt er al bij al toch meestal een fijne & leuke tijd bij... Trouwens voor diegenen die dat reeds vergeten zijn, zij moeten er dringend weer eens aan herinnerd worden !!...
Ten andere... veel van die oude knarren & droogstoppels zouden er dan waarschijnlijk ook een stuk opgewekter, vrolijker & welgezinder bijlopen... wat minder chagrijnig &/of gefrustreerd... & me dunkt dat dit niet alleen maar de levenskwaliteit van onze 50+'rs ten goede kan komen maar ook die van de rest van onze maatschappij... Misschien ook wel die van onze politiekers...
...& Vanaf dan... De Verbeelding aan de Macht !!
...
Mexicaanse senioren krijgen gratis Viagra
Het stadsbestuur van Mexico City gaat gratis Viagra en andere potentie stimulerende medicijnen geven aan mannen van 70 en ouder.
Burgemeester Marcelo Ebrard stelt dat seksualiteit veel te maken heeft met de kwaliteit van het leven. Om oudere mannen gelukkiger te maken krijgen ze impotentiemedicijnen.
Vanaf 1 december worden de medicijnen weggegeven door instanties die gespecialiseerd zijn in seksuele gezondheid voor bejaarden. Naar schatting wonen in Mexico City ruim 100.000 mannen van zeventig jaar en ouder. De hoofdstad van Mexico is één van de grootste steden ter wereld. Alleen al in de stadskern wonen bijna negen miljoen mensen.
Aha !! ...Een schandaal bij de VlaamsProgressieven !! ...& Voor zij die dat nog niet wisten, het gaat dus over het vroegere "Spirit" of over de partij van de familie Anciaux...
...& We citeren hierbij integraal het artikel dat hierover verscheen in De Morgen...
...
Bettina Geysen stapt op als voorzitster Vl.Pro
Bettina Geysen zet een stap opzij als voorzitster van VlaamsProgressieven. Zij doet dat nadat ze in het weekblad Knack in opspraak was gekomen over hoge onkostennota's bij de VRT, waar ze tot drie jaar geleden nethoofd van TV1 (nu Eén) was.
Restaurantonkosten
Na een rapport van het Rekenhof over onkosten bij de VRT doken in de media berichten op over de hoge hotel- en restaurantonkosten die de vroegere VRT-top - Tony Mary, Aimé Van Hecke en Bettina Geysen - maakten. Juridisch valt het trio niets te verwijten, omdat er bij de openbare omroep geen regels bestaan over onkosten die directieleden mogen maken. De rekeningen die werden voorgelegd, waren echter wel aan de hoge kant.
Vragen bij partijgenoten
Verschillende partijgenoten stelden zich vandaag daarom openlijk vragen over die praktijken. Op vraag van de Vl.Pro-fractie in het Vlaams parlement komt het partijbestuur morgenvroeg om 9 uur samen.
Geysen wachtte echter niet tot die vergadering om te beslissen een stap opzij te zetten. Ze nam die beslissing vandaag al. Morgen zal ze die voorleggen aan het partijbestuur.
Nelly Maes
Zoals statutair voorgeschreven neemt Nelly Maes als ondervoorzitster van VlaamsProgressieven (voorlopig) de fakkel over. Of er morgen of later een nieuwe voorzitter wordt aangeduid, is nog niet duidelijk. Dat zal het partijbestuur wellicht beslissen. Ook de partijraad en de algemene raad moeten zich later nog buigen over de nieuwe partijleid(st)er.
(belga/svm)
"Bettina Geysen zet een stap opzij" duur : 1:49 minuten Journaal Laat
...
Op de website van de Vlaams-Progressieven vonden we volgende mededeling...
...
19/11/2008
Bettina Geysen zet stap opzij als voorzitter van VlaamsProgressieven
Bettina Geysen zet een stap opzij als voorzitter van VlaamsProgressieven. Ze doet dit als reactie op de negatieve berichtgeving die de afgelopen dagen verscheen in enkele Vlaamse media met betrekking tot de onkostennotas van de voormalige VRT-directie.
Bettina Geysen blijft lid van het partijbestuur van VlaamsProgressieven. Zoals statutair voorgeschreven neemt ondervoorzitter Nelly Maes de taak van voorzitter over van Bettina Geysen.
Bettina Geysen: Ik neem deze moeilijke beslissing in het belang van de partij die niet gebaat is met artikels waarin ik op basis van valse aantijgingen geassocieerd word met ongeoorloofde onkostennotas. Ik wil onder geen beding dat dit afstraalt op de partij die mij zo dierbaar is, ongeacht wat de consequenties voor mijn persoon zijn. Dit zou immers de ontplooiing van het links-liberale gedachtegoed kunnen hypothekeren. Want dat is nu net wat de politieke tegenstrevers die aan de oorzaak liggen van de valse aantijgingen willen bereiken.
De voorzitster de Vlaams-progressieve Bettina Geysen wordt er dus van beschuldigd torenhoge rekeningen te hebben binnen gebracht toen ze nog bij de VRT werkte als directrice. Wij herinneren er onze lezertjes aan dat er daar al wel meer vuige roddels werden verspreid over haar relatie met de alom bekende Aimé Vanhecke & over dit laatste willen wij natuurlijk géén enkel kwaad woord kwijt, want dit is natuurlijk privé en daarmee uit... Wij vinden echter wel dat ons Bettina, die zoals jullie kunnen lezen op de website van de Vlaams-Progressieven, erg begaan is met het lot van de armsten onder ons, tenminste weet waarover ze het heeft. Als je hotelrekeningen inbrengt van armtierige hotelsuites in Cannes van meer dan 600 per nacht... of als je regelmatige gast bent van Brusselse gaarkeukens als de "Comme Chez Soi", dan bewijs je volgens ons om over voldoende inlevingsvermogen te beschikken om deze armen met de nodige terreinkennis te kunnen vertegenwoordigen... *KUCH-HOEST*
Wij waren eveneens benieuwd wat hun erg kritische jongerenbeweging wereldwijd bekend onder de veelzeggende (!!) benaming "L²" hierover dacht. Tenslotte beweren de Vlaams-progressieven dat deze jongeren en we citeren hun website : ...
...
...
L²
L² is onze jongerenpartij. Zij zijn de luis in onze pels of het fluisterend duiveltje op onze schouders.
L² richt zich op jongeren tot en met 30 en wil hen in contact brengen met politiek en hun interesse hiervoor opwekken. L² wil jongeren verenigen die actief aan politiek willen doen en die dezelfde links-liberale basisbeginselen onderschrijven. Dit zowel via een lokale als via een nationale werking. Op die manier wordt er aan jongeren een spreekbuis gegeven binnen de moederpartij, binnen de publieke opinie en binnen de diverse politieke raden en assemblees. Via vorming, congressen en activiteiten willen ze jongeren maatschappelijk en politiek vormen.
L² is internationaal actief als lid van IFLRY en EFA Youth.
Wel... deze luis blijkt tot nog toe weinig teken van leven te hebben vertoond, laat staan dat deze luis ook enige kanttekeningen over het heikele onderwerp van de alom geprezen empathie van hun voorzitster voor de minstbedeelden in onze maatschappij zou hebben gegeven... Silte alom !!
We kunnen dit verhaal afsluiten met de pijnlijke raad aan onze rode kameraden van de SP-a die een alliantie tolereren met deze bonte bende...: DUMPEN DIE TROEP !! Geef hen een luxecruise op een olietanker voor de Somalische kust als afscheidscadeau & weiger vervolgens resoluut om enig losgeld te betalen !! Lossen we meteen het probleem van de piraterij mee op, want geen enkele piraat wil nog ooit het risico lopen om de familie Anciaux en Geert lambert samen met ons Bettina te moeten gijzelen. Dit zou door het Internationaal gerechtshof onmiddellijk als ongeoorloofde foltering worden bestempeld of zelfs als een poging tot genocide jegens de inheemse Somalische bevolking.
...& Terwijl zouden wij hier in Vlaanderen in elk geval al verlost zijn van dat geëmmer over dat zogezegde fameuze "linkse liberalisme"... alsof zoiets in de praktijk zou kunnen bestaan... zeg nu zelf...
Guy Peellaert (Brussel, 6 april 1934 - Parijs, 17 november 2008) was een Belgisch graficus en pop art-kunstenaar, die internationaal befaamd was voor zijn fotorealistische portretten van iconen uit de rockgeschiedenis.
Peellaert begon als decorontwerper voor toneelstukken en als striptekenaar. Zijn stijl was beïnvloed door psychedelica en Pop Art. In 1966 publiceerde hij in het controversiële blad Hara-Kiri zijn strip Les Aventures de Jodelle, waarvan het hoofdpersonage gebaseerd was op zangeres Sylvie Vartan. In 1968 publiceerde hij zijn tweede strip, Pravda, waarvan het hoofdpersonage ditmaal gebaseerd was op zangeres Françoise Hardy. Beide figuren zouden in 2001 door modeontwerper Jean-Charles de Castelbajac gebruikt worden voor zijn collectie Physical graffiti .
Peellaert maakte begin jaren zeventig werk voor platenhoezen van onder meer David Bowie (Diamond Dogs) en The Rolling Stones (Its Only RocknRoll). Hij ontwierp ook de filmaffiches voor Taxi Driver van Martin Scorsese en Paris, Texas van Wim Wenders.
Peellaert werd de afgelopen decennia bejubeld in The Guardian(1), Les Inrockuptibles en Vanity Fair. In thuisland België werd zijn werk voor het eerst tentoongesteld in 2008(2). Recent werd hij door de Belgische weekbladen Knack (Focus) en Le Vif gevraagd om tien weken lang de grootste iconen uit de Belgische muziek te portretteren.(3)
Zijn boek Rock Dreams (met Brits rockjournalist Nic Cohn), is een monument van pop art vol fotorealistische tekeningen van de grote iconen van de rockmuziek. Het boek ging meer dan een miljoen keer over de toonbank.(4)
Op 17 november 2008 overleed Peellaert te Parijs op 74-jarige leeftijd aan kanker.(5)
Publicaties
# Cohn, Nik, & Guy Peellaert, Rock Dreams. Alfred A Knopf. ISBN 0-394-52870-0, 1982 for the first edition
# Cohn, Nik & Guy Peellaert, Twentieth Century Dreams. 0330299700. ISBN 0-436-27617-8, 1999
# Herr, Michael & Guy Peellaert, he Big Room: Forty-Eight Portraits from the Golden Age. ISBN 0-671-63028-8, 1987
Externe links
#Rock 'n' Belgium - Guy Peellaert portretteert 10 weken lang de grootste iconen uit de Belgische muziek - Muziekcentrum Vlaanderen.
Belgisch kunstenaar en graficus Guy Peellaert overleden
De Belgische kunstenaar en graficus Guy Peellaert is op 74-jarige leeftijd overleden in Parijs. Dat meldt een van zijn agenten, Noémie Mainguet.
Platenhoezen
Peellaert werd geboren op 6 april 1934 in Brussel. Hij maakte naam in de jaren zestig met psychedelische strips (Pravda) en legde zich daarna toe op de schilderkunst. In 1972 maakte hij een reeks van 25 schilderijen onder de titel 'Rock Dreams' en ontwierp hij platenhoezen voor grote rocksterren als David Bowie ('Diamond dogs') of de Rolling Stones ('It's only Rock and roll').
Affiches
Als ontwerper van affiches verwierf hij wereldfaam met filmaffiches voor films van de Duitse cineast Wim Wenders ('Paris Texas'), van Martin Scorsese ('Taxi driver') en Robert Altman ('Short Cuts'). Peellaert maakte samen met rockjournalist Nik Cohn het boek 'Rock Dreams' dat wereldwijd meer dan een miljoen keer over de toonbank ging.
Expo
Sinds begin 2000 werd het oeuvre van Peellaert wereldwijd tentoongesteld, onder meer in Brazilië, Cuba en Japan. In België was zijn werk voor het eerst te zien op de tentoonstelling 'PopEye - the art of music, the music of art', die in mei en juni liep in de oude gevangenis van Hasselt. (belga/tdb)
Nu, eerlijk gezegd, wij moesten ook efkens serieus nadenken om ons zomaar meteen voor de vuist weg een werk van deze we-reld-be-roem-de artiest voor de geest te kunnen halen.
Op de website van radio1, bijvoorbeeld, toch ook één van de zelfverklaarde "cultuurzenders" kon er ook een mager berichtje af:
...
...
Graficus Guy Peellaert is overleden
De Belgische graficus Guy Peellaert is overleden. Peellaert ontwierp ondermeer de platenhoes van David Bowies Diamond Dogs (zie foto) , en de filmaffiches van Taxi Driver en Paris-Texas. Voor Focus Knack maakte hij recent de reeks Rock'N'Belgium, waarin hij iconen van de Belgische muziekgeschiedenis portretteerde. En zijn werk was dit jaar nog te zien op de rock- en kunstexpo Popeye in Hasselt. Wouter Van Driessche deed toen een uitgebreid interview met Peellaert.
(Wie overigens het interview wilt beluisteren, moet dat aldaar gaan doen)...
Nu, afgezien van het feit dat dit berichtje zo niemendallerig nietszeggend is dat ze evengoed of misschien beter gewoon niks hadden kunnen zetten is het inhoudelijk ook nog eens beneden alle peil en met de natte vinger bijeengelikt.
Ten eerste, Peellaert was geen graficus, maar een kunstenaar, netzomin als Rik Poot een steenkapper is, maar wel een beeldhouwer.
Ten tweede, met de zinsnede "zijn werk was dit jaar nog te zien op de rock- en kunstexpo Popeye in Hasselt." word gesuggereerd dat Guy Peellaert ook in eigen land een graag geziene, ja zelfs succesrijke kunstenaar was die geregeld mocht uitpakken met een tentoonstellinkje, een expootje of een vernissagetje.
Maar, populair, bekend, geliefd, dat was hij dus absoluut, niét, integendeel, zoals zo vaak in dit eigenste Vlaanderenland heeft het in het geval van Peellaert dus meer dan 40 jaar geduurd alvorens hij in eigen land ook mocht of kon tentoonstellen.
Wereldberoemd was hij, maar dan vooral toch élders...
Het verhaal doet de ronde dat Peellaert omstreeks 1974 van Mick Jagger een aanbod had gekregen om de platenhoes van "It's only rock'n roll te ontwerpen en toen dit David Bowie ter ore kwam is deze, althans voor zover de roddels die ons bereikt hebben correct zijn, naar verluidt dus op de beide knieën gevallen om Peellaert te smeken om zijn eigen platenhoes toch maar als éérste te willen ontwerpen.
Dit is dan uiteindelijk de platenhoes van het Bowie-album "Diamond Dogs" geworden. Dit betekent natuurlijk ook dat Peellaert op dat ogenblik al enige wereldwijde faam had verworven, want anders zouden iconen als Jagger of Bowie wel iemand anders hebben gevraagd om hun plaatjes van een hippe cover te voorzien.
Tegen die tijd, dus begin jaren '70, was Peellaert inderdaad al serieus op weg naar de roem met zijn psychedelische stripverhalen en met zijn werk "rock'n roll dreams", een collage van 25 schilderwerken, waarin hij reeds experimenteerde met grafische "samples" en elementen die nu de geliefkoosde instrumenten zijn van photoshoppers (dus lang voor de woorden "samplen" en "photoshop" bestonden) was hij eigenlijk al definitief wereldwijd doorgebroken. (doorgebroken... enfin, in het buitenland dan toch, inclusief Engeland en de US).
Maar in eigen land ??!!... Voor zover wij weten en behoudens vergissing van onzentwege was zijn tentoonstelling in d' Ouw Gevang van Hasselt in 2008 zijn éérste "serieuze" tentoonstelling in Vlaanderen.
Het scheelde niet veel of ze hadden hem bij die gelegenheid akkerdjie nog een Award gegeven voor het "meestbelovende aankomende jonge talent", en dat op 70-jarige leeftijd...
Net zoals bij onze vorige "In Memoria" over bijv. J.M.H. Berckmans en ook Wannes Vandevelde is onze inspiratie om even stil te staan bij het overlijden van elk van deze personen dus vooral ingegeven door het gebrek aan aandacht en respect, dat deze mensen tijdens hun leven en werk hebben mogen genieten, vooral dan bij de kanalen die normaliter geacht worden om hieraan het meeste aandacht te besteden, met name de media, en dan natuurlijk vooral de VRT.
Stuk voor stuk gaat het dan steeds om mensen, kunstenaars, artiesten, muzikanten, schrijvers of schilders, die ontegensprekelijk een belangrijk en klaarblijkelijk zwààr onderschat oeuvre hebben achtergelaten, maar die ook stuk voor stuk gewoon boeiende persoonlijkheden waren, karakter-en keikoppen, misschien, gehard door het leven, maar vooral kunstenaars, artiesten met een eigenzinnige kijk op de samenleving en de actualiteit, en geweldige ménsen.
Zoals men zich bij Wannes Van De Velde een jaar of wat geleden nog kon afvragen of het nu wérkelijk wachten was op zijn "In Memoriam" alvorens hij ooit nog eens te horen (laat staan te zién) zou zijn op de VRT radio en/ of televisie (ooops, sorry Wannes, wrong format), of zoals wij bij het overlijden van J.M.H. Berckmans verbouwereerd moesten constateren dat de media méér aandacht besteedden aan zijn overlijdensbericht dan aan zijn vollédige oeuvre van de laatste 20 jaar, zo wensen wij ook Guy Peellaert op hetzelfde schavotje bij te stellen bij die mensen die in eigen land bij leven nauwelijks énige vorm van respect of erkenning hebben gekregen voor hun verdiensten &/of hun verwezenlijkingen, sterker nog, in eigen land zou hij waarschijnlijk eveneens door de Overheid gesommeerd worden om hier of daar de vestiaire te gaan doen, op straffe van broodroof.
Meer uitleg behoeft dit dus verder niet, en wij kunnen dus enkel (wéér maar eens) constateren dat Vlaanderen (eigen volk eerst jazeker) en dan vooral de media, en inzonderheid onze eigen VRT wéér maar eens dé gelegenheid aan hun neus hebben laten voorbijgaan om tijdens de laatste 40 jaar van het leven van Guy Peellaert de criticasters (wij dus), die beweren dat de vervlakking, de verkleutering en de oppervlakkigheid van de VRT aan versneld tempo voortgezet wordt, de mond te snoeren. (tenzij ze natuurlijk over mensen als Guy peellaert, Wannes Vandevelde e.a. de laatste paar maanden de éne documentaire na de andere hebben uitgezonden achter De fameuze & intussen beruchte Rode Knop, ja, dan konden wij het ook niet weten, natuurlijk... in dat geval wensen wij ons uiteraard uitvoerig te verontschuldigen)
Een overzicht van enkele van zijn meest bekende platenhoezen vindt U hier & hier...
Zwartkijken in de Duistere Diamant ...ofte... Jared Diamond
...& Kende u Jared Diamond ?!... Zei de naam u iets ?!... Bij ons ging er niet zo direct een belletje rinkelen... Maar toen we hoorden dat de man een eredoctoraat aan de KULeuven leuven kreeg zijn we natuurlijk ~nieuwsgierig als we zijn~ gaan graven...
Wie is Jared Diamond ?!... & vooral, waarom krijgt de man een eredoctoraat ?!...
...
Eredoctor Jared Diamond
Vandaag krijgt Jared Diamond een eredoctoraat aan de KULeuven. Jared Diamond is professor geografie aan de University of California. Voor zijn boek Zwaarden, paarden en ziektekiemen: de ongelijkheid in de wereld verklaard kreeg hij een Pulitzer Prijs. In dit werk legt Diamond uit hoe het komt dat de menselijke ontwikkeling tijdens de laatste 13000 jaar zo verschillend is verlopen op de verschillende continenten. In een volgend boek, Ondergang', analyseert hij de redenen waarom bepaalde samenlevingen na een korte bloeitijd ten onder gingen, terwijl andere in ogenschijnlijk gelijkaardige of slechtere omstandigheden zeer lange tijd bleven bestaan.
'Onze' Geerdt Magiels modereert vandaag een debat met Jared Diamond.
'Zwaarden, paarden en ziektekiemen' en Ondergang' zijn uitgegeven bij Het Spectrum
Wie echter het bijbehorende radiobericht wilt beluisteren, die zal zich naar bovenstaande link dienen te begeven...
Wat 't boek "Collapse" betreft...
...
Artikel uit:
RIJNLANDSE WERELD en VISIE
Leids universiteitsblad Mare, 12-05-2005, door Hester van Santen
Bioloog Jared Diamond beschrijft ondergang van samenlevingen
Op weg naar de afgrond
Momenteel worden de eerste stappen gezet naar een wereldwijde ineenstorting van samenlevingen, denkt bioloog Jared Diamond op basis van zijn onderzoek naar de ondergang van oude culturen. Toch blijft hij `voorzichtig optimistisch'.
'Rwanda was Thomas Malthus' worst nightmare', zo hield Jared Diamond zijn bijna tweeduizendkoppige publiek dinsdag voor in de Pieterskerk. De econoom Malthus zag in 1798 dat de aarde niet genoeg zou kunnen opleveren om de groeiende wereldbevolking te onderhouden. De bevolking kan exponentieel groeien, de landbouwproductie niet, was diens redenering. En dan gaat het uiteindelijk fout, want volgens Diamond was niet stammenstrijd cruciaal voor het Rwandese drama, maar een ontoereikende voedselproductie.
Diamond, hoogleraar fysiologie en geografie aan de Universiteit van Californië in Los Angeles, was uitgenodigd om de Tinbergen-lezing over evolutie te houden die de universiteit, NRC Handelsblad, onderzoeksorganisatie NWO en museum Naturalis dit jaar voor de derde maal organiseerden. Hij hield zich daarbij nauwkeurig aan zijn onlangs verschenen boek Collapse, waarin hij de huidige staat van het wereldmilieu relateert aan het lot van verdwenen beschavingen als de Paaseilanders, de Maya's en de Vikingen op Groenland. Hoewel die geschiedenissen weinig redenen tot optimisme bieden, denkt Diamond toch dat we ervan kunnen leren. Als we tenminste willen, zo legde hij eerder aan Mare uit.
'Alle factoren die cruciaal waren voor de Groenlandse vikingen, spelen vandaag de dag ook een rol. Beïnvloeding van ons leefmilieu? Ja, want we kappen onze bomen en we vangen teveel vis. Klimaatverandering? Ja, want er is nu zelfs wereldwijde klimaatverandering. Vijanden? Ja, zowel Nederland als de Verenigde Staten hebben problemen met vijandige mensen. Bevriende volkeren? ja, want jij en ik zijn afhankelijk van bevriende samenlevingen voor essentiële producten als olie, en sommige van die samenlevingen zijn momenteel instabiel. En levenshouding? Ja, onze president heeft zeker een paar slechte standpunten, en de 52 procent van de bevolking die op hem heeft gestemd ook.
'Ik denk dat we momenteel de eerste stappen nemen richting een wereldwijde ineenstorting van samenlevingen. Uiteindelijk leidt de geïsoleerde afbraak van samenlevingen, zoals in Rwanda of Haïti, tot wereldwijde problemen, want landen staan over de hele aardbol met elkaar in contact. Ik zeg niet dat ik weet hoe het begin van een wereldwijde ineenstorting eruit ziet, en ik weet ook niet óf die er zal komen. Maar we kunnen nu al de problemen zien die, als we ze niet oplossen, leiden tot die ineenstorting. 'Toch is er nu een verschil met de Paaseilander die machteloos de laatste boom op zijn eiland omhakte. Wij weten nu wat onze milieuproblemen zijn: problemen met de bossen, visvangst, zoetwatervoorziening, bodem, biodiversiteit, toxische chemicaliën, het broeikaseffect, geïntroduceerde soorten [zoals de konijnenplaag in Australië, HvS], energievoorziening, enzovoort. En we kunnen leren van de manier waarop verdwenen beschavingen met hun milieuproblemen omgingen, want van culturen als die van de Groenlandse vikingen is de historie vastgelegd.
'Ik denk dat we daarom zelfs wereldwijde milieuproblemen kunnen oplossen, als we tenminste willen. We hebben het al gezien bij de cfk's in de atmosfeer, die in de hele westerse wereld gebruikt en geproduceerd werden voor koelkasten en als drijfgas. Ze ruïneerden de ozonlaag, en rond 1987 hebben alle landen samen besloten om de productie te stoppen. China produceert ze nog steeds, maar het illustreert wel dat je zulke beslissingen als groep kunt nemen. Dan kan het dus ook met de klimaatverandering, want we weten allemaal welke landen de grote producenten zijn van broeikasgassen. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, maar wel dat het soms werkt.
'Het zou goed zijn als we onze morele waarden, onze levenshouding zouden veranderen om onze milieuproblemen op te lossen. Maar het is niet noodzakelijk om over milieuproblemen te spreken in morele termen. Er zijn veel mensen die gewoon praktisch willen denken. Onze president bijvoorbeeld: die maakt het niets uit dat wij 32 keer zo rijk zijn als mensen in de derde wereld. Maar die maakt zich wel druk om terroristen en miljoenen illegale immigranten. Hij zal zich niet laten bewegen door de morele argumenten voor consumptieveranderingen. Maar wel door de praktische.'
Tussenstukken
Vikingen in Groenland
(984 - 15e eeuw): Nadat viking Erik de Rode wegens moord verbannen was uit Noorwegen en IJsland, vestigde hij zich met familieleden in een fjord aan de westkust van Groenland. Twee vikingnederzettingen ontstonden er, die beide via onregelmatig scheepscontact met het moederland verbonden bleven. Voor de inwoners van de nederzettingen brachten de schepen niet alleen goederen, maar ook culturele waarden. De Groenlanders waren christen, kleedden zich Europees en hielden bij voorkeur koeien als vee. Vis werd niet gegeten, mogelijk wegens een religieuze spijswet - wel was er jacht op kariboes en zeehonden. Toen het Groenlandse klimaat vanaf de veertiende eeuw kouder werd, vroor de route naar Noorwegen dicht en werd het daarnaast vrijwel onmogelijk om 's zomers voldoende hooi voor de koeien te verzamelen. Leren van de Inuit had de bewoners mogelijk de juiste overlevingstechniek opgeleverd, maar die werden door de vikingen gemeden en een enkele keer vermoord. Uiteindelijk stierven de laatste Groenlandse vikingen in de vijftiende eeuw, nadat ze hun laatste koeien tot aan de hoeven hadden opgegeten.
Beeldhouwers van Paaseiland
(ca.9e eeuw -19e eeuw): Waarschijnlijk was het in de negende eeuw dat Paaseiland, een uithoek van de Polynesische archipel ter grootte van Schiermonnikoog, werd bereikt door kanovaarders met vee en landbouwgewassen aan boord. Paaleiland, nu vrijwel boomloos, was op dat moment rijk begroeid. Op het eiland ontstonden 11 of 12 regio's, die competeerden in het bouwen van grote stenen moai, de bekende mensbeelden waarvan de zwaarste 87 ton woog. Het hakken, vervoeren en oprichten van de beelden kostte echter veel mankracht, voedsel en bomen om als rollers te gebruiken. Dat brak het weinig vruchtbare eiland op. In eerste instantie leefden de bewoners van watervogels, vis en zeeschildpadden. Nadat veel soorten waren uitgestorven, werden landbouw en het houden van kippen steeds belangrijker. De voedseltekorten zorgen echter voor onrust onder de bevolking; kannibalisme werd gewoonte, stammen gooiden elkaars moai om. In 1840 stond geen beeld, en geen boom, meer overeind.
