CIDADE DE DEUS (Fernando Meirelles) (Brazilië, 2002)

(135’)

Cidade de Deus (Stad van God) is een sloppenwijk in de buurt van Rio de Janeiro en een mislukt sociaal woningproject uit de jaren zestig. De relatief kleine criminaliteit die toen reeds, vooral bij de jongeren, aanwezig was, leidde in de jaren zeventig en tachtig tot een ware, rond drugsdealen en illegale wapenverkoop draaiende bendeoorlog waarin de door en door corrupte politie geen geringe rol speelde. De jonge Braziliaan Meirelles verfilmde een boek van Paulo Lins waarin dit alles beschreven wordt. Meer dan twee uur lang overdondert Meirelles de kijker met enerzijds zijn flitsende, hyperkinetische, aan zijn videoclip- en TV-reclame-tijd herinnerende stijl vol flashbacks, flashforwards, freeze-frames, splitscreens, versnelde en vertraagde beelden, en anderzijds met zijn op een verwarrende mozaïekstructuur en vol gewelddadige en keiharde scènes stekende verhaal. In dat verhaal spelen vooral de bendes van Kleine Z (Z Pequeno) en Wortel een hoofdrol, terwijl de centrale spilfiguur de brave Voetzoeker (Buscapé) is, een knaap met twee ambities: zijn maagdelijkheid verliezen en beroepsfotograaf voor een krant worden. Wat uiteindelijk ook lukt, doordat hij er bij toeval in slaagt de uiteindelijke afrekening tussen de twee bendes te fotograferen, en hij daarbij ook nog eens de corrupte politie ontmaskert.

De eindgeneriek verzekert ons dat dit alles gebaseerd is op waar gebeurde feiten en de secundaire literatuur leert ons dat de socialistische Braziliaanse president Lula da Silva na het zien van de film geld vrijmaakte om de situatie in de sloppenwijken te verbeteren. Een film met een (overigens niet opdringerig gebrachte) boodschap dus en bovendien een film waarvan het engagement erin slaagde de werkelijkheid te beïnvloeden. Op het eerste gezicht redenen genoeg om hoera te roepen. Wij hebben deze film in totaal drie keer bekeken: één keer in de bioskoop, één keer op dvd en vandaag nog een keer in de bioskoop, naar aanleiding van het filmforum op school. De eerste keer word je inderdaad overdonderd door deze tsunami van beelden, maar de tweede keer – als je het warrige mozaïekstructuurtje beter kan volgen – merk je al snel dat heel dat verhaaltje nogal oppervlakkig in elkaar steekt en eigenlijk weinig te vertellen heeft (al is dat weinige dan ook behartenswaardig), en de derde keer begint de film na een uurtje ronduit te vervelen.

Bovendien. Mijn dochtertje van dertien volgde vorig jaar een muziekkamp van Jeugd & Muziek in Leuven en in één van die cursusgroepjes ging het erom zelf een kortfilm te maken. Op het einde van die kampweek mogen de ouders dan komen luisteren en kijken naar wat hun kroost heeft bijgeleerd. Welnu, dat filmpje, gedraaid op één week tijd door snotneuzen van min-vijftien jaar, stak van begin tot einde vol met dezelfde filmtechnische snufjes die ook Meirelles over zijn Cidade de Deus heeft gestrooid. Een aantal kinderen wandelen bijvoorbeeld door een gang, plots versnelt het beeld ongelooflijk zodat die kinderen door de gang stuiven, en dan even plots wandelen ze weer normaal. Dat relativeert een beetje die ogenschijnlijk erg originele, flashy stijl van Meirelles.

Bovendien (bis). Als wij eerlijk zijn, zitten wij niet echt te wachten op dit soort films, waarin op epaterende wijze kinderen door hun voet geschoten worden of neergeknald worden door een ander kind of waarin maffe bendeleiders één van hun bendeleden doodschieten omdat ze vinden dat hij aan het zagen is, en dat alles twee uur lang aan één stuk door (en dan moeten wij omwille van een stukje TV-interview tijdens de eindgeneriek geloven dat het àllemaal echt gebeurd is). Wij gaan hier niet beweren dat Cidade de Deus een slechte film is, maar volgens ons wordt hij door sommigen toch een beetje overschat.

Quotering: *** (3de visie: 10 maart 2005 – Metropolis – filmforum)

Tien jaar later deze film nog eens opnieuw gezien en het nog steeds volledig eens met wat hierboven staat. Cidade de Deus is niet het soort film dat je in je leven tien keer opnieuw wil bekijken. Meirelles maakte in 2005 nog The Constant Gardener maar sindsdien hebben we echt niet veel meer van hem gehoord. Niks eigenlijk.

Quotering: *** (4de visie: 7 mei 2015 – Kinepolis – filmforum)

08-05-2015 om 22:18 geschreven door Eric De Bruyn