COWBOYS & ALIENS (Jon Favreau) (USA, 2011)

(118’)

Terwijl we deze SF-western aan het bekijken waren, dachten we: wat een compleet belachelijk, ongeloofwaardig en totaal mislukt snertscenario, het lijkt wel gebaseerd op een mottig, zevenderangs stripverhaal. Toen we er achteraf iets over lazen, bleek: het is gebaseerd op een mottig, zevenderangs stripverhaal! Cowboys die aangevallen worden door aliens (verschrikkelijk clichématig voorgesteld als uit de kluiten gewassen, slijmerige wezens, half hagedis, half schorpioen, wier buik dan ook nog eens opengaat om doorgang te verlenen aan twee vieze klauwen: kan het nog inspiratielozer?) omdat die aliens het gemunt hebben op het goud in de bodem van New Mexico. De cowboys die dan samen met een bende outlaws en een halve indianenstem én met de hulp van een als knappe vrouw opererende alien van een andere soort die eerste aliens verslaan. Hoe is die alien-vrouw op de aarde geraakt? Hoe komt het dat ze Engels en zelfs Indiaans spreekt? Kom nou, mensen!

Het eerste kwartier lijkt deze prent nog wel iets te worden, maar zo gauw de aliens opduiken: oppervlakkigheid en ongeloofwaardigheid alom, haken en ogen te kust en te keur, gaten en onwaarschijnlijkheden overal. Als deze mengeling van SF en western bedoeld was als experimentje, dan kan men rustig zeggen dat dit experimentje een fraaie mislukking is geworden. Dat Daniel Craig en Harrison Ford aan zulk een misbaksel hebben willen meewerken! Het enige onthoudenswaardige is dat in deze film Paul Dano optreedt als Percy, de zoon van de rijke veeboer (Harrison Ford): hij zet hier op een geweldig irritante en dus geslaagde wijze net zo’n onsympathiek en verwend stukje crapuul neer als in 12 Years A Slave. Duidelijk een one trick pony, maar een leuke one trick pony.

Quotering: ** (11 april 2015 – Opgenomen van Proximus TV / VT4)

12-04-2015 om 03:13 geschreven door Eric De Bruyn  

POPE JOAN (Sönke Wortmann) (D-UK-I-E, 2009)

(149’)

Johanna wordt geboren op de dag dat Karel de Grote sterft. Zij groeit in de negende eeuw op in een dorpje, ergens in het oosten van Frankenland. Haar vader, een Engelsman die de Saksen is komen kerstenen, is de dorpspriester, weliswaar gehuwd en met drie kinderen. Die man vindt vrouwen die leren lezen en schrijven heiligschennis, maar gewoon door de lessen van haar twee broers af te luisteren leert de intelligente Johanna snel en dankzij een oude visitator en door indruk te maken op de plaatselijke bisschop kan zij samen met haar broer terecht in een naburige kathedraalschool. Alwaar zij opgevangen wordt door de plaatselijke graaf (Gerold) en uitblinkt als leerlinge (tot nijd van haar valse schoolmeester). Die graaf wordt verliefd op haar en het komt tot (niet meer dan) een kus, maar dan moet de graaf tegen de Vikingen gaan vechten en tijdens zijn afwezigheid probeert de (jaloerse) gravin Johanna uit te huwelijken aan de zoon van een smid. Een inval van de Vikingen tijdens de bruiloftsdienst verhindert dit en Johanna komt (verkleed als mannelijke monnik) terecht in het klooster van Fulda. Als zij jaren later koorts heeft en haar ware geslacht dreigt ontdekt te worden, vlucht zij weg, komt terecht bij het gezin van een jongen wiens moeder zij als monnik geholpen heeft om vervolgens naar Rome te trekken. Dankzij haar kennis van geneeskunde wordt zij daar (onder de naam Johannes Anglicus) al snel de vertrouwelinge van de paus (die net op sterven lag) en als die vergiftigd wordt, kiest het volk van Rome haar als de nieuwe paus. Net daarvoor was koning Lotharius met zijn leger in Rome verhaal komen halen in verband met een ruzie met de paus, en dan ontmoet Johanna opnieuw haar Gerold. Zij is van plan met hem weg te vluchten, maar net dan wordt zij tot paus verkozen. Gerolf wordt leider van de pauselijke wacht maar jaloerse rivalen van Johanna vermoorden hem, terwijl Johanna (die zwanger is van Gerold) sterft ten gevolge van een miskraam. Heel dit verhaal is opgetekend door de dochter van die jongen wiens moeder Johanna ooit hielp: zij loopt nu ook rond als een mannelijke geestelijke.