Japan in het Tokugawa-tijdperk
(1603 - 1867): Toen Toyotomi Hideyoshi en zijn opvolger Tokugawa Ieyasu na honderdvijftig jaar burgeroorlog aan de macht kwamen, begon in Japan een rustige periode. Een kwart van de huidige oppervlakte kwam onder leiding kwam van een serie leiders die de titel shogun droegen. Door de stabiliteit groeiden de populatie en de economie explosief, maar de invoer van materiaal uit het buitenland bleef zeer beperkt. Shogun Tokugawa Ieyasu zag namelijk weinig heil in ontmoetingen met zeevarende Europeanen. Door de economische isolatie ontstond een belangrijk tekort: hout. Bijna alle huizen werden ervan gebouwd en ermee verwarmd; ijzersmederijen en keramiekfabrieken draaiden er op. In 1710 waren alleen nog slecht bereikbare hellingen met bos begroeid. De shoguns wisten het tij echter op tijd te keren: na een grote brand in de hoofdstad Edo (nu Tokio) bevolen ze de ontwikkeling van bosbouw. Aan het begin van de 18e-eeuw was de houtproductie op deze manier verzekerd; dat bleef zo tot het eind van het Tokugawa-tijdperk in 1867.
Jared Diamond: Collapse, Uitgeverij Viking Penguin 2005, vertaald als Ondergang, Het Spectrum. Gebonden, 684 blz E35,75
Verder hebben we een filmpje met Jared Diamond himself aan 't woord...
...
Jared Diamond
About this talk
Why do societies fail? With lessons from the Norse of Iron Age Greenland, deforested Easter Island and present-day Montana, Jared Diamond talks about the signs that collapse is near, and how -- if we see it in time -- we can prevent it.
About Jared Diamond
Jared Diamond is an award-winning scholar of ecology, biology and history, and best-selling author of Guns, Germs and Steel and Collapse: How Societies Choose to Fail or Succeed.
In tegenstelling tot het vorige filmpje dat slechts 18:21 minuten bedroeg, is het volgende een pak langer, namelijk 74 minuten... In elk geval een aanrader voor wie de man zelf aan 't woord wil horen & die nog snakte naar méér na het bekijken van het vorige filmpje...
"Jared Diamond - How Societies Fail-And Sometimes Succeed - Long Now Foundation" duur : 74 minuten uiteenzetting
...
Nog een merkwaardig filmpje...
"Dr. Jared Diamond Lecture" duur : 8:34 minuten uiteenzetting
...
However...
...
zaterdag 15 november 2008
De opvattingen van Jared Diamond: zorgwekkend?
Op 13 november reikte de KUL een eredoctoraat uit aan Jared Diamond, de 71 jarige hoogleraar geografie van de universiteit van Californië. Diamond kreeg ondermeer de Pulitzerprijs voor zijn boek Guns, Germs and Steel: The Fates of Human Societies uit 1977 en is ook verbonden met het WWF. Diamond oogstte echter ook heel wat kritiek uit progressieve hoek, ondermeer bij het verschijnen van zijn jongste boek Collapse. Naar aanleiding van dit eredoctoraat publiceert Leuven Centraal exclusief een vertaling van een artikel uit het gezaghebbende Franse maandblad Le Monde Diplomatique. De Belgische auteur ervan, Daniel Tanuro, vindt de opvattingen van Diamondzorgwekkend". Reacties zijn natuurlijk welkom op ons forum.
Een geniepige ideologie steekt in - ook progressieve - milieukringen plots weer de kop op, namelijk dat overbevolking het grootste (milieu)probleem zou vormen. In zijn naarste variant behelst dit dat er zij aan zij met extreemrechts geijverd wordt voor het weren van migratie. In de jaren 70 is al eens eerder geprobeerd dit idee naar voren te schuiven, maar dat debat werd toen vakkundig door links van tafel geveegd, onder andere met het argument dat het voornamelijk een armoedeprobleem betreft. Gemeenschappen die welvarender worden, krijgen unaniem ook beter vat op hun geboortecijfer. Momenteel is de denktrand om de armen de schuld te geven echter weer volledig terug. Een schrijnend voorbeeld is de milieu-held van Sarkozy, Jared Diamond.
Nicolas Sarkozy praat nauwelijks meer over het milieu zonder te refereren aan het voortreffelijke boek van Jared Diamond, Collapse(1). Bij tenminste vier gelegenheden heeft de president van de republiek openlijk te kennen gegeven hoeveel indruk dat boek op hem heeft gemaakt(2). Daarom is het belangrijk de opvattingen te onderzoeken van een schrijver die zo veel invloed uitoefent op de Franse president.
Diamond is een gerenommeerd biogeograaf en doceert als professor milieukunde aan de universiteit van Californië in Los Angeles. Zijn specialisme is vogels uit Nieuw-Guinea. Voor zijn boek Guns, Germs and Steel heeft hij de Pulitzer prijs ontvangen. Verder is hij lid van het bestuur van het World Wildlife Fund (WWF), een van de machtigste organisaties op milieugebied van de hele wereld.
Dhr. Sarkozy is niet de enige die het voortreffelijke boek zo waardeert. Diamonds boek was en is nog steeds een bestseller. Zijn stelling komt erop neer dat bepaalde beschavingen in het verleden zijn ondergegaan door de schade die de mens aan het milieu had toegebracht, en dat het risico bestaat dat hetzelfde nu op wereldschaal zal gebeuren. Met instorting van de leefomgeving bedoelt Diamond meer dan een crisis alleen. Hij definieert instorting van de leefomgeving als: een drastische daling van de menselijke bevolking in aantal, of verlaging van de complexiteit van beschavingen op politiek, sociaal of economisch vlak, over grotere geografische gebieden en perioden. Enkele voorbeelden van die ecocide zijn de instorting van de Maya steden, de beschaving op het Paaseiland, de vikingnederzettingen op Groenland en de Anasazi-cultuur in Nieuw Mexico.
Ik ken geen enkel geval waarin de ondergang van een beschaving uitsluitend is toe te schrijven aan milieuschade, er zijn altijd andere factoren die ook een rol spelen, schrijft Diamond. Uit het voorgaande citaat ontstaat de indruk dat Diamond alle factoren evenwichtig beoordeelt, in werkelijkheid is er voor hem maar een superfactor die alles bepaalt, de demografische groei. Dat blijkt als Diamond zijn conclusies over de oude beschavingen samenvat: De ondergang van de beschavingen in het verleden verlopen volgens vrij identieke patronen (...) : bevolkingsgroei dwong mensen tot intensievere landbouwproductie (...) en tot het in gebruik nemen van meer landbouwgrond (...) om zo het toenemende aantal hongerige monden te voeden. Niet duurzame praktijken brachten schade toe aan het milieu (...). De gevolgen voor de samenleving bestonden uit voedseltekorten, hongersnoden, oorlogen tussen mensen die vochten om een tekort aan voedsel, en het omverwerpen van leidende elites door teleurgestelde massas. En tenslotte, een afnemende bevolking door de hongersnoden, de oorlogen of ziektes. Verder verloor de samenleving een deel van zijn politieke, economische en culturele complexiteit.
Als hij aan de analyse van de huidige crisis begint, wordt een lijst milieuproblemen opgediend ( vernietiging van natuurlijke ecosystemen, roofbouw op grondstoffen, dalende biodiversiteit, erosie en verslechtering van gronden, ongeremde exploitatie van fossiele energievoorraden, uitputting van zoetwater voorraden, chemische vergiftigingen, opwarming door het broeikaseffect) waaraan vreemd genoeg ook bevolkingsgroei en de effecten van die bevolkingsgroei op het milieu zijn toegevoegd. Die groei heeft een ongunstige invloed op de andere problemen stelt Diamond. Een twijfelachtige conclusie. Omdat sociale activiteiten de ecologische crisis veroorzaken, betekent het opnemen van maar een van die sociale factoren in de lijst van ecologische problemen automatisch dat die ene factor hoofdoorzaak is.
Als op een lijst sociale ongelijkheid in plaats van bevolkingsgroei zou worden geplaatst als enige niet-milieu factor, zou de lezer ook concluderen dat sociale ongelijkheid het grote probleem zou zijn. Een van de aspecten benadrukken, betekent uiteindelijk het introduceren van een vreemd element in de inventarisatie, daarmee worden geen wetenschappelijke, maar ideologische doelen gediend.
De politieke gevolgen van die keuze zijn vrij duidelijk. Diamond wil de manier waarop het dozijn milieuproblemen de levenswijze beïnvloedt, verduidelijken aan de hand van de stad Los Angeles (waar hij woont), om zo een minder abstracte discussie te krijgen. Daaruit trekt hij vervolgens een aantal conclusies met betrekking tot de Noord-Zuid verhoudingen en de wereld in het algemeen. Om te weten waar we ons aan moeten houden, hoeven we hem maar te volgen.
De auteur meent te kunnen stellen dat de klachten die nagenoeg iedereen heeft in Los Angeles, direct zijn terug te voeren op de hoge bevolkingscijfers, die maar blijven groeien; de onoplosbare verkeersopstoppingen en de hoge woonkosten worden veroorzaakt door het feit dat miljoenen mensen in enkele centra werken, waardoor er maar beperkte ruimte is voor woonruimte bij die centra.
De smog, de verzilting van de bodem door de landbouw, de bosbranden en de achteruitgang van de biodiversiteit worden achtereenvolgens vluchtig onderzocht door de gekleurde demografische bril. Zelfs de slechte kwaliteit van de gezondheidszorg en de publieke scholen worden opgenomen in de rij ecologische problemen, die veroorzaakt worden door de te hoge bevolkingscijfers, die maar blijven stijgen. De conclusies van Diamond komen dan ook niet als een verrassing. De problemen met het milieu en de bevolking hebben de economie en de kwaliteit van het leven in Californië ondermijnd. Ze zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor onze waterschaarste, elektriciteitsuitval, afvalhopen, onderwijsverslechtering, tekort aan woonruimte, prijsverhogingen en de verkeersopstoppingen.
Het zou te ver gaan om al die beweringen te bespreken. Een enkel voorbeeld is eigenlijk al voldoende. De stelling dat de problemen met het milieu en de bevolking grotendeels verantwoordelijk zijn voor de elektriciteitsuitval waar Californië de laatste jaren zo door wordt geplaagd, is duidelijk in strijd met de waarheid. Het is overtuigend vastgesteld dat die spectaculaire stroomonderbrekingen, die in 2000 en 2001 chronisch waren, zijn toe te schrijven aan de liberalisatie van de Amerikaanse elektriciteitsmarkt(3). Uit een verslag van het congres blijkt dat bepaalde producenten zelfs kunstmatige tekorten hadden georganiseerd om zo de prijs te laten stijgen. De suggestie dat het inwonersaantal van Californië groter was dan de energiecapaciteit is eenvoudigweg absurd.
De andere beweringen betreffende het milieu in Californië zijn van hetzelfde gehalte. De toegepaste methodiek is elke keer hetzelfde, namelijk het bestudeerde probleem ontdoen van alle sociale, politieke en economische aspecten en zo alles herleiden tot milieuoorzaken. Die laatste worden dan weer herleid tot een bevolking die veel te omvangrijk is en toch nog blijft groeien. Alles voert zo naar de pseudo-wetenschappelijke stelling dat de milieuproblemen niet zo ernstig zouden zijn als er veel minder mensen op de wereld zouden zijn.
Het is moeilijk voor te stellen hoe dergelijke banaliteiten kunnen helpen de concrete problemen in Californië of elders op te lossen. We zien echter wel hoe die banaliteiten de burgers zo beïnvloeden, dat ze niet de politici ter verantwoording roepen. De lezers die Diamond heeft weten te overtuigen, stellen zo de liberalisatie van de energievoorziening, of de kortingen op het onderwijsbudget en het gezondheidsbudget niet meer ter discussie. De gekleurde demografische bril waarmee Diamond ze heeft leren kijken, laat maar een vraag toe: hoeveel mensen zijn er teveel?
Door bevolking te de schuld te geven van alle milieuproblemen treden nog andere vervelende consequenties naar voren. Een zeer ambivalente houding ten opzichte van immigratie uit de derde wereld, en de derde wereld in het algemeen, zijn het gevolg. Het vertrekpunt van Diamond staat buiten discussie: De groei van de bevolking in Californië versnelt bijna uitsluitend door immigratie en de hoge gemiddelde gezinsgrootte van die immigranten. Als dus in laatste instantie de demografische groei de oorzaak is van de milieu crisis, zoals Diamond stelt, dan is het logische gevolg dat de verslechtering van het milieu te wijten is aan ...de immigratie. Die conclusie wordt niet expliciet getrokken, maar de auteur van Collapse komt dicht in de buurt als hij opmerkt: De stijging van de gemiddelde belasting van het milieu per persoon in Zuid-Californië afgezet tegen de komst van mensen uit de derde wereld landen naar de westerse landen is al jaren de inzet van een explosief debat in Californië.
Het onderwerp is inderdaad explosief. In 2004 had de Sierra Club, de grootste Amerikaanse milieu organisatie (750.000 leden met een jaarlijks budget groter dan 90 miljoen dollar) een crisis die werd veroorzaakt door een botsing tussen de meerderheid van de directie en een minderheid die werd aangevoerd door Richard Lamm (oud gouverneur van Colorado) en Paul Watson (een van de oprichters van Greenpeace (en leider van Sea Sheperd, vert.)). Voor die laatste groep, die Sierrans for US Population Stabilization (SUSPS) werd genoemd, zou de belangrijkste eis van de milieubeweging moeten zijn, dat het Amerikaanse ecosysteem niet lang meer die bevolkingstoevloed zou kunnen verdragen(4). Die SUPS heeft de strijd verloren, maar hun invloed is vrij groot en ze gaan verder met hun ondermijnend werk.
Waar valt Diamond te plaatsen in dit debat? Collapse geeft daarop geen duidelijk antwoord, maar de toon waarop in het boek wordt gesproken over de immigranten, loopt niet over van medeleven. Hier bijvoorbeeld de conclusie van een hoofdstuk dat de schade beschrijft aan Amerikaanse bossen die wordt veroorzaakt door invasies van verschillende soorten paddestoelen en insecten uit China: Een andere soort die in China overvloedig aanwezig is, en die grote ecologische en economische effecten heeft, wordt ook in toenemende mate geëxporteerd, het is de Homo sapiens. China is bijvoorbeeld opgeklommen tot de derde plaats wat betreft legale immigratie in Australië, en grote aantallen, zowel legaal als illegaal, steken de Stille Oceaan over en bereiken zelfs de USA. Vermoedelijk zou Jean-Marie Le Pen een fel protest ten deel zijn gevallen als hij op die manier Chinese immigranten vergeleken zou hebben met ongewenste insecten en paddestoelen.
In het citaat is de verwijzing naar Australië allesbehalve onschuldig. Enkele bladzijden verder wijdt Diamond een hoofdstuk aan dat land, dat vol staat met interessante informatie over de schade die is veroorzaakt door de diverse binnengedrongen soorten, zoals het konijn en de vos. Men kan er het volgende lezen: Op lange termijn is het twijfelachtig of Australië zelfs de huidige bevolking kan onderhouden. De beste schatting komt uit op acht miljoen personen die er op het huidige welvaartsniveau kunnen leven, minder dan de helft van de huidige bevolking. Onnodig te zeggen dat de Chinese immigranten niet welkom zijn!
Australië heeft ongeveer twintig miljoen inwoners. Diamond legt ons niet uit hoe die bevolking gehalveerd kan worden en ook niet op welke termijn. Terwijl we het antwoord op die vraag nog niet weten, schijnen bepaalde Australische politici wel ideeën te hebben. Zo heeft de regering in Canberra onlangs geweigerd een collectieve klimaatvluchtelingenstatus toe te kennen aan de 11.636 inwoners van Tuvalu, het kleine eilandstaatje dat van de kaart dreigt te worden geveegd door de opwarming van de aarde. De weigering werd nogal hypocriet gemotiveerd door het feit dat een dergelijk asiel discriminatiezou betekenen naar andere asielkandidaten, die uit andere landen kwamen. In werkelijkheid is het antwoord nogal aanstootgevend als we bedenken dat Australië de eerste plaats inneemt op de wereldlijst van landen die het meeste broeikasgas uitstoten per inwoner, en dat het geweigerd heeft het Kyoto protocol te ondertekenen.
Om een planetaire ineenstorting te voorkomen houdt Diamond een pleidooi voor een herwaardering van de waarden van onze samenleving. Zeer goed. Maar we hebben het recht om ons af te vragen welke waarden moeten prevaleren bij die vernieuwing. In de periode van nu tot het einde van deze eeuw, worden de inwoners van Tuvalu naar alle waarschijnlijkheid met een Darwiniaans dilemma geconfronteerd: aanpassen (aan het leven in water), emigreren of uitsterven. Dat uitsterven is niet het gevolg van de overbevolking van de archipel, het wordt veroorzaakt door de geïndustrialiseerde landen die, in twee eeuwen zoveel fossiele brandstoffen hebben verbrand, dat de ecosystemen niet meer in staat zullen zijn het kooldioxide in de atmosfeer op te nemen.
Het medeverantwoordelijke Australië weigert de consequenties te dragen en sluit de deur voor Tuvalu. Met een twijfelachtige vergelijking over de invasie van Chinese soorten en een beroep op de duurzaamheid van Australië geeft Diamond de regering in Canberra impliciet gelijk. Zijn solidariteit en broederschap ook waarden die Collapse wil herwaarderen?
Die twijfelachtige manier van redeneren is ook toepasbaar op de Noord-Zuid betrekkingen in het algemeen. De demografische groei over de hele wereld wordt in essentie veroorzaakt door de hogere vruchtbaarheid van vrouwen uit de derde wereld. Als de bevolking daarom in laatste instantie verantwoordelijk is voor de milieucrisis, moet daaruit de logische conclusie volgen, dat de dreigende instorting van de planeet in wezen is toe te schrijven aan de volkeren van de derde wereld. Nogmaals, Diamond gaat niet zo ver dat hij die conclusie vierkant op papier zet, maar het is niet overdreven te stellen, dat hij het suggereert. Om dat duidelijk te krijgen, moeten we even de aandacht richten op een andere kunstgreep van onze gevierde auteur. De lijst van milieuproblemen die hij hanteert, bevat niet alleen de bevolkingsgroei, maar ook de groei van de milieubelasting per inwoner. Op het eerste gezicht zou men verwachten dat de introductie van dat concept zou dienen om het belang van absolute effecten te relativeren. Groepen kunnen onderling sterk verschillend effecten hebben op het milieu, door een andere manier van produceren en consumeren. Maar Collapse heeft meer belangstelling voor de groei van de ecologische belasting per persoon, dan voor milieubelasting per persoon. Omdat die groei in bepaalde ontwikkelingslanden nu groter is dan in de ontwikkelde landen, wordt de aandacht van de onrechtvaardige Noord-Zuid verhoudingen afgeleid. De bedreigingen voor het milieu door de ontwikkeling van de arme landen krijgen zo de volle aandacht. Zo slaagt Diamond erin, met een nauwelijks op te merken accentverlegging, het totaalbeeld van het milieu op wereldschaal compleet te veranderen.
Natuurlijk, Collapse vermeldt wel dat iedere inwoner van de USA, Europa en Japan gemiddeld tweeëndertig keer meer grondstoffen en brandstoffen verbruikt en tweeëndertig keer meer afval produceert dan de inwoners van de derde wereld. Maar in plaats van het introduceren van het begrip ecologische schuld van het noorden aan het zuiden en het recht op ontwikkeling van het zuiden, laat Diamond dat in het midden. Hij benadrukt het feit dat de belangrijkste milieuproblemen zich aan het verplaatsen zijn Mensen met een laag inkomen zijn bezig om grote milieubelastingen te gaan veroorzaken (...) Het grootste probleem is de verhoging van de totale milieubelasting, als gevolg van de verhoging van het welvaartsniveau in de derde wereld en de personen die uit de derde wereld naar de ontwikkelde wereld migreren en daar de leefgewoontes van de ontwikkelde wereld overnemen. We kunnen niet ontkennen dat de ontwikkeling van de derde wereld een reëel milieuprobleem is, met name met betrekking tot het klimaat, maar om dat zo te benadrukken, zonder mogelijke oplossingen te bespreken zoals overdracht van technologie en deling van rijkdom, betekent eenvoudigweg het zuiden als zondebok aanwijzen.
Niet tevreden met het afleiden van aandacht op de onrechtvaardige verdeling van rijkdom en ecologische schuld, stelt Diamond de zaken zo voor dat het lijkt, alsof de armste mensen uit de derde wereldlanden chronisch hulpbehoevend zijn, en bedelen bij de rijkere landen, in plaats van zich met een sobere levensstijl, aan de natuurlijkeproductiviteit van hun land aan te passen.
Met het bespreken van de voedselgarantie, pretendeert de auteur van Collapse te antwoorden op het volgende argument: Er is werkelijk geen voedselprobleem; Er is genoeg voedsel; men moet alleen het transport en distributie probleem oplossen van het voedsel naar de plaatsen waar het nodig is. Diamond reduceert het sociale probleem van voedselproductie en distributie tot een eenvoudig probleem van transport. Hij suggereert dat zijn tegenstanders beweren dat het volstaat om voedsel van de productie plaats te vervoeren naar plaatsen waar tekorten zijn. Door die scheve voorstelling van zaken lukt het hem te verdoezelen hoe de agro-business de inheemse landbouw in ontwikkelingslanden door concurrentie vernietigt. Als die sociaal-economische factor eenmaal opzij is geschoven, volstaat het te constateren dat bepaalde ontwikkelde landen, zoals de USA, meer voedsel produceren of kunnen produceren, dan hun burgers consumeren, en dat het bepaalde landen van de derde wereld niet lukt. Men zou dan kunnen beweren dat het in beide gevallen is toe te schrijven aan de natuurlijke omstandigheden, zoals regenval en bodemkwaliteit. Als er niets wordt gezegd over het proces waardoor het zover is kunnen komen, zou men kunnen beweren dat de honger veroorzaakt wordt door de weigering van bepaalde volkeren zichzelf te beperken tot de natuurlijke mogelijkheden.
Zo wordt de situatie van de kleine zuidelijke boeren als slachtoffer van de concurrentie van de vrije markt omgevormd naar verantwoordelijkheid voor eigen armoede. Dat drama dat Diamond met zijn demografische bril niet ziet of wil zien, is volgens Collapse uitsluitend toe te schrijven aan het irrationeel vasthouden aan traditionele waarden. Ze zouden er beter aan doen zich daarvan zo snel mogelijk te ontdoen, om straf van de natuur te voorkomen, maar het is hun keuze en bijgevolg hun probleem(5). Malthus transformeert op exact dezelfde manier de ellende van de slachtoffers van het begin van de industriële revolutie in verantwoordelijkheid voor eigen ellende.
Na zo de bestaande verhoudingen te hebben omgedraaid en de mythe van een bedelende derde wereld te hebben gecreëerd, die het makkelijker vindt hulp te vragen dan hun eigen problemen op te lossen en hun eigen waarden ter discussie te stellen, kan Diamond slechts concluderen: geen ontwikkelingshulp! Op dezelfde manier als waarop met de leer van de overbevolking(6) van de Engelse regering geëist werd de armen niet te helpen, behalve met particuliere en voorwaardelijke hulp, moedigt Collapse de ontwikkelde landen aan om aan de arme landen te zeggen dat ze best zo nu en dan met voedsel willen helpen na een catastrofe, maar ze niet te willen onderhouden. Hij verstopt zich achter de mening van de burgers van ontwikkelde landen om te schrijven: Ofschoon de ontwikkelde landen best zo nu en dan voedsel willen exporteren om hongersnoden te verlichten in bepaalde derde wereld landen, die door bepaalde crisissen zijn veroorzaakt (zoals droogtes of oorlogen) willen de burgers van ontwikkelde landen niet structureel betalen (...) voor het voeden van miljarden burgers uit de derde wereld (...). Als dat zou gebeuren in die landen zonder effectieve gezinsplanning (...), zou dat het dilemma van Malthus in beeld brengen, dat wil zeggen, een vermeerdering van de bevolking door de toename van het voedsel.
Gezien zijn gehanteerde methodiek, komt het niet echt als een verrassing als we moeten constateren dat Diamond de bestaande verhoudingen omdraait, niet alleen met Californië of de derde wereld, maar ook met de planeet als geheel. Door zijn manier van beschrijven, wordt de wereld een complete onbegrijpelijke chaos, en uiteindelijk kan het slechts een chaos zijn doordat we eenvoudigweg te talrijk zijn. Dat springt duidelijk in het oog bij een passage in het boek waar verschillende gebeurtenissen als de huidige oorlog in Irak, de massamoord op 500.000 leden van de Indonesische communistische partij door Suharto in 1965, de genocide in Rwanda, de werkloosheid en het terrorisme op een hoop worden gegooid. Het zijn volgens Diamond allemaal uitingen van de milieubelasting en bevolkingsdruk en net als de ecocide op het Paaseiland voorwaarschuwingen van de algehele Collapse van de wereld.
Er zou nog veel meer te zeggen zijn over het voortreffelijke boek van Jared Diamond , over zijn eschatologische theorieën met betrekking tot deinstorting en over het twijfelachtige wetenschappelijke karakter van bepaalde gegevens waarop die theorie is gebaseerd. Maar in politiek opzicht gaat het om zijn visie op de wereld. De auteur van Collapse wil ons de wereld op zijn kop laten zien, zoals hij hem zelf ziet. Eerst ontdoet hij de gebeurtenissen systematisch van hun sociale, economische en politieke inhoud, om er vervolgens milieuproblemenvan te maken. Daarna worden die zogenaamde milieuproblemen in laatste instantie toegeschreven aan demografische groei, dus aan de zuidelijke landen. Dat alles overgoten met een sausje van min of meer wetenschappelijke feiten en ingepakt in een discours vol doemdenken.
Is dit het systeem dat Sarkozy zo aansprak? We kunnen constateren dat het zich goed verdraagt met zijn politieke opvattingen. Maar is er meer? Wordt de Franse asiel- en immigratie politiek binnenkort op ecologische overwegingen gestoeld? Zou Frankrijk een gewillig oor lenen aan hen die stellen dat er een tegenwicht moet komen aan de verplichting van ontwikkelde landen om verontreinigingsrechten te kopen (zie het artikel van lAurélien Bernier op blz. 20 en 21 in deze uitgave van le Monde diplomatique) in de vorm van voortplantingsrechten? Het is nog te vroeg om daar uitsluitsel over te geven, maar wel tijd om ons ongerust te maken.
Noten :
---------- (1)Collapse. How Societies Choose to Fail or Succeed, Penguin Books, London 2005
(2)Drie redevoeringen en een brief aan Nicolas Hulot
(3)Zie bijvoorbeeld Ernest Antoine, Grande Braderie de Lélectricité a Travers de LEurope, Le Monde Diplomatique juni 2004.
(4)ZieBitter Division for Sierra Club on Immigration, The New York Times, 16 maart 2004.
(5)Als Diamond het over het Zuiden heeft, gebruikt hij dikwijls het begrip hun probleem. Zo pleit hij het Noorden vrij van alle verantwoordelijkheid.
(6)Thomas Robert Malthus, Essai sur la principe de la population (1798), Flammarion, coll. GF, Paris 1999.
