Ik ben Eric De Bruyn
Ik ben een man en woon in Wuustwezel (België) en mijn beroep is pensionado.
Ik ben geboren op 20/10/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Middelnederlands / laatmiddeleeuwse kunst.
Studies Germaanse Filologie 1973-1977 - Universiteit Antwerpen. In 2000 gepromoveerd aan de KU Brussel
WEMELDINGEN
Tijd is ruimte in beweging
11-12-2011
FILM: The Age of Stupid (Franny Armstrong) (UK, 2009)
THE AGE OF STUPID (Franny Armstrong) (UK, 2009)
(89)
Een Britse semi-documentaire die ons in de slipstream van Al Gores An inconvenient truth waarschuwt voor de gevolgen van de global warming in de nabije toekomst. In 2055 is Pete Postlethwaite de enige overlevende op aarde en in een soort museumtoren op de noordpool bekijkt hij op de computer beelden uit de periode 1950-2008 die moeten verklaren waarom de mensheid eraan is gegaan, met als motto: Why didnt we save ourselves when we had the chance? Zes, naar verluidt op de werkelijkheid gebaseerde verhaaltjes vormen bij dit alles de rode draden. We volgen een oude Franse Alpengids die wijst op het wegsmelten van de gletsjers en op het toenemende verkeer in de Mont Blanc-tunnel, een rijke Indiër die een nieuwe, goedkope luchtvaartmaatschappij wil opstarten, een Engelsman die windturbines bouwt maar tegengewerkt wordt door de lokale bevolking, een Iraaks gezinnetje dat naar Jordanië is gevlucht door de oorlog (om olie) in Irak, een Amerikaan uit New Orleans die voor Shell op een olieboorplatform werkt en de orkaan Katrina heeft meegemaakt, en een 23-jarige Afrikaanse die dokteres wil worden en erop wijst hoe Shell haar land uitbuit.
Het moraliserende gehalte van dit filmpje is uiteraard zeer groot en natuurlijk is de bottom line dat er in verband met klimaat, milieu en verdeling van rijkdom een aantal dingen mislopen (toenemende vervuiling, uitputting van energiebronnen, winstbejag van multinationals). Anderzijds: wat men ons hier vertelt, is niet nieuw en overtuigende oplossingen worden er al helemaal niet voorgesteld. Of deze The Age of Stupid de kijkers gaat aanzetten om in hun achtertuin dan maar windturbines te (laten) plaatsen, valt te betwijfelen. En aangezien de vormgeving nu ook niet bepaald overrompelend kan genoemd worden, luidt de conclusie helaas: veel goede bedoelingen, maar weinig concrete impact.
Quotering: **½
(11 december 2011) (dvd zat een tijd geleden gratis bij Humo)
Begin 2011 werd dit debuutalbum van de Britse Anna Calvi (met Italiaanse roots langs vaderskant) erg positief ontvangen door de vakpers. Ze werd aangekondigd als een grote belofte, ze zou kunnen rocken als de beesten en Brian Eno werd geciteerd: hij zou over haar gezegd hebben the best thing since Patti Smith. Nooit geweten dat Patti Smith zon kanjer was, maar dat ligt wellicht aan ons. Anna Calvi heeft in ieder geval een knap, blond snoetje (maar dat zal wel geen rol hebben gespeeld bij de mannelijke receptie van haar muziek, zeker?) en een goeie stem heeft ze ook, absoluut. Ze schrijft bovendien zelf haar songs en heeft daar drie jaar aan geschaafd. De mystiekerige gitaargeluiden waarmee het album aanvangt, zijn nog veelbelovend, maar het spijt ons: de bombastische geluidsmuren die vervolgens in de tien songs van dit debuut worden opgetrokken, konden ons weinig of niet bekoren. Vraag je nu, bijna een jaar later, tien mensen wie Anna Calvi is, dan hebben er 9½ nog nooit van haar gehoord. We kunnen ons natuurlijk vergissen, maar volgens ons wordt deze Anna Calvi nooit een grote.
Quotering: ** (8 december 2011)
Klassiekers: geen.
