Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
27-06-2017
BOEK: De Grote Zomer (A.M. de Jong) 1935
De Grote Zomer (A.M. de Jong) 1935
[in: A.M. de Jong, Merijntje Gijzens Jeugd en Jonge Jaren. Nederlandse Boekenclub, Den Haag-Antwerpen, z.j., pp. 539-696]
Het vijfde deel van de Merijntje Gijzen-cyclus publiceerde A.M. de Jong pas zeven jaar na het vierde deel. En ook Merijntje is ondertussen zeven jaar ouder geworden: hij is nu dus 18 en het verhaal speelt rond 1907. Merijntje heeft geen werk in Rotterdam maar op een keer ontmoet hij toevallig Flierefluiter die ondertussen getrouwd blijkt te zijn met ene Bets en een water-en-vuur-handeltje heeft. Merijntje mag bij Flierefluiter komen werken en ontdekt zo al gauw dat het geen gelukkig huwelijk is: Bets is een stuk jonger dan Flierefluiter, bedriegt hem regelmatig en verdient dan ook nog eens geld als woekeraarster. Als op een dag Bets Merijntje probeert te verleiden, barst de bom: Flierefluiter laat Bets zitten en trekt met Merijntje (wiens tussen afkeer en begeerte schommelende vrouwbeeld danig te lijden heeft onder het gebeurde) naar Brabant, waar zij via allerhande karweitjes geld verdienen. Flierefluiter bedriegt weer een boer met zijn kwakzalversgedoe en Merijntje en Flierefluiter voeren lange gesprekken waarin het pantheïstische godsbeeld van de ene afgezet wordt tegen het twijfelende godsbeeld van de ander.
Uiteindelijk bereiken ze het geboortedorp van Merijntje. Grootmoeder weigert hen onderdak te bieden omdat Flierefluiter gescheiden is, maar de nieuwe pastoor, Ramakers, neemt het tweetal op in de pastorij, waar hij hen een volière laat maken en een vijver laat graven. De nieuwe pastoor is er weer één van het sympathieke type, in tegenstelling tot Van Gils, de vorige (intussen overleden) pastoor. Merijntje ontmoet opnieuw de Kruik, vrijgelaten na al die jaren maar totaal gekraakt in de gevangenis: hij herkent Merijntje zelfs niet meer. Ook Nelleke (Blozekriekske) ontmoet hij opnieuw en meteen zijn zij weer aan het kibbelen, al wordt er ook even hevig gezoend. Merijntje zoent ook nog met twee andere meisjes, zonder veel gevolgen, maar zijn beeld van het andere geslacht lijkt hersteld, na de traumatiserende ervaring met Bets. Een gesprek tussen Flierefluiter en pastoor Ramakers over de dood brengt Merijntje in de war. Hij voelt zich onzeker en eenzaam en verlangt naar zijn moeder.
Ook dit vijfde deel blijft het nodige leesplezier bieden, al is de behandelde stof wat te beperkt om echt groots genoemd te kunnen worden, zoals zo vaak bij heimatliteratuur. In Boekengids [jg. 43, nr. 4, mei 1965, pp. 186-187] noteerde W. de Geest: Vanaf het vijfde boek wordt steeds duidelijker welke tendens de auteur voorstaat. De eerder vage wereldbeschouwing en dito godsdienst die hij wil aanbevelen maakt de lectuur voortaan voorbehouden. Omdat de emancipatie op sexueel en erotisch gebied de allures krijgt van een gevaarlijk hedonisme, vraagt de lectuur vanaf deel V zelfs ernstiger voorbehoud. De literaire waarde van het geheel is zeer ongelijk. Gevaarlijk hedonisme! Merijntje (een jongen van 18) kust drie meisjes! 1965 was dat. Toegegeven: wanneer Bets de jongen probeert te verleiden, liggen haar volle, blanke borsten als twee witte vruchten in de kanten van haar laag uitgesneden hemd (p. 592). Gevaarlijk hedonisme! We komen van ver, hoor, in Vlaanderen.
[in: A.M. de Jong, Merijntje Gijzens Jeugd en Jonge Jaren. Nederlandse Boekenclub, Den Haag-Antwerpen, z.j., pp. 401-538]
Het vierde deel van de Merijntje Gijzen-cyclus. Het gezin van Merijntje verhuist naar Rotterdam waar de vader en de oudste broer in een fabriek kunnen gaan werken. Merijntje maakt kennis met de Rotterdamse stadsjeugd, vindt een kortstondige kameraad in Willem van Duin (tot die hem een keer bedriegt) en papt dan aan met een joods jongetje (David) wiens oudere zusje Esther Merijntjes eerste meisje wordt. Een sympathieke rol is ook weggelegd voor benedenbuurman en havenarbeider Jan van Tol en zijn vrouw. Merijntje doet zijn Eerste Communie en trekt voor een paar weken op vakantie bij grootmoeder in het dorp van herkomst. Dan gaat de fabriek van vader en broer failliet en de familie Gijzen beleeft een winter van schrijnende armoede: Merijntje wordt als leerling geweigerd op zijn katholieke school omdat het schoolgeld niet meer kan betaald worden. Af en toe komt er wat geld binnen via sneeuwruimen en via een (voor de vader veel te zware) job in de haven. De katholieke liefdadigheidsinstellingen blijken niet te zijn wat ervan verwacht mag worden, een kind wordt geboren in het gezin Gijzen maar sterft kort daarna. De familie vindt dan financieel soelaas via het maken van bosjes hout voor de kachel en ten slotte neemt iemand de failliete fabriek over: vader, oudere broer Arjaan en Merijntje kunnen er gaan werken. Merijntjes jeugd is voorbij. Op pagina 516 leren we dat dit verhaal zich afspeelt rond 1900.
De Jong blijft een gezapige verteller met veel inlevingsvermogen en oog voor sfeerschepping, al wordt het niveau van de eerste roman uit de cyclus toch niet meer bereikt. Meer en meer komen in dit vierde deel de linkse (socialistische) opvattingen van de auteur om de hoek kijken, met als resultaat dat het geloof in de katholieke waarheden bij het gezin Gijzen, in de eerste plaats bij de ouders, begint af te brokkelen.