----------
De auteur is landbouwkundig ingenieur, milieu-activist en ecologie correspondent voor Rood. Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Le Monde Diplomatique. (Vertaling Tijn van Beurden, voor globalinfo.nl)
Commentz &/of bedenkeningen hierover, laten we in deze aan jullie over... Wij gaan er vanuit dat jullie voor jezelf kunnen denken... Alhoewel...
Evenwel willen we jullie als afsluitertje toch nog graag dit meegeven...
...
Jared Diamond : Third Chimpanzee
zondag 16 januari 2005
Primates again. Its a curious book this; the first part a concise view on what is known about the evolution of mankind, the last chapters a speculative account of all the destruction humans are capable of.
It is easy to see that last bit as preludes to Diamonds Guns, Germs and Steel and his latest book Collapse. Having read the first one already, and knowing a bit about the ongoing debates on Collapse, I skipped these chapters.
This left only the first ten chapters to consider, that give a nice enough summary about what is thought about human evolution, and what matters in the 1,6% of genes we dont share with our closest cousins the chimpanzees.
Though Diamond seems a bit hung up about the differences in testis size.
Jared Diamond, The Third Chimpanzee.
The Evolution and Future of the Human Animal
416 pages
Uitgeverij Perennial; Reprint edition (1992), 1991
...&...
Jared Diamond : Why Is Sex Fun?
dinsdag 26 juni 2007
Tal van levensvragen kwellen mij, maar Why is Sex Fun? hoort daar niet bij. Ook hoef ik niet per se meer door een ander toegelicht te krijgen waarom sex leuk zou zijn. Tenminste, niet met een boek. Of een film. Mij interesseerde het wel wat Diamond over dit onderwerp te schrijven had.
Ik ken Diamond als een enthousiast maar nogal speculatief auteur over de menselijke geschiedenis. Een historicus die zich niet zo om de bewijsvoering bekommert. Een antropoloog die het gedrag van mensen almaar wil toelichten door te laten zien wat dieren doen. Soms levert die aanpak interessante gezichtspunten op.
Dit boek van hem kende ik nog niet. Maar heel veel heb ik daar ook niet aan gemist, eerder in mijn leven.
Why is Sex Fun? is geschreven voor een breed, en tamelijk ongeïnformeerd publiek. Dus uit communicatief oogpunt valt wel wat uit zijn aanpak te leren, inhoudelijk blijft het aan de magere kant.
De voornaamste vragen die in dit boekje aan de orde komen zijn meestal ook in éen alinea samen te vatten, maar vergen in dit boekje hele hoofdstukken.
Waarom geven mannen geen borstvoeding? O, dit kan op zich best, maar dan moeten ze aan de vrouwelijke hormonen. Dat ligt maatschappelijk wat moeilijk.
Waarom hebben alleen mensenvrouwen een menopauze? O, die krijgen sommige beesten ook, zolang ze maar in gevangenschap gehouden worden.
Merk op dat al deze vragen maar zijdelings met sex te maken hebben, en vooral om voortplanting gaan. In die zin deed dit boek me ook denken aan de sexuele voorlichting op de middelbare school. Omdat ik toen onder meer verplicht werd de hele hormooncyclus uit mijn hoofd te leren die optreedt bij de menstruatie, alsof dat op enig moment in mijn leven ook maar enig nut zou hebben.
De vraag waarom die mensenbeestjes toch zo veel sex hebben zonder voortplanting als doel wordt in dit boek niet beantwoord. Al geef ik toe, dat Diamond hem nog net wel ergens stelt.
Dus klopt de titel niet bij de rest van het boek.
Jared Diamond, Why Is Sex Fun?
The Evolution of Human Sexuality
214 paginas
Phoenix 1997, oorspronkelijk 1996
Tata-rata-ta-tààà !! Een gratis rondje champieter van 't Huis !! ...Al zullen we dit met de economische crisis die ons trof & 't zien wegdeemsteren van onze groooote winst op onze Fortis-Waandelen moeten beperken tot leidingswater met een rietje, zodat u de bubbels zelf kunt blazen...
Wààrom horen we u reeds vragen ?!... Wel, we hebben prijs !! ...Of anders & beter gezegd, we zijn in de prijzen gevallen !!
Op 26 september laatsleden ~alweer een eeuwigheid geleden dus~ hebben we blijkbaar(*) "een" ~of zeggen we dan toch "Dè"~"BRILLANTE WEBLOG AWARD - PREMIO 2008" gewonnen... We zijn dus blijkbaar niet alleen "beroemd" ...*kuch-hoest*... ofte "berucht" & "geducht" in eigen land, maar blijkbaar nu ook nog eens "brillant" in de Ollandse Contreien...
---------- (*)...& We zeggen hier zéér uitdrukkelijk "blijkbaar", omdat pas zaterdag 15 november, ons urocentje is gevallen...
----------
Nu echt klagen doen we niet over de huidige gang van zaken... we zijn "content" te noemen van onze statistische cijferkes... Als "Contreir Gespuis" staan we na 296 dagen met onze 15.036 pageviews & onze 9.209 "unieke bezoekers" toch maar mooi nummer 1 ~zegge & schrijven "één"~ bij de politieke blogs van bloggen.be !! ...& In de top 200 hangen we vandaag toch maar lekker nr. 31... Nà-nà-ne-nà-nàà*... tot spijt van wie 't benijdt !!
Ander cijfergeweld is de wetenschap dat ons lezerspubliek uit 56,9% Belgen~of wat daar moet voor doorgaan~ & 35,7% Ollanders bestaat... De overige 7,4% zijn ~in volgorde van belangrijkheid~ lezers uit Duitsland, Frankrijk, de de V.S., Turkije, G.B, Zweden, Spanje, Zwitserland, Noorwegen, Italië, Portugal, Finland, Luxemburg, Oostenrijk, Hongarije, Canada, Denemarken, Japan & Litouwen... Alsmede occasioneel ook nog wel eens af & toe een bezoeker uit andere contreien... Niet slecht voor een stelletje eigenzinnigaards zoals wij, al zeggen we dit zelf !
...& Om er nog eens een goeie schep bovenop te doen : de dag met de meeste pageviews~overigens zo'n 284~ was laatstleden vrijdag 14 november met 246 bezoekers...!! We krijgen goddomme er spontaan de tranen van in de ogen & een krop van in de keel !!
Onze milde & geniale schenker van "Dé BRILLANTE WEBLOG AWARD - PREMIO 2008" benoemde zijn toekenning als volgt :
"Tussen al deze hoogst serieuze en noodzakelijke berichten door moet ik u effekes een veerke in d'n reten steken: het is niet gewoon wat u allemaal doet alhier, nee het is briljant!
Vandaar dat ik u nomineer voor de brillante weblog award."
...U vindt er ten andere alles over terug op het blog van De Mededeler... Welke andere blogs de man heeft verkozen & hoe ie het blog van KITOKOJUNGLE omschrijft... 't Is overigens een Olijke Ollandse Eigenzinnige rakker die we al langer kennen dan vandaag !!
Wij zijn in elk geval De Mededeler tot het eind onzer & vooral zijner dagen voor eeuwig & altijd zéér erkentelijk & zullen hem alvast gedenken in onze dagelijkse gedachten... & voor de rest kunnen we u ~als lezer die op zoek is naar enige meerwaarde~ alleen maar aanraden om u sito presto per direct naar 's mans wonderbaarlijke eigen universum~nog iets anders dan zijn blog~ te begeven om 't vervolgens ter plekke te gaan ontdekken & te bewonderen ! In elk geval een aanrader om er een bezoek aan te brengen & er enige van uw kostbare tijd te spenderen !!
Mààr zoals te verwachten & zoals steeds het geval met onze Buren van boven de Moerdijk, in plaats van de gebruikelijke 100.000 als "aanmoedigingspremie voor verder & diepgaander onderzoek" ~een te verwaarlozen kleinigheidje die we naar alle waarschijnlijkheid toch maar zouden gaan opsouperen zijn in warmere oorden~ kregen we daar naar goede Oer-Oude-Ollandse-Traditie nog wat extra werk erbij... onbetaald uiteraard, hoe kan 't anders als je 't van Ollanders moet krijgen...
...& We citeren : ...SPELREGELS
1. De winnaar mag het logo plaatsen.
2. Plaats een link naar degene van wie je de Award hebt gekregen.
3. Stuur de Award naar tenminste 7 andere Bloggers, die door hun actualiteit, themas en designs opvallen.
4. Zet de links van deze sites op je blog.
5. Laat een berichtje achter op de betreffende site.
Sja... we zullen er dan maar aan beginnen zeker... Enfin, wij houden u in elk geval hiervan op de hoogte !!
In een heet sociaal najaar kan je maar beter je eigenste stakingsrechten kennen... !! (1)
We hebben jullie dus gisteren in onze beschouwing : "Zin & onzin over "eenzijdige verzoekingen" een praktijkvoorbeeld gegeven, eentje gegrepen & gerukt uit het rijke sociale leven in La Flandre Profonde 2008. Zelfs een kind kan hierbij de conclusie trekken dat de door de 'verzoekers" gebruikte argumenten op zijn zachtst uitgedrukt als twijfelachtig kunnen bestempeld worden. Wij hebben jullie trouwens hiervoor een onbekende tegensprekelijke getuige gevonden om wat tegenargumenten te geven. Het blijkt immers maar al te vaak dat de door de verzoekers gebruikte argumenten voor het grote publiek totaal onbekend blijven... of in elk geval door niet-bekenden onmogelijk kunnen weerlegd worden bij gebrek aan kennis van de beschreven toestand. Dit leidt natuurlijk onvermijdelijk tot een debat tussen onverbiddelijke voor- en tegenstanders van het stakingsrecht & heeft op geen enkel moment nog iets te maken met de hoogdringendheid van een specifieke situatie waarvoor de procedure van het éénzijdig verzoekschrift in feite voor werd ontworpen en inderdaad soms haar nut bewijst. Deze laatste vaststelling bewijst dat het gebruik van deze procedure in sociale conflicten dus maar al te zeer is afgegleden naar een ideologische stellingname en niet meer als middel wordt gebruikt waarvoor het werd ontworpen. Hieronder geven we een paar stellingsnames weer in het algemene debat rond het stakingsrecht, al vinden we het spijtig dat telkens de nuance van hoogdringendheid, geval per geval, niet duidelijk kan worden gemaakt aan het publiek. Een publiek dat talrijk deelneemt aan een debat dat er in feite geen is, want over het stakingsrecht valt doodgewoon geen debat te voeren. Het is een grondwettelijk recht BASTA ...punt uit !!
Anders gezegd : het gebruik van éénzijdige verzoekschriften tracht doodgewoon dat grondwettelijk recht af te bouwen BASTA ...punt uit !!
Wat de publieke aandacht betreft die het onderwerp krijgt... Krantenboeren zijn volgens ons niet "beter" of "slechter" te noemen dan andere boerejongens ~lees : "handige zakenlui"~ ... 't slag van handige jongens die weten "hoe" & vooral weten "wanneer" ze hun zaakjes moeten doen... lees in deze : hun slag moeten thuis halen...
Het heeft soms veel weg van ~wat plat~ oportunisme... Journalistiek is niet langer bezig met het algemeen belang... journalistiek is gewoon bezig met het eigenste belang, "Bussiness as usual" zoals men zegt... wat brengt 't op ...& wanneer is het zo bijvoorbeeld "oportuun" om een artikel uit te brengen ?!... Wanneer de feiten zich voordoen of wanneer het gekoppeld kan worden aan één of ander politiek faits-divers dat het weer eens méér aandachtswaarde geeft... De geheime agenda die daarbij gehanteerd wordt is volgens ons ook niet zo onbelangrijk... Duidelijk gesteld : wij denken daar intussen zo het onze over...
...
DE GEDACHTE
15.11.2008
Tussenstand : Een dwangbevel voor het sociaal overleg
Alle politieke partijen zweren vandaag bij 'het primaat van de politiek', maar soms moeten ze toch even aan de kant en toezien hoe andere spelers het ervan afbrengen. Om de twee jaar is het voor een regering steeds spannend uitkijken naar het Interprofessioneel akkoord (IPA). Dat is een raamakkoord over alle loon- en arbeidsvoorwaarden voor alle werknemers uit de privésector, dus exclusief ambtenaren, en wordt rechtstreeks onderhandeld door de Groep van Tien, de kopstukken van de vakbonden en de werkgeversfederaties. Begin deze week nog was premier Leterme in deze krant poeslief voor die partners. Hij prees hun verantwoordelijkheidszin en voegde er in één adem aan toe dat hij hoopte dat er ook inderdaad een eendrachtig IPA op tafel zal liggen, want dat zulks voor het hele land een goed signaal zou zijn.
Afgezien van het feit dat Leterme als regeringsleider elk steuntje kan gebruiken, zal het voor elke Belg inderdaad meegenomen zijn indien het sociaaleconomische klimaat verbetert. Een geslaagd IPA draagt bij tot een algemeen gevoel van vertrouwen, een faliekant IPA zorgt én voor rechtstreekse sociale spanning, én de weken en maanden nadien voor hardere en vaak brutalere onderhandelingen in bedrijven en sectoren. Want ook dat is een gevolg van het getrapte Belgische systeem: het IPA geldt voor het hele land, voor arbeiders en bedienden (én in zekere zin zelfs voor werklozen), in alle sectoren. Pas als dat nationale kader er is, mogen de sectoren verder onderhandelen - maar binnen de afspraken - en nadien de bedrijven. Geen akkoord is geen kader, geen rem ook. Dan moet op elk niveau meer dan het maximale geëist worden, om vermoedelijk in de buurt van het minimale te belanden. Dat betekent onnodig overleg, en de dreiging van te vermijden stakingen.
Mini-Dedecker
Maar je kunt je een betere start inbeelden van een groot sociaal overleg op maandag dan de persconferentie die Jos Digneffe vrijdag gaf. Digneffe is de voorman van de socialistische spoorbond, ambtenaren dus en als zodanig niet rechtstreeks betrokken bij het IPA. Hij is dus de geschikte man om te vertolken wat er in de buik van het ABVV leeft. En dat is: stop de aanvallen op de vakbond.
De achtergrond: Open Vld'er Guido De Padt maakte stennis over de subsidiëring van de spoorbonden door de NMBS. Die geldstroom is bekend en niet eens onwettig, maar De Padt ontpopt zich als een mini-Dedecker en kopieert, naar het voorbeeld van het origineel, ook het schandaalsfeertje dat bij zo'n 'onthulling' hoort. Niet de NMBS-leiding moet zich verantwoorden dat men geld geeft, wel de spoorbonden dat ze geld krijgen. Alsof ze sjoemelaars zijn.
Bij de vakbonden is men ervan overtuigd: er is deze dagen een 'rechts offensief' tegen hen. De analyse luidt: Open Vld zit in de hoek waar klappen vallen. Dewael gekortwiekt, De Gucht en Slangen in opspraak gebracht. De partij spartelt hevig en doet alles om zich bij het klassieke liberale publiek te profileren. Een geut antisyndicalisme doet het altijd goed.
Het is weer zo'n interne tegenstrijdigheid bij deze coalitie. Terwijl de christendemocraat Leterme hoog inzet op het welslagen van het IPA, is dat niet de eerste zorg van de liberalen. Dat is: zich dringend profileren als de meest liberale partij. De partij die dus zeker geen vakbondsvriend wil zijn (net zoals de hardcore van haar kiezerspubliek, trouwens). Dat vrezen de vakbonden: antisyndicaal opbod, waarbij werkgevers zich bedienen van het klimaat dat geschapen wordt door de toeter van nu al drie antisyndicale partijen (Open Vld, VB en Lijst Dedecker).
Dat de toon bits wordt, bleek ook toen ACV-voorzitter Luc Cortebeeck zich op het congres van ACV-verbond Oostende-Westhoek bitter uitliet over de gerechtelijke actie van VB-parlementslid Marie-Rose Morel tegen de uitsluiting van een VB-lid door de bediendebond LBC. De rechter had geoordeeld dat een vakbond mag uitsluiten, maar niet in dit geval (wegens vormfouten). Nadien had Morel van de VRT redelijk wat ruimte gekregen om haar 'overwinning' toe te lichten. "Niet het Vlaams Belang, niet een verward vonnis, niet de VRT zullen ons van strategie doen veranderen."
De vakbonden zien met lede ogen een verrechtsing en verruwing. Niet alleen van het discours, maar ook van de praktijk. Nog nooit waren er zoveel eenzijdige verzoekschriften om stakingen te breken en het is bovendien al lang geleden dat er nog rijkswachters effectief werden ingezet tegen stakersposten. Ook dat zegt veel over de omslag van de publieke mentaliteit. Het land stond op zijn kop toen Humo uit de rekken werd genomen met een eenzijdig verzoekschrift, maar de publieke verontwaardiging bleef uit toen stakers zich moesten terugtrekken na een even eenzijdig verzoekschrift.
Blauwhelmen van het ministerie
In het gesprek dat de vakbondsleiding deze week met premier Leterme had, was ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw duidelijk: "We hebben bij bedrijven die staken geen blauw van rijkswachters nodig, maar blauwhelmen van het ministerie van Arbeid: onpartijdige arbeidsbemiddelaars die helpen het conflict op te lossen."
En zo start dit cruciale IPA onder een bar slecht gesternte. Deze week werden de klassieke schoten gelost in de richting van de klassieke 'bad guy' (het roerige ABVV, dat het vaakst en het snelst dwarslag). Dat gebeurde trouwens de voorbije tien jaar in de aanloop naar ongeveer elk IPA, en hoort stilaan bij het ritueel.
Maar dit jaar is de spanning meer dan de show van wat patsers voor de galerij. Het ziet er écht slecht uit. De economische recessie vernauwde immers alle marges, en zonder marges is er minder sprake van geven en toegeven. Contacten die een paar maanden geleden nog goed en hoopvol waren, sprongen af. In de Nationale Arbeidsraad waren vakbonden en werkgevers dicht bij elkaar over een akkoord over hogere - een eis van de vakbonden - én (tenminste voor die verhoging) in de tijd beperkte - een must voor werkgevers - werkloosheidspremies. Dat overleg sprong af. In de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven was er uiteindelijk géén akkoord over de extra marge. Iedereen zegt redelijk te willen blijven, maar werkgevers plakken daar een ander - lager - cijfer op dan de bonden.
En wat de onderhandelingen extra pit geeft, is de beurscrisis. Of beter: het Dexiadebacle. De financiële aderlating van de aandeelhouders zou een ernstige klap hebben toegebracht aan de ACV-stakingskas. Luc Cortebeeck heeft ditmaal dus meer dan één reden om liefst niet tot staken te moeten overgaan. Wat de werkgevers zou kunnen aanzetten om driester dan ooit uit de hoek te komen - de kans op een splitsing van het vakbondsfront is dan erg groot.
Maar in geval van een eventuele patronale provocatie zal zeker de ABVV-achterban niet te houden zijn. Dat is slecht voor Leterme, maar misschien goed voor partijen die in theorie tegen stakingen zijn maar er flink garen bij spinnen als het land in brand staat en de tv weer eens beelden kan tonen van een stakingspost die een werkwillige tegen de grond duwt. Maar dat gebeurt pas als eerst ook het overleg tegen de vlakte ligt. Aan 'de tien' om tot een akkoord te komen.
We zegden het gisteren in onze beschouwing ook al... er wordt de laatste tijd nogal wat eenzijdige informatie gegeven over het fenomeen "staking & de daar aan verbonden rechten".
...& Omdat wij vinden dat het ook beter kan, proberen we dat ook. We doen bij deze een poging om wat duidelijkheid te verschaffen over het "Recht op staken"...
We vonden zo een zeer interessant standpunt bij het advocatencollectief van Progress Lawyers Network ....
...
e c o n o m i e :
Uit ons nieuwsarchief van 27/10/2008 voor BRUGGE
"Tussenkomst gerecht tegen stakingspiketten betwistbaar"
BRUGGE, 27/10/2008 - De advocatenvereniging Progress Lawyers Network betwist de praktijk waarbij de rechtbank in het dossier rond de Brugse Carrefour een bevelschrift aflevert tegen stakingspiketten en dat de politie ingrijpt. Volgens de vereniging rond advocaat Raf Jespers "druist de werkwijze op meerdere punten tegen het recht in".
Rechtbanken niet bevoegd
"Bij stakingen gaat het om collectieve belangen, niet om een geschil over burgerlijke rechten. Rechtbanken zijn in ons juridisch systeem niet bevoegd om zich over belangenconflicten uit te spreken. Ook het stakingsrecht is een internationaal erkend recht. Ook het opzetten van stakingspiketten wordt door ons Hof van Cassatie als een legitiem middel van verzet beschouwd," stelt advocaat Enrico De Simone.
"Werkgevers die toch van de voorzitter van de burgerlijke rechtbank een bevelschrift afgeleverd willen krijgen beroepen zich meestal op daden van geweld die hun eigendomsrecht en zijn recht van ondernemen zouden aantasten. Maar in de meeste gevallen is er van enige feitelijkheid geen sprake, maar krijgt de werkgever toch waarom hij vraagt bij wijze van een algemene beschikking, tegenover een ieder, waardoor de rechter zijn boekje opnieuw te buiten gaat. Zo wordt het stakingsrecht volledig ondermijnd," stelt Enrico De Simone.
Geen recht van verdediging
"Dat is mede mogelijk omdat de gevoerde procedure er een is op eenzijdig verzoekschrift. Enkel de werkgever wordt daarbij gehoord. De werknemers of de vakbond worden niet gehoord omdat niet geweten zou zijn wie er aan zich aan het stakingspiket bevindt, wat een uiteraard een drogreden is" stelt de advocaat vast.
Draconische dwangsommen
"Om een bevelschrift ook te kunnen afdwingen aan het piket worden zware dwangsommen gevraagd en toegekend. Ze vormen het ultieme middel om stakingspiketten te doen opdoeken. Het gebruik van dwangsommen om de uitvoering van arbeidsovereenkomsten te bekomen of om een einde te stellen aan collectieve acties is nochtans in ons recht verboden. Ook de identificatie van stakers door de politie is eigenlijk illegaal. Hoogstens kan een politieambtenaar een proces-verbaal opstellen wegens het niet tonen van zijn of haar identiteitskaart aan de deurwaarder, maar hij mag de identiteitsgegevens niet aan die laatste meedelen. Doet hij dit wel dan maakt hij zich schuldig aan schending van zijn beroepsgeheim en schending van het geheim karakter van het strafonderzoek," besluit Enrico De Simone.
...& Zoals er niets bestaat zonder zijn tegendeel, vonden we eveneens de argumenten van de tegenpartij... Het zijn volgens onze bescheiden mening trouwens argumenten die zeer dubieus te noemen zijn, maar dan wel het voordeel hebben niets aan de verbeelding over te laten vooral als er sprake is van "preventieve maatregel". In de gevallen waarbij sprake zou kunnen zijn van hoogdringendheid is het voor ons duidelijk dat dit enkel geval per geval kan worden bekeken en dat dit geen aanleiding kan zijn tot een algemeen debat omdat de veralgemening van het gebruik van deze procedures alleen maar kan wijzen op een regelrechte aanval op het stakingsrecht op zich en niet op een specifiek geval van hoogdringendheid !!
...
Persbericht
De rechterlijke tussenkomst bij stakingen.
Een analyse van de rechtspraak inzake de oktoberstakingen tegen het
Generatiepact.
Brussel, 1 februari 2006. Bart Adriaens en Dieter Dejonghe, advocaten bij Claeys & Engels maakten een analyse van de beschikkingen van 26 van de 27 Voorzitters van de Rechtbanken van Eerste Aanleg ter gelegenheid van de stakingen tegen het Generatiepact op 7 en 28 oktober.
Deze analyse is zeer representatief, enkel Neufchâteau ontbreekt. In totaal werden 59 beschikkingen geanalyseerd (21 in Vlaanderen, 32 in Wallonië en 6 in Brussel) die betrekking hebben op 75 verschillende ondernemingen. Bijna 95 % van de verzoekschriften werden neergelegd naar aanleiding van de tweede staking op 28 oktober 2005.
Het preventief verzoekschrift
17 Voorzitters op 26 dienden tussen te komen naar aanleiding van de oktoberstakingen. De Voorzitters te Brussel, Luik en Turnhout hebben samen 24 beschikkingen geveld, zijnde 40,68 % van het totaal aantal beschikkingen.
Een andere vaststelling is dat de ondernemingen in grote mate een beroep hebben gedaan op zogenaamde preventieve verzoekschriften, die werden neergelegd voorafgaandelijk aan de staking van 28 oktober 2005. Het feit dat heel wat ondernemingen zich gepakt voelden tijdens de stakingsacties van 7 oktober en zich wilden wapenen tegen nieuwe feitelijkheden op 28 oktober, zal daar allicht niet vreemd aan geweest zijn. Op een totaal van 59 beschikkingen, waren er 54 preventieve (= 91,53 %).
De diverse Voorzitters aanvaarden bijna unaniem dat er in geval van (aangekondigde) stakingsacties sprake is van volstrekte noodzakelijkheid die een inleiding bij eenzijdig verzoekschrift toelaat. Meestal wordt de volstrekte noodzakelijkheid gemotiveerd op grond van de onmogelijkheid de tegenpartijen te identificeren. Een aantal Voorzitters aanvaardt ook de absolute hoogdringendheid.
Tijdens de staking van 7 oktober 2005 werden heel wat industrieterreinen afgesloten door stakingspiketten. Aangezien de vrees voor gelijkaardige acties tijdens de aangekondigde staking van 28 oktober 2005 groot was, opteerden een aantal werkgevers ervoor om preventief naar de Voorzitter te stappen. Twee grote categorieën preventieve verzoekschriften werden neergelegd: verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen dat er feitelijkheden zouden gepleegd worden, en verzoekschriften waarbij enkel verwezen werd naar de voorbije acties en naar de algemene persberichten rond de aangekondigde staking van 28 oktober 2005.
Alle verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen van
feitelijkheden, werden gegrond verklaard.
Inzake de preventieve verzoekschriften waarin geen sprake was van concrete
aanwijzingen, werden er 22 gegrond en 21 ongegrond verklaard.
Stakingspiketten
Bij stakingen worden meestal stakingspiketten gevormd aan de ingang van of de toegangswegen tot de onderneming waarbij gepoogd wordt de werknemers te overtuigen om mee te staken. Het stakingspiket blijft binnen de grenzen van de normale uitoefening van het stakingsrecht wanneer het zich er toe beperkt om de werknemers verbaal ervan te overtuigen mee te staken. Van zodra evenwel de toegang fysiek wordt verhinderd, bemoeilijkt of onmogelijk wordt gemaakt, worden de rechten van de werkgever, werkwilligen en derden geschonden. Dergelijke feitelijkheden kunnen in kort geding op eenzijdig verzoekschrift verboden worden door de Voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg.
Uit de geanalyseerde beschikkingen blijkt dat de Voorzitters bijna unaniem van oordeel zijn dat de toegang tot de onderneming niet mag verhinderd worden. Dit is belangrijk, omdat volgens bepaalde auteurs de toegang tot de onderneming mag geblokkeerd worden voor zover daarbij geen geweld wordt gebruikt. Enkel wanneer er sprake is van geweld zou dit kunnen verboden worden. Deze stelling wordt door de Voorzitters duidelijk niet gevolgd: de toegang tot de onderneming mag niet verhinderd worden, ongeacht of dit met of zonder geweld gebeurt.