Tsja, het is me nogal wat, die legende over Pausin Johanna, waar misschien toch wel iets van waar is, gezien het nog steeds bestaande Testiculos habet et bene pendentes-ritueel bij een nieuwe pausverkiezing (of is dat ook een broodje aap-verhaal?). Deze verfilming van de legende door de weinig bekende Duitse regisseur Sönke Wortmann (de oorspronkelijke titel is: Die Päpstin) is een supergeromantiseerd en superbraaf ding met veel haken en ogen dat niet uitstijgt boven het niveau van een weekendfilm op de televisie. Nochtans slaagt hoofdrolspeelster Johanna Wokalek erin een zekere sympathie op te wekken voor haar personage, en dat is volledig haar verdienste.

Quotering: **½ (10 april 2015 – VRT / Een)

11-04-2015 om 23:15 geschreven door Eric De Bruyn  

Een scoon spel van Sanct Jooris (anoniem) vóór 1565

[Teksteditie: P. Leendertz Jr. (ed.), Middelnederlandsche Dramatische Poëzie. Leiden, 1907, pp. 423-435 (tekst), 600-602 (aantekeningen), LVII-LXI (over het handschrift) = Sanct Jooris ed. 1907] [Hummelen 1 F 2]

Genre

Een rederijkersspel, meer bepaald een heiligenspel.

Auteur

Anoniem.

Situering / datering

Dit toneelspel (296 verzen) bleef bewaard in het verzamelhandschrift Brussel, K.B., ms. 16.912-13, fol. 248v-252r. Het handschrift dateert uit het midden van de zestiende eeuw. De tekst werd hoogstwaarschijnlijk gekopieerd in of kort na 1565, maar is wellicht veel ouder [ed. 1907: LVIII-LIX]. Waarschijnlijk is het handschrift afkomstig uit Gent [ed. 1907: LVIII].

Inhoud

Sint-Joris verlost in de stad ‘Setena’ in het land ‘Libero’ een prinses die geofferd wordt aan een draak. Deze helsche drake (zie vers 205) is een symbool van de zondigheid en van het ongeloof (vergelijk verzen 147-154). Sint-Joris verslaat de draak en bekeert de prinses tot het christendom. De prinses voert de draak gevankelijk mee naar de stad die zich vervolgens ook bekeert tot het christendom.

Thematiek

Stichtelijk.

Receptie

Het betreft hier een rederijkersspel (zie het rondeel waarmee de tekst aanvangt en het refrein waarmee de tekst eindigt) dat wellicht gekopieerd werd (en ontstond?) in Gent. Stadsliteratuur. Verband met Gent?

Profaan / religieus?

Manifest religieus en stichtelijk.

Aantekeningen

Een scoon spel van Sanct Jooris krijgt van Van Mierlo acht regels toebedeeld. Knuvelder besteedt er slechts twee regels aan. Een meesterwerkje kan men dit korte toneelstukje inderdaad niet noemen. Interessant is wel dat de draak met zondigheid en ongeloof wordt geassocieerd.

Geraadpleegde lectuur

- J. Van Mierlo, De Middelnederlandsche Letterkunde van omstreeks 1300 tot de Renaissance. Geschiedenis van de Letterkunde der Nederlanden – Tweede Deel, N.V. Standaard Boekhandel-Teulings’ Uitgevers-mij. N.V., Antwerpen-Brussel-’s-Hertogenbosch, 1940, p. 238.

- G.P.M. Knuvelder, Handboek tot de Geschiedenis der Nederlandse Letterkunde. Deel I, L.C.G. Malmberg, ’s-Hertogenbosch, 1970 (5de, geheel herziene druk), p. 383.

[explicit 27 december 1996 / 6 april 2015]

06-04-2015 om 14:09 geschreven door Eric De Bruyn