In hun oktoberbeschikkingen spreken vele Voorzitters zich impliciet uit over de vraag of zij eveneens bevoegd zijn om een uitspraak te doen over het afzetten van toegangswegen naar bedrijven op de openbare weg. Uit de verzoekschriften blijkt immers dat vaak de vraag gesteld wordt om een verbod te horen opleggen aan eenieder om de vreedzame toegang tot of het vreedzaam verlaten van de terreinen te verhinderen of te bemoeilijken. Daarbij werd vaak gepreciseerd dat dit zowel gold voor de openbare weg als voor het privé-terrein. Wanneer de meeste Voorzitters op die vraag ingaan, erkennen zij dan ook impliciet dat zij de bevoegdheid hebben om uitspraak te doen over de openbare weg. Sommige Voorzitters motiveren dit ook expliciet. Uitzonderlijk werd geoordeeld dat de Voorzitter zetelend in kortgeding niet bevoegd is om een uitspraak te doen over de openbare weg.
Dwangsom
De Voorzitters zijn unaniem van oordeel dat de beschikkingen best kunnen afgedwongen worden door het toekennen van een dwangsom. De hoogte van de toegekende dwangsommen varieert van 100 EUR tot 5.000 EUR per inbreuk. Wanneer in een verzoekschrift evenwel exorbitante dwangsommen gevraagd worden, zal de rechter dit in de meeste gevallen herleiden. Ook vakbonden doen een beroep op éénzijdige verzoekschriften om bepaalde handelingen te verbieden op straffe van een dwangsom. In oktober gebeurde dit om aan een vennootschap een verbod te horen opleggen om stakende werknemers te vervangen door interimkrachten. Ook hier werd de gevraagde dwangsom (100.000 EUR) per interim-arbeider door de rechter herleid naar 2.500 EUR.
Besluit
De mogelijkheid voor de Voorzitters van de Rechtbanken van Eerste Aanleg om op eenzijdig verzoekschrift feitelijkheden te verbieden die zich voordoen naar aanleiding van collectieve conflicten, wordt bijna unaniem aanvaard.
Het gebruik van het preventief verzoekschrift kende duidelijk een doorbraak. De verzoekschriften waarin sprake was van concrete aanwijzingen dat er feitelijkheden zouden plaatsgrijpen, werden allemaal gegrond verklaard. Minder eensgezindheid is er omtrent preventieve verzoekschriften waarin geen concrete aanwijzingen van nakende feitelijkheden worden gegeven.
De grenzen van het stakingspiket werden verduidelijkt. Algemeen kan gesteld worden dat de Voorzitters van oordeel zijn dat het verhinderen van de toegang tot de onderneming aan werkwilligen of derden kan verboden worden, ongeacht of hierbij geweld wordt gebruikt of niet.
Tot slot tonen de oktoberbeschikkingen duidelijk aan dat de Voorzitters bij het toekennen van dwangsommen een evenwichtige oefening maken tussen de middelen en het beoogde doel en hierbij exorbitant gevraagde dwangsommen beperken.
***** Contact:
Bart Adriaens: tel 056 260 860
Dieter Dejonghe: tel 056 260 860
...& Wat lezen we hier ?!... Een stuk uit de archieven van onze senaat uit het jaar 2001 dat als wetsvoorstel werd ingediend en dus nooit werd goedgekeurd maar dat alle argumenten netjes op een rijtje zet... Wij kunnen alleen maar hopen dat er opnieuw enkele "dapperen" zullen opstaan om onderstaande argumenten integraal te willen herhalen. In het Vlaanderen van vandaag wordt het echter moeilijker en moeilijker om dergelijke linkse opinies zelfs nog maar te uiten. Wij roepen ze echter uit volle borst en we hopen dat we niet alleen zullen staan omringd door VLD'ers, LDD'ers en Vlaams behangers + N-VA'ers...
...
Belgische Senaat
ZITTING 2000-2001
3 OKTOBER 2001
Wetsvoorstel tot wijziging van artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek teneinde de toepassing van dwangsommen te verbieden bij geschillen die zijn gerezen naar aanleiding van collectieve arbeidsconflicten
Sinds enkele jaren stuit de uitoefening van het stakingsrecht steeds vaker op rechterlijke beslissingen die een of ander aspect daarvan verbieden. Ter illustratie zij verwezen naar de sociale conflicten die bij Cora, Cuivre & Zinc, Glaverbel, Sabena, onlangs nog bij Volkswagen-Vorst en nadien bij Electrabel zijn gerezen : allemaal voorbeelden van rechterlijke inmenging in sociale conflicten. Zelfs naar aanleiding van een lerarenstaking in het Franstalig middelbaar onderwijs en van een NMBS-staking kwamen soortgelijke interventies voor. Tegen stakingspiketten en bedrijfsbezettingen worden aldus geregeld uitermate strenge rechterlijke beslissingen genomen. Die in kort geding, op grond van eenzijdig ingediende verzoekschriften genomen beschikkingen koppelen het opgelegde verbod namelijk vaak aan dwangsommen die zo hoog zijn, dat ze het stakingsrecht in feite uithollen. Dat was onder meer het geval voor de stakers bij de vennootschap Avia Partner, die door de rechtbank dwangsommen opgelegd kregen die tot 150 000 frank per persoon konden oplopen.
Een staking is evenwel per definitie verstorend : pas dan is ze immers efficiënt. Stakingen kunnen dan ook nooit binnen het strikte wettelijke raam blijven, al was het maar omdat ze tot doel hebben de op een bepaald tijdstip vigerende wetten, via onderhandelingen bij te stellen en aldus tot nieuwe wetten te komen. In dat verband verwijzen wij naar de analyse die professor François Ost over dat thema maakt : « soms lijkt het wel alsof een staking maar aanvaardbaar is voor zover ze tot een louter idee wordt herleid en niet gepaard gaat met stakingspiketten, bedrijfsbezettingen, een blokkering van de verzendingen, noch enige inperking van de vrijheid van ondernemen van de werkgever impliceert en ze voor de klanten, de leveranciers en toeleveranciers van het bedrijf evenmin enige schade kan impliceren. » (vertaling)(1) Nog even en het stakingsrecht kan zich alleen beperken tot het recht om thuis te blijven of om op de werkvloer een zwarte armband te dragen.
Op die manier keert men voor men het goed beseft terug naar de toestand zoals die in 1867 bestond. Toentertijd werd het Strafwetboek van 1810, dat stakingen verbood, opgeheven : voortaan was een staking niet langer een misdrijf, maar artikel 310 van het nieuwe Strafwetboek bestrafte nog wel schendingen van de vrijheid van arbeid.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Sociale Onrust door de Crisis
In een heet sociaal najaar kan je maar beter je eigenste stakingsrechten kennen... !! (2)
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
Een aantal parlementsleden had die toestand destijds aan de kaak gesteld. Zo verklaarde Jules Destrée : « si vous la [la grève] leur permettez entre eux à condition de ne pas léser des non-syndiqués, c'est comme si vous ne leur permettiez rien du tout ». (Parlementaire Handelingen, Kamer, plenaire vergadering van 13 oktober 1897, blz. 2275).
Het was wachten tot in 1921 vooraleer ook die bepaling blijkbaar tevergeefs werd opgeheven. Dat geldt des te meer daar in kort geding gewezen vonnissen het stakingsrecht niet uitsluitend tegenover het, door de niet-stakers opgeëiste recht op arbeid stellen. Om stakingen te beletten, schermen klanten en leveranciers, aandeelhouders of gebruikers ook met het vrij verkeer van goederen, de eerbied voor de privé-eigendom, en zelfs met de continuïteit van de openbare dienstverlening.
In 1921 is de evolutie van het sociaal recht inzake collectieve arbeidsconflicten echter niet gestopt. Sindsdien heeft het stakingsrecht dank zij nieuwe stappen een grotere legitimiteit verworven. Zo kregen de paritaire comités na de Tweede Wereldoorlog bij collectieve arbeidsconflicten een verzoenende rol toegewezen. In 1967 stelde een belangrijk arrest van het Hof van Cassatie principieel dat een staking in se geen verbreking van de arbeidsovereenkomst impliceert. In 1981 verankerde een ander belangrijk arrest van het hoogste rechtscollege het stakingsrecht definitief. Maar het zou nog duren tot 1990 vooraleer België eindelijk het Europees Sociaal Handvest bekrachtigde, dat reeds sinds de ondertekening ervan in 1961 het stakingsrecht waarborgde.
Terzelfder tijd werd geleidelijk een onderscheid gemaakt in de wijze waarop collectieve dan wel individuele arbeidsconflicten kunnen worden beslecht. Aan de ene kant werden de arbeidsrechtbanken bevoegd om een oordeel te vellen over individuele conflicten tussen de werknemer en zijn werkgever. Aan de andere kant werden de paritaire comités en de sociale bemiddelaars ermee belast collectieve geschillen tussen werkgevers en vakbonden uit te klaren. Er kwam een consensus tot stand om stakingen buiten de gerechtelijke sfeer te houden.
De aanhoudende economische crisis, de mondialisering van de economie met alle gevolgen van dien inzake scherpere concurrentie, werkgevers die almaar meer methodes naar Amerikaans model toepassen, de deregulering en de toenemende flexibiliteit die op de werkvloer wordt geëist, en die een gevolg zijn van het feit dat de Staat als regulerende instantie verstek laat gaan : al die elementen maken dat voormelde consensus op de helling komt te staan. Gevolg : de sociale actoren staan sterker op hun strepen, de sociale dialoog kwijnt weg en collectieve conflicten worden in toenemende mate voor de rechtbank uitgevochten.
Nog afgezien van de overwegingen die omtrent het (trouwens in het Europees Sociaal Handvest verankerde) stakingsrecht kunnen worden gemaakt, kan men niet om de vaststelling heen dat een toenemend aantal conflicten voor de rechtbank worden beslecht. De wet heeft voor de arbeidsrechtbank niet in enige bevoegdheid voorzien op het vlak van collectieve arbeidsconflicten : dat standpunt was correct zolang een consensus bestond om de problemen te regelen overeenkomstig de in de na-oorlogse akkoorden vastgelegde procedures van het Belgische sociaal-overlegmodel.
Twee belangrijke elementen verstoren het proces tot regeling van sociale arbeidsconflicten :
1. ten eerste : het feit dat men teruggrijpt naar door het Gerechtelijk Wetboek omschreven eenzijdige procedures die worden ingesteld op verzoek van de werkgever die zich door een staking benadeeld voelt. In tal van gevallen monden die procedures uit in beschikkingen die op straffe van het betalen van dwangsommen worden uitgesproken.
Een dwangsom is een geldbedrag dat als bijkomende veroordeling wordt opgelegd en tot doel heeft druk uit te oefenen om ervoor te zorgen dat de veroordeelde zo spoedig mogelijk uitvoering geeft aan de rechterlijke beslissing.
2. ten tweede : vroeger placht men dwangsommen zelfs bij niet-nakoming van de veroordeling niet te betalen; sinds juni 2001 echter moeten dwangsommen, op verzoek van de werkgever, ook daadwerkelijk worden betaald. Die techniek holt het stakingsrecht echter volledig uit, draait op wetgevend vlak de klok terug naar 1810, en treedt tevens het in 1990 door België goedgekeurde Europees Sociaal Handvest dat het stakingsrecht waarborgt met voeten.
Gelet op die ontwikkeling, strekt dit wetsvoorstel er dan ook toe het Gerechtelijk Wetboek op een essentieel punt te wijzigen; het wil het opleggen van dwangsommen verbieden aan iedere persoon die, in het raam van collectieve arbeidsconflicten, geen gevolg zou geven aan maatregelen die worden genomen door een burgerlijke rechter die daartoe op eenzijdig verzoekschrift wordt aangezocht. Die dwangsommen lijken immers strijdig met de vigerende rechtsregels en met de in België gangbare sociaal-overlegprocedure.
Op 10 augustus 1979 had de minister van Justitie, in eigen naam en namens zijn ambtgenoot van Arbeid en Tewerkstelling, de Nationale Arbeidsraad om advies gevraagd in verband met het wetsontwerp houdende goedkeuring van de Benelux-Overeenkomst van 26 november 1973 houdende eenvormige wet betreffende de dwangsom (stuk Kamer, 1977-1978, 353, nr. 1).
Voormeld wetsontwerp strekte ertoe de dwangsom in ons land te regelen door middel van specifieke bepalingen ter aanvulling van het Burgerlijk Wetboek, teneinde de wet in overeenstemming te brengen met voormelde Benelux-Overeenkomst en met de daarbij gevoegde Bijlage (eenvormige wet betreffende de dwangsom).
Het verzoek om advies had meer bepaald betrekking op de wenselijkheid om, conform artikel 3 van de Benelux-Overeenkomst, gebruik te maken van de mogelijkheid om rechtsvorderingen die uitvoering geven aan arbeidsovereenkomsten, geheel of gedeeltelijk van de toepassingssfeer van die eenvormige wet uit te sluiten. De overeenkomst laat iedere overeenkomstsluitende partij die mogelijkheid, aangezien het om een bijzonder delicaat domein gaat dat nauw verbonden is met de sociale verhoudingen (zie de memorie van toelichting bij het wetsontwerp).
In zijn advies nr. 632 van 26 december 1979, is de Nationale Arbeidsraad van mening dat het opleggen van dwangsommen uit den boze is voor alle rechtsvorderingen die uitvoering geven aan arbeidsovereenkomsten en dat terzake voor zowel werkgevers als werknemers identieke bepalingen toepasselijk zijn.
Dat advies preciseert dat onder de rechtsvorderingen die uitvoering geven aan « arbeidsovereenkomsten » in hoofdzaak die rechtsvorderingen vallen die op de individuele verplichtingen betrekking hebben.
Dit wetsvoorstel steunt op het specifieke karakter van het arbeidsrecht en van de inzonderheid in ons land geldende arbeidsovereenkomsten. Het houdt rekening met de Belgische context op het vlak van de paritaire verhoudingen : in dat raam ontstaan die normen en wordt de toepassing ervan geregeld.
Men kan evenwel de mening toegedaan zijn dat het in België gangbare sociaal-overlegmodel, waarbinnen alle collectieve conflicten inzake arbeidsovereenkomsten konden worden geregeld, thans op de helling wordt gezet :
# doordat men almaar vaker naar de burgerlijke rechtbank stapt;
# door eenzijdig ingediende verzoekschriften, waarvoor de urgentie wordt aangevoerd en waarbij geen debat op tegenspraak, noch enig getuigenverhoor plaatsvindt;
# en vooral door de toepassing van dwangsommen die het mogelijk maken enorme druk uit te oefenen op individuele personen die namens een collectief belang optreden.
Om het essentiële recht op vrijheid van meningsuiting en het formuleren van eisen op de werkvloer te vrijwaren, is het noodzakelijk de uitzonderingen op de dwangsommen waarin artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek voorziet, uit te breiden tot de collectieve acties.
Het eenzijdig ingediend verzoekschrift streeft ernaar met nog meer spoed tot een veroordeling te komen dan bij een kort geding het geval is. Het vormt een uitzondering op het tegensprekelijke karakter dat de procedure normaliter moet kenmerken.
Het is dan ook aberrant en blijkbaar nutteloos de rechter de mogelijkheid te bieden daaraan een dwangsom te koppelen, terwijl de eisende partij ook zonder die uitzonderingsprocedure schadevergoeding kan verkrijgen. De dwangsom wordt hier voor een oneigenlijk doel aangewend om de facto de uitoefening van het stakingsrecht aan te tasten.
Artikel 1 : Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld in artikel 78 van de Grondwet.
Art. 2 : Het bij de wet van 31 januari 1980 ingevoegde artikel 1385bis van het Gerechtelijk Wetboek, eerste lid, wordt aangevuld als volgt : « De dwangsom mag evenmin worden uitgesproken als gevolg van een verzoek gedaan bij een eenzijdig, in het raam van een collectief arbeidsconflict ingediend verzoekschrift. »
---------- (1)« Rapport général de synthèse » in « Les conflits collectifs en droit du travail Solutions négociées ou interventions judiciaires ? », Brussel, FUSL, 1989, « Travaux et recherche », nr. 14, blz. 125.
----------
...& Tenslotte geven we graag een Europese kijk op de zaak... echter een kijk die spijtig genoeg niet erg bemoedigend is. Maar lezen jullie het zelf maar... er is hier nog heel wat werk aan de winkel voor de linkerzijde !!
...
Het stakingsrecht in de Europese grondwet
H. Michiel, 15/7/05
Voor de duidelijkheid zal ik eerst de conclusies samenvatten, om daarna in detail de grondwetartikels die betrekking hebben op het stakingsrecht te citeren en te bespreken.
1. Het stakingsrecht voor de werknemers wordt erkend (artikel II-88, in Deel 2, Handvest van de grondrechten), maar zoals de meeste van deze grondrechten overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en praktijken. Met andere woorden, de goedkeuring van de grondwet leidt er niet toe dat het stakingsrecht in de verschillende lidstaten geharmoniseerd zou worden, dat gebrekkige nationale wetgeving verplicht aangepast zou moeten worden. Artikel III-210 punt 6 stelt uitdrukkelijk dat er geen Europese ondersteunende of aanvullende initiatieven (zoals wetten, kaderwetten, minimumvoorschriften) kunnen komen op het vlak van het stakingsrecht (noch op gebied van het recht van vereniging of wat betreft beloning).
2. Hetzelfde artikel II-88 erkent echter in dezelfde adem het recht van de werkgevers collectieve actie te ondernemen ter verdediging van hun belangen. Dit wordt meestal lock-out genoemd: de werkgever verbiedt de werknemers het bedrijf te betreden en te werken.
3. Er wordt geen recht op grensoverschrijdende staking (Europese staking) toegekend: het zijn de nationale wetgevingen die bepalen of een staking gelijktijdig in verschillende lidstaten mag worden georganiseerd.
4. In de algemene toelichting bij het Handvest staat ook dat de uitoefening van de
grondrechten aan beperkingen kan worden onderworpen. Dit geldt dus ook voor het stakingsrecht.
OPMERKING VOOR DE MILITANTEN :
Wanneer men in debat treedt met voorstanders van de grondwet, moet men er zich natuurlijk voor hoeden onwaarheden te verkondigen. Men mag bv. niet beweren dat het stakingsrecht in de lidstaten zal beknot worden door de Europese grondwet. Onze kritiek is integendeel dat de lidstaten helemaal vrij blijven bij de wetgeving rond het stakingsrecht. Er worden geen algemeen geldende regels of minimumvereisten opgelegd aan alle lidstaten, wat bv. wél het geval is voor de concurrentie in de diensten van algemeen economisch belang (openbare diensten). Het gevolg is dat lidstaten kunnen concurreren door zich aantrekkelijk te maken voor investeerders door middel van een restrictief stakingsrecht, net zoals ze zich attractief kunnen maken door een lage vennootschapsbelasting.
GEDETAILLEERDE BESPREKING VAN DE GRONDWETARTIKELS DIE
BETREKKING HEBBEN OP HET STAKINGSRECHT :
NB: De grondwettekst, met alle protocollen en verklaringen, kan in het Nederlands gevonden worden op http://europa.eu.int/. Als ik naar een bladzijde
verwijs, is het van deze tekst.
Het basisartikel is II-88:
II-88 Het recht op collectieve onderhandelingen en op collectieve actie
Werkgevers en werknemers of hun respectieve organisaties hebben
overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en
praktijken het recht, op passende niveaus collectief te onderhandelen
en collectieve arbeidsovereenkomsten te sluiten, alsmede, in geval van
belangenconflicten, collectieve actie te ondernemen ter verdediging van
hun belangen, met inbegrip van staking
Bespreking van II-88 :
1. Werknemers en werkgevers worden op gelijke voet behandeld: de enen mogen staken, de anderen hebben het recht op lock-out.
2. werknemers of hun respectieve organisaties: het is niet duidelijk wat de implicaties zijn voor bv. wilde stakingen, die niet door een vakbond worden georganiseerd of erkend.
1. overeenkomstig het recht van de Unie en de nationale wetgevingen en praktijken: deze zinsnede komt zéér vaak voor in het Handvest van de grondrechten (= Deel 2 van de grondwet), en betekent dus dat er geen Europese verplichtingen gecreëerd worden op dat vlak. Het is dus niets meer dan oogverblinding: het woordje staking komt erin voor, de voorstanders kunnen daar gebruik van maken, maar het is een lege doos.
Zeer belangrijk voor de discussie van het Handvest van de grondrechten, en dus ook voor het stakingsrecht, zijn de slotartikels ervan :
ALGEMENE BEPALINGEN BETREFFENDE DE UITLEGGING
EN DE TOEPASSING VAN HET HANDVEST
Artikel II-111
Toepassingsgebied
1.De bepalingen van dit Handvest zijn gericht tot de instellingen, organen en instanties van de Unie met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel, alsmede, uitsluitend wanneer zij het recht van de Unie ten uitvoer brengen, tot de lidstaten. Derhalve eerbiedigen zij de rechten, leven zij de beginselen na en bevorderen zij de toepassing ervan overeenkomstig hun respectieve
bevoegdheden en met inachtneming van de grenzen van de bevoegdheden zoals
deze in de andere delen van de Grondwet aan de Unie zijn toegedeeld.
2. Dit Handvest breidt het toepassingsgebied van het recht van de Unie niet verder uit dan de bevoegdheden van de Unie reiken, schept geen nieuwe bevoegdheden of taken voor de Unie, noch wijzigt het de in de andere delen van de Grondwet omschreven bevoegdheden en taken.
Dit betekent dat deze grondwet zich niet richt tot de individuele burgers, maar tot de instellingen van de EU, en de lidstaten voor zover zij het Europees recht ten uitvoer brengen. Als er een Europese richtlijn zou komen die in strijd is met een van de artikels in het Handvest, kan dit aanhangig gemaakt worden bij het Europees Hof van Justitie [door wie, is mij niet duidelijk]. Maar als een Britse vakbondssecreatris vindt dat het stakingsrecht er al te beperkt is (omdat stakingen enkel mogen in de locatie waar het geschil zich voordoet, en na een lange aankondigingsprocedure), is het Handvest zonder waarde.
Naast de eigenlijke grondwettekst, zijn er ook verklaringen toegevoegd. Zo is er Verklaring 12 (vanaf bladzijde 424 tot blz. 459 van de Nederlandse tekst, dus 36 bladzijden, terwijl het handvest zelf er maar 14 beslaat !) met als titel Verklaring betreffende de toelichtingen bij het handvest van de grondrechten. Deze hebben op zich geen juridische waarde, maar vormen een nuttig hulpmiddel bij de interpretatie.
Over artikel II-88 lezen we in deze Verklaring hetvolgende:
In de Toelichtingen bij het Handvest van de grondrechten staat hierover (blz. 442):
Dit artikel [II-88] is gebaseerd op artikel 6 van het Europees Sociaal Handvest en op het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werknemers (punten 12 tot 14). Het recht op collectieve actie is door het Europees Hof voor de rechten van de mens erkend als een onderdeel van het in artikel 11 van het EVRM erkende vakverenigingsrecht. Voor de passende niveaus waarop collectief kan worden onderhandeld, wordt verwezen naar de toelichting bij het vorige artikel(1). De nadere voorschriften en de grenzen voor de uitoefening van collectieve acties, waaronder staking, vallen onder de nationale wetgevingen en praktijken, met inbegrip van de vraag of zij in verschillende lidstaten gelijktijdig kunnen worden ondernomen.
---------- (1)In deze toelichting bij het vorige artikel staat: De verwijzing naar de passende niveaus heeft betrekking op de niveaus waarin wordt voorzien door het recht van de Unie of door de nationale wetgevingen en praktijken. Het Europees niveau kan daaronder begrepen zijn wanneer het recht van de Unie daarin voorziet. Het acquis van de Unie op dit gebied i s b e langrij k : de artike len I II -211 en II I-212 van de Grondwet en de Rich t l ijnen 2002/14/EG (algemeen kader betreffende de informatie en de raadpleging van de werknemers in de Europese Gemeenschap), 98/59/EG (collectief ontslag), 2001/23/EG (overgang van ondernemingen) en 94/45/EG (Europese ondernemingsraden).
----------
Hiermee is de essentie vermeld over het stakingsrecht. Het komt nog zijdelings ter sprake op andere plaatsen, en bevestigt dat er geen minimumvereisten, laat staan harmonisatie, komt op hert vlak van stakingsrecht:
Zo is er artikel III-210 (dus in Deel 3, Beleid en werking van de Unie), dat enigszins hoopgevend begint met te stellen dat de Unie ondersteunend en aanvullend kan optreden op een aantal vlakken:
III-210:
1.Ter verwezenlijking van de doelstellingen van artikel III-209(2) wordt het
optreden van de lidstaten op de volgende gebieden door de Unie ondersteund en aangevuld:
---------- (2)Dit artikel luidt:
III-209 De Unie en de lidstaten stellen zich, indachtig de sociale grondrechten zoals vastgelegd in het op 18 oktober 1961 te Turijn ondertekend Europees Sociaal Handvest en in het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden van 1989, ten doel de bevordering van de werkgelegenheid, de verbetering van de levensomstandigheden en van de arbeidsvoorwaarden, zodat de onderlinge aanpassing daarvan op de weg van de vooruitgang wordt mogelijk gemaakt, alsmede een adequate sociale bescherming, de sociale dialoog, de ontwikkeling van de menselijke hulpbronnen om een duurzaam hoog werkgelegenheidsniveau mogelijk te maken, en de bestrijding van uitsluiting.
Te dien einde houden de Unie en de lidstaten in hun handelen rekening met de verscheidenheid van de nationale gebruiken, met name op het gebied van contractuele betrekkingen, alsmede met de noodzaak het concurrentievermogen van de economie van de Unie te handhaven.
De Unie en de lidstaten zijn van oordeel dat de bovengeschetste ontwikkeling zowel uit de werking van de interne markt - waardoor de harmonisatie der sociale stelsels zal worden bevorderd - als uit de in de Grondwet bepaalde procedures en de onderlinge aanpassing van wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van de lidstaten zal voortvloeien.
----------
2. Tot en met 5: [hier staan modaliteiten: dat er wetten en kaderwetten
kunnen worden gemaakt, hoe de stemming daarover moet verlopen in de Raad enz ]...
a) de verbetering van met name het arbeidsmilieu om de veiligheid en de
gezondheid van de werknemers te beschermen;
b) de arbeidsvoorwaarden;
c) de sociale zekerheid en de sociale bescherming van werknemers;
d) de bescherming van werknemers bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst;
e) de informatieverstrekking aan en de raadpleging van werknemers;
f) de vertegenwoordiging en collectieve verdediging van de belangen van
werknemers en werkgevers, met inbegrip van de medezeggenschap, onder
voorbehoud van lid 6;
g) de werkgelegenheidsvoorwaarden voor onderdanen van derde landen die op
wettige wijze op het grondgebied van de Unie verblijven;
h) de integratie van personen die van de arbeidsmarkt zijn uitgesloten,
onverminderd artikel III-283;
i) de gelijkheid van vrouwen en mannen wat hun kansen op de arbeidsmarkt en
de behandeling op het werk betreft;
j)de bestrijding van sociale uitsluiting;
k)de modernisering van de stelsels voor sociale bescherming, onverminderd het
bepaalde onder c).
6. Dit artikel is niet van toepassing op de beloning, het recht van vereniging, het stakingsrecht of het recht tot uitsluiting.
Dit laatste punt 6 stelt dus duidelijk dat er geen ondersteuning komt vanuit de EU wat betreft stakingsrecht. Er is geen gevaar dat het zeer strenge Britse stakingsrecht naar boven toe zal moeten opgekrikt worden
Er is ook nog een toelichting bij Artikel II-112 (Reikwijdte en uitlegging van de gewaarborgde rechten en beginselen). Deze toelichting (blz. 456) heeft het over mogelijke beperkingen bij de uitoefening van de grondrechten. Dit geldt dus ook voor het stakingsrecht, en het lijkt me op dit vlak veelbetekenend dat deze beperkingen onder andere gezien worden in het kader van een gemeenschappelijke marktordening:
Toelichting
Artikel 52 [van Verklaring 12, die gaat over Artikel III-112 van de grondwet] stelt de reikwijdte van de rechten en beginselen van het Handvest vast, alsmede de regels voor de uitlegging daarvan. Lid 1 gaat over de beperkingsregeling. De gebruikte formulering is geïnspireerd op de jurisprudentie van het Hof van Justitie: Volgens vaste rechtspraak kan de uitoefening van deze fundamentele rechten, met name in het kader van een gemeenschappelijke marktordening, evenwel aan beperkingen worden onderworpen, voorzover die beperkingen werkelijk beantwoorden aan de doeleinden van algemeen belang die de Gemeenschap nastreeft en, het nagestreefde doel in aanmerking genomen, niet zijn te beschouwen als een onevenredige en onduldbare ingreep, waardoor de gewaarborgde rechten in hun kern worden aangetast.(Arrest van 13 april 2000, zaak C-292/97, r.o. 45). Met de door de Unie erkende doelstellingen van algemeen belang worden zowel de in artikel I-2 van de Grondwet genoemde doelen bedoeld als de andere belangen die beschermd worden door specifieke bepalingen van de Grondwet, zoals artikel I.-5, lid 1, artikel III-133, lid 3, artikel III-154 en artikel III-436.
Het is weliswaar niet ongewoon dat in grondwetten beperkingen worden voorzien op de uitoefening van de grondrechten, bv. in geval van oproer, maar dat men hier de gemeenschappelijke marktordening als voorbeeld aanhaalt, lijkt niet onbelangrijk voor mogelijke beperkingen op het stakingsrecht.
...
Wie zich een beeld wil vormen van de grote afstand die nog af te leggen is door de Europese
vakbeweging, moet eens het brochuurtje van het EVV (Europees Vakverbond) lezen:
http://www.etuc.org/a/1263, ETUC Brochure (NL).
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Sociale Onrust door de Crisis
15-11-2008
Zin & onzin over "eenzijdige verzoekschriften" bij stakingen...
We stellen vast ~& we zullen daarin waarschijnlijk ook de enige niet zijn~ dat er de laatste tijd in pers & media nogal veel te doen is rond stakingsrecht & alles wat er met verweven hangt... In het geval van deze beschouwing, hebben wij het over stakingspiketten die werkwilligen het recht op werken zouden beletten.
Maar meestal zijn de hierrond gevoerde uiteenzettingen ~degenen die je dan ziet, leest of hoort~ ook meteen van bij aanvang vrij zwaar beladen. We durven zelfs heel nadrukkelijk te stellen, dat in de meeste gevallen, het onderwerp jammer genoeg ook nogal zeer eenzijdig bekeken wordt, om niet te zeggen dat het ook nog niet eens deftig in de diepte wordt uitgelicht... Wat ons brengt bij de bemerking dat we een echt waarlijk zinnig debat ~eentje liefst van 'n ietske langer tijdsmoment dan enkele minuten~ hierover ook nog niet te zien of te horen hebben gekregen.
Enige tijd geleden vonden we volgende berichtgeving bij Canvas...
...
10-11-2008 - 498 reacties
Pollvraag : Mag de rechter stakersposten verbieden om werkwilligen tegen te houden?
Bij supermarktketen Carrefour heeft de directie de afgelopen weken een beroep gedaan op de rechtbank om te verhinderen dat de vakbonden de toegang tot de supermarkten zouden afsluiten. De politie is de blokkades toen een paar keer komen weghalen. Ook de directie van Ikea probeert te voorkomen dat stakers werkwilligen en klanten zouden buiten houden.
Mogen rechtbanken verbieden dat vakbonden privé-bedrijven blokkeren? Wij zijn nieuwsgierig naar uw antwoord, alsook naar uw motivatie. Reageer hier.
De poll loopt tot vrijdag 14 november. Dan wordt in de uitzending van Terzake het resultaat bekend gemaakt en worden de meest frappante reacties geciteerd.
...& Zoals u kon lezen waren er 498 reacties, maar om die te kennen moet u zelf eventjes moeite doen, die moet u maar ter plekke gaan lezen...
...& Dan nu de Terzake-uitzending in kwestie, waar de desbetreffende Pollvraag, 2 minuten & 23 seconden aandacht krijgt...
...
"Terzake" - duur : 2:20 minuten tv-uitzending
...
Nu zouden u & ik denken... mooi-mooi-mooi... zo'n poll is een heel mooie aanleiding voor een zinnig avondvullend debat hierover & dat tussen alle mogelijk te bedenken verschillende partijen die bij zoiets betrokken zouden kunnen zijn... Maar hélaas-helaas, ceçi c'est la Belgique... zoiets te bedenken is natuurlijk weer eens teveel gevraagd van onze Openbare Omroep...
...& Voor de rest denken wij ~& zoals reeds ettelijke keren gezegd "wie zijn wij"~ ...dat dit toch wel niet de juiste manier is om zulk een debat op een ernstige manier te voeren... & vanuit de toch wel vele reacties die wij daaromtrent mochten lezen, sterken wij ons nogal in dit idee. Wat sommigen schrijven, bewijst doodgewoon dat deze mensen niet eens weten wat "een éénzijdig verzoekschrift" is, hoe het werkt noch wie het opstelt, enzovoort-enzovoort...
Goed als we zijn en efficiënt als onze speurneus is publiceren we hier een prachtig recent voorbeeld van zulk een verzoekschrift "tot lering ende Vermaeck" van onze steeds talrijker wordende lezersscharen. Wij hopen dan ook dat dit soort info sommigen wat zal laten nadenken over het gebruik en het eventuele misbruik van dergelijke methoden...
Wij hopen dat jullie een aangename lectuur hadden met de stukken die u net kwam te lezen. ...& Zoals te verwachten & zoals jullie van ons reeds gewend zijn, geven wij uiteraard ook wat kritische commentaren...
We hebben ons oor te luisteren gelegd bij een "bevoorrecht getuige van de feiten" & we citeren graag zijn of haar "tegensprekelijke" versie...
Waaruit bestaan nu al deze documenten ?!... Jullie hebben ten eerste de betekenis van het vonnis dat door de deurwaarder wordt overhandigd aan individuele deelnemers van de stakingspiketten. Dus NIET aan de vakbonden als dusdanig, maar telkens aan een individu. Dit betekent dat het vonnis aan elke deelnemer van een stakingspiket moet worden voorgelezen & zoiets kan dus wel een tijdje in beslag nemen. Gewoonlijk trachten de deurwaarders deze omslachtige procedure te omzeilen door te vragen naar een verantwoordelijke van een stakingspiket en zich vervolgens te beperken tot voorlezing van de betekening aan deze persoon. Maar verantwoordelijke van een stakingspiket is in feite een onbestaand begrip omdat het juist de taak van de deurwaarder moet zijn om vast te stellen "wie" de uitvoering van het vonnis belemmert...
Vervolgens hebben we het "eenzijdig verzoekschrift" van de klagende partijen. In dit concrete geval gaat het over 4 individuele werknemers en 2 bedrijven die zich benadeeld voelen en dit trachten te motiveren in een verzoekschrift aan de rechtbank. Het is in deze zeer belangrijk te noteren dat dit geen tegensprakelijke procedure is en dat de tegenpartij op geen enkel ogenblik enige vorm van verdediging kan aanbrengen noch de ten laste gelegde feiten ontkennen.
In dit concrete voorbeeld zien we dat wat betreft de feiten bijvoorbeeld zaken aangehaald worden die niks te maken hebben met de klagende partijen noch met de beschuldigde individuen die, we herhalen nog even, tot op dat moment : "onbekend" zijn, vermits de deurwaarder op dit moment nog niet eens bij die personen is geweest... !! Wanneer het verzoek vervolgens overgaat tot de "acties van vandaag" dan wordt hier zo maar eventjes op basis van zéér wazig fotomateriaal "beweerd" dat "een aantal actievoerders brand heeft gesticht in de ingang van een gebouw". Laten we nu eventjes héél ernstig zijn en vooral logisch nadenken : kent er iemand een voorbeeld van moedwillige brandstichting en dan nog in een groot kantoorgebouw zonder dat er zou gevraagd worden dat het parket een aantal onderzoeksdaden stelt ?!... Waarschijnlijk kan niemand onmiddelijk een voorbeeld vinden... wij in elk geval toch niet Toch worden dergelijke nonsens gebruikt om een rechter er te trachten van te overtuigen dat er gevaar dreigt voor een gebouw (en blijkbaar niet eens voor mensen !!)... & Hier wordt dan maar meteen de zeer logische gevolgtrekking bij gemaakt dat bovendien de elektriciteitsvoorziening van gans België hierdoor in het gedrang zou komen... Hilarischer kan nauwelijks... want in tegenstelling tot andere sectoren, kent de Belgische elektriciteitssector wèl een minimale dienstverlening en kunnen actievoerders NOOIT de elektriciteitsvoorziening in het gedrang brengen !! Even concreet uitleggen : Je kunt in deze sector ~en dat lijkt ons toch niet meer dan logisch~ NOOIT de veiligheid van het net noch de normale werking van de bevoorrading gaan in gevaar brengen en/of als dusdanig het ganse land, of een gedeelte ervan zonder stroom zetten !! Dit betekent dat kaderleden steeds moeten toegelaten worden om bijvoorbeeld de dispatchings te bemannen en aldus de normale werking van de netten te garanderen. Dit betekent eveneens dat de stakingspiketten van technische diensten steeds het nodige personeel ter beschikking moeten hebben om in geval dat de netveiligheid in het gedrang komt of er gevaar zou zijn voor de bevolking de nodige dringende interventies moeten gedaan worden door zowel stakers als eventuele werkwilligen. Indien dit niet zou gebeuren kunnen de provinciegouverneurs onmiddellijk overgaan tot opeisingen van personeel. Is dit nu gebeurd ?!... NEEN !! ...wat wel degelijk bewijst dat de elektriciteitsvoorziening op géén enkel ogenblik in gevaar is geweest !! Wat de stakingspiketten in deze sector wèl zullen trachten te verhinderen, is het niet dringende onderhoud en de werken uitgevoerd door derden en die geen impact hebben op de veiligheidssituatie van de netten (bijvoorbeeld nieuwe investeringen)
...
We gaan verder naar het punt : "middelen van verzoekende partijen"
Op welk punt het eigendomsrecht hier in gedrang wordt gebracht, mogen onze lezertjes ons hier even komen uitleggen, want dit is ons niet meteen heel duidelijk, vooral niet dat het zogezegd in de fik gestoken gebouw niet eens eigendom noch van de individuele verzoekers is noch van één van beide verzoekende firma's vermpits het een huurgebouw betreft... en dat stakers de vrijheid van handel en nijverheid van de geviseerde firma's trachten te verstoren lijkt ons niet meer dan logisch... anders is het ook geen staking !!
Vervolgens willen we toch wel wat vragen stellen over het zogenaamde recht op arbeid... en we merken daarbij op : we lezen daar ontzettend veel zever over !! Wij zouden eerder willen stellen, dat zeker wat bedienden betreft en de elektriciteitssektor kent geen ander statuut... er toch het principe bestaat van gewaarborgd loon. Wat betekent dit concreet voor een werkwillige bediende ?!... Wel, dat betekent dat elke werkwillige die heeft aangetoond in de onmogelijkheid te zijn om zijn of haar werk uit te voeren omwille van bijvoorbeeld een stakingspiket, recht heeft op zijn of haar loon. De werkgever moet dus het nodige doen om noàta te nemen van alle werkwilligen. Doet hij dat ?!... Wel vroeger gebeurde dit systematisch, nu niet meer of slechts heel sporadisch. Wat doen de meeste werknemers nu ?!... Men verzamelt de werkwilligen en stuurt die in groep naar een ander gebouw dat bijvoorbeeld ook geblokkeerd wordt door een stakingspiket. Op deze plaats zijn er geen of slechts zeer weinig werkwilligen... maar plots duiken daar dan groepen werkwilligen op, afkomstig van andere zetels of vestigingen die aldus gebruikt worden als plaatselijke stakingsbrekers. Een andere methode is "à la tête du client" sommige werkwilligen naar huis te sturen om daar zogenaamd aan telé-work te doen. Dit brengt een nieuw soort discriminatie teweeg onder werkwilligen, waarvan sommigen worden "uitverkoren" om thuis te werken en dus betaald te worden terwijl anderen verplicht worden om ofwel tegen hun zin te staken of verlof te nemen. Dit druist dus volledig in tegen het principe van gewaarborgd loon voor alle werkwilligen die belet worden om normaal te werken !! Dit aspect mag ook wel eens belicht worden dat het vaak de werkgevers zelf zijn die werkwilligen weigeren te erkennen als dusdanig... Het punt 4 over de plicht als werkgever de werknemers te doen arbeiden volgens de arbeidsovereenkomstenwet klinkt dan ook zeer ongeloofwaardig...!!
Kijken we vervolgens naar de vorderingen van de verzoekende partijen, dan merken we dat de individuele verzoekers plots géén enkele vordering meer blijken te hebben en dat het plots niet meer gaat over één bedrijfsgebouw dat zogezegd in groot gevaar verkeerde... mààr wel over de vraag om in GANS het arrondissement (inderdaad B-H-V) elk stakingspiket te verbieden... !!! - rarara !!! We gaan dan wat verder naar het belang van de verzoekende partijen en hier blijkt weer eens dat de individuele partijen slechts als schaamlapje dienen, om de belangen van het bedrijf te dienen !! Want zoals we reeds hebben vermeld, ligt hun belang enkel bij het uitbetalen van het gewaarborgd loon, dat enkel in het gedrang komt omwille van het feit dat de werkgever géén poging doet om eventuele werkwilligen te identificeren !! ...& Bovendien is hier dan wel plots enkel sprake van de hoofdzetel, terwijl men toch maar mooi eist dat de piketten worden belet werkwilligen de toegang te ontzeggen over het ganse grondgebied van B-H-V... begrijpe wie begrijpen kan...
Gaan we dan naar de "volstrekte noodzakelijkheid" dan lezen we daar het handigheidje : dat het omwille van feit dat het steeds wisselende personen gaat die de akties voeren en leiden, zelfs werknemers van andere bedrijven maar waarvan de identiteit niet bekend is enzovoort-enzovoort... en dat dit alles tot gevolg heeft dat er een normaal tegensprekelijke kortgedingprocedure kan worden ingeleid... Hallo ??... maar wel een leuke vondst natuurlijk...
De rest van de literatuur komt steeds neer op de zelfde klachten... "eigendomsrecht", "recht op arbeid", "recht op nijverheid"... maar ze zeggen wel dat het niet gaat om het stakingsrecht te verbieden.... moet je ons eens uitleggen hoe je stakingsrecht in een firma kan laten "samengaan" met het recht op nijverheid op het moment van een staking... Wie wil hier als eerste een enige zinnige & logische uitleg komen geven ?!...
Na zoveel ongerijmdheden zou je dan toch verwachten, dat een rechter wel wat nuancering zou willen aanbrengen aan sommige zaken en zouden we mogen veronderstellen dat een rechter bijvoorbeeld zou moeten weten dat het argument van de elektriciteitsbevoorrading die in gevaar zou komen gewoonweg als pure nonsens moet worden beschouwd... Maar neen... onze rechter neemt hierbij gewoonweg klakkeloos alle argumenten van de verzoekende partijen over... punt uit... en de rechter gaat dan maar wat grenzen bepalen aan het stakingsrecht op basis van : "een hoop roddel", "wat wazige fotootjes" en "persberichten"... Et voilà !! ...we leven in een rechtsstaat... of dat dachten we tenminste...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen) Categorie:Sociale Onrust door de Crisis
12-11-2008
Onze Openbare Omproep de VRT ...Ofte... "krijgen ze daar nog geen rooie kop ~van schaamte~ van die rooie knop ?!..."
AAN :
De Hr. Dany Vandenbossche Vlaams Volksvertegenwoordiger
Betreft : Onze Openbare Omproep de VRT ...Ofte "krijgen ze daar nog geen rooie kop ~van schaamte~ van die rooie knop ?!..."
Geachte Heer Vandenbossche,
Beste Dany,
11 November 2008 was weer eens een bijzondere dag, of zou dat toch moeten zijn nietwaar... Nu ja, elke 11 November is voor ons eigenlijk wel een bijzondere dag... ~vinden wij !!~ ...aangezien er op die dag bij tijd en wijlen al eens "sereen"(*) wordt teruggeblikt op de gruwelen van "Den-Groothen-Oorlog-van-1914-1918", die waar ons Over-over-grootvader tot aan z'n knoesels in het slijk & het bloed stond... & onze Mede-Belgen aan dat soort zaken herinneren kan volgens onze bescheiden mening ook niet genoeg gebeuren, toch nu er nog een België als Vaderland te noemen is !!
---------- (*)(wat weeral al eens zo'n préjoratief beladen kutwoord is, vindt u ook niet ?!...)
----------
Deze weerzinwekkende "War to end all Wars" met z'n méér dan 20 miljoen doden & z'n ettelijke miljoenen verminkten & andere oorlogsslachtoffers was dan ook een van de meest gruwelijke, zelfs één van de monsterlijkste gebeurtenissen te noemen op ons wereldkundig & geschiedkundig palmares als "Mensheid". Het was ten andere die oorlog die definitief het begin inluidde van wat wij ~enfin niet wijzelf, maar onze Westersche Civiele Sociëteit~ vandaag de dag "Dè" Beschaving durven te noemen...
Toch is men zelfs vandaag nog steeds voorzichtig met beweringen als zouden al deze "soldaten" ~van wie velen eigenlijk niet meer dan kinderen waren !~ & natuurlijk ook de gewone burgers, alsof die allen gestorven zouden zijn voor onze "Freedom & Liberty"... of voor onze "Democratische Rechten ende Vrijheden" of enige andere propagandistische bullshit...
De "4-Gruwelijcke-Jaerhen-Aan-Den-Yzer & de Somme" waren in de eerste plaats, enkel en alleen een nutteloze en zinloze slachtpartij te noemen, een afslachting die bovendien alleen maar zo lang heeft kunnen blijven duren omdat een aantal van onze toenmalige "Grote Leiders" dat zo wilden ! ...& Omdat ~zoals algemeen bekend~ de "Gewoonhe Menschen" ~die zoals steeds het slachtoffer zijn van de onnozelheden van hun al dan niet verkozen Leiders~ in die tijd gewoon géén bál te vertellen hadden, laat staan daarin iets in de pap te brokken hadden, deden zij in die dagen nog gewoon wat hun gecommandeerd werd... ...& Voor alle duidelijkheid, zij die zich toch op één of andere manier wensten te onttrekken aan deze waanzin & gruwel die hen vanuit de salons in de hoofdsteden werd opgelegd, zij kregen simpelweg "Dè kogel"... in die dagen werden dit soort zaken immers zo simpel opgelost !
...& Zoals u weet werd na de beëindiging van de collectieve waanzin van "Den-Groothen-Oorlog" en onderweg naar de volgende, de nog grotere collectieve waanzin van Den Tweeden Groothen Oorlog ondertussen ~efkens tussen de soep en de toenmalige patatjes~ "wàt democratie" geïnstalleerd...
Het algemeen enkelvoudig stemrecht voor mannen werd ingevoerd en de syndicaten werden toen ~net zoals vandaag overigens~ een gebrek aan realiteitszin verweten wanneer zij pleitten om dat stemrecht óók aan vrouwen toe te kennen. Maar ook de leerplicht werd ingevoerd, de Wet Destrée van 1921 voorzag zo bijvoorbeeld in de behoeften aan bibliotheken voor de mensen & aan de toenmalige Universiteit van Gent werd eindelijk het Nederlands ~na vele jaren Frans~ de voertaal. ...& Als toemaatje kregen we de invoering van de 8-uren dag en de wettelijke erkenning van het ouderdomspensioen...
Kortom, er werd een flinke trits maatregelen genomen die het de burger zouden toelaten om zich te ontplooien, zich te vormen, of om "zich op een nuttige manier te vermaken", en "om op een vermakelijke manier iets bij te leren". In dien tijd waren het in tegenstelling tot nu nog socialisten, dié Socialisten !!
Laten we dit ook meteen aanvullen met de wetenschap dat het niet zozeer door de WOI alleen is, dat er verbeteringen in sociale rechten en democratie zijn gekomen, maar ook wel uit schrik voor de Bolsjewistische opstand die natuurlijk ook wel voortsproot uit de dégout tegen alles wat naar het Oude Systeem rook, net zoals dat goeie Oude Systeem ook mensen heeft laten afslachten.... Er heerste na de Oktoberrevolutie in Rusland en de November-opstanden in Duitsland wel degelijk paniek in de rest van Europa.
Trouwens het is door die paniek voor de Bolsjevieken dat vanaf dat ogenblik overal de Sociaal-Democratische partijen de onrust op de linkerkant moesten opvangen om alzo de bestaande burgerij te redden ....ze doen dit ten andere nog steeds met veel overtuiging lijkt ons.... Maar vanaf dan wordt er wel massaal geld gepompt in de Sociaal-Democratische partijen...
Het stuitte ons dan ook als een 4X4 zonder bullbar tegen de borst, dat de VRT vandaag de dag blijkbaar meent dat het tijd is om daarin een andere weg op te gaan...
Daar waar bijna àlle "serieuze" zenders naar aanleiding van de 90ste verjaardag van het beëindigen van de gruwel van de Eerste Wereldoorlog, uitvoerig aandacht besteedden aan de herdenkingsplechtigheden (met live uitzendingen op RTB, BBC, BBC World, FR3, CNN, ...& zelfs op de NOS bij onze vrienden de Ollanders, die trouwens tijdens WOI zelfs niet eens meededen !)... Kregen wij op de VRT enkel het webcammeke van "Radio Bomma... euh... Donna" te zien, dat was 't... weliswaar gevolgd door de onmiskenbaar belangrijkere & levensnoodzakelijke herhaling van de populaire roddelrubriek "De Rode Loper" welke voor ons het onontbeerlijke wel & wee van onze alom Bekende Vlaming vastlegt... met vervolgens natuurlijk "Benzit-mijn-vleesklak-goed-Crabbé" & zijn "Blokken" met daarna "Het Journaal", ...met verder nog wat meer brol... met vervolgens : "De Veldrit te Niel", waar de Belgen op hun historisch geliefkoosd terrein ~de bagger & het slijk~ ook nog eens de loef werden afgestoken door "Nen Ollander", godbetert... maar dit laatste ter zijde...
Nu ja... wij geven grif toe dat we misschien ietwat voortvarend tewerk zijn gegaan, want de desbetreffende uitzending kon toch immers "gewoon" gevolgd worden achter de Rode Knop nietwaar ?!...
Of... hmmzz... misschien was er dan toch wel wat str#nt aan de knikker, want de VRT heeft intussen blijkbaar gemeend zich te moeten "excuseren" voor het wegsteken van de live-verslaggeving achter die fameuze Rode Knop, nadat ze daar aan de Reyerslaan bedolven werden onder een stortvloed van protestreacties... Zie het artikel hieronder uit De Standaard dat wij er voor 't gemak onmiddellijk bijleveren...
...
Media
dinsdag 11 november 2008
VRT onder vuur over wapenstilstand
Alleen digitale kijkers kunnen herdenking volgen
De VRT heeft gisteren nagelaten de 90ste herdenking van de Wapenstilstand in Ieper live op het open net uit te zenden. Dat leidde tot zoveel protest dat de zender zich gisteravond verontschuldigde. We hadden dit niet mogen doen, zegt woordvoerder Björn Verdoodt.
Zelfs Nederland, dat niet eens deelnam aan de Eerste Wereldoorlog, besteedde gisteren een live uitzending aan de 90ste verjaardag van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Ook de RTBF zond de plechtigheden in Ieper uit, net als televisiezenders over de hele wereld.
De VRT zond de herdenkingen achter de rode knop uit: enkel wie digitale televisie heeft, kon er dus naar kijken. Nochtans had de VRT op dat ogenblik niet meteen belangrijke programmas uit te zenden: op het uur van de herdenking was gewoon de uitzending van radio Donna op Eén te zien, gevolgd door herhalingen van De rode loper en Blokken.
De voorbije dagen werd ook een aantal documentaires over de Eerste Wereldoorlog achter de rode knop verborgen op Canvas+. Maandagavond was daar bijvoorbeeld zelfs een thema-avond over. De gewone Canvaskijkers kregen een herhaling van het komische programma In de gloria te zien.
Verschillende lezers van Het Nieuwsblad/De Gentenaar reageerden gisteren tegen de rode knop. Zij vinden dat de VRT wat meer respect mag betuigen voor het vele bloed dat in de Westhoek is vergoten voor onze vrijheid van vandaag.
Woordvoerder Björn Verdoodt van Eén geeft de fout toe. Ook wij kregen dergelijke reacties, zegt hij. De voorbije maanden heeft de VRT de beleidslijn ingevoerd om achter de rode knop live uitzendingen van evenementen te geven die anders niet uitgezonden zouden worden. Een voorbeeld daarvan zijn de debatten tussen Barack Obama en John McCain in de aanloop van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ook bij bepaalde sportwedstrijden Europees volleybal gebeurt dit.
In lijn daarmee is dezelfde beslissing genomen voor de herdenking van Wapenstilstand: in het nieuws werd hieraan ruim aandacht besteed, maar de live uitzending was voorbehouden aan de digitale kijkers. Voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog hadden we dit niet mogen doen. We excuseren ons hiervoor, zei Verdoodt gisteren.
Het is niet de eerste keer dat de rode knop onder vuur ligt. De VRT lanceerde Een+ in de aanloop van het Eurosongfestival, toen een van de halve finales alleen te bekijken was voor wie digitale televisie heeft. Ook op Canvas, het tweede net van de VRT, worden verschillende programmas zoals bepaalde documentaires achter zon rode knop verborgen. Soms zelfs op een moment dat op het open net alleen maar herhalingen van herhalingen te zien zijn.
Onlangs nog bepleitte Vlaams volksvertegenwoordiger Dany Vandenbossche (SP.A) als voorzitter van de commissie Media dat de VRT meer inspanningen zou doen om al haar programmas gratis ter beschikking te stellen van alle televisiekijkers. Minister van Media Kris Peeters (CD&V) drong hier eveneens op aan.
Dat de ouderwetse analoge TV-uitzendingen zonder boe of ba werden afgeschaft... Ach-ach-ach, een achter-de-tijde-hollende-kniesoor die daar nu nog over zou durven te vallen sie, want tot slot van rekening gaat het toch ook maar om pakweg een goeie klein ± 10.000 gezinnen die nog tv keken via dat ouderwetse gedoe... 'n antenne gedomme... Blijkbaar een tó-táál te verwaarlozen bevolkingscijfer... een weg te lachen luttele 1%...
...Zeg nu zelf, als we dààr al allemaal rekening moeten mee houden nietwaar ?!... Bovendien kunnen die mensen toch nog altijd de programmas van de VRT blijven ontvangen, mits weliswaar de installatie van nog eens een extra kaske, zoals bijvoorbeeld een "DVB-T17 König" à rato van 47,99... & zeg zelf, wat is nu 50 vandaag de dag... juist ! peanuts !! Allé... & dat allemaal om de gekende zenders te kunnen ontvangen, behalve dan... juist... één+, ketnet+ en canvas+...
Laat het echter duidelijk zijn, dat het ons intussen flink op de zenuwen begint te werken dat de zogenaamde betere cultuurprogrammas voor de actieve meerwaardezoeker tegenwoordig steeds meer & meer & vooral beter worden verstopt achter een hoop technologische vooruitgang, met uiteraard daaraan verbonden financiële hinderpalen die enkel tot doel hebben om deze meerwaardezoeker nog ns flink in zn portemonnee te zitten...
Immers, wie tegenwoordig van het inderdaad interessante aanbod wil kunnen genieten en nog "mee" wil zijn, is immers verplicht om zich een zogenaamde "digibox" aan te schaffen, een soort kaske dat ons dan aan "een democratische all-in-prijs" wordt aangeboden ~lees in de strot geramd~, waarmee je dus die ~interessantere~ uitzendingen achter de rode knop kunt ontvangen... Daardoor kunnen enkel Vlamingen die een digitaal en vooral een "interactief" betaalabonnement hebben bij Telenet, Belgacom of Interkabel ervan genieten. ...& "de rest", die kan zoals gewoonlijk "den boom in", zoals ze hier in La Flandre Profonde wel eens zeggen...
Ter illustratie laten we u in deze volgende brief van een of andere blogger lezen, van ergens in april dit jaar 2008...
...
woensdag, april 23, 2008
"Rode Knop" - Digitale kanaal van de Openbare Omroep
Deze mail heb ik gestuurd naar de Vlaamse ombudsdienst en Minister Bourgeois. Ik vond dit toch wel iets om aan te kaarten. Laat eens weten of jullie dit ook vinden?
Steve
--------------------
Geachte heer/mevrouw,
Het moet me van de hand om even te reageren op iets wat we steeds vaker zien op de openbare zender. Het gebruik van de digitale rode knop.
Ik was altijd van veronderstelling dat de openbare omroep voor iedereen in België werkelijk openbaar moest zijn. Hij wordt ook betaald met ons belastingsgelden. Sinds enige tijd bemerk ik dat nevenprogrammas beschikbaar zijn op nevenkanalen die te bekijken zijn via de rode knop.
Dit is ergens discriminatie voor de mensen die nog niet zijn aangesloten op het digitale netwerk maar toch evenveel belastingen betalen voor de Openbare omroep.
Vooral een grote evenement als de herinnering van Expo58 wordt aangeboden via de rode knop. En ook de tweede halve finale van Eurosong wordt niet live uitgezonden maar is wel live te volgen via de Rode knop. Wel krijgen de kijkers dan (nadat ze alle resultaten al weten) de mogelijkheid om twee dagen later de 2e halve finale te bekijken op zaterdagvoormiddag.
Ik ben van mening dat de staatsradio en televisie voor iedereen in het basispakket moet zitten. Daar we ook allemaal belasting ervoor betalen.
Ik stuur deze mail ook naar enkel kranten en tijdschriften omdat ik dit wel een debat waardig vind.
...& Het hoeft waarschijnlijk géén betoog dat de man hierover géén enkel antwoord heeft mogen ontvangen, althans dat kunnen wij toch opmaken uit 's mans z'n blog... Maar ook dit aangehaald faits-divers is hoogstwaarschijnlijk een onbenullig detail terzijde...
Kijk beste Dany... helaas-helaas... driewerf pindakaas helaas, zoals onze aandachtige lezers reeds langer weten, dan reeds vermoeden & u waarschijnlijk nog niet, beschikken wij hier bij KITOKOJUNGLE niet over de nodige cash-flow in harde uri om ons zon digitaal kaske te permiteren, laat staan om ons dit kleinnood aan te schaffen, ...laat staan om ons ook nog eens zo'n duur betaald bijhorend TV-abonnement te veroorloven... Dàt soort spielerei zit er helaas-helaas niet in !! ...& Voor alle duidelijkheid ziet het er voorlopig naar uit dat daar in de nabije of de flink verderop gelegen toekomst ook NIET echt enige verandering in zal komen, integendeel... Niettegenstaande dat ~& hoe durven we nietwaar~ zouden wij toch ook wel heel graag kunnen genieten van al dat lekkers dat de VRT aanbiedt aan ~sommige~ van haar klanten... Why not, wij zijn tenslotte ook Belg, ook al hebben we geen geld !!
Zo bleven wij in het verleden door deze beperking reeds van een hele hoop interessante programmas verstoken... zoals bijvoorbeeld "de Koningin Elizabethwedstrijd", ...& ook nog van de wonderbaarlijke terugblik op de Expo 58, ...en zo ook al "De tweede halve finale van het Neurosongfestival", ~nu niet bepaald onze smaak, maar we willen het de gemiddelde Belg vooral niet onthouden om naar deze verkochte charade te kunnen kijken~ ...en zoals eerder reeds vermeld & waar dit schrijven tenslotte nu om gaat, nu ook nog eens de rechtstreekse verslaggeving van de plechtigheden ter nagedachtenis aan de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog... ook dat was & wordt ons blijkbaar op geen enkele manier gegund.
...&, zo weten we nu reeds, zo zullen wij ook in de loop van deze week al een aantal interessante documentaires, ingeleid door Michiel Hendrickx, over deze Eerste Wereldoorlog aan onze neus zien voorbijgaan... waarvoor wij de VRT natuurlijk nogmaals uitvoerig bedanken, het kan niet op bij deze !!
De fortuinlijken ~zij met een redelijk tot een zeer deftig inkomen~ kunnen zich natuurlijk ongetwijfeld wel zon kaske permitteren, evenals het bijhorende abonnement op deze &/of andere diensten van Belgacom of Telenet... De onfortuinlijken, zoals wij & zoals daarnet reeds gezegd... ach ja, die kunnen blijkbaar gewoon de pot op... niettegenstaande het feit dat ook van hun karige loon of hun schamele uitkering afhoudingen zijn gebeurd in de vorm van belastingen die daarna als dotatie aan de VRT werden overgemaakt om vervolgens geïnvesteerd te worden in dingen zoals "digitale technologie", "een voetbalcontract" in samenwerking met één of alletwee de spelers op de telecommarkt of die onder het mom van "onkosten" gewoon werden opgesoupeerd voor andere noodzakelijke "vergaderingen-buiten-het-huis"...
Wim Coessens, de manager digitale media van de VRT zegt over deze kritiek het volgende:
"Dat is de wereld op zijn kop zetten, zegt Wim Coessens, de manager digitale media van de VRT. Want de activiteiten die we achter de rode knop ontplooien, doen op geen enkele manier afbreuk aan wat we op de moedernetten, uitzenden. Het enige wat we doen, is de digitale mogelijkheden benutten om onze kijkers extra comfort en een bijkomend aanbod te bieden, zoals de beheersovereenkomst ons trouwens oplegt."
En verder:
"Je mag toch ook alleen op de autosnelweg als je een auto hebt die minstens 70 kilometer per uur kan rijden, reageert Wim Coessens. Je kunt zo tientallen analogieën aanhalen. Of je het nu wil of niet, de digitale ontwikkeling is niet te stoppen. En de VRT moet daar een innoverende rol in spelen."
Mijnheer Coessens !! Eerst en vooral : wij zijn zijn dus blij als we al een fiets hebben !! Wij hébben dus zeker geen auto !! zelfs géne die trager rijdt dan 70... & precies omdát wij er géne hebben betalen wij dus óók géén verkeersbelasting, geen indienstnemingsbelasting, geen inschrijvingsbelasting, géén extra automilieubelastingstaks en ook géén godbetert welke taks nog meer... Maar wat u & de VRT potverteert is ook door ons meebetaald !!
Uw argument is dus nog het best vergelijkbaar met dat van een Dedecker die zou pleiten voor een autosnelweg waar 78 van de 80 rijstroken voorbehouden zijn voor iederéén die minstens met een 4X4 en 250 PKs rondscheurt, terwijl den overschot toch nog 2 rijstroken ter beschikking krijgt. (Behalve dan aan in- en uitritten)
En à la limite, zelfs met een klassieker als het u hopelijk nog bekende 2CVke ~deux cheveauke ofte het 2-pékaatje in de volksmond genoemd~ mag men voor zover wij weten voorlopig nog steeds op onze Vlaamsche snelwegen rondbollen !!
Op de website van de ~tiens tiens, hoe zou dat toch komen~ Vlaamsche Primi- pardon... Progressieven is een gelijkaardig geluid te horen & wij citeren...
...
2/10/2008
Volksverheffing met de rode knop
Dit opiniestuk verscheen vandaag in De Morgen Bart Caron is tevreden met de komst van Canvas+
Wij wilden een leidinggevende omroep die zijn culturele opdracht beter ter harte neemt. En waar veel Vlamingen naar kijken. De VRT heeft de uitdaging ter harte genomen.
Bart Caron (VlaamsProgressieven) is Vlaams Parlementslid en lid van de mediacommissie. Hij is sinds jaren pleitbezorger van meer cultuur op de VRT.
Met Canvas+ heeft de digitale tv-kijker er een extra aanbod van de openbare omroep bijgekregen. Volgens Carl Decaluwé (CD&V) en Dany Vandenbossche (sp.a) is dat extra aanbod dat te bekijken valt met een druk op de rode knop een eufemisme voor een vrijwel volwaardig nieuw tv-kanaal en volgens beide politici zou dat tegen de beheersovereenkomst met de VRT ingaan (DM 29 en 30/9). Bart Caron reageert.
De politiek is ongerust over de rode knop. Het stond in de krant. Canvas heeft sinds deze week zowat elke dag een programma achter de rode knop. Meerwaardezoekers komen er aan hun trekken, of het nu liefhebbers van klassieke muziek, van documentaires of van sport zijn. Ik wil een warm pleidooi houden pro rode knop. Daar zijn goede redenen voor.
Al jaren wordt gepleit voor meer cultuur op de VRT. Ook ik beschouw de openbare omroep als de belangrijkste cultuurspreider van Vlaanderen, precies omdat de tv zoveel meer mensen bereikt dan een toneelgezelschap of een orkest. De tv is een belangrijke hefboom voor cultuurparticipatie en -creatie. Hij maakt van een gewone zanger een topvedette. Die kracht moet de openbare omroep inzetten om onze kunstenaars te ondersteunen, om het publiek over cultuur te informeren en goesting te doen krijgen om ernaar te gaan kijken. Of om er op zijn minst thuis naar te kijken.
Dat er veel meer cultuur, informatie en sport wordt uitgezonden, is een meerwaarde. Zonder digitale tv zouden heel wat zaken niet te zien en te horen zijn, niet alleen de Elisabethwedstrijd maar ook de kleinere sporten, of educatieve documentaires en aandacht voor themas en onderwerpen die vandaag verdrongen worden.
Wat met de kritiek dat die programmas alleen voor de digitaal kijkende Vlaming bereikbaar zijn? Zou het niet beter in open net gebeuren zodat iedereen die kan zien? Natuurlijk, maar dan moet dat signaal én analoog via de kabel én via DVB-T (digitale televisie via de ether, nvdr) en via de satelliet verspreid worden. Dan moeten de Belgacoms/Telenets van deze wereld ruimte maken op hun al volle kabel. En vooral, dan moet ook de Vlaamse regering daarmee akkoord gaan. Staat er niet in de beheersovereenkomst dat er geen zenders bij mogen komen, behalve één uit te rollen digitaal televisiekanaal met een specialistisch thematisch aanbod in het Openbare Omroepdomein Cultuur?
De redenering dat mensen die geen digitale tv hebben, daar niet van kunnen genieten, gaat alleen op als mensen per se naar analoge tv willen blijven kijken. Maar is dat de toekomst? In principe is digitale tv voor iedereen toegankelijk, dus allemaal omschakelen, zou ik zeggen. Hebben de mediaspecialisten en politici niet altijd gezegd dat er meer argumenten moeten zijn om mensen aan te zetten om over te schakelen van analoog naar digitaal? Wel, dit is zon argument. Je krijgt een meerwaarde die analoge kijkers niet krijgen.
De openbare omroep, en dat staat wel in de beheersovereenkomst, moet de motor zijn van technologische innovatie in de mediawereld. De VRT pakt dat goed aan. Eerst is geëxperimenteerd met enkele programmas, nu wordt het verbreed. Voor sommigen is het blijkbaar nooit goed. Overigens is het zo dat steeds meer zenders, VTM op kop, maar ook Discovery Channel bijvoorbeeld, de rode knop in gebruik hebben genomen en er extra content aanbieden. Laat ons toch geen discussie uit de oude doos voeren, een discussie over angst voor technologische vernieuwing.
Of is er bij sommigen een verborgen agenda? Willen ze de creativiteit en het bereik van onze eigen openbare omroep afremmen of beknotten? Ik mag niet cynisch worden, maar dat sommige politici plots fulmineren dat er in de beheersovereenkomst niet staat dat de rode knop dagelijks een aanbod mag brengen, en dat Canvas+ eigenlijk een extra zender is van de VRT, toont eens te meer hun échte houding tegenover de VRT.
Je kunt toch alleen maar toejuichen dat er mensen zijn met zoveel zin voor initiatief. Zeker omdat deze digitale en plus helemaal niet concurrentieel is ten opzichte van de commerciële zenders. Zij zullen cultuur en kleine sporten niet gauw brengen, toch?
Opvallend is ook dat niemand het heeft over het aanbod op het internet. De VRT biedt steeds meer sport online aan via sporza.be. Uitstekend. Waarom ook niet meer cultuur tonen, vraag ik mij af. Vier jaar geleden schreef ik samen met Stefaan De Clerck dat de komst van de digitale tv zal toelaten dat de VRT ook een volwaardige cultuurzender opricht. Een tv-versie van Klara zouden we verwelkomen, maar mocht geen alibi zijn om geen kunst meer te brengen op de andere zenders. De VRT hinkte achterop bij de schrijvende pers. Degelijke cultuurbijdragen vinden we in De Standaard, De Tijd, De Morgen, Knack, zelfs Humo. Ook de regionale tv brengt meer en meer cultuur. Wij wilden een leidinggevende omroep die zijn culturele opdracht beter ter harte neemt. En waar veel Vlamingen naar kijken. De VRT heeft de uitdaging ter harte genomen, met dit resultaat. Voortdoen zo.
...& We herhalen bij deze nog eens heel uitdrukkelijk :
"Wat met de kritiek dat die programmas alleen voor de digitaal kijkende Vlaming bereikbaar zijn? Zou het niet beter in open net gebeuren zodat iedereen die kan zien? Natuurlijk, maar dan moet dat signaal én analoog via de kabel én via DVB-T (digitale televisie via de ether, nvdr) en via de satelliet verspreid worden."
"De redenering dat mensen die geen digitale tv hebben, daar niet van kunnen genieten, gaat alleen op als mensen per se naar analoge tv willen blijven kijken. Maar is dat de toekomst? In principe is digitale tv voor iedereen toegankelijk, dus allemaal omschakelen, zou ik zeggen. Hebben de mediaspecialisten en politici niet altijd gezegd dat er meer argumenten moeten zijn om mensen aan te zetten om over te schakelen van analoog naar digitaal? Wel, dit is zon argument. Je krijgt een meerwaarde die analoge kijkers niet krijgen."
Kijk, dat vinden wij nu ook, dat de VRT een innoverende rol mag & zelfs moet spelen... en de digitale ontwikkeling stoppen is zeker niet onze bedoeling, maar dat al die "innovatie" dan per sé op de kap ~lees : met nog eens extra centen~ dient te gebeuren van die zogenaamde "actieve meerwaardezoeker", daar zijn wij minder van overtuigd... & zeker niet als die meerwaardezoeker een arme luis is die wél mee mag afdokken om mee de VRT ~zijn VRT~ te helpen bekostigen, maar die niet kan meekijken omdat ie zich geen extra abonnement of digidinges kan permitteren, wegens "te duur" !!
...Of zoals een lezer terecht opmerkte op het forum van radio1 :
Frederik:
De discussie is foutief. Het moet niet gaan over de rode knop maar wel over het feit dat de VRT nu uitzendingen heeft die NIET te ontvangen zijn zonder een abonnement af te sluiten (telenet of belgacom).
Volgende maand worden de analoge VRT uitzendingen via antenne gestaakt. Het digitale alternatief (dvb-t) biedt nog steeds geen canvas+ aan !
Dat zou niet mogen aangezien het hier gaat om een omroep welke gefinancierd wordt met belastingsgeld. De VRT dient canvas+ in (digitaal) open net uit te zenden zonder dat men een abonnement moet gaan afsluiten.
Wel, dat vinden wij nu ook sie. Wij kunnen inderdaad de nieuwste ontwikkelingen alleen maar toejuichen, maar in tegenstelling tot wat de voorstanders van de commerciële deal met Belgacom én Telenet beweren wordt er àllerminst een meerwaarde aangeboden aan de mensen mét een abotje, maar is er in tegenstelling tot wat de VRT-smart-talk laat vermoeden hélemaal geen sprake van een Canvas+ of van een Ketnet+ of een één+...
Eerder spreken wij hier op onze redactie al van een VRT met twéé gangen... één voor de VIPS mét centen die er niet moet naar kijken om iets ~opnieuw~ e zien ...& één VRT-light voor t te verwaarlozen plebs...
Voor dát soort klootjesvolk zijn er in de toekomst blijkaar alleen nog maar de herhalingen van de herhalingen weggelegd van de 4856ste aflevering van "De Kampioenen",... of de 8238ste herhaling van "De Collegas"... om nog niet te vergeten de herhalingen van "De Drie Wijzen"... waarin we een piepjonge Gerty Christoffels nog ns kunnen bewonderen in een tenueke dat liet vermoeden dat ze zich rechtstreeks van haar catechismuslessen naar de VRT had gespoed voor de opnames... of programmas van het slag waarin een stel BVs, vooral dan Bekakte Vlamingen komen opdraven om liedjes na te broebbelen van iemand anders... hierbij uiteraard geassisteerd door een stel schaarsgeklede trezebezekes met pluimen in hun gat... Als Opium "für das Volk" kan dat toch alweer tellen, dachten wij zo...
Wij vragen ons dus echt af waarom dit extra kanaal, want dát is het uiteindelijk & géén extra "dienst" niet gewoon GRATIS kan zijn ?!... & als het dan toch betalend "moet", al zouden we niet weten waarom... is het dan misschien niet mogelijk om al die troep eindeloze herhalingen, net zoals alle klere kut-sportwedstrijden die óók al op véél of álle andere zenders te zien zijn, zoals wielrennen, voetbal of tennis naar dit actieve extra-meerwaardekanaal te verschuiven ?!...
Bovendien, nu wij eraan denken, stellen wij ons ook de volgende vragen :
# Is het eigenlijk wel de taak van de VRT om godbetert élke tenniswedstrijd ter wereld uit te zenden ?!...
# ...& Is het nog wel ethisch te noemen dat de VRT in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Duitse televisie, wielerwedstrijden wereldwijd blijft uitzenden ~lees : propageren~ ?!... Terwijl ze daar aan de Reyerslaan toch ook donders goed weten dat de hele kluit belazerd wordt & dat de toch "ietwat naïeve" Michel Wuyts en zijn niet zo naïeve companero De Cauwer in al hun devote adoratie voor de Museeuwen ...& de Boonen ...& de Vinokoeroffen ...& de Vandenbrouckes & Co ...& al die andere supersterren mee onrechtstreeks massaal reclame blijven maken om onze Belgische jeugd in navolging van hun idolen zo spoedig mogelijk aan de spuit en t infuus te helpen ?!...
Mijn beste Dany, Geachte Heer Vandenbossche,...
In het artikel in De Morgen laat U weten dat U van mening bent dat ook de digitale VRT gratis dient te zijn & wij citeren hierbij het artikel...
...
"Digitale VRT moet gratis zijn"
Vlaams parlementslid Dany Vandenbossche (sp.a), voorzitter van de commissie media in het Vlaams parlement, eist dat de uitzendingen van één+, Canvas+ en Ketnet+ gratis uitgezonden worden voor iedereen die met een antenne televisie kijkt. "De VRT wordt ten slotte betaald met belastingsgeld van ons allemaal", meent Vandenbossche.
Volgens Vandenbossche geeft minister-president Kris Peeters, bevoegd voor media, hem over de hele lijn gelijk. "Het aanbod van Canvas+ zal dankzij Vandenbossche binnenkort dus niet alleen meer 'achter de rode knop' te zien zijn", zegt Vandenbossche.
Digibox
Het sp.a-parlementslid toont zich bezorgd over de nieuwe trend bij de VRT om veel interessante programma's weg te steken achter de zogenaamde "rode knop". Daardoor kunnen enkel Vlamingen die een digitaal en "interactief" betaalabonnement hebben bij Telenet, Belgacom of Interkabel ervan genieten. Volgens Vandenbossche moet de VRT veel meer inspanningen doen om zijn aanbod aan alle Vlamingen aan te bieden.
Net omdat het een publiek gefinancierde openbare omroep is, is de VRT verplicht al zijn uitzendingen gratis aan te bieden. Wie met een antenne televisie ontvangt, kan daarom gratis de VRT-signalen uit de ether plukken. De VRT zendt ook al jaren digitaal uit via de ether, en wie een digibox heeft, kan alle VRT-programma's dus ook gratis digitaal ontvangen.
VRT oorverdovend stil
"Met het uitzenden van programma's die alléén maar digitaal doorgegeven worden, en vooral met Ketnet+ en de lancering van Canvas+, dat elke dag een echt avondvullend programma brengt, rees de vraag of ook die programma's gratis via de ether verspreid moesten worden. Ik heb op basis van de beheersovereenkomst altijd beweerd van wel, anderen ontkenden dat, en bij de VRT bleef het oorverdovend stil", zegt Vandenbossche.
Nu minister-president Peeters de stelling van Vandenbossche volgt, ziet het ernaar uit dat één+, Ketnet+ en Canvas+ straks dus niet alleen voorbehouden zullen blijven voor abonnees van kabel- en telefoonlijnen.
Opgewarmde kost
Voor Vandenbossche is de kous daarmee niet af. "Nog steeds kijkt twee derde van de Vlamingen alleen maar analoog. In deze overgangstijd kan het niet dat de VRT op zijn exclusief digitale media soms zeer boeiende nieuwe programma's uitzendt, terwijl mensen die alleen maar naar één en Canvas kunnen kijken, het moeten stellen met herhalingen van opgewarmde kost. De VRT moet nog veel meer inspanningen doen om zoveel mogelijk Vlamingen van al zijn programma's te laten genieten", besluit Vandenbossche.
(belga/odbs)
In een tijdperk waarin kennis en informatie centraal staan en waarin van burgers steeds meer geëist wordt dat zij "mee" zijn op technologisch vlak is de toegang tot informatie essentieel !! ...& wel voor I E D E R E E N !!
Met haar belemmeringen tot de toegang naar informatie onder de vorm van de Rode Knop helpt de VRT eigenlijk mee aan het verder uitdiepen van de kenniskloof tussen de mensen die wél & de mensen die géén toegang hebben tot informatie !! De Rode Knop staat dan ook lijnrecht tegenover álles waar iemand voor staat die zichzelf "Socialist", "Democraat" of zelfs "Vlaams Nationalist" zou noemen !!
Enkel de ultraliberalen die vinden dat "álles te koop is" ~...als er maar voor gedokt wordt natuurlijk en dan nog liefst privé...~ alleen zij kunnen tevreden zijn met de Rode Knop...
Wij hopen dan ook van harte dat u nogmaals uw tanden in dit dossier zet en blijft verder ijveren voor een VRT die haar ongetwijfeld interessante en leerrijke programmas wil aanbieden aan élke Vlaming, of tenminste voor iederéén die er naar wil kijken natuurlijk !
De "vlug-onder-het-stof-geveegde" November-revolutie !
Vandaag herdenken we met zijn allen ~behalve dan onze ollandse vrienden en de ambtenaren van de Europese Gemeenschap~de wapenstilstand van 1918.
Alle media hebben doorheen de laatste jaren ~...& overigens zeer terecht~ de gruwel van deze oorlog dik in de verf gezet & dat kan ook niet genoeg gebeuren. Tenslotte betekende wereldoorlog I het definitieve einde van de Middeleeuwen en de definitieve overgang naar de massale industrialisering, met de doorbraak van de democratische rechten. Die laatste waren natuurlijk zeer duur betaald met de ettelijke miljoenen zinloos afgeslachte soldaten en burgers.
Nochtans is er een deel van de geschiedenis, ~vooral dan van de Duitse geschiedenis~ maar zijdelings ook van België en Nederland, dat nergens aan bod komt en dat in geen enkele school meer wordt onderwezen. Het is nochtans dit deel van de Duitse geschiedenis dat, gedeeltelijk althans, aan de basis heeft gelegen van de opkomst van het nazisme. Het gaat over de novemberrevolutie, die uitbrak op 8 november in de Duitse oorlogshaven Kiel en die een reactie was op het zoveelste onzinnige bevel dat had moeten leiden tot de eveneens zoveelste zinloze slachting... Wij zochten het voor jullie even op en we vonden op de site van verzet.org de volgende uitleg :
...
De November Revolutie
Stormvogels uit Kiel; Omwentelling in Berlijn - De man die de republiek uitriep - De keizer vlucht - Vorsten afgedankt
Duitsland had de oorlog verloren, dat werd in de laatste weken van oktober 1918 met de dag duidelijker. De onrust in het land nam toe. Steeds luider klonken de stemmen die zo snel mogelijk een einde aan de hopeloze strijd wilden maken. De leiding van de Hochseeflotte dacht er anders over en vatte het plan op nog éénmaal massaal uit te varen en een laatste krachtmeting met de Britten aan te gaan, waarbij men dan -daarover maakte men zich weinig illusies - naar oud-germaanse traditie glorierijk en eervol strijdend ten onder zou gaan.
Op de vloot ontstond heftig verzet tegen dit voornemen: er brak een opstand uit, die zich in de eerste dagen van november vanuit de vlootbasis in Kiel snel uitbreidde. Arbeiders- en soldatenraden werden gevormd, die het aftreden van de keizer, vrijlating van politieke gevangenen en democratische grondrechten eisten. Ondanks pogingen van de regering de opstand de wind uit de zeilen te nemen hadden op 7 november de revolutionairen al in tientallen steden de macht gegrepen.
In het politieke spectrum van het land, Berlijn, waren de revolutionaire krachten onvoldoende actief en vastberaden om de macht in handen te krijgen. De sociaal-democraten, deelnemers aan de regering, voorstanders van de socialistische maatschappij op parlementair-democratische grondslag en tegenstanders van een gewelddadige omwenteling naar Russisch voorbeeld, slaagden erin, onder aanvoering van Philipp Scheidemann en Friedrich Ebert, de regering en de rechtse partijen onder sterke druk te zetten en de revolutionaire krachten enkele dagen in toom te houden.
Op 9 november waren de ontwikkelingen niet meer te stuiten. Vele duizenden demonstranten trokken op naar de Berlijnse binnenstad. Rijkskanselier Max von Baden maakte - om de opstand alsnog te bezweren - bekend dat Wilhelm II was afgetreden, en droeg zijn functie over aan Ebert; deze en Scheidemann slaagden erin in tospraken en proclamaties de indruk te wekken dat aan de eisen van de revolutionairen was voldaan. Dezelfde dag nog werd een voorlopige regering gevormd van SD en USPD. Slechts de Spartakisten onder aanvoering van Karl Liebknecht trachtten nog - tvergeefs - de revolutie door te zetten. De afgevaardigden van de Berlijnse arbeiders en soldaten schaarden zich op 10 noveber in grote meerderheid geestdriftig achter de regering.
Op dezelfde dag overschreed Wilhelm II (afb. hiernaast) de Nederlandse grens, nadat hij in de namiddag van de negende november - overigens ruim na de bekendmaking van Max von Baden - afstand van de troon had gedaan. Ook aan de regimes van de vorsten van de deelstaten van het Duitse rijk kwam een plotseling einde: de monarchen namen de wijk naar veiliger oorden. De republiek was een feit. In hoeverre evenwel had de revolutie gezegevierd?
Wij vonden eveneens het (vertaalde) dagboek van Sigurd von Ilsemann, vleugeladjudant van de Duitse keizer terug die de chaos van de laatste dagen van de eerste wereldoorlog nauwkeurig beschrijft vanuit de residentie van de keizer in ons eigen Belgische kuuroord Spa :
...
...
Dagboekaantekeningen van Sigurd von Ilsemann
- vleugeladjudant van keizer Wilhelm II
Spa, 7 november 1918
Inmiddels hebben wij een krachtig ontwikkeld bolsjewisme in Duitsland. Uitgangspunt en kern van deze terreur is onze marine. De keizer is opnieuw diep geschokt, hoopt echter, dat wij de zaak spoedig meester zullen zijn. De toestand aan het front is weer zeer ernstig. De vijand valt overal weer aan; de troepen worden fysiek en numeriek steeds zwakker. Het stormbataljon Rohr is voor de persoonlijke veiligheid van de keizer in Spa. De tweede garde-infanterie divisie en andere goede divisies gaan naar het vaderland om de revolutie te onderdrukken. Andere troepen moeten naar Beieren en Tirol om onze zuidgrens te beschermen.
Het leger trekt terug op de Antwerpen-Maas stelling. De keizer heeft vandaag persoonlijk bevolen, dat de hoftrein bij de volgende tocht naar Berlijn met nog meer machinegeweren moet worden uitgerust. De keizer slaapt alleen nog met slaapmiddelen. Vanmorgen om elf uur heeft de vredesdelegatie (Erzberger, Winterfeld, Oberndorff) een bespreking bij de veldmaarschalk. 's Avonds overschrijdt zij bij Le Quesnoy de vijandelijke linies om de wapenstilstandsvoorwaarden van Foch te halen.
Spa, 8 november 1918
Bij het ontbijt zegt de keizer heel rustig en beheerst: 'Ik heb zo-even een telegram van de kanselier ontvangen, waarin staat dat de sociaal-democraten verlangen dat ik aftreed en dat de kroonprins afstand doet. Tevens vraagt hij om ontslag en waarschuwt voor de dictatuur. Dat is nu het gevolg van de slappe houding van prins Max, die zich maar liet drijven maar niet heeft gehandeld. Eerst scheept hij mij met de zaak op, nu laat hij mij zitten. Ik heb geantwoord, dat hij in functie moet blijven, totdat de wapenstilstand is gesloten. Het militair gezag in Berlijn moet hij Linsingen in handen geven. Het einde van de oorlog heeft een geheel ander beeld gekregen. Nu is het vechten tegen het bolsjewisme in Europa. Het is niet uitgesloten, dat de Engelsen mij nog troepenhulp aanbieden om het bolsjewisme in Duitsland te onderdrukken. 's Middags komen Hindenburg en Groener om te rapporteren. Beiden zijn zeer ernstig. Beieren heeft zich tot republiek verklaard!
's Namiddags meldt Hintze, dat de Rijksdag, met uitzondering van de conservatieven, het aftreden van de keizer eist. Z.M. wijst dat krachtig af.
's Avonds spreekt Z.M. de kanselier per telefoon: 'U hebt de wapenstilstand ingeleid, nu moet u hem ook ondertekenen. De Rijksdag alleen kan mij niet afzetten, daartoe moeten de bondsvorsten en de bondsraad worden gehoord, die mij hebben geïnstalleerd. Wanneer u in Berlijn niet van mening verandert, dan kom ik na het sluiten van de wapenstilstand met mijn troepen naar Berlijn en schiet de stad in elkaar als het moet zijn!'
's Avonds zegt de keizer: 'Ik weet niet, wat God met ons voorheeft, maar als de mensen niet voor rede vatbaar zijn, ga ik met de heren en de troepen die mij nog trouw zijn ook al is het maar een bataljon, zelfs al zou dat mijn dood betekenen, naar het vaderland. Het is mijn plicht de orde te herstellen. Vier weken geleden heb ik de kanselier reeds gezegd: "Ik waarschuw u, ik weet dat men in Berlijn fluistert over mijn aftreden, breng mij niet in de toestand dat ik als koning van Pruisen tegen het rijk positie moet kiezen." Toen zei de kanselier: "Daarvan kan geen sprake zijn, ik kom met mijn regering voor u op, ik bescherm u!" En wat komt er van terecht?'
De keizer heeft bevolen dat zijn zoons met hun vrouwen en kinderen naar het Nieuwe Paleis verhuizen. Prins Eitel Friedrich is verantwoordelijk voor de bescherming van de keizerin.
De hertog von Braunschweig heeft vanmiddag afstand gedaan. De keizer was tegen de avond tamelijk rustig, zat als gewoonlijk met ons bij de haard en ging kort na tien uur naar bed. Hedenmorgen ging Z.M. met Fürstenberg en ons, adjudanten, op de straatweg bij Villa Fraineuse wandelen.
Bij het middageten was een Hollandse generaal uitgenodigd, die zich bij de keizer wilde melden. Excellentie von Gontard vroeg de keizer, of hij, gezien de gebeurtenissen, niet liever van het gezelschap van deze vreemde heer verschoond wenste te blijven. De keizer beval echter, dat alles zo moest blijven als het was geregeld en onderhield zich aan tafel met de Hollander alsof er niets was gebeurd.
Spa, 9 november 1918
Om halfnegen gebruikt de keizer met Fürstenberg, Hirschfeld en mij het ontbijt in Villa Fraineuse, brengt telegrammen mee, die hij van prins Max en Solf heeft ontvangen. Beiden raden hem dringend aan afstand te doen, daar de dynastie in gevaar is en het oorlogskabinet anders niet kan aanblijven. De invloed der bolsjewisten grijpt om zich heen, de sociaal-democraten kunnen zich niet handhaven. De kanselier verwijt de keizer, dat hij Berlijn zonder zijn goedkeuring heeft verlaten.
Na het ontbijt worden Plessen en Marschall geroepen en wordt hun de inhoud van de telegrammen meegedeeld. Daarna maakt Z.M. met ons de gebruikelijke wandeling in het park. Van verre zie ik iemand van de lijfgarde op ons toelopen, die meldt dat Hindenburg, Groener en Schulenburg Z.M. voor een bespreking verwachten.
Bij deze bespreking zijn de meningen over toestand en trouw van het leger verdeeld. Schulenburg is van mening dat men troepen moet samentrekken, die de door de bolsjewisten bezette steden zouden moeten nemen. Dan kon men l. de voorziening van het leger weer veilig stellen, die volgens Groener slechts nog voor vijf dagen toereikend is, en 2. zouden de overige bolsjewisten tot bezinning komen.
Na een half uur vindt de keizer Hintze en Grünau in de adjudantenkamer en beraadslaagt dan met hen in de tuin.
Intussen neem ik het volgende telefoongesprek van staatssecretaris von dem Bussche uit Berlijn op:
l. Men gelooft, dat vandaag in de loop van de namiddag door de arbeiders- en soldatenraden de republiek met Liebknecht aan het hoofd zal worden uitgeroepen.
2. De regering staat hier machteloos tegenover.
3. De troepen in het binnenland zijn tot dusverre zonder uitzondering naar de sociaal-democraten overgelopen. Bussche gelooft niet, dat de troepen in Berlijn en omgeving, behoudens enkele excepties, anders zullen handelen.
4. Excellentie von dem Bussche verzoekt Excellentie Von Hintze zijn invloed te doen gelden, opdat de keizer onmiddellijk aftreedt, om zodoende de dynastie te redden, die anders zonder twijfel verloren zou zijn.'
Deze notitie gaf ik direct aan Hintze, die terzijde stond. Hij scheurde de laatste alinea (nr. 4) van mijn aantekening af en ging daarmee naar de keizer.
Kort daarna komt het bericht uit Berlijn, dat de daar aanwezige troepen (Alexanderregiment, derde garderegiment en de jagers) zijn overgelopen.
Wahnschaffe dringt in het komende uur onophoudelijk op een beslissing van de keizer aan, die inmiddels in de tuin besprekingen voert met de volgende heren: Hindenburg, Groener, Heye, Hintze, Grünau, Marschall en Plessen. Om twaalf uur komt eindelijk de kroonprins. Ik ontvang hem en deel hem op het balkon mee, wat Bussche heeft getelefoneerd, en dat de keizer tot nu toe flink en standvastig is gebleven. De kroonprins is zeer ernstig en van mening, dat Z.M. geen afstand moet doen. Dan gaat hij naar zijn vader. De bespreking wordt met alle heren in de tuin voortgezet. Om één uur valt de volgende beslissing: afstand door Z.M. als keizer, aanblijven als koning van Pruisen.
Van halftwee tot halfdrie ontbijt met keizer en kroonprins. Gedurende deze tijd brengen in de adjudantenkamer Hintze en Grünau het besluit van de keizer op schrift. Toen dit na ondertekening door de koning telefonisch naar Berlijn zou worden doorgegeven, verklaarde Wahnschaffe: Te laat, kunnen wij niet meer gebruiken. De kanselier heeft reeds het volgende Wolff-telegram de wereld ingezonden: keizer en kroonprins afstand gedaan, prins Max is regent, Ebert rijkskanselier.' Z.M. besluit daarop in de afstand als keizer te berusten en de troepen mee te delen, dat de kanselier dit Wolff-telegram buiten hem om heeft opgesteld en gepubliceerd; Z.M blijft als koning van Pruisen bij zijn troepen.
De koning vraagt de kroonprins, die wil vertrekken, dit dadelijk aan zijn troepen mee te delen. Plessen en Gontard trachten de kroonprins over te halen om in deze beslissende uren bij zijn vader te blijven maar zonder ons te groeten stapt hij in zijn auto en stuift weg.
In de hal hoor ik, hoe generaal Von Marschall tegen Plessen zegt: 'Het is onmogelijk, dat de keizer als koning van Pruisen blijft.' De keizer gaat 's middags niet, zoals gewoonlijk, naar zijn vertrekken op de bovenste verdieping, maar blijft beneden bij ons. Gebroken zit hij in zijn leunstoel bij de haard en rookt zonder veel te spreken de ene sigaret na de andere. In het vertrek zijn aanwezig: Fürstenberg, Schulenburg, die niet met de kroonprins weggereden is, Niemann, Dr. Niedener, Gontard, Hirschfeld en ik. Schulenburg en Niemann verschillen van mening over de houding der troepen, of die Z.M. trouw zullen blijven of niet. De eerste blijft optimistisch.
De keizer zegt tot Gontard: 'Waarheen brengen wij de keizerin? Zij moet weg uit het Nieuwe Paleis, anders nemen ze de keizerin nog gevangen als gijzelaar.' Gontard is van mening, dat hare majesteit in het Nieuwe Paleis zonder twijfel veilig is.
Zo verstrijkt de tijd tot kwart voor vijf. Dan komen Hindenburg, Groener, Marschall, Hintze, Admiraal Scheer, Restorff en Levetzow en raden de keizer aan ook als koning van Pruisen af te treden, daar de troepen niet betrouwbaar zijn. De heren hadden zich tevoren in de villa van de veldmaarschalk twee uren beraden. Z.M. protesteert op krachtige toon, men hoort hem in het vertrek naast ons zeer luid en opgewonden spreken. Ik hoorde hoe hij Groener toeschreeuwde: 'Mijnheer de generaal, met u heb ik thans afgedaan!'
Na twintig minuten komt de keizer, alleen, in de salon, waar hij tevoren met ons had gezeten, en zegt tegen Dohna, die zich van ziekteverlof terugmeldt: 'De marine heeft geen bevelhebber meer. Aan Groener heb ik gezegd, dat hij kan doen wat hij wil (Groener was Württemberger.)
Tot graaf Dohna, Hirschfeld en mij gaat Z.M. voort: 'Ik blijf voorlopig in Spa. Voor het geval wij door bolsjewisten worden aangevallen en mijn hier aanwezige veiligheidstroepen niet trouw blijven, reizen wij naar Den Haag. Deze reis moet voorbereid worden; mijn chauffeurs moeten de uniformen van gewone onderofficieren dragen, de wagens hier uit het autopark worden genomen. Ik ben niet laf en vrees de kogel niet, maar ik zou niet gevangengenomen willen worden. Ja, wie had ooit gedacht, dat het zover zou komen, het Duitse volk is . . .' Voortgaande: 'Zo, kinderen, ga je nu bewapenen! Ik blijf vannacht hier in de villa; zorg ervoor dat de wapens bij de hand zijn.'
Z.M. bleef ook thans nog betrekkelijk rustig, waardig was zijn gehele houding. Pas om zes uur ging hij naar zijn kamer en, voor het eerst, sinds de ochtend was hij op deze verschrikkelijke dag alleen.
De tweede commandant van het hoofdkwartier, Münchhausen, een vroegere vleugeladjudant van Z.M., verscheen in de namiddag en meldde Von Plessen, de eerste commandant van het hoofdkwartier, dat blijkbaar ook op het stormbataljon Rohr geen staat meer was te maken. Ook zou de cavalerie stafbewaking, die de keizerin in Potsdam bewaakt, onbetrouwbaar zijn, de stafbewaking van de infanterie daarentegen zou zeker haar plicht doen. Ik sprak Rohr, toen deze zich twee dagen geleden bij de keizer meldde en vroeg hem of zijn mannen (meer dan duizend) betrouwbaar waren, waarop hij mij verzekerde, dat daaraan geen twijfel bestaat.
Kort na vier uur zei Grünau mij, dat de admiraalsstaf en de generale staf in Berlijn door de arbeiders- en soldatenraad is bezet. De keizer moest zo mogelijk nog vandaag naar het buitenland. De tocht naar Zwitserland was niet veilig, ook zou een verblijf aldaar wegens het internationale publiek te gevaarlijk zijn. De chef van de centrale afdeling, overste Von Tieschowitz, had meegedeeld, dat de officieren van het grote hoofdkwartier na overleg met de afdelingschefs besloten hadden niet te vechten, integendeel met de arbeiders- en soldatenraad zouden onderhandelen!
Om halfzeven komt kapitein Frhr. Fischer von Treuenfeld in de adjudantenkamer en zegt mij, dat de troepen lichamelijk totaal uitgeput zijn. Zijn divisie bijvoorbeeld lag sinds maanden, met uitzondering van vier of vijf dagen, bij hevige gevechten, met zeer zwakke gevechtseenheden en slechte verzorging, onder de blote hemel bij storm, regen en koude, de kleren gescheurd en zo vol luizen, dat de mannen niet konden slapen, ook als de gevechtspauzen 's nachts enige rust toestonden. Daarbij dan nog de berichten van thuis. Het is onmogelijk deze troepen tegen het vaderland in te zetten om voor de keizer de steden één voor één te heroveren! Misschien dat het mogelijk zou zijn, als de troepen verscheidene dagen rust kregen, in die tijd goed werden verzorgd en goed geïnstrueerd werden.
Om zeven uur komen Von Plessen en Hintze en blijven tien minuten alleen bij de keizer. Daarna gaat Plessen in de adjudantenkamer. 'Mijne heren (Hirschfeld en ik) pakt u alles in, om acht uur rijdt de keizer naar het station, al het verdere zult u in de trein vernemen.' Om kwart voor acht stappen Hirschfeld en ik bij de keizer in de auto, die ons naar het station brengt. Daarbij zegt Z.M.: 'Plessen en Hintze willen, dat ik vannacht naar Nederland vertrek. Ik kan mij met dit voorstel nog niet akkoord verklaren. Ik laat nog troepen hierheen komen. De I.G.I.D. en het stormbataljon 3 zijn reeds onderweg. Ik laat zojuist het leger weten, dat ik blijf als koning van Pruisen, en dan zou ik vluchten voordat zij zijn aangekomen? En als zij mij dan trouw blijven en voor mij vechten? Zelfs wanneer maar enkelen van hen mét de heren uit mijn omgeving trouw blijven, dan vecht ik samen met hen tot het uiterste, ook al zou dat voor ons allen de dood betekenen, - voor de dood ben ik niet bang! Nee, ik blijf hier!' Na een korte pauze vervolgt de keizer met een diepe zucht: 'Het beste zal nog zijn, dat ik mij doodschiet.'
In de trein gaat de keizer naar Gontard en Plessen, om hun te zeggen, dat hij toch in Spa blijft, en wel in de trein. Direct worden de nodige veiligheidsmaatregelen getroffen. Münchhausen vraagt om zijn ontslag, daar hij zich niet onder de arbeiders- en soldatenraad wil stellen. Z.M. wijst het af met de woorden: 'Nee, u moet blijven om uw plicht tegenover het vaderland te vervullen, om het met andere officieren en getrouwen voor het ergste te bewaren.'
Bij het gemeenschappelijk avondeten in de trein wordt nauwelijks een woord gesproken. Na het eten wenkt Marschall mij uit de eetzaal: 'Ilsemann, u moet bij Zijne Excellentie Von Plessen komen!' De oude heer spreekt lang met mij in zijn coupé: 'De keizer gaat morgenochtend om 5 uur naar Holland. De weg in het vaderland is versperd, alle Rijnovergangen zijn in handen van de bolsjewisten; de troepen aan het front zijn niet betrouwbaar, zij kunnen elk ogenblik naar huis vluchten; ook de bewaking is onbetrouwbaar; de generale staf rekent bovendien al op een aanval der bolsjewisten vanuit Aken-Verviers, misschien vannacht al. De heren, die met de keizer meegaan, moeten onmiddellijk hun ontslag nemen, daar zij als actieve officieren niet over de grens kunnen. Generaal Von Marschall zegt mij, dat u daarvoor te jong bent, en daarom moet ik u zeggen, dat het voor u beter is, indien u hier blijft. U hebt een prachtige carrière achter de rug en kunt als militair nog veel bereiken; u wordt hier door de generale staf direct weer opgenomen. Ik wil u bij het nemen van uw besluit echter niet beïnvloeden. Wilt u bij de keizer blijven, dan weet u hoezeer ik mij daarover zal verheugen. Maar het moet u duidelijk zijn, dat u dan geen beroep uitoefent en dat het staat te bezien of en wanneer u naar het vaderland kunt terugkeren! Welk besluit u ook zult nemen, u weet, dat ik u zal helpen zo goed ik kan.'
Buitengewoon ontroerd was Plessen bij deze woorden, de tranen kwamen hem in de ogen. Ik verzocht om bedenktijd. Buiten in de gang trof ik hofmaarschalk Graaf Platen. Daar ik altijd op goede voet met hem heb gestaan vroeg ik hem om raad. Hij gaf als zijn mening te kennen dat, nu de keizer niet meer beschikt over dezelfde middelen als vroeger, het gevolg ingekrompen zou moeten worden. Ik was te jong om ontslag te nemen, hij raadde mij aan hier te blijven.
Ik besloot daarop mijn oude vrienden in de generale staf te raadplegen. Toen ik daartoe de trein verliet, zag ik overal versterkte bewaking; de jonge, flinke, krachtige mannen hielden trouw de wacht bij de trein van de keizer, die hun keizer niet meer was, die binnen enige uren van hen en van zijn eens zo trotse leger zou wegvluchten. Ik zocht voor het station naar een auto. Mijn geweten zei voortdurend: 'Je mag je keizer niet verlaten; nu, in de uiterste nood, moet je bij hem blijven; wie weet, of je hem niet reeds spoedig met je leven zult moeten beschermen.'
Ik reed naar Hotel Britannique. Door de straten zwierven sterke patrouilles, overal stonden wachtposten, vaak werd ik aangehouden en moest mij legitimeren. In het hotel heerste een geweldige drukte: oude landweermannen sleepten met kisten munitie. op trappen en in gangen stonden groepen officieren van de generale staf opgewonden te praten, op alle gezichten was de ernst van het ogenblik te lezen. De wapenstilstandsvoorwaarden moesten zo juist bekend zijn gemaakt. Stülpnagel en Poseck, die ik wilde spreken, hadden een bespreking met Groener. Dus ging ik naar majoor Von dem Bussche, die ik in tegenwoordigheid van overste Von Bockelberg vertelde, voor welke beslissing Plessen mij had gesteld. Hun beider mening was, dat ik juist nu bij de keizer behoorde te blijven! Later kwamen Harbou en Stülpnagel er bij, die zonder er lang over na te hoeven denken dezelfde mening waren toegedaan; ook Poseck was dat, die ik later nog sprak. Alleen Niemann zei, dat niet al te velen de keizer konden vergezellen. Ik moest mij daarom ter beschikking van Z.M. stellen en hem de beslissing overlaten.
Toen ik bij de trein terugkwam, deelde von Plesscn mee, dat de keizer persoonlijk de wens te kennen had gegeven, dat ik bij hem zou blijven. Daarmee stond mijn toekomst vast. Ik schreef meteen een ontslagaanvrage en reed terug naar de generale staf. De wapenstilstandsvoorwaarden vernam ik van Stülpnagel, die geheel gebroken naar Harbou en Bussche kwam: 'De voorwaarden zijn eenvoudig verschrikkelijk, ik was op heel wat voorbereid, maar dat toch niet!' Het was allen duidelijk, dat de eis tot levering van locomotieven en wagons gelijk stond met hongersnood in Duitsland.
Alle heren in de strategische afdeling waren zeer overwerkt en zagen er afgemat uit. Zij vroegen zich af, wat er met hen zou gebeuren. Stülpr.agel zei: 'Als de keizer ons nu maar van onze eed zou ontslaan, ik heb burgerkleren en zou het liefst daarin morgen naar Duitsland reizen. Zijn ontslag wilde hij in ieder geval onmiddellijk nemen. Bussche zei, dat hij kort tevoren in Berlijn met de Rijkskanselarij had gesproken (arbeiders- en soldatenraad); een afvaardiging zou direct naar Spa vertrekken. Bussche gelooft het met deze heren wel te zullen klaarspelen.
Van Hindenburg ging aan de legergroepen het bevel uit dat, in dien zich arbeiders- en soldatenraden zouden vormen, met deze diende te worden onderhandeld; het kwam er op aan, dat de rust onder alle omstandigheden moest worden gehandhaafd en geen plunderingen enz. zouden plaatsvinden.
Allen waren het erover eens, dat de keizer maar één mogelijkheid overbleef, namelijk naar Nederland te gaan. Hoe eerder hoe beter. Ze gaven mij hun groeten voor de keizer mede, ik moest hem zeggen dat hun het hart bloedde over het lot van hun geliefde keizer en dat hun beste wensen hem zullen vergezellen. Terwijl wij zo bijeen zaten, vielen buiten in de donkere nacht enige geweerschoten. De strijd met de bolsjewisten was begonnen, naar het scheen. Alle officieren hadden in verband met de te verwachten gevechten opdracht 's nachts op hun post te blijven.
Tegen één uur zat ik op de gang met Poseck en de een na de ander kwamen alle oude kameraden daar ook. Om mij heen staande hadden zij het over de toekomst van het vaderland. Hun meningen waren verdeeld. Alleen hierover waren zij het eens, dat het hun laatste taak was, het leger ordelijk terug te brengen en een burgeroorlog in het vaderland te voorkomen. Daartoe was het echter nu nodig de positie der sociaal-democraten te versterken en met hen tot overeenstemming te komen.
Ten slotte verzochten zij: 'Ilsemann, breng onze keizer veilig over de grens en bescherm hem in Nederland.' Menigeen streelde mij de wang en had tranen in de ogen, toen men mij ten afscheid de hand gaf.
Vervolgens reed ik terug naar de trein, waar ik mijn oppasser wekte, die verklaarde in elk geval bij mij te willen blijven. Met hem ging ik naar de afdeling van hofraad Knauff, waar mijn oude, vertrouwde kisten stonden. Het grootste deel verbrandde ik op de rails.
Zondag, 10 november 1918
Om drie uur 's morgens vertelde 'vader Schuiz', de kamerdienaar, mij, dat de keizer nog tot twee uur 's nachts had geschreven en toen was gaan slapen. Gontard en Niedener zaten samen in de coupé, de anderen sliepen of lagen wat te dommelen. Om vier uur kwam de keizer in de restauratiewagen. Ik ging naast hem zitten om hem de wapenstilstandsvoorwaarden mede te delen.
Zwijgend hoorde de keizer aan welke oneindig zware voorwaarden het vaderland waren opgelegd. Slechts hier en daar stelde hij een vraag.
Plotseling zei Z.M.: 'Ik kan mij nog altijd niet verenigen met het besluit naar Holland te gaan! Indien nu ook daar het bolsjewisme uitbreekt?' Plessen en Grünau stelden hem gerust: 'Daar zal het niet komen en indien toch, dan in een veel mildere vorm.'
Om vijf uur zette de trein zich in beweging. In het gangpad hadden 25 man postgevat onder een officier van het stormbataljon Rohr; de mannen waren gewapend met mitrailleurs, handgranaten en geweren. Tien minuten later stonden wij stil. Z.M. drukte de achterblijvende heren zwijgend de hand, de anderen stapten met hem uit. Daar gevreesd werd, dat de trein het door de bolsjewisten bezette Luik niet zou kunnen passeren, zou Z.M. de weg naar de grens per auto afleggen. Kapitein Zeyss, die de keizerlijke auto's onder zijn beheer had, was op bevel van Plessen in de namiddag reeds langs het uitgestippelde traject gereden.
De stationschef met rode pet lichtte de keizer met een lantaarn bij door het donkere station, door de duistere nacht naar de grote weg, waar de auto's zouden staan. Zij waren er niet. Zeyss had ze in de opwinding naar een verkeerd punt gezonden. Zo stond de vluchtende keizer op de duistere straatweg, boven ons de hemel met heldere sterren. De hoftrein vertrok van het station in de richting Luik. De nacht was koud. Een voorbijrazende motorrijder werd aangehouden en met diens hulp werden de auto's opgezocht, die na ongeveer tien minuten verschenen.
In de eerste namen excellentie Frankenberg, Zeyss, Niedener en Grünau plaats. In de tweede de keizer met Plessen achterin, Hirschfeld en ik voorin. De keizer vroeg direct naar de wapens. Hirschfeld en ik haalden uit andere auto's vier karabijnen, die wij op uitdrukkelijk bevel van Z.M. moesten laden en ieder van ons nam er een met omgelegde veiligheidspal tussen de benen. Voorin zaten twee chauffeurs van de keizer. Zo reden wij door de donkere nacht. De keizer was buitengewoon opgewonden, wat bleek uit de verschillende orders, die hij gaf: 'Rijd naar de eerste wagen en zeg, dat hij niet zo snel moet rijden, anders kunnen wij het tempo niet bijhouden, verliezen hem uit het oog en raken de weg kwijt.' Nauwelijks was deze wens vervuld of Z.M. riep: 'Ja, als die daar vooraan zo langzaam rijden, kunnen wij onmogelijk voor het licht de grens nog bereiken. Rijd snel naar voren en zeg dat ze het tempo verhogen.'
Uit veiligheidsoverwegingen bleef de eerste wagen bij enige wegwijzers even stilstaan. De keizer: 'Zeyss vergist zich telkens in de weg, hij had die toch moeten verkennen.' Ik wees op de links van ons zichtbare zee van licht in de verte, Luik, en stelde hem gerust, zeggende, dat wij ten oosten van de vesting moesten passeren en dus op de goede weg waren. Geleidelijk werd de keizer rustiger. Niemand van ons sprak meer een woord. Langs kronkelende wegen, over bruggen en spoorbanen raasden de auto's er vandoor. Een keer reed de hoftrein ons voorbij. Nauwelijks een mens was te zien.
Alleen in de dorpen ontwaakte langzaam het leven; melkkarren en mensen, die naar hun werk gingen, doken in het schelle licht van onze lantarens hier en daar op.
Plotseling zag ik op een brug een dubbele wachtpost met een grote rode vlag zwaaien. De auto's stopten. 'Arbeiders- en soldatenraad? of nog oude discipline?' ging mij door het hoofd. Goddank het laatste! Een normale controle. Na een kort gesprek met Frankenberg en het controleren van de chauffeurs, zetten wij ons weer in beweging. De morgen begon aan te breken. Bomen en velden werden zichtbaar. Nu en dan doken steeds weer de lichten van Luik op. Na ongeveer anderhalf uur rijden wederom een wachtpost. Vóór ons een grote prikkeldraadversperring. De grens! Nu kwam het er op aan. Beierse landweermannen besnuffelden de auto's. Een van hen keek verwonderd naar de weggekraste keizerskroon en riep anderen er bij. Mijn hand sloot zich vaster om de kolf van de karabijn. Wilden de mensen ons niet vrijwillig doorlaten, dan bleef ons alleen geweld over. Wij in de auto van de keizer bleven zitten om niet onnodig de opmerkzaamheid op ons te vestigen.
Frankenberg en Zeyss stapten uit, en spraken de soldaten, van wie er nog een paar slaperig uit het grenskantoor kwamen, vriendelijk toe. 'Generaal Von Frankenberg met enige officieren moet voor een belangrijke aangelegenheid naar Holland!' Dat was duidelijk. De wapenstilstand was immers ophanden. De poort naar de vrede werd geopend, een soldaat sprong op de treeplank, en kort daarna was de Duitse keizer op neutrale bodem. In de handen van eigen muitende troepen kon de Duitse opperbevelhebber niet meer vallen. Nu kwam een nieuwe zorg. Zou Holland de keizer opnemen, of wat zal het land met hem doen? Hier begon de diplomaat Grünau met zijn bezigheden.
Hij verdween in het Hollandse grenskantoor. Bijna geen mens was te zien. Maar weldra werd het levendig. Uit alle huizen kwamen soldaten en burgers gelopen, nieuwsgierig om de Duitse auto's heenlopend. Enkelen staken hun hoofd in onze auto.
De keizer stak een sigaret op. 'Kinderen, steek er ook een op, jullie hebben het verdiend,' was het eerste wat hij sinds ongeveer een uur zei. Toen de sigaret opgerookt was, stelde hij voor uit te stappen.
Langzaam kwam de zon te voorschijn boven de heuvels van het land, dat voor deze verschrikkelijke oorlog was gespaard gebleven. Kerkklokken luidden de zondagmorgen in. Ik zei zacht tegen Hirschfeld: 'Hoort u, dat zijn nu werkelijk vredesklokken.' De keizer trad naderbij, legde zijn hand op mijn schouder: 'Ilsemann, waar zijn uw ouders nu, en welke berichten hebt u van hen?' 'In Darmstadt, uwe Majesteit, ik geloof echter niet, dat zij daar zullen blijven, omdat de Fransen de stad willen bezetten!' Al pratend liep de keizer met ons de dorpsstraat op en af. Het was koud, ja bijna ijzig, maar geleidelijk aan kreeg de zon warmte. Tegen acht uur in de morgen verscheen de plaatselijke districtscommandant, de majoor der politie met zijn adjudanten en een Nederlandse diplomaat, Verbrugge van 's Gravendeel, die 's nachts om elf uur uit Brussel was vertrokken om de commandant over de aankomst van de keizer in te lichten. Daar wij echter eerder hier waren dan hij, kwamen wij voor de grenswacht als een verrassing. De heren meldden zich zeer stram bij Z.M. en stelden voor, naar het station Eysden te gaan, om daar de hoftrein af te wachten. Gersdorff arriveerde ook weldra per auto en een uur later was de speciale trein op neutrale bodem. Tot zolang liep de keizer met de Hollandse majoor en ons het perron op en af. Van alle kanten kwamen mensen toegelopen, en steeds weer hoorde men de uitroepen: 'Ah, Kamerad Kaputt!' of 'Vive la France!' Men zag dreigende vuisten en andere weerzinwekkende blijken van afkeer. Men hoorde foei-geroep en er klonk schel gefluit. Het deed mij pijn tot in de ziel voor de arme keizer. Hij liep echter rustig verder op en neer, alsof hij niets zag of hoorde. Fotografen maakten kiekjes. Het was een verlossing, toen de trein binnenliep, die de keizer voor verdere vernederingen beschermde. In de restauratiewagen namen wij een klein ontbijt, maar de gordijnen moesten neergelaten worden, daar de fabrieksarbeiders (meest Belgen) hun geschimp voortzetten. Soms vreesden wij, dat de arbeiders met stenen zouden gooien. Eerst toen in de loop van de voormiddag soldaten en politie op fietsen aankwamen, het station afzetten en orde schiepen, waren wij tegen verdere overlast beveiligd.
De gehele dag zat Z.M. met het gevolg in de restauratiewagen. Hij verliet hem alleen een half uur voor het middag- en avondeten, opdat de tafel kon worden gedekt. Hij kon niet alleen zijn en 's avonds, als wij onder elkaar waren luchtte hij zijn gemoed. Hoe hij gedurende zijn regeringstijd steeds het goede had gewild en op welke moeilijkheden hij daarbij overal was gestuit. Het meest had hij eronder geleden, dat de oudere generatie hem altijd weer had overstemd. Toen hij aan de regering was gekomen, had hij met de ambtenaren van zijn grootvader moeten regeren. Door de vroege dood van zijn vader had hij een gehele generatie overgeslagen. Vandaar de tegenstelling tussen ouderdom en jeugd.
Tussen hem en Bismarck was een verwijdering ontstaan over het arbeidersvraagstuk. In plaats van zich toen in Friedrichsruh rustig te houden, was hij op grote schaal een campagne tegen de jonge keizer begonnen. Ook de verhouding tot zijn vader en grootvader was voor hem als prins niet gemakkelijk geweest, beiden waren er op uit hem overal buiten te laten. Stond de een hem wat toe, dan keurde de ander het weer af. Hier liet de vader, daar de grootvader als opperbevelhebber zijn invloed gelden. Zo was zijn hele leven een strijd geweest. Voortdurend had een grote verantwoordelijkheid op hem gerust. Nooit heeft hij rust gevonden. Nu was hij voor het eerst in zijn leven vrij. Maar niet alleen onder Bismarck waren de verhoudingen zo moeilijk geweest, ook onder de latere kanseliers.
Nu hij de oudere is geworden en zijn ministers de jongeren zijn en hij eindelijk zijn wil eens had kunnen doorzetten, jaagt men hem weg. De keizer sprak opgewonden, maar toch volkomen beheerst. Onbekenden, die in de loop van de dag steeds weer bij hem kwamen, moesten zijn zelfbeheersing bewonderen. Achtereenvolgens dienden zich aan: een Nederlandse overste met adjudant, een politiecommandant, de heren Von Grote en Von Osten-Sacken van het Duitse consulaat in Maastricht. De heer Grünau zocht dadelijk vanuit Eysden telefonisch verbinding met Den Haag. De vraag was nu: zou Holland de keizer opnemen, of zal het dit, uit eigen beweging of onder druk van de Entente, weigeren? Uur na uur verliep, het wachten werd tot een kwelling. Toen het tijd voor het middageten was, vroeg de keizer de aanwezige Hollandse diplomaat, of hij niet wilde mee eten. Aan de manier waarop deze weigerde, meenden wij te bemerken, dat Holland asiel zou weigeren. Met Plessen bespraken wij, wat dan met Z.M. moest worden gedaan. De meest uiteenlopende voorstellen werden gedaan. Aan de juist wat tot rust gekomen zenuwen werden nieuwe eisen gesteld. Met de keizer werd over dit onderwerp niet gesproken.
Eindelijk, tegen de middag, kwam het eerste bericht: de koningin (Wilhelmina) was diep geroerd over de droevige toestand waarin de keizer zich bevond, maar, om te kunnen beslissen wat er met ons moest gebeuren, moest eerst een ministerraad worden bijeengeroepen. De wijze waarop ons dit werd medegedeeld liet zeer goed de mogelijkheid open, dat men ons niet zou opnemen. Frankenberg meende zelfs, dat de Entente misschien de uitlevering van de keizer zou eisen. Dit wachten de hele dag maakte angstig. Eerst kort voor middernacht werden wij van deze spanning verlost. De Duitse gezant, excellentie Rosen, met de heer Koster en een afvaardiging van de Nederlandse regering, bestaande uit drie heren, verschenen om de keizer te melden, dat de Ministerraad eenstemmig had besloten Z.M. op te nemen.
De eerste drie dagen zou de keizer naar Graaf Bentinck in Amerongen gaan, daarna zou een blijvende woonplaats worden aangewezen. Direct greep men naar de 'Gotha' [bedoeld wordt: de Almanach de Gotha het Europese adelsboek] om vast te stellen, welke Bentinck dit was, en in welke familierelatie hij stond met de Graaf Bentinck, die de majesteiten in 1909 in Middachten als zijn gasten had ontvangen. De heer Koster gaf ons nadere inlichtingen over de familie. Doodmoe ging ik kort na middernacht in mijn coupé slapen.
Dat wij op deze dag uit Den Haag zo laat en zulke spaarzame mededelingen ontvingen, hield verband met het feit, dat in Nederland 's zondags alleen op bepaalde uren kon worden getelefoneerd.
Bron: Sigurd von Ilsemann Der Kaiser in Nederland (Baarn 1969) blz. 34-46
Dat was dus het echte einde van WO I en als rooie rakkers vonden we dat de geschiedenis toch haar rechten heeft, ook al kondigde deze chaos de komst van een nieuw monster aan... In elk geval vragen wij begrip voor de opstandelingen die een einde wilden maken aan de verdere zinloze slachtingen van de vorige 4 jaren maar die stilaan dreigen in de vergetelheid te geraken. Wij hebben de indruk dat aan de geschiedenis van de wapenstilstand van 11 november 1918 een hoofdstuk ontbrak en daarom wensen we hier hulde te betonen aan de Duitse opstandelingen van november 1918 en natuurlijk aan alle gesneuvelden van de 1914-1918 die hun leven gaven opdat wij nu in een "democratie" zouden kunnen leven ...
...
...& We geven jullie nog graag enkele sfeerbeelden mee, gewoon een kwestie van jullie geheugen & herinnering op te frissen &/of wakker te houden, opdat dit zich nooit meer zou herhalen...
...
"Faces of World War 1 - The Ones who've seen Horror" duur : 2:47 minuten ...
...
"WW1 Shellshock" duur : 1:18 minuten ...
...
"PASSCHENDAELE - THE FINAL CALL" duur : 7:46 minuten ...
...
"WW1 in Colour - Hell in the Trenches" duur : 6:22 minuten ...
...& Ook dicht bij ons waart de dood rond... & grijpt hij "plots" ~altijd te vroeg~ om zich heen...
...Wie "de Wannes" ~iet of wat~ kende zei gewoon Wim & sprak over Wim of mèt Wim, want Wannes was z'n artiestennaam & Wim was de man waarmee je te doen had... Ik heb hem steeds een zeer innemend man gevonden, maar ook een zeer intrigerend kunstenaar & dat vanwege waar ie als creatieve duizendpoot altijd mee bezig was... Het leek er soms op alsof zijn dagen ook 36u kenden... nu kijk, in 't kader van 's mans overlijden beweer ik bij deze ook niet om Wim goed te kennen, ik zou ook niet durven... maar ik heb wel de man enkele malen persoonlijk ontmoet & zelfs die enkele keren heb ik het genoegen gehad om enkele woorden ~wat gedachten~ met 'm te kunnen wisselen over de stiel van schilderen & van een waardig kunstenaar te zijn... & dat was ie. Wim was & is een zéér Grote Meneer !
Met Wim praten als "buitenstaander" van een entourage & dan nog eens dikwijls in een milieu van mensen waar ze kunst & kunstenmakers "gerecupereerd" willen zien worden, was ook gewoon een ware zeldzaamheid, maar een gesprek met Wim was eveneens vaak een verademing tegenover het vaak pseudo-intellectueel gewauwel van de anderen, die er maar al te dikwijls stonden omdat ze erbij wilden horen... Wim was niet alleen een gewone jongen zonder kapsones, maar ook een wijze & belezen man die duidelijk wist waar ie 't over had & waar hij met iets ~een project~ naartoe wilde... Op de andere ontelbare gelegenheden waar we elkaar tegen het lijf liepen & we mekaar steeds onmiskenbaar groetten met 'n blik, 'n glimlach & een hoofdknik, waren er altijd wel anderen die 'm beter kenden &/of die iets van 'm moesten hebben, al was het maar aandacht... Wim was ook niet de man die te koop liep met z'n "Wannes Van de Velde"-zijn, integendeel hij was daarin zeer bescheiden. ...& Wie Wim niet kende liep hem zelfs achteloos op straat of in de Gallerij voorbij. De steeds onafscheidelijke pet diep over z'n toch wel "stugge kop" getrokken, de hoog opgezette kraag van z'n lange mantel & z'n sjaal... z'n vaste tred... a loner wanneer hij weer eens z'n ronde deed...
Z'n maatschappelijk engagement & z'n gedrevenheid was bekend, berucht & te duchten... Wie met Wim werkte moest z'n stiel kennen & weten waar ie mee bezig was... Wim heeft niet alleen velen geïnspireerd, maar hij zal nog velen blijven inspireren...
Maar Wim is niet meer... Wim heeft het grote gevecht ~dat hij niet voerde, maar waarin hij zich in alle vertrouwen liet meedrijven als een kurk op een oceaan~ tegen de dodelijke ziekte K uiteindelijk dan toch verloren... Een paar jaar geleden scheen er eventjes hoop, want de ziekte leek schijnbaar overwonnen, maar ze kwam terug & ditmaal won K...
België is weer eens een groot Kunstenaar & een Goede Mens kwijt...
De ketting die niet binden wil,
gewicht van de schakels
op een schilferend heelal,
ontwaakt in poedersneeuw,
tijd-dronken onder de lichtval
van het havendok.
Zij spiegelt zich
in glans van regens
die met hun troosteloze tong
verdoolde reizigers doorweekten.
Haar stilte daagt me uit tot spreken,
in woorden die ik nog niet vormen kan,
en toch reeds ben vergeten.
Wannes Van de Velde over z'n kanker in Humo...
...
Archief | Humo 3474 | 03/04/2007
'Leven met kanker': Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley getuigen
'Met de rug tegen de muur zie je helder voor je uit'
'Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde, of naar een nieuw begin.' Leven met kanker: Wannes Van de Velde en vijf andere bekende Vlamingen getuigen.
In 'Leven met kanker' (Standaard Uitgeverij) verzamelde radiojournalist Marc Peirs indringende getuigenissen over kanker. Zonder taboes komen de pijn, de angst en de eenzaamheid ter sprake: van de diagnose als onvatbare bliksemschicht, via het emotionele en fysieke onweer tijdens de jaren nadien, tot de verlossende stilte na de storm. Humo publiceert de getuigenissen van Wannes Van de Velde, Gilda De Bal, Patrick Lefevere, Leen Demaré, Tony Vandeputte en Kaat Tilley. De opbrengst van 'Leven met kanker' gaat naar de Vlaamse Liga tegen kanker.
Wannes Van de Velde: 'Geen angst, geen rebellie, geen boosheid'
'Een vechter ben ik niet, nooit geweest. Ik stapte de boot op en ik zag wel waar de vaart heen leidde - naar het einde? Of naar een nieuw begin?' Zanger, schrijver en volbloed Antwerpenaar Wannes Van de Velde kreeg leukemie, liet zich vollopen met 'aanvaarding en vertrouwen' en danste een flamenco met de dood.
WANNES VAN DE VELDE « Podiummensen zijn altijd structureel vermoeid; we leven vaak 's avonds. Optreden gaat als een veelvraat tekeer in je reserves. Maar behalve moe voelde ik me ongemakkelijk. Ik kampte met een gejaagde en onregelmatige hartslag, met slaapstoornissen ook. Dan weet je: er zit iets fout. Chronische lymfatische leukemie, luidde de diagnose. Dat was december 2000. Meteen zeiden de dokters: 'We gaan je genezen.'
» Als jongeman was ik me al scherp bewust van de eindigheid en de kwetsbaarheid van de mens. Een eenvoudige ziekte kan ons verminken, onderuithalen, doden. De dood ligt altijd op de loer, dat besef draag ik al heel lang mee. Toen die kans op sterven in één klap bijzonder reëel werd, heb ik dat vrij makkelijk kunnen aanvaarden en verwerken. Ik voelde geen angst, geen rebellie, geen boosheid. Ik zag de ziekte niet als een kwaadaardige invasie van buitenaf. Wel als een wezenlijk onderdeel uit mijn diepste kern - ze komt letterlijk uit mijn merg, hé. Ik heb me meteen overgegeven. Me laten meedrijven.
» Ik ben religieus maar niet gelovig. Ik bedoel: een god hoeft voor mij niet. Voor mij is de mens de kern van alle kansen en mogelijkheden van tederheid, creativiteit, affectie, ontroering. Het religieuze aspect in dat humanisme ligt volgens mij verankerd in de binding met anderen, de ontdekkingstocht in de geest en het onderzoek naar het mysterie dat dit leven is. In die zin heb ik dankzij de ziekte die religieuze gevoeligheid uitgediept. Als de dood zo nabij is, wordt het mysterie bevattelijker. Niet dat ik het mysterie ontrafelde of de zin van het leven plots begreep hoor, dat niet. Ik denk trouwens dat het leven op zich geen zin hééft. Die geef je er zélf aan. Als een soort wraak op dat zinloze bestaan... (lacht) Dat heb ik in elk geval gedaan met die ziekte: er een zin aan gegeven, er iets mee aangevangen.
» Tijdens de ziekte heb ik een constante aanwezigheid gevoeld van de creatieve impuls, van de stoutmoedigheid die de creatieve mens uitdaagt om een tip van de sluier van het mysterie op te lichten. Voor mij verliep die tocht langs het schrijven. Al jarenlang ben ik met schrijven bezig, maar al die tijd gebeurde dat in de rand van mijn andere activiteiten: als ik eens enkele dagen vrij had tussen lesgeven en optreden door. Door de ziekte kreeg ik plots een zee van tijd in de schoot geworpen. In dagboeknotities heb ik de hele tijd afgetast hoe ik over mijn ziekte nadacht, maar ook hoe ik als rasechte stadsmens op een mogelijk andere manier naar mijn vertrouwde omgeving ging kijken.
» Al mijn hele leven lang heb ik dat in me, dat beschouwende. Ik herinner me dat ik als kleuter al een kijkertje was. Dus nieuw is het niet... Maar ik vind wel dat de ziekte me geholpen heeft om nieuwe bewustzijnslagen aan te boren en nieuwe meanders in mijn denken te bevaren. Ik voel dat ik me nog meer dan vroeger kan vastpinnen op momenten, op de beschrijving van kleine dingen. Een hernieuwing van mijn belangstelling, gecombineerd met een verscherping van de focus. Zo kan ik urenlang op een plein zitten om te kijken hoe de lichten van cafés en restaurants aan gloed winnen naarmate de dag in de avond verglijdt. Dát moment, dat wil ik vatten.
» Zeven chemobehandelingen heb ik gekregen. Na de laatste is mijn haar uitgevallen. Nadien kreeg ik deze mooie donkere krulletjes (graait in zijn kroezelkopje en lacht). Ik heb met verbazing en vol bewondering gekeken hoe de medische wetenschap mijn ziekte heeft aangepakt, hoe professioneel de artsen en het verplegend personeel te werk gaan. Vertrouwen is waarschijnlijk een sleutelwoord.
» Ik heb van meet af aan in vertrouwen gedacht dat de ziekte tot een nieuw begin kan leiden, en meteen heb ik de aanpak van de dokters in vertrouwen aanvaard. Heel even was ik droevig, toen ik dacht aan de mensen die ik bij mijn sterven zou achterlaten. Maar al snel bleek dat ik de ziekte zou overleven. Rondom mij waren van bij het begin mensen met een ongelooflijke inzet: mijn vrouw, mijn arts, het verplegend personeel. Hun bekwaamheid en positieve uitstraling waren enorm. De ziekte heeft me eigenlijk meer positieve dan beangstigende ervaringen bijgebracht.
» Je bent en blijft natuurlijk een kwetsbare mens. Ik zeg niet: angst, verdriet, pijn, daar sta ik allemaal boven. Ik ben geen boeddhist, hé (lacht). Dus als je dan beter wordt, is dat een fantastisch gevoel. Een herademing, noem ik het. Als mens, als Wannes, ben ik dezelfde gebleven - denk ik. Misschien ben ik wat kieskeuriger in hoe ik mijn tijd doorbreng. Ik weet beter dan ooit tevoren dat mijn tijd eindig is en dat elke dag een geschenk is.»
VRT-nieuws 10 november 2008" duur : 2:30 minuten naar aanleiding van z'n overlijden
...
Willem Vermandere met : "Wannes was mijn broer"...
Willem Vermandere : "Een verre groet uit de Polders" duur : 5:36 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Karel Vingerhoets, acteur en vriend van Wannes Van de Velde, zal nog lang nagenieten van het werk van de overleden zanger. (VRT)
Karel Vingerhoets : "Luister naar zijn stem, luister naar z'n werk" duur : 0:40 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Regisseur Robbe De Hert, een vriend van Wannes Van de Velde, noemt hem een man met een groot engagement. (VRT)
Regisseur Robbe De Hert : "Geen meeloper, maar een voorloper" duur : 0:46 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Paul Rans, producer KLARA...
Paul Rans : "Hij geloofde in de traditie" duur : 0:35 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Wim zelf aan 't woord...
Wannes Van de Velde : "Ik heb niet gevochten" duur : 0:43 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
Roland Van Campenhout...
Roland Van Campenhout : "Hij doet zeer koppig zijn eigen zin" duur : 5:40 minuten Interview naar aanleiding van z'n overlijden
...
...Een van z'n laatste optredens...
"Genies van 't Kanon" duur : 1:10 minuten ...
...
...Wim trouwt...
Feest in Antwerpen in de sixties duur : 1:04 minuten ...
...
Wannes & Groep...
Wannes & Groep : "Het lied van de droge haring" (1967) duur : 1:06 minuten Optreden 1967
...
Zoals reeds gezegd, was Wannes Van de Velde 'n geëngageerd kunstenaar, die er niet voor terug deinsde om zijn afschuw voor oorlog kenbaar te maken in zijn liedjesteksten. Dulle Griet is er zo ééntje van...
...
De Dulle Griet
Wannes Van de Velde
'De Dulle Griet' is een tekst van Wannes van de Velde, gebaseerd op een traditionele melodie. De dame in kwestie wordt ook wel eens het vrouwelijk symbool van de oorlog genoemd, en is in die hoedanigheid al een schitterend vereeuwigd op een schilderij van Pieter Brueghel. Ook in later eeuwen blijkt ze een onuitputtelikjke bron van inspiratie te zijn voor uiteenlopende zaken. Zoals bij voorbeeld: een strip (Suske & Wiske en de Dulle Griet), een bier (Dulle Griet van de Scheldebrouwerij in Westmaas), een folkband, verschillende kaffees in Nederland & België en een kanon in Gent.
(Uit aantekeningen van Wè-nun Henks cd "Bar", 2002)
Die onder alle vrouwen, het minst is te vertrouwen
Dat is de Dulle Griet, met haar bloedig lied
Zij is altijd in de weer, met kanonnen en met zweerd
Heeft ze er veel om zeep gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Ze is ouder dan de mensen, en het ware te wensen
Dat ze nooit had bestaan, 't zou ons veel beter gaan
Want die vrouw is onze dood, met heur haar van bloed zo rood
Ik webs die schoonheid naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Ze heeft vrijers gehad met hopen, om haar lusten te verkopen
Ze is altijd wel bereid, als de kerel die haar vrijt
Over macht en glorie droomt
En een vrije mens betoomt
Ik wens die liefde naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
De veldslagspecialisten, beroepsinfanteristen
Die vallen op hun knie, voor die krollemarie
En ze pakken naar hun zwaard, en ze kruipen op hun paard
Ik wen die ijver naar de maan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
Een men zou ervan schromen, 't is om ervan te dromen
Ze brengt niks dan verdriet, die dolgeworden griet
Staat ons land nog eens in brand, knoop het goed in het verstand
Dulle Griet heeft het gedaan
Wilt verstaan, 't zal wel gaan
Zij doet ons den oorlog aan
De mensen vroeger jaren, in oorlog en gevaren
Die gaven van verdriet, de schuld aan Dulle Griet
Maar in onze nieuwe tijd, die het bijgeloof vermijdt
gaat de wereld naar de maan
Door militairen zo lang als ze bestaan
Zij doen ons den duvel aan
...& Wie Wim ~Wannes~ Van de Velde nog beter wilt leren kennen, kunnen we alvast aanraden om even tijd uit te trekken om volgende interviews te bekijken & te beluisteren...
12.01.1997 - Paul Jacobs praat met Wannes van de Velde over de mensen van invloed in zijn leven: zijn ruimdenkende ouders, de Fordfabriek waar zijn vader werkte, de muziek in de familie, Frans Van Haver, die hem in de kunst initieerde en hem zijn gitaar gaf, Ilse Laforce die hem gitaarlessen gaf, zijn leraar flamenco, een zigeuner die met hem speelde, het Andalusische flamenco-milieu.
"
Vriend en vijand: Wannes Van de Velde
" duur : 48:43 minuten Radio-interview met Paul Jacobs...
...
...
21.09.1997 - Wannes Van de Velde is altijd een vurig bewonderaar én beoefenaar van de flamenco geweest. Van de muziek dan, niet de dans. Flamencozangeres Amparo Cortés is een telg van de muzikale gitanofamilie Jiménez uit Sevilla. Ze ontmoeten elkaar al in 1978 en worden vrienden, "compañeros", voor de muziek en voor het leven.
Martine Tanghe, geboeid door de passie voor de muziek, ging een kijkje nemen tijdens een repetitie.
"Amparo Cortés & Wannes Vd Velde" duur : 1:54 minuten Radio-interview met Paul Jacobs...
...
...
10.11.2008 - Wannes Van de Velde is zowat de peetvader van de Vlaamse folk. Maar hij sprong vernieuwend om met de traditie.
Hier ziet u een portret dat werd gemaakt in 1999 voor Histories. Het accent ligt op Wannes de dwarsligger, een artiest tegen de keer.
"Wannes tegen de keer" duur : 48:24 minuten documentaire...